သူဌေးမကြီး ဒေါ်ဝင်းခခ

သူ့နာမည်က ဝေယံ၊ မကြာသေးမီက အီးမေဂျာနဲ့ ဘွဲ့ရခဲ့သည်။ ကျောင်းပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဝေလေလေဖြစ်နေသည်။ မိသားစုကလည်း အရမ်းချောင်ချောင်လည်ထဲက မဟုတ်။ ဖခင်မှာ အစိုးရ သာမာန်စာ‌ရေး အဆင့်လောက်နဲ့ အငြိမ်းစားယူထားသည်။ အမေကတော့ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ဖူးပေ။ မိသားစု သုံးယောက်တည်းရှိသဖြင့် အဖေ့လစာနှင့် ဖူလုံသည်။ အခု အဖေက အငြိမ်းစားယူထားတော့ အဖေ့ပင်စင်လစာနဲ့ မလောက်ငတော့ပေ။ မိသားစု စားဝတ်နေရေးက သူ့တာဝန်ဖြစ်လာသည်။ တစ်ရက် သူ့အမေ၏မောင်ဝမ်းကွဲ ဦးလေးတော်စပ်သူ ဖုန်းဆက်လာသည်။ “ဟေ့ ဝေယံ.. မင်းကျောင်းပြီသွားတော့ ဘာလုပ်နေလည်း… ဘာမှမလုပ်သေးဘူး ဦးလေး၊ အလုပ်ရှာနေတာ မရသေးလို့…. အေး ဒါဆို ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းရဲ့ ကုမ္ပဏီမှာ ငါသွင်းပေးမယ် လုပ်မလား… ဟာ လုပ်မှာပေါ့ ဦးလေးရာ ကျေးဇူးအရမ်းတင်တယ်ဗျာ.. အေး ရပါတယ်ကွာ။

ဒီလိုနဲ့ ရွှေယုန်ကုမ္ပဏီမှာ ဦးလေး၏ အဆက်အသွယ်ဖြင့် အလုပ်ရသွားတော့သည်။ ရွှေယုန်၏ပိုင်ရှင် ဦးဝင်းထိန်မှာ အသက်အရွယ်ရလာသဖြင့် သမီးကိုသာ ဦးစီးစေတော့သည်။ နာမည်က ဝင်းခခ၊ ဦးဝင်းထိန်၏သမီး ကုမ္ပဏီ၏စီအီးအို၊ လက်ရှိ ကုမ္ပဏီကို အုပ်ချုပ်နေသူ၊ စမတ်ကျသည် လှသည် ခန္ဓာကိုယ်က မိန်းကလေးချင်းပင် ငေးရလောက်အောင် ကျော့ရှင်းလှပတောင့်တင်းသည်။ အစက အဖေ့သူငယ်ချင်း မျက်နှာနဲ့ ဟိုခိုင်း ဒီခိုင်း ခိုင်းရုံသာ ခေါ်ထားသော်လည်း ကြံရည် ဖန်ရည်လေးရှိ၊ ကျိုးကျိုး နွံနွံလေးလည်းရှိတော့ နယ်က ကိုရဲလွင်သွားနေသော ကုမ္ပဏီခွဲရှိရာ ‌တာဝန်ခံအနေနဲ့ လုပ်ခိုင်းလျှင် လက်လွှဲလို့ရနိုင်သည့် အခြေအနေရှိတော့ ဝင်းခခ ကိုယ်တိုင် အနားသို့ခေါ်၍ သင်ပေးလာ၏။

ကိုရဲလွင်ဆိုတာက လူကြီးချင်းသဘောတူ စေ့စပ်ထားသော နိုင်ငံခြားမှ ကျောင်းပီး၍ပြန်လာသော သူဌေးသား။ ထိုသို့ အနီးကပ် အလုပ်အတူတူ လုပ်နေရတော့ လူပျိုသိုး ဝေယံတစ်ယောက် စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာမိသည်။ မဖောက်ပြန်ရိုး ခံနိုင်လား၊ ရုပ်ရည်ကလည်း လှပ၊ ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မယ်ဘွဲ့ရထားသူတွေ ရှုံးလောက်အောင် တောင့်တောင့်ထွားထွား၊ သူဌေးသမီးဖြစ်လို့ နုဖတ် အုအက်နေတဲ့ အသားအရည်နဲ့ ကြွေရုပ်လေးအလား လှသူ၊ ကုမ္ပဏီ၏ စီအီးအို၊ အလှအပနဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်တွဲထားတော့ ယောက်ျားတွေအတွက် လိုချင်မက်မောစရာကောင်းပြီး ဆက်ဆီးကျလွန်းသူ၊ ထိုအမျိုးသမီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း ရုံးခန်းထဲမှာ နီးနီးကပ်ကပ် ရံဖန်ရံခါ ပူးပူးကပ်ကပ် လုပ်နေရတော့ ကာမစိတ်တွေက အမြဲတက်ကြွနေသည်။

ရှေ့မှာ ပေါ်တင်မကြည့်ရဲတော့ ခိုးခိုးပြီးကြည့်ရတာလည်း အခါခါ။ အိမ်ပြန်‌ရောက်တဲ့အခါ တောင့်တင်းလှပတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မျက်စိထဲပုံဖော်ပြီး မှန်းထုတော့သည်။ မနက်ရုံးသွားခါနီး ရေးချိုးရင်းနဲ့ မဝင်းခခကို မျက်လုံးထဲမြင်လာလို့ လှပတဲ့ ဖင်တုန်းကြီးကို မှန်ပြီး တချီထုလိုက်ပြန်သေးသည်။ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီးခါစလောက်သာ နည်းနည်းငြိမ်သွားသော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တာနဲ့ ‌မဝင်းခခကိုတွေ့ပြီး သူ့ညီလေးက အတွင်းခံထဲကနေ အမြှောင်းလိုက်ကြီးဖြစ်အောင် မာထန်နေသည်။ ဝင်းခခ အလုပ်သွာခါနီး ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်းထဲမှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ လက်ဖောင်း ရင်စေ့ ကော်လာတိုလေးနဲ့ အသားပါပါးပျော့ပျော့ အင်္ကျီက သူမရဲ့ ရွှေရင်ညွှန့်ကို မပေါ့တပေါ်လေး ပြထားသလိုဖြစ်နေသည်။ အရောင်တူ အသားပျော့ပျော့ ထမီလေးကို သေးသွယ်တဲ့ ခါလေးမှာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် စည်းနှောင်ထားလိုက်တော့ စွင့်ကားတဲ့ တင်လုံးကြီးတွေက မို့မောက်နေသည်။ မိမိတင်လုံးကြီးများ၏ စွင့်စွင့်ကားကားရှိမှုကို ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကြီးထဲ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြီး ကျေနပ်သွားသည်။ ပြီးနောက် ချန်နယ် ရေးမွှေးလေးကို လည်တိုင်နဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖြန်းလိုက်သည်။ ဝင်းခခရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အခုလောက် လှပနေတာက အလှမယ်ဘွဲ့ရထားတဲ့ အမေရဲ့လမ်းညွှန် ပြသမှုတွေကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ ဝင်းခခက ငယ်ငယ်ကတည်းက Gymဆော့သည်။

သူတို့ မှာလည်း ပစ္စည်းကိရိယာ အစုံအလင် ရှိသည်၊ ငယ်စဉ်ဘ၀ထဲက နေ့စဉ်လိုလို လေ့ကျင့်ခဲ့တော့လည်း အကျင့်ပါနေပြီး မနက်အိပ်ယာထလို့ လေ့ကျင့်ခန်း မလုပ်လိုက်ရရင်တောင် ညှောင်းကိုက်သလို ဖြစ်နေတတ်သည်။ လေ့ကျင့်ခန်း မှန်မှန်လုပ်တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးကတော့ တကယ်ခံစားရသည်။ တခြားမိန်းကလေး တွေနဲ့ ယှဉ်လိုက်လျှင် ယောက်ကျားတွေရဲ့ မျက်လုံးက သူ့အပေါ်မှာ အများဆုံးရောက်နေတာ ကို အမြဲတမ်း သတိထားမိနေသည်။ လူကလည်း အမြဲတမ်း လန်းဆန်းနေသလို၊ ယောက်ကျားများ၏ အာသာငမ်းငမ်း အကြည့်တွေကိုလည်း သာယာမိသည်။ သွေးသား ကောင်းသလို ကာမဆန္ဒနိူးကြွမှုမှာလည်း အားကောင်းလှသည်။ သူမနဲ့ ကိုရဲသွင် စေ့စပ်ပြီး နောက်နေ့မှာပဲ ကိုရဲသွင် အတင်းပူဆာ၍ အတူနေဖြစ်ကြသည်။ အပျိုစစ်စစ်ဆိုတော့ နာလည်းနာ ကောင်လည်းကောင်း။ စေ့စပ်ပြီးကတည်းက နေ့တိုင်းလိုလို လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ကိုရဲသွင် အလုပ်ကိစ္စနှင့် နယ်မှာ သွားနေရတော့ တော်တော်လေး ခံစားရသည်။ ဒါပေမယ့် တဖြေးဖြေးတော့အသားကျ သွားသည်။

ကာမစိတ်တွေတက်လာပြီး မနေနိုင်တော့တဲ့အခါ သူမဘာသာ လက်နဲ့ အယားဖျောက်ပစ်ရသည်။ ညအိပ်ရာဝင်တိုင်း သူမလက်ကလေးနဲ့ အစေ့လေးကို နာနာ ပွတ်ရင်း တချီလောက်ပြီးမှပဲ အိပ်လို့ပျော်တော့သည်။ အလုပ်မှာကလည်း ဖေဖေက လွှဲလျှင် သူမကအကြီးဆုံးဖြစ်သောကြောင့် ဝန်ထမ်း အားလုံးက ကြောက်ရွံ့ ရိုသေ ကြရသည်။ နောက်ပြီး ကျောင်းမပြီးခင်ထဲက စ၍အလုပ်ထဲ ခြေစုံပစ်ဝင်ခဲ့ရသဖြင့် အလုပ်နှင့် ပတ်သက်သော အသိုင်းအဝိုင်းသာရှိခဲ့သည်။ အတိုချုံးရရင် သူမဘဝမှာ အိမ်၊ အလုပ်နှင့် ကိုရဲသွင်ပဲရှိသည်။ အလုပ်နှင့် ပတ်သက်၍ တွေ့ဆုံဆက်ဆံနေခဲ့ရသော ယောက်ကျားသားတွေကလည်း သူ့ကို လန့်ကြသဖြင့် လိင်ဆွဲဆောင်မှုရှိသော မိန်းမတယောက်ဖြစ်သည်ဆိုတာကို လက်ခံထားကြပေမယ့် သူမ မသိအောင် ဖုံးကွယ်ထားကြသည်။ အင်း ဒီကောင်လေး တယောက်ပဲ၊ ဝင်းခခအတွေးထဲ ဝေယံ ဝင်လာသည်။ ဝေယံကို အဖေ့သူငယ်ချင်း ပြောပေး၍ ခန့်လိုက်ပြီးမှ လုပ်ရည်ကိုင်ရည်လေး သဘောကျပြီး အဆင့်ဆင့် တိုးပေးရန်ရည်ရွယ်ထားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ သူ့ကို အရေးကြီးလုပ်ငန်းများကို ဝင်ပါစေပြီး လုပ်ငန်းအတွေ့အကြုံရအောင် လေ့ကျင့်ပေးခဲ့သည်။ ဝေယံကလည်း ရုံးဆင်းချိန်တွေ ဘာတွေ အဓိကမထား လိုအပ်လျှင် လိုအပ်သလို ခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးလေ့ရှိတော့ ဝင်းခခလည်း သဘောကျလာခဲ့သည်။ ကိုရဲသွင်နေရာကို လွှတ်ပြီး ကိုရဲသွင်ကို သူမအနား ပြန်ခေါ်ထားတော့မည်ဟု တွေးထားသည်။ သို့သော် ခုတလော သူမပဲ စိတ်ထင်လို့လား၊ ကောင်လေးအကြည့်တွေက နည်းနည်းဆန်းသလိုလို၊ သူမက မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မှန်ထဲမှ ဖြစ်ဖြစ် မျက်လုံး ဒေါင့်ကပ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တခါတလေ ကြည့်လိုက်လျှင် သူမကို ခိုးခိုးကြည့်နေတတ်တာ သတိထားမိနေ၏။

ပထမတော့ သူမစိတ်ထဲ မှာ တမျိုးဖြစ်နေသော်လည်း နောက်ပိုင်း သာယာသလို ဖြစ်မိ၏၊ တခါတလေ မျက်လုံး စူးစူးတွေက သူမရင်ကိုပါ ဖိုလာစေသည်။ အခုလို ကိုရဲသွင်နဲ့ ဝေးနေပြီး ကာမဆန္ဒတွေ လိုအပ်နေတဲ့ အချိန်မှာဆိုလျှင်၊ ကောင်လေးရဲ့ အကြည့်နောက်ကွယ်မှာ ဘာတွေ တွေးနေမလဲဆိုတာ စဉ်းစားကြည့်ရင်း သူမရဲ့ရတနာ ရွှေကြုပ်လေးမှာ စိုတိုတိုဖြစ်လာရသည်။ ဒီနေ့ အောက်ဆင်းလာတော့ မမြင့်တစ်ယောက်ထဲ မီးဖိုချောင်မှာ တွေ့ရသည်။ ဒေါ်လှ နေမကောင်းဘူးဟု ဆိုသည်။ မမြင့်တစ်ယောက်ထဲ အလုပ်များနေတာ တွေ့၍ နေလည်စာ မထည့်နဲ့တော့ မမြင့်ရေ ဟု ပြောလိုက်သည်။ အလုပ်လည်း ဒီနေ့များဦးမှာဆိုတော့ ညနေစာပါ သူမအတွက် မလုပ်နဲ့တော့လို့  မှာထားခဲ့လိုက်သည်။

ဝေယံ စိတ်ထဲမှာ မဝင်းခခတယောက် ဒီနေ့ ပိုလှနေတယ်လို့ တွေးနေမိပြီး၊ သူ ပုဆိုးခြုံအောက် မှ လီးကလည်း မာတောင်တောင်ဖြစ်လာသည်။ မနက်ကလေးကတင် ထုလာသေးတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်ရမလို ဂုဏ်ယူရလို ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေသည်။ သူက တကယ်တော့ ကာမကိစ္စမှာ ဖျံ မဟုတ်ပေမဲ့လည်း အရိုင်းလေးတော့ မဟုတ်ပေ။ ၁၀တန်း ကျောင်းသား ဘ၀တုန်းက ကျူရှင်ယူဖို့ ငွေကြေးလည်း မတတ်နိုင်တော့ သူ့ အဖေရုံးက တပည့်တယောက်၏သမီး အပျိုကြီး ကျောင်းဆရာမ အားသည့် အချိန် ထိုအိမ်သို့ စာသွားလုပ်ရသည်။ ထိုအပျိုကြီးမှာ အလယ်တန်းပြသာ ဖြစ်၍ ကလေးများကို ကျူရှင်ပေးသည်။ ဝေယံက ဝိုင်းကူသင်ပေးရင်း သူ့စာကို သူကျက်သည်။ နားမလည်တာရှိရင် အပျိုကြီး မမထားက ရှင်းပြပေးသည်။  များသောအားဖြင့် သူတို့အိမ်မှာက ကျူရှင်လာသော ကလေးတွေနှင့် လူမပြတ်ခြေ၊ မမထားအမေကလည်း အိမ်မှာပဲ ချက်ပြုတ်ရင်း ရှိနေတတ်သည်။

ဝေယံကလည်း လူပျိုပေါက်ပီပီ ဂွင်းထုတတ်တော့ မြင်ဘူးသမျှ မိန်းမတွေကို မှန်းတော့ နီးနီးစပ်စပ် နေရသည့် မမထားလည်း မလွတ်ပေ။ မှန်းပြီးတော့သာ ထုနေတာ တကယ်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု မတွေးမိခဲ့ပေ။ တနေ့မှာ ကလေးတွေ ကျောင်းပိတ်လို့လား ဘာလားမသိ ကျောင်းသား တယောက်မှ မရှိ၊ မမထားအမေကလည်းမရှိ နယ်ပြန်သွားတာလား ဘာလားမသိ၊ မမထားအဖေက အလုပ်သွားသည်။ ရုပ်ရှင်တွေထဲကလိုပဲ ဇာတ်လမ်းကဖြစ်ချင်တော့ မိုးကလည်း စဲလိုက် သည်းလိုက် ရွာနေသည်။ မမထားကလည်း သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးပြီး ခေါင်းနည်းနည်း အုံနေလို့ဆိုပြီး အိပ်ယာထဲ ဝင်လှဲနေသည်။ မိန်းမနှင့် ယောက်ျာနှစ်ယောက်တည်း လွတ်လပ်နေတော့ ဝေယံစိတ်ရိုင်း ဝင်လေပြီ။ မမထားအိပ်နေသော အိပ်ခန်းထဲ လိုက်ဝင်ပြီး မမထား ကိုယ်ပူနေသလား ဘာညာနဲ့ နဖူးစမ်း ပါးစမ်းရင်း ဖက်နမ်းတော့သည်။ မမမြထားကလည်း အရင်းကတည်းက စိတ်ပါချင်နေတာမို့ စလိုက်တာနဲ့ ပါလာတော့သည်။ ဝေယံရယ် မကောင်းပါဘူးကွယ်၊ မမထားကို သနားပါဦးကနေ၊ အားအင့်အင့် ဝေယံဖြစ်သွားရသည်။ မမထားက အပျိုကြီးသာပြောသာ အသက် အစိတ်လောက်ပဲ ရှိသေးသည်။ ဝေယံက အသက်၁၈နှစ်ပင် မပြည့်သေး။ နှစ်ဦးစလုံး၏ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့ကလို လွတ်လပ်မှုမျိုးမှာ တော်တော်နဲ့ ပြန်မပေါ်တော့ပေ။ မမထားအမေက အမြဲ ရှိနေသည်။ တရက်တော့ မမထားအမေ မရှိ ကျောင်းသားတွေပဲရှိနေသည်။ ကလေးတွေကို သင်္ချာပုစ္ဆာတွေ ပေးခဲ့ပြီး အခန်းထဲ ဝင်ကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ ဝေယံ ၁၀တန်းအောင်သွားတော့ မရောက်ဖြစ်တော့ပေ။ မမထားလည်း အိမ်ကပေးစားတဲ့ သူနဲ့အိမ်ထောင်ပြုလိုက်သည်။

ဝေယံတက္ကသိုလ်ရောက်တော့ အိမ်နားက အပျိုဖြန်း မြီးကောင်ပေါက်စလေးနှင့် ရီးစားဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးက ၈တန်းပဲ ရှိသေးသည်။ တက္ကသိုလ် ကျောင်းသား ဆိုတော့ အထင်ကြီးသည်။ ရီးစား စာတစ်စောင်တည်းနဲ့ သမီးရီးစား ဘဝရောက်ခဲ့ ကြသည်။ ထိုကောင်မလေးကိုတော့ ဝေယံ ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရသည်။ ကောင်မလေး အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိချိန် အိမ်နောက်ဖေးပေါက်က ပတ်ဝင်ပြီး ကောင်မလေး ကို အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်ဖက်နမ်းရင်း ပါကင်ဖွင့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ လစ်ရင်လစ်သလို ဝင်ဝင်လုပ်သည်။ သိပ်အကြာကြီးတော့ မဖြစ်လိုက်ရ၊ ကောင်မလေး မိသားစု နယ်ပြောင်းသွားတော့ ဝေးသွားကြရသည်။ တက္ကသိုလ်တက်နေတုန်း အိမ်ဘေးမှ ကောင်မလေးနှင့် ဖြစ်နေသဖြင့် ဝေယံတယောက် ကျောင်းမှာ ရီးစား မထားဖြစ်လိုက်ပေ။ စမ်းပြီး တစ်ယောက်စ နှစ်ယောက်စ လိုက်သော်လည်း အဆင်မပြေခဲ့ပေ။ အိမ်ဘေးမှာ ဆွဲစရာကလည်း ရှိနေတော့ သိပ်လည်း ကြိုးစားချင်စိတ် မရှိတော့တာလည်း ပါလိမ့်မည်ထင်ပါသည်။ ကျောင်းပြီးသွားတော့လည်း သူများ တွေလို ဟေးလားဝါးလား လုပ်ဖို့ အချိန်မရတော့ အိမ်ကစီးပွားရေး အခြေအနေကြောင့် ရသည့် အလုပ်ကလေး ကို ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်နေရသဖြင့် ချစ်သူရီးစားလည်း မထားဖြစ်သေးပေ။ လောလောဆယ် သူ့ရောဂါကတော့ ဘောစိ သူဌေးမ ဒေါ်ဝင်းခခကိုသာ အသားကုန် လုပ်ချင်နေသည်။

ဝင်းခခအလုပ်ထဲ ရောက်တော့ ခေါက်ရိုးကျ ရှပ်အင်္ကျီအဖြူ သပ်သပ်ရပ်ရပ်နဲ့ ယောပုဆိုးအနက်လေးနဲ့ သားနားနေသော ဝေယံကိုတွေ့လိုက်ရ၏။ ဆံပင်တိုတို gentle man styleလေးနှင့် နုပျိုနေသော မျက်နှာလေးနှင့် စူးရဲသော မျက်လုံးအစုံက သူမရင်ထဲ တချက်ဖိုသွားသည်။ အင်း ငါလည်း ကိုရဲသွင်နဲ့ ဝေးနေရတာကြာလို့ထင်တယ်၊ စိတ်တွေ လေနေတယ်ဟု ကိုယ့်ဖာသာ သတိပေးရင်း အလုပ်စလုပ်တော့သည်။ စာရင်းတွေပေါင်းရန်နှင့် ဖုန်းတွေ ခေါ်စရာရှိတာတွေကြောင့် ဝေယံကို သူ့ရုံးခန်းထဲခေါ်၍ ကူလုပ်ခိုင်းထားလေသည်။ ..ဟယ်..ထမင်းစားချိန်တောင် လွန်နေပြီ၊ မောင်ဝေယံရော ဗိုက်ဆာနေပီလား.. …ရတယ် မမဝင်း ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး.. …မင်း ထမင်းဘူး ယူလာလား၊ .. ….ဒီနေ့ မပါဘူး မမဝင်း..ကျနော် ဒီနားပဲ ထွက်စားမလားလို့.. ..အော်ဟုတ်လား မမ လည်း ဒီနေ့ အိမ်က ဘာမှမပါလာဘူး ထွက်စားရအောင် မမတို့နဲ့လိုက်ခဲ့.. ကြယ်စင်..ရေ..ဟေ့ ကြယ်စင် တို့ တခုခုသွားစားရအောင်ဟေ့.. ဒေါ်ဝင်းခခက တဆက်တည်း သူနဲ့ အဖေါ်လိုက်နေကြ ကောင်မလေး တယောက်ကို လှမ်းခေါ်လိုက်သည်။ …ဟင်..မမ က ကြိုမပြောထားလို့ ကြယ်စင် အိမ်ကပါလာတဲ့ ထမင်းဘူး စားလိုက်ပြီ… အဟီး..လိုက်ခဲ့မယ်လေ မမ အဖေါ်ရအောင်.. …အော် အေးအေး ငါလည်း မေ့သွားလို့ ..စားပြီးရင်လည်း နေခဲ့တော့ ဝေယံလည်း ပါမှာပဲ မမ ခနထွက်သွားလိုက်ဦးမယ်..ဟို လူတွေဖုန်းခေါ်ရင်…ဘာညာနဲ့….. ဒေါ်ဝင်းခခက မှာစရာရှိတာလေးတွေ မှာခဲ့ပြီး ဝေယံနဲ့ အတူ သူ့ကားလေး ရပ်ထားတဲ့နေရာကို ဆင်းလာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခမှာ ဒီနေ့ အလုပ်တခု ပြီးရင် အလုပ်က နည်းနည်း ပြန်အားသွားမှာမို့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေ၏။

ဝေယံနှင့် စားသောက်ဆိုင်တခုတွင် ဝင်စားကြရင်းကမှ စကားစမြည် ပြောဖြစ်ကြသည်။ .ဟူး ငါတို့ မှာလည်း အလုပ်တွေ ပိနေတာနဲ့ စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်ကြဘူးနော်.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း..မမဝင်းက အလုပ်တအားလုပ်တာကိုး.. ..အဲလောက်လဲ ဟုတ်ပါဘူးကွာ ဖေဖေ က မျက်နှာလွဲထားတယ် ဆိုတော့ ကိုယ့်လက်ထဲ မှာ မကျဆင်းသွားစေချင်ဘူးလေ..မောင်ဝေယံရဲ့ အကူညီလည်း ပါပါတယ်၊ မောင်ဝေယံကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ပါတယ်.. ..ဟာမဟုတ်တာ မမဝင်းကလည်း မမဝင်း တို့ ကျေးဇူးကြောင့် ကျနော် ဒီအလုပ်လုပ်ရတာပါ.. ..ကဲ ပါ အဲဒီအကြောင်းတွေ ပြောမနေပါနဲ့ ကဲ မင်း အကြောင်းလေး ဘာလေးပြောပါအုန်း.. ..ဟာ မမဝင်းက လည်း ကျနော့် အကြောင်းက ဘာမှ စိတ်ဝင်စားစရာ မကောင်းပါဘူး၊ .. …အံမယ် မင်းလို အရွယ် ရုပ်ရည်မျိုးနဲ့ များ၊ ပြောစမ်းပါဦး ကောင်မလေး ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် အသဲကွဲ ပြီးပြီလဲ.. ..အာ မမဝင်း ကလည်း လုပ်ပြီ၊ ကျနော့်မှာ ရီးစားတောင် မရှိသေးပါဘူး..ပေါက်ကရတွေ၊ ဟဲဟဲ.. …မယုံပါဘူးကွာ..ဘာလည်း ..ကြိုက်စရာကောင်းတာ မတွေ့သေးလို့လား.. …ဟီးဟီး မမဝင်း ခြေဖျားလောက်မှီအောင် လှတဲ့သူတွေ့ရင်တောင် ကျနော်က လိုက်မှာ.. ဟိုက်..ဝေယံ တယောက် သူ့ပါးစပ်က စွပ်ရွှတ်ထွက်သွားပြီးမှ ကိုယ့်ပါးကိုယ်ပြန်ရိုက်ချင်စိတ် ပေါက်သွားသည်။ လခွမ်းမှပဲ ဒီစောက်ပါးစပ်နဲ့တော့ အလုပ်ပြုတ်တော့မှာပဲဟု တွေးမိပြီး လန့်သွားသည်။

သို့သော် ဒေါ်ဝင်းခခ က အပြုံးမပျက် ရီမောရင်း၊ …ကဲကဲ ..စားပါကွာ မမကျွေးပါ့မယ် ငါ့မောင်က ဒီလောက်တောင် မြှောက်နေစရာမလိုပါဘူးကွာ ဟင်းဟင်း… အဲတော့လည်း ချော်လဲရာ ရောထိုင်လိုက်တာပေါ့။ …တကယ်ပြောတာ ပါ မမဝင်း ရဲ့ မမလိုမျိုး ချောပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှတဲ့သူမျိုး မိန်းခလေး တစ်ထောင်မှာ တစ်ယောက်ရှာလို့တောင် တွေ့မယ်မထင်ဘူး၊ ….တော်ပါပြီ ကိုပိုရယ် ..ဟင်းတွေ အေးကုန်မယ် စားလိုက်ပါဦး…ညနေ အလုပ်ဆင်းတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ စာရွက်စာတမ်းများကို စက္ကူပုံးတလုံးနဲ့ ထည့်ပြီး ဝေယံက ကားနားအထိလိုက်ပို့ရင်းမှ …မမဝင်း ကျနော် အိမ်အထိလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ ကျနော် အဲဒီရပ်ကွက်လည်း သွားစရာရှိတယ်၊ အဟီး မမဝင်းကားနဲ့ လိုက်ရတော့ ဘတ်စ်ကား တွယ်မစီးရတော့ဘူးပေါ့။. ..ဝေယံက ဘာရယ်မဟုတ်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ နားကပ်ပြီး ရေမွေးနံ့လေးရှူ ၊သူ့ဘော်ဒီကို မသိမသာ ခိုးကြည့်ရတာ ဖီးတက်နေလို့ ကြံဖန်ပြီး အကြောင်းရှာနေတာ၊ ဒေါ်ဝင်းခခကလည်း ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ကောင်လေး ခိုးခိုးကြည့်နေတာလည်း သူသိသည်။ ဘာမှန်းမသိ သူ့ရင်မှာ ကျေနပ် ပီတိဖြစ်ရုံမက သူပိပိလေးမှာလည်း စိုထိုင်းထိုင်း ဖြစ်နေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ မမြင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေးရင်း၊ ..အဝင်း စားတော့ မလား မနော် ပြင်ထားလိုက်ရမလား.. ..မစားသေးဘူး မမြင့်ရေ… မမြင့်လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပါ .. နောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်၊.. …အင်းအင်း ..ဒါဆို မမြင့် ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ်၊ ခနနေရင်…ကဲ မောင်ဝေယံရေ အဲဒီစက္ကူပုံးလေး တခါထဲ အပေါ်ထပ်လိုက်တင်ပေးပါအုန်း၊.. …ဟုတ်ကဲ့ မမဝင်း.. မိမိ ရှေ့မှ လှေခါးပေါ် တက်သွားသော ဒေါ်ဝင်းခခ၏ နိမ့်တုန် မြင့်တုန် တင်ပဆုံနှင့် သေးကျင်သောခါးက ဝေယံ ၏ ငပဲကို မာတင်းလာစေပြီး ဒူးတောင် ညွတ်ခွေကျချင်လာသည်။ အိမ်ကြီးက လည်း တိတ်ဆိတ် နေတော့ ဝေယံ စိတ်တွေ ထကြွလာခဲ့ရသည်။ ဝင်းခခမှာလည်း သူ့နောက်က နေ ဝေယံတယောက် ငမ်းကြောထနေမည်ဆိုတာကို သိနေသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ပြချင်နေသည်။ သူ့ပိပိ လေးထဲမှ အရည်တချို့ပင် သူဝတ်ထားသော ပင်တီပေါ် စိုလာခဲ့သည်။တ ကယ်ဆို ဒီစက္ကူပုံးကို အောက်မှာပဲ ထားခိုင်းပြီး နောက်မှ ဦးလေး တင့်ကို တင်ခိုင်းလိုက်လည်း ရသည်။ အခုတော့ သူကိုယ်တိုင်ကပင် ခပ်ကဲကဲ ဖြစ်နေသလားမသိ၊ သူ့အခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့် ဝင်လိုက်တော့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည်၊ မိုးအောင်သူမှာလည်း အိစက်ညက်ညောလှသည့် ဝင်းပပရဲ့ ကုတင်ကြီး ကိုတွေ့ရတော့ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။

ဒီအပေါ်မှာသာ မမဝင်းကို လိုးလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးဖြင့် လက်တွေပင် တုန်လာသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခက ..ကြမ်းမှာ ခနချထားလိုက်ပါဦးကွ မောင်‌ဝေယံရဲ့ မလေးဘူးလား နေဦး ပြီးမှ ဒီနားမှာ တင်မလို့.. ဒေါ်ဝင်းခခက တံခါး အနောက်ဘက်နားက ဘီရိုတခုကို ဖွင့်လို့ရအောင်တံခါးကို ပြန်စေ့လိုက်သည်။ ထိုဘီရို အနားကို အသွား သူခြေထောက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်က ဒေါက်ဖိနပ် တရံကိုသွားတက်နင်းမိပြီး ခြေခေါက်ကာ ချော်လဲ မလိုဖြစ်သွား၏။ …အမေ့…အို… ဝေယံက ခြေမြန်လက်မြန်နဲ့ လှမ်းထိန်းကာ ပွေ့လိုက်လို့ ကြမ်းပြင်နှင့် မျက်နှာ မအပ်မိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ …မမဝင်း..ဘာဖြစ်သွားလည်းဟင်.. ..ခြေခေါက်သွားတယ် ထင်တယ်..အား…ခြေထောက် နည်းနည်း နာ သွားတယ်.. ..ရတယ် မမဝင်း ခြေမထောက်နဲ့ ကျနော် ကုတင်ပေါ် သွားတင်ပေးမယ်.. ဝေယံက သူ့ရင်ခွင်ထဲ အိစက်နေသော ဒေါ်ဝင်းခခကိုယ်လုံးလေး ကို မလွတ်ချင်လို့ အသာပွေ့ပြီး ကုတင်ဆီသယ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး လှချင်တိုင်းလှနေသော မျက်နှာလေး ကိုငုံ့ ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်သာ ဝေယံတယောက် ဒေါ်ဝင်းခခကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ရင်း တဆက်ထည်း နှုတ်ခမ်းနုနု လေးကိုငုံ့ကာ နမ်းစုပ်လိုက်မိတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းခခ၏ နူတ်ခမ်းလေးများက အလွန်အမင်း လှရုံမက၊ သူနှုတ်ခမ်းနှင့် ဖိကပ်လိုက်တော့ အတွေ့ မှာလည်း နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလှပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ အောက်နူတ်ခမ်း လုံးလုံးလေးကို ငုံခဲလိုက်တော့ အရသာမှာလည်း ချိုမြိန် လှပေသည်ဟု ဝေယံစိတ်ထဲ ထင်မိလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ ရှက်လို့လားမသိ မျက်လုံးလေး မှေး စင်းထားသော်လည်း၊ သူမရဲ့နူတ်ခမ်းတွေကတော့ ဝေယံ ရဲ့ အစုပ် အနမ်းတွေကို ရမက် ပြင်းပြင်းနဲ့ တုန့်ပြန် နေလေရဲ့၊ သူ့လက်တွေကလည်း ဝေယံရဲ့ လည်ဂုတ်ကို တွဲလဲ ခိုဆွဲထားသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားတဲ့ ဝေယံရဲ့ လက်တွေကလည်း အောက်ဘက်ကို လျောချပြီး သူ့တင်ပါးထွားထွားအိအိတွေကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေမိသည်။ ဝေယံ က တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ကလေး စည်းထားတဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခထမီကို ဖြေလျှော့ ပြီး ချွတ်ချလိုက်တော့ ဒေါ်ဝင်းခခ အလိုက်သင့် ဖင်ကြီးကို ကြွပေးလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရဲ့ ပေါင်တန်တွေက ဆင်စွယ် နှစ်ချောင်းလို အဆစ် အမြစ် မရှိ စင်းဖြောင့်ပြီး ဖြူဝင်းနေသည်။ ဝေယံက အာသာ ငမ်းငမ်းနဲ့ ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးလေးတွေကို နေရာမလပ် အောင် နမ်းရှုံ့ နေမိသည်။ ကုတင်ပေါ် မှာ ပက်လက်ကလေး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ဖြစ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခ ရဲ့ ပေါင် နူစ်လုံးကြား ဝေယံ တယောက် ရောက်နေရှာပေါ့၊ ဝေယံက သူ့ လက်ဖဝါးလေး တွေနဲ့ ပေါင် အောက်ပိုင်း သားလေး တွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက ဒေါ်ဝင်းခခရဲ့ ပေါင် အတွင်း အရင်းကျ ဆုံး မိုးခိုသား လေး တွေကို ယက်ပေးနေမိသည်။ ( လူတွင် မိုးခိုသား ဆိုသည်မှာ မိုးရွာထဲ မတ်တပ် ရပ်နေပါက မိုးရေ မစိုနိူင်သော နေရာ ကို ဆိုလိုပါသည်။) ဒေါ်ဝင်းခခ မှာလည်း ဝေယံ၏ နူးညံ့ ပူနွေးသော လျှာကြီးက သူ့ အတွင်းသားအကျ ဆုံးနေရာတွေကို ယက်ပေးနေ သဖြင့် ကြက်သီး တဖြန်းဖြန်း ထ လောက်အောင် အရသာထူးနှင့် တွေ့နေရလေရာ၊ နဂိုထဲက စိမ့်နေသော စောက်ရည်ကြည် များမှာ အခုတော့ အဖုတ်အပြင်သို့ ပင် လျှံကျ ကာ သူဝတ်ထားသော ဘွိုင်းရှော့ စတိုင် ဗစ်တိုးရီးယား စီးခရက် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ရွှဲနစ်စေပါတော့သည်။

စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲ နေသဖြင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးမှာ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် ကို ကပ်လျှက် အဖုတ် ကွဲကြောင်းရာ ကို ထင်းထင်း ကြီး မြင်နေရပေရာ၊ ဝေယံက သူ့လက်ချောင်း ထိပ်ကလေး ဖြင့်၊ အကွဲကြောင်း တလျှောက် ပွတ်သပ်ပေးနေမိပြန် ပါသည်။ ဝေယံ က တဆင့်တက်ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ကို ခါးသရေ မျှော့ကြိုး မှ တဘက်တချက် ဆွဲ ကိုင် ချွတ်လိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ကလည်း အလိုက်သင့် ဖင်ကြီး ကို ကြွပေးလိုက်သဖြင့်၊ အမွှေးအမြှင် ရိတ်ထား၍ ပြောင်နေသော အဖုတ် ကြီး မှာ ဖောင်းကားလျှက် ပေါ်လာတော့သည်၊ စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ရွှမ်းပြောင်လက် နေသော ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်ကြီး ကို ဝေယံ တယောက် အငမ်းမရ သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ယူလိုက်ရာ၊ ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ထူထဲသော အဖုတ်နူတ်ခမ်း တဖတ် မှာ သူ့ ပါးစပ်တွင်းသို့ ပါလာခဲ့လေသည်။

…အင့်…အားးးး ..အို့ …အိုးးကွယ်….. ဒေါ်ဝင်းပပ မှာ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းဖတ် လေးကို ဝေယံက သူ့ နူတ်ခမ်းဖြင့် အသာဖိညှပ် ဆွဲ လိုက်ရာ ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက ဝေယံ ၏ ခေါင်းမှ ဆံပင်များကို ပင် အားမလို အားမရ ဆုပ်ကိုင် ဆောင့်ဆွဲ လိုက် မိလေတော့သည်။ ဝေယံ ကလည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ကြောင်မ ကဲ့သို့ ငြီး သံလေးကြောင့် ပို စိတ် ထက်သန်လာပြီး သူ့ လျှာကို ရှည်နိူင်သမျှ ရှည်အောင် ဆန့် ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်တွင်း ထုတ်သွင်း ကစားလေတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ ပြတ်နေတာ ကြာပြီ ဖြစ်သော ကိုယ် ကြိုက်နူစ်သက်လှသည့် အစာ ကို ပြန်အမြည်း စားလိုက်ရ သူလို ဖြစ်နေပေရာ အရသာ အထွတ်အထိပ် ရောက် ပြီး ပေါင်တန်လေး နူစ်ချောင်း ဆန့်တန်းလျှက် တချီ ပြီးသွားရရှာတော့သည်။ ထိုအခါမှာ မိမိ လိင်တန်ကြီး တခုလုံးကလည်း မခံ မရပ်နိူင်အောင် တင်းမာ နေပြီ ဖြစ်သော ဝေယံ က ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမျာ ဒူးထောက် ထိုင်လျှက် သူ့ ပုဆိုးကို ဖြည်ချလိုက်လေသည်။ ဝေယံက ထောင်မတ် တင်းမာနေသော သူ့ လိင်တန်ကြီး ကို ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်လှလှ ထဲ  ခေါင်းကို ဒစ်မြုပ်သည့် အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ သူ့ လက်လက်နူစ်ဖက်ကို မြှောက်ကာ မျက်လုံးများပေါ် အုပ်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အင်း ဒီတခါတော့ ရှိပါစေလေ၊ နောက်တခါဆိုရင် တော့ အဲ လို နေလို့ မရတော့ဘူး ငါ့ဒုတ်ကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ ထည့်နေတာကို ကြည့်ကို ကြည့်ခိုင်းရမယ်လို့ တေးထားလိုက်၏၊ ဝေယံ မှာ အသား ညို သူဖြစ်ရာ သူ့ လိင်တန် ညိုညို ကြီး က ဖွေးဖြူ ဥ နေသော ဒေါ်ဝင်းပပ အဖုတ်လေး ထဲ ဖြေးဖြေး ခြင်း တိုးဝင် သွားသည် မှာ ကြည့်ရတာနူင့် ပင် အရသာရှိသည်ဟု ထင်မိလေသည်။

ဝေယံအဖို့ မှာ လပေါင်း များစွာ စိတ်ကူးနူင့် မှန်းခဲ့ ရပြီး ဒီတသက်တော့ ဖြစ်နိူင်ခြေ မရှိ ဟု ထင်ထားခဲ့ ရသော သူ့ ဘောစိ မမ ကို လုပ်နေရ ခြင်း ဆိုသည့် အတွေးက ပင်လျှင် သုတ်ရည်များ ချက်ခြင်း ပန်းထွက် သွားရလှအောင် စိတ်လှုပ်ရှား မိနေပေသည်၊ ထို့ အတွက် ကြောင့်လည်း တလက်မ ဆို တလက်မ တအိအိ တိုးဝင် သွားသော သူ့ လိင်တန် မှ ခံစားရသည့် အရသာ ကို အပြည့် အ၀ ခံစားနေလေတော့သည်။ တချီပြီး သွား ခဲ့ သည့် ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် တွင်း မှ အရည် များကြောင့် မိုးအောင်သူ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ အခက် အခဲ မရှိ တိုးဝင် သွားသော်လည်း ၊ ခလေး လည်း မမွေး ဘူး၊ ရည်းစားနဲ့ လည်း ဝေး နေတာ ကြာ၊ နေပြီ ဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းခခ မှာ သူ့ အဖုတ်တွင်း တင်းတင်း ကျပ်ကျပ် ပြည့်နှက် သွားသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။

ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ စေးစေးပိုင်ပိုင် တိုးဝင်လာတော့ သူ့ဗိုက်မှာ နင့်နေအောင် အရသာ ရှိလှပြီး ၊ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ အဖုတ်ထဲ မှ ဆွဲ ထုတ်လိုက် ချိန် ရင်ထဲ မှာ ဟာကနဲ ဖြစ် သွားရ၏၊ ဝေယံက သူ့ ပေါင် နူစ်လုံးကို ပုခုံးပေါ်ထမ်း တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်သည့် အချိန်မှာတော့ သူ့ အဖုတ် အတွင်းသား နံရံ များမှာ ဝေယံ ဒစ်ကြီး ပွတ်သတ်မှု ကြောင့် ကာမအဆိပ် ဒီရေလို တက်လာပြီး သူ့ဖင်ကြီး ကို ပါ ကြွကြွ ကော့ပေးနေမိတော့သည်။ ဝေယံ ကလည်း လူငယ် ပီပီ ဖန်းကနဲ ဖန်းကနဲ နေအောင် ပစ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒေါ်ဝင်းခခ ခမျာ အင့် ကနဲ အင့်ကနဲ နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ အခုတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ တယောက် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်လျှက် သူ့လက်နူစ်ဘက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ဆွဲ ကာ ဝေယံ ၏ အလိုး အဆောင့်ကို အံကြိတ်ခံစားနေလေသည်၊ ဝေယံ ကလည်း သူ့ အတန်ကြီး ကို ဒစ်ပေါ်ခါနီး ထိ ဆွဲ ထုတ်ထုတ်ပြီး မှ အားရ ပါးရ ဖင်ကော့ကာ ဆောင့်ဆောင့်ချသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ အိပ်ခန်းထဲ တွင် တဖုန်းဖုန်း တပြွတ်ပြွတ် အသံ များဖြင့် ညံစီ နေပေတော့သည်၊ ‌ဝေယံမှာ မကြာခင် ပြီးတော့မယ် ဆိုတာ သိသော်လည်း ဒေါ်ဝင်းခခကို သူနှင့် ပိုမိုပွင့်လင်း စေလိုသဖြင့် ဆောင့်လိုးနေရာမှ ခနနားလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်နှာလေး ကို ငုံနမ်းလိုက်ကာ၊ …မမဝင်း..ပြီးတော့မှာလား ကျနော်တို့ ပြိုင်တူပြီးကြရအောင်လေ… ဟုကပ်ပြောလိုက်ရာ၊ မျက်စေ့လေး မှိတ်ကာ ကြိတ်ခံနေရှာသော ဒေါ်ဝင်းခခ က မျက်လုံး မဖွင့် ပဲ ခေါင်းလေး ငြိမ့် ပြီး …အင်း…ဟုသာ ဆိုလေသည်။ ဝေယံ က အားမလို အားမရ ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ နူတ်ခမ်း အစုံ ကို ဆွဲ ငုံ စုပ်ပစ်လိုက် လေရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ခမျာ အဖုတ်ထဲ မှာလည်း ဆန့်တငန့်ငန့် နူင့် အရှိန်တက် နေတုန်းမို့  ဝေယံရဲ့လည်ကုတ်ကို သူ့ လက်များဖြင့် ဆွဲယူသိုင်း ဖက်ပြီး ပြင်းပြသော ရမက် အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လာ တော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်တန် နူစ်ချောင်းကလည်း သူ့ ခါးကို ညှပ်ကာ သူမရဲ့ခြေကျင်းဝတ်ခြင်းခြင်း ဝေယံ ဖင်အနောက်ဖက်ကို ချိတ်လျှက် သူ့ အဖုတ်ဆီ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီး အဆုံးထိဝင်နိူင်အောင် ဆွဲယူ နေလေတော့သည်။ ဝေယံ ကိုယ်တိုင်ကလည်း မအောင့် နိူင်တော့ပဲ အပြီး သတ်ခါနီး တိုက်သည့် မုန်တိုင်း လို တဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်နေမိတော့သည်။ ..ဖွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်.. ….ဗြွတ်..ဗျိ..စွတ်..ဖတ်…… ….အား…အား…. အိ..အိ… ဒေါ်ဝင်းခခ ကိုယ်လုံးတခုလုံးလည်း တောင့်တင်း တုန်ခါ သွားပြီး ဝေယံကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်သလို၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်အတွင်း နံရံများက လည်း လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြင့် ဝေယံ လိင်ချောင်း တချောင်း လုံးကို ဖျစ်ညှစ် ပေးသလို ဖြစ်နေတော့ ၊ ဝေယံ လိင်တန်ကြီး မှာ မခံနိူင်တော့ပဲ ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဝင်းခခ စောက်ခေါင်း အတွင်းသို့ ပန်းထည့် ပစ် နေမိလေတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းခခမှာ သူမ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်ပူပူ နွေးနွေး များပန်းထုတ်လိုက်ပြီး တဖြးဖြေး ပျော့ သွားသော ဝေယံ လီး ကြီးကြောင့် အဖုတ် အတွင်း မှ အရည်များ စီး ထွက်လာရာ အိပ်ယာပေါ်ကျ ပြီး ကွက်ကုန် မှာ စိုး၍ ထမီကို လုံးထွေးကာ အဖုတ် ပေါ် အုပ်လျှက် ရေချိုးခန်းဆီသို့ ပြေးထွက်ခဲ့လေသည်။ ‌ဝေယံ မှာ ရေချိုးခန်း ထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဝင်းခခ နောက်ပိုင်း အလှ ကို ကြည့်ရင်း ရင်တွင်းမှာ ပီတိတမျိုး ခံစားလိုက် ရလေသည်။ အရင်က ထမိန်ဝတ်ထား သော ဤ ဖင်လုံးကြီး များ ကို ကြည့်လျှက် အံကြိတ် ခဲ့ ရသူ၊ အခုတော့ ဖင်ပြောင်ပြောင် ကို မြင်နေရခြေပြီ၊ တချီ တောင် လိုးပြီး သွားပြီ ဆိုတော့ နောင် အလားအလာ များက လည်း ကောင်းမည့် သဘောရှိနေသဖြင့်၊  ‌ဝေယံတယောက် သူ့ ကံ ကို ပင် သူ မယုံနိူင်အောင် ဖြစ်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ရူးပေါက် ပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို မိန်းမကိုယ်ဆေး ဆပ်ပြာ သုံး၍ ရေဆေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်၊ ထမိန် ကတော့ အရည်တွေ ပေ နေပြီမို့ အဝတ်လျှော်မည့် ခြင်းထဲ ပစ်ထည့် လိုက်သည်၊ နောက်တော့ အမွေးပွ တဘက်တထည် ဘေစင်အောက် ဘီရိုလေး မှ ထုတ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်း ကို ပတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ မှထွက်လာခဲ့လေသည်။

ဒေါ်ဝင်းခခ ထွက်လာတာမြင်၍ ဝေယံ ကရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ပြီး သူ့ ကောင်ကြီး ကိုလည်း ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဆေးကြောသန့်စင်လိုက်သည်။ ဝေယံ ရေချိုးခန်း ထဲ မှ အိပ်ခန်း အတွင်း သို့ ပြန်ဝင်လာတော့၊ အဝတ် ဘီဒိုရှေ့ မှာ ဝတ်စရာ တခုခု ရှာနေသော ဒေါ်ဝင်းခခ ကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အပေါ်ပိုင်း မှာ အင်းကျီချွတ်ထားပြီး အသားရောင် ဘရာဇီယာ ပျော့လေး ကို ဝတ်ထားပြီး အောက်ပိုင်း မှာတော့ အမွှေးပွ သဘက်ကြီး ကို ပတ်ထား၏၊ ဝေယံ ထွက်လာတာ တွေ့လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့၊ ဝေယံမှာ ပုဆိုး မဝတ်ရသေးသဖြင့် လောလော လတ်လတ် ရေ ဆေး ထားသော သူ ၏ လိင်ချောင်းကြီး မှာ မပျော့ မ မာဖြစ်နေသ ဖြင့် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နာရီ ချိန်သီး ကဲ့သို့ ရမ်းရမ်း ရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ …ဟေ့…လုံချည် ဝတ်တော့ တကတည်း အရှက် ကို မရှိဘူး…. …ဟီး..မမဝင်း ကလည်း ဘယ်သူရှိ တာမှတ်လို့…ကျနော်တို့ ချည်းပဲ ဟာကို.. …အေးလေ ငါရှိနေလို့ ပေါ့ မျက်စေ့ထဲ မှာ ကိုးယိုး ကားယားကြီး…. ဝေယံ က ပြုံးလိုက်ပြီး အဝတ်ဘီဒိုရှေ့ ရပ်နေသော ဒေါ်ဝင်းခခ နောက်သွားရပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခတို့ အဝတ်ဘီဒိုမှာ ခေတ်မှီလှသော ကလော့ဆက် ဖြစ်ပြီး တံခါးမှာ ဘေးတိုက် ရှောတွန်းပိတ်ရသော မှန်တံခါး ဖြစ်လေသည်၊ ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ အနောက်မှာ ကပ်ရပ်ပြီး ဘီဒိုတံခါးကို ကြည့်လိုက်တော့ မှန်သားပြင်ပေါ်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်း ဆုံမိကြလေသည်။ ‌ဝေယံက မှန်သားပေါ်မှာ မြင်နေရသည့် ဒေါ်ဝင်ခခ ၏ အသားရောင်ဖျော့ဖျော့ ဘရာဇီယာအောက်က လျှံထွက်တော့မလို မို့မေါက် ထွားဖွံ့ လှသည့် ရင်သားအစုံ ကို အနောက်ဘက်မှ သိုင်းဘက် ကာ သူ့ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ …ဟေး.. ဒေါ်ဝင်းခခက မျက်ခုံးလေး ပင့်ပြီး ပြုံးစေ့စေ့ ဖြင့် တချက်လှမ်းတား သလို အသံပေးရင်း သူ့ လက်ကောက်ဝတ်နူစ်ဘက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်၊ သို့ သော်လည်း ဝေယံ ၏ လက်ဝါး နူစ်ဘက်ကတော့ အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်နေပြီ ဖြစ်ရာ ဒေါ်ဝင်းခခ ပါးစပ် မှ ငြီးသံလေး တချက်ထွက်လာ ခဲ့သည်၊ ဖြေချထားသဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ခါးလည်ခန့် ရောက်နေသည့် နက်မှောင်ထူထဲ သော ဆံပင်အုံကို ဝေယံ က သူ့မေးဖြင့် အသာဖယ်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ လည်တိုင်လေး ကို ငုံနမ်းလိုက်သည်။

သူ့ဖဝါး အောက်မှာလည်း မာတောင်ထလာသော ဒေါ်ဝင်းခခ နိူ့သီးခေါင်း နူစ်လုံး ပို သတိထား မိလိုက် သည်နူင့် သူ့လိင်တန်ကြီး ကလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်း လာခဲ့ ပြန်ပါလေသည်။ မှန်ထဲ မှာ ဒေါ်ဝင်းခခ မျက်လုံးလေး စင်းနေတာ တွေ့ရတော့ ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ ဘရာဇီယာကို ဂျိတ်ဖြုတ် ပြီး ပုခုံးနူစ်ဘက်မှ ကြိုးပါဖြုတ် ပြီး ကြမ်းပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်၊ ဟာ လှလိုက်တာ နည်းတဲ့ နိူ့ကြီးတွေ မဟုတ်ဘူး၊ ဟု ဝေယံ စိတ်ထဲ မှာဖြစ်သွားရသည်၊ အခုမှ လွတ်လွတ် လပ်လပ် နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ရင်း မာတောင်နေသော နိူ့သီးခေါင်း လေး များကို လက်ဖျားလေး များဖြင့် ကျစ်လိမ့်လိုက်တော့ ၊ ဒေါ်ဝင်းခခ ကြောင်မလေး ငြီးသံ မျိုး ငြီးလာပြီး သူ့ ခေါင်းကို လည်ပြန်လှည့်ကာ ဝေယံ နူတ်ခမ်းများ ကို အငမ်းမရ ပြန်နမ်းလာခဲ့သည်၊ ဝေယံ က သူ့လက်တဖက်ဖြင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ခါးမှာပတ်ထားသည့် သဘက်ကို ဖြေချလိုက်သည်၊ လုံးဝန်း စွံကား ဖေါင်းအိလှသည့် ဒေါ်ဝင်းခခ ဖင်လုံးကြီး နူစ်ခု ၏ အထိအတွေ့က က အေးစက် အိတင်းနေသဖြင့် သူ့ လိင်တန်ကြီး မှာ အရမ်း ကို မာတင်း လာခဲ့ရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ အဖို့ မှာလည်း ပူနွေးမာတောင်နေသည့် ‌ဝေယံ ၏ လိင်ချောင်းကြီး သူ့ဖင်ကြားမှာ တိုးဝင်လာခဲ့သဖြင့် အိုကနဲ ပင် ဖြစ်သွားရပြီး သူ့ အဖုတ်တွင်း မှ အခုန ကထဲက စိုထိုင်းထိုင်း စဖြစ်နေရာက အခုတော့ အရည်လေးပင် စီးကျ ချင်လာခဲ့ရလေတော့သည်။

ဝေယံက သူ့ကျောပြင်လေး ကိုတွန်းလိုက်တော့ အတွေ့ အကြုံ ရှိသော ဒေါ်ဝင်းခခ က သူ့ ဘီဒို မှန်တံခါးကို သူ့လက်နူစ်ဘက်ဖြင့် လှမ်းထောက် ပြီး သူ့ ဖင်ကြီး ကို ကော့ပေးလိုက်လေသည်၊ ‌ဝေယံက လည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ ကားစွင့်နေသော ဖင်ကြီး နူစ်လုံးကြား အောက်မှ ဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး အ၀ ကို သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေသည်။ …အား..ကျွတ်စ်..ကျွတ်စ်.. ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ်ကြီးထဲ ဝေယံ့ လိင်ချောင်းကြီး  ဇိကနဲ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ ဆီ မှ ငြီးသံလေး ထွက်လာခဲ့သည်၊ နာလို့ မဟုတ် အရသာရှိလှလွန်းလို့ပဲ ဖြစ်သည်။ ဝေယံ က ဒေါ်ဝင်းခခ ခါးကျင်ကျင်လေး ကိုကိုင်ကာ တချက်ချင်း အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လေတော့သည်။ သူ ကော့ဆောင့်လိုက်တိုင်း ရမ်းခါနေသော နိူ့ကြီး များကို သူတို့ ရှေ့ မှန်သားပြင်ပေါ် မှာ တွေ့နေရလေရာ၊ သူ့အတွက်တော့ ဗီဒီယိုလည်းကြည့်ရသလို ကိုယ်တိုင်လည်းလုပ်ရသည့် အရသာတွေ့နေရလေတော့သည်။ ..စွီ…ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ်.ဖတ်…ဖတ်… ..အား…အား…အင့်…အင့်…အားကောင်းလိုက်တာ  …မောင်ဝေယံရယ် .. ဆောင့်. . ဆောင့်. နာနာလေးဆောင့်ပေး …ဖင်တုန်း ကြီများကို နောက်သို့ ပစ်ပစ်၍ ခံလေသည်။ အချက် ၅၀ခန့် ပစ်ဆောင့်ပြီးသောအခါ မမဝင်းမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်းလာပြီး ရင်းခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့ အသံကြီးဖြင့် အော်ညည်းကာ ပီးသွားလေသည်။ ဝေယံလည်း နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ကာ အဖုတ်ထဲ သုတ်တေပန်းထည့်ပီး ပီးသွားတော့သည်.။

ဝေယံ ဒီနေ့ အလုပ် ကို အစောကြီး ရောက် နေသည်၊ အရင်အပတ်က သူ့ ဘောစိ ဒေါ်ဝင်းခခ နှင့် ရမက်နယ် လွန် ကျွံ သွားခဲ့ ရပြီး ၊ ဒါ ပထမ ဆုံး အကြိမ် ပြန်တွေ့ ရမှာမို့ အရမ်း ပျော်နေသည်။ သူ့ ကောင်ကြီး ကလည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အောက် မှာ အတင်းတိုးထောင်ထ နေသဖြင့် ကျပ် ပြီး နေလို့ထိုင်လို့ မကောင်းဖြစ်နေရသည်၊ ဟောလာပါပြီ မမဝင်း၊ လှလိုက်တာ မမဝင်းရယ် လို့ သူ့ စိတ်ထဲ ရေရွတ်မိလေသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ လို့သာ ခေါ်နေကြတာ ဝင်းခခက အသက်၃၀သာရှိသေးသည်၊ အလုပ်ထဲမှာ လူကြီး ပုံပေါက်အောင် ဒီဂရီ သိပ်မရှိသော လိပ်ခွံကိုင်း မျက်မှန်တလက်ကို တတ်ထားရာ ဝေယံ မျက်လုံးထဲမှာတော့ မျက်မှန်ကြော်ငြာတွေထဲ က မော်ဒယ်နဲ့တောင် တူသေးတယ် လို့ တွေးမိသည်၊ ရုံးခန်း ထဲဝင်လာတော့ နူတ်ဆက်ကြတဲ့ သူတွေကို စကားပြောရင်း သူ့ အခန်းရှိရာ သူလျှောက်လာရင်း လမ်းမှာ ဝေယံနဲ့ မျက်လုံးချင်း ဆိုင်မိ ပြီး မျက်နှာလေး ရဲကနဲ ဖြစ်သွား၏။..ဂွတ်မောနင်း အမဝင်း.. …အေးအေး ဂွတ်မောနင်း မောင်ဝေယံ… ဟု ဆို ပြီး ခပ်သုတ်သုတ်  သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

ဝင်းခခ ပေါင်ခွဆုံ မှာတော့ စိုတိုတို ဖြစ်လာခဲ့သည်၊ တကယ်တော့ တနင်္ဂနွေ တရက်လုံး အိမ်မှာ တယောက်ထဲ နေရင်း အိမ်မှာ ဟိုနေ့က ဝေယံနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ ပြန်စဉ်းစားရင်း သူ့ အဖုတ်လေး သူ ပွတ်နေခဲ့မိသည်။ ခုလည်း ဝင်းခခ အဖုတ်လေး ကတော့ ရွစိရွစိ နဲ့၊ အရှိန်ရ နေပြီလေ၊ ဟိုနေ့က ‌ဝေယံနဲ့ ၃ ချီ ဆွဲ လိုက်တာ ဝင်းခခ တော်တော်လေး နူံးသွားသည်။ ဒါတောင် ကိုယ်တော်ချော က နှပ်ပြီး နောက်တချီ လုပ်ဖို့ ကြံနေသေးသည်၊ အိမ်က လူတွေ ရိပ်မိကုန်မှာ စိုးလို့ နှင်လွတ်လိုက်ရသည်။ လူပျို လူငယ် ဆိုတော့ တချိန်လုံး မာနေသလား မသိ၊ တဏှာကြီးတဲ့ ဝင်းခခတောင် တော်ပါပြီ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ဝေယံ ပြန်သွားပြီး ခနနေတော့ သူ့ အဖုတ် က ပြန် တောင်းဆိုလာပြန်သည်၊ နောက်နေ့ စနေ အလုပ်မသွားတော့ပဲ အိမ်မှာပဲ နားလိုက်သည်၊ သူ့ အလုပ်က တော့ နေ့တဝက် ဖွင့်သဖြင့် ဝေယံ ရောက်နေမယ် ဆိုတာ သိသည်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ မှန်းမသိ ရင်မဆိုင်ချင် သေးတာရယ်၊ သူ့အတွက် အလုပ်ရှင် အလုပ်သမား ဆိုတဲ့ ဆက်ဆံရေးကို ဘယ်လို ဆက်ထိန်းရမလဲဆိုတာလည်း မစဉ်းစားတတ် ဘူး ဖြစ်နေတာရယ် ပါသည်။ ဝင်းခခမှာ ဒါမျိုး အတွေ့ အကြုံလည်း မရှိ၊ တခါမှ လည်း မဖေါက်ပြန်ဖူး၊ ကိုယ့်ရည်းစား ကလွဲရင်၊ ဒါ ပထမဆုံး တစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ လိင်ဆက်ဆံ ဖူးတာ ပဲ၊ အင်းလေ ကိုယ့်ဘာသာ ခပ်တည်တည် နေရင် ကောင်လေး မစရဲလောက်ပါဘူးတွေးရင်း သူ့ စားပွဲ ပေါ်က စာရွက်စာတမ်းတွေ လှန်လှောရင်း အလုပ်ထဲ စိတ်မြုပ် ဖို့ ကြိုးစားနေလိုက်သည်။ …အမဝင်း..ဒီမှာ အမဝင်းအတွက် ကော်ဖီ.. ခေါင်းငုံ့ အလုပ်လုပ်နေသော ဝင်းခခ တယောက် ဝေယံအသံကြားတော့ မော့ကြည့်မိသည်၊ ဆံပင်တိုတို သပ်သပ်ရပ်ရပ်နှင့်  မျက်နှာနုနု ဝေယံကို တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲ လှပ်ကနဲ ဖြစ် သွားသည်၊ ဒီနူတ်ခမ်း တွေ ပဲ ဟိုနေ့ က သူ့ နိူ့သီးခေါင်း တွေ ကို အငမ်းမရ စို့ ခဲ့တာ၊ သူ့ အဖုတ် ကိုလည်း ယုယုယယ နမ်းရှုံ့ရက်ပေးခဲ့တာ ၊ ဝင်းခခမျက်နှာ ပန်းရောင် တချက် ဖြန်းသွားသည်၊ …အေးအေး ကျေးဇူးပါကွယ် မောင်ဝေယံ… ဝင်းခခက သူ့အလုပ်စားပွဲ ကြီးကိုပတ်ကာ သူ့ သားရေကုလားထိုင် ဘေးနားလာရပ်ပြီး ကော်ဖီခွက်ကို စားပေါ်ပေါ်လာချ ပေးသော ဝေယံကို တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်၏၊ သူ့လည်ချောင်း မှာ နည်းနည်း ကပ်သလို ဖြစ်သွားသဖြင့်လည်း ဟင်းဟင်း ဆိုပြီး လည်ချောင်းတချက် ရှင်းလိုက်မိသည်။

သူကော်ဖီခွက်ကို ယူပြီး တငုံ သောက်လိုက်ချိန်ထိ ဝေယံ မလှုပ်မရှားရပ်နေသေးတာ တွေ့လိုက်ရ ၍ မော့်ကြည့်လိုက် မိသည်၊ ..အမဝင်း နေကောင်းလား.. …အင်း ကောင်းပါတယ်..ဘာဖြစ်လို့လဲ ..မောင်ဝေယံ… ….အင်း ဟိုနေ့ က အမဝင်းဆီက ပြန်လာပြီးကတည်းက နေလို့မကောင်းတော့ဘူး.. …ဟင် ဟုတ်လား…ဘာဖြစ်လို့လဲ… ….ဒီမှာလေ ကြည့်ပါလား..တချိန်လုံး အဲလိုဖြစ်နေလို့… …အို…. ဒေါ်ဝင်းခခ အိုဖြစ်လောက်စရာပါပဲ၊ ဝေယံ ပြနေတာက သူ့ ပုဆိုးအောက်က ထိုးထောင်ထ နေသော ဒုတ်ကြီး၊ ဝင်းခခ အာတောင် ခြောက်သွားရသည်၊ သူ့ ပေါင်ခွဆုံ မှ စိုစွတ်စွတ် က အခု တော့ ပိုရွဲလာသလို ဖြစ်သွားရသည်၊ ..ဟဲ့ မောင်ဝေယံ..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်.. ..အမဝင်း ..ကျနော် ဖိုင်စတိုခန်းမှာ စာရွက်သွားရှာမယ်နော် အမဝင်း ခနလေး လိုက်ခဲ့ ငါးမိနစ် ပဲ .. ဝေယံက ပြောပြောဆိုဆို လှည့်ထွက်သွား၏၊ ဝင်းခခ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိကြောင်ပြီးကျန်ခဲ့သည်။ သူတို့ ရုံးဖိုင်စတိုခန်းမှာ ကျဉ်းကျဉ်း ရှည်ရှည်နူင့် စာကြည့်တိုက်လို ဖိုင်တွေကို စင်တွေနဲ့ တင်ထားသည်၊ တော်ရုံလူတွေ ဝင်ခွင့်မပေး အမြဲ သော့ခတ်ထားလေ့ရှိသည်၊ သူတို့ မိန်းအော့ဖစ်၏ အပေါ်ထပ် အလွှာမှာ ရှိတော့ လူလစ် လို့ တယောက်ချင်းဝင်လျှင် အထဲ မှာ လူရှိနေမှန်းပင် မသိရပေ။ ဝေယံ အတွင်းဘက် ဖိုင်စင်တွေ ကြားထဲ မှာ တယောက်ထဲ စောင့်ရင်း ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြစ်နေရသည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ လာမှ လာပါ့မလား၊ စောင့်နေရသည်မှာ သူ့အတွက် ကြာလှသည်ဟုထင်မိလေသည်၊ နာရီကို ကြည့်တော့ ၁၀ မိနစ်တောင် မရှိသေး တံခါးသံ ချက်ကနဲ ကြားပြီး လူဝင်လာသံ ကြားမှ သူ့ ကောင်ကြီးလည်း ဒိန်းကနဲ ပြန်ထောင် ထလာသည်၊ …ဝေယံ..ဘယ်မှာလဲ.. ဝေယံက အတွင်း ထောင့်နား မှာ ဆိုတော့ ဝင်းခခ မမြင်ရပေ၊ သူ အတွင်းဘက် လျှောက်ဝင်လာမှ ဝေယံ ၏ ရုတ်တရက် သိမ်းကျူံး ပွေ့ဖက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်၊ သူတို့ နူစ်ဦးသား ၏ မွတ်သိပ်လှသော အနမ်းတွေ က နူစ်ဦး စလုံးကို သွေးတွေ ဆူဝေလာစေခဲ့သည်၊ ဝေယံ က သူ့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံချွတ်ချလိုက် သဖြင့် မတ်ထောင်နေသော လိင်ချောင်းကြီး က ဝင်းခခ ဗိုက်သားလေး ကို သွားထောက်မိသည်၊ ဝေယံ လက်ဖဝါးတွေ က ဒေါ်ဝင်းခခ ၏ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်း ရင်အုံပေါ် ကို ရောက်သွားတော့ ဝင်းခခက လှမ်းဆုပ်ကိုင် ဖမ်းထားလိုက်သည်၊ …မလုပ်နဲ့ ‌ဝေယံ အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်မယ်.. သူက မချင့်မရဲ နူင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ထမိန်ကို ဖြေချွတ်တော့ ဒေါ်ဝင်းခခ မငြင်းပါ အသာဖြေ ချွတ်လိုက်ပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်တလုံး နောက်မှီပေါ် လှမ်းတင်လိုက်သည်၊ ဖြောင့်စင်းပြိး လုံးကျစ် လှပလှသည့် ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်တန်တွေ က ဝင်းကနဲ ပေါ်လာပြီး အသားရောင် ပင်တီလေးက ပေါင်ခွကြားမှာ စိုကပ်နေ၏၊ ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ ပင်တီလေး ကို သားရေကြိုးမှ ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်တော့လည်း မငြင်းရှာပါ၊ အိုး လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်လေး၊ ဝေယံ မျက်လုံးရှေ့မှာ အမွှေးအမြှင်မရှိ ဖွေးနု ဖေါင်းမို့ နေသော်လည်း ညိုတိုတို နူတ်ခမ်းအဖတ်လေး ဟ နေပြီး ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသားလေး စိုတိုတိုကို တစွန်းတစတွေ့ နေရသည်။

ဝေယံက ဒေါ်ဝင်းခခ ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ဝင်းခခ ခြေထောက်တဖက်ကို မပြီး ဘေးနားက ကုလားထိုင်ပေါ်တင်လိုက်ကာ ကားသွားသော ဒေါ်ဝင်းပပ ပေါင်ခွဆုံ ကြား သူ့မျက်နာကို အပ်လိုက်တော့သည်။ ဝေယံ ၏ လျှာကြီး သူ့အဖုတ်နူတ်ခမ်း ကို စိုစိုစွတ်စွတ်နဲ့ နွေးကနဲလာ ထိတော့ ဒေါ်ဝင်းခခ တကိုယ်လုံး နွေး ကနဲဖြစ် သွားပြီး အကြောတွေတောင် တောင့်သလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လဲပြိုမသွားအောင် ဝေယံ ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ကာ ကိုင်ထိန်းထား လိုက်မိပြီး မျက်လုံးကို လည်းတင်းတင်း ကြီး ပိတ်ထားမိ လေတော့သည်။ ဝေယံ ကတော့ သူ သွားရည် တမြှားမြှား ကျခဲ့ရသော ဝင်းခခ ဖင်လုံးကြီး များကို လက်ဝါး နူစ်ဖက်က ဆုပ်နှယ်ပြီး သူ့ လျှာကြီး က ဒေါ်ဝင်းခခ အဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို အားရ ပါးရ တပြတ်ပြတ် ကုန်းရက်နေမိလေတော့သည်၊ ဒေါ်ဝင်းခခ မှာလည်း ဝေယံ ဘာဂျာ အပေးကောင်းမှုကြောင့် မကြာခင်ပဲ တွန့်တွန့်လူးကာ ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ် သို့ ရောက်သွားရလေသည်။ ဝင်းခခက ဝေယံကို အသာ ဆွဲထူရင်း …ဝေယံ ဒီထဲ မှာ တို့ သိပ်ကြာလို့ မရဘူး နော်… …ဟုတ်..မမဝင်း..ဟို စားပွဲ ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးမလား ကျနော် အနောက်က လုပ်လိုက်မယ် နော်.. ဒေါ်ဝင်းခခ စကား ဆက်မရှည်တော့ပါ၊ ဝေယံကို ကျောပေးပြီး စားပွဲခုံစွန်းလေး ကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ကာ သူ့ ဖင် ကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လေသည်။

သေးကျင်သော ခါးလေး အောက်မှ စွံကားတက်လာပြီး လုံးကျစ် ဝိုင်းစက်နေသော ဖင်ဖွေးဖွေးကြီး က သူ့ ရဲ့မာနေသော လိင်ချောင်းကြီးကို မထိန်းနိူင်လောက်အောင် တဆတ်ဆတ် တုန်လာစေခဲ့သဖြင့် အချိန်မဆိုင်းတော့ ပဲ ဝင်းခခ အနောက် မှာ နေရာယူပြီး  ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကို အ၀ မှ တေ့ကာ ဖိသွင်း လိုက်လေတော့သည်။ …စွိ…စွတ်… ..အား…အင်း… နူစ်ယောက်စလုံး က အသံ ကျယ်ကျယ် မထွက်ရဲ ကြသော်လည်း ကာမစည်းစိမ်အရသာ ကောင်းလှသောကြောင့် တိုးတိုး လေး ညှီးညူရင်း တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြရာ၊ အခန်းလေးထဲ အရည်ရွမ်းနေသော အဖုတ်ကြီးထဲ လိင်ချောင်းကြီး ဝင်ထွက်နေသံ၊ ဝေယံ ပေါင်ခြံနှင့် ဒေါ်ဝင်းခခ ဖင်လုံးကြီး များ ရိုက်ခတ်မိသံ တဖတ်ဖတ် တို့သာ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး ပေါ်ထွက်လာနေလေတော့သည်။ ….အား ကောင်းလိုက်တာ အမဝင်းရယ်..အမ အဖုတ်ကြီး က အီစိမ့်နေတာပဲ လိုးရတာ.. .အင်း…တို့ လည်း ကောင်းတာပါပဲ ကွယ်… နောက်ဆုံး ဝေယံ က သူ့ လိင်ချောင်းကြီး ကို အဆုံးထိ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ စောက်ခေါင်းထဲ သုတ်ရည်တွေ တထုတ်ထုတ် ပန်းထည့် ပစ်လိုက်တော့သည်။

ဝင်းပပ ရုံးရောက် ချလာတော့ ‌ဝေယံ အံသြသွားသည်၊ မနေ့က ပြောတော့ ဒီနေ့ ကိုရဲသွင်ကို သွားကြိုရမှာ မို့ မလာတော့ဘူးတဲ့၊ အခု တော့ ရုံး ထဲ ရောက်ချလာ လိုက်တာ အပါး အရမ်းကိုလှနေပါလား၊ ဒီနေ့ အပြာရောင် မင်းသမီးလေး ပါလား၊ အပေါ်က မိုးပြာရောင် ဗြောင် ကို လက်ပြတ်မကျ လက်စကလောက်လည်း မရှည် ခေတ်ဟောင်းတုန်းက စတိုင်မျိုးကို ခေတ်ဆန်ဆန်ပြန် ပြင်ထားတဲ့ ရင်စိ၊ ကော်လာထောင်လေးနဲ့ ခါးတို အောက်က ထမိန်အထက်ဆင် ဖုံးရုံလေး၊ အောက်ကတော့ အပြာခံမှာ ကန်လန့်ဖြတ် လှိုင်းတွန့် အလုံးကြီးတွေ ပုံစံ အချိတ် ထမိန် နဲ့ အဲဒီ လှိုင်းကြီး က ဒူးဆစ် လောက်မှာပဲ ပတ်တယ် ရှမ်းထမိန်တွေ လိုမျိုး၊ ဆိုတော့ တင်သားနေရာ မှာက အပြာဗြောင်လေး ပဲ၊ ဖြစ်နေတယ်၊ ခါးမှာတင်းတင်းလေး ပတ်ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန် ကြောင့် စွင့်ကား လုံးကျစ်နေတဲ့ တင်သားတွေက ထင်းထင်းကြီးဖြစ်နေ တယ်၊ ဝေယံ မနေ့က တနေ့လုံး စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပြီးတာတောင် သူညီတော်မောင်က ချက်ချင်းခေါင်းထောင်ထ လာတယ်။ အမဝင်း ဒီနေ့ မလာတော့ဘူးမှတ်လို့..ဆရာ့ လေယာဉ်က ဘယ်အချိန်ဆိုက်မှာလဲ… …နေ့လည်မှလေ အဲဒါကြောင့် အိမ်မှလည်း နေရမှာ ပျင်း..ဒီမှာလည်းလုပ်စရာလေးတွေ ရှိလို့ ထွက်လာတာ.. ဝင်းခခ သူ့ အခန်းထဲ ဝင်သွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေတော့သည်။

ဝေယံ မှာသာ ငေါင်တောင်တောင် ဖြစ် နေပြီး ၊ တကယ်လို့ ကိုရဲသွင် ပြန်ရောက်လာ လျှင် သူ ဘယ်လို နေရထိုင်ရမလည်းဆိုတာကို စဉ်းစားရင်း ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ …ဟေး မောင်ဝေယံ ဒီဖိုင် ထဲ မှာ လိုနေတဲ့ အင်ဗွိုက်တွေ ရှာပြီး ဖြည့်လိုက်အုန်း.. ရုတ်တရက် သူ့ စားပွဲရှေ့ရောက်လာပြီး ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်ဝင်းခခ အသံကြောင့် ဝေယံ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး အတွေးပျက်သွား၏၊ ရုတ်တရက် မျက်နှာပျက်သွားပြီး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသော ဝေယံမျက်နှာကိုကြည့်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခလည်း တမျိုးကြီး ခံစားလိုက်ရသည်၊ ..မောင်ဝေယံ နေကောင်းရဲ့လား… …ကောင်းပါတယ် အမဝင်း ..ဖိုင် တွေဆိုမှ ကျနော် တခုပြစရာရှိသေးတယ် အဲဒါ အရေးကြီးမယ် ထင်တယ် ဟို ဖိုင်အခန်းထဲမှာ..ခနလောက် လိုက်ကြည့်ပါအုန်း..ဝေယံက ပြောပြောဆိုဆို ထထွက်သွားလိုက်၏၊ ဝင်းခခ တယောက် ချီတုံချတုံ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ သူတို့ အပြင်မှ စိတ်ချရတဲ့ နေရာမှာ တိုက်ခန်းတခု ငှားထားပြီးကတည်းက ထိုဖိုင်ခန်းလေး ကို လုံး၀ မသွားကြတော့ အန္တာရယ်အလွန်များ၍ ဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဝေယံ တခုခု ပြောခြင်လို့ထင်သည် ဟု တွေးကာ ဒေါ်ဝင်းခခ လိုက်သွားလိုက်လေသည်။

ဝင်းခခ အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ဝေယံက အခန်းတံခါးကို ဂျက်ချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းခခ ကို အတင်း ပွေ့ဖက်ကာ အသည်းအသန် နမ်းပစ်လိုက်သည်၊ ဝင်းခခက အတင်းတွန်းထားပြီး၊ …ဝေယံလေး..မနေ့ က ပဲ ကိုယ်တို့ သဘောတူချက်ရပြီးပြီလေ အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ပါမယ် ဆိုတာ.. ..အင်းလေ အမဝင်းရယ်..ကိုရဲလွင်လာရင် လို့ပြောထားတာလေ ကိုရဲလွင်မှ မရောက်သေးပဲဟာ.. …ဝေလေးက ရစ်ပြီကွာ..ကိုယ် ဒီကနေ သွားကြိုမှာ အဝတ်အစားတွေ ကြေလို့ မရဘူးလေ.. …အင်းပါ အမဝင်းရယ် အမဝင်းက အရမ်းလှလွန်းတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီးပေါက်ကွဲတော့မယ်ဗျ ဒီမှာကြည့်.. ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ဝေယံက သူ့လုံခြည်ကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းခံကို ပေါင်လည်ဆွဲချလိုက်သည်၊ သူ့ ဖွားဘက်တော် လိင်တန်ကြီး က ထောင်ကနဲ ထွက်လာသည်၊ အကြောပြိုင်းပြိုင်း နှင့် ဖေါင်းကား တင်းမာနေသော လိင်ချောင်းကြီးက မြွေဟောက်ကြီး တစ်ကောင် ပါးပြင်းထောင်နေသလို ..ကဲ ဒါဆိုလဲ လာ မမ စုပ်ပေး မယ် မြန်မြန်လေး စိတ်လျှော့လိုက်နော် မထိန်းထားနဲ့ … ဝင်းခခက ပြောပြောဆိုဆို ဝေယံကို လိင်တန်ကြီး မှ ဆွဲ ဆုပ်ကိုင် ခေါ်သွားပြီး အခန်းထောင့်က စက္ကူ ပုံးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်၊ ဝေယံက မတ်တပ်ရပ်လျှက် ဝင်းခခက အထိုင် ၊ ဝေယံ လိင်ချောင်းကြီးနဲ့ ဝင်းခခ ပါးစပ်ပေါက်နဲ့က တတန်းတည်းဖြစ်နေသည်။ ဝင်းခခ က ထုံစံအတိုင်း ပုလွေ ပညာပြကာ သူ့ လီးကြီး ကို စစုပ်လေတော့သည်။ လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာသည် နှင့် ဒေါ်ဝင်းခခ တယောက် အပြင်လောက ကို မေ့လေပြီ ၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖီးတွေ တက်လာပြီး အားတက်သရော စုပ်သလို သူ့ အဖုတ်တွင်းကလည်း အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကျလာပြီ၊ ဆယ်မိနစ်မျှ စုပ်ပေးသော်လည်း ဝေယံ တယောက် ပြီးမဲ့ ပုံမမြင်၊ ဘယ်ပြီးမလဲ မနေ့ က တနေကုန် တနေခန်း ဆော်ထားတာ ဆိုတော့ တချီပြီးဖို့ တော်တော်ကြာနေတာပေါ့၊ ဒေါ်ဝင်းခခလည်း မထူးတော့ ဟု စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ဝေယံ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်မှ ပြွတ် ကနဲနေအောင် ဆွဲထုတ်ပြီး မတ်တတ်ရပ်လိုက်သည်၊ ..ကဲ ဝေလေး လာလာ ငါ့အဝတ်အစားတွေ မကျေအောင်လုပ်နော် … ဒေါ်ဝင်းခခ သူ့ ထမိန်ကို ကွင်းလုံးချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်နောက်မှီမှာ ခေါက်တင်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခြေကျင်းဝတ်ထိ ဆွဲချကာ ခြေထောက်တဘက်ကို မထုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တော့ စားပွဲခုံကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ထောက်ကိုင်ကာ ဖင်ကို နောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်၊ ဝေယံ တယောက် ကမန်းကတန်း ပင် ဒေါ်ဝင်းခခ အနောက်မှာ နေရာယူ ပြီး သူ့ လီးကြီးကို သူလက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဝင်းခခ ပေါင်နူစ်လုံးကြားမှ အနောက်သို့ ပြူထွက်နေသည့် နူစ်ခမ်းထူထူ အဖုတ်ကြီး ၏အဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ ဖြေးဖြေးချင်း ဇိမ်ခံသွင်း ရာမှ အရှိန်တက်လာတော့သည်၊ နောက်တော့လည်း ဒေါ်ဝင်းခခ ဖင်လုံးများနှင့် ဝေယံ ပေါင်ခြံတို့ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံ များနဲ့ အတူ အသက်ရူသံတွေလည်း မြန်လာကြသည်။ မကြာခင် အတွင်းမှာပင် တယောက်နှင့်တယောက် အထာသိနေကြပြီဖြစ်၍ နှစ်ဦးစလုံး ပြိုင်တူ ကာမ အရသာ အထွတ် အထိပ် သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

သူ႔နာမည္က ေဝယံ၊ မၾကာေသးမီက အီးေမဂ်ာနဲ႔ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ေဝေလေလျဖစ္ေနသည္။ မိသားစုကလည္း အရမ္းေခ်ာင္ေခ်ာင္လည္ထဲက မဟုတ္။ ဖခင္မွာ အစိုးရ သာမာန္စာ‌ေရး အဆင့္ေလာက္နဲ႔ အၿငိမ္းစားယူထားသည္။ အေမကေတာ့ ဘာအလုပ္မွ မလုပ္ဖူးေပ။ မိသားစု သုံးေယာက္တည္းရွိသျဖင့္ အေဖ့လစာႏွင့္ ဖူလုံသည္။ အခု အေဖက အၿငိမ္းစားယူထားေတာ့ အေဖ့ပင္စင္လစာနဲ႔ မေလာက္ငေတာ့ေပ။ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးက သူ႔တာဝန္ျဖစ္လာသည္။ တစ္ရက္ သူ႔အေမ၏ေမာင္ဝမ္းကြဲ ဦးေလးေတာ္စပ္သူ ဖုန္းဆက္လာသည္။ “ေဟ့ ေဝယံ.. မင္းေက်ာင္းၿပီသြားေတာ့ ဘာလုပ္ေနလည္း… ဘာမွမလုပ္ေသးဘူး ဦးေလး၊ အလုပ္ရွာေနတာ မရေသးလို႔…. ေအး ဒါဆို ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ကုမၸဏီမွာ ငါသြင္းေပးမယ္ လုပ္မလား… ဟာ လုပ္မွာေပါ့ ဦးေလးရာ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္ဗ်ာ.. ေအး ရပါတယ္ကြာ။

ဒီလိုနဲ႔ ေ႐ႊယုန္ကုမၸဏီမွာ ဦးေလး၏ အဆက္အသြယ္ျဖင့္ အလုပ္ရသြားေတာ့သည္။ ေ႐ႊယုန္၏ပိုင္ရွင္ ဦးဝင္းထိန္မွာ အသက္အ႐ြယ္ရလာသျဖင့္ သမီးကိုသာ ဦးစီးေစေတာ့သည္။ နာမည္က ဝင္းခခ၊ ဦးဝင္းထိန္၏သမီး ကုမၸဏီ၏စီအီးအို၊ လက္ရွိ ကုမၸဏီကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ၊ စမတ္က်သည္ လွသည္ ခႏၶာကိုယ္က မိန္းကေလးခ်င္းပင္ ေငးရေလာက္ေအာင္ ေက်ာ့ရွင္းလွပေတာင့္တင္းသည္။ အစက အေဖ့သူငယ္ခ်င္း မ်က္ႏွာနဲ႔ ဟိုခိုင္း ဒီခိုင္း ခိုင္း႐ုံသာ ေခၚထားေသာ္လည္း ႀကံရည္ ဖန္ရည္ေလးရွိ၊ က်ိဳးက်ိဳး ႏြံႏြံေလးလည္းရွိေတာ့ နယ္က ကိုရဲလြင္သြားေနေသာ ကုမၸဏီခြဲရွိရာ ‌တာဝန္ခံအေနနဲ႔ လုပ္ခိုင္းလွ်င္ လက္လႊဲလို႔ရႏိုင္သည့္ အေျခအေနရွိေတာ့ ဝင္းခခ ကိုယ္တိုင္ အနားသို႔ေခၚ၍ သင္ေပးလာ၏။

ကိုရဲလြင္ဆိုတာက လူႀကီးခ်င္းသေဘာတူ ေစ့စပ္ထားေသာ ႏိုင္ငံျခားမွ ေက်ာင္းပီး၍ျပန္လာေသာ သူေဌးသား။ ထိုသို႔ အနီးကပ္ အလုပ္အတူတူ လုပ္ေနရေတာ့ လူပ်ိဳသိုး ေဝယံတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြေဖာက္ျပန္လာမိသည္။ မေဖာက္ျပန္႐ိုး ခံႏိုင္လား၊ ႐ုပ္ရည္ကလည္း လွပ၊ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း မယ္ဘြဲ႕ရထားသူေတြ ရႈံးေလာက္ေအာင္ ေတာင့္ေတာင့္ထြားထြား၊ သူေဌးသမီးျဖစ္လို႔ ႏုဖတ္ အုအက္ေနတဲ့ အသားအရည္နဲ႔ ေႂကြ႐ုပ္ေလးအလား လွသူ၊ ကုမၸဏီ၏ စီအီးအို၊ အလွအပနဲ႔ ဂုဏ္ျဒပ္တြဲထားေတာ့ ေယာက္်ားေတြအတြက္ လိုခ်င္မက္ေမာစရာေကာင္းၿပီး ဆက္ဆီးက်လြန္းသူ၊ ထိုအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း ႐ုံးခန္းထဲမွာ နီးနီးကပ္ကပ္ ရံဖန္ရံခါ ပူးပူးကပ္ကပ္ လုပ္ေနရေတာ့ ကာမစိတ္ေတြက အၿမဲတက္ႂကြေနသည္။

ေရွ႕မွာ ေပၚတင္မၾကည့္ရဲေတာ့ ခိုးခိုးၿပီးၾကည့္ရတာလည္း အခါခါ။ အိမ္ျပန္‌ေရာက္တဲ့အခါ ေတာင့္တင္းလွပတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို မ်က္စိထဲပုံေဖာ္ၿပီး မွန္းထုေတာ့သည္။ မနက္႐ုံးသြားခါနီး ေရးခ်ိဳးရင္းနဲ႔ မဝင္းခခကို မ်က္လုံးထဲျမင္လာလို႔ လွပတဲ့ ဖင္တုန္းႀကီးကို မွန္ၿပီး တခ်ီထုလိုက္ျပန္ေသးသည္။ သုတ္ရည္ေတြ ထြက္ၿပီးခါစေလာက္သာ နည္းနည္းၿငိမ္သြားေသာ္လည္း အလုပ္ထဲေရာက္တာနဲ႔ ‌မဝင္းခခကိုေတြ႕ၿပီး သူ႔ညီေလးက အတြင္းခံထဲကေန အေျမႇာင္းလိုက္ႀကီးျဖစ္ေအာင္ မာထန္ေနသည္။ ဝင္းခခ အလုပ္သြာခါနီး ကိုယ္လုံးေပၚမွန္းထဲမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ေဖာင္း ရင္ေစ့ ေကာ္လာတိုေလးနဲ႔ အသားပါပါးေပ်ာ့ေပ်ာ့ အက်ႌက သူမရဲ႕ ေ႐ႊရင္ၫႊန႔္ကို မေပါ့တေပၚေလး ျပထားသလိုျဖစ္ေနသည္။ အေရာင္တူ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ထမီေလးကို ေသးသြယ္တဲ့ ခါေလးမွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ စည္းေႏွာင္ထားလိုက္ေတာ့ စြင့္ကားတဲ့ တင္လုံးႀကီးေတြက မို႔ေမာက္ေနသည္။ မိမိတင္လုံးႀကီးမ်ား၏ စြင့္စြင့္ကားကားရွိမႈကို ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ႀကီးထဲ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္သြားသည္။ ၿပီးေနာက္ ခ်န္နယ္ ေရးေမႊးေလးကို လည္တိုင္နဲ႔ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ျဖန္းလိုက္သည္။ ဝင္းခခရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အခုေလာက္ လွပေနတာက အလွမယ္ဘြဲ႕ရထားတဲ့ အေမရဲ႕လမ္းၫႊန္ ျပသမႈေတြေၾကာင့္ပဲျဖစ္သည္။ ဝင္းခခက ငယ္ငယ္ကတည္းက Gymေဆာ့သည္။

သူတို႔ မွာလည္း ပစၥည္းကိရိယာ အစုံအလင္ ရွိသည္၊ ငယ္စဥ္ဘ၀ထဲက ေန႔စဥ္လိုလို ေလ့က်င့္ခဲ့ေတာ့လည္း အက်င့္ပါေနၿပီး မနက္အိပ္ယာထလို႔ ေလ့က်င့္ခန္း မလုပ္လိုက္ရရင္ေတာင္ ေညႇာင္းကိုက္သလို ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ေလ့က်င့္ခန္း မွန္မွန္လုပ္တဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးကေတာ့ တကယ္ခံစားရသည္။ တျခားမိန္းကေလး ေတြနဲ႔ ယွဥ္လိုက္လွ်င္ ေယာက္က်ားေတြရဲ႕ မ်က္လုံးက သူ႔အေပၚမွာ အမ်ားဆုံးေရာက္ေနတာ ကို အၿမဲတမ္း သတိထားမိေနသည္။ လူကလည္း အၿမဲတမ္း လန္းဆန္းေနသလို၊ ေယာက္က်ားမ်ား၏ အာသာငမ္းငမ္း အၾကည့္ေတြကိုလည္း သာယာမိသည္။ ေသြးသား ေကာင္းသလို ကာမဆႏၵႏိူးႂကြမႈမွာလည္း အားေကာင္းလွသည္။ သူမနဲ႔ ကိုရဲသြင္ ေစ့စပ္ၿပီး ေနာက္ေန႔မွာပဲ ကိုရဲသြင္ အတင္းပူဆာ၍ အတူေနျဖစ္ၾကသည္။ အပ်ိဳစစ္စစ္ဆိုေတာ့ နာလည္းနာ ေကာင္လည္းေကာင္း။ ေစ့စပ္ၿပီးကတည္းက ေန႔တိုင္းလိုလို လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ကိုရဲသြင္ အလုပ္ကိစၥႏွင့္ နယ္မွာ သြားေနရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ခံစားရသည္။ ဒါေပမယ့္ တေျဖးေျဖးေတာ့အသားက် သြားသည္။

ကာမစိတ္ေတြတက္လာၿပီး မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့အခါ သူမဘာသာ လက္နဲ႔ အယားေဖ်ာက္ပစ္ရသည္။ ညအိပ္ရာဝင္တိုင္း သူမလက္ကေလးနဲ႔ အေစ့ေလးကို နာနာ ပြတ္ရင္း တခ်ီေလာက္ၿပီးမွပဲ အိပ္လို႔ေပ်ာ္ေတာ့သည္။ အလုပ္မွာကလည္း ေဖေဖက လႊဲလွ်င္ သူမကအႀကီးဆုံးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝန္ထမ္း အားလုံးက ေၾကာက္႐ြံ႕ ႐ိုေသ ၾကရသည္။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းမၿပီးခင္ထဲက စ၍အလုပ္ထဲ ေျခစုံပစ္ဝင္ခဲ့ရသျဖင့္ အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အသိုင္းအဝိုင္းသာရွိခဲ့သည္။ အတိုခ်ဳံးရရင္ သူမဘဝမွာ အိမ္၊ အလုပ္ႏွင့္ ကိုရဲသြင္ပဲရွိသည္။ အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေတြ႕ဆုံဆက္ဆံေနခဲ့ရေသာ ေယာက္က်ားသားေတြကလည္း သူ႔ကို လန႔္ၾကသျဖင့္ လိင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိေသာ မိန္းမတေယာက္ျဖစ္သည္ဆိုတာကို လက္ခံထားၾကေပမယ့္ သူမ မသိေအာင္ ဖုံးကြယ္ထားၾကသည္။ အင္း ဒီေကာင္ေလး တေယာက္ပဲ၊ ဝင္းခခအေတြးထဲ ေဝယံ ဝင္လာသည္။ ေဝယံကို အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ေျပာေပး၍ ခန႔္လိုက္ၿပီးမွ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေလး သေဘာက်ၿပီး အဆင့္ဆင့္ တိုးေပးရန္ရည္႐ြယ္ထားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူ႔ကို အေရးႀကီးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဝင္ပါေစၿပီး လုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကဳံရေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့သည္။ ေဝယံကလည္း ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ေတြ ဘာေတြ အဓိကမထား လိုအပ္လွ်င္ လိုအပ္သလို ခိုင္းသမွ် လုပ္ေပးေလ့ရွိေတာ့ ဝင္းခခလည္း သေဘာက်လာခဲ့သည္။ ကိုရဲသြင္ေနရာကို လႊတ္ၿပီး ကိုရဲသြင္ကို သူမအနား ျပန္ေခၚထားေတာ့မည္ဟု ေတြးထားသည္။ သို႔ေသာ္ ခုတေလာ သူမပဲ စိတ္ထင္လို႔လား၊ ေကာင္ေလးအၾကည့္ေတြက နည္းနည္းဆန္းသလိုလို၊ သူမက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မွန္ထဲမွ ျဖစ္ျဖစ္ မ်က္လုံး ေဒါင့္ကပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တခါတေလ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ သူမကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနတတ္တာ သတိထားမိေန၏။

ပထမေတာ့ သူမစိတ္ထဲ မွာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း သာယာသလို ျဖစ္မိ၏၊ တခါတေလ မ်က္လုံး စူးစူးေတြက သူမရင္ကိုပါ ဖိုလာေစသည္။ အခုလို ကိုရဲသြင္နဲ႔ ေဝးေနၿပီး ကာမဆႏၵေတြ လိုအပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာဆိုလွ်င္၊ ေကာင္ေလးရဲ႕ အၾကည့္ေနာက္ကြယ္မွာ ဘာေတြ ေတြးေနမလဲဆိုတာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္း သူမရဲ႕ရတနာ ေ႐ႊၾကဳပ္ေလးမွာ စိုတိုတိုျဖစ္လာရသည္။ ဒီေန႔ ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ မျမင့္တစ္ေယာက္ထဲ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ ေတြ႕ရသည္။ ေဒၚလွ ေနမေကာင္းဘူးဟု ဆိုသည္။ မျမင့္တစ္ေယာက္ထဲ အလုပ္မ်ားေနတာ ေတြ႕၍ ေနလည္စာ မထည့္နဲ႔ေတာ့ မျမင့္ေရ ဟု ေျပာလိုက္သည္။ အလုပ္လည္း ဒီေန႔မ်ားဦးမွာဆိုေတာ့ ညေနစာပါ သူမအတြက္ မလုပ္နဲ႔ေတာ့လို႔  မွာထားခဲ့လိုက္သည္။

ေဝယံ စိတ္ထဲမွာ မဝင္းခခတေယာက္ ဒီေန႔ ပိုလွေနတယ္လို႔ ေတြးေနမိၿပီး၊ သူ ပုဆိုးၿခဳံေအာက္ မွ လီးကလည္း မာေတာင္ေတာင္ျဖစ္လာသည္။ မနက္ကေလးကတင္ ထုလာေသးတယ္။ သူ႔ကိုယ္သူ အျပစ္တင္ရမလို ဂုဏ္ယူရလို ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေနသည္။ သူက တကယ္ေတာ့ ကာမကိစၥမွာ ဖ်ံ မဟုတ္ေပမဲ့လည္း အ႐ိုင္းေလးေတာ့ မဟုတ္ေပ။ ၁၀တန္း ေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက က်ဴရွင္ယူဖို႔ ေငြေၾကးလည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ သူ႔ အေဖ႐ုံးက တပည့္တေယာက္၏သမီး အပ်ိဳႀကီး ေက်ာင္းဆရာမ အားသည့္ အခ်ိန္ ထိုအိမ္သို႔ စာသြားလုပ္ရသည္။ ထိုအပ်ိဳႀကီးမွာ အလယ္တန္းျပသာ ျဖစ္၍ ကေလးမ်ားကို က်ဴရွင္ေပးသည္။ ေဝယံက ဝိုင္းကူသင္ေပးရင္း သူ႔စာကို သူက်က္သည္။ နားမလည္တာရွိရင္ အပ်ိဳႀကီး မမထားက ရွင္းျပေပးသည္။  မ်ားေသာအားျဖင့္ သူတို႔အိမ္မွာက က်ဴရွင္လာေသာ ကေလးေတြႏွင့္ လူမျပတ္ေျခ၊ မမထားအေမကလည္း အိမ္မွာပဲ ခ်က္ျပဳတ္ရင္း ရွိေနတတ္သည္။

ေဝယံကလည္း လူပ်ိဳေပါက္ပီပီ ဂြင္းထုတတ္ေတာ့ ျမင္ဘူးသမွ် မိန္းမေတြကို မွန္းေတာ့ နီးနီးစပ္စပ္ ေနရသည့္ မမထားလည္း မလြတ္ေပ။ မွန္းၿပီးေတာ့သာ ထုေနတာ တကယ္ျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု မေတြးမိခဲ့ေပ။ တေန႔မွာ ကေလးေတြ ေက်ာင္းပိတ္လို႔လား ဘာလားမသိ ေက်ာင္းသား တေယာက္မွ မရွိ၊ မမထားအေမကလည္းမရွိ နယ္ျပန္သြားတာလား ဘာလားမသိ၊ မမထားအေဖက အလုပ္သြားသည္။ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုပဲ ဇာတ္လမ္းကျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မိုးကလည္း စဲလိုက္ သည္းလိုက္ ႐ြာေနသည္။ မမထားကလည္း သူ႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးၿပီး ေခါင္းနည္းနည္း အုံေနလို႔ဆိုၿပီး အိပ္ယာထဲ ဝင္လွဲေနသည္။ မိန္းမႏွင့္ ေယာက္်ာႏွစ္ေယာက္တည္း လြတ္လပ္ေနေတာ့ ေဝယံစိတ္႐ိုင္း ဝင္ေလၿပီ။ မမထားအိပ္ေနေသာ အိပ္ခန္းထဲ လိုက္ဝင္ၿပီး မမထား ကိုယ္ပူေနသလား ဘာညာနဲ႔ နဖူးစမ္း ပါးစမ္းရင္း ဖက္နမ္းေတာ့သည္။ မမျမထားကလည္း အရင္းကတည္းက စိတ္ပါခ်င္ေနတာမို႔ စလိုက္တာနဲ႔ ပါလာေတာ့သည္။ ေဝယံရယ္ မေကာင္းပါဘူးကြယ္၊ မမထားကို သနားပါဦးကေန၊ အားအင့္အင့္ ေဝယံျဖစ္သြားရသည္။ မမထားက အပ်ိဳႀကီးသာေျပာသာ အသက္ အစိတ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးသည္။ ေဝယံက အသက္၁၈ႏွစ္ပင္ မျပည့္ေသး။ ႏွစ္ဦးစလုံး၏ ပထမဆုံး အေတြ႕အႀကဳံ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔ကလို လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မေပၚေတာ့ေပ။ မမထားအေမက အၿမဲ ရွိေနသည္။ တရက္ေတာ့ မမထားအေမ မရွိ ေက်ာင္းသားေတြပဲရွိေနသည္။ ကေလးေတြကို သခ်ၤာပုစာၦေတြ ေပးခဲ့ၿပီး အခန္းထဲ ဝင္ကာ လုပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ေဝယံ ၁၀တန္းေအာင္သြားေတာ့ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ မမထားလည္း အိမ္ကေပးစားတဲ့ သူနဲ႔အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္သည္။

ေဝယံတကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္နားက အပ်ိဳျဖန္း ၿမီးေကာင္ေပါက္စေလးႏွင့္ ရီးစားျဖစ္သည္။ ေကာင္မေလးက ၈တန္းပဲ ရွိေသးသည္။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဆိုေတာ့ အထင္ႀကီးသည္။ ရီးစား စာတစ္ေစာင္တည္းနဲ႔ သမီးရီးစား ဘဝေရာက္ခဲ့ ၾကသည္။ ထိုေကာင္မေလးကိုေတာ့ ေဝယံ ပါကင္ဖြင့္လိုက္ရသည္။ ေကာင္မေလး အိမ္မွာ လူႀကီးေတြ မရွိခ်ိန္ အိမ္ေနာက္ေဖးေပါက္က ပတ္ဝင္ၿပီး ေကာင္မေလး ကို အခန္းထဲ ဆြဲေခၚဖက္နမ္းရင္း ပါကင္ဖြင့္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ လစ္ရင္လစ္သလို ဝင္ဝင္လုပ္သည္။ သိပ္အၾကာႀကီးေတာ့ မျဖစ္လိုက္ရ၊ ေကာင္မေလး မိသားစု နယ္ေျပာင္းသြားေတာ့ ေဝးသြားၾကရသည္။ တကၠသိုလ္တက္ေနတုန္း အိမ္ေဘးမွ ေကာင္မေလးႏွင့္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ေဝယံတေယာက္ ေက်ာင္းမွာ ရီးစား မထားျဖစ္လိုက္ေပ။ စမ္းၿပီး တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ လိုက္ေသာ္လည္း အဆင္မေျပခဲ့ေပ။ အိမ္ေဘးမွာ ဆြဲစရာကလည္း ရွိေနေတာ့ သိပ္လည္း ႀကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့တာလည္း ပါလိမ့္မည္ထင္ပါသည္။ ေက်ာင္းၿပီးသြားေတာ့လည္း သူမ်ား ေတြလို ေဟးလားဝါးလား လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္မရေတာ့ အိမ္ကစီးပြားေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ရသည့္ အလုပ္ကေလး ကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုပ္ေနရသျဖင့္ ခ်စ္သူရီးစားလည္း မထားျဖစ္ေသးေပ။ ေလာေလာဆယ္ သူ႔ေရာဂါကေတာ့ ေဘာစိ သူေဌးမ ေဒၚဝင္းခခကိုသာ အသားကုန္ လုပ္ခ်င္ေနသည္။

ဝင္းခခအလုပ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ေခါက္႐ိုးက် ရွပ္အက်ႌအျဖဴ သပ္သပ္ရပ္ရပ္နဲ႔ ေယာပုဆိုးအနက္ေလးနဲ႔ သားနားေနေသာ ေဝယံကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။ ဆံပင္တိုတို gentle man styleေလးႏွင့္ ႏုပ်ိဳေနေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ စူးရဲေသာ မ်က္လုံးအစုံက သူမရင္ထဲ တခ်က္ဖိုသြားသည္။ အင္း ငါလည္း ကိုရဲသြင္နဲ႔ ေဝးေနရတာၾကာလို႔ထင္တယ္၊ စိတ္ေတြ ေလေနတယ္ဟု ကိုယ့္ဖာသာ သတိေပးရင္း အလုပ္စလုပ္ေတာ့သည္။ စာရင္းေတြေပါင္းရန္ႏွင့္ ဖုန္းေတြ ေခၚစရာရွိတာေတြေၾကာင့္ ေဝယံကို သူ႔႐ုံးခန္းထဲေခၚ၍ ကူလုပ္ခိုင္းထားေလသည္။ ..ဟယ္..ထမင္းစားခ်ိန္ေတာင္ လြန္ေနၿပီ၊ ေမာင္ေဝယံေရာ ဗိုက္ဆာေနပီလား.. …ရတယ္ မမဝင္း ဒီေလာက္လဲ မဟုတ္ေသးပါဘူး.. …မင္း ထမင္းဘူး ယူလာလား၊ .. ….ဒီေန႔ မပါဘူး မမဝင္း..က်ေနာ္ ဒီနားပဲ ထြက္စားမလားလို႔.. ..ေအာ္ဟုတ္လား မမ လည္း ဒီေန႔ အိမ္က ဘာမွမပါလာဘူး ထြက္စားရေအာင္ မမတို႔နဲ႔လိုက္ခဲ့.. ၾကယ္စင္..ေရ..ေဟ့ ၾကယ္စင္ တို႔ တခုခုသြားစားရေအာင္ေဟ့.. ေဒၚဝင္းခခက တဆက္တည္း သူနဲ႔ အေဖၚလိုက္ေနၾက ေကာင္မေလး တေယာက္ကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ …ဟင္..မမ က ႀကိဳမေျပာထားလို႔ ၾကယ္စင္ အိမ္ကပါလာတဲ့ ထမင္းဘူး စားလိုက္ၿပီ… အဟီး..လိုက္ခဲ့မယ္ေလ မမ အေဖၚရေအာင္.. …ေအာ္ ေအးေအး ငါလည္း ေမ့သြားလို႔ ..စားၿပီးရင္လည္း ေနခဲ့ေတာ့ ေဝယံလည္း ပါမွာပဲ မမ ခနထြက္သြားလိုက္ဦးမယ္..ဟို လူေတြဖုန္းေခၚရင္…ဘာညာနဲ႔….. ေဒၚဝင္းခခက မွာစရာရွိတာေလးေတြ မွာခဲ့ၿပီး ေဝယံနဲ႔ အတူ သူ႔ကားေလး ရပ္ထားတဲ့ေနရာကို ဆင္းလာခဲ့ၾကသည္။ ေဒၚဝင္းခခမွာ ဒီေန႔ အလုပ္တခု ၿပီးရင္ အလုပ္က နည္းနည္း ျပန္အားသြားမွာမို႔ စိတ္လက္ေပါ့ပါးေန၏။

ေဝယံႏွင့္ စားေသာက္ဆိုင္တခုတြင္ ဝင္စားၾကရင္းကမွ စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ .ဟူး ငါတို႔ မွာလည္း အလုပ္ေတြ ပိေနတာနဲ႔ စကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေျပာျဖစ္ၾကဘူးေနာ္.. …ဟုတ္ကဲ့ မမဝင္း..မမဝင္းက အလုပ္တအားလုပ္တာကိုး.. ..အဲေလာက္လဲ ဟုတ္ပါဘူးကြာ ေဖေဖ က မ်က္ႏွာလြဲထားတယ္ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္လက္ထဲ မွာ မက်ဆင္းသြားေစခ်င္ဘူးေလ..ေမာင္ေဝယံရဲ႕ အကူညီလည္း ပါပါတယ္၊ ေမာင္ေဝယံကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.. ..ဟာမဟုတ္တာ မမဝင္းကလည္း မမဝင္း တို႔ ေက်းဇူးေၾကာင့္ က်ေနာ္ ဒီအလုပ္လုပ္ရတာပါ.. ..ကဲ ပါ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာမေနပါနဲ႔ ကဲ မင္း အေၾကာင္းေလး ဘာေလးေျပာပါအုန္း.. ..ဟာ မမဝင္းက လည္း က်ေနာ့္ အေၾကာင္းက ဘာမွ စိတ္ဝင္စားစရာ မေကာင္းပါဘူး၊ .. …အံမယ္ မင္းလို အ႐ြယ္ ႐ုပ္ရည္မ်ိဳးနဲ႔ မ်ား၊ ေျပာစမ္းပါဦး ေကာင္မေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ အသဲကြဲ ၿပီးၿပီလဲ.. ..အာ မမဝင္း ကလည္း လုပ္ၿပီ၊ က်ေနာ့္မွာ ရီးစားေတာင္ မရွိေသးပါဘူး..ေပါက္ကရေတြ၊ ဟဲဟဲ.. …မယုံပါဘူးကြာ..ဘာလည္း ..ႀကိဳက္စရာေကာင္းတာ မေတြ႕ေသးလို႔လား.. …ဟီးဟီး မမဝင္း ေျခဖ်ားေလာက္မွီေအာင္ လွတဲ့သူေတြ႕ရင္ေတာင္ က်ေနာ္က လိုက္မွာ.. ဟိုက္..ေဝယံ တေယာက္ သူ႔ပါးစပ္က စြပ္႐ႊတ္ထြက္သြားၿပီးမွ ကိုယ့္ပါးကိုယ္ျပန္႐ိုက္ခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားသည္။ လခြမ္းမွပဲ ဒီေစာက္ပါးစပ္နဲ႔ေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့မွာပဲဟု ေတြးမိၿပီး လန႔္သြားသည္။

သို႔ေသာ္ ေဒၚဝင္းခခ က အၿပဳံးမပ်က္ ရီေမာရင္း၊ …ကဲကဲ ..စားပါကြာ မမေကြၽးပါ့မယ္ ငါ့ေမာင္က ဒီေလာက္ေတာင္ ေျမႇာက္ေနစရာမလိုပါဘူးကြာ ဟင္းဟင္း… အဲေတာ့လည္း ေခ်ာ္လဲရာ ေရာထိုင္လိုက္တာေပါ့။ …တကယ္ေျပာတာ ပါ မမဝင္း ရဲ႕ မမလိုမ်ိဳး ေခ်ာၿပီး ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ လွတဲ့သူမ်ိဳး မိန္းခေလး တစ္ေထာင္မွာ တစ္ေယာက္ရွာလို႔ေတာင္ ေတြ႕မယ္မထင္ဘူး၊ ….ေတာ္ပါၿပီ ကိုပိုရယ္ ..ဟင္းေတြ ေအးကုန္မယ္ စားလိုက္ပါဦး…ညေန အလုပ္ဆင္းေတာ့ ေဒၚဝင္းခခ စာ႐ြက္စာတမ္းမ်ားကို စကၠဴပုံးတလုံးနဲ႔ ထည့္ၿပီး ေဝယံက ကားနားအထိလိုက္ပို႔ရင္းမွ …မမဝင္း က်ေနာ္ အိမ္အထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ က်ေနာ္ အဲဒီရပ္ကြက္လည္း သြားစရာရွိတယ္၊ အဟီး မမဝင္းကားနဲ႔ လိုက္ရေတာ့ ဘတ္စ္ကား တြယ္မစီးရေတာ့ဘူးေပါ့။. ..ေဝယံက ဘာရယ္မဟုတ္၊ ေဒၚဝင္းခခ နားကပ္ၿပီး ေရေမြးနံ႔ေလးရႉ ၊သူ႔ေဘာ္ဒီကို မသိမသာ ခိုးၾကည့္ရတာ ဖီးတက္ေနလို႔ ႀကံဖန္ၿပီး အေၾကာင္းရွာေနတာ၊ ေဒၚဝင္းခခကလည္း ေခၚသြားခဲ့သည္။ ေကာင္ေလး ခိုးခိုးၾကည့္ေနတာလည္း သူသိသည္။ ဘာမွန္းမသိ သူ႔ရင္မွာ ေက်နပ္ ပီတိျဖစ္႐ုံမက သူပိပိေလးမွာလည္း စိုထိုင္းထိုင္း ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မျမင့္က တံခါးလာဖြင့္ေပးရင္း၊ ..အဝင္း စားေတာ့ မလား မေနာ္ ျပင္ထားလိုက္ရမလား.. ..မစားေသးဘူး မျမင့္ေရ… မျမင့္လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ပါ .. ေနာက္မွ ေခၚလိုက္မယ္၊.. …အင္းအင္း ..ဒါဆို မျမင့္ ေရခ်ိဳးလိုက္အုန္းမယ္၊ ခနေနရင္…ကဲ ေမာင္ေဝယံေရ အဲဒီစကၠဴပုံးေလး တခါထဲ အေပၚထပ္လိုက္တင္ေပးပါအုန္း၊.. …ဟုတ္ကဲ့ မမဝင္း.. မိမိ ေရွ႕မွ ေလွခါးေပၚ တက္သြားေသာ ေဒၚဝင္းခခ၏ နိမ့္တုန္ ျမင့္တုန္ တင္ပဆုံႏွင့္ ေသးက်င္ေသာခါးက ေဝယံ ၏ ငပဲကို မာတင္းလာေစၿပီး ဒူးေတာင္ ၫြတ္ေခြက်ခ်င္လာသည္။ အိမ္ႀကီးက လည္း တိတ္ဆိတ္ ေနေတာ့ ေဝယံ စိတ္ေတြ ထႂကြလာခဲ့ရသည္။ ဝင္းခခမွာလည္း သူ႔ေနာက္က ေန ေဝယံတေယာက္ ငမ္းေၾကာထေနမည္ဆိုတာကို သိေနသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ျပခ်င္ေနသည္။ သူ႔ပိပိ ေလးထဲမွ အရည္တခ်ိဳ႕ပင္ သူဝတ္ထားေသာ ပင္တီေပၚ စိုလာခဲ့သည္။တ ကယ္ဆို ဒီစကၠဴပုံးကို ေအာက္မွာပဲ ထားခိုင္းၿပီး ေနာက္မွ ဦးေလး တင့္ကို တင္ခိုင္းလိုက္လည္း ရသည္။ အခုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ကပင္ ခပ္ကဲကဲ ျဖစ္ေနသလားမသိ၊ သူ႔အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ ဝင္လိုက္ေတာ့ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုံေနသည္၊ မိုးေအာင္သူမွာလည္း အိစက္ညက္ေညာလွသည့္ ဝင္းပပရဲ႕ ကုတင္ႀကီး ကိုေတြ႕ရေတာ့ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္။

ဒီအေပၚမွာသာ မမဝင္းကို လိုးလိုက္ရရင္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ လက္ေတြပင္ တုန္လာသည္။ ေဒၚဝင္းခခက ..ၾကမ္းမွာ ခနခ်ထားလိုက္ပါဦးကြ ေမာင္‌ေဝယံရဲ႕ မေလးဘူးလား ေနဦး ၿပီးမွ ဒီနားမွာ တင္မလို႔.. ေဒၚဝင္းခခက တံခါး အေနာက္ဘက္နားက ဘီ႐ိုတခုကို ဖြင့္လို႔ရေအာင္တံခါးကို ျပန္ေစ့လိုက္သည္။ ထိုဘီ႐ို အနားကို အသြား သူေျခေထာက္က ၾကမ္းျပင္ေပၚက ေဒါက္ဖိနပ္ တရံကိုသြားတက္နင္းမိၿပီး ေျခေခါက္ကာ ေခ်ာ္လဲ မလိုျဖစ္သြား၏။ …အေမ့…အို… ေဝယံက ေျချမန္လက္ျမန္နဲ႔ လွမ္းထိန္းကာ ေပြ႕လိုက္လို႔ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာ မအပ္မိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ …မမဝင္း..ဘာျဖစ္သြားလည္းဟင္.. ..ေျခေခါက္သြားတယ္ ထင္တယ္..အား…ေျခေထာက္ နည္းနည္း နာ သြားတယ္.. ..ရတယ္ မမဝင္း ေျခမေထာက္နဲ႔ က်ေနာ္ ကုတင္ေပၚ သြားတင္ေပးမယ္.. ေဝယံက သူ႔ရင္ခြင္ထဲ အိစက္ေနေသာ ေဒၚဝင္းခခကိုယ္လုံးေလး ကို မလြတ္ခ်င္လို႔ အသာေပြ႕ၿပီး ကုတင္ဆီသယ္လာခဲ့သည္။ ေဒၚဝင္းခခ ရွက္ေသြးျဖန္းၿပီး လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ မ်က္ႏွာေလး ကိုငုံ႔ ၾကည့္ရင္း စိတ္မထိန္းႏိုင္သာ ေဝယံတေယာက္ ေဒၚဝင္းခခကို ကုတင္ေပၚ တင္လိုက္ရင္း တဆက္ထည္း ႏႈတ္ခမ္းႏုႏု ေလးကိုငုံ႔ကာ နမ္းစုပ္လိုက္မိေတာ့သည္။

ေဒၚဝင္းခခ၏ ႏူတ္ခမ္းေလးမ်ားက အလြန္အမင္း လွ႐ုံမက၊ သူႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိကပ္လိုက္ေတာ့ အေတြ႕ မွာလည္း ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းလွၿပီး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေအာက္ႏူတ္ခမ္း လုံးလုံးေလးကို ငုံခဲလိုက္ေတာ့ အရသာမွာလည္း ခ်ိဳၿမိန္ လွေပသည္ဟု ေဝယံစိတ္ထဲ ထင္မိေလသည္။ ေဒၚဝင္းခခ မွာ ရွက္လို႔လားမသိ မ်က္လုံးေလး ေမွး စင္းထားေသာ္လည္း၊ သူမရဲ႕ႏူတ္ခမ္းေတြကေတာ့ ေဝယံ ရဲ႕ အစုပ္ အနမ္းေတြကို ရမက္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ တုန႔္ျပန္ ေနေလရဲ႕၊ သူ႔လက္ေတြကလည္း ေဝယံရဲ႕ လည္ဂုတ္ကို တြဲလဲ ခိုဆြဲထားသည္။ ေဒၚဝင္းခခရဲ႕ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ဖက္ထားတဲ့ ေဝယံရဲ႕ လက္ေတြကလည္း ေအာက္ဘက္ကို ေလ်ာခ်ၿပီး သူ႔တင္ပါးထြားထြားအိအိေတြကို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္။ ေဝယံ က တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ကေလး စည္းထားတဲ့ ေဒၚဝင္းခခထမီကို ေျဖေလွ်ာ့ ၿပီး ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ေဒၚဝင္းခခ အလိုက္သင့္ ဖင္ႀကီးကို ႂကြေပးေလသည္။ ေဒၚဝင္းခခ ရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြက ဆင္စြယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းလို အဆစ္ အျမစ္ မရွိ စင္းေျဖာင့္ၿပီး ျဖဴဝင္းေနသည္။ ေဝယံက အာသာ ငမ္းငမ္းနဲ႔ ေပါင္တန္ ေဖြးေဖြးေလးေတြကို ေနရာမလပ္ ေအာင္ နမ္းရႈံ႕ ေနမိသည္။ ကုတင္ေပၚ မွာ ပက္လက္ကေလး ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ေဒၚဝင္းခခ ရဲ႕ ေပါင္ ႏူစ္လုံးၾကား ေဝယံ တေယာက္ ေရာက္ေနရွာေပါ့၊ ေဝယံက သူ႔ လက္ဖဝါးေလး ေတြနဲ႔ ေပါင္ ေအာက္ပိုင္း သားေလး ေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနရင္းက ေဒၚဝင္းခခရဲ႕ ေပါင္ အတြင္း အရင္းက် ဆုံး မိုးခိုသား ေလး ေတြကို ယက္ေပးေနမိသည္။ ( လူတြင္ မိုးခိုသား ဆိုသည္မွာ မိုး႐ြာထဲ မတ္တပ္ ရပ္ေနပါက မိုးေရ မစိုႏိူင္ေသာ ေနရာ ကို ဆိုလိုပါသည္။) ေဒၚဝင္းခခ မွာလည္း ေဝယံ၏ ႏူးညံ့ ပူေႏြးေသာ လွ်ာႀကီးက သူ႔ အတြင္းသားအက် ဆုံးေနရာေတြကို ယက္ေပးေန သျဖင့္ ၾကက္သီး တျဖန္းျဖန္း ထ ေလာက္ေအာင္ အရသာထူးႏွင့္ ေတြ႕ေနရေလရာ၊ နဂိုထဲက စိမ့္ေနေသာ ေစာက္ရည္ၾကည္ မ်ားမွာ အခုေတာ့ အဖုတ္အျပင္သို႔ ပင္ လွ်ံက် ကာ သူဝတ္ထားေသာ ဘြိဳင္းေရွာ့ စတိုင္ ဗစ္တိုးရီးယား စီးခရက္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး ကို ႐ႊဲနစ္ေစပါေတာ့သည္။

ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲ ေနသျဖင့္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေလးမွာ ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္ ကို ကပ္လွ်က္ အဖုတ္ ကြဲေၾကာင္းရာ ကို ထင္းထင္း ႀကီး ျမင္ေနရေပရာ၊ ေဝယံက သူ႔လက္ေခ်ာင္း ထိပ္ကေလး ျဖင့္၊ အကြဲေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ပြတ္သပ္ေပးေနမိျပန္ ပါသည္။ ေဝယံ က တဆင့္တက္ကာ ေဒၚဝင္းခခ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး ကို ခါးသေရ ေမွ်ာ့ႀကိဳး မွ တဘက္တခ်က္ ဆြဲ ကိုင္ ခြၽတ္လိုက္ရာ ေဒၚဝင္းခခ ကလည္း အလိုက္သင့္ ဖင္ႀကီး ကို ႂကြေပးလိုက္သျဖင့္၊ အေမႊးအျမႇင္ ရိတ္ထား၍ ေျပာင္ေနေသာ အဖုတ္ ႀကီး မွာ ေဖာင္းကားလွ်က္ ေပၚလာေတာ့သည္၊ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊမ္းေျပာင္လက္ ေနေသာ ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္ႀကီး ကို ေဝယံ တေယာက္ အငမ္းမရ သူ႔ပါးစပ္ျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္ယူလိုက္ရာ၊ ေဒၚဝင္းခခ ၏ ထူထဲေသာ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္း တဖတ္ မွာ သူ႔ ပါးစပ္တြင္းသို႔ ပါလာခဲ့ေလသည္။

…အင့္…အားးးး ..အို႔ …အိုးးကြယ္….. ေဒၚဝင္းပပ မွာ သူ႔ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းဖတ္ ေလးကို ေဝယံက သူ႔ ႏူတ္ခမ္းျဖင့္ အသာဖိညႇပ္ ဆြဲ လိုက္ရာ ထြန႔္ထြန႔္ လူးေအာင္ ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ အသံေလး ထြက္ ၿငီး ႐ုံ မက ေဝယံ ၏ ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ပင္ အားမလို အားမရ ဆုပ္ကိုင္ ေဆာင့္ဆြဲ လိုက္ မိေလေတာ့သည္။ ေဝယံ ကလည္း ေဒၚဝင္းခခ ၏ ေၾကာင္မ ကဲ့သို႔ ၿငီး သံေလးေၾကာင့္ ပို စိတ္ ထက္သန္လာၿပီး သူ႔ လွ်ာကို ရွည္ႏိူင္သမွ် ရွည္ေအာင္ ဆန႔္ ကာ ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္တြင္း ထုတ္သြင္း ကစားေလေတာ့သည္။ ေဒၚဝင္းခခ မွာ ျပတ္ေနတာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ ကိုယ္ ႀကိဳက္ႏူစ္သက္လွသည့္ အစာ ကို ျပန္အျမည္း စားလိုက္ရ သူလို ျဖစ္ေနေပရာ အရသာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ ၿပီး ေပါင္တန္ေလး ႏူစ္ေခ်ာင္း ဆန႔္တန္းလွ်က္ တခ်ီ ၿပီးသြားရရွာေတာ့သည္။ ထိုအခါမွာ မိမိ လိင္တန္ႀကီး တခုလုံးကလည္း မခံ မရပ္ႏိူင္ေအာင္ တင္းမာ ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေဝယံ က ေဒၚဝင္းခခ ေပါင္ႏူစ္လုံးၾကားမ်ာ ဒူးေထာက္ ထိုင္လွ်က္ သူ႔ ပုဆိုးကို ျဖည္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေဝယံက ေထာင္မတ္ တင္းမာေနေသာ သူ႔ လိင္တန္ႀကီး ကို ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္လွလွ ထဲ  ေခါင္းကို ဒစ္ျမဳပ္သည့္ အထိ ထိုးသြင္းလိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းခခ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေဒၚဝင္းခခ မွာ သူ႔ လက္လက္ႏူစ္ဖက္ကို ေျမႇာက္ကာ မ်က္လုံးမ်ားေပၚ အုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။ အင္း ဒီတခါေတာ့ ရွိပါေစေလ၊ ေနာက္တခါဆိုရင္ ေတာ့ အဲ လို ေနလို႔ မရေတာ့ဘူး ငါ့ဒုတ္ႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲ ထည့္ေနတာကို ၾကည့္ကို ၾကည့္ခိုင္းရမယ္လို႔ ေတးထားလိုက္၏၊ ေဝယံ မွာ အသား ညိဳ သူျဖစ္ရာ သူ႔ လိင္တန္ ညိဳညိဳ ႀကီး က ေဖြးျဖဴ ဥ ေနေသာ ေဒၚဝင္းပပ အဖုတ္ေလး ထဲ ေျဖးေျဖး ျခင္း တိုးဝင္ သြားသည္ မွာ ၾကည့္ရတာႏူင့္ ပင္ အရသာရွိသည္ဟု ထင္မိေလသည္။

ေဝယံအဖို႔ မွာ လေပါင္း မ်ားစြာ စိတ္ကူးႏူင့္ မွန္းခဲ့ ရၿပီး ဒီတသက္ေတာ့ ျဖစ္ႏိူင္ေျခ မရွိ ဟု ထင္ထားခဲ့ ရေသာ သူ႔ ေဘာစိ မမ ကို လုပ္ေနရ ျခင္း ဆိုသည့္ အေတြးက ပင္လွ်င္ သုတ္ရည္မ်ား ခ်က္ျခင္း ပန္းထြက္ သြားရလွေအာင္ စိတ္လႈပ္ရွား မိေနေပသည္၊ ထို႔ အတြက္ ေၾကာင့္လည္း တလက္မ ဆို တလက္မ တအိအိ တိုးဝင္ သြားေသာ သူ႔ လိင္တန္ မွ ခံစားရသည့္ အရသာ ကို အျပည့္ အ၀ ခံစားေနေလေတာ့သည္။ တခ်ီၿပီး သြား ခဲ့ သည့္ ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္ တြင္း မွ အရည္ မ်ားေၾကာင့္ မိုးေအာင္သူ၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး မွာ အခက္ အခဲ မရွိ တိုးဝင္ သြားေသာ္လည္း ၊ ခေလး လည္း မေမြး ဘူး၊ ရည္းစားနဲ႔ လည္း ေဝး ေနတာ ၾကာ၊ ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ေဒၚဝင္းခခ မွာ သူ႔ အဖုတ္တြင္း တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ျပည့္ႏွက္ သြားသည္ဟု ခံစားေနရေလသည္။

ေဝယံ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲ ေစးေစးပိုင္ပိုင္ တိုးဝင္လာေတာ့ သူ႔ဗိုက္မွာ နင့္ေနေအာင္ အရသာ ရွိလွၿပီး ၊ ေဝယံ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ အဖုတ္ထဲ မွ ဆြဲ ထုတ္လိုက္ ခ်ိန္ ရင္ထဲ မွာ ဟာကနဲ ျဖစ္ သြားရ၏၊ ေဝယံက သူ႔ ေပါင္ ႏူစ္လုံးကို ပုခုံးေပၚထမ္း တင္ၿပီး အားရ ပါးရ ေဆာင့္သည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔ အဖုတ္ အတြင္းသား နံရံ မ်ားမွာ ေဝယံ ဒစ္ႀကီး ပြတ္သတ္မႈ ေၾကာင့္ ကာမအဆိပ္ ဒီေရလို တက္လာၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီး ကို ပါ ႂကြႂကြ ေကာ့ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေဝယံ ကလည္း လူငယ္ ပီပီ ဖန္းကနဲ ဖန္းကနဲ ေနေအာင္ ပစ္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေဒၚဝင္းခခ ခမ်ာ အင့္ ကနဲ အင့္ကနဲ ေနေအာင္ ခံစားေနရေလသည္။ အခုေတာ့ ေဒၚဝင္းခခ တေယာက္ မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္လွ်က္ သူ႔လက္ႏူစ္ဘက္က အိပ္ယာခင္းကို ဆုပ္ဆြဲ ကာ ေဝယံ ၏ အလိုး အေဆာင့္ကို အံႀကိတ္ခံစားေနေလသည္၊ ေဝယံ ကလည္း သူ႔ အတန္ႀကီး ကို ဒစ္ေပၚခါနီး ထိ ဆြဲ ထုတ္ထုတ္ၿပီး မွ အားရ ပါးရ ဖင္ေကာ့ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်သျဖင့္ ေဒၚဝင္းခခ အိပ္ခန္းထဲ တြင္ တဖုန္းဖုန္း တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံ မ်ားျဖင့္ ညံစီ ေနေပေတာ့သည္၊ ‌ေဝယံမွာ မၾကာခင္ ၿပီးေတာ့မယ္ ဆိုတာ သိေသာ္လည္း ေဒၚဝင္းခခကို သူႏွင့္ ပိုမိုပြင့္လင္း ေစလိုသျဖင့္ ေဆာင့္လိုးေနရာမွ ခနနားလိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းခခ မ်က္ႏွာေလး ကို ငုံနမ္းလိုက္ကာ၊ …မမဝင္း..ၿပီးေတာ့မွာလား က်ေနာ္တို႔ ၿပိဳင္တူၿပီးၾကရေအာင္ေလ… ဟုကပ္ေျပာလိုက္ရာ၊ မ်က္ေစ့ေလး မွိတ္ကာ ႀကိတ္ခံေနရွာေသာ ေဒၚဝင္းခခ က မ်က္လုံး မဖြင့္ ပဲ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္ ၿပီး …အင္း…ဟုသာ ဆိုေလသည္။ ေဝယံ က အားမလို အားမရ ျဖင့္ ေဒၚဝင္းခခ ႏူတ္ခမ္း အစုံ ကို ဆြဲ ငုံ စုပ္ပစ္လိုက္ ေလရာ ေဒၚဝင္းခခ ခမ်ာ အဖုတ္ထဲ မွာလည္း ဆန႔္တငန႔္ငန႔္ ႏူင့္ အရွိန္တက္ ေနတုန္းမို႔  ေဝယံရဲ႕လည္ကုတ္ကို သူ႔ လက္မ်ားျဖင့္ ဆြဲယူသိုင္း ဖက္ၿပီး ျပင္းျပေသာ ရမက္ အနမ္းမ်ားျဖင့္ တုန႔္ျပန္လာ ေတာ့သည္။ ေဒၚဝင္းခခ ေပါင္တန္ ႏူစ္ေခ်ာင္းကလည္း သူ႔ ခါးကို ညႇပ္ကာ သူမရဲ႕ေျခက်င္းဝတ္ျခင္းျခင္း ေဝယံ ဖင္အေနာက္ဖက္ကို ခ်ိတ္လွ်က္ သူ႔ အဖုတ္ဆီ ေဝယံ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး အဆုံးထိဝင္ႏိူင္ေအာင္ ဆြဲယူ ေနေလေတာ့သည္။ ေဝယံ ကိုယ္တိုင္ကလည္း မေအာင့္ ႏိူင္ေတာ့ပဲ အၿပီး သတ္ခါနီး တိုက္သည့္ မုန္တိုင္း လို တဖုန္းဖုန္း ပစ္ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။ ..ဖြတ္..ဖတ္..ဖြတ္..ဖတ္.. ….ႁဗြတ္..ဗ်ိ..စြတ္..ဖတ္…… ….အား…အား…. အိ..အိ… ေဒၚဝင္းခခ ကိုယ္လုံးတခုလုံးလည္း ေတာင့္တင္း တုန္ခါ သြားၿပီး ေဝယံကို တင္းတင္းႀကီး ဖက္ထားလိုက္သလို၊ ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္အတြင္း နံရံမ်ားက လည္း လႈပ္စိလႈပ္စိ ျဖင့္ ေဝယံ လိင္ေခ်ာင္း တေခ်ာင္း လုံးကို ဖ်စ္ညႇစ္ ေပးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ၊ ေဝယံ လိင္တန္ႀကီး မွာ မခံႏိူင္ေတာ့ပဲ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ သုတ္ရည္မ်ား ေဒၚဝင္းခခ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းသို႔ ပန္းထည့္ ပစ္ ေနမိေလေတာ့သည္။

ေဒၚဝင္းခခမွာ သူမ အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္ပူပူ ေႏြးေႏြး မ်ားပန္းထုတ္လိုက္ၿပီး တျဖးေျဖး ေပ်ာ့ သြားေသာ ေဝယံ လီး ႀကီးေၾကာင့္ အဖုတ္ အတြင္း မွ အရည္မ်ား စီး ထြက္လာရာ အိပ္ယာေပၚက် ၿပီး ကြက္ကုန္ မွာ စိုး၍ ထမီကို လုံးေထြးကာ အဖုတ္ ေပၚ အုပ္လွ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ေျပးထြက္ခဲ့ေလသည္။ ‌ေဝယံ မွာ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ ေဒၚဝင္းခခ ေနာက္ပိုင္း အလွ ကို ၾကည့္ရင္း ရင္တြင္းမွာ ပီတိတမ်ိဳး ခံစားလိုက္ ရေလသည္။ အရင္က ထမိန္ဝတ္ထား ေသာ ဤ ဖင္လုံးႀကီး မ်ား ကို ၾကည့္လွ်က္ အံႀကိတ္ ခဲ့ ရသူ၊ အခုေတာ့ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ ကို ျမင္ေနရေျခၿပီ၊ တခ်ီ ေတာင္ လိုးၿပီး သြားၿပီ ဆိုေတာ့ ေနာင္ အလားအလာ မ်ားက လည္း ေကာင္းမည့္ သေဘာရွိေနသျဖင့္၊  ‌ေဝယံတေယာက္ သူ႔ ကံ ကို ပင္ သူ မယုံႏိူင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ ေဒၚဝင္းခခ ႐ူးေပါက္ ၿပီး သူ႔ အဖုတ္ေလးကို မိန္းမကိုယ္ေဆး ဆပ္ျပာ သုံး၍ ေရေဆး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္လိုက္သည္၊ ထမိန္ ကေတာ့ အရည္ေတြ ေပ ေနၿပီမို႔ အဝတ္ေလွ်ာ္မည့္ ျခင္းထဲ ပစ္ထည့္ လိုက္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ အေမြးပြ တဘက္တထည္ ေဘစင္ေအာက္ ဘီ႐ိုေလး မွ ထုတ္ကာ ခါးေအာက္ပိုင္း ကို ပတ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ မွထြက္လာခဲ့ေလသည္။

ေဒၚဝင္းခခ ထြက္လာတာျမင္၍ ေဝယံ ကေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္ ၿပီး သူ႔ ေကာင္ႀကီး ကိုလည္း ဆပ္ျပာေမႊးျဖင့္ ေဆးေၾကာသန႔္စင္လိုက္သည္။ ေဝယံ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲ မွ အိပ္ခန္း အတြင္း သို႔ ျပန္ဝင္လာေတာ့၊ အဝတ္ ဘီဒိုေရွ႕ မွာ ဝတ္စရာ တခုခု ရွာေနေသာ ေဒၚဝင္းခခ ကိုေတြ႕လိုက္ရေလသည္၊ ေဒၚဝင္းခခ အေပၚပိုင္း မွာ အင္းက်ီခြၽတ္ထားၿပီး အသားေရာင္ ဘရာဇီယာ ေပ်ာ့ေလး ကို ဝတ္ထားၿပီး ေအာက္ပိုင္း မွာေတာ့ အေမႊးပြ သဘက္ႀကီး ကို ပတ္ထား၏၊ ေဝယံ ထြက္လာတာ ေတြ႕လို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ေဝယံမွာ ပုဆိုး မဝတ္ရေသးသျဖင့္ ေလာေလာ လတ္လတ္ ေရ ေဆး ထားေသာ သူ ၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး မွာ မေပ်ာ့ မ မာျဖစ္ေနသ ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တိုင္း နာရီ ခ်ိန္သီး ကဲ့သို႔ ရမ္းရမ္း ရမ္းရမ္း ျဖစ္ေနသည္ ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ …ေဟ့…လုံခ်ည္ ဝတ္ေတာ့ တကတည္း အရွက္ ကို မရွိဘူး…. …ဟီး..မမဝင္း ကလည္း ဘယ္သူရွိ တာမွတ္လို႔…က်ေနာ္တို႔ ခ်ည္းပဲ ဟာကို.. …ေအးေလ ငါရွိေနလို႔ ေပါ့ မ်က္ေစ့ထဲ မွာ ကိုးယိုး ကားယားႀကီး…. ေဝယံ က ၿပဳံးလိုက္ၿပီး အဝတ္ဘီဒိုေရွ႕ ရပ္ေနေသာ ေဒၚဝင္းခခ ေနာက္သြားရပ္လိုက္သည္။ ေဒၚဝင္းခခတို႔ အဝတ္ဘီဒိုမွာ ေခတ္မွီလွေသာ ကေလာ့ဆက္ ျဖစ္ၿပီး တံခါးမွာ ေဘးတိုက္ ေရွာတြန္းပိတ္ရေသာ မွန္တံခါး ျဖစ္ေလသည္၊ ေဝယံက ေဒၚဝင္းခခ အေနာက္မွာ ကပ္ရပ္ၿပီး ဘီဒိုတံခါးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မွန္သားျပင္ေပၚမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္း ဆုံမိၾကေလသည္။ ‌ေဝယံက မွန္သားေပၚမွာ ျမင္ေနရသည့္ ေဒၚဝင္ခခ ၏ အသားေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ဘရာဇီယာေအာက္က လွ်ံထြက္ေတာ့မလို မို႔ေမါက္ ထြားဖြံ႕ လွသည့္ ရင္သားအစုံ ကို အေနာက္ဘက္မွ သိုင္းဘက္ ကာ သူ႔ လက္ဝါး ႏူစ္ဘက္ျဖင့္ အုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ …ေဟး.. ေဒၚဝင္းခခက မ်က္ခုံးေလး ပင့္ၿပီး ၿပဳံးေစ့ေစ့ ျဖင့္ တခ်က္လွမ္းတား သလို အသံေပးရင္း သူ႔ လက္ေကာက္ဝတ္ႏူစ္ဘက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္၊ သို႔ ေသာ္လည္း ေဝယံ ၏ လက္ဝါး ႏူစ္ဘက္ကေတာ့ အားရ ပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ ေဒၚဝင္းခခ ပါးစပ္ မွ ၿငီးသံေလး တခ်က္ထြက္လာ ခဲ့သည္၊ ေျဖခ်ထားသျဖင့္ ေဒၚဝင္းခခ ခါးလည္ခန႔္ ေရာက္ေနသည့္ နက္ေမွာင္ထူထဲ ေသာ ဆံပင္အုံကို ေဝယံ က သူ႔ေမးျဖင့္ အသာဖယ္ၿပီး ေဒၚဝင္းခခ လည္တိုင္ေလး ကို ငုံနမ္းလိုက္သည္။

သူ႔ဖဝါး ေအာက္မွာလည္း မာေတာင္ထလာေသာ ေဒၚဝင္းခခ ႏိူ႔သီးေခါင္း ႏူစ္လုံး ပို သတိထား မိလိုက္ သည္ႏူင့္ သူ႔လိင္တန္ႀကီး ကလည္း တျဖည္းျဖည္း မာတင္း လာခဲ့ ျပန္ပါေလသည္။ မွန္ထဲ မွာ ေဒၚဝင္းခခ မ်က္လုံးေလး စင္းေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ ေဝယံက ေဒၚဝင္းခခ ဘရာဇီယာကို ဂ်ိတ္ျဖဳတ္ ၿပီး ပုခုံးႏူစ္ဘက္မွ ႀကိဳးပါျဖဳတ္ ၿပီး ၾကမ္းေပၚ ပစ္ခ်လိုက္သည္၊ ဟာ လွလိုက္တာ နည္းတဲ့ ႏိူ႔ႀကီးေတြ မဟုတ္ဘူး၊ ဟု ေဝယံ စိတ္ထဲ မွာျဖစ္သြားရသည္၊ အခုမွ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ႏိူ႔ႀကီး ႏူစ္လုံးကို အားရပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ရင္း မာေတာင္ေနေသာ ႏိူ႔သီးေခါင္း ေလး မ်ားကို လက္ဖ်ားေလး မ်ားျဖင့္ က်စ္လိမ့္လိုက္ေတာ့ ၊ ေဒၚဝင္းခခ ေၾကာင္မေလး ၿငီးသံ မ်ိဳး ၿငီးလာၿပီး သူ႔ ေခါင္းကို လည္ျပန္လွည့္ကာ ေဝယံ ႏူတ္ခမ္းမ်ား ကို အငမ္းမရ ျပန္နမ္းလာခဲ့သည္၊ ေဝယံ က သူ႔လက္တဖက္ျဖင့္ ေဒၚဝင္းခခ ခါးမွာပတ္ထားသည့္ သဘက္ကို ေျဖခ်လိုက္သည္၊ လုံးဝန္း စြံကား ေဖါင္းအိလွသည့္ ေဒၚဝင္းခခ ဖင္လုံးႀကီး ႏူစ္ခု ၏ အထိအေတြ႕က က ေအးစက္ အိတင္းေနသျဖင့္ သူ႔ လိင္တန္ႀကီး မွာ အရမ္း ကို မာတင္း လာခဲ့ရသည္၊ ေဒၚဝင္းခခ အဖို႔ မွာလည္း ပူေႏြးမာေတာင္ေနသည့္ ‌ေဝယံ ၏ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး သူ႔ဖင္ၾကားမွာ တိုးဝင္လာခဲ့သျဖင့္ အိုကနဲ ပင္ ျဖစ္သြားရၿပီး သူ႔ အဖုတ္တြင္း မွ အခုန ကထဲက စိုထိုင္းထိုင္း စျဖစ္ေနရာက အခုေတာ့ အရည္ေလးပင္ စီးက် ခ်င္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။

ေဝယံက သူ႔ေက်ာျပင္ေလး ကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ အေတြ႕ အႀကဳံ ရွိေသာ ေဒၚဝင္းခခ က သူ႔ ဘီဒို မွန္တံခါးကို သူ႔လက္ႏူစ္ဘက္ျဖင့္ လွမ္းေထာက္ ၿပီး သူ႔ ဖင္ႀကီး ကို ေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္၊ ‌ေဝယံက လည္း ေဒၚဝင္းခခ ၏ ကားစြင့္ေနေသာ ဖင္ႀကီး ႏူစ္လုံးၾကား ေအာက္မွ ေဖါင္းမို႔မို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အ၀ ကို သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ကို ေတ့ကာ ဖိသြင္းလိုက္ေလသည္။ …အား..ကြၽတ္စ္..ကြၽတ္စ္.. ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္ႀကီးထဲ ေဝယံ့ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး  ဇိကနဲ ဝင္သြားေတာ့ ေဒၚဝင္းခခ ဆီ မွ ၿငီးသံေလး ထြက္လာခဲ့သည္၊ နာလို႔ မဟုတ္ အရသာရွိလွလြန္းလို႔ပဲ ျဖစ္သည္။ ေဝယံ က ေဒၚဝင္းခခ ခါးက်င္က်င္ေလး ကိုကိုင္ကာ တခ်က္ခ်င္း အားပါပါျဖင့္ ေဆာင့္ေလေတာ့သည္။ သူ ေကာ့ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ရမ္းခါေနေသာ ႏိူ႔ႀကီး မ်ားကို သူတို႔ ေရွ႕ မွန္သားျပင္ေပၚ မွာ ေတြ႕ေနရေလရာ၊ သူ႔အတြက္ေတာ့ ဗီဒီယိုလည္းၾကည့္ရသလို ကိုယ္တိုင္လည္းလုပ္ရသည့္ အရသာေတြ႕ေနရေလေတာ့သည္။ ..စြီ…ဖတ္..ဖတ္..ဖြတ္.ဖတ္…ဖတ္… ..အား…အား…အင့္…အင့္…အားေကာင္းလိုက္တာ  …ေမာင္ေဝယံရယ္ .. ေဆာင့္. . ေဆာင့္. နာနာေလးေဆာင့္ေပး …ဖင္တုန္း ႀကီမ်ားကို ေနာက္သို႔ ပစ္ပစ္၍ ခံေလသည္။ အခ်က္ ၅၀ခန႔္ ပစ္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ မမဝင္းမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္းလာၿပီး ရင္းေခါင္းထဲက ထြက္လာတဲ့ အသံႀကီးျဖင့္ ေအာ္ညည္းကာ ပီးသြားေလသည္။ ေဝယံလည္း ေနာက္ထပ္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ကာ အဖုတ္ထဲ သုတ္ေတပန္းထည့္ပီး ပီးသြားေတာ့သည္.။

ေဝယံ ဒီေန႔ အလုပ္ ကို အေစာႀကီး ေရာက္ ေနသည္၊ အရင္အပတ္က သူ႔ ေဘာစိ ေဒၚဝင္းခခ ႏွင့္ ရမက္နယ္ လြန္ ကြၽံ သြားခဲ့ ရၿပီး ၊ ဒါ ပထမ ဆုံး အႀကိမ္ ျပန္ေတြ႕ ရမွာမို႔ အရမ္း ေပ်ာ္ေနသည္။ သူ႔ ေကာင္ႀကီး ကလည္း အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ ေအာက္ မွာ အတင္းတိုးေထာင္ထ ေနသျဖင့္ က်ပ္ ၿပီး ေနလို႔ထိုင္လို႔ မေကာင္းျဖစ္ေနရသည္၊ ေဟာလာပါၿပီ မမဝင္း၊ လွလိုက္တာ မမဝင္းရယ္ လို႔ သူ႔ စိတ္ထဲ ေရ႐ြတ္မိေလသည္၊ ေဒၚဝင္းခခ လို႔သာ ေခၚေနၾကတာ ဝင္းခခက အသက္၃၀သာရွိေသးသည္၊ အလုပ္ထဲမွာ လူႀကီး ပုံေပါက္ေအာင္ ဒီဂရီ သိပ္မရွိေသာ လိပ္ခြံကိုင္း မ်က္မွန္တလက္ကို တတ္ထားရာ ေဝယံ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ မ်က္မွန္ေၾကာ္ျငာေတြထဲ က ေမာ္ဒယ္နဲ႔ေတာင္ တူေသးတယ္ လို႔ ေတြးမိသည္၊ ႐ုံးခန္း ထဲဝင္လာေတာ့ ႏူတ္ဆက္ၾကတဲ့ သူေတြကို စကားေျပာရင္း သူ႔ အခန္းရွိရာ သူေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းမွာ ေဝယံနဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္း ဆိုင္မိ ၿပီး မ်က္ႏွာေလး ရဲကနဲ ျဖစ္သြား၏။..ဂြတ္ေမာနင္း အမဝင္း.. …ေအးေအး ဂြတ္ေမာနင္း ေမာင္ေဝယံ… ဟု ဆို ၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္  သူ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့သည္။

ဝင္းခခ ေပါင္ခြဆုံ မွာေတာ့ စိုတိုတို ျဖစ္လာခဲ့သည္၊ တကယ္ေတာ့ တနဂၤေႏြ တရက္လုံး အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ေနရင္း အိမ္မွာ ဟိုေန႔က ေဝယံနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာ ျပန္စဥ္းစားရင္း သူ႔ အဖုတ္ေလး သူ ပြတ္ေနခဲ့မိသည္။ ခုလည္း ဝင္းခခ အဖုတ္ေလး ကေတာ့ ႐ြစိ႐ြစိ နဲ႔၊ အရွိန္ရ ေနၿပီေလ၊ ဟိုေန႔က ‌ေဝယံနဲ႔ ၃ ခ်ီ ဆြဲ လိုက္တာ ဝင္းခခ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏူံးသြားသည္။ ဒါေတာင္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ က ႏွပ္ၿပီး ေနာက္တခ်ီ လုပ္ဖို႔ ႀကံေနေသးသည္၊ အိမ္က လူေတြ ရိပ္မိကုန္မွာ စိုးလို႔ ႏွင္လြတ္လိုက္ရသည္။ လူပ်ိဳ လူငယ္ ဆိုေတာ့ တခ်ိန္လုံး မာေနသလား မသိ၊ တဏွာႀကီးတဲ့ ဝင္းခခေတာင္ ေတာ္ပါၿပီ ျဖစ္သြားရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဝယံ ျပန္သြားၿပီး ခနေနေတာ့ သူ႔ အဖုတ္ က ျပန္ ေတာင္းဆိုလာျပန္သည္၊ ေနာက္ေန႔ စေန အလုပ္မသြားေတာ့ပဲ အိမ္မွာပဲ နားလိုက္သည္၊ သူ႔ အလုပ္က ေတာ့ ေန႔တဝက္ ဖြင့္သျဖင့္ ေဝယံ ေရာက္ေနမယ္ ဆိုတာ သိသည္၊ ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔ မွန္းမသိ ရင္မဆိုင္ခ်င္ ေသးတာရယ္၊ သူ႔အတြက္ အလုပ္ရွင္ အလုပ္သမား ဆိုတဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ဘယ္လို ဆက္ထိန္းရမလဲဆိုတာလည္း မစဥ္းစားတတ္ ဘူး ျဖစ္ေနတာရယ္ ပါသည္။ ဝင္းခခမွာ ဒါမ်ိဳး အေတြ႕ အႀကဳံလည္း မရွိ၊ တခါမွ လည္း မေဖါက္ျပန္ဖူး၊ ကိုယ့္ရည္းစား ကလြဲရင္၊ ဒါ ပထမဆုံး တစိမ္း ေယာက္က်ား တေယာက္နဲ႔ လိင္ဆက္ဆံ ဖူးတာ ပဲ၊ အင္းေလ ကိုယ့္ဘာသာ ခပ္တည္တည္ ေနရင္ ေကာင္ေလး မစရဲေလာက္ပါဘူးေတြးရင္း သူ႔ စားပြဲ ေပၚက စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ လွန္ေလွာရင္း အလုပ္ထဲ စိတ္ျမဳပ္ ဖို႔ ႀကိဳးစားေနလိုက္သည္။ …အမဝင္း..ဒီမွာ အမဝင္းအတြက္ ေကာ္ဖီ.. ေခါင္းငုံ႔ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ဝင္းခခ တေယာက္ ေဝယံအသံၾကားေတာ့ ေမာ့ၾကည့္မိသည္၊ ဆံပင္တိုတို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္  မ်က္ႏွာႏုႏု ေဝယံကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲ လွပ္ကနဲ ျဖစ္ သြားသည္၊ ဒီႏူတ္ခမ္း ေတြ ပဲ ဟိုေန႔ က သူ႔ ႏိူ႔သီးေခါင္း ေတြ ကို အငမ္းမရ စို႔ ခဲ့တာ၊ သူ႔ အဖုတ္ ကိုလည္း ယုယုယယ နမ္းရႈံ႕ရက္ေပးခဲ့တာ ၊ ဝင္းခခမ်က္ႏွာ ပန္းေရာင္ တခ်က္ ျဖန္းသြားသည္၊ …ေအးေအး ေက်းဇူးပါကြယ္ ေမာင္ေဝယံ… ဝင္းခခက သူ႔အလုပ္စားပြဲ ႀကီးကိုပတ္ကာ သူ႔ သားေရကုလားထိုင္ ေဘးနားလာရပ္ၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ကို စားေပၚေပၚလာခ် ေပးေသာ ေဝယံကို တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္၏၊ သူ႔လည္ေခ်ာင္း မွာ နည္းနည္း ကပ္သလို ျဖစ္သြားသျဖင့္လည္း ဟင္းဟင္း ဆိုၿပီး လည္ေခ်ာင္းတခ်က္ ရွင္းလိုက္မိသည္။

သူေကာ္ဖီခြက္ကို ယူၿပီး တငုံ ေသာက္လိုက္ခ်ိန္ထိ ေဝယံ မလႈပ္မရွားရပ္ေနေသးတာ ေတြ႕လိုက္ရ ၍ ေမာ့္ၾကည့္လိုက္ မိသည္၊ ..အမဝင္း ေနေကာင္းလား.. …အင္း ေကာင္းပါတယ္..ဘာျဖစ္လို႔လဲ ..ေမာင္ေဝယံ… ….အင္း ဟိုေန႔ က အမဝင္းဆီက ျပန္လာၿပီးကတည္းက ေနလို႔မေကာင္းေတာ့ဘူး.. …ဟင္ ဟုတ္လား…ဘာျဖစ္လို႔လဲ… ….ဒီမွာေလ ၾကည့္ပါလား..တခ်ိန္လုံး အဲလိုျဖစ္ေနလို႔… …အို…. ေဒၚဝင္းခခ အိုျဖစ္ေလာက္စရာပါပဲ၊ ေဝယံ ျပေနတာက သူ႔ ပုဆိုးေအာက္က ထိုးေထာင္ထ ေနေသာ ဒုတ္ႀကီး၊ ဝင္းခခ အာေတာင္ ေျခာက္သြားရသည္၊ သူ႔ ေပါင္ခြဆုံ မွ စိုစြတ္စြတ္ က အခု ေတာ့ ပို႐ြဲလာသလို ျဖစ္သြားရသည္၊ ..ဟဲ့ ေမာင္ေဝယံ..လူေတြ ျမင္ကုန္မယ္ေနာ္.. ..အမဝင္း ..က်ေနာ္ ဖိုင္စတိုခန္းမွာ စာ႐ြက္သြားရွာမယ္ေနာ္ အမဝင္း ခနေလး လိုက္ခဲ့ ငါးမိနစ္ ပဲ .. ေဝယံက ေျပာေျပာဆိုဆို လွည့္ထြက္သြား၏၊ ဝင္းခခ ဘာေျပာရမွန္းပင္ မသိေၾကာင္ၿပီးက်န္ခဲ့သည္။ သူတို႔ ႐ုံးဖိုင္စတိုခန္းမွာ က်ဥ္းက်ဥ္း ရွည္ရွည္ႏူင့္ စာၾကည့္တိုက္လို ဖိုင္ေတြကို စင္ေတြနဲ႔ တင္ထားသည္၊ ေတာ္႐ုံလူေတြ ဝင္ခြင့္မေပး အၿမဲ ေသာ့ခတ္ထားေလ့ရွိသည္၊ သူတို႔ မိန္းေအာ့ဖစ္၏ အေပၚထပ္ အလႊာမွာ ရွိေတာ့ လူလစ္ လို႔ တေယာက္ခ်င္းဝင္လွ်င္ အထဲ မွာ လူရွိေနမွန္းပင္ မသိရေပ။ ေဝယံ အတြင္းဘက္ ဖိုင္စင္ေတြ ၾကားထဲ မွာ တေယာက္ထဲ ေစာင့္ရင္း ရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ေနရသည္၊ ေဒၚဝင္းခခ လာမွ လာပါ့မလား၊ ေစာင့္ေနရသည္မွာ သူ႔အတြက္ ၾကာလွသည္ဟုထင္မိေလသည္၊ နာရီကို ၾကည့္ေတာ့ ၁၀ မိနစ္ေတာင္ မရွိေသး တံခါးသံ ခ်က္ကနဲ ၾကားၿပီး လူဝင္လာသံ ၾကားမွ သူ႔ ေကာင္ႀကီးလည္း ဒိန္းကနဲ ျပန္ေထာင္ ထလာသည္၊ …ေဝယံ..ဘယ္မွာလဲ.. ေဝယံက အတြင္း ေထာင့္နား မွာ ဆိုေတာ့ ဝင္းခခ မျမင္ရေပ၊ သူ အတြင္းဘက္ ေလွ်ာက္ဝင္လာမွ ေဝယံ ၏ ႐ုတ္တရက္ သိမ္းက်ဴံး ေပြ႕ဖက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္၊ သူတို႔ ႏူစ္ဦးသား ၏ မြတ္သိပ္လွေသာ အနမ္းေတြ က ႏူစ္ဦး စလုံးကို ေသြးေတြ ဆူေဝလာေစခဲ့သည္၊ ေဝယံ က သူ႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံခြၽတ္ခ်လိုက္ သျဖင့္ မတ္ေထာင္ေနေသာ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး က ဝင္းခခ ဗိုက္သားေလး ကို သြားေထာက္မိသည္၊ ေဝယံ လက္ဖဝါးေတြ က ေဒၚဝင္းခခ ၏ မို႔မို႔ေဖါင္းေဖါင္း ရင္အုံေပၚ ကို ေရာက္သြားေတာ့ ဝင္းခခက လွမ္းဆုပ္ကိုင္ ဖမ္းထားလိုက္သည္၊ …မလုပ္နဲ႔ ‌ေဝယံ အက်ႌေတြ ေၾကကုန္မယ္.. သူက မခ်င့္မရဲ ႏူင့္ ေဒၚဝင္းခခ ထမိန္ကို ေျဖခြၽတ္ေတာ့ ေဒၚဝင္းခခ မျငင္းပါ အသာေျဖ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဘးနားက ကုလားထိုင္တလုံး ေနာက္မွီေပၚ လွမ္းတင္လိုက္သည္၊ ေျဖာင့္စင္းၿပိး လုံးက်စ္ လွပလွသည့္ ေဒၚဝင္းခခ ေပါင္တန္ေတြ က ဝင္းကနဲ ေပၚလာၿပီး အသားေရာင္ ပင္တီေလးက ေပါင္ခြၾကားမွာ စိုကပ္ေန၏၊ ေဝယံက ေဒၚဝင္းခခ ပင္တီေလး ကို သားေရႀကိဳးမွ ကိုင္ကာ ဆြဲခြၽတ္ေတာ့လည္း မျငင္းရွာပါ၊ အိုး လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေလး၊ ေဝယံ မ်က္လုံးေရွ႕မွာ အေမႊးအျမႇင္မရွိ ေဖြးႏု ေဖါင္းမို႔ ေနေသာ္လည္း ညိဳတိုတို ႏူတ္ခမ္းအဖတ္ေလး ဟ ေနၿပီး ပန္းေရာင္ရင့္ရင့္ အတြင္းသားေလး စိုတိုတိုကို တစြန္းတစေတြ႕ ေနရသည္။

ေဝယံက ေဒၚဝင္းခခ ေရွ႕မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚဝင္းခခ ေျခေထာက္တဖက္ကို မၿပီး ေဘးနားက ကုလားထိုင္ေပၚတင္လိုက္ကာ ကားသြားေသာ ေဒၚဝင္းပပ ေပါင္ခြဆုံ ၾကား သူ႔မ်က္နာကို အပ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေဝယံ ၏ လွ်ာႀကီး သူ႔အဖုတ္ႏူတ္ခမ္း ကို စိုစိုစြတ္စြတ္နဲ႔ ေႏြးကနဲလာ ထိေတာ့ ေဒၚဝင္းခခ တကိုယ္လုံး ေႏြး ကနဲျဖစ္ သြားၿပီး အေၾကာေတြေတာင္ ေတာင့္သလို ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လဲၿပိဳမသြားေအာင္ ေဝယံ ဆံပင္ကို ဆြဲဆုပ္ကာ ကိုင္ထိန္းထား လိုက္မိၿပီး မ်က္လုံးကို လည္းတင္းတင္း ႀကီး ပိတ္ထားမိ ေလေတာ့သည္။ ေဝယံ ကေတာ့ သူ သြားရည္ တျမႇားျမႇား က်ခဲ့ရေသာ ဝင္းခခ ဖင္လုံးႀကီး မ်ားကို လက္ဝါး ႏူစ္ဖက္က ဆုပ္ႏွယ္ၿပီး သူ႔ လွ်ာႀကီး က ေဒၚဝင္းခခ အဖုတ္ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို အားရ ပါးရ တျပတ္ျပတ္ ကုန္းရက္ေနမိေလေတာ့သည္၊ ေဒၚဝင္းခခ မွာလည္း ေဝယံ ဘာဂ်ာ အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ မၾကာခင္ပဲ တြန႔္တြန႔္လူးကာ ကာမ အရသာ အထြတ္အထိပ္ သို႔ ေရာက္သြားရေလသည္။ ဝင္းခခက ေဝယံကို အသာ ဆြဲထူရင္း …ေဝယံ ဒီထဲ မွာ တို႔ သိပ္ၾကာလို႔ မရဘူး ေနာ္… …ဟုတ္..မမဝင္း..ဟို စားပြဲ ကို လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပးမလား က်ေနာ္ အေနာက္က လုပ္လိုက္မယ္ ေနာ္.. ေဒၚဝင္းခခ စကား ဆက္မရွည္ေတာ့ပါ၊ ေဝယံကို ေက်ာေပးၿပီး စားပြဲခုံစြန္းေလး ကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ေထာက္ကိုင္ကာ သူ႔ ဖင္ ႀကီးကို အေနာက္ဖက္ ေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္။

ေသးက်င္ေသာ ခါးေလး ေအာက္မွ စြံကားတက္လာၿပီး လုံးက်စ္ ဝိုင္းစက္ေနေသာ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီး က သူ႔ ရဲ႕မာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးကို မထိန္းႏိူင္ေလာက္ေအာင္ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာေစခဲ့သျဖင့္ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ ပဲ ဝင္းခခ အေနာက္ မွာ ေနရာယူၿပီး  ေပါင္ႏူစ္လုံးၾကားမွ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းကို အ၀ မွ ေတ့ကာ ဖိသြင္း လိုက္ေလေတာ့သည္။ …စြိ…စြတ္… ..အား…အင္း… ႏူစ္ေယာက္စလုံး က အသံ က်ယ္က်ယ္ မထြက္ရဲ ၾကေသာ္လည္း ကာမစည္းစိမ္အရသာ ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ တိုးတိုး ေလး ညႇီးညဴရင္း တက္ညီလက္ညီ လိုးေနၾကရာ၊ အခန္းေလးထဲ အရည္႐ြမ္းေနေသာ အဖုတ္ႀကီးထဲ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ဝင္ထြက္ေနသံ၊ ေဝယံ ေပါင္ၿခံႏွင့္ ေဒၚဝင္းခခ ဖင္လုံးႀကီး မ်ား ႐ိုက္ခတ္မိသံ တဖတ္ဖတ္ တို႔သာ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ႀကီး ေပၚထြက္လာေနေလေတာ့သည္။ ….အား ေကာင္းလိုက္တာ အမဝင္းရယ္..အမ အဖုတ္ႀကီး က အီစိမ့္ေနတာပဲ လိုးရတာ.. .အင္း…တို႔ လည္း ေကာင္းတာပါပဲ ကြယ္… ေနာက္ဆုံး ေဝယံ က သူ႔ လိင္ေခ်ာင္းႀကီး ကို အဆုံးထိ ဖုန္းကနဲ ေဆာင့္ခ်လိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းခခ ေစာက္ေခါင္းထဲ သုတ္ရည္ေတြ တထုတ္ထုတ္ ပန္းထည့္ ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။

ဝင္းပပ ႐ုံးေရာက္ ခ်လာေတာ့ ‌ေဝယံ အံၾသသြားသည္၊ မေန႔က ေျပာေတာ့ ဒီေန႔ ကိုရဲသြင္ကို သြားႀကိဳရမွာ မို႔ မလာေတာ့ဘူးတဲ့၊ အခု ေတာ့ ႐ုံး ထဲ ေရာက္ခ်လာ လိုက္တာ အပါး အရမ္းကိုလွေနပါလား၊ ဒီေန႔ အျပာေရာင္ မင္းသမီးေလး ပါလား၊ အေပၚက မိုးျပာေရာင္ ေျဗာင္ ကို လက္ျပတ္မက် လက္စကေလာက္လည္း မရွည္ ေခတ္ေဟာင္းတုန္းက စတိုင္မ်ိဳးကို ေခတ္ဆန္ဆန္ျပန္ ျပင္ထားတဲ့ ရင္စိ၊ ေကာ္လာေထာင္ေလးနဲ႔ ခါးတို ေအာက္က ထမိန္အထက္ဆင္ ဖုံး႐ုံေလး၊ ေအာက္ကေတာ့ အျပာခံမွာ ကန္လန႔္ျဖတ္ လႈိင္းတြန႔္ အလုံးႀကီးေတြ ပုံစံ အခ်ိတ္ ထမိန္ နဲ႔ အဲဒီ လႈိင္းႀကီး က ဒူးဆစ္ ေလာက္မွာပဲ ပတ္တယ္ ရွမ္းထမိန္ေတြ လိုမ်ိဳး၊ ဆိုေတာ့ တင္သားေနရာ မွာက အျပာေျဗာင္ေလး ပဲ၊ ျဖစ္ေနတယ္၊ ခါးမွာတင္းတင္းေလး ပတ္ဝတ္ထားတဲ့ ထမိန္ ေၾကာင့္ စြင့္ကား လုံးက်စ္ေနတဲ့ တင္သားေတြက ထင္းထင္းႀကီးျဖစ္ေန တယ္၊ ေဝယံ မေန႔က တေန႔လုံး စိတ္တိုင္းက် လုပ္ၿပီးတာေတာင္ သူညီေတာ္ေမာင္က ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္ထ လာတယ္။ အမဝင္း ဒီေန႔ မလာေတာ့ဘူးမွတ္လို႔..ဆရာ့ ေလယာဥ္က ဘယ္အခ်ိန္ဆိုက္မွာလဲ… …ေန႔လည္မွေလ အဲဒါေၾကာင့္ အိမ္မွလည္း ေနရမွာ ပ်င္း..ဒီမွာလည္းလုပ္စရာေလးေတြ ရွိလို႔ ထြက္လာတာ.. ဝင္းခခ သူ႔ အခန္းထဲ ဝင္သြားၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ေနေတာ့သည္။

ေဝယံ မွာသာ ေငါင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ ေနၿပီး ၊ တကယ္လို႔ ကိုရဲသြင္ ျပန္ေရာက္လာ လွ်င္ သူ ဘယ္လို ေနရထိုင္ရမလည္းဆိုတာကို စဥ္းစားရင္း ဦးေႏွာက္စားေနေလသည္။ …ေဟး ေမာင္ေဝယံ ဒီဖိုင္ ထဲ မွာ လိုေနတဲ့ အင္ဗြိဳက္ေတြ ရွာၿပီး ျဖည့္လိုက္အုန္း.. ႐ုတ္တရက္ သူ႔ စားပြဲေရွ႕ေရာက္လာၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ ေဒၚဝင္းခခ အသံေၾကာင့္ ေဝယံ ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားၿပီး အေတြးပ်က္သြား၏၊ ႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားေသာ ေဝယံမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ေဒၚဝင္းခခလည္း တမ်ိဳးႀကီး ခံစားလိုက္ရသည္၊ ..ေမာင္ေဝယံ ေနေကာင္းရဲ႕လား… …ေကာင္းပါတယ္ အမဝင္း ..ဖိုင္ ေတြဆိုမွ က်ေနာ္ တခုျပစရာရွိေသးတယ္ အဲဒါ အေရးႀကီးမယ္ ထင္တယ္ ဟို ဖိုင္အခန္းထဲမွာ..ခနေလာက္ လိုက္ၾကည့္ပါအုန္း..ေဝယံက ေျပာေျပာဆိုဆို ထထြက္သြားလိုက္၏၊ ဝင္းခခ တေယာက္ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ သူတို႔ အျပင္မွ စိတ္ခ်ရတဲ့ ေနရာမွာ တိုက္ခန္းတခု ငွားထားၿပီးကတည္းက ထိုဖိုင္ခန္းေလး ကို လုံး၀ မသြားၾကေတာ့ အႏၲာရယ္အလြန္မ်ား၍ ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ေဝယံ တခုခု ေျပာျခင္လို႔ထင္သည္ ဟု ေတြးကာ ေဒၚဝင္းခခ လိုက္သြားလိုက္ေလသည္။

ဝင္းခခ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေဝယံက အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ေဒၚဝင္းခခ ကို အတင္း ေပြ႕ဖက္ကာ အသည္းအသန္ နမ္းပစ္လိုက္သည္၊ ဝင္းခခက အတင္းတြန္းထားၿပီး၊ …ေဝယံေလး..မေန႔ က ပဲ ကိုယ္တို႔ သေဘာတူခ်က္ရၿပီးၿပီေလ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ပါမယ္ ဆိုတာ.. ..အင္းေလ အမဝင္းရယ္..ကိုရဲလြင္လာရင္ လို႔ေျပာထားတာေလ ကိုရဲလြင္မွ မေရာက္ေသးပဲဟာ.. …ေဝေလးက ရစ္ၿပီကြာ..ကိုယ္ ဒီကေန သြားႀကိဳမွာ အဝတ္အစားေတြ ေၾကလို႔ မရဘူးေလ.. …အင္းပါ အမဝင္းရယ္ အမဝင္းက အရမ္းလွလြန္းေတာ့ က်ေနာ့္ေကာင္ႀကီးေပါက္ကြဲေတာ့မယ္ဗ် ဒီမွာၾကည့္.. ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ေဝယံက သူ႔လုံျခည္ကို ကြင္းလုံးပုံခြၽတ္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံကို ေပါင္လည္ဆြဲခ်လိုက္သည္၊ သူ႔ ဖြားဘက္ေတာ္ လိင္တန္ႀကီး က ေထာင္ကနဲ ထြက္လာသည္၊ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္း ႏွင့္ ေဖါင္းကား တင္းမာေနေသာ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးက ေႁမြေဟာက္ႀကီး တစ္ေကာင္ ပါးျပင္းေထာင္ေနသလို ..ကဲ ဒါဆိုလဲ လာ မမ စုပ္ေပး မယ္ ျမန္ျမန္ေလး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ေနာ္ မထိန္းထားနဲ႔ … ဝင္းခခက ေျပာေျပာဆိုဆို ေဝယံကို လိင္တန္ႀကီး မွ ဆြဲ ဆုပ္ကိုင္ ေခၚသြားၿပီး အခန္းေထာင့္က စကၠဴ ပုံးေပၚထိုင္ခ်လိုက္သည္၊ ေဝယံက မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ ဝင္းခခက အထိုင္ ၊ ေဝယံ လိင္ေခ်ာင္းႀကီးနဲ႔ ဝင္းခခ ပါးစပ္ေပါက္နဲ႔က တတန္းတည္းျဖစ္ေနသည္။ ဝင္းခခ က ထုံစံအတိုင္း ပုေလြ ပညာျပကာ သူ႔ လီးႀကီး ကို စစုပ္ေလေတာ့သည္။ လီးႀကီး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာသည္ ႏွင့္ ေဒၚဝင္းခခ တေယာက္ အျပင္ေလာက ကို ေမ့ေလၿပီ ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဖီးေတြ တက္လာၿပီး အားတက္သေရာ စုပ္သလို သူ႔ အဖုတ္တြင္းကလည္း အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္က်လာၿပီ၊ ဆယ္မိနစ္မွ် စုပ္ေပးေသာ္လည္း ေဝယံ တေယာက္ ၿပီးမဲ့ ပုံမျမင္၊ ဘယ္ၿပီးမလဲ မေန႔ က တေနကုန္ တေနခန္း ေဆာ္ထားတာ ဆိုေတာ့ တခ်ီၿပီးဖို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနတာေပါ့၊ ေဒၚဝင္းခခလည္း မထူးေတာ့ ဟု စိတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

ေဝယံ လီးႀကီးကို သူ႔ပါးစပ္မွ ႁပြတ္ ကနဲေနေအာင္ ဆြဲထုတ္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္လိုက္သည္၊ ..ကဲ ေဝေလး လာလာ ငါ့အဝတ္အစားေတြ မေက်ေအာင္လုပ္ေနာ္ … ေဒၚဝင္းခခ သူ႔ ထမိန္ကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ၿပီး ကုလားထိုင္ေနာက္မွီမွာ ေခါက္တင္လိုက္သည္၊ ေနာက္ သူ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ေျခက်င္းဝတ္ထိ ဆြဲခ်ကာ ေျခေထာက္တဘက္ကို မထုတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ေတာ့ စားပြဲခုံကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ေထာက္ကိုင္ကာ ဖင္ကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေပးလိုက္သည္၊ ေဝယံ တေယာက္ ကမန္းကတန္း ပင္ ေဒၚဝင္းခခ အေနာက္မွာ ေနရာယူ ၿပီး သူ႔ လီးႀကီးကို သူလက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဒၚဝင္းခခ ေပါင္ႏူစ္လုံးၾကားမွ အေနာက္သို႔ ျပဴထြက္ေနသည့္ ႏူစ္ခမ္းထူထူ အဖုတ္ႀကီး ၏အဝတြင္ ေတ့လိုက္ေလသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဇိမ္ခံသြင္း ရာမွ အရွိန္တက္လာေတာ့သည္၊ ေနာက္ေတာ့လည္း ေဒၚဝင္းခခ ဖင္လုံးမ်ားႏွင့္ ေဝယံ ေပါင္ၿခံတို႔ တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္သံ မ်ားနဲ႔ အတူ အသက္႐ူသံေတြလည္း ျမန္လာၾကသည္။ မၾကာခင္ အတြင္းမွာပင္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အထာသိေနၾကၿပီျဖစ္၍ ႏွစ္ဦးစလုံး ၿပိဳင္တူ ကာမ အရသာ အထြတ္ အထိပ္ သို႔ ေရာက္ရွိသြားၾကေလေတာ့သည္။…ၿပီးပါၿပီ