လူတွေ သိကုန်ရင် ကိုယ်ကျိုးတော့ နည်းတော့မှာပဲကွယ်

Unicode

ကျွန်တော်က နယ်ကဗျ။ ဒါပေမဲ့ ဆယ်တန်းရောက်တော့ တက္ကသိုလ်ကောင်းကောင်းရောက်အောင် ရန်ကုန်မှာသွားနေဆိုပြီး ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆီကို လွှတ်ထားလိုက်တယ်။ ကျွန်တော့် အဒေါ်ကလည်း သူတစ်ယောက်ထည်းမို့ အဖော်ရတယ် ဆိုပြီး ခေါ်လိုက်တာလည်းပါပါတယ်။ ကျွန်တော့် အမေရဲ့ ညီမပေါ့။ သူကလည်း အထက်တန်းပြ ကျောင်းဆရာမ ဆိုတော့ တခြားကျူရှင်တက်စရာ မလိုပဲနဲ့ အိမ်မှာတင် စာလုပ်လို့လဲ ရတာပေါ့။ အဒေါ်ဆိုတဲ့ ဒေါ်မြတ်မျိုးမြင့် က အသက် သုံးဆယ်ငါးလောက်ရှိပြီ။ အသားက ညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ဘော်ဒီတောင့်တောင့်ပဲ ပြောကြပါစို့။ အိမ်ထောင်ကျတာ ခုနှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ ယောက်ျားက သင်္ဘောသားဆိုတော့ အိမ်မှာ မရှိတာ များတယ်လေ။ ကလေးလည်း မရှိသေးဘူး။ ရုပ်ကတော့ အချောကြီးမဟုတ်ပေမဲ့ ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရှိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးက တော်တော်ထည်တယ်။ နို့ကြီးတွေက ဖောင်းကြွလုံးတင်းနေပြီး ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွံ့နေတဲ့ နည်းတဲ့ အိုးကြီး မဟုတ်ဘူး။ အရပ်ကလည်း ငါးပေ လေးလက်မ လောက်ဆိုတော့ ကျွန်တော်တို့ လူပျိုပေါက်တွေနဲ့ ဆို မတိမ်းမယိမ်းပဲ။

ညဖက်ဆိုရင် အိမ်မှာ ကျွန်တော်ရယ်၊ ဇော်မင်းအောင်ရယ်က အတူတူ စာလုပ်ကြပြီး ဒေါ်လေး မြတ်က ဂိုက်လုပ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နားတော့ အမြဲ မနေပါဘူး၊ မသိလို့ စာမေးရင် လာပြောတယ်။ အရေးကြီးမယ်ထင်တဲ့ ဟာတွေကို သင်ပေးတယ်။ အဲလိုမျိုးပေါ့။ ဇော်မင်းအောင် ဆိုတာကလည်း ဒေါ်လေးမြတ် သူငယ်ချင်း အစ်မရဲ့ သား။ ကျွန်တော့် ဒေါ်လေးမြတ်အိမ်နဲ့ တစ်လမ်းကျော်မှာနေတာ။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်က ကျောင်းမှာလည်း တစ်တန်းထဲ ဆိုတော့ တွဲဖြစ်ကြတယ်။ လူပျိုကလည်း လူပျိုပေါက်ဆိုတော့ ဂွင်းလည်း စထုတတ်နေကြပြီမို့ မိန်းမ မြင်ရင် ဒီစော်လေး မိုက်လိုက်တာ၊ ချလိုက်ရရင်ကောင်းမှာပဲ ဆိုတာက၊ သူနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ ပြောနေကြဖြစ်နေပြီ။ အဲတော့ ဒီကောင်က စော်အကြီးကြီးတွေ ခပ်တောင့်တောင့်တွေကို ပိုကြိုက်မှန်း သိလာတယ်။ ဒီကောင်မိုက်တယ် ပြောလိုက်ရင် စော်ကြီးတွေက သုံးဆယ်ကျော် လေးဆယ်နားနီးတွေ။ 

ကျွန်တော်တောင် ဒီကောင့်ကြောင့် ကျောင်းက ဆရာမ တောင့်တောင့် တွေကို မှန်းပြီး ထုတတ်လာတယ်။ အရင်တုန်းက တောသား ဆိုတော့ ဆရာဆိုတာ မိဘနဲ့ တဂိုဏ်းထဲ ဆိုပြီး ငရဲကြီးမှာ စိုးလို့ ရဲရဲတောင် မကြည့်ရဲ။ နောက်တော့ ဒီကောင့်ရဲ့ သွားရည်တမြှားမြှား နဲ့ ဒီဆရာမကြီး မိုက်လိုက်တာကွာ၊ ဖင်ကြီးတွေက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး။ ဖင်ထောင်ပြီး ဆော်လိုက်ရရင်တော့ အီစိမ့်နေမှာပဲ ဆိုတဲ့ လေတွေ ကြားရဖန်များတော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်လည်း တွေးရင်း ပုံဖေါ်ရင်း မှန်းထုမိလာတော့တယ်။

ကိုယ့်အဒေါ်တောင် အဒေါ်ရင်းမို့ စိတ်ထဲ တခါမှ မတွေးမိပေမဲ့ ဒီကောင်ကတော့ မှန်းမှာပဲ ဆိုတာ ကျွန်တော် သိတယ်။ အဲဒါကတော့ ကျွန်တော့် အဒေါ်ဆိုတော့ ဒီကောင် ဖွင့်ပြောမှာ မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့စိတ်ဓာတ်ကို သိနေတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ သူမှန်းမယ်ဆိုတာ သေခြာပေါက် လောင်းရဲပါတယ်။ ညဘက်စာလုပ်ချိန် အိမ်ကို မပျက်မကွက်လာပြီး ကျွန်တော့်အဒေါ် သူ့ကို ကျောပေးပြီး လျှောက်သွားတာနဲ့ ဖင်တုံကြီးတွေကို မျက်လုံးက အခိုးထွက်အောင် ကြည့်တတ်တာ။ အစကတော့ ကျွန်တော်မသိအောင် ခိုးကြည့်သေးတယ်။ နောက် သူကြည့်နေတာ ကျွန်တော်သိတော့ သူ့ကို ခြေထောက်နဲ့ကန်ပြီး မျက်မှောင်ကုပ်ပြလိုက်တယ်။ သူက ကျွန်တော် စိတ်ဆိုးပုံ မပေါ်တော့ စပ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ လုပ်ပြီး နောက်ပိုင်း ပေါ်တင်ပဲ ကြည့်တော့တယ်။

နောက်ပိုင်း သူက မေးတယ် အောင်စိုး မင်းရော မင်းအဒေါ်ကို မမှန်းဘူးလားဆိုတော့ ဟာကွာ ငရဲကြီးအောင် မင်းကလည်း မမှန်းပါဘူး ဆိုတော့ သူက ပြောပြတယ် ငရဲမကြီးပါဘူးကွ၊ ရှေးက ဘုရင်တွေဆို မောင်နှမ အဖေတူ အမေကွဲတွေ အဒေါ်တွေတောင် မိဘုရားမြှောက်ပြီး ယူကြသေးတာ နောက်ပိုင်း ဆေးပညာအရ မျိုးပွားလာတာတွေက မကောင်းဘူး ဆိုပြီး အဲဒါတွေကို လူတွေက အားမပေးတော့တာတဲ့။ ဒီကောင် ဘယ်တွေက လျှောက်ဖတ်ထားသလဲ မသိဘူး။ အဲဒါ ကလေးမယူပဲနဲ့ နှစ်ဦးသဘောတူလုပ်ရင် ပြဿနာ မရှိဘူးဆိုပဲ။ လုပ်တဲ့ အဆင့်ကို မတက်ချင်ရင်တောင် မှန်းတာလောက်ကတော့ ကိစ္စမရှိပါဘူးတဲ့။ ငါလည်း ငါ့အဒေါ်တွေကို မှန်းတာပဲတဲ့။ ဆိုပြီး သူ့အဒေါ်တွေကို ဘယ်လိုချောင်းပြီး ထုတဲ့ အကြောင်း ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ် ပြောပြတော့ ကျွန်တော်လည်း နှာတွေ တင်းထလာတာပေါ့။ မင်းမယုံရင် ငါပြမယ် တနေ့လာခဲ့ဆိုပြီး ပိတ်ရက်တရက်မှာ ကျွန်တော့်ကို ခေါ်တယ်။

သူတို့ အိမ်က နှစ်ထပ်အိမ်၊ သူ့အဒေါ် ဆိုတာက ကျွန်တော့် ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ သူငယ်ချင်း။ သူတို့က အောက်ထပ်မှာနေတယ်။ ဇော်မင်းအောင်တို့ မိသားစုက အပေါ်ထပ်မှာနေတယ်။ သူ့အဒေါ်က ကလေးနှစ်ယောက် အမေ။ အဲဒီ အဒေါ်က အိမ်နောက်ဖေးမှာ ရေထွက်ချိုးတယ်။ အဲဒါကို အိမ်အပေါ်ထပ် သူ့အခန်းထဲကနေ ချောင်းရုံပဲ။ အဲဒီ အဒေါ်က ကလေးအမေ ဆိုတော့ ရေချိုးရင် သိပ်သိုသိုသိတ်သိတ် မရှိဘူး။ သူတို့ နောက်ဖေးကလည်း ဝါးကပ်နဲ့ ကာထားတာမို့ ဘေးအိမ်တွေက မမြင်ရဘူးလေ။ အဲတော့ ရေချိုးနေရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ထမိန်ကို ဖြေချပြီး နို့ကြီးတွေကို ဆပ်ပြာ အားရပါးရတိုက်တာပဲ။

ကျွန်တော် သူနဲ့ အတူချောင်းရင်း လီးက မတရားကို တောင်လာတယ်။ မင်းရော မင်းအဒေါ်ကို မချောင်းဘူးလားလို့မေးတော့ ကျွန်တော်က ဟ ဘယ်လို ချောင်းမလဲ သူက ရေချိုးခန်းထဲ ချိုးတာလို့ ပြောလိုက်ရတယ်။ သူက ညဘက်တွေ ဘာတွေရော အိပ်တော့ ထမိန်တွေ ဘာတွေ မလှန်ဘူးလားတဲ့။ မင်းတို့က တစ်အိမ်လုံး နှစ်ယောက်ထဲ နေတာ၊ မင်းညဘက် ထမချောင်းကြည့်ဘူလားတဲ့။ အဲဒီကောင်က ကြံကြံဖန်ဖန် တွေးတဲ့ကောင်။

ဒါပေမဲ့ သူပြောတာက ကျွန်တော့်နားထဲ ရိုက်ရိုက်သွင်းနေသလို ဖြစ်နေတော့ တရေးနိုးပြီး နှာတအားတင်းလာတဲ့ တစ်ည ခြေဖြားထောက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းနားကို သွားချောင်းမိတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းက တံခါးမရှိပဲ အခန်းစီးပဲ ရှိတော့ အထဲက အလင်းရောင် လင်းကနဲ လင်းကနဲ ဖြစ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒါကြောင့် တီဗီကြည့်နေတာပဲလို့ သိတယ်။ ညဦးက အစောကြီး အိပ်ယာဝင်သွားပြီး ညသန်းခေါင် တီဗီထကြည့်တယ်ဆိုတာ ဒေါ်လေးမြတ်အတွက် ထူးထူးဆန်းဆန်းလုပ်ရပ်မဟုတ်လား၊ ကျွန်တော့်ကိုဆို တီဗီခဏပဲကြည့် အချိန်မဖြုံးနဲ့ စာကြည့် အိပ်ယာစောစောဝင် အမြဲပြောတတ်တဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် သူကျတော့ တီဗီထကြည့်နေပါလားပေါ့။

အခန်းထဲ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ တီဗီမှာ အောကား ဖွင့်ထားရုံမကဘူး နားမှာ နားကြပ်လဲ တတ်ထားလိုက်သေးတယ်။ အဲတော့ ကျွန်တော်လည်း တော်ရုံတန်ရုံ အသံထွက်မှာ စိုးရိမ်စရာမရှိပဲ သူ့ကို ပြန်ချောင်းလို့ ရသွားတယ်။ အောဗီဒီယိုတွေက တော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့၊ လိုးကြဆော်ကြတာ ပေါ်တင်ကြီးတွေ။ ဒေါ်လေးမြတ်ပဲ စိတ်ဝင်စားစရာ၊ သူက ညဝတ် အင်္ကျီဂါဝန်လိုလို တဆက်ထည်းဟာကြီး ဝတ်ထားတာ ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလှဲရင်း လက်ကို ပေါင်ကြားထည့်ထားတယ်။ လက်က လှုပ်နေတော့ သူ့အဖုတ်ကို သူပွတ်နေတယ်ဆိုတာ အသိသာကြီးပဲ။ အပေါ်ပိုင်းကလည်း အထဲက ဘရာဇီယာဝတ်မထားတော့ နို့ကြီးတွေက တုံတုံ တုံတုံနဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကြည့်ရင်း လုံချည်အောက်က ထောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို လုံခြည်အသားလေးပတ်ပြီး ထုနေလိုက်တာ ခဏလေးနဲ့ လရေတွေ လုံခြည်ထဲ ပန်းထွက်ရင်း ပြီးသွားတော့တယ်။

နောက်နေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင်ကို ပြောပြလိုက်တော့၊ ဆရာမ လိုနေပြီကွ၊ သူ့ယောက်ျား သင်္ဘောပေါ်တက်သွားတာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့၊ သူလည်း ငတ်နေမှာပေါ့ကွာ။ ငါသူ့ဆန္ဒဖြည့်ပေးလိုက်ချင်လိုက်တာကွာ ဆိုလို့ ကျွန်တော်က ခွေးမသား၊ လျှောက်ပါးစပ်အရသာခံ ပြောနေတယ် ဆိုပြီး ဆဲလိုက်ရသေးတယ်။ အဲဒါ ဒီကောင်က မင်းက ငါနောက်နေတယ်ထင်လို့လား၊ မင်း အသာလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်နေ၊ ဆရာမကို ငါကြိုးစားကြည့်မယ်၊ ဘယ်လိုလဲတဲ့။ မင်း သတ္တိရှိရင်တော့ မင်းဘာသာလုပ်ပေါ့ ငါက မပါဘူးဟေ့ကောင်၊ ဆိုတော့ အေး ငါကလည်း မင်းကို မပါခိုင်းပါဘူး၊ တချို့ဟာတွေ မင်းမသိချင်ယောင်ဆောင်နေလို့ပဲ ပြောတာပါ။

အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ အဲဒီကောင်က တကယ့်ကို လှုပ်ရှားလာတာ။ ကျွန်တော့်ကို မျက်ရိပ်မျက်ခြေပြတာနဲက ကျွန်တော်က မျက်စေ့ကို တခြားကို ကြည့်နေသလို လွဲလွဲထားရတယ်။ အဲဒါတွေက ဘာတွေလဲ ဆိုရင် ဒေါ်လေးမြတ်က စာလာပြရင် မသိတာတွေ မေးသလိုနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်နား တအားကပ်တာ ပေါင်ချင်းတွေ ဘာတွေ ထိအောင်ထိပေါ့။ နောက်ပြီးတော့ ဒေါ်လေးမြတ်က ကျွန်တော်တို့ကို စာပြတယ် ဆိုတာလည်း အရင်က ပြောခဲ့သလိုပဲ ဂိုက်သဘောမျိုးပဲ လုပ်တာ။ ကျွန်တော်တို့ ဘာသာ စာလုပ်နေတဲ့ အချိန် သူက အိမ်အလုပ် လုပ်စရာရှိတာ လုပ်နေတာ။ အဲဒါမျိုးမှာ ဇော်မင်းအောင်က မခိုင်းပဲနဲ့ကို ထထပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ကို သွားကူတတ်တယ်။

ဒေါ်လေးမြတ်က မင်းစာလုပ်တာ ပျက်နေမယ်ဆိုတော့ ရပါတယ် ကျွန်တော်လုပ်ပြီးပြီ နောက်ပြီး ဆရာမ ရှင်းပြထားတာ အရမ်းကောင်းလို့ ကျွန်တော် သဘောပေါက်သွားပြီ တချို့ဟာတွေ အိမ်မှာ ဆက်လုပ်လို့လည်း ရပါတယ်။ အဲဒါမျိုးတွေနဲ့ပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နေနိုင်သလောက် နေပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးတတ်တယ်။ နောက်ပိုင်း ဒေါ်လေးမြတ်က မပြောတော့တဲ့အပြင်၊ သူအကူညီလိုရင်တောင် ဇော်မင်းအောင်ကိုပဲ ခေါ်ခေါ်ခိုင်းတတ်တော့တယ်။

အဲလို နေလာပြီး လပိုင်းလောက်မှာပဲ ဇော်မင်းအောင်က ကျွန်တော့်ကို ပြောပြတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်ကို သူဝင်တာ အောင်မြင်နေပြီတဲ့။ အခွင့်အရေးပေးတာနဲ့တောင် ဆော်လို့ရနေပြီတဲ့။ ကျွန်တော်ကတော့ မယုံပါဘူး ဒီကောင် အာနေတယ်ပေါ့။ မဖြစ်နိုင်တာကြီး မင်းက ဘာလို့ ပြောနိုင်ရတာလည်းဆိုတော့။ အခု ငါဆရာမကို ကိုင်လို့ ရနေပြီဟ။ အင် ဟုတ်ရဲ့လားဆိုတော့။ ဟုတ်တာမှ ဟုတ်ဟုတ်ဟုတ်ဟုတ်နဲ့တောင် မြည်နေသေးတယ်တဲ့။ သူ့အပြောကတော့ ဆရာမကို အိမ်အလုပ်တွေ ကူလုပ်ရင်းနဲ့ အမြဲတမ်း ပွတ်သီးပွတ်သတ် နေရာကနေ ဟိုပုတ်ဒီပုတ်၊ ဟိုထိဒီထိလုပ်တယ်တဲ့။ အဲဒါကို ဒေါ်လေးမြတ်က မသိသလို နေတော့ နောက်ပိုင်း သူ့လီးမာမာနဲ့ မသိမသာ ထောက်တာတို့ ပွတ်တာတို့ လုပ်တယ်တဲ့။ အဲဒါကိုတောင်မှ မသိသလိုပဲ သူကို ခေါ်ခေါ်ခိုင်းနေလို့ တစ်နေ့မှာ စွန့်ပြီး ဖက်နမ်းလိုက်တယ်တဲ့။ အဲဒါတောင် စိတ်မဆိုးဘူးတဲ့၊ မင်းအိမ်ရှေ့မှာ ရှိတယ် မကဲနဲ့တဲ့။ အဲဒါပဲ ပြောတယ်တဲ့။  ကျွန်တော်က ဘယ်လိုမှ မယုံနိုင်ဘူးလေ။ အဲဒါနဲ့ မင်းကိုငါ သက်သေပြမယ် နောက်နေ့ ငါတို့ စာကြည့်နေတုန်း မင်း တစ်ခုခု အကြောင်းပြပြီး ခဏထွက်သွားလိုက်၊ နောက်အိမ်ဘေးက အပေါက်ကနေ လာချောင်းတဲ့။

ကျွန်တော်တို့ အိမ်က ပျဉ်ကာဆိုတော့ အပေါက်လေးတွေကတော့ ရှိတယ်လေ။ ကိုယ့်အိမ်ကို ကာထားတဲ့ ဝါးကပ်ခြံစည်းရိုးနဲ့ အိမ်နဲ့ ကြားမှာ သုံးပေလောက်လွတ်တယ်။ ပုံမှန်ကတော့ အဝတ်လှန်းတဲ့ တန်းတွေပဲ ရှိတာလေ။ အဲတော့ သူပြောတဲ့အတိုင်းပဲ နောက်နေ့ညကျတော့ စာလုပ်နေကြတုန်း၊ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ကျွန်တော့်အတန်းထဲက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် စာအုပ်ငှားထားတာ မေ့ပြီး မတောင်းလိုက်မိလို့ သူ့အိမ်ပါသွားကြောင်း၊ အဲဒီကောင်အိမ်မှာ ပြန်သွားယူလိုက်ဦးမယ်၊ အဲဒီကောင်က ဈေးနားလေးမှာ နေတာဆိုတော့ သွားလေတဲ့ နင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံးသွားမှာလား မြန်မြန်ပြန်လာကြတဲ့။ ကျွန်တော်က ဟင့်အင်း ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲ သွားမှာ မြန်မြန်ပဲ ပြန်လာပါမယ် လို့ ပြောလိုက်ပြီး အိမ်က ထွက်လာခဲ့တယ်။

အိမ်က ထွက်တာနဲ့ ခြံတခါးကခေါင်းလောင်းကို အသံမြည်အောင် လှုပ်လိုက်ပြီ။ အိမ်ဘေး ခြံစည်းရုံးကြားကို ဝင်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မီးဖိုချောင်ခန်းကို ချောင်းလို့ မြင်ရတဲ့ နေရာမှာ အပေါက်ရှာပြီးတော့ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ မီးဖိုချောင်က မီးချောင်းရောင်နဲ့ လင်းထိန်နေလို့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို တွေ့နေရတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်က မီးဖိုထဲမှာ ထုံးစံအတိုင်း ဟိုလုပ်ဒီလုပ် ရေစစ်ထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ ဘီဒိုထဲ ပြန်ထည့်လုပ်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်က အိမ်နေရင်း လက်ပြတ်ဘလောက်စ်အင်္ကျီနဲ့၊ အောက်က ထမိန်အသား ပျော့ပျော့လေး ဝတ်ထားလို့ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့်လုံးလုံးလေးတွေနဲ့ ကားစွံ့လုံးကောက်နေတဲ့ တင်ပဆုံကြီးတွေကို ကိုယ့်မျက်လုံးနဲ့ တတန်းထဲမှာ တွေ့နေရတယ်။ ဇော်မင်းအောင် ဘယ်ရောက်နေလဲလို့ စဉ်းစားနေတုံးမှာ အဲဒီကောင် မီးဖိုထဲ ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

“ဟေ့ စာမလုပ်နေဘူးလား ဘာလာလုပ်တာလည်း” “စာလုပ်နေတာပဲ ဆရာမကလည်း အခုညှောင်းလာလို့ ခဏ အညှောင်းပြေ ထလာတာ” ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ ကြည့်ရသေးတာပေါ့ကွာ ခွေးမသား ငါ့ကို အာထားတာ ဆိုပြီ စောင့်ကြည့်နေမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ပြုံးထေ့ထေ့ မျက်နှာက ကျွန်တော့်ကို ဇဝေဇဝါတော့ နည်းနည်းဖြစ်စေပါတယ်။ ပိုဆိုးသွားတာက ဇော်မင်းအောင်က ဒေါ်လေးမြတ် အနောက်နားကို ကပ်သွားတော့ မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်လှည့်ထိုးပြီး ပြောလိုက်တဲ့ စကားသံက ကျွန်တော့်ကို တော်တော်သံသယဖြစ်စေခဲ့ပါတယ်။ “ဟေ့၊ အညှောင်းပြေ ထလာတယ်ဆိုပြီး လူအနားကို ဘာလာကပ်တာလဲ” “အော် ဆရာမကလည်း သိရက်သားနဲ့ ကျွန်တော်က ဆရာမကို ချစ်လို့ဟာကို” “ဟဲ့ ရှုးတိုးတိုး သူများတွေ ကြားသွားပါဦးမယ် ဟယ်၊ ပါးစပ်ထဲ ရှိတာတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့၊ ငါ့မှာ ယောက်ျားရှိတယ်ဟဲ့” “အော် ဆရာမ ကလည်း ယောက်ျားရှိတော့ရော ချစ်လို့ မရဘူးလားလို့” ပြောပြောဆိုဆို ဇော်မင်းအောင်က ဒေါ်လေးမြတ်အနောက်ကို တအားကပ်လိုက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် လည်ဂုတ်လေးကို အနောက်ကနေ နမ်းလိုက်တယ်။ ကျွန်တော်ထင်တာကတော့ ဒေါ်လေးမြတ်နောက်လှည့်ပြီး ဇော်မင်းအောင်ပါးကို ဖြောင်းကနဲနေအောင် ရိုက်လိုက်မယ်လို့ ထင်တာပေါ့။ ဟောဗျာ ဒေါ်လေးမြတ် မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့လေးက မပျက်ပါလား။

ဇော်မင်းအောင်က သူ့ရှေ့ပိုင်းနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ကြီးတွေနဲ့ ခါးလေးကို လက်နဲ့ ပတ်ကိုင်လိုက်တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒီကောင့်လီးက ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ မမြင်ရပေမဲ့၊ ကျွန်တော့်လီးကြီးကတော့ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး မာတောင်နေပြီ။ ဇော်မင်းအောင် လက်တွေက ဒေါ်လေးမြတ် ဂျိုင်းအောက်ကနေ လျှိုဝင်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ရင်သားတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်လိုက်တာ တွေ့ရတော့ ကျွန်တော့်လီးက လရေတွေတောင် ထွက်ကျချင်သွားတယ်။ ဒူးတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ဒီကောင့်နေရာမှာသာ ငါဖြစ်လိုက်ပါတော့လို့ တွေးနေမိပြီး ကိုယ့်လီးကို ကိုယ် လုံခြည်ပေါ်ကနေ ပွတ်နေမိတော့တယ်။ သူတို့ချင်းပြောတဲ့ စကားသံတွေကလည်း တိုးသွားတော့ ကျွန်တော့်မှာ တော်တော့်ကို နားစိုက်ပြီးထောင်နေရတယ်။

“ကျွန်တော် အိမ်ရှေ့တံခါး ကလန့်ချခဲ့ပါတယ် ဆရာမရဲ့၊ အောင်စိုး ပြန်လာရင် ခြံတံခါးက အသံကြားရမှာပဲလေ” ကြည့်ရတာ ဒေါ်လေးမြတ်က ကျွန်တော် ရုတ်တရက် ဝင်လာမှာစိုးလို့ ထင်ပါတယ်။ နောက်တော့ ဇော်မင်းအောင်က ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်ကိုယ်ကို သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲပြီး တော့ သိမ်းကျူံးဖက်လိုက်တယ်။ ခဏလေး ကွာသွားတဲ့ အချိန်လေးမှာပဲ ကျွန်တော်ထင်တဲ့အတိုင်း ဇော်မင်းအောင်ရဲ့ ပုဆိုးအောက်မှာ လီးကြီးက ထိုးထောင် ထနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်ထားကြတော့ ဒီကောင့်လီးကြီးက ဒေါ်လေးမြတ် စောက်ဖုတ်နေရာလောက်ကို ထောက်နေမှာပဲလို့ တွေးလိုက်မိပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုလည်း တင်းတင်းလေး ဆုပ်ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း ဆောင့်ပေးနေမိတော့တယ်။ ကျွန်တော့် မျက်လုံးရှေ့မှာလည်း ဘယ်လိုမှ မယုံကြည့်နိုင်လောက်အောင်ပဲ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ကတော့ အင်္ဂလိပ်ကားတွေထဲက မင်းသားနဲ့ မင်းသမီးလို နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်နမ်းနေကြပြီ။ ဇော်မင်းအောင် လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ဆုပ်နှယ်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ဇော်မင်းအောင်က ဖင်တွေကို ဆုပ်နှယ်ရင်းက ဒေါ်လေးမြတ် ထမိန်ကို အပေါ်ဆွဲမနေတာ တွေ့ရတယ်။

ဒေါ်လေးမြတ်က သူ့ရဲ့ လက်တွေနဲ့ ဇော်မင်းအောင် လက်တွေကို တွန်းချနေတာလည်း တွေ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဇော်မင်းအောင်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်က ထမိန်အောက် ရောက်သွားပြီး ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ကြီးကို ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ကျွန်တော့်နေရာကဆို ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ ပေါင်တစ်ချောင်းကို အရင်းနားထိ လှမ်းမြင်နေရတယ်။ ကျွန်တော့် လက်တွေက လုံခြည်စနဲ့ အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လီးကို မပြတ်ထုပေးနေမိပြီ။

နောက်တော့ ဒေါ်လေးမြတ်က ဇော်မင်းအောင်လက်တွေကို ဘေးမဲ့ပေးထားလိုက်ပြီးတော့ သူ့လက်တွေကလည်း ဇော်မင်းအောင် လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ လှမ်းကိုင် ပြီး ပွတ်နေတာတွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်မထိန်းထားနိုင်တော့ဘူး။ လီးထဲက တအားယားလာပြီမို့ ပုဆိုးမှာ မပေအောင် လှန်ပြီး အိမ်နံရံကိုပဲ လရေတွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားလိုက်ရတယ်။ ဒီတစ်ခါ လရေတွေ ထွက်သွားတာ များလွန်းလို့ လူတောင် မူးနောက်နောက် ဖြစ်ချင်သွားတယ်။ အထဲကို ပြန်ချောင်းတော့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့က နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာကနေ လက်တွေက သူ့ဟာကိုယ်ကိုင် ကိုယ့်ဟာသူကိုင် လုပ်နေကြတာ တွေ့ရတယ်။ သူတို့လည်း တော်တော်အရှိန်တက်နေကြပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်လည်း တစ်ချီပြီးသွား အိမ်လည်း ပြန်ဝင်ဖို့ သင့်ပြီမို့ လမ်းကြားကနေ ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခြံတခါးက ခေါင်းလောင်းကို အသံမြည်အောင်လှုပ်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးကို သွားထုလိုက်တော့တယ်။

ခဏနေတော့ ဇော်မင်းအောင် တံခါးလာဖွင့်ပေးရင်း တိုးတိုးလေး မင်းကလည်းကွာ လီးမှပဲ မြန်လိုက်တာ နည်းနည်းလေး အချိန်ပေးလိုက်ရင် ငါဘာဂျာပေးလို့တောင် ရတော့မယ် ဆိုပြီး မကျေမနပ်ပြောလေတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ်ကတော့ ဟန်ဆောင်ကောင်းလိုက်တာ ဘာမှကို မဖြစ်သလိုပဲ။

နောက်တော့ ဇော်မင်းအောင်က ပြောလာတယ် သူတို့ ဒီစနေမှာ နှစ်ယောက်ထဲ တွေ့ကြဖို့ကို ဒေါ်လေးမြတ်က သဘောတူထားကြောင်း ကျွန်တော့်ကို အကြောင်းတစ်ခုခု ရှာပြီး အပြင်မှာ အကြာကြီးနေအောင် လုပ်ထားနိုင်ရင် သူက ဒေါ်လေးမြတ်ကို လိုးဖို့ အခွင့်အရေးရမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောတယ်။  ကျွန်တော်က ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ပထမဆုံး အကြိမ်တော့ သူလွတ်လွတ်လပ်လပ် ကြိုးစားပါရစေတဲ့။ အဆင်ပြေသွားရင် နောက်အခါတွေကျရင် မင်းချောင်းလို့ရအောင် စီစဉ်ပေးပါ့မယ်ဟု ပြောတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး လောလောဆယ် ဘာအကြံမှ မထွက်သေးသဖြင့် နောင်လာနောင်ခါဈေးဟု သဘောထားကာ အခွင့်အရေးကိုသာ စောင့်နေကြတာပေါ့။

သောကြာနေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင်တစ်ယောက် ပြူးပြူးပြာပြာဖြင့် ကျွန်တော့ကို အစီစဉ်တစ်ခု လာပြောတယ်။ သူ့အမေက သူတို့ ဝယ်ထားတဲ့ ခြံကို သွားမယ်တဲ့။ သူ့အဖေလည်း မအားတော့ သူလိုက်ဖို့ ပြင်ထားတယ်။ အဲဒါကို သွားခါနီးမှ နေမကောင်းဘူး ကျွန်တော့်ကို အစားခေါ်သွားဆိုပြီး လူလဲလိုက်ရင်ကောင်းမလား။ ဒေါ်လေးမြတ်ကလည်း သဘောတူမှာဆိုတော့ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ် ဖြစ်ရကြောင်း၊ ပြောတယ်။ ဇော်မင်းအောင်တို့မှာ လှည်းကူးဘက်တွင် ခြံကြီးတစ်ခြံ ဝယ်ထားပြီး အသီးအနှံ့ပင်များ ပန်းပင်များ စိုက်ထားတာရှိတယ်။ သူတို့မှာ လူငှား ခြံစောင့်များ ရှိပေမဲ့ သူတို့ အိမ်က တစ်လတစ်ခါလိုလို သွားကြည့်လေ့ရှိတယ် ။ သီးနေတယ့် သစ်သီးသစ်ဥ တို့ကိုလည်း သယ်လာတတ်တယ်။ ပန်းတွေကိုတော့ သူတို့ရဲ့ လူငှားတွေက ဈေးကို သွားသွားပို့ပေးရောင်းတယ်။ ကျွန်တော်က ဇော်မင်းအောင်တို့နဲ့ တခါတလေ လိုက်သွားလေ့ရှိတယ်။ ခြံကြီးက အကျယ်ကြီး ဖြစ်ပြီး သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်များဖြင့် တိတ်ဆိတ် အေးချမ်းတယ်။ သူတို့ လူငှားတွေ အတွက် အိမ်တန်းလျား သပ်သပ်ရှိပြီး သူတို့ သွားရင် နေဖို့ အိမ်ကလေး တစ်လုံးလည်း ရှိတယ်။ တခါတလေ စနေ တနင်္ဂနွေ တစ်မိသားစုလုံး ပျော်ပွဲစားထွက်သလိုလဲ သွားနေလေ့ရှိတတ်တယ်။

ဇော်မင်းအောင်က အဲလို အတင်းပြောလာတော့ ကျွန်တော်လည်း စဉ်းစားမိတယ်။ အင်း သူနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် အဆင်ပြေသွားရင်တော့ ငါ့ကို ကောင်းကောင်းချောင်းဖို့ ဒီကောင်လုပ်ပေးမှာ သေချာမှာပဲ ဆိုတော့ ဒီပထမဆုံးအကြိမ်တော့ သည်းခံလိုက်ဦးမယ်လေ ဆိုပြီး သဘောတူလိုက်မိတယ်။ ကျန်တဲ့ အသေးစိတ်တွေ ကျော်လိုက်ပြီး အဲ့ဒီနေ့ကျတော့ ဇော်မင်းအောင် အမေ ဒေါ်သီတာအောင် နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ လှည်းကူးက သူတို့ခြံဘက်ကို အမြန်ကားလေးနဲ့ ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ သူတို့မှာ ကားရှိပေမဲ့ ဇော်မင်းအောင် အဖေက အလုပ်ရှိလို့ အမြန်ကားလေးနဲ့ပဲ လာခဲ့ကြတာ။ မနက်စောစော ထွက်လာတာတောင်မှ ကားက ထိုင်ဖို့နေရာရအောင် စောင့်လိုက်ရသေးတယ်။ နောက်တော့ အလယ်တန်းမှာရော တွယ်စီးတဲ့ သူတွေရောနဲ့ ကားလေးက ငပိသိပ်ငချဉ်သိပ် ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်မှာ ဇော်မင်းအောင် နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ ဒီနေ့ ပထမဆုံးအကြိမ် လိုးပွဲစတော့မယ် ဆိုတာကို တွေးလိုက်မိရင်း လီးက အရမ်းတောင်လာမိတယ်။ အဲလို နှာထလာတော့ ကိုယ်နဲ့ ပေါင်ချင်းပူးကပ်နေတဲ့ ဇော်မင်းအောင် အမေ ဒေါ်သီတာအောင်ကို သတိထားမိလာတယ်။ ကျွန်တော် က ကြီးကြီးသီ လို့ခေါ်တဲ့ ဒေါ်သီတာအောင်ကို တစ်ခါမှ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ မမှန်းခဲ့ဖူးဘူး။ ကြီးကြီးသီရဲ့ ညီမ ဒေါ်လေးနီ လို့ခေါ်တဲ့ ဒေါ်နီလာအောင်က ဒေါ်လေးမြတ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေ။ အဲဒီ ဒေါ်လေးနီကိုတော့ ကောင်းကောင်း မှန်းလေ့ရှိတယ်။ ဒေါ်လေးနီက ထွားထွားတောင့်တောင့်ကြီးလေ။ အရပ်လည်း မြင့်၊ ဖင်ကြီး နို့ကြီးတွေက လည်း ကြီးတော့ ကျွန်တော်ဂွေးထုရင် ဒေါ်လေးမြတ်နဲ့ ဒေါ်လေးနီက ရုပ်ရှင်မင်းသမီးတွေပြီးရင် သူတို့ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ အမှန်းခံရဆုံးပဲ။ နောက်ပိုင်း ဇော်မင်းအောင် ခေါ်ပြလို့ ဒေါ်လေးနီ ရေချိုးတာ သွားချောင်းပြီးတဲ့ နောက်ပိုင်း သူ့ကို မှန်းထုတာ ပိုများလာတယ်။ အဟက်။

ကြီးကြီးသီက အဲလို ထွားထွားတောင့်တောင့်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ အရပ်လည်း နည်းနည်းပုတယ် ခပ်ဝဝ လို့ခေါ်ရမယ်။ အသားညိုညို ကျွဲကော်ကိုင်း မျက်မှန်ကြီးနဲ့ ခတ်တည်တည် နေတတ်ပြီး ရပ်ကွက်ထဲ တရားနာတို့ ဘာရွတ်ပွဲတို့ ညာရွတ်ပွဲတို့ ဆိုလည်း ရှေ့ဆုံးက။ အခုလည်း ခြံထဲသွားတာ ဥပုဒ်နေ့မို့တဲ့ ယောဂီထမိန်နဲ့ ပုတီးလည်ပင်းမှာ ဆွဲလို့။ ဥပုဒ်တော့ မယူဖူးတဲ့၊ သူက အစာအိမ်ရှိလို့ နည်းနည်းတော့စားရမှဆိုပဲ။ ခြံထဲမှာ နေ့လည်နေ့ခင်း အေးချမ်းတုန်း ပုတီးစိတ်ရအောင်တဲ့ သူများတွေ သူ့ကို လှမ်းမေးတော့ ပြန်ပြောတာ ကြားရတာပဲ။ အဲဒါမျိုးဟာတွေကြောင့်ပဲ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှ မနေလို့ မှန်းခဲ့တဲ့ထဲ မပါခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ အခုလို့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ အကြောင်းတွေးပြီး တင်းနေတဲ့ အချိန်မှာတော့ ဘယ်မိန်းမ မဆို လိုးလို့ရရင် လိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်နေပြီလေ။ ဒီကြားထဲ ပေါင်ချင်းက ဖိကပ်ပြီး ထိနေတော့ မိန်းမ အသားဆိုတာ ထိလိုက်ရင် အိနေပြီး အဖိုအမ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်မဟုတ်လား။ ကြီးကြီးသီကို လည်း လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာရတာပေါ့။

ကားကလည်း ကြပ်၊ ကြီးကြီးသီက သူ့ဘေးက ဘဲကြီးကို ကိုယ်တစောင်းလှည့် ကျောပေးထားပြီး သူ့ညာဘက်လက်ကို ကျွန်တော့် နောက်ကျောက ကားဘောင်ပေါ် တင်ထားလို့ သူ့နို့ကြီးတွေက ကျွန်တော့် လက်မောင်းကို ထိထိနေတယ်။ အစပိုင်း ကျွန်တော်က ကိုယ်ကို ကြုံ့ထိုင်ပေမဲ့ နောက်တော့ အသာလျှော့ထားလိုက်ပြီး ထိနိုင်သလောက်ထိ ဖိနိုင်သလောက် ဖိထားလိုက်တယ်။ မျက်စေ့ကိုလည်း မှေးထားပြီး အိပ်ငိုက်သလို ဟန်ဆောင်ထားလိုက်တယ်။ ကြီးကြီးသီကလည်း သားအောင်စိုး အိပ်ငိုက်နေရင် ကြီးသီ့ကိုယ်ကို မှီထားဆိုတော့ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့လေ။

လှည်းကူးက ခြံရောက်တော့ ခြံက အလုပ်သမားတွေ ချက်ပြုတ်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းနဲ့ စားကြတယ်။ ပြီးတော့ ကြီးကြီးသီက ခြံထဲ လိုက်ကြည့်ပြီးတော့ ခဏနားရအောင် ဆိုပြီး သူတို့ အိမ်ကိုသွားကြတယ်။ အဲဒီအိမ်လေးက ပုံမှန်က သော့ခပ်ထားပြီး သူတို့လာမှ ဖွင့်ပေးတာ။ အလုပ်သမားတွေက သူတို့ တန်းလျားမှာပဲ နေကြတယ်။ အိမ်ကလေးက သိပ်မကျယ်ဘူး ဧည့်ခန်း၊ အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းနဲ့ မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာ ဒါပဲ ရှိတယ်။ အခန်းတွေက ကုတင်တွေ မရှိဘူး၊ ဖျာတွေပဲ ခင်းထားတယ်။ တစ်ခန်းကို စတိုခန်းလို သုံးထားပြီး ပစ္စည်းတွေ ဖုံတွေနဲ့ မို့ နောက်တစ်ခန်းမှာပဲ ဖျာနှစ်ချပ်ခင်း ခေါင်းအုံးတစ်လုံးစီ ချလိုက်ကြတယ်။ သားအောင်စိုး အိပ်လိုက်၊ ကြီးသီ ပုတီးစိတ်လိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီး သူ့အတွက်ခင်းထားတဲ့ ဖျာကလေးမှာ ထိုင်ဘုရားရှစ်ခိုးပြီး ပုတီး စိတ်နေတော့ သူနဲ့ နှစ်ပေလောက်အကွာမှာ ပက်လက်လှဲအိပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်က အိပ်လို့ မပျော်၊ ကားပေါ်မှာ ထန်လာတဲ့ စိတ်က ခုလို တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိမ်တစ်လုံးထဲမှာ ကျားနှင့်မ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ပိုပြီး တော့ ကျွန်တော့် စိတ်ကို ဒုက္ခပေးနေတယ်။ လီးကလည်း တအားတောင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ပွန်းတာတောင် နာနေပြီမို့ ခုန အိမ်သာသွားရင်း ရေချိုးခန်းက တန်းမှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လှန်းထားခဲ့တယ်။ အခု အိပ်ပျော်နေသလို ဟန်ဆောင်ပြီး၊ ဘေးနားမှာ ထိုင် ပုတီးစိတ်နေတဲ့ ကြီးကြီးသီကို မျက်လုံး မှေးထားပြီး ကြည့်နေမိတယ်။

ကြီးကြီးသီရဲ့ ယောဂီရောင် ထမိန်အောက်က ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ အင်္ကျီအဖြူလက်ရှည် ရင်ဖုံးအောက်က အသက်ရှုလိုက်တိုင်း မောက်မောက်တက်လာတဲ့ နို့ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း ကျွန်တော့် မျက်စေ့ထဲမှာ ကြီးကြီးသီက မယ်ဗမာလောက်ကို လှလာသလိုပဲ။ ဇော်မင်းအောင်တော့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ဘယ်လို ချူပ်နေပြီ ဆိုတာကို အတွေးထဲ ပုံဖေါ်တွေးလိုက်တာနဲ့ လီးကြီးက မာတောင်တက်လာတာပေါ့။ ခဏနေတော့ ကြီးကြီးသီ ပုတီးစိတ်ပြီးသွားတော့ ဦးချလိုက်ပြီး ထလိုက်တော့ လှစ်ကနဲ ပေါ်သွားတဲ့ ခြေသလုံးသားနဲ့ ပေါင်အတွင်းသား ညိုဝင်းဝင်းလေးတွေက ကျွန်တော့် စိတ်ဆင်ရိုင်းကို မလုပ်သင့်တာတွေ လုပ်ဖို့ နိုးဆွပေးလိုက်သလိုပါပဲ။ အဲဒါနဲ့ ကြီးကြီးသီ ပြန်မလာခင်ပဲ ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ပေါင်ရင်းနားထိ မတင်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို လွတ်လပ်ရေး ပေးလိုက်တယ်။ လီးကြီးက အလံကြီးလို ထောင်နေပြီပေါ့။

မကြာခင်ပဲ ကြီးကြီးသီ အနောက်ဖေးဘက်က ပြန်လာတဲ့ ခြေသံကြားလိုက်ရတယ်။ ရင်တွေ တဒုံးဒုံး ခုံနေရင်း ကျွန်တော့်စိတ်ထဲက တော့ ဟိုက်ငါမှားပြီ ဆိုပြီး ပုဆိုးပြန်ဖုံးမယ်လို့ တွေးလိုက်တုန်း ကြီးကြီးသီဖတ်ကနဲ အခန်းထဲ ရောက်လာတာကို မျက်လုံးမှေးမှေးလေးထဲက မြင်လိုက်ရတယ်။

ကြီးကြီးသီကလည်း အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တာနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို တန်းမြင်တယ်၊ သူ့မျက်လုံးတွေက ရုတ်တရက် ဝိုင်းစက်သွားပြီး ရောက်နေတဲ့ နေရာမှာပဲ ခြေစုံရပ်နေတာ မြင်နေရတယ်။ နောက်တော့ သား အောင်စိုး၊ သား အောင်စိုး ဆိုပြီး လှမ်းခေါ်တယ်။ ကျွန်တော် အိပ်နေသလားလို့ စမ်းတာနေမယ်။ ကျွန်တော်က ဆက်အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင် နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ ခြေဖွဖွလေး နင်းပြီး ကျွန်တော့် အနားလျှောက်လာတယ်။ အနားမှာ ရပ်ကြည့်နေတာကို တွေ့နေရတယ်။ ကျွန်တော် ရင်တော်တော်ခုန်နေပြီ။

နောက်တော့ ကျွန်တော့ဘေးမှာ ဆောင့်ကြောင့်လေးထိုင်လိုက်ရင်း ကျွန်တော့်ပုခုံးကို အသာလာလှုပ်ပြီး နိုးပြန်တယ်။ သားအောင်စိုး ပေါ့။ အဲဒီမှာ ကျွန်တော် ဘာစိတ်ရိုင်းဝင်သွားလဲ မသိဘူးဗျာ ဗြတ်ကနဲ ကြီးကြီးသီလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ဖက်ပစ်လိုက်မိတယ်။ သူ့ဆီက အိုကနဲ အသံထွက်လာတယ်။ နောက် သူ့ကိုယ်လုံးကို လိမ့်ချလိုက်ပြီး သူ့ပေါ် ကျွန်တော်ခွတက်လိုက်ကာ သူ့မျက်နှာ အနှံ့ကို လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။

ကြီးကြီးသီကလည်း အတင်းရုန်းတယ် ဟင် အောင်စိုး မင်းဘာလုပ်တာလဲပေါ့။ ရုန်းရင်းကန်ရင်း သူ့ထမိန်လည်းပြေ။ ကျွန်တော့လီးကြီးက လည်း သူ့ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ဟိုထိုးဒီထိုးဆိုတော့ နည်းနည်း ငြိမ်သွားသလိုပဲ သူ့ကိုယ်လုံးကလည်း တုန်ခါနေတယ်။ မင်းမင်း မိုက်ရိုင်းတယ်ကွာ ၊ ငရဲကြီးလိမ့်မယ် မလုပ်နဲ့တဲ့ပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး လီးကို တစ်ခုခုထဲ ထည့်ချင်တာပဲ သိတော့တယ်။ ကြီးကြီးသီရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကျွန်တော့်ဒူးနဲ့ ဖြဲကားလိုက်ပြီးတော့ လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်က အမွှေးတွေ အထူကြီး ဖုံးနေပေမဲ့ နည်းနည်း စိုတိုတိုလေး ဖြစ်နေလို့ အပေါက်ကိုတော့ မှန်းလို့ရနေတယ်။

ကျွန်တော့်လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း ကြီးကြီးသီရဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး ထိုးချလိုက်တော့တယ်။ အ ကနဲ အသံနဲ့ အတူပဲ ကြီးကြီးသီ လက်တွေက ကျွန်တော့်ကို တွန်းဖို့ ကြိုးစားလာတယ်။ ကျွန်တော်ကလည်း အတင်းဖက်ထားပြီး ဖင်ကိုပဲကော့ပြီး လီးကြီးကို ထိုထည့်ပစ်လိုက်တယ်။  ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ၊ အထဲမှာ နွေးနေတာပဲ။ အဲဒါနဲ့ လမ်းကြောင်းလည်း မှန်သွားရော ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး ဆောင့်ပေးတာ ခဏနေတော့ ကြီးကြီးသီ ကျွန်တော့်ကို အသားကုန် ဖက်လာတော့တယ်။ ပါးစပ်ကလည်း တအီးအိးနဲ့ပေါ့။ နောက် ထပ်ဆောင်ရင်း ဆောင့်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော့် လီးထိပ်က လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ရက်နဲ့ပေါ့။

ကျွန်တော်က တချီသာပြီးသွားတယ် ပထမဦးဆုံး အကြိမ်ဆိုတော့ ဘယ်ဝမလဲဗျာ။ နောက်တစ်ခါလည်း မရတော့မှာစိုးလို့ ကြီးကြီးသီရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကို မထုတ်ပဲနဲ့ စိမ်ထားရင်း ကြီးကြီးသီကိုလည်း ဖက်ထားရင်း သူ့လည်ပင်းတွေ နားရွက်တွေကို လျှောက်နမ်းနေမိတယ်။ ကြီးကြီးသီကတော့ မျက်စေ့ကို မှိတ်ထားတယ်။ ကြီးကြီးသီ နှုတ်ခမ်းတွေကို သွားနမ်းလိုက်မှ မျက်လုံးပွင့်လာတယ်။ “ကောင်လေး ဖယ်အုံး” “ဟင့်အင်း ဖယ်သေးဘူး ၊ ဝသေးဘူး ကြီးသီ” “ဟယ် မကောင်းဘူးထင်တယ်၊ နင်က ငါ့သားနဲ့မှ ရွယ်တူကို ငါအလိုလိုက်မိတာ မှားပြီထင်တယ်” ပြောရင်း ဆိုရင်း လှုပ်ရှားရင်းနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက ကျွန်တော့် လီးက ပြန်မာလာတယ်၊ သူလည်း သိတယ် မျက်နှာက ရှက်တက်တက် ဖြစ်နေတဲ့ပုံနဲ့။

“ဒုက္ခပါပဲ ဒီကလေးနဲ့တော့” ကျွန်တော်က ခုနကပဲ ဘယ်လို ဆောင့်လိုးရမယ်ဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားပြီ ဆိုတော့ ဖင်ကို ကြွရင်း ကြွရင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးပေးပါတယ်။ ကြီးကြီးသီလည်း ကျွန်တော့် ခါးကို သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးနဲ့ ညှပ်ထားရင်း သူ့ဖနှောင့်တွေနဲ့ ကျွန်တော့် ပေါင် နောက်ပိုင်းတွေကို ဆွဲဆွဲယူနေတော့ ဆောင့်ရတာလည်း ပိုကောင်းလာတယ်။ နောက်တော့ အရှိန်ရလာပြီး ကျွန်တော်လည်း အားကုန်ဆောင့်၊ သူလည်း အံလေးကြိတ်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးလာတယ်။ အခန်းထဲ မှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ တဖတ်ဖတ်ဆောင့်သံနဲ့ အသက်ရှုသံ ပြင်းပြင်းသာ ဖုံးလွှမ်းနေပါတော့တယ်။ အဲဒီ ဒုတိယအချီကတော့ ပထမအချီထက်စာရင် နည်းနည်း ပိုကြာတယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်။ အဲဒီအချီ ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးခြေကုန်လက်ပန်းကျသွားပြီး တကယ်ကို အိပ်ပျော်သွားကြပါတယ်။

“ဟဲ့ ထ ထတော့ သားအောင်စိုး၊ နေစောင်းတော့မယ်၊ ခြံထဲ လုပ်စရာရှိတာလေးတွေ လုပ်ပြီး အိမ်ပြန်ကြရအောင်” ကြီးကြီးသီ လှုပ်နိုးတော့မှ ကျွန်တော်လည်း အိပ်ယာက နိုးလာပါတယ်။ တရေးကောင်းကောင်း အိပ်လိုက်ရလို့လားမသိဘူး လူလည်း အားပြည့်ပြီး လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှာ ထောင်မတ်နေပါတယ်။ ကြီးကြီးသီက လည်း အဝတ်အစားတွေ သေသေသပ်သပ် ပြန်ဝတ်ပြီးနေပါပြီ။ “ကြီးသီ ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး” ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို လှန်ပြီး ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို ပြလိုက်ပါတယ်။ “ဟယ် ကောင်လေး ဒုက္ခပါပဲ အချိန်မရှိတော့ဘူး သွားသွား သေးသွားပေါက်လိုက်တော့” “ကြီးသီ အဲဒါ သေးပေါက်ချင်လို့ တောင်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မထခင် တချီ အမြန်လေး လုပ်လိုက်ရအောင်နော်” “ဟင့်အင်းကွာ နောက်မှပဲလုပ်တော့ မင်းဟာလဲ ငါတော့ မှားပြီထင်ပါတယ်” “ခဏလေးပါ ကြီးသီရယ် လာ အင်္ကျီတွေ မကြေအောင် လေးဘက်ထောက်ပေး ကျွန်တော် အနောက်ကပဲ ဒေါ့ကီဆွဲမယ်” “ဘာလဲဟဲ့ ဒေါ့ကီဆွဲမယ်ဆိုတာ” “ဟာ ကြီးသီကလည်း ခွေးလိုးလိုးမယ် ဆိုတာကို ဘိုလို ပြောတာပါ” “ဟယ် ခက်တော့တာပါပဲ” ဒါပေမဲ့လည်း နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော် ဘယ်လိုမှ ထမဲ့ကိန်း မမြင်တာနဲ့ လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးရှာပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကြီးသီရဲ့ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား အောက်ဖက်က ပြူထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဝကို လီးတေ့ပြီး ဗီဒီယိုတွေထဲ မြင်ဘူးတဲ့ အတိုင်း ဒေါ့ကီ ဆောင့်လိုးမိနေပါတော့တယ်။

လီးကြီး က စောက်ရည်တွေကြောင့် တပလွတ် ပလွတ် မြည်နေတာရော၊ ကျွန်တော့် ပေါင်ခြံနဲ့ ကြီးသီ ဖင်တုံကြီး တဖတ်ဖတ် မြည်နေတာရော ပင့်ပင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အီးအီး အော်နေတဲ့ ကြီးသီ ငြီးသံကရော လီးကြီးမှာ ခံစားရတဲ့ အီစိမ့်နေတဲ့ အရသာကို ပိုပြီး အားဖြည့်ပေးနေသလိုပါပဲ။ ဒီတစ်ခါလည်း တော်တော်လေးကို အချိန်ထိန်းထားနိုင်လို့ ကြီးသီတောင် ကြမ်းပြင်ပေါ် မျက်နှာကို မှောက်ချပြီး ဖင်ကြီး ထောင်ပေးလာပါတော့တယ်။ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လို့၊ ယောဂီအရောင် ထမိန်က ခါးပေါ် ကွင်းလိုက်လှန်နေပြီး ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးက တုံကနဲ တုံကနဲ ဖြစ်သွားအောင် ဆောင့်နေရတာ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အရင်းရဲ့ အမေပါလား ဆိုတာတွေးမိသွားတာနဲ့ လီးကြီးက တုံကနဲ ဖြစ်ပြီး လရေတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထွက်ကုန်တော့တာပါပဲဗျာ။

နောက်နေ့ ကျောင်းရောက်တော့ ဇော်မင်းအောင် တစ်ယောက် ကျွန်တော့်ကို သူနဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်အကြောင်း ပြောချင်နေတာ သွားကြီး အဖြီးသားနဲ့ပေါ့ဗျာ။ ကျွန်တော်ကတော့ သူ့အမေကို လိုးခဲ့ရတော့ မျက်နှာတော့ နည်းနည်းပူနေတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ ဘယ်သူမှ ထင်စရာအကြောင်း မရှိဘူးဗျာ။ အဲတော့လည်း ကျွန်တော်က ကိုယ့်ကိုယ်ကို လိပ်ပြာလုံနေတာပေါ့။ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် အကြောင်းကလည်း သိချင်နေတော့ နေလည်စာ စားချိန်ရောက်တာနဲ့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ လူသူဝေးတဲ့ တစ်နေရာမှာ စားစရာ ထုတ်စားကြရင်း သူပြောပြတဲ့ ဇာတ်လမ်းကို နားထောင်ရတော့တာပေါ့ဗျာ။ ဇော်မင်းအောင်က ကျွန်တော်နဲ့ သူ့အမေတို့ ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ကို ရောက်လာတော့တာပဲတဲ့။ ဒေါ်လေးမြတ်ကလည်း ဘယ်လောက်တောင် ထန်နေလဲဆိုတော့ သူရောက်တာနဲက အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ကြတာပဲတဲ့။ သူကလည်း ဒေါ်လေးမြတ် စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးပြီး၊ ဒေါ်လေးမြတ်ကလည်း သူ့လီးကို စုပ်ပေးတယ်တဲ့။ နောက်တော့ လေးချီလောက် လိုးဖြစ်တယ်တဲ့။ 

ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးတုန်း အနောက်ကနေ သူ့ဖုန်းနဲ့ ခိုးရိုက်ထားတာ ဆိုပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြတယ်။ လှလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီးဗျာ။ အမွှေးတွေလည်း ပြောင်နေအောင် ရိပ်ထားလို့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးက ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေတယ်။ အရည်ကြည်တွေနဲ့လဲ့နေတယ်။ ကျွန်တော့ လုံခြည်ထဲမှာတောင် လရေတွေ ထွက်ကျချင်သွားတယ်။ ဟေ့ကောင် ငါ့ကို ရှယ်လုပ်ကွာ၊ ငါလည်း ကြည့်ပြီး ထုချင်လို့ ဆိုလို့ ကျွန်တော့်ဖုန်းကို အဲဒီပုံ ရှယ်လုပ်ပေးတယ်။ သူ့အပြောအရတော့ ဒေါ်လေးမြတ်က တော်တော်ထန်တယ်ဆိုပဲ၊ အဲလောက်ထန်တဲ့ မိန်းမက ယောက်ျား နဲ့ ဝေးနေရတာ ကြာတယ်ဆိုတော့ ဆာနေတာပေါ့။ အဲတော့ နီးနီးကပ်ကပ် ရှိနေတဲ့ ယောက်ျားလေးနဲ့ဆို စိတ်တွေက ထလာပြီး ငြိတတ်တာပဲတဲ့။

ဇော်မင်းအောင်က ငါသာ မင်းနဲ့ အတူတူ မရှိရင် ဆရာမက မင်းနဲ့တောင် ဖြစ်နေလောက်ပြီတဲ့။ သူ့မှာက ရွေးစရာရှိတော့ တူအရင်းအစား တူသူငယ်ချင်းကို ရွေးရတာပေါ့တဲ့။ အဲကောင်က ဆရာကြီး လာလုပ်ပြနေတယ်။ သူပြောတာ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိပေမဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို တအားကို လုပ်ချင်နေတယ်။ နောက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကိုယ့်ဖုန်းထဲက ဒေါ်လေးမြတ် ဖင်ကြီးကို ဖွင့်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတယ်။ အား ကျွန်တော် ဘယ်လို လုပ်ချင်မှန်း မသိဘူးဗျာ။ ကိုယ့်အဒေါ်ရင်းဆိုတဲ့ ဟာကြီးကြောင့်များလား မသိဘူး။ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ဖိုင်နယ် စာမေးပွဲကလည်း နီးလာတော့ သောကြာ စနေ ညတွေမှာ ဇော်မင်းအောင်က အိမ်မှာ လာအိပ်ပြီး စာကျက်မယ်ဆိုပြီး သူ့အိမ်ကို ပြောထားတော့ သူ့အိမ်ကလည်း ခွင့်ပြုတယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို ချောင်းဖို့ အကွက်ထွင်ပေးမယ် ပြောထားတော့ ကျွန်တော်လည်း ရင်ခုန်နေရတာပေါ့။

သောကြာနေ့ ညဘက် ကျွန်တော်တို့ စာလုပ်နေကြတော့ ညကိုးနာရီလောက်မှာပဲ ဒေါ်လေးမြတ်က အိပ်တော့မယ် နင်တို့ စာလုပ်ပြီးရင် မီးတွေ အကုန်ပိတ်ပြီးမှ အိပ်ကြနော်လို့ မှာသွားတယ်။ ည ၁၂ နာရီလောက်ကျမှ ကျွန်တော်တို့ စာကြည့်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို အပေါ်တက်အိပ်တော့လို့ ဇော်မင်းအောင်က ပြောတယ်။

မင်း အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ဦး၊ ဆရာမ က သေချာအောင် လာတက်ကြည့်ရင် ကြည့်မှာ၊ နောက် ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာမှ ဆင်းလာခဲ့၊ မင်း အသေအခြာ မြင်ရအောင် ငါ မီးဖွင့်ပြီး လိုးမှာလို့ပြောတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အပေါ်ထပ်တက်ပြီး ကိုယ့်အိပ်ယာမှာ ကိုယ်အိပ်နေလိုက်တော့တယ်။ စာလည်းလုပ် လူလည်း ပင်ပန်းနေလို့လား မသိဘူး အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ နောက်တော့ ဘာကြောင့်မှန်း မသိဘူး ဖြတ်ကနဲ နိုးလာတယ်။ နိုးနိုးချင်းပဲ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးမြတ်တို့ကို သတိရလိုက်မိတယ်။ ဘေးနားက နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ နာရီဝက်လောက် အိပ်ပျော်သွားတာပဲ။ အဲဒါနဲ့ အိမ်အောက်ထပ်ကို အသာခြေဖျားထောက် ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။ ဒေါ်လေးမြတ် အခန်းက အသံသဲ့သဲ့ ကြားနေရတယ်။ ဟိုက် တော်သေးတာပေါ့ ငါတော့ နောက်ကျသွားပြီထင်တာ။ သူတို့ လုပ်တုန်းပါလား ဆိုပြီးအခန်းဝနား လိုက်ကာကြားကနေ ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အခန်းထဲမှာ မီးလုံးသေးသေးလေး ဖွင့်ထားပေမဲ့ ညက မှောင်နေတော့ အခန်းထဲမှာ လင်းထိန်နေသလိုပဲ အကုန်မြင်နေရတယ်။

ဇော်မင်းအောင်က ပက်လက်အိပ်လို့ ဒေါ်လေးမြတ်ဖင်ကြီးကုန်းပြီး လီးစုပ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော် လုံခြည်လှန်ပြီး မာတောင်နေတဲ့ ကိုယ့် လီးကို ကိုယ်လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ ဒေါ်လေးမြတ် နို့ကြီးတွေက ဇော်မင်းအောင် ပေါင်တွေပေါ်မှာ ပွတ်နေပြီး ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း မီးရောင်အောက်မှာ ဖွေးနေတယ်။ ခွေးမသား ဇော်မင်းအောင်က ဒေါ်လေးမြတ် ခေါင်းကို ကိုင်ထားပြီး တစ်ချက် တစ်ချက် သူ့ဖင်ကိုကော့ပြီး ဒေါ်လေးမြတ် ပါးစပ်ကို လီးကြီးထိုးထည့်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ကိုယ့်လီးကို တအားဆုပ်ကိုင်ပြီး ထုနေမိပြီဗျာ။အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဇော်မင်းအောင်က ကုန်းထပြီး ဒေါ်လေးမြတ်ကို ခုနအတိုင်းပဲ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ခိုင်းထားပြီး အနောက်ကနေ ဒေါ့ကီ ဆွဲတော့တာပဲ။ ကျွန်တော့် စိတ်တွေက သိပ်ထနေတော့ ဇော်မင်းအောင်တို့ မပြီးသေးခင် ကျွန်တော့် လီးက လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတယ်။

လရေတွေ အကုန်လုံး ကြမ်းပြင်ပေါ် ကျကုန်တယ်။ အဲတော့မှ လှန့်ပြီး နောက်ဖေးက အဝတ်စုတ်တစ်ခု သွားယူပြီး ကြမ်းကို လာသုတ်လိုက်ရတယ်။ ကပ်စေးစေး ဖြစ်နေလို့ ရေနည်းနည်း ဆွတ်ပြီး သုပ်လိုက်ရတယ်။ ပြီးလို့ ပြန်ချောင်းလိုက်တော့ သူတို့က ပြီးတောင် ပြီးနေပြီ။ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ဇော်မင်းအောင်က အနောက်ကနေဖက်ပြီး နားနေကြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ခြေဖျားထောက်ပြီး အပေါ်ထပ် ပြန်တက်လာခဲ့တော့တယ်။ စာမေးပွဲတွေပြီးလို့ နွေကျောင်းပိတ်ရက် ရောက်လာတော့ ကျွန်တော် အိမ်ခဏ ပြန်ရမယ်ပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် အိမ်မှာက ဘယ်သူမှ အဖော်ရှိတာ မဟုတ်တော့ အကြာကြီး ပြန်လို့ မရဘူးပေါ့။ ဒီတစ်ခါ ဒေါ်လေးမြတ်က သူလည်း ကျွန်တော်တို့ မြို့ကို လိုက်လည်မယ်တဲ့။ ဇော်မင်းအောင်ကို အိမ်စောင့်ဖို့ ထားခဲ့ပြီး ကျွန်တော်တို့ တူအရီး နှစ်ယောက်ပဲ ထွက်လာခဲ့ကြတာပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ် နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးသွားရတော့ အရင်တုန်းကလို စိတ်မဟုတ်တော့တဲ့ ကျွန်တော်က တော့ ရင်တခုန်ခုန် လီးတထောင်ထောင်ပေါ့။ ခရီးက သိပ်အဝေးကြီးလည်း မဟုတ်ဘူး။ ကားပေါ်တွေ လှေပေါ်တွေမှာ အသားချင်းထိရတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်မှာ ကြက်သည်း တဖြန်းဖြန်းပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်ကတော့ ရိပ်မိမယ် မထင်ဘူးလေ။ နေ့ချင်းပဲ ကျွန်တော်တို့ မြို့ကို ရောက်တာပေါ့။ နယ်က အမျိုးတွေကလည်း ပျော်ကြတာပေါ့။ ဒေါ်လေးမြတ်က လာလည်ခဲတာကိုး။ ဟိုအိမ်က ထမင်းစားဖိတ်လိုက် ဒီအိမ်က ထမင်းစားဖိတ်လိုက်နဲ့ အချိန်ကို မရနိုင်ဘူး။ ကျွန်တော်ကလည်း မတွေ့ရတာ ကြာလှပြီဖြစ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ကိုတောင်မှ ဒေါ်လေးမြတ် ညဘက် အိမ်မှာ နားတဲ့ အချိန်ကျမှပဲ သွားတွေ့ဖြစ်တော့တယ်။

တစ်ည သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ထန်းရည်လေး ဘာလေးချ၊ အာရိုက်တာ မိုးချူပ်သွားပြီး လမိုက်ညမို့ အိမ်ကို စမ်းတဝါးဝါးနဲ့ ပြန်လာရတယ်။ အိမ်အနောက်ဘက် ခြံစည်းရိုးနားမှာ ဒီတိုင်းပဲ သေးကော့ပန်းနေတုန်း အိမ်နောက်ဝန်းထဲက နွားတင်းကုပ်ဘက်မှာ မီးရောင်လေး လက်ကနဲ တချက်တွေ့လိုက်ရတော့ ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူများလည်း မသိဘူးဆိုပြီး စပ်စုချင်စိတ်နဲ့ အနားကပ်သွားပြီး ထရံပေါက်က သွားချောင်းတော့ ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် လိုးနေကြတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

မိန်းမက ခါးလောက်မြင့်တဲ့ ဝါးတန်းလေးကို ကိုင်ထားရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ပစ်ထားတာကို ယောက်ျားက အနောက်ကနေ ဆော်နေတာ။ မိန်းမ အသားက ဖန်မီးအိမ်အရောင်အောက်မှာ ဝင်းနေပြီး အနောက်က ဆော်နေတဲ့ ဘဲကြီးအသားအရည်က တော့ ညိုမောင်းနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ပေါင်တန်တွေက ကြွက်သား အပြည့်နဲ့ အားကောင်းမောင်းသန် ဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေတာ တွေ့ရတယ်။ မိန်းမရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း ချောမွတ်နေပြီး အနောက်က လူကြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖင်ကြီးတွေက အိကနဲ တုံတုံခါသွားတယ်။ ကျွန်တော် ချောင်းနေတဲ့ အချိန်မှာ သူတို့က တော်တော် ခရီးရောက်နေကြပြီဗျ၊ ပြီးကာနီးလို့လား မသိဘူး ခပ်သွက်သွက်ကို ဆောင့်လိုးနေတယ်။ နောက်တော့ ယောက်ျားကြီးက ရုတ်တရက် ဆောင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး နောက်ဆုပ်ရပ်လိုက်တယ်။ အမျိုးသမီးကလည်း ချက်ခြင်း နောက်လှည့်ပြီး ယောက်ျားကြီးရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ယောက်ျားကြီးရဲ့ စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွှမ်းပြောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့မှ မီးရောင်နဲ့ အမျိုးသမီးရဲ့ မျက်နှာကို မြင်လိုက်ရတယ်။

“ဟိုက် ဒေါ်လေးမြတ်ပါလား” သူတို့ ကြည့်ရတာ အတိုင်အဖောက် ညီလွန်းလို့ ဒါဟာ သူတို့ အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ကျွန်တော် သဘောပေါက်လိုက်တယ်။ ခဏလေး အတွင်းမှာပဲ ဒေါ်လေးမြတ် ပါးတွေ ဖောင်းလိုက် ပိန်လိုက်နဲ့ လည်ချောင်းလည်း လှုပ်နေတော့ လရေတွေကို မျိုချနေတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ “အားးးးး ကောင်းလိုက်တာ မြတ်လေးရယ်။ အဲဒါကြောင့်လည်း ကိုရီး မေ့လို့ မရတာပေါ့” ယောက်ျားကြီး အသံကြားလိုက်ရတော့ ကျွန်တော် တော်တော် တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။ အဲဒါ ကျွန်တော့် အဖေ အသံပဲ။ ဒေါ်လေးမြတ်က တကယ်တော့ သူ့ခယ်မပဲ။ ခယ်မ ကို ဘယ်အချိန်ထဲက ဗျင်းနေလဲ မသိဘူး။ ကျွန်တော် ဖုန်းထုတ်ပြီး ဖုန်းထဲက ကင်မရာနဲ့ချိန်ပြီး ဗီဒီယို ရိုက်လိုက်တယ်။ အလင်းရောင်က နည်းလို့ သေခြာမမြင်ရပေမဲ့ ဒေါ်လေးမြတ် မျက်နှာကိုတော့ သေခြာမြင်ရတယ်။

အဖေက ဒေါ်လေးမြတ် ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးလိုက်ပုံပဲ။ ဒေါ်လေးမြတ်က သေခြာစုပ်ပြီးတော့ လီးကြီးကိုတောင် ယက်ပေးနေတယ်။ ပြီးသွားတော့မှ အဖေက ဒေါ်လေးမြတ်ကို ဆွဲထူပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်ဘက်ကို အပြေးလေး ပြန်လာလိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။  ရန်ကုန်ပြန်ရောက်တော့ ဇော်မင်းအောင် တို့လည်း မရှိကြဘူး ဘုရားဖူး ထွက်သွားကြတယ်ဆိုလား၊ တစ်မိသားစုလုံး မရှိဘူး။ ကျွန်တော်လည်း သူငယ်ချင်းက သူပဲတွဲနေတာရှိတော့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ပျင်းနေတာပေါ့။ ဖုန်းထဲက ဒေါ်လေးပုံတွေ ရယ် အဖေ့ကို သူမ ပုလွေမှုတ်ပေးနေတဲ့ ပုံရယ်ကို ပြန်ပြန်ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေမိတာပေါ့။

တနေ့တခြား ဒေါ်လေးကို လိုးချင်စိတ်တွေပဲ ထကြွနေရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ အစွမ်းအစက မရှိဘူး။ ဇော်မင်းအောင် အမေနဲ့တုန်းကတော့ တိုက်ဆိုင်လို့၊ နောက်ပြီးတော့ တစိမ်းမိန်းမလေ၊ အခုက ကိုယ့်အဒေါ် အရင်းဆိုတော့ ဘယ်လိုမှ မစရဲဘူးလေ။ အဲဒီကြားထဲမှာ ဒေါ်လေး နောက် ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရပြန်တော့ ကျွန်တော် တော်တော့်ကို အံအားသင့်သွားတယ်။ ဇော်မင်းအောင်လို ကျွန်တော့် အရွယ် ကောင်လေးနဲ့ရော၊ ကျွန်တော့် အဖေလည်းဖြစ် သူ့မတ်လည်းဖြစ်တဲ့ သူနဲ့ရော ဖြစ်တာကို သိရလို့ စိတ်ထဲမှာ တော်တော်ထန်နေတုန်း အခု နောက်တစ်ယောက်နဲလည်း ဖြစ်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးပါလားလို့ သိလိုက်ရတယ်။ အဲဒီ နောက်တစ်ယောက်က ကိုမောင်လေး တဲ့။ အသက် ၃၀ ကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ်။ ခပ်ပုပု အညာသား။ သူက ဒေါ်လေးမြတ် ယောက်ျား သင်္ဘောသားက ထောင်ပေးထားတဲ့ တက္ကစီကို မောင်းနေတာ။ ဒေါ်လေးမြတ် ယောက်ျားကလည်း အဲဒီလူကို တော်တော်ယုံပုံရတယ် ကားကို တခါထဲ အပ်ထားတာ။ တစ်လ တစ်ခါပဲ ပိုက်ဆံကို ဒေါ်လေးမြတ်ဆီ လာလာပေးခိုင်းတာ။

တနေ့ ကျွန်တော် ရုပ်ရှင်သွားကြည့်ဦးမယ်လို့ ဒေါ်လေးမြတ်ကို ပြောပြီး ထွက်သွားတာ ရုပ်ရှင်ကလည်း လူတွေ တအားကြပ်တာနဲ့ စိတ်ပျက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရှေ့မှာ ကိုမောင်လေး မောင်းတဲ့ တက္ကစီကား ရပ်ထားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး၊ အိမ်ရှေက တံခါးကို သွားဆွဲကြည့်လိုက်တော့ အထဲက ဂလန့်ချထားတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ထူးဆန်းသွားတယ်။ ဒေါ်လေးအကြောင်း ချက်ချင်းစဉ်းစားမိပြီး အသာ အိမ်ဘေးကို ဆင်းလာခဲ့ပြီး ဇော်မင်းအောင် နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ကို ချောင်းတဲ့ နေရာကနေ သွားချောင်းမိတယ်။

တွေ့ပါပြီဗျာ၊ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ မှောက်ကုန်းနေတဲ့ ဒေါ်လေးကို အနောက်ကနေ ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ ဆော်နေတဲ့ ကိုမောင်လေး ပေါ့။ ကြမ်းပေါ်မှာတော့ ဒေါ်လေး ထမိန်ရော ကိုမောင်လေး လုံချည်ရော ကွင်းလုံးပုံကျလို့။ ကိုမောင်လေးက အားရပါးရကို အနောက်ကနေ ဆောင့်လိုးနေတာ။ စားပွဲပေါ်မှာ ပန်းကန် ခွက်ယောက် ဘာမှ မရှိလို့ တော်တော့တယ်။ နို့မို့ ဆိုရင်တော့ အကုန်ပြုတ်ကျပြီး ကွဲကုန်မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။

နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး ဆိုတော့ ကိုမောင်လေး ဖင်ရှုံ့ ဒူးကွေးပြီး ကော့ကော့ ဆောင့်နေတာကို အထင်းသား မြင်နေရတယ်။ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို တော့ ကျွန်တော့် နေရာက မမြင်ရဘူး၊ ဒါပေမဲ့ လိုးနေတာကတော့ အသိသာကြီးမို့ ကျွန်တော့် လီးက လည်း တအားတောင်လာတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ပုဆိုးအောက် လက်ထည့်ပြီး ဂွင်းထုနေလိုက်မိတယ်။

ကိုမောင်လေးကလည်း ဒေါ်လေးခါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲဆောင့်တယ်၊ ဒေါ်လေးဆီက တအင့်အင့် အသံလေးပဲ ကြားရတယ်။ ကိုမောင်လေး ပေါင်ခြံနဲ့ ဒေါ်လေး ဖင်လုံးကြီးတွေ တဖတ်ဖတ် ရိုက်သံကတော့ ကျွန်တော် ချောင်းနေတဲ့ နေရာကတောင် ကြားနေရတယ်။ နောက်တော့ ကိုမောင်လေး ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အားကုန် ဆောင့်ထည့်လိုက်ပြီး သူ့ပေါင်ခြံကို ဒေါ်လေး ဖင်ကြီးတွေမှာ ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကြည့်ရတာ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေပြီထင်တယ်။ ကျွန်တော်လည်း လရေတွေ အိမ်နံရံကို ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။

ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ ဒေါ်လေးမြတ် ဒီလောက်တဏှာကြီးပြီး လူတကာကို ကုန်းနေတာ ငါတစ်ယောက်ထဲ အဆင်မပြေ ဖြစ်နေတယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။ တခါတလေ မုဒိန်းတောင် တက်ကျင့်ချင်စိတ် ပေါက်နေရတယ်။ နောက်တော့ ဇော်မင်းအောင်တို့ ပြန်ရောက်လာကြတဲ့ မနက် လဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်ရင်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ဇော်မင်းအောင်ကို ကျွန်တော့် အတွေ့အကြုံတွေ အကုန်ပြောပြလိုက်မိတယ်။ ဇော်မင်းအောင် ကပြုံးရင်း “ဆရာမက တအားထန်တာ အဲလိုပဲနေမှာဆိုတာ ငါထင်သားပဲ ၊ မင်းအခုထိ သူ့ကို တက်မလိုးသေးတာတောင် ငါက အံ့သြနေတာ” “မင်းကလည်း ငါက သူ့တူအရင်းကြီးဟာကို ဘယ်လုပ်လို့ရမလဲကွ” “မင်း တကယ် လုပ်ချင်စိတ် ရှိရင်တော့ ကြံလို့ရပါတယ်ကွာ” ဟု ဇော်မင်အောင်က ကျွန်တော့်ကို ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော် နည်းနည်းတော့ ရှက်သွားပေမဲ့ လူက တင်းနေတာမို့ မျက်နှာပူပူဖြင့်၊ “လုပ်တော့ လုပ်ချင်တာပေါ့ကွာ မင်းကလဲ” “မင်းလုပ်ချင်တယ်ဆို ငါကြံပေးမယ်၊ လောလောဆယ်တော့ ဆရာမကို မလုပ်ရတာကြာလို့ လွမ်းနေပြီကွ၊ နေ့ခင်း ငါလာခဲ့မယ်၊ မင်း တစ်နေရာကို ရှောင်ပေးကွာ၊ တော်တော်နဲ့ ပြန်မလာနဲ့၊ ငါတနေကုန် ဆွဲမလို့ ဟဲဟဲ”

ဇော်မင်းအောင်က သူဆယ်နာရီလောက် သူ့အဖေ အိမ်က ထွက်တာနဲ့ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အကြံတစ်ခုရသွားပြီး၊ “အေး ငါ ဆယ်နာရီ မထိုးခင် ကပ်ထွက်သွားမယ်၊ မင်းက နေ့လည်စာ အိမ်ပြန်မစားတော့ဘူးလား” “ဟာ ငါက ဆရာမဆီမှာ စားမှာပေါ့ကွ၊ ဆရာမကိုလည်းစား၊ ဆရာမရဲ့ နေ့လည်စာကိုလည်း စားမှာပေါ့ ဟဲဟဲ မင်းမှ မရှိတာ မင်းအစားပေါ့” “အေးလေ ဒါဆိုလဲ ပြီးတာပဲ” လို့ ခပ်ပေါ့ပေါ့ သဘောနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဆယ်နာရီ မထိုးခင်ပဲ ရေမိုးချိုးပြီး ဒေါ်လေးကို “ဒေါ်လေး ကျွန်တော် အပြင်မှာ တခြားသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ချိန်းထားလို့ သွားလိုက်ဦးမယ်၊ ဇော်မင်းအောင်လည်း မနေ့ကမှ ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို လာမေးချင် မေးနေဦးမယ်၊ တကယ်လို့ လာမေးရင် ကျွန်တော် ညနေမှ ပြန်ရောက်မယ်လို့ ပြောပေးပါနော်”ဒေါ်လေးမြတ် မျက်နှာက လက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

“အေးအေး ငါပြောလိုက်မယ်၊ သွားသွား” ကျွန်တော်လည်း ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးဘက် ခဏလျှောက်သွား အချိန်ဖြုံးလိုက်ပြီး ဆယ်နာရီကျော်တော့မှ ဇော်မင်းအောင်တို့ လမ်းဘက် ပြန်သွားပြီး အိမ်ရှိတဲ့ အထပ်ကို လှေခါးက တက်သွားပြီး တံခါးခေါက်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးလာဖွင့်ပေးတဲ့ ဇော်မင်းအောင်ရဲ့ အမေ ဒေါ်သီတာအောင်က ကျွန်တော့်ကို တွေ့လိုက်တော့ မျက်နာလေး တစ်ချက် နီသလို ဖြစ်သွားပြီး “ဟော မောင်အောင်စိုးပါလား သားတောင် ခုဏလေးတင်ကမှ ထွက်သွားတယ်ကွယ့်” ကျွန်တော်က ခပ်တည်တည်နဲ့ အခန်းထဲ အရင်ဝင်လိုက်ပါတယ်။ “ဟုတ်ကဲ့ ကြီးသီ ကျွန်တော်သိတယ်၊ မနက်က သူနဲ့ လဘက်ရည်ဆိုင် ထိုင်ပြီးပြီ၊ သူဒီနေ့ ဘယ်သွားပြီး ဘာလုပ်မယ် ဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်၊ ဘယ်လိုလဲ ကြီးသီ ခရီးသွားတာ ပျော်စရာကောင်းလား” “အင်း ကောင်းပါတယ်၊ ခဏလေး သား ကြီးကြီး နောက်ဖေးမှာ ဟင်းအိုးတန်းလန်းမို့” ဆိုပြီး မီးဖိုဘက်ကို ကမန်းကတန်း ထွက်သွားတာနဲ့ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီးကို ဂလန့်ချပြီး နောက်ဖေး မီးဖိုဘက်ကို လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။ မီးဖိုထဲမှာ ဒေါ်သီတာအောင်က တည်ထားတဲ့ ဟင်းအိုးကို တစ်ချက်နှစ်ချက်မွှေပြီးတော့ ရေနည်းနည်း လောင်းထည့်လိုက်ပါတယ်။

“မွှေးနေတာပဲ ကြီးသီ ဘာဟင်းချက်တာလဲ” “ဝက်သားနဲ့ မျှစ်ချဉ်လေ၊ ဇော်မင်းအောင် ပြန်လာရင် သူနဲ့ တစ်ခါထဲ စားသွားပါလား၊ အခု ရေများများထည့်ပြီး မီးပြင်းပြင်းလေးနဲ့ ထားထားလိုက်မယ် အဲဒါဆိုရင် စားမည့်အချိန် ကောင်းကောင်း နူးနေလောက်ပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ ကြီးသီ ကျွန်တော်ပဲ ကြီးသီနဲ့ စားရမယ်ထင်တယ်၊ ဇော်မင်းအောင်က နေ့လည်စာ ပြန်စားမှာ မဟုတ်ဘူးတဲ့” “ဟုတ်လား ဒီကောင်လေး ကြီးကြီးကိုတော့ ဘာမှ မပြောသွားဘူး ကြည့် ဒီမှာတော့ ချက်လိုက်ရတာ” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဒေါ်သီတာအောင် ရပ်နေတဲ့ ပန်းကန်ဆေး ဘေစင်နားသွားပြီး အနောက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်ပါတယ်။ ခုနကတည်းက မီးဖိုထဲကို သုတ်သုတ် လှမ်းထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်သီတာအောင့် ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ဟိုခြံထဲမှာ ဒေါ့ကီ ဆွဲခဲ့တာကို ပြန်သတိရမိတာနဲ့ လီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှာ မာနေတာ မဟုတ်လား၊ ခုတော့ အဲဒီ ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားထဲ လီးကြီးကို သွားထောက်လိုက်ပြီး ဒေါ်သီတာအောင့် ပုခုံးလေးကို လည်း ဖက်လိုက်ပါတယ်။

“အင်း ဒီကောင် ဘယ်သွားပြီး ဘာလုပ်နေမယ် ဆိုတာက အစ ကျွန်တော်သိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက အရေးမကြီးပါဘူး၊ အရေးကြီးတာက ကျွန်တော် ကြီးသီးကို လွမ်းနေတာ ကြာပြီ” “အို အောင်စိုး မဟုတ်တာကွယ်၊ ဟိုတခါက မဖြစ်သင့်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ ကြီးကြီးတို့ နောက်တခါ ထပ်မမှားသင့်တော့ဘူးလေ” ဒါပေမဲ့ ကြီးသီရဲ့ အသံလေးက ပျော့နေတယ်၊ ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲကလည်း အတင်းရုန်းထွက်သွားဖို့ မကြိုးစားဘူးဆိုတော့ ကျွန်တော့် လက်တွေက ဒေါ်သီတာအောင်ရဲ့ နို့ကြီးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေပြီလေ၊ ကျွန်တော့် အတွေးထဲမှာတော့ ဇော်မင်းအောင် ဒေါ်လေးကို လိုးနေပြီ ဆိုတဲ့ ပုံရိပ်ကို တွေးမိနေတော့ စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်သီတာအောင့်လက်ကို ဆွဲပြီး သူတို့ လင်မယား အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဆွဲခေါ်လာခဲ့မိတော့တယ်။

“ဟဲ့ကောင်လေး ဘယ်က ဘယ်လို ဖြစ်ရတာတုန်း အိမ်ရှေ့တံခါး သွားပိတ်လိုက်ဦး” “ကျွန်တော် တခါထဲ ပိတ်ခဲ့တယ် ကြီးသီ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့” “ငလည်လေး နင် ဒီအကြံနဲ့ လာတာပေါ့လေ၊ ငါကြောက်လိုက်တာ လူတွေ သိကုန်ရင် ကိုယ်ကျိုးတော့ နည်းတော့မှာပဲကွယ်” “ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး ကြီးသီကလည်း” ကျွန်တော်က ပါးစပ်က ပြောနေပေမဲ့ လက်က မနားနေပါဘူး။ ကြီးသီရဲ့ အိမ်နေရင်း ဝတ်ထားတဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို ကြယ်သီးတွေ ချွတ်ပစ်ပြီး ဘရာဇီယာဂျိတ်ကိုပါ ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ တုန်ခါရမ်းပြီး ပေါ်လာတဲ့ ကြီးသီရဲ့ နို့ကြီးတွေကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကုန်းစို့ပါတော့တယ်။

ကြီးသီ နို့ကြီးတွေက အလုံးကြီးကြီး ဘူးသီးတခြမ်းဖြတ် ထားသလို ရှည်ရှည်နဲ့ အောက်ကို နည်းနည်းလေးတော့ တွဲကျနေပါတယ်။ အရမ်းကြီး ရုပ်ဆိုးလောက်အောင် မဟုတ်ပါဘူး။ နို့သီးခေါင်း ညိုညို ကြီးတွေကတော့ လက်မလောက်ကို တုတ်ပါတယ်။ကျွန်တော့် လက်တစ်ဖက်က အားရပါးရနှယ်ရင်း ပါးစပ်ကလည်း အားရပါးရ စုပ်တော့ ကြီးသီတစ်ယောက် မျက်လုံးလေး မှေးစင်းလို့ တအင်းအင်း နဲ့ ငြီးငြူရင်း ကျွန်တော့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွရင်း ဖက်လာပါတယ်။

ကျွန်တော်က အဲလို နို့စို့နေရင်းက သူတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ကြီးနားကို တွန်းသွားလိုက်ပါတယ်၊ ကုတင်နား ရောက်တော့မှ သူ့ထမိန်ကိုလည်း ဖြေချ ကျွန်တော့် ပုဆိုးကိုလည်း ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မပါပေမဲ့ ကြီးသီမှာတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ရှိနေတာမို့ ခါးသားရေမျှော့ကြိုးကနေ ဆွဲချပြီး ချွတ်လိုက်ရပါတယ်။ အမွှေး မဲမဲထူထူ အုပ်အုပ်ကြီး အလည်မှာ အရည်ရွှမ်းလဲ့နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ညိုညို အတွင်းသား နီရဲရဲနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကြီးသီကို ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်လေး တစောင်းထိုင်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော် ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်ရပ်ရင်း မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်ပါတယ်။ ကြီးသီက ဒီအရွယ်ရောက်နေတာတောင် ရှက်သလိုလိုနဲ့ မျက်လုံးကို မှိတ်ထားပြီး ကျွန်တော့် လည်ဂုတ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ တွဲခိုလာပါတယ်။ 

ကျွန်တော်က ဒူးကို အသာကွေးပြီး ဖင်ကော့ညှောင့်လိုက်တော့ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲကို အသာလေး ဝင်သွားပါတယ်။ အရမ်းအကြပ်ကြီး မဟုတ်ပေမဲ့ ချောင်လဂေါင်ကြီးလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော့်လို လူပျိုပေါက် အနေနဲ့ကတော့ လိုးလို့ အရမ်းကောင်းနေပါတယ်။ အဲလို ကုတင်စောင်းတင်ထားတဲ့ ပုံနဲ့ပဲ မော်တော်ဆပ် မတ်တတ်ဆော်နေတာ ကြီးသီကတော့ တအင်းအင်းပေါ့။နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း အားမရတာနဲ့ ကြီးသီကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ခြေသလုံးနှစ်ဖက် ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ကြွတက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုတင်စောင်းကပဲ မတ်တတ်ရပ်ပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကြီးသီက တော့ တအစ်အစ်ပေါ့။

ကျွန်တော့် လရေတွေ ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ပြီး တချီပြီးသွားတော့ ကျွန်တော်တောင် တော်တော်လေး မောသွားတယ်။ ကြီးသီပေါ်ကို မှောက်ရက်လေး နားရင်း သူ့နို့ကြီးတွေကို စို့နေလိုက်တယ်။ ကြီးသီလည်း ခဏလေး နားရင်းက ကမန်းကတန်း ကျွန်တော့်ကို တွန်းလွှတ်ရင်း “ဟဲ့ဟဲ့ ငါ့ဟင်းအိုး” ဆိုပြီး နောက်ဖေးကို ပြေးပါတော့တယ်။ ပြေးရင်းနဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံးကျနေတဲ့ ထမိန်ကို ကောက်ယူပြီး ရင်လျှားသွားသေးတယ်ဗျ။ အဟီး၊ ကျွန်တော်ကတော့ သူတို့ လင်မယားအိပ်ယာပေါ်တက်ပြီး ခဏမှိန်းနေလိုက်တော့တယ်။ ခဏမှိန်းနေလိုက်ပြီးတော့ ဇော်မင်းအောင်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ လိုးနေကြမှာပဲလို့ တွေးရင်း လီးက ပြန်မာလာတယ်။ ကျွန်တော်က ခုထိ ကိုယ်တုံးလုံးပဲဆိုတော့ လီးကြီးကို လက်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေတုန်း ဒေါ်သီတာအောင် အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။

“ဟဲတော့ နင့်ဟာက ချက်ချင်းပဲလား၊ ခိခိ” “ဟုတ်တယ် ကြီးသီ ကျွန်တော်တော့ မဝသေးဘူး“ ဒေါ်သီတာအောင်က ပြုံးပြုံးလေးကြည့်ရင်း ခဏနေဦးဆိုပြီး အပြင်ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ခဏနေတော့ သဘက်အစိုလေးတစ်ခု ပါလာတယ်။ ကျွန်တော့် ခါးနား ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်လီးကို သဘက်ရေစိုလေးနဲ့ သုတ်သင် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်း အမေက ထမိန်ရင်လျှားနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတာကို ကြည့်ရင်း လီးက ပိုမာလာခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော် ဒေါ်သီတာအောင်ကို လီးစုပ်ပေးဖို့ ပြောရင် ရနိုင်မလားလို့ စဉ်းစားနေမိပါတယ်။ ပါးစပ်ကတော့ ပြောလို့ မထွက်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော် အရင်က ထင်ထားတာက ကြီးသီလို အမျိုးသမီးမျိုးက ဆက်စ် (sex) တောင် လုပ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားမိတာကိုး။ လီးစုပ် စောက်ဖုတ်ယက်တာတို့ကြတော့ လုံးဝကို မထင်ထားတာ။ ဟောဗျာ အခု ကျွန်တော့်လီးကို သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးပြီးတော့ လက်ကလေးနဲ့ ခပ်ဖွဖွ ထုပေးရင်း သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တော့ ကျွန်တော် ကြက်သည်းတဖြန်းဖြန်းတောင် ထသွားတယ်။

“အား ကြီးသီရယ် ကောင်းလိုက်တာ နွေးအိနေတာပဲ ကောင်းကောင်းလေး စုပ်ပေးစမ်းပါ” ကြီးသီက ကျွန်တော့် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်းက ငုံ့ပြီး လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းတစ်ချက် ထိုးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်တော့်မှာတော့ ပျော်လွန်းလို့ ပေါ့ဗျာ။ ဒါဆိုရင် ဖင်လည်း လိုးလို့ ရနိုင်တယ်လို့ တွက်ထားလိုက်တယ်။ မထင်တဲ့ ဟာတွေ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ကိုယ်စိတ်ကူးယဉ်တာတွေကိုလည်း အကုန် လက်တွေ့ စမ်းသပ်ကြည့်ဖို့ စိတ်ထဲ ကူးနေမိပြီလေ။ 

ကျွန်တော့်လီးကြီးက ပိုမာတင်းလာသလိုပဲ။ ကြီးသီက သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အရင်းကို ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖျားလေးနားမှာ နှုတ်ခမ်းကိုစေ့လို့ ခေါင်းကို အနှိမ့်အမြင့် လုပ်ပေးနေတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း စုပ်လိုက်လို့ ကျွန်တော့် ဆီးလမ်းကြောင်းထဲ စစ်ကနဲ စစ်ကနဲတောင် ဖြစ်ဖြစ်သွားတယ်။ အရမ်းကို ကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော့် လီးက ယားပြီးတော့ကို သုတ်လွှတ်ချင်လာခဲ့တယ်။

ကျွန်တော် ကြီးသီ ပါးစပ်ထဲ ပြီးသွားရင် စောက်ဖုတ်ကို နောက်တစ်ခါ မလုပ်ရမှာစိုးလို့ ကြီးသီ ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကနေမပြီး ကျွန်တော့် ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်တယ်။ ကြီးသီရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံကိုလည်း အငမ်းမရနမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြေလျှော့နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကြီးသီရဲ့ ထမိန်ကိုလည်း ခြေမနဲ့ ညှပ်ကန်ချွတ်လိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ ကြီးသီကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်အောင် လှိမ့်ချလိုက်ပြီး အပေါ်က တက်ခွလိုက်တယ်။ ကြီးသီက ဒူးထောင်ပေါင်ကားပေးလိုက်တဲ့ အလယ်မှာ ဝင်ပြီး လီးကို ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ လှေကြီးထိုးပဲ ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးနေမိတယ်။

ကျွန်တော့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က ကြီးသီဖင်ကြီးတွေကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ မပင့်ပြီး ဆွဲဆွဲ ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ကြီးသီက သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်တော့် ခေါင်းကို ဆွဲပြီး သူ့နို့တွေနဲ့ ကပ်ထားလို့ ပါးစပ်က လည်း နို့တွေကို စို့ပေးတယ်။ အချက် သုံးလေးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ လရေတွေ ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ကြီးသီ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်စိမ်ထားရင်း ငြိမ်သွားတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ဆံပင်တွေ လက်နဲ့ ထိုးဖွ ပွတ်သတ်ရင်း ကြီးသီက “ကဲကောင်လေး မောသွားရင် ဝက်သားနဲ့ ထမင်းစား လိုက်ရအောင် ခဏနားပြီရင် ဟုတ်လား” “အင်း ဟုတ်ကြီးသီ.. ကြီးသီရော ကောင်းလားဟင်” ‘အို ဘာတွေ ရှောက်မေးနေတာလဲ၊ မသိဘူး ခိခိ” ခဏနေတော့ ကျွန်တော်တို့ ထကြပြီး ကျွန်တော်လည်း ရေတွေ ဘာတွေချိုး၊ ကြီးသီ ချက်ထားတဲ့ ဝက်သားဟင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သား မြိန်မြိန်စားလိုက်ကြပါတယ်။ ပြီးတော့ သိတဲ့ အတိုင်းပေါ့။ ကြီးသီကို နောက်ထပ် နှစ်ချီလိုးပြီးမှ ကြီးသီ အိမ်က ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။

အဲ နည်းနည်းတော့ ပြောရဦးမယ် ကြီးသီက ကိုယ့်ကို လီးစုပ်ပေးထားတာဆိုတော့ အားနာပါးနာနဲ့ စောက်ဖုတ် ပြန်ယက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ တစ်ခါမှ မယက်ဘူးတော့ နည်းနည်း အနံ့ကို အသက်အောင့်ပြီး တွေ့သမျှ လျှာမှီသမျှ နေရာတွေကို ယက်၊ စာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးသလို အစေ့ရှိမယ်ထင်တဲ့နေရာကို လျှာနဲ့ထိုးပေါ့။ သူတော့ လူးကော့နေတော့ ကောင်းမယ် ထင်တာပါပဲ။ နောက်မှ ဘာဂျာကို အသေအခြာ ကျင့်ရဦးမယ်လို့တော့ စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကြီးသီကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီးတော့ ဒေါ့ကီပေါ့။ နောက်တချီက တော့ တပေါင်ကျော်ပေါ့။ ဆက်စ် (sex) တောင်လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထင်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးကို တစ်နေ့ထဲ လေးချီဆွဲ၊ ကိုယ့်ကိုလည်း ပုလွေမှုတ်ပေးတာ ခံခဲ့ရလို့ မိန်းမတွေကို ကိုယ် အပေါ်ယံကနေ ထင်ခဲ့တဲ့ အထင်အမြင်တွေကို ပြန်သုံးသပ်ရတော့မယ်လို့လဲ စိတ်ထဲ ကောက်ချက်ချမိပါတယ်။….ပြီးပါပြီ

Zawgyi

လူေတြ သိကုန္ရင္ ကိုယ္က်ိဳးေတာ့ နည္းေတာ့မွာပဲကြယ္
ကြၽန္ေတာ္က နယ္ကဗ်။ ဒါေပမဲ့ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ေကာင္းေကာင္းေရာက္ေအာင္ ရန္ကုန္မွာသြားေနဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚဆီကို လႊတ္ထားလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚကလည္း သူတစ္ေယာက္ထည္းမို႔ အေဖာ္ရတယ္ ဆိုၿပီး ေခၚလိုက္တာလည္းပါပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ အေမရဲ႕ ညီမေပါ့။ သူကလည္း အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာမ ဆိုေတာ့ တျခားက်ဴရွင္တက္စရာ မလိုပဲနဲ႔ အိမ္မွာတင္ စာလုပ္လို႔လဲ ရတာေပါ့။
အေဒၚဆိုတဲ့ ေဒၚျမတ္မ်ိဳးျမင့္ က အသက္ သုံးဆယ္ငါးေလာက္ရွိၿပီ။ အသားက ညိဳညိဳ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေဘာ္ဒီေတာင့္ေတာင့္ပဲ ေျပာၾကပါစို႔။ အိမ္ေထာင္က်တာ ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ေယာက္်ားက သေဘၤာသားဆိုေတာ့ အိမ္မွာ မရွိတာ မ်ားတယ္ေလ။ ကေလးလည္း မရွိေသးဘူး။ ႐ုပ္ကေတာ့ အေခ်ာႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္လုံးက ေတာ္ေတာ္ထည္တယ္။ ႏို႔ႀကီးေတြက ေဖာင္းႂကြလုံးတင္းေနၿပီး ဖင္ႀကီးကလည္း ကားစြံ႕ေနတဲ့ နည္းတဲ့ အိုးႀကီး မဟုတ္ဘူး။ အရပ္ကလည္း ငါးေပ ေလးလက္မ ေလာက္ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လူပ်ိဳေပါက္ေတြနဲ႔ ဆို မတိမ္းမယိမ္းပဲ။
ညဖက္ဆိုရင္ အိမ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ရယ္၊ ေဇာ္မင္းေအာင္ရယ္က အတူတူ စာလုပ္ၾကၿပီး ေဒၚေလး ျမတ္က ဂိုက္လုပ္ေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ နားေတာ့ အၿမဲ မေနပါဘူး၊ မသိလို႔ စာေမးရင္ လာေျပာတယ္။ အေရးႀကီးမယ္ထင္တဲ့ ဟာေတြကို သင္ေပးတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးေပါ့။ ေဇာ္မင္းေအာင္ ဆိုတာကလည္း ေဒၚေလးျမတ္ သူငယ္ခ်င္း အစ္မရဲ႕ သား။ ကြၽန္ေတာ့္ ေဒၚေလးျမတ္အိမ္နဲ႔ တစ္လမ္းေက်ာ္မွာေနတာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းမွာလည္း တစ္တန္းထဲ ဆိုေတာ့ တြဲျဖစ္ၾကတယ္။ လူပ်ိဳကလည္း လူပ်ိဳေပါက္ဆိုေတာ့ ဂြင္းလည္း စထုတတ္ေနၾကၿပီမို႔ မိန္းမ ျမင္ရင္ ဒီေစာ္ေလး မိုက္လိုက္တာ၊ ခ်လိုက္ရရင္ေကာင္းမွာပဲ ဆိုတာက၊ သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ေျပာေနၾကျဖစ္ေနၿပီ။ အဲေတာ့ ဒီေကာင္က ေစာ္အႀကီးႀကီးေတြ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ေတြကို ပိုႀကိဳက္မွန္း သိလာတယ္။ ဒီေကာင္မိုက္တယ္ ေျပာလိုက္ရင္ ေစာ္ႀကီးေတြက သုံးဆယ္ေက်ာ္ ေလးဆယ္နားနီးေတြ။ 
ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ ေက်ာင္းက ဆရာမ ေတာင့္ေတာင့္ ေတြကို မွန္းၿပီး ထုတတ္လာတယ္။ အရင္တုန္းက ေတာသား ဆိုေတာ့ ဆရာဆိုတာ မိဘနဲ႔ တဂိုဏ္းထဲ ဆိုၿပီး ငရဲႀကီးမွာ စိုးလို႔ ရဲရဲေတာင္ မၾကည့္ရဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဒီေကာင့္ရဲ႕ သြားရည္တျမႇားျမႇား နဲ႔ ဒီဆရာမႀကီး မိုက္လိုက္တာကြာ၊ ဖင္ႀကီးေတြက နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး။ ဖင္ေထာင္ၿပီး ေဆာ္လိုက္ရရင္ေတာ့ အီစိမ့္ေနမွာပဲ ဆိုတဲ့ ေလေတြ ၾကားရဖန္မ်ားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ေတြးရင္း ပုံေဖၚရင္း မွန္းထုမိလာေတာ့တယ္။
ကိုယ့္အေဒၚေတာင္ အေဒၚရင္းမို႔ စိတ္ထဲ တခါမွ မေတြးမိေပမဲ့ ဒီေကာင္ကေတာ့ မွန္းမွာပဲ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သိတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚဆိုေတာ့ ဒီေကာင္ ဖြင့္ေျပာမွာ မဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔စိတ္ဓာတ္ကို သိေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူမွန္းမယ္ဆိုတာ ေသျခာေပါက္ ေလာင္းရဲပါတယ္။ ညဘက္စာလုပ္ခ်ိန္ အိမ္ကို မပ်က္မကြက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အေဒၚ သူ႔ကို ေက်ာေပးၿပီး ေလွ်ာက္သြားတာနဲ႔ ဖင္တုံႀကီးေတြကို မ်က္လုံးက အခိုးထြက္ေအာင္ ၾကည့္တတ္တာ။ အစကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္မသိေအာင္ ခိုးၾကည့္ေသးတယ္။ ေနာက္ သူၾကည့္ေနတာ ကြၽန္ေတာ္သိေတာ့ သူ႔ကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ကုပ္ျပလိုက္တယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးပုံ မေပၚေတာ့ စပ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လုပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေပၚတင္ပဲ ၾကည့္ေတာ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္း သူက ေမးတယ္ ေအာင္စိုး မင္းေရာ မင္းအေဒၚကို မမွန္းဘူးလားဆိုေတာ့ ဟာကြာ ငရဲႀကီးေအာင္ မင္းကလည္း မမွန္းပါဘူး ဆိုေတာ့ သူက ေျပာျပတယ္ ငရဲမႀကီးပါဘူးကြ၊ ေရွးက ဘုရင္ေတြဆို ေမာင္ႏွမ အေဖတူ အေမကြဲေတြ အေဒၚေတြေတာင္ မိဘုရားေျမႇာက္ၿပီး ယူၾကေသးတာ ေနာက္ပိုင္း ေဆးပညာအရ မ်ိဳးပြားလာတာေတြက မေကာင္းဘူး ဆိုၿပီး အဲဒါေတြကို လူေတြက အားမေပးေတာ့တာတဲ့။ ဒီေကာင္ ဘယ္ေတြက ေလွ်ာက္ဖတ္ထားသလဲ မသိဘူး။ အဲဒါ ကေလးမယူပဲနဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလုပ္ရင္ ျပႆနာ မရွိဘူးဆိုပဲ။ လုပ္တဲ့ အဆင့္ကို မတက္ခ်င္ရင္ေတာင္ မွန္းတာေလာက္ကေတာ့ ကိစၥမရွိပါဘူးတဲ့။ ငါလည္း ငါ့အေဒၚေတြကို မွန္းတာပဲတဲ့။ ဆိုၿပီး သူ႔အေဒၚေတြကို ဘယ္လိုေခ်ာင္းၿပီး ထုတဲ့ အေၾကာင္း ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေျပာျပေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႏွာေတြ တင္းထလာတာေပါ့။ မင္းမယုံရင္ ငါျပမယ္ တေန႔လာခဲ့ဆိုၿပီး ပိတ္ရက္တရက္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚတယ္။
သူတို႔ အိမ္က ႏွစ္ထပ္အိမ္၊ သူ႔အေဒၚ ဆိုတာက ကြၽန္ေတာ့္ ေဒၚေလးျမတ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္း။ သူတို႔က ေအာက္ထပ္မွာေနတယ္။ ေဇာ္မင္းေအာင္တို႔ မိသားစုက အေပၚထပ္မွာေနတယ္။ သူ႔အေဒၚက ကေလးႏွစ္ေယာက္ အေမ။ အဲဒီ အေဒၚက အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေရထြက္ခ်ိဳးတယ္။ အဲဒါကို အိမ္အေပၚထပ္ သူ႔အခန္းထဲကေန ေခ်ာင္း႐ုံပဲ။ အဲဒီ အေဒၚက ကေလးအေမ ဆိုေတာ့ ေရခ်ိဳးရင္ သိပ္သိုသိုသိတ္သိတ္ မရွိဘူး။ သူတို႔ ေနာက္ေဖးကလည္း ဝါးကပ္နဲ႔ ကာထားတာမို႔ ေဘးအိမ္ေတြက မျမင္ရဘူးေလ။ အဲေတာ့ ေရခ်ိဳးေနရင္း ဆပ္ျပာတိုက္ရင္ ထမိန္ကို ေျဖခ်ၿပီး ႏို႔ႀကီးေတြကို ဆပ္ျပာ အားရပါးရတိုက္တာပဲ။
ကြၽန္ေတာ္ သူနဲ႔ အတူေခ်ာင္းရင္း လီးက မတရားကို ေတာင္လာတယ္။ မင္းေရာ မင္းအေဒၚကို မေခ်ာင္းဘူးလားလို႔ေမးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဟ ဘယ္လို ေခ်ာင္းမလဲ သူက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ခ်ိဳးတာလို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ သူက ညဘက္ေတြ ဘာေတြေရာ အိပ္ေတာ့ ထမိန္ေတြ ဘာေတြ မလွန္ဘူးလားတဲ့။ မင္းတို႔က တစ္အိမ္လုံး ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနတာ၊ မင္းညဘက္ ထမေခ်ာင္းၾကည့္ဘူလားတဲ့။ အဲဒီေကာင္က ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြးတဲ့ေကာင္။
ဒါေပမဲ့ သူေျပာတာက ကြၽန္ေတာ့္နားထဲ ႐ိုက္႐ိုက္သြင္းေနသလို ျဖစ္ေနေတာ့ တေရးႏိုးၿပီး ႏွာတအားတင္းလာတဲ့ တစ္ည ေျချဖားေထာက္ၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ အခန္းနားကို သြားေခ်ာင္းမိတယ္။ ေဒၚေလးျမတ္ အခန္းက တံခါးမရွိပဲ အခန္းစီးပဲ ရွိေတာ့ အထဲက အလင္းေရာင္ လင္းကနဲ လင္းကနဲ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တီဗီၾကည့္ေနတာပဲလို႔ သိတယ္။ ညဦးက အေစာႀကီး အိပ္ယာဝင္သြားၿပီး ညသန္းေခါင္ တီဗီထၾကည့္တယ္ဆိုတာ ေဒၚေလးျမတ္အတြက္ ထူးထူးဆန္းဆန္းလုပ္ရပ္မဟုတ္လား၊ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဆို တီဗီခဏပဲၾကည့္ အခ်ိန္မၿဖဳံးနဲ႔ စာၾကည့္ အိပ္ယာေစာေစာဝင္ အၿမဲေျပာတတ္တဲ့ ေဒၚေလးျမတ္ သူက်ေတာ့ တီဗီထၾကည့္ေနပါလားေပါ့။
အခန္းထဲ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ တီဗီမွာ ေအာကား ဖြင့္ထား႐ုံမကဘူး နားမွာ နားၾကပ္လဲ တတ္ထားလိုက္ေသးတယ္။ အဲေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အသံထြက္မွာ စိုးရိမ္စရာမရွိပဲ သူ႔ကို ျပန္ေခ်ာင္းလို႔ ရသြားတယ္။ ေအာဗီဒီယိုေတြက ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းေပါ့၊ လိုးၾကေဆာ္ၾကတာ ေပၚတင္ႀကီးေတြ။ ေဒၚေလးျမတ္ပဲ စိတ္ဝင္စားစရာ၊ သူက ညဝတ္ အက်ႌဂါဝန္လိုလို တဆက္ထည္းဟာႀကီး ဝတ္ထားတာ ကုတင္ေပၚမွာ တေစာင္းလွဲရင္း လက္ကို ေပါင္ၾကားထည့္ထားတယ္။ လက္က လႈပ္ေနေတာ့ သူ႔အဖုတ္ကို သူပြတ္ေနတယ္ဆိုတာ အသိသာႀကီးပဲ။ အေပၚပိုင္းကလည္း အထဲက ဘရာဇီယာဝတ္မထားေတာ့ ႏို႔ႀကီးေတြက တုံတုံ တုံတုံနဲ႔၊ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူ႔ကို ၾကည့္ရင္း လုံခ်ည္ေအာက္က ေထာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို လုံျခည္အသားေလးပတ္ၿပီး ထုေနလိုက္တာ ခဏေလးနဲ႔ လေရေတြ လုံျခည္ထဲ ပန္းထြက္ရင္း ၿပီးသြားေတာ့တယ္။
ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့၊ ဆရာမ လိုေနၿပီကြ၊ သူ႔ေယာက္်ား သေဘၤာေပၚတက္သြားတာလည္း ၾကာၿပီ ဆိုေတာ့၊ သူလည္း ငတ္ေနမွာေပါ့ကြာ။ ငါသူ႔ဆႏၵျဖည့္ေပးလိုက္ခ်င္လိုက္တာကြာ ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္က ေခြးမသား၊ ေလွ်ာက္ပါးစပ္အရသာခံ ေျပာေနတယ္ ဆိုၿပီး ဆဲလိုက္ရေသးတယ္။ အဲဒါ ဒီေကာင္က မင္းက ငါေနာက္ေနတယ္ထင္လို႔လား၊ မင္း အသာေလး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေန၊ ဆရာမကို ငါႀကိဳးစားၾကည့္မယ္၊ ဘယ္လိုလဲတဲ့။ မင္း သတၱိရွိရင္ေတာ့ မင္းဘာသာလုပ္ေပါ့ ငါက မပါဘူးေဟ့ေကာင္၊ ဆိုေတာ့ ေအး ငါကလည္း မင္းကို မပါခိုင္းပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕ဟာေတြ မင္းမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလို႔ပဲ ေျပာတာပါ။
အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီေကာင္က တကယ့္ကို လႈပ္ရွားလာတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ရိပ္မ်က္ေျချပတာနဲက ကြၽန္ေတာ္က မ်က္ေစ့ကို တျခားကို ၾကည့္ေနသလို လြဲလြဲထားရတယ္။ အဲဒါေတြက ဘာေတြလဲ ဆိုရင္ ေဒၚေလးျမတ္က စာလာျပရင္ မသိတာေတြ ေမးသလိုနဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္နား တအားကပ္တာ ေပါင္ခ်င္းေတြ ဘာေတြ ထိေအာင္ထိေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဒၚေလးျမတ္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို စာျပတယ္ ဆိုတာလည္း အရင္က ေျပာခဲ့သလိုပဲ ဂိုက္သေဘာမ်ိဳးပဲ လုပ္တာ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဘာသာ စာလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူက အိမ္အလုပ္ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေနတာ။ အဲဒါမ်ိဳးမွာ ေဇာ္မင္းေအာင္က မခိုင္းပဲနဲ႔ကို ထထၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ကို သြားကူတတ္တယ္။
ေဒၚေလးျမတ္က မင္းစာလုပ္တာ ပ်က္ေနမယ္ဆိုေတာ့ ရပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ၿပီးၿပီ ေနာက္ၿပီး ဆရာမ ရွင္းျပထားတာ အရမ္းေကာင္းလို႔ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္သြားၿပီ တခ်ိဳ႕ဟာေတြ အိမ္မွာ ဆက္လုပ္လို႔လည္း ရပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔ေပါ့။ ေဒၚေလးျမတ္နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ေနႏိုင္သေလာက္ ေနၿပီး ဝိုင္းကူလုပ္ေပးတတ္တယ္။ ေနာက္ပိုင္း ေဒၚေလးျမတ္က မေျပာေတာ့တဲ့အျပင္၊ သူအကူညီလိုရင္ေတာင္ ေဇာ္မင္းေအာင္ကိုပဲ ေခၚေခၚခိုင္းတတ္ေတာ့တယ္။
အဲလို ေနလာၿပီး လပိုင္းေလာက္မွာပဲ ေဇာ္မင္းေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာျပတယ္။ ေဒၚေလးျမတ္ကို သူဝင္တာ ေအာင္ျမင္ေနၿပီတဲ့။ အခြင့္အေရးေပးတာနဲ႔ေတာင္ ေဆာ္လို႔ရေနၿပီတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မယုံပါဘူး ဒီေကာင္ အာေနတယ္ေပါ့။ မျဖစ္ႏိုင္တာႀကီး မင္းက ဘာလို႔ ေျပာႏိုင္ရတာလည္းဆိုေတာ့။ အခု ငါဆရာမကို ကိုင္လို႔ ရေနၿပီဟ။ အင္ ဟုတ္ရဲ႕လားဆိုေတာ့။ ဟုတ္တာမွ ဟုတ္ဟုတ္ဟုတ္ဟုတ္နဲ႔ေတာင္ ျမည္ေနေသးတယ္တဲ့။ သူ႔အေျပာကေတာ့ ဆရာမကို အိမ္အလုပ္ေတြ ကူလုပ္ရင္းနဲ႔ အၿမဲတမ္း ပြတ္သီးပြတ္သတ္ ေနရာကေန ဟိုပုတ္ဒီပုတ္၊ ဟိုထိဒီထိလုပ္တယ္တဲ့။ အဲဒါကို ေဒၚေလးျမတ္က မသိသလို ေနေတာ့ ေနာက္ပိုင္း သူ႔လီးမာမာနဲ႔ မသိမသာ ေထာက္တာတို႔ ပြတ္တာတို႔ လုပ္တယ္တဲ့။ အဲဒါကိုေတာင္မွ မသိသလိုပဲ သူကို ေခၚေခၚခိုင္းေနလို႔ တစ္ေန႔မွာ စြန႔္ၿပီး ဖက္နမ္းလိုက္တယ္တဲ့။ အဲဒါေတာင္ စိတ္မဆိုးဘူးတဲ့၊ မင္းအိမ္ေရွ႕မွာ ရွိတယ္ မကဲနဲ႔တဲ့။ အဲဒါပဲ ေျပာတယ္တဲ့။  ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လိုမွ မယုံႏိုင္ဘူးေလ။ အဲဒါနဲ႔ မင္းကိုငါ သက္ေသျပမယ္ ေနာက္ေန႔ ငါတို႔ စာၾကည့္ေနတုန္း မင္း တစ္ခုခု အေၾကာင္းျပၿပီး ခဏထြက္သြားလိုက္၊ ေနာက္အိမ္ေဘးက အေပါက္ကေန လာေခ်ာင္းတဲ့။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္က ပ်ဥ္ကာဆိုေတာ့ အေပါက္ေလးေတြကေတာ့ ရွိတယ္ေလ။ ကိုယ့္အိမ္ကို ကာထားတဲ့ ဝါးကပ္ၿခံစည္း႐ိုးနဲ႔ အိမ္နဲ႔ ၾကားမွာ သုံးေပေလာက္လြတ္တယ္။ ပုံမွန္ကေတာ့ အဝတ္လွန္းတဲ့ တန္းေတြပဲ ရွိတာေလ။ အဲေတာ့ သူေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ ေနာက္ေန႔ညက်ေတာ့ စာလုပ္ေနၾကတုန္း၊ ေဒၚေလးျမတ္ကို ကြၽန္ေတာ့္အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စာအုပ္ငွားထားတာ ေမ့ၿပီး မေတာင္းလိုက္မိလို႔ သူ႔အိမ္ပါသြားေၾကာင္း၊ အဲဒီေကာင္အိမ္မွာ ျပန္သြားယူလိုက္ဦးမယ္၊ အဲဒီေကာင္က ေဈးနားေလးမွာ ေနတာဆိုေတာ့ သြားေလတဲ့ နင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးသြားမွာလား ျမန္ျမန္ျပန္လာၾကတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္က ဟင့္အင္း ကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္ထဲ သြားမွာ ျမန္ျမန္ပဲ ျပန္လာပါမယ္ လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ္က ထြက္လာခဲ့တယ္။
အိမ္က ထြက္တာနဲ႔ ၿခံတခါးကေခါင္းေလာင္းကို အသံျမည္ေအာင္ လႈပ္လိုက္ၿပီ။ အိမ္ေဘး ၿခံစည္း႐ုံးၾကားကို ဝင္လာခဲ့လိုက္တယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္ခန္းကို ေခ်ာင္းလို႔ ျမင္ရတဲ့ ေနရာမွာ အေပါက္ရွာၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္က မီးေခ်ာင္းေရာင္နဲ႔ လင္းထိန္ေနလို႔ ေဒၚေလးျမတ္ကို ေတြ႕ေနရတယ္။ ေဒၚေလးျမတ္က မီးဖိုထဲမွာ ထုံးစံအတိုင္း ဟိုလုပ္ဒီလုပ္ ေရစစ္ထားတဲ့ ပန္းကန္ေတြ ဘီဒိုထဲ ျပန္ထည့္လုပ္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ေဒၚေလးျမတ္က အိမ္ေနရင္း လက္ျပတ္ဘေလာက္စ္အက်ႌနဲ႔၊ ေအာက္က ထမိန္အသား ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ဝတ္ထားလို႔ လက္ေမာင္းသား ျပည့္ျပည့္လုံးလုံးေလးေတြနဲ႔ ကားစြံ႕လုံးေကာက္ေနတဲ့ တင္ပဆုံႀကီးေတြကို ကိုယ့္မ်က္လုံးနဲ႔ တတန္းထဲမွာ ေတြ႕ေနရတယ္။ ေဇာ္မင္းေအာင္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲလို႔ စဥ္းစားေနတုံးမွာ အဲဒီေကာင္ မီးဖိုထဲ ဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
“ေဟ့ စာမလုပ္ေနဘူးလား ဘာလာလုပ္တာလည္း” “စာလုပ္ေနတာပဲ ဆရာမကလည္း အခုေညႇာင္းလာလို႔ ခဏ အေညႇာင္းေျပ ထလာတာ” ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ကြာ ေခြးမသား ငါ့ကို အာထားတာ ဆိုၿပီ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚေလးျမတ္ရဲ႕ ၿပဳံးေထ့ေထ့ မ်က္ႏွာက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဇေဝဇဝါေတာ့ နည္းနည္းျဖစ္ေစပါတယ္။ ပိုဆိုးသြားတာက ေဇာ္မင္းေအာင္က ေဒၚေလးျမတ္ အေနာက္နားကို ကပ္သြားေတာ့ မ်က္ေစာင္းေလး တစ္ခ်က္လွည့္ထိုးၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားသံက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတာ္ေတာ္သံသယျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ “ေဟ့၊ အေညႇာင္းေျပ ထလာတယ္ဆိုၿပီး လူအနားကို ဘာလာကပ္တာလဲ” “ေအာ္ ဆရာမကလည္း သိရက္သားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာမကို ခ်စ္လို႔ဟာကို” “ဟဲ့ ရႈးတိုးတိုး သူမ်ားေတြ ၾကားသြားပါဦးမယ္ ဟယ္၊ ပါးစပ္ထဲ ရွိတာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔၊ ငါ့မွာ ေယာက္်ားရွိတယ္ဟဲ့” “ေအာ္ ဆရာမ ကလည္း ေယာက္်ားရွိေတာ့ေရာ ခ်စ္လို႔ မရဘူးလားလို႔” ေျပာေျပာဆိုဆို ေဇာ္မင္းေအာင္က ေဒၚေလးျမတ္အေနာက္ကို တအားကပ္လိုက္ၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ လည္ဂုတ္ေလးကို အေနာက္ကေန နမ္းလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ထင္တာကေတာ့ ေဒၚေလးျမတ္ေနာက္လွည့္ၿပီး ေဇာ္မင္းေအာင္ပါးကို ေျဖာင္းကနဲေနေအာင္ ႐ိုက္လိုက္မယ္လို႔ ထင္တာေပါ့။ ေဟာဗ်ာ ေဒၚေလးျမတ္ မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေစ့ေစ့ေလးက မပ်က္ပါလား။
ေဇာ္မင္းေအာင္က သူ႔ေရွ႕ပိုင္းနဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္ ဖင္ႀကီးေတြနဲ႔ ခါးေလးကို လက္နဲ႔ ပတ္ကိုင္လိုက္တာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒီေကာင့္လီးက ဘယ္လိုေနမလဲ ဆိုတာ မျမင္ရေပမဲ့၊ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကေတာ့ တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး မာေတာင္ေနၿပီ။ ေဇာ္မင္းေအာင္ လက္ေတြက ေဒၚေလးျမတ္ ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန လွ်ိဳဝင္ၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ရဲ႕ ရင္သားေတြကို အက်ႌေပၚကေန အုပ္ကိုင္လိုက္တာ ေတြ႕ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးက လေရေတြေတာင္ ထြက္က်ခ်င္သြားတယ္။ ဒူးေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒီေကာင့္ေနရာမွာသာ ငါျဖစ္လိုက္ပါေတာ့လို႔ ေတြးေနမိၿပီး ကိုယ့္လီးကို ကိုယ္ လုံျခည္ေပၚကေန ပြတ္ေနမိေတာ့တယ္။ သူတို႔ခ်င္းေျပာတဲ့ စကားသံေတြကလည္း တိုးသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေတာ္ေတာ့္ကို နားစိုက္ၿပီးေထာင္ေနရတယ္။
“ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ေရွ႕တံခါး ကလန႔္ခ်ခဲ့ပါတယ္ ဆရာမရဲ႕၊ ေအာင္စိုး ျပန္လာရင္ ၿခံတံခါးက အသံၾကားရမွာပဲေလ” ၾကည့္ရတာ ေဒၚေလးျမတ္က ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ ဝင္လာမွာစိုးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္က ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္ကိုယ္ကို သူနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲလွည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲၿပီး ေတာ့ သိမ္းက်ဴံးဖက္လိုက္တယ္။ ခဏေလး ကြာသြားတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ထင္တဲ့အတိုင္း ေဇာ္မင္းေအာင္ရဲ႕ ပုဆိုးေအာက္မွာ လီးႀကီးက ထိုးေထာင္ ထေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဖက္ထားၾကေတာ့ ဒီေကာင့္လီးႀကီးက ေဒၚေလးျမတ္ ေစာက္ဖုတ္ေနရာေလာက္ကို ေထာက္ေနမွာပဲလို႔ ေတြးလိုက္မိၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လီးကိုလည္း တင္းတင္းေလး ဆုပ္ၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္း ေဆာင့္ေပးေနမိေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္လုံးေရွ႕မွာလည္း ဘယ္လိုမွ မယုံၾကည့္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္တို႔ကေတာ့ အဂၤလိပ္ကားေတြထဲက မင္းသားနဲ႔ မင္းသမီးလို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတြ စုပ္နမ္းေနၾကၿပီ။ ေဇာ္မင္းေအာင္ လက္ဖဝါးေတြက ေဒၚေလးျမတ္ရဲ႕ ဖင္လုံးႀကီးေတြကို ထမိန္ေပၚကေန ဆုပ္ႏွယ္ေနတာ ေတြ႕ေနရတယ္။ ေဇာ္မင္းေအာင္က ဖင္ေတြကို ဆုပ္ႏွယ္ရင္းက ေဒၚေလးျမတ္ ထမိန္ကို အေပၚဆြဲမေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
ေဒၚေလးျမတ္က သူ႔ရဲ႕ လက္ေတြနဲ႔ ေဇာ္မင္းေအာင္ လက္ေတြကို တြန္းခ်ေနတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ထမိန္ေအာက္ ေရာက္သြားၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ ဖင္ႀကီးကို ဆုပ္ႏွယ္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေနရာကဆို ေဒၚေလးျမတ္ရဲ႕ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို အရင္းနားထိ လွမ္းျမင္ေနရတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေတြက လုံျခည္စနဲ႔ အုပ္ကိုင္ထားတဲ့ လီးကို မျပတ္ထုေပးေနမိၿပီ။
ေနာက္ေတာ့ ေဒၚေလးျမတ္က ေဇာ္မင္းေအာင္လက္ေတြကို ေဘးမဲ့ေပးထားလိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ေတြကလည္း ေဇာ္မင္းေအာင္ လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚကေန လွမ္းကိုင္ ၿပီး ပြတ္ေနတာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္မထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လီးထဲက တအားယားလာၿပီမို႔ ပုဆိုးမွာ မေပေအာင္ လွန္ၿပီး အိမ္နံရံကိုပဲ လေရေတြ ပန္းထုတ္ၿပီး ၿပီးသြားလိုက္ရတယ္။ ဒီတစ္ခါ လေရေတြ ထြက္သြားတာ မ်ားလြန္းလို႔ လူေတာင္ မူးေနာက္ေနာက္ ျဖစ္ခ်င္သြားတယ္။ အထဲကို ျပန္ေခ်ာင္းေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္တို႔က ႏူတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေနရာကေန လက္ေတြက သူ႔ဟာကိုယ္ကိုင္ ကိုယ့္ဟာသူကိုင္ လုပ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတယ္။ သူတို႔လည္း ေတာ္ေတာ္အရွိန္တက္ေနၾကပုံပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္ခ်ီၿပီးသြား အိမ္လည္း ျပန္ဝင္ဖို႔ သင့္ၿပီမို႔ လမ္းၾကားကေန ျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ၿခံတခါးက ေခါင္းေလာင္းကို အသံျမည္ေအာင္လႈပ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးကို သြားထုလိုက္ေတာ့တယ္။
ခဏေနေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ တံခါးလာဖြင့္ေပးရင္း တိုးတိုးေလး မင္းကလည္းကြာ လီးမွပဲ ျမန္လိုက္တာ နည္းနည္းေလး အခ်ိန္ေပးလိုက္ရင္ ငါဘာဂ်ာေပးလို႔ေတာင္ ရေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး မေက်မနပ္ေျပာေလတယ္။ ေဒၚေလးျမတ္ကေတာ့ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလိုက္တာ ဘာမွကို မျဖစ္သလိုပဲ။
ေနာက္ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္က ေျပာလာတယ္ သူတို႔ ဒီစေနမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေတြ႕ၾကဖို႔ကို ေဒၚေလးျမတ္က သေဘာတူထားေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို အေၾကာင္းတစ္ခုခု ရွာၿပီး အျပင္မွာ အၾကာႀကီးေနေအာင္ လုပ္ထားႏိုင္ရင္ သူက ေဒၚေလးျမတ္ကို လိုးဖို႔ အခြင့္အေရးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာတယ္။  ကြၽန္ေတာ္က ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ပထမဆုံး အႀကိမ္ေတာ့ သူလြတ္လြတ္လပ္လပ္ ႀကိဳးစားပါရေစတဲ့။ အဆင္ေျပသြားရင္ ေနာက္အခါေတြက်ရင္ မင္းေခ်ာင္းလို႔ရေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္ဟု ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေလာေလာဆယ္ ဘာအႀကံမွ မထြက္ေသးသျဖင့္ ေနာင္လာေနာင္ခါေဈးဟု သေဘာထားကာ အခြင့္အေရးကိုသာ ေစာင့္ေနၾကတာေပါ့။
ေသာၾကာေန႔က်ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္တစ္ေယာက္ ျပဴးျပဴးျပာျပာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့ကို အစီစဥ္တစ္ခု လာေျပာတယ္။ သူ႔အေမက သူတို႔ ဝယ္ထားတဲ့ ၿခံကို သြားမယ္တဲ့။ သူ႔အေဖလည္း မအားေတာ့ သူလိုက္ဖို႔ ျပင္ထားတယ္။ အဲဒါကို သြားခါနီးမွ ေနမေကာင္းဘူး ကြၽန္ေတာ့္ကို အစားေခၚသြားဆိုၿပီး လူလဲလိုက္ရင္ေကာင္းမလား။ ေဒၚေလးျမတ္ကလည္း သေဘာတူမွာဆိုေတာ့ တစ္ခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ ျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ေျပာတယ္။ ေဇာ္မင္းေအာင္တို႔မွာ လွည္းကူးဘက္တြင္ ၿခံႀကီးတစ္ၿခံ ဝယ္ထားၿပီး အသီးအႏွံ႔ပင္မ်ား ပန္းပင္မ်ား စိုက္ထားတာရွိတယ္။ သူတို႔မွာ လူငွား ၿခံေစာင့္မ်ား ရွိေပမဲ့ သူတို႔ အိမ္က တစ္လတစ္ခါလိုလို သြားၾကည့္ေလ့ရွိတယ္ ။ သီးေနတယ့္ သစ္သီးသစ္ဥ တို႔ကိုလည္း သယ္လာတတ္တယ္။ ပန္းေတြကိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ လူငွားေတြက ေဈးကို သြားသြားပို႔ေပးေရာင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေဇာ္မင္းေအာင္တို႔နဲ႔ တခါတေလ လိုက္သြားေလ့ရွိတယ္။ ၿခံႀကီးက အက်ယ္ႀကီး ျဖစ္ၿပီး သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္မ်ားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ ေအးခ်မ္းတယ္။ သူတို႔ လူငွားေတြ အတြက္ အိမ္တန္းလ်ား သပ္သပ္ရွိၿပီး သူတို႔ သြားရင္ ေနဖို႔ အိမ္ကေလး တစ္လုံးလည္း ရွိတယ္။ တခါတေလ စေန တနဂၤေႏြ တစ္မိသားစုလုံး ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္သလိုလဲ သြားေနေလ့ရွိတတ္တယ္။
ေဇာ္မင္းေအာင္က အဲလို အတင္းေျပာလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း စဥ္းစားမိတယ္။ အင္း သူနဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္ အဆင္ေျပသြားရင္ေတာ့ ငါ့ကို ေကာင္းေကာင္းေခ်ာင္းဖို႔ ဒီေကာင္လုပ္ေပးမွာ ေသခ်ာမွာပဲ ဆိုေတာ့ ဒီပထမဆုံးအႀကိမ္ေတာ့ သည္းခံလိုက္ဦးမယ္ေလ ဆိုၿပီး သေဘာတူလိုက္မိတယ္။ က်န္တဲ့ အေသးစိတ္ေတြ ေက်ာ္လိုက္ၿပီး အဲ့ဒီေန႔က်ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ အေမ ေဒၚသီတာေအာင္ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လွည္းကူးက သူတို႔ၿခံဘက္ကို အျမန္ကားေလးနဲ႔ ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔မွာ ကားရွိေပမဲ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ အေဖက အလုပ္ရွိလို႔ အျမန္ကားေလးနဲ႔ပဲ လာခဲ့ၾကတာ။ မနက္ေစာေစာ ထြက္လာတာေတာင္မွ ကားက ထိုင္ဖို႔ေနရာရေအာင္ ေစာင့္လိုက္ရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အလယ္တန္းမွာေရာ တြယ္စီးတဲ့ သူေတြေရာနဲ႔ ကားေလးက ငပိသိပ္ငခ်ဥ္သိပ္ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အိမ္မွာ ေဇာ္မင္းေအာင္ နဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္တို႔ ဒီေန႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ လိုးပြဲစေတာ့မယ္ ဆိုတာကို ေတြးလိုက္မိရင္း လီးက အရမ္းေတာင္လာမိတယ္။ အဲလို ႏွာထလာေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ေပါင္ခ်င္းပူးကပ္ေနတဲ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ အေမ ေဒၚသီတာေအာင္ကို သတိထားမိလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ က ႀကီးႀကီးသီ လို႔ေခၚတဲ့ ေဒၚသီတာေအာင္ကို တစ္ခါမွ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ မမွန္းခဲ့ဖူးဘူး။ ႀကီးႀကီးသီရဲ႕ ညီမ ေဒၚေလးနီ လို႔ေခၚတဲ့ ေဒၚနီလာေအာင္က ေဒၚေလးျမတ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလ။ အဲဒီ ေဒၚေလးနီကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း မွန္းေလ့ရွိတယ္။ ေဒၚေလးနီက ထြားထြားေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေလ။ အရပ္လည္း ျမင့္၊ ဖင္ႀကီး ႏို႔ႀကီးေတြက လည္း ႀကီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေဂြးထုရင္ ေဒၚေလးျမတ္နဲ႔ ေဒၚေလးနီက ႐ုပ္ရွင္မင္းသမီးေတြၿပီးရင္ သူတို႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ အမွန္းခံရဆုံးပဲ။ ေနာက္ပိုင္း ေဇာ္မင္းေအာင္ ေခၚျပလို႔ ေဒၚေလးနီ ေရခ်ိဳးတာ သြားေခ်ာင္းၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ကို မွန္းထုတာ ပိုမ်ားလာတယ္။ အဟက္။
ႀကီးႀကီးသီက အဲလို ထြားထြားေတာင့္ေတာင့္ႀကီးမဟုတ္ဘူး။ အရပ္လည္း နည္းနည္းပုတယ္ ခပ္ဝဝ လို႔ေခၚရမယ္။ အသားညိဳညိဳ ကြၽဲေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္ႀကီးနဲ႔ ခတ္တည္တည္ ေနတတ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲ တရားနာတို႔ ဘာ႐ြတ္ပြဲတို႔ ညာ႐ြတ္ပြဲတို႔ ဆိုလည္း ေရွ႕ဆုံးက။ အခုလည္း ၿခံထဲသြားတာ ဥပုဒ္ေန႔မို႔တဲ့ ေယာဂီထမိန္နဲ႔ ပုတီးလည္ပင္းမွာ ဆြဲလို႔။ ဥပုဒ္ေတာ့ မယူဖူးတဲ့၊ သူက အစာအိမ္ရွိလို႔ နည္းနည္းေတာ့စားရမွဆိုပဲ။ ၿခံထဲမွာ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ေအးခ်မ္းတုန္း ပုတီးစိတ္ရေအာင္တဲ့ သူမ်ားေတြ သူ႔ကို လွမ္းေမးေတာ့ ျပန္ေျပာတာ ၾကားရတာပဲ။ အဲဒါမ်ိဳးဟာေတြေၾကာင့္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မေနလို႔ မွန္းခဲ့တဲ့ထဲ မပါခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ အခုလို႔ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္တို႔ အေၾကာင္းေတြးၿပီး တင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဘယ္မိန္းမ မဆို လိုးလို႔ရရင္ လိုးပစ္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေနၿပီေလ။ ဒီၾကားထဲ ေပါင္ခ်င္းက ဖိကပ္ၿပီး ထိေနေတာ့ မိန္းမ အသားဆိုတာ ထိလိုက္ရင္ အိေနၿပီး အဖိုအမ ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္မဟုတ္လား။ ႀကီးႀကီးသီကို လည္း လိုးခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာရတာေပါ့။
ကားကလည္း ၾကပ္၊ ႀကီးႀကီးသီက သူ႔ေဘးက ဘဲႀကီးကို ကိုယ္တေစာင္းလွည့္ ေက်ာေပးထားၿပီး သူ႔ညာဘက္လက္ကို ကြၽန္ေတာ့္ ေနာက္ေက်ာက ကားေဘာင္ေပၚ တင္ထားလို႔ သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းကို ထိထိေနတယ္။ အစပိုင္း ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ္ကို ႀကဳံ႕ထိုင္ေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့ အသာေလွ်ာ့ထားလိုက္ၿပီး ထိႏိုင္သေလာက္ထိ ဖိႏိုင္သေလာက္ ဖိထားလိုက္တယ္။ မ်က္ေစ့ကိုလည္း ေမွးထားၿပီး အိပ္ငိုက္သလို ဟန္ေဆာင္ထားလိုက္တယ္။ ႀကီးႀကီးသီကလည္း သားေအာင္စိုး အိပ္ငိုက္ေနရင္ ႀကီးသီ့ကိုယ္ကို မွီထားဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ အႀကိဳက္ေပါ့ေလ။
လွည္းကူးက ၿခံေရာက္ေတာ့ ၿခံက အလုပ္သမားေတြ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ထမင္းဟင္းနဲ႔ စားၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႀကီးႀကီးသီက ၿခံထဲ လိုက္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ခဏနားရေအာင္ ဆိုၿပီး သူတို႔ အိမ္ကိုသြားၾကတယ္။ အဲဒီအိမ္ေလးက ပုံမွန္က ေသာ့ခပ္ထားၿပီး သူတို႔လာမွ ဖြင့္ေပးတာ။ အလုပ္သမားေတြက သူတို႔ တန္းလ်ားမွာပဲ ေနၾကတယ္။ အိမ္ကေလးက သိပ္မက်ယ္ဘူး ဧည့္ခန္း၊ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းနဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာ ဒါပဲ ရွိတယ္။ အခန္းေတြက ကုတင္ေတြ မရွိဘူး၊ ဖ်ာေတြပဲ ခင္းထားတယ္။ တစ္ခန္းကို စတိုခန္းလို သုံးထားၿပီး ပစၥည္းေတြ ဖုံေတြနဲ႔ မို႔ ေနာက္တစ္ခန္းမွာပဲ ဖ်ာႏွစ္ခ်ပ္ခင္း ေခါင္းအုံးတစ္လုံးစီ ခ်လိုက္ၾကတယ္။ သားေအာင္စိုး အိပ္လိုက္၊ ႀကီးသီ ပုတီးစိတ္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုၿပီး သူ႔အတြက္ခင္းထားတဲ့ ဖ်ာကေလးမွာ ထိုင္ဘုရားရွစ္ခိုးၿပီး ပုတီး စိတ္ေနေတာ့ သူနဲ႔ ႏွစ္ေပေလာက္အကြာမွာ ပက္လက္လွဲအိပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္က အိပ္လို႔ မေပ်ာ္၊ ကားေပၚမွာ ထန္လာတဲ့ စိတ္က ခုလို တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အိမ္တစ္လုံးထဲမွာ က်ားႏွင့္မ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက ပိုၿပီး ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ကို ဒုကၡေပးေနတယ္။ လီးကလည္း တအားေတာင္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီနဲ႔ ပြန္းတာေတာင္ နာေနၿပီမို႔ ခုန အိမ္သာသြားရင္း ေရခ်ိဳးခန္းက တန္းမွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ၿပီး လွန္းထားခဲ့တယ္။ အခု အိပ္ေပ်ာ္ေနသလို ဟန္ေဆာင္ၿပီး၊ ေဘးနားမွာ ထိုင္ ပုတီးစိတ္ေနတဲ့ ႀကီးႀကီးသီကို မ်က္လုံး ေမွးထားၿပီး ၾကည့္ေနမိတယ္။
ႀကီးႀကီးသီရဲ႕ ေယာဂီေရာင္ ထမိန္ေအာက္က ေပါင္လုံးႀကီးေတြ၊ အက်ႌအျဖဴလက္ရွည္ ရင္ဖုံးေအာက္က အသက္ရႈလိုက္တိုင္း ေမာက္ေမာက္တက္လာတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ မ်က္ေစ့ထဲမွာ ႀကီးႀကီးသီက မယ္ဗမာေလာက္ကို လွလာသလိုပဲ။ ေဇာ္မင္းေအာင္ေတာ့ ေဒၚေလးျမတ္ကို ဘယ္လို ခ်ဴပ္ေနၿပီ ဆိုတာကို အေတြးထဲ ပုံေဖၚေတြးလိုက္တာနဲ႔ လီးႀကီးက မာေတာင္တက္လာတာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ႀကီးႀကီးသီ ပုတီးစိတ္ၿပီးသြားေတာ့ ဦးခ်လိုက္ၿပီး ထလိုက္ေတာ့ လွစ္ကနဲ ေပၚသြားတဲ့ ေျခသလုံးသားနဲ႔ ေပါင္အတြင္းသား ညိဳဝင္းဝင္းေလးေတြက ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို မလုပ္သင့္တာေတြ လုပ္ဖို႔ ႏိုးဆြေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ အဲဒါနဲ႔ ႀကီးႀကီးသီ ျပန္မလာခင္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္ပုဆိုးကို ေပါင္ရင္းနားထိ မတင္ၿပီး မာေတာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို လြတ္လပ္ေရး ေပးလိုက္တယ္။ လီးႀကီးက အလံႀကီးလို ေထာင္ေနၿပီေပါ့။
မၾကာခင္ပဲ ႀကီးႀကီးသီ အေနာက္ေဖးဘက္က ျပန္လာတဲ့ ေျခသံၾကားလိုက္ရတယ္။ ရင္ေတြ တဒုံးဒုံး ခုံေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲက ေတာ့ ဟိုက္ငါမွားၿပီ ဆိုၿပီး ပုဆိုးျပန္ဖုံးမယ္လို႔ ေတြးလိုက္တုန္း ႀကီးႀကီးသီဖတ္ကနဲ အခန္းထဲ ေရာက္လာတာကို မ်က္လုံးေမွးေမွးေလးထဲက ျမင္လိုက္ရတယ္။
ႀကီးႀကီးသီကလည္း အခန္းထဲ ဝင္လိုက္တာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကို တန္းျမင္တယ္၊ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ႐ုတ္တရက္ ဝိုင္းစက္သြားၿပီး ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာမွာပဲ ေျခစုံရပ္ေနတာ ျမင္ေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သား ေအာင္စိုး၊ သား ေအာင္စိုး ဆိုၿပီး လွမ္းေခၚတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ေနသလားလို႔ စမ္းတာေနမယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဆက္အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနလိုက္တယ္။ ခဏေနေတာ့ ေျခဖြဖြေလး နင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ အနားေလွ်ာက္လာတယ္။ အနားမွာ ရပ္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ေနရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ရင္ေတာ္ေတာ္ခုန္ေနၿပီ။
ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ေဘးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္လိုက္ရင္း ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးကို အသာလာလႈပ္ၿပီး ႏိုးျပန္တယ္။ သားေအာင္စိုး ေပါ့။ အဲဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္ ဘာစိတ္႐ိုင္းဝင္သြားလဲ မသိဘူးဗ်ာ ျဗတ္ကနဲ ႀကီးႀကီးသီလက္ကို ဆြဲၿပီး သူ႔ကိုယ္လုံးကို ဖက္ပစ္လိုက္မိတယ္။ သူ႔ဆီက အိုကနဲ အသံထြက္လာတယ္။ ေနာက္ သူ႔ကိုယ္လုံးကို လိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး သူ႔ေပၚ ကြၽန္ေတာ္ခြတက္လိုက္ကာ သူ႔မ်က္ႏွာ အႏွံ႔ကို ေလွ်ာက္နမ္းေနမိတယ္။
ႀကီးႀကီးသီကလည္း အတင္း႐ုန္းတယ္ ဟင္ ေအာင္စိုး မင္းဘာလုပ္တာလဲေပါ့။ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း သူ႔ထမိန္လည္းေျပ။ ကြၽန္ေတာ့လီးႀကီးက လည္း သူ႔ေပါင္အတြင္းသားေတြကို ဟိုထိုးဒီထိုးဆိုေတာ့ နည္းနည္း ၿငိမ္သြားသလိုပဲ သူ႔ကိုယ္လုံးကလည္း တုန္ခါေနတယ္။ မင္းမင္း မိုက္႐ိုင္းတယ္ကြာ ၊ ငရဲႀကီးလိမ့္မယ္ မလုပ္နဲ႔တဲ့ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး လီးကို တစ္ခုခုထဲ ထည့္ခ်င္တာပဲ သိေတာ့တယ္။ ႀကီးႀကီးသီရဲ႕ ေပါင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးကို ကြၽန္ေတာ့္ဒူးနဲ႔ ၿဖဲကားလိုက္ၿပီးေတာ့ လီးကို သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္တယ္။ ေစာက္ဖုတ္က အေမႊးေတြ အထူႀကီး ဖုံးေနေပမဲ့ နည္းနည္း စိုတိုတိုေလး ျဖစ္ေနလို႔ အေပါက္ကိုေတာ့ မွန္းလို႔ရေနတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ထိန္းကိုင္ရင္း ႀကီးႀကီးသီရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ဝကို ေတ့ၿပီး ထိုးခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ အ ကနဲ အသံနဲ႔ အတူပဲ ႀကီးႀကီးသီ လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းဖို႔ ႀကိဳးစားလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အတင္းဖက္ထားၿပီး ဖင္ကိုပဲေကာ့ၿပီး လီးႀကီးကို ထိုထည့္ပစ္လိုက္တယ္။  ေကာင္းလိုက္တဲ့ အရသာဗ်ာ၊ အထဲမွာ ေႏြးေနတာပဲ။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းလည္း မွန္သြားေရာ ဖင္ကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ေဆာင့္ေပးတာ ခဏေနေတာ့ ႀကီးႀကီးသီ ကြၽန္ေတာ့္ကို အသားကုန္ ဖက္လာေတာ့တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း တအီးအိးနဲ႔ေပါ့။ ေနာက္ ထပ္ေဆာင္ရင္း ေဆာင့္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ လီးထိပ္က လေရေတြ ပန္းထြက္ၿပီး တခ်ီၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ရက္နဲ႔ေပါ့။
ကြၽန္ေတာ္က တခ်ီသာၿပီးသြားတယ္ ပထမဦးဆုံး အႀကိမ္ဆိုေတာ့ ဘယ္ဝမလဲဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ခါလည္း မရေတာ့မွာစိုးလို႔ ႀကီးႀကီးသီရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲက လီးကို မထုတ္ပဲနဲ႔ စိမ္ထားရင္း ႀကီးႀကီးသီကိုလည္း ဖက္ထားရင္း သူ႔လည္ပင္းေတြ နား႐ြက္ေတြကို ေလွ်ာက္နမ္းေနမိတယ္။ ႀကီးႀကီးသီကေတာ့ မ်က္ေစ့ကို မွိတ္ထားတယ္။ ႀကီးႀကီးသီ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သြားနမ္းလိုက္မွ မ်က္လုံးပြင့္လာတယ္။ “ေကာင္ေလး ဖယ္အုံး” “ဟင့္အင္း ဖယ္ေသးဘူး ၊ ဝေသးဘူး ႀကီးသီ” “ဟယ္ မေကာင္းဘူးထင္တယ္၊ နင္က ငါ့သားနဲ႔မွ ႐ြယ္တူကို ငါအလိုလိုက္မိတာ မွားၿပီထင္တယ္” ေျပာရင္း ဆိုရင္း လႈပ္ရွားရင္းနဲ႔ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲက ကြၽန္ေတာ့္ လီးက ျပန္မာလာတယ္၊ သူလည္း သိတယ္ မ်က္ႏွာက ရွက္တက္တက္ ျဖစ္ေနတဲ့ပုံနဲ႔။
“ဒုကၡပါပဲ ဒီကေလးနဲ႔ေတာ့” ကြၽန္ေတာ္က ခုနကပဲ ဘယ္လို ေဆာင့္လိုးရမယ္ဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားၿပီ ဆိုေတာ့ ဖင္ကို ႂကြရင္း ႂကြရင္းနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စလိုးေပးပါတယ္။ ႀကီးႀကီးသီလည္း ကြၽန္ေတာ့္ ခါးကို သူ႔ေပါင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးနဲ႔ ညႇပ္ထားရင္း သူ႔ဖေႏွာင့္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေပါင္ ေနာက္ပိုင္းေတြကို ဆြဲဆြဲယူေနေတာ့ ေဆာင့္ရတာလည္း ပိုေကာင္းလာတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အရွိန္ရလာၿပီး ကြၽန္ေတာ္လည္း အားကုန္ေဆာင့္၊ သူလည္း အံေလးႀကိတ္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးလာတယ္။ အခန္းထဲ မွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ တဖတ္ဖတ္ေဆာင့္သံနဲ႔ အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းသာ ဖုံးလႊမ္းေနပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ ဒုတိယအခ်ီကေတာ့ ပထမအခ်ီထက္စာရင္ နည္းနည္း ပိုၾကာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ီ ၿပီးတာနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားၿပီး တကယ္ကို အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကပါတယ္။
“ဟဲ့ ထ ထေတာ့ သားေအာင္စိုး၊ ေနေစာင္းေတာ့မယ္၊ ၿခံထဲ လုပ္စရာရွိတာေလးေတြ လုပ္ၿပီး အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္” ႀကီးႀကီးသီ လႈပ္ႏိုးေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိပ္ယာက ႏိုးလာပါတယ္။ တေရးေကာင္းေကာင္း အိပ္လိုက္ရလို႔လားမသိဘူး လူလည္း အားျပည့္ၿပီး လီးႀကီးကလည္း ပုဆိုးေအာက္မွာ ေထာင္မတ္ေနပါတယ္။ ႀကီးႀကီးသီက လည္း အဝတ္အစားေတြ ေသေသသပ္သပ္ ျပန္ဝတ္ၿပီးေနပါၿပီ။ “ႀကီးသီ ဒီမွာ ၾကည့္ပါဦး” ကြၽန္ေတာ့္ ပုဆိုးကို လွန္ၿပီး ေထာင္မတ္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို ျပလိုက္ပါတယ္။ “ဟယ္ ေကာင္ေလး ဒုကၡပါပဲ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး သြားသြား ေသးသြားေပါက္လိုက္ေတာ့” “ႀကီးသီ အဲဒါ ေသးေပါက္ခ်င္လို႔ ေတာင္တာ မဟုတ္ဘူး၊ မထခင္ တခ်ီ အျမန္ေလး လုပ္လိုက္ရေအာင္ေနာ္” “ဟင့္အင္းကြာ ေနာက္မွပဲလုပ္ေတာ့ မင္းဟာလဲ ငါေတာ့ မွားၿပီထင္ပါတယ္” “ခဏေလးပါ ႀကီးသီရယ္ လာ အက်ႌေတြ မေၾကေအာင္ ေလးဘက္ေထာက္ေပး ကြၽန္ေတာ္ အေနာက္ကပဲ ေဒါ့ကီဆြဲမယ္” “ဘာလဲဟဲ့ ေဒါ့ကီဆြဲမယ္ဆိုတာ” “ဟာ ႀကီးသီကလည္း ေခြးလိုးလိုးမယ္ ဆိုတာကို ဘိုလို ေျပာတာပါ” “ဟယ္ ခက္ေတာ့တာပါပဲ” ဒါေပမဲ့လည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ထမဲ့ကိန္း မျမင္တာနဲ႔ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေပးရွာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ႀကီးသီရဲ႕ ဖင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ေအာက္ဖက္က ျပဴထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ဝကို လီးေတ့ၿပီး ဗီဒီယိုေတြထဲ ျမင္ဘူးတဲ့ အတိုင္း ေဒါ့ကီ ေဆာင့္လိုးမိေနပါေတာ့တယ္။
လီးႀကီး က ေစာက္ရည္ေတြေၾကာင့္ တပလြတ္ ပလြတ္ ျမည္ေနတာေရာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ ေပါင္ၿခံနဲ႔ ႀကီးသီ ဖင္တုံႀကီး တဖတ္ဖတ္ ျမည္ေနတာေရာ ပင့္ပင့္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အီးအီး ေအာ္ေနတဲ့ ႀကီးသီ ၿငီးသံကေရာ လီးႀကီးမွာ ခံစားရတဲ့ အီစိမ့္ေနတဲ့ အရသာကို ပိုၿပီး အားျဖည့္ေပးေနသလိုပါပဲ။ ဒီတစ္ခါလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခ်ိန္ထိန္းထားႏိုင္လို႔ ႀကီးသီေတာင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ မ်က္ႏွာကို ေမွာက္ခ်ၿပီး ဖင္ႀကီး ေထာင္ေပးလာပါေတာ့တယ္။ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္လို႔၊ ေယာဂီအေရာင္ ထမိန္က ခါးေပၚ ကြင္းလိုက္လွန္ေနၿပီး ဖင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးက တုံကနဲ တုံကနဲ ျဖစ္သြားေအာင္ ေဆာင့္ေနရတာ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း အရင္းရဲ႕ အေမပါလား ဆိုတာေတြးမိသြားတာနဲ႔ လီးႀကီးက တုံကနဲ ျဖစ္ၿပီး လေရေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့တာပါပဲဗ်ာ။
ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ တစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို သူနဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ေနတာ သြားႀကီး အၿဖီးသားနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔အေမကို လိုးခဲ့ရေတာ့ မ်က္ႏွာေတာ့ နည္းနည္းပူေနတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ ဘယ္သူမွ ထင္စရာအေၾကာင္း မရွိဘူးဗ်ာ။ အဲေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိပ္ျပာလုံေနတာေပါ့။ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္ အေၾကာင္းကလည္း သိခ်င္ေနေတာ့ ေနလည္စာ စားခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ လူသူေဝးတဲ့ တစ္ေနရာမွာ စားစရာ ထုတ္စားၾကရင္း သူေျပာျပတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို နားေထာင္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ ေဇာ္မင္းေအာင္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔အေမတို႔ ထြက္သြားၿပီးတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကို ေရာက္လာေတာ့တာပဲတဲ့။ ေဒၚေလးျမတ္ကလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ထန္ေနလဲဆိုေတာ့ သူေရာက္တာနဲက အိမ္ေရွ႕တံခါး ပိတ္လိုက္ၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္ၾကတာပဲတဲ့။ သူကလည္း ေဒၚေလးျမတ္ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေပးၿပီး၊ ေဒၚေလးျမတ္ကလည္း သူ႔လီးကို စုပ္ေပးတယ္တဲ့။ ေနာက္ေတာ့ ေလးခ်ီေလာက္ လိုးျဖစ္တယ္တဲ့။ 
ေဒၚေလးျမတ္ ဖင္ဘူးေတာင္း ေထာင္ေပးတုန္း အေနာက္ကေန သူ႔ဖုန္းနဲ႔ ခိုး႐ိုက္ထားတာ ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပတယ္။ လွလိုက္တဲ့ ဖင္ႀကီးဗ်ာ။ အေမႊးေတြလည္း ေျပာင္ေနေအာင္ ရိပ္ထားလို႔ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းႀကီးက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက ျပဴးထြက္ေနတယ္။ အရည္ၾကည္ေတြနဲ႔လဲ့ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ့ လုံျခည္ထဲမွာေတာင္ လေရေတြ ထြက္က်ခ်င္သြားတယ္။ ေဟ့ေကာင္ ငါ့ကို ရွယ္လုပ္ကြာ၊ ငါလည္း ၾကည့္ၿပီး ထုခ်င္လို႔ ဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းကို အဲဒီပုံ ရွယ္လုပ္ေပးတယ္။ သူ႔အေျပာအရေတာ့ ေဒၚေလးျမတ္က ေတာ္ေတာ္ထန္တယ္ဆိုပဲ၊ အဲေလာက္ထန္တဲ့ မိန္းမက ေယာက္်ား နဲ႔ ေဝးေနရတာ ၾကာတယ္ဆိုေတာ့ ဆာေနတာေပါ့။ အဲေတာ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိေနတဲ့ ေယာက္်ားေလးနဲ႔ဆို စိတ္ေတြက ထလာၿပီး ၿငိတတ္တာပဲတဲ့။
ေဇာ္မင္းေအာင္က ငါသာ မင္းနဲ႔ အတူတူ မရွိရင္ ဆရာမက မင္းနဲ႔ေတာင္ ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီတဲ့။ သူ႔မွာက ေ႐ြးစရာရွိေတာ့ တူအရင္းအစား တူသူငယ္ခ်င္းကို ေ႐ြးရတာေပါ့တဲ့။ အဲေကာင္က ဆရာႀကီး လာလုပ္ျပေနတယ္။ သူေျပာတာ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေဒၚေလးျမတ္ကို တအားကို လုပ္ခ်င္ေနတယ္။ ေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ကိုယ့္ဖုန္းထဲက ေဒၚေလးျမတ္ ဖင္ႀကီးကို ဖြင့္ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုပစ္လိုက္ရတယ္။ အား ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို လုပ္ခ်င္မွန္း မသိဘူးဗ်ာ။ ကိုယ့္အေဒၚရင္းဆိုတဲ့ ဟာႀကီးေၾကာင့္မ်ားလား မသိဘူး။ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဖိုင္နယ္ စာေမးပြဲကလည္း နီးလာေတာ့ ေသာၾကာ စေန ညေတြမွာ ေဇာ္မင္းေအာင္က အိမ္မွာ လာအိပ္ၿပီး စာက်က္မယ္ဆိုၿပီး သူ႔အိမ္ကို ေျပာထားေတာ့ သူ႔အိမ္ကလည္း ခြင့္ျပဳတယ္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခ်ာင္းဖို႔ အကြက္ထြင္ေပးမယ္ ေျပာထားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း ရင္ခုန္ေနရတာေပါ့။
ေသာၾကာေန႔ ညဘက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာလုပ္ေနၾကေတာ့ ညကိုးနာရီေလာက္မွာပဲ ေဒၚေလးျမတ္က အိပ္ေတာ့မယ္ နင္တို႔ စာလုပ္ၿပီးရင္ မီးေတြ အကုန္ပိတ္ၿပီးမွ အိပ္ၾကေနာ္လို႔ မွာသြားတယ္။ ည ၁၂ နာရီေလာက္က်မွ ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာၾကည့္တာ ရပ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို အေပၚတက္အိပ္ေတာ့လို႔ ေဇာ္မင္းေအာင္က ေျပာတယ္။
မင္း အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ဦး၊ ဆရာမ က ေသခ်ာေအာင္ လာတက္ၾကည့္ရင္ ၾကည့္မွာ၊ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ဆင္းလာခဲ့၊ မင္း အေသအျခာ ျမင္ရေအာင္ ငါ မီးဖြင့္ၿပီး လိုးမွာလို႔ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အေပၚထပ္တက္ၿပီး ကိုယ့္အိပ္ယာမွာ ကိုယ္အိပ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။ စာလည္းလုပ္ လူလည္း ပင္ပန္းေနလို႔လား မသိဘူး အိပ္ယာေပၚ လွဲလိုက္တာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ေနာက္ေတာ့ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိဘူး ျဖတ္ကနဲ ႏိုးလာတယ္။ ႏိုးႏိုးခ်င္းပဲ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚေလးျမတ္တို႔ကို သတိရလိုက္မိတယ္။ ေဘးနားက နာရီကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နာရီဝက္ေလာက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ။ အဲဒါနဲ႔ အိမ္ေအာက္ထပ္ကို အသာေျခဖ်ားေထာက္ ဆင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္။ ေဒၚေလးျမတ္ အခန္းက အသံသဲ့သဲ့ ၾကားေနရတယ္။ ဟိုက္ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ငါေတာ့ ေနာက္က်သြားၿပီထင္တာ။ သူတို႔ လုပ္တုန္းပါလား ဆိုၿပီးအခန္းဝနား လိုက္ကာၾကားကေန ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲမွာ မီးလုံးေသးေသးေလး ဖြင့္ထားေပမဲ့ ညက ေမွာင္ေနေတာ့ အခန္းထဲမွာ လင္းထိန္ေနသလိုပဲ အကုန္ျမင္ေနရတယ္။
ေဇာ္မင္းေအာင္က ပက္လက္အိပ္လို႔ ေဒၚေလးျမတ္ဖင္ႀကီးကုန္းၿပီး လီးစုပ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လုံျခည္လွန္ၿပီး မာေတာင္ေနတဲ့ ကိုယ့္ လီးကို ကိုယ္လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိတယ္။ ေဒၚေလးျမတ္ ႏို႔ႀကီးေတြက ေဇာ္မင္းေအာင္ ေပါင္ေတြေပၚမွာ ပြတ္ေနၿပီး ေပါင္လုံးႀကီးေတြကလည္း မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေဖြးေနတယ္။ ေခြးမသား ေဇာ္မင္းေအာင္က ေဒၚေလးျမတ္ ေခါင္းကို ကိုင္ထားၿပီး တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ သူ႔ဖင္ကိုေကာ့ၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ ပါးစပ္ကို လီးႀကီးထိုးထည့္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္လီးကို တအားဆုပ္ကိုင္ၿပီး ထုေနမိၿပီဗ်ာ။အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေဇာ္မင္းေအာင္က ကုန္းထၿပီး ေဒၚေလးျမတ္ကို ခုနအတိုင္းပဲ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ခိုင္းထားၿပီး အေနာက္ကေန ေဒါ့ကီ ဆြဲေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြက သိပ္ထေနေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္တို႔ မၿပီးေသးခင္ ကြၽန္ေတာ့္ လီးက လေရေတြ ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားတယ္။
လေရေတြ အကုန္လုံး ၾကမ္းျပင္ေပၚ က်ကုန္တယ္။ အဲေတာ့မွ လွန႔္ၿပီး ေနာက္ေဖးက အဝတ္စုတ္တစ္ခု သြားယူၿပီး ၾကမ္းကို လာသုတ္လိုက္ရတယ္။ ကပ္ေစးေစး ျဖစ္ေနလို႔ ေရနည္းနည္း ဆြတ္ၿပီး သုပ္လိုက္ရတယ္။ ၿပီးလို႔ ျပန္ေခ်ာင္းလိုက္ေတာ့ သူတို႔က ၿပီးေတာင္ ၿပီးေနၿပီ။ ေဒၚေလးျမတ္ကို ေဇာ္မင္းေအာင္က အေနာက္ကေနဖက္ၿပီး နားေနၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ေျခဖ်ားေထာက္ၿပီး အေပၚထပ္ ျပန္တက္လာခဲ့ေတာ့တယ္။ စာေမးပြဲေတြၿပီးလို႔ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္လာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အိမ္ခဏ ျပန္ရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚေလးျမတ္ အိမ္မွာက ဘယ္သူမွ အေဖာ္ရွိတာ မဟုတ္ေတာ့ အၾကာႀကီး ျပန္လို႔ မရဘူးေပါ့။ ဒီတစ္ခါ ေဒၚေလးျမတ္က သူလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကို လိုက္လည္မယ္တဲ့။ ေဇာ္မင္းေအာင္ကို အိမ္ေစာင့္ဖို႔ ထားခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ တူအရီး ႏွစ္ေယာက္ပဲ ထြက္လာခဲ့ၾကတာေပါ့။ ေဒၚေလးျမတ္ နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ခရီးသြားရေတာ့ အရင္တုန္းကလို စိတ္မဟုတ္ေတာ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေတာ့ ရင္တခုန္ခုန္ လီးတေထာင္ေထာင္ေပါ့။ ခရီးက သိပ္အေဝးႀကီးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကားေပၚေတြ ေလွေပၚေတြမွာ အသားခ်င္းထိရေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္မွာ ၾကက္သည္း တျဖန္းျဖန္းေပါ့။ ေဒၚေလးျမတ္ကေတာ့ ရိပ္မိမယ္ မထင္ဘူးေလ။ ေန႔ခ်င္းပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ကို ေရာက္တာေပါ့။ နယ္က အမ်ိဳးေတြကလည္း ေပ်ာ္ၾကတာေပါ့။ ေဒၚေလးျမတ္က လာလည္ခဲတာကိုး။ ဟိုအိမ္က ထမင္းစားဖိတ္လိုက္ ဒီအိမ္က ထမင္းစားဖိတ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ကို မရႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း မေတြ႕ရတာ ၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ကိုေတာင္မွ ေဒၚေလးျမတ္ ညဘက္ အိမ္မွာ နားတဲ့ အခ်ိန္က်မွပဲ သြားေတြ႕ျဖစ္ေတာ့တယ္။
တစ္ည သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထန္းရည္ေလး ဘာေလးခ်၊ အာ႐ိုက္တာ မိုးခ်ဴပ္သြားၿပီး လမိုက္ညမို႔ အိမ္ကို စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ျပန္လာရတယ္။ အိမ္အေနာက္ဘက္ ၿခံစည္း႐ိုးနားမွာ ဒီတိုင္းပဲ ေသးေကာ့ပန္းေနတုန္း အိမ္ေနာက္ဝန္းထဲက ႏြားတင္းကုပ္ဘက္မွာ မီးေရာင္ေလး လက္ကနဲ တခ်က္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ဒီအခ်ိန္ႀကီး ဘယ္သူမ်ားလည္း မသိဘူးဆိုၿပီး စပ္စုခ်င္စိတ္နဲ႔ အနားကပ္သြားၿပီး ထရံေပါက္က သြားေခ်ာင္းေတာ့ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ လိုးေနၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
မိန္းမက ခါးေလာက္ျမင့္တဲ့ ဝါးတန္းေလးကို ကိုင္ထားရင္း ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ပစ္ထားတာကို ေယာက္်ားက အေနာက္ကေန ေဆာ္ေနတာ။ မိန္းမ အသားက ဖန္မီးအိမ္အေရာင္ေအာက္မွာ ဝင္းေနၿပီး အေနာက္က ေဆာ္ေနတဲ့ ဘဲႀကီးအသားအရည္က ေတာ့ ညိဳေမာင္းေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပါင္တန္ေတြက ႂကြက္သား အျပည့္နဲ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ေဆာင့္ေဆာင့္ၿပီး လိုးေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ မိန္းမရဲ႕ ေပါင္လုံးႀကီးေတြကလည္း ေခ်ာမြတ္ေနၿပီး အေနာက္က လူႀကီး ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဖင္ႀကီးေတြက အိကနဲ တုံတုံခါသြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔က ေတာ္ေတာ္ ခရီးေရာက္ေနၾကၿပီဗ်၊ ၿပီးကာနီးလို႔လား မသိဘူး ခပ္သြက္သြက္ကို ေဆာင့္လိုးေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေယာက္်ားႀကီးက ႐ုတ္တရက္ ေဆာင့္ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ေနာက္ဆုပ္ရပ္လိုက္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ခ်က္ျခင္း ေနာက္လွည့္ၿပီး ေယာက္်ားႀကီးေရွ႕မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေယာက္်ားႀကီးရဲ႕ ေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ ႐ႊမ္းေျပာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံစုပ္လိုက္တယ္။အဲဒီေတာ့မွ မီးေရာင္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
“ဟိုက္ ေဒၚေလးျမတ္ပါလား” သူတို႔ ၾကည့္ရတာ အတိုင္အေဖာက္ ညီလြန္းလို႔ ဒါဟာ သူတို႔ အတြက္ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ ခဏေလး အတြင္းမွာပဲ ေဒၚေလးျမတ္ ပါးေတြ ေဖာင္းလိုက္ ပိန္လိုက္နဲ႔ လည္ေခ်ာင္းလည္း လႈပ္ေနေတာ့ လေရေတြကို မ်ိဳခ်ေနတယ္ဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္။ “အားးးးး ေကာင္းလိုက္တာ ျမတ္ေလးရယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ကိုရီး ေမ့လို႔ မရတာေပါ့” ေယာက္်ားႀကီး အသံၾကားလိုက္ရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားမိတယ္။ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖ အသံပဲ။ ေဒၚေလးျမတ္က တကယ္ေတာ့ သူ႔ခယ္မပဲ။ ခယ္မ ကို ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ဗ်င္းေနလဲ မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းထုတ္ၿပီး ဖုန္းထဲက ကင္မရာနဲ႔ခ်ိန္ၿပီး ဗီဒီယို ႐ိုက္လိုက္တယ္။ အလင္းေရာင္က နည္းလို႔ ေသျခာမျမင္ရေပမဲ့ ေဒၚေလးျမတ္ မ်က္ႏွာကိုေတာ့ ေသျခာျမင္ရတယ္။
အေဖက ေဒၚေလးျမတ္ ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးလိုက္ပုံပဲ။ ေဒၚေလးျမတ္က ေသျခာစုပ္ၿပီးေတာ့ လီးႀကီးကိုေတာင္ ယက္ေပးေနတယ္။ ၿပီးသြားေတာ့မွ အေဖက ေဒၚေလးျမတ္ကို ဆြဲထူၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ဖုန္းကို ပိတ္လိုက္ၿပီး အိမ္ဘက္ကို အေျပးေလး ျပန္လာလိုက္တယ္။ အဲလိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။  ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ တို႔လည္း မရွိၾကဘူး ဘုရားဖူး ထြက္သြားၾကတယ္ဆိုလား၊ တစ္မိသားစုလုံး မရွိဘူး။ ကြၽန္ေတာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းက သူပဲတြဲေနတာရွိေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ပ်င္းေနတာေပါ့။ ဖုန္းထဲက ေဒၚေလးပုံေတြ ရယ္ အေဖ့ကို သူမ ပုေလြမႈတ္ေပးေနတဲ့ ပုံရယ္ကို ျပန္ျပန္ၾကည့္ၿပီး ဂြင္းထုေနမိတာေပါ့။
တေန႔တျခား ေဒၚေလးကို လိုးခ်င္စိတ္ေတြပဲ ထႂကြေနရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လိုမွ အစြမ္းအစက မရွိဘူး။ ေဇာ္မင္းေအာင္ အေမနဲ႔တုန္းကေတာ့ တိုက္ဆိုင္လို႔၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစိမ္းမိန္းမေလ၊ အခုက ကိုယ့္အေဒၚ အရင္းဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မစရဲဘူးေလ။ အဲဒီၾကားထဲမွာ ေဒၚေလး ေနာက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ လိုးေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရျပန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ့္ကို အံအားသင့္သြားတယ္။ ေဇာ္မင္းေအာင္လို ကြၽန္ေတာ့္ အ႐ြယ္ ေကာင္ေလးနဲ႔ေရာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ အေဖလည္းျဖစ္ သူ႔မတ္လည္းျဖစ္တဲ့ သူနဲ႔ေရာ ျဖစ္တာကို သိရလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ထန္ေနတုန္း အခု ေနာက္တစ္ေယာက္နဲလည္း ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကို တဏွာႀကီးပါလားလို႔ သိလိုက္ရတယ္။ အဲဒီ ေနာက္တစ္ေယာက္က ကိုေမာင္ေလး တဲ့။ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။ ခပ္ပုပု အညာသား။ သူက ေဒၚေလးျမတ္ ေယာက္်ား သေဘၤာသားက ေထာင္ေပးထားတဲ့ တကၠစီကို ေမာင္းေနတာ။ ေဒၚေလးျမတ္ ေယာက္်ားကလည္း အဲဒီလူကို ေတာ္ေတာ္ယုံပုံရတယ္ ကားကို တခါထဲ အပ္ထားတာ။ တစ္လ တစ္ခါပဲ ပိုက္ဆံကို ေဒၚေလးျမတ္ဆီ လာလာေပးခိုင္းတာ။
တေန႔ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဦးမယ္လို႔ ေဒၚေလးျမတ္ကို ေျပာၿပီး ထြက္သြားတာ ႐ုပ္ရွင္ကလည္း လူေတြ တအားၾကပ္တာနဲ႔ စိတ္ပ်က္ၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ေရွ႕မွာ ကိုေမာင္ေလး ေမာင္းတဲ့ တကၠစီကား ရပ္ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေနဘူး၊ အိမ္ေရွက တံခါးကို သြားဆြဲၾကည့္လိုက္ေတာ့ အထဲက ဂလန႔္ခ်ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ထူးဆန္းသြားတယ္။ ေဒၚေလးအေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းစဥ္းစားမိၿပီး အသာ အိမ္ေဘးကို ဆင္းလာခဲ့ၿပီး ေဇာ္မင္းေအာင္ နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ကို ေခ်ာင္းတဲ့ ေနရာကေန သြားေခ်ာင္းမိတယ္။
ေတြ႕ပါၿပီဗ်ာ၊ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ ေမွာက္ကုန္းေနတဲ့ ေဒၚေလးကို အေနာက္ကေန ဖင္ေျပာင္ႀကီးနဲ႔ ေဆာ္ေနတဲ့ ကိုေမာင္ေလး ေပါ့။ ၾကမ္းေပၚမွာေတာ့ ေဒၚေလး ထမိန္ေရာ ကိုေမာင္ေလး လုံခ်ည္ေရာ ကြင္းလုံးပုံက်လို႔။ ကိုေမာင္ေလးက အားရပါးရကို အေနာက္ကေန ေဆာင့္လိုးေနတာ။ စားပြဲေပၚမွာ ပန္းကန္ ခြက္ေယာက္ ဘာမွ မရွိလို႔ ေတာ္ေတာ့တယ္။ ႏို႔မို႔ ဆိုရင္ေတာ့ အကုန္ျပဳတ္က်ၿပီး ကြဲကုန္မွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။
ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ဆိုေတာ့ ကိုေမာင္ေလး ဖင္ရႈံ႕ ဒူးေကြးၿပီး ေကာ့ေကာ့ ေဆာင့္ေနတာကို အထင္းသား ျမင္ေနရတယ္။ လီးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ ေနရာက မျမင္ရဘူး၊ ဒါေပမဲ့ လိုးေနတာကေတာ့ အသိသာႀကီးမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ လီးက လည္း တအားေတာင္လာတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပုဆိုးေအာက္ လက္ထည့္ၿပီး ဂြင္းထုေနလိုက္မိတယ္။
ကိုေမာင္ေလးကလည္း ေဒၚေလးခါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ၿပီး ဆြဲဆြဲေဆာင့္တယ္၊ ေဒၚေလးဆီက တအင့္အင့္ အသံေလးပဲ ၾကားရတယ္။ ကိုေမာင္ေလး ေပါင္ၿခံနဲ႔ ေဒၚေလး ဖင္လုံးႀကီးေတြ တဖတ္ဖတ္ ႐ိုက္သံကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေနရာကေတာင္ ၾကားေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုေမာင္ေလး ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ျမန္လာၿပီး အားကုန္ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ေပါင္ၿခံကို ေဒၚေလး ဖင္ႀကီးေတြမွာ ကပ္ထားလိုက္တယ္။ ၾကည့္ရတာ ေဒၚေလး ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔လရည္ေတြ ညႇစ္ထုတ္ေနၿပီထင္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း လေရေတြ အိမ္နံရံကို ပန္းထုတ္ၿပီး ၿပီးသြားတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေဒၚေလးျမတ္ ဒီေလာက္တဏွာႀကီးၿပီး လူတကာကို ကုန္းေနတာ ငါတစ္ေယာက္ထဲ အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေတြးေနမိတယ္။ တခါတေလ မုဒိန္းေတာင္ တက္က်င့္ခ်င္စိတ္ ေပါက္ေနရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္တို႔ ျပန္ေရာက္လာၾကတဲ့ မနက္ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ရင္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ေဇာ္မင္းေအာင္ကို ကြၽန္ေတာ့္ အေတြ႕အႀကဳံေတြ အကုန္ေျပာျပလိုက္မိတယ္။ ေဇာ္မင္းေအာင္ ကၿပဳံးရင္း “ဆရာမက တအားထန္တာ အဲလိုပဲေနမွာဆိုတာ ငါထင္သားပဲ ၊ မင္းအခုထိ သူ႔ကို တက္မလိုးေသးတာေတာင္ ငါက အံ့ၾသေနတာ” “မင္းကလည္း ငါက သူ႔တူအရင္းႀကီးဟာကို ဘယ္လုပ္လို႔ရမလဲကြ” “မင္း တကယ္ လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိရင္ေတာ့ ႀကံလို႔ရပါတယ္ကြာ” ဟု ေဇာ္မင္ေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ၿပဳံးေစ့ေစ့ျဖင့္ ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ရွက္သြားေပမဲ့ လူက တင္းေနတာမို႔ မ်က္ႏွာပူပူျဖင့္၊ “လုပ္ေတာ့ လုပ္ခ်င္တာေပါ့ကြာ မင္းကလဲ” “မင္းလုပ္ခ်င္တယ္ဆို ငါႀကံေပးမယ္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဆရာမကို မလုပ္ရတာၾကာလို႔ လြမ္းေနၿပီကြ၊ ေန႔ခင္း ငါလာခဲ့မယ္၊ မင္း တစ္ေနရာကို ေရွာင္ေပးကြာ၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ျပန္မလာနဲ႔၊ ငါတေနကုန္ ဆြဲမလို႔ ဟဲဟဲ”
ေဇာ္မင္းေအာင္က သူဆယ္နာရီေလာက္ သူ႔အေဖ အိမ္က ထြက္တာနဲ႔ လာခဲ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အႀကံတစ္ခုရသြားၿပီး၊ “ေအး ငါ ဆယ္နာရီ မထိုးခင္ ကပ္ထြက္သြားမယ္၊ မင္းက ေန႔လည္စာ အိမ္ျပန္မစားေတာ့ဘူးလား” “ဟာ ငါက ဆရာမဆီမွာ စားမွာေပါ့ကြ၊ ဆရာမကိုလည္းစား၊ ဆရာမရဲ႕ ေန႔လည္စာကိုလည္း စားမွာေပါ့ ဟဲဟဲ မင္းမွ မရွိတာ မင္းအစားေပါ့” “ေအးေလ ဒါဆိုလဲ ၿပီးတာပဲ” လို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဆယ္နာရီ မထိုးခင္ပဲ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ေဒၚေလးကို “ေဒၚေလး ကြၽန္ေတာ္ အျပင္မွာ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခ်ိန္းထားလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္၊ ေဇာ္မင္းေအာင္လည္း မေန႔ကမွ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လာေမးခ်င္ ေမးေနဦးမယ္၊ တကယ္လို႔ လာေမးရင္ ကြၽန္ေတာ္ ညေနမွ ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ ေျပာေပးပါေနာ္”ေဒၚေလးျမတ္ မ်က္ႏွာက လက္ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး မ်က္လုံးေတြ အေရာင္ေတာက္သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။
“ေအးေအး ငါေျပာလိုက္မယ္၊ သြားသြား” ကြၽန္ေတာ္လည္း ရပ္ကြက္ထိပ္က ေဈးဘက္ ခဏေလွ်ာက္သြား အခ်ိန္ၿဖဳံးလိုက္ၿပီး ဆယ္နာရီေက်ာ္ေတာ့မွ ေဇာ္မင္းေအာင္တို႔ လမ္းဘက္ ျပန္သြားၿပီး အိမ္ရွိတဲ့ အထပ္ကို ေလွခါးက တက္သြားၿပီး တံခါးေခါက္လိုက္ပါတယ္။ တံခါးလာဖြင့္ေပးတဲ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ရဲ႕ အေမ ေဒၚသီတာေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ မ်က္နာေလး တစ္ခ်က္ နီသလို ျဖစ္သြားၿပီး “ေဟာ ေမာင္ေအာင္စိုးပါလား သားေတာင္ ခုဏေလးတင္ကမွ ထြက္သြားတယ္ကြယ့္” ကြၽန္ေတာ္က ခပ္တည္တည္နဲ႔ အခန္းထဲ အရင္ဝင္လိုက္ပါတယ္။ “ဟုတ္ကဲ့ ႀကီးသီ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊ မနက္က သူနဲ႔ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ၿပီးၿပီ၊ သူဒီေန႔ ဘယ္သြားၿပီး ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊ ဘယ္လိုလဲ ႀကီးသီ ခရီးသြားတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလား” “အင္း ေကာင္းပါတယ္၊ ခဏေလး သား ႀကီးႀကီး ေနာက္ေဖးမွာ ဟင္းအိုးတန္းလန္းမို႔” ဆိုၿပီး မီးဖိုဘက္ကို ကမန္းကတန္း ထြက္သြားတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္ေရွ႕ တံခါးမႀကီးကို ဂလန႔္ခ်ၿပီး ေနာက္ေဖး မီးဖိုဘက္ကို လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ မီးဖိုထဲမွာ ေဒၚသီတာေအာင္က တည္ထားတဲ့ ဟင္းအိုးကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေမႊၿပီးေတာ့ ေရနည္းနည္း ေလာင္းထည့္လိုက္ပါတယ္။
“ေမႊးေနတာပဲ ႀကီးသီ ဘာဟင္းခ်က္တာလဲ” “ဝက္သားနဲ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္ေလ၊ ေဇာ္မင္းေအာင္ ျပန္လာရင္ သူနဲ႔ တစ္ခါထဲ စားသြားပါလား၊ အခု ေရမ်ားမ်ားထည့္ၿပီး မီးျပင္းျပင္းေလးနဲ႔ ထားထားလိုက္မယ္ အဲဒါဆိုရင္ စားမည့္အခ်ိန္ ေကာင္းေကာင္း ႏူးေနေလာက္ၿပီ” “ဟုတ္ကဲ့ ႀကီးသီ ကြၽန္ေတာ္ပဲ ႀကီးသီနဲ႔ စားရမယ္ထင္တယ္၊ ေဇာ္မင္းေအာင္က ေန႔လည္စာ ျပန္စားမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့” “ဟုတ္လား ဒီေကာင္ေလး ႀကီးႀကီးကိုေတာ့ ဘာမွ မေျပာသြားဘူး ၾကည့္ ဒီမွာေတာ့ ခ်က္လိုက္ရတာ” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေဒၚသီတာေအာင္ ရပ္ေနတဲ့ ပန္းကန္ေဆး ေဘစင္နားသြားၿပီး အေနာက္မွာ ကပ္ရပ္လိုက္ပါတယ္။ ခုနကတည္းက မီးဖိုထဲကို သုတ္သုတ္ လွမ္းထြက္သြားတဲ့ ေဒၚသီတာေအာင့္ ဖင္လုံးႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဟိုၿခံထဲမွာ ေဒါ့ကီ ဆြဲခဲ့တာကို ျပန္သတိရမိတာနဲ႔ လီးကလည္း ပုဆိုးေအာက္မွာ မာေနတာ မဟုတ္လား၊ ခုေတာ့ အဲဒီ ဖင္ႀကီး ႏွစ္လုံးၾကားထဲ လီးႀကီးကို သြားေထာက္လိုက္ၿပီး ေဒၚသီတာေအာင့္ ပုခုံးေလးကို လည္း ဖက္လိုက္ပါတယ္။
“အင္း ဒီေကာင္ ဘယ္သြားၿပီး ဘာလုပ္ေနမယ္ ဆိုတာက အစ ကြၽန္ေတာ္သိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒါက အေရးမႀကီးပါဘူး၊ အေရးႀကီးတာက ကြၽန္ေတာ္ ႀကီးသီးကို လြမ္းေနတာ ၾကာၿပီ” “အို ေအာင္စိုး မဟုတ္တာကြယ္၊ ဟိုတခါက မျဖစ္သင့္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတာ၊ ႀကီးႀကီးတို႔ ေနာက္တခါ ထပ္မမွားသင့္ေတာ့ဘူးေလ” ဒါေပမဲ့ ႀကီးသီရဲ႕ အသံေလးက ေပ်ာ့ေနတယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲကလည္း အတင္း႐ုန္းထြက္သြားဖို႔ မႀကိဳးစားဘူးဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေတြက ေဒၚသီတာေအာင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို သူဝတ္ထားတဲ့ အက်ႌေပၚကေန အုပ္ကိုင္ ဆုပ္ႏွယ္ေနၿပီေလ၊ ကြၽန္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္ ေဒၚေလးကို လိုးေနၿပီ ဆိုတဲ့ ပုံရိပ္ကို ေတြးမိေနေတာ့ စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေဒၚသီတာေအာင့္လက္ကို ဆြဲၿပီး သူတို႔ လင္မယား အိပ္တဲ့ အိပ္ခန္းထဲ ဆြဲေခၚလာခဲ့မိေတာ့တယ္။
“ဟဲ့ေကာင္ေလး ဘယ္က ဘယ္လို ျဖစ္ရတာတုန္း အိမ္ေရွ႕တံခါး သြားပိတ္လိုက္ဦး” “ကြၽန္ေတာ္ တခါထဲ ပိတ္ခဲ့တယ္ ႀကီးသီ ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔” “ငလည္ေလး နင္ ဒီအႀကံနဲ႔ လာတာေပါ့ေလ၊ ငါေၾကာက္လိုက္တာ လူေတြ သိကုန္ရင္ ကိုယ္က်ိဳးေတာ့ နည္းေတာ့မွာပဲကြယ္” “ဘယ္သူမွ မသိေစရပါဘူး ႀကီးသီကလည္း” ကြၽန္ေတာ္က ပါးစပ္က ေျပာေနေပမဲ့ လက္က မနားေနပါဘူး။ ႀကီးသီရဲ႕ အိမ္ေနရင္း ဝတ္ထားတဲ့ ရင္ဖုံးအက်ႌကို ၾကယ္သီးေတြ ခြၽတ္ပစ္ၿပီး ဘရာဇီယာဂ်ိတ္ကိုပါ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တုန္ခါရမ္းၿပီး ေပၚလာတဲ့ ႀကီးသီရဲ႕ ႏို႔ႀကီးေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ကုန္းစို႔ပါေတာ့တယ္။
ႀကီးသီ ႏို႔ႀကီးေတြက အလုံးႀကီးႀကီး ဘူးသီးတျခမ္းျဖတ္ ထားသလို ရွည္ရွည္နဲ႔ ေအာက္ကို နည္းနည္းေလးေတာ့ တြဲက်ေနပါတယ္။ အရမ္းႀကီး ႐ုပ္ဆိုးေလာက္ေအာင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳ ႀကီးေတြကေတာ့ လက္မေလာက္ကို တုတ္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ့္ လက္တစ္ဖက္က အားရပါးရႏွယ္ရင္း ပါးစပ္ကလည္း အားရပါးရ စုပ္ေတာ့ ႀကီးသီတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းလို႔ တအင္းအင္း နဲ႔ ၿငီးျငဴရင္း ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ထိုးဖြရင္း ဖက္လာပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္က အဲလို ႏို႔စို႔ေနရင္းက သူတို႔ လင္မယားအိပ္တဲ့ ကုတင္ႀကီးနားကို တြန္းသြားလိုက္ပါတယ္၊ ကုတင္နား ေရာက္ေတာ့မွ သူ႔ထမိန္ကိုလည္း ေျဖခ် ကြၽန္ေတာ့္ ပုဆိုးကိုလည္း ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မပါေပမဲ့ ႀကီးသီမွာေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ရွိေနတာမို႔ ခါးသားေရေမွ်ာ့ႀကိဳးကေန ဆြဲခ်ၿပီး ခြၽတ္လိုက္ရပါတယ္။ အေမႊး မဲမဲထူထူ အုပ္အုပ္ႀကီး အလည္မွာ အရည္႐ႊမ္းလဲ့ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသား ညိဳညိဳ အတြင္းသား နီရဲရဲနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။ ႀကီးသီကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ဖင္ေလး တေစာင္းထိုင္ခိုင္းၿပီး ကြၽန္ေတာ္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ဝင္ရပ္ရင္း မာေတာင္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို အဖုတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္ပါတယ္။ ႀကီးသီက ဒီအ႐ြယ္ေရာက္ေနတာေတာင္ ရွက္သလိုလိုနဲ႔ မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ လည္ဂုတ္ကို သူ႔လက္ေတြနဲ႔ တြဲခိုလာပါတယ္။ 
ကြၽန္ေတာ္က ဒူးကို အသာေကြးၿပီး ဖင္ေကာ့ေညႇာင့္လိုက္ေတာ့ လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲကို အသာေလး ဝင္သြားပါတယ္။ အရမ္းအၾကပ္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ ေခ်ာင္လေဂါင္ႀကီးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္လို လူပ်ိဳေပါက္ အေနနဲ႔ကေတာ့ လိုးလို႔ အရမ္းေကာင္းေနပါတယ္။ အဲလို ကုတင္ေစာင္းတင္ထားတဲ့ ပုံနဲ႔ပဲ ေမာ္ေတာ္ဆပ္ မတ္တတ္ေဆာ္ေနတာ ႀကီးသီကေတာ့ တအင္းအင္းေပါ့။ေနာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အားမရတာနဲ႔ ႀကီးသီကို ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ လွန္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ေျခသလုံးႏွစ္ဖက္ ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး ႂကြတက္လာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ကုတင္ေစာင္းကပဲ မတ္တတ္ရပ္ၿပီး အားရပါးရကို ေဆာင့္ပစ္လိုက္တယ္။ ႀကီးသီက ေတာ့ တအစ္အစ္ေပါ့။
ကြၽန္ေတာ့္ လေရေတြ ႀကီးသီ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထြက္ၿပီး တခ်ီၿပီးသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေမာသြားတယ္။ ႀကီးသီေပၚကို ေမွာက္ရက္ေလး နားရင္း သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြကို စို႔ေနလိုက္တယ္။ ႀကီးသီလည္း ခဏေလး နားရင္းက ကမန္းကတန္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တြန္းလႊတ္ရင္း “ဟဲ့ဟဲ့ ငါ့ဟင္းအိုး” ဆိုၿပီး ေနာက္ေဖးကို ေျပးပါေတာ့တယ္။ ေျပးရင္းနဲ႔ ၾကမ္းေပၚမွာ ကြင္းလုံးက်ေနတဲ့ ထမိန္ကို ေကာက္ယူၿပီး ရင္လွ်ားသြားေသးတယ္ဗ်။ အဟီး၊ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ လင္မယားအိပ္ယာေပၚတက္ၿပီး ခဏမွိန္းေနလိုက္ေတာ့တယ္။ ခဏမွိန္းေနလိုက္ၿပီးေတာ့ ေဇာ္မင္းေအာင္နဲ႔ ေဒၚေလးတို႔ လိုးေနၾကမွာပဲလို႔ ေတြးရင္း လီးက ျပန္မာလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ခုထိ ကိုယ္တုံးလုံးပဲဆိုေတာ့ လီးႀကီးကို လက္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြတ္ေပးေနတုန္း ေဒၚသီတာေအာင္ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာတယ္။
“ဟဲေတာ့ နင့္ဟာက ခ်က္ခ်င္းပဲလား၊ ခိခိ” “ဟုတ္တယ္ ႀကီးသီ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ မဝေသးဘူး“ ေဒၚသီတာေအာင္က ၿပဳံးၿပဳံးေလးၾကည့္ရင္း ခဏေနဦးဆိုၿပီး အျပင္ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ခဏေနေတာ့ သဘက္အစိုေလးတစ္ခု ပါလာတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ ခါးနား ကုတင္ေပၚမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လီးကို သဘက္ေရစိုေလးနဲ႔ သုတ္သင္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ေပးေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း အေမက ထမိန္ရင္လွ်ားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကို သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးေနတာကို ၾကည့္ရင္း လီးက ပိုမာလာခဲ့ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေဒၚသီတာေအာင္ကို လီးစုပ္ေပးဖို႔ ေျပာရင္ ရႏိုင္မလားလို႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ေျပာလို႔ မထြက္ဘူးဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ အရင္က ထင္ထားတာက ႀကီးသီလို အမ်ိဳးသမီးမ်ိဳးက ဆက္စ္ (sex) ေတာင္ လုပ္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားမိတာကိုး။ လီးစုပ္ ေစာက္ဖုတ္ယက္တာတို႔ၾကေတာ့ လုံးဝကို မထင္ထားတာ။ ေဟာဗ်ာ အခု ကြၽန္ေတာ့္လီးကို သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးၿပီးေတာ့ လက္ကေလးနဲ႔ ခပ္ဖြဖြ ထုေပးရင္း သူ႔ေခါင္းကို ငုံ႔ၿပီး သူ႔ပါးစပ္ေလးနဲ႔ ငုံလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၾကက္သည္းတျဖန္းျဖန္းေတာင္ ထသြားတယ္။
“အား ႀကီးသီရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ ေႏြးအိေနတာပဲ ေကာင္းေကာင္းေလး စုပ္ေပးစမ္းပါ” ႀကီးသီက ကြၽန္ေတာ့္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ရင္းက ငုံ႔ၿပီး လီးကို စုပ္ေပးေနရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ ထိုးလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေပါ့ဗ်ာ။ ဒါဆိုရင္ ဖင္လည္း လိုးလို႔ ရႏိုင္တယ္လို႔ တြက္ထားလိုက္တယ္။ မထင္တဲ့ ဟာေတြ ျဖစ္ေနၿပီ ဆိုေတာ့ ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္တာေတြကိုလည္း အကုန္ လက္ေတြ႕ စမ္းသပ္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ထဲ ကူးေနမိၿပီေလ။ 
ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးက ပိုမာတင္းလာသလိုပဲ။ ႀကီးသီက သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ အရင္းကို ကိုင္ၿပီး ဒစ္ဖ်ားေလးနားမွာ ႏႈတ္ခမ္းကိုေစ့လို႔ ေခါင္းကို အႏွိမ့္အျမင့္ လုပ္ေပးေနတယ္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လည္း စုပ္လိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ဆီးလမ္းေၾကာင္းထဲ စစ္ကနဲ စစ္ကနဲေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။ အရမ္းကို ေကာင္းလြန္းလို႔ ကြၽန္ေတာ့္ လီးက ယားၿပီးေတာ့ကို သုတ္လႊတ္ခ်င္လာခဲ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ႀကီးသီ ပါးစပ္ထဲ ၿပီးသြားရင္ ေစာက္ဖုတ္ကို ေနာက္တစ္ခါ မလုပ္ရမွာစိုးလို႔ ႀကီးသီ ဂ်ိဳင္းႏွစ္ဖက္ကေနမၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္ေပၚ ဆြဲတင္လိုက္တယ္။ ႀကီးသီရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းအစုံကိုလည္း အငမ္းမရနမ္းစုပ္လိုက္မိတယ္။ ဖ႐ိုဖရဲနဲ႔ ေျပေလွ်ာ့ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ႀကီးသီရဲ႕ ထမိန္ကိုလည္း ေျခမနဲ႔ ညႇပ္ကန္ခြၽတ္လိုက္မိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႀကီးသီကို အိပ္ယာေပၚမွာ ပက္လက္ျဖစ္ေအာင္ လွိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး အေပၚက တက္ခြလိုက္တယ္။ ႀကီးသီက ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေပးလိုက္တဲ့ အလယ္မွာ ဝင္ၿပီး လီးကို ႀကီးသီ ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့လိုက္တယ္။ ေလွႀကီးထိုးပဲ ေကာင္းေကာင္း ေဆာင့္လိုးေနမိတယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္က ႀကီးသီဖင္ႀကီးေတြကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ မပင့္ၿပီး ဆြဲဆြဲ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္တယ္။ ႀကီးသီက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းကို ဆြဲၿပီး သူ႔ႏို႔ေတြနဲ႔ ကပ္ထားလို႔ ပါးစပ္က လည္း ႏို႔ေတြကို စို႔ေပးတယ္။ အခ်က္ သုံးေလးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ လေရေတြ ႀကီးသီ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီးကို ႀကီးသီ ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိ ထည့္စိမ္ထားရင္း ၿငိမ္သြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆံပင္ေတြ လက္နဲ႔ ထိုးဖြ ပြတ္သတ္ရင္း ႀကီးသီက “ကဲေကာင္ေလး ေမာသြားရင္ ဝက္သားနဲ႔ ထမင္းစား လိုက္ရေအာင္ ခဏနားၿပီရင္ ဟုတ္လား” “အင္း ဟုတ္ႀကီးသီ.. ႀကီးသီေရာ ေကာင္းလားဟင္” ‘အို ဘာေတြ ေရွာက္ေမးေနတာလဲ၊ မသိဘူး ခိခိ” ခဏေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ထၾကၿပီး ကြၽန္ေတာ္လည္း ေရေတြ ဘာေတြခ်ိဳး၊ ႀကီးသီ ခ်က္ထားတဲ့ ဝက္သားဟင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ၿမိန္ၿမိန္စားလိုက္ၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္းေပါ့။ ႀကီးသီကို ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ခ်ီလိုးၿပီးမွ ႀကီးသီ အိမ္က ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
အဲ နည္းနည္းေတာ့ ေျပာရဦးမယ္ ႀကီးသီက ကိုယ့္ကို လီးစုပ္ေပးထားတာဆိုေတာ့ အားနာပါးနာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ ျပန္ယက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါမွ မယက္ဘူးေတာ့ နည္းနည္း အနံ႔ကို အသက္ေအာင့္ၿပီး ေတြ႕သမွ် လွ်ာမွီသမွ် ေနရာေတြကို ယက္၊ စာအုပ္ထဲ ဖတ္ဖူးသလို အေစ့ရွိမယ္ထင္တဲ့ေနရာကို လွ်ာနဲ႔ထိုးေပါ့။ သူေတာ့ လူးေကာ့ေနေတာ့ ေကာင္းမယ္ ထင္တာပါပဲ။ ေနာက္မွ ဘာဂ်ာကို အေသအျခာ က်င့္ရဦးမယ္လို႔ေတာ့ စိတ္ထဲ ေတးထားလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ႀကီးသီကို ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီးေတာ့ ေဒါ့ကီေပါ့။ ေနာက္တခ်ီက ေတာ့ တေပါင္ေက်ာ္ေပါ့။ ဆက္စ္ (sex) ေတာင္လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို တစ္ေန႔ထဲ ေလးခ်ီဆြဲ၊ ကိုယ့္ကိုလည္း ပုေလြမႈတ္ေပးတာ ခံခဲ့ရလို႔ မိန္းမေတြကို ကိုယ္ အေပၚယံကေန ထင္ခဲ့တဲ့ အထင္အျမင္ေတြကို ျပန္သုံးသပ္ရေတာ့မယ္လို႔လဲ စိတ္ထဲ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။….ၿပီးပါၿပီ