မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ့ ပက်ခံလိုက်ရတဲ့ လုံးကြီးပေါက်လှ သူနာပြုမလေး

Unicode

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက် သူနာပြုသင်တန်းဆင်းပြီး တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ် ရုပ်ရည်လေးကလည်းရှိတော့ အဖြူနှင့်အနီလေး တွဲဝတ်ထားရင် ကျက်သရေရှိသလို လုံးဝန်းပြီးတောင့်တင်းတဲ့ တင်သားလေးက အိချောပိုထက် သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ်ထင်လား ရင်လည်းရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆို မြင်သူတိုင်း ချစ်ကြတယ်။

ဒါပေမယ့် ခင်ခင်လေးမှာ ရည်းစားသနာ မရှိခဲ့ဘူး။ ကြိုက်တဲ့သူတွေ ရှိပေမယ့်လည်း ခင်ခင်လေး စိတ်မဝင်စားရဲဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခင်ခင်လေးရဲ့မိဘက ဆင်းရဲတယ်။ မိဘက ပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင် မိဘက ပြောဆိုပြီး ပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်လို့ပဲ။

“ကဲ ညီမ ညီမလေးကို ဒီရွာကလူတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့် ဆရာ”

“ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကို အသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ။ သူ့နာမည်က ခင်ခင်လေးတဲ့။ ဝန်ထမ်းအသစ်တွေ ချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင် ဒီရွာက ရပ်မိရပ်ဖတွေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး။ ကျနော်တို့ စောင့်ရှောက်ပေးပါ့မယ်။ အခုတော့ ဆေးပေးခန်းက ဆောက်နေဆဲ ကာလဆိုတော့ ဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာက သင့်တော်တဲ့ အိမ်တစ်အိမ်မှာ နေရာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်”

“ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကို အားကိုးရမှာပဲ”

“ရပါတယ် ဆရာကြီး။ ကျနော်တို့ရွာရဲ့ ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့ အခြေအနေတွေ တိုးတက်လာအောင် ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့် ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက် ဆရာကြီးတို့ကို အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်”

“ကဲ ဒီလိုဆို ကျနော် ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ ကျနော့်ဝန်ထမ်းကို စိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်”

မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့

“ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာ နေရာချပေးပါ့မယ်။ ဒေါ်ထားတို့အိမ်က ကျယ်လည်းကျယ်တယ် ရေတွင်းနဲ့လည်း နီးတယ်။”

“ဟုတ်ကဲ့ ဦး… သင့်တော်အောင် စီစဉ်ပေးပါ”

“ဒေါ်ထားရေ ကျနော် ခင်များကို တာဝန်ပေးလိုက်ပြီ”

“အမလေး ကိုရင်ရယ်။ ကျမက ဒီလိုသမီးချောချောလေး အိမ်လာနေတာကိုပဲ အရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ”

“လာ သမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့”

“မင်းမင်းအောင်ရေ နင် ငါ့သမီးလေးရဲ့ အထုပ်တွေ သယ်ခဲ့တော့”

ခင်ခင်လေးက ကိုမင်းမင်းအောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တောသားဆိုပေမယ့် အသားက မမဲဘူး။ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနဲ့ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုးလို့ တွေးနေတုန်း

“သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင် မင်းမင်းကို ခိုင်း။ အဲ့ဒါ အဒေါ့်တူပဲ”

“ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်”

ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့တယ်။ အိမ်ခြံဝင်းမှာ ရေတွင်းလေးနှင့် အိမ်ရှေ့လမ်းဘေးမှာ လယ်ကွင်းတွေ၊ သန့်ရှင်းတဲ့လေကို ရှူလို့ရတာပဲဆိုပြီး ခင်ခင်လေး သဘောကျသွားတယ်။

“လာ သမီးလေး သမီးလေးနေမယ့် အခန်းကိုပြမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”

“မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့် အခန်းကို ရှင်းပေးစမ်းပါဦးကွယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”

မင်းမင်းတစ်ယောက် ဖင်ပေါ့စွာ အခန်းကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်အိမ်နှင့် မင်းမင်းတို့အိမ်က ခြံဝင်းတစ်ဝင်းထဲ။ ဆရာမလေးကလည်း အရမ်းလှတော့ မင်းမင်း ရင်ခုန်နေရပြီလေ။

“ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ”

“အာ ကိုမင်းမင်းကလည်း ဆရာမလို့ မခေါ်ပါနဲ့ရှင်။ ခင်လေးလို့ပဲ ခေါ်ပါ”

“ဟုတ်ကဲ့ ခင်လေး”

ခင်လေး အခန်းကို နေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာ ပြတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့ အလင်းရောင်လေးရတယ်။ ပါလာတဲ့ အလှပြင်ပစ္စည်းကို နေရာလေးချ၊ အိပ်ရာလေးခင်းပြီး လှဲချလိုက်ပြီး နားလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။

“ခင်လေး ခင်လေး”

“ဟင် ”

“အိပ်ပျော်နေတာလား”

“ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းမင်း”

“ခင်လေး ရေချိုးဖို့ ကျနော် ရေဖြည့်ထားတယ်”

“အားနာစရာ ကိုမင်းရယ်”

“အားမနာနဲ့ဗျ။ ရေတွင်းနားမှာ ရေအိုးရှိတယ်။ အဲ့ဒီမှာ ချိုးရမယ်”

ခင်လေး ရေတွင်းနားကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ခြောက်လုံးဝင် စဉ့်အိုးလေးနှင့် သစ်သားပြားကြီးတစ်ပြား ခင်းထားတဲ့ နေရာလေး။ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာမို့ ခင်လေး ရှက်သွားတယ်။ အဆောင်မှာနေတုန်းက ရေချိုးရင် တကိုယ်လုံး ချွတ်ပြီး ရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ ဟင်းလင်းပြင်ကြီး။ “အင်းလေ သူဓလေ့နှင့် သူပဲလေ”။

“ခင်လေး ရေချိုးရတာအဆင်မပြေလို့လား”

“ဟုတ်တယ် ကိုမင်းမင်း”

“အင်းလေ ခင်လေးက အပျိုလေးဆိုတော့ ရှက်နေမှာပဲ”

”အဲဒီလိုမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူး ကိုမင်းမင်း။ ချိုးနေကြနေရာ မဟုတ်လို့ပါ။ ကျမတို့အနေနဲ့ ရှက်တာတွေကို ခွာချပြီး အလုပ်လုပ်ရတာမလား”

“အင်း ဟုတ်တယ်ဗျ။ မမြင်ဝံ့ ဆေးဆရာတဲ့။ ခင်လေးတို့အနေနဲ့က ကျတော်တို့ မမြင်ဖူးတဲ့ အရာတွေလည်း မြင်ဖူးနေမှာပဲ”

“အင်း အဲတာလည်းဟုတ်တယ်။ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ ခင်လေးက သားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်း မမြင်ဝံ့တာ မရှိဘူးပေါ့”

“ဟုတ်ပါပြီ။ သူများဟာတွေ မြင်ဖူးပြီး ကိုယ့်အလှည့်ကြရင် ကြောက်မနေနဲ့တော့”

“ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း”

“ဟား စတာပါဗျာ။ ကျနော် ရှောင်ပေးပါ့မယ်”

မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီး ခင်လေး ပျော်လာတယ်။ ရွာမှာ တာဝန်ကျရင် ပျင်းနေမှာလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ မပျင်းရတော့ဘူးလေ။ ခင်လေး ရေချိုးပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် သဘက်လွမ်းပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲဝင်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲလေး လိမ်းကာ အဝတ်လဲပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။

“သမီးရေ စားလို့ရပြီကွဲ့”

“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”

“မင်းမင်း နင်လည်း တစ်ခါတည်းစားလိုက်လေ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”

မင်းမင်းနှင့် ဒေါ်လေးတို့ စားဝိုင်းကို ခင်လေး ဝင်စားလိုက်တယ်။

“စားကောင်းရဲ့လား သမီး”

“ကောင်းတယ် အဒေါ်”

ထမင်းစားပြီးသွားတော့

“လာ သမီး လက်ဖက်လေးစားပြီး စကားလေးပြောကြတာပေါ့ကွယ်”

“ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်”

ရေနွေးကြမ်းဝိုင်းလေးမှာ ခင်လေးတို့ စကားပြောနေကြတယ်။ ရှစ်နာရီခွဲအချိန်ရောက်တော့

“သမီးလေး စကားပြောချင်သေးရင်ပြော၊ အဒေါ်တော့ အိပ်ချင်ပြီ”

တောဓလေ့က လူတွေ အစောကြီးအိပ် အစောကြီးထရတော့ ဒေါ်ထား အိပ်ရာဝင်သွားပြီ။

“ခင်လေး အိပ်ရင်အိပ်တော့လေ”

“နေ့လည်က အိပ်ထားတော့ ခင်လေး မအိပ်ချင်သေးပါဘူး”

“အင်း ကိုမင်းလည်း မအိပ်ချင်သေးပါဘူး။ ခင်လေး မအိပ်ချင်သေးဘူးဆိုရင် ဆက်စကားပြောကြမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်း”

သင်တန်းတုန်းက အတွေ့အကြုံတွေကို ဟာသပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့ စကားပြောရင်း ရင်နှီးသထက် ရင်းနှီးလာကြတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကလေးမွေးတာကို ပြောပြဖြစ်လာတဲ့အဆင့် ရောက်ခဲ့တယ်။ ညနက်လာတော့

“အင်း ခင်လေးနှင့် စကားသာပြောနေရရင် တစ်ညလုံး ပြောဖြစ်မယ်”

“ဟော့တော့ ကိုမင်း အိပ်ရေးပျက်မယ်လေ”

“ကျနော်က ရပါတယ်ဗျ။ ခင်လေးအတွက်ပဲ စိတ်ပူတာ”

“ရှင် ဘာဖြစ်လို့ ကိုမင်း”

“ဒီလိုဗျာ မီးထွန်းပြီး စကားပြောနေရင် လမ်းသွားလမ်းလာတွေက ခင်လေးအပေါ် တမျိုးမြင်မှာစိုးလို့ပါ”

“ဘယ်လိုမြင်ကြမှာလဲ ကိုမင်း”

“အခုမှရောက်လာတဲ့ ဆရာမလေးကို မင်းမင်းတို့က ချိုင်နေပြီလို့လေ”

“ခစ် ခစ် ခစ်”

“တကယ်ပါ ကျနော်တို့ တောရွာတွေက အမြင်မကျယ်သေးတော့ ပြောကြသေးတယ်လေ”

“အင်း ဒါနဲ့ ရွာတွေမှာ သမီးရည်းစားတွေကြ စကားဘယ်လိုပြောကြလဲ”

“ညဘက်ပြောချင်ရင် အချိန်းအဆက် လုပ်ရတာပေါ့”

“ဘယ်သွားပြောကြလဲ”

“အဝေးကြီးမသွားဘူးလေ၊း။ အဆင်ပြေရင် အိမ်အနီးအနားမှာပဲ ပြောကြတာ”

“အင်း”

“အဲဒါထက် အဆင်ပြေရင် ကောင်မလေးဆီမှာပဲ ပြောဖြစ်တာပေါ့”

“ခစ် ခစ် အခန်းထဲ ခေါ်ပြောတာလား”

“အင်း ကျနော်တို့လည်း ကင်းစောင့်လုပ်ဖူးတယ်”

“ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း”

“မနက်ဖြန် ဘာလုပ်စရာရှိလဲ ခင်လေး”

“အင်း မနက်ဖြန် ရွာနီးစပ်က ရွာတွေကို သွားချင်တယ်။ သူတို့တွေသိအောင်လည်း ပြောပြချင်တယ်”

“ကျနော် လိုက်ပို့ပေးမယ်”

“ကျေးဇူးပါ ကိုမင်းမင်း”

“ဟင်းဟင်း အခုတော့ မသွားဖူးသေးဘဲနှင့် ကျေးဇူးတင်နေတာ။ သွားကြည့်မှ ကျနော့်ကို အပြစ်မပြောနဲ့”

“ဟင် ဘာလို့ ကိုမင်းမင်း”

“ကျနော်တို့ ရွာတွေကိုသွားရင် လှည်းလမ်းကြောင်းကနေ ဆိုင်ကယ်မောင်းရတာလေ။ လမ်း အရမ်းဆိုးတယ်”

“အယ် တကယ်လား”

“မနက်ဖြန်ကြရင် သိရပြီပေါ့”

“ဟုတ် ကိုမင်းမင်း။ စကားပြောကောင်းနေတာ ညတော်တော်နက်ပြီ။ ကိုမင်းမင်းလည်း အိပ်တော့”

“ခင်လေးရော အိပ်တော့မလား”

“အင်း အိပ်မယ်လေ။ မနက်ကြရင် စောစောသွားလို့ရအောင်”

“ဟုတ်ပါပြီဗျာ”

ခင်လေး စောစောအိပ်လိုက်တယ်။ ကိုမင်းမင်းရှိလို့ ရွာနီးစပ်တွေကို သွားလို့ရတယ်ဆိုပြီး တွေးကာ မင်းမင်းကို ကျေးဇူးတင်မိတယ်။ မနက် အိပ်ရာက နိုးလာတော့

“သမီးလေး နိုးလာပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”

“ဒီမှာ ကောက်ညင်းပေါင်းရှိတယ်။ ရေနွေးလည်း ရှိတယ်။ ကော်ဖီသောက်ချင်ရင် ကော်ဖီမစ်ရှိတယ်။ မင်းမင်း လာပို့သွားတာ”

“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”

ခင်လေး မျက်နှာသစ်ပြီး ကောက်ညင်းပေါင်းနှင့် ကော်ဖီသောက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်ရှေ့က စောင့်တယ်။ မင်းမင်းက ဆိုင်ကယ်နှင့် ရောက်လာပြီး

“ခင်လေး သွားလို့ရပြီလား”

“ရပြီလေ ကိုမင်း”

“ဟေ့ မင်းမင်း ဖြေးဖြေးမောင်းဦး”

“ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”

“လာ ခင်လေး သွားကြရအောင်”

ခင်လေး ကိုမင်းမင်းဆိုင်ကယ်နောက်ကနေ ထိုင်လိုက်တယ်။ ရွာပြင်ရောက်လာတော့

“ခင်လေး ပြုတ်ကြမယ်နှော်”

“ဟုတ် ကိုမင်း”

“အားမနာနဲ့ ကျနော့်ခါးကိုဖက်ထား”

“အံမယ် ကိုမင်းနော်”

“တကယ်ပြောတာ လမ်းကြမ်းတယ်”

ခင်လေး မဝံ့မရဲဖြစ်ကာ ကိုမင်းခါးကို ဖက်လိုက်တယ်။ လမ်းကလည်း အရမ်းဆိုးတော့ ကိုမင်းခါးကို တင်းတင်းလေး ဖက်လိုက်တော့ နို့တွေက ကိုမင်းကျောကို ထိကပ်နေတယ်။ အခုလိုမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရတော့ ခင်လေးစိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်။ ရင်လည်းခုန်တယ်။

မင်းမင်းမှာ မိမိကျောကို ခင်လေးရင်ဘတ်နှင့်ကပ်ပြီး ဖက်ထားတော့ စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်လာကာ လီးကတောင်လာတယ်။ သာယာတဲ့ အထိအတွေ့က ဖြစ်လာတယ်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ခင်းလေးကို လိုးရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့ တွေးနေပြီး လိုးလို့ရအောင် ကြံစည်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။

“ရရဲ့လား ခင်လေး”

“အင်း ရတယ် ကိုမင်း”

မေးသူနှင့် ဖြေသူ အသံတွေက မူမမှန်တော့ပေ။ နှစ်ယောက်သား စိတ်တွေ ဂယောက်ကယက်နှင့် ဖြစ်နေပြီ။ နှစ်ဦးသားလည်း ရိပ်မိနေတယ်။ ရွာငါးရွာကို သွားပြီးနောက် ခင်လေးတို့ ပြန်လာကြတယ်။

“ခင်လေး အဆင်ပြေရဲ့လား”

“အင်း လူလည်း ညောင်းကိုက်နေပြီ”

“ခင်လေးတော့မသိဘူး။ ကျနော်တောင် ဖင်ကျိမ်းနေပြီ”

“ခစ် ခစ် ခစ်၊ ကိုမင်းကလည်း”

“ခင်လေးကရော အတူတူပဲလေ”

“ဟားးးးဟားးးး”

ညနေ အိမ်ပြန်ရောက်တော့

“ကဲ ခင်လေးရေ နားလိုက်ဦး။ ကျနော် ညနေမှ ပြန်လာတော့မယ်”

“ဟုတ် ကိုမင်း”

ခင်လေးလည်း ပင်ပန်းလာတာမို့ နားရင်း အိပ်လိုက်တယ်။ ညနေစောင်းမှနိုးကာ ရေချိုးလိုက်တယ်။ လန်းဆန်းသွားသလို ခံစားရပေမယ့် တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာကျင်နေတယ်။

“သမီးရေ အဒေါ့်မှာ ကိစ္စပေါ်လာလို့ ဟိုဘက်ရွာကို သွားရမယ်။ မင်းမင်းကို ခေါ်သွားလိုက်ဦးမယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ အဒေါ်”

“တကယ်လို့ အရေးကြီးကိစ္စကြောင့် ပြန်မလာနိုင်ရင် မင်းမင်းအမေကို ခေါ်အိပ်လိုက်နော်”

“ရပါတယ် အဒေါ်”

“အေးကွယ်။ မသွားမဖြစ်လို့သာ သွားရမှာ။ သမီးလေးကို အားနာလိုက်တာ”

“သွားပါ အဒေါ်ရယ်။ ဘာမှ နောက်ဆံတင်းမနေနဲ့”

”အေးကွယ်”

ကိုမင်းမင်းနှင့် အဒေါ် ဆိုင်ကယ်စီးပြီး ထွက်သွားတယ်။ ခင်လေးလည်း ထမင်းခူးခပ်စားလိုက်ပြီး ညခုနှစ်နာရီလောက်ကြာတော့ မင်းမင်း ရောက်လာတယ်။

“ခင်လေး ထမင်းစားပြီးပြီလား”

“ဟုတ် ကိုမင်း”

“နေရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား”

“နာနေတာပေါ့။ ကျောတွေ ခါးတွေလည်း အောင့်နေတာပဲ”

“အင်းလေ စီးနေကြမဟုတ်တော့ ဒီလိုပဲဖြစ်မှာ”

“အင်းပေါ့။ ကိုမင်းကော မဖြစ်ဘူးလား”

“မဖြစ်ပါဘူး”

“အင်း အဒေါ်ရှိရင် အဒေါ့်ကို ခဏနှိပ်ခိုင်းရင်ရမှာ”

“အာ ကိုမင်းကလည်း လူကြီးကို အားနာစရာ”

“ကျနော့်အဒေါ်က သဘောကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမယ့်။ ဟင်းးး ကျနော့်အစား နှိပ်ပေးတယ်လို့ သဘောထားခိုင်းလိုက်မယ်”

“အမ် ဘယ်လို ဘယ်လို”

“ဒီလို ခင်လေး။ ခါတိုင်း အဒေါ်နေမကောင်းရင် ကျနော် နှိပ်ပေးနေကြလေ။ အခု ခင်လေး နေလို့မကောင်းတော့ ကျနော့်အတွက် အစားထိုး ပေးနှိပ်ခိုင်းပေးတာ ပြောတာပါ”

“ခစ် ခစ် ရပါတယ် ကိုမင်းရယ်”

အဒေါ်မရှိတော့ စကားပြောရတာ ပိုလွတ်လပ်တယ်။ ပြောရင်းနဲ့ sex ကိစ္စ နည်းနည်းပါလာတယ်။ ဒီတော့ စိတ်ထဲတမျိုးလေးဖြစ်ပြီး အရသာရှိတယ်။ မင်းမင်း သွေးတိုးစမ်းပြီး ရသလောက် ထည့်ပြောတယ်။ သားဖွားဆရာမလေးဆိုတော့ ဒီကိစ္စက ပြောပလောက်အောင် မထူးခြားဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်တည်းပြောရတော့ ခင်လေးစိတ်တွေလည်း တမျိုးဖြစ်နေပြီ။ စကားပြောရင်း စိတ်ပါလာတယ်။ ပြောရင်း ညနက်လာပြီ။

“ခင်လေး တစ်ယောက်တည်း အိပ်ရဲလား”

“နည်းနည်းတော့ ကြောက်တာပေါ့”

“အစ်ကို လာအိပ်ပေးရမလား”

“အာ ကိုမင်းကလည်း”

“ဒီလိုလုပ်ပါလား။ ကျနော် တံခါးပိတ်လိုက်မယ်။ ညဘက်ကြီး ဆရာမလေးတစ်ယောက်တည်းရှိတဲ့ အိမ်မှာ ကျနော်ရှိနေတာ လူမြင်ရင် မကောင်းဘူးလေ”

“အင်း ဟုတ်တယ် ကိုမင်း”

မင်းမင်း တံခါးထပိတ်လိုက်တယ်။ ဖယောင်းတိုင်မီး မှိန်ပြပြအောက်မှာ နှစ်ယောက်သား ရင်တွေခုန်နေပြီ။ ခင်လေး ပြောရင်း ကျောကအောင့်လာလို့ တစ်ချက်ဆန့်လိုက်တယ်။

“ကျောတွေ အောင့်နေတာလား ခင်လေး”

“အင်း တကိုယ်လုံး အောင့်နေတာ”

“ကျနော် နှိပ်ပေးမယ်”

“ဟင့် ရတယ် မနှိပ်နဲ့ ကိုမင်း။ ဆေးသောက်ထားတယ်”

“အားနာစရာ မလိုပါဘူး။ ခဏလေး နှိပ်ရမှာ”

မင်းမင်း မရမကပြောလိုက်ပြီး ခင်လေးအနားကပ်လိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာလည်း နှိပ်လိုက်ရင် သက်သာသွားမယ် အထင်နဲ့မို့

“အင်း ကိုမင်း”

“ခင်လေး မှောက်အိပ်လိုက်”

“အင်း”

“ခဏလေး စောင်နှင့် ခေါင်းအုံးလေး ယူလိုက်မယ်”

ကိုမင်း အဒေါ့်အခန်းထဲက ခေါင်းအုံးနှင့်စောင်ကို ယူကာ ကြမ်းပေါ်ခင်းပြီး

“ရပြီ ခင်လေး မှောက်အိပ်လိုက်”

ခင်လေး ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်ချလိုက်တယ်။ မင်းမင်းလည်း ဒီအခြေအနေဆိုရင် မဆိုးဘူးဆိုပြီး ခင်လေးအနားကပ်ပြီး ဒူးထောက်ကာ ကျောပြင်ကိုစမ်းပြီး လက်မနှင့် ခါးကြောကို ဖြေးဖြေးချင်း နှိပ်လိုက်တယ်။ အထိအတွေ့က အိစက်ညက်ညောလွန်းလို့ လီးက ဆတ်ကနဲ တောင်လာတယ်။ လက်မနှင့် ခါးကြောလေးကို ခွညှပ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း အပေါ်အောက် ဆွဲပေးလိုက်တယ်။

”အာ့ အင်းးး အင်းးး”

“နာလို့လား ခင်လေး”

“နည်းနည်းလေး ကိုမင်း”

“အင်း ကျနော့်မှာ ဆေးရှိတယ်”

“အပူဆိုရင် မခံနိုင်ဘူး ကိုမင်း”

“အအေးဆေးရှိတယ် ခင်လေး”

“အင်း ကိုမင်း”

ကိုမင်း ဆေးဘူးကို လှမ်းယူပြီး ညှစ်ထုတ်ကာ ခင်လေးအင်္ကျီကို မပြီး ကျောပြင်ကို ပွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ တဖြေးဖြေး လက်မလေးနှင့် နှိပ်ပေးလိုက်ပြီး

“ခင်လေး ရတယ်မလား”

“အင်း”

ကိုမင်း လုံချည်ကိုဖြေလျော့ပြီး တင်သားနားအထိ ဆေးလိမ်းကာ ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးစိတ်တွေ ဝေခွဲမရဘူး။ တဖြေးဖြေး နယ်ကျွံလာတဲ့ ကိုမင်းလက်တွေက ခင်လေးလုံးချည်ကို ဖြေချနေပြီ။ အိမ်နေရင်း အတွင်းခံက မဝတ်ထားတော့ ရင်ထဲ တမျိုးဖြစ်လာကာ တင်သားနှစ်ဘက်အား တင်းပြီး ညစ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း တင်သားတွေကို မထိတထိလုပ်ပြီး ခင်လေးစိတ်ပါလာအောင် ဆွလာတယ်။ တင်သားနှစ်ဘက်ကိုပါ လက်နှင့် ဖိနှိပ်ပေးပြီး ဘေးနှစ်ဖက်ဆွဲချတယ်။ အမှန်က ဖင်ကြားအထိ မြင်ရအောင် လုပ်ဆောင်နေတာပါ။ ခင်လေးမှာ ရှေ့တိုးရကောင်းမလား နောက်ဆုတ်ရကောင်းမလား တွေးနေတုန်းမှာပဲ ကိုမင်းက ခင်လေးအပေါ်က ခွပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။

“အာ ကိုမင်း အဲ့လိုမလုပ်နဲ့လေ”

“မဟုတ်ဘူး ခင်လေးအကြောကို အားညီအောင် နှိပ်ချင်လို့ပါ”

“အင်းပါ”

ကိုမင်း တဖြေးဖြေးနဲ့ တဆင့်တက်ကာ ကျော်အပေါ် ဆေးလိမ်းရန်အတွက် ဘရာကို အပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကျောတပြင်လုံး ဆေးလိမ်းပြီး သက်ညှာစွာ နှိပ်ပေးတယ်။ ဒါပေမယ့် အပေါ်တွန်းတင်တဲ့ ဘရာက အောက်ကို ပြန်ကျလာတယ်။ ကိုမင်းက ဘရာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လ်ုက်တယ်။

“အာ ကိုမင်း”

တဖြေးဖြေး ကိုမင်းက အပေါ်ထိရောက်လာသလို ခင်လေးဖင်ကြားထဲ ကိုမင်းရဲ့လီးက ထောက်လာတယ်။ လီးကြီးက ခင်လေးဖင်ကို ထောက်နေတာ ခင်လေး သိပေမယ့် မပြောရဲဘူး။ ခင်လေး စိတ်တွေထလာပြီး ပိပိက အရည်စိုလာပြီလေ။

“ရပြီ ကိုမင်း”

“အင်း အပေါ်ကတော့ရပြီ။ ပေါင်တွေ နာနေမှာပဲလေ”

“ရပါပြီ ကိုမင်းကလည်း”

ထိုစဉ်မှာပင် ဖယောင်းတိုင်မီးလေး ငြိမ်းသွားလေသည်။

“ဟော့တော့ မီးငြိမ်းသွားပြီ”

“အင်း ခင်လေး… ကိုမင်း ဒီမှာပဲအိပ်တော့မယ်”

“ကိုမင်းကလည်း မဖြစ်ပါဘူးဆို”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“အင်း မပြောတတ်ဘူး”

“အင်းလေ မပြောနဲ့တော့ ခင်လေး”

ကိုမင်း ခင်လေးကို ဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ

“ကျနော် အရမ်းချစ်နေပြီ ခင်လေး”

“အို.. ကိုမင်းနော်”

ခင်လေးလည်း စိတ်တွေ ဂယောင်ချောက်ခြားသွားပြီး ကိုမင်းကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အထိအတွေ့မှာ ခင်လေးတစ်ယောက် ဆင်ခြင်တုံတရားတွေ ပျောက်ခဲ့ပြီး ခင်လေးလည်း တဏှာရေစီးနောက်ကို လိုက်မိခဲ့ပြီလေ။ ကိုမင်းမှာ ခင်လေးကိုဖက်ရင်း တင်သားတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးနို့ရှိရာကို အောက်သို့လျှောချပြီး ခင်လေးနို့ကို ဖြေးညှင်းစွာ စို့လိုက်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အာ့ အင်း ဟင်းးး ဟင်းးးး”

တကိုယ်လုံး ကြက်သီးနွေးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး ခင်လေး အရမ်းကို စိတ်တွေထလာတယ်။ နို့စို့ရင်း တင်ပါးကြားလက်သွင်းပြီး အဖုတ်ထဲကို လက်နှင့်နှိုက်ရာ လက်ထဲမှာ စောက်ရည်အချို့ ကပ်ပါလာခဲ့တယ်။ ခင်လေးစိတ်တွေ ထန်စပြုနေပြီမှန်း ကိုမင်း တွေးမိပြီး ခင်လေးနို့ကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့် ဖီးလ်တက်အောင် စို့လိုက်ပြီး ခင်လေးကို ပက်လက်လှန်ကာ အပေါ်က နေလိုက်တယ်။ ပြီးမှ နို့မှတဆင့် အောက်သို့ဆင်းကာ စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို လျှာအပြားလိုက် ယက်လိုက်တယ်။

“ရွတ်.. ပလပ်”

“အာ့ အိုးးး အင်းးး ဟင်းးးးး”

တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ဆင်းသွားပြီး တခါမှ မခံစားဖူးသော အရသာထူးကို ခံစားမိကာ ခင်လေးမှာ အဖုတ်ထဲ လျှာဝင်လာအောင် ပေါင်ကိုကားပြီး မြှောက်ပေးမိပြန်တယ်။

“အင်း ဟင်းး ဟင်းးးး အားး ရှီးး ရှီးးး”

မင်းမင်းလည်း တတ်စွမ်းသမျှ ခင်လေးတစ်ယောက် ဖီးတက်လာစေဖို့ ကြိုးစားပြီး လုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်လေးခင်မျာ မကြုံဖူးသေးတဲ့ ကာမရေစီးမှာ မျှောပါသွားတော့တယ်။ ခင်လေးတစ်ယောက် စိတ်ပါလာလို့ အော်ညည်းမိသလို ကာမစိတ်က အထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့ တစ်ကြိမ်ပြီးသွားခဲ့တယ်။ မင်းမင်းလည်း လီးက အရမ်းတောင်နေပြီး လီးထိပ်မှာလည်း အရည်ကြည်တွေ စိုနေပြီ။ လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီး ခင်လေးအဖုတ်ကို တေ့လိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာ ကာမစိတ်တွေဖြစ်ပြီး အလိုးခံချင်နေပြီမို့ မတားမြစ်နိုင်ဖြစ်နေတယ်။ လီးတေ့ပြီး ဖိချလာတာကြောင့် အဖုတ်ထဲ လီးက တင်းကြပ်ပြီး

“ဗျစ် ဖြစ် ဗျိ ဗျိ”

လီးက တစ်ရစ်ချင်း တိုးဝင်လာတယ်။

“အာ့ ကိုမင်း ဖြေးဖြေး”

အဖုတ်ထဲ ပူကနဲဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ခင်လေး ကိုမင်းကို ပြောလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနို့ကို ကုန်းစို့ပြီး ခဏလေး လီးထည့်ထားရင်း ငြိမ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးစောက်ဖုတ်က ညှစ်သလိုခံစားရပြီး ခင်လေးလည်း ညည်းလာတော့မှ ထပ်ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။

“ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်”

“အာ့ အင်းး ဟင်းးး အာ့ ရှီးးး”

အဖုတ်ယက်ခံရတဲ့ ခံစားမှုမျိုးမဟုတ်ဘဲ လီးဝင်လာတဲ့ ခံစားချက်က တမူထူးခြားတယ်။ အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့ လီးက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတော့ ခင်လေးမှာ အရမ်းကို ကာမစိတ်တက်လာစေပြီး ဖီးတက်နေတော့ မျက်လုံးမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး ညည်းတွားမိလိုက်တော့တယ်။ ခင်လေးညည်းတွားသံက ကိုမင်းကို တဏှာစိတ် ပိုကြွလာစေပြီး လိုးချက်တွေ မြန်လာတယ်။

“ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းးးး ဖန်းးး”

“အာ့ ရှီးး ရှီးးး ကိုမင်းး အာ့ ရှီးးး ရှီးး”

“ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းးးးး”

ခင်လေးမှာ ငါးမိနစ်ခန့်သာ အလိုးခံရပြီးနောက် ပြီးချင်လာပြန်တယ်။

“ဖွတ် ဘွတ်ဖပ် ဖပ် ဖန်းးးး ဖန်းး”

“အာ့ ရှီးးရှီးးး အားးးး”

“ခင်လေး ပြီးတော့မလားးး”

“အင်းးး ကိုမင်းး အာ့ရှီးးးရှီးး”

ကိုမင်းလည်း ခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတော့ အရှိန်နည်းနည်းလေး တင်လိုက်ကာ ထပ်လိုးလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်က စေးပိုင်တင်းကြပ်ကာ ညှစ်ထားမှုကြောင့် ကိုမင်းလည်း ပြီးချင်နေပြီ။ တဖတ်ဖတ် တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လိုးချက်ပြင်းပြင်း ဆက်လိုးလိုက်ရာ မကြာခင်မှာပဲ

“ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းးးး ဖန်းး”

“အာ့ပြီးပြီ အားးး ရှီးးရှီးးး”

ကိုမင်းလည်း သုတ်တွေပန်းထွက်ကာ ပြိုင်တူပြီးသွားရတော့တယ်။ မောပန်းသွားတဲ့ ကိုမင်း ခင်လေးအနားကပ်အိပ်ကာ ဖက်ပြီး အနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း ကိုမင်းကိုဖက်ပြီး အမောဖြေနေရာက နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြပြီး မနက်လေးနာရီလောက်မှ ခင်လေး နိုးလာခဲ့တယ်။

“ကိုမင်း”

“ဟင်”

“ထတော့လေ သွားတော့ လူတွေမြင်ကုန်မယ်”

“အင်း သွားမယ် ခင်လေး”

ကိုမင်းလည်း လူးလဲထကာ ခင်လေးပါးကို နမ်းပြီး သူ့မိဘအိမ်ဘက်ကို သွားတော့တယ်။ ခင်လေးလည်း ညက အဖြစ်အပျက်ကိုတွေးကာ တစ်ခုခုမှားသလို ခံစားမိလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြစ်သွားပြီးပြီဆိုတော့ ပြင်မှမရတော့တာဟု တွေးကာ အိပ်ရာကထပြီး အိမ်သာကို သွားလိုက်ပါသေးတယ်။ ရှူးပေါက်ပြီး စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်တော့ စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေးပြီး ဆေးပုံးထဲမှ သန္ဓေတားဆေးကိုယူကာ သောက်လိုက်ရင်း အိပ်ရာပေါ် ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။

နောက်တစ်ရက် နေ့လည်ရောက်တော့ အဒေါ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ ခင်လေးလည်း ဆေးခန်းရှိရာကိုသွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း မယောင်မလည်နဲ့ ရောက်လာကာ

“ခင်လေး အလုပ်တွေများနေလား”

“အင်း ကိုမင်း။ ကိုမင်းရော အလုပ်မရှိဘူးလား”

“အလုပ်က အဝေးကြီးမှာမှ မဟုတ်တာ။ အခုက ပဲခင်းတွေ စိုက်ထားပြီး နားနေတဲ့ အချိန်လေ”

“ဟုတ် ကိုမင်း”

“ခင်လေး ညကြရင် ခင်လေးဆီ လာအိပ်မလို့”

“မဖြစ်ဘူး ဒေါ်လေးရှိတယ်”

“ခင်လေးကလည်း အဒေါ်က အိပ်ရင်သိုးနေတာ”

“သိသွားမှာစိုးလို့ပါ ကိုမင်းရယ်”

“ကိုယ့်အဒေါ်အကြောင်းကို ကိုမင်းအသိဆုံးပါ ခင်လေး”

“မဖြစ်ဘူး သိသွားရင် ခင်လေးပဲ အရှက်ကွဲရမှာ”

“အင်း ဒီနေ့ သူပြန်ရောက်လာပြီလေ။ သူပင်ပန်းလို့ ညကြရင် နှိပ်ပေးဖို့ ခေါ်ထားတယ်”

“ဟုတ်လား ခင်လေးရှိတာကို”

“ခင်လေးကို အားနာလို့ဖြစ်မယ်”

“အင်း အဲ့ဒါဖြစ်နိုင်တယ်”

“ဒီလိုလုပ်လေ ခင်လေး။ ဒေါ်လေးကို ညကြရင် ကိုမင်း လာနှိပ်ပေးမယ်။ ခင်လေးကလည်း ဒေါ်လေးကို ဆေးတိုက်လိုက်။ အိပ်ဆေးပါ ထည့်တိုက်လိုက်”

“ဟွန်း ဒါမျိုးဆို တော်တော်ဉာဏ်ကောင်းနေတယ်”

“ဟီး ခင်လေးကလည်း။ မနေ့က ခင်လေး ခရီးပန်း နေလို့ ကိုမင်း အလျှော့ပေးခဲ့တာ”

“ဟွန်း.. တော်ပါ ကိုမင်းရာ။ အလျှော့မပေးရင် ခင်လေး သေသွားမလားမသိဘူး”

“မသေစေရဘူး ခင်လေး”

“ဒီနေ့တော့ မလာနဲ့ဦးလေ။ နောက်ရက်တွေမှပေါ့ နော် ကိုမင်း”

“ဟုတ်ပါပြီ ခင်လေးရာ”

ခင်လေးမှာ ကိုမင်းနဲ့ ဖြစ်ပြီးတော့ နောက်ဆုတ်လို့ရတော့မယ့် အခြေအနေ မရှိတော့ပေ။ ခင်လေးလည်း မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ကိုမင်းလိုချင်တာပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဒေါ်အိမ်မှာတော့ လုပ်လို့ဖြစ်မယ် မထင်ဘူးလေ။ လုပ်လို့သိသွားရင် အရှက်ကကွဲဦးမှာ။ ခင်လေးက ဘယ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရမလဲသာ စဉ်းစားလိုက်တယ်။

ဆေးခန်းက ဆောက်လို့ပြီးတော့မယ်။ လိုအပ်တဲ့ ကျန်းမာရေးနှင့် ပတ်သက်တဲ့ စာရွတ်စာတန်းတွေ၊ ပိုစတာတွေ၊ ကြော်ငြာတွေနှင့် ဆေးတွေ လိုအပ်သေးတယ်။ ဒီတော့ မြို့နယ်က ကျန်းမာရေးဦးစီးဌာနခွဲကို ဖုန်းဆက်တော့ လာထုတ်ပါတဲ့။ မြို့ကိုတက်ပြီး ပစ္စည်းထုတ်ဖို့ရာ ကိုမင်းကို အကူအညီ တောင်းရတော့တယ်။

“ကိုမင်း ခင်လေးမြို့တက်ပြီး ပစ္စည်းထုတ်ရမယ်”

“သွားလေ ခင်လေး။ ဘယ်အချိန်သွားမလဲ”

“မနက်ဖြန်မနက် စောစောသွားမယ်”

“အင်း သွားကြတာပေါ့”

နောက်နေ့မနက် ငါးနာရီလောက်ထိုးတော့ ကိုမင်းက လာခေါ်တယ်။

“ခင်လေး နိုးပြီလား”

“နိုးပြီလေ အဆင်သင့်ပဲ”

ခင်လေး အပြင်ကိုထွက်ပြီး ကိုမင်းဆိုင်ကယ်နောက် လိုက်ခဲ့တယ်။ ကိုမင်းလည်း မြို့ဘက်မောင်းခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေးရုံးဖက် လိုက်ပို့လိုက်တယ်။ ကိုးနာရီခွဲလောက် ရောက်တာမို့ အဆင်ပြေတယ်။ ရုံးက ထုတ်ပေးတာတွေကို ခင်လေးယူလာပြီး

“ကိုမင်း တစ်ခုခုစားရအောင်”

“အင်း စားမယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ဆိုင်မှာမစားချင်ဘူး”

“အင်း အဲဒါဆိုလည်း ပါဆယ်ဝယ်လိုက်”

ကိုမင်း ခေါက်ဆွဲကြော်နှင့် ထမင်းကြော် နှစ်ပွဲဝယ်ကာ မြို့က အဆင့်မြင့် တည်းခိုခန်းကို မောင်းခဲ့လိုက်တယ်။

“အယ် ကိုမင်း ဘယ်ကိုမောင်းလာတာလဲ”

“ခင်လေးကလည်း ဟိုမှာကြတော့လည်း မတွေ့ရ ဘူးလေ။ အာ့ကြောင့် ဒီမှာအေးအေးဆေးဆေး နေမလို့”

“ဟွန်း ကိုမင်းနော်”

ကိုမင်း တည်းခိုခန်းဘက် မောင်းလာတော့ ခင်လေး သိလိုက်ပြီ။ လုပ်ဖူးထားတော့ ခင်လေးစိတ်က မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက လွမ်းမိုးနေတယ်။ ရွာမှာလူသိမှာ စိုးရိမ်ရပေမယ့် မြို့မှာဆိုတော့ လူတွေမသိဘူးဆိုတဲ့ အတွေးက ဝင်လာတယ်။ ကိုမင်းနှင့်အတူ တည်းခိုခန်းထဲ ဝင်လိုက်တယ်။

“ခင်လေး အဝတ်အစား အပိုပါလား”

“မပါဘူး ကိုမင်း”

ကိုမင်း ခင်လေးကို ဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း

“ကိုမင်း အဝတ်တွေ ကြေကုန်ပါ့မယ်”

“ကိုမင်း ချွတ်ပေးမှာပေါ့”

“ဟင်း.. ဒါပဲအမြဲလာချောင်းနေတာ”

ကိုမင်း ခင်လေးအဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အခုမှပဲ အရမ်းကိုလှပတဲ့ ဘော်ဒီကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်တွေ့ရတယ်။ နို့တွေလည်း ဝိုင်းစက်လှပလွန်းတယ်။ ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့ နို့လေးတွေကလည်း မြင်သူငေးလောက်တယ်။ ခါးသေးရင်ချီတဲ့ အလှအပမျိုးလေးပေါ့။ ခါးသေးပြီး တင်ကြီးတဲ့ မိန်းမသားအလှဆိုတာ ရှားပါးတယ်လေ။

“ခင်လေး ရေချိုးခန်းဝင်လိုက်ဦးမယ် ကိုမင်း”

ခင်လေး တစ်မနက်လုံး လှုပ်ရှားနေတော့ ညစ်ပတ်နေလောက်ပြီ။ ကိုမင်းက ဟိုနေ့ကလိုမျိုး အဖုတ်ကို ယက်ပေးရင် အနံ့ထွက်မှာ စိုးရိမ်မိတယ်လေ။ ဒီတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အဖုတ်လေးမွေးအောင် ဆပ်ပြာမွေးခဲလေးနှင့် ဆေးကြောလိုက်တယ်။

ကိုမင်းမှာ ခင်လေးရဲ့ ဝတ်လစ်စလစ် အလှကိုတွေ့ပြီး ရင်ခုန်ကာ လီးက အရမ်းတောင်လာတယ်။ အမှတ်တရဖြစ်အောင် ခင်လေးမသိစေဘဲ ဗီဒီယိုရိုက်ဖို့လုပ်ပြီး ဖုန်းကင်မရာကို ကုတင်ဖက်ချိန်ပြီး ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာ အဖုတ်နှင့်ဖင်ကို ရေဆေးပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။

“လာ ခင်လေး ကိုမင်း အရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ”

“ဟင့် ကိုမင်းကလည်း”

ခင်လေးနို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခင်လေးနှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း တုန့်ပြန်ကာ နမ်းတယ်။ နှစ်ယောက်လုံး အနမ်းတွေက အရမ်းကို ထန်လွန်းနေတယ်။ ကိုမင်းက နမ်းရင်းနှင့် ခင်လေးဖင်ကြီးတွေကို ညှစ်သလို ခင်လေးကလည်း ကိုမင်းကျောပြင်ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားတယ်။ ကိုမင်းရဲ့လီးက ခင်လေးပေါင်ကြား အဖုတ်နေရာကို လာပြီးထောက်နေတယ်။ ကိုမင်းလီးက အရည်တွေက စိမ့်ဆင်းနေတာကြောင့် ပေါင်ကြားမှာချောပြီး အဖုတ်အောက်ကို ထိုးမိနေပြီလေ။

ကိုမင်း ခင်လေးကို ဖက်ထားရင်း အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ကာ ခင်လေးနို့တွေကို ရမက်ထန်ထန်နှင့် တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အာ့ အင်းး ဟင်းး ဟင်းးးး”

တစ်ခါအလိုးခံထားတဲ့ ခင်လေး အရသာကိုသိနေပြီး တိုးတိတ်တိတ်ညည်းရင်း ကိုမင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဖွဖွလေး ဆွဲနေမိတယ်။ ကိုမင်းလည်း အဖုတ်ရှိရာကို လျှောချရင်း ခင်လေးပေါင်ကိုကားကာ အဖုတ်ကို ယက်လိုက်တော့တယ်။

“ပလပ် ပလပ် ပလပ်”

“အာ့ ရှီးးရှီးး အိုးးး ကိုမင်းးး ဟားးးးး အားး”

ခင်လေး အသံမထွက်စေဖို့ ထိန်းချုပ်ပေမယ့် ကိုမင်းရဲ့ လျှာအစွမ်းကြောင့် အလျှော့ပေးကာ အသံထွက် ညည်းလိုက်တယ်။

“ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်”

အဖုတ်ယက်ပြီး အစေ့ကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်တယ်။ စိတ်ထန်မှုကြောင့် မာနေတဲ့ ခင်လေးအစေ့က နီတျာရဲလေး ဖြစ်နေပြီလေ။

“အာ့ ကျွတ် ကျွတ် အိုးး အားး ရှီးးရှီးးး”

ခင်လေး ခါးမြှောက်ပြီး အော်ညည်းလိုက်သလို ကိုမင်းခေါင်းကိုလည်း ဖိချမိတယ်။ အထာပေါက်တဲ့ ကိုမင်း အဖုတ်ထဲ လျှာဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် ထိုးမွေပေးလိုက်တဲ့အခါ ခင်လေးမှာ စိတ်ထန်ပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်ထွက်ပြီး ပြီးသွားရတော့တယ်။

“ပလပ် ပလပ် ပလပ်”

“အားး ရှီးး ရှီးးး အားးးးးး အိုးးး အားးး”

ညည်းသံဆုံးသွားတဲ့ နောက်မှာတော့ ခင်လေးခါးက အောက်ကိုပြုတ်ကျသွားပြီး အသက်ရှူသံလေး ပြင်းပြကာ မောဟိုက်သွားတော့တယ်။

“ခင်လေး မောသွားပြီလား”

“အင်း မော သွားပြီ”

“ကိုမင်းဟာလေး နမ်းပေးဦးလေ”

“အင်း နမ်းပေးမယ်လေ”

ခင်လေးက အိပ်ရာက လူးလဲထလိုက်သလို ကိုမင်းက အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်အိပ်လိုက်တယ်။ မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ ကိုမင်းလီးကို ခင်လေးက ငုံကာစုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အားး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ အိုးး”

ခင်လေးရဲ့ လီးစုပ်ပေးမှုကြောင့် ကိုမင်းမှာ ခြေဖဝါးကြောတွေ ထောင်ထသလို ဖြစ်သွားရပြီး လီးက အဆမတန် တောင်လာတော့တယ်။ ခင်လေးလည်း ကြားဖူးနားဝရှိသလို လီးဒစ်တွေကို လျှာနှင့် ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်တော့

“အားး ရှီးးး ရှီးးး ကောင်းလိုက်တာ ခင်လေးရာ။ တော်ပြီ မလိုးရဘဲ ပြီးသွားလိမ့်မယ်”

ကိုမင်းပြောတာကြောင့် ခင်လေး လီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်တော့တယ်။

“ခင်လေး ကုန်းပေးပါလား”

“အင်း ကုန်းပေးမယ်လေ”

ခင်လေးက ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနောက်ကနေပြီး အဖုတ်ကြား လီးတေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ လီးက တအိအိနှင့် ဝင်သွားပြီး အဆုံးထိ ရောက်သွားတော့တယ်။

“ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိဗျစ်”

“အာ့ ကိုမင်း ဖြေးဖြေး အောင့်တယ်”

“အင်း ဖြေးဖြေးလေး လုပ်ကြည့်မယ်”

ကိုမင်းလီးကို ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တယ်။ ခဏကြာတော့ ခင်လေးဆီက ထွက်တဲ့ အရည်ကြောင့် ခင်လေးမှာ အောင့်တာ သက်သာလာသလို ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် လုပ်တာလည်း အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့် ခင်လေး မြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ ပြောမထွက်။ ကိုမင်းလည်း အားမရဖြစ်လာကာ

“ခင်လေး မြန်လို့ရပြီလား”

“အင်း မြန်တော့ ကိုမင်း။ ခင်လေးခံနိုင်ပြီ”

ကိုမင်း အရှိန်လေးတင်ကာ လိုးလိုက်တော့ လီးက အဖုတ်ထဲ တဇိဇိတဗျိဗျိ ဝင်ကာ ဖီးတက်လာတော့တယ်။

“ဇွိ ဗျိ ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖန်းဖန်းးး”

“အာ့ အင့် ဟင့် အင့် ”

“ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ်.. ဖန်း.. ဖန်းးး”

“အိုး အင့်! ဟင့်! အင့်! အင့် အာ့ ရှီး ရှီးး”

လိုးရတာ စေးပိုင်နေသလို အရမ်းလည်း ကောင်းနေတယ်။ ကိုမင်း လိုးရင်း ခင်လေးဆံပင်တွေကို စုစည်းကာ နောက်ကိုလှန်ဆွဲလိုက်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုက်တယ်။ ကင်မရာမှာ ခင်လေးရဲ့ ဖီးလ်တက်နေတဲ့ မျက်နှာလေး ပေါ်လွင်စေသလို ခါးလေးကော့ပြီး ဖင်လေးထောင်နေတာကြောင့် ကိုမင်းလည်း အရသာရှိရှိ လိုးရတော့ အရမ်းကောင်းလွန်းသလို ခင်လေးလည်း ကာမစည်းစိမ်ကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ရရှိနေလို့ လိုးသံတွေနှင့် ခင်လေးညည်းသံတွေက အခန်းတွင်း ဆူညံလို့နေတယ်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက် လိုးပြီးချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်လုံး အထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာ ပြီးချင်လာတယ်။

“ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းးးးး”

“အာ့ ရှီးး ရှီးးး အားးးး အင်းးး”

“ခင်လေး ပြီးတော့မလား”

“အင်းး ပြီး… ပြီးတော့မယ် အားး ရှီးးး ရှီးး”

ကိုမင်းလည်း ခင်လေးပြီးသွားတာ သိလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။

“ကိုမင်း ပြီးပြီလားး”

“အင်းး ပြီးပြီခင်လေး”

“ဒါဆိုပြန်ကြမယ်၊း။ နောက်ကျလို့ မကောင်းဘူး”

“အင်းပါ နောက်အခေါက်ကြရင် ကြာကြာလေး လုပ်ချင်တယ်”

“အင်းပါ ကိုမင်း။ ခင်လေး ရေဆေးလိုက်ဦးမယ်”

“ဆေးလေ ခင်လေး”

ခင်လေး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကိုမင်းလည်း ဖုန်းကိုယူကာ ပိတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခင်လေးနောက်ကို လိုက်ပြီး ရေဆေးလိုက်တော့တယ်။

ဒီလိုနဲ့ မြို့တက်တဲ့အချိန်တိုင်း ကိုမင်းနှင့် ခင်လေး အမြဲတန်းလိုလို လိုးဖြစ်တော့တယ်။ ခြောက်လလောက် တာဝန်ထမ်းဆောင်းရင်း ခင်လေးမှာ ကိုမင်းရဲ့စရိုက်ကို သိလာတယ်။ ကိုမင်းက တကယ်ဆိုရင် စွန့်စားပြီး အလုပ်လုပ်ကိုင်ရမှာ။ အခုတော့ ဆယ်တန်းအထိပဲ ကျောင်းတက်ဖူးပြီး အလုပ်မယ်မယ်ရရမရှိ။ မိဘအလုပ်ကိုသာလုပ်ရင်း ရွာမှာ အေးဆေးစွာ နေထိုင်တယ်။ အားရင် ခင်လေးဆီ လာတယ်။ အိပ်စား ကာမအဆင့်သာ ရှိတယ်လို့ ဘဝနဲ့တွေးပြီး ခင်လေးက မြင်လာတယ်။

ခင်လေးတို့ရဲ့ ဆေးခန်းလည်း ပြီးစီးလို့ ခင်လေး အိမ်ပြောင်းလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ ခင်လေးလည်း ကိုမင်းနဲ့ တဖြေးဖြေး ဝေးလာတော့တယ်။ ဆေးခန်းမှာလည်း နောက်ထပ် ဆရာမအသစ်တစ်ယောက် ရောက်လာတဲ့အခါ ခင်လေးမှာ အဖော်ရှိလာတော့ ကိုမင်းကိုလည်း ရှောင်နေမိတယ်။

ဒီလိုနဲ့ တစ်နေ့ကြတော့ ရွာမှာ အလှူတစ်ခုက ခင်လေးကို ဖိတ်တယ်။ ခင်လေးနှင့် အသစ်ရောက်လာတဲ့ ဆရာမတို့ အတူသွားကြတယ်။ အလှူကလည်း ရွာကမျက်နှာဖုံးဆိုတော့ လူလည်းစည်တယ်။

“ဟေ့.. မောင်လေး ဆရာမလေးတွေ လာတယ်”

“ဟုတ် မမကြီး”

“ဆရာမလေးတွေ လာဗျ။ ထိုင်ကြပါ”

“မောင်လေးရေ ဆရာမလေးတွေကို ဧည့်ခံလိုက်ဦး။ မမ လာခဲ့မယ်”

ခင်လေးက လာပြီးဧည့်ခံတဲ့လူကို ကြည့်လိုက်တော့ ခင်လေးထက် သုံးနှစ်လောက် ကြီးမယ့်လူပါ။ အသားညိုညိုနှင့် ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ပေါ့။

“ဆရာမလေးတို့ စားကြပါ။ မမလည်း လာနေပြီ”

“ဆရာမလေး စားနော် အားမနာနဲ့။ ဒါ ကျမမောင်လေး အငယ်ဆုံး”

“ဟုတ်မမ။ အရင်က မတွေ့မိဘူးနော် ရွာမှာ”

“အခုမှ နိုင်ငံခြားက ပြန်လာတာ။ မသွားနဲ့ အိမ်ကအလုပ်တွေလုပ်ပါဆိုတာ မရဘူး။ သုံးနှစ်လောက် စင်ကာပူမှာ အလုပ်လုပ်ပြီး ပြန်လာတာ”

“ကဲ မောင်လေး၊ သူက မခင်ခင်လေးတဲ့”

“ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်က ကျော်ကျော်ထွန်းပါ”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့် တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်”

“ကျနော်လည်း ဝမ်းသာပါတယ်”

ကျော်ကျော်ထွန်း ဆရာမခင်ခင်လေးကို သဘောကျသွားတယ်။ အရမ်းလှလို့ စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ ခဏခဏ ဆရာမလေးကို ချောင်းကြည့်မိတယ်။ ခင်လေးမှာ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှင့် အကြည့်ဆုံပြီး ရင်ထဲ တမျိုးဖြစ်သွားတယ်။

“ခင်လေး ကျနော်တို့အိမ်ကို လာလည်နိုင်ပါတယ်ဗျ”

“ဟုတ်ကဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း။ ကျမတို့ ဆေးခန်းဖက်လည်း လာလည်နိုင်ပါတယ်”

“လိုတာရှိရင် ပြောပါ။ ကျနော် စွမ်းသလောက် ကူညီပါ့မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

ခင်လေးမှာ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ ပွင့်လင်းတဲ့အပြောနှင့် အပြုံးကို သဘောကျသွားတယ်။ အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့် ရင်ခုန်သလို ဖြစ်လာတယ်။ ကိုမင်းနဲ့တွေ့တဲ့ ခံစားမှုမျိုး မဟုတ်ဘဲ ထူးဆန်းတဲ့ ခံစားမှုမျိုးကို ကြုံရတယ်။

“အင်း ငါဘာလို့ ဒီလိုတွေ ဖြစ်မိတာလဲ မသိဘူး”။ ခင်ခင်လေး စိတ်ထဲမှာ တွေးနေမိတယ်။ စားသောက်ပြီးသွားတော့

“ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ ပြန်တော့မယ်။ ဆေးခန်းမှာ လူမရှိလို့”

“ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ”

“မမ ညီမလေးတို့ ပြန်တော့မယ်”

“အေးကွယ် ဆရာမလေး”

“မောင်လေးရေ အသီးအနှံတွေ ထည့်ပေးလိုက်ပါကွယ်”

“မမရေ မယူတော့ဘူးလေ၊ အလှူကြီးမှာ”

“အေးကွယ် ညနေကြမှ မောင်လေးကို လိုက်ပို့ခိုင်းတော့မယ်”

“ရပါတယ် မမရဲ့”

“အမလေးကွယ် အားနာစရာကြနေတာပဲ။ ကဲ ပြန်ပြန် နောက်ကျနေမယ်”

ခင်လေး အလှူအိမ်က ပြန်လာလိုက်တယ်။ အပြန်လမ်းတစ်လျှောက် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ မျက်နှာကိုပဲ မြင်ယောင်မိပြီး ပြုံးမိတယ်။

“အံမယ် ခင်လေး ဘာတွေပြုံးနေတာ”

“မဟုတ်ပါဘူး အစ်မရယ်”

“ဟင်းဟင်းးး ငါသိပါတယ်အေ။ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြောင့်မလား”

“အို အစ်မကလဲ”

“အင်း ခင်လေး ခင်လေး ငရံ့နှစ်ကောင်ကြောင့် ဘယ်အကောင်ဖမ်းရမလဲ စဉ်းစားရခက်နေပြီ ထင်တယ်”

“အာ အစ်မရယ် အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး”

ခင်လေး ဘယ်လိုပင်ငြင်းပါစေ ခင်လေးဘာသာ အသိဆုံးပါပဲ။ ခင်လေး ကိုကျော်ကျော်ထွန်းတို့ရဲ့ မိသားစု အမူအကျင့်ကို သိတယ်။ အကယ်၍ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ရွေးချယ်ရင် ငြင်းရက်စရာ လူမျိုး မဟုတ်ဘူးလေ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ခင်လေးမှာ ကိုမင်းက ရှိနေပြီ။ ကိုမင်းလို လူမျိုးနှင့်တော့ အိမ်က သဘောမတူဘူးလို့ အရိပ်အမွတ် ပြောထားပြီးပြီ။ ခင်လေး တွေးရင်း ပြုံးလိုက်တယ်။ “မုန့်ဆီကြော်က ဘယ်နေမှန်းမသိဘူး၊ နှုတ်ခမ်းနာနှင့် တည့်ပါ့မလား ဆိုပြီးတော့လေ”။

ညနေရောက်တော့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ရောက်လာတယ်။

“ခင်လေး ၊ ဟိုမှာ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း”

“အယ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း အားနာစရာရှင်”

“အားနာစရာ မလိုပါဘူးဗျာ။ ကျနော်ကိုယ်တိုင်က လာချင်နေတာ”

“ဟော့တော့”

“မအံ့ဩနဲ့လေ။ ကျနော်က ခင်လေးကို မြင်ပြီးကတည်းက လာချင်နေတာ”

“ဪ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်”

“ရော့ အစ်မပေးလိုက်တဲ့ အသီးအနံတွေ လတ်ဆတ်တယ်ဗျ”

“ကျေးဇူးပါရှင်”

“လုပ်ပြန်ပြီ။ ကျနော်တို့ရွာကို ကျန်းမာရေး စောင့်ရှောက်မှုတွေ လုပ်ပေးတဲ့ ခင်လေးကို ကျနော်တို့က ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ”

“အံမယ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း အပြောကောင်းတယ်”

“မကောင်းပါဘူးဗျာ”

“ကျမ ဘာကျွေးရမလဲ၊ အပြောကောင်းလွန်းလို့”

“မလိုပါဘူးဗျာ၊ ဒါပေမယ့် ဒီကို ခဏခဏတော့ လာခွင့်ပေးပါ”

“ရှင် ဘာလုပ်မို့လဲရှင့်”

“ကျနော့်ရင်ထဲက ခံစားချက်တွေကို ဖွင့်ပြမလို့”

“အမ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းနော်”

“ဘာလဲ ခင်လေးက မယုံလို့လား။ လူကြီးစုံရာနှင့် လာတောင်းပြမယ်လေ”

“ဟော့တော် ဒုက္ခပါပဲ”

“ဘာမှ ဒုက္ခမရောက်စေရဘူး၊ တောသားဆိုပေမယ့် အရည်အချင်းရှိပါတယ်။ ခင်လေးကို ဝမ်းဝရုံမက စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားနိုင်တယ်”

“ဟော့တော် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြီးနော်”

“ဟုတ်တယ် ခင်လေး။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်တယ်ဆိုတာ ရူးတဲ့လူတွေလို့ ထင်ခဲ့တာ။ အခု ကျနော် အရူးဖြစ်နေပြီ”

“ခစ် ခစ် ခစ်”

“ရယ်ပါဗျာ ရယ်ပါ။ ခင်လေးတစ်သက်လုံး စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနှင့် ရယ်နိုင်အောင် ခင်လေးကို လက်ထပ်ချင်ပါတယ်”

“ခင်လေး စဉ်းစားပါရစေ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း”

ခင်လေးမှာ တကယ်တမ်း အချစ်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန် ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ အမှားတစ်ခုကြောင့် ခင်လေး စိတ်ညစ်မိတယ်။ တစ်ချိန်က မတွေးမိဘဲ ကိုမင်းနဲ့ သာယာခဲ့တာ အမှားတစ်ခုလို ထင်နေရပြီလေ။ ဆေးခန်းကထွက်သွားတဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ ကျောပြင်လေးကိုကြည့်ပြီး ခင်လေး သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ “ဟူးး… ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်၊ အစကသာ တွေ့ခဲ့ရင် ခင်လေး ရင်မောရမှာ မဟုတ်ဘူး”။

ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ဆေးခန်းက ထွက်သွားပြီးနောက် ကိုမင်းရောက်လာကာ

“ကျော်ကျော်ထွန်း ဘာလာလုပ်တာလဲ ခင်လေး”

“အသီးအနှံတွေ လာပို့တာ”

“ဪ”

တစ်ချက်သာ အသံထွက်လိုက်ပြီး ကိုမင်း စဉ်းစားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ

“ဘာတွေပြောသွားသေးလဲ”

”ဘာမှမပြောဘူး”

ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်တယ်။ ဒီကောင်လို လူမျိုးက စိတ်ထဲကမပါဘဲ ဒီလိုဆေးခန်းကို လာစရာမရှိဘူး။ ငယ်ငယ်ကတည်းက သိပြီးသားလေ။ ကျော်ကျော်ထွန်းလို လူမျိုးက ဘယ်မိန်းကလေးကိုမှ စိတ်ဝင်စားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ စီးပွားရေး ပြေလည်ပေမယ့် ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ် ကိုယ်ရပ်တည်မယ်ဆိုပြီး စင်ကာပူကို ထွက်သွားတာ။ အခုဆေးခန်းကို လာတယ်ဆိုတော့ ခင်လေးကို ဒီကောင်ကြိုက်လို့ ဖြစ်မယ်။

“ခင်လေး ညနေဘာစားမလဲ”

“အားလုံးစီစဉ်ပြီးပြီ”

“ဒီည လာတွေ့လို့ ရမလား”

“မရဘူးဆို”

“ခင်လေးရယ် ကိုမင်း အရမ်းတွေ့ချင်နေတာ”

“ကိုမင်းရယ် ခင်လေးဘက်လည်း ကြည့်ဦးလေ”

“ဟင်းးး ခင်လေးရယ်၊ ကိုမင်း စိတ်မချဘူးကွာ”

“အမ် ကိုမင်းနော်။ ပြန်တော့ ခင်လေး လုပ်စရာရှိသေးတယ်”

ကိုမင်း အနှင်ခံရတော့ စိတ်ခုသွားတယ်။ အမှန်က ခါတိုင်းလည်း ဒီလိုပါဘဲ။ ဒါပေမယ့် ကျော်ကျော်ထွန်းလာပြီးကတည်းက ကိုမင်း စိတ်တွေတိုနေမိတယ်။ ဆက်ပြောရင် စိတ်တိုရမှာမို့ ကိုမင်း အိမ်ပြန်လိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း ကိုမင်း ပြန်သွားတော့ သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။ ဖုန်းမြည်သံကြားလို့ ခင်လေးထကိုင်လိုက်တော့ ကျန်းမာရေးရုံးက

“ဆရာမခင်လေး”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

“ဆရာမလေး မြို့ကိုပြောင်းရမယ်”

“ရှင်”

“ဟုတ်တယ်ဗျ၊ အော်ဒါထွက်နေပြီ”

“ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”

ခင်လေး ထွက်ပေါက်တစ်ခုရသလို ခံစားရပြီး ပျော်သွားတယ်။ မနက်မိုးလင်းတော့ ရွာကလူတွေကို နှုတ်ဆက်တယ်။ အားလုံးက မြို့ပေါ်ပြောင်းရတော့ စိတ်မကောင်းကြပေမယ့် တွေ့လို့ရနေတာမို့ အဆင်ပြေသေးတယ်ဆိုပြီး လိုက်ပို့ကြတယ်။ ကိုမင်းကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပါတယ်။ မြို့ရောက်တော့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ဖုန်းဆက်တယ်။

“ခင်လေး”

“ရှင် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း”

“ကျနော့်မှာ ခင်လေးနဲ့တွေ့လို့ ပျော်ရုံပဲရှိသေးတယ်၊ ခင်လေးက ပြောင်းရပြီဆိုတော့ ကျနော် ရွာမှာ မပျော်ဘူးဗျာ”

“ဪ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်”

“ကျနော် ခင်လေးကို ချစ်တယ်ဗျာ”

“ခင်လေး သိပါတယ်”

“ခင်လေး ကျနော့်ကို လက်ထပ်ပါလားဗျာ”

“ဟင်း ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်။ ကျမ.. မိဘတွေကို ပြောရဦးမယ်။ သူတို့ သဘောတူမှ ဖြစ်မှာပါ”

“ဟာ ဒီလိုဆို ခင်လေး ကျနော့်မမကို အဲဒီလွတ်ပြီး အကျိုးအကြောင်း ပြောပြခိုင်းလိုက်မယ်ဗျာ”

“ဟုတ်ကဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း”

“ကျနော် အရမ်းပျော်သွားပြီဗျာ။ မနက်ဖြန် ခင်လေးဆီ လာခဲ့မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့”

—————————————-

ကျော်ကျော်ထွန်းက သူ့အစ်မကြီးကိုပြောတော့

“ငါ့မောင် မမကြီးက မိန်းကလေးချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့ သိပ်မပြောချင်ဘူး”

“ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ”

“ဘာဖြစ်ရမလဲ မင်းမင်းနဲ့ သူက သမီးရည်းစား ဖြစ်နေတယ်လို့ သတင်းကြားတယ်”

“မမကလည်းဗျာ၊ အခုခေတ်မှာ သမီးရည်းစားတွေ ဘာတွေက အရေးမကြီးဘူးလေ”

“ငါ့မောင်… အိမ်ထောင်ပြု၊ ဘုရားတည်၊ ဆေးမှင်ရည်စုတ်ထိုး၊ ချက်မပိုင် ပြင်ရခက်သည့်အမျိုးတဲ့။ မောင်လေး သတိထားရမှာနော်။ နောင်ပေါ်လာမယ့် ပြဿနာအတွက် မောင်လေး စဉ်းစားဦး”

“မမရယ် လူတိုင်းက ခြောက်ပစ်ကင်း သဲလဲစင်ဆိုတာ မရှိဘူး။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ချစ်လို့ လက်ထပ်မှာပါ”

“အေးပါ မမ သတင်းမေးမြန်းကြည့်ပါ့မယ်”

မောင်ကိုချစ်သည့် အစ်မမို့ မောင်ပြောသလိုပဲ ခင်လေးတို့ရွာကို ခရီးထွက်သွားတယ်။ ကိုမင်းတို့ရွာဆိုတာ တစ်ဦးက တစ်ခုခုလုပ်ရင် တစ်ဦးကသိနေတော့ ကိုမင်းစိတ်ထဲ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်ရပြီ။ ရည်းစားလူလု အူနုကျွဲခတ် ဆိုသလိုပါပဲ။

ကိုမင်းတစ်ယောက် ကျော်ကျော်ထွန်းဆီ သွားလိုက်ပြီး

“ကျော်ကျော်”

“ဘာလဲ မင်းမင်း”

“အေး ငါနှင့်ခင်လေးက သမီးရည်းစား ဖြစ်ခဲ့တယ်နော်”

“အေး ဖြစ်လည်းဘာဖြစ်လဲကွာ။ ငါလက်ထက် မဖြစ်ရင် ပြီးတာပဲ”

“မင်းစဉ်းစားလေ။ ငါထက်သာတဲ့ မင်းနဲ့တွေ့တော့ ငါ့ကိုပစ်ပြီး မင်းနောက်ကိုလိုက်တာ။ ဘယ်မှာလဲ သစ္စာ”

“အင်းလေ… သူလည်း သူ့အကြောင်းတရားနှင့် သူမို့လို့လေ”

“အေး မင်းကို ငါမပြောမရှိနဲ့။ တစ်ရွာတည်းသားမို့ ပြောပြတာ”

“အေး ငါသိပြီးပြီ”

“ငါနှင့်ခင်‌လေး ဘယ်အဆင့်ထိ ရောက်ခဲ့လဲဆိုတာ မင်းသိလား”

“ဒါတွေ ငါသိစရာမလိုဘူး။ ငါနဲ့လက်ထပ်ပြီး ငါကြည်ဖြူရင် ပြီးတာပဲ”

“အေးပါကွာ၊ မင်းသိအောင် ငါလာပြောတာပါ”

“အေးပါ ကျေးဇူးပဲ”

ကိုမင်း ကျော်ကျော်ထွန်းကို အံ့အားသင့်သွားတယ်။ ဒီလောက်ထိ ရူးလိမ့်မယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ဘူး။ သူ့ထိုက်နှင့် သူ့ကံလို့ပဲ တွေးလိုက်တော့တယ်။

ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးပိတ်ရက်မို့ ခင်းလေးဆီ သွားလိုက်တယ်။

“လာလေ ကိုကျော်ကျော်”

“အင်း ခင်လေးနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောချင်တယ်”

“ပြောလေ ကိုကျော်”

“ကိုကျော့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကို သွားမယ်”

“အင်း လိုက်ခဲ့မယ် ကိုကျော်”

ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးနဲ့ စကားကို လွတ်လပ်စွာ ပြောဖို့ရာ သူငယ်ချင်းအိမ်ခေါ်ခဲ့တယ်။

“ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီး အခုမှလာတယ်”

“အေးကွာ… ဒါ ငါယူမယ့် မိန်းကလေး ခင်လေးတဲ့”

“ဪ မခင်လေး ဘာမှအားမနာနဲ့၊ ဒီကောင်နဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ။ အခုက ဒီအိမ်မှာ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း။ အေးဆေးနေ”

“ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီး ငါအပြင်လစ်မယ်။ မင်း ပြန်ခါနီးမှ ဖုန်းဆက်တော့”

“အိုကေ သူငယ်ချင်း”

ကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့သူငယ်ချင်း အပြင်ရှောင်ထွက်သွားမှ

“ခင်လေး ကိုမေးစရာရှိတယ်”

“မေးလေ ကိုကျော်”

“ခင်လေး ကိုယ့်ကိုချစ်လား”

“ဘာလို့ ဒီစကားမေးတာလဲ ကိုကျော်”

“အကြောင်းရှိလို့”

“အင်း ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ ခင်လေး ကိုကျော်နဲ့ လက်ထပ်ဖို့အထိ တွေးထားတာ ကိုကျော့်ကို ချစ်မိလို့ပဲ”

“ခင်လေးကို ကျနော်ချစ်တယ်”

“ဟုတ်ကဲ့”

“ခင်လေး ချစ်တယ်လို့ ဖြေပေးလေ”

“ဟုတ်ပါပြီရှင်၊ ကျမလည်း ရှင့်ကိုချစ်ပါတယ်”

“ခင်လေးကို ပြောစရာရှိတာက ခင်လေး အရင်က ဘာတွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ကျနော်ကြည်ဖြူတယ်”

“အင်း… ကိုကျော် ခင်လေးကို မေးချင်တာတွေ ရှိတယ်မလား”

“အင်း ”

“ခင်လေး သိပါတယ်”

“အင်း ပြောပြလို့ရမလား”

“ခင်လေး ကိုမင်းမင်းနဲ့ ညိစွန်းခဲ့တယ်”

“အင်း ရပြီ ခင်လေး ရပြီ”

“ကိုကျော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မလား”

“အင်း ယုံတယ်လေ”

“အင်း ကိုယ်လည်း ခင်လေးကို ယုံပါတယ်”

“ဟုတ် ကိုကျော်”

“ခင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ်ကွာ”

ကိုကျော် ခင်လေးကိုဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တော့ ခင်လေးလည်း ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာ ကျော်ကျော်ထွန်း အနမ်းတွေကို တုန့်ပြန်ရင်း ကျေနပ်မိတယ်။ တစ်ဘဝစာ အားကိုးရမယ့်သူ၊ မိမိချစ်ရတဲ့သူ၊ မိမိအပေါ် နားလည်ခွင့်လွတ်ပြီး ချစ်ရမယ့်သူဆိုတာမို့ ခင်လေး အရမ်းပဲကျေနပ်မိတယ်။

ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးကို အရမ်းချစ်တယ်။ တူနှစ်ကိုယ် သစ္စာပြိုင် ဆိုလိုက်ချင်သေးတယ်။ မင်းမင်းက ခင်လေးအနား ကပ်မရတော့အောင် ခင်လေးကို အနိုင်ယူခဲ့ချင်တာကြောင့် ခင်လေးကို လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ခင်လေးအင်္ကျီကို အသာအယာလေး ချွတ်လိုက်ပြီး၊ ခင်လေးဘရာကိုပါ ချွတ်ယူချလိုက်ပြီး ဝိုင်းစက်ပြီး အလွန်လှတဲ့ ခင်လေးရဲ့နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အာ့ရှီး ကိုကျော် အင်း.. ဟင်းး ဟင်းးး”

ခင်လေးစိတ်တွေ ထကြွနေပြီ။ ဒီတစ်ခါ ကိုကျော်နဲ့ လိုးရမယ့်အရေးက စိတ်ချလုံခြုံသလို ခံစားနေရတယ်။ စိတ်လည်း ရဲမိတယ်။ နို့ချိုချိုတွေကို စို့နေတဲ့ ကိုကျော်ကြောင့် စိတ်ထိန်းမထားပဲ ညည်းတွားမိလိုက်တယ်။ ကိုကျော်လည်း ခင်လေးရဲ နို့ထွားထွားတွေကို စို့ရင်း လက်က စောက်ဖုတ်မွေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်တယ်။

“အာ့ ကို ကို အင်းးး ဟင်းးး”

နာကျင်မှုလေးနှင့်အတူ ကာမစိတ်တွေ တအားတိုးပြီး ကိုကျော့်လည်းပင်းကို ခင်လေး ဆွဲဖက်လိုက်သလို ပိပိထဲ အရည်တွေ စီးဆင်းသွားရပြန်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း ခင်လေးစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ အရည်ကို လက်နှင့်ကလော်ကာ အစေ့ကလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။

“အာ့ ရှီးး ရှီးးးး အိုး ကိုကိုရယ် ”

တစ်စတစ်စ တိုးပွားနေတဲ့ ကာမစိတ်ကြောင့် ခင်လေးညည်းသံ ပိုထွက်လာတယ်။ အစေ့ကို ပွတ်ခံရတဲ့ ခင်လေး နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေပြီး ပြီးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေပြီ။ အလိုးခံချင်နေပြီ။ ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးစောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာကို အပြားလိုက်လုပ်ကာ ယက်လိုက်တယ်။

“ပလပ် ပလပ် ပလပ်”

“အားး ရှီးးး အိုး ကိုကို မလုပ်နဲ့ အားး”

ကြိုက်ပေမယ့် ဟန်ဆောင်ပြီး တားလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းကတော့ ခင်လေးအပေါ်မှာ မင်းမင်းထက် ငါပိုစွမ်းဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာ သက်သေပြဖို့ ကြိုးစားပြီး တတ်ကျွမ်းသမျှ ကာမပညာကို အသုံးချကာ လျှာကိုစုချွန်ပြီး ထိုးမွေလိုက်တယ်။ ပြီးမှ အစေ့ကလေးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အာ့ ရှီးး ရှီးးး ရှီးး အိုးး ကိုကို အိုးးးးး အားး ရှီးး”

အစေ့ကလေးစုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်ကို လက်ခလယ်နှင့် အဝင်အထွက် ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း ကာမစိတ်တွေ အရမ်းကြွလာကာ ခါးလေးကို လေပေါ်မြှောက်ပြီး အရသာယူလိုက်တယ်။ ကိုကျော်ရဲ့ စုပ်ပေးယက်ပေးမှုကြောင့် ခင်လေး ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပြီးသွားရတော့တယ်။

“ခင်လေးကို ကိုယ်လိုးချင်နေပြီ”

“ကိုကို့သဘောပါ ကိုကို”

“ကိုကို့သဘောဆိုရင် ကိုကို့လီးကို စုပ်ပေးလို့ရမလားဟင် ခင်လေး၊ ကိုကိုလည်း လီးစုပ်ခံချင်တယ်”

“ကိုကိုလုပ်ပေးပါဆိုရင် ခင်လေး အသင့်ပါပဲ ကိုကို”

“အင်း ဒါဆို ကိုကို့လီးစုပ်ပေး”

ကျော်ကျော်ထွန်း မတ်တပ်ရပ်ကလေးနှင့် နေပေးတော့ ခင်လေး ကိုကျော်နား ဒူးထောက်လိုက်ကာ ကိုကျော့်လီးကို စုပ်လိုက်တယ်။

“ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”

“အားးးးး ရှီးးး အိုးး ကောင်းလိုက်တာ ခင်လေးရာ”

အတွေ့အကြုံရှိးပြီးသားမို့ ခင်လေးအတွက် မခက်ခဲလှဘူး။ လီးကို အဆုံးထိ ဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် သဒ္ဓါပိုစွာ လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးလီးစုပ်ချက်ကြောင့် စိတ်ပါနေတဲ့ ကျော်ကျော်ထွန်း ပြီးမသွားရအောင် စိတ်အာရုံကို တစ်နေရာ ပို့လိုက်ရတယ်။ လီးထိပ်ဝလေးတွေကို လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးဆွပေးတော့ ကျော်ကျော်ထွန်းရင်တွေ တသိန့်သိမ့် တုန်စေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကို လျှာဖျားနှင့် ရစ်ပတ်ဆွဲရုံမက လီးအရင်းကိုပါ လျှာနှင့် ယက်လိုက်သေးတယ်။ ဂွေးဥလေးကိုပါ မနာမကျင်စေပဲ လက်နှင့်ညှစ်ပေးပြီး စုပ်ဆွဲလိုက်ရာ

“အားး ရှီးးး ရှီးးး အိုးး ခင်လေး ကိုကို မရတော့ဘူး ပြီးသွားမယ်”

“ဟုတ် ကိုကို”

“ခင်လေးကို လိုးချင်နေပြီ”

”ကိုကို့သေဘာပါ ကိုကို”

“လာ ခင်လေး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လိုက်။ ကိုကို အောက်ကနေ မတ်တပ်လိုးမယ်”

ခင်လေး ကိုကျော်ပြောသလို ကုတင်ပေါ် ထိုင်နေရာက ကုတင်အောက် ခြေဆင်းလိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်ချလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း ကုတင်အောက်ကနေပြီး ခင်လေးပေါင်ကို တွန်းတင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးတေ့ပြီး လိုးလိုက်တယ်။ ခင်လေးပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တဖတ်ဖတ် လိုးလိုက်ရာ လီးကလည်း အတားအဆီးမရှိပေမယ့် ကြပ်တည်းပြီး တဇွိဇွိ တဖွတ်ဖွတ် ဝင်သွားတော့တယ်။

“ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်”

”အာ့ ရှီးး အိုးး အင်းး ဟင်းးး ဟင်းး”

“ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းး ဖန်းး ဖန်းးး ဖန်းးး”

“အာ့ အိုးး အားးး ရှီးး ရှီးးးး အိုးး”

ကိုမင်းနှင့် လိုးရတာနဲ့ မတူသော အရာတစ်မျိုးကို ခင်လေး ခံစားလိုက်ရတယ်။ ဂွေးဥက တဖတ်ဖတ်နဲ့ ခင်လေးဖင်ကို ရိုက်မိနေတယ်။ ခံစားရတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်လေးလည်း အရမ်းအရသာရှိနေတယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း ခင်လေးစောက်ဖုတ်ကို လိုး‌နေရလို့ စိတ်တွေအရမ်းကြွကာ နည်းနည်းကြမ်းပြီး လိုးလိုက်တယ်။ ထိန်းထားတဲ့ စိတ်တွေကို လွတ်လိုက်မိပြီး ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာလာတဲ့အခါမှာ

“အားး ရှီးး ရှိးးး အိုးးး အားးး”

ခင်လေးစောက်ဖုတ်ရဲ့ ညှစ်အားကို ခံစားလာရပြီး ခင်လေး ပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတဲ့အတွက် ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း သုတ်မထိန်းပဲ လိုးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားတော့တယ်။ ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲ လီးရည်နွေးနွေးတွေ ဝင်ရောက်သွားတော့ ကိုကျော်ပြီးသွားမှန်း ခင်လေး သိလိုက်တယ်။

“ကိုကို ပြီးသွားပြီလား”

“အင်း ခင်လေး”

“ခင်လေးရဲ့ အိပ်ထဲက တစ်ရှူးလေးပေးပါ ကိုကို”

ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း ခင်လေးရဲ့အိပ်ထဲက တစ်ရှူး စက္ကူလေးကို ယူပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးက တစ်ရှူးစယူပြီး စောက်ဖုတ်ကို သုတ်တယ်။ ပြီးမှ

“ကိုကို လာလေ ညစ်ပတ်နေပြီ၊ ခင်လေး သုတ်ပေးမယ်”

ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း ခင်လေးအနားကပ်ပေးလိုက်တော့ ခင်လေးက လီးကို ယုယစွာ သန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။

“ပြီးပြီ ကိုကို”

ခင်လေးက မော့ပြီးပြောတော့ ကျော်ကျော်ထွန်းလည်း ခင်လေးနဖူးလေးအား နမ်းလိုက်ပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။

“ကိုကို တော်ပြီကွာ၊ ကိုကို့သူငယ်ချင်းကို အားနာစရာ”

“အင်းပါ ခင်လေးရာ၊ အိမ်သာသွားမလား”

“အင်း ကိုကို”

ခင်လေးကို အိမ်သာဖက်ခေါ်ပြီး သွားခိုင်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း စောက်ဖုတ်နှင့်ဖင်ကို ရေဆေးပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာ ထွက်ခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး ကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းကို ဖုန်းဆက်တော့ သူငယ်ချင်းက ဆိုင်မှာဝင်ပေးပါဆိုလို့ သော့ဝင်ပေးပြီး ခင်လေးကို လိုက်ပို့လိုက်တယ်။

ခင်လေးတို့ဘဝ ရှေ့ဆက်လျှောက်ဖို့ရာ အဆင်ပြေနေပြီ။ ခင်လေးမိဘကိုသွားပြောတဲ့ မမကြီးက ခင်လေးကို တင်တောင်းဖို့ရာ လယ်ဧကသုံးဆယ်၊ ထွန်စက်နှစ်စီး၊ ခင်လေးအတွက် ရွှေတဆင်စာအပြင် သိန်းတစ်ရာလက်ဖွဲ့ဖို့ ပြောကြားတော့ ခင်လေးမိဘက ချက်ချင်းသဘောတူလိုက်ပြီး ရက်ကောင်းရွေးခဲ့တယ်။ ခင်လေးနှင့် ကျော်ကျော်ထွန်းမှာ အရမ်းဝမ်းသာပြီး မင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရတော့တယ်။ မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေရိုက်ပြီး၊ ဝေငှတော့မှ မင်းမင်း ဒေါသထွက်တော့တယ်။

“တောက်ကွာ ငါဒီလောက်ပြောထားရက်နဲ့”

ကျော်ကျော်ထွန်းအပေါ်မှာလည်း ဒေါသထွက်သလို ခင်လေးအပေါ်လည်း နာကျည်းမိတယ်။ ခင်လေးရှိရာ မြို့ပေါ်သို့လိုက်သွားတော့ ခင်လေးက ခွင့်ယူပြီး သူနေတဲ့မြို့ ပြန်သွားတယ်။ ဓလေ့ထုံးစံအရ ခင်လေးအိမ်မှာ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး သတို့သားက ရွာကနေ သတို့သမီးအိမ်ကို သွားရောက်ရမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် ခင်လေးက ကြိုပြီး ခွင့်ယူသွားခဲ့တာ။ ခင်လေးကို ဖုန်းဆက်တော့လည်း ခင်လေးက ဖုန်းမကိုင်တော့ပါ။

မင်္ဂလာရက်နီးလေ ကျော်ကျော်ထွန်းတို့အိမ်က လူစည်လေ၊ မင်းမင်းစိတ်ထဲ မခံချိမခံသာဖြစ်လေနှင့်မို့ မင်းမင်းက နှစ်ယောက်လုံး အရှက်ရစေဖို့ ကြံစည်လိုက်တော့တယ်။ မင်္ဂလာအခါပေး အသံချဲ့စက်တွေ ကားပေါ်တင်ပြီး ခင်လေးတို့မြို့ဘက်ကို ကားတွေ တသီတသန်းကြီး ထွက်တော့မှ မင်းမင်းပြုံးလိုက်ကာ

“သောက်ရှက်မရှိတဲ့ကောင်နှင့် ငွေမက်တဲ့မိန်းမ၊ နင်တို့ သောက်ရှက်ကွဲပြီ”

ဆိုပြီး Fb ပေါ်မှာ ခင်လေးနှင့် မင်းမင်း လိုးခဲ့ကြတဲ့ မူဗီဖိုင်ကို တင်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာပွဲက ရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဆိုတော့ လူစည်တယ်။ Fb ပေါ်မှာ ပုံတင်ရန်အတွက် ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြ live လွှင့်ကြရင်းနဲ့ မင်းမင်းရဲ့ Post နှင့် မူဗီက တက်လာတယ်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ပြောရင်းက ကျော်ကျော်ထွန်းအစ်မကြီး သိသွားတဲ့အခါ

“မောင်လေးကျော်ကျော်”

“ဗျာ မမ”

“ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မောင်လေး”

“ကျနော် ဘာပြောရမလဲ မမရယ်”

“မောင်လေး မမက သိပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် သိသာသိစေ လူမမြင်စေနဲ့တဲ့။ အခုတော့ မမလေ မောင်လေးနှင့် ခင်လေးကို သဘောမတူတော့ဘူး”

“ဟုတ်ကဲ့မမ ကျနော်သိပါတယ်။ ကျနော်တို့ရဲ့ ဂုဏ်သိက္ခာအရ ခင်လေးကို ကျနော်ချစ်ပေမယ့် စွန့်လွတ်လိုက်မယ် မမ”

“အင်း ဟုတ်ပြီ။ ဒီတော့ မောင်လေးပြန်တော့။ ကျန်တာ မမ စီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်”

“ဟုတ်ကဲ့ မမ”

“အားလုံးပြန်လှည့်တော့”

“ဟုတ်ကဲ့”

အားလုံးက စိတ်မကောင်းသလို မင်းမင်းအပေါ်လည်း ဒေါသထွက်ကြတယ်။ ခင်လေးကိုလည်း မုန်းကြတယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းကို အားပေးရင်း ရွာကိုပြန်လှည့်ကာ သွားကြတယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းအစ်မက ခင်လေးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။

“ဟဲလို ”

“ဟုတ်ကဲ့မမ ခင်လေးပါ”

“ခင်လေး မမပြောမယ်၊ ခင်လေး ခဏနားထောင်”

“ဟုတ်ကဲ့မမ”

“အခုမင်္ဂလာပွဲပျက်ပြီ ခင်လေး”

“ရှင်! မမ၊ ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မမ”

“ခင်လေး မင်းမင်းက ခင်လေးနဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို အင်တာနက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီ။ မမက သိပေမယ့် မောင်လေးကို စိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခင်လေးနဲ့ လက်ထပ်ပေးချင်ခဲ့တာ။ အခုလို တစ်နိုင်ငံလုံးသိပြီးတော့ ကိုယ့်မောင်လေး နွားကျခံနေရမယ့်အဖြစ်ကို မမ မခံနိုင်ဘူး။ ဒီတော့ ခင်လေး မမကို နားလည်ပေးပါ။ ခင်လေးနှင့် မမတို့ရေစက်က ဒီလောက်ပဲပါတယ် မှတ်လိုက်တော့”

ခင်လေး သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ အစစအရာရာကို သတိမထားပဲ ကာမအလိုလိုက်ကာ မင်းမင်းကို ခွင့်ပြုခဲ့လို့ ခင်လေးဘဝ အမည်းစက်တွေနှင့် မိဘတွေလည်း သူများတံတွေးခွက် ပက်လက်မျှောရတော့မယ်။ ခင်လေး အရမ်းရှက်တယ်။ မင်္ဂလာဝတ်စုံပေါ် ခင်လေးမျက်ရည်စက်တွေ တစက်စက် ကျလာတယ်။

ခင်လေး ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါကတော့ လူ့လောကကို စွန့်လွတ်ဖို့ပါပဲ။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႔ ပက္ခံလိုက္ရတဲ့ လုံးႀကီးေပါက္လွ သူနာျပဳမေလး

ခင္ခင္ေလးတစ္ေယာက္ သူနာျပဳသင္တန္းဆင္းၿပီး ေတာရြာေလးတစ္ရြာမွာ တာဝန္က်တယ္။ အသက္ကငယ္ငယ္ ႐ုပ္ရည္ေလးကလည္းရွိေတာ့ အျဖဴႏွင့္အနီေလး တြဲဝတ္ထားရင္ က်က္သေရရွိသလို လုံးဝန္းၿပီးေတာင့္တင္းတဲ့ တင္သားေလးက အိေခ်ာပိုထက္ သာတယ္။ အြန္း တင္ပဲရွိတယ္ထင္လား ရင္လည္းရွိတယ္။ ျမန္မာဝတ္စုံေလးႏွင့္ဆို ျမင္သူတိုင္း ခ်စ္ၾကတယ္။

ဒါေပမယ့္ ခင္ခင္ေလးမွာ ရည္းစားသနာ မရွိခဲ့ဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့သူေတြ ရွိေပမယ့္လည္း ခင္ခင္ေလး စိတ္မဝင္စားရဲဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ခင္ခင္ေလးရဲ့မိဘက ဆင္းရဲတယ္။ မိဘက ပညာသင္ေပးေနတဲ့အရြယ္မွာ ရည္းစားသနာမ်ားထားခဲ့ရင္ မိဘက ေျပာဆိုၿပီး ပညာဆက္သင္ခြင့္ရမွာ မဟုတ္လို႔ပဲ။

“ကဲ ညီမ ညီမေလးကို ဒီရြာကလူေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ဆရာ”

“ဒီေန႔ ခင္မ်ားတို႔ရြာကို အသစ္ေရာက္လာတဲ့ သားဖြားဆရာမေလးပါ။ သူ႔နာမည္က ခင္ခင္ေလးတဲ့။ ဝန္ထမ္းအသစ္ေတြ ခ်ေပးတဲ့အတြက္ အဆင္မေျပတာေလးေတြရွိရင္ ဒီရြာက ရပ္မိရပ္ဖေတြက ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေပးေစခ်င္တယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး။ က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ့မယ္။ အခုေတာ့ ေဆးေပးခန္းက ေဆာက္ေနဆဲ ကာလဆိုေတာ့ ဆရာမေလးကို က်ေနာ္တို႔ရြာက သင့္ေတာ္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္မွာ ေနရာစီစဥ္ေပးပါ့မယ္”

“ဒီကိစၥက ဥကၠဌႀကီးတို႔ကို အားကိုးရမွာပဲ”

“ရပါတယ္ ဆရာႀကီး။ က်ေနာ္တို႔ရြာရဲ့ က်န္းမာေရးနိမ့္က်တဲ့ အေျခအေနေတြ တိုးတက္လာေအာင္ ေက်းရြာေဆးေပးခန္းႏွင့္ ဝန္ထမ္းခ်ေပးတဲ့အတြက္ ဆရာႀကီးတို႔ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္”

“ကဲ ဒီလိုဆို က်ေနာ္ ဥကၠဌႀကီးတို႔နဲ႔ က်ေနာ့္ဝန္ထမ္းကို စိတ္ခ်ထားခဲ့ပါမယ္”

ၿမိဳ႕နယ္ဆရာဝန္ႀကီး ျပန္သြားၿပီးေနာက္မွာေတာ့

“ဆရာမေလး ဘာမွအားမငယ္နဲ႔”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”

“ဆရာမေလးကို ေဒၚထားတို႔အိမ္မွာ ေနရာခ်ေပးပါ့မယ္။ ေဒၚထားတို႔အိမ္က က်ယ္လည္းက်ယ္တယ္ ေရတြင္းနဲ႔လည္း နီးတယ္။”

“ဟုတ္ကဲ့ ဦး… သင့္ေတာ္ေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ”

“ေဒၚထားေရ က်ေနာ္ ခင္မ်ားကို တာဝန္ေပးလိုက္ၿပီ”

“အမေလး ကိုရင္ရယ္။ က်မက ဒီလိုသမီးေခ်ာေခ်ာေလး အိမ္လာေနတာကိုပဲ အရမ္းဝမ္းသာလွပါၿပီ”

“လာ သမီးေလး အေဒၚတို႔အိမ္ကို လိုက္ခဲ့”

“မင္းမင္းေအာင္ေရ နင္ ငါ့သမီးေလးရဲ့ အထုပ္ေတြ သယ္ခဲ့ေတာ့”

ခင္ခင္ေလးက ကိုမင္းမင္းေအာင္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ေတာသားဆိုေပမယ့္ အသားက မမဲဘူး။ ႐ုပ္ရည္ခပ္သန႔္သန႔္ေလးနဲ႔ က်န္းမာသန္စြမ္းတဲ့သူမ်ိဳးလို႔ ေတြးေနတုန္း

“သမီးေလး လိုအပ္တာရွိရင္ မင္းမင္းကို ခိုင္း။ အဲ့ဒါ အေဒါ့္တူပဲ”

“ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ”

ရြာစပ္ေလးမွာ ေဒၚထားရဲ့အိမ္ကို လိုက္ခဲ့တယ္။ အိမ္ၿခံဝင္းမွာ ေရတြင္းေလးႏွင့္ အိမ္ေရွ႕လမ္းေဘးမွာ လယ္ကြင္းေတြ၊ သန႔္ရွင္းတဲ့ေလကို ရွူလို႔ရတာပဲဆိုၿပီး ခင္ခင္ေလး သေဘာက်သြားတယ္။

“လာ သမီးေလး သမီးေလးေနမယ့္ အခန္းကိုျပမယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ အေဒၚ”

“မင္းမင္းေရ သမီးေလးေနမယ့္ အခန္းကို ရွင္းေပးစမ္းပါဦးကြယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”

မင္းမင္းတစ္ေယာက္ ဖင္ေပါ့စြာ အခန္းကို ရွင္းလင္းေပးလိုက္တယ္။ အေဒါ့္အိမ္ႏွင့္ မင္းမင္းတို႔အိမ္က ၿခံဝင္းတစ္ဝင္းထဲ။ ဆရာမေလးကလည္း အရမ္းလွေတာ့ မင္းမင္း ရင္ခုန္ေနရၿပီေလ။

“ဆရာမေလးေရ ၿပီးၿပီဗ်”

“အာ ကိုမင္းမင္းကလည္း ဆရာမလို႔ မေခၚပါနဲ႔ရွင္။ ခင္ေလးလို႔ပဲ ေခၚပါ”

“ဟုတ္ကဲ့ ခင္ေလး”

ခင္ေလး အခန္းကို ေနရာေလးခ်လိုက္တယ္။ အခန္းေနာက္ဘက္မွာ ျပတင္းေပါက္ကေလးႏွင့္မို႔ အလင္းေရာင္ေလးရတယ္။ ပါလာတဲ့ အလွျပင္ပစၥည္းကို ေနရာေလးခ်၊ အိပ္ရာေလးခင္းၿပီး လွဲခ်လိုက္ၿပီး နားလိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

“ခင္ေလး ခင္ေလး”

“ဟင္ ”

“အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား”

“ဟုတ္ကဲ့ ကိုမင္းမင္း”

“ခင္ေလး ေရခ်ိဳးဖို႔ က်ေနာ္ ေရျဖည့္ထားတယ္”

“အားနာစရာ ကိုမင္းရယ္”

“အားမနာနဲ႔ဗ်။ ေရတြင္းနားမွာ ေရအိုးရွိတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ခ်ိဳးရမယ္”

ခင္ေလး ေရတြင္းနားကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေျခာက္လုံးဝင္ စဉ့္အိုးေလးႏွင့္ သစ္သားျပားႀကီးတစ္ျပား ခင္းထားတဲ့ ေနရာေလး။ ဟင္းလင္းျပင္ႀကီးမွာမို႔ ခင္ေလး ရွက္သြားတယ္။ အေဆာင္မွာေနတုန္းက ေရခ်ိဳးရင္ တကိုယ္လုံး ခၽြတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခဲ့တာ အခုေတာ့ ဟင္းလင္းျပင္ႀကီး။ “အင္းေလ သူဓေလ့ႏွင့္ သူပဲေလ”။

“ခင္ေလး ေရခ်ိဳးရတာအဆင္မေျပလို႔လား”

“ဟုတ္တယ္ ကိုမင္းမင္း”

“အင္းေလ ခင္ေလးက အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ ရွက္ေနမွာပဲ”

”အဲဒီလိုမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ဘူး ကိုမင္းမင္း။ ခ်ိဳးေနၾကေနရာ မဟုတ္လို႔ပါ။ က်မတို႔အေနနဲ႔ ရွက္တာေတြကို ခြာခ်ၿပီး အလုပ္လုပ္ရတာမလား”

“အင္း ဟုတ္တယ္ဗ်။ မျမင္ဝံ့ ေဆးဆရာတဲ့။ ခင္ေလးတို႔အေနနဲ႔က က်ေတာ္တို႔ မျမင္ဖူးတဲ့ အရာေတြလည္း ျမင္ဖူးေနမွာပဲ”

“အင္း အဲတာလည္းဟုတ္တယ္။ သိတဲ့အတိုင္းပဲေလ ခင္ေလးက သားဖြားဆရာမဆိုေတာ့လည္း မျမင္ဝံ့တာ မရွိဘူးေပါ့”

“ဟုတ္ပါၿပီ။ သူမ်ားဟာေတြ ျမင္ဖူးၿပီး ကိုယ့္အလွည့္ၾကရင္ ေၾကာက္မေနနဲ႔ေတာ့”

“ေဟာ့ေတာ္ ကိုမင္းမင္း”

“ဟား စတာပါဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေရွာင္ေပးပါ့မယ္”

မင္းမင္းႏွင့္ေတြ႕ၿပီး ခင္ေလး ေပ်ာ္လာတယ္။ ရြာမွာ တာဝန္က်ရင္ ပ်င္းေနမွာလို႔ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ မပ်င္းရေတာ့ဘူးေလ။ ခင္ေလး ေရခ်ိဳးၿပီး ရင္ဘတ္ေပၚ သဘက္လြမ္းၿပီး အိမ္ေပၚတက္ခဲ့တယ္။ အခန္းထဲဝင္ၿပီး သနပ္ခါးေရၾကဲေလး လိမ္းကာ အဝတ္လဲၿပီး ထြက္ခဲ့တယ္။

“သမီးေရ စားလို႔ရၿပီကြဲ႕”

“ဟုတ္ကဲ့ အေဒၚ”

“မင္းမင္း နင္လည္း တစ္ခါတည္းစားလိုက္ေလ”

“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”

မင္းမင္းႏွင့္ ေဒၚေလးတို႔ စားဝိုင္းကို ခင္ေလး ဝင္စားလိုက္တယ္။

“စားေကာင္းရဲ့လား သမီး”

“ေကာင္းတယ္ အေဒၚ”

ထမင္းစားၿပီးသြားေတာ့

“လာ သမီး လက္ဖက္ေလးစားၿပီး စကားေလးေျပာၾကတာေပါ့ကြယ္”

“ဟုတ္ကဲ့အေဒၚ”

ေရေႏြးၾကမ္းဝိုင္းေလးမွာ ခင္ေလးတို႔ စကားေျပာေနၾကတယ္။ ရွစ္နာရီခြဲအခ်ိန္ေရာက္ေတာ့

“သမီးေလး စကားေျပာခ်င္ေသးရင္ေျပာ၊ အေဒၚေတာ့ အိပ္ခ်င္ၿပီ”

ေတာဓေလ့က လူေတြ အေစာႀကီးအိပ္ အေစာႀကီးထရေတာ့ ေဒၚထား အိပ္ရာဝင္သြားၿပီ။

“ခင္ေလး အိပ္ရင္အိပ္ေတာ့ေလ”

“ေန႔လည္က အိပ္ထားေတာ့ ခင္ေလး မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး”

“အင္း ကိုမင္းလည္း မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး။ ခင္ေလး မအိပ္ခ်င္ေသးဘူးဆိုရင္ ဆက္စကားေျပာၾကမယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ကိုမင္း”

သင္တန္းတုန္းက အေတြ႕အၾကဳံေတြကို ဟာသေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စကားေျပာရင္း ရင္ႏွီးသထက္ ရင္းႏွီးလာၾကတယ္။ တေျဖးေျဖးနဲ႔ ကေလးေမြးတာကို ေျပာျပျဖစ္လာတဲ့အဆင့္ ေရာက္ခဲ့တယ္။ ညနက္လာေတာ့

“အင္း ခင္ေလးႏွင့္ စကားသာေျပာေနရရင္ တစ္ညလုံး ေျပာျဖစ္မယ္”

“ေဟာ့ေတာ့ ကိုမင္း အိပ္ေရးပ်က္မယ္ေလ”

“က်ေနာ္က ရပါတယ္ဗ်။ ခင္ေလးအတြက္ပဲ စိတ္ပူတာ”

“ရွင္ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုမင္း”

“ဒီလိုဗ်ာ မီးထြန္းၿပီး စကားေျပာေနရင္ လမ္းသြားလမ္းလာေတြက ခင္ေလးအေပၚ တမ်ိဳးျမင္မွာစိုးလို႔ပါ”

“ဘယ္လိုျမင္ၾကမွာလဲ ကိုမင္း”

“အခုမွေရာက္လာတဲ့ ဆရာမေလးကို မင္းမင္းတို႔က ခ်ိဳင္ေနၿပီလို႔ေလ”

“ခစ္ ခစ္ ခစ္”

“တကယ္ပါ က်ေနာ္တို႔ ေတာရြာေတြက အျမင္မက်ယ္ေသးေတာ့ ေျပာၾကေသးတယ္ေလ”

“အင္း ဒါနဲ႔ ရြာေတြမွာ သမီးရည္းစားေတြၾက စကားဘယ္လိုေျပာၾကလဲ”

“ညဘက္ေျပာခ်င္ရင္ အခ်ိန္းအဆက္ လုပ္ရတာေပါ့”

“ဘယ္သြားေျပာၾကလဲ”

“အေဝးႀကီးမသြားဘူးေလ၊း။ အဆင္ေျပရင္ အိမ္အနီးအနားမွာပဲ ေျပာၾကတာ”

“အင္း”

“အဲဒါထက္ အဆင္ေျပရင္ ေကာင္မေလးဆီမွာပဲ ေျပာျဖစ္တာေပါ့”

“ခစ္ ခစ္ အခန္းထဲ ေခၚေျပာတာလား”

“အင္း က်ေနာ္တို႔လည္း ကင္းေစာင့္လုပ္ဖူးတယ္”

“ေဟာ့ေတာ္ ကိုမင္းမင္း”

“မနက္ျဖန္ ဘာလုပ္စရာရွိလဲ ခင္ေလး”

“အင္း မနက္ျဖန္ ရြာနီးစပ္က ရြာေတြကို သြားခ်င္တယ္။ သူတို႔ေတြသိေအာင္လည္း ေျပာျပခ်င္တယ္”

“က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္”

“ေက်းဇူးပါ ကိုမင္းမင္း”

“ဟင္းဟင္း အခုေတာ့ မသြားဖူးေသးဘဲႏွင့္ ေက်းဇူးတင္ေနတာ။ သြားၾကည့္မွ က်ေနာ့္ကို အျပစ္မေျပာနဲ႔”

“ဟင္ ဘာလို႔ ကိုမင္းမင္း”

“က်ေနာ္တို႔ ရြာေတြကိုသြားရင္ လွည္းလမ္းေၾကာင္းကေန ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရတာေလ။ လမ္း အရမ္းဆိုးတယ္”

“အယ္ တကယ္လား”

“မနက္ျဖန္ၾကရင္ သိရၿပီေပါ့”

“ဟုတ္ ကိုမင္းမင္း။ စကားေျပာေကာင္းေနတာ ညေတာ္ေတာ္နက္ၿပီ။ ကိုမင္းမင္းလည္း အိပ္ေတာ့”

“ခင္ေလးေရာ အိပ္ေတာ့မလား”

“အင္း အိပ္မယ္ေလ။ မနက္ၾကရင္ ေစာေစာသြားလို႔ရေအာင္”

“ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ”

ခင္ေလး ေစာေစာအိပ္လိုက္တယ္။ ကိုမင္းမင္းရွိလို႔ ရြာနီးစပ္ေတြကို သြားလို႔ရတယ္ဆိုၿပီး ေတြးကာ မင္းမင္းကို ေက်းဇူးတင္မိတယ္။ မနက္ အိပ္ရာက နိုးလာေတာ့

“သမီးေလး နိုးလာၿပီလား”

“ဟုတ္ကဲ့ အေဒၚ”

“ဒီမွာ ေကာက္ညင္းေပါင္းရွိတယ္။ ေရေႏြးလည္း ရွိတယ္။ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ရင္ ေကာ္ဖီမစ္ရွိတယ္။ မင္းမင္း လာပို႔သြားတာ”

“ဟုတ္ကဲ့ အေဒၚ”

ခင္ေလး မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ေကာက္ညင္းေပါင္းႏွင့္ ေကာ္ဖီေသာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ သနပ္ခါးလိမ္းကာ အဝတ္အစားလဲၿပီး အိမ္ေရွ႕က ေစာင့္တယ္။ မင္းမင္းက ဆိုင္ကယ္ႏွင့္ ေရာက္လာၿပီး

“ခင္ေလး သြားလို႔ရၿပီလား”

“ရၿပီေလ ကိုမင္း”

“ေဟ့ မင္းမင္း ေျဖးေျဖးေမာင္းဦး”

“ဟုတ္ကဲ့ ေဒၚေလး”

“လာ ခင္ေလး သြားၾကရေအာင္”

ခင္ေလး ကိုမင္းမင္းဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေန ထိုင္လိုက္တယ္။ ရြာျပင္ေရာက္လာေတာ့

“ခင္ေလး ျပဳတ္ၾကမယ္ေႏွာ္”

“ဟုတ္ ကိုမင္း”

“အားမနာနဲ႔ က်ေနာ့္ခါးကိုဖက္ထား”

“အံမယ္ ကိုမင္းေနာ္”

“တကယ္ေျပာတာ လမ္းၾကမ္းတယ္”

ခင္ေလး မဝံ့မရဲျဖစ္ကာ ကိုမင္းခါးကို ဖက္လိုက္တယ္။ လမ္းကလည္း အရမ္းဆိုးေတာ့ ကိုမင္းခါးကို တင္းတင္းေလး ဖက္လိုက္ေတာ့ နို႔ေတြက ကိုမင္းေက်ာကို ထိကပ္ေနတယ္။ အခုလိုမ်ိဳး ဆိုင္ကယ္စီးရေတာ့ ခင္ေလးစိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ရင္လည္းခုန္တယ္။

မင္းမင္းမွာ မိမိေက်ာကို ခင္ေလးရင္ဘတ္ႏွင့္ကပ္ၿပီး ဖက္ထားေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္လာကာ လီးကေတာင္လာတယ္။ သာယာတဲ့ အထိအေတြ႕က ျဖစ္လာတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ခင္းေလးကို လိုးရရင္ အရမ္းေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးေနၿပီး လိုးလို႔ရေအာင္ ႀကံစည္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့တယ္။

“ရရဲ့လား ခင္ေလး”

“အင္း ရတယ္ ကိုမင္း”

ေမးသူႏွင့္ ေျဖသူ အသံေတြက မူမမွန္ေတာ့ေပ။ ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ေတြ ဂေယာက္ကယက္ႏွင့္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ႏွစ္ဦးသားလည္း ရိပ္မိေနတယ္။ ရြာငါးရြာကို သြားၿပီးေနာက္ ခင္ေလးတို႔ ျပန္လာၾကတယ္။

“ခင္ေလး အဆင္ေျပရဲ့လား”

“အင္း လူလည္း ေညာင္းကိုက္ေနၿပီ”

“ခင္ေလးေတာ့မသိဘူး။ က်ေနာ္ေတာင္ ဖင္က်ိမ္းေနၿပီ”

“ခစ္ ခစ္ ခစ္၊ ကိုမင္းကလည္း”

“ခင္ေလးကေရာ အတူတူပဲေလ”

“ဟားးးးဟားးးး”

ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့

“ကဲ ခင္ေလးေရ နားလိုက္ဦး။ က်ေနာ္ ညေနမွ ျပန္လာေတာ့မယ္”

“ဟုတ္ ကိုမင္း”

ခင္ေလးလည္း ပင္ပန္းလာတာမို႔ နားရင္း အိပ္လိုက္တယ္။ ညေနေစာင္းမွနိုးကာ ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္။ လန္းဆန္းသြားသလို ခံစားရေပမယ့္ တကိုယ္လုံး ကိုင္ရိုက္ထားသလို နာက်င္ေနတယ္။

“သမီးေရ အေဒါ့္မွာ ကိစၥေပၚလာလို႔ ဟိုဘက္ရြာကို သြားရမယ္။ မင္းမင္းကို ေခၚသြားလိုက္ဦးမယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ အေဒၚ”

“တကယ္လို႔ အေရးႀကီးကိစၥေၾကာင့္ ျပန္မလာနိုင္ရင္ မင္းမင္းအေမကို ေခၚအိပ္လိုက္ေနာ္”

“ရပါတယ္ အေဒၚ”

“ေအးကြယ္။ မသြားမျဖစ္လို႔သာ သြားရမွာ။ သမီးေလးကို အားနာလိုက္တာ”

“သြားပါ အေဒၚရယ္။ ဘာမွ ေနာက္ဆံတင္းမေနနဲ႔”

”ေအးကြယ္”

ကိုမင္းမင္းႏွင့္ အေဒၚ ဆိုင္ကယ္စီးၿပီး ထြက္သြားတယ္။ ခင္ေလးလည္း ထမင္းခူးခပ္စားလိုက္ၿပီး ညခုႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ မင္းမင္း ေရာက္လာတယ္။

“ခင္ေလး ထမင္းစားၿပီးၿပီလား”

“ဟုတ္ ကိုမင္း”

“ေနရတာ အဆင္ေျပရဲ့လား”

“နာေနတာေပါ့။ ေက်ာေတြ ခါးေတြလည္း ေအာင့္ေနတာပဲ”

“အင္းေလ စီးေနၾကမဟုတ္ေတာ့ ဒီလိုပဲျဖစ္မွာ”

“အင္းေပါ့။ ကိုမင္းေကာ မျဖစ္ဘူးလား”

“မျဖစ္ပါဘူး”

“အင္း အေဒၚရွိရင္ အေဒါ့္ကို ခဏႏွိပ္ခိုင္းရင္ရမွာ”

“အာ ကိုမင္းကလည္း လူႀကီးကို အားနာစရာ”

“က်ေနာ့္အေဒၚက သေဘာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္။ ဟင္းးး က်ေနာ့္အစား ႏွိပ္ေပးတယ္လို႔ သေဘာထားခိုင္းလိုက္မယ္”

“အမ္ ဘယ္လို ဘယ္လို”

“ဒီလို ခင္ေလး။ ခါတိုင္း အေဒၚေနမေကာင္းရင္ က်ေနာ္ ႏွိပ္ေပးေနၾကေလ။ အခု ခင္ေလး ေနလို႔မေကာင္းေတာ့ က်ေနာ့္အတြက္ အစားထိုး ေပးႏွိပ္ခိုင္းေပးတာ ေျပာတာပါ”

“ခစ္ ခစ္ ရပါတယ္ ကိုမင္းရယ္”

အေဒၚမရွိေတာ့ စကားေျပာရတာ ပိုလြတ္လပ္တယ္။ ေျပာရင္းနဲ႔ sex ကိစၥ နည္းနည္းပါလာတယ္။ ဒီေတာ့ စိတ္ထဲတမ်ိဳးေလးျဖစ္ၿပီး အရသာရွိတယ္။ မင္းမင္း ေသြးတိုးစမ္းၿပီး ရသေလာက္ ထည့္ေျပာတယ္။ သားဖြားဆရာမေလးဆိုေတာ့ ဒီကိစၥက ေျပာပေလာက္ေအာင္ မထူးျခားဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ေယာက္တည္းေျပာရေတာ့ ခင္ေလးစိတ္ေတြလည္း တမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီ။ စကားေျပာရင္း စိတ္ပါလာတယ္။ ေျပာရင္း ညနက္လာၿပီ။

“ခင္ေလး တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရဲလား”

“နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့”

“အစ္ကို လာအိပ္ေပးရမလား”

“အာ ကိုမင္းကလည္း”

“ဒီလိုလုပ္ပါလား။ က်ေနာ္ တံခါးပိတ္လိုက္မယ္။ ညဘက္ႀကီး ဆရာမေလးတစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ အိမ္မွာ က်ေနာ္ရွိေနတာ လူျမင္ရင္ မေကာင္းဘူးေလ”

“အင္း ဟုတ္တယ္ ကိုမင္း”

မင္းမင္း တံခါးထပိတ္လိုက္တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္မီး မွိန္ျပျပေအာက္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ရင္ေတြခုန္ေနၿပီ။ ခင္ေလး ေျပာရင္း ေက်ာကေအာင့္လာလို႔ တစ္ခ်က္ဆန႔္လိုက္တယ္။

“ေက်ာေတြ ေအာင့္ေနတာလား ခင္ေလး”

“အင္း တကိုယ္လုံး ေအာင့္ေနတာ”

“က်ေနာ္ ႏွိပ္ေပးမယ္”

“ဟင့္ ရတယ္ မႏွိပ္နဲ႔ ကိုမင္း။ ေဆးေသာက္ထားတယ္”

“အားနာစရာ မလိုပါဘူး။ ခဏေလး ႏွိပ္ရမွာ”

မင္းမင္း မရမကေျပာလိုက္ၿပီး ခင္ေလးအနားကပ္လိုက္တယ္။ ခင္ေလးမွာလည္း ႏွိပ္လိုက္ရင္ သက္သာသြားမယ္ အထင္နဲ႔မို႔

“အင္း ကိုမင္း”

“ခင္ေလး ေမွာက္အိပ္လိုက္”

“အင္း”

“ခဏေလး ေစာင္ႏွင့္ ေခါင္းအုံးေလး ယူလိုက္မယ္”

ကိုမင္း အေဒါ့္အခန္းထဲက ေခါင္းအုံးႏွင့္ေစာင္ကို ယူကာ ၾကမ္းေပၚခင္းၿပီး

“ရၿပီ ခင္ေလး ေမွာက္အိပ္လိုက္”

ခင္ေလး ေခါင္းအုံးေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္တယ္။ မင္းမင္းလည္း ဒီအေျခအေနဆိုရင္ မဆိုးဘူးဆိုၿပီး ခင္ေလးအနားကပ္ၿပီး ဒူးေထာက္ကာ ေက်ာျပင္ကိုစမ္းၿပီး လက္မႏွင့္ ခါးေၾကာကို ေျဖးေျဖးခ်င္း ႏွိပ္လိုက္တယ္။ အထိအေတြ႕က အိစက္ညက္ေညာလြန္းလို႔ လီးက ဆတ္ကနဲ ေတာင္လာတယ္။ လက္မႏွင့္ ခါးေၾကာေလးကို ခြညႇပ္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း အေပၚေအာက္ ဆြဲေပးလိုက္တယ္။

”အာ့ အင္းးး အင္းးး”

“နာလို႔လား ခင္ေလး”

“နည္းနည္းေလး ကိုမင္း”

“အင္း က်ေနာ့္မွာ ေဆးရွိတယ္”

“အပူဆိုရင္ မခံနိုင္ဘူး ကိုမင္း”

“အေအးေဆးရွိတယ္ ခင္ေလး”

“အင္း ကိုမင္း”

ကိုမင္း ေဆးဘူးကို လွမ္းယူၿပီး ညႇစ္ထုတ္ကာ ခင္ေလးအကၤ်ီကို မၿပီး ေက်ာျပင္ကို ပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ တေျဖးေျဖး လက္မေလးႏွင့္ ႏွိပ္ေပးလိုက္ၿပီး

“ခင္ေလး ရတယ္မလား”

“အင္း”

ကိုမင္း လုံခ်ည္ကိုေျဖေလ်ာ့ၿပီး တင္သားနားအထိ ေဆးလိမ္းကာ ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးစိတ္ေတြ ေဝခြဲမရဘူး။ တေျဖးေျဖး နယ္ကၽြံလာတဲ့ ကိုမင္းလက္ေတြက ခင္ေလးလုံးခ်ည္ကို ေျဖခ်ေနၿပီ။ အိမ္ေနရင္း အတြင္းခံက မဝတ္ထားေတာ့ ရင္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္လာကာ တင္သားႏွစ္ဘက္အား တင္းၿပီး ညစ္ထားလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလည္း တင္သားေတြကို မထိတထိလုပ္ၿပီး ခင္ေလးစိတ္ပါလာေအာင္ ဆြလာတယ္။ တင္သားႏွစ္ဘက္ကိုပါ လက္ႏွင့္ ဖိႏွိပ္ေပးၿပီး ေဘးႏွစ္ဖက္ဆြဲခ်တယ္။ အမွန္က ဖင္ၾကားအထိ ျမင္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနတာပါ။ ခင္ေလးမွာ ေရွ႕တိုးရေကာင္းမလား ေနာက္ဆုတ္ရေကာင္းမလား ေတြးေနတုန္းမွာပဲ ကိုမင္းက ခင္ေလးအေပၚက ခြၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္။

“အာ ကိုမင္း အဲ့လိုမလုပ္နဲ႔ေလ”

“မဟုတ္ဘူး ခင္ေလးအေၾကာကို အားညီေအာင္ ႏွိပ္ခ်င္လို႔ပါ”

“အင္းပါ”

ကိုမင္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ တဆင့္တက္ကာ ေက်ာ္အေပၚ ေဆးလိမ္းရန္အတြက္ ဘရာကို အေပၚတြန္းတင္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ေက်ာတျပင္လုံး ေဆးလိမ္းၿပီး သက္ညႇာစြာ ႏွိပ္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေပၚတြန္းတင္တဲ့ ဘရာက ေအာက္ကို ျပန္က်လာတယ္။ ကိုမင္းက ဘရာဂ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လ္ုက္တယ္။

“အာ ကိုမင္း”

တေျဖးေျဖး ကိုမင္းက အေပၚထိေရာက္လာသလို ခင္ေလးဖင္ၾကားထဲ ကိုမင္းရဲ့လီးက ေထာက္လာတယ္။ လီးႀကီးက ခင္ေလးဖင္ကို ေထာက္ေနတာ ခင္ေလး သိေပမယ့္ မေျပာရဲဘူး။ ခင္ေလး စိတ္ေတြထလာၿပီး ပိပိက အရည္စိုလာၿပီေလ။

“ရၿပီ ကိုမင္း”

“အင္း အေပၚကေတာ့ရၿပီ။ ေပါင္ေတြ နာေနမွာပဲေလ”

“ရပါၿပီ ကိုမင္းကလည္း”

ထိုစဥ္မွာပင္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလး ၿငိမ္းသြားေလသည္။

“ေဟာ့ေတာ့ မီးၿငိမ္းသြားၿပီ”

“အင္း ခင္ေလး… ကိုမင္း ဒီမွာပဲအိပ္ေတာ့မယ္”

“ကိုမင္းကလည္း မျဖစ္ပါဘူးဆို”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”

“အင္း မေျပာတတ္ဘူး”

“အင္းေလ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ခင္ေလး”

ကိုမင္း ခင္ေလးကို ဖက္လိုက္ၿပီး နမ္းလိုက္ကာ

“က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္ေနၿပီ ခင္ေလး”

“အို.. ကိုမင္းေနာ္”

ခင္ေလးလည္း စိတ္ေတြ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခားသြားၿပီး ကိုမင္းကို ျပန္ဖက္ထားလိုက္တယ္။ အထိအေတြ႕မွာ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ဆင္ျခင္တုံတရားေတြ ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီး ခင္ေလးလည္း တဏွာေရစီးေနာက္ကို လိုက္မိခဲ့ၿပီေလ။ ကိုမင္းမွာ ခင္ေလးကိုဖက္ရင္း တင္သားေတြကို ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးနို႔ရွိရာကို ေအာက္သို႔ေလၽွာခ်ၿပီး ခင္ေလးနို႔ကို ေျဖးညႇင္းစြာ စို႔လိုက္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အာ့ အင္း ဟင္းးး ဟင္းးးး”

တကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေႏြးေတြ တဖ်န္းဖ်န္းထၿပီး ခင္ေလး အရမ္းကို စိတ္ေတြထလာတယ္။ နို႔စို႔ရင္း တင္ပါးၾကားလက္သြင္းၿပီး အဖုတ္ထဲကို လက္ႏွင့္ႏွိုက္ရာ လက္ထဲမွာ ေစာက္ရည္အခ်ိဳ႕ ကပ္ပါလာခဲ့တယ္။ ခင္ေလးစိတ္ေတြ ထန္စျပဳေနၿပီမွန္း ကိုမင္း ေတြးမိၿပီး ခင္ေလးနို႔ကို ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဖီးလ္တက္ေအာင္ စို႔လိုက္ၿပီး ခင္ေလးကို ပက္လက္လွန္ကာ အေပၚက ေနလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ နို႔မွတဆင့္ ေအာက္သို႔ဆင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ေနရာေလးကို လၽွာအျပားလိုက္ ယက္လိုက္တယ္။

“ရြတ္.. ပလပ္”

“အာ့ အိုးးး အင္းးး ဟင္းးးးး”

တကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားကာ အဖုတ္ထဲက အရည္ေတြ စိမ့္ဆင္းသြားၿပီး တခါမွ မခံစားဖူးေသာ အရသာထူးကို ခံစားမိကာ ခင္ေလးမွာ အဖုတ္ထဲ လၽွာဝင္လာေအာင္ ေပါင္ကိုကားၿပီး ေျမႇာက္ေပးမိျပန္တယ္။

“အင္း ဟင္းး ဟင္းးးး အားး ရွီးး ရွီးးး”

မင္းမင္းလည္း တတ္စြမ္းသမၽွ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ ဖီးတက္လာေစဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေပးလိုက္ရာ ခင္ေလးခင္မ်ာ မၾကဳံဖူးေသးတဲ့ ကာမေရစီးမွာ ေမၽွာပါသြားေတာ့တယ္။ ခင္ေလးတစ္ေယာက္ စိတ္ပါလာလို႔ ေအာ္ညည္းမိသလို ကာမစိတ္က အထြဋ္အထိပ္ေရာက္လို႔ တစ္ႀကိမ္ၿပီးသြားခဲ့တယ္။ မင္းမင္းလည္း လီးက အရမ္းေတာင္ေနၿပီး လီးထိပ္မွာလည္း အရည္ၾကည္ေတြ စိုေနၿပီ။ လီးကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဂြင္းတိုက္လိုက္ၿပီး ခင္ေလးအဖုတ္ကို ေတ့လိုက္တယ္။ ခင္ေလးမွာ ကာမစိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး အလိုးခံခ်င္ေနၿပီမို႔ မတားျမစ္နိုင္ျဖစ္ေနတယ္။ လီးေတ့ၿပီး ဖိခ်လာတာေၾကာင့္ အဖုတ္ထဲ လီးက တင္းၾကပ္ၿပီး

“ဗ်စ္ ျဖစ္ ဗ်ိ ဗ်ိ”

လီးက တစ္ရစ္ခ်င္း တိုးဝင္လာတယ္။

“အာ့ ကိုမင္း ေျဖးေျဖး”

အဖုတ္ထဲ ပူကနဲျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ခင္ေလး ကိုမင္းကို ေျပာလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလည္း ခင္ေလးနို႔ကို ကုန္းစို႔ၿပီး ခဏေလး လီးထည့္ထားရင္း ၿငိမ္ေပးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္က ညႇစ္သလိုခံစားရၿပီး ခင္ေလးလည္း ညည္းလာေတာ့မွ ထပ္ၿပီးသြင္းလိုက္တယ္။

“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္”

“အာ့ အင္းး ဟင္းးး အာ့ ရွီးးး”

အဖုတ္ယက္ခံရတဲ့ ခံစားမွုမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ လီးဝင္လာတဲ့ ခံစားခ်က္က တမူထူးျခားတယ္။ အဖုတ္ထဲဝင္လာတဲ့ လီးက အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို ပြတ္ဆြဲသြားေတာ့ ခင္ေလးမွာ အရမ္းကို ကာမစိတ္တက္လာေစၿပီး ဖီးတက္ေနေတာ့ မ်က္လုံးမွိတ္ကာ ႏွုတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး ညည္းတြားမိလိုက္ေတာ့တယ္။ ခင္ေလးညည္းတြားသံက ကိုမင္းကို တဏွာစိတ္ ပိုႂကြလာေစၿပီး လိုးခ်က္ေတြ ျမန္လာတယ္။

“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းး ဖန္းးးး ဖန္းးး”

“အာ့ ရွီးး ရွီးးး ကိုမင္းး အာ့ ရွီးးး ရွီးး”

“ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းး ဖန္းးးးး”

ခင္ေလးမွာ ငါးမိနစ္ခန႔္သာ အလိုးခံရၿပီးေနာက္ ၿပီးခ်င္လာျပန္တယ္။

“ဖြတ္ ဘြတ္ဖပ္ ဖပ္ ဖန္းးးး ဖန္းး”

“အာ့ ရွီးးရွီးးး အားးးး”

“ခင္ေလး ၿပီးေတာ့မလားးး”

“အင္းးး ကိုမင္းး အာ့ရွီးးးရွီးး”

ကိုမင္းလည္း ခင္ေလးၿပီးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ အရွိန္နည္းနည္းေလး တင္လိုက္ကာ ထပ္လိုးလိုက္တယ္။ ေစာက္ဖုတ္က ေစးပိုင္တင္းၾကပ္ကာ ညႇစ္ထားမွုေၾကာင့္ ကိုမင္းလည္း ၿပီးခ်င္ေနၿပီ။ တဖတ္ဖတ္ တဘြတ္ဘြတ္နဲ႔ လိုးခ်က္ျပင္းျပင္း ဆက္လိုးလိုက္ရာ မၾကာခင္မွာပဲ

“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းး ဖန္းးးး ဖန္းး”

“အာ့ၿပီးၿပီ အားးး ရွီးးရွီးးး”

ကိုမင္းလည္း သုတ္ေတြပန္းထြက္ကာ ၿပိဳင္တူၿပီးသြားရေတာ့တယ္။ ေမာပန္းသြားတဲ့ ကိုမင္း ခင္ေလးအနားကပ္အိပ္ကာ ဖက္ၿပီး အနမ္းေတြ ေႁခြလိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း ကိုမင္းကိုဖက္ၿပီး အေမာေျဖေနရာက ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကၿပီး မနက္ေလးနာရီေလာက္မွ ခင္ေလး နိုးလာခဲ့တယ္။

“ကိုမင္း”

“ဟင္”

“ထေတာ့ေလ သြားေတာ့ လူေတြျမင္ကုန္မယ္”

“အင္း သြားမယ္ ခင္ေလး”

ကိုမင္းလည္း လူးလဲထကာ ခင္ေလးပါးကို နမ္းၿပီး သူ႔မိဘအိမ္ဘက္ကို သြားေတာ့တယ္။ ခင္ေလးလည္း ညက အျဖစ္အပ်က္ကိုေတြးကာ တစ္ခုခုမွားသလို ခံစားမိလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ျဖစ္သြားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ျပင္မွမရေတာ့တာဟု ေတြးကာ အိပ္ရာကထၿပီး အိမ္သာကို သြားလိုက္ပါေသးတယ္။ ရွူးေပါက္ၿပီး စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေရေဆးၿပီး ေဆးပုံးထဲမွ သေႏၶတားေဆးကိုယူကာ ေသာက္လိုက္ရင္း အိပ္ရာေပၚ ျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။

ေနာက္တစ္ရက္ ေန႔လည္ေရာက္ေတာ့ အေဒၚျပန္ေရာက္လာတယ္။ ခင္ေလးလည္း ေဆးခန္းရွိရာကိုသြားၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ေနလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလည္း မေယာင္မလည္နဲ႔ ေရာက္လာကာ

“ခင္ေလး အလုပ္ေတြမ်ားေနလား”

“အင္း ကိုမင္း။ ကိုမင္းေရာ အလုပ္မရွိဘူးလား”

“အလုပ္က အေဝးႀကီးမွာမွ မဟုတ္တာ။ အခုက ပဲခင္းေတြ စိုက္ထားၿပီး နားေနတဲ့ အခ်ိန္ေလ”

“ဟုတ္ ကိုမင္း”

“ခင္ေလး ညၾကရင္ ခင္ေလးဆီ လာအိပ္မလို႔”

“မျဖစ္ဘူး ေဒၚေလးရွိတယ္”

“ခင္ေလးကလည္း အေဒၚက အိပ္ရင္သိုးေနတာ”

“သိသြားမွာစိုးလို႔ပါ ကိုမင္းရယ္”

“ကိုယ့္အေဒၚအေၾကာင္းကို ကိုမင္းအသိဆုံးပါ ခင္ေလး”

“မျဖစ္ဘူး သိသြားရင္ ခင္ေလးပဲ အရွက္ကြဲရမွာ”

“အင္း ဒီေန႔ သူျပန္ေရာက္လာၿပီေလ။ သူပင္ပန္းလို႔ ညၾကရင္ ႏွိပ္ေပးဖို႔ ေခၚထားတယ္”

“ဟုတ္လား ခင္ေလးရွိတာကို”

“ခင္ေလးကို အားနာလို႔ျဖစ္မယ္”

“အင္း အဲ့ဒါျဖစ္နိုင္တယ္”

“ဒီလိုလုပ္ေလ ခင္ေလး။ ေဒၚေလးကို ညၾကရင္ ကိုမင္း လာႏွိပ္ေပးမယ္။ ခင္ေလးကလည္း ေဒၚေလးကို ေဆးတိုက္လိုက္။ အိပ္ေဆးပါ ထည့္တိုက္လိုက္”

“ဟြန္း ဒါမ်ိဳးဆို ေတာ္ေတာ္ဉာဏ္ေကာင္းေနတယ္”

“ဟီး ခင္ေလးကလည္း။ မေန႔က ခင္ေလး ခရီးပန္း ေနလို႔ ကိုမင္း အေလၽွာ့ေပးခဲ့တာ”

“ဟြန္း.. ေတာ္ပါ ကိုမင္းရာ။ အေလၽွာ့မေပးရင္ ခင္ေလး ေသသြားမလားမသိဘူး”

“မေသေစရဘူး ခင္ေလး”

“ဒီေန႔ေတာ့ မလာနဲ႔ဦးေလ။ ေနာက္ရက္ေတြမွေပါ့ ေနာ္ ကိုမင္း”

“ဟုတ္ပါၿပီ ခင္ေလးရာ”

ခင္ေလးမွာ ကိုမင္းနဲ႔ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုတ္လို႔ရေတာ့မယ့္ အေျခအေန မရွိေတာ့ေပ။ ခင္ေလးလည္း မထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ကိုမင္းလိုခ်င္တာေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အေဒၚအိမ္မွာေတာ့ လုပ္လို႔ျဖစ္မယ္ မထင္ဘူးေလ။ လုပ္လို႔သိသြားရင္ အရွက္ကကြဲဦးမွာ။ ခင္ေလးက ဘယ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေတြ႕လို႔ရမလဲသာ စဥ္းစားလိုက္တယ္။

ေဆးခန္းက ေဆာက္လို႔ၿပီးေတာ့မယ္။ လိုအပ္တဲ့ က်န္းမာေရးႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ စာရြတ္စာတန္းေတြ၊ ပိုစတာေတြ၊ ေၾကာ္ျငာေတြႏွင့္ ေဆးေတြ လိုအပ္ေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ၿမိဳ႕နယ္က က်န္းမာေရးဦးစီးဌာနခြဲကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ လာထုတ္ပါတဲ့။ ၿမိဳ႕ကိုတက္ၿပီး ပစၥည္းထုတ္ဖို႔ရာ ကိုမင္းကို အကူအညီ ေတာင္းရေတာ့တယ္။

“ကိုမင္း ခင္ေလးၿမိဳ႕တက္ၿပီး ပစၥည္းထုတ္ရမယ္”

“သြားေလ ခင္ေလး။ ဘယ္အခ်ိန္သြားမလဲ”

“မနက္ျဖန္မနက္ ေစာေစာသြားမယ္”

“အင္း သြားၾကတာေပါ့”

ေနာက္ေန႔မနက္ ငါးနာရီေလာက္ထိုးေတာ့ ကိုမင္းက လာေခၚတယ္။

“ခင္ေလး နိုးၿပီလား”

“နိုးၿပီေလ အဆင္သင့္ပဲ”

ခင္ေလး အျပင္ကိုထြက္ၿပီး ကိုမင္းဆိုင္ကယ္ေနာက္ လိုက္ခဲ့တယ္။ ကိုမင္းလည္း ၿမိဳ႕ဘက္ေမာင္းခဲ့ၿပီး က်န္းမာေရး႐ုံးဖက္ လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။ ကိုးနာရီခြဲေလာက္ ေရာက္တာမို႔ အဆင္ေျပတယ္။ ႐ုံးက ထုတ္ေပးတာေတြကို ခင္ေလးယူလာၿပီး

“ကိုမင္း တစ္ခုခုစားရေအာင္”

“အင္း စားမယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ဆိုင္မွာမစားခ်င္ဘူး”

“အင္း အဲဒါဆိုလည္း ပါဆယ္ဝယ္လိုက္”

ကိုမင္း ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ႏွင့္ ထမင္းေၾကာ္ ႏွစ္ပြဲဝယ္ကာ ၿမိဳ႕က အဆင့္ျမင့္ တည္းခိုခန္းကို ေမာင္းခဲ့လိုက္တယ္။

“အယ္ ကိုမင္း ဘယ္ကိုေမာင္းလာတာလဲ”

“ခင္ေလးကလည္း ဟိုမွာၾကေတာ့လည္း မေတြ႕ရ ဘူးေလ။ အာ့ေၾကာင့္ ဒီမွာေအးေအးေဆးေဆး ေနမလို႔”

“ဟြန္း ကိုမင္းေနာ္”

ကိုမင္း တည္းခိုခန္းဘက္ ေမာင္းလာေတာ့ ခင္ေလး သိလိုက္ၿပီ။ လုပ္ဖူးထားေတာ့ ခင္ေလးစိတ္က မထူးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အသိက လြမ္းမိုးေနတယ္။ ရြာမွာလူသိမွာ စိုးရိမ္ရေပမယ့္ ၿမိဳ႕မွာဆိုေတာ့ လူေတြမသိဘူးဆိုတဲ့ အေတြးက ဝင္လာတယ္။ ကိုမင္းႏွင့္အတူ တည္းခိုခန္းထဲ ဝင္လိုက္တယ္။

“ခင္ေလး အဝတ္အစား အပိုပါလား”

“မပါဘူး ကိုမင္း”

ကိုမင္း ခင္ေလးကို ဖက္ၿပီးနမ္းလိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း

“ကိုမင္း အဝတ္ေတြ ေၾကကုန္ပါ့မယ္”

“ကိုမင္း ခၽြတ္ေပးမွာေပါ့”

“ဟင္း.. ဒါပဲအျမဲလာေခ်ာင္းေနတာ”

ကိုမင္း ခင္ေလးအဝတ္ေတြကို ခၽြတ္ေပးလိုက္တယ္။ အခုမွပဲ အရမ္းကိုလွပတဲ့ ေဘာ္ဒီကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ေတြ႕ရတယ္။ နို႔ေတြလည္း ဝိုင္းစက္လွပလြန္းတယ္။ ပန္းေရာင္ေျပးေနတဲ့ နို႔ေလးေတြကလည္း ျမင္သူေငးေလာက္တယ္။ ခါးေသးရင္ခ်ီတဲ့ အလွအပမ်ိဳးေလးေပါ့။ ခါးေသးၿပီး တင္ႀကီးတဲ့ မိန္းမသားအလွဆိုတာ ရွားပါးတယ္ေလ။

“ခင္ေလး ေရခ်ိဳးခန္းဝင္လိုက္ဦးမယ္ ကိုမင္း”

ခင္ေလး တစ္မနက္လုံး လွုပ္ရွားေနေတာ့ ညစ္ပတ္ေနေလာက္ၿပီ။ ကိုမင္းက ဟိုေန႔ကလိုမ်ိဳး အဖုတ္ကို ယက္ေပးရင္ အနံ့ထြက္မွာ စိုးရိမ္မိတယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး အဖုတ္ေလးေမြးေအာင္ ဆပ္ျပာေမြးခဲေလးႏွင့္ ေဆးေၾကာလိုက္တယ္။

ကိုမင္းမွာ ခင္ေလးရဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ အလွကိုေတြ႕ၿပီး ရင္ခုန္ကာ လီးက အရမ္းေတာင္လာတယ္။ အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ ခင္ေလးမသိေစဘဲ ဗီဒီယိုရိုက္ဖို႔လုပ္ၿပီး ဖုန္းကင္မရာကို ကုတင္ဖက္ခ်ိန္ၿပီး ဖြင့္ထားလိုက္တယ္။ ခင္ေလးမွာ အဖုတ္ႏွင့္ဖင္ကို ေရေဆးၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္ခဲ့တယ္။

“လာ ခင္ေလး ကိုမင္း အရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ”

“ဟင့္ ကိုမင္းကလည္း”

ခင္ေလးနို႔ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ခင္ေလးႏွုတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း တုန႔္ျပန္ကာ နမ္းတယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အနမ္းေတြက အရမ္းကို ထန္လြန္းေနတယ္။ ကိုမင္းက နမ္းရင္းႏွင့္ ခင္ေလးဖင္ႀကီးေတြကို ညႇစ္သလို ခင္ေလးကလည္း ကိုမင္းေက်ာျပင္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားတယ္။ ကိုမင္းရဲ့လီးက ခင္ေလးေပါင္ၾကား အဖုတ္ေနရာကို လာၿပီးေထာက္ေနတယ္။ ကိုမင္းလီးက အရည္ေတြက စိမ့္ဆင္းေနတာေၾကာင့္ ေပါင္ၾကားမွာေခ်ာၿပီး အဖုတ္ေအာက္ကို ထိုးမိေနၿပီေလ။

ကိုမင္း ခင္ေလးကို ဖက္ထားရင္း အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်လိုက္ကာ ခင္ေလးနို႔ေတြကို ရမက္ထန္ထန္ႏွင့္ တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔လိုက္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အာ့ အင္းး ဟင္းး ဟင္းးးး”

တစ္ခါအလိုးခံထားတဲ့ ခင္ေလး အရသာကိုသိေနၿပီး တိုးတိတ္တိတ္ညည္းရင္း ကိုမင္းေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဖြဖြေလး ဆြဲေနမိတယ္။ ကိုမင္းလည္း အဖုတ္ရွိရာကို ေလၽွာခ်ရင္း ခင္ေလးေပါင္ကိုကားကာ အဖုတ္ကို ယက္လိုက္ေတာ့တယ္။

“ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္”

“အာ့ ရွီးးရွီးး အိုးးး ကိုမင္းးး ဟားးးးး အားး”

ခင္ေလး အသံမထြက္ေစဖို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ေပမယ့္ ကိုမင္းရဲ့ လၽွာအစြမ္းေၾကာင့္ အေလၽွာ့ေပးကာ အသံထြက္ ညည္းလိုက္တယ္။

“ပလပ္ ပလပ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

အဖုတ္ယက္ၿပီး အေစ့ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္လိုက္တယ္။ စိတ္ထန္မွုေၾကာင့္ မာေနတဲ့ ခင္ေလးအေစ့က နီတ်ာရဲေလး ျဖစ္ေနၿပီေလ။

“အာ့ ကၽြတ္ ကၽြတ္ အိုးး အားး ရွီးးရွီးးး”

ခင္ေလး ခါးေျမႇာက္ၿပီး ေအာ္ညည္းလိုက္သလို ကိုမင္းေခါင္းကိုလည္း ဖိခ်မိတယ္။ အထာေပါက္တဲ့ ကိုမင္း အဖုတ္ထဲ လၽွာဝင္နိုင္သမၽွဝင္ေအာင္ ထိုးေမြေပးလိုက္တဲ့အခါ ခင္ေလးမွာ စိတ္ထန္ၿပီး အဖုတ္ထဲက အရည္ထြက္ၿပီး ၿပီးသြားရေတာ့တယ္။

“ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္”

“အားး ရွီးး ရွီးးး အားးးးးး အိုးးး အားးး”

ညည္းသံဆုံးသြားတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ခင္ေလးခါးက ေအာက္ကိုျပဳတ္က်သြားၿပီး အသက္ရွူသံေလး ျပင္းျပကာ ေမာဟိုက္သြားေတာ့တယ္။

“ခင္ေလး ေမာသြားၿပီလား”

“အင္း ေမာ သြားၿပီ”

“ကိုမင္းဟာေလး နမ္းေပးဦးေလ”

“အင္း နမ္းေပးမယ္ေလ”

ခင္ေလးက အိပ္ရာက လူးလဲထလိုက္သလို ကိုမင္းက အိပ္ရာေပၚ ပက္လက္အိပ္လိုက္တယ္။ မိုးေပၚေထာင္ေနတဲ့ ကိုမင္းလီးကို ခင္ေလးက ငုံကာစုပ္ေပးလိုက္ေတာ့တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အားး ရွီးးး ေကာင္းလိုက္တာ အိုးး”

ခင္ေလးရဲ့ လီးစုပ္ေပးမွုေၾကာင့္ ကိုမင္းမွာ ေျခဖဝါးေၾကာေတြ ေထာင္ထသလို ျဖစ္သြားရၿပီး လီးက အဆမတန္ ေတာင္လာေတာ့တယ္။ ခင္ေလးလည္း ၾကားဖူးနားဝရွိသလို လီးဒစ္ေတြကို လၽွာႏွင့္ ရစ္ပတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့

“အားး ရွီးးး ရွီးးး ေကာင္းလိုက္တာ ခင္ေလးရာ။ ေတာ္ၿပီ မလိုးရဘဲ ၿပီးသြားလိမ့္မယ္”

ကိုမင္းေျပာတာေၾကာင့္ ခင္ေလး လီးစုပ္တာ ရပ္လိုက္ေတာ့တယ္။

“ခင္ေလး ကုန္းေပးပါလား”

“အင္း ကုန္းေပးမယ္ေလ”

ခင္ေလးက ကုန္းေပးလိုက္တယ္။ ကိုမင္းလည္း ခင္ေလးေနာက္ကေနၿပီး အဖုတ္ၾကား လီးေတ့ကာ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ လီးက တအိအိႏွင့္ ဝင္သြားၿပီး အဆုံးထိ ေရာက္သြားေတာ့တယ္။

“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ၿဗိ ၿဗိဗ်စ္”

“အာ့ ကိုမင္း ေျဖးေျဖး ေအာင့္တယ္”

“အင္း ေျဖးေျဖးေလး လုပ္ၾကည့္မယ္”

ကိုမင္းလီးကို ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္လိုက္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ခင္ေလးဆီက ထြက္တဲ့ အရည္ေၾကာင့္ ခင္ေလးမွာ ေအာင့္တာ သက္သာလာသလို ေျဖးေျဖးခ်င္း အသြင္းအထုတ္ လုပ္တာလည္း အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ေလး ျမန္ျမန္လုပ္ေပးဖို႔ ေျပာမထြက္။ ကိုမင္းလည္း အားမရျဖစ္လာကာ

“ခင္ေလး ျမန္လို႔ရၿပီလား”

“အင္း ျမန္ေတာ့ ကိုမင္း။ ခင္ေလးခံနိုင္ၿပီ”

ကိုမင္း အရွိန္ေလးတင္ကာ လိုးလိုက္ေတာ့ လီးက အဖုတ္ထဲ တဇိဇိတဗ်ိဗ်ိ ဝင္ကာ ဖီးတက္လာေတာ့တယ္။

“ဇြိ ဗ်ိ ဗ်စ္ ဘြတ္ ဘြတ္ ဖန္းဖန္းးး”

“အာ့ အင့္ ဟင့္ အင့္ ”

“ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္.. ဖန္း.. ဖန္းးး”

“အိုး အင့္! ဟင့္! အင့္! အင့္ အာ့ ရွီး ရွီးး”

လိုးရတာ ေစးပိုင္ေနသလို အရမ္းလည္း ေကာင္းေနတယ္။ ကိုမင္း လိုးရင္း ခင္ေလးဆံပင္ေတြကို စုစည္းကာ ေနာက္ကိုလွန္ဆြဲလိုက္ၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္လိုက္တယ္။ ကင္မရာမွာ ခင္ေလးရဲ့ ဖီးလ္တက္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလး ေပၚလြင္ေစသလို ခါးေလးေကာ့ၿပီး ဖင္ေလးေထာင္ေနတာေၾကာင့္ ကိုမင္းလည္း အရသာရွိရွိ လိုးရေတာ့ အရမ္းေကာင္းလြန္းသလို ခင္ေလးလည္း ကာမစည္းစိမ္ကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ ရရွိေနလို႔ လိုးသံေတြႏွင့္ ခင္ေလးညည္းသံေတြက အခန္းတြင္း ဆူညံလို႔ေနတယ္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ လိုးၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ကာ ၿပီးခ်င္လာတယ္။

“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းး ဖန္းးးးး”

“အာ့ ရွီးး ရွီးးး အားးးး အင္းးး”

“ခင္ေလး ၿပီးေတာ့မလား”

“အင္းး ၿပီး… ၿပီးေတာ့မယ္ အားး ရွီးးး ရွီးး”

ကိုမင္းလည္း ခင္ေလးၿပီးသြားတာ သိလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။

“ကိုမင္း ၿပီးၿပီလားး”

“အင္းး ၿပီးၿပီခင္ေလး”

“ဒါဆိုျပန္ၾကမယ္၊း။ ေနာက္က်လို႔ မေကာင္းဘူး”

“အင္းပါ ေနာက္အေခါက္ၾကရင္ ၾကာၾကာေလး လုပ္ခ်င္တယ္”

“အင္းပါ ကိုမင္း။ ခင္ေလး ေရေဆးလိုက္ဦးမယ္”

“ေဆးေလ ခင္ေလး”

ခင္ေလး ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားေတာ့ ကိုမင္းလည္း ဖုန္းကိုယူကာ ပိတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ခင္ေလးေနာက္ကို လိုက္ၿပီး ေရေဆးလိုက္ေတာ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ၿမိဳ႕တက္တဲ့အခ်ိန္တိုင္း ကိုမင္းႏွင့္ ခင္ေလး အျမဲတန္းလိုလို လိုးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေျခာက္လေလာက္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္းရင္း ခင္ေလးမွာ ကိုမင္းရဲ့စရိုက္ကို သိလာတယ္။ ကိုမင္းက တကယ္ဆိုရင္ စြန႔္စားၿပီး အလုပ္လုပ္ကိုင္ရမွာ။ အခုေတာ့ ဆယ္တန္းအထိပဲ ေက်ာင္းတက္ဖူးၿပီး အလုပ္မယ္မယ္ရရမရွိ။ မိဘအလုပ္ကိုသာလုပ္ရင္း ရြာမွာ ေအးေဆးစြာ ေနထိုင္တယ္။ အားရင္ ခင္ေလးဆီ လာတယ္။ အိပ္စား ကာမအဆင့္သာ ရွိတယ္လို႔ ဘဝနဲ႔ေတြးၿပီး ခင္ေလးက ျမင္လာတယ္။

ခင္ေလးတို႔ရဲ့ ေဆးခန္းလည္း ၿပီးစီးလို႔ ခင္ေလး အိမ္ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ခင္ေလးလည္း ကိုမင္းနဲ႔ တေျဖးေျဖး ေဝးလာေတာ့တယ္။ ေဆးခန္းမွာလည္း ေနာက္ထပ္ ဆရာမအသစ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာတဲ့အခါ ခင္ေလးမွာ အေဖာ္ရွိလာေတာ့ ကိုမင္းကိုလည္း ေရွာင္ေနမိတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ၾကေတာ့ ရြာမွာ အလွူတစ္ခုက ခင္ေလးကို ဖိတ္တယ္။ ခင္ေလးႏွင့္ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဆရာမတို႔ အတူသြားၾကတယ္။ အလွူကလည္း ရြာကမ်က္ႏွာဖုံးဆိုေတာ့ လူလည္းစည္တယ္။

“ေဟ့.. ေမာင္ေလး ဆရာမေလးေတြ လာတယ္”

“ဟုတ္ မမႀကီး”

“ဆရာမေလးေတြ လာဗ်။ ထိုင္ၾကပါ”

“ေမာင္ေလးေရ ဆရာမေလးေတြကို ဧည့္ခံလိုက္ဦး။ မမ လာခဲ့မယ္”

ခင္ေလးက လာၿပီးဧည့္ခံတဲ့လူကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခင္ေလးထက္ သုံးႏွစ္ေလာက္ ႀကီးမယ့္လူပါ။ အသားညိဳညိဳႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာေတာင့္တင္းတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ေပါ့။

“ဆရာမေလးတို႔ စားၾကပါ။ မမလည္း လာေနၿပီ”

“ဆရာမေလး စားေနာ္ အားမနာနဲ႔။ ဒါ က်မေမာင္ေလး အငယ္ဆုံး”

“ဟုတ္မမ။ အရင္က မေတြ႕မိဘူးေနာ္ ရြာမွာ”

“အခုမွ နိုင္ငံျခားက ျပန္လာတာ။ မသြားနဲ႔ အိမ္ကအလုပ္ေတြလုပ္ပါဆိုတာ မရဘူး။ သုံးႏွစ္ေလာက္ စင္ကာပူမွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာတာ”

“ကဲ ေမာင္ေလး၊ သူက မခင္ခင္ေလးတဲ့”

“ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္က ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းပါ”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္”

“က်ေနာ္လည္း ဝမ္းသာပါတယ္”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ဆရာမခင္ခင္ေလးကို သေဘာက်သြားတယ္။ အရမ္းလွလို႔ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ ခဏခဏ ဆရာမေလးကို ေခ်ာင္းၾကည့္မိတယ္။ ခင္ေလးမွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းႏွင့္ အၾကည့္ဆုံၿပီး ရင္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။

“ခင္ေလး က်ေနာ္တို႔အိမ္ကို လာလည္နိုင္ပါတယ္ဗ်”

“ဟုတ္ကဲ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း။ က်မတို႔ ေဆးခန္းဖက္လည္း လာလည္နိုင္ပါတယ္”

“လိုတာရွိရင္ ေျပာပါ။ က်ေနာ္ စြမ္းသေလာက္ ကူညီပါ့မယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”

ခင္ေလးမွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့အေျပာႏွင့္ အျပဳံးကို သေဘာက်သြားတယ္။ အၾကည့္စူးစူးေတြေၾကာင့္ ရင္ခုန္သလို ျဖစ္လာတယ္။ ကိုမင္းနဲ႔ေတြ႕တဲ့ ခံစားမွုမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားမွုမ်ိဳးကို ၾကဳံရတယ္။

“အင္း ငါဘာလို႔ ဒီလိုေတြ ျဖစ္မိတာလဲ မသိဘူး”။ ခင္ခင္ေလး စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိတယ္။ စားေသာက္ၿပီးသြားေတာ့

“ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း က်မတို႔ ျပန္ေတာ့မယ္။ ေဆးခန္းမွာ လူမရွိလို႔”

“ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်”

“မမ ညီမေလးတို႔ ျပန္ေတာ့မယ္”

“ေအးကြယ္ ဆရာမေလး”

“ေမာင္ေလးေရ အသီးအႏွံေတြ ထည့္ေပးလိုက္ပါကြယ္”

“မမေရ မယူေတာ့ဘူးေလ၊ အလွူႀကီးမွာ”

“ေအးကြယ္ ညေနၾကမွ ေမာင္ေလးကို လိုက္ပို႔ခိုင္းေတာ့မယ္”

“ရပါတယ္ မမရဲ့”

“အမေလးကြယ္ အားနာစရာၾကေနတာပဲ။ ကဲ ျပန္ျပန္ ေနာက္က်ေနမယ္”

ခင္ေလး အလွူအိမ္က ျပန္လာလိုက္တယ္။ အျပန္လမ္းတစ္ေလၽွာက္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရဲ့ မ်က္ႏွာကိုပဲ ျမင္ေယာင္မိၿပီး ျပဳံးမိတယ္။

“အံမယ္ ခင္ေလး ဘာေတြျပဳံးေနတာ”

“မဟုတ္ပါဘူး အစ္မရယ္”

“ဟင္းဟင္းးး ငါသိပါတယ္ေအ။ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေၾကာင့္မလား”

“အို အစ္မကလဲ”

“အင္း ခင္ေလး ခင္ေလး ငရံ့ႏွစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ဘယ္အေကာင္ဖမ္းရမလဲ စဥ္းစားရခက္ေနၿပီ ထင္တယ္”

“အာ အစ္မရယ္ အဲဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး”

ခင္ေလး ဘယ္လိုပင္ျငင္းပါေစ ခင္ေလးဘာသာ အသိဆုံးပါပဲ။ ခင္ေလး ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းတို႔ရဲ့ မိသားစု အမူအက်င့္ကို သိတယ္။ အကယ္၍ အိမ္ေထာင္ဖက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ရင္ ျငင္းရက္စရာ လူမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ခင္ေလးမွာ ကိုမင္းက ရွိေနၿပီ။ ကိုမင္းလို လူမ်ိဳးႏွင့္ေတာ့ အိမ္က သေဘာမတူဘူးလို႔ အရိပ္အမြတ္ ေျပာထားၿပီးၿပီ။ ခင္ေလး ေတြးရင္း ျပဳံးလိုက္တယ္။ “မုန႔္ဆီေၾကာ္က ဘယ္ေနမွန္းမသိဘူး၊ ႏွုတ္ခမ္းနာႏွင့္ တည့္ပါ့မလား ဆိုၿပီးေတာ့ေလ”။

ညေနေရာက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ေရာက္လာတယ္။

“ခင္ေလး ၊ ဟိုမွာ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း”

“အယ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း အားနာစရာရွင္”

“အားနာစရာ မလိုပါဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က လာခ်င္ေနတာ”

“ေဟာ့ေတာ့”

“မအံ့ဩနဲ႔ေလ။ က်ေနာ္က ခင္ေလးကို ျမင္ၿပီးကတည္းက လာခ်င္ေနတာ”

“ဪ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္”

“ေရာ့ အစ္မေပးလိုက္တဲ့ အသီးအနံေတြ လတ္ဆတ္တယ္ဗ်”

“ေက်းဇူးပါရွင္”

“လုပ္ျပန္ၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ရြာကို က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မွုေတြ လုပ္ေပးတဲ့ ခင္ေလးကို က်ေနာ္တို႔က ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ”

“အံမယ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း အေျပာေကာင္းတယ္”

“မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ”

“က်မ ဘာေကၽြးရမလဲ၊ အေျပာေကာင္းလြန္းလို႔”

“မလိုပါဘူးဗ်ာ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီကို ခဏခဏေတာ့ လာခြင့္ေပးပါ”

“ရွင္ ဘာလုပ္မို႔လဲရွင့္”

“က်ေနာ့္ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ျပမလို႔”

“အမ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းေနာ္”

“ဘာလဲ ခင္ေလးက မယုံလို႔လား။ လူႀကီးစုံရာႏွင့္ လာေတာင္းျပမယ္ေလ”

“ေဟာ့ေတာ္ ဒုကၡပါပဲ”

“ဘာမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး၊ ေတာသားဆိုေပမယ့္ အရည္အခ်င္းရွိပါတယ္။ ခင္ေလးကို ဝမ္းဝ႐ုံမက စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားနိုင္တယ္”

“ေဟာ့ေတာ္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းႀကီးေနာ္”

“ဟုတ္တယ္ ခင္ေလး။ ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ႐ူးတဲ့လူေတြလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ အခု က်ေနာ္ အ႐ူးျဖစ္ေနၿပီ”

“ခစ္ ခစ္ ခစ္”

“ရယ္ပါဗ်ာ ရယ္ပါ။ ခင္ေလးတစ္သက္လုံး စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာႏွင့္ ရယ္နိုင္ေအာင္ ခင္ေလးကို လက္ထပ္ခ်င္ပါတယ္”

“ခင္ေလး စဥ္းစားပါရေစ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း”

ခင္ေလးမွာ တကယ္တမ္း အခ်စ္ဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အမွားတစ္ခုေၾကာင့္ ခင္ေလး စိတ္ညစ္မိတယ္။ တစ္ခ်ိန္က မေတြးမိဘဲ ကိုမင္းနဲ႔ သာယာခဲ့တာ အမွားတစ္ခုလို ထင္ေနရၿပီေလ။ ေဆးခန္းကထြက္သြားတဲ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရဲ့ ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္ၿပီး ခင္ေလး သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ “ဟူးး… ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္၊ အစကသာ ေတြ႕ခဲ့ရင္ ခင္ေလး ရင္ေမာရမွာ မဟုတ္ဘူး”။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ေဆးခန္းက ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ကိုမင္းေရာက္လာကာ

“ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ဘာလာလုပ္တာလဲ ခင္ေလး”

“အသီးအႏွံေတြ လာပို႔တာ”

“ဪ”

တစ္ခ်က္သာ အသံထြက္လိုက္ၿပီး ကိုမင္း စဥ္းစားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ

“ဘာေတြေျပာသြားေသးလဲ”

”ဘာမွမေျပာဘူး”

ဒီကိစၥမ်ိဳးဆိုတာ ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္တယ္။ ဒီေကာင္လို လူမ်ိဳးက စိတ္ထဲကမပါဘဲ ဒီလိုေဆးခန္းကို လာစရာမရွိဘူး။ ငယ္ငယ္ကတည္းက သိၿပီးသားေလ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလို လူမ်ိဳးက ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ စိတ္ဝင္စားခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရး ေျပလည္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္မယ္ဆိုၿပီး စင္ကာပူကို ထြက္သြားတာ။ အခုေဆးခန္းကို လာတယ္ဆိုေတာ့ ခင္ေလးကို ဒီေကာင္ႀကိဳက္လို႔ ျဖစ္မယ္။

“ခင္ေလး ညေနဘာစားမလဲ”

“အားလုံးစီစဥ္ၿပီးၿပီ”

“ဒီည လာေတြ႕လို႔ ရမလား”

“မရဘူးဆို”

“ခင္ေလးရယ္ ကိုမင္း အရမ္းေတြ႕ခ်င္ေနတာ”

“ကိုမင္းရယ္ ခင္ေလးဘက္လည္း ၾကည့္ဦးေလ”

“ဟင္းးး ခင္ေလးရယ္၊ ကိုမင္း စိတ္မခ်ဘူးကြာ”

“အမ္ ကိုမင္းေနာ္။ ျပန္ေတာ့ ခင္ေလး လုပ္စရာရွိေသးတယ္”

ကိုမင္း အႏွင္ခံရေတာ့ စိတ္ခုသြားတယ္။ အမွန္က ခါတိုင္းလည္း ဒီလိုပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလာၿပီးကတည္းက ကိုမင္း စိတ္ေတြတိုေနမိတယ္။ ဆက္ေျပာရင္ စိတ္တိုရမွာမို႔ ကိုမင္း အိမ္ျပန္လိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း ကိုမင္း ျပန္သြားေတာ့ သက္ျပင္းေလးခ်လိုက္မိတယ္။ ဖုန္းျမည္သံၾကားလို႔ ခင္ေလးထကိုင္လိုက္ေတာ့ က်န္းမာေရး႐ုံးက

“ဆရာမခင္ေလး”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”

“ဆရာမေလး ၿမိဳ႕ကိုေျပာင္းရမယ္”

“ရွင္”

“ဟုတ္တယ္ဗ်၊ ေအာ္ဒါထြက္ေနၿပီ”

“ဟုတ္ကဲ့ရွင့္”

ခင္ေလး ထြက္ေပါက္တစ္ခုရသလို ခံစားရၿပီး ေပ်ာ္သြားတယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ ရြာကလူေတြကို ႏွုတ္ဆက္တယ္။ အားလုံးက ၿမိဳ႕ေပၚေျပာင္းရေတာ့ စိတ္မေကာင္းၾကေပမယ့္ ေတြ႕လို႔ရေနတာမို႔ အဆင္ေျပေသးတယ္ဆိုၿပီး လိုက္ပို႔ၾကတယ္။ ကိုမင္းကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ပါတယ္။ ၿမိဳ႕ေရာက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ဖုန္းဆက္တယ္။

“ခင္ေလး”

“ရွင္ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း”

“က်ေနာ့္မွာ ခင္ေလးနဲ႔ေတြ႕လို႔ ေပ်ာ္႐ုံပဲရွိေသးတယ္၊ ခင္ေလးက ေျပာင္းရၿပီဆိုေတာ့ က်ေနာ္ ရြာမွာ မေပ်ာ္ဘူးဗ်ာ”

“ဪ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္”

“က်ေနာ္ ခင္ေလးကို ခ်စ္တယ္ဗ်ာ”

“ခင္ေလး သိပါတယ္”

“ခင္ေလး က်ေနာ့္ကို လက္ထပ္ပါလားဗ်ာ”

“ဟင္း ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရယ္။ က်မ.. မိဘေတြကို ေျပာရဦးမယ္။ သူတို႔ သေဘာတူမွ ျဖစ္မွာပါ”

“ဟာ ဒီလိုဆို ခင္ေလး က်ေနာ့္မမကို အဲဒီလြတ္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပခိုင္းလိုက္မယ္ဗ်ာ”

“ဟုတ္ကဲ့ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း”

“က်ေနာ္ အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီဗ်ာ။ မနက္ျဖန္ ခင္ေလးဆီ လာခဲ့မယ္”

“ဟုတ္ကဲ့”

—————————————-

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းက သူ႔အစ္မႀကီးကိုေျပာေတာ့

“ငါ့ေမာင္ မမႀကီးက မိန္းကေလးခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာလို႔ သိပ္မေျပာခ်င္ဘူး”

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ မမ”

“ဘာျဖစ္ရမလဲ မင္းမင္းနဲ႔ သူက သမီးရည္းစား ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သတင္းၾကားတယ္”

“မမကလည္းဗ်ာ၊ အခုေခတ္မွာ သမီးရည္းစားေတြ ဘာေတြက အေရးမႀကီးဘူးေလ”

“ငါ့ေမာင္… အိမ္ေထာင္ျပဳ၊ ဘုရားတည္၊ ေဆးမွင္ရည္စုတ္ထိုး၊ ခ်က္မပိုင္ ျပင္ရခက္သည့္အမ်ိဳးတဲ့။ ေမာင္ေလး သတိထားရမွာေနာ္။ ေနာင္ေပၚလာမယ့္ ျပႆနာအတြက္ ေမာင္ေလး စဥ္းစားဦး”

“မမရယ္ လူတိုင္းက ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလဲစင္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ခ်စ္လို႔ လက္ထပ္မွာပါ”

“ေအးပါ မမ သတင္းေမးျမန္းၾကည့္ပါ့မယ္”

ေမာင္ကိုခ်စ္သည့္ အစ္မမို႔ ေမာင္ေျပာသလိုပဲ ခင္ေလးတို႔ရြာကို ခရီးထြက္သြားတယ္။ ကိုမင္းတို႔ရြာဆိုတာ တစ္ဦးက တစ္ခုခုလုပ္ရင္ တစ္ဦးကသိေနေတာ့ ကိုမင္းစိတ္ထဲ မေနနိုင္မထိုင္နိုင္ ျဖစ္ရၿပီ။ ရည္းစားလူလု အူႏုကၽြဲခတ္ ဆိုသလိုပါပဲ။

ကိုမင္းတစ္ေယာက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းဆီ သြားလိုက္ၿပီး

“ေက်ာ္ေက်ာ္”

“ဘာလဲ မင္းမင္း”

“ေအး ငါႏွင့္ခင္ေလးက သမီးရည္းစား ျဖစ္ခဲ့တယ္ေနာ္”

“ေအး ျဖစ္လည္းဘာျဖစ္လဲကြာ။ ငါလက္ထက္ မျဖစ္ရင္ ၿပီးတာပဲ”

“မင္းစဥ္းစားေလ။ ငါထက္သာတဲ့ မင္းနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ငါ့ကိုပစ္ၿပီး မင္းေနာက္ကိုလိုက္တာ။ ဘယ္မွာလဲ သစၥာ”

“အင္းေလ… သူလည္း သူ႔အေၾကာင္းတရားႏွင့္ သူမို႔လို႔ေလ”

“ေအး မင္းကို ငါမေျပာမရွိနဲ႔။ တစ္ရြာတည္းသားမို႔ ေျပာျပတာ”

“ေအး ငါသိၿပီးၿပီ”

“ငါႏွင့္ခင္‌ေလး ဘယ္အဆင့္ထိ ေရာက္ခဲ့လဲဆိုတာ မင္းသိလား”

“ဒါေတြ ငါသိစရာမလိုဘူး။ ငါနဲ႔လက္ထပ္ၿပီး ငါၾကည္ျဖဴရင္ ၿပီးတာပဲ”

“ေအးပါကြာ၊ မင္းသိေအာင္ ငါလာေျပာတာပါ”

“ေအးပါ ေက်းဇူးပဲ”

ကိုမင္း ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကို အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဒီေလာက္ထိ ႐ူးလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မွတ္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ထိုက္ႏွင့္ သူ႔ကံလို႔ပဲ ေတြးလိုက္ေတာ့တယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ခင္ေလးပိတ္ရက္မို႔ ခင္းေလးဆီ သြားလိုက္တယ္။

“လာေလ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္”

“အင္း ခင္ေလးနဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာခ်င္တယ္”

“ေျပာေလ ကိုေက်ာ္”

“ကိုေက်ာ့္သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို သြားမယ္”

“အင္း လိုက္ခဲ့မယ္ ကိုေက်ာ္”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ခင္ေလးနဲ႔ စကားကို လြတ္လပ္စြာ ေျပာဖို႔ရာ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေခၚခဲ့တယ္။

“ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ႀကီး အခုမွလာတယ္”

“ေအးကြာ… ဒါ ငါယူမယ့္ မိန္းကေလး ခင္ေလးတဲ့”

“ဪ မခင္ေလး ဘာမွအားမနာနဲ႔၊ ဒီေကာင္နဲ႔က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ။ အခုက ဒီအိမ္မွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း။ ေအးေဆးေန”

“ေဟ့ေကာင္ေက်ာ္ႀကီး ငါအျပင္လစ္မယ္။ မင္း ျပန္ခါနီးမွ ဖုန္းဆက္ေတာ့”

“အိုေက သူငယ္ခ်င္း”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရဲ့သူငယ္ခ်င္း အျပင္ေရွာင္ထြက္သြားမွ

“ခင္ေလး ကိုေမးစရာရွိတယ္”

“ေမးေလ ကိုေက်ာ္”

“ခင္ေလး ကိုယ့္ကိုခ်စ္လား”

“ဘာလို႔ ဒီစကားေမးတာလဲ ကိုေက်ာ္”

“အေၾကာင္းရွိလို႔”

“အင္း ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ ခင္ေလး ကိုေက်ာ္နဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔အထိ ေတြးထားတာ ကိုေက်ာ့္ကို ခ်စ္မိလို႔ပဲ”

“ခင္ေလးကို က်ေနာ္ခ်စ္တယ္”

“ဟုတ္ကဲ့”

“ခင္ေလး ခ်စ္တယ္လို႔ ေျဖေပးေလ”

“ဟုတ္ပါၿပီရွင္၊ က်မလည္း ရွင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္”

“ခင္ေလးကို ေျပာစရာရွိတာက ခင္ေလး အရင္က ဘာေတြပဲ ျဖစ္ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ က်ေနာ္ၾကည္ျဖဴတယ္”

“အင္း… ကိုေက်ာ္ ခင္ေလးကို ေမးခ်င္တာေတြ ရွိတယ္မလား”

“အင္း ”

“ခင္ေလး သိပါတယ္”

“အင္း ေျပာျပလို႔ရမလား”

“ခင္ေလး ကိုမင္းမင္းနဲ႔ ညိစြန္းခဲ့တယ္”

“အင္း ရၿပီ ခင္ေလး ရၿပီ”

“ကိုေက်ာ့္အခ်စ္ကို ယုံတယ္မလား”

“အင္း ယုံတယ္ေလ”

“အင္း ကိုယ္လည္း ခင္ေလးကို ယုံပါတယ္”

“ဟုတ္ ကိုေက်ာ္”

“ခင္ေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ”

ကိုေက်ာ္ ခင္ေလးကိုဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္ေတာ့ ခင္ေလးလည္း ျပန္နမ္းလိုက္တယ္။ ခင္ေလးမွာ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း အနမ္းေတြကို တုန႔္ျပန္ရင္း ေက်နပ္မိတယ္။ တစ္ဘဝစာ အားကိုးရမယ့္သူ၊ မိမိခ်စ္ရတဲ့သူ၊ မိမိအေပၚ နားလည္ခြင့္လြတ္ၿပီး ခ်စ္ရမယ့္သူဆိုတာမို႔ ခင္ေလး အရမ္းပဲေက်နပ္မိတယ္။

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ခင္ေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။ တူႏွစ္ကိုယ္ သစၥာၿပိဳင္ ဆိုလိုက္ခ်င္ေသးတယ္။ မင္းမင္းက ခင္ေလးအနား ကပ္မရေတာ့ေအာင္ ခင္ေလးကို အနိုင္ယူခဲ့ခ်င္တာေၾကာင့္ ခင္ေလးကို လိုးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ခင္ေလးအကၤ်ီကို အသာအယာေလး ခၽြတ္လိုက္ၿပီး၊ ခင္ေလးဘရာကိုပါ ခၽြတ္ယူခ်လိုက္ၿပီး ဝိုင္းစက္ၿပီး အလြန္လွတဲ့ ခင္ေလးရဲ့နို႔ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔လိုက္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အာ့ရွီး ကိုေက်ာ္ အင္း.. ဟင္းး ဟင္းးး”

ခင္ေလးစိတ္ေတြ ထႂကြေနၿပီ။ ဒီတစ္ခါ ကိုေက်ာ္နဲ႔ လိုးရမယ့္အေရးက စိတ္ခ်လုံျခဳံသလို ခံစားေနရတယ္။ စိတ္လည္း ရဲမိတယ္။ နို႔ခ်ိဳခ်ိဳေတြကို စို႔ေနတဲ့ ကိုေက်ာ္ေၾကာင့္ စိတ္ထိန္းမထားပဲ ညည္းတြားမိလိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္လည္း ခင္ေလးရဲ နို႔ထြားထြားေတြကို စို႔ရင္း လက္က ေစာက္ဖုတ္ေမြးေတြကို ဖြဖြေလး ဆြဲလိုက္တယ္။

“အာ့ ကို ကို အင္းးး ဟင္းးး”

နာက်င္မွုေလးႏွင့္အတူ ကာမစိတ္ေတြ တအားတိုးၿပီး ကိုေက်ာ့္လည္းပင္းကို ခင္ေလး ဆြဲဖက္လိုက္သလို ပိပိထဲ အရည္ေတြ စီးဆင္းသြားရျပန္တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ အကြဲေၾကာင္းထဲ အရည္ကို လက္ႏွင့္ကေလာ္ကာ အေစ့ကေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။

“အာ့ ရွီးး ရွီးးးး အိုး ကိုကိုရယ္ ”

တစ္စတစ္စ တိုးပြားေနတဲ့ ကာမစိတ္ေၾကာင့္ ခင္ေလးညည္းသံ ပိုထြက္လာတယ္။ အေစ့ကို ပြတ္ခံရတဲ့ ခင္ေလး ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေနၿပီး ၿပီးခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ အလိုးခံခ်င္ေနၿပီ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ကို အားရပါးရ နမ္းရွိုက္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ လၽွာကို အျပားလိုက္လုပ္ကာ ယက္လိုက္တယ္။

“ပလပ္ ပလပ္ ပလပ္”

“အားး ရွီးးး အိုး ကိုကို မလုပ္နဲ႔ အားး”

ႀကိဳက္ေပမယ့္ ဟန္ေဆာင္ၿပီး တားလိုက္တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကေတာ့ ခင္ေလးအေပၚမွာ မင္းမင္းထက္ ငါပိုစြမ္းေဆာင္နိုင္တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး တတ္ကၽြမ္းသမၽွ ကာမပညာကို အသုံးခ်ကာ လၽွာကိုစုခၽြန္ၿပီး ထိုးေမြလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ အေစ့ကေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အာ့ ရွီးး ရွီးးး ရွီးး အိုးး ကိုကို အိုးးးးး အားး ရွီးး”

အေစ့ကေလးစုပ္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ခလယ္ႏွင့္ အဝင္အထြက္ ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္လိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း ကာမစိတ္ေတြ အရမ္းႂကြလာကာ ခါးေလးကို ေလေပၚေျမႇာက္ၿပီး အရသာယူလိုက္တယ္။ ကိုေက်ာ္ရဲ့ စုပ္ေပးယက္ေပးမွုေၾကာင့္ ခင္ေလး ၾကာၾကာမထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ ၿပီးသြားရေတာ့တယ္။

“ခင္ေလးကို ကိုယ္လိုးခ်င္ေနၿပီ”

“ကိုကို႔သေဘာပါ ကိုကို”

“ကိုကို႔သေဘာဆိုရင္ ကိုကို႔လီးကို စုပ္ေပးလို႔ရမလားဟင္ ခင္ေလး၊ ကိုကိုလည္း လီးစုပ္ခံခ်င္တယ္”

“ကိုကိုလုပ္ေပးပါဆိုရင္ ခင္ေလး အသင့္ပါပဲ ကိုကို”

“အင္း ဒါဆို ကိုကို႔လီးစုပ္ေပး”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း မတ္တပ္ရပ္ကေလးႏွင့္ ေနေပးေတာ့ ခင္ေလး ကိုေက်ာ္နား ဒူးေထာက္လိုက္ကာ ကိုေက်ာ့္လီးကို စုပ္လိုက္တယ္။

“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”

“အားးးးး ရွီးးး အိုးး ေကာင္းလိုက္တာ ခင္ေလးရာ”

အေတြ႕အၾကဳံရွိးၿပီးသားမို႔ ခင္ေလးအတြက္ မခက္ခဲလွဘူး။ လီးကို အဆုံးထိ ဝင္နိုင္သမၽွဝင္ေအာင္ သဒၶါပိုစြာ လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးလီးစုပ္ခ်က္ေၾကာင့္ စိတ္ပါေနတဲ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္း ၿပီးမသြားရေအာင္ စိတ္အာ႐ုံကို တစ္ေနရာ ပို႔လိုက္ရတယ္။ လီးထိပ္ဝေလးေတြကို လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ထိုးဆြေပးေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းရင္ေတြ တသိန႔္သိမ့္ တုန္ေစတယ္။ လီးဒစ္ႀကီးကို လၽွာဖ်ားႏွင့္ ရစ္ပတ္ဆြဲ႐ုံမက လီးအရင္းကိုပါ လၽွာႏွင့္ ယက္လိုက္ေသးတယ္။ ေဂြးဥေလးကိုပါ မနာမက်င္ေစပဲ လက္ႏွင့္ညႇစ္ေပးၿပီး စုပ္ဆြဲလိုက္ရာ

“အားး ရွီးးး ရွီးးး အိုးး ခင္ေလး ကိုကို မရေတာ့ဘူး ၿပီးသြားမယ္”

“ဟုတ္ ကိုကို”

“ခင္ေလးကို လိုးခ်င္ေနၿပီ”

”ကိုကို႔ေသဘာပါ ကိုကို”

“လာ ခင္ေလး ကုတင္ေပၚ ပက္လက္လွန္လိုက္။ ကိုကို ေအာက္ကေန မတ္တပ္လိုးမယ္”

ခင္ေလး ကိုေက်ာ္ေျပာသလို ကုတင္ေပၚ ထိုင္ေနရာက ကုတင္ေအာက္ ေျခဆင္းလိုက္ၿပီး ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္တယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း ကုတင္ေအာက္ကေနၿပီး ခင္ေလးေပါင္ကို တြန္းတင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးေတ့ၿပီး လိုးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး တဖတ္ဖတ္ လိုးလိုက္ရာ လီးကလည္း အတားအဆီးမရွိေပမယ့္ ၾကပ္တည္းၿပီး တဇြိဇြိ တဖြတ္ဖြတ္ ဝင္သြားေတာ့တယ္။

“ဗ်စ္ ဘြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္”

”အာ့ ရွီးး အိုးး အင္းး ဟင္းးး ဟင္းး”

“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖန္းး ဖန္းး ဖန္းးး ဖန္းးး”

“အာ့ အိုးး အားးး ရွီးး ရွီးးးး အိုးး”

ကိုမင္းႏွင့္ လိုးရတာနဲ႔ မတူေသာ အရာတစ္မ်ိဳးကို ခင္ေလး ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေဂြးဥက တဖတ္ဖတ္နဲ႔ ခင္ေလးဖင္ကို ရိုက္မိေနတယ္။ ခံစားရတဲ့ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ခင္ေလးလည္း အရမ္းအရသာရွိေနတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ကို လိုး‌ေနရလို႔ စိတ္ေတြအရမ္းႂကြကာ နည္းနည္းၾကမ္းၿပီး လိုးလိုက္တယ္။ ထိန္းထားတဲ့ စိတ္ေတြကို လြတ္လိုက္မိၿပီး ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ၾကာလာတဲ့အခါမွာ

“အားး ရွီးး ရွိးးး အိုးးး အားးး”

ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ရဲ့ ညႇစ္အားကို ခံစားလာရၿပီး ခင္ေလး ၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာကို သိလိုက္ရတဲ့အတြက္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း သုတ္မထိန္းပဲ လိုးလိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူၿပီးသြားေတာ့တယ္။ ခင္ေလးေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးရည္ေႏြးေႏြးေတြ ဝင္ေရာက္သြားေတာ့ ကိုေက်ာ္ၿပီးသြားမွန္း ခင္ေလး သိလိုက္တယ္။

“ကိုကို ၿပီးသြားၿပီလား”

“အင္း ခင္ေလး”

“ခင္ေလးရဲ့ အိပ္ထဲက တစ္ရွူးေလးေပးပါ ကိုကို”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း ခင္ေလးရဲ့အိပ္ထဲက တစ္ရွူး စကၠဴေလးကို ယူေပးလိုက္တယ္။ ခင္ေလးက တစ္ရွူးစယူၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို သုတ္တယ္။ ၿပီးမွ

“ကိုကို လာေလ ညစ္ပတ္ေနၿပီ၊ ခင္ေလး သုတ္ေပးမယ္”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း ခင္ေလးအနားကပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ခင္ေလးက လီးကို ယုယစြာ သန႔္ရွင္းေပးလိုက္တယ္။

“ၿပီးၿပီ ကိုကို”

ခင္ေလးက ေမာ့ၿပီးေျပာေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းလည္း ခင္ေလးနဖူးေလးအား နမ္းလိုက္ၿပီး ဖက္ထားလိုက္တယ္။

“ကိုကို ေတာ္ၿပီကြာ၊ ကိုကို႔သူငယ္ခ်င္းကို အားနာစရာ”

“အင္းပါ ခင္ေလးရာ၊ အိမ္သာသြားမလား”

“အင္း ကိုကို”

ခင္ေလးကို အိမ္သာဖက္ေခၚၿပီး သြားခိုင္းလိုက္တယ္။ ခင္ေလးလည္း ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ဖင္ကို ေရေဆးၿပီး သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ကာ ထြက္ခဲ့တယ္။ အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းသူငယ္ခ်င္းကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ဆိုင္မွာဝင္ေပးပါဆိုလို႔ ေသာ့ဝင္ေပးၿပီး ခင္ေလးကို လိုက္ပို႔လိုက္တယ္။

ခင္ေလးတို႔ဘဝ ေရွ႕ဆက္ေလၽွာက္ဖို႔ရာ အဆင္ေျပေနၿပီ။ ခင္ေလးမိဘကိုသြားေျပာတဲ့ မမႀကီးက ခင္ေလးကို တင္ေတာင္းဖို႔ရာ လယ္ဧကသုံးဆယ္၊ ထြန္စက္ႏွစ္စီး၊ ခင္ေလးအတြက္ ေရႊတဆင္စာအျပင္ သိန္းတစ္ရာလက္ဖြဲ႕ဖို႔ ေျပာၾကားေတာ့ ခင္ေလးမိဘက ခ်က္ခ်င္းသေဘာတူလိုက္ၿပီး ရက္ေကာင္းေရြးခဲ့တယ္။ ခင္ေလးႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းမွာ အရမ္းဝမ္းသာၿပီး မဂၤလာေဆာင္ရန္အတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရေတာ့တယ္။ မဂၤလာဖိတ္စာေတြရိုက္ၿပီး၊ ေဝငွေတာ့မွ မင္းမင္း ေဒါသထြက္ေတာ့တယ္။

“ေတာက္ကြာ ငါဒီေလာက္ေျပာထားရက္နဲ႔”

ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအေပၚမွာလည္း ေဒါသထြက္သလို ခင္ေလးအေပၚလည္း နာက်ည္းမိတယ္။ ခင္ေလးရွိရာ ၿမိဳ႕ေပၚသို႔လိုက္သြားေတာ့ ခင္ေလးက ခြင့္ယူၿပီး သူေနတဲ့ၿမိဳ႕ ျပန္သြားတယ္။ ဓေလ့ထုံးစံအရ ခင္ေလးအိမ္မွာ မဂၤလာေဆာင္ၿပီး သတို႔သားက ရြာကေန သတို႔သမီးအိမ္ကို သြားေရာက္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခင္ေလးက ႀကိဳၿပီး ခြင့္ယူသြားခဲ့တာ။ ခင္ေလးကို ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္း ခင္ေလးက ဖုန္းမကိုင္ေတာ့ပါ။

မဂၤလာရက္နီးေလ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းတို႔အိမ္က လူစည္ေလ၊ မင္းမင္းစိတ္ထဲ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေလႏွင့္မို႔ မင္းမင္းက ႏွစ္ေယာက္လုံး အရွက္ရေစဖို႔ ႀကံစည္လိုက္ေတာ့တယ္။ မဂၤလာအခါေပး အသံခ်ဲ႕စက္ေတြ ကားေပၚတင္ၿပီး ခင္ေလးတို႔ၿမိဳ႕ဘက္ကို ကားေတြ တသီတသန္းႀကီး ထြက္ေတာ့မွ မင္းမင္းျပဳံးလိုက္ကာ

“ေသာက္ရွက္မရွိတဲ့ေကာင္ႏွင့္ ေငြမက္တဲ့မိန္းမ၊ နင္တို႔ ေသာက္ရွက္ကြဲၿပီ”

ဆိုၿပီး Fb ေပၚမွာ ခင္ေလးႏွင့္ မင္းမင္း လိုးခဲ့ၾကတဲ့ မူဗီဖိုင္ကို တင္လိုက္တယ္။ မဂၤလာပြဲက ရြာရဲ့မ်က္ႏွာဖုံးဆိုေတာ့ လူစည္တယ္။ Fb ေပၚမွာ ပုံတင္ရန္အတြက္ ဓာတ္ပုံေတြရိုက္ၾက live လႊင့္ၾကရင္းနဲ႔ မင္းမင္းရဲ့ Post ႏွင့္ မူဗီက တက္လာတယ္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ေျပာရင္းက ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအစ္မႀကီး သိသြားတဲ့အခါ

“ေမာင္ေလးေက်ာ္ေက်ာ္”

“ဗ်ာ မမ”

“ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေမာင္ေလး”

“က်ေနာ္ ဘာေျပာရမလဲ မမရယ္”

“ေမာင္ေလး မမက သိၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ သိသာသိေစ လူမျမင္ေစနဲ႔တဲ့။ အခုေတာ့ မမေလ ေမာင္ေလးႏွင့္ ခင္ေလးကို သေဘာမတူေတာ့ဘူး”

“ဟုတ္ကဲ့မမ က်ေနာ္သိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာအရ ခင္ေလးကို က်ေနာ္ခ်စ္ေပမယ့္ စြန႔္လြတ္လိုက္မယ္ မမ”

“အင္း ဟုတ္ၿပီ။ ဒီေတာ့ ေမာင္ေလးျပန္ေတာ့။ က်န္တာ မမ စီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ မမ”

“အားလုံးျပန္လွည့္ေတာ့”

“ဟုတ္ကဲ့”

အားလုံးက စိတ္မေကာင္းသလို မင္းမင္းအေပၚလည္း ေဒါသထြက္ၾကတယ္။ ခင္ေလးကိုလည္း မုန္းၾကတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းကို အားေပးရင္း ရြာကိုျပန္လွည့္ကာ သြားၾကတယ္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ထြန္းအစ္မက ခင္ေလးဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။

“ဟဲလို ”

“ဟုတ္ကဲ့မမ ခင္ေလးပါ”

“ခင္ေလး မမေျပာမယ္၊ ခင္ေလး ခဏနားေထာင္”

“ဟုတ္ကဲ့မမ”

“အခုမဂၤလာပြဲပ်က္ၿပီ ခင္ေလး”

“ရွင္! မမ၊ ဘာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ မမ”

“ခင္ေလး မင္းမင္းက ခင္ေလးနဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တာေတြကို အင္တာနက္ေပၚတင္လိုက္ၿပီ။ မမက သိေပမယ့္ ေမာင္ေလးကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ခင္ေလးနဲ႔ လက္ထပ္ေပးခ်င္ခဲ့တာ။ အခုလို တစ္နိုင္ငံလုံးသိၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ေမာင္ေလး ႏြားက်ခံေနရမယ့္အျဖစ္ကို မမ မခံနိုင္ဘူး။ ဒီေတာ့ ခင္ေလး မမကို နားလည္ေပးပါ။ ခင္ေလးႏွင့္ မမတို႔ေရစက္က ဒီေလာက္ပဲပါတယ္ မွတ္လိုက္ေတာ့”

ခင္ေလး သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ။ အစစအရာရာကို သတိမထားပဲ ကာမအလိုလိုက္ကာ မင္းမင္းကို ခြင့္ျပဳခဲ့လို႔ ခင္ေလးဘဝ အမည္းစက္ေတြႏွင့္ မိဘေတြလည္း သူမ်ားတံေတြးခြက္ ပက္လက္ေမၽွာရေတာ့မယ္။ ခင္ေလး အရမ္းရွက္တယ္။ မဂၤလာဝတ္စုံေပၚ ခင္ေလးမ်က္ရည္စက္ေတြ တစက္စက္ က်လာတယ္။

ခင္ေလး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္တယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ လူ႔ေလာကကို စြန႔္လြတ္ဖို႔ပါပဲ။…ၿပီးပါၿပီ