နှာထန်တဲ့ အန်တီနဲ့ နှာဗူးကောင်

Unicode

***မှတ်ချက် – အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။ အင်းစက်စာပေဆိုသည်မှာ မိသားစု မောင်နှမ သွေးသားရင်း အချင်းချင်း လိင်းဆက်ဆံသော အကြောင်းအရာကို စိတ်ကူးပုံဖော် ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် မကြိုက် မနှစ်သက်ပါက မဖတ်ရှုပဲ ကျော်သွားပေးပါ။ ယခုဝတ္ထုမှာ စာပေသဘော ရေးသားခြင်း ဖြစ်သဖြင့် လိုက်လံအတုယူ ပြုလုပ်ခြင်းများ မပြုလုပ်ပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။****

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ

ရေးသားသူ – ထူးခြား

အပိုင်း (၁)

ခွေးမသားလေး ကျော်ကိုကို အခုလောက်ဆို ကောင်းစားနေလောက်ပြီ။ သူရိန် တစ်ယောက် စိတ်မပါပေမဲ့ တာဝန်အရ အလုပ်လုပ်နေရသည်။ စိတ်က ကျော်ကိုကို တို့ဆီကို ရောက်နေသည်။ နဂိုကမှ ကိုယ်ကိုင်နေကြ အတန်း မဟုတ်တော့ အထာက သိပ်မကျချင်။ ကိုယ်က ၈ တန်း ကလေးတွေကိုသာ ပြနေကြ။ ယခုတော့ အရေးပေါ်အဖြစ်၊ အန်တီချို့ ကိုယ်စား သူ့ဆယ်တန်း ကျောင်းသားတွေကို ယာယီ ဝင်ပြနေရသည်။ သင်္ချာမေဂျာဖြင့် ကျောင်းပြီး ဘွဲ့ရခဲ့တာမို့ ဆယ်တန်း သင်္ချာလောက်က သူ့အတွက် အပန်းမကြီး၊ အပန်းကြီးနေတာက စိတ်မပါခြင်း ဖြစ်လေသည်။

စာဖတ်သူတွေ စိတ်မရှုတ်ရအောင် ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြရမည်ဆိုလျှင်တော့ အတော်ရှည်မည့် ဇာတ်ကြောင်း ဖြစ်လေသည်။ ချူံ့တန်သည့် နေရာကို ချူံ့၊ ချဲ့သင့်သည့် နေရာကို ချဲ့ကာ ရေးပြရမည်ဆိုလျှင်တော့၊ ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက် ဖြစ်လာဖို့ကို သူရိန် ၇ တန်းလောက်က စခဲ့သည်ဆိုပါက လွန်အံ့ မထင်။

အန်တီချိုခေါ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ သူရိန့်အဖေညီမ အငယ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ သူရိန့်အဖေ စောစိုးမိုး အောက် ညီတစ်ယောက် ညီမတစ်ယောက် ပြီးတော့မှ ခင်ချိုဝင်း ဖြစ်လေသည်။ သူရိန် ၄ နှစ်သားလောက်တွင် ခင်ချိုဝင်း အိမ်ထောင်ကျသည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူက အင်မီဂရေးရှင်းမှ ဝန်ထမ်းမို့ ယောက်ျားဖြစ်သူ တာဝန်ကျရာသို့ လျှောက်လိုက် ပြီး တနယ်ပြီး တနယ်၊ တစ်မြို့ပြီး တစ်မြို့သို့ ရောက်ရသည်။

အိမ်ထောင်ကျပြီးပြီးချင်းပင် သမီးလေးတစ်ယောက်ရပြီး နောက်ထပ် သားသမီး ထပ်မယူဖြစ်တော့။ အခြေတကျ မဖြစ်ရသည်ကို သူ စိတ်တိုင်းမကျ ဖြစ်ရသည်။ သမီးလေး ၉ နှစ် အရွယ်ရောက်တော့ ယောက်ျားဖြစ်သူကလည်း အရာရှိဖြစ်နေပြီး ရေလေး ဘာလေးလည်း လျှံလာတာမို့ ရန်ကုန်မှာပဲ အခြေချတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ သမီးလေးလည်း ကျောင်းအတည်တကျ ရှိစေရန်၊ သူလည်း အိမ်နဲ့ အလုပ်အကိုင်လည်း အခြေကျစေရန် ရည်ရွယ်သည်။ ယောက်ျား ဖြစ်သူကလည်း သဘောတူသည်။ သို့သော် အိမ်ဝယ်ဖို့ ငွေကြေးလေး ဘာလေး စုဆောင်းတုန်း အစ်ကိုကြီး စောစိုးမိုးတို့ နှင့် ခေတ္တနေဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အစ်ကိုကြီးကလည်း သဘောတူသည်။

သို့ဖြင့် ခင်ချိုဝင်းတို့သားအမိ သူရိန်တို့အိမ် ရောက်လာခဲ့ရသည်။ သူမ အမျိုးသားကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နယ်မှာ ဖြစ်သည်။ ခင်ချိုဝင်းက ဘီအီးဒီ ကျောင်းဆင်းမို့ မူလက အထက်တန်းပြ ဆရာမ ဝင်လုပ်ခဲ့သည်။ နောက်တော့ ယောက်ျား ပြောင်းတိုင်း နယ်လိုက်ပြောင်းနေရသဖြင့် အလုပ်က အဆင်မပြေတော့သဖြင့် အလုပ်ထွက်ခဲ့ရသည်။

ယခုတော့ ဆရာမအလုပ် ပြန်ဝင်ဖို့တော့ စိတ်မကူးတော့၊ ကျူရှင်ဖွင့်ကာ သင်မည်ဟု စိတ်ကူးလေသည်။ ဒါက နောက် သူတို့ အိမ်ဝယ်ပြီးမှ လုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားသည်။ လောလောဆယ်တော့ အိမ်မှာ ရှိနေသည့် တူလေးသူရိန်ကိုသာ ညတိုင်း စာပြပေးသည့် အလုပ်လုပ်သည်။ နေ့ခင်းဘက် အိမ်က ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ကာ ကူလုပ်ပေးသည်။ စောစိုးမိုးမိန်းမ ယဉ်လှိုင်ဝင်းနှင့်က သမီးယောင်းမချင်း အဆင်ပြေသည်။ ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ယောင်းမ သူမတို့အိမ်လာနေသည်ကို မညိုငြင်၊ သူမအတွက် အဖော်ရသည်ဟုပင် ပျော်နေသူ ဖြစ်သည်။

သူရိန်က ပြဿနာတစ်မျိုး ဖြစ်သည်။ လူပျိုပေါက် အရွယ်၊ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားသည့် ကာလ ဖြစ်သည်။ အိမ်နီးနားချင်းထဲက မိန်းမတွေ ရေချိုးကြသည်ကို အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ချောင်းသည်။ အပျိုမလေးတွေထက် မိန်းမကြီးတွေက ရေချိုးလျှင် ဆပ်ပြာတိုက်တာ ပွတ်တာ ဘာမှ သိပ်ဂရုမထားကြ၊ လူပျိုပေါက်လေးတွေ အတွက် အမြဲရင်ဖိုစရာ ဖြစ်သည်။

အိမ်ဘေးက အိမ်ထောင်သည် အမျိုးသမီးကြီး ရေချိုးတာ ချောင်းရင်း နို့ကြီးတွေ အလုံးလိုက်ကို မြင်ရသည့်အချိန် သူ့လက်ကလည်း လီးကိုပွတ်နေရာ လရည်တွေ လုံခြည်ထဲ ထွက်ကျကုန်သည်။ ပထမဦးဆုံးအကြိမ် သုတ်လွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်လေရာ၊ ဒူးတွေတောင် ညွှတ်ခွေသွားသည်။ နောက်တော့ ကောင်းမှန်းသိ သာအိတစိုစို ဆိုသလို ချောင်းသည် ထုသည်။ အရသာ သိသွားလေပြီ။

ထိုကာလမှာမှ အန်တီချိုဟု သူကခေါ်သော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတို့သားအမိ သူတို့အိမ်သို့ ရောက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ သုံး-လေးနှစ်သား အရွယ်လောက်ကတည်းက အိမ်ထောင်ကျကာ ယောက်ျားနှင့် နယ်တွေ တနယ်ပြီးတနယ် ပြောင်းနေသဖြင့် မတွေ့ရတာ ဆယ်နှစ်လောက်ကြာသည့် အဒေါ်ကို ပြန်တွေ့ရခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူ့အနေနှင့် အဒေါ်လို့ မမြင်။ အရွယ်ရောက် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် အနေနှင့်သာ မြင်မိသည်။

ခင်ချိုဝင်းကလည်း စကောကရင်စပ်မို့ အနေအထိုင်ကလည်း ပွင့်လင်းသည်။ အိမ်နေရင်းဆို ပူအိုက်လို့ဆိုပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်၊ ဘရာဇီယာ ပျော့ပျော့လေးကိုသာ တီရှပ်အောက်က ဝတ်သည်။ တခါတရံ ယောက်ျား ရှပ်အင်္ကျီ စတိုင်အသား ပါးပါး ကို အပေါ်က ကြယ်သီးနှစ်လုံးလောက် ဖြုတ်ကာ ၀တ်တတ်သည်။

သူမ ဓါတ်ကူးပြီး သူရိန့်အမေ ယဉ်လှိုင်ဝင်းကပင် ထိုအတိုင်းပင် အိမ်မှာ ပြုကျင့်လာခဲ့သည်။ ကလေးတစ်ယောက် မွေးထားပြီးသော်လည်း ခင်ချိုဝင်းရဲ့ ရင်သားတွေက သိပ်မကြီး၊ ခပ်ဖောင်းဖောင်း ဆိုရုံသာ ရှိသည်။ သူရိန့်အမေက သူမထက် ပိုထွားသည့်ရင်သားတွေ ရှိသည်။ သို့သော် ခင်ချိုဝင်းရဲ့ အိုးက တော့ အတော်ကောင်းသည်။ ဝိုင်းစက်လုံးကြွကာ အနောက်သို့ ပစ်ပေးထားသလို နည်းနည်းကောက်သည်။ အတွင်းခံ မဝတ်ထားသည်မို့ လမ်းလျှောက်သွားလျှင် တင်သားတစ်လုံးချင်း အပေါ်တက် အောက်ဆင်း လှုပ်ရှားမှုက ထမိန်အသားကိုပါ ဆွဲကပ်ပါသွားစေသဖြင့် ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။

ညဘက် သူရိန့်ကို စာသင်ပေးသည့် အခါများတွင်လည်း သူရိန်တစ်ယောက် စာကို မနည်းအာရုံစိုက်နေရသည်။ သူ့အာရုံက သူ့အန်တီချိုရဲ့ လည်ဟိုက်မှ မြင်နေရသည့် အသားစိုင် အကွဲကြောင်းဆီသို့သာ ရောက်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း အန်တီချိုတစ်ယောက် သူရိန်ဂွင်းထုလျှင် မှန်းသည့်ထဲမှာ အများဆုံးပါသည့် မင်းသမီးတလက် ဖြစ်ခဲ့သည်မှာ ထိုစဉ်ကတည်းက ဖြစ်လေသည်။

နောက်တော့လည်း ခင်ချိုဝင်းတို့ အိမ်ဝယ်လိုက်သဖြင့် သူတို့အိမ်မှ ပြောင်းသွားကြသည်။ သူတို့နှင့် မနီးမဝေးလေးမှာပင် ဝယ်ဖြစ်သွားသည်။ နှစ်ထပ်အိမ်ကလေးဖြစ်ပြီး အောက်ထပ်ကို ကျူရှင်ခန်းအနေဖြင့် ပြုပြင်ကာ ကျူရှင်ဖွင့်လေသည်။

သူရိန် ကိုးတန်း၊ ဆယ်တန်းတွင် သူ့အန်တီချိုရဲ့ ကျူရှင်မှာ ဖရီးတက်ရလေသည်။ ထိုအခါလည်း အန်တီချို့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး မှန်းထုနေဆဲပင် ဖြစ်သည်။နောက်တော့ တက္ကသိုလ်တက်၊ ရည်းစားတွေရ၊ အပေါင်းအသင်းတွေကြောင့် ဖာချဖူး၊ နောက်ပိုင်း ရည်းစားကောင်မလေးတွေက ခေတ်မှီလာပြီဆိုတော့ ဟော်တယ်ခေါ် သွားနှပ်၊ လိုး ဆိုတော့ မိန်းမ အတွေ့အကြုံတွေ များလာခဲ့ပြီး အန်တီချို့ကိုပင် မေ့တေ့တေ့ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

သို့နှင့် တက္ကသိုလ်က ကျောင်းပြီးတော့ သင်္ချာဘာသာဖြင့် ဘွဲ့ရခဲ့သည်မို့ ဘာအလုပ်လုပ်ရမှန်းမသိ ယောင်ခြာခြာ ဖြစ်နေတုန်း သူ့အဖေက အန်တီချို့ဆီမှာ အကူဆရာလိုသည် သွားကူပေးလိုက်ပါလား ပိုက်ဆံလည်းရမှာပေါ့ ဆိုသဖြင့် သူသွားတော့ အန်တီချိုက ဝမ်းသာအားရ လက်ခံကြိုဆိုသည်။

သူ့ကို ၈ တန်း ကလေးတွေအတန်း ကိုင်ခိုင်းပြီး အန်တီချိုက ကိုးတန်း၊ ဆယ်တန်းကို ကိုင်သည်။ သူက တခါတလေ ကိုးတန်းကလေးတွေ အတန်းကို အန်တီချို မအားလျှင် ဝင်ကိုင်ပေးရသည်။ ထိုကဲ့သို့ အန်တီချိုနှင့် အနီးကပ် ပြန်နေရတော့ ငယ်စဉ်က ပိုးက ပြန်ထလာသည်။ ယခု သူ မိန်းမနှင့် ပတ်သက်ပြီး အတွေ့အကြုံ ရှိလာပြီးတော့တောင်မှ အန်တီချိုက ပိုလို့ပင် ဆက်ဆီဖြစ်နေတာကို တွေ့ရလို့ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ သမီးဖြစ်သူ စုလဲ့ဝင်းပင် ယခု တက္ကသိုလ် တတိယနှစ် ရောက်နေလေပြီ။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတို့ နုချက်ကတော့ ထိုအရွယ် သမီးရှိတဲ့ အမေလို့ပင် မထင်ရချေ။ သူရိန့် မျက်စိထဲမှာတော့ အရွယ်ရောက်လာလို့ ပိုပြီး ကိတ်လာသည်ဟုပင် မှတ်ထင်မိသည်။ သူငယ်ငယ်တုန်းက ကြိုက်ခဲ့ရသည့် ဖင်ကြီးက ယခုအချိန်မှာ ပိုလို့တောင် စွဲဆောင်မှု ရှိလာသည်ဟု ထင်မိသည်။ သူ လိုးဖူးခဲ့သည့် ဆော်လေးတွေက ဖင်လိမ်ကပ်ကလေးတွေ များလေသည်။ အန်တီချို့လို အိုးကြီးမျိုးကို ဖြုတ်လိုက်ရရင်တော့ဟု တွေးကာ လူပျို‌ပေါက်ကလေးတုန်းကလို ရင်ပြန်ခုန်မိလေသည်။

တစ်နေ့တော့ သူ့စာသင်ချိန်ထက်စောပြီး အန်တီချို့ အိမ်ကို ရောက်သွားတော့ အန်တီချို ဆယ်တန်း ကလပ်စ်တစ်ခုကို သင်နေတာ တွေ့ရသည်။ သူ အေးဆေးနားဖို့ အချိန်ရသေးသည်နှင့် အိမ်ပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ် ဧည့်ခန်းတွင် အန်တီချို့ laptop ဖွင့်ရက်သား တွေ့ရသည်နှင့် စပ်စု ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီချို့ facebook account ကို တွေ့ရသည်။ သူတို့ချင်းက facebook friend မဟုတ်။ နောက်ပြီးတော့ အန်တီချိုကလည်း သူ့နာမည်အရင်းနှင့် အကောင့်ဖွင့်ထားတာ မဟုတ်။ ဆူးနှင်းဆီ ဆိုပဲ။ ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ပေးထားမှန်းတော့ မသိ။ ပရိုဖိုင်ပုံကလည်း နှင်းဆီပန်းပွင့်ကြီးပုံ။

သူရိန် သူ့ဖုန်းကိုထုတ်ပြီး ကျောက်မီးသွေးဟု သူ့ကိုယ်သူ ပေးထားသည့် fake အကောင့်နှင့် friend request လုပ်လိုက်သည်။ အန်တီချို့အကောင့်မှာ request ပေါ်လာသည်နှင့် သူက လက်ခံလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လက်တော့ကို နဂိုဝင်းဒိုး ပြန်ထားပေးလိုက်သည်။

ပထမတော့ သူ့အကောင့်ကို အန်တီချိုများ ပြန်အန် (un) လေမလားဟု တထိတ်ထိတ်ဖြင့် စောင့်နေလိုက်သည်။ သူကလည်း လုံးဝ မလှုပ်ရှားပဲ ငြိမ်ထားလိုက်သည်။ တစ်လလောက်ထိ ဆူးနှင်းဆီနှင့် သူ friend ဖြစ်နေသေးသည်ဆိုတာ တွေ့ရတော့မှ သူစပြီး လှုပ်ရှားတော့သည်။

ဆူးနှင်းဆီ တင်သမျှ ဟင်းချက်တာတွေရော၊ နိုင်ငံရေး၊ ဘာသာရေး၊ ရှယ်တာတွေရော၊ ခရီးသွား ဓါတ်ပုံတွေရော၊ တင်သမျှ ပို့စ်တွေကို like ပေးတော့သည်။ နောက် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဆူးနှင်းဆီ ပို့စ်တွေမှာ မန့်တွေ ပေးလာသည်။ သူ့မန့်ကို ရီပလိုင်းလုပ်တာနှင့် သူက ရီပလိုင်း ပြန်လုပ်ပေးရင်း တဖြည်းဖြည်း ရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ နောက်တော့ ပြောစရာရှိသည်ဟုဆိုကာ မက်ဆေ့ဂျာမှာ အပြန်အလှန် ပြောဖြစ်လာသည်။

ဆူးနှင်းဆီ ကြိုက်တတ်မည့် အရာလေးတွေကို ဦးစားပေးပြော ဆွေးနွေးပေးတော့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ပိုရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် သူက မန္တလေးကဟု ပရိုဖိုင်မှာ တင်ထားသဖြင့် အပြင်မှာ တွေ့နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိဟု တွေးကာ ပိုရင်းနှီးလာခဲ့ကြသည်။

တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အသက်မေးတော့ အန်တီချိုက သူမအသက်ထက် ဆယ်နှစ်လောက် ငယ်ပြီး ပြောလေသည်။ သူကတော့ အမှန်အတိုင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒါတောင် သူမက သူ့ထက် ကိုးနှစ် ဆယ်နှစ်လောက် ကြီးနေသေးသည်။ အဲဒီကနေ မမနဲ့ မောင်လေး ဖြစ်လာကြသည်။

ခင်ချိုဝင်းမှာ စကားပြောဖော် မရှိလို့လားမသိ၊ သူရိန်နှင့် မက်ဆေ့ဂျာမှာ တော်တော်ကို အချိန်ယူပြီး စကားပြောဖြစ်လာကြသည်။ ညဘက်ဆို သူတို့နှစ်ယောက် မက်ဆေ့ဘောက်စ်မှာ စကားပြောလို့ မကုန်နိုင်ကြ။ ပြဿနာဖြစ်လာတာက ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်ကို မျက်နှာမြင်ဖူးချင်သည် ဆိုပြီး ဓါတ်ပုံပြခိုင်းသည်။ သူရိန် မြွေပေါက်ပြီ၊ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ၊ ဦးနှောက်စားနေတော့သည်။ နောက်ဆုံး ရှောင်မရတော့ သူနှင့် ပွေဖော်ပွေဖက် တက္ကသိုလ်တုန်းက သူငယ်ချင်း မန်းလေးသား ကျော်ကိုကိုရဲ့ ဖေ့ဘုတ်က ပုံတွေကိုပဲ ယူပြီး ပြပေးလိုက်သည်။

ကျော်ကိုကိုက friend only အနေဖြင့် တင်ထားသော ပုံများမို့ တခြားမှာ တွေ့သွားမှာလည်း ပူစရာမလို၊ အဲဒီကောင်ကလည်း ဆယ်လီမဟုတ်၊ ဘာကောင်မှ မဟုတ်တော့ သိစရာ အကြောင်းမရှိ။ သူရိန်နဲ့ကလည်း ရွယ်တူ၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အရပ်အမောင်းကလည်း တူသည်။ နောက်တော့ လည်း တဖြည်းဖြည်းချင်းနှင့် ရင်းနှီးလာတော့ မသိမသာလေး အထာပေးကြည့်သည်။ သူရိန်ထင်ထားတာထက်ပင် ပိုအဆင်ပြေနေသည်။

တခါတလေ ညကြီးသန်းခေါင်း အိပ်မပျော်ဘူး ဆိုပြီး မက်ဆေ့ပို့သည်။ မမကို လွမ်းလို့ ဘာညာစသဖြင့် လုပ်သည်။ ခင်ချိုဝင်းဘက်ကလည်း ညှတုတုလေး တွေ ပြန်ပြောလာတော့ သူရိန် ပိုးတွေ တအားထလာတော့သည်။ နောက်တော့ ရည်းစားစကား ပြောပစ်လိုက်သည်။

ခင်ချိုးဝင်းမှာ အစပိုင်းကတော့ မမမှာ ယောက်ျားရှိတယ်၊ ကလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်၊ မောင်လေး ကိုယ်နဲ့ရွယ်တူ ရှာပါ၊ ဘာညာနဲ့ ဖြောင်းဖျသည်။ သူ့ကို block မလုပ်သေးတော့ မျှော်လင့် ချက်ရှိသည်ဆိုတာ သူရိန်သိသည်။ ဆက်ပြီး ကပ်ချွဲနေလိုက်သည်။ မမကို လက်တွေ့မပိုင်ရရင်လည်း ဗာကျူရယ်လီး အွန်လိုင်းမှာပဲ အငွေ့နဲ့ ရည်းစားဖြစ်ပါရစေတော့၊ အပြင်မှာလည်း တွေ့ဖို့ မကြိုးစားပါဘူး ဘာညာနှင့် နောက်ဆုံးတော့ အွန်လိုင်းချစ်သူအဖြစ် လက်ခံလိုက်တော့သည်။

သူရိန်အတွက်က ထီပေါက်သလိုပင်၊ CB မှာ ချစ်စကား အနုအလှတွေ ပြောနေရင်းက တဖြည်းဖြည်း နှင့် sex ချက်ဘက်ရောက်အောင် ဆွယ်လာခဲ့သည်။ ခင်ချိုဝင်းကိုလည်း သူမ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချက်လို့ ရအောင်၊ sex video တို့ ဇာတ်လမ်းတို့ ဖတ်လို့ရအောင် fake account တစ်ခု ဖွင့်ခိုင်းသည်။

အဲဒီမှာ သူမပုံတွေ ဘာမှမတင်နဲ့၊ သူနဲ့သာ ချက်၊ နောက်ပြီး ဇာတ်လမ်းတွေ ပုံတွေ တင်နေသည့် အကောင့်တွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆိုက်တစ်ခုမှာ စာရေးသည်ဆိုတော့ ခင်ချိုဝင်း အံအားသင့်သွားခဲ့သည်။ ခင်ချိုဝင်း မှာလည်း ယခုမှ သူမ မသိသေးသည့် နယ်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ခင်ချိုဝင်းမှာ နဂိုကတည်းက ခပ်ထန်ထန်နှင့် သူမ ကြိုက်နှစ်သက်သည့် ဏှာစာတွေ ပုံတွေ ဗီဒီယိုတွေကို ဖတ်နေရတော့ ပိုပြီးထန်လာသည်။ သူရိန်နှင့်လည်း အပြောအဆိုတွေ ပွင့်လင်းလာခဲ့သည်။ သူရိန်က ခင်ချိုဝင်းကို သူ အပြင်မှာတွေ့ရင် ဘယ်လို လုပ်ချင်တာ ဘယ်လိုကိုင်ချင်တာ အစရှိသည်ဖြင့် ပြောသလို၊ ခင်ချိုဝင်းကလည်း ပြန်လည်တုန့်ပြန်တတ်သည်။ ခင်ချိုဝင်းက သူ့လင်ကြီးက များသောအားဖြင့် တာဝန်ကျသည့် နယ်မှာသာ အနေများပြီး ရန်ကုန်ကို တခါတလေမှသာ ပြန်လာတတ်ကြောင်း၊ ပြန်လာလျှင်လည်း အိပ်ယာထဲမှာ ဒီလောက်အလုပ်မဖြစ်ကြောင်း ပြောပြတတ်သည်။

သူရိန်က ခင်ချိုဝင်းအားမည့် အချိန်လောက်ကို စောင့်ပြီး ချက်လေသည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မ ရောက်ရင်ပြောနော် မောင်စာရေးနေလို့

👦ကျောက်မီးသွေး: မရေ

👦ကျောက်မီးသွေး: ရောက်နေပြီလား

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: tif;

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: a&mufaeyD

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခိခိ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ရောက်နေပြီ

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင် စာရေးနေတယ်ဆိုလို့ မခေါ်တာ

👦ကျောက်မီးသွေး: tif; က ဘာလဲဆိုတာ ရိုက်ကြည့်တာ ခိခိ

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း ဂိုဂယ်မှာပဲ ရေးနေတာ တိုက်ရိုက်

👦ကျောက်မီးသွေး: မ တစ်ခါတည်းဖတ်လို့ ရတာပေါ့ ခွိ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်းး

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် စာရေးနေရင် မဘာလုပ်ပေးရမလဲ သိတယ် မဟုတ်ဘူးလား ခွိ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: 🙂

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: သိတာပေ့ါ လို့

👦ကျောက်မီးသွေး: သိရင်ပြော

👦ကျောက်မီးသွေး: မှန်မမှန်စစ်မယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: ခွိ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခိခိ

👦ကျောက်မီးသွေး: ပြောလေ

👦ကျောက်မီးသွေး: ပြောဘူးလား

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ကို့အနောက်ကနေ ရပ်ကြည့်ပြီးတော့ မောင်ရေးတာ ဖတ်နေမှာ

👦ကျောက်မီးသွေး: တိန်

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင့်ကျောကို မရဲ့ ဘုနှစ်လုံးက လာထောက်နေမှတော့ စာရေးလို့ ဘယ်ရတော့မလဲ

👦ကျောက်မီးသွေး: ခွိ

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင့်အလံတိုင်ကြီးကလည်း ထောင်နေပြီ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခိခိ

👦ကျောက်မီးသွေး: အိပ်လည်း အိပ်ချင်နေပြီ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ဟလား

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် ကုလားထိုင်က ထပြီး မကို မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်မယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မနှုတ်ခမ်းလေးကို မောင် ငုံနမ်းမယ်။ ဒါပေမဲ့ မောင့် လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်က မ ရင်နှစ်မွှာကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆုပ်နှယ်နေပြီနော်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မရေ မောင် အိပ်ချင်နေလို့ အချိန်သိပ်မရတော့ဘူးနော် ခွင့်လွတ်ပါ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်းပါ

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်ပြောတော့ မက ခေါင်းလေးငြိမ့်ရှာတယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: ခွိ

👦ကျောက်မီးသွေး: အဲတာနဲ့ မရဲ့ကိုယ်လေးကို တစ်ပတ်လှည့်ပြီး ကုတင်ဘေးကြမ်းပြင်မှာ ရပ်ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ် တံတောင်ထောက် မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး:။ မောင်က မရဲ့နောက်က ရပ်ပြီး မဝတ်ထားတဲ့ ဂါဝန်ကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်တယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း… မက အလိုက်သိလိုက်တာ အောက်မှာ ဘာမှဝတ်မထားဘူး ခွိ

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင့်မှာလည်း ဘောင်းဘီ မရှိတော့ဘူးလေ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မရဲ့ဖင်ကြီးက သိပ်လှတာပဲ မရယ်၊ မောင့်ရဲ့ တန်ဆာကြီးက မ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ထိုးဝင်ပြီး သူ့ခေါင်းနဲ့ မရဲ့ ပိပိနှုတ်ခမ်းလေးကို လွှဆွဲသလို ပွတ်နေပြီ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မ ပိပိလေးက စိုစွတ်လာတဲ့ အရည်ကြည်တွေက မောင့်ကောင်ကြီး ခေါင်းပေါ်မှာစိုလာခဲ့ပြီလေ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်က ဒူးလေး နည်းနည်းညွတ်လိုက်တာနဲ့ မောင့်ကောင်ကြီးက ၄၅ ဒီဂရီထောင်သွားတော့ မရဲ့အဖုတ်ဝနဲ့ တန်းနေတာပေါ့၊

👦ကျောက်မီးသွေး: ဝင်နေကြ တွင်းဆိုတော့ မောင့်ကောင်ကြီးက သိနေပြီလေ၊

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: 🙂

👦ကျောက်မီးသွေး: တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားတော့တာပေါ့

👦ကျောက်မီးသွေး: မကလည်း မောင်သိပ်ကြိုက်တဲ့ အိုးကြီးကို ကော့ပေးပြီး မောင့်ကောင်ကြီး တွင်းဝင်ဖြောင့်အောင် လုပ်ပေးတယ်လေ

👦ကျောက်မီးသွေး: အား.. စေးနေတာပဲ မရယ် ကောင်းလိုက်တာ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင့်ရဲ့ ထိပ်ဖျားကနေ အရင်းထိကို ကောင်းတာပါလားကွယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်းပေ့ါ မလည်း ကောင်းနေတာပါ မောင်ရယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: မရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့ အတွင်းသားတွေက မောင့်ကောင်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးကို ကတ္တီပါလက်အိပ်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားသလိုပါလားကွယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးတွေက မောင့်ပေါင်ခြံကို အိကနဲ လာဖိမိတယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် ပြန်ဆွဲထုတ်တယ်၊

👦ကျောက်မီးသွေး: ပြန်ဖိချတယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် စပြီး ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်နေမိပြီ

👦ကျောက်မီးသွေး: နည်းနည်းကြမ်းမယ်နော် မ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် အရမ်းကို ဆောင့်နေပြီ

👦ကျောက်မီးသွေး: မရဲ့ခါးကိုကိုင်ပြီး မောင့်ခါးကို ကော့ကော့ပြီး ပစ်ပစ်ဆောင့်တာ တဖတ်ဖတ်နဲ့ပေါ့၊

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မကလည်း ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးတယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်တို့နှစ်ယောက် ဆုံကြတဲ့အခါ တဖန်းဖန်းနဲ့ မြည်နေတော့တာပေါ့

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်က ဆောင့်နေရင်းနဲ့ မရဲ့ အနောက်ပြတင်းပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ ထိုးထိုးပေးတယ်လေ

👦ကျောက်မီးသွေး: ခိ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခိခိ မကြောက်တယ်၊ မတစ်ခါမှ အနောက်ဖက်ကို ဟိုဟာ မပြုဖူးဘူး

👦ကျောက်မီးသွေး: မက အင်းအင်းနဲ့ ညီးတယ် ကောင်းတာလား နာတာလား မရယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: နောက်ဆုံးတော့ မောင် မနေနိုင်တော့ဘူး။ မရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုပါဆွဲပြီး ဆောင့်နေမိပြီ၊

👦ကျောက်မီးသွေး: အား ဖတ်… ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ်… ဖတ် ဖတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်.. ဖတ်ဖတ်… ဖတ် ဖတ် ဖတ်ဖတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်… ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် ပြီးခါနီးပြီ မရေ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မရောဘဲ

👦ကျောက်မီးသွေး: ဖန်းကနဲ နောက်ဆုံးတစ်ချီ ဆောင့်ပြီးတာနဲ့ မရဲ့ အတွင်းထဲမှာ မောင့် ရေတံခွန်ကို တာလွတ်လိုက်တော့တယ်၊ ဖြစ်ဖြစ်ဖြစ်ဖြစ်နဲ့ပေါ့

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ကောင်းတယ် မောင်ရယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: မလည်း ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက်ကျ၊ မောင်ကလည်း အပေါ်ကနေထပ်ရက်ကျ

👦ကျောက်မီးသွေး: မ ဂုတ်လေးကို မောင် နမ်းလိုက်တယ်၊ မောင့်လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ကတော့ မရဲ့ နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ထားဆဲပဲပေါ့

👦ကျောက်မီးသွေး: မကို သိပ်ချစ်တယ်ကွာ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မလည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ်

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်အိပ်ရတော့မယ်နော် မလည်းအိပ်တော့နော်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်းပါ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ကျေးဇူး

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာဝါး

👦ကျောက်မီးသွေး: တကယ်အိပ်တော့မယ်နော်၊ မနဲ့ အိမ်မက်ထဲမှာ ဆက်တွေ့မယ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ဟုတ်

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: တာ့တာ

နည်းနည်း လနဲ့ချီကြာလာတော့ ခင်ချိုဝင်းကစပြီး အပြင်မှာ တွေ့ကြရအောင်ဟု ပြောလာခဲ့သည်။ သူရိန် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ။ မနဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေးက ကျွန်တော် သူရိန်ပါဟု ပြောလိုက်ရင် ဘာဖြစ်သွားနိုင်မလဲ စဉ်းစားသည်။ သူ ဘယ်လိုမှ မလုပ်ရဲ။ အဖေ့ကို သွားတိုင်လိုက်ပါက ပြဿနာတွေ အလုံးလိုက်အခဲလိုက် တက်မည်။

တကယ်က ခင်ချိုဝင်းမှာ ဆူးနှင်းဆီ အနေနှင့် ချက်နေလို့သာ နန့်သလို ဖြစ်နေတာ။ အပြင်မှာကြတော့ မျက်နှာတည်သည်။ သူရိန်အဖို့ ငယ်ကြောက်လည်း ဖြစ်သည်။ နောက်ပြီး သူရိန်က မန္တလေးကလို့ ပြောထားတော့ နည်းနည်းတော့ ရှောင်လို့တိမ်းလို့ ရနေသေးသည်။

အွန်လိုင်းမှာ ချက်တာတွေက ပိုပြီး ကြမ်းလာသလို သူရိန်တစ်ယောက် အပြင်မှာလည်း ခင်ချိုဝင်းဖင်ကြီးကို ကြည့်ရင်း တခြားဆော်တွေအပေါ် စိတ်မလာတော့။ သူ့အန်တီချိုကိုသာ မှန်းပြီး ထုနေမိတော့သည်။

တစ်နေ့တော့ သူ့သူငယ်ချင်း ကျော်ကိုကို သူ့ဆီ ရောက်လာခဲ့သည်။ နိုင်ငံခြား အလုပ်သွားလုပ်တော့မလို့ ဆိုပဲ။ ရန်ကုန်မှာ အဆက်အသွယ်နဲ့ ပတ်စ်ပို့စ်ကိစ္စတွေ လုပ်နေတာမို့ အချိန်အားတိုင်း သူရိန်နှင့် ဘီယာသောက်ဖို့ လာလာချိန်းနေသည်။

တစ်ည ကျော်ကိုကိုနှင့် သူရိန်တို့ ဘီယာသောက်ကြရင်း အရှိန်ရလာတော့ သူရိန်တစ်ယောက် သူ့အကြံအစည်ကို အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ ကျော်ကိုကို ကို သွေးတိုးစမ်းလေသည်။

“ဟေ့ကောင် သားရီး။ ငါ အခု ဆော်ကြီး တစ်ပွေနဲ့ အွန်လိုင်းမှာ ကြူနေတယ်ကွ”

“ဟေ့ကောင်ရ တယ်မိုက်ပါလား ခွိး….. ငါတော့ အဲ့လိုမျိုး မကြုံဘူးသေးဘူးကွာ”

“အင်း အဲဒီဆော်ကြီးပုံ ငါပြမယ် ဒီမှာကြည့်”

ဟု ပြောကာ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပုံများကို သူ့ဖုန်းမှ ပြလိုက်လေသည်။

“ဟာ အမိုက်စားကြီးပါလားကွ။ မင်းပြောလို့သာပဲ ကလေးတစ်ယောက် အမေလို့တောင် မထင်ရဘူး”

“အင်း ကလေးကမှ ငယ်ငယ်လေး မဟုတ်ဘူး။ အခု တက္ကသိုလ် တတိယနှစ်တောင် ရောက်နေပြီ”

“ဟေ တကယ်လား၊ ခွိ၊ ငါက အသက်သုံးဆယ်လောက် အများဆုံး ထင်ထားတာ၊ အဟီး မျက်နှာကလည်း ဆက်ဆီကွာ၊ မေးစေ့က မှည့်လည်းက လည်း တော်တော် ဆွဲဆောင်မှုရှိတာပဲကွ၊ မင်း ဆော်ပြီးပြီလား”

“ဟားဟား အွန်လိုင်းပေါ်မှာတော့ ဆော်ပြီးပြီကွ၊ အပေါက်စုံကို ဆော်ပြီးပြီ”

“အင်း အပြင်မှာ မချိန်းသေးဘူးလား”

“အဲဒါ နည်းနည်းလေး ပြဿနာရှိလို့ကွ အဟီး၊ အဲဒါ မင်းနဲ့ တိုင်ပင်ချင်လို့”

“အင်း‌ ပြောစမ်းပါဦး ဒါမျိုးဆို ငါက ဝါသနာ ယမသေးဘူး ဆိုတာ မင်းလည်းသိပါတယ်”

“အင်း အဲဒီဆော်ကြီးက အပြင်မှာလည်း ငါနဲ့သိတဲ့သူ ဖြစ်နေတယ်ကွ၊ ငါ့ကိုတော့ သူက မသိဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် ငါက ဦးနှောက်စားနေတာ”

“ဟင် ဒါဆို သူက မင်း ဘယ်လိုပုံဆိုတာတောင် မသိသေးဘူးပေါ့”

“အဟီး စိတ်မရှိနဲ့ သားရီး။ အဲဒီကိစ္စ အဲဒါကြောင့် မင်းနဲ့ တိုင်ပင်တာ၊ သူက ငါ့ကို ဓာတ်ပုံပြခိုင်းတော့ ငါ့ဓါတ်ပုံကလည်း မပြရဲ၊ ကြံရာမရတာနဲ့ မင်းဖေ့ဘုတ်ထဲက ပုံတွေယူပြီး ငါ့ပုံဆိုပြီး ပြလိုက်မိတယ်”

“ဟေ”

“အေး မင်းကို ငါ အခုမှ အသိပေးတာ ဆောရီးပါကွာ၊ ငါလည်း ကြံရာမရလို့ပါ”

“မင်းကလည်းကွာ မင်းတို့ချင်း ဒီလောက်ထိ ဆက်ခ်ချက်နေပြီပဲ။ မင်းက မရေ ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးရင်လည်း ခံရမှာပဲ။ ကျွန်တော်က မ သိတဲ့ သူရိန်ပါလို့ ပြောချလိုက်ပေါ့ကွ။ သူလည်း ဒီလောက်ကျွံနေပြီပဲ။ စိတ်ကောက်လည်း ခဏပေါ့”

“အေး မင်းပြောတော့လည်း လွယ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ငါ့အခြေအနေက ဒီလောက်မလွယ်လို့ပေါ့ကွာ”

“ဟာ မင်းကလည်း ငါပြောရဲတယ် မင်းဖွင့်ပြောလိုက်လည်း သူ စိတ်ဆိုးခဏပါ။ မင်းတို့ အခြေအနေက ဒီလောက်ရောက်နေမှတော့ ဘာမှမဖြစ်နိုင်ပါဘူး”

သူရိန်အနေနှင့် ကျော်ကိုကို့ကို အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောမှ ဖြစ်တော့မည် ဆိုတာကို သဘောပေါက်လာသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း

“ကဲကွာ သားရီး။ မင်းက ငါ့သူငယ်ချင်း အရင်းဆိုတော့ အမှန်အတိုင်းပဲ ပြောလိုက်တော့မယ်၊ အဲဒီ ဆော်ကြီးက ငါ့ရဲ့ဒေါ်လေး အရင်းကြီးကွ”

“ဟေ သေရော၊ မင်းဟာက ဟဲဗီးကြီးပါလားကွ”

“အဲဒါကြောင့် ပြောတာပေါ့ကွ”

“အင်း အဲ့လိုကြတော့လည်း ခက်ရော။ ငါ ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။ မင်းဟာကြီးကလည်း ကျွတ်ဆင်ကြီးကွာ”

” အေး ငါက မင်းကို အကူအညီတောင်းမလို့။ အခုတော့ မင်း လိပ်ပတ်လည်သွားပြီမလား”

“အင်း ပြောပါဦး”

“မင်းပဲ ငါ့အနေနဲ့ ဆော်ကြီးကို သွားတွေ့ပြီး ဖြုတ်လိုက်ကွာ”

“ဟေ တကယ်လား ခွိ၊ ဆော်ကြီးက ဆက်ဆီကြီးနော် ခိခိ”

“အင်း မင်းသွားတွေ့ ဖြုတ်ပြီးတော့မှ ငါနဲ့ဖြစ်အောင် ကြံပေး”

“အင် ဘယ်လိုကြံရမှာလဲ”

“အဲဒါ ငါ မင်းကို တဆင့်ချင်း ပြောပြမယ်ကွာ၊ ငါ အခု အွန်လိုင်းမှာ အောစာရေးနေတဲ့ ကိုထူးခြား ဆီက အကြံညဏ်တစ်ခု ရထားတယ်၊ သူ့ကိုလည်း ငါ့အခြေအနေတွေ ပြောပြထားလို့၊ သူက ဖြစ်နိုင်ချေတွေ ချပြထားတာ၊ တစ်ခုကတော့ မင်းကို အရင်ပေးစားလိုက်ဖို့ပဲ”

“အင်း အိုကေ၊ ငါက စားပြီးတော့ ဘာလုပ်ရမလဲ၊”

” မီးစင်ကြည့်ကမယ်ကွာ၊ အဓိကကတော့ အင်းစက် သဘောတရားတွေ၊ အဒေါ်နဲ့ တူဆိုတာ မဆန်းဘူး ဆိုတာတွေ၊ ငါက သူ့အပေါ် ဖီးလ်ဖြစ်နေတာတွေကို မင်းကတဆင့် သူ့ကို ကျူံးသွင်းပေးရမယ်”

“အေး ငါက ဆော်ကြီးကိုလည်း ဝါးရဦးမယ်ဆိုတော့ မင်းခိုင်းတဲ့ဟာတွေလောက်တော့ လုပ်ပေးနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့အခြေအနေက ဘာမှန်းမသိသေးဘူးနော်။ အိုဗာဆီး ထွက်ဖို့က မြန်ချင်လည်း မြန်မယ်၊ ကြာချင်လည်း ကြာမယ်။ တော်ကြာ ဘာမှ တောင် မစည်းရုံးရသေးဘူး နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ ဂွင်တည့်သွားရင် မင်း ဘာမှမရဘူး ဖြစ်သွားမယ်”

“အဲဒါကတော့ ကံပေါ့ကွာ ဘယ်တတ်နိုင်မှာလဲ”

“အိုကေလေ ဒါဆိုလည်း ဘယ်တော့စရမလဲ။ အဟီး တွေးရင်းနဲ့ လီးတောင်တောင်လာပြီ ခိခိ၊ ဆောရီးနော် မင်းဒေါ်လေးဆိုတော့ ခိခိ”

“အို ငါကိုယ်တိုင်ကကို လိုးချင်နေတာပါဆို အဟီး”

“ကဲ ငါဘာလုပ်ပေးရမလဲပြော”

“အင်း မင်းကို ငါတို့နှစ်ယောက် ချက်ထားတာတွေ ငါတို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဘာတွေပြောကြသလဲ ဆိုတာတွေ မင်းသိရအောင် ငါ့အကောင့် ပတ်စ်ဝပ်ကို ပေးထားမယ်။ မင်းကတော့ သူ့ကို တိုက်ရိုက် မဆက်သွယ်နဲ့နော်။ စာအရေးအသား မတူတာနဲ့ သူ သံသယဝင်သွားမယ်”

“အင်းပါ”

“နောက်တော့ ငါ ရန်ကုန်ရောက်နေတယ်ဆိုပြီး သူ့ကို ချိန်းလိုက်မယ်၊ မင်းအဲဒီမှာ သူနဲ့ဆုံပြီး ဖုတ်လိုက် ပေါ့”

“ခိခိ ကောင်းပါ့ဗျား ”

“အင်း ငါ့ကို သူ့ကိုဖုတ်တဲ့ဟာတွေ မင်းဖုန်းနဲ့ ဗီဒီယို ခိုးရိုက်လာပြ။ ဗီဒီယို မရိုက်နိုင်လည်း ကုတင်ဘေး ဖုန်းချပြီး အသံဖမ်းလာခဲ့ ဟုတ်ပြီလား”

“အင်း လုပ်ပေးမယ်”

အဲ့လို အဲ့လိုနဲ့ အန်တီချိုနဲ့ ကျော်ကိုကိုတို့နှစ်ယောက်ကို ချိတ်ပေးလိုက်တယ်။ အန်တီချိုကို ချိန်းလို့ရရင် သူပါချောင်းလို့ရတဲ့ နေရာကိုချိန်းဖို့ ပြင်ထားသော်လည်း အန်တီချိုက အစီအစဉ်ကို တမျိုး ပြောင်းလိုက်တာနဲ့ သူရိန်တစ်ယောက် ချောင်းဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပါ။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ အန်တီချိုက သူမ ကျော်ကိုကိုနဲ့ သွားတွေ့မယ့် အချိန်မှာ ရှိနေတဲ့ ကျူရှင်အတန်းကို သူရိန့်ကို အစားထိုးသင်ပေးဖို့ တာဝန်ပေးလိုက်လို့ပါပဲ။ အဲဒါကြောင့်လည်း ဇာတ်လမ်းအစမှာ ရေးခဲ့သလို သူရိန့်စိတ်တွေက ကျော်ကိုကိုနဲ့ အန်တီချိုတို့ နှစ်ယောက် ချိန်းထားတဲ့ ဟော်တယ်ဆီ ရောက်နေတာမို့ ဘယ်လိုမှ စာသင်တဲ့မုကို သွင်းလို့မရ ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်ပါတော့သည်။

သူရိန်တစ်ယောက် စာသင်ပြီးတော့ လူကလည်း ငြီးစီစီ ဖြစ်နေပါပြီ။ အန်တီချိုကလည်း ပြန်မလာသေးဆိုတော့ သူ့ညီမဝမ်းကွဲ စုလဲ့ဝင်းကိုလည်း တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေမှာမို့ အိမ်စောင့်ရင်း အိမ်ပေါ် ထပ် ပက်လက်ကုလားထိုင်လေးမှာ နားနေရင်း တီဗီကြည့်နေမိသည်။

“မေမေကလည်း ဒီလောက်မိုးချူပ်ထိအောင် ဘယ်သွားနေလဲ မသိပါဘူး”

ငြီးတွားရင်း ပြောလိုက်သော ညီမဝမ်းကွဲလေးအား လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်းက

“အင်း သူ အဝေးကလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဆုံမယ်လို့ ပြောတာပဲ။ အခုလောက်ဆို ပြန်လာနေလောက်ပါပြီ”

“အင်း မေမေ တစ်ခါမှ အဲ့လိုမသွားဖူးပါဘူး”

ငြီးတွားတွားလေး ပြောလိုက်ရင်းက နောက်ဖေးဘက် ထဝင်သွားသော ညီမလေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အမေတူ ဖင်လုံးလေး တစ်လုံးချင်း လှုပ်လို့သွားတာ မြင်လိုက်ရသည်။ သူမအမေ အန်တီချိုလောက်တော့ မကြီးပေမဲ့ ဆယ့်ကိုးနှစ်သမီး ဆိုတော့ တော်တော်လေး အလုံးအထည်တော့ ထွက်နေပါပြီ။

ကျော်ကိုကို နှင့် အန်တီချိုတို့ အခြေအနေဘယ်လိုလဲဆိုတာကို တွေးရင်း လီးတောင်နေသော သူရိန်အတွက်ကတော့ အခု မြင်လိုက်ရတဲ့ ဖင်လုံးလေးကို စိတ်ထဲမှာ လှန်ပြီး လိုးထည့်မိနေတာကတော့ ပိုမထူးခြားသွားတော့ပါ။

“တင် -တင်–တောင်-တောင်”

ရုတ်တရက် သူ့ဖုန်းမှ အသံမြည်လာလို့ ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကိုကိုဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ သူ့ညီမ အနောက်ဖေးမှာ ရေချိုးနေသည်ဆိုတော့ သူ ဖုန်းကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောလို့ရပြီမို့၊ စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့်

“ဟေ့ကောင် သားရီး အခြေအနေ ဘယ်လိုလဲ”

“ဟား အခြေအနေကတော့ ကောင်းသလားမမေးနဲ့ကွာ။ မ ကတော့ ထန်သလား မမေးနဲ့ဟေ့”

သူရိန့်လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆန် တုန်သွားသည်။

“ဟုတ်လား မင်းတို့ ဘယ်နှစ်ချီတောင် ဆွဲလိုက်ကြလဲ”

“ဟာ မှတ်တောင်မမှတ်မိဘူး ခိခိ။ ငါလည်းပြိုင်း သူလည်းပြိုင်းပဲ၊ ခွိ၊ စောက်ဖုတ်ကလည်း ကလေးတစ်ယောက်အမေလို့ မထင်ရဘူး စေးနေတာပဲ။ ရုပ်ရည်ကလည်း ဆက်ဆီဆိုတော့ ငါ့လီးက အတောင်ကို မကျဘူး ခိခိ…။ ဆောရီးကွာ တူလေး”

“အေးပါ ခွေးမသား ၊ အခုဘယ်မှာလဲ သူက”

“ငါ ဂရပ်ဖငှားပြီး တင်ပေးလိုက်ပြီ။ နောက်မှ အေးဆေး ပြောတော့မယ်။ ငါလည်း ပြိုင်းနေပြီ။ အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးလိုက်ဦးမယ်။ မနက်ဖြန် ဆုံမယ်လေ”

“မင်း ပုံတွေ ရိုက်ဖြစ်လား”

“ရိုက်ဖြစ်တယ်၊ ပေါ်တင်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ခိုးရိုက်ထားတာ။ အခု ပို့လိုက်မယ်”

ကျော်ကိုကိုက ဓါတ်ပုံသုံးပုံ ပို့ပေးလိုက်သည်။ ဘယ်နှစ်ချီမြောက် လိုးပြီးလို့ မောပြီး မှောက်အိပ်နေလည်းမသိ။ အန်တီချို နိကပ်ကြီးနဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ မှောက်ရက်ကြီး၊ ဖင်ကြီးက လုံးကြွနေတာပဲ။ နောက်တစ်ပုံကလည်း ဘေးတစောင်း အိပ်နေတာကို အနောက်ကနေ ရိုက်ထားတာ၊ အဲ့လိုမျိုးကြီးပဲ အနောက်က နေရိုက်ထားသည်။ သူရိန့်အတွက်က တော့ လီးတောင်နေတာ ဘောတောင် အောင့်ချင်နေပြီ။

အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်သံကြားရသဖြင့် ပြတင်းပေါက်က ထွက်ကြည့်တော့ ကားပေါ်ကဆင်းလာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို တွေ့ရသည်။ သူရိန် အိမ်အောက်ထပ်ဆင်းပြီး တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

“ဟော အန်တီချို ပြန်လာပြီလား”

“ဟယ် သူရိန် သားရှိနေသေးတာလား”

“ဟုတ်တယ် အန်တီချို။ ညီမလေး တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေလို့ ခဏစောင့်ပေးနေတာ။ အန်တီချို အဆင်ပြေရဲ့လား”

“ဟဲ့ ဘာပြေရမှာလဲ”

“အော် သူငယ်ချင်းနဲ့ သွားတွေ့တာကို ပြောတာပါ၊ ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အိုးမလုံ အုံပွင့်နှင့် မျက်နှာအမူအယာ ပျက်သွားသည်ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ သူရိန် တစ်ယောက် နှုတ်ဆက်ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ အိမ်အပြန်လမ်းပေါ် ရောက်သည်နှင့် ကျော်ကိုကိုကို ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်သည်။

“ဟေ့ကောင် ငါ့ကို သေသေချာချာ ပြောပြဦး။ ညကြတော့ မက်ဆေ့တွေလာရင် စောက်တလွဲတွေ ဖြစ်ကုန်မယ်”

“အေးပါကွာ၊ နောက်ပြီးတော့ မက်ဆေ့လာရင် ငါလည်း ကြည့်နေမှာပါ၊ တစ်ခုခုဆို ငါ မင်းကို မက်ဆေ့ပို့ပေးလိုက်မယ်”

သူရိန် အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေမချိုးခင် အပြင်မှ နွမ်းနယ်သော မျက်နှာကလေးနှင့် ပြန်လာသည့် အန်တီချို့ မျက်နာလေးကို မြင်ယောင်ပြီး ဂွင်းတစ်ချီထုကာ ရေချိုးလိုက်လေသည်။

ညဘက် အိပ်ယာထဲရောက်တော့လည်း ကျော်ကိုကို ပို့ထားသော ဓါတ်ပုံတွေကို ပြန်ကြည့်ရင်း လီးက တောင်လာပြန်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် မက်ဆေ့က တောင်ကနဲ ဝင်လာလေသည်။ ဆူးနှင်းဆီ ဆီမှ ဖြစ်သည်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင်ရယ် မအရမ်းနှုံးနေပြီ၊ အိပ်လည်း တအားအိပ်ချင်နေပြီ…

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း အိပ်ပေါ့ မရယ်၊ မောင်လည်း အတူတူပါပဲ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင်က သိပ်ကြမ်းတာပဲကွာ၊ ဟင့်၊ ပထမဆုံး တွေ့တာနဲ့ကို တအားပဲ မနိုင်ဘူး ဟွန့်၊ လူပျိုသာဆိုတယ် ယုံနိုင်စရာတောင် မရှိဘူး။

သူရိန့်လီးက တင်းကနဲ ဖြစ်လာသည်။ လက်တစ်ဖက်က လီးကို အလိုလို သွားဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ လီးက နဂိုကတည်းက တောင်နေတာ ပုဆိုးနဲ့ ပွတ်နေတော့ ဒစ်ဖူးကတောင် ပွန်းချင်သလိုလို ဖြစ်လာတာကြောင့် ပုဆိုးကို ခါးပုံစမှ ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် လီးတန်ကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွလေး ပွတ်ရင်းက ညာလက်မတစ်ဖက်ထဲဖြင့် မက်ဆေ့ကိုရအောင် ကြိုးစားရိုက်ကြည့်သည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မက သိပ်လှ သိပ်ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလို့ပါ မရယ်၊ မောင် တကယ် အတွေ့အကြုံ မရှိပါဘူး။ အခု မ အသံလေး ကြားရတာနဲ့ကို မောင့်ကောင်ကြီးက ထောင်နေပြီ မရယ်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း တော်ပြီမောင်ရယ်၊ မနက်ဖြန်အလုပ်တွေ ရှိသေးတယ်။ မ အိပ်မှရတော့မယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်းပါ..မ…မ…။

“သား မနက်ဖြန်.. မနက်…. ဟင်.. အာ… ဆောရီး..”

“ဟိုက်”

သေပြီ။ သူရိန့်မျက်နှာ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရုံမက နှလုံးခုန်ပါ ရပ်မလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ လူက အန်တီချို့ကိစ္စ မွန်နေတော့ တံခါးကို ဂလန့်ထိုးမိမှန်း မထိုးမိမှန်း သတိမရတော့။

မာတောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို အားရပါးရထုရင်း ဖုန်းပေါ်မှာ အန်တီချိုနှင့် မက်ဆေ့ကို ကြည့်နေချိန် ရုတ်တရက် အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး သူ့အမေဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ပြောစရာရှိလို့ ဝင်လာတာနှင့် ပက်ပင်းတိုးတော့သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း မျက်လုံးကြီး ပြူးသွားပြီး မျက်နှာလည်း နီမြန်းသွားကာ ပြောနေသည့်စကား ဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ၊ အခန်းထဲမှ ကမန်းကတမ်း ပြန်ထွက်သွားတော့သည်။

သူရိန် ဖုန်းကို အိပ်ယာပေါ် ပစ်ချလိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဆွဲမကာ ခါးမှာ ပတ်ဝတ်လိုက်သည်။ ကုတင်စောင်းမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရင်းက ခေါင်းကုတ်မိလိုက်သည်။ သောက်ပြဿနာပဲ၊ အမေက ပြောစရာ အထူးအထွေ မရှိပဲနှင့် သူ့အခန်းထဲကို အဲလိုမျိုး ရုတ်တရက် ဝင်မလာတတ်။ အခုလည်း တစ်ခုခု ပြောစရာရှိတာ၊ သူက အိမ်ပြန်နောက်ကျနေသဖြင့် သူနှင့် မဆုံဖြစ်။ သူကလည်း ညဘက်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးခန်းဝင်၊ ဂွင်းထု၊ ရေချိုး၊ ထမင်းစားပွဲပေါ်တွေ့တာ ကောက်စားပြီး ကိုယ့်အဖေအမေ ဘာလုပ်နေမှန်း သတိမထားမိပဲ အန်တီချိုနှင့် မွန်ဖို့ အခန်းထဲ အမြန်ပြေးဝင်မိခဲ့တာလေ။

သားယောက်ျားလေးမို့ ဂွင်းထုတာကတော့ မဆန်း။ သို့ပေမဲ့ ပက်ပင်းကြီး တွေ့သွားတာကတော့ တော်တော် မျက်နှာပူစရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့အမေ စကားမဆုံးလိုက်တော့ ဘာအရေးတကြီး ပြောချင်မှန်း သူမသိလိုက်ရ။ နောက်ပြီး အခုမှ သတိထားမိသည်။ ပြန်လာတုန်းက အဖေ့ကို မတွေ့ရ။ ခါတိုင်းဆို ရောက်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တီဗီကြည့်နေတတ်သည် မဟုတ်လား။

သူရိန် မတတ်နိုင်တော့ ရှေ့မျက်နှာ နောက်ထားပြီး ဘာပြောချင်သလဲ သွားမေးရတော့မည်။ သူ့မိဘ တွေရဲ့ အိပ်ခန်းအပြင်ရောက်တော့ တံခါးကို ခေါက်ကြည့်လိုက်သည်။ အထဲက သူ့အမေအသံ ကြားရသည်။

“ဘယ်သူလဲ”

“သားပါ၊ ခုဏက မေမေ ဘာပြောမလို့လဲလို့ အရေးကြီးကိစ္စလား”

သူရိန်က သူ့အသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် ထိန်းပြီး ခုဏက ဘာမှမဖြစ်သလိုမျိုးနှင့် လှမ်းမေးလိုက်သည်။ တံခါးတော့ တွန်းမဖွင့်ရဲ။ အထဲမှ သူ့အမေ အသံက ခပ်အုပ်အုပ်ပေါ်လာသည်။

“အင်း သားအဖေ မနက်ဖြန်အစောကြီး အလုပ်ကိစ္စ ခရီးထွက်ရမယ်။ အခုလည်း အလုပ်မှာ အရေးကြီးလို့ နောက်ကျနေတာ။ မေမေ အခု အဝတ်အစားတွေ ထည့်ပေးနေတယ်။ သား အဲဒါ မနက်ကြရင် အစောကြီး ဖေဖေ့ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပေးလို့ ပြောမလို့”

“ဟုတ်ကဲ့ မေမေ။ အဝေးပြေး ကားဂိတ်လား၊ ဘယ်အချိန်လဲ”

“အင်း ကားက မနက် ၅ နာရီခွဲထွက်မှာ ဆိုတော့ ၄ နာရီလောက် အိမ်က ထွက်ရမယ်ထင်တယ်”

“ဟုတ် မနက် ကျွန်တော် နိုးစက်နဲ့ ထလိုက်မယ်၊ မနိုးရင်လည်း တံခါးလာခေါက်လိုက်လေ”

“အေးအေး”

ဆိုတော့မှ သူရိန်တစ်ယောက် ကိုယ့်အခန်းကို ပြန်လာခဲ့တော့သည်။

……………………………………………

နောက်တစ်နေ့ မနက် အဖေ့ကို အဝေးပြေးကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး အိမ်ပြန်လာပြီး အိပ်လိုက်တာ နေ့လည်ကြမှ နိုးလေသည်။ ပုံမှန်ဆို မနက်စာ စား၊ နေလည်စာ ထမင်းစားဖို့ လာလာခေါ်လေ့ရှိ့သည့် အမေလည်း သူ့ကို လာမခေါ်၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း အခုတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာ လန့်နေ၊ ရှက်နေခဲ့သည်။

အခန်းထဲမှာပဲ ကုတင်ပေါ် နှပ်နေရင်းနှင့် သူ့အမေ အပြင်ထွက်သွားသံ၊ အိမ်ရှေ့ တံခါးမကြီး ပြန်ပိတ် လော့ကျသွားသံကြားမှ ကမန်းကတန်းထ၊ မျက်နှာသစ်ကာ၊ အိမ်ပြင်ဘက် ထွက်လာခဲ့တော့သည်။ လမ်းမပေါ်ရောက်မှ ကျော်ကိုကို့ဆီ ဖုန်းဆက်တော့ မြို့ထဲမှာ ပွဲစားတစ်ယောက်နဲ့ ချိန်းထားသည်၊ အဲဒီကို လာခဲ့လိုက် ဆိုသဖြင့် လိုက်သွားလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်ထဲ လဘက်ရည်ဆိုင်တစ်ခုမှာ ဆုံတော့မှ သူ အန်တီချို့နှင့် ဘယ်လိုလိုးကြသည် ဆိုသည်ကို ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် အသေးစိတ် ပြောပြသည်။ သူရိန် မှာ လီးတအားတောင်လာရပြန်သည်။

“လီးမှပဲကွာ။ ငါက ပျိုးထားလိုက်ရတာ လပေါင်းများစွာ။ အခုတော့ ခွေးမသားက ကောင်းစားနေလိုက်တာ”

“ဟားဟား ဘုန်းနဲ့ ကံနဲ့ ကောင်ဆိုတော့ ဒီလိုပဲလေကွာ ခိခိ။ မနာလို မဖြစ်ပါနဲ့ကွာ ခိခိ”

“ဟေ့ကောင် သူရိန်။ ဒါနဲ့ မင်းအန်တီချိုက သူ့အိမ်ကို ခေါ်နေတယ်ကွ။ ဟော်တယ်ကို မသွားချင်ဘူးတဲ့ သူများမြင်မှာ စိုးတယ်တဲ့။ သူ့အိမ်က ကျူရှင်ဆိုတော့ လူဝင်ထွက်နေတာ မဆန်းဘူးတဲ့။ ဘယ်လိုထင်လဲ”

“အင်း ကျူရှင်မရှိချိန်နဲ့ သူ့သမီး ကျောင်းသွားတဲ့ အချိန်ဆို သူ့အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးကွ။ အဲဒါတော့ ဟုတ်တယ်။ ဟော်တယ်ထက်စာရင် သူ့အိမ်က သူ့အတွက် ပိုကောင်းတယ်”

သူရိန် ဖြတ်ကနဲ ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ခေါင်းထဲဝင်လာသည်။ ဒေါက်တာဦးရေးတဲ့ မယားတောသူထဲက အကြောင်း။ ကျော်ကိုကို့ ပုခုံးကို ဝမ်းသာအားရ ပုတ်လိုက်မိသည်။

“ဟေး သားရီး အကြံရပြီကွ။ ငါဖတ်ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းထဲက အဖြစ်အပျက်ကို သွားစဉ်းစားမိတယ်။ ဇာတ်လမ်းက ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းကွ။ ယောက်ျားက သူ့မိန်းမကို ကပ်ကိုး ဇာတ်လမ်းသွင်းချင်တော့ မိန်းမကိုလိုးတိုင်း သူစိမ်းတစ်ယောက်က လိုးနေတယ်လို့ ညတိုင်း ရိုးပလေး ကစားပြီးလိုးတယ်။ နောက်တော့ အဲဒီသူစိမ်းယောက်ျားက သူ့ အလုပ်ထဲက ကောင်ဆိုပြီး ပြောတယ်။ အဲဒီကောင်ကိုလည်း မိန်းမက သိနေတော့၊ ကြာတော့ မိန်းမ က စိတ်ပါလာတာ။ အဲဒီလို လုပ်ရင်ရမယ်”

“နေစမ်းပါဦးကွာ၊ မင်းကလည်း ဘယ်လို ဘယ်လိုလဲ ငါ မရှင်းသေးပါဘူး ”

“အဲဒီဇာတ်လမ်း မင်းဘာသာမင်း ရှာဖတ်တော့ကွာ။ ‌ဒေါက်တာဦးရေးတဲ့ မယားတောသူ တဲ့။ အဲဒါ အခု ခဏမေ့ထားလိုက်ဦး။ ငါ အခုရတဲ့ အကြံကို ပြောပြမယ်။ မင်းက မန်းလေးကပေမဲ့ ရန်ကုန်မှာ တက္ကသိုလ်လာတက်တာမို့ ငါနဲ့ သင်္ချာမှာ မေဂျာတူတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတာကို ဖွင့်ပြောလိုက်မယ်။ နေဦး ဖွင့်ပြောတယ်ဆို ဘလိုင်းကြီး ဖြစ်နေဦးမယ်။ မင်း သူ့အိမ်လာရင်း ငါနဲ့ဆုံတဲ့အချိန်မှာ သူငယ်ချင်း ဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ သူ့ရှေ့ကြမှ လုပ်ပြမယ်။ အဲ့နောက်ပိုင်းမှာ ငါအကြံပေးမယ်။ မင်း ဘာဆက်လုပ်ရမလဲဆိုတာ၊ ဟုတ်ပြီလား”

“အိုကေလေ၊ ငါလည်း မနက်ဖြန်လောက် သူ့ဆီ လာမယ်လို့ ပြောထားတယ်”

“ဟိုက် မြန်လှချည်လား၊ ခွိ၊ ကောင်းတာပဲ၊ ကြည့်ကြတာပေါ့”

ကျော်ကိုကိုလာမည့်နေ့ သူရိန်လည်း အစောကြီး အန်တီချိုအိမ်ကို ထွက်လာခဲ့သည်။ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကလည်း စုလဲ့ဝင်း ကျောင်းသွားနေချိန်၊ သူမ ကလပ်စ် အပြီး၊ သူရိန့်ကလပ်စ် မစခင်ကြား အချိန်နှစ်နာရီလောက်ရသည့် အချိန်လေးမှာ ကျော်ကိုကို့ကို ချိန်းထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ကျော်ကိုကိုက သူရှိနေချိန်တွင် ဆုံအောင် မက်ဆေ့ ပို့လိုက်မည်။ ထိုအချိန်မှာလာဖို့ ညှိထားကြသည်။

ကျော်ကိုကို့ဆီက မက်ဆေ့ရတာနှင့် လမ်းထိပ်နားက လဘက်ရည်ဆိုင်တွင် ထိုင်ကာ စောင့်နေသော သူရိန် အမြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။ သူ အန်တီချို့ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်နေကြသော ကျော်ကိုကိုနှင့် အန်တီချိုတို့ကို တွေ့ရလေသည်။

“ဟင် သား ဒီနေ့ကလပ်စ်က လေးနာရီမှ မဟုတ်လား”

“ဟုတ် အန်တီချို။ မနေ့က ကျွန်တော့် မယ်မိုရီစတစ်ကလေး ကျန်ခဲ့သလားလို့ လာကြည့်တာ။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က အီးဘုတ်တွေ ထည့်ပေးမယ်ဆိုတော့ ရှာမတွေ့လို့။ သူ့ဆီကို ဒီနေ့ စတစ် ယူလာမယ်လို့ ပြောထားပြီးနေလို့”

ကျော်ကိုကိုက ထိုင်နေရာက မှင်နှင့်မောင်းနှင့်

“ဟာ ဟေ့ကောင် သူရိန်၊ မင်းနဲ့ မ… မမချိုနဲ့ သိတာလား”

“ဟေ ကျော်ကို။ သားရီး မင်းကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ။ ဒါ ငါ့အဒေါ်ကွ။ အဖေ့ညီမ။ မင်း မန်းလေးက‌နေ ဘယ်တုန်းက ရောက်နေတာလဲ၊”

“ဟယ် ကိုကျော်နဲ့ သူရိန်နဲ့က သိနေကြတယ်၊ ဟုတ်လား”

“ဟုတ် မမချို။ ကျွန်တော် တက္ကသိုလ်ကို ရန်ကုန်မှာ လာတက်တာလေ။ ကျောင်းမှာတုန်းက သူရိန်နဲ့ ကျွန်တော်နဲ့က တွဲဖက်ဘော်ဒါ အရင်းတွေပေါ့”

“အင်း အေးကွာ သူရိန် ငါ နိုင်ငံခြားထွက်‌တော့မလို့ ပတ်စ်ပို့စ်ကိစ္စတွေ ကွန်တက်တွေနဲ့ လှုပ်ရှားနေလို့ ရန်ကုန်ရောက်နေတာ”

“အင်း အေးအေး။ ငါ့ ဖုန်းနံပါတ်အသစ် ယူထားလိုက်ကွာ သားရီး၊ အခုတော့ ငါ့သူငယ်ချင်းဆီမယ် မိုရီစတစ် ယူလာမယ်ပြောထားလို့”

“အိုကေလေ၊ ငါလည်းသွားတော့မှာပါ”

ထိုနေ့ ညဘက် ဘီယာဆိုင်တွင် သူရိန်နှင့် ကျော်ကိုကိုတို့ ဆုံကြပြန်သည်။

“ဟေ့ကောင် သားရီး။ ငါပြန်ထွက်သွားတော့ မင်း အန်တီချို့အိမ်မှာ ဘယ်လောက်ထိ ဆက်နေသေးလဲ”

“မင်းပြန်ပြီး မကြာဘူး ငါပြန်တာပဲလေ။ နောက် တစ်နာရီလောက်ဆို ကျောင်းသားတွေ ရောက်လာတော့မယ်တို့၊ မင်း ညနေလေးနာရီကြရင် စာသင်ဖို့ အတန်းရှိတယ်တို့နဲ့ ငါ့ကို ပြန်ခိုင်းနေတော့ လစ်ရတာပေါ့”

“အော် ခိခိ။ ဒါဆို မင်းတို့ မနက်က အလုပ်မဖြစ်ဘူးပေါ့”

“ခွိ ဘယ်သူပြောလဲ အလုပ်မဖြစ်ဘူးလို့ ခိခိ။ ငါက အစောကြီးကတည်းက ရောက်နေတာ။ ငါတို့ ပွဲကြမ်းပြီးတော့မှ သန့်ရှင်းရေးတွေ ဘာတွေလုပ်ပြီး ဟန်မပျက် ထိုင်စကားပြောနေတုန်း မင်းကို ငါ မက်ဆေ့ပို့လိုက်တာ”

“ဟိုက် ကောင်းရောကွာ။ ခွေးမသား မင်းပဲပေးတော့ ဘီယာဖိုး။ ငါ့လိုးမပဲ ကိုယ်မစားရပဲ သူများကို ပေးစားနေရတယ်”

“ဟဲဟဲ ‌ဒေါသမကြီးပါနဲ့ကွာ။ မင်းလည်း စားရမှာပေါ့ ခိခိ။ ကဲ ပြောပါဦး မင်း အကြံစည်ကို”

“အင်း ဒီလိုကွ။ အန်တီချိုက အောစာဖတ်တာ ဝါသနာပါတယ်။ တခါတလေ သူ စာတွေဖတ်ပြီး ငါနဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေတောင် ဆွေးနွေးနေတာ။ ငါဆိုတာ မင်းပေါ့ကွာ သိတယ်မဟုတ်လား၊ ကျောက်မီးသွေး အနေနဲ့ပေါ့”

“ဟ သိပါတယ်ကွ ငါ့ကောင်ရ၊ ငါလည်း ဒီလောက်တော့ မအပါဘူး ဟဲဟဲ”

“အင်း နောက်ပိုင်း မင်း သူနဲ့ဘုတိုင်း ကပ်ကိုးတို့ အင်းစက်တို့ ဖီးလ်လေးတွေ သွင်းပေးကွာ။ လူဆိုတာ ထန်နေတဲ့အချိန်ဆို စိတ်က အဲဒီကိစ္စတွေကို လက်ခံတယ်။ အဲလိုနဲ့ မင်းက ငါနဲ့ သူငယ်ချင်းဆိုတော့ ငါ့စိတ်တွေက အန်တီချို့အပေါ်မှာ မရိုးသလိုပဲ ဘာညာလေး သွင်းပေးပေါ့။ သူက ငါက မင်းကို ပြောသလားဆိုရင် တိုက်ရိုက်တော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့။ ငါက ငါ့ အန်တီချိုကို ဘယ်လို ဆွဲဆောင်မှုရှိကြောင်းတို့ ချောကြောင်း တောင့်ကြောင်း ဆက်ဆီ ဖြစ်ကြောင်းတို့ကို တစ်ချက်တစ်ချက် ပြောကြောင်းပေါ့ကွာ။ အဲလိုလေး တစ်ချက်တစ်ချက် သွင်းပေး။ ပြီးရင် ရိုးပလေး လုပ်ပေး။ သူ့ကို မင်းက ဘယ်ဖြစ်ခဲ့ရင် ဘယ်ဝါဖြစ်ခဲရင် ဆိုတာလေးနဲ့လုပ်။ သူလက်မခံရင် သိပ်မတွန်းနဲ့ နောက်တစ်ခါမှ ထပ်လုပ်။ အဲ့လို လုပ်ပါများလို့ သူက လက်ခံလာမှ နောက် မင်းကငါ့ အနေနဲ့ ရိုးပလေးလုပ်။ အဲ့ဒါကို သူလက်ခံပြီဆိုရင် တော်တော် အောင်မြင်ပြီလို့ ဆိုရမယ်”

“ဟာ မင်းဟာက ရေရည်ကြီးပါလား။ ငါက အဲ့လောက် အချိန်ရပါ့မလား မသိဘူး။ ပတ်စ်ပို့စ်က နောက်လလောက်ဆို ထွက်တော့မှာ။ နောက် စလုံးက ပွဲစားတွေနဲ့ သတင်းက အပ်ဒိတ်လုပ်နေတာ။ နောက် နှစ်လလောက်အတွင်း လာနိုင်ဖို့ ကြိုးစားလို့ ပြောတယ်”

“ဘယ်တတ်နိုင်မလဲကွာ၊ မရတော့လည်း နောက်တမျိုးပေါ့”

သို့ဖြင့် ကျော်ကိုကိုက သူရိန့် အကြံအစည်အတိုင်း အကောင်အထည်ဖော်လေသည်။ အတိုချူံ့ရလျှင်ဖြင့် ကျော်ကိုကိုက ပထမစပြီး အန်တီချိုကို သူရိန်က စိတ်ဝင်စားနေကြောင်း လိုင်းသွင်းတော့ အန်တီချိုက မယုံကြည်၊ သူရိန့်ကို အပြင်မှာ အကဲခတ်နေသည်။

သူရိန့်ကိုလည်း ကျော်ကိုကိုက ပြောထားတော့ သူရိန်ကလည်း တမင် အန်တီချို မြင်အောင် (ပေါ်တင်တော့ မဟုတ်၊ မသိမသာလေး မြင်အောင်) အန်တီချို့ကို ခိုးခိုးကြည့်တာတို့၊ တံတွေးမျိုချတာတို့ စသဖြင့် မသိမသာ ပြပေးသည်။

ကျောက်မီးသွေး အနေဖြင့်လည်း၊ အန်တီချို့ကို တိတ်တခိုးမှ ဇာတ်လမ်းတွေ ပို့ပို့ပေးပြီး ဖတ်စေသည်။ နောက်ပိုင်း ရိုးပလေးကို ဂွင်ဆင်တော့ အန်တီချိုလည်း ရိုးပလေးကို သဘောကျလာသည် ပြောသည်။ ပထမပိုင်းတော့ အန်တီချိုကြိုက်သော မင်းသား၊ အဆိုတော်၊ မော်ဒယ်ဘွိုင်း စတာတို့ဖြင့် စပေးသည်။ နောက်တော့ သူရိန်အဖြစ် ရိုးပလေး လုပ်ကာ လိုးသည်။

ပထမဆုံး သူရိန်အဖြစ် ကျော်ကိုကိုက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို လိုးခဲ့ပြီး နောက်တစ်နေ့ သူရိန်နှင့် အပြင်မှာ တွေ့တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာကလေး ရဲ နေသည်ကို သူရိန် သတိထားမိသည်။ သူရိန်လည်း လီးက တချိန်လုံး တောင်နေတော့သည်။

ဒီကြားထဲ သူရိန်မှာလည်း အိမ်မှာက ပြဿနာတမျိုး ဖြစ်နေရသည်။ သူရိန် ဂွင်းထုနေစဉ် အခန်းတံခါး ဖွင့်ဝင်လာခဲ့မိသည့် သူ့အမေကြောင့် နောက်ပိုင်း သားအမိ မျက်နှာချင်း ရဲရဲမဆိုင်ရဲ ဖြစ်နေကြသည်။ သူ့အဖေ ခရီးထွက်သွားသည့် အချိန် နှစ်ပတ် အတွင်းမှာတော့ အိမ်မှာ သားအမိ နှစ်ယောက်ထဲမို့ မဖြစ်မနေ ခေါ်ပြောဖြစ်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လာခဲ့ကြသည်။

သို့သော်လည်း သူ့အဖေက ပြန်လာပြီးတော့ နယ်ရုံးခွဲမှ ပြဿနာများကို ကိုင်တွယ်ခဲ့ခြင်းမှာ ကောင်းမွန်သဖြင့် ရာထူးတိုးကာ ထိုနယ်သို့ ပြောင်းရွေ့ဖို့ ဖြစ်လာရသည်။ သူ့အမေက မလိုက်နိုင်၊ သူမကလည်း သူမဌာနမှာ အရာရှိတစ်ယောက်၊ အဖေကလည်း ထိုနယ်မှာ ဘယ်လောက်ကြာကြာ နေရမည်ဆိုတာလည်း မသိနိုင်။ နောက် တစ်နှစ် နှစ်နှစ် လောက်ဆို ပြန်ပြောင်းရမည့် အတူတူတော့ အိမ်ကို မရွှေ့နိုင်။

အားလုံးက တိုက်ဆိုင်ပြီး ဖြစ်ပျက်နေစဉ်မှာ ကျော်ကိုကို နိုင်ငံခြားသွားဖို့ အစီအစဉ်က အောင်မြင်သွားခဲ့ပြီ။ သူရိန်မှာ ဟိုမရောက် ဒီမရောက်နှင့် ဟတ်ကော့ကြီး ကျန်ခဲ့ရသည်။ တစ်ခုကောင်းတာကတော့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သူနှင့် အန်တီချိုတို့ ချက် နေတာကတော့ ရှိနေသေးသည်။

အခုတော့ အန်တီချိုက ကျော်ကိုကိုက သူရိန် အနေဖြင့် ရိုးပလေးကာ လိုးနေသည်ကို အသားကျနေလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း သူရိန်က မက်ဆေ့ဂျာထဲတွင် အန်တီချိုကို သူရိန်နှင့် တကယ်ဖြစ်ဖို့ကို သွေးတိုးစမ်းကာ တွန်းအားပေးကြည့်နေသည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မရယ် လွမ်းတယ်ကွာ၊ ဒီမှာ အလုပ်ပင်ပန်းပေမဲ့ ညအိပ်ခါနီးဆို မကို သတိရတယ်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မလည်း အတူတူပါပဲ မောင်ရယ်၊ မလည်း အခုဆို ဟာတိဟာတာကြီး ဖြစ်နေပြီ။

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း မကလည်း သူရိန်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာကို။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာ မောင်ကလည်း မကောင်းဘူးကွာ။ သူများကို ကိုယ့်တူနဲ့ လုပ်ခိုင်းနေတယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မကလည်း မောင်နဲ့ ရိုးပလေးလုပ်ပြီး လိုးတုန်းက အရမ်းကို ဖီးတက်နေတာ၊ မောင့်ကို ညာမနေပါနဲ့ကွာ၊ သူရိန်ကလည်း မောင့်သူငယ်ချင်းပဲလေ။ သူက မကို အရမ်းချစ်နေတာ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ရိုးပလေးက ရိုးပလေးပဲလေ မောင်၊ အပြင်မှာ တကယ်ကတော့ တူအရီးအရင်းကြီးကို ဘယ်ဖြစ်နိုင်ပါ့မလဲ။

👦ကျောက်မီးသွေး: ဘာလို့ မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ မရယ်၊ အရွယ်ရောက်ပြီးသား လူသားနှစ်ဦးမှာ တစ်ဦးကို တစ်ဦး နားလည်မှုရှိရင် ပျော်ရွှင်မှုကို ရစေတာပဲလေ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင်က မကို မချစ်တော့လို့လား။ သူများလက်ထဲ အတင်းထိုးထည့်နေတာ။

👦ကျောက်မီးသွေး: အဲဒါ အရမ်းချစ်လွန်းလို့ပါ မရယ်။ မ တစ်ယောက်ထဲ အထီးကျန်နေတာကို မကြည့်ရက်လို့။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာ့ဆို မောင် ပြန်လာခဲ့ပါလားလို့၊ သူ့ဘာသူ သွားပြီးတော့။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် ဟိုးအရင်ကတည်းက စီစဉ်ထားခဲ့တာလေ။ ပိုက်ဆံတွေလည်း အများကြီးကုန်ထားပြီ။ အဲ့ဒီအကြွေးတွေတောင် မနည်းဆပ်ရဦးမှာ။ အဆင်ပြေတာနဲ့ မဆီ ပြန်လာမှာ။ မ ကသာ အဲဒီအချိန်မှာ မောင့်ကို မမေ့သွားနဲ့နော်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အွန်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မရယ် အခု မောင်လေ မနဲ့ သူရိန်နဲ့ လိုးနေကြတာကို ပုံဖော်ကြည့်ရင်း ဂွင်းထုနေပြီကွာ၊ လီးက အရမ်းတောင်လာတယ်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ဟာကွာ မောင်ကလည်း၊

👦ကျောက်မီးသွေး: တကယ်ပါ။ သူရိန်ကလေ မကို အန်တီချို့ကို သိပ်ချစ်တယ်လို့ ပြောပြီး အနောက်ကနေ ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကြီးနဲ့ မရဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို ထောက်ပွတ်နေရင်းက မနို့ကြီးတွေကို တီရှပ်ပေါ်ကပဲ ဆုပ်နှယ်နေတယ်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မ က နောက်တော့ သူ့ဖက်လှည့်ပြီး သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက ထောင်မတ်နေပြီ။ မ က သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက မမျက်နှာရှေ့တည့်တည့်ကို ထိုးတော့မလို ဖြစ်နေတာလေ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: မ က မရဲ့လက်ကလေးနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံလိုက်တယ်။ သူက အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ် လို့ ငြီးတယ်။ သူ့လက်တွေက မ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး မပါးစပ်ကို လီးနဲ့ ညှောင့်ထိုးဖို့ လုပ်တယ်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အီးးး

👦ကျောက်မီးသွေး: အန်တီချို သား မနေနိုင်တော့ဘူး၊ အန်တီချို့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားတော့မယ် တဲ့၊ အဲတော့ မက ဘာလုပ်မလဲ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း ပြီးလိုက်လို့ ပြောလိုက်မှာပေါ့။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဆီက ရီပလိုင်း မက်ဆေ့ကြောင့် သူရိန့်လီး တဆတ်ဆတ် တုန်သွားတော့သည်။ သူရိန် မက်ဆေ့ကို ဆက်ရိုက်လိုက်သည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: သူရိန့်ဂွေးဥကြီးတွေက မ မေးစေ့လေးက မှည့်ကို လာလာ ရိုက်မိနေပြီနော်၊ သူ့လီးကြီးကို တအားဆောင့်ထိုးလိုက်တာ မ လည်ချောင်းဝကို ဝင်သွားရောတဲ့။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အော့ မ အသက်ရှူလို့ ဘယ်ရတော့ မလဲ။

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း သူရိန်ကလည်း မ ပါးစပ်ထဲ မပြီးချင်သေးဘူးတဲ့၊ သူက မစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်တာတဲ့။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်းသိသားပဲ

👦ကျောက်မီးသွေး: မက ဘယ်လိုသိတာလဲ

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: သိတာပေါ့။ သူရိန့်မျက်လုံးတွေက မ ဖင်ကိုပဲ ခိုးခိုးကြည့်နေတာကိုး။

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း သူရိန်က မကို ဖင်လိုးချင်နေတာနေမယ်။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာ မောင်နော်။ မ ဘယ်သူ့ကိုမှ အဲဒီနေရာ အထိမခံပါဘူးဆိုတာကို။

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်းပါ မောင် သိပါတယ်၊ မောင်တောင်မှ မရတာ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: သူရိန်က မကို ပွေ့ချီပြီး မတို့ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားရောတဲ့

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: အခန်းထဲကြတော့ မကို တကိုယ်လုံး နိကပ်ချွတ်ပြီးတော့ …

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း…..

…………………………………….

သူရိန်တစ်ယောက် မက်ဆေ့ဂျာကနေ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ပုံစံမျိုးစုံ လိုးပြီးတော့ သူလည်း လရည်နှစ်ခါလောက် ထွက်သွားပြီး ညလည်းနက်ပြီမို့ နှုတ်ဆက်ကာ အိပ်လိုက်လေတော့သည်။…(ဒုတိယပိုင်းမျှော်)

Zawgyi

ႏွာထန္တဲ့ အန္တီနဲ႔ ႏွာဗူးေကာင္

မွတ္ခ်က္ – အင္းစက္စာေပ ျဖစ္ပါသည္။ အင္းစက္စာေပဆိုသည္မွာ မိသားစု ေမာင္ႏွမ ေသြးသားရင္း အခ်င္းခ်င္း လိင္းဆက္ဆံေသာ အေၾကာင္းအရာကို စိတ္ကူးပုံေဖာ္ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မႀကိဳက္ မႏွစ္သက္ပါက မဖတ္ရွုပဲ ေက်ာ္သြားေပးပါ။ ယခုဝတၳဳမွာ စာေပသေဘာ ေရးသားျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ လိုက္လံအတုယူ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။*

ဆန္းတဲ့ဖူးစာ
ေရးသားသူ – ထူးျခား

အပိုင္း (၁)

ေခြးမသားေလး ေက်ာ္ကိုကို အခုေလာက္ဆို ေကာင္းစားေနေလာက္ၿပီ။ သူရိန္ တစ္ေယာက္ စိတ္မပါေပမဲ့ တာဝန္အရ အလုပ္လုပ္ေနရသည္။ စိတ္က ေက်ာ္ကိုကို တို႔ဆီကို ေရာက္ေနသည္။ နဂိုကမွ ကိုယ္ကိုင္ေနၾက အတန္း မဟုတ္ေတာ့ အထာက သိပ္မက်ခ်င္။ ကိုယ္က ၈ တန္း ကေလးေတြကိုသာ ျပေနၾက။ ယခုေတာ့ အေရးေပၚအျဖစ္၊ အန္တီခ်ိဳ႕ ကိုယ္စား သူ႔ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားေတြကို ယာယီ ဝင္ျပေနရသည္။ သခၤ်ာေမဂ်ာျဖင့္ ေက်ာင္းၿပီး ဘြဲ႕ရခဲ့တာမို႔ ဆယ္တန္း သခၤ်ာေလာက္က သူ႔အတြက္ အပန္းမႀကီး၊ အပန္းႀကီးေနတာက စိတ္မပါျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

စာဖတ္သူေတြ စိတ္မရွုတ္ရေအာင္ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ျပရမည္ဆိုလၽွင္ေတာ့ အေတာ္ရွည္မည့္ ဇာတ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေလသည္။ ခ်ဴံ႕တန္သည့္ ေနရာကို ခ်ဴံ႕၊ ခ်ဲ႕သင့္သည့္ ေနရာကို ခ်ဲ႕ကာ ေရးျပရမည္ဆိုလၽွင္ေတာ့၊ ဒီေန႔ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္လာဖို႔ကို သူရိန္ ၇ တန္းေလာက္က စခဲ့သည္ဆိုပါက လြန္အံ့ မထင္။

အန္တီခ်ိဳေခၚ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ သူရိန႔္အေဖညီမ အငယ္ဆုံး ျဖစ္သည္။ သူရိန႔္အေဖ ေစာစိုးမိုး ေအာက္ ညီတစ္ေယာက္ ညီမတစ္ေယာက္ ၿပီးေတာ့မွ ခင္ခ်ိဳဝင္း ျဖစ္ေလသည္။ သူရိန္ ၄ ႏွစ္သားေလာက္တြင္ ခင္ခ်ိဳဝင္း အိမ္ေထာင္က်သည္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူက အင္မီဂေရးရွင္းမွ ဝန္ထမ္းမို႔ ေယာက္်ားျဖစ္သူ တာဝန္က်ရာသို႔ ေလၽွာက္လိုက္ ၿပီး တနယ္ၿပီး တနယ္၊ တစ္ၿမိဳ႕ၿပီး တစ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ရသည္။

အိမ္ေထာင္က်ၿပီးၿပီးခ်င္းပင္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရၿပီး ေနာက္ထပ္ သားသမီး ထပ္မယူျဖစ္ေတာ့။ အေျခတက် မျဖစ္ရသည္ကို သူ စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္ရသည္။ သမီးေလး ၉ ႏွစ္ အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူကလည္း အရာရွိျဖစ္ေနၿပီး ေရေလး ဘာေလးလည္း လၽွံလာတာမို႔ ရန္ကုန္မွာပဲ အေျခခ်ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ သမီးေလးလည္း ေက်ာင္းအတည္တက် ရွိေစရန္၊ သူလည္း အိမ္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္လည္း အေျခက်ေစရန္ ရည္ရြယ္သည္။ ေယာက္်ား ျဖစ္သူကလည္း သေဘာတူသည္။ သို႔ေသာ္ အိမ္ဝယ္ဖို႔ ေငြေၾကးေလး ဘာေလး စုေဆာင္းတုန္း အစ္ကိုႀကီး ေစာစိုးမိုးတို႔ ႏွင့္ ေခတၱေနဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အစ္ကိုႀကီးကလည္း သေဘာတူသည္။

သို႔ျဖင့္ ခင္ခ်ိဳဝင္းတို႔သားအမိ သူရိန္တို႔အိမ္ ေရာက္လာခဲ့ရသည္။ သူမ အမ်ိဳးသားကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း နယ္မွာ ျဖစ္သည္။ ခင္ခ်ိဳဝင္းက ဘီအီးဒီ ေက်ာင္းဆင္းမို႔ မူလက အထက္တန္းၿပ ဆရာမ ဝင္လုပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေယာက္်ား ေျပာင္းတိုင္း နယ္လိုက္ေျပာင္းေနရသျဖင့္ အလုပ္က အဆင္မေျပေတာ့သျဖင့္ အလုပ္ထြက္ခဲ့ရသည္။

ယခုေတာ့ ဆရာမအလုပ္ ျပန္ဝင္ဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးေတာ့၊ က်ဴရွင္ဖြင့္ကာ သင္မည္ဟု စိတ္ကူးေလသည္။ ဒါက ေနာက္ သူတို႔ အိမ္ဝယ္ၿပီးမွ လုပ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားသည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိမ္မွာ ရွိေနသည့္ တူေလးသူရိန္ကိုသာ ညတိုင္း စာျပေပးသည့္ အလုပ္လုပ္သည္။ ေန႔ခင္းဘက္ အိမ္က ထမင္းဟင္း ခ်က္ျပဳတ္ကာ ကူလုပ္ေပးသည္။ ေစာစိုးမိုးမိန္းမ ယဥ္လွိုင္ဝင္းႏွင့္က သမီးေယာင္းမခ်င္း အဆင္ေျပသည္။ ယဥ္လွိုင္ဝင္းက ေယာင္းမ သူမတို႔အိမ္လာေနသည္ကို မညိဳျငင္၊ သူမအတြက္ အေဖာ္ရသည္ဟုပင္ ေပ်ာ္ေနသူ ျဖစ္သည္။

သူရိန္က ျပႆနာတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္၊ ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ကို စိတ္ဝင္စားသည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းထဲက မိန္းမေတြ ေရခ်ိဳးၾကသည္ကို အိမ္အေပၚထပ္မွ ေခ်ာင္းသည္။ အပ်ိဳမေလးေတြထက္ မိန္းမႀကီးေတြက ေရခ်ိဳးလၽွင္ ဆပ္ျပာတိုက္တာ ပြတ္တာ ဘာမွ သိပ္ဂ႐ုမထားၾက၊ လူပ်ိဳေပါက္ေလးေတြ အတြက္ အျမဲရင္ဖိုစရာ ျဖစ္သည္။

အိမ္ေဘးက အိမ္ေထာင္သည္ အမ်ိဳးသမီးႀကီး ေရခ်ိဳးတာ ေခ်ာင္းရင္း နို႔ႀကီးေတြ အလုံးလိုက္ကို ျမင္ရသည့္အခ်ိန္ သူ႔လက္ကလည္း လီးကိုပြတ္ေနရာ လရည္ေတြ လုံျခည္ထဲ ထြက္က်ကုန္သည္။ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ သုတ္လႊတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေလရာ၊ ဒူးေတြေတာင္ ညႊတ္ေခြသြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေကာင္းမွန္းသိ သာအိတစိုစို ဆိုသလို ေခ်ာင္းသည္ ထုသည္။ အရသာ သိသြားေလၿပီ။

ထိုကာလမွာမွ အန္တီခ်ိဳဟု သူကေခၚေသာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းတို႔သားအမိ သူတို႔အိမ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ သုံး-ေလးႏွစ္သား အရြယ္ေလာက္ကတည္းက အိမ္ေထာင္က်ကာ ေယာက္်ားႏွင့္ နယ္ေတြ တနယ္ၿပီးတနယ္ ေျပာင္းေနသျဖင့္ မေတြ႕ရတာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာသည့္ အေဒၚကို ျပန္ေတြ႕ရျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔အေနႏွင့္ အေဒၚလို႔ မျမင္။ အရြယ္ေရာက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ အေနႏွင့္သာ ျမင္မိသည္။

ခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း စေကာကရင္စပ္မို႔ အေနအထိုင္ကလည္း ပြင့္လင္းသည္။ အိမ္ေနရင္းဆို ပူအိုက္လို႔ဆိုၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မဝတ္၊ ဘရာဇီယာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကိုသာ တီရွပ္ေအာက္က ဝတ္သည္။ တခါတရံ ေယာက္်ား ရွပ္အကၤ်ီ စတိုင္အသား ပါးပါး ကို အေပၚက ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးေလာက္ ျဖဳတ္ကာ ၀တ္တတ္သည္။

သူမ ဓါတ္ကူးၿပီး သူရိန႔္အေမ ယဥ္လွိုင္ဝင္းကပင္ ထိုအတိုင္းပင္ အိမ္မွာ ျပဳက်င့္လာခဲ့သည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ ေမြးထားၿပီးေသာ္လည္း ခင္ခ်ိဳဝင္းရဲ့ ရင္သားေတြက သိပ္မႀကီး၊ ခပ္ေဖာင္းေဖာင္း ဆို႐ုံသာ ရွိသည္။ သူရိန႔္အေမက သူမထက္ ပိုထြားသည့္ရင္သားေတြ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ခင္ခ်ိဳဝင္းရဲ့ အိုးက ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းသည္။ ဝိုင္းစက္လုံးႂကြကာ အေနာက္သို႔ ပစ္ေပးထားသလို နည္းနည္းေကာက္သည္။ အတြင္းခံ မဝတ္ထားသည္မို႔ လမ္းေလၽွာက္သြားလၽွင္ တင္သားတစ္လုံးခ်င္း အေပၚတက္ ေအာက္ဆင္း လွုပ္ရွားမွုက ထမိန္အသားကိုပါ ဆြဲကပ္ပါသြားေစသျဖင့္ ၾကည့္ေကာင္းလွေပသည္။

ညဘက္ သူရိန႔္ကို စာသင္ေပးသည့္ အခါမ်ားတြင္လည္း သူရိန္တစ္ေယာက္ စာကို မနည္းအာ႐ုံစိုက္ေနရသည္။ သူ႔အာ႐ုံက သူ႔အန္တီခ်ိဳရဲ့ လည္ဟိုက္မွ ျမင္ေနရသည့္ အသားစိုင္ အကြဲေၾကာင္းဆီသို႔သာ ေရာက္ေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အန္တီခ်ိဳတစ္ေယာက္ သူရိန္ဂြင္းထုလၽွင္ မွန္းသည့္ထဲမွာ အမ်ားဆုံးပါသည့္ မင္းသမီးတလက္ ျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ထိုစဥ္ကတည္းက ျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္ေတာ့လည္း ခင္ခ်ိဳဝင္းတို႔ အိမ္ဝယ္လိုက္သျဖင့္ သူတို႔အိမ္မွ ေျပာင္းသြားၾကသည္။ သူတို႔ႏွင့္ မနီးမေဝးေလးမွာပင္ ဝယ္ျဖစ္သြားသည္။ ႏွစ္ထပ္အိမ္ကေလးျဖစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို က်ဴရွင္ခန္းအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ကာ က်ဴရွင္ဖြင့္ေလသည္။

သူရိန္ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္းတြင္ သူ႔အန္တီခ်ိဳရဲ့ က်ဴရွင္မွာ ဖရီးတက္ရေလသည္။ ထိုအခါလည္း အန္တီခ်ိဳ႕ဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး မွန္းထုေနဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ေနာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္တက္၊ ရည္းစားေတြရ၊ အေပါင္းအသင္းေတြေၾကာင့္ ဖာခ်ဖူး၊ ေနာက္ပိုင္း ရည္းစားေကာင္မေလးေတြက ေခတ္မွီလာၿပီဆိုေတာ့ ေဟာ္တယ္ေခၚ သြားႏွပ္၊ လိုး ဆိုေတာ့ မိန္းမ အေတြ႕အၾကဳံေတြ မ်ားလာခဲ့ၿပီး အန္တီခ်ိဳ႕ကိုပင္ ေမ့ေတ့ေတ့ ျဖစ္လာခဲ့သည္။

သို႔ႏွင့္ တကၠသိုလ္က ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သခၤ်ာဘာသာျဖင့္ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္မို႔ ဘာအလုပ္လုပ္ရမွန္းမသိ ေယာင္ျခာျခာ ျဖစ္ေနတုန္း သူ႔အေဖက အန္တီခ်ိဳ႕ဆီမွာ အကူဆရာလိုသည္ သြားကူေပးလိုက္ပါလား ပိုက္ဆံလည္းရမွာေပါ့ ဆိုသျဖင့္ သူသြားေတာ့ အန္တီခ်ိဳက ဝမ္းသာအားရ လက္ခံႀကိဳဆိုသည္။

သူ႔ကို ၈ တန္း ကေလးေတြအတန္း ကိုင္ခိုင္းၿပီး အန္တီခ်ိဳက ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္းကို ကိုင္သည္။ သူက တခါတေလ ကိုးတန္းကေလးေတြ အတန္းကို အန္တီခ်ိဳ မအားလၽွင္ ဝင္ကိုင္ေပးရသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အန္တီခ်ိဳႏွင့္ အနီးကပ္ ျပန္ေနရေတာ့ ငယ္စဥ္က ပိုးက ျပန္ထလာသည္။ ယခု သူ မိန္းမႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး အေတြ႕အၾကဳံ ရွိလာၿပီးေတာ့ေတာင္မွ အန္တီခ်ိဳက ပိုလို႔ပင္ ဆက္ဆီျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရလို႔ ျဖစ္သည္။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းရဲ့ သမီးျဖစ္သူ စုလဲ့ဝင္းပင္ ယခု တကၠသိုလ္ တတိယႏွစ္ ေရာက္ေနေလၿပီ။ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းတို႔ ႏုခ်က္ကေတာ့ ထိုအရြယ္ သမီးရွိတဲ့ အေမလို႔ပင္ မထင္ရေခ်။ သူရိန႔္ မ်က္စိထဲမွာေတာ့ အရြယ္ေရာက္လာလို႔ ပိုၿပီး ကိတ္လာသည္ဟုပင္ မွတ္ထင္မိသည္။ သူငယ္ငယ္တုန္းက ႀကိဳက္ခဲ့ရသည့္ ဖင္ႀကီးက ယခုအခ်ိန္မွာ ပိုလို႔ေတာင္ စြဲေဆာင္မွု ရွိလာသည္ဟု ထင္မိသည္။ သူ လိုးဖူးခဲ့သည့္ ေဆာ္ေလးေတြက ဖင္လိမ္ကပ္ကေလးေတြ မ်ားေလသည္။ အန္တီခ်ိဳ႕လို အိုးႀကီးမ်ိဳးကို ျဖဳတ္လိုက္ရရင္ေတာ့ဟု ေတြးကာ လူပ်ိဳ‌ေပါက္ကေလးတုန္းကလို ရင္ျပန္ခုန္မိေလသည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ သူ႔စာသင္ခ်ိန္ထက္ေစာၿပီး အန္တီခ်ိဳ႕ အိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ အန္တီခ်ိဳ ဆယ္တန္း ကလပ္စ္တစ္ခုကို သင္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။ သူ ေအးေဆးနားဖို႔ အခ်ိန္ရေသးသည္ႏွင့္ အိမ္ေပၚထပ္ တက္လာခဲ့သည္။ အေပၚထပ္ ဧည့္ခန္းတြင္ အန္တီခ်ိဳ႕ laptop ဖြင့္ရက္သား ေတြ႕ရသည္ႏွင့္ စပ္စု ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီခ်ိဳ႕ facebook account ကို ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔ခ်င္းက facebook friend မဟုတ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အန္တီခ်ိဳကလည္း သူ႔နာမည္အရင္းႏွင့္ အေကာင့္ဖြင့္ထားတာ မဟုတ္။ ဆူးႏွင္းဆီ ဆိုပဲ။ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေပးထားမွန္းေတာ့ မသိ။ ပရိုဖိုင္ပုံကလည္း ႏွင္းဆီပန္းပြင့္ႀကီးပုံ။

သူရိန္ သူ႔ဖုန္းကိုထုတ္ၿပီး ေက်ာက္မီးေသြးဟု သူ႔ကိုယ္သူ ေပးထားသည့္ fake အေကာင့္ႏွင့္ friend request လုပ္လိုက္သည္။ အန္တီခ်ိဳ႕အေကာင့္မွာ request ေပၚလာသည္ႏွင့္ သူက လက္ခံလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေတာ့ကို နဂိုဝင္းဒိုး ျပန္ထားေပးလိုက္သည္။

ပထမေတာ့ သူ႔အေကာင့္ကို အန္တီခ်ိဳမ်ား ျပန္အန္ (un) ေလမလားဟု တထိတ္ထိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သူကလည္း လုံးဝ မလွုပ္ရွားပဲ ၿငိမ္ထားလိုက္သည္။ တစ္လေလာက္ထိ ဆူးႏွင္းဆီႏွင့္ သူ friend ျဖစ္ေနေသးသည္ဆိုတာ ေတြ႕ရေတာ့မွ သူစၿပီး လွုပ္ရွားေတာ့သည္။

ဆူးႏွင္းဆီ တင္သမၽွ ဟင္းခ်က္တာေတြေရာ၊ နိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး၊ ရွယ္တာေတြေရာ၊ ခရီးသြား ဓါတ္ပုံေတြေရာ၊ တင္သမၽွ ပို႔စ္ေတြကို like ေပးေတာ့သည္။ ေနာက္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ဆူးႏွင္းဆီ ပို႔စ္ေတြမွာ မန႔္ေတြ ေပးလာသည္။ သူ႔မန႔္ကို ရီပလိုင္းလုပ္တာႏွင့္ သူက ရီပလိုင္း ျပန္လုပ္ေပးရင္း တျဖည္းျဖည္း ရင္းႏွီးလာခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေျပာစရာရွိသည္ဟုဆိုကာ မက္ေဆ့ဂ်ာမွာ အျပန္အလွန္ ေျပာျဖစ္လာသည္။

ဆူးႏွင္းဆီ ႀကိဳက္တတ္မည့္ အရာေလးေတြကို ဦးစားေပးေျပာ ေဆြးေႏြးေပးေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ပိုရင္းႏွီးလာခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ သူက မႏၲေလးကဟု ပရိုဖိုင္မွာ တင္ထားသျဖင့္ အျပင္မွာ ေတြ႕နိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိဟု ေတြးကာ ပိုရင္းႏွီးလာခဲ့ၾကသည္။

တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အသက္ေမးေတာ့ အန္တီခ်ိဳက သူမအသက္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ၿပီး ေျပာေလသည္။ သူကေတာ့ အမွန္အတိုင္း ေျပာျပလိုက္သည္။ ဒါေတာင္ သူမက သူ႔ထက္ ကိုးႏွစ္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ႀကီးေနေသးသည္။ အဲဒီကေန မမနဲ႔ ေမာင္ေလး ျဖစ္လာၾကသည္။

ခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ စကားေျပာေဖာ္ မရွိလို႔လားမသိ၊ သူရိန္ႏွင့္ မက္ေဆ့ဂ်ာမွာ ေတာ္ေတာ္ကို အခ်ိန္ယူၿပီး စကားေျပာျဖစ္လာၾကသည္။ ညဘက္ဆို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မက္ေဆ့ေဘာက္စ္မွာ စကားေျပာလို႔ မကုန္နိုင္ၾက။ ျပႆနာျဖစ္လာတာက ခင္ခ်ိဳဝင္းက သူရိန႔္ကို မ်က္ႏွာျမင္ဖူးခ်င္သည္ ဆိုၿပီး ဓါတ္ပုံျပခိုင္းသည္။ သူရိန္ ေႁမြေပါက္ၿပီ၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ ဦးေႏွာက္စားေနေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး ေရွာင္မရေတာ့ သူႏွင့္ ေပြေဖာ္ေပြဖက္ တကၠသိုလ္တုန္းက သူငယ္ခ်င္း မန္းေလးသား ေက်ာ္ကိုကိုရဲ့ ေဖ့ဘုတ္က ပုံေတြကိုပဲ ယူၿပီး ျပေပးလိုက္သည္။

ေက်ာ္ကိုကိုက friend only အေနျဖင့္ တင္ထားေသာ ပုံမ်ားမို႔ တျခားမွာ ေတြ႕သြားမွာလည္း ပူစရာမလို၊ အဲဒီေကာင္ကလည္း ဆယ္လီမဟုတ္၊ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ေတာ့ သိစရာ အေၾကာင္းမရွိ။ သူရိန္နဲ႔ကလည္း ရြယ္တူ၊ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ အရပ္အေမာင္းကလည္း တူသည္။ ေနာက္ေတာ့ လည္း တျဖည္းျဖည္းခ်င္းႏွင့္ ရင္းႏွီးလာေတာ့ မသိမသာေလး အထာေပးၾကည့္သည္။ သူရိန္ထင္ထားတာထက္ပင္ ပိုအဆင္ေျပေနသည္။

တခါတေလ ညႀကီးသန္းေခါင္း အိပ္မေပ်ာ္ဘူး ဆိုၿပီး မက္ေဆ့ပို႔သည္။ မမကို လြမ္းလို႔ ဘာညာစသျဖင့္ လုပ္သည္။ ခင္ခ်ိဳဝင္းဘက္ကလည္း ညႇတုတုေလး ေတြ ျပန္ေျပာလာေတာ့ သူရိန္ ပိုးေတြ တအားထလာေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရည္းစားစကား ေျပာပစ္လိုက္သည္။

ခင္ခ်ိဳးဝင္းမွာ အစပိုင္းကေတာ့ မမမွာ ေယာက္်ားရွိတယ္၊ ကေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ ေမာင္ေလး ကိုယ္နဲ႔ရြယ္တူ ရွာပါ၊ ဘာညာနဲ႔ ေျဖာင္းဖ်သည္။ သူ႔ကို block မလုပ္ေသးေတာ့ ေမၽွာ္လင့္ ခ်က္ရွိသည္ဆိုတာ သူရိန္သိသည္။ ဆက္ၿပီး ကပ္ခၽြဲေနလိုက္သည္။ မမကို လက္ေတြ႕မပိုင္ရရင္လည္း ဗာက်ဴရယ္လီး အြန္လိုင္းမွာပဲ အေငြ႕နဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ပါရေစေတာ့၊ အျပင္မွာလည္း ေတြ႕ဖို႔ မႀကိဳးစားပါဘူး ဘာညာႏွင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အြန္လိုင္းခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံလိုက္ေတာ့သည္။

သူရိန္အတြက္က ထီေပါက္သလိုပင္၊ CB မွာ ခ်စ္စကား အႏုအလွေတြ ေျပာေနရင္းက တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ sex ခ်က္ဘက္ေရာက္ေအာင္ ဆြယ္လာခဲ့သည္။ ခင္ခ်ိဳဝင္းကိုလည္း သူမ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်က္လို႔ ရေအာင္၊ sex video တို႔ ဇာတ္လမ္းတို႔ ဖတ္လို႔ရေအာင္ fake account တစ္ခု ဖြင့္ခိုင္းသည္။

အဲဒီမွာ သူမပုံေတြ ဘာမွမတင္နဲ႔၊ သူနဲ႔သာ ခ်က္၊ ေနာက္ၿပီး ဇာတ္လမ္းေတြ ပုံေတြ တင္ေနသည့္ အေကာင့္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။ သူရိန္က သူကိုယ္တိုင္လည္း ဆိုက္တစ္ခုမွာ စာေရးသည္ဆိုေတာ့ ခင္ခ်ိဳဝင္း အံအားသင့္သြားခဲ့သည္။ ခင္ခ်ိဳဝင္း မွာလည္း ယခုမွ သူမ မသိေသးသည့္ နယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ နဂိုကတည္းက ခပ္ထန္ထန္ႏွင့္ သူမ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည့္ ဏွာစာေတြ ပုံေတြ ဗီဒီယိုေတြကို ဖတ္ေနရေတာ့ ပိုၿပီးထန္လာသည္။ သူရိန္ႏွင့္လည္း အေျပာအဆိုေတြ ပြင့္လင္းလာခဲ့သည္။ သူရိန္က ခင္ခ်ိဳဝင္းကို သူ အျပင္မွာေတြ႕ရင္ ဘယ္လို လုပ္ခ်င္တာ ဘယ္လိုကိုင္ခ်င္တာ အစရွိသည္ျဖင့္ ေျပာသလို၊ ခင္ခ်ိဳဝင္းကလည္း ျပန္လည္တုန႔္ျပန္တတ္သည္။ ခင္ခ်ိဳဝင္းက သူ႔လင္ႀကီးက မ်ားေသာအားျဖင့္ တာဝန္က်သည့္ နယ္မွာသာ အေနမ်ားၿပီး ရန္ကုန္ကို တခါတေလမွသာ ျပန္လာတတ္ေၾကာင္း၊ ျပန္လာလၽွင္လည္း အိပ္ယာထဲမွာ ဒီေလာက္အလုပ္မျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပတတ္သည္။

သူရိန္က ခင္ခ်ိဳဝင္းအားမည့္ အခ်ိန္ေလာက္ကို ေစာင့္ၿပီး ခ်က္ေလသည္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မ ေရာက္ရင္ေျပာေနာ္ ေမာင္စာေရးေနလို႔

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မေရ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေရာက္ေနၿပီလား

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: tif;

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: a&mufaeyD

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ခိခိ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေရာက္ေနၿပီ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေမာင္ စာေရးေနတယ္ဆိုလို႔ မေခၚတာ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: tif; က ဘာလဲဆိုတာ ရိုက္ၾကည့္တာ ခိခိ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း ဂိုဂယ္မွာပဲ ေရးေနတာ တိုက္ရိုက္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မ တစ္ခါတည္းဖတ္လို႔ ရတာေပါ့ ခြိ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္းး

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ စာေရးေနရင္ မဘာလုပ္ေပးရမလဲ သိတယ္ မဟုတ္ဘူးလား ခြိ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: 🙂

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: သိတာေပ့ါ လို႔

👦ေက်ာက္မီးေသြး: သိရင္ေျပာ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မွန္မမွန္စစ္မယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ခြိ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ခိခိ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေျပာေလ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေျပာဘူးလား

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ကို႔အေနာက္ကေန ရပ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေမာင္ေရးတာ ဖတ္ေနမွာ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: တိန္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင့္ေက်ာကို မရဲ့ ဘုႏွစ္လုံးက လာေထာက္ေနမွေတာ့ စာေရးလို႔ ဘယ္ရေတာ့မလဲ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ခြိ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင့္အလံတိုင္ႀကီးကလည္း ေထာင္ေနၿပီ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ခိခိ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အိပ္လည္း အိပ္ခ်င္ေနၿပီ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ဟလား

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ ကုလားထိုင္က ထၿပီး မကို ေမာင့္ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္မယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မႏွုတ္ခမ္းေလးကို ေမာင္ ငုံနမ္းမယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမာင့္ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္က မ ရင္ႏွစ္မႊာကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ ဆုပ္ႏွယ္ေနၿပီေနာ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မေရ ေမာင္ အိပ္ခ်င္ေနလို႔ အခ်ိန္သိပ္မရေတာ့ဘူးေနာ္ ခြင့္လြတ္ပါ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္းပါ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ေျပာေတာ့ မက ေခါင္းေလးၿငိမ့္ရွာတယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ခြိ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အဲတာနဲ႔ မရဲ့ကိုယ္ေလးကို တစ္ပတ္လွည့္ၿပီး ကုတင္ေဘးၾကမ္းျပင္မွာ ရပ္ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚ တံေတာင္ေထာက္ ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး:။ ေမာင္က မရဲ့ေနာက္က ရပ္ၿပီး မဝတ္ထားတဲ့ ဂါဝန္ကို ခါးေပၚလွန္တင္လိုက္တယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း… မက အလိုက္သိလိုက္တာ ေအာက္မွာ ဘာမွဝတ္မထားဘူး ခြိ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင့္မွာလည္း ေဘာင္းဘီ မရွိေတာ့ဘူးေလ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မရဲ့ဖင္ႀကီးက သိပ္လွတာပဲ မရယ္၊ ေမာင့္ရဲ့ တန္ဆာႀကီးက မ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကို ထိုးဝင္ၿပီး သူ႔ေခါင္းနဲ႔ မရဲ့ ပိပိႏွုတ္ခမ္းေလးကို လႊဆြဲသလို ပြတ္ေနၿပီ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မ ပိပိေလးက စိုစြတ္လာတဲ့ အရည္ၾကည္ေတြက ေမာင့္ေကာင္ႀကီး ေခါင္းေပၚမွာစိုလာခဲ့ၿပီေလ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္က ဒူးေလး နည္းနည္းညြတ္လိုက္တာနဲ႔ ေမာင့္ေကာင္ႀကီးက ၄၅ ဒီဂရီေထာင္သြားေတာ့ မရဲ့အဖုတ္ဝနဲ႔ တန္းေနတာေပါ့၊

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ဝင္ေနၾက တြင္းဆိုေတာ့ ေမာင့္ေကာင္ႀကီးက သိေနၿပီေလ၊

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: 🙂

👦ေက်ာက္မီးေသြး: တအိအိနဲ႔ တိုးဝင္သြားေတာ့တာေပါ့

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မကလည္း ေမာင္သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ အိုးႀကီးကို ေကာ့ေပးၿပီး ေမာင့္ေကာင္ႀကီး တြင္းဝင္ေျဖာင့္ေအာင္ လုပ္ေပးတယ္ေလ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အား.. ေစးေနတာပဲ မရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင့္ရဲ့ ထိပ္ဖ်ားကေန အရင္းထိကို ေကာင္းတာပါလားကြယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္းေပ့ါ မလည္း ေကာင္းေနတာပါ ေမာင္ရယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မရဲ့ ႏူးညံ့လွတဲ့ အတြင္းသားေတြက ေမာင့္ေကာင္ႀကီး တစ္ေခ်ာင္းလုံးကို ကတၱီပါလက္အိပ္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားသလိုပါလားကြယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မရဲ့ တင္ပါးဆုံႀကီးေတြက ေမာင့္ေပါင္ၿခံကို အိကနဲ လာဖိမိတယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ ျပန္ဆြဲထုတ္တယ္၊

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ျပန္ဖိခ်တယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ စၿပီး ေျဖးေျဖးခ်င္းေဆာင့္ေနမိၿပီ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: နည္းနည္းၾကမ္းမယ္ေနာ္ မ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ အရမ္းကို ေဆာင့္ေနၿပီ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မရဲ့ခါးကိုကိုင္ၿပီး ေမာင့္ခါးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီး ပစ္ပစ္ေဆာင့္တာ တဖတ္ဖတ္နဲ႔ေပါ့၊

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မကလည္း ဖင္ႀကီးေကာ့ေကာ့ေပးတယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆုံၾကတဲ့အခါ တဖန္းဖန္းနဲ႔ ျမည္ေနေတာ့တာေပါ့

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္က ေဆာင့္ေနရင္းနဲ႔ မရဲ့ အေနာက္ျပတင္းေပါက္ေလးကို လက္မနဲ႔ ထိုးထိုးေပးတယ္ေလ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ခိ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ခိခိ မေၾကာက္တယ္၊ မတစ္ခါမွ အေနာက္ဖက္ကို ဟိုဟာ မျပဳဖူးဘူး

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မက အင္းအင္းနဲ႔ ညီးတယ္ ေကာင္းတာလား နာတာလား မရယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေမာင္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ မရဲ့ နို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကိုပါဆြဲၿပီး ေဆာင့္ေနမိၿပီ၊

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အား ဖတ္… ဖတ္ဖတ္ဖတ္ဖတ္… ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္.. ဖတ္ဖတ္… ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ဖတ္ ဖတ္ဖတ္ဖတ္… ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ ၿပီးခါနီးၿပီ မေရ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: မေရာဘဲ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ဖန္းကနဲ ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်ီ ေဆာင့္ၿပီးတာနဲ႔ မရဲ့ အတြင္းထဲမွာ ေမာင့္ ေရတံခြန္ကို တာလြတ္လိုက္ေတာ့တယ္၊ ျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ေပါ့

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေကာင္းတယ္ ေမာင္ရယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မလည္း ကုတင္ေပၚ ေမွာက္ရက္က်၊ ေမာင္ကလည္း အေပၚကေနထပ္ရက္က်

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မ ဂုတ္ေလးကို ေမာင္ နမ္းလိုက္တယ္၊ ေမာင့္လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကေတာ့ မရဲ့ နို႔ႀကီးေတြကို အုပ္ကိုင္ထားဆဲပဲေပါ့

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မကို သိပ္ခ်စ္တယ္ကြာ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: မလည္း ေမာင့္ကို ခ်စ္ပါတယ္

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္အိပ္ရေတာ့မယ္ေနာ္ မလည္းအိပ္ေတာ့ေနာ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္းပါ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေက်းဇူး

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အာဝါး

👦ေက်ာက္မီးေသြး: တကယ္အိပ္ေတာ့မယ္ေနာ္၊ မနဲ႔ အိမ္မက္ထဲမွာ ဆက္ေတြ႕မယ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ဟုတ္

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: တာ့တာ

နည္းနည္း လနဲ႔ခ်ီၾကာလာေတာ့ ခင္ခ်ိဳဝင္းကစၿပီး အျပင္မွာ ေတြ႕ၾကရေအာင္ဟု ေျပာလာခဲ့သည္။ သူရိန္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ မနဲ႔ ခ်က္ေနတဲ့ ေက်ာက္မီးေသြးက ကၽြန္ေတာ္ သူရိန္ပါဟု ေျပာလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္သြားနိုင္မလဲ စဥ္းစားသည္။ သူ ဘယ္လိုမွ မလုပ္ရဲ။ အေဖ့ကို သြားတိုင္လိုက္ပါက ျပႆနာေတြ အလုံးလိုက္အခဲလိုက္ တက္မည္။

တကယ္က ခင္ခ်ိဳဝင္းမွာ ဆူးႏွင္းဆီ အေနႏွင့္ ခ်က္ေနလို႔သာ နန႔္သလို ျဖစ္ေနတာ။ အျပင္မွာၾကေတာ့ မ်က္ႏွာတည္သည္။ သူရိန္အဖို႔ ငယ္ေၾကာက္လည္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး သူရိန္က မႏၲေလးကလို႔ ေျပာထားေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေရွာင္လို႔တိမ္းလို႔ ရေနေသးသည္။

အြန္လိုင္းမွာ ခ်က္တာေတြက ပိုၿပီး ၾကမ္းလာသလို သူရိန္တစ္ေယာက္ အျပင္မွာလည္း ခင္ခ်ိဳဝင္းဖင္ႀကီးကို ၾကည့္ရင္း တျခားေဆာ္ေတြအေပၚ စိတ္မလာေတာ့။ သူ႔အန္တီခ်ိဳကိုသာ မွန္းၿပီး ထုေနမိေတာ့သည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ကိုကို သူ႔ဆီ ေရာက္လာခဲ့သည္။ နိုင္ငံျခား အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့မလို႔ ဆိုပဲ။ ရန္ကုန္မွာ အဆက္အသြယ္နဲ႔ ပတ္စ္ပို႔စ္ကိစၥေတြ လုပ္ေနတာမို႔ အခ်ိန္အားတိုင္း သူရိန္ႏွင့္ ဘီယာေသာက္ဖို႔ လာလာခ်ိန္းေနသည္။

တစ္ည ေက်ာ္ကိုကိုႏွင့္ သူရိန္တို႔ ဘီယာေသာက္ၾကရင္း အရွိန္ရလာေတာ့ သူရိန္တစ္ေယာက္ သူ႔အႀကံအစည္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေက်ာ္ကိုကို ကို ေသြးတိုးစမ္းေလသည္။

“ေဟ့ေကာင္ သားရီး။ ငါ အခု ေဆာ္ႀကီး တစ္ေပြနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ၾကဴေနတယ္ကြ”

“ေဟ့ေကာင္ရ တယ္မိုက္ပါလား ခြိး….. ငါေတာ့ အဲ့လိုမ်ိဳး မၾကဳံဘူးေသးဘူးကြာ”

“အင္း အဲဒီေဆာ္ႀကီးပုံ ငါျပမယ္ ဒီမွာၾကည့္”

ဟု ေျပာကာ ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ပုံမ်ားကို သူ႔ဖုန္းမွ ျပလိုက္ေလသည္။

“ဟာ အမိုက္စားႀကီးပါလားကြ။ မင္းေျပာလို႔သာပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ အေမလို႔ေတာင္ မထင္ရဘူး”

“အင္း ကေလးကမွ ငယ္ငယ္ေလး မဟုတ္ဘူး။ အခု တကၠသိုလ္ တတိယႏွစ္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ”

“ေဟ တကယ္လား၊ ခြိ၊ ငါက အသက္သုံးဆယ္ေလာက္ အမ်ားဆုံး ထင္ထားတာ၊ အဟီး မ်က္ႏွာကလည္း ဆက္ဆီကြာ၊ ေမးေစ့က မွည့္လည္းက လည္း ေတာ္ေတာ္ ဆြဲေဆာင္မွုရွိတာပဲကြ၊ မင္း ေဆာ္ၿပီးၿပီလား”

“ဟားဟား အြန္လိုင္းေပၚမွာေတာ့ ေဆာ္ၿပီးၿပီကြ၊ အေပါက္စုံကို ေဆာ္ၿပီးၿပီ”

“အင္း အျပင္မွာ မခ်ိန္းေသးဘူးလား”

“အဲဒါ နည္းနည္းေလး ျပႆနာရွိလို႔ကြ အဟီး၊ အဲဒါ မင္းနဲ႔ တိုင္ပင္ခ်င္လို႔”

“အင္း‌ ေျပာစမ္းပါဦး ဒါမ်ိဳးဆို ငါက ဝါသနာ ယမေသးဘူး ဆိုတာ မင္းလည္းသိပါတယ္”

“အင္း အဲဒီေဆာ္ႀကီးက အျပင္မွာလည္း ငါနဲ႔သိတဲ့သူ ျဖစ္ေနတယ္ကြ၊ ငါ့ကိုေတာ့ သူက မသိဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ငါက ဦးေႏွာက္စားေနတာ”

“ဟင္ ဒါဆို သူက မင္း ဘယ္လိုပုံဆိုတာေတာင္ မသိေသးဘူးေပါ့”

“အဟီး စိတ္မရွိနဲ႔ သားရီး။ အဲဒီကိစၥ အဲဒါေၾကာင့္ မင္းနဲ႔ တိုင္ပင္တာ၊ သူက ငါ့ကို ဓာတ္ပုံျပခိုင္းေတာ့ ငါ့ဓါတ္ပုံကလည္း မျပရဲ၊ ႀကံရာမရတာနဲ႔ မင္းေဖ့ဘုတ္ထဲက ပုံေတြယူၿပီး ငါ့ပုံဆိုၿပီး ျပလိုက္မိတယ္”

“ေဟ”

“ေအး မင္းကို ငါ အခုမွ အသိေပးတာ ေဆာရီးပါကြာ၊ ငါလည္း ႀကံရာမရလို႔ပါ”

“မင္းကလည္းကြာ မင္းတို႔ခ်င္း ဒီေလာက္ထိ ဆက္ခ္ခ်က္ေနၿပီပဲ။ မင္းက မေရ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးရင္လည္း ခံရမွာပဲ။ ကၽြန္ေတာ္က မ သိတဲ့ သူရိန္ပါလို႔ ေျပာခ်လိုက္ေပါ့ကြ။ သူလည္း ဒီေလာက္ကၽြံေနၿပီပဲ။ စိတ္ေကာက္လည္း ခဏေပါ့”

“ေအး မင္းေျပာေတာ့လည္း လြယ္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့အေျခအေနက ဒီေလာက္မလြယ္လို႔ေပါ့ကြာ”

“ဟာ မင္းကလည္း ငါေျပာရဲတယ္ မင္းဖြင့္ေျပာလိုက္လည္း သူ စိတ္ဆိုးခဏပါ။ မင္းတို႔ အေျခအေနက ဒီေလာက္ေရာက္ေနမွေတာ့ ဘာမွမျဖစ္နိုင္ပါဘူး”

သူရိန္အေနႏွင့္ ေက်ာ္ကိုကို႔ကို အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာမွ ျဖစ္ေတာ့မည္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း

“ကဲကြာ သားရီး။ မင္းက ငါ့သူငယ္ခ်င္း အရင္းဆိုေတာ့ အမွန္အတိုင္းပဲ ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္၊ အဲဒီ ေဆာ္ႀကီးက ငါ့ရဲ့ေဒၚေလး အရင္းႀကီးကြ”

“ေဟ ေသေရာ၊ မင္းဟာက ဟဲဗီးႀကီးပါလားကြ”

“အဲဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ကြ”

“အင္း အဲ့လိုၾကေတာ့လည္း ခက္ေရာ။ ငါ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး။ မင္းဟာႀကီးကလည္း ကၽြတ္ဆင္ႀကီးကြာ”

” ေအး ငါက မင္းကို အကူအညီေတာင္းမလို႔။ အခုေတာ့ မင္း လိပ္ပတ္လည္သြားၿပီမလား”

“အင္း ေျပာပါဦး”

“မင္းပဲ ငါ့အေနနဲ႔ ေဆာ္ႀကီးကို သြားေတြ႕ၿပီး ျဖဳတ္လိုက္ကြာ”

“ေဟ တကယ္လား ခြိ၊ ေဆာ္ႀကီးက ဆက္ဆီႀကီးေနာ္ ခိခိ”

“အင္း မင္းသြားေတြ႕ ျဖဳတ္ၿပီးေတာ့မွ ငါနဲ႔ျဖစ္ေအာင္ ႀကံေပး”

“အင္ ဘယ္လိုႀကံရမွာလဲ”

“အဲဒါ ငါ မင္းကို တဆင့္ခ်င္း ေျပာျပမယ္ကြာ၊ ငါ အခု အြန္လိုင္းမွာ ေအာစာေရးေနတဲ့ ကိုထူးျခား ဆီက အႀကံညဏ္တစ္ခု ရထားတယ္၊ သူ႔ကိုလည္း ငါ့အေျခအေနေတြ ေျပာျပထားလို႔၊ သူက ျဖစ္နိုင္ေခ်ေတြ ခ်ျပထားတာ၊ တစ္ခုကေတာ့ မင္းကို အရင္ေပးစားလိုက္ဖို႔ပဲ”

“အင္း အိုေက၊ ငါက စားၿပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမလဲ၊”

” မီးစင္ၾကည့္ကမယ္ကြာ၊ အဓိကကေတာ့ အင္းစက္ သေဘာတရားေတြ၊ အေဒၚနဲ႔ တူဆိုတာ မဆန္းဘူး ဆိုတာေတြ၊ ငါက သူ႔အေပၚ ဖီးလ္ျဖစ္ေနတာေတြကို မင္းကတဆင့္ သူ႔ကို က်ဴံးသြင္းေပးရမယ္”

“ေအး ငါက ေဆာ္ႀကီးကိုလည္း ဝါးရဦးမယ္ဆိုေတာ့ မင္းခိုင္းတဲ့ဟာေတြေလာက္ေတာ့ လုပ္ေပးနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငါ့အေျခအေနက ဘာမွန္းမသိေသးဘူးေနာ္။ အိုဗာဆီး ထြက္ဖို႔က ျမန္ခ်င္လည္း ျမန္မယ္၊ ၾကာခ်င္လည္း ၾကာမယ္။ ေတာ္ၾကာ ဘာမွ ေတာင္ မစည္း႐ုံးရေသးဘူး နိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ ဂြင္တည့္သြားရင္ မင္း ဘာမွမရဘူး ျဖစ္သြားမယ္”

“အဲဒါကေတာ့ ကံေပါ့ကြာ ဘယ္တတ္နိုင္မွာလဲ”

“အိုေကေလ ဒါဆိုလည္း ဘယ္ေတာ့စရမလဲ။ အဟီး ေတြးရင္းနဲ႔ လီးေတာင္ေတာင္လာၿပီ ခိခိ၊ ေဆာရီးေနာ္ မင္းေဒၚေလးဆိုေတာ့ ခိခိ”

“အို ငါကိုယ္တိုင္ကကို လိုးခ်င္ေနတာပါဆို အဟီး”

“ကဲ ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲေျပာ”

“အင္း မင္းကို ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်က္ထားတာေတြ ငါတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ဘာေတြေျပာၾကသလဲ ဆိုတာေတြ မင္းသိရေအာင္ ငါ့အေကာင့္ ပတ္စ္ဝပ္ကို ေပးထားမယ္။ မင္းကေတာ့ သူ႔ကို တိုက္ရိုက္ မဆက္သြယ္နဲ႔ေနာ္။ စာအေရးအသား မတူတာနဲ႔ သူ သံသယဝင္သြားမယ္”

“အင္းပါ”

“ေနာက္ေတာ့ ငါ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုၿပီး သူ႔ကို ခ်ိန္းလိုက္မယ္၊ မင္းအဲဒီမွာ သူနဲ႔ဆုံၿပီး ဖုတ္လိုက္ ေပါ့”

“ခိခိ ေကာင္းပါ့ဗ်ား ”

“အင္း ငါ့ကို သူ႔ကိုဖုတ္တဲ့ဟာေတြ မင္းဖုန္းနဲ႔ ဗီဒီယို ခိုးရိုက္လာျပ။ ဗီဒီယို မရိုက္နိုင္လည္း ကုတင္ေဘး ဖုန္းခ်ၿပီး အသံဖမ္းလာခဲ့ ဟုတ္ၿပီလား”

“အင္း လုပ္ေပးမယ္”

အဲ့လို အဲ့လိုနဲ႔ အန္တီခ်ိဳနဲ႔ ေက်ာ္ကိုကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ိတ္ေပးလိုက္တယ္။ အန္တီခ်ိဳကို ခ်ိန္းလို႔ရရင္ သူပါေခ်ာင္းလို႔ရတဲ့ ေနရာကိုခ်ိန္းဖို႔ ျပင္ထားေသာ္လည္း အန္တီခ်ိဳက အစီအစဥ္ကို တမ်ိဳး ေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔ သူရိန္တစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းဖို႔ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါ။

ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အန္တီခ်ိဳက သူမ ေက်ာ္ကိုကိုနဲ႔ သြားေတြ႕မယ့္ အခ်ိန္မွာ ရွိေနတဲ့ က်ဴရွင္အတန္းကို သူရိန႔္ကို အစားထိုးသင္ေပးဖို႔ တာဝန္ေပးလိုက္လို႔ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဇာတ္လမ္းအစမွာ ေရးခဲ့သလို သူရိန႔္စိတ္ေတြက ေက်ာ္ကိုကိုနဲ႔ အန္တီခ်ိဳတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခ်ိန္းထားတဲ့ ေဟာ္တယ္ဆီ ေရာက္ေနတာမို႔ ဘယ္လိုမွ စာသင္တဲ့မုကို သြင္းလို႔မရ ျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

သူရိန္တစ္ေယာက္ စာသင္ၿပီးေတာ့ လူကလည္း ၿငီးစီစီ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အန္တီခ်ိဳကလည္း ျပန္မလာေသးဆိုေတာ့ သူ႔ညီမဝမ္းကြဲ စုလဲ့ဝင္းကိုလည္း တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမွာမို႔ အိမ္ေစာင့္ရင္း အိမ္ေပၚ ထပ္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေလးမွာ နားေနရင္း တီဗီၾကည့္ေနမိသည္။

“ေမေမကလည္း ဒီေလာက္မိုးခ်ဴပ္ထိေအာင္ ဘယ္သြားေနလဲ မသိပါဘူး”

ၿငီးတြားရင္း ေျပာလိုက္ေသာ ညီမဝမ္းကြဲေလးအား လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္းက

“အင္း သူ အေဝးကလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆုံမယ္လို႔ ေျပာတာပဲ။ အခုေလာက္ဆို ျပန္လာေနေလာက္ပါၿပီ”

“အင္း ေမေမ တစ္ခါမွ အဲ့လိုမသြားဖူးပါဘူး”

ၿငီးတြားတြားေလး ေျပာလိုက္ရင္းက ေနာက္ေဖးဘက္ ထဝင္သြားေသာ ညီမေလးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမတူ ဖင္လုံးေလး တစ္လုံးခ်င္း လွုပ္လို႔သြားတာ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူမအေမ အန္တီခ်ိဳေလာက္ေတာ့ မႀကီးေပမဲ့ ဆယ့္ကိုးႏွစ္သမီး ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အလုံးအထည္ေတာ့ ထြက္ေနပါၿပီ။

ေက်ာ္ကိုကို ႏွင့္ အန္တီခ်ိဳတို႔ အေျခအေနဘယ္လိုလဲဆိုတာကို ေတြးရင္း လီးေတာင္ေနေသာ သူရိန္အတြက္ကေတာ့ အခု ျမင္လိုက္ရတဲ့ ဖင္လုံးေလးကို စိတ္ထဲမွာ လွန္ၿပီး လိုးထည့္မိေနတာကေတာ့ ပိုမထူးျခားသြားေတာ့ပါ။

“တင္ -တင္–ေတာင္-ေတာင္”

႐ုတ္တရက္ သူ႔ဖုန္းမွ အသံျမည္လာလို႔ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ကိုကိုဆီမွ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ညီမ အေနာက္ေဖးမွာ ေရခ်ိဳးေနသည္ဆိုေတာ့ သူ ဖုန္းကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႔ရၿပီမို႔၊ စိတ္လွုပ္ရွားစြာျဖင့္

“ေဟ့ေကာင္ သားရီး အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ”

“ဟား အေျခအေနကေတာ့ ေကာင္းသလားမေမးနဲ႔ကြာ။ မ ကေတာ့ ထန္သလား မေမးနဲ႔ေဟ့”

သူရိန႔္လီးႀကီးမွာ တဆတ္ဆန္ တုန္သြားသည္။

“ဟုတ္လား မင္းတို႔ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေတာင္ ဆြဲလိုက္ၾကလဲ”

“ဟာ မွတ္ေတာင္မမွတ္မိဘူး ခိခိ။ ငါလည္းၿပိဳင္း သူလည္းၿပိဳင္းပဲ၊ ခြိ၊ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း ကေလးတစ္ေယာက္အေမလို႔ မထင္ရဘူး ေစးေနတာပဲ။ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ဆက္ဆီဆိုေတာ့ ငါ့လီးက အေတာင္ကို မက်ဘူး ခိခိ…။ ေဆာရီးကြာ တူေလး”

“ေအးပါ ေခြးမသား ၊ အခုဘယ္မွာလဲ သူက”

“ငါ ဂရပ္ဖငွားၿပီး တင္ေပးလိုက္ၿပီ။ ေနာက္မွ ေအးေဆး ေျပာေတာ့မယ္။ ငါလည္း ၿပိဳင္းေနၿပီ။ အိမ္ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္။ မနက္ျဖန္ ဆုံမယ္ေလ”

“မင္း ပုံေတြ ရိုက္ျဖစ္လား”

“ရိုက္ျဖစ္တယ္၊ ေပၚတင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ခိုးရိုက္ထားတာ။ အခု ပို႔လိုက္မယ္”

ေက်ာ္ကိုကိုက ဓါတ္ပုံသုံးပုံ ပို႔ေပးလိုက္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီေျမာက္ လိုးၿပီးလို႔ ေမာၿပီး ေမွာက္အိပ္ေနလည္းမသိ။ အန္တီခ်ိဳ နိကပ္ႀကီးနဲ႔ ကုတင္ေပၚ မွာ ေမွာက္ရက္ႀကီး၊ ဖင္ႀကီးက လုံးႂကြေနတာပဲ။ ေနာက္တစ္ပုံကလည္း ေဘးတေစာင္း အိပ္ေနတာကို အေနာက္ကေန ရိုက္ထားတာ၊ အဲ့လိုမ်ိဳးႀကီးပဲ အေနာက္က ေနရိုက္ထားသည္။ သူရိန႔္အတြက္က ေတာ့ လီးေတာင္ေနတာ ေဘာေတာင္ ေအာင့္ခ်င္ေနၿပီ။

အိမ္ေရွ႕မွာ ကားရပ္သံၾကားရသျဖင့္ ျပတင္းေပါက္က ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ကားေပၚကဆင္းလာေသာ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ေတြ႕ရသည္။ သူရိန္ အိမ္ေအာက္ထပ္ဆင္းၿပီး တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္သည္။

“ေဟာ အန္တီခ်ိဳ ျပန္လာၿပီလား”

“ဟယ္ သူရိန္ သားရွိေနေသးတာလား”

“ဟုတ္တယ္ အန္တီခ်ိဳ။ ညီမေလး တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနလို႔ ခဏေစာင့္ေပးေနတာ။ အန္တီခ်ိဳ အဆင္ေျပရဲ့လား”

“ဟဲ့ ဘာေျပရမွာလဲ”

“ေအာ္ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ သြားေတြ႕တာကို ေျပာတာပါ၊ ”

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း အိုးမလုံ အုံပြင့္ႏွင့္ မ်က္ႏွာအမူအယာ ပ်က္သြားသည္ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ သူရိန္ တစ္ေယာက္ ႏွုတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။ အိမ္အျပန္လမ္းေပၚ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္ကိုကိုကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္။

“ေဟ့ေကာင္ ငါ့ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာျပဦး။ ညၾကေတာ့ မက္ေဆ့ေတြလာရင္ ေစာက္တလြဲေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္”

“ေအးပါကြာ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မက္ေဆ့လာရင္ ငါလည္း ၾကည့္ေနမွာပါ၊ တစ္ခုခုဆို ငါ မင္းကို မက္ေဆ့ပို႔ေပးလိုက္မယ္”

သူရိန္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး ေရမခ်ိဳးခင္ အျပင္မွ ႏြမ္းနယ္ေသာ မ်က္ႏွာကေလးႏွင့္ ျပန္လာသည့္ အန္တီခ်ိဳ႕ မ်က္နာေလးကို ျမင္ေယာင္ၿပီး ဂြင္းတစ္ခ်ီထုကာ ေရခ်ိဳးလိုက္ေလသည္။

ညဘက္ အိပ္ယာထဲေရာက္ေတာ့လည္း ေက်ာ္ကိုကို ပို႔ထားေသာ ဓါတ္ပုံေတြကို ျပန္ၾကည့္ရင္း လီးက ေတာင္လာျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မက္ေဆ့က ေတာင္ကနဲ ဝင္လာေလသည္။ ဆူးႏွင္းဆီ ဆီမွ ျဖစ္သည္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေမာင္ရယ္ မအရမ္းႏွုံးေနၿပီ၊ အိပ္လည္း တအားအိပ္ခ်င္ေနၿပီ…

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း အိပ္ေပါ့ မရယ္၊ ေမာင္လည္း အတူတူပါပဲ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေမာင္က သိပ္ၾကမ္းတာပဲကြာ၊ ဟင့္၊ ပထမဆုံး ေတြ႕တာနဲ႔ကို တအားပဲ မနိုင္ဘူး ဟြန႔္၊ လူပ်ိဳသာဆိုတယ္ ယုံနိုင္စရာေတာင္ မရွိဘူး။

သူရိန႔္လီးက တင္းကနဲ ျဖစ္လာသည္။ လက္တစ္ဖက္က လီးကို အလိုလို သြားဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ လီးက နဂိုကတည္းက ေတာင္ေနတာ ပုဆိုးနဲ႔ ပြတ္ေနေတာ့ ဒစ္ဖူးကေတာင္ ပြန္းခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ပုဆိုးကို ခါးပုံစမွ ျဖည္ခ်လိုက္သည္။ ဘယ္ဘက္လက္ျဖင့္ လီးတန္ကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ဖြဖြေလး ပြတ္ရင္းက ညာလက္မတစ္ဖက္ထဲျဖင့္ မက္ေဆ့ကိုရေအာင္ ႀကိဳးစားရိုက္ၾကည့္သည္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မက သိပ္လွ သိပ္ဆက္ဆီ ျဖစ္လြန္းလို႔ပါ မရယ္၊ ေမာင္ တကယ္ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိပါဘူး။ အခု မ အသံေလး ၾကားရတာနဲ႔ကို ေမာင့္ေကာင္ႀကီးက ေထာင္ေနၿပီ မရယ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း ေတာ္ၿပီေမာင္ရယ္၊ မနက္ျဖန္အလုပ္ေတြ ရွိေသးတယ္။ မ အိပ္မွရေတာ့မယ္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္းပါ..မ…မ…။

“သား မနက္ျဖန္.. မနက္…. ဟင္.. အာ… ေဆာရီး..”

“ဟိုက္”

ေသၿပီ။ သူရိန႔္မ်က္ႏွာ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြား႐ုံမက ႏွလုံးခုန္ပါ ရပ္မလို ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ လူက အန္တီခ်ိဳ႕ကိစၥ မြန္ေနေတာ့ တံခါးကို ဂလန႔္ထိုးမိမွန္း မထိုးမိမွန္း သတိမရေတာ့။

မာေတာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို အားရပါးရထုရင္း ဖုန္းေပၚမွာ အန္တီခ်ိဳႏွင့္ မက္ေဆ့ကို ၾကည့္ေနခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ အခန္းတံခါးပြင့္ၿပီး သူ႔အေမေဒၚယဥ္လွိုင္ဝင္း ေျပာစရာရွိလို႔ ဝင္လာတာႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးေတာ့သည္။ ေဒၚယဥ္လွိုင္ဝင္း မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးသြားၿပီး မ်က္ႏွာလည္း နီျမန္းသြားကာ ေျပာေနသည့္စကား ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ၊ အခန္းထဲမွ ကမန္းကတမ္း ျပန္ထြက္သြားေတာ့သည္။

သူရိန္ ဖုန္းကို အိပ္ယာေပၚ ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ဆြဲမကာ ခါးမွာ ပတ္ဝတ္လိုက္သည္။ ကုတင္ေစာင္းမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ရင္းက ေခါင္းကုတ္မိလိုက္သည္။ ေသာက္ျပႆနာပဲ၊ အေမက ေျပာစရာ အထူးအေထြ မရွိပဲႏွင့္ သူ႔အခန္းထဲကို အဲလိုမ်ိဳး ႐ုတ္တရက္ ဝင္မလာတတ္။ အခုလည္း တစ္ခုခု ေျပာစရာရွိတာ၊ သူက အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနသျဖင့္ သူႏွင့္ မဆုံျဖစ္။ သူကလည္း ညဘက္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္၊ ဂြင္းထု၊ ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစားပြဲေပၚေတြ႕တာ ေကာက္စားၿပီး ကိုယ့္အေဖအေမ ဘာလုပ္ေနမွန္း သတိမထားမိပဲ အန္တီခ်ိဳႏွင့္ မြန္ဖို႔ အခန္းထဲ အျမန္ေျပးဝင္မိခဲ့တာေလ။

သားေယာက္်ားေလးမို႔ ဂြင္းထုတာကေတာ့ မဆန္း။ သို႔ေပမဲ့ ပက္ပင္းႀကီး ေတြ႕သြားတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ မ်က္ႏွာပူစရာႀကီး ျဖစ္သည္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔အေမ စကားမဆုံးလိုက္ေတာ့ ဘာအေရးတႀကီး ေျပာခ်င္မွန္း သူမသိလိုက္ရ။ ေနာက္ၿပီး အခုမွ သတိထားမိသည္။ ျပန္လာတုန္းက အေဖ့ကို မေတြ႕ရ။ ခါတိုင္းဆို ေရာက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ တီဗီၾကည့္ေနတတ္သည္ မဟုတ္လား။

သူရိန္ မတတ္နိုင္ေတာ့ ေရွ႕မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားၿပီး ဘာေျပာခ်င္သလဲ သြားေမးရေတာ့မည္။ သူ႔မိဘ ေတြရဲ့ အိပ္ခန္းအျပင္ေရာက္ေတာ့ တံခါးကို ေခါက္ၾကည့္လိုက္သည္။ အထဲက သူ႔အေမအသံ ၾကားရသည္။

“ဘယ္သူလဲ”

“သားပါ၊ ခုဏက ေမေမ ဘာေျပာမလို႔လဲလို႔ အေရးႀကီးကိစၥလား”

သူရိန္က သူ႔အသံကို ပုံမွန္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းၿပီး ခုဏက ဘာမွမျဖစ္သလိုမ်ိဳးႏွင့္ လွမ္းေမးလိုက္သည္။ တံခါးေတာ့ တြန္းမဖြင့္ရဲ။ အထဲမွ သူ႔အေမ အသံက ခပ္အုပ္အုပ္ေပၚလာသည္။

“အင္း သားအေဖ မနက္ျဖန္အေစာႀကီး အလုပ္ကိစၥ ခရီးထြက္ရမယ္။ အခုလည္း အလုပ္မွာ အေရးႀကီးလို႔ ေနာက္က်ေနတာ။ ေမေမ အခု အဝတ္အစားေတြ ထည့္ေပးေနတယ္။ သား အဲဒါ မနက္ၾကရင္ အေစာႀကီး ေဖေဖ့ကို ကားဂိတ္လိုက္ပို႔ေပးလို႔ ေျပာမလို႔”

“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ။ အေဝးေျပး ကားဂိတ္လား၊ ဘယ္အခ်ိန္လဲ”

“အင္း ကားက မနက္ ၅ နာရီခြဲထြက္မွာ ဆိုေတာ့ ၄ နာရီေလာက္ အိမ္က ထြက္ရမယ္ထင္တယ္”

“ဟုတ္ မနက္ ကၽြန္ေတာ္ နိုးစက္နဲ႔ ထလိုက္မယ္၊ မနိုးရင္လည္း တံခါးလာေခါက္လိုက္ေလ”

“ေအးေအး”

ဆိုေတာ့မွ သူရိန္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္အခန္းကို ျပန္လာခဲ့ေတာ့သည္။

……………………………………………

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ အေဖ့ကို အေဝးေျပးကားဂိတ္လိုက္ပို႔ၿပီး အိမ္ျပန္လာၿပီး အိပ္လိုက္တာ ေန႔လည္ၾကမွ နိုးေလသည္။ ပုံမွန္ဆို မနက္စာ စား၊ ေနလည္စာ ထမင္းစားဖို႔ လာလာေခၚေလ့ရွိ့သည့္ အေမလည္း သူ႔ကို လာမေခၚ၊ သူကိုယ္တိုင္လည္း အခုေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမွာ လန႔္ေန၊ ရွက္ေနခဲ့သည္။

အခန္းထဲမွာပဲ ကုတင္ေပၚ ႏွပ္ေနရင္းႏွင့္ သူ႔အေမ အျပင္ထြက္သြားသံ၊ အိမ္ေရွ႕ တံခါးမႀကီး ျပန္ပိတ္ ေလာ့က်သြားသံၾကားမွ ကမန္းကတန္းထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ကာ၊ အိမ္ျပင္ဘက္ ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ လမ္းမေပၚေရာက္မွ ေက်ာ္ကိုကို႔ဆီ ဖုန္းဆက္ေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာ ပြဲစားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်ိန္းထားသည္၊ အဲဒီကို လာခဲ့လိုက္ ဆိုသျဖင့္ လိုက္သြားလိုက္သည္။

ႏွစ္ေယာက္ထဲ လဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ခုမွာ ဆုံေတာ့မွ သူ အန္တီခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဘယ္လိုလိုးၾကသည္ ဆိုသည္ကို ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ အေသးစိတ္ ေျပာျပသည္။ သူရိန္ မွာ လီးတအားေတာင္လာရျပန္သည္။

“လီးမွပဲကြာ။ ငါက ပ်ိဳးထားလိုက္ရတာ လေပါင္းမ်ားစြာ။ အခုေတာ့ ေခြးမသားက ေကာင္းစားေနလိုက္တာ”

“ဟားဟား ဘုန္းနဲ႔ ကံနဲ႔ ေကာင္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲေလကြာ ခိခိ။ မနာလို မျဖစ္ပါနဲ႔ကြာ ခိခိ”

“ေဟ့ေကာင္ သူရိန္။ ဒါနဲ႔ မင္းအန္တီခ်ိဳက သူ႔အိမ္ကို ေခၚေနတယ္ကြ။ ေဟာ္တယ္ကို မသြားခ်င္ဘူးတဲ့ သူမ်ားျမင္မွာ စိုးတယ္တဲ့။ သူ႔အိမ္က က်ဴရွင္ဆိုေတာ့ လူဝင္ထြက္ေနတာ မဆန္းဘူးတဲ့။ ဘယ္လိုထင္လဲ”

“အင္း က်ဴရွင္မရွိခ်ိန္နဲ႔ သူ႔သမီး ေက်ာင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္ဆို သူ႔အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးကြ။ အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ေဟာ္တယ္ထက္စာရင္ သူ႔အိမ္က သူ႔အတြက္ ပိုေကာင္းတယ္”

သူရိန္ ျဖတ္ကနဲ ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ေခါင္းထဲဝင္လာသည္။ ေဒါက္တာဦးေရးတဲ့ မယားေတာသူထဲက အေၾကာင္း။ ေက်ာ္ကိုကို႔ ပုခုံးကို ဝမ္းသာအားရ ပုတ္လိုက္မိသည္။

“ေဟး သားရီး အႀကံရၿပီကြ။ ငါဖတ္ဖူးတဲ့ ဇာတ္လမ္းထဲက အျဖစ္အပ်က္ကို သြားစဥ္းစားမိတယ္။ ဇာတ္လမ္းက ကပ္ကိုး ဇာတ္လမ္းကြ။ ေယာက္်ားက သူ႔မိန္းမကို ကပ္ကိုး ဇာတ္လမ္းသြင္းခ်င္ေတာ့ မိန္းမကိုလိုးတိုင္း သူစိမ္းတစ္ေယာက္က လိုးေနတယ္လို႔ ညတိုင္း ရိုးပေလး ကစားၿပီးလိုးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီသူစိမ္းေယာက္်ားက သူ႔ အလုပ္ထဲက ေကာင္ဆိုၿပီး ေျပာတယ္။ အဲဒီေကာင္ကိုလည္း မိန္းမက သိေနေတာ့၊ ၾကာေတာ့ မိန္းမ က စိတ္ပါလာတာ။ အဲဒီလို လုပ္ရင္ရမယ္”

“ေနစမ္းပါဦးကြာ၊ မင္းကလည္း ဘယ္လို ဘယ္လိုလဲ ငါ မရွင္းေသးပါဘူး ”

“အဲဒီဇာတ္လမ္း မင္းဘာသာမင္း ရွာဖတ္ေတာ့ကြာ။ ‌ေဒါက္တာဦးေရးတဲ့ မယားေတာသူ တဲ့။ အဲဒါ အခု ခဏေမ့ထားလိုက္ဦး။ ငါ အခုရတဲ့ အႀကံကို ေျပာျပမယ္။ မင္းက မန္းေလးကေပမဲ့ ရန္ကုန္မွာ တကၠသိုလ္လာတက္တာမို႔ ငါနဲ႔ သခၤ်ာမွာ ေမဂ်ာတူတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုတာကို ဖြင့္ေျပာလိုက္မယ္။ ေနဦး ဖြင့္ေျပာတယ္ဆို ဘလိုင္းႀကီး ျဖစ္ေနဦးမယ္။ မင္း သူ႔အိမ္လာရင္း ငါနဲ႔ဆုံတဲ့အခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ သူ႔ေရွ႕ၾကမွ လုပ္ျပမယ္။ အဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာ ငါအႀကံေပးမယ္။ မင္း ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုတာ၊ ဟုတ္ၿပီလား”

“အိုေကေလ၊ ငါလည္း မနက္ျဖန္ေလာက္ သူ႔ဆီ လာမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္”

“ဟိုက္ ျမန္လွခ်ည္လား၊ ခြိ၊ ေကာင္းတာပဲ၊ ၾကည့္ၾကတာေပါ့”

ေက်ာ္ကိုကိုလာမည့္ေန႔ သူရိန္လည္း အေစာႀကီး အန္တီခ်ိဳအိမ္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ‌ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း ကလည္း စုလဲ့ဝင္း ေက်ာင္းသြားေနခ်ိန္၊ သူမ ကလပ္စ္ အၿပီး၊ သူရိန႔္ကလပ္စ္ မစခင္ၾကား အခ်ိန္ႏွစ္နာရီေလာက္ရသည့္ အခ်ိန္ေလးမွာ ေက်ာ္ကိုကို႔ကို ခ်ိန္းထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ေက်ာ္ကိုကိုက သူရွိေနခ်ိန္တြင္ ဆုံေအာင္ မက္ေဆ့ ပို႔လိုက္မည္။ ထိုအခ်ိန္မွာလာဖို႔ ညႇိထားၾကသည္။

ေက်ာ္ကိုကို႔ဆီက မက္ေဆ့ရတာႏွင့္ လမ္းထိပ္နားက လဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ထိုင္ကာ ေစာင့္ေနေသာ သူရိန္ အျမန္ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။ သူ အန္တီခ်ိဳ႕ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ထိုင္ေနၾကေသာ ေက်ာ္ကိုကိုႏွင့္ အန္တီခ်ိဳတို႔ကို ေတြ႕ရေလသည္။

“ဟင္ သား ဒီေန႔ကလပ္စ္က ေလးနာရီမွ မဟုတ္လား”

“ဟုတ္ အန္တီခ်ိဳ။ မေန႔က ကၽြန္ေတာ့္ မယ္မိုရီစတစ္ကေလး က်န္ခဲ့သလားလို႔ လာၾကည့္တာ။ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က အီးဘုတ္ေတြ ထည့္ေပးမယ္ဆိုေတာ့ ရွာမေတြ႕လို႔။ သူ႔ဆီကို ဒီေန႔ စတစ္ ယူလာမယ္လို႔ ေျပာထားၿပီးေနလို႔”

ေက်ာ္ကိုကိုက ထိုင္ေနရာက မွင္ႏွင့္ေမာင္းႏွင့္

“ဟာ ေဟ့ေကာင္ သူရိန္၊ မင္းနဲ႔ မ… မမခ်ိဳနဲ႔ သိတာလား”

“ေဟ ေက်ာ္ကို။ သားရီး မင္းကေရာ ဘာလာလုပ္တာလဲ။ ဒါ ငါ့အေဒၚကြ။ အေဖ့ညီမ။ မင္း မန္းေလးက‌ေန ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲ၊”

“ဟယ္ ကိုေက်ာ္နဲ႔ သူရိန္နဲ႔က သိေနၾကတယ္၊ ဟုတ္လား”

“ဟုတ္ မမခ်ိဳ။ ကၽြန္ေတာ္ တကၠသိုလ္ကို ရန္ကုန္မွာ လာတက္တာေလ။ ေက်ာင္းမွာတုန္းက သူရိန္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔က တြဲဖက္ေဘာ္ဒါ အရင္းေတြေပါ့”

“အင္း ေအးကြာ သူရိန္ ငါ နိုင္ငံျခားထြက္‌ေတာ့မလို႔ ပတ္စ္ပို႔စ္ကိစၥေတြ ကြန္တက္ေတြနဲ႔ လွုပ္ရွားေနလို႔ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတာ”

“အင္း ေအးေအး။ ငါ့ ဖုန္းနံပါတ္အသစ္ ယူထားလိုက္ကြာ သားရီး၊ အခုေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းဆီမယ္ မိုရီစတစ္ ယူလာမယ္ေျပာထားလို႔”

“အိုေကေလ၊ ငါလည္းသြားေတာ့မွာပါ”

ထိုေန႔ ညဘက္ ဘီယာဆိုင္တြင္ သူရိန္ႏွင့္ ေက်ာ္ကိုကိုတို႔ ဆုံၾကျပန္သည္။

“ေဟ့ေကာင္ သားရီး။ ငါျပန္ထြက္သြားေတာ့ မင္း အန္တီခ်ိဳ႕အိမ္မွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ဆက္ေနေသးလဲ”

“မင္းျပန္ၿပီး မၾကာဘူး ငါျပန္တာပဲေလ။ ေနာက္ တစ္နာရီေလာက္ဆို ေက်ာင္းသားေတြ ေရာက္လာေတာ့မယ္တို႔၊ မင္း ညေနေလးနာရီၾကရင္ စာသင္ဖို႔ အတန္းရွိတယ္တို႔နဲ႔ ငါ့ကို ျပန္ခိုင္းေနေတာ့ လစ္ရတာေပါ့”

“ေအာ္ ခိခိ။ ဒါဆို မင္းတို႔ မနက္က အလုပ္မျဖစ္ဘူးေပါ့”

“ခြိ ဘယ္သူေျပာလဲ အလုပ္မျဖစ္ဘူးလို႔ ခိခိ။ ငါက အေစာႀကီးကတည္းက ေရာက္ေနတာ။ ငါတို႔ ပြဲၾကမ္းၿပီးေတာ့မွ သန႔္ရွင္းေရးေတြ ဘာေတြလုပ္ၿပီး ဟန္မပ်က္ ထိုင္စကားေျပာေနတုန္း မင္းကို ငါ မက္ေဆ့ပို႔လိုက္တာ”

“ဟိုက္ ေကာင္းေရာကြာ။ ေခြးမသား မင္းပဲေပးေတာ့ ဘီယာဖိုး။ ငါ့လိုးမပဲ ကိုယ္မစားရပဲ သူမ်ားကို ေပးစားေနရတယ္”

“ဟဲဟဲ ‌ေဒါသမႀကီးပါနဲ႔ကြာ။ မင္းလည္း စားရမွာေပါ့ ခိခိ။ ကဲ ေျပာပါဦး မင္း အႀကံစည္ကို”

“အင္း ဒီလိုကြ။ အန္တီခ်ိဳက ေအာစာဖတ္တာ ဝါသနာပါတယ္။ တခါတေလ သူ စာေတြဖတ္ၿပီး ငါနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြေတာင္ ေဆြးေႏြးေနတာ။ ငါဆိုတာ မင္းေပါ့ကြာ သိတယ္မဟုတ္လား၊ ေက်ာက္မီးေသြး အေနနဲ႔ေပါ့”

“ဟ သိပါတယ္ကြ ငါ့ေကာင္ရ၊ ငါလည္း ဒီေလာက္ေတာ့ မအပါဘူး ဟဲဟဲ”

“အင္း ေနာက္ပိုင္း မင္း သူနဲ႔ဘုတိုင္း ကပ္ကိုးတို႔ အင္းစက္တို႔ ဖီးလ္ေလးေတြ သြင္းေပးကြာ။ လူဆိုတာ ထန္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆို စိတ္က အဲဒီကိစၥေတြကို လက္ခံတယ္။ အဲလိုနဲ႔ မင္းက ငါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့ ငါ့စိတ္ေတြက အန္တီခ်ိဳ႕အေပၚမွာ မရိုးသလိုပဲ ဘာညာေလး သြင္းေပးေပါ့။ သူက ငါက မင္းကို ေျပာသလားဆိုရင္ တိုက္ရိုက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ငါက ငါ့ အန္တီခ်ိဳကို ဘယ္လို ဆြဲေဆာင္မွုရွိေၾကာင္းတို႔ ေခ်ာေၾကာင္း ေတာင့္ေၾကာင္း ဆက္ဆီ ျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေျပာေၾကာင္းေပါ့ကြာ။ အဲလိုေလး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သြင္းေပး။ ၿပီးရင္ ရိုးပေလး လုပ္ေပး။ သူ႔ကို မင္းက ဘယ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဘယ္ဝါျဖစ္ခဲရင္ ဆိုတာေလးနဲ႔လုပ္။ သူလက္မခံရင္ သိပ္မတြန္းနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါမွ ထပ္လုပ္။ အဲ့လို လုပ္ပါမ်ားလို႔ သူက လက္ခံလာမွ ေနာက္ မင္းကငါ့ အေနနဲ႔ ရိုးပေလးလုပ္။ အဲ့ဒါကို သူလက္ခံၿပီဆိုရင္ ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ၿပီလို႔ ဆိုရမယ္”

“ဟာ မင္းဟာက ေရရည္ႀကီးပါလား။ ငါက အဲ့ေလာက္ အခ်ိန္ရပါ့မလား မသိဘူး။ ပတ္စ္ပို႔စ္က ေနာက္လေလာက္ဆို ထြက္ေတာ့မွာ။ ေနာက္ စလုံးက ပြဲစားေတြနဲ႔ သတင္းက အပ္ဒိတ္လုပ္ေနတာ။ ေနာက္ ႏွစ္လေလာက္အတြင္း လာနိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားလို႔ ေျပာတယ္”

“ဘယ္တတ္နိုင္မလဲကြာ၊ မရေတာ့လည္း ေနာက္တမ်ိဳးေပါ့”

သို႔ျဖင့္ ေက်ာ္ကိုကိုက သူရိန႔္ အႀကံအစည္အတိုင္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ေလသည္။ အတိုခ်ဴံ႕ရလၽွင္ျဖင့္ ေက်ာ္ကိုကိုက ပထမစၿပီး အန္တီခ်ိဳကို သူရိန္က စိတ္ဝင္စားေနေၾကာင္း လိုင္းသြင္းေတာ့ အန္တီခ်ိဳက မယုံၾကည္၊ သူရိန႔္ကို အျပင္မွာ အကဲခတ္ေနသည္။

သူရိန႔္ကိုလည္း ေက်ာ္ကိုကိုက ေျပာထားေတာ့ သူရိန္ကလည္း တမင္ အန္တီခ်ိဳ ျမင္ေအာင္ (ေပၚတင္ေတာ့ မဟုတ္၊ မသိမသာေလး ျမင္ေအာင္) အန္တီခ်ိဳ႕ကို ခိုးခိုးၾကည့္တာတို႔၊ တံေတြးမ်ိဳခ်တာတို႔ စသျဖင့္ မသိမသာ ျပေပးသည္။

ေက်ာက္မီးေသြး အေနျဖင့္လည္း၊ အန္တီခ်ိဳ႕ကို တိတ္တခိုးမွ ဇာတ္လမ္းေတြ ပို႔ပို႔ေပးၿပီး ဖတ္ေစသည္။ ေနာက္ပိုင္း ရိုးပေလးကို ဂြင္ဆင္ေတာ့ အန္တီခ်ိဳလည္း ရိုးပေလးကို သေဘာက်လာသည္ ေျပာသည္။ ပထမပိုင္းေတာ့ အန္တီခ်ိဳႀကိဳက္ေသာ မင္းသား၊ အဆိုေတာ္၊ ေမာ္ဒယ္ဘြိဳင္း စတာတို႔ျဖင့္ စေပးသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူရိန္အျဖစ္ ရိုးပေလး လုပ္ကာ လိုးသည္။

ပထမဆုံး သူရိန္အျဖစ္ ေက်ာ္ကိုကိုက ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို လိုးခဲ့ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ သူရိန္ႏွင့္ အျပင္မွာ ေတြ႕ေတာ့ ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္း မ်က္ႏွာကေလး ရဲ ေနသည္ကို သူရိန္ သတိထားမိသည္။ သူရိန္လည္း လီးက တခ်ိန္လုံး ေတာင္ေနေတာ့သည္။

ဒီၾကားထဲ သူရိန္မွာလည္း အိမ္မွာက ျပႆနာတမ်ိဳး ျဖစ္ေနရသည္။ သူရိန္ ဂြင္းထုေနစဥ္ အခန္းတံခါး ဖြင့္ဝင္လာခဲ့မိသည့္ သူ႔အေမေၾကာင့္ ေနာက္ပိုင္း သားအမိ မ်က္ႏွာခ်င္း ရဲရဲမဆိုင္ရဲ ျဖစ္ေနၾကသည္။ သူ႔အေဖ ခရီးထြက္သြားသည့္ အခ်ိန္ ႏွစ္ပတ္ အတြင္းမွာေတာ့ အိမ္မွာ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ထဲမို႔ မျဖစ္မေန ေခၚေျပာျဖစ္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပုံမွန္ ျပန္ျဖစ္လာခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အေဖက ျပန္လာၿပီးေတာ့ နယ္႐ုံးခြဲမွ ျပႆနာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ခဲ့ျခင္းမွာ ေကာင္းမြန္သျဖင့္ ရာထူးတိုးကာ ထိုနယ္သို႔ ေျပာင္းေရြ႕ဖို႔ ျဖစ္လာရသည္။ သူ႔အေမက မလိုက္နိုင္၊ သူမကလည္း သူမဌာနမွာ အရာရွိတစ္ေယာက္၊ အေဖကလည္း ထိုနယ္မွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနရမည္ဆိုတာလည္း မသိနိုင္။ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ဆို ျပန္ေျပာင္းရမည့္ အတူတူေတာ့ အိမ္ကို မေရႊ႕နိုင္။

အားလုံးက တိုက္ဆိုင္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္ေနစဥ္မွာ ေက်ာ္ကိုကို နိုင္ငံျခားသြားဖို႔ အစီအစဥ္က ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ၿပီ။ သူရိန္မွာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ႏွင့္ ဟတ္ေကာ့ႀကီး က်န္ခဲ့ရသည္။ တစ္ခုေကာင္းတာကေတာ့ မက္ေဆ့ဂ်ာမွာ သူႏွင့္ အန္တီခ်ိဳတို႔ ခ်က္ ေနတာကေတာ့ ရွိေနေသးသည္။

အခုေတာ့ အန္တီခ်ိဳက ေက်ာ္ကိုကိုက သူရိန္ အေနျဖင့္ ရိုးပေလးကာ လိုးေနသည္ကို အသားက်ေနေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူရိန္က မက္ေဆ့ဂ်ာထဲတြင္ အန္တီခ်ိဳကို သူရိန္ႏွင့္ တကယ္ျဖစ္ဖို႔ကို ေသြးတိုးစမ္းကာ တြန္းအားေပးၾကည့္ေနသည္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မရယ္ လြမ္းတယ္ကြာ၊ ဒီမွာ အလုပ္ပင္ပန္းေပမဲ့ ညအိပ္ခါနီးဆို မကို သတိရတယ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: မလည္း အတူတူပါပဲ ေမာင္ရယ္၊ မလည္း အခုဆို ဟာတိဟာတာႀကီး ျဖစ္ေနၿပီ။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း မကလည္း သူရိန္တစ္ေယာက္လုံး ရွိေနတာကို။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အာ ေမာင္ကလည္း မေကာင္းဘူးကြာ။ သူမ်ားကို ကိုယ့္တူနဲ႔ လုပ္ခိုင္းေနတယ္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မကလည္း ေမာင္နဲ႔ ရိုးပေလးလုပ္ၿပီး လိုးတုန္းက အရမ္းကို ဖီးတက္ေနတာ၊ ေမာင့္ကို ညာမေနပါနဲ႔ကြာ၊ သူရိန္ကလည္း ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းပဲေလ။ သူက မကို အရမ္းခ်စ္ေနတာ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ရိုးပေလးက ရိုးပေလးပဲေလ ေမာင္၊ အျပင္မွာ တကယ္ကေတာ့ တူအရီးအရင္းႀကီးကို ဘယ္ျဖစ္နိုင္ပါ့မလဲ။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ဘာလို႔ မျဖစ္နိုင္ရမွာလဲ မရယ္၊ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသား လူသားႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး နားလည္မွုရွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မွုကို ရေစတာပဲေလ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေမာင္က မကို မခ်စ္ေတာ့လို႔လား။ သူမ်ားလက္ထဲ အတင္းထိုးထည့္ေနတာ။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အဲဒါ အရမ္းခ်စ္လြန္းလို႔ပါ မရယ္။ မ တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနတာကို မၾကည့္ရက္လို႔။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အာ့ဆို ေမာင္ ျပန္လာခဲ့ပါလားလို႔၊ သူ႔ဘာသူ သြားၿပီးေတာ့။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: ေမာင္ ဟိုးအရင္ကတည္းက စီစဥ္ထားခဲ့တာေလ။ ပိုက္ဆံေတြလည္း အမ်ားႀကီးကုန္ထားၿပီ။ အဲ့ဒီအေႂကြးေတြေတာင္ မနည္းဆပ္ရဦးမွာ။ အဆင္ေျပတာနဲ႔ မဆီ ျပန္လာမွာ။ မ ကသာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေမာင့္ကို မေမ့သြားနဲ႔ေနာ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အြန္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မရယ္ အခု ေမာင္ေလ မနဲ႔ သူရိန္နဲ႔ လိုးေနၾကတာကို ပုံေဖာ္ၾကည့္ရင္း ဂြင္းထုေနၿပီကြာ၊ လီးက အရမ္းေတာင္လာတယ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ဟာကြာ ေမာင္ကလည္း၊

👦ေက်ာက္မီးေသြး: တကယ္ပါ။ သူရိန္ကေလ မကို အန္တီခ်ိဳ႕ကို သိပ္ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး အေနာက္ကေန ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လီးႀကီးနဲ႔ မရဲ့ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားကို ေထာက္ပြတ္ေနရင္းက မနို႔ႀကီးေတြကို တီရွပ္ေပၚကပဲ ဆုပ္ႏွယ္ေနတယ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မ က ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဖက္လွည့္ၿပီး သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္တယ္။ သူ႔လီးႀကီးက ေထာင္မတ္ေနၿပီ။ မ က သူ႔ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက မမ်က္ႏွာေရွ႕တည့္တည့္ကို ထိုးေတာ့မလို ျဖစ္ေနတာေလ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မ က မရဲ့လက္ကေလးနဲ႔ သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဒစ္ဖူးကို ပါးစပ္နဲ႔ ငုံလိုက္တယ္။ သူက အား ေကာင္းလိုက္တာ အန္တီခ်ိဳရယ္ လို႔ ၿငီးတယ္။ သူ႔လက္ေတြက မ ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး မပါးစပ္ကို လီးနဲ႔ ေညႇာင့္ထိုးဖို႔ လုပ္တယ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အီးးး

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အန္တီခ်ိဳ သား မေနနိုင္ေတာ့ဘူး၊ အန္တီခ်ိဳ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားေတာ့မယ္ တဲ့၊ အဲေတာ့ မက ဘာလုပ္မလဲ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း ၿပီးလိုက္လို႔ ေျပာလိုက္မွာေပါ့။

ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းဆီက ရီပလိုင္း မက္ေဆ့ေၾကာင့္ သူရိန႔္လီး တဆတ္ဆတ္ တုန္သြားေတာ့သည္။ သူရိန္ မက္ေဆ့ကို ဆက္ရိုက္လိုက္သည္။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: သူရိန႔္ေဂြးဥႀကီးေတြက မ ေမးေစ့ေလးက မွည့္ကို လာလာ ရိုက္မိေနၿပီေနာ္၊ သူ႔လီးႀကီးကို တအားေဆာင့္ထိုးလိုက္တာ မ လည္ေခ်ာင္းဝကို ဝင္သြားေရာတဲ့။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: ေအာ့ မ အသက္ရွူလို႔ ဘယ္ရေတာ့ မလဲ။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း သူရိန္ကလည္း မ ပါးစပ္ထဲ မၿပီးခ်င္ေသးဘူးတဲ့၊ သူက မေစာက္ဖုတ္ကို လိုးခ်င္တာတဲ့။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္းသိသားပဲ

👦ေက်ာက္မီးေသြး: မက ဘယ္လိုသိတာလဲ

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: သိတာေပါ့။ သူရိန႔္မ်က္လုံးေတြက မ ဖင္ကိုပဲ ခိုးခိုးၾကည့္ေနတာကိုး။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္း သူရိန္က မကို ဖင္လိုးခ်င္ေနတာေနမယ္။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အာ ေမာင္ေနာ္။ မ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အဲဒီေနရာ အထိမခံပါဘူးဆိုတာကို။

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အင္းပါ ေမာင္ သိပါတယ္၊ ေမာင္ေတာင္မွ မရတာ။

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: သူရိန္က မကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး မတို႔ အိပ္ခန္းထဲ ေခၚသြားေရာတဲ့

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း

👦ေက်ာက္မီးေသြး: အခန္းထဲၾကေတာ့ မကို တကိုယ္လုံး နိကပ္ခၽြတ္ၿပီးေတာ့ …

👱‍♀️ဆူးႏွင္းဆီ: အင္း…..

…………………………………….

သူရိန္တစ္ေယာက္ မက္ေဆ့ဂ်ာကေန ေဒၚခင္ခ်ိဳဝင္းကို ပုံစံမ်ိဳးစုံ လိုးၿပီးေတာ့ သူလည္း လရည္ႏွစ္ခါေလာက္ ထြက္သြားၿပီး ညလည္းနက္ၿပီမို႔ ႏွုတ္ဆက္ကာ အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။…(ဒုတိယပိုင္း ေမၽွာ္)