သောက်လို့မပြေ ရမက်ရေ

Unicode

ဒီနေ့နံနက် (၇) နာရီခွဲလောက်တွင် နိုးနေကြအတိုင်း ကိုကျော်အေး အိပ်ရာမှ နိုးလာသည်။ အိပ်ရာမှနိုးသောအခါ မိမိ၏ လိင်တန် မတ်မတ်ကြီး တောင်နေသည်ကို တွေ့ရသောအခါ ကိုကျော်အေးအတော့်ကို သဘောကျသွားသည်။ ကိုကျော်အေးသည် အသက် (၃၀) ခန့်ရှိပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့တွင် သူ့ထက် အသက် (၅) နှစ်ခန့်ငယ်သော ဖြူဖြူတောင့်တောင့်ကြီးနှင့် မယားချောကို ရထားသည်။

ကိုကျော်အေး၏မယား တင်တင်စောသည် တရုတ်စပ် ပရှုးသွေးအနည်းငယ်ရောသော မိုးမိတ်သူ ဖြစ်သည်။ အရပ်အမောင်း (၅) ပေ (၅) လက်မ၊ ရင် (၃၃)၊ ခါး (၂၄)၊ တင် (၃၄) ကိုယ်လုံးအတိုင်းအထွာ ရှိသည်။ ပင်ကိုရုပ်ရည် ချောသည့်အပြင် ဝတ်တတ်ပြင်တတ်ရာ ကိုကျော်အေးကို မယားချောရလျှက် အိမ်ထောင်ရေးကံကောင်းလှသူဟု အပေါင်းအသင်းများက ထောပနာပြုကြသည်။

တင်တင်စောသည် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ကာ မယားဝတ္တရားလည်း ကျေပြွန်သည်။ သားသမီးမထွန်းကားဘဲ လင်မယားနှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်လုံး အလုပ်လုပ်ကြသည်။ ကိုကျော်အေးက အငယ်တန်းအရာရှိ၊ တင်တင်စောကတော့ ရုံးအုပ်။ ဝန်ထမ်းတွေဖြစ်ကြသော်လည်း အလုပ်လုပ်ရာ ရုံးချင်းကတော့ မတူကြပါ။

ကိုကျော်အေး၏ မိဘများကွယ်လွန်၍ အမွေရထားသော အိမ်လေးတစ်လုံးရှိကာ၊ တစ်ခြမ်းကို အိမ်ငှားထားလျှက်၊ တစ်ခြမ်းတွင် သူတို့လင်မယား နေကြသည်။ ကိုကျော်အေးက အိမ်မြေပွဲစားလေး ဘာလေးလည်း လုပ်ကာ တစ်ခါတလေ ပွဲကောင်းများရတတ်သည်။ သာမာန်အားဖြင့် ကြည့်လျှင်တော့ ပြည့်စုံသာယာသော အိမ်ထောင်သည်စုံတွဲဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။

တစ်ခုဘဲ ပြောစရာရှိသည်။ ကိုကျော်အေးသည် ကာမမှုကိစ္စတွင် စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါနိုင်ဘဲ၊ စွမ်းစွမ်းဆောင်ဆောင် မရှိလှပေ။ သူသည် ပန်းသေနေခြင်းတော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့လီးက တစ်ခါတစ်လေတော့ မတ်တောင်သည်။ အချိန်များစွာတော့ မတောင်နိုင်ဘဲ ပျော့နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထောင်သက်ကတော့ ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ ညားခါစအချိန်ကပင် ကိုကျော်အေးမှာ မယားငယ်ဖြူဖြူချောချောတောင့်တောင့်ဖြိုးဖြိုးလေးကို သိပ်မလိုးနိုင်ခဲ့ပါ။ အိမ်ထောင်သက် နှစ်ကြာလာသည်နှင့် လိုးနိုင်သည့်အကြိမ်က နည်းသည်ထက် နည်းလာသည်။

ရှားရှားပါးပါး ကိုကျော်အေး လီးတောင်လာသည့်အချိန်များတွင်သာ လိုးရ ဆော်ရလေ့ရလေသည်။ ကျန်အချိန်များမှာတော့ မယားချောလေးကို ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လောက်သာလုပ်၍ အာသာဖြေရလေသည်။ ရုပ်လည်းချော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တောင့်တင်းဆူဖြိုးသော မယားချောငယ်ငယ်လေးကို အားရပါးရ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးပစ်လိုသည့်စိတ်က ပြင်းပြထက်သန်သောကြောင့် လီးတောင်နိုင်မည့် နည်းလမ်းများ၊ ဆေးနည်းကောင်းများကို ရှာဖွေကာ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားနေသော်လည်း ဘာမျှအရာမထင်ခဲ့ပါ။

အခုတော့……. လီးကြီး မတ်တောင်နေသည်ကို သိသည်နှင့် ကိုကျော်အေး အရင်ဆုံး တွေးမိသည်က မယားချောလေးကို လိုးဖို့ပင် ဖြစ်သည်။

“တင်တင်လေး …. ဟေ့ တင်တင် ”

ထို့ကြောင့် ကိုကျော်အေးက ဇနီးသည်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်၏။

“ရှင်…. လာပါပြီ….. လေးလေး”

ထူးသံနှင့် မရှေးမနှောင်းမှာပင် တင်တင်စော အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ တင်တင်စောသည် သူ့ထက်အသက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးသော လင်တော်မောင်ကို လေးလေးဟု ခေါ်လေ့ရှိသည်။ တင်တင်စောသည် ဝီရိယကောင်းသော အိမ်ရှင်မတစ်ယောက်မို့ မိုးလင်းထဲကပင် အိပ်ရာထ ဈေးသွားကာ ချက်ပြုတ်လေ့ရှိသည်။ ယခုလည်း ချက်ပြုတ်စရာရှိတာ ချက်ပြုတ်ပြီး၍ ရေမိုးပင်ချိူးပြီးကာ ရေချိူးခန်းမှအထွက် ခင်ပွန်းသည် လှမ်းခေါ်သံကြောင့် အိပ်ခန်းထဲသို့ ခပ်သွက်သွက် ဝင်လာခဲ့ရလေရာ ထမီရင်လျားနှင့် ဖြစ်နေလေသည်။

“လေးလေး နိုးနေပြီကိုး”

ခြောက်လကျော်မျှ လီးမတောင်နိုင်ဘဲရှိနေခဲ့ရာ၊ ယနေ့နံနက် အိပ်ယာအထတွင်မှ ထူးထူးခြားခြား လီးတောင်နေရာ မယားချောလေးအား အပြတ်လိုးပစ်လိုက်မယ်ဟု အားခဲထားသော ကိုကျော်အေးသည် ရေမိုးချိူးပြီးခါစ ထမီရင်လျားနှင့် ရှိနေသော ဇနီးလေးကို ဘာမပြော ညာမပြော အတင်းပင်ဆွဲလှဲကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်လေတော့သည်။

“အိုး … အမေ့…”

တင်တင်စောသည် ရောင်ရမ်းသံလေး ပါးစပ်မှထွက်၍ ကုတင်ပေါ်လှဲကျလာကာ ကိုကျော်အေး၏ဘေးတွင် အိပ်လျှက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ရင်လျားထားသောထမီလည်း လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်သွားသည်။ လိုးချင်စိတ် တအားသန်နေသော ကိုကျော်အေးသည် တင်တင်စော၏ထမီကို လက်မြန်ခြေမြန်ပင် ဆွဲလှန်ကာ တက်ခွသည်။ သူ၏ပုဆိုးကတော့ ပြေလျှော့၍ကျသွားခဲ့ပါပြီ။

ငနဲကြီးသည် အောက်ပိုင်းဗလာကျင်းကာ လီးကြီးအငေါ့သားတောင်လျှက် တင်တင်စောကိုယ်ပေါ်ရောက်သွားသည်။ ကိုကျော်အေး၏ လီးကြီးကတော့ သာမာန်အရွယ်ကလေးသာ ဖြစ်၏။ အရှည် (၅) လက်မလောက်နှင့် လုံးပတ်က ငါးမူးသားလုံးသာသာလောက် တုတ်သည်။ မတောင်စဖူး ထူးထူးခြားခြားတောင်မတ်နေကာ လီးတန်လုံးပတ်မှ အကြောကြီးများ ဖုထစ်၍ ထွက်နေသည်။

တက်ခွမိသည်နှင့် ကိုကျော်အေးသည် စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးကို အတင်းထိုးချလေတော့သည်။ စလိုးလိုးချင်းတော့ လီးကမဝင်။ ဘေးသို့ချော်၍ ထွက်သည်။ ဒုတိယအကြိမ် ထိုးသွင်းရာတွင်လည်း အပေါက်မတည့်။ ဘေးချော်ထွက်သွားပြန်သည်။ ထိုးထိမိသော အထိအတွေ့အရ ကိုကျော်အေး၏လီးကြီး တောင်မတ်မာကြောနေကြောင်းကို တင်တင်စော သိလိုက်သည်။ အလိုးခံချင်သည့် ဆန္ဒအသိတွေ ရှိပါလျှက် မိမိ၏ကာမပိုင် လင်တော်မောင်က လီးမတောင်နိုင်၍ အလိုးမခံရဘဲရှိနေသော တင်တင်စောမှာ ခင်ပွန်းသည်၏လီး တောင်နေပြီမို့ များစွာ သဘောကျသွားသည်။

“ဟာ… ဘေးချော်နေပြီ လေးလေးရဲ့ တကယ်ဘဲ လုပ်ဖို့ဘဲသိတယ်။ အပေါက်တည့်အောင်တော့ မထိုးတတ်ဘူး”

တင်တင်စောက စိတ်မရှည်သော လေသံလေးနှင့်ပြောကာ ကိုကျော်အေး၏လီးကို လှမ်း၍ဆွဲကာ မိမိ၏စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ တင်တင်စောသည် ပိပိပြားပြားနေထိုင်တတ်သော အခြေကြီးသည့် မိန်းကလေးဖြစ်သော်လည်း ကိုကျော်အေးမှာ မိမိ၏ကာမပိုင် တရားဝင် လင်ယောက်ျားဖြစ်သည့်အပြင် အလိုးကောင်းကောင်းမခံရ၍ ကာမဆိပ် မပြည့်မဝ ဖြစ်နေရသည်ကလည်း ကြာမြင့်လှပြီမို့ အိန္ဒြေတွေ သိက္ခာတွေ ဘေးချိတ်ထားကာ မရှက်နိုင်မကြောက်နိုင်တော့ဘဲ လီးကိုလှမ်းဆွဲကာ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုကျော်အေးက ခါးကို ဆတ်ကနဲလှုပ်ကာ ဖိထိုးချသည်။ တင်တင်စောလက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်တေ့ပေးထားသောကြောင့် ဒီတစ်ခါတွင်တော့ လွဲချော်ထွက်မသွားဘဲ လီးလည်း စောက်ပတ်ထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ပင် အဆုံးတိုင် နစ်ဝင်သွားတော့သည်။

“အား …ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်”

တင်တင်စော စောက်ပတ်ထဲတွင် အရည်အနည်းငယ်သာ စိုနေသေးလျှက် ခြောက်ကပ်နေရာ အခြာက်တိုက် ထိုးသွင်းသည့် သဘောမျိူးမို့ စောင်ခေါင်းမှာ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး တင်တင်စောမှာ စုပ်သတ်ညည်းငြူလိုက်ရှာသည်။

“နာသွားလား တင်တင်…”

ဇနီးချောလေး ညည်းတော့ ကိုကျော်အေးက ကြင်ကြင်နာနာလေး မေးမိသည်။

“အရမ်းကြီး အဆုံးအထိ ဖိချတာကိုး။ အောင့်သွားတာပေါ့။ ရပါတယ် .. လုပ်လေ… ဆက်လုပ်”

လီးက သာမာန်မျှသာဖြစ်ပြီး တင်တင်စောမှာလည်း သွေးသားဆူဖြိုး ရမက်ပြင်းလာသည်မို့ နာတာကို အရေးမလုပ်ပါ။ လီးဝင်သွားပြီဖြစ်၍ အရသာကိုလည်း ခံစားရပြီမို့၊ နာကျင်မှုကလည်း ချက်ချင်းလိုပင် ပပျောက်သွားလေပြီ။ ကိုကျော်အေးကလည်း မယားချောလေးက မနာဟုဆိုသည့်အတွက် စိတ်ရှိလက်ရှိပင် အားကုန်ကျူံးကာ လိုးလေတော့သည်။ ခါးနားဆီသို့ လှန်တက်နေသော ထမီရင်လျား၏ အပေါ်ပိုင်းကိုလည်း အောက်သို့ဆွဲချလိုက်ရာ တင်တင်စော၏ နုထွက်တင်းအယ်နေသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုက အဖွေးသားပေါ်လာသည်။

ကိုကျော်အေး ကောင်းကောင်းဆွဲပေးထားခဲ့သည်မို့ နို့ကြီးတွေက အားရဖွယ်ရာ ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း ဆူဆူဖြိုးဖြိုးကြီး ဖြစ်နေသည်။ အနည်းငယ်တော့ ပျော့အိသည်။ ကိုကျော်အေးသည် ဇနီးချော၏ နို့တွေကို သုံးရတာ ဝါသနာပါသူမို့ လီးမတောင်နိုင်သည့်အခါများတွင် နို့အုံဘဲ ဆွဲနေကိုင်နေခဲ့ရာ ယခုလီးတောင်၍ တက်ခွလိုးနေနိုင်သော အချိန်တွင်တော့ ပို့လို့ပင် ဆွဲနေသည်။

တင်တင်စော၏ ကြီးမားလုံးဝန်းသော နို့အုံကြီးနှစ်ခုကို ဘယ်ညာ လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ဆွဲ၍ တအားကုန် ဆောင့်လိုးပစ်ရာ တင်တင်စော၏ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်စောက်ရည်ကြည်များလည်း စို့ထွက်လာနေပြီမို့ စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သံ ထွက်သံတို့သည် တဘွပ်ဘွပ်မြည်၍ နေလေသည်။ တင်တင်စောလည်း ဖီလင်တွေတက်လာကာ ကာမယမ်းအိုး ပေါက်ကွဲလာသည့်အတွက် တက်ခွလိုးနေသူ လင်တော်မောင်၏ ရင်ခွင်အောက်တွင် လူးလွန့်ကာ ကော့ပျံလှုပ်ရှားနေသည်။ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပင့်တင်ပေးရာ ဆုံကကြီး၍ ပေါင်အားကလည်းသန်သည်မို့ အပေါ်မှတက်ခွလိုးဆောင့်သူ ကိုကျော်အေး၏ကိုယ်ပင် မြှောက်၍ ကြွ၍တက်သွားသည်။

ထိုသို့မြောက်ကြွရာမှ အောက်ပြန်ကျသည့် အားအရှန်နှင့် ကိုယ်လုံးလေးကပါ ထပ်အားဖြည့်သည့်အတွက် စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင် ပိုအရှိန်ပြင်းထန်လျှက် တင်တင်စောအဖို့ ပို၍ဖီလင်တက်ကာ အရသာတွေ့သွားရသည်။

“အား အင့်အင့်….. ဆောင့်လေ….. ဆောင့်စမ်းပါလေးလေးရဲ့။ အင့် ဟင့် ….”

“ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးစမ်းပါနော် ..ဟင်း .. ”

အလိုးမခံရသည်မှာ ကြာနေသည့်အပြင် ယခုမိမိကို တက်လိုးနေသည်ကလည်း ကာမပိုင် လင်ယောကျ်ားမို့ ရှက်ကြောက်အားနာမနေနိုင်ဘဲ၊ တင်တင်စော၏ပါးစပ်မှ ပွင့်အံထွက်လာသည်။ မိမိကိုလိုးနေသူ လင်တော်မောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကိုလည်း လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်သပ်လိုက်၊ သိုင်းဖက်လိုက် လုပ်နေသည်။ မယားလေး၏ပါးစပ်မှ ဒီလိုအပြောလေးတွေကြားရတော့ တက်ခွလိုးနေသူ လင်တော်မောင်အဖို့လည်း ရမက်ဇောတိုးလို့ ပြင်းထန်လာရသည်။ ရင်နှစ်ခြမ်း ဖျန်းဖျန်းကွဲပါစေ အပြတ်ကို ဆော်တီးပစ်လိုက်မည်ဟု တအားကျူံး၍ လိုးပစ်လိုက်ရာ နောက်ထပ် ဆယ်ချက်ခန့် ဆောင့်ပြီးသည်နှင့် သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာ လီးကပျော့ခွေသွားသည်။

သုတ်ရည်ထွက်သည်ဆိုသည်နှင့် စိတ်အားတင်းထားသည်များလည်း ကျသွားရာ ပင်ကိုယ်ကမှ ကာမအားမသန်လှသော ကိုကျော်အေးမှာ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်တော့ဘဲ တင်တင်စောကိုယ်ပေါ်တွင် ခြေပစ်လက်ပစ် ကားရားမှောက်လျှက် ဖလက်ပြသွားလေတော့သည်။ သူ၏လီးပျော့လေးသည်လည်း စောက်ပတ်ထဲမှ ပြုတ်ထွက်သွားသည်။ တင်တင်စောမှာမူ အလိုးခံ၍ အရသာတွေ့စပြုကာ အရှိန်ရမည်ကြံကာရှိသေး လီးကပျော့ကျ ပြုတ်ထွက်သွားသည့်အတွက် အလွန်ကိုအနေရခက်ကာ ရူးလုလုအခြေပင် ဆိုက်သွားသည်။

သူမဗိုက်ပေါ် မှောက်ရက်သားရှိနေသော ကိုကျော်အေးကို အားမလိုအားမရနှင့် အတင်းဖက်တွယ် ဖျစ်ညှစ်ထားသည်။ သူမ၏ ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကလည်း ကိုကျော်အေး၏ခါးကို ညှပ်ကာချိတ်၍ ဖင်ကြီးကို ကော့ပင့်လှုပ်ခါနေသည်။ ထိုအခါ လီးနှင့်စောက်ပတ်မှာ ထိမိပွတ်မိသည်။ ဒါပေမယ့် လီးသေးသေးလေးက ခွေပျော့ကျနေရာ တင်တင်စောအဖို့ ဘာအရသာမှ မတွေ့နိုင်တော့။ လင်တော်မောင်ကို ဆွဲဆိတ် ထုရိုက်ပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသည်။

သို့သော် အသက်ကိုပင် မနည်းကြီးရှူရကာ ဟောဟဲစိုက်နေသော ကိုကျော်အေး၏အဖြစ်ကို သတိပြုမိသည့်အတွက် မိမိ၏စိတ်များကို ချူပ်တည်းထားလိုက်ရသည်။ အတင်းဖျစ်ညှစ်ထားသည်ကိုလည်း မချင့်မရဲဖြင့် ဖြေလွတ်ကာ ခြေကားရားလက်ကားရား သက်ပြင်းရှူ၍ ငြိမ်နေလိုက်သည်။ သူမ၏သွေးသားတွေကတော့ဖြင့် ဆူဝေလှုပ်ရှားနေပြီး ရမက်ဇောကလည်း ပြန်မကျသေး။ အံကို တင်းတင်းခဲကာ စိတ်ကိုမနည်းပင် ထိန်းထားရသည်။ အရမ်းလည်း အလိုမကျ စိတ်ညစ်ပွေ၍ နေလေသည်။ လီးအပြတ်မာတောင်နိုင်လျှက် ကြာကြာဆွဲ၍လိုးနိုင်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်များ ရောက်လာလျှင် ကောင်းမည်ဟုပင် တွေးမိသည်။ ထိုသို့တွေးမိပြီးမှ ဒါမျိူးစိတ်ကူးတာ မကောင်းပါဘူးဟု ဆင်ခြင်မိလျှက် ထိုအတွေးကို ကြိုးစားဖျောက်ဖျက် ပစ်လိုက်ရသည်။

အတန်ကြာအောင် မယားချောလေး၏ ကိုယ်လုံးဆူဆူဖြိုးဖြိုး တောင့်တောင့်ကြီးပေါ်တွင် မှောက်အိပ်ကာမှိန်းနေပြီး ကိုကျော်အေး အသက်ရှူပြန်မှန်လာသည်။ မိမိတက်ဖိထားသောကြောင့် ဇနီးသည်လေး အသက်ရှူကြပ်မှာ တွေးမိနေကာ အသာပင် ဘေးသို့ ဖယ်ချဆင်းလိုက်သည်။

“မောသွားလား တင်တင်”

နဖူးလေးကိုသပ်၍ ကြင်နာစွာမေးသည်။ တင်တင်စောမှာတော့ ဆွပေးသလိုမျိူးဖြစ်ကာ တက်ကြွနေသော ရမက်အာသာ မပြေနိုင်၍ အလွန်ကို အနေရခက်နေလေရာ လင်တော်မောင်၏ အမေးစကားကို ပြန်မဖြေနိုင်။ မျက်စိကိုသာ စုံမှတ်၍ မိမိ၏ရမက်စိတ်များကို အတင်းဖိနှိပ် ဖြေချနေရလေသည်။ ကိုကျော်အေး ဆင်းသွားသည့်တိုင် ပေါင်းကားရား လက်ကားရားနှင့် ရှိမြဲနေသည်။ မစို့မပို့ လိုးထားသော စောက်ဖုတ်သည် မို့မို့ကြီး ဆူကြွဖောင်းတက်ကာ ကိုကျော်အေး ပန်းထုတ်ထားသော သုတ်ရည်များ ပေကျန်နေသည်။ ကာမဆိပ်တွေတက်နေသည်မို့ စောက်စေ့ကြီးကလည်း မို့ဖောင်းဖုထစ်နေသည့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှစ်ခုအကြားမှာ ငေါ့တော့ကြီး ထောင်နေသည်။

“အေးကွာ… လေးလေး နည်းနည်းမြန်သလို ဖြစ်သွားတယ်..။ အသာနားနေလိုက်ဦး .. ဟုတ်လား”

ကိုကျော်အေးကတော့ မိမိအတင်းဆွဲခေါ်ကာ တက်ခွ၍ လိုးပစ်လိုက်မှုကြောင့် ဇနီးသည် မောဟိုက်နွမ်းလျသွားသည်ဟု ထင်မှတ်ကာ ဖြေသိမ့်ချော့မော့စကားပြောနေသေးသည်။ လန်နေသောထမီကို အသာဆွဲချကာ စောက်ပတ်ကို ဖုံးပေးလိုက်သည်။ ထမီအထက်ဆင်စကိုလည်း ရင်ဘတ်ပေါ် ပြန်တင်ပေးကာ အခန်းထဲမှ အသာပင်ထွက်သွားသည်။

အလိုမကျ၊ အာသာမပြေ၊ ရမက်ခိုး တဏှာစိတ်တွေ ဆူဝေနိုးကြွနေပြီး ဘာကိုစိတ်ဆိုးရမည်မှန်း မသိသလို ဒေါသဖြစ်နေသော တင်တင်စောမှာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခြေကားရား လက်ကားရား ပက်လက်အိပ်လျှက်သားကြီး ကျန်နေခဲ့တော့သည်။

……………………………………………………

လင်တော်မောင်၏ မစို့မပို့ လိုးပေးမှုကြောင့် တင်တင်စောတစ်ယောက် စိတ်တွေမရိုးမရွ၊ အလိုမကျ ဒေါသတွေဝင်စားကာ နေအိမ်မှ ရုံးသို့အထွက် အတော်ပင် နောက်ကျနေသည်။ ဖယ်ရီတော့ မမှီတော့ပါ။ ထို့ကြောင့် ဘတ်စ်ကားဖြင့်သာ ရုံးကိုသွားရတော့သည်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် လက်ရဲဇက်ရဲနှင့် ကိုင်မည့် နှိုက်မည့်သူ မတွေ့ရပါစေနှင့်ဟု တင်တင်စော ဆုတောင်းမိသည်။ အနှိုက်အကိုင်ခံရမှာကို မလိုလားသောကြောင့်မဟုတ်။ ထိုသို့ အနှိုက်အကိုင်ခံရလျှင် မိမိ၏ အလိုမပြည့်နိုင်ဘဲ နိုးကြွနေဆဲဖြစ်သည့် ကာမရမက်စိတ်များ ဟုန်းဟုန်းထကာ ပေါက်ကွဲကုန်မှာစိုးသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

တင်တင်စော၏ဆုတောင်း မပြည့်ခဲ့ပါ။ သူမ ဘတ်စ်ကားပေါ် တိုးတက်မိသည်နှင့် လူရွယ်တစ်ယောက်၏ စူးရဲသောအကြည့်ကို ရင်ဆိုင်ရသည်။ ထိုအကြည့်တွင် ရမက်ဆွဲအားတို့ အပြည့်ပါသည်။ စူးစူးရဲရဲကြည့်လိုက်သော အကြည့်သည် မိမိ၏ အဝတ်အစားများကို ထိုးဖောက်ကာ ပင်ကိုယ်ပကတိအလှများကို ထွင်းဖောက်၍ ရှုမြင်သွားသလို တင်တင်စောခံစားရသည်။ တင်တင်စောစိတ်တွေ ပိုလှုပ်ရှားလာသည်။ လူရွယ်ကို မျက်လုံးတစ်ချက်ဝင့်ကာ ပြည့်ကြည့်မိသည်။ မစို့မပို့ အလိုးခံခဲ့ရမှုကြောင့် အာသာမပြေ။

ဆန္ဒမပြည့်ဘဲ လောင်မြိုက်နေဆဲဖြစ်သော အချိန်တွင် ထိုလူရွယ်၏ ကာမညို့ဓါတ်အား အပြည့်ပါသော စူးရဲသည့် အကြည့်ကြောင့် တဏှာစိတ်များ နိုးကြွမှုက ထပ်ဆင့်ပေါင်းထားရာ တင်တင်စော၏ ဝင့်ကြည့်လိုက်သော မျက်ရိပ်မျက်ရောင်တွင်ပင် သူမ၏ ရမက်ဆန္ဒဇောအဟုန်တို့က ထပ်ဆင့်ပါဝင်သွားသည်။ လူရွယ်နှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ တင်တင်စောရင်တွင် ဖိန်းကနဲဖြစ်သည်။ မျက်နှာပေါ်တွင် သွေးလျှမ်းကာ ထူပူဖိန်းရှိန်းသည်။ အကြည့်ချက်ချင်း ပြန်လွှဲသော်လည်း ရင်ကတော့ ပိုမိုခုန်လာသည်။ ထိုအခါ သူမ၏ မျက်နှာအမူအရာမှာလည်း ခါတိုင်း ဘတ်စ်ကားစီးသည့်အခါများတွင် လုပ်ထားလေ့ရှိသည့် မျက်နှာထားတင်းတင်းမျိုး မဟုတ်တော့။ ကာမစိတ်နိုးကြွ ရင်ခုန်လှုပ်ရှားနေမှုတို့ ပြည့်လျှံထင်ဟပ်နေသော အလိုးခံလိုသည့် မိန်းမတစ်ယောက်၏မျက်နှာ အမူအယာမျိူးဖြစ်၍နေသည်။

အသာလေး မသိမသာ မျက်လုံးစွေကာ လူရွယ်ထံ ကြည့်မိပြန်သည်။ လူရွယ်သည် သူမနှင့် လူချင်း လေးငါးယောက်လောက် အကွာတွင် ရှိနေရာမှ၊ သူမရှိရာသို့ မသိမသာနှင့် ဟိုကပ်ဒီကပ် တိုး၍ လာနေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဒီလိုကပ်လာမှုမျိူးသည် ကောင်းသောလာခြင်း မဖြစ်နိုင်ကြောင်းကို မိန်းမသားတစ်ယောက်၏ သဘာဝထိုးထွင်းဉာဏ်ဖြင့် တင်တင်စောတစ်ယောက် သိလိုက်သည်။ တင်တင်စောမှာ အလိုလိုနေရင်းပင် ကြက်သီးတွေ ဖြိုးကနဲ ဖျန်းကနဲ ထသည်။

တကယ်အကိုင်မခံရသေးမှီ အချိန်တွင်ပင် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။ မိမိကို ကိုင်ရန်၊ နှိုက်ရန် လူရွယ် အသာတိုးကပ်လာမှန်း ရိပ်မိသည့်တိုင်အောင် မျက်နှာထားတင်းတင်း မလုပ်နိုင်တော့။ မလိုလား၊ ရှောင်ဖယ်သည့် အရိပ်အရောင်လေးပင် မပြနိုင်တော့။ ခေါင်းကိုသာ ငုံ့၍ငြိမ်ကာ ရပ်နေမိသည်။ လူရွယ် လာကိုင်မည့် အချိန်ကို အသင့်ကြိုဆိုနေသည့် အသွင်မျိူး။

လူရွယ်သည် မသိမသာ တိုးကပ်လာနေရာမှ သိသိသာသာ ခပ်မြန်မြန်ပင် လူများကြား အတင်းဝင်တိုးကာ တင်တင်စောအနားသို့ ချဉ်းကပ်ရောက်၍လာသည်။ အနားကပ်မိသည်နှင့် တင်တင်စော၏ တင်ပါးအိအိကြီးကို လက်နှင့်အသာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ တင်တင်စောမှာ ကိုယ်လေးပင် သိမ့်ခနဲတုန်သွားသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းသားကို သွားဖြင့် မသိမသာကိုက်ကာ ငြိမ်နေမိသည်။ သူမ၏ စိတ်တွေကတော့ အရမ်းကိုလှုပ်ရှားလို့လာပါပြီ။ သူစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ကိုင်တွယ်တာခံရမှန်း သိလျှက်နှင့်ပင် ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။ ငနဲသားက ပို၍ရဲတင်းလာသည်။

မောင်မောင်စိုးသည် ကိုထွန်းထွန်း၏ ဆက်သွယ်စီစဉ်ပေးမှုဖြင့် အလုပ်အကိုင်ရခဲ့သော ရုံးသို့ ပထမဆုံးရက် စတင်ရုံးတက်ရန် ဘတ်စ်ကားစီး၍ လာခဲ့သည်။ ရုံးတွင် လူများအားလုံး အစုံရောက်သည့်အချိန်တွင်မှ သွားရန် စိတ်ကူးဖြင့် ရုံးချိန်ထက် အနည်းငယ်မျှ နောက်ကျနေရန် အချိန်ကိုစောင့်ပြီး လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဘတ်စ်ကားစီးလာရင်း ခရီးသွားဟန်လွှဲ နှိုက်စရာ ကိုင်စရာ မိန်းမတစ်ဦးဦးများ တွေ့မလားဟု မျက်စိကစားလာသည်။

မောင်မောင်စိုးမှာ ကာမမှု အတွေ့အကြုံ အတော်များကာ မိန်းမကဲခတ်လည်း အတော်ပင်ကျွမ်းကျင်နေလေရာ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် အထာကြည်နိုင်မည့် အမျိူးသမီးတစ်ယောက်ကို အကဲခတ်ရှာဖွေဖို့ အခက်မတွေ့လှပါ။ ဒီနေ့အဖို့ကတော့ မောင်မောင်စိုး ကံကောင်းနေလား မပြောတတ်။ ဘတ်စ်ကားပေါ်ရောက်၍ နှစ်မှတ်တိုင်ကျော်ကျော်မှာပင် သူ့အတွက် အထာကြည်နိုင်စရာရှိသော အမျိူးသမီးတစ်ယောက် ကားပေါ်တက်လာခဲ့သည်။

အမျိူးသမီးသည် အသက်အစိတ်ခန့်ရှိကာ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ချောချော အရပ်မြင့်မြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်း လှပဆူဖြိုးသည်။ စ၍ အကဲခတ်လိုက်မှုတွင်ပင် ထိုအမျိူးသမီးသည် တဏှာဇောပြင်းထန်သော ရာဂကြွယ်သူ ဖြစ်ရမည်ဟု မောင်မောင်စိုးတစ်ယောက် အကဲခတ် ကောက်ချက်ချသည်။ ထို့ကြောင့် အမျိူးသမီးကို တဏှာဇောအဟုန် အပြည့်ပါသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။

အမျိူးသမီးသည် အဝတ်အစားများကိုသေသေသပ်သပ် လုံလုံလဲလဲ ဝတ်ထားသည့်တိုင်၊ ဆူဖြိုးတင်းမာမို့ဝိုင်းနေသည့် ရင်သားစိုင်တို့၏ အနေအထားချီနေဟန်ကို မောင်မောင်စိုး၏ စူးရဲသော အကြည့်က ထိုးဖောက်မြင်သည်။ သူမသည် နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထိုးထောင်ချွန်ကြွတက်နေကြောင်းကို မို့မောက်နေသော ရင်သားကိုကြည့်၍ မောင်မောင်စိုး နားလည်လိုက်သည်။ ဒါက တဏှာထန်၊ ရမက်ဇောကြွနေသော မိန်းမတစ်ယောက်၏ လက်ခဏာတစ်ခုမို့ ဒီမိန်းမကိုကပ်၍ နှိုက်လျှင် အထာကြည်မည်ဟု သေချာပေါက်တွေးမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် အမျိူးသမီးက သူ့ထံသို့ မျက်လုံးတစ်ချက်ပင့်ကြည့်ရာ အကြည့်ချင်းဆုံသည်။ အမျိူးသမီး၏ မျက်ရိပ် မျက်ရောင်တွင် ကာမခိုးတွေရှိနေရာ ညို့ခေါ်သည့်သဘောပင်ရှိသည်ကို မောင်မောင်စိုးက ‘‘ဖျံ’’ ကျသူတစ်ယောက်ပီပီ ဒက်ခနဲသိသည်။

ထို့ကြောင့် မောင်မောင်စိုးသည် အမျိူးသမီး ရှိရာသို့ အသာပင် တိုးကပ်သည်။ အစပိုင်းတွင်တော့ မသိမသာ နေရာရွေ့သလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် အသာလေး တိုးကပ်သွားသည်။ အမျိူးသမီးကိုကြည့်ရင်း ဂွင်မိနိုင်မည့် အခြေအနေက ပိုထင်ရှားလျှက်၊ မောင်မောင်စိုးအနေဖြင့်လည်း ကိုင်ချင်နှိုက်ချင်စိတ် ပိုထန်လာသောကြောင့် ခပ်ရဲရဲခပ်ရှင်းရှင်းပင် အနားသို့အရောက် တိုးကပ်သွားသည်။ ဘတ်စကားပေါ်တွင် မျက်နှာသိလည်းမပါ။ အားလုံး လူစိမ်းတွေချည်းမို့ မောင်မောင်စိုးအဖို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း လုပ်ရန်လည်း သိပ်မလိုပါ။ ထို့ပြင် အမျိူးသမီးက အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနှင့် မသိမသာ ကိုက်ကာ ငြိမ်၍ကျသွားသည်ကိုလည်း တွေ့ရသည်။ ဒီလိုအမူအရာမျိူးသည် အမျိူးသမီး စိတ်လှုပ်ရှားနိုးကြွကာ ကိုင်တွယ်မှုကို ဖီလင်တက် အရသာတွေ့သည့်သဘော ထင်ရှားနေသည်မို့ မောင်မောင်စိုးမှာ ရဲတင်း၍လာသည်။

အသာအယာ လုပ်မနေတော့ဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် အမျိူးသမီး၏ တင်ပါးကြီးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ခပ်တင်းတင်းပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်သားအောက်ခြေပိုင်းကိုပင် ခပ်နာနာလေး ဆိတ်လိုက်သည်။ အမျိူးသမီး တစ်ချက်တွန့်သည်။ သို့သော် မနှစ်မြို့သည့် အရိပ်အရောင်မပြ။ မျက်နှာကိုသာ တစ်ဘက်သို့ လွှဲထားသည်။ ထိုအခါ မောင်မောင်စိုးက အမျိူးသမီးဝတ်ထားသည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားသားရစ်၏ အပြင်ဖက်သို့ တစ်ထွက်နေသော တင်သားအိအိကို ညာလက်ညှိုးဖြင့် ထိကပ်ကာ အသာအယာ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဒီလုပ်ရပ်မှာ အမျိူးသမီးကို ယားကျိကျိနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်လိုက်မှုဖြစ်သည်။ ညာလက်ညှိုးဖြင့် ထိုသို့ပွတ်နေရင်း အကဲခတ်၍ အမျိူးသမီး၏ ဘယ်ဘက်ဖင်သားကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်သည်။ ဖိ၍ကိုင်ပွတ်သည်။ လက်ဝါးတစ်ခုလုံး တင်သားအိအိကြီးပေါ်တွင် ခပ်တင်းတင်း ထိမိနေအောင်ပင် ပွတ်ရင်း တစ်ဘက်သို့ တိုးသွားသည်။ ရှေ့သို့ အသာတိုးလိုက်ရာ သူ့ဘက်ကျောပေးထားသော အမျိူးသမီး၏ တင်ပါးကြီးကို သူ့ဆီးစပ်နှင့် အိကနဲနေအောင် ထိကပ်မိသည်။

သူ၏မတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးကလည်း အမျိူးသမီး၏ ဖင်ကြီးကို သွားထိမိ ထိုးမိသည်။ အမျိူးသမီးက သိသိသာသာပင် တုန်လှုပ်သွားသည်။ မောင်မောင်စိုးက ညာလက်ဖြင့် အပြင်ဖက် တစ်ထွက်နေသော ဖင်သားကို ခပ်နာနာလေး ဆွဲဆိတ်လိုက်ပြန်သည်။ အမျိူးသမီးသည် ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ မသိမသာ ထိုးတွန်းပေးသည်။ မောင်မောင်စိုးက အမျိူးသမီး ဆီးခုန်အထက်နားပေါ်ရောက်နေသော မိမိ၏လက်ကို အောက်သို့ပို့၍ တိုးရွေ့သည်။ အမျိူးသမီးပေါင်ကြားကို အသာထိုးနှိုက်ကာ ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးကို အုပ်၍ ပွတ်လိုက်သည်။ လူရွယ်၏ ခပ်ရဲရဲ၊ ခပ်ကဲကဲ အကိုင်အနှိုက်များကြောင့် တင်တင်စောတစ်ယောက် ရင်တဖိုဖို၊ အသည်းတအေးအေးနှင့် ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင်လည်း အရည်ကြည်တွေ စို့ထွက်ကာ တစ်ချီပြီးလုလုတောင် ဖြစ်လာရသည်။

အဝတ်အစားများ ကြားခံနေသည့်တိုင် လူရွယ်၏လီးကြီးသည် ကြီးမားတုတ်ခိုင်ကာ သန်မာလှကြောင်း တင်တင်စော ထိတွေ့မှုအရ သိလိုက်ရသည်။ သူမယောက်ျား ကိုကျော်အေး၏လီးထက် နှစ်ဆကျော်အောင်ပင် ကြီးပေလိမ့်မည်။ တောင်နေတာကလည်း တန်း၍မတ်နေသည်။ ဖင်ကို ထိမိထောက်မိနေရာ လီးကြီး၏ ပူနွေးနွေး အငွေ့အသက်ကိုပင် ကူးစက်ခံစားရနေသလို ဖြစ်နေသည်။ ထိုမှတဖန် စောက်ပတ်ကို အပွက်ခံလိုက်ရသောအခါတွင်တော့ တင်တင်စောခင်မျာ ပါးစပ်မှ ‘‘အိုး’’ ဟု အသံမထွက်ရမိအောင် မနည်းပင် ကြိုးစား၍ ထိန်းလိုက်ရသည်။ သူမ၏ဖောင်းကားနေသော စောက်ပတ်ကြီးက ပို၍ဖောင်းကြွလာသည်။

လူအတက်အဆင်းများသော မှတ်တိုင်တစ်ခုတွင် ကားကထိုးအဆိုက် ကားပေါ်မှ လူတော်တော်များများ ဆင်းသွားပြီး လူအများအပြား ပြန်တက်လာ၍ ဟိုရွှေ့ဒီပြောင်း လုပ်ချိန်တွင်တော့ လူရွယ်က အခွင့်အခါကောင်းကို အပြတ်အသုံးချကာ တင်တင်စောကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲကိုင်လှည့်လိုက်သည့်အတွက် နှစ်ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင်ရက် ဖြစ်သွားသည်။ တက်လာသည့် လူတွေက အထူးများကာ ကားထဲတွင် ငါးပိသိပ် ငါးချဥ်သိပ်သလို ပြည့်နှက်သွားသည်။ လူရွယ်နှင့် တင်တင်စောတို့မှာလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လျှက် ရင်ချင်းကပ်မိသွားသည်။လီးက စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ထောက်မိသည်။ ဒီကြားထဲတွင် လူရွယ်က သူ့ကိုယ်ကို မသိမသာ လှုပ်နေရာ လီးကိုစောက်ဖုတ်ပေါ်တွင် ပွတ်သလိုဖြစ်လျှက် တင်တင်စောတစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားရလေတော့သည်။

စောက်ရည်ကြည်များ စိုစိမ့်ထွက်ရာ ဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးရဲ့ ကြားနေရာမှာ စိုစိစိ ဖြစ်သွားသည်။ တင်တင်စောသည် ရှက်စနိုး အမူအယာလေးနှင့် လူရွယ်ကို အသာကြည့်မိသည်။ လူတွေ အရမ်းကြပ်လာသောကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက် လုပ်နေကြတာကို တခြားလူများ မသိမမြင်နိုင်ပါ။လူရွယ်က ဖင်ကြီးကို အပီကို ကိုင်ပွတ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်သည်။ တင်တင်စောမှာ တစ်ချီ ‘‘ပြီး’’ ခဲ့ရသည့်တိုင် စိတ်လှုပ်ရှား ရမက်ထန်နေမှုကတော့ ကျမသွားသေး။ ထို့ပြင် ခင်ပွန်းသည်၏ အလိုးခံခဲ့ရသည့်အချိန်များတွင်ပင် မ ‘‘ ပြီး ’’ ခဲ့ရသော တင်တင်စောမှာ ယခု ဘတ်စကားပေါ်တွင် အကိုင်အနှိုက်ခံရရင်း ‘‘ ပြီး ’’ သွားရသည်တွင် အရသာအတော်တွေ့လျှက် တစ်ချီ ‘‘ ပြီး’’ ရုံနှင့် အားမရ။ ထပ်၍ ဖီလင်ယူလိုစိတ်တွေကသာ ပြင်းထန်လာသည်။

သူမ၏ စောက်ပတ်ပေါ်တွင် ထောက်မိနေသော လီးကြီးသည် အပြတ်ကိုမာတောင်နေသည်။ နည်းနည်းလေးမျှ မကျသေး။ အမျိူးသမီး ရင်သိမ့်တုန်သည်။ အစက လီးကြီးကို အသာထိကိုင်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးထားသော်လည်း၊ ယခုမူ လီးချောင်းကြီးကိုပင် ခပ်တင်းတင်းပင် ဆုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်။ လီးကြီးသည် တဆုတ်တခဲ ရှိလှသည်။ ရှည်လည်းရှည် ကြီးလည်းကြီးသည်။ လူရွယ်က အသာငုံ့၍ တင်တင်စော၏ ဘယ်ဘက်ပါးကိုနမ်းသည်။ တင်တင်စောမှာ အတော်လေး အရပ်မြင့်သဖြင့် သိပ်ကိုအဆင်ပြေနေသည်။ တင်တင်စော၏ ပါးလေး နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြစ်သလို စောက်ပတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ကလည်း စိုကနဲထွက်လာသည်။ လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်မိသော လီးကြီးကိုလည်း ပို၍ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်မိသည်။ လူရွယ်က စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေးသလို တင်တင်စောကလည်း လူရွယ်၏လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဖီလင်တွေ အတော့်ကို ရနေကြသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ……

‘‘ ဟော မမတင်၊ ရုံးဖယ်ရီမမှီလို့လား ’’

လှမ်းနှုတ်ဆက်သံကြောင့် တင်တင်စော လန့်သလိုဖြစ်၍ သွားသည်။ လှမ်းကြည့်လိုက်ရာ သူမ၏ရုံးမှစာရေးမလေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

‘‘ အေးကွာ အိမ်ကထွက်လာတာ နောက်ကျလို့ ဖယ်ရီ လွဲသွားတယ်လေ ’’

တင်တင်စော အလိုက်သင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ထိုစာရေးမလေးသည် တင်တင်စောတို့နှင့် သိပ်မလှမ်း။ ကား အတက်အဆင်း အပေါက်နားတွင် ရပ်နေသည်။ သို့သော် လူကြပ်သော ကားအတွင်းဖြစ်၍ တင်တင်စောတစ်ယောက် ဘယ်လိုဖြစ်နေသည်ကိုတော့ စာရေးမလေး မသိမမြင်နိုင်ပါ။

‘‘ မှတ်တိုင်ရောက်ပြီလေ မမတင်ရဲ့ မဆင်းတော့ဘူးလား’’

မှတ်တိုင်သို့ ရောက်နေပြီဆိုတာတောင် တင်တင်စော မသိတော့။ ဖီလင်တွေ တက်နေသည်။ အကယ်၍ စာရေးမလေးကသာ လှမ်း၍ သတိမပေးလျှင် ကားပေါ်ဆက်ပါသွားမှာ သေချာသည်။ ယခုတော့ ဖီလင်တက် အရသာတွေ့နေသော်လည်း မဆင်းလို့မဖြစ်သည့် အခြေအနေမို့ တင်တင်စောတစ်ယောက် ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ရတော့သည်။ သူမနှင့် အတူပါလာသော စာရေးမလေး မရိပ်မိအောင် ကွတတလမ်းလျှောက်မှုမျိူး မဖြစ်အောင် အတော့်ကိုထိန်း၍ လျှောက်လှမ်းရင်း ပင်တီကို မသိမသာဆွဲ၍ ထုတ်ယူရာ ရုံးနားရောက်မှပင် စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်သွားသော ပင်တီဂွအစ ထွက်လာလေတော့သည်။ စိုစိုစိစိ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေမှုကတော့ ကျန်ရှိနေဆဲပင်။

မောင်မောင်စိုးအဖို့ကတော့ တော်တော် ‘‘တန်’’ သွားခဲ့သည်။ မောင်မောင်စိုးသည် ကားမှတ်တိုင်အနားရှိ ကွမ်းယာဆိုင်တွင်ဝင်ကာ စီးကရက်တစ်လိပ် ဝယ်သောက်သည်။ အမျိူးသမီးကို ဒီကားမှတ်တိုင် အနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ရုံးများတွင် လိုက်စုံစမ်းရှာဖွေလျှင် တွေ့နိုင်ဖို့က ရှိသေးသည့်အတွက် ယခုလောလောဆယ် နောက်မှ လိုက်မသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

စီးကရက်ဝယ်သောက်ပြီး မောင်မောင်စိုးသည် သူလုပ်ရမည့်ရုံးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ရုံးရှိရာနေရာကို အတိအကျမသိသောကြောင့် မေးမြန်းစုံစမ်းရသေးသည်။ အခက်အခဲတော့ သိပ်မရှိလှ။ ရုံးရှိရာသို့ အရောက်သွားနိုင်ခဲ့သည်။ မြို့နယ်ရုံးခွဲလေးဖြစ်သောကြောင့် လူသိပ်မများလှပါ။ ရုံးခန်းနေရာကလည်း သိပ်မကျယ်။ ရုံးအဝင်ဝနားတွင် တွေ့သော စာရေးတစ်ယောက်ကို သူ၏ အလုပ်ခန့်စာ ထုတ်ပြပြီး အကျိူးအကြောင်းကို ပြောပြလိုက်သည်။

‘‘လာ.. ရုံးအုပ်ဆီမှာ သတင်းပို့ရမယ်’’

ထိုစာရေးက မောင်မောင်စိုးကို ရုံးအုပ်ထံသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ ရုံးအုပ်စားပွဲတွင် ထိုင်နေသူကို တွေ့ရသောအခါတွင်တော့ မောင်မောင်စိုးမှာ မျက်လုံးမသိမသာပြူး၍ သွားရလေသည်။ သူသတင်းပို့ရမည့်ရုံးအုပ်မှာ စောစောလေးတင်ကမှ ဘတ်စ်ကားပေါ်တွင် သူ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခဲ့နှိုက်ခဲ့သော ဖြူဖြူချောချော အမျိူးသမီး ဖြစ်နေပေသည်။

တင်တင်စောမှာလည်း မိမိ၏ရုံးခန်းထဲသို့ လျှောက်လှမ်းဝင်ရောက်လာသူကို မြင်လိုက်ရတော့ အံ့သြတုန်လှုပ်သွားသည်။ ဘတ်စကားပေါ်တွင် မိမိကို လက်ရဲဇက်ရဲဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ခဲ့နှိုက်ခဲ့သော လူရွယ်ဖြစ်ကြောင်း ချက်ချင်း မှတ်မိသည်။ကားပေါ်တွင် စိတ်ကြိုက် ကိုင်တွယ်နှိုက်ခဲ့ရသည်ကို အားမရသေးဘဲ ဇာတ်လမ်းရှည်လို၍ မိမိနောက်မှ လိုက်လာခြင်းများ ဖြစ်လေမလားဟုလည်း တွေးမိလိုက်သေးသည်။

‘‘ ဒါ… ရုံးအကူအသစ် မောင်မောင်စိုးပါ မမတင် ’’

လူရွယ်နှင့် အတူပါလာသော စာရေးလေးကပြောမှ တင်တင်စော အနည်းငယ် စိတ်အေးသွားရသည်။ ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးဆိုသူ ထိုလူရွယ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်နေရသည်ကို အတော်ပင် မျက်နှာပူ၍ နေလေသည်။ အရှိန်မသေသေးဘဲ တငွေ့ငွေ့လေးရှိနေဆဲဖြစ်သော ရမက်ဇောအဟုန်ကလည်း အားဖြည့်သွင်းပေးလိုက်သော ဘက်ထရီနှယ် အပြည့်အဝပင် ပြန်လည်နိုးထလာသည်။ ကာမစိတ်ထက်သန်လာသော မိန်းမများ၏ သဘာဝအတိုင်း နို့အုံကြီးများ တင်းမာလာကာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ရှိသော ရင်သားကြီးများက ပို၍တင်းကြပ်သလို ဖြစ်လာသည်။ နို့သီးခေါင်းများလည်း တင်းမာကောင့်ထောင်လာကြလေရာ ဘောလီရင်အုံ ထူထူထဲ စူးမိသလို ဖြစ်နေသည်။ အဆိုးဆုံးကတော့ စောက်ပတ်ကြီးကို လေထိုးထည့်ပေးလိုက်သလို ဖောင်းမို့ ခုန်းမောက်တက်လာမှု ဖြစ်သည်။

ဘတ်စကားပေါ်တွင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် အကိုင် အနှိုက်ခံခဲ့ရစဉ်က စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင် ထွက်ခဲ့မှုကြောင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီခွဆုံနေရာတစ်ဝိုက် စိုစိစိ စေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေမှုက ယခုအထိ မပျောက်သေးပေရာ မို့မို့ကြီး ဖောင်း၍ကြွတက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးသည် စိုစိစေးကပ်နေသော အောက်ခံဘောင်းဘီ ခွဆုံနေရာကို ကျကျနနကြီး ကပ်မိ ထိမိသွားလေရာ တံတွေးဆွတ်ထားသော လက်ညှိုးနှင့် စောက်ပတ်ကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးသည့် အထိအတွေ့ဆန်ဆန်မျိူး ဖြစ်စေလျှက် လင်ရှိလျှက်နှင့် လင်က လီးကောင်းကောင်း မတောင်သောကြောင့် ကျကျနန မလိုးနိုင်သည့်အတွက် ကာမစိတ်များကို ကြိတ်မှိတ်မျိုသိပ် ထိန်းချူပ်ထားရလေသော တင်တင်စောတစ်ယောက် အထူးကို စိတ်လှုပ်ရှားနိုးကြွလျှက် ရမက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လာရလေသည်။

ဒါပေမယ့် မိမိ၏ရုံးခန်းအတွင်းတွင် ဖြစ်နေသည်ဟူသော ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေက ထိန်းထားပေးသည်မို့ တင်တင်စောမှာ ကာမယမ်းအိုးပေါက်ကွဲကာ အရှုးအမူးအဆင့်အထိတော့ မရောက်ခဲ့ပါ။ သိစိတ်လေးနှင့် မိမိ၏နိုးကြွနေသော ကာမရမက်စိတ်များကို ချိူးနှိမ်ကာ ထိန်းသိမ်းပြီး ဣန္ဒြေဆည်နေရလေသည်။

‘‘သြော်…သြော်…အင်း …ထိုင်’’

တင်တင်စောက စိတ်ကိုကြိုးစားကာ ချိူးနှိမ်ထိန်းသိမ်းရင်း ပြောလိုက်သည်။ တင်တင်စော၏ စားပွဲရှေ့တွင် လက်ရမ်းမဲ့ ကုလားထိုင်တစ်လုံးသာ ရှိသည်။ မောင်မောင်စိုးက ထိုကုလားထိုင်တွင် အသာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

‘‘ကိုမောင်မောင်စိုး.. ဒါက ကျွန်တော်တို့ရဲ့ ရုံးအုပ်…. ဒေါ်တင်တင်စောပါ….’’

‘‘ မမတင်…. ဒါက သူ့အတွက် ခန့်စာ….။ သူ့မှတ်တမ်းဖိုင်လည်း အသင့်ယူလာပါတယ် မမတင် ’’

စာရေးလေးက သွက်လက်စွာပြောကာ ဖိုင်တွဲအသစ်နှင့် အလုပ်ခန့်စာတို့ကို တင်တင်စောထံ ကမ်းပေးသည်။ ဣန္ဒြေဆည်ကာ မျက်နှာခပ်တင်းတင်းဖြင့် ခပ်ပြတ်ပြတ် ပြောဆိုနေသော်လည်း ကာမမှုလိုက်စားကာ မိန်းမတွေ၏အထာကို ကျွမ်းနေသော မောင်မောင်စိုးကတော့ တင်တင်စော၏ အတွင်းမနော သရုပ်မှန်ကို ကောင်းစွာပင် အကဲခတ်မိသည်။ ထို့ကြောင့် တင်တင်စော၏ စားပွဲရှေ့က ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ထိုင်မိသည်နှင့် ညာခြေကို ဆန့်ထုတ်ကာ ထားလိုက်သည်။

ရုံးခန်းနေရာက ကျဉ်းသည့်အတွက် တင်တင်စောတို့ရုံးထဲရှိ စားပွဲခုံများသည် ဝန်ကျဉ်းကျဉ်းနှင့် ခပ်သေးသေး ခပ်ရွယ်ရွယ်များသာ ဖြစ်ကြသည်။ တင်တင်စောစားပွဲဆိုလျှင် အလျားလေးပေသာသာ အနံနှစ်ပေသာသာခန့်သာ ရှိသည်။ မောင်မောင်စိုးသည် တင်တင်စောနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်၍နေသည်။ထို့ကြောင့် ဆန့်ထုတ်လိုက်သော သူ၏ ခြေထောက်သည် တင်တင်စော ပေါင်အလည်ပိုင်းနားလောက်အထိ ရောက်သည်။ ချိန်ဆကာ ဆန့်ထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် ခြေထောက်က တင်တင်စော ပေါင်နှစ်ခုကြားသို့ ရောက်သည်။

တင်တင်စောသည် ပေါင်ကိုကားကားလေး ထိုင်နေရာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရုတ်တရက် ခြေထောက်နှင့် အထိုးခံရမှုကြောင့် တင်တင်စောတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ ပူထူဖိန်းရှိန်းကာ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်လိုက်ရာ ပေါင်နှစ်ခုကို စုလိုက်ရာ ခြေထောက်ကို ပေါင်နှစ်ခုနှင့် ညှပ်သလိုမျိူး ဖြစ်သွားသည်။ တင်တင်စော ဘယ်ညာပေါင်လုံးသား အိအိတင်းတင်းများသည် မောင်မောင်စိုးခြေထောက်နှင့် အပ်ကျမတ်ကျဆိုသလို တင်းကြပ်စွာ ထိမိကြသည်။ အမျိူးသမီး ပို၍ထူပူသွားသည်။ ရုတ်တရက် စေ့ကပ်လိုက်မိသော ပေါင်ကြီးနှစ်ခုကို ချက်ချင်းပင် ခွာလိုက်သည်။ ထိုအခါ မောင်မောင်စိုးက သူ၏ညာခြေထောက်ကို ဆန့်နိုင်သမျှ ဆန့်ထုတ်လိုက်ရာ ခြေမသည် တင်တင်စော၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံ စောက်ပတ်နားဆီသို့ ရောက်လာသည်။ စောက်ပတ်နှင့် ခြေမ ထိမိခြင်းတော့ မရှိသေးပါ။ ထိမိလောက်အောင်လည်း အလှမ်းမမှီပါ။ သို့သော် စောက်ပတ်ကြီးရှိသော ထမီရှေ့ပိုင်းနေရာကိုတော့ ထိမိသည်။

ထိုသို့ထိမိ၍ ထမီသားလှုပ်ခါသွားမှုကြောင့် မောင်မောင်စိုး၏ခြေထောက် မိမိစောက်ပတ်ရှိရာသို့တန်း၍ ဦးတည်နေကြောင်း တင်တင်စော ရိပ်စားမိသည်။ ဤအတွက် အမျိူးသမီးမှာ ရင်တုန်ပန်းတုန် ပင် ဖြစ်၍လာသည်။ ဘတ်စကားပေါ်တွင် သူမ၏စောက်ပတ်ကို မောင်မောင်စိုးက အားမနာတမ်းဆိုသလို ကိုင်တွယ် နှိုက်ပွတ်ခဲ့သည့် အရသာအဟုန်ကလည်း ပူပူနွေးနွေးရှိသေးရာ စောက်ပတ်ကို မထိမိသည်ကိုပင် တင်တင်စော အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာသည်။ တင်တင်စော ရမက်သွေးများ ဆူဝေလာသည်။ စောက်ပတ်ပေါ် ကျကျနန ထိစေချင်သည်။ စာရေးလေးကလည်း အလုပ်ခန့်စာနှင့် ဖိုင်တွဲကို ကမ်းပေးနေရာ ရင်တုန်ပန်းတုန် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော တင်တင်စောက ကမန်းကတန်း လှမ်းယူရင်း ပါးစပ်မှလည်း

‘‘အေး…ကောင်းပြီ’’

ဟု ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်မိသည်။ ထိုစကားကို မိမိအတွက် အလုပ်ဆက်လုပ်စရာ မလိုတော့။ သွားနိုင်ပြီဟု စာရေးလေးက သဘောပေါက်သည်။

‘‘ဟုတ်ကဲ့….မမတင်’’

စာရေးလေးက ရိုကျိူးစွာပြောကာ တင်တင်စော၏ ရုံးခန်းလေးထဲမှ ထွက်သွားသည်။ ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းဖွဲ့ထားသော ရုံးခန်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် တင်တင်စောနှင့် မောင်မောင်စိုးတို့နှစ်ယောက်တည်း ကျန်နေခဲ့တော့သည်။ မောင်မောင်စိုးသည် ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ကိုယ်ကိုလျှောနိုင်သမျှ လျှောချထိုင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ သူ့ခြေထောက်သည် တင်တင်စောပေါင်နှစ်ခုကြား ခွဆုံနေရာမှ စောက်ပတ်ကို သွား၍ထိမိလေတော့သည်။ ကျကျနန ထိကပ်မိသလိုမျိူးတော့ မဟုတ်သေးပါ။ ထိတယ်ဆိုရုံလေးသာ ထိမိခြင်းဖြစ်သည်။ ကြွကြွရွရွလေး ထိမိခြင်းဟုပင် ဆိုနိုင်သည်။ ထိုထိတွေ့မှုလေးကပင်လျှင် တင်တင်စောကို ကြက်သီးတွေ ထသွားစေသည်။ မိမိကိုယ်မိမိ ဘယ်လိုဖြစ်၍ ဘာလုပ်မိသည်ကိုပင် မသိဘဲ ခပ်မတ်မတ်ထိုင်နေသော တင်တင်စောကိုယ်သည် ရှေ့သို့ ခပ်လျှောလျှော ဖြစ်သွားသည်။

စောက်ပတ်ကို ရှေ့ကော့ထိုးပေးလိုက်သလိုမျိူးမို့ မောင်မောင်စိုး၏ အဆန့်တန်းနိုင်ဆုံး ဆန့်တန်းထုတ်ထားသော ခြေထောက်၏ခြေမသည် စောက်ပတ်ကို ကျကျနန ထိမိလေတော့သည်။ ထိမိသည်နှင့် မောင်မောင်စိုးက ခြေမကို လှုပ်ရှား၍ စောက်ပတ်အား ပွတ်ကလော်ပေးလိုက်သည်။ ကြားတွင်အောက်ခံဘောင်းဘီနှင့် ထမီတို့ရှိနေသည့်တိုင် ထိတွေ့မှုက တင်တင်စောကို ဓါတ်လိုက်ခံရသလို လှုပ်လှုပ်ရှားရှား ဖြစ်သွားစေသည်။ တကိုယ်လုံးသိမ့်ခါလျှက် ပါးစပ်မှလည်း

‘‘အို’’

ဟု မြည်တမ်းသံလေး ခပ်သဲ့သဲ့ထွက်သည်။ မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံး ထူပူနီမြန်းနေသည်။ မောင်မောင်စိုးက လေးငါးချက်မျှ ခြေမကိုလှုပ်ကာ စောက်ပတ်အား ပွတ်၍ပွတ်၍ပေးသည်။ တင်တင်စောခင်မျာ ရင်ထဲ ဖို၍ဖို၍ သွားသည်။ ထို့နောက်မောင်မောင်စိုးသည် သူ့ညာခြေထောက်ကို အသာခွာလိုက်သည်။ ရင်ဖိုမောဟိုက်၍ အရသာတွေ့ ဖီလင်တက်နေသော တင်တင်စောမှာ ရင်ထဲဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ဆက်၍ ထိုးပွတ် ကလိပေးရန်ပင် ပြောမိလုလု ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော် စောင့်စည်းနေရသော သိက္ခာများက ရှိနေသေးသောကြောင့် အရသာတွေ့သည်မှန်သော်လည်း ယခုအခြေအနေတွင် တင်တင်စောအနေဖြင့် ထိုမျှလောက် နှုတ်မရဲသေး။ မောင်မောင်စိုးကိုသာ ရမက်ခိုးရီဝေနေသော မျက်လုံးရွဲကြီးဖြင့် တစ်ချက်ပင့်ကြည့်လိုက်သည်။

မောင်မောင်စိုးကလည်း မိမိနှင့် တင်တင်စောသာ နှစ်ယောက်တည်းရှိနေသည်မို့ အမျိူးသမီးကို စူးစူးရဲရဲပင် ကြည့်နေသည်။ ကြည့်တာမှ မိမိလိုးရတော့မည့် မိန်းမကို ကြည့်သော ပိုင်နိုင်စိုးမိုးသည့် အကြည့်မျိူး။ ထို့နောက် မောင်မောင်စိုးသည် ခြေထောက်ကို နောက်သို့အသာရုတ်ထားရာမှ ရှေ့သို့ပြန်ဆန့်ထုတ်၍ တင်တင်စော၏ ပေါင်နှစ်ခုကြား ဂွဆုံနေရာသို့ ထိုးလာပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတွင်တော့ တင်တင်စော၏ထမီအောက်မှ ခြေထောက်ကို ထိုးလျှိူကာ ဆန့်ထုတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထမီကြားခံမရှိသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးအောက်တွင် ပေါက်ကွဲလုမတတ် မို့ဖောင်းခုန်းမောက် ကြွတက်နေလေသော စောက်ပတ်ကြီးကို ခြေမနှင့် ထိုးကာပွတ်သည်။ စောက်ရည်တွေ စိုနေသည်ကို ထိတွေ့မိသည်။ စောက်စေ့လေးက ချွန်၍ ကော့တက်နေကြောင်း အထိအတွေ့အရ သိလိုက်သည်။ ပညာသားပါပါ လှုပ်ကစားနေသော ခြေမသည် စောက်စေ့လေးကို ထိမိနေရာ တင်တင်စောတစ်ယောက်မှာ ကြက်သီးတွေ ထပြီးရင်းထ၍ နေသည်။

မောင်မောင်စိုးက အတွင်းခံဘောင်းဘီ ခွဆုံနေရာကို ခြေမခြေညှိုးတို့ဖြင့် ညှပ်ကာ အောက်သို့ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ ချသည်။ အစတွင်တော့ ဆွဲ၍မရ။ တင်တင်စောကဖင်ကြီးကို ကော့ကြွပေးသည်။ အနည်းငယ် လျှော့ကျလာသည်။ မောင်မောင်စိုးက အားစိုက်ကာ ဆွဲချသည်။ ထိုအခါ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး ခပ်လျှောလျှောကျလာသည်။ လျှောကျသွားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီခွအောက်သို့ မောင်မောင်စိုးက ခြေမထိုးသွင်းသည်။ ခြေမ ဝင်လာနိုင်အောင် တင်တင်စောကလည်း ခါးယိမ်းကာ တင်ထောင်ကာ လုပ်ပေးသည်။ အကာအကွယ်မရှိ၊ ပကတိစောက်ပတ်ကြီးပေါ် ခြေမရောက်သည်။ ခြေမကို လှုပ်ရှားကာ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို ထိုးပွတ်သည်။ အရည်တွေ ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင် ထွက်သည်။ တင်တင်စော တင်ကြီးတကြွကြွ ဖြစ်လာသည်။ ‘‘ ပြီး ’’ လုလု အခြေအနေပင် ဆိုက်လာရပြီ။ အသက်ရှူသံတွေ အရမ်းပြင်းလာသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် မောင်မောင်စိုးက သူ့ခြေထောက်ကို အသာပြန်ရုတ်လိုက်ပြန်သည်။ တင်တင်စော ဆန့်တငံ့င့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ကာ မောင်မောင်စိုးကို လှမ်းကြည့်သည်။ ဆက်လက်လုပ်ပေးရန် မြူဆွယ်သော အကြည့်။ ဒါပေမယ့် မောင်မောင်စိုးက ထပ်မလုပ်တော့ဘဲ..

‘‘ သူများတွေမလာခင် ကျွန်တော် ပြန်ထွက်တော့မယ်.. နောက်မှ ဟုတ်ပြီလား .. ’’

မောင်မောင်စိုးက စူးရဲပိုင်နိုင် လွှမ်းမိုးသော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်ကာ တင်တင်စောကို ပြောလိုက်သည်။တင်တင်စောမှာ မချင့်မရဲ ဆန့်တငံ့ငံ့ကြီးဖြစ်၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေကာ ယခုထိတွေ့မှုများကို စွဲမက်လျှက် ရှိနေပေလိမ့်မည်။ မောင်မောင်စိုးသည် အခန်းထဲမှ တန်းမထွက်သွားပါ။ တင်တင်စောအနီးသို့ ဖြတ်ဆို ထိုးကပ်သည်။ ညာဘက်ရင်သားကြီးကို ခပ်နာနာ တစ်ချက်ညှစ်ကိုင်သည်။ ပြီးတော့မှ လှစ်ခနဲ ပြန်ခွာကာ ဟန်မပျက် အခန်းပြင်သို့ ထွက်သွားသည်။

တင်တင်စောမှာသာ ခြေမဖြင့် ထိုးပွတ်ကလိခံခဲ့ရသော စောက်ပတ်ကြီး အရည်တွေစိုရွှမ်းကာ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ကိုင်ခံလိုက်ရသည့် ညာဘက်ရင်သားဆိုင်ကြီး ကျိန်းစပ်စပ် နာကျင်ကာ ‘‘ ပြီး ’’ လုပြီးခင် အခြေအနေတွင် ဆန့်တင့ငံ့ကြီးနှင့် ငေးငေးငိုင်ငိုင်ကြီးဖြစ်ကာ ကျန်နေခဲ့လေတော့သည်။

တင်တင်စော မိမိစိတ်ကို ချိူးနှိမ်ကာ အဝတ်အစားများ သေသေသပ်သပ် ပြန်ဝတ်ပြီးသည့်အချိန်မှာပင် ရုံးအလုပ်နှင့ ပတ်သတ်သည့် ဧည့်သည်တွေ ရောက်လာသည်။ ထို့နောက် ရုံးဝန်ထမ်းများ အဝင်အထွက်ရှိလာသည်။ တင်တင်စောသည် ဟန်မပျက် လုပ်စရာရှိသည်များကို လုပ်နေသည်။ အထူးသဖြင့် အောက်ခံဘောင်းဘီ လျှော့ရဲရဲဖြစ်နေမှုနှင့် စောက်ရည်တွေ စိုနေမှုကြောင့် နေရထိုင်ရ ပိုခက်နေသည်။ တင်တင်စောနှင့် စာရေးမလေးတစ်ဦးတို့ ရုံးအလုပ်အတွက် ပြောဆိုနေမိကြသည်။ တင်တင်စောမှာ အလိုလို စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုလျှက် စောက်ပတ်မို့ဖောင်းကာ အရည်စိုလျှက် ပို၍ အနေခက်နေလေရသဖြင့် ဒီအတိုင်းဆို မိမိ ဣန္ဒြေပျက်ရမည်ကို စိုးရိမ်နေလေရာ ဒီနေ့တော့ နေ့တဝက်ခွင့်ယူ၍ အိမ်ပြန်အနားယူနေလိုက်ရန် စိတ်ကူးပေါ်လာလေသည်။ ထို့ကြောင့် မိမိ နေ့တဝက်ခွင့်ယူကာ အိမ်သို့ပြန်မည်ဟု စာရေးမလေးအား ပြောလိုက်သည်။

အလုပ်ကိစ္စ ပြောဆိုပြီးနောက် စာရေးမလေး ပြန်ထွက်သွားကာ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် တင်တင်စောအတွက် နေ့တဝက်ခွင့်စာကို ယူလာပေးရာ တင်တင်စော လက်မှတ်ထိုးပေးလိုက်လေသည်။ မောင်မောင်စိုးက မိတ်ဆက်သည့်အနေဖြင့် တိုက်ကျွေးသည်ဆိုသော လက်ဘက်ရည်ကိုလည်းအသာ ယူသောက်လိုက်သည်။ တင်တင်စော လက်ဘက်ရည်သောက်ပြီးချိန်တွင် ရုံးခန်းထဲသို့ မောင်မောင်စိုး ဝင်ရောက်လာပြန်ရာ တင်တင်စောမှာ ရင်ခုန်လျှက် မျက်နှာ ပူကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရလေသည်။

မောင်မောင်စိုးက လက်ထဲမှ အမှုတွဲများကို တင်တင်စော၏ စားပွဲပေါ်တွင် သေသပ်စွာ တင်ပေးသည်။ ထို့နောက် အမှုတွဲများအောက်တွင် ဖိုင်နဲ့ကွယ်ကာ ယူဆောင်လာသော စက္ကူအိတ်လေး တစ်ခုကို တင်တင်စောအား ဖြတ်ကနဲပေးလိုက်သည်။

‘‘ ပင်တီအသစ် ဝယ်လာပေးတာ။ မမ ဝတ်ထားတဲ့ ပင်တီ စိုစိစိဖြစ်နေတယ် မဟုတ်လား။ လဲဝတ်နိုင်တာပေါ့ ’’

ဤသို့ပြောပြီးနောက် မောင်မောင်စိုးသည် အခန်းထဲမှ ပြန်၍ထွက်သွားလေသည်။ တင်တင်စောမှာ မောင်မောင်စိုးပေးသွားသော စက္ကူအိတ်ကိုကိုင်လျှက် ငေးငေးငိုင်ငိုင် ကျန်နေခဲ့လေသည်။ သူမအတွက် သူစိမ်းယောက်ျား လူရွယ်တစ်ယောက်က အတွင်းခံ ပင်တီဘောင်းဘီ ဝယ်လာပေးသည် ဆိုခြင်းမှာ ပိပိပြားပြား နေထိုင်လာခဲ့သော တင်တင်စောတစ်ယောက်အတွက် အရှက်ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှား၊ မျက်နှာပူစရာ ဖြစ်နေသည်။ သို့ပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ခံစားနေရမှု သက်သာစေရန်အတွက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ လဲလှယ်ဝတ်ဆင်ရန် တင်တင်စော စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီထည့်ထားသော အိတ်ကိုကိုင်လျှက် အိမ်သာဆီသို့ သွားရမည့် အရေးကို တွေးမိပြန်တော့ တင်တင်စော မျက်နှာပူလာရပြန်သည်။

လူမမြင်အောင် အသာ ဖိုင်တစ်ခုနှင့်ကွယ်ပြီး ရေအိမ်ထဲသို့ တင်တင်စော အသာလှမ်းလာခဲ့လိုက်၏။ အိတ်ထဲမှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို အသာဆွဲထုတ်ကာ ယူလိုက်သည်။ ခေတ်ပေါ်ပင်တီ ခပ်တိုတို ခပ်ပါးပါး ပျော့ပျော့လေးဖြစ်သည်။ အရောင်ကတော့ အနက်ရောင် ။ ပြီးတော့ ခွဆုံနေရာတွင် ဇာပွင့်လေးသုံးပွင့်ဆိုင်၍ ကပ်ထားသေးသည်။ တင်တင်စောသည် ခေတ်ပေါ်ပုံဆန်း အတွင်းခံဘောင်းဘီများ ဝတ်လေ့မရှိပါ။ ခပ်ရိုးရိုးဆပ်စပိုင်ဒါပုံစံ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူရောင်များကိုသာ ဝတ်ဆင်ခဲ့သည်။ သူမထံတွင်ရှိသော အတွင်းခံဘောင်းဘီများသည် အဖြူရောင်တွေသာ ဖြစ်သည်။ အနက်ရောင် အတွင်းခံ မဝတ်ဖူးပေ။ ယခုမူ မောင်မောင်စိုး ဝယ်ယူလာပေးသော အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်ရောင်ကို ဝတ်ဆင်ရလေတော့မည်။ ဘောင်းဘီလေးသည် တင်းရင်းလျှက် ပုံစံကျကျ ချုပ်လုပ်ထားလေသည်။

တင်တင်စော ပေါင်ရင်းခွဆုံတွင် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်သွားသည်။ နူးညံ့ဖောင်းအိသော ပင်တီဂွဆုံသားနှင့် စောက်ပတ်ထိတွေ့မှုသည်လည်း အတော့်ကို ခံရတာကောင်း၍ သက်တောင့်သက်သာ ရှိသည်။ သို့သော် ပင်တီကပင် သေးလို့လား၊ သူမကပင် ဖင်ကြီးလို့လား မပြောတတ်။ ပင်တီသည် သူမ၏ ကားကားအိအိ တင်ပါးသားနှစ်ခုလုံးကို လုံအောင်မဖုံးနိုင်။ ဖင်သားအောက်ဘက်ပိုင်း လက်သုံးလုံးသာသာခန့်သည် ပင်တီအပြင်ဖက်သို့ တစ်ပြူထွက်နေသည်။

ရုံးတွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ချွတ်လဲဝတ်ဆင်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပေကျန်နေသည်များကို သန့်စင်ရမှုတို့သည် တင်တင်စော အိမ်မက်မျှပင် မမက်ဖူး စိတ်ပင်မကူးမိဖူးသော တကယ့်အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းများဖြစ်ရာ တစ်မျိူးတော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာ ကောင်းနေသည်။ အားလုံးသေသေသပ်သပ် လုပ်ပြီးနောက် တင်တင်စောက ရုံးခန်းထဲသို့ အသာအယာ ပြန်ဝင်လာသည်။ ဒီနောက်ပိုင်းတွင်တော့ သာမန်လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် လုပ်ငန်းများကိုသာ တင်တင်စော လုပ်ကိုင်နေသည်။ နေ့တဝက်ခွင့် ယူထားပြီးဖြစ်သည့်အတိုင်း တင်တင်စော ရုံးမှ ထွက်ခွာလာခဲ့လေတော့သည်။

………………………………………………………..

‘‘ အိုး .. ဟင့်။ မိုက်ကယ်ကလည်းကွာ .. ကြည့်ပါလား။ တို့ ထွက်ပြေးသွားမှာ ကြနေတာဘဲ။ ကဲကိုကဲတယ်… ခစ်ခစ်’’

တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ စကားသံကို တင်တင်စော ကြားရလေသည်။ အိမ်ခပ်ငယ်ငယ်ကို အလည်ခေါင်မှ သုံးထပ်သား ထရံကာ၍ နှစ်ခြမ်းဝိုင်းထားလေရာ တင်တင်စောတို့ လင်မယားအိပ်ခန်းနှင့် ကိုအောင်အောင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းတို့မှာ ယှဉ်လျှက်ရှိကာ သုံးထပ်သားထရံသာ ကာရံ၍ထားသည်။ ဒီတော့ တစ်ဘက်ခန်းထဲမှ စကားသံတို့ကို ဒီဘက် အခန်းထဲရှိ တင်တင်စောတစ်ယောက် အတိုင်းသားကြားနိုင်သည်။ တင်တင်စောမှာလည်း အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်ရာ ကြားလိုက်ရသော အသံကိုထောက်၍ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်နေသည့် အခြေအနေကို ချက်ချင်းပင် အထာပေါက် နားလည်သည်။

ကိုအောင်အောင်တို့ လင်မယားကို အိမ်ငှားထားတာ ခြောက်လသာ ကြာခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းချင်း ကပ်လျှက်ရှိသည့်တိုင်အောင် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ ကာမစပ်ယှက်သည့် အသံဟူ၍ တစ်ချက်တလေမျှ တင်တင်စောတို့ မကြားခဲ့ကြရ။ သူတို့လင်မယား အတူတူမှ အိပ်ကြရဲ့လား။ ကာမစပ်ယှက်မှုမှ ပြုကြရဲ့လားဟုပင် တင်တင်စော တွေးမိသည်အထိ ဖြစ်သည်။ ဟော… ဒီနေ့မှ နေ့လည်ကြောင်တောင်ကြီး တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ ရမက်ဇောလွှမ်းသည့် စကားသံတို့ကို ကြားနေရပြီ။

‘‘ မမကလည်းဗျာ … တစ်ပတ်မှ တစ်ခါ။ တစ်နာရီ၊ နှစ်နာရီလောက်လေးတွေ့ပြီး ချကြရတာ အားရပါးရ လုပ်ပါရစေနော်’’

ယောကျ်ားသံပေါ်လာသည်။ ကိုအောင်အောင်၏ အသံ မဟုတ်သည့်အတွက် တင်တင်စော မျက်လုံးပြူး၍သွားသည်။

‘‘ သိပါတယ်ကွ… မင်းက ကဲကိုကဲလို့ ပြောတာ။ အို.. ကွာ .. ကြည့်လေ အရမ်းကဲတယ် မိုက်ကယ်ရာ။ ဟင့်.. ဟင့် … ယားတယ်ကွ.. အို .. အို…’’

မြစပယ်၏ ရမက်ယစ်မူးသော အသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာသည်။

‘‘မိုက်ကယ်’’ ဆိုတာ မည်သူနည်းဟု တင်တင်စော စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ကိုအောင်အောင် မဟုတ်တာကတော့ သိပ်ကိုသေချာသည်။ တင်တင်စော ပို၍စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေကြသည်ကို ကြည့်လိုမြင်လိုလာသည်။ ထို့ကြောင့် ကုတင်ပေါ် လှဲအိပ်နေရာမှထကာ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲသို့ ချောင်းနိုင်ဖို့ အပေါက်ရှာလေတော့သည်။

သီးသီးခြားခြား ရှိနေစေရန် ထရံကို ကျကျနနလုံလုံခြုံခြုံ ဂရုစိုက် ကာရံထားခဲ့သောကြောင့် ချောင်းကြည့်စရာအပေါက်ဆို၍ သေးသေးလေးမျှ မတွေ့ပေ။ ထိုသို့ချောင်းကြည့်ရန် အပေါက်ရှာနေဆဲတွင် တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲမှ အချီအချ ပြောဆိုနေသော စကားသံတို့ကို ကြားနေရလေရာ မိုက်ကယ်ဆိုသောလူနှင့် မြစပယ်တို့ နှစ်ယောက် မည်သို့မည်ပုံ ပြုမူလုပ်ဆောင်နေသည်ကို စိတ်ကူးဖြင့် ပုံဖေါ်မြင်ယောင်နေလေသော တင်တင်စော၏ စိတ်ဇောအဟုန်သည်လည်း တစ်မျိူးဆန်းပြားသော နိုးကြွမှုဖြင့် မကြုံဖူးအောင် လှုပ်ရှား၍ နေလေသည်။

‘‘ ဟေ့ .. ဖြေးဖြေးကွ။ တအားဆွဲချွတ်တော့ အင်္ကျီ စုတ်ပြတ်သွားလိမ့်မယ်။ ကြယ်သီးတွေကုန်အောင်တောင် မဖြုတ်ရသေးဘဲ ဆွဲချွတ်လို့ ရမလားကွ ..’’

‘‘ မမကလည်း… အင်္ကျီစုတ်ပြတ်သွားမှာ နှမြောနေလို့လား။ ဒီလို ဆွဲဆုတ်ဖြဲပစ်ရတာ တစ်မျိူး ဖီလင်ကောင်းတယ်…’’

‘‘ ဟင့်အင်းကွာ … အိုး…. ’’

ထို့နောက် ‘‘ ဗြိ ’’ ကနဲ ‘‘ ဗြိ ’’ ကနဲ အဝတ်အစားစုတ်ပြဲသွားသော အသံများကို ကြားရသည်။ မြစပယ် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီကို မိုက်ကယ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုတ်ဖြဲပစ်လိုက်ပြီဖြစ်ကြောင်း တင်တင်စော နားလည်လိုက်သည်။ တင်တင်စောအနေဖြင့် မိမိဝတ်ထားသော အဝတ်အစားများကို စုတ်ဖြဲခံလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးဖြင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။ ချောင်းကြည့်ဖို့ အပေါက်ကိုလည်း မရမက လိုက်ရှာသည်။ အပေါက်ရှာမရ။ တင်တင်စော ပို၍စိတ်လောကြီးလာသည်။ တစ်ဘက်အိပ်ခန်းထဲရှိ မြင်ကွင်းကို အရမ်းကြည့်ချင် တွေ့ချင်နေပြီ။

‘‘ ဟိတ် .. ဆရာ .. တော်တော့ ဆုတ်ဖြဲမပစ်နဲ့ကွာ..။ တို့ ချွတ်ပေးမယ်…. ခစ်ခစ်ခစ် မိလည်းမမိဘူး… ဟော ဒီမှာ .. ကျွတ်သွားပြီ…. ကဲ …. နို့စို့ပေးကွာ… ’’

‘‘ မမ နို့သီးတွေကို ကြည့်စမ်း။ စို့တောင် မစို့ပေးရသေးဘူး။ တောင်ပြီး ချွန်ထွက် နေကြပြီ။ အဲဒါ အင်္ကျီ ဆုတ်ဖြဲလိုက်လို့ စိတ်ထလာတာကြောင့် မဟုတ်လား’’

‘‘ သိပေါင် ’’

ထို့နောက် တပြွတ်ပြွတ် တပျပ်ပျပ် အသံများ၊ မြစပယ်၏ တခစ်ခစ် ရယ်သံလေးများက ဆက်တိုက်ပေါ်လာသည်။

‘‘ အောင်မာ… တို့ အင်္ကျီကျတော့ ဆုတ်ဖြဲပစ်ပြီး သူ့အလှည့်ကြတော့ တွန့်တိုနေတယ် … ဟွန်း ’’

‘‘ တွန့်တိုတာ မဟုတ်ပါဘူး..။ ကျွန်တော်က ဒီဘောင်းဘီကိုဝတ်ပြီး ပြန်သွားရမှာ။ ဇစ်ပြုတ်ထွက်ပြီး ဒီဘောင်းဘီခွကြား ဟပြဲကြီး ဖြစ်နေရင် မောကြောဗျ…’’

‘‘ ခစ်ခစ်ခစ်… ဟုတ်သားဘဲ…။ ကဲ… ချွတ်မှာဖြင့် မြန်မြန်ချွတ်ကွာ….. ချွတ်…. မင်းက အတွင်းခံဝတ်လာရသေးတယ် … ’’

‘‘ လုပ်ပြန်ပြီ.. အတွင်းခံဘောင်းဘီမပါဘဲ .. လမ်းထွက်လို့မလား မမရဲ့ ’’

‘‘ ဟော..ကြည့်… ကိုယ့်ဟာကိုယ် ညှစ်တာမဟုတ်ဘူး။ လက်က ဘာလို့ ဒီဘက် ရောက်လာတာလဲ..’’

‘‘ ကျွန်တော့်ကိုကြတော့ ပြောတယ်..။ မမကကော ပင်တီကြီး ဝတ်ထားရက်ကြီးပါလား။ ထမီဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တာတောင် စောက်ပတ်က ပေါ်မလာသေးဘူး ’’

‘‘ ခစ်ခစ်ခစ်.. မင်း.. ဆွဲချွတ်နိုင်အောင် တမင်ဝတ်ထားတာလေ။ လာ… ချွတ်ပေး’’

‘‘ နေဦး။ ဝတ်ထားဦး။ လိုးခါနီးကြမှ အဲဒီပင်တီကို ချွတ်မယ်’’

‘‘ ဟေ့ … မယက်ပေးတော့ဘူးလား’’

‘‘ ယက်ပေးမှာပေါ့ .. မမ ရဲ့’’

‘‘ လိုးခါနီးကြမှ ပင်တီချွတ်မယ်ဆို။ ပင်တီဝတ်ထားရက်ကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ကို ဘယ်လိုလုပ် ယက်မှာလဲ။ ပင်တီပေါ်ကနေ ယက်ရင် ဖီလင်သိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူးကွ’’

‘‘ ဒါလေးများ… မမရာ.. ပင်တီခွကြားနေရာကို ဘေးဆွဲဖယ်လိုက်ရင် စောက်ပတ်ကြီး ပြူးပြီး ထွက်လာတာဘဲဟာ’’

‘‘ မင်းရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတော့ ချွတ်လိုက်ကွာ။ တို့က မင်းလီးကြီးကို မြင်ချင်လှပြီ’’

‘‘ စုပ်ကော မစုပ်ချင်ဘူးလား’’

‘‘ ဒါများ .. မေးနေစရာလိုသေးလို့လား။ ခစ်ခစ်ခစ် ဟင့်’’

တင်တင်စောသည် ထောက်ဆူးဖြင့် သုံးထပ်သားနံရံကို ထိုးကာ အပေါက်တစ်ခု အမြန်ပင် ဖောက်နေလေသည်။ အပေါက်ဖောက်နေရင်း ကြားရသော စကားသံများက တင်တင်စောကို ပို၍စိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။

‘‘ ဟာ… မင်းလီးကြီးက အပြတ်ကို တောင်နေပြီကိုး ’’

‘‘ ဒီနေ့ မမကိုလိုးရမယ် မဟုတ်လား။ အဲဒါကိုတွေးပြီး မနက်ကတည်းက လီးကတောင်ချင်နေတာ။ အခု ဒီအိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ တစ်ခါတည်းကို ထောင်တက်လာတော့တာဘဲ’’

‘‘ အဟုတ်ဘဲလားကွ’’

‘‘ အဟုတ်ပေါ့။ ဒီမှာ လီးကြီးတောင်နေတာ မမ မျက်မြင် မဟုတ်ဘူးလားဗျာ’’

‘‘ အခုတော့ ဟုတ်တာပေါ့။ မနက်ကတည်းက လီးတောင်ချင်နေတယ်ဆိုတာကိုပြောတာ ’’

‘‘ အဟုတ်ပေါ့ မမရ။ ဒီနေ့ ကျွန်တော်နဲ့တွေ့ရမှာကို တွေးပြီး မနက်ကစဉ်းစားရင်း စောက်ပတ်စိုမနေဘူးလား’’

‘‘ သွားစမ်းပါ.. တောက်… မင်းလီးကြီးက ပိုကြီးလာသလိုဘဲ’’

‘‘ မကြီးပါဘူး မမရာ။ အရင်အတိုင်းပါဘဲ..။ အရှည်က ခြောက်လက်မခွဲ၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံး။’’

‘‘ ပိုကြီးမလာဘူးလို့ မင်းက အတိအကျ ပြောနိုင်လို့လား’’

‘‘ ပြောနိုင်တာပေါ့.. မနေ့ညကဘဲ တိုင်းကြည့်ခဲ့တာကိုး’’

နံရံပေါက် ထိုးဖောက်နေသော တင်တင်စောမှာ မိုက်ကယ်ပြောနေသော လီးအတိုင်းအတာကို ကြားရသောအခါ တကယ်ကြီးတဲ့ လီးကြီးပါလားဟု စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ကာ ပြောမိသည်။ မိမိယောက်ျား၏ လီးသေးသေး ညှပ်ညှပ်ဖြင့် ယှဉ်ကြည့်မိသလို မောင်မောင်စိုး၏ လီးကြီးနှင့်လည်း ယှဉ်ကြည့်နေမိသည်။ တင်တင်စောဖောက်လိုက်သော အပေါက်သည် မြစပယ်တို့ စုံတွဲရှိနေရာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးနှင့် တည့်တည့်ကြီး တန်းနေသည်။ အပေါက်မှ ချောင်းကြည့်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖြစ်ပျက်နေမှုကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရလေသည်။ အိမ်ခန်းတံခါးများကို ပိတ်ထားသော်လည်း အိပ်ခန်းထဲရှိ လေးပေမီးချောင်းကို ဖွင့်ထားသောကြောင့် အလင်းရောင်အားကလည်း ကောင်းသည်။

မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကတော့ ရမက်သွေးကြွစရာကြီးပါ။ တင်တင်စောမှာ အပေါက်မှ မျက်စေ့မခွာနိုင်တော့။ အားရပါးရကြီးကို ချောင်း၍ ကြည့်နေမိသည်။ မြစပယ်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် အနက်ရောင်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးမှလွဲ၍ မည်သည့်အဝတ်အစားမျှ မရှိ။ ဆူဖြိုးတောင့်တင်းနေသော ဟဲဗီးဆိုက်ကြီး၊ ကိုယ်လုံးထွားထွားကြီးမှာ ဝတ်လစ်စလစ် မဖြစ်ရုံတမယ် အနေအထားတွင် ရှိနေသည်။ နို့သီးများ စူထွက်နေသည်ကို တင်တင်စော သတိပြုမိသည်။ မိမိနို့သီးထက် မြစပယ်၏ နို့သီးများက ပိုရှည်သည်ဟုလည်း နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိသည်။ မြစပယ်မှာ ရှမ်းတရုတ်မဖြစ်ရာ အသားကဖြူ၍ ပန်းနုရောင် ပြေး၍နေသည်။ ကိုယ်လုံးကြီးပေါ်တွင် ကျန်နေသေးသော ပင်တီအနက်ရောင်လေးက ဖွေးဥနေသော အသားရောင်နှင့် လိုက်ဖက်လွန်း၍ ရမက်သွေးကျစရာ တစ်မျိူးဖြစ်နေတော့သည်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ဆိုသလိုပင် မိမိမှာလည်း မြစပယ်လိုပင် အနက်ရောင် ပင်တီအတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေး ဝတ်ထားလျှက်ရှိသည်ကို တင်တင်စော တွေးမိသည်။ မိမိ၏အသားအရေကလည်း မြစပယ်လို ပန်းနုရောင်မပြေးသော်လည်း အဝါရောင်သန်းသော ဖြူဖွေးမှုမျိူးရှိနေရာ အကယ်၍ မြစပယ်နေရာမှာ မိမိဆိုလျှင်လည်း သူ့အတိုင်းပင် ဖြစ်နေပေမည်ဟု တွေးနေမိသည်။

မတ်တောင်နေသော လီးကြီးမှာ ကြည့်ရတာပင် အားရစရာကြီးပါ။ တင်တင်စော ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။ ကုလားဒိန် မိုက်ကယ်၏ လီးကြီးမို့ ထိပ်ပိုင်းအရေပြား လှီးဖြတ်ထားရာ ဒစ်ကြီးက ပြဲ၍ လန်နေသည်။ ညိုမောင်းသော လီးတန်းကြီး၏ ထိပ်တွင် နီရဲသော ဒစ်ကြီးရှိနေပုံနှင့် လီးတန်လုံးပတ်တွင် အကြောကြီးများ စူတစ်ကြွရွနေဟန်တို့သည် တင်တင်စောကို ကောင်းကောင်းကြီး စိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုစေသည်။ ဒီလီးကြီးနှင့်များ အလိုးခံလိုက်ရရင်ဟူသော အတွေးလည်းဝင်လာကာ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထလာသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စိုကနဲ ဖြစ်လာသည်။ အာခေါင်တွေ ချောက်ကာ ရင်ခုန်မိပြန်သည်။

မိုက်ကယ် နှင့် မြစပယ်တို့သည် ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်ကာနေကြရာ တင်တင်စော ချောင်းကြည့်လိုက်သည့်အချိန်မှာပင် မြစပယ်ခေါင်းသည် မိုက်ကယ့်ပေါင်ရင်း ခွကြားဆီသို့ ကိုင်းကျလာသည်။

‘‘ ဒီမိန်းမ လီးစုပ်တော့မှာပါလား။ ရွံလည်း မရွံဘူး။ ဘယ်လိုကြီးလဲ ’’

တင်တင်စော စိတ်ထဲမှ အံ့သြထိန့်လန့်စွာ ကြိတ်၍ ရေရွတ်မိသည်။ တင်တင်စောလည်း လင်ရှိမယားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သာမန်ရိုးရိုးတန်းတန်း ကာမစပ်ယှက်မှု သဘောလောက်ကိုသာ နားလည်သည်။ လီးစုပ်ခြင်း၊ စောက်ပတ်ယက်ခြင်း၊ ဖင်လိုးခြင်း စသော ရမက်ထန်သော ကာမမှုများကို မသိသေးပါ။ စောစောက နားနှင့်ကြားခဲ့ရသည်ကပင် ကြက်သီးထ စိတ်လှုပ်ရှားနေခဲ့ရပေရာ ယခု လီးစုပ်ပေးတာကို မျက်ဝါးထင်ထင် ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း တွေ့မြင်ကြည့်ရှုရတော့မည်ဖြစ်ရာ တင်တင်စောတစ်ယောက် ရမက်ဇော မည်မျှပြင်းထန် စိတ်လှုပ်ရှားနေမည်ဆိုသည်ကိုပင် ပြောပြဖို့ခက်ပါသည်။ စိတ်ထဲက ဒီလိုလုပ်တာ ရွံစရာ ကောင်းသည်ဟု တွေးနေသော်လည်း မြစပယ်ကို အားကျသလိုလို ခံစားရမိကာ တင်တင်စောမှာ ပါးစပ်တပြင်ပြင် တံတွေးတကြွင့်ကြွင့်ပင် ဖြစ်နေသည်။

လီးထိပ်နှင့် တစ်လက်မသာသာလောက် အကွာတွင် မြစပယ်၏မျက်နှာ ရပ်တန့်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းနီ မပြယ့်တပြယ်ဖြစ်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးကို ခပ်စူစူလေးပြုကာ လေအေးတစ်ချက် ဖူးကနဲပင် လီးထိပ်ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ကြည့်နေသော တင်တင်စောစိတ်ထဲတွင် အရေပြားလှီးဖြတ်ထား၍ နီရဲပြဲအာလန်နေသော လီးဒစ်ကြီးသည် တင်းကနဲ တစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်ဟုပင် ထင်လိုက်မိသည်။

မြစပယ်က ညာလက်ကို အသာဆန့်ကာ ဖြူဖွေးသွယ်ပျောင်းသော လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် လီးတန်းကြီး၏ အလည်နေရာလောက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်သည်။ လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး ငေါ့ကနဲ တစ်ချက်လှုပ်သည်။ ချောင်းကြည့်နေသော တင်တင်စော ရင်ထဲတွင်လည်း ဒိန်းကနဲ တစ်ချက်ခုန်သည်။ မြစပယ်သည် လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရာမှ လက်မဖြင့် လီးဒစ်အောက်နေရာပိုင်းကို အသာလှမ်းဆုပ်လိုက်သည်။

‘ အားပါး… မမရာ… စုပ်လေဗျာ… လီးစုပ်ပေးစမ်းပါ… ဟင်း.. ဟင်း.. ဟင်း ’

မိုက်ကယ်က အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ မြစပယ်သည် လျှာလေးတစ်လစ်ထုတ်ကာ လီးဒစ်ကို အသာအယာ ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

‘ပလပ် ပလပ်’

ဟူသော လီးယက်သံကို တင်တင်စော အတိုင်းသား ကြားလိုက်ရသည်။ ထို့ပြင် မိုက်ကယ်၏ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းကြီးကိုလည်း ကြားရသည်။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လို့နေပါပြီ။ လျှာနှင့် လှည့်ပတ်ယက်ပေးမှုကြောင့် လီးဒစ်ထိပ်တွင် တံတွေးများစိုကာ လက်လက်ပြောင်၍ လာသည်။လီးကိုယက်နေသော မြစပယ်ကတော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိ။ ချောင်းကြည့်နေရသော တင်တင်စောမှာတော့ မိမိနှုတ်ခမ်းကို မိမိလျှာနှင့် ပြန်ယက်ပေးလိုက်မိသည်အထိပင် စိတ်တွေလှုပ်ရှားပြီးရင်း လှုပ်ရှားနေသည်။ ထို့နောက် မြစပယ်လည်း လီးကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာစုပ်သည်။ စစချင်း လီးဒစ်ကြီးကိုသာ ငုံလျှက် ပါးကလေးများ ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက် ဖြစ်အောင် အားရပါးရ စုပ်သည်။

‘‘ အားပါးပါး….. မမရာ… ဘယ်လိုများ လုပ်လိုက်တာလဲဗျာ… ကောင်းလိုက်တာ… အား ရှီး … ရှီး ….. စုပ်… စုပ်… အိုး……. အား … ’’

မိုက်ကယ်တစ်ယောက် ထိုးထိုးတွန့်တွန့်ဖြစ်လျှက် လှုပ်ရမ်းကာ ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ်ပြောသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မြစပယ်ပေါင်ကြားသို့ ထိုးလိုက် နှိုက်လိုက် လုပ်နေတာ တွေ့ရသည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေပြီး မိုက်ကယ့်လီးကို ကုန်းစုပ်နေသည့်အတွက် မြစပယ်မှာ ဖင်ထောင်လေးဘက်ကုန်းရက်သား အနေအထားမျိူးတွင် ရှိနေသည်။ မြစပယ်က ပေါင်နှစ်ခုကို အသာခပ်ကွကွ လုပ်ကာ ထားပေးသည်။ မိုက်ကယ်က ပေါင်ကြားရှိ စောက်ပတ်ကြီးကို ပင်တီအတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးအပေါ်မှ အသာအုပ်ကိုင်ပွတ်ပေးသည်။ ရမက်ဇောပြင်းထန်နေချိန်မို့ စောက်ပတ်ကြီးသည် မို့မို့ကြီး ဖောင်းကြွနေသည်။ ပင်တီရှိနေသေးသော်လည်း အဖုတ်အငွေ့ ပူနွေးနွေးကိုပင် မိုက်ကယ်ထိတွေ့ခံစားရသည်။

မိုက်ကယ်က စောက်ပတ်ကို ခပ်ရွရွလေးပွတ်ပေး၊ စောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ဖြင့် ကုတ်ကလိပေးလိုက်ရာ မြစပယ်မှာ ရမက်ပိုထလာကာ လီးကြီးကို အငမ်းမရပင် စုပ်လေတော့သည်။ မြစပယ်ခေါင်း နောက်သို့ လန်၍လန်၍သွားသည်ကို အသဲယားစဖွယ် တွေ့မြင်နေရ လေသည်။

မြစပယ် လီးစုပ်ပေးနေသည်ကိုကြည့်ရင်း တင်တင်စော စောက်ပတ်ထဲတွင် ရွစိစိ လှုပ်ရှားလာသည်။ မိုက်ကယ်သည် လီးကုန်းစုပ်နေသော မြစပယ်၏ ဖင်ကိုကိုင်ကာ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဆွဲမလိုက်သည်။ မြစပယ်၏ပါးစပ်မှ လီးချောင်းကြီး ‘‘ပြွတ်’’ ဆို ကျွတ်ထွက်သည်။ စုပ်ပေးထား၍ တံတွေးများလက်လက်ပြောင်နေသော လီးချောင်းကြီးမှာ ပါးစပ်မှ ထွက်သည့်အရှိန်ဖြင့် တငေါ့ငေါ့လှုပ်နေသည်။

မိုက်ကယ်သည် မြစပယ်ကို ဆံပင်ဆွဲလျှက် ကုတင်ပေါ်သို့ ပက်လက်လန်ကျသွားအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆွဲတွန်းလှဲချသည်။ မိုက်ကယ်၏ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်ရမ်းရမ်း ပြုမူလိုက်ပုံကို မြစပယ်က ဘယ်လိုမှ ဆန့်ကျင် ပြန်လှန်ပြောဆိုခြင်းမရှိပေ။ အမျိူးသမီးကို ကြည့်ရသည်မှာ ဒီလို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်ကိုင်မှုကို သဘောကျ နှစ်ခြိုက်နေပုံရသည်။ မြစပယ်က သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် နောက်ဆုံးကျန်နေသော ပင်တီလေးကို ခပ်သွက်သွက် ချွတ်ပစ်ကာ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကား၍ အလိုးခံရန် အသင့်ပြင်ပေးလိုက်သည်ကိုလည်း တွေ့ရပြန်သည်။

တင်တင်စော ချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ဖက်သို့ မြစပယ်က ခြေထောက်ပေးထားရာ ပေါင်ကြီးများကားလိုက်သောအခါ မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းကြီး မြင်ရတော့သည်။ တင်တင်စောမှာ မိမိစောက်ပတ်ကိုပင် သေသေချာချာ ကုန်းကြည့်ဖူးသူမဟုတ်။ အခြားမိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို မြင်ဖူးဖို့ဆိုတာတော့ ဝေးရော။ ယခုတော့ မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကျကျနနကို တွေ့မြင်နေပြီ။ မြစပယ်မှာ ဟဲဗီးဆိုက်ကြီး။ လူကောင်ကထွားသလို စောက်ပတ်ကလည်း ကြီးသည်။ ခုန်းခုန်းမောက်မောက်နှင့် ဖူးဖူးကြီး ကြွနေလေသော စောက်ပတ်ကြီးကို ကြည့်ရသည်မှာ မိန်းမချင်းဖြစ်ရသည့်တိုင် တင်တင်စောကိုစိတ်လှုပ်ရှားသွားစေသည်။ ဒီစောက်ပတ်ကြီးအား တက်ဖိကြိတ်လိုးလိုက်ရ ဟူသော စိတ်ပင် ပေါ်မိသည်။ မိန်းမချင်း ဘာကြောင့် ဒီလိုပင် ပြစ်မှားမိသည်ကိုတော့ တင်တင်စော နားမလည်ခဲ့ပါ။ မိန်းမက အလိုးခံချင်လှချည်ရဲ့ဟု မရှက်မကြောက်ထုတ်ဖော်ပြလျှက် စောက်ပတ်ကြီး အသင့်ပြင်ပေးထားသည့်တိုင် ငနဲသား ကုလားဒိန် မိုက်ကယ်က တက်မချသေးပါ။ စောက်ပတ်ကို ကုန်း၍သာ ယက်ပေးသည်။ ယက်ပေးတာမှ မြစပယ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်ကာ ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲမပင့်ယူပြီး အပေါ်မှခွကာ ယက်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။

ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကို အသားကုန် မြှောက်ပင့်ထူထားခြင်းကြောင့် မြစပယ်မှာ ခါးဆစ်အထက်ပိုင်း သာ မွေ့ရာကို ထိနေလျှက်၊ ကားကားအိအိ တင်ပဆုံတစ်ခုလုံးသည် မွေ့ရာအထက်တွင် မြောက်လန်မကြွကာ မြင့်တက်နေသည်။ ပေါင်ဖြဲထား၍ ဖင်ကြားလည်း ပြဲကားနေရာမှ စအိုဝစူတူတူ အာတာတာကြီးကို အထင်းသား မြင်တွေ့နေရလေသည်။ ဖင်ဝသည်လည်း အာနေသည်။ မိုက်ကယ်က အပေါ်မှနေ၍ လျှာဆန့်ထုတ်ပြီး ကုန်းယက်လိုက်၊ ပါးစပ်ချင်းတေ့ ကပ်စုပ်နမ်းသလိုလုပ်လိုက်၊ စောက်ပတ်ကြီးပေါ် ဖိကပ်စုပ်ပေးလိုက်၊ လုပ်နေပုံများသည်လည်း အပြာကားဗွီဒီယို ပြကွက်တွေနှယ် တင်တင်စော ကျကျနနကို တွေ့မြင်နေရသည်။

မိုက်ကယ်ကတော့ ကောင်မကြီးရဲ့စိတ်ကို အရမ်းထနေအောင် စောက်ပတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်ပင် ယက်ပေး စုပ်ပေးနေသည်။ စောက်ပတ်ယက်ပေးမှုသည် မိန်းမများ အစွဲမက်ဆုံးသော ကာမမှုဖြစ်သည်ကို မိုက်ကယ် ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူသည် ကာမအရသာ အပြည့်အ၀ မခံစားရ၍ အာသာမပြေသော လင်ရှိမယားများကို ရှာဖွေကာ အကြံအဖန်လုပ်နေသော ကြာကူလီတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ လင်ငုတ်တုတ်ရှိလျှက်နှင့် ကာမအရသာ ကောင်းကောင်း မခံစားရဘဲရှိနေကာ လင်ရှိမယားများကို အပိုင်ကိုင်ထားရာတွင် စောက်ပတ်ကို မရွံမရှာနှင့် စုပ်ပေးခြင်းသည် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်း ဖြစ်သည်ဟု အတွေ့ကြုံအရ မိုက်ကယ် သိရှိထားလေသည်။ မိုက်ကယ်သည် စောက်ပတ်ကို ယက်ရုံသာမက မြစပယ်၏ စောက်စေ့ကိုပါ သရက်စေ့စုပ် သလို မျှင်း၍စုပ်ပေးလိုက်ရာ မြစပယ်မှာ ပါးစပ်မှ

‘‘ အားပါးပါး .. ထိလိုက်တာကွာ။ စောက်စေ့ကို စုပ်ပေးတာ အရမ်းထိတာဘဲ .. အမယ်လေးလေး .. အားအား….. ထွက်ကုန်တော့မယ် … မိုက်ကယ်ရဲ့၊ တို့အရည်တွေ ထွက်တော့မယ် သိလား.. အား…… အီး……. အား.. အား’’

ဟု မြည်တမ်းရေရွတ်ရင်း ခေါင်းကို ဘယ်ညာခါရမ်းလျှက် မိုက်ကယ်၏ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကြီးကို လက်ဝါးနှင့် တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နေလေသည်။ မိုက်ကယ်၏ ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သော ယက်စုပ်ပေးမှုကြောင့် ရာဂကြွယ်သူ မြစပယ်တစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားရလေသည်။ လီးနှင့် အလိုးမခံရသေးသောကြောင့် မြစပယ်မှာ တစ်ချီပြီးသွားသော်လည်း ကာမစိတ်က လျှော့မသွားသေးပေ။ အားမရနိုင်သေး။ မိုက်ကယ်ကလည်း စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတည့်တည့်ပေါ် လျှာကို အပြားလိုက်ကပ်၍ ကျကျနန ဖိရက်ပေးလိုက်ရာ တစ်ချီပြီးခဲ့သည့် မြစပယ် ရမက်ဇော ထလာရပြန်သည်။

‘‘အား… တော်ပြီ ဆက်မယက်နဲ့တော့ကွာ။ တို့မနေနိုင်တော့ဘူး။ တက်ချပါတော့။ မိုက်ကယ်ရဲ့ တို့စောက်ပတ်ထဲကို မင်းလီးကြီး ထိုးသွင်းလိုက်ပါတော့။ လုပ်ပါ။ ချပေးစမ်းပါ။ လိုးစမ်းပါ .. အမယ်လေးနော်…. ဟင်း… ဟင်း.. ဟင်း’’

ထိုအခါတွင်မှ မိုက်ကယ်က စောက်ပတ်ကုန်းယက်နေရာမှ ခေါင်းကိုခွာလိုက်သည်။ စောက်ရည်ကြည်များ တံတွေးများစိုကာ လက်ပြောင်နေသော မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကိုကြည့်ရင်း တင်တင်စောမှာလည်း တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ သူမမှာလည်း မြစပယ်နှင့် မထူးခြားပါ။ တစ်ချီ ပြီးမှုကို အားမရနိုင်။ မိုက်ကယ်နှင့် မြစပယ်တို့ လိုးကြမှာကို စောင့်ကြည့်ရင်း ရမက်ဇောတွေ ပြင်းထန်မြဲ ပြင်းထန်ဆဲပင်။

‘‘ ကုန်းလိုက်ကွာ ’’

စောက်ပတ်ယက်ပေးမှုကို ရပ်ကာ မြစပယ်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်နေရာမှ ထရင်း မိုက်ကယ်ကပြောလိုက်သည်။ ပက်လက်လှန်လျှက်ရှိနေသော မြစပယ် ချက်ချင်းပင်ထကာ ဒူးတုတ်၍ ဖင်ပူးထောင်း ထောင်ကုန်းပေးသည်။ ထိုအခါတွင် တင်တင်စော ချောင်းကြည့်နေသော အပေါက်ရှိရာသို့ မျက်နှာမူရက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ဆံပင်များ အပြေပြေ အလျှောလျှောဖြစ်ကာ ရမက်ဇောပြင်းထန်နေသော မြစပယ်၏ မျက်နှာအမူအရာကိုပါ တင်တင်စော အထင်အရှား မြင်လိုက်ရသည်။

ကော့ထောင် ကားတက်သွားသော တင်ပါးသား ဝတစ်တစ်ကြီးနောက်တွင် မိုက်ကယ်က အသာတိုးကပ်နေရာယူသည်။ ရှေ့တည့်တည့်မှချောင်းကြည့်နေရသည့် အခြေအနေမို့ တင်တင်စောမှာ လီးနှင့်စောက်ပတ်တို့၏ အခြေအနေကိုတော့ မမြင်နိုင်ပါ။ ဒါပေမယ့် တင်တင်စောက မြစပယ် စောက်ပတ်တွင် မိုက်ကယ်က လီးတည့်ထောက်လိုက်သည်ကိုတော့ နားလည်သိရှိလိုက်သည်။

‘‘အိုး .. ဟင့်… ဟင့်.. ထိုးသွင်းလေကွာ။ ဘာလို့ အဝမှာဘဲ တေ့ပြီး ပွတ်ပေးနေတာလဲ…။ တို့ အလိုးခံချင်နေပြီလို့ ပြောပြီးမှကွာ ..။ မင်းလီးကြီးကို တို့စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးဝင်အောင် ထိုးချလိုက်စမ်းပါကွ ’’

မြစပယ်၏ အားမလိုအားမရ ပြောလိုက်သံကြောင့် မိုက်ကယ် ဘာလုပ်နေကြောင်းကို တင်တင်စော နားလည်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက် မိုက်ကယ်၏ခါး ဆတ်ခနဲ လှုပ်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြစပယ်၏ တင်ပဆုံကြီး လှုပ်ခါရမ်းသွားသည်ကိုလည်း မြင်ရသည်။

‘ ဘွပ်ဘု ’

ဟူသော အသံနှင့်အတူ မြစပယ်၏

‘‘အား.. ကျွတ်.. ကျွတ်… ဝင်သွားပြီ.. ပြည့်သိပ်နေတာဘဲ’’

ဟူသော အံကြိတ်ကာ ရေရွတ်သံများ ဆက်တိုက်ကြားရသည်။ မိုက်ကယ်က မြစပယ်၏ပါးကို ဘယ်ညာညှပ်ကိုင်ကာ ဆတ်ကနဲ ရှေ့သို့ ဖိထိုးလိုက်သည်ကို မြင်ရပြန်၏။

‘‘အား… ကျွတ်.. ကျွတ်… ကြမ်းလှချေလားကွာ…. အားး’’

‘‘မမ…. နာသွားလား။ နာရင် လီးပြန်ထုတ်လိုက်မယ်လေနော်…’’

‘‘မထုတ်ပါနဲ့။ နည်းနည်းအောင့်သွားတာပါ။ ရတယ်’’

‘‘ဒါဆို ဆောင့်မယ်နော်’’

‘‘အင်း… စစချင်းတော့ အရမ်းမဆောင့်နဲ့ဦး။ အရည်ခြူပေးပါဦးနော်’’

‘‘သိပါတယ်.. မမရ… လိုးနေကြ လူတွေဘဲဟာ’’

‘‘ဟွန့်… မင်းက လီးထိုးသွင်းပြီးရင် အရမ်းဆောင့်လိုးတတ်လို့ ပြောထားရတာ’’

‘‘ဆောင့်လိုးတာ ခံလို့မကောင်းဘူးလား မမရဲ့’’

‘‘ကောင်းပါတယ်… ဒါပေမယ့် စစချင်း တအားဆောင့်ရင်တော့ နာတယ်ကွ။ မင်းဟာကြီးကလည်း နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာ’’

မိုက်ကယ်က ခပ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း မှန်မှန် ဆောင့်ပေးသည်။ မိုက်ကယ် တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း မြစပယ်၏ကိုယ် လှုပ်ခါ၍ မျက်နှာမဲ့ကနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို တင်တင်စော တွေ့ရသည်။ အမျိူးသမီး၏ ပါးစပ်မှ

‘‘အင့်’’

ဟူသော အသံများလည်း ပေါ်ထွက်လာသည်။ မကြာပါ မြစပယ် မဲ့သွားခြင်း မရှိတော့။ မျက်လုံးများ မှေးစင်းလာသည်။

‘‘ဆောင့်လေကွာ…ရပြီ…မနာတော့ဘူး..’’

‘‘ဘွပ်..ဘွပ်…ဘု…ဘွပ်ဘွပ်..’’

မိုက်ကယ်၏ ဆောင့်လိုးချက်များ ပို၍မြန်ဆန်လာသည်။ အားလည်းပြင်းလာသည်။ မြစပယ်သည် ဖင်ကြီးကို ပို၍ ပို၍ ကုန်းကော့ပေးလာသည်ကိုလည်း တင်တင်စော မြင်နေရသည်။ မြစပယ်၏ ဖင်ဆုံ ၀၀တစ်တစ်ကြီးကို နောက်မှခွကာ ဆောင့်လိုးနေရာမှ မိုက်ကယ်သည် ကိုယ်ကိုကိုင်းချကာ မြစပယ်ကျောပေါ် အလျားလိုက် မှောက်သလိုပြု၍ ဖင်ကြီးကိုကြွပြီး ဆောင့်လိုးပေးနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး တိုးဝင်လှုပ်ရှားနေပုံကို မမြင်နိုင်သော်လည်း နို့အုံကြီးနှစ်ခုအား ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ညှစ်နေမှုကိုတော့ ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်အောင် မြင်ရသည်။ မိုက်ကယ် နို့စုံပုံမှာလည်း ကြမ်းတမ်းသည်။ ကြီးထွားမို့ဝန်းသော နို့ကြီးများကို ဂျူံနယ်သလိုပင် အားရပါးရ ကိုင်ညှစ် ဆုပ်နယ်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ဖြူဖွေးနုနယ်သော ရင်သားပေါ်တွင် မိုက်ကယ်၏ လက်ချောင်းရာ အညိုအမည်းများ ထင်သွားသည်ကိုပင် တင်တင်စော မြင်လိုက်ရသည်။ တင်တင်စောသည် မိုက်ကယ်နို့ညှစ်ပုံကို အတုယူကာ မိမိ၏နို့အုံများကို တအားပင် ဆုပ်နယ်နေမိသည်။ တစ်ဘက်ခန်းကစုံတွဲ အလိုးကြမ်းနေသလို ဒီဘက်ခန်းရှိ တင်တင်စောလည်း အပြတ်ဟော့နေသည်။

တင်တင်စောသည် ပြေလျှော့နေသော ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ အင်္ကျီရင်ဘတ်ကို ဖွင့်သည်။ ဘောလီနောက်ကျောချိတ်များကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရာ နို့ကြီးများ ပြူး၍ပေါ်လာသည်။ ကိုယ်လုံးတီး မဟုတ်သေးသည့်တိုင်အောင် သူမ ဖုံးကွယ်အပ်သော အသားဆိုင် အသားခဲတို့သည်ကား ထင်ထင်ရှားရှားပေါ်လွင်လို့နေကြသည်။ တင်တင်စော တတိယအကြိမ်မြှောက် ‘‘ပြီး’’ လုလုတွင် မိုက်ကယ်သည် မြစပယ်ကို ဖင်ကုန်းပေးလျှက် ခွလိုးနေရာမှ ရင်ဘတ်ကို သိုင်းဖက်ကာ နောက်ဘက်ဆွဲလှဲ့၍ သူကိုယ်တိုင်လည်း ပက်လက်လှန် အိပ်ချလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက် လိုးနေကြသည့် အနေအထားသည်လည်း တစ်မျိူးပြောင်းသွားသည်။ ဖင်ကုန်းပေးထားသော မြစပယ်ကို မိုက်ကယ်က နောက်မှ ခွလိုးနေရာမှ ယခုတော့ ပက်လက်လှန်အိပ်နေသော မိုက်ကယ်၏ကိုယ်ပေါ်တွင် မြစပယ်က ပြောင်းပြန်ခွထိုင်ကာ လိုးနေသော အနေအထားသို့ ပြောင်း၍ သွားသည်။ နောက်သို့လှန်အချတွင် လီးကို စောက်ပတ်ထဲ ဖိကပ်ထိုးထည့်ကာ ထားခဲ့သောကြောင့် အနေအထားအပြောင်းတွင် စောက်ပတ်နှင့်လီးကတော့ တပ်လျက်ကြီး ရှိနေဆဲပင်။ တင်တင်စော အဖို့လည်း မြစပယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ မိုက်ကယ်၏ လီးချောင်းကြီး တနင့်တပိုး တိုးဝင်နေပုံကို ကြည့်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါအောင်ပင် တတိယအကြိမ် ‘‘ပြီး’’ သွားရလေတော့သည်။

မြစပယ်ကို ကြည့်ရသည်မှာ ဒီအနေအထားနှင့်လည်း အလိုးခံဖူးသည့် အတွေ့အကြုံ ကောင်းကောင်းရှိပုံရသည်။ ချက်ချင်းပင် အနေအထားမှန်အောင်ပြင်သည်။ မိုက်ကယ်၏ မျက်နှာဘက် ဖင်ပေးကာ (တင်တင်စော ချောင်းကြည့်နေသော နေရာသို့ မျက်နှာမူလျှက်) ဆောင့်ကြောင့် မကျတကျ ထိုင်သည်။ မိုက်ကယ် ဒူးခေါင်းနှစ်ခုအပေါ် တက်ထောက်ကာ ဖင်ဆုံကြီး ကြွလိုက်နိမ့်လိုက် လုပ်သည်။ ထိုအခါ လီးချောင်းကြီးသည် စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေသော ရမက်ထန်စရာ မြင်ကွင်းကို တင်တင်စော မြင်ရသည်။

‘‘မမ… ဖင်ပေါက်ဝထဲ ပြောင်းထည့်ပေးဗျာ။ ဖင်ဆော်မယ်’’

မိုက်ကယ်ပြောစကားကြောင့် တင်တင်စော မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ဖင်ချမယ်ဆိုပါလား။ ဘယ်လိုကြီးလဲ။ မြစပယ်ကတော့ ဒါမျိူးနဲ့ အထာကျနေဟန်တူသည်။ ဖင်ကြီးကိုပို၍ ကြွတင်ကာ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကျွတ်ထွက်အောင်ပြုသည်။ ထို့နောက် လီးကို ညာဘက်လက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကာ စအိုဝတွင် တေ့သည်။ ပြီးတော့ ဖင်ဆုံကြီးကို အောက်သို့ဖိချသည်။

စောက်ရည်ကြည်များ စိုရွှဲကာ ဆီသုတ်လိမ်းထားသလိုရှိနေသော လီးချောင်းကြီးသည် ဖင်ပေါက်ထဲသို့ တစ်၍တစ်၍ တိုးဝင်နေမှုကို တင်တင်စောသည် ရင်တုန်ပန်းတုန် ဖြစ်ရလောက်အောင်ကို တွေ့ရသည်။ တိုးဝင်မှုနှင့်အတူ စအိုဝပြဲတင်းသွားမှု၊ မြစပယ်၏ မျက်နှာရှုံ့မဲ့အံကြိတ်မှု၊ ဝေဒနာခံစားရပုံ၊ တကျွတ်ကျွတ် စုတ်သပ်ညဉ်းလိုက်သံတို့ကိုပါ ကြားနေရသည်။ တင်တင်စောသည် မိမိ၏ စအိုပေါက်ကို ရှုံ့ထားမိသည်။ မိမိဖင်ဝတွင် တင်းကြပ်သလိုလို ဆို့နင့်သလိုလိုလည်း ခံစားရသည်။

လီးကြီးဖင်ပေါက်ထဲ အဆုံးဝင်ပြီးသွားသောအခါ မြစပယ်သည် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပစ်ကာ မိုက်ကယ်၏ ပခုန်းဘေးတွင် လက်ထောက်ချလျှက် တင်ကြီးကြွလိုက် နိမ့်လိုက်နှင့် ဆောင့်ပေးသည်။ မိုက်ကယ်က အောက်မှလီးကို ကော့ကော့ထိုးကာ ဖင်ပေါက်ထဲ စီးနင့်စွာ ဝင်အောင် သွင်းပေးသည်။ လက်ဆန့်တန်း၍ နို့အုံကြီးများကိုလည်း ကိုင်ညှစ်သည်။ ထိုဖင်လိုးပွဲကို ကြည့်ရင်း တင်တင်စောမှာလည်း အလိုလိုပင် ဖင်ယားလာလျှက် ကိုယ့်ဖင်ပေါက် ကိုယ့်လက်လှမ်းကာ ပွတ်နေမိတော့သည်။…(ပထမပိုင်း ပြီးပါပြီ)

Zawgyi

ေသာက္လို႔မေၿပ ရမက္ေရ

ဒီေန႔နံနက္ (၇) နာရီခြဲေလာက္တြင္ နိုးေနၾကအတိုင္း ကိုေက်ာ္ေအး အိပ္ရာမွ နိုးလာသည္။ အိပ္ရာမွနိုးေသာအခါ မိမိ၏ လိင္တန္ မတ္မတ္ႀကီး ေတာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေအးအေတာ့္ကို သေဘာက်သြားသည္။ ကိုေက်ာ္ေအးသည္ အသက္ (၃၀) ခန႔္ရွိၿပီ ျဖစ္သည္။ သူ႔တြင္ သူ႔ထက္ အသက္ (၅) ႏွစ္ခန႔္ငယ္ေသာ ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္ႀကီးႏွင့္ မယားေခ်ာကို ရထားသည္။

ကိုေက်ာ္ေအး၏မယား တင္တင္ေစာသည္ တ႐ုတ္စပ္ ပရွုးေသြးအနည္းငယ္ေရာေသာ မိုးမိတ္သူ ျဖစ္သည္။ အရပ္အေမာင္း (၅) ေပ (၅) လက္မ၊ ရင္ (၃၃)၊ ခါး (၂၄)၊ တင္ (၃၄) ကိုယ္လုံးအတိုင္းအထြာ ရွိသည္။ ပင္ကို႐ုပ္ရည္ ေခ်ာသည့္အျပင္ ဝတ္တတ္ျပင္တတ္ရာ ကိုေက်ာ္ေအးကို မယားေခ်ာရလၽွက္ အိမ္ေထာင္ေရးကံေကာင္းလွသူဟု အေပါင္းအသင္းမ်ားက ေထာပနာျပဳၾကသည္။

တင္တင္ေစာသည္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ကာ မယားဝတၱရားလည္း ေက်ႁပြန္သည္။ သားသမီးမထြန္းကားဘဲ လင္မယားႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိသည္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံး အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ ကိုေက်ာ္ေအးက အငယ္တန္းအရာရွိ၊ တင္တင္ေစာကေတာ့ ႐ုံးအုပ္။ ဝန္ထမ္းေတြျဖစ္ၾကေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ရာ ႐ုံးခ်င္းကေတာ့ မတူၾကပါ။

ကိုေက်ာ္ေအး၏ မိဘမ်ားကြယ္လြန္၍ အေမြရထားေသာ အိမ္ေလးတစ္လုံးရွိကာ၊ တစ္ျခမ္းကို အိမ္ငွားထားလၽွက္၊ တစ္ျခမ္းတြင္ သူတို႔လင္မယား ေနၾကသည္။ ကိုေက်ာ္ေအးက အိမ္ေျမပြဲစားေလး ဘာေလးလည္း လုပ္ကာ တစ္ခါတေလ ပြဲေကာင္းမ်ားရတတ္သည္။ သာမာန္အားျဖင့္ ၾကည့္လၽွင္ေတာ့ ျပည့္စုံသာယာေသာ အိမ္ေထာင္သည္စုံတြဲဟု ဆိုနိုင္ေပသည္။

တစ္ခုဘဲ ေျပာစရာရွိသည္။ ကိုေက်ာ္ေအးသည္ ကာမမွုကိစၥတြင္ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါနိုင္ဘဲ၊ စြမ္းစြမ္းေဆာင္ေဆာင္ မရွိလွေပ။ သူသည္ ပန္းေသေနျခင္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ သူ႔လီးက တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ မတ္ေတာင္သည္။ အခ်ိန္မ်ားစြာေတာ့ မေတာင္နိုင္ဘဲ ေပ်ာ့ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေထာင္သက္ကေတာ့ ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ။ ညားခါစအခ်ိန္ကပင္ ကိုေက်ာ္ေအးမွာ မယားငယ္ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ၿဖိဳးၿဖိဳးေလးကို သိပ္မလိုးနိုင္ခဲ့ပါ။ အိမ္ေထာင္သက္ ႏွစ္ၾကာလာသည္ႏွင့္ လိုးနိုင္သည့္အႀကိမ္က နည္းသည္ထက္ နည္းလာသည္။

ရွားရွားပါးပါး ကိုေက်ာ္ေအး လီးေတာင္လာသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္သာ လိုးရ ေဆာ္ရေလ့ရေလသည္။ က်န္အခ်ိန္မ်ားမွာေတာ့ မယားေခ်ာေလးကို ေပြ႕ဖက္နမ္းစုပ္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေလာက္သာလုပ္၍ အာသာေျဖရေလသည္။ ႐ုပ္လည္းေခ်ာ၊ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ကလည္း ေတာင့္တင္းဆူၿဖိဳးေသာ မယားေခ်ာငယ္ငယ္ေလးကို အားရပါးရ စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးပစ္လိုသည့္စိတ္က ျပင္းျပထက္သန္ေသာေၾကာင့္ လီးေတာင္နိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား၊ ေဆးနည္းေကာင္းမ်ားကို ရွာေဖြကာ အတတ္နိုင္ဆုံး ႀကိဳးစားေနေသာ္လည္း ဘာမၽွအရာမထင္ခဲ့ပါ။

အခုေတာ့……. လီးႀကီး မတ္ေတာင္ေနသည္ကို သိသည္ႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေအး အရင္ဆုံး ေတြးမိသည္က မယားေခ်ာေလးကို လိုးဖို႔ပင္ ျဖစ္သည္။

“တင္တင္ေလး …. ေဟ့ တင္တင္ ”

ထို႔ေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္ေအးက ဇနီးသည္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္၏။

“ရွင္…. လာပါၿပီ….. ေလးေလး”

ထူးသံႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ တင္တင္ေစာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လာသည္။ တင္တင္ေစာသည္ သူ႔ထက္အသက္ (၅) ႏွစ္ေလာက္ႀကီးေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ေလးေလးဟု ေခၚေလ့ရွိသည္။ တင္တင္ေစာသည္ ဝီရိယေကာင္းေသာ အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္မို႔ မိုးလင္းထဲကပင္ အိပ္ရာထ ေဈးသြားကာ ခ်က္ျပဳတ္ေလ့ရွိသည္။ ယခုလည္း ခ်က္ျပဳတ္စရာရွိတာ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး၍ ေရမိုးပင္ခ်ိဴးၿပီးကာ ေရခ်ိဴးခန္းမွအထြက္ ခင္ပြန္းသည္ လွမ္းေခၚသံေၾကာင့္ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ခပ္သြက္သြက္ ဝင္လာခဲ့ရေလရာ ထမီရင္လ်ားႏွင့္ ျဖစ္ေနေလသည္။

“ေလးေလး နိုးေနၿပီကိုး”

ေျခာက္လေက်ာ္မၽွ လီးမေတာင္နိုင္ဘဲရွိေနခဲ့ရာ၊ ယေန႔နံနက္ အိပ္ယာအထတြင္မွ ထူးထူးျခားျခား လီးေတာင္ေနရာ မယားေခ်ာေလးအား အျပတ္လိုးပစ္လိုက္မယ္ဟု အားခဲထားေသာ ကိုေက်ာ္ေအးသည္ ေရမိုးခ်ိဴးၿပီးခါစ ထမီရင္လ်ားႏွင့္ ရွိေနေသာ ဇနီးေလးကို ဘာမေျပာ ညာမေျပာ အတင္းပင္ဆြဲလွဲကာ ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။

“အိုး … အေမ့…”

တင္တင္ေစာသည္ ေရာင္ရမ္းသံေလး ပါးစပ္မွထြက္၍ ကုတင္ေပၚလွဲက်လာကာ ကိုေက်ာ္ေအး၏ေဘးတြင္ အိပ္လၽွက္သား ျဖစ္သြားသည္။ ရင္လ်ားထားေသာထမီလည္း ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲ ျဖစ္သြားသည္။ လိုးခ်င္စိတ္ တအားသန္ေနေသာ ကိုေက်ာ္ေအးသည္ တင္တင္ေစာ၏ထမီကို လက္ျမန္ေျချမန္ပင္ ဆြဲလွန္ကာ တက္ခြသည္။ သူ၏ပုဆိုးကေတာ့ ေျပေလၽွာ့၍က်သြားခဲ့ပါၿပီ။

ငနဲႀကီးသည္ ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းကာ လီးႀကီးအေငါ့သားေတာင္လၽွက္ တင္တင္ေစာကိုယ္ေပၚေရာက္သြားသည္။ ကိုေက်ာ္ေအး၏ လီးႀကီးကေတာ့ သာမာန္အရြယ္ကေလးသာ ျဖစ္၏။ အရွည္ (၅) လက္မေလာက္ႏွင့္ လုံးပတ္က ငါးမူးသားလုံးသာသာေလာက္ တုတ္သည္။ မေတာင္စဖူး ထူးထူးျခားျခားေတာင္မတ္ေနကာ လီးတန္လုံးပတ္မွ အေၾကာႀကီးမ်ား ဖုထစ္၍ ထြက္ေနသည္။

တက္ခြမိသည္ႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေအးသည္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးႀကီးကို အတင္းထိုးခ်ေလေတာ့သည္။ စလိုးလိုးခ်င္းေတာ့ လီးကမဝင္။ ေဘးသို႔ေခ်ာ္၍ ထြက္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ထိုးသြင္းရာတြင္လည္း အေပါက္မတည့္။ ေဘးေခ်ာ္ထြက္သြားျပန္သည္။ ထိုးထိမိေသာ အထိအေတြ႕အရ ကိုေက်ာ္ေအး၏လီးႀကီး ေတာင္မတ္မာေၾကာေနေၾကာင္းကို တင္တင္ေစာ သိလိုက္သည္။ အလိုးခံခ်င္သည့္ ဆႏၵအသိေတြ ရွိပါလၽွက္ မိမိ၏ကာမပိုင္ လင္ေတာ္ေမာင္က လီးမေတာင္နိုင္၍ အလိုးမခံရဘဲရွိေနေသာ တင္တင္ေစာမွာ ခင္ပြန္းသည္၏လီး ေတာင္ေနၿပီမို႔ မ်ားစြာ သေဘာက်သြားသည္။

“ဟာ… ေဘးေခ်ာ္ေနၿပီ ေလးေလးရဲ့ တကယ္ဘဲ လုပ္ဖို႔ဘဲသိတယ္။ အေပါက္တည့္ေအာင္ေတာ့ မထိုးတတ္ဘူး”

တင္တင္ေစာက စိတ္မရွည္ေသာ ေလသံေလးႏွင့္ေျပာကာ ကိုေက်ာ္ေအး၏လီးကို လွမ္း၍ဆြဲကာ မိမိ၏ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ တင္တင္ေစာသည္ ပိပိျပားျပားေနထိုင္တတ္ေသာ အေျခႀကီးသည့္ မိန္းကေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ကိုေက်ာ္ေအးမွာ မိမိ၏ကာမပိုင္ တရားဝင္ လင္ေယာက္်ားျဖစ္သည့္အျပင္ အလိုးေကာင္းေကာင္းမခံရ၍ ကာမဆိပ္ မျပည့္မဝ ျဖစ္ေနရသည္ကလည္း ၾကာျမင့္လွၿပီမို႔ အိေျႏၵေတြ သိကၡာေတြ ေဘးခ်ိတ္ထားကာ မရွက္နိုင္မေၾကာက္နိုင္ေတာ့ဘဲ လီးကိုလွမ္းဆြဲကာ ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ကိုေက်ာ္ေအးက ခါးကို ဆတ္ကနဲလွုပ္ကာ ဖိထိုးခ်သည္။ တင္တင္ေစာလက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ေတ့ေပးထားေသာေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ လြဲေခ်ာ္ထြက္မသြားဘဲ လီးလည္း ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တန္းတန္းမတ္မတ္ပင္ အဆုံးတိုင္ နစ္ဝင္သြားေတာ့သည္။

“အား …ကၽြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္”

တင္တင္ေစာ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ အရည္အနည္းငယ္သာ စိုေနေသးလၽွက္ ေျခာက္ကပ္ေနရာ အျခာက္တိုက္ ထိုးသြင္းသည့္ သေဘာမ်ိဴးမို႔ ေစာင္ေခါင္းမွာ ပူကနဲျဖစ္သြားၿပီး တင္တင္ေစာမွာ စုပ္သတ္ညည္းျငဴလိုက္ရွာသည္။

“နာသြားလား တင္တင္…”

ဇနီးေခ်ာေလး ညည္းေတာ့ ကိုေက်ာ္ေအးက ၾကင္ၾကင္နာနာေလး ေမးမိသည္။

“အရမ္းႀကီး အဆုံးအထိ ဖိခ်တာကိုး။ ေအာင့္သြားတာေပါ့။ ရပါတယ္ .. လုပ္ေလ… ဆက္လုပ္”

လီးက သာမာန္မၽွသာျဖစ္ၿပီး တင္တင္ေစာမွာလည္း ေသြးသားဆူၿဖိဳး ရမက္ျပင္းလာသည္မို႔ နာတာကို အေရးမလုပ္ပါ။ လီးဝင္သြားၿပီျဖစ္၍ အရသာကိုလည္း ခံစားရၿပီမို႔၊ နာက်င္မွုကလည္း ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ ပေပ်ာက္သြားေလၿပီ။ ကိုေက်ာ္ေအးကလည္း မယားေခ်ာေလးက မနာဟုဆိုသည့္အတြက္ စိတ္ရွိလက္ရွိပင္ အားကုန္က်ဴံးကာ လိုးေလေတာ့သည္။ ခါးနားဆီသို႔ လွန္တက္ေနေသာ ထမီရင္လ်ား၏ အေပၚပိုင္းကိုလည္း ေအာက္သို႔ဆြဲခ်လိုက္ရာ တင္တင္ေစာ၏ ႏုထြက္တင္းအယ္ေနေသာ နို႔အုံႀကီးႏွစ္ခုက အေဖြးသားေပၚလာသည္။

ကိုေက်ာ္ေအး ေကာင္းေကာင္းဆြဲေပးထားခဲ့သည္မို႔ နို႔ႀကီးေတြက အားရဖြယ္ရာ ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အနည္းငယ္ေတာ့ ေပ်ာ့အိသည္။ ကိုေက်ာ္ေအးသည္ ဇနီးေခ်ာ၏ နို႔ေတြကို သုံးရတာ ဝါသနာပါသူမို႔ လီးမေတာင္နိုင္သည့္အခါမ်ားတြင္ နို႔အုံဘဲ ဆြဲေနကိုင္ေနခဲ့ရာ ယခုလီးေတာင္၍ တက္ခြလိုးေနနိုင္ေသာ အခ်ိန္တြင္ေတာ့ ပို႔လို႔ပင္ ဆြဲေနသည္။

တင္တင္ေစာ၏ ႀကီးမားလုံးဝန္းေသာ နို႔အုံႀကီးႏွစ္ခုကို ဘယ္ညာ လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ စုံကိုင္ကာ ဆြဲ၍ တအားကုန္ ေဆာင့္လိုးပစ္ရာ တင္တင္ေစာ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားလည္း စို႔ထြက္လာေနၿပီမို႔ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္သံ ထြက္သံတို႔သည္ တဘြပ္ဘြပ္ျမည္၍ ေနေလသည္။ တင္တင္ေစာလည္း ဖီလင္ေတြတက္လာကာ ကာမယမ္းအိုး ေပါက္ကြဲလာသည့္အတြက္ တက္ခြလိုးေနသူ လင္ေတာ္ေမာင္၏ ရင္ခြင္ေအာက္တြင္ လူးလြန႔္ကာ ေကာ့ပ်ံလွုပ္ရွားေနသည္။ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ပင့္တင္ေပးရာ ဆုံကႀကီး၍ ေပါင္အားကလည္းသန္သည္မို႔ အေပၚမွတက္ခြလိုးေဆာင့္သူ ကိုေက်ာ္ေအး၏ကိုယ္ပင္ ေျမႇာက္၍ ႂကြ၍တက္သြားသည္။

ထိုသို႔ေျမာက္ႂကြရာမွ ေအာက္ျပန္က်သည့္ အားအရွန္ႏွင့္ ကိုယ္လုံးေလးကပါ ထပ္အားျဖည့္သည့္အတြက္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးအဝင္ ပိုအရွိန္ျပင္းထန္လၽွက္ တင္တင္ေစာအဖို႔ ပို၍ဖီလင္တက္ကာ အရသာေတြ႕သြားရသည္။

“အား အင့္အင့္….. ေဆာင့္ေလ….. ေဆာင့္စမ္းပါေလးေလးရဲ့။ အင့္ ဟင့္ ….”

“ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလိုးစမ္းပါေနာ္ ..ဟင္း .. ”

အလိုးမခံရသည္မွာ ၾကာေနသည့္အျပင္ ယခုမိမိကို တက္လိုးေနသည္ကလည္း ကာမပိုင္ လင္ေယာက်္ားမို႔ ရွက္ေၾကာက္အားနာမေနနိုင္ဘဲ၊ တင္တင္ေစာ၏ပါးစပ္မွ ပြင့္အံထြက္လာသည္။ မိမိကိုလိုးေနသူ လင္ေတာ္ေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကိုလည္း လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္လိုက္၊ သိုင္းဖက္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ မယားေလး၏ပါးစပ္မွ ဒီလိုအေျပာေလးေတြၾကားရေတာ့ တက္ခြလိုးေနသူ လင္ေတာ္ေမာင္အဖို႔လည္း ရမက္ေဇာတိုးလို႔ ျပင္းထန္လာရသည္။ ရင္ႏွစ္ျခမ္း ဖ်န္းဖ်န္းကြဲပါေစ အျပတ္ကို ေဆာ္တီးပစ္လိုက္မည္ဟု တအားက်ဴံး၍ လိုးပစ္လိုက္ရာ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ခ်က္ခန႔္ ေဆာင့္ၿပီးသည္ႏွင့္ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္ကာ လီးကေပ်ာ့ေခြသြားသည္။

သုတ္ရည္ထြက္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ စိတ္အားတင္းထားသည္မ်ားလည္း က်သြားရာ ပင္ကိုယ္ကမွ ကာမအားမသန္လွေသာ ကိုေက်ာ္ေအးမွာ မလွုပ္နိုင္မရွားနိုင္ေတာ့ဘဲ တင္တင္ေစာကိုယ္ေပၚတြင္ ေျခပစ္လက္ပစ္ ကားရားေမွာက္လၽွက္ ဖလက္ျပသြားေလေတာ့သည္။ သူ၏လီးေပ်ာ့ေလးသည္လည္း ေစာက္ပတ္ထဲမွ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ တင္တင္ေစာမွာမူ အလိုးခံ၍ အရသာေတြ႕စျပဳကာ အရွိန္ရမည္ႀကံကာရွိေသး လီးကေပ်ာ့က် ျပဳတ္ထြက္သြားသည့္အတြက္ အလြန္ကိုအေနရခက္ကာ ႐ူးလုလုအေျခပင္ ဆိုက္သြားသည္။

သူမဗိုက္ေပၚ ေမွာက္ရက္သားရွိေနေသာ ကိုေက်ာ္ေအးကို အားမလိုအားမရႏွင့္ အတင္းဖက္တြယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ထားသည္။ သူမ၏ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ခုကလည္း ကိုေက်ာ္ေအး၏ခါးကို ညႇပ္ကာခ်ိတ္၍ ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ပင့္လွုပ္ခါေနသည္။ ထိုအခါ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္မွာ ထိမိပြတ္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ လီးေသးေသးေလးက ေခြေပ်ာ့က်ေနရာ တင္တင္ေစာအဖို႔ ဘာအရသာမွ မေတြ႕နိုင္ေတာ့။ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဆြဲဆိတ္ ထုရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚလာသည္။

သို႔ေသာ္ အသက္ကိုပင္ မနည္းႀကီးရွူရကာ ေဟာဟဲစိုက္ေနေသာ ကိုေက်ာ္ေအး၏အျဖစ္ကို သတိျပဳမိသည့္အတြက္ မိမိ၏စိတ္မ်ားကို ခ်ဴပ္တည္းထားလိုက္ရသည္။ အတင္းဖ်စ္ညႇစ္ထားသည္ကိုလည္း မခ်င့္မရဲျဖင့္ ေျဖလြတ္ကာ ေျခကားရားလက္ကားရား သက္ျပင္းရွူ၍ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ သူမ၏ေသြးသားေတြကေတာ့ျဖင့္ ဆူေဝလွုပ္ရွားေနၿပီး ရမက္ေဇာကလည္း ျပန္မက်ေသး။ အံကို တင္းတင္းခဲကာ စိတ္ကိုမနည္းပင္ ထိန္းထားရသည္။ အရမ္းလည္း အလိုမက် စိတ္ညစ္ေပြ၍ ေနေလသည္။ လီးအျပတ္မာေတာင္နိုင္လၽွက္ ၾကာၾကာဆြဲ၍လိုးနိုင္ေသာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္မ်ား ေရာက္လာလၽွင္ ေကာင္းမည္ဟုပင္ ေတြးမိသည္။ ထိုသို႔ေတြးမိၿပီးမွ ဒါမ်ိဴးစိတ္ကူးတာ မေကာင္းပါဘူးဟု ဆင္ျခင္မိလၽွက္ ထိုအေတြးကို ႀကိဳးစားေဖ်ာက္ဖ်က္ ပစ္လိုက္ရသည္။

အတန္ၾကာေအာင္ မယားေခ်ာေလး၏ ကိုယ္လုံးဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးေပၚတြင္ ေမွာက္အိပ္ကာမွိန္းေနၿပီး ကိုေက်ာ္ေအး အသက္ရွူျပန္မွန္လာသည္။ မိမိတက္ဖိထားေသာေၾကာင့္ ဇနီးသည္ေလး အသက္ရွူၾကပ္မွာ ေတြးမိေနကာ အသာပင္ ေဘးသို႔ ဖယ္ခ်ဆင္းလိုက္သည္။

“ေမာသြားလား တင္တင္”

နဖူးေလးကိုသပ္၍ ၾကင္နာစြာေမးသည္။ တင္တင္ေစာမွာေတာ့ ဆြေပးသလိုမ်ိဴးျဖစ္ကာ တက္ႂကြေနေသာ ရမက္အာသာ မေျပနိုင္၍ အလြန္ကို အေနရခက္ေနေလရာ လင္ေတာ္ေမာင္၏ အေမးစကားကို ျပန္မေျဖနိုင္။ မ်က္စိကိုသာ စုံမွတ္၍ မိမိ၏ရမက္စိတ္မ်ားကို အတင္းဖိႏွိပ္ ေျဖခ်ေနရေလသည္။ ကိုေက်ာ္ေအး ဆင္းသြားသည့္တိုင္ ေပါင္းကားရား လက္ကားရားႏွင့္ ရွိျမဲေနသည္။ မစို႔မပို႔ လိုးထားေသာ ေစာက္ဖုတ္သည္ မို႔မို႔ႀကီး ဆူႂကြေဖာင္းတက္ကာ ကိုေက်ာ္ေအး ပန္းထုတ္ထားေသာ သုတ္ရည္မ်ား ေပက်န္ေနသည္။ ကာမဆိပ္ေတြတက္ေနသည္မို႔ ေစာက္ေစ့ႀကီးကလည္း မို႔ေဖာင္းဖုထစ္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းႏွစ္ခုအၾကားမွာ ေငါ့ေတာ့ႀကီး ေထာင္ေနသည္။

“ေအးကြာ… ေလးေလး နည္းနည္းျမန္သလို ျဖစ္သြားတယ္..။ အသာနားေနလိုက္ဦး .. ဟုတ္လား”

ကိုေက်ာ္ေအးကေတာ့ မိမိအတင္းဆြဲေခၚကာ တက္ခြ၍ လိုးပစ္လိုက္မွုေၾကာင့္ ဇနီးသည္ ေမာဟိုက္ႏြမ္းလ်သြားသည္ဟု ထင္မွတ္ကာ ေျဖသိမ့္ေခ်ာ့ေမာ့စကားေျပာေနေသးသည္။ လန္ေနေသာထမီကို အသာဆြဲခ်ကာ ေစာက္ပတ္ကို ဖုံးေပးလိုက္သည္။ ထမီအထက္ဆင္စကိုလည္း ရင္ဘတ္ေပၚ ျပန္တင္ေပးကာ အခန္းထဲမွ အသာပင္ထြက္သြားသည္။

အလိုမက်၊ အာသာမေျပ၊ ရမက္ခိုး တဏွာစိတ္ေတြ ဆူေဝနိုးႂကြေနၿပီး ဘာကိုစိတ္ဆိုးရမည္မွန္း မသိသလို ေဒါသျဖစ္ေနေသာ တင္တင္ေစာမွာ ကုတင္ေပၚတြင္ ေျခကားရား လက္ကားရား ပက္လက္အိပ္လၽွက္သားႀကီး က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္။

……………………………………………………

လင္ေတာ္ေမာင္၏ မစို႔မပို႔ လိုးေပးမွုေၾကာင့္ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြမရိုးမရြ၊ အလိုမက် ေဒါသေတြဝင္စားကာ ေနအိမ္မွ ႐ုံးသို႔အထြက္ အေတာ္ပင္ ေနာက္က်ေနသည္။ ဖယ္ရီေတာ့ မမွီေတာ့ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘတ္စ္ကားျဖင့္သာ ႐ုံးကိုသြားရေတာ့သည္။ ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ လက္ရဲဇက္ရဲႏွင့္ ကိုင္မည့္ ႏွိုက္မည့္သူ မေတြ႕ရပါေစႏွင့္ဟု တင္တင္ေစာ ဆုေတာင္းမိသည္။ အႏွိုက္အကိုင္ခံရမွာကို မလိုလားေသာေၾကာင့္မဟုတ္။ ထိုသို႔ အႏွိုက္အကိုင္ခံရလၽွင္ မိမိ၏ အလိုမျပည့္နိုင္ဘဲ နိုးႂကြေနဆဲျဖစ္သည့္ ကာမရမက္စိတ္မ်ား ဟုန္းဟုန္းထကာ ေပါက္ကြဲကုန္မွာစိုးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

တင္တင္ေစာ၏ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါ။ သူမ ဘတ္စ္ကားေပၚ တိုးတက္မိသည္ႏွင့္ လူရြယ္တစ္ေယာက္၏ စူးရဲေသာအၾကည့္ကို ရင္ဆိုင္ရသည္။ ထိုအၾကည့္တြင္ ရမက္ဆြဲအားတို႔ အျပည့္ပါသည္။ စူးစူးရဲရဲၾကည့္လိုက္ေသာ အၾကည့္သည္ မိမိ၏ အဝတ္အစားမ်ားကို ထိုးေဖာက္ကာ ပင္ကိုယ္ပကတိအလွမ်ားကို ထြင္းေဖာက္၍ ရွုျမင္သြားသလို တင္တင္ေစာခံစားရသည္။ တင္တင္ေစာစိတ္ေတြ ပိုလွုပ္ရွားလာသည္။ လူရြယ္ကို မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ဝင့္ကာ ျပည့္ၾကည့္မိသည္။ မစို႔မပို႔ အလိုးခံခဲ့ရမွုေၾကာင့္ အာသာမေျပ။

ဆႏၵမျပည့္ဘဲ ေလာင္ၿမိဳက္ေနဆဲျဖစ္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ထိုလူရြယ္၏ ကာမညိဳ႕ဓါတ္အား အျပည့္ပါေသာ စူးရဲသည့္ အၾကည့္ေၾကာင့္ တဏွာစိတ္မ်ား နိုးႂကြမွုက ထပ္ဆင့္ေပါင္းထားရာ တင္တင္ေစာ၏ ဝင့္ၾကည့္လိုက္ေသာ မ်က္ရိပ္မ်က္ေရာင္တြင္ပင္ သူမ၏ ရမက္ဆႏၵေဇာအဟုန္တို႔က ထပ္ဆင့္ပါဝင္သြားသည္။ လူရြယ္ႏွင့္ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသည္။ တင္တင္ေစာရင္တြင္ ဖိန္းကနဲျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေသြးလၽွမ္းကာ ထူပူဖိန္းရွိန္းသည္။ အၾကည့္ခ်က္ခ်င္း ျပန္လႊဲေသာ္လည္း ရင္ကေတာ့ ပိုမိုခုန္လာသည္။ ထိုအခါ သူမ၏ မ်က္ႏွာအမူအရာမွာလည္း ခါတိုင္း ဘတ္စ္ကားစီးသည့္အခါမ်ားတြင္ လုပ္ထားေလ့ရွိသည့္ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့။ ကာမစိတ္နိုးႂကြ ရင္ခုန္လွုပ္ရွားေနမွုတို႔ ျပည့္လၽွံထင္ဟပ္ေနေသာ အလိုးခံလိုသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏မ်က္ႏွာ အမူအယာမ်ိဴးျဖစ္၍ေနသည္။

အသာေလး မသိမသာ မ်က္လုံးေစြကာ လူရြယ္ထံ ၾကည့္မိျပန္သည္။ လူရြယ္သည္ သူမႏွင့္ လူခ်င္း ေလးငါးေယာက္ေလာက္ အကြာတြင္ ရွိေနရာမွ၊ သူမရွိရာသို႔ မသိမသာႏွင့္ ဟိုကပ္ဒီကပ္ တိုး၍ လာေနသည္ကို သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ဒီလိုကပ္လာမွုမ်ိဴးသည္ ေကာင္းေသာလာျခင္း မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္းကို မိန္းမသားတစ္ေယာက္၏ သဘာဝထိုးထြင္းဉာဏ္ျဖင့္ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ သိလိုက္သည္။ တင္တင္ေစာမွာ အလိုလိုေနရင္းပင္ ၾကက္သီးေတြ ၿဖိဳးကနဲ ဖ်န္းကနဲ ထသည္။

တကယ္အကိုင္မခံရေသးမွီ အခ်ိန္တြင္ပင္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္ေနသည္။ မိမိကို ကိုင္ရန္၊ ႏွိုက္ရန္ လူရြယ္ အသာတိုးကပ္လာမွန္း ရိပ္မိသည့္တိုင္ေအာင္ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္း မလုပ္နိုင္ေတာ့။ မလိုလား၊ ေရွာင္ဖယ္သည့္ အရိပ္အေရာင္ေလးပင္ မျပနိုင္ေတာ့။ ေခါင္းကိုသာ ငုံ႔၍ၿငိမ္ကာ ရပ္ေနမိသည္။ လူရြယ္ လာကိုင္မည့္ အခ်ိန္ကို အသင့္ႀကိဳဆိုေနသည့္ အသြင္မ်ိဴး။

လူရြယ္သည္ မသိမသာ တိုးကပ္လာေနရာမွ သိသိသာသာ ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ လူမ်ားၾကား အတင္းဝင္တိုးကာ တင္တင္ေစာအနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေရာက္၍လာသည္။ အနားကပ္မိသည္ႏွင့္ တင္တင္ေစာ၏ တင္ပါးအိအိႀကီးကို လက္ႏွင့္အသာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ တင္တင္ေစာမွာ ကိုယ္ေလးပင္ သိမ့္ခနဲတုန္သြားသည္။ ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းသားကို သြားျဖင့္ မသိမသာကိုက္ကာ ၿငိမ္ေနမိသည္။ သူမ၏ စိတ္ေတြကေတာ့ အရမ္းကိုလွုပ္ရွားလို႔လာပါၿပီ။ သူစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ကိုင္တြယ္တာခံရမွန္း သိလၽွက္ႏွင့္ပင္ ၿငိမ္ေနလိုက္ရသည္။ ငနဲသားက ပို၍ရဲတင္းလာသည္။

ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ ကိုထြန္းထြန္း၏ ဆက္သြယ္စီစဥ္ေပးမွုျဖင့္ အလုပ္အကိုင္ရခဲ့ေသာ ႐ုံးသို႔ ပထမဆုံးရက္ စတင္႐ုံးတက္ရန္ ဘတ္စ္ကားစီး၍ လာခဲ့သည္။ ႐ုံးတြင္ လူမ်ားအားလုံး အစုံေရာက္သည့္အခ်ိန္တြင္မွ သြားရန္ စိတ္ကူးျဖင့္ ႐ုံးခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္မၽွ ေနာက္က်ေနရန္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ၿပီး လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘတ္စ္ကားစီးလာရင္း ခရီးသြားဟန္လႊဲ ႏွိုက္စရာ ကိုင္စရာ မိန္းမတစ္ဦးဦးမ်ား ေတြ႕မလားဟု မ်က္စိကစားလာသည္။

ေမာင္ေမာင္စိုးမွာ ကာမမွု အေတြ႕အၾကဳံ အေတာ္မ်ားကာ မိန္းမကဲခတ္လည္း အေတာ္ပင္ကၽြမ္းက်င္ေနေလရာ ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ အထာၾကည္နိုင္မည့္ အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ကို အကဲခတ္ရွာေဖြဖို႔ အခက္မေတြ႕လွပါ။ ဒီေန႔အဖို႔ကေတာ့ ေမာင္ေမာင္စိုး ကံေကာင္းေနလား မေျပာတတ္။ ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္၍ ႏွစ္မွတ္တိုင္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာပင္ သူ႔အတြက္ အထာၾကည္နိုင္စရာရွိေသာ အမ်ိဴးသမီးတစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္လာခဲ့သည္။

အမ်ိဴးသမီးသည္ အသက္အစိတ္ခန႔္ရွိကာ အသားျဖဴျဖဴ ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္လည္း လွပဆူၿဖိဳးသည္။ စ၍ အကဲခတ္လိုက္မွုတြင္ပင္ ထိုအမ်ိဴးသမီးသည္ တဏွာေဇာျပင္းထန္ေသာ ရာဂႂကြယ္သူ ျဖစ္ရမည္ဟု ေမာင္ေမာင္စိုးတစ္ေယာက္ အကဲခတ္ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ိဴးသမီးကို တဏွာေဇာအဟုန္ အျပည့္ပါေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။

အမ်ိဴးသမီးသည္ အဝတ္အစားမ်ားကိုေသေသသပ္သပ္ လုံလုံလဲလဲ ဝတ္ထားသည့္တိုင္၊ ဆူၿဖိဳးတင္းမာမို႔ဝိုင္းေနသည့္ ရင္သားစိုင္တို႔၏ အေနအထားခ်ီေနဟန္ကို ေမာင္ေမာင္စိုး၏ စူးရဲေသာ အၾကည့္က ထိုးေဖာက္ျမင္သည္။ သူမသည္ နို႔သီးေခါင္းေလးေတြ ထိုးေထာင္ခၽြန္ႂကြတက္ေနေၾကာင္းကို မို႔ေမာက္ေနေသာ ရင္သားကိုၾကည့္၍ ေမာင္ေမာင္စိုး နားလည္လိုက္သည္။ ဒါက တဏွာထန္၊ ရမက္ေဇာႂကြေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ လက္ခဏာတစ္ခုမို႔ ဒီမိန္းမကိုကပ္၍ ႏွိုက္လၽွင္ အထာၾကည္မည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ေတြးမိသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အမ်ိဴးသမီးက သူ႔ထံသို႔ မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ပင့္ၾကည့္ရာ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသည္။ အမ်ိဴးသမီး၏ မ်က္ရိပ္ မ်က္ေရာင္တြင္ ကာမခိုးေတြရွိေနရာ ညိဳ႕ေခၚသည့္သေဘာပင္ရွိသည္ကို ေမာင္ေမာင္စိုးက ‘‘ဖ်ံ’’ က်သူတစ္ေယာက္ပီပီ ဒက္ခနဲသိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ အမ်ိဴးသမီး ရွိရာသို႔ အသာပင္ တိုးကပ္သည္။ အစပိုင္းတြင္ေတာ့ မသိမသာ ေနရာေရြ႕သလိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္ အသာေလး တိုးကပ္သြားသည္။ အမ်ိဴးသမီးကိုၾကည့္ရင္း ဂြင္မိနိုင္မည့္ အေျခအေနက ပိုထင္ရွားလၽွက္၊ ေမာင္ေမာင္စိုးအေနျဖင့္လည္း ကိုင္ခ်င္ႏွိုက္ခ်င္စိတ္ ပိုထန္လာေသာေၾကာင့္ ခပ္ရဲရဲခပ္ရွင္းရွင္းပင္ အနားသို႔အေရာက္ တိုးကပ္သြားသည္။ ဘတ္စကားေပၚတြင္ မ်က္ႏွာသိလည္းမပါ။ အားလုံး လူစိမ္းေတြခ်ည္းမို႔ ေမာင္ေမာင္စိုးအဖို႔ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ရန္လည္း သိပ္မလိုပါ။ ထို႔ျပင္ အမ်ိဴးသမီးက ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းကို သြားႏွင့္ မသိမသာ ကိုက္ကာ ၿငိမ္၍က်သြားသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ ဒီလိုအမူအရာမ်ိဴးသည္ အမ်ိဴးသမီး စိတ္လွုပ္ရွားနိုးႂကြကာ ကိုင္တြယ္မွုကို ဖီလင္တက္ အရသာေတြ႕သည့္သေဘာ ထင္ရွားေနသည္မို႔ ေမာင္ေမာင္စိုးမွာ ရဲတင္း၍လာသည္။

အသာအယာ လုပ္မေနေတာ့ဘဲ ခပ္ရဲရဲပင္ အမ်ိဴးသမီး၏ တင္ပါးႀကီးကို ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္သည္။ ခပ္တင္းတင္းပင္ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္ကိုင္ကာ ဖင္သားေအာက္ေျခပိုင္းကိုပင္ ခပ္နာနာေလး ဆိတ္လိုက္သည္။ အမ်ိဴးသမီး တစ္ခ်က္တြန႔္သည္။ သို႔ေသာ္ မႏွစ္ၿမိဳ႕သည့္ အရိပ္အေရာင္မျပ။ မ်က္ႏွာကိုသာ တစ္ဘက္သို႔ လႊဲထားသည္။ ထိုအခါ ေမာင္ေမာင္စိုးက အမ်ိဴးသမီးဝတ္ထားသည့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အနားသားရစ္၏ အျပင္ဖက္သို႔ တစ္ထြက္ေနေသာ တင္သားအိအိကို ညာလက္ညႇိုးျဖင့္ ထိကပ္ကာ အသာအယာ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ဒီလုပ္ရပ္မွာ အမ်ိဴးသမီးကို ယားက်ိက်ိႏွင့္ စိတ္လွုပ္ရွားေအာင္ လုပ္လိုက္မွုျဖစ္သည္။ ညာလက္ညႇိုးျဖင့္ ထိုသို႔ပြတ္ေနရင္း အကဲခတ္၍ အမ်ိဴးသမီး၏ ဘယ္ဘက္ဖင္သားကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ညႇစ္သည္။ ဖိ၍ကိုင္ပြတ္သည္။ လက္ဝါးတစ္ခုလုံး တင္သားအိအိႀကီးေပၚတြင္ ခပ္တင္းတင္း ထိမိေနေအာင္ပင္ ပြတ္ရင္း တစ္ဘက္သို႔ တိုးသြားသည္။ ေရွ႕သို႔ အသာတိုးလိုက္ရာ သူ႔ဘက္ေက်ာေပးထားေသာ အမ်ိဴးသမီး၏ တင္ပါးႀကီးကို သူ႔ဆီးစပ္ႏွင့္ အိကနဲေနေအာင္ ထိကပ္မိသည္။

သူ၏မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကလည္း အမ်ိဴးသမီး၏ ဖင္ႀကီးကို သြားထိမိ ထိုးမိသည္။ အမ်ိဴးသမီးက သိသိသာသာပင္ တုန္လွုပ္သြားသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးက ညာလက္ျဖင့္ အျပင္ဖက္ တစ္ထြက္ေနေသာ ဖင္သားကို ခပ္နာနာေလး ဆြဲဆိတ္လိုက္ျပန္သည္။ အမ်ိဴးသမီးသည္ ဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို႔ မသိမသာ ထိုးတြန္းေပးသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးက အမ်ိဴးသမီး ဆီးခုန္အထက္နားေပၚေရာက္ေနေသာ မိမိ၏လက္ကို ေအာက္သို႔ပို႔၍ တိုးေရြ႕သည္။ အမ်ိဴးသမီးေပါင္ၾကားကို အသာထိုးႏွိုက္ကာ ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးကို အုပ္၍ ပြတ္လိုက္သည္။ လူရြယ္၏ ခပ္ရဲရဲ၊ ခပ္ကဲကဲ အကိုင္အႏွိုက္မ်ားေၾကာင့္ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ ရင္တဖိုဖို၊ အသည္းတေအးေအးႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္လည္း အရည္ၾကည္ေတြ စို႔ထြက္ကာ တစ္ခ်ီၿပီးလုလုေတာင္ ျဖစ္လာရသည္။

အဝတ္အစားမ်ား ၾကားခံေနသည့္တိုင္ လူရြယ္၏လီးႀကီးသည္ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ကာ သန္မာလွေၾကာင္း တင္တင္ေစာ ထိေတြ႕မွုအရ သိလိုက္ရသည္။ သူမေယာက္်ား ကိုေက်ာ္ေအး၏လီးထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ေအာင္ပင္ ႀကီးေပလိမ့္မည္။ ေတာင္ေနတာကလည္း တန္း၍မတ္ေနသည္။ ဖင္ကို ထိမိေထာက္မိေနရာ လီးႀကီး၏ ပူေႏြးေႏြး အေငြ႕အသက္ကိုပင္ ကူးစက္ခံစားရေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ ထိုမွတဖန္ ေစာက္ပတ္ကို အပြက္ခံလိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့ တင္တင္ေစာခင္မ်ာ ပါးစပ္မွ ‘‘အိုး’’ ဟု အသံမထြက္ရမိေအာင္ မနည္းပင္ ႀကိဳးစား၍ ထိန္းလိုက္ရသည္။ သူမ၏ေဖာင္းကားေနေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ပို၍ေဖာင္းႂကြလာသည္။

လူအတက္အဆင္းမ်ားေသာ မွတ္တိုင္တစ္ခုတြင္ ကားကထိုးအဆိုက္ ကားေပၚမွ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဆင္းသြားၿပီး လူအမ်ားအျပား ျပန္တက္လာ၍ ဟိုေရႊ႕ဒီေျပာင္း လုပ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ လူရြယ္က အခြင့္အခါေကာင္းကို အျပတ္အသုံးခ်ကာ တင္တင္ေစာကို ဆတ္ခနဲ ဆြဲကိုင္လွည့္လိုက္သည့္အတြက္ ႏွစ္ေယာက္သား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရက္ ျဖစ္သြားသည္။ တက္လာသည့္ လူေတြက အထူးမ်ားကာ ကားထဲတြင္ ငါးပိသိပ္ ငါးခ်ဥ္သိပ္သလို ျပည့္ႏွက္သြားသည္။ လူရြယ္ႏွင့္ တင္တင္ေစာတို႔မွာလည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လၽွက္ ရင္ခ်င္းကပ္မိသြားသည္။လီးက ေစာက္ဖုတ္ကို က်က်နန ေထာက္မိသည္။ ဒီၾကားထဲတြင္ လူရြယ္က သူ႔ကိုယ္ကို မသိမသာ လွုပ္ေနရာ လီးကိုေစာက္ဖုတ္ေပၚတြင္ ပြတ္သလိုျဖစ္လၽွက္ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားရေလေတာ့သည္။

ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စိုစိမ့္ထြက္ရာ ဝတ္ထားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးရဲ့ ၾကားေနရာမွာ စိုစိစိ ျဖစ္သြားသည္။ တင္တင္ေစာသည္ ရွက္စနိုး အမူအယာေလးႏွင့္ လူရြယ္ကို အသာၾကည့္မိသည္။ လူေတြ အရမ္းၾကပ္လာေသာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လုပ္ေနၾကတာကို တျခားလူမ်ား မသိမျမင္နိုင္ပါ။လူရြယ္က ဖင္ႀကီးကို အပီကို ကိုင္ပြတ္သည္။ ဖ်စ္ညႇစ္သည္။ တင္တင္ေစာမွာ တစ္ခ်ီ ‘‘ၿပီး’’ ခဲ့ရသည့္တိုင္ စိတ္လွုပ္ရွား ရမက္ထန္ေနမွုကေတာ့ က်မသြားေသး။ ထို႔ျပင္ ခင္ပြန္းသည္၏ အလိုးခံခဲ့ရသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ပင္ မ ‘‘ ၿပီး ’’ ခဲ့ရေသာ တင္တင္ေစာမွာ ယခု ဘတ္စကားေပၚတြင္ အကိုင္အႏွိုက္ခံရရင္း ‘‘ ၿပီး ’’ သြားရသည္တြင္ အရသာအေတာ္ေတြ႕လၽွက္ တစ္ခ်ီ ‘‘ ၿပီး’’ ႐ုံႏွင့္ အားမရ။ ထပ္၍ ဖီလင္ယူလိုစိတ္ေတြကသာ ျပင္းထန္လာသည္။

သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေပၚတြင္ ေထာက္မိေနေသာ လီးႀကီးသည္ အျပတ္ကိုမာေတာင္ေနသည္။ နည္းနည္းေလးမၽွ မက်ေသး။ အမ်ိဴးသမီး ရင္သိမ့္တုန္သည္။ အစက လီးႀကီးကို အသာထိကိုင္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးထားေသာ္လည္း၊ ယခုမူ လီးေခ်ာင္းႀကီးကိုပင္ ခပ္တင္းတင္းပင္ ဆုပ္ကိုင္မိလိုက္သည္။ လီးႀကီးသည္ တဆုတ္တခဲ ရွိလွသည္။ ရွည္လည္းရွည္ ႀကီးလည္းႀကီးသည္။ လူရြယ္က အသာငုံ႔၍ တင္တင္ေစာ၏ ဘယ္ဘက္ပါးကိုနမ္းသည္။ တင္တင္ေစာမွာ အေတာ္ေလး အရပ္ျမင့္သျဖင့္ သိပ္ကိုအဆင္ေျပေနသည္။ တင္တင္ေစာ၏ ပါးေလး ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲျဖစ္သလို ေစာက္ပတ္မွ ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ကလည္း စိုကနဲထြက္လာသည္။ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္မိေသာ လီးႀကီးကိုလည္း ပို၍ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္မိသည္။ လူရြယ္က ေစာက္ပတ္ကို ပြတ္ေပးသလို တင္တင္ေစာကလည္း လူရြယ္၏လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ပြတ္ေပးေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဖီလင္ေတြ အေတာ့္ကို ရေနၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ……

‘‘ ေဟာ မမတင္၊ ႐ုံးဖယ္ရီမမွီလို႔လား ’’

လွမ္းႏွုတ္ဆက္သံေၾကာင့္ တင္တင္ေစာ လန႔္သလိုျဖစ္၍ သြားသည္။ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ သူမ၏႐ုံးမွစာေရးမေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

‘‘ ေအးကြာ အိမ္ကထြက္လာတာ ေနာက္က်လို႔ ဖယ္ရီ လြဲသြားတယ္ေလ ’’

တင္တင္ေစာ အလိုက္သင့္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ထိုစာေရးမေလးသည္ တင္တင္ေစာတို႔ႏွင့္ သိပ္မလွမ္း။ ကား အတက္အဆင္း အေပါက္နားတြင္ ရပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ လူၾကပ္ေသာ ကားအတြင္းျဖစ္၍ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနသည္ကိုေတာ့ စာေရးမေလး မသိမျမင္နိုင္ပါ။

‘‘ မွတ္တိုင္ေရာက္ၿပီေလ မမတင္ရဲ့ မဆင္းေတာ့ဘူးလား’’

မွတ္တိုင္သို႔ ေရာက္ေနၿပီဆိုတာေတာင္ တင္တင္ေစာ မသိေတာ့။ ဖီလင္ေတြ တက္ေနသည္။ အကယ္၍ စာေရးမေလးကသာ လွမ္း၍ သတိမေပးလၽွင္ ကားေပၚဆက္ပါသြားမွာ ေသခ်ာသည္။ ယခုေတာ့ ဖီလင္တက္ အရသာေတြ႕ေနေသာ္လည္း မဆင္းလို႔မျဖစ္သည့္ အေျခအေနမို႔ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ရေတာ့သည္။ သူမႏွင့္ အတူပါလာေသာ စာေရးမေလး မရိပ္မိေအာင္ ကြတတလမ္းေလၽွာက္မွုမ်ိဴး မျဖစ္ေအာင္ အေတာ့္ကိုထိန္း၍ ေလၽွာက္လွမ္းရင္း ပင္တီကို မသိမသာဆြဲ၍ ထုတ္ယူရာ ႐ုံးနားေရာက္မွပင္ ေစာက္ပတ္ထဲ တိုးဝင္သြားေသာ ပင္တီဂြအစ ထြက္လာေလေတာ့သည္။ စိုစိုစိစိ ေစးကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနမွုကေတာ့ က်န္ရွိေနဆဲပင္။

ေမာင္ေမာင္စိုးအဖို႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ‘‘တန္’’ သြားခဲ့သည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ ကားမွတ္တိုင္အနားရွိ ကြမ္းယာဆိုင္တြင္ဝင္ကာ စီးကရက္တစ္လိပ္ ဝယ္ေသာက္သည္။ အမ်ိဴးသမီးကို ဒီကားမွတ္တိုင္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ရွိ ႐ုံးမ်ားတြင္ လိုက္စုံစမ္းရွာေဖြလၽွင္ ေတြ႕နိုင္ဖို႔က ရွိေသးသည့္အတြက္ ယခုေလာေလာဆယ္ ေနာက္မွ လိုက္မသြားျခင္း ျဖစ္သည္။

စီးကရက္ဝယ္ေသာက္ၿပီး ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ သူလုပ္ရမည့္႐ုံးသို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ႐ုံးရွိရာေနရာကို အတိအက်မသိေသာေၾကာင့္ ေမးျမန္းစုံစမ္းရေသးသည္။ အခက္အခဲေတာ့ သိပ္မရွိလွ။ ႐ုံးရွိရာသို႔ အေရာက္သြားနိုင္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕နယ္႐ုံးခြဲေလးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသိပ္မမ်ားလွပါ။ ႐ုံးခန္းေနရာကလည္း သိပ္မက်ယ္။ ႐ုံးအဝင္ဝနားတြင္ ေတြ႕ေသာ စာေရးတစ္ေယာက္ကို သူ၏ အလုပ္ခန႔္စာ ထုတ္ျပၿပီး အက်ိဴးအေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္သည္။

‘‘လာ.. ႐ုံးအုပ္ဆီမွာ သတင္းပို႔ရမယ္’’

ထိုစာေရးက ေမာင္ေမာင္စိုးကို ႐ုံးအုပ္ထံသို႔ ေခၚသြားေလသည္။ ႐ုံးအုပ္စားပြဲတြင္ ထိုင္ေနသူကို ေတြ႕ရေသာအခါတြင္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္စိုးမွာ မ်က္လုံးမသိမသာျပဴး၍ သြားရေလသည္။ သူသတင္းပို႔ရမည့္႐ုံးအုပ္မွာ ေစာေစာေလးတင္ကမွ ဘတ္စ္ကားေပၚတြင္ သူ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ခဲ့ႏွိုက္ခဲ့ေသာ ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဴးသမီး ျဖစ္ေနေပသည္။

တင္တင္ေစာမွာလည္း မိမိ၏႐ုံးခန္းထဲသို႔ ေလၽွာက္လွမ္းဝင္ေရာက္လာသူကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ အံ့ၾသတုန္လွုပ္သြားသည္။ ဘတ္စကားေပၚတြင္ မိမိကို လက္ရဲဇက္ရဲျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ခဲ့ႏွိုက္ခဲ့ေသာ လူရြယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း မွတ္မိသည္။ကားေပၚတြင္ စိတ္ႀကိဳက္ ကိုင္တြယ္ႏွိုက္ခဲ့ရသည္ကို အားမရေသးဘဲ ဇာတ္လမ္းရွည္လို၍ မိမိေနာက္မွ လိုက္လာျခင္းမ်ား ျဖစ္ေလမလားဟုလည္း ေတြးမိလိုက္ေသးသည္။

‘‘ ဒါ… ႐ုံးအကူအသစ္ ေမာင္ေမာင္စိုးပါ မမတင္ ’’

လူရြယ္ႏွင့္ အတူပါလာေသာ စာေရးေလးကေျပာမွ တင္တင္ေစာ အနည္းငယ္ စိတ္ေအးသြားရသည္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေမာင္စိုးဆိုသူ ထိုလူရြယ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေနရသည္ကို အေတာ္ပင္ မ်က္ႏွာပူ၍ ေနေလသည္။ အရွိန္မေသေသးဘဲ တေငြ႕ေငြ႕ေလးရွိေနဆဲျဖစ္ေသာ ရမက္ေဇာအဟုန္ကလည္း အားျဖည့္သြင္းေပးလိုက္ေသာ ဘက္ထရီႏွယ္ အျပည့္အဝပင္ ျပန္လည္နိုးထလာသည္။ ကာမစိတ္ထက္သန္လာေသာ မိန္းမမ်ား၏ သဘာဝအတိုင္း နို႔အုံႀကီးမ်ား တင္းမာလာကာ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ရွိေသာ ရင္သားႀကီးမ်ားက ပို၍တင္းၾကပ္သလို ျဖစ္လာသည္။ နို႔သီးေခါင္းမ်ားလည္း တင္းမာေကာင့္ေထာင္လာၾကေလရာ ေဘာလီရင္အုံ ထူထူထဲ စူးမိသလို ျဖစ္ေနသည္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေလထိုးထည့္ေပးလိုက္သလို ေဖာင္းမို႔ ခုန္းေမာက္တက္လာမွု ျဖစ္သည္။

ဘတ္စကားေပၚတြင္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ အကိုင္ အႏွိုက္ခံခဲ့ရစဥ္က ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ ရႊမ္းရႊမ္းစိုေအာင္ ထြက္ခဲ့မွုေၾကာင့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီခြဆုံေနရာတစ္ဝိုက္ စိုစိစိ ေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနမွုက ယခုအထိ မေပ်ာက္ေသးေပရာ မို႔မို႔ႀကီး ေဖာင္း၍ႂကြတက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးသည္ စိုစိေစးကပ္ေနေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ခြဆုံေနရာကို က်က်နနႀကီး ကပ္မိ ထိမိသြားေလရာ တံေတြးဆြတ္ထားေသာ လက္ညႇိုးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ကို အုပ္ကိုင္ ပြတ္ေပးသည့္ အထိအေတြ႕ဆန္ဆန္မ်ိဴး ျဖစ္ေစလၽွက္ လင္ရွိလၽွက္ႏွင့္ လင္က လီးေကာင္းေကာင္း မေတာင္ေသာေၾကာင့္ က်က်နန မလိုးနိုင္သည့္အတြက္ ကာမစိတ္မ်ားကို ႀကိတ္မွိတ္မ်ိဳသိပ္ ထိန္းခ်ဴပ္ထားရေလေသာ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ အထူးကို စိတ္လွုပ္ရွားနိုးႂကြလၽွက္ ရမက္ေဇာေတြ ျပင္းထန္လာရေလသည္။

ဒါေပမယ့္ မိမိ၏႐ုံးခန္းအတြင္းတြင္ ျဖစ္ေနသည္ဟူေသာ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနက ထိန္းထားေပးသည္မို႔ တင္တင္ေစာမွာ ကာမယမ္းအိုးေပါက္ကြဲကာ အရွုးအမူးအဆင့္အထိေတာ့ မေရာက္ခဲ့ပါ။ သိစိတ္ေလးႏွင့္ မိမိ၏နိုးႂကြေနေသာ ကာမရမက္စိတ္မ်ားကို ခ်ိဴးႏွိမ္ကာ ထိန္းသိမ္းၿပီး ဣေျႏၵဆည္ေနရေလသည္။

‘‘ေၾသာ္…ေၾသာ္…အင္း …ထိုင္’’

တင္တင္ေစာက စိတ္ကိုႀကိဳးစားကာ ခ်ိဴးႏွိမ္ထိန္းသိမ္းရင္း ေျပာလိုက္သည္။ တင္တင္ေစာ၏ စားပြဲေရွ႕တြင္ လက္ရမ္းမဲ့ ကုလားထိုင္တစ္လုံးသာ ရွိသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးက ထိုကုလားထိုင္တြင္ အသာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

‘‘ကိုေမာင္ေမာင္စိုး.. ဒါက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ ႐ုံးအုပ္…. ေဒၚတင္တင္ေစာပါ….’’

‘‘ မမတင္…. ဒါက သူ႔အတြက္ ခန႔္စာ….။ သူ႔မွတ္တမ္းဖိုင္လည္း အသင့္ယူလာပါတယ္ မမတင္ ’’

စာေရးေလးက သြက္လက္စြာေျပာကာ ဖိုင္တြဲအသစ္ႏွင့္ အလုပ္ခန႔္စာတို႔ကို တင္တင္ေစာထံ ကမ္းေပးသည္။ ဣေျႏၵဆည္ကာ မ်က္ႏွာခပ္တင္းတင္းျဖင့္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေျပာဆိုေနေသာ္လည္း ကာမမွုလိုက္စားကာ မိန္းမေတြ၏အထာကို ကၽြမ္းေနေသာ ေမာင္ေမာင္စိုးကေတာ့ တင္တင္ေစာ၏ အတြင္းမေနာ သ႐ုပ္မွန္ကို ေကာင္းစြာပင္ အကဲခတ္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္တင္ေစာ၏ စားပြဲေရွ႕က ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ထိုင္မိသည္ႏွင့္ ညာေျခကို ဆန႔္ထုတ္ကာ ထားလိုက္သည္။

႐ုံးခန္းေနရာက က်ဥ္းသည့္အတြက္ တင္တင္ေစာတို႔႐ုံးထဲရွိ စားပြဲခုံမ်ားသည္ ဝန္က်ဥ္းက်ဥ္းႏွင့္ ခပ္ေသးေသး ခပ္ရြယ္ရြယ္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ တင္တင္ေစာစားပြဲဆိုလၽွင္ အလ်ားေလးေပသာသာ အနံႏွစ္ေပသာသာခန႔္သာ ရွိသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ တင္တင္ေစာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္၍ေနသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ဆန႔္ထုတ္လိုက္ေသာ သူ၏ ေျခေထာက္သည္ တင္တင္ေစာ ေပါင္အလည္ပိုင္းနားေလာက္အထိ ေရာက္သည္။ ခ်ိန္ဆကာ ဆန႔္ထုတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ေျခေထာက္က တင္တင္ေစာ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကားသို႔ ေရာက္သည္။

တင္တင္ေစာသည္ ေပါင္ကိုကားကားေလး ထိုင္ေနရာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားသို႔ ႐ုတ္တရက္ ေျခေထာက္ႏွင့္ အထိုးခံရမွုေၾကာင့္ တင္တင္ေစာတကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္။ ပူထူဖိန္းရွိန္းကာ လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္လိုက္ရာ ေပါင္ႏွစ္ခုကို စုလိုက္ရာ ေျခေထာက္ကို ေပါင္ႏွစ္ခုႏွင့္ ညႇပ္သလိုမ်ိဴး ျဖစ္သြားသည္။ တင္တင္ေစာ ဘယ္ညာေပါင္လုံးသား အိအိတင္းတင္းမ်ားသည္ ေမာင္ေမာင္စိုးေျခေထာက္ႏွင့္ အပ္က်မတ္က်ဆိုသလို တင္းၾကပ္စြာ ထိမိၾကသည္။ အမ်ိဴးသမီး ပို၍ထူပူသြားသည္။ ႐ုတ္တရက္ ေစ့ကပ္လိုက္မိေသာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ခုကို ခ်က္ခ်င္းပင္ ခြာလိုက္သည္။ ထိုအခါ ေမာင္ေမာင္စိုးက သူ၏ညာေျခေထာက္ကို ဆန႔္နိုင္သမၽွ ဆန႔္ထုတ္လိုက္ရာ ေျခမသည္ တင္တင္ေစာ၏ ေပါင္ရင္းခြဆုံ ေစာက္ပတ္နားဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ေျခမ ထိမိျခင္းေတာ့ မရွိေသးပါ။ ထိမိေလာက္ေအာင္လည္း အလွမ္းမမွီပါ။ သို႔ေသာ္ ေစာက္ပတ္ႀကီးရွိေသာ ထမီေရွ႕ပိုင္းေနရာကိုေတာ့ ထိမိသည္။

ထိုသို႔ထိမိ၍ ထမီသားလွုပ္ခါသြားမွုေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္စိုး၏ေျခေထာက္ မိမိေစာက္ပတ္ရွိရာသို႔တန္း၍ ဦးတည္ေနေၾကာင္း တင္တင္ေစာ ရိပ္စားမိသည္။ ဤအတြက္ အမ်ိဴးသမီးမွာ ရင္တုန္ပန္းတုန္ ပင္ ျဖစ္၍လာသည္။ ဘတ္စကားေပၚတြင္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ကို ေမာင္ေမာင္စိုးက အားမနာတမ္းဆိုသလို ကိုင္တြယ္ ႏွိုက္ပြတ္ခဲ့သည့္ အရသာအဟုန္ကလည္း ပူပူေႏြးေႏြးရွိေသးရာ ေစာက္ပတ္ကို မထိမိသည္ကိုပင္ တင္တင္ေစာ အားမလိုအားမရ ျဖစ္လာသည္။ တင္တင္ေစာ ရမက္ေသြးမ်ား ဆူေဝလာသည္။ ေစာက္ပတ္ေပၚ က်က်နန ထိေစခ်င္သည္။ စာေရးေလးကလည္း အလုပ္ခန႔္စာႏွင့္ ဖိုင္တြဲကို ကမ္းေပးေနရာ ရင္တုန္ပန္းတုန္ စိတ္လွုပ္ရွားေနေသာ တင္တင္ေစာက ကမန္းကတန္း လွမ္းယူရင္း ပါးစပ္မွလည္း

‘‘ေအး…ေကာင္းၿပီ’’

ဟု ေျပာမိေျပာရာ ေျပာလိုက္မိသည္။ ထိုစကားကို မိမိအတြက္ အလုပ္ဆက္လုပ္စရာ မလိုေတာ့။ သြားနိုင္ၿပီဟု စာေရးေလးက သေဘာေပါက္သည္။

‘‘ဟုတ္ကဲ့….မမတင္’’

စာေရးေလးက ရိုက်ိဴးစြာေျပာကာ တင္တင္ေစာ၏ ႐ုံးခန္းေလးထဲမွ ထြက္သြားသည္။ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းဖြဲ႕ထားေသာ ႐ုံးခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ တင္တင္ေစာႏွင့္ ေမာင္ေမာင္စိုးတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ ကုလားထိုင္ေပၚတြင္ ကိုယ္ကိုေလၽွာနိုင္သမၽွ ေလၽွာခ်ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုအခါ သူ႔ေျခေထာက္သည္ တင္တင္ေစာေပါင္ႏွစ္ခုၾကား ခြဆုံေနရာမွ ေစာက္ပတ္ကို သြား၍ထိမိေလေတာ့သည္။ က်က်နန ထိကပ္မိသလိုမ်ိဴးေတာ့ မဟုတ္ေသးပါ။ ထိတယ္ဆို႐ုံေလးသာ ထိမိျခင္းျဖစ္သည္။ ႂကြႂကြရြရြေလး ထိမိျခင္းဟုပင္ ဆိုနိုင္သည္။ ထိုထိေတြ႕မွုေလးကပင္လၽွင္ တင္တင္ေစာကို ၾကက္သီးေတြ ထသြားေစသည္။ မိမိကိုယ္မိမိ ဘယ္လိုျဖစ္၍ ဘာလုပ္မိသည္ကိုပင္ မသိဘဲ ခပ္မတ္မတ္ထိုင္ေနေသာ တင္တင္ေစာကိုယ္သည္ ေရွ႕သို႔ ခပ္ေလၽွာေလၽွာ ျဖစ္သြားသည္။

ေစာက္ပတ္ကို ေရွ႕ေကာ့ထိုးေပးလိုက္သလိုမ်ိဴးမို႔ ေမာင္ေမာင္စိုး၏ အဆန႔္တန္းနိုင္ဆုံး ဆန႔္တန္းထုတ္ထားေသာ ေျခေထာက္၏ေျခမသည္ ေစာက္ပတ္ကို က်က်နန ထိမိေလေတာ့သည္။ ထိမိသည္ႏွင့္ ေမာင္ေမာင္စိုးက ေျခမကို လွုပ္ရွား၍ ေစာက္ပတ္အား ပြတ္ကေလာ္ေပးလိုက္သည္။ ၾကားတြင္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီႏွင့္ ထမီတို႔ရွိေနသည့္တိုင္ ထိေတြ႕မွုက တင္တင္ေစာကို ဓါတ္လိုက္ခံရသလို လွုပ္လွုပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားေစသည္။ တကိုယ္လုံးသိမ့္ခါလၽွက္ ပါးစပ္မွလည္း

‘‘အို’’

ဟု ျမည္တမ္းသံေလး ခပ္သဲ့သဲ့ထြက္သည္။ မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလုံး ထူပူနီျမန္းေနသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးက ေလးငါးခ်က္မၽွ ေျခမကိုလွုပ္ကာ ေစာက္ပတ္အား ပြတ္၍ပြတ္၍ေပးသည္။ တင္တင္ေစာခင္မ်ာ ရင္ထဲ ဖို၍ဖို၍ သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ သူ႔ညာေျခေထာက္ကို အသာခြာလိုက္သည္။ ရင္ဖိုေမာဟိုက္၍ အရသာေတြ႕ ဖီလင္တက္ေနေသာ တင္တင္ေစာမွာ ရင္ထဲဟာတာတာႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ ဆက္၍ ထိုးပြတ္ ကလိေပးရန္ပင္ ေျပာမိလုလု ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေစာင့္စည္းေနရေသာ သိကၡာမ်ားက ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ အရသာေတြ႕သည္မွန္ေသာ္လည္း ယခုအေျခအေနတြင္ တင္တင္ေစာအေနျဖင့္ ထိုမၽွေလာက္ ႏွုတ္မရဲေသး။ ေမာင္ေမာင္စိုးကိုသာ ရမက္ခိုးရီေဝေနေသာ မ်က္လုံးရြဲႀကီးျဖင့္ တစ္ခ်က္ပင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

ေမာင္ေမာင္စိုးကလည္း မိမိႏွင့္ တင္တင္ေစာသာ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနသည္မို႔ အမ်ိဴးသမီးကို စူးစူးရဲရဲပင္ ၾကည့္ေနသည္။ ၾကည့္တာမွ မိမိလိုးရေတာ့မည့္ မိန္းမကို ၾကည့္ေသာ ပိုင္နိုင္စိုးမိုးသည့္ အၾကည့္မ်ိဴး။ ထို႔ေနာက္ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ ေျခေထာက္ကို ေနာက္သို႔အသာ႐ုတ္ထားရာမွ ေရွ႕သို႔ျပန္ဆန႔္ထုတ္၍ တင္တင္ေစာ၏ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကား ဂြဆုံေနရာသို႔ ထိုးလာျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ တင္တင္ေစာ၏ထမီေအာက္မွ ေျခေထာက္ကို ထိုးလၽွိဴကာ ဆန႔္ထုတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထမီၾကားခံမရွိေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးေအာက္တြင္ ေပါက္ကြဲလုမတတ္ မို႔ေဖာင္းခုန္းေမာက္ ႂကြတက္ေနေလေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေျခမႏွင့္ ထိုးကာပြတ္သည္။ ေစာက္ရည္ေတြ စိုေနသည္ကို ထိေတြ႕မိသည္။ ေစာက္ေစ့ေလးက ခၽြန္၍ ေကာ့တက္ေနေၾကာင္း အထိအေတြ႕အရ သိလိုက္သည္။ ပညာသားပါပါ လွုပ္ကစားေနေသာ ေျခမသည္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိမိေနရာ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္မွာ ၾကက္သီးေတြ ထၿပီးရင္းထ၍ ေနသည္။

ေမာင္ေမာင္စိုးက အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ခြဆုံေနရာကို ေျခမေျခညႇိုးတို႔ျဖင့္ ညႇပ္ကာ ေအာက္သို႔ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ ခ်သည္။ အစတြင္ေတာ့ ဆြဲ၍မရ။ တင္တင္ေစာကဖင္ႀကီးကို ေကာ့ႂကြေပးသည္။ အနည္းငယ္ ေလၽွာ့က်လာသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးက အားစိုက္ကာ ဆြဲခ်သည္။ ထိုအခါ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး ခပ္ေလၽွာေလၽွာက်လာသည္။ ေလၽွာက်သြားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီခြေအာက္သို႔ ေမာင္ေမာင္စိုးက ေျခမထိုးသြင္းသည္။ ေျခမ ဝင္လာနိုင္ေအာင္ တင္တင္ေစာကလည္း ခါးယိမ္းကာ တင္ေထာင္ကာ လုပ္ေပးသည္။ အကာအကြယ္မရွိ၊ ပကတိေစာက္ပတ္ႀကီးေပၚ ေျခမေရာက္သည္။ ေျခမကို လွုပ္ရွားကာ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းကို ထိုးပြတ္သည္။ အရည္ေတြ ရႊမ္းရႊမ္းစိုေအာင္ ထြက္သည္။ တင္တင္ေစာ တင္ႀကီးတႂကြႂကြ ျဖစ္လာသည္။ ‘‘ ၿပီး ’’ လုလု အေျခအေနပင္ ဆိုက္လာရၿပီ။ အသက္ရွူသံေတြ အရမ္းျပင္းလာသည္။ တစ္ကိုယ္လုံး သိမ့္သိမ့္တုန္ေနသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေမာင္ေမာင္စိုးက သူ႔ေျခေထာက္ကို အသာျပန္႐ုတ္လိုက္ျပန္သည္။ တင္တင္ေစာ ဆန႔္တငံ့င့ႀကီး ျဖစ္က်န္ခဲ့ကာ ေမာင္ေမာင္စိုးကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ဆက္လက္လုပ္ေပးရန္ ျမဴဆြယ္ေသာ အၾကည့္။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ေမာင္စိုးက ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ..

‘‘ သူမ်ားေတြမလာခင္ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ထြက္ေတာ့မယ္.. ေနာက္မွ ဟုတ္ၿပီလား .. ’’

ေမာင္ေမာင္စိုးက စူးရဲပိုင္နိုင္ လႊမ္းမိုးေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ကာ တင္တင္ေစာကို ေျပာလိုက္သည္။တင္တင္ေစာမွာ မခ်င့္မရဲ ဆန႔္တငံ့ငံ့ႀကီးျဖစ္၍ စိတ္လွုပ္ရွားေနကာ ယခုထိေတြ႕မွုမ်ားကို စြဲမက္လၽွက္ ရွိေနေပလိမ့္မည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ အခန္းထဲမွ တန္းမထြက္သြားပါ။ တင္တင္ေစာအနီးသို႔ ျဖတ္ဆို ထိုးကပ္သည္။ ညာဘက္ရင္သားႀကီးကို ခပ္နာနာ တစ္ခ်က္ညႇစ္ကိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ လွစ္ခနဲ ျပန္ခြာကာ ဟန္မပ်က္ အခန္းျပင္သို႔ ထြက္သြားသည္။

တင္တင္ေစာမွာသာ ေျခမျဖင့္ ထိုးပြတ္ကလိခံခဲ့ရေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီး အရည္ေတြစိုရႊမ္းကာ ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ကိုင္ခံလိုက္ရသည့္ ညာဘက္ရင္သားဆိုင္ႀကီး က်ိန္းစပ္စပ္ နာက်င္ကာ ‘‘ ၿပီး ’’ လုၿပီးခင္ အေျခအေနတြင္ ဆန႔္တင့ငံ့ႀကီးႏွင့္ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ႀကီးျဖစ္ကာ က်န္ေနခဲ့ေလေတာ့သည္။

တင္တင္ေစာ မိမိစိတ္ကို ခ်ိဴးႏွိမ္ကာ အဝတ္အစားမ်ား ေသေသသပ္သပ္ ျပန္ဝတ္ၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ႐ုံးအလုပ္ႏွင့ ပတ္သတ္သည့္ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ႐ုံးဝန္ထမ္းမ်ား အဝင္အထြက္ရွိလာသည္။ တင္တင္ေစာသည္ ဟန္မပ်က္ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကို လုပ္ေနသည္။ အထူးသျဖင့္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ေလၽွာ့ရဲရဲျဖစ္ေနမွုႏွင့္ ေစာက္ရည္ေတြ စိုေနမွုေၾကာင့္ ေနရထိုင္ရ ပိုခက္ေနသည္။ တင္တင္ေစာႏွင့္ စာေရးမေလးတစ္ဦးတို႔ ႐ုံးအလုပ္အတြက္ ေျပာဆိုေနမိၾကသည္။ တင္တင္ေစာမွာ အလိုလို စိတ္လွုပ္ရွားရင္ဖိုလၽွက္ ေစာက္ပတ္မို႔ေဖာင္းကာ အရည္စိုလၽွက္ ပို၍ အေနခက္ေနေလရသျဖင့္ ဒီအတိုင္းဆို မိမိ ဣေျႏၵပ်က္ရမည္ကို စိုးရိမ္ေနေလရာ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔တဝက္ခြင့္ယူ၍ အိမ္ျပန္အနားယူေနလိုက္ရန္ စိတ္ကူးေပၚလာေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ ေန႔တဝက္ခြင့္ယူကာ အိမ္သို႔ျပန္မည္ဟု စာေရးမေလးအား ေျပာလိုက္သည္။

အလုပ္ကိစၥ ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ စာေရးမေလး ျပန္ထြက္သြားကာ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ တင္တင္ေစာအတြက္ ေန႔တဝက္ခြင့္စာကို ယူလာေပးရာ တင္တင္ေစာ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္ေလသည္။ ေမာင္ေမာင္စိုးက မိတ္ဆက္သည့္အေနျဖင့္ တိုက္ေကၽြးသည္ဆိုေသာ လက္ဘက္ရည္ကိုလည္းအသာ ယူေသာက္လိုက္သည္။ တင္တင္ေစာ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ႐ုံးခန္းထဲသို႔ ေမာင္ေမာင္စိုး ဝင္ေရာက္လာျပန္ရာ တင္တင္ေစာမွာ ရင္ခုန္လၽွက္ မ်က္ႏွာ ပူကနဲ ရွိန္းကနဲ ျဖစ္သြားရေလသည္။

ေမာင္ေမာင္စိုးက လက္ထဲမွ အမွုတြဲမ်ားကို တင္တင္ေစာ၏ စားပြဲေပၚတြင္ ေသသပ္စြာ တင္ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ အမွုတြဲမ်ားေအာက္တြင္ ဖိုင္နဲ႔ကြယ္ကာ ယူေဆာင္လာေသာ စကၠဴအိတ္ေလး တစ္ခုကို တင္တင္ေစာအား ျဖတ္ကနဲေပးလိုက္သည္။

‘‘ ပင္တီအသစ္ ဝယ္လာေပးတာ။ မမ ဝတ္ထားတဲ့ ပင္တီ စိုစိစိျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လား။ လဲဝတ္နိုင္တာေပါ့ ’’

ဤသို႔ေျပာၿပီးေနာက္ ေမာင္ေမာင္စိုးသည္ အခန္းထဲမွ ျပန္၍ထြက္သြားေလသည္။ တင္တင္ေစာမွာ ေမာင္ေမာင္စိုးေပးသြားေသာ စကၠဴအိတ္ကိုကိုင္လၽွက္ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ က်န္ေနခဲ့ေလသည္။ သူမအတြက္ သူစိမ္းေယာက္်ား လူရြယ္တစ္ေယာက္က အတြင္းခံ ပင္တီေဘာင္းဘီ ဝယ္လာေပးသည္ ဆိုျခင္းမွာ ပိပိျပားျပား ေနထိုင္လာခဲ့ေသာ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္အတြက္ အရွက္ပို၍ စိတ္လွုပ္ရွား၊ မ်က္ႏွာပူစရာ ျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခံစားေနရမွု သက္သာေစရန္အတြက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ လဲလွယ္ဝတ္ဆင္ရန္ တင္တင္ေစာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီထည့္ထားေသာ အိတ္ကိုကိုင္လၽွက္ အိမ္သာဆီသို႔ သြားရမည့္ အေရးကို ေတြးမိျပန္ေတာ့ တင္တင္ေစာ မ်က္ႏွာပူလာရျပန္သည္။

လူမျမင္ေအာင္ အသာ ဖိုင္တစ္ခုႏွင့္ကြယ္ၿပီး ေရအိမ္ထဲသို႔ တင္တင္ေစာ အသာလွမ္းလာခဲ့လိုက္၏။ အိတ္ထဲမွ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို အသာဆြဲထုတ္ကာ ယူလိုက္သည္။ ေခတ္ေပၚပင္တီ ခပ္တိုတို ခပ္ပါးပါး ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးျဖစ္သည္။ အေရာင္ကေတာ့ အနက္ေရာင္ ။ ၿပီးေတာ့ ခြဆုံေနရာတြင္ ဇာပြင့္ေလးသုံးပြင့္ဆိုင္၍ ကပ္ထားေသးသည္။ တင္တင္ေစာသည္ ေခတ္ေပၚပုံဆန္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီမ်ား ဝတ္ေလ့မရွိပါ။ ခပ္ရိုးရိုးဆပ္စပိုင္ဒါပုံစံ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျဖဴေရာင္မ်ားကိုသာ ဝတ္ဆင္ခဲ့သည္။ သူမထံတြင္ရွိေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမ်ားသည္ အျဖဴေရာင္ေတြသာ ျဖစ္သည္။ အနက္ေရာင္ အတြင္းခံ မဝတ္ဖူးေပ။ ယခုမူ ေမာင္ေမာင္စိုး ဝယ္ယူလာေပးေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္ရေလေတာ့မည္။ ေဘာင္းဘီေလးသည္ တင္းရင္းလၽွက္ ပုံစံက်က် ခ်ဳပ္လုပ္ထားေလသည္။

တင္တင္ေစာ ေပါင္ရင္းခြဆုံတြင္ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္သြားသည္။ ႏူးညံ့ေဖာင္းအိေသာ ပင္တီဂြဆုံသားႏွင့္ ေစာက္ပတ္ထိေတြ႕မွုသည္လည္း အေတာ့္ကို ခံရတာေကာင္း၍ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ပင္တီကပင္ ေသးလို႔လား၊ သူမကပင္ ဖင္ႀကီးလို႔လား မေျပာတတ္။ ပင္တီသည္ သူမ၏ ကားကားအိအိ တင္ပါးသားႏွစ္ခုလုံးကို လုံေအာင္မဖုံးနိုင္။ ဖင္သားေအာက္ဘက္ပိုင္း လက္သုံးလုံးသာသာခန႔္သည္ ပင္တီအျပင္ဖက္သို႔ တစ္ျပဴထြက္ေနသည္။

႐ုံးတြင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ခၽြတ္လဲဝတ္ဆင္ရင္း ေစာက္ရည္ေတြ ေပက်န္ေနသည္မ်ားကို သန႔္စင္ရမွုတို႔သည္ တင္တင္ေစာ အိမ္မက္မၽွပင္ မမက္ဖူး စိတ္ပင္မကူးမိဖူးေသာ တကယ့္အေတြ႕အၾကဳံ အသစ္အဆန္းမ်ားျဖစ္ရာ တစ္မ်ိဴးေတာ့ စိတ္လွုပ္ရွားစရာ ေကာင္းေနသည္။ အားလုံးေသေသသပ္သပ္ လုပ္ၿပီးေနာက္ တင္တင္ေစာက ႐ုံးခန္းထဲသို႔ အသာအယာ ျပန္ဝင္လာသည္။ ဒီေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သာမန္လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ လုပ္ငန္းမ်ားကိုသာ တင္တင္ေစာ လုပ္ကိုင္ေနသည္။ ေန႔တဝက္ခြင့္ ယူထားၿပီးျဖစ္သည့္အတိုင္း တင္တင္ေစာ ႐ုံးမွ ထြက္ခြာလာခဲ့ေလေတာ့သည္။

………………………………………………………..

‘‘ အိုး .. ဟင့္။ မိုက္ကယ္ကလည္းကြာ .. ၾကည့္ပါလား။ တို႔ ထြက္ေျပးသြားမွာ ၾကေနတာဘဲ။ ကဲကိုကဲတယ္… ခစ္ခစ္’’

တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲမွ စကားသံကို တင္တင္ေစာ ၾကားရေလသည္။ အိမ္ခပ္ငယ္ငယ္ကို အလည္ေခါင္မွ သုံးထပ္သား ထရံကာ၍ ႏွစ္ျခမ္းဝိုင္းထားေလရာ တင္တင္ေစာတို႔ လင္မယားအိပ္ခန္းႏွင့္ ကိုေအာင္ေအာင္တို႔ လင္မယားအိပ္ခန္းတို႔မွာ ယွဥ္လၽွက္ရွိကာ သုံးထပ္သားထရံသာ ကာရံ၍ထားသည္။ ဒီေတာ့ တစ္ဘက္ခန္းထဲမွ စကားသံတို႔ကို ဒီဘက္ အခန္းထဲရွိ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ အတိုင္းသားၾကားနိုင္သည္။ တင္တင္ေစာမွာလည္း အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ရာ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံကိုေထာက္၍ တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲတြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ အေျခအေနကို ခ်က္ခ်င္းပင္ အထာေပါက္ နားလည္သည္။

ကိုေအာင္ေအာင္တို႔ လင္မယားကို အိမ္ငွားထားတာ ေျခာက္လသာ ၾကာခဲ့သည္။ အိပ္ခန္းခ်င္း ကပ္လၽွက္ရွိသည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲမွ ကာမစပ္ယွက္သည့္ အသံဟူ၍ တစ္ခ်က္တေလမၽွ တင္တင္ေစာတို႔ မၾကားခဲ့ၾကရ။ သူတို႔လင္မယား အတူတူမွ အိပ္ၾကရဲ့လား။ ကာမစပ္ယွက္မွုမွ ျပဳၾကရဲ့လားဟုပင္ တင္တင္ေစာ ေတြးမိသည္အထိ ျဖစ္သည္။ ေဟာ… ဒီေန႔မွ ေန႔လည္ေၾကာင္ေတာင္ႀကီး တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲမွ ရမက္ေဇာလႊမ္းသည့္ စကားသံတို႔ကို ၾကားေနရၿပီ။

‘‘ မမကလည္းဗ်ာ … တစ္ပတ္မွ တစ္ခါ။ တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီေလာက္ေလးေတြ႕ၿပီး ခ်ၾကရတာ အားရပါးရ လုပ္ပါရေစေနာ္’’

ေယာက်္ားသံေပၚလာသည္။ ကိုေအာင္ေအာင္၏ အသံ မဟုတ္သည့္အတြက္ တင္တင္ေစာ မ်က္လုံးျပဴး၍သြားသည္။

‘‘ သိပါတယ္ကြ… မင္းက ကဲကိုကဲလို႔ ေျပာတာ။ အို.. ကြာ .. ၾကည့္ေလ အရမ္းကဲတယ္ မိုက္ကယ္ရာ။ ဟင့္.. ဟင့္ … ယားတယ္ကြ.. အို .. အို…’’

ျမစပယ္၏ ရမက္ယစ္မူးေသာ အသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။

‘‘မိုက္ကယ္’’ ဆိုတာ မည္သူနည္းဟု တင္တင္ေစာ စိတ္ဝင္စားလာသည္။ ကိုေအာင္ေအာင္ မဟုတ္တာကေတာ့ သိပ္ကိုေသခ်ာသည္။ တင္တင္ေစာ ပို၍စိတ္ဝင္စားလာသည္။ ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေနၾကသည္ကို ၾကည့္လိုျမင္လိုလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုတင္ေပၚ လွဲအိပ္ေနရာမွထကာ တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲသို႔ ေခ်ာင္းနိုင္ဖို႔ အေပါက္ရွာေလေတာ့သည္။

သီးသီးျခားျခား ရွိေနေစရန္ ထရံကို က်က်နနလုံလုံျခဳံျခဳံ ဂ႐ုစိုက္ ကာရံထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္စရာအေပါက္ဆို၍ ေသးေသးေလးမၽွ မေတြ႕ေပ။ ထိုသို႔ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္ အေပါက္ရွာေနဆဲတြင္ တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲမွ အခ်ီအခ် ေျပာဆိုေနေသာ စကားသံတို႔ကို ၾကားေနရေလရာ မိုက္ကယ္ဆိုေသာလူႏွင့္ ျမစပယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ မည္သို႔မည္ပုံ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို စိတ္ကူးျဖင့္ ပုံေဖၚျမင္ေယာင္ေနေလေသာ တင္တင္ေစာ၏ စိတ္ေဇာအဟုန္သည္လည္း တစ္မ်ိဴးဆန္းျပားေသာ နိုးႂကြမွုျဖင့္ မၾကဳံဖူးေအာင္ လွုပ္ရွား၍ ေနေလသည္။

‘‘ ေဟ့ .. ေျဖးေျဖးကြ။ တအားဆြဲခၽြတ္ေတာ့ အကၤ်ီ စုတ္ျပတ္သြားလိမ့္မယ္။ ၾကယ္သီးေတြကုန္ေအာင္ေတာင္ မျဖဳတ္ရေသးဘဲ ဆြဲခၽြတ္လို႔ ရမလားကြ ..’’

‘‘ မမကလည္း… အကၤ်ီစုတ္ျပတ္သြားမွာ ႏွေျမာေနလို႔လား။ ဒီလို ဆြဲဆုတ္ျဖဲပစ္ရတာ တစ္မ်ိဴး ဖီလင္ေကာင္းတယ္…’’

‘‘ ဟင့္အင္းကြာ … အိုး…. ’’

ထို႔ေနာက္ ‘‘ ၿဗိ ’’ ကနဲ ‘‘ ၿဗိ ’’ ကနဲ အဝတ္အစားစုတ္ျပဲသြားေသာ အသံမ်ားကို ၾကားရသည္။ ျမစပယ္ ဝတ္ထားေသာ အကၤ်ီကို မိုက္ကယ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း စုတ္ျဖဲပစ္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း တင္တင္ေစာ နားလည္လိုက္သည္။ တင္တင္ေစာအေနျဖင့္ မိမိဝတ္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို စုတ္ျဖဲခံလိုက္ရရင္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ခုန္လာသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖို႔ အေပါက္ကိုလည္း မရမက လိုက္ရွာသည္။ အေပါက္ရွာမရ။ တင္တင္ေစာ ပို၍စိတ္ေလာႀကီးလာသည္။ တစ္ဘက္အိပ္ခန္းထဲရွိ ျမင္ကြင္းကို အရမ္းၾကည့္ခ်င္ ေတြ႕ခ်င္ေနၿပီ။

‘‘ ဟိတ္ .. ဆရာ .. ေတာ္ေတာ့ ဆုတ္ျဖဲမပစ္နဲ႔ကြာ..။ တို႔ ခၽြတ္ေပးမယ္…. ခစ္ခစ္ခစ္ မိလည္းမမိဘူး… ေဟာ ဒီမွာ .. ကၽြတ္သြားၿပီ…. ကဲ …. နို႔စို႔ေပးကြာ… ’’

‘‘ မမ နို႔သီးေတြကို ၾကည့္စမ္း။ စို႔ေတာင္ မစို႔ေပးရေသးဘူး။ ေတာင္ၿပီး ခၽြန္ထြက္ ေနၾကၿပီ။ အဲဒါ အကၤ်ီ ဆုတ္ျဖဲလိုက္လို႔ စိတ္ထလာတာေၾကာင့္ မဟုတ္လား’’

‘‘ သိေပါင္ ’’

ထို႔ေနာက္ တႁပြတ္ႁပြတ္ တပ်ပ္ပ်ပ္ အသံမ်ား၊ ျမစပယ္၏ တခစ္ခစ္ ရယ္သံေလးမ်ားက ဆက္တိုက္ေပၚလာသည္။

‘‘ ေအာင္မာ… တို႔ အကၤ်ီက်ေတာ့ ဆုတ္ျဖဲပစ္ၿပီး သူ႔အလွည့္ၾကေတာ့ တြန႔္တိုေနတယ္ … ဟြန္း ’’

‘‘ တြန႔္တိုတာ မဟုတ္ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေဘာင္းဘီကိုဝတ္ၿပီး ျပန္သြားရမွာ။ ဇစ္ျပဳတ္ထြက္ၿပီး ဒီေဘာင္းဘီခြၾကား ဟျပဲႀကီး ျဖစ္ေနရင္ ေမာေၾကာဗ်…’’

‘‘ ခစ္ခစ္ခစ္… ဟုတ္သားဘဲ…။ ကဲ… ခၽြတ္မွာျဖင့္ ျမန္ျမန္ခၽြတ္ကြာ….. ခၽြတ္…. မင္းက အတြင္းခံဝတ္လာရေသးတယ္ … ’’

‘‘ လုပ္ျပန္ၿပီ.. အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါဘဲ .. လမ္းထြက္လို႔မလား မမရဲ့ ’’

‘‘ ေဟာ..ၾကည့္… ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ညႇစ္တာမဟုတ္ဘူး။ လက္က ဘာလို႔ ဒီဘက္ ေရာက္လာတာလဲ..’’

‘‘ ကၽြန္ေတာ့္ကိုၾကေတာ့ ေျပာတယ္..။ မမကေကာ ပင္တီႀကီး ဝတ္ထားရက္ႀကီးပါလား။ ထမီဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္တာေတာင္ ေစာက္ပတ္က ေပၚမလာေသးဘူး ’’

‘‘ ခစ္ခစ္ခစ္.. မင္း.. ဆြဲခၽြတ္နိုင္ေအာင္ တမင္ဝတ္ထားတာေလ။ လာ… ခၽြတ္ေပး’’

‘‘ ေနဦး။ ဝတ္ထားဦး။ လိုးခါနီးၾကမွ အဲဒီပင္တီကို ခၽြတ္မယ္’’

‘‘ ေဟ့ … မယက္ေပးေတာ့ဘူးလား’’

‘‘ ယက္ေပးမွာေပါ့ .. မမ ရဲ့’’

‘‘ လိုးခါနီးၾကမွ ပင္တီခၽြတ္မယ္ဆို။ ပင္တီဝတ္ထားရက္ႀကီးနဲ႔ ေစာက္ပတ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ ယက္မွာလဲ။ ပင္တီေပၚကေန ယက္ရင္ ဖီလင္သိပ္ရမွာ မဟုတ္ဘူးကြ’’

‘‘ ဒါေလးမ်ား… မမရာ.. ပင္တီခြၾကားေနရာကို ေဘးဆြဲဖယ္လိုက္ရင္ ေစာက္ပတ္ႀကီး ျပဴးၿပီး ထြက္လာတာဘဲဟာ’’

‘‘ မင္းရဲ့ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေတာ့ ခၽြတ္လိုက္ကြာ။ တို႔က မင္းလီးႀကီးကို ျမင္ခ်င္လွၿပီ’’

‘‘ စုပ္ေကာ မစုပ္ခ်င္ဘူးလား’’

‘‘ ဒါမ်ား .. ေမးေနစရာလိုေသးလို႔လား။ ခစ္ခစ္ခစ္ ဟင့္’’

တင္တင္ေစာသည္ ေထာက္ဆူးျဖင့္ သုံးထပ္သားနံရံကို ထိုးကာ အေပါက္တစ္ခု အျမန္ပင္ ေဖာက္ေနေလသည္။ အေပါက္ေဖာက္ေနရင္း ၾကားရေသာ စကားသံမ်ားက တင္တင္ေစာကို ပို၍စိတ္လွုပ္ရွားေစသည္။

‘‘ ဟာ… မင္းလီးႀကီးက အျပတ္ကို ေတာင္ေနၿပီကိုး ’’

‘‘ ဒီေန႔ မမကိုလိုးရမယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါကိုေတြးၿပီး မနက္ကတည္းက လီးကေတာင္ခ်င္ေနတာ။ အခု ဒီအိပ္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ တစ္ခါတည္းကို ေထာင္တက္လာေတာ့တာဘဲ’’

‘‘ အဟုတ္ဘဲလားကြ’’

‘‘ အဟုတ္ေပါ့။ ဒီမွာ လီးႀကီးေတာင္ေနတာ မမ မ်က္ျမင္ မဟုတ္ဘူးလားဗ်ာ’’

‘‘ အခုေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ မနက္ကတည္းက လီးေတာင္ခ်င္ေနတယ္ဆိုတာကိုေျပာတာ ’’

‘‘ အဟုတ္ေပါ့ မမရ။ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ေတြ႕ရမွာကို ေတြးၿပီး မနက္ကစဥ္းစားရင္း ေစာက္ပတ္စိုမေနဘူးလား’’

‘‘ သြားစမ္းပါ.. ေတာက္… မင္းလီးႀကီးက ပိုႀကီးလာသလိုဘဲ’’

‘‘ မႀကီးပါဘူး မမရာ။ အရင္အတိုင္းပါဘဲ..။ အရွည္က ေျခာက္လက္မခြဲ၊ လုံးပတ္က က်ပ္လုံး။’’

‘‘ ပိုႀကီးမလာဘူးလို႔ မင္းက အတိအက် ေျပာနိုင္လို႔လား’’

‘‘ ေျပာနိုင္တာေပါ့.. မေန႔ညကဘဲ တိုင္းၾကည့္ခဲ့တာကိုး’’

နံရံေပါက္ ထိုးေဖာက္ေနေသာ တင္တင္ေစာမွာ မိုက္ကယ္ေျပာေနေသာ လီးအတိုင္းအတာကို ၾကားရေသာအခါ တကယ္ႀကီးတဲ့ လီးႀကီးပါလားဟု စိတ္ထဲမွ ႀကိတ္ကာ ေျပာမိသည္။ မိမိေယာက္်ား၏ လီးေသးေသး ညႇပ္ညႇပ္ျဖင့္ ယွဥ္ၾကည့္မိသလို ေမာင္ေမာင္စိုး၏ လီးႀကီးႏွင့္လည္း ယွဥ္ၾကည့္ေနမိသည္။ တင္တင္ေစာေဖာက္လိုက္ေသာ အေပါက္သည္ ျမစပယ္တို႔ စုံတြဲရွိေနရာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးႏွင့္ တည့္တည့္ႀကီး တန္းေနသည္။ အေပါက္မွ ေခ်ာင္းၾကည့္ေသာအခါ ကုတင္ေပၚတြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနမွုကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ရေလသည္။ အိမ္ခန္းတံခါးမ်ားကို ပိတ္ထားေသာ္လည္း အိပ္ခန္းထဲရွိ ေလးေပမီးေခ်ာင္းကို ဖြင့္ထားေသာေၾကာင့္ အလင္းေရာင္အားကလည္း ေကာင္းသည္။

ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းကေတာ့ ရမက္ေသြးႂကြစရာႀကီးပါ။ တင္တင္ေစာမွာ အေပါက္မွ မ်က္ေစ့မခြာနိုင္ေတာ့။ အားရပါးရႀကီးကို ေခ်ာင္း၍ ၾကည့္ေနမိသည္။ ျမစပယ္၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ အနက္ေရာင္အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးမွလြဲ၍ မည္သည့္အဝတ္အစားမၽွ မရွိ။ ဆူၿဖိဳးေတာင့္တင္းေနေသာ ဟဲဗီးဆိုက္ႀကီး၊ ကိုယ္လုံးထြားထြားႀကီးမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ မျဖစ္႐ုံတမယ္ အေနအထားတြင္ ရွိေနသည္။ နို႔သီးမ်ား စူထြက္ေနသည္ကို တင္တင္ေစာ သတိျပဳမိသည္။ မိမိနို႔သီးထက္ ျမစပယ္၏ နို႔သီးမ်ားက ပိုရွည္သည္ဟုလည္း ႏွိုင္းယွဥ္ၾကည့္မိသည္။ ျမစပယ္မွာ ရွမ္းတ႐ုတ္မျဖစ္ရာ အသားကျဖဴ၍ ပန္းႏုေရာင္ ေျပး၍ေနသည္။ ကိုယ္လုံးႀကီးေပၚတြင္ က်န္ေနေသးေသာ ပင္တီအနက္ေရာင္ေလးက ေဖြးဥေနေသာ အသားေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္လြန္း၍ ရမက္ေသြးက်စရာ တစ္မ်ိဴးျဖစ္ေနေတာ့သည္။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုသလိုပင္ မိမိမွာလည္း ျမစပယ္လိုပင္ အနက္ေရာင္ ပင္တီအတြင္းခံေဘာင္းဘီတိုေလး ဝတ္ထားလၽွက္ရွိသည္ကို တင္တင္ေစာ ေတြးမိသည္။ မိမိ၏အသားအေရကလည္း ျမစပယ္လို ပန္းႏုေရာင္မေျပးေသာ္လည္း အဝါေရာင္သန္းေသာ ျဖဴေဖြးမွုမ်ိဴးရွိေနရာ အကယ္၍ ျမစပယ္ေနရာမွာ မိမိဆိုလၽွင္လည္း သူ႔အတိုင္းပင္ ျဖစ္ေနေပမည္ဟု ေတြးေနမိသည္။

မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးမွာ ၾကည့္ရတာပင္ အားရစရာႀကီးပါ။ တင္တင္ေစာ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္လာသည္။ ကုလားဒိန္ မိုက္ကယ္၏ လီးႀကီးမို႔ ထိပ္ပိုင္းအေရျပား လွီးျဖတ္ထားရာ ဒစ္ႀကီးက ျပဲ၍ လန္ေနသည္။ ညိဳေမာင္းေသာ လီးတန္းႀကီး၏ ထိပ္တြင္ နီရဲေသာ ဒစ္ႀကီးရွိေနပုံႏွင့္ လီးတန္လုံးပတ္တြင္ အေၾကာႀကီးမ်ား စူတစ္ႂကြရြေနဟန္တို႔သည္ တင္တင္ေစာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး စိတ္လွုပ္ရွားရင္ဖိုေစသည္။ ဒီလီးႀကီးႏွင့္မ်ား အလိုးခံလိုက္ရရင္ဟူေသာ အေတြးလည္းဝင္လာကာ ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းကနဲ ထလာသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွလည္း စိုကနဲ ျဖစ္လာသည္။ အာေခါင္ေတြ ေခ်ာက္ကာ ရင္ခုန္မိျပန္သည္။

မိုက္ကယ္ ႏွင့္ ျမစပယ္တို႔သည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္ကာေနၾကရာ တင္တင္ေစာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာပင္ ျမစပယ္ေခါင္းသည္ မိုက္ကယ့္ေပါင္ရင္း ခြၾကားဆီသို႔ ကိုင္းက်လာသည္။

‘‘ ဒီမိန္းမ လီးစုပ္ေတာ့မွာပါလား။ ရြံလည္း မရြံဘူး။ ဘယ္လိုႀကီးလဲ ’’

တင္တင္ေစာ စိတ္ထဲမွ အံ့ၾသထိန႔္လန႔္စြာ ႀကိတ္၍ ေရရြတ္မိသည္။ တင္တင္ေစာလည္း လင္ရွိမယားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သာမန္ရိုးရိုးတန္းတန္း ကာမစပ္ယွက္မွု သေဘာေလာက္ကိုသာ နားလည္သည္။ လီးစုပ္ျခင္း၊ ေစာက္ပတ္ယက္ျခင္း၊ ဖင္လိုးျခင္း စေသာ ရမက္ထန္ေသာ ကာမမွုမ်ားကို မသိေသးပါ။ ေစာေစာက နားႏွင့္ၾကားခဲ့ရသည္ကပင္ ၾကက္သီးထ စိတ္လွုပ္ရွားေနခဲ့ရေပရာ ယခု လီးစုပ္ေပးတာကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႕ျမင္ၾကည့္ရွုရေတာ့မည္ျဖစ္ရာ တင္တင္ေစာတစ္ေယာက္ ရမက္ေဇာ မည္မၽွျပင္းထန္ စိတ္လွုပ္ရွားေနမည္ဆိုသည္ကိုပင္ ေျပာျပဖို႔ခက္ပါသည္။ စိတ္ထဲက ဒီလိုလုပ္တာ ရြံစရာ ေကာင္းသည္ဟု ေတြးေနေသာ္လည္း ျမစပယ္ကို အားက်သလိုလို ခံစားရမိကာ တင္တင္ေစာမွာ ပါးစပ္တျပင္ျပင္ တံေတြးတႂကြင့္ႂကြင့္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။

လီးထိပ္ႏွင့္ တစ္လက္မသာသာေလာက္ အကြာတြင္ ျမစပယ္၏မ်က္ႏွာ ရပ္တန႔္သြားသည္။ ႏွုတ္ခမ္းနီ မျပယ့္တျပယ္ျဖစ္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို ခပ္စူစူေလးျပဳကာ ေလေအးတစ္ခ်က္ ဖူးကနဲပင္ လီးထိပ္ကို မွုတ္ထုတ္လိုက္သည္။ ၾကည့္ေနေသာ တင္တင္ေစာစိတ္ထဲတြင္ အေရျပားလွီးျဖတ္ထား၍ နီရဲျပဲအာလန္ေနေသာ လီးဒစ္ႀကီးသည္ တင္းကနဲ တစ္ခ်က္ျဖစ္သြားသည္ဟုပင္ ထင္လိုက္မိသည္။

ျမစပယ္က ညာလက္ကို အသာဆန႔္ကာ ျဖဴေဖြးသြယ္ေပ်ာင္းေသာ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားျဖင့္ လီးတန္းႀကီး၏ အလည္ေနရာေလာက္ကို အသာဆုပ္ကိုင္သည္။ လီးေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီး ေငါ့ကနဲ တစ္ခ်က္လွုပ္သည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ တင္တင္ေစာ ရင္ထဲတြင္လည္း ဒိန္းကနဲ တစ္ခ်က္ခုန္သည္။ ျမစပယ္သည္ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားရာမွ လက္မျဖင့္ လီးဒစ္ေအာက္ေနရာပိုင္းကို အသာလွမ္းဆုပ္လိုက္သည္။

‘ အားပါး… မမရာ… စုပ္ေလဗ်ာ… လီးစုပ္ေပးစမ္းပါ… ဟင္း.. ဟင္း.. ဟင္း ’

မိုက္ကယ္က အံႀကိတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ျမစပယ္သည္ လၽွာေလးတစ္လစ္ထုတ္ကာ လီးဒစ္ကို အသာအယာ ယက္ေပးလိုက္ျပန္သည္။

‘ပလပ္ ပလပ္’

ဟူေသာ လီးယက္သံကို တင္တင္ေစာ အတိုင္းသား ၾကားလိုက္ရသည္။ ထို႔ျပင္ မိုက္ကယ္၏ အသက္ရွူသံ ျပင္းျပင္းႀကီးကိုလည္း ၾကားရသည္။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ရင္တဒိန္းဒိန္း ခုန္လို႔ေနပါၿပီ။ လၽွာႏွင့္ လွည့္ပတ္ယက္ေပးမွုေၾကာင့္ လီးဒစ္ထိပ္တြင္ တံေတြးမ်ားစိုကာ လက္လက္ေျပာင္၍ လာသည္။လီးကိုယက္ေနေသာ ျမစပယ္ကေတာ့ ဘယ္လိုေနမည္မသိ။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရေသာ တင္တင္ေစာမွာေတာ့ မိမိႏွုတ္ခမ္းကို မိမိလၽွာႏွင့္ ျပန္ယက္ေပးလိုက္မိသည္အထိပင္ စိတ္ေတြလွုပ္ရွားၿပီးရင္း လွုပ္ရွားေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ျမစပယ္လည္း လီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံကာစုပ္သည္။ စစခ်င္း လီးဒစ္ႀကီးကိုသာ ငုံလၽွက္ ပါးကေလးမ်ား ပိန္လိုက္ေဖာင္းလိုက္ ျဖစ္ေအာင္ အားရပါးရ စုပ္သည္။

‘‘ အားပါးပါး….. မမရာ… ဘယ္လိုမ်ား လုပ္လိုက္တာလဲဗ်ာ… ေကာင္းလိုက္တာ… အား ရွီး … ရွီး ….. စုပ္… စုပ္… အိုး……. အား … ’’

မိုက္ကယ္တစ္ေယာက္ ထိုးထိုးတြန႔္တြန႔္ျဖစ္လၽွက္ လွုပ္ရမ္းကာ ပါးစပ္မွ တတြတ္တြတ္ေျပာသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ျမစပယ္ေပါင္ၾကားသို႔ ထိုးလိုက္ ႏွိုက္လိုက္ လုပ္ေနတာ ေတြ႕ရသည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ထိုင္ေနၿပီး မိုက္ကယ့္လီးကို ကုန္းစုပ္ေနသည့္အတြက္ ျမစပယ္မွာ ဖင္ေထာင္ေလးဘက္ကုန္းရက္သား အေနအထားမ်ိဴးတြင္ ရွိေနသည္။ ျမစပယ္က ေပါင္ႏွစ္ခုကို အသာခပ္ကြကြ လုပ္ကာ ထားေပးသည္။ မိုက္ကယ္က ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ပင္တီအတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးအေပၚမွ အသာအုပ္ကိုင္ပြတ္ေပးသည္။ ရမက္ေဇာျပင္းထန္ေနခ်ိန္မို႔ ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ မို႔မို႔ႀကီး ေဖာင္းႂကြေနသည္။ ပင္တီရွိေနေသးေသာ္လည္း အဖုတ္အေငြ႕ ပူေႏြးေႏြးကိုပင္ မိုက္ကယ္ထိေတြ႕ခံစားရသည္။

မိုက္ကယ္က ေစာက္ပတ္ကို ခပ္ရြရြေလးပြတ္ေပး၊ ေစာက္ေစ့ကို လက္ေခ်ာင္းထိပ္ျဖင့္ ကုတ္ကလိေပးလိုက္ရာ ျမစပယ္မွာ ရမက္ပိုထလာကာ လီးႀကီးကို အငမ္းမရပင္ စုပ္ေလေတာ့သည္။ ျမစပယ္ေခါင္း ေနာက္သို႔ လန္၍လန္၍သြားသည္ကို အသဲယားစဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရ ေလသည္။

ျမစပယ္ လီးစုပ္ေပးေနသည္ကိုၾကည့္ရင္း တင္တင္ေစာ ေစာက္ပတ္ထဲတြင္ ရြစိစိ လွုပ္ရွားလာသည္။ မိုက္ကယ္သည္ လီးကုန္းစုပ္ေနေသာ ျမစပယ္၏ ဖင္ကိုကိုင္ကာ ခပ္ျဖည္းျဖည္း ဆြဲမလိုက္သည္။ ျမစပယ္၏ပါးစပ္မွ လီးေခ်ာင္းႀကီး ‘‘ႁပြတ္’’ ဆို ကၽြတ္ထြက္သည္။ စုပ္ေပးထား၍ တံေတြးမ်ားလက္လက္ေျပာင္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ ပါးစပ္မွ ထြက္သည့္အရွိန္ျဖင့္ တေငါ့ေငါ့လွုပ္ေနသည္။

မိုက္ကယ္သည္ ျမစပယ္ကို ဆံပင္ဆြဲလၽွက္ ကုတင္ေပၚသို႔ ပက္လက္လန္က်သြားေအာင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ဆြဲတြန္းလွဲခ်သည္။ မိုက္ကယ္၏ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခပ္ရမ္းရမ္း ျပဳမူလိုက္ပုံကို ျမစပယ္က ဘယ္လိုမွ ဆန႔္က်င္ ျပန္လွန္ေျပာဆိုျခင္းမရွိေပ။ အမ်ိဴးသမီးကို ၾကည့္ရသည္မွာ ဒီလို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း လုပ္ကိုင္မွုကို သေဘာက် ႏွစ္ၿခိဳက္ေနပုံရသည္။ ျမစပယ္က သူမ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ ေနာက္ဆုံးက်န္ေနေသာ ပင္တီေလးကို ခပ္သြက္သြက္ ခၽြတ္ပစ္ကာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို ကား၍ အလိုးခံရန္ အသင့္ျပင္ေပးလိုက္သည္ကိုလည္း ေတြ႕ရျပန္သည္။

တင္တင္ေစာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ အေပါက္ဖက္သို႔ ျမစပယ္က ေျခေထာက္ေပးထားရာ ေပါင္ႀကီးမ်ားကားလိုက္ေသာအခါ ျမစပယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းႀကီး ျမင္ရေတာ့သည္။ တင္တင္ေစာမွာ မိမိေစာက္ပတ္ကိုပင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ကုန္းၾကည့္ဖူးသူမဟုတ္။ အျခားမိန္းမတစ္ေယာက္၏ ေစာက္ပတ္ကို ျမင္ဖူးဖို႔ဆိုတာေတာ့ ေဝးေရာ။ ယခုေတာ့ ျမစပယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို က်က်နနကို ေတြ႕ျမင္ေနၿပီ။ ျမစပယ္မွာ ဟဲဗီးဆိုက္ႀကီး။ လူေကာင္ကထြားသလို ေစာက္ပတ္ကလည္း ႀကီးသည္။ ခုန္းခုန္းေမာက္ေမာက္ႏွင့္ ဖူးဖူးႀကီး ႂကြေနေလေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ၾကည့္ရသည္မွာ မိန္းမခ်င္းျဖစ္ရသည့္တိုင္ တင္တင္ေစာကိုစိတ္လွုပ္ရွားသြားေစသည္။ ဒီေစာက္ပတ္ႀကီးအား တက္ဖိႀကိတ္လိုးလိုက္ရ ဟူေသာ စိတ္ပင္ ေပၚမိသည္။ မိန္းမခ်င္း ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုပင္ ျပစ္မွားမိသည္ကိုေတာ့ တင္တင္ေစာ နားမလည္ခဲ့ပါ။ မိန္းမက အလိုးခံခ်င္လွခ်ည္ရဲ့ဟု မရွက္မေၾကာက္ထုတ္ေဖာ္ျပလၽွက္ ေစာက္ပတ္ႀကီး အသင့္ျပင္ေပးထားသည့္တိုင္ ငနဲသား ကုလားဒိန္ မိုက္ကယ္က တက္မခ်ေသးပါ။ ေစာက္ပတ္ကို ကုန္း၍သာ ယက္ေပးသည္။ ယက္ေပးတာမွ ျမစပယ္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ခြထိုင္ကာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမပင့္ယူၿပီး အေပၚမွခြကာ ယက္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။

ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသားကုန္ ေျမႇာက္ပင့္ထူထားျခင္းေၾကာင့္ ျမစပယ္မွာ ခါးဆစ္အထက္ပိုင္း သာ ေမြ႕ရာကို ထိေနလၽွက္၊ ကားကားအိအိ တင္ပဆုံတစ္ခုလုံးသည္ ေမြ႕ရာအထက္တြင္ ေျမာက္လန္မႂကြကာ ျမင့္တက္ေနသည္။ ေပါင္ျဖဲထား၍ ဖင္ၾကားလည္း ျပဲကားေနရာမွ စအိုဝစူတူတူ အာတာတာႀကီးကို အထင္းသား ျမင္ေတြ႕ေနရေလသည္။ ဖင္ဝသည္လည္း အာေနသည္။ မိုက္ကယ္က အေပၚမွေန၍ လၽွာဆန႔္ထုတ္ၿပီး ကုန္းယက္လိုက္၊ ပါးစပ္ခ်င္းေတ့ ကပ္စုပ္နမ္းသလိုလုပ္လိုက္၊ ေစာက္ပတ္ႀကီးေပၚ ဖိကပ္စုပ္ေပးလိုက္၊ လုပ္ေနပုံမ်ားသည္လည္း အျပာကားဗြီဒီယို ျပကြက္ေတြႏွယ္ တင္တင္ေစာ က်က်နနကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။

မိုက္ကယ္ကေတာ့ ေကာင္မႀကီးရဲ့စိတ္ကို အရမ္းထေနေအာင္ ေစာက္ပတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္ပင္ ယက္ေပး စုပ္ေပးေနသည္။ ေစာက္ပတ္ယက္ေပးမွုသည္ မိန္းမမ်ား အစြဲမက္ဆုံးေသာ ကာမမွုျဖစ္သည္ကို မိုက္ကယ္ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူသည္ ကာမအရသာ အျပည့္အ၀ မခံစားရ၍ အာသာမေျပေသာ လင္ရွိမယားမ်ားကို ရွာေဖြကာ အႀကံအဖန္လုပ္ေနေသာ ၾကာကူလီတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ လင္ငုတ္တုတ္ရွိလၽွက္ႏွင့္ ကာမအရသာ ေကာင္းေကာင္း မခံစားရဘဲရွိေနကာ လင္ရွိမယားမ်ားကို အပိုင္ကိုင္ထားရာတြင္ ေစာက္ပတ္ကို မရြံမရွာႏွင့္ စုပ္ေပးျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္း ျဖစ္သည္ဟု အေတြ႕ၾကဳံအရ မိုက္ကယ္ သိရွိထားေလသည္။ မိုက္ကယ္သည္ ေစာက္ပတ္ကို ယက္႐ုံသာမက ျမစပယ္၏ ေစာက္ေစ့ကိုပါ သရက္ေစ့စုပ္ သလို မၽွင္း၍စုပ္ေပးလိုက္ရာ ျမစပယ္မွာ ပါးစပ္မွ

‘‘ အားပါးပါး .. ထိလိုက္တာကြာ။ ေစာက္ေစ့ကို စုပ္ေပးတာ အရမ္းထိတာဘဲ .. အမယ္ေလးေလး .. အားအား….. ထြက္ကုန္ေတာ့မယ္ … မိုက္ကယ္ရဲ့၊ တို႔အရည္ေတြ ထြက္ေတာ့မယ္ သိလား.. အား…… အီး……. အား.. အား’’

ဟု ျမည္တမ္းေရရြတ္ရင္း ေခါင္းကို ဘယ္ညာခါရမ္းလၽွက္ မိုက္ကယ္၏ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ တဖ်န္းဖ်န္း ရိုက္ေနေလသည္။ မိုက္ကယ္၏ ကၽြမ္းက်င္ပိုင္နိုင္ေသာ ယက္စုပ္ေပးမွုေၾကာင့္ ရာဂႂကြယ္သူ ျမစပယ္တစ္ေယာက္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားရေလသည္။ လီးႏွင့္ အလိုးမခံရေသးေသာေၾကာင့္ ျမစပယ္မွာ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေသာ္လည္း ကာမစိတ္က ေလၽွာ့မသြားေသးေပ။ အားမရနိုင္ေသး။ မိုက္ကယ္ကလည္း ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတည့္တည့္ေပၚ လၽွာကို အျပားလိုက္ကပ္၍ က်က်နန ဖိရက္ေပးလိုက္ရာ တစ္ခ်ီၿပီးခဲ့သည့္ ျမစပယ္ ရမက္ေဇာ ထလာရျပန္သည္။

‘‘အား… ေတာ္ၿပီ ဆက္မယက္နဲ႔ေတာ့ကြာ။ တို႔မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ တက္ခ်ပါေတာ့။ မိုက္ကယ္ရဲ့ တို႔ေစာက္ပတ္ထဲကို မင္းလီးႀကီး ထိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့။ လုပ္ပါ။ ခ်ေပးစမ္းပါ။ လိုးစမ္းပါ .. အမယ္ေလးေနာ္…. ဟင္း… ဟင္း.. ဟင္း’’

ထိုအခါတြင္မွ မိုက္ကယ္က ေစာက္ပတ္ကုန္းယက္ေနရာမွ ေခါင္းကိုခြာလိုက္သည္။ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား တံေတြးမ်ားစိုကာ လက္ေျပာင္ေနေသာ ျမစပယ္၏ ေစာက္ပတ္ကိုၾကည့္ရင္း တင္တင္ေစာမွာလည္း တစ္ခ်ီၿပီးသြားခဲ့ရသည္။ သူမမွာလည္း ျမစပယ္ႏွင့္ မထူးျခားပါ။ တစ္ခ်ီ ၿပီးမွုကို အားမရနိုင္။ မိုက္ကယ္ႏွင့္ ျမစပယ္တို႔ လိုးၾကမွာကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ရမက္ေဇာေတြ ျပင္းထန္ျမဲ ျပင္းထန္ဆဲပင္။

‘‘ ကုန္းလိုက္ကြာ ’’

ေစာက္ပတ္ယက္ေပးမွုကို ရပ္ကာ ျမစပယ္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ခြထိုင္ေနရာမွ ထရင္း မိုက္ကယ္ကေျပာလိုက္သည္။ ပက္လက္လွန္လၽွက္ရွိေနေသာ ျမစပယ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ထကာ ဒူးတုတ္၍ ဖင္ပူးေထာင္း ေထာင္ကုန္းေပးသည္။ ထိုအခါတြင္ တင္တင္ေစာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ အေပါက္ရွိရာသို႔ မ်က္ႏွာမူရက္သား ျဖစ္သြားသည္။ ဆံပင္မ်ား အေျပေၿပ အေလၽွာေလၽွာျဖစ္ကာ ရမက္ေဇာျပင္းထန္ေနေသာ ျမစပယ္၏ မ်က္ႏွာအမူအရာကိုပါ တင္တင္ေစာ အထင္အရွား ျမင္လိုက္ရသည္။

ေကာ့ေထာင္ ကားတက္သြားေသာ တင္ပါးသား ဝတစ္တစ္ႀကီးေနာက္တြင္ မိုက္ကယ္က အသာတိုးကပ္ေနရာယူသည္။ ေရွ႕တည့္တည့္မွေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည့္ အေျခအေနမို႔ တင္တင္ေစာမွာ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္တို႔၏ အေျခအေနကိုေတာ့ မျမင္နိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ တင္တင္ေစာက ျမစပယ္ ေစာက္ပတ္တြင္ မိုက္ကယ္က လီးတည့္ေထာက္လိုက္သည္ကိုေတာ့ နားလည္သိရွိလိုက္သည္။

‘‘အိုး .. ဟင့္… ဟင့္.. ထိုးသြင္းေလကြာ။ ဘာလို႔ အဝမွာဘဲ ေတ့ၿပီး ပြတ္ေပးေနတာလဲ…။ တို႔ အလိုးခံခ်င္ေနၿပီလို႔ ေျပာၿပီးမွကြာ ..။ မင္းလီးႀကီးကို တို႔ေစာက္ပတ္ထဲ အဆုံးဝင္ေအာင္ ထိုးခ်လိုက္စမ္းပါကြ ’’

ျမစပယ္၏ အားမလိုအားမရ ေျပာလိုက္သံေၾကာင့္ မိုက္ကယ္ ဘာလုပ္ေနေၾကာင္းကို တင္တင္ေစာ နားလည္လိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ မိုက္ကယ္၏ခါး ဆတ္ခနဲ လွုပ္သြားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမစပယ္၏ တင္ပဆုံႀကီး လွုပ္ခါရမ္းသြားသည္ကိုလည္း ျမင္ရသည္။

‘ ဘြပ္ဘု ’

ဟူေသာ အသံႏွင့္အတူ ျမစပယ္၏

‘‘အား.. ကၽြတ္.. ကၽြတ္… ဝင္သြားၿပီ.. ျပည့္သိပ္ေနတာဘဲ’’

ဟူေသာ အံႀကိတ္ကာ ေရရြတ္သံမ်ား ဆက္တိုက္ၾကားရသည္။ မိုက္ကယ္က ျမစပယ္၏ပါးကို ဘယ္ညာညႇပ္ကိုင္ကာ ဆတ္ကနဲ ေရွ႕သို႔ ဖိထိုးလိုက္သည္ကို ျမင္ရျပန္၏။

‘‘အား… ကၽြတ္.. ကၽြတ္… ၾကမ္းလွေခ်လားကြာ…. အားး’’

‘‘မမ…. နာသြားလား။ နာရင္ လီးျပန္ထုတ္လိုက္မယ္ေလေနာ္…’’

‘‘မထုတ္ပါနဲ႔။ နည္းနည္းေအာင့္သြားတာပါ။ ရတယ္’’

‘‘ဒါဆို ေဆာင့္မယ္ေနာ္’’

‘‘အင္း… စစခ်င္းေတာ့ အရမ္းမေဆာင့္နဲ႔ဦး။ အရည္ျခဴေပးပါဦးေနာ္’’

‘‘သိပါတယ္.. မမရ… လိုးေနၾက လူေတြဘဲဟာ’’

‘‘ဟြန႔္… မင္းက လီးထိုးသြင္းၿပီးရင္ အရမ္းေဆာင့္လိုးတတ္လို႔ ေျပာထားရတာ’’

‘‘ေဆာင့္လိုးတာ ခံလို႔မေကာင္းဘူးလား မမရဲ့’’

‘‘ေကာင္းပါတယ္… ဒါေပမယ့္ စစခ်င္း တအားေဆာင့္ရင္ေတာ့ နာတယ္ကြ။ မင္းဟာႀကီးကလည္း နည္းတာႀကီးမွ မဟုတ္တာ’’

မိုက္ကယ္က ခပ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ ေဆာင့္ေပးသည္။ မိုက္ကယ္ တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ျမစပယ္၏ကိုယ္ လွုပ္ခါ၍ မ်က္ႏွာမဲ့ကနဲ ျဖစ္သြားသည္ကို တင္တင္ေစာ ေတြ႕ရသည္။ အမ်ိဴးသမီး၏ ပါးစပ္မွ

‘‘အင့္’’

ဟူေသာ အသံမ်ားလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ မၾကာပါ ျမစပယ္ မဲ့သြားျခင္း မရွိေတာ့။ မ်က္လုံးမ်ား ေမွးစင္းလာသည္။

‘‘ေဆာင့္ေလကြာ…ရၿပီ…မနာေတာ့ဘူး..’’

‘‘ဘြပ္..ဘြပ္…ဘု…ဘြပ္ဘြပ္..’’

မိုက္ကယ္၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ား ပို၍ျမန္ဆန္လာသည္။ အားလည္းျပင္းလာသည္။ ျမစပယ္သည္ ဖင္ႀကီးကို ပို၍ ပို၍ ကုန္းေကာ့ေပးလာသည္ကိုလည္း တင္တင္ေစာ ျမင္ေနရသည္။ ျမစပယ္၏ ဖင္ဆုံ ၀၀တစ္တစ္ႀကီးကို ေနာက္မွခြကာ ေဆာင့္လိုးေနရာမွ မိုက္ကယ္သည္ ကိုယ္ကိုကိုင္းခ်ကာ ျမစပယ္ေက်ာေပၚ အလ်ားလိုက္ ေမွာက္သလိုျပဳ၍ ဖင္ႀကီးကိုႂကြၿပီး ေဆာင့္လိုးေပးေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးေခ်ာင္းႀကီး တိုးဝင္လွုပ္ရွားေနပုံကို မျမင္နိုင္ေသာ္လည္း နို႔အုံႀကီးႏွစ္ခုအား ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ညႇစ္ေနမွုကိုေတာ့ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ေအာင္ ျမင္ရသည္။ မိုက္ကယ္ နို႔စုံပုံမွာလည္း ၾကမ္းတမ္းသည္။ ႀကီးထြားမို႔ဝန္းေသာ နို႔ႀကီးမ်ားကို ဂ်ဴံနယ္သလိုပင္ အားရပါးရ ကိုင္ညႇစ္ ဆုပ္နယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ျဖဴေဖြးႏုနယ္ေသာ ရင္သားေပၚတြင္ မိုက္ကယ္၏ လက္ေခ်ာင္းရာ အညိဳအမည္းမ်ား ထင္သြားသည္ကိုပင္ တင္တင္ေစာ ျမင္လိုက္ရသည္။ တင္တင္ေစာသည္ မိုက္ကယ္နို႔ညႇစ္ပုံကို အတုယူကာ မိမိ၏နို႔အုံမ်ားကို တအားပင္ ဆုပ္နယ္ေနမိသည္။ တစ္ဘက္ခန္းကစုံတြဲ အလိုးၾကမ္းေနသလို ဒီဘက္ခန္းရွိ တင္တင္ေစာလည္း အျပတ္ေဟာ့ေနသည္။

တင္တင္ေစာသည္ ေျပေလၽွာ့ေနေသာ ထမီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ အကၤ်ီရင္ဘတ္ကို ဖြင့္သည္။ ေဘာလီေနာက္ေက်ာခ်ိတ္မ်ားကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရာ နို႔ႀကီးမ်ား ျပဴး၍ေပၚလာသည္။ ကိုယ္လုံးတီး မဟုတ္ေသးသည့္တိုင္ေအာင္ သူမ ဖုံးကြယ္အပ္ေသာ အသားဆိုင္ အသားခဲတို႔သည္ကား ထင္ထင္ရွားရွားေပၚလြင္လို႔ေနၾကသည္။ တင္တင္ေစာ တတိယအႀကိမ္ေျမႇာက္ ‘‘ၿပီး’’ လုလုတြင္ မိုက္ကယ္သည္ ျမစပယ္ကို ဖင္ကုန္းေပးလၽွက္ ခြလိုးေနရာမွ ရင္ဘတ္ကို သိုင္းဖက္ကာ ေနာက္ဘက္ဆြဲလွဲ႕၍ သူကိုယ္တိုင္လည္း ပက္လက္လွန္ အိပ္ခ်လိုက္သည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကသည့္ အေနအထားသည္လည္း တစ္မ်ိဴးေျပာင္းသြားသည္။ ဖင္ကုန္းေပးထားေသာ ျမစပယ္ကို မိုက္ကယ္က ေနာက္မွ ခြလိုးေနရာမွ ယခုေတာ့ ပက္လက္လွန္အိပ္ေနေသာ မိုက္ကယ္၏ကိုယ္ေပၚတြင္ ျမစပယ္က ေျပာင္းျပန္ခြထိုင္ကာ လိုးေနေသာ အေနအထားသို႔ ေျပာင္း၍ သြားသည္။ ေနာက္သို႔လွန္အခ်တြင္ လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ ဖိကပ္ထိုးထည့္ကာ ထားခဲ့ေသာေၾကာင့္ အေနအထားအေျပာင္းတြင္ ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီးကေတာ့ တပ္လ်က္ႀကီး ရွိေနဆဲပင္။ တင္တင္ေစာ အဖို႔လည္း ျမစပယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ မိုက္ကယ္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီး တနင့္တပိုး တိုးဝင္ေနပုံကို ၾကည့္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါေအာင္ပင္ တတိယအႀကိမ္ ‘‘ၿပီး’’ သြားရေလေတာ့သည္။

ျမစပယ္ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ဒီအေနအထားႏွင့္လည္း အလိုးခံဖူးသည့္ အေတြ႕အၾကဳံ ေကာင္းေကာင္းရွိပုံရသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ အေနအထားမွန္ေအာင္ျပင္သည္။ မိုက္ကယ္၏ မ်က္ႏွာဘက္ ဖင္ေပးကာ (တင္တင္ေစာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ေနရာသို႔ မ်က္ႏွာမူလၽွက္) ေဆာင့္ေၾကာင့္ မက်တက် ထိုင္သည္။ မိုက္ကယ္ ဒူးေခါင္းႏွစ္ခုအေပၚ တက္ေထာက္ကာ ဖင္ဆုံႀကီး ႂကြလိုက္နိမ့္လိုက္ လုပ္သည္။ ထိုအခါ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ေစာက္ပတ္ထဲ တိုးဝင္ျပန္ထြက္လွုပ္ရွားေနေသာ ရမက္ထန္စရာ ျမင္ကြင္းကို တင္တင္ေစာ ျမင္ရသည္။

‘‘မမ… ဖင္ေပါက္ဝထဲ ေျပာင္းထည့္ေပးဗ်ာ။ ဖင္ေဆာ္မယ္’’

မိုက္ကယ္ေျပာစကားေၾကာင့္ တင္တင္ေစာ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။ ဖင္ခ်မယ္ဆိုပါလား။ ဘယ္လိုႀကီးလဲ။ ျမစပယ္ကေတာ့ ဒါမ်ိဴးနဲ႔ အထာက်ေနဟန္တူသည္။ ဖင္ႀကီးကိုပို၍ ႂကြတင္ကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးကၽြတ္ထြက္ေအာင္ျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ လီးကို ညာဘက္လက္ျဖင့္ဆြဲကိုင္ကာ စအိုဝတြင္ ေတ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖင္ဆုံႀကီးကို ေအာက္သို႔ဖိခ်သည္။

ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စိုရႊဲကာ ဆီသုတ္လိမ္းထားသလိုရွိေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ တစ္၍တစ္၍ တိုးဝင္ေနမွုကို တင္တင္ေစာသည္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ကို ေတြ႕ရသည္။ တိုးဝင္မွုႏွင့္အတူ စအိုဝျပဲတင္းသြားမွု၊ ျမစပယ္၏ မ်က္ႏွာရွုံ႔မဲ့အံႀကိတ္မွု၊ ေဝဒနာခံစားရပုံ၊ တကၽြတ္ကၽြတ္ စုတ္သပ္ညဥ္းလိုက္သံတို႔ကိုပါ ၾကားေနရသည္။ တင္တင္ေစာသည္ မိမိ၏ စအိုေပါက္ကို ရွုံ႔ထားမိသည္။ မိမိဖင္ဝတြင္ တင္းၾကပ္သလိုလို ဆို႔နင့္သလိုလိုလည္း ခံစားရသည္။

လီးႀကီးဖင္ေပါက္ထဲ အဆုံးဝင္ၿပီးသြားေသာအခါ ျမစပယ္သည္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေနာက္ပစ္ကာ မိုက္ကယ္၏ ပခုန္းေဘးတြင္ လက္ေထာက္ခ်လၽွက္ တင္ႀကီးႂကြလိုက္ နိမ့္လိုက္ႏွင့္ ေဆာင့္ေပးသည္။ မိုက္ကယ္က ေအာက္မွလီးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးကာ ဖင္ေပါက္ထဲ စီးနင့္စြာ ဝင္ေအာင္ သြင္းေပးသည္။ လက္ဆန႔္တန္း၍ နို႔အုံႀကီးမ်ားကိုလည္း ကိုင္ညႇစ္သည္။ ထိုဖင္လိုးပြဲကို ၾကည့္ရင္း တင္တင္ေစာမွာလည္း အလိုလိုပင္ ဖင္ယားလာလၽွက္ ကိုယ့္ဖင္ေပါက္ ကိုယ့္လက္လွမ္းကာ ပြတ္ေနမိေတာ့သည္။…(ပထမပိုင္း ၿပီးပါၿပီ)