ကျမလည်း အပေါ်က ထိုင်ချပေးလိုက်တယ်

Unicode

“မေလေး” “ရှင့်” “မောင်တို့လက်ထပ်ရအောင်၊ မောင်အလုပ်ရပြီ” “မောင်ဖေဖေနှင့်မေမေကိုပြောလေ” “အေးပါကွာ ယောက္ခမကြီးတွေက သလောတူပြီးသားပါ”။ မေလေးမှာ အသားဖြူပြီး အရပ်ငါးပေလေးလက်မလောက်ရှိပြီး လှပသော ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရှိပါတယ်။ မျက်နာချိုပြီး ဝင်းပဖြူစင်တဲ့ အသားအရေရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလို ကိုယ်လုံးပေါ်လွှင်စေသော အဝတ်အစားဝတ်ပါက မြင်သူတိုင်း နှစ်ခါလောက် ပြန်ငဲ့ကြည့်ရတဲ့ သူမျိုးဖြစ်ပါတယ်။ အင်္ဂလိပ်စာအဓိကနှင့် ဘွဲ့ရခဲ့တယ်။

ကိုမင်းသူနှင့် တက္ကသိုလ်ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရပြီး ကိုယ်မင်းသူ အလုပ်ရရင် လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်စူးခဲ့ကြတဲ့ ချစ်သူတွေဖြစ်ကြပါတယ်။ ကိုမင်းသူက အနေအေးတဲ့သူဖြစ်တဲ့အပြင် မိဘတွေကလည်း သဘောတူပြီးသားဖြစ်တော့ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးကြပြီး အိမ်မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြတော့တယ်။ မင်္ဂလာမဆောင်ခင်းကလည်း စည်းရှိကြတော့ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မလွန်ကျူးခဲ့ကြပါဘူး။ “မေလေး” “ရှင်..မောင်” “မင်္ဂလက်ဖွဲ့တွေလည်း ဖောက်ကြည့်ပြီးပြီ မဟုတ်လား” “အင်း.လေမောင်” “မပင်ပန်းဘူးလား” “အင်း ပင်ပန်းတာတော့ ပင်ပန်းပါတယ်” “အဲဒါဆိုအိပ်ကြရအောင်ကွာ၊ မောင့်အချစ်ကလေးကိုကြင်နာချင်ပြီ” “ရှူးတိုးတိုး မေမေတို့ကြားသွားပါ့မယ်” “သူတို့နားလည်ပါတယ် မေလေးရယ်” “အော် သိတာသိစေ မမြင်စေနှင့်တဲ့ မောင်”

“လုပ်ပါကွာ အိပ်ရအောင်” “မောင်ကလည်း..သိပ်ကဲတာပဲ ဒီပစ္စည်းတွေ သိမ်းလိုက်ပါဦးမယ်” အမှန်တော့ မေလေးတစ်ယောက် ရင်တွေခုန်နေပြီး ရှက်နေလို့ ဒီအလုပ်တွေ လုပ်နေတာပါ အခုတော့ အဲဒါတွေသိမ်းရင်း အချိန်ကဆယ်နာရီကျော်နေပြီ။ မေလေးက ပစ္စည်းတွေသိမ်းပြီးတော့ တခါတည်း ရေမိုးချိုးပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ညဝတ်အင်္ကျီလေး ဝတ်မလို့လုပ်တော့ မောင်ကကြည့်နေလို့ နည်းနည်းရှက်သွားတယ်။ “မောင်..ဘာလို့ကြည့်နေတာလဲ၊ ဟိုဘက်လှည့်ကွာ မေလေးရှက်တယ်”။ မင်းသူလည်း “အေးပါကွာ”ဆိုပြီး တဖက်လှည့်ဟန်ပြုပြီး မေလေးမပြီးခင် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်” “ဟင်း..မောင်နော်”ဆိုပြီး အဝတ်ဟောင်းတွေကို ကုတင်ခြေရင်းက အဝတ်စင်ပေါ် ခေါက်တင်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့မှ ချစ်သူလင်ကို ကန်တော့ပြီး ကုတင်ပေါ် လှမ်းတက်လိုက်တယ်။ မင်းသူလည်း ကုတင်ပေါ် တက်လာသော မေလေးအား ကြင်နာစွာပွေ့ဖက်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို မွေးကြူရင်း “သိပ်လိမ္မာတဲ့ မိန်းမလေးရယ်”လို့ပြောလိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲချလိုက်တော့တယ်။ “အံမယ် နဂိုကတည်းက လိမ္မာပြီးသားပါနော်” “အေးပါကွာ” မင်းသူက မေလေးနှုတ်ခမ်းအား စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်တဲ့အခါ မေလေးလည်း ပြန်လည်နမ်းလိုက်တယ်။ မေလေးရော မင်းသူပါ ရင်ခုန်မှုတွေနှင့် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကြင်နာစွာ ပွေ့ဖက်နမ်းရှိုက်နေကြရင်း မင်းသူက ကျော့ရှင်းပြီး သွေးစိမ်းကြော မြမြလေးပေါ်နေတဲ့ မေလေးရဲ့ လည်တိုင်ကလေးကို ငုံခဲပြီးစုပ်ယူလိုက်တယ်။

“အို..မောင်ရယ်” မေလေးမှာ အလိုးခံရမည်ကို ကြိုသိပြီး ပိုပြီးရင်ခုန်မှုတွေနှင့်အတူ မိန်းမောစပြုလာပါတော့တယ်။ မင်းသူလည်း မေလေးအင်္ကျီကို အပေါ်တွန်းတင်ကာ ဘရာအားချွတ်ရန် မေလေးနောက်ကျောသို့ လက်လှမ်းလိုက်ပြီး အင်္ကျီချိတ်အားဖြုတ်ရာ ဖြုတ်မရပဲဖြစ်နေသဖြင့် မေလေးပဲ အိပ်ရာမှထပြီး ဖြုတ်လိုက်ရတယ်။ မေလေး ဘရာချိတ်ဖြုတ်တုန်းမှာပဲ မေလေးအင်္ကျီကို ခေါင်းကနေ ချွတ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။ ဘရာချိတ်ပြုတ်သွားတဲ့အခါ မေလေးအင်္ကျီပါ တစ်ခါတည်း ချွတ်လိုက်တော့ ဖြူးဖွေးဝင်းပတဲ့ လုံးကျစ်ကျစ်ရင်နှစ်မွှာကို မြင်လိုက်ရတော့ မင်းသူလည်း နို့နှစ်လုံးအား တပ်မက်စွာကြည့်ပြီး စို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့မောင်ရယ်..ကျွတ်..ကျွတ်” “မေလေးတစ်ယောက် စုပ်သပ်ပြီး ညည်းညူမိတယ်။

အပျိုစင်နို့ပီသစွာပဲ စုချွန်နေတဲ့နို့သီးတွေက စူထွက်လာရင်း တသိမ့်သိမ့်တလှိုက်လှိုက် တက်လာသောကာမစိတ်ကြောင့် ညည်းညူမိရလေသည်။ “ပြွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်” “အင့်..ဟင်း…ဟင်း” မင်းသူလည်း မေလေးနို့လေးကို လျှာနှင့်ယက်လိုက် စို့လိုက် နို့အုံကို ငုံလိုက် ခဲလိုက် လုပ်နေသဖြင့် မေလေးမှာ ပိပိထဲအရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာပြီး ရှက်သွေးဖြာသွားလေသည်။ မင်းသူလည်း မေလေးလုံချည်ကို အသာဖြည်ကာ ချွတ်လိုက်သောကြောင့် မေလေးလည်းခါးကို ကြွပေးလိုက်ရသည်။ မင်းသူက မေလေးအဖုတ်ကို အတွင်းခံဘောင်းဘီထဲ လက်သွင်းပြီး အမွေးနုလေးများကို ပွတ်သတ်ပေးလိုက်ရာ မေလေးမှာ ဓာတ်လိုက်သကဲ့သို့ တချက်တွန့်သွားပြီး ပိပိထဲမှ အရည်ကြည်ချောဆီလေးများ နောက်တဖန် စိမ့်ထွက်လာသည်။ ပိပိအကွဲကြား လက်သွင်းပြီး မင်းသူက မေးလေးနို့ကို စို့လိုက်ရာ မေလေးလည်း ဖီလင်တက်သထက် တက်လာပြီး အော်ညည်းသံလေး ပေးမိလေသည်။ မင်းသူက မေလေးအတွင်းခံကို ချွတ်လိုက်သဖြင့် မေးလေး ဒုတိယအကြိမ် ဖင်ကိုကြွပေးရပြန်သည်။

ပိပိမှာလည်း ဖြူဖွေးဝင်းဝါနေပြီး နှုတ်ခမ်းသားများမှာ ပန်းနုရောင်ပြေးနေလေသည်။ မင်းသူက ချစ်ရသူ၏ အဖုတ်လှလှလေးကို မြင်ပြီး ယက်ပေးချင်သောစိတ် တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ “မေလေးအဖုတ်လေးကို နမ်းချင်တယ်ကွာ” “မလုပ်ပါနဲ့မောင်” “မေလေး ပြန်မလုပ်ပေးချင်ဘူး မောင်” “မေလေးကလည်းကွာ လင်မယားတွေ ဖြစ်နေပြီးပဲ” “မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် မောင်လည်းဘုန်းနိမ့်မယ် မေလည်းလည်း ငရဲကြီးပါ့မယ်” “လုပ်ပါကွာ” “မေလေး မလုပ်ပါရစေနဲ့ မောင်ရယ်” “မေလေးမလုပ်ချင်လည်း မောင်အတင်းမတိုက်တွန်းချင်ပါဘူးလေ မောင်တော့လုပ်ပါရစေ” “အာ မောင်မေလေးကို ငရဲမပေးပါနဲ့မောင်” မင်းသူလည်း မေလေးအား ဘာမှမပြောတော့ပဲ မေလေးပိပိအား အတင်းယက်လိုက်သည်။

“မလုပ်ပါနဲ့မောင် မေလေးတကယ် စိတ်ဆိုးမှာနော်” မင်းသူလည်း ဆက်မလုပ်ရဲတော့ပဲ မေလေးပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ မေလေးပိပိအား လိုးချလိုက်သည်။ “ဗျစ်..ဗျစ်…ဗျိ…ဗြစ်..ဗြစ်….အား…ဖြေးဖြေးလုပ်ပါမောင်” “ဗျစ်…ဖျစ်..ဖောက်” “အိုး..မောင်ရယ် နာလိုက်တာ” “ခဏလေးပါ စလုပ်ရင် ဒီလိုပဲနာတယ်လေ အပျိုအမှေးပါးကို ဖောက်လို့နာတာပါ ပီးရင်ကောင်းသွားမှာပါ မေလေးရဲ့” “သွေးတွေ ထွက်ကုန်ပီလားမောင်” မင်းသူလီးကို အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ “သွေးစလေး လောက်ပါကွာ” “အများကြီးထွက်လာသလား” “စိုးရိမ်စရာမရှိပါဘူး မေလေးရာ” ဆိုပီး မင်းသူတစ်ယောက် ဆက်တိုက်ပဲ လိုးလိုက်တယ်။

“အင့်ဟင့်အင့်” “မင်းသူးလည်း ဆက်တိုက်ဆိုသလို လိုးလိုက်ရာ သိပ်မကြာခင်မှာပဲ နှစ်ဦးသား ပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။ “ချစ်ခင်စ ကြင်နာစဆိုတော့ စိတ်တူကိုးယ်တူ နှစ်ဦးသဘောတူ လိုးလိုက်ကြရာ မေလေး မစုပ်ပေးသည်မှအပ ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးဖြစ်ကြလေသည်။ အိမ်ထောင်သက်ကြာလေ သံယောဇဉ်တွေ ခိုင်မြဲပြီး လေးလလောက်တွင် မေလေးတစ်ယောက် ကိုယ်ဝန်ရရှိလေသည်။ နားလည်မှု အပြည့်ပေးနိုင်သော မင်းသူအား မေလေးမှာ အချစ်တွေပိုခဲ့သည်။ ကိုယ်ဝန်ရလာပြီ ဖြစ်သောကြောင့် အနာဂတ်အတွက် မျှော်တွေးပြီး ပျော်ခဲ့ကြသည်။ သားလေးဖြစ်ဖြစ်ဖြစ် သမီးလေးဖြစ်ဖြစ် လိုချင်ကြသည်မှာ ဓမ္မတာပင် ဖြစ်သည့်အလျှောက် အနာဂတ်စီမံကိန်းများ ချမှတ်ရင်း နှစ်ဦးသား ပျော်ခဲ့ကြလေသည်။ ကလေးမွေးသောအခါကျတော့ သားယောက်ျားလေးဖြစ်ပြီး မေလေးမှာ နို့ချိုတိုက်ကျွေးရန် အခွင့်မသာပဲဖြစ်ရသည်။ မေလေးမှာ နို့မထွက်ပေ။ သို့သာ်လည်း မေလေး ကလေးအတွက် ကိုယ်တိုင်နို့ဘူးဖျော်ပြီး ပြုစုခဲ့ရာ ယခုဆိုလျှင် ကလေးလေးမှာ မူကြိုပင်တက်ရတော့မည့် အနေအထားပင်ဖြစ်သည်။

မေလေးအသက်မှာ နှစ်ဆယ့်လေးခန့်ဖြစ်လေရာ တသားမွေးတသွေးလှဖြင့် စိုစိုပြေပြေပင် လှလာသည်။ နို့တိုက်ကျွေးရခြင်းမရှိသဖြင့် နို့မှာလည်း အပျိုနို့လိုဖြစ်နေသည်။ မင်းသူမှာလည်း ရာထူးတိုးဖြင့် ပြင်ဦးလွင်သို့ ပြောင်းသွားသဖြင့် မေလေးမှာ မိဘနှင့်အတူ သားလေးအား မူကြိုထားပြီး ရန်ကုန်တွင်သာ ကျန်ရစ်ခဲ့လေသည်။ တနေ့တော့ ခေါင်းလျော်ရင်း လည်ပင်းအားကုတ်ခြစ်ရာမှ ဘုသေးသေးနှစ်လုံးအား တွေ့ရသဖြင့် ဆေးခန်းပြရာတွင် ဆရာဝန်မှ “ညီမလေး ဆရာမက ဒါလေးကို ဘိုင်အိုစီ လုပ်ချင်တယ်” “ရှင် စိုးရိမ်ရလို့လားဆရာမ” “အင်း ညီမလေး အဆီကျိတ်ကလေးဆိုရင်တော့ ပြသနာမရှိဘူးပေါ့” “ကဲ ညီမလေး ဂျိုင်းအောက် ခဏကြည့်ရအောင်”

“ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ” ဆရာဝန်လည်း စမ်းပြီးနောက် “ညီမလေး ဒီမှာလည်းတွေ့တယ်” “ရှင်” “ညီလေး အမ ပေါင်ခြံကို စမ်းကြည့်မယ် သိလား” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ပေါင်ခြံလည်း စမ်းပြီးနောက်” “ညီမလေး သေချာတယ်၊ ဘိုင်အိုဆီပဲ လုပ်လိုက်ပါညီမ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”။ ဒီလိုနှင့် နောက်တရက် ခွဲစိတ်ခန်းဝင်ပြီး ပေါင်ခြံနေရာအား ခွဲစိပ်ကာ အသားစယူပြီး ဓာတ်ခွဲခန်းသို့ပို့ရာ အဖြေလွှာများရလေသည်။ အဖြေလွှာအား ဆရာမဆီပြရာ “ညီမလေး စိတ်မကောင်းပါဘူးကွယ်” “ရှင်” “အမ ဆရာဆီ စာရေးလိုက်ပါ့မယ် သွားလိုက်နော်” ဆရာအားပေးသောစာနှင့် ဆရာမညွှန်ပြသော ဆရာဝန်ကြီးနှင့်တွေ့ရာ ကင်ဆာရောဂါကုသော ဆရာဝန်ကြီးဒေါက်တာစိုးအောင် ဖြစ်နေသောကြောင့် စိုးရိမ်စိတ်ဝင်ရလေပြီ။

ဆရာဝန်ကြီးက “သမီးအဖြေလွှာမှာ ကင်ဆာလို့ ရေးထားတယ်သမီး” “ရှင်” “ဒါဆို ကျမ သေရတော့မယ်ပေါ့ ဆရာကြီးရယ်” “အဲလိုချည်းပဲ မဟုတ်ဘူးသမီး ဒီကင်ဆာက သငံရည်အကျိတ်ကင်ဆာလို့ခေါ်တယ်။ ဖြစ်တာနည်းနည်းကြာပြီ မကုရင်တောင် လေးငါးနှစ်လောက် နေရပါတယ်။ ကုသရင် ပျောက်လိမ့်မယ်လို့ထင်တယ်။ “ရှင်” မေလေးတစ်ယောက် မြင်းမိုရ်တောင်ပြိုလဲသကဲ့သို့ ဖြစ်ရပြီ။

ကလေးမျက်နှာ မြင်ယောင်ရင်း “သားလေးရယ် အမေသေတာ အရေးမကြီးပါဘူး ငါးသားတစ်ယောက် အမိမဲ့သား ရေနည်းငါးဖြစ်ရတော့မယ် သားသားရယ်”လို့တွေးရင်း အိမ်အပြန်လမ်းတလျှောက် အားရအောင်ငိုလာခဲ့သည်။ အိမ်အခြေအနေကလည်း ဒီရောဂါဆိုး ကုရလောက်အောင် ငွေကမရှိ ကုသရရင်ရော ပျောက်မယ်လို့ အာမမခံနိုင် မေလေးမှာ မိမိအတွက်မပူပဲ သားလေးအတွက်သာ ပူပင်ရလေသည်။

အိမ်ရောက်တော့လည်း မိဘနှစ်ပါး စိတ်ဆင်းရဲရမည်ဖြစ်၍ မပြောပဲ ဘာလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားကာ အပူရုပ်ကို ဟန်လုပ်နေရတော့သည်။ မေလေးတစ်ယောက်မှာ စဉ်းစားရခက်နေပြီ။ “အင်း..ငါ့ဘဝကလည်း ဆိုးလိုက်တာ၊ သားလေးအနာဂတ်အတွက်ရော၊ ဖေဖေနှင့်မေမေတို့အတွက်ရော၊ ဟူး..ငါဘယ်လိုလုပ်ရပါ့မလဲ၊ ငါသေသွားရင် ငါ့သားလေး ဒုက္ခရောက်ရမယ်။ အင်း မိခင်သောကဆိုတာ ဒါပဲဖြစ်မယ်၊..ငါဘာလုပ်သင့်သလဲ၊ ငါ အသက်မရှင်တော့ရင် သားလေးနှင့်ငါ့မိဘတွေ ဒုက္ခရောက်ပြီး မကျန်ရအောင် ငါကြံစည်မှဖြစ်တော့မယ်။

ဘာလုပ်ရမလဲ ကိုမင်းသူရေ ကျမကို ခွင့်လွှတ်ပါရှင်၊ ကျမမောင့်ကို မချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး၊ မောင့်အပေါ် သစ္စာမရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူးရှင်၊ ကျမဘဝက ရှင်နှင့်ရိုးမြေကျပေါင်းရဖို့ ကံကပါမလာဘူးလေ။ မေလေးဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုချလိုက်တယ်။ “မေမေ” ဘာလည်းမေလေး” “သမီးအလုပ်တစ်ခု လုပ်မလို့” “ဘာလုပ်မလို့လည်းသမီး” “ပွဲစားအလုပ်ပါ မေမေ” “သမီးရေ ဟိုတလောကမှ ဆေးခန်းမှာ ခွဲစိတ်ရသေးတယ် မဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်မေမေ ကုန်ကျစရိတ်တွေများလို့၊ သားလေးက အခုဆို မူကြိုတောင် တက်နေပြီလေ၊ အဲဒါကြောင့်ပါ မေမေ” “သမီးသဘောပါကွယ်”။

ဒါနဲ့ မေလေး ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို သတိရလိုက်တယ်။ သူက ဟိုတယ်မှာ မန်နေဂျာဖြစ်နေပြီ သူ့ဆီပဲ အကူအညီ တောင်းရမယ်ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်တော့ အဆက်အသွယ်ရတာနှင့် သွားလိုက်တယ်။ “လာဟေ့ မေလေး၊ နင်လည်း အခုမှပေါ်လာတယ်” “အေးလေ ငါလည်း ကလေးမွေးနေတာနဲ့ဟ”။ “နင်က ကလေးမွေးတယ်သာပြောတယ် အရင်ကထက်ကို လှလာပါလား” “ဟင်းးးးဟင်းးးး” “ဒါနဲ့ ဘာကိစ္စရှိလဲ” “ငါပြောတာ ခဏနးထောင်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မပြောရဘူး” “အေးပါပြောပါ” “ငါဒုက္ခရောက်နေတယ်၊ အခု ငါကင်ဆာဖြစ်နေတာ သိပ်မနေရတော့ဘူး၊ ငါမသေခင် ငါ့မိသားစုအတွက် ငွေရှာခဲ့မှရတော့မယ်၊ အဲဒါကြောင့် နင့်ဆီလာခဲ့တာ။

“ဟင်..သူငယ်ချင်း နင့်အဖြစ်က ဆိုးလိုက်တာဟာ” “အေးလေ နင်ကူညီမှရမယ်” “အင်းးး ကူညီတာကရတယ်၊ ဒီမှာက နိုင်ငံခြားသားပဲရှိတယ်” “အင်း”တစ်ခါတလေလည်း မြန်မာတွေလာပါတယ်” “မြန်မာတွေဆိုတော့ ငါစိတ်ပူတယ်ဟ” “အင်း..စိတ်တော့ ပူစရာသိပ်မရှိဘူး၊ ဒီမှာတည်းတာဆိုတော့ လူကြီးပိုင်းပါပဲ၊ ဗရုတ်သုက္ခတော့ သိပ်မလာဘူး” “ငါဈေးကောင်းကောင်းလိုချင်တာ၊ အဲဒါမှအဆင်ပြေမယ်” “ဝန်ဆောင်မှုကောင်းရင် ရပါတယ်ဟာ” “ငါလည်း မလုပ်ဖူးဘူး” “နင်လည်း ယောက်ျားရပြီးသားပဲ” “အင်းပါဟာ” “အော် ငါနင်ပြောမှ သတိရတယ်၊ ငါမှာ ဘောစိတစ်ယောက် မှာထားတာရှိတယ်။

သူက အမှန်တွေပဲ လက်ခံတာ၊ ငါပြောလိုက်မယ်၊ မနက်ဖြန်ကိုးနာရီလောက် လာခဲ့ပေါ့၊ ငါပိုက်ဆံများများ တောင်းလိုက်ပါ့မယ်” “အေးပါဟာ နင်လည်း ရာခိုင်နှုန်းနဲ့ယူပေါ့” “မယူရက်ပါဘူး သူငယ်ချင်းရယ်” “နင်ဖုန်းနံပါတ် ပေးခဲ့၊ အလုပ်ဖြစ်ရင် ပွဲဖြစ်တယ်လို့ပြောမယ်” “အေးပါ ကျေးဇူးပါဟာ” “အေး..နေအုံး ဟိုတစ်ကောင် ရှိသေးတယ်၊ ရန်နိုင်မင်းလေ၊ သူက တိုးဂိုက်လုပ်နေတာ၊ သူ့ဆီက အများအားဖြင့် အော်ဒါတက်တယ်၊ သူနှင့်လည်း ငါဆက်သွယ်ပါ့မယ်” “အေး..ကျေးဇူးသူငယ်ချင်း” မေလေး အိမ်သို့အပြန်လမ်းမှာ ရွှေအတုနည်းနည်းဝယ်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

နောက်ရက် သားလေးကို ကျောင်းကားပေါ်တင်ပြီး မြန်မာဝတ်စုံဝတ်ပြီး ရွှေဆင်ကာ တက်စီငှားပြီး ဟိုတယ်ရောက်တော့ သူငယ်ချင်းက အခန်းထဲလိုက်ပို့တယ်။ အသက်လေးဆယ်ခန့်ရှိ လူကြီးတစ်ယောက်က တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ သူငယ်ချင်းက တံခါးပိတ်ပြီး ပြန်သွားတော့ “ဟ..ဒီတစ်ခါတစ်မျိုးပဲ၊ မြန်မာဝတ်စုံနှင့် ထူးထူးဆန်းဆန်း” မေလေး အခန်းထဲ သာဝင်လာရတယ် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်ပြီး ဒူးတုန်ချင်သလိုဖြစ်နေတယ်လေ။ ဒီအလုပ်က ပထမဆုံး လက်ခံထားတာဆိုတော့ စိတ်မှာမရဲဘူးလေ။ “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “အင်း ငါလည်းဒါမျိုးမှ သဘောကျတာ” “ဘယ်လိုလဲ အရင်ကလုပ်ဖူးလား” “အရင်ကတော့ မလုပ်ဖူးဘူး၊ ဒါပေမယ့် အိမ်ထောင်ရှိဖူးတယ်”

“အော နင့်ပုံက သိသာပါတယ် မလုပ်ဖူးမှန်း” “နင့်ပုံက မြန်မာဆန်ပြီး လှတယ်ဟ ဘာလို့ ဒီအလုပ်လုပ်လဲ” “ကျမလည်း အခက်အခဲရှိလို့ပါရှင်” “အေးလေ ဒီနေ့တနေ့လုံး ငါနေမှာ၊ အေးအေးဆေးဆေးပေါ့။ ဝန်ဆောင်မှု့ကောင်းရင် မုန်ဖိုးပေးပါမယ်” “ကျမကြိုးစားပါ့မယ်” “ဒါနှင့် လီးစုပ်ဖူးတယ် မဟုတ်လား” “ရှင်..မလုပ်ဖူးဘူး” “ဟေ..အိမ်ထောင်ကျဖူးတယ်ဆို” “ဟုတ်..ဒါပေမယ့် မလုပ်ခဲ့ဖူးဘူး” “ငါက အဲဒါကို သဘောကျတာ” “ကျမကြိုးစားပြီး လုပ်ပါ့မယ်” “အေးလေ နင်လုပ်ပေးရင် မုန်ဖိုးသပ်သပ်ပေးပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ကဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်တော့ ငါအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”။

မေလေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရန် ရေချိုးခန်း ဝင်လိုက်တယ်။ စိတ်ထဲမှာ ဝမ်းနည်းမှုတွေနှင့်ပေါ့။ အဝတ်အစားချွတ်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်တယ်။ ပြီးတော့ သဘက်တစ်ထည်ပတ်ပြီး အိပ်ခန်းဖက် ထွက်ခဲ့ရတော့တယ်။ မေလေးမှာ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့တယ်။ အပြင်ရောက်တော့ ဟိုလူကြီးက အဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီး ကုတင်မှာကျော်မှီပြီး ထိုင်နေတယ်။ မေလေးလည်း စိတ်ထဲအားမွေးပြီး ကုတင်အနားကို သွားလိုက်တယ်။ “လာလေညီမ..ညီမလေးနာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲညီမ”

“မေလေးပါရှင်” “မေလေး မှတ်ထားနော် အကိုက ဦးကိုကိုအောင်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင်” “လာပါဦးကွာ၊ မင်းသဘက်ကြီး ချွတ်လိုက်ပါအုံး” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့”မေလေးလည်း ရှက်ရွှံစွာပင် သဘက်အား ချွတ်လိုက်ရတော့သည်။ “အားးးမေလေး.ညီမက ယောက်ျားသာရထားတာ၊ နို့တွေက အပျိုအတိုင်းပါလား ခလေးမရဘူးလား” “ရဖူးပါတယ်၊ နို့မတိုက်ရလို့ပါ” “လာလေ အနားကို ခဏလောက်နို့စို့ပေးမယ်”။ “မေလေးရှက်သွားတယ်၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးရမှာမို့ အနားကိုကပ်လိုက်တယ်။ “အားးးအရမ်းမိုက်တယ်ကွာ လုံးကျစ်ကျစ်ကလေးနှင့် မာနေတာပဲ” “အဟင်းးး” “ပြွတ်..ပြွတ်.ပြွတ်”

“အမလေးးးအိုးးးး.ကျွတ်..ကျွတ်..” မေလေးမှာ ယောက်ျားနှင့်ဝေးနေတော့ နို့စို့ခံရတာနှင့် ကာမစိတ်ကလေး ဖြစ်ပေါ်လာတယ်။ ကိုယ်ဘာသာ ဒီအလုပ်မှာ သာယာစိတ်မမွေးလည်း ယောက်ျားမိန်းမဆုံတွေ့ပြီး ဒီလိုလုပ်ရမှာတော့ စိတ်ကလှုပ်ရှားမိတယ်လေ။ စိတ်ထဲမှာတော့ “ခွင့်လွှတ်ပါမောင်၊ မေလေး မတတ်သာလို့ပါလို့ တောင်းပန်ရင်း ဦးကိုကိုအောင်ကို ဝန်ဆောင်မှုပေးနိုင်ရန်သာ စိတ်ထည့်ရလေသည်။ ဦးကိုကိုအောင် ဒီလိုဟာမျိုးကို ကျွမ်းကျင်သူဖြစ်တဲ့အတွက် မေလေး စိတ်ပိုကြွလာဖို့သာ ကြံဆောင်ပါတော့တယ်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နှစ်ဦးသား စိတ်တူကိုယ်တူ လိုးနိုင်ရင် ကာမအရသာကို အပြည့်အဝခံစားရရင် အကောင်းဆုံးလေ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်..” မိမိစိတ်ကို မသာယာအောင်လုပ်ပေမယ့် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်၍ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်မရနိုင်တဲ့အတွက် ထိန်းထားသည့်ကြားက မေလေးညည်းညူမိတယ်။ “ကိုကိုအောင်ကတော့. နို့စို့ရတာ ဝါသနာပေါတော့ စို့လိုက်ခဲလိုက် လျှာနှင့်ယက်လိုက်မို့ မေလေးတစ်ယောက် ကာမနောက်ကို ပါသထက်ပါလာခဲ့ရပြီး ခေါင်းမော့ရင်း တဟင်းဟင်းးညည်းလေသည်။

ဦးကိုကိုအောင်စိတ်မှာလည်း ဒီလိုအရိုင်းမလေးအား မိမိလိုရာဆွဲခေါ်နိုင်အောင် ကြံစည်အားထုတ်ရန် ဆုံဖြတ်လိုက်သည်။ နို့စို့ရင်းပင် မေလေးအဖုတ်ထဲ လက်နှိုက်၍ ပိပိအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ “အာ့..အကို…..အင့်ဟင့်..ဟင့်” ပိပိထဲမှ အရည်များထွက်သောအခါမှ ဦးကိုကိုအောင်က ရပ်လိုက်ပြီး “မေလေး စုပ်ပေးတော့ကွာ” “ဟုတ်….ဟုတ်ကဲ့ပါ” မေလေး ကိုယ့်ယောက်ျားလီးကိုတောင် ရွံလို့မစုပ်ခဲ့ဖူးတာ၊ အခု သူစိမ်းလီးဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ချီတုံချတုံ စဉ်းစားရင်း ယောက်ျားရေ ခွင့်လွှတ်ပါလို့ တောင်းပန်ရင်း ဦးကိုကိုအောင်လီးကို ငုံစုပ်ရလေသည်။

ဦးကိုကိုအောင်လီးမှာ မောင့်လီးထက်ကြီးသည်ကို သတိထားမိပြီး အံချင်သောစိတ်အား ထိန်းချုပ်ပြီး လီးအားငုံစုပ်ရင်း ဒါလည်း အသားချင်းပါပဲလေလို့ တွေးလိုက်ရတယ်။ စုပ်ရုံနှင့်လီးထဲက အရည်တွေ လျှာပေါ်ရောက်လာတယ်။ အရသာကငံပြပြနှင့် အနံမရတာကြောင့် ဆက်ပြီးစုပ်လိုက်တယ် “အား..ကောင်းတယ် မေလေး၊ ဒစ်လေးကိုပါ ယက်ပေးပါ” ဦးကိုကိုအောင် ပြောသည့်အတိုင်း ဒစ်ပတ်လည် လျှာနှင့်ယက်ပေးလိုက်ရတာပေါ့။ “အားးကောင်းတယ်.လီးထိပ်ဝကိုလည်း လျှာနှင့်ထိုးပေးပါ”။

မေလေး သူပြောတဲ့အတိုင်း အဝကိုလျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးပေးလိုက်တော့ “အား.ကောင်းလိုက်တာ မေလေးရာ၊ လိုးတော့မယ် မေလေး” “ဟုတ်.ဟုတ်ကဲ့”။ တကယ်တမ်း အလိုးခံရမယ်ဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာတမျိုးလေး ခံစားရပြန်တယ်ရှင်” “မေလေး ဒီနေရာမှာ အိပ်လိုက်” “မေလေး သဘောပေါက်ပါတယ် သူပြကတည်းက ကုတင်ကန့်လန့်အိပ်ပြီး ခြေထောက်ကား လိုးမယ်ဆိုတာ အဲဒါကြောင့် ပုံစံကျအောင် လုပ်ပေးလိုက်ရပါတော့တယ်။ မေလေးက အိပ်ရာပေါ် လှဲလိုက်တော့ ဦးကိုကိုအောင်က မေလေးအဖုတ်ကို ကြည့်တဲ့အခါ အရမ်းလည်းလှနေသလို မြင်ရတယ်။

ဖောင်းမို့နေတဲ့ဆီးခုံနှင့် အမွေးပါးလေးရယ် အရွတ်မပေါ်တဲ့ နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေ မြင်တော့ တဏှာစိတ်ပြင်းတဲ့ ဦးကိုကိုအောင်ဟာ မနေနိုင်တော့ပဲ ကုတင်အောက်ကနေပြီး လီးကိုကွန်ဒုံးစွပ်ကာ မေလေးအဖုတ်ကို လီးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ အလိုးမခံရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်ထဲ လီးကပြည့်ကြပ်ပြီး ဝင်လာတယ်။ မေလေးလည်း တချက်တော့ တွန့်သွားတာပေါ့ “အာ့..” ကိုကိုအောင်လည်း ပြည့်ကျပ်နေတဲ့အတွက် သဘောအတော်ကျသွားပြီး လီးကိုဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။

“ဗျစ် .ဗျစ်..ဘွတ်. “ “အာ့…အမလေး” မေလေးက အမလေးတတော့ ဦးကိုကိုအောင် ပိုပြီးသဘောကျတာကြောင့် ဆက်တိုက်လိုပဲ ဆက်လိုးလိုက်တော့တယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်” “အာ့..အိုးးးရှီးးရှီးးအာ့ “ သုံးမိနစ်လောက် မနားတမ်း ဆောင့်လိုက်တယ်။ မေလေးလည်း တဖြေးဖြေး ကာမစိတ်တွေ ထလာပြီး တအင့်အင့်နဲ့ ညည်းလာတော့တယ်။ လီးကြီးက ဝင်ချည်ထွက်ချည်နှင့်မို့ ဖီလင်တွေဖြစ်ပေါ်လာပြီး မေလေးညည်းလာတယ်။ ချစ်သူမဟုတ်ပေမယ့် အဖုတ်ကတော့ သူ့အလုပ်ကို သူလုပ်တာပါပဲ။ လုပ်တာကောင်းရင် ကောင်းသလို တုန့်ပြန်တာဆိုတော့ တဖြေးဖြေးနှင့် ခံစားချက်က မြင့်တက်လာရတော့ မေလေးမှာ အိပ်ရာခင်းကိုသာ တင်းတင်းလေးဆုပ်ကိုင်ပြီး နေရတယ်။

“ဘွတ်..ဖန်းးးဖန်းးး” “ဇွိ..ဗျိ…ဗျိ..ဗျစ်.” “အင့်..ဟင်းးဟင်းးးးအာ့” ကိုကိုအောင် လိုးရင်းနို့စို့တယ်။ မေလေး ဒီတစ်ခါတော့ နို့လည်းအစို့ခံရသလို အလိုးလည်းခံရတဲ့အတွက် ပြီးချင်လာတော့တယ်။ “အာ့..အင့်အာ့…ရှီးးးရှီးးးးးးး” “ဇွပ်ပ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်းးး” “အိုး…..အာ့..ရှီးးရှီးးးးးအားးးး” လိုးချိန်ဆယ်မိနစ်လောက်မှာ မေလေးမထိန်းနိုင်တော့ပဲ ပြီးသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဦးကိုကိုအောင်က မပြီးသေးတဲ့အတွက် မေလေးမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးရတယ်။ ဦးကိုကိုအောင်ဟာ တဏှာစိတ်ကြီးသူမို့ မေလေး ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်နေတာကို ကြည့်ပြီးလိုးရင်း မေလေးဖင်ကို တံတွေးထွေးလိုက်တယ်။ မေလေး လန့်သွားပြီး “ဖင်တော့ အလုပ်မခံနိုင်ဘူးအကို” “အေးပါ” ဆိုပြီး ဖင်ဝနား လက်မထားကာ တင်သားအားဆုပ်ကိုင်ပြီး တဗျင်းဗျင်းလိုးပါတယ်။

“ခုဏတုန်းက မေလေးပြီးထားလို့ အရည်တွေ ထွက်နေတာကြောင့် အဖုတ်အဝမှာ ရွှဲနေတော့တယ်။ ကိုကိုအာင်လည်း အရည်တွေကို လက်မနှင့်သုတ်ပြီး မေလေးဖင်ဝကို လာပွတ်ပါတယ်။ အရည်နှင့်တံတွေးပေါင်းပြီး ဖင်ဝက ချောမွတ်လာတယ်။ ဖင်ဝကိုပွတ်ပြီး အလိုးခံရတော့ ပိုယားသလို ပိုပြီးညည်းလာမိတယ်။ ကိုကိုအောင်း လိုးရင့်နှင့် မေလေးဖင်ထဲ လက်မထည့်တော့ “အာ့..အကို မလုပ်ပါနဲ့ရှင် ကျမနာလို့ပါ”။ ကိုကိုအောင်က လက်မပြန်မနှုတ်ပဲ ဆက်တိုက်လိုးလိုက်တယ်။ “ဘွတ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်းးး “အင့်..ဟင်းးဟင်းးးးအာ့” “ဇွပ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်းးး” “အိုး…..အာ့..ရှီးးရှီးးးးးအားးးး” ဆယ်မိနစ်လောက် လိုးပြီးသောအခါ ဦးကိုကိုအောင် ပြီးသွားပါတော့တယ်။

ဦးကိုကိုအောင်ရော မေလေးပါ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီး၊ နေ့လည်စာကို ဟိုတယ်ကပဲ မှာပြီးစားသောက်လိုက်ကြသည်။ နေ့လည် ထမင်းစားကာ တရေးအိပ်လိုက်ကြပြီး ညနေရောက်မှ နှစ်ကြိမ်ဆက်လိုးလိုက်ကြပြီး အိမ်ကိုပြန်ခဲ့တော့တယ်။ နောက်တစ်ရက်နှစ်ရက်အကြာမှာ သူငယ်ချင်းဆီက ဖုန်းလာတယ်။ “မေလေး ပွဲဖြစ်တယ်” “ဟုတ်လား၊ နင် ဟိုတနေ့က တော်တောရလိုက်တယ်မလား” “အေး ရလိုက်တယ်” “ဦးကိုကိုအောင်က သူသာမက သူ့ရဲ့ပါတနာတွေပါ ခေါ်လာတတ်တယ်၊ လူကြီးပိုင်းတွေ၊ ဂွင်ရိုက်ရင်းဧည့်ခံတာ။ သူက ပိုက်ဆံပိုပေးတတ်ပါတယ်” “ဟုတ်လား” “အေး တခါတခါ နိုင်ငံခြားသားလည်း ပါတယ်” “‌အော်” “အေးဒီတခါ နိုင်ငံခြားသားပဲ ငါ ငါးရာတောင်းထားတယ် သူကလည်း ပေးမယ်တဲ့ မြန်မာပြည်ရောက်တုန်း မြန်မာမကို လုပ်ကြည့်ချင်တာတဲ့ မြန်မာဆန်တဲ့ မိန်းကလေးမျိုးလိုချင်တာတဲ့ဟဲ့” “အေးလေ ငါလာခဲ့မယ်၊ အချိန်က” “မနက်ကတည်းကပဲ” “အေးအေး” မေလေး မရှက်နိုင်တော့ပါ မရရအောင် ငွေရှာရတော့မယ်။

တနေ့က အလုပ်လက်ခံပြီးကတည်းက စိတ်ရဲရဲနှင့် လုပ်တော့မယ် ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်”။ နောက်နေ့ စောစောပဲ ဟိုတယ်ကိုသွားလိုက်တယ်။ သူငယ်ချင်းက အခန်းနံပါတ် ပြောထားလို့ တခါတည်း သွားလိုက်တာပါ။ စိတ်ထဲမှာတော့ ကြောက်မိတယ်၊ နိုင်ငံခြားသားဆိုတော့ လူကောင်ထွားတယ်လေ။ “အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်တော့ လာဖွင့်တယ်” “မင်း မေလေးဟုတ်တယ်မလား” အင်္ဂလိပ်လိုပဲပြောတာပါ။ လူက အရပ်ခြောက်ပေ နီးပါးလောက်ရှိတယ်။ “ဟုတ်တယ်၊မစ္စတာ” “မင်းသိပ်လှတာပဲ” ကျမရယ်ပြလိုက်တယ်။ အီးမေဂျာနှင့် ကျောက်းပြီးပေမယ့် နားလည်တာတော့ နားလည်ပါတယ်။

ပြန်ပြောဖို့ ခက်နေတာကြောင့် ရယ်ပဲပြလိုက်တယ်။ နားလည်ရင်Yesပေါ့။ “ငါ မင်းပုံစံမျိုးကို ကြိုက်တယ် “အင်း” “မင်းလို မြန်မာဝတ်စုံနှင့်ဆိုတော့ ငါအရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားတယ်၊ ငါ မင်းအဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်မယ်နော်” “အင်း” “နိုင်ငံခြားသားက အဝတ်တွေကို တလွှာချင်းချွတ်ချပြီး” “သိပ်ကောင်းတာပဲ” “ငါ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားလာပြီ” “လာပါ မေလေး” မေလေးမှာ အဝတ်အစားမရှိတော့ပဲ သူခေါ်ရာ အိပ်ရာထဲကို ရောက်ခဲ့ပြီး အိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်တယ်။ အဲဒီလူက မေလေးခါးအောက် ခေါင်းအုံးခုလို့ မေလေး ခါးကြွပေးလိုက်ရတယ်” သူလိုးတော့မယ် ထင်တယ်၊ မမှုတ်ခိုင်းတော့ဘူးလားလို့ မေလေးတွေးမိတာ။ ဟင် အထင်နှင့်အမြင် လွဲသွားပါလား” “အာ့…” ဟိုက မေလေးပိပိကို ယက်လိုက်ခြင်းပါ။

လျှာကြမ်းကြီးနှင့် ယက်တာခံလိုက်ရတဲ့ကျမ ခါးပါကော့သွားတယ်။ “ပလပ်..ပလပ်.” “အင့်…အင်းးဟင့်..အာ့.” အရင်က ယောက်ျားကို ဘုန်းနိမ့်မှာစိုးလို့ မလုပ်ခိုင်းခဲ့တာ၊ အခုတော့ မေလေးတစ်ယောက် အိပ်ရာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး အော်နေရပြီလေ၊ ဟိုက ပိပိထဲလက်ကလေးထိုးပြီး အစေ့ကိုစုပ်လိုက်တာ “ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်” “အာ့..အမလေး…..ထွက်ကုန်ပါပြီ..အား” မေလေး စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ အော်ညည်းလိုက်ပါတော့တယ်။ တစ်သက်မှာ ဒီတစ်ခါပဲ အယက်ခံဖူးလို့ အရင်က အယက်မခံဖူးတာတောင် နောင်တရချင်သွားတယ်လေ။ “မေလေး ငါ့ကိုစုပ်ပေးပါ” “အင်းး” မေလေးက သူ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ လီးကဦးကိုကိုအောင် လောက်ပါပဲ။

ဒါပေမယ့် ရှည်တယ် အကြီးကြီးမဟုတ်ဘူး။ ကျမလည်း ဦးကိုကိုအောင်သင်ပေးတဲ့ ပုံစံတွေအတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ ရွံတော့ရွံတယ် ဒါပေမယ့် သူ့လီးက ဦးကိုအောင်လို ညိုညိုကြီးမဟုတ်ဘူး၊ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးပါပဲ နောက်တော့ သူကကျမကို လိုးဖို့လုပ်ပါတယ်။ “မေလေး.ငါ့အပေါ်က လုပ်ပေးပါ” ကျမလည်း ဒီလိုမျိုးလုပ်ဖူးပါတယ်။ အဲဒီတော့ ကျမလည်း သူ့အပေါ်ကခွပြီး လီးကိုကိုင်ထည့်လိုက်တယ်။ “ဗျစ်….ဗျစ်…ဗျစ်” “အာ့..ကျမအဆုံးအထိ မထိုင်ရဲဘူး ကြောက်တယ်လေ။ “ကျမက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အဆုံးအထိ မဝင်အောင် လုပ်သေးတယ်။ “ဗျစ်..ဗျစ်….ဗျစ်” “အာ့..အင့်.” အောက်ကနေပြီးတော့ ကျမထိုင်အချမှာ အပေါ်ကိုပင့်ပြီး လိုးတော့ ကျမ တချက်အောင့်သွားတယ်လေ။

သားအိမ်များ ထိသွားသလားမသိဘူး” နောက်တော့ သူကအောက်ကနေ ပင့်ပြီးလိုးတော့တယ်။ ကြာတော့လည်း ခံနိုင်သွားပြီး ကာမအရသာက တွေ့လာတော့တယ်။ ကျမလည်း မြန်မြန်ပဲ အပေါ်က ဆောင့်ချပေးလိုက်တယ်။ ပိပိထဲလီးဝင်သံတွေက တဘွတ်ဘွတ် တဇွပ်ဇွပ်နှင့်ပေါ့။ “ဗျိ..ဗြိ.ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွတ်..ဖတ်..ဖန်းးဖန်း” “အင့်..ဟင့်..ဟင့်.” သူကကျမကို ရပ်ခိုင်းပြီး ခါးကိုဖက်ကာ၊ ကုတင်အောက်ကို ဆင်းတယ်။ လီးကျွတ်မှာစိုးလို့ ခါးကို တင်းတင်းဖက်ထားတာပါ။ ရှည်လျားတဲ့လီးက အပြင်ကို ကျွတ်မထွက်ပါဘူး။ ကုတင်ပေါ်ကနေ အောက်ကိုဆင်းတော့ ကျမက သူ့လည်ပင်းကို ဖက်ထားတယ်။ သူက ကျမပေါင်အောက်က လက်ဝင်လျှိုကာ ကျမကိုမပြီး ပင့်လိုးရော ကျမဖင်ကိုအတင်အချလုပ်ပြီးရော လိုးပါတော့တယ်။ ကျမစိုးရိမ်တာ ကွန်ဒုံးပေါက်သွားမှာကိုပါ။

ဒီအလုပ်က ရောဂါရဖို့ လွယ်တယ်။ ကျမကြောက်တယ်လေ။ သူက ကျမကိုချီပြီး ရှစ်မိနစ်ခန့်လိုးလိုက်တော့ ကျမလည်း ပြီးသွားပါတော့တယ်။ သူကတော့ မပြီးသေးတော့ ကျမကို ကုတင်ပေါ်  ပက်လက်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကားကာ နို့စို့ရင်းထပ်လိုးပါတယ်။ လီးအဝင်အထွက်က ပိုမြန်သလို ကျမပိပိထဲက အရသာလည်းတွေ့တဲ့အတွက် ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြီးရပြန်တယ်ရှင်။ သူကလည်း နောက်ထပ် ငါးမိနစ်လောက်မှ ပြီးသွားတယ်။ သူတစ်ကြိမ်မှာ ကျမဖြင့် နှစ်ကြိမ်တောင် ပြီးသွားရတယ်။

လုပ်ချိန်က နာရီဝက်ကျော်ပါတယ်။ အဲဒီနေ့က နောက်ထပ်သုံးကြိမ်တောင် ပုံစံအမျိုးမျိုးလိုးလို့ ကျမမှာ အားအင်တွေ ကုန်ခမ်းလို့ လှုပ်တောင် မလှုပ်နိုင်တော့ပါဘူးရှင်။ ဒီလိုနှင့် နောက်တပတ်လောက် နားလိုက်ရတယ်။ မနားလို့လည်း မဖြစ်ဘူး မိန်းမဓမ္မတာ လာနေတယ်လေ။ လာပြီးသုံးရက်လောက်ကြာတော့ ဦးကိုကိုအောင်ဆီက ဖုန်းလာတယ် “ဟလို” “ဟုတ်ကဲ့ပြောပါရှင့်” “မေလေး ငါကိုကိုအောင်” “ဟုတ်ကဲ့” “ငါအရမ်းအရေးကြီးတယ် နေပြည်တော်ခဏလာခဲ့” “ဟင် ကျမနယ်ကို မလိုက်ချင်ဘူး” “တပတ်လောက်ပါဟ” “အိမ်ကထွက်ဖို့ အဆင်မပြေလို့” “လာခဲ့စမ်းပါ ကြိုက်ဈေးတောင်းဟာ” “ငါလူတစ်ယောက် ဧည့်ခံစရာရှိတယ်” “အင်းးးး” “ငါဆယ်သိန်းပေးမယ် သုံးရက်ပဲ” “နည်းတယ်” “အရေးကြီးပါတယ်ဆိုမှ ဆယ့်ငါးသိန်းဟာ”

“ဒါဆိုလည်းပြီးရော” ကျမ နေပြည်တော်သွားတော့ ဘောဂသီရိမှာ ဦးကိုကိုအောင်ကိုယ်တိုင် ကားနှင့်လာခေါ်ပီး မောင့်ပလဲစင့်ဟိုတယ် ခေါ်သွားတယ်။ အဲဒီက လူရှင်းတော့ သူကအဲ့ဒီမှာ လူကြီးတစ်ယောက် ဧည့်ခံမှာပေါ့။ “ကျမရောက်သွားတော့” “အား.ခင်များ ရွေးတတ်သားပဲ ကိုအောင်” “ဆရာသမား အကြိုက်သိတယ်လေ” “စိတ်ကော ချရရဲ့လား” “ဟိုတပတ်ကမှ သူကစလုပ်တာဗျ။ ကျနော်ပထမဆုံးပဲ” “ဟုတ်လား” “ဗမာဆန်ဆန်ဆိုတော့ ရှယ်ပဲဗျ” “ကဲပါ ဆရာသမားပဲ သုံးပါ။ ကျနော်စိတ်ချရလို့ ခေါ်ထားတာ။ ဈေးကြီး အဖိုးကောင်းတယ်” “ဟင်းးးဟင်းးး” “မေလေး ငါသွားတော့မယ်၊ ငါ့ဆရာကို သေချာပြုစုလိုက်” “ဟုတ်ကဲ့” “မေလေးဟုတ်လား ညီမ..ဟုတ်တယ်ရှင့်” “အေး..ငါ့ကိုလည်းမှတ်ထား၊ ကိုမြင့်မောင်တဲ့” “ဟုတ်ကဲ့” ညရောက်တော့ ကိုမြင့်မောင် မူးမူးနှင့်ရောက်လာပြီး “မေလေး.စရအောင်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “လာကွာ ငါ့အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးစမ်းပါ။”

“မေလေးလည်း ချွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ ဒီလူတွေက အစိုးလုပ်ငန်းတွေကို ကန်ထရိုက်ယူတဲ့လူတွေ ငွေပေါတယ်လေ။ “မေလေး ငါ့ကိုစုပ်ပေးစမ်းပါအုံးဟာ” ကျမလည်း တဖြေးဖြေးနှင့် လီးကိုမရွံတော့ဘူး။ ယောက်ျားတွေ တဏှာထမှ ပိုက်ဆံများများရမှာလေ။ ဒီတော့လည်း သူတို့လီး အမြဲတောင်နိုင်ပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းရတယ်။ ကျမလည်း သူကျေနပ်သည်အထိ လီးစုပ်ပေးရတယ်။ “မေလေး” “ရှင်.” “နင်ဖင်ခံဖူးလား” “မခံဖူးပါဘူးရှင့်” “ငါကသူများ မလုပ်ဖူးတာပဲ လုပ်ချင်တာ” “မလုပ်ပါနှင့်ရှင်၊ ကျမကြောက်လို့ပါ” “အေး.ငါပိုက်ဆံ ငါးသိန်းပေးမယ်၊ နင်ဖင်ခံမလား” “အမလေး.တွေးပြီး ကြောက်မိတယ်၊ ဒါပေမယ့် တဖက်ကလည်း ငါးသိန်းတဲ့၊ ပိုက်ဆံပေါတဲ့လူတွေမို့သာ ပေးနိုင်တာ။

“တကယ်ပေးရင် ခံပေးပါ့မယ်” “ရော့ ငါ့ပိုက်ဆံအိတ် ငါသိန်းယူလိုက်” “ငါမေးပြီးပြီ ကိုအောင်ကို နင်ဖင်မခံဖူးဘူးဆိုလို့ လုပ်ချင်တာ နင့်ဖင်က အပျိုပဲရှိသေးတာ” “ဟုတ်ကဲ့” “ဒီလိုမှပေါ့” ကျမသားရှေ့ရေးအတွက် ဖင်မခံဖူးပေမယ့် ခံလိုက်မယ်လို့ ဆုံဖြတ်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုသူကျေနပ်တဲ့အထိ စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ “မေလေး နင့်ဖင်ကို ကုန်းချမှာနော်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်”ကျမလည်း ကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ကိုမြင့်မောင်တယောက် နောက်ကနေပြီး ကုန်းကာ လီးကိုသွင်းမယ့်ဟန် ပြင်နေတယ်။

ကျမလည်း ဖင်ထဲလီးဝင်မဲ့အချိန်ကိုသာ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် စောင့်နေမိတယ်။ သူကကျမဖင်ဝကို တံတွေးထွေးလိုက်ကာ လီးကို စအိုဝအားဖြတ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်နေတာလေ။ နောက်ကျတော့ လီးကိုကိုင်ပြီး ကျမဖင်စအိုဝကို လီးကိုတေ့ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။ “ပြွတ်..ပွတ်” “အားးးးနာတယ်..အားးး” ကိုမြင့်မောင်က မညှာတော့ဘူး မရမကအထဲကို လီးအဆုံးထိ သွင်းတော့တယ်။ ကိုမြင့်မောင် လိုးလိုက်တော့ ကျမဖင်ထဲမှာ ပူကနဲမီးစနှင့်ထိုးသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

အဝမှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းခံစားရပြီး အထဲရောက်တော့ အောင့်ပြီးခံစားရတယ်။ “အာ့အကို..ခဏ” “ဗျစ်…ဗျစ်..ဘွတ်..ဘွတ်” “အာ့အမလေး..အင့်..အိုး” “ခဏနေပါအုံး….အ.အား” ကျမမျက်ရည်တွေပါ ထွက်တယ်ရှင်။ နောက်တော့လည်း တဖြေးဖြေး သက်သာလာတယ်။ ဒါပေမယ့် အိမ်သာ အရမ်းတက်ချင်တယ်။ ကိုမြင့်မောင် ဖင်လိုးတာကို အောင့်ပြီးသာ သည်းခံရတော့တယ်။

ပိုက်ဆံငါးသိန်း ရထားတာဆိုတော့လေ ဆယ်မိနစ်လောက် ပြင်းပြင်းလိုးပြီး ကိုမြင့်မောင် ပြီးသွားတယ်။ ကိုမြင့်မောင်လီးကို ထုတ်ပြီးတာနှင့် ကျမ အိမ်သာကို ပြေးလိုက်ရတယ်လေ။ အိမ်သာထိုင်တော့လည်း အီးကပါချင်သလို မပါချင်သလို ဖြစ်နေတာကြောင့် နာရီဝက်လောက် အချိန်ဖြုန်းခဲ့ရတယ်လေ။ နောက်တကြိမ် လိုးတော့ ကျမခံနိုင်ရည်ရှိသွားပါပြီ။ နာလည်း မနာတော့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကျမ အထက်တန်းလွှာတွေကြား ဈေးကြီးတဲ့ ဖာသည်တစ်ယောက်လို ငွေရှာရင်းနှင့် အိမ်မှာစတိုးဆိုင်လေး ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ သူက အိမ်စရိတ်ကာမိတယ်လေ။

နောက်တော့ နှစ်နှစ်လောက် ငွေရှာတော့ ငွေသိန်းသုံးရာလောက် စုနိုင်သလို ကျန်းမာရေးက တဖြေးဖြေးညံ့လာပြီး တကိုယ်လုံး ဘုသေးသေးလေးတွေ အကျိတ်သေးသေးလေးတွေ ပေါ်လာပြီးနောက်တော့ ကျမဆေးရုံတက်ရတယ်။ ရောဂါကကျွမ်းသွားပါပြီ၊ ယောက်ျားပြောင်းလာတဲ့အခါ ကျမကဆေးရုံမှာ ပက်လက်ကလေးနှင့်ပေါ့။ “မေလေး” ကျနော့်တို့သားအဖကို ထားခဲ့ပြီဗျာ”အီးဟီးးးးး “ “ကဲ အားလုံး ပြန်ရအောင်” ကိုမင်းသူလည်း ပူဆွေးသောက ရောက်ရတယ်။ ရက်လည်ပြီးမှ မေလေးသေတ္တာရှာတော့မှ သားအတွက် ငွေတွေဘဏ်မှာ အပ်ခဲ့ကြောင်းသိရပါတော့တယ်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ကမြလညျး အပေါျက ထိုငျခပြေးလိုကျတယျ

“မလေေး” “ရှငျ့” “မောငျတို့လကျထပျရအောငျ၊ မောငျအလုပျရပွီ” “မောငျဖဖေနှေငျ့မမေကေိုပွောလေ” “အေးပါကှာ ယောက်ခမကွီးတှကေ သလောတူပွီးသားပါ”။ မလေေးမှာ အသားဖွူပွီး အရပျငါးပလေေးလကျမလောကျရှိပွီး လှပသော ကိုယျလုံးကိုယျပေါကျရှိပါတယျ။ မကြျနာခြိုပွီး ဝငျးပဖွူစငျတဲ့ အသားအရရှေိတယျ။ မွနျမာဝတျစုံလို ကိုယျလုံးပေါျလှှငျစသေော အဝတျအစားဝတျပါက မွငျသူတိုငျး နှစျခါလောကျ ပွနျငဲ့ကွညျ့ရတဲ့ သူမြိုးဖွစျပါတယျ။ အငျ်ဂလိပျစာအဓိကနှငျ့ ဘှဲ့ရခဲ့တယျ။

ကိုမငျးသူနှငျ့ တက်ကသိုလျကတညျးက ခစြျခဲ့ရပွီး ကိုယျမငျးသူ အလုပျရရငျ လကျထပျမယျလို့ ရညျစူးခဲ့ကွတဲ့ ခစြျသူတှဖွေစျကွပါတယျ။ ကိုမငျးသူက အနအေေးတဲ့သူဖွစျတဲ့အပွငျ မိဘတှကေလညျး သဘောတူပွီးသားဖွစျတော့ သိပျမကွာခငျမှာပဲ ရုံးတကျလကျမှတျထိုးကွပွီး အိမျမှာပဲ မငျ်ဂလာဆောငျဖွစျကွတော့တယျ။ မငျ်ဂလာမဆောငျခငျးကလညျး စညျးရှိကွတော့ တစျဦးနှငျ့တစျဦး မလှနျကြူးခဲ့ကွပါဘူး။ “မလေေး” “ရှငျ..မောငျ” “မငျ်ဂလကျဖှဲ့တှလေညျး ဖောကျကွညျ့ပွီးပွီ မဟုတျလား” “အငျး.လမေောငျ” “မပငျပနျးဘူးလား” “အငျး ပငျပနျးတာတော့ ပငျပနျးပါတယျ” “အဲဒါဆိုအိပျကွရအောငျကှာ၊ မောငျ့အခစြျကလေးကိုကွငျနာခငြျပွီ” “ရှူးတိုးတိုး မမေတေို့ကွားသှားပါ့မယျ” “သူတို့နားလညျပါတယျ မလေေးရယျ” “အောျ သိတာသိစေ မမွငျစနှေငျ့တဲ့ မောငျ”

“လုပျပါကှာ အိပျရအောငျ” “မောငျကလညျး..သိပျကဲတာပဲ ဒီပစ်စညျးတှေ သိမျးလိုကျပါဦးမယျ” အမှနျတော့ မလေေးတစျယောကျ ရငျတှခေုနျနပွေီး ရှကျနလေို့ ဒီအလုပျတှေ လုပျနတောပါ အခုတော့ အဲဒါတှသေိမျးရငျး အခြိနျကဆယျနာရီကြောျနပွေီ။ မလေေးက ပစ်စညျးတှသေိမျးပွီးတော့ တခါတညျး ရမေိုးခြိုးပွီး အိပျခနျးထဲ ဝငျလာလိုကျတယျ။ ပွီးတော့ ညဝတျအငျ်ကြီလေး ဝတျမလို့လုပျတော့ မောငျကကွညျ့နလေို့ နညျးနညျးရှကျသှားတယျ။ “မောငျ..ဘာလို့ကွညျ့နတောလဲ၊ ဟိုဘကျလှညျ့ကှာ မလေေးရှကျတယျ”။ မငျးသူလညျး “အေးပါကှာ”ဆိုပွီး တဖကျလှညျ့ဟနျပွုပွီး မလေေးမပွီးခငျ လှညျ့ကွညျ့လိုကျတယျ” “ဟငျး..မောငျနောျ”ဆိုပွီး အဝတျဟောငျးတှကေို ကုတငျခွရေငျးက အဝတျစငျပေါျ ခေါကျတငျလိုကျတယျ။

ပွီးတော့မှ ခစြျသူလငျကို ကနျတော့ပွီး ကုတငျပေါျ လှမျးတကျလိုကျတယျ။ မငျးသူလညျး ကုတငျပေါျ တကျလာသော မလေေးအား ကွငျနာစှာပှေ့ဖကျပွီး ပါးနှစျဖကျကို မှေးကွူရငျး “သိပျလိမ်မာတဲ့ မိနျးမလေးရယျ”လို့ပွောလိုကျပွီး ကုတငျပေါျ လှဲခလြိုကျတော့တယျ။ “အံမယျ နဂိုကတညျးက လိမ်မာပွီးသားပါနောျ” “အေးပါကှာ” မငျးသူက မလေေးနှုတျခမျးအား စုပျယူနမျးရှိုကျလိုကျတဲ့အခါ မလေေးလညျး ပွနျလညျနမျးလိုကျတယျ။ မလေေးရော မငျးသူပါ ရငျခုနျမှုတှနှေငျ့ တစျဦးကိုတစျဦး ကွငျနာစှာ ပှေ့ဖကျနမျးရှိုကျနကွေရငျး မငျးသူက ကြော့ရှငျးပွီး သှေးစိမျးကွော မွမွလေးပေါျနတေဲ့ မလေေးရဲ့ လညျတိုငျကလေးကို ငုံခဲပွီးစုပျယူလိုကျတယျ။

“အို..မောငျရယျ” မလေေးမှာ အလိုးခံရမညျကို ကွိုသိပွီး ပိုပွီးရငျခုနျမှုတှနှေငျ့အတူ မိနျးမောစပွုလာပါတော့တယျ။ မငျးသူလညျး မလေေးအငျ်ကြီကို အပေါျတှနျးတငျကာ ဘရာအားခြှတျရနျ မလေေးနောကျကြောသို့ လကျလှမျးလိုကျပွီး အငျ်ကြီခြိတျအားဖွုတျရာ ဖွုတျမရပဲဖွစျနသေဖွငျ့ မလေေးပဲ အိပျရာမှထပွီး ဖွုတျလိုကျရတယျ။ မလေေး ဘရာခြိတျဖွုတျတုနျးမှာပဲ မလေေးအငျ်ကြီကို ခေါငျးကနေ ခြှတျဖို့ကွိုးစားလိုကျတယျ။ ဘရာခြိတျပွုတျသှားတဲ့အခါ မလေေးအငျ်ကြီပါ တစျခါတညျး ခြှတျလိုကျတော့ ဖွူးဖှေးဝငျးပတဲ့ လုံးကစြျကစြျရငျနှစျမှှာကို မွငျလိုကျရတော့ မငျးသူလညျး နို့နှစျလုံးအား တပျမကျစှာကွညျ့ပွီး စို့လိုကျတယျ။ “ပွှတျ..ပွှတျ..ပွှတျ” “အာ့မောငျရယျ..ကြှတျ..ကြှတျ” “မလေေးတစျယောကျ စုပျသပျပွီး ညညျးညူမိတယျ။

အပြိုစငျနို့ပီသစှာပဲ စုခြှနျနတေဲ့နို့သီးတှကေ စူထှကျလာရငျး တသိမျ့သိမျ့တလှိုကျလှိုကျ တကျလာသောကာမစိတျကွောငျ့ ညညျးညူမိရလသေညျ။ “ပွှတျ..ပွှတျ…ပွှတျ” “အငျ့..ဟငျး…ဟငျး” မငျးသူလညျး မလေေးနို့လေးကို လြှာနှငျ့ယကျလိုကျ စို့လိုကျ နို့အုံကို ငုံလိုကျ ခဲလိုကျ လုပျနသေဖွငျ့ မလေေးမှာ ပိပိထဲအရညျတှေ စိမျ့ထှကျလာပွီး ရှကျသှေးဖွာသှားလသေညျ။ မငျးသူလညျး မလေေးလုံခညြျကို အသာဖွညျကာ ခြှတျလိုကျသောကွောငျ့ မလေေးလညျးခါးကို ကွှပေးလိုကျရသညျ။ မငျးသူက မလေေးအဖုတျကို အတှငျးခံဘောငျးဘီထဲ လကျသှငျးပွီး အမှေးနုလေးမြားကို ပှတျသတျပေးလိုကျရာ မလေေးမှာ ဓာတျလိုကျသကဲ့သို့ တခကြျတှနျ့သှားပွီး ပိပိထဲမှ အရညျကွညျခြောဆီလေးမြား နောကျတဖနျ စိမျ့ထှကျလာသညျ။ ပိပိအကှဲကွား လကျသှငျးပွီး မငျးသူက မေးလေးနို့ကို စို့လိုကျရာ မလေေးလညျး ဖီလငျတကျသထကျ တကျလာပွီး အောျညညျးသံလေး ပေးမိလသေညျ။ မငျးသူက မလေေးအတှငျးခံကို ခြှတျလိုကျသဖွငျ့ မေးလေး ဒုတိယအကွိမျ ဖငျကိုကွှပေးရပွနျသညျ။

ပိပိမှာလညျး ဖွူဖှေးဝငျးဝါနပွေီး နှုတျခမျးသားမြားမှာ ပနျးနုရောငျပွေးနလေသေညျ။ မငျးသူက ခစြျရသူ၏ အဖုတျလှလှလေးကို မွငျပွီး ယကျပေးခငြျသောစိတျ တဖှားဖှားဖွစျပေါျလာခဲ့သညျ။ “မလေေးအဖုတျလေးကို နမျးခငြျတယျကှာ” “မလုပျပါနဲ့မောငျ” “မလေေး ပွနျမလုပျပေးခငြျဘူး မောငျ” “မလေေးကလညျးကှာ လငျမယားတှေ ဖွစျနပွေီးပဲ” “မလုပျပါနဲ့ မောငျရယျ မောငျလညျးဘုနျးနိမျ့မယျ မလေညျးလညျး ငရဲကွီးပါ့မယျ” “လုပျပါကှာ” “မလေေး မလုပျပါရစနေဲ့ မောငျရယျ” “မလေေးမလုပျခငြျလညျး မောငျအတငျးမတိုကျတှနျးခငြျပါဘူးလေ မောငျတော့လုပျပါရစေ” “အာ မောငျမလေေးကို ငရဲမပေးပါနဲ့မောငျ” မငျးသူလညျး မလေေးအား ဘာမှမပွောတော့ပဲ မလေေးပိပိအား အတငျးယကျလိုကျသညျ။

“မလုပျပါနဲ့မောငျ မလေေးတကယျ စိတျဆိုးမှာနောျ” မငျးသူလညျး ဆကျမလုပျရဲတော့ပဲ မလေေးပေါငျကွားထဲဝငျကာ မလေေးပိပိအား လိုးခလြိုကျသညျ။ “ဗစြျ..ဗစြျ…ဗြိ…ဗွစျ..ဗွစျ….အား…ဖွေးဖွေးလုပျပါမောငျ” “ဗစြျ…ဖစြျ..ဖောကျ” “အိုး..မောငျရယျ နာလိုကျတာ” “ခဏလေးပါ စလုပျရငျ ဒီလိုပဲနာတယျလေ အပြိုအမှေးပါးကို ဖောကျလို့နာတာပါ ပီးရငျကောငျးသှားမှာပါ မလေေးရဲ့” “သှေးတှေ ထှကျကုနျပီလားမောငျ” မငျးသူလီးကို အပွငျဆှဲထုတျပွီး ကွညျ့လိုကျတယျ။ “သှေးစလေး လောကျပါကှာ” “အမြားကွီးထှကျလာသလား” “စိုးရိမျစရာမရှိပါဘူး မလေေးရာ” ဆိုပီး မငျးသူတစျယောကျ ဆကျတိုကျပဲ လိုးလိုကျတယျ။

“အငျ့ဟငျ့အငျ့” “မငျးသူးလညျး ဆကျတိုကျဆိုသလို လိုးလိုကျရာ သိပျမကွာခငျမှာပဲ နှစျဦးသား ပွိုငျတူပွီးသှားကွလသေညျ။ “ခစြျခငျစ ကွငျနာစဆိုတော့ စိတျတူကိုးယျတူ နှစျဦးသဘောတူ လိုးလိုကျကွရာ မလေေး မစုပျပေးသညျမှအပ ပုံစံမြိုးစုံဖွငျ့ လိုးဖွစျကွလသေညျ။ အိမျထောငျသကျကွာလေ သံယောဇဉျတှေ ခိုငျမွဲပွီး လေးလလောကျတှငျ မလေေးတစျယောကျ ကိုယျဝနျရရှိလသေညျ။ နားလညျမှု အပွညျ့ပေးနိုငျသော မငျးသူအား မလေေးမှာ အခစြျတှပေိုခဲ့သညျ။ ကိုယျဝနျရလာပွီ ဖွစျသောကွောငျ့ အနာဂတျအတှကျ မြှောျတှေးပွီး ပြောျခဲ့ကွသညျ။ သားလေးဖွစျဖွစျဖွစျ သမီးလေးဖွစျဖွစျ လိုခငြျကွသညျမှာ ဓမ်မတာပငျ ဖွစျသညျ့အလြှောကျ အနာဂတျစီမံကိနျးမြား ခမြှတျရငျး နှစျဦးသား ပြောျခဲ့ကွလသေညျ။ ကလေးမှေးသောအခါကတြော့ သားယောကျြားလေးဖွစျပွီး မလေေးမှာ နို့ခြိုတိုကျကြှေးရနျ အခှငျ့မသာပဲဖွစျရသညျ။ မလေေးမှာ နို့မထှကျပေ။ သို့သာျလညျး မလေေး ကလေးအတှကျ ကိုယျတိုငျနို့ဘူးဖြောျပွီး ပွုစုခဲ့ရာ ယခုဆိုလြှငျ ကလေးလေးမှာ မူကွိုပငျတကျရတော့မညျ့ အနအေထားပငျဖွစျသညျ။

မလေေးအသကျမှာ နှစျဆယျ့လေးခနျ့ဖွစျလရော တသားမှေးတသှေးလှဖွငျ့ စိုစိုပွပွေပေငျ လှလာသညျ။ နို့တိုကျကြှေးရခွငျးမရှိသဖွငျ့ နို့မှာလညျး အပြိုနို့လိုဖွစျနသေညျ။ မငျးသူမှာလညျး ရာထူးတိုးဖွငျ့ ပွငျဦးလှငျသို့ ပွောငျးသှားသဖွငျ့ မလေေးမှာ မိဘနှငျ့အတူ သားလေးအား မူကွိုထားပွီး ရနျကုနျတှငျသာ ကနြျရစျခဲ့လသေညျ။ တနေ့တော့ ခေါငျးလြောျရငျး လညျပငျးအားကုတျခွစျရာမှ ဘုသေးသေးနှစျလုံးအား တှေ့ရသဖွငျ့ ဆေးခနျးပွရာတှငျ ဆရာဝနျမှ “ညီမလေး ဆရာမက ဒါလေးကို ဘိုငျအိုစီ လုပျခငြျတယျ” “ရှငျ စိုးရိမျရလို့လားဆရာမ” “အငျး ညီမလေး အဆီကြိတျကလေးဆိုရငျတော့ ပွသနာမရှိဘူးပေါ့” “ကဲ ညီမလေး ဂြိုငျးအောကျ ခဏကွညျ့ရအောငျ”

“ဟုတျကဲ့ဆရာမ” ဆရာဝနျလညျး စမျးပွီးနောကျ “ညီမလေး ဒီမှာလညျးတှေ့တယျ” “ရှငျ” “ညီလေး အမ ပေါငျခွံကို စမျးကွညျ့မယျ သိလား” “ဟုတျကဲ့ရှငျ့” “ပေါငျခွံလညျး စမျးပွီးနောကျ” “ညီမလေး သခြောတယျ၊ ဘိုငျအိုဆီပဲ လုပျလိုကျပါညီမ” “ဟုတျကဲ့ရှငျ့”။ ဒီလိုနှငျ့ နောကျတရကျ ခှဲစိတျခနျးဝငျပွီး ပေါငျခွံနရောအား ခှဲစိပျကာ အသားစယူပွီး ဓာတျခှဲခနျးသို့ပို့ရာ အဖွလှှောမြားရလသေညျ။ အဖွလှှောအား ဆရာမဆီပွရာ “ညီမလေး စိတျမကောငျးပါဘူးကှယျ” “ရှငျ” “အမ ဆရာဆီ စာရေးလိုကျပါ့မယျ သှားလိုကျနောျ” ဆရာအားပေးသောစာနှငျ့ ဆရာမညှှနျပွသော ဆရာဝနျကွီးနှငျ့တှေ့ရာ ကငျဆာရောဂါကုသော ဆရာဝနျကွီးဒေါကျတာစိုးအောငျ ဖွစျနသေောကွောငျ့ စိုးရိမျစိတျဝငျရလပွေီ။

ဆရာဝနျကွီးက “သမီးအဖွလှှောမှာ ကငျဆာလို့ ရေးထားတယျသမီး” “ရှငျ” “ဒါဆို ကမြ သရေတော့မယျပေါ့ ဆရာကွီးရယျ” “အဲလိုခညြျးပဲ မဟုတျဘူးသမီး ဒီကငျဆာက သငံရညျအကြိတျကငျဆာလို့ခေါျတယျ။ ဖွစျတာနညျးနညျးကွာပွီ မကုရငျတောငျ လေးငါးနှစျလောကျ နရေပါတယျ။ ကုသရငျ ပြောကျလိမျ့မယျလို့ထငျတယျ။ “ရှငျ” မလေေးတစျယောကျ မွငျးမိုရျတောငျပွိုလဲသကဲ့သို့ ဖွစျရပွီ။

ကလေးမကြျနှာ မွငျယောငျရငျး “သားလေးရယျ အမသေတော အရေးမကွီးပါဘူး ငါးသားတစျယောကျ အမိမဲ့သား ရနေညျးငါးဖွစျရတော့မယျ သားသားရယျ”လို့တှေးရငျး အိမျအပွနျလမျးတလြှောကျ အားရအောငျငိုလာခဲ့သညျ။ အိမျအခွအေနကေလညျး ဒီရောဂါဆိုး ကုရလောကျအောငျ ငှကေမရှိ ကုသရရငျရော ပြောကျမယျလို့ အာမမခံနိုငျ မလေေးမှာ မိမိအတှကျမပူပဲ သားလေးအတှကျသာ ပူပငျရလသေညျ။

အိမျရောကျတော့လညျး မိဘနှစျပါး စိတျဆငျးရဲရမညျဖွစျ၍ မပွောပဲ ဘာလုပျရမလဲ စဉျးစားကာ အပူရုပျကို ဟနျလုပျနရေတော့သညျ။ မလေေးတစျယောကျမှာ စဉျးစားရခကျနပွေီ။ “အငျး..ငါ့ဘဝကလညျး ဆိုးလိုကျတာ၊ သားလေးအနာဂတျအတှကျရော၊ ဖဖေနှေငျ့မမေတေို့အတှကျရော၊ ဟူး..ငါဘယျလိုလုပျရပါ့မလဲ၊ ငါသသှေားရငျ ငါ့သားလေး ဒုက်ခရောကျရမယျ။ အငျး မိခငျသောကဆိုတာ ဒါပဲဖွစျမယျ၊..ငါဘာလုပျသငျ့သလဲ၊ ငါ အသကျမရှငျတော့ရငျ သားလေးနှငျ့ငါ့မိဘတှေ ဒုက်ခရောကျပွီး မကနြျရအောငျ ငါကွံစညျမှဖွစျတော့မယျ။

ဘာလုပျရမလဲ ကိုမငျးသူရေ ကမြကို ခှငျ့လှှတျပါရှငျ၊ ကမြမောငျ့ကို မခစြျလို့မဟုတျပါဘူး၊ မောငျ့အပေါျ သစ်စာမရှိလို့ မဟုတျပါဘူးရှငျ၊ ကမြဘဝက ရှငျနှငျ့ရိုးမွကေပြေါငျးရဖို့ ကံကပါမလာဘူးလေ။ မလေေးဆုံးဖွတျခကြျ တစျခုခလြိုကျတယျ။ “မမေေ” ဘာလညျးမလေေး” “သမီးအလုပျတစျခု လုပျမလို့” “ဘာလုပျမလို့လညျးသမီး” “ပှဲစားအလုပျပါ မမေေ” “သမီးရေ ဟိုတလောကမှ ဆေးခနျးမှာ ခှဲစိတျရသေးတယျ မဟုတျလား” “ဟုတျတယျမမေေ ကုနျကစြရိတျတှမြေားလို့၊ သားလေးက အခုဆို မူကွိုတောငျ တကျနပွေီလေ၊ အဲဒါကွောငျ့ပါ မမေေ” “သမီးသဘောပါကှယျ”။

ဒါနဲ့ မလေေး ကြောငျးတုနျးက သူငယျခငြျးတစျယောကျကို သတိရလိုကျတယျ။ သူက ဟိုတယျမှာ မနျနဂြောဖွစျနပွေီ သူ့ဆီပဲ အကူအညီ တောငျးရမယျဆိုပွီး ဖုနျးဆကျတော့ အဆကျအသှယျရတာနှငျ့ သှားလိုကျတယျ။ “လာဟေ့ မလေေး၊ နငျလညျး အခုမှပေါျလာတယျ” “အေးလေ ငါလညျး ကလေးမှေးနတောနဲ့ဟ”။ “နငျက ကလေးမှေးတယျသာပွောတယျ အရငျကထကျကို လှလာပါလား” “ဟငျးးးးဟငျးးးး” “ဒါနဲ့ ဘာကိစ်စရှိလဲ” “ငါပွောတာ ခဏနးထောငျ၊ ဘယျသူ့ကိုမှ ပွနျမပွောရဘူး” “အေးပါပွောပါ” “ငါဒုက်ခရောကျနတေယျ၊ အခု ငါကငျဆာဖွစျနတော သိပျမနရေတော့ဘူး၊ ငါမသခေငျ ငါ့မိသားစုအတှကျ ငှရှောခဲ့မှရတော့မယျ၊ အဲဒါကွောငျ့ နငျ့ဆီလာခဲ့တာ။

“ဟငျ..သူငယျခငြျး နငျ့အဖွစျက ဆိုးလိုကျတာဟာ” “အေးလေ နငျကူညီမှရမယျ” “အငျးးး ကူညီတာကရတယျ၊ ဒီမှာက နိုငျငံခွားသားပဲရှိတယျ” “အငျး”တစျခါတလလေညျး မွနျမာတှလောပါတယျ” “မွနျမာတှဆေိုတော့ ငါစိတျပူတယျဟ” “အငျး..စိတျတော့ ပူစရာသိပျမရှိဘူး၊ ဒီမှာတညျးတာဆိုတော့ လူကွီးပိုငျးပါပဲ၊ ဗရုတျသုက်ခတော့ သိပျမလာဘူး” “ငါဈေးကောငျးကောငျးလိုခငြျတာ၊ အဲဒါမှအဆငျပွမေယျ” “ဝနျဆောငျမှုကောငျးရငျ ရပါတယျဟာ” “ငါလညျး မလုပျဖူးဘူး” “နငျလညျး ယောကျြားရပွီးသားပဲ” “အငျးပါဟာ” “အောျ ငါနငျပွောမှ သတိရတယျ၊ ငါမှာ ဘောစိတစျယောကျ မှာထားတာရှိတယျ။

သူက အမှနျတှပေဲ လကျခံတာ၊ ငါပွောလိုကျမယျ၊ မနကျဖွနျကိုးနာရီလောကျ လာခဲ့ပေါ့၊ ငါပိုကျဆံမြားမြား တောငျးလိုကျပါ့မယျ” “အေးပါဟာ နငျလညျး ရာခိုငျနှုနျးနဲ့ယူပေါ့” “မယူရကျပါဘူး သူငယျခငြျးရယျ” “နငျဖုနျးနံပါတျ ပေးခဲ့၊ အလုပျဖွစျရငျ ပှဲဖွစျတယျလို့ပွောမယျ” “အေးပါ ကြေးဇူးပါဟာ” “အေး..နအေုံး ဟိုတစျကောငျ ရှိသေးတယျ၊ ရနျနိုငျမငျးလေ၊ သူက တိုးဂိုကျလုပျနတော၊ သူ့ဆီက အမြားအားဖွငျ့ အောျဒါတကျတယျ၊ သူနှငျ့လညျး ငါဆကျသှယျပါ့မယျ” “အေး..ကြေးဇူးသူငယျခငြျး” မလေေး အိမျသို့အပွနျလမျးမှာ ရှှအေတုနညျးနညျးဝယျပွီး ပွနျလာခဲ့လိုကျတယျ။

နောကျရကျ သားလေးကို ကြောငျးကားပေါျတငျပွီး မွနျမာဝတျစုံဝတျပွီး ရှှဆေငျကာ တကျစီငှားပွီး ဟိုတယျရောကျတော့ သူငယျခငြျးက အခနျးထဲလိုကျပို့တယျ။ အသကျလေးဆယျခနျ့ရှိ လူကွီးတစျယောကျက တံခါးလာဖှငျ့ပေးတယျ။ သူငယျခငြျးက တံခါးပိတျပွီး ပွနျသှားတော့ “ဟ..ဒီတစျခါတစျမြိုးပဲ၊ မွနျမာဝတျစုံနှငျ့ ထူးထူးဆနျးဆနျး” မလေေး အခနျးထဲ သာဝငျလာရတယျ ခွဖြေားလကျဖြားတှေ အေးစကျပွီး ဒူးတုနျခငြျသလိုဖွစျနတေယျလေ။ ဒီအလုပျက ပထမဆုံး လကျခံထားတာဆိုတော့ စိတျမှာမရဲဘူးလေ။ “ဟုတျကဲ့ရှငျ့” “အငျး ငါလညျးဒါမြိုးမှ သဘောကတြာ” “ဘယျလိုလဲ အရငျကလုပျဖူးလား” “အရငျကတော့ မလုပျဖူးဘူး၊ ဒါပမေယျ့ အိမျထောငျရှိဖူးတယျ”

“အော နငျ့ပုံက သိသာပါတယျ မလုပျဖူးမှနျး” “နငျ့ပုံက မွနျမာဆနျပွီး လှတယျဟ ဘာလို့ ဒီအလုပျလုပျလဲ” “ကမြလညျး အခကျအခဲရှိလို့ပါရှငျ” “အေးလေ ဒီနေ့တနေ့လုံး ငါနမှော၊ အေးအေးဆေးဆေးပေါ့။ ဝနျဆောငျမှု့ကောငျးရငျ မုနျဖိုးပေးပါမယျ” “ကမြကွိုးစားပါ့မယျ” “ဒါနှငျ့ လီးစုပျဖူးတယျ မဟုတျလား” “ရှငျ..မလုပျဖူးဘူး” “ဟေ..အိမျထောငျကဖြူးတယျဆို” “ဟုတျ..ဒါပမေယျ့ မလုပျခဲ့ဖူးဘူး” “ငါက အဲဒါကို သဘောကတြာ” “ကမြကွိုးစားပွီး လုပျပါ့မယျ” “အေးလေ နငျလုပျပေးရငျ မုနျဖိုးသပျသပျပေးပါ့မယျ” “ဟုတျကဲ့ရှငျ့” “ကဲ အဝတျအစားတှခြှေတျပွီး သနျ့ရှငျးရေး လုပျလိုကျတော့ ငါအရမျးလုပျခငြျနပွေီ” “ဟုတျကဲ့ရှငျ့”။

မလေေး သနျ့ရှငျးရေးလုပျရနျ ရခြေိုးခနျး ဝငျလိုကျတယျ။ စိတျထဲမှာ ဝမျးနညျးမှုတှနှေငျ့ပေါ့။ အဝတျအစားခြှတျပွီး သနျ့ရှငျးရေးလုပျတယျ။ ပွီးတော့ သဘကျတစျထညျပတျပွီး အိပျခနျးဖကျ ထှကျခဲ့ရတော့တယျ။ မလေေးမှာ စိတျလှုပျရှားပွီး အခနျးထဲသို့ ဝငျလာခဲ့တယျ။ အပွငျရောကျတော့ ဟိုလူကွီးက အဝတျအစားတှခြှေတျပွီး ကုတငျမှာကြောျမှီပွီး ထိုငျနတေယျ။ မလေေးလညျး စိတျထဲအားမှေးပွီး ကုတငျအနားကို သှားလိုကျတယျ။ “လာလညေီမ..ညီမလေးနာမညျ ဘယျလိုခေါျလဲညီမ”

“မလေေးပါရှငျ” “မလေေး မှတျထားနောျ အကိုက ဦးကိုကိုအောငျပါ” “ဟုတျကဲ့ရှငျ” “လာပါဦးကှာ၊ မငျးသဘကျကွီး ခြှတျလိုကျပါအုံး” “ဟုတျ..ဟုတျကဲ့”မလေေးလညျး ရှကျရှှံစှာပငျ သဘကျအား ခြှတျလိုကျရတော့သညျ။ “အားးးမလေေး.ညီမက ယောကျြားသာရထားတာ၊ နို့တှကေ အပြိုအတိုငျးပါလား ခလေးမရဘူးလား” “ရဖူးပါတယျ၊ နို့မတိုကျရလို့ပါ” “လာလေ အနားကို ခဏလောကျနို့စို့ပေးမယျ”။ “မလေေးရှကျသှားတယျ၊ ဘာပဲဖွစျဖွစျ လုပျပေးရမှာမို့ အနားကိုကပျလိုကျတယျ။ “အားးးအရမျးမိုကျတယျကှာ လုံးကစြျကစြျကလေးနှငျ့ မာနတောပဲ” “အဟငျးးး” “ပွှတျ..ပွှတျ.ပွှတျ”

“အမလေးးးအိုးးးး.ကြှတျ..ကြှတျ..” မလေေးမှာ ယောကျြားနှငျ့ဝေးနတေော့ နို့စို့ခံရတာနှငျ့ ကာမစိတျကလေး ဖွစျပေါျလာတယျ။ ကိုယျဘာသာ ဒီအလုပျမှာ သာယာစိတျမမှေးလညျး ယောကျြားမိနျးမဆုံတှေ့ပွီး ဒီလိုလုပျရမှာတော့ စိတျကလှုပျရှားမိတယျလေ။ စိတျထဲမှာတော့ “ခှငျ့လှှတျပါမောငျ၊ မလေေး မတတျသာလို့ပါလို့ တောငျးပနျရငျး ဦးကိုကိုအောငျကို ဝနျဆောငျမှုပေးနိုငျရနျသာ စိတျထညျ့ရလသေညျ။ ဦးကိုကိုအောငျ ဒီလိုဟာမြိုးကို ကြှမျးကငြျသူဖွစျတဲ့အတှကျ မလေေး စိတျပိုကွှလာဖို့သာ ကွံဆောငျပါတော့တယျ။

ဘာပဲဖွစျဖွစျ နှစျဦးသား စိတျတူကိုယျတူ လိုးနိုငျရငျ ကာမအရသာကို အပွညျ့အဝခံစားရရငျ အကောငျးဆုံးလေ “ပွှတျ..ပွှတျ..ပွှတျ” “အငျ့..ဟငျ့..ဟငျ့..” မိမိစိတျကို မသာယာအောငျလုပျပမေယျ့ ပထမဆုံး အတှေ့အကွုံဖွစျ၍ စိတျကိုထိနျးခြုပျမရနိုငျတဲ့အတှကျ ထိနျးထားသညျ့ကွားက မလေေးညညျးညူမိတယျ။ “ကိုကိုအောငျကတော့. နို့စို့ရတာ ဝါသနာပေါတော့ စို့လိုကျခဲလိုကျ လြှာနှငျ့ယကျလိုကျမို့ မလေေးတစျယောကျ ကာမနောကျကို ပါသထကျပါလာခဲ့ရပွီး ခေါငျးမော့ရငျး တဟငျးဟငျးးညညျးလသေညျ။

ဦးကိုကိုအောငျစိတျမှာလညျး ဒီလိုအရိုငျးမလေးအား မိမိလိုရာဆှဲခေါျနိုငျအောငျ ကွံစညျအားထုတျရနျ ဆုံဖွတျလိုကျသညျ။ နို့စို့ရငျးပငျ မလေေးအဖုတျထဲ လကျနှိုကျ၍ ပိပိအား ပှတျပေးလိုကျသညျ။ “အာ့..အကို…..အငျ့ဟငျ့..ဟငျ့” ပိပိထဲမှ အရညျမြားထှကျသောအခါမှ ဦးကိုကိုအောငျက ရပျလိုကျပွီး “မလေေး စုပျပေးတော့ကှာ” “ဟုတျ….ဟုတျကဲ့ပါ” မလေေး ကိုယျ့ယောကျြားလီးကိုတောငျ ရှံလို့မစုပျခဲ့ဖူးတာ၊ အခု သူစိမျးလီးဆိုတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ခြီတုံခတြုံ စဉျးစားရငျး ယောကျြားရေ ခှငျ့လှှတျပါလို့ တောငျးပနျရငျး ဦးကိုကိုအောငျလီးကို ငုံစုပျရလသေညျ။

ဦးကိုကိုအောငျလီးမှာ မောငျ့လီးထကျကွီးသညျကို သတိထားမိပွီး အံခငြျသောစိတျအား ထိနျးခြုပျပွီး လီးအားငုံစုပျရငျး ဒါလညျး အသားခငြျးပါပဲလလေို့ တှေးလိုကျရတယျ။ စုပျရုံနှငျ့လီးထဲက အရညျတှေ လြှာပေါျရောကျလာတယျ။ အရသာကငံပွပွနှငျ့ အနံမရတာကွောငျ့ ဆကျပွီးစုပျလိုကျတယျ “အား..ကောငျးတယျ မလေေး၊ ဒစျလေးကိုပါ ယကျပေးပါ” ဦးကိုကိုအောငျ ပွောသညျ့အတိုငျး ဒစျပတျလညျ လြှာနှငျ့ယကျပေးလိုကျရတာပေါ့။ “အားးကောငျးတယျ.လီးထိပျဝကိုလညျး လြှာနှငျ့ထိုးပေးပါ”။

မလေေး သူပွောတဲ့အတိုငျး အဝကိုလြှာဖြားလေးနှငျ့ ထိုးပေးလိုကျတော့ “အား.ကောငျးလိုကျတာ မလေေးရာ၊ လိုးတော့မယျ မလေေး” “ဟုတျ.ဟုတျကဲ့”။ တကယျတမျး အလိုးခံရမယျဆိုတော့ စိတျထဲမှာတမြိုးလေး ခံစားရပွနျတယျရှငျ” “မလေေး ဒီနရောမှာ အိပျလိုကျ” “မလေေး သဘောပေါကျပါတယျ သူပွကတညျးက ကုတငျကနျ့လနျ့အိပျပွီး ခွထေောကျကား လိုးမယျဆိုတာ အဲဒါကွောငျ့ ပုံစံကအြောငျ လုပျပေးလိုကျရပါတော့တယျ။ မလေေးက အိပျရာပေါျ လှဲလိုကျတော့ ဦးကိုကိုအောငျက မလေေးအဖုတျကို ကွညျ့တဲ့အခါ အရမျးလညျးလှနသေလို မွငျရတယျ။

ဖောငျးမို့နတေဲ့ဆီးခုံနှငျ့ အမှေးပါးလေးရယျ အရှတျမပေါျတဲ့ နှုတျခမျးသားကွီးတှေ မွငျတော့ တဏှာစိတျပွငျးတဲ့ ဦးကိုကိုအောငျဟာ မနနေိုငျတော့ပဲ ကုတငျအောကျကနပွေီး လီးကိုကှနျဒုံးစှပျကာ မလေေးအဖုတျကို လီးသှငျးလိုကျပါတယျ။ အလိုးမခံရတာ ကွာပွီဖွစျတဲ့အဖုတျထဲ လီးကပွညျ့ကွပျပွီး ဝငျလာတယျ။ မလေေးလညျး တခကြျတော့ တှနျ့သှားတာပေါ့ “အာ့..” ကိုကိုအောငျလညျး ပွညျ့ကပြျနတေဲ့အတှကျ သဘောအတောျကသြှားပွီး လီးကိုဆောငျ့သှငျးလိုကျတယျ။

“ဗစြျ .ဗစြျ..ဘှတျ. “ “အာ့…အမလေး” မလေေးက အမလေးတတော့ ဦးကိုကိုအောငျ ပိုပွီးသဘောကတြာကွောငျ့ ဆကျတိုကျလိုပဲ ဆကျလိုးလိုကျတော့တယျ။ “ဗစြျ..ဗစြျ..ဘှတျ..ဘှတျ” “အာ့..အိုးးးရှီးးရှီးးအာ့ “ သုံးမိနစျလောကျ မနားတမျး ဆောငျ့လိုကျတယျ။ မလေေးလညျး တဖွေးဖွေး ကာမစိတျတှေ ထလာပွီး တအငျ့အငျ့နဲ့ ညညျးလာတော့တယျ။ လီးကွီးက ဝငျခညြျထှကျခညြျနှငျ့မို့ ဖီလငျတှဖွေစျပေါျလာပွီး မလေေးညညျးလာတယျ။ ခစြျသူမဟုတျပမေယျ့ အဖုတျကတော့ သူ့အလုပျကို သူလုပျတာပါပဲ။ လုပျတာကောငျးရငျ ကောငျးသလို တုနျ့ပွနျတာဆိုတော့ တဖွေးဖွေးနှငျ့ ခံစားခကြျက မွငျ့တကျလာရတော့ မလေေးမှာ အိပျရာခငျးကိုသာ တငျးတငျးလေးဆုပျကိုငျပွီး နရေတယျ။

“ဘှတျ..ဖနျးးးဖနျးးး” “ဇှိ..ဗြိ…ဗြိ..ဗစြျ.” “အငျ့..ဟငျးးဟငျးးးးအာ့” ကိုကိုအောငျ လိုးရငျးနို့စို့တယျ။ မလေေး ဒီတစျခါတော့ နို့လညျးအစို့ခံရသလို အလိုးလညျးခံရတဲ့အတှကျ ပွီးခငြျလာတော့တယျ။ “အာ့..အငျ့အာ့…ရှီးးးရှီးးးးးးး” “ဇှပျပျ..ဘှတျ..ဖတျ..ဖနျးးဖနျးးး” “အိုး…..အာ့..ရှီးးရှီးးးးးအားးးး” လိုးခြိနျဆယျမိနစျလောကျမှာ မလေေးမထိနျးနိုငျတော့ပဲ ပွီးသှားပါတယျ။ ဒါပမေယျ့ ဦးကိုကိုအောငျက မပွီးသေးတဲ့အတှကျ မလေေးမှာ ဖငျဘူးတောငျး ထောငျပေးရတယျ။ ဦးကိုကိုအောငျဟာ တဏှာစိတျကွီးသူမို့ မလေေး ဖငျဘူးတောငျး ထောငျနတောကို ကွညျ့ပွီးလိုးရငျး မလေေးဖငျကို တံတှေးထှေးလိုကျတယျ။ မလေေး လနျ့သှားပွီး “ဖငျတော့ အလုပျမခံနိုငျဘူးအကို” “အေးပါ” ဆိုပွီး ဖငျဝနား လကျမထားကာ တငျသားအားဆုပျကိုငျပွီး တဗငြျးဗငြျးလိုးပါတယျ။

“ခုဏတုနျးက မလေေးပွီးထားလို့ အရညျတှေ ထှကျနတောကွောငျ့ အဖုတျအဝမှာ ရှှဲနတေော့တယျ။ ကိုကိုအာငျလညျး အရညျတှကေို လကျမနှငျ့သုတျပွီး မလေေးဖငျဝကို လာပှတျပါတယျ။ အရညျနှငျ့တံတှေးပေါငျးပွီး ဖငျဝက ခြောမှတျလာတယျ။ ဖငျဝကိုပှတျပွီး အလိုးခံရတော့ ပိုယားသလို ပိုပွီးညညျးလာမိတယျ။ ကိုကိုအောငျး လိုးရငျ့နှငျ့ မလေေးဖငျထဲ လကျမထညျ့တော့ “အာ့..အကို မလုပျပါနဲ့ရှငျ ကမြနာလို့ပါ”။ ကိုကိုအောငျက လကျမပွနျမနှုတျပဲ ဆကျတိုကျလိုးလိုကျတယျ။ “ဘှတျ..ဘှတျ..ဖတျ..ဖနျးးဖနျးးး “အငျ့..ဟငျးးဟငျးးးးအာ့” “ဇှပျ..ဘှတျ..ဖတျ..ဖနျးးဖနျးးး” “အိုး…..အာ့..ရှီးးရှီးးးးးအားးးး” ဆယျမိနစျလောကျ လိုးပွီးသောအခါ ဦးကိုကိုအောငျ ပွီးသှားပါတော့တယျ။

ဦးကိုကိုအောငျရော မလေေးပါ ရခြေိုးခနျးဝငျပွီး သနျ့ရှငျးရေးလုပျပွီး၊ နေ့လညျစာကို ဟိုတယျကပဲ မှာပွီးစားသောကျလိုကျကွသညျ။ နေ့လညျ ထမငျးစားကာ တရေးအိပျလိုကျကွပွီး ညနရေောကျမှ နှစျကွိမျဆကျလိုးလိုကျကွပွီး အိမျကိုပွနျခဲ့တော့တယျ။ နောကျတစျရကျနှစျရကျအကွာမှာ သူငယျခငြျးဆီက ဖုနျးလာတယျ။ “မလေေး ပှဲဖွစျတယျ” “ဟုတျလား၊ နငျ ဟိုတနေ့က တောျတောရလိုကျတယျမလား” “အေး ရလိုကျတယျ” “ဦးကိုကိုအောငျက သူသာမက သူ့ရဲ့ပါတနာတှပေါ ခေါျလာတတျတယျ၊ လူကွီးပိုငျးတှေ၊ ဂှငျရိုကျရငျးဧညျ့ခံတာ။ သူက ပိုကျဆံပိုပေးတတျပါတယျ” “ဟုတျလား” “အေး တခါတခါ နိုငျငံခွားသားလညျး ပါတယျ” “‌အောျ” “အေးဒီတခါ နိုငျငံခွားသားပဲ ငါ ငါးရာတောငျးထားတယျ သူကလညျး ပေးမယျတဲ့ မွနျမာပွညျရောကျတုနျး မွနျမာမကို လုပျကွညျ့ခငြျတာတဲ့ မွနျမာဆနျတဲ့ မိနျးကလေးမြိုးလိုခငြျတာတဲ့ဟဲ့” “အေးလေ ငါလာခဲ့မယျ၊ အခြိနျက” “မနကျကတညျးကပဲ” “အေးအေး” မလေေး မရှကျနိုငျတော့ပါ မရရအောငျ ငှရှောရတော့မယျ။

တနေ့က အလုပျလကျခံပွီးကတညျးက စိတျရဲရဲနှငျ့ လုပျတော့မယျ ဆုံးဖွတျလိုကျတယျ”။ နောကျနေ့ စောစောပဲ ဟိုတယျကိုသှားလိုကျတယျ။ သူငယျခငြျးက အခနျးနံပါတျ ပွောထားလို့ တခါတညျး သှားလိုကျတာပါ။ စိတျထဲမှာတော့ ကွောကျမိတယျ၊ နိုငျငံခွားသားဆိုတော့ လူကောငျထှားတယျလေ။ “အခနျးတံခါးကို ခေါကျလိုကျတော့ လာဖှငျ့တယျ” “မငျး မလေေးဟုတျတယျမလား” အငျ်ဂလိပျလိုပဲပွောတာပါ။ လူက အရပျခွောကျပေ နီးပါးလောကျရှိတယျ။ “ဟုတျတယျ၊မစ်စတာ” “မငျးသိပျလှတာပဲ” ကမြရယျပွလိုကျတယျ။ အီးမဂြောနှငျ့ ကြောကျးပွီးပမေယျ့ နားလညျတာတော့ နားလညျပါတယျ။

ပွနျပွောဖို့ ခကျနတောကွောငျ့ ရယျပဲပွလိုကျတယျ။ နားလညျရငျYesပေါ့။ “ငါ မငျးပုံစံမြိုးကို ကွိုကျတယျ “အငျး” “မငျးလို မွနျမာဝတျစုံနှငျ့ဆိုတော့ ငါအရမျး စိတျလှုပျရှားတယျ၊ ငါ မငျးအဝတျတှေ ခြှတျလိုကျမယျနောျ” “အငျး” “နိုငျငံခွားသားက အဝတျတှကေို တလှှာခငြျးခြှတျခပြွီး” “သိပျကောငျးတာပဲ” “ငါ စိတျအရမျးလှုပျရှားလာပွီ” “လာပါ မလေေး” မလေေးမှာ အဝတျအစားမရှိတော့ပဲ သူခေါျရာ အိပျရာထဲကို ရောကျခဲ့ပွီး အိပျရာပေါျ လှဲခလြိုကျတယျ။ အဲဒီလူက မလေေးခါးအောကျ ခေါငျးအုံးခုလို့ မလေေး ခါးကွှပေးလိုကျရတယျ” သူလိုးတော့မယျ ထငျတယျ၊ မမှုတျခိုငျးတော့ဘူးလားလို့ မလေေးတှေးမိတာ။ ဟငျ အထငျနှငျ့အမွငျ လှဲသှားပါလား” “အာ့…” ဟိုက မလေေးပိပိကို ယကျလိုကျခွငျးပါ။

လြှာကွမျးကွီးနှငျ့ ယကျတာခံလိုကျရတဲ့ကမြ ခါးပါကော့သှားတယျ။ “ပလပျ..ပလပျ.” “အငျ့…အငျးးဟငျ့..အာ့.” အရငျက ယောကျြားကို ဘုနျးနိမျ့မှာစိုးလို့ မလုပျခိုငျးခဲ့တာ၊ အခုတော့ မလေေးတစျယောကျ အိပျရာခငျးကို ဆုပျကိုငျပွီး အောျနရေပွီလေ၊ ဟိုက ပိပိထဲလကျကလေးထိုးပွီး အစေ့ကိုစုပျလိုကျတာ “ပွှတျ..ပွှတျ..ပွှတျ” “အာ့..အမလေး…..ထှကျကုနျပါပွီ..အား” မလေေး စိတျမထိနျးနိုငျပဲ အောျညညျးလိုကျပါတော့တယျ။ တစျသကျမှာ ဒီတစျခါပဲ အယကျခံဖူးလို့ အရငျက အယကျမခံဖူးတာတောငျ နောငျတရခငြျသှားတယျလေ။ “မလေေး ငါ့ကိုစုပျပေးပါ” “အငျးး” မလေေးက သူ့ဘောငျးဘီကို ခြှတျလိုကျပွီး ကွညျ့လိုကျတော့ လီးကဦးကိုကိုအောငျ လောကျပါပဲ။

ဒါပမေယျ့ ရှညျတယျ အကွီးကွီးမဟုတျဘူး။ ကမြလညျး ဦးကိုကိုအောငျသငျပေးတဲ့ ပုံစံတှအေတိုငျး လုပျပေးလိုကျတာပေါ့။ ရှံတော့ရှံတယျ ဒါပမေယျ့ သူ့လီးက ဦးကိုအောငျလို ညိုညိုကွီးမဟုတျဘူး၊ ဖွူဖွူဖှေးဖှေးပါပဲ နောကျတော့ သူကကမြကို လိုးဖို့လုပျပါတယျ။ “မလေေး.ငါ့အပေါျက လုပျပေးပါ” ကမြလညျး ဒီလိုမြိုးလုပျဖူးပါတယျ။ အဲဒီတော့ ကမြလညျး သူ့အပေါျကခှပွီး လီးကိုကိုငျထညျ့လိုကျတယျ။ “ဗစြျ….ဗစြျ…ဗစြျ” “အာ့..ကမြအဆုံးအထိ မထိုငျရဲဘူး ကွောကျတယျလေ။ “ကမြက သူ့ရငျဘတျပေါျ လကျထောကျပွီး အဆုံးအထိ မဝငျအောငျ လုပျသေးတယျ။ “ဗစြျ..ဗစြျ….ဗစြျ” “အာ့..အငျ့.” အောကျကနပွေီးတော့ ကမြထိုငျအခမြှာ အပေါျကိုပငျ့ပွီး လိုးတော့ ကမြ တခကြျအောငျ့သှားတယျလေ။

သားအိမျမြား ထိသှားသလားမသိဘူး” နောကျတော့ သူကအောကျကနေ ပငျ့ပွီးလိုးတော့တယျ။ ကွာတော့လညျး ခံနိုငျသှားပွီး ကာမအရသာက တှေ့လာတော့တယျ။ ကမြလညျး မွနျမွနျပဲ အပေါျက ဆောငျ့ခပြေးလိုကျတယျ။ ပိပိထဲလီးဝငျသံတှကေ တဘှတျဘှတျ တဇှပျဇှပျနှငျ့ပေါ့။ “ဗြိ..ဗွိ.ဗစြျ..ဗစြျ..ဘှတျ..ဖတျ..ဖနျးးဖနျး” “အငျ့..ဟငျ့..ဟငျ့.” သူကကမြကို ရပျခိုငျးပွီး ခါးကိုဖကျကာ၊ ကုတငျအောကျကို ဆငျးတယျ။ လီးကြှတျမှာစိုးလို့ ခါးကို တငျးတငျးဖကျထားတာပါ။ ရှညျလြားတဲ့လီးက အပွငျကို ကြှတျမထှကျပါဘူး။ ကုတငျပေါျကနေ အောကျကိုဆငျးတော့ ကမြက သူ့လညျပငျးကို ဖကျထားတယျ။ သူက ကမြပေါငျအောကျက လကျဝငျလြှိုကာ ကမြကိုမပွီး ပငျ့လိုးရော ကမြဖငျကိုအတငျအခလြုပျပွီးရော လိုးပါတော့တယျ။ ကမြစိုးရိမျတာ ကှနျဒုံးပေါကျသှားမှာကိုပါ။

ဒီအလုပျက ရောဂါရဖို့ လှယျတယျ။ ကမြကွောကျတယျလေ။ သူက ကမြကိုခြီပွီး ရှစျမိနစျခနျ့လိုးလိုကျတော့ ကမြလညျး ပွီးသှားပါတော့တယျ။ သူကတော့ မပွီးသေးတော့ ကမြကို ကုတငျပေါျ  ပကျလကျတငျလိုကျပွီး ပေါငျကားကာ နို့စို့ရငျးထပျလိုးပါတယျ။ လီးအဝငျအထှကျက ပိုမွနျသလို ကမြပိပိထဲက အရသာလညျးတှေ့တဲ့အတှကျ ကမြ ဒုတိယအကွိမျ ပွီးရပွနျတယျရှငျ။ သူကလညျး နောကျထပျ ငါးမိနစျလောကျမှ ပွီးသှားတယျ။ သူတစျကွိမျမှာ ကမြဖွငျ့ နှစျကွိမျတောငျ ပွီးသှားရတယျ။

လုပျခြိနျက နာရီဝကျကြောျပါတယျ။ အဲဒီနေ့က နောကျထပျသုံးကွိမျတောငျ ပုံစံအမြိုးမြိုးလိုးလို့ ကမြမှာ အားအငျတှေ ကုနျခမျးလို့ လှုပျတောငျ မလှုပျနိုငျတော့ပါဘူးရှငျ။ ဒီလိုနှငျ့ နောကျတပတျလောကျ နားလိုကျရတယျ။ မနားလို့လညျး မဖွစျဘူး မိနျးမဓမ်မတာ လာနတေယျလေ။ လာပွီးသုံးရကျလောကျကွာတော့ ဦးကိုကိုအောငျဆီက ဖုနျးလာတယျ “ဟလို” “ဟုတျကဲ့ပွောပါရှငျ့” “မလေေး ငါကိုကိုအောငျ” “ဟုတျကဲ့” “ငါအရမျးအရေးကွီးတယျ နပွေညျတောျခဏလာခဲ့” “ဟငျ ကမြနယျကို မလိုကျခငြျဘူး” “တပတျလောကျပါဟ” “အိမျကထှကျဖို့ အဆငျမပွလေို့” “လာခဲ့စမျးပါ ကွိုကျဈေးတောငျးဟာ” “ငါလူတစျယောကျ ဧညျ့ခံစရာရှိတယျ” “အငျးးးး” “ငါဆယျသိနျးပေးမယျ သုံးရကျပဲ” “နညျးတယျ” “အရေးကွီးပါတယျဆိုမှ ဆယျ့ငါးသိနျးဟာ”

“ဒါဆိုလညျးပွီးရော” ကမြ နပွေညျတောျသှားတော့ ဘောဂသီရိမှာ ဦးကိုကိုအောငျကိုယျတိုငျ ကားနှငျ့လာခေါျပီး မောငျ့ပလဲစငျ့ဟိုတယျ ခေါျသှားတယျ။ အဲဒီက လူရှငျးတော့ သူကအဲ့ဒီမှာ လူကွီးတစျယောကျ ဧညျ့ခံမှာပေါ့။ “ကမြရောကျသှားတော့” “အား.ခငျမြား ရှေးတတျသားပဲ ကိုအောငျ” “ဆရာသမား အကွိုကျသိတယျလေ” “စိတျကော ခရြရဲ့လား” “ဟိုတပတျကမှ သူကစလုပျတာဗြ။ ကနြောျပထမဆုံးပဲ” “ဟုတျလား” “ဗမာဆနျဆနျဆိုတော့ ရှယျပဲဗြ” “ကဲပါ ဆရာသမားပဲ သုံးပါ။ ကနြောျစိတျခရြလို့ ခေါျထားတာ။ ဈေးကွီး အဖိုးကောငျးတယျ” “ဟငျးးးဟငျးးး” “မလေေး ငါသှားတော့မယျ၊ ငါ့ဆရာကို သခြောပွုစုလိုကျ” “ဟုတျကဲ့” “မလေေးဟုတျလား ညီမ..ဟုတျတယျရှငျ့” “အေး..ငါ့ကိုလညျးမှတျထား၊ ကိုမွငျ့မောငျတဲ့” “ဟုတျကဲ့” ညရောကျတော့ ကိုမွငျ့မောငျ မူးမူးနှငျ့ရောကျလာပွီး “မလေေး.စရအောငျ” “ဟုတျကဲ့ရှငျ့” “လာကှာ ငါ့အဝတျတှေ ခြှတျပေးစမျးပါ။”

“မလေေးလညျး ခြှတျပေးလိုကျတယျ၊ ဒီလူတှကေ အစိုးလုပျငနျးတှကေို ကနျထရိုကျယူတဲ့လူတှေ ငှပေေါတယျလေ။ “မလေေး ငါ့ကိုစုပျပေးစမျးပါအုံးဟာ” ကမြလညျး တဖွေးဖွေးနှငျ့ လီးကိုမရှံတော့ဘူး။ ယောကျြားတှေ တဏှာထမှ ပိုကျဆံမြားမြားရမှာလေ။ ဒီတော့လညျး သူတို့လီး အမွဲတောငျနိုငျပါစလေို့ပဲ ဆုတောငျးရတယျ။ ကမြလညျး သူကြနေပျသညျအထိ လီးစုပျပေးရတယျ။ “မလေေး” “ရှငျ.” “နငျဖငျခံဖူးလား” “မခံဖူးပါဘူးရှငျ့” “ငါကသူမြား မလုပျဖူးတာပဲ လုပျခငြျတာ” “မလုပျပါနှငျ့ရှငျ၊ ကမြကွောကျလို့ပါ” “အေး.ငါပိုကျဆံ ငါးသိနျးပေးမယျ၊ နငျဖငျခံမလား” “အမလေး.တှေးပွီး ကွောကျမိတယျ၊ ဒါပမေယျ့ တဖကျကလညျး ငါးသိနျးတဲ့၊ ပိုကျဆံပေါတဲ့လူတှမေို့သာ ပေးနိုငျတာ။

“တကယျပေးရငျ ခံပေးပါ့မယျ” “ရော့ ငါ့ပိုကျဆံအိတျ ငါသိနျးယူလိုကျ” “ငါမေးပွီးပွီ ကိုအောငျကို နငျဖငျမခံဖူးဘူးဆိုလို့ လုပျခငြျတာ နငျ့ဖငျက အပြိုပဲရှိသေးတာ” “ဟုတျကဲ့” “ဒီလိုမှပေါ့” ကမြသားရှေ့ရေးအတှကျ ဖငျမခံဖူးပမေယျ့ ခံလိုကျမယျလို့ ဆုံဖွတျလိုကျတယျ။ သူ့ကိုသူကြနေပျတဲ့အထိ စုပျပေးလိုကျတယျ။ “မလေေး နငျ့ဖငျကို ကုနျးခမြှာနောျ” “ဟုတျကဲ့ရှငျ့”ကမြလညျး ကုနျးပေးလိုကျတယျ။ ကိုမွငျ့မောငျတယောကျ နောကျကနပွေီး ကုနျးကာ လီးကိုသှငျးမယျ့ဟနျ ပွငျနတေယျ။

ကမြလညျး ဖငျထဲလီးဝငျမဲ့အခြိနျကိုသာ ရငျတထိတျထိတျနှငျ့ စောငျ့နမေိတယျ။ သူကကမြဖငျဝကို တံတှေးထှေးလိုကျကာ လီးကို စအိုဝအားဖွတျပွီး ရှေ့တိုးနောကျဆုတျလုပျနတောလေ။ နောကျကတြော့ လီးကိုကိုငျပွီး ကမြဖငျစအိုဝကို လီးကိုတေ့ပွီးသှငျးလိုကျတယျ။ “ပွှတျ..ပှတျ” “အားးးးနာတယျ..အားးး” ကိုမွငျ့မောငျက မညှာတော့ဘူး မရမကအထဲကို လီးအဆုံးထိ သှငျးတော့တယျ။ ကိုမွငျ့မောငျ လိုးလိုကျတော့ ကမြဖငျထဲမှာ ပူကနဲမီးစနှငျ့ထိုးသလို ခံစားလိုကျရတယျ။

အဝမှာ စပျဖဉြျးဖဉြျးခံစားရပွီး အထဲရောကျတော့ အောငျ့ပွီးခံစားရတယျ။ “အာ့အကို..ခဏ” “ဗစြျ…ဗစြျ..ဘှတျ..ဘှတျ” “အာ့အမလေး..အငျ့..အိုး” “ခဏနပေါအုံး….အ.အား” ကမြမကြျရညျတှပေါ ထှကျတယျရှငျ။ နောကျတော့လညျး တဖွေးဖွေး သကျသာလာတယျ။ ဒါပမေယျ့ အိမျသာ အရမျးတကျခငြျတယျ။ ကိုမွငျ့မောငျ ဖငျလိုးတာကို အောငျ့ပွီးသာ သညျးခံရတော့တယျ။

ပိုကျဆံငါးသိနျး ရထားတာဆိုတော့လေ ဆယျမိနစျလောကျ ပွငျးပွငျးလိုးပွီး ကိုမွငျ့မောငျ ပွီးသှားတယျ။ ကိုမွငျ့မောငျလီးကို ထုတျပွီးတာနှငျ့ ကမြ အိမျသာကို ပွေးလိုကျရတယျလေ။ အိမျသာထိုငျတော့လညျး အီးကပါခငြျသလို မပါခငြျသလို ဖွစျနတောကွောငျ့ နာရီဝကျလောကျ အခြိနျဖွုနျးခဲ့ရတယျလေ။ နောကျတကွိမျ လိုးတော့ ကမြခံနိုငျရညျရှိသှားပါပွီ။ နာလညျး မနာတော့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ့ ကမြ အထကျတနျးလှှာတှကွေား ဈေးကွီးတဲ့ ဖာသညျတစျယောကျလို ငှရှောရငျးနှငျ့ အိမျမှာစတိုးဆိုငျလေး ဖှငျ့ထားလိုကျတယျ။ သူက အိမျစရိတျကာမိတယျလေ။

နောကျတော့ နှစျနှစျလောကျ ငှရှောတော့ ငှသေိနျးသုံးရာလောကျ စုနိုငျသလို ကနြျးမာရေးက တဖွေးဖွေးညံ့လာပွီး တကိုယျလုံး ဘုသေးသေးလေးတှေ အကြိတျသေးသေးလေးတှေ ပေါျလာပွီးနောကျတော့ ကမြဆေးရုံတကျရတယျ။ ရောဂါကကြှမျးသှားပါပွီ၊ ယောကျြားပွောငျးလာတဲ့အခါ ကမြကဆေးရုံမှာ ပကျလကျကလေးနှငျ့ပေါ့။ “မလေေး” ကနြော့ျတို့သားအဖကို ထားခဲ့ပွီဗြာ”အီးဟီးးးးး “ “ကဲ အားလုံး ပွနျရအောငျ” ကိုမငျးသူလညျး ပူဆှေးသောက ရောကျရတယျ။ ရကျလညျပွီးမှ မလေေးသတေ်တာရှာတော့မှ သားအတှကျ ငှတှေဘေဏျမှာ အပျခဲ့ကွောငျးသိရပါတော့တယျ။…ပွီးပါပွီ