“ ဖြန်း …. ဖြန်း … ဖြန်း …” ဒီနေ့ … နှင်းမေလွင် ကံမကောင်းပါ။ ဆရာမ အတန်တန်မှာလိုက်သည့် အိမ်စာ ယူမလာ၍ ကောင်းကောင်း ဆော်ပလော်တီး ခံလိုက်ရသည်။ အင်္ဂလိပ်စာဆရာမ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက ထားဝယ်ကြိမ်ဖြင့် နှင်းမေလွင့်တင်ပါးကို အရှိုးထွက်လာအောင်ကို သေသေချာချာ တွယ်ထဲ့လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဆရာမ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက သူ့ကိုကြည့်မရဟု နှင်းမေလွင် ထင်မိပါသည်။ အကြောင်းကတော့ တကျောင်းလုံးမှာ ဒေါ်ခင်စန္ဒာက အတောင့်ဆုံး၊ အဖြောင့်ဆုံးလေ။ သိတယ်မဟုတ်လား အထူးသဖြင့် သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အယ်ပြီးကားထွက်နေတာ။ အသားညိုပေမယ့် ရုပ်လဲလှ၊ ဖင်တုံးကြီးကလဲ အိအိလေး၊ ခါးလေးကလည်း သိမ်သိမ်လေးဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ အလှနတ်သမီးလေး မှတ်နေတာ။ နှင်းမေလွင်က ဆရာမနဲ့ ပြိုင်ဖက်ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်သွားတော့တာကိုး။ နှင်းမေလွင်က ဆရာမထက် အများကြီးငယ်တယ်။ အသက်က ခုမှ၁၆ နှစ်။ လုံးကြီးပေါက်လှ အစားထဲက။ ဖြူဖြူချောချော၊ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ရင်ထွားပြီး တင်ကားကားနဲ့ တရုပ်စပ်လေ။ ဆရာမနဲ့ နှင်းမေလွင် ယှဉ် လိုက်ပါက တခြားပစ္စည်းတွေက သူမသာကိုယ်မသာဆိုတော့ အသက်အရွယ်အားဖြင့်ဆိုလျှင် နှင်းမေလွင်က နိုင်သွားပြီလေ။ နှင်းမေလွင့်အိုးကြီးက ဆရာမနဲ့ နင်လားငါလား။ ဒါ့ကြောင့်ပင် ဆရာမက နှင်းမေလွင်ကို အညှိုးနဲ့ တွယ်ထဲ့လိုက်တာ နေမှာပေါ့။
နောက်တစ်နေ့ နှင်းမေလွင် ဆရာမကို စိတ်ထဲမကျေနပ်သဖြင့် ဒီနေ့ကျောင်းမတက်တော့ဟု ဆုံးဖြတ်မိ၏။ “ သမီးရေ .. အမေဈေးသွားမယ်ဟေ့ … ဘာစားချင်လဲ” “ အာ … အမေကလဲ … အမေကြိုက်တာဝယ်ခဲ့ပေါ့ … သမီးရဲ့ ခွင့်တိုင်စာလေးတော့ ဆရာမဆီ ပို့ခဲ့နော် … အမေ … ” “ အေးပါ … ငါ သိပါတယ်ဟဲ့ … ညဉ်းကလဲ .. ” အမေ ဈေးထွက်သွားသွားချင်း နှင်းမေလွင်တယောက် အိမ်တွင်တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ကာ လွတ်လပ်သွားသလို ခံစားမိလေ၏။ သို့ရာတွင် သူ့တင်ပါးမှ အရှိူးများအတွက်တော့ ဆေးတခုခု လိမ်းဦးမှဖြစ်မည်။ “ အမလေး ခုမှ ပိုနာလာသလိုပဲ ကျွတ် … ကျွတ် … ” လိမ်းဆေးကို အလွယ်တကူပင် ဧည့်ခန်းက အံဆွဲထဲတွင် ရှာတွေ့သည်။ သို့ဖြင့် နှင်းမေလွင်က ဧည့်ခန်းတွင်ပင် ဆေးဘူးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်ကာ ထမိန်ကို ပင့်တင်၍ တင်ပါးရှိ အရှိုးရာများကို စိန်ပြေနပြေပင် ဆေးလူးလေတော့သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီတော့ ဝတ်မထားပါ။ “အား .. ပါး .. ပါး .. နာလိုက်တာ … တော်တော်ဆိုးတဲ့ ဆရာမ … အား … ကျွတ် … ကျွတ် .. ကျွတ် … ” နှင်းမေလွင်သည် သူမ၏ ဖင်တုံးလေးပေါ်က အရှိူးတွေကို ဆေးလူးရင်း ဆရာမကိုလည်း မေတ္တာပို့လျှက် ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် တွေးတောလျက်ရှိသည်။ “ ဆရာမက ငါ့ကို မုန်းမှာပေါ့ … ငါ့ဖင်တုံးကြီးက သူ့ထက်ပိုကြီးပြီး ပိုတင်းတာကိုး။ ဟိုကောင် စိုးမင်းတို့ မျိုးကျော်တို့၊ တကျောင်းလုံးက ကောင်တွေကလည်း ငါကျောင်းဆင်းအိမ်ပြန်တိုင်း ငါ့နောက်ကလိုက်ပြီး သွားရည်တမြှားမြှားနဲ့ ငါ့ဖင်တုံးကြီးကို လိုက်ချောင်းနေကြတာ မသိဘူးမှတ်နေလား ။ “ ငါပြောပြမယ် နင်တို့တော့ ငါ့အိုးကြီးကို လိုးရမှာ မဟုတ်ဖူး။ “ အင်း ဒါဖြင့် နေပါဦး .. ငါ့ရဲ့ ဖင်တုံးတောင့်တောင့်ကြီးနဲ့ အဖုတ်လေးကို ဘယ်ကိုကိုကများ လိုးပေးမှာလဲဟင်” နှင်းမေလွင်တယောက် ထို့သို့ တွေးတောနေမိပြီးသကာလ စောက်စိကလေးပင် တောင်လာလေသည်။ သူမ၏ လက်တဖက်က ထမိန်ကို လှန်ထားပြီး၊ အခြားလက်တဖက်က တင်ပါးကို နောက်ပြန် .. ဆေးလူးနေရာမှ ထိုလက်ကလေးမှာ သူမ၏အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်သို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်သွားလေသည်။
ဒူးထောက်ကာ ထားသဖြင့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ နောက်ဖက်သို့ ပြူထွက်လျက်ရှိသည်။ မို့ဖောင်းပြီး မာတောင့်လို့လည်း နေပေပြီ။ သူမသည် စောက်ဖုတ်အပေါ်ပိုင်းတွင် ပေါက်စပြုနေပြီဖြစ်သော အမွှေးနုနုကလေးများကို လက်ဖြင့် အသာအယာပွတ်လိုက်ကာ တစ်မျိုးတမည်လေး ကောင်းသော အရသာကို ခံစားမိလေသည်။ သူမ၏လက်ကလေးက စောက်ဖုတ် မို့မို့လေး၏ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက်ကို တဖြေးဖြေး မသိမသာ ရောက်လာကာ ပွတ်မိနေရင်း အရသာတွေ့နေတော့သည်။ ထို့နောက်မှတဖန် စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ညှိုး လက်ခလယ် နှစ်ချောင်းဖြင့် အသာလေး ဖြဲဟလိုက်ပြီး ကျန်လက်မှ လက်ခလယ်ဖြင့် အပေါက်လေးထဲကို သာသာလေး ထိုးထည့်ကြည့်လိုက်ရာ လူတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပြီး အရမ်းကို ကောင်းနေပြန်ပါသည်။ သိပ်မကြာပါ နှင်းမေလွင်တယောက် သူ၏လက်ချောင်းလေးကို သူ့စောက်ပတ်ကလေးထဲ ခပ်သွက်သွက်ပင် နှိုက်လိုက် ဆွဲထုတ်လိုက် ‘တဗြွတ်ဗြွတ်’ နှင့် … လီးတစ်ချောင်းက လိုးပေးနေသည့်အလား လုပ်နေရင်း ခံရခက်ကာ “ အ …. အ …. အား …. ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ … အ … အ …. ” ဟု အော်မြည်လျှက် အလိုးခံချင်စိတ်များ ဒလဟော ဖြစ်ပေါ်လာလေ၏။ သူမ၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှလည်း အရည်လေးများ ထွက်လို့လာပါသည်။ “ အား … အား .. အဟင့် … အဟင့် … အီး … အီး … ရှီး … ကောင်းလိုက်တာ … ကောင်းလိုက်တာ .. အ … အ … အား …လိုး … လိုး” ဟုလည်း မပြတ်အော်မြည်လျှက် ရှိနေတော့လေ သည်။
ထိုစဉ် “ ဒေါက် ” “ အမလေး … ” နှင်းမေလွင်တယောက် မည်မျှ ကိုယ့်ဘာကိုယ် စောက်ဖုတ်ကလေးကို နှိုက်ကောင်းကောင်းနှင့် နှိုက်နေသည်မသိ။ သူမနောက်ဆီမှ အသံကြားရသဖြင့် အလန့်တကြား လှည့်ကြည့်လိုက်ရာ အိမ်ကိုနွားနို့ပို့နေကြ မာမွတ်ဆိုသော ကုလားလေး ဖြစ်နေသည်။ မာမွတ်ကို နှင်းမေလွင် ကောင်းကောင်းသိသည်။ သူက မွတ်စလင်လူမျိုး၊ အသက်၁၇ နုစ်ခန့်ရှိမည်။ အသားက ခပ်မည်းမည်း၊ နေ့စဉ်နွားနို့ ညှစ်ရသဖြင့် တောင့်တင်းသန်မာသော ကိုယ်ခန္ဒာ။ မျက်ခုံးမွှေး ထူထူနှင့် နှာတံ ခပ်ကောက်ကောက်။ ရုပ်ကတော့ နှင်းမေလွင်ကြည့်ဖူးသော ကုလားကားထဲက မင်းသားတယောက်ယောက်နှင့် တူသလိုလို။ မာမွတ်က နေ့တိုင်းလိုလို နှင်းမေလွင်တို့အိမ်ကို နွားနို့ပို့နေကျ။ မာမွတ်တယောက် မည်သည့်အချိန်ကတည်းက ရောက်လာပြီး နှင်းမေလွင်ကို ကြည့်နေသည်မသိ။ နှင်းမေလွင် ကိုယ့်ဖာကိုယ် စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး လက်ဖြင့်နှိုက်ကာ ရေရေလည်လည် ဖီးလ်တက်နေသည်ကို သူတွေ့ပေလိမ့်မည်။ ကြည့်လိုက်ပါဦး သူ့ပုဆိုးထဲက လီးကြီးက ထောင်မတ် ထိုးတွက်နေသည်ကိုက သက်သေမဟုတ်လား။ မာမွတ်က နှင်းမေလွင်တယောက် သူမစောက်ဖုတ်လေးကို သူမဖာသာ အသားကုန် နှိုက်နေသည်ကို အစအဆုံး မြင်တွေ့ရသည်ဖြစ်ရာ သူ၏လီးကြီးမှာ တောင်တက်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူက နှင်းမေလွင် ရှက်သွားမည်စိုးသဖြင့် လှည့်ပြန်သွားရင် ကောင်းမလားဟု စဉ်းစားနေမိသော်လည်း နှင်းမေလွင်က ပါးစပ်မှ“ အိ .. အိ .. အ .. အ .. လိုး …. လိုး” ဟူသော အသံတွေပါ ထွက်နေသောအခါတွင်တော့ သူ့ကိုပင် ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ ရှိနေသဖြင့် စိတ်မထိန်းနိုတော့ပဲ နှင်းမေလွင့်ကို ချက်ချင်းပင် တက်ခွ၍ လိုးပေးပစ်လိုက်ချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ သူမအနား ချဉ်းကပ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေတော့၏။
“ဟယ် … မာမွတ် ” နှင်းမေလွင် တယောက် မထင်မှတ်ပဲ မာမွတ်ကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့် ရှက်လဲရှက် ရုတ်တရက်မို့ ဘာလုပ်လို့ ဘာပြောရမှန်းမသိ။ လူမိသွားပေပြီ ထမိန်ကြီးကို လှန်လို့၊ လှလွန်းပါတယ်ဆိုတဲ့ သူမအိုးကြီးက မာမွတ်ရဲ့ ရှေ့မှောက်မှာ။ ဖြဲထားတဲ့ သူမစောက်ဖုတ်ကလေးကလဲ မာမွတ်ကိုပဲ ‘လိုးပစ်လိုက်ပေတော့’ ဟု တမင်ဖြဲပေးထားသလိုလို။ နှင်းမေလွင်တစ်ယောက် ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် မာမွတ်ကို ကြည့်၍နေပေသည်။ မာမွတ်ကတော့ နှင်းမေလွင်၏ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်လေးနှင့် ဖြူဖွေးဝင်းလက်နေသော ဖင်တုံးကြီးများကို တဏှာမျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်လျှက် သူ၏ ပုဆိုးကြားထဲမှ ထောင်ထွက်နေသောလီးကြီးက နဲနဲနောနောမဟုတ်။ “ အဲဒီလီးကြီးနဲ့များ ငါ့စောက်ဖုတ်လေးထဲကို လိုးထည့် လိုက်လို့ကတော့ ငါတော့သေပါပြီ ” ဟုပင် နှင်းမေလွင် တွေးမိလေသည်။ နှင်းမေလွင်တစ်ယောက် ခြေင်္သ့မင်းရှေ့ အစားခံရန် ရောက်ရှိလာသော .. သမငယ်မလေးကဲ့သို့ .. ခိုကိုးရာမဲ့ ..။ ရုတ်တရက် မည်သို့ပြုလုပ်ရမည် မသိပေ။ အတန်ကြာမှ နှင်းမေလွင်က အလန့်တကြား ကုန်းရုန်းထပြီး အခန်းထဲသို့ ပြေးဝင်ရန် ကြိုးစား လိုက်လေရာ မာမွတ်တယောက် ဘာမပြောညာမပြောနှင့် နှင်းမေလွင်ကို နောက်မှနေ၍ တခါတည်း သိုင်းဖက်ကာ ဝင်လုံးလိုက် လေတော့သည်။ “ အမေရေ ….. ကယ်ပါဦး” နှင်းမေလွင်တယောက် လန့်ဖြန့်ပြီး အမေကယ်ပါ၊ အဖေကယ်ပါဖြင့် စစ်ကူတောင်းပါလေတော့၏။ သူမ၏အော်သံကို ဘယ်သူ ကြားနိုင်မည်နည်း။ မာမွတ်က နှင်းမေလွင်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို သန်မာသော လက်များဖြင့် ရုတ်တရက် သိမ်းကြုံးကာ ဖက်ပစ်လိုက်သည်ဖြစ်ရာ သူ၏ တောင့်တင်းမာထန်နေသော လီးတန်ကြီးမှာလည်း နှင်းမေလွင်၏ ဖင်တုံးအကြွဲကီးထဲကို အလျားလိုက်ကြီး ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ပင် ရောက်ရှိထောက်မိ သွားလေတော့။ နှင်းမေလွင့်ခမျာ သူမ၏ အိုးကြီးပေါ်ကို လီးတန်ပူပူနွေးနွေးကြီးဖြင့် ဖိကပ်ခံလိုက်ရ၍ သူမတကိုယ်လုံး ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရာမှ သူမ၏ ဖင်တုံးများကြီးများကို လိမ်ဖယ်လိမ်ဖယ်ဖြင့် မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးမှ ရှောင်ဖယ်ရန် ကြောက်လန့်တကြား အတင်းရုန်းလေတော့၏။
“အား … အား …. ဟဲ့ မာမွတ် … နင်ဘာလုပ်တာလဲ … နင် … နင် … အား … အ .. အ… နင်နော် … နင်မယုတ်မာနဲ့ နော် …. အား … အား … ” သန်မာသလောက် လျင်မြန်လှသော မာမွတ်က .. ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့် နှင်းမေလွင့် ပါးစပ်ကို မအော်နိုင်အောင် အတင်းပိတ်ပြီး၊ ညာဘက်လက်က နှင်းမေလွင်၏ ထမိန်နှင့် သူ၏လုံခြည်တို့ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲခြွတ်လိုက်ပြန်လေသည်။ မာမွတ်ကား မုန်ယိုနေပေပြီ … ။ ခင်မေလွင်တယောက် မာမွတ်၏ ရင်ခွင်ထဲမှာ ရုန်းမရ ၊ ပြုမရ။ စောစောတုန်းကတော့ လိုးချင်၊ ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်နေသော်လည်း … တကယ့်တကယ် အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတော့ … ရင်တွေပန်းတွေတုန် ကာ ကြောက်လန့်ပြီး ကယောင်ကတန်း အော်ဟစ်ရုန်းကန်လေတော့သည်။ “ အား … အမေ့ .. နင်ငါ့ကိုလွှတ်နော် .. ဘာလုပ်တာလဲ … အား .. အားး ..” မာမွတ်တစ်ယောက် နှင်းမေလွင့်ကို အတင်းပွေ့ဖက် ဖမ်းချုပ်ထားလျက်နှင့်ပင် အခန်းအတွင်းသို့ တရကြမ်း ဆွဲသွင်းလေတော့သည်။ နှင်းမေလွင့် ဖင်တုံးကြီးထဲ နစ်မြုပ်နေသော သူ့လီးကြီးကလည်း .. တောင့်ဖြောင့်စွင့်ကားလှသော နှင်းမေလွင့် အိုးကြီးကို နောက်ကနေထောက်ကာ တွန်းထိုးလျက် နှစ်ယောက်သား အသားကုန် ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့် အခန်းအတွင်းသို့ ရောက်မှန်းမသိ လုံးထွေးကာ ရောက်ရှိသွားခဲ့လေတော့သည်။ မာမွတ်လည်း နှင်းမေလွင့် ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို မရမက အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ဖွံ့ထွားပြီး ဖြူဖွေးနုရွလှသော နှင်းမေလွင်၏ နို့အုံဝိုင်းဝိုင်းကလေးများက လပြည့်ဝန်းလေး ထွက်ပေါ် လာသည့်အလား … ညဝတ်အင်္ကျီလေးထဲမှ ဖိတ်လျှံထွက်ကျလို့ လာပါတော့သည်။ မာမွတ်တစ်ယောက် .. ပါးစပ်ဖျားမှ ‘အလာရေ .. နင် .. အရမ်းလှလိုက်တာ ..နှင်းမေလွင်ရယ် ..’ ဟုပင် တမ်းတမိကာ နှင်းမေလွင်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့အုံးလေးများကို သူ၏လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဖိအုပ်ပွတ်ချေကာ .. ပန်းရောင်နို့သီးခေါင်းများအားလည်း အထက်အောက် လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်ဆွဲပါလေတော့သည်။ မာမွတ်၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကလည်း ခင်မေလွင့် အပေါ်သို့ တဖြေးဖြေး အုပ်မိုးခွစီးလာလေသည်။ သူ၏ လီးပူပူကြီးက နှင်းမေလွင်၏ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး အပေါ်ကို အလျားလိုက် ဖိပြီးကပ်ထားမိလေရာ နှင်းမေလွင် လူးလွန့်လိုက်တိုင်း လီးနှင့် စောက်ဖုတ်ကလေးတို့ ပွတ်ကာပွတ်ကာ ရှိနေလေတော့ နှင်းမေလွင် ရင်ဖိုစွာ မောပန်းလို့ လာပါတော့သည်။ ရုန်းကန်ဖို့လည်း အင်အားမရှိ တော့ပါ။ “ မာမွတ်ရယ် .. နင် .. ငါ့ကို .. မလုပ်ပါနဲ့ဟယ် ..” “ ငါ … တောင်းပန်ပါတယ် … နော် … ”နှင်းမေလွင် တစ်ယောက် မျက်စေ့အစုံကို မှိတ်ထားမိ၏။ လက်နှစ်ဖက်ကလည်း မာမွတ်၏ရင်ဘတ်ကို အထိတ်တလန့်လေး တွန်းထားမိ၏။ ယခုတော့ အခန်းထဲမှာ … နှစ်ယောက်သား၏ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းပျပျလေးများ တုန်ရီလှိုက်မောနေသော ရင်ခုန်ုသံများနှင့်အတူ တဏှာထောင်ချောက်ထဲ တရွေ့ရွေ့ကျဆင်းနေပြီဖြစ်သော … တိုးတိုးတိတ်တိတ်ကလေး တောင်းပန်တိုးရှိူးသံများသည်သာ … ထွက်ပေါ်လျက် ရှိနေပါတော့သည်။ နှင်းမေလွင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ မျက်စေ့အစုံကို ဇွတ်မှိတ်ထားမိသော်လည်း အသိစိတ်များကမူ မာမွတ် ဘယ်နားကိုကိုင်သည် ဘာလုပ်နေသည်ကို သိနေသည်။ မာမွတ်ထံမှ ပူနွေးသော၊ အသက်ရှူရှိုက်သောလေကို သူမ မျက်နှာပြင်၌ ထိတွေ့ခံစားရ၏။ နွားနို့နံ့သင်းသော ယောက်ျားရနံ့ တစ်မျိုးကိုလဲ နှင်းမေလွင်ရနေ၏။
မာမွတ်က နှင်းမေလွင်၏ ပါးပြင်မို့မို့ကလေးကို တရှိုက်မက်မက် အားရပါးရ နမ်းရှုပ်လိုက်ပြီး “နှင်းမေလွင်လေးရယ် .. နင့်ကို .. ငါ .. အရမ်းလိုးပေးချင်တယ်ကွာ ..” ဟု တုံရင်စွာ ပြောဆိုလိုက်လေသည်။ နှင်းမေလွင် ရင်တွေရင်တွေ အရမ်းခုန်နေသည်။ တလှပ်လှပ်ကို မောနေသည်။မာမွတ် စကားတွေ ပြောနေသည်ဟုတော့ နှင်းမေလွင်ထင်၏။ စကားလုံးများက တုန်ခါနေသလို .. တိုးလွန်း ၊ ညင်သာလွန်းပြီး … ကြိပ်၍ပြောသော စကားများဖြစ်၍ မသဲမကွဲ လေသံမျှလောက်သာ တီးတိုးပြောနေခြင်းဖြစ်၏။ မာမွတ်၏ စကားလုံးများက နှင်းမေလွင့်ရင်ကို ပူနွေးလှိုက်ဖို စေရုံမျှမက မျက်နှာတစ်ခုလုံးကို ထူပူသွားစေပါသည်။ “အို.. ကျွတ်..” မာမွတ်က နှင်းမေလွင့် နို့နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး နယ်ပေးနေပြန်တယ်။ “ဟာ.. အား.. ကျွတ် .. ကျွတ်..” ကောင်းတော့ကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရှက်တာလဲ လွန်ရောပဲ။ မာမွတ် အဲဒီလိုလုပ်လေ နှင်းမေလွင်က မျက်စေ့တွေကို တင်းတင်း ပိတ်ထားမိလေပဲ။ နွေးနွေးပူပူ သူ့အာခံတွင်းမှာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးနေပြန်တော့ နှင်းမေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးဆီက ‘ဖြင်း’ ကနဲ ရွစိရွစိ ဖြစ်ကုန်ပြီး ဖင်ကြီးကို အပေါ်ကို ကော့ထောင်လိုက်မိလိုက်ပြန်တော့ မာမွတ်ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေး ခပ်ကြမ်း ကြမ်းကလေး ပွတ်ဆွဲမိပြန်ပါတယ်။ “အား .. သေပါပြီ .. ဟင့် .. ဟင့်” နှင်းမေလွင့် နို့နှစ်လုံးက စိမ်းစားဥလေးတွေလို ဖွေးဥနေတာ။ အခွံနွှာထားတဲ့ စိမ်းစားဥမျိုးပေါ့။ ခုံးလုံးပြီး ကျစ်မာနေတာ။ မာမွတ်ကလည်း သိတဲ့အတိုင်း ထန်နေပြီဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်ရင် နှင်းမေလွင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကိုက်စားဝါးမြိုပြစ်ချင်လောက်အောင် ဖြစ်နေတာ။ မာမွတ်က နှင်းမေလွင်၏ အကြာစိမ်းကလေးများ ထောင်ထွက်နေသော ဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးကိုလည်း တစ်ချက်နမ်းပြီးမှ စောက်ဖုတ်လေးကို လက်ဝါးကြီးဖြင့် အုပ်ကာ ပွတ်ခါပွတ်ခါနဲ့ ဆွပေးရာ နှင်းမေလွင်၏ ပန်းနုရောင် စောက်ဖုတ်လေးနှစ်ခြမ်းသည် ပွင့်အာလို့သွားလေသည်။ မာမွတ်က နှင်းမေလွင်၏ ဘေးတစ်ဘက်ဆီသို့ ကားထွက်သွားသော ပေါင်တံဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်ကို ကွေးကာ မြောက်တင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဖေါင်းကားခုံးထနေသော နှင်းမေလွင်၏ စောက်ပတ်ကလေးမှာ အလိုးခံရန် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်သွားလေသည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်က ဗိုက်သားများနှင့် ပြန်ကပ်နေ၏။ နှင်းမေလွင့် ဒူးနှစ်ဖက်ကို မာမွတ်က သူ့ပုခုံးဆီရောက်အောင် အောင်ပင့်တင်လိုက်ရာ နှင်းမေလွင့် စောက်ဖုတ် ဖြူဖြူဖောင်းဖောင်းလေးက လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကြီး ပြူးထွက်လို့လာ၏။ နှင်းမေလွင်၏ တောင့်တင်းပြီး ဖြူဖွေးနုထွတ်နေသော ပေါင်တံလေးတွေပေါ်ကလည်း အတွင်းက အကြောစိမ်းကလေးများကိုပင် မြင်နေရသည်။
မာမွတ်က နှင်းမေလွင်၏ နှင်းဆီရောင် စောက်စိထိပ်ကလေးကို လီးထိပ်ဖြင့် ဖိပွတ်ထိုးဆွပြီး အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ဖက်သို့ လီးထိပ်ကြီးကို ဆွဲယူသည်။ တဖြင်းဖြင်း တသိမ့်သိမ့် အရသာသည် နှင်းမေလွင့် ကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးကို လွှမ်းခြုံပစ်လိုက်ခြင်းခံရ၏။ မာမွတ်၏ လီးထိပ်ကြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကလေး အဝကို ရောက်တော့မယ် .. ရောက်တော့မယ်ဟု မျက်စိမှိတ်ခံစားရင်း၊ ပူနွေးနူးညံ့သော လီးထိပ်မှ အထိအတွေ့ကို ရင်တခုန်ခုန်နှင့်ခံစားရင်း သူမစောက်ဖုတ်လေးထဲ လိုးဝင် သွားမည့် အချိန်ကို နှင်းမေလွင်တယောက် ရင်ခုန်စွာ စောင့်နေမိသည်။ မာမွတ် အချိန်ဖြုန်းမနေနိုင်ပါ။ သူ၏ တောင့်တင်းတုတ်ခိုင်ကာ တုန်ခါနေသော လီးမဲမဲကြီးကို နှင်းမေလွင်၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း နီနီလေးထဲသို့ ဖိ၍ထိုးသွင်းလိုက်လေရာ ကျွံဝင်သွားသော လီးထိပ်ကြီးနှင့် နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကြားမှ အသံအစ်အစ်ကလေး ထွက်လာသည်။ “ ဗြစ်.. ပြွတ် …” “ အ .. အီး … အဟင့်ဟင့်.. မာမွတ် … အ …” နှင်းမေလွင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖိကိုက်ထားရင်း တင်းခံထားသော အသက်ကလေးကို အောင့်ထားလိုက်သည်။ မဲပြောင်ဝင်လက်နေသည့် မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးက တရွေ့ရွေ့ သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တိုးဝင်သွား၏။ နှင်မေလွင့် စောက်ပတ်ကလေး ပထမဦးဆုံးအကြိမ် အလိုးခံရချေပြီ။ “ ပြွတ် … ဘွတ် …” လီးကို တင်းတင်းစီးစီးလေး ဖိအသွင်း၌ စောက်ပတ်အတွင်းမှ လေများ “ဘွတ်” ခနဲ အန်ထွက်လာသည်။ “ဟင့် .. မာမွတ် .. နင်ငါ့ကို အဲလိုကြီး မလုပ်နဲ့ဟာ… ” နှင်းမေလွင်က ရှက်လဲရှက် ၊ ကြောက်လဲကြောက်သည်မို့ စိုးရိမ်သံလေးနှင့် ရင်ခုန်စွာပြောမိ၏။ “ ပြွတ်ဘွတ် … ပြွတ်ဘွတ် … ပြွတ်ဘွတ် …” “ ငါလေ နင့်ကို ချစ်လို့ပါဟယ် .. နင်ကလဲ.. ” တီးတိုး အသံလေးများ နူးညံ့စွာ ထွက်ပေါ်နေစဉ်မှာပင် .. မာမွတ်ဖင်ကြီးက တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ခါယမ်းကာ တဖြေးဖြေး အဆောင့်ကြမ်းလာလေရာ နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ်လေးနှင့် မာမွတ်ဆီးခုံကြီး ဖေါင်းကနဲ ဖေါင်းကနဲ မြည်အောင်ပင် ရိုက်ခပ်မိသွားပြီး စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ထူပူသွားလေသည်။
“ မာမွတ်.. နင်ရက်စက်တယ် .. အ .. အ .. အ ..” “ ပြွတ် … ပြွတ် …ဘွတ် … ဘွတ် .. ပြွတ် … ဘွတ် … ”နှင်းမေလွင်သည် အရူးမီးဝိုင်းသလို ခေါင်းကို ဘယ်ညာတအားခါယမ်းမိ၏။ သူမစောက်ဖုတ်လေး အတွင်းသို့ သံချောင်းကြီး တစ်ချောင်းအလား စူးကနဲ နင့်ကနဲ ထိုးထွင်းဝင်လာသော မာမွတ်၏ လီးကြီးက အဆုံးအထိပင် လိုးဝင်ကာ “ထုတ် ” ကနဲ “ထုတ်” ကနဲ ဆောင့်မိသွားသည်မှာ ဆီးစပ်တစ်ခုလုံး ကျင်သွားကာ ရှိန်းကနဲ လျှပ်စစ်ဓါတ်တွေ စီးဝင်သွားသလို တုန်တုန်ခါခါလေး ခံစားလိုက်ရသဖြင့်။ “ ဆောင့် …. ဆောင့် … အ … အ … လိုး … လိုး … မာမွတ် … အိုး … အိုး …” နှင်းမေလွင်တယောက် မာမွတ်ဖင်ကြီးကို မရှက်နိုင်တော့ပဲ ဆွဲကာဆွဲကာ ဖိချရင်း ခါးလေးကို ကော့ကာကော့ကာ ပေးလိုက်လေသည်။ မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးကလည်း အဆုံးအထိပင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် စောက်ပတ်အတွင်းရှိ အသားမျှင်များကို ထိုးပွတ်ကာ ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးမိသွားလေသည်။ နှင်းမေလွင့် ဖင်တုံးလေးတွေပေါ်က အစောတုန်းက နာလှပါသည်ဆိုသော အရှိုးများကပင် ခုတော့ မာမွတ်၏ တစ်တစ်ခွခွ လိုးခြင်းအောက်၌ တဒင်္ဂအားဖြင့် မေ့ပျောက်သွားခဲ့ရလေပြီ။ “ ကောင်းတယ် .. အ .. အလိုးခံလို့ အရမ်းကောင်းတယ် မာမွတ်ရယ် … နာနာလေးဆောင့်စမ်းပါ … အ .. အ .. အား … လိုး …. လိုး …. ” နှင်းမေလွင် နှုတ်ခမ်းလေးများ တဆတ်ဆတ်တုန်နေကာ .. လက်ချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးကာ မာမွတ်၏ ဖင်များကို အဝတ်စ တစ်ခုနှယ် ဆုတ်ကိုင်ကုတ်ဖဲ့လိုက်မိလေ၏။ စူးကနဲ လက်သည်းများ နစ်ဝင်သွားသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသော မာမွတ်လည်း ကျားသစ်တစ်ကောင်နှယ် “ အီး ..” ကနဲ “ အီး .. ” ကနဲ အသံမြည်အောင်ပင် နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ၏ ကြီးမား တုတ်ခိုင်လှသောလီးမဲကြီးကို အားမနာတမ်း အားရပါးရ ကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်လေတော့သည် ။ “ ပြွတ် … ဘွတ် …ပြွတ်ဘွတ် … ပြွတ်ဘွတ် ” ” အာ း … အား … ရှီး … ရှီး … လိုး … လိုး … “ နှင်းမေလွင်ဆိုသော ကောင်မလေးတယောက် အရူးအမူးဖြစ်ခါ လီးအရသာကိုတွေ့နေခိုက် သူမ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက ကြီးမားသော မာမွတ်၏ လီးမဲမဲကြီး အဝင်အထွက်၌ ဘေးသို့ ပြန့်ကားလိုက် စုလိုက်ဖြင့် လှုပ်ရှားနေသည်။ မာမွတ်၏ ဂွေးစိကြီးများကမူ နှင်းမေလွင့် စောက်ဖုတ်အောက်ခြေ ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားကို ဖတ်ခနဲ .. ဖတ်ခနဲ မှန်မှန်ရိုက်ပေးနေသည်။မိုးပေါ်သို့ ဖဝါးလှန်ကာ မြောက်ထားသော ခင်မေလွင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးနေရှာသည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ .. မာမွတ်ရယ် .. အ .. အ .. အ ..” “ နှင်းမေလွင်ရယ် .. ငါ … နင့်ကို အရမ်း … ချစ်လိုက်တာဟယ် …” ” ချစ်.. ချစ် .. အားရအောင် ချစ်စမ်းပါ .. မာမွတ်ရယ်.. လိုးထား … လိုးပေးထား … အ .. အ .. အားးး ” နှင်းမေလွင်က ကောင်းကောင်းကြီး ကော့ကာကော့ကာ အလိုးခံရင်း မာမွတ်၏လည်ပင်းကို ဆွဲယူလျက် ပါးပြင်ကိုနမ်းကာ ကျေကျေနပ်နပ်လေး ရေရွတ်လိုက်လေသည်။ မာမွတ်ကလည်း နှင်းမေလွင်၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဖမ်းစုပ်ယူရင်း သူ့ဖင်ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်လိုက်ရာ သူရော နှင်းမေလွင်ရော နှစ်ဦးစလုံး တွန့်တွန့်လူးသွားကြရလေ သည်။ မာမွတ်က နှင်းမေလွင့်ဖင်တုံး ဖြူဖြူတောင့်တောင့်တင်းတင်းကြီးကို ဆွဲမြောက်လိုက်၏။ လုံးပတ် ငါးလက်မနီးပါး ကြီးမားကာ စောက်ရေများနှင့် ပြောင်လက်နေသော မာမွတ်၏ လီးကြီးက နှင်းမေလွင့်စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ ကျွတ်လုနီးပါးထွက်လာသည်။ နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေး အောက်ခြေ၌ ဖြူလွလွ ပူစီဖောင်းလေးများ အစီအရီ စုပြုံတွဲခိုနေကြသည်။ တင်းတင်းလေး စေ့သွားသော အကွဲကြောင်းကြားမှ မာမွတ်၏ လီးဒစ်ကြီးကား အပြင်သို့ ‘ဖွတ်’ ကနဲ ဆွဲထွက်လာသည်။ နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ်အတွင်းသား ရဲရဲလေးများ လန်ထွက်လာ၏။ “ ရှူး .. အား .. ကျွတ်ကျွတ် .. မာမွတ်ရယ် နင့်ဟာကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တာ ငါ့ရင်ထဲကို ဟာတာတာကြီးဖြစ်ပြီး ကျန်ရစ်တာပဲ .. တစ်မျိုးကြီးနော် .. ” “ အင်းဟင်း .. ဒါဖြင့် အမြဲတတ်ထားပေးမယ်လေ ” “ ဟင့် .. သွား .. ကောင်စုတ်နော် .. ဒီက အကောင်းပြောတာ … ” “ ဆောင့်မယ်နော် … နင့်စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ဖြဲထားပေး …” နှင်းမေလွင်တယောက် မောမောဟိုက်ဟိုက်အသံနှင့် မာမွတ်အမိန့်ပေးသလိုပင် လက်ချောင်းဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်က သူမစောက်ပတ်လေးကို ဆွဲ၍ဖြဲပေး၏။ အစိလေးကပြူးပြီး ထောင်နေသည်။ ထိုစောက်စိ အောက်ခြေအတွင်းပိုင်း အသားနုလေးများ လှုပ်လှုပ်ရွရွ ပေါ်ထွက်လာသည်။ စောက်ပတ်အတွင်းမှ ကြွထွက်နေသော စောက်ခေါင်းဝ အသားစိုင်များက ရဲရဲနီကာ လီးထိပ်ကြီး မဝင်မီ ခေတ္တမျှ ပိတ်ဆို့နေကြ၏။ “ဘွတ် ”ခနဲ အသံနှင့်အတူ မာမွတ်၏ လီးကြီးက နှင်းမေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ စိုက်နစ်တိုးဝင်သွားရာ “ အီး .. ဟီး … ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ” နှင်းမေလွင် မချိမဆံ့ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ မာမွတ်၏ လီးကြီးက နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ်လေး အတွင်းသို့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး လိုးဝင်နေသည်မှာ ပက်ပက်စက်စက်ပင်။ ဝင်နေဆဲ ကာလမှာပင် မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးက တဖြေးဖြေး နိမ့်ဆင်းနေသည်။ “ အအား .. အအား .. အအား .. ဟား.. ကျွတ် .. ကျွတ် ..” “ ထည့်.. ထည့်… အင့် … အင့် … နာနာလေး .. ထည့်.. မာမွတ်ရယ် ” မာမွတ်က နှင်းမေလွင်၏ စောက်ပတ်နှင့် ဖင်အကွဲကြောင်းစပ်ကြား အသားနုနေရာလေးကို လက်ညှိုးဖြင့် ရစ်ဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်ပေးပြန်သည်။
လီးကြီးက အဆုံးဝင်ထားသဖြင့် တနင့်တပိုးခံစားထားရသော နှင်းမေလွင့်ခမျာ သူမ ဖ့င်ကြားထဲကို လက်ညှိုးနှင့် အမွှေခံရပြန်သောအခါ ကတုန်ကရီလေးဖြစ်လာကာ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းက မာမွတ်၏ လီးတန်ကြီးကို ခါးသိမ်သွားမတတ် ယောင်၍ညှစ်ပြစ်လိုက်ရှာသည်။ “ ကွာ .. မာမွတ် … အဲလို မလုပ်နဲ့ .. ဟင့် .. ဟင့် … မလုပ်ပါနဲ့ဆို ” “ ခံလို့ မကောင်းလို့လား ဟင် … ” “ ယားတယ် .. ဖင်ထဲက တစ်မျိုးကြီးပဲ ”။ မာမွတ် ဘာမှ ဆက်မပြောတော့ နှင်းမေလွင့် ဖင်ကြားကို မွှေနေသော လက်ချောင်းက လီးတန်နှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲသို့ ညင်ညင်သာသာ ယှဉ်တွဲ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ “ အား … ကြည့်ပါလား .. မာမွတ် …နင်နော် … လက်ကော လီးရော နှစ်ခုသွင်း ပြန်ပြီ နင်ကြံကြံဖန်ဖန် သိပ်လုပ်တာပဲ .. မာမွတ်ရယ် .. နာတယ် သိလား။ ” မာမွတ်က လီးဘေးမှ လက်ညှိုးကို ပြန်နှုတ်လိုက်ပြန်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို မြောက်ခါ မြောက်ခါ နှင်းမေလွင့် စောက်ဖုတ်လေးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်လေတော့၏။ “ ဘွတ်စွတ် … ဘွတ်စွတ် … ပလွတ် … ဘွတ်စွပ် ” “ အင့် … အင့် … အင့် … အင့် … အား … အာ းးးး ….” “ ထွက် .. ထွက်ကုန်ပြီ .. နှင်းမေလွင် .. အ .. အ .. အားးးးး ..” မာမွတ်က နှင်းမေလွင့် အပေါ်သို့ ကမန်းကတမ်း မှောက်ချလိုက်ခါ … ဖင်ကို ဆက်ခါဆက်ခါ မြောက်၍ ဆောင့်လိုးလိုက်၏။ လီးတစ်ချောင်းလုံး တဖြင်းဖြင်း မာတင်းသွားသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် တင်းကနဲ .. တင်းကနဲဖြစ်ခါ … လရေများကို ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ နှင်းမေလွင်လည်း မျက်ဝန်းထဲ၌ မီးပွင့်များ ဖြာထွက်ကုန်ပလား ထင်မှတ်ရအောင်ပင် ခံစားလိုက်ရလေသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်း ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲဖြစ်ခါ ထိန်းမရတော့ပဲ အရည်ဖြူဖြူလေးများကို လွှတ်ထုတ်မိလိုက်လေသည်။ ယခုတော့ နှစ်ယောက်သားငြိမ်သွားပေပြီ။ မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ တုန်ခါနေတုန်းဖြစ်သည်။ နှင်းမေလွင်က မာမွတ်၏ ဖင်ကြီးကို သူမ လက်ဖြူဖြူလေး နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲကာဆွဲကာဆောင့်ရင်း တဟင်းဟင်း တအင်းအင်းနှင့် … တွန့်လိမ်နေရှာလေတော့သည်။ မာမွတ်ကလည်း နှင်းမေလွင်၏ ကြီးမားတောင့်တင်းလှသော ဖင်တုံးဖွေးဖွေးဥဥကလေးကို အတင်းပင်ဆွဲဆောင့်၍ လီးတစ်ဆုံးလိုးကာ ထည့်ထားရင်း သူ့လီးမဲမဲကြီးက နှင်းမေလွင့် စောက်ပတ်လေးအတွင်း၌ အရင်းအထိ စိုက်ဝင်နေကာ အတွင်း၌ တုန်ခါနေလျက် ရှိနေပေတော့သည်။ အခန်းအတွင်း၌ကား နှင်းမေလွင်နှင့် မာမွတ်တို့ နှစ်ယောက်၏ တုန်ရင်လှိုက်မောနေကြသော ရင်ခုန်သံကလေးများကသာ လွှမ်းခြုံလျက် ရှိနေတော့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ နှင်မေလွင်လည်း မာမွတ်ကို အစွဲကြီးစွဲကာ လူကြီးတွေမရှိချိန် မာမွတ်နွားနို့လာပို့တိုင်း အချစ်ပွဲဆင်နွဲကြတော့သည်။…ပြီး
Zawgyi
လီးႀကီးက အဆုံးဝင္ထားသျဖင့္ တနင့္တပိုးခံစားထားရေသာ ႏွင္းေမလြင့္ခမ်ာ သူမ ဖ့င္ၾကားထဲကို လက္ညႇိဳးႏွင့္ အေမႊခံရျပန္ေသာအခါ ကတုန္ကရီေလးျဖစ္လာကာ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းက မာမြတ္၏ လီးတန္ႀကီးကို ခါးသိမ္သြားမတတ္ ေယာင္၍ညႇစ္ျပစ္လိုက္ရွာသည္။ “ ကြာ .. မာမြတ္ … အဲလို မလုပ္နဲ႔ .. ဟင့္ .. ဟင့္ … မလုပ္ပါနဲ႔ဆို ” “ ခံလို႔ မေကာင္းလို႔လား ဟင္ … ” “ ယားတယ္ .. ဖင္ထဲက တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ ”။ မာမြတ္ ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ ႏွင္းေမလြင့္ ဖင္ၾကားကို ေမႊေနေသာ လက္ေခ်ာင္းက လီးတန္ႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ညင္ညင္သာသာ ယွဥ္တြဲ ထိုးသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ “ အား … ၾကည့္ပါလား .. မာမြတ္ …နင္ေနာ္ … လက္ေကာ လီးေရာ ႏွစ္ခုသြင္း ျပန္ၿပီ နင္ႀကံႀကံဖန္ဖန္ သိပ္လုပ္တာပဲ .. မာမြတ္ရယ္ .. နာတယ္ သိလား။ ” မာမြတ္က လီးေဘးမွ လက္ညႇိဳးကို ျပန္ႏႈတ္လိုက္ျပန္ၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေျမာက္ခါ ေျမာက္ခါ ႏွင္းေမလြင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ေဆာင့္ေလေတာ့၏။ “ ဘြတ္စြတ္ … ဘြတ္စြတ္ … ပလြတ္ … ဘြတ္စြပ္ ” “ အင့္ … အင့္ … အင့္ … အင့္ … အား … အာ းးးး ….” “ ထြက္ .. ထြက္ကုန္ၿပီ .. ႏွင္းေမလြင္ .. အ .. အ .. အားးးးး ..” မာမြတ္က ႏွင္းေမလြင့္ အေပၚသို႔ ကမန္းကတမ္း ေမွာက္ခ်လိုက္ခါ … ဖင္ကို ဆက္ခါဆက္ခါ ေျမာက္၍ ေဆာင့္လိုးလိုက္၏။ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး တျဖင္းျဖင္း မာတင္းသြားသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ တင္းကနဲ .. တင္းကနဲျဖစ္ခါ … လေရမ်ားကို ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ႏွင္းေမလြင္လည္း မ်က္ဝန္းထဲ၌ မီးပြင့္မ်ား ျဖာထြက္ကုန္ပလား ထင္မွတ္ရေအာင္ပင္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္း က်င္ကနဲ က်င္ကနဲျဖစ္ခါ ထိန္းမရေတာ့ပဲ အရည္ျဖဴျဖဴေလးမ်ားကို လႊတ္ထုတ္မိလိုက္ေလသည္။ ယခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သားၿငိမ္သြားေပၿပီ။ မာမြတ္၏ ဖင္ႀကီးက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ တုန္ခါေနတုန္းျဖစ္သည္။ ႏွင္းေမလြင္က မာမြတ္၏ ဖင္ႀကီးကို သူမ လက္ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆြဲကာဆြဲကာေဆာင့္ရင္း တဟင္းဟင္း တအင္းအင္းႏွင့္ … တြန႔္လိမ္ေနရွာေလေတာ့သည္။ မာမြတ္ကလည္း ႏွင္းေမလြင္၏ ႀကီးမားေတာင့္တင္းလွေသာ ဖင္တုံးေဖြးေဖြးဥဥကေလးကို အတင္းပင္ဆြဲေဆာင့္၍ လီးတစ္ဆုံးလိုးကာ ထည့္ထားရင္း သူ႔လီးမဲမဲႀကီးက ႏွင္းေမလြင့္ ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္း၌ အရင္းအထိ စိုက္ဝင္ေနကာ အတြင္း၌ တုန္ခါေနလ်က္ ရွိေနေပေတာ့သည္။ အခန္းအတြင္း၌ကား ႏွင္းေမလြင္ႏွင့္ မာမြတ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ တုန္ရင္လႈိက္ေမာေနၾကေသာ ရင္ခုန္သံကေလးမ်ားကသာ လႊမ္းၿခဳံလ်က္ ရွိေနေတာ့သည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ႏွင္ေမလြင္လည္း မာမြတ္ကို အစြဲႀကီးစြဲကာ လူႀကီးေတြမရွိခ်ိန္ မာမြတ္ႏြားႏို႔လာပို႔တိုင္း အခ်စ္ပြဲဆင္ႏြဲၾကေတာ့သည္။…ၿပီး
Leave a Reply