ဆာလောင်နေတဲ့ အန်တီယုမော်

နေရဲတယောက် မိဘပိုက်ဆံဖြင့် ၁၀ တန်းကျောင်းသားဘဝတွင် တေပေခဲ့သောကြောင့် စာမေးပွဲမကျသော်လည်း သူငယ်ချင်းများကဲ့သို့ အမှတ်မကောင်းသဖြင့် ရိုးရိုးမေဂျာအမှတ်ကိုသာ ရရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် နိုင်ငံခြားသို့ အလုပ်သွားလုပ်ရန်သာ ရည်ရွယ်ပြီး အဝေးသင်တက္ကသိုလ်ကိုသာ တက်ခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုအချိန်ထိ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေး။ တနှစ်တတန်း မှန်မှန်အောင်ခဲ့သောကြောင့် ၁၀ တန်းအောင်ချိန်တွင် ၁၆ နှစ်ကျော်ကာစပင် ရှိသေးသည်။ ယခုကဲ့သို့လည်း ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းမဖြစ်သေး။ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်နှင့် အတော်အကြည့်ရဆိုးသည်။ လတ်သောအသားအရေသည် အနည်းငယ်ညိုသယောင်ထင်ရသည်။ သူငယ်ချင်းများခေါ်တိုင်း အပြင်ထွက်လည်သဖြင့် နေလောင်ထားသော အသားအရေများကို မိဘများက အဖိုးတန်အသားအလှဆီများဖြင့် အိမ်ရောက်တိုင်း လိမ်းပေးရသည်။ သို့သော် မည်မျှပင် ခန္ဓာကိုယ်က သေးသွယ်နေစေကာမူ သူ၏ဖွားဖက်တော်ကြီးကတော့ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ကြီးမားနေသည်မှာ သူနှင့် အနီးဆုံးပေါင်းသင်းနေသော သူငယ်ချင်းများ အသိပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။ အရွယ်က ကလေးဘဝကျော်ပြီဖြစ်သဖြင့် လူပျိုစိတ်များဝင်နေသော်လည်း မိဘက အရိပ်တကြည့်ကြည့် ရှိနေတတ်သောကြောင့် မိန်းမကိစ္စကိုတော့ သူမစမ်းသပ်ရဲ။ သူငယ်ချင်းများတိုက်တွန်းမှုဖြင့် စမ်းသပ်လိုစိတ်ဖြစ်သော်လည်း အကြောင်းကြောင်းကြောင့် လွဲချော်ခဲ့ပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် ရေမရောသေးသည့် လူပျိုစစ်စစ်ဘဝကို နေရဲတယောက် ထိုအချိန်က ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဖူးပါသည်။သို့သော် …. သို့သော် …. တက္ကသိုလ်မတက်ရသေးခင် ကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း သူငယ်ချင်းများနှင့် အချိန်ဖြုန်းနေစဉ်အတွင်း နေရဲလူပျိုရည်ပျက်ဖို့ရာ အကြောင်းက ဖန်လာပါတော့သည်။ နေရဲမိသားစုနှင့် ဆွေမျိုးတမျှခင်သော ကမ်းသာယာမှ ဗိုလ်မှူးအောင်ပိုင်နှင့် သူ၏ချစ်ဇနီး ဒေါ်ယုမော်တို့ ရန်ကုန်သို့ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ရောက်သောအခါ သူတို့အိမ်တွင် တည်းပါသည်။ ဒေါ်ယု‌မော်က အရာရှိတယောက်၏ ကတော်မှန်း သိသာသည်။ ညင်သာသိမ်မွေ့သော အပြောအဆိုအနေအထိုင်ဖြင့် လှပသန့်ရှင်းသပ်ယပ်စွာ နေထိုင်တတ်သည်။ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုတွေကလည်း မင်းကတော်စိုးကတော်လိုမျိုး ဝတ်စားဆင်ယင်တတ်သည်။ အသက်က ၄၀ကျော်ကာစပင်ရှိဦးမည်။ သို့သော် ချမ်းသာစွာနေထိုင်ရသူတို့၏ ထုံးတမ်းစဉ်လာအတိုင်း အရွယ်တင်နုပျိုသည်။ အသက် ၂၈ နှစ်ဟုပြောပါက မည်သူမဆိုယုံကြည်မည်ဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလည်း အသက်အရွယ်ကြောင့် ခါးတွင် အဆီအနည်းငယ်ရှိနေသည်မှအပ ရင်သားထွားထွား၊ တင်သားကားကားဖြင့် လုံးကြီးပေါက်လှ ရွေဘိုမင်းကြိုက်ပုံစံဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့်လည်း ဗိုလ်မှူးကတော်ဖြစ်ပေသည်ကိုး။ နေရဲကို တူသားတယောက်လို လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးက အထူးပင်ချစ်ခင်ကြသည်။ ရောက်သည့်နေ့ကပင် နေရဲဝတ်ဖို့ဆိုပြီး ဝယ်ပေးသော အဝတ်အစားတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ နေရဲအဖေရော အမေရောကပင် တားယူကြရသည်။ ယောကျ်ားလုပ်သူ ဗိုလ်မှူးကြီးက စစ်ရုံးသို့ တာဝန်ဖြင့် တနေကုန်သွားနေရချိန်တွင် ဒေါ်ယုမော်က နေရဲတို့အိမ်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ လူကုံထံတွေသာနေနိုင်သည့် ရပ်ကွက်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်က တိတ်ဆိတ်လွန်းသည်။ နေရဲအဖေကလည်း ရုံးသွား၊ အမေကလည်း ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသွားဖြင့် အိမ်တွင် ကားဒရိုင်ဘာ ကိုလင်းဖေတို့ လင်မယား၊ နေရဲနှင့် ဒေါ်ယုမော်သာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ အိမ်တွင် ဧည့်သည်ရောက်နေသဖြင့် အပြင်သို့ မထွက်ရန် မိဘများကပြောထားသောကြောင့် ဒေါ်ယုမော်၏ အဖော်အဖြစ် နေရဲတယောက်နေပေးရသည်။ထိုအချိန်က အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရလျှင် နေရဲတယောက် ကလေးစိတ်သာသာပင်ရှိနေပါသေးသည်။ တနေ့ မိခင်ဖြစ်သူ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးအသွားကို လိုက်ပို့ရင်း ဒေါ်ယုမော်က ဗိုလ်ချုပ်ဈေးထဲရှိ မိခင်ဆိုင်နှင့် သိပ်မ‌ဝေးသော အထည်ဆိုင်တခုသို့ ခေါ်သွားပြီး နေရဲအား ဂျင်းဘောင်းဘီများ ဝယ်ပေးပြန်သည်။ ပြီးနောက် မိခင်အားထားခဲ့ပြီး အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ထိုရက်ပိုင်းအတွင်း ဦးအောင်ပိုင်ကလည်း နေရဲတို့အိမ်သို့ အိမ်ပြန်မလာဘဲ စစ်ရုံးမှ အရာရှိရိပ်သာတွင်သာ နေထိုင်လေ့ရှိသည်။ အိမ်သို့ပြန်ရောက်သော် … `သားရေ …. အန်တီတို့ဝယ်ခဲ့တဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီလေးတွေ ပြန်ဝတ်ပြပါဦး၊ ကိုယ့်တူ လူချောကို ထပ်ကြည့်ရဦးမယ်` နေရဲက ရှက်ရွံ့သောအမူအယာဖြင့် ဟုတ်ကဲ့ လုပ်လိုက်ရသည်။ နေရဲ တခုသတိထားမိလိုက်သည်ကတော့ ဒေါ်ယုမော် ခိုင်းသမျှကို အညှို့ခံထားရသည်ပမာ လိုက်လုပ်နေရခြင်းပင်။ နေရဲက အခန်းထဲသွားပြီးဝတ်မည်ဆိုတော့ … `အောင်မလေး ကိုယ့်အန်တီကိုရှက်နေပြန်ပြီ၊ အန်တီရှေ့မှာ ဝတ်စမ်းပါ ကလေးပဲ၊ ဘယ်သူမှရှိတာလဲ မဟုတ်ဘဲနဲ့` သို့သော် နေရဲတယောက် မဝတ်ရဲပါချေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အန်တီယုမော်ကို ယနေ့မှ ထူးထူးခြားခြားဂရုစိုက်ပြီး ကြည့်မိခဲ့၍ အန်တီယုမော်၏ အိစက်လှပသော တင်သားစိုင်ကြီးများသည် သူ့စိတ်အား တမျိုးတဖုံ ပြောင်းလဲသွားစေခဲ့သည် မဟုတ်လော။ မှန်ပါသည် အန်တီယုမော်၏ တင်သားစိုင်ကြီးများကြောင့် အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာကို နေရဲတယောက် စတင်ခံစားနေရသဖြင့် သူ့ပေါင်ကြားတွင်းမှ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းသန်မာစပြုနေပြီဖြစ်သော လီးကြီးက အောက်ခံဘောင်းဘီအား ရုန်းထွက်နေစပြုနေသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

သို့သော် အန်တီယုမော်ကလည်း မရပါချေ။ `ကဲပါသားရယ် လိမ္မာပါတယ်.. အန်တီက ကိုယ့်တူလေးကို မင်းသားလို လှစေချင်လို့ ဝယ်ပေးတာကို အန်တီကျေနပ်အောင်ဝတ်ပြမှပေါ့.. ကိုယ့်အန်တီကို ရှက်နေသေးတယ်` ဟု ပြောလည်းပြော ချွတ်လည်းချွတ်လိုက်လေသည်။ ပုဆိုကျွတ်သွားသောအခါ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်မှ ရုန်းကန်ရင်း အန်တီယုမော်၏ မျက်ဝန်အစုံ ပြူးကျယ်သွားလောက်အောင်ပင် နေရဲ၏ လီးကြီးက ကြိုဆိုလိုက်ပါသည်။ `အိုး …. သားက ကလေးမှ မဟုတ်တာပဲ။ လူကြီးဖြစ်နေပြီ။ ဒါ့ကြောင့်ရှက်နေတာကိုး` ဟု ပြောဆိုကာဖြင့် နေရဲလီးကြီးကို အန်တီယုမော်က မသိမသာ ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတော့သည်။ `အား ပါးပါး …. သားဟာက နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်ဘဲကွယ်။ မင့်အန်ကယ်တောင် သေးသေးလေးရယ်။ အန်တီပွင့်ပွင့်လင်းမေးမယ်နော်။ သား မိန်းမတွေနဲ့ အိပ်ဖူးလား` `ဟင့်အင်း …. ….` ဟု နေရဲကပြောဆိုလိုက်သည်။ နေရဲ၏ အခန်းထဲတွင်တော့ အန်တီယုမော်နှင့် နေရဲ (၂) ဦးထဲသာ၊ ကျောင်းတွင် အပြာစာအုပ်များ၊ သူငယ်ချင်းများနှင့်ကြည့်ဖူးသော အပြာကားများတွင် ဖိုမ လိင်ဆက်ဆံပုံများ တွေ့ဖူးသော်လည်း ရည်းစားတယောက်မှ မထားဘူးသေးသော နေရဲအဖို့ အခန်းထဲတွင် အမျိုးသမီးတဦးနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံရသည်တွင်တော့ နေရဲတယောက် ကြက်သီးမွေးညင်းတွေထပြီး ရင်တွေအရမ်းခုန်နေသည်။ ဒါဟာ အချစ်ဆိုတာများလား ……. နေရဲမေးခွန်းတွေ အကြိမ်ကြိမ်ထုတ်နေမိပြန်သည်။ အန်တီယုမော်ကတော့ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ခွတ်လိုက်သည်။ ကြီးမားလှပသော နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးက ဘရာစီယာကိုကျော်ကာ လျှံထွက်နေသည်ဟုထင်ရသည်။ `မေမေတို့ ဖေဖေတို့သိရင်တော့ မလွယ်ဘူးထင်တယ်အန်တီ။ သားကြောက်တယ်` `သားရယ် အန်တီကရော သိအောင်လုပ်ပါ့မလား။ မင်းမေမေတို့ မသိစေရပါဘူး။ အန်တီခိုင်းတာပဲလုပ်ပေး`ဟုဆိုကာ နေရဲလီးကြီးအား အောက်ခံဘောင်းဘီအပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက် နေရဲကို ခုတင်ပေါ်သို့ အသာတွန်းချလိုက်ပြီး သူမ၏ ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ လှပသော ပန်းနုရောင်အောက်ခံဘောင်းဘီက အန်တီယုမော်၏ အသားစိုင်များကို တင်းကြပ်စွာ တုပ်နှောင်ထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေပါသည်။

ထိုအောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အန်တီယုမော်ချွတ်ချလိုက်ချိန်တွင်တော့ နေရဲတယောက် ကမ္ဘာကြီးတခုလုံးနှင့် အဆက်ပြတ်သွားသည့်အလား လောကကြီးကို ခေတ္တမေ့သွားပါတော့သည်။ နီရဲမို့ဖောင်းနေသော အန်တီယုမော်၏စောက်ဖုတ်လေးက သူ့ဘဝတွင် ပထမဆုံး အရှင်လတ်လတ်မြင်ဖူးသော စောက်ဖုတ်လေးအဖြစ် တသက်မမေ့နိုင်အောင် ဖြစ်သွားရပါတော့သည်။ အန်တီယုမော်စောက်ဖုတ်လေးကို မြင်တွေ့လိုက်သည်နှင့် နေရဲတယောက် ကမ္ဘာကြီး အိုးထိမ်းစက်ပမာ ခြားခြာလည်သွားသည်ဟု ထင်မိတော့သည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံး အမွေးအမျှင်များ ကင်းစင်အောင် ရိတ်ထားပြီး စောက်ဖုတ်အုံတခုလုံးက နီရဲ မို့ဖောင်းနေသည်။ နေရဲတယောက် ကလေးဘဝက ကျွတ်ခါစ၊ လူပျိုဘဝစတုန်းပင်ရှိသေးသည်။ ယခုကဲ့သို့ အဖြစ်အပျက်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံတွေ့ရသောအခါ ရင်တွေအရမ်းခုန်ကာ အာခေါင်တွေ ခြောက်သွေ့လာသည်။ တသက်လုံး လက်းမွေးမီးမလောင် ခြေမွေးမီးမလောင် နေခဲ့ရသော သူဌေးသမီးဘဝ၊ တက္ကသိုလ်မှ မဟာတန်းတက်နေရင်း အိမ်မှပေးစားသော ဗိုလ်ကြီးအောင်ပိုင်နှင့် ယူတုန်းက သူမအသက်က ၂၀ ကျော်ခါစပင်ရှိသေးသည်။ ဗိုလ်မှူးကတော်ဆိုတော့ အရာရာကို ဖြစ်စေနိုင်သူဟုထင်မိသည်။ သို့သော် သူလိုချင်သော အချစ်မျိုးကိုကား ဒေါ်ယုမော်တယောက် မရရှိခဲ့ပါ။ အဆိုပါ လိုချင်တပ်မက်သည့် အချစ်သည်ကား ရမ္မက်တွေနှင့် လှိုက်ဖိုမောပြီး ပင်လယ်ပြင်က လှိုင်းလုံးကြီးများစီးရသည့် အချစ်မျိုးဖြစ်သည်။ သို့သော် ဗိုလ်ကြီးအောင်ပိုင်မှ ဗိုလ်မှူးအောင်ပိုင်ဖြစ်သည်အထိ ဒေါ် ယုမော်အပေါ် အေးစက်သည့်ရေခဲတုံးလို အချစ်မျိုးကိုသာ ပေးခဲ့သည်။ ဗိုလ်မှူးကတော်ဆိုတော့ သိက္ခာကြီးများ တနင့်တပိုးနှင့် ဟန်ဆောင်နေရသည်။ အမျိုးသမီးရေးရာမှာလည်း မြို့နယ်တခုလုံး၏  အကြီးအကဲဖြစ်ပြန်သဖြင့် သူမ၏ လွတ်လပ်ခွင့်များ ဆိတ်သုဉ်းနေခဲ့သည်။ ယခုတော့ သူမအတွက် လိုချင်တောင့်တနေသော အချစ်အိုအေစစ်ကလေးကို သားအရွယ် ကောင်းလေးငယ်ငယ်လေးဆီမှ ရမည်ကိုသိသဖြင့် ဆယ်ကျော်သက်တယောက်လို ရင်တွေဘာတွေ ပြန်ခုန်နေပြန်သည်။ ရင်ခုန်ရုံသာမက ရင်ပါဖိုသွားရသည်ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်ပါသည်။

သူလိုချင်သောအချစ်ကိုပေးမည့် ကောင်းလေးငယ်ငယ်လေးဆီမှလည်း မတန်တဆ အရွယ်နှင့်မလိုက် ကြီးမားထွားကြိုင်းသော လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီယုမော်တယောက် ရင်ခုန်ခြင်း ရင်ဖိုခြင်းများကို ခေတ္တမေ့လျော့ကာထားပြီး ထိုသတ္တဝါကြီးအား မည်သို့ လိမ္မာယဉ်ကျေးလာအောင် သွန်သင်ရမည်ကို အကြံထုတ်ရင်း နေရဲအား ခုတင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာ တွန်းချလိုက်ပါတော့သည်။ အိစက်ညက်ညောနေသော မွေ့ယာ၏အထိအတွေ့က သာမန်နေ့များက လဲလျောင်းအိပ်စက်ရသည်နှင့်မတူ အတော်ပင်ထူးခြားနေသည်ဟု နေရဲထင်မိသည်။ ကြက်သီးမွေးညင်းများပင် ထနေမိသည်။ အန်တီယုမော်တယောက်ကတော့ နေရဲလီးကြီးကိုကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နေပါသည်။ အန်တီယုမော်ကို ကြည့်ရသည်မှာ မြွေအလမ္ပယ်ဆရာမလေးတဦးနှင့်ပင် တူနေပါသည်။ သူမ၏ ဖြူနုဝင်းဝါနေသော လက်ချောင်းမို့မို့ကလေးများကြားမှ နေရဲ၏ လီးကြီးက ပြင်းထန်စွာထောင်မတ်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ `သားရေ … ဒါရှက်စရာမဟုတ်ဘူးနော်၊ သားနဲ့အန်တီကြားမှာ ဘာတွေမှမရှိတော့ဘူး။ နောင်တချိန် သား မိန်းမတွေနဲ့နေရင် အတွေ့အကြုံမစိမ်းရအောင် အန်တီလုပ်ပေးနေတာ။ နောက်ပြီးကျရင် သားဇိမ်ကျသွားလိမ့်မယ်` နေရဲကတော့ ကြောက်ရွံ့ခြင်း ရင်ခုန်ခြင်းများစွာဖြင့် အချစ်၏အရသာကို စတင်ခံစားစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ အန်တီနီယုမော်က နေရဲ၏ လီးကြီးအား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရာမှ သူမ၏ နီရဲဖူးကြွနေသော နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် စုပ်လိုက်ပါသည်။ `အိုး … သား လီးကြီးက အန်တီ့ပါးစပ်နဲ့တောင် မဆံ့ဘူးကွယ်၊ အားပါးပါး ကြီးလိုက်တာကြီး` ဟုပြောဆိုပြီး လီးဒစ်ပိုင်းဝင်အောင် စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ `အား …. သား တမျိုးကြီးပဲ အန်တီယုမော်ရယ်၊ မလုပ်ပါနဲ့` နေရဲထံမှ ညည်းညူသံနှင့်အတူ ထွက်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ၁၅ နှစ်သားခန့်မှစပြီး ဂွင်းထုဖူးသဖြင့် လီးအပေါ်ယံအရေခွံကျွတ်ကာ လူကြီးတယောက်လိုဖြစ်လာခဲ့သော်လည်း အန်တီယုမော်၏စုပ်ချက်ကို နေရဲတယောက် မခံနိုင်သေးပါ။ အန်တီယုမော်ကလည်း အတော်ပင် ကျွမ်းကျင်ပါးနပ်သူ တယောက်ဖြစ်ပါသည်။ လီးကိုစုပ်ပြီး ပြန်ထုတ်သောအခါ လျှာဖျားဖြင့် လီးထိပ်ကိုသပ်ကာ ထုတ်ပေးပါသည်။

ထိုကဲ့သို့ အကြိမ်၄၀ခန့်မျှ ဆက်တိုက်စုပ်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးသောအခါတွင်တော့ နေရဲမျက်လုံးများမှေးစင်းကာ အန်တီယုမော်၏ ပခုံးသား အိအိဖောင်းဖောင်လေးများကိုကိုင်းရင်း စည်းစိမ်တွေ့လာပါသည်။ နေရဲ လီးထိပ်မှလည်း ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များ စိမ့်ယိုထွက်စပြုလာပါပြီ။ ထိုအရည်များကို အန်တီယုမော်တယောက် ထွေးမထုတ်ပစ်ခဲ့ပါ။ နေရဲတယောက် ကာမအရသာကို စတင်မြည်းစမ်းရင်းမှ စတင်နှစ်သက်လာပါတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် အန်တီယုမော် စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှနေ၍ ကာမအရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်စပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ နေရဲ၏ လီးကြီးကို စုပ်ပေးပြီး အန်တီယုမော်တစ်ယာက် နေရဲအပေါ်မှ ခွထိုင်ခြင်းကို ပြုလုပ်ပါတော့သည်။ နေရဲနောက်ကျောကို ခေါင်းအုံးများနှင့် မှီ၍ ထိုင်ထားစေသည်။ ထို့နောက် ထောင်မတ်နေသည့် ဇော်ရဲ လီးကြီးအား တံတွေးထပ်ဆွတ်ပြီး သူမ၏ လှပဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်နီနီရဲရဲလေးထဲသို့ သွင်းလိုက်ပါသည်။ သို့သော် …. `အောင်မလေး … ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် …. ကြီးလိုက်တာသားရယ်၊ အန်တီ့အဖုတ်လေးတော့ ကွဲတော့မှာပဲ` နေရဲတယောက် နားမလည်ပါ။ သူသိသည်ကတော့ အန်တီယုမော်စောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီး ဝင်သွားကာ မည်ကဲ့သို့သော အရသာမျိုးဖြစ်မည်နည်းဟူသော မေးခွန်းပင်ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီယုမော်၏ လှပဝိုင်းစက်စွင့်ကားသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများကလည်း နေရဲ၏ ကာမဆိပ်ကို ပိုတက်သည်ထက်တက်စေရန် နှိုးဆော်ပြန်ပါသည်။ အန်တီယုမော် နောက်တကြိမ် ထပ်ကြိုးစားပြန်ပါသည်။ ယခုတကြိမ်တွင်တော့ အန်တီယုမော်သည် နေရဲလီကြီးတွင်သာမက သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးတွင်လည်း တံတွေးများ စိုရွှဲနေအောင် သုတ်လိမ်းလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများကို အနည်းငယ်ပိုဖြဲလိုက်ပြီး နေရဲလီးပေါ်သို့ ဆောင်ချလိုက်သောအခါ …. `အား ……` နေရဲရော အန်တီယုမော်ရော ၂ ဦးစလုံး၏ အော်သံထွက်သွားပါသည်။ `နာတယ် အန်တီယုမော်ရယ် …. သား နာတယ်` `ကောင်းသွားမှာပါသားရယ်။ ခဏလေးတော့ သည်းခံနော်သား။ အန်တီလဲ အရမ်းနာနေတာပဲကွယ်။ သားလီးကြီးကကြီးတာကိုးသားရဲ့` `အန်တီယုမော်ရော သားရော ကွဲသွားနိုင်လားဟင်` `အန်တီ တံတွေးဆွတ်ထားပါတယ် သားရဲ့ အား အိုး ……….` ဟုပြောကာ အန်တီယုမော်က ထပ်မံဆောင့်ချလိုက်ပြန်ပါသည်။ အသက်အရွယ်လည်းရ၊ အိမ်ထောင်သည်လည်းဖြစ်၊ အတွေ့အကြုံလည်းရင့်ကျက်သော အန်တီယုမော်၏ လှုပ်ရှားမှုအောက်တွင် နေရဲတယောက် ယုန်သူငယ်ပမာ ဖြစ်ရပါတော့သည်။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် အန်တီယုမော်၏ ဆောင့်ချက်များအောက်တွင် နှစ်ဦးစလုံး အရသာတွေ့လာပါသည်။ နေရဲတယောက် အန်တီနီယုမော်၏ ကြီးမားလှပသော နို့အုံကြီးများကို နောက်ကျောမှ သိုင်းဖက်ကာ ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။ အန်တီယုမော်က နေရဲ၏ ညာဖက်လက်ကိုယူကာ သူမ၏ စောက်စေ့လေးဆီသို့ ပွတ်ချေပေးခိုင်းသည်။ `အား …. ကောင်းလိုက်တာသားရယ်။ အန်တီယုမော် လိုချင်တဲ့ အရသာကို သားက ပေးနိုင်တယ်။ အန်တီယုမော် ရင်တွေခုန်လာပြီကွယ်။ အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် …. ကောင်းလိုက်တာ` နေရဲတယောက်လည်း အန်တီယုမော်၏ ဖင်သားကြီးများကိုကြည့်ကာ ထူးခြားသော အရသာတမျိုးကို ခံစားနေရပါသည်။ ထိုအရသာသည် သူသိပ်ကြိုက်သော အစားကောင်း အသောက်ကောင်းများ စားသောက်ရသည်နှင့်လည်းမတူပါ။ ခြားကိုခြားနားလှသည့် အရသာထူးဟု ထင်နေမိပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန်မျှ အန်တီယုမော်တယောက် နေရဲအပေါ်မှ ဆောင့်ပေးပြီးသည့်နောက် နေရဲလီးကြီးကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ နှုတ်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် နေရဲဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကိုကားပေးလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် နေရဲအား အပေါ်မှ တက်လုပ်ပေးရန်ပြောလိုက်သည်။ နေရဲတယောက် မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နှင့် အန်တီယုမော်၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ လီးကြီးကို ကိုင်ကာသွင်းလိုက်ပါသည်။ သို့သော် ၂ ကြိမ်ခန့်မျှ ချော်ထွက်နေသဖြင့် အန်တီယုမော်မှ ကိုင်ကာထည့်ပေးလိုက်ရသည်။ နေရဲ၏ ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ကာ နေရဲ၏နှုတ်ခမ်းများအား အန်တီယုမော်မှ အငမ်းမရစုပ်လိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ နေရဲတယောက် မြေကြီးနှင့် လွတ်ထွက်သွားလေသလား၊ မိုးပေါ်တွင် ပျံဝဲနေသလားဟုပင်ထင်မိပါသည်။ နေရဲတချက်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အန်တီယုမော်မှလည်း ဖင်ကြီးကို အပေါ်သို့မြှောက်ကာ ကော့ပေးပါသည်။ `သားရေ …. အန်တီတော့ ကောင်းလာပြီ၊ အန်တီပြီးတော့မယ်` နေရဲတယောက် အန်တီယုမော် ပြောခြင်းကိစ္စကို နားမလည်နိုင်ပါ။ ပြီးသည်ဆိုခြင်းကိုလည်း သူကောင်းကောင်းမသိပါ။ လီးထဲမှ သုတ်ရည်များထွက်လျှင် ပြီးသည်ကိုတော့ အပြာကားများကြည့်ပြီး ကောင်းစွာသိနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်ကတော့ မည်ကဲ့သို့ပြီးသည်ဆိုခြင်းကိုမူ သူမသိပါ။

သို့သော် အန်တီယုမော်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများသည် စလုပ်စနှင့်မတူဘဲ ပိုမိုတင်းကြပ်လာနေသည်ကိုတော့ ကောင်းစွာသတိထားလိုက်မိပါသည်။ `သားရေ အန်တီယုမော် ပြီးတော့မယ်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး ….. အား …. ကောင်းလိုက်တာ ….. ကောင်းလိုက်တာ` `အား …… ပြီးတော့မယ် သားရေ ….. ပြီးတော့မယ်…. ခပ်ပြင်းပြင်းလေးလုပ်ပေးပါဦး ကောင်းလိုက်တာသားရယ် ….. ….. အိုး …… ရှီး………….အား` ညည်းညူသံမျိုးစုံထွက်ပြီး နေရဲ၏ ခါးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး အန်တီယုမော်တယောက် ဖင်ကြီးကိုကော့ခါဖြင့် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားပါလေတော့သည်။ နေရဲတယောက်လည်း အန်တီယုမော်စောက်ဖုတ်ကလေးကို စည်းချက်ညီညီ ပြင်းပြင်ထန်ထန်ဆောင်ကာဖြင့် ကာမစည်းစိမ်ကို တွေ့ရှိနေပါသည်။ အန်တီယုမော်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေး၏ တင်းကြပ်နေသော အထိအတွေ့ကို လူပျိုရိုင်းနေရဲအဖို့ မည်သို့မျှ ခံနိုင်စွမ်းရှိမည်မဟုတ်သည်ကိုလည်း စာဖတ်သူ မိတ်ဆွေများကောင်းကောင်း သဘောပေါက်နေမည်ဟုထင်ပါသည်။ `အား ….. အန်တီယုမော်….. သားလီးထိပ်က တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ အန်တီယုမော်….. ကျဉ်လာသလိုပဲ၊ အား ……………..အိုး ` နေရဲသည်လည်း ပြီးခါနီးသည်ကို ကောင်းစွာမပြောတတ်သေးဘဲ ဖြစ်နေပြန်သည်။ အန်တီယုမော်၏ စောက်ဖုတ်လေးကတော့ နေရဲလီးကြီးအား ပိုမိုတင်းကြပ်စွာ ညှစ်ပေးနေသဖြင့် နေရဲ၏ ပြီးချင်စိတ်အား ကောင်းစွာမထိမ်းနိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်ပါသည်။ `အဲဒါ သားလည်းပြီးတော့မယ်။ သား သုတ်ရည်တွေကို အန်တီ့စောက်ဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်။ ထိန်းပြီးပန်းနော် တအားဆောင့်မပန်းလိုက်နဲ့ အန်တီအောင့်သွားလိမ့်မယ်။ ဖြည်းဖြည်းနော်သား` `အား …… တမျိုးကြီးပဲ အန်တီယုမော် သားလည်း အန်တီ့လိုကောင်းတာမျိုးလားမသိဘူး။ အား … အိုး ……… အား…… ပြီးပြီး အန်တီယုမော်…….. ပြီးပြီ …..အား…..` နေရဲ အန်တီယုမော်ပြောသည့်အတိုင်း မလိုက်နာနိုင်ပါချေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လူပျိုရိုင်းအဖို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်ကာ စိတ်နှင့်လူနှင့်လည်း လုံးဝမကပ်ပါတော့ချေ။ အန်တီယုမော်စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို အသားကုန် ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ အန်တီယုမော်လည်း သားအိမ်ကို ပြင်ထန်စွာဆောင့်သည့် နာကျင်သောဝေဒနာကို ခံစားမိသော်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ် လီးအလွန်ကြီးသော လူပျိုလေးတဦးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ရသည့်အရသာကို မိုးမမြင်လေမမြင် ခံစားလိုက်ပါတော့သည်။ သားအိမ်တွင်းသို့ဝင်လာသည့် ပူနွေးသောအသိစိတ်ကြောင့် ကြက်သီးမွေးညင်းများဖြင့်ထကာ ဖင်ကြီးကိုကော့ရင်း နေရဲအား ယခင်ကထက် တင်ကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပါတော့သည်။ ထို့အတူ နေရဲကလည်း အန်တီနီယုမော်၏ ကိုယ်လုံးအိအိနွေးနွေးပေါ်သို့ မှောက်ချကာ အန်တီယုမော်၏ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရစုပ်ရင်း တကိုယ်လုံး လေထဲမြှောက်တက်သွားသလို ခံစားလိုက်ပါရတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ေနရဲတေယာက္ မိဘပိုက္ဆံျဖင့္ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားဘဝတြင္ ေတေပခဲ့ေသာေၾကာင့္ စာေမးပြဲမက်ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားကဲ့သို႔ အမွတ္မေကာင္းသျဖင့္ ႐ိုး႐ိုးေမဂ်ာအမွတ္ကိုသာ ရရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ အလုပ္သြားလုပ္ရန္သာ ရည္႐ြယ္ၿပီး အေဝးသင္တကၠသိုလ္ကိုသာ တက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္ထိ မိန္းမအေတြ႕အႀကဳံ လုံးဝမရွိေသး။ တႏွစ္တတန္း မွန္မွန္ေအာင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၁၀ တန္းေအာင္ခ်ိန္တြင္ ၁၆ ႏွစ္ေက်ာ္ကာစပင္ ရွိေသးသည္။ ယခုကဲ့သို႔လည္း ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္းမျဖစ္ေသး။ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ႏွင့္ အေတာ္အၾကည့္ရဆိုးသည္။ လတ္ေသာအသားအေရသည္ အနည္းငယ္ညိဳသေယာင္ထင္ရသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေခၚတိုင္း အျပင္ထြက္လည္သျဖင့္ ေနေလာင္ထားေသာ အသားအေရမ်ားကို မိဘမ်ားက အဖိုးတန္အသားအလွဆီမ်ားျဖင့္ အိမ္ေရာက္တိုင္း လိမ္းေပးရသည္။ သို႔ေသာ္ မည္မွ်ပင္ ခႏၶာကိုယ္က ေသးသြယ္ေနေစကာမူ သူ၏ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးကေတာ့ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ႀကီးမားေနသည္မွာ သူႏွင့္ အနီးဆုံးေပါင္းသင္းေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အသိပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ အ႐ြယ္က ကေလးဘဝေက်ာ္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ လူပ်ိဳစိတ္မ်ားဝင္ေနေသာ္လည္း မိဘက အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ရွိေနတတ္ေသာေၾကာင့္ မိန္းမကိစၥကိုေတာ့ သူမစမ္းသပ္ရဲ။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားတိုက္တြန္းမႈျဖင့္ စမ္းသပ္လိုစိတ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရမေရာေသးသည့္ လူပ်ိဳစစ္စစ္ဘဝကို ေနရဲတေယာက္ ထိုအခ်ိန္က ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ဖူးပါသည္။သို႔ေသာ္ …. သို႔ေသာ္ …. တကၠသိုလ္မတက္ရေသးခင္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္အတြင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနစဥ္အတြင္း ေနရဲလူပ်ိဳရည္ပ်က္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းက ဖန္လာပါေတာ့သည္။ ေနရဲမိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးတမွ်ခင္ေသာ ကမ္းသာယာမွ ဗိုလ္မႉးေအာင္ပိုင္ႏွင့္ သူ၏ခ်စ္ဇနီး ေဒၚယုေမာ္တို႔ ရန္ကုန္သို႔ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ ေရာက္ေသာအခါ သူတို႔အိမ္တြင္ တည္းပါသည္။ ေဒၚယု‌ေမာ္က အရာရွိတေယာက္၏ ကေတာ္မွန္း သိသာသည္။ ညင္သာသိမ္ေမြ႕ေသာ အေျပာအဆိုအေနအထိုင္ျဖင့္ လွပသန႔္ရွင္းသပ္ယပ္စြာ ေနထိုင္တတ္သည္။ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈေတြကလည္း မင္းကေတာ္စိုးကေတာ္လိုမ်ိဳး ဝတ္စားဆင္ယင္တတ္သည္။ အသက္က ၄၀ေက်ာ္ကာစပင္ရွိဦးမည္။ သို႔ေသာ္ ခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ရသူတို႔၏ ထုံးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း အ႐ြယ္တင္ႏုပ်ိဳသည္။ အသက္ ၂၈ ႏွစ္ဟုေျပာပါက မည္သူမဆိုယုံၾကည္မည္ျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားကလည္း အသက္အ႐ြယ္ေၾကာင့္ ခါးတြင္ အဆီအနည္းငယ္ရွိေနသည္မွအပ ရင္သားထြားထြား၊ တင္သားကားကားျဖင့္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ေ႐ြဘိုမင္းႀကိဳက္ပုံစံျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္မႉးကေတာ္ျဖစ္ေပသည္ကိုး။ ေနရဲကို တူသားတေယာက္လို လင္မယားႏွစ္ေယာက္လုံးက အထူးပင္ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ ေရာက္သည့္ေန႔ကပင္ ေနရဲဝတ္ဖို႔ဆိုၿပီး ဝယ္ေပးေသာ အဝတ္အစားေတြက နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။ ေနရဲအေဖေရာ အေမေရာကပင္ တားယူၾကရသည္။ ေယာက်္ားလုပ္သူ ဗိုလ္မႉးႀကီးက စစ္႐ုံးသို႔ တာဝန္ျဖင့္ တေနကုန္သြားေနရခ်ိန္တြင္ ေဒၚယုေမာ္က ေနရဲတို႔အိမ္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ လူကုံထံေတြသာေနႏိုင္သည့္ ရပ္ကြက္မို႔ ပတ္ဝန္းက်င္က တိတ္ဆိတ္လြန္းသည္။ ေနရဲအေဖကလည္း ႐ုံးသြား၊ အေမကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈးသြားျဖင့္ အိမ္တြင္ ကားဒ႐ိုင္ဘာ ကိုလင္းေဖတို႔ လင္မယား၊ ေနရဲႏွင့္ ေဒၚယုေမာ္သာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ အိမ္တြင္ ဧည့္သည္ေရာက္ေနသျဖင့္ အျပင္သို႔ မထြက္ရန္ မိဘမ်ားကေျပာထားေသာေၾကာင့္ ေဒၚယုေမာ္၏ အေဖာ္အျဖစ္ ေနရဲတေယာက္ေနေပးရသည္။ထိုအခ်ိန္က အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံရလွ်င္ ေနရဲတေယာက္ ကေလးစိတ္သာသာပင္ရွိေနပါေသးသည္။ တေန႔ မိခင္ျဖစ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈးအသြားကို လိုက္ပို႔ရင္း ေဒၚယုေမာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဈးထဲရွိ မိခင္ဆိုင္ႏွင့္ သိပ္မ‌ေဝးေသာ အထည္ဆိုင္တခုသို႔ ေခၚသြားၿပီး ေနရဲအား ဂ်င္းေဘာင္းဘီမ်ား ဝယ္ေပးျပန္သည္။ ၿပီးေနာက္ မိခင္အားထားခဲ့ၿပီး အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း ဦးေအာင္ပိုင္ကလည္း ေနရဲတို႔အိမ္သို႔ အိမ္ျပန္မလာဘဲ စစ္႐ုံးမွ အရာရွိရိပ္သာတြင္သာ ေနထိုင္ေလ့ရွိသည္။ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေသာ္ … `သားေရ …. အန္တီတို႔ဝယ္ခဲ့တဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေလးေတြ ျပန္ဝတ္ျပပါဦး၊ ကိုယ့္တူ လူေခ်ာကို ထပ္ၾကည့္ရဦးမယ္` ေနရဲက ရွက္႐ြံ႕ေသာအမူအယာျဖင့္ ဟုတ္ကဲ့ လုပ္လိုက္ရသည္။ ေနရဲ တခုသတိထားမိလိုက္သည္ကေတာ့ ေဒၚယုေမာ္ ခိုင္းသမွ်ကို အညႇိဳ႕ခံထားရသည္ပမာ လိုက္လုပ္ေနရျခင္းပင္။ ေနရဲက အခန္းထဲသြားၿပီးဝတ္မည္ဆိုေတာ့ … `ေအာင္မေလး ကိုယ့္အန္တီကိုရွက္ေနျပန္ၿပီ၊ အန္တီေရွ႕မွာ ဝတ္စမ္းပါ ကေလးပဲ၊ ဘယ္သူမွရွိတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔` သို႔ေသာ္ ေနရဲတေယာက္ မဝတ္ရဲပါေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အန္တီယုေမာ္ကို ယေန႔မွ ထူးထူးျခားျခားဂ႐ုစိုက္ၿပီး ၾကည့္မိခဲ့၍ အန္တီယုေမာ္၏ အိစက္လွပေသာ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားသည္ သူ႔စိတ္အား တမ်ိဳးတဖုံ ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ မွန္ပါသည္ အန္တီယုေမာ္၏ တင္သားစိုင္ႀကီးမ်ားေၾကာင့္ အမ်ိဳးအမည္မသိေသာ ေဝဒနာကို ေနရဲတေယာက္ စတင္ခံစားေနရသျဖင့္ သူ႔ေပါင္ၾကားတြင္းမွ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ထြားႀကိဳင္းသန္မာစျပဳေနၿပီျဖစ္ေသာ လီးႀကီးက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအား ႐ုန္းထြက္ေနစျပဳေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ အန္တီယုေမာ္ကလည္း မရပါေခ်။ `ကဲပါသားရယ္ လိမၼာပါတယ္.. အန္တီက ကိုယ့္တူေလးကို မင္းသားလို လွေစခ်င္လို႔ ဝယ္ေပးတာကို အန္တီေက်နပ္ေအာင္ဝတ္ျပမွေပါ့.. ကိုယ့္အန္တီကို ရွက္ေနေသးတယ္` ဟု ေျပာလည္းေျပာ ခြၽတ္လည္းခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ပုဆိုကြၽတ္သြားေသာအခါ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေအာက္မွ ႐ုန္းကန္ရင္း အန္တီယုေမာ္၏ မ်က္ဝန္အစုံ ျပဴးက်ယ္သြားေလာက္ေအာင္ပင္ ေနရဲ၏ လီးႀကီးက ႀကိဳဆိုလိုက္ပါသည္။ `အိုး …. သားက ကေလးမွ မဟုတ္တာပဲ။ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ရွက္ေနတာကိုး` ဟု ေျပာဆိုကာျဖင့္ ေနရဲလီးႀကီးကို အန္တီယုေမာ္က မသိမသာ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ `အား ပါးပါး …. သားဟာက နည္းတာႀကီးမွ မဟုတ္ဘဲကြယ္။ မင့္အန္ကယ္ေတာင္ ေသးေသးေလးရယ္။ အန္တီပြင့္ပြင့္လင္းေမးမယ္ေနာ္။ သား မိန္းမေတြနဲ႔ အိပ္ဖူးလား` `ဟင့္အင္း …. ….` ဟု ေနရဲကေျပာဆိုလိုက္သည္။ ေနရဲ၏ အခန္းထဲတြင္ေတာ့ အန္တီယုေမာ္ႏွင့္ ေနရဲ (၂) ဦးထဲသာ၊ ေက်ာင္းတြင္ အျပာစာအုပ္မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ၾကည့္ဖူးေသာ အျပာကားမ်ားတြင္ ဖိုမ လိင္ဆက္ဆံပုံမ်ား ေတြ႕ဖူးေသာ္လည္း ရည္းစားတေယာက္မွ မထားဘူးေသးေသာ ေနရဲအဖို႔ အခန္းထဲတြင္ အမ်ိဳးသမီးတဦးႏွင့္ နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ႀကဳံရသည္တြင္ေတာ့ ေနရဲတေယာက္ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြထၿပီး ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနသည္။ ဒါဟာ အခ်စ္ဆိုတာမ်ားလား ……. ေနရဲေမးခြန္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ထုတ္ေနမိျပန္သည္။ အန္တီယုေမာ္ကေတာ့ ရင္ေစ့အက်ႌေလးကို ခြတ္လိုက္သည္။ ႀကီးမားလွပေသာ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးက ဘရာစီယာကိုေက်ာ္ကာ လွ်ံထြက္ေနသည္ဟုထင္ရသည္။ `ေမေမတို႔ ေဖေဖတို႔သိရင္ေတာ့ မလြယ္ဘူးထင္တယ္အန္တီ။ သားေၾကာက္တယ္` `သားရယ္ အန္တီကေရာ သိေအာင္လုပ္ပါ့မလား။ မင္းေမေမတို႔ မသိေစရပါဘူး။ အန္တီခိုင္းတာပဲလုပ္ေပး`ဟုဆိုကာ ေနရဲလီးႀကီးအား ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအျပင္သို႔ ဆြဲထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေနရဲကို ခုတင္ေပၚသို႔ အသာတြန္းခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ ထမီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ပါသည္။ လွပေသာ ပန္းႏုေရာင္ေအာက္ခံေဘာင္းဘီက အန္တီယုေမာ္၏ အသားစိုင္မ်ားကို တင္းၾကပ္စြာ တုပ္ေႏွာင္ထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနပါသည္။

ထိုေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို အန္တီယုေမာ္ခြၽတ္ခ်လိုက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေနရဲတေယာက္ ကမာၻႀကီးတခုလုံးႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည့္အလား ေလာကႀကီးကို ေခတၱေမ့သြားပါေတာ့သည္။ နီရဲမို႔ေဖာင္းေနေသာ အန္တီယုေမာ္၏ေစာက္ဖုတ္ေလးက သူ႔ဘဝတြင္ ပထမဆုံး အရွင္လတ္လတ္ျမင္ဖူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးအျဖစ္ တသက္မေမ့ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားရပါေတာ့သည္။ အန္တီယုေမာ္ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ျမင္ေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ေနရဲတေယာက္ ကမာၻႀကီး အိုးထိမ္းစက္ပမာ ျခားျခာလည္သြားသည္ဟု ထင္မိေတာ့သည္။ ေစာက္ဖုတ္တခုလုံး အေမြးအမွ်င္မ်ား ကင္းစင္ေအာင္ ရိတ္ထားၿပီး ေစာက္ဖုတ္အုံတခုလုံးက နီရဲ မို႔ေဖာင္းေနသည္။ ေနရဲတေယာက္ ကေလးဘဝက ကြၽတ္ခါစ၊ လူပ်ိဳဘဝစတုန္းပင္ရွိေသးသည္။ ယခုကဲ့သို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ႀကဳံေတြ႕ရေသာအခါ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ကာ အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေသြ႕လာသည္။ တသက္လုံး လက္းေမြးမီးမေလာင္ ေျခေမြးမီးမေလာင္ ေနခဲ့ရေသာ သူေဌးသမီးဘဝ၊ တကၠသိုလ္မွ မဟာတန္းတက္ေနရင္း အိမ္မွေပးစားေသာ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္ပိုင္ႏွင့္ ယူတုန္းက သူမအသက္က ၂၀ ေက်ာ္ခါစပင္ရွိေသးသည္။ ဗိုလ္မႉးကေတာ္ဆိုေတာ့ အရာရာကို ျဖစ္ေစႏိုင္သူဟုထင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ သူလိုခ်င္ေသာ အခ်စ္မ်ိဳးကိုကား ေဒၚယုေမာ္တေယာက္ မရရွိခဲ့ပါ။ အဆိုပါ လိုခ်င္တပ္မက္သည့္ အခ်စ္သည္ကား ရမၼက္ေတြႏွင့္ လႈိက္ဖိုေမာၿပီး ပင္လယ္ျပင္က လႈိင္းလုံးႀကီးမ်ားစီးရသည့္ အခ်စ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဗိုလ္ႀကီးေအာင္ပိုင္မွ ဗိုလ္မႉးေအာင္ပိုင္ျဖစ္သည္အထိ ေဒၚ ယုေမာ္အေပၚ ေအးစက္သည့္ေရခဲတုံးလို အခ်စ္မ်ိဳးကိုသာ ေပးခဲ့သည္။ ဗိုလ္မႉးကေတာ္ဆိုေတာ့ သိကၡာႀကီးမ်ား တနင့္တပိုးႏွင့္ ဟန္ေဆာင္ေနရသည္။ အမ်ိဳးသမီးေရးရာမွာလည္း ၿမိဳ႕နယ္တခုလုံး၏  အႀကီးအကဲျဖစ္ျပန္သျဖင့္ သူမ၏ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ဆိတ္သုဥ္းေနခဲ့သည္။ ယခုေတာ့ သူမအတြက္ လိုခ်င္ေတာင့္တေနေသာ အခ်စ္အိုေအစစ္ကေလးကို သားအ႐ြယ္ ေကာင္းေလးငယ္ငယ္ေလးဆီမွ ရမည္ကိုသိသျဖင့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္တေယာက္လို ရင္ေတြဘာေတြ ျပန္ခုန္ေနျပန္သည္။ ရင္ခုန္႐ုံသာမက ရင္ပါဖိုသြားရသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

သူလိုခ်င္ေသာအခ်စ္ကိုေပးမည့္ ေကာင္းေလးငယ္ငယ္ေလးဆီမွလည္း မတန္တဆ အ႐ြယ္ႏွင့္မလိုက္ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းေသာ လီးႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ အန္တီယုေမာ္တေယာက္ ရင္ခုန္ျခင္း ရင္ဖိုျခင္းမ်ားကို ေခတၱေမ့ေလ်ာ့ကာထားၿပီး ထိုသတၱဝါႀကီးအား မည္သို႔ လိမၼာယဥ္ေက်းလာေအာင္ သြန္သင္ရမည္ကို အႀကံထုတ္ရင္း ေနရဲအား ခုတင္ေပၚသို႔ ညင္သာစြာ တြန္းခ်လိုက္ပါေတာ့သည္။ အိစက္ညက္ေညာေနေသာ ေမြ႕ယာ၏အထိအေတြ႕က သာမန္ေန႔မ်ားက လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ရသည္ႏွင့္မတူ အေတာ္ပင္ထူးျခားေနသည္ဟု ေနရဲထင္မိသည္။ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားပင္ ထေနမိသည္။ အန္တီယုေမာ္တေယာက္ကေတာ့ ေနရဲလီးႀကီးကိုကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေနပါသည္။ အန္တီယုေမာ္ကို ၾကည့္ရသည္မွာ ေႁမြအလမၸယ္ဆရာမေလးတဦးႏွင့္ပင္ တူေနပါသည္။ သူမ၏ ျဖဴႏုဝင္းဝါေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမို႔မို႔ကေလးမ်ားၾကားမွ ေနရဲ၏ လီးႀကီးက ျပင္းထန္စြာေထာင္မတ္လာေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ `သားေရ … ဒါရွက္စရာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သားနဲ႔အန္တီၾကားမွာ ဘာေတြမွမရွိေတာ့ဘူး။ ေနာင္တခ်ိန္ သား မိန္းမေတြနဲ႔ေနရင္ အေတြ႕အႀကဳံမစိမ္းရေအာင္ အန္တီလုပ္ေပးေနတာ။ ေနာက္ၿပီးက်ရင္ သားဇိမ္က်သြားလိမ့္မယ္` ေနရဲကေတာ့ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း ရင္ခုန္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ အခ်စ္၏အရသာကို စတင္ခံစားစျပဳေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ အန္တီနီယုေမာ္က ေနရဲ၏ လီးႀကီးအား လက္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးရာမွ သူမ၏ နီရဲဖူးႂကြေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ စုပ္လိုက္ပါသည္။ `အိုး … သား လီးႀကီးက အန္တီ့ပါးစပ္နဲ႔ေတာင္ မဆံ့ဘူးကြယ္၊ အားပါးပါး ႀကီးလိုက္တာႀကီး` ဟုေျပာဆိုၿပီး လီးဒစ္ပိုင္းဝင္ေအာင္ စုပ္ယူလိုက္ပါသည္။ `အား …. သား တမ်ိဳးႀကီးပဲ အန္တီယုေမာ္ရယ္၊ မလုပ္ပါနဲ႔` ေနရဲထံမွ ညည္းညဴသံႏွင့္အတူ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၁၅ ႏွစ္သားခန႔္မွစၿပီး ဂြင္းထုဖူးသျဖင့္ လီးအေပၚယံအေရခြံကြၽတ္ကာ လူႀကီးတေယာက္လိုျဖစ္လာခဲ့ေသာ္လည္း အန္တီယုေမာ္၏စုပ္ခ်က္ကို ေနရဲတေယာက္ မခံႏိုင္ေသးပါ။ အန္တီယုေမာ္ကလည္း အေတာ္ပင္ ကြၽမ္းက်င္ပါးနပ္သူ တေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ လီးကိုစုပ္ၿပီး ျပန္ထုတ္ေသာအခါ လွ်ာဖ်ားျဖင့္ လီးထိပ္ကိုသပ္ကာ ထုတ္ေပးပါသည္။

ထိုကဲ့သို႔ အႀကိမ္၄၀ခန႔္မွ် ဆက္တိုက္စုပ္လိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးေသာအခါတြင္ေတာ့ ေနရဲမ်က္လုံးမ်ားေမွးစင္းကာ အန္တီယုေမာ္၏ ပခုံးသား အိအိေဖာင္းေဖာင္ေလးမ်ားကိုကိုင္းရင္း စည္းစိမ္ေတြ႕လာပါသည္။ ေနရဲ လီးထိပ္မွလည္း ကာမေရွ႕ေျပးအရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ယိုထြက္စျပဳလာပါၿပီ။ ထိုအရည္မ်ားကို အန္တီယုေမာ္တေယာက္ ေထြးမထုတ္ပစ္ခဲ့ပါ။ ေနရဲတေယာက္ ကာမအရသာကို စတင္ျမည္းစမ္းရင္းမွ စတင္ႏွစ္သက္လာပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အန္တီယုေမာ္ ေစာက္ဖုတ္ကေလးထဲမွေန၍ ကာမအရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထြက္စျပဳေနၿပီျဖစ္ပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ခန႔္မွ် ေနရဲ၏ လီးႀကီးကို စုပ္ေပးၿပီး အန္တီယုေမာ္တစ္ယာက္ ေနရဲအေပၚမွ ခြထိုင္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ပါေတာ့သည္။ ေနရဲေနာက္ေက်ာကို ေခါင္းအုံးမ်ားႏွင့္ မွီ၍ ထိုင္ထားေစသည္။ ထို႔ေနာက္ ေထာင္မတ္ေနသည့္ ေဇာ္ရဲ လီးႀကီးအား တံေတြးထပ္ဆြတ္ၿပီး သူမ၏ လွပေဖာင္းမို႔ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္နီနီရဲရဲေလးထဲသို႔ သြင္းလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ …. `ေအာင္မေလး … ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ …. ႀကီးလိုက္တာသားရယ္၊ အန္တီ့အဖုတ္ေလးေတာ့ ကြဲေတာ့မွာပဲ` ေနရဲတေယာက္ နားမလည္ပါ။ သူသိသည္ကေတာ့ အန္တီယုေမာ္ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီး ဝင္သြားကာ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အရသာမ်ိဳးျဖစ္မည္နည္းဟူေသာ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ အန္တီယုေမာ္၏ လွပဝိုင္းစက္စြင့္ကားေသာ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကလည္း ေနရဲ၏ ကာမဆိပ္ကို ပိုတက္သည္ထက္တက္ေစရန္ ႏႈိးေဆာ္ျပန္ပါသည္။ အန္တီယုေမာ္ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ႀကိဳးစားျပန္ပါသည္။ ယခုတႀကိမ္တြင္ေတာ့ အန္တီယုေမာ္သည္ ေနရဲလီႀကီးတြင္သာမက သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးတြင္လည္း တံေတြးမ်ား စို႐ႊဲေနေအာင္ သုတ္လိမ္းလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားကို အနည္းငယ္ပိုၿဖဲလိုက္ၿပီး ေနရဲလီးေပၚသို႔ ေဆာင္ခ်လိုက္ေသာအခါ …. `အား ……` ေနရဲေရာ အန္တီယုေမာ္ေရာ ၂ ဦးစလုံး၏ ေအာ္သံထြက္သြားပါသည္။ `နာတယ္ အန္တီယုေမာ္ရယ္ …. သား နာတယ္` `ေကာင္းသြားမွာပါသားရယ္။ ခဏေလးေတာ့ သည္းခံေနာ္သား။ အန္တီလဲ အရမ္းနာေနတာပဲကြယ္။ သားလီးႀကီးကႀကီးတာကိုးသားရဲ႕` `အန္တီယုေမာ္ေရာ သားေရာ ကြဲသြားႏိုင္လားဟင္` `အန္တီ တံေတြးဆြတ္ထားပါတယ္ သားရဲ႕ အား အိုး ……….` ဟုေျပာကာ အန္တီယုေမာ္က ထပ္မံေဆာင့္ခ်လိုက္ျပန္ပါသည္။ အသက္အ႐ြယ္လည္းရ၊ အိမ္ေထာင္သည္လည္းျဖစ္၊ အေတြ႕အႀကဳံလည္းရင့္က်က္ေသာ အန္တီယုေမာ္၏ လႈပ္ရွားမႈေအာက္တြင္ ေနရဲတေယာက္ ယုန္သူငယ္ပမာ ျဖစ္ရပါေတာ့သည္။

တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အန္တီယုေမာ္၏ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ ႏွစ္ဦးစလုံး အရသာေတြ႕လာပါသည္။ ေနရဲတေယာက္ အန္တီနီယုေမာ္၏ ႀကီးမားလွပေသာ ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို ေနာက္ေက်ာမွ သိုင္းဖက္ကာ ပြတ္ေခ်ေပးေနမိသည္။ အန္တီယုေမာ္က ေနရဲ၏ ညာဖက္လက္ကိုယူကာ သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးဆီသို႔ ပြတ္ေခ်ေပးခိုင္းသည္။ `အား …. ေကာင္းလိုက္တာသားရယ္။ အန္တီယုေမာ္ လိုခ်င္တဲ့ အရသာကို သားက ေပးႏိုင္တယ္။ အန္တီယုေမာ္ ရင္ေတြခုန္လာၿပီကြယ္။ အား ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ …. ေကာင္းလိုက္တာ` ေနရဲတေယာက္လည္း အန္တီယုေမာ္၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကိုၾကည့္ကာ ထူးျခားေသာ အရသာတမ်ိဳးကို ခံစားေနရပါသည္။ ထိုအရသာသည္ သူသိပ္ႀကိဳက္ေသာ အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းမ်ား စားေသာက္ရသည္ႏွင့္လည္းမတူပါ။ ျခားကိုျခားနားလွသည့္ အရသာထူးဟု ထင္ေနမိပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ခန္မွ် အန္တီယုေမာ္တေယာက္ ေနရဲအေပၚမွ ေဆာင့္ေပးၿပီးသည့္ေနာက္ ေနရဲလီးႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲမွ ႏႈတ္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနရဲေဘးတြင္ ပက္လက္လွန္ကာ ေပါင္ကိုကားေပးလိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေနရဲအား အေပၚမွ တက္လုပ္ေပးရန္ေျပာလိုက္သည္။ ေနရဲတေယာက္ မလုပ္တတ္လုပ္တတ္ႏွင့္ အန္တီယုေမာ္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ လီးႀကီးကို ကိုင္ကာသြင္းလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၂ ႀကိမ္ခန႔္မွ် ေခ်ာ္ထြက္ေနသျဖင့္ အန္တီယုေမာ္မွ ကိုင္ကာထည့္ေပးလိုက္ရသည္။ ေနရဲ၏ ေက်ာျပင္ကိုသိုင္းဖက္ကာ ေနရဲ၏ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား အန္တီယုေမာ္မွ အငမ္းမရစုပ္လိုက္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေနရဲတေယာက္ ေျမႀကီးႏွင့္ လြတ္ထြက္သြားေလသလား၊ မိုးေပၚတြင္ ပ်ံဝဲေနသလားဟုပင္ထင္မိပါသည္။ ေနရဲတခ်က္ေဆာင့္သြင္းလိုက္တိုင္း အန္တီယုေမာ္မွလည္း ဖင္ႀကီးကို အေပၚသို႔ေျမႇာက္ကာ ေကာ့ေပးပါသည္။ `သားေရ …. အန္တီေတာ့ ေကာင္းလာၿပီ၊ အန္တီၿပီးေတာ့မယ္` ေနရဲတေယာက္ အန္တီယုေမာ္ ေျပာျခင္းကိစၥကို နားမလည္ႏိုင္ပါ။ ၿပီးသည္ဆိုျခင္းကိုလည္း သူေကာင္းေကာင္းမသိပါ။ လီးထဲမွ သုတ္ရည္မ်ားထြက္လွ်င္ ၿပီးသည္ကိုေတာ့ အျပာကားမ်ားၾကည့္ၿပီး ေကာင္းစြာသိေနပါသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ မည္ကဲ့သို႔ၿပီးသည္ဆိုျခင္းကိုမူ သူမသိပါ။

သို႔ေသာ္ အန္တီယုေမာ္၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားသည္ စလုပ္စႏွင့္မတူဘဲ ပိုမိုတင္းၾကပ္လာေနသည္ကိုေတာ့ ေကာင္းစြာသတိထားလိုက္မိပါသည္။ `သားေရ အန္တီယုေမာ္ ၿပီးေတာ့မယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးေဆာင့္ေပး ….. အား …. ေကာင္းလိုက္တာ ….. ေကာင္းလိုက္တာ` `အား …… ၿပီးေတာ့မယ္ သားေရ ….. ၿပီးေတာ့မယ္…. ခပ္ျပင္းျပင္းေလးလုပ္ေပးပါဦး ေကာင္းလိုက္တာသားရယ္ ….. ….. အိုး …… ရွီး………….အား` ညည္းညဴသံမ်ိဳးစုံထြက္ၿပီး ေနရဲ၏ ခါးကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး အန္တီယုေမာ္တေယာက္ ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ခါျဖင့္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္သြားပါေလေတာ့သည္။ ေနရဲတေယာက္လည္း အန္တီယုေမာ္ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို စည္းခ်က္ညီညီ ျပင္းျပင္ထန္ထန္ေဆာင္ကာျဖင့္ ကာမစည္းစိမ္ကို ေတြ႕ရွိေနပါသည္။ အန္တီယုေမာ္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကေလး၏ တင္းၾကပ္ေနေသာ အထိအေတြ႕ကို လူပ်ိဳ႐ိုင္းေနရဲအဖို႔ မည္သို႔မွ် ခံႏိုင္စြမ္းရွိမည္မဟုတ္သည္ကိုလည္း စာဖတ္သူ မိတ္ေဆြမ်ားေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေနမည္ဟုထင္ပါသည္။ `အား ….. အန္တီယုေမာ္….. သားလီးထိပ္က တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္လာတယ္။ အန္တီယုေမာ္….. က်ဥ္လာသလိုပဲ၊ အား ……………..အိုး ` ေနရဲသည္လည္း ၿပီးခါနီးသည္ကို ေကာင္းစြာမေျပာတတ္ေသးဘဲ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ အန္တီယုေမာ္၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကေတာ့ ေနရဲလီးႀကီးအား ပိုမိုတင္းၾကပ္စြာ ညႇစ္ေပးေနသျဖင့္ ေနရဲ၏ ၿပီးခ်င္စိတ္အား ေကာင္းစြာမထိမ္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ `အဲဒါ သားလည္းၿပီးေတာ့မယ္။ သား သုတ္ရည္ေတြကို အန္တီ့ေစာက္ဖုတ္ထဲပန္းထည့္လိုက္။ ထိန္းၿပီးပန္းေနာ္ တအားေဆာင့္မပန္းလိုက္နဲ႔ အန္တီေအာင့္သြားလိမ့္မယ္။ ျဖည္းျဖည္းေနာ္သား` `အား …… တမ်ိဳးႀကီးပဲ အန္တီယုေမာ္ သားလည္း အန္တီ့လိုေကာင္းတာမ်ိဳးလားမသိဘူး။ အား … အိုး ……… အား…… ၿပီးၿပီး အန္တီယုေမာ္…….. ၿပီးၿပီ …..အား…..` ေနရဲ အန္တီယုေမာ္ေျပာသည့္အတိုင္း မလိုက္နာႏိုင္ပါေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူပ်ိဳ႐ိုင္းအဖို႔ အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ကာ စိတ္ႏွင့္လူႏွင့္လည္း လုံးဝမကပ္ပါေတာ့ေခ်။ အန္တီယုေမာ္ေစာက္ဖုတ္တြင္းသို႔ သုတ္ရည္ေႏြးေႏြးမ်ားကို အသားကုန္ ပန္းထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အန္တီယုေမာ္လည္း သားအိမ္ကို ျပင္ထန္စြာေဆာင့္သည့္ နာက်င္ေသာေဝဒနာကို ခံစားမိေသာ္လည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္ လီးအလြန္ႀကီးေသာ လူပ်ိဳေလးတဦးႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ရသည့္အရသာကို မိုးမျမင္ေလမျမင္ ခံစားလိုက္ပါေတာ့သည္။ သားအိမ္တြင္းသို႔ဝင္လာသည့္ ပူေႏြးေသာအသိစိတ္ေၾကာင့္ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားျဖင့္ထကာ ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ရင္း ေနရဲအား ယခင္ကထက္ တင္ၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့သည္။ ထို႔အတူ ေနရဲကလည္း အန္တီနီယုေမာ္၏ ကိုယ္လုံးအိအိေႏြးေႏြးေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ကာ အန္တီယုေမာ္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အငမ္းမရစုပ္ရင္း တကိုယ္လုံး ေလထဲေျမႇာက္တက္သြားသလို ခံစားလိုက္ပါရေတာ့သည္။….ၿပီး