ရင်နှင့်ရင်း၍ မျှဝေသည်

ရင်နှင့်ရင်း၍ မျှဝေသည်နီလာဝင်းက မိုးသန္တာ၏ အဒေါ်ဖြစ်သည်။ နီလာဝင်းသည် မိုသန္တာဖခင်၏ ညီမဝမ်းကွဲဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာ၏ မိဘများတွင် သားသမီးမထွန်းကား၍ နီလာဝင်အား လေးနှစ်သမီးအရွယ်ကပင် ခေါ်ယူ၍ မွေးစားခဲ့သည်။ နီလာဝင်း (၅)တန်း ရောက်သောနှစ်တွင်မှ မိုးသန္တာကို မွေးဖွားခဲ့တာဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာက နီလာဝင်းလက်ပေါ်တွင်ပင် သားသမီးနှင့်မခြား ကြီးပြင်း လာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ နီလာဝင်းကအခု အသက်(၂၅)နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး မိုသန္တာက အသက်(၁၆)နှစ်၊ (၁၀)တန်း ကျောင်းသူဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာ၏ မိဘများက လွန်ခဲ့သော (၃)နှစ်ကျော်လောက်ကပင် ပြည်ပတွင်သွား၍ အလုပ်လုပ်နေသည်။ မိုးသန္တာက နီလာဝင်းကို မခွဲနိုင်သဖြင့် မိဘများနှင့် လိုက်မသွားခြင်းဖြစ်သည်။ လွန်ခဲ့သောနှစ်က နီလာဝင်း အိမ်ထောင်ကျသဖြင့် မိုးသန္တာ၏ မိဘများ တခေါက်ပြန်လာခဲ့ရသည်။ အပြန်တွင် မိုးသန္တာကို ပြည်ပသို့လိုက်ခဲ့ရန်ခေါ်သော်လည်း မိုးသန္တာက လိုက်မသွားခဲ့ပေ။ အဓိကအကြောင်းရင်းကတော့ နီလာဝင်းကို မိုးသန္တာ မခွဲနိုင်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ နီလာဝင်း၏ ယောက်ျား ဇေယျာက အင်ဂျင်နီယာတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ရွှေပြည်သာက စက်ရုံတစ်ရုံတွင် ကြီးကြပ်ရေးမှူးဖြစ်သည်။ တစ်ပတ်မှ နှစ်ရက်သာ အိမ်သို့ ပြန်လာရသည်။ ဇေယျာကလည်း မိုးသန္တာကို နီလာဝင်းကဲ့သို့ပင် သားသမီးတစ်ယောက်လို သဘောထားသည်။ မိုးသန္တာမျက်နှာ အညိုမခံ လိုလေသေးမရှိအောင်ထားသည်။ အလိုလိုက်သည်။ ယုတ်စွအဆုံး တစ်ပတ်မှနှစ်ရက်ထဲ အိမ်မှာနေရတဲ့ ဇေယျာက သူပြန်ရောက်တဲ့ရက် မိုးသန္တာက နီလာဝင်းကို သူမနှင့်လာအိပ်ရန်ပြောလျှင်ပင် ဇေယျာက ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ ခွင့်ပြုခဲ့သည်သာဖြစ်သည်။ ကလေးစိတ်မပျောက်သေးသော မိုးသန္တာ၏ ဒဏ်ကို ဇေယျာနှင့် နီလာဝင်းတို့ လင်မယားမှာ မိုးသန္တာကို ချစ်တဲ့စိတ်ဖြင့် ခံခဲ့ရလေသည်။

‘ အဟင့် ’ ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာဟကာ ကိုယ်လုံးလေးတွန့်သွားခိုက် နီလာဝင်း၏ နို့အုံလေးက ဇေယျာ၏ ပါးစပ် ထဲသို့ လက်တစ်လုံးလောက် ပို၍ဝင်သွားသည်။ နီလာဝင်း မတွန့်လို့လည်း မနေနိုင်၊ ကြည့်ပါအုံး နို့အုံနုနုညက်ညက်လေး ထိပ်ပိုင်းကို ပါးစပ်ထဲထားပြီး နို့သီးခေါင်းအောက်ခြေက အနီရောင်အဝန်းအဝိုင်းလေးကို ဇေယျာလျှာကြီးက ဖိဖိပြီးယက်နေသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးတွင် ဒီနေရာက အကြောတွေအများဆုံးနေရာ နို့သီးခေါင်းလေးထက်ပင် ပိုပြီးအာရုံကြောတွေများကာ အရသာကိုပိုပြီး ပေးစွမ်းနိုင်သည်။ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မဖွင့်ဘဲ ဇေယျာ၏ အထိအတွေ့အရသာတွေကြားတွင် မိန်းမူးနေရင်းက နီလာဝင်းမှာ ဇေယျာ၏ ကျောပြင်ကြီးကို သူမလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ဘာအဝတ်အစားမှမရှိဘဲ ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် ဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း နို့အုံနုနုညက်ညက်လေးနှစ်လုံးကို မက်မက်မောမော စို့ပေးနေရုံမက ဇေယျာ၏ လက်တစ်ဖက်က နီလာဝင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲရောက်ကာ တဖြေးဖြေး ဖောင်းဖောင်းပြီး တင်းတင်းလာသော စောက်ပတ်အုံလေးကို လက်ဖဝါးထဲထည့်ကာ ဆုတ်နယ်ပွတ်သပ်၍ နေသေးသည်။ နီလာဝင်းက အမွှေးသန်သည်။ ဒါကြောင့် တစ်ပတ်လျှင် တစ်ကြိမ် ရိတ်လေ့ရှိသည်။ ပြန်ထွက်လာသော အမွှေးငုတ်တိုလေးတွေ၏ စူးစူးရှရှလေးဖြစ်၍နေသည်က ဇေယျာအဖို့ ကိုင်ရတာပို၍ အရသာတွေ့နေစရာ ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ဇေယျာ၏လက်က အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းလိုက်သည်။ စိုစိုစွတ်စွတ်လေး ဖြစ်နေသည်။ ဇေယျာ၏ လက်ညှိုးထိပ်က စောက်စေ့လေးကို တို့ထိကလိလိုက်သည်။ “ အ…ကို…” ‘ ကို ’ ဆိုတာကို သံရှည်လေးဆွဲရင်း ပေါင်ကြားမှ ဇေယျာ၏လက်ကို သူမ၏ပေါင်လေးနှစ်လုံးဖြင့် ညှပ်လိုက်မိသည်။ ဇေယျာ လက်ညှိုးထိပ်က တွင်းဝအိအိပျော့ပျော့လေးကို ပွတ်သပ်ကလိရင်း အထဲသို့ဖြေးဖြေးလေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူ့ ကျောကုန်းကို ပွတ်သပ်၍နေသော နီလာဝင်း၏ လက်လေးက တဒင်္ဂရပ်သွားပြီး ကျောကုန်းကို ဖိ၍ဖက်လိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ညှိုးကို အထဲသို့လက်နှစ်ဆစ်ခန့် သွင်းပြီးမှ လက်ညှိုးထိပ်ကလေးကိုကွေးကာ အထဲမှအတွင်းသားလေးတွေကို ကလိ၍ပွတ်သည်။

ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကလည်း နို့အုံလေးကို ပါးစပ်ထဲထည့်၍ စုပ်ထားခြင်းမပြုတော့ဘဲ နို့သီး ခေါင်းလေးတစ်ခုထဲကိုသာစုပ်ကာ လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးထိုးပြီးပေးသည်။ အထဲမှ အရည်လေးတွေ သိသိသာသာကြီး ရွှဲ၍ထွက်ထွက်လာကြောင်း ဇေယျာ၏ လက်ညှိုးလေးက သိနေသည်။ နီလာဝင်းကလည်း စောစောတုန်းကလို အိန္ဒြေမရတော့ချေ။ လှုပ်လှုပ်ရွရွလေး ဖြစ်လာသည်။ “ကို…ကို…တော်ပြီကွာ…ကို့လက်ကြီးထုတ်လိုက်တော့ကွာ…ဟင်း….ဟင်း….” နီလာဝင်း၏ စိတ်တွေ အတော်ကြီးထလာပြီဖြစ်ကြောင်း ဇေယျာသိလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ထဲသွင်းထားသော လက်ညှိုးကိုအသာလေး ဆွဲထုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုလည်း နို့အုံလေးတွေပေါ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ နီလာဝင်း၏ ပါးလေးတဖက်ကို ရွှတ်ကနဲနေအောင် နမ်းလိုက်ပြီး နီလာဝင်း၏ ဘေးသို့ လှဲချလိုက်သည်။ နီလာဝင်းမှာ ဇေယျာဖက်သို့ လှည့်လိုက်ပြီး ဇေယျာကို ဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဇေယျာ၏ အောက်ပိုင်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီးလျှင် ဇေယျာ၏ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်၍ စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ နီလာဝင်း၏ လက်ဖဝါးလေးတစ်ဖက်က ဇေယျာ၏ ဝမ်းဗိုက်ပေါ်ရောက်သွားပြီး ချက်အောက်ဆီးစပ်ကို လျှောတိုက်၍ ပွတ်ရင်း ဖြူလွှသောသူမ၏ လက်ချောင်းလေးများက လမွှေးတွေကြား တိုးဝင်သွားသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းခြင်းကလည်း ဂဟေဆက်နေကြသည်။ သူမ၏လက်က လမွှေးတွေကို လုံးချေလိုက် ထိုးဖွလိုက် ဆော့ကစားရင်း မတ်တောင်နေသော သန်မာလှသည့် ဇေယျာ၏ လီးချောင်းကြီးကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ရစ်ပတ်ကာ ကိုင်လိုက်သည်။ ပြီး တော့ တစ်ချက်လောက်ညှစ်လိုက်ပြီးနောက် ဒစ်ကြီးကိုဖြဲချလိုက်ပြီး နက်ရှိုင်းသောဒစ်ကြီးအကြားသို့ သူမ၏ လက်မထိပ် လေးက တိုးဝင်သွားကာ ဒစ်ကြီးပတ်ပတ်လည်ကို ကပ်၍ ပွတ်လိုက်သည်။ “ အ…ဟ…အင်း….သီတာ…အ…အ…ဟင်း….ဟင်း….” “ ပြွတ်…” “ အဟင်း…သူ…သူများကို ကလိချင်တိုင်း ကလိနေတော့ကောင်းတယ်…သူ့ကျတော့ တချက်လေး လုပ်လိုက်တာနဲ့ ….ဟွန်း…မပြောလိုက်ချင်ဘူး….” နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဆွဲခွာရင်း မျက်စောင်းလှလှလေးထိုးကာ နီလာဝင်းက ပြောလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ဇေယျာ၏ လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။ အသဲယားလောက်အောင် ဖောင်းကားနေသော ထိပ်ဖူးကြီး၏ ထိပ်အပေါက်လေးမှ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့ထွက်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ နီလာဝင်း၏ မျက်နှာလေးပြုံး ယောင်သန်းသွားပြီး သူမ၏ လက်လေးနဲ့ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို စုန်ကာဆန်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ လေးငါးကြိမ်မျှ လုပ်ပေးလိုက်ပြီးချိန်တွင် ဇေယျာ၏ လီးကြီးက တဆစ်ဆစ်ဖြစ်၍လာသည်။ နီလာဝင်းမှာ ဇေယျာ၏ ပါးကို ဖိကပ်၍ အားရပါးရတစ်ချက်မျှ နမ်းလိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ ခါးပေါ်သို့ ခွတက်လိုက်သည်။ သူမ၏ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းထန်နေသည်။ ထို့နောက် ကိုယ်ကိုမတ်၍ ဖင်ကြီးကို မြှောက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်မှ ဆုတ်ကိုင်ထားသော လီးကြီးကို စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးကို တဖြေးဖြေးခြင်းဖိ၍ချကာ လီးကြီးကို သွင်းယူသည်။ ဇေယျာ ပက်လက်လှန်လျှက်မှ အသာလေးငြိမ်နေပြီး နီလာဝင်းကို ကြည့်နေသည်။ ရမ္မက်စိတ်တွေ ပြင်းပြနေသော မိန်းကလေးတစ်ယောက်က လီးကို စောက်ပတ်ထဲသို့ သူမဘာသာ အာသာဆန္ဒပြင်းပြစွာဖြင့် သွင်းယူနေပုံမှာ မြင်ရတာ အရသာရှိလှသည်။ စောက်ပတ်ဝသို့ လီးထိပ်ဖူးကြီး တိုးဝင်သွားချိန်မှာ နီလာဝင်း၏ ပါးစပ်လေးဟ၍သွားသည်။ သူမ၏ ဖင်ကြီးက တဖြေးဖြေးဖိချသဖြင့် လီးကြီးက ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံး ဝင်သွားချိန်တွင် နီလာဝင်း၏ မျက်တောင်ကော့ကော့လေးတွေ စင်းကျသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကြီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားတော့ သူမ၏ မျက်လုံးလေးတွေက မှိတ်ထားပြီးဖြစ်နေသည်။ “ ဗြစ်…” “ ဖတ်…” စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကြီးတဆုံးဝင်ရန် လက်နှစ်လုံးလောက်အလိုတွင်တော့ လီးကိုဖြေးဖြေးချင်းသွင်းနေရာမှ ဆတ်ကနဲဖိချကာ တဆုံးသွင်းလိုက်ရင်း နီလာဝင်းမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ၏ကိုယ်ကို ရှေ့သို့ငိုက်လိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ ရင်အုံထက်သို့ သူမ၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က ထောက်ပြီး နီလာဝင်းမှာ လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းရင်း အတော်ယားနေပုံရသည်။ ခပ်သွက်သွက်ကြီး (၁၀)ချက်မျှ ဆောင့်၍ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးပစ်လိုက်သည်။ “ ဗြစ်…ဖွတ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဖတ်…ပလွတ်…ဗြစ်…ဗြစ်….” ပြီးတော့မှ သီတာပြုံးမှာ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်၍လိုးသည်။

ဇေယျာက သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်လှမ်း၍ဆွဲရင်း နီလာဝင်း ဆောင့်အချတွင် အောက်မှနေ၍ သူ၏လီးကြီးကို ကော့၍ကော့၍ တင်ပေးသည်။ သူမ၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်ကြည်တွေက သိသိသာသာကြီး စီးကျလာပြီး လ၏ လမွှေးအုံတစ်ခုလုံး ရွှဲနစ်၍နေသည်။ နီလာဝင်းမှာ မျက်လုံးလေးတွေကို မဖွင့်တော့ဘဲ အထိအတွေ့အာရုံကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် ခံစားရင်း ခပ်ပြင်းပြင်းတချက်ခြင်း ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုက်ဖြင့် သူမစိတ်တိုင်းကျလိုးနေသည်။ “ ဗြစ်….ပလွတ်…ပလပ်…စွတ်…ဖွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်….” လိုးဆောင့်ရာ၌ တစ်ချက်ခြင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်နှင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးတာမျိုးရှိသလို ဆောင့်ရာ၌လည်း ဆီးခုံခြင်းကပ်၍ ဆောင့်တာနှင့် ခွာ၍ဆောင့်တာမျိုးလည်း ရှိလေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် အကြိုက်ခြင်းမတူပေ။ ဘယ်လိုဆောင့်တာကြိုက်သလဲဆိုတာ သိလိုလျှင် မိန်းကလေးဖြစ်သူကို စည်းရုံး၍ အပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်ပါ။ သူတို့အကြိုက် ဆောင့်ပြပါလိမ့်မည်။ နီလာဝင်းကတော့ တစ်ချက်ခြင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုက် ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက် လိုးတာကိုကြိုက်ပုံရသည်။ “ ဗြစ်…ပလွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်….ပလွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်…ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း….” နီလာဝင်းမှာ အပေါ်မှ စိတ်ကြိုက်ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း အောက်ဖက်စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်တွေ ရွှဲနစ်လာသလို သူမ၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံး ဖွေးဖွေးလေးမှာလည်း တစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေ ပြန်လာသည်။ ပြီးတော့ တစ်ချက်ဆောင့် လိုက်တိုင်း ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အသက်ပြင်းပြင်းရှူသောအသံက ထွက်နေသည်။ “ ဗြစ်…ဗြစ်…ပြွတ်…ဖွပ်…ဖွပ်….ဟင်း…ဟင်း….” “ ပြွတ်…” “ ဘုန်း…ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း….” အားရပါးရခပ်သွက်သွက်ကြီး အားရပါးရလေး ငါးချက်မျှ ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးနောက် ဗြုံးကနဲ နီလာဝင်းမှာ ဖင်ကြီး ကိုကြွ၍ လီးကိုချွတ်လိုက်ပြီး ဇေယျာ၏ ဘေးအိပ်ယာပေါ်သို့ ‘ ဘုန်း ’ ကနဲ ပက်လက်လှန်လှဲချ၍ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ကာ တဟင်းဟင်း အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်နေသည်။

ဇေယျာက ပက်လက်လှဲနေရာမှ ခါးတဆစ်ချိုး ထထိုင်လိုက်ပြီး စင်းစင်းကြီးဆန့်ထားသော နီလာဝင်း၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ သူအပေါ်မှ တလှည့်တက်လုပ်ရန်ဖြစ်သည်။ နီလာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းစေ့ကပ်ထားသည်။ “ နေ…နေ…နေ..အုံး..ကို….ခဏ…နီလာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်နေလို့ ခဏနားတာ…အဟင်း…ဟင်း….” ပြီးခါနီး ခဏနား၍ အရသာကိုတာရှည် ခံစားလိုသည့် သဘောပင်… နီလာဝင်း၏ ရင်ဘတ်လေးက နိမ့်ချီမြင့်ချီ ဖြစ်၍နေသည်။ ဇေယျာက သူမကို ငုံ၍ဖက်လိုက်ပြီး ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်ကို နမ်းသည်။ ပြီး နှုတ်ခမ်းပါးလေးအစုံကို စုပ်နမ်းသည်။ နီလာဝင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံး ပူနွေး၍နေသည်။ ဇေယျာက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးမှသည် လည်တိုင် ဖွေးဖွေးလေးတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ ပြီးတော့ နီလာဝင်း၏ ပုခုံးလုံးလုံးလေးနှင့် ပြည့်တင်းသော ရင်ညွန့်သားလေးများ ထိုမှတဖန် ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး နို့အုံလေးတွေကို စို့ပေးသည်။ အတင်းစေ့ကပ်ထားသော နီလာဝင်း၏ ပေါင်လုံးလေးနှစ်လုံး တဖြေးဖြေးလျော့ကျ၍ ကင်းကွာလာသည်။ နောက်နိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသော သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးက တည်ငြိမ်လာပြီး ရင်ဘတ်လေးကို ကော့၍ ကော့၍ နို့စို့နေသော ဇေယျာ၏ ပါးစပ်သို့ ကပ်၍ကပ်၍ ပေးသည်။ “ ကို…” “ ပြွတ်…ဟင်…” ဇေယျာ နို့ကိုပါးစပ်မှ ချွတ်၍ထူးသည်။ “ လုပ်ရအောင်နော်….ကိုက နောက်ကနေလုပ်နော်….” နီလာဝင်း ကုန်းပေးတော့မည်ကို ဇေယျာ သိလိုက်သည်။ နီလာဝင်း၏ ကိုယ်ပေါ်မှာမိုးထားသော သူ၏ ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို ဇေယျာဖယ်ပေးလိုက်တော့ နီလာဝင်းက ပက်လက်လှဲနေရာမှ လက်လေးတစ်ဖက်ထောက်၍ ထထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ စောစောက သူမတက်လိုးထားသဖြင့် အရည်များဖြင့် ရွှဲစိုလျက် ထောင်မတ်နေသော ဇေယျာ၏လီးကြီးကို မက်မောတပ် မက်စွာဖြင့် ကြည့်လိုက်ပြီး လက်ဖျားလေးဖြင့် လှမ်း၍ထကိုင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မျက်လုံးလေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ် လုပ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာပင် ဒူးထောက်၍ လေးဖက်ထောက်လိုက်သည်။ ဇေယျာက နီလာဝင်း၏ နောက်ဖက်သို့ ဝင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်လိုက်ပြီးချိန်တွင် သီတာပြုံးက ရှေ့ဖက်မှဆန့်၍ ထောက်ထားသော သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ကွေး၍ချလိုက်ပြီး ထတောင်ဆစ်နှင့်ထောက်ကာ နဖူးကို အိပ်ယာနှင့်ထိ၍ ဝပ်နေလိုက်ရာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးထားသည့်ပုံ ဖြစ်သွားသည်။ နဂိုထဲက တင်သားတွေလုံးတစ်ကားစွင့်သော နီလာဝင်း၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများမှာ ယခုလို ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လိုက်တော့ အလွန်ပင် မက်မောစရာ ကောင်းလှသည်။

ပြီးတော့ ဖင်သားကြီး နှစ်လုံးကြားမှ အောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ စောစောက လိုးထားသော အရှိန်နှင့် နှုတ်ခမ်းသားကြီးများမှာ နီရဲဖောင်းတင်းနေပြီး အရည်တို့က ရွှဲ၍နေသည်။ နောက်မှကြည့်ရင်း ဇေယျာ၏ လီးကြီးက တဆတ်ဆတ် ဖြစ်လာသည်။ ဇေယျာက နီလာဝင်း၏ ခါးလေးကို လှမ်းကိုင်၍ ရှေ့ကိုကပ်ကာ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့လိုက်ရာ နီလာဝင်းက ဒူးထောက်ထားသော သူမ၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အသာလေးချဲပေးလိုက်သည်။ “ဒုတ်….အ…ဟား….” စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်လာသော ဇေယျာက လီးကို တချက်တည်းနှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ နီလာဝင်း၏ ခေါင်းလေး ထောင်၍သွားသည်။ လီးကတဆုံးဝင်သွားပြီး နီလာဝင်း စောစောကအတန်ငယ် ဟပေးလိုက်သော ဒူးထောက်ထားသော ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြန်၍စေ့လိုက်သည်။ “ ကို…” “ ဟင်…” “ တခါထဲသာ ပြီးအောင်လုပ်လိုက်တော့ကွာ…နော်….” “ အင်း….” ဇေယျာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော လီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး တချက်ခြင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးသည်။ ပြီးတော့ တဖန် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပြန်သည်။ “အင့်….အင့်..အင့်….အင်း…..” နီလာဝင်းကြိုက်သော ဆောင့်နည်းအတိုင်း တချက်ခြင်း ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုက်၊ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ဖြင့် ဆောင့်လိုးရင်း ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသော နီလာဝင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ဖက်မှ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်း၍ဆွဲရင်း ဆောင့်လိုးသည်။ အင့်….အင့်….အင်း…အင့်…..”နီလာဝင်းကလည်း ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသော သူမ၏ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ဆောင့်ဆောင့်ပေးသည်။ အိပ်ယာပေါ်သို့ နဖူးလေးတိုက်၍ထားသော နီလာဝင်း၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ ခံစားရခက်ပုံဖြင့် ဘယ်ညာခါယမ်းနေသည်။ “အင့်…အင့်…အင့်ဟင့်…လုပ်လုပ်….ကို…ခပ်နာနာလေး….လုပ်….ပြီး…ပြီး…တော့မယ်. …” ဇေယျာ သူမ၏ ခါးလေးကိုပြန်၍ ကိုင်လိုက်ပြီး အားကုန်ဆောင့်၍ ခပ်သွက်သွက်ကြီး လိုးတော့သည်။ ”ပလွတ်…အား….ကို…ကို…အမလေး….ကိုရယ်….အား….အ…. “ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသော နီလာဝင်း၏ ခါးလေးမှာ ဗြုံးကနဲကုန်းထလာပြီး ဖင်ကြီးမှာ ခါယမ်းသွားသည်။ ဇေယျာက နီလာဝင်၏ ဖင်ကြီးကို တည်ငြိမ်အောင် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ပြီး သူ၏ လီးကြီးကို အတင်းဆောင့်၍ ထိုးထည့်ကာ သုတ်ရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ တဖြေးဖြေး အိပ်ယာပေါ်သို့မှောက်၍ ကျသွားသော နီလာဝင်း၏ ကိုယ် ပေါ်သို့ ဇေယျာမှာ မှောက်လျက်သားပါသွားလေတော့သည်။

“ ဘုတ်…” မျက်လုံးမှိတ်၍ အမောဖြေနေသော နီလာဝင်း၏ မျက်လုံးလေးများ ဖွင့်လာသည်။ တဖက်မှ မိုးသန္တာ၏ အခန်းထဲမှ အသံတသံကြားလိုက်ရသည်။ နီလာဝင်းတို့ အိပ်သည့်ကုတင်ကြီးက တဖက်ခန်းနှင့်ခြား၍ ကာထားသော နံရံဘေးတွင်ကပ်၍ ထားခြင်းဖြစ်သည်။ မိုးသန္တာများ သူတို့ကို ချောင်းကြည့်နေတာလားဟူသော အတွေးက နီလာဝင်းကို ခေါင်းနပမ်းကြီးသွားစေတော့သည်။ မနက်စောစောတွင် ဇေယျာ စက်ရုံသို့ ပြန်သွားရန်ရှိသဖြင့် နီလာဝင်းတစ်ယောက် အလုပ်ရှုပ်နေသည်။ မိုးသန္တာတစ်ယောက် အိပ်ယာမှ ထပြီလား မထသေးဘူးလား ဆိုတာကို သတိမထားမိပေ။ ဇေယျာ ထွက်သွားပြီးတော့ နီလာဝင်းမှာ မိုးသန္တာ၏ အိပ်ခန်းရှေ့သို့ ရောက်လာရသည်။ အချိန်က မနက် (၈) နာရီထိုးခါနီးပြီဖြစ်သည်။ နီလာဝင်း အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်လိုက်တော့ တံခါးက အလွယ်တကူ ပွင့်၍သွားသည်။ အိပ်ခန်းထဲရှိ စားပွဲတွင် မိုးသန္တာ ထိုင်၍ငေါင်နေသည်ကို နီလာဝင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ တံခါးဖွင့်သံကြား၍ မိုးသန္တာက လှည့်ကြည့်သည်။ “ ဟင်….တီတီလေးပါလား….” “ မိုး….သမီး…ကျူရှင်မသွားသေးဘူးလား….” “ ဟင့်အင်း….” နီလာဝင်းတို့မှာ မြေနီကုန်းတွင်နေ၍ မိုးသန္တာ တက်ရသောကျူရှင်မှာ တစ်လမ်းကျော်တွင်ရှိသဖြင့် လမ်းလျှောက်၍ သွားလို့ရသည်။ ကျူရှင်က မနက် (၈) နာရီ တက်ရတာကို နီလာဝင်း သိသည်။ “ ဘာဖြစ်လို့လဲ….သမီးရဲ့….သမီး နေမကောင်းဘူးလား….” “ မဟုတ်ဘူး….တီတီလေး….ဒီနေ့က ဟောပြောပွဲ ကျူရှင်မှာရှိတယ်….မနက်ဖြန် ကျူရှင် စာမေးပွဲရှိတယ်….အဲဒါ မိုး မသွားတော့ဘဲ…အိမ်မှာပဲ စာကျက်တော့မလို့….” “ အင်း…အင်း…မိုးဘာသာ ကြည့်လုပ်ပေါ့….နေမကောင်းရင်တော့ တီတီလေးကို ပြောနော်….” “ အင်းပါ….” အိပ်ခန်းတံခါးကို ပြန်စေ့၍ နီလာဝင်း လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။ သူမထင်လို့ပဲလားမသိ မိုးသန္တာတစ်ယောက် ခပ်ငေါင်ငေါင်ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ နီလာဝင်း ဆုတောင်းမိလိုက်လေသည်။ နီလာဝင်းမှာ မိုးသန္တာ၏ အိပ်ခန်းရှေ့မှပြန်၍ လှည့်ထွက်လာပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲ၍ ရေချိုးလိုက်သည်။ ရေချိုးပြီး ဖီးလိမ်းပြင်ဆင်ပြီးသည်အထိ မိုးသန္တာ အသံကို မကြားရတိတ်ဆိတ်၍ နေသည်။ ဒါကြောင့် နီလာဝင်း မိုးသန္တာ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ရောက်လာပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာလေးဟ၍ အထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည်။ “ အို…” ကုတင်ပေါ်တွင် မိုးလေး စောစောကဝတ်ထားသော ထဘီလေးက ခါးတွင်မရှိတော့ ဖင်ပြောင်လေးနှင့် ပေါင်နှစ် လုံးထောင်၍ကားထားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲသို့ထည့်ကာ တစ်ဖက်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုဖြဲပြီး တစ်ဖက်က စောက်စေ့လေးကို ကလိ၍နေသည်။

မိုး၏ မျက်နှာနုနုလေးက နီရဲ၍နေပြီး မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ထားကာ မဲ့မဲ့ရှုံ့ရှုံ့ လေးဖြစ်သွားလိုက် လျှာလေးထုတ်၍ နှုတ်ခမ်းလေးကို ပွတ်လိုက်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။ နီလာဝင်း ဘာလုပ်ရမည်ကို အလျင်အမြန်စဉ်းစားလိုက်သည်။ ထို့နောက် မိုးသန္တာ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို တွန်းဖွင့်ပြီးအထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်။ “ ဟင်…တီတီလေး….” နီလာဝင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် မိုးသန္တာ တစ်ကိုယ်လုံးတုန်၍ လန့်သွားပြီး ပေါင်လေးထဲမှ လက်တွေကိုထုတ်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကို စေ့ထားလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးတွင်ရပ်၍ နီလာဝင်းက မိုးသန္တာကို ကြည့်ရင်း ပြုံးပြလိုက်သည်။ “ ကိုယ့်တီတီလေးပဲ မိုးရယ်….ဘာလန့်စရာလိုလို့လဲ…မိုး ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာ တီတီလေးက သိလို့ မိုးကို ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးဖို့ ဝင်လာတာ….” “ ဟို…တီတီလေး…ဟို…ဟို….” “ ဟင်း…ဟင်း….ကဲပါ မိုးရယ်…သမီးရဲ့အဝတ်အစားတွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်လိုက်…ကဲထ….” မိုးသန္တာ မယုံရဲယုံရဲဖြင့် လေးပင်စွာ ထထိုင်ပြီး သူမကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီတွေ ဘရာစီယာတွေကို ချွတ်လိုက်သည်။ တင်းရင်းနေသော မိုးသန္တာ၏ နို့လေးတွေက နုညက်နေရုံမျှမက နီလာဝင်း၏ နို့အုံတွေလောက်ကို ဖွံ့ထွားသည်။ “ ကဲ….လှဲလိုက် မိုး….” မိုးသန္တာ မယုံရဲယုံရဲဖြင့် အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြန်၍ လှဲချလိုက်သည်။ နီလာဝင်း ကုတင်ပေါ်သို့ တက်လိုက်ပြီး မိုးသန္တာဘေးတွင် လှဲချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မိုးသန္တာကိုယ်လုံးလေးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး မိုးမျက်နှာလေးကို ကမူးရှူးတိုး နမ်းပေးသည်။ ပြီးတော့ မိုး၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို စုပ်နမ်းလိုက်ပြီး သူမ၏လက်က မိုး၏တစ်ကိုယ်လုံးကို စုန်ချီဆန်ချီ ပွတ်သပ်၍ပေးသည်။ မိုးတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ လေထဲမြောက်တက်နေသလို ခံစားနေရသည်။ အတန်ငယ်ကြာတော့မှ နီလာဝင်းက မိုး၏ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး မိုး၏ ပုခုံးလေးတွေ ရင်ညွန့်သားလေးတွေကို စုပ်နမ်းသည်။ နီလာဝင်း လွှတ်ပေးလိုက်သော မိုး၏ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက ထူအမ်းအမ်းဖြစ်ကာ တမျိုးလေးခံစားနေရသည်။

နီလာဝင်း မိုး၏ နို့အုံလေးတစ်ဖက်ကို ငုံ၍စို့လိုက်ပြီး ကျန်တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်သည်။ မိုး၏ လက်လေးတွေက နီလာဝင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်သည်။ နီလာဝင်းက မိုး၏ နို့အုံထိပ်ပိုင်းလေးတွေကို အမိအရ စုပ်ထားပြီး လျှာဖျားက နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေးနှင့်တကွ နို့သီးခေါင်းအောက်ခြေမှ အနီရောင်အဝိုင်းလေးကိုပါ တိုးတိုးပြီးယက်ပေးသည်။ ထို့ပြင် လက်တစ်ဖြင့် ကိုင်ထားသော နို့အုံလေးကိုလည်း ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုးလက်မဖြင့် ညှပ်၍ချေပေးသည်။ “ဟင်း….ဟင်း…အင်း…ဟင့်….တီတီ….တီတီလေးရယ်….ဟင်း….ဟင်း….” ခဏအတွင်း မိုးသန္တာမှာ အဖျားတက်သလို တုန်ယင်၍လာသည်။ နီလာဝင်း မိုး၏ နို့အုံလေးတစ်ဖက်ပေါ်မှ လက်ကိုဖယ်လိုက်ပြီး မိုး၏ ဝမ်းပြင်းသားလေးများ ဆီးခုံနှင့် အမွှေးပါးပါးလေးတွေပေါက်နေသော စောက်ပတ်အုံလေးတို့ကို ပွတ်ပေးသည်။ မိုးသန္တာ တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းရင်း ခံရခက်ပုံဖြင့် သူမ၏ ပေါင်လေးမြှောက်လိုက်ချလိုက်၊ စုလိုက်ခွာလိုက် ဖြစ်နေသည်။ နီလာဝင်းက နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် မပြတ်အောင် စို့ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က မိုးသန္တာ၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို ပွတ်ပေးနေရာမှ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ပွတ်ပေးရင်း စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်လေးဖြင့် တို့ထိကလိ ပေးလိုက်သည်။ “ အဟင်း…ကျွတ်…ကျွတ်….အင့်….ဟင်း….ဟင်း….” မိုး၏ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ထားသော မျက်နှာလေးမှာ ရှုံ့မဲ့၍နေသည်။ ပြီးတော့နေရထိုင်ရတာ အတော်ခက်လာသဖြင့် ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်မိသည်။ ဒီမှာတင် နီလာဝင်း၏ လက်ခလယ်က မိုး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ညင်သာစွာ တိုးဝင်လာသည်။ “ အို….အိုး….အင်း….အင်း….” မိုး ခါးလေးကော့တက်သွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် အရည်တွေက အတော်လေးရွှဲနစ်နေပြီ။ နီလာဝင်း နို့သီးလေးတွေကို ခပ်ပြင်းပြင်းစို့ပေးရင်း မိုး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်ကို သွင်းချီထုတ်ချီလုပ်ပေးသည်။ လက်မကလည်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်သပ်ပေးသည်။ မိုးအရည်တွေ မတရားကြီး ထွက်လာချေပြီ။

“ အိုး….အင်း….ဟင်း….အင်း….အိုး….အိုး….” မိုး၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ နီလာဝင်း၏ ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်ပေးနေသော လက်ခလယ်လက်ချောင်းကို ဆွဲဆွဲပြီးစုပ်နေသည်။ နီလာဝင်း မိုး၏ နို့လေးကို ခပ်ပြင်းပြင်းစုပ်၍စို့ရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ သူမ၏ လက်ခလယ်လက်ချောင်းကို သွက်သွက်ကြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အား…အင်း….အင်း….အား….အား….” မိုး၏ တင်ပါးလေးတွေ ဆက်ကနဲ မြောက်ကြွသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်သွားရာမှ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်ကို ခဏကြာသည်အထိ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးပြီးတော့မှ လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲမှဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။ မိုး မျက်လုံးလေးတွေကိုဖွင့်၍ နီလာဝင်းအား ကျေးဇူးတင်သော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်သည်။ “မိုး…ကောင်းတယ် မဟုတ်လား….” “ အာ…တီတီလေး ကလဲ….” “ နောက်ဆို မိုး ကောင်းအောင် တီတီလေး အမြဲလုပ်ပေးမယ်…ဘယ်ယောက်ျားကိုမှ စိတ်မဝင်စားရဘူးနော်… အန္တရာယ်များတယ် သိလား….” “ သိပါတယ်….တီတီလေး ကလဲ….” နီလာဝင်း ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ နောက်နေ့များတွင် နီလာဝင်းက မိုးအား နေ့တိုင်း နူးနှပ်၍ ပလူးပေးသည်။ သုံးရက်မြောက်သောနေ့အရောက်တွင်တော့ ယောက်ျားနှင့်မတွေ့တာ သုံးရက်ရှိသွားပြီဖြစ်သော နီလာဝင်းက မိုးအား သူမလုပ်ပေးသလို လုပ်စေ၍ အာသာဖြေခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ပတ်အကြာ ဇေယျာ အိမ်သို့ပြန်လာသည့်နေ့အထိ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တလဲ ပလူးနေခဲ့ကြလေသည်။ တစ်ပတ်လုံးလုံး အလုပ်ထဲတွင်နေခဲ့ပြီး နားရက်တွင် အိမ်သို့ပြန်ရောက်လျှင် အိမ်ပေါက်ဝ၌ မိန်းမဖြစ်သူကို တွေ့ လိုက်ရသည်နှင့် ဇေယျာ၏ လီးက တောင်လာတော့သည်။ ဒီတစ်ပတ်နားရက် အိမ်သို့ ဇေယျာပြန်ရောက်လာတော့ မိုသန္တာတစ်ယောက် အချိုးတစ်မျိုးပြောင်းနေတာကို ဇေယျာ သတိထားမိသည်။ မနက်ပိုင်း ဇေယျာ အိမ်သို့ရောက်ရောက်ခြင်း မိုးသန္တာက သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲမှနေ၍ “ တီတီလေးနော်….ဒီည မိုးနဲ့ လာအိပ်ရမှာ….” ဟု အော်ပြောသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ဇေယျာရော နီလာဝင်းပါ မျက်နှာကွက်ကနဲ ပျက်သွားကြသည်။ ခဏနေမှ နီလာဝင်းက “ အရင်လိုပဲ (၁၂) နာရီထိုးရင် ကိုက နီလာ့ကို လာနှိုးပေါ့…” ဟု ဇေယျာ၏ နားသို့ကပ်၍ တီးတိုးပြောသည်။

နေ့လည်ဖက်ကျတော့လည်း ကြည့်အုံး…။ ဇေယျာတစ်ယောက် မိုးသန္တာ၏ အိပ်ခန်းရှေ့မှ ဖြတ်၍အသွား အိပ်ခန်းထဲမှ မိုးသန္တာနှင့် ပက်ပင်းတိုးခိုက် မိုးသန္တာ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရင်လျားထားသော ထဘီက သူ့အလိုအလျှောက်ပဲ ကျွတ်သွားသလား ဒါမှမဟုတ် မိုးသန္တာကပဲ ဖြုတ်ချလိုက်သလား ဇေယျာ မတွေ့လိုက်။ ဇေယျာ တွေ့လိုက် ရတာကတော့ ထဘီစတစ်ဖက်ကို လက်မှဆွဲထားသော မိုးသန္တာ၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှပင်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ မိုးသန္တာက “ ကန် တော့…ကန်တော့…” ဟုပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားသည်။ ဟော…ညနေစာစားကြတုန်းကလည်း ကြည့်အုံး…။ သုံးယောက်သား ထမင်းစားနေကြရင်း မိုးသန္တာက သူမ၏ မျက်လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ဇေယျာ့ကို ရွှမ်းရွှမ်းစားစားကြည့်လိုက် မျက်လွှာလေးပြန်ချပြီး ထမင်းကိုငုံ့စားလိုက် တစ်ချိန်လုံးလုပ်နေသည်။ ဇေယျာ မသိမသာဖြင့် နီလာဝင်းကို လှမ်းပြီးအကဲခတ်လိုက်တော့ ထမင်းကိုငုံ့စားနေသော နီလာဝင်း၏ မျက်နှာလေးမှာ နီရဲနေသည်။ နီလာဝင်းက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သိသာလှသည်။ အသက်အရွယ်နှင့် အတွေ့အကြုံအရ မိုးသန္တာတစ်ယောက် ထမင်းစားရင်း အရည်လေးတွေစို့နေပြီဖြစ်ကြောင်း ဇေယျာ အတတ်သိလေသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ဇေယျာပြန်ရောက်သည့်နေ့တွင် မိုးမချုပ်မှီတွင်ပင် နီလာဝင်းကို တစ်ချီကစ်ပြီးတတ်သည်။ အခုတော့ မိုးသန္တာက တစ်ချိန်လုံးအိမ်တွင်ရှိနေ၍ မကစ်ဖြစ်တော့ပေ။ ညရောက်တော့ ဇေယျာ ပိုဆိုးသည်။ ဘယ်လိုမှ အိပ်လို့မရ လီးက တစ်ချိန်လုံးတောင်နေသည်။ ပိုပြီးဆိုးတာက နေ့ခင်းကတွေ့လိုက်ရသော မိုးသန္တာ၏ ပျိုမြစ်နုနယ်သော ကိုယ်လုံးတီးအလှက သူ့ကို စိုးမိုး၍နေသည်။ ည (၁၂) နာရီ ထိုးနိုင်ခဲလှရောဟု ဇေယျာ တွေးမိသည်။ ပုဆိုးကိုလှန်၍ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေသော လီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်ရင်း သူ့ဆန္ဒတွေစိတ်တွေက ပိုပိုပြီး ကာမဆန္ဒတွေပြင်းပြလာသည်။ ဇေယျာ၏ ကာမဆန္ဒတွေက ဘယ် လောက်ထိပြင်းပြလာသလဲဆိုလျှင် ဂွင်းတိုက်ပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမလားဟု တွေးမိသည်အထိပင်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး တော့ ဇေယျာတစ်ယောက် ခက်ခဲစွာဖြင့် အချိန်ကာလကို ကျော်ဖြတ်ရင်း ည (၁၂) နာရီက ထိုးသွားသည်။ ကမန်းကတန်း ဇေယျာ ကုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ရန် သူ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ “ ဟင်…” အိပ်ခန်းဝတွင် ဘွားကနဲ မိုးသန္တာကို ဇေယျာ မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့လိုက်ရသည်။

ခပ်တွေတွေလေးရပ်နေသော မိုးသန္တာ၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ပုခုံးကြိုးသိုင်းပေါင်လည်လောက်သာရှိသော ဂါဝန်ပါးပါးလေးတစ်ထည်သာရှိသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာ သော အလင်းရောင်ဖြင့် မိုးသန္တာ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်ကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ဇေယျာ မက်မောစွာ ဖြင့် ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ခဏတာ ခေါင်းလေးငုံ့နေရာမှ မိုးသန္တာ၏ မျက်နှာလေးက မော့၍လာသည်။ မိုးသန္တာ ဇေယျာကို လုံးဝ မကြည့် အခန်းဝတွင် ရပ်နေသော ဇေယျာကိုကျော်၍ အိပ်ခန်းထဲတွင်ရှိနေသော ဇေယျာနှင့် နီလာဝင်းတို့ အိပ်သည့် နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ ထူထဲလှသော နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးကို လှမ်း၍ကြည့်သည်။ ဇေယျာ ဘေးသို့ကပ်၍ လမ်းဖယ်ပေးလိုက်တော့ မိုးသန္တာက စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို ကုတင်ကြီးဆီသို့ ဦးတည်ရှေ့ရှု၍ အခန်းထဲသို့ တစ်လှမ်းချင်းဝင်၍လာသည်။ သူ့အရှေ့မှ ဖြတ်သွားစဉ် မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေက ဇေယျာတစ်ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံ၍သွားသည်။ ဇေယျာ၏ အသိစိတ်တွေ ကင်းမဲ့မှန်းမသိ ကင်းမဲ့၍လာသည်။ ဖွင့်လိုက်မိသော အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာပြန်စေ့၍ ခါးမှပုဆိုးကို ချွတ်ချပြီး မိုးသန္တာ၏ နောက်မှ လိုက်လာခဲ့မိသည်။ ဇေယျာ၏ ရှေ့မှ ထောင်မတ်နေသော လီးချောင်းကြီးက ရှေ့မှ မိုးသန္တာကို ထိုးရန်ချိန်ရွယ်ထားသော လှံတံသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ ကုတင်ကြီးဘေးရောက်တော့ မိုးသန္တာက ဇေယျာကို ကျောပေးထားလျှက်မှ သူမ၏ ပုခုံးပေါ်မှ ဂါဝန်သိုင်းကြိုးလေး တွေကို ဖြည်ချလိုက်သည်။ ဂါဝန်လေးက လျောကနဲ ကျသွားရင်း ခြေဖျားတွင်ပုံသွားသည်။ မိုးသန္တာက ခါးတစ်ဆစ်ချိုးကုန်း၍ သူမ၏ ခြေဖျားတွင် ပုံကျနေသော ဂါဝန်လေးကို ငုံ့၍အဖယ်…လုံးတစ်ကားစွင့်သွားသော ဖွေးနုသည့် တင်သားအစုံကြားမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးက နီကျင့်ကျင့်အမွှေးလေးများခြံရံလျက် အိပ်ခန်းထဲမှ မီးရောင်အောက်တွင် ရွှမ်းစိုတောက်ပ၍နေသည်။ စောစောကတည်းက မိုးသန္တာ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေကြောင်း သိသာလှသည်။ ဇေယျာ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားမိတော့ သူ့ကိုကာမဆန္ဒတွေက အနိုင်ယူသွားပြီ။

ရှေ့မှ ဂါဝန်ကို ငုံ့ကောက်နေသော မိုင်မိုင်၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို မိုးသန္တာ၏ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်ခုကြားသို့ တေ့ကာတရှိန်တိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည်။ “အ….အီး…..အား…. “စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေသော အရည်များနှင့် ဇေယျာ၏ ဆောင့်အားကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ မိုးသန္တာမှာ ဗြုံးကနဲ ကုတင်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး တင်း၍ခံသည်။ အသံမထွက်မိအောင် နှုတ်ခမ်းကို ပြတ်ထွက်လုမတတ်ကိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးအသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ မချိမဆန့် နာကျင်နေသော်လည်း သူမ၏ တစ်ချိန်လုံးထကြွနေသော အာသာဆန္ဒကတော့ ကျေနပ်သယောင် ဖြစ်သွားသည်။ ဇေယျာ မထိန်းနိုင် သောစိတ်ကြောင့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့မှ သတိရသွားသည်။ “မိုး….သိပ်နာသွားလားဟင်….” “ ဟို…ကိုကို ကောင်းရင်ပြီးတာပါပဲ…” ဟု ပြောရင်း မိုးသန္တာက ဖင်လေးကို ပို၍ကုန်းပေးသည်။ အခန်းဝမှ သူတို့ကိုရပ်ကြည့်နေသော နီလာဝင်းတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စီးကျလာသည်။ မိုးသန္တာ အိပ်ယာပေါ်မှ ထသွားကတည်းက နီလာဝင်း ဘာလဲဆိုတာကို ခန့်မှန်းမိပြီးသား ဒါပေမယ့် နီလာဝင်း တားနိုင်လျှက်နှင့် မတားလိုက်တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ အိပ်ခန်းထဲမှာ မိုးသန္တာ၏ ခါးလေးကိုကိုင်၍ ဇေယျာက မက်မက်ရရကြီးလိုးနေပြီး မိုးသန္တာခမျာမှာလည်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံလေးတွေထွက်၍ အံကြိတ်ပြီး ခံနေသည်။ တပြွတ်…ပြွတ်….တအင့်…အင့်…အသံလေး များက အိပ်ခန်းထဲတွင် ညံလျက်ရှိလေတော့သည်။..ပြီး

Zawgyi

ရင္ႏွင့္ရင္း၍ မွ်ေဝသည္နီလာဝင္းက မိုးသႏၲာ၏ အေဒၚျဖစ္သည္။ နီလာဝင္းသည္ မိုသႏၲာဖခင္၏ ညီမဝမ္းကြဲျဖစ္သည္။ မိုးသႏၲာ၏ မိဘမ်ားတြင္ သားသမီးမထြန္းကား၍ နီလာဝင္အား ေလးႏွစ္သမီးအ႐ြယ္ကပင္ ေခၚယူ၍ ေမြးစားခဲ့သည္။ နီလာဝင္း (၅)တန္း ေရာက္ေသာႏွစ္တြင္မွ မိုးသႏၲာကို ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္သည္။ မိုးသႏၲာက နီလာဝင္းလက္ေပၚတြင္ပင္ သားသမီးႏွင့္မျခား ႀကီးျပင္း လာခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ နီလာဝင္းကအခု အသက္(၂၅)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ၿပီး မိုသႏၲာက အသက္(၁၆)ႏွစ္၊ (၁၀)တန္း ေက်ာင္းသူျဖစ္သည္။ မိုးသႏၲာ၏ မိဘမ်ားက လြန္ခဲ့ေသာ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကပင္ ျပည္ပတြင္သြား၍ အလုပ္လုပ္ေနသည္။ မိုးသႏၲာက နီလာဝင္းကို မခြဲႏိုင္သျဖင့္ မိဘမ်ားႏွင့္ လိုက္မသြားျခင္းျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္က နီလာဝင္း အိမ္ေထာင္က်သျဖင့္ မိုးသႏၲာ၏ မိဘမ်ား တေခါက္ျပန္လာခဲ့ရသည္။ အျပန္တြင္ မိုးသႏၲာကို ျပည္ပသို႔လိုက္ခဲ့ရန္ေခၚေသာ္လည္း မိုးသႏၲာက လိုက္မသြားခဲ့ေပ။ အဓိကအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ နီလာဝင္းကို မိုးသႏၲာ မခြဲႏိုင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ နီလာဝင္း၏ ေယာက္်ား ေဇယ်ာက အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ေ႐ႊျပည္သာက စက္႐ုံတစ္႐ုံတြင္ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးျဖစ္သည္။ တစ္ပတ္မွ ႏွစ္ရက္သာ အိမ္သို႔ ျပန္လာရသည္။ ေဇယ်ာကလည္း မိုးသႏၲာကို နီလာဝင္းကဲ့သို႔ပင္ သားသမီးတစ္ေယာက္လို သေဘာထားသည္။ မိုးသႏၲာမ်က္ႏွာ အညိဳမခံ လိုေလေသးမရွိေအာင္ထားသည္။ အလိုလိုက္သည္။ ယုတ္စြအဆုံး တစ္ပတ္မွႏွစ္ရက္ထဲ အိမ္မွာေနရတဲ့ ေဇယ်ာက သူျပန္ေရာက္တဲ့ရက္ မိုးသႏၲာက နီလာဝင္းကို သူမႏွင့္လာအိပ္ရန္ေျပာလွ်င္ပင္ ေဇယ်ာက ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္သာျဖစ္သည္။ ကေလးစိတ္မေပ်ာက္ေသးေသာ မိုးသႏၲာ၏ ဒဏ္ကို ေဇယ်ာႏွင့္ နီလာဝင္းတို႔ လင္မယားမွာ မိုးသႏၲာကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ျဖင့္ ခံခဲ့ရေလသည္။

‘ အဟင့္ ’ ဆိုၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္လႊာဟကာ ကိုယ္လုံးေလးတြန႔္သြားခိုက္ နီလာဝင္း၏ ႏို႔အုံေလးက ေဇယ်ာ၏ ပါးစပ္ ထဲသို႔ လက္တစ္လုံးေလာက္ ပို၍ဝင္သြားသည္။ နီလာဝင္း မတြန႔္လို႔လည္း မေနႏိုင္၊ ၾကည့္ပါအုံး ႏို႔အုံႏုႏုညက္ညက္ေလး ထိပ္ပိုင္းကို ပါးစပ္ထဲထားၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေအာက္ေျခက အနီေရာင္အဝန္းအဝိုင္းေလးကို ေဇယ်ာလွ်ာႀကီးက ဖိဖိၿပီးယက္ေနသည္။ ႏို႔အုံတစ္ခုလုံးတြင္ ဒီေနရာက အေၾကာေတြအမ်ားဆုံးေနရာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးထက္ပင္ ပိုၿပီးအာ႐ုံေၾကာေတြမ်ားကာ အရသာကိုပိုၿပီး ေပးစြမ္းႏိုင္သည္။ မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မဖြင့္ဘဲ ေဇယ်ာ၏ အထိအေတြ႕အရသာေတြၾကားတြင္ မိန္းမူးေနရင္းက နီလာဝင္းမွာ ေဇယ်ာ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သူမလက္ဖဝါးႏုႏုေလးျဖင့္ ပြတ္သပ္ေပးေနေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဘာအဝတ္အစားမွမရွိဘဲ ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္း ႏို႔အုံႏုႏုညက္ညက္ေလးႏွစ္လုံးကို မက္မက္ေမာေမာ စို႔ေပးေန႐ုံမက ေဇယ်ာ၏ လက္တစ္ဖက္က နီလာဝင္း၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲေရာက္ကာ တေျဖးေျဖး ေဖာင္းေဖာင္းၿပီး တင္းတင္းလာေသာ ေစာက္ပတ္အုံေလးကို လက္ဖဝါးထဲထည့္ကာ ဆုတ္နယ္ပြတ္သပ္၍ ေနေသးသည္။ နီလာဝင္းက အေမႊးသန္သည္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ပတ္လွ်င္ တစ္ႀကိမ္ ရိတ္ေလ့ရွိသည္။ ျပန္ထြက္လာေသာ အေမႊးငုတ္တိုေလးေတြ၏ စူးစူးရွရွေလးျဖစ္၍ေနသည္က ေဇယ်ာအဖို႔ ကိုင္ရတာပို၍ အရသာေတြ႕ေနစရာ ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဇယ်ာ၏လက္က အကြဲေၾကာင္းေလးကို စမ္းလိုက္သည္။ စိုစိုစြတ္စြတ္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေဇယ်ာ၏ လက္ညႇိဳးထိပ္က ေစာက္ေစ့ေလးကို တို႔ထိကလိလိုက္သည္။ “ အ…ကို…” ‘ ကို ’ ဆိုတာကို သံရွည္ေလးဆြဲရင္း ေပါင္ၾကားမွ ေဇယ်ာ၏လက္ကို သူမ၏ေပါင္ေလးႏွစ္လုံးျဖင့္ ညႇပ္လိုက္မိသည္။ ေဇယ်ာ လက္ညႇိဳးထိပ္က တြင္းဝအိအိေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို ပြတ္သပ္ကလိရင္း အထဲသို႔ေျဖးေျဖးေလး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ သူ႔ ေက်ာကုန္းကို ပြတ္သပ္၍ေနေသာ နီလာဝင္း၏ လက္ေလးက တဒဂၤရပ္သြားၿပီး ေက်ာကုန္းကို ဖိ၍ဖက္လိုက္သည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ လက္ညႇိဳးကို အထဲသို႔လက္ႏွစ္ဆစ္ခန႔္ သြင္းၿပီးမွ လက္ညႇိဳးထိပ္ကေလးကိုေကြးကာ အထဲမွအတြင္းသားေလးေတြကို ကလိ၍ပြတ္သည္။

ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကလည္း ႏို႔အုံေလးကို ပါးစပ္ထဲထည့္၍ စုပ္ထားျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ ႏို႔သီး ေခါင္းေလးတစ္ခုထဲကိုသာစုပ္ကာ လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ထိုးထိုးၿပီးေပးသည္။ အထဲမွ အရည္ေလးေတြ သိသိသာသာႀကီး ႐ႊဲ၍ထြက္ထြက္လာေၾကာင္း ေဇယ်ာ၏ လက္ညႇိဳးေလးက သိေနသည္။ နီလာဝင္းကလည္း ေစာေစာတုန္းကလို အိေျႏၵမရေတာ့ေခ်။ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြေလး ျဖစ္လာသည္။ “ကို…ကို…ေတာ္ၿပီကြာ…ကို႔လက္ႀကီးထုတ္လိုက္ေတာ့ကြာ…ဟင္း….ဟင္း….” နီလာဝင္း၏ စိတ္ေတြ အေတာ္ႀကီးထလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဇယ်ာသိလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲသြင္းထားေသာ လက္ညႇိဳးကိုအသာေလး ဆြဲထုတ္ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကိုလည္း ႏို႔အုံေလးေတြေပၚမွ ခြာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နီလာဝင္း၏ ပါးေလးတဖက္ကို ႐ႊတ္ကနဲေနေအာင္ နမ္းလိုက္ၿပီး နီလာဝင္း၏ ေဘးသို႔ လွဲခ်လိုက္သည္။ နီလာဝင္းမွာ ေဇယ်ာဖက္သို႔ လွည့္လိုက္ၿပီး ေဇယ်ာကို ဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဇယ်ာ၏ ေအာက္ပိုင္းကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီးလွ်င္ ေဇယ်ာ၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကပ္၍ စုပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ နီလာဝင္း၏ လက္ဖဝါးေလးတစ္ဖက္က ေဇယ်ာ၏ ဝမ္းဗိုက္ေပၚေရာက္သြားၿပီး ခ်က္ေအာက္ဆီးစပ္ကို ေလွ်ာတိုက္၍ ပြတ္ရင္း ျဖဴလႊေသာသူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက လေမႊးေတြၾကား တိုးဝင္သြားသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းကလည္း ဂေဟဆက္ေနၾကသည္။ သူမ၏လက္က လေမႊးေတြကို လုံးေခ်လိုက္ ထိုးဖြလိုက္ ေဆာ့ကစားရင္း မတ္ေတာင္ေနေသာ သန္မာလွသည့္ ေဇယ်ာ၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္ ရစ္ပတ္ကာ ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီး ေတာ့ တစ္ခ်က္ေလာက္ညႇစ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဒစ္ႀကီးကိုၿဖဲခ်လိုက္ၿပီး နက္ရႈိင္းေသာဒစ္ႀကီးအၾကားသို႔ သူမ၏ လက္မထိပ္ ေလးက တိုးဝင္သြားကာ ဒစ္ႀကီးပတ္ပတ္လည္ကို ကပ္၍ ပြတ္လိုက္သည္။ “ အ…ဟ…အင္း….သီတာ…အ…အ…ဟင္း….ဟင္း….” “ ႁပြတ္…” “ အဟင္း…သူ…သူမ်ားကို ကလိခ်င္တိုင္း ကလိေနေတာ့ေကာင္းတယ္…သူ႔က်ေတာ့ တခ်က္ေလး လုပ္လိုက္တာနဲ႔ ….ဟြန္း…မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး….” ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ဆြဲခြာရင္း မ်က္ေစာင္းလွလွေလးထိုးကာ နီလာဝင္းက ေျပာလိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ သူမလက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေဇယ်ာ၏ လီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ အသဲယားေလာက္ေအာင္ ေဖာင္းကားေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီး၏ ထိပ္အေပါက္ေလးမွ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႔ထြက္ေနေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ နီလာဝင္း၏ မ်က္ႏွာေလးၿပဳံး ေယာင္သန္းသြားၿပီး သူမ၏ လက္ေလးနဲ႔ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို စုန္ကာဆန္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးသည္။ ေလးငါးႀကိမ္မွ် လုပ္ေပးလိုက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ ေဇယ်ာ၏ လီးႀကီးက တဆစ္ဆစ္ျဖစ္၍လာသည္။ နီလာဝင္းမွာ ေဇယ်ာ၏ ပါးကို ဖိကပ္၍ အားရပါးရတစ္ခ်က္မွ် နမ္းလိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ ခါးေပၚသို႔ ခြတက္လိုက္သည္။ သူမ၏ အသက္ရႉသံေတြက ျပင္းထန္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ကိုမတ္၍ ဖင္ႀကီးကို ေျမႇာက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္မွ ဆုတ္ကိုင္ထားေသာ လီးႀကီးကို ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့လိုက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို တေျဖးေျဖးျခင္းဖိ၍ခ်ကာ လီးႀကီးကို သြင္းယူသည္။ ေဇယ်ာ ပက္လက္လွန္လွ်က္မွ အသာေလးၿငိမ္ေနၿပီး နီလာဝင္းကို ၾကည့္ေနသည္။ ရမၼက္စိတ္ေတြ ျပင္းျပေနေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္က လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ သူမဘာသာ အာသာဆႏၵျပင္းျပစြာျဖင့္ သြင္းယူေနပုံမွာ ျမင္ရတာ အရသာရွိလွသည္။ ေစာက္ပတ္ဝသို႔ လီးထိပ္ဖူးႀကီး တိုးဝင္သြားခ်ိန္မွာ နီလာဝင္း၏ ပါးစပ္ေလးဟ၍သြားသည္။ သူမ၏ ဖင္ႀကီးက တေျဖးေျဖးဖိခ်သျဖင့္ လီးႀကီးက ဒစ္ႀကီးတစ္ခုလုံး ဝင္သြားခ်ိန္တြင္ နီလာဝင္း၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ စင္းက်သြားသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးႀကီးတစ္ဝက္ေလာက္ဝင္သြားေတာ့ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးေတြက မွိတ္ထားၿပီးျဖစ္ေနသည္။ “ ျဗစ္…” “ ဖတ္…” ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးႀကီးတဆုံးဝင္ရန္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္အလိုတြင္ေတာ့ လီးကိုေျဖးေျဖးခ်င္းသြင္းေနရာမွ ဆတ္ကနဲဖိခ်ကာ တဆုံးသြင္းလိုက္ရင္း နီလာဝင္းမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ၏ကိုယ္ကို ေရွ႕သို႔ငိုက္လိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ ရင္အုံထက္သို႔ သူမ၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္က ေထာက္ၿပီး နီလာဝင္းမွာ လီးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ သြင္းရင္း အေတာ္ယားေနပုံရသည္။ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး (၁၀)ခ်က္မွ် ေဆာင့္၍ စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးပစ္လိုက္သည္။ “ ျဗစ္…ဖြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ဖတ္…ပလြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္….” ၿပီးေတာ့မွ သီတာၿပဳံးမွာ သူမ၏ ဖင္ႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး တစ္ခ်က္ခ်င္း ေဆာင့္၍လိုးသည္။

ေဇယ်ာက သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လွမ္း၍ဆြဲရင္း နီလာဝင္း ေဆာင့္အခ်တြင္ ေအာက္မွေန၍ သူ၏လီးႀကီးကို ေကာ့၍ေကာ့၍ တင္ေပးသည္။ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္ၾကည္ေတြက သိသိသာသာႀကီး စီးက်လာၿပီး လ၏ လေမႊးအုံတစ္ခုလုံး ႐ႊဲနစ္၍ေနသည္။ နီလာဝင္းမွာ မ်က္လုံးေလးေတြကို မဖြင့္ေတာ့ဘဲ အထိအေတြ႕အာ႐ုံကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ ခံစားရင္း ခပ္ျပင္းျပင္းတခ်က္ျခင္း ေဆာင့္လိုက္ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္ သူမစိတ္တိုင္းက်လိုးေနသည္။ “ ျဗစ္….ပလြတ္…ပလပ္…စြတ္…ဖြတ္….ျဗစ္…ျဗစ္….” လိုးေဆာင့္ရာ၌ တစ္ခ်က္ျခင္း ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးသည္ႏွင့္ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးတာမ်ိဳးရွိသလို ေဆာင့္ရာ၌လည္း ဆီးခုံျခင္းကပ္၍ ေဆာင့္တာႏွင့္ ခြာ၍ေဆာင့္တာမ်ိဳးလည္း ရွိေလသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အႀကိဳက္ျခင္းမတူေပ။ ဘယ္လိုေဆာင့္တာႀကိဳက္သလဲဆိုတာ သိလိုလွ်င္ မိန္းကေလးျဖစ္သူကို စည္း႐ုံး၍ အေပၚသို႔တင္ေပးလိုက္ပါ။ သူတို႔အႀကိဳက္ ေဆာင့္ျပပါလိမ့္မည္။ နီလာဝင္းကေတာ့ တစ္ခ်က္ျခင္း မွန္မွန္ေဆာင့္လိုက္ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္ လိုးတာကိုႀကိဳက္ပုံရသည္။ “ ျဗစ္…ပလြတ္…ႁပြတ္….ဖြတ္…ဖြတ္….ပလြတ္….ျဗစ္…ျဗစ္…ဟင္း…ဟင္း….ဟင္း….” နီလာဝင္းမွာ အေပၚမွ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ရင္း ေဆာင့္ရင္း ေအာက္ဖက္ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္ေတြ ႐ႊဲနစ္လာသလို သူမ၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံး ေဖြးေဖြးေလးမွာလည္း တစ္ကိုယ္လုံးေခြၽးေတြ ျပန္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်က္ေဆာင့္ လိုက္တိုင္း ဟင္းကနဲ ဟင္းကနဲ အသက္ျပင္းျပင္းရႉေသာအသံက ထြက္ေနသည္။ “ ျဗစ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ဖြပ္…ဖြပ္….ဟင္း…ဟင္း….” “ ႁပြတ္…” “ ဘုန္း…ဟင္း…ဟင္း….ဟင္း….” အားရပါးရခပ္သြက္သြက္ႀကီး အားရပါးရေလး ငါးခ်က္မွ် ေဆာင့္လိုးလိုက္ၿပီးေနာက္ ၿဗဳံးကနဲ နီလာဝင္းမွာ ဖင္ႀကီး ကိုႂကြ၍ လီးကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဇယ်ာ၏ ေဘးအိပ္ယာေပၚသို႔ ‘ ဘုန္း ’ ကနဲ ပက္လက္လွန္လွဲခ်၍ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ကာ တဟင္းဟင္း အသက္ရႉသံေတြ ျပင္းထန္ေနသည္။

ေဇယ်ာက ပက္လက္လွဲေနရာမွ ခါးတဆစ္ခ်ိဳး ထထိုင္လိုက္ၿပီး စင္းစင္းႀကီးဆန႔္ထားေသာ နီလာဝင္း၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ သူအေပၚမွ တလွည့္တက္လုပ္ရန္ျဖစ္သည္။ နီလာဝင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးကို အတင္းေစ့ကပ္ထားသည္။ “ ေန…ေန…ေန..အုံး..ကို….ခဏ…နီလာ ၿပီးခ်င္သလို ျဖစ္ေနလို႔ ခဏနားတာ…အဟင္း…ဟင္း….” ၿပီးခါနီး ခဏနား၍ အရသာကိုတာရွည္ ခံစားလိုသည့္ သေဘာပင္… နီလာဝင္း၏ ရင္ဘတ္ေလးက နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ ျဖစ္၍ေနသည္။ ေဇယ်ာက သူမကို ငုံ၍ဖက္လိုက္ၿပီး ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းသည္။ ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးအစုံကို စုပ္နမ္းသည္။ နီလာဝင္း၏ ကိုယ္လုံးေလးတစ္ခုလုံး ပူေႏြး၍ေနသည္။ ေဇယ်ာက သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွသည္ လည္တိုင္ ေဖြးေဖြးေလးေတြကို စုပ္နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့ နီလာဝင္း၏ ပုခုံးလုံးလုံးေလးႏွင့္ ျပည့္တင္းေသာ ရင္ၫြန႔္သားေလးမ်ား ထိုမွတဖန္ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး ႏို႔အုံေလးေတြကို စို႔ေပးသည္။ အတင္းေစ့ကပ္ထားေသာ နီလာဝင္း၏ ေပါင္လုံးေလးႏွစ္လုံး တေျဖးေျဖးေလ်ာ့က်၍ ကင္းကြာလာသည္။ ေနာက္နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေလးက တည္ၿငိမ္လာၿပီး ရင္ဘတ္ေလးကို ေကာ့၍ ေကာ့၍ ႏို႔စို႔ေနေသာ ေဇယ်ာ၏ ပါးစပ္သို႔ ကပ္၍ကပ္၍ ေပးသည္။ “ ကို…” “ ႁပြတ္…ဟင္…” ေဇယ်ာ ႏို႔ကိုပါးစပ္မွ ခြၽတ္၍ထူးသည္။ “ လုပ္ရေအာင္ေနာ္….ကိုက ေနာက္ကေနလုပ္ေနာ္….” နီလာဝင္း ကုန္းေပးေတာ့မည္ကို ေဇယ်ာ သိလိုက္သည္။ နီလာဝင္း၏ ကိုယ္ေပၚမွာမိုးထားေသာ သူ၏ ကိုယ္အေပၚ ပိုင္းကို ေဇယ်ာဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ နီလာဝင္းက ပက္လက္လွဲေနရာမွ လက္ေလးတစ္ဖက္ေထာက္၍ ထထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာေစာက သူမတက္လိုးထားသျဖင့္ အရည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊဲစိုလ်က္ ေထာင္မတ္ေနေသာ ေဇယ်ာ၏လီးႀကီးကို မက္ေမာတပ္ မက္စြာျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး လက္ဖ်ားေလးျဖင့္ လွမ္း၍ထကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္ လုပ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာပင္ ဒူးေထာက္၍ ေလးဖက္ေထာက္လိုက္သည္။ ေဇယ်ာက နီလာဝင္း၏ ေနာက္ဖက္သို႔ ဝင္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ သီတာၿပဳံးက ေရွ႕ဖက္မွဆန႔္၍ ေထာက္ထားေသာ သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေကြး၍ခ်လိုက္ၿပီး ထေတာင္ဆစ္ႏွင့္ေထာက္ကာ နဖူးကို အိပ္ယာႏွင့္ထိ၍ ဝပ္ေနလိုက္ရာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးထားသည့္ပုံ ျဖစ္သြားသည္။ နဂိုထဲက တင္သားေတြလုံးတစ္ကားစြင့္ေသာ နီလာဝင္း၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားမွာ ယခုလို ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္လိုက္ေတာ့ အလြန္ပင္ မက္ေမာစရာ ေကာင္းလွသည္။

ၿပီးေတာ့ ဖင္သားႀကီး ႏွစ္လုံးၾကားမွ ေအာက္သို႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ေစာေစာက လိုးထားေသာ အရွိန္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးမ်ားမွာ နီရဲေဖာင္းတင္းေနၿပီး အရည္တို႔က ႐ႊဲ၍ေနသည္။ ေနာက္မွၾကည့္ရင္း ေဇယ်ာ၏ လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လာသည္။ ေဇယ်ာက နီလာဝင္း၏ ခါးေလးကို လွမ္းကိုင္၍ ေရွ႕ကိုကပ္ကာ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္ေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ ေတ့လိုက္ရာ နီလာဝင္းက ဒူးေထာက္ထားေသာ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အသာေလးခ်ဲေပးလိုက္သည္။ “ဒုတ္….အ…ဟား….” စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္လာေသာ ေဇယ်ာက လီးကို တခ်က္တည္းႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ နီလာဝင္း၏ ေခါင္းေလး ေထာင္၍သြားသည္။ လီးကတဆုံးဝင္သြားၿပီး နီလာဝင္း ေစာေစာကအတန္ငယ္ ဟေပးလိုက္ေသာ ဒူးေထာက္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ျပန္၍ေစ့လိုက္သည္။ “ ကို…” “ ဟင္…” “ တခါထဲသာ ၿပီးေအာင္လုပ္လိုက္ေတာ့ကြာ…ေနာ္….” “ အင္း….” ေဇယ်ာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္ေနေသာ လီးကို ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး တခ်က္ျခင္း ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုးသည္။ ၿပီးေတာ့ တဖန္ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္လိုးျပန္သည္။ “အင့္….အင့္..အင့္….အင္း…..” နီလာဝင္းႀကိဳက္ေသာ ေဆာင့္နည္းအတိုင္း တခ်က္ျခင္း ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္လိုက္၊ ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္ျဖင့္ ေဆာင့္လိုးရင္း ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ထားေသာ နီလာဝင္း၏ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ဖက္မွ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္း၍ဆြဲရင္း ေဆာင့္လိုးသည္။ အင့္….အင့္….အင္း…အင့္…..”နီလာဝင္းကလည္း ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ထားေသာ သူမ၏ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးသည္။ အိပ္ယာေပၚသို႔ နဖူးေလးတိုက္၍ထားေသာ နီလာဝင္း၏ ဦးေခါင္းေလးမွာ ခံစားရခက္ပုံျဖင့္ ဘယ္ညာခါယမ္းေနသည္။ “အင့္…အင့္…အင့္ဟင့္…လုပ္လုပ္….ကို…ခပ္နာနာေလး….လုပ္….ၿပီး…ၿပီး…ေတာ့မယ္. …” ေဇယ်ာ သူမ၏ ခါးေလးကိုျပန္၍ ကိုင္လိုက္ၿပီး အားကုန္ေဆာင့္၍ ခပ္သြက္သြက္ႀကီး လိုးေတာ့သည္။ ”ပလြတ္…အား….ကို…ကို…အမေလး….ကိုရယ္….အား….အ…. “ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ထားေသာ နီလာဝင္း၏ ခါးေလးမွာ ၿဗဳံးကနဲကုန္းထလာၿပီး ဖင္ႀကီးမွာ ခါယမ္းသြားသည္။ ေဇယ်ာက နီလာဝင္၏ ဖင္ႀကီးကို တည္ၿငိမ္ေအာင္ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ၏ လီးႀကီးကို အတင္းေဆာင့္၍ ထိုးထည့္ကာ သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ တေျဖးေျဖး အိပ္ယာေပၚသို႔ေမွာက္၍ က်သြားေသာ နီလာဝင္း၏ ကိုယ္ ေပၚသို႔ ေဇယ်ာမွာ ေမွာက္လ်က္သားပါသြားေလေတာ့သည္။

“ ဘုတ္…” မ်က္လုံးမွိတ္၍ အေမာေျဖေနေသာ နီလာဝင္း၏ မ်က္လုံးေလးမ်ား ဖြင့္လာသည္။ တဖက္မွ မိုးသႏၲာ၏ အခန္းထဲမွ အသံတသံၾကားလိုက္ရသည္။ နီလာဝင္းတို႔ အိပ္သည့္ကုတင္ႀကီးက တဖက္ခန္းႏွင့္ျခား၍ ကာထားေသာ နံရံေဘးတြင္ကပ္၍ ထားျခင္းျဖစ္သည္။ မိုးသႏၲာမ်ား သူတို႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာလားဟူေသာ အေတြးက နီလာဝင္းကို ေခါင္းနပမ္းႀကီးသြားေစေတာ့သည္။ မနက္ေစာေစာတြင္ ေဇယ်ာ စက္႐ုံသို႔ ျပန္သြားရန္ရွိသျဖင့္ နီလာဝင္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။ မိုးသႏၲာတစ္ေယာက္ အိပ္ယာမွ ထၿပီလား မထေသးဘူးလား ဆိုတာကို သတိမထားမိေပ။ ေဇယ်ာ ထြက္သြားၿပီးေတာ့ နီလာဝင္းမွာ မိုးသႏၲာ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕သို႔ ေရာက္လာရသည္။ အခ်ိန္က မနက္ (၈) နာရီထိုးခါနီးၿပီျဖစ္သည္။ နီလာဝင္း အိပ္ခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးက အလြယ္တကူ ပြင့္၍သြားသည္။ အိပ္ခန္းထဲရွိ စားပြဲတြင္ မိုးသႏၲာ ထိုင္၍ေငါင္ေနသည္ကို နီလာဝင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တံခါးဖြင့္သံၾကား၍ မိုးသႏၲာက လွည့္ၾကည့္သည္။ “ ဟင္….တီတီေလးပါလား….” “ မိုး….သမီး…က်ဴရွင္မသြားေသးဘူးလား….” “ ဟင့္အင္း….” နီလာဝင္းတို႔မွာ ေျမနီကုန္းတြင္ေန၍ မိုးသႏၲာ တက္ရေသာက်ဴရွင္မွာ တစ္လမ္းေက်ာ္တြင္ရွိသျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္၍ သြားလို႔ရသည္။ က်ဴရွင္က မနက္ (၈) နာရီ တက္ရတာကို နီလာဝင္း သိသည္။ “ ဘာျဖစ္လို႔လဲ….သမီးရဲ႕….သမီး ေနမေကာင္းဘူးလား….” “ မဟုတ္ဘူး….တီတီေလး….ဒီေန႔က ေဟာေျပာပြဲ က်ဴရွင္မွာရွိတယ္….မနက္ျဖန္ က်ဴရွင္ စာေမးပြဲရွိတယ္….အဲဒါ မိုး မသြားေတာ့ဘဲ…အိမ္မွာပဲ စာက်က္ေတာ့မလို႔….” “ အင္း…အင္း…မိုးဘာသာ ၾကည့္လုပ္ေပါ့….ေနမေကာင္းရင္ေတာ့ တီတီေလးကို ေျပာေနာ္….” “ အင္းပါ….” အိပ္ခန္းတံခါးကို ျပန္ေစ့၍ နီလာဝင္း လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။ သူမထင္လို႔ပဲလားမသိ မိုးသႏၲာတစ္ေယာက္ ခပ္ေငါင္ေငါင္ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ နီလာဝင္း ဆုေတာင္းမိလိုက္ေလသည္။ နီလာဝင္းမွာ မိုးသႏၲာ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕မွျပန္၍ လွည့္ထြက္လာၿပီးေနာက္ အဝတ္အစားလဲ၍ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ၿပီးသည္အထိ မိုးသႏၲာ အသံကို မၾကားရတိတ္ဆိတ္၍ ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္ နီလာဝင္း မိုးသႏၲာ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕ေရာက္လာၿပီး အိပ္ခန္းတံခါးကို အသာေလးဟ၍ အထဲသို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ “ အို…” ကုတင္ေပၚတြင္ မိုးေလး ေစာေစာကဝတ္ထားေသာ ထဘီေလးက ခါးတြင္မရွိေတာ့ ဖင္ေျပာင္ေလးႏွင့္ ေပါင္ႏွစ္ လုံးေထာင္၍ကားထားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေပါင္ၾကားထဲသို႔ထည့္ကာ တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကိုၿဖဲၿပီး တစ္ဖက္က ေစာက္ေစ့ေလးကို ကလိ၍ေနသည္။

မိုး၏ မ်က္ႏွာႏုႏုေလးက နီရဲ၍ေနၿပီး မ်က္လုံးအစုံကိုမွိတ္ထားကာ မဲ့မဲ့ရႈံ႕ရႈံ႕ ေလးျဖစ္သြားလိုက္ လွ်ာေလးထုတ္၍ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ပြတ္လိုက္ျဖင့္ ျဖစ္ေနသည္။ နီလာဝင္း ဘာလုပ္ရမည္ကို အလ်င္အျမန္စဥ္းစားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မိုးသႏၲာ၏ အိပ္ခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီးအထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ “ ဟင္…တီတီေလး….” နီလာဝင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ မိုးသႏၲာ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္၍ လန႔္သြားၿပီး ေပါင္ေလးထဲမွ လက္ေတြကိုထုတ္ကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ေစ့ထားလိုက္သည္။ ကုတင္ေဘးတြင္ရပ္၍ နီလာဝင္းက မိုးသႏၲာကို ၾကည့္ရင္း ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ “ ကိုယ့္တီတီေလးပဲ မိုးရယ္….ဘာလန႔္စရာလိုလို႔လဲ…မိုး ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ တီတီေလးက သိလို႔ မိုးကို ဒီထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးဖို႔ ဝင္လာတာ….” “ ဟို…တီတီေလး…ဟို…ဟို….” “ ဟင္း…ဟင္း….ကဲပါ မိုးရယ္…သမီးရဲ႕အဝတ္အစားေတြ အကုန္လုံးကို ခြၽတ္လိုက္…ကဲထ….” မိုးသႏၲာ မယုံရဲယုံရဲျဖင့္ ေလးပင္စြာ ထထိုင္ၿပီး သူမကိုယ္ေပၚမွ အက်ႌေတြ ဘရာစီယာေတြကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ တင္းရင္းေနေသာ မိုးသႏၲာ၏ ႏို႔ေလးေတြက ႏုညက္ေန႐ုံမွ်မက နီလာဝင္း၏ ႏို႔အုံေတြေလာက္ကို ဖြံ႕ထြားသည္။ “ ကဲ….လွဲလိုက္ မိုး….” မိုးသႏၲာ မယုံရဲယုံရဲျဖင့္ အိပ္ယာေပၚသို႔ ျပန္၍ လွဲခ်လိုက္သည္။ နီလာဝင္း ကုတင္ေပၚသို႔ တက္လိုက္ၿပီး မိုးသႏၲာေဘးတြင္ လွဲခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ မိုးသႏၲာကိုယ္လုံးေလးကို တင္းၾကပ္စြာဖက္ၿပီး မိုးမ်က္ႏွာေလးကို ကမူးရႉးတိုး နမ္းေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီး သူမ၏လက္က မိုး၏တစ္ကိုယ္လုံးကို စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္သပ္၍ေပးသည္။ မိုးတစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္း၍ ေလထဲေျမာက္တက္ေနသလို ခံစားေနရသည္။ အတန္ငယ္ၾကာေတာ့မွ နီလာဝင္းက မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး မိုး၏ ပုခုံးေလးေတြ ရင္ၫြန႔္သားေလးေတြကို စုပ္နမ္းသည္။ နီလာဝင္း လႊတ္ေပးလိုက္ေသာ မိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက ထူအမ္းအမ္းျဖစ္ကာ တမ်ိဳးေလးခံစားေနရသည္။

နီလာဝင္း မိုး၏ ႏို႔အုံေလးတစ္ဖက္ကို ငုံ၍စို႔လိုက္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္သည္။ မိုး၏ လက္ေလးေတြက နီလာဝင္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္သည္။ နီလာဝင္းက မိုး၏ ႏို႔အုံထိပ္ပိုင္းေလးေတြကို အမိအရ စုပ္ထားၿပီး လွ်ာဖ်ားက ႏို႔သီးေခါင္းေသးေသးေလးႏွင့္တကြ ႏို႔သီးေခါင္းေအာက္ေျခမွ အနီေရာင္အဝိုင္းေလးကိုပါ တိုးတိုးၿပီးယက္ေပးသည္။ ထို႔ျပင္ လက္တစ္ျဖင့္ ကိုင္ထားေသာ ႏို႔အုံေလးကိုလည္း ဖြဖြေလးဆုပ္နယ္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညႇိဳးလက္မျဖင့္ ညႇပ္၍ေခ်ေပးသည္။ “ဟင္း….ဟင္း…အင္း…ဟင့္….တီတီ….တီတီေလးရယ္….ဟင္း….ဟင္း….” ခဏအတြင္း မိုးသႏၲာမွာ အဖ်ားတက္သလို တုန္ယင္၍လာသည္။ နီလာဝင္း မိုး၏ ႏို႔အုံေလးတစ္ဖက္ေပၚမွ လက္ကိုဖယ္လိုက္ၿပီး မိုး၏ ဝမ္းျပင္းသားေလးမ်ား ဆီးခုံႏွင့္ အေမႊးပါးပါးေလးေတြေပါက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အုံေလးတို႔ကို ပြတ္ေပးသည္။ မိုးသႏၲာ တဟင္းဟင္းႏွင့္ ညည္းရင္း ခံရခက္ပုံျဖင့္ သူမ၏ ေပါင္ေလးေျမႇာက္လိုက္ခ်လိုက္၊ စုလိုက္ခြာလိုက္ ျဖစ္ေနသည္။ နီလာဝင္းက ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ မျပတ္ေအာင္ စို႔ေပးရင္း လက္တစ္ဖက္က မိုးသႏၲာ၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးကို ပြတ္ေပးေနရာမွ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ပြတ္ေပးရင္း ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္မထိပ္ေလးျဖင့္ တို႔ထိကလိ ေပးလိုက္သည္။ “ အဟင္း…ကြၽတ္…ကြၽတ္….အင့္….ဟင္း….ဟင္း….” မိုး၏ မ်က္လုံးအစုံမွိတ္ထားေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ ရႈံ႕မဲ့၍ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ေနရထိုင္ရတာ အေတာ္ခက္လာသျဖင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္မိသည္။ ဒီမွာတင္ နီလာဝင္း၏ လက္ခလယ္က မိုး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ညင္သာစြာ တိုးဝင္လာသည္။ “ အို….အိုး….အင္း….အင္း….” မိုး ခါးေလးေကာ့တက္သြားသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ အရည္ေတြက အေတာ္ေလး႐ႊဲနစ္ေနၿပီ။ နီလာဝင္း ႏို႔သီးေလးေတြကို ခပ္ျပင္းျပင္းစို႔ေပးရင္း မိုး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လက္ခလယ္ကို သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီလုပ္ေပးသည္။ လက္မကလည္း ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။ မိုးအရည္ေတြ မတရားႀကီး ထြက္လာေခ်ၿပီ။

“ အိုး….အင္း….ဟင္း….အင္း….အိုး….အိုး….” မိုး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ နီလာဝင္း၏ ထုတ္ခ်ီသြင္းခ်ီလုပ္ေပးေနေသာ လက္ခလယ္လက္ေခ်ာင္းကို ဆြဲဆြဲၿပီးစုပ္ေနသည္။ နီလာဝင္း မိုး၏ ႏို႔ေလးကို ခပ္ျပင္းျပင္းစုပ္၍စို႔ရင္း ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သူမ၏ လက္ခလယ္လက္ေခ်ာင္းကို သြက္သြက္ႀကီး အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ “အား…အင္း….အင္း….အား….အား….” မိုး၏ တင္ပါးေလးေတြ ဆက္ကနဲ ေျမာက္ႂကြသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးေတာင့္သြားရာမွ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲျဖစ္ကာ ၿငိမ္က်သြားသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လက္ခလယ္ကို ခဏၾကာသည္အထိ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ ေျဖးေျဖးခ်င္းလုပ္ေပးၿပီးေတာ့မွ လက္ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲမွဆြဲ၍ ထုတ္လိုက္သည္။ မိုး မ်က္လုံးေလးေတြကိုဖြင့္၍ နီလာဝင္းအား ေက်းဇူးတင္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္သည္။ “မိုး…ေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား….” “ အာ…တီတီေလး ကလဲ….” “ ေနာက္ဆို မိုး ေကာင္းေအာင္ တီတီေလး အၿမဲလုပ္ေပးမယ္…ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ စိတ္မဝင္စားရဘူးေနာ္… အႏၲရာယ္မ်ားတယ္ သိလား….” “ သိပါတယ္….တီတီေလး ကလဲ….” နီလာဝင္း ေက်နပ္စြာ ၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ေနာက္ေန႔မ်ားတြင္ နီလာဝင္းက မိုးအား ေန႔တိုင္း ႏူးႏွပ္၍ ပလူးေပးသည္။ သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔အေရာက္တြင္ေတာ့ ေယာက္်ားႏွင့္မေတြ႕တာ သုံးရက္ရွိသြားၿပီျဖစ္ေသာ နီလာဝင္းက မိုးအား သူမလုပ္ေပးသလို လုပ္ေစ၍ အာသာေျဖခဲ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ပတ္အၾကာ ေဇယ်ာ အိမ္သို႔ျပန္လာသည့္ေန႔အထိ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္တလဲ ပလူးေနခဲ့ၾကေလသည္။ တစ္ပတ္လုံးလုံး အလုပ္ထဲတြင္ေနခဲ့ၿပီး နားရက္တြင္ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လွ်င္ အိမ္ေပါက္ဝ၌ မိန္းမျဖစ္သူကို ေတြ႕ လိုက္ရသည္ႏွင့္ ေဇယ်ာ၏ လီးက ေတာင္လာေတာ့သည္။ ဒီတစ္ပတ္နားရက္ အိမ္သို႔ ေဇယ်ာျပန္ေရာက္လာေတာ့ မိုသႏၲာတစ္ေယာက္ အခ်ိဳးတစ္မ်ိဳးေျပာင္းေနတာကို ေဇယ်ာ သတိထားမိသည္။ မနက္ပိုင္း ေဇယ်ာ အိမ္သို႔ေရာက္ေရာက္ျခင္း မိုးသႏၲာက သူမ၏ အိပ္ခန္းထဲမွေန၍ “ တီတီေလးေနာ္….ဒီည မိုးနဲ႔ လာအိပ္ရမွာ….” ဟု ေအာ္ေျပာသံ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေဇယ်ာေရာ နီလာဝင္းပါ မ်က္ႏွာကြက္ကနဲ ပ်က္သြားၾကသည္။ ခဏေနမွ နီလာဝင္းက “ အရင္လိုပဲ (၁၂) နာရီထိုးရင္ ကိုက နီလာ့ကို လာႏႈိးေပါ့…” ဟု ေဇယ်ာ၏ နားသို႔ကပ္၍ တီးတိုးေျပာသည္။

ေန႔လည္ဖက္က်ေတာ့လည္း ၾကည့္အုံး…။ ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ မိုးသႏၲာ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕မွ ျဖတ္၍အသြား အိပ္ခန္းထဲမွ မိုးသႏၲာႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးခိုက္ မိုးသႏၲာ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီက သူ႔အလိုအေလွ်ာက္ပဲ ကြၽတ္သြားသလား ဒါမွမဟုတ္ မိုးသႏၲာကပဲ ျဖဳတ္ခ်လိုက္သလား ေဇယ်ာ မေတြ႕လိုက္။ ေဇယ်ာ ေတြ႕လိုက္ ရတာကေတာ့ ထဘီစတစ္ဖက္ကို လက္မွဆြဲထားေသာ မိုးသႏၲာ၏ ကိုယ္လုံးတီး အလွပင္ျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ မိုးသႏၲာက “ ကန္ ေတာ့…ကန္ေတာ့…” ဟုေျပာၿပီး အိပ္ခန္းထဲ ျပန္ဝင္သြားသည္။ ေဟာ…ညေနစာစားၾကတုန္းကလည္း ၾကည့္အုံး…။ သုံးေယာက္သား ထမင္းစားေနၾကရင္း မိုးသႏၲာက သူမ၏ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားျဖင့္ ေဇယ်ာ့ကို ႐ႊမ္း႐ႊမ္းစားစားၾကည့္လိုက္ မ်က္လႊာေလးျပန္ခ်ၿပီး ထမင္းကိုငုံ႔စားလိုက္ တစ္ခ်ိန္လုံးလုပ္ေနသည္။ ေဇယ်ာ မသိမသာျဖင့္ နီလာဝင္းကို လွမ္းၿပီးအကဲခတ္လိုက္ေတာ့ ထမင္းကိုငုံ႔စားေနေသာ နီလာဝင္း၏ မ်က္ႏွာေလးမွာ နီရဲေနသည္။ နီလာဝင္းက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမွန္း သိသာလွသည္။ အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံအရ မိုးသႏၲာတစ္ေယာက္ ထမင္းစားရင္း အရည္ေလးေတြစို႔ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ေဇယ်ာ အတတ္သိေလသည္။ ခါတိုင္းဆိုလွ်င္ ေဇယ်ာျပန္ေရာက္သည့္ေန႔တြင္ မိုးမခ်ဳပ္မွီတြင္ပင္ နီလာဝင္းကို တစ္ခ်ီကစ္ၿပီးတတ္သည္။ အခုေတာ့ မိုးသႏၲာက တစ္ခ်ိန္လုံးအိမ္တြင္ရွိေန၍ မကစ္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ ညေရာက္ေတာ့ ေဇယ်ာ ပိုဆိုးသည္။ ဘယ္လိုမွ အိပ္လို႔မရ လီးက တစ္ခ်ိန္လုံးေတာင္ေနသည္။ ပိုၿပီးဆိုးတာက ေန႔ခင္းကေတြ႕လိုက္ရေသာ မိုးသႏၲာ၏ ပ်ိဳျမစ္ႏုနယ္ေသာ ကိုယ္လုံးတီးအလွက သူ႔ကို စိုးမိုး၍ေနသည္။ ည (၁၂) နာရီ ထိုးႏိုင္ခဲလွေရာဟု ေဇယ်ာ ေတြးမိသည္။ ပုဆိုးကိုလွန္၍ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနေသာ လီးကို လက္ျဖင့္ပြတ္ရင္း သူ႔ဆႏၵေတြစိတ္ေတြက ပိုပိုၿပီး ကာမဆႏၵေတြျပင္းျပလာသည္။ ေဇယ်ာ၏ ကာမဆႏၵေတြက ဘယ္ ေလာက္ထိျပင္းျပလာသလဲဆိုလွ်င္ ဂြင္းတိုက္ပစ္လိုက္ရင္ ေကာင္းမလားဟု ေတြးမိသည္အထိပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံး ေတာ့ ေဇယ်ာတစ္ေယာက္ ခက္ခဲစြာျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း ည (၁၂) နာရီက ထိုးသြားသည္။ ကမန္းကတန္း ေဇယ်ာ ကုတင္ေပၚမွ ခုန္ဆင္းၿပီး အိပ္ခန္းထဲမွထြက္ရန္ သူ၏ အိပ္ခန္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ “ ဟင္…” အိပ္ခန္းဝတြင္ ဘြားကနဲ မိုးသႏၲာကို ေဇယ်ာ မထင္မွတ္ဘဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ခပ္ေတြေတြေလးရပ္ေနေသာ မိုးသႏၲာ၏ ကိုယ္ေပၚတြင္ ပုခုံးႀကိဳးသိုင္းေပါင္လည္ေလာက္သာရွိေသာ ဂါဝန္ပါးပါးေလးတစ္ထည္သာရွိသည္။ အိပ္ခန္းထဲမွ ထြက္လာ ေသာ အလင္းေရာင္ျဖင့္ မိုးသႏၲာ၏ ကိုယ္ေပၚမွ ရႈိက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္ကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ေဇယ်ာ မက္ေမာစြာ ျဖင့္ ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။ ခဏတာ ေခါင္းေလးငုံ႔ေနရာမွ မိုးသႏၲာ၏ မ်က္ႏွာေလးက ေမာ့၍လာသည္။ မိုးသႏၲာ ေဇယ်ာကို လုံးဝ မၾကည့္ အခန္းဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ေဇယ်ာကိုေက်ာ္၍ အိပ္ခန္းထဲတြင္ရွိေနေသာ ေဇယ်ာႏွင့္ နီလာဝင္းတို႔ အိပ္သည့္ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ကုတင္ႀကီးေပၚမွ ထူထဲလွေသာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာႀကီးကို လွမ္း၍ၾကည့္သည္။ ေဇယ်ာ ေဘးသို႔ကပ္၍ လမ္းဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့ မိုးသႏၲာက စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ကုတင္ႀကီးဆီသို႔ ဦးတည္ေရွ႕ရႈ၍ အခန္းထဲသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္းဝင္၍လာသည္။ သူ႔အေရွ႕မွ ျဖတ္သြားစဥ္ ေမႊးပ်ံ႕ေသာရနံ႔ေတြက ေဇယ်ာတစ္ကိုယ္လုံးကို လႊမ္းၿခဳံ၍သြားသည္။ ေဇယ်ာ၏ အသိစိတ္ေတြ ကင္းမဲ့မွန္းမသိ ကင္းမဲ့၍လာသည္။ ဖြင့္လိုက္မိေသာ အိပ္ခန္းတံခါးကို အသာျပန္ေစ့၍ ခါးမွပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်ၿပီး မိုးသႏၲာ၏ ေနာက္မွ လိုက္လာခဲ့မိသည္။ ေဇယ်ာ၏ ေရွ႕မွ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ေရွ႕မွ မိုးသႏၲာကို ထိုးရန္ခ်ိန္႐ြယ္ထားေသာ လွံတံသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ကုတင္ႀကီးေဘးေရာက္ေတာ့ မိုးသႏၲာက ေဇယ်ာကို ေက်ာေပးထားလွ်က္မွ သူမ၏ ပုခုံးေပၚမွ ဂါဝန္သိုင္းႀကိဳးေလး ေတြကို ျဖည္ခ်လိုက္သည္။ ဂါဝန္ေလးက ေလ်ာကနဲ က်သြားရင္း ေျခဖ်ားတြင္ပုံသြားသည္။ မိုးသႏၲာက ခါးတစ္ဆစ္ခ်ိဳးကုန္း၍ သူမ၏ ေျခဖ်ားတြင္ ပုံက်ေနေသာ ဂါဝန္ေလးကို ငုံ႔၍အဖယ္…လုံးတစ္ကားစြင့္သြားေသာ ေဖြးႏုသည့္ တင္သားအစုံၾကားမွ ေနာက္သို႔ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ေလးက နီက်င့္က်င့္အေမႊးေလးမ်ားၿခံရံလ်က္ အိပ္ခန္းထဲမွ မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ႐ႊမ္းစိုေတာက္ပ၍ေနသည္။ ေစာေစာကတည္းက မိုးသႏၲာ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္ေနေၾကာင္း သိသာလွသည္။ ေဇယ်ာ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားမိေတာ့ သူ႔ကိုကာမဆႏၵေတြက အႏိုင္ယူသြားၿပီ။

ေရွ႕မွ ဂါဝန္ကို ငုံ႔ေကာက္ေနေသာ မိုင္မိုင္၏ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးကို မိုးသႏၲာ၏ ေနာက္သို႔ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးႏွစ္ခုၾကားသို႔ ေတ့ကာတရွိန္တိုး ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့သည္။ “အ….အီး…..အား…. “ေစာက္ေခါင္းထဲတြင္ ထြက္ေနေသာ အရည္မ်ားႏွင့္ ေဇယ်ာ၏ ေဆာင့္အားေၾကာင့္ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။ မိုးသႏၲာမွာ ၿဗဳံးကနဲ ကုတင္ေဘာင္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး တင္း၍ခံသည္။ အသံမထြက္မိေအာင္ ႏႈတ္ခမ္းကို ျပတ္ထြက္လုမတတ္ကိုက္ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးအသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ မခ်ိမဆန႔္ နာက်င္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ တစ္ခ်ိန္လုံးထႂကြေနေသာ အာသာဆႏၵကေတာ့ ေက်နပ္သေယာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေဇယ်ာ မထိန္းႏိုင္ ေသာစိတ္ေၾကာင့္ ခပ္ျပင္းျပင္း ဆယ္ခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေတာ့မွ သတိရသြားသည္။ “မိုး….သိပ္နာသြားလားဟင္….” “ ဟို…ကိုကို ေကာင္းရင္ၿပီးတာပါပဲ…” ဟု ေျပာရင္း မိုးသႏၲာက ဖင္ေလးကို ပို၍ကုန္းေပးသည္။ အခန္းဝမွ သူတို႔ကိုရပ္ၾကည့္ေနေသာ နီလာဝင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္ေတြ တသြင္သြင္ စီးက်လာသည္။ မိုးသႏၲာ အိပ္ယာေပၚမွ ထသြားကတည္းက နီလာဝင္း ဘာလဲဆိုတာကို ခန႔္မွန္းမိၿပီးသား ဒါေပမယ့္ နီလာဝင္း တားႏိုင္လွ်က္ႏွင့္ မတားလိုက္တာျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ အိပ္ခန္းထဲမွာ မိုးသႏၲာ၏ ခါးေလးကိုကိုင္၍ ေဇယ်ာက မက္မက္ရရႀကီးလိုးေနၿပီး မိုးသႏၲာခမ်ာမွာလည္း အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ အသံေလးေတြထြက္၍ အံႀကိတ္ၿပီး ခံေနသည္။ တႁပြတ္…ႁပြတ္….တအင့္…အင့္…အသံေလး မ်ားက အိပ္ခန္းထဲတြင္ ညံလ်က္ရွိေလေတာ့သည္။…ၿပီ