သူ… အရမ်းကြမ်းတာဘဲကွာ

Unicode

(ခံရင်းနဲ့ ကောင်းလာတယ်) ၏ အပိုင်းဆက် ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

သုတ ကျောင်းကိုရောက်တော့ မြတ်နိုးကို လိုက်ရှာနေမိသည်။ အဆောင်မှာ နှစ်ရက်လောက် အောင်းနေလိုက်မိသောကြောင့် စာတွေလည်း နောက်ကျနေပြီဖြစ်သည်။ ကျောင်းမတက်ဖြစ်ပဲ သူစဉ်းစားနေမိသည်မှာ သူ့လက်ထဲတွင်ရှိနေသော ကလစ်လေး၏ ပိုင်ရှင်ကိုပင်ဖြစ်သည်။ ဘာတွေဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုတာကို သူ သေချာမမှတ်မိသောကြောင့် သိချင်နေမိသည်။ သူ ဘယ်လိုဘဲ စဉ်းစားစဉ်းစား မြတ်နိုးဇော်ကိုသာ မြင်ယောင်နေမိသည်။

ရန်ကုန်လိုနေရာမျိုးတွင် သူ့ကို ဂရုတစိုက်နှင့်ရှိမည့် မိန်းကလေးဆို၍ မြတ်နိုးဇော်တစ်ယောက်သာ ရှိနိုင်သည်။ မြတ်နိုးဇော်နှင့် တွေ့လိုက်ရလျှင် ရှင်းသွားလိမ့်မည်ထင်သည်။ တစ်ကျောင်းလုံး လှည့်ပတ်ရှာသော်လည်း မြတ်နိုးဇော်ကို မတွေ့ရ။ စိတ်ညစ်ညစ်နှင့် အတန်းထဲဝင်လိုက်မိသည်။ ဆရာ ဘာတွေသင်နေသည်ဆိုတာကို သူ စိတ်မဝင်စားမိပေ။ စိတ်က ပျံလွင့်လျှက်ရှိနေသည်။ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဆီမှ စာအုပ်ငှားပြီး လွတ်သွားသော စာများကို ပြန်ကူးရသည်။ မေကြည်နူးအကြောင်းကို မစဉ်းစားမိစေရန် မနည်းကြိုးစားနေရသည်။ ကင်တင်းသို့ တရုတ်လေးရောက်လာသောအခါတွင်မှ မြတ်နိုးဇော် နယ်သို့ခေတ္တပြန်သွားကြောင်းကို သိလိုက်ရ၏။ ဘာအကြောင်းကြောင့်လဲဆိုတာကိုတော့ တရုတ်လေးလည်း မသိဟု ဆိုသည်။

မေကြည်နူးနဲ့ပတ်သက်သည့် အကြောင်းအရာများကိုတော့ တရုတ်လေးထံမှ မကြားခဲ့ရ။ မြတ်နိုးဇော် ဘာကြောင့် နယ်ပြန်သွားသလဲဆိုတာကို သူ သိချင်နေသည်။ သူနဲ့ပတ်သက်နေသည်လား။ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ ဆုတောင်းမိသည်။ သူနှင့်ပတ်သက်ခဲ့သည်ဆိုပါက တာဝန်ယူရန် ဝန်မလေးလှသော်လည်း သူဘာကိုမှ မမှတ်မိတာက ဆိုးသည်။ အိတ်ကပ်ထဲတွင် ထည့်လာမိသော ကလစ်လေးကို ယောင်ရမ်းပြီး စမ်းလိုက်မိသည်။ ကလစ်လေးကတော့ သက်မဲ့ပစ္စည်း ဖြစ်နေသောကြောင့် ဘာမှမေးလို့မရနိုင်။

ကျောင်းကနေထွက်လာလိုက်ပြီး ဟိုတယ်ရှိရာသို့ သူ နောက်တစ်ခေါက်ရောက်ခဲ့ရသည်။ ဟိုတယ်ဖိုး ရှင်းသွားသည်ဆိုသော မိန်းကလေး… ဘယ်အချိန်ပြန်သွားသည်ဆိုတာကို သိရမလားဟူသော မျှော် လင့်ချက်ကြောင့်ဖြစ်သည်။ အဲဒီ့နေ့က သူ ထူပူနေသောကြောင့် သေချာ မမေးမြန်းမိခဲ့ချေ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် သူ့စိတ်ထဲတွင် ဘဝင်မကျဖြစ်နေမိသည်ကို ရှင်းလင်းလိုသည်။

ဟိုတယ်ကိုရောက်တော့ ရီဆက်(ပ်)ရှင်မှာက ကောင်မလေးများ ဖြစ်နေ၏။ သူ ဘယ်လိုဝင်မေးရမလဲမသိ ဖြစ်နေမိသည်။ ရှေ့မျက်နှာနောက်ထားပြီး ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို အတိုချုံးပြောပြပြီး စုံစမ်းမိသည်။ သူမတို့လည်း မသိဘူးလို့ပြောသည်။ ညပိုင်းတာဝန်ကျသော ယောကျ်ားလေးများကို မေးရင်တော့ သိလိမ့်မည်ထင်သည်ဟုဆိုသည်။ ကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောပြီး သူ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ညဘက် တစ်ခေါက်ထပ်လာရန် စဉ်းစားနေမိ၏။

ညဘက် နောက်တစ်ခေါက်ရောက်တော့လည်း သိလိုသည်များကို မသိခဲ့ရပြန်။ သူတည်းခိုသည့်နေ့က တာဝန်ကျသည့်ကောင်လေးမှာ သူ့အမေဆုံးသောကြောင့် ရွာပြန်သွားသည်ဆို၏။ သူ တော်တော် စိတ်ပျက်သွားမိသည်။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာဟူသော စိတ်များဝင်လာကြ၏။ မိန်းကလေးဘက်ကတောင် နေနိုင်သေးတာ ငါကိုက မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်တင်မိသည်။ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့လို့နေမှာပါဟုလည်း တွေးနေမိသည်။ သူ့စိတ်ထဲတွင် ထင်နေမိသော မြတ်နိုးဇော်ကိုတော့ မေ့ဖျောက်လို့မရခဲ့ပေ။ ဒီလိုဘဲ သူ မြတ်နိုးစွဲလန်းခဲ့ရသော မေကြည်နူးဆိုသော ကောင်မလေးကိုလည်း မေ့ဖျောက်လို့မရသေးချေ။ ဖြစ်နိုင်လျှင် ဘာကိုမှ သတိမရချင်တော့။

သူ… ဘာတွေဖြစ်နေမိသည်ဆိုတာကို သူ့ဖာသူ နားမလည်နိုင်တော့သလို ဖြစ်နေ၏။ ဖွင့်ဟ တိုင်ပင်ရမည့်သူ မရှိ သလို ဖြစ်နေသည်။ တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ မြတ်နိုးဇော် ပြန်ရောက်လာသည်။ သတင်းကြားကြားခြင်း မြတ်နိုးဇော်ရှိရာ အဆောင်သို့ ပြေးသွားမိသည်။ အဆောင်ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်ရင်း မြတ်နိုးဇော်ရောက်လာမည့်အချိန်ကို စောင့်နေ လိုက်မိသည်။ မြတ်နိုးဇော်ထွက်လာတော့ ဧည့်ခန်းတွင် ထိုင်စောင့်နေသော သူ့ကိုတွေ့လိုက်ရသောကြောင့် အံ့သြသွားတာကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ သူဘဲ စိတ်ထင်နေလို့လားတော့မသိ၊ မြတ်နိုးဇော်ကို ကြည့်ရတာ ရှက်နေသလို ထင်ရသည်။“မြတ်နိုး…နင်…နယ်ပြန်သွားတယ်ဆို”

မြတ်နိုးက ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းညှိတ်ပြသည်။

“ငါ…နင့်ကို လိုက်ရှာနေတာ”

သူ့စကားကြောင့် မြတ်နိုးဇော် ခေါင်းငုံ့သွားသည်။

“နင်…ဘာဖြစ်လို့ပြန်သွားတာလဲ”

မြတ်နိုးထံမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာ..။ ခေါင်းကို တွင်တွင် ငုံ့ထားဆဲ။ မြတ်နိုးမျက်နှာပြင်ပေါ်တွင် မည်သည့်ခံစားချက် အရိပ်အယောင်များ ဖြစ်ပေါ်နေသည်ကို သူ မမြင်ရ။

“မြတ်နိုး”

သူ့ခေါ်သံကြောင့် မြတ်နိုး၏ ခန္တာကိုယ်လေး တုန်တက်သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခေါင်းကတော့ ငုံ့နေဆဲ။ ဝဲဖျာကျနေသော ဆံနွယ်များကိုကြည့်ရင်း ကလစ်လေးကို သူ.. သတိရလိုက်မိသည်။

“နင်….ငါ့ကို…ဘာမှပြောစရာမရှိဘူးလား”

သူ့စကားကြောင့် မြတ်နိုး ခေါင်းငုံ့ထားရာမှ မော့လာသည်။ မြတ်နိုး၏ မျက်နှာလေးကို မလွတ်တမ်း လိုက်ကြည့်နေမိ၏။ သူ့အကြည့်ရိုင်းကြောင့် မြတ်နိုး ရှက်နေကြောင်းတွေ့ရသည်။ မျက်ဝန်းများတွင် မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲနေကြသည်ဟု ထင်၏။ အကြည့်တို့ကို မြတ်နိုးထံမှ ဖယ်ခွာ၍ ရှေ့မှ စားပွဲ မျက်နှာပြင်ပေါ်သို့ ပို့လိုက်ရသည်။ သူ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိသည်လား။

“နင်….ငါ့ကို ဘာဖြစ်လို့လာရှာတာလဲ သုတ…..။ ရန်ကုန်ရောက်ထဲက နင်.. ငါ့အဆောင်ကိုလာတာ ဒါ… ပထမဆုံးဘဲနော်”

မြတ်နိုးအသံက ခနဲ့နေသလိုလို၊ ဝမ်းနည်းနေသလိုလို ဖြစ်နေသည်။ စိတ်ထင်လို့ဘဲလားတော့မသိ။ လောကကြီးမှာ သူမသိတာတွေက သိပ်များနေကြောင်းကိုတော့ သိလိုက်ရသည်။ ဟိုတယ်ကိစ္စကို မြတ်နိုးအား ဘယ်လိုမေးရမည်မသိ။ မေးရမှာ ပါးစပ်မရဲ ဖြစ်နေသည်။

“နင်…ငါ့ကို ရှောင်နေသလိုဘဲ”

မြတ်နိုးဇော် မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို သူ သေချာမြင်လိုက်ရ၏။

“နင့်မှာ…မေကြည်နူးရှိနေတာဘဲ”

ဘယ်လိုသဘောနှင့် ပြောလိုက်သည်မသိ။ သူ့ရင်ထဲတွင် ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ မေကြည်နူးအမည် ပါလာသောကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ဝေဝါးရှုပ်ထွေးသွားမိရသည်။ ဒီတစ်ခါ ခေါင်းငုံ့သွားမိတာ သူကိုယ်တိုင် ဖြစ်နေသည်။

“နင်ကလည်းဟာ….။ မေကြည်နူးက……. နင်သိပါတယ်”

သူ.. ဘာတွေပြောလိုက်မိသည်မသိတော့။ သို့သော်…. မြတ်နိုးဇော် နားလည်နိုင်လိမ့်မည်ဆိုတာကို သူ သိနေသည်။

“ငါ…ငါ..သွားတော့မယ်ဟာ”

မြတ်နိုးကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး သူထထွက်လာမိသည်။ မြတ်နိုး တစ်ခုခု လှမ်းပြောလိုက်သေးသည်ဟု ထင်လိုက်မိသော်လည်း သူ သေချာမကြားမိလိုက်တော့။ သူ ဘာကြောင့် မြတ်နိုးနှင့် အသည်းအသန် တွေ့ချင်နေမိသည်ဆိုတဲ့ အကြောင်းကို လမ်းလျှောက်ရင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ မြတ်နိုးနှင့် တွေ့ခဲ့ရပါသည်။ သူသိချင်တာကိုတော့ ဘာမှမသိခဲ့ရ။ သူ့စိတ်တွေ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကိုတော့ မြတ်နိုး သိသွားခဲ့သည်ထင်၏။

မာကျူရီမီးများ ထွန်းလင်းလာကြသည်။ ညအမှောင်သည် တဖြည်းဖြည်း ဝင်ရောက်လာပြီဖြစ်၏။ လွန်ခဲ့သော တစ်ပတ်ကျော်လောက်က ဒီလိုညမျိုးတစ်ညတွင် လူမှန်းသူမှန်းမသိတော့လောက်အောင် သူ မူးခဲ့မိသည်။ နောက်ပိုင်းဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို သူ သတိမရတော့။ သူ…. သတိမရဘဲဖြစ်နေခဲ့မိသည့် ကိစ္စများကို သိရအောင် သူ ကြိုးစားရလိမ့်ဦးမည်။ ရန်ကုန်ညသည် မာကျူရီမီးရောင်အောက်တွင် ဖြတ်သန်းလျှက်ရှိနေ၏။ ယနေ့… မီးလာပါသည်။

ထို့နောက်ပိုင်းတွင်တော့ ဘုန်းသုတနှင့် မြတ်နိုးဇော်တို့နှစ်ယောက် တစ်တွဲတွဲဖြစ်လာသည်။ မေ ကြည်နူးကို မေ့ဖျောက်ချင်သည့်စိတ်ကြောင့် မြတ်နိုးဇော်နှင့် စိတ်ဖြေသလိုဖြစ်နေ၏။ တစ်ခါတလေ မြတ်နိုးဇော်ကို စိတ်ထဲမှကြိတ်၍ တောင်းပန်မိရသည်။ မြတ်နိုးဇော်ကြည့်ရသည်မှာ သူနှင့် ဘာမှမပတ်သက်ခဲ့သလို ဖြစ်နေသည်။ ဟန်ဆောင်နေခြင်းလား၊ တကယ်ဘဲ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သည်လား ဆိုတာကိုတော့ သူမသိပေ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မြတ်နိုးနှင့် အနီးကပ်နေရခြင်းအတွက် သူ ကျေနပ်ပါသည်။ မေကြည်နူးဆီကိုတော့ ခြေဦးမလှည့်ဖြစ်တော့။ ရင်ထဲက နာကြင်မှုအတွက် အချိန်ဟူသော ဆေးနှင့် ကုစားနေမိသည်။ အချိန်တန်လျှင် မေ့သွားလိမ့်မည်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။ လောလောဆယ်တော့ မြတ်နိုးဇော်နှင့် ဖြေသိမ့်မိသလို ဖြစ်နေသည်။ ချစ်သူတွေဖြစ်မလာသေးသော်လည်း ချစ်သူများလို ဆက်ဆံနေဖြစ်သည်။ တစ်ခါတလေ မြတ်နိုးစိတ်ကောက်လျှင် သူ ချော့ရသည်။ သူချော့လိုက်လို့ စိတ်ဆိုးပြေသွားသော မြတ်နိုးက ချစ်စရာကောင်းနေပြန်သည်။

အနေနီးလွန်းသောကြောင့် မြတ်နိုးအပေါ်တွင် သူ စိတ်ညွှတ်ခဲ့ရသည်။ မြတ်နိုး၏ အိုးကြီးများက သူ့ကို ရမ္မက်ထန်စေသည်။ မေကြည်နူးတုန်းကတော့ ကာမစိတ်နှင့်မဟုတ်ပဲ အဖြူထည်သက်သက် ချစ်ခဲ့မိခြင်းဖြစ်သည်။ ဘယ်လိုပင် မေ့ဖျောက်ထားသည်ဆိုသော်လည်း မေကြည်နူးအကြောင်းက ခေါင်းထဲရောက်လာပြန်သည်။ အခုတလော မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ ကြားနေရသည့် သတင်းစကားများက တစ်ခုမှ အကောင်းမပါ။ သူ့ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သော မေကြည်နူးက ရည်းစားထည်လဲတွဲ၍ နာမည်ကြီးနေသည်။ ပြောင်းလဲမှုက မယုံနိုင်စရာကောင်းလွန်းနေသည်။ မေ့လက်စနဲ့ ဆက်လက်မေ့ထားလိုပါသည်။ သူ့အနီးနားတွင် မြတ်နိုးဇော်ရှိနေသည် မဟုတ်လား။

ကျောင်းမှ သူငယ်ချင်းများက သူနဲ့ မြတ်နိုးကို ချစ်သူတွေအဖြစ် အသိအမှတ်ပြုထားကြသည်။ သူရော မြတ်နိုးရော ဘယ်သူကမှ မငြင်းဆန်ဖြစ်ကြ။ ဆိတ်ဆိတ်နေခြင်းသည် ဝန်ခံခြင်းဖြစ်သည်ဟု အများက အသိအမှတ်ပြုကြသည်။ ဘယ်လိုပင် သတ်မှတ်ကြပေမယ့် သူကတော့ မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးကိုတောင်မှ ကိုင်ခွင့်မရသေးပေ။ မြတ်နိုးနှင့် ချစ်သူတွေ ဖြစ်ခွင့်ရလျှင် မေကြည်နူးကို မေ့ရန်အတွက် ပိုပြီး အထောက်အကူဖြစ်မည် ထင်ပါသည်။ မြတ်နိုး၏ မျက်ဝန်းများက သူ့ကို ငံလင့်နေကြ သည်ထင်၏။ သေချာပါသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဘယ်လိုမှ မလွဲနိုင်ပါ။ မြတ်နိုးသည် သူထင်ထားသည်ထက် သူ့ကို ရင်းနှီးနေပုံက သူ့အထင်ကို ပိုပြီးသေချာစေပါသည်။

အဲဒီ့နေ့က သူ့ရင်တွေခုန်သည်မှာ ရင်ဘတ်ကြီး ပေါက်ထွက်မလားလို့တောင် ထင်မိသည်။ မြတ်နိုး ကတော့ ဘာမှမသိသလို သူ့ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ အပြာရောင်ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် လှချင်တိုင်းလှနေသော မြတ်နိုးကို သူ ဘယ်လိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည်မှန်း မသိအောင် ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့အကြည့်များက မြတ်နိုး၏ နက်မှောင်ရှည်လျားသော ဆံနွယ်များပေါ်တွင်သာ ရောက်နေခဲ့၏။ မြတ်နိုး၏ ဆံကေသာထက်မှ တစ်ခုသောအရာသည် သူ့ကို တုန်လှုပ်စေသည်။

ဟုတ်သည်။ ကျောက်ပွင့်ကလေးများ စီချယ်ထားသော ကလစ်လေးတစ်ချောင်းပင်ဖြစ်၏။ ယောင်ရမ်းပြီး သူ့အိတ်ကပ်ကို စမ်းလိုက်မိသည်ထင်သည်။ ထိုကလစ်လေးကို သူ မေ့နေသည်မှာ တော်တော်ကြာနေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် ကလစ်လေးက သူ့အိတ်ကပ်ထဲတွင် ရှိမနေတော့ပါ။ ဘယ်နားထားလိုက်မိမှန်းတောင် သူ.. မမှတ်မိတော့။ အခုတော့ မြတ်နိုးဇော်က ထိုကလစ်လေးနှင့်ပုံစံတူ ကလစ်တစ်ချောင်းကို သူမ၏ ဆံကေသာထက်တွင် ဆင်မြန်းလာသည်။ သူ… မြတ်နိုးဇော်၏ ကလစ်လေးကို လိုက်ကြည့်နေမိသောအခါ မြတ်နိုး မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် ခဏလေးအတွင်းမှာပင် ဘာမှမဖြစ်သလို သူ့ကို နှုတ်ဆက်နေ၏။

“ဟဲ့….ရှာလိုက်ရတာဟာ… နင်က ဒီမှာလာနှပ်နေတာကိုး….။ နေ့လည်ကြ ဟိုကောင့်အိမ်ကို သွားမှာလား”

ရုတ်တရက်မို့ရော၊ ကိုယ့်အတွေးနှင့်ကိုယ်ကြောင့်မို့ရော မြတ်နိုး ဘာပြောသည်ဆိုတာကို သဘောမပေါက်ပဲ ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့ပုံစံကြောင့် မြတ်နိုး နှုတ်ခမ်းစူသည်။

“ဟဲ့…. နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ… အူကြောင်ကြောင်နဲ့…။ နေမျိုးတို့အလှူကို သွားမှာလားလို့ မေးနေတာ”

နေမျိုးက သူ့အိမ်မှအလှူသို့ ဖိတ်ထားသည်။ သူ သတိရပါသည်။ သို့သော် မထင်မှတ်ပဲ ကလစ်လေးကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ဝေဝါးသွားမိခြင်းဖြစ်သည်။

“သွားမှာပေါ့ဟ… ကျော်ကျော်ကတောင် သူ့အိမ်က ကားယူလာသေးတယ်။ သူ့ကားက လူအများကြီး စီးလို့မရမှာစိုးလို့တဲ့…။ နင်တို့လိုက်မယ်ဆိုရင် သူ့ကားနဲ့ဘဲ သွားကြတာပေါ့”

မြတ်နိုးကို သူမ၏ ကလစ်လေးအကြောင်း မေးချင်သော်လည်း တခြားသူငယ်ချင်းများပါ ပါလာသောကြောင့် မမေးဖြစ်လိုက်။ သုတ ထိုင်နေရာမှ ထလိုက်ပြီး မြတ်နိုးတို့နှင့်အတူ ကျော်ကျော့်ကိုလိုက်ရှာရန် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

အဲဒီ့ညက တစ်ညလုံး သုတ အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့။ အတွေးများက လွင့်ပျံ့နေကြသည်။ အိပ်မပျော်သော ညများကို ထပ်ပြီးရင်ဆိုင်နေရပြန်သည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ သူ့ဆီမှာ ခိုင်မာသော ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ချို့ ရှိနေပြီဖြစ်၏။ အာရုံဦးသည် ခါတိုင်းလိုဘဲ သာယာလှပစွာ ရှိနေလေသည်။

ဘုန်းသုတကတော့ ခါတိုင်းမနက်ခင်းများလို မဟုတ်ပဲ အူမြူးလျှက်ရှိနေကာ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို အော်ဟစ်သီဆိုလျှက်ရှိနေ၏။

♫ ♪♪ ………ကြည်ဖြူပါ….ကြည်ဖြူပါ..မေရယ်.. ဒီညလဲ ကိုယ်လေအိပ်မပျော်နိုင်… အတွေးများက မရေရာ… ကိုယ့်ရဲ့ အထီးကျန်ကမ္ဘာ…. သူ..လာနိုင်ပါစေ.. တောင်းဆုချွေတယ်…………….♫ ♪♪ ကိုယ့်ရဲ့အလင်းရောင်…. မင်းလေးဘဲ… လမ်းပြကူညီ…. ညွှန်ကြားပါကွယ်…. ငွေစင်ကြယ်လေး.. မင်းပါဘဲ…. နီယွန်မီးများထက် အလင်းပိုတယ်…………..♫ ♪♪

…………………………………………………….

❤️အခန်း ( ၆ )❤️

ဒီတစ်ခါတော့ သူ မျှော်လင့်ထားသလိုပင် မြတ်နိုးဇော်၏ အချစ်ကိုရရှိခဲ့ပါသည်။ မြတ်နိုးကို သူ… တကယ်ချစ်ရဲ့လားဟု မေးလာပါလျှင် ချစ်တယ်လို့ဘဲ ဖြေရလိမ့်မည်ထင်သည်။ သူ့အပေါ် ဂရုတစိုက်ရှိစွာ ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်သော မြတ်နိုးဇော်ဟူသည့် ကောင်မလေးကို သူ..ချစ်ခဲ့မိပါသည်။ နေ့စဉ်နှင့်အမျှ တွေ့ခွင့်ရနေသည်မို့ သူတို့နှစ်ဦး၏ ချစ်ခရီးလမ်းက သာယာဖြောင့်ဖြူးနေသည်။ မြတ်နိုး၏အလှက သူ့ကို ပူလောင်စွာ ယစ်မူးစေခဲ့သည်။

ကျောင်းမှာ မြတ်နိုးကို သဘောကျနေသူများစွာရှိကြောင်းကို သိထားသောကြောင့် မြတ်နိုး၏ အချစ်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရရှိခဲ့သော သူက အခြားယောကျ်ားလေးများ၏ အားကျ၊ မနာလိုစရာ ဖြစ်နေသည်။ ဒီလိုဖြစ်ရသည်ကို သူ ကျေနပ်နေမိသည်။ မြတ်နိုး၏ စွင့်ကားသော အိုးကြီးက သူ့စိတ်များကို နိုးကြွစေသည်။ မြတ်နိုး၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို နမ်းရှိုက်ရယုံနှင့် သူ့သွေးသားများ ဗလောင်ဆူရသည်။ အခုအချိန်မှာတော့ ဘုန်းသုတတစ်ယောက် မေကြည်နူးဟူသော အမည်နာမတစ်ခုကို အမှန်တကယ် မေ့ထားလိုက်နိုင်ပြီ ဖြစ်ပါသည်။

ဘုန်းသုတ… မြတ်နိုး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းချွေလိုက်သည်။ မြတ်နိုး၏ တုန့်ပြန်မှုကြောင့် ခါတိုင်းလိုပင် သူ့ကောင်ကြီးက တင်းလာရသည်။ မြတ်နိုးကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်၏ တိုက်ခန်းသို့ ခေါ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုတိုက်ခန်းကို သူငယ်ချင်းက သူ စာကျက်ရန်အတွက် သီးသန့်ဝယ်ထားသည် ဖြစ်သောကြောင့် အခန်းထဲတွင် သူတို့နှစ်ယောက်သာ ရှိနေကြသည်။ သူငယ်ချင်းဆီမှ အခန်းသော့ရရန် သူ မနည်းစည်းရုံးခဲ့ရခြင်း ဖြစ်၏။ မြတ်နိုးဇော် ဆိုသည့် ချစ်သူလေးကို ဆွဲဖြစ်အောင်ဆွဲမည် ဟူသော ရည်ရွယ်ချက်နှင့် ဒီအခန်းလေးသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ အရာရာသည် အဆင်ပြေချောမွေ့စွာ ဖြစ်လာခဲ့၏။

အခုတော့ ချစ်သူက သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် သူ၏ အနမ်းများကို ပြင်းပြစွာ တုန့်ပြန်လျှက်ရှိနေ၏။ လျှာဖျားချင်း အထိအတွေ့က ဆာလောင်ငတ်မွတ်နေကြ သူများပမာ ပြင်းထန်စွာ ပွတ်တိုက်နေမိသည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က မြတ်နိုး၏ ရွှေရင်တံခါးကို ဖွင့်လှစ်ရန် ကြံစည်လိုက်မိသည်။ သူ့လက်ကို မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်က တွန်းဖယ်သည်။ သူက အတင်းပင် အင်္ကျီကို လှန်တင်လိုက်သောကြောင့် ဖြူဝင်းသော အသားစိုင်များကို သိမ်းထုပ်ထားသော ဘရာစီယာ ပန်းနုရောင်လေးက ပေါ်ထွက်လာသည်။ အနမ်းများက ပိုမိုပြင်းထန်လာကြ၏။ ပန်းနုရောင် ဘရာစီယာလေးကို ကြိုးဖြုတ်ရန် လက်လှမ်းလိုက်သောအခါတွင် မြတ်နိုး၏ လက်ကလေးက ဒုတိယအကြိမ်မြောက် တားမြစ်သလို တွန်းဖယ်လာပြန်သည်။

“မလုပ်နဲ့ကွာ”

ဟူသော စကားကို ချွဲပျစ်ပျစ်နှင့် ပြောသည်။ သူမအနေနှင့် မည်သို့ပင်တားမြစ်ပါစေ…. ဒီအခန်းကို ခေါ်လာသည်ဆိုထဲက သူ့မှာ ရည်ရွယ်ချက်ရှိပြီးသားဖြစ်၏။ သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို သူမလည်း သိနေပြီးသား ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ သိရက်နှင့် လိုက်ပါလာသည်ဆိုတော့ သူမဘက်က တားမြစ်ခြင်းသည် ဟန်ပြသက်သက်သာ ဖြစ်သည်ဟု သုတ မှတ်ယူလိုက်ပါသည်။ အမှန်တကယ် အလိုမတူဘဲနှင့်တော့ သူ.. လုပ်ဖြစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ပါ။

သူ့လက်များက ကျွမ်းကျင်မှုမရှိသောကြောင့် ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လို့မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းရှုပ်နေမှုကိုလည်း ခွာမပစ်ချင်သောကြောင့် အခက်တွေ့နေသည်။ လက်တစ်ဖက်ထဲနှင့် ဂျိတ်ဖြုတ်ဖို့ဆိုတာက ခက်ခဲလွန်းနေသည်။ မြတ်နိုးကို သိုင်းဖက်ထားသော အခြားလက်တစ်ဖက်၏ အကူအညီကိုပါ ရယူလိုက်ရသည်။ ဒါတောင် တော်တော်နှင့် ဖြုတ်လို့မရ။ နောက်ဆုံးတော့ ဂျိတ်ပြုတ်သွားသည်။ နဂိုကမှ အသားဖြူဝင်းသူမို့ သူမ၏ နို့လေးများက ဖြူဥနေသည်။ နေမထိ၊ လေမထိ အသားစိုင်လေးများက ဝင်းဥနေ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးများက ပန်းရောင်သန်းနေကြသည်။

သူ… ကြည့်နေရင်းက စိတ်များထကြွလာ၏။ နို့သီးခေါင်းလေးကို ကုန်းစို့လိုက်တော့ သူမ၏ လက်များက သူ့ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်လာသည်။ သူမ၏ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးဖျာနေသောကြောင့် အနီရောင်သန်းနေသည် ထင်ရ၏။ ချစ်သူသက်တမ်းတစ်လျှောက် ဤမျှလောက်ထိ နယ်မကျွံဖူးသောကြောင့် သူမ ရှက်ရွံ့နေသည်မှာ သေချာပါသည်။

ထမိန်စလေးကို ဆွဲမလိုက်သောအခါတွင် သူမက အတင်းပြန်ဆွဲပြီး ဖုံးဖိနေပြန်သည်။ အဆုံးစွန်သော အခြေအနေကို ရောက်တော့မည်မို့ သူမ ထိတ်လန့်နေသည်ထင်၏။ လက်ကလေးမျာက သိသာစွာ တုန်ရင်နေကြသည်။ သူ.. ဇွတ်အတင်းကြီး မလုပ်ချင်သောကြောင့် ပါးစပ်ထဲသို့ရောက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးကို အားပါးတရစို့နေရင်း အခြားတစ်ဖက်မှ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းလေးများနှင့် ပွတ်ချေပေးလိုက်ပါသည်။ သူမ၏ ရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာသည်ကို သိလိုက်ရ၏။

အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ နို့သီးခေါင်းလေးကို စို့ပေးနေရင်း ထမိန်အပေါ်မှနေ၍ သူမ၏ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အဖုတ်လေးကို ထမိန်ပေါ်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေသော သူ့ရဲ့လက်များကို မြတ်နိုးက တားမြစ်သလို တွန်းဖယ်လာပြန်ပါသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လျှော့မပေးတော့ဘဲ လုပ်စရာရှိတာကိုသာ ဆက်လုပ်နေလိုက်၏။ စောက်စိလေးရှိလောက်မည့် နေရာကို မှန်း၍ ပွတ်ပေးလိုက်သောအခါ သူ့လက်များကို တွန်းဖယ်နေသော သူမ၏လက်လေးက သိသိသာသာ အားပျော့သွားသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သူမ၏ တင်ပါးများ ကြွတက်လာကြသည်ကို တွေ့မြင်နေရ၏။

ထမီစကို ဖြေချလိုက်သောအခါတွင် သူမ တားမြစ်မည်စိုးသောကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေးကို အားထည့်ကာ စို့ပေးလိုက်သည်။ သူမရင်ဘတ်ကလေး ကော့တက်လာချိန်တွင် ထမိန်စကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်၏။ တားမြစ်ရန် မေ့လျော့သွားသည်လား၊ မတားချင်တော့သည်လားတော့ မသိ။ ထမိန်မှာ ကျွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထမိန်အောက်သို့ လက်ကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ အထိအတွေ့အရ သူမ၏ အဖုတ်လေးမှာ အရည်များရွှဲနေပြီဖြစ်ကြောင်းကို သိလိုက်ရပြန်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီမှာတောင် စိုစွတ်နေပြီဖြစ်၏။ ဘောင်းဘီက ပါးလွှာသည်မို့ ထမိန်ပေါ်မှနေ၍ ပွတ်ပေးနေတုန်းကထက် ပိုပြီး ထိရောက်သည်ထင်သည်။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းဖျားမှ မပီမသ ငြည်းညူသံများ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ဘောင်းဘီအောက်သို့ လက်လျှိုသွင်းလိုက်သောအခါ သူမ၏ အမွှေးအမျှင်များကို ပြောင်စင်အောင် ရိတ်ထားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ချောင်းများကို စောက်ခေါင်းလေးရှိရာသို့စမ်းရင်း တိုးရွှေ့လိုက်မိသည်။ စောက်စိလေးက တင်းမာနေသည်။ အစိလေးကို စမ်းရင်း ပွတ်ချေပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမ ဟန်မဆောင်နိုင်စွာ ကာမဆိပ် တက်သွားရသည်။ သူ့ကို တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ်ရင်း အနမ်းပွင့်များချွေလာသည်။

ဒီတစ်ခါ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်သောအခါတွင် သူမကိုယ်တိုင်က တင်ပါးလေးကို ကြွပေးလာသည်။ ထမိန်ကျွတ်သွားသောအခါ ဖြူဖွေးသော ပေါင်တံစင်းစင်းနှင့်အတူ အတွင်းခံအောက်မှ ဖောင်းတက်နေသော အဖုတ်အုံလေးကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ သူ့ရဲ့သွေးသားများက ဆူဝေလာရသည်။ သူ့လိင်တံကြီးသည်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်မှနေ၍ အတင်းပင် ရုန်းထွက်နေ၏။ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ဖြေချပစ်လိုက်သည်။ မြတ်နိုးက ရှက်ရွံစွာ အကြည့်များလွှဲဖယ်ထား၏။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်လိုက်သောကြောင့် သူ့လိင်တံကြီးက ငေါငေါကြီး ထောင်တက်လာသည်။ မြတ်နိုးရှေ့တွင် ပြန်ထိုင်ချလိုင်ပြီး ကျန်ရှိနေသေးသော မြတ်နိုး၏ အတွင်းခံပန်းရောင်လေးကို ဆွဲချွတ် လိုက်သည်။ လှန်တင်ထားသော အင်္ကျီကို ချွတ်မလို့လုပ်သောအခါ မြတ်နိုးက သူမဖာသာ သူမ ဆွဲချွတ်ပေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ဖြစ်သွားကြ၏။ မြတ်နိုးကို နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်ပြန်သည်။

နမ်းနေရင်မှ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ လက်ချောင်းလေး ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အရည်များစိုစွတ်နေသောကြောင့် လက်ချောင်းလေးက အလွယ်တကူပင် စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တိုးဝင်သွား၏။ နမ်းနေသည့်ကြားထဲက မြတ်နိုးဆီမှ “အိ”ကနဲ အသံလေး ထွက်လာသည်။ မြတ်နိုးကို တွန်းလှဲလိုက်ပြီး နို့သီးလေးများကို ပြောင်းစို့ပေးလိုက်ပြန်သည်။ ထိုမှတစ်ဖန် ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို အနမ်းချွေလိုက်မိရင်း ချက်ပေါက်ကလေးကို လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ထိက စားပေးလိုက်၏။ မြတ်နိုးက အခံရခက်စွာ လူးလွန့်နေသည်။

အောက်ပိုင်းသို့ ဖြေးဖြေးချင်းဆင်းလာသောအခါ မြတ်နိုးက သူ့ခေါင်းအတင်းဆွဲကာ မလုပ်ရန် တားမြစ်သည်။ မွှန်နေပြီမို့ မြတ်နိုး၏ တားမြစ်ချက်က အရာမထင်။ စောက်ဖုတ်လေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းပစ်လိုက်သည်။ သူ့ဆံပင်များကို မြတ်နိုးက အတင်းဆွဲထား၏။ ဘယ်လိုပင်ဆွဲဆွဲ စောက်စိလေးကို လျှာနှင့် ကလော်ပေးလိုက်သောအခါတွင် သူမဘယ်လိုမှ တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ဖင်လေးကြွပေးလာပါသည်။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်လိုက်သောအခါ ညှီစို့စို့ စောက်ရည်နံ့က ဆီး ကြိုနေလေသည်။ စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ လျှာနှင့်ထိုးခြင်းထက် စောက်စိလေးကို ယက်ပေးတာကို မြတ်နိုးအနေနှင့် ပိုပြီးခံစားရကြောင်းကို သိလိုက်ရသောကြောင့် အစိလေးကိုဘဲ ကုန်းယက်ပေးနေလိုက်သည်။ တင်းမာနေသော စောက်စိလေးကို နို့စို့သလို စို့ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ မြတ်နိုး အရမ်းဖီး(လ်)တက်သွားရပြီး ဖင်ကြီးမြောက်တက်လာကာ သူ့မျက်နှာနှင့် စောက်ဖုတ်ကို အတင်းဖိကပ်နေသည်။

စိတ်တိုင်းကျ နှိုးဆွပြီးသောအခါ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို စောက်ခေါင်းဝလေးသို့ ဖိတေ့လိုက်သည်။ မြတ်နိုးကို ကြည့်လိုက်သောအခါ မျက်စိများမှိတ်ထားပြီး ဖြစ်ပေါ်လာမည့် ကာမအရသာကို ငံ့လင့်နေကြောင့် တွေ့လိုက်ရ၏။ လီးကြီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ စောက်ရည်များစိုရွှဲနေသောကြောင့် အလွယ်တကူ ထိုးသွင်းလို့ရနေသည်။ ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းနေရာမှ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသောအခါ အဆုံးထိတိုင်အောင် တစ်ချက်ထဲ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။

“အား”

ကနဲ အော်ငြည်းသံနှင့်အတူ မြတ်နိုး ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားပြီမို့ ထပ်မဆောင့်သေးဘဲ စိမ်ထားရင်း မြတ်နိုး၏ နို့အုံလေးကို နယ်ပေးနေလိုက်သည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကို မနာ့တနာလေး ဆွဲပေးလိုက်သောအခါ မြတ်နိုး၏ ရင်ဘတ်လေးက ကော့တက်လာပြန်၏။ သူ့လိင်တံကြီးကို ဖြေးညင်းစွာ အသွင်းအထုတ် ပြုပေးလိုက်သည်။ မြတ်နိုးထံမှ ငြည်းညူဟစ်အော်သံများ ပေါ်ထွက်လာ၏။ ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်သောအခါ သူမ ထွန့်ထွန့်လူးနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမ ရင်း ပခုံးပေါ်သို့ သူမ၏ခြေထောက်များကို ထမ်းတင်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်သောအခါတွင်တော့ သူ့လိင်တံထိပ်ဖူးမှ သုတ်ရည်များသည် သူမ၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းသို့ ပန်းထွက်ကုန်ကြလေသည်။

တစ်ချီပီးသွားသောကြောင့် သူ မောဟိုက်သွားရသည်။ မြတ်နိုးကို ညင်သာစွာပွေ့ဖက်ရင်း သူမ၏ဘေးနားတွင် ဝင်လှဲလိုက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ စီးကျလာသော သုတ်ရည်များကို တစ်ရှူးနှင့် သုတ်နေသော မြတ်နိုးဇော် ဟူသည့် ချစ်သူလေးကို ခပ်ဖွဖွ နမ်းလိုက်မိရသည်။ တဏှာမီးက အခုလေးတင် ငြိမ်းခဲ့ပြီးပြီမို့ အနမ်းက ဖြူစင်ပါသည်။ သူမ၏ နဖူးဆံစပ်တွင် သီးလျှက်ရှိနေသော ချွေးသီးလေးများကို တစ်ရှူးတစ်စယူပြီး သုတ်ပေး လိုက်မိသည်။

“သူ… အရမ်းကြမ်းတာဘဲကွာ…. မြတ်နိုးဟာလေး ကွဲသွားပြီတောင် ထင်နေတာ”

မြတ်နိုးက သူ့ကို မျက်စောင်းထိုး၍ အပြစ်တင်စကားပြောသည်။ အမှန်တကယ် စိတ်ဆိုးနေခြင်း မဟုတ်မှန်း သိနေသောကြောင့် သူမ၏ နှဖူးလေးကို နမ်းရှိုက်ပြီး ချော့မြှူလိုက်မိသည်။

“မြတ်နိုးက အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲကွာ”

“တော်ပါ…. သူလိုချင်တာရလို့ ချစ်နေတာပါ……။ အရင်တုန်းကတော့ လူကိုရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူးမဟုတ်လား”

မြတ်နိုးစကားကြောင့် သူ ငိုင်တွေသွားမိသည်ထင်၏။ မြတ်နိုးက သူ့ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်ရင်း စိတ်ဖြေစကား ပြောလာသည်။

“ဒို့ဆရာကြီးကလည်း… အပြောကိုမခံပါလား။ မြတ်နိုးက အလကားစတာပါနော်”

မြတ်နိုး စနေမှန်း သူသိပါသည်။ စိတ်က ဘယ်လိုလွင့်ပျံ့သွားမိသည်မသိ။ သူ မြတ်နိုးကို ပြုံးပြလိုက်မိသည်။ ချစ်ရသူလေးက သူ့ပေါ်သို့ရောက်လာပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရ နမ်းရှိက်နေပြန်၏။ ငြိမ်းစပြုနေသော ကာမမီးတောက်လေးက ပြန်လည်လူးလွန့် တောက်လောင်လာပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်မကပ်သေးသောကြောင့် သူ့အပေါ်သို့ မှောက်ရက်လေး တက်ဖိထားသော မြတ်နိုး၏ ရင်သားများက သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ထိကာ ပိပြားနေကြသည်။ မြတ်နိုးကို ဖက်ထားမိသောလက်ကို တင်သားစိုင်များဆီသို့ ရွှေ့လိုက်ပြီး တင်သားများကို ဆုပ်နယ်ပေးမိသည်။ တင်သားအကွဲကြောင်းလေးတစ်လျှောက် လက်ကစားမိတော့ စအိုပေါက်ဝလေးကို စမ်းမိလိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိလိုက်သောကြောင့် မြတ်နိုး မနေတတ်အောင် ဖြစ်သွားရ၏။

အဲဒီ့နေ့က တစ်နေကုန်နီးပါး မြတ်နိုးနှင့်သူ ဆက်ဆံဖြစ်ကြသည်။ ညနေစောင်းလို့ ပြန်ရန် ထရပ်လိုက်သောအခါ နှစ်ယောက်စလုံး ဒူးများချောင်ကာ ခွေကျသွားရသည်အထိ ဆားငန်ရည်ကို ငတ်မပြေစွာ သောက်သုံးခဲ့မိရသည်။ သူငယ်ချင်း၏ စာကျက်ခန်းလေးသည် သူတို့အတွက် နိဗ္ဗာန်ဘုံလေးတစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည်။ နောင်လည်း အလျှင်းသင့်သလို ဒီအခန်းလေးကို အသုံးချဖြစ်လိမ့်ဦးမည် ထင်ပါသည်။

သူငယ်ချင်းက စီစီတီဗွီတွေဘာတွေ တပ်ထားသေးလားလို့ စစ်ဆေးလိုက်ရသေး၏။ အင်တာနက်ပေါ်ရောက်သွားလျှင် နှစ်ယောက်သား စောက်ရှက်ကွဲမည်ကို စိုးရိမ်မိသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ ဒီခေတ်ကြီးက သူငယ်ချင်းဆိုတိုင်းလည်း ယုံလို့ရတာမဟုတ်။

လောကကြီးသည် လှပလျှက်ရှိနေ၏။ ချစ်သူနှင့် အတူရှိနေရသော အဖြစ်က ကမ္ဘာကြီးကို ပိုမိုလှပစေသည်ထင်၏။ အရာရာသည် သမားရိုးကျဆန်စွာ ဖြစ်တည်နေခြင်းပင်။ ချစ်ခြင်းတရားအတွက် ကမ္ဘာမြေကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။ အချစ်သည် အရာရာကို အကောင်းမြင်စေတတ်သည်တဲ့လား။

……………………………………………………..

❤️အခန်း ( ၇ )❤️

မေကြည်နူးဘဝမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထဲကိုသာ ချစ်ခဲ့ဖူးသည်။ သူကတော့ ကိုညီလို့ခေါ်သည့် ကိုညီညီလွင်ဘဲ ဖြစ်သည်။ ကိုညီ့ကို စတွေ့ဖူးကတည်းက သူမ ရင်တွေခုန်ရသည်။ မြင့်မားသောအရပ်နှင့် အချိုးအစား ပြေပျစ်သော ခန္တာကိုယ်က အားကစားသမားတစ်ယောက်မှန်း သိသာစေသည်။ ကိုညီ့အစ်မက မေကြည်နူးတို့ ကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်မှ ဆရာမဖြစ်သည်။ သူ့အစ်မကို လာလာကြိုတတ်သော ကိုညီ့ကို မေကြည်နူးမှမဟုတ် ကျောင်းသူ အတော်များများက စိတ်ဝင်စားကြသည်။ ကံကြမ္မာက သူမကို မျက်နှာသာပေးသည်ထင်၏။

တစ်ရက် ကျောင်းတွင် မေကြည်နူး ခြေထောက်ခေါက်လဲသွားသည်။ စာသင်ချိန်ကြီးဖြစ်နေသောကြောင့် သူမကို ကူညီမည့်သူ မရှိဘဲဖြစ်နေသည်။ သူမက ဆရာမခိုင်းသောကြောင့် ဆရာမ၏ကားရှိရာသို့ လာရင်း ခြေထောက်ခေါက် ကာ ချော်လဲကျသွားရခြင်းပင်။ သူမ ပြန်ထသော်လည်း နာကြင်မှုကြောင့် အထရခက်နေသည်။ ခြေကျင်းဝတ်က တဆစ်ဆစ်နှင့် ကိုက်လာသောကြောင့် မျက်ရည်များတောင်ဝဲရသည်။

သူမ ထိုကဲ့သို့ဖြစ်နေစဉ် မထင်မှတ်သော ကယ်တင်ရှင်က ပေါ်လာသည်။ သူမ တိတ်တခိုးရင်ခုန်နေခဲ့မိသော ကိုညီ ဖြစ်၏။ ဘယ်ကနေဘယ်လို ရောက်လာသည်မသိ။ သူမကို လက်မောင်းရင်းမှနေ ရုတ်တရက် ဆွဲထူလိုက်သောကြောင့် လန့်တောင်လန့်သွားမိသည်။ ဆွဲထူပေးသူကို မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ သူမရင်ဘတ်တွင် ငလျင်ကွက်ကျား လှုပ်သွားမိရ၏။ ကောင်းကောင်း မရပ်နိုင်သေးသောကြောင့် ကိုညီ့ကို မှီတွယ်ထားရသလို ဖြစ်နေသည်။ အားနာစိတ်၊ ရှက်ရွံ့စိတ်တို့ကြောင့် မှီတွယ်ထားမိသော လက်များကို ယောင်ရမ်းပြီး လွှတ်လိုက်မိပြန်သည်။ ခြေထောက်က ဘယ်လိုမှမခံနိုင်ဘဲ ညွှတ်ကျသွားရ၏။ ကိုညီက လျင်မြန်စွာ လှမ်းဆွဲပြီး ထိန်းထားပေးသည်။ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးက ကိုညီ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ရောက်နေသည်။ ရှက်လွန်းသောကြောင့် မျက်ရည်များ ဝဲတက်လာရ၏။

အဲ့ဒီနေ့က ဆရာမကို ကိုညီကိုယ်တိုင် အကျိုးအကြောင်းသွားပြောပြပြီး သူမကို ဆေးခန်းလိုက်ပို့ခဲ့သည်။ ခြေထောက်က ထောက်လို့မရအောင် နာကျင်နေသော်လည်း ကိုညီနှင့် နီးကပ်စွာ ဆုံဆည်းရခြင်းအတွက် ခြေထောက်ခေါက်လဲသည်ကိုပင် ကျေးဇူးတင်နေမိသေး၏။ မေကြည်နူးကို ကိုညီက သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ ချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောသည်။ သူမအနေနှင့် သိပ်ကြာကြာမမူနိုင်ဘဲ ကိုညီ့ကို အဖြေပေးခဲ့သည်။

ချစ်သူတွေဖြစ်လာတော့ ကိုညီ့ကို ပိုချစ်မိရသည်။ သူမက အငယ်မို့ ကိုညီက အစစအရာရာ အလျှော့ပေးသည်။ နှစ်ဦးသား ဆုံတွေ့ချိန်များတွင်လည်း သူမကို နမ်းရှိက်ယုံမှလွဲ၍ ကိုညီက အခွင့်အရေးမယူခဲ့။ ကိုညီ၏ အနမ်းများကြောင့် သူမ၏ပိပိလေးတွင် အရည်တစိုစိုဖြစ်ရသည် ဆိုသည်ကို ကိုညီကတော့ မသိရှာ။ အနမ်းတစ်ချက်နဲ့ ပန်းထွက်သွားစေရမယ်ဆိုသည့် ဆွဲဆောင်မှုမျိုး သူ့ထံတွင်ရှိနေကြောင်းကိုလည်း ကိုညီ သိပုံမပေါ်။

သူမကတော့ ကိုညီ အနမ်းချွေလိုက်တိုင်း ကာမမီးများ တောက်လောင်မိရပြီး အဖုတ်လေးက စိုစွတ်လာရသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းယုံမှလွဲ၍ သူမ၏ အပေါ်ပိုင်းကိုတောင် အခွင့်အရေးမယူတတ်သော ကိုညီ့ကို လေးစားချစ်ခင်မိရသည်။ သူမ ဘဝအတွက် ကိုညီက အချစ်ဦးဖြစ်သလို သူမအချစ်ဆုံးသူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပါသည်။

သို့သော် ကိုညီနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်၏ ချစ်ခြင်းက တာရှည် မတည်မြဲလိုက်ပေ။ အကြောင်းကြောင်းသော အကြောင်းကြောင်းကြောင့် သူမနှင့် ကိုညီ လမ်းခွဲခဲ့ရသည်။ အချစ်ဦးမို့ ခံစားရသည့် အသည်းကွဲဝေဒနာက ပြင်းထန်လွန်းသည်။ ညပေါင်းများစွာ အိပ်မပျော်သောကြောင့် ကျန်းမာရေးတောင် ချို့တဲ့လာ၏။ စိတ်လေပြီး ရည်းစားတွေ မှိုလိုပေါက်အောင် ထားမိသည်။ တွဲသမျှယောက်ျားတိုင်းသည် ကိုညီ့လို စည်းမစောင့်ကြ ဆိုသည်ကို သိလိုက်ရခြင်းကြောင့် သူမရင်တွေ နာကြင်ခဲ့ရ၏။ မေ့ပျောက်နိုင်ရန်အတွက် သူမ ပျော်သလိုနေသည်။ မျက်နှာများသည့်သူတစ်ယောက် အဖြစ်ကို ကျေနပ်စွာ ခံယူသည်။ တွဲသမျှ ယောကျ်ားလေးတိုင်း၏ တောင်းဆိုမှုကို လိုက်လျောသည်။

မှန်ပါသည်။ ရည်းစားများစွာထားပြီး ထိုရည်းစားများ ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှုကို လုပ်ရိုးလုပ်စဉ်တစ်ခုအဖြစ်သာ သဘောထားသည်။ ကိုညီ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရလိုက်သော သူမကိုယ်သူမ တန်ဖိုးမထားတော့။ ရည်းစားပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်ထဲတွင် စိုးကိုတစ်ယောက် ကိုတော့ သူမ သဘောကျမိခဲ့သည်။ သဘော ကျသည်ဆိုရာတွင် ချစ်ခင်နှစ်သက်သည့်သဘောမျိုး မဟုတ်ပဲ ကာမစပ်ယှက်ရမှုကို ဆိုလိုခြင်း ဖြစ်ပါသည်။

စိုးကိုက သူမ၏ ရမ္မက်ဆန္ဒကို ကောင်းစွာ ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ကြီးမားထွားကြိုင်းသော သူ၏လိင်တံကြီးကို ခွဲစိတ်ပြုပြင်ထားသည်။ လိင်တံပတ်လည်တွင် ပြောင်းဖူးစိသဏ္ဍန် ဂေါ်လီများ ထည့်ထားသည်။ သူ့လီးကြီးနှင့် တွေ့ခါစက အတွေ့အကြုံ ရှိနှင့်နေပြီဖြစ်သော မေကြည်နူးတစ်ယောက် အော်ဆင်းသွားရသည်။ လိုးချက်တွေကလည်း သန်လွန်းလှသည်။ လိုးနည်းပေါင်းစုံကို ဆရာတစ်ဆူလို ကျွမ်းကျင်သည်။ ဘယ် သူ့ကိုမှ အထိမခံခဲ့သော မေကြည်နူး၏ ခရေပွင့်လေးကို ရအောင် ချွေသွားနိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။

သူမအနေနှင့် ဘာကြောင့် ဒီလိုတွေ လုပ်နေမိသလဲဆိုတာကို သူမကိုယ်သူမလည်း နားမလည်နိုင်တော့ပါ။ စိတ်၏ လွင့်မျောရာအတိုင်း လိုက်ပါနေမိသောကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်မှာ မည်သို့ပြောဆိုနေကြမည် ဆိုတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်ချင်တော့။ ဒီဆော်က “ကက” ပါကွာဟူသည့် တီးတိုးစကားသံများကိုလည်း အခါခါကြားဖူးနေသောကြောင့် ရိုးနေပြီဖြစ်သည်။ စိတ်အလိုကို လိုက်ပါရခြင်းအတွက် သူများတံတွေးခွက်တွင် ပက်လက်မျောမည်ဆိုပါကလည်း ပျော်ပျော်ကြီး မျောပါလိုက်ဖို့အသင့်ပင်။

လောကကြီးကို အရွဲ့တိုက်ရင်း သူမကိုယ်တိုင် ရွှဲ့စောင်းခဲ့ရခြင်းအတွက် သူမမှာဘဲ အပြစ်ရှိသည်။ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ခံဖို့ ဝန်မလေးသောစိတ်နှင့် ကိုယ်ထင်သလို ကိုယ်ရွက်လွှင့်နေမိ၏။ တွဲခဲ့သော ရည်းစားပေါင်းများစွာထဲတွင် စိုးကိုဆိုသည့် တစ်ယောက်ကိုတော့ သူမ အမှတ်တရရှိနေခဲ့မိသည်မှာ အမှန်ပင်။ စိုးကိုနှင့် ဆုံဆည်းရသောအချိန်တွင် သူမက ဆရာမကြီးတစ်ပိုင်း ဖြစ်နေချေပြီ။ စိုးကိုလို ကောင်စားမျိုးကို လွယ်ကူစွာ ထိန်းချုပ်ကိုင်တွယ်နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူမ ယူဆခဲ့မိသည်။ တကယ်တမ်းမှာတော့ စိုးကိုက ပါမောက္ခအဆင့်လောက်ဖြစ်နေမှန်း သိလိုက်ရ၏။

မှတ်မိပါသေးသည်။ ရန်ကုန်၏ နာမည်ကြီး Night Club တစ်ခုတွင် စိုးကိုနှင့် စတင်ဆုံဆည်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အဲဒီ့နေ့က သူမတွဲနေသောတစ်ယောက်၏ စပွန်စာနှင့် ကလပ်တစ်ခုထဲသို့ သူမ ရောက်ရှိနေခဲ့ပါသည်။ သူမတွဲနေသောတစ်ယောက်မှာ ငွေရေးကြေးရေတွင် ပြောစရာမလိုလှအောင် သုံးဖြုန်းနိုင်သူတစ်ယောက် ဖြစ်နေသောကြောင့်သာ တွဲနေရသော်လည်း သူမသဘောနှင့် သိပ်မတွေ့လှ။ အဲ့ဒီကောင်က လေကြီးမိုးကြီး ပြောတတ်သော်လည်း တကယ်တမ်းဖြစ်လာပြီဆိုလျှင် ဖင်တုန်အောင် ကြောက်တတ်သည်။ သူမ စကားကိုလည်း မြေဝယ်မကျဆိုသလို နားထောင်ပါသည်။ ဒီလို ကောင်စားမျိုးကို သူမ သဘောမတွေ့။ သူမ သ ဘောကျသည့် လူစားမျိုးကို အဲ့ဒီနေ့ညမှာဘဲ တွေ့ခွင့်ရလိုက်သည်။

ဖြစ်ပုံက သူမတို့ဝိုင်းဖွဲ့ကနေသော နေရာသို့ ခပ်ရမ်း ရမ်း လူငယ်တစ်စု ဝင်ရောရာမှ စတင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ ထိုလူများက သူမကို အတင်းဝင်လုံးသည်။ လက်ပါ ခြေပါတွေ ဖြစ်လာသည်။ သူမ၏ တင်သားများကို ပွတ်သပ်သည်။ သူမ၏ နို့လေးကို တံတောင်နှင့် တွန်းထိုးသည်။ ပြဿနာမဖြစ်ချင်သောကြောင့် သူမသည် ဖာသည်မ မဟုတ်ကြောင်းကို ကောင်းမွန်စွာ ပြောပြသော်လည်း မရ။ သူတို့နှင့်လိုက်ခဲ့ဖို့ အတင်းခေါ်နေသည်။ သူမနှင့် လက်ရှိတွဲနေသော တစ်ယောက်ကို အားကိုးရမလားလို့ တိုင်တည်သောအခါ ငနဲသားက ကြောက်နေသည်။ စကားတွေက အချေအတင် ဖြစ်လာသည်။

နောက်တော့ ကိုယ်တော်က သူမကို တစ်ယောက်ထဲထားရစ်ခဲ့ပြီး ဘယ်အချိန် ရှောင်ထွက်သွားသည် မသိလိုက်ရ။ သူမလည်း ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်လို့မရသည့်အဆုံးတွင် နည်းနည်း ကျွဲမြီးတိုလာမိသောကြောင့် သူမကို အတင်းလာဖက်ထားသောကောင် တစ်ယောက်၏ ပေါင်ခြံကို ဒူးနှင့်တိုက်ပစ်လိုက်မိသည်။

“ဖြောင်း”

ကနဲ အသံနှင့်အတူ သူမ ကြယ်တွေ၊ လတွေ မြင်ပြီး လည်ဆင်းသွားရသည်။ အားယူပြီး အမြင်ကြည်လင်အောင် ကြိုးစားလိုက်တော့ သူမကို ကမ်းပေးလာ သည့် လက်တစ်ဖက်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ 925 ဟန်းချိန်းအကြီးကြီးကို ဝတ်ဆင်ထားသော လက်တစ်ဖက်၊ လက်ချောင်း ငါးချောင်းလုံးတွင်လည်း ပုံသဏ္ဍန်မျိုးစုံသော လက်စွပ်များကို ဝတ်ဆင်ထားသည်။ ထိုလက်ကို အားယူပြီးထနေစဉ် သူမ၏ နံကြားထဲသို့ ရိပ်ကနဲပြေးဝင်လာသော အရိပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူမ ယောင်ရမ်းပြီး မျက်စိကို စုံမှိတ်ထားလိုက်မိသည်။ နာကြင်မှုတစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်ပေါ်မလာသောကြောင့် မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသောအခါ သူမကို ပြေးကန်လာသည့် ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ကြားဖြတ်ဟန့်တားပေးခဲ့သော ခြေထောက်တစ်စုံအား တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။

ဖိုက်အိုဝမ်း ဂျင်းဘောင်းဘီနှင့် တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသော Country ဖိနပ်ကြောင့် ရော့(ခ်)ကာ တစ်ယောက်ဆိုတာ သိလိုက်သည်။ မော့ကြည့်လိုက်မိတော့ ကျောလည်လောက် ဆံပင်နှင့် ဆံရှည်ကိုယ်တော်တစ်ယောက်။ ပြဿနာထဲကို ဝင်ရောက်လာပုံက အေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းသည်။ ရန်သူကို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်သည့်ပုံနှင့် သူမကို မိတ်ဆက်နေပြန်သည်။

“အဆင်ပြေရဲ့လား….။ မင်းနဲ့အတူတူလာတဲ့ ဂျော်ရကီးကောင်တော့ လစ်သွားပြီကွ…။ ကိုယ့်နာမည်က စိုးကိုတဲ့… မှတ်ထားမယ်မလား”

သူမ အချိုသာဆုံးအပြုံးနှင့် သူ၏ ကူညီမှုကို တုန့်ပြန်လိုက်မိသည်။

“ကျွန်မ…မေကြည်နူးပါ”

သူမက နာမည်ပြောပြလိုက်သောအခါ သူက ကလေးငယ်တစ်ဦးကို နှစ်သိမ့်သည့်ဟန်မျိုးနှင့် သူမ၏နဖူးထက်မှ ဆံနွယ်စများကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ရင်း သူမနှင့်ကွိုင်နေသော အုပ်စုဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။

“မင်းတို့ အေးဆေးလစ်လိုက်ရင်ကောင်းမယ်….။ နို့မို့ဆို အကုန်ရှောက်လောင်ကုန်လိမ့်မယ်….။ ငါ့နာမည်ကိုလည်း မသိရင်မှတ်သွားကြ…. #### က စိုးကိုဆိုတာ ငါဘဲ…။ မကျေနပ်ဘူးဆိုရင်လည်း ဆက်ဆွဲလို့ရတယ်….။ Club ထဲမှာတော့ မကောင်းဘူး…. အောက်က ကားပါကင်ကို လိုက်ခဲ့”

ပြောပြီးတော့ မေကြည်နူးဖက်ကိုလှည့်လာပြီး သူမ၏ ပခုံးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်း သိုင်းဖက်ကာ ကလပ်ထဲမှ ထွက်လိုက်သည်။ သူမအနေနှင့် အလိုက်သင့် နေထိုင်လိုက်ခြင်းက အကျိုးရှိနိုင်သည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး သူခေါ်ဆောင်ရာသို့ မငြင်းဆန်ဘဲ လိုက်သွားလိုက်မိရသည်။ သူပြောလိုက်သည့် #### ဆိုသည်မှာ ရန်ကုန်လူငယ်လောကမှ တောင့်တင်းသော အုပ်စုတစ်ခုဖြစ်ကြောင်းကို သူမ ကြားဖူးနားဝရှိထားသောကြောင့် သူ့ရဲ့အကာ အကွယ်ကို အသုံးချလိုက်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိခြင်းပင်။

ကားပါကင်ကိုရောက်တော့ စိုးကို၏ အဖွဲ့တွေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမကို ကားတစ်စီးထဲတွင် ဝင်ထိုင်နေစေသောကြောင့် ဝင်ထိုင်နေလိုက်ရသည်။ ဟိုကောင်တွေအုပ်စုက မကျေမနပ်နှင့် အနောက်ကနေ လိုက်ဆင်းလာသည်ကို ကားထဲမှ လှမ်းတွေ့နေရသည်။ သူမကြောင့် ပြဿနာအကြီးကြီး မဖြစ်စေချင်သော်လည်း လောလောဆယ် အနေအထားအရ သူမ ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ တော်ပါသေးသည်။ စိုးကိုတို့လူအုပ်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ဟိုကောင်တွေ လန့်သွားပုံရသည်။ စကားအနည်းအပါး ပြောဆိုနေကြသည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရပြီး လူရမ်းကားအုပ်စု ရှောင်ထွက်သွားကြ၏။ သူတို့ထက် ပိုမိုရမ်းကားတတ်သူတွေနှင့် တွေ့လိုက်ရ သောကြောင့် အမှီးကုပ်သွားကြခြင်း ဖြစ်ကြောင်းကို သူမ မှန်းဆလိုက်မိပါသည်။

စိုးကိုက ကားထဲသို့ဝင်လာပြီး သူမကို ဘယ်လိုက်ပို့ရမလဲလို့ မေးသည်။ အဆောင်မှာနေတယ်ဆိုတာနှင့် ပြန်လို့မရတော့ဘူးဆိုတာကို သိသွားသောအခါတွင်တော့ သူမကို ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ ခေါ်သွားခဲ့သည်။ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက်လို အခုဘဲတွေ့၊ အခုဘဲ သိရုံမျှနှင့် ဟိုတယ်အထိ ပါသွားခဲ့ရခြင်းအတွက် သူမကိုသူမ တော်တော်ဈေးပေါနေပြီ လို့ ခံစားလိုက်မိရသည်။

သို့သော် စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်လိုစိတ်ကြောင့် ဘာကိုမှမတွေးတော့ဘဲ သူခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ပါခဲ့မိခြင်းပင်။ စိုးကိုနှင့်ပတ်သက်လို့ သူမ အတတ်ကောင်းတွေလည်း တတ်ခဲ့ရသေးသည်။ ဟိုတယ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်အခန်းလေးထဲတွင် သူမကို စိုးကိုက အမုန်းဆွဲ၊ ဗုံးကျဲလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားမိခဲ့သည်မှာ မှားသွားပြန်သည်။ တီဗွီချန်နယ်ကို Mtv လိုင်းသို့ ပြောင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ကပ်ထဲမှ ကော်ပုလင်းသေးလေးတစ်ခုကို ထုတ်ယူကာ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ထိုင်လိုက်သည်။ သူမက သူ့ကို စိတ်ဝင်စားစွာ လိုက်ကြည့်နေမိသောကြောင့် သူက သူမဘက်သို့လှည့်ကြည့်ပြီး

“အေးဆေး…. နေသာသလိုနေ.. ကောင်မလေး”

လို့ပြောလာသည်။ သူမကို ကောင်မလေးလို့ခေါ်ခြင်းကို နည်းနည်းမနှစ်မြို့သလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဘာမှမဖြစ်သလိုဘဲ နေလိုက်ရသည်။ တကယ်ဆို စိုးကိုနှင့် သူမက အသက်ချင်းသိပ်ကွာမည်မထင်ပါ။ ရွယ်တူတန်းတူတွေ ဖြစ်နိုင်သည်။ သူမက ဂရုမစိုက်သည့်ပုံစံနှင့် အေးဆေးပါဆိုသည့်သဘော ပခုံးတွန့်ပြလိုက်ပြီး သူ့ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ သူက တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်ကို ကျစ်ရင်း ပိုက်တစ်ချောင်းလိုဖြစ်အောင် လုပ်နေသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ပုလင်းထဲမှ ဖြူဖြူအမှုန့်များကို ကုတင်ဘေးမှ စားပွဲခုံပေါ်သို့ အတန်းလိုက်ဖြစ်အောင် အနည်းငယ် ပုံချလိုက်ပြီး ပိုက်ဆံပိုက်နှင့်တေ့ကာ ရှူလိုက်သည်။

အဖြူရှူတယ်ဆိုတာကို မျက်စိနှင့် တပ်အပ်မြင်ဖူးလိုက်ရသည်။ သူလုပ်စရာရှိတာကို လုပ်ပြီးသွားတော့ ကုတင်ပေါ်သို့တက်ပြီး ပက်လက်လှန်ကာ ဇိမ်ယူနေသည်။ သူမကို ရှိ တယ်လို့တောင်ထင်တော့ပုံမရ။ သူမလည်း သူ့ဘေးတွင်ဝင်လှဲကာ အကဲခတ်နေလိုက်သည်။ တော်တော်ကြာတော့မှ သူက သူမဘက်သို့ လှည့်လာသည်။

“sorry ကွာ… ကိုယ် နဲနဲယူနေတာ.. မင်းကိုတောင် မေ့သလိုဖြစ်သွားတယ်”

သူမ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ဘာပြန်ပြောရမယ်မှန်း မသိသောကြောင့်ဖြစ်၏။ သူမ၏စိတ်ထဲတွင် စိုးကိုပုံစံက စိတ်ဝင် စားစရာကောင်းနေသည်။ သူမတွေ့ဖူးသော ယောကျ်ားလေးများဆိုရင် သူမကို အခုလို ဟော်တယ်သို့ခေါ်လာပြီဆိုလျှင် အခန်းထဲရောက်တာနှင့် ကာမစပ်ယှက်ဖို့ကို အရင်ကြိုးစားကြသည်။ သူတို့လိုဘပြည့်ပြီး၍ အနားယူသောအခါတွင်မှ အလာပ၊ သလာပတွေ ပြောတတ်ကြသည်။ စိုးကိုကတော့ အခြားသူများနှင့်မတူတာ သေချာသည်။

“မင်းရော ကစ်တတ်လား”

စိုးကိုက ရုတ်တရက် မေးလာသောကြောင့် သူမ ကြောင်သွားရပြီး သူ့ကို အူကြောင်ကြောင်နှင့် ပြန်ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ သူမ နားမလည်သည်ကို သဘောပေါက်သွားပြီး ခုံပေါ်တွင်တင်ထားသော ပလပ်စတစ်ဗူးလေးကို မေးငေါ့ပြပြီး

“ပစ္စည်းချဖူးလာလို့ မေးတာ”

ဟု ပြောလာသည်။ သူမ ခေါင်းကို သွက်လက်စွာ ခါပြလိုက်မိ၏။ သူက သူမကိုကြည့်ပြီး ပြုံးနေသည်။ Club မှာတုန်းက ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနှင့် ပခုံးတွေဘာတွေကောက်ဖက်ပြီး ဟော်တယ်အခန်းထဲကိုရောက်တော့မှ မခုတ်တတ်သည့် ကြောင်လို လုပ်နေ၏။

“စမ်းကြည့်ချင်တယ်”

မေကြည်နူး ပါးစပ်မှ ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဘာကြောင့် ဒီလိုပြောမိခဲ့သည်ဆိုတာကိုလည်း သူမကိုယ်သူမ နားမလည်။ သူမ၏ တောင်းဆိုမှုကို စိုးကိုက အလွယ်တကူ လိုက်လျောလိမ့်မယ်လို့ ထင်ထားတာ မှားသွားပြန်သည်။ ဘာတွေဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့။ လိုက်မလာမိတာကမှ ကောင်းလိမ့်ဦးမည်။ အခုတော့ စိုးကို၏ တော်ကီကို အောင့်အီး တရားနာနေရသည်။ မူးယစ်ဆေးဝါးကို သူမရှေ့မှာတင် သုံးစွဲခဲ့သူက သူမကို မူးယစ်မကောင်းကြောင်း တရားလာဟောနေသည်။ ပြောလိုက်တုန်းကတော့ ဘာရယ်မဟုတ် ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း တားမြစ်နေသောကြောင့် မရရအောင် လုပ်ကြည့်ချင်လာသည်။

စိုးကိုပြောသမျှကို စိတ်ရှည်ရှည် နားထောင်ပေးနေလိုက်ပြီး သူမကျွမ်းကျင်သော မာယာနှင့် ပတ်ချွဲနပ်ချွဲလုပ်ကာ အတင်းပူဆာလိုက်တော့ စိုးကိုက စမ်းခွင့်ပြုလိုက်သည်။ နှာခေါင်းတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားသော အဖြူမှုန့်များကြောင့် အာခေါင်တွင်းမှ ခါးသက်သည့် အရသာကို ခံစားလိုက်ရပြီး အန်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ အာခေါင်မှ အခါးရည်များ ကျဆင်းလာပြီး လူက လွင့်မျောနေသလို ခံစားရသည်။ မူးယစ်မှုက ဇိမ်ယူချင်စရာကောင်းသော်လည်း ခါးသက်မှုကြောင့် အိမ်သာတွင်းသို့ဝင်၍ အန်လိုက်မိသည်။

စိုးကိုက အိမ်သာထဲလိုက်လာပြီး အန်နေသော သူမကို ကျောတွေဘာတွေ ဖိပေးသည်။ ပါးစပ်မှလည်း မလုပ်ဖို့ တားခဲ့ကြောင်း၊ အခုတော့ ခံရပြီမဟုတ်လား စသည်ဖြင့် ဘာညာ၊ သာရကာတွေ ပြောနေသည်။ နောက်တော့ သူမလည်း တော်တော်မျှောလွင့်သွားခဲ့ရသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲတွင် ပျံဝဲနေသည်။ တီဗွီမှဂီတသံစဉ်များနှင့်အတူ မျှောပါနေမိသည်။ ထူးဆန်းတာက အဲဒီ့ညက စိုးကို သူမကို ဘာဆိုဘာမှ မဘာလိုက်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

နောက်တော့ စိုးကိုနှင့်သူမ တွဲမိသွားသည်။ သူမလည်း မူးယစ်လိုင်းထဲသို့ ရောက်မှန်းသိသိကြီးနှင့် တိုးဝင်ခဲ့မိသည်။ စိုးကိုနှင့် ဆက်ဆံရသည်တွင် ကာမဆက်ဆံရခြင်းကိုလည်း သူမ နှစ်သက်မိသည်။

တစ်နေ့သား နေ့ခင်းဘက်ကြီး စိုးကိုက သူမကို ကျောက်ကုန်းဘက်ရှိ အိမ်တစ်ခုသို့ ခေါ်သွားသည်။ ခြံထဲမှာ နေခင်းကြောင်တောင် အရက်ဝိုင်းဖွဲ့နေကြသော စိုးကို၏ အဖွဲ့သားတစ်ချို့ ရှိနေသည်။ သူမတို့ရောက်သွားတော့ အဲဒီ့ဝိုင်းမှာ ခဏဝင်ရောပြီး စိုးကိုက သူမကို အိမ်ထဲသို့ ခေါ်သွင်းလာသည်။ စိုးကို သူမကို ဆွဲတော့မည်ဆိုတာကို နားလည်လိုက်သည်။ ပတ်သက်မှုများလာသောအခါတွင် စိုးကိုအကြောင်းကို သိနေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ခါတစ်လေ မနက်လေးနာရီလောက် အဆောင်မှာလာခေါ်ပြီး ကားပေါ်မှာ ဖိချင်ဖိတတ်သည်။ သူစိတ်လာနေလျှင် အချိန်ရွေးသူ မဟုတ်။ သူစိတ်မလာရင်လည်း တစ်လကိုးသီတင်း လုံးဝမဆွဲ။ အဲ့ဒီနေ့ကတော့ စိုးကိုခေါ်ဆောင်ရာအတိုင်း အိမ်ထဲသို့ သူမ လိုက်ပါခဲ့သည်။ စိုးကိုအဖွဲ့တွေနှင့်လည်း ရင်းနှီးနေပြီမို့ အိမ်ထဲမှာ ဝင်ဆွဲရမည်ဆိုလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်မိတော့။ မေကြည်နူးဆိုတာက ပတ်ဝန်းကျင်ကို ဘယ်တုန်းကမှ ခေါင်းထဲထည့်တတ်သူမဟုတ်။ အိမ်ခန်းထဲရောက်တော့ စိုးကိုနှင့်သူမ အဖြူကို တစ်ယောက်တစ်တီးစီ ကစ်လိုက်ကြသေးသည်။ နောက်တော့ စိုးကိုက သူမကို တစ်ကြောင်းဆွဲသည်။

တစ်ချီပြီးသွားလို့ နားနေကြသောအခါ စိုးကိုက သူ ပစ္စည်းမှာထားကြောင်း ပြောသည်။ ဟောင်လိုက် မှာထားသည်ဖြစ်သောကြောင့် ပစ္စည်းသယ်လာပေးမည့်သူကို သူမအား ထိုးကျွေးချင်ကြောင်း စည်းရုံးလာသည်။ သူမ လက်ခံလို့မရ။ သူမစိတ်လာလို့ လမ်းဘေးက ဆိုက်ကားသမားကို ကုန်းချင်ကုန်းလိုက်မည်။ ဒါက စကားအဖြစ်ပြောခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမအတန်းအစားက ဆိုက်ကားသမား အတန်းအစားလည်း မဟုတ်။ အခုတော့ စိုးကိုက သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို သဘောထားနေပြီထင်သည်။ သူမ အပြတ်ငြင်းလိုက်၏။ စိုးကို တော်တော်တင်းသွားသည်။ သူလုပ်ချင်သည်ဆို၍ ဘယ်သူ့ကိုမှ ထိခွင့်မပေးခဲ့သော ဖင်ပေါက်လေးကို နာကြင်မှုရော ပြွန်းစွာနှင့် ပေးဆပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ အခုတော့ သူမကိုယ်တိုင်က ဖင်ဇိမ်ခံတတ်နေပြီဖြစ်၏။

အခုလည်း သူမကို တစ်ခါမှမသိဖူးသော သူစိမ်းတစ်ယောက်နှင့် လွှတ်ပေးရန် ကြံစည်နေပြန်သည်။ စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်ရတာ ပစ္စည်းအလကားသုံးနေရသည်ဆိုပေမယ့် ဒီပစ္စည်းတွေကြောင့် ဇယားတစ်ယောက်လို တွေ့ရာလူကို ထိုးကျွေးရအောင်တော့ သူမ လက်မခံနိုင်ပါ။ စိုးကိုက သူမ ခါးခါးသီးသီး ငြင်းနေသောကြောင့် ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို ကုန်းပြီးဂျာနေသည်။ စိုးကို မှုတ်ပေးလျှင် မေကြည်နူး ထွန့်ထွန့်လူးနေတတ်၏။ စိုးကို၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးငုတ်စိလေးများနှင့် သူမ၏ စောက်စိလေးကို ပွတ်တိုက်မိသောအခါတွင် အကြောများ တဖျင်းဖျင်းဖြစ်သည်အထိ ခံစားရသည်။ စိတ်တိုင်းကျ မှုတ်ပေးပြီးတော့ စိုးကိုက သူ၏ ပြောင်းဖူးကြီးနှင့် မေကြည်နူး၏ စအိုပေါက်လေးကို လိုးပါတော့သည်။

ဂေါ်လီပတ်လည်က ပွတ်တိုက်တိုးဝင်သွားသောကြောင့် ဖင်ပေါက်ဘေးသားနုလေးများ ကျိန်းစပ်သွားရသည်။ ရှည်လျားသော သူ့လိင်တံကြီးနှင့် နောက်ပေါက်ကို လိုးခွဲတိုင်း အတွင်းမှ အောင့်နေအောင်ခံရသည်။ နာကြင်လွန်းသောကြောင့် ဖင်ခံရတိုင်း မျက်ရည်ဝဲရသည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ နာကြင်မှုနှင့်အတူ ခံစားရသော ကာမအရသာကလည်း ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းမွန်လှသည်။ မျက်ရည်ဝဲရလောက်အောင် ဖင်ပေါက်ထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လိင်တံကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများကို ယားကျိကျိ ဖြစ်စေသည်။ စောက်စိလေးကို ကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ပွတ်ပေးနေရင်း ဖင်ကိုအလိုးခံရသည့်အရသာကို သူမ သဘောကျသည်။ ဖင်ပေါက်ထဲမှ နာကြင်မှုနှင့်အတူ စောက်ဖုတ်မှ ကာမအရသာတို့ ပူးတွဲကာ တစ်ပြိုင်ထဲခံစားရသည့်အတွက် သူမ၏စိတ်ကျေနပ်မှုက အစားထိုးလို့မရနိုင်အောင်ပင်။

အဲ့ဒီနေ့က ကျောက်ကုန်းအိမ်တွင် စိုးကိုက သူမကို သုံးချီ စိတ်တိုင်းကျဆွဲပြီး ပြန်ပို့ခဲ့သည်။ သူပြောခဲ့သောကိစ္စကို ဘာမှမပြောခဲ့သည့်ပုံစံနှင့် ဆက်ဆံနေသောကြောင့် စိုးကို လက်လျှော့သွားပြီလို့ ထင်လိုက်မိသည်။ သူမ အထင်သည် မှားယွင်းကြောင်းကို နောက်တစ်နေ့မှာဘဲ သိလိုက်ရ၏။

နောက်တနေ့ မနက်အစောကြီး စိုးကို ရောက်လာသည်။ မနေ့က သုံးချီတောင်ဆွဲထားသည်မို့ ဒီနေ့ တော့ ငြိမ်နေလောက်ဦးမည်ထင်နေရာမှ အစောကြီးလာခေါ်သောကြောင့် မေကြည်နူးအတွက် ထူးဆန်းနေသည်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ စိုးကိုက ပစ္စည်းထုတ်ပေးသည်။

“မနက်စောစောစီစီး”

ဟု မလုပ်ချင်သည့် သဘောမျိုး ပြောလိုက်တော့

“ပစ္စည်းက အသစ်ရောက်တာ စမ်းကြည့်”

လို့ပြောသည်။ မေကြည်နူးဆိုတာက ဒါမျိုးဆိုလျှင် နှစ်ခါပြန်မပြောရသည့်သူမို့ ကမ်းပေးလာသော ပန်နဆလင်ပုလင်းကို ယူလိုက်ပြီး လက်မနှင့် လက် ကောက်ဝတ်ကြားထဲသို့ ပစ္စည်းနဲနဲပုံလိုက်ပြီး လက်မရင်းနှင့် နှာခေါင်းပေါက်တစ်ဖက်ကိုပိတ်ကာ ကျန်နှာခေါင်းပေါက်တစ်ဖက်နှင့် အမှုန့်များကို ရှူသွင်းလိုက်သည်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ပစ္စည်း။ အာခေါင်က အခါးရည်များ ချက်ခြင်းဆိုသလို ဆင်းလာသည်။ ဆရာမကြီးဖြစ်နေပြီမို့ အခါးရည်ဆင်းသော အရသာကိုခံစားရင်း ကားနောက်မှီကို လှဲချကာ ဖီး(လ်)ခံနေလိုက်သည်။ ဘယ်ကိုသွားမလဲဆိုတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်။ ဘာသွားလုပ်မည်ဆိုတာလည်း သူမနှင့် မဆိုင်သလို မူးယစ်မှု၏ အရသာနောက်သို့ ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါရင်း စိုးကို ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါခဲ့မိသည်။

သူမကို ကားပေါ်မှဆင်းရန် နှိုးတော့မှ ဘေးဘီကို ကြည့်မိရသည်။ ခြံဝင်းတစ်ခုဖြစ်မှန်း သိလိုက်ရ၏။

“ဘယ်ရောက်နေတာလဲ”

“လှည်းကူးမှာ….။ ဆင်းလေ.. အိမ်ထဲရောက်မှ တစ်ခုခုစားကြတာပေါ့”

စိုးကို ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ လိုက်ပါရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို အကဲခတ်လိုက်မိသည်။ ခြံစောင့်ပုံစံက ရုပ်ရှင်ထဲက လူကြမ်းပုံပေါက်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။ စိုးကိုတစ်ယောက် လုံးပါနေသည်မို့ ခြံစောင့်လောက်ကို ဂရုစိုက်စရာ မလိုဘူးထင်သည်။

အိမ်ထဲရောက်တော့ နွားနို့နှစ်ခွက်နှင့် ကောက်ညှင်းပေါင်း ပူပူနွေးနွေးကို အသင့်ပြင်ပေးထားကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။ စိုးကို စီစဉ်ထားတာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ သူမ၏ အကျင့်အတိုင်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး လျှောက်စဉ်းစားမနေတော့ဘဲ စားစရာရှိတာ စားပစ်လိုက်သည်။ စားပြီးတော့ စိုးကိုက ပစ္စည်းရှူနေသည်။ သူမကိုလည်း ကမ်းပေးလာသောကြောင့် မငြင်းဘဲ ယူကစ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။

စိုးကိုဆီမှာ ပစ္စည်းကို ဝိတ်လိုက်ဖန်ထားပုံရသည်။ နဲနဲကျတာနဲ့ တစ်ခါဆိုသလို ကစ်ချင်တိုင်းကစ်နေသည်။ သူမလည်း သူနှင့်အပြိုင်လိုက်၍ ကောင်းနေမိသည်။ ကြာတော့ လူက မခံနိုင်တော့ဘဲ ဒေါင်းသွားရသည်။ အိမ်ရှေ့ဆက်တီပေါ်မှာဘဲ ခွေခေါက်ပြီး ယူနေလိုက်မိ၏။ သူမ သတိပြန်ဝင်လာချိန်မှာတော့ အိမ်ခန်းထဲရောက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ခန္တာကိုယ်တွင် အဝတ်အစားများ ရှိမနေတော့တာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ လူက ကောင်းနေဆဲမို့ ဘာဖြစ်နေတယ်ဆိုတာကို အတင်းကြီး စိတ်လိုက်ကပ်ရသလို ဖြစ်နေသည်။

သူမ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရ၏။ သူမက ထိုလူ၏အပေါ်မှာ ခွရက်သားကြီး ဖြစ်နေသည်။ သူမ လန့်သွားမိသည်။ သူမမသိသော သူစိမ်းယောကျ်ားတစ်ယောက်နှင့် ကာမစပ်ယှက်နေခြင်း ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရသောကြောင့်ပင်။ စိတ်အာရုံတို့ကို စုစည်းလိုက်သည်။ သူမ၏ နောက်ကျောဘက်တွင် လူတစ်ယောက်ရှိနေသလို ခံစားမိလိုက်၏။ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့်သောအခါ စိုးကိုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ စိုးကိုကို တွေ့မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သူမ အားရှိသလို ဖြစ်သွားသည်။ သူမ အလိုးခံနေရကြောင်းကို စိုးကို သိသည်ဘဲ။

သူမကို မနေ့ကစည်းရုံးခဲ့သလို တကယ်ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်သည်လား။ ဒေါသကြောင့် အာရုံတို့ စုစည်းမိသွားသည်။ အို…. သူမကို စိုးကိုနှင့် လူစိမ်းတို့နှစ်ယောက် ပေါင်းပြီး ညှပ်လိုးနေကြတာပါလား။ သိသိခြင်း သူမ အတင်းရုန်းသည်။ သူမပုံစံက လူစိမ်း၏အပေါ်တွင် ခွရက်သား ကုန်းကုန်းကြီးရှိနေပြီး စိုးကိုက သူမ၏ အနောက်ဖက်မှနေ၍ နောက်ပေါက်ကို တွယ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လီးနှစ်ချောင်းက သပ်လျှိုထားသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် သူမ၏ ရုန်းကန်မှုမှာ အားမပါသလို ဖြစ်နေသည်။ သူမ ထပ်ပြီး ရုန်းထွက်ကြည့်သည်။ ပါးစပ်မှလည်း အယုတ္တအနတ္တတွေ ဆဲရေးအော်ဟစ်လိုက်မိ၏။ သူမ အော်လိုက်သောကြောင့် သူတို့နှစ်ယောက်၏ လိုးဆောင့်ချက်များ တန့်သလို ဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်လည်း ခေတ္တခဏသာဖြစ်၏။

စိုးကို၏ လိုးဆောင့်ချက်များက ပိုပြီးပြင်းထန် ကြမ်းတမ်းလာကြသည်။ စိုးကို ဇွတ်ကြမ်းနေသောအခါ လူစိမ်းကလည်း အောက်ကနေ အားကုန်ပင့်ဆောင့်ပေးလာသည်။ စောက်ဖုတ်ဆီမှ ပြည့်သိပ်နာကြင်မှုနှင့် စအိုပေါက်လေးဆီမှ နာကြင်မှုများ ရောထွေးကုန်ကြသည်။ လီးနှစ်ချောင်းနှင့် တပြိုင် ထဲ အလိုးခံနေရသည်ဖြစ်သောကြောင့် အရသာအသစ်အဆန်းနှင့် ကာမစိတ်တို့ကလည်း ထကြွလျှက်ရှိနေသည်။ သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံနေခြင်းကိုလဲ စိတ်က လက်မခံချင် ဖြစ်နေမိသည်။ စိတ်ကသာ အပြင်းအထန် ငြင်းဆန်နေသော်လည်း ခန္တာကိုယ်ကတော့ ကာမ၏ဆွဲဆောင်မှုတွင် ပျော်ဝင်ကျေနပ်နေမိသည်။ ယောကျ်ားနှစ်ယောက်က ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံလေလေ သူမ၏ ကာမမီးက တောက်လောင်လေလေ ဖြစ်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရုန်းကန်ဖို့ပင် မေ့သွားရပြီး ယောကျ်ားနှစ်ယောက်၏ ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ် လိုးဆောင့်ခြင်းများအောက်တွင် အလူးအလဲနှင့် ကာမအရသာကို ခံစားနေလိုက်မိသည်။

အဲ့ဒီနေ့က လှည်းကူးခြံထဲတွင် သူမကို ဖာသည်မတစ်ယောက်လောက်တောင် တန်ဖိုးမထားစွာ ဆက်ဆံပြုကျင့်ခြင်းကို ခံခဲ့ရလေသည်။ တော်ရုံ ဖာသည်မဆိုရင်တောင် အခုလို နှစ်ယောက်ပူးကြီး ဆက်ဆံဖို့ အတော်စည်းရုံးယူရမည်ဖြစ်သည်။ သူမကတော့ မူးယစ်ဆေး အလွန်အကျွံပေးပြီး အသိစိတ်လွတ်နေချိန်တွင် ဆက်ဆံခံလိုက်ရသည်။ ကျေနပ်မှုလုံးဝမရှိသော်လည်း တိုင်ဟယ်တောဟယ် လုပ်ပြန်လျှင် သူမကိုယ်တိုင် အရှက်ကွဲရဦးမည်ဖြစ်သလို အမှုဖြစ်ရင်လည်း လှည်းကူးနှင့် ကူးချည်သန်းချည် လုပ်နေရမည်ဖြစ်သောကြောင့် ထိုကိစ္စကို ဤမျှနှင့်သာ အဆုံးသတ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိပါသည်။ စိုးကိုနှင့် ပတ်သက်ခြင်းသည်လည်း အဲဒီ့နေ့က နောက်ဆုံးပင်ဖြစ်သည်။

တစ်နှစ်ဆိုသော အချိန်အတိုင်းအတာအတွင်းမှာ သူမ ဒီလောက်ပြောင်းလဲခဲ့ရခြင်းအတွက် ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်မတင်လိုပါ။ အပြစ်ရှိသည်ဆိုပါက သူမသာလျှင် အပြစ်ရှိသူ ဖြစ်ပါလိမ့်မည်။ ဘယ်သူမပြု မိမိမှု ဆိုသည့်စကားရှိသည်မဟုတ်ပါလား။

…………………………………………………

❤️အခန်း ( ၈ )❤️

“မောင်…. မေကြည်နူးသတင်းကို ကြားပြီးပြီလား”

မြတ်နိုးက အဆက်အစပ်မဲ့စွာ မေးလာသောကြောင့် ဘာကိုပြောမှန်းမသိ။

“ဘာကိုပြောတာလဲ ချစ်”

အခုနောက်ပိုင်း မေကြည်နူးသတင်းတွေက တစ်ခုမှကောင်းတာမရှိ။ မူးယစ်ဆေးစွဲနေသလိုလို ပြောသံကြားရသည်။ တွဲလိုက်တဲ့ ရည်းစားပေါင်းကလည်း မှိုလိုပေါက်နေသည်။ ကကဆိုသည့် ကြိုက်ကုန်းဘွဲ့ထူးကိုတောင် ရရှိနေသည်ဆို၏။ မေကြည်နူး ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲဆိုတာကို သူ နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိသည်။ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက် ဖြစ်နေသည်ဆိုသော်လည်း အချစ်ဦးမို့ သိချင်ကြားချင်စိတ်လေးတော့ ရှိပါသည်။ မြတ်နိုးက နားလည်မှုရှိလို့ တော်သေးသည်။ သူ… မေကြည်နူးအပေါ်တွင် ဘယ်လိုသဘောထား ခံစားခဲ့ဖူးသည်ဆိုတာကို မြတ်နိုး သိထားသောကြောင့် မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ သတင်းများကြားရတိုင်း မြတ်နိုးက သူ့ကို ပြန်ပြော ပြနေကြဖြစ်၏။ မြတ်နိုးက မိန်းကလေးဆိုတော့ မိန်းကလေးတို့ထုံးစံအတိုင်း သတင်းစုံသည်။

“မေကြည်နူး…ဆုံးပြီတဲ့”

“ဘာ….ဘာဖြစ်တယ်… မေကြည်နူးဆုံးပြီ.. ဟုတ်လား”

သူ့နားကိုတောင် သူမယုံချင် ဖြစ်သွားသည်။ သူ့အသံတွေ တုန်ရင်နေကြ၏။ ဘေးမှာရှိနေသော ချစ်သူကို အားနာလှသော်လည်း သူ့ကိုယ်သူ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်အောင် ဖြစ်သွားမိသည်။ မေကြည်နူးနှင့် သူ မတွေ့တာ တော်တော်တောင်ကြာနေပြီ ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတစ်ခါတွေ့တော့ သူမ၏ပုံစံက မမှတ်မိလောက်အောင် ပြောင်းလဲနေကြောင်း တွေ့မြင်ခဲ့ရသည်။ ခေတ်ရှေ့ပြေးလွန်းနေသော ဝတ်စားဆင်ယင်မှုနှင့် ပုံစံက ပေါ့ပျက်ပျက်နိုင်လွန်းသည်လို့ သူ… ထင်ခဲ့မိသည်။ သူ မြတ်နိုးတွယ်တာခဲ့ရသော မေကြည်နူးမဟုတ်ပဲ အခြားသော မေကြည်နူးတစ်ယောက်ကို တွေ့မြင်နေရသလို ခံစားခဲ့ရ၏။ အခုတော့ မေကြည်နူးက လောကကြီးကို စွန့်ခွာသွားပြီတဲ့။

“မောင်တို့ သူ့အဆောင်ကို လိုက်သွားကြမလား ချစ်”

“သွားမယ်လေ….. တရုတ်လေးလည်း လိုက်လိမ့်မယ်။ အခုလောလောဆယ်တော့ သူ.. နယ်ကို ဖုန်းဆက်ဖို့ လုပ်နေတယ်ထင်တယ်…။ မေကြည်နူးမိဘတွေကို အကြောင်းကြားရမယ်လေ”

“တကယ်ရောဟုတ်လို့လား ချစ်ရယ်”

အခုအချိန်အထိ သူ့စိတ်က မယုံသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် မေးလိုက်မိခြင်းဖြစ်၏။ သူ့မေးခွန်းကြောင့် မြတ်နိုး မျက်နှာပျက်သွားသည်ကို ဖျတ်ကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ မြတ်နိုး သူ့ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ သူသိပါသည်။ မေကြည်နူးနှင့်ပတ်သက်လို့ ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်နေသော်လည်း မြတ်နိုးစိတ်ထဲမှာ မိန်းကလေးပီပီ သဝန်တိုခြင်းတစ်ချို့ရှိနေကြောင်း သူသိထားပြီးဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း အခြေအနေကို သေချာသိချင်စိတ်က သူ့ကို လွှမ်းမိုးနေသောကြောင့် သေချာအောင် မေးလိုက်မိသည်။

“ဟုတ်ပါတယ်ဆို….မောင်ကလဲ….မြတ်နိုးက မဟုတ်ဖဲပြောပါ့မလား”

“အဲဒီ့လိုသဘောနဲ့ မေးတာမဟုတ်ပါဘူးကွာ…..။ မောင်ပြောတာက… ချစ် သေချာသိလာတာလား… ဒါမှမဟုတ် ဒီသတင်းကို ဘယ်လိုကြားလာတာလဲ ဆိုတာကို သိချင်တာပါ”

သူ မေးနေရင်းက မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲလာမိသည်။ ချစ်သူက သူဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပုံရ၏။ သူမကိုယ်တိုင်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပုံရသည်။ တစ်မြို့ထဲ ကြီးပြင်းလာကြသူများ မဟုတ်ပါလား။ မြတ်နိုးနှင့် မေကြည်နူးတို့နှစ်ယောက်ဆိုတာကလည်း အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက တတွဲတွဲလုပ်ခဲ့ကြသော သူငယ်ချင်းများ ဖြစ်ကြသည်လေ။

“တရုတ်လေးလာပြောတာ မောင်….။ သူ့အိမ်ကို ဖုန်းဆက်လာတယ်တဲ့….။ မနက်က သူကိုယ်တိုင် မေကြည်နူးရဲ့ အဆောင်ကို လိုက်သွားပြီးပြီလို့ ပြောတယ်….။ ဆေးလွန်ပြီး ဆုံးတာတဲ့…။ အဆောင်မှာ ရဲတွေရော ရှုပ်ရှက်ခတ်နေတယ်လို့ ပြောတယ်….။ မောင် သူနဲ့တွေ့ရင် သေချာမေးကြည့်လေ…”

ချစ်သူကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ချစ်သူက သူ့ရင်ထဲက ဝမ်းနည်းကြေကွဲမှုများကို စာနာစွာ သူ့ကို ပွေ့ဖက်လာသည်။ သူ ထိုင်နေရာမှ ထရပ်လိုက်မိသည်။ မေကြည်နူးရဲ့အဆောင်သို့ သူ.. လိုက်သွားချင်သည်။ ချစ်သူကို စိတ်ထဲမှနေ၍ တိတ်တခိုး တောင်းပန်လိုက်မိ၏။ သူ့ပုံစံက အရမ်းကို ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက် ဖြစ်နေသည်ဟု ထင်မိ သောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။

—————————————-

ဒီနေ့ အလုပ်အားသောကြောင့် မြတ်နိုး အိမ်ရှင်းနေမိသည်။ ကျောင်းပြီးလို့ မောင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီးတော့ မြတ်နိုးတို့ ရန်ကုန်မှာဘဲ အခြေချဖြစ်နေသည်။ မောင်က မြတ်နိုးတို့ နယ်မြို့လေးမှာ ပြန်လည်အခြေချချင်သော်လည်း အခြေအနေအရ ရန်ကုန်မှာဘဲ အခြေချဖို ဖြစ်လာသည်။ နှစ်ဖက်မိဘများ လက်ဖွဲ့သော အလုံဘက်ရှိ တိုက်ခန်းလေးတစ်ခုတွင် မောင်နှင့် သူမတို့၏ ကမ္ဘာသစ်လေးကို တည်ဆောက်ဖြစ်သည်။ နှစ်ယောက်လုံးက ဆရာဝန်၊ ဆရာဝန်မများ ဖြစ်သောကြောင့် စီးပွားရေးအခြေအနေကလည်း သိပ်အဆိုးရွားကြီး မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောနိုင်ပါသည်။ နောက်တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်ဆိုရင်တော့ နယ်မှာဘဲ ပြန်နေကြဖို့ မောင်နဲ့သူမ တိုင်ပင်ထားသည်။ ကိုယ့်မွေးရပ်မြေလောက် ဘယ်နေရာမှ မကောင်းဘူးလို့ သူမ ထင်သည်။

မောင့် စာရေးစားပွဲကိုရှင်းရင်း အံဆွဲထဲမှ တစ်ခုသောအရာကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူမ ဘာလုပ်နေတယ်ဆိုတာကိုတောင် မေ့လျော့သွားရပြီး ငိုင်တွေနေခဲ့မိသည်။ မောင့်ရဲ့စိတ်ကို နားလည်ထားသော်လည်း မောင့် ကို ဒီလောက်အထိ အစွဲအလန်းကြီးလိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားမိခဲ့။ စားပွဲအံဆွဲထောင့်ရှိ တစ်ခုသော စက္ကူကထ္တူဘူးလေးကို ဆတ်ဆတ်ဆော့ဆော့ သွားဖွင့်ကြည့်မိသည့် သူမရဲ့စပ်စုလိုမှုကြောင့်သာမဟုတ်လျှင် မောင့်ရဲ့ အစွဲအလန်းကြီးမှုကို သူမ ရိပ်မိလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။

သူမ တွေ့မြင်လိုက်ရသည်က စက္ကူဘူးထဲမှာရှိနေသော ကျောက်စီ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းသာ ဖြစ်သည်။ ထိုကလစ်လေးက စကားမပြောတတ်သော်လည်း ထိုကလစ်လေးနှင့် ပတ်သက်သည့် အကြောင်းအရာတို့က သူမ၏ စိတ်အစဉ်တွင် ပြန်လည်ပေါ်ပေါက်လာရသည်။ မိန်းမပီပီ ဝန်တိုစိတ်ဖြစ်မိသော်လည်း ထိုကလစ်လေးနှင့် ပတ်သက်လို့ မောင့်ကို ဘာမှမမေးမိစေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။ တည်ငြိမ်နေသော ကန်ရေပြင်ထဲသို့ ခဲတစ်လုံးပစ်ထည့်ပြီး ဂယက်ထအောင် မလုပ်ချင်တော့။ ကလစ်လေးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် ကလစ်ပိုင်ရှင်မလေးကို သူမ သတိရသွားမိသည်။ ငြိမ်းချမ်းရာဘုံဘဝတွင် အေးချမ်းနေပါစေဟု သူငယ်ချင်းအတွက် ဆုတောင်းလိုက်မိ၏။

ဒီလိုကလစ်လေးမျိုး သူမဆီမှာလည်း ရှိနေပါသည်။ အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက မေကြည်နူး သူမကို လက်ဆောင်ပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်၏။ အဲ့ဒီနေ့က မေကြည်နူးထံတွင် ကျောက်စီကလစ်လေးနှစ်ခု ပါလာသည်။ သူမ အရမ်းသဘောကျနေသောကြောင့် မေကြည်နူးက သူမကို ကလစ်တစ်ချောင်း လက်ဆောင်ပေးသည်။ အခုတော့ ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကို မောင့်စာကြည့်စားပွဲရဲ့ တစ်ခုသောအံဆွဲလေး၏ ဒေါင့်တွင် မထင်မှတ်စွာ တွေ့လိုက်ရ၏။ မေကြည်နူးနှင့် ပတ်သက်၍ မောင့်ခံစားချက်များကို ဟိုးအရင်ထဲက သူမ သိနေခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။ သူမ တိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသော မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရတော့ဟု ထင်နေမိရာမှ ကံကြမ္မာ၏ မျက်နှာသာပေးမှုကြောင့် သူမ မောင့်ကို ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ မောင့်စိတ်များက မေကြည်နူးဆီမှာဘဲ ရှိနေခဲ့သည်လား။ သူမ မျက်ဝန်းတွင် မျက်ရည်များ ဝေ့ဝဲလာမိရသည်။

ဇနီးသည်တစ်ယောက်အနေနှင့် မောင်ပြန်လာရင် ထုရိုက် ငိုရှိုက်ကာ ရန်တွေ့လိုက်ချင်ပါသော်လည်း မောင်စိတ်ထိခိုက်မယ့် ကိစ္စမျိုးကို သူမအနေနှင့် ဘယ်လိုမှ လုပ်နိုင်စွမ်းမရှိ။ သူမအပေါ်တွင် မောင် ဘယ်လိုသဘောထားနေသည်လဲ ဆိုတာကို သူမ သေချာပြန်စဉ်းစားကြည့်နေမိသည်။ မောင်… သူမကို ချစ်ရဲ့လား….။ မောင့်ပုံစံကတော့ ပုံမှန်အတိုင်းဘဲ ဖြစ်နေသည်။ လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်အနေနှင့် သူမအပေါ်တွင်လည်း ဂရုစိုက်ညှာတာပါသည်။ သို့သော် သက်မဲ့ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကြောင့် မောင့်အချစ်ကို သူမ သံသယဖြစ်မိရသည်။ သူမ ဘာလုပ်သင့်သည်တဲ့လဲကွယ်……။

ရှိမြဲအတိုင်းလေးဘဲ ပုံမှန်ထားလိုက်တာက အကောင်းဆုံးဖြစ်မည် ထင်ပါသည်။ သူမလက်ထဲမှ ကလစ်လေးကို စက္ကူဘူးလေးထဲသို့ ပြန်ထည့်လိုက်ပြီး သူ့နေရာတွင်ဘဲ ပြန်ထားလိုက်မိ၏။ ပါးပြင်ပေါ်သို့ စီးကျနေသော မျက်ရည်များကို လက်တစ်ဖက်နှင့် သုတ်လိုက်ရင်း မောင့်စာကြည့်စားပွဲရှေ့မှ ထလိုက်သည်။ မောင့်ကို သူမ အရမ်းချစ်သည်လေ။ မောင်ကလည်း သူမကို ချစ်တယ်လို့ထင်ပါသည်။ သက်မဲ့ကလစ်လေးတစ်ချောင်းကြောင့် ဖြောင့်ဖြူးနေသော သူမနှင့် မောင့်ရဲ့ဘဝခရီးလမ်းကို အဖုအထစ် အဖြစ်မခံနိုင်ပါ။ အဲဒီ့ကိစ္စကို မေ့ထားလိုက်ဖို့ သူမ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိသည်။

ဒီကလစ်လေးနှင့်ပတ်သက်လို့ သူမဘက်က အစမဖော်သရွေ့ မောင့်ဘက်က ဘာမှကြားရလိမ့်မည်မ ဟုတ် ဆိုတာကိုလည်း သူမ သိနေပါသည်။ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထားလိုက်ပြီး လုပ်စရာရှိတာများကို ဆက်လုပ်နေလိုက်မိသည်။ ညနေ မောင်ပြန်လာလျှင် သူမကို သပ်ရပ်စွာ တွေ့မြင်နိုင်ရေးအတွက် ရေမိုးချိုးရဦးမည် မဟုတ်လား။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မောင့်ကို သူမ အရမ်းချစ်ပါသည်။ ဤမှန်သော သစ္စာစကားကြောင့် မောင်သည်လည်း သူမကို ချစ် မြတ်နိုးပါစေသား။

…………………………………………………….

နိဂုံး (အဆုံးသတ်ပုံပြင်)

ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ် ရှိခဲ့ဖူးလေသည်။ ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက တောရွာလေးတစ်ခုတွင် ရွာလူကြီးတစ် ယောက်ရှိ၏။ ထိုရွာလူကြီးထံတွင် မွေးမြူထားသော နွားတစ်ကောင်နှင့် ဆိတ်တစ်ကောင်ရှိသည်။

တနေ့တော့ နွားကြီးမှာ နေမကောင်းဖြစ်ကာ နွားတင်းကုပ်ထဲတွင် မှိုင်တွေလှဲလျောင်းလျှက်ရှိနေလေ၏။ ရသတ္တပတ်လောက် ကြာသည်အထိ နွားကြီးမှာ နေမကောင်းလျှက်ပင် ရှိနေသေးသောကြောင့် ရွာလူကြီးလည်း သူ၏ နွားကြီး နေမကောင်းဖြစ်နေသည်ကို သိရှိကာ တရိစ္ဆာန်ဆေးကု ဆရာဝန်တစ်ယောက်ကို ပင့်ဆောင်ကုသစေ ပါသည်။ ဆရာဝန်ကုသပြီးသည့်နောက် ဆရာဝန်ကို ပြန်လိုက်ပို့ရင်း အိမ်ခြံဝအရောက်တွင် ရွာလူကြီးက သူ၏နွားကြီး အခြေအနေ မည်သို့ရှိသည်ဆိုသည်ကို ဆရာဝန်အား မေးမြန်းလေသည်။

ဆရာဝန်က အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်ရဦးမည်ဖြစ်ကြောင်း။ နောက်သုံးရက်နေလို့မှ နွားကြီး ထမရပ်နိုင်ဘူးဆိုလျှင် သားသတ်ရုံသို့ပို့သည်က ကောင်းလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုလေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ပြောဆိုနေကြသည်ကို ခြံစည်းရိုးခြုံစပ်တွင် သစ်ရွက်နုလေးများကို ဆွတ်ချူစားသုံးနေသော ဆိတ်ကြီးက ကြားလိုက်ရလေ၏။ ကြားရသော စကားသံများကြောင့် သူ့သူငယ်ချင်း နွားကြီးအတွက် စိတ်ပူသွားမိသည်။

နောက်တနေ့မနက် မိုးလင်းသောအခါတွင် သူငယ်ချင်းလှဲလျောင်းနေသည့် နွားတင်းကုတ်ထဲသို့သွားကာ နွားကြီးကို အားပေးစကား ဆိုလေသည်။

“သူငယ်ချင်း… ကြိုးစားပြီး ထရပ်ကြည့်စမ်းပါကွာ…. မင်း ရပ်နိုင်ပါလိမ့်မယ်”

နွားကြီးမှာ နေမကောင်းရသည့်အထဲ ဆိတ်ကြီးက နားပူနားဆာ လာလုပ်နေသောကြောင့် စိတ်ညစ်နေသည်။ ဆိတ်ကို စကားပြန်ပြောဖို့တောင် အားမရှိသောကြောင့် ဘာမှပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ သူ့နေရာတွင်သာ ခွေအိပ်နေလိုက်သည်။ ဆိတ်က တစ်နေ့လုံး အားတိုင်းယားတိုင်း သူ့ကို ထဖို့ လာလာပြောနေသည်။ ညနေကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ကုစရာရှိတာကုပြီး ပြန်သွားသည်။ ခြံပေါက်ဝသို့ ရောက်သောအခါ ရွာလူကြီးအား တစ်ရက်တော့ ကုန်သွားပြီဟု ပြောဆိုသွားသည်။

ဆိတ်က မယောင်မလည်လုပ်ကာ နားစွင့်နေသောကြောင့် သူတို့ ပြောတာကို ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ ဒုတိယနေ့ မိုးလင်းတော့ ဆိတ်က နွားကို သွားနှိုးပြန်သည်။

“ဟေ့ရောင်….. မောင်နွား ထရပ်ကြည့်စမ်းပါကွာ…. ငါကူညီပေးမယ်”

ဟုဆိုကာ နွားကြီးကို ဦးခေါင်းနှင့်တွန်းထိုးကာ ထရပ်နိုင်အောင် ကူညီပြန်သည်။ နွားကြီးခင်မျာ မထနိုင်ရသည့်ကြားထဲ ဆိတ်က ဦးခေါင်းနှင့် လာရောက်တွန်းထိုးနေသောကြောင့် အသားများနာကြင်ကာ ဆိတ်ကို မောင်းထုတ်လိုက်မိသည်။ သို့သော် ဆိတ်က သူ့နားက မခွာဘဲ တစ်နေ့လုံးလိုလို သူ့ကို ထရပ်ဖို့သာ တွင်တွင်ပြောဆိုနေလေသည်။

ညနေပိုင်းရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ကုသပေးကာ ပြန်သွားပြန်သည်။ ပြန်ခါနီးတွင် ရွာလူကြီးကို မနက်ဖြန်မှ နွားကြီး မထနိုင်ဘူးဆိုပါက မျှော်လင့်ချက်မရှိတော့ကြောင်း၊ သားသတ်ရုံသို့ ပို့ဆောင်လိုက်သည်က အကောင်းဆုံးဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုကာ ပြန်သွားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဆိတ်က စိတ်ဝင်စားစွာ နားစွင့်နေသည်မို့ ရွာလူကြီးနှင့် ဆရာဝန်တို့ ပြောဆိုနေကြသည်ကို အကုန်ကြားလိုက်ပြီး သူ့သူငယ်ချင်းနွားကြီး အတွက် စိုးရိမ်ပူပန်နေလေသည်။

နောက်နေ့မိုးမလင်းခင် အစောကြီးနိုးနေပြီး နွားတင်းကုတ်ထဲသို့သွားကာ အိပ်ပျော်နေသော နွား ကြီးကို နှိုးလိုက်သည်။

“ဟေ့ရောင်….မောင်နွား….ထစမ်းကွာ”

နွားကြီးမှာ နေမကောင်းရသည့်ကြားထဲ အိပ်ပျော်နေတာကို စောစောစီးစီး လာနှိုးသောကြောင့် တင်းသွားသည်။

“မောင်ဆိတ်….. ဘာလဲကွာ…. ဒီရက်ပိုင်း မင်းငါ့ကို လာနှောက်ယှက်တာ များနေပြီနော်”

နွားစကားကို ကြားလိုက်ရသောအခါ ဆိတ်မှာ ဂရုနာဒေါသောနှင့် နွားကြီးကို ပြောဆိုလေတော့သည်။

“ဟေ့ရောင်… မောင်နွား… မင်းဆိုတဲ့ကောင်က နွားပီပီ တော်တော် နွားကျတဲ့ကောင်ဘဲကွ။ ငါက မင်း ကို လာနှောက်ယှက်နေတာလို့ ထင်နေတယ်ပေါ့လေ….။ မင်းက ဘာမှမသိဘဲကိုးကွ….။ မင်းသေမှာစိုးလို့ ငါက ကူညီနေတာဟ…..။ ဒီနေ့မှ မင်း ထမရပ်နိုင်လို့ရှိရင် မင်းကို သားသတ်ရုံ ပို့ကြလိမ့်မယ်…..။ လုပ်ပါကွာ… ကြိုးစားပြီး ထကြည့်စမ်းပါ…။ နွားဆိုတဲ့ အားတော့ ရှိပါသေးတယ်ကွာ… လှဲမနေစမ်းပါနဲ့…. ထရပ်လိုက်စမ်းပါ”

ဆိတ်ပြောတာကို ကြားလိုက်ရသောအခါ နွားကြီးခင်မျာ သေရမည်စိုးသောကြောင့် ရှိသမျှအားနှင့် ကြိုးစားပြီး ထရပ်ရှာသည်။ သို့သော်လည်း ရက်ပေါင်းများစွာ လှဲလျောင်းအိပ်စက်ထားသောကြောင့် တော်တော်နှင့် ထလို့မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဆိတ်ကလည်း တတ်နိုင်သမျှ ဖေးကူသည့်အနေနှင့် သူ့ဦးခေါင်းနှင့် တွန်းထိုးကူညီရှာသည်။ သူတို့နှစ်ကောင် ကြိုးစားလိုက်သည်မှာ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိပင်ဖြစ်၏။ နောက်ဆုံးတော့ နွားကြီးခင်မျာ ထလို့ရသွားရှာပါသည်။

ဆိတ်ကြီးမှာ သူ့သူငယ်ချင်းအတွက် ပျော်လွန်းလို့ ခြံထဲတွင် လှည့်ပတ်ပြေးနေလေသည်။ ဆိတ် ပျော်ရွှင်စွာ ပြေးလွှားနေသည်ကို တွေ့မြင်ရသောကြောင့် နွားလည်း ပြေးချင်လာသည်။ ဆိတ်ပြေးနေသည့် နောက်မှ ဖြေးဖြေးချင်း လိုက်ပြေးကြည့်မိ၏။

ထိုသို့ရှိနေစဉ်မှာဘဲ ရွာလူကြီး အိပ်ယာက နိုးလာသည်။ မျက်နှာသစ်ရန် ခြံထဲသို့ဆင်းလာသည့်အခါတွင်တော့ သူ့အတွက် အံသြစရာမြင်ကွင်းကို တွေ့မြင်လိုက်ရ၏။ ပစ်လိုက်ရပြီဟု သူထင်ထားခဲ့သော သူ့ရဲ့ နွားကြီးမှာ ခြံထဲတွင် လှည့်ပတ်ပြေးနေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ ရွာလူကြီး ပျော်သွားသည်။ အိမ်ဘက်လှည့်၍ သူ့မိန်းမကို ကောင်းသတင်း လက်ဆင့်ကမ်းလိုက်သည်။

“ရှင်မရေ….. ဟေ့…. ရှင်မ… ခြံထဲကို လာကြည့်စမ်းပါကွာ…။ ငါတို့နွားကြီး ကောင်းနေပြီကွ”

ရွာလူကြီးကတော်လည်း သူ့ယောကျ်ားအော်သံကြောင့် ခြံထဲကို အူယားဖားလျား ပြေးဆင်းလာကာ နွားကြီးကိုကြည့်ရင်း ပျော်ရွှင်နေသည်။ ရွာလူကြီးလည်း ဝမ်းသာသည့် အထိမ်းအမှတ်နှင့် ပျော်ပွဲကျင်းပရန် စိတ်ကူးရသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့မိန်းမဘက်သို့လှည့်၍

“တစ်ရွာလုံးကို ကြေငြာလိုက်စမ်းကွာ….။ ဒီနေ့ည ငါ့အိမ်မှာ ပျော်ရွှင်ခြင်းအထိမ်းအမှတ်နဲ့ ပျော်ပွဲ ရွှင်ပွဲ ကျင်းပမယ်လို့…..။ ဖိုးခွေးကို သာခင်တို့အရက်ဖိုကို လွှတ်ပြီး အရက် ရသလောက်ဝယ်ခိုင်းထား။ သာအေးကိုခေါ်ပြီး ညကြရင်စားဖို့ ဆိတ်ကို ပေါ်ခိုင်းရမယ်…..။ ဆရာဝန်လေးကိုလည်း ဖိတ်ရမယ်ကွ”

ဟု ပျော်ရွှင်စွာ ပြောလိုက်ပါလေသည်။

မှန်ပါသည်။ ဆိတ်ခင်မျာ အဲဒီ့နေ့ညနေမှာဘဲ အသတ်ခံလိုက်ရလေသည်။ နွားကြီးနေကောင်းသည့် အထိမ်းအမှတ်အဖြစ် ကျင်းပသော ရွာလူကြီး၏ ညစာစားပွဲတွင် ဆိတ်ကင်နံ့များ မွှေးပျံ့လျှက်ရှိနေပါသည်။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

သူ… အရမ္းၾကမ္းတာဘဲကြာ

(ခံရင္းနဲ႔ ေကာင္းလာတယ္) ၏ အပိုင္းဆက္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း

သုတ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေတာ့ ျမတ္ႏိုးကို လိုက္ရွာေနမိသည္။ အေဆာင္မွာ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေအာင္းေနလိုက္မိေသာေၾကာင့္ စာေတြလည္း ေနာက္က်ေနၿပီျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမတက္ျဖစ္ပဲ သူစဥ္းစားေနမိသည္မွာ သူ႔လက္ထဲတြင္ရွိေနေသာ ကလစ္ေလး၏ ပိုင္ရွင္ကိုပင္ျဖစ္သည္။ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုတာကို သူ ေသခ်ာမမွတ္မိေသာေၾကာင့္ သိခ်င္ေနမိသည္။ သူ ဘယ္လိုဘဲ စဥ္းစားစဥ္းစား ျမတ္ႏိုးေဇာ္ကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။

ရန္ကုန္လိုေနရာမ်ိဳးတြင္ သူ႔ကို ဂ႐ုတစိုက္ႏွင့္ရွိမည့္ မိန္းကေလးဆို၍ ျမတ္ႏိုးေဇာ္တစ္ေယာက္သာ ရွိႏိုင္သည္။ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရလွ်င္ ရွင္းသြားလိမ့္မည္ထင္သည္။ တစ္ေက်ာင္းလုံး လွည့္ပတ္ရွာေသာ္လည္း ျမတ္ႏိုးေဇာ္ကို မေတြ႕ရ။ စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ အတန္းထဲဝင္လိုက္မိသည္။ ဆရာ ဘာေတြသင္ေနသည္ဆိုတာကို သူ စိတ္မဝင္စားမိေပ။ စိတ္က ပ်ံလြင့္လွ်က္ရွိေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီမွ စာအုပ္ငွားၿပီး လြတ္သြားေသာ စာမ်ားကို ျပန္ကူးရသည္။ ေမၾကည္ႏူးအေၾကာင္းကို မစဥ္းစားမိေစရန္ မနည္းႀကိဳးစားေနရသည္။ ကင္တင္းသို႔ တ႐ုတ္ေလးေရာက္လာေသာအခါတြင္မွ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ နယ္သို႔ေခတၱျပန္သြားေၾကာင္းကို သိလိုက္ရ၏။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လဲဆိုတာကိုေတာ့ တ႐ုတ္ေလးလည္း မသိဟု ဆိုသည္။

ေမၾကည္ႏူးနဲ႔ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုေတာ့ တ႐ုတ္ေလးထံမွ မၾကားခဲ့ရ။ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ ဘာေၾကာင့္ နယ္ျပန္သြားသလဲဆိုတာကို သူ သိခ်င္ေနသည္။ သူနဲ႔ပတ္သက္ေနသည္လား။ မဟုတ္ပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းမိသည္။ သူႏွင့္ပတ္သက္ခဲ့သည္ဆိုပါက တာဝန္ယူရန္ ဝန္မေလးလွေသာ္လည္း သူဘာကိုမွ မမွတ္မိတာက ဆိုးသည္။ အိတ္ကပ္ထဲတြင္ ထည့္လာမိေသာ ကလစ္ေလးကို ေယာင္ရမ္းၿပီး စမ္းလိုက္မိသည္။ ကလစ္ေလးကေတာ့ သက္မဲ့ပစၥည္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဘာမွေမးလို႔မရႏိုင္။

ေက်ာင္းကေနထြက္လာလိုက္ၿပီး ဟိုတယ္ရွိရာသို႔ သူ ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ဟိုတယ္ဖိုး ရွင္းသြားသည္ဆိုေသာ မိန္းကေလး… ဘယ္အခ်ိန္ျပန္သြားသည္ဆိုတာကို သိရမလားဟူေသာ ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အဲဒီ့ေန႔က သူ ထူပူေနေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာ မေမးျမန္းမိခဲ့ေခ်။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ဘဝင္မက်ျဖစ္ေနမိသည္ကို ရွင္းလင္းလိုသည္။

ဟိုတယ္ကိုေရာက္ေတာ့ ရီဆက္(ပ္)ရွင္မွာက ေကာင္မေလးမ်ား ျဖစ္ေန၏။ သူ ဘယ္လိုဝင္ေမးရမလဲမသိ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေရွ႕မ်က္ႏွာေနာက္ထားၿပီး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်ကို အတိုခ်ဳံးေျပာျပၿပီး စုံစမ္းမိသည္။ သူမတို႔လည္း မသိဘူးလို႔ေျပာသည္။ ညပိုင္းတာဝန္က်ေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားကို ေမးရင္ေတာ့ သိလိမ့္မည္ထင္သည္ဟုဆိုသည္။ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး သူ ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ညဘက္ တစ္ေခါက္ထပ္လာရန္ စဥ္းစားေနမိ၏။

ညဘက္ ေနာက္တစ္ေခါက္ေရာက္ေတာ့လည္း သိလိုသည္မ်ားကို မသိခဲ့ရျပန္။ သူတည္းခိုသည့္ေန႔က တာဝန္က်သည့္ေကာင္ေလးမွာ သူ႔အေမဆုံးေသာေၾကာင့္ ႐ြာျပန္သြားသည္ဆို၏။ သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ကြာဟူေသာ စိတ္မ်ားဝင္လာၾက၏။ မိန္းကေလးဘက္ကေတာင္ ေနႏိုင္ေသးတာ ငါကိုက မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိသည္။ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့လို႔ေနမွာပါဟုလည္း ေတြးေနမိသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ထင္ေနမိေသာ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ကိုေတာ့ ေမ့ေဖ်ာက္လို႔မရခဲ့ေပ။ ဒီလိုဘဲ သူ ျမတ္ႏိုးစြဲလန္းခဲ့ရေသာ ေမၾကည္ႏူးဆိုေသာ ေကာင္မေလးကိုလည္း ေမ့ေဖ်ာက္လို႔မရေသးေခ်။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ ဘာကိုမွ သတိမရခ်င္ေတာ့။

သူ… ဘာေတြျဖစ္ေနမိသည္ဆိုတာကို သူ႔ဖာသူ နားမလည္ႏိုင္ေတာ့သလို ျဖစ္ေန၏။ ဖြင့္ဟ တိုင္ပင္ရမည့္သူ မရွိ သလို ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ ျပန္ေရာက္လာသည္။ သတင္းၾကားၾကားျခင္း ျမတ္ႏိုးေဇာ္ရွိရာ အေဆာင္သို႔ ေျပးသြားမိသည္။ အေဆာင္ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ရင္း ျမတ္ႏိုးေဇာ္ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေန လိုက္မိသည္။ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ထြက္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းတြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ သူ႔ကိုေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အံ့ၾသသြားတာကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ သူဘဲ စိတ္ထင္ေနလို႔လားေတာ့မသိ၊ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ကို ၾကည့္ရတာ ရွက္ေနသလို ထင္ရသည္။“ျမတ္ႏိုး…နင္…နယ္ျပန္သြားတယ္ဆို”

ျမတ္ႏိုးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေခါင္းညႇိတ္ျပသည္။

“ငါ…နင့္ကို လိုက္ရွာေနတာ”

သူ႔စကားေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။

“နင္…ဘာျဖစ္လို႔ျပန္သြားတာလဲ”

ျမတ္ႏိုးထံမွ ဘာသံမွ ထြက္မလာ..။ ေခါင္းကို တြင္တြင္ ငုံ႔ထားဆဲ။ ျမတ္ႏိုးမ်က္ႏွာျပင္ေပၚတြင္ မည္သည့္ခံစားခ်က္ အရိပ္အေယာင္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို သူ မျမင္ရ။

“ျမတ္ႏိုး”

သူ႔ေခၚသံေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး၏ ခႏၲာကိုယ္ေလး တုန္တက္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေခါင္းကေတာ့ ငုံ႔ေနဆဲ။ ဝဲဖ်ာက်ေနေသာ ဆံႏြယ္မ်ားကိုၾကည့္ရင္း ကလစ္ေလးကို သူ.. သတိရလိုက္မိသည္။

“နင္….ငါ့ကို…ဘာမွေျပာစရာမရွိဘူးလား”

သူ႔စကားေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး ေခါင္းငုံ႔ထားရာမွ ေမာ့လာသည္။ ျမတ္ႏိုး၏ မ်က္ႏွာေလးကို မလြတ္တမ္း လိုက္ၾကည့္ေနမိ၏။ သူ႔အၾကည့္႐ိုင္းေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး ရွက္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။ မ်က္ဝန္းမ်ားတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ေဝ့ဝဲေနၾကသည္ဟု ထင္၏။ အၾကည့္တို႔ကို ျမတ္ႏိုးထံမွ ဖယ္ခြာ၍ ေရွ႕မွ စားပြဲ မ်က္ႏွာျပင္ေပၚသို႔ ပို႔လိုက္ရသည္။ သူ႔စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနမိသည္လား။

“နင္….ငါ့ကို ဘာျဖစ္လို႔လာရွာတာလဲ သုတ…..။ ရန္ကုန္ေရာက္ထဲက နင္.. ငါ့အေဆာင္ကိုလာတာ ဒါ… ပထမဆုံးဘဲေနာ္”

ျမတ္ႏိုးအသံက ခနဲ႔ေနသလိုလို၊ ဝမ္းနည္းေနသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ စိတ္ထင္လို႔ဘဲလားေတာ့မသိ။ ေလာကႀကီးမွာ သူမသိတာေတြက သိပ္မ်ားေနေၾကာင္းကိုေတာ့ သိလိုက္ရသည္။ ဟိုတယ္ကိစၥကို ျမတ္ႏိုးအား ဘယ္လိုေမးရမည္မသိ။ ေမးရမွာ ပါးစပ္မရဲ ျဖစ္ေနသည္။

“နင္…ငါ့ကို ေရွာင္ေနသလိုဘဲ”

ျမတ္ႏိုးေဇာ္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို သူ ေသခ်ာျမင္လိုက္ရ၏။

“နင့္မွာ…ေမၾကည္ႏူးရွိေနတာဘဲ”

ဘယ္လိုသေဘာႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္မသိ။ သူ႔ရင္ထဲတြင္ ဒိန္းကနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ ေမၾကည္ႏူးအမည္ ပါလာေသာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ ေဝဝါးရႈပ္ေထြးသြားမိရသည္။ ဒီတစ္ခါ ေခါင္းငုံ႔သြားမိတာ သူကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေနသည္။

“နင္ကလည္းဟာ….။ ေမၾကည္ႏူးက……. နင္သိပါတယ္”

သူ.. ဘာေတြေျပာလိုက္မိသည္မသိေတာ့။ သို႔ေသာ္…. ျမတ္ႏိုးေဇာ္ နားလည္ႏိုင္လိမ့္မည္ဆိုတာကို သူ သိေနသည္။

“ငါ…ငါ..သြားေတာ့မယ္ဟာ”

ျမတ္ႏိုးကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး သူထထြက္လာမိသည္။ ျမတ္ႏိုး တစ္ခုခု လွမ္းေျပာလိုက္ေသးသည္ဟု ထင္လိုက္မိေသာ္လည္း သူ ေသခ်ာမၾကားမိလိုက္ေတာ့။ သူ ဘာေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးႏွင့္ အသည္းအသန္ ေတြ႕ခ်င္ေနမိသည္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စဥ္းစားေနမိသည္။ ျမတ္ႏိုးႏွင့္ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ သူသိခ်င္တာကိုေတာ့ ဘာမွမသိခဲ့ရ။ သူ႔စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ျမတ္ႏိုး သိသြားခဲ့သည္ထင္၏။

မာက်ဴရီမီးမ်ား ထြန္းလင္းလာၾကသည္။ ညအေမွာင္သည္ တျဖည္းျဖည္း ဝင္ေရာက္လာၿပီျဖစ္၏။ လြန္ခဲ့ေသာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္က ဒီလိုညမ်ိဳးတစ္ညတြင္ လူမွန္းသူမွန္းမသိေတာ့ေလာက္ေအာင္ သူ မူးခဲ့မိသည္။ ေနာက္ပိုင္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္မ်ားကို သူ သတိမရေတာ့။ သူ…. သတိမရဘဲျဖစ္ေနခဲ့မိသည့္ ကိစၥမ်ားကို သိရေအာင္ သူ ႀကိဳးစားရလိမ့္ဦးမည္။ ရန္ကုန္ညသည္ မာက်ဴရီမီးေရာင္ေအာက္တြင္ ျဖတ္သန္းလွ်က္ရွိေန၏။ ယေန႔… မီးလာပါသည္။

ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ဘုန္းသုတႏွင့္ ျမတ္ႏိုးေဇာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္တြဲတြဲျဖစ္လာသည္။ ေမ ၾကည္ႏူးကို ေမ့ေဖ်ာက္ခ်င္သည့္စိတ္ေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ႏွင့္ စိတ္ေျဖသလိုျဖစ္ေန၏။ တစ္ခါတေလ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ကို စိတ္ထဲမွႀကိတ္၍ ေတာင္းပန္မိရသည္။ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ၾကည့္ရသည္မွာ သူႏွင့္ ဘာမွမပတ္သက္ခဲ့သလို ျဖစ္ေနသည္။ ဟန္ေဆာင္ေနျခင္းလား၊ တကယ္ဘဲ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့သည္လား ဆိုတာကိုေတာ့ သူမသိေပ။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ျမတ္ႏိုးႏွင့္ အနီးကပ္ေနရျခင္းအတြက္ သူ ေက်နပ္ပါသည္။ ေမၾကည္ႏူးဆီကိုေတာ့ ေျခဦးမလွည့္ျဖစ္ေတာ့။ ရင္ထဲက နာၾကင္မႈအတြက္ အခ်ိန္ဟူေသာ ေဆးႏွင့္ ကုစားေနမိသည္။ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ေမ့သြားလိမ့္မည္ဟု သူ ယုံၾကည္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ႏွင့္ ေျဖသိမ့္မိသလို ျဖစ္ေနသည္။ ခ်စ္သူေတြျဖစ္မလာေသးေသာ္လည္း ခ်စ္သူမ်ားလို ဆက္ဆံေနျဖစ္သည္။ တစ္ခါတေလ ျမတ္ႏိုးစိတ္ေကာက္လွ်င္ သူ ေခ်ာ့ရသည္။ သူေခ်ာ့လိုက္လို႔ စိတ္ဆိုးေျပသြားေသာ ျမတ္ႏိုးက ခ်စ္စရာေကာင္းေနျပန္သည္။

အေနနီးလြန္းေသာေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုးအေပၚတြင္ သူ စိတ္ၫႊတ္ခဲ့ရသည္။ ျမတ္ႏိုး၏ အိုးႀကီးမ်ားက သူ႔ကို ရမၼက္ထန္ေစသည္။ ေမၾကည္ႏူးတုန္းကေတာ့ ကာမစိတ္ႏွင့္မဟုတ္ပဲ အျဖဴထည္သက္သက္ ခ်စ္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုပင္ ေမ့ေဖ်ာက္ထားသည္ဆိုေသာ္လည္း ေမၾကည္ႏူးအေၾကာင္းက ေခါင္းထဲေရာက္လာျပန္သည္။ အခုတေလာ ေမၾကည္ႏူးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၾကားေနရသည့္ သတင္းစကားမ်ားက တစ္ခုမွ အေကာင္းမပါ။ သူ႔ကို ျငင္းပယ္ခဲ့ေသာ ေမၾကည္ႏူးက ရည္းစားထည္လဲတြဲ၍ နာမည္ႀကီးေနသည္။ ေျပာင္းလဲမႈက မယုံႏိုင္စရာေကာင္းလြန္းေနသည္။ ေမ့လက္စနဲ႔ ဆက္လက္ေမ့ထားလိုပါသည္။ သူ႔အနီးနားတြင္ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ရွိေနသည္ မဟုတ္လား။

ေက်ာင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူနဲ႔ ျမတ္ႏိုးကို ခ်စ္သူေတြအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားၾကသည္။ သူေရာ ျမတ္ႏိုးေရာ ဘယ္သူကမွ မျငင္းဆန္ျဖစ္ၾက။ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းသည္ ဝန္ခံျခင္းျဖစ္သည္ဟု အမ်ားက အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ ဘယ္လိုပင္ သတ္မွတ္ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ျမတ္ႏိုး၏ လက္ကေလးကိုေတာင္မွ ကိုင္ခြင့္မရေသးေပ။ ျမတ္ႏိုးႏွင့္ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခြင့္ရလွ်င္ ေမၾကည္ႏူးကို ေမ့ရန္အတြက္ ပိုၿပီး အေထာက္အကူျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ျမတ္ႏိုး၏ မ်က္ဝန္းမ်ားက သူ႔ကို ငံလင့္ေနၾက သည္ထင္၏။ ေသခ်ာပါသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဘယ္လိုမွ မလြဲႏိုင္ပါ။ ျမတ္ႏိုးသည္ သူထင္ထားသည္ထက္ သူ႔ကို ရင္းႏွီးေနပုံက သူ႔အထင္ကို ပိုၿပီးေသခ်ာေစပါသည္။

အဲဒီ့ေန႔က သူ႔ရင္ေတြခုန္သည္မွာ ရင္ဘတ္ႀကီး ေပါက္ထြက္မလားလို႔ေတာင္ ထင္မိသည္။ ျမတ္ႏိုး ကေတာ့ ဘာမွမသိသလို သူ႔ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။ အျပာေရာင္ပါတိတ္ဝမ္းဆက္ႏွင့္ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ျမတ္ႏိုးကို သူ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရမည္မွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနမိသည္။ သူ႔အၾကည့္မ်ားက ျမတ္ႏိုး၏ နက္ေမွာင္ရွည္လ်ားေသာ ဆံႏြယ္မ်ားေပၚတြင္သာ ေရာက္ေနခဲ့၏။ ျမတ္ႏိုး၏ ဆံေကသာထက္မွ တစ္ခုေသာအရာသည္ သူ႔ကို တုန္လႈပ္ေစသည္။

ဟုတ္သည္။ ေက်ာက္ပြင့္ကေလးမ်ား စီခ်ယ္ထားေသာ ကလစ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းပင္ျဖစ္၏။ ေယာင္ရမ္းၿပီး သူ႔အိတ္ကပ္ကို စမ္းလိုက္မိသည္ထင္သည္။ ထိုကလစ္ေလးကို သူ ေမ့ေနသည္မွာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကလစ္ေလးက သူ႔အိတ္ကပ္ထဲတြင္ ရွိမေနေတာ့ပါ။ ဘယ္နားထားလိုက္မိမွန္းေတာင္ သူ.. မမွတ္မိေတာ့။ အခုေတာ့ ျမတ္ႏိုးေဇာ္က ထိုကလစ္ေလးႏွင့္ပုံစံတူ ကလစ္တစ္ေခ်ာင္းကို သူမ၏ ဆံေကသာထက္တြင္ ဆင္ျမန္းလာသည္။ သူ… ျမတ္ႏိုးေဇာ္၏ ကလစ္ေလးကို လိုက္ၾကည့္ေနမိေသာအခါ ျမတ္ႏိုး မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ခဏေလးအတြင္းမွာပင္ ဘာမွမျဖစ္သလို သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ေန၏။

“ဟဲ့….ရွာလိုက္ရတာဟာ… နင္က ဒီမွာလာႏွပ္ေနတာကိုး….။ ေန႔လည္ၾက ဟိုေကာင့္အိမ္ကို သြားမွာလား”

႐ုတ္တရက္မို႔ေရာ၊ ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ကိုယ္ေၾကာင့္မို႔ေရာ ျမတ္ႏိုး ဘာေျပာသည္ဆိုတာကို သေဘာမေပါက္ပဲ ျဖစ္ေနမိသည္။ သူ႔ပုံစံေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး ႏႈတ္ခမ္းစူသည္။

“ဟဲ့…. နင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ… အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔…။ ေနမ်ိဳးတို႔အလႉကို သြားမွာလားလို႔ ေမးေနတာ”

ေနမ်ိဳးက သူ႔အိမ္မွအလႉသို႔ ဖိတ္ထားသည္။ သူ သတိရပါသည္။ သို႔ေသာ္ မထင္မွတ္ပဲ ကလစ္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြ ေဝဝါးသြားမိျခင္းျဖစ္သည္။

“သြားမွာေပါ့ဟ… ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာင္ သူ႔အိမ္က ကားယူလာေသးတယ္။ သူ႔ကားက လူအမ်ားႀကီး စီးလို႔မရမွာစိုးလို႔တဲ့…။ နင္တို႔လိုက္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ကားနဲ႔ဘဲ သြားၾကတာေပါ့”

ျမတ္ႏိုးကို သူမ၏ ကလစ္ေလးအေၾကာင္း ေမးခ်င္ေသာ္လည္း တျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားပါ ပါလာေသာေၾကာင့္ မေမးျဖစ္လိုက္။ သုတ ထိုင္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီး ျမတ္ႏိုးတို႔ႏွင့္အတူ ေက်ာ္ေက်ာ့္ကိုလိုက္ရွာရန္ ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။

အဲဒီ့ညက တစ္ညလုံး သုတ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ခဲ့။ အေတြးမ်ားက လြင့္ပ်ံ႕ေနၾကသည္။ အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညမ်ားကို ထပ္ၿပီးရင္ဆိုင္ေနရျပန္သည္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ သူ႔ဆီမွာ ခိုင္မာေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေနၿပီျဖစ္၏။ အာ႐ုံဦးသည္ ခါတိုင္းလိုဘဲ သာယာလွပစြာ ရွိေနေလသည္။

ဘုန္းသုတကေတာ့ ခါတိုင္းမနက္ခင္းမ်ားလို မဟုတ္ပဲ အူျမဴးလွ်က္ရွိေနကာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ေအာ္ဟစ္သီဆိုလွ်က္ရွိေန၏။

♫ ♪♪ ………ၾကည္ျဖဴပါ….ၾကည္ျဖဴပါ..ေမရယ္.. ဒီညလဲ ကိုယ္ေလအိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္… အေတြးမ်ားက မေရရာ… ကိုယ့္ရဲ႕ အထီးက်န္ကမာၻ…. သူ..လာႏိုင္ပါေစ.. ေတာင္းဆုေခြၽတယ္…………….♫ ♪♪ ကိုယ့္ရဲ႕အလင္းေရာင္…. မင္းေလးဘဲ… လမ္းျပကူညီ…. ၫႊန္ၾကားပါကြယ္…. ေငြစင္ၾကယ္ေလး.. မင္းပါဘဲ…. နီယြန္မီးမ်ားထက္ အလင္းပိုတယ္…………..♫ ♪♪

…………………………………………………….

❤️အခန္း ( ၆ )❤️

ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလိုပင္ ျမတ္ႏိုးေဇာ္၏ အခ်စ္ကိုရရွိခဲ့ပါသည္။ ျမတ္ႏိုးကို သူ… တကယ္ခ်စ္ရဲ႕လားဟု ေမးလာပါလွ်င္ ခ်စ္တယ္လို႔ဘဲ ေျဖရလိမ့္မည္ထင္သည္။ သူ႔အေပၚ ဂ႐ုတစိုက္ရွိစြာ ျဖည့္ဆည္းေပးတတ္ေသာ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ဟူသည့္ ေကာင္မေလးကို သူ..ခ်စ္ခဲ့မိပါသည္။ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေတြ႕ခြင့္ရေနသည္မို႔ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ခရီးလမ္းက သာယာေျဖာင့္ျဖဴးေနသည္။ ျမတ္ႏိုး၏အလွက သူ႔ကို ပူေလာင္စြာ ယစ္မူးေစခဲ့သည္။

ေက်ာင္းမွာ ျမတ္ႏိုးကို သေဘာက်ေနသူမ်ားစြာရွိေၾကာင္းကို သိထားေသာေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး၏ အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိခဲ့ေသာ သူက အျခားေယာက်္ားေလးမ်ား၏ အားက်၊ မနာလိုစရာ ျဖစ္ေနသည္။ ဒီလိုျဖစ္ရသည္ကို သူ ေက်နပ္ေနမိသည္။ ျမတ္ႏိုး၏ စြင့္ကားေသာ အိုးႀကီးက သူ႔စိတ္မ်ားကို ႏိုးႂကြေစသည္။ ျမတ္ႏိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို နမ္းရႈိက္ရယုံႏွင့္ သူ႔ေသြးသားမ်ား ဗေလာင္ဆူရသည္။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘုန္းသုတတစ္ေယာက္ ေမၾကည္ႏူးဟူေသာ အမည္နာမတစ္ခုကို အမွန္တကယ္ ေမ့ထားလိုက္ႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

ဘုန္းသုတ… ျမတ္ႏိုး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို အနမ္းေခြၽလိုက္သည္။ ျမတ္ႏိုး၏ တုန႔္ျပန္မႈေၾကာင့္ ခါတိုင္းလိုပင္ သူ႔ေကာင္ႀကီးက တင္းလာရသည္။ ျမတ္ႏိုးကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ တိုက္ခန္းသို႔ ေခၚလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုတိုက္ခန္းကို သူငယ္ခ်င္းက သူ စာက်က္ရန္အတြက္ သီးသန႔္ဝယ္ထားသည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခန္းထဲတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိေနၾကသည္။ သူငယ္ခ်င္းဆီမွ အခန္းေသာ့ရရန္ သူ မနည္းစည္း႐ုံးခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ ဆိုသည့္ ခ်စ္သူေလးကို ဆြဲျဖစ္ေအာင္ဆြဲမည္ ဟူေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ဒီအခန္းေလးသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အရာရာသည္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕စြာ ျဖစ္လာခဲ့၏။

အခုေတာ့ ခ်စ္သူက သူ႔ရင္ခြင္ထဲတြင္ သူ၏ အနမ္းမ်ားကို ျပင္းျပစြာ တုန႔္ျပန္လွ်က္ရွိေန၏။ လွ်ာဖ်ားခ်င္း အထိအေတြ႕က ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ေနၾက သူမ်ားပမာ ျပင္းထန္စြာ ပြတ္တိုက္ေနမိသည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ျမတ္ႏိုး၏ ေ႐ႊရင္တံခါးကို ဖြင့္လွစ္ရန္ ႀကံစည္လိုက္မိသည္။ သူ႔လက္ကို ျမတ္ႏိုး၏ လက္ကေလးတစ္ဖက္က တြန္းဖယ္သည္။ သူက အတင္းပင္ အက်ႌကို လွန္တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖဴဝင္းေသာ အသားစိုင္မ်ားကို သိမ္းထုပ္ထားေသာ ဘရာစီယာ ပန္းႏုေရာင္ေလးက ေပၚထြက္လာသည္။ အနမ္းမ်ားက ပိုမိုျပင္းထန္လာၾက၏။ ပန္းႏုေရာင္ ဘရာစီယာေလးကို ႀကိဳးျဖဳတ္ရန္ လက္လွမ္းလိုက္ေသာအခါတြင္ ျမတ္ႏိုး၏ လက္ကေလးက ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ တားျမစ္သလို တြန္းဖယ္လာျပန္သည္။

“မလုပ္နဲ႔ကြာ”

ဟူေသာ စကားကို ခြၽဲပ်စ္ပ်စ္ႏွင့္ ေျပာသည္။ သူမအေနႏွင့္ မည္သို႔ပင္တားျမစ္ပါေစ…. ဒီအခန္းကို ေခၚလာသည္ဆိုထဲက သူ႔မွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိၿပီးသားျဖစ္၏။ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သူမလည္း သိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သိရက္ႏွင့္ လိုက္ပါလာသည္ဆိုေတာ့ သူမဘက္က တားျမစ္ျခင္းသည္ ဟန္ျပသက္သက္သာ ျဖစ္သည္ဟု သုတ မွတ္ယူလိုက္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ အလိုမတူဘဲႏွင့္ေတာ့ သူ.. လုပ္ျဖစ္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

သူ႔လက္မ်ားက ကြၽမ္းက်င္မႈမရွိေသာေၾကာင့္ ဘရာဇီယာဂ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လို႔မရဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း နမ္းရႈပ္ေနမႈကိုလည္း ခြာမပစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ အခက္ေတြ႕ေနသည္။ လက္တစ္ဖက္ထဲႏွင့္ ဂ်ိတ္ျဖဳတ္ဖို႔ဆိုတာက ခက္ခဲလြန္းေနသည္။ ျမတ္ႏိုးကို သိုင္းဖက္ထားေသာ အျခားလက္တစ္ဖက္၏ အကူအညီကိုပါ ရယူလိုက္ရသည္။ ဒါေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျဖဳတ္လို႔မရ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဂ်ိတ္ျပဳတ္သြားသည္။ နဂိုကမွ အသားျဖဴဝင္းသူမို႔ သူမ၏ ႏို႔ေလးမ်ားက ျဖဴဥေနသည္။ ေနမထိ၊ ေလမထိ အသားစိုင္ေလးမ်ားက ဝင္းဥေန၏။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားက ပန္းေရာင္သန္းေနၾကသည္။

သူ… ၾကည့္ေနရင္းက စိတ္မ်ားထႂကြလာ၏။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ကုန္းစို႔လိုက္ေတာ့ သူမ၏ လက္မ်ားက သူ႔ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္လာသည္။ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးက ရွက္ေသြးဖ်ာေနေသာေၾကာင့္ အနီေရာင္သန္းေနသည္ ထင္ရ၏။ ခ်စ္သူသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဤမွ်ေလာက္ထိ နယ္မကြၽံဖူးေသာေၾကာင့္ သူမ ရွက္႐ြံ႕ေနသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

ထမိန္စေလးကို ဆြဲမလိုက္ေသာအခါတြင္ သူမက အတင္းျပန္ဆြဲၿပီး ဖုံးဖိေနျပန္သည္။ အဆုံးစြန္ေသာ အေျခအေနကို ေရာက္ေတာ့မည္မို႔ သူမ ထိတ္လန႔္ေနသည္ထင္၏။ လက္ကေလးမ်ာက သိသာစြာ တုန္ရင္ေနၾကသည္။ သူ.. ဇြတ္အတင္းႀကီး မလုပ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ေရာက္ေနေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို အားပါးတရစို႔ေနရင္း အျခားတစ္ဖက္မွ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားႏွင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ပါသည္။ သူမ၏ ရင္ဘတ္ကေလး ေကာ့တက္လာသည္ကို သိလိုက္ရ၏။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို စို႔ေပးေနရင္း ထမိန္အေပၚမွေန၍ သူမ၏ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ အဖုတ္ေလးကို ထမိန္ေပၚမွ အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးေနေသာ သူ႔ရဲ႕လက္မ်ားကို ျမတ္ႏိုးက တားျမစ္သလို တြန္းဖယ္လာျပန္ပါသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေလွ်ာ့မေပးေတာ့ဘဲ လုပ္စရာရွိတာကိုသာ ဆက္လုပ္ေနလိုက္၏။ ေစာက္စိေလးရွိေလာက္မည့္ ေနရာကို မွန္း၍ ပြတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ သူ႔လက္မ်ားကို တြန္းဖယ္ေနေသာ သူမ၏လက္ေလးက သိသိသာသာ အားေပ်ာ့သြားသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူမ၏ တင္ပါးမ်ား ႂကြတက္လာၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရ၏။

ထမီစကို ေျဖခ်လိုက္ေသာအခါတြင္ သူမ တားျမစ္မည္စိုးေသာေၾကာင့္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို အားထည့္ကာ စို႔ေပးလိုက္သည္။ သူမရင္ဘတ္ကေလး ေကာ့တက္လာခ်ိန္တြင္ ထမိန္စကို ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္၏။ တားျမစ္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့သြားသည္လား၊ မတားခ်င္ေတာ့သည္လားေတာ့ မသိ။ ထမိန္မွာ ကြၽတ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ထမိန္ေအာက္သို႔ လက္ကိုထိုးထည့္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွေန၍ အဖုတ္ကေလးကို ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ အထိအေတြ႕အရ သူမ၏ အဖုတ္ေလးမွာ အရည္မ်ား႐ႊဲေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို သိလိုက္ရျပန္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမွာေတာင္ စိုစြတ္ေနၿပီျဖစ္၏။ ေဘာင္းဘီက ပါးလႊာသည္မို႔ ထမိန္ေပၚမွေန၍ ပြတ္ေပးေနတုန္းကထက္ ပိုၿပီး ထိေရာက္သည္ထင္သည္။

သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ မပီမသ ျငည္းညဴသံမ်ား ေပၚထြက္လာသည္။ ေဘာင္းဘီေအာက္သို႔ လက္လွ်ိဳသြင္းလိုက္ေသာအခါ သူမ၏ အေမႊးအမွ်င္မ်ားကို ေျပာင္စင္ေအာင္ ရိတ္ထားသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ေစာက္ေခါင္းေလးရွိရာသို႔စမ္းရင္း တိုးေ႐ႊ႕လိုက္မိသည္။ ေစာက္စိေလးက တင္းမာေနသည္။ အစိေလးကို စမ္းရင္း ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ သူမ ဟန္မေဆာင္ႏိုင္စြာ ကာမဆိပ္ တက္သြားရသည္။ သူ႔ကို တင္းၾကပ္စြာဖက္တြယ္ရင္း အနမ္းပြင့္မ်ားေခြၽလာသည္။

ဒီတစ္ခါ ထမိန္ကို ဆြဲခြၽတ္ေသာအခါတြင္ သူမကိုယ္တိုင္က တင္ပါးေလးကို ႂကြေပးလာသည္။ ထမိန္ကြၽတ္သြားေသာအခါ ျဖဴေဖြးေသာ ေပါင္တံစင္းစင္းႏွင့္အတူ အတြင္းခံေအာက္မွ ေဖာင္းတက္ေနေသာ အဖုတ္အုံေလးကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရ၏။ သူ႔ရဲ႕ေသြးသားမ်ားက ဆူေဝလာရသည္။ သူ႔လိင္တံႀကီးသည္လည္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္မွေန၍ အတင္းပင္ ႐ုန္းထြက္ေန၏။ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ေျဖခ်ပစ္လိုက္သည္။ ျမတ္ႏိုးက ရွက္႐ြံစြာ အၾကည့္မ်ားလႊဲဖယ္ထား၏။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔လိင္တံႀကီးက ေငါေငါႀကီး ေထာင္တက္လာသည္။ ျမတ္ႏိုးေရွ႕တြင္ ျပန္ထိုင္ခ်လိုင္ၿပီး က်န္ရွိေနေသးေသာ ျမတ္ႏိုး၏ အတြင္းခံပန္းေရာင္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္ လိုက္သည္။ လွန္တင္ထားေသာ အက်ႌကို ခြၽတ္မလို႔လုပ္ေသာအခါ ျမတ္ႏိုးက သူမဖာသာ သူမ ဆြဲခြၽတ္ေပးသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ ျဖစ္သြားၾက၏။ ျမတ္ႏိုးကို ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းလိုက္ျပန္သည္။

နမ္းေနရင္မွ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ လက္ေခ်ာင္းေလး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အရည္မ်ားစိုစြတ္ေနေသာေၾကာင့္ လက္ေခ်ာင္းေလးက အလြယ္တကူပင္ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ တိုးဝင္သြား၏။ နမ္းေနသည့္ၾကားထဲက ျမတ္ႏိုးဆီမွ “အိ”ကနဲ အသံေလး ထြက္လာသည္။ ျမတ္ႏိုးကို တြန္းလွဲလိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေလးမ်ားကို ေျပာင္းစို႔ေပးလိုက္ျပန္သည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ ဝမ္းဗိုက္သားေလးမ်ားကို အနမ္းေခြၽလိုက္မိရင္း ခ်က္ေပါက္ကေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔ထိက စားေပးလိုက္၏။ ျမတ္ႏိုးက အခံရခက္စြာ လူးလြန႔္ေနသည္။

ေအာက္ပိုင္းသို႔ ေျဖးေျဖးခ်င္းဆင္းလာေသာအခါ ျမတ္ႏိုးက သူ႔ေခါင္းအတင္းဆြဲကာ မလုပ္ရန္ တားျမစ္သည္။ မႊန္ေနၿပီမို႔ ျမတ္ႏိုး၏ တားျမစ္ခ်က္က အရာမထင္။ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းပစ္လိုက္သည္။ သူ႔ဆံပင္မ်ားကို ျမတ္ႏိုးက အတင္းဆြဲထား၏။ ဘယ္လိုပင္ဆြဲဆြဲ ေစာက္စိေလးကို လွ်ာႏွင့္ ကေလာ္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ သူမဘယ္လိုမွ တင္းမထားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဖင္ေလးႂကြေပးလာပါသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လွ်ာဖ်ားေလး ထိုးထည့္လိုက္ေသာအခါ ညႇီစို႔စို႔ ေစာက္ရည္နံ႔က ဆီး ႀကိဳေနေလသည္။ ေစာက္ေခါင္းတြင္းသို႔ လွ်ာႏွင့္ထိုးျခင္းထက္ ေစာက္စိေလးကို ယက္ေပးတာကို ျမတ္ႏိုးအေနႏွင့္ ပိုၿပီးခံစားရေၾကာင္းကို သိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အစိေလးကိုဘဲ ကုန္းယက္ေပးေနလိုက္သည္။ တင္းမာေနေသာ ေစာက္စိေလးကို ႏို႔စို႔သလို စို႔ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ ျမတ္ႏိုး အရမ္းဖီး(လ္)တက္သြားရၿပီး ဖင္ႀကီးေျမာက္တက္လာကာ သူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို အတင္းဖိကပ္ေနသည္။

စိတ္တိုင္းက် ႏႈိးဆြၿပီးေသာအခါ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး သူ႔ေကာင္ႀကီးကို ေစာက္ေခါင္းဝေလးသို႔ ဖိေတ့လိုက္သည္။ ျမတ္ႏိုးကို ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မ်က္စိမ်ားမွိတ္ထားၿပီး ျဖစ္ေပၚလာမည့္ ကာမအရသာကို ငံ့လင့္ေနေၾကာင့္ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ လီးႀကီးကို ဒစ္ျမဳပ္႐ုံ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ေစာက္ရည္မ်ားစို႐ႊဲေနေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ထိုးသြင္းလို႔ရေနသည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္း ထိုးသြင္းေနရာမွ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ ဝင္သြားေသာအခါ အဆုံးထိတိုင္ေအာင္ တစ္ခ်က္ထဲ လိုးေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။

“အား”

ကနဲ ေအာ္ျငည္းသံႏွင့္အတူ ျမတ္ႏိုး ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားၿပီမို႔ ထပ္မေဆာင့္ေသးဘဲ စိမ္ထားရင္း ျမတ္ႏိုး၏ ႏို႔အုံေလးကို နယ္ေပးေနလိုက္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို မနာ့တနာေလး ဆြဲေပးလိုက္ေသာအခါ ျမတ္ႏိုး၏ ရင္ဘတ္ေလးက ေကာ့တက္လာျပန္၏။ သူ႔လိင္တံႀကီးကို ေျဖးညင္းစြာ အသြင္းအထုတ္ ျပဳေပးလိုက္သည္။ ျမတ္ႏိုးထံမွ ျငည္းညဴဟစ္ေအာ္သံမ်ား ေပၚထြက္လာ၏။ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး လုပ္ေပးလိုက္ေသာအခါ သူမ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနသည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမ ရင္း ပခုံးေပၚသို႔ သူမ၏ေျခေထာက္မ်ားကို ထမ္းတင္ကာ စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးေဆာင့္ေပးလိုက္ေသာအခါတြင္ေတာ့ သူ႔လိင္တံထိပ္ဖူးမွ သုတ္ရည္မ်ားသည္ သူမ၏ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းသို႔ ပန္းထြက္ကုန္ၾကေလသည္။

တစ္ခ်ီပီးသြားေသာေၾကာင့္ သူ ေမာဟိုက္သြားရသည္။ ျမတ္ႏိုးကို ညင္သာစြာေပြ႕ဖက္ရင္း သူမ၏ေဘးနားတြင္ ဝင္လွဲလိုက္မိသည္။ ေစာက္ဖုတ္တြင္းမွ စီးက်လာေသာ သုတ္ရည္မ်ားကို တစ္ရႉးႏွင့္ သုတ္ေနေသာ ျမတ္ႏိုးေဇာ္ ဟူသည့္ ခ်စ္သူေလးကို ခပ္ဖြဖြ နမ္းလိုက္မိရသည္။ တဏွာမီးက အခုေလးတင္ ၿငိမ္းခဲ့ၿပီးၿပီမို႔ အနမ္းက ျဖဴစင္ပါသည္။ သူမ၏ နဖူးဆံစပ္တြင္ သီးလွ်က္ရွိေနေသာ ေခြၽးသီးေလးမ်ားကို တစ္ရႉးတစ္စယူၿပီး သုတ္ေပး လိုက္မိသည္။

“သူ… အရမ္းၾကမ္းတာဘဲကြာ…. ျမတ္ႏိုးဟာေလး ကြဲသြားၿပီေတာင္ ထင္ေနတာ”

ျမတ္ႏိုးက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုး၍ အျပစ္တင္စကားေျပာသည္။ အမွန္တကယ္ စိတ္ဆိုးေနျခင္း မဟုတ္မွန္း သိေနေသာေၾကာင့္ သူမ၏ ႏွဖူးေလးကို နမ္းရႈိက္ၿပီး ေခ်ာ့ျမႇဴလိုက္မိသည္။

“ျမတ္ႏိုးက အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာဘဲကြာ”

“ေတာ္ပါ…. သူလိုခ်င္တာရလို႔ ခ်စ္ေနတာပါ……။ အရင္တုန္းကေတာ့ လူကိုရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ဘူးမဟုတ္လား”

ျမတ္ႏိုးစကားေၾကာင့္ သူ ငိုင္ေတြသြားမိသည္ထင္၏။ ျမတ္ႏိုးက သူ႔ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္ရင္း စိတ္ေျဖစကား ေျပာလာသည္။

“ဒို႔ဆရာႀကီးကလည္း… အေျပာကိုမခံပါလား။ ျမတ္ႏိုးက အလကားစတာပါေနာ္”

ျမတ္ႏိုး စေနမွန္း သူသိပါသည္။ စိတ္က ဘယ္လိုလြင့္ပ်ံ႕သြားမိသည္မသိ။ သူ ျမတ္ႏိုးကို ၿပဳံးျပလိုက္မိသည္။ ခ်စ္ရသူေလးက သူ႔ေပၚသို႔ေရာက္လာၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို အငမ္းမရ နမ္းရွိက္ေနျပန္၏။ ၿငိမ္းစျပဳေနေသာ ကာမမီးေတာက္ေလးက ျပန္လည္လူးလြန႔္ ေတာက္ေလာင္လာျပန္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အဝတ္မကပ္ေသးေသာေၾကာင့္ သူ႔အေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္ေလး တက္ဖိထားေသာ ျမတ္ႏိုး၏ ရင္သားမ်ားက သူ႔ရင္ဘတ္ႏွင့္ထိကာ ပိျပားေနၾကသည္။ ျမတ္ႏိုးကို ဖက္ထားမိေသာလက္ကို တင္သားစိုင္မ်ားဆီသို႔ ေ႐ႊ႕လိုက္ၿပီး တင္သားမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးမိသည္။ တင္သားအကြဲေၾကာင္းေလးတစ္ေလွ်ာက္ လက္ကစားမိေတာ့ စအိုေပါက္ဝေလးကို စမ္းမိလိုက္သည္။ ဖင္ေပါက္ေလးကို ကလိလိုက္ေသာေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး မေနတတ္ေအာင္ ျဖစ္သြားရ၏။

အဲဒီ့ေန႔က တစ္ေနကုန္နီးပါး ျမတ္ႏိုးႏွင့္သူ ဆက္ဆံျဖစ္ၾကသည္။ ညေနေစာင္းလို႔ ျပန္ရန္ ထရပ္လိုက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဒူးမ်ားေခ်ာင္ကာ ေခြက်သြားရသည္အထိ ဆားငန္ရည္ကို ငတ္မေျပစြာ ေသာက္သုံးခဲ့မိရသည္။ သူငယ္ခ်င္း၏ စာက်က္ခန္းေလးသည္ သူတို႔အတြက္ နိဗၺာန္ဘုံေလးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာင္လည္း အလွ်င္းသင့္သလို ဒီအခန္းေလးကို အသုံးခ်ျဖစ္လိမ့္ဦးမည္ ထင္ပါသည္။

သူငယ္ခ်င္းက စီစီတီဗြီေတြဘာေတြ တပ္ထားေသးလားလို႔ စစ္ေဆးလိုက္ရေသး၏။ အင္တာနက္ေပၚေရာက္သြားလွ်င္ ႏွစ္ေယာက္သား ေစာက္ရွက္ကြဲမည္ကို စိုးရိမ္မိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီေခတ္ႀကီးက သူငယ္ခ်င္းဆိုတိုင္းလည္း ယုံလို႔ရတာမဟုတ္။

ေလာကႀကီးသည္ လွပလွ်က္ရွိေန၏။ ခ်စ္သူႏွင့္ အတူရွိေနရေသာ အျဖစ္က ကမာၻႀကီးကို ပိုမိုလွပေစသည္ထင္၏။ အရာရာသည္ သမား႐ိုးက်ဆန္စြာ ျဖစ္တည္ေနျခင္းပင္။ ခ်စ္ျခင္းတရားအတြက္ ကမာၻေျမကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ အခ်စ္သည္ အရာရာကို အေကာင္းျမင္ေစတတ္သည္တဲ့လား။

……………………………………………………..

❤️အခန္း ( ၇ )❤️

ေမၾကည္ႏူးဘဝမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲကိုသာ ခ်စ္ခဲ့ဖူးသည္။ သူကေတာ့ ကိုညီလို႔ေခၚသည့္ ကိုညီညီလြင္ဘဲ ျဖစ္သည္။ ကိုညီ့ကို စေတြ႕ဖူးကတည္းက သူမ ရင္ေတြခုန္ရသည္။ ျမင့္မားေသာအရပ္ႏွင့္ အခ်ိဳးအစား ေျပပ်စ္ေသာ ခႏၲာကိုယ္က အားကစားသမားတစ္ေယာက္မွန္း သိသာေစသည္။ ကိုညီ့အစ္မက ေမၾကည္ႏူးတို႔ ကြန္ပ်ဴတာတကၠသိုလ္မွ ဆရာမျဖစ္သည္။ သူ႔အစ္မကို လာလာႀကိဳတတ္ေသာ ကိုညီ့ကို ေမၾကည္ႏူးမွမဟုတ္ ေက်ာင္းသူ အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ ကံၾကမၼာက သူမကို မ်က္ႏွာသာေပးသည္ထင္၏။

တစ္ရက္ ေက်ာင္းတြင္ ေမၾကည္ႏူး ေျခေထာက္ေခါက္လဲသြားသည္။ စာသင္ခ်ိန္ႀကီးျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူမကို ကူညီမည့္သူ မရွိဘဲျဖစ္ေနသည္။ သူမက ဆရာမခိုင္းေသာေၾကာင့္ ဆရာမ၏ကားရွိရာသို႔ လာရင္း ေျခေထာက္ေခါက္ ကာ ေခ်ာ္လဲက်သြားရျခင္းပင္။ သူမ ျပန္ထေသာ္လည္း နာၾကင္မႈေၾကာင့္ အထရခက္ေနသည္။ ေျခက်င္းဝတ္က တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ ကိုက္လာေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ားေတာင္ဝဲရသည္။

သူမ ထိုကဲ့သို႔ျဖစ္ေနစဥ္ မထင္မွတ္ေသာ ကယ္တင္ရွင္က ေပၚလာသည္။ သူမ တိတ္တခိုးရင္ခုန္ေနခဲ့မိေသာ ကိုညီ ျဖစ္၏။ ဘယ္ကေနဘယ္လို ေရာက္လာသည္မသိ။ သူမကို လက္ေမာင္းရင္းမွေန ႐ုတ္တရက္ ဆြဲထူလိုက္ေသာေၾကာင့္ လန႔္ေတာင္လန႔္သြားမိသည္။ ဆြဲထူေပးသူကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ သူမရင္ဘတ္တြင္ ငလ်င္ကြက္က်ား လႈပ္သြားမိရ၏။ ေကာင္းေကာင္း မရပ္ႏိုင္ေသးေသာေၾကာင့္ ကိုညီ့ကို မွီတြယ္ထားရသလို ျဖစ္ေနသည္။ အားနာစိတ္၊ ရွက္႐ြံ႕စိတ္တို႔ေၾကာင့္ မွီတြယ္ထားမိေသာ လက္မ်ားကို ေယာင္ရမ္းၿပီး လႊတ္လိုက္မိျပန္သည္။ ေျခေထာက္က ဘယ္လိုမွမခံႏိုင္ဘဲ ၫႊတ္က်သြားရ၏။ ကိုညီက လ်င္ျမန္စြာ လွမ္းဆြဲၿပီး ထိန္းထားေပးသည္။ သူမ၏ကိုယ္လုံးေလးက ကိုညီ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေရာက္ေနသည္။ ရွက္လြန္းေသာေၾကာင့္ မ်က္ရည္မ်ား ဝဲတက္လာရ၏။

အဲ့ဒီေန႔က ဆရာမကို ကိုညီကိုယ္တိုင္ အက်ိဳးအေၾကာင္းသြားေျပာျပၿပီး သူမကို ေဆးခန္းလိုက္ပို႔ခဲ့သည္။ ေျခေထာက္က ေထာက္လို႔မရေအာင္ နာက်င္ေနေသာ္လည္း ကိုညီႏွင့္ နီးကပ္စြာ ဆုံဆည္းရျခင္းအတြက္ ေျခေထာက္ေခါက္လဲသည္ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ေနမိေသး၏။ ေမၾကည္ႏူးကို ကိုညီက သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ခ်စ္တယ္လို႔ ဖြင့္ေျပာသည္။ သူမအေနႏွင့္ သိပ္ၾကာၾကာမမူႏိုင္ဘဲ ကိုညီ့ကို အေျဖေပးခဲ့သည္။

ခ်စ္သူေတြျဖစ္လာေတာ့ ကိုညီ့ကို ပိုခ်စ္မိရသည္။ သူမက အငယ္မို႔ ကိုညီက အစစအရာရာ အေလွ်ာ့ေပးသည္။ ႏွစ္ဦးသား ဆုံေတြ႕ခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း သူမကို နမ္းရွိက္ယုံမွလြဲ၍ ကိုညီက အခြင့္အေရးမယူခဲ့။ ကိုညီ၏ အနမ္းမ်ားေၾကာင့္ သူမ၏ပိပိေလးတြင္ အရည္တစိုစိုျဖစ္ရသည္ ဆိုသည္ကို ကိုညီကေတာ့ မသိရွာ။ အနမ္းတစ္ခ်က္နဲ႔ ပန္းထြက္သြားေစရမယ္ဆိုသည့္ ဆြဲေဆာင္မႈမ်ိဳး သူ႔ထံတြင္ရွိေနေၾကာင္းကိုလည္း ကိုညီ သိပုံမေပၚ။

သူမကေတာ့ ကိုညီ အနမ္းေခြၽလိုက္တိုင္း ကာမမီးမ်ား ေတာက္ေလာင္မိရၿပီး အဖုတ္ေလးက စိုစြတ္လာရသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းယုံမွလြဲ၍ သူမ၏ အေပၚပိုင္းကိုေတာင္ အခြင့္အေရးမယူတတ္ေသာ ကိုညီ့ကို ေလးစားခ်စ္ခင္မိရသည္။ သူမ ဘဝအတြက္ ကိုညီက အခ်စ္ဦးျဖစ္သလို သူမအခ်စ္ဆုံးသူတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ကိုညီႏွင့္ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ခ်စ္ျခင္းက တာရွည္ မတည္ၿမဲလိုက္ေပ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သူမႏွင့္ ကိုညီ လမ္းခြဲခဲ့ရသည္။ အခ်စ္ဦးမို႔ ခံစားရသည့္ အသည္းကြဲေဝဒနာက ျပင္းထန္လြန္းသည္။ ညေပါင္းမ်ားစြာ အိပ္မေပ်ာ္ေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးေတာင္ ခ်ိဳ႕တဲ့လာ၏။ စိတ္ေလၿပီး ရည္းစားေတြ မႈိလိုေပါက္ေအာင္ ထားမိသည္။ တြဲသမွ်ေယာက္်ားတိုင္းသည္ ကိုညီ့လို စည္းမေစာင့္ၾက ဆိုသည္ကို သိလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ သူမရင္ေတြ နာၾကင္ခဲ့ရ၏။ ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ရန္အတြက္ သူမ ေပ်ာ္သလိုေနသည္။ မ်က္ႏွာမ်ားသည့္သူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ကို ေက်နပ္စြာ ခံယူသည္။ တြဲသမွ် ေယာက်္ားေလးတိုင္း၏ ေတာင္းဆိုမႈကို လိုက္ေလ်ာသည္။

မွန္ပါသည္။ ရည္းစားမ်ားစြာထားၿပီး ထိုရည္းစားမ်ား ေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ပါသည္။ ကာမစပ္ယွက္မႈကို လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္တစ္ခုအျဖစ္သာ သေဘာထားသည္။ ကိုညီ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရလိုက္ေသာ သူမကိုယ္သူမ တန္ဖိုးမထားေတာ့။ ရည္းစားေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ထဲတြင္ စိုးကိုတစ္ေယာက္ ကိုေတာ့ သူမ သေဘာက်မိခဲ့သည္။ သေဘာ က်သည္ဆိုရာတြင္ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သည့္သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ ကာမစပ္ယွက္ရမႈကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

စိုးကိုက သူမ၏ ရမၼက္ဆႏၵကို ေကာင္းစြာ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းေသာ သူ၏လိင္တံႀကီးကို ခြဲစိတ္ျပဳျပင္ထားသည္။ လိင္တံပတ္လည္တြင္ ေျပာင္းဖူးစိသ႑န္ ေဂၚလီမ်ား ထည့္ထားသည္။ သူ႔လီးႀကီးႏွင့္ ေတြ႕ခါစက အေတြ႕အႀကဳံ ရွိႏွင့္ေနၿပီျဖစ္ေသာ ေမၾကည္ႏူးတစ္ေယာက္ ေအာ္ဆင္းသြားရသည္။ လိုးခ်က္ေတြကလည္း သန္လြန္းလွသည္။ လိုးနည္းေပါင္းစုံကို ဆရာတစ္ဆူလို ကြၽမ္းက်င္သည္။ ဘယ္ သူ႔ကိုမွ အထိမခံခဲ့ေသာ ေမၾကည္ႏူး၏ ခေရပြင့္ေလးကို ရေအာင္ ေခြၽသြားႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။

သူမအေနႏွင့္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေတြ လုပ္ေနမိသလဲဆိုတာကို သူမကိုယ္သူမလည္း နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ စိတ္၏ လြင့္ေမ်ာရာအတိုင္း လိုက္ပါေနမိေသာေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မည္သို႔ေျပာဆိုေနၾကမည္ ဆိုတာကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ခ်င္ေတာ့။ ဒီေဆာ္က “ကက” ပါကြာဟူသည့္ တီးတိုးစကားသံမ်ားကိုလည္း အခါခါၾကားဖူးေနေသာေၾကာင့္ ႐ိုးေနၿပီျဖစ္သည္။ စိတ္အလိုကို လိုက္ပါရျခင္းအတြက္ သူမ်ားတံေတြးခြက္တြင္ ပက္လက္ေမ်ာမည္ဆိုပါကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ေမ်ာပါလိုက္ဖို႔အသင့္ပင္။

ေလာကႀကီးကို အ႐ြဲ႕တိုက္ရင္း သူမကိုယ္တိုင္ ႐ႊဲ႕ေစာင္းခဲ့ရျခင္းအတြက္ သူမမွာဘဲ အျပစ္ရွိသည္။ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ခံဖို႔ ဝန္မေလးေသာစိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ထင္သလို ကိုယ္႐ြက္လႊင့္ေနမိ၏။ တြဲခဲ့ေသာ ရည္းစားေပါင္းမ်ားစြာထဲတြင္ စိုးကိုဆိုသည့္ တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သူမ အမွတ္တရရွိေနခဲ့မိသည္မွာ အမွန္ပင္။ စိုးကိုႏွင့္ ဆုံဆည္းရေသာအခ်ိန္တြင္ သူမက ဆရာမႀကီးတစ္ပိုင္း ျဖစ္ေနေခ်ၿပီ။ စိုးကိုလို ေကာင္စားမ်ိဳးကို လြယ္ကူစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ကိုင္တြယ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု သူမ ယူဆခဲ့မိသည္။ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ စိုးကိုက ပါေမာကၡအဆင့္ေလာက္ျဖစ္ေနမွန္း သိလိုက္ရ၏။

မွတ္မိပါေသးသည္။ ရန္ကုန္၏ နာမည္ႀကီး Night Club တစ္ခုတြင္ စိုးကိုႏွင့္ စတင္ဆုံဆည္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ အဲဒီ့ေန႔က သူမတြဲေနေသာတစ္ေယာက္၏ စပြန္စာႏွင့္ ကလပ္တစ္ခုထဲသို႔ သူမ ေရာက္ရွိေနခဲ့ပါသည္။ သူမတြဲေနေသာတစ္ေယာက္မွာ ေငြေရးေၾကးေရတြင္ ေျပာစရာမလိုလွေအာင္ သုံးျဖဳန္းႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္သာ တြဲေနရေသာ္လည္း သူမသေဘာႏွင့္ သိပ္မေတြ႕လွ။ အဲ့ဒီေကာင္က ေလႀကီးမိုးႀကီး ေျပာတတ္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းျဖစ္လာၿပီဆိုလွ်င္ ဖင္တုန္ေအာင္ ေၾကာက္တတ္သည္။ သူမ စကားကိုလည္း ေျမဝယ္မက်ဆိုသလို နားေထာင္ပါသည္။ ဒီလို ေကာင္စားမ်ိဳးကို သူမ သေဘာမေတြ႕။ သူမ သ ေဘာက်သည့္ လူစားမ်ိဳးကို အဲ့ဒီေန႔ညမွာဘဲ ေတြ႕ခြင့္ရလိုက္သည္။

ျဖစ္ပုံက သူမတို႔ဝိုင္းဖြဲ႕ကေနေသာ ေနရာသို႔ ခပ္ရမ္း ရမ္း လူငယ္တစ္စု ဝင္ေရာရာမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ထိုလူမ်ားက သူမကို အတင္းဝင္လုံးသည္။ လက္ပါ ေျခပါေတြ ျဖစ္လာသည္။ သူမ၏ တင္သားမ်ားကို ပြတ္သပ္သည္။ သူမ၏ ႏို႔ေလးကို တံေတာင္ႏွင့္ တြန္းထိုးသည္။ ျပႆနာမျဖစ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူမသည္ ဖာသည္မ မဟုတ္ေၾကာင္းကို ေကာင္းမြန္စြာ ေျပာျပေသာ္လည္း မရ။ သူတို႔ႏွင့္လိုက္ခဲ့ဖို႔ အတင္းေခၚေနသည္။ သူမႏွင့္ လက္ရွိတြဲေနေသာ တစ္ေယာက္ကို အားကိုးရမလားလို႔ တိုင္တည္ေသာအခါ ငနဲသားက ေၾကာက္ေနသည္။ စကားေတြက အေခ်အတင္ ျဖစ္လာသည္။

ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က သူမကို တစ္ေယာက္ထဲထားရစ္ခဲ့ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္ ေရွာင္ထြက္သြားသည္ မသိလိုက္ရ။ သူမလည္း ဘယ္လိုမွ ေတာင္းပန္လို႔မရသည့္အဆုံးတြင္ နည္းနည္း ကြၽဲၿမီးတိုလာမိေသာေၾကာင့္ သူမကို အတင္းလာဖက္ထားေသာေကာင္ တစ္ေယာက္၏ ေပါင္ၿခံကို ဒူးႏွင့္တိုက္ပစ္လိုက္မိသည္။

“ေျဖာင္း”

ကနဲ အသံႏွင့္အတူ သူမ ၾကယ္ေတြ၊ လေတြ ျမင္ၿပီး လည္ဆင္းသြားရသည္။ အားယူၿပီး အျမင္ၾကည္လင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ေတာ့ သူမကို ကမ္းေပးလာ သည့္ လက္တစ္ဖက္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ 925 ဟန္းခ်ိန္းအႀကီးႀကီးကို ဝတ္ဆင္ထားေသာ လက္တစ္ဖက္၊ လက္ေခ်ာင္း ငါးေခ်ာင္းလုံးတြင္လည္း ပုံသ႑န္မ်ိဳးစုံေသာ လက္စြပ္မ်ားကို ဝတ္ဆင္ထားသည္။ ထိုလက္ကို အားယူၿပီးထေနစဥ္ သူမ၏ နံၾကားထဲသို႔ ရိပ္ကနဲေျပးဝင္လာေသာ အရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ သူမ ေယာင္ရမ္းၿပီး မ်က္စိကို စုံမွိတ္ထားလိုက္မိသည္။ နာၾကင္မႈတစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ေပၚမလာေသာေၾကာင့္ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိေသာအခါ သူမကို ေျပးကန္လာသည့္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ၾကားျဖတ္ဟန႔္တားေပးခဲ့ေသာ ေျခေထာက္တစ္စုံအား ေတြ႕ျမင္လိုက္ရ၏။

ဖိုက္အိုဝမ္း ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားေသာ Country ဖိနပ္ေၾကာင့္ ေရာ့(ခ္)ကာ တစ္ေယာက္ဆိုတာ သိလိုက္သည္။ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေက်ာလည္ေလာက္ ဆံပင္ႏွင့္ ဆံရွည္ကိုယ္ေတာ္တစ္ေယာက္။ ျပႆနာထဲကို ဝင္ေရာက္လာပုံက ေအးေဆးတည္ၿငိမ္လြန္းသည္။ ရန္သူကို ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္သည့္ပုံႏွင့္ သူမကို မိတ္ဆက္ေနျပန္သည္။

“အဆင္ေျပရဲ႕လား….။ မင္းနဲ႔အတူတူလာတဲ့ ေဂ်ာ္ရကီးေကာင္ေတာ့ လစ္သြားၿပီကြ…။ ကိုယ့္နာမည္က စိုးကိုတဲ့… မွတ္ထားမယ္မလား”

သူမ အခ်ိဳသာဆုံးအၿပဳံးႏွင့္ သူ၏ ကူညီမႈကို တုန႔္ျပန္လိုက္မိသည္။

“ကြၽန္မ…ေမၾကည္ႏူးပါ”

သူမက နာမည္ေျပာျပလိုက္ေသာအခါ သူက ကေလးငယ္တစ္ဦးကို ႏွစ္သိမ့္သည့္ဟန္မ်ိဳးႏွင့္ သူမ၏နဖူးထက္မွ ဆံႏြယ္စမ်ားကို ပြတ္သပ္ေပးလိုက္ရင္း သူမႏွင့္ကြိဳင္ေနေသာ အုပ္စုဘက္သို႔ လွည့္လိုက္သည္။

“မင္းတို႔ ေအးေဆးလစ္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္….။ ႏို႔မို႔ဆို အကုန္ေရွာက္ေလာင္ကုန္လိမ့္မယ္….။ ငါ့နာမည္ကိုလည္း မသိရင္မွတ္သြားၾက…. #### က စိုးကိုဆိုတာ ငါဘဲ…။ မေက်နပ္ဘူးဆိုရင္လည္း ဆက္ဆြဲလို႔ရတယ္….။ Club ထဲမွာေတာ့ မေကာင္းဘူး…. ေအာက္က ကားပါကင္ကို လိုက္ခဲ့”

ေျပာၿပီးေတာ့ ေမၾကည္ႏူးဖက္ကိုလွည့္လာၿပီး သူမ၏ ပခုံးေလးကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္း သိုင္းဖက္ကာ ကလပ္ထဲမွ ထြက္လိုက္သည္။ သူမအေနႏွင့္ အလိုက္သင့္ ေနထိုင္လိုက္ျခင္းက အက်ိဳးရွိႏိုင္သည္ဟု ေတြးလိုက္မိၿပီး သူေခၚေဆာင္ရာသို႔ မျငင္းဆန္ဘဲ လိုက္သြားလိုက္မိရသည္။ သူေျပာလိုက္သည့္ #### ဆိုသည္မွာ ရန္ကုန္လူငယ္ေလာကမွ ေတာင့္တင္းေသာ အုပ္စုတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကို သူမ ၾကားဖူးနားဝရွိထားေသာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အကာ အကြယ္ကို အသုံးခ်လိုက္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိျခင္းပင္။

ကားပါကင္ကိုေရာက္ေတာ့ စိုးကို၏ အဖြဲ႕ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမကို ကားတစ္စီးထဲတြင္ ဝင္ထိုင္ေနေစေသာေၾကာင့္ ဝင္ထိုင္ေနလိုက္ရသည္။ ဟိုေကာင္ေတြအုပ္စုက မေက်မနပ္ႏွင့္ အေနာက္ကေန လိုက္ဆင္းလာသည္ကို ကားထဲမွ လွမ္းေတြ႕ေနရသည္။ သူမေၾကာင့္ ျပႆနာအႀကီးႀကီး မျဖစ္ေစခ်င္ေသာ္လည္း ေလာေလာဆယ္ အေနအထားအရ သူမ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ပါေသးသည္။ စိုးကိုတို႔လူအုပ္ကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဟိုေကာင္ေတြ လန႔္သြားပုံရသည္။ စကားအနည္းအပါး ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရၿပီး လူရမ္းကားအုပ္စု ေရွာင္ထြက္သြားၾက၏။ သူတို႔ထက္ ပိုမိုရမ္းကားတတ္သူေတြႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ရ ေသာေၾကာင့္ အမွီးကုပ္သြားၾကျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူမ မွန္းဆလိုက္မိပါသည္။

စိုးကိုက ကားထဲသို႔ဝင္လာၿပီး သူမကို ဘယ္လိုက္ပို႔ရမလဲလို႔ ေမးသည္။ အေဆာင္မွာေနတယ္ဆိုတာႏွင့္ ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာကို သိသြားေသာအခါတြင္ေတာ့ သူမကို ဟိုတယ္တစ္ခုသို႔ ေခၚသြားခဲ့သည္။ အေပါစား မိန္းမတစ္ေယာက္လို အခုဘဲေတြ႕၊ အခုဘဲ သိ႐ုံမွ်ႏွင့္ ဟိုတယ္အထိ ပါသြားခဲ့ရျခင္းအတြက္ သူမကိုသူမ ေတာ္ေတာ္ေဈးေပါေနၿပီ လို႔ ခံစားလိုက္မိရသည္။

သို႔ေသာ္ စိုးကိုႏွင့္ ပတ္သက္လိုစိတ္ေၾကာင့္ ဘာကိုမွမေတြးေတာ့ဘဲ သူေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ပါခဲ့မိျခင္းပင္။ စိုးကိုႏွင့္ပတ္သက္လို႔ သူမ အတတ္ေကာင္းေတြလည္း တတ္ခဲ့ရေသးသည္။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ ဟိုတယ္အခန္းေလးထဲတြင္ သူမကို စိုးကိုက အမုန္းဆြဲ၊ ဗုံးက်ဲလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားမိခဲ့သည္မွာ မွားသြားျပန္သည္။ တီဗြီခ်န္နယ္ကို Mtv လိုင္းသို႔ ေျပာင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲမွ ေကာ္ပုလင္းေသးေလးတစ္ခုကို ထုတ္ယူကာ ကုတင္ေပၚသို႔ တက္ထိုင္လိုက္သည္။ သူမက သူ႔ကို စိတ္ဝင္စားစြာ လိုက္ၾကည့္ေနမိေသာေၾကာင့္ သူက သူမဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္ၿပီး

“ေအးေဆး…. ေနသာသလိုေန.. ေကာင္မေလး”

လို႔ေျပာလာသည္။ သူမကို ေကာင္မေလးလို႔ေခၚျခင္းကို နည္းနည္းမႏွစ္ၿမိဳ႕သလို ျဖစ္မိေသာ္လည္း ဘာမွမျဖစ္သလိုဘဲ ေနလိုက္ရသည္။ တကယ္ဆို စိုးကိုႏွင့္ သူမက အသက္ခ်င္းသိပ္ကြာမည္မထင္ပါ။ ႐ြယ္တူတန္းတူေတြ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သူမက ဂ႐ုမစိုက္သည့္ပုံစံႏွင့္ ေအးေဆးပါဆိုသည့္သေဘာ ပခုံးတြန႔္ျပလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္၏။ သူက တစ္ေထာင္တန္တစ္႐ြက္ကို က်စ္ရင္း ပိုက္တစ္ေခ်ာင္းလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ ပုလင္းထဲမွ ျဖဴျဖဴအမႈန႔္မ်ားကို ကုတင္ေဘးမွ စားပြဲခုံေပၚသို႔ အတန္းလိုက္ျဖစ္ေအာင္ အနည္းငယ္ ပုံခ်လိုက္ၿပီး ပိုက္ဆံပိုက္ႏွင့္ေတ့ကာ ရႉလိုက္သည္။

အျဖဴရႉတယ္ဆိုတာကို မ်က္စိႏွင့္ တပ္အပ္ျမင္ဖူးလိုက္ရသည္။ သူလုပ္စရာရွိတာကို လုပ္ၿပီးသြားေတာ့ ကုတင္ေပၚသို႔တက္ၿပီး ပက္လက္လွန္ကာ ဇိမ္ယူေနသည္။ သူမကို ရွိ တယ္လို႔ေတာင္ထင္ေတာ့ပုံမရ။ သူမလည္း သူ႔ေဘးတြင္ဝင္လွဲကာ အကဲခတ္ေနလိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့မွ သူက သူမဘက္သို႔ လွည့္လာသည္။

“sorry ကြာ… ကိုယ္ နဲနဲယူေနတာ.. မင္းကိုေတာင္ ေမ့သလိုျဖစ္သြားတယ္”

သူမ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။ ဘာျပန္ေျပာရမယ္မွန္း မသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ သူမ၏စိတ္ထဲတြင္ စိုးကိုပုံစံက စိတ္ဝင္ စားစရာေကာင္းေနသည္။ သူမေတြ႕ဖူးေသာ ေယာက်္ားေလးမ်ားဆိုရင္ သူမကို အခုလို ေဟာ္တယ္သို႔ေခၚလာၿပီဆိုလွ်င္ အခန္းထဲေရာက္တာႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ဖို႔ကို အရင္ႀကိဳးစားၾကသည္။ သူတို႔လိုဘျပည့္ၿပီး၍ အနားယူေသာအခါတြင္မွ အလာပ၊ သလာပေတြ ေျပာတတ္ၾကသည္။ စိုးကိုကေတာ့ အျခားသူမ်ားႏွင့္မတူတာ ေသခ်ာသည္။

“မင္းေရာ ကစ္တတ္လား”

စိုးကိုက ႐ုတ္တရက္ ေမးလာေသာေၾကာင့္ သူမ ေၾကာင္သြားရၿပီး သူ႔ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏွင့္ ျပန္ၾကည့္ေနလိုက္မိသည္။ သူမ နားမလည္သည္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး ခုံေပၚတြင္တင္ထားေသာ ပလပ္စတစ္ဗူးေလးကို ေမးေငါ့ျပၿပီး

“ပစၥည္းခ်ဖူးလာလို႔ ေမးတာ”

ဟု ေျပာလာသည္။ သူမ ေခါင္းကို သြက္လက္စြာ ခါျပလိုက္မိ၏။ သူက သူမကိုၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးေနသည္။ Club မွာတုန္းက ပိုင္စိုးပိုင္နင္းႏွင့္ ပခုံးေတြဘာေတြေကာက္ဖက္ၿပီး ေဟာ္တယ္အခန္းထဲကိုေရာက္ေတာ့မွ မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္လို လုပ္ေန၏။

“စမ္းၾကည့္ခ်င္တယ္”

ေမၾကည္ႏူး ပါးစပ္မွ ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပာမိခဲ့သည္ဆိုတာကိုလည္း သူမကိုယ္သူမ နားမလည္။ သူမ၏ ေတာင္းဆိုမႈကို စိုးကိုက အလြယ္တကူ လိုက္ေလ်ာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ထားတာ မွားသြားျပန္သည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းကို မသိေတာ့။ လိုက္မလာမိတာကမွ ေကာင္းလိမ့္ဦးမည္။ အခုေတာ့ စိုးကို၏ ေတာ္ကီကို ေအာင့္အီး တရားနာေနရသည္။ မူးယစ္ေဆးဝါးကို သူမေရွ႕မွာတင္ သုံးစြဲခဲ့သူက သူမကို မူးယစ္မေကာင္းေၾကာင္း တရားလာေဟာေနသည္။ ေျပာလိုက္တုန္းကေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း တားျမစ္ေနေသာေၾကာင့္ မရရေအာင္ လုပ္ၾကည့္ခ်င္လာသည္။

စိုးကိုေျပာသမွ်ကို စိတ္ရွည္ရွည္ နားေထာင္ေပးေနလိုက္ၿပီး သူမကြၽမ္းက်င္ေသာ မာယာႏွင့္ ပတ္ခြၽဲနပ္ခြၽဲလုပ္ကာ အတင္းပူဆာလိုက္ေတာ့ စိုးကိုက စမ္းခြင့္ျပဳလိုက္သည္။ ႏွာေခါင္းတြင္းသို႔ တိုးဝင္သြားေသာ အျဖဴမႈန႔္မ်ားေၾကာင့္ အာေခါင္တြင္းမွ ခါးသက္သည့္ အရသာကို ခံစားလိုက္ရၿပီး အန္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ အာေခါင္မွ အခါးရည္မ်ား က်ဆင္းလာၿပီး လူက လြင့္ေမ်ာေနသလို ခံစားရသည္။ မူးယစ္မႈက ဇိမ္ယူခ်င္စရာေကာင္းေသာ္လည္း ခါးသက္မႈေၾကာင့္ အိမ္သာတြင္းသို႔ဝင္၍ အန္လိုက္မိသည္။

စိုးကိုက အိမ္သာထဲလိုက္လာၿပီး အန္ေနေသာ သူမကို ေက်ာေတြဘာေတြ ဖိေပးသည္။ ပါးစပ္မွလည္း မလုပ္ဖို႔ တားခဲ့ေၾကာင္း၊ အခုေတာ့ ခံရၿပီမဟုတ္လား စသည္ျဖင့္ ဘာညာ၊ သာရကာေတြ ေျပာေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူမလည္း ေတာ္ေတာ္ေမွ်ာလြင့္သြားခဲ့ရသည္။ လူတစ္ကိုယ္လုံး ေလထဲတြင္ ပ်ံဝဲေနသည္။ တီဗြီမွဂီတသံစဥ္မ်ားႏွင့္အတူ ေမွ်ာပါေနမိသည္။ ထူးဆန္းတာက အဲဒီ့ညက စိုးကို သူမကို ဘာဆိုဘာမွ မဘာလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေနာက္ေတာ့ စိုးကိုႏွင့္သူမ တြဲမိသြားသည္။ သူမလည္း မူးယစ္လိုင္းထဲသို႔ ေရာက္မွန္းသိသိႀကီးႏွင့္ တိုးဝင္ခဲ့မိသည္။ စိုးကိုႏွင့္ ဆက္ဆံရသည္တြင္ ကာမဆက္ဆံရျခင္းကိုလည္း သူမ ႏွစ္သက္မိသည္။

တစ္ေန႔သား ေန႔ခင္းဘက္ႀကီး စိုးကိုက သူမကို ေက်ာက္ကုန္းဘက္ရွိ အိမ္တစ္ခုသို႔ ေခၚသြားသည္။ ၿခံထဲမွာ ေနခင္းေၾကာင္ေတာင္ အရက္ဝိုင္းဖြဲ႕ေနၾကေသာ စိုးကို၏ အဖြဲ႕သားတစ္ခ်ိဳ႕ ရွိေနသည္။ သူမတို႔ေရာက္သြားေတာ့ အဲဒီ့ဝိုင္းမွာ ခဏဝင္ေရာၿပီး စိုးကိုက သူမကို အိမ္ထဲသို႔ ေခၚသြင္းလာသည္။ စိုးကို သူမကို ဆြဲေတာ့မည္ဆိုတာကို နားလည္လိုက္သည္။ ပတ္သက္မႈမ်ားလာေသာအခါတြင္ စိုးကိုအေၾကာင္းကို သိေနၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ မနက္ေလးနာရီေလာက္ အေဆာင္မွာလာေခၚၿပီး ကားေပၚမွာ ဖိခ်င္ဖိတတ္သည္။ သူစိတ္လာေနလွ်င္ အခ်ိန္ေ႐ြးသူ မဟုတ္။ သူစိတ္မလာရင္လည္း တစ္လကိုးသီတင္း လုံးဝမဆြဲ။ အဲ့ဒီေန႔ကေတာ့ စိုးကိုေခၚေဆာင္ရာအတိုင္း အိမ္ထဲသို႔ သူမ လိုက္ပါခဲ့သည္။ စိုးကိုအဖြဲ႕ေတြႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးေနၿပီမို႔ အိမ္ထဲမွာ ဝင္ဆြဲရမည္ဆိုလည္း သိပ္ဂ႐ုမစိုက္မိေတာ့။ ေမၾကည္ႏူးဆိုတာက ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘယ္တုန္းကမွ ေခါင္းထဲထည့္တတ္သူမဟုတ္။ အိမ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စိုးကိုႏွင့္သူမ အျဖဴကို တစ္ေယာက္တစ္တီးစီ ကစ္လိုက္ၾကေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ စိုးကိုက သူမကို တစ္ေၾကာင္းဆြဲသည္။

တစ္ခ်ီၿပီးသြားလို႔ နားေနၾကေသာအခါ စိုးကိုက သူ ပစၥည္းမွာထားေၾကာင္း ေျပာသည္။ ေဟာင္လိုက္ မွာထားသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပစၥည္းသယ္လာေပးမည့္သူကို သူမအား ထိုးေကြၽးခ်င္ေၾကာင္း စည္း႐ုံးလာသည္။ သူမ လက္ခံလို႔မရ။ သူမစိတ္လာလို႔ လမ္းေဘးက ဆိုက္ကားသမားကို ကုန္းခ်င္ကုန္းလိုက္မည္။ ဒါက စကားအျဖစ္ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမအတန္းအစားက ဆိုက္ကားသမား အတန္းအစားလည္း မဟုတ္။ အခုေတာ့ စိုးကိုက သူမကို ဖာသည္မတစ္ေယာက္လို သေဘာထားေနၿပီထင္သည္။ သူမ အျပတ္ျငင္းလိုက္၏။ စိုးကို ေတာ္ေတာ္တင္းသြားသည္။ သူလုပ္ခ်င္သည္ဆို၍ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ထိခြင့္မေပးခဲ့ေသာ ဖင္ေပါက္ေလးကို နာၾကင္မႈေရာ ႁပြန္းစြာႏွင့္ ေပးဆပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္က ဖင္ဇိမ္ခံတတ္ေနၿပီျဖစ္၏။

အခုလည္း သူမကို တစ္ခါမွမသိဖူးေသာ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ လႊတ္ေပးရန္ ႀကံစည္ေနျပန္သည္။ စိုးကိုႏွင့္ ပတ္သက္ရတာ ပစၥည္းအလကားသုံးေနရသည္ဆိုေပမယ့္ ဒီပစၥည္းေတြေၾကာင့္ ဇယားတစ္ေယာက္လို ေတြ႕ရာလူကို ထိုးေကြၽးရေအာင္ေတာ့ သူမ လက္မခံႏိုင္ပါ။ စိုးကိုက သူမ ခါးခါးသီးသီး ျငင္းေနေသာေၾကာင့္ ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ဘဲ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ကုန္းၿပီးဂ်ာေနသည္။ စိုးကို မႈတ္ေပးလွ်င္ ေမၾကည္ႏူး ထြန႔္ထြန႔္လူးေနတတ္၏။ စိုးကို၏ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးငုတ္စိေလးမ်ားႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္တိုက္မိေသာအခါတြင္ အေၾကာမ်ား တဖ်င္းဖ်င္းျဖစ္သည္အထိ ခံစားရသည္။ စိတ္တိုင္းက် မႈတ္ေပးၿပီးေတာ့ စိုးကိုက သူ၏ ေျပာင္းဖူးႀကီးႏွင့္ ေမၾကည္ႏူး၏ စအိုေပါက္ေလးကို လိုးပါေတာ့သည္။

ေဂၚလီပတ္လည္က ပြတ္တိုက္တိုးဝင္သြားေသာေၾကာင့္ ဖင္ေပါက္ေဘးသားႏုေလးမ်ား က်ိန္းစပ္သြားရသည္။ ရွည္လ်ားေသာ သူ႔လိင္တံႀကီးႏွင့္ ေနာက္ေပါက္ကို လိုးခြဲတိုင္း အတြင္းမွ ေအာင့္ေနေအာင္ခံရသည္။ နာၾကင္လြန္းေသာေၾကာင့္ ဖင္ခံရတိုင္း မ်က္ရည္ဝဲရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ နာၾကင္မႈႏွင့္အတူ ခံစားရေသာ ကာမအရသာကလည္း ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေကာင္းမြန္လွသည္။ မ်က္ရည္ဝဲရေလာက္ေအာင္ ဖင္ေပါက္ထဲတြင္ ျပည့္သိပ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားကို ယားက်ိက်ိ ျဖစ္ေစသည္။ ေစာက္စိေလးကို ကိုယ့္လက္ႏွင့္ကိုယ္ ပြတ္ေပးေနရင္း ဖင္ကိုအလိုးခံရသည့္အရသာကို သူမ သေဘာက်သည္။ ဖင္ေပါက္ထဲမွ နာၾကင္မႈႏွင့္အတူ ေစာက္ဖုတ္မွ ကာမအရသာတို႔ ပူးတြဲကာ တစ္ၿပိဳင္ထဲခံစားရသည့္အတြက္ သူမ၏စိတ္ေက်နပ္မႈက အစားထိုးလို႔မရႏိုင္ေအာင္ပင္။

အဲ့ဒီေန႔က ေက်ာက္ကုန္းအိမ္တြင္ စိုးကိုက သူမကို သုံးခ်ီ စိတ္တိုင္းက်ဆြဲၿပီး ျပန္ပို႔ခဲ့သည္။ သူေျပာခဲ့ေသာကိစၥကို ဘာမွမေျပာခဲ့သည့္ပုံစံႏွင့္ ဆက္ဆံေနေသာေၾကာင့္ စိုးကို လက္ေလွ်ာ့သြားၿပီလို႔ ထင္လိုက္မိသည္။ သူမ အထင္သည္ မွားယြင္းေၾကာင္းကို ေနာက္တစ္ေန႔မွာဘဲ သိလိုက္ရ၏။

ေနာက္တေန႔ မနက္အေစာႀကီး စိုးကို ေရာက္လာသည္။ မေန႔က သုံးခ်ီေတာင္ဆြဲထားသည္မို႔ ဒီေန႔ ေတာ့ ၿငိမ္ေနေလာက္ဦးမည္ထင္ေနရာမွ အေစာႀကီးလာေခၚေသာေၾကာင့္ ေမၾကည္ႏူးအတြက္ ထူးဆန္းေနသည္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ စိုးကိုက ပစၥည္းထုတ္ေပးသည္။

“မနက္ေစာေစာစီစီး”

ဟု မလုပ္ခ်င္သည့္ သေဘာမ်ိဳး ေျပာလိုက္ေတာ့

“ပစၥည္းက အသစ္ေရာက္တာ စမ္းၾကည့္”

လို႔ေျပာသည္။ ေမၾကည္ႏူးဆိုတာက ဒါမ်ိဳးဆိုလွ်င္ ႏွစ္ခါျပန္မေျပာရသည့္သူမို႔ ကမ္းေပးလာေသာ ပန္နဆလင္ပုလင္းကို ယူလိုက္ၿပီး လက္မႏွင့္ လက္ ေကာက္ဝတ္ၾကားထဲသို႔ ပစၥည္းနဲနဲပုံလိုက္ၿပီး လက္မရင္းႏွင့္ ႏွာေခါင္းေပါက္တစ္ဖက္ကိုပိတ္ကာ က်န္ႏွာေခါင္းေပါက္တစ္ဖက္ႏွင့္ အမႈန႔္မ်ားကို ရႉသြင္းလိုက္သည္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္း။ အာေခါင္က အခါးရည္မ်ား ခ်က္ျခင္းဆိုသလို ဆင္းလာသည္။ ဆရာမႀကီးျဖစ္ေနၿပီမို႔ အခါးရည္ဆင္းေသာ အရသာကိုခံစားရင္း ကားေနာက္မွီကို လွဲခ်ကာ ဖီး(လ္)ခံေနလိုက္သည္။ ဘယ္ကိုသြားမလဲဆိုတာကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္။ ဘာသြားလုပ္မည္ဆိုတာလည္း သူမႏွင့္ မဆိုင္သလို မူးယစ္မႈ၏ အရသာေနာက္သို႔ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ပါရင္း စိုးကို ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါခဲ့မိသည္။

သူမကို ကားေပၚမွဆင္းရန္ ႏႈိးေတာ့မွ ေဘးဘီကို ၾကည့္မိရသည္။ ၿခံဝင္းတစ္ခုျဖစ္မွန္း သိလိုက္ရ၏။

“ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ”

“လွည္းကူးမွာ….။ ဆင္းေလ.. အိမ္ထဲေရာက္မွ တစ္ခုခုစားၾကတာေပါ့”

စိုးကို ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္လိုက္မိသည္။ ၿခံေစာင့္ပုံစံက ႐ုပ္ရွင္ထဲက လူၾကမ္းပုံေပါက္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ စိုးကိုတစ္ေယာက္ လုံးပါေနသည္မို႔ ၿခံေစာင့္ေလာက္ကို ဂ႐ုစိုက္စရာ မလိုဘူးထင္သည္။

အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ ႏြားႏို႔ႏွစ္ခြက္ႏွင့္ ေကာက္ညႇင္းေပါင္း ပူပူေႏြးေႏြးကို အသင့္ျပင္ေပးထားေၾကာင္း ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စိုးကို စီစဥ္ထားတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သူမ၏ အက်င့္အတိုင္း ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေလွ်ာက္စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ စားစရာရွိတာ စားပစ္လိုက္သည္။ စားၿပီးေတာ့ စိုးကိုက ပစၥည္းရႉေနသည္။ သူမကိုလည္း ကမ္းေပးလာေသာေၾကာင့္ မျငင္းဘဲ ယူကစ္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။

စိုးကိုဆီမွာ ပစၥည္းကို ဝိတ္လိုက္ဖန္ထားပုံရသည္။ နဲနဲက်တာနဲ႔ တစ္ခါဆိုသလို ကစ္ခ်င္တိုင္းကစ္ေနသည္။ သူမလည္း သူႏွင့္အၿပိဳင္လိုက္၍ ေကာင္းေနမိသည္။ ၾကာေတာ့ လူက မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဒါင္းသြားရသည္။ အိမ္ေရွ႕ဆက္တီေပၚမွာဘဲ ေခြေခါက္ၿပီး ယူေနလိုက္မိ၏။ သူမ သတိျပန္ဝင္လာခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ခန္းထဲေရာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ခႏၲာကိုယ္တြင္ အဝတ္အစားမ်ား ရွိမေနေတာ့တာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ လူက ေကာင္းေနဆဲမို႔ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို အတင္းႀကီး စိတ္လိုက္ကပ္ရသလို ျဖစ္ေနသည္။

သူမ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသာ သူစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ မ်က္ႏွာကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ သူမက ထိုလူ၏အေပၚမွာ ခြရက္သားႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ သူမ လန႔္သြားမိသည္။ သူမမသိေသာ သူစိမ္းေယာက်္ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရေသာေၾကာင့္ပင္။ စိတ္အာ႐ုံတို႔ကို စုစည္းလိုက္သည္။ သူမ၏ ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ လူတစ္ေယာက္ရွိေနသလို ခံစားမိလိုက္၏။ ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေသာအခါ စိုးကိုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ စိုးကိုကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သူမ အားရွိသလို ျဖစ္သြားသည္။ သူမ အလိုးခံေနရေၾကာင္းကို စိုးကို သိသည္ဘဲ။

သူမကို မေန႔ကစည္း႐ုံးခဲ့သလို တကယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္လား။ ေဒါသေၾကာင့္ အာ႐ုံတို႔ စုစည္းမိသြားသည္။ အို…. သူမကို စိုးကိုႏွင့္ လူစိမ္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းၿပီး ညႇပ္လိုးေနၾကတာပါလား။ သိသိျခင္း သူမ အတင္း႐ုန္းသည္။ သူမပုံစံက လူစိမ္း၏အေပၚတြင္ ခြရက္သား ကုန္းကုန္းႀကီးရွိေနၿပီး စိုးကိုက သူမ၏ အေနာက္ဖက္မွေန၍ ေနာက္ေပါက္ကို တြယ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းက သပ္လွ်ိဳထားသလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သူမ၏ ႐ုန္းကန္မႈမွာ အားမပါသလို ျဖစ္ေနသည္။ သူမ ထပ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ၾကည့္သည္။ ပါးစပ္မွလည္း အယုတၱအနတၱေတြ ဆဲေရးေအာ္ဟစ္လိုက္မိ၏။ သူမ ေအာ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ လိုးေဆာင့္ခ်က္မ်ား တန႔္သလို ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေခတၱခဏသာျဖစ္၏။

စိုးကို၏ လိုးေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ပိုၿပီးျပင္းထန္ ၾကမ္းတမ္းလာၾကသည္။ စိုးကို ဇြတ္ၾကမ္းေနေသာအခါ လူစိမ္းကလည္း ေအာက္ကေန အားကုန္ပင့္ေဆာင့္ေပးလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ဆီမွ ျပည့္သိပ္နာၾကင္မႈႏွင့္ စအိုေပါက္ေလးဆီမွ နာၾကင္မႈမ်ား ေရာေထြးကုန္ၾကသည္။ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ တၿပိဳင္ ထဲ အလိုးခံေနရသည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရသာအသစ္အဆန္းႏွင့္ ကာမစိတ္တို႔ကလည္း ထႂကြလွ်က္ရွိေနသည္။ သူမကို ဖာသည္မတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံေနျခင္းကိုလဲ စိတ္က လက္မခံခ်င္ ျဖစ္ေနမိသည္။ စိတ္ကသာ အျပင္းအထန္ ျငင္းဆန္ေနေသာ္လည္း ခႏၲာကိုယ္ကေတာ့ ကာမ၏ဆြဲေဆာင္မႈတြင္ ေပ်ာ္ဝင္ေက်နပ္ေနမိသည္။ ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္က ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းစြာ ဆက္ဆံေလေလ သူမ၏ ကာမမီးက ေတာက္ေလာင္ေလေလ ျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႐ုန္းကန္ဖို႔ပင္ ေမ့သြားရၿပီး ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္၏ ညႇပ္ပူးညႇပ္ပိတ္ လိုးေဆာင့္ျခင္းမ်ားေအာက္တြင္ အလူးအလဲႏွင့္ ကာမအရသာကို ခံစားေနလိုက္မိသည္။

အဲ့ဒီေန႔က လွည္းကူးၿခံထဲတြင္ သူမကို ဖာသည္မတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမထားစြာ ဆက္ဆံျပဳက်င့္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။ ေတာ္႐ုံ ဖာသည္မဆိုရင္ေတာင္ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ပူးႀကီး ဆက္ဆံဖို႔ အေတာ္စည္း႐ုံးယူရမည္ျဖစ္သည္။ သူမကေတာ့ မူးယစ္ေဆး အလြန္အကြၽံေပးၿပီး အသိစိတ္လြတ္ေနခ်ိန္တြင္ ဆက္ဆံခံလိုက္ရသည္။ ေက်နပ္မႈလုံးဝမရွိေသာ္လည္း တိုင္ဟယ္ေတာဟယ္ လုပ္ျပန္လွ်င္ သူမကိုယ္တိုင္ အရွက္ကြဲရဦးမည္ျဖစ္သလို အမႈျဖစ္ရင္လည္း လွည္းကူးႏွင့္ ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ လုပ္ေနရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထိုကိစၥကို ဤမွ်ႏွင့္သာ အဆုံးသတ္လိုက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိပါသည္။ စိုးကိုႏွင့္ ပတ္သက္ျခင္းသည္လည္း အဲဒီ့ေန႔က ေနာက္ဆုံးပင္ျဖစ္သည္။

တစ္ႏွစ္ဆိုေသာ အခ်ိန္အတိုင္းအတာအတြင္းမွာ သူမ ဒီေလာက္ေျပာင္းလဲခဲ့ရျခင္းအတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္မတင္လိုပါ။ အျပစ္ရွိသည္ဆိုပါက သူမသာလွ်င္ အျပစ္ရွိသူ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ ဆိုသည့္စကားရွိသည္မဟုတ္ပါလား။

…………………………………………………

❤️အခန္း ( ၈ )❤️

“ေမာင္…. ေမၾကည္ႏူးသတင္းကို ၾကားၿပီးၿပီလား”

ျမတ္ႏိုးက အဆက္အစပ္မဲ့စြာ ေမးလာေသာေၾကာင့္ ဘာကိုေျပာမွန္းမသိ။

“ဘာကိုေျပာတာလဲ ခ်စ္”

အခုေနာက္ပိုင္း ေမၾကည္ႏူးသတင္းေတြက တစ္ခုမွေကာင္းတာမရွိ။ မူးယစ္ေဆးစြဲေနသလိုလို ေျပာသံၾကားရသည္။ တြဲလိုက္တဲ့ ရည္းစားေပါင္းကလည္း မႈိလိုေပါက္ေနသည္။ ကကဆိုသည့္ ႀကိဳက္ကုန္းဘြဲ႕ထူးကိုေတာင္ ရရွိေနသည္ဆို၏။ ေမၾကည္ႏူး ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲဆိုတာကို သူ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္ေနသည္ဆိုေသာ္လည္း အခ်စ္ဦးမို႔ သိခ်င္ၾကားခ်င္စိတ္ေလးေတာ့ ရွိပါသည္။ ျမတ္ႏိုးက နားလည္မႈရွိလို႔ ေတာ္ေသးသည္။ သူ… ေမၾကည္ႏူးအေပၚတြင္ ဘယ္လိုသေဘာထား ခံစားခဲ့ဖူးသည္ဆိုတာကို ျမတ္ႏိုး သိထားေသာေၾကာင့္ ေမၾကည္ႏူးႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတင္းမ်ားၾကားရတိုင္း ျမတ္ႏိုးက သူ႔ကို ျပန္ေျပာ ျပေနၾကျဖစ္၏။ ျမတ္ႏိုးက မိန္းကေလးဆိုေတာ့ မိန္းကေလးတို႔ထုံးစံအတိုင္း သတင္းစုံသည္။

“ေမၾကည္ႏူး…ဆုံးၿပီတဲ့”

“ဘာ….ဘာျဖစ္တယ္… ေမၾကည္ႏူးဆုံးၿပီ.. ဟုတ္လား”

သူ႔နားကိုေတာင္ သူမယုံခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔အသံေတြ တုန္ရင္ေနၾက၏။ ေဘးမွာရွိေနေသာ ခ်စ္သူကို အားနာလွေသာ္လည္း သူ႔ကိုယ္သူ ဘယ္လိုမွမထိန္းႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားမိသည္။ ေမၾကည္ႏူးႏွင့္ သူ မေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆုံးတစ္ခါေတြ႕ေတာ့ သူမ၏ပုံစံက မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေနေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသည္။ ေခတ္ေရွ႕ေျပးလြန္းေနေသာ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈႏွင့္ ပုံစံက ေပါ့ပ်က္ပ်က္ႏိုင္လြန္းသည္လို႔ သူ… ထင္ခဲ့မိသည္။ သူ ျမတ္ႏိုးတြယ္တာခဲ့ရေသာ ေမၾကည္ႏူးမဟုတ္ပဲ အျခားေသာ ေမၾကည္ႏူးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရသလို ခံစားခဲ့ရ၏။ အခုေတာ့ ေမၾကည္ႏူးက ေလာကႀကီးကို စြန႔္ခြာသြားၿပီတဲ့။

“ေမာင္တို႔ သူ႔အေဆာင္ကို လိုက္သြားၾကမလား ခ်စ္”

“သြားမယ္ေလ….. တ႐ုတ္ေလးလည္း လိုက္လိမ့္မယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူ.. နယ္ကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ လုပ္ေနတယ္ထင္တယ္…။ ေမၾကည္ႏူးမိဘေတြကို အေၾကာင္းၾကားရမယ္ေလ”

“တကယ္ေရာဟုတ္လို႔လား ခ်စ္ရယ္”

အခုအခ်ိန္အထိ သူ႔စိတ္က မယုံသလို ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ေမးလိုက္မိျခင္းျဖစ္၏။ သူ႔ေမးခြန္းေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ကို ဖ်တ္ကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ျမတ္ႏိုး သူ႔ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူသိပါသည္။ ေမၾကည္ႏူးႏွင့္ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမျဖစ္သလို ဟန္ေဆာင္ေနေသာ္လည္း ျမတ္ႏိုးစိတ္ထဲမွာ မိန္းကေလးပီပီ သဝန္တိုျခင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနေၾကာင္း သူသိထားၿပီးျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္လည္း အေျခအေနကို ေသခ်ာသိခ်င္စိတ္က သူ႔ကို လႊမ္းမိုးေနေသာေၾကာင့္ ေသခ်ာေအာင္ ေမးလိုက္မိသည္။

“ဟုတ္ပါတယ္ဆို….ေမာင္ကလဲ….ျမတ္ႏိုးက မဟုတ္ဖဲေျပာပါ့မလား”

“အဲဒီ့လိုသေဘာနဲ႔ ေမးတာမဟုတ္ပါဘူးကြာ…..။ ေမာင္ေျပာတာက… ခ်စ္ ေသခ်ာသိလာတာလား… ဒါမွမဟုတ္ ဒီသတင္းကို ဘယ္လိုၾကားလာတာလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္တာပါ”

သူ ေမးေနရင္းက မ်က္ရည္မ်ား ေဝ့ဝဲလာမိသည္။ ခ်စ္သူက သူျဖစ္ေနတာကိုျမင္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပုံရ၏။ သူမကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနပုံရသည္။ တစ္ၿမိဳ႕ထဲ ႀကီးျပင္းလာၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါလား။ ျမတ္ႏိုးႏွင့္ ေမၾကည္ႏူးတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆိုတာကလည္း အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက တတြဲတြဲလုပ္ခဲ့ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ေလ။

“တ႐ုတ္ေလးလာေျပာတာ ေမာင္….။ သူ႔အိမ္ကို ဖုန္းဆက္လာတယ္တဲ့….။ မနက္က သူကိုယ္တိုင္ ေမၾကည္ႏူးရဲ႕ အေဆာင္ကို လိုက္သြားၿပီးၿပီလို႔ ေျပာတယ္….။ ေဆးလြန္ၿပီး ဆုံးတာတဲ့…။ အေဆာင္မွာ ရဲေတြေရာ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတယ္လို႔ ေျပာတယ္….။ ေမာင္ သူနဲ႔ေတြ႕ရင္ ေသခ်ာေမးၾကည့္ေလ…”

ခ်စ္သူကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ခ်စ္သူက သူ႔ရင္ထဲက ဝမ္းနည္းေၾကကြဲမႈမ်ားကို စာနာစြာ သူ႔ကို ေပြ႕ဖက္လာသည္။ သူ ထိုင္ေနရာမွ ထရပ္လိုက္မိသည္။ ေမၾကည္ႏူးရဲ႕အေဆာင္သို႔ သူ.. လိုက္သြားခ်င္သည္။ ခ်စ္သူကို စိတ္ထဲမွေန၍ တိတ္တခိုး ေတာင္းပန္လိုက္မိ၏။ သူ႔ပုံစံက အရမ္းကို ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မိ ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

—————————————-

ဒီေန႔ အလုပ္အားေသာေၾကာင့္ ျမတ္ႏိုး အိမ္ရွင္းေနမိသည္။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ ေမာင္နဲ႔ လက္ထပ္ၿပီးေတာ့ ျမတ္ႏိုးတို႔ ရန္ကုန္မွာဘဲ အေျခခ်ျဖစ္ေနသည္။ ေမာင္က ျမတ္ႏိုးတို႔ နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ျပန္လည္အေျခခ်ခ်င္ေသာ္လည္း အေျခအေနအရ ရန္ကုန္မွာဘဲ အေျခခ်ဖို ျဖစ္လာသည္။ ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ား လက္ဖြဲ႕ေသာ အလုံဘက္ရွိ တိုက္ခန္းေလးတစ္ခုတြင္ ေမာင္ႏွင့္ သူမတို႔၏ ကမာၻသစ္ေလးကို တည္ေဆာက္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္လုံးက ဆရာဝန္၊ ဆရာဝန္မမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စီးပြားေရးအေျခအေနကလည္း သိပ္အဆိုး႐ြားႀကီး မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ နယ္မွာဘဲ ျပန္ေနၾကဖို႔ ေမာင္နဲ႔သူမ တိုင္ပင္ထားသည္။ ကိုယ့္ေမြးရပ္ေျမေလာက္ ဘယ္ေနရာမွ မေကာင္းဘူးလို႔ သူမ ထင္သည္။

ေမာင့္ စာေရးစားပြဲကိုရွင္းရင္း အံဆြဲထဲမွ တစ္ခုေသာအရာကို ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါ သူမ ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားရၿပီး ငိုင္ေတြေနခဲ့မိသည္။ ေမာင့္ရဲ႕စိတ္ကို နားလည္ထားေသာ္လည္း ေမာင့္ ကို ဒီေလာက္အထိ အစြဲအလန္းႀကီးလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားမိခဲ့။ စားပြဲအံဆြဲေထာင့္ရွိ တစ္ခုေသာ စကၠဴကထၱဴဘူးေလးကို ဆတ္ဆတ္ေဆာ့ေဆာ့ သြားဖြင့္ၾကည့္မိသည့္ သူမရဲ႕စပ္စုလိုမႈေၾကာင့္သာမဟုတ္လွ်င္ ေမာင့္ရဲ႕ အစြဲအလန္းႀကီးမႈကို သူမ ရိပ္မိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

သူမ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္က စကၠဴဘူးထဲမွာရွိေနေသာ ေက်ာက္စီ ကလစ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းသာ ျဖစ္သည္။ ထိုကလစ္ေလးက စကားမေျပာတတ္ေသာ္လည္း ထိုကလစ္ေလးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာတို႔က သူမ၏ စိတ္အစဥ္တြင္ ျပန္လည္ေပၚေပါက္လာရသည္။ မိန္းမပီပီ ဝန္တိုစိတ္ျဖစ္မိေသာ္လည္း ထိုကလစ္ေလးႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ ေမာင့္ကို ဘာမွမေမးမိေစရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။ တည္ၿငိမ္ေနေသာ ကန္ေရျပင္ထဲသို႔ ခဲတစ္လုံးပစ္ထည့္ၿပီး ဂယက္ထေအာင္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့။ ကလစ္ေလးကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ကလစ္ပိုင္ရွင္မေလးကို သူမ သတိရသြားမိသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းရာဘုံဘဝတြင္ ေအးခ်မ္းေနပါေစဟု သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဆုေတာင္းလိုက္မိ၏။

ဒီလိုကလစ္ေလးမ်ိဳး သူမဆီမွာလည္း ရွိေနပါသည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ေမၾကည္ႏူး သူမကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ အဲ့ဒီေန႔က ေမၾကည္ႏူးထံတြင္ ေက်ာက္စီကလစ္ေလးႏွစ္ခု ပါလာသည္။ သူမ အရမ္းသေဘာက်ေနေသာေၾကာင့္ ေမၾကည္ႏူးက သူမကို ကလစ္တစ္ေခ်ာင္း လက္ေဆာင္ေပးသည္။ အခုေတာ့ ကလစ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ေမာင့္စာၾကည့္စားပြဲရဲ႕ တစ္ခုေသာအံဆြဲေလး၏ ေဒါင့္တြင္ မထင္မွတ္စြာ ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ေမၾကည္ႏူးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေမာင့္ခံစားခ်က္မ်ားကို ဟိုးအရင္ထဲက သူမ သိေနခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ သူမ တိတ္တခိုးခ်စ္ခဲ့ရေသာ ေမာင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရေတာ့ဟု ထင္ေနမိရာမွ ကံၾကမၼာ၏ မ်က္ႏွာသာေပးမႈေၾကာင့္ သူမ ေမာင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ ေမာင့္စိတ္မ်ားက ေမၾကည္ႏူးဆီမွာဘဲ ရွိေနခဲ့သည္လား။ သူမ မ်က္ဝန္းတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ေဝ့ဝဲလာမိရသည္။

ဇနီးသည္တစ္ေယာက္အေနႏွင့္ ေမာင္ျပန္လာရင္ ထု႐ိုက္ ငိုရႈိက္ကာ ရန္ေတြ႕လိုက္ခ်င္ပါေသာ္လည္း ေမာင္စိတ္ထိခိုက္မယ့္ ကိစၥမ်ိဳးကို သူမအေနႏွင့္ ဘယ္လိုမွ လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိ။ သူမအေပၚတြင္ ေမာင္ ဘယ္လိုသေဘာထားေနသည္လဲ ဆိုတာကို သူမ ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေနမိသည္။ ေမာင္… သူမကို ခ်စ္ရဲ႕လား….။ ေမာင့္ပုံစံကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္းဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ လင္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သူမအေပၚတြင္လည္း ဂ႐ုစိုက္ညႇာတာပါသည္။ သို႔ေသာ္ သက္မဲ့ကလစ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ေမာင့္အခ်စ္ကို သူမ သံသယျဖစ္မိရသည္။ သူမ ဘာလုပ္သင့္သည္တဲ့လဲကြယ္……။

ရွိၿမဲအတိုင္းေလးဘဲ ပုံမွန္ထားလိုက္တာက အေကာင္းဆုံးျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ သူမလက္ထဲမွ ကလစ္ေလးကို စကၠဴဘူးေလးထဲသို႔ ျပန္ထည့္လိုက္ၿပီး သူ႔ေနရာတြင္ဘဲ ျပန္ထားလိုက္မိ၏။ ပါးျပင္ေပၚသို႔ စီးက်ေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သုတ္လိုက္ရင္း ေမာင့္စာၾကည့္စားပြဲေရွ႕မွ ထလိုက္သည္။ ေမာင့္ကို သူမ အရမ္းခ်စ္သည္ေလ။ ေမာင္ကလည္း သူမကို ခ်စ္တယ္လို႔ထင္ပါသည္။ သက္မဲ့ကလစ္ေလးတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္ ေျဖာင့္ျဖဴးေနေသာ သူမႏွင့္ ေမာင့္ရဲ႕ဘဝခရီးလမ္းကို အဖုအထစ္ အျဖစ္မခံႏိုင္ပါ။ အဲဒီ့ကိစၥကို ေမ့ထားလိုက္ဖို႔ သူမ ဆုံးျဖတ္လိုက္မိသည္။

ဒီကလစ္ေလးႏွင့္ပတ္သက္လို႔ သူမဘက္က အစမေဖာ္သေ႐ြ႕ ေမာင့္ဘက္က ဘာမွၾကားရလိမ့္မည္မ ဟုတ္ ဆိုတာကိုလည္း သူမ သိေနပါသည္။ စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာမ်ားကို ဆက္လုပ္ေနလိုက္မိသည္။ ညေန ေမာင္ျပန္လာလွ်င္ သူမကို သပ္ရပ္စြာ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေရမိုးခ်ိဳးရဦးမည္ မဟုတ္လား။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေမာင့္ကို သူမ အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ ဤမွန္ေသာ သစၥာစကားေၾကာင့္ ေမာင္သည္လည္း သူမကို ခ်စ္ ျမတ္ႏိုးပါေစသား။

…………………………………………………….

နိဂုံး (အဆုံးသတ္ပုံျပင္)

ပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ဖူးေလသည္။ ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ေတာ႐ြာေလးတစ္ခုတြင္ ႐ြာလူႀကီးတစ္ ေယာက္ရွိ၏။ ထို႐ြာလူႀကီးထံတြင္ ေမြးျမဴထားေသာ ႏြားတစ္ေကာင္ႏွင့္ ဆိတ္တစ္ေကာင္ရွိသည္။

တေန႔ေတာ့ ႏြားႀကီးမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္ကာ ႏြားတင္းကုပ္ထဲတြင္ မႈိင္ေတြလွဲေလ်ာင္းလွ်က္ရွိေနေလ၏။ ရသတၱပတ္ေလာက္ ၾကာသည္အထိ ႏြားႀကီးမွာ ေနမေကာင္းလွ်က္ပင္ ရွိေနေသးေသာေၾကာင့္ ႐ြာလူႀကီးလည္း သူ၏ ႏြားႀကီး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည္ကို သိရွိကာ တရိစာၦန္ေဆးကု ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ကို ပင့္ေဆာင္ကုသေစ ပါသည္။ ဆရာဝန္ကုသၿပီးသည့္ေနာက္ ဆရာဝန္ကို ျပန္လိုက္ပို႔ရင္း အိမ္ၿခံဝအေရာက္တြင္ ႐ြာလူႀကီးက သူ၏ႏြားႀကီး အေျခအေန မည္သို႔ရွိသည္ဆိုသည္ကို ဆရာဝန္အား ေမးျမန္းေလသည္။

ဆရာဝန္က အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ရဦးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ေနာက္သုံးရက္ေနလို႔မွ ႏြားႀကီး ထမရပ္ႏိုင္ဘူးဆိုလွ်င္ သားသတ္႐ုံသို႔ပို႔သည္က ေကာင္းလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ၿခံစည္း႐ိုးၿခဳံစပ္တြင္ သစ္႐ြက္ႏုေလးမ်ားကို ဆြတ္ခ်ဴစားသုံးေနေသာ ဆိတ္ႀကီးက ၾကားလိုက္ရေလ၏။ ၾကားရေသာ စကားသံမ်ားေၾကာင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ႏြားႀကီးအတြက္ စိတ္ပူသြားမိသည္။

ေနာက္တေန႔မနက္ မိုးလင္းေသာအခါတြင္ သူငယ္ခ်င္းလွဲေလ်ာင္းေနသည့္ ႏြားတင္းကုတ္ထဲသို႔သြားကာ ႏြားႀကီးကို အားေပးစကား ဆိုေလသည္။

“သူငယ္ခ်င္း… ႀကိဳးစားၿပီး ထရပ္ၾကည့္စမ္းပါကြာ…. မင္း ရပ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္”

ႏြားႀကီးမွာ ေနမေကာင္းရသည့္အထဲ ဆိတ္ႀကီးက နားပူနားဆာ လာလုပ္ေနေသာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနသည္။ ဆိတ္ကို စကားျပန္ေျပာဖို႔ေတာင္ အားမရွိေသာေၾကာင့္ ဘာမွျပန္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ သူ႔ေနရာတြင္သာ ေခြအိပ္ေနလိုက္သည္။ ဆိတ္က တစ္ေန႔လုံး အားတိုင္းယားတိုင္း သူ႔ကို ထဖို႔ လာလာေျပာေနသည္။ ညေနၾကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ဆရာဝန္ေရာက္လာၿပီး ကုစရာရွိတာကုၿပီး ျပန္သြားသည္။ ၿခံေပါက္ဝသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ႐ြာလူႀကီးအား တစ္ရက္ေတာ့ ကုန္သြားၿပီဟု ေျပာဆိုသြားသည္။

ဆိတ္က မေယာင္မလည္လုပ္ကာ နားစြင့္ေနေသာေၾကာင့္ သူတို႔ ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ ဒုတိယေန႔ မိုးလင္းေတာ့ ဆိတ္က ႏြားကို သြားႏႈိးျပန္သည္။

“ေဟ့ေရာင္….. ေမာင္ႏြား ထရပ္ၾကည့္စမ္းပါကြာ…. ငါကူညီေပးမယ္”

ဟုဆိုကာ ႏြားႀကီးကို ဦးေခါင္းႏွင့္တြန္းထိုးကာ ထရပ္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီျပန္သည္။ ႏြားႀကီးခင္မ်ာ မထႏိုင္ရသည့္ၾကားထဲ ဆိတ္က ဦးေခါင္းႏွင့္ လာေရာက္တြန္းထိုးေနေသာေၾကာင့္ အသားမ်ားနာၾကင္ကာ ဆိတ္ကို ေမာင္းထုတ္လိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္ ဆိတ္က သူ႔နားက မခြာဘဲ တစ္ေန႔လုံးလိုလို သူ႔ကို ထရပ္ဖို႔သာ တြင္တြင္ေျပာဆိုေနေလသည္။

ညေနပိုင္းေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ဆရာဝန္ေရာက္လာၿပီး ကုသေပးကာ ျပန္သြားျပန္သည္။ ျပန္ခါနီးတြင္ ႐ြာလူႀကီးကို မနက္ျဖန္မွ ႏြားႀကီး မထႏိုင္ဘူးဆိုပါက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ေၾကာင္း၊ သားသတ္႐ုံသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္သည္က အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုကာ ျပန္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆိတ္က စိတ္ဝင္စားစြာ နားစြင့္ေနသည္မို႔ ႐ြာလူႀကီးႏွင့္ ဆရာဝန္တို႔ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို အကုန္ၾကားလိုက္ၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏြားႀကီး အတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနေလသည္။

ေနာက္ေန႔မိုးမလင္းခင္ အေစာႀကီးႏိုးေနၿပီး ႏြားတင္းကုတ္ထဲသို႔သြားကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ႏြား ႀကီးကို ႏႈိးလိုက္သည္။

“ေဟ့ေရာင္….ေမာင္ႏြား….ထစမ္းကြာ”

ႏြားႀကီးမွာ ေနမေကာင္းရသည့္ၾကားထဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ေစာေစာစီးစီး လာႏႈိးေသာေၾကာင့္ တင္းသြားသည္။

“ေမာင္ဆိတ္….. ဘာလဲကြာ…. ဒီရက္ပိုင္း မင္းငါ့ကို လာေႏွာက္ယွက္တာ မ်ားေနၿပီေနာ္”

ႏြားစကားကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ဆိတ္မွာ ဂ႐ုနာေဒါေသာႏွင့္ ႏြားႀကီးကို ေျပာဆိုေလေတာ့သည္။

“ေဟ့ေရာင္… ေမာင္ႏြား… မင္းဆိုတဲ့ေကာင္က ႏြားပီပီ ေတာ္ေတာ္ ႏြားက်တဲ့ေကာင္ဘဲကြ။ ငါက မင္း ကို လာေႏွာက္ယွက္ေနတာလို႔ ထင္ေနတယ္ေပါ့ေလ….။ မင္းက ဘာမွမသိဘဲကိုးကြ….။ မင္းေသမွာစိုးလို႔ ငါက ကူညီေနတာဟ…..။ ဒီေန႔မွ မင္း ထမရပ္ႏိုင္လို႔ရွိရင္ မင္းကို သားသတ္႐ုံ ပို႔ၾကလိမ့္မယ္…..။ လုပ္ပါကြာ… ႀကိဳးစားၿပီး ထၾကည့္စမ္းပါ…။ ႏြားဆိုတဲ့ အားေတာ့ ရွိပါေသးတယ္ကြာ… လွဲမေနစမ္းပါနဲ႔…. ထရပ္လိုက္စမ္းပါ”

ဆိတ္ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ ႏြားႀကီးခင္မ်ာ ေသရမည္စိုးေသာေၾကာင့္ ရွိသမွ်အားႏွင့္ ႀကိဳးစားၿပီး ထရပ္ရွာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ လွဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ထားေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ထလို႔မရဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ဆိတ္ကလည္း တတ္ႏိုင္သမွ် ေဖးကူသည့္အေနႏွင့္ သူ႔ဦးေခါင္းႏွင့္ တြန္းထိုးကူညီရွာသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္မွာ မိုးစင္စင္လင္းသည္အထိပင္ျဖစ္၏။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ႏြားႀကီးခင္မ်ာ ထလို႔ရသြားရွာပါသည္။

ဆိတ္ႀကီးမွာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ၿခံထဲတြင္ လွည့္ပတ္ေျပးေနေလသည္။ ဆိတ္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေျပးလႊားေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ႏြားလည္း ေျပးခ်င္လာသည္။ ဆိတ္ေျပးေနသည့္ ေနာက္မွ ေျဖးေျဖးခ်င္း လိုက္ေျပးၾကည့္မိ၏။

ထိုသို႔ရွိေနစဥ္မွာဘဲ ႐ြာလူႀကီး အိပ္ယာက ႏိုးလာသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ရန္ ၿခံထဲသို႔ဆင္းလာသည့္အခါတြင္ေတာ့ သူ႔အတြက္ အံၾသစရာျမင္ကြင္းကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရ၏။ ပစ္လိုက္ရၿပီဟု သူထင္ထားခဲ့ေသာ သူ႔ရဲ႕ ႏြားႀကီးမွာ ၿခံထဲတြင္ လွည့္ပတ္ေျပးေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရ၏။ ႐ြာလူႀကီး ေပ်ာ္သြားသည္။ အိမ္ဘက္လွည့္၍ သူ႔မိန္းမကို ေကာင္းသတင္း လက္ဆင့္ကမ္းလိုက္သည္။

“ရွင္မေရ….. ေဟ့…. ရွင္မ… ၿခံထဲကို လာၾကည့္စမ္းပါကြာ…။ ငါတို႔ႏြားႀကီး ေကာင္းေနၿပီကြ”

႐ြာလူႀကီးကေတာ္လည္း သူ႔ေယာက်္ားေအာ္သံေၾကာင့္ ၿခံထဲကို အူယားဖားလ်ား ေျပးဆင္းလာကာ ႏြားႀကီးကိုၾကည့္ရင္း ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသည္။ ႐ြာလူႀကီးလည္း ဝမ္းသာသည့္ အထိမ္းအမွတ္ႏွင့္ ေပ်ာ္ပြဲက်င္းပရန္ စိတ္ကူးရသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔မိန္းမဘက္သို႔လွည့္၍

“တစ္႐ြာလုံးကို ေၾကျငာလိုက္စမ္းကြာ….။ ဒီေန႔ည ငါ့အိမ္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းအထိမ္းအမွတ္နဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲ ႐ႊင္ပြဲ က်င္းပမယ္လို႔…..။ ဖိုးေခြးကို သာခင္တို႔အရက္ဖိုကို လႊတ္ၿပီး အရက္ ရသေလာက္ဝယ္ခိုင္းထား။ သာေအးကိုေခၚၿပီး ညၾကရင္စားဖို႔ ဆိတ္ကို ေပၚခိုင္းရမယ္…..။ ဆရာဝန္ေလးကိုလည္း ဖိတ္ရမယ္ကြ”

ဟု ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေျပာလိုက္ပါေလသည္။

မွန္ပါသည္။ ဆိတ္ခင္မ်ာ အဲဒီ့ေန႔ညေနမွာဘဲ အသတ္ခံလိုက္ရေလသည္။ ႏြားႀကီးေနေကာင္းသည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ က်င္းပေသာ ႐ြာလူႀကီး၏ ညစာစားပြဲတြင္ ဆိတ္ကင္နံ႔မ်ား ေမႊးပ်ံ႕လွ်က္ရွိေနပါသည္။…ၿပီးပါၿပီ