အချစ်ကြမ်းတဲ့ သူဌေးမကြီး အန်တီမေ

”တော်တော့ဟာ.. ဆက်မပြောနဲ့တော့.. ငါဒီကောင့်အကြောင်း မကြားချင်တော့ဘူး.. အစ်မကလဲဗျာ.. ချစ်တုန်းကတော့ ချစ်လိုက်တာတုန်လို့… အခုမှဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ”.. “နင်မသိဘူး..လင်းဖုန်း..နင်မသိတာတွေအများကြီး..ငါသူ့ကို ဆက်သည်းမခံနိုင်တာတွေအများကြီးရယ်” “ဟုတ်လား.. ဒါဆိုလဲဗျာ.. သူဖုန်းဆက်ပါလိမ့်မယ်.. လက်ခံစကားပြောပြီးတော့..အပြတ်ပြောသင့်ရင်လဲ ပြောလိုက်တော့… ကျွန်တော်အောင်သွယ် ပေးထားတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကိုလာပြီး နားပူနေတယ်.. အစ်မ ကောင်က”….. “ဘာငါ့ကောင်လဲ.. ငါနဲ့မဆိုင်တော့ဘူး.. မပတ်သတ်ချင်တော့ဘူးဟာ.. ဖုန်းဆက်လာရင် ကိုင်လိုက်မယ်..ငါ့ ကိစ္စ ငါရှင်းမယ်.. ကျေနပ်ပြီလား.. နင်သာသူများအတွက်နဲ့ မျက်နှာပျက်မခံနဲ့တော့.. ငါနင့်ကိုပါ စိတ်ဆိုးလိုက်မှာ”… “ဟိုးထားပါ..မကေခိုင်ရယ်..ကျွန်တော် မပြောနဲ့ဆို မပြောတော့ပါဘူး”… “ပြီးရော.. နင်ရော သူရော… စောက်ကျင့်တွေ.. အတူတူပဲ”.. “ဗျာ…ဘာဖြစ်လို့လဲ”.. “နှာဗူးတွေလေ.. ငါမသိဘူး ထင်နေလို့လား”.. “ဗျာ”.. “ထားလိုက်တော့.. ဟိုမှာ အန်တီမေ လာနေပြီ… ရှူးတိုးတိုး.. ဘာမှဆက်မပြောနဲ့တော့”။

ကျွန်တော်နဲ့ တရုံးထဲက စီနီယာဖြစ်တဲ့ မကေခိုင်နဲ့ စကားပြောနေချိန်မှာ အန်တီမေ ဝင်လာတာပါ။ အန်တီမေ ဆိုတာ ဒေါ်မေဇင်အောင်ပါ။ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ စီးပွားရေးလောကမှာ မသိသူရှားပါတယ် လုပ်ငန်းကြီးတွေကို ဦးဆောင်နေသူတွေပေါ့။ မကေခိုင် ဆိုတာကတော့ ကျွန်တော့် စီနီယာအစ်မကြီးပါ။ အသက်ကတော့ နှစ်ဆယ့်ရှစ် လောက်တော့ ရှိုပြီထင်ရပါတယ်။ အန်တီမေ အင်မတန်အားကိုရတဲ့ အတွင်းရေးမှူး ညာလက်ရုံးပေါ့။ ကျွန်တော်ကတော့ ယောင်ဝါး၊ ဒီကုမ္ပဏီမှာ မိဘတွေ ရှယ်ယာပါထားတာရယ်၊ ကျွန်တော့် အဒေါ်နဲ့ အန်တီမေနဲ့က ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးဖြစ်နေလို့ အန်တီမေနဲ့ ငယ်ကတည်းက အတူတူ နေလာတာရယ်ကြောင့် တူဝရီးတွေလို ဖြစ်နေတာကြောင့် ဘွဲ့ရအလုပ်လက်မဲ့ ဖြစ်နေပြီး စော်တွေထည်လဲတွဲပြီး ပွေးနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို ခြေငြိမ်အောင် အန်တီမေဆီမှာ အလုပ်သွင်းပေးထားတာပါ။ အန်တီမေကလဲ လူရင်း တစ်ယောက်ကို အနားမှာခေါ်ထားရတာ ယုံကြည်ရတယ်ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ လက်ခံထားတာပါ။ လက်မခံလဲ မရဘူးလေ၊ အန်တီမေ မျက်စိရှေ့မှာတင် ကြီးလာတဲ့ ကလေးဆိုတော့လဲ။

ကျွန်တော်ဟာ အန်တီမေကို နွဲ့ဆိုးဆိုးတတ်ပါတယ်။ အန်တီမေကလဲ ကျွန်တော့်ကိုချစ်လို့ အလိုလိုက်ထားပါတယ်။ အခု မ‌ကေခိုင်နဲ ပြောနေတဲ့ကိစ္စက ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ရုံးလိုက်လာရင်း မကေခိုင်ကို ကြိုက်တယ်ပြောတာနဲ့ အောင်သွယ်ပေးရင်း ဟိုကောင်က ဘာတွေသွားလုပ်တယ် မသိပါဘူးဗျာ။ အပျိုကြီးပေါက်စ တစ်ယောက် ခါးခါးသီးသီးတွေ ဖြစ်နေပြီ။ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းရဲ့ဇကို ကျွန်တော်သိနေလို့ မကေခိုင်နဲ့ ဘယ်လိုအခြေအနေတွေများ ဖြစ်နေပြီလဲလို့ အရမ်းသိချင်လာပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်သတ္တပါတ်တုန်းကဆို မကေခိုင်တစ်ယောက် ရုံးဆင်းတာနဲ့ ယူနီဖောင်းချွတ်၊ စတော်ကင် ဘောင်းဘီတွေ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီတွေလဲပြီး ဒိုးတော့တာပဲ။ ကျွန်တော် သူ့အလုပ်တွေတောင် ဒိုင်ခံလုပ်ခဲ့ရသေးတယ်။ သူ့ကိုအကဲ ခတ်ကြည့်တော့ နည်းနည်းထူးခြားတာက မကေခိုင်နို့တွေဟာ ပုံမှန်မဟုတ်သလိုပါပဲ။ တစ်ခါတလေ ရုံးကိုအစောကြီး ဆင်းသွားပြီး သူတစ်ယောက်ထဲ ရုံးကိုအစောကြီး ရောက်တဲ့နေ့များဆို သူလမ်းလျှောက်တာ ကြည့်ရတာ ကွတတနဲ့။ သေချာပါတယ်၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ကောင်ရဲ့ဇက ခေတ်စကားနဲ့ပြောရရင်  နိုင်း လောက်ရှိလို့ပါပဲဗျာ။

တကယ်တော့ အန်တီမေဆီမှာ အလုပ်လုပ်တယ်ဆိုတာက ဟန်ပြပါ။ အဓိကကတော့ ရည်စားနဲ့ကွဲပြီးကတည်းက စိတ်လေနေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ဆေးချလိုက်၊ အရက်သောက်လိုက်၊ အပေါင်းအသင်းကောင်းရင် ကလပ်သွားလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေတာမို့ အိမ်ကလူကြီးတွေက ကြည့်မရတာနဲ့ အန်တီမေလက်ထဲ အပ်လိုက်တာပါ။ အန်တီမေကလဲ ဒီအကြောင်းတွေသိပေမဲ့ ကျွန်တော်ကို ရုံးမှာတာဝန်တစ်ခု ပေးထားပါတယ်။ တချို့နေရာတွေကို သူသွားရင် ကျွန်တော်က ကားမောင်းပြီး လိုက်ပို့ပေးရပါတယ်။ ကျန်တဲ့အချိန်ဆို ရုံးရောက်တာနဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ အင်တာနက်ဖွင့် အောကားတွေ လျှောက်ကြည့် ပျင်းလာရင် ရုံးထဲကိုလျှောက်သွား၊ မာကတ်တင်းဌာနက စော်တွေကိုသွားကြောင်၊ ဒါမှမဟုတ် အရောင်းကားမောင်းတဲ့ ဘဲတွေ ဆီခိုးရောင်းတာကို သွားကျစ်၊ ဘီယာတိုက်ခိုင်း ဘာညာပေါ့။ မကေခိုင်ကတော့ နာရီနဲ့အမျှ အလုပ်များသူပါ။ အန်တီမေ ရုံးခန်းထဲမှာတော့ ကျွန်တော်နဲ့ မကေခိုင်ရဲ့ စားပွဲတစ်လုံးစီ ယှဉ်ရက် ထိုင်ရပါတယ်။ အန်တီမေနဲ့ ကျွန်တော်ရဲ့ ပတ်သတ်မှုကို သိနေတော့လည်း ကျွန်တော့်ကို တရုံးလုံးက ဘေးမဲ့ပေးထားကြလေသတည်းပေါ့ဗျာ။ တစ်ရက်ကျွန်တော် ဘာစိတ်ကူးပေါက်တယ် မသိဘူ တက်တူး အရမ်းထိုးချင် လာတယ်။ ရုံးကရတဲ့ လခရယ်၊ အိမ်ကဘတ်တဲ့ ပိုက်ဆံရယ်က သုံးလို့လောက်တယ်မရှိပါဘူး။ ဖုန်းဘေလ်တွေ၊ ကားဓါတ်ဆီ ဖိုးတွေ၊ သုံးတာဖြုန်းတာတွေနဲ့ ကုန်တာပါပဲဗျာ။ ဒါကြောင့်ကျွန်တော် အန်တီမေဆီမှာ ပိုက်ဆံကြိုထုတ်မလားလို့ တွေးပြီးတော့ အန်တီမေအလာကို ရုံးကပဲ စောင့်နေပါတယ်။ ရုံးကလူတွေ ပြောပြချက်အရဆိုရင်တော့ မကေခိုင်နဲ့ အန်တီမေတို့ အပြင်ထွက်သွားလို့ နေလည်မှ ပြန်ရောက်မယ်လို့ သိရပါတယ်။

ဒါကြောင့် ကျွန်တော် ထိုင်စောင့်နေရင်းနဲ့ ပျင်းလာတာနဲ့ ညမင်းသားကိုဖွင့်ပြီး မြန်မာမလေးများရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှများဆိုတဲ့ စာမျက်နှာမှာ ဝင်ပြီးခံစားနေမိပါတယ်။ ကြာလာတော့လဲ စိတ်ကြွလာတယ်ဗျို့ ဓါတ်ပုံဆရာတွေ တော်တာလဲပါပါတယ်။ ဒါပေမဲ့လဲ ချစရာစော်က လတ်တလော မရှိသေးဘူးလေ။ ကျွန်တော် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်တာလေးလကျော်နေပါပြီ။ ဒီအတောအတွင်းမှာ ညဆိုဒ်က ဘော်ဘော်တွေ လမ်းညွှန်တဲ့ ဆီလိမ်းတဲ့မာဆတ်မှာ စော်ကိုပလွေမှုတ်ခိုင်းတဲ့ တစ်ကြိမ်ကလွဲလို့ စော်နဲ့မအိပ်ရသေးပါဘူး။  တစ်ခါတစ်လေကျပြန်တော့လဲ ကျွန်တော့် ချစ်မမကြီးကို လွမ်းပါတယ်။ သူနဲ့ဆို ကျွန်တော်တို့ စိတ်တူ ကိုယ်တူ မိုးမမြင်လေမမြင် ချစ်ကြတာတွေဟာ အခုအချိန်မှာ လွမ်းလို့ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီပေါ့လေ။ ကျွန်တော်လဲ သူ့အကြောင်း တွေးရင်းနဲ့ပဲ ညမင်းသားဆိုဒ်ကို ပိတ်ပြီးတော့ အပြင်မှာ ဆေးလိပ်ထွက်သောက်နေပါတယ်။ အာရုံ ပြောင်းအောင်ပေါ့ဗျာ။ ဆေးလိပ်တစ်ဝက် မကျိုးခင်မှာပဲ အန်တီမေနဲ့ မကေခိုင်ပြန်လာပါတယ်။ လက်ထဲမှာလဲ ဖိုင်တွေ တစ်ပွေ့တပိုက်ဖြစ်နေတဲ့ မကေခိုင်ကို ကူညီတဲ့သဘောနဲ့ပဲ သူ့လက်ထဲက ဖိုင်တွဲတွေကို ကူသယ်ပေးရင်း အန်တီမေနဲ့ မကေခိုင်အနောက်က လိုက်လျှောက်လာခဲ့ပါတယ်။ ဒီနေ့ အန်တီမေဝတ်လာတာက ထမိန်စကဒ်ပန်းရောင်နဲ့ အပေါ်ကတော့ ခါးအတိအင်္ကျီ အမဲလေးရယ်။ မကေခိုင်ကတော့ ဒူးဖုံးရုံသာရှိတဲ့ မီနီစကဒ်အမဲလေးရယ်၊ အပေါ်ကတော့ ကော်လာပါတဲ့ အင်္ကျီအဖြူလေးရယ်ကို တွဲဖက် ဝတ်ဆင်ထားပါတယ်။ အန်တီမေရော မကေခိုင်ရော ဘော်ဒီလှကြပါတယ်။

အန်တီမေက အပျိုကြီး လို့လူသိကြပေမဲ့ နောက်ကွယ်က အိမ်ထောင်ကျဖူးတယ်ဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်းက ကျွန်တော်တို့ မိသားစုတွေလောက်ပဲ သိကြတာပါ။ ဒါကြောင့်မို့လို့ အသက်သုံးဆယ့်ရှစ်နှစ်တိုင် အလှမပျက်သေးတဲ့ အန်တီမေရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းနေတဲ့ နောက်ပိုင်း အလှနဲ့ သူမရဲ့ ပန်းရောင် စကဒ်ထမိန်အောက်က ထင်းနေတဲ့ ပင်တီအရာလေးကိုကြည့်ရင်း တံတွေးတစ်ချက် မြိုချမိပါတယ်။ မကောင်းပါဘူးလေဆိုပြီး မျက်နှာလွဲလိုက်ပြန်တော့လဲ မကေခိုင်ရဲ့ အိုးကောက်ကောက်လုံးလုံးလေးက လှနေပြန်ရော။ ဟူးကနဲ လေပူတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်ရင်း ကျွန်တော်သူတို့ အနောက်ကပဲ လိုက်လျှောက်ပြီး ရုံးခန်းထဲကို လိုက်ဝင်လာပါတယ်။ “အန်တီမေ.. ဘာစားပြီးပြီလဲ.. ကျွန်တော်သွားဝယ်ပေးမယ်လေ”.. “အံမယ်.. အလိုက်တွေသိနေတာ.. အန်တီရေ.. သူတစ်ခုခု ပူဆာတော့မယ်”… မကေခိုင်က ကျွန်တော့အထာကို နပ်နေသူမို့ လှမ်းစပါတယ်။ အန်တီမေက ပြုံးနေပြီးတော့.. “လာပါအုန်း.. လင်းဖုန်းရဲ့.. သားကို အန်တီပြောစရာရှိလို့..ကေခိုင်ပါလာထိုင်”… “ဟုတ်..အန်တီမေ..ဘာခိုင်းမလို့လဲ…ဟင်”.. “ဘာမှ မခိုင်းပါဘူး.. သားကိုပြောစရာရှိလို့ ခေါ်တာပါ”။

“သမီးကေခိုင်လဲ လာ”.. အန်တီမေစားပွဲရှေ့မှာ မကေခိုင်ရော ကျွန်တော်ပါထိုင်ပါတယ်။ အန်တီမေမျက်နှာက ပင်ပန်းမှုတွေ ဖြစ်ပေါ် နေတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် သတိထားမိပါတယ်။ အန်တီမေက မျက်မှန်ကိုချွတ်ပြီး အနောက်ကို ဆံပင်တွေ သိမ်းပြီးထုံးဖွဲ့ထားလို့ ပြောင်နေတဲ့ နှဖူးကချွေးစလေးတွေကို တစ်သှူးနဲ့သုတ်ကာ……”အန်တီလဲ.. အလုပ်တွေကြားထဲ မြှုပ်နေတာကြာပြီ.. သားနဲ့သမီးရယ်.. အရမ်းပင်ပန်းနေတာ..အခုအချိန်မှာ ခဏတော့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် နားချင်နေတယ်။ ဒါကြောင့်လာမယ့် စနေကစပြီး ကုမ္မဏီကို တစ်ပတ်ပိတ်မယ်၊ ဝန်ထမ်းတွေလဲ နယ်တွေဘာတွေ ပြန်ချင်ရင်ပြန်ပါစေ။ စက်ရုံတွေတော့ မပိတ်ဘူး၊ ရုံးအဖွဲ့ကိုပဲပိတ်မယ်လို့ပြောတာ ၊ရုံးပိတ်တဲ့ ဆယ်ရက်အတွက် ဝန်ထမ်းတွေကို တစ်ရက်ကို တစ်သောင်း နှုန်း အန်တီမုန့်ဖိုးပေးမယ်”… “ရုံးအဖွဲ့ကိုပဲလား.. အန်တီ”.. “ဟုတ်တယ်သမီး.. စက်ရုံတွေက ရပ်လို့မရဘူးလေ ပုံမှန်ဆက်လုပ်နေပစေပေါ့။ သူတို့ကိုလဲ အန်တီမေ ဒီနှစ် အစိုးရရုံးပိတ်ရက်ကျရင် တစ်နေရာပို့ပေးမယ်.. အဲ့ကျရင်တော့ ရုံးအဖွဲ့မပါတော့ဘူး ..ဒါကြောင့် သမီးနဲ့သားက မန်နေဂျာတွေ အားလုံးကို အစည်းအဝေးခေါ်ရမယ်။ ရုံးအဖွဲ့ကို ကြေညာချက်ထုတ်၊ ပြီးရင် တာဝန်တွေခွဲပေး ထားပေါ့။ ဟုတ်ပြီလား.. ဒါမျိုးဆို လင်းဖုန်းကျွမ်းကျင်ပါတယ်။ ဟိုလိုလုပ်ပါလား.. ဒီလိုလုပ်ပါလားဆိုတာ သူပြော တတ်တယ်… ဟားဟား” အန်တီမေက ပြောရင်းရယ်ပါတယ်။ မကေခိုင်ကတော့ ပြုံးရုံသာပြုံးပါတယ်။ ပြီးတော့ “မကေခိုင်က.. အန်တီကရော.. ဘယ်လိုနားမယ် စိတ်ကူးလဲ.. ချောင်းသာတို့ ဘာတို့”.. အန်တီမေကလက်ကာပြရင်း.. “မဟုတ်ဘူးသမီး…ဒီတစ်ခါ နဲနဲဆန်းတယ်”… ကျွန်တော်ရော မကေခိုင်ပါ စိတ်ဝင်စားသွားပါတယ်။ အန်တီမေ ဘာပြောမလဲ စောင့်ကြည့်နေမိပါတယ်။ “ဒီလိုကွ အန်တီမှာ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်း တစ်ခန်းရှိတယ်။ အန်တီစိတ်ပင်ပန်းရင် သွားနားနေကြပေါ့။ တစ်ခန်း လုံး အန်တီစိတ်ကြိုက် ပြင်ဆင်ထားတယ်လေ။ အဲ့ဒီမှာနားမှာ၊ နားမှာဖြစ်တဲ့အတွက် အန်တီမေဖုန်းတွေ ဘာတွေ အကုန် ဆက်သွယ်လို့မရအောင် လုပ်ထားမယ်။ သမီးတို့က အန်တီနိုင်ငံခြား သွားတယ် ပြောထားပေါ့။ ဒါပေမဲ့ သားနဲ့ သမီးကတော့ ရုံးမပိတ်ဘူးနော်”.. “ဟာ.. ဒါဆို ကျွန်တော်တို့က ရုံးတက်ရမှာလား”…။

အန်တီမေကပြုံးရင်းနဲ့.. “မဟုတ်ပါဘူးကွာ.. အန်တီမေအခန်းမှာ ရုံးလာတက်ကြရမှာ.. သမီးကတော့ အန်တီကို လိုတာကူပေးပေါ့။ ပြီးရင် သမီးကို အဲ့ဒီကွန်ဒိုမှာ နေခိုင်းမလား စိတ်ကူးတယ်။ သမီးလဲ အန်တီဆီကို ရောက်နေတာ ဆယ်နှစ်ရှိပြီလေ။ အန်တီ ဒီအခြေအနေ ရောက်လာတာ သမီးကေသီရဲ့ကူညီမှုတွေပါတယ်။ ဒါပေမဲ့သမီးက အဆောင်မှာပဲနေတာ ဆိုတော့ အန်တီစိတ်မကောင်းဘူးကွာ.. ဒါကြောင့်ပါ။ ဒီလိုဆိုရင် အဲ့ဒီနေ့ကစလို့ ပြောင်းလာခဲ့တော့ ဟုတ်ပလား ဟုတ်..အန်တီ”.. မကေခိုင် မျက်နှာမှာ ပျော်ရွင်မှုတွေ ရှိနေပါတယ်။ ကျွန်တော်က အန်တီမေကို စချင်တာနဲ့ “အန်တီ မျက်နှာလိုက်တယ်… သားကိုရော”.. “ဟား ဟား.. လင်းဖုန်း.. မင်းက ငယ်ငယ်ကအတိုင်းပဲ.. ဟုတ်ပါပြီ.. မင်းဘာလိုချင်လဲပြော”.. “တက်တူး ထိုးချင်တာ… အန်တီမေ.. ဟင်.. မင်းက အသားအနာခံပြီးတော့… မကြောက်ဘူးလား” “မကြောက်ပါဘူးဗျာ.. နောက်ပြီး မနာပါဘူး.လက်ရာလှလှထိုးမယ်ဆိုသုံးသိန်းလောက်ကုန်မှာ”.. “အော်..မင်းက အန်တီမေကို စပွန်ဆာ တောင်းနေတယ် ဆိုပါတော့”… “ဟီး”.. “ကဲပါ.. မင်းထိုးချင်တဲ့ ဆရာနဲ့ထိုး အန်တီဆွေကျသလောက် ရှင်းပေးမယ်..ဟုတ်ပြီလား..… ဒါဆိုလဲလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်ကြပေါ့…. သမီးကေခိုင်က ဘယ်တော့ ပြောင်းလာမှာလဲ”… “ဟုတ်..သမီးကတော့ အလုပ်တွေဖြတ်ပြီးမှ အေးဆေးပြောင်းလာ ဖြစ်မယ်ထင်တယ်။ နောက်ပြီး အန်တီမေ အနားယူတဲ့ကာလမှာလဲ သမီးပြောင်းလာရင် အဆင်မပြေဖြစ်မှာဆိုလို့ အန်တီမေ အနားယူပြီးမှ”… မကေခိုင် စကားမဆုံးမီ အန်တီမေက လက်ကလေး ကာပြပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ “မဟုတ်ဘူး သမီးကေခိုင်.. အန်တီမေက တမင်တကာ နားရက်မှာ အဖော်ရအောင် ခေါ်တာ.. ဒါဆို ဒီလို လုပ်လိုက်တော့ ဒီနေ့ညနေ ရုံးဆင်းတာနဲ့ သိမ်းစရာရှိတာ သိမ်းထားပေါ့။ မနက်ဖြန်မနက် လင်းဖုန်းကို ပါရာဒို ပေးလိုက်မယ် အဲ့ဒီကားလောက်နဲ့ဆို အဆင်ပြေမယ်.. သမီးလဲတစ်ယောက်ထဲ သမားဆိုတော့ အသုံးအဆောင်တွေ သိပ်မများဘူး ထင်တာပဲ.. ဘီဒိုတို့ဘာတို့ဆို သယ်လာမနေနဲ့.. ထားခဲ့လိုက်တော့.. အိမ်ကျဉ်းသွားမှာ စိုးလို့သမီးရေ”…. “ဟုတ်.. ဒါဆိုလဲ သမီးစီစဉ်လိုက်တော့မယ်..အန်တီမေ”.. သား လင်းဖုန်းကလဲ..မင်းအစ်မကို..လိုတာကူညီပေးလိုက်နော်”။

“ဟုတ်..အန်တီမေ..” ကျွန်တော်တို့နဲ့ အန်တီမေလဲ စကားစဖြတ်ပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်စားပွဲကိုယ်ပြန်ထိုင်ပြီး အလုပ်လုပ်ကြပါတော့တယ်။ မကေခိုင် ဦးဆောင်မှုနဲ့ပဲ မန်နေဂျာတွေကို အစည်းအဝေးခေါ်တာတွေ ဘာတွေလုပ်ပြီးသွားပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကျွန်တော်လဲ ဒေါင်းလက်စ ဖူဂျီကိုကန်နိုရဲ့ အောကားတစ်ပိုင်းတစ်စကို ဆက်ဒေါင်းနေတုန်းမှာပဲ မကေခိုင်တစ်ယောက် ရုံးဆင်းပြီး လုပ်စရာရှိတာ လုပ်မယ်ဆိုပြီး ထွက်သွားပါတယ်။ အန်တီမေကတော့ ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြန်သွားလဲမသိပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ အစည်းအဝေးခန်းထဲက ပြန်လာတော့ မရှိတော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အန်တီမေက ကျွန်တော့်စားပွဲမှာ စာလေးတစ်စောင် ကပ်သွားခဲ့ပါတယ်။ ရုံးချုပ်ဂိုဒေါင်က ပါရာဒိုကို အိမ်ကိုယူသွားပါတဲ့။ သော့ကိုသူမရဲ့ အံဆွဲထဲမှာ ရှာကြည့်ပါ။ ကားနံပါတ် ရေးထားတဲ့ ကီးချိန်းနဲ့ တွဲထားပါတယ်တဲ့။ ဒါဆို ဒီလိုကားပေးလိုက်ခြင်းက တခြားခိုင်းစရာလဲ ရှိနေသေးတယ်ဆိုတာ သေချာသလောက် ရှိနေပါပြီ။ ကျွန်တော်လဲ စားပွဲကထလို့ ကားသော့ရှာရန် အန်တီဆွေရဲ့ အံဆွဲထဲကိုရှာဖွေကြည့် လိုက်မိပါတော့တယ်။ အံဆွဲထဲမှာ ကားသော့ကို တွေ့ပါပြီ။ စပ်စုတက်တဲ့ ဗီဇလို့ ပြောရမလားပဲဗျာ။ ကျွန်တော်ရှေ့မှာ ရှိနေတဲ့ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်အနက်ရောင်လေး တစ်အုပ်ကို ကောက်လှန်မိပါတယ်။ ရိုင်းတဲ့အပြုအမူဆိုတာ ကျွန်တော်သိပေမဲ့ ကျွန်တော် စာအုပ်လေးကို ဖွင့်ဖတ်လိုက်မိပါတယ်။ မေဇင်အောင်၊ ညည်းသိပ်ကဲမနေနဲ့အုန်း။ ကောင်လေးက အခုမှနုနုထွတ်ထွက်လေးရယ်၊ ညည်းလိုရွတ်တွနေတဲ့ အဖွားကြီးကို ဘယ်စိတ်ဝင်စားပါ့မလဲ ညည်းကိုရရင်တော့ လုပ်ပြီး ထားခဲ့မှ ဒုက္ခနဲ့လှလှတွေ့နေအုန်းမယ်။ ဒီနေ့အမှတ်မထင် ကောင်လေးကိုတွေ့တယ်။ တွေ့တယ်ဆိုတာ သူ့ပစ္စည်းကိုတွေ့တာ ကောင်လေးက အောကားတွေ ဒေါင်းလောခ့်ဆွဲပြီး စိတ်တွေထန်နေတာကို.. ဘေးမှာလဲ ကေခိုင်နဲ့ဆိုတော့ အင်း..ညိတော့ညိ ကြအုန်းမလားမသိပါဘူး။ ဒါဆို အဲ့ဒီကေခိုင်မကို ပါးသာဆွဲရိုက်ပစ်မယ်.. သူ့ကိုငါ ဒီအခြေအနေ ရောက်အောင်ဆွဲတင် ပေးထားတာများ.. ငါ့ကိုအာခံချင်တယ်..မေဇင်အောင်တို့က နှစ်ယောက် တစ်ယောက် စိတ်ပါရင်ဆွဲပေးလိုက်မယ်။ လုတာကြောတာလာမလုပ်နဲ့… ဟိဟိ.. ငါဘာတွေ ရေးဖြစ်နေပါလိမ့်…မေဇင်အောင်..နင်စိတ်ထိန်း..သူ့အဒေါ် မျက်နှာရှိတယ်။

ဒါဆိုသေချာပါပြီ…. အန်တီမေက ကျွန်တော့်အကြောင်းတွေ ရေးထားတာပါ။ ဒါဆို ဒါကဘာတွေလဲ သေချာ သိချင်တယ်။ မထူးပါဘူး မနက်ဖြန်လဲ အန်တီမေ ရုံးမတက်တော့မဲ့ အတူတူတော့ အိမ်မှာယူပြီး အေးဆေးဖတ်မယ်။ ဒီစာတွေထဲကအတိုင်း တကယ်ဆို ဘာတွေဆက်ဖြစ်လာမှာလဲ.. ဟူးကနဲ ကျွန်တော် လေပူတစ်ချက်ကို မှုတ်ထုတ် မိပါတော့တယ်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ ကျွန်တော် အန်တီမေကို တွေးကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ပေါ်ထွက်လာသည်။ ထိုစဉ် လင်းဖုန်း၏ လက်ကိုင်ဖုန်းမှ အသံမြည်လာသည်။ နံပါတ်ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီမေ။ လင်းဖုန်းတစ်ယောက် ရင်တွေခုန်သွားသည်။ ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။ အသံပင် ပုံမှန်အနေအထား မဖြစ်ချင်တော့….”ဟလို သား… လင်းဖုန်း ဘာလုပ်နေလဲ”… “ဘာမှ မလုပ်ပါဘူး.. အန်တီမေ… ခုနကမှ အိမ်ပြန်ရောက်လို့ နားနေတာပါ” စိတ်ထဲမှာတော့ အန်တီမေကို လိုးချင်နေတာပါဟု ပြောချင်သော်လည်း။ “သား…အားမယ်ဆိုရင်လေ. အန်တီမေ့အိမ်ကို ခဏလာခဲ့ပါလား။ မနက်ဖြန်ရုံးကို အန်တီမနက်ပိုင်း လာပြီးရင် နားတော့မှာမို့လို့ လိုအပ်တာလေးတွေ ဝယ်ချင်တယ်.. သား..ကားလိုက်မောင်းပေးပါလား”…… “ဟုတ်..ရပါတယ်..အန်တီမေ..ဘယ်တော့လဲ..အခုလား”.. “အင်း အခုဘယ်နှနာရီ ရှိပြီလဲ”… “ငါး ထိုးပြီးပြီ အန်တီ”.. “ဒါဆို ခြောက်နာရီလောက် ရောက်အောင်လာခဲ့လေ.. အန်တီတို့လဲ အပြင်မှာ တစ်ခုခုစားကြတာပေါ့”.. “ဟုတ်.. အန်တီမေ….. သား လာခဲ့မယ်”.. “ဒါဆို ဒါပဲနော်.. အန်တီမေ ရေချိုးအလှပြင်ထားလိုက်မယ်”…. “ဟုတ်”…… အန်တီမေထံမှ ဖုန်းချသွားသောအခါတွင် ကျွန်တော် သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ချက်ကို မှုတ်ထုတ်ဖြစ်သည်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အန်တီဆွေ့အသံ ကြားလိုက်တဲ့အခါမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ညီလေးကိစ္စပါ။ သူအရမ်းကို ခေါင်းထောင်ကြည့် နေပြီလေ။ သူ့အတွက် နယ်မြေသစ်များ ရှိလေမလားဆိုပြီးတော့။ ဆိတ်ငြိမ်အေးချမ်းသော ပတ်ဝန်းကျင်ရှိသည့် ဆိုင်ကိုရွေးပါဆိုလို့ ကျွန်တော်ကန်တော်ကြီးထဲက ယိုးဒယား ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကို ရွေးဖြစ်သည်။ အန်တီမေကို ပြောလိုက်တော့ သူကလဲ သဘောတူသည်။

မရောက်တာ အတော်ကြာပြီတဲ့.. စားသောက် စရာများမှာလိုက်ပြီးနောက်တွင် …” သား..ဘီယာသောက်ချင် သောက်လေ”…… “ဘီယာတော့ မသောက်ချင်ဘူး… ကျွန်တော် ဘီယာမသောက်တာ ကြာပြီ..အန်တီ”.. “ဟုတ်လား.. ဘာလို့လဲ”.. “ဗိုက်ပူမှာဆိုးလို့.. ကစားထားတာတွေ အလကားဖြစ်ကုန်မယ်လေ”… “ဒါဆို အပြင်းသောက်မလား”……… ကျွန်တော်လဲ သောက်ချင်နေတာနဲ့ မငြင်းချင်တော့ဘူး..” ဟုတ်”…ဟုသာဖြေလိုက်သည်။ အန်တီမေက..သူ့အတွက်လဲ ကိုကာကိုလာနှင့် စပ်ပေးဟုဆိုလာသည်။ ကျွန်တော် တစ်ပက်စီ မှာလိုက်သည်။ ကျွန်တော်အတွက်တော့ ဂျော်နီနှင့် အန်တီမေအတွက်တော့ ကိုလာနှင့် ရောရန် ကုတ်တစ်ဗူး မှာလိုက်သည်။ ဆိုင်ကစားပွဲထိုးကို မစပ်ခိုင်းတော့ပဲ အန်တီဆွေ့အတွက် ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် စပ်ပေးလိုက် သည်။ အရက်စပ်ပေးနေစဉ် အန်တီမေသည် ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် ခိုးကြည့်နေကြောင်း ကျွန်တော် သတိထားမိလိုက်သည်။ ဝီစကီခွက်ကို ရေခဲတုံးအသံမြည်အောင် လှုပ်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ကျွန်တော်နှုတ်ခမ်းစွတ်ယုံ ငုံလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆေးလိပ် တစ်လိပ်ကိုထုတ်ကာ မီးညှိဖွာရှိုက်လိုက်သည်။

အန်တီမေကတော့ ကန်တော်ကြီး ရေပြင်ကိုငေးလျှက် သူမ၏လက်မှ ဝီစကီခွက်ကို အာစွတ်ယုံ နဲနဲသောက်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ပတ်ဝန်းကျင်သည် တိတ်ဆိတ်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဝီစကီကို မျှင်းသောက်လိုက်၊ စီးကရက်ဖွာလိုက် လုပ်နေသည်။ ထိုစဉ် အန်တီမေ၏ ခြေထောက်မှာ ကျွန်တော်၏ ခြေဖမိုးသို့ လာထိနေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် အနောက်သို့ အနဲငယ်ဆုတ်လိုက်သည်။ သို့သော်..အန်တီမေ၏ ခြေဖဝါးမှာ ကျွန်တော်ခြေဖမိုးသို့ ထပ်၍လာထိပြန်သည်။ ကျွန်တော် ဒီတစ်ခါတော့ မရုန်းတော့ သုံးမိနစ်ခန့် ကြာလာတော့ အန်တီမေ၏ ခြေမလေးများ လှုပ်ရှားလာ ပြီး ကျွန်တော့်ခြေဖမိုးကို လာပွတ်နေသည်။ ကျွန်တော်အသာလေး ငြိမ်နေလိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော်၏ ကျန်ခြေထောက်တစ်ဖက်မှ ခြေဖဝါးဖြင့် အန်တီမေ၏ ခြေဖမိုးကို အုပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ သူ့နည်းအတိုင်း ခြေမလေးကို ကစားကာ ပွတ်ပေးနေမိသည်။ အချိန်မည်မျှ ကြာမြင့်သွားသည် မပြောတက်ပေ။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ဘာမှ မပြောဖြစ်ကြ။ ကိုယ့်အရက်ခွက် ကိုယ်ကိုင်ကာ တွေးချင်ရာတွေးရင်း ခြေထောက်ခြင်း ကလိနေခြင်းဖြစ်သည်။

ကျွန်တော်တို့မှာထားသော အစားအစာများ ရောက်လာမှ ခြေထောက်ခြင်း ကလိနေခြင်းကို ရပ်လိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့ အစားအစာများကို စားသောက်ကြသည်။ အန်တီမေနှင့် ကျွန်တော်တို့ သူတစ်ပြန် ကိုယ်တစ်ပြန် ဟင်းတွေခပ်ထည့်ပေးရင်း အတော်လေး ထမင်းစားဝင်သွားကြသည်။ စားသောက်ပြီးစီးသောအခါတွင် အန်တီမေက.. “နဲနဲသောက်လိုက်လို့လား မသိဘူး..ထမင်းစားလို့ ကောင်းတယ်နော်”.. “ဟုတ်တယ်.. အန်တီမေ”.. ခြေထောက်ခြင်း ကလိနေသည်ကို နှစ်ယောက်စလုံး မသိချင်ယောင် ဆောင်နေကြသည်။ ထို့နောက် ကျသင့်ငွေရှင်းပြီနောက်တွင် .. လင်းဖုန်းက..”သား..ဗိုက်လေးနေတယ်..လမ်းလျှောက်ကြမယ်လေ”…..”ကောင်းသားပဲ”.. အန်တီမေအသံက နဲနဲလေးနေသည်။ မိန်းကလေးများသည် အရက်တစ်ပက်၊ ဘီယာတစ်ခွက် ဝင်သွားလျှင် ဇာတိပြချင်သည်ကို ကျွန်တော့်အတွေ့အကြုံအရ သိထားသည်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းယှဉ်လျှက် လမ်းလျှောက်ဖြစ်ကြသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သူမ၏ပခုံလေးများသည် ကျွန်တော်နှင့် လာလာထိနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ ထို့နောက်လူရှင်းပြီး အတွဲများသော နေရာသို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ လမ်းလျှောက်လာသည်မှာလဲ အတော်လေး ခရီးရောက်ခဲ့သည်။ ခြုံများ၊ ကျောက်တုန်းများစသဖြင့် အကာအကွယ်တစ်ခုခုရှိသည့် နေရာများတွင် အတွဲလေးတွေ ကိုယ်စီကိုယ်ဟ။ တစ်ချို့ကစကားတွတ်ထိုနေကြသည်။ အချို့ကတော့ ကစ်ဆင်ပေးနေကြသည်။ အချို့ကတော့ ကိုယ်ပိုင်ကားများနှင့် အတွဲရှိသောကားများသည် အနည်းငယ်လှုပ်နေကြသည်။ “လင်းဖုန်း၊ ညောင်းတယ်ကွာ..ခဏထိုင်ရအောင်”.. “အတွဲတွေ ချည်းပဲ အန်တီ.. မှောင်လဲ မှောင်တယ်”.. “အို… ဘာဖြစ်လဲ.. အတွဲချောင်းမှာပေါ့.”. ဟုပြောရင်း သူမရယ်လေသည်။ သူမ၏အသံလွင်လွင်လေးသည် ကျွန်တော် ကိုရင်ခုန်စေသည်။ ကျောက်တုန်းတစ်တုံးနားတွင် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ထိုစဉ် ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်၏ အရှေ့ရှိမြင်ကွင်းမှာ သစ်ပင်တစ်ခု၏ အောက်တွင် ထိုင်နေသောအတွဲတစ်တွဲ ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ထားသည့်အလား။ ကောင်လေး၏ လက်များသည် အငြိမ်မနေ၊ ကောင်မလေး၏ ထမီထဲသို့ ရောက်နေသည်။

ကျွန်တော်နှင့် အန်တီမေထိုမြင်ကွင်းကို သေချာရှင်းလင်းစွာ မြင်ရသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သည်ကတစ်ကြောင်း၊ မာကျူရီမီးရောင်ထိန်နေသည်က တစ်ကြောင်း။ မကြာမီ ကောင်မလေးသည် ကောင်လေး၏ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။ ထောင်မတ်နေသော လိင်တံကြီးထွက်လာသည်။ ကောင်မ လေးသည် တစ်ချက်ဟိုကြည့်ဒီကြည့်လုပ်ပြီး လီးကိုကုန်း၍ စုပ်လေတော့သည်။ “ဟယ်..ကဲ..လိုက်ကြတာ”.. “ပြောသားပဲ.. ဒီနေရာက… အတွဲတွေချည်းပါပဲလို့” “ဟုတ်ပနော်… အခုခေတ်ကလေးတွေများ… အင်း… ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ်လေ”… “အင်း..အင်း…ရှီး..အင့်..ဖတ်ဖတ်.. ကို..မြန်မြန်ဆောင့်..လူတွေလာမယ်”… “အင်းပါ…အား..ကောင်းလား..ကို ..ပြီးလိုက်တော့မယ်”.. အင့် အင့် အင့်… အားအား… ရှီး… ပြီးပြီးပြီးပြီ.”. ကျွန်တော်တို့ ရှေ့ကအတွဲကိုကြည့်နေခိုက် ကျောက်တုန်းအနောက်မှ ကြားရသော အသံဖြစ်သည်။ သူတို့ ဆွဲနေကြလေသည်။ အန်တီမေနှင့် ကျွန်တော်တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။ အန်တီမေက တစ်စုံတစ်ခုပြောမည့်ဟန့် ပြုသောအခါ။

ကျွန်တော်က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ရှူးတိုးတိုးလို့ လုပ်ပြလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အန်တီမေ အနားနားကပ်၍ “အရှိန်ပျက်သွားမယ်လေ..အန်တီ..ငရဲကြီးတတ်တယ်”………. သူမ၏ကိုယ်သင်းနံ့လေးကို အနီးကပ်ခံစားရသဖြင့် လီးတောင်ချင်လာသည်။ အန်တီမေက ကျွန်တော့်ကို ပြုံးစစဖြင့် ကြည့်ရင်း နှာဗူးဟု လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် လုပ်ပြလိုက်လေတော့သည်။ “အမလေ…လင်းဖုန်း..လုပ်ပါအုန်း..ဘာကြီးလဲ”… မြေကြွက်ကြီးတစ်ကောင် အန်တီမေ ခြေထောက်နားက ဖြတ်သွားတာပါ။ အန်တီမေ အော်သံက အတော်လေး ကျယ်တဲ့အတွက်ကြောင့်မို့လို့ ကျွန်တော်တို့ အနောက်ဖက် ကျောက်တုံးနောက်မှာ ဆွဲနေတဲ့ အတွဲတောင်မှ ချောင်းဆိုးသံတွေ ဘာတွေထပေးနေတာကို ကြားရပါတယ်။ “ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး… အန်တီမေ… ကြွက်ပါ”… “အမလေး… ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားတာပေါ့သားရယ်… ဟူး… မလွယ်ဘူး”…… ကျွန်တော်ကြည့်လိုက်တော့ အန်တီမေက ကျွန်တော့်လက်မောင်းကို အားကိုးတကြီး ဆုတ်ကိုင်ထားပါတယ်။ သူမ ရဲ့ခေါင်းလေးကိုလဲ ကျွန်တော့်ပုခုံးမှာ မှီထားပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ အန်တီမေတစ်ယောက် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိထားမိသွားပါပြီ။ ချည်သားသရီးကွာတ ဘောင်းဘီအောက်မှာ အတွင်းခံဝတ်ထားရက်နဲ့ ငေါထွက်ချင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကြီးကို အန်တီမေ စိုက်ကြည့်နေတာကိုလဲ ကျွန်တော်သတိထားမိပါတယ်။ ဘာမှတော့ပြန်မပြော ဖြစ်ပါဘူး။ အန်တီမေက ခေါင်းကိုအနည်းငယ် ခွါလိုက်ပြီးတော့ “ဝါး..သားလက်မောင်းကြီးတွေက ကြီးလှချည်လား”.. “ဟုတ်တယ်..အန်တီမေ.. ဂျင် ကစားထားလိုပါ။ အန်တီမေက ကျွန်တော်လက်မောင်းတွေကို ကိုင်ကြည့်နေပါတယ်။ ဆယ်ကျော်သက် ဘဝကတည်းက ဝိတ်တုန်းတွေကို ဒုက္ခခံပြီးမထားတဲ့ အကျိုးကျေးဇူးက ဒီမှာအကျိုးပေးပါပြီ။ သူကကိုင်ကြည့်ရုံတင်သာမဟုတ် ဖွဖွလေး ပွတ်နေပါတယ်။ “အန်တီ… ကျွန်တော် ယားတယ်ဗျ ကျွန်တော်က ယားတက်တော့ နေရခက်လာပြီး ပြောလိုက်တာပါ။ အန်တီမေက ခပ်ဖွဖွ ရယ်ရင်းနဲ့ “ယားတတ်တယ် ဟုတ်စ.. လင်းဖုန်း.. မင်းအကြောင်း ငါမသိတာများမှတ်လို့ကွာ.. ရည်းစားတွေ မှိုလိုပေါက် လျှောက်ထားနေတဲ့ ချာတိတ်လေးကများ…. ယားတက်တယ်ဆိုတော့.. အင်း.. စဉ်းစားစရာပဲ”။

အန်တီမေကလဲ ရည်းစားထားတာနဲ့ ယားတက်တာနဲ့ ဘာဆိုင်လို့တုန်း”…. မင်းတို့ယောက်ျားလေးတွေ အဲ့ဒါခက်တာပေါ့.. ရည်းစားဖြစ်တဲ့ ကောင်မလေးနဲ့အတူ အပြင်မှာများသွား ရမယ်ဆို ကျောလေးရရင် ကျောလေးပွတ်လိုက်၊ လက်မောင်းလေးရရင် လက်မောင်းလေး ပွတ်လိုက်နဲ့ သူတို့ယားဖို့ လဲချန်ထားပါအုန်း”……… “ဟား ဟား”… အန်တီမေ စကားကို ကျွန်တော်သဘောကျစွာ ရယ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အန်တီမေက ပေါ်တင်ပဲ ကျွန်တော်လက်မောင်းတွေမှာ မှီရင်း “ဇိမ်ပဲ… ဝိတ်ကစားထားတာ ဒီတစ်ကွက်တော့ အသုံးဝင်တယ်ဟေ့”… “သေချာ မှီထားလေ… အန်တီရဲ့”… ကျွန်တော်လဲ မသိမသာ မာဆယ်တွေကို နဲနဲတော့ တောင့်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေတစ်ယောက် ကန်ရေပြင်ကို ကြည့်နေတာလား။ အန်တီမေရဲ့ အနီးကပ်အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်နေပြီး ငေါထွက်ချင်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ငပဲကိုပဲ ကြည့်နေတာလားတော့ မသိပါဘူး။ ခေတ္တခဏ တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်မှန်းတာ မလွဲဘူးဆိုရင် သူမအကြည့်တွေဟာ ကျွန်တော့်ညီလေးဆီက ဘယ်မှမရောက်နိုင်ဘူးလို့တော့ ထင်မိတာပါပဲဗျာ။

“ပြီးခါနီးရင်ပြောနော်.. ရှင်တို့တွေက စောက်ကျင့်ယုတ်တတ်လို့ ပြောတာ”.. “အေးပါဟာ… မှုတ်မှာသာ မှုတ်စမ်းပါ…… တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီမေတို့ အကြားမှာ အသံတစ်ချို့ တိုးဝင်လာပါတယ်။ ကန်တော်ကြီး အထာနပ်နေတဲ့ ကျွန်တော်ကတော့ ဘာဆိုတာ တန်းသိပေမဲ့ အန်တီမေကတော့ သိချင်တဲ့မျက်လုံးလေးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို သေချာကြည့်နေပါတယ်။ “လင်းဖုန်း.. ဘာသံတွေလဲ”.. “လာ..အနားတိုး..ပြောပြမယ်”… “အင်း”… အန်တီဆွေက ကျွန်တော့်အနား တိုးလာပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စဉ် ပြောပြလိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒါကတော့ ကျွန်တော်တို့ အနောက်မှာ ပြည့်တန်ဆာလား ဒါမှမဟုတ် ကကတစ်ယောက်ကိုများ လျော်ပြီးခေါ်လာ တဲ့ဘဲတွေက သူတို့ခေါ်လာတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို လီးစုပ်ခိုင်းနေတာပါ။ အတွဲချောင်းတာ ဝါသနာပါတဲ့ ကျွန်တော့် သူငယ်ချင်းတွေ ပြောပြချက်အရဆိုရင်တော့ ဒီလိုမျိုးတွေဟာ အဘိုးကြီးတွေ ဒါမှမဟုတ် တက္ကစီကားသမားတွေ လုပ်နေကြလို့ သိရပါတယ်။ သူ့ဂွင်နဲ့သူ သူ့လမ်းကြောင်းနဲ့သူ လှုပ်ရှားတဲ့ ဇယားတွေရှိပါတယ် လရည်တစ်ခါထွက်ကို ငါးထောင် ဆိုလား။

“ဟယ်… အဲ့ဂလိုကြီး”… “ဟုတ်ပ… ဟုတ်ပ”… “အော်.. အန်တီမေ ဘာမှလိုက်မမှီပါဘူးကွယ်”။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကယ်တင်ရှင်လေး ရောက်လာပါတယ်။ သူကတော့ ခြင်ဆိုတဲ့ သတ္တဝါပါ။ အန်တီမေရဲ့လက်ကို ကိုက်နေလို့ အန်တီမေက ရုတ်တရက် ခြင်ကို ဖတ်ဆိုလှမ်း ရိုက်လိုက်တော့ သူ့မရဲ့လက်အလွဲမှာ… “ဟာ”…… အန်တီမေ နှုတ်ခမ်းလေး အဝိုင်းသားဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်တော်ငပဲကို လာထိသွားတာပါ။ ကျွန်တော်ကလဲ ရယ်ပြလိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေက ပြောတယ် လူဆိုးတဲ့ ဒီလောက်ဆို ကျွန်တော်လဲ သဘောပေါက်ပြီမို့ လက် တစ်ဖက်နဲ့ အန်တီမေကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ တောင်မရောက် မြောက်မရောက် ဖြစ်နေတဲ့ ကန်တော်ကြီးထဲက အခြေအနေကို အသက်ပေးပြီးတော့ ကယ်တင်ပေးတဲ့ အမည်မသိ ခြင်ကို ကျေးဇူးတင်မိတာအမှန်ပါ။ အန်တီမေက ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ သူမရဲ့လက်ချောင်းလှလှ လက်သည်းချွန်ချွန် လေးတွေဟာ ကျွန်တော့ရဲ့ ဝမ်းဗိုက်သားကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေပြီး ဖွဖွလေး ကုတ်ခြစ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ အန်တီမေကို ဖက်ထားတယ်ဆိုပေမဲ့ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက အငြိမ်တော့ မနေပါဘူး။ သူမကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြီး သူမဝတ်ထားတဲ့ ဘရာဇီယာချိတ်လေးကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ အသာလေး ဆွဲလိုက်ပြန်လွှတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း တစ်ချက်တစ်ချက်မှာတော့ ကျောပြင်မှတဆင့် အောက်ကို အနည်းငယ်လျှောဆင်းသွားပြီး ကျွန်တော့်လက်တွေဟာ အန်တီမေ ခါးနေရာက တီရှပ်ရဲ့နောက်ဆုံး ဧရိယာလေးကို မလိုက်ပြီးတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က အတွင်းခံရဲ့သရေကြိုးလေးကို ဆွဲလိုက်ပြန်လွှတ်လိုက် လုပ်ပေးနေတာ.. “ဖတ်.. ဖတ်” ဆိုတဲ့အသံတွေ မြည်လာတဲ့အထိပေါ့ အန်တီမေကလဲ ခေသူတော့မဟုတ်။ ကျွန်တော့်ငပဲကို လာပြီးလက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေးကိုင်တယ်ဗျ။ ကျွန်တော် အန်တီမေကို ဖက်ထားရာကနေ မျက်နှာကို ဆွဲမော့လိုက်ပြီး သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းသား ဆူဆူလေးတွေကို အနမ်းမိုးရွာပါတော့တယ် ခင်ဗျာ။ အန်တီမေဟာ ခေသူတစ်ယောက် မဟုတ်မှန်း သူမရဲ့အနမ်းတွေကတဆင့် သက်သေခံပါတယ်။ အန်တီရဲ့ အနမ်းတွေဟာ ပညာသားပါတယ်လေ။

အန်တီမေရဲ့ အောက်နှုတ်ခမ်တွေကို ဖိပြီးနမ်းပြီးတာနဲ့ အန်တီဟာ သူမရဲ့လျှာကို ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်း အတွင်းသားတွေအထိ ထိုးဆွပေးပါတယ်။ သူမရဲ့လက်ကလဲ ကျွန်တော့်ရဲ့ ညီတော်မောင်ကို ဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ညီတော်မောင်ဟာ စိတ်ကြိုက်ခေါင်းထောင်ပြီး လောကကြီးကို စူးစမ်းချင်နေတဲ့အတွက် ထောင်မတ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကလဲ အရိုင်းထဲကအယဉ် တစ်ယောက်မို့ အန်တီမေရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ ကိုင်တွယ်လိုက်၊ ဘရာဇီယာပေါ်က နို့သီးခေါင်းရှိလောက်မဲ့ နေရာကို မှန်းပြီးတော့ ချေပေးလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတဲ့ အချိန်ကာလဟာ အသက်ရှုသံတွေ မြန်ဆန်နေကြပေမဲ့ ကျွန်တော်တို့အသက်ရှုဖို့ မေ့နေကြပါတယ်။ အန်တီမေ့ ညီမလေးရှိရာကို ဂျင်းဘောင်းဘီပေါ်ကတဆင့် စမ်းသပ်လိုက်ပေမဲ့ ဘောင်းဘီဟာ ထူတဲ့အတွက် သေချာတော့ ထိထိမိမိမရှိလှပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အထိအတွေ့ကတော့ ပူနွေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ဟာ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကို အငမ်းမရ နှုတ်ခမ်းချင်းဆက်လျှက် နမ်းရှံ့ပြီးချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ပါတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှသာ အသက်ရှုတောင် ကျပ်နေကြတယ်ဆိုတာကို သတိထားမိကြတာပါ။ အန်တီမေက ကျွန်တော့်ကို လေသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ယခုလိုပြောပါတယ်။ “လူဆိုး.. အရမ်းဆိုးတာပဲကွာ” တဲ့…လူဆိုးလေး တစ်ယောက်ဟာ အန်တီတစ်ယောက်ကို တစ်စုံတစ်ခု တောင်းဆိုလိုက်ပါတယ်။ ရှိတာအကုန်ထုတ်ဖို့ တောင်းဆိုတာမဟုတ်ပဲ ဝတ်ထားသမျှ အကုန်ချွတ်ဖို့အတွက် တစ်နေရာသွားဖို့ပါ။ အချိန်ဆိုတာ စက္ကန့်နဲ့အမျှ တန်ဖိုးရှိလှပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်နဲ့ အန်တီမေတို့ နှစ်ယောက်သား ပါကင်မှာ ထိုးထားတဲ့ ကားဆီကို လက်ချင်းတွဲပြီး အပြေးတစ်ပိုင်း ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ အန်တီမေကတော့ ဆယ်ကျော်သက်လေးလို ပျော်ရွှင်နေလေရဲ့ ကားပေါ်ရောက်တော့ “အန်တီ… ဘယ်သွားကြမလဲဟင်.. ဟိုတယ်သွားမလား” “ဟိုတယ်တော့ အဆင်မပြေဘူး.. အန်တီ မသွားချင်ဘူးကွာ”… “ဒါဆို ဘယ်သွားမလဲ”…”အင်း…….အန်တီ့ အိမ်ပဲသွားမယ်”…… “ကွန်ဒိုကို ပြောတာလား”… “မဟုတ်ဘူး… သော့မပါဘူးကွ”… “အန်တီ့ ဘောက်ထော် အိမ်”… “ဖြစ်ပါ့မလား… ဒီအချိန်ဆို ဦးငယ်တို့လင်မယား အိပ်နေပြီ”။

“ကောင်မလေးပဲရှိတာ… ဖြစ်ပါတယ်…အလုပ်ရှိတယ်ပေါ့” “အင်း…” မြို့တွင်းမှာ တစ်နာရီ မိုင်ခြောက်ဆယ်ဟာ အတော်လေး မြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တစ်နာရီ ဘယ်နှမိုင်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အန်တီ့အိမ်ကို အမြန်ရောက်ဖို့ ကားလီဗာကိုပဲ ဖိနင်းနေပါတယ်။ အန်တီကတော့ ဘေးကနေပြုံးစစနဲ့ ကျွန်တော့် ကိုကြည့်နေပါတယ်။ အန်တီမေ အိမ်ရောက်တော့ ခြံစောင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး နောက်မှာတော့ ကျွန်တော်တို့ အိမ်ထဲဝင်ကြပါတယ်။ ဟုတ်ပါတယ် အန်တီမေအိမ်မှာ လူမရှိသလိုကို ဖြစ်နေတာပါ။ အားလုံးက သူ့အခန်းသူ ရှိနေကြပါတယ်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးကိုလဲ “အလုပ်ရှိတယ် ကော်ဖီနှစ်ခွက် အခန်းထဲလာပို့” ဆိုပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ လှေခါးကတဆင့် အန်တီမေအိမ်ရဲ့ အပေါ်ထပ်ကို တက်လာခဲ့ပါတယ်။ လှေခါးတက်တော့ အန်တီ့နောက်က လိုက်တက်လာတာမို့ နိမ့်တုန်မြင့်တုန်ဖြစ်နေတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီအောက်က အန်တီ ဖင်တုံးကြီးတွေဟာ တိုက်ပွဲ တစ်ပွဲအတွက် စစ်ကြေညာအလား ဖြစ်နေပါတယ်။ သေချာတာကတော့ ကျွန်တော် ဒီနေ့ညမှာ ဒီဖင်တွေကို ကိုင်ပြီး တော့ကို လိုးမှာလို့ ခိုင်မာတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်ပါတော့တယ်ဗျာ။

အန်တီမေ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ အဲယားကွန်းရဲ့ အေးမြလတ်ဆတ်တဲ့ လေအေးလေးနဲ့အတူ လာဗင်ဒါ ရနံ့လေးက ဖုံးလွှမ်းသွားပါတယ်။ အန်တီမေ အခန်းပြင်ဆင်မှုကတော့ ရှင်းလင်းသပ်ရပ်လှပါတယ်။ နှစ်ယောက် အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ စပရိန်မွေ့ရာကြီးဟာ အလွန်တရာမှ လိုက်ဖက်လှပါတယ်။ ကုတင် ခြေရင်းမှာတော့ ဖလပ် တီဗီတစ်လုံး၊ တီဗီစင်ဘေးမှာတော့ အန်တီမေ စာကြည့်စားပွဲပါ။ အခန်းရဲ့ ညာဘက်နံရံကပ် ဘီဒိုကြီးတစ်လုံးနဲ့အတူ ဘယ်ဘက်မှာတော့ ရေချိုးခန်းအိမ်သာတွဲရက် အခန်းတစ်ခန်းရှိပါတယ်။ အခန်းထဲကို လေ့လာနေတဲ့ ကျွန်တော့်ကို အန်တီမေက.. “ဘာတွေ ကြည့်နေတာလဲ”..” ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး”…… ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက် အန်တီမေခါးကို ပြေးဖက်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေက ခနလေးဟု တိုးတိုးလေး ပြောပြီးတော့ ဟန်မပျက်ဖိုင်တွဲတစ်ခုကို ယူလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ စာကြည့်စားပွဲမှာ နှစ်ယောက် သားထိုင်ပြီး ဖိုင်တွဲကို ဟိုလှန်ဒီလှော လုပ်နေရင်း… “ဒေါက်…ဒေါက်…အန်တီမေ ကော်ဖီရပြီ… အေး..နေခြည်..ဝင်ခဲ့”။

အိမ်ဖော်ကောင်မလေး နေခြည်က ကော်ဖီခွက်နှစ်ခွက်ကို ကျွန်တော်တို့အရှေ့ လာချပေးပါတယ်။ ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့… “အန်တီ..သမီးသွားတော့မယ်..ဘာခိုင်းအုန်းမလဲ”.. “ဘာမှ မခိုင်းတော့ပါဘူး… နင်လဲ အိပ်ချင်အိပ်တော့လေ”.. “ဟုတ်.. အန်တီ”… နေခြည်ဆိုတဲ့ အိမ်ဖော်မလေးကတော့ မိန်ကလေးပီပီ စပ်စုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကျွန်တော်ကို အကဲခတ်နေတာ တွေ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဖိုင်တွဲကိုကြည့်လိုက် ကယ်ကူလိပ်တာကို တဖြောင်းဖြောင်းနှိပ်လိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေပါတယ်။ နေခြည်ကိုပြန်ပြီး အကဲခတ်လိုက်တော့ သူတကယ်ပဲ ကျွန်တော်တို့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်ဆိုတာ ယုံသွားတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့မို့ စိတ်အေးရပါတယ်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားပြီဆိုတာနဲ့ အချိန်မဆိုင်းတော့ပဲ ထိုင်နေတဲ့ အန်တီမေကို ဆွဲထူလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းအကျပ် စုပ်နမ်းနေမိပါတော့တယ်။ အန်တီမေကလဲ ကျွန်တော်ကို အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းပါတယ်။ အနမ်းတွေဟာ ရမက်တွေ ပါနေတဲ့အတွက် ကြမ်းလှပါတယ်။ အန်တီမေ အောက်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ကျွန်တော့နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဆွဲဆွဲပြီး စုပ်ပေးလိုက်တာ ပြတ်ထွက်မလားတောင် မှတ်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ဦးရဲ့ လက်တွေဟာ ခန္ဓာကိုယ်တွေရဲ့ အဓိကကျတဲ့ နေရာတွေမှာ ပွတ်သတ်လို့ ဆယ်မိနစ်ခန့်ကြာအောင် နမ်းပြီးတဲ့အခါမှာ ကျွန်တော်တို့ဟာ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွါလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး မွတ်သိပ်စွာကြည့်ရင်း အန်တီမေအင်္ကျီကို ကျွန်တော်က ချွတ်ပေးသလို၊ အန်တီမေကလဲ ကျွန်တော့်အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်း သွားပြီဖြစ်ပေမဲ့ အန်တီမေဆီမှာတော့ သူမရဲ့ရင်သားနှစ်မွှာကို ထိန်းထားတဲ့ ဘရာဇီယာ အမဲရောင်လေးသာ ကျန်နေပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ အန်တီမေရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ကျွန်တော်ချွတ်ပါတယ်။ အန်တီမေကလဲ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြီးတော့ ဘောင်းဘီချွတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ရဲ့ချည်သား ဘောင်းဘီတိုလေးဟာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ပေမဲ့ အန်တီမေရဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီဟာ ကျပ်နေတာကြောင့် သူမရဲ့ပေါင်တံနေရာမှာ တစ်နေပါတယ်။ အန်တီမေကိုယ်တိုင်ပဲ ဖင်ကြီးကို ယမ်းပြီးတော့ ပေါင်မှာတစ်နေတဲ့ ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

အန်တီမေရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ပေါ်မှာ အန်တီမေကို ကျွန်တော်ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ဖိထားပါတယ်။ လုံဝန်းတဲ့ နို့တွေဟာ အနည်းငယ်ပျော့သယောင် ဖြစ်နေပေမဲ့ အောက်ကိုတွဲမကျသေးပါဘူး။ ဘရာဇီယာ အမဲလေးကို အပေါ်လှန်တင်ပြီးတော့ နို့တွေကို စို့ပေးနေတာပါ၊ အန်တီမေရဲ့ အညိုရောင် နို့သီးခေါင်းများဟာ ကျွန်တော်စို့နေတဲ့ အချိန်အတွင်းမှာပဲ မာထောင်ပြီး အပေါ်ကို ထိုးထွက်နေပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ကျွန်တော်တစ်ခု ပြောစရာရှိပါတယ် ကျွန်တော်ဟာ စော်ချပြီဆိုရင် နို့စို့တဲ့အပိုင်းမှာ အခုလို ပုံစံနဲ့ပဲ အရင်ဆုံးနို့ကို စို့လေ့ရှိပါတယ်။ ဘရာဇီယာကို မချွတ်ပဲ ဘရာဇီယာ ရင်အုပ်ထဲကနေပြီး နို့တွေကို အပေါ်ကို ပင့်တင်ပြီးတော့ စို့တာပါ။ ကျွန်တော်အရမ်းကြိုက်တဲ့ အနေအထားပါ။ တချို့စော်တွေက အားမလိုအားမရ ဖြစ်ပြီးတော့ ဘရာကိုချွတ်ချင်ပေမဲ့ ကျွန်တော်က ပေးမချွတ်ပါဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ အောက်မှာဆက်ဖတ် ကြည့်ကြပါ။ အန်တီမေ ကိုယ်တိုင်လဲ ဘရာဇီယာရဲ့ ချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပေးဖို့ ကျန်ပေမဲ့ ကျနော်လက်မခံပါဘူး။ ကျွန်တော် ဘယ်ဘယ်က နို့တွေကို စို့နေရင်း ညာတစ်ဖက်က နို့တွေကိုလက်နဲ့ညှစ်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလက်မနဲ့ ဖိချေလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ အန်တီမေကတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းလို့နေပါတယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ အန်တီမေရဲ့ဗိုက်သား ဆူဆူဝင်းဝင်းလေးတွေကို လျှာလေးနဲ့ယက်လိုက်၊ ချက်နေရာကို လျှာနဲ့စက်ဝိုင်းဝိုင်းပေးလိုက် လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ အန်တီမေရဲ့အောက်က ပင်တီအနီရောင်လေးရဲ့ အလယ်ဗဟိုမှာတော့ အကွက်တစ်ကွက်တွေ့ပါတယ်။ ဒါဟာအောင်မြင်စွာ သိမ်းပိုက်ရမဲ့ တောင်ကုန်းတစ်ခုရဲ့ အလံဖြူပါပဲ။ အန်တီမေ ပင်တီလေးကို ကျနော် တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ လိပ်ပြီးချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ညနေက အပြာခွေကို ကြည့်ထားပေမဲ့ ကျွန်တော့်မျက်နှာအနားမှာ အရှင်လတ်လတ်တွေ့လိုက်ရတဲ့ အန်တီမေ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ဆီးခုံမွှေး မဲမဲထူထူကြီးတွေကြားမှာ ဖုဖောင်းပြီး အပြာကားထဲက အဖုတ်တွေထက် လှပနေပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ မနေနိုင်တော့ပဲ… “လှလိုက်တာ အန်တီဆွေရယ်.. လို့ တစ်ခွန်းထဲပြောပြီးတော့ အန်တီမေ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အလျားလိုက် လျှာနဲ့ယက်ပါတယ်။ ထိုးထောင်နေတဲ့ အစိလေးကိုလျှာနဲ့ တို့ပေးလိုက်တိုင်း အန်တီမေတစ်ယောက် တွန့်တက်သွားပြီးတော့ “အင့်..အင့်”… ဆိုတဲ့ အသံလေးတွေတောင် ထွက်လို့လာပါတယ်။

အန်တီမေ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာတော့ ဖီလ်းလာလို့ ထွက်နေတဲ့ သူမရဲ့အရည်တွေရယ်၊ ကျွန်တော်ယက်လို့ ပေနေတဲ့ ကျွန်တော့် တံတွေးတွေရယ် ခွဲခြားလို့မရ လောက်အောင်ကို စိုရွဲလို့နေပါတယ်။ “အင့်…အား..ကောင်းတယ်..သား..အစိလေးကို တို့ပေးပါအုန်း..ကြမ်းကြမ်းလေး..အား..အီး..ရှီး..ဟင်း”… အန်တီမေတစ်ယောက် ကျွန်တော်ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ကာ သူမကိုယ်တိုင် ပေါင်ကိုကားထားပြီး သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို ကျွန်တော်ရဲ့ မျက်နှာဝင်သွားမလား ထင်ရလောက်အောင် ဖိထားပါတယ်။ ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်ကလဲ အတွင်းခံ မချွတ်ရသေးတာကြောင့် ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးဟာ တစ်စုံတစ်ခုနဲ့ဖမ်းပြီး ထိမ်းထားသလို ဖြစ်နေတာကြောင့် အနဲငယ်အောင့်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ကျွန်တော်ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရပ်လိုက်ပြီးတော့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ အဲ့လိုဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့ အခါမှတော့ ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျွန်တော်လီးဟာ အကြောပြိုင်းပြိုင်းထပြီး စစ်မြေပြင်ကို ထွက်တော့မဲ့ ရဲရင့်တဲ့စစ်သူကြီး တစ်ယောက်ပမာ မာန်ဖီလို့နေပါတယ်။

အန်တီမေက ကျွန်တော့်လီးကို လာကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်ပေးနေပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ အန်တီမေဘေးမှာ ဒူးထောက်ရက်။ အန်တီမေ နှုတ်ခမ်းတွေဆီကို လီးတည့်တည့်ချိန်ပြီး မှုတ်ခိုင်းဖို့ရာ မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာကြောင့်မို့ အန်တီမေရဲ့  ညာဘက်နို့အုံကြီကိုသာ ဆုတ်ကိုင်လို့ ထားမိပါတယ်။ အန်တီမေက….. “သား…လာ…လှဲလိုက်လေ”…… အန်တီမေ စကားဆုံးတာနဲ့ ကျွန်တော်ဒူးထောက်ထိုင်နေရာကနေပြီး ပက်လက်လှန် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေက ကျွန်တော့်ပေါင်နှလုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော်လီးဒစ်ဖျားလေးကို လျှာနဲ့စပြီး သပ်လိုက်ပါတယ်။ ဖော်မပြနိုင်လောက်တဲ့ အထိအတွေ့တစ်ခု ခံစားနေရချိန်မှာ အန်တီမေဟာ လီးကိုဒစ်မြုပ်ရုံအထိပဲ ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကတော့ ကျွန်တော့်ဥနှစ်လုံးကို လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သတ်ပေးနေရင်း လီးကိုအာဂေါင်ထဲ အထိရောက်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ “အီး… အား… ကောင်းလိုက်တာ အန်တီမေရယ်… အန်တီမေကတော့ ဘာမှပြန်မပြောပါ။

သူမဟာ ကုန်းပြီးလီးစုပ်နေတဲ့အတွက် သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ် ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်တွေကို ကျွန်တော်လက်ဖျားနဲ့ စုချည်ပြီး ကိုင်ထားလိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေရဲ့ နို့တွေဟာ သူမခါးကိုကိုင်း ထားတဲ့အတွက် အောက်ကိုတွဲကျနေပြီး၊ သူမနို့သီးခေါင်းတွေကတော့ တစ်ချက်တစ်ချက် ကျွန်တော့်ရဲ့ပေါင်တွေကို လာရောက်ပွတ်သပ်နေပါတယ်။ ငါးမိနစ်ခန့်ကြာတော့ ကျွန်တော်ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပဲ အန်တီမေကို ကုတင်ခြေရင်းမှာ ခေါင်းထားတဲ့ အနေအထားအတိုင်း ပက်လက်လှန်လိုက်စေပါတယ်။ သူမဟာ ဒူးထောက်နေတာမို့ အရှေ့ကိုလှဲချလိုက်ရင်း မှောက်ရက်အနေအထားဖြစ်မှာမို့ အနောက်ကို လှန်ချလိုက်တာပါ။ အခုအချိန်မှာ ခေါင်းရင်တွေ၊ ခြေရင်းတွေထက် အရေးကြီးတာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကျွန်တော့်လီး ရောက်ဖို့ပဲ မဟုတ်ပါလား။ ပက်လက် အနေအထားနဲ့ ပေါင်းကားထားတဲ့ အန်တီမေ စောက်ဖုတ်ကို ကျွန်တော်လီးနဲ့ အပေါ်အောက် စုန်ချည်ဆန်ချည် ပွတ်လိုက်ပါတယ်။ လီးကိုအရင်းက ကိုင်ပြီးတော့ အစိရှိတဲ့နေရာကိုလဲ လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေပါတယ်။ အန်တီမေတစ်ယောက် မျက်လုံးတောင်မဖွင့်နိုင်ရှာပဲ “ဟင်း..ဟင်းး”..လို့သာ ညည်းတွား နေပါတယ်။

“သား… ထည့်လိုက်တော့လေ… အချိန်မဆွဲနဲ့တော့” အန်တီမေထံမှ လေသံတိုးတိုး ထွက်လာပါတယ်။ အန်တီမေအသံကြားမှပဲ ကျွန်တော်သတိထားမိတာပါ။ သူမ အခန်းမှာဖြစ်တဲ့အတွက် အချိန်အရမ်းဆွဲလို့ မရဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သဘောပေါက်တဲ့အတွက် ကျွန်တော့်လီးကို အန်တီမေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ချက်ထဲ ဝင်အောင်ဆောင့်ထိုးလိုက်ပါတယ်။ “အင့်… အီး…… အန်တီမေ နာသွားဟန်တူပါတယ်။ မျက်လုံးကြောကြီးတွေရှုံ့ပြီး အံကိုကြိတ်ထားပါတယ်။ လီးကအထဲကို ရောက်သွားတော့ နဂိုကတည်းက အရည်ထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ပြည့်ကျပ်နေပါတယ်။ အန်တီမေအဖုတ်က အတော်လေး အလတ်ကြီးရှိပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်ဆောင့်ချက်တွေကိုလဲ ပြန်ပြီးတော့ညှစ်ပေးထားပါတယ်။ တချက်တချက် ပြန်ပြန်ပြီး ကော့ပေးပါသေးတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ကိုတင်ပြီး ဆောင့်ပါတယ်။ အန်တီမေနို့တွေကို ကုန်းစို့လိုက်.. ဆောင့်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်မလက်ညိုးနဲ့ ဖိပြီးချေလိုက်ပေါ့။ “အား..အီး..အင့်..ရှီ..ဟင်း..အင်း..အား..အိ…အင်း…ဟင်း..ဟင်း” အန်တီမေဆီက ညည်းတွားသံတွေ ထွက်နေပါတယ်။

အန်တီမေ တစ်ယောက် အရမ်းကောင်းနေပါပြီ… “ကောင်းလား အန်တီ”… “အင်း.. ကောင်းတယ်… သား.. ဆောင့်ကွာ. အားပါပါဆောင့်… အန်တီပြီးချင်ပြီ..အီး..အင်း… ပြီးချင်နေပြီး.. ဆောင့်…ဖိပြီးဆောင့်”.. အန်တီဆွေ့ဆီက မဝံ့မရဲ၊ မချိတင်ကဲ တောင်းဆိုသံတွေ ထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အရှိန်ကိုမြှင့် ပြီး ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါမှာ ပါးစပ်ထဲကို လက်ညိုးထည့်ပြီး စုပ်လိုက်ရင်း ခံစားရတဲ့ အရသာမျိုး ကျွန်တော့လီးက ခံစားလိုက်ရပြီး အန်တီမေကလဲ လက်နှစ်ဖက်ကို အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆုတ်ကိုင်ရင်း ခြေထောက်ကို ကြွကာ ခါးကိုကော့ထားပါတယ်။ ကျွန်တော်လီးကလဲ အောက်ကိုဖိချလို့ မရလောက်အောင်ကို အန်တီမေစောက်ဖုတ် အတွင်းသားက စုပ်ပြီးညှစ်ထားပါတယ်။ ၂မိနစ်လောက် ကြာတော့ ပက်လက်အနေအထား ခါးကိုကော့ထားတဲ့ အန်တီမေ တစ်ယောက် အောက်ကို ပြန်ကျသွားပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ အန်တီဆွေ ပြီးသွားပြီဆိုတာသိလို့ အလိုက်သင့်ပုံမှန်လေး ညှောင့်လိုးပေးနေပါတယ်။ အန်တီမေ တစ်ယောက် မျက်လုံးတောင် မဖွင့်နိုင်တော့ပဲ အသက်ရှုသံ တဟင်းဟင်းနဲ့ အနားယူနေပါတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အလိုက်သိစွာနဲ့ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ သာသာယာယာပဲ လီးကိုအသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးနေတာ ငါးမိနစ် လောက်ကြာတော့ အန်တီမေမျက်လုံး ပွင့်လာပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ပြုံးပြပြီး.. “ချစ်လိုက်တာ သားရယ်…သား..မပြီးသေးဘူးလား” “ဟင့်အင်း အန်တီမေ…. သူမခေါင်းထောင်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့်ပါးကို နမ်းချင်လို့ ခေါင်းထောင်လာတာပါ။ ကျွန်တော်လဲ အလိုက်သင့် ပါးကို သူမနှုတ်ခမ်းနားကို ကပ်လိုက်တော့ ရွတ်ခနဲတစ်ချက်နမ်းလိုက်ပြီး “သား… ပြီးအောင်လုပ်… အန်တီ ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ”… “အန်တီ ကုန်းလိုက်”…. လို့ ကျနော်မပြောရဲလို့ စကားကိုကွေ့ပြီးတော့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ “သား အနောက်က ချစ်ချင်တယ်… အန်တီ”.. “အင်း… အန်တီ ကုန်းပေးမယ်နော်… သား”….. “ဟုတ်”… အန်တီမေတစ်ယောက် ကုတင်ခြေရင်းမှာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းထားပါတယ်။ ကြီးမားပြီး စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီးမှာ အကြောပြတ်နေတဲ့ အရာအနည်းငယ်နဲ့ ပင်တီသားရည်ကြိုး နေရာလောက်ပဲ အမာရွတ်ပုံစံရှိနေပြီး စင်းလုံးချောဖြူဖွေးပြီး လှပနေပါတယ်။ သူမကခါးကို အနည်းငယ် အောက်နှိမ့်ပေးထားတာမို့ ကျွန်တော့်လီးကို ကုန်းထားတဲ့အတွက် ဖင်သားဖြူဖြူကြီးတွေကြားမှာ နစ်မြုပ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို အလွယ်တကူပဲ ထိုးသွင်းခွင့်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ သူမရဲဖင်သား ဖြူဖြူကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ချစ်စီနမ်းပေးလိုက်ပြီး လီးကိုအရင်းက ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲကို သွင်းလိုက်ပါတယ်။ “အား..အီး..အင့်..အား..ရှိး..အင့်.. အား.. ရှိး..ဟင်း” လီးနဲ့စောက်ဖုတ် ရိုက်သံတွေဟာ သံစဉ်တစ်ခုသဖွယ် ထွက်နေပြီး ကုန်းထားတဲ့အတွက် အန်တီမေ နို့တွေဟာ ဘရာဇီယာ မချွတ်သေးပေမဲ့ အောက်ကို တွဲလောင်းကျနေပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံး ပုံစံကို ပုံဖော်ဖို့ အချိန်ကျရောက်လာပါပြီး။ သူမရဲ့ဖင်သားကြီး နှစ်လုံးကို အားရှိပါးရှိကိုင်ပြီး ဆောင့်ပေးနေပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ သူမကျောပြင်က ဘရာဇီယာအနက်ရောက်လေးကို မြင်းဇက်ကြိုး ဆွဲကိုင်သလိုကိုင်ပြီး အားပါးတရ ဆောင့်ပေးပါတယ်။ အန်တီမေတစ်ယောက် “အင့်..အင့်..ရှီး” ဆိုပြီး ဖီလ်းတွေ ပြန်တက်လာပါတယ်။ အသံတွေ အရမ်းထွက်မှာ ကြောက်တာကြောင့်လားတော့မသိဘူး မျက်နှာကို အိပ်ယာခင်းနဲ့ ကပ်ထားပါတယ်။

အိပ်ယာခင်းစကို ကိုက်ထားတာ သတိထားမိပါတယ်။ အရမ်းပဲကောင်းနေလို့လားတော့ မသိပါဘူး အန်တီမေကို ကျွန်တော် အားပါပါ ဆောင့်ပေးရင်း ပြီးချင်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ “အန်တီ… ကျွန်တော် ပြီးချင်ပြီ.. စိတ်ကြိုက်ချစ်မယ်နော်”..ဟု ပြောလိုက်တဲ့အခါမှာ အန်တီမေက ခေါင်းညိမ့်ပြတာမို့ ကျွန်တော်လဲ ဘရာဇီယာကို ကျောပြင်က ချိတ်ဖြုတ်ပေးလိုက်ပြီး ခုတင်ပေါ်ကို ခြေထောက်တစ်ချောင်းတင်ကာ သူမရဲ့ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကတော့ သူမတင်ပါးကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် တစ်ချက်တစ်ချက် ဖြန်းကနဲရိုက်လိုက်နဲ ဆောင့်လိုးနေပါတယ်။ အန်တီမေကတော့ တဟင်းဟင်းနဲ့ ကြိတ်ပြီး ညည်းနေပါတယ်။ အသံအရမ်းထွက်လို့မှ မရတာကိုး။ ဒါကြောင့်ထိန်းပြီး ညည်းနေပါတယ်။ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေလဲ ပိုပိုပြီးတော့ အားပါလာပြီး ကျွန်တော့်လိင်တံ တစ်ချောင်းလုံး ကျင်သလိုဖြစ်သွားပြီး ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တုန်တက်သွားပါတယ်။ ဆောင့်ချက်တိုင်မှာ ကျွန်တော့် လရည်တွေဟာ အန်တီမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်သွားပါတယ်။

ကျွန်တော်လဲ အံကြိတ်ပြီး လရည်နောက်ဆုံး တစ်စက်ကျန်သည်အထိ အန်တီမေ့ ဆံပင်ကိုဆွဲကာ ဆောင့်ပေးနေပြီး မခံနိုင်တဲ့အဆုံးမှာတော့ သူမအပေါ်ကို မှောက်လျှက် လှဲချလိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေရဲ့ ကျောပြင်ပေါ်မှာ ရောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ သူမရဲ့ကျောပြင်လေးမှာ ချွေးလေးတွေ စို့နေတဲ့အတွက် လျှာလေးနဲ့ လိုက်ယက်ပေးနေမိပါတယ်။ အန်တီမေကတော့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ အနားယူနေလေရဲ့၊ သုံးမိနစ်လောက်ကြာတော့ အန်တီမေ့စောက်ဖုတ်ထဲစိမ်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို စွပ်ဆိုပြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ အန်တီမေက .. “လူဆိုးလေး.. အရမ်းကြမ်းတာပဲ.နောက်..အထဲမှာပြီးပစ်တယ်..သူများအိပ်ယာခင်းတွေပေါ်စီးကျကုန်ပြီ” အန်တီမေက ညုတုတုအသံနဲ့ ပြောပေမဲ့ ကျွန်တော်ပြုံးရုံသာ ပြုံးပြလိုက်ပါတယ်။ သူမဆံပင်တွေဟာ ကျွန်တော် ဆွဲဆောင့်ထားတဲ့အတွက် ရှုပ်ထွေးနေပါတယ်။ မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် အလှဆုံးအချိန် ပြပါဆိုရင် လိုးပြီးစ အချိန်ပဲလို့ သတ်မှတ်ချင်ပါတယ်။ အဲ့ဒီနောက်မှာတော့ အန်တီမေနဲ့ ကျွန်တော်ဟာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး သူ့ပစ္စည်း၊ ကိုယ့်ပစ္စည်းရေဆေးပြီး အပြင်ရောက်တော့အင်္ကျီတွေ ပြန်ဝတ်ပါတယ်။ အန်တီမေလဲ ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ခုနကချွတ်ထားတဲ့ ဝတ်စုံကိုသာ ဟန်မပျက်ပြန်ဝတ်ရင်း အိမ်ဖော်မလေး လာပို့ထားတဲ့ ကော်ဖီကိုသောက်ကာ ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်ပြန်ဖို့အတွက် သူမကိုယ်တိုင် တံခါးဝအထိ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်လဲ ဖိုင်တွဲတစ်တွဲကိုင်ပြီး ရုပ်တည်ကြီးနဲ့ ဆင်းခဲ့ရတာပေါ့။ အိမ်တံခါးဝရောက်တော့ ကားပေါ်တက်ခါနီးမှာ အိမ်ဖော်ကောင်မလေး ရှိနေတဲ့အတွက် အလုပ်ကိစ္စတွေကို လျှောက်ပြောနေပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ ကားကိုမောင်းထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ကားမောင်းရင်း မီးပွီုင့်ရောက်လို့ မီးနီနေတဲ့အတွက် ခေတ္တရပ်ထားစဉ်မှာ ကျွန်တော့်ဖုန်းထဲကို မက်ဆေ့တစ်စောင် ဝင်လာပါတယ်။ ပို့သူကတော့ အန်တီမေပါ။ စာသားကတော့…. “မနက်ဖြန်လဲ တွေ့ကြမယ်နော်.. မောင်… မအတွက် အီးဇီးတူး ဝယ်ခဲ့ပါအုန်း”..တဲ့ဗျာ… ကျွန်တော်လည်း အပျော်လွန်ပြီး စိတ်လှုပ်ရှားကာ မီးပွိုင့်အလွတ်မှာ လီဗာဆောင့်နှင်းလိုက်မိပါတော့တယ်။….ပြီး

Zawgyi

ေတာ္ေတာ့ဟာ.. ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့.. ငါဒီေကာင့္အေၾကာင္း မၾကားခ်င္ေတာ့ဘူး.. အစ္မကလဲဗ်ာ.. ခ်စ္တုန္းကေတာ့ ခ်စ္လိုက္တာတုန္လို႔… အခုမွဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲ”.. “နင္မသိဘူး..လင္းဖုန္း..နင္မသိတာေတြအမ်ားႀကီး..ငါသူ႔ကို ဆက္သည္းမခံႏိုင္တာေတြအမ်ားႀကီးရယ္” “ဟုတ္လား.. ဒါဆိုလဲဗ်ာ.. သူဖုန္းဆက္ပါလိမ့္မယ္.. လက္ခံစကားေျပာၿပီးေတာ့..အျပတ္ေျပာသင့္ရင္လဲ ေျပာလိုက္ေတာ့… ကြၽန္ေတာ္ေအာင္သြယ္ ေပးထားတာဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလာၿပီး နားပူေနတယ္.. အစ္မ ေကာင္က”….. “ဘာငါ့ေကာင္လဲ.. ငါနဲ႔မဆိုင္ေတာ့ဘူး.. မပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ဘူးဟာ.. ဖုန္းဆက္လာရင္ ကိုင္လိုက္မယ္..ငါ့ ကိစၥ ငါရွင္းမယ္.. ေက်နပ္ၿပီလား.. နင္သာသူမ်ားအတြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာပ်က္မခံနဲ႔ေတာ့.. ငါနင့္ကိုပါ စိတ္ဆိုးလိုက္မွာ”… “ဟိုးထားပါ..မေကခိုင္ရယ္..ကြၽန္ေတာ္ မေျပာနဲ႔ဆို မေျပာေတာ့ပါဘူး”… “ၿပီးေရာ.. နင္ေရာ သူေရာ… ေစာက္က်င့္ေတြ.. အတူတူပဲ”.. “ဗ်ာ…ဘာျဖစ္လို႔လဲ”.. “ႏွာဗူးေတြေလ.. ငါမသိဘူး ထင္ေနလို႔လား”.. “ဗ်ာ”.. “ထားလိုက္ေတာ့.. ဟိုမွာ အန္တီေမ လာေနၿပီ… ရႉးတိုးတိုး.. ဘာမွဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့”။

ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ တ႐ုံးထဲက စီနီယာျဖစ္တဲ့ မေကခိုင္နဲ႔ စကားေျပာေနခ်ိန္မွာ အန္တီေမ ဝင္လာတာပါ။ အန္တီေမ ဆိုတာ ေဒၚေမဇင္ေအာင္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးေလာကမွာ မသိသူရွားပါတယ္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကို ဦးေဆာင္ေနသူေတြေပါ့။ မေကခိုင္ ဆိုတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ စီနီယာအစ္မႀကီးပါ။ အသက္ကေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ရွစ္ ေလာက္ေတာ့ ရႈိၿပီထင္ရပါတယ္။ အန္တီေမ အင္မတန္အားကိုရတဲ့ အတြင္းေရးမႉး ညာလက္႐ုံးေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေယာင္ဝါး၊ ဒီကုမၸဏီမွာ မိဘေတြ ရွယ္ယာပါထားတာရယ္၊ ကြၽန္ေတာ့္ အေဒၚနဲ႔ အန္တီေမနဲ႔က ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းႀကီးျဖစ္ေနလို႔ အန္တီေမနဲ႔ ငယ္ကတည္းက အတူတူ ေနလာတာရယ္ေၾကာင့္ တူဝရီးေတြလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဘြဲ႕ရအလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္ေနၿပီး ေစာ္ေတြထည္လဲတြဲၿပီး ေပြးေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျခၿငိမ္ေအာင္ အန္တီေမဆီမွာ အလုပ္သြင္းေပးထားတာပါ။ အန္တီေမကလဲ လူရင္း တစ္ေယာက္ကို အနားမွာေခၚထားရတာ ယုံၾကည္ရတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ လက္ခံထားတာပါ။ လက္မခံလဲ မရဘူးေလ၊ အန္တီေမ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ ႀကီးလာတဲ့ ကေလးဆိုေတာ့လဲ။

ကြၽန္ေတာ္ဟာ အန္တီေမကို ႏြဲ႕ဆိုးဆိုးတတ္ပါတယ္။ အန္တီေမကလဲ ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္လို႔ အလိုလိုက္ထားပါတယ္။ အခု မ‌ေကခိုင္နဲ ေျပာေနတဲ့ကိစၥက ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ႐ုံးလိုက္လာရင္း မေကခိုင္ကို ႀကိဳက္တယ္ေျပာတာနဲ႔ ေအာင္သြယ္ေပးရင္း ဟိုေကာင္က ဘာေတြသြားလုပ္တယ္ မသိပါဘူးဗ်ာ။ အပ်ိဳႀကီးေပါက္စ တစ္ေယာက္ ခါးခါးသီးသီးေတြ ျဖစ္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ဇကို ကြၽန္ေတာ္သိေနလို႔ မေကခိုင္နဲ႔ ဘယ္လိုအေျခအေနေတြမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလဲလို႔ အရမ္းသိခ်င္လာပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပါတ္တုန္းကဆို မေကခိုင္တစ္ေယာက္ ႐ုံးဆင္းတာနဲ႔ ယူနီေဖာင္းခြၽတ္၊ စေတာ္ကင္ ေဘာင္းဘီေတြ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတြလဲၿပီး ဒိုးေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အလုပ္ေတြေတာင္ ဒိုင္ခံလုပ္ခဲ့ရေသးတယ္။ သူ႔ကိုအကဲ ခတ္ၾကည့္ေတာ့ နည္းနည္းထူးျခားတာက မေကခိုင္ႏို႔ေတြဟာ ပုံမွန္မဟုတ္သလိုပါပဲ။ တစ္ခါတေလ ႐ုံးကိုအေစာႀကီး ဆင္းသြားၿပီး သူတစ္ေယာက္ထဲ ႐ုံးကိုအေစာႀကီး ေရာက္တဲ့ေန႔မ်ားဆို သူလမ္းေလွ်ာက္တာ ၾကည့္ရတာ ကြတတနဲ႔။ ေသခ်ာပါတယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ေကာင္ရဲ႕ဇက ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္  ႏိုင္း ေလာက္ရွိလို႔ပါပဲဗ်ာ။

တကယ္ေတာ့ အန္တီေမဆီမွာ အလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာက ဟန္ျပပါ။ အဓိကကေတာ့ ရည္စားနဲ႔ကြဲၿပီးကတည္းက စိတ္ေလေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေဆးခ်လိုက္၊ အရက္ေသာက္လိုက္၊ အေပါင္းအသင္းေကာင္းရင္ ကလပ္သြားလိုက္နဲ႔ ျဖစ္ေနတာမို႔ အိမ္ကလူႀကီးေတြက ၾကည့္မရတာနဲ႔ အန္တီေမလက္ထဲ အပ္လိုက္တာပါ။ အန္တီေမကလဲ ဒီအေၾကာင္းေတြသိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကို ႐ုံးမွာတာဝန္တစ္ခု ေပးထားပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြကို သူသြားရင္ ကြၽန္ေတာ္က ကားေမာင္းၿပီး လိုက္ပို႔ေပးရပါတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ဆို ႐ုံးေရာက္တာနဲ႔ ႐ုံးခန္းထဲမွာ အင္တာနက္ဖြင့္ ေအာကားေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ ပ်င္းလာရင္ ႐ုံးထဲကိုေလွ်ာက္သြား၊ မာကတ္တင္းဌာနက ေစာ္ေတြကိုသြားေၾကာင္၊ ဒါမွမဟုတ္ အေရာင္းကားေမာင္းတဲ့ ဘဲေတြ ဆီခိုးေရာင္းတာကို သြားက်စ္၊ ဘီယာတိုက္ခိုင္း ဘာညာေပါ့။ မေကခိုင္ကေတာ့ နာရီနဲ႔အမွ် အလုပ္မ်ားသူပါ။ အန္တီေမ ႐ုံးခန္းထဲမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ မေကခိုင္ရဲ႕ စားပြဲတစ္လုံးစီ ယွဥ္ရက္ ထိုင္ရပါတယ္။ အန္တီေမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ပတ္သတ္မႈကို သိေနေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္ကို တ႐ုံးလုံးက ေဘးမဲ့ေပးထားၾကေလသတည္းေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ရက္ကြၽန္ေတာ္ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္ မသိဘူ တက္တူး အရမ္းထိုးခ်င္ လာတယ္။ ႐ုံးကရတဲ့ လခရယ္၊ အိမ္ကဘတ္တဲ့ ပိုက္ဆံရယ္က သုံးလို႔ေလာက္တယ္မရွိပါဘူး။ ဖုန္းေဘလ္ေတြ၊ ကားဓါတ္ဆီ ဖိုးေတြ၊ သုံးတာျဖဳန္းတာေတြနဲ႔ ကုန္တာပါပဲဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္ အန္တီေမဆီမွာ ပိုက္ဆံႀကိဳထုတ္မလားလို႔ ေတြးၿပီးေတာ့ အန္တီေမအလာကို ႐ုံးကပဲ ေစာင့္ေနပါတယ္။ ႐ုံးကလူေတြ ေျပာျပခ်က္အရဆိုရင္ေတာ့ မေကခိုင္နဲ႔ အန္တီေမတို႔ အျပင္ထြက္သြားလို႔ ေနလည္မွ ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ထိုင္ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ ပ်င္းလာတာနဲ႔ ညမင္းသားကိုဖြင့္ၿပီး ျမန္မာမေလးမ်ားရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွမ်ားဆိုတဲ့ စာမ်က္ႏွာမွာ ဝင္ၿပီးခံစားေနမိပါတယ္။ ၾကာလာေတာ့လဲ စိတ္ႂကြလာတယ္ဗ်ိဳ႕ ဓါတ္ပုံဆရာေတြ ေတာ္တာလဲပါပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လဲ ခ်စရာေစာ္က လတ္တေလာ မရွိေသးဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္ ရည္းစားနဲ႔ ျပတ္တာေလးလေက်ာ္ေနပါၿပီ။ ဒီအေတာအတြင္းမွာ ညဆိုဒ္က ေဘာ္ေဘာ္ေတြ လမ္းၫႊန္တဲ့ ဆီလိမ္းတဲ့မာဆတ္မွာ ေစာ္ကိုပေလြမႈတ္ခိုင္းတဲ့ တစ္ႀကိမ္ကလြဲလို႔ ေစာ္နဲ႔မအိပ္ရေသးပါဘူး။  တစ္ခါတစ္ေလက်ျပန္ေတာ့လဲ ကြၽန္ေတာ့္ ခ်စ္မမႀကီးကို လြမ္းပါတယ္။ သူနဲ႔ဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ စိတ္တူ ကိုယ္တူ မိုးမျမင္ေလမျမင္ ခ်စ္ၾကတာေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ လြမ္းလို႔က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီေပါ့ေလ။ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူ႔အေၾကာင္း ေတြးရင္းနဲ႔ပဲ ညမင္းသားဆိုဒ္ကို ပိတ္ၿပီးေတာ့ အျပင္မွာ ေဆးလိပ္ထြက္ေသာက္ေနပါတယ္။ အာ႐ုံ ေျပာင္းေအာင္ေပါ့ဗ်ာ။ ေဆးလိပ္တစ္ဝက္ မက်ိဳးခင္မွာပဲ အန္တီေမနဲ႔ မေကခိုင္ျပန္လာပါတယ္။ လက္ထဲမွာလဲ ဖိုင္ေတြ တစ္ေပြ႕တပိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ မေကခိုင္ကို ကူညီတဲ့သေဘာနဲ႔ပဲ သူ႔လက္ထဲက ဖိုင္တြဲေတြကို ကူသယ္ေပးရင္း အန္တီေမနဲ႔ မေကခိုင္အေနာက္က လိုက္ေလွ်ာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ အန္တီေမဝတ္လာတာက ထမိန္စကဒ္ပန္းေရာင္နဲ႔ အေပၚကေတာ့ ခါးအတိအက်ႌ အမဲေလးရယ္။ မေကခိုင္ကေတာ့ ဒူးဖုံး႐ုံသာရွိတဲ့ မီနီစကဒ္အမဲေလးရယ္၊ အေပၚကေတာ့ ေကာ္လာပါတဲ့ အက်ႌအျဖဴေလးရယ္ကို တြဲဖက္ ဝတ္ဆင္ထားပါတယ္။ အန္တီေမေရာ မေကခိုင္ေရာ ေဘာ္ဒီလွၾကပါတယ္။

အန္တီေမက အပ်ိဳႀကီး လို႔လူသိၾကေပမဲ့ ေနာက္ကြယ္က အိမ္ေထာင္က်ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ မိသားစုေတြေလာက္ပဲ သိၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အသက္သုံးဆယ့္ရွစ္ႏွစ္တိုင္ အလွမပ်က္ေသးတဲ့ အန္တီေမရဲ႕ တင္းမာလုံးဝန္းေနတဲ့ ေနာက္ပိုင္း အလွနဲ႔ သူမရဲ႕ ပန္းေရာင္ စကဒ္ထမိန္ေအာက္က ထင္းေနတဲ့ ပင္တီအရာေလးကိုၾကည့္ရင္း တံေတြးတစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်မိပါတယ္။ မေကာင္းပါဘူးေလဆိုၿပီး မ်က္ႏွာလြဲလိုက္ျပန္ေတာ့လဲ မေကခိုင္ရဲ႕ အိုးေကာက္ေကာက္လုံးလုံးေလးက လွေနျပန္ေရာ။ ဟူးကနဲ ေလပူတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္ရင္း ကြၽန္ေတာ္သူတို႔ အေနာက္ကပဲ လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး ႐ုံးခန္းထဲကို လိုက္ဝင္လာပါတယ္။ “အန္တီေမ.. ဘာစားၿပီးၿပီလဲ.. ကြၽန္ေတာ္သြားဝယ္ေပးမယ္ေလ”.. “အံမယ္.. အလိုက္ေတြသိေနတာ.. အန္တီေရ.. သူတစ္ခုခု ပူဆာေတာ့မယ္”… မေကခိုင္က ကြၽန္ေတာ့အထာကို နပ္ေနသူမို႔ လွမ္းစပါတယ္။ အန္တီေမက ၿပဳံးေနၿပီးေတာ့.. “လာပါအုန္း.. လင္းဖုန္းရဲ႕.. သားကို အန္တီေျပာစရာရွိလို႔..ေကခိုင္ပါလာထိုင္”… “ဟုတ္..အန္တီေမ..ဘာခိုင္းမလို႔လဲ…ဟင္”.. “ဘာမွ မခိုင္းပါဘူး.. သားကိုေျပာစရာရွိလို႔ ေခၚတာပါ”။

“သမီးေကခိုင္လဲ လာ”.. အန္တီေမစားပြဲေရွ႕မွာ မေကခိုင္ေရာ ကြၽန္ေတာ္ပါထိုင္ပါတယ္။ အန္တီေမမ်က္ႏွာက ပင္ပန္းမႈေတြ ျဖစ္ေပၚ ေနတယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ သတိထားမိပါတယ္။ အန္တီေမက မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္ၿပီး အေနာက္ကို ဆံပင္ေတြ သိမ္းၿပီးထုံးဖြဲ႕ထားလို႔ ေျပာင္ေနတဲ့ ႏွဖူးကေခြၽးစေလးေတြကို တစ္သႉးနဲ႔သုတ္ကာ……”အန္တီလဲ.. အလုပ္ေတြၾကားထဲ ျမႇဳပ္ေနတာၾကာၿပီ.. သားနဲ႔သမီးရယ္.. အရမ္းပင္ပန္းေနတာ..အခုအခ်ိန္မွာ ခဏေတာ့ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ နားခ်င္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္လာမယ့္ စေနကစၿပီး ကုမၼဏီကို တစ္ပတ္ပိတ္မယ္၊ ဝန္ထမ္းေတြလဲ နယ္ေတြဘာေတြ ျပန္ခ်င္ရင္ျပန္ပါေစ။ စက္႐ုံေတြေတာ့ မပိတ္ဘူး၊ ႐ုံးအဖြဲ႕ကိုပဲပိတ္မယ္လို႔ေျပာတာ ၊႐ုံးပိတ္တဲ့ ဆယ္ရက္အတြက္ ဝန္ထမ္းေတြကို တစ္ရက္ကို တစ္ေသာင္း ႏႈန္း အန္တီမုန႔္ဖိုးေပးမယ္”… “႐ုံးအဖြဲ႕ကိုပဲလား.. အန္တီ”.. “ဟုတ္တယ္သမီး.. စက္႐ုံေတြက ရပ္လို႔မရဘူးေလ ပုံမွန္ဆက္လုပ္ေနပေစေပါ့။ သူတို႔ကိုလဲ အန္တီေမ ဒီႏွစ္ အစိုးရ႐ုံးပိတ္ရက္က်ရင္ တစ္ေနရာပို႔ေပးမယ္.. အဲ့က်ရင္ေတာ့ ႐ုံးအဖြဲ႕မပါေတာ့ဘူး ..ဒါေၾကာင့္ သမီးနဲ႔သားက မန္ေနဂ်ာေတြ အားလုံးကို အစည္းအေဝးေခၚရမယ္။ ႐ုံးအဖြဲ႕ကို ေၾကညာခ်က္ထုတ္၊ ၿပီးရင္ တာဝန္ေတြခြဲေပး ထားေပါ့။ ဟုတ္ၿပီလား.. ဒါမ်ိဳးဆို လင္းဖုန္းကြၽမ္းက်င္ပါတယ္။ ဟိုလိုလုပ္ပါလား.. ဒီလိုလုပ္ပါလားဆိုတာ သူေျပာ တတ္တယ္… ဟားဟား” အန္တီေမက ေျပာရင္းရယ္ပါတယ္။ မေကခိုင္ကေတာ့ ၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “မေကခိုင္က.. အန္တီကေရာ.. ဘယ္လိုနားမယ္ စိတ္ကူးလဲ.. ေခ်ာင္းသာတို႔ ဘာတို႔”.. အန္တီေမကလက္ကာျပရင္း.. “မဟုတ္ဘူးသမီး…ဒီတစ္ခါ နဲနဲဆန္းတယ္”… ကြၽန္ေတာ္ေရာ မေကခိုင္ပါ စိတ္ဝင္စားသြားပါတယ္။ အန္တီေမ ဘာေျပာမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိပါတယ္။ “ဒီလိုကြ အန္တီမွာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္း တစ္ခန္းရွိတယ္။ အန္တီစိတ္ပင္ပန္းရင္ သြားနားေနၾကေပါ့။ တစ္ခန္း လုံး အန္တီစိတ္ႀကိဳက္ ျပင္ဆင္ထားတယ္ေလ။ အဲ့ဒီမွာနားမွာ၊ နားမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အန္တီေမဖုန္းေတြ ဘာေတြ အကုန္ ဆက္သြယ္လို႔မရေအာင္ လုပ္ထားမယ္။ သမီးတို႔က အန္တီႏိုင္ငံျခား သြားတယ္ ေျပာထားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သားနဲ႔ သမီးကေတာ့ ႐ုံးမပိတ္ဘူးေနာ္”.. “ဟာ.. ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႐ုံးတက္ရမွာလား”…။

အန္တီေမကၿပဳံးရင္းနဲ႔.. “မဟုတ္ပါဘူးကြာ.. အန္တီေမအခန္းမွာ ႐ုံးလာတက္ၾကရမွာ.. သမီးကေတာ့ အန္တီကို လိုတာကူေပးေပါ့။ ၿပီးရင္ သမီးကို အဲ့ဒီကြန္ဒိုမွာ ေနခိုင္းမလား စိတ္ကူးတယ္။ သမီးလဲ အန္တီဆီကို ေရာက္ေနတာ ဆယ္ႏွစ္ရွိၿပီေလ။ အန္တီ ဒီအေျခအေန ေရာက္လာတာ သမီးေကသီရဲ႕ကူညီမႈေတြပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သမီးက အေဆာင္မွာပဲေနတာ ဆိုေတာ့ အန္တီစိတ္မေကာင္းဘူးကြာ.. ဒါေၾကာင့္ပါ။ ဒီလိုဆိုရင္ အဲ့ဒီေန႔ကစလို႔ ေျပာင္းလာခဲ့ေတာ့ ဟုတ္ပလား ဟုတ္..အန္တီ”.. မေကခိုင္ မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ာ္႐ြင္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အန္တီေမကို စခ်င္တာနဲ႔ “အန္တီ မ်က္ႏွာလိုက္တယ္… သားကိုေရာ”.. “ဟား ဟား.. လင္းဖုန္း.. မင္းက ငယ္ငယ္ကအတိုင္းပဲ.. ဟုတ္ပါၿပီ.. မင္းဘာလိုခ်င္လဲေျပာ”.. “တက္တူး ထိုးခ်င္တာ… အန္တီေမ.. ဟင္.. မင္းက အသားအနာခံၿပီးေတာ့… မေၾကာက္ဘူးလား” “မေၾကာက္ပါဘူးဗ်ာ.. ေနာက္ၿပီး မနာပါဘူး.လက္ရာလွလွထိုးမယ္ဆိုသုံးသိန္းေလာက္ကုန္မွာ”.. “ေအာ္..မင္းက အန္တီေမကို စပြန္ဆာ ေတာင္းေနတယ္ ဆိုပါေတာ့”… “ဟီး”.. “ကဲပါ.. မင္းထိုးခ်င္တဲ့ ဆရာနဲ႔ထိုး အန္တီေဆြက်သေလာက္ ရွင္းေပးမယ္..ဟုတ္ၿပီလား..… ဒါဆိုလဲလုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ၾကေပါ့…. သမီးေကခိုင္က ဘယ္ေတာ့ ေျပာင္းလာမွာလဲ”… “ဟုတ္..သမီးကေတာ့ အလုပ္ေတြျဖတ္ၿပီးမွ ေအးေဆးေျပာင္းလာ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ ေနာက္ၿပီး အန္တီေမ အနားယူတဲ့ကာလမွာလဲ သမီးေျပာင္းလာရင္ အဆင္မေျပျဖစ္မွာဆိုလို႔ အန္တီေမ အနားယူၿပီးမွ”… မေကခိုင္ စကားမဆုံးမီ အန္တီေမက လက္ကေလး ကာျပပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ “မဟုတ္ဘူး သမီးေကခိုင္.. အန္တီေမက တမင္တကာ နားရက္မွာ အေဖာ္ရေအာင္ ေခၚတာ.. ဒါဆို ဒီလို လုပ္လိုက္ေတာ့ ဒီေန႔ညေန ႐ုံးဆင္းတာနဲ႔ သိမ္းစရာရွိတာ သိမ္းထားေပါ့။ မနက္ျဖန္မနက္ လင္းဖုန္းကို ပါရာဒို ေပးလိုက္မယ္ အဲ့ဒီကားေလာက္နဲ႔ဆို အဆင္ေျပမယ္.. သမီးလဲတစ္ေယာက္ထဲ သမားဆိုေတာ့ အသုံးအေဆာင္ေတြ သိပ္မမ်ားဘူး ထင္တာပဲ.. ဘီဒိုတို႔ဘာတို႔ဆို သယ္လာမေနနဲ႔.. ထားခဲ့လိုက္ေတာ့.. အိမ္က်ဥ္းသြားမွာ စိုးလို႔သမီးေရ”…. “ဟုတ္.. ဒါဆိုလဲ သမီးစီစဥ္လိုက္ေတာ့မယ္..အန္တီေမ”.. သား လင္းဖုန္းကလဲ..မင္းအစ္မကို..လိုတာကူညီေပးလိုက္ေနာ္”။

“ဟုတ္..အန္တီေမ..” ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႔ အန္တီေမလဲ စကားစျဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ကိုယ့္စားပြဲကိုယ္ျပန္ထိုင္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကပါေတာ့တယ္။ မေကခိုင္ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ပဲ မန္ေနဂ်ာေတြကို အစည္းအေဝးေခၚတာေတြ ဘာေတြလုပ္ၿပီးသြားပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ ေဒါင္းလက္စ ဖူဂ်ီကိုကန္ႏိုရဲ႕ ေအာကားတစ္ပိုင္းတစ္စကို ဆက္ေဒါင္းေနတုန္းမွာပဲ မေကခိုင္တစ္ေယာက္ ႐ုံးဆင္းၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္မယ္ဆိုၿပီး ထြက္သြားပါတယ္။ အန္တီေမကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ျပန္သြားလဲမသိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစည္းအေဝးခန္းထဲက ျပန္လာေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္စားပြဲမွာ စာေလးတစ္ေစာင္ ကပ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ႐ုံးခ်ဳပ္ဂိုေဒါင္က ပါရာဒိုကို အိမ္ကိုယူသြားပါတဲ့။ ေသာ့ကိုသူမရဲ႕ အံဆြဲထဲမွာ ရွာၾကည့္ပါ။ ကားနံပါတ္ ေရးထားတဲ့ ကီးခ်ိန္းနဲ႔ တြဲထားပါတယ္တဲ့။ ဒါဆို ဒီလိုကားေပးလိုက္ျခင္းက တျခားခိုင္းစရာလဲ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ ရွိေနပါၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္လဲ စားပြဲကထလို႔ ကားေသာ့ရွာရန္ အန္တီေဆြရဲ႕ အံဆြဲထဲကိုရွာေဖြၾကည့္ လိုက္မိပါေတာ့တယ္။ အံဆြဲထဲမွာ ကားေသာ့ကို ေတြ႕ပါၿပီ။ စပ္စုတက္တဲ့ ဗီဇလို႔ ေျပာရမလားပဲဗ်ာ။ ကြၽန္ေတာ္ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္အနက္ေရာင္ေလး တစ္အုပ္ကို ေကာက္လွန္မိပါတယ္။ ႐ိုင္းတဲ့အျပဳအမူဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သိေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ စာအုပ္ေလးကို ဖြင့္ဖတ္လိုက္မိပါတယ္။ ေမဇင္ေအာင္၊ ညည္းသိပ္ကဲမေနနဲ႔အုန္း။ ေကာင္ေလးက အခုမွႏုႏုထြတ္ထြက္ေလးရယ္၊ ညည္းလို႐ြတ္တြေနတဲ့ အဖြားႀကီးကို ဘယ္စိတ္ဝင္စားပါ့မလဲ ညည္းကိုရရင္ေတာ့ လုပ္ၿပီး ထားခဲ့မွ ဒုကၡနဲ႔လွလွေတြ႕ေနအုန္းမယ္။ ဒီေန႔အမွတ္မထင္ ေကာင္ေလးကိုေတြ႕တယ္။ ေတြ႕တယ္ဆိုတာ သူ႔ပစၥည္းကိုေတြ႕တာ ေကာင္ေလးက ေအာကားေတြ ေဒါင္းေလာခ့္ဆြဲၿပီး စိတ္ေတြထန္ေနတာကို.. ေဘးမွာလဲ ေကခိုင္နဲ႔ဆိုေတာ့ အင္း..ညိေတာ့ညိ ၾကအုန္းမလားမသိပါဘူး။ ဒါဆို အဲ့ဒီေကခိုင္မကို ပါးသာဆြဲ႐ိုက္ပစ္မယ္.. သူ႔ကိုငါ ဒီအေျခအေန ေရာက္ေအာင္ဆြဲတင္ ေပးထားတာမ်ား.. ငါ့ကိုအာခံခ်င္တယ္..ေမဇင္ေအာင္တို႔က ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ စိတ္ပါရင္ဆြဲေပးလိုက္မယ္။ လုတာေၾကာတာလာမလုပ္နဲ႔… ဟိဟိ.. ငါဘာေတြ ေရးျဖစ္ေနပါလိမ့္…ေမဇင္ေအာင္..နင္စိတ္ထိန္း..သူ႔အေဒၚ မ်က္ႏွာရွိတယ္။

ဒါဆိုေသခ်ာပါၿပီ…. အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြ ေရးထားတာပါ။ ဒါဆို ဒါကဘာေတြလဲ ေသခ်ာ သိခ်င္တယ္။ မထူးပါဘူး မနက္ျဖန္လဲ အန္တီေမ ႐ုံးမတက္ေတာ့မဲ့ အတူတူေတာ့ အိမ္မွာယူၿပီး ေအးေဆးဖတ္မယ္။ ဒီစာေတြထဲကအတိုင္း တကယ္ဆို ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမွာလဲ.. ဟူးကနဲ ကြၽန္ေတာ္ ေလပူတစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္ မိပါေတာ့တယ္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ ကြၽန္ေတာ္ အန္တီေမကို ေတြးၾကည့္ရင္း လိုးခ်င္စိတ္မ်ား တဖြားဖြား ေပၚထြက္လာသည္။ ထိုစဥ္ လင္းဖုန္း၏ လက္ကိုင္ဖုန္းမွ အသံျမည္လာသည္။ နံပါတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီေမ။ လင္းဖုန္းတစ္ေယာက္ ရင္ေတြခုန္သြားသည္။ ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။ အသံပင္ ပုံမွန္အေနအထား မျဖစ္ခ်င္ေတာ့….”ဟလို သား… လင္းဖုန္း ဘာလုပ္ေနလဲ”… “ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး.. အန္တီေမ… ခုနကမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ နားေနတာပါ” စိတ္ထဲမွာေတာ့ အန္တီေမကို လိုးခ်င္ေနတာပါဟု ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း။ “သား…အားမယ္ဆိုရင္ေလ. အန္တီေမ့အိမ္ကို ခဏလာခဲ့ပါလား။ မနက္ျဖန္႐ုံးကို အန္တီမနက္ပိုင္း လာၿပီးရင္ နားေတာ့မွာမို႔လို႔ လိုအပ္တာေလးေတြ ဝယ္ခ်င္တယ္.. သား..ကားလိုက္ေမာင္းေပးပါလား”…… “ဟုတ္..ရပါတယ္..အန္တီေမ..ဘယ္ေတာ့လဲ..အခုလား”.. “အင္း အခုဘယ္ႏွနာရီ ရွိၿပီလဲ”… “ငါး ထိုးၿပီးၿပီ အန္တီ”.. “ဒါဆို ေျခာက္နာရီေလာက္ ေရာက္ေအာင္လာခဲ့ေလ.. အန္တီတို႔လဲ အျပင္မွာ တစ္ခုခုစားၾကတာေပါ့”.. “ဟုတ္.. အန္တီေမ….. သား လာခဲ့မယ္”.. “ဒါဆို ဒါပဲေနာ္.. အန္တီေမ ေရခ်ိဳးအလွျပင္ထားလိုက္မယ္”…. “ဟုတ္”…… အန္တီေမထံမွ ဖုန္းခ်သြားေသာအခါတြင္ ကြၽန္ေတာ္ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးတစ္ခ်က္ကို မႈတ္ထုတ္ျဖစ္သည္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အန္တီေဆြ႕အသံ ၾကားလိုက္တဲ့အခါမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ညီေလးကိစၥပါ။ သူအရမ္းကို ေခါင္းေထာင္ၾကည့္ ေနၿပီေလ။ သူ႔အတြက္ နယ္ေျမသစ္မ်ား ရွိေလမလားဆိုၿပီးေတာ့။ ဆိတ္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိသည့္ ဆိုင္ကိုေ႐ြးပါဆိုလို႔ ကြၽန္ေတာ္ကန္ေတာ္ႀကီးထဲက ယိုးဒယား ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ေ႐ြးျဖစ္သည္။ အန္တီေမကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူကလဲ သေဘာတူသည္။

မေရာက္တာ အေတာ္ၾကာၿပီတဲ့.. စားေသာက္ စရာမ်ားမွာလိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ …” သား..ဘီယာေသာက္ခ်င္ ေသာက္ေလ”…… “ဘီယာေတာ့ မေသာက္ခ်င္ဘူး… ကြၽန္ေတာ္ ဘီယာမေသာက္တာ ၾကာၿပီ..အန္တီ”.. “ဟုတ္လား.. ဘာလို႔လဲ”.. “ဗိုက္ပူမွာဆိုးလို႔.. ကစားထားတာေတြ အလကားျဖစ္ကုန္မယ္ေလ”… “ဒါဆို အျပင္းေသာက္မလား”……… ကြၽန္ေတာ္လဲ ေသာက္ခ်င္ေနတာနဲ႔ မျငင္းခ်င္ေတာ့ဘူး..” ဟုတ္”…ဟုသာေျဖလိုက္သည္။ အန္တီေမက..သူ႔အတြက္လဲ ကိုကာကိုလာႏွင့္ စပ္ေပးဟုဆိုလာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ပက္စီ မွာလိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္အတြက္ေတာ့ ေဂ်ာ္နီႏွင့္ အန္တီေမအတြက္ေတာ့ ကိုလာႏွင့္ ေရာရန္ ကုတ္တစ္ဗူး မွာလိုက္သည္။ ဆိုင္ကစားပြဲထိုးကို မစပ္ခိုင္းေတာ့ပဲ အန္တီေဆြ႕အတြက္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ စပ္ေပးလိုက္ သည္။ အရက္စပ္ေပးေနစဥ္ အန္တီေမသည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးမ်ားႏွင့္ ခိုးၾကည့္ေနေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္သည္။ ဝီစကီခြက္ကို ေရခဲတုံးအသံျမည္ေအာင္ လႈပ္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏႈတ္ခမ္းစြတ္ယုံ ငုံလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေဆးလိပ္ တစ္လိပ္ကိုထုတ္ကာ မီးညႇိဖြာရႈိက္လိုက္သည္။

အန္တီေမကေတာ့ ကန္ေတာ္ႀကီး ေရျပင္ကိုေငးလွ်က္ သူမ၏လက္မွ ဝီစကီခြက္ကို အာစြတ္ယုံ နဲနဲေသာက္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဝီစကီကို မွ်င္းေသာက္လိုက္၊ စီးကရက္ဖြာလိုက္ လုပ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ အန္တီေမ၏ ေျခေထာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္၏ ေျခဖမိုးသို႔ လာထိေနသည္ဟု ခံစားရသျဖင့္ အေနာက္သို႔ အနဲငယ္ဆုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္..အန္တီေမ၏ ေျခဖဝါးမွာ ကြၽန္ေတာ္ေျခဖမိုးသို႔ ထပ္၍လာထိျပန္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ မ႐ုန္းေတာ့ သုံးမိနစ္ခန႔္ ၾကာလာေတာ့ အန္တီေမ၏ ေျခမေလးမ်ား လႈပ္ရွားလာ ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ေျခဖမိုးကို လာပြတ္ေနသည္။ ကြၽန္ေတာ္အသာေလး ၿငိမ္ေနလိုက္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္၏ က်န္ေျခေထာက္တစ္ဖက္မွ ေျခဖဝါးျဖင့္ အန္တီေမ၏ ေျခဖမိုးကို အုပ္လိုက္သည္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူ႔နည္းအတိုင္း ေျခမေလးကို ကစားကာ ပြတ္ေပးေနမိသည္။ အခ်ိန္မည္မွ် ၾကာျမင့္သြားသည္ မေျပာတက္ေပ။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ဘာမွ မေျပာျဖစ္ၾက။ ကိုယ့္အရက္ခြက္ ကိုယ္ကိုင္ကာ ေတြးခ်င္ရာေတြးရင္း ေျခေထာက္ျခင္း ကလိေနျခင္းျဖစ္သည္။

ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာထားေသာ အစားအစာမ်ား ေရာက္လာမွ ေျခေထာက္ျခင္း ကလိေနျခင္းကို ရပ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အစားအစာမ်ားကို စားေသာက္ၾကသည္။ အန္တီေမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ သူတစ္ျပန္ ကိုယ္တစ္ျပန္ ဟင္းေတြခပ္ထည့္ေပးရင္း အေတာ္ေလး ထမင္းစားဝင္သြားၾကသည္။ စားေသာက္ၿပီးစီးေသာအခါတြင္ အန္တီေမက.. “နဲနဲေသာက္လိုက္လို႔လား မသိဘူး..ထမင္းစားလို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္”.. “ဟုတ္တယ္.. အန္တီေမ”.. ေျခေထာက္ျခင္း ကလိေနသည္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ က်သင့္ေငြရွင္းၿပီေနာက္တြင္ .. လင္းဖုန္းက..”သား..ဗိုက္ေလးေနတယ္..လမ္းေလွ်ာက္ၾကမယ္ေလ”…..”ေကာင္းသားပဲ”.. အန္တီေမအသံက နဲနဲေလးေနသည္။ မိန္းကေလးမ်ားသည္ အရက္တစ္ပက္၊ ဘီယာတစ္ခြက္ ဝင္သြားလွ်င္ ဇာတိျပခ်င္သည္ကို ကြၽန္ေတာ့္အေတြ႕အႀကဳံအရ သိထားသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေဘးခ်င္းယွဥ္လွ်က္ လမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ၾကသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သူမ၏ပခုံေလးမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ လာလာထိေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ထို႔ေနာက္လူရွင္းၿပီး အတြဲမ်ားေသာ ေနရာသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ လမ္းေလွ်ာက္လာသည္မွာလဲ အေတာ္ေလး ခရီးေရာက္ခဲ့သည္။ ၿခဳံမ်ား၊ ေက်ာက္တုန္းမ်ားစသျဖင့္ အကာအကြယ္တစ္ခုခုရွိသည့္ ေနရာမ်ားတြင္ အတြဲေလးေတြ ကိုယ္စီကိုယ္ဟ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကစကားတြတ္ထိုေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကစ္ဆင္ေပးေနၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ကားမ်ားႏွင့္ အတြဲရွိေသာကားမ်ားသည္ အနည္းငယ္လႈပ္ေနၾကသည္။ “လင္းဖုန္း၊ ေညာင္းတယ္ကြာ..ခဏထိုင္ရေအာင္”.. “အတြဲေတြ ခ်ည္းပဲ အန္တီ.. ေမွာင္လဲ ေမွာင္တယ္”.. “အို… ဘာျဖစ္လဲ.. အတြဲေခ်ာင္းမွာေပါ့.”. ဟုေျပာရင္း သူမရယ္ေလသည္။ သူမ၏အသံလြင္လြင္ေလးသည္ ကြၽန္ေတာ္ ကိုရင္ခုန္ေစသည္။ ေက်ာက္တုန္းတစ္တုံးနားတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ထိုင္လိုက္ၾကသည္။ ထိုစဥ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ အေရွ႕ရွိျမင္ကြင္းမွာ သစ္ပင္တစ္ခု၏ ေအာက္တြင္ ထိုင္ေနေသာအတြဲတစ္တြဲ ကစ္ဆင္ဆြဲေနၾကသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟဆက္ထားသည့္အလား။ ေကာင္ေလး၏ လက္မ်ားသည္ အၿငိမ္မေန၊ ေကာင္မေလး၏ ထမီထဲသို႔ ေရာက္ေနသည္။

ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အန္တီေမထိုျမင္ကြင္းကို ေသခ်ာရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ မာက်ဴရီမီးေရာင္ထိန္ေနသည္က တစ္ေၾကာင္း။ မၾကာမီ ေကာင္မေလးသည္ ေကာင္ေလး၏ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လိင္တံႀကီးထြက္လာသည္။ ေကာင္မ ေလးသည္ တစ္ခ်က္ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ၿပီး လီးကိုကုန္း၍ စုပ္ေလေတာ့သည္။ “ဟယ္..ကဲ..လိုက္ၾကတာ”.. “ေျပာသားပဲ.. ဒီေနရာက… အတြဲေတြခ်ည္းပါပဲလို႔” “ဟုတ္ပေနာ္… အခုေခတ္ကေလးေတြမ်ား… အင္း… ေကာင္းေတာ့ေကာင္းပါတယ္ေလ”… “အင္း..အင္း…ရွီး..အင့္..ဖတ္ဖတ္.. ကို..ျမန္ျမန္ေဆာင့္..လူေတြလာမယ္”… “အင္းပါ…အား..ေကာင္းလား..ကို ..ၿပီးလိုက္ေတာ့မယ္”.. အင့္ အင့္ အင့္… အားအား… ရွီး… ၿပီးၿပီးၿပီးၿပီ.”. ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေရွ႕ကအတြဲကိုၾကည့္ေနခိုက္ ေက်ာက္တုန္းအေနာက္မွ ၾကားရေသာ အသံျဖစ္သည္။ သူတို႔ ဆြဲေနၾကေလသည္။ အန္တီေမႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ အန္တီေမက တစ္စုံတစ္ခုေျပာမည့္ဟန႔္ ျပဳေသာအခါ။

ကြၽန္ေတာ္က လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ ရႉးတိုးတိုးလို႔ လုပ္ျပလိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ အန္တီေမ အနားနားကပ္၍ “အရွိန္ပ်က္သြားမယ္ေလ..အန္တီ..ငရဲႀကီးတတ္တယ္”………. သူမ၏ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးကို အနီးကပ္ခံစားရသျဖင့္ လီးေတာင္ခ်င္လာသည္။ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ၿပဳံးစစျဖင့္ ၾကည့္ရင္း ႏွာဗူးဟု လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္ လုပ္ျပလိုက္ေလေတာ့သည္။ “အမေလ…လင္းဖုန္း..လုပ္ပါအုန္း..ဘာႀကီးလဲ”… ေျမႂကြက္ႀကီးတစ္ေကာင္ အန္တီေမ ေျခေထာက္နားက ျဖတ္သြားတာပါ။ အန္တီေမ ေအာ္သံက အေတာ္ေလး က်ယ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္မို႔လို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနာက္ဖက္ ေက်ာက္တုံးေနာက္မွာ ဆြဲေနတဲ့ အတြဲေတာင္မွ ေခ်ာင္းဆိုးသံေတြ ဘာေတြထေပးေနတာကို ၾကားရပါတယ္။ “ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး… အန္တီေမ… ႂကြက္ပါ”… “အမေလး… ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန႔္သြားတာေပါ့သားရယ္… ဟူး… မလြယ္ဘူး”…… ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းကို အားကိုးတႀကီး ဆုတ္ကိုင္ထားပါတယ္။ သူမ ရဲ႕ေခါင္းေလးကိုလဲ ကြၽန္ေတာ့္ပုခုံးမွာ မွီထားပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ အန္တီေမတစ္ေယာက္ တစ္စုံတစ္ခုကို သတိထားမိသြားပါၿပီ။ ခ်ည္သားသရီးကြာတ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ အတြင္းခံဝတ္ထားရက္နဲ႔ ေငါထြက္ခ်င္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲႀကီးကို အန္တီေမ စိုက္ၾကည့္ေနတာကိုလဲ ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ျပန္မေျပာ ျဖစ္ပါဘူး။ အန္တီေမက ေခါင္းကိုအနည္းငယ္ ခြါလိုက္ၿပီးေတာ့ “ဝါး..သားလက္ေမာင္းႀကီးေတြက ႀကီးလွခ်ည္လား”.. “ဟုတ္တယ္..အန္တီေမ.. ဂ်င္ ကစားထားလိုပါ။ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ္လက္ေမာင္းေတြကို ကိုင္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ဘဝကတည္းက ဝိတ္တုန္းေတြကို ဒုကၡခံၿပီးမထားတဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူးက ဒီမွာအက်ိဳးေပးပါၿပီ။ သူကကိုင္ၾကည့္႐ုံတင္သာမဟုတ္ ဖြဖြေလး ပြတ္ေနပါတယ္။ “အန္တီ… ကြၽန္ေတာ္ ယားတယ္ဗ် ကြၽန္ေတာ္က ယားတက္ေတာ့ ေနရခက္လာၿပီး ေျပာလိုက္တာပါ။ အန္တီေမက ခပ္ဖြဖြ ရယ္ရင္းနဲ႔ “ယားတတ္တယ္ ဟုတ္စ.. လင္းဖုန္း.. မင္းအေၾကာင္း ငါမသိတာမ်ားမွတ္လို႔ကြာ.. ရည္းစားေတြ မႈိလိုေပါက္ ေလွ်ာက္ထားေနတဲ့ ခ်ာတိတ္ေလးကမ်ား…. ယားတက္တယ္ဆိုေတာ့.. အင္း.. စဥ္းစားစရာပဲ”။

အန္တီေမကလဲ ရည္းစားထားတာနဲ႔ ယားတက္တာနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း”…. မင္းတို႔ေယာက္်ားေလးေတြ အဲ့ဒါခက္တာေပါ့.. ရည္းစားျဖစ္တဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔အတူ အျပင္မွာမ်ားသြား ရမယ္ဆို ေက်ာေလးရရင္ ေက်ာေလးပြတ္လိုက္၊ လက္ေမာင္းေလးရရင္ လက္ေမာင္းေလး ပြတ္လိုက္နဲ႔ သူတို႔ယားဖို႔ လဲခ်န္ထားပါအုန္း”……… “ဟား ဟား”… အန္တီေမ စကားကို ကြၽန္ေတာ္သေဘာက်စြာ ရယ္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အန္တီေမက ေပၚတင္ပဲ ကြၽန္ေတာ္လက္ေမာင္းေတြမွာ မွီရင္း “ဇိမ္ပဲ… ဝိတ္ကစားထားတာ ဒီတစ္ကြက္ေတာ့ အသုံးဝင္တယ္ေဟ့”… “ေသခ်ာ မွီထားေလ… အန္တီရဲ႕”… ကြၽန္ေတာ္လဲ မသိမသာ မာဆယ္ေတြကို နဲနဲေတာ့ ေတာင့္လိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမတစ္ေယာက္ ကန္ေရျပင္ကို ၾကည့္ေနတာလား။ အန္တီေမရဲ႕ အနီးကပ္အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ မာေတာင္ေနၿပီး ေငါထြက္ခ်င္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကိုပဲ ၾကည့္ေနတာလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ေခတၱခဏ တိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မွန္းတာ မလြဲဘူးဆိုရင္ သူမအၾကည့္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့္ညီေလးဆီက ဘယ္မွမေရာက္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာ့ ထင္မိတာပါပဲဗ်ာ။

“ၿပီးခါနီးရင္ေျပာေနာ္.. ရွင္တို႔ေတြက ေစာက္က်င့္ယုတ္တတ္လို႔ ေျပာတာ”.. “ေအးပါဟာ… မႈတ္မွာသာ မႈတ္စမ္းပါ…… တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အန္တီေမတို႔ အၾကားမွာ အသံတစ္ခ်ိဳ႕ တိုးဝင္လာပါတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီး အထာနပ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာဆိုတာ တန္းသိေပမဲ့ အန္တီေမကေတာ့ သိခ်င္တဲ့မ်က္လုံးေလးနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာၾကည့္ေနပါတယ္။ “လင္းဖုန္း.. ဘာသံေတြလဲ”.. “လာ..အနားတိုး..ေျပာျပမယ္”… “အင္း”… အန္တီေဆြက ကြၽန္ေတာ့္အနား တိုးလာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စဥ္ ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အေနာက္မွာ ျပည့္တန္ဆာလား ဒါမွမဟုတ္ ကကတစ္ေယာက္ကိုမ်ား ေလ်ာ္ၿပီးေခၚလာ တဲ့ဘဲေတြက သူတို႔ေခၚလာတဲ့ ေကာင္မေလးေတြကို လီးစုပ္ခိုင္းေနတာပါ။ အတြဲေခ်ာင္းတာ ဝါသနာပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာျပခ်က္အရဆိုရင္ေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးေတြဟာ အဘိုးႀကီးေတြ ဒါမွမဟုတ္ တကၠစီကားသမားေတြ လုပ္ေနၾကလို႔ သိရပါတယ္။ သူ႔ဂြင္နဲ႔သူ သူ႔လမ္းေၾကာင္းနဲ႔သူ လႈပ္ရွားတဲ့ ဇယားေတြရွိပါတယ္ လရည္တစ္ခါထြက္ကို ငါးေထာင္ ဆိုလား။

“ဟယ္… အဲ့ဂလိုႀကီး”… “ဟုတ္ပ… ဟုတ္ပ”… “ေအာ္.. အန္တီေမ ဘာမွလိုက္မမွီပါဘူးကြယ္”။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ေလး ေရာက္လာပါတယ္။ သူကေတာ့ ျခင္ဆိုတဲ့ သတၱဝါပါ။ အန္တီေမရဲ႕လက္ကို ကိုက္ေနလို႔ အန္တီေမက ႐ုတ္တရက္ ျခင္ကို ဖတ္ဆိုလွမ္း ႐ိုက္လိုက္ေတာ့ သူ႔မရဲ႕လက္အလြဲမွာ… “ဟာ”…… အန္တီေမ ႏႈတ္ခမ္းေလး အဝိုင္းသားျဖစ္သြားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ငပဲကို လာထိသြားတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ ရယ္ျပလိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမက ေျပာတယ္ လူဆိုးတဲ့ ဒီေလာက္ဆို ကြၽန္ေတာ္လဲ သေဘာေပါက္ၿပီမို႔ လက္ တစ္ဖက္နဲ႔ အန္တီေမကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကန္ေတာ္ႀကီးထဲက အေျခအေနကို အသက္ေပးၿပီးေတာ့ ကယ္တင္ေပးတဲ့ အမည္မသိ ျခင္ကို ေက်းဇူးတင္မိတာအမွန္ပါ။ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာ သူမရဲ႕လက္ေခ်ာင္းလွလွ လက္သည္းခြၽန္ခြၽန္ ေလးေတြဟာ ကြၽန္ေတာ့ရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္သားကို အက်ႌအေပၚကေနၿပီး ဖြဖြေလး ကုတ္ျခစ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ အန္တီေမကို ဖက္ထားတယ္ဆိုေပမဲ့ ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြက အၿငိမ္ေတာ့ မေနပါဘူး။ သူမေက်ာျပင္ကို ပြတ္သပ္ေပးေနၿပီး သူမဝတ္ထားတဲ့ ဘရာဇီယာခ်ိတ္ေလးကို အက်ႌေပၚကေနပဲ အသာေလး ဆြဲလိုက္ျပန္လႊတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္မွာေတာ့ ေက်ာျပင္မွတဆင့္ ေအာက္ကို အနည္းငယ္ေလွ်ာဆင္းသြားၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လက္ေတြဟာ အန္တီေမ ခါးေနရာက တီရွပ္ရဲ႕ေနာက္ဆုံး ဧရိယာေလးကို မလိုက္ၿပီးေတာ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္က အတြင္းခံရဲ႕သေရႀကိဳးေလးကို ဆြဲလိုက္ျပန္လႊတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနတာ.. “ဖတ္.. ဖတ္” ဆိုတဲ့အသံေတြ ျမည္လာတဲ့အထိေပါ့ အန္တီေမကလဲ ေခသူေတာ့မဟုတ္။ ကြၽန္ေတာ့္ငပဲကို လာၿပီးလက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလးကိုင္တယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ အန္တီေမကို ဖက္ထားရာကေန မ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသား ဆူဆူေလးေတြကို အနမ္းမိုး႐ြာပါေတာ့တယ္ ခင္ဗ်ာ။ အန္တီေမဟာ ေခသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္မွန္း သူမရဲ႕အနမ္းေတြကတဆင့္ သက္ေသခံပါတယ္။ အန္တီရဲ႕ အနမ္းေတြဟာ ပညာသားပါတယ္ေလ။

အန္တီေမရဲ႕ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္ေတြကို ဖိၿပီးနမ္းၿပီးတာနဲ႔ အန္တီဟာ သူမရဲ႕လွ်ာကို ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္း အတြင္းသားေတြအထိ ထိုးဆြေပးပါတယ္။ သူမရဲ႕လက္ကလဲ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္ကို ေဘာင္းဘီအေပၚကေနပဲ ပြတ္ေပးေနပါတယ္။ ညီေတာ္ေမာင္ဟာ စိတ္ႀကိဳက္ေခါင္းေထာင္ၿပီး ေလာကႀကီးကို စူးစမ္းခ်င္ေနတဲ့အတြက္ ေထာင္မတ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလဲ အ႐ိုင္းထဲကအယဥ္ တစ္ေယာက္မို႔ အန္တီေမရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ႏို႔ေတြကို အက်ႌေပၚကေနပဲ ကိုင္တြယ္လိုက္၊ ဘရာဇီယာေပၚက ႏို႔သီးေခါင္းရွိေလာက္မဲ့ ေနရာကို မွန္းၿပီးေတာ့ ေခ်ေပးလိုက္ လုပ္ေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းတဲ့ အခ်ိန္ကာလဟာ အသက္ရႈသံေတြ ျမန္ဆန္ေနၾကေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔အသက္ရႈဖို႔ ေမ့ေနၾကပါတယ္။ အန္တီေမ့ ညီမေလးရွိရာကို ဂ်င္းေဘာင္းဘီေပၚကတဆင့္ စမ္းသပ္လိုက္ေပမဲ့ ေဘာင္းဘီဟာ ထူတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတာ့ ထိထိမိမိမရွိလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အထိအေတြ႕ကေတာ့ ပူေႏြးေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကို အငမ္းမရ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဆက္လွ်က္ နမ္းရွံ႕ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခြါလိုက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွသာ အသက္ရႈေတာင္ က်ပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိၾကတာပါ။ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ယခုလိုေျပာပါတယ္။ “လူဆိုး.. အရမ္းဆိုးတာပဲကြာ” တဲ့…လူဆိုးေလး တစ္ေယာက္ဟာ အန္တီတစ္ေယာက္ကို တစ္စုံတစ္ခု ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ ရွိတာအကုန္ထုတ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုတာမဟုတ္ပဲ ဝတ္ထားသမွ် အကုန္ခြၽတ္ဖို႔အတြက္ တစ္ေနရာသြားဖို႔ပါ။ အခ်ိန္ဆိုတာ စကၠန႔္နဲ႔အမွ် တန္ဖိုးရွိလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အန္တီေမတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ပါကင္မွာ ထိုးထားတဲ့ ကားဆီကို လက္ခ်င္းတြဲၿပီး အေျပးတစ္ပိုင္း ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အန္တီေမကေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးလို ေပ်ာ္႐ႊင္ေနေလရဲ႕ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ “အန္တီ… ဘယ္သြားၾကမလဲဟင္.. ဟိုတယ္သြားမလား” “ဟိုတယ္ေတာ့ အဆင္မေျပဘူး.. အန္တီ မသြားခ်င္ဘူးကြာ”… “ဒါဆို ဘယ္သြားမလဲ”…”အင္း…….အန္တီ့ အိမ္ပဲသြားမယ္”…… “ကြန္ဒိုကို ေျပာတာလား”… “မဟုတ္ဘူး… ေသာ့မပါဘူးကြ”… “အန္တီ့ ေဘာက္ေထာ္ အိမ္”… “ျဖစ္ပါ့မလား… ဒီအခ်ိန္ဆို ဦးငယ္တို႔လင္မယား အိပ္ေနၿပီ”။

“ေကာင္မေလးပဲရွိတာ… ျဖစ္ပါတယ္…အလုပ္ရွိတယ္ေပါ့” “အင္း…” ၿမိဳ႕တြင္းမွာ တစ္နာရီ မိုင္ေျခာက္ဆယ္ဟာ အေတာ္ေလး ျမန္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တစ္နာရီ ဘယ္ႏွမိုင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အန္တီ့အိမ္ကို အျမန္ေရာက္ဖို႔ ကားလီဗာကိုပဲ ဖိနင္းေနပါတယ္။ အန္တီကေတာ့ ေဘးကေနၿပဳံးစစနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ ကိုၾကည့္ေနပါတယ္။ အန္တီေမ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ၿခံေစာင့္က တံခါးလာဖြင့္ေပးၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အိမ္ထဲဝင္ၾကပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္ အန္တီေမအိမ္မွာ လူမရွိသလိုကို ျဖစ္ေနတာပါ။ အားလုံးက သူ႔အခန္းသူ ရွိေနၾကပါတယ္။ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကိုလဲ “အလုပ္ရွိတယ္ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ အခန္းထဲလာပို႔” ဆိုၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလွခါးကတဆင့္ အန္တီေမအိမ္ရဲ႕ အေပၚထပ္ကို တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလွခါးတက္ေတာ့ အန္တီ့ေနာက္က လိုက္တက္လာတာမို႔ နိမ့္တုန္ျမင့္တုန္ျဖစ္ေနတဲ့ ဂ်င္းေဘာင္းဘီေအာက္က အန္တီ ဖင္တုံးႀကီးေတြဟာ တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲအတြက္ စစ္ေၾကညာအလား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔ညမွာ ဒီဖင္ေတြကို ကိုင္ၿပီး ေတာ့ကို လိုးမွာလို႔ ခိုင္မာတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္ဗ်ာ။

အန္တီေမ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အဲယားကြန္းရဲ႕ ေအးျမလတ္ဆတ္တဲ့ ေလေအးေလးနဲ႔အတူ လာဗင္ဒါ ရနံ႔ေလးက ဖုံးလႊမ္းသြားပါတယ္။ အန္တီေမ အခန္းျပင္ဆင္မႈကေတာ့ ရွင္းလင္းသပ္ရပ္လွပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ အိပ္ကုတင္ႀကီးေပၚမွာ စပရိန္ေမြ႕ရာႀကီးဟာ အလြန္တရာမွ လိုက္ဖက္လွပါတယ္။ ကုတင္ ေျခရင္းမွာေတာ့ ဖလပ္ တီဗီတစ္လုံး၊ တီဗီစင္ေဘးမွာေတာ့ အန္တီေမ စာၾကည့္စားပြဲပါ။ အခန္းရဲ႕ ညာဘက္နံရံကပ္ ဘီဒိုႀကီးတစ္လုံးနဲ႔အတူ ဘယ္ဘက္မွာေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာတြဲရက္ အခန္းတစ္ခန္းရွိပါတယ္။ အခန္းထဲကို ေလ့လာေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို အန္တီေမက.. “ဘာေတြ ၾကည့္ေနတာလဲ”..” ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး”…… ကြၽန္ေတာ္လဲ ခပ္သြက္သြက္ အန္တီေမခါးကို ေျပးဖက္လိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမက ခနေလးဟု တိုးတိုးေလး ေျပာၿပီးေတာ့ ဟန္မပ်က္ဖိုင္တြဲတစ္ခုကို ယူလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ စာၾကည့္စားပြဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ သားထိုင္ၿပီး ဖိုင္တြဲကို ဟိုလွန္ဒီေလွာ လုပ္ေနရင္း… “ေဒါက္…ေဒါက္…အန္တီေမ ေကာ္ဖီရၿပီ… ေအး..ေနျခည္..ဝင္ခဲ့”။

အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး ေနျခည္က ေကာ္ဖီခြက္ႏွစ္ခြက္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔အေရွ႕ လာခ်ေပးပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့… “အန္တီ..သမီးသြားေတာ့မယ္..ဘာခိုင္းအုန္းမလဲ”.. “ဘာမွ မခိုင္းေတာ့ပါဘူး… နင္လဲ အိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့ေလ”.. “ဟုတ္.. အန္တီ”… ေနျခည္ဆိုတဲ့ အိမ္ေဖာ္မေလးကေတာ့ မိန္ကေလးပီပီ စပ္စုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ကို အကဲခတ္ေနတာ ေတြ႕ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဖိုင္တြဲကိုၾကည့္လိုက္ ကယ္ကူလိပ္တာကို တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွိပ္လိုက္နဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနပါတယ္။ ေနျခည္ကိုျပန္ၿပီး အကဲခတ္လိုက္ေတာ့ သူတကယ္ပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္ဆိုတာ ယုံသြားတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔မို႔ စိတ္ေအးရပါတယ္။ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး အခန္းထဲက ျပန္ထြက္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ အခ်ိန္မဆိုင္းေတာ့ပဲ ထိုင္ေနတဲ့ အန္တီေမကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းအက်ပ္ စုပ္နမ္းေနမိပါေတာ့တယ္။ အန္တီေမကလဲ ကြၽန္ေတာ္ကို အလိုက္သင့္ ျပန္နမ္းပါတယ္။ အနမ္းေတြဟာ ရမက္ေတြ ပါေနတဲ့အတြက္ ၾကမ္းလွပါတယ္။ အန္တီေမ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ကြၽန္ေတာ့ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဆြဲဆြဲၿပီး စုပ္ေပးလိုက္တာ ျပတ္ထြက္မလားေတာင္ မွတ္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ လက္ေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္ေတြရဲ႕ အဓိကက်တဲ့ ေနရာေတြမွာ ပြတ္သတ္လို႔ ဆယ္မိနစ္ခန႔္ၾကာေအာင္ နမ္းၿပီးတဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ခြါလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး မြတ္သိပ္စြာၾကည့္ရင္း အန္တီေမအက်ႌကို ကြၽန္ေတာ္က ခြၽတ္ေပးသလို၊ အန္တီေမကလဲ ကြၽန္ေတာ့္အက်ႌကို ခြၽတ္ေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အေပၚပိုင္းဗလာက်င္း သြားၿပီျဖစ္ေပမဲ့ အန္တီေမဆီမွာေတာ့ သူမရဲ႕ရင္သားႏွစ္မႊာကို ထိန္းထားတဲ့ ဘရာဇီယာ အမဲေရာင္ေလးသာ က်န္ေနပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အန္တီေမရဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ကြၽန္ေတာ္ခြၽတ္ပါတယ္။ အန္တီေမကလဲ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီခြၽတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီတိုေလးဟာ အလြယ္တကူ ကြၽတ္ေပမဲ့ အန္တီေမရဲ႕ ဂ်င္းေဘာင္ဘီဟာ က်ပ္ေနတာေၾကာင့္ သူမရဲ႕ေပါင္တံေနရာမွာ တစ္ေနပါတယ္။ အန္တီေမကိုယ္တိုင္ပဲ ဖင္ႀကီးကို ယမ္းၿပီးေတာ့ ေပါင္မွာတစ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။

အန္တီေမရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ေပၚမွာ အန္တီေမကို ကြၽန္ေတာ္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ဖိထားပါတယ္။ လုံဝန္းတဲ့ ႏို႔ေတြဟာ အနည္းငယ္ေပ်ာ့သေယာင္ ျဖစ္ေနေပမဲ့ ေအာက္ကိုတြဲမက်ေသးပါဘူး။ ဘရာဇီယာ အမဲေလးကို အေပၚလွန္တင္ၿပီးေတာ့ ႏို႔ေတြကို စို႔ေပးေနတာပါ၊ အန္တီေမရဲ႕ အညိဳေရာင္ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားဟာ ကြၽန္ေတာ္စို႔ေနတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ မာေထာင္ၿပီး အေပၚကို ထိုးထြက္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္ေတာ္တစ္ခု ေျပာစရာရွိပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေစာ္ခ်ၿပီဆိုရင္ ႏို႔စို႔တဲ့အပိုင္းမွာ အခုလို ပုံစံနဲ႔ပဲ အရင္ဆုံးႏို႔ကို စို႔ေလ့ရွိပါတယ္။ ဘရာဇီယာကို မခြၽတ္ပဲ ဘရာဇီယာ ရင္အုပ္ထဲကေနၿပီး ႏို႔ေတြကို အေပၚကို ပင့္တင္ၿပီးေတာ့ စို႔တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ အေနအထားပါ။ တခ်ိဳ႕ေစာ္ေတြက အားမလိုအားမရ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဘရာကိုခြၽတ္ခ်င္ေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္က ေပးမခြၽတ္ပါဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေအာက္မွာဆက္ဖတ္ ၾကည့္ၾကပါ။ အန္တီေမ ကိုယ္တိုင္လဲ ဘရာဇီယာရဲ႕ ခ်ိတ္ေတြကို ျဖဳတ္ေပးဖို႔ က်န္ေပမဲ့ က်ေနာ္လက္မခံပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ဘယ္က ႏို႔ေတြကို စို႔ေနရင္း ညာတစ္ဖက္က ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ညႇစ္လိုက္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လက္ညိဳးလက္မနဲ႔ ဖိေခ်လိုက္ လုပ္ေနပါတယ္။ အန္တီေမကေတာ့ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ညည္းလို႔ေနပါတယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ အန္တီေမရဲ႕ဗိုက္သား ဆူဆူဝင္းဝင္းေလးေတြကို လွ်ာေလးနဲ႔ယက္လိုက္၊ ခ်က္ေနရာကို လွ်ာနဲ႔စက္ဝိုင္းဝိုင္းေပးလိုက္ လုပ္ေပးေနမိပါတယ္။ အန္တီေမရဲ႕ေအာက္က ပင္တီအနီေရာင္ေလးရဲ႕ အလယ္ဗဟိုမွာေတာ့ အကြက္တစ္ကြက္ေတြ႕ပါတယ္။ ဒါဟာေအာင္ျမင္စြာ သိမ္းပိုက္ရမဲ့ ေတာင္ကုန္းတစ္ခုရဲ႕ အလံျဖဴပါပဲ။ အန္တီေမ ပင္တီေလးကို က်ေနာ္ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လိပ္ၿပီးခြၽတ္ေပးလိုက္တယ္။ ညေနက အျပာေခြကို ၾကည့္ထားေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာအနားမွာ အရွင္လတ္လတ္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အန္တီေမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟာ ဆီးခုံေမႊး မဲမဲထူထူႀကီးေတြၾကားမွာ ဖုေဖာင္းၿပီး အျပာကားထဲက အဖုတ္ေတြထက္ လွပေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ… “လွလိုက္တာ အန္တီေဆြရယ္.. လို႔ တစ္ခြန္းထဲေျပာၿပီးေတာ့ အန္တီေမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အလ်ားလိုက္ လွ်ာနဲ႔ယက္ပါတယ္။ ထိုးေထာင္ေနတဲ့ အစိေလးကိုလွ်ာနဲ႔ တို႔ေပးလိုက္တိုင္း အန္တီေမတစ္ေယာက္ တြန႔္တက္သြားၿပီးေတာ့ “အင့္..အင့္”… ဆိုတဲ့ အသံေလးေတြေတာင္ ထြက္လို႔လာပါတယ္။

အန္တီေမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာေတာ့ ဖီလ္းလာလို႔ ထြက္ေနတဲ့ သူမရဲ႕အရည္ေတြရယ္၊ ကြၽန္ေတာ္ယက္လို႔ ေပေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ တံေတြးေတြရယ္ ခြဲျခားလို႔မရ ေလာက္ေအာင္ကို စို႐ြဲလို႔ေနပါတယ္။ “အင့္…အား..ေကာင္းတယ္..သား..အစိေလးကို တို႔ေပးပါအုန္း..ၾကမ္းၾကမ္းေလး..အား..အီး..ရွီး..ဟင္း”… အန္တီေမတစ္ေယာက္ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ကိုင္ကာ သူမကိုယ္တိုင္ ေပါင္ကိုကားထားၿပီး သူမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲကို ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဝင္သြားမလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ ဖိထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကလဲ အတြင္းခံ မခြၽတ္ရေသးတာေၾကာင့္ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ လီးဟာ တစ္စုံတစ္ခုနဲ႔ဖမ္းၿပီး ထိမ္းထားသလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အနဲငယ္ေအာင့္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ဘာဂ်ာမႈတ္တာကို ရပ္လိုက္ၿပီးေတာ့ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ပါတယ္။ အဲ့လိုဆြဲခြၽတ္လိုက္တဲ့ အခါမွေတာ့ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္လီးဟာ အေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထၿပီး စစ္ေျမျပင္ကို ထြက္ေတာ့မဲ့ ရဲရင့္တဲ့စစ္သူႀကီး တစ္ေယာက္ပမာ မာန္ဖီလို႔ေနပါတယ္။

အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္လီးကို လာကိုင္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေပးေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ပက္လက္လွန္ထားတဲ့ အန္တီေမေဘးမွာ ဒူးေထာက္ရက္။ အန္တီေမ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီကို လီးတည့္တည့္ခ်ိန္ၿပီး မႈတ္ခိုင္းဖို႔ရာ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနတာေၾကာင့္မို႔ အန္တီေမရဲ႕  ညာဘက္ႏို႔အုံႀကီကိုသာ ဆုတ္ကိုင္လို႔ ထားမိပါတယ္။ အန္တီေမက….. “သား…လာ…လွဲလိုက္ေလ”…… အန္တီေမ စကားဆုံးတာနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဒူးေထာက္ထိုင္ေနရာကေနၿပီး ပက္လက္လွန္ လွဲခ်လိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမက ကြၽန္ေတာ့္ေပါင္ႏွလုံးၾကားမွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္လီးဒစ္ဖ်ားေလးကို လွ်ာနဲ႔စၿပီး သပ္လိုက္ပါတယ္။ ေဖာ္မျပႏိုင္ေလာက္တဲ့ အထိအေတြ႕တစ္ခု ခံစားေနရခ်ိန္မွာ အန္တီေမဟာ လီးကိုဒစ္ျမဳပ္႐ုံအထိပဲ ပါးစပ္ထဲသြင္းၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ေနပါတယ္။ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဥႏွစ္လုံးကို လက္ကေလးနဲ႔ ပြတ္သတ္ေပးေနရင္း လီးကိုအာေဂါင္ထဲ အထိေရာက္ေအာင္ ထိုးသြင္းလိုက္ပါတယ္။ “အီး… အား… ေကာင္းလိုက္တာ အန္တီေမရယ္… အန္တီေမကေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာပါ။

သူမဟာ ကုန္းၿပီးလီးစုပ္ေနတဲ့အတြက္ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ ဝဲက်ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္လက္ဖ်ားနဲ႔ စုခ်ည္ၿပီး ကိုင္ထားလိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမရဲ႕ ႏို႔ေတြဟာ သူမခါးကိုကိုင္း ထားတဲ့အတြက္ ေအာက္ကိုတြဲက်ေနၿပီး၊ သူမႏို႔သီးေခါင္းေတြကေတာ့ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေပါင္ေတြကို လာေရာက္ပြတ္သပ္ေနပါတယ္။ ငါးမိနစ္ခန႔္ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ အန္တီေမကို ကုတင္ေျခရင္းမွာ ေခါင္းထားတဲ့ အေနအထားအတိုင္း ပက္လက္လွန္လိုက္ေစပါတယ္။ သူမဟာ ဒူးေထာက္ေနတာမို႔ အေရွ႕ကိုလွဲခ်လိုက္ရင္း ေမွာက္ရက္အေနအထားျဖစ္မွာမို႔ အေနာက္ကို လွန္ခ်လိုက္တာပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ ေခါင္းရင္ေတြ၊ ေျခရင္းေတြထက္ အေရးႀကီးတာ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထဲ ကြၽန္ေတာ့္လီး ေရာက္ဖို႔ပဲ မဟုတ္ပါလား။ ပက္လက္ အေနအထားနဲ႔ ေပါင္းကားထားတဲ့ အန္တီေမ ေစာက္ဖုတ္ကို ကြၽန္ေတာ္လီးနဲ႔ အေပၚေအာက္ စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ ပြတ္လိုက္ပါတယ္။ လီးကိုအရင္းက ကိုင္ၿပီးေတာ့ အစိရွိတဲ့ေနရာကိုလဲ လီးထိပ္နဲ႔ ပြတ္ေပးေနပါတယ္။ အန္တီေမတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေတာင္မဖြင့္ႏိုင္ရွာပဲ “ဟင္း..ဟင္းး”..လို႔သာ ညည္းတြား ေနပါတယ္။

“သား… ထည့္လိုက္ေတာ့ေလ… အခ်ိန္မဆြဲနဲ႔ေတာ့” အန္တီေမထံမွ ေလသံတိုးတိုး ထြက္လာပါတယ္။ အန္တီေမအသံၾကားမွပဲ ကြၽန္ေတာ္သတိထားမိတာပါ။ သူမ အခန္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္အရမ္းဆြဲလို႔ မရဘူးဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္သေဘာေပါက္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို အန္တီေမရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို တစ္ခ်က္ထဲ ဝင္ေအာင္ေဆာင့္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ “အင့္… အီး…… အန္တီေမ နာသြားဟန္တူပါတယ္။ မ်က္လုံးေၾကာႀကီးေတြရႈံ႕ၿပီး အံကိုႀကိတ္ထားပါတယ္။ လီးကအထဲကို ေရာက္သြားေတာ့ နဂိုကတည္းက အရည္ထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟာ ျပည့္က်ပ္ေနပါတယ္။ အန္တီေမအဖုတ္က အေတာ္ေလး အလတ္ႀကီးရွိပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေဆာင့္ခ်က္ေတြကိုလဲ ျပန္ၿပီးေတာ့ညႇစ္ေပးထားပါတယ္။ တခ်က္တခ်က္ ျပန္ျပန္ၿပီး ေကာ့ေပးပါေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ကိုတင္ၿပီး ေဆာင့္ပါတယ္။ အန္တီေမႏို႔ေတြကို ကုန္းစို႔လိုက္.. ေဆာင့္လိုက္၊ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို လက္မလက္ညိဳးနဲ႔ ဖိၿပီးေခ်လိုက္ေပါ့။ “အား..အီး..အင့္..ရွီ..ဟင္း..အင္း..အား..အိ…အင္း…ဟင္း..ဟင္း” အန္တီေမဆီက ညည္းတြားသံေတြ ထြက္ေနပါတယ္။

အန္တီေမ တစ္ေယာက္ အရမ္းေကာင္းေနပါၿပီ… “ေကာင္းလား အန္တီ”… “အင္း.. ေကာင္းတယ္… သား.. ေဆာင့္ကြာ. အားပါပါေဆာင့္… အန္တီၿပီးခ်င္ၿပီ..အီး..အင္း… ၿပီးခ်င္ေနၿပီး.. ေဆာင့္…ဖိၿပီးေဆာင့္”.. အန္တီေဆြ႕ဆီက မဝံ့မရဲ၊ မခ်ိတင္ကဲ ေတာင္းဆိုသံေတြ ထြက္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ အရွိန္ကိုျမႇင့္ ၿပီး ေဆာင့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ပါးစပ္ထဲကို လက္ညိဳးထည့္ၿပီး စုပ္လိုက္ရင္း ခံစားရတဲ့ အရသာမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ့လီးက ခံစားလိုက္ရၿပီး အန္တီေမကလဲ လက္ႏွစ္ဖက္ကို အိပ္ယာခင္းေတြကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း ေျခေထာက္ကို ႂကြကာ ခါးကိုေကာ့ထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လီးကလဲ ေအာက္ကိုဖိခ်လို႔ မရေလာက္ေအာင္ကို အန္တီေမေစာက္ဖုတ္ အတြင္းသားက စုပ္ၿပီးညႇစ္ထားပါတယ္။ ၂မိနစ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ ပက္လက္အေနအထား ခါးကိုေကာ့ထားတဲ့ အန္တီေမ တစ္ေယာက္ ေအာက္ကို ျပန္က်သြားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ အန္တီေဆြ ၿပီးသြားၿပီဆိုတာသိလို႔ အလိုက္သင့္ပုံမွန္ေလး ေညႇာင့္လိုးေပးေနပါတယ္။ အန္တီေမ တစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေတာင္ မဖြင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အသက္ရႈသံ တဟင္းဟင္းနဲ႔ အနားယူေနပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္လဲ အလိုက္သိစြာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သာသာယာယာပဲ လီးကိုအသြင္းအထုတ္ လုပ္ေပးေနတာ ငါးမိနစ္ ေလာက္ၾကာေတာ့ အန္တီေမမ်က္လုံး ပြင့္လာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၿပဳံးျပၿပီး.. “ခ်စ္လိုက္တာ သားရယ္…သား..မၿပီးေသးဘူးလား” “ဟင့္အင္း အန္တီေမ…. သူမေခါင္းေထာင္လာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို နမ္းခ်င္လို႔ ေခါင္းေထာင္လာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္လဲ အလိုက္သင့္ ပါးကို သူမႏႈတ္ခမ္းနားကို ကပ္လိုက္ေတာ့ ႐ြတ္ခနဲတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ၿပီး “သား… ၿပီးေအာင္လုပ္… အန္တီ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ”… “အန္တီ ကုန္းလိုက္”…. လို႔ က်ေနာ္မေျပာရဲလို႔ စကားကိုေကြ႕ၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “သား အေနာက္က ခ်စ္ခ်င္တယ္… အန္တီ”.. “အင္း… အန္တီ ကုန္းေပးမယ္ေနာ္… သား”….. “ဟုတ္”… အန္တီေမတစ္ေယာက္ ကုတင္ေျခရင္းမွာ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းထားပါတယ္။ ႀကီးမားၿပီး စြင့္ကားတဲ့ တင္ပါးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီးမွာ အေၾကာျပတ္ေနတဲ့ အရာအနည္းငယ္နဲ႔ ပင္တီသားရည္ႀကိဳး ေနရာေလာက္ပဲ အမာ႐ြတ္ပုံစံရွိေနၿပီး စင္းလုံးေခ်ာျဖဴေဖြးၿပီး လွပေနပါတယ္။ သူမကခါးကို အနည္းငယ္ ေအာက္ႏွိမ့္ေပးထားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို ကုန္းထားတဲ့အတြက္ ဖင္သားျဖဴျဖဴႀကီးေတြၾကားမွာ နစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို အလြယ္တကူပဲ ထိုးသြင္းခြင့္ရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ သူမရဲဖင္သား ျဖဴျဖဴႀကီးႏွစ္လုံးကို တစ္ခ်စ္စီနမ္းေပးလိုက္ၿပီး လီးကိုအရင္းက ကိုင္ကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သြင္းလိုက္ပါတယ္။ “အား..အီး..အင့္..အား..ရွိး..အင့္.. အား.. ရွိး..ဟင္း” လီးနဲ႔ေစာက္ဖုတ္ ႐ိုက္သံေတြဟာ သံစဥ္တစ္ခုသဖြယ္ ထြက္ေနၿပီး ကုန္းထားတဲ့အတြက္ အန္တီေမ ႏို႔ေတြဟာ ဘရာဇီယာ မခြၽတ္ေသးေပမဲ့ ေအာက္ကို တြဲေလာင္းက်ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံး ပုံစံကို ပုံေဖာ္ဖို႔ အခ်ိန္က်ေရာက္လာပါၿပီး။ သူမရဲ႕ဖင္သားႀကီး ႏွစ္လုံးကို အားရွိပါးရွိကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေပးေနၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သူမေက်ာျပင္က ဘရာဇီယာအနက္ေရာက္ေလးကို ျမင္းဇက္ႀကိဳး ဆြဲကိုင္သလိုကိုင္ၿပီး အားပါးတရ ေဆာင့္ေပးပါတယ္။ အန္တီေမတစ္ေယာက္ “အင့္..အင့္..ရွီး” ဆိုၿပီး ဖီလ္းေတြ ျပန္တက္လာပါတယ္။ အသံေတြ အရမ္းထြက္မွာ ေၾကာက္တာေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး မ်က္ႏွာကို အိပ္ယာခင္းနဲ႔ ကပ္ထားပါတယ္။

အိပ္ယာခင္းစကို ကိုက္ထားတာ သတိထားမိပါတယ္။ အရမ္းပဲေကာင္းေနလို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး အန္တီေမကို ကြၽန္ေတာ္ အားပါပါ ေဆာင့္ေပးရင္း ၿပီးခ်င္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ “အန္တီ… ကြၽန္ေတာ္ ၿပီးခ်င္ၿပီ.. စိတ္ႀကိဳက္ခ်စ္မယ္ေနာ္”..ဟု ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ အန္တီေမက ေခါင္းညိမ့္ျပတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဘရာဇီယာကို ေက်ာျပင္က ခ်ိတ္ျဖဳတ္ေပးလိုက္ၿပီး ခုတင္ေပၚကို ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းတင္ကာ သူမရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ သူမတင္ပါးႀကီးေတြကို ဆုတ္နယ္လိုက္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ျဖန္းကနဲ႐ိုက္လိုက္နဲ ေဆာင့္လိုးေနပါတယ္။ အန္တီေမကေတာ့ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ႀကိတ္ၿပီး ညည္းေနပါတယ္။ အသံအရမ္းထြက္လို႔မွ မရတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ထိန္းၿပီး ညည္းေနပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြလဲ ပိုပိုၿပီးေတာ့ အားပါလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္လိင္တံ တစ္ေခ်ာင္းလုံး က်င္သလိုျဖစ္သြားၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး တုန္တက္သြားပါတယ္။ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ လရည္ေတြဟာ အန္တီေမ့ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ဝင္သြားပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္လဲ အံႀကိတ္ၿပီး လရည္ေနာက္ဆုံး တစ္စက္က်န္သည္အထိ အန္တီေမ့ ဆံပင္ကိုဆြဲကာ ေဆာင့္ေပးေနၿပီး မခံႏိုင္တဲ့အဆုံးမွာေတာ့ သူမအေပၚကို ေမွာက္လွ်က္ လွဲခ်လိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမရဲ႕ ေက်ာျပင္ေပၚမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သူမရဲ႕ေက်ာျပင္ေလးမွာ ေခြၽးေလးေတြ စို႔ေနတဲ့အတြက္ လွ်ာေလးနဲ႔ လိုက္ယက္ေပးေနမိပါတယ္။ အန္တီေမကေတာ့ အသက္ရႉသံ ျပင္းျပင္းေတြနဲ႔ အနားယူေနေလရဲ႕၊ သုံးမိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အန္တီေမ့ေစာက္ဖုတ္ထဲစိမ္ထားတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္လီးကို စြပ္ဆိုၿပီး ထုတ္လိုက္ပါတယ္။ အန္တီေမက .. “လူဆိုးေလး.. အရမ္းၾကမ္းတာပဲ.ေနာက္..အထဲမွာၿပီးပစ္တယ္..သူမ်ားအိပ္ယာခင္းေတြေပၚစီးက်ကုန္ၿပီ” အန္တီေမက ညဳတုတုအသံနဲ႔ ေျပာေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္ၿပဳံး႐ုံသာ ၿပဳံးျပလိုက္ပါတယ္။ သူမဆံပင္ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္ ဆြဲေဆာင့္ထားတဲ့အတြက္ ရႈပ္ေထြးေနပါတယ္။ မိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ အလွဆုံးအခ်ိန္ ျပပါဆိုရင္ လိုးၿပီးစ အခ်ိန္ပဲလို႔ သတ္မွတ္ခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္မွာေတာ့ အန္တီေမနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီး သူ႔ပစၥည္း၊ ကိုယ့္ပစၥည္းေရေဆးၿပီး အျပင္ေရာက္ေတာ့အက်ႌေတြ ျပန္ဝတ္ပါတယ္။ အန္တီေမလဲ ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ခုနကခြၽတ္ထားတဲ့ ဝတ္စုံကိုသာ ဟန္မပ်က္ျပန္ဝတ္ရင္း အိမ္ေဖာ္မေလး လာပို႔ထားတဲ့ ေကာ္ဖီကိုေသာက္ကာ ခဏၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ျပန္ဖို႔အတြက္ သူမကိုယ္တိုင္ တံခါးဝအထိ လိုက္ပို႔ေပးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လဲ ဖိုင္တြဲတစ္တြဲကိုင္ၿပီး ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ဆင္းခဲ့ရတာေပါ့။ အိမ္တံခါးဝေရာက္ေတာ့ ကားေပၚတက္ခါနီးမွာ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး ရွိေနတဲ့အတြက္ အလုပ္ကိစၥေတြကို ေလွ်ာက္ေျပာေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲ ကားကိုေမာင္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကားေမာင္းရင္း မီးပြီဳင့္ေရာက္လို႔ မီးနီေနတဲ့အတြက္ ေခတၱရပ္ထားစဥ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ဖုန္းထဲကို မက္ေဆ့တစ္ေစာင္ ဝင္လာပါတယ္။ ပို႔သူကေတာ့ အန္တီေမပါ။ စာသားကေတာ့…. “မနက္ျဖန္လဲ ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္.. ေမာင္… မအတြက္ အီးဇီးတူး ဝယ္ခဲ့ပါအုန္း”..တဲ့ဗ်ာ… ကြၽန္ေတာ္လည္း အေပ်ာ္လြန္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားကာ မီးပြိဳင့္အလြတ္မွာ လီဗာေဆာင့္ႏွင္းလိုက္မိပါေတာ့တယ္။….ၿပီး