“ငါ့တူရေလာဦး” အောင်ခိုင်တစ်ယောက် အိမ်ခန်းထဲမှာ အပြာစာအုပ်ဖတ်ပြီး ဂွမ်းထုနေစဉ် ရေချိုးခန်းမှ ဒေါ်လေးဖြစ်သူ သီသီအေးရဲ့ခေါ်သံကြောင့် စာအုပ်ကိုချကာ ကပျာကယာထရပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကို ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။ တကယ့်ကို အရှိန်ကောင်း ပြီးခါနီးအချိန်မှ ခေါ်ခံလိုက်ရသဖြင့် နဲနဲပင် ကျွဲမြီးတိုသွားသလို ရင်တုန်ပန်းတုန်လည်း ဖြစ်သွားသေးသည်။ ရေချိုးခန်းပြင်ဘက်ကနေ မေးလိုက်သည်။ ”ဒေါ်လေး ဘာယူပေးရမှာလည်း” “ဒေါ်လေး သဘက်မေ့ခဲ့လို့ အခန်းထဲမှာ ယူပေးစမ်းပါ” အောင်ခိုင်လည်း ဒေါ်လေးသီသီအေးရဲ့ အခန်းထဲက စင်မှာတင်ထားသော သဘက်ကိုယူပြီး ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။ တံခါးပွင့်လာပြီး“ရော့.ဒေါ်လေး..သဘက်” ”အေး..အေး” ဒေါ်လေးကား ရေချိုးရက်တန်းလန်းကြီးပင် ပါးလျသော ထမိန်အနွမ်းလေးကို ရင်လျားဝတ်ထားပြီး၊ ရေလောင်းချိုးထားသဖြင့် ကိုယ်မှာ ကပ်နေသည်။ မျက်နှာလွဲမလို့ ကျန်သော်လည်း လှည့်ထွက်သွားသည့် ဒေါ်လေးရဲ့တင်ပါးကြီး များကိုကြည့်ကာ အောင်ခိုင် တံတွေးများပင် နင်သွားသည်။ အောက်က သူ့မွေးရာပါ ညီလေးကလည်း ထောင်ထလာသဖြင့် ရေချိုးခန်းတံခါးကို အမြန်ပိတ်ပေးလိုက်ရသည်။ မဖြစ်ဖူး အခန်းထဲကို မြန်မြန်ပြန်မှလို့ တွေးလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လဲလျောင်းကာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံမှ ငှားလာသော အပြာစာအုပ်ကို ဆက်ဖတ်ပြီး ဂွမ်းဆက်ထုနေလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ သူမြင်တွေ့နေကျ မိန်းမများကို မှန်းပြီး ဂွမ်းဆက်ထုနေသော်လည်း နောက်ဆုံး သူ့မျက်လုံးထဲမှာ ခုနကသူမြင်ခဲ့ရသည့် ဒေါ်လေးသီသီအေးရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကြီးကို မြင်ယောက်လာမိသည်။ စိတ်ထဲမှာ မလုံမလဲ ဖြစ်မိသော်လည်း ထုရင်းနဲ့ ဒါကြီးကိုဘဲ မြင်ယောင်လာမိသည်။ မထူးဘူးလို့ ဆက်တွေးမိပြီး ဆက်မှန်းကာ ထုလိုက်သည်။ “အင်း..အင်း…အင်း.. ဒေါ်လေး..ဒေါ်လေး…. အအ” အောင်ခိုင် ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ လရေတွေ ပန်းထွက်သွားပြီး သူ့လက်မှာ ပေပွသွားသဖြင့် ပုဆိုးနဲ့သုတ်လိုက်ရသည်။ ယခုမှဘဲ အောင်ခိုင်ရဲ့ ကြွတက်နေသော သုတ်သွေးများကား ယာယီငြိမ်သက် သွားလေတော့သည်။ ညနေကျရင် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံမှာ နောက်အပြာစာအုပ်တစ်အုပ် သွားလဲဖို့ကို သူတွေးနေမိသည်။ ဒေါ်သီသီအေးကား မှန်တင်ခုံရှေ့မှာ ခေါင်းဖြီးရင်း စဉ်းစားနေမိသည်။ “သြော်..အောင်ခိုင်တောင် တော်တော်ကြီးလာပြီပဲ”။ အောင်ခိုင်သည် သူမလက်ပေါ်တွင် ကြီးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်ခိုင့်အဖေနှင့် သူမကား မောင်နှမ နှစ်ဝမ်းကွဲတော်စပ်ရာ အောင်ခိုင်နှင့် သူမသည် တူအရီးနှစ်ဝမ်းကွဲ တော်စပ်လေသည်။ သူမ တက္ကသိုလ်တက်ရင်း ယောင်္ကျားဖြစ်သူ ကိုကျင်မောင်နဲ့ ညားခဲ့သည်။ ကိုကျင်မောင်ကား တရုတ်။ သူမနှင့်ကိုကျင်မောင်မှာ သီသီမောင်ဆိုသော သမီးလေးတစ်ယောက်ရှိသည်။ အောင်ခိုင်ထက် (၁)နှစ်ငယ်တော့ ဒီနှစ်ဆို(၁၈)နှစ် ပြည့်တော့မည်။ အောင်ခိုင်ကား ဒီနှစ်(၁၀)တန်းနှစ်။ ရွာမှာ မူလတန်းကျောင်းပဲရှိသဖြင့် သူ့ဖခင်က မြို့မှဝမ်းကွဲ ညီမဖြစ်သူ သီသီအေးထံသို့ (၅)တန်းကတည်းက ပို့ထားပြီး ကျောင်းတက်စေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
အောင်ခိုင်ကား (၁၀)တန်း တစ်နှစ်ကျခဲ့သဖြင့် ဒီနှစ်အပြင်ဖြေ ဖြစ်သည်။ သူမသမီး သီသီမောင်ကား ဒီနှစ်(၁၀)တန်းနှစ်။ သြော်..အောင်ခိုင်တောင် လူပျိုဖြစ်နေပြီကိုး။ အင်းလေ သူမ အသက်တောင် ၄၁နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီလေ။ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်သီသီအေးတို့ကား သူဌေးကတော်ပီပီ အငြိမ်းစားနေရလို့လားမသိ နုဖတ်နေသည်။ ၃၀ကျော်ခန့်သာ ထင်ရသည်။ အစားကောင်း အသောက်ကောင်းတွေစားကာ အားကစားလည်း လိုက်စားသဖြင့် ကိုယ်လုံးကလည်း ရွေဘိုမင်းကြိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပင်။ တခြားသူအတွက်တော့ သွားရည်ယိုစရာဖြစ်ပေမဲ့ လင်ဖြစ်သူ ကိုကျင်မောင်အတွက်တော့ အနှစ်နှစ်ဆယ်ခန့် ပေါင်းလာရသော မိန်းမဖြစ်သဖြင့် ရိုးအီနေပြီဖြစ်ပြီး တစ်ခါတစ်ရံမှသာ လုပ်ဖြစ်တော့သည်။ အပြင်မှာ စမောဆွဲနေပြီး အလုပ်ကိစ္စအကြောင်းပြကာ မကြာခဏလဲ ခရီးထွက်တတ်သေးသည်။ ဒီတော့ ဒေါ်သီသီအေးလည်း သူဌေးကတော်များစုကာ ဖဲရိုက်ခြင်း၊ ဈေးဝယ်ထွက်ခြင်း၊ အပျော်ခရီး ထွက်ခြင်းများဖြင့်သာ စိတ်အပန်းဖြေနေရသည်။ ဒီနေ့လည်း သင်္ဘောကပ္ပတိန်ကတော် ဒေါ်မြတ်လဲ့အိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းရှိသည်။ ဒီတော့ ဒေါ်သီသီအေးလည်း အပြင်ထွက်ရန် ပြင်ဆင်နေသည်။ သူမဘော်လီကို လဲရင်း နောက်ဘက်က ချိတ်ကို ချိတ်မရ ဖြစ်နေသည်။ “ငါ့တူရေလာဦး” အောင်ခိုင် အခန်းထဲဝင်လာသည်။ “ဒေါ်လေး ဘော်လီချိတ် တွယ်ပေးစမ်းပါ” အောင်ခိုင်မှာ ဒေါ်လေးရဲ့အပေါ်ပိုင်း အလှကြောင့် ဘော်လီချိတ်တွယ်ပေးရာမှာ တုန်ယင်နေသဖြင့် ခက်ခက်ခဲခဲ တွယ်ပေးလိုက်ရသည်။ ဒေါ်သီသီအေး ထိုင်ရာမှထပြီး သူ့ရှေ့တွင် ထမိန်လှဲနေသည့်အချိန်မှာ ခြေသလုံးသား တုတ်တုတ်ဝင်းဝင်းများကို မြင်လိုက်ရသည့် အခိုက်အတန့်ကား သူ့ရင်ကို ဖိုသွားစေသဖြင့် မျက်နှာလွဲလိုက်ပြီး အခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့တော့သည်။ “ဖဲကလည်း ဟယ်” သစ်တောအရာရှိကတော် ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင်က ဖဲကို ပွတ်လိုက်ပြီးအသာချကာ ဘေးမှလက်ဖက်သုပ် ပန်းကန်ကိုယူကာ တစ်ဇွန်းစားလိုက်ပြီး ဝိုင်းကို ကြည့်ကာ အခုမှ သတိထားမိတယ်။ “ဒီနေ့ နုနုခိုင် မလာပါလား” ဒေါ်နုနုခိုင်ဆိုသည်မှာလည်း အရာရှိကတော် တစ်ယောက်ပင်။
ဒေါ်မြတ်လဲ့က ဖဲကို အသာချလိုက်ပြီး ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင် ပြန်ချထားလိုက်သော လက်ဖက်သုပ်ပန်းကန်ကို ဆွဲယူပြီး စားလိုက်ရင်း “ညဉ်းမသိသေးဘူး ထင်တယ်… သူ့ယောင်္ကျား မရှိဘူးလေ…ဒီနေ့” ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင်၊ ဒေါ်သီသီအေးအပါအဝင် အခြားမိန်းမများက ဒေါ်မြတ်လဲ့စကားကြောင့် ထူးဆန်းသွားသည်။ ”ပြောပါဦး သူ့ယောင်္ကျားမရှိရင် ပိုတောင်လာဦးမယ်” ”ခစ်ခစ်…အဲ့ဒါကြောင့် ညဉ်းတို့တွေ ညံ့တယ်လို့ပြောတာ” ဒေါ်မြတ်လဲ့က တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ “ဟာ” မိန်းမတွေအုပ်စုမှ အသံတွေထွက်လာပြီး ဖဲပင်မရိုက်နိုင်တော့။ “စိတ်ဝင်စားသွားပြီလေ” ဒေါ်မြတ်လဲ့ပြောသော အကြောင်းကို။ “ထင်ရဘူးနော်… နုနုခိုင်တို့ ဒါကြောင့်မို့ သူ့ဒရိုင်ဘာလေးကို မောင်လေး မောင်လေးနဲ့ တသသဖြစ်နေတာကိုး… ကောင်လေးကလည်း အချောလေးဟ…. ခစ်ခစ်” “နင်က အားကျနေတယ်ပေါ့” ဒေါ်မြတ်လဲ့ကို ဒေါ်သီသီအေးက စလိုက်သည်။ “အဟင်းဟင်း…ညဉ်းရော ဘာထူးလို့လဲ…ညဉ်းတူကို ကြံစည်နေတာမဟုတ်လား” “အမလေးလေး..မိုးကြိုးတွေ ပစ်ချကုန်ပါ့မယ်…. အဒေါ်နဲ့တူကို… ဟင်းဟင်း..ညဉ်းနော်ညဉ်း” “သီသီအေး ညဉ်းအကြောင်းမသိတာကျနေတာပဲ ငါ့တူငါ့တူနဲ့… ဝမ်းကွဲပဲတော်တာကို ညဉ်းစားဖို့သောက်ဖို့ ကြံနေတာမသိဘူး မှတ်နေလား” “အို..ညဉ်းတို့နော် စွပ်စွပ်စွဲစွဲ” “ဟင်း.ဟင်း ငြင်းထားဦးပေါ့… ဝမ်းကွဲပဲတော်တာ… တူအရင်းလို ချစ်ဟန်ဆောင်ပြနေတာ မသိဘူးမမှတ်နဲ့… နောက်မှ ညဉ်းတစ်ယောက်ထဲ ခိုးစားလို့ကတော့ နာပြီသာမှတ်… ငါတို့ပါစားမှာ ညဉ်းတူကို” ဒေါ်မြတ်လဲ့က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ သူမတို့ အရွချင်းဆိုတော့ အချင်းချင်း အကြောင်းသိနေကြသည်။ မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်ကြသည်လေ။ “ဟုတ်တယ်.. ဟဲ့.. ဟုတ်တယ်.. ကျေနပ်ပလား” သီသီအေးလည်း ရှက်ရှက်ဖြင့် အော်ပြောလိုက်တော့သည်။ သူမတို့ မိန်းမတစ်သိုက်ရီသံကား အခန်းထဲမှ ပျံ့လွင့်သွားတော့သည်။ “ရော့ သီသီ နင့်ဆီက ငှားထားတဲ့ စာအုပ်” အောင်ခိုင်ပေးလာ သောစာအုပ်ကို သီသီမောင်က ယူလိုက်သည်။ မနေ့ညက စာကျက်ရင်းသူမဆီက ငှားထားသော အင်္ဂလိပ်စာအုပ်။ “ကိုကိုက ဘယ်သွားမလို့လဲ.” “ဟိုဖက်ရပ်ကွက်ထဲက ထူးမော်တို့ဆီခဏ” ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် သီသီမောင်က အိမ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး စာကျက်နေသည်။ အောင်ခိုင်လည်း ခါးကြားမှာ ထိုးထားသော စာအုပ် ပြုတ်ကျသွားသည်ကို မသိလိုက်။ မနေ့က ထူးမော်ဆီမှ ငှားထားသော အပြာစာအုပ်(၂)အုပ်။ ဒီနေ့ အသစ်လဲဖတ်ရအောင်လို့အောင်မော်ဆီ သွားမလို့ဖြစ်သည်။ သင်းသင်းမင်းက စာကျက်ရင်း ပျင်းလာသဖြင့် အိမ်ထဲဝင်ရန်ပြင်လိုက်သည်။ ဟင်…ဘာစာအုပ်လေးပါလိမ့်။ ကိုကို ကျထားခဲ့တာဖြစ်မည်… နမော်နမဲ့နဲ့။ စာအုပ်က သေးသေးပါးပါးလေးပင်။ ဘာစာအုပ်လဲမသိ။ ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ဖတ်ကြည့်ဦးမှ ဆိုပြီး အခန်းထဲဝင် ကုတင်ပေါ်လှဲကာ စာအုပ်ကိုဖတ်ကြည့်လိုက်သည်။ ဖတ်ကြည့်ရင်း ဖတ်ကြည့်ရင်း… “ဟင်..ဒါ..ဒါ…” လို့ သူမရေရွက်လိုက်သည်။ “ဟွန်း…ကိုကို အကျင့်မကောင်းဘူး” လို့ သူမရေရွက်လိုက်သည်။ သူမ သူငယ်ချင်းမတွေ တစ်ခါတစ်လေ ဖတ်ဖတ်နေသော အပြာစာအုပ်တွေ။ အရွမတွေပီပီ ဘယ်ကနေဘယ်လို ရလာမှန်းမသိ။ ဆက်မဖတ်ဘူးလို့ သူမစဉ်းစားလိုက်ပေမဲ့ ဆက်ဖတ်ချင်စိတ်ကို တားမရသောကြောင့် သူမဆက်ဖတ်လိုက်သည်။
စိတ်ထဲမှာ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း မရိုးမရွဖြစ်လာပြီး သူမပေါင်ခြံကြားမှာ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာသည်။ အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာဖြစ်မည်။ အပျိုဖြစ်နေပြီဖြစ်သော သူမအဖို့ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်မှာ မဆန်း။ ကိုကိုအောင်ခိုင်ကို သူမမြင်ယောင်လာသည်။ ကိုကိုအောင်ခိုင်ကား သူမနှင့်နှစ်ဝမ်းကွဲမောင်နှမ ဖြစ်နေပြီ။ ဒါကြောင့် ယူလို့ရတယ်လို့ သူမတွေးနေမိသည်။ ယောင်္ကျားပီသသော ကိုကို့ကို သူငယ်ချင်းမတွေက ကြိုက်လိုက်တာ အသည်းအသန်။ သူမအနေဖြင့်မနာလိုဖြစ်မိသည်။ ယောင်းမလို့ခေါ်လျှင်ပင် သူမ သဝန်တိုမိသည်။ ကိုကိုရယ် ညီမလေးကို ရှိတယ်လို့တောင် မထင်ဘူးလို့လဲ သူမတွေးနေမိတယ်။ ဒီစာအုပ်ကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ မထူးပါဘူး ကိုကိုမသိအောင် သူမပဲ ဖွတ်ထားလိုက်တာ ကောင်းတယ်။ နို့မို့ဆို ကိုကိုရှက်သွားလိမ့်မယ်လို့ သူမတွေးမိပါတယ်။ ဒါကြောင့်စာအုပ်ကို အိပ်ယာအောက်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး ဖွတ်ထားလိုက်ပါတယ်။ “ဟိုက်… ” အောင်ခိုင် ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားသည်။ သူ့ခါးကြားမှာ ထိုးခဲ့သော အပြာစာအုပ် ၂အုပ်အနက် ၁အုပ်က ဘယ်မှာကျခဲ့မှန်းမသိ။ သူငယ်ချင်းအိမ်ရောက်ခါနီးမှ ပြန်လှည့်လာရသည်။ သောက်ခွတော့ကျပြီ။ တစ်လမ်းလုံးကလည်း လူရှင်းနေသည်။ သူငယ်ချင်းအိမ်က သူ့အိမ်နှင့်သိပ်မဝေးသဖြင့် လမ်းတစ်လျှောက်လုံး စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်လာသော်လည်း ထိုစာအုပ်ကိုမတွေ့။ အိမ်ထဲကနေ ခြံထဲဆင်းလာသည်အထိ ပါလာသေးသည်။ “ဟိုက်” ဒါဆို ဒုက္ခပဲ ခြံထဲကျခဲ့သည်မှာ သေချာသည်။ သူခေါင်းနပန်းပင်ကြီးသွားသည်။ သီသီမောင် တွေ့သွားလို့ ကတော့ သူဒုက္ခရောက်ပြီ။ ခြံထဲဝင်တော့ သီသီမောင် သူမထိုင်နေသည့် နေရာမှာ မရှိတော့။ သီသီမောင် အိမ်ပေါ်တက်သွားတာဖြစ်မည်။ သူလည်း အပြေးအလွားပင် အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။ ဒေါ်လေးကလည်း အိမ်မှာမရှိ။ သူမမိတ်ဆွေတွေအိမ် ဖဲရိုက်သွားသည်။ သူလည်း အပေါ်ထပ်သို့တက်ပြီး သီသီမောင်အခန်းရှိရာကို သွားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် သီသီမောင်ကား တစ်အိမ်လုံး လူမရှိသဖြင့် အိပ်ယာအောက် ထိုးထည့်ထားသော စာအုပ်ကို နောက်တစ်ခေါက် ပြန်ဖတ်ချင်လာသဖြင့် တစ်ကျော့ပြန် စိမ်ပြေနပြေဖတ်နေချိန်တွင် သူ့ကိုကိုအောင်ခိုင် မမေးမမြန်းဝင်လာချိန်နှင့် တန်းတိုးသည်။ “မဖတ်နဲ့..ညီမလေး အဲ့စာအုပ်..အကို့ဆီပေးစမ်း” သီသီမောင်ကား ရုတ်တရက်မို့ ကြောင်အမ်း သွားသော်လည်း စာအုပ်ကို သူမခါးအောက်သို့ အလျှင်အမြန် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ အောင်ခိုင်က ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး သီသီမောင်ခါးအောက်က စာအုပ်ကိုဆွဲလု၊ သီသီမောင်က မပေးပဲ ရုန်းကန်နေရင်း၊ အောင်ခိုင်ကား အမှတ်မထင် သီသီမောင်အပေါ်သို့ ထပ်ရက်ကြီးဖြစ်သွားကာ သီသီမောင်ကို ဆွဲဖက်မိလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။။ နူးညံ့အိစက်လှသော ညီမဝမ်းကွဲ သီသီမောင်၏ ရင်အစုံကား သူ့ရင်အစုံနှင့် ဖိကပ်သွားသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်သွားမှန်းမသိ။ “ကိုကို မကောင်းဘူးကွာ”လို့ သီသီမောင် ပြောလိုက်ချိန်မှာ ဖြစ်သွားတာပါ။ သူမအကြည့်ကတစ်မျိုးပါပဲ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကလည်း တဆတ်ဆန်တုန် နေတာပါ။
အောင်ခိုင်က သီသီမောင်မျက်နှာလေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်သွားပါတယ်။ သီသီမောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို သူစုပ်နမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ သီသီမောင်ရဲ့ လက်တွေကလည်း သူ့ကျောကို ဖက်တွယ်လာပါတယ်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အလိုလိုမာတောင်နေပြီး သီသီမောင်ရဲ့ ထမိန်အပေါ်ကနေ သီသီမောင်ရဲ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးမှာ ထိကပ်နေပြီး ရှိန်းတိန်းတိန်းကြီး ဖြစ်နေပါပြီ။ နှစ်ဦးသား စကားတစ်လုံးမှ မပြောဖြစ်ဘဲ အပြန်အလှန် နမ်းရှုပ်နေကြရင်း အောင်ခိုင်လက်ကလည်း သီသီမောင်ရဲ့ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်သလို သီသီမောင်ကလည်း အောင်ခိုင့်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ နှစ်ဦးသားရာဂစိတ် မွန်နေကြတဲ့အတွက် အခုအချိန်မှာ အဲ့ဒါကလွဲပြီး ဘာမှမရှိပါဘူး။ အောင်ခိုင်ကလည်း မိန်းမ မလိုးဖူးတာကြောင့် အတွေ့အကြုံက မရှိပါဘူး။ သူ့လီးကြီးကို သီသီမောင့်အဖုတ်ထဲကို တေ့ပြီး ထိုးထည့်ကြည့်နေပါတယ်။ “အ..အ..ကိုကို..ညီမလေးဟာကွဲပြီ ထင်တယ်” အပျိုစစ်စစ်လေးဖြစ်တာကြောင့် သီသီမောင်ရဲ့ အဖုတ်လေးဟာ အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ကြီးနေတဲ့ အောင်ခိုင့်လီးကြီးကို ရုတ်တရက်လက်ခံဖို့ ခက်ခဲနေတာကြောင့် အောင်ခိုင်လည်း ချော့သွင်းနေရပါတယ်။ သူလည်းစားတော့ မစားသာပါဘူး သီသီမောင်ရဲ့ စောက်ခေါင်းကျပ်ကျပ်ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးကို ပြုတ်တူနဲ့ညှစ်ထားသလိုပါဘဲ။ ဒါကြောင့် အားစိုက်ပြီး ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ ဖော့တုံးလို နူးညံ့တဲ့အရာလိုနဲ့ သူ့လီးထိပ်ဖျားနဲ့ ထိကပ်သွားချိန်မှာ သီသီမောင် မျက်ရည်လေးဝိုင်းသွားပါတယ်။ စောက်ပတ်မှာရှိတဲ့ အပျိုစင်အမြေးပါးလေးကို ကိုကိုအောင်ခိုင်ရဲ့ လီးကြီးက ထိုးခွဲသွားတာကိုး။ “အရမ်းနာသွားလား ညီမလေး” အောင်ခိုင့်အမေးကို သီသီမောင်က မျက်ရည်လေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ “အရမ်းတော့ မနာပါဘူး ကိုကို” လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ သူမလက်တွေကလည်း အောင်ခိုင်ရဲ့ကျောကို မမီမကမ်း ဖက်ထားပါတယ်။ “လုပ်..လုပ်ပါတော့ ကိုကို.. ညီမလေးခံနိုင်ပါတယ်” သီသီမောင် စကားဆုံးတာနဲ့ အောင်ခိုင်ကလည်း သီသီမောင့်အဖုတ်လေးကို သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ဆောင့်လိုက် လုပ်ပါတော့တယ်။ အစကတော့ သီသီမောင်အနေနဲ့ နာကျင်သယောင် ခံစားရပေမဲ့ အချိန်အနည်းငယ် ကြာလာတာနဲ့အမျှ ပိုကောင်းလာပြီး အောင်ခိုင်ဆောင့်ချလိုက်တိုင်း သူမကလည်း အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလာပါတယ်။ “အအ..ဆောင့်ပါ..ကိုကို..မရပ်ပါနဲ့ .. စွပ်ဒုတ်… အအ” သီသီမောင်ကား အောင်ခိုင်ကို ဖက်ထားသော လက်တွေပြုတ်ကျသွားပြီး မွေ့ယာစတွေကို သူမလက်နဲ့ ကုတ်ခြစ်နေပါတယ်။ သူမခေါင်းကလည်း ဘယ်ညာ ယမ်းခါနေပါတယ်။
အောင်ခိုင်ကလည်း သူဇာတ်ကားထဲတွေမှာ မြင်နေကျအတိုင်း သီသီမောင်ရဲ့ ခြေထောက်ကို သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတက်ပြီး သူ့လီးကို သီသီမောင်ရဲ့ အဖုတ်ကျပ်ကျပ်စီးစီးလေးထဲ လိုးကောင်းကောင်းနဲ့ လိုးနေပါတယ်။ ငယ်ရွယ်သူတွေ ဖြစ်တာရယ် အတွေ့အကြုံ မရှိတာရယ်ကြောင့် အောင်ခိုင် အချက် ၅၀လောက် အရောက်မှာ လီးထိပ်ဖျားက ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး လရေတွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါတယ်။ သီသီမောင်က အောင်ခိုင့်ဆောင့်ချက် (၄၀)လောက်ကတည်းက တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ပါပြီ။ အောင်ခိုင်က သီသီမောင်စောက်ဖုတ်ထဲကလီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲက သူ့လရေတွေနဲ့ စောက်ရည်တွေ အန်ကျလာပါတော့တယ်။ သူလည်း ခဏအမောဖြေလိုက်ပါတယ်။ သီသီမောင်နဲ့သူဟာ အမှတ်မထင် ဖြစ်ပျက်သွားခဲ့ပါပြီ။ “နောက်ထပ်လုပ်ဦးမှာလား ကိုကို လုပ်ချင်လုပ်လေ… သီသီကတော့ ရတယ်”လို့ သီသီမောင့်ပါးစပ်က စကားထွက်လာတော့ သူ့လီးကြီးက အလိုလိုပြန်မာလာပါတယ်။ ယခုမှ ညီမဝမ်းကွဲ သီသီမောင်ကလည်း အမေတူသမီးပီပီ တဏှာကြီးမှန်း သူသိလိုက်ရပါတယ်။ “ဟင်း..ဟင်း..ညီမလေးက တကယ်ခံနိုင်လို့လား” “ဟွန်း..ကိုကိုသာ တစ်ညလုံးလိုး… ညီမလေးက တစ်ညလုံးခံမှာသိလား” သီသီမောင် ပါးစပ်ကနေ သူ့စကားထက်ကြမ်းတဲ့ စကားလုံးတွေပါ ထွက်ကျလာပါတယ်။ နောက်တစ်ချီ စလိုးပါတော့တယ်။ ညီမလေးရဲ့ စကားကိုကြားတာနဲ့ အောင်ခိုင်လည်း စိတ်ပိုမို တက်ကြွလာပါတယ်။ လီးကို အဖုတ်ထဲကနေ အဖျားထိ ဆွဲထုတ်လိုက် တရှိန်ထိုးဆောင့်လိုက်နဲ့ ဇိမ်တွေ့နေပါတော့တယ်။ ”ပလွတ် ပလွတ်..ဘတ်ဘတ်.ဘောက်ဘောက်…အ.အ ” အချက် ၁၀၀လောက် ရောက်တဲ့အခါမှာတော့ ညဉ်းညူသံ ထွက်ပေါ်လာပြီး အရည်တွေ ထွက်ကျကုန်ပါတယ်။ သီသီမောင်ဆီကတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အောင်ခိုင်ဆီကပါ။ သီသီမောင်ရဲ့ တင်းကျပ်လှတဲ့ စောက်ပတ်ညှစ်အားဒဏ်ကို သူ့လီးက ကောင်းလွန်းနေလို့မခံနိုင်ပဲ နောက်တစ်ချီပြီးသွားတာပါ။ သီသီမောင်ကတော့ မပြီးသေးပါဘူး။ သူမက တန်းလန်းကြီး ဟပ်ကော့ကြီး ဖြစ်သွားပါတယ်။ နှစ်ချီပြီးသွားတော့ အောင်ခိုင့်လီးကြီးက အနည်းငယ် ပျော့သွားပါတယ်။ အောင်ခိုင်က သီသီမောင် ဘေးမှာလဲလိုက်ပြီး အမောဖြေနေပါတယ်။ “ဟွန်း…ကိုကိုကလည်း… နည်းနည်းလေးတောင် မစောင့်ဘူးနော် ….. ညီမလေးကို” “ညီမလေးအဖုတ်က လိုးလို့အရမ်းကောင်းလွန်းလို့ပါ ညီမလေးရယ်” “မရဘူးနော်ကိုကို… နောက်ထပ်လုပ်ပေးရမယ်” သီသီမောင်က အောင်ခိုင့်လီးကြီးကိုကိုင်ရင်း စိတ်ကူးတစ်ခု ပေါက်သွားသည်။ ကိုကို မျက်လုံး ခဏမှိတ်လိုက်ပါလား” “ဘာဖြစ်လို့လဲ..ညီမလေး“ ” သီသီမောင်က အောင်ခိုင်ကို နုတ်ခမ်းစူကာကြည့်ရင်း “ပြီးရင်သိမှာပေါ့ ကိုကိုရယ်…. မှိတ်မှာသာ မှိတ်ထား မျက်လုံးကို” အောင်ခိုင်လည်း သီသီမောင် ဘာလုပ်မည်ကိုမသိပဲ မျက်လုံးမှိတ်ထားလိုက်သည်။
သီသီမောင်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုက ညင်သာသည်။ သူ့လီးကို သူမလက်ဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာ ခံလိုက်ရပြီးနောက် သူ့လီးထိပ်ဖျားတွင် ပူနွေးစိုစွတ်နူးညံ့ကာ ကျဉ်တက်သွားသည့် ခံစားမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မျက်လုံးကို ဖျတ်ခနဲဖွင့်လိုက်တော့ သူ့လီးချောင်းကြီးကို သီသီမောင်က ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာ လီးပတ်ပတ်လည်အား စုပ်ပစ်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။ “အိုး…အိုး” အောင်ခိုင် ခါးများပင် ကော့တက်သွားသည်။ လီးစုပ်ပေးတာကို ဇာတ်ကားများထဲသာ မြင်ဖူးပြီး လက်တွေ့မခံဘူးသော သူ့အဖို့ ညီမလေး သီသီမောင်ရဲ့ လီးစုပ်ချက်များကြောင့် မျက်ဖြူပင် လှန်ချင်သွားသည်။ လီးကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ် ထောင်လာသည်။ ကောင်းလွန်းသဖြင့် သီသီမောင်ခေါင်းမှ ဆံပင်များကြားထဲသို့ လက်များကို ထိုးထည့်ကာ ပွတ်ပေးပြီး အလိုက်သင့် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုပေးနေမိသည်။ သီသီမောင်က ကိုကိုအောင်ခိုင့်လီးကြီးကို ပါးများချိုင့်သွားအောင် စိတ်ပါလက်ပါပင် စုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဆက်တိုက်စုပ်လိုက်တော့ ကိုကို့လီးကြီးက ရော်ဘာတုတ်သဖွယ် ဖြစ်လာချေပြီ။ “ပြွတ်” ညီမလေးသီသီမောင်က သူမပါးစပ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ပြန်ထုတ်လိုက်မှသာ အောင်ခိုင် သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။ ဒီကောင်မလေး မလွယ်ဘူး ပလွေမှုတ်တာ တော်တော်ကျွမ်းပါလား အတွေ့အကြုံလည်း မရှိပဲနဲ့။ “ဟူး…ကောင်းလိုက်တာ ညီမလေးရယ်… ဘယ်လိုတတ်နေတာလဲ ဒီပညာတွေ” “ခစ်ခစ်…. ကိုကိုကလည်း.. မေမေက ဖေဖေကြီးကို ဒီလိုလုပ်ပေးနေကျ…. ဖေဖေကြီးပြန်လာတဲ့ နေ့တွေဆို… အိပ်ခန်းထဲမှာလေ မေမေက ဖေဖေကြီးကို အဲ့လိုအမြဲလုပ်ပေးတာ…. ညီမလေးကချောင်းနေကျ” “ဟင်” သူမစကားကြောင့် အောင်ခိုင်တစ်ခုတော့ သိလိုက်သည်။ ဒေါ်လေးက လီးစုပ်တာ ပိုမိုကျွမ်းကျင်သည် ဆိုတာကိုပင်။ “တကယ်ပြောနေတာလား ညီမလေး” “ခစ်ခစ်…. ကိုကိုက မယုံလို့လား… ပြီးတော့ရှိသေးတယ်.. မေမေ့ဟာကိုလေ ဖေဖေကြီးက ယက်ပေးတာသိလား”ဟု အောင်ခိုင် လည်တနင်နင်ပင် ဖြစ်သွားသည်။ “မေမေဆို ကောင်းလို့ တွန့်လိမ်နေတာပဲ ကိုကိုရဲ့… အော်လည်း အော်သေးတယ်…. တအီးအီး တအားအားနဲ့.. ခိခိခိ” သီသီမောင်သည် ပြောရင်းအနည်းငယ် ရှက်သွားသဖြင့် စကားစ ရပ်လိုက်သေးသည်။ “ကိုကို့ဟာကြီးက မာနေပြီလေ ကိုကို”လို့ ခေါင်းလေးငုံ့ရင်း ပြောလိုက်ပါတယ်။ သီသီမောင် လိုချင်နေပြီဆိုတာ အောင်ခိုင်သိလိုက်တဲ့အတွက်။ “ညီမလေး လေးဖက်ထောက်လိုက်ပါလား… ကိုကို နောက်ကနေလိုးမယ်”လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ။ သီသီမောင်ကလည်း ခေသူမဟုတ်တဲ့အတွက် ကိုကိုသူမကို လေးဖက်ထောက် လိုးတော့မယ်ဆိုတာ သဘောပေါက်ပါတယ်။ လေးဖက်ထောက်လိုးတဲ့ ပုံစံကို သူမအရမ်းသဘောကျတာနဲ့လည်း အတော်ပဲပေါ့။ ဒါကြောင့် လေးဖက်ထောက်ပြီး ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးကို ထောင်ပေးထားပါတယ်။ တင်းရင်းပြီး ကျစ်လျစ်နေတဲ့ သီသီမောင်ရဲ့ ဖင်လုံးလုံးလေးကို ထောင်ပေးထားတာ ကြည့်ပြီး အောင်ခိုင်ကလည်း တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကို ဖင်နှစ်ခြမ်းကြားမှာ ပြူထွက်နေတဲ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို တေ့ပြီး ဒစ်မြုပ်ရုံ မြုပ်ထားကာ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။
“အ..အ…ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကိုကိုရယ်….. လိုး.. လိုးပေးပါတော့” အရည်တွေရွှဲကျနေပြီး ဖင်လေးတွန့်လိန်နေတာကို ကြည့်ရင်း အောင်ခိုင်က မလိုးသေးပဲ သီသီမောင်ရဲ့ စောက်စိလေးကို သူ့လီးထိပ်ဖျားနဲ့ ပွတ်ဆွဲပေးတဲ့အခါမှာ “အအ….ခံချင်လှပြီ ကိုကိုရယ်… လိုး.. လိုးပေးပါတော့… ညီမလေး တောင်းပန်ပါတယ်.. စွပ် ဒုတ်…အအ” သီသီမောင့်ဖင်လေးပင် ဆောင့်ချလိုက်သည့် အရှိန်ကြောင့် တုန်သွားသည်။ ကိုကိုအောင်ခိုင်လက်က သူမခါးသိမ်သိမ်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုး နောက်ငယ်ဖြင့် အပီကိုလိုးတော့သည်။ “ဒုတ်..ဒုတ်..အအ” သားအိမ်ကို ထောက်မိသလားပင် အောက်မေ့ရသည်။ ကိုကို့လီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တဆုံးမြုပ်ဝင်သွားတိုင်း သူမဖင်အဖုတ်နှင့် ကိုကို့လဥနှစ်လုံးက တစ်ဘတ်ဘတ် ရိုက်နေသလို သူမတင်ပါးနှင့် ကိုကို့ပေါင်တံများကလည်း ရိုက်ခတ်ပြီး သူမဖင်သားလေးတွေ တုန်ုတုန်သွားသလို လေးဖက်ကုန်းထားသဖြင့် အောက်သို့ကျနေသော နို့များကလည်း ယမ်းခါသွားသည်။ ယိမ်းယိုင်သွားသောကြောင့် သူမဆံနွယ်များကလည်း မျက်နှာပေါ်ကျနေသည်။ အောင်ခိုင်အဖို့လည်း သီသီမောင့်ဖင်လေး တုန်တုန်သွားတာကိုက လိုးရတာကောင်းနေသည်။ သီသီမောင်ကလည်း အစွမ်းကုန်ကို ထောင်ပေးထားသဖြင့် သူ့လီးကို အောက်သို့ စိုက်စိုက်ချပြီး လိုးရတာကိုက အရသာရှိလှသည်။ “စွပ်စွပ် ပြွတ်ပြွတ်..ပလွတ်ပလွတ်” စောက်ပတ်နှင့်လီး ထိတွေ့သံတွေကလည်း အဆက်မပြတ် ဆူညံနေသည်။ “အိုးအိုး..အအ… လိုးလိုး… ကိုကို… အအ… ညီမလေးကောင်းနေပြီ… ကိုကိုအားရပါးရသာ ဆောင့်ပါကိုကို… အအ.. စွပ်စွပ် ..ပြွတ်ပြွတ် … အား …အင်း ” သီသီမောင် ကယောင်ကတမ်းတွေ ညဉ်းညူနေသည်။ “စွပ်…စွပ်” အောင်ခိုင်လည်း ပြီးခါနီးသဖြင့် အစွမ်းကုန် ဆောင့်တော့သည်။ ကုတင်ကြီးမှာ တကျီကျီအသံများပင် ထွက်ပေါ်လာသည်။ “အ…အ” အောင်ခိုင့်လီးမှ လရေများက သီသီမောင်ရဲ့ အရည်တွေရွဲနေပြီး နူးညံ့စိုစွတ်လှသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဖြန်းပက်လိုက်ချိန်တွင် သီသီမောင်ရဲ့ လည်ပင်းကြောများပင် ထောင်ထလာက အသားကုန်အော်ဟစ်လိုက်ပြီး အောင့်ခိုင်လီးကို စောက်ပတ်ဖြင့်ညှစ်သလို ခံစားလိုက်ရပြီး ပြေလျော့သွားကာ သူမလည်း စောက်ရေတွေ ထွက်ကျသွားပေပြီ။ အောင်ခိုင်က လီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်ပြီး သူမဖင်ကြားတွင် လီးချောင်းကြီးကိုတင်ကာ အမောဖြေနေချိန်တွင် သီသီမောင် စောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လရေများနှင့် သီသီမောင့်စောက်ရေများက မွေ့ယာပေါ်သို့ စီးကျကုန်လေသည်။ သူလည်း မှောက်ခုံကြီး ညီမလေး သီသီမောင်အပေါ်သို့ ထပ်ရက်ကြီးကျသွားကာ သီသီမောင်၏ လည်တိုင်များကို တရှူးရှူးနှင့်နမ်းကာ နူးနပ်ပေးနေပါတော့တယ်။
သီသီမောင်ကို လိုးကောင်းတာကြောင့် ဒေါ်လေး ပြန်မရောက်မချင်း လိုးပစ်ဖို့ကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပါတယ်။ ဒီနေ့ ဒေါ်သီသီအေးတစ်ယောက် ဖဲရိုက်ရန်အတွက် ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင်အိမ်သို့ မနက်ကတည်းက ထွက်သွားချေပြီ။ ဒီအချိန်ကို စောင့်နေသော အောင်ခိုင်နှင့် သီသီမောင်ကလည်း အိမ်တံခါးများပိတ်ပြီး လိုးပွဲကြီးကို ဆင်နွဲကြတော့သည်။ အောင်ခိုင်ကား အပြာစာအုပ်များ အပြာကားများ မကြည့်ဖြစ်တော့။ ဒေါ်လေးမရှိသည့် အချိန်တွင် ညီမဝမ်းကွဲဖြစ်သူ သီသီမောင်နှင့် လင်မယားလုပ်တမ်းသာ ကစားတော့သည်။ နှစ်ဦးသားကား အပြာကားများ အကြည့်များခဲ့ကြသဖြင့် အပြာကားထဲက နည်းများအတိုင်း တစ်နေ့တစ်မျိုး မရိုးရအောင် လိုးကြသည်။ အောင်ခိုင်ကလည်း သီသီမောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဘယ်နေရာမှာ မှဲ့ဘယ်နှစ်လုံးရှိသည်ကအစ အလွတ်ရနေပြီဖြစ်သလို သီသီမောင်ကလည်း သူ့အကိုအောင်ခိုင်ရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံး အလွတ်ရနေသည်။ နှစ်ဦးသား နည်းပေါင်းစုံကိုစမ်းသပ်ပြီး လိုးကြသည်။ ဘာဂျာမှုတ်နည်း ပလွေမှုတ်နည်းများကိုလည်း စမ်းနေကြဆိုတော့ သူ့အကိုအောင်ခိုင်ရဲ့ လီးဘယ်လောက် အရှည်ရှိသည် ဘယ်လောက်ကြီးသည် ဆိုတာကို သီသီမောင် အလွတ်ရသလို သီသီမောင်ရဲ့စောက်ပတ် သဏ္ဌာန်ကို အောင်ခိုင့်လျှာက အလွတ်ရနေပြီ။ ဒီနေ့လည်း လိုးပွဲမစခင် ထုံးစံအတိုင်း သီသီမောင်က အပေါ်မှ အောင့်ခိုင်မျက်နှာပေါ်မှာ သူမပေါင်ခွထားပြီး သူမမျက်နှာက အောင်ခိုင့်ပေါင်ခွကြားမှာ။ သူမတို့နှစ်ဦး အပြိုင်အဆိုင် ဘယ်သူပြီးပြီး အမှုတ်ပြိုင်နေကြသည်။ သီသီမောင်ရဲ့ စောက်ပတ်ကို အောင်ခိုင်က လက်ဖြင့်ဖြဲပြီး စောက်စိလေးကို လျှာဖြင့်ချွန်ကာတေ့ပြီး ဖိဝိုက်ကာယက်ပေးသဖြင့် သီသီမောင် လူးခါနေသည်။ သီသီမောင်ရဲ့ လီးစုပ်ပေးမှုကလည်း အောင်ခိုင်ရဲ့ဒစ်ကြီးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖိကာ လီးထိပ်အပေါက်လေးကို လျှာဖြင့်ကစားနေသဖြင့် အောင်ခိုင်လည်း ဇောချွေများ ပြန်နေသည်။ ကာမပန်းတိုင်ကို နှစ်ဦးသား သူနိုင်ကိုနိုင် အပြိုင်ကြဲနေချိန် ဖဲရိုက်ရန် ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင်တို့ အိမ်သို့ထွက်သွားသော ဒေါ်သီသီအေးကလည်း လမ်းတစ်ဝက်မှာ သူမအိမ်မှာ အရေးကြီးပစ္စည်း တစ်ခုကျန်သဖြင့် ကားကိုပြန်လှည့်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်တံခါးတွေ စေ့ထားသဖြင့် အောင်ခိုင်တို့ သီသီအေးတို့ လမ်းထဲက သူတို့သူငယ်ချင်းတွေဆီ ထွက်သွားသည်အထင်ဖြင့် အိမ်ထဲသို့ စေ့ထားသော တံခါးများကိုဖွင့်ကာ ဝင်ခဲ့လိုက်သည်။ အပေါ်ထပ်သို့ ဒေါ်သီသီအေး တက်သွားပြီး အောင်ခိုင့်အခန်းရှေ့ အရောက်တွင် ကြားလိုက်ရသော အသံများက ခေါင်းနားပန်း ကြီးသွားစေသည်။ “ပြတ်…. ပြတ်….. အအ….. ကိုကို…. အစိကိုသွက်သွက်လေး စုပ်ပေးပါ…. ညီမလေး….. ထွက်… ထွက်တော့မယ်…. အအ” သမီးဖြစ်သူ သီသီမောင်ရဲ့ ညဉ်းညူသံကို သူမကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအသံကို ကြားလိုက်ကတည်းက သူမသိသွားသည်။ ဒါဘာလုပ်နေတဲ့ အသံလည်းဆိုတာ။ မြင်လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက ဒေါ်သီသီအေးရင်ကို လှုပ်ခါစေသည်။
သူမစားရန်အတွက် မွေးထားခဲ့သော တူဝမ်းကွဲဖြစ်သူ အောင်ခိုင်ကို သူမသမီး သီသီမောင်က လက်ဦးသွားချေပြီ။ သီသီမောင့်ပေါင်ခွကြားအောက်မှာ အောင်ခိုင့်မျက်နှာက။ သီသီမောင် မျက်နှာကလည်း အောင်ခိုင့်ပါင်ကြားမှာ။ သီသီမောင့်စောက်ပတ်ကို အောင်ခိုင်က လက်ဖြင့်ဖြဲပြီး လျှာဖြင့်ယက်နေသလို။ အောင့်ခိုင်လီးကိုလည်း သမီးဖြစ်သူ သီသီမောင်က စုပ်နေတာကိုမြင်ရတော့ သူမတော်တော် ဒေါကန်သွားသည်။ ဒီလိုလုပ်နေတာကို ခံပြင်းနေတာမဟုတ်။ သူမစားရန် ပြင်ထားသောအစာကို လူလုသွားသဖြင့် ခံစားရသော ခံစားချက်မျိုး။ အခန်းတံခါး “ဝုန်း”ဆို ရုတ်တရက် ပွင့်သွားသဖြင့် ရမက်ရေယာဉ်ကြောမှာ စီးမျှောနေသော အောင်ခိုင်နှင့် သီသီမောင်ကား ကပျာကယာ ကောက်ထလိုက်တော့လည်း အချိန်မမီတော့။ “အမေ….” ” ဒေါ်လေး..ဒေါ်လေး” ”ဒါဘာလုပ်နေတာလဲ ပြောစမ်း” “ဟို…ဟို..” အောင်ခိုင်ကား မျက်နှာမထားတတ်အောင် ဖြစ်သွားသည်။ အဝတ်အစားကင်းမဲ့နေသော သူ့အဖို့ လီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အုပ်ထားရသလို သီသီမောင်ကလည်း အဖုတ်ကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ထားသည်။ “ဟိုကောင်မ… အရှက်ကင်းမဲ့လှချည်လား” ”ဖြန်း…ဖြန်း” “ကြောက်ပါပြီ မေမေရဲ့… အီးဟီးဟီး..” သီသီမောင့်ဆံပင်များကို ဒေါ်သီသီအေးက ဆောင့်ဆွဲပြီး ပါးတွေကို လက်ဖြင့်ရိုက်တော့သည်။ “ဟိုကောင်… မင်း အဲ့မှာပဲရပ်နေ.. ပြီးမှ မင်းကို ဒဏ်ပေးမယ်… အမိုက်မ..လာခဲ့စမ်း” ဒေါ်သီသီအေးက သီသီမောင့်ဆံပင်များကို လက်ဖြင့် လိမ်ဆွဲပြီး ခေါ်သွားသည်။ သီသီမောင် တရွတ်တိုက်ပါသွားသည်။ အော်ဟစ်ငိုယိုနေသည်။ နောက်တော့ အိမ်နောက်ဖက်စတိုခန်းသို့ ခေါ်သွားပြီး သီသီမောင်ကို ထိုအခန်းထဲ ထည့်လိုက်ပြီး အပြင်မှသော့ခတ်လိုက်သည်။ “မေမေ.. သမီးတောင်းပန်ပါတယ်… ဟင့်ဟင့် ” တံခါးကို တဘုန်းဘုန်းထုကာ အော်ဟစ် ငိုယိုတောင်းပန်မှုကို ဒေါ်သီသီအေး ဂရုမစိုက်ဘဲ သော့တံကိုယူကာ အပေါ်ထပ်သို့ ပြန်တက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ထပ်မှာ တစ်ယောက်ကို ဆုံးမရဦးမယ်လေ။ တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဒေါ်လေးသီသီအေး ပြန်ဝင်လာသည့် အချိန်ထိ အောင်ခိုင်ကား ရှက်တာရော ကြောက်တာရော ပေါင်းပြီး အဝတ်အစားပင် မဝတ်ဖြစ်သေး။ သူ့လီးကို လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ခေါင်းကြီးငုံ့နေသည်။ ဒေါ်သီသီအေးက ဒေါသအရှိန် မပြေသေးပါ။ “ခေါင်းမော့စမ်း.. အောင်ခိုင်“ အောင်ခိုင်က မဝံ့မရဲဖြင့် ခေါင်းကိုဖြည်းညင်းစွာ မော့လိုက်သည်။ “ဖြန်း” သူ့ပါးကို ဒေါ်လေးသီသီအေးက ရိုက်လိုက်သည်။ “ဒေါ်လေး… ကျွန်တော်ရှင်းပြ” “မရှင်းပြနဲ့… ငါမကြားချင်ဘူး…. နင်မိုက်လှချည်လား…. ကိုယ့်ညီမလေးဆိုပြီး စောင့်ရှောက်ရမဲ့ဟာကို.. နင်ကလေ..နင်က” တကယ်တော့ သီသီအေး ဒေါကန်နေခြင်းမှာ တခြားကြောင့်မဟုတ် တူဖြစ်သူအောင်ခိုင်က သူမကိုမလိုးပဲ သူမသမီး သီသီမောင်ကို လိုးနေသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်လိုက်ရသောကြောင့် သမီးဖြစ်သူအပေါ် ဝန်တိုစိတ်ရော အောင်ခိုင့်အပေါ် ဒေါကန်စိတ်ရော ပေါင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။
ပြောရရင်တော့ မွှန်နေခြင်းဖြစ်သည်။ “ဖယ်စမ်း နင့်လက်” အောင်ခိုင်အုပ်ထားသောလက်ကို သူမက ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ အောင်ခိုင့်လီးကား ခုနက သီသီမောင်စုပ်ထားသဖြင့် အရည်တွေရွှဲကာ တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်သီသီအေးက အောင့်ခိုင်လီးကိုကြည့်ကာ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ အောင်ခိုင့်လီးကို သူမလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ညှစ်လိုက်သည်။ “အိုးအိုး…ဒေါ်လေးမလုပ်ပါနဲ့” “ဟင်း..ဘာအခုမှကြောက်ပါပြီလဲ…လာခဲ့စမ်း” အောင်ခိုင့် လီးတံကို သူမကမလွတ်တမ်း ညှစ်ထားပြီး သူမအခန်းဘက်သို့ ဆွဲခေါ်သွားသည်။ အောင်ခိုင်ကား ဒေါ်လေးသီသီအေး အခန်းထဲသို့ ယက်ကန်ယက်ကန်ဖြင့် ပါသွားသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ ဒေါ်သီသီအေးက အခန်းတံခါးကို အတွင်းမှ လော့ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သီသီအေးက သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး လက်တစ်ဖက်မှ စားပွဲပေါ်ယူထားသော မောင်းချဓါးလေးကို ယူလိုက်ပြီး သူ့လီးပေါ်ကို တင်လိုက်သည်။ အောင်ခိုင် ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်သွားသည်။ “ဒီလောက်သရမ်းတဲ့ လီးကို ဖြတ်ပစ်တာပဲ အေးတယ်” “မ… မလုပ်ပါနဲ့ ဒေါ်လေး… မလုပ်ပါနဲ့” “မရဘူး…. ဖြတ်ပစ်တာပဲ အေးတယ်” “မလုပ်ပါနဲ့ ဒေါ်လေး…. မလုပ်ပါနဲ့… တောင်းပန်ပါတယ်” “အခုကျတော့ ကြောက်တတ်လိုက်တာ… ခုနက မင်း သီသီမောင်ကို လိုးတုန်းက ဒီသောက်ခွက် မဟုတ်ပါဘူး” ဒေါ်သီသီအေးရဲ့ မျက်နှာထားတင်းတင်းနှင့် ပြောဆိုမှုက အောင်ခိုင့်ကို ပိုလန့်သွားစေသည်။ “လီး..လီးတော့ မဖြတ်ပစ်ပါနဲ့.. ဒေါ်လေး… ဒေါ်လေးဖြစ်ချင်တာပြောပါ… ကျွန်တော်အားလုံး လုပ်ပေးပါမယ်ဗျာ” ဒေါ်သီသီအေးက မျက်နှာကိုတည်ထားလိုက်ပြီး “မင်းသေချာလား… အောင်ခိုင်… ခိုင်းတာ အကုန်လုပ်မှာလား” “ဟုတ်လုပ်ပါ့မယ်… ဒေါ်လေး” “ဒါဆို မင်းကို ငါဒီနေ့ကစပြီး ပုံသွင်းတော့မယ် အောင်ခိုင်… မင်းကျောင်းမသွားရတော့ဘူး.. မနက်ဖြန်ကစပြီး မင်းကိုငါ ကျောင်းထုတ်လိုက်တော့မယ်” “ကျွန်တော် ဘာလုပ်ရမှာလဲ ဒေါ်လေး” “မင်းက ငါ့သမီးကို လိုးခဲ့တဲ့အတွက် အပြစ်ရှိတယ်…. ဒီတော့ မင်းကို ယောင်္ကျားလိင်လုပ်သားအဖြစ် ပုံသွင်းမယ်” “ဗျာ” “ဗျာ….မနေနဲ့..မင်းကို ငါ့အသိ အရာရှိကတော်တွေ၊ သူဌေးကတော်တွေဆီမှာ သူတို့စိတ်တိုင်းကျ ဖျော်ဖြေရတဲ့ကောင်အဖြစ် ငှားရမယ်… ပြီးတော့ မင်းက ငါ့ကိုလည်း နေ့တိုင်း ဖျော်ဖြေရမယ် ကြားလား” ဒေါ်သီသီအေး စကားကြောင့် အောင်ခိုင် အံ့အားသင့်သွားသည်။
“ငြင်းမယ်တော့ မကြံနဲ့.. လီးဖြတ်ပစ်မယ်”လို့ ဆိုတာကြောင့် သူဘာမှ မပြောနိုင်ပါ။ တကယ်တော့ ဒေါ်သီသီအေးကား သူမတူဝမ်းကွဲ အောင်ခိုင်က သူမကို မပစ်မှားဘဲ သူမသမီးကိုမှ ချခဲ့တာကြောင့် စိတ်နာတာရော ပေါင်းပြီး အောင်ခိုင့်ကို သူမမိတ်ဆွေ ဘွားတော်များထံတွင်ပါ လိင်လုပ်သားအဖြစ် ငှားပြီး စေခိုင်းတော့မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ အောင်ခိုင်ဆိုသော ထိုကောင်လေးကို သူမတို့အလိုကျ ဆက်ဆံခိုင်းရမည့် အငှားလင်သဖွယ် အသုံးချပြီး သူမခြေဖဝါးအောက် ပြားပြားမှောက်စေရမည်လေ။ အောက်ထပ်စတိုခန်းထဲမှ သီသီမောင်ရဲ့ အော်ဟစ်တောင်းပန်သံကလည်း ဆူညံနေပြီ။ “ဟင်း…. ကောင်မ… အော်နေလိုက်တာ မှတ်လောက်အောင် ဆုံးမလိုက်ဦးမယ်” ဒေါ်သီသီအေးက အခန်းပြင်ထွက်သွားသည်။ အောင်ခိုင်ကိုတော့ သူမအခန်းထဲထည့်ကာ အပြင်မှ သော့ပိတ်သွားလေသည်။ အောင်ခိုင်က အခန်းက ကုတင်ပေါ်မှာ ငူငူငိုင်ငိုင်ဖြင့် ထိုင်နေသည်။ ခနအကြာမှာတော့ အောက်ထပ်မှ ကြိမ်လုံးသံ တရွမ်းရွမ်းကို ကြားရချေပြီ။ “ရွမ်း.. အမေရဲ့.. ကြောက်ပါပြီ.. အမေရဲ့ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး.. မေမေရဲ့” “တိတ်စမ်း.. တိတ်စမ်း..ရွမ်းရွမ်း” ဒေါ်လေးသီသီအေးရဲ့ လက်စွမ်းပြ ကြိမ်ရိုက်ချက်များကို ညီမလေးသီသီမောင် အလူးအလဲခံနေရမည်ကို တွေးမိပြီး ကျောပင်ချမ်းသွားမိသည်။ အတန်ကြာတော့ ရိုက်နှက်သံများ မကြားရတော့ဘဲ ငိုသံများလဲ တိတ်သွားသည်။ အခန်းသော့ ပြန်ဖွင့်သံကြားရပြီး ဒေါ်သီသီအေး ပြန်ဝင်လာသည်။ “ဟင်း.. အောက်ထပ်မှာ တစ်ယောက်တော့ ကြိမ်စွမ်းပြခဲ့ပြီ…. နင်လည်း အသားမနာချင်ရင် ငါခိုင်းသလိုလုပ်…. ကြားလား အောင်ခိုင်” အောင်ခိုင် ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဒေါ်သီသီအေးက ကုတင်ပေါ်ထိုင်ပြီး…. သူမထမိန်ကို လျှော့လိုက်ကာ လက်နှိုက်လိုက်သည်။ အောက်မှ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်နေဟန်တူသည်။ အောင်ခိုင် ရင်တွေပင် ခုန်လာသည်။ ဒေါ်လေးသီသီအေး လှမှန်းတော့ သူသိသည်။ ဒေါ်လေးရဲ့ ခြေသလုံးသား ဖြူဖြူဝင်းဝင်း နှစ်ချောင်းကြားမှ ပင်တီအနက်ရောင်လေး ကျွတ်ထွက်လာတော့ သူ့လီးထိပ်က အရည်ကြည်များပင် ထွက်ကျလာသည်။ သီသီအေးကလည်း ဒါကိုသိသည်။ ပင်တီကို အောင်ခိုင့်မျက်နှာသို့ ပစ်လိုက်ပြီး “ရော့အခန်းထောင့်က ခြင်းထဲသွားထည့်” လို့ဆိုလိုက်တာကြောင့် အောင်ခိုင်လဲ ပင်တီကိုယူပြီး အခန်းထောင့်မှာထားတဲ့ အဝတ်ဟောင်းခြင်းထဲကို သွားထည့်လိုက်ပါတယ်။ ပင်တီကရတဲ့ ဒေါ်လေးသီသီအေးရဲ့ စောက်ပတ်နံ့ကြောင့် သူ့စိတ်တွေပိုပြီး လှုပ်ရှားလာပါတယ်။
”ပြီးရင် ဒီကိုလာခဲ့အောင်ခိုင် မင်းကို ခိုင်းစရာရှိတယ်” အောင်ခိုင်က ဒေါ်လေးသီသီအေး ထိုင်နေတဲ့ ကုတင်ဘေးနား သွားရပ်လိုက်တော့ “ဒူးထောက်လိုက်စမ်း အောင်ခိုင်” အောင်ခိုင် စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လိုပင် သူမစေစားရာအတိုင်း သူမရှေ့တွင် ဒူးထောက်ရက်သား ဖြစ်သွားသည်။ ဒေါ်လေးသီသီအေးက ထမိန်ကို အောက်နားစက လှန်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း လှန်လိုက်ပါတယ်။ ဖြူပြီး ဝင်းမွတ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ပေါင်တံအလှနဲ့ အမွေးတွေပြောင်နေအောင် ရိပ်သင်ထားတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ လှပလွန်းတဲ့ အဖုတ်ညိုတိုတိုလေးကို မြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ သူအာစေးမိသလို ကြောင်ငေးကြည့်နေမိပါတယ်။ ဒေါ်လေးသီသီအေးက သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူမလက်တွေကို ထိုးထည့်ပြီး ဖွပေးနေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ရင်ထဲ အရမ်းကို လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ ဒေါ်လေးဆီက စောက်ပတ်နံ့ကို သူ့နှာခေါင်းက ရှူရှိုက်မိနေပါပြီ။ ဒေါ်လေးသီသီအေးက သူ့ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲ သူမအဖုတ်ဆီဆွဲယူလိုက်သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စောက်ပတ်ကို ထိတွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ အငမ်းမရကို သူ့လျှာနဲ့ အဆက်မပြတ် ယက်တော့တာပါပဲ။ “ပြတ်ပြတ်… ပလပ်ပလပ်…. အအ” သီသီအေးလည်ပင်းမှ အကြောများပင် ထောင်ထပြီး ချွေးစေးလေးများပင် ပြန်လာပါတယ်။ အောင်ခိုင်ရဲ့ လျှာအရသာကို တစိမ့်စိမ့် အရသာယူနေတာပါ။ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးတွေနဲ့ စောက်စိကို တူဖြစ်သူအောင်ခိုင်ရဲ့ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ ထိတွေ့လိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းထဲက သေးတဖြန်းဖြန်း ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်အောင်ကို ကျင်တက်ပြီး အရသာတွေ့နေတာကြောင့် သူမရင်အစုံဟာလဲ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ဖြစ်နေပါတယ်။ ဗိုက်သားတွေက တွန့်တွန့်သွားပါတယ်။ အောင်ခိုင်ကလည်း ခုနက သူ့အပြစ်ကြောင့် ဒေါ်လေး စိတ်ကျေနပ်သွားအောင် ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေကိုယက်၊ စောက်စိကိုပါ စုပ်ပေးတဲ့အပြင် ဖင်ပေါက်ကို ပါယက်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်သီသီအေး အရမ်းကို ခိုက်သွားပါတယ်။ “ပြတ်ပြတ်… ပြွတ်ပြွတ်” အောင်ခိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်ယက် ဖင်ယက်ပေးမှုတွေက ကောင်းလှတာကြောင့် ဒေါ်သီသီအေး ဖင်ကြီးပါ တုန်လာပြီး အောင်ခိုင့်လျှာနဲ့ သူမစောက်ပတ်တွေ ဖင်တွေ လွတ်ထွက်သွားမှာကို စိုးရိမ်သည့်အလား အောင်ခိုင့်ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဆွဲဆုပ်ပြီး ကပ်ထားပါတယ်။ “ပြွတ်..ပြွတ်.. အအ… အောင်ခိုင် စုပ်စမ်း… ကောင်လေး…. ပြတ်ပြတ်” အောင်ခိုင်ကလည်း မနားတမ်းကို ယက်တာပါ။ ဒေါ်လေး သီသီအေး မခိုင်းခင်ကတည်းက ပစ်မှားနေတာဆိုတော့ ဒေါ်လေး အခုလို ဒဏ်ပေးတာကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ပေးဆပ်နေပါတယ်။ စောက်ပတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကိုပါ မလွတ်တမ်းယက်ပြီး မြိုချနေပါတယ်။
ဒေါ်သီသီအေးဟာ အောင်ခိုင်ကို သူမစိတ်တိုင်းကျ စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းပြီးလို့ သုံးချီပြီးသွားတဲ့အခါ အောင်ခိုင့်မျက်နှာကို သူမပေါင်ကြားမှ ဆွဲခွာလိုက်ပါတယ်။ သူမစောက်ရည်တွေနဲ့ အောင်ခိုင့်ပါးစပ်ကတော့ ပေပွနေတာပါ။ ”ဝှီး” သူမက လေတစ်ချက် မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီး “မင်းတော်တော် စောက်ပတ်ယက်ကောင်းတာပဲ အောင်ခိုင်.. တော်တော်ကြိုက်တယ်.. ဟုတ်လား” “ဟုတ်.. ကြိုက်ပါတယ် ဒေါ်လေး ” “အင်း.. ထင်တော့ထင်သားဘဲ.. မင်းလိုးတာရော တော်မယ်ထင်တယ်” ဒေါ်လေးသီသီအေး သူ့ကိုလိုးခိုင်းတော့မယ်ဆိုတာ အောင်ခိုင် သိလိုက်ပြီ။ ဒေါ်လေးသီသီအေးက အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ “ပက်လက်လှန်လိုက်စမ်း အောင်ခိုင်” သူမအမိန့်အတိုင်း အောင်ခိုင်က ပက်လက်လှန်လိုက်ပါတယ်။ ဒေါ်လေးသီသီအေးက အဝတ်တွေကို ချွတ်ချလိုက်ပြီးဖြစ်လို့ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဒေါ်လေးသီသီးအေးရဲ့အလှကို မြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ အောင်ခိုင့်လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် မာတောင်နေပါတယ်။ သီသီအေးကလည်း အောင်ခိုင် သူမအမိန့်ကို မပြောလဲ နာခံချင်နေပြီဆိုတာ သိပါတယ်။ ပက်လက်လှန်အနေအထား အောင်ခိုင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွလိုက်ပြီး အောင်ခိုင်ရဲ့လက်ကို သူမနို့နှစ်လုံးပေါ် တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အောင်ခိုင်လည်း ဒေါ်လေးသီသီအေးရဲ့ ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်နယ်နေပါတယ်။ သူ့လီးကို ဒေါ်လေးသီသီအေးက ကိုင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲနေပါတယ်။ “အိုး… အိုး” လီးထိပ်ဖျားက လိုးချင်လွန်းလို့ ယမ်းခါနေပါတယ်။ “အောင်ခိုင်..မင်းဒေါ်လေးကို လိုးချင်နေတယ် မဟုတ်လား” “ဟုတ်ဒေါ်လေး… ကြာပြီ…. လိုးချင်နေတာ” “ဟင်း..ဟင်း ဒေါ်လေးသိတာပေါ့ ကိုယ့်တူပဲ မသိပဲနေမလား.. ဒါနဲ့ မင်းညီမလေးအဖုတ်နဲ့ ဒေါ်လေးအဖုတ် ဘယ်ဟာလိုးလို့ ကောင်းမလဲ” အောင်ခိုင် တစ်ချက်စဉ်းစားလိုက်ပြီး “ဒေါ်လေးဟာက ပိုလိုးလို့ ကောင်းမယ်ထင်တယ်… ဒေါ်လေး”။
“ခစ်ခစ်..ထင်သားဘဲ… မင်းကို ယောက်ျားဖာသည် လုပ်ခိုင်းမယ်ဆိုတာ လုပ်မှာလား” “လုပ်မယ်..ဒေါ်လေး” “မင်း… သေချာတယ်နော် အောင်ခိုင်…. မင်းကို ဒီအိမ်ထဲက အပြင်မထွက်ခိုင်းဘူး.. တစ်နေကုန် လိုးခိုင်းကြမှာနော်… ဟင်းဟင်း… သူတို့စောက်ပတ်တွေ ဖင်တွေပါ ခုနကလို ယက်ပေးပြီး သူတို့အားရမှ လိုးခိုင်းကြမှာနော်…. အောင်ခိုင်” အောင်ခိုင်ကလည်း ဒေါ်သီသီအေးရဲ့ ရမက်ကြွဖွယ် စကားတွေအောက်မှာ နစ်နေတာကြောင့် “ဒေါ်လေးလို ပုံစံမျိုးသာဆိုလို့ကတော့ တစ်သက်လုံးပဲ ယက်ပေးရ ယက်ပေးရ သိပြီလား ဒေါ်လေး” “ကြိုက်ပြီ အောင်ခိုင်… မင်းစကားနဲ့မင်းနော်…. ကဲ စွပ်.. ဒုတ်” ဒေါ်သီသီအေးက သူမစကားအဆုံးတွင် အောင်ခိုင့်လီးတစ်ဆုံး သူမအဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းကာ ထိုင်ချလိုက်တော့သည်။ “စွပ်…. ဖွတ်..ရှီးရှီး..အိုး..အိုး..အား..အား ” နူးညံ့လှသော စောက်ပတ်ကြီးရဲ့ နူးညံ့မှုနဲ့ စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေက လီးချောင်းကို ညှစ်စုပ်ဆွဲယူနေမှုများကို အောင်ခိုင် အားရပါးရ ခံစားနေရပြီ။ ဒေါ်လေးရဲ့ နို့နှစ်လုံးကိုလည်း မလွတ်တမ်း ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတော့သည်။ ဒေါ်သီသီအေးကလည်း မြင်းရိုင်းမလေးပမာ အောင်ခိုင့်လီးကို အဆက်မပြတ် ဖိသွင်းဆွဲထုတ်ဆောင့်ချရင်း လီးအရသာကို ခံစားနေသည်မှာ ကုတင်ကြီးပင် ယိမ်းခါကာ တကျီကျီ မြည်နေတော့သည်။ ထိုနေ့ကတော့ အောင်ခိုင်ကို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ လိုးခိုင်းလိုက်သည်။ မတ်တပ်ရပ်လိုး ဆောင့်ကြောင့်လိုး လေးဖက်ကုန်းလိုး ပက်လက်လိုး လိုးနည်းပေါင်းစုံဖြင့် တဝကြီး လိုးခိုင်းသည်။ စောက်ပတ်ယက်ခိုင်းလိုက် ဖင်ပေါက်ယက်ခိုင်းလိုက်ဖြင့် ဒေါ်သီသီအေးကား အောင်ခိုင်ကို နည်းပေါင်းစုံဖြင့် ခိုင်းစေပြီး ကာမအရသာကို ခံစားနေတော့သည်။ သမီးဖြစ်သူကိုကား သူမလင်ငယ်တော်ရန် မွေးထားသော အောင်ခိုင်နှင့်ဖြစ်ခဲ့သည့်အတွက် ဒဏ်ပေးသည့်အနေဖြင့် ပါးစပ်ကို အဝတ်ဆို့ကာ လက်ကိုကြိုးပူးတုပ်ပြီး စတိုခန်းထဲ သော့ခတ်ပိတ်လှောင်ထားခဲ့သည်။ နောက်တစ်လခန့်အကြာ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် သီသီမောင် သူမတို့အိမ်ဘက်သို့ အလည်ဝင်လာပါတယ်။ သူမကို ကိုကိုအောင်ခိုင်နှင့် မိသည့်နေ့က မေမေ သူမကို ရိုက်နှက်ဆုံးမပြီး နောက်နေ့မှာ သူမကို ဘော်ဒါဆောင်သို့ ပို့လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုကိုအောင်ခိုင်ကိုတော့ သူ့ရွာကိုပဲ ပြန်ခိုင်းသည်လား ဘာတွေ ဆက်လုပ်လဲ သူမ မသိရ။ ထိုနေ့မှစပြီး ကိုကိုအောင်ခိုင်ကို မတွေ့ရတော့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဒီနေ့ အဆောင်မှ လစ်ထွက်လာပြီး ကိုကိုအောင်ခိုင်နှင့် တွေ့လိုတွေ့ငြား အိမ်သို့ ခိုးပြန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အိမ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ ကားသုံးစီး ရပ်ထားတာကို တွေ့ရသည်။ မေမေ့မိတ်ဆွေတွေရဲ့ ကားတွေ။ မေမေမိတ်ဆွေ အရာရှိကတော် သူဌေးကတော်တွေဖြစ်ကြတဲ့ ဒေါ်နုနုခိုင်၊ ဒေါ်မြတ်လဲ့၊ ဒေါ်ဖြိုးဖြိုအောင်တို့ ရဲ့ကားတွေပါ။ မေမေ့ဆီ အလည်လာကြတာထင်ပါရဲ့။ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေတာကြောင့် အသာလေးဝင်လာတဲ့ သီသီမောင်ဟာ အောက်ထပ်မှာ မေမေတို့ကို မတွေ့ရဘဲ လူရှင်းနေတာကြောင့် အပေါ်ထပ်ကို တိတ်တဆိတ်တက်ခဲ့ပါတယ်။ အပေါ်ထပ်က ဧည့်ခန်းဘက်မှာ တံခါးစေ့ထားတာကြောင့် အဲ့အခန်းထဲမှာ မေမေသီသီအေးတို့ ဖဲရိုက်နေတယ် ထင်ရပါတယ်။ ဧည့်ခန်းက သီးသန့်ခန်း ဖြစ်တာကြောင့် တံခါးနဲ့ပါ။ တံခါးဟနေတာကြောင့် အထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်ပါတယ်။ အမှတ်မထင် ချောင်းကြည့်မိတဲ့ သီသီမောင်တစ်ယောက် မြင်တွေ့လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်ချလိုက်တဲ့ အတိုင်းပါဘဲ။ ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားနဲ့ ကိုကိုအောင်ခိုင်က မေမေနဲ့ သူမမိတ်ဆွေ အမျိုးသမီးသုံးယောက်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေရတာပါ။ ပထမဆုံး ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင်က ကိုကိုအောင်ခိုင်ခေါင်းကို ဆွဲဆုပ်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲသွင်းကာ စောက်ပတ်တွေ ဖင်ပေါက်တွေကို လျှာနဲ့ယက်ခိုင်းပါတယ်။ “အိုး…အား..ပြတ်..ပြတ်… ရှီးရှီး..အား..လားလား ကောင်းလိုက်တာ.. စုပ်စမ်း..စောက်စိကိုပါ…အအ…ရှီးးး” ဒေါ်ဖြိုးဖြိုးအောင်ရဲ့ အရသာတွေ့နေသံကလည်း အခန်းထဲမှာ ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ သူမ အားရတော့ မေမေသီသီအေး အပါအဝင် ဒေါ်နုနုခိုင်၊ ဒေါ်မြတ်လဲ့တို့ရဲ့ ဖင်ပေါက်တွေ စောက်ပတ်တွေကိုပါ ယက်စုပ်ပေးနေရပါတယ်။ သူမတို့အားရအောင် ကိုကိုအောင်ခိုင်လျှာနဲ့ သူမတို့ဖင်တွေ စောက်ပတ်တွေကို ယက်ခိုင်းကြပြီး တအင်းအင်း တအားအားနဲ့ အားရပါးရ ဇိမ်ခံကြပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကိုကိုအောင်ခိုင်ကို အခန်းအလယ်မှာ ချထားတဲ့ ကျွန်းကုတင်ကြီးဆီ ဆွဲခေါ်သွားကြပါတယ်။ ကိုကိုအောင်ခိုင်ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး ခြေတွေလက်တွေကို ကုတင်တိုင်တွေမှာ ကြိုးတွေနဲ့ ပူးချည်လိုက်တာကို မြင်ရပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ကိုအောင်ခိုင်ရဲ့ လီးကို သူမတို့အဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး ဆောင့်ဆောင့်ချနေကြပါတယ်။ မေမေသီသီအေးက ပြောလိုက်ပါသေးတယ်။ “အောင်ခိုင်ပြီးရင်..မင်း ငါတို့ ၄ယောက်ဖင်ကို… တစ်နေကုန် ယက်ပေးရဦးမှာနော်”တဲ့။ ကိုကိုအောင်ခိုင်ကတော့ မေမေနဲ့သူမမိတ်ဆွေ သူဌေးမတွေရဲ့ ကာမပန်းတိုင် ပြီးဆုံးအောင် ခက်ခက်ခဲခဲ အမှုတော် ထမ်းနေရပါတော့တယ်။ ရက်စက်လိုက်တာ မေမေရယ်လို့ သီသီမောင် ရင်ထဲက ရေရွှတ်လိုက်ပြီး အောက်ထပ်ကို အသာပြန်ဆင်းလို့ ငိုကြွေးရင်း သူမအဆောင်ကို ပြန်သွားပါတော့တယ်။ သူမချစ်ရသော ကိုကိုအောင်ခိုင်ကား မေမေနှင့် သူမသူငယ်ချင်းများ၏ အလိုကျ ဖျော်ဖြေရသည့်သူဖြစ်အောင် မေမေသီသီအေးရဲ့ ပုံသွင်းခြင်း ခံလိုက်ရချေပြီ။….ပြီး
Zawgyi
“ငါ့တူေရလာဦး” ေအာင္ခိုင္တစ္ေယာက္ အိမ္ခန္းထဲမွာ အျပာစာအုပ္ဖတ္ၿပီး ဂြမ္းထုေနစဥ္ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ေဒၚေလးျဖစ္သူ သီသီေအးရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ စာအုပ္ကိုခ်ကာ ကပ်ာကယာထရပ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ျပင္ဝတ္လိုက္သည္။ တကယ့္ကို အရွိန္ေကာင္း ၿပီးခါနီးအခ်ိန္မွ ေခၚခံလိုက္ရသျဖင့္ နဲနဲပင္ ကြၽဲၿမီးတိုသြားသလို ရင္တုန္ပန္းတုန္လည္း ျဖစ္သြားေသးသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းျပင္ဘက္ကေန ေမးလိုက္သည္။ ”ေဒၚေလး ဘာယူေပးရမွာလည္း” “ေဒၚေလး သဘက္ေမ့ခဲ့လို႔ အခန္းထဲမွာ ယူေပးစမ္းပါ” ေအာင္ခိုင္လည္း ေဒၚေလးသီသီေအးရဲ႕ အခန္းထဲက စင္မွာတင္ထားေသာ သဘက္ကိုယူၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္။ တံခါးပြင့္လာၿပီး“ေရာ့.ေဒၚေလး..သဘက္” ”ေအး..ေအး” ေဒၚေလးကား ေရခ်ိဳးရက္တန္းလန္းႀကီးပင္ ပါးလ်ေသာ ထမိန္အႏြမ္းေလးကို ရင္လ်ားဝတ္ထားၿပီး၊ ေရေလာင္းခ်ိဳးထားသျဖင့္ ကိုယ္မွာ ကပ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာလြဲမလို႔ က်န္ေသာ္လည္း လွည့္ထြက္သြားသည့္ ေဒၚေလးရဲ႕တင္ပါးႀကီး မ်ားကိုၾကည့္ကာ ေအာင္ခိုင္ တံေတြးမ်ားပင္ နင္သြားသည္။ ေအာက္က သူ႔ေမြးရာပါ ညီေလးကလည္း ေထာင္ထလာသျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို အျမန္ပိတ္ေပးလိုက္ရသည္။ မျဖစ္ဖူး အခန္းထဲကို ျမန္ျမန္ျပန္မွလို႔ ေတြးလိုက္ၿပီး အိပ္ယာေပၚလဲေလ်ာင္းကာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွ ငွားလာေသာ အျပာစာအုပ္ကို ဆက္ဖတ္ၿပီး ဂြမ္းဆက္ထုေနေလသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ သူျမင္ေတြ႕ေနက် မိန္းမမ်ားကို မွန္းၿပီး ဂြမ္းဆက္ထုေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး သူ႔မ်က္လုံးထဲမွာ ခုနကသူျမင္ခဲ့ရသည့္ ေဒၚေလးသီသီေအးရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွႀကီးကို ျမင္ေယာက္လာမိသည္။ စိတ္ထဲမွာ မလုံမလဲ ျဖစ္မိေသာ္လည္း ထုရင္းနဲ႔ ဒါႀကီးကိုဘဲ ျမင္ေယာင္လာမိသည္။ မထူးဘူးလို႔ ဆက္ေတြးမိၿပီး ဆက္မွန္းကာ ထုလိုက္သည္။ “အင္း..အင္း…အင္း.. ေဒၚေလး..ေဒၚေလး…. အအ” ေအာင္ခိုင္ ဆန႔္ငင္ဆန႔္ငင္နဲ႔ လေရေတြ ပန္းထြက္သြားၿပီး သူ႔လက္မွာ ေပပြသြားသျဖင့္ ပုဆိုးနဲ႔သုတ္လိုက္ရသည္။ ယခုမွဘဲ ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ ႂကြတက္ေနေသာ သုတ္ေသြးမ်ားကား ယာယီၿငိမ္သက္ သြားေလေတာ့သည္။ ညေနက်ရင္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူထံမွာ ေနာက္အျပာစာအုပ္တစ္အုပ္ သြားလဲဖို႔ကို သူေတြးေနမိသည္။ ေဒၚသီသီေအးကား မွန္တင္ခုံေရွ႕မွာ ေခါင္းၿဖီးရင္း စဥ္းစားေနမိသည္။ “ေၾသာ္..ေအာင္ခိုင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးလာၿပီပဲ”။ ေအာင္ခိုင္သည္ သူမလက္ေပၚတြင္ ႀကီးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ခိုင့္အေဖႏွင့္ သူမကား ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ဝမ္းကြဲေတာ္စပ္ရာ ေအာင္ခိုင္ႏွင့္ သူမသည္ တူအရီးႏွစ္ဝမ္းကြဲ ေတာ္စပ္ေလသည္။ သူမ တကၠသိုလ္တက္ရင္း ေယာက်ၤားျဖစ္သူ ကိုက်င္ေမာင္နဲ႔ ညားခဲ့သည္။ ကိုက်င္ေမာင္ကား တ႐ုတ္။ သူမႏွင့္ကိုက်င္ေမာင္မွာ သီသီေမာင္ဆိုေသာ သမီးေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ ေအာင္ခိုင္ထက္ (၁)ႏွစ္ငယ္ေတာ့ ဒီႏွစ္ဆို(၁၈)ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မည္။ ေအာင္ခိုင္ကား ဒီႏွစ္(၁၀)တန္းႏွစ္။ ႐ြာမွာ မူလတန္းေက်ာင္းပဲရွိသျဖင့္ သူ႔ဖခင္က ၿမိဳ႕မွဝမ္းကြဲ ညီမျဖစ္သူ သီသီေအးထံသို႔ (၅)တန္းကတည္းက ပို႔ထားၿပီး ေက်ာင္းတက္ေစခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေအာင္ခိုင္ကား (၁၀)တန္း တစ္ႏွစ္က်ခဲ့သျဖင့္ ဒီႏွစ္အျပင္ေျဖ ျဖစ္သည္။ သူမသမီး သီသီေမာင္ကား ဒီႏွစ္(၁၀)တန္းႏွစ္။ ေၾသာ္..ေအာင္ခိုင္ေတာင္ လူပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီကိုး။ အင္းေလ သူမ အသက္ေတာင္ ၄၁ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီေလ။ ဒါေပမဲ့ ေဒၚသီသီေအးတို႔ကား သူေဌးကေတာ္ပီပီ အၿငိမ္းစားေနရလို႔လားမသိ ႏုဖတ္ေနသည္။ ၃၀ေက်ာ္ခန႔္သာ ထင္ရသည္။ အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းေတြစားကာ အားကစားလည္း လိုက္စားသျဖင့္ ကိုယ္လုံးကလည္း ေ႐ြဘိုမင္းႀကိဳက္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ပင္။ တျခားသူအတြက္ေတာ့ သြားရည္ယိုစရာျဖစ္ေပမဲ့ လင္ျဖစ္သူ ကိုက်င္ေမာင္အတြက္ေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ ေပါင္းလာရေသာ မိန္းမျဖစ္သျဖင့္ ႐ိုးအီေနၿပီျဖစ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံမွသာ လုပ္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အျပင္မွာ စေမာဆြဲေနၿပီး အလုပ္ကိစၥအေၾကာင္းျပကာ မၾကာခဏလဲ ခရီးထြက္တတ္ေသးသည္။ ဒီေတာ့ ေဒၚသီသီေအးလည္း သူေဌးကေတာ္မ်ားစုကာ ဖဲ႐ိုက္ျခင္း၊ ေဈးဝယ္ထြက္ျခင္း၊ အေပ်ာ္ခရီး ထြက္ျခင္းမ်ားျဖင့္သာ စိတ္အပန္းေျဖေနရသည္။ ဒီေန႔လည္း သေဘၤာကပၸတိန္ကေတာ္ ေဒၚျမတ္လဲ့အိမ္မွာ ဖဲဝိုင္းရွိသည္။ ဒီေတာ့ ေဒၚသီသီေအးလည္း အျပင္ထြက္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ သူမေဘာ္လီကို လဲရင္း ေနာက္ဘက္က ခ်ိတ္ကို ခ်ိတ္မရ ျဖစ္ေနသည္။ “ငါ့တူေရလာဦး” ေအာင္ခိုင္ အခန္းထဲဝင္လာသည္။ “ေဒၚေလး ေဘာ္လီခ်ိတ္ တြယ္ေပးစမ္းပါ” ေအာင္ခိုင္မွာ ေဒၚေလးရဲ႕အေပၚပိုင္း အလွေၾကာင့္ ေဘာ္လီခ်ိတ္တြယ္ေပးရာမွာ တုန္ယင္ေနသျဖင့္ ခက္ခက္ခဲခဲ တြယ္ေပးလိုက္ရသည္။ ေဒၚသီသီေအး ထိုင္ရာမွထၿပီး သူ႔ေရွ႕တြင္ ထမိန္လွဲေနသည့္အခ်ိန္မွာ ေျခသလုံးသား တုတ္တုတ္ဝင္းဝင္းမ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည့္ အခိုက္အတန႔္ကား သူ႔ရင္ကို ဖိုသြားေစသျဖင့္ မ်က္ႏွာလြဲလိုက္ၿပီး အခန္းထဲမွ ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ “ဖဲကလည္း ဟယ္” သစ္ေတာအရာရွိကေတာ္ ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္က ဖဲကို ပြတ္လိုက္ၿပီးအသာခ်ကာ ေဘးမွလက္ဖက္သုပ္ ပန္းကန္ကိုယူကာ တစ္ဇြန္းစားလိုက္ၿပီး ဝိုင္းကို ၾကည့္ကာ အခုမွ သတိထားမိတယ္။ “ဒီေန႔ ႏုႏုခိုင္ မလာပါလား” ေဒၚႏုႏုခိုင္ဆိုသည္မွာလည္း အရာရွိကေတာ္ တစ္ေယာက္ပင္။
ေဒၚျမတ္လဲ့က ဖဲကို အသာခ်လိုက္ၿပီး ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္ ျပန္ခ်ထားလိုက္ေသာ လက္ဖက္သုပ္ပန္းကန္ကို ဆြဲယူၿပီး စားလိုက္ရင္း “ညဥ္းမသိေသးဘူး ထင္တယ္… သူ႔ေယာက်ၤား မရွိဘူးေလ…ဒီေန႔” ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္၊ ေဒၚသီသီေအးအပါအဝင္ အျခားမိန္းမမ်ားက ေဒၚျမတ္လဲ့စကားေၾကာင့္ ထူးဆန္းသြားသည္။ ”ေျပာပါဦး သူ႔ေယာက်ၤားမရွိရင္ ပိုေတာင္လာဦးမယ္” ”ခစ္ခစ္…အဲ့ဒါေၾကာင့္ ညဥ္းတို႔ေတြ ညံ့တယ္လို႔ေျပာတာ” ေဒၚျမတ္လဲ့က တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။ “ဟာ” မိန္းမေတြအုပ္စုမွ အသံေတြထြက္လာၿပီး ဖဲပင္မ႐ိုက္ႏိုင္ေတာ့။ “စိတ္ဝင္စားသြားၿပီေလ” ေဒၚျမတ္လဲ့ေျပာေသာ အေၾကာင္းကို။ “ထင္ရဘူးေနာ္… ႏုႏုခိုင္တို႔ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူ႔ဒ႐ိုင္ဘာေလးကို ေမာင္ေလး ေမာင္ေလးနဲ႔ တသသျဖစ္ေနတာကိုး… ေကာင္ေလးကလည္း အေခ်ာေလးဟ…. ခစ္ခစ္” “နင္က အားက်ေနတယ္ေပါ့” ေဒၚျမတ္လဲ့ကို ေဒၚသီသီေအးက စလိုက္သည္။ “အဟင္းဟင္း…ညဥ္းေရာ ဘာထူးလို႔လဲ…ညဥ္းတူကို ႀကံစည္ေနတာမဟုတ္လား” “အမေလးေလး..မိုးႀကိဳးေတြ ပစ္ခ်ကုန္ပါ့မယ္…. အေဒၚနဲ႔တူကို… ဟင္းဟင္း..ညဥ္းေနာ္ညဥ္း” “သီသီေအး ညဥ္းအေၾကာင္းမသိတာက်ေနတာပဲ ငါ့တူငါ့တူနဲ႔… ဝမ္းကြဲပဲေတာ္တာကို ညဥ္းစားဖို႔ေသာက္ဖို႔ ႀကံေနတာမသိဘူး မွတ္ေနလား” “အို..ညဥ္းတို႔ေနာ္ စြပ္စြပ္စြဲစြဲ” “ဟင္း.ဟင္း ျငင္းထားဦးေပါ့… ဝမ္းကြဲပဲေတာ္တာ… တူအရင္းလို ခ်စ္ဟန္ေဆာင္ျပေနတာ မသိဘူးမမွတ္နဲ႔… ေနာက္မွ ညဥ္းတစ္ေယာက္ထဲ ခိုးစားလို႔ကေတာ့ နာၿပီသာမွတ္… ငါတို႔ပါစားမွာ ညဥ္းတူကို” ေဒၚျမတ္လဲ့က ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ သူမတို႔ အ႐ြခ်င္းဆိုေတာ့ အခ်င္းခ်င္း အေၾကာင္းသိေနၾကသည္။ ေႁမြေႁမြခ်င္း ေျချမင္ၾကသည္ေလ။ “ဟုတ္တယ္.. ဟဲ့.. ဟုတ္တယ္.. ေက်နပ္ပလား” သီသီေအးလည္း ရွက္ရွက္ျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။ သူမတို႔ မိန္းမတစ္သိုက္ရီသံကား အခန္းထဲမွ ပ်ံ႕လြင့္သြားေတာ့သည္။ “ေရာ့ သီသီ နင့္ဆီက ငွားထားတဲ့ စာအုပ္” ေအာင္ခိုင္ေပးလာ ေသာစာအုပ္ကို သီသီေမာင္က ယူလိုက္သည္။ မေန႔ညက စာက်က္ရင္းသူမဆီက ငွားထားေသာ အဂၤလိပ္စာအုပ္။ “ကိုကိုက ဘယ္သြားမလို႔လဲ.” “ဟိုဖက္ရပ္ကြက္ထဲက ထူးေမာ္တို႔ဆီခဏ” ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ သီသီေမာင္က အိမ္မွာ ေအးေအးေဆးေဆး စာက်က္ေနသည္။ ေအာင္ခိုင္လည္း ခါးၾကားမွာ ထိုးထားေသာ စာအုပ္ ျပဳတ္က်သြားသည္ကို မသိလိုက္။ မေန႔က ထူးေမာ္ဆီမွ ငွားထားေသာ အျပာစာအုပ္(၂)အုပ္။ ဒီေန႔ အသစ္လဲဖတ္ရေအာင္လို႔ေအာင္ေမာ္ဆီ သြားမလို႔ျဖစ္သည္။ သင္းသင္းမင္းက စာက်က္ရင္း ပ်င္းလာသျဖင့္ အိမ္ထဲဝင္ရန္ျပင္လိုက္သည္။ ဟင္…ဘာစာအုပ္ေလးပါလိမ့္။ ကိုကို က်ထားခဲ့တာျဖစ္မည္… နေမာ္နမဲ့နဲ႔။ စာအုပ္က ေသးေသးပါးပါးေလးပင္။ ဘာစာအုပ္လဲမသိ။ ပ်င္းပ်င္းရွိတာနဲ႔ ဖတ္ၾကည့္ဦးမွ ဆိုၿပီး အခန္းထဲဝင္ ကုတင္ေပၚလွဲကာ စာအုပ္ကိုဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဖတ္ၾကည့္ရင္း ဖတ္ၾကည့္ရင္း… “ဟင္..ဒါ..ဒါ…” လို႔ သူမေရ႐ြက္လိုက္သည္။ “ဟြန္း…ကိုကို အက်င့္မေကာင္းဘူး” လို႔ သူမေရ႐ြက္လိုက္သည္။ သူမ သူငယ္ခ်င္းမေတြ တစ္ခါတစ္ေလ ဖတ္ဖတ္ေနေသာ အျပာစာအုပ္ေတြ။ အ႐ြမေတြပီပီ ဘယ္ကေနဘယ္လို ရလာမွန္းမသိ။ ဆက္မဖတ္ဘူးလို႔ သူမစဥ္းစားလိုက္ေပမဲ့ ဆက္ဖတ္ခ်င္စိတ္ကို တားမရေသာေၾကာင့္ သူမဆက္ဖတ္လိုက္သည္။
စိတ္ထဲမွာ ဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္း မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာၿပီး သူမေပါင္ၿခံၾကားမွာ ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာသည္။ အရည္ၾကည္ေလးေတြ စိမ့္ထြက္လာတာျဖစ္မည္။ အပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သူမအဖို႔ စိတ္လႈပ္ရွားလာသည္မွာ မဆန္း။ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကို သူမျမင္ေယာင္လာသည္။ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကား သူမႏွင့္ႏွစ္ဝမ္းကြဲေမာင္ႏွမ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ယူလို႔ရတယ္လို႔ သူမေတြးေနမိသည္။ ေယာက်ၤားပီသေသာ ကိုကို႔ကို သူငယ္ခ်င္းမေတြက ႀကိဳက္လိုက္တာ အသည္းအသန္။ သူမအေနျဖင့္မနာလိုျဖစ္မိသည္။ ေယာင္းမလို႔ေခၚလွ်င္ပင္ သူမ သဝန္တိုမိသည္။ ကိုကိုရယ္ ညီမေလးကို ရွိတယ္လို႔ေတာင္ မထင္ဘူးလို႔လဲ သူမေတြးေနမိတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မထူးပါဘူး ကိုကိုမသိေအာင္ သူမပဲ ဖြတ္ထားလိုက္တာ ေကာင္းတယ္။ ႏို႔မို႔ဆို ကိုကိုရွက္သြားလိမ့္မယ္လို႔ သူမေတြးမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္စာအုပ္ကို အိပ္ယာေအာက္ထဲ ထိုးထည့္ၿပီး ဖြတ္ထားလိုက္ပါတယ္။ “ဟိုက္… ” ေအာင္ခိုင္ ေခါင္းနားပန္းႀကီးသြားသည္။ သူ႔ခါးၾကားမွာ ထိုးခဲ့ေသာ အျပာစာအုပ္ ၂အုပ္အနက္ ၁အုပ္က ဘယ္မွာက်ခဲ့မွန္းမသိ။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ေရာက္ခါနီးမွ ျပန္လွည့္လာရသည္။ ေသာက္ခြေတာ့က်ၿပီ။ တစ္လမ္းလုံးကလည္း လူရွင္းေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းအိမ္က သူ႔အိမ္ႏွင့္သိပ္မေဝးသျဖင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္လာေသာ္လည္း ထိုစာအုပ္ကိုမေတြ႕။ အိမ္ထဲကေန ၿခံထဲဆင္းလာသည္အထိ ပါလာေသးသည္။ “ဟိုက္” ဒါဆို ဒုကၡပဲ ၿခံထဲက်ခဲ့သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ သူေခါင္းနပန္းပင္ႀကီးသြားသည္။ သီသီေမာင္ ေတြ႕သြားလို႔ ကေတာ့ သူဒုကၡေရာက္ၿပီ။ ၿခံထဲဝင္ေတာ့ သီသီေမာင္ သူမထိုင္ေနသည့္ ေနရာမွာ မရွိေတာ့။ သီသီေမာင္ အိမ္ေပၚတက္သြားတာျဖစ္မည္။ သူလည္း အေျပးအလြားပင္ အိမ္ထဲဝင္ခဲ့သည္။ ေဒၚေလးကလည္း အိမ္မွာမရွိ။ သူမမိတ္ေဆြေတြအိမ္ ဖဲ႐ိုက္သြားသည္။ သူလည္း အေပၚထပ္သို႔တက္ၿပီး သီသီေမာင္အခန္းရွိရာကို သြားလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သီသီေမာင္ကား တစ္အိမ္လုံး လူမရွိသျဖင့္ အိပ္ယာေအာက္ ထိုးထည့္ထားေသာ စာအုပ္ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဖတ္ခ်င္လာသျဖင့္ တစ္ေက်ာ့ျပန္ စိမ္ေျပနေျပဖတ္ေနခ်ိန္တြင္ သူ႔ကိုကိုေအာင္ခိုင္ မေမးမျမန္းဝင္လာခ်ိန္ႏွင့္ တန္းတိုးသည္။ “မဖတ္နဲ႔..ညီမေလး အဲ့စာအုပ္..အကို႔ဆီေပးစမ္း” သီသီေမာင္ကား ႐ုတ္တရက္မို႔ ေၾကာင္အမ္း သြားေသာ္လည္း စာအုပ္ကို သူမခါးေအာက္သို႔ အလွ်င္အျမန္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ေအာင္ခိုင္က ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး သီသီေမာင္ခါးေအာက္က စာအုပ္ကိုဆြဲလု၊ သီသီေမာင္က မေပးပဲ ႐ုန္းကန္ေနရင္း၊ ေအာင္ခိုင္ကား အမွတ္မထင္ သီသီေမာင္အေပၚသို႔ ထပ္ရက္ႀကီးျဖစ္သြားကာ သီသီေမာင္ကို ဆြဲဖက္မိလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။။ ႏူးညံ့အိစက္လွေသာ ညီမဝမ္းကြဲ သီသီေမာင္၏ ရင္အစုံကား သူ႔ရင္အစုံႏွင့္ ဖိကပ္သြားသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ဘာျဖစ္လို႔ျဖစ္သြားမွန္းမသိ။ “ကိုကို မေကာင္းဘူးကြာ”လို႔ သီသီေမာင္ ေျပာလိုက္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္သြားတာပါ။ သူမအၾကည့္ကတစ္မ်ိဳးပါပဲ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကလည္း တဆတ္ဆန္တုန္ ေနတာပါ။
ေအာင္ခိုင္က သီသီေမာင္မ်က္ႏွာေလးကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္သြားပါတယ္။ သီသီေမာင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သူစုပ္နမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သီသီေမာင္ရဲ႕ လက္ေတြကလည္း သူ႔ေက်ာကို ဖက္တြယ္လာပါတယ္။ သူ႔လီးႀကီးကလည္း အလိုလိုမာေတာင္ေနၿပီး သီသီေမာင္ရဲ႕ ထမိန္အေပၚကေန သီသီေမာင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းေလးမွာ ထိကပ္ေနၿပီး ရွိန္းတိန္းတိန္းႀကီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ႏွစ္ဦးသား စကားတစ္လုံးမွ မေျပာျဖစ္ဘဲ အျပန္အလွန္ နမ္းရႈပ္ေနၾကရင္း ေအာင္ခိုင္လက္ကလည္း သီသီေမာင္ရဲ႕ထမိန္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သလို သီသီေမာင္ကလည္း ေအာင္ခိုင့္ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ဦးသားရာဂစိတ္ မြန္ေနၾကတဲ့အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ အဲ့ဒါကလြဲၿပီး ဘာမွမရွိပါဘူး။ ေအာင္ခိုင္ကလည္း မိန္းမ မလိုးဖူးတာေၾကာင့္ အေတြ႕အႀကဳံက မရွိပါဘူး။ သူ႔လီးႀကီးကို သီသီေမာင့္အဖုတ္ထဲကို ေတ့ၿပီး ထိုးထည့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ “အ..အ..ကိုကို..ညီမေလးဟာကြဲၿပီ ထင္တယ္” အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးျဖစ္တာေၾကာင့္ သီသီေမာင္ရဲ႕ အဖုတ္ေလးဟာ အ႐ြယ္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ ႀကီးေနတဲ့ ေအာင္ခိုင့္လီးႀကီးကို ႐ုတ္တရက္လက္ခံဖို႔ ခက္ခဲေနတာေၾကာင့္ ေအာင္ခိုင္လည္း ေခ်ာ့သြင္းေနရပါတယ္။ သူလည္းစားေတာ့ မစားသာပါဘူး သီသီေမာင္ရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းက်ပ္က်ပ္ရဲ႕ ညႇစ္အားေၾကာင့္ သူ႔လီးကို ျပဳတ္တူနဲ႔ညႇစ္ထားသလိုပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ အားစိုက္ၿပီး ေဆာင့္ထည့္လိုက္ရာ ေဖာ့တုံးလို ႏူးညံ့တဲ့အရာလိုနဲ႔ သူ႔လီးထိပ္ဖ်ားနဲ႔ ထိကပ္သြားခ်ိန္မွာ သီသီေမာင္ မ်က္ရည္ေလးဝိုင္းသြားပါတယ္။ ေစာက္ပတ္မွာရွိတဲ့ အပ်ိဳစင္အေျမးပါးေလးကို ကိုကိုေအာင္ခိုင္ရဲ႕ လီးႀကီးက ထိုးခြဲသြားတာကိုး။ “အရမ္းနာသြားလား ညီမေလး” ေအာင္ခိုင့္အေမးကို သီသီေမာင္က မ်က္ရည္ေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ “အရမ္းေတာ့ မနာပါဘူး ကိုကို” လို႔ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သူမလက္ေတြကလည္း ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ေက်ာကို မမီမကမ္း ဖက္ထားပါတယ္။ “လုပ္..လုပ္ပါေတာ့ ကိုကို.. ညီမေလးခံႏိုင္ပါတယ္” သီသီေမာင္ စကားဆုံးတာနဲ႔ ေအာင္ခိုင္ကလည္း သီသီေမာင့္အဖုတ္ေလးကို သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ ေဆာင့္လိုက္ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အစကေတာ့ သီသီေမာင္အေနနဲ႔ နာက်င္သေယာင္ ခံစားရေပမဲ့ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ပိုေကာင္းလာၿပီး ေအာင္ခိုင္ေဆာင့္ခ်လိုက္တိုင္း သူမကလည္း ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးလာပါတယ္။ “အအ..ေဆာင့္ပါ..ကိုကို..မရပ္ပါနဲ႔ .. စြပ္ဒုတ္… အအ” သီသီေမာင္ကား ေအာင္ခိုင္ကို ဖက္ထားေသာ လက္ေတြျပဳတ္က်သြားၿပီး ေမြ႕ယာစေတြကို သူမလက္နဲ႔ ကုတ္ျခစ္ေနပါတယ္။ သူမေခါင္းကလည္း ဘယ္ညာ ယမ္းခါေနပါတယ္။
ေအာင္ခိုင္ကလည္း သူဇာတ္ကားထဲေတြမွာ ျမင္ေနက်အတိုင္း သီသီေမာင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကို သူ႔ပုခုံးေပၚ ထမ္းတက္ၿပီး သူ႔လီးကို သီသီေမာင္ရဲ႕ အဖုတ္က်ပ္က်ပ္စီးစီးေလးထဲ လိုးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လိုးေနပါတယ္။ ငယ္႐ြယ္သူေတြ ျဖစ္တာရယ္ အေတြ႕အႀကဳံ မရွိတာရယ္ေၾကာင့္ ေအာင္ခိုင္ အခ်က္ ၅၀ေလာက္ အေရာက္မွာ လီးထိပ္ဖ်ားက က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး လေရေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါတယ္။ သီသီေမာင္က ေအာင္ခိုင့္ေဆာင့္ခ်က္ (၄၀)ေလာက္ကတည္းက တစ္ခ်ီၿပီးသြားခဲ့ပါၿပီ။ ေအာင္ခိုင္က သီသီေမာင္ေစာက္ဖုတ္ထဲကလီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲက သူ႔လေရေတြနဲ႔ ေစာက္ရည္ေတြ အန္က်လာပါေတာ့တယ္။ သူလည္း ခဏအေမာေျဖလိုက္ပါတယ္။ သီသီေမာင္နဲ႔သူဟာ အမွတ္မထင္ ျဖစ္ပ်က္သြားခဲ့ပါၿပီ။ “ေနာက္ထပ္လုပ္ဦးမွာလား ကိုကို လုပ္ခ်င္လုပ္ေလ… သီသီကေတာ့ ရတယ္”လို႔ သီသီေမာင့္ပါးစပ္က စကားထြက္လာေတာ့ သူ႔လီးႀကီးက အလိုလိုျပန္မာလာပါတယ္။ ယခုမွ ညီမဝမ္းကြဲ သီသီေမာင္ကလည္း အေမတူသမီးပီပီ တဏွာႀကီးမွန္း သူသိလိုက္ရပါတယ္။ “ဟင္း..ဟင္း..ညီမေလးက တကယ္ခံႏိုင္လို႔လား” “ဟြန္း..ကိုကိုသာ တစ္ညလုံးလိုး… ညီမေလးက တစ္ညလုံးခံမွာသိလား” သီသီေမာင္ ပါးစပ္ကေန သူ႔စကားထက္ၾကမ္းတဲ့ စကားလုံးေတြပါ ထြက္က်လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်ီ စလိုးပါေတာ့တယ္။ ညီမေလးရဲ႕ စကားကိုၾကားတာနဲ႔ ေအာင္ခိုင္လည္း စိတ္ပိုမို တက္ႂကြလာပါတယ္။ လီးကို အဖုတ္ထဲကေန အဖ်ားထိ ဆြဲထုတ္လိုက္ တရွိန္ထိုးေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ဇိမ္ေတြ႕ေနပါေတာ့တယ္။ ”ပလြတ္ ပလြတ္..ဘတ္ဘတ္.ေဘာက္ေဘာက္…အ.အ ” အခ်က္ ၁၀၀ေလာက္ ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ညဥ္းညဴသံ ထြက္ေပၚလာၿပီး အရည္ေတြ ထြက္က်ကုန္ပါတယ္။ သီသီေမာင္ဆီကေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေအာင္ခိုင္ဆီကပါ။ သီသီေမာင္ရဲ႕ တင္းက်ပ္လွတဲ့ ေစာက္ပတ္ညႇစ္အားဒဏ္ကို သူ႔လီးက ေကာင္းလြန္းေနလို႔မခံႏိုင္ပဲ ေနာက္တစ္ခ်ီၿပီးသြားတာပါ။ သီသီေမာင္ကေတာ့ မၿပီးေသးပါဘူး။ သူမက တန္းလန္းႀကီး ဟပ္ေကာ့ႀကီး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ႏွစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့ ေအာင္ခိုင့္လီးႀကီးက အနည္းငယ္ ေပ်ာ့သြားပါတယ္။ ေအာင္ခိုင္က သီသီေမာင္ ေဘးမွာလဲလိုက္ၿပီး အေမာေျဖေနပါတယ္။ “ဟြန္း…ကိုကိုကလည္း… နည္းနည္းေလးေတာင္ မေစာင့္ဘူးေနာ္ ….. ညီမေလးကို” “ညီမေလးအဖုတ္က လိုးလို႔အရမ္းေကာင္းလြန္းလို႔ပါ ညီမေလးရယ္” “မရဘူးေနာ္ကိုကို… ေနာက္ထပ္လုပ္ေပးရမယ္” သီသီေမာင္က ေအာင္ခိုင့္လီးႀကီးကိုကိုင္ရင္း စိတ္ကူးတစ္ခု ေပါက္သြားသည္။ ကိုကို မ်က္လုံး ခဏမွိတ္လိုက္ပါလား” “ဘာျဖစ္လို႔လဲ..ညီမေလး“ ” သီသီေမာင္က ေအာင္ခိုင္ကို ႏုတ္ခမ္းစူကာၾကည့္ရင္း “ၿပီးရင္သိမွာေပါ့ ကိုကိုရယ္…. မွိတ္မွာသာ မွိတ္ထား မ်က္လုံးကို” ေအာင္ခိုင္လည္း သီသီေမာင္ ဘာလုပ္မည္ကိုမသိပဲ မ်က္လုံးမွိတ္ထားလိုက္သည္။
သီသီေမာင္ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈက ညင္သာသည္။ သူ႔လီးကို သူမလက္ျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ကိုင္လိုက္တာ ခံလိုက္ရၿပီးေနာက္ သူ႔လီးထိပ္ဖ်ားတြင္ ပူေႏြးစိုစြတ္ႏူးညံ့ကာ က်ဥ္တက္သြားသည့္ ခံစားမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ မ်က္လုံးကို ဖ်တ္ခနဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးကို သီသီေမာင္က ပါးစပ္ထဲထည့္ငုံကာ လီးပတ္ပတ္လည္အား စုပ္ပစ္သည္ကို သိလိုက္ရသည္။ “အိုး…အိုး” ေအာင္ခိုင္ ခါးမ်ားပင္ ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးစုပ္ေပးတာကို ဇာတ္ကားမ်ားထဲသာ ျမင္ဖူးၿပီး လက္ေတြ႕မခံဘူးေသာ သူ႔အဖို႔ ညီမေလး သီသီေမာင္ရဲ႕ လီးစုပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မ်က္ျဖဴပင္ လွန္ခ်င္သြားသည္။ လီးႀကီးကလည္း တဆတ္ဆတ္ ေထာင္လာသည္။ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ သီသီေမာင္ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားၾကားထဲသို႔ လက္မ်ားကို ထိုးထည့္ကာ ပြတ္ေပးၿပီး အလိုက္သင့္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျပဳေပးေနမိသည္။ သီသီေမာင္က ကိုကိုေအာင္ခိုင့္လီးႀကီးကို ပါးမ်ားခ်ိဳင့္သြားေအာင္ စိတ္ပါလက္ပါပင္ စုပ္ေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဆက္တိုက္စုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုကို႔လီးႀကီးက ေရာ္ဘာတုတ္သဖြယ္ ျဖစ္လာေခ်ၿပီ။ “ႁပြတ္” ညီမေလးသီသီေမာင္က သူမပါးစပ္ထဲမွ သူ႔လီးႀကီးကို ျပန္ထုတ္လိုက္မွသာ ေအာင္ခိုင္ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။ ဒီေကာင္မေလး မလြယ္ဘူး ပေလြမႈတ္တာ ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းပါလား အေတြ႕အႀကဳံလည္း မရွိပဲနဲ႔။ “ဟူး…ေကာင္းလိုက္တာ ညီမေလးရယ္… ဘယ္လိုတတ္ေနတာလဲ ဒီပညာေတြ” “ခစ္ခစ္…. ကိုကိုကလည္း.. ေမေမက ေဖေဖႀကီးကို ဒီလိုလုပ္ေပးေနက်…. ေဖေဖႀကီးျပန္လာတဲ့ ေန႔ေတြဆို… အိပ္ခန္းထဲမွာေလ ေမေမက ေဖေဖႀကီးကို အဲ့လိုအၿမဲလုပ္ေပးတာ…. ညီမေလးကေခ်ာင္းေနက်” “ဟင္” သူမစကားေၾကာင့္ ေအာင္ခိုင္တစ္ခုေတာ့ သိလိုက္သည္။ ေဒၚေလးက လီးစုပ္တာ ပိုမိုကြၽမ္းက်င္သည္ ဆိုတာကိုပင္။ “တကယ္ေျပာေနတာလား ညီမေလး” “ခစ္ခစ္…. ကိုကိုက မယုံလို႔လား… ၿပီးေတာ့ရွိေသးတယ္.. ေမေမ့ဟာကိုေလ ေဖေဖႀကီးက ယက္ေပးတာသိလား”ဟု ေအာင္ခိုင္ လည္တနင္နင္ပင္ ျဖစ္သြားသည္။ “ေမေမဆို ေကာင္းလို႔ တြန႔္လိမ္ေနတာပဲ ကိုကိုရဲ႕… ေအာ္လည္း ေအာ္ေသးတယ္…. တအီးအီး တအားအားနဲ႔.. ခိခိခိ” သီသီေမာင္သည္ ေျပာရင္းအနည္းငယ္ ရွက္သြားသျဖင့္ စကားစ ရပ္လိုက္ေသးသည္။ “ကိုကို႔ဟာႀကီးက မာေနၿပီေလ ကိုကို”လို႔ ေခါင္းေလးငုံ႔ရင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ သီသီေမာင္ လိုခ်င္ေနၿပီဆိုတာ ေအာင္ခိုင္သိလိုက္တဲ့အတြက္။ “ညီမေလး ေလးဖက္ေထာက္လိုက္ပါလား… ကိုကို ေနာက္ကေနလိုးမယ္”လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ။ သီသီေမာင္ကလည္း ေခသူမဟုတ္တဲ့အတြက္ ကိုကိုသူမကို ေလးဖက္ေထာက္ လိုးေတာ့မယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ေလးဖက္ေထာက္လိုးတဲ့ ပုံစံကို သူမအရမ္းသေဘာက်တာနဲ႔လည္း အေတာ္ပဲေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး ဖင္လုံးလုံးက်စ္က်စ္ေလးကို ေထာင္ေပးထားပါတယ္။ တင္းရင္းၿပီး က်စ္လ်စ္ေနတဲ့ သီသီေမာင္ရဲ႕ ဖင္လုံးလုံးေလးကို ေထာင္ေပးထားတာ ၾကည့္ၿပီး ေအာင္ခိုင္ကလည္း တရမ္းရမ္းျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးကို ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွာ ျပဴထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ေတ့ၿပီး ဒစ္ျမဳပ္႐ုံ ျမဳပ္ထားကာ ပြတ္ဆြဲလိုက္ပါတယ္။
“အ..အ…ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲကိုကိုရယ္….. လိုး.. လိုးေပးပါေတာ့” အရည္ေတြ႐ႊဲက်ေနၿပီး ဖင္ေလးတြန႔္လိန္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း ေအာင္ခိုင္က မလိုးေသးပဲ သီသီေမာင္ရဲ႕ ေစာက္စိေလးကို သူ႔လီးထိပ္ဖ်ားနဲ႔ ပြတ္ဆြဲေပးတဲ့အခါမွာ “အအ….ခံခ်င္လွၿပီ ကိုကိုရယ္… လိုး.. လိုးေပးပါေတာ့… ညီမေလး ေတာင္းပန္ပါတယ္.. စြပ္ ဒုတ္…အအ” သီသီေမာင့္ဖင္ေလးပင္ ေဆာင့္ခ်လိုက္သည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ တုန္သြားသည္။ ကိုကိုေအာင္ခိုင္လက္က သူမခါးသိမ္သိမ္ေလးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေရွ႕တိုး ေနာက္ငယ္ျဖင့္ အပီကိုလိုးေတာ့သည္။ “ဒုတ္..ဒုတ္..အအ” သားအိမ္ကို ေထာက္မိသလားပင္ ေအာက္ေမ့ရသည္။ ကိုကို႔လီးႀကီးက သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ တဆုံးျမဳပ္ဝင္သြားတိုင္း သူမဖင္အဖုတ္ႏွင့္ ကိုကို႔လဥႏွစ္လုံးက တစ္ဘတ္ဘတ္ ႐ိုက္ေနသလို သူမတင္ပါးႏွင့္ ကိုကို႔ေပါင္တံမ်ားကလည္း ႐ိုက္ခတ္ၿပီး သူမဖင္သားေလးေတြ တုႏ္ုတုန္သြားသလို ေလးဖက္ကုန္းထားသျဖင့္ ေအာက္သို႔က်ေနေသာ ႏို႔မ်ားကလည္း ယမ္းခါသြားသည္။ ယိမ္းယိုင္သြားေသာေၾကာင့္ သူမဆံႏြယ္မ်ားကလည္း မ်က္ႏွာေပၚက်ေနသည္။ ေအာင္ခိုင္အဖို႔လည္း သီသီေမာင့္ဖင္ေလး တုန္တုန္သြားတာကိုက လိုးရတာေကာင္းေနသည္။ သီသီေမာင္ကလည္း အစြမ္းကုန္ကို ေထာင္ေပးထားသျဖင့္ သူ႔လီးကို ေအာက္သို႔ စိုက္စိုက္ခ်ၿပီး လိုးရတာကိုက အရသာရွိလွသည္။ “စြပ္စြပ္ ႁပြတ္ႁပြတ္..ပလြတ္ပလြတ္” ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီး ထိေတြ႕သံေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ ဆူညံေနသည္။ “အိုးအိုး..အအ… လိုးလိုး… ကိုကို… အအ… ညီမေလးေကာင္းေနၿပီ… ကိုကိုအားရပါးရသာ ေဆာင့္ပါကိုကို… အအ.. စြပ္စြပ္ ..ႁပြတ္ႁပြတ္ … အား …အင္း ” သီသီေမာင္ ကေယာင္ကတမ္းေတြ ညဥ္းညဴေနသည္။ “စြပ္…စြပ္” ေအာင္ခိုင္လည္း ၿပီးခါနီးသျဖင့္ အစြမ္းကုန္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ကုတင္ႀကီးမွာ တက်ီက်ီအသံမ်ားပင္ ထြက္ေပၚလာသည္။ “အ…အ” ေအာင္ခိုင့္လီးမွ လေရမ်ားက သီသီေမာင္ရဲ႕ အရည္ေတြ႐ြဲေနၿပီး ႏူးညံ့စိုစြတ္လွေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ျဖန္းပက္လိုက္ခ်ိန္တြင္ သီသီေမာင္ရဲ႕ လည္ပင္းေၾကာမ်ားပင္ ေထာင္ထလာက အသားကုန္ေအာ္ဟစ္လိုက္ၿပီး ေအာင့္ခိုင္လီးကို ေစာက္ပတ္ျဖင့္ညႇစ္သလို ခံစားလိုက္ရၿပီး ေျပေလ်ာ့သြားကာ သူမလည္း ေစာက္ေရေတြ ထြက္က်သြားေပၿပီ။ ေအာင္ခိုင္က လီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး သူမဖင္ၾကားတြင္ လီးေခ်ာင္းႀကီးကိုတင္ကာ အေမာေျဖေနခ်ိန္တြင္ သီသီေမာင္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ သူ႔လေရမ်ားႏွင့္ သီသီေမာင့္ေစာက္ေရမ်ားက ေမြ႕ယာေပၚသို႔ စီးက်ကုန္ေလသည္။ သူလည္း ေမွာက္ခုံႀကီး ညီမေလး သီသီေမာင္အေပၚသို႔ ထပ္ရက္ႀကီးက်သြားကာ သီသီေမာင္၏ လည္တိုင္မ်ားကို တရႉးရႉးႏွင့္နမ္းကာ ႏူးနပ္ေပးေနပါေတာ့တယ္။
သီသီေမာင္ကို လိုးေကာင္းတာေၾကာင့္ ေဒၚေလး ျပန္မေရာက္မခ်င္း လိုးပစ္ဖို႔ကို ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ေဒၚသီသီေအးတစ္ေယာက္ ဖဲ႐ိုက္ရန္အတြက္ ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္အိမ္သို႔ မနက္ကတည္းက ထြက္သြားေခ်ၿပီ။ ဒီအခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနေသာ ေအာင္ခိုင္ႏွင့္ သီသီေမာင္ကလည္း အိမ္တံခါးမ်ားပိတ္ၿပီး လိုးပြဲႀကီးကို ဆင္ႏြဲၾကေတာ့သည္။ ေအာင္ခိုင္ကား အျပာစာအုပ္မ်ား အျပာကားမ်ား မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့။ ေဒၚေလးမရွိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ညီမဝမ္းကြဲျဖစ္သူ သီသီေမာင္ႏွင့္ လင္မယားလုပ္တမ္းသာ ကစားေတာ့သည္။ ႏွစ္ဦးသားကား အျပာကားမ်ား အၾကည့္မ်ားခဲ့ၾကသျဖင့္ အျပာကားထဲက နည္းမ်ားအတိုင္း တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး မ႐ိုးရေအာင္ လိုးၾကသည္။ ေအာင္ခိုင္ကလည္း သီသီေမာင္၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ ဘယ္ေနရာမွာ မွဲ႔ဘယ္ႏွစ္လုံးရွိသည္ကအစ အလြတ္ရေနၿပီျဖစ္သလို သီသီေမာင္ကလည္း သူ႔အကိုေအာင္ခိုင္ရဲ႕ တစ္ကိုယ္လုံး အလြတ္ရေနသည္။ ႏွစ္ဦးသား နည္းေပါင္းစုံကိုစမ္းသပ္ၿပီး လိုးၾကသည္။ ဘာဂ်ာမႈတ္နည္း ပေလြမႈတ္နည္းမ်ားကိုလည္း စမ္းေနၾကဆိုေတာ့ သူ႔အကိုေအာင္ခိုင္ရဲ႕ လီးဘယ္ေလာက္ အရွည္ရွိသည္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးသည္ ဆိုတာကို သီသီေမာင္ အလြတ္ရသလို သီသီေမာင္ရဲ႕ေစာက္ပတ္ သဏၭာန္ကို ေအာင္ခိုင့္လွ်ာက အလြတ္ရေနၿပီ။ ဒီေန႔လည္း လိုးပြဲမစခင္ ထုံးစံအတိုင္း သီသီေမာင္က အေပၚမွ ေအာင့္ခိုင္မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူမေပါင္ခြထားၿပီး သူမမ်က္ႏွာက ေအာင္ခိုင့္ေပါင္ခြၾကားမွာ။ သူမတို႔ႏွစ္ဦး အၿပိဳင္အဆိုင္ ဘယ္သူၿပီးၿပီး အမႈတ္ၿပိဳင္ေနၾကသည္။ သီသီေမာင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ကို ေအာင္ခိုင္က လက္ျဖင့္ၿဖဲၿပီး ေစာက္စိေလးကို လွ်ာျဖင့္ခြၽန္ကာေတ့ၿပီး ဖိဝိုက္ကာယက္ေပးသျဖင့္ သီသီေမာင္ လူးခါေနသည္။ သီသီေမာင္ရဲ႕ လီးစုပ္ေပးမႈကလည္း ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ဒစ္ႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ဖိကာ လီးထိပ္အေပါက္ေလးကို လွ်ာျဖင့္ကစားေနသျဖင့္ ေအာင္ခိုင္လည္း ေဇာေခြၽမ်ား ျပန္ေနသည္။ ကာမပန္းတိုင္ကို ႏွစ္ဦးသား သူႏိုင္ကိုႏိုင္ အၿပိဳင္ႀကဲေနခ်ိန္ ဖဲ႐ိုက္ရန္ ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္တို႔ အိမ္သို႔ထြက္သြားေသာ ေဒၚသီသီေအးကလည္း လမ္းတစ္ဝက္မွာ သူမအိမ္မွာ အေရးႀကီးပစၥည္း တစ္ခုက်န္သျဖင့္ ကားကိုျပန္လွည့္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္တံခါးေတြ ေစ့ထားသျဖင့္ ေအာင္ခိုင္တို႔ သီသီေအးတို႔ လမ္းထဲက သူတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ထြက္သြားသည္အထင္ျဖင့္ အိမ္ထဲသို႔ ေစ့ထားေသာ တံခါးမ်ားကိုဖြင့္ကာ ဝင္ခဲ့လိုက္သည္။ အေပၚထပ္သို႔ ေဒၚသီသီေအး တက္သြားၿပီး ေအာင္ခိုင့္အခန္းေရွ႕ အေရာက္တြင္ ၾကားလိုက္ရေသာ အသံမ်ားက ေခါင္းနားပန္း ႀကီးသြားေစသည္။ “ျပတ္…. ျပတ္….. အအ….. ကိုကို…. အစိကိုသြက္သြက္ေလး စုပ္ေပးပါ…. ညီမေလး….. ထြက္… ထြက္ေတာ့မယ္…. အအ” သမီးျဖစ္သူ သီသီေမာင္ရဲ႕ ညဥ္းညဴသံကို သူမၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအသံကို ၾကားလိုက္ကတည္းက သူမသိသြားသည္။ ဒါဘာလုပ္ေနတဲ့ အသံလည္းဆိုတာ။ ျမင္လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက ေဒၚသီသီေအးရင္ကို လႈပ္ခါေစသည္။
သူမစားရန္အတြက္ ေမြးထားခဲ့ေသာ တူဝမ္းကြဲျဖစ္သူ ေအာင္ခိုင္ကို သူမသမီး သီသီေမာင္က လက္ဦးသြားေခ်ၿပီ။ သီသီေမာင့္ေပါင္ခြၾကားေအာက္မွာ ေအာင္ခိုင့္မ်က္ႏွာက။ သီသီေမာင္ မ်က္ႏွာကလည္း ေအာင္ခိုင့္ပါင္ၾကားမွာ။ သီသီေမာင့္ေစာက္ပတ္ကို ေအာင္ခိုင္က လက္ျဖင့္ၿဖဲၿပီး လွ်ာျဖင့္ယက္ေနသလို။ ေအာင့္ခိုင္လီးကိုလည္း သမီးျဖစ္သူ သီသီေမာင္က စုပ္ေနတာကိုျမင္ရေတာ့ သူမေတာ္ေတာ္ ေဒါကန္သြားသည္။ ဒီလိုလုပ္ေနတာကို ခံျပင္းေနတာမဟုတ္။ သူမစားရန္ ျပင္ထားေသာအစာကို လူလုသြားသျဖင့္ ခံစားရေသာ ခံစားခ်က္မ်ိဳး။ အခန္းတံခါး “ဝုန္း”ဆို ႐ုတ္တရက္ ပြင့္သြားသျဖင့္ ရမက္ေရယာဥ္ေၾကာမွာ စီးေမွ်ာေနေသာ ေအာင္ခိုင္ႏွင့္ သီသီေမာင္ကား ကပ်ာကယာ ေကာက္ထလိုက္ေတာ့လည္း အခ်ိန္မမီေတာ့။ “အေမ….” ” ေဒၚေလး..ေဒၚေလး” ”ဒါဘာလုပ္ေနတာလဲ ေျပာစမ္း” “ဟို…ဟို..” ေအာင္ခိုင္ကား မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။ အဝတ္အစားကင္းမဲ့ေနေသာ သူ႔အဖို႔ လီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားရသလို သီသီေမာင္ကလည္း အဖုတ္ကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထားသည္။ “ဟိုေကာင္မ… အရွက္ကင္းမဲ့လွခ်ည္လား” ”ျဖန္း…ျဖန္း” “ေၾကာက္ပါၿပီ ေမေမရဲ႕… အီးဟီးဟီး..” သီသီေမာင့္ဆံပင္မ်ားကို ေဒၚသီသီေအးက ေဆာင့္ဆြဲၿပီး ပါးေတြကို လက္ျဖင့္႐ိုက္ေတာ့သည္။ “ဟိုေကာင္… မင္း အဲ့မွာပဲရပ္ေန.. ၿပီးမွ မင္းကို ဒဏ္ေပးမယ္… အမိုက္မ..လာခဲ့စမ္း” ေဒၚသီသီေအးက သီသီေမာင့္ဆံပင္မ်ားကို လက္ျဖင့္ လိမ္ဆြဲၿပီး ေခၚသြားသည္။ သီသီေမာင္ တ႐ြတ္တိုက္ပါသြားသည္။ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုေနသည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေနာက္ဖက္စတိုခန္းသို႔ ေခၚသြားၿပီး သီသီေမာင္ကို ထိုအခန္းထဲ ထည့္လိုက္ၿပီး အျပင္မွေသာ့ခတ္လိုက္သည္။ “ေမေမ.. သမီးေတာင္းပန္ပါတယ္… ဟင့္ဟင့္ ” တံခါးကို တဘုန္းဘုန္းထုကာ ေအာ္ဟစ္ ငိုယိုေတာင္းပန္မႈကို ေဒၚသီသီေအး ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေသာ့တံကိုယူကာ အေပၚထပ္သို႔ ျပန္တက္ခဲ့သည္။ အေပၚထပ္မွာ တစ္ေယာက္ကို ဆုံးမရဦးမယ္ေလ။ တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ေဒၚေလးသီသီေအး ျပန္ဝင္လာသည့္ အခ်ိန္ထိ ေအာင္ခိုင္ကား ရွက္တာေရာ ေၾကာက္တာေရာ ေပါင္းၿပီး အဝတ္အစားပင္ မဝတ္ျဖစ္ေသး။ သူ႔လီးကို လက္ဝါးျဖင့္အုပ္ကာ ေခါင္းႀကီးငုံ႔ေနသည္။ ေဒၚသီသီေအးက ေဒါသအရွိန္ မေျပေသးပါ။ “ေခါင္းေမာ့စမ္း.. ေအာင္ခိုင္“ ေအာင္ခိုင္က မဝံ့မရဲျဖင့္ ေခါင္းကိုျဖည္းညင္းစြာ ေမာ့လိုက္သည္။ “ျဖန္း” သူ႔ပါးကို ေဒၚေလးသီသီေအးက ႐ိုက္လိုက္သည္။ “ေဒၚေလး… ကြၽန္ေတာ္ရွင္းျပ” “မရွင္းျပနဲ႔… ငါမၾကားခ်င္ဘူး…. နင္မိုက္လွခ်ည္လား…. ကိုယ့္ညီမေလးဆိုၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ရမဲ့ဟာကို.. နင္ကေလ..နင္က” တကယ္ေတာ့ သီသီေအး ေဒါကန္ေနျခင္းမွာ တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ တူျဖစ္သူေအာင္ခိုင္က သူမကိုမလိုးပဲ သူမသမီး သီသီေမာင္ကို လိုးေနသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ သမီးျဖစ္သူအေပၚ ဝန္တိုစိတ္ေရာ ေအာင္ခိုင့္အေပၚ ေဒါကန္စိတ္ေရာ ေပါင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။
ေျပာရရင္ေတာ့ မႊန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ “ဖယ္စမ္း နင့္လက္” ေအာင္ခိုင္အုပ္ထားေသာလက္ကို သူမက ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခိုင့္လီးကား ခုနက သီသီေမာင္စုပ္ထားသျဖင့္ အရည္ေတြ႐ႊဲကာ တယမ္းယမ္းျဖစ္ေနသည္။ ေဒၚသီသီေအးက ေအာင့္ခိုင္လီးကိုၾကည့္ကာ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္သည္။ ေအာင္ခိုင့္လီးကို သူမလက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ညႇစ္လိုက္သည္။ “အိုးအိုး…ေဒၚေလးမလုပ္ပါနဲ႔” “ဟင္း..ဘာအခုမွေၾကာက္ပါၿပီလဲ…လာခဲ့စမ္း” ေအာင္ခိုင့္ လီးတံကို သူမကမလြတ္တမ္း ညႇစ္ထားၿပီး သူမအခန္းဘက္သို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္။ ေအာင္ခိုင္ကား ေဒၚေလးသီသီေအး အခန္းထဲသို႔ ယက္ကန္ယက္ကန္ျဖင့္ ပါသြားသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေဒၚသီသီေအးက အခန္းတံခါးကို အတြင္းမွ ေလာ့ခ်လိုက္သည္။ ေဒၚသီသီေအးက သူ႔လီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး လက္တစ္ဖက္မွ စားပြဲေပၚယူထားေသာ ေမာင္းခ်ဓါးေလးကို ယူလိုက္ၿပီး သူ႔လီးေပၚကို တင္လိုက္သည္။ ေအာင္ခိုင္ ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္သြားသည္။ “ဒီေလာက္သရမ္းတဲ့ လီးကို ျဖတ္ပစ္တာပဲ ေအးတယ္” “မ… မလုပ္ပါနဲ႔ ေဒၚေလး… မလုပ္ပါနဲ႔” “မရဘူး…. ျဖတ္ပစ္တာပဲ ေအးတယ္” “မလုပ္ပါနဲ႔ ေဒၚေလး…. မလုပ္ပါနဲ႔… ေတာင္းပန္ပါတယ္” “အခုက်ေတာ့ ေၾကာက္တတ္လိုက္တာ… ခုနက မင္း သီသီေမာင္ကို လိုးတုန္းက ဒီေသာက္ခြက္ မဟုတ္ပါဘူး” ေဒၚသီသီေအးရဲ႕ မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းႏွင့္ ေျပာဆိုမႈက ေအာင္ခိုင့္ကို ပိုလန႔္သြားေစသည္။ “လီး..လီးေတာ့ မျဖတ္ပစ္ပါနဲ႔.. ေဒၚေလး… ေဒၚေလးျဖစ္ခ်င္တာေျပာပါ… ကြၽန္ေတာ္အားလုံး လုပ္ေပးပါမယ္ဗ်ာ” ေဒၚသီသီေအးက မ်က္ႏွာကိုတည္ထားလိုက္ၿပီး “မင္းေသခ်ာလား… ေအာင္ခိုင္… ခိုင္းတာ အကုန္လုပ္မွာလား” “ဟုတ္လုပ္ပါ့မယ္… ေဒၚေလး” “ဒါဆို မင္းကို ငါဒီေန႔ကစၿပီး ပုံသြင္းေတာ့မယ္ ေအာင္ခိုင္… မင္းေက်ာင္းမသြားရေတာ့ဘူး.. မနက္ျဖန္ကစၿပီး မင္းကိုငါ ေက်ာင္းထုတ္လိုက္ေတာ့မယ္” “ကြၽန္ေတာ္ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ေဒၚေလး” “မင္းက ငါ့သမီးကို လိုးခဲ့တဲ့အတြက္ အျပစ္ရွိတယ္…. ဒီေတာ့ မင္းကို ေယာက်ၤားလိင္လုပ္သားအျဖစ္ ပုံသြင္းမယ္” “ဗ်ာ” “ဗ်ာ….မေနနဲ႔..မင္းကို ငါ့အသိ အရာရွိကေတာ္ေတြ၊ သူေဌးကေတာ္ေတြဆီမွာ သူတို႔စိတ္တိုင္းက် ေဖ်ာ္ေျဖရတဲ့ေကာင္အျဖစ္ ငွားရမယ္… ၿပီးေတာ့ မင္းက ငါ့ကိုလည္း ေန႔တိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖရမယ္ ၾကားလား” ေဒၚသီသီေအး စကားေၾကာင့္ ေအာင္ခိုင္ အံ့အားသင့္သြားသည္။
“ျငင္းမယ္ေတာ့ မႀကံနဲ႔.. လီးျဖတ္ပစ္မယ္”လို႔ ဆိုတာေၾကာင့္ သူဘာမွ မေျပာႏိုင္ပါ။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚသီသီေအးကား သူမတူဝမ္းကြဲ ေအာင္ခိုင္က သူမကို မပစ္မွားဘဲ သူမသမီးကိုမွ ခ်ခဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္နာတာေရာ ေပါင္းၿပီး ေအာင္ခိုင့္ကို သူမမိတ္ေဆြ ဘြားေတာ္မ်ားထံတြင္ပါ လိင္လုပ္သားအျဖစ္ ငွားၿပီး ေစခိုင္းေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ခိုင္ဆိုေသာ ထိုေကာင္ေလးကို သူမတို႔အလိုက် ဆက္ဆံခိုင္းရမည့္ အငွားလင္သဖြယ္ အသုံးခ်ၿပီး သူမေျခဖဝါးေအာက္ ျပားျပားေမွာက္ေစရမည္ေလ။ ေအာက္ထပ္စတိုခန္းထဲမွ သီသီေမာင္ရဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္သံကလည္း ဆူညံေနၿပီ။ “ဟင္း…. ေကာင္မ… ေအာ္ေနလိုက္တာ မွတ္ေလာက္ေအာင္ ဆုံးမလိုက္ဦးမယ္” ေဒၚသီသီေအးက အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။ ေအာင္ခိုင္ကိုေတာ့ သူမအခန္းထဲထည့္ကာ အျပင္မွ ေသာ့ပိတ္သြားေလသည္။ ေအာင္ခိုင္က အခန္းက ကုတင္ေပၚမွာ ငူငူငိုင္ငိုင္ျဖင့္ ထိုင္ေနသည္။ ခနအၾကာမွာေတာ့ ေအာက္ထပ္မွ ႀကိမ္လုံးသံ တ႐ြမ္း႐ြမ္းကို ၾကားရေခ်ၿပီ။ “႐ြမ္း.. အေမရဲ႕.. ေၾကာက္ပါၿပီ.. အေမရဲ႕ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး.. ေမေမရဲ႕” “တိတ္စမ္း.. တိတ္စမ္း..႐ြမ္း႐ြမ္း” ေဒၚေလးသီသီေအးရဲ႕ လက္စြမ္းျပ ႀကိမ္႐ိုက္ခ်က္မ်ားကို ညီမေလးသီသီေမာင္ အလူးအလဲခံေနရမည္ကို ေတြးမိၿပီး ေက်ာပင္ခ်မ္းသြားမိသည္။ အတန္ၾကာေတာ့ ႐ိုက္ႏွက္သံမ်ား မၾကားရေတာ့ဘဲ ငိုသံမ်ားလဲ တိတ္သြားသည္။ အခန္းေသာ့ ျပန္ဖြင့္သံၾကားရၿပီး ေဒၚသီသီေအး ျပန္ဝင္လာသည္။ “ဟင္း.. ေအာက္ထပ္မွာ တစ္ေယာက္ေတာ့ ႀကိမ္စြမ္းျပခဲ့ၿပီ…. နင္လည္း အသားမနာခ်င္ရင္ ငါခိုင္းသလိုလုပ္…. ၾကားလား ေအာင္ခိုင္” ေအာင္ခိုင္ ေခါင္းကိုသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ေဒၚသီသီေအးက ကုတင္ေပၚထိုင္ၿပီး…. သူမထမိန္ကို ေလွ်ာ့လိုက္ကာ လက္ႏႈိက္လိုက္သည္။ ေအာက္မွ ပင္တီကို ဆြဲခြၽတ္ေနဟန္တူသည္။ ေအာင္ခိုင္ ရင္ေတြပင္ ခုန္လာသည္။ ေဒၚေလးသီသီေအး လွမွန္းေတာ့ သူသိသည္။ ေဒၚေလးရဲ႕ ေျခသလုံးသား ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္း ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွ ပင္တီအနက္ေရာင္ေလး ကြၽတ္ထြက္လာေတာ့ သူ႔လီးထိပ္က အရည္ၾကည္မ်ားပင္ ထြက္က်လာသည္။ သီသီေအးကလည္း ဒါကိုသိသည္။ ပင္တီကို ေအာင္ခိုင့္မ်က္ႏွာသို႔ ပစ္လိုက္ၿပီး “ေရာ့အခန္းေထာင့္က ျခင္းထဲသြားထည့္” လို႔ဆိုလိုက္တာေၾကာင့္ ေအာင္ခိုင္လဲ ပင္တီကိုယူၿပီး အခန္းေထာင့္မွာထားတဲ့ အဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲကို သြားထည့္လိုက္ပါတယ္။ ပင္တီကရတဲ့ ေဒၚေလးသီသီေအးရဲ႕ ေစာက္ပတ္နံ႔ေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ေတြပိုၿပီး လႈပ္ရွားလာပါတယ္။
”ၿပီးရင္ ဒီကိုလာခဲ့ေအာင္ခိုင္ မင္းကို ခိုင္းစရာရွိတယ္” ေအာင္ခိုင္က ေဒၚေလးသီသီေအး ထိုင္ေနတဲ့ ကုတင္ေဘးနား သြားရပ္လိုက္ေတာ့ “ဒူးေထာက္လိုက္စမ္း ေအာင္ခိုင္” ေအာင္ခိုင္ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုပင္ သူမေစစားရာအတိုင္း သူမေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္ရက္သား ျဖစ္သြားသည္။ ေဒၚေလးသီသီေအးက ထမိန္ကို ေအာက္နားစက လွန္ၿပီး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လွန္လိုက္ပါတယ္။ ျဖဴၿပီး ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ ေဒၚေလးရဲ႕ေပါင္တံအလွနဲ႔ အေမြးေတြေျပာင္ေနေအာင္ ရိပ္သင္ထားတဲ့ ေဒၚေလးရဲ႕ လွပလြန္းတဲ့ အဖုတ္ညိဳတိုတိုေလးကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူအာေစးမိသလို ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနမိပါတယ္။ ေဒၚေလးသီသီေအးက သူ႔ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို သူမလက္ေတြကို ထိုးထည့္ၿပီး ဖြေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႔ရင္ထဲ အရမ္းကို လႈပ္ရွားေနပါတယ္။ ေဒၚေလးဆီက ေစာက္ပတ္နံ႔ကို သူ႔ႏွာေခါင္းက ရႉရႈိက္မိေနပါၿပီ။ ေဒၚေလးသီသီေအးက သူ႔ေခါင္းကို ဆတ္ခနဲ သူမအဖုတ္ဆီဆြဲယူလိုက္သည္။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ေစာက္ပတ္ကို ထိေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အငမ္းမရကို သူ႔လွ်ာနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ယက္ေတာ့တာပါပဲ။ “ျပတ္ျပတ္… ပလပ္ပလပ္…. အအ” သီသီေအးလည္ပင္းမွ အေၾကာမ်ားပင္ ေထာင္ထၿပီး ေခြၽးေစးေလးမ်ားပင္ ျပန္လာပါတယ္။ ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ လွ်ာအရသာကို တစိမ့္စိမ့္ အရသာယူေနတာပါ။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ေစာက္စိကို တူျဖစ္သူေအာင္ခိုင္ရဲ႕ လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ထိေတြ႕လိုက္တိုင္း ေစာက္ေခါင္းထဲက ေသးတျဖန္းျဖန္း ထြက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေအာင္ကို က်င္တက္ၿပီး အရသာေတြ႕ေနတာေၾကာင့္ သူမရင္အစုံဟာလဲ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗိုက္သားေတြက တြန႔္တြန႔္သြားပါတယ္။ ေအာင္ခိုင္ကလည္း ခုနက သူ႔အျပစ္ေၾကာင့္ ေဒၚေလး စိတ္ေက်နပ္သြားေအာင္ ေဒၚေလးရဲ႕ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေတြကိုယက္၊ ေစာက္စိကိုပါ စုပ္ေပးတဲ့အျပင္ ဖင္ေပါက္ကို ပါယက္ေပးလိုက္ေတာ့ ေဒၚသီသီေအး အရမ္းကို ခိုက္သြားပါတယ္။ “ျပတ္ျပတ္… ႁပြတ္ႁပြတ္” ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ ေစာက္ပတ္ယက္ ဖင္ယက္ေပးမႈေတြက ေကာင္းလွတာေၾကာင့္ ေဒၚသီသီေအး ဖင္ႀကီးပါ တုန္လာၿပီး ေအာင္ခိုင့္လွ်ာနဲ႔ သူမေစာက္ပတ္ေတြ ဖင္ေတြ လြတ္ထြက္သြားမွာကို စိုးရိမ္သည့္အလား ေအာင္ခိုင့္ေခါင္းကို ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းဆြဲဆုပ္ၿပီး ကပ္ထားပါတယ္။ “ႁပြတ္..ႁပြတ္.. အအ… ေအာင္ခိုင္ စုပ္စမ္း… ေကာင္ေလး…. ျပတ္ျပတ္” ေအာင္ခိုင္ကလည္း မနားတမ္းကို ယက္တာပါ။ ေဒၚေလး သီသီေအး မခိုင္းခင္ကတည္းက ပစ္မွားေနတာဆိုေတာ့ ေဒၚေလး အခုလို ဒဏ္ေပးတာကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ေပးဆပ္ေနပါတယ္။ ေစာက္ပတ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ေစာက္ရည္ေတြကိုပါ မလြတ္တမ္းယက္ၿပီး ၿမိဳခ်ေနပါတယ္။
ေဒၚသီသီေအးဟာ ေအာင္ခိုင္ကို သူမစိတ္တိုင္းက် ေစာက္ပတ္ယက္ခိုင္းၿပီးလို႔ သုံးခ်ီၿပီးသြားတဲ့အခါ ေအာင္ခိုင့္မ်က္ႏွာကို သူမေပါင္ၾကားမွ ဆြဲခြာလိုက္ပါတယ္။ သူမေစာက္ရည္ေတြနဲ႔ ေအာင္ခိုင့္ပါးစပ္ကေတာ့ ေပပြေနတာပါ။ ”ဝွီး” သူမက ေလတစ္ခ်က္ မႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး “မင္းေတာ္ေတာ္ ေစာက္ပတ္ယက္ေကာင္းတာပဲ ေအာင္ခိုင္.. ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္.. ဟုတ္လား” “ဟုတ္.. ႀကိဳက္ပါတယ္ ေဒၚေလး ” “အင္း.. ထင္ေတာ့ထင္သားဘဲ.. မင္းလိုးတာေရာ ေတာ္မယ္ထင္တယ္” ေဒၚေလးသီသီေအး သူ႔ကိုလိုးခိုင္းေတာ့မယ္ဆိုတာ ေအာင္ခိုင္ သိလိုက္ၿပီ။ ေဒၚေလးသီသီေအးက အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ “ပက္လက္လွန္လိုက္စမ္း ေအာင္ခိုင္” သူမအမိန႔္အတိုင္း ေအာင္ခိုင္က ပက္လက္လွန္လိုက္ပါတယ္။ ေဒၚေလးသီသီေအးက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီးျဖစ္လို႔ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ေဒၚေလးသီသီးေအးရဲ႕အလွကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာင္ခိုင့္လီးႀကီးကလည္း ေပါက္ကြဲထြက္မတတ္ မာေတာင္ေနပါတယ္။ သီသီေအးကလည္း ေအာင္ခိုင္ သူမအမိန႔္ကို မေျပာလဲ နာခံခ်င္ေနၿပီဆိုတာ သိပါတယ္။ ပက္လက္လွန္အေနအထား ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚကို ခြလိုက္ၿပီး ေအာင္ခိုင္ရဲ႕လက္ကို သူမႏို႔ႏွစ္လုံးေပၚ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေအာင္ခိုင္လည္း ေဒၚေလးသီသီေအးရဲ႕ ဖြံ႕ထြားလွေသာ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုပ္နယ္ေနပါတယ္။ သူ႔လီးကို ေဒၚေလးသီသီေအးက ကိုင္လိုက္ၿပီး သူမေစာက္ပတ္နဲ႔ ပြတ္ဆြဲေနပါတယ္။ “အိုး… အိုး” လီးထိပ္ဖ်ားက လိုးခ်င္လြန္းလို႔ ယမ္းခါေနပါတယ္။ “ေအာင္ခိုင္..မင္းေဒၚေလးကို လိုးခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား” “ဟုတ္ေဒၚေလး… ၾကာၿပီ…. လိုးခ်င္ေနတာ” “ဟင္း..ဟင္း ေဒၚေလးသိတာေပါ့ ကိုယ့္တူပဲ မသိပဲေနမလား.. ဒါနဲ႔ မင္းညီမေလးအဖုတ္နဲ႔ ေဒၚေလးအဖုတ္ ဘယ္ဟာလိုးလို႔ ေကာင္းမလဲ” ေအာင္ခိုင္ တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး “ေဒၚေလးဟာက ပိုလိုးလို႔ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္… ေဒၚေလး”။
“ခစ္ခစ္..ထင္သားဘဲ… မင္းကို ေယာက္်ားဖာသည္ လုပ္ခိုင္းမယ္ဆိုတာ လုပ္မွာလား” “လုပ္မယ္..ေဒၚေလး” “မင္း… ေသခ်ာတယ္ေနာ္ ေအာင္ခိုင္…. မင္းကို ဒီအိမ္ထဲက အျပင္မထြက္ခိုင္းဘူး.. တစ္ေနကုန္ လိုးခိုင္းၾကမွာေနာ္… ဟင္းဟင္း… သူတို႔ေစာက္ပတ္ေတြ ဖင္ေတြပါ ခုနကလို ယက္ေပးၿပီး သူတို႔အားရမွ လိုးခိုင္းၾကမွာေနာ္…. ေအာင္ခိုင္” ေအာင္ခိုင္ကလည္း ေဒၚသီသီေအးရဲ႕ ရမက္ႂကြဖြယ္ စကားေတြေအာက္မွာ နစ္ေနတာေၾကာင့္ “ေဒၚေလးလို ပုံစံမ်ိဳးသာဆိုလို႔ကေတာ့ တစ္သက္လုံးပဲ ယက္ေပးရ ယက္ေပးရ သိၿပီလား ေဒၚေလး” “ႀကိဳက္ၿပီ ေအာင္ခိုင္… မင္းစကားနဲ႔မင္းေနာ္…. ကဲ စြပ္.. ဒုတ္” ေဒၚသီသီေအးက သူမစကားအဆုံးတြင္ ေအာင္ခိုင့္လီးတစ္ဆုံး သူမအဖုတ္ထဲ ဖိသြင္းကာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ “စြပ္…. ဖြတ္..ရွီးရွီး..အိုး..အိုး..အား..အား ” ႏူးညံ့လွေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးရဲ႕ ႏူးညံ့မႈနဲ႔ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေတြက လီးေခ်ာင္းကို ညႇစ္စုပ္ဆြဲယူေနမႈမ်ားကို ေအာင္ခိုင္ အားရပါးရ ခံစားေနရၿပီ။ ေဒၚေလးရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုလည္း မလြတ္တမ္း ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနေတာ့သည္။ ေဒၚသီသီေအးကလည္း ျမင္း႐ိုင္းမေလးပမာ ေအာင္ခိုင့္လီးကို အဆက္မျပတ္ ဖိသြင္းဆြဲထုတ္ေဆာင့္ခ်ရင္း လီးအရသာကို ခံစားေနသည္မွာ ကုတင္ႀကီးပင္ ယိမ္းခါကာ တက်ီက်ီ ျမည္ေနေတာ့သည္။ ထိုေန႔ကေတာ့ ေအာင္ခိုင္ကို တစ္ခ်ီၿပီးတစ္ခ်ီ လိုးခိုင္းလိုက္သည္။ မတ္တပ္ရပ္လိုး ေဆာင့္ေၾကာင့္လိုး ေလးဖက္ကုန္းလိုး ပက္လက္လိုး လိုးနည္းေပါင္းစုံျဖင့္ တဝႀကီး လိုးခိုင္းသည္။ ေစာက္ပတ္ယက္ခိုင္းလိုက္ ဖင္ေပါက္ယက္ခိုင္းလိုက္ျဖင့္ ေဒၚသီသီေအးကား ေအာင္ခိုင္ကို နည္းေပါင္းစုံျဖင့္ ခိုင္းေစၿပီး ကာမအရသာကို ခံစားေနေတာ့သည္။ သမီးျဖစ္သူကိုကား သူမလင္ငယ္ေတာ္ရန္ ေမြးထားေသာ ေအာင္ခိုင္ႏွင့္ျဖစ္ခဲ့သည့္အတြက္ ဒဏ္ေပးသည့္အေနျဖင့္ ပါးစပ္ကို အဝတ္ဆို႔ကာ လက္ကိုႀကိဳးပူးတုပ္ၿပီး စတိုခန္းထဲ ေသာ့ခတ္ပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္လခန႔္အၾကာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ သီသီေမာင္ သူမတို႔အိမ္ဘက္သို႔ အလည္ဝင္လာပါတယ္။ သူမကို ကိုကိုေအာင္ခိုင္ႏွင့္ မိသည့္ေန႔က ေမေမ သူမကို ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမၿပီး ေနာက္ေန႔မွာ သူမကို ေဘာ္ဒါေဆာင္သို႔ ပို႔လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကိုေတာ့ သူ႔႐ြာကိုပဲ ျပန္ခိုင္းသည္လား ဘာေတြ ဆက္လုပ္လဲ သူမ မသိရ။ ထိုေန႔မွစၿပီး ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကို မေတြ႕ရေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔ အေဆာင္မွ လစ္ထြက္လာၿပီး ကိုကိုေအာင္ခိုင္ႏွင့္ ေတြ႕လိုေတြ႕ျငား အိမ္သို႔ ခိုးျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ကားသုံးစီး ရပ္ထားတာကို ေတြ႕ရသည္။ ေမေမ့မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ ကားေတြ။ ေမေမမိတ္ေဆြ အရာရွိကေတာ္ သူေဌးကေတာ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ေဒၚႏုႏုခိုင္၊ ေဒၚျမတ္လဲ့၊ ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳေအာင္တို႔ ရဲ႕ကားေတြပါ။ ေမေမ့ဆီ အလည္လာၾကတာထင္ပါရဲ႕။ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္ေနတာေၾကာင့္ အသာေလးဝင္လာတဲ့ သီသီေမာင္ဟာ ေအာက္ထပ္မွာ ေမေမတို႔ကို မေတြ႕ရဘဲ လူရွင္းေနတာေၾကာင့္ အေပၚထပ္ကို တိတ္တဆိတ္တက္ခဲ့ပါတယ္။ အေပၚထပ္က ဧည့္ခန္းဘက္မွာ တံခါးေစ့ထားတာေၾကာင့္ အဲ့အခန္းထဲမွာ ေမေမသီသီေအးတို႔ ဖဲ႐ိုက္ေနတယ္ ထင္ရပါတယ္။ ဧည့္ခန္းက သီးသန႔္ခန္း ျဖစ္တာေၾကာင့္ တံခါးနဲ႔ပါ။ တံခါးဟေနတာေၾကာင့္ အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ ေခ်ာင္းၾကည့္မိတဲ့ သီသီေမာင္တစ္ေယာက္ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ေခါင္းကို မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္တဲ့ အတိုင္းပါဘဲ။ ကိုယ္လုံးတီးအေနအထားနဲ႔ ကိုကိုေအာင္ခိုင္က ေမေမနဲ႔ သူမမိတ္ေဆြ အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ေနရတာပါ။ ပထမဆုံး ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္က ကိုကိုေအာင္ခိုင္ေခါင္းကို ဆြဲဆုပ္ၿပီး သူမေပါင္ၾကားထဲသြင္းကာ ေစာက္ပတ္ေတြ ဖင္ေပါက္ေတြကို လွ်ာနဲ႔ယက္ခိုင္းပါတယ္။ “အိုး…အား..ျပတ္..ျပတ္… ရွီးရွီး..အား..လားလား ေကာင္းလိုက္တာ.. စုပ္စမ္း..ေစာက္စိကိုပါ…အအ…ရွီးးး” ေဒၚၿဖိဳးၿဖိဳးေအာင္ရဲ႕ အရသာေတြ႕ေနသံကလည္း အခန္းထဲမွာ ထြက္ေပၚေနပါတယ္။ သူမ အားရေတာ့ ေမေမသီသီေအး အပါအဝင္ ေဒၚႏုႏုခိုင္၊ ေဒၚျမတ္လဲ့တို႔ရဲ႕ ဖင္ေပါက္ေတြ ေစာက္ပတ္ေတြကိုပါ ယက္စုပ္ေပးေနရပါတယ္။ သူမတို႔အားရေအာင္ ကိုကိုေအာင္ခိုင္လွ်ာနဲ႔ သူမတို႔ဖင္ေတြ ေစာက္ပတ္ေတြကို ယက္ခိုင္းၾကၿပီး တအင္းအင္း တအားအားနဲ႔ အားရပါးရ ဇိမ္ခံၾကၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကို အခန္းအလယ္မွာ ခ်ထားတဲ့ ကြၽန္းကုတင္ႀကီးဆီ ဆြဲေခၚသြားၾကပါတယ္။ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကို ပက္လက္လွန္ေစၿပီး ေျခေတြလက္ေတြကို ကုတင္တိုင္ေတြမွာ ႀကိဳးေတြနဲ႔ ပူးခ်ည္လိုက္တာကို ျမင္ရပါတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ကိုေအာင္ခိုင္ရဲ႕ လီးကို သူမတို႔အဖုတ္နဲ႔ ေတ့ၿပီး ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်ေနၾကပါတယ္။ ေမေမသီသီေအးက ေျပာလိုက္ပါေသးတယ္။ “ေအာင္ခိုင္ၿပီးရင္..မင္း ငါတို႔ ၄ေယာက္ဖင္ကို… တစ္ေနကုန္ ယက္ေပးရဦးမွာေနာ္”တဲ့။ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကေတာ့ ေမေမနဲ႔သူမမိတ္ေဆြ သူေဌးမေတြရဲ႕ ကာမပန္းတိုင္ ၿပီးဆုံးေအာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ အမႈေတာ္ ထမ္းေနရပါေတာ့တယ္။ ရက္စက္လိုက္တာ ေမေမရယ္လို႔ သီသီေမာင္ ရင္ထဲက ေရ႐ႊတ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို အသာျပန္ဆင္းလို႔ ငိုေႂကြးရင္း သူမအေဆာင္ကို ျပန္သြားပါေတာ့တယ္။ သူမခ်စ္ရေသာ ကိုကိုေအာင္ခိုင္ကား ေမေမႏွင့္ သူမသူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ အလိုက် ေဖ်ာ္ေျဖရသည့္သူျဖစ္ေအာင္ ေမေမသီသီေအးရဲ႕ ပုံသြင္းျခင္း ခံလိုက္ရေခ်ၿပီ။….ၿပီး
Leave a Reply