မောင်ရယ် လက်ထပ်ပြီးမှပဲ လုပ်နော်

Unicode

မျက်နှာချင်းဆိုင်းလိုက်မိသည်နှင့် ကိုယ့်ဖက်ကသိမ်ငယ်သွားမိ၏ ။ မရယ်မပြုံးသော်လည်း  ဝမ်းသာပီတိဖြစ်သည့် မျက်လုံးများနှင့် စိုက်ကြည့်နေသည်ဟုပဲ — ခံစားလိုက်ရသည်။

‘‘ ဗိုလ်ချူပ်ဈေးသွားချင်လို့ ’

‘’ ဟုတ်ကဲ့ — တက်ပါ  ’’

ကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးပြီး —  နောက်ခန်းအတွက်ထိုင်ခုံကိုလှန်ပေးလိုက်စဉ် — သူမက — ထုံးစံအတိုင်းမရယ်မပြူံး နှင့်ပင်ပြောသည်။

‘’ ရပါတယ် — ရှေ့ခုံမှာပဲထိုင်မယ် ‘’

အသံ — အပြောလေးတွေက — ဟိုးတုန်းကလိုပင်ဖြစ်သော်လည်း — မျက်နှာအမူအရာကမူအနည်းငယ်ရင့်ကျက်သွားသည်ထင်၏။ ခန ကိုယ်ကတော့ — ယခင်ကထက်နှစ်ဆလောက် — ပွသွားသလိုပင်။

ယခင်ကသူမထံမှ ပြန့်လွင့်လာလေ့ရှိသော ရေမွှေးနံ့ မှာ ယခု — ခပ်စူးစူးရေမွှေးနံ့က တစ်ကားလုံးမွှေးကြိုင်သွားအောင်သင်းပျံ ့သွားသည်။

‘’ ကားမောင်းနေတာကြာပြီလား — အောင်မင်း ‘’

‘’ ဟုတ်ကဲ့ — ငါးနှစ်လောက်ရှိပါပြီ — မမနွယ် ‘’

‘’ မန်းလေးကိုပြောင်းသွားသေးတယ်ဆို — ဟိုမှာအဆင်မပြေလို့လား — အို — ဆောရီး — မမနွယ်မှားသွားတယ်။ ‘’

‘’ ရပါတယ် မမနွယ် — အဆင်မပြေဘူးလို့ပဲဆိုပါတော့ — ကျွန်တော်မောင်းတဲ့သုံးဘီးတွေကို မန်းလေးမှာမောင်းခွင့်ရှိတော့ ဟိုကိုပြောင်းရွှေ့သွားတာငါ — ကိုယ်ကနယ်မြေမှမကျွမ်းတာ ‘’

သည်အထိ — မိတ်ဆွေဟောင်းအဖြစ်တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်အသိအမှတ်ပြု — နေကြဆဲဟု – – စကားတွေကသက်သေခံနေခဲ့သည်။

‘’ မမတို့အဆင်ပြေတယ်မို့လား – – ကလေးတွေရော – – ‘’

‘’ မင်း – – ဘာပြောလိုက်တယ် ‘’

မမနွယ်က – – ဆတ်ကနဲတစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားကာ – – အောင်မင်းကို တအံ့တသြ ပြန်မေးလိုက်သည်

‘’ အဆင်ပြေတယ်မို့လား – – လို့ ‘’

‘’ မဟုတ်ပါဘူး – – နောက်ဆက်တွဲမေးခွန်း ‘’

‘’ က – -လေးတွေရောလို့မေးမိတာ – – ပါ ‘’

‘’ ဟင်း ဟင်း ဟင်း – – မငိးဟာလေအခုထိကို သတိ ကြောင် – – အသည်းကြောင်တတ်သေးတာပဲ – – မင်းသုံးဆယ်ကျော်ပြီပေါ့ – – ဟုတ်လား ‘’

‘’ ဟုတ်ကဲ့ – – သုံးဆယ့်နှစ်ပါ ‘’

‘’ ပြောင်းလဲဖို့ကောင်းပြီ – – ရင့်ကျက်လာဖို့ကောင်းပြီပေါ့ ‘’

‘’ ကျွန်တော် – – – ‘’

‘’ တော်ပြီ – – အောင်မင်း – – အဲဒီရှေ့မှာပဲရပ် – – ရော့ ‘’

‘’ မယူပါဘူး – – မမနွယ် ‘’

ရာတန်ကိုင်ထားသောမမနွယ်လက်များက တဆတ်ဆတ်တုံနေသလိုပင် – – ပြီး မပွင့်တပွင့်ပြောကာ ရာတန်ကို အောင်မင်း ပေါင်ပေါ် – – ချထားခဲ့သည်။ ကားထဲမှဆင်းလိုက်သည်နှင့်

နောက်ကိုတစ်ချက်ကလေးမှလှည့်မကြည့်။

အောင်မင်း – – ရှက်ရွှံ့ကြေကွဲစွာ မျက်ရည်ဝဲသည်။

‘’ မင်းကလေးတွေ နဲ့ မင်းမိသားစုအတွက်ငွေရှာနေတာမလား – – မောင်မောင် – ရော့ယူထားလိုက် ‘’ တဲ့

အောင်မင်းကားကို – – ကြည့်မြင်တိုင်အထက်လမ်းအတိုင်း လေးကွေးစွာ ပြန်မောင်းခဲ့သည်။ သြော် သီတာရုံကြီးကလဲ မပြောင်းလဲသေး – – နောက်ပိုင်းဆေးရုံကြီး အလွန်မှ – – ကုန်းမို့မို့လေးထိပ်တွင် – –

ဗနာပင်ကြီးလဲ – – ရှိမြဲ ။

‘’ ဟယ် – – – အစ်ကို – – – အစောကြီးပြန်လာတယ် – – – ဟုတ်လား ‘’

‘’ ပေကြီးကား – – – ကျန်လာပြီ – – – ပေကြီးကား – – – ကျန်လာပြီ – – – ‘’

တစ်ဦးတည်းသောသား နွယ်ဦးက – – – အိမ်ရှေ့သစ်ပင်ရိပ်တွင်ကစားနေရာမှ – – ကားဆီသို့တဟုန်ထိုးပြေးလာသဖြင့် ဘရိတ်ကိုဆောင့်နင်းလိုက်ပါသည်။

‘’ မိသစ် – – တလေးကို – – – ဆွဲထားလေ ‘’

‘’ သား – – – ဟဲ့ – ဟဲ့ — သား – – နွယ်ဦး ‘’

သစ်သစ်က – – နေရာတကာလေးသည်။ သားကပြေးတတ်လွှားတတ်စမို့နေရာတကာမြန်သည်။

သားကိုပွေ့ချီပြီးနောက် – – အောင်မင်းကို အသနားခံသလိုလေးပြုံးပြသည်။ အောင်မင်း က သစ်သစ်မျက်နှာကိုခက်မာစွာ တစ်ချက်ကြည့်ပြီးကားကို – – ထားနေကျအိမ်ဘေးတွင် – – – ထိုးရပ်ပြီး – – – ဒက်

(ရှ်) ဘုတ်ထဲမှလိုင်စင်စာအုပ်နှင့်ပိုက်ဆံကိုထုတ်ယူပြီး – – သားဆီလှည့်ခဲ့သည်။

‘’ ဖေကြီး – – မုန့်မုန့် – – မုန့်မုန့်’’

‘’ ဖေကြီး ရေချိူးပြီးရင် – – ညဈေးသွားမယ်လေ – – မုန့်လဲစားမယ် – – ကစားစရာလဲဝယ်မယ် – – ဟုတ်လား – – – သား ‘’

‘’ အင်းအင်း – – အင်းအင်း – – မုန့်မုန့် – – – မုန့်မုန့် ‘’

‘’ သားကလဲဖေကြီးက – – ရုပ်ရှင်လဲပြမှာတဲ့ – – – သိလား – – ဖေဖေနဲ့ – – သားသား ရေချိူးမယ် – – အဝတ်လဲမယ် – – – ဟုတ်လား ‘’

‘’ အင်းအင်း – – မုန့်မုန့် – – – မုန့်မုန့် ‘’

‘’ သစ်သစ် – – ကလေးကိုသာရေချိူးပေးးလိုက် – မင်းအိမ်စောင့်ကျန်ရမှာ ‘’

အောင်မင်း က ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ပေါ်လှည့်တတ်သွားသည်။

‘’ ကိုရယ် – – ‘’ ဟု တိုးတိုးညီးရင်း မျက်ရည်ဝဲကျန်ရစ်သည် ။သည့်နှယ် – – မျက်ရည်ကျရသောအကြီမ်ပေါငိးလဲ မနည်းပြီ – – ရှည်လျားစွာကျန်ရစ်သောနှစ်ပေါငိးများစွာကို – – ကျော်ဖြတ်လာသည့်တိုင်

အောင်မင်း သစ်သစ်အပေါ်အခဲမကြေနိုင်ပါကလား။

‘’ ပွမ် – ပွမ် ‘’

‘’ ဟေ့ – – မပြီးသေးဘူးလား – – ဒရိုင်ဘာ ‘’

‘’ လာပြီ – – မမနွယ် – – လာပြီ ‘’

ပေါ်တီကိုအောက်မှ – – ဖယ်မလီယာ ဖိုးဒိုးလေး ဟွန်းကိုတပွမ်ပွမ်နှိပ်ခါ – – နွယ်ကကုန်းအော်သည်။ အောင်မင်းကျောင်းလွယ်အိတ်လွယ်ရင်း – – ဘောင်းဘီခါးပတ်ကိုအပြေးအလွှားပတ် ထွက်လာသည် ။

‘’ လုပ်လာပြန်ပြီ – – ဗရိုဗရဲ – – မောင်မောင်ရယ် ‘’

‘’ ညက – – ဟုမ်းဝပ်တွေ – – မပြီးလို့မမနွယ် ရဲ့  အဲဒါလုပ်နေလို့ ‘’

‘’ ကိုးနာရီထိုးတော့မယ် – – ဒီမှာ – – တွေ့လား ‘’

‘’ ဟုတ်ကဲ့ပါ – – မှီအောင်မောင်းပေးပါမယ် ‘’

‘’ အမလေး အေးအေးဆေးအေးပဲ မောင်းပါ ကိုယ်တော် ကားမောင်းတတ်တာဖြင့်နှစ်ရက် နဲ့တစ်ပိုင်းးပဲရှိသေးတယ် ‘’

ခြံထဲမှကားလေးမောင်းထွက်ခဲ့သည်။ မမနွယ်ထံ မှ သင်းပြန့်သော ရေမွှေးနံ့လေးကို အောင်မင်း ရှူရှိက်မိသည်။

‘’ မနေ့က ဒယ်ဒီက မေးတယ် – – မောင်အောင်မင်းစာလိုက် နိုင်ရဲ့လား တဲ့ ‘’

‘’ အသဲအသန်ပဲလို့ မပြောလိုက်ဘူးလား မမနွယ် ‘’

‘’ ဒီက အကောင်းပြောမလို့ – – အင်း – – လိုက်နိုင်ပါတယ် – – လို့ ။ ဒါပေမဲ့ ကောင်လေးက ပျင်းချင်တယ် – – – စာမကျက်ဘူးလို့ – – မကောင်းတာလေးလဲ ထည့်ပြောရတာပေါ့ဟဲ့ ‘’

‘’ ဒီ့ပြင်ဟာ ပြောရောပေါ့မမနွယ်ရယ် ‘’

’’ စာမကျက်ဘူး ပျင်းတယ်ဆိုတော့ မှတ်ကရော ‘’

‘’ အမယ် – – ဒါပေမယ့် ဖေးဖေးမမတော့ပြောလိုက်ပါတယ် – – စာမေးပွဲတော့အောင်မှာပါလို့လေ ‘’

‘’ ဟေး – – ဒါမှ – – မောင့် – – မမ ‘’

‘’ ဟဲ့ – – – လုပ်ပြန်ပြီ – – – ရှေ့ကြည့်မောင်း ‘’

အောင်မင်း မမနွယ် တို့အိမ်ရောက်သည် မှာ တစ်နှစ်ကျော်ပဲရှိအုံးမည် ။ မမနွယ် နှင့်အောင်မင်း တို့ချစ်သူဘဝရောက်ခဲ့ကြသည်။ မမနွယ် က နွမ်းပါးသော အားကိုးရာမဲ့အောင်မင်း ဘဝ ကို သနားရာ မှ ချစ်ခဲ့

ရသည်။

အောင်မင်းကတော့မမနွယ် ၏ ကြင်နာမှု ဖေးမမှု နှင့်အထိအတွေ့လေးကြေင့်ချစ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ အသက်ကတော့ကွာသည်။ မမနွယ် က အစိတ်ကျော်နေပြီ ။ အောင်မင်း က နှစ်ဆယ်ပင် မပြည့်

တတ်သေး။ သို့သော် အောင်မင်း က ထွားကြိုင်းလှသည်။ ရွာမှာနေစဉ် ကတည်းက ဘောလီဘော အမြဲကစားသည်။ မမနွယ် ၏ ဖခင် ဦးသော်ကောင်း နှင့်အောင်မင်းဖခင် ဦးတိုက်မောင်း တို့က

အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ်ခဲ့ ကြသည်။ ဦးတိုက်မောင်း ဆုံးပါးသွားသောအခါ အောင်မင်း ကို ဦးသော်ကောင်း က ကျောင်းထားပေးရန်ခေါ်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မမနွယ် ညီမဝမ်းကွဲ သစ်သစ်ကတော့ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက် ပဲ ရှိအုံးမည် – – ဖြစ်သည်။ဦးသော်ကောင်း အစ်မ မှမွှေးသော တူမဖြစ်လင့်ကစား – – သမီးတစ်ယော် နှယ် အလိုလွုက်ခဲ့ သည်။ အောင်မင်း ကို

သစ်သစ် က လုံးဝ ကြည့်မရ။ မမနွယ် က သူ့ထက်အောင်မောင်း ကို အရေးပေးသည် ဟုမြင် ၏။ မမနွယ် နှင့် အောင်မောင်း ချစ်သူဘဝ သန့်စင်စွာ ဆက်ဆံခဲ့ကြပြီး အိဒြေ ရရ နေခဲ့ကြသည် မို့

သစ်သစ်မရိပ်မိခဲ့။

မမနွယ် က – – – အောင်မောင်း တို့ အ-ထ-က တွင် ဆရာမဖြစ်၏။ အောင်မောင်းဆယ်တန်းအောင်တော့သစ်သစ်ရှစ်တန်းရောက်ပြီ။ယခင်ကလိုပင် မမနွယ် ကို အောင်သစ်ကျေင်းပို့ပေးမြဲအလုပ်တစ်ခုအပြင်

ကျောင်းမတူသော သစ်သစ် ကို ဆယ်ပို့ပေးရသောအလုပ်တစ်ခုပိုလာသည်။

အောင်မောင်း ဒုတိယနှစ်ရောက်လာသည်အထိ ဘဝသည် စိုပြေစွာ လှပ သန့်ရှင်း နေခဲ့ကြသည်။

‘’ ဟေ့ကောင် အောင်မင်း လာအုံးပြောစရာရှိလို့ ‘’

ခင်မောင်ဝင်း က အောင်မင်း နှင့်အတန်းမတူသော်လည်း တစ်ခါတစ်ရံ အောင်မင်း ကားနှင့်ပင် ပြန်လိုက်တတ်သည်။ ခင်မောင်ဝင်း က ပြောစရာရှိလို့ဆိုလျင် အနည်းငယ်ကြောက်ရသည်။ ဒီကောင်က

လက်ဖက်ရည် သောက်ချင် လျင်လည်း ‘’ ခန လာအုံးပြောစရာရှိလို့ ‘’ဆိုကာ ကင်တင်းဝင်တတ်သည်။

‘’ မင်း – – -ဒီကိုလာ – – ပြောစရာ ရှိရင် ဒီမှာပဲပြော ‘’

‘’ ဟေ့ကောင် – – မင်းအတွက် – – သတင်းထူးကွ မထူးရင်ဆေးပေါလိပ်တောင်ဝယ်မတိုက်နဲ့‘’

ခင်မောင်ဝင်း  က အာမခံရဲရဲကြီးပေးနေပြန်သောကြောင့် အောင်မောင်း ခင်မောင်ဝင်း ခေါ်ရာလက်ဘက်ရည် ဆိုင် ထဲ သို့ဝင်လိုက်သွားရလေသည်။

‘’ လက်ဖက်ရည် – – ဟေ့ – – နှစ်ခွက် ‘’

‘’ နေအုံးလေ – – မင်းသတင်း က ထူးမှန်းမသိ မထူးမှန်းမသိနဲ့ ‘’ အောင်မောင်း က တားသည်။

‘’ ဟာကွာ – – မထူးရင် – – ကိုယ့်ဖာသာရှင်းမယ် ‘’

စားပွဲထိုးလေး လာချပေးသော – export ဒူးယားကိုကောက်ကိုင်လိုက်ရင်း – – စီးကရက်ကလေး ထောင်ကာ။

‘’ မင်း – – ညီမ – -သစ်သစ် – – ရည်းစားထားပြီ – – ကိုယ့်လူ ‘’

‘’ ဘာ – – သစ်သစ် – – ရည်းစားထားနေပြီ – – ဟုတ်လား ‘’

အောင်မောင်း တအံ့တသြသာဖြစ်သည် ။ သည်ထက်တော့ – – ထွေထွေထူးထူး မခံစားရချေ။ တကယ်တော့ – -လဲ သစ်သစ် နှင့်အောင်မင်း တို့ကသွေးဝေးလွန်း၏။

ဘယ်နှဲ့လဲသတင်း မထူးဘူးလား

ဟာ သစ်သစ် ရည်းစားထားတာ ကြာလှပြီ ဒါသတင်းထူးလားကွ – – – မထူးဘူး – – – သွားမယ်

ဟေ – – မထူးဘူးလား – – ဟ – – ဟေ့ကောင် နေအုံးလေ

ခင်မောင်ဝင်း လက်ဘတ်ရည်နှစ်ခွက် ဆေးလိပ်တစ်ပွဲ နင့်ကန့်လန့်ကန့်လန့် ကျန်ခဲ့သည်။

သည်မှာ အောင်မောင်း သစ်သစ် ကိုလူရာသွင်းပြီး စကားပြောဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

တကယ်တော့လဲ သစ်သစ်အရွယ်ရောက်လာပြီဆိုသည်ကို တစ်အိမ်တည်း အတူတူနေသော အောင်မောင်းတို့ကသာ သတိမထားမိခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သစ်သစ် တင်ရင် ခါးလေးများက အချိုးကျကျ နင့်ပူရိသတို့ မျက်စိကျစရာ အနေအထားလေးထဲ ရောက်လာ၏

အပြောအဆိုလေးတွေက အစ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းအမူအရာလေးများက အပျိုရိုင်းဟန် အပြည့်ဖြစ်လာသည်

ယခင်က ဆိုလျင် အောင်မောင်းရှေ့မှာပင် ထမီဖြန့်ဝတ်နေတတ်သူ

” မိသစ် – – ”

” ရှင် – – – ”

ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး တတ်လိုက်သည်  နှင့် အောင်မောင်းက ခပ်မာမာခေါ်လိုက်မိသည် ။

သစ်သစ် က လန့်ထူးလေးထူး ရင်း အောင်မောင်းကို ကြည့်သည် ။ အောင်မောင်း သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေသောအခါ သစ်သစ် ခေါင်းလေးငုံ့ကာ ရွှေရင်လေး အစုံ တဖျတ်ဖျတ်တုန်သည် ။ ဘာများပြောမလဲဟု

နားထောင်နေစဉ် ကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့သဖြင့် သစ်သစ် နားမလည်စွာ အောင်မောင်းကိုခိုးကြည့်မိသည်။

မမနွယ်ကို ဝင်ခေါ်ရအုံးမည်ဖြစ်၍လည်း ကားကိုမောင်းနေကျအတိုင်း သမိုင်းလမ်းဆုံ အရောက်အရှေ့ဖက်သို့ ထောင်ပြီး မောင်းခဲ့လေသည်။

အောင်မောင်းနာရီကြည့်သည် – – မမနွယ် ကျောင်းလွှတ်ဖို့ – – နာရီဝက်ခန့်လိုသေးသည်။

” နင့်ကို – – – ငါစကားတစ်ခွန်း ပြောချင်လို့ ”

” ရှန် – – – အော် – -အင်း ”

နှစ်မိုင်ခန့် အတွင်ကျမှ စကားကိုပြန်ဆက်၏ ။

သစ်သစ် – – ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုံနေဝသည် ။ ကျားကျားယားယား တကသိုလ်ကျောင်းသား အောင်မောင်းကို သစ်သစ် သူငယ်ချင်းတွေက အမြဲလို မိတ်ဆက်ခိုင်းကြသည် ။ သစ်သစ်ကလဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို နှင့်

ဝေ့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်ကာ ရှောင်ဖယ်နေမိခဲ့သည် ။ ကြာတော့သစ်သစ် သူငယ်ချင်းတွေ လက်လျှောခဲ့ကြသည်။

အောင်မောင်း ရုပ်ရည် က ကုလားမင်းသား အမီတာဘာဂျမ်း နှင့်အတော်တူသည် ။ မျတ်လုံးမျက်ခုံးတွေက ထူထဲတောက်ပြောင်ကြသည် ။ နှာတံက ထူးထူးခြားခြား ချွန်မြနေပြီး ဆံပင်ပုံစံက  အမီတာဘာဂျမ်း ပုံ။

လက်မောင်း၌ – – အမွေးအမြင်တွေကလည်း မည်းနေအောင်ထူ၏ ။ ရင်ဘတ်မွေးများက ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သစ်သစ်ရင်ကို ခုန်စေခဲ့သည် ၊ ဟိုနေရာမှာဆို ရင် ဗျစ်ခဲမှောင်မဲနေမှာပဲ ဟုတွေးရင်း မိမိဖာသာလဲ

ရှက်ဖူးသည်။

‘

‘ နင်ရည်းစားထားနေပြီလား မိသစ် ”

ကားလေးကို ရဲဘော်ဟောင်းရိပ်သာလမ်းဘေးတွင်ရပ်ခါ – – ထိုစကားကို နိဒါန်းမပါပဲ မေးသည်။ သစ်သစ် – – – ဆတ်ကနဲ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်သည်။

သူ့မျက်လုံးညိုကြီးများ  နှင့် သစ်သစ်တစ်ကိုယ်လုံး ကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်သောအခါ သစ်သစ်မနေတတ် ။

” မထားပါဘူး – – – ဘာဖြစ်လို့လဲ – – အစ်ကို ”

” ငါ သတင်းကြားလို့ မေးတာပါ – – ရှစ်တန်းဆိုတာ ဝိဇာ သိပံ ခွဲတဲ့နေရာ  – – – မိသစ် အရေးကြီးတယ်။

” ငါတို့က ဘဝတူတွေလေ – – ဦးလေး သော်ကောင်းကျေးဇူး ကို အမြဲသတိရနေရမှာ ” 

သစ်သစ်ကို ဆယ်တန်းမှ မြင့်မောင်ဆိုသော တရုတ်ကပြားကလိုက်နေသည်မှာကတော့ အမှန်ဖြစ်သည် ။မြင့်မောင် သာမက ခင်ထွန်း  – – စံရွှေ တို့ကလဲ လိုက်နေကြသည်။ သစ်သစ် ရင်ကခုန် ပဲ

ဘုချည်းပြန်တောခဲ့သည်သာ။ မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ – -သူဟာပထမဆုံး အကြိမ်မိသစ်ကို အရေးတယူ စိုးရိမ်တကြီး သတိပေးဆုံးမသည့် အတွက် ကြည်နူးကျေနပ်သည်။

” အစ်ကို့စကားကို – – မိသစ် နားထောင်မှာပါ ”

အောင်မောင်းမျှော်လင့် မထားသော ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့သည့်စကားကြောင့် – – မိသစ် ကို အောင်မောင်းသနားသွားမိ၏။

” မိသစ် – – အရင်ကနဲ့မတူဘူး ” ဟုပြောရင်း မိသစ်ခေါင်းလေးကို – – ချစ်စနိုးလေး ကိုင်ဖွပြစ်လိုက်မိသည်။ မိသစ်ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ဖြစ်သွားကာ သူ့ကို ခပ်စွေစွေလေးကြည့်လျက် – – ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေး

ပြုံးမိသည်။

ကြည့်ပါအုံး – – ဒီဟာမလေးအပြုံးက အရင်နဲ့ ဘာဆိုင်သတုံး – – ညို့ငင်အား လေးတွေနဲ့ပါလား – – – အင်းလေ ဒါကြောင့်လည်း ယောကျ်ားလေးတွေ – – – စိတ်ဝင်စားကြတာပေါ့ – – –

ခေါင်းကလေးငုံ့ထားသော သစ်သစ်လည်ဂုတ်သားလေးများတွင် မွှေးညင်းနုလေးများက – – ဗွေနှစ်လုံးဖြင့် ရင်ခုန်ဖွယ်။

လည်ဆံမွေးနုလေးတွေ ပေါက်ခါစ – – – မြင်းရိုင်းမလေးတစ်ကောင်ပမာ – – နုသစ်ပျိုမျစ်ခြင်းလကဏာ ကို အနီးကပ်တွေ့ရ၏။ လက်ဖျံလေး၌လည်း – – – စိမ်းစိမ်းစိုစိုမွေးနုလေးတွေ စိုးမိုးစပြုနေပြီပဲ – – –

ကောင်မလေး မငယ်တော့။

အောင်မောင်း သက်ပြင်းချမိသည်။ အောင်မောင်း၏ သက်ပြင်းချသံကို သစ်သစ်က – – – ခပ်ပြုံးပြုံးလေးမျက်လုံးစွေကြည့်ကာ – – – ဇက်ကလေးစောင်းပြီး ပြန်ငုံ့သွားသည်။

အောင်မောင်း ခေါင်းကို ခါရမ်းပြစ်လိုက်မိသည်။

မမနွယ် ထံမှ ရသော ကိုယ်နံ့နှင့် သစ်သစ်ထံမှ ဆွတ်ပျံ့သော ကိုယ်နံ့တို့ကကွာခြားလွန်းလှသည်။ မမနွယ် ထံမှ ပင်ကိုယ်ရနံ့တို့က – – – ဖုံးကွယ်လျက်ရေမွှေးနံ့ကသာ – – -ပြန့်လွင့်နေလေရှိသည်။

သစ်သစ် ထံမှ မူ – – – အောင်သစ်တခါမှ မခံစားဘူးသော အီလည်လည် အပျိုစစ် ရနံ့လေးကို ရှူရှိုက်နေရသည် မို့ ရင်ထဲ၌ – – -တစ်မျိုးခံစားရ၏။ လက်ဝဲဘတ် ပေါင်ကို ကားကူရှင်ပေါ်တင်ကာ – –

သစ်သစ်ဘက် သို့ တစောင်းလှည့်လျက် တတောင်ဆစ် ကိုကားကျောပေါ် တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်မို့ – – သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး သည် နှင့်ခြေထောက်ကို ကလပ် လီဗာ ပေါ်ပြန်ချ လက်ကို ဂီယာတံပေါ်

ပြန်အုပ်လိုက်ရင်း – – ။

” သွားကြစို့ – – – မိသစ် – – – မမနွယ် – – ကျောင်းလွှတ်တော့မယ် ”

” ဟုတ်ကဲ့ – – အစ်ကို ”

သစ်သစ် – – ဘယ်နှယ့်ကြောင့်ထူးထူးခြားခြားကြီး ယဉ်ကျေးနေပါလိမ့်ဟု အောင်သစ် ဇဝေဇဝါ တွေးရင်း ကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့မိသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရင်မှာမူ အတွေးကိုယ်စီ နှင့်ပဲဖြစ်သည်။

သစ်သစ်က လည်းတချိန်လုံး – – ဖုတ်လေသည့်ငပိရှိသည်မျှ မအောင့်မေ့ပဲ ဂရုမစိုက်သလို နေလာခဲ့သော အောင်မောင်း ၏ နှလုံးသားရေးရာ ဘာရေးရာ နှင့်စပ်လျင်းသိစကားလေးများကြားရမှုကြောင့်

ကြည်နူးနေတာ – – အောင်မောင်း သက်ပြင်းရှိုက်သံလေးကိုပင် မိသစ်ရင်ခုန်နေမိသေးသည်။

ဪ – – သည်အရွယ်ကလည်း – – သစ်ရွက်ကြွေသည်ကိုပင် လက်ခုပ်လက်ဝါးလေးတီးကာ – – ရယ်မောတတ်သော အရွယ် – – ။

” မင်းညီမ – – လိုက်လာတယ် – – ဟေ့ကောင် – – – ဘာအရေးကြီးလို့လဲမသိဘူး – – – ခင်မောင်ဝင်းက – – စာသင်ခန်းမှ ထွက်ဆီးကြိုပြောပြီးသော ကြောင့် အောင်မင်း အပြင်ကို ကြည့်၏ ။ ကျောင်းအကျီ

အဖြူလက်ရှည် ထမီ အစိမ်း  နှင့် ကျောင်းလွယ်အိတ် မပါသော သစ်သစ်ကို တအံ့တဩတွေ့ရသည်။

ခင်မောင်ဝင်းကို ကျော်ဖြတ်ပြီး – – မိသစ်ဆီလာခဲ့၏။

” ဘာဖြစ်လို့လဲဟင် – – သစ်သစ် ”

” ဖေကြီး – – – အသဲအသန်ဖြစ်လို့ – – ကိုကို ”’ 

” ဟာ – – – – – ”

အောင်မင်း ခင်မောင်ဝင်းကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး – – အိမ်သို့ အပြေးသွားရန် ကားဆီသို့ဦးတည်ခဲ့သည်။ သစ်သစ် က မမှီမကမ်းလေး လိုက်လာသည်။

” မမနွယ်ရော – – အကြောင်းကြားပြီး ပြီလားဟင် ”

” မမနွယ် က အိမ်ကို အရင်ရောက်တာ – – – မမနွယ်ကြောင့် – – မိသစ်သိတာ – -မမနွယ်ကို ဒေါ်ကြီးလှ – ဖုန်းဆက်ခေါ်တယ်လို့ပြောတယ် ”

ကားကူရှင်ပေါ် ပြစ်ထိုင်လိုက်ပြီး – – – တစ်ဖက်တံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ မိသစ်ဝင် – – ထိုင်ကာတံခါးပိတ်သည်။ တံခါးက ဂျက်မကျ – – ကားကို – -တလှိမ့်နှစ်လှိမ့် မောင်းပြီးမှ – – သစ်သစ် ဖက်မှ

တံခါးကို လှမ်းဆွဲဆောင့်ပိတ်၏။ ထိုအခါ အောင်မောင်း ၏ ကြီးမားသော လက်မောင်းကြီးက မိသစ်နို့လေး နှစ်လုံးကို အိကနဲ ဖိကပ်မိကြသည်။ မိသစ် – – မျက်နှာလေး ရဲ ပြီးနောက်ကိုတွန့်သည်။

အောင်မောင်း ရင်ထဲ – – ဒိတ်ကနဲ ပူသွားကာ သစ်သစ်ကို အားနာသလိုကြီးဖြစ်သွားမိသည်။

” ဆောရီး – – – မိသစ် – -တံခါးမကျလို့ ”

” အင်း – – – ပါ ”

သည်စကား နှစ်လုံးအနောက်၌ နှစ်ယောက်ထဲသာ သိသာသော အတွေးလေးများက ပြန့်လွင့်သွားကြသည်။ ကားက ဒေသကောလိပ်အတွင်း မှ ဖြတ်ထွက်လာရာ အရှိန်ပြင်းပြင်း နှင့် တွေ့လိုက်လေတိုင်း

သစ်သစ်ကိုယ်လုံးလေးက အောင်မောင်းဘက် သို့ ယိမ်းထိုးသွားသည်။

မဟာစည်ကွေ့နားရှိ – – – ဂျိုင့် ကြီးတစ်ခုကို အရှောင် – – –  ” ဂျိုင်း – -ဒုံး ”

” အမေ့ – -အို – – – ”

ကားရှေ့ ဘီး တစ်ဖက်ကဂျိုင့်ထဲကျပြီး – – ရှေ့အိပ်စယ်တန် နှင့် ဒုံကနဲ – – ဆောင့်လိုက်ရာ သစ်သစ် မဟန်နိုင်ပဲ အောင်မောင်း ပေါင်ကြား သို့ လက်ထောက်မိပြီး အောင်မောင်း ရင်ခွင်လေးထဲသို့

ပြိုဆင်းတိုးဝင်သွားသည်။ ဤမျှလောက် နှင့် ဆိုပြသနာမရှိ – – ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်ကြီး ဆုပ်လိုက်မိသော သစ်သစ်လက်ကလေးက အောင်မောင်း ၏ ရှည်ရှည် လီးအတန်ကြီးကို

မိမိရရကြီးကိုင်လိုက်မိခြင်းကြောင့်ပဲ ဖြစ်သည်။

တဒဂ လေးပါ – -တခဏလေးရယ် – – ကြာလှမှနှစ်စကန့် – – သုံးစကန့်ပဲပေါ့ – -အဲလိုကိုင်လိုက်မိသည် နှင့် သဘာဝဆန့် ကျင်ဖက်လိင် သဘောအရ လီးကြီးက ဒိုင်းကနဲ သစ်သစ် လက်ကလေးကို

”တော့” လိုက်သလို ရုန်းထွက်လိုက်တာကြောင့် သစ်သစ် မျက်လုံးတွေပြာသွား၏။ အောင်မောင်းက သစ်သစ် ပခုံးလေးကို အသာဖက်ပြီး ပွေ့ထူ၏။

” ငါ – – – စိတ်လောနေလို့ဟ – – မိသစ် ”

အောင်မောင်း အသံက တစ်စုံတစ်ရာ ကိုဖုံးဖိရန် ကြိုးစား၏။ မိသစ်ကလဲ ရင်ခုန်နွေးထွေးစွာ လှုပ်ရှားနေသော အသံနှင့် ။

” ဟုတ်တယ် – – ဖေကြီး – – – အတော်ဖြစ်နေတာ”

မိသစ် သူမနေရာလေး၌ နေသားတကျ ပြန်ထိုင်မိချိန် ကားလေးက ဘုရားလမ်း လမ်းဆုံ မှကွေ့ထွက်သည်။ မိသစ် သူ့လက်ဖဝါးလေးကို မသိမသာ ဆုပ်နယ်နေမိ၏။ ရင်ထဲမှ တဒိန်းဒိန်းခုန် နေရင်း

အောင်မောင်းကိုခိုးကြည့်၏။ ယောကျ်ားပီသချောမောခန့်ငြားသော အောင်မောင်း မျက်နှာကရှေ့ကိုမူထားလင့်ကစား မျက်လုံးစွေအကြည့် နှင့်သစ်သစ် တို့ အကြည့်ချင်းဆုံကြသည်။

” ဒိတ် ” ကနဲ ရင်တွေခုန်ကာ မျက်နှာကိုကားရှေ့သို့ ပြန်လှည့်လိုက်မိကြသည်။ စကားမူမပြောဖြစ်တော့ – – – ။

ဦးသော်ကောင်းက – – လူကြီးရောဂါဖြစ်ပြီး တရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေသည်မှာလည်း ကြာပြီဖြစ်သည်။ ကားလေး ပေါ်တီကို အောက်သို့ ထိုးလိုက်မိသည် နှင့် တံခါးဖွင့်ကာ အိမ်ပေါ်အပြေးအလွှားတတ်ကြသည်။

အိမ်ရှေ့ခန်း တွင် အိမ်နီးချင်းများရောက်နေ၏။

” အဲဒါ ဦးသော်ကောင်း သား နဲ့ သမီးတွေပေါ့ အကြီးကောင်က တကသိုလ်ကျောင်းသား။ ”

တစ်စုံတစ်ယောက် အသံကို သဲ့သဲ့ ကြားသည်။

” မောင်မောင် – – – ”

မမနွယ် အခန်းဝ၌ အောင်မောင်း နှင့် ဆုံ၏။ မမနွယ် ငိုထားသဖြင့် မျက်နှာတွေနီရဲကာ မို့အစ်နေသည်။

” ဖေဖေ – – – ဆုံးပြီ ”

” ဗျာ – – – ”

”ရှင် – – – ”

သစ်သစ် ရော အောင်မောင်းပါ ငိုင်တွေသွားစဉ် သစ်သစ်က အောင်မောင်းလက်မောင်းကို စုံကိုင်ပြီးရင်ဘတ်၌ မျက်နှာလေးဝှက်ကာ ကြူကြူပါအောင်ငိုလေတော့သည်။

မမနွယ်က – – – သစ်သစ် ပုခုံးလေးကို ဖွဖွဆုပ်နှယ်ပေး၏။

” တိတ်ပါညီမရယ် – – – တို့မောင်နှမ သုံးယောက် စည်းစည်းလုံးလုံး – – ချစ်ချစ်ခင်ခင် နေသွားကြဖို့ ပဲလိုတာ ”

” မိသစ် – – – အသက်တောင်မမှီဘူး – – မမနွယ် ”

ဝမ်းနည်းဆို့နစ်သံလေးဖြင့်ပြောရင်း – – -ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်ငိုရှိုက်ပြန်သည်။ နွယ် နှင့်အောင်မောင်းက သစ်သစ်ကို ချော့မော့နှစ်သိမ့်ရင်း တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် အားကိုးစွာ ကြေကွဲစွာ ကြည့်ဖြစ်ကြသည်။

ဈာပန ကိတ်စ အဝဝကို အောင်မောင်းဦးစီး ဆောင်ရွက်ရ၏။ မမနွယ်က အောင်မောင်းကိုသာ အလုံးစုံ ပုံအပ်ထား၏။

ဒေါ်လှ (ထမင်းချက်) အဖွားကြီးက တမှောင့် ” သူ့သားသမီးတွေကို စိတ်မချလို့လားမသိဘူး မနေ့ညက စာကြည့်ခန်းဝမှာ ကျောပေးပြီးထိုင်နေတာတွေ့လိုက်တယ် – – သိလား – –

ငါဖြင့်ခေါင်းကိုဒီလောက်ကြီးသွားတာ ”

သစ်သစ်က သူရဲဆိုလျင်တော့အသေကြောက်သည်။ နွယ်က – – ဒေါ်လှ ကို ခပ်စူးစူးလေးကြည့်ရင်း

” တကယ်တွေ့တာနော် – – – ဒေါ်လှ ”

” အမလေး – – – မဟုတ်ပဲနဲ့မပြောရဲပါဘူး – -ဆရာမရယ် – – ဘုရားပေးပေးကျမ်းပေးပေး ကျွန်မ လိမ်မပြောပါဘူး ”

ဒေါ်လှ စကားနည်းသလောက် ဆုံး – -တစေ – – ဆို လဲ သေးပါအောင်ကြောက်တတ်သော အဖွားကြီး ဖြစ်သည်။ ကြိုးစားရိုးသားသူ ဖြစ်သောကြောင့် – – နွယ့်မေမေရှိစဉ်ကတည်းက နွယ်တို့မိသားစု နှင့်

နေလာခဲ့သည်မှာ သားသမီး များရှိသော ကျုံမငေး သို့ပင်မပြန်တော့ပဲ မိသားစုဝင် တစ်ယောက်ဖြစ်နေသည်။

ကြောက်သည်ဆိုကာ – – ရက်လည်ပြီး နောက်နေ့ တွေ၌ – – – မမနွယ် နှင့်အတူ သစ်သစ် ဝင်ဝင်အိပ်တော့သည်။ နွယ်နွယ် နှင့်အောင်မောင်း တို့မှာ ကိုးလိုးကန့်လန့်ဖြစ်ကြရသည်။ ဖေဖေ

ဆုံးပြီးသည့်နောက် – – နွယ် နှင့် အောင်မောင်း ညတိုင်းလိုလို နွယ့်အခန်းမှာ – – ဆုံကြသည်။

နွယ် ကတစ်ခုတော့ စည်းခြားထားပါသည်။

မင်ဂလာ မဆောင်သေးခင် ဘာမှ မလုပ်ရ ဟု အောင်မောင်း ကလည်း နွယ့်စကားအတိုင်း အပွတ်အသပ်လေးများ မှ လွဲ၍ပိုပြီး အခွင့်အရေးမယူခဲ့ရှာပါ။ ထိုကြောင့်လည်း နွယ် – – – အောင်မောင်းအခန်းကို

သစ်သစ် အိပ်ချိန်၌ အောင်မောင်း အလိုကျ တိတ်တဆိတ်ကူးလာခဲ့ရသည်။

” မိန်းကလေး က အဆောင်ကူးရတယ် – – – မောင်မောင်ရယ် – – – ရှက်စရာ ကောင်းနေပြီ – -တကယ်ပဲ ”

နွယ်က – – မောင့်အခန်းထဲဝင်မိသည် နှင့်ရှက်စရာ မျက်နှာလေး နှင့်ပြောလိုက်သည်။  အောင်မင်း က နွယ့်ကို မပြုံးမရယ် – – – လေးစိုက်ကြည့်နေရင်းတံတွေး မျိုချသည်။ စွပ်ကျယ်ဂျိုင်းပြတ် လေးသာ

ဝတ်ထားသောကြောင့် အောင်မောင်း ရင်ဘတ်မှ အမွှေးများကို အသည်းယားစဖွယ် မြင်ရ၏။

အောင်မောင်းက အမွှေးထူပြောသော သူ့ရင်ဘတ်ကြီး နှင့် နွယ့်ပါးပြင်လေးဖိကပ်မိသည်အထိ သိမ်းဖက်လိုက်သည်။ သင်းပျံ့သော ရေမွှေးနံ့ က စူးဝင်သွား၏။

နွယ်က အလိုက်သင့်လေး သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လိုက်ရင်း – – –

” ကောင်မလေး နိုးလာအုံးမယ် မောင် – – – ”

” နိုးနိုး – – မမနွယ်ရယ် – – ဒီလိုညလေးပဲ တွေ့ရတဲ့ဟာကို – – မမနွယ်က – – မောင့်ကိုရှောင်ဖယ်ရှောင်ဖယ် နဲ့ ”

” အဲလို မပြောနဲ့ – – မောင်မောင် – – မမနွယ်ကလူကြီး သိလား – – တွဲတွဲသွားသွား လျှောက်သွားလို့ကောင်းတဲ့ အရွယ်မဟုတ်ဘူး – – ဆရာမ ဆိုတဲ့ ဂုဏ်သိကာလဲ ရှိသေး ”

” အဲဒါကြောင့်ပြောတာ – – ဒီမှာမနေချင်တော့ဘူးလို့ တောင်ကြီးဖြစ်ဖြစ် – – မေမြို့ဖြစ်ဖြစ် ပြောင်းပြီး လက်ထပ်ကြရအောင်ဆိုလဲ ”

” အလုပ်က ဒီမှာအခြေကျနေတာ မောင်မောင် – – ဖေဖေ့ရှယ်ယာလုပ်ငန်းတွေလဲ – – မမပဲ ဆက်လုပ်နေရတာ – – ဒါတောင် အန်ကယ်စိုးရှိနေလို့ ”

” အဲဒီ ဦးတင်စိုး ဆိုတဲ့လူကြီးက မမနွယ်ကိုကြည့်တဲ့ အကြည့်ဟာ မရိုးသားဘူးလို့ ထင်တယ် သိလား ”

” အဟင်း – – ဟုတ်မှာပေါ့ ”

နွယ်က မောင့်ကို – – စ – လိုစိတ်နှင့်ခပ်ပေါ့ပေါ့လေး ပြော၏။ အောင်မောင်းက – – နွယ့်ပုခုံးအရိုးကျိုးမတတ် ဖျစ်ညှစ်ရင်း- – ။

” မမနွယ် နော် – – ကျွန်တော့စိတ်ကိုမဆွ နဲ့ သိလား ”

ကျွန်တော် အရိပ်တကြည့်ကြည့် နဲ့ – – ဘာမှမလုပ်ပဲ အလှကြည့်နေတဲ့ ပန်းကိုကျွန်တော့ အရင်ခူးလို့ကတော့လား – – မယုံမရှိနဲ့ ဓားနဲ့ထိုးမှာ – – အဲဒါ – – အပြီးပြောတာ ”

အောင်မောင်း က – – ကတုံကရီ ပြောရင်း နွယ့်ပါးပြင်မို့မို့လေးကို – – – နွေးကနဲ – – မွှေးလိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်က နွယ့်ရင်သားတစ်လုံးကို ဖိညှစ်ရင်း မချင့်မရဲ သက်ပြင်းချ၏။

” မောင့်ကို – – မမနွယ် ကတိပေးထားတာပဲ မောင်ရယ် – – နွယ့်အပျိုဘဝ ကိုမောင့်ကိုပဲ ပေးမှာပါ ”

” မမနွယ်က ပါးစပ်ကပဲပြော သိလား  ဟိုလူက အံတိုနေပြီ မမနွယ်လိုလူလောက်တော့ ဖြုတ်တောင်စားသွားအုံးမယ် ”

” ကဲပါ လွှတ်ပါအုံး အသက်ရှူလို့ မရတော့ဘူး

နွယ်က အောင်မောင်း ပေါင်ကို လက်ကလေး ထောက်ကာ ရုန်းရင်းနှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ပြောလိုက်၏။ အောင်မောင်းက မချင့်မရဲ နွယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်ပြီးမှ လွှတ်လိုက်ရင်း။

” မမနွယ် ကို ဒီစာအုပ်ပြမလို့ – – ဒီမှာ ”

စာအုပ်ကလက်နှစ်လုံးလောက် ထူသည်။ ဒေါက်တာ ” အီဆာမက်သရူး ” ရေးသားသော ” အနရယ်ကင်းသိကာမဖြေပျောက်နည်း ” စာအုပ်လေးကို နွယ်ကခပ်တည်တည် ယူဖတ်လိုက်၏။

” ဒါက အမနောက်နိုင်ငံက ဆေးပညာအယူအစတွေပဲ – – ဒီထဲမှာ ” ဖတ်ကင်း ” ကိုမမနွယ်လေ့လာဖူးလား ”

” ဟင့်အင်း – – လိင်စာအုပ်တွေမှ မဖတ်ဖူးတာ ”

” ဒါကြောင့် အပျိုကြီး ဖြစ်နေတာ ဒီမှာကြည့် ပုံပါတယ် – – တွေ့လား မမနွယ် – – ဒါက ယောကျ်ားလေးရော မိန်းကလေးရော အနရယ် ကင်းတဲ့နည်းပဲ ”

” ဟင် – – မောင်ကလဲ – – – ဘာတွေပြမှန်းမသိဘူး ”

” မမနွယ်လဲ – – ဆရာမတစ်ယောက် ပဲဗျာ ဒါလေးတောင်မှ အတွေ့အကြုံမရှိဘူးဆိုရင် – – ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”

” အို – – – မဆိုင်တာ – – ဆရာမက – – ဒါတွေသိရမှာလား ”

” ဟာ – – သိပ်သိရတာပေါ့ – – -ဒါမှကိုယ့်ကျောင်းသား ကျောင်းသူ တပည့်လေးတွေကို ထိန်းသိမ်းနိုင်မှာ ”

” ပေးစမ်းပါ – – တစ်ခါထဲ လက်ချာတွေပေးနေပြန်ပြီ ”

နွယ်က ရင့်ကျက်ဟန်လေး ဖြင့်စာအုပ်ကို ဆွဲယူကြည့်၏။ ယောကျ်ားလိင်တန်ကို မိန်းမက ဂွင်းတိုက်ပေးနေသကဲ့သို့ မိန်းမစောက်ပတ်ကို ယောကျ်ားက လီးသဏန် ပစည်း တစ်ခု နှင့် ထိုးသွင်းပေးနေပုံဖြစ်သည်။

” အဲဒါ – – သမီးရည်းစားတွေလေ – – မမနွယ်ရဲ့ ”

” သိပါတယ် သူပဲ ဖတ်တတ်တာကျနေတာပဲ မျက်စိရှက်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ”

နွယ်က မျက်စိရှက်တယ် ဟုပါးစပ်က ပြောရင်း နောက်စာမျက်နှာများကို လျှောက်လှန်ပြီးကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သုံးလေးရွက် လှန်ပြီးနောက် သရုပ်ဖော်ပွံ တစ်ပုံပေါ်လာ၏၊

” ဟင်း – – ဒီပုံကတော့ – – အတော်ဆိုးတာ ”

အောင်မောင်းက နွယ့်ပုခုံးမှ ကျော်ကာလက်ကို နွယ့်နို့ကြီးတစ်လုံးအား – – ညှစ်ကစားရင်း – – စာအုပ်ကိုကြည့်သည်။

” ဒါက ညားပြီထင်တယ် မမနွယ်ရဲ့ ကျွန်တော်လဲ အဆုံးထိမဖတ်ရသေးဘူး – – တစ်ချို့ဝေါဟာရ တွေကျတော့ ဆေးပညာ အခေါ်အဝေါ်တွေလား မသိဘူး – – နေအုံး – – အဲ – -အဲဒီမှာတွေ့လား ”

နွယ်က အသံလေးမပွင့်တစ်ပွင့်နှင့် ဖတ်ပြီးရယ်၏။

” အလကား – – – ဘာတွေမှန်းလဲ မသိဘူး ”

” ပြောစမ်းပါ မမနွယ်ရဲ့ သိရင်လဲ ဘာသာပြန်ပေးစမ်းပါ ”

” ကွယ် – – – ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပါ – – ကလေးမရအောင်လုပ်တဲ့ နည်းပေါ့ – – မိန်းမအဂါ ထဲကို ပလတ်စတစ် စွပ်ပြီးလုပ်တဲ့ဟာကို – – ယောကျ်ားဆိုလဲ – – ဟိုဒင်းစွပ်ပြီးလုပ်ပေါ့ – – အဲဒါ – –

ဘာမှမထူးဘူး ဒီမှာ ကြာလှပြီ – – အိမ်ထောင်ရှင်တွေ သုံးနေတာ ”

” ကျွန်တော်တို့ လဲ အဲဒီလိုလုပ်လို့ မရဘူးလားဟင် – – – မမ ”

အောင်မောင်း က အရဲစွန့်ပြီး မမ နားကပ်ပြော၏။

” ကျွတ် – – မဟုတ်တာတွေ ကွယ်  – – – ရှက်စရာကြီး ”

” ဘာရှက်စရာရှိလဲ မမရယ် – – မောင့်ဟာကို စွပ်ပြီးလုပ်ကြမယ်လေ – – – မကောင်းဘူးလား ဟင် ”

”ဟေ့အေးကွယ် – – မကောင်းပါဘူး – – – မတော်တဆ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်ကုန်ရင် မမပဲ အရှက်ရမှာ ပြီးတော့လဲ ပတ်ဝန်းကျင်က မောင်နှမ လို့သိကြတာ ”

တဖွဖွ – – ဆုပ်နယ်နေသော – – နွယ့်နို့ကြီးပေါ်မှ လက်ကိုရုပ်သိမ်းလိုက်သလို ပူးကပ်ထားသော ခနာကိုယ်နှစ်ခုကိုလဲ ဆတ်ကနဲ ခွါပြစ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ဝက်ကြီးတစ်ကောင်ပစ်ချ လိုက်သလို

ပက်လက်ကြီးလှဲချရင်း ဟင်းကနဲ – – – ညီးတွားလိုက်သည်။

နွယ့်- – ရင်ထဲထိတ်ကနဲဖြစ်သည်။ နွယ့်ကိုချစ်ရသော မောင့်အဖြစ်ကလည်း စိတ်ညစ်စရာတော့ ကောင်းသည်။ ချစ်သူ တို့ သဘာဝ တွဲသွားတွဲလာလဲ မလုပ်ရ – – ။ လက်ပွန်းတတီး နေဖို့ကလည်း

မသင့်တော် – – ဟုတ်တော့လဲ ဟုတ်သည်။ သူ့ခမျာသနားစရာ – – ပုဆိုးအောက်မှ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ထိပ်ကြီးက နွယ့်ရင်ကိုသိမ့်ကနဲ တုန်လှုပ်စေသည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ကန့်လန့်လေးမှေးကာ –

– အုပ်မိုးလိုက်ရင်း ။

” မောင် – – – ”

ခပ်တိုးတိုးလေးခေါ်သည်။

မောင်ကစိတ်ပျက်လက်ပျက် – – – မျက်နှာဖြင့် မျက်နှာကျက်ကိုသာ မော့ကြည့်နေပြီး လက်နှစ်ဖက် ကို ခေါင်းအောက်သို့သွင်းထားသည်။ ဂျိုင်းမွှေး မဲမဲကြီးများက ရှေးလျားလှသည်။

” မောင် – – လို့ဆို – – ထူးလေ ”

” မမပြန်ချင်ပြီမို့လား – – ပြန်တော့ ”

အောင်မောင်း အသံက တကယ့်ကိုစိတ်တိုနေသံ။

” မောင်ကကွယ် – – – ကလေးလေးလိုပဲ – – မတော်တာတွေ ဖြစ်ကုန်မှာစိုးလို့ – – မ – – တောင်းပန်နေတာ ကျန်တာတွေကို မောင် ကြိုက်သလိုလုပ်နေတာပဲမို့လား – ဟင် ”

နွယ့်အသံလေးက ဖြောင်းဖျနှစ်သိမ့်ရင်း ဝမ်းနည်းဆို့နင့်သံလေးဝဲလာသည်။ မောင် နွယ့်ကိုဤနယ် စိမ်းစိမ်းကားကား ဆက်ဆံလျင် နွယ် အင်မတန် ဝမ်းနည်းလွယ်သည်။ မျက်ရည်ချက်ခြင်း ဝဲသည်။

အောင်မောင်း က နွယ့်မျက်နှာကို ဝေကနဲကြည့်ပြီး သက်ပြင်းချကာ – – ခွခေါင်းအုံးကြီးကို – – လှည့်ခွပြစ်လိုက်ကာ – – သိမ်းဖက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ – – နွယ့်ကိုမကြည့်ပဲလည်း ပြောသည်။

” ဟုတ်ပါပြီ – – မယ်မင်းကြီးမရယ် – – ကြွပါတော့ ကြာရင် ကျွန်တော်မျိုး – – ဆီးအောင့်ပြီးသေတော့မှာ မို့ပါ ”

ရက်စက်လွန်း ဥပေခါပြုလွန်းပြီး – – အလွန်တရာမလေးမစားနိုင်လွန်းလေခြင်း ဟု တွေးရင်း ဒေါသထွက်၏။

” မင်း – – -ဘယ်လိုသုံးနှုန်းလိုက်တာလဲ – – မောင်မောင် – – ဟင် ”

” မမနွယ် ကျွန်တော့ကို လာသတ်နေတာနဲ့ မတူဘူးလားဗျ ”

ဆတ်ကနဲ – – လှည့်ပြောလိုက်သော အောင်မောင်း မျက်လုံးအိမ်မှ မျက်ရည်ပူများဒလဟော စီးဆင်းလာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသော နွယ် အရည်ပျော်သွားသည်။

” ကောင်လေး ကလည်းလေ – – အရမ်း – – ဆိုး ”

နွယ်က – – အောင်မောင်းပုခုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး အောင်မောင်း ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲဖြဲ ပေးရင်းပြော၏။ အောင်မောင်း ဒိတ်ကနဲ ဝမ်းသာသွားကာ ထ ထိုင်သည်။ ပြီးနောက် နွယ့်နှုတ်ခမ်းလေးကို

စုပ်သည်။ နွယ် က အလိုက်တင့်လေး မော့ပေးထားကာ မျက်တောင်ကြီးများမှေးထား၏။

 အောင်မောင်း က နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ယူနေရင်း ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီး မမနွယ် လက်ကို သူ့လီးပေါ် အုပ်ကိုင်စေကာ ဂွင်းတိုက်သလို စပေးလိုက်သည်။ အရှိန်ရလာ ပြီးသောအခါ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ မမနွယ်

လက်ကလေးက လီးကြီးကို မှန်မှန်ဆုပ်ကိုင်လျက် – – ဂွင်းတိုက်ပေးနေသည်။

နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကမူ – – သံဂဟေဆက်သလို မြဲနေ၏။

အောင်မောင်းက လီးကြီးကို ကော့ကော့ပေးရင်း မမနွယ်၏ ပူးကပ်ထားသော ပေါင်ကြားထဲသို့ လက်ကိုသျှိုသွင်း၏။ နွယ်က နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကမန်းကတန်းခွါရင်း – – – ။

” ဟေ့အေးကွာ – – မ – – ကို မလုပ်ပေးနဲ့ – – နေပလေ့စေ – ဟင့်အင်း ”

” ဟာ – – အတူတူပေါ့ – – လုပ်ပါ – – မမနွယ် ရဲ့ လှန်ပါ ”

” ဟင့်အင်း – – – ဟင့်အင်း – – အဲဒါတော့ – – မရဘူးဆရာ – – ဒီမှာသူ့ဟာကြီးကိုလုပ်ပေးနေပြီပဲ ဟာကို – – – တစ်ခါထဲ ”

မမနွယ် မျက်နှာက ရှက်သွေးတို့ဖြင့် နီရဲနေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးတွေ – – မသိမသာတုန်နေသည်။ လက်က လီးကြီးကို ကိုင်ထားသော်လည်း မျက်နှာလွှဲထားသည်။

” ဒါဆို မမဟာကို ကြည့်ရုံပဲကြည့်မယ် – – – ဘယ့်နှယ့်လဲ ”

” ဟာ မဟုတ်တာ – – – ကလေးကလား ”

” စောက်ပတ် မမြင်ဘူးသေးလို့ပါ – – မမနွယ်ရဲ့ – – – လုပ်ပါ ”

” မောင်နော် – – အပြောအဆို အရမ်းရိုင်းတာပဲ ”

” ဒါဖြင့် မောင် ဘယ်လိုပြောရမှာလဲ ”

”သွား –  – – ဘယ်လိုမှ – – မပြောနဲ့ ”

နွယ်က လီးကြီးကို လှည့်ကြည့်ရင်း – – –

” မပြီးသေးဘူးလား – – လက်ညောင်းလာပြီ – – – ”

ဟုကလေးလေးတစ်ယောက်လို နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြောလိုက်သည်။

‘’ ခပ်တင်းကင်း – – အင်း – – ဆုတ် – – ဆုတ်ထား – – မြန်မြန်လေး – – – ဆောင့် – – ဆောင့် – – ဆောင့် – – အ – -အင့် ‘’

နွယ့်လက်ပေါ်မှ – – သူ့လက်ကို အုပ်ခါ ခပ်ကြမ်းကြမ်းကြီး ကိုင်ဆောင့်ခိုင်းလိုက်သည် ။

‘’ မောင် – – မနာဘူးလား – – ဟင် ‘’

‘’ ဟင့်အင်း – – မနာဘူး – – မမနွယ်ရဲ ့ – – ကောင်းတာ ‘’

လီးတန်ကြီး က ပူနေသည်။ လီးထိပ်မှယိုစီးကျလာသော အရည်ကြည်များ က မမနွယ် လက်ချောင်းလေးများ ကို စေးကပ်ကုန်သည်။

‘’ အရေတွေ – – ထွက်တယ်နော် – – ဘယ်လိုလဲမသိဘူး – – အဲဒါ မပြီးသေးဘူး – -ဟုတ်လား – မောင် ‘’

‘’ ဟင့်အင်း – – မပြီးသေးဘူး – – မမနွယ်ရဲ ့ သုက်ထွက် မှ ပြီးမှာ ‘’

‘’ မလွယ်ဘူး နော် – – တော်တော်ကြာနေပြီ – – မ – – လက်ညောင်းလာပြီ ‘’

‘’ မမနွယ် – – ကျွန်တော် ပြောသလို လုပ်မလား ‘’

‘’ မမနွယ် – – စောက်ပတ် ကို ကျွန်တော့်ကို ပြရုံလေးပြ ပြီး – – ခပ်မြန်မြန်ဂွင်းတိုက်ကြည့်- – အဲဒါ သုံးလေးချက် နဲ့ထွက်ရော ‘’

‘’ အမလေး သူ့ဆေးနည်း က လဲတစ်မျိူး ‘’

နွယ်က ရှက်ကိုးရှက်ကန်းလေးပြောပြီး အောင်မင်း နဖူူးကို လက်သီးဆုပ်လေး နှင့်ဖွဖွထုလိုက်သည်။အောင်မင်း က နွယ့်ထမီကို ဆွဲလှန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ခပ်ပျက်ပျက် မျက်နှာလေးဖြင့် သူမ ဖင်ကို ပြန်ငုံံ့

ကြည့်လိုက်သည်။အောင်မင်း လီး ကြီးကိုကိုင်ထားသောလက်က အမှတ်တမဲ့ရပ်နေ၏ ။

‘’ မမနွယ် က – – စောက်မွှေး သိပ်မပေါက်ဘူးနော် ‘’

‘’ အင်း – – ဆယ့်ကိုးနှစ်ကျော်မှ ပေါက်တာ – – ပါးပါးလေး ‘’

အောင်မင်း က ထမီ ကို ခါးအထိဆွဲတင် ပြီးကြည့်သည်။ စောက်ပတ်ကြီး က ဖူးဖူးပြည့်ပြည့်ကြီးဖြစ်ကာ ဖောင်းကားလုံးထစ်နေပြီး – – အစိကြီးက တော်တော်ရှည်သည်။

ရှည်သည်ဟု ဆိုသည်က အပေါ်ဘက်သို့ရှည်ထွက်လာခြင်း မဟုတ်ပဲ – – စောက်ပတ် နှစ်မွှာကြား ဍ် အောက်ဖက်သို့- – တစ်လစ်ကြီးတန်းဆင်းနေခြင်းဖြစ်သည်။အောင်မင်း က စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်း တို 

လက်ညှိူးလက်မဖြင့်အသာဖြဲကြည့်ရင်း

‘’ ဆောင့် – – မမနွယ် – – ဆောင့် – – မမနွယ်စောက်ပတ်ကြီး ကို မြင်လိုက်တာ နဲ့ ကျွန်တော့်လီးကြီး က အလိုလိုတောင်သွားတာ – – အား – – – ဆောင့် – — ဆောင့် – – – ဆောင့် – – 

နာနာလေးဆောင့် မမနွယ် ပေါင်ကားထားပေးလေ – – အား – အင်း – – မမနွယ်ရယ် – – ဒီစောက်ပတ်ကြီး ကို တကယ်လိုးရရင် – – ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ နော် ‘’

‘’ လုပ်ပြန်ပြီ – – တဆင့်ကဲမလာနဲ့- – သိလား ‘’

‘’ အင်းပါ – – မ – – ရယ် – – အား – – – ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ – – အိုးအိုး ‘’

နွယ်က လီးကြီးကို ကြည့်လိုက်သည် ။ ဖြောင်းကနဲ ကန် ထွက်သွားသော သုက်ရည်များ က ခြင်ထောင်အမိုးကို ပင် ထိ၏။ ပထမဆုံးအချက်သည် အပြင်းထန် ဆုံး ဖြစ်သည်။ ရေပြွှတ် နှင့်ပန်းထုတ်လိုက်သကဲ့ 

သို့မြန်သည်။ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားသော နွယ့်လက်ကလေးထဲဍ် သံချောင်းကြီးလို မာတောင်သွားသော အထိအတွေ့နှင့်အကြောကြီးများ ထစ်ထစ်သွားသည်ကို စမ်းသပ်ကိုင်မိရာ ရင်တစ်ခုလုံး လှုပ်ခါနေမိသည်။

ယောကျ်ားလီးကြီး ကို ပထမဆုံး ကိုင်ဖူးခြင်းမို့လဲ ပူနွေးသော အထိအတွေ့က လက်ဖဝါး ဍ် ချွဲကျန်နေသည်။

‘’ ဟွန့် – – – ပေကုန်ပြီ ‘’

နွယ်က – – အောင်မင်းပုဆိုး နှင့်လက်ကို သုတ်သည်။ အောင်မင်း က ပက်လက်အနေအထား – – အောင်မင်း ဘေးတွင် ကုတင်အောက်ခြေတစ်ဖက်ချ ကာ ဖင် ဘက်က ကုတင်ပေါ် တင်ပေးထားပြီး 

ထမိန်ကိုလှန်ပြထားသည်မို့ – – စောက်ပတ်ကြီး က ပြဲအာပြီး လိုးချင်စရာ အရည်လဲ့ စိုစွတ်နေသည် ။

နွယ့်အသားလေး က ပယင်းရောင် ထကာ ကြည်လဲ့နေသည်။ စောက်ပတ်ဘေး နှစ်ခြမ်းမှာ စပျစ်သီး စိမ်းညိုလေးတွေ လို တင်းလျက် အရည်စိုနေသည့်အတွက်လည်း စားချင်စဖွယ်ကြီး လို ဖြစ်နေ၏။ 

အောင်မင်း လီးတန်ကြီး ကို – – ဒစ်ကြီးအား ဖြဲလိုက် စုလိုက် နှင့်လေ့လာနေသော အပျိုကြီး မမနွယ်ခမျာ – – သူ့စောက်ပတ်ကြီး ကို အသေအချာဖြဲ ကာ ကြည့်ရင်း ဆင်ကြံ ကြံ နေသော အောင်မင်းကို – 

– သတိမထားလိုက်မိချေ။

ထိုအချိန်ကြားကာလလေး ကို အမိအရ အသုံးပြုကာ နွယ့်စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ထမီကြားသို့ခေါင်းကို ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး အလယ်ရှိစိုအိနေသော အစိရှည်ကြီး ကို ထိထိမိမိ ကြီး လျှာစောင်းထိုးကာ 

ဖိစုပ်ပြစ်လိုက်လေ၏။

‘’ ဟဲ့ – – အို ‘’ အင့်အင့် – – ရှီး – – ကျွှတ် ကျွှတ် ’’

နွယ် – – အလစ်အငိုက်ခံလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်းကုတင်ပေါ်တင်ထားသောခြေထောက်က ရုတ်တရက် – – ညှပ်လိုက် – – စေ့လိုက်မိသည်ဖြစ်ရာ – အောင်မင်းခေါင်း ကို ထမီ နှင့်အုပ် ပြီး 

ပေါင်နှစ်ဖက် နှင့် ညှပ်ထားသလို ကြီးဖြစ်သွားလေသည် ။

ဗိုက်ကြောမှ စိမ့်ဝင်သွားသော ကာမ အရသာထူးကြီး က အပျိုကြီး စစ်စစ်ဖြစ်သော နွယ့်ခမျာ အကြာအချဉ်တွေ တွန့်ကွေး နုံးချိ ကာ ခွေယိုင်ပျော့နွဲ့သွားမိလေသည်။ ‘’ ပြွှတ် ‘’ ကနဲ ‘’ ပြွှတ် ‘’ ကနဲ 

နှစ်ချက်ဆင့်စုပ်လိုက်ခြင်းကြောင့် ကာမ အရသာထူးကြီး မှာ တစ်ကိုယ်လုံး ကို လွှမ်းမိုးလျက် မေ့မျောသွားမတတ် ခံစားလိုက်ရသည်။

ထိုကဲ့သို့သတိလက်လွတ် ဖြစ် သွားသည် နှင့် အောင်မင်း က နွယ့် ကိုယ်လုံး အိအိလေးကို တွန်းလှဲပြီး နွယ့်ပါးစပ်ဝလေးသို့လီးကြီးကို တေ့လိုက်သကဲ့သို့ သူကလည်း နွယ့်စောက်ပတ်ကြီး ကို 

မလှုပ်နိုင်မယှက်နိုင် ဖြစ်အောင် ဆက်ခါဆက်ခါ ယက်လိုက်လေ၏။

‘’ အွန်း – – -အွန်း ‘’ ဆါုသော အသံလေး နှင့်အတူ နွယ့်ပါးစပ်လေးထဲသို့အောင်မင်း လီးကြီးကတန်းဝင်သွားလေ၏။ ထိုသို့ – – မမျှော်လင့်ပဲ ဆန်းပြားသော ထူးထွေခန်းနားလှသည့်အတွေ့

ထူးထူးကြီးကြောင့်နှစ်ယောက်သား မှာ လောကကြီး ကို မေ့သွားမိကြသည် ။

‘’ မမ – – ‘’

‘’  မမနွယ် – – ‘’

အိပ်ယာမှ နိုးနိုးခြင်း သစ်သစ် နွယ့်ကိုစမ်းကြည့်ရာမတွေ့သဖြင့် – – ခပ်တိုးတိုးခေါ်ကြည့်မိသည်။မမနွယ်ထူးသံကို ပြန်မကြားရသောအခါ ကြောက်စိတ် နှင့်ငေါက်ကနဲ ထထိုင်လိုက်မိသည်။ 

ဖေကြီးသော်ကောင်း မကျွတ်သေးဘူးဆိုသော ဒေါ်ကြီးလှစကား က နားထဲပြန်ဝင်လာပြီး ကြောက်စိတ် က တစ်ကိုယ်လုံး ကို တောင့်တင်းသွားစေကာ ဆီးသွားချင်သလိုလို ဘာလိုလိုဖြစ်လာသောကြောင့်

ထမီဘိုသီဘတ်သီနှင့်ထွက်လာခဲ့မိသည်။

မမနွယ် သည်လည်း အိမ်သာသို့သွားသည်ပဲဖြစ်မည်ဟု ထင်ကာ အိမ်သာဘက်သို့ခြေဦးလှည့်လိုက်၏။ သို့သော် နှစ်ခန်းကျော်ရှိ အစ်ကိုအောင်မောင်း အခန်းထဲမှ လက်တစ်လုံးခန့်တံခါးဟနေပြီး 

လေးပေမီးချောင်းရောင် က အပြင်သို့စူးရှစွာ ထိုးထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့်ကြောက်စိတိအနည်းငယ်ပြေကာ အစ်ကို အောင်မောင်း အခန်းသို့ကပ်လာခဲ့လေသည်။

လောကဍ် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ထင်မထားသော လူနှစ်ဦးကို မမျှော်လင့်ပဲ တွေ့လိုက်သူတိုင်းမှာ ရုတ်တရက် ‘’ ရှော့ ‘’ ဟုခေါ်သော သွေးလည်ပတ်မှုတွေရပ်တန့်သွားတတ်ကြလေသည်။ သစ်သစသ်မှာ ‘’ ရှော့ ‘’ 

ဖြစ်ခြင်းကို မိမိရရ ခံစားလိုက်ရသည်။ တံခါးကြား မှ အထဲသို့ကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားမရှိကြတော့ပဲ မမနွယ်စောက်ဖုတ်ကြီး ကို အစ်ကိုအောင်မောင်း က ယက်ပေးနေသကဲ့သို့ 

အစ်ကိုအောင်မောင်း လီးကြီး ကိုလည်း မမနွယ် က ခုံမင်နှစ်ခြိုက်စွာ စုပ်နေခြင်း တို့ကိုမြင်လိုက်သည်နှင့်သစ်သစ် တစ်ကိုယ်လုံး ကျောက်ရုပ်ကြီးလိုတောင့်တင်းသွားသည် ။

အစ်ကိုအောင်မောင်း လမွေးကြီးတွေက မဲနက်မှောင်မဲနေပြီး အရင်းတွင်ကောက်ရိုးပုံကြီးအလား ဟီးထနေ၏။ မမနွယ် က သူမ၏ ဖြူလွှသော လက်ချောင်းလေးများဖြင့်လမွေးများ ကို ဖိကိုင်ထားပြီး 

လက်တစ်ဖက် က လီးတန်ကြီး ကို ဖြဲချထား ကာ ရဲရဲကြီး ပြဲနေသော ဒစ်ဖြဲကြီး ကို မမနွယ် ၏ နီစွေးပါးလွှာသော နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့်စုပ်ယူနေသည်။

တစ်ခါတစ်ရံ လီးကြီးကို ရေခဲချောင်း တစ်ချောင်း နှယ် ပါးစပ်ထဲ စုပ်သွင်းပြီး အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက် တတ်၏။ ကြောကြီးတွေအြဝိုင်းအရိုင်း ထကာ ကြောက်ခမန်းလိလိ ကြီးထွားလှသော အောင်မင်း လီးကြီး 

မျိုးကို သစ်သစ် မမြင်ဖူးချေ။ အဖျားကြီး က မှိုပွင့်ကြီးသဏ္ဍန် စွင့်ကားနေပြီး ကိုယ်ထည်ကြီး က အလုံးထွားထွား နှင့်မို့အလိုးခံရသူမိန်းကလေး အဖို့တော့ – – မသက်သာလှဟုတွေးမိ၏။

သို့သော် ထိုလီးတန်ကြီးကို မမနွယ် က ပါးစပ်လေးအပြည့်စုပ်ခါစုပ်ခါ ကလိနေပြန်သော အခါ သစ်သစ်မှာ ထိုလီးကြီး အလိုးကို ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပြီး စောက်ပတ်ထဲမှ အရေများ ပင် ယိုစိမ့်

ကျဆင်းလာလေတော့သည်။

‘’ နွယ် – – မောလား-  – ဟင် ‘’

‘’ မောတယ် – – မောင်ရယ် – – နားကြဦးစို့ ‘’

နွယ်က ဒယီးဒယိုင်လေးထရင်း မောင့်ခေါင်းကို ခွထားသော ပေါင်တန်ကြီးကို ကားပြီးကျော်ကာချ၏။ ထိုသို့ကားလိုက်စဉ် စောက်ပတ်ကြီး ရဲခနဲ ဖြစ်သွားသည်ကို သစ်သစ် မြင် လိုက်ပြန်သည်။ မမနွယ် 

စောက်ပတ်ကြီး ဒီလောက် ကြီးလိမ့်မည်ဟု သစ်သစ် မထင်ခဲ့ချေ။

မမနွယ် စောက်ပတ်ကြီး မှာ အလျား အနံ သာမက ဖောက်ပါ နက်ရှိင်းလေမည် ဟု မြင်ရုံ နှင့်သိနိုင်သည်။ ဘေးသို့ကားထွက်နေသော စောက်ပတ် ဧရိယာ အသားတစ်ကြီးများ က လက်နှစ်လုံးမက 

ထူအမ်းနေသည်။

လက်သီးဆုပ်ကြီး တင်ထားသလို မို့မောက်ကာ ခုံးထနေခြင်းကြောင့်လည်း စောက်ပတ်ကြီး မှာ အဟန့်ကောင်းလွန်းသည်ဟု ဆိုရမည် ထင်သည်။

မမနွယ် က ထမီကို လျှောချပြီး ဝတ်သည်။ ပြေကျနေသော ဆံပင်များ ကို ထုံးဖွဲ့သည်။ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ကာ ဆံပင်ထုံးနေစဉ် အောင်မင်း က မမနွယ် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တပြွှတ်ပြွှတ်စို့သည်။

‘’ ဟိတ် – – – နို့မပြတ်သေးတဲ့ကလေးလား – – ခိခိ – – – ခိခိ ‘’

မမနွယ် က အောင်မင်း နဖူးကို လက်သီးလေးနှင့် ဖွဖွလေးထုရင်း ရယ်သည်။ နို့အုံကြီး ကို လည်း နို့ညှစ်သလို အရင်းမှ ကိုင်ကာ ညှစ်ပေးနေသည်။အောင်မင်း လီးကြီးကမူ – – အောင်မင်းတံတွေးများ နှင့်

စိုစွတ်တောက်ပလျက် မီးချောင်းအရာင် အောက်တွင် တဖိတ်ဖိတ်အရာင်များ လက်ထနေသည်ကို သစ်သစ်တွေ့နေရ၏။ 

‘’ တော်တော့မောင်ရယ် – – နို့သီးခေါင်းလေးတွေလဲ ကျိမ်းစပ်နေပြီ – – အလကား – – ဟုတ်တာလဲ မဟုတ်ဘူး – – တော်တော့ ‘’

နွယ်တ မောင့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက် ဖြင့်ညှပ်ယူကာ ဆွဲမော့ရင်း မျက်နှာချင်းကပ်ခါ တိုးပြောသည်။

‘’ နွယ် – – မောင့်လီးကိုစုပ်တာ ကောင်းလားဟင် ‘’

‘’ အာ – – – သွား – – မသိဘူး – – သွား – – – မမေးနဲ့ ‘’

မမနွယ် က ခေါင်းလေးငဲ့စောင်းကာ ရှောင်တိမ်းပြီး ရှက်ပြုံးလေး နှင့် မောင့်ကိုတွန်းလွှတ်သည်။

‘’ မောင် တော့နွယ့်စောက်ပတ်ကြီး ကို ယက်ရတာ အရသာကို ရှိသွားတာပဲ – – သိလား ‘’

‘’ မောင် – –  မရွံ ့ဘူးလား – – – ဟင် ‘’

နွယ်က မျက်နှာလေး ရှုံရင်း – – မောင့်ကိုကြည့်ကာမေး၏။

‘’ ချစ်တာကို – – မရွံပါဘူး ‘’

‘’ တို့တော့ရွံတယ် – – သူအတင်း ထိုးထည့်လို့စုပ်ရတာ ‘’

နွယ်က ဆင်ဝေ့ရန်ရှောင်လေးပြောရင်း မောင့်ပခုံးကို ထုပြန်၏။။

‘’ အဲဒီလို မှုတ်ပြီးရင လိုးလို့အကောင်းဆုံးပဲ နွယ် ‘’

‘’ ဟေ့အေး – – မလိုးချင်ဘူးကွယ် – – နွယ်ရှက်တယ် – – – ပြီးတော့မောင့်ဟာကြီးက နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး – – နွယ်ကြောက်တယ် ‘’

နွယ် တ မူနွဲ့တဲ့အိုက်တင်လေး နှင့်ပြောပြန်သည်။ သစ်သစ် – – ရင်ထဲ – – တဒိန်းဒိန်း ခုံကာမောနေသည်။ သူတို့လိုးမှ မလိုးရသေးပဲ ဟု သိလိုက်သဖြင့်လည်း – – စိတ်ထဲကျေနပ်သလိုလို ဘာလိုလို 

ဖြစ်ရသည်။

‘’ ဒါဆို – – နွယ့်အဖုတ်ထဲ – – ကိုတေ့ရုံလေးတေ့မယ်လေ ‘’

‘’ သွားစမ်းပါ – – ယုံမယ် – – အားကြီးကြီး တေ့ပြီးတစ်ခါထဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်မှာ မလား – – ဟွန့်မသိတာလိုက်လို့’’

မောင် က ကျေနပ် ကြည်နုးစွာ ရယ်သည်။

‘’ နွယ့်ကိုမေးမလို့ – – သိလား ‘’

‘’ ဘာလဲ ပေါက်ကရ တွေ မမေးနဲ့နော် – – – ဟွန့် ‘’

‘’ အင်းပါ – – နွယ်ရဲ ့- – မောင်တကယ် မသိလို့မေးမှာပါ ‘’

‘’ မေးလေ – – ဘာသိချင်လို့လဲ ‘’

‘’ ဟိုလေ – – အခုန – – နွယ့်စောက်ပတ် ကို ဖြဲကြည့်တော့အစိနှစ်ခုတောင် တွေ့တယ် – – အဲဒါကြီး က မိန်းမတိုင်း အဲလိုပဲ အရှည်ကြီးလား – – – နွယ် – -ဟင် ‘’

‘’ ဟင့်အင်း – – အရပ်ပုတဲ့သူတွေကျတော့တိုတယ် မောင်ရဲ ့ – – နွယ် က အရပ်ရှည်တာကိုး – – ပြီးတော့အစိအောက်မှာ အသားပိုလေးလို တွေ့မိလား – – ဟိုဒင်း – – – အင်း – -ခပ်မဲမဲလေး – – လေ ‘’

‘’ အင်း – – အင်း – – တွေ့တယ် – – – အဲဒါ က ဘာခေါ်လဲ ‘’

‘’ အစိ ပဲလေ – – ဒါပေမယ့်သူက အသားပိုပေါ့- – သူ့ရဲ့အောက်ကမှ – – – သေးပေါက်တဲ့အပေါက်လေးရှိတာ  – – မောင်ကလဲ ကြံကြံဖန်ဖန် သိပ်မေးတာပဲ ‘’

‘’ ဘာဖြစ်လဲ အချင်းချင်း သိထားရတာပေါ့ ‘’

နွယ်က သူမနို့ကြီးနှစ်လုံး တွင် စိုစွတ်နေသော မောင့်တံတွေးများ ကို အဝတ်စ နှင့်ဖိသုတ်လိုက်ပြီး မှ ဘရာစီယာလေး ကို ရင်ဘတ်ရှေ့တွင် ကြယ်သီးတပ်ပြီး မှနောက်သို့ဆွဲလှည့်သည်။တင်းအိနေသော နို့

များကို ဘရာစီယာ ပုံစံခွက်အတွင်းသို့နောက်မှအသားကျအောင်သွင်းပြီး ပခုံးသိုင်းကြိုးလေးကို မ တင်လိုက်သည်။

‘’ မောင့်ကို လဲ မေးမယ်နော် ‘’

‘’ မေး – – – ‘’

‘’ မောင်တို့ကို အခုလို မှုတ်ပေးတော့ဘယ်လိုနေလဲ – – ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲရောက်သွားရင်ကော ဘယ်လိုခံစားရလဲဟင် ‘’

နွယ်က မောင့်ရင်ဘတ်မွှေးကြီးများကို ဖွကစားရင်း မောင့်မျက်နှာကို မကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲ လေး နှင့်မေးသည်။

‘’ ယောကျာ်းတစ်ယောက် ပန်းသေနေရင်တောင် ဒီနည်း နဲ့ကုရင် တစ်ပတ်အတွင်းသက်သာတယ်တဲ့နွယ်ရဲ ့- – ဟုတ်တာ မဟုတ်တာ တော့မောင် မသိဘူးနော် ကြားဖူးတာ – – ပြီးတော့နွယ့်ပါးစပ်ထဲ 

လီးဝင်သွားပြီဆိုတာနဲ့ – – ဟို – – အင်း – – စောက်ပတ် ကိုလိုးရသလိုပဲနေမှာပေါ့ – – – မသိဘူး – – ဘာလို့လဲဆိုတော့မောင်က နွယ့်ကို လိုးမှမလိုးရသေးတာ ‘’

‘’ အင်း – – မောင်ကလဲ – – မင်ဂလာဆောင်ပြီးရင် လိုးပေါ့လို့- – အခုဟာက နွယ်ကြောက်လွန်းလို့ပါဆို ‘’

နွယ်က မောင့်နားဝ တွင်ကပ်ပြီး တီတီတာတာလေးချွဲ၏။ မောင်က သက်ပြင်း ကို တွင်တွင်ချရင်း နွယ့်စောက်ပတ်ကြီးကို လက် နှင့်ထိုးမွှေနေပြန်သည်။

‘’ တော်တော့ကွယ် – – မောင်ကလဲ – – အရေတွေထပ်ကျလာလို့ – – တစ်ခါထပ်သုတ်နေရအုံးမယ် – – အာ – လွှတ်တော့လို့ဆို ‘’

နွယ့်ထမီအောက်မှ လျှိုနှိုက်နေသော မောင့်လက်ကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆွဲဖယ်ပြီး ရပ်လိုက်သည်။

’ နွယ့်အပေါ် အကျီရော – – အော်ဒီမှာတွေ့ပြီ – – တစ်ခါထဲအဝတ်အစားတွေလဲ – – – ပေပွကုန်တာပဲ – – သွား ‘’

မောင့်မျက်နှာ ကို တီရှပ်အကျီ စလေးဖြင့်ပုတ်ခတ်ဆော့ကစားပြီး မှ အကျီ ကိုဝတ်သည်။အောင်မင်း က ပုဆိုးမဝတ်သေးပဲ – – ငူငူကြီးထိုင်ကာ။

‘’ တောက်  – – – စောက်ဖုတ်ကြီး ကို အသေအချာ မှုတ်ပြီး မှ မလိုးရဘူးဆိုတာ တစ်လောကလုံးမှာ ငါ တစ်ယောက်ပဲ ရှိမယ် ထင်တယ် – – တောက် – – ဟင်းဟင်း 

လက်သီးတစ်ဖက် လက်ဝါးတစ်ဖက် နှင့် ဖြောင်းကနဲ ထုကာ ကြိတ်မနိုင် ခဲမရကြီးပြောချလိုက်လေသည်။ နွယ်က သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြစ်သွားအောင်ပင် တခစ်ခစ်ရယ်သည်။ 

ပါးစပ်ကလေးကို လက်ဝါးလေးနှင့်ပိတ်ထားပြီး ရယ်ပြန်သည်။

‘’ မောင်ပဲ ပတ်တင်း သဘောကျတယ်ဆို ‘’

‘’ အင်း – – ပတ်တင်း မလုပ် ပဲ – – ဆင်နင်းသွားရင်တောင် ဒီလောက်ခံစားရမှာ မဟုတ်ဘူး သိလား ‘’

မျက်နှာထားတင်းတင်း နှင့်နွယ့်ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ရာ – – နွယ် က မောင့်ပခုံးကိုကိုင်လှုပ်ရင်း

‘’ လုပ်ပြီ – – ခုနက တစ်မျိုး – – အခု တစ်မျိုး ‘’

‘’ ဘာ – – – ခုနက တစ်မျိုးလဲ ‘’

မောင် က ကလေးဆိုးကြီးလို ပါးကြီးဖောင်းကာ မျက်နှာညိုညို နှင့်စိတ်ကောက်ပြပြန်လေသည်။

‘’ မောင်ပဲ – – -ခုနက မမအဖုတ်ကြီးကို ကြည့်ပြီးဂွင်းတိုက်ရရင် ကျေနပ်ပါပြီဆို – – – အခု ကိစ ပြီးပြန်တော့တစ်မျိုး – – တစ်ခါထဲ သူ့အလိုကြီး လိုက်နေရတာပဲ – – တကယ် ‘’

‘’ ဒီမှာ – – မမ – – ဟိုလေ – – ဒီလိုဗျာ – – မမ  စောက်ပတ် ထဲတို မောင့်လီးကြီး နဲ့စွတ်ကနဲ – – တစ်ချက်ပဲ လိုးမယ် မမရယ် – – အရေမထွက်စေရပါဘူးနော် မမ ‘’

‘’ အလယ်လယ် – – လူလည်လေး – – ဝါးနုက ဝါးရင့်ကိုပတ်ချင်နေပြန်ပြီ – – တော်စမ်းပါကွယ် – ဟင်း-ဟင်း ‘’

တေ့ရုံလေးဆိုတစ်မျိုး – – သွင်းရုံလေးဆို တာတစ်မျိုး နွယ်က မောင့်ပါးကို လိမ်ဆွဲရင်းရယ်သည်။ အောင်မောင်း နဲ့တွေ့မှ နွယ့်အရှက် – – နွယ့်ဂုဏ်သိကာ တွေ တစ်ပြားသား မှမရှိတော့အောင်ခဝါကျခဲ့

ရတာပါလား မောင်ရယ်။

‘’ တကယ်ပါ – – မရယ် – – တစ်ချက်ပဲလိုးမှာ – – တစ်ချက်ထက်ပိုသွားရင် – – မမမောင့်ကိုပါးရိုက် ‘’ တဲ့

မောင်က ပြောပြောဆိုဆို နွယ့်ထမီကို ဆွဲလှန်သည်။ မောင်သည်တကယ့်ကလေးဆိုးဖြစ်သည်။ မောင်ကပုဆိုးမဝတ်သေးသဖြင့်မောင့်လီးကြီးက ဆင်နှာမောင်းကြီး လို ယမ်းခါနေသည်။

‘’ ကွယ် – – လုပ်ပြီ – – – မဟုတ်တာ – – ဟိတ် – – – မောင်နော် ‘’

တကယ်တော့လဲ နွယ်လဲ အသွေးအသား နဲ့ဖွဲ့စည်းထားတဲ့သာမန် – – မနုသ – -လူတစ်ဦးပါ

‘’ မောင် – – – ဟေ့အေးကွယ် – – ဟင့်အင်း ‘’

နဲ့ပဲမောင်က ရင်ချင်းဆွဲအပ်ပြီး – – နွယ့်စောက်ပတ်ကို လီးကြီးဆွဲသွင်းပြီး လိုးခဲ့တာပဲ မလား မောင့်လီးတန်ကြီး နင့်နင့်နဲနဲစောက်ခေါင်းထဲကိုဝင်သွားကတည်းက မောင်ကတိမတည်ဘူးဆိုတာ 

သိပြီးသားပါမောင်။

ဗြစ်ကနဲ – – ထိုးခွဲဝင်သွားတဲ့မောင့်လီးရဲ ့ဒဏ်ဟာ နွယ့်မေ့ကြောတွေကိုအကုန် ပိတ်ပစ်လိုက်သလိုပဲလေ။ နွယ်မျက်တောင်လေးများမှေးစင်းကာ မောင့်ကြောပြင်ကြီးကို တစ်ဖက် ကျစ်နေအောင် 

ဖက်ထားမိလိုက်သည်။ ‘’ တစ်ချက်ထဲလိုးမှာ ‘’ ဆိုတဲ့မောင်ဟာဖင်ကြီးကို ခွာခွာပြီး ဆောင့်လိုးနေတော့တယ်လေ။

နွယ့်ဖင်တွေဆုပ်ဆွဲထားသလိုပါ ပဲကွယ်။ လီးကြီး က အလုံးအထည်ထွား အလျားကလဲရှည် ဆိုတော့လေ နွယ့်မှာရုန်းနိုင်တဲ့ ခွန်အားတွေမရှိပါဘူး – – မောင် က နွယ့်ကိုတွန်းလျက် – – 

စားပွဲစောင်းတွင်တင်ပြီး ခြေနှစ်ဖက်ကို သူ့ခါးတွင်ညှပ်ထားစေကာ – – ဆောင့်၏။

စားပွဲက စာရေးစားပွဲ။ စားပွဲပေါ် ရှိ အထပ်လိုက် အစီအရီ တင်ထားတဲ့စာအုပ်များ ပြိုကြသည်။ စားပွဲထောင့်စွန်းတွင် တင်ထားသောဂက် (စ်) မီးခြစ်ကလေး ဒေါက်ကနဲ ကြမ်းပြင်သို့ကျသည်။

မောင်က ခွန်အားနှင့်ပြည့်စုံသော ယောကျာ်းကြီးဖြစ်၏။ နွယ့်မှာသာ ကြီးမားအိစက်သော တင်ပါးသားကြီးတွေ မရှိခဲ့ပါလျင် – – နွယ့်ဖင်အရိုးတွေကြေမွကျိုးအက်ကုန်ပေလိမ့်မည်။

‘’ ပြွတ် – – ဖွပ် – – ပြွတ်ဖပ် – – ‘’ ဆါုတဲ့အသံတွေကလဲ တိုးတိတ်နေတဲ့ ညဉ့်ဦးယံ မှာ – – ပီပီသသကြီး။

‘’ အား – – မောင် – – ဖြည်းဖြည်း – – – နာတယ် – – – အ – – ‘’

‘’ ခဏလေး – – အောင့်ခံပါမမရယ် – – မစောက်ပတ်ကကျဉ်းနေသေးတော့နယတာပါ – – အင် – -အင့် – အား ‘’

မောင် က ဒရောသောပါကြီး အလုအယက်လိုး၏။ နွယ်ကလဲလေ အဲဒီ့လိုအကြမ်းပတမ်းလေးလုပ်တာကိုပဲ သာယာတတ်တဲ့မိန်းမမျိုးပဲလား မပြာတတ်တော့ပါဘူးမောင် – – ပခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို 

ခြေနှစ်ချောင်းစလုံး တင်လိုက်ပြီး ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တော့ဆိုတဲ့စိတ် နဲ့ခနာ ကိုယ်ကို စားပွဲပေါ် လှန်ချလိုက်မိသည်။

ခေါင်းကအနေတော် ပြိုကျနေသော စာအုပ်ပုံပေါ်ရောက်သွားသည်။ဖင်နှစ်ခြမ်း က လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး ဖြဲပေးထားသည့်အတွက် စောက်ပတ်ကြီး က ပြူးထွက်နေ၏။ တံခါးဘက်သို့ခပ်စောင်းစောင်း 

အနေအထားမျိုး လေးလှန်ပေးထားသည့်အတွက် – – သစ်သစ်ရင်သပ်ရှုမောရပြီ။

အစ်ကိုအောင်မောင်းလီးကြီး က ရှည်လျားကြီးထွားလှသည်မို့စောက်ပတ်ကြီး ထဲ ထိုးစိုက်ချလိုက်တိုင်း မမနွယ်ခမျာ ခါးလေးကော့ကော့သွားသည်မှာ စားပွဲနှင့်ခါးလေးကြားတွင် – – 

ခေါင်းအုံးတစ်လုံးစာလောက်ကို လွတ်လွတ်သွား၏။

ယောကျာ်းတွေ ဒါကြောင့်မို့လို့လဲ ဖင်ကြီးတာ ကို နှစ်သက်ကြတာပါလားဟု – – သစ်သစ် – – မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့သင်ခန်းစာရမိသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အစ်ကိုအောင်မောင်း လီးတန်ကြီး ကမမနွယ် 

စောက်ခေါင်းထဲ ‘’ဇွတ် ‘’ ကနဲတိုးဝင်သွားတိုင်း မမနွယ်ဖင်ကြီးက စားပွဲပေါ်တွင် ပြားကျသွားပြီး ဘေးသို့ကားကားသွားသော်လည်း – – အိကနဲ – – နိမ့်ဆင်းပြီး တင်းကနဲ – – တင်းကနဲ ကန်တတ်လာကာ 

အရှိန်နှင့်လွှဲရိုက်လိုက်သောဂွေးစိကြီး နှင့်ဖောက်ကနဲ ရင်ဆိုင်မိကြ၏။

ထိုနည်းအတိုင်း အိကနဲ ဖောက်ကနဲ ရင်ဆိုင်လှုပ်ရှားနေကြလေရာ အောင်မောင်းဆီးခုံ မဲမဲကြီးက မမနွယ် ဖင်ကြီးနှင့်ဗြဲကနဲ ဗြိကနဲ ပွတ်ကြိတ်သံကြီးမှာ မြင်တွေ့ကြားသိနေရသော သစ်သစ်၏ အသည်းဆိုင် ကို 

အညှာမှကိုင်လှုပ်နေသလို တလှပ်လှပ် တသိမ့်သိမ့်ဆတ်ဆတ်တုန်နေမိပေရာ – – ကာယကံရှင် နှစ်ယောက်၏ ခံစားမှုမှာ ဆိုဖွယ်ရာမရှိအောင် အရသာအထူးကြီး ထူးနေကြပေတော့သည်။

‘’ မ – – ပေါင်တစ်ချောင်းကို – – ဒီဘက်ပြောင်း – အင်း ‘’

မမနွယ် က ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို အစ်ကိုအောင်မောင်းခေါင်းပေါ်မှ ကျွမ်းဘားမယ်များပမာ ဖြောင့်တန်းစွာကော်ယူလိုက်၏။ အစ်ကိူအောင်မောင်း က ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ဂျိုင်းအောက်ထား တစ်ဖက်ကို 

ပခုံးပေါ်မှေးထားပြီး စောက်ပတ်ကြီးထဲ သို့ဒေါင်လိုက် လိုးပြန်လေသည်။ သစ်သစ် မှာ လီးတန်ကြီးအဝင်အထွက် ကို မမှိတ်မသုန်လေး ကြည့်နေမိရာ ဇောချွေးများပင်ပြန်နေသည်ကို သတိမမူမိနိုင်အောင် 

ခံစားနေမိသည်မို့သရဲကိုလဲ မေ့နေမိသည်။

တစ်စောင်းကြီး လိုးနေသောအခါ – – အခုလောက် ထိမိပုံမပေါ်ပဲ မမနွယ်က ငုံ့ကြည့်ရုံလေးကြည့်ကာ သိပ်နာကျင်ဟန် မပေါ်ပေ။

’ ညောင်းတယ် – – ခြေထောက်မြှောက်ထား ရတာ ‘’

‘’ ဒါဆို – – ချလိုက်လေ – – မမ – – ကုန်းပြီးလိုးမယ် ‘’

အံ့သြစရာပင် – – မမနွယ် က – – အစ်ကို အောင်မောင်းစကား ကို ကလေးငယ်တစ်ယောက် နှယ် တသွေမသိမ်း လိုက်နာရင်းစားပွဲကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထောက်ပြီး ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ခပ်ကော့ကော့

လေးကုန်းပေးလိုက်သည်။

သည်ပုံစံသည်လည်း သစ်သစ်ဖက်မှ မြင်ကွင်းကောင်းသော ပုံစံဖြစ်နေကာ ဘေးတိုက်အနေအထားမြင်ရ၏။ အစ်ကိုအောင်မောင်း က လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်အဝကို တေ့လျက် မမနွယ် ပခုံးကို 

ကျောမှလှမ်းဆွဲပြီး ထိုးသွင်းလိုက်စဉ် လီးကြီးက ဝါးရင်းတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းလိုပင် ကွေးကနဲ ဖြစ်ပြီးမှ တန်းဝင်သွား၏။

‘’ ဗြွှတ် ‘’ ကနဲ အသံကိ သစ်သစ်နား နဲ့ဆတ်ဆတ်ကြားလိုက်သည်။ မမနွယ် တော့ဘယ်လိုခံရမယ် မသိ၊ သစ်သစ် ရင်ထဲမှာမူ အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွား၏။

‘’ အိုး – – အိုး – – အိုး – – – မောင်ရယ် – – ရှီး – – အား – – – ကျွတ်ကျွတ် ‘’

စားပွဲစောင်းလေးကို ကိုင်ထားသော မမနွယ်လက်ကလေးများ ကျစ်လျစ်မြဲမြံစွာ ကိုင်ထားရင်း ညီး ရှာသည်။ ဗိုက်သားအောက်မှ ပွယောင်းယောင်းလေး အဖုတ်လိုက်ချွန်နေကြသော အမွှေးစုလေးမှာ 

ဇောင်းသွားသည်။ ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံရသော အလုပ်သည် အတော်ထိသည် ထသ်သည်။ မမနွယ် နှာသီးဖျားလေးတွင် ချွေးလေးတွေပင် သီးလာကြ၏။

အစ်ကို အောင်မင်းကလည်း ပခုံးကိုမဆွဲတော့ပဲ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ တပြွတ်ပြွှတ် ဆောင့်တော့၏။

‘’ ပြွှတ် – ပြွှတ် – ¬ ပြွှတ် – ဖတ် – – ဖတ် – ပြွှတ် – – – စွိ ‘’

‘’ အင့် – အင့်- အ – အ – အ – အင့် – – အားလားလားလား ‘’

အခန်းတစ်ခုလုံး လိုးသံ ညီးသံ သက်ပြင်းချသံ – – တအင့်အင့် လည်ချောင်းထဲမှ ညီးတွားသံ တို့နှင့်သာစိုးမိုးနေရာ ချောင်းကြည့်နေသော သစ်သစ်ခမျာ သူမ စောက်ဖုတ်လေး ကို လက်ဖြင့်

အုပ်ပွတ်နေမိရာမှ အားမရတော့ပဲ ထမီလေးကိုလှန်ကာ စောက်ပတ်ထဲသို့လက်ခလယ်လေးဖြင့်ထိုးမွှေကလိနေမိလေတော့သည်။

အိစိုသော စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ စောက်ရည်ကြည်များ စိမ့်ထလာကြသည်။ စောက်ပတ်အောက်ဖက် ထောင့်ချွန်းလေးမှနေကာ စောက်ရည်များက ဖင်ကြားမှ တဆင့် ပေါင်သို့စေးကပ် စေးကပ် နှင့်

လျောတိုက်ဆင်းသည်။

တံတွေးကို မကြာခဏ မျိုချနေရသော လည်ချောင်းအတွင်းမှ အစ်တစ်တစ်ကြီး ခံစားလိုက်ရသလို စောက်မွေး ပါးပါးနုနုလေးများ ပေါက်ရောက်ရာ စိမ်းစိုစ ဆီးခုံမို့မို့လေးမှာလည်း အောင့်သက်နာကျင်စွာ 

ဆီးကျင်သော ဝေဒနာကို ခံစားလာမိရသည်။စက်သေနတ် ပစ်သလို ဒလစပ် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးမှ အစ်ကိုအောင်မောင်း က မမနွယ် ကျောပြင်လေးပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ဖိကပ် ကာ ရင်ဘတ်မွှေးကြီးများနှင့် 

ပွတ်နေပြီး

‘’ ချစ်လိုက်တာ မမ ရာ ‘’

ဟုမောသံကြီး နှင့်ပြောကာ မမ ဂုတ်သား နုနုလေးကို သွားဖြင့်မနာ့တနာလေးကိုက်ရင်း – – သုက်ရည် ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပစ်ပစ် များကို မမနွယ် စောက်ပတ်ထဲရှိ သားအိမ် ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံး အတွင်းကျဆုံး 

နေရာလေးထဲသို့ ဒလဟော ဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ နေအောင် ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။

ဖင်ကြီးမှာလည်း ငလျင်ပြင်းထန်စွာ လှုပ်သလို ဘယ်ညာခါရမ်းသွားပြီး ကော့ကော့ဆောင့်လျက် စောက်ပတ် အတွင်း မှ စောက်ရေများ ကို ညှစ်ထုတ်ပေးနေမိ၏။

‘’ မောတယ် – – ‘’ မမက လီးကြီးကိုဖြုတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်သည် နှင့် မောတယ် ဟုဆိုကာ ကုတင်ပေါ်ခြေပစ်လက်ပစ် လေးလှဲချလိုက်လေသည်။အစ်ကိုအောင်မောင်း က မမနွယ်ဘေး တွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်ပြီး 

မမနွယ်ကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ဖက်ထားရင်း။

‘’ အား – – – ကောင်းလိုက်တာ မမနွယ်ရယ် ‘’

ဟုဆိုတာ့မမနွယ်က အစ်ကိုအောင်မောင်း နဖူးကိုလက်ညိုးလေး အသာထောက်ကာ – – –

‘’ သွား – – – သေနာလေး – – လူငယ်သလောက် လီးကြီးတဲ့အကောင် – ဟွန်း – – ပြောတော့သွင်းရုံလေးဆို – – တစ်ချက်တည်း ဆို – – – တစ်ချက်ထက်ပိုရင် ပါးရိုက်ဆို – လူပါးလေး – – ဟင်းဟင်း ‘’

အောင်မင်း တသိမ့်သိမ့်ရယ်သည်။

‘’ မမ – က မောင့်ကိုသိပ်အလို လိုက်တာပါနော် ‘’  ခံချင်မိတော့လည်းဒီလိုပဲပေါ့နော်၊

‘’ အဟင်း မ- က မောင့်ကိုတကယ်ချစ်တာပဲ ‘’

‘’ အလိုတော် – – မင်းကို အပျော်တမ်းချစ်တယ်လို့များ မင်းထင်ခဲ့လို့လားဟင် ‘’

‘’ မဟုတ်ပါဘူး မ အခုလို – -အင်း – – လိုးလိုက်ရတော့- မောင့်ဘက်ကပိုချစ်သွားတာပေါ့ ‘’

အစ်ကိုအောင်မောင်း မျက်နှာ သည်တစ်ခါမှမမြင်ဘူးလောက်အောင်ပင် – ကလေးဆန်စွာ ပြောနေခြင်းကြောင့် မမနွယ် မျက်နှာလေး မှာ ဆယ်ကျော်သက်မိန်းကလေးတစ်ယောက် ၏ မနူးမနပ် 

မျက်နှာပေးလေးဖြစ်နေရသည်။

မမနွယ် က အစ်ကို အောင်မောင်းလည်ပင်းကြီး ကို ဟီးလေးခိုပြီး တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး မှ တီးတိုးလေးပြောလိုက်၏။ ‘’ မောင် မောပြီလားဟင် ‘’ 

‘’ ဟင့်အင်း – – – ဘာလဲ မကထပ်ပေးမလို့လား ‘’

‘’ မောင့်သဘောလေ – – ဟုတ်ပြီလား ‘’

သစ်သစ် မမနွယ်အစားရှက်လိုက်တာ တော်ပြီပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား ကိုယ်က မိန်းကလေး ပဲ ဟာ. အို – – အခုတော့မမနွယ်ကိုကြည့်ရတာ ဆပ်ဆလူးကိုခါနေတော့တာပဲ၊ လက်ကလဲ အစ်ကိုအောင်မောင်း 

လီးကြီးကို ကောက်ညှင်းပေါင်းဆုပ်သလို တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဆုပ်နေလေရဲ့။ အောင်မောင်း ဆိုသော သူကလည်း အစကတည်းက မောင်းတင်ထားတာ – – သိတယ်မို့လား။ စိန်ခေါ်ရင် တိမ်ပေါ်အထိလိုက်မဲ့

လူစား – – – ဗလကလည်း တော်ရုံမိန်းမဆိုဆွဲညှစ်လိုက်တာ နဲ့အရိုးအက်သွားလောက်တဲ့သူ – -ဒီလိုလူစားကို မမနွယ် မဖြုံဘူး ထပ်ပြီးတော့တောင်စိန်ခေါ်နေသေး ၊ အံ့လည်းအံ့ပါရဲ ့အရှက်တွေလဲ 

မရှိကြတော့ဘူး၊ အို – – – သစ်သစ် သူတို့ကိုကြည့်ရင်းလှုပ်ရှားနေတဲ့စိတ်တွေကို မနိုင်မနင်း စုစည်းသိမ်းဆည်းနေရင်းက – – မမနွယ် က ပက်လက်လှန်ပြီး ကုတင်ပေါ်အိပ်ချလိုက်တဲ့

အောင်မင်းလီးတန်ကြီးပေါ်ကို ကားယားခွပြီး လီးတန်ကြီးကို ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ထဲထည့်နေတဲ့အချိန်။

သူတို့ကို ကျောခိုင်းလိုက်မိသည်။

မောင်နှမ – – မောင်နှမ – – နဲ့ ဘာ မောင်နှမတွေလည်း – – ဘယ်မလဲ သိကာ – – အရှက် – -စည်းကမ်း – – – ဟင်းဟင်းဟင်း။ ဖြစ်ပါတယ် – – မိသစ်ဆိုတာကလည်း မွေးကတည်းက တစ်ကောင်ကြွက် 

တစ်မျက်နှာ တစ်ကိုယ်တည်း ။

ကိုယ်ထင်ရာလုပ်ကြစတမ်း ဟေ့ဆိုရင်အစ်ကိုအောင်မောင်းလိုပဲ မိသစ်မိုက်ရဲတာပေါ့။

စဉ်းစားကြည့်လေ အစ်ကိုအောင်မောင်းပေါ် ရင်ခုံစိတ်ဝင်စားခဲ့မိတာက မိသစ်ပါ – – အခုတော့ဘယ်အချိန်က – – ခြေပုန်းခုတ်နေကြမှန်းမသိတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အရှုပ်ထုပ်ကို မိသစ် အသိနောက်ကျခဲ့ပြီး 

ကိုယ့်ဖာသာပဲ တစ်ယောက်ထဲရှက်ရတယ်။

လူတကာသာ ဒီအကြောင်း သိကုန်ရင် – – မိသစ်တို့တစ်အိမ်သားလုံး အိမ်အပြင်တောင်ထွက်ရဲမှာ မဟုတ်တော့ဘူး မဟုတ်လား။

အခှတော့အထီးကျန် ဘဝလမ်းမှာ မိသစ်တစ်ကောင်ကြွက်မ – – အဖော်မဲ့စွာ – – လျှောက်ရပြီပေါ့ ———။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ေမာင္ရယ္ လက္ထပ္ၿပီးမွပဲ လုပ္ေနာ္

မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္းလိုက္မိသည္ႏွင့္ ကိုယ့္ဖက္ကသိမ္ငယ္သြားမိ၏ ။ မရယ္မၿပဳံးေသာ္လည္း ဝမ္းသာပီတိျဖစ္သည့္ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္ဟုပဲ — ခံစားလိုက္ရသည္။

‘‘ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေဈးသြားခ်င္လို႔ ’

‘’ ဟုတ္ကဲ့ — တက္ပါ ’’

ကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးၿပီး — ေနာက္ခန္းအတြက္ထိုင္ခုံကိုလွန္ေပးလိုက္စဥ္ — သူမက — ထုံးစံအတိုင္းမရယ္မၿပဴံး ႏွင့္ပင္ေျပာသည္။

‘’ ရပါတယ္ — ေရွ႕ခုံမွာပဲထိုင္မယ္ ‘’

အသံ — အေျပာေလးေတြက — ဟိုးတုန္းကလိုပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း — မ်က္ႏွာအမူအရာကမူအနည္းငယ္ရင့္က်က္သြားသည္ထင္၏။ ခန ကိုယ္ကေတာ့ — ယခင္ကထက္ႏွစ္ဆေလာက္ — ပြသြားသလိုပင္။

ယခင္ကသူမထံမွ ျပန႔္လြင့္လာေလ့ရွိေသာ ေရေမႊးနံ႔ မွာ ယခု — ခပ္စူးစူးေရေမႊးနံ႔က တစ္ကားလုံးေမႊးႀကိဳင္သြားေအာင္သင္းပ်ံ ့သြားသည္။

‘’ ကားေမာင္းေနတာၾကာၿပီလား — ေအာင္မင္း ‘’

‘’ ဟုတ္ကဲ့ — ငါးႏွစ္ေလာက္ရွိပါၿပီ — မမႏြယ္ ‘’

‘’ မန္းေလးကိုေျပာင္းသြားေသးတယ္ဆို — ဟိုမွာအဆင္မေျပလို႔လား — အို — ေဆာရီး — မမႏြယ္မွားသြားတယ္။ ‘’

‘’ ရပါတယ္ မမႏြယ္ — အဆင္မေျပဘူးလို႔ပဲဆိုပါေတာ့ — ကြၽန္ေတာ္ေမာင္းတဲ့သုံးဘီးေတြကို မန္းေလးမွာေမာင္းခြင့္ရွိေတာ့ ဟိုကိုေျပာင္းေ႐ႊ႕သြားတာငါ — ကိုယ္ကနယ္ေျမမွမကြၽမ္းတာ ‘’

သည္အထိ — မိတ္ေဆြေဟာင္းအျဖစ္တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္အသိအမွတ္ျပဳ — ေနၾကဆဲဟု – – စကားေတြကသက္ေသခံေနခဲ့သည္။

‘’ မမတို႔အဆင္ေျပတယ္မို႔လား – – ကေလးေတြေရာ – – ‘’

‘’ မင္း – – ဘာေျပာလိုက္တယ္ ‘’

မမႏြယ္က – – ဆတ္ကနဲတစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္တင္းသြားကာ – – ေအာင္မင္းကို တအံ့တၾသ ျပန္ေမးလိုက္သည္

‘’ အဆင္ေျပတယ္မို႔လား – – လို႔ ‘’

‘’ မဟုတ္ပါဘူး – – ေနာက္ဆက္တြဲေမးခြန္း ‘’

‘’ က – -ေလးေတြေရာလို႔ေမးမိတာ – – ပါ ‘’

‘’ ဟင္း ဟင္း ဟင္း – – မငိးဟာေလအခုထိကို သတိ ေၾကာင္ – – အသည္းေၾကာင္တတ္ေသးတာပဲ – – မင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္ၿပီေပါ့ – – ဟုတ္လား ‘’

‘’ ဟုတ္ကဲ့ – – သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါ ‘’

‘’ ေျပာင္းလဲဖို႔ေကာင္းၿပီ – – ရင့္က်က္လာဖို႔ေကာင္းၿပီေပါ့ ‘’

‘’ ကြၽန္ေတာ္ – – – ‘’

‘’ ေတာ္ၿပီ – – ေအာင္မင္း – – အဲဒီေရွ႕မွာပဲရပ္ – – ေရာ့ ‘’

‘’ မယူပါဘူး – – မမႏြယ္ ‘’

ရာတန္ကိုင္ထားေသာမမႏြယ္လက္မ်ားက တဆတ္ဆတ္တုံေနသလိုပင္ – – ၿပီး မပြင့္တပြင့္ေျပာကာ ရာတန္ကို ေအာင္မင္း ေပါင္ေပၚ – – ခ်ထားခဲ့သည္။ ကားထဲမွဆင္းလိုက္သည္ႏွင့္

ေနာက္ကိုတစ္ခ်က္ကေလးမွလွည့္မၾကည့္။

ေအာင္မင္း – – ရွက္႐ႊံ႕ေၾကကြဲစြာ မ်က္ရည္ဝဲသည္။

‘’ မင္းကေလးေတြ နဲ႔ မင္းမိသားစုအတြက္ေငြရွာေနတာမလား – – ေမာင္ေမာင္ – ေရာ့ယူထားလိုက္ ‘’ တဲ့

ေအာင္မင္းကားကို – – ၾကည့္ျမင္တိုင္အထက္လမ္းအတိုင္း ေလးေကြးစြာ ျပန္ေမာင္းခဲ့သည္။ ေၾသာ္ သီတာ႐ုံႀကီးကလဲ မေျပာင္းလဲေသး – – ေနာက္ပိုင္းေဆး႐ုံႀကီး အလြန္မွ – – ကုန္းမို႔မို႔ေလးထိပ္တြင္ – –

ဗနာပင္ႀကီးလဲ – – ရွိၿမဲ ။

‘’ ဟယ္ – – – အစ္ကို – – – အေစာႀကီးျပန္လာတယ္ – – – ဟုတ္လား ‘’

‘’ ေပႀကီးကား – – – က်န္လာၿပီ – – – ေပႀကီးကား – – – က်န္လာၿပီ – – – ‘’

တစ္ဦးတည္းေသာသား ႏြယ္ဦးက – – – အိမ္ေရွ႕သစ္ပင္ရိပ္တြင္ကစားေနရာမွ – – ကားဆီသို႔တဟုန္ထိုးေျပးလာသျဖင့္ ဘရိတ္ကိုေဆာင့္နင္းလိုက္ပါသည္။

‘’ မိသစ္ – – တေလးကို – – – ဆြဲထားေလ ‘’

‘’ သား – – – ဟဲ့ – ဟဲ့ — သား – – ႏြယ္ဦး ‘’

သစ္သစ္က – – ေနရာတကာေလးသည္။ သားကေျပးတတ္လႊားတတ္စမို႔ေနရာတကာျမန္သည္။

သားကိုေပြ႕ခ်ီၿပီးေနာက္ – – ေအာင္မင္းကို အသနားခံသလိုေလးၿပဳံးျပသည္။ ေအာင္မင္း က သစ္သစ္မ်က္ႏွာကိုခက္မာစြာ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးကားကို – – ထားေနက်အိမ္ေဘးတြင္ – – – ထိုးရပ္ၿပီး – – – ဒက္

(ရွ္) ဘုတ္ထဲမွလိုင္စင္စာအုပ္ႏွင့္ပိုက္ဆံကိုထုတ္ယူၿပီး – – သားဆီလွည့္ခဲ့သည္။

‘’ ေဖႀကီး – – မုန႔္မုန႔္ – – မုန႔္မုန႔္’’

‘’ ေဖႀကီး ေရခ်ိဴးၿပီးရင္ – – ညေဈးသြားမယ္ေလ – – မုန႔္လဲစားမယ္ – – ကစားစရာလဲဝယ္မယ္ – – ဟုတ္လား – – – သား ‘’

‘’ အင္းအင္း – – အင္းအင္း – – မုန႔္မုန႔္ – – – မုန႔္မုန႔္ ‘’

‘’ သားကလဲေဖႀကီးက – – ႐ုပ္ရွင္လဲျပမွာတဲ့ – – – သိလား – – ေဖေဖနဲ႔ – – သားသား ေရခ်ိဴးမယ္ – – အဝတ္လဲမယ္ – – – ဟုတ္လား ‘’

‘’ အင္းအင္း – – မုန႔္မုန႔္ – – – မုန႔္မုန႔္ ‘’

‘’ သစ္သစ္ – – ကေလးကိုသာေရခ်ိဴးေပးးလိုက္ – မင္းအိမ္ေစာင့္က်န္ရမွာ ‘’

ေအာင္မင္း က ေျပာေျပာဆိုဆို အိမ္ေပၚလွည့္တတ္သြားသည္။

‘’ ကိုရယ္ – – ‘’ ဟု တိုးတိုးညီးရင္း မ်က္ရည္ဝဲက်န္ရစ္သည္ ။သည့္ႏွယ္ – – မ်က္ရည္က်ရေသာအႀကီမ္ေပါငိးလဲ မနည္းၿပီ – – ရွည္လ်ားစြာက်န္ရစ္ေသာႏွစ္ေပါငိးမ်ားစြာကို – – ေက်ာ္ျဖတ္လာသည့္တိုင္

ေအာင္မင္း သစ္သစ္အေပၚအခဲမေၾကႏိုင္ပါကလား။

‘’ ပြမ္ – ပြမ္ ‘’

‘’ ေဟ့ – – မၿပီးေသးဘူးလား – – ဒ႐ိုင္ဘာ ‘’

‘’ လာၿပီ – – မမႏြယ္ – – လာၿပီ ‘’

ေပၚတီကိုေအာက္မွ – – ဖယ္မလီယာ ဖိုးဒိုးေလး ဟြန္းကိုတပြမ္ပြမ္ႏွိပ္ခါ – – ႏြယ္ကကုန္းေအာ္သည္။ ေအာင္မင္းေက်ာင္းလြယ္အိတ္လြယ္ရင္း – – ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကိုအေျပးအလႊားပတ္ ထြက္လာသည္ ။

‘’ လုပ္လာျပန္ၿပီ – – ဗ႐ိုဗရဲ – – ေမာင္ေမာင္ရယ္ ‘’

‘’ ညက – – ဟုမ္းဝပ္ေတြ – – မၿပီးလို႔မမႏြယ္ ရဲ႕ အဲဒါလုပ္ေနလို႔ ‘’

‘’ ကိုးနာရီထိုးေတာ့မယ္ – – ဒီမွာ – – ေတြ႕လား ‘’

‘’ ဟုတ္ကဲ့ပါ – – မွီေအာင္ေမာင္းေပးပါမယ္ ‘’

‘’ အမေလး ေအးေအးေဆးေအးပဲ ေမာင္းပါ ကိုယ္ေတာ္ ကားေမာင္းတတ္တာျဖင့္ႏွစ္ရက္ နဲ႔တစ္ပိုင္းးပဲရွိေသးတယ္ ‘’

ၿခံထဲမွကားေလးေမာင္းထြက္ခဲ့သည္။ မမႏြယ္ထံ မွ သင္းျပန႔္ေသာ ေရေမႊးနံ႔ေလးကို ေအာင္မင္း ရႉရွိက္မိသည္။

‘’ မေန႔က ဒယ္ဒီက ေမးတယ္ – – ေမာင္ေအာင္မင္းစာလိုက္ ႏိုင္ရဲ႕လား တဲ့ ‘’

‘’ အသဲအသန္ပဲလို႔ မေျပာလိုက္ဘူးလား မမႏြယ္ ‘’

‘’ ဒီက အေကာင္းေျပာမလို႔ – – အင္း – – လိုက္ႏိုင္ပါတယ္ – – လို႔ ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလးက ပ်င္းခ်င္တယ္ – – – စာမက်က္ဘူးလို႔ – – မေကာင္းတာေလးလဲ ထည့္ေျပာရတာေပါ့ဟဲ့ ‘’

‘’ ဒီ့ျပင္ဟာ ေျပာေရာေပါ့မမႏြယ္ရယ္ ‘’

’’ စာမက်က္ဘူး ပ်င္းတယ္ဆိုေတာ့ မွတ္ကေရာ ‘’

‘’ အမယ္ – – ဒါေပမယ့္ ေဖးေဖးမမေတာ့ေျပာလိုက္ပါတယ္ – – စာေမးပြဲေတာ့ေအာင္မွာပါလို႔ေလ ‘’

‘’ ေဟး – – ဒါမွ – – ေမာင့္ – – မမ ‘’

‘’ ဟဲ့ – – – လုပ္ျပန္ၿပီ – – – ေရွ႕ၾကည့္ေမာင္း ‘’

ေအာင္မင္း မမႏြယ္ တို႔အိမ္ေရာက္သည္ မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ပဲရွိအုံးမည္ ။ မမႏြယ္ ႏွင့္ေအာင္မင္း တို႔ခ်စ္သူဘဝေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ မမႏြယ္ က ႏြမ္းပါးေသာ အားကိုးရာမဲ့ေအာင္မင္း ဘဝ ကို သနားရာ မွ ခ်စ္ခဲ့

ရသည္။

ေအာင္မင္းကေတာ့မမႏြယ္ ၏ ၾကင္နာမႈ ေဖးမမႈ ႏွင့္အထိအေတြ႕ေလးေၾကင့္ခ်စ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ အသက္ကေတာ့ကြာသည္။ မမႏြယ္ က အစိတ္ေက်ာ္ေနၿပီ ။ ေအာင္မင္း က ႏွစ္ဆယ္ပင္ မျပည့္

တတ္ေသး။ သို႔ေသာ္ ေအာင္မင္း က ထြားႀကိဳင္းလွသည္။ ႐ြာမွာေနစဥ္ ကတည္းက ေဘာလီေဘာ အၿမဲကစားသည္။ မမႏြယ္ ၏ ဖခင္ ဦးေသာ္ေကာင္း ႏွင့္ေအာင္မင္းဖခင္ ဦးတိုက္ေမာင္း တို႔က

အရင္းႏွီးဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ ၾကသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆုံးပါးသြားေသာအခါ ေအာင္မင္း ကို ဦးေသာ္ေကာင္း က ေက်ာင္းထားေပးရန္ေခၚလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မမႏြယ္ ညီမဝမ္းကြဲ သစ္သစ္ကေတာ့ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ပဲ ရွိအုံးမည္ – – ျဖစ္သည္။ဦးေသာ္ေကာင္း အစ္မ မွေမႊးေသာ တူမျဖစ္လင့္ကစား – – သမီးတစ္ေယာ္ ႏွယ္ အလိုလြဳက္ခဲ့ သည္။ ေအာင္မင္း ကို

သစ္သစ္ က လုံးဝ ၾကည့္မရ။ မမႏြယ္ က သူ႔ထက္ေအာင္ေမာင္း ကို အေရးေပးသည္ ဟုျမင္ ၏။ မမႏြယ္ ႏွင့္ ေအာင္ေမာင္း ခ်စ္သူဘဝ သန႔္စင္စြာ ဆက္ဆံခဲ့ၾကၿပီး အိေျဒ ရရ ေနခဲ့ၾကသည္ မို႔

သစ္သစ္မရိပ္မိခဲ့။

မမႏြယ္ က – – – ေအာင္ေမာင္း တို႔ အ-ထ-က တြင္ ဆရာမျဖစ္၏။ ေအာင္ေမာင္းဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့သစ္သစ္ရွစ္တန္းေရာက္ၿပီ။ယခင္ကလိုပင္ မမႏြယ္ ကို ေအာင္သစ္ေက်င္းပို႔ေပးၿမဲအလုပ္တစ္ခုအျပင္

ေက်ာင္းမတူေသာ သစ္သစ္ ကို ဆယ္ပို႔ေပးရေသာအလုပ္တစ္ခုပိုလာသည္။

ေအာင္ေမာင္း ဒုတိယႏွစ္ေရာက္လာသည္အထိ ဘဝသည္ စိုေျပစြာ လွပ သန႔္ရွင္း ေနခဲ့ၾကသည္။

‘’ ေဟ့ေကာင္ ေအာင္မင္း လာအုံးေျပာစရာရွိလို႔ ‘’

ခင္ေမာင္ဝင္း က ေအာင္မင္း ႏွင့္အတန္းမတူေသာ္လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ေအာင္မင္း ကားႏွင့္ပင္ ျပန္လိုက္တတ္သည္။ ခင္ေမာင္ဝင္း က ေျပာစရာရွိလို႔ဆိုလ်င္ အနည္းငယ္ေၾကာက္ရသည္။ ဒီေကာင္က

လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ခ်င္ လ်င္လည္း ‘’ ခန လာအုံးေျပာစရာရွိလို႔ ‘’ဆိုကာ ကင္တင္းဝင္တတ္သည္။

‘’ မင္း – – -ဒီကိုလာ – – ေျပာစရာ ရွိရင္ ဒီမွာပဲေျပာ ‘’

‘’ ေဟ့ေကာင္ – – မင္းအတြက္ – – သတင္းထူးကြ မထူးရင္ေဆးေပါလိပ္ေတာင္ဝယ္မတိုက္နဲ႔‘’

ခင္ေမာင္ဝင္း က အာမခံရဲရဲႀကီးေပးေနျပန္ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ေမာင္း ခင္ေမာင္ဝင္း ေခၚရာလက္ဘက္ရည္ ဆိုင္ ထဲ သို႔ဝင္လိုက္သြားရေလသည္။

‘’ လက္ဖက္ရည္ – – ေဟ့ – – ႏွစ္ခြက္ ‘’

‘’ ေနအုံးေလ – – မင္းသတင္း က ထူးမွန္းမသိ မထူးမွန္းမသိနဲ႔ ‘’ ေအာင္ေမာင္း က တားသည္။

‘’ ဟာကြာ – – မထူးရင္ – – ကိုယ့္ဖာသာရွင္းမယ္ ‘’

စားပြဲထိုးေလး လာခ်ေပးေသာ – export ဒူးယားကိုေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း – – စီးကရက္ကေလး ေထာင္ကာ။

‘’ မင္း – – ညီမ – -သစ္သစ္ – – ရည္းစားထားၿပီ – – ကိုယ့္လူ ‘’

‘’ ဘာ – – သစ္သစ္ – – ရည္းစားထားေနၿပီ – – ဟုတ္လား ‘’

ေအာင္ေမာင္း တအံ့တၾသသာျဖစ္သည္ ။ သည္ထက္ေတာ့ – – ေထြေထြထူးထူး မခံစားရေခ်။ တကယ္ေတာ့ – -လဲ သစ္သစ္ ႏွင့္ေအာင္မင္း တို႔ကေသြးေဝးလြန္း၏။

ဘယ္ႏွဲ႔လဲသတင္း မထူးဘူးလား

ဟာ သစ္သစ္ ရည္းစားထားတာ ၾကာလွၿပီ ဒါသတင္းထူးလားကြ – – – မထူးဘူး – – – သြားမယ္

ေဟ – – မထူးဘူးလား – – ဟ – – ေဟ့ေကာင္ ေနအုံးေလ

ခင္ေမာင္ဝင္း လက္ဘတ္ရည္ႏွစ္ခြက္ ေဆးလိပ္တစ္ပြဲ နင့္ကန႔္လန႔္ကန႔္လန႔္ က်န္ခဲ့သည္။

သည္မွာ ေအာင္ေမာင္း သစ္သစ္ ကိုလူရာသြင္းၿပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

တကယ္ေတာ့လဲ သစ္သစ္အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီဆိုသည္ကို တစ္အိမ္တည္း အတူတူေနေသာ ေအာင္ေမာင္းတို႔ကသာ သတိမထားမိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

သစ္သစ္ တင္ရင္ ခါးေလးမ်ားက အခ်ိဳးက်က် နင့္ပူရိသတို႔ မ်က္စိက်စရာ အေနအထားေလးထဲ ေရာက္လာ၏

အေျပာအဆိုေလးေတြက အစ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းအမူအရာေလးမ်ားက အပ်ိဳ႐ိုင္းဟန္ အျပည့္ျဖစ္လာသည္

ယခင္က ဆိုလ်င္ ေအာင္ေမာင္းေရွ႕မွာပင္ ထမီျဖန႔္ဝတ္ေနတတ္သူ

” မိသစ္ – – ”

” ရွင္ – – – ”

ကားတံခါးကိုဖြင့္ၿပီး တတ္လိုက္သည္ ႏွင့္ ေအာင္ေမာင္းက ခပ္မာမာေခၚလိုက္မိသည္ ။

သစ္သစ္ က လန႔္ထူးေလးထူး ရင္း ေအာင္ေမာင္းကို ၾကည့္သည္ ။ ေအာင္ေမာင္း သူ႔ကို လိုက္ၾကည့္ေနေသာအခါ သစ္သစ္ ေခါင္းေလးငုံ႔ကာ ေ႐ႊရင္ေလး အစုံ တဖ်တ္ဖ်တ္တုန္သည္ ။ ဘာမ်ားေျပာမလဲဟု

နားေထာင္ေနစဥ္ ကားကိုေမာင္းထြက္ခဲ့သျဖင့္ သစ္သစ္ နားမလည္စြာ ေအာင္ေမာင္းကိုခိုးၾကည့္မိသည္။

မမႏြယ္ကို ဝင္ေခၚရအုံးမည္ျဖစ္၍လည္း ကားကိုေမာင္းေနက်အတိုင္း သမိုင္းလမ္းဆုံ အေရာက္အေရွ႕ဖက္သို႔ ေထာင္ၿပီး ေမာင္းခဲ့ေလသည္။

ေအာင္ေမာင္းနာရီၾကည့္သည္ – – မမႏြယ္ ေက်ာင္းလႊတ္ဖို႔ – – နာရီဝက္ခန႔္လိုေသးသည္။

” နင့္ကို – – – ငါစကားတစ္ခြန္း ေျပာခ်င္လို႔ ”

” ရွန္ – – – ေအာ္ – -အင္း ”

ႏွစ္မိုင္ခန႔္ အတြင္က်မွ စကားကိုျပန္ဆက္၏ ။

သစ္သစ္ – – ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုံေနဝသည္ ။ က်ားက်ားယားယား တကသိုလ္ေက်ာင္းသား ေအာင္ေမာင္းကို သစ္သစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက အၿမဲလို မိတ္ဆက္ခိုင္းၾကသည္ ။ သစ္သစ္ကလဲ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ႏွင့္

ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ကာ ေရွာင္ဖယ္ေနမိခဲ့သည္ ။ ၾကာေတာ့သစ္သစ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ လက္ေလွ်ာခဲ့ၾကသည္။

ေအာင္ေမာင္း ႐ုပ္ရည္ က ကုလားမင္းသား အမီတာဘာဂ်မ္း ႏွင့္အေတာ္တူသည္ ။ မ်တ္လုံးမ်က္ခုံးေတြက ထူထဲေတာက္ေျပာင္ၾကသည္ ။ ႏွာတံက ထူးထူးျခားျခား ခြၽန္ျမေနၿပီး ဆံပင္ပုံစံက အမီတာဘာဂ်မ္း ပုံ။

လက္ေမာင္း၌ – – အေမြးအျမင္ေတြကလည္း မည္းေနေအာင္ထူ၏ ။ ရင္ဘတ္ေမြးမ်ားက ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ သစ္သစ္ရင္ကို ခုန္ေစခဲ့သည္ ၊ ဟိုေနရာမွာဆို ရင္ ဗ်စ္ခဲေမွာင္မဲေနမွာပဲ ဟုေတြးရင္း မိမိဖာသာလဲ

ရွက္ဖူးသည္။
‘
‘ နင္ရည္းစားထားေနၿပီလား မိသစ္ ”

ကားေလးကို ရဲေဘာ္ေဟာင္းရိပ္သာလမ္းေဘးတြင္ရပ္ခါ – – ထိုစကားကို နိဒါန္းမပါပဲ ေမးသည္။ သစ္သစ္ – – – ဆတ္ကနဲ သူ႔မ်က္ႏွာကိုၾကည့္သည္။

သူ႔မ်က္လုံးညိဳႀကီးမ်ား ႏွင့္ သစ္သစ္တစ္ကိုယ္လုံး ကိုေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ေသာအခါ သစ္သစ္မေနတတ္ ။

” မထားပါဘူး – – – ဘာျဖစ္လို႔လဲ – – အစ္ကို ”

” ငါ သတင္းၾကားလို႔ ေမးတာပါ – – ရွစ္တန္းဆိုတာ ဝိဇာ သိပံ ခြဲတဲ့ေနရာ – – – မိသစ္ အေရးႀကီးတယ္။

” ငါတို႔က ဘဝတူေတြေလ – – ဦးေလး ေသာ္ေကာင္းေက်းဇူး ကို အၿမဲသတိရေနရမွာ ”

သစ္သစ္ကို ဆယ္တန္းမွ ျမင့္ေမာင္ဆိုေသာ တ႐ုတ္ကျပားကလိုက္ေနသည္မွာကေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္ ။ျမင့္ေမာင္ သာမက ခင္ထြန္း – – စံေ႐ႊ တို႔ကလဲ လိုက္ေနၾကသည္။ သစ္သစ္ ရင္ကခုန္ ပဲ

ဘုခ်ည္းျပန္ေတာခဲ့သည္သာ။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ – -သူဟာပထမဆုံး အႀကိမ္မိသစ္ကို အေရးတယူ စိုးရိမ္တႀကီး သတိေပးဆုံးမသည့္ အတြက္ ၾကည္ႏူးေက်နပ္သည္။

” အစ္ကို႔စကားကို – – မိသစ္ နားေထာင္မွာပါ ”

ေအာင္ေမာင္းေမွ်ာ္လင့္ မထားေသာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕သည့္စကားေၾကာင့္ – – မိသစ္ ကို ေအာင္ေမာင္းသနားသြားမိ၏။

” မိသစ္ – – အရင္ကနဲ႔မတူဘူး ” ဟုေျပာရင္း မိသစ္ေခါင္းေလးကို – – ခ်စ္စႏိုးေလး ကိုင္ဖြျပစ္လိုက္မိသည္။ မိသစ္ရင္ထဲတလွပ္လွပ္ျဖစ္သြားကာ သူ႔ကို ခပ္ေစြေစြေလးၾကည့္လ်က္ – – ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလး

ၿပဳံးမိသည္။

ၾကည့္ပါအုံး – – ဒီဟာမေလးအၿပဳံးက အရင္နဲ႔ ဘာဆိုင္သတုံး – – ညိဳ႕ငင္အား ေလးေတြနဲ႔ပါလား – – – အင္းေလ ဒါေၾကာင့္လည္း ေယာက်္ားေလးေတြ – – – စိတ္ဝင္စားၾကတာေပါ့ – – –

ေခါင္းကေလးငုံ႔ထားေသာ သစ္သစ္လည္ဂုတ္သားေလးမ်ားတြင္ ေမႊးညင္းႏုေလးမ်ားက – – ေဗြႏွစ္လုံးျဖင့္ ရင္ခုန္ဖြယ္။

လည္ဆံေမြးႏုေလးေတြ ေပါက္ခါစ – – – ျမင္း႐ိုင္းမေလးတစ္ေကာင္ပမာ – – ႏုသစ္ပ်ိဳမ်စ္ျခင္းလကဏာ ကို အနီးကပ္ေတြ႕ရ၏။ လက္ဖ်ံေလး၌လည္း – – – စိမ္းစိမ္းစိုစိုေမြးႏုေလးေတြ စိုးမိုးစျပဳေနၿပီပဲ – – –

ေကာင္မေလး မငယ္ေတာ့။

ေအာင္ေမာင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ေအာင္ေမာင္း၏ သက္ျပင္းခ်သံကို သစ္သစ္က – – – ခပ္ၿပဳံးၿပဳံးေလးမ်က္လုံးေစြၾကည့္ကာ – – – ဇက္ကေလးေစာင္းၿပီး ျပန္ငုံ႔သြားသည္။

ေအာင္ေမာင္း ေခါင္းကို ခါရမ္းျပစ္လိုက္မိသည္။

မမႏြယ္ ထံမွ ရေသာ ကိုယ္နံ႔ႏွင့္ သစ္သစ္ထံမွ ဆြတ္ပ်ံ႕ေသာ ကိုယ္နံ႔တို႔ကကြာျခားလြန္းလွသည္။ မမႏြယ္ ထံမွ ပင္ကိုယ္ရနံ႔တို႔က – – – ဖုံးကြယ္လ်က္ေရေမႊးနံ႔ကသာ – – -ျပန႔္လြင့္ေနေလရွိသည္။

သစ္သစ္ ထံမွ မူ – – – ေအာင္သစ္တခါမွ မခံစားဘူးေသာ အီလည္လည္ အပ်ိဳစစ္ ရနံ႔ေလးကို ရႉရႈိက္ေနရသည္ မို႔ ရင္ထဲ၌ – – -တစ္မ်ိဳးခံစားရ၏။ လက္ဝဲဘတ္ ေပါင္ကို ကားကူရွင္ေပၚတင္ကာ – –

သစ္သစ္ဘက္ သို႔ တေစာင္းလွည့္လ်က္ တေတာင္ဆစ္ ကိုကားေက်ာေပၚ တင္ထားျခင္းျဖစ္သည္မို႔ – – သက္ျပင္းရႈိက္ၿပီး သည္ ႏွင့္ေျခေထာက္ကို ကလပ္ လီဗာ ေပၚျပန္ခ် လက္ကို ဂီယာတံေပၚ

ျပန္အုပ္လိုက္ရင္း – – ။

” သြားၾကစို႔ – – – မိသစ္ – – – မမႏြယ္ – – ေက်ာင္းလႊတ္ေတာ့မယ္ ”

” ဟုတ္ကဲ့ – – အစ္ကို ”

သစ္သစ္ – – ဘယ္ႏွယ့္ေၾကာင့္ထူးထူးျခားျခားႀကီး ယဥ္ေက်းေနပါလိမ့္ဟု ေအာင္သစ္ ဇေဝဇဝါ ေတြးရင္း ကားကိုေမာင္းထြက္ခဲ့မိသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးရင္မွာမူ အေတြးကိုယ္စီ ႏွင့္ပဲျဖစ္သည္။

သစ္သစ္က လည္းတခ်ိန္လုံး – – ဖုတ္ေလသည့္ငပိရွိသည္မွ် မေအာင့္ေမ့ပဲ ဂ႐ုမစိုက္သလို ေနလာခဲ့ေသာ ေအာင္ေမာင္း ၏ ႏွလုံးသားေရးရာ ဘာေရးရာ ႏွင့္စပ္လ်င္းသိစကားေလးမ်ားၾကားရမႈေၾကာင့္

ၾကည္ႏူးေနတာ – – ေအာင္ေမာင္း သက္ျပင္းရႈိက္သံေလးကိုပင္ မိသစ္ရင္ခုန္ေနမိေသးသည္။

ဪ – – သည္အ႐ြယ္ကလည္း – – သစ္႐ြက္ေႂကြသည္ကိုပင္ လက္ခုပ္လက္ဝါးေလးတီးကာ – – ရယ္ေမာတတ္ေသာ အ႐ြယ္ – – ။

” မင္းညီမ – – လိုက္လာတယ္ – – ေဟ့ေကာင္ – – – ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲမသိဘူး – – – ခင္ေမာင္ဝင္းက – – စာသင္ခန္းမွ ထြက္ဆီးႀကိဳေျပာၿပီးေသာ ေၾကာင့္ ေအာင္မင္း အျပင္ကို ၾကည့္၏ ။ ေက်ာင္းအက်ီ

အျဖဴလက္ရွည္ ထမီ အစိမ္း ႏွင့္ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ မပါေသာ သစ္သစ္ကို တအံ့တဩေတြ႕ရသည္။

ခင္ေမာင္ဝင္းကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး – – မိသစ္ဆီလာခဲ့၏။

” ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ – – သစ္သစ္ ”

” ေဖႀကီး – – – အသဲအသန္ျဖစ္လို႔ – – ကိုကို ”’

” ဟာ – – – – – ”

ေအာင္မင္း ခင္ေမာင္ဝင္းကို အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာၿပီး – – အိမ္သို႔ အေျပးသြားရန္ ကားဆီသို႔ဦးတည္ခဲ့သည္။ သစ္သစ္ က မမွီမကမ္းေလး လိုက္လာသည္။

” မမႏြယ္ေရာ – – အေၾကာင္းၾကားၿပီး ၿပီလားဟင္ ”

” မမႏြယ္ က အိမ္ကို အရင္ေရာက္တာ – – – မမႏြယ္ေၾကာင့္ – – မိသစ္သိတာ – -မမႏြယ္ကို ေဒၚႀကီးလွ – ဖုန္းဆက္ေခၚတယ္လို႔ေျပာတယ္ ”

ကားကူရွင္ေပၚ ျပစ္ထိုင္လိုက္ၿပီး – – – တစ္ဖက္တံခါးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။ မိသစ္ဝင္ – – ထိုင္ကာတံခါးပိတ္သည္။ တံခါးက ဂ်က္မက် – – ကားကို – -တလွိမ့္ႏွစ္လွိမ့္ ေမာင္းၿပီးမွ – – သစ္သစ္ ဖက္မွ

တံခါးကို လွမ္းဆြဲေဆာင့္ပိတ္၏။ ထိုအခါ ေအာင္ေမာင္း ၏ ႀကီးမားေသာ လက္ေမာင္းႀကီးက မိသစ္ႏို႔ေလး ႏွစ္လုံးကို အိကနဲ ဖိကပ္မိၾကသည္။ မိသစ္ – – မ်က္ႏွာေလး ရဲ ၿပီးေနာက္ကိုတြန႔္သည္။

ေအာင္ေမာင္း ရင္ထဲ – – ဒိတ္ကနဲ ပူသြားကာ သစ္သစ္ကို အားနာသလိုႀကီးျဖစ္သြားမိသည္။

” ေဆာရီး – – – မိသစ္ – -တံခါးမက်လို႔ ”

” အင္း – – – ပါ ”

သည္စကား ႏွစ္လုံးအေနာက္၌ ႏွစ္ေယာက္ထဲသာ သိသာေသာ အေတြးေလးမ်ားက ျပန႔္လြင့္သြားၾကသည္။ ကားက ေဒသေကာလိပ္အတြင္း မွ ျဖတ္ထြက္လာရာ အရွိန္ျပင္းျပင္း ႏွင့္ ေတြ႕လိုက္ေလတိုင္း

သစ္သစ္ကိုယ္လုံးေလးက ေအာင္ေမာင္းဘက္ သို႔ ယိမ္းထိုးသြားသည္။

မဟာစည္ေကြ႕နားရွိ – – – ဂ်ိဳင့္ ႀကီးတစ္ခုကို အေရွာင္ – – – ” ဂ်ိဳင္း – -ဒုံး ”

” အေမ့ – -အို – – – ”

ကားေရွ႕ ဘီး တစ္ဖက္ကဂ်ိဳင့္ထဲက်ၿပီး – – ေရွ႕အိပ္စယ္တန္ ႏွင့္ ဒုံကနဲ – – ေဆာင့္လိုက္ရာ သစ္သစ္ မဟန္ႏိုင္ပဲ ေအာင္ေမာင္း ေပါင္ၾကား သို႔ လက္ေထာက္မိၿပီး ေအာင္ေမာင္း ရင္ခြင္ေလးထဲသို႔

ၿပိဳဆင္းတိုးဝင္သြားသည္။ ဤမွ်ေလာက္ ႏွင့္ ဆိုျပသနာမရွိ – – ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္ႀကီး ဆုပ္လိုက္မိေသာ သစ္သစ္လက္ကေလးက ေအာင္ေမာင္း ၏ ရွည္ရွည္ လီးအတန္ႀကီးကို

မိမိရရႀကီးကိုင္လိုက္မိျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္သည္။

တဒဂ ေလးပါ – -တခဏေလးရယ္ – – ၾကာလွမွႏွစ္စကန႔္ – – သုံးစကန႔္ပဲေပါ့ – -အဲလိုကိုင္လိုက္မိသည္ ႏွင့္ သဘာဝဆန႔္ က်င္ဖက္လိင္ သေဘာအရ လီးႀကီးက ဒိုင္းကနဲ သစ္သစ္ လက္ကေလးကို

”ေတာ့” လိုက္သလို ႐ုန္းထြက္လိုက္တာေၾကာင့္ သစ္သစ္ မ်က္လုံးေတြျပာသြား၏။ ေအာင္ေမာင္းက သစ္သစ္ ပခုံးေလးကို အသာဖက္ၿပီး ေပြ႕ထူ၏။

” ငါ – – – စိတ္ေလာေနလို႔ဟ – – မိသစ္ ”

ေအာင္ေမာင္း အသံက တစ္စုံတစ္ရာ ကိုဖုံးဖိရန္ ႀကိဳးစား၏။ မိသစ္ကလဲ ရင္ခုန္ေႏြးေထြးစြာ လႈပ္ရွားေနေသာ အသံႏွင့္ ။

” ဟုတ္တယ္ – – ေဖႀကီး – – – အေတာ္ျဖစ္ေနတာ”

မိသစ္ သူမေနရာေလး၌ ေနသားတက် ျပန္ထိုင္မိခ်ိန္ ကားေလးက ဘုရားလမ္း လမ္းဆုံ မွေကြ႕ထြက္သည္။ မိသစ္ သူ႔လက္ဖဝါးေလးကို မသိမသာ ဆုပ္နယ္ေနမိ၏။ ရင္ထဲမွ တဒိန္းဒိန္းခုန္ ေနရင္း

ေအာင္ေမာင္းကိုခိုးၾကည့္၏။ ေယာက်္ားပီသေခ်ာေမာခန႔္ျငားေသာ ေအာင္ေမာင္း မ်က္ႏွာကေရွ႕ကိုမူထားလင့္ကစား မ်က္လုံးေစြအၾကည့္ ႏွင့္သစ္သစ္ တို႔ အၾကည့္ခ်င္းဆုံၾကသည္။

” ဒိတ္ ” ကနဲ ရင္ေတြခုန္ကာ မ်က္ႏွာကိုကားေရွ႕သို႔ ျပန္လွည့္လိုက္မိၾကသည္။ စကားမူမေျပာျဖစ္ေတာ့ – – – ။

ဦးေသာ္ေကာင္းက – – လူႀကီးေရာဂါျဖစ္ၿပီး တေရွာင္ေရွာင္ျဖစ္ေနသည္မွာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ကားေလး ေပၚတီကို ေအာက္သို႔ ထိုးလိုက္မိသည္ ႏွင့္ တံခါးဖြင့္ကာ အိမ္ေပၚအေျပးအလႊားတတ္ၾကသည္။

အိမ္ေရွ႕ခန္း တြင္ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားေရာက္ေန၏။

” အဲဒါ ဦးေသာ္ေကာင္း သား နဲ႔ သမီးေတြေပါ့ အႀကီးေကာင္က တကသိုလ္ေက်ာင္းသား။ ”

တစ္စုံတစ္ေယာက္ အသံကို သဲ့သဲ့ ၾကားသည္။

” ေမာင္ေမာင္ – – – ”

မမႏြယ္ အခန္းဝ၌ ေအာင္ေမာင္း ႏွင့္ ဆုံ၏။ မမႏြယ္ ငိုထားသျဖင့္ မ်က္ႏွာေတြနီရဲကာ မို႔အစ္ေနသည္။

” ေဖေဖ – – – ဆုံးၿပီ ”

” ဗ်ာ – – – ”

”ရွင္ – – – ”

သစ္သစ္ ေရာ ေအာင္ေမာင္းပါ ငိုင္ေတြသြားစဥ္ သစ္သစ္က ေအာင္ေမာင္းလက္ေမာင္းကို စုံကိုင္ၿပီးရင္ဘတ္၌ မ်က္ႏွာေလးဝွက္ကာ ၾကဴၾကဴပါေအာင္ငိုေလေတာ့သည္။

မမႏြယ္က – – – သစ္သစ္ ပုခုံးေလးကို ဖြဖြဆုပ္ႏွယ္ေပး၏။

” တိတ္ပါညီမရယ္ – – – တို႔ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ စည္းစည္းလုံးလုံး – – ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနသြားၾကဖို႔ ပဲလိုတာ ”

” မိသစ္ – – – အသက္ေတာင္မမွီဘူး – – မမႏြယ္ ”

ဝမ္းနည္းဆို႔နစ္သံေလးျဖင့္ေျပာရင္း – – -ရင္ခြင္ထဲခိုဝင္ငိုရႈိက္ျပန္သည္။ ႏြယ္ ႏွင့္ေအာင္ေမာင္းက သစ္သစ္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ႏွစ္သိမ့္ရင္း တစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္ အားကိုးစြာ ေၾကကြဲစြာ ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။

ဈာပန ကိတ္စ အဝဝကို ေအာင္ေမာင္းဦးစီး ေဆာင္႐ြက္ရ၏။ မမႏြယ္က ေအာင္ေမာင္းကိုသာ အလုံးစုံ ပုံအပ္ထား၏။

ေဒၚလွ (ထမင္းခ်က္) အဖြားႀကီးက တေမွာင့္ ” သူ႔သားသမီးေတြကို စိတ္မခ်လို႔လားမသိဘူး မေန႔ညက စာၾကည့္ခန္းဝမွာ ေက်ာေပးၿပီးထိုင္ေနတာေတြ႕လိုက္တယ္ – – သိလား – –

ငါျဖင့္ေခါင္းကိုဒီေလာက္ႀကီးသြားတာ ”

သစ္သစ္က သူရဲဆိုလ်င္ေတာ့အေသေၾကာက္သည္။ ႏြယ္က – – ေဒၚလွ ကို ခပ္စူးစူးေလးၾကည့္ရင္း

” တကယ္ေတြ႕တာေနာ္ – – – ေဒၚလွ ”

” အမေလး – – – မဟုတ္ပဲနဲ႔မေျပာရဲပါဘူး – -ဆရာမရယ္ – – ဘုရားေပးေပးက်မ္းေပးေပး ကြၽန္မ လိမ္မေျပာပါဘူး ”

ေဒၚလွ စကားနည္းသေလာက္ ဆုံး – -တေစ – – ဆို လဲ ေသးပါေအာင္ေၾကာက္တတ္ေသာ အဖြားႀကီး ျဖစ္သည္။ ႀကိဳးစား႐ိုးသားသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ – – ႏြယ့္ေမေမရွိစဥ္ကတည္းက ႏြယ္တို႔မိသားစု ႏွင့္

ေနလာခဲ့သည္မွာ သားသမီး မ်ားရွိေသာ က်ဳံမေငး သို႔ပင္မျပန္ေတာ့ပဲ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည္။

ေၾကာက္သည္ဆိုကာ – – ရက္လည္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ေတြ၌ – – – မမႏြယ္ ႏွင့္အတူ သစ္သစ္ ဝင္ဝင္အိပ္ေတာ့သည္။ ႏြယ္ႏြယ္ ႏွင့္ေအာင္ေမာင္း တို႔မွာ ကိုးလိုးကန႔္လန႔္ျဖစ္ၾကရသည္။ ေဖေဖ

ဆုံးၿပီးသည့္ေနာက္ – – ႏြယ္ ႏွင့္ ေအာင္ေမာင္း ညတိုင္းလိုလို ႏြယ့္အခန္းမွာ – – ဆုံၾကသည္။

ႏြယ္ ကတစ္ခုေတာ့ စည္းျခားထားပါသည္။

မင္ဂလာ မေဆာင္ေသးခင္ ဘာမွ မလုပ္ရ ဟု ေအာင္ေမာင္း ကလည္း ႏြယ့္စကားအတိုင္း အပြတ္အသပ္ေလးမ်ား မွ လြဲ၍ပိုၿပီး အခြင့္အေရးမယူခဲ့ရွာပါ။ ထိုေၾကာင့္လည္း ႏြယ္ – – – ေအာင္ေမာင္းအခန္းကို

သစ္သစ္ အိပ္ခ်ိန္၌ ေအာင္ေမာင္း အလိုက် တိတ္တဆိတ္ကူးလာခဲ့ရသည္။

” မိန္းကေလး က အေဆာင္ကူးရတယ္ – – – ေမာင္ေမာင္ရယ္ – – – ရွက္စရာ ေကာင္းေနၿပီ – -တကယ္ပဲ ”

ႏြယ္က – – ေမာင့္အခန္းထဲဝင္မိသည္ ႏွင့္ရွက္စရာ မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ ေအာင္မင္း က ႏြယ့္ကို မၿပဳံးမရယ္ – – – ေလးစိုက္ၾကည့္ေနရင္းတံေတြး မ်ိဳခ်သည္။ စြပ္က်ယ္ဂ်ိဳင္းျပတ္ ေလးသာ

ဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ ေအာင္ေမာင္း ရင္ဘတ္မွ အေမႊးမ်ားကို အသည္းယားစဖြယ္ ျမင္ရ၏။

ေအာင္ေမာင္းက အေမႊးထူေျပာေသာ သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီး ႏွင့္ ႏြယ့္ပါးျပင္ေလးဖိကပ္မိသည္အထိ သိမ္းဖက္လိုက္သည္။ သင္းပ်ံ႕ေသာ ေရေမႊးနံ႔ က စူးဝင္သြား၏။

ႏြယ္က အလိုက္သင့္ေလး သူ႔ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လိုက္ရင္း – – –

” ေကာင္မေလး ႏိုးလာအုံးမယ္ ေမာင္ – – – ”

” ႏိုးႏိုး – – မမႏြယ္ရယ္ – – ဒီလိုညေလးပဲ ေတြ႕ရတဲ့ဟာကို – – မမႏြယ္က – – ေမာင့္ကိုေရွာင္ဖယ္ေရွာင္ဖယ္ နဲ႔ ”

” အဲလို မေျပာနဲ႔ – – ေမာင္ေမာင္ – – မမႏြယ္ကလူႀကီး သိလား – – တြဲတြဲသြားသြား ေလွ်ာက္သြားလို႔ေကာင္းတဲ့ အ႐ြယ္မဟုတ္ဘူး – – ဆရာမ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သိကာလဲ ရွိေသး ”

” အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ – – ဒီမွာမေနခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတာင္ႀကီးျဖစ္ျဖစ္ – – ေမၿမိဳ႕ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္းၿပီး လက္ထပ္ၾကရေအာင္ဆိုလဲ ”

” အလုပ္က ဒီမွာအေျခက်ေနတာ ေမာင္ေမာင္ – – ေဖေဖ့ရွယ္ယာလုပ္ငန္းေတြလဲ – – မမပဲ ဆက္လုပ္ေနရတာ – – ဒါေတာင္ အန္ကယ္စိုးရွိေနလို႔ ”

” အဲဒီ ဦးတင္စိုး ဆိုတဲ့လူႀကီးက မမႏြယ္ကိုၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ဟာ မ႐ိုးသားဘူးလို႔ ထင္တယ္ သိလား ”

” အဟင္း – – ဟုတ္မွာေပါ့ ”

ႏြယ္က ေမာင့္ကို – – စ – လိုစိတ္ႏွင့္ခပ္ေပါ့ေပါ့ေလး ေျပာ၏။ ေအာင္ေမာင္းက – – ႏြယ့္ပုခုံးအ႐ိုးက်ိဳးမတတ္ ဖ်စ္ညႇစ္ရင္း- – ။

” မမႏြယ္ ေနာ္ – – ကြၽန္ေတာ့စိတ္ကိုမဆြ နဲ႔ သိလား ”

ကြၽန္ေတာ္ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ နဲ႔ – – ဘာမွမလုပ္ပဲ အလွၾကည့္ေနတဲ့ ပန္းကိုကြၽန္ေတာ့ အရင္ခူးလို႔ကေတာ့လား – – မယုံမရွိနဲ႔ ဓားနဲ႔ထိုးမွာ – – အဲဒါ – – အၿပီးေျပာတာ ”

ေအာင္ေမာင္း က – – ကတုံကရီ ေျပာရင္း ႏြယ့္ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို – – – ေႏြးကနဲ – – ေမႊးလိုက္သည္။ လက္တစ္ဖက္က ႏြယ့္ရင္သားတစ္လုံးကို ဖိညႇစ္ရင္း မခ်င့္မရဲ သက္ျပင္းခ်၏။

” ေမာင့္ကို – – မမႏြယ္ ကတိေပးထားတာပဲ ေမာင္ရယ္ – – ႏြယ့္အပ်ိဳဘဝ ကိုေမာင့္ကိုပဲ ေပးမွာပါ ”

” မမႏြယ္က ပါးစပ္ကပဲေျပာ သိလား ဟိုလူက အံတိုေနၿပီ မမႏြယ္လိုလူေလာက္ေတာ့ ျဖဳတ္ေတာင္စားသြားအုံးမယ္ ”

” ကဲပါ လႊတ္ပါအုံး အသက္ရႉလို႔ မရေတာ့ဘူး

ႏြယ္က ေအာင္ေမာင္း ေပါင္ကို လက္ကေလး ေထာက္ကာ ႐ုန္းရင္းႏႈတ္ခမ္းေလးစူၿပီး ေျပာလိုက္၏။ ေအာင္ေမာင္းက မခ်င့္မရဲ ႏြယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ႁပြတ္ခနဲ စုပ္ၿပီးမွ လႊတ္လိုက္ရင္း။

” မမႏြယ္ ကို ဒီစာအုပ္ျပမလို႔ – – ဒီမွာ ”

စာအုပ္ကလက္ႏွစ္လုံးေလာက္ ထူသည္။ ေဒါက္တာ ” အီဆာမက္သ႐ူး ” ေရးသားေသာ ” အနရယ္ကင္းသိကာမေျဖေပ်ာက္နည္း ” စာအုပ္ေလးကို ႏြယ္ကခပ္တည္တည္ ယူဖတ္လိုက္၏။

” ဒါက အမေနာက္ႏိုင္ငံက ေဆးပညာအယူအစေတြပဲ – – ဒီထဲမွာ ” ဖတ္ကင္း ” ကိုမမႏြယ္ေလ့လာဖူးလား ”

” ဟင့္အင္း – – လိင္စာအုပ္ေတြမွ မဖတ္ဖူးတာ ”

” ဒါေၾကာင့္ အပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေနတာ ဒီမွာၾကည့္ ပုံပါတယ္ – – ေတြ႕လား မမႏြယ္ – – ဒါက ေယာက်္ားေလးေရာ မိန္းကေလးေရာ အနရယ္ ကင္းတဲ့နည္းပဲ ”

” ဟင္ – – ေမာင္ကလဲ – – – ဘာေတြျပမွန္းမသိဘူး ”

” မမႏြယ္လဲ – – ဆရာမတစ္ေယာက္ ပဲဗ်ာ ဒါေလးေတာင္မွ အေတြ႕အႀကဳံမရွိဘူးဆိုရင္ – – ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ”

” အို – – – မဆိုင္တာ – – ဆရာမက – – ဒါေတြသိရမွာလား ”

” ဟာ – – သိပ္သိရတာေပါ့ – – -ဒါမွကိုယ့္ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ တပည့္ေလးေတြကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္မွာ ”

” ေပးစမ္းပါ – – တစ္ခါထဲ လက္ခ်ာေတြေပးေနျပန္ၿပီ ”

ႏြယ္က ရင့္က်က္ဟန္ေလး ျဖင့္စာအုပ္ကို ဆြဲယူၾကည့္၏။ ေယာက်္ားလိင္တန္ကို မိန္းမက ဂြင္းတိုက္ေပးေနသကဲ့သို႔ မိန္းမေစာက္ပတ္ကို ေယာက်္ားက လီးသဏန္ ပစည္း တစ္ခု ႏွင့္ ထိုးသြင္းေပးေနပုံျဖစ္သည္။

” အဲဒါ – – သမီးရည္းစားေတြေလ – – မမႏြယ္ရဲ႕ ”

” သိပါတယ္ သူပဲ ဖတ္တတ္တာက်ေနတာပဲ မ်က္စိရွက္ဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ”

ႏြယ္က မ်က္စိရွက္တယ္ ဟုပါးစပ္က ေျပာရင္း ေနာက္စာမ်က္ႏွာမ်ားကို ေလွ်ာက္လွန္ၿပီးၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ သုံးေလး႐ြက္ လွန္ၿပီးေနာက္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပြံ တစ္ပုံေပၚလာ၏၊

” ဟင္း – – ဒီပုံကေတာ့ – – အေတာ္ဆိုးတာ ”

ေအာင္ေမာင္းက ႏြယ့္ပုခုံးမွ ေက်ာ္ကာလက္ကို ႏြယ့္ႏို႔ႀကီးတစ္လုံးအား – – ညႇစ္ကစားရင္း – – စာအုပ္ကိုၾကည့္သည္။

” ဒါက ညားၿပီထင္တယ္ မမႏြယ္ရဲ႕ ကြၽန္ေတာ္လဲ အဆုံးထိမဖတ္ရေသးဘူး – – တစ္ခ်ိဳ႕ေဝါဟာရ ေတြက်ေတာ့ ေဆးပညာ အေခၚအေဝၚေတြလား မသိဘူး – – ေနအုံး – – အဲ – -အဲဒီမွာေတြ႕လား ”

ႏြယ္က အသံေလးမပြင့္တစ္ပြင့္ႏွင့္ ဖတ္ၿပီးရယ္၏။

” အလကား – – – ဘာေတြမွန္းလဲ မသိဘူး ”

” ေျပာစမ္းပါ မမႏြယ္ရဲ႕ သိရင္လဲ ဘာသာျပန္ေပးစမ္းပါ ”

” ကြယ္ – – – ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြပါ – – ကေလးမရေအာင္လုပ္တဲ့ နည္းေပါ့ – – မိန္းမအဂါ ထဲကို ပလတ္စတစ္ စြပ္ၿပီးလုပ္တဲ့ဟာကို – – ေယာက်္ားဆိုလဲ – – ဟိုဒင္းစြပ္ၿပီးလုပ္ေပါ့ – – အဲဒါ – –

ဘာမွမထူးဘူး ဒီမွာ ၾကာလွၿပီ – – အိမ္ေထာင္ရွင္ေတြ သုံးေနတာ ”

” ကြၽန္ေတာ္တို႔ လဲ အဲဒီလိုလုပ္လို႔ မရဘူးလားဟင္ – – – မမ ”

ေအာင္ေမာင္း က အရဲစြန႔္ၿပီး မမ နားကပ္ေျပာ၏။

” ကြၽတ္ – – မဟုတ္တာေတြ ကြယ္ – – – ရွက္စရာႀကီး ”

” ဘာရွက္စရာရွိလဲ မမရယ္ – – ေမာင့္ဟာကို စြပ္ၿပီးလုပ္ၾကမယ္ေလ – – – မေကာင္းဘူးလား ဟင္ ”

”ေဟ့ေအးကြယ္ – – မေကာင္းပါဘူး – – – မေတာ္တဆ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းျဖစ္ကုန္ရင္ မမပဲ အရွက္ရမွာ ၿပီးေတာ့လဲ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမာင္ႏွမ လို႔သိၾကတာ ”

တဖြဖြ – – ဆုပ္နယ္ေနေသာ – – ႏြယ့္ႏို႔ႀကီးေပၚမွ လက္ကို႐ုပ္သိမ္းလိုက္သလို ပူးကပ္ထားေသာ ခနာကိုယ္ႏွစ္ခုကိုလဲ ဆတ္ကနဲ ခြါျပစ္လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚသို႔ ဝက္ႀကီးတစ္ေကာင္ပစ္ခ် လိုက္သလို

ပက္လက္ႀကီးလွဲခ်ရင္း ဟင္းကနဲ – – – ညီးတြားလိုက္သည္။

ႏြယ့္- – ရင္ထဲထိတ္ကနဲျဖစ္သည္။ ႏြယ့္ကိုခ်စ္ရေသာ ေမာင့္အျဖစ္ကလည္း စိတ္ညစ္စရာေတာ့ ေကာင္းသည္။ ခ်စ္သူ တို႔ သဘာဝ တြဲသြားတြဲလာလဲ မလုပ္ရ – – ။ လက္ပြန္းတတီး ေနဖို႔ကလည္း

မသင့္ေတာ္ – – ဟုတ္ေတာ့လဲ ဟုတ္သည္။ သူ႔ခမ်ာသနားစရာ – – ပုဆိုးေအာက္မွ မတ္ေတာင္ေနေသာ လီးတန္ထိပ္ႀကီးက ႏြယ့္ရင္ကိုသိမ့္ကနဲ တုန္လႈပ္ေစသည္။ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ ကန႔္လန႔္ေလးေမွးကာ –

• အုပ္မိုးလိုက္ရင္း ။

” ေမာင္ – – – ”

ခပ္တိုးတိုးေလးေခၚသည္။

ေမာင္ကစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ – – – မ်က္ႏွာျဖင့္ မ်က္ႏွာက်က္ကိုသာ ေမာ့ၾကည့္ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ ကို ေခါင္းေအာက္သို႔သြင္းထားသည္။ ဂ်ိဳင္းေမႊး မဲမဲႀကီးမ်ားက ေရွးလ်ားလွသည္။

” ေမာင္ – – လို႔ဆို – – ထူးေလ ”

” မမျပန္ခ်င္ၿပီမို႔လား – – ျပန္ေတာ့ ”

ေအာင္ေမာင္း အသံက တကယ့္ကိုစိတ္တိုေနသံ။

” ေမာင္ကကြယ္ – – – ကေလးေလးလိုပဲ – – မေတာ္တာေတြ ျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ – – မ – – ေတာင္းပန္ေနတာ က်န္တာေတြကို ေမာင္ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ေနတာပဲမို႔လား – ဟင္ ”

ႏြယ့္အသံေလးက ေျဖာင္းဖ်ႏွစ္သိမ့္ရင္း ဝမ္းနည္းဆို႔နင့္သံေလးဝဲလာသည္။ ေမာင္ ႏြယ့္ကိုဤနယ္ စိမ္းစိမ္းကားကား ဆက္ဆံလ်င္ ႏြယ္ အင္မတန္ ဝမ္းနည္းလြယ္သည္။ မ်က္ရည္ခ်က္ျခင္း ဝဲသည္။

ေအာင္ေမာင္း က ႏြယ့္မ်က္ႏွာကို ေဝကနဲၾကည့္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ကာ – – ခြေခါင္းအုံးႀကီးကို – – လွည့္ခြျပစ္လိုက္ကာ – – သိမ္းဖက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ – – ႏြယ့္ကိုမၾကည့္ပဲလည္း ေျပာသည္။

” ဟုတ္ပါၿပီ – – မယ္မင္းႀကီးမရယ္ – – ႂကြပါေတာ့ ၾကာရင္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳး – – ဆီးေအာင့္ၿပီးေသေတာ့မွာ မို႔ပါ ”

ရက္စက္လြန္း ဥေပခါျပဳလြန္းၿပီး – – အလြန္တရာမေလးမစားႏိုင္လြန္းေလျခင္း ဟု ေတြးရင္း ေဒါသထြက္၏။

” မင္း – – -ဘယ္လိုသုံးႏႈန္းလိုက္တာလဲ – – ေမာင္ေမာင္ – – ဟင္ ”

” မမႏြယ္ ကြၽန္ေတာ့ကို လာသတ္ေနတာနဲ႔ မတူဘူးလားဗ် ”

ဆတ္ကနဲ – – လွည့္ေျပာလိုက္ေသာ ေအာင္ေမာင္း မ်က္လုံးအိမ္မွ မ်က္ရည္ပူမ်ားဒလေဟာ စီးဆင္းလာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေသာ ႏြယ္ အရည္ေပ်ာ္သြားသည္။

” ေကာင္ေလး ကလည္းေလ – – အရမ္း – – ဆိုး ”

ႏြယ္က – – ေအာင္ေမာင္းပုခုံးကို ဆြဲလွည့္ၿပီး ေအာင္ေမာင္း ေပါင္ၾကားမွ လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ဆြဲၿဖဲ ေပးရင္းေျပာ၏။ ေအာင္ေမာင္း ဒိတ္ကနဲ ဝမ္းသာသြားကာ ထ ထိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏြယ့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို

စုပ္သည္။ ႏြယ္ က အလိုက္တင့္ေလး ေမာ့ေပးထားကာ မ်က္ေတာင္ႀကီးမ်ားေမွးထား၏။

ေအာင္ေမာင္း က ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္ယူေနရင္း ပုဆိုးကိုခြၽတ္ၿပီး မမႏြယ္ လက္ကို သူ႔လီးေပၚ အုပ္ကိုင္ေစကာ ဂြင္းတိုက္သလို စေပးလိုက္သည္။ အရွိန္ရလာ ၿပီးေသာအခါ လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ မမႏြယ္

လက္ကေလးက လီးႀကီးကို မွန္မွန္ဆုပ္ကိုင္လ်က္ – – ဂြင္းတိုက္ေပးေနသည္။

ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကမူ – – သံဂေဟဆက္သလို ၿမဲေန၏။

ေအာင္ေမာင္းက လီးႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း မမႏြယ္၏ ပူးကပ္ထားေသာ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ လက္ကိုသွ်ိဳသြင္း၏။ ႏြယ္က ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ကမန္းကတန္းခြါရင္း – – – ။

” ေဟ့ေအးကြာ – – မ – – ကို မလုပ္ေပးနဲ႔ – – ေနပေလ့ေစ – ဟင့္အင္း ”

” ဟာ – – အတူတူေပါ့ – – လုပ္ပါ – – မမႏြယ္ ရဲ႕ လွန္ပါ ”

” ဟင့္အင္း – – – ဟင့္အင္း – – အဲဒါေတာ့ – – မရဘူးဆရာ – – ဒီမွာသူ႔ဟာႀကီးကိုလုပ္ေပးေနၿပီပဲ ဟာကို – – – တစ္ခါထဲ ”

မမႏြယ္ မ်က္ႏွာက ရွက္ေသြးတို႔ျဖင့္ နီရဲေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ – – မသိမသာတုန္ေနသည္။ လက္က လီးႀကီးကို ကိုင္ထားေသာ္လည္း မ်က္ႏွာလႊဲထားသည္။

” ဒါဆို မမဟာကို ၾကည့္႐ုံပဲၾကည့္မယ္ – – – ဘယ့္ႏွယ့္လဲ ”

” ဟာ မဟုတ္တာ – – – ကေလးကလား ”

” ေစာက္ပတ္ မျမင္ဘူးေသးလို႔ပါ – – မမႏြယ္ရဲ႕ – – – လုပ္ပါ ”

” ေမာင္ေနာ္ – – အေျပာအဆို အရမ္း႐ိုင္းတာပဲ ”

” ဒါျဖင့္ ေမာင္ ဘယ္လိုေျပာရမွာလဲ ”

”သြား – – – ဘယ္လိုမွ – – မေျပာနဲ႔ ”

ႏြယ္က လီးႀကီးကို လွည့္ၾကည့္ရင္း – – –

” မၿပီးေသးဘူးလား – – လက္ေညာင္းလာၿပီ – – – ”

ဟုကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ႏႈတ္ခမ္းေလးစူကာေျပာလိုက္သည္။

‘’ ခပ္တင္းကင္း – – အင္း – – ဆုတ္ – – ဆုတ္ထား – – ျမန္ျမန္ေလး – – – ေဆာင့္ – – ေဆာင့္ – – ေဆာင့္ – – အ – -အင့္ ‘’

ႏြယ့္လက္ေပၚမွ – – သူ႔လက္ကို အုပ္ခါ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီး ကိုင္ေဆာင့္ခိုင္းလိုက္သည္ ။

‘’ ေမာင္ – – မနာဘူးလား – – ဟင္ ‘’

‘’ ဟင့္အင္း – – မနာဘူး – – မမႏြယ္ရဲ ့ – – ေကာင္းတာ ‘’

လီးတန္ႀကီး က ပူေနသည္။ လီးထိပ္မွယိုစီးက်လာေသာ အရည္ၾကည္မ်ား က မမႏြယ္ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား ကို ေစးကပ္ကုန္သည္။

‘’ အေရေတြ – – ထြက္တယ္ေနာ္ – – ဘယ္လိုလဲမသိဘူး – – အဲဒါ မၿပီးေသးဘူး – -ဟုတ္လား – ေမာင္ ‘’

‘’ ဟင့္အင္း – – မၿပီးေသးဘူး – – မမႏြယ္ရဲ ့ သုက္ထြက္ မွ ၿပီးမွာ ‘’

‘’ မလြယ္ဘူး ေနာ္ – – ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ – – မ – – လက္ေညာင္းလာၿပီ ‘’

‘’ မမႏြယ္ – – ကြၽန္ေတာ္ ေျပာသလို လုပ္မလား ‘’

‘’ မမႏြယ္ – – ေစာက္ပတ္ ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပ႐ုံေလးျပ ၿပီး – – ခပ္ျမန္ျမန္ဂြင္းတိုက္ၾကည့္- – အဲဒါ သုံးေလးခ်က္ နဲ႔ထြက္ေရာ ‘’

‘’ အမေလး သူ႔ေဆးနည္း က လဲတစ္မ်ိဴး ‘’

ႏြယ္က ရွက္ကိုးရွက္ကန္းေလးေျပာၿပီး ေအာင္မင္း နဖူူးကို လက္သီးဆုပ္ေလး ႏွင့္ဖြဖြထုလိုက္သည္။ေအာင္မင္း က ႏြယ့္ထမီကို ဆြဲလွန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ခပ္ပ်က္ပ်က္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ သူမ ဖင္ကို ျပန္ငုံံ့

ၾကည့္လိုက္သည္။ေအာင္မင္း လီး ႀကီးကိုကိုင္ထားေသာလက္က အမွတ္တမဲ့ရပ္ေန၏ ။

‘’ မမႏြယ္ က – – ေစာက္ေမႊး သိပ္မေပါက္ဘူးေနာ္ ‘’

‘’ အင္း – – ဆယ့္ကိုးႏွစ္ေက်ာ္မွ ေပါက္တာ – – ပါးပါးေလး ‘’

ေအာင္မင္း က ထမီ ကို ခါးအထိဆြဲတင္ ၿပီးၾကည့္သည္။ ေစာက္ပတ္ႀကီး က ဖူးဖူးျပည့္ျပည့္ႀကီးျဖစ္ကာ ေဖာင္းကားလုံးထစ္ေနၿပီး – – အစိႀကီးက ေတာ္ေတာ္ရွည္သည္။

ရွည္သည္ဟု ဆိုသည္က အေပၚဘက္သို႔ရွည္ထြက္လာျခင္း မဟုတ္ပဲ – – ေစာက္ပတ္ ႏွစ္မႊာၾကား ဍ္ ေအာက္ဖက္သို႔- – တစ္လစ္ႀကီးတန္းဆင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ေအာင္မင္း က ေစာက္ပတ္ ႏွစ္ျခမ္း တို

လက္ညႇိဴးလက္မျဖင့္အသာၿဖဲၾကည့္ရင္း

‘’ ေဆာင့္ – – မမႏြယ္ – – ေဆာင့္ – – မမႏြယ္ေစာက္ပတ္ႀကီး ကို ျမင္လိုက္တာ နဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္လီးႀကီး က အလိုလိုေတာင္သြားတာ – – အား – – – ေဆာင့္ – — ေဆာင့္ – – – ေဆာင့္ – –

နာနာေလးေဆာင့္ မမႏြယ္ ေပါင္ကားထားေပးေလ – – အား – အင္း – – မမႏြယ္ရယ္ – – ဒီေစာက္ပတ္ႀကီး ကို တကယ္လိုးရရင္ – – ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ေနာ္ ‘’

‘’ လုပ္ျပန္ၿပီ – – တဆင့္ကဲမလာနဲ႔- – သိလား ‘’

‘’ အင္းပါ – – မ – – ရယ္ – – အား – – – ထြက္ၿပီ ထြက္ၿပီ – – အိုးအိုး ‘’

ႏြယ္က လီးႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေျဖာင္းကနဲ ကန္ ထြက္သြားေသာ သုက္ရည္မ်ား က ျခင္ေထာင္အမိုးကို ပင္ ထိ၏။ ပထမဆုံးအခ်က္သည္ အျပင္းထန္ ဆုံး ျဖစ္သည္။ ေရႁပႊတ္ ႏွင့္ပန္းထုတ္လိုက္သကဲ့

သို႔ျမန္သည္။ လီးကို ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ႏြယ့္လက္ကေလးထဲဍ္ သံေခ်ာင္းႀကီးလို မာေတာင္သြားေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္အေၾကာႀကီးမ်ား ထစ္ထစ္သြားသည္ကို စမ္းသပ္ကိုင္မိရာ ရင္တစ္ခုလုံး လႈပ္ခါေနမိသည္။

ေယာက်္ားလီးႀကီး ကို ပထမဆုံး ကိုင္ဖူးျခင္းမို႔လဲ ပူေႏြးေသာ အထိအေတြ႕က လက္ဖဝါး ဍ္ ခြၽဲက်န္ေနသည္။

‘’ ဟြန႔္ – – – ေပကုန္ၿပီ ‘’

ႏြယ္က – – ေအာင္မင္းပုဆိုး ႏွင့္လက္ကို သုတ္သည္။ ေအာင္မင္း က ပက္လက္အေနအထား – – ေအာင္မင္း ေဘးတြင္ ကုတင္ေအာက္ေျခတစ္ဖက္ခ် ကာ ဖင္ ဘက္က ကုတင္ေပၚ တင္ေပးထားၿပီး

ထမိန္ကိုလွန္ျပထားသည္မို႔ – – ေစာက္ပတ္ႀကီး က ၿပဲအာၿပီး လိုးခ်င္စရာ အရည္လဲ့ စိုစြတ္ေနသည္ ။

ႏြယ့္အသားေလး က ပယင္းေရာင္ ထကာ ၾကည္လဲ့ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ေဘး ႏွစ္ျခမ္းမွာ စပ်စ္သီး စိမ္းညိဳေလးေတြ လို တင္းလ်က္ အရည္စိုေနသည့္အတြက္လည္း စားခ်င္စဖြယ္ႀကီး လို ျဖစ္ေန၏။

ေအာင္မင္း လီးတန္ႀကီး ကို – – ဒစ္ႀကီးအား ၿဖဲလိုက္ စုလိုက္ ႏွင့္ေလ့လာေနေသာ အပ်ိဳႀကီး မမႏြယ္ခမ်ာ – – သူ႔ေစာက္ပတ္ႀကီး ကို အေသအခ်ာၿဖဲ ကာ ၾကည့္ရင္း ဆင္ႀကံ ႀကံ ေနေသာ ေအာင္မင္းကို –

• သတိမထားလိုက္မိေခ်။

ထိုအခ်ိန္ၾကားကာလေလး ကို အမိအရ အသုံးျပဳကာ ႏြယ့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကို ထမီၾကားသို႔ေခါင္းကို ထိုးသြင္းၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အလယ္ရွိစိုအိေနေသာ အစိရွည္ႀကီး ကို ထိထိမိမိ ႀကီး လွ်ာေစာင္းထိုးကာ

ဖိစုပ္ျပစ္လိုက္ေလ၏။

‘’ ဟဲ့ – – အို ‘’ အင့္အင့္ – – ရွီး – – ကႊၽတ္ ကႊၽတ္ ’’

ႏြယ္ – – အလစ္အငိုက္ခံလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းကုတင္ေပၚတင္ထားေသာေျခေထာက္က ႐ုတ္တရက္ – – ညႇပ္လိုက္ – – ေစ့လိုက္မိသည္ျဖစ္ရာ – ေအာင္မင္းေခါင္း ကို ထမီ ႏွင့္အုပ္ ၿပီး

ေပါင္ႏွစ္ဖက္ ႏွင့္ ညႇပ္ထားသလို ႀကီးျဖစ္သြားေလသည္ ။

ဗိုက္ေၾကာမွ စိမ့္ဝင္သြားေသာ ကာမ အရသာထူးႀကီး က အပ်ိဳႀကီး စစ္စစ္ျဖစ္ေသာ ႏြယ့္ခမ်ာ အၾကာအခ်ဥ္ေတြ တြန႔္ေကြး ႏုံးခ်ိ ကာ ေခြယိုင္ေပ်ာ့ႏြဲ႕သြားမိေလသည္။ ‘’ ႁပႊတ္ ‘’ ကနဲ ‘’ ႁပႊတ္ ‘’ ကနဲ

ႏွစ္ခ်က္ဆင့္စုပ္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကာမ အရသာထူးႀကီး မွာ တစ္ကိုယ္လုံး ကို လႊမ္းမိုးလ်က္ ေမ့ေမ်ာသြားမတတ္ ခံစားလိုက္ရသည္။

ထိုကဲ့သို႔သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ သြားသည္ ႏွင့္ ေအာင္မင္း က ႏြယ့္ ကိုယ္လုံး အိအိေလးကို တြန္းလွဲၿပီး ႏြယ့္ပါးစပ္ဝေလးသို႔လီးႀကီးကို ေတ့လိုက္သကဲ့သို႔ သူကလည္း ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ႀကီး ကို

မလႈပ္ႏိုင္မယွက္ႏိုင္ ျဖစ္ေအာင္ ဆက္ခါဆက္ခါ ယက္လိုက္ေလ၏။

‘’ အြန္း – – -အြန္း ‘’ ဆါုေသာ အသံေလး ႏွင့္အတူ ႏြယ့္ပါးစပ္ေလးထဲသို႔ေအာင္မင္း လီးႀကီးကတန္းဝင္သြားေလ၏။ ထိုသို႔ – – မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဆန္းျပားေသာ ထူးေထြခန္းနားလွသည့္အေတြ႕

ထူးထူးႀကီးေၾကာင့္ႏွစ္ေယာက္သား မွာ ေလာကႀကီး ကို ေမ့သြားမိၾကသည္ ။

‘’ မမ – – ‘’

‘’ မမႏြယ္ – – ‘’

အိပ္ယာမွ ႏိုးႏိုးျခင္း သစ္သစ္ ႏြယ့္ကိုစမ္းၾကည့္ရာမေတြ႕သျဖင့္ – – ခပ္တိုးတိုးေခၚၾကည့္မိသည္။မမႏြယ္ထူးသံကို ျပန္မၾကားရေသာအခါ ေၾကာက္စိတ္ ႏွင့္ေငါက္ကနဲ ထထိုင္လိုက္မိသည္။

ေဖႀကီးေသာ္ေကာင္း မကြၽတ္ေသးဘူးဆိုေသာ ေဒၚႀကီးလွစကား က နားထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ေၾကာက္စိတ္ က တစ္ကိုယ္လုံး ကို ေတာင့္တင္းသြားေစကာ ဆီးသြားခ်င္သလိုလို ဘာလိုလိုျဖစ္လာေသာေၾကာင့္

ထမီဘိုသီဘတ္သီႏွင့္ထြက္လာခဲ့မိသည္။

မမႏြယ္ သည္လည္း အိမ္သာသို႔သြားသည္ပဲျဖစ္မည္ဟု ထင္ကာ အိမ္သာဘက္သို႔ေျခဦးလွည့္လိုက္၏။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ခန္းေက်ာ္ရွိ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း အခန္းထဲမွ လက္တစ္လုံးခန႔္တံခါးဟေနၿပီး

ေလးေပမီးေခ်ာင္းေရာင္ က အျပင္သို႔စူးရွစြာ ထိုးထြက္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ေၾကာက္စိတိအနည္းငယ္ေျပကာ အစ္ကို ေအာင္ေမာင္း အခန္းသို႔ကပ္လာခဲ့ေလသည္။

ေလာကဍ္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္မထားေသာ လူႏွစ္ဦးကို မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ေတြ႕လိုက္သူတိုင္းမွာ ႐ုတ္တရက္ ‘’ ေရွာ့ ‘’ ဟုေခၚေသာ ေသြးလည္ပတ္မႈေတြရပ္တန႔္သြားတတ္ၾကေလသည္။ သစ္သစသ္မွာ ‘’ ေရွာ့ ‘’

ျဖစ္ျခင္းကို မိမိရရ ခံစားလိုက္ရသည္။ တံခါးၾကား မွ အထဲသို႔ၾကည့္လိုက္မိသည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အဝတ္အစားမရွိၾကေတာ့ပဲ မမႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကို အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က ယက္ေပးေနသကဲ့သို႔

အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း လီးႀကီး ကိုလည္း မမႏြယ္ က ခုံမင္ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ စုပ္ေနျခင္း တို႔ကိုျမင္လိုက္သည္ႏွင့္သစ္သစ္ တစ္ကိုယ္လုံး ေက်ာက္႐ုပ္ႀကီးလိုေတာင့္တင္းသြားသည္ ။

အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း လေမြးႀကီးေတြက မဲနက္ေမွာင္မဲေနၿပီး အရင္းတြင္ေကာက္႐ိုးပုံႀကီးအလား ဟီးထေန၏။ မမႏြယ္ က သူမ၏ ျဖဴလႊေသာ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖင့္လေမြးမ်ား ကို ဖိကိုင္ထားၿပီး

လက္တစ္ဖက္ က လီးတန္ႀကီး ကို ၿဖဲခ်ထား ကာ ရဲရဲႀကီး ၿပဲေနေသာ ဒစ္ၿဖဲႀကီး ကို မမႏြယ္ ၏ နီေစြးပါးလႊာေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္စုပ္ယူေနသည္။

တစ္ခါတစ္ရံ လီးႀကီးကို ေရခဲေခ်ာင္း တစ္ေခ်ာင္း ႏွယ္ ပါးစပ္ထဲ စုပ္သြင္းၿပီး အျပင္သို႔ ဆြဲထုတ္လိုက္ တတ္၏။ ေၾကာႀကီးေတြျအဝိုင္းအ႐ိုင္း ထကာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ႀကီးထြားလွေသာ ေအာင္မင္း လီးႀကီး

မ်ိဳးကို သစ္သစ္ မျမင္ဖူးေခ်။ အဖ်ားႀကီး က မႈိပြင့္ႀကီးသ႑န္ စြင့္ကားေနၿပီး ကိုယ္ထည္ႀကီး က အလုံးထြားထြား ႏွင့္မို႔အလိုးခံရသူမိန္းကေလး အဖို႔ေတာ့ – – မသက္သာလွဟုေတြးမိ၏။

သို႔ေသာ္ ထိုလီးတန္ႀကီးကို မမႏြယ္ က ပါးစပ္ေလးအျပည့္စုပ္ခါစုပ္ခါ ကလိေနျပန္ေသာ အခါ သစ္သစ္မွာ ထိုလီးႀကီး အလိုးကို ခံခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚေပါက္လာၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲမွ အေရမ်ား ပင္ ယိုစိမ့္

က်ဆင္းလာေလေတာ့သည္။

‘’ ႏြယ္ – – ေမာလား- – ဟင္ ‘’

‘’ ေမာတယ္ – – ေမာင္ရယ္ – – နားၾကဦးစို႔ ‘’

ႏြယ္က ဒယီးဒယိုင္ေလးထရင္း ေမာင့္ေခါင္းကို ခြထားေသာ ေပါင္တန္ႀကီးကို ကားၿပီးေက်ာ္ကာခ်၏။ ထိုသို႔ကားလိုက္စဥ္ ေစာက္ပတ္ႀကီး ရဲခနဲ ျဖစ္သြားသည္ကို သစ္သစ္ ျမင္ လိုက္ျပန္သည္။ မမႏြယ္

ေစာက္ပတ္ႀကီး ဒီေလာက္ ႀကီးလိမ့္မည္ဟု သစ္သစ္ မထင္ခဲ့ေခ်။

မမႏြယ္ ေစာက္ပတ္ႀကီး မွာ အလ်ား အနံ သာမက ေဖာက္ပါ နက္ရွိင္းေလမည္ ဟု ျမင္႐ုံ ႏွင့္သိႏိုင္သည္။ ေဘးသို႔ကားထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ ဧရိယာ အသားတစ္ႀကီးမ်ား က လက္ႏွစ္လုံးမက

ထူအမ္းေနသည္။

လက္သီးဆုပ္ႀကီး တင္ထားသလို မို႔ေမာက္ကာ ခုံးထေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ေစာက္ပတ္ႀကီး မွာ အဟန႔္ေကာင္းလြန္းသည္ဟု ဆိုရမည္ ထင္သည္။

မမႏြယ္ က ထမီကို ေလွ်ာခ်ၿပီး ဝတ္သည္။ ေျပက်ေနေသာ ဆံပင္မ်ား ကို ထုံးဖြဲ႕သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမႇာက္ကာ ဆံပင္ထုံးေနစဥ္ ေအာင္မင္း က မမႏြယ္ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တႁပႊတ္ႁပႊတ္စို႔သည္။

‘’ ဟိတ္ – – – ႏို႔မျပတ္ေသးတဲ့ကေလးလား – – ခိခိ – – – ခိခိ ‘’

မမႏြယ္ က ေအာင္မင္း နဖူးကို လက္သီးေလးႏွင့္ ဖြဖြေလးထုရင္း ရယ္သည္။ ႏို႔အုံႀကီး ကို လည္း ႏို႔ညႇစ္သလို အရင္းမွ ကိုင္ကာ ညႇစ္ေပးေနသည္။ေအာင္မင္း လီးႀကီးကမူ – – ေအာင္မင္းတံေတြးမ်ား ႏွင့္

စိုစြတ္ေတာက္ပလ်က္ မီးေခ်ာင္းအရာင္ ေအာက္တြင္ တဖိတ္ဖိတ္အရာင္မ်ား လက္ထေနသည္ကို သစ္သစ္ေတြ႕ေနရ၏။

‘’ ေတာ္ေတာ့ေမာင္ရယ္ – – ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြလဲ က်ိမ္းစပ္ေနၿပီ – – အလကား – – ဟုတ္တာလဲ မဟုတ္ဘူး – – ေတာ္ေတာ့ ‘’

ႏြယ္တ ေမာင့္ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ ျဖင့္ညႇပ္ယူကာ ဆြဲေမာ့ရင္း မ်က္ႏွာခ်င္းကပ္ခါ တိုးေျပာသည္။

‘’ ႏြယ္ – – ေမာင့္လီးကိုစုပ္တာ ေကာင္းလားဟင္ ‘’

‘’ အာ – – – သြား – – မသိဘူး – – သြား – – – မေမးနဲ႔ ‘’

မမႏြယ္ က ေခါင္းေလးငဲ့ေစာင္းကာ ေရွာင္တိမ္းၿပီး ရွက္ၿပဳံးေလး ႏွင့္ ေမာင့္ကိုတြန္းလႊတ္သည္။

‘’ ေမာင္ ေတာ့ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ႀကီး ကို ယက္ရတာ အရသာကို ရွိသြားတာပဲ – – သိလား ‘’

‘’ ေမာင္ – – မ႐ြံ ့ဘူးလား – – – ဟင္ ‘’

ႏြယ္က မ်က္ႏွာေလး ရႈံရင္း – – ေမာင့္ကိုၾကည့္ကာေမး၏။

‘’ ခ်စ္တာကို – – မ႐ြံပါဘူး ‘’

‘’ တို႔ေတာ့႐ြံတယ္ – – သူအတင္း ထိုးထည့္လို႔စုပ္ရတာ ‘’

ႏြယ္က ဆင္ေဝ့ရန္ေရွာင္ေလးေျပာရင္း ေမာင့္ပခုံးကို ထုျပန္၏။။

‘’ အဲဒီလို မႈတ္ၿပီးရင လိုးလို႔အေကာင္းဆုံးပဲ ႏြယ္ ‘’

‘’ ေဟ့ေအး – – မလိုးခ်င္ဘူးကြယ္ – – ႏြယ္ရွက္တယ္ – – – ၿပီးေတာ့ေမာင့္ဟာႀကီးက နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး – – ႏြယ္ေၾကာက္တယ္ ‘’

ႏြယ္ တ မူႏြဲ႕တဲ့အိုက္တင္ေလး ႏွင့္ေျပာျပန္သည္။ သစ္သစ္ – – ရင္ထဲ – – တဒိန္းဒိန္း ခုံကာေမာေနသည္။ သူတို႔လိုးမွ မလိုးရေသးပဲ ဟု သိလိုက္သျဖင့္လည္း – – စိတ္ထဲေက်နပ္သလိုလို ဘာလိုလို

ျဖစ္ရသည္။

‘’ ဒါဆို – – ႏြယ့္အဖုတ္ထဲ – – ကိုေတ့႐ုံေလးေတ့မယ္ေလ ‘’

‘’ သြားစမ္းပါ – – ယုံမယ္ – – အားႀကီးႀကီး ေတ့ၿပီးတစ္ခါထဲ ေဆာင့္သြင္းလိုက္မွာ မလား – – ဟြန႔္မသိတာလိုက္လို႔’’

ေမာင္ က ေက်နပ္ ၾကည္ႏုးစြာ ရယ္သည္။

‘’ ႏြယ့္ကိုေမးမလို႔ – – သိလား ‘’

‘’ ဘာလဲ ေပါက္ကရ ေတြ မေမးနဲ႔ေနာ္ – – – ဟြန႔္ ‘’

‘’ အင္းပါ – – ႏြယ္ရဲ ့- – ေမာင္တကယ္ မသိလို႔ေမးမွာပါ ‘’

‘’ ေမးေလ – – ဘာသိခ်င္လို႔လဲ ‘’

‘’ ဟိုေလ – – အခုန – – ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ ကို ၿဖဲၾကည့္ေတာ့အစိႏွစ္ခုေတာင္ ေတြ႕တယ္ – – အဲဒါႀကီး က မိန္းမတိုင္း အဲလိုပဲ အရွည္ႀကီးလား – – – ႏြယ္ – -ဟင္ ‘’

‘’ ဟင့္အင္း – – အရပ္ပုတဲ့သူေတြက်ေတာ့တိုတယ္ ေမာင္ရဲ ့ – – ႏြယ္ က အရပ္ရွည္တာကိုး – – ၿပီးေတာ့အစိေအာက္မွာ အသားပိုေလးလို ေတြ႕မိလား – – ဟိုဒင္း – – – အင္း – -ခပ္မဲမဲေလး – – ေလ ‘’
‘’ အင္း – – အင္း – – ေတြ႕တယ္ – – – အဲဒါ က ဘာေခၚလဲ ‘’

‘’ အစိ ပဲေလ – – ဒါေပမယ့္သူက အသားပိုေပါ့- – သူ႔ရဲ႕ေအာက္ကမွ – – – ေသးေပါက္တဲ့အေပါက္ေလးရွိတာ – – ေမာင္ကလဲ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ သိပ္ေမးတာပဲ ‘’

‘’ ဘာျဖစ္လဲ အခ်င္းခ်င္း သိထားရတာေပါ့ ‘’

ႏြယ္က သူမႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံး တြင္ စိုစြတ္ေနေသာ ေမာင့္တံေတြးမ်ား ကို အဝတ္စ ႏွင့္ဖိသုတ္လိုက္ၿပီး မွ ဘရာစီယာေလး ကို ရင္ဘတ္ေရွ႕တြင္ ၾကယ္သီးတပ္ၿပီး မွေနာက္သို႔ဆြဲလွည့္သည္။တင္းအိေနေသာ ႏို႔

မ်ားကို ဘရာစီယာ ပုံစံခြက္အတြင္းသို႔ေနာက္မွအသားက်ေအာင္သြင္းၿပီး ပခုံးသိုင္းႀကိဳးေလးကို မ တင္လိုက္သည္။

‘’ ေမာင့္ကို လဲ ေမးမယ္ေနာ္ ‘’

‘’ ေမး – – – ‘’

‘’ ေမာင္တို႔ကို အခုလို မႈတ္ေပးေတာ့ဘယ္လိုေနလဲ – – ၿပီးေတာ့ပါးစပ္ထဲေရာက္သြားရင္ေကာ ဘယ္လိုခံစားရလဲဟင္ ‘’

ႏြယ္က ေမာင့္ရင္ဘတ္ေမႊးႀကီးမ်ားကို ဖြကစားရင္း ေမာင့္မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ရဲ ၾကည့္ရဲ ေလး ႏွင့္ေမးသည္။

‘’ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ ပန္းေသေနရင္ေတာင္ ဒီနည္း နဲ႔ကုရင္ တစ္ပတ္အတြင္းသက္သာတယ္တဲ့ႏြယ္ရဲ ့- – ဟုတ္တာ မဟုတ္တာ ေတာ့ေမာင္ မသိဘူးေနာ္ ၾကားဖူးတာ – – ၿပီးေတာ့ႏြယ့္ပါးစပ္ထဲ

လီးဝင္သြားၿပီဆိုတာနဲ႔ – – ဟို – – အင္း – – ေစာက္ပတ္ ကိုလိုးရသလိုပဲေနမွာေပါ့ – – – မသိဘူး – – ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ေမာင္က ႏြယ့္ကို လိုးမွမလိုးရေသးတာ ‘’

‘’ အင္း – – ေမာင္ကလဲ – – မင္ဂလာေဆာင္ၿပီးရင္ လိုးေပါ့လို႔- – အခုဟာက ႏြယ္ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါဆို ‘’

ႏြယ္က ေမာင့္နားဝ တြင္ကပ္ၿပီး တီတီတာတာေလးခြၽဲ၏။ ေမာင္က သက္ျပင္း ကို တြင္တြင္ခ်ရင္း ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ ႏွင့္ထိုးေမႊေနျပန္သည္။

‘’ ေတာ္ေတာ့ကြယ္ – – ေမာင္ကလဲ – – အေရေတြထပ္က်လာလို႔ – – တစ္ခါထပ္သုတ္ေနရအုံးမယ္ – – အာ – လႊတ္ေတာ့လို႔ဆို ‘’

ႏြယ့္ထမီေအာက္မွ လွ်ိဳႏႈိက္ေနေသာ ေမာင့္လက္ႀကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဆြဲဖယ္ၿပီး ရပ္လိုက္သည္။

’ ႏြယ့္အေပၚ အက်ီေရာ – – ေအာ္ဒီမွာေတြ႕ၿပီ – – တစ္ခါထဲအဝတ္အစားေတြလဲ – – – ေပပြကုန္တာပဲ – – သြား ‘’

ေမာင့္မ်က္ႏွာ ကို တီရွပ္အက်ီ စေလးျဖင့္ပုတ္ခတ္ေဆာ့ကစားၿပီး မွ အက်ီ ကိုဝတ္သည္။ေအာင္မင္း က ပုဆိုးမဝတ္ေသးပဲ – – ငူငူႀကီးထိုင္ကာ။

‘’ ေတာက္ – – – ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ကို အေသအခ်ာ မႈတ္ၿပီး မွ မလိုးရဘူးဆိုတာ တစ္ေလာကလုံးမွာ ငါ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိမယ္ ထင္တယ္ – – ေတာက္ – – ဟင္းဟင္း

လက္သီးတစ္ဖက္ လက္ဝါးတစ္ဖက္ ႏွင့္ ေျဖာင္းကနဲ ထုကာ ႀကိတ္မႏိုင္ ခဲမရႀကီးေျပာခ်လိုက္ေလသည္။ ႏြယ္က သူ႔ကိုယ္လုံးေလးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ျဖစ္သြားေအာင္ပင္ တခစ္ခစ္ရယ္သည္။

ပါးစပ္ကေလးကို လက္ဝါးေလးႏွင့္ပိတ္ထားၿပီး ရယ္ျပန္သည္။

‘’ ေမာင္ပဲ ပတ္တင္း သေဘာက်တယ္ဆို ‘’

‘’ အင္း – – ပတ္တင္း မလုပ္ ပဲ – – ဆင္နင္းသြားရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ခံစားရမွာ မဟုတ္ဘူး သိလား ‘’

မ်က္ႏွာထားတင္းတင္း ႏွင့္ႏြယ့္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္ရာ – – ႏြယ္ က ေမာင့္ပခုံးကိုကိုင္လႈပ္ရင္း

‘’ လုပ္ၿပီ – – ခုနက တစ္မ်ိဳး – – အခု တစ္မ်ိဳး ‘’

‘’ ဘာ – – – ခုနက တစ္မ်ိဳးလဲ ‘’

ေမာင္ က ကေလးဆိုးႀကီးလို ပါးႀကီးေဖာင္းကာ မ်က္ႏွာညိဳညိဳ ႏွင့္စိတ္ေကာက္ျပျပန္ေလသည္။

‘’ ေမာင္ပဲ – – -ခုနက မမအဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္ၿပီးဂြင္းတိုက္ရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီဆို – – – အခု ကိစ ၿပီးျပန္ေတာ့တစ္မ်ိဳး – – တစ္ခါထဲ သူ႔အလိုႀကီး လိုက္ေနရတာပဲ – – တကယ္ ‘’

‘’ ဒီမွာ – – မမ – – ဟိုေလ – – ဒီလိုဗ်ာ – – မမ ေစာက္ပတ္ ထဲတို ေမာင့္လီးႀကီး နဲ႔စြတ္ကနဲ – – တစ္ခ်က္ပဲ လိုးမယ္ မမရယ္ – – အေရမထြက္ေစရပါဘူးေနာ္ မမ ‘’

‘’ အလယ္လယ္ – – လူလည္ေလး – – ဝါးႏုက ဝါးရင့္ကိုပတ္ခ်င္ေနျပန္ၿပီ – – ေတာ္စမ္းပါကြယ္ – ဟင္း-ဟင္း ‘’

ေတ့႐ုံေလးဆိုတစ္မ်ိဳး – – သြင္း႐ုံေလးဆို တာတစ္မ်ိဳး ႏြယ္က ေမာင့္ပါးကို လိမ္ဆြဲရင္းရယ္သည္။ ေအာင္ေမာင္း နဲ႔ေတြ႕မွ ႏြယ့္အရွက္ – – ႏြယ့္ဂုဏ္သိကာ ေတြ တစ္ျပားသား မွမရွိေတာ့ေအာင္ခဝါက်ခဲ့

ရတာပါလား ေမာင္ရယ္။

‘’ တကယ္ပါ – – မရယ္ – – တစ္ခ်က္ပဲလိုးမွာ – – တစ္ခ်က္ထက္ပိုသြားရင္ – – မမေမာင့္ကိုပါး႐ိုက္ ‘’ တဲ့

ေမာင္က ေျပာေျပာဆိုဆို ႏြယ့္ထမီကို ဆြဲလွန္သည္။ ေမာင္သည္တကယ့္ကေလးဆိုးျဖစ္သည္။ ေမာင္ကပုဆိုးမဝတ္ေသးသျဖင့္ေမာင့္လီးႀကီးက ဆင္ႏွာေမာင္းႀကီး လို ယမ္းခါေနသည္။

‘’ ကြယ္ – – လုပ္ၿပီ – – – မဟုတ္တာ – – ဟိတ္ – – – ေမာင္ေနာ္ ‘’

တကယ္ေတာ့လဲ ႏြယ္လဲ အေသြးအသား နဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့သာမန္ – – မႏုသ – -လူတစ္ဦးပါ

‘’ ေမာင္ – – – ေဟ့ေအးကြယ္ – – ဟင့္အင္း ‘’

နဲ႔ပဲေမာင္က ရင္ခ်င္းဆြဲအပ္ၿပီး – – ႏြယ့္ေစာက္ပတ္ကို လီးႀကီးဆြဲသြင္းၿပီး လိုးခဲ့တာပဲ မလား ေမာင့္လီးတန္ႀကီး နင့္နင့္နဲနဲေစာက္ေခါင္းထဲကိုဝင္သြားကတည္းက ေမာင္ကတိမတည္ဘူးဆိုတာ

သိၿပီးသားပါေမာင္။

ျဗစ္ကနဲ – – ထိုးခြဲဝင္သြားတဲ့ေမာင့္လီးရဲ ့ဒဏ္ဟာ ႏြယ့္ေမ့ေၾကာေတြကိုအကုန္ ပိတ္ပစ္လိုက္သလိုပဲေလ။ ႏြယ္မ်က္ေတာင္ေလးမ်ားေမွးစင္းကာ ေမာင့္ေၾကာျပင္ႀကီးကို တစ္ဖက္ က်စ္ေနေအာင္

ဖက္ထားမိလိုက္သည္။ ‘’ တစ္ခ်က္ထဲလိုးမွာ ‘’ ဆိုတဲ့ေမာင္ဟာဖင္ႀကီးကို ခြာခြာၿပီး ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တယ္ေလ။

ႏြယ့္ဖင္ေတြဆုပ္ဆြဲထားသလိုပါ ပဲကြယ္။ လီးႀကီး က အလုံးအထည္ထြား အလ်ားကလဲရွည္ ဆိုေတာ့ေလ ႏြယ့္မွာ႐ုန္းႏိုင္တဲ့ ခြန္အားေတြမရွိပါဘူး – – ေမာင္ က ႏြယ့္ကိုတြန္းလ်က္ – –

စားပြဲေစာင္းတြင္တင္ၿပီး ေျခႏွစ္ဖက္ကို သူ႔ခါးတြင္ညႇပ္ထားေစကာ – – ေဆာင့္၏။

စားပြဲက စာေရးစားပြဲ။ စားပြဲေပၚ ရွိ အထပ္လိုက္ အစီအရီ တင္ထားတဲ့စာအုပ္မ်ား ၿပိဳၾကသည္။ စားပြဲေထာင့္စြန္းတြင္ တင္ထားေသာဂက္ (စ္) မီးျခစ္ကေလး ေဒါက္ကနဲ ၾကမ္းျပင္သို႔က်သည္။

ေမာင္က ခြန္အားႏွင့္ျပည့္စုံေသာ ေယာက်ာ္းႀကီးျဖစ္၏။ ႏြယ့္မွာသာ ႀကီးမားအိစက္ေသာ တင္ပါးသားႀကီးေတြ မရွိခဲ့ပါလ်င္ – – ႏြယ့္ဖင္အ႐ိုးေတြေၾကမြက်ိဳးအက္ကုန္ေပလိမ့္မည္။

‘’ ႁပြတ္ – – ဖြပ္ – – ႁပြတ္ဖပ္ – – ‘’ ဆါုတဲ့အသံေတြကလဲ တိုးတိတ္ေနတဲ့ ညဥ့္ဦးယံ မွာ – – ပီပီသသႀကီး။

‘’ အား – – ေမာင္ – – ျဖည္းျဖည္း – – – နာတယ္ – – – အ – – ‘’

‘’ ခဏေလး – – ေအာင့္ခံပါမမရယ္ – – မေစာက္ပတ္ကက်ဥ္းေနေသးေတာ့နယတာပါ – – အင္ – -အင့္ – အား ‘’

ေမာင္ က ဒေရာေသာပါႀကီး အလုအယက္လိုး၏။ ႏြယ္ကလဲေလ အဲဒီ့လိုအၾကမ္းပတမ္းေလးလုပ္တာကိုပဲ သာယာတတ္တဲ့မိန္းမမ်ိဳးပဲလား မျပာတတ္ေတာ့ပါဘူးေမာင္ – – ပခုံးႏွစ္ဖက္ေပၚကို

ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းစလုံး တင္လိုက္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့ဆိုတဲ့စိတ္ နဲ႔ခနာ ကိုယ္ကို စားပြဲေပၚ လွန္ခ်လိုက္မိသည္။

ေခါင္းကအေနေတာ္ ၿပိဳက်ေနေသာ စာအုပ္ပုံေပၚေရာက္သြားသည္။ဖင္ႏွစ္ျခမ္း က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ႀကီး ၿဖဲေပးထားသည့္အတြက္ ေစာက္ပတ္ႀကီး က ျပဴးထြက္ေန၏။ တံခါးဘက္သို႔ခပ္ေစာင္းေစာင္း

အေနအထားမ်ိဳး ေလးလွန္ေပးထားသည့္အတြက္ – – သစ္သစ္ရင္သပ္ရႈေမာရၿပီ။

အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းလီးႀကီး က ရွည္လ်ားႀကီးထြားလွသည္မို႔ေစာက္ပတ္ႀကီး ထဲ ထိုးစိုက္ခ်လိုက္တိုင္း မမႏြယ္ခမ်ာ ခါးေလးေကာ့ေကာ့သြားသည္မွာ စားပြဲႏွင့္ခါးေလးၾကားတြင္ – –

ေခါင္းအုံးတစ္လုံးစာေလာက္ကို လြတ္လြတ္သြား၏။

ေယာက်ာ္းေတြ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔လဲ ဖင္ႀကီးတာ ကို ႏွစ္သက္ၾကတာပါလားဟု – – သစ္သစ္ – – မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕သင္ခန္းစာရမိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း လီးတန္ႀကီး ကမမႏြယ္

ေစာက္ေခါင္းထဲ ‘’ဇြတ္ ‘’ ကနဲတိုးဝင္သြားတိုင္း မမႏြယ္ဖင္ႀကီးက စားပြဲေပၚတြင္ ျပားက်သြားၿပီး ေဘးသို႔ကားကားသြားေသာ္လည္း – – အိကနဲ – – နိမ့္ဆင္းၿပီး တင္းကနဲ – – တင္းကနဲ ကန္တတ္လာကာ

အရွိန္ႏွင့္လႊဲ႐ိုက္လိုက္ေသာေဂြးစိႀကီး ႏွင့္ေဖာက္ကနဲ ရင္ဆိုင္မိၾက၏။

ထိုနည္းအတိုင္း အိကနဲ ေဖာက္ကနဲ ရင္ဆိုင္လႈပ္ရွားေနၾကေလရာ ေအာင္ေမာင္းဆီးခုံ မဲမဲႀကီးက မမႏြယ္ ဖင္ႀကီးႏွင့္ၿဗဲကနဲ ၿဗိကနဲ ပြတ္ႀကိတ္သံႀကီးမွာ ျမင္ေတြ႕ၾကားသိေနရေသာ သစ္သစ္၏ အသည္းဆိုင္ ကို

အညႇာမွကိုင္လႈပ္ေနသလို တလွပ္လွပ္ တသိမ့္သိမ့္ဆတ္ဆတ္တုန္ေနမိေပရာ – – ကာယကံရွင္ ႏွစ္ေယာက္၏ ခံစားမႈမွာ ဆိုဖြယ္ရာမရွိေအာင္ အရသာအထူးႀကီး ထူးေနၾကေပေတာ့သည္။

‘’ မ – – ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို – – ဒီဘက္ေျပာင္း – အင္း ‘’

မမႏြယ္ က ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းေခါင္းေပၚမွ ကြၽမ္းဘားမယ္မ်ားပမာ ေျဖာင့္တန္းစြာေကာ္ယူလိုက္၏။ အစ္ကိူေအာင္ေမာင္း က ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ဂ်ိဳင္းေအာက္ထား တစ္ဖက္ကို

ပခုံးေပၚေမွးထားၿပီး ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲ သို႔ေဒါင္လိုက္ လိုးျပန္ေလသည္။ သစ္သစ္ မွာ လီးတန္ႀကီးအဝင္အထြက္ ကို မမွိတ္မသုန္ေလး ၾကည့္ေနမိရာ ေဇာေခြၽးမ်ားပင္ျပန္ေနသည္ကို သတိမမူမိႏိုင္ေအာင္

ခံစားေနမိသည္မို႔သရဲကိုလဲ ေမ့ေနမိသည္။

တစ္ေစာင္းႀကီး လိုးေနေသာအခါ – – အခုေလာက္ ထိမိပုံမေပၚပဲ မမႏြယ္က ငုံ႔ၾကည့္႐ုံေလးၾကည့္ကာ သိပ္နာက်င္ဟန္ မေပၚေပ။

’ ေညာင္းတယ္ – – ေျခေထာက္ေျမႇာက္ထား ရတာ ‘’

‘’ ဒါဆို – – ခ်လိုက္ေလ – – မမ – – ကုန္းၿပီးလိုးမယ္ ‘’

အံ့ၾသစရာပင္ – – မမႏြယ္ က – – အစ္ကို ေအာင္ေမာင္းစကား ကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ႏွယ္ တေသြမသိမ္း လိုက္နာရင္းစားပြဲကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ေထာက္ၿပီး ဖင္ႀကီးကို အေနာက္သို႔ခပ္ေကာ့ေကာ့

ေလးကုန္းေပးလိုက္သည္။

သည္ပုံစံသည္လည္း သစ္သစ္ဖက္မွ ျမင္ကြင္းေကာင္းေသာ ပုံစံျဖစ္ေနကာ ေဘးတိုက္အေနအထားျမင္ရ၏။ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္အဝကို ေတ့လ်က္ မမႏြယ္ ပခုံးကို

ေက်ာမွလွမ္းဆြဲၿပီး ထိုးသြင္းလိုက္စဥ္ လီးႀကီးက ဝါးရင္းတုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလိုပင္ ေကြးကနဲ ျဖစ္ၿပီးမွ တန္းဝင္သြား၏။

‘’ ႁဗႊတ္ ‘’ ကနဲ အသံကိ သစ္သစ္နား နဲ႔ဆတ္ဆတ္ၾကားလိုက္သည္။ မမႏြယ္ ေတာ့ဘယ္လိုခံရမယ္ မသိ၊ သစ္သစ္ ရင္ထဲမွာမူ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သြား၏။

‘’ အိုး – – အိုး – – အိုး – – – ေမာင္ရယ္ – – ရွီး – – အား – – – ကြၽတ္ကြၽတ္ ‘’

စားပြဲေစာင္းေလးကို ကိုင္ထားေသာ မမႏြယ္လက္ကေလးမ်ား က်စ္လ်စ္ၿမဲၿမံစြာ ကိုင္ထားရင္း ညီး ရွာသည္။ ဗိုက္သားေအာက္မွ ပြေယာင္းေယာင္းေလး အဖုတ္လိုက္ခြၽန္ေနၾကေသာ အေမႊးစုေလးမွာ

ေဇာင္းသြားသည္။ ဖင္ကုန္းၿပီး အလိုးခံရေသာ အလုပ္သည္ အေတာ္ထိသည္ ထသ္သည္။ မမႏြယ္ ႏွာသီးဖ်ားေလးတြင္ ေခြၽးေလးေတြပင္ သီးလာၾက၏။

အစ္ကို ေအာင္မင္းကလည္း ပခုံးကိုမဆြဲေတာ့ပဲ ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္စုံကိုင္ကာ တႁပြတ္ႁပႊတ္ ေဆာင့္ေတာ့၏။

‘’ ႁပႊတ္ – ႁပႊတ္ – ¬ ႁပႊတ္ – ဖတ္ – – ဖတ္ – ႁပႊတ္ – – – စြိ ‘’

‘’ အင့္ – အင့္- အ – အ – အ – အင့္ – – အားလားလားလား ‘’

အခန္းတစ္ခုလုံး လိုးသံ ညီးသံ သက္ျပင္းခ်သံ – – တအင့္အင့္ လည္ေခ်ာင္းထဲမွ ညီးတြားသံ တို႔ႏွင့္သာစိုးမိုးေနရာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ သစ္သစ္ခမ်ာ သူမ ေစာက္ဖုတ္ေလး ကို လက္ျဖင့္

အုပ္ပြတ္ေနမိရာမွ အားမရေတာ့ပဲ ထမီေလးကိုလွန္ကာ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔လက္ခလယ္ေလးျဖင့္ထိုးေမႊကလိေနမိေလေတာ့သည္။

အိစိုေသာ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္ထလာၾကသည္။ ေစာက္ပတ္ေအာက္ဖက္ ေထာင့္ခြၽန္းေလးမွေနကာ ေစာက္ရည္မ်ားက ဖင္ၾကားမွ တဆင့္ ေပါင္သို႔ေစးကပ္ ေစးကပ္ ႏွင့္

ေလ်ာတိုက္ဆင္းသည္။

တံေတြးကို မၾကာခဏ မ်ိဳခ်ေနရေသာ လည္ေခ်ာင္းအတြင္းမွ အစ္တစ္တစ္ႀကီး ခံစားလိုက္ရသလို ေစာက္ေမြး ပါးပါးႏုႏုေလးမ်ား ေပါက္ေရာက္ရာ စိမ္းစိုစ ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးမွာလည္း ေအာင့္သက္နာက်င္စြာ

ဆီးက်င္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားလာမိရသည္။စက္ေသနတ္ ပစ္သလို ဒလစပ္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ၿပီးမွ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က မမႏြယ္ ေက်ာျပင္ေလးေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္ဖိကပ္ ကာ ရင္ဘတ္ေမႊးႀကီးမ်ားႏွင့္

ပြတ္ေနၿပီး

‘’ ခ်စ္လိုက္တာ မမ ရာ ‘’

ဟုေမာသံႀကီး ႏွင့္ေျပာကာ မမ ဂုတ္သား ႏုႏုေလးကို သြားျဖင့္မနာ့တနာေလးကိုက္ရင္း – – သုက္ရည္ ပူပူေႏြးေႏြး ခြၽဲခြၽဲပစ္ပစ္ မ်ားကို မမႏြယ္ ေစာက္ပတ္ထဲရွိ သားအိမ္ ၏ အနက္ရႈိင္းဆုံး အတြင္းက်ဆုံး

ေနရာေလးထဲသို႔ ဒလေဟာ ဗ်စ္ကနဲ ဗ်စ္ကနဲ ေနေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

ဖင္ႀကီးမွာလည္း ငလ်င္ျပင္းထန္စြာ လႈပ္သလို ဘယ္ညာခါရမ္းသြားၿပီး ေကာ့ေကာ့ေဆာင့္လ်က္ ေစာက္ပတ္ အတြင္း မွ ေစာက္ေရမ်ား ကို ညႇစ္ထုတ္ေပးေနမိ၏။

‘’ ေမာတယ္ – – ‘’ မမက လီးႀကီးကိုျဖဳတ္ကနဲ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္ ႏွင့္ ေမာတယ္ ဟုဆိုကာ ကုတင္ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ ေလးလွဲခ်လိုက္ေလသည္။အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း က မမႏြယ္ေဘး တြင္ ယွဥ္အိပ္လိုက္ၿပီး

မမႏြယ္ကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးေလး ဖက္ထားရင္း။

‘’ အား – – – ေကာင္းလိုက္တာ မမႏြယ္ရယ္ ‘’

ဟုဆိုတာ့မမႏြယ္က အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း နဖူးကိုလက္ညိဳးေလး အသာေထာက္ကာ – – –

‘’ သြား – – – ေသနာေလး – – လူငယ္သေလာက္ လီးႀကီးတဲ့အေကာင္ – ဟြန္း – – ေျပာေတာ့သြင္း႐ုံေလးဆို – – တစ္ခ်က္တည္း ဆို – – – တစ္ခ်က္ထက္ပိုရင္ ပါး႐ိုက္ဆို – လူပါးေလး – – ဟင္းဟင္း ‘’

ေအာင္မင္း တသိမ့္သိမ့္ရယ္သည္။

‘’ မမ – က ေမာင့္ကိုသိပ္အလို လိုက္တာပါေနာ္ ‘’ ခံခ်င္မိေတာ့လည္းဒီလိုပဲေပါ့ေနာ္၊

‘’ အဟင္း မ- က ေမာင့္ကိုတကယ္ခ်စ္တာပဲ ‘’

‘’ အလိုေတာ္ – – မင္းကို အေပ်ာ္တမ္းခ်စ္တယ္လို႔မ်ား မင္းထင္ခဲ့လို႔လားဟင္ ‘’

‘’ မဟုတ္ပါဘူး မ အခုလို – -အင္း – – လိုးလိုက္ရေတာ့- ေမာင့္ဘက္ကပိုခ်စ္သြားတာေပါ့ ‘’

အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း မ်က္ႏွာ သည္တစ္ခါမွမျမင္ဘူးေလာက္ေအာင္ပင္ – ကေလးဆန္စြာ ေျပာေနျခင္းေၾကာင့္ မမႏြယ္ မ်က္ႏွာေလး မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ၏ မႏူးမနပ္

မ်က္ႏွာေပးေလးျဖစ္ေနရသည္။

မမႏြယ္ က အစ္ကို ေအာင္ေမာင္းလည္ပင္းႀကီး ကို ဟီးေလးခိုၿပီး တခစ္ခစ္ရယ္ၿပီး မွ တီးတိုးေလးေျပာလိုက္၏။ ‘’ ေမာင္ ေမာၿပီလားဟင္ ‘’

‘’ ဟင့္အင္း – – – ဘာလဲ မကထပ္ေပးမလို႔လား ‘’

‘’ ေမာင့္သေဘာေလ – – ဟုတ္ၿပီလား ‘’

သစ္သစ္ မမႏြယ္အစားရွက္လိုက္တာ ေတာ္ၿပီေပါ့ ဟုတ္ဘူးလား ကိုယ္က မိန္းကေလး ပဲ ဟာ. အို – – အခုေတာ့မမႏြယ္ကိုၾကည့္ရတာ ဆပ္ဆလူးကိုခါေနေတာ့တာပဲ၊ လက္ကလဲ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္း

လီးႀကီးကို ေကာက္ညႇင္းေပါင္းဆုပ္သလို တင္းကနဲ တင္းကနဲ ဆုပ္ေနေလရဲ႕။ ေအာင္ေမာင္း ဆိုေသာ သူကလည္း အစကတည္းက ေမာင္းတင္ထားတာ – – သိတယ္မို႔လား။ စိန္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚအထိလိုက္မဲ့

လူစား – – – ဗလကလည္း ေတာ္႐ုံမိန္းမဆိုဆြဲညႇစ္လိုက္တာ နဲ႔အ႐ိုးအက္သြားေလာက္တဲ့သူ – -ဒီလိုလူစားကို မမႏြယ္ မၿဖဳံဘူး ထပ္ၿပီးေတာ့ေတာင္စိန္ေခၚေနေသး ၊ အံ့လည္းအံ့ပါရဲ ့အရွက္ေတြလဲ

မရွိၾကေတာ့ဘူး၊ အို – – – သစ္သစ္ သူတို႔ကိုၾကည့္ရင္းလႈပ္ရွားေနတဲ့စိတ္ေတြကို မႏိုင္မနင္း စုစည္းသိမ္းဆည္းေနရင္းက – – မမႏြယ္ က ပက္လက္လွန္ၿပီး ကုတင္ေပၚအိပ္ခ်လိုက္တဲ့

ေအာင္မင္းလီးတန္ႀကီးေပၚကို ကားယားခြၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲထည့္ေနတဲ့အခ်ိန္။

သူတို႔ကို ေက်ာခိုင္းလိုက္မိသည္။

ေမာင္ႏွမ – – ေမာင္ႏွမ – – နဲ႔ ဘာ ေမာင္ႏွမေတြလည္း – – ဘယ္မလဲ သိကာ – – အရွက္ – -စည္းကမ္း – – – ဟင္းဟင္းဟင္း။ ျဖစ္ပါတယ္ – – မိသစ္ဆိုတာကလည္း ေမြးကတည္းက တစ္ေကာင္ႂကြက္

တစ္မ်က္ႏွာ တစ္ကိုယ္တည္း ။

ကိုယ္ထင္ရာလုပ္ၾကစတမ္း ေဟ့ဆိုရင္အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းလိုပဲ မိသစ္မိုက္ရဲတာေပါ့။

စဥ္းစားၾကည့္ေလ အစ္ကိုေအာင္ေမာင္းေပၚ ရင္ခုံစိတ္ဝင္စားခဲ့မိတာက မိသစ္ပါ – – အခုေတာ့ဘယ္အခ်ိန္က – – ေျခပုန္းခုတ္ေနၾကမွန္းမသိတဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အရႈပ္ထုပ္ကို မိသစ္ အသိေနာက္က်ခဲ့ၿပီး

ကိုယ့္ဖာသာပဲ တစ္ေယာက္ထဲရွက္ရတယ္။

လူတကာသာ ဒီအေၾကာင္း သိကုန္ရင္ – – မိသစ္တို႔တစ္အိမ္သားလုံး အိမ္အျပင္ေတာင္ထြက္ရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။

အခွေတာ့အထီးက်န္ ဘဝလမ္းမွာ မိသစ္တစ္ေကာင္ႂကြက္မ – – အေဖာ္မဲ့စြာ – – ေလွ်ာက္ရၿပီေပါ့ ———။…ၿပီးပါၿပီ