မျော့မျော့ပဲ ကျန်တော့တယ်

ဝေဝေခိုင်သည် အသက်၃၃နှစ်ရှိပြီး အရပ်မှာ ၅ပေ၃လက်မသာ ရှိသောကြောင့် အနည်းငယ်ပုသော်လည်း ကိုယ်လုံးအချိုးအစားမှာ တောင့်တင်းပြီး အသားအရည်မှာ ဖြူဝင်း၏။ ဝေဝေခိုင်မှာ အိမ်ထောင်ကျတာ ၃နစ်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်း တောင့်တင်းဆဲဖြစ်သည်။ ရပ်ကွက်ထဲ လမ်းလျှောက်လျှင် လမ်းထဲရှိကောင်လေးများ ပြစ်မှားခြင်းကို ခံရသူဖြစ်သည်။ ဒီနေ့လည်း ဝေဝေခိုင် အစောကြီးနိုးနေသည်။ ယောက်ျားကလည်း မနက်ကတည်းက အလုပ်သွား၍ တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေစဉ် ဖုန်းမြည်လာလေသည်။ ဖုန်းမြည်လာ၍ ကြည့်လိုက်တော ညီမဝေမွန်ဆီမှ ဖုန်းဖြစ်နေသည်။ “ဟယ်လို…. မမလား ” ” အေး ပြော ညီမလေး” ” ဒီည ကာရာအိုကေသွားဆိုမလို့ လိုက်မလား” “ဘယ်သူတွေပါလဲဟ” “မန်နေဂျာကြီးရယ် သမီးတို့ သူငယ်ချင်းစုံတွဲ ၃တွဲရယ်လေ… ပြီးရင်အိမ်မပြန်ဘူးလေ စားသောက်ပြီး ရုံးမှာ ပြန်အိပ်ကျမှာ” “လိုက်တော့ လိုက်ချင်တယ်ဟ…. ငါက ၁ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာဟ” “ရပါတယ်မမကလည်း….. မန်နေဂျာကြီးရှိသားပဲ…. ဟီး ဟီး” “အင်းပါ အိမ်ကလွှတ်ပါ့မလား မသိဘူး” “အာ….မမက ယောက်ျားပိုင်ပါတယ်…. ညီမလေးအိမ် သွားအိပ်မလို့ ဆိုပြီး ပြောလိုက်ပေါ့” “အင်းအင်း ပြောကြည့်လိုက်မယ်” “အိုကေလေ မမ” ဝေဝေခိုင် ယောကျာ်းဆီ ချက်ချင်း ဖုန်းဆက်လေတော့သည်။ “ဟယ်လို… မောင်လား” “အေး မိန်းမ ပြော” “ဒီနေ့…. ညီမလေးအိမ် သွားအိပ်မလို့” “အာ….. မသွားပါနဲ့…. ညက ဇာတ်လမ်းမပြတ်သေးဘူးလေ” “တော်ပါ သူကဖြင့် မတောင်နိုင်ပဲနဲ့” ” ဒီည ဆေးသောက်ပြီး အမုန်းဆွဲမှာ” “စိတ်လျှော့လိုက်တော့ မောင်ရာ…. နောက်နေ့ပေါ့နော်” “အင်းပါ အင်းပါ…. မိန်းမရာ” ” ဟိုရောက်ရင်လဲ ဖုန်းဆက်အုံး” “ဟုတ်ကဲ့”။ ဦးထွန်းခိုင်သည် ကုမ္ပဏီတခုမှ မန်နေဂျာဖြစ်ပြီး အသက်၅၀ခန့်ရှိသည်။ မိန်းမကိစ္စ အလွန်ဝါသနာကြီးသူ ဖြစ်သည်။ မိန်းမ ရှိသော်လည်း အားမရနိုင်သေးပဲ ကြုံလျှင်ကြုံသလို စော်ချချင်နေသေးသည်။ လီးကိုလည်း စံချိန်မှီအောင် ဆေးထိုးထားပြီး သူအကြောင်းသိသော ဖာသည်မများဆိုလျှင် သူနှင့် မလိုက်လိုကြပေ။

ဒီနေ့လည်း ရုံးက ကောင်မလေးများအား ကာရာအိုကေ ပို့ပေးမည်။ ပြီးလျှင် မပြန်ပဲ ရုံး၌အိပ်မည်ဟုပြောကာ ဂွင်ဖန်နေတော့သည်။ “ဝေမွန်…. နင်တို့ ဒီည ဘယ်နှစ်ယောက် လိုက်မှာလဲ…. ငါ ကာရာအိုကေခန်း စီစဉ်ထားမလို့” “ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်…. စုစုပေါင်း ၇ယောက်ပါ” “၇ယောက်ဆိုတာ မိန်းကလေးတွေပဲလား” “ဟီးဟီး…. မဟုတ်ဘူး အန်ကယ်…. သမီးတို့အတွဲရယ်၊ သူဇာတို့အတွဲရယ်၊ပပတို့အတွဲရယ်၊ သမီးအစ်မ ၁ယောက်ပါ…. အန်ကယ်” “နင်တို့ကလည်း” ဦးထွန်းခိုင် စိတ်ညစ်ရလေပြီ။ သူထင်တာ ကောင်မလေးများနှင့် သွားရမယ်ထင်ပြီး အကုန်ကျခံ ခေါ်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့… ထားပါတော့လေ ကြည့်ပြီး လှုပ်ရှားရတာ့မှာပဲ။ “အေးအေး ငါ ၇ခွဲလောက်ဆို ကာရာအိုကေဆိုင်က စောင့်နေမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါ အန်ကယ်”။ ဝေဝေခိုင်လည်း ယောကျာ်းဆီက ခွင့်ပြုချက်ရပြီးသည်နှင့် ညီမကို ဖုန်းဆက်ပြီး ရေချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ညီမအိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ညီမအိမ်ရောက်တော့ အားလုံးလူစုံနေပြီ။ ဝေမွန်က ဝေဝေခိုင်အား ကြည့်ကာ “ဟာ…. မမက လန်းလှချည်လား အပျိုလေးကျနေတာပဲ” “ငါ့ညီမကတော…. မြှောက်နေပြန်ပြီ” ဝေမွန် ပြောလည်းပြောချင်စရာပင် ဝေဝေခိုင် ၀တ်ထားသည်က စကတ်အတိုအကြပ်ကို အပေါ်က လည်ဟိုက်အင်္ကျီ အတိုဝတ်ထားတော့ အသားစိုင်များ ပေါ်လွင်နေတော့သည်။ ပပရည်းစား ရဲနောင်, သူဇာရည်းစား ကျော်ကျော်နှင့် ဝေမွန်ရည်းစား နေထွန်းတို့မှာ ဝေဝေခိုင်အား စားမတတ်ဝါးမတတ် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။ နေထွန်းအား ရဲနောင်က “ဟေ့ကောင် မင်းဆော်အစ်မက မင်းဆော်ထက်တောင် မိုက်သေးတယ်ကွာ” “အေးကွ…. ငါလည်း လူလည်းပြီး လိုးပလိုက်ချင်တယ်ကွာ…. ဖင်ကြီးက အိနေတာပဲ” ဟုပြောနေကြသည်။ သူဇာက “ကဲကဲ… သွားကြမယ် အန်ကယ်ကြီး စောင့်နေတော့မယ် လာလာ သွားကြစို့”။ ဦးထွန်းခိုင်သည် နည်းနည်းပါးပါး မူးစပြုလာပြီဖြစ်သည်။ သောက်တာက ၃ပက်တည်း ဖြစ်သော်လည်း မူးပြီး စိတ်ကထနေသည်။ ကာရာအိုကေခန်းထဲဆိုတော့ နေရကျပ်နေသည်။ ထိုစဉ် ဝေမွန်တို့အဖွဲ့ ရောက်လာသည်။ စုစုပေါင်း ၇ယောက်။ သူဇာ၊ ပပ၊ ဝေမွန်နှင့် သူမသိသော ကောင်မလေးတစ်ယောက်၊ ကောင်လေး၂ယောက်၊ ထူးခြားသည်က သူ မသိသော ကောင်မလေးပင်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစား တောင့်တင်းပြီး အသားဖြူတော့ ထင်းကနဲပေါ်နေသည်။

ဦးထွန်းခိုင်မှာ ချက်ချင်းပင် လီးတောင်လာပြီး လုပ်ချင်စိတ်များ ပေါ်လာတော့သည်။ “ကဲ ကဲ… ထိုင်ကြပါ ထိုင်ကြပါ…. ဝေမွန် မိတ်ဆက်ပေးလေ” “အော် ဟုတ်ကဲ့ အန်ကယ်…. ဒါက သမီးအစ်မ ဝေဝေခိုင် သူက ပပရည်းစား ရဲနောင်၊ သူက သူဇာ့ရည်းစား ကျော်ကျော်၊ သူကတော့ သမီးရဲ့ ဟီးဟီး… ရည်းစား” “အော် ဟုတ်ပါပြီ…. စားစရာတွေ မှာကြလေ… အန်ကယ်ကတော့ နည်းနည်းသောက်တယ်…. သမီးတို့ရော မှာလေ” ဝေမွန်က “သမီးက စပိုင်သောက်မယ်…. နင်တို့ရော” “ကောင်မ နင်သောက်မှာတော့… ငါတို့လည်း သောက်မှာပေါ့”ဆိုပြီး သောက်ကြလေတော့သည်။ အချိန်ကြာလာသည်နှင်အမျှ ဆိုတာရော သောက်တာရော များလာပြီး အားလုံးမူးလာကြပြီး တစ်တွဲဆီ ဖြစ်လာတောသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မူးစပြုလာလေပြီ။ မမူးသေးသည်ကတော့ ဦးထွန်းခိုင်ပင်။ သူကတော့ သူအကြံနှင့်သူ ဖြစ်သည်။ ဝေဝေခိုင်ကို မြင်ပြီးကတည်းက လိုးချင်စိတ်ကို ထိန်းမရတော့၍ မသောက်ပဲ နေနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီညတော့ ဒီကောင်မလေးကို ရအောင်လိုးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး အားလုံးမူးအောင် တိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ “ကဲသာ ကဲနော်…. စားချင်တာ မှာကြ” ဦးထွန်းခိုင် မျက်လုံးမှာ ဝေဝေခိုင်ပေါင်ပေါ်တွင်သာ ရောက်နေတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်မှာလည်း စပိုင်၄လုံး ကုန်သွားသဖြင့် မူးလာပြီး ခဏနားနေခိုက် ဦးထွန်းခိုင်အား ကြည့်လိုက်ရာ သူမအား စားမတတ် ဝါးမတတ် မျက်လုံးများဖြင့် ကြည့်နေခိုက်နှင့် ဆုံသွားတော့သည်။ မူးလည်းမူး ညက ယောကျာ်းနှင့်ကလည်း မပြီးခဲ့၍ ကာမစိတ်များ ပေါ်ပေါက်လာတော့သည်။ ကျန်သူများကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း အတွဲကိုယ်စီနှင့် ဟိုပွတ် ဒီပွတ်နေတော့ ပိုပြီး စိတ်ကြွစေတော့သည်။ အားနေသူဆိုလို့ သူနဲ့ ဦးထွန်းခိုင်သာ ရှိသည်။ အခြေအနေကို ရိပ်မိသော ဦးထွန်းခိုင်သည် “ကဲ ပြန်ကြရအောင်ဟေ့”ဆိုတော့ အားလုံး ဝိုင်းသိမ်းပြီး ပြန်ကြတော့သည်။ ဝေမွန်က “မမ…. မမလည်း ရုံးမှာလိုက်အိပ်လေ”လို့ပြောတော့ ဝေဝေခိုင်က “နင်တို့က အဖော်တွေနဲ့ ငါမလိုက်တော့ဘူး” ပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်က ပြာပြာသလဲပင် “အာ… တယောက်တည်း မပြန်ပါနဲ့တော့…. အန်ကယ်လည်း ရှိတာပဲ”ဟု ဝေဝေခိုင်အား အဓိပ္ပယ် ပါပါကြည့်ပြီး ပြောသည်။ ဝေမွန်ကလည်း လိုက်ခဲ့ပါဟု ပြောသဖြင့် ဝေဝေခိုင်လည်း ရုံးသို့ လိုက်ခဲ့လေတော့သည်။ ရုံးရောက်တော့ အားလုံးက မူးနေကြပြီး နေရာရှာကြတော့ ဦးထွန်းခိုင်က အကြံသမားပီပီ အခန်းက ၄ခန်းပဲ ရှိတယ်ဟု ပြောတော့ ဝေမွန်က “မမ အပြင်မှာ အိပ်ပေးနော်… ညီမတို့ ၃တွဲအတွက် အခန်းတော့ပေး”ဟု ပြောသဖြင့် ဝေဝေခိုင်က “နင်တို့ တော်တော်ရွနေတယ် ဟုတ်လား…. သွားပါ ရပါတယ်”ဟု ပြောသည်။

ဦးထွန်းခိုင်အတွက် အကွက်ဝင်လာပြီ ဖြစ်သည်။ “ဝေဝေခိုင်က အန်ကယ့်အခန်းမှာ အိပ်လ “ဟုပြောတော့ ဝေဝေခိုင်က “ရပါတယ် အားနားစရာ”ဟုပြောတော ဦးထွန်းခိုင်က “ရပါတယ်… ကျွန်တော်က သောက်အုံးမှာ အပြင်မှာပဲ အိပ်တော့မယ်”လို့ပြောပြီး ဝေဝေခိုင်အား အခန်းလိုက်ပို့ပေးလိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ဝေမွန်တို့အခန်းမှ အသံများကြားနေရသည်။ လိုးသံများ ဖြစ်သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ကြားနေရသည်။ လူက မူးနေပေမယ့် စိတ်ကတော့ ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေမိသည်။ ထိုစဉ် ဦးထွန်းခိုင်သည် အခန်းရှေ့ လာပြီး “ဟိုဘက်ခန်းတွေကတော့ ပွဲကြမ်းနေပြီ”ဟု ပြောသည်။ ဝေဝေခိုင်က “အာ… ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲ”ဟု ပြောသည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း မူးချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝေဝေခိုင်အား ပြေးဖက်တော့သည်။ ဝေဝေခိုင်က “ဘာလုပ်တာလဲ… အော်လိုက်မှာနော် “ဟုပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်သည် တံခါးလော့အား ချလိုက်ပြီး “အော်လေ အော်လိုက်လေ…. ဘယ်သူလာမလဲလို့ ဟားဟား….  အားလုံးက ပျော်နေကြပြီလေ နင့်ကို ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်တော့ဘူး…. ဟားဟား ဟာဟားဟား ” ဒီတော့မှ ဝေဝေခိုင်လည်း စဉ်းစားမိသွားပြီး “အန်ကယ်ရယ် မလုပ်ပါနဲ့နော်… ညီမက အိမ်ထောင်နဲ့ပါ… မကောင်းပါဘူးလို့” ပြောသောအခါ ဦးထွန်းခိုင်က “နင်က အိမ်ထောင်နဲ့လား…. ငါက အပျိုထင်နေတာ…. အိမ်ထာင်သည်ဆိုတော့ ပိုကောင်းတာပေါ့ဟာ ငါလည်းအိမ်ထောင်သည်ပါပဲ…. နင့်ယောကျာ်းက နင့်ကို ကောင်းကောင်း မလိုးပေးဘူလား…. အလတ်ကြီး ရှိသေးတယ်…. နင့်ကို ငါလိုးပြမယ်… နင် ကြိုက်သွားစေရမယ်”ဟု ရိုင်းရိုင်းစိုင်းစိုင်း ပြောနေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ဒီလူကြီး ကြည့်ရတာ တောင်းပန်လည်း အတင်းလုပ်မည့်ပုံ ပေါ်သဖြင့် “ဒါဆိုလည်း အန်ကယ်ကြီးဆန္ဒကို လိုက်ရောပါ့မယ်…. ဘယ်သူမှ မသိပါစေနဲ့”ဟု ပြောတော့ “အေးပါဟာ  မသိစေရပါဘူး…. မြန်မြန်လုပ်မယ်…. ငါ တော်တော်တင်းနေပြီ”ဟု ပြောလေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အင်္ကျီချွတ်မည်လည်း လုပ်ရော ဦးထွန်းခိုင်ကအတင်းဆောင့်ဖြဲပြီး နို့အား အငမ်းမရ စုပ်လေတော့သည်။

နို့အားစုပ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီအား အတင်းချွတ်လေတော့သည်။ ပြီးတော့ ဝေဝေခိုင်အား ပက်လက်နေစေပြီး အဖုတ်အား လက်ဖြင့် အတင်းနှိုက်လေတော့သည်။ “အာ… နင့်စောက်ပတ်ကြီးကလည်း အကြီးကြီးပါလား…. ကောင်းတယ်ဟာ… ငါကအဲဒါမျိုး…. တွေ့ချင်နေတာ” “အန်ကယ်ရယ်… ဖြေးဖြေး….ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ” “မရတော့ဘူးဟာ….. ငါအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ…. ငါ့လီးကို ကြည့်စမ်း”ဟုဆိုကာ ပုဆိုး ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ “ဟာ” ဝေဝေခိုင် တော်တော်ပဲ အံ့သြသွားသည်။ လီးကြီးမှာ ကြီမားလွန်းနေပြီး ဒစ်ကြီးမှာ ပြဲလန်နေသည်။ ဥများမှာလဲ တွဲကျနေပြီး အတော်ကြီးသည်။ သူ့ယောကျာ်းနှင့် တခြားဆီဖြစ်နေသော လီးကြီးအား တွေ့လိုက်ရခြင်းပင်။ တောင်နေတာ ဓာတ်မီးလုံးလောက်ရှိသည်။ “အန်ကယ်… ဒါ ဒါကြီးနဲ့ ဖြစ်ပါ့မလား…. ကျွန်မဟာလေး ပြဲကွဲသွားအုံးမယ်”ဟု ကြောက်လန့်တကြား ပြောနေသည်။ ပါးစပ်ကသာ ပြောနေရသည် ဝေဝေခိုင်စိတ်ထဲတွင်တော့ အရမ်းကြီး ကျေနပ်နေသည်။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်လွန်း၍ အရည်များပင် ရွှဲနေတော့သည်။ “အာ… နင်ကလည်း ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး…. နင် မခံဘူးတာ ကျနေတာပဲ နင့်ယောက်ကျားလီးနဲ့ ဘယ်သူကကြီးလည်း” “အန်ကယ်က ကြီးတာပေါ့… ဒီလောက်ကြီးတာ အပြာကားထဲမှာပဲ မြင်ဘူးတာ” “ခံကြည့်လေ…. နင် ကြိုက်သွားစေရမယ် ဟဲဟဲ…. နင်က အိမ်ထောင်သည်ဆိုတော စုပ်ဖူးမှာပေါ့ ကဲ  ငါ့ကို စုပ်ပေးစမ်း” “အာ…. အန်ကယ်ကလည်း” “အန်ကယ်ကလည်း လုပ်မနေနဲ… စုပ်ပေး”ဆိုပြီး သူလီးကြီးအား ဝေဝေခိုင့်ပါးစပ်နား တေ့ပေးတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း စုပ်ချင်စိတ်များဖြစ်ပေါ်လာကာ လီးကြီးအား ငုံစုပ်လေတော့သည်။ “အား အား… ကောင်းလိုက်တာ ဝေဝေခိုင်ရာ စုပ် စုပ်…. ဒစ်ကိုလည်း ယက်ပေး ဥကိုပါ…. အား အား…. ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်… အားရှီး…. အား အား…. ပြွတ်…. အားရှီး….ပြွတ် ပြွတ်” ဝေဝေခိုင်လည်း စုပ်နေရင်း အန်ကယ့်အော်သံကြောင့် စိတ်ပါလာကာ ဥတွေပါ စုပ်ပေးနေတော့သည်။ “အား အား အား ကောင်းတယ် ဝေဝေခိုင်ရာ…. နင် လီးစုပ် တော်တော်ကျွမ်းတာပဲ…. စုပ် စုပ်…. အောက်ကိုဆင်း….. ဟုတ်ပြီ…. အား အား” ဝေဝေခိုင်လည်း လီးစုပ်ရင်း ခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ မရှက်တော့ပဲ ဦးထွန်းခိုင် ဖင်ပေါက်ကိုပါ လျှာနှင့်ယက်ပေးနေမိသည်။

“အား အား သေပါပြီ ခိုင်လေးရယ်…. အား အား လီးကိုပဲ စုပ်ပါတော့…. အားရှီး  အား … ပြွတ် ပြွတ်…. အား အား” ဦးထွန်းခိုင်သည် ဝေဝေခိုင်ရဲ့ လီးစုပ်ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်များ ဝေဝေခိုင် ပါးစပ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ “အား အား…. အား ပြီးပြီ…. အားးး” ဦးထွန်းခိုင် ပြီးတော့မည်ကို သိ၍ ဝေဝေခိုင် လီးကို ပါးစပ်ထဲမှ အမြန်ချွတ်သော်လည်း ဦးထွန်းခိုင်မှာ ဝေဝေခိုင့်ခေါင်းကို အတင်းဖိကပ်ထားသောကြောင့် ရုန်း၍မရပေ။ ဦးထွန်းခိုင်သည် သုတ်ရည်များ တစက်မကျန် ဝေဝေခိုင့်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီး ခေါင်းအား လွတ်ပေးလိုက်ပြီး ဝေဝေခိုင်အား ကြည့်ကာ သူ့လရည်များအား မျိုချခိုင်းနေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အစက နံ၍ ထွေးထုတ်မည် စဉ်းစားထားသော်လည်း ဦးထွန်းခိုင် လီးကြီးအားမြင်ကာ ဖီးတက်လာပြီး အားလုံး မျိုချလိုက်လေသည်။ မျိုချတော့လည်း အရသာတစ်မျိုး ကောင်းနေပြန်သည်။ ဦးထွန်းခိုင်ကတော့ သူ့အရည်များကို မျိုချနေသော ဝေဝေခိုင်အား ကြည့်ကာ ကျေနပ်နေတော့သည်။ “ကောင်းလိုက်တာ ဝေဝေခိုင်ရာ….. နင်တော်တော် စုပ်တတ်တာပဲ” “အာ…. အန်ကယ်ကလဲ” “အန်ကယ်ကလဲ လုပ်မနေနဲ့…. ပြန်တောင်လာအောင်လုပ်ပေးအုံး…. နင့်ကို အပီလိုးတော့မယ်” ရီဝေလည်း ထိုင်ရာမှထကာ ဦးထွန်းခိုင်လီးကြီးအား လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။ “အန်ကယ့်လီးက တော်တော်ကြီးတာပဲနော်…. ဆေးထိုးထားတာလား” “အေးပေါ့ဟ…. နင် မကြိုက်ဘူးလား ငါ့လီးကို” “မသိဘူး” “မသိလို့ပဲ လရည်တောင်မျိုပြီးနေပြီ… ဟားဟား ဟားဟား” ဝေဝေခိုင်လည်း လက်ထဲတွင် မာတောင်လာသော လီးကြီးအားကြည့်ကာ အလိုးခံချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာကာ လီးကြီးအား ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့သည်။ “အား အား ပြွတ် ပြွတ် အား အား” ဦးထွန်းခိုင်းသည် ဝေဝေခိုင် စုပ်ပေးမူကြောင့် ခံစားလို့ ကောင်းနေသော်လည်း ဒီတခါတော့ အဖုတ်အား အပီအပြင် လိုးချင်သောကြောင့် “တော်ပြီ တော်ပြီ…. နင့်ကို ငါလိုးတော့မယ်…. ပက်လက်လှန်ပေး အဖုတ်ကို ဖြဲပေးထား” “အန်ကယ် ဖြေးဖြေးနော်…. အရမ်းကြီး နာမှာစိုးလို့”ဟုပြောကာ ဦးထွန်းခိုင်လီးကြီးအား ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင် တေ့ပေးလိုက်သည်။

ဦးထွန်းခိုင်လည်း လီးကြီးကို ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်ထဲသို့ ဖြေးဖြေးခြင်း ထိုးသွင်းနေလေသည်။ “အား နာတယ် အန်ကယ် အား အား ဖြေးဖြေး” “နင်ကလည်း ဒစ်ပဲဝင်သေးတယ်ဟ… နင်အဖုတ်ကလဲ အိမ်ထောင်သည်သာ ပြောတယ် ကျပ်နေတာပဲ…. ကောင်းလိုက်တာ ဝေဝေခိုင်ရာ… နင့်ယောက်ျား မလိုးဘူလား နင့်ကို” “လိုးပါတယ်…. အား အား အား…. သေပါပြီ” ဝေဝေခိုင်လည်း စကားသာ ပြောနေရသည် အဆမတန် ကြီးမားသော လီးကြီး ထိုးသွင်းမှုကြောင့် နာကျင်နေလေသည်။ လီးကြီး တဝက်လည်း ဝင်သွားရော ဦးထွန်းခိုင်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ…. အားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်ရာ “ဗြစ်  ဗြစ် ဒုတ်…. အား အား အားသေပါပြီ ရှင်…. အား အား… ပြဲပါပြီ” လီးကြီးမှာ အဆုံးဝင်သွားပြီး အဖုတ်အောက်ပိုင်းမှာ နဲနဲကွဲသွားလေတော့သည်။ “အား…. အန်ကယ်…. အား ကွဲ…. ကွဲသွားပြီလား မသိဘူး… အရမ်းစပ်နေတယ်” ဝေဝေခိုင် ပြောသော်လည်း ဦးထွန်းခိုင်ကတော့ အဆောင့်မရပ်ပဲ အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေတောသည်။ “ပြွတ် ဖွတ် စွပ် စွပ် စွပ် ပြွတ် ပြွတ်…. ဖွတ် ဘွပ် ဖွတ် စွပ်… အား အား အား” လီးမှာလည်း အဝင်အထွက်မှန်လာပြီး  ဦးထွန်းခိုင် ဆောင့်ချက်များကလည်း ပြင်းထန်အားပါသောကြောင့် ဝေဝေခိုင်မှာ နာတာပျောက်လာပြီး ခံစားမှုများ ကောင်းလာတော့သည်။ “အား အား… ကောင်းလာပြီ အန်ကယ်…. အား အား…. အား လားလား… သေပါပြီ” ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင်က ကောင်းလာပြီလို့ ပြောတော့ ပို၍စိတ်ပါလာပြီး အသားကုန်ပင် ဆောင့်လိုးနေပါသည်။ “ပြွတ်… ဒုတ်… အင်…. အား အား…. ပြွတ် စွပ် စွပ်…. ဖတ် ဖတ် အား အား” အချက်၄၀ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ ဦးထွန်းခိုင်သည် မောလာသဖြင့် လီးကြီးအား ချွတ်လိုက်ရာ ဝေဝေခိုင်က “အာ… အန်ကယ်ကလည်း…. ဘာလို့ ချွတ်လိုက်တာလည်း…. ဒီမှာ ကောင်းနေပြီကို” “ငါမောလို့ပါဟ… နင် အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေး” ဦးထွန်းခိုင်းလည်း ခဏချွတ်တာကို မနေနိုင်သော ဝေဝေခိုင်၏ တာဏှာကြီးမှုကို သတိထားမိပြီး နောက်လည်း အမြဲလိုးရတော့မည်မှန်း သိ၍ ကျေနပ်နေတော့သည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင့်အပေါ်မှ ဆင်းပြီး အောက်တွင်ထိုင်ကာ သူလီးကြီးအား ထောင်ပေးလိုက်သည်။

ဝေဝေခိုင်ကလည်း အလိုက်သင့်ပင် လီးကြီးအားကိုင်ကာ အဖုတ်သွင်းသို့ ထည့်လိုက်လေတော့သည်။ “အား ရှီး…. ကျွတ် ကျွတ်… အား…. အဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ…. ကောင်းလိုက်တာ အန်ကယ်ရာ… ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်ပဲ”ဟုပြောပြီး လီးကြီးအား သဘောကျနေလေသည်။ “အင်း… ဆောင့် ဆောင့်… မြန်မြန်ဆောင့် ဝေခိုင်… အား အား အား” ဦးထွန်ခိုင် တစ်ယော် အစက ဝေဝေခိုင်လို့ ခေါ်ရာကနေ ခုတော့ ဝေခိုင်လို့ ဝေဝေခိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ အောက်မှာ အခေါ်အဝေါ်တွေ ပြောင်းကုန်ပါပြီ။ “ပြွတ် စွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ် အင့် အား…. အား အားလား… ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်” ဝေဝေခိုင်လည်း စိတ်ထပြီး အသားကုန် ဆောင့်ပေးနေပါသည်။ အဖုတ်ကြီးမှာလဲ ကြီးမားသော လီးကြီးကြောင့် အတော်ပင် ကျယ်နေတော့ပါသည်။ ဦးထွန်းခိုင်သည် ချောမောလှပသော ကောင်မလေးတယောက်အား စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနေရသဖြင့် ကျေနပ်ကာ ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာ၍ အောက်ကနေ ပြန်ဆောင့်ပေးနေပါတော့သည်။ “အား အား… ပြီးတော့မယ်…. ဆောင့် ဆောင့်ဆောင့်… ဝေခိုင်… အား အားးရှီးး” ဝေဝေခိုင်လည်း ဆောင့်ပေးနေရင်းနှင့် လက်တဖက်က ဦးထွန်းခိုင်လဥအား ကိုင်ပေးလိုက်ရာ ဦးထွန်းခိုင်မှာ အရမ်းကောင်းသွားပြီး သုတ်ရည်များ ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ “အား အား အီး အီး အား….. အား အား ပြီပြီး…. အားအီးးး” ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်ထဲ အရည်များ ပန်းထည့်ပြီးနောက် လီးကြီးအား အဖုတ်မှ ချွတ်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များ ဝေါကနဲ စီးကျလာတော့သည်။ “အန်ကယ့် အရည်တွေက အများကြီးပဲနော်” “အင်းပေါ့ဟ…. နင့်စောက်ပတ်က…. လုပ်လို့ကောင်းလိုက်တာဟာ…. ငါတော့ နင့်ကို ကြိုက်သွားပြီ…. အပေးလည်း အရမ်းကောင်းတယ်” “ညီမလည်း အန်ကယ့်ကို သဘောကျပါတယ်…. ဒါပေမယ့် အခုလို ဖြစ်သွားတာကိုတော့ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့နော်” “အေးပါ စိတ်ချပါ…. မပြောပါဘူး…. ဒါပေမယ့် ငါ့ကိုတော့ တစ်ပတ်တစ်ခါ ပေးလိုးနော်….  အဲ့ဒါဆို မပြောဘူး” “အန်ကယ်ကကလည်း တစ်ပတ်တစ်ခါ မများဘူးလား” “မများပါဘူးဟ…. ငါက နင့်ဖင်ကြီး ပြုတ်သွားအောင်…. လိုးပေးချင်တာ” “အာ… အန်ကယ်ကလည်း” “ကဲ… ပြန်စကြစို့” “ဟာ…. တောင်လာပြန်ပြီလား” “အေးဟုတ်တယ်…. မရတော့ဘူး”ဆိုပြီး ဦးထွန်းခိုင်သည် ဝေဝေခိုင်အား လိုးပြန်တော့သည်။

ထိုညက ဦးထွန်းခိုင်သည် ဝေဝေခိုင်အား ပုံစံပေါင်းစုံဖြင့် လိုးပေးကာ ၅ချီအထိ လိုးလိုက်လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မျော့မျော့ပဲကျန်ကာ မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ မနက်ကျတော့ ဦးထွန်းခိုင်မှာ အစောကြီးနိုးနေပြီး ဧည်ခန်း၌ ထိုင်နေစဉ် ရဲနောင် ရောက်လာပြီး “အန်ကယ် အိုခေလား… ညက”ဟု ပြုံးဖြီးဖြီးဖြင့် မေးရာ “ပြေတာပေါ့ ညီလေးရာ…. ဘယ်လိုပြောရမလဲ… ဟားဟား” “ဟုတ်လား…. အန်ကယ်က ကံကောင်းတယ်ဗျာ…. အဲ့ဆော်ကြီးက မိုက်တယ်” “အေးကွ…. တကယ် လိုးလို့ကောင်းတယ်…. သူ့ယောက်ျား မလိုးဘူးလား မသိဘူးဟ” “ဟုတ်လား အန်ကယ်ရ… ကျွန်တော့်ကိုလည်း…. လုပ်ရအောင် ကူညီပါအုံး” “လွယ်တော့ မလွယ်ဘူးဟ…. ဒါပေမယ့် စိတ်တော့ တော်တော် ကြီးတယ်ဟ…. အစဉ်ပြေရင် ပြောမယ်လေ” “ဟုတ်… ကူညီပါ အန်ကယ်ရာ…. ကျွန်တော်လည်း အဲ့ဆော်ကြီးကို လိုးချင်နေပြီဗျ” “အေးပါဟ…. ရရင်ကူညီပါ့မယ်…. အခုတော့… ငါ ဝအောင်လိုးအုံးမယ်” “အာ…. အန်ကယ်က လူလည်ကြီးပဲ” “ဟားဟား ဟားဟား ” ထိုစဉ် ဝေဝေခိုင်လည်း ကွတကွတဖြင့် အပြင်ထွက်လာသဖြင့် စကားစပြတ်သွားကြသည်။ ဝေဝေခိုင်က “ပြန်အုံးမယ်…. အန်ကယ်နဲ့ မောင်လေး”ဟုပြောတော့ ရဲနောင်က “ဟုတ်ကဲ့ အစ်မ…. အဆင်ပြေလား”ဟု အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြောလိုက်တော့ ဝေဝေခိုင်လည်း ရှက်သွားပြီး “အင်း… ပြေပါတယ် “ဟု ပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်က “ရှက်မနေနဲ့…. အားလုံး ပြောပြီးသွားပြီ” “အာ… အန်ကယ်ကလည်း ဘာတွေလျှောက်ပြောနေလဲ… မသိဘူး”ဟု ပြောလေသည်။ ရဲနောင်က “အစ်မကလည်း ရပါတယ်… ဒါမျိုးက ဖြစ်တတ်ပါတယ်ဗျ…. နားလည်ပါတယ်”ဟု ပြောတော့မှ ဝေဝေခိုင်လည်း အဆင်ပြေသွားပြီး “ကျေးဇူးပါ… ငါ့မောင်ရယ်”ဟုပြောသဖြင့် ရဲနောင်က “ကျေးဇူးက ဒီအတိုင်း ဘယ်ရမလဲ…. အစ်မရ” “ပြောလေ ငါ့မောင်ကို ဘာဝယ်ကျွေးရမလဲ” “တကယ်လား အစ်မ” ဝေဝေခိုင် စကားမှားသွားမှန်း သိသွားလေသည်။ ကိုယ်က မုန့်ဝယ်ကျွေးမည်ဟု ပြောတာကို ရဲနောင်က လိုရာ ဆွဲတွေးနေတော့သည်။

ဦးထွန်းခိုင်ကလည်း “ကျွေးလိုက်ပါဟာ ကလေးကို…. ဟားဟား ဟားဟား” သီဟကလည်း “မမ တကယ် ကျွေးမှာလား”ဟုပြောတော့ ဝေဝေခိုင်လည်း “မသိဘူး”ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ “လုပ်ပါအစ်မရယ်… ခဏလေးပါပဲ “ဟုပြောကာ ဝေဝေခိုင်နား တိုးလာလေသည်။ ဝေဝေခိုင်က “မရပါဘူး”ဟုပြောတော့ ဦးထွန်းခိုင်က “ခဏလေးပဲဟာ ကူညီလိုက်စမ်းပါ…. သွားသွား ငါ့အခန်းထဲသွား”ဟု ရဲနောင်အား မျက်စိမှိတ်ပြကာ အတင်းတွန်းလွတ်နေတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မှားပြီဟု စိတ်ထဲ တွေးမိသော်လည်း မလိုက်လျောပြန်လျှင်လည်း လျှေက်ဖွနေမည်စိုး၍ ရဲနောင် ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ ပါလာခဲ့လေတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ၁ရက်အတွင်း သူစိမ်းယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ အလိုးခံရမှုကို စဉ်းစားရင်း မိမိခင်ပွန်းအပေါ် သစ္စာမဲ့သလိုများ ဖြစ်နေပြီလားဟု တွေးမိသော်လည်း ရဲနောင်၏ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်မှုကြောင့် ကာမစိတ်များ ပြန်လည် ထကြွလာပါတော့သည်။ ရဲနောင်လည်း ဝေဝေခိုင် စိတ်မပြောင်းခင် နို့ကြီးများအား ပွတ်သပ်နေပြီး လက်တဖက်က ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ကြီအား ကလိနေပါတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ကာမစိတ်များ ထကြွလာကာ ရဲနောင်၏လီးအား ဖမ်းကိုင်လိုက်သောအခါ ရဲနောင်လည်း အလိုက်တသိပင် ဘောင်းဘီအား ချွတ်ပေးလိုက်ကာ ဝေဝေခိုင့် ခေါင်းအား ဖိချကာ မျက်နှာအား သူလီးနား တေ့ပေးလိုက်လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း ရဲနောင်၏လီးကြီး မျက်နှာနားသို့ ရောက်သည်နှင့် ဘာမှပြောမနေတော့ပဲ လီးကြီးအား ငုံစုပ်လိုက်ပါတော့သည်။ ရဲနောင်လီးမှာ ဦးထွန်းခိုင်လီးလောက် မကြီးသော်လည်း အရှည်မှာ ၇လက်မ ကျော်သဖြင့် ဝေဝေခိုင်တယောက် ရင်တုန်နေသလို အလိုးလဲ ခံကြည့်ချင်နေပါသည်။ “ဟင်း ဟင်း ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အင်း ပြွတ် ပြွတ်” ဝေဝေခိုင်လည်း လီးကြီးကို အရသာခံ စုပ်နေပါသည်။ ရဲနောင်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာ ဇိမ်ခံနေပါသည်။ ထို့နောက် ဝေဝေခိုင်လည်း စောက်ရည်များ ရွှဲလာပြီး မနေနိုင်တော့ပဲ လီးစုပ်ခြင်းကိုရပ်ကာ “ကဲ မောင်လေး…. ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ” ရဲနောင်က “အမ ကုန်းပေးပါလား…. အဲ့ဒါမှ စောတ်ဖုတ်က နောက်ကို ပြူးထွက်ပြီး…. လိုးရတာ ပိုအားရမှာ” ဝေဝေခိုင်လည်း ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ရဲနောင်လည်း ဝေဝေခိုင့် အနောက်မှခွ၍ စောက်ခေါင်းဝတွင် လီးကြီးကိုတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းထည့်လိုက်ပါသည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း လီးကြီးဝင်လာပြီဖြစ်၍ အရသာတွေ့ကာ မျက်တောင် စင်းခံနေပါသည်။ “ဟင်း ဟင်း အင်…. အင့် အ ဗွတ် ဗွတ် စွတ်…. အင့်အင့် အဟင် အ အ” “အ အ အမလေး မောင်လေးရယ်… အင့်အင့်  သေပါပြီ အား… အင့်အင့်” ဝေဝေခိုင်မှာ လီးကြီးမှာ ရှည်လွန်းသဖြင့် သားအိမ်ခေါင်းကို ဆောင့်ထိုးမိကာ နာတာရော ကောင်းတာရော ဝေဒနာနှစ်မျိုးကို ခံစားရင်း ဖင်ကြီးကို ထောင်ကာ အလိုးခံနေပါသည်။ “အိုး..အအအ… ဗွတ်ဗွတ် ဘွတ် ဘွတ်…. အ အ အင့် ဟင့် ဟင့်” ရဲနောင်လည်း ဝေဝေခိုင်အား အချက်၅၀ခန့် ဖင်ထောင်လိုးပြီးနောက် ညောင်းလာသဖြင် “ကဲ အမ… ပုံစံ ပြောင်းရအောင်နော်” ဟုဆိုကာ သူ့လီးကြီးကို ဝေဝေခိုင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “အစ်မ…. အပေါ်က တက်ဆောင့်ပေးလေ… လာ” ဝေဝေခိုင်လည်း ရဲ‌နောင်လီးကြီးပေါ်သို့ ထိုင်ချရင်း “ဟင့် ဟင့် အ အ…. အင်းအား…. ဗျွတ် ဗျွတ် ဘွတ် ဘွတ်… ဟင့်… အင့်… အင်း… အား… အ အ အိုး ရှီးး” ဖြင့် အားရပါးရကြီး ကာမအရသာကို ခံစားနေတော့သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် ဆက်ကာ ဆက်ကာ ဆောင့်နေရင်း “ဖွတ် ဖွတ် ဘွတ် ဘွက် ဖွတ် ဖွတ်…. အိုး မောင်လေးရာ…. အင့် အင့် ဟင့် ဟင့် အအ အားးအီးးးး… မမ ပြီးသွားပြီ… မောင်လေးရော”ဟုပြောလိုက်ရာ ရဲနောင်လည်း ပြီးခါနီးပြီဖြစ်၍ ဘာမှမပြောတော့ပဲ ဝေဝေခိုင်အား ကိုယ်ပေါ်မှ လှဲချပြီး သူမမျက်နှာပေါ် တက်ခွကာ ဝေဝေခိုင့်ပါးစပ်ကို တက်လိုးနေပါတော့သည်။ “ပလွတ် ပလွတ် ပြွတ်… အု အု အင်း အု အု…. ပလွတ် ပြွတ် စွပ်စွပ် အုအု” အချက် ၂၀ခန့် ဝေဝေခိုင့် ပါးစပ်ထဲ လိုးပြီးသောအခါ ရဲနောင်လည်း လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း မထွေးထုတ်ပဲ မျိုချလိုက်မိပါတော့သည်။ ရဲနောင်က “ကောင်းလိုက်တာ မမရာ…. ကောင်းလိုက်တာ” ထိုစဉ် ဦးထွန်းခိုင် ဝင်လာပြီး “ဟားဟား… တော်တော် ကောင်းနေကြတယ်ပေါ့”ဟု ပြောလေသည်။ ရဲနောင်က “ဟုတ်တယ် အန်ကယ်”ဟုပြောကာ သူ့လီးကြီးအား ရေသွားဆေးလေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်ကာ တက်စီကား ငှါးပြီး အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အိမ်ရောက်သည်နှင့် အခန်းတွင်း ပြေးဝင်ကာ ကုတင်ပေါ် လှဲချပြီး အနားယူနေသည်။ ဝေဝေခိုင့်အဖုတ်မှာလည်း လီးကြီး၂ချောင်းနှင့် အလိုးခံထားရသဖြင့် ကျိန်းပြီး စပ်နေတော့သည်။

ဝေဝေခိုင်လည်း မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း ကိုယ့်ကိုကိုယ် အံသြနေမိသည်။ မထင်မှတ်ပဲ သူစိမ်း ၂ယောက်၏ အလိုးခံလိုက်ရသည့်အပြင် သူတို့၏ အရည်များကိုပင် မျိုချခဲ့ရလေသည်။ မိမိယောက်ကျာ်းကိုပင် မလုပ်ပေးဘူးသော အရာကို သူစိမ်းများအား လုပ်ပေးမိလေသည်။ ဘာကြောင့်လဲ စဉ်းစားတိုင်း အဖြေမရပေ။ ဒါပေမယ့် ထူးခြားသည်က သူတို့၏ လီးကြီးများပင် ဖြစ်လေသည်။ မိမိယောက်ျားထက် ပိုမို ကြီးမားပြီး သုတ်ထွက်အားလည်း အလွန်ကောင်းကြသည်။ မိမိအမျိုးသားနှင့် မရခဲ့သော ကာမအရသာများလည်း ရရှိခဲ့သည်။ စိတ်ကျေနပ်မှုမှာလည်း အပြည့်ဖြစ်သည်။ စဉ်းစားမိသည်က သူသည် လီးကြီးကြီးများကို စွဲလမ်းသွားတာပဲ ဖြစ်မည်။ ဒီလို လီးကြီးမျိုးနှင့်တောင် အရသာ ထူးခြားနေလျှင် နိုင်ငံခြားလူမျိူးများ၏ လီးကြီးများနှင့်ဆိုလျှင် မည်မျှအရသာ ရှိမည်ဆိုတာကို တွေးတောရင်း အဖုတ်ထဲမှ ယားယံလာပါသည်။ ဝေဝေခိုင် တစ်ယောက်တော့ ဆားငန်ရေ သောက်မိသလိုပဲ ငတ်မပြေ ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ယောက်ျားနဲ့ မရခဲ့သော ကာမစည်းစိမ်များလည်း သူတို့နှင့်တွေ့မှပဲ ရခဲ့လေသည်။ သူတို့နှင့်တောင် ဒီလောက်အရသာ ကောင်းလျှင် ရုပ်ရှင်ထဲမှ နိုင်ငံခြားသားများ….။ ဝေဝေခိုင်လည်း စဉ်းစားနေရင်းနှင့် ကာမစိတ်များ ထကြွလာပါသည်။ ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့မှ တံခါးဖွင်သံကြား၍ ကြည့်လိုက်ရာ ဝေဝေခိုင့် ယောက်ျား ကောင်းမြတ် ပြန်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း “မောင်ပြန်လာပြီလား”ဟုပြောပြီး ကောင်းမြတ်အား ဆီးကြိုလေသည်။ “အင်း… ဟုတ်တယ်… ခရီးသွားစရာရှိလို့ ခဏပြန်လာတာ မိန်းမရော…. ရောက်နေတာကြာပြီလား” “ကြာပြီ မနက်ထဲက ပြန်ရောက်တာ…. ခရီးက ကြာမှာလား” “မကြာပါဘူး… တစ်ပတ်လောက်ထဲပါ” “ဝေခိုင် တစ်ယောက်တည်း ပျင်းနေတော့မှာပဲ” “ခဏလေးပါပဲ မိန်းမရာ” “အင်းပါ ရပါတယ်” “ကဲ ခရီးမသွားခင်လေး…. ဟဲ ဟဲ”ဟုပြောကာ ဝေဝေခိုင့်အင်္ကျီအား ချွတ်လေသည်။ ဝေဝေခိုင်လည်း အလိုက်သင့်ပင် ချွတ်ပေးကာ ကောင်းမြတ်ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ကောင်းမြတ်၏လီးမှာ ဦးထွန်းခိုင်လီးနှင့် အကွာကြီး ကွာနေသည်။ သို့သော်လည်း ယောကျ်ားကျေနပ်စေရန် လီးအား ငုံစုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အိုး… ကောင်းလိုက်တာ ဝေခိုင်ရယ်” ဝေဝေခိုင်လည်း ဒစ်ကိုငုံထားရင်း ထိပ်ဝကို လျှာနဲ့ထိုးပေးနေသည်။

ကောင်းမြတ်လည်း မိန်းမဖြစ်သူ လီးစုပ်ပေးတာကို ခံစားရင်း အရသာခံနေသည်။ ကောင်းမြတ်လည်း ဝေဝေခိုင်စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ပေးနေရင်း ကလိနေလေသည်။ ဝေဝေခိုင့် စောက်ဖုတ်မှာ အရည်များရွှဲနေတော့ ကောင်းမြတ်က “မိန်းမ စိတ်ပါနေပြီလား”ဟု မေးတော့ ဝေဝေခိုင်က “အင်း”ဟု ပြောလေသည်။ “ဒါဆို လုပ်ရအောင်”ဆိုပြီး ဝေဝေခိုင်ကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့တင်ပြီး ခြေထောက်ကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ကာ လီးကိုကိုင်ပြီး ဒစ်ကို ဖိပြီး ထည့်လိုက်လေသည်။ စောက်ဖုတ်က အရည်ထွက်နေတော့ လျှောကနဲ ဝင်သွားလေသည်။ ကောင်းမြတ်လည်း စိတ်ထဲမှာ ဝေဝေခိုင်ကို လိုးရတာ ချောင်နေသလို ခံစားရသည်။ “မိန်းမအဖုတ်က ချောင်နေသလိုပဲ” ဝေဝေခိုင်လည်း ပြာပြာသလဲပင် “မဟုတ်ပါဘူး…. မောင်ထင်လို့ပါကွာ”ဟု ပြောလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ “ချောင်နေမှာပေါ့ လီးအကြီးကြီးနဲ့ လိုးထားတာ”ဟု ပြောနေမိသည်။ ကောင်းမြတ်လည်း မရိပ်မိပဲ လီးကို အပြင်မထုတ်ပဲ ဖြေးဖြေးချင်း အဆုံးထိရောက်အောင် လိုးပေးနေသည်။ “မောင်ရယ်… ကောင်းလိုက်တာ…. အား အား” “အင်း အင့်… ဖတ် ဖတ် ဖတ် အင့်အင်း…အား….ဖတ်ဖတ်” ကောင်းမြတ်လည်း ပုခံးနှစ်ဘက်ကို ခပ်တင်းတင်းကုန်းဆွဲကာ အားပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ ဆောင့်ချက်များက မြန်လာလေသည်။ “ဘွပ် ဘွပ် အား အား ဖတ် ဖတ် ပြွတ် အား အီး” မိနစ်၂၀ခန့် ကြာတော့ ကောင်းမြတ်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အပြီးသတ် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြီး ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ကောင်းမြတ်လည်း ဝေဝေခိုင့် အဖုတ်ထဲသို့ အရည်များပန်းထုတ်ပြီးနောက် ကိုယ်ပေါ်မှဆင်းကာ ရေအမြန်ချိုးပြီး ခရီးသွားဖို ပြင်ဆင်ပါတော့သည်။ ဝေဝေခိုင်ကတော့ မပြီးလိုက်ရ၍ စိတ်ပျက်ကာ အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။ ၃ရက်လောက်ကြာတော့ ဦးထွန်းခိုင် စိတ်ထဲ မရိုးမရွ ဖြစ်လာပြန်လေပြီ။ လီးကလည်း အမြဲလိုလို တောင်မတ်နေ၏။ ဝေဝေခိုင့်ဆီ ဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက်လို့ မလာလျှင် ခက်ပေအုံးမည်။

ဒီတစ်ခါ လိုးလို့ရရင်တော့ နောက်အမြဲလိုးရအောင် အကြပ်ကိုင်ဖို့ စဉ်းစားနေတုန်း သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ၃၅လမ်းမှ ကုလားထက်အောင်အား သတိရသွားသည်။ ဒီကောင်က ဒီကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်သည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ ထက်အောင်ဆီသို့ ထွက်ခဲ့လေသည်။ အဆင်သင့်ပဲ ထက်အောင်ကို သူအိမ်၌ တွေ့ရ၏။ “ဟရောင် ထွန်းခိုင်… မတွေ့တာ ကြာပြီ… ဘယ်ပျောက်နေလဲ”ဟု ထက်အောင်က ပြောလေသည်။ ဦးထွန်းခိုင်းလည်း “အေးကွ… မင်းကို အကူအညီ တောင်းစရာရှိလို့ကွ” “ပြောပါအုံးဟ… ဘာလဲလို့” ဦးထွန်းခိုင်လည်း သူနှင့် ဝေဝေခိုင်အကြောင်း၊ ရဲနောင်နှင့် ဖြစ်သမျှ အားလုံးကို ပြောပြကာ နောက် အမြဲချလို့ရရန် အကြံတောင်းလေသည်။ ထက်အောင်လည်း “အဲဒါက အေးဆေးပါ…. အဓိကက… ဆော်လေးက မိုက်လား” “မိုက်တာပေါ့ဟ…. လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်” “ဟုတ်ပြီ… ဒါဆို ငါကူညီမယ်…. ငါ့သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ဆီမှာ…. ပြဒါးနဲ့ လုပ်ထားတဲ့ အခန်းရှိတယ်…. အဲ့ဒါက အပြင်ကပဲ မြင်ရတယ်…. အထဲက အပြင်ကို မမြင်ရဘူး…. မင်းတို့ အေးဆေးလုပ်ကြ…. ငါက အပြင်က ဗွီဒီယို ရိုက်ပေးမယ်…. ဗွီဒီယိုရရင် အိုခေပြီပေါ… အကြပ်ကိုင်လို့ရပြီပေါ့ကွ” “အိုခေ သူငယ်ချင်းရာ… ကျေးဇူးပါပဲ” “နိုးနိုး…. ကျေးဇူး အလကားမတင်နဲ့…. ငါတို့ကိုလည်း ဝေစုပေးရမှာ” “အေးပါကွာ အေးပါ…. ရပါတယ်ဟ…. ဒါဆိုမင်း အခန်းအသင့်ပြင်ထား… ငါခေါ်လာခဲ့မယ်”ဟုပြောကာ ထွက်သွားလေတော့သည်။ ဦးထွန်းခိုင်လည်း ဝေဝေခိုင်ဆီ ဖုန်းဆက်ကာ တွေ့ကြမယ်ဟု ပြောတော့ ဝေဝေခိုင်က မသွားတော့ဘူးဟု ပြောနေသဖြင့် ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပါဟု အတင်းပြောတော့မှ ဝေဝေခိုင်လည်း လိုက်လာလေတော့သည်။ (ပထမပိုင်း ပြီး)

Zawgyi

ေဝေဝခိုင္သည္ အသက္၃၃ႏွစ္ရွိၿပီး အရပ္မွာ ၅ေပ၃လက္မသာ ရွိေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပုေသာ္လည္း ကိုယ္လုံးအခ်ိဳးအစားမွာ ေတာင့္တင္းၿပီး အသားအရည္မွာ ျဖဴဝင္း၏။ ေဝေဝခိုင္မွာ အိမ္ေထာင္က်တာ ၃နစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေတာင့္တင္းဆဲျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ လမ္းထဲရွိေကာင္ေလးမ်ား ျပစ္မွားျခင္းကို ခံရသူျဖစ္သည္။ ဒီေန႔လည္း ေဝေဝခိုင္ အေစာႀကီးႏိုးေနသည္။ ေယာက္်ားကလည္း မနက္ကတည္းက အလုပ္သြား၍ တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနစဥ္ ဖုန္းျမည္လာေလသည္။ ဖုန္းျမည္လာ၍ ၾကည့္လိုက္ေတာ ညီမေဝမြန္ဆီမွ ဖုန္းျဖစ္ေနသည္။ “ဟယ္လို…. မမလား ” ” ေအး ေျပာ ညီမေလး” ” ဒီည ကာရာအိုေကသြားဆိုမလို႔ လိုက္မလား” “ဘယ္သူေတြပါလဲဟ” “မန္ေနဂ်ာႀကီးရယ္ သမီးတို႔ သူငယ္ခ်င္းစုံတြဲ ၃တြဲရယ္ေလ… ၿပီးရင္အိမ္မျပန္ဘူးေလ စားေသာက္ၿပီး ႐ုံးမွာ ျပန္အိပ္က်မွာ” “လိုက္ေတာ့ လိုက္ခ်င္တယ္ဟ…. ငါက ၁ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာဟ” “ရပါတယ္မမကလည္း….. မန္ေနဂ်ာႀကီးရွိသားပဲ…. ဟီး ဟီး” “အင္းပါ အိမ္ကလႊတ္ပါ့မလား မသိဘူး” “အာ….မမက ေယာက္်ားပိုင္ပါတယ္…. ညီမေလးအိမ္ သြားအိပ္မလို႔ ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ေပါ့” “အင္းအင္း ေျပာၾကည့္လိုက္မယ္” “အိုေကေလ မမ” ေဝေဝခိုင္ ေယာက်ာ္းဆီ ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းဆက္ေလေတာ့သည္။ “ဟယ္လို… ေမာင္လား” “ေအး မိန္းမ ေျပာ” “ဒီေန႔…. ညီမေလးအိမ္ သြားအိပ္မလို႔” “အာ….. မသြားပါနဲ႔…. ညက ဇာတ္လမ္းမျပတ္ေသးဘူးေလ” “ေတာ္ပါ သူကျဖင့္ မေတာင္ႏိုင္ပဲနဲ႔” ” ဒီည ေဆးေသာက္ၿပီး အမုန္းဆြဲမွာ” “စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့ ေမာင္ရာ…. ေနာက္ေန႔ေပါ့ေနာ္” “အင္းပါ အင္းပါ…. မိန္းမရာ” ” ဟိုေရာက္ရင္လဲ ဖုန္းဆက္အုံး” “ဟုတ္ကဲ့”။ ဦးထြန္းခိုင္သည္ ကုမၸဏီတခုမွ မန္ေနဂ်ာျဖစ္ၿပီး အသက္၅၀ခန႔္ရွိသည္။ မိန္းမကိစၥ အလြန္ဝါသနာႀကီးသူ ျဖစ္သည္။ မိန္းမ ရွိေသာ္လည္း အားမရႏိုင္ေသးပဲ ႀကဳံလွ်င္ႀကဳံသလို ေစာ္ခ်ခ်င္ေနေသးသည္။ လီးကိုလည္း စံခ်ိန္မွီေအာင္ ေဆးထိုးထားၿပီး သူအေၾကာင္းသိေသာ ဖာသည္မမ်ားဆိုလွ်င္ သူႏွင့္ မလိုက္လိုၾကေပ။

ဒီေန႔လည္း ႐ုံးက ေကာင္မေလးမ်ားအား ကာရာအိုေက ပို႔ေပးမည္။ ၿပီးလွ်င္ မျပန္ပဲ ႐ုံး၌အိပ္မည္ဟုေျပာကာ ဂြင္ဖန္ေနေတာ့သည္။ “ေဝမြန္…. နင္တို႔ ဒီည ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ လိုက္မွာလဲ…. ငါ ကာရာအိုေကခန္း စီစဥ္ထားမလို႔” “ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္…. စုစုေပါင္း ၇ေယာက္ပါ” “၇ေယာက္ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြပဲလား” “ဟီးဟီး…. မဟုတ္ဘူး အန္ကယ္…. သမီးတို႔အတြဲရယ္၊ သူဇာတို႔အတြဲရယ္၊ပပတို႔အတြဲရယ္၊ သမီးအစ္မ ၁ေယာက္ပါ…. အန္ကယ္” “နင္တို႔ကလည္း” ဦးထြန္းခိုင္ စိတ္ညစ္ရေလၿပီ။ သူထင္တာ ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ သြားရမယ္ထင္ၿပီး အကုန္က်ခံ ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့… ထားပါေတာ့ေလ ၾကည့္ၿပီး လႈပ္ရွားရတာ့မွာပဲ။ “ေအးေအး ငါ ၇ခြဲေလာက္ဆို ကာရာအိုေကဆိုင္က ေစာင့္ေနမယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ အန္ကယ္”။ ေဝေဝခိုင္လည္း ေယာက်ာ္းဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီးသည္ႏွင့္ ညီမကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲကာ ညီမအိမ္သို႔ ထြက္လာခဲ့သည္။ ညီမအိမ္ေရာက္ေတာ့ အားလုံးလူစုံေနၿပီ။ ေဝမြန္က ေဝေဝခိုင္အား ၾကည့္ကာ “ဟာ…. မမက လန္းလွခ်ည္လား အပ်ိဳေလးက်ေနတာပဲ” “ငါ့ညီမကေတာ…. ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ” ေဝမြန္ ေျပာလည္းေျပာခ်င္စရာပင္ ေဝေဝခိုင္ ၀တ္ထားသည္က စကတ္အတိုအၾကပ္ကို အေပၚက လည္ဟိုက္အက်ႌ အတိုဝတ္ထားေတာ့ အသားစိုင္မ်ား ေပၚလြင္ေနေတာ့သည္။ ပပရည္းစား ရဲေနာင္, သူဇာရည္းစား ေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ေဝမြန္ရည္းစား ေနထြန္းတို႔မွာ ေဝေဝခိုင္အား စားမတတ္ဝါးမတတ္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေနထြန္းအား ရဲေနာင္က “ေဟ့ေကာင္ မင္းေဆာ္အစ္မက မင္းေဆာ္ထက္ေတာင္ မိုက္ေသးတယ္ကြာ” “ေအးကြ…. ငါလည္း လူလည္းၿပီး လိုးပလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ…. ဖင္ႀကီးက အိေနတာပဲ” ဟုေျပာေနၾကသည္။ သူဇာက “ကဲကဲ… သြားၾကမယ္ အန္ကယ္ႀကီး ေစာင့္ေနေတာ့မယ္ လာလာ သြားၾကစို႔”။ ဦးထြန္းခိုင္သည္ နည္းနည္းပါးပါး မူးစျပဳလာၿပီျဖစ္သည္။ ေသာက္တာက ၃ပက္တည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း မူးၿပီး စိတ္ကထေနသည္။ ကာရာအိုေကခန္းထဲဆိုေတာ့ ေနရက်ပ္ေနသည္။ ထိုစဥ္ ေဝမြန္တို႔အဖြဲ႕ ေရာက္လာသည္။ စုစုေပါင္း ၇ေယာက္။ သူဇာ၊ ပပ၊ ေဝမြန္ႏွင့္ သူမသိေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၊ ေကာင္ေလး၂ေယာက္၊ ထူးျခားသည္က သူ မသိေသာ ေကာင္မေလးပင္။ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစား ေတာင့္တင္းၿပီး အသားျဖဴေတာ့ ထင္းကနဲေပၚေနသည္။

ဦးထြန္းခိုင္မွာ ခ်က္ခ်င္းပင္ လီးေတာင္လာၿပီး လုပ္ခ်င္စိတ္မ်ား ေပၚလာေတာ့သည္။ “ကဲ ကဲ… ထိုင္ၾကပါ ထိုင္ၾကပါ…. ေဝမြန္ မိတ္ဆက္ေပးေလ” “ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ အန္ကယ္…. ဒါက သမီးအစ္မ ေဝေဝခိုင္ သူက ပပရည္းစား ရဲေနာင္၊ သူက သူဇာ့ရည္းစား ေက်ာ္ေက်ာ္၊ သူကေတာ့ သမီးရဲ႕ ဟီးဟီး… ရည္းစား” “ေအာ္ ဟုတ္ပါၿပီ…. စားစရာေတြ မွာၾကေလ… အန္ကယ္ကေတာ့ နည္းနည္းေသာက္တယ္…. သမီးတို႔ေရာ မွာေလ” ေဝမြန္က “သမီးက စပိုင္ေသာက္မယ္…. နင္တို႔ေရာ” “ေကာင္မ နင္ေသာက္မွာေတာ့… ငါတို႔လည္း ေသာက္မွာေပါ့”ဆိုၿပီး ေသာက္ၾကေလေတာ့သည္။ အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင္အမွ် ဆိုတာေရာ ေသာက္တာေရာ မ်ားလာၿပီး အားလုံးမူးလာၾကၿပီး တစ္တြဲဆီ ျဖစ္လာေတာသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း မူးစျပဳလာေလၿပီ။ မမူးေသးသည္ကေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္ပင္။ သူကေတာ့ သူအႀကံႏွင့္သူ ျဖစ္သည္။ ေဝေဝခိုင္ကို ျမင္ၿပီးကတည္းက လိုးခ်င္စိတ္ကို ထိန္းမရေတာ့၍ မေသာက္ပဲ ေနေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီညေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို ရေအာင္လိုးမယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး အားလုံးမူးေအာင္ တိုက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ “ကဲသာ ကဲေနာ္…. စားခ်င္တာ မွာၾက” ဦးထြန္းခိုင္ မ်က္လုံးမွာ ေဝေဝခိုင္ေပါင္ေပၚတြင္သာ ေရာက္ေနေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္မွာလည္း စပိုင္၄လုံး ကုန္သြားသျဖင့္ မူးလာၿပီး ခဏနားေနခိုက္ ဦးထြန္းခိုင္အား ၾကည့္လိုက္ရာ သူမအား စားမတတ္ ဝါးမတတ္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနခိုက္ႏွင့္ ဆုံသြားေတာ့သည္။ မူးလည္းမူး ညက ေယာက်ာ္းႏွင့္ကလည္း မၿပီးခဲ့၍ ကာမစိတ္မ်ား ေပၚေပါက္လာေတာ့သည္။ က်န္သူမ်ားကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း အတြဲကိုယ္စီႏွင့္ ဟိုပြတ္ ဒီပြတ္ေနေတာ့ ပိုၿပီး စိတ္ႂကြေစေတာ့သည္။ အားေနသူဆိုလို႔ သူနဲ႔ ဦးထြန္းခိုင္သာ ရွိသည္။ အေျခအေနကို ရိပ္မိေသာ ဦးထြန္းခိုင္သည္ “ကဲ ျပန္ၾကရေအာင္ေဟ့”ဆိုေတာ့ အားလုံး ဝိုင္းသိမ္းၿပီး ျပန္ၾကေတာ့သည္။ ေဝမြန္က “မမ…. မမလည္း ႐ုံးမွာလိုက္အိပ္ေလ”လို႔ေျပာေတာ့ ေဝေဝခိုင္က “နင္တို႔က အေဖာ္ေတြနဲ႔ ငါမလိုက္ေတာ့ဘူး” ေျပာေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္က ျပာျပာသလဲပင္ “အာ… တေယာက္တည္း မျပန္ပါနဲ႔ေတာ့…. အန္ကယ္လည္း ရွိတာပဲ”ဟု ေဝေဝခိုင္အား အဓိပၸယ္ ပါပါၾကည့္ၿပီး ေျပာသည္။ ေဝမြန္ကလည္း လိုက္ခဲ့ပါဟု ေျပာသျဖင့္ ေဝေဝခိုင္လည္း ႐ုံးသို႔ လိုက္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ႐ုံးေရာက္ေတာ့ အားလုံးက မူးေနၾကၿပီး ေနရာရွာၾကေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္က အႀကံသမားပီပီ အခန္းက ၄ခန္းပဲ ရွိတယ္ဟု ေျပာေတာ့ ေဝမြန္က “မမ အျပင္မွာ အိပ္ေပးေနာ္… ညီမတို႔ ၃တြဲအတြက္ အခန္းေတာ့ေပး”ဟု ေျပာသျဖင့္ ေဝေဝခိုင္က “နင္တို႔ ေတာ္ေတာ္႐ြေနတယ္ ဟုတ္လား…. သြားပါ ရပါတယ္”ဟု ေျပာသည္။

ဦးထြန္းခိုင္အတြက္ အကြက္ဝင္လာၿပီ ျဖစ္သည္။ “ေဝေဝခိုင္က အန္ကယ့္အခန္းမွာ အိပ္လ “ဟုေျပာေတာ့ ေဝေဝခိုင္က “ရပါတယ္ အားနားစရာ”ဟုေျပာေတာ ဦးထြန္းခိုင္က “ရပါတယ္… ကြၽန္ေတာ္က ေသာက္အုံးမွာ အျပင္မွာပဲ အိပ္ေတာ့မယ္”လို႔ေျပာၿပီး ေဝေဝခိုင္အား အခန္းလိုက္ပို႔ေပးလိုက္သည္။ ခဏၾကာေတာ့ ေဝမြန္တို႔အခန္းမွ အသံမ်ားၾကားေနရသည္။ လိုးသံမ်ား ျဖစ္သည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း ၾကားေနရသည္။ လူက မူးေနေပမယ့္ စိတ္ကေတာ့ ခံခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚေနမိသည္။ ထိုစဥ္ ဦးထြန္းခိုင္သည္ အခန္းေရွ႕ လာၿပီး “ဟိုဘက္ခန္းေတြကေတာ့ ပြဲၾကမ္းေနၿပီ”ဟု ေျပာသည္။ ေဝေဝခိုင္က “အာ… ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ”ဟု ေျပာသည္။ ဦးထြန္းခိုင္လည္း မူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေဝေဝခိုင္အား ေျပးဖက္ေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္က “ဘာလုပ္တာလဲ… ေအာ္လိုက္မွာေနာ္ “ဟုေျပာေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္သည္ တံခါးေလာ့အား ခ်လိုက္ၿပီး “ေအာ္ေလ ေအာ္လိုက္ေလ…. ဘယ္သူလာမလဲလို႔ ဟားဟား….  အားလုံးက ေပ်ာ္ေနၾကၿပီေလ နင့္ကို ဘယ္သူမွ မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး…. ဟားဟား ဟာဟားဟား ” ဒီေတာ့မွ ေဝေဝခိုင္လည္း စဥ္းစားမိသြားၿပီး “အန္ကယ္ရယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္… ညီမက အိမ္ေထာင္နဲ႔ပါ… မေကာင္းပါဘူးလို႔” ေျပာေသာအခါ ဦးထြန္းခိုင္က “နင္က အိမ္ေထာင္နဲ႔လား…. ငါက အပ်ိဳထင္ေနတာ…. အိမ္ထာင္သည္ဆိုေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ဟာ ငါလည္းအိမ္ေထာင္သည္ပါပဲ…. နင့္ေယာက်ာ္းက နင့္ကို ေကာင္းေကာင္း မလိုးေပးဘူလား…. အလတ္ႀကီး ရွိေသးတယ္…. နင့္ကို ငါလိုးျပမယ္… နင္ ႀကိဳက္သြားေစရမယ္”ဟု ႐ိုင္း႐ိုင္းစိုင္းစိုင္း ေျပာေနသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း ဒီလူႀကီး ၾကည့္ရတာ ေတာင္းပန္လည္း အတင္းလုပ္မည့္ပုံ ေပၚသျဖင့္ “ဒါဆိုလည္း အန္ကယ္ႀကီးဆႏၵကို လိုက္ေရာပါ့မယ္…. ဘယ္သူမွ မသိပါေစနဲ႔”ဟု ေျပာေတာ့ “ေအးပါဟာ  မသိေစရပါဘူး…. ျမန္ျမန္လုပ္မယ္…. ငါ ေတာ္ေတာ္တင္းေနၿပီ”ဟု ေျပာေလသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း အက်ႌခြၽတ္မည္လည္း လုပ္ေရာ ဦးထြန္းခိုင္ကအတင္းေဆာင့္ၿဖဲၿပီး ႏို႔အား အငမ္းမရ စုပ္ေလေတာ့သည္။

ႏို႔အားစုပ္ၿပီး ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအား အတင္းခြၽတ္ေလေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဝေဝခိုင္အား ပက္လက္ေနေစၿပီး အဖုတ္အား လက္ျဖင့္ အတင္းႏႈိက္ေလေတာ့သည္။ “အာ… နင့္ေစာက္ပတ္ႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီးပါလား…. ေကာင္းတယ္ဟာ… ငါကအဲဒါမ်ိဳး…. ေတြ႕ခ်င္ေနတာ” “အန္ကယ္ရယ္… ေျဖးေျဖး….ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ” “မရေတာ့ဘူးဟာ….. ငါအရမ္းလုပ္ခ်င္ေနၿပီ…. ငါ့လီးကို ၾကည့္စမ္း”ဟုဆိုကာ ပုဆိုး ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ “ဟာ” ေဝေဝခိုင္ ေတာ္ေတာ္ပဲ အံ့ၾသသြားသည္။ လီးႀကီးမွာ ႀကီမားလြန္းေနၿပီး ဒစ္ႀကီးမွာ ၿပဲလန္ေနသည္။ ဥမ်ားမွာလဲ တြဲက်ေနၿပီး အေတာ္ႀကီးသည္။ သူ႔ေယာက်ာ္းႏွင့္ တျခားဆီျဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးအား ေတြ႕လိုက္ရျခင္းပင္။ ေတာင္ေနတာ ဓာတ္မီးလုံးေလာက္ရွိသည္။ “အန္ကယ္… ဒါ ဒါႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ပါ့မလား…. ကြၽန္မဟာေလး ၿပဲကြဲသြားအုံးမယ္”ဟု ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေျပာေနသည္။ ပါးစပ္ကသာ ေျပာေနရသည္ ေဝေဝခိုင္စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ အရမ္းႀကီး ေက်နပ္ေနသည္။ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့လီးႀကီးနဲ႔ အလိုးခံခ်င္လြန္း၍ အရည္မ်ားပင္ ႐ႊဲေနေတာ့သည္။ “အာ… နင္ကလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး…. နင္ မခံဘူးတာ က်ေနတာပဲ နင့္ေယာက္က်ားလီးနဲ႔ ဘယ္သူကႀကီးလည္း” “အန္ကယ္က ႀကီးတာေပါ့… ဒီေလာက္ႀကီးတာ အျပာကားထဲမွာပဲ ျမင္ဘူးတာ” “ခံၾကည့္ေလ…. နင္ ႀကိဳက္သြားေစရမယ္ ဟဲဟဲ…. နင္က အိမ္ေထာင္သည္ဆိုေတာ စုပ္ဖူးမွာေပါ့ ကဲ  ငါ့ကို စုပ္ေပးစမ္း” “အာ…. အန္ကယ္ကလည္း” “အန္ကယ္ကလည္း လုပ္မေနနဲ… စုပ္ေပး”ဆိုၿပီး သူလီးႀကီးအား ေဝေဝခိုင့္ပါးစပ္နား ေတ့ေပးေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း စုပ္ခ်င္စိတ္မ်ားျဖစ္ေပၚလာကာ လီးႀကီးအား ငုံစုပ္ေလေတာ့သည္။ “အား အား… ေကာင္းလိုက္တာ ေဝေဝခိုင္ရာ စုပ္ စုပ္…. ဒစ္ကိုလည္း ယက္ေပး ဥကိုပါ…. အား အား…. ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္… အားရွီး…. အား အား…. ႁပြတ္…. အားရွီး….ႁပြတ္ ႁပြတ္” ေဝေဝခိုင္လည္း စုပ္ေနရင္း အန္ကယ့္ေအာ္သံေၾကာင့္ စိတ္ပါလာကာ ဥေတြပါ စုပ္ေပးေနေတာ့သည္။ “အား အား အား ေကာင္းတယ္ ေဝေဝခိုင္ရာ…. နင္ လီးစုပ္ ေတာ္ေတာ္ကြၽမ္းတာပဲ…. စုပ္ စုပ္…. ေအာက္ကိုဆင္း….. ဟုတ္ၿပီ…. အား အား” ေဝေဝခိုင္လည္း လီးစုပ္ရင္း ခံခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာကာ မရွက္ေတာ့ပဲ ဦးထြန္းခိုင္ ဖင္ေပါက္ကိုပါ လွ်ာႏွင့္ယက္ေပးေနမိသည္။

“အား အား ေသပါၿပီ ခိုင္ေလးရယ္…. အား အား လီးကိုပဲ စုပ္ပါေတာ့…. အားရွီး  အား … ႁပြတ္ ႁပြတ္…. အား အား” ဦးထြန္းခိုင္သည္ ေဝေဝခိုင္ရဲ႕ လီးစုပ္ကြၽမ္းက်င္မႈေၾကာင့္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ သုတ္ရည္မ်ား ေဝေဝခိုင္ ပါးစပ္ထဲသို႔ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “အား အား…. အား ၿပီးၿပီ…. အားးး” ဦးထြန္းခိုင္ ၿပီးေတာ့မည္ကို သိ၍ ေဝေဝခိုင္ လီးကို ပါးစပ္ထဲမွ အျမန္ခြၽတ္ေသာ္လည္း ဦးထြန္းခိုင္မွာ ေဝေဝခိုင့္ေခါင္းကို အတင္းဖိကပ္ထားေသာေၾကာင့္ ႐ုန္း၍မရေပ။ ဦးထြန္းခိုင္သည္ သုတ္ရည္မ်ား တစက္မက်န္ ေဝေဝခိုင့္ပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ၿပီး ေခါင္းအား လြတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေဝေဝခိုင္အား ၾကည့္ကာ သူ႔လရည္မ်ားအား မ်ိဳခ်ခိုင္းေနသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း အစက နံ၍ ေထြးထုတ္မည္ စဥ္းစားထားေသာ္လည္း ဦးထြန္းခိုင္ လီးႀကီးအားျမင္ကာ ဖီးတက္လာၿပီး အားလုံး မ်ိဳခ်လိုက္ေလသည္။ မ်ိဳခ်ေတာ့လည္း အရသာတစ္မ်ိဳး ေကာင္းေနျပန္သည္။ ဦးထြန္းခိုင္ကေတာ့ သူ႔အရည္မ်ားကို မ်ိဳခ်ေနေသာ ေဝေဝခိုင္အား ၾကည့္ကာ ေက်နပ္ေနေတာ့သည္။ “ေကာင္းလိုက္တာ ေဝေဝခိုင္ရာ….. နင္ေတာ္ေတာ္ စုပ္တတ္တာပဲ” “အာ…. အန္ကယ္ကလဲ” “အန္ကယ္ကလဲ လုပ္မေနနဲ႔…. ျပန္ေတာင္လာေအာင္လုပ္ေပးအုံး…. နင့္ကို အပီလိုးေတာ့မယ္” ရီေဝလည္း ထိုင္ရာမွထကာ ဦးထြန္းခိုင္လီးႀကီးအား လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးေနေတာ့သည္။ “အန္ကယ့္လီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္…. ေဆးထိုးထားတာလား” “ေအးေပါ့ဟ…. နင္ မႀကိဳက္ဘူးလား ငါ့လီးကို” “မသိဘူး” “မသိလို႔ပဲ လရည္ေတာင္မ်ိဳၿပီးေနၿပီ… ဟားဟား ဟားဟား” ေဝေဝခိုင္လည္း လက္ထဲတြင္ မာေတာင္လာေသာ လီးႀကီးအားၾကည့္ကာ အလိုးခံခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာကာ လီးႀကီးအား ငုံစုပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ “အား အား ႁပြတ္ ႁပြတ္ အား အား” ဦးထြန္းခိုင္းသည္ ေဝေဝခိုင္ စုပ္ေပးမူေၾကာင့္ ခံစားလို႔ ေကာင္းေနေသာ္လည္း ဒီတခါေတာ့ အဖုတ္အား အပီအျပင္ လိုးခ်င္ေသာေၾကာင့္ “ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ…. နင့္ကို ငါလိုးေတာ့မယ္…. ပက္လက္လွန္ေပး အဖုတ္ကို ၿဖဲေပးထား” “အန္ကယ္ ေျဖးေျဖးေနာ္…. အရမ္းႀကီး နာမွာစိုးလို႔”ဟုေျပာကာ ဦးထြန္းခိုင္လီးႀကီးအား ကိုင္ကာ အဖုတ္ဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။

ဦးထြန္းခိုင္လည္း လီးႀကီးကို ေဝေဝခိုင့္အဖုတ္ထဲသို႔ ေျဖးေျဖးျခင္း ထိုးသြင္းေနေလသည္။ “အား နာတယ္ အန္ကယ္ အား အား ေျဖးေျဖး” “နင္ကလည္း ဒစ္ပဲဝင္ေသးတယ္ဟ… နင္အဖုတ္ကလဲ အိမ္ေထာင္သည္သာ ေျပာတယ္ က်ပ္ေနတာပဲ…. ေကာင္းလိုက္တာ ေဝေဝခိုင္ရာ… နင့္ေယာက္်ား မလိုးဘူလား နင့္ကို” “လိုးပါတယ္…. အား အား အား…. ေသပါၿပီ” ေဝေဝခိုင္လည္း စကားသာ ေျပာေနရသည္ အဆမတန္ ႀကီးမားေသာ လီးႀကီး ထိုးသြင္းမႈေၾကာင့္ နာက်င္ေနေလသည္။ လီးႀကီး တဝက္လည္း ဝင္သြားေရာ ဦးထြန္းခိုင္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ…. အားကုန္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ရာ “ျဗစ္  ျဗစ္ ဒုတ္…. အား အား အားေသပါၿပီ ရွင္…. အား အား… ၿပဲပါၿပီ” လီးႀကီးမွာ အဆုံးဝင္သြားၿပီး အဖုတ္ေအာက္ပိုင္းမွာ နဲနဲကြဲသြားေလေတာ့သည္။ “အား…. အန္ကယ္…. အား ကြဲ…. ကြဲသြားၿပီလား မသိဘူး… အရမ္းစပ္ေနတယ္” ေဝေဝခိုင္ ေျပာေသာ္လည္း ဦးထြန္းခိုင္ကေတာ့ အေဆာင့္မရပ္ပဲ အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးေနေတာသည္။ “ႁပြတ္ ဖြတ္ စြပ္ စြပ္ စြပ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္…. ဖြတ္ ဘြပ္ ဖြတ္ စြပ္… အား အား အား” လီးမွာလည္း အဝင္အထြက္မွန္လာၿပီး  ဦးထြန္းခိုင္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကလည္း ျပင္းထန္အားပါေသာေၾကာင့္ ေဝေဝခိုင္မွာ နာတာေပ်ာက္လာၿပီး ခံစားမႈမ်ား ေကာင္းလာေတာ့သည္။ “အား အား… ေကာင္းလာၿပီ အန္ကယ္…. အား အား…. အား လားလား… ေသပါၿပီ” ဦးထြန္းခိုင္လည္း ေဝေဝခိုင္က ေကာင္းလာၿပီလို႔ ေျပာေတာ့ ပို၍စိတ္ပါလာၿပီး အသားကုန္ပင္ ေဆာင့္လိုးေနပါသည္။ “ႁပြတ္… ဒုတ္… အင္…. အား အား…. ႁပြတ္ စြပ္ စြပ္…. ဖတ္ ဖတ္ အား အား” အခ်က္၄၀ခန႔္ ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ ဦးထြန္းခိုင္သည္ ေမာလာသျဖင့္ လီးႀကီးအား ခြၽတ္လိုက္ရာ ေဝေဝခိုင္က “အာ… အန္ကယ္ကလည္း…. ဘာလို႔ ခြၽတ္လိုက္တာလည္း…. ဒီမွာ ေကာင္းေနၿပီကို” “ငါေမာလို႔ပါဟ… နင္ အေပၚက တက္ေဆာင့္ေပး” ဦးထြန္းခိုင္းလည္း ခဏခြၽတ္တာကို မေနႏိုင္ေသာ ေဝေဝခိုင္၏ တာဏွာႀကီးမႈကို သတိထားမိၿပီး ေနာက္လည္း အၿမဲလိုးရေတာ့မည္မွန္း သိ၍ ေက်နပ္ေနေတာ့သည္။ ဦးထြန္းခိုင္လည္း ေဝေဝခိုင့္အေပၚမွ ဆင္းၿပီး ေအာက္တြင္ထိုင္ကာ သူလီးႀကီးအား ေထာင္ေပးလိုက္သည္။

ေဝေဝခိုင္ကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ လီးႀကီးအားကိုင္ကာ အဖုတ္သြင္းသို႔ ထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “အား ရွီး…. ကြၽတ္ ကြၽတ္… အား…. အဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနတာပဲ…. ေကာင္းလိုက္တာ အန္ကယ္ရာ… ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ပဲ”ဟုေျပာၿပီး လီးႀကီးအား သေဘာက်ေနေလသည္။ “အင္း… ေဆာင့္ ေဆာင့္… ျမန္ျမန္ေဆာင့္ ေဝခိုင္… အား အား အား” ဦးထြန္ခိုင္ တစ္ေယာ္ အစက ေဝေဝခိုင္လို႔ ေခၚရာကေန ခုေတာ့ ေဝခိုင္လို႔ ေဝေဝခိုင္ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ေအာက္မွာ အေခၚအေဝၚေတြ ေျပာင္းကုန္ပါၿပီ။ “ႁပြတ္ စြတ္ ဖြတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ အင့္ အား…. အား အားလား… ဘြတ္ ဘြတ္ ဖြတ္” ေဝေဝခိုင္လည္း စိတ္ထၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္ေပးေနပါသည္။ အဖုတ္ႀကီးမွာလဲ ႀကီးမားေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ က်ယ္ေနေတာ့ပါသည္။ ဦးထြန္းခိုင္သည္ ေခ်ာေမာလွပေသာ ေကာင္မေလးတေယာက္အား စိတ္ရွိလက္ရွိ လိုးေနရသျဖင့္ ေက်နပ္ကာ ၿပီးခ်င္သလို ျဖစ္လာ၍ ေအာက္ကေန ျပန္ေဆာင့္ေပးေနပါေတာ့သည္။ “အား အား… ၿပီးေတာ့မယ္…. ေဆာင့္ ေဆာင့္ေဆာင့္… ေဝခိုင္… အား အားးရွီးး” ေဝေဝခိုင္လည္း ေဆာင့္ေပးေနရင္းႏွင့္ လက္တဖက္က ဦးထြန္းခိုင္လဥအား ကိုင္ေပးလိုက္ရာ ဦးထြန္းခိုင္မွာ အရမ္းေကာင္းသြားၿပီး သုတ္ရည္မ်ား ေဝေဝခိုင့္အဖုတ္ထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “အား အား အီး အီး အား….. အား အား ၿပီၿပီး…. အားအီးးး” ဦးထြန္းခိုင္လည္း ေဝေဝခိုင့္အဖုတ္ထဲ အရည္မ်ား ပန္းထည့္ၿပီးေနာက္ လီးႀကီးအား အဖုတ္မွ ခြၽတ္လိုက္ရာ သုတ္ရည္မ်ား ေဝါကနဲ စီးက်လာေတာ့သည္။ “အန္ကယ့္ အရည္ေတြက အမ်ားႀကီးပဲေနာ္” “အင္းေပါ့ဟ…. နင့္ေစာက္ပတ္က…. လုပ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာဟာ…. ငါေတာ့ နင့္ကို ႀကိဳက္သြားၿပီ…. အေပးလည္း အရမ္းေကာင္းတယ္” “ညီမလည္း အန္ကယ့္ကို သေဘာက်ပါတယ္…. ဒါေပမယ့္ အခုလို ျဖစ္သြားတာကိုေတာ့ ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါနဲ႔ေနာ္” “ေအးပါ စိတ္ခ်ပါ…. မေျပာပါဘူး…. ဒါေပမယ့္ ငါ့ကိုေတာ့ တစ္ပတ္တစ္ခါ ေပးလိုးေနာ္….  အဲ့ဒါဆို မေျပာဘူး” “အန္ကယ္ကကလည္း တစ္ပတ္တစ္ခါ မမ်ားဘူးလား” “မမ်ားပါဘူးဟ…. ငါက နင့္ဖင္ႀကီး ျပဳတ္သြားေအာင္…. လိုးေပးခ်င္တာ” “အာ… အန္ကယ္ကလည္း” “ကဲ… ျပန္စၾကစို႔” “ဟာ…. ေတာင္လာျပန္ၿပီလား” “ေအးဟုတ္တယ္…. မရေတာ့ဘူး”ဆိုၿပီး ဦးထြန္းခိုင္သည္ ေဝေဝခိုင္အား လိုးျပန္ေတာ့သည္။

ထိုညက ဦးထြန္းခိုင္သည္ ေဝေဝခိုင္အား ပုံစံေပါင္းစုံျဖင့္ လိုးေပးကာ ၅ခ်ီအထိ လိုးလိုက္ေလသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း ေမ်ာ့ေမ်ာ့ပဲက်န္ကာ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ မနက္က်ေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္မွာ အေစာႀကီးႏိုးေနၿပီး ဧည္ခန္း၌ ထိုင္ေနစဥ္ ရဲေနာင္ ေရာက္လာၿပီး “အန္ကယ္ အိုေခလား… ညက”ဟု ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးျဖင့္ ေမးရာ “ေျပတာေပါ့ ညီေလးရာ…. ဘယ္လိုေျပာရမလဲ… ဟားဟား” “ဟုတ္လား…. အန္ကယ္က ကံေကာင္းတယ္ဗ်ာ…. အဲ့ေဆာ္ႀကီးက မိုက္တယ္” “ေအးကြ…. တကယ္ လိုးလို႔ေကာင္းတယ္…. သူ႔ေယာက္်ား မလိုးဘူးလား မသိဘူးဟ” “ဟုတ္လား အန္ကယ္ရ… ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း…. လုပ္ရေအာင္ ကူညီပါအုံး” “လြယ္ေတာ့ မလြယ္ဘူးဟ…. ဒါေပမယ့္ စိတ္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတယ္ဟ…. အစဥ္ေျပရင္ ေျပာမယ္ေလ” “ဟုတ္… ကူညီပါ အန္ကယ္ရာ…. ကြၽန္ေတာ္လည္း အဲ့ေဆာ္ႀကီးကို လိုးခ်င္ေနၿပီဗ်” “ေအးပါဟ…. ရရင္ကူညီပါ့မယ္…. အခုေတာ့… ငါ ဝေအာင္လိုးအုံးမယ္” “အာ…. အန္ကယ္က လူလည္ႀကီးပဲ” “ဟားဟား ဟားဟား ” ထိုစဥ္ ေဝေဝခိုင္လည္း ကြတကြတျဖင့္ အျပင္ထြက္လာသျဖင့္ စကားစျပတ္သြားၾကသည္။ ေဝေဝခိုင္က “ျပန္အုံးမယ္…. အန္ကယ္နဲ႔ ေမာင္ေလး”ဟုေျပာေတာ့ ရဲေနာင္က “ဟုတ္ကဲ့ အစ္မ…. အဆင္ေျပလား”ဟု အဓိပၸါယ္ပါပါ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဝေဝခိုင္လည္း ရွက္သြားၿပီး “အင္း… ေျပပါတယ္ “ဟု ေျပာေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္က “ရွက္မေနနဲ႔…. အားလုံး ေျပာၿပီးသြားၿပီ” “အာ… အန္ကယ္ကလည္း ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနလဲ… မသိဘူး”ဟု ေျပာေလသည္။ ရဲေနာင္က “အစ္မကလည္း ရပါတယ္… ဒါမ်ိဳးက ျဖစ္တတ္ပါတယ္ဗ်…. နားလည္ပါတယ္”ဟု ေျပာေတာ့မွ ေဝေဝခိုင္လည္း အဆင္ေျပသြားၿပီး “ေက်းဇူးပါ… ငါ့ေမာင္ရယ္”ဟုေျပာသျဖင့္ ရဲေနာင္က “ေက်းဇူးက ဒီအတိုင္း ဘယ္ရမလဲ…. အစ္မရ” “ေျပာေလ ငါ့ေမာင္ကို ဘာဝယ္ေကြၽးရမလဲ” “တကယ္လား အစ္မ” ေဝေဝခိုင္ စကားမွားသြားမွန္း သိသြားေလသည္။ ကိုယ္က မုန႔္ဝယ္ေကြၽးမည္ဟု ေျပာတာကို ရဲေနာင္က လိုရာ ဆြဲေတြးေနေတာ့သည္။

ဦးထြန္းခိုင္ကလည္း “ေကြၽးလိုက္ပါဟာ ကေလးကို…. ဟားဟား ဟားဟား” သီဟကလည္း “မမ တကယ္ ေကြၽးမွာလား”ဟုေျပာေတာ့ ေဝေဝခိုင္လည္း “မသိဘူး”ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ “လုပ္ပါအစ္မရယ္… ခဏေလးပါပဲ “ဟုေျပာကာ ေဝေဝခိုင္နား တိုးလာေလသည္။ ေဝေဝခိုင္က “မရပါဘူး”ဟုေျပာေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္က “ခဏေလးပဲဟာ ကူညီလိုက္စမ္းပါ…. သြားသြား ငါ့အခန္းထဲသြား”ဟု ရဲေနာင္အား မ်က္စိမွိတ္ျပကာ အတင္းတြန္းလြတ္ေနေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း မွားၿပီဟု စိတ္ထဲ ေတြးမိေသာ္လည္း မလိုက္ေလ်ာျပန္လွ်င္လည္း ေလွ်က္ဖြေနမည္စိုး၍ ရဲေနာင္ ေခၚေဆာင္ရာေနာက္သို႔ ပါလာခဲ့ေလေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း ၁ရက္အတြင္း သူစိမ္းေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္၏ အလိုးခံရမႈကို စဥ္းစားရင္း မိမိခင္ပြန္းအေပၚ သစၥာမဲ့သလိုမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလားဟု ေတြးမိေသာ္လည္း ရဲေနာင္၏ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္မႈေၾကာင့္ ကာမစိတ္မ်ား ျပန္လည္ ထႂကြလာပါေတာ့သည္။ ရဲေနာင္လည္း ေဝေဝခိုင္ စိတ္မေျပာင္းခင္ ႏို႔ႀကီးမ်ားအား ပြတ္သပ္ေနၿပီး လက္တဖက္က ေဝေဝခိုင့္ အဖုတ္ႀကီအား ကလိေနပါေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း ကာမစိတ္မ်ား ထႂကြလာကာ ရဲေနာင္၏လီးအား ဖမ္းကိုင္လိုက္ေသာအခါ ရဲေနာင္လည္း အလိုက္တသိပင္ ေဘာင္းဘီအား ခြၽတ္ေပးလိုက္ကာ ေဝေဝခိုင့္ ေခါင္းအား ဖိခ်ကာ မ်က္ႏွာအား သူလီးနား ေတ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း ရဲေနာင္၏လီးႀကီး မ်က္ႏွာနားသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ဘာမွေျပာမေနေတာ့ပဲ လီးႀကီးအား ငုံစုပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ရဲေနာင္လီးမွာ ဦးထြန္းခိုင္လီးေလာက္ မႀကီးေသာ္လည္း အရွည္မွာ ၇လက္မ ေက်ာ္သျဖင့္ ေဝေဝခိုင္တေယာက္ ရင္တုန္ေနသလို အလိုးလဲ ခံၾကည့္ခ်င္ေနပါသည္။ “ဟင္း ဟင္း ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္ အင္း ႁပြတ္ ႁပြတ္” ေဝေဝခိုင္လည္း လီးႀကီးကို အရသာခံ စုပ္ေနပါသည္။ ရဲေနာင္ကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ကာ ဇိမ္ခံေနပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဝေဝခိုင္လည္း ေစာက္ရည္မ်ား ႐ႊဲလာၿပီး မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ လီးစုပ္ျခင္းကိုရပ္ကာ “ကဲ ေမာင္ေလး…. ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ” ရဲေနာင္က “အမ ကုန္းေပးပါလား…. အဲ့ဒါမွ ေစာတ္ဖုတ္က ေနာက္ကို ျပဴးထြက္ၿပီး…. လိုးရတာ ပိုအားရမွာ” ေဝေဝခိုင္လည္း ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ရဲေနာင္လည္း ေဝေဝခိုင့္ အေနာက္မွခြ၍ ေစာက္ေခါင္းဝတြင္ လီးႀကီးကိုေတ့ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သြင္းထည့္လိုက္ပါသည္။

ေဝေဝခိုင္လည္း လီးႀကီးဝင္လာၿပီျဖစ္၍ အရသာေတြ႕ကာ မ်က္ေတာင္ စင္းခံေနပါသည္။ “ဟင္း ဟင္း အင္…. အင့္ အ ဗြတ္ ဗြတ္ စြတ္…. အင့္အင့္ အဟင္ အ အ” “အ အ အမေလး ေမာင္ေလးရယ္… အင့္အင့္  ေသပါၿပီ အား… အင့္အင့္” ေဝေဝခိုင္မွာ လီးႀကီးမွာ ရွည္လြန္းသျဖင့္ သားအိမ္ေခါင္းကို ေဆာင့္ထိုးမိကာ နာတာေရာ ေကာင္းတာေရာ ေဝဒနာႏွစ္မ်ိဳးကို ခံစားရင္း ဖင္ႀကီးကို ေထာင္ကာ အလိုးခံေနပါသည္။ “အိုး..အအအ… ဗြတ္ဗြတ္ ဘြတ္ ဘြတ္…. အ အ အင့္ ဟင့္ ဟင့္” ရဲေနာင္လည္း ေဝေဝခိုင္အား အခ်က္၅၀ခန႔္ ဖင္ေထာင္လိုးၿပီးေနာက္ ေညာင္းလာသျဖင္ “ကဲ အမ… ပုံစံ ေျပာင္းရေအာင္ေနာ္” ဟုဆိုကာ သူ႔လီးႀကီးကို ေဝေဝခိုင့္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “အစ္မ…. အေပၚက တက္ေဆာင့္ေပးေလ… လာ” ေဝေဝခိုင္လည္း ရဲ‌ေနာင္လီးႀကီးေပၚသို႔ ထိုင္ခ်ရင္း “ဟင့္ ဟင့္ အ အ…. အင္းအား…. ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဘြတ္ ဘြတ္… ဟင့္… အင့္… အင္း… အား… အ အ အိုး ရွီးး” ျဖင့္ အားရပါးရႀကီး ကာမအရသာကို ခံစားေနေတာ့သည္။ ၁၀မိနစ္ခန႔္ ဆက္ကာ ဆက္ကာ ေဆာင့္ေနရင္း “ဖြတ္ ဖြတ္ ဘြတ္ ဘြက္ ဖြတ္ ဖြတ္…. အိုး ေမာင္ေလးရာ…. အင့္ အင့္ ဟင့္ ဟင့္ အအ အားးအီးးးး… မမ ၿပီးသြားၿပီ… ေမာင္ေလးေရာ”ဟုေျပာလိုက္ရာ ရဲေနာင္လည္း ၿပီးခါနီးၿပီျဖစ္၍ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ေဝေဝခိုင္အား ကိုယ္ေပၚမွ လွဲခ်ၿပီး သူမမ်က္ႏွာေပၚ တက္ခြကာ ေဝေဝခိုင့္ပါးစပ္ကို တက္လိုးေနပါေတာ့သည္။ “ပလြတ္ ပလြတ္ ႁပြတ္… အု အု အင္း အု အု…. ပလြတ္ ႁပြတ္ စြပ္စြပ္ အုအု” အခ်က္ ၂၀ခန႔္ ေဝေဝခိုင့္ ပါးစပ္ထဲ လိုးၿပီးေသာအခါ ရဲေနာင္လည္း လရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ပါသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း မေထြးထုတ္ပဲ မ်ိဳခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္။ ရဲေနာင္က “ေကာင္းလိုက္တာ မမရာ…. ေကာင္းလိုက္တာ” ထိုစဥ္ ဦးထြန္းခိုင္ ဝင္လာၿပီး “ဟားဟား… ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းေနၾကတယ္ေပါ့”ဟု ေျပာေလသည္။ ရဲေနာင္က “ဟုတ္တယ္ အန္ကယ္”ဟုေျပာကာ သူ႔လီးႀကီးအား ေရသြားေဆးေလသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ကာ တက္စီကား ငွါးၿပီး အိမ္သို႔ ျပန္ခဲ့ေလသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အခန္းတြင္း ေျပးဝင္ကာ ကုတင္ေပၚ လွဲခ်ၿပီး အနားယူေနသည္။ ေဝေဝခိုင့္အဖုတ္မွာလည္း လီးႀကီး၂ေခ်ာင္းႏွင့္ အလိုးခံထားရသျဖင့္ က်ိန္းၿပီး စပ္ေနေတာ့သည္။

ေဝေဝခိုင္လည္း မေန႔က အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေတြးရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အံၾသေနမိသည္။ မထင္မွတ္ပဲ သူစိမ္း ၂ေယာက္၏ အလိုးခံလိုက္ရသည့္အျပင္ သူတို႔၏ အရည္မ်ားကိုပင္ မ်ိဳခ်ခဲ့ရေလသည္။ မိမိေယာက္က်ာ္းကိုပင္ မလုပ္ေပးဘူးေသာ အရာကို သူစိမ္းမ်ားအား လုပ္ေပးမိေလသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ စဥ္းစားတိုင္း အေျဖမရေပ။ ဒါေပမယ့္ ထူးျခားသည္က သူတို႔၏ လီးႀကီးမ်ားပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မိမိေယာက္်ားထက္ ပိုမို ႀကီးမားၿပီး သုတ္ထြက္အားလည္း အလြန္ေကာင္းၾကသည္။ မိမိအမ်ိဳးသားႏွင့္ မရခဲ့ေသာ ကာမအရသာမ်ားလည္း ရရွိခဲ့သည္။ စိတ္ေက်နပ္မႈမွာလည္း အျပည့္ျဖစ္သည္။ စဥ္းစားမိသည္က သူသည္ လီးႀကီးႀကီးမ်ားကို စြဲလမ္းသြားတာပဲ ျဖစ္မည္။ ဒီလို လီးႀကီးမ်ိဳးႏွင့္ေတာင္ အရသာ ထူးျခားေနလွ်င္ ႏိုင္ငံျခားလူမ်ိဴးမ်ား၏ လီးႀကီးမ်ားႏွင့္ဆိုလွ်င္ မည္မွ်အရသာ ရွိမည္ဆိုတာကို ေတြးေတာရင္း အဖုတ္ထဲမွ ယားယံလာပါသည္။ ေဝေဝခိုင္ တစ္ေယာက္ေတာ့ ဆားငန္ေရ ေသာက္မိသလိုပဲ ငတ္မေျပ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ေယာက္်ားနဲ႔ မရခဲ့ေသာ ကာမစည္းစိမ္မ်ားလည္း သူတို႔ႏွင့္ေတြ႕မွပဲ ရခဲ့ေလသည္။ သူတို႔ႏွင့္ေတာင္ ဒီေလာက္အရသာ ေကာင္းလွ်င္ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား….။ ေဝေဝခိုင္လည္း စဥ္းစားေနရင္းႏွင့္ ကာမစိတ္မ်ား ထႂကြလာပါသည္။ ထိုစဥ္ အိမ္ေရွ႕မွ တံခါးဖြင္သံၾကား၍ ၾကည့္လိုက္ရာ ေဝေဝခိုင့္ ေယာက္်ား ေကာင္းျမတ္ ျပန္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း “ေမာင္ျပန္လာၿပီလား”ဟုေျပာၿပီး ေကာင္းျမတ္အား ဆီးႀကိဳေလသည္။ “အင္း… ဟုတ္တယ္… ခရီးသြားစရာရွိလို႔ ခဏျပန္လာတာ မိန္းမေရာ…. ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား” “ၾကာၿပီ မနက္ထဲက ျပန္ေရာက္တာ…. ခရီးက ၾကာမွာလား” “မၾကာပါဘူး… တစ္ပတ္ေလာက္ထဲပါ” “ေဝခိုင္ တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနေတာ့မွာပဲ” “ခဏေလးပါပဲ မိန္းမရာ” “အင္းပါ ရပါတယ္” “ကဲ ခရီးမသြားခင္ေလး…. ဟဲ ဟဲ”ဟုေျပာကာ ေဝေဝခိုင့္အက်ႌအား ခြၽတ္ေလသည္။ ေဝေဝခိုင္လည္း အလိုက္သင့္ပင္ ခြၽတ္ေပးကာ ေကာင္းျမတ္ပုဆိုးကိုလည္း ခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေကာင္းျမတ္၏လီးမွာ ဦးထြန္းခိုင္လီးႏွင့္ အကြာႀကီး ကြာေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေယာက်္ားေက်နပ္ေစရန္ လီးအား ငုံစုပ္ေပးလိုက္သည္။ “အိုး… ေကာင္းလိုက္တာ ေဝခိုင္ရယ္” ေဝေဝခိုင္လည္း ဒစ္ကိုငုံထားရင္း ထိပ္ဝကို လွ်ာနဲ႔ထိုးေပးေနသည္။

ေကာင္းျမတ္လည္း မိန္းမျဖစ္သူ လီးစုပ္ေပးတာကို ခံစားရင္း အရသာခံေနသည္။ ေကာင္းျမတ္လည္း ေဝေဝခိုင္ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေပးေနရင္း ကလိေနေလသည္။ ေဝေဝခိုင့္ ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္မ်ား႐ႊဲေနေတာ့ ေကာင္းျမတ္က “မိန္းမ စိတ္ပါေနၿပီလား”ဟု ေမးေတာ့ ေဝေဝခိုင္က “အင္း”ဟု ေျပာေလသည္။ “ဒါဆို လုပ္ရေအာင္”ဆိုၿပီး ေဝေဝခိုင္ကို ကုတင္ေပၚ ေပြ႕တင္ၿပီး ေျခေထာက္ကို ရင္ဘတ္ေပၚတင္ကာ လီးကိုကိုင္ၿပီး ဒစ္ကို ဖိၿပီး ထည့္လိုက္ေလသည္။ ေစာက္ဖုတ္က အရည္ထြက္ေနေတာ့ ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားေလသည္။ ေကာင္းျမတ္လည္း စိတ္ထဲမွာ ေဝေဝခိုင္ကို လိုးရတာ ေခ်ာင္ေနသလို ခံစားရသည္။ “မိန္းမအဖုတ္က ေခ်ာင္ေနသလိုပဲ” ေဝေဝခိုင္လည္း ျပာျပာသလဲပင္ “မဟုတ္ပါဘူး…. ေမာင္ထင္လို႔ပါကြာ”ဟု ေျပာလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ “ေခ်ာင္ေနမွာေပါ့ လီးအႀကီးႀကီးနဲ႔ လိုးထားတာ”ဟု ေျပာေနမိသည္။ ေကာင္းျမတ္လည္း မရိပ္မိပဲ လီးကို အျပင္မထုတ္ပဲ ေျဖးေျဖးခ်င္း အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ လိုးေပးေနသည္။ “ေမာင္ရယ္… ေကာင္းလိုက္တာ…. အား အား” “အင္း အင့္… ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ အင့္အင္း…အား….ဖတ္ဖတ္” ေကာင္းျမတ္လည္း ပုခံးႏွစ္ဘက္ကို ခပ္တင္းတင္းကုန္းဆြဲကာ အားျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္လိုးေလေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားက ျမန္လာေလသည္။ “ဘြပ္ ဘြပ္ အား အား ဖတ္ ဖတ္ ႁပြတ္ အား အီး” မိနစ္၂၀ခန႔္ ၾကာေတာ့ ေကာင္းျမတ္လည္း စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ အၿပီးသတ္ ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္ၿပီး ေဝေဝခိုင့္ အဖုတ္ထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေကာင္းျမတ္လည္း ေဝေဝခိုင့္ အဖုတ္ထဲသို႔ အရည္မ်ားပန္းထုတ္ၿပီးေနာက္ ကိုယ္ေပၚမွဆင္းကာ ေရအျမန္ခ်ိဳးၿပီး ခရီးသြားဖို ျပင္ဆင္ပါေတာ့သည္။ ေဝေဝခိုင္ကေတာ့ မၿပီးလိုက္ရ၍ စိတ္ပ်က္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ ၃ရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဦးထြန္းခိုင္ စိတ္ထဲ မ႐ိုးမ႐ြ ျဖစ္လာျပန္ေလၿပီ။ လီးကလည္း အၿမဲလိုလို ေတာင္မတ္ေန၏။ ေဝေဝခိုင့္ဆီ ဖုန္းဆက္ေခၚလိုက္လို႔ မလာလွ်င္ ခက္ေပအုံးမည္။

ဒီတစ္ခါ လိုးလို႔ရရင္ေတာ့ ေနာက္အၿမဲလိုးရေအာင္ အၾကပ္ကိုင္ဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ၃၅လမ္းမွ ကုလားထက္ေအာင္အား သတိရသြားသည္။ ဒီေကာင္က ဒီကိစၥေတြမွာ ကြၽမ္းက်င္သည္။ ဦးထြန္းခိုင္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ ထက္ေအာင္ဆီသို႔ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ အဆင္သင့္ပဲ ထက္ေအာင္ကို သူအိမ္၌ ေတြ႕ရ၏။ “ဟေရာင္ ထြန္းခိုင္… မေတြ႕တာ ၾကာၿပီ… ဘယ္ေပ်ာက္ေနလဲ”ဟု ထက္ေအာင္က ေျပာေလသည္။ ဦးထြန္းခိုင္းလည္း “ေအးကြ… မင္းကို အကူအညီ ေတာင္းစရာရွိလို႔ကြ” “ေျပာပါအုံးဟ… ဘာလဲလို႔” ဦးထြန္းခိုင္လည္း သူႏွင့္ ေဝေဝခိုင္အေၾကာင္း၊ ရဲေနာင္ႏွင့္ ျဖစ္သမွ် အားလုံးကို ေျပာျပကာ ေနာက္ အၿမဲခ်လို႔ရရန္ အႀကံေတာင္းေလသည္။ ထက္ေအာင္လည္း “အဲဒါက ေအးေဆးပါ…. အဓိကက… ေဆာ္ေလးက မိုက္လား” “မိုက္တာေပါ့ဟ…. လိုးလို႔ အရမ္းေကာင္းတယ္” “ဟုတ္ၿပီ… ဒါဆို ငါကူညီမယ္…. ငါ့သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆီမွာ…. ျပဒါးနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ အခန္းရွိတယ္…. အဲ့ဒါက အျပင္ကပဲ ျမင္ရတယ္…. အထဲက အျပင္ကို မျမင္ရဘူး…. မင္းတို႔ ေအးေဆးလုပ္ၾက…. ငါက အျပင္က ဗြီဒီယို ႐ိုက္ေပးမယ္…. ဗြီဒီယိုရရင္ အိုေခၿပီေပါ… အၾကပ္ကိုင္လို႔ရၿပီေပါ့ကြ” “အိုေခ သူငယ္ခ်င္းရာ… ေက်းဇူးပါပဲ” “ႏိုးႏိုး…. ေက်းဇူး အလကားမတင္နဲ႔…. ငါတို႔ကိုလည္း ေဝစုေပးရမွာ” “ေအးပါကြာ ေအးပါ…. ရပါတယ္ဟ…. ဒါဆိုမင္း အခန္းအသင့္ျပင္ထား… ငါေခၚလာခဲ့မယ္”ဟုေျပာကာ ထြက္သြားေလေတာ့သည္။ ဦးထြန္းခိုင္လည္း ေဝေဝခိုင္ဆီ ဖုန္းဆက္ကာ ေတြ႕ၾကမယ္ဟု ေျပာေတာ့ ေဝေဝခိုင္က မသြားေတာ့ဘူးဟု ေျပာေနသျဖင့္ ဒီတစ္ခါ ေနာက္ဆုံးပါဟု အတင္းေျပာေတာ့မွ ေဝေဝခိုင္လည္း လိုက္လာေလေတာ့သည္။ (ပထမပိုင္း ၿပီး)