ဘတ်စ်ကားပေါ်က အိုးကိတ်မမ

ရုံးဆင်းရုံးတက်ချိန်ဆိုရင် ဘတ်စ်ကားကျပ်တာ သဘာဝပါ။ လူကျပ်တဲ့ ကားစီးရလို့ ဒုက္ခရောက်တာက တမျိုးဆိုပေမဲ့ တခါတလေ ဖီးလ်ရတဲ့ အရသာကလဲ ယောက်ျားရော မိန်းမတွေပါ ခံစားတတ်ကြတာပါပဲ။ ထိရ တွေ့ရလို့ ယောကျားတွေချည်းပဲ ဖီးလ်တယ် မထင်ပါနဲ့။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် ကျွန်မတို့ မိန်းမတွေလဲ ထိရတာ တခါတလေ ဖီးလ် ဖြစ်ကြတာပါပဲ။ ကျွန်မဆိုရင် ကျောချင်းကပ် ရပ်ကြရတဲ့အခါ ဖင်သားချင်းထိမိတာကိုပဲ တခါတလေ ဖီးလ်တတ်သေးတာ။ ကျွန်မက ထန်တယ်လေ။ ကျွန်မအကြောင်း နဲနဲပြောပြရဦးမယ်။ ကျွန်မအသက်က ၄၃ နှစ်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်မှာ လင်နောက်လိုက်ပြေးခဲ့တယ်။ မိဘတွေက ပြန်လိုက်ခေါ်ပြီး ကျွန်မတို့ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံးကို အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားကြရတယ်။ ကျောင်းမှ မပြီးသေးတာ။ မိဘဆိုတော့လဲ ပထမတော့ ကရုဏာဒေါသတွေ ထွက်ကြတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ဖြစ်ပြီးမှတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ ဆိုသလိုပေါ့ရှင်။ အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားပြီး အဝေးသင်တက္ကသိုလ် ပြန်ထားပေးကြလို့ ကျွန်မတို့ ဘွဲ့တွေရခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်မ မိဘအိမ် တလှည့်၊ ယောက်ျားရဲ့ မိဘအိမ်တလှည့် နေခဲ့ကြတယ်။ ကျွန်မရော ကျွန်မယောက်ျားပါ အလုပ်ကြိုးစားခဲ့ကြတယ်။ အလုပ်တဖက်နဲ့ ပညာရေးတဖက်နဲ့ ရပ်တည်နေကြရင်း နောက်ဆုံးနှစ်မှာ သမီးလေး ကိုယ်ဝန်ရလာတယ်။ နောက်ဆုံးနှစ်ဖြေတော့  ဗိုက်ကြီးကော့လန် ကော့လန်နဲ့ပေါ့။ သမီးလေးမွေး၊ ဘွဲ့ရပြီး သိပ်မကြာဘူး ကျွန်မယောက်ျားက ကားတိုက်ပြီး ဆုံးသွားရှာတယ်။ ကျွန်မမှာ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ ကလေးတယောက်အမေ မုဆိုးမလေး ဖြစ်ခဲ့ရတာပေါ့။ သမီးလေး မျက်နှာနဲ့ နောက်လင် မယူတော့ဘူးလို့  ဆုံးဖြတ်ပေမဲ့ ကျွန်မမိဘတွေက ကျွန်မထက် နဲနဲအသက်ကြီးတဲ့ ကလေးမရှိ မုဆိုးဖို တယောက်နဲ့ အိမ်ထောင် ထပ်ချပေးလိုက်တယ်။ သြော် ကျွန်မနာမည်က ခိုင်နှင်း။ ကျွန်မသမီးလေးနာမည်က နှင်းမိုးခိုင်၊ ကျွန်မနောက်ယောက်ျား နာမည်က ကိုအောင်လင်း။ ခုဆို သမီးလေးတောင် အသက်နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်ရှိပြီ။ ကိုအောင်လင်းနဲ့ ကလေးထပ်မရဘူး။ ကိုအောင်လင်းက အနေအေးတယ်။ သမီးကိုလဲ သမီးရင်းလိုပဲ  သဘောထားတယ်။ ချစ်တယ်။ ခက်တာက ကျွန်မရဲ့သမီး။ အပျိုပေါက် ဖြစ်လာကတည်းက ပထွေးကို လိုတာထက်ပိုပြီး ချွဲပစ်နေတယ်။ အရမ်းလဲ နီးနီးကပ်ကပ် ပွတ်သပ်နေထိုင်တတ်တယ်။

ကျွန်မသိတာပေါ့။ ကျွန်မသမီးလဲ ကျွန်မလို အထန်မပဲဆိုတာ။ “ဟဲ့ မိနှင်း ငါပြောထားမယ်နော် ကိုအောင်လင်းက နင့်ပထွေး၊ အရမ်း နီးကပ်နေတာတွေ နင့်နေပုံထိုင်ပုံတွေ ငါမကြိုက်ဘူး” “သိပါတယ် အမေရယ်… သမီးက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ” “အေး… ကလေးမဟုတ်လို့ ပြောနေတာပေါ့ဟဲ့… ကြည့်နေ ကြည့်ထိုင်” “ဟုတ်… သမီးကျောင်းသွားပြီ တာ့တာ” ထွက်သွားတဲ့သမီး နှင်းမိုးခိုင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ရင်း ကျွန်မ သက်ပြင်းချမိတယ်။ နှင်းမိုးခိုင်က အမေတူသမီးမို့  ဖင်တွေ ရင်တွေက ကျွန်မလို အယ်ထွက်နေပြီ။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်တွေ ရင်တွေက လှုပ်ခါကာ ယောက်ျားတွေ သရေယိုချင်စရာ။ ကျွန်မရဲ့ ဖင်တွေဆိုတာလဲ ဘေးကို ဝိုင်းကားတဲ့အပြင် ဒုနဲ့ထည်နဲ့ကို ဆူထွက် လုံးတစ်နေတာ။ နို့တွေဆိုရင်လဲ ပျော့တွဲ မနေသေးဘူး။ မာတင်းပြီး လုံးတစ်နေတာ။ သမီးကလဲ အမေ့အမွေ အကုန်ရတာလေ။ အမေ့အမွေရတဲ့ အထဲမှာ နှာထန်တာလဲ ပါတယ်ထင်ပါ့။  ကျွန်မရဲ့ ဖင်တွေရင်တွေတင် မဟုတ်သေးဘူး ကျွန်မရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူတွေက မြင်လိုက်တာနဲ့ အရမ်းဖီးလ်လာစေတယ်လို့  လင်နှစ်ယောက်စလုံးက ပြောကြတာပဲ။ သေသွားတဲ့ လင်ဆိုရင် ကျွန်မ နှုတ်ခမ်းကို ကြည့်ပြီး ဒီနှုတ်ခမ်းနဲ့ လီးစုပ်ခံလိုက်ရရင် ချက်ချင်းကို လီးတောင်စေသတဲ့။ ဟင်းဟင်း… ကျွန်မကလဲ အဲဒီလို ကိုယ့်အရည်အချင်းတွေ ကိုယ်သိတော့ ယောက်ျားတွေ  ငမ်းကြပြီဆိုတာနဲ့ စိတ်ကကြွလာတာပဲ။ ပြီးတော့ ကျွန်မလို ဖင်ရင်ကြီးတဲ့ မိန်းမတွေက လမ်းလျှောက်လို့ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း  လှုပ်လှုပ်သွားတဲ့ ဖင်သားတွေ ရင်သားတွေရဲ့ တုန်ခါမှု၊ ဖင်သားချင်း ရင်သားချင်း ပွတ်တာတွေနဲ့ပါ နှာစိတ်တွေ  ကြွလာတတ်ကြတာမျိုးလေ။ တနေ့တော့ ကျွန်မ ရုံးသွားနေကျ အချိန်အတိုင်း ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်ကို ထွက်လာတယ်။ မှတ်တိုင်မှာ လူတွေအများကြီးပဲ။ ကားရောက်လာတော့ တိုးတက်ကြတာပေါ့။ ကားကျပ်တဲ့အခါ မတ်တပ်ရပ်တဲ့လူတွေက နှစ်တန်းသုံးတန်း တန်းပြီး ရပ်ကြရတာပါ။ အဲ့လိုအခါမျိုးမှာ နောက်က လာထောက်တတ်ကြတယ်။ လက်ကမြင်း တတ်ကြတယ်။ တခါတလေ ကျောချင်းကပ် ဖင်ချင်းပွတ်နေတတ်ကြတယ်။ လီးနဲ့ လာထောက်မှ လက်နဲ့ လာကိုင်မှ မဟုတ်ဘဲ အဲ့လို ဖင်ချင်းပွတ်နေရတာလဲ ဖီးလ်တမျိုးပါပဲရှင်။ အဲဒီ့နေ့က ကျွန်မနောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်က ကျောချင်းကပ် ဖင်သားချင်းထိပြီး ဟိုဘက်ရွေ့လိုက် ဒီဘက်ရွေ့လိုက် လုပ်နေတယ်။ ကျွန်မနောက်ကို နဲနဲ ငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်လေးကလဲ ငဲ့ကြည့်‌နေတယ်။ သန့်သန့်ပြန်ပြန့်လေးပါ။

ကျွန်မစိတ်ထဲလဲ တမျိုးဖြစ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ ဖင်ကို နောက်နဲနဲပစ်ပြီး ခြေထောက်ကို နဲနဲကားပေးလိုက်တယ်။ သူကလဲ သူ့ဖင်ကို နေရာနဲနဲရွေ့ပြီး ကျွန်မရဲ့ဖင်တလုံးကို သူ့ဖင်ကြားထဲ ရောက်အောင် လုပ်လိုက်တယ်။ ဒီတော့ သူ့ဖင်လုံးလေးတလုံးကလဲ ကျွန်မဖင်ကြားမှာ လာညှပ်နေတာပေါ့။ ထူးဆန်းတယ်ရှင့်။ အဲလို ဖင်သားချင်း ထိကပ်နေရတာကိုပဲ ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်စိတ်ကြောင့်ထင်တယ် ဖီးလ်တွေ တက်နေကြတာ။ ကျွန်မက အဲလောက်ကို ထန်တာပါဆို။ ကျွန်မ စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တောင် စို့လာပြီ။ ဒီလို တလမ်းလုံး ဖီးလ်ယူလာရင်း ဆင်းရမဲ့မှတ်တိုင် ရောက်တော့ ကျွန်မ တံခါးနား တိုးထွက်လိုက်တယ်။ အဲကောင်လေးကလဲ ကျွန်မနောက်က ကပ်လိုက်လာပြန်တယ်။ ဒီတခါတော့ သူ့လီးနဲ့ ကျွန်မဖင်ကို ထိထိမိမိကို ကပ်ဖိထောက်ထားတာရှင်။ အတွင်းခံ ဝတ်ထားတာတောင် သူ့လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေကို ကျွန်မခံစားမိနေတယ်။ အတော်ကြီးပြီး အတော်သန်မဲ့ လီးဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရ သိတယ်။ ကျွန်မစိတ်တွေ ဆူလာတယ်။ ဒါတောင် ညက ကိုအောင်လင်းနဲ့ လိုးထားတာနော်။ တစိမ်ယောက်ျားလေး တယောက်ရဲ့ ဘအထိအတွေနဲ့တင် ကျွန်မ နှာထနေပြီ။ ကျွန်မ နောက်ကို ငဲ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်လေး တချက် တုန်သွားတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ  ကျွန်မမျက်နှာကို ပြုံယောင်လေး သမ်းပြလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ သူတို့ ယောက်ျားလေးဆိုတာ ကျွန်မတို့ မိန်းကလေးတွေက လမ်းစ မဖွင့်ပေးရင် ရှေ့ဆက်ဖို့ မရဲတတ်ကြဘူးလေ။ ကျွန်မက သူ့ကို လမ်းစဖွင့်ပေးတဲ့အနေနဲ့ စိတ်မဆိုးတဲ့အမူအရာ မျက်နှာပေးလေး လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲ့လိုလဲ လုပ်ပြလိုက်ရော ကိုယ်တော်ချောရဲ့ လက်က ဖင်ပေါ် ရောက်လာတော့တာပဲ။ မှတ်တိုင်မရောက်ခင် မီးပွိုင့်မိတာကလဲ ကြာတယ်။ အဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်တော်ချောက ဖင်ကို ဆုပ်ကိုင် ဖြစ်ညစ်တော့တာပဲ။ ကျွန်မလဲ ဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်နေပါပြီ။ အရည်တွေလဲ ရွှဲလို့နေပါပြီ။ ဒါနဲ့ မှတ်တိုင်ရောက်တော့ ခရီးသည်တွေ ဆင်းကြတာပေါ့။ ကျွန်မလဲ ဆင်းပြီး နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်လေးက လိုက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်မကို ပြုံးပြတယ်။ ကျွန်မလဲ ပြန်ပြုံးပြပြီး သူ့ရှေ့က လျှောက်လာလိုက်တယ်။ နောက်ကနေ ကျွန်မဖင်တွေကို ကြည့်နေမှာသိလို့ ဖင်ကို ပိုလှုပ်ပြီး လျှောက်ပစ်လိုက်တယ်။ကျနော်က ထွန်းနောင်။ ဒီနေ့မနက် ကျနော့်စော်လေးကို တွေ့ဖို့ သူ့ရပ်ကွက်ဘက် လာခဲ့တယ်။ ကျနော့်စော်က တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူလေး။

ကျနော် ကျောင်းပြီးလို့ လုပ်ငန်းခွင် ဝင်နေပြီ။ စော်လေး ကျောင်းမသွားခင် သူတို့လမ်းထိပ်မှာ တွေဖို့ ချိန်းထားတာနဲ့ လာခဲ့တာ။ စော်လေးက ကျောင်းကားနဲ့ ကျောင်းသွားတာပါ။ သူ့ကျောင်းကားမလာခင် ခဏလေးပဲ တွေ့ကြရတာ။ အရင်ကတော့ ခုလို ကျနော် သူ့ဆီလာရင် သူ့ကျောင်းကားမစီးတော့ဘဲ လိုင်းကားနဲ့ ကျနော်တို့နှစ်ယောက် အတူသွားကြတယ်။ သူ့ကို ကျောင်းပို့ပြီးမှ ကျနော်ပြန်တယ်။ ဒီနေ့တော့ အလုပ်ကိစ္စတခု မနက်ပိုင်းချိန်းထားတာရှိတော့ သူ့ကျောင်းထိ လိုက်မပို့တော့ဘဲ  ကျောင်းကားမလာခင် အချိန်လေးပဲ ခဏတွေ့ စကားပြောပြီး ကျောင်းကားလာတာနဲ့ သူမ လိုက်သွားခဲ့တယ်။ ကျနော်လဲ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ခဏဆက်ထိုင်ပြီးမှ မြို့ထဲသွားဖို့ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်ဘက် ထွက်ခဲ့တယ်။ မှတ်တိုင်မှာ စော်ကြီးတဗွေ တွေ့တယ်။ ဘော်ဒီက စောက်ရမ်းမိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးတွေက အယ်နေတာပဲ။ နို့ကြီးတွေလဲ ကြီးတယ်။ ဒါပေမဲ့  ဗိုက်ခေါက်အဆီတွေ မရှိဘူး။ ခါးလည်း မတုတ်ဘူး။ ဘွားတော်ရဲ့ ဖင်တွေ နို့တွေကို ဘေးတိုက် ငမ်းနေရင်းကနေ ဘွားတော်ရဲ့ မျက်နှာမြင်ရမဲ့နေရာ သွားရပ်လိုက်တယ်။ ဘွားတော်အသက်က လေးဆယ်ကျော်လောက်တော့ ရှိမယ်။ သူ့မျက်နှာမှာ အထူးခြားဆုံးက သူ့နှုတ်ခမ်း။ နှုတ်ခမ်းထူထူမှာ အောက်နှုတ်ခမ်းအလယ်က အရာလေး ထင်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းက အရမ်းဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ်ဗျာ။ ကြည့်ရင်း ကျနော် လီးတောင်လာတယ်။ “ဒီဆော်ကြီးက အမြဲ ဒီအချိန် ဒီမှာ… ကားစောင့်နေကျ များလား” နောက်ရက်တွေ အတွက်ပါ တခါထဲ plan ချမိတယ်။ နေ့တိုင်း ဒီအချိန် လာမယ်ပေါ့။ သူ့ကြည့်ရတာ ကုမ္ပဏီဝန်ထမ်း ပုံစံမျိုးပဲ။ နေ့စဉ် အလုပ်သွား အလုပ်ပြန်တော့ ရှိနိုင်တယ်ပေါ့။ ဒါဆို မနက်တိုင်း စော်လေးကို လာတွေ့ပြီးတာနဲ့ ဒီဘွားတော်ကို လာငမ်းမယ်ပေါ့။ ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော်စီးမဲ့ကားနဲ့ ဘွားတော်စီးမဲ့ ကားက နံပါတ်အတူတူပဲ။ ဒီတော့ တစီးထဲ စီးရတော့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ သူ့နောက်က ကပ်လိုက်သွားတယ်။ ပိုက်ဆံပုံးထဲ ပိုက်ဆံထဲ့နေတုန်း အခွင့်ရေးရတာနဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို ကျနော့်လက်ခုံနဲ့ ထိပလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အတွေ့ဗျာ။ တခြားဖင်တွေလို မဟုတ်ဘူး။ ဒါနဲ့ သူ့နောက်က ကပ်လိုက်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့  နောက်တည့်တည့်ကနေ ကပ်ရပ်လို့ မရဘူး။ ကျောချင်းကပ်မှပဲ ရမယ့် အနေအထား ဖြစ်နေတယ်။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ လီးနဲ့မထိရလဲ  သူ့ဖင်ကြီးကို ကိုယ့်အသားတခုခုနဲ့ ထိပြီး ဖီလ်ယူလဲ ရတာပဲကွာ ဆိုပြီး ဘွားတော်နောက် ကပ်လျှက်မှာ ကျောချင်းကပ် ရပ်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ သူ့ဖင်ကို ကျနော့ဖင်နဲ့ ထိပြီး ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖင်ကြီး ကောင်းလိုက်တဲ့ အတွေ့။ ကားပေါ်က ဆင်းခါနီးတော့ သူ့နောက်ကနေ ဖင်ကို လီးနဲ့သေချာ ကပ်ထောက်ပလိုက်တယ်။ ဒါကို ဘွားတော်က နောက်လှည့်ပြီး ကျနော့ကို ပြုံးပြတယ်။ ဟာ..ဂွင်ပဲကွာ။ ဘယ်ရမလဲ ရတောင့်ရခဲ အခွင့်အရေးလေ။ သူ့ဖင်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညစ် ပြစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ “ဟို… အန်တီ…  အဲ.. အစ်မကြီး အစ်မကြီး…. ဒီမြို့ထဲက (…..)ဆိုင်က ဘယ်နားမှာလဲ သိလားခင်ဗျ” ကျွန်မနောက်ကနေ လိုက်လာပြီး  ဘေးချင်းယှဉ်တဲ့အခါ ကားပေါ်တယ်မှာတုန်းက ကောင်လေးက ကျွန်မကိုလာမေးနေတာပါလား။ ကျွန်မသိတာပေါ့ သူလာပြီး  ဂွင်ဆင်နေတယ်ဆိုတာ။ “အော် ဟိုရှေ့နားမှာတင်ပဲ မောင်လေး…အစ်မလဲ အဲဘက်သွားမှာ လာ အစ်မနဲ့လိုက်ခဲ့” “ဟုတ် ဟုတ်  ကျေးဇူးပါပဲဗျာ…ဒါနဲ့ အမကြီးက ကုမ္ပဏီမှာလုပ်တာလား၊ ဒီမြို့ထဲမှာလား ရုံးက” “အင်းဟုတ်တယ်…ဒီနားမှာပဲ…” ခပ်တည်တည်  တုံးတိတိဖြေလိုက်တယ်။ ကားပေါ်က ဖြစ်ခဲ့သမျှတွေကို မသိသလိုနေလိုက်တယ်။ ကောင်းလေးကြည့်ရတာ ရည်ရည်မွန်မွန်  သန့်သန်ု့ပြန်ပြန့်လေး။ သူ့ကို သာယာမိတာတော့အမှန်။ ဒါပေမဲ့ ဈေးပေါသွားမှာလဲ မဖြစ်ချင်ဘူး။ ပြန်ပြီး ခပ်တည်တည်နေမှပါလို့  စဉ်းစားမိတယ်လေ။ ကားပေါ်မှာတုန်းကတော့ ဖင်အလှူပေးခဲ့ပြီး ခုတော့ ဘွားတော်က ရုပ်တည်နေတယ်။ ဘယ်ရမလဲ ထွန်းနောင်ကို ဒီလိုလုပ်လို့။ ကားပေါ်မှာ လီးနဲ့ထောက်ပြီး ဖင်ကို သေချာဖျစ်ညှစ်ခဲ့တာပဲဟာ။ ဆက်ပြီး လုံးရတော့မှာပေါ့။ “ကျနော့နာမည် ထွန်းနောင်ပါ အမ… ကျနော်က ဒီဇိုင်းဆွဲပါတယ်… ကွန်ပြူတာရှေ့မှာပဲ အထိုင်များတော့ မြို့ထဲကို သိပ်မလာဖြစ်ဘူး… အခု အလုပ်ကိစ္စတခုနဲ့ အဲဆိုင်ကို ချိန်းထားတာ လာတွေ့တာပါ”။ “အင်း..အင်း… ရှေ့မှာ မင်းမေးတဲ့ဆိုင်ပဲ…. သွားပြီနော်” “အမ်…ဟုတ်ဟုတ်.. ကျေးဇူး အမ… တခုခုဧည့်ခံပါရစေလား အမ… မိတ်ဖြစ်ဆွေဖြစ်ပေါ့…” “အော်ရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ်… အမ အချိန်မရတော့လို့ပါ… ရုံးနောက်ကျတော့မှာမို့လေ… ကျေးဇူးပဲနော်…” ဘွားတော်က ကျနော့ကို ကလေးလိုလို ခွေးလိုလို သဘောထားပြီး ခေါက်ထားခဲ့တယ်။ အထာတွေပေးပြီး ဒီလိုကြီး လုပ်သွားတာ  ဘယ်ကောင်းမလဲဗျာ။ ဒီကောင်မှာ လီးကတအားတောင်ခဲ့ရပြီလေ။ ဒါနဲ့ ဆိုင်ထဲမဝင်ဘဲ သူနောက် မလှမ်းမကမ်းကနေ  နောက်ယောင်ခံလိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။

ဟုတ်တယ်ဗျ… အဲဒီ့နားက အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့ ရုံးတခုထဲဝင်သွားတာ။ ဒါနဲ့ အဲရုံးနားက ကွမ်းယာဆိုင်မှာ စီးကရက် ဝင်ဝယ်ပြီး “ဒီရုံးက ညနေ ဘယ်အချိန် ဆင်းတာလဲဗျ”လို့ စုံစမ်းလိုက်တယ်။ “ညနေ ငါးနာရီဆို ဆင်းပြီဗျ… ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဗျာ… အဲမှာ အလုပ်ခေါ်နေတယ်ဆိုလို့ သွားလျှောက်မလို့ပါ”။ ညနေ ငါးနာရီမထိုးခင် အဲရုံးနားမှာ လာစောင့်နေလိုက်တယ်။ ငါးနာရီထိုးပြီးတော့ ရုံးထဲက ဝန်ထမ်းတွေ ထွက်လာကြတယ်။ နောက်ဆုံးမှာ ဘွားတော် ထွက်လာတာ တွေ့ရတယ်။ “ဂျာကြီးမမ  တာ့တာနော်” “မမခိုင် တာ့တာ” “အန်တီခိုင် သွားပြီနော်” သူ့ရုံးကလူတွေ သူ့ကို နှုတ်ဆက်တာ ကြားလိုက်တယ်။ အန်တီခိုင်တဲ့ ဂျာကြီးတဲ့။ အိုခေ ရပြီ နာမည်တော့ သိရပြီ။ သူ့နောက်က အသာလေး လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင် ရောက်တော့  ဘွားတော် ကားစောင့်နေတယ်။ ကျနော်လဲ သူ မမြင်အောင် သူ့နောက် မလှမ်းမကမ်းကနေ သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ခဏကျတော့  ဘတ်စ်ကား ဆိုက်လာတယ်။ တိုးဝှေ့တက်ကြတယ်။ အန်တီခိုင်လဲ တက်မလို့ ပြင်နေတယ်။ ကျနော်လဲ သူ့နောက်ဘက် ကပ်သွားလိုက်တယ်။ “ဟာ….အစ်မ ပြန်ဆုံပြန်ပြီ” အမှတ်တမဲ့ ပြန်ဆုံသလို ဇာတ်လမ်းခင်းလိုက်တယ်။ “ဟယ်… ဟုတ်ပါ့ ငါ့မောင်ရယ်… ချိန်းထားရင်တောင် လွှဲဦးမယ်..” မနက်က ကားပေါ်မှာ ဆုံခဲ့တဲ့ကောင်လေးက ရုတ်တရက် နှုတ်ဆက်လိုက်တော့ ကျွန်မ အံသြသွားတာအမှန်၊ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်း တွေးမိတာက ဒါတိုက်ဆိုင်တာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ သူတမင် ဂွင်ဆင်တာဆိုတာ ရိပ်မိလိုက်တယ်။  မနက်ကထက် ပိုပြီး အတင့်ရဲတော့မှာပဲလို့ တွေးမိတယ်။ အဲလို တွေးလိုက်တာနဲ့ မနက်က ထိခဲ့ရတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ပြန်သတိရသွားတယ်။ ဆစ်ကနဲ စောက်ဖုတ်ထဲက ယားတက်လာတယ်။ ကားပေါ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ကားက ငပိသိပ် ငချင်သိပ် ကျပ်နေပါတယ်။ ကောင်လေးက ကျွန်မနောက်ကနေ တချိန်လုံး လီးနဲ့ထောက်ပြီး လိုက်လာတယ်။  ကားနောက်ပိုင်း အတွင်းထဲရောက်သွားပြီး ရှေ့ဆက်တိုးလို့မရတဲ့ အခါမှ ရပ်လိုက်တယ်။

သူကလဲ ကျွန်မနောက်မှ ကပ်လျှက်ပဲ ရပ်တယ်။ “အစ်မရလား…လက်ထဲက ခြင်းကို ကျနော့်ပေးလေ ကိုင်ပေးထားမယ်” “အယ် ရပါတယ်…သူလဲ မတ်တပ်ကြီး ရပ်နေရတာကိုများ”။ ပါးစပ်က စကားသာ ပြောနေပေမဲ့ သူ့လီးက ကျွန်မ ဖင်ကြားထဲမှာ။ ကျွန်မလဲ ဖင်ကို နောက်ကို ပိုကော့ပေးထားလိုက်တယ်။ “ပေးပေး အစ်မကြီး… ခြင်းတောင်း  ပေးထား…” ကျွန်မရှေ့ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်နေတဲ့လူက လက်ထဲက ခြင်းတောင်းကို ကိုင်ပေးဖို့ တောင်းတယ်။ “ကျေးဇူးပဲနော်” လက်ထဲမှာ ခြင်းတောင်းမရှိတော့လို့ ထိုင်ခုံကို လင်တစ်ဖက်ကကိုင် တစ်ဖက်က အပေါ်တန်းကို ကိုင်ပြီး  ဖင်ကို မသိမသာလေး လှုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုယ်တော်ချောက လီးနဲ့တင် အားမရတော့ဘူး။ လက်တဖက်ကပါ ဖင်ကို  စပြီး ပွတ်တော့တယ်။ လူတအား ကျပ်နေလို့သာ ကျွန်မနဲ့သူ ဖြစ်နေတာကို တခြားလူတွေ မရိပ်မိတာ။ ကောင်လေးက ကျွန်မဖင်ကို ပွတ်လိုက် ဖင်ကြားထဲ နှိုက်လိုက်နဲ့။ သူ့လက်ခလယ်ကို ထမီပေါ်ကနေ စအိုဝအထိ မထိထိအောင် အတင်းထိုးပြီး ကလိလိုက်နဲ့ ကျွန်မလဲ ရှေ့မှာ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေပြီး ပေါင်ကြားထဲတောင် စီးကျနေပြီ။ ကျွန်မက ကိုယ့်ဖီးလ်နဲ့ကိုယ် ခံစားနေတုန်း ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်နေရာကို တခုခု လာထိတာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ သတိထား ကြည့်လိုက်တော့။ လားလား… ကျွန်မရှေ့က ခြင်းတောင်း ကိုင်ပေးထားတဲ့လူ။ သူက ကျွန်မခြင်းတောင်ပေါ်ကို လက်နှစ်ဖက် ယှက်တင်ထားပြီး ခေါင်းကိုငုံ့ပီး ရှေ့ထိုင်ခုံကို မှီထားတယ်။ ခြင်းပေါ်တင်ထားတဲ့ သူ့လက်တဖက်က သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖုံးကွယ်နေတယ်။ အဲဒီ ဖုံးနေတဲ့ လက်နဲ့ ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ချိန်ထားတာ။ ကားလှုပ်တာနဲ့ အိပ်ငိုက်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ဒီလူက လှုပ်ရှားနေတာ။ ကားလှုပ်တာနဲ့ သူ့လက်က ကျွန်မစောက်ဖုတ်နေရာကို လာထိတော့တာပဲ။ နောက်ကလဲ လီးနဲ့ဖင်ကြားထဲ ထောက်ထား လက်နဲ့ ဖင်တွေပွတ်လိုက် ညှစ်လိုက်လုပ်တာ ခံနေရတဲ့ ကျွန်မဟာ တချက်တချက် နောက်က ကောင်လေး ညှောင့်လိုက်ရင် ရှေ့ကို ကော့ကော့သွားတယ်။ ဒါကို ရှေ့ကငနဲက အကွက်ဝင်ပြီး ကော့လာတဲ့ စောက်ဖုတ်နေရာကို သူ့လက်ခုံနဲ့ ဖိဖိကပ်လာတယ်။ ကျွန်မရင်ထဲမှာ ဗလာင်ဆူလာတယ်။ နောက်က လီးနဲ့လက်။ ရှေ့စောက်ဖုတ်တည့်တည့်မှာက တခြားတယောက်ရဲ့ လက်ခုံနဲ့ ပွတ်နေတယ်။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဲ့ကြားမှ လက်ကမြင်း ခံနေရပါလား ဆိုတဲ့အသိက ကျွန်မရဲ့ နှာစိတ်ကို မီးတောက်စေပါတော့တယ်ရှင်။ “အစ်မ ရှေ့မှတ်တိုင် ဆင်းကြရအောင်” နောက်ကနေ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောလိုက်တဲ့ အသံက ကျမနားထဲမှာ  ဟိန်းထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။

အိမ်မက်မက်ပြီး လမ်းလျှောက်နေသူ တယောက်လို ကျွန်မ ခေါင်းငြိမ့်မိတယ်။ “အကို  ဆင်းတော့မယ် ကျွန်မရဲ့ ခြင်းတောင်းလေး…. ကျေးဇူးပဲနော်” ခြင်းတောင်း ကိုင်ပေးထားတဲ့သူကို ပြောလိုက်တော့ သူမော့ကြည့်တယ်။ သေသေချာချာကို စိုက်ကြည့်တာ။ ပြီးတော့ ခြင်းတောင်းမပေးခင် သူ့လက်နဲ့ ထိနေတဲ့ ကျွန်မအဖုတ်ကို သူ့လက်ခုံနဲ့ သေသေချာချာ ဖိပွတ်လိုက်သေးတယ်။ “အို…” ကျွန်မပါးစပ်က ယောင်ယမ်းပြီး ထွက်သွားတယ်။ “ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်မ” နောက်က ကောင်လေးက မေးတယ်။ “ဘာမှ မဖြစ်ဘူး”လို့ပြောပြီး ခြင်းတောင်းကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆင်းရမယ့် အပေါက်ဖက် တိုးထွက်လိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာလဲ အရမ်းတုန်လှုပ်ပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေတယ်။ ကောင်လေးခေါ်တာက ကျွန်မကို လိုးဖို့ခေါ်တာလေ။ ကျွန်မကလဲ အဲသည်လောက်ကို ထန်ပြီး အဲသလောက် အညှာလွယ်သွားတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လဲ အံသြနေမိတယ်။ တသက်နဲ့တကိုယ် ထင်တောင် မထင်ထားဘူး။ မနက်ကမှ တွေ့တဲ့ကောင်လေးနဲ့ ညနေမှာ ခုလို လိုးခံဖို့ သူခေါ်ရာ လိုက်မိမယ်ဆိုတာ ကျမကို ကျမလဲ အံသြနေမိတယ်။ ကျုပ်နာမည်က ကျော်မင်း။ နေတဲ့ရပ်ကွက်ထဲမှာ ဂိမ်းဆိုင် ဖွင့်ထားတယ်။ ဒီနေ့ အခွေသစ် ထွက်ဝယ်ပြီး အပြန်  ရုံးဆင်းချိန် ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ထိုင်ခုံနေရာရဖို့ ဘတ်စ်ကားကို ပတ်စီးလိုက်တယ်။ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ မှတ်တိုင်မှာ တက်တဲ့သူတွေက တပုံကြီး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်လို ပတ်စီးသမားတွေများလို့ ထိုင်ခုံနေရာရဖို့တော့ မလွယ်ဘူး။ ကားရပ်တာနဲ့ အတင်း တိုးကြိတ်တက်နေသူတွေကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ကိုအောင်လင်းဆိုသူရဲ့ မိန်းမ တက်လာတာ တွေ့လိုက်တယ်။ ကိုအောင်လင်း ဆိုသူနဲ့ ကျုပ်မသိပါဘူး။ မနေ့က ရပ်ကွက်ထဲက ဂိမ်းလာဆော့တဲ့ ကောင်လေးတွေနဲ့ အတူ လက်ဘက်ရည်ဆိုင် ထိုင်တုန်း အဲဒီ့မိန်းမက ဆိုင်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားတာ။ ဒါကို ချာတိတ်တွေက လိုက်ငမ်းကြပြီး “တောက်ကွာ ဦးအောင်လင်းက အန်တီခိုင်ကို မဖြိုနိုင်ဘူးထင်တယ်… ကြာလေ ကြီးလာသလိုပဲကွာ”လို့ ချာတိတ်တယောက်က မချိတင်ကဲ ထပြောတယ်။ “ဟရောင်တွေ အဲဒါ ဘယ်ကလဲကွ…မင်းတို့ သိလို့လား” ကျုပ်လဲ လိုက်ကြည့်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်ဗျ ပစ္စည်းတွေက အယ်ထနေတာပဲ။ ကျုပ်မိန်းမလဲ တောင့်တော့ တောင့်ပါတယ်။ သူ့လောက်တော့ မဟုတ်ဘူး။

စားနေကျဆိုတော့ ရိုးသွားတာလဲ ပါမှာပေါ့လေ။ ထားပါတော့ အဲလို ကျနော်လဲ မေးလိုက်ရော ဟိုကောင်တွေအဖွဲ့က တယောက်တပေါက် ဝိုင်းပြောကြပါလေရော။ “ဟာဗျာ ဦးမင်းကလဲ ဒီလောက်အကိတ်ကြီး ရပ်ကွက်ထဲမှာ နာမည်ကြီးနေတာ မသိဘူးလား…အဲဒါ ဟိုဘက်ရပ်ကွက် အန်တီကြီး… သူ့ယောက်ျားက ဦးအောင်လင်းတဲ့… သမီးတယောက်ရှိတယ်… သူ့သမီးလဲ စောက်ရမ်းမိုက်တာ… အန်တီခိုင်လဲ မိုက်တာပဲ” “မင်းကလဲကွာ မမိုးခိုင်နှင်းကို ကြွေရုံတင် မဟုတ်ဘူး… သူ့အမေ အန်တီ့ခိုင့်ကိုပါ ပစ်မှားနေတယ်” “အံမာ မင်းလဲ တီခိုင့်ဖင်တွေ လိုက်ကြည့်တာပဲ မဟုတ်လား” “ငါကတော့ကွာ တီခိုင်ရော သူ့သမီးပါ တွယ်ချင်တာ“ ချာတိတ်တွေ ပြောကြတာနဲ့တင် သူတောင် ဒီလောက်လှနေတာ သူ့သမီးဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲလို့ ကျုပ်တွေးမိခဲ့တယ်။ သူမအကြောင်း ချာတိတ်တွေ ပြောသလောက်ပဲ သိတာပါ။ ဒါပေမဲ့ သူမရဲ့ရုပ်ကလဲ နှာထန်မဲ့ရုပ်မျိုး။ အခု ဘတ်စ်ကားပေါ် သူမတက်လာတာတွေ့တော့ ကျုပ်လဲ ငမ်းတာပေါ့။ ကံကောင်းချင်တော့ ကျုပ်ဘေးနား လာရပ်တယ်။ ကျုပ်တံတောင်ဆစ်နဲ့ သူ့အဖုတ်နေရာနဲ့က တန်းနေတယ်။ ဒါနဲ့ အကြံရပြီး သူ့လက်ထဲက ခြင်းတောင်းကို ကိုင်ထားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခြင်းပေါ် လက်တင်ပြီး ရှေ့ခုံကျောမီကို ခေါင်းစိုက်ပီး မှီထားလိုက်တယ်။ ကျုပ်အကြံက ကျုပ်လက်နဲ့ ကောင်မကြီးအဖုတ် ကားလှုပ်ရင် မတော်တဆထိချင်လဲ ထိအောင်ပေါ့။ ခေါင်းစိုက်ထားတော့ သူ့ဖင်က လှုပ်နေသလိုလို ဖြစ်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ဒါနဲ့ ခေါင်းကို နဲနဲစောင်း၊ မျက်စိကို စွေကြည့်လိုက်တော့ သူ့နောက်ကကောင်က သူ့ဖင်ကို ကလိုင်းနေတာကိုး။ ကောင်မကြီးကလဲ အငြိမ်မနေဘူးဗျ။ ဖင်ကို နောက်ကို ပိုကောက်လိုက် ခြေထောက်ကို ကားပေးလိုက် လုပ်နေတာ ခေါင်းအောက်စိုက်ထားတဲ့ ကျုပ်က သိနေရတယ်။ ဒီတော့ ခြင်းတောင်းပေါ် တင်ထားတဲ့ လက်ကို လူမမြင်အောင် ဂျိုင်းအောက်ကနေ အသာထားလိုက်တယ်။ ကားနဲနဲလှုပ်တာနဲ့ သူ့အဖုတ်နေရာကို ကျုပ်လက်ခုံနဲ့ ထိထိပစ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အခြေအနေက ငြိမ်နေတော့ တဆင့်တက်ပြီး ကားမလှုပ်လဲ ဒီအတိုင်း လက်ကို ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် စိတ်ထင်လို့လားမသိဘူး ကောင်မကြီး အဖုတ်က ထိရတာ ဖောင်းနေသလိုပဲ။ ဒါနဲ့ နဲနဲကာလာတော့ အဖုတ်ကို လက်ခုံနဲ့တင် မဟုတ်ဘဲ လက်ချောင်းနဲ့ပါ ကုတ်ဖို့ တွေးလိုက်တယ်။ အဲဒီ့မှာပဲ ကျုပ်ပုခုံးကို တချက်လာထိပြီး “အကို ဆင်းတော့မယ်… ကျမရဲ့ခြင်းတောင်းလေး… ကျေးဇူးပဲနော်..” ဆိုတဲ့ အသံကြားလိုက်ရတယ်။

ကျုပ်ရဲ့ စီမံကိန်း ပျက်သွားတာပေါ့ဗျာ။ ခြင်းပေးရတော့မှာမို့ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူ့အဖုတ်ကို ထိထိမိမိကြီး ဖိပွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်လုံးကို သေချာစိုက်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်မကြီး ကြည့်ရတာ မူမမှန်ဘူးဗျ။ မျက်နှာကလဲ နဲနဲ နီနေသလိုလို။ စိတ်ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်နေသလိုလို။ ကျုပ်လက်နဲ့ သူ့အဖုတ်ထိတာထက် သူ့နောက်ကကောင်က သူ့ကို လီးနဲ့ပါ ထောက်ထားမှာ သေချာတယ်။ ဟိုကောင့်လက်ကလဲ အငြိမ်မနေဘူး ကျုပ်ကလဲ ရှေ့က လက်ခုံနဲ့ ပွတ်နေတာဆိုတော့ ကောင်မကြီး သိတ်ထသွားတာ ဖြစ်မယ်။ ပြီးတော့ သူတက်လာတော့ သူ့နောက်ကကောင်နဲ့လဲ စကားပြောတာ တွေ့သေးတယ်။ အခု သူဆင်းတာက ကျုပ်တို့ဆင်းရမဲ့ မှတ်တိုင် မဟုတ်သေးဘူး။ အများကြီး လိုသေးတာ။ ဒါဆို ဒီကောင်မကြီး သူ့နောက်က ကောင်လေးနဲ့ ရိုးတော့မရိုးဘူးလို့ တွေးမိတယ်။ ဒါနဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်က လိုက်ကြည့်ရင် ကောင်းမယ်ဆိုပြီး ကျုပ်လဲ မှတ်တိုင်ဆင်းဖို့ ထရပ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်ထင်သလိုပဲ ဟိုကောင်လေးက ကောင်မကြီးနောက်မှာ အတင်းဖိကပ်ပြီး တိုးသွားတာ။ ဆင်းခါနီး တံခါးဖွင့် ခရီးသည်တွေ ဆင်းကြတော့ လူချင်း ကွာသွားကြတယ်။ အဲဒီ့မှာ ဟိုကောင်လေးပေါင်ကြားမှာ သိသိသာသာကြီး ဖုဖောင်းထွက်နေတာ ကျုပ် သေချာမြင်လိုက်တယ်။ သေချာပြီ ဒီနှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်တော့မယ်။ သူတို့ ဘယ်သွားမှာလဲ။ ဒီနားမှာ တည်းခိုခန်းက တစ်ခုပဲရှိတယ်။ အဲဒီ့တည်းခိုခန်းမှာက စော်လဲ ခေါ်လို့ရတယ်။ ကျုပ်က မကြာခဏ သွားနေတော့ တည်းခိုခန်းက လူတွေနဲ့တောင် ရင်နှီးနေပြီ။ သူတို့ အဲဒီ့ကိုသွားမှာလား။ ကျုပ်လဲ သူတို့နောက် ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ နောက်ယောင်ခံ လိုက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ခုညနေတော့ စော်ကြီးအခြေအနေက မနက်တုန်းကထက် ပိုအိုခေနေတယ်။ ကားပေါ် စရောက်ကတည်းက ကျနော်လဲ သူ့ဖင်ကို ထောက်လာတာ။ ရပ်တော့လဲ လီးနဲ့ရော လက်တွေပါ ပွတ်လိုက် ထောက်လိုက် နှိုက်လိုက်ပေါ့။ ဆော်ကြီးကလဲ ကော့ပေးလိုက် ကားပေးလိုက်နဲ့။ ဒီတခါတော့ မရတော့ဘူး ဘွားတော်ကို အရအုပ်တော့မယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ ကျနော် သွားဖူးတဲ့ တည်းခိုခန်းရှိတဲ့ မှတ်တိုင်ရောက်ခါနီးမှာ ဘွားတော်ကို သွေးတိုးစမ်းပြီး ပြောလိုက်တယ်။ လိုက်တာမလိုက်တာ ကံပေါ့ဗျာ။ “အစ်မ ရှေ့မှတ်တိုင် ဆင်းမယ်” ဆိုတော့ ဘွားတော့က ခေါင်းငြိမ့်တယ်။ ဟား.. ရင်ထဲမှာ ကုလားဘုရား လှည့်သွားတယ်။ တဒိန်းဒိန်းနဲ့။

ကားပေါ်က ဆင်းတော့ ဘွားတော်နား ကပ်သွားပြီး ခြင်းတောင်းကို ယူလိုက်တယ်။ ဘွားတော်ကလဲ ခြင်းတော့ပေးတယ် ဘာမှ မပြောဘူး။ ခေါင်းငုံ့ပြီး လျှောက်နေတယ်။ ပတ်ဝန်းကျင်က မှောင်စပြုနေပြီ။ ညီအကို မသိတသိ အချိန်ပေါ့ဗျာ။ “မမ ကြောက်နေတာလား” “အင်း….” “ရှေ့ဆို ရောက်ပါပြီ…  နော်မမ” “အင်းဆို….” ဘွားတော်က အပျိလေးလိုရှက်နေတယ်။ လင်မရှိဘူးလား တခုလပ်လား မုဆိုးမလား မသိဘူး။ အပျိုကြီးတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ အတော်တော့ ထန်နေတာ။ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ အသားကုန် ပညာပြရမယ်ပေါ့။ ဒါနဲ့ တည်းခိုခန်းကိုဝင်လိုက်တယ်။ အခန်းယူပြီး အခန်းထဲရောက်တော့ ဝန်ထမ်းလေး ပြန်ထွက်သွားတာနဲ့ သူ့နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကားပေါ်မှာတုန်းကလို သူ့ဖင်ကြားထဲ လီးထိုးထဲ့ထားလိုက်တယ်။ “ပြန်ကြရင် ကောင်းမယ်ကွာ… အန်တီမှာ အိမ်ထောင်နဲ့… မမှားကြခင် ပြန်ကြရအောင်နော် အန်တီတောင်းပန်ပါတယ်…. အန်တီ့စိတ်တွေ ဘာဖြစ်သွားမှန်မသိလို့ပါ… နော် တောင်းပန်ပါတယ်နော် ပြန်ကြရအောင်” ဘွားတော်က ခုမှ အိမ်မက်က လန့်နိုးသလို ပုံစံနဲ့ ထပြောတယ်။ “မမကလဲဗျာ မနက်ကတည်းက… တနေကုန် မမကြောင့် ကျနော် အရမ်းခံစားနေခဲ့ရတာပါ…  လီတောင် ကွဲထွက်တော့မယ် ဒီမှာကြည်…” “အို… အယ်ကွယ်…” ကျနော် ပုဆိုးရော အောက်ခံဘောင်းဘီပါ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အစွမ်းကုန် တောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကို ကော့ပြလိုက်တယ်။ “အယ်….. ” အညို့ခံရသူလို တအယ်ပဲ အယ်နေနိုင်ပြီး ထိပ်က အရည်ကြည်တွေ စိမ့်ထွက်နေကာ တင်းမာတောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်လီးကြီးကိုပဲ မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေတယ်။ ဒီတော့ ကျနော်လဲ သူ့ကို အတင်းဖက်ပြီး ဖင်တွေ နို့တွေကို ကိုင်တွယ် ဖြစ်ညှစ်လိုက်တယ်။ “အတင်းမလုပ်နဲ့ကွာ အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်မယ်”။ သူ့အကျီတွေကို ကူချွတ်ပေးရင်း လက်တဖက်ကတော့ သူ့ဖင်ကြီးကို အငမ်းမရ လိုက်ပွတ်နေလိုက်တယ်။ ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားတော့ ထွက်လာတဲ့ နို့တွေဖင်တွေက အရမ်းကို လှနေတယ်။ နို့တွေရော ဗိုက်တွေရော လျှောက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ လက်ကတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပွတ်နေတာပေါ့။ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေရွှဲပီး ဖောင်းထနေတယ်။

“ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ အငမ်းမရပဲ…. အန်တီ့ကို အထင်သေးသွားပြီလားကွာ… အန်တီ တခါမှ မဖောက်ပြန်ဖူးဘူး… အခု မင်းနဲ့တွေ့မှ… မနက်ကတွေ့တယ်…. အခု  ဒီထိ လိုက်လာဖြစ်သွားတယ်ကွာ“ “အထင်မသေးပါဘူး မမရယ်… ဒါ ရေစက်ရှိလို့ နေမှာပါ… ကျနော်လဲ မမကို မြင်ကတည်းက…” “မြင်ကတည်းက ဘာဖြစ်လဲ…. လုပ်ချင်ရောလား… ဟုတ်လား” “ဟုတ်တယ်… လာထား…” ပြောပြောဆိုဆို ဘွားတော်ရဲ့ နိုးကြီးတွေကို ငုံစို့ပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ နို့ကြီးတွေဗျာ။ တင်းရင်းနေတာပဲ။ ကြီးလဲကြီးတယ်။ စို့ပေးတော့ နိုးသီးခေါင်းတွေ ထောင်လာတယ်။ “အား….ရှီး….အင်း ဟင်း….အားကွာ….” ကျနော်လဲ သူ့ကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ပြီး မှောက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ မှောက်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးက မို့တစ် လုံးထွက်နေတယ်။ ဖင်က ကြီးတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့ စအိုကို မမြင်ရဘူး။ မကြာခင် ဒီဆော်ကြီးကို အပီ လိုးရတော့မယ်။ မှောက်နေတော့ ဘွားတော်ရဲ့ အိုးက မို့ထွက်နေတာဗျာ။ ဖင်က ကြီးတော့ သူ့အဖုတ်နဲ့ စအိုကို မမြင်ရဘူး။ ဖင်ကြားလေးကို ဖြဲလိုက်တော့ စအိုညိုတိုတိုလေး ပေါ်လာတယ်။ ကျနော်လဲ စအိုဝလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးယက်ပစ်လိုက်တယ်။ “အား…ရှီး….” ဘွားတော် ဖင်ကြီး ကုန်းထတယ်။ ကုန်းထလာတော့ အောက်က စောက်ဖုတ်ကြီး ပေါ်လာတယ်။ ရွဲမနေဘူးဗျာ။ ဖားဂုံညင်းကြီးလို ဖောင်းတင်းနေတယ်။ အဖတ်လဲ လန်မနေသေးဘူးဗျ။ ဖောင်းပြီး အရည်တွေ စို့နေတယ်။ ကျတော်လဲ ဘွားတော်ကို  လေးဘက်ကုန်းပုံစံ ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး စောက်စိကနေ စအိုဝအထိ လျှာနဲ့ အပြားလိုက် ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ “အား… ရှီး…အမလေးလေး…  ဟင့်…ကွာ…အင်း..” ပြီးတော့ စအိုဝကို ဖိယက်လိုက်၊ စောက်ဖုတ် အဝလေးကို လျှာနဲ့ထိုးလိုက်၊ စောက်စိကို ယက်လိုက် လုပ်နေတော့ ဘွားတော် ညည်းသံမျိုးစုံ ထွက်လာတယ်။ မျက်စိတွေတော့ မှိတ်ထားတယ်။ ကျတော်လဲ သူ့ဖင်ဝကို ယက်ရင်းနဲ့ လက်တဖက်က  စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးကလိလိုက်တယ်။ လက်ညိုးကို စောက်ခေါင်းထဲ ထဲ့ရင်း၊ လက်မနဲ့ စောက်စိကို ပွတ်တယ်။ လျှာက စအိုဝကို ယက်ပေးတယ်။ ဘွားတော် လူးပျံလာတယ်။ စောက်ခေါင်းကလဲ မျော့ပါတယ်ဗျာ။ လက်ညိုးလေးကို ဆွဲဆွဲညှစ်နေတာ လီးသာဆိုရင် ဘယ်လောက် ကောင်းလိုက်မလဲ စဉ်းစားသာ ကြည့်တော့ဗျာ။ “အမလေးလေး…. လုက်တတ်လိုက်တာ မောင်ရယ်….အား သေတော့မှာပဲ….အမေလး ရှီး…. အင့် အင်းကွာ….ပွတ်ပွတ် အစိကိုပွတ်… အား….” လေးဘက်ကြီးကုန်း၊ ခါးကိုခွက်ပြီး ဖင်ကြီး ထောင်ပေးထားရင်း ဘွားတော်ပါးစပ်က မျိုးစုံ ရေရွတ်နေတယ်။

ကျနော်လဲ ပါးစပ်က ဖင်ဝကိုယက်၊ လက်တဖက်က စောက်ဖုတ်နဲ့ စောက်စိကို ကလိရင်း ကျန်တဲ့ လက်တဖက်နဲ့ ဘွားတော်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်း ထိပ်ကလေးကို လက်ညိုး လက်မနဲ့ ဖိခြေပစ်လိုက်တယ်။ “အမလေးလေး…အမလေး…ဟင်း….  ဘယ်လိုတွေတောင် လုပ်နေတာလဲ မောင်ရယ်…မောင်ရေ….မောင်….အမလေး… ထွက်ချင်လာပြီ….မောင်…မောင်ရေ… လာပြီး…  လာပြီ….ထွက်တော့မယ်… အင့်….ဟူး. အား… အီး… ထွက်…ထွက်..ထွက်ပြီ….အမေရေ… အား…အမေလေး  ကောင်းလိုက်တာ….အား….အား..” ဘွားတော်က အတော်ထန်တာပဲဗျာ အသံအကျယ်ကြီးနဲ့ အော်ဟစ်ရင်း ဖင်ကြီးတွေကို ယမ်းခါပြီး ပြီသွားတော့တယ်။ ကျနော့ပါးစပ်က ဖင်ဝမှာဆိုတော့ သူ့စောက်ရည်တွေတော့ ပါးစပ်ထဲမဝင်ဘူး။  စောက်ဖုတ်ကို ကလိနေတဲ့ လက်ထဲမှာတော့ သူ့စောက်ရည်တွေ ရွှဲကုန်တာပဲ။ ကျနော်လဲ ဒူးထောက်ရပ်ပြီး ခဏစောင့်နေလိုက်တယ်။ ဘွားတော် အထန်မကြီး။ တခြားသူတွေဆို ဒီလောက်အပြီး ကြမ်းပြီးရင် အိပ်ယာပေါ် ဖင်ကြီး ဘုန်းဆို ပြုတ်ကျသွားတတ်ကြပေသည်။ ဘွားတော်ကတော့ ခေါင်းသာ အိပ်ယာပေါ်စိုက်ကျသွားတယ်။ ဖင်ကြီးက ထောင်ပြီး ယမ်းနေဆဲ၊ ခါးကလဲ ခုံးလိုက် ခွက်လိုက်နဲ့ ဖင်ကြီးက တက်လိုက် ကျလိုက်ဖြစ်နေတယ်။ ကျနော်လဲ အသဲယားလာတာနဲ့ ဘယ်ဖက်လက်က ဖင်သားကြီးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်ပြီး တဆက်တည်း ဘွားတော်ကြီးရဲ့ ပြူးဖောင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်တည့်တည့်ကို ညာလက်ဖဝါးနဲ့ ဖတ်ကနဲ ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်ပစ်လိုက်မိတယ်။ “အား…..ရှီး…..အမလေး မောင်ရေ…မောင်ရယ်…မောင်…. အင်ဟင်းဟင်း…ဟင်း….” ကျနော် ရိုက်လိုက်တာနဲ့ ဘွားတော်ဟာ အဖျားတက်သလို ညည်းရင်း ဖင်ကြီ ယမ်းခါနေတော့တယ်။

ပြီးတော့ “လိုး…. လိုးတော့ကွာ….မောင် မကို လိုးတော့ကွာ…မရတော့ဘူး… အာကွာ…” အရူးတယောက်လိုပဲ မျက်စိကို စုံမှိတ်ပြီး ပါးစပ်က “လိုး လိုး မောင်ရေ… မောင်” ဟု အဆက်မပြတ် ညည်းနေသည်။ “မမ ကျနော့်ကို လီးစုပ်ပေးဦး” “ပြီးမှ စုပ်ပေးမယ်ကွာ…. ခု အရင်လိုးပါတော့…. လိုးပေးပါတော့ မမစောက်ဖုတ်ထဲ မောင့်လီးကြီးနဲ့  လိုးပါတော့ကွာ….” “လီးစုပ်ပေးပါလားဗျာ… မမနှုတ်ခမ်းကြီး ကြည့်ရတာနဲ့တင် လီးက တောင်နေတာ.. မမရဲ့ အဲ့နှုတ်ခမ်းထူကြီးနဲ့ စုပ်ပေးတာ ခံချင်တာ…. ဘာလဲ မမက လီးစုပ်ရတာ မကြိုက်လို့လား” “ဟင့်.. အင်းကွာ…လီးစုပ်ရတာ အရမ်းကြိုက်တယ်…. ခုလဲ လျှာတွေတောင် ယားတယ်… ဒါပေမဲ့ စောက်ဖုတ်က ပိုယားနေပြီ မောင်ရယ်…. မောင် မကို လိုးလိုက်ပါတော့ကွာ… မောင်ရာ နော်….  အင်းဟင်းဟင်းး… ပြီးရင် စုပ်ပေးမယ်နော်….” “ဒါဆို ကျနော် ထွက်ချင်ရင်တော့ မမ စုပ်ပေးရမယ်နော်…” “အင်းအင်း… စုပ်ပေးမယ် စုပ်ပေးမယ်… ခုတော့ လိုးတော့ကွာ…” ကျတော်လဲ ဘွားတော်ရဲ့ ဖင်နောက်ကနေ ဒူးထောက်လိုက်တယ်။ ပူးကပ်နေတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်တဖက်နဲ့ ဖြဲပြီး လီးကို စောက်စိကနေ ဖင်ဝအထိ ဖိပွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးကို အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ “ဗြစ် ဗြီ ဘွတ် ဗြွတ် စွပ် “ “အား….အင်း… ဟင်းဟင်း…ဟွင်း….ကျွတ်ကျွတ် ရှီး… ကောင်းလိုက်တာဗျာ” “အိုးး.. မောင်ရယ်… ရှီးးး… ကောင်းလိုက်တာ… မောင်ရယ်… အားးရှီးးး”။ ဖင်သာကြီးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကလဲ တအားကောင်းသလို  စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့ အထိအတွေကလဲ အရမ်းကို ကောင်းနေတော့တယ်။ ကျတော်ရော ဘွားတော်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး ဖီးတက်ကာ ညည်းနေကြတယ်။ တဖြေးဖြေး လိုးရင်းကနေ ခပ်သွက်သွက်လေး လိုးပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကပ်ညှောင့်လေး ညှောင့်ရင်း  နို့တွေကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။ နို့အုံကြီးကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုတ်ဆွဲလိုက်တယ်။ ဘွားတော် ခေါင်းက နောက်ပြန် လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျနော်လဲ ခါးကုန်းပြီး ဘွားတော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို စုတ်နမ်းလိုက်တယ်။ ကျနော့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဆွဲစုတ်ယူရင်း ကျနော့်လျှာကို သူ့လျှာနဲ့ ရစ်ပြီးဆွဲတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော့်လျှာကိုပဲ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနဲ့ မျှင်းပြီး စုတ်နေတယ်။ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ညှောင့်နေရတဲ့ အရသာလဲ စီးကြပ်ကာ ကောင်းနေသလို နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ပွတ်နေရတဲ့ အထိအတွေ့ကလဲ တင်းတင်းအိအိနဲ့ ကောင်းလှတယ်။ အဲ့အပြင် သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးနဲ့ စုတ်နမ်းခံရတာလည်း အရမ်းကောင်းနေကာ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ချင်လာတော့တယ်။ “မ… အပေါ်က တက်လိုးပေးပါလား…” “အွင်း…အွင်း…” ကစ်ဆင်ဆွဲနေရင်းက အွင်းအွင်းလို့ ဖြေပြီး သူ ကုန်းထတယ်။ ကျနော်လဲ ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ဘွားတော်က ကျနော့်ကိုခွပြီး လီးကို စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဆီးခုံချင်းကပ်ပြီး လမွှေးနဲ့ စောက်မွေးတွေ ထိတဲ့အခါ ခါးချည်းပဲ လှုပ်ပြီး တဖြေးဖြေချင်း လိုးပါတော့တယ်။ ကျနော်လဲ အောက်ကနေ သူ့နို့သီးနှစ်ဘက်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို လက်ညိုးလက်မလေးတွေနဲ့ ခြေပေးလိုက်တယ်။ “အား….အမလေးကွာ….ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရေ….ကောင်း…အင့် ရှီး…. အား… ကောင်းတယ်… အဲလိုလေး… အား… နို့ထိပ်တွေကို… အား.. အဲလိုလေး…..” ဘွားတော်က နို့သီးထိရင် မရဘူး။ ပိုပြီး မတရားထန်လာတာ သတိထားမိတယ်။ သူ့နို့သီးထိပ်တွေ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ အပေါ်ကနေ တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်တော့တာပဲ။ ပြီးရင် ဖိကျိတ်လိုက် ကပ်ညှောင့်လိုက်၊ ခွာဆောင့်လိုက်နဲ့ ဘွားတော် အတော့ကို ကောင်းနေတာ။ အပေါ်က လိုးဆောင့်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကိုလဲ ပြတ်လုမတတ် ကိုက်နေတဲ့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရတာလဲ ကျနော့်စိတ်ကို ပိုထန်စေတယ်။ အတွေ့လဲ အကုန်ကောင်းတယ်။ အမြင်ကလဲ စိတ်ထစေတယ်။ ဒီမိန်းမကြီး ငါတသက်လုံး လိုးရရင် ကောင်းမှာလို့ တွေးမိသေးတယ်။ ခဏနေတော့ ကျနော် ပက်လက် အိပ်နေရာကနေ ခါးကိုမတ်ပြီး သူ့နဲ့မျက်နှာချင်း အပ်လိုက်တယ်။ ဘွားတော်နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ခေါင်းငုံ့ပြီး နိူ့သီးထိပ်ကလေးတွေကို တဖက်စီကို စို့ပေးလိုက်တယ်။ ဘွားတော်လည်း ပါးစပ်က အသံမျိုးစုံညည်းပြီး အသားကုန် ဆောင့်လိုးနေတော့တယ်။ ကျနော်လဲ သူပြီးခါနီးပြီဆိုတာ သိတော့ နို့စို့ပေးနေရင်း သူ့ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကနေ စီးကျနေတဲ့ သူ့စောက်ရည်တွေကို လက်ခလယ်နဲ့  ကလော်လိုက်ပြီး ဘွားတော့ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်တယ်။ ဖင်ဝလေးကို ပွတ်ပြီး ကလိလိုက်တယ်။

ဘွားတော် ဆောင့်ချက်တွေက  မြန်လာတယ်။ ကျနော် လက်ခလယ်ကို ဖင်ခေါင်ထဲ ဆတ်ကနဲ ထိုးထဲ့လိုက်တော့ “လာပြန်ပြီ…လာပြီ… ပြီးတော့မယ်… အား…ကွာ.. ဟင်း ဟာကွာ အမလေးမောင်ရယ်.. မောင်ကွာ…အင်း…ရှီး အား… စောက်ဖုတ်ရော နို့တွေရော ဖင်ခေါင်ထဲပါ တပြိုင်ထဲ လုပ်တော့ မခံနိုင်တော့ဘူး မောင်ရယ်…အား…ရှီး…. အား… ပြီးတော့မယ်…. ပြီး… ပြီးပြီ… အွင်း..အမလေးလေး….” “မ.. ကောင်းလား….ခု မောင်လုပ်ပေးသလို စောက်ဖုတ်ကို ယောက်ျားတယောက်ကလိုး ဖင်ကို တခြားတယောက်က ထိုး၊ နိုးတွေကို တခြားကောင်းတွေက တဖက်စီ ဝိုင်းစို့ပေးရင်… မ…ဘယ်လိုနေမလဲဟင်…” ကျနော့စကားလည်း ဆုံးရော ဘွားတော်ဟာ ယမ်းပုံပေါ် မီးကျသလို…. သူ့ကာမစိတ်တွေဟာ ဝုန်းကနဲ ထပေါက်ကွဲပါတော့တယ်။ “အား….အား….အမလေး…. ကောင်းလိုက်တာ….မောင်ရေ… ကောင်းလိုက်တာ….အား ရှီး…ထိုးထိုး ဖင်ထဲကို ဆက်တိုက်ထိုး အား…  ကောင်းနေတယ်… ကောင်းလာပြီ… ထွက် ထွက်တော့မယ်…. ထွက်ပြီ… ထွက်ကုန်ပြန်ပြီ…. အမလေး စို့စို့ နို့တွေလဲစို့.. အား….အား…. လိုးကွား မောင်…အင်… ရှီး  အား… လိုး လိုး….. မကို…. မကို ဝိုင်း…..ဝိုင်း..လိုး… ကြ…အားးးး….”ဆိုပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ပြီးသွားပါတော့တယ်။ ကျနော်လဲ  အသာ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ သူ ကျနော့်အပေါ် မှောက်ကျလာတယ်။ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနဲ့ အမောဖြေနေတယ်။ ခဏကြာ သူ အမောပြေတော့မှ ကျနော့်ပါးကို နမ်းရင်း “အရမ်းကောင်းတာပဲ မောင်ရယ်… အရမ်းချစ်သွားပြီ…မကို အထင်မသေးပါဘူးနော်…..” “အော် ပြောပြီးပြီပဲ မရယ် မသေးပါဘူး… ဒါနဲ့မက အရမ်းဆာနေပုံရတယ်… မမမှာ ဘာမှ မရှိဘူးလားဟင်…” “ဟင်းဟင်း ဘာလဲ ဘာမှမရှိဘူးလားဆိုတာ…. မောင်ကလဲလေ ခုလောက်ဖြစ်ပြီး နေတာကိုပဲ မေးရမှာ အားနာနေသေးတယ် တကထဲမှ” “အင်း ဟုတ်တယ်…. မေးရမှာ အားနာလို့ မမမှာ ယောက်ျားမရှိဘူးမလားလို့” “ရှိပါ့….” “ဟင်…. အော်…. ဒါဆို မမယောက်ျားက အဝေးရောက်နေလို့မလား” “ဟင့်အင်း…. မရောက်ပေါင်…” “သိပြီ….မမယောက်ျားက ရောဂါသည်….” “အမလေး ဒေါင်ဒေါင်မြည်လို့….” “အာ…ဒါဆို မမက အစားအသောက်လဲ မှန်နေတယ်လို့ ပြောတာလား” “တွေ့လား အထင်မသေးဘူးလဲ ဆိုသေး… လူကို မေးနေတဲ့ပုံစံက” “အော် မဟုတ်ပါဘူး မမရယ်… ခုနက မမက အရမ်းဖီးလ်တွေ တက်နေတော့လေ… ပြီးတော့ ပစ္စည်းတွေကလဲ အပျိုတွေ ထက်တောင် ကောင်းသေးတာဆိုတော့  မထင်ဘူးလေ.. အပျိုကြီးလား ယောက်ျားဆုံးသွားတာလား… ကွဲနေတာလား.. အဲလို တခုခု ထင်တာပါ…. အရမ်းလဲ ကောင်နေတော့  အံဩတာပါ မမရယ်.. အထင်မသေးပါဘူး” ကျနော့စကားကြောင့် ဘွားတော် ကျေနပ်သွားကာ ကျနော့ပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်။….ပြီး

Zawgyi

႐ုံးဆင္း႐ုံးတက္ခ်ိန္ဆိုရင္ ဘတ္စ္ကားက်ပ္တာ သဘာဝပါ။ လူက်ပ္တဲ့ ကားစီးရလို႔ ဒုကၡေရာက္တာက တမ်ိဳးဆိုေပမဲ့ တခါတေလ ဖီးလ္ရတဲ့ အရသာကလဲ ေယာက္်ားေရာ မိန္းမေတြပါ ခံစားတတ္ၾကတာပါပဲ။ ထိရ ေတြ႕ရလို႔ ေယာက်ားေတြခ်ည္းပဲ ဖီးလ္တယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ကြၽန္မတို႔ မိန္းမေတြလဲ ထိရတာ တခါတေလ ဖီးလ္ ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ ကြၽန္မဆိုရင္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ရပ္ၾကရတဲ့အခါ ဖင္သားခ်င္းထိမိတာကိုပဲ တခါတေလ ဖီးလ္တတ္ေသးတာ။ ကြၽန္မက ထန္တယ္ေလ။ ကြၽန္မအေၾကာင္း နဲနဲေျပာျပရဦးမယ္။ ကြၽန္မအသက္က ၄၃ ႏွစ္။ အသက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္မွာ လင္ေနာက္လိုက္ေျပးခဲ့တယ္။ မိဘေတြက ျပန္လိုက္ေခၚၿပီး ကြၽန္မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံးကို အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားၾကရတယ္။ ေက်ာင္းမွ မၿပီးေသးတာ။ မိဘဆိုေတာ့လဲ ပထမေတာ့ က႐ုဏာေဒါသေတြ ထြက္ၾကတာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္ၿပီးမွေတာ့ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ဆိုသလိုေပါ့ရွင္။ အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ထားၿပီး အေဝးသင္တကၠသိုလ္ ျပန္ထားေပးၾကလို႔ ကြၽန္မတို႔ ဘြဲ႕ေတြရခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မ မိဘအိမ္ တလွည့္၊ ေယာက္်ားရဲ႕ မိဘအိမ္တလွည့္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ကြၽန္မေရာ ကြၽန္မေယာက္်ားပါ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္တဖက္နဲ႔ ပညာေရးတဖက္နဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကရင္း ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ သမီးေလး ကိုယ္ဝန္ရလာတယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေျဖေတာ့  ဗိုက္ႀကီးေကာ့လန္ ေကာ့လန္နဲ႔ေပါ့။ သမီးေလးေမြး၊ ဘြဲ႕ရၿပီး သိပ္မၾကာဘူး ကြၽန္မေယာက္်ားက ကားတိုက္ၿပီး ဆုံးသြားရွာတယ္။ ကြၽန္မမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ကေလးတေယာက္အေမ မုဆိုးမေလး ျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့။ သမီးေလး မ်က္ႏွာနဲ႔ ေနာက္လင္ မယူေတာ့ဘူးလို႔  ဆုံးျဖတ္ေပမဲ့ ကြၽန္မမိဘေတြက ကြၽန္မထက္ နဲနဲအသက္ႀကီးတဲ့ ကေလးမရွိ မုဆိုးဖို တေယာက္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ ထပ္ခ်ေပးလိုက္တယ္။ ေၾသာ္ ကြၽန္မနာမည္က ခိုင္ႏွင္း။ ကြၽန္မသမီးေလးနာမည္က ႏွင္းမိုးခိုင္၊ ကြၽန္မေနာက္ေယာက္်ား နာမည္က ကိုေအာင္လင္း။ ခုဆို သမီးေလးေတာင္ အသက္ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ရွိၿပီ။ ကိုေအာင္လင္းနဲ႔ ကေလးထပ္မရဘူး။ ကိုေအာင္လင္းက အေနေအးတယ္။ သမီးကိုလဲ သမီးရင္းလိုပဲ  သေဘာထားတယ္။ ခ်စ္တယ္။ ခက္တာက ကြၽန္မရဲ႕သမီး။ အပ်ိဳေပါက္ ျဖစ္လာကတည္းက ပေထြးကို လိုတာထက္ပိုၿပီး ခြၽဲပစ္ေနတယ္။ အရမ္းလဲ နီးနီးကပ္ကပ္ ပြတ္သပ္ေနထိုင္တတ္တယ္။

ကြၽန္မသိတာေပါ့။ ကြၽန္မသမီးလဲ ကြၽန္မလို အထန္မပဲဆိုတာ။ “ဟဲ့ မိႏွင္း ငါေျပာထားမယ္ေနာ္ ကိုေအာင္လင္းက နင့္ပေထြး၊ အရမ္း နီးကပ္ေနတာေတြ နင့္ေနပုံထိုင္ပုံေတြ ငါမႀကိဳက္ဘူး” “သိပါတယ္ အေမရယ္… သမီးက ကေလးမွ မဟုတ္ေတာ့တာ” “ေအး… ကေလးမဟုတ္လို႔ ေျပာေနတာေပါ့ဟဲ့… ၾကည့္ေန ၾကည့္ထိုင္” “ဟုတ္… သမီးေက်ာင္းသြားၿပီ တာ့တာ” ထြက္သြားတဲ့သမီး ႏွင္းမိုးခိုင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကို ၾကည့္ရင္း ကြၽန္မ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ ႏွင္းမိုးခိုင္က အေမတူသမီးမို႔  ဖင္ေတြ ရင္ေတြက ကြၽန္မလို အယ္ထြက္ေနၿပီ။ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဖင္ေတြ ရင္ေတြက လႈပ္ခါကာ ေယာက္်ားေတြ သေရယိုခ်င္စရာ။ ကြၽန္မရဲ႕ ဖင္ေတြဆိုတာလဲ ေဘးကို ဝိုင္းကားတဲ့အျပင္ ဒုနဲ႔ထည္နဲ႔ကို ဆူထြက္ လုံးတစ္ေနတာ။ ႏို႔ေတြဆိုရင္လဲ ေပ်ာ့တြဲ မေနေသးဘူး။ မာတင္းၿပီး လုံးတစ္ေနတာ။ သမီးကလဲ အေမ့အေမြ အကုန္ရတာေလ။ အေမ့အေမြရတဲ့ အထဲမွာ ႏွာထန္တာလဲ ပါတယ္ထင္ပါ့။  ကြၽန္မရဲ႕ ဖင္ေတြရင္ေတြတင္ မဟုတ္ေသးဘူး ကြၽန္မရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြက ျမင္လိုက္တာနဲ႔ အရမ္းဖီးလ္လာေစတယ္လို႔  လင္ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ေျပာၾကတာပဲ။ ေသသြားတဲ့ လင္ဆိုရင္ ကြၽန္မ ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကည့္ၿပီး ဒီႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လီးစုပ္ခံလိုက္ရရင္ ခ်က္ခ်င္းကို လီးေတာင္ေစသတဲ့။ ဟင္းဟင္း… ကြၽန္မကလဲ အဲဒီလို ကိုယ့္အရည္အခ်င္းေတြ ကိုယ္သိေတာ့ ေယာက္်ားေတြ  ငမ္းၾကၿပီဆိုတာနဲ႔ စိတ္ကႂကြလာတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မလို ဖင္ရင္ႀကီးတဲ့ မိန္းမေတြက လမ္းေလွ်ာက္လို႔ လႈပ္ရွားလိုက္တိုင္း  လႈပ္လႈပ္သြားတဲ့ ဖင္သားေတြ ရင္သားေတြရဲ႕ တုန္ခါမႈ၊ ဖင္သားခ်င္း ရင္သားခ်င္း ပြတ္တာေတြနဲ႔ပါ ႏွာစိတ္ေတြ  ႂကြလာတတ္ၾကတာမ်ိဳးေလ။ တေန႔ေတာ့ ကြၽန္မ ႐ုံးသြားေနက် အခ်ိန္အတိုင္း ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ကို ထြက္လာတယ္။ မွတ္တိုင္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ ကားေရာက္လာေတာ့ တိုးတက္ၾကတာေပါ့။ ကားက်ပ္တဲ့အခါ မတ္တပ္ရပ္တဲ့လူေတြက ႏွစ္တန္းသုံးတန္း တန္းၿပီး ရပ္ၾကရတာပါ။ အဲ့လိုအခါမ်ိဳးမွာ ေနာက္က လာေထာက္တတ္ၾကတယ္။ လက္ကျမင္း တတ္ၾကတယ္။ တခါတေလ ေက်ာခ်င္းကပ္ ဖင္ခ်င္းပြတ္ေနတတ္ၾကတယ္။ လီးနဲ႔ လာေထာက္မွ လက္နဲ႔ လာကိုင္မွ မဟုတ္ဘဲ အဲ့လို ဖင္ခ်င္းပြတ္ေနရတာလဲ ဖီးလ္တမ်ိဳးပါပဲရွင္။ အဲဒီ့ေန႔က ကြၽန္မေနာက္က ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ေက်ာခ်င္းကပ္ ဖင္သားခ်င္းထိၿပီး ဟိုဘက္ေ႐ြ႕လိုက္ ဒီဘက္ေ႐ြ႕လိုက္ လုပ္ေနတယ္။ ကြၽန္မေနာက္ကို နဲနဲ ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးကလဲ ငဲ့ၾကည့္‌ေနတယ္။ သန႔္သန႔္ျပန္ျပန႔္ေလးပါ။

ကြၽန္မစိတ္ထဲလဲ တမ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖင္ကို ေနာက္နဲနဲပစ္ၿပီး ေျခေထာက္ကို နဲနဲကားေပးလိုက္တယ္။ သူကလဲ သူ႔ဖင္ကို ေနရာနဲနဲေ႐ြ႕ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ဖင္တလုံးကို သူ႔ဖင္ၾကားထဲ ေရာက္ေအာင္ လုပ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ဖင္လုံးေလးတလုံးကလဲ ကြၽန္မဖင္ၾကားမွာ လာညႇပ္ေနတာေပါ့။ ထူးဆန္းတယ္ရွင့္။ အဲလို ဖင္သားခ်င္း ထိကပ္ေနရတာကိုပဲ ဆန႔္က်င္ဘက္ လိင္စိတ္ေၾကာင့္ထင္တယ္ ဖီးလ္ေတြ တက္ေနၾကတာ။ ကြၽန္မက အဲေလာက္ကို ထန္တာပါဆို။ ကြၽန္မ ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္ေတာင္ စို႔လာၿပီ။ ဒီလို တလမ္းလုံး ဖီးလ္ယူလာရင္း ဆင္းရမဲ့မွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ့ ကြၽန္မ တံခါးနား တိုးထြက္လိုက္တယ္။ အဲေကာင္ေလးကလဲ ကြၽန္မေနာက္က ကပ္လိုက္လာျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ သူ႔လီးနဲ႔ ကြၽန္မဖင္ကို ထိထိမိမိကို ကပ္ဖိေထာက္ထားတာရွင္။ အတြင္းခံ ဝတ္ထားတာေတာင္ သူ႔လီးႀကီးရဲ႕ အထိအေတြကို ကြၽန္မခံစားမိေနတယ္။ အေတာ္ႀကီးၿပီး အေတာ္သန္မဲ့ လီးဆိုတာ အေတြ႕အႀကဳံအရ သိတယ္။ ကြၽန္မစိတ္ေတြ ဆူလာတယ္။ ဒါေတာင္ ညက ကိုေအာင္လင္းနဲ႔ လိုးထားတာေနာ္။ တစိမ္ေယာက္်ားေလး တေယာက္ရဲ႕ ဘအထိအေတြနဲ႔တင္ ကြၽန္မ ႏွာထေနၿပီ။ ကြၽန္မ ေနာက္ကို ငဲ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္ေလး တခ်က္ တုန္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ  ကြၽန္မမ်က္ႏွာကို ၿပဳံေယာင္ေလး သမ္းျပလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူတို႔ ေယာက္်ားေလးဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ မိန္းကေလးေတြက လမ္းစ မဖြင့္ေပးရင္ ေရွ႕ဆက္ဖို႔ မရဲတတ္ၾကဘူးေလ။ ကြၽန္မက သူ႔ကို လမ္းစဖြင့္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ စိတ္မဆိုးတဲ့အမူအရာ မ်က္ႏွာေပးေလး လုပ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲ့လိုလဲ လုပ္ျပလိုက္ေရာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာရဲ႕ လက္က ဖင္ေပၚ ေရာက္လာေတာ့တာပဲ။ မွတ္တိုင္မေရာက္ခင္ မီးပြိဳင့္မိတာကလဲ ၾကာတယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ဖင္ကို ဆုပ္ကိုင္ ျဖစ္ညစ္ေတာ့တာပဲ။ ကြၽန္မလဲ ဖီးလ္ေတြ အရမ္းတက္ေနပါၿပီ။ အရည္ေတြလဲ ႐ႊဲလို႔ေနပါၿပီ။ ဒါနဲ႔ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ခရီးသည္ေတြ ဆင္းၾကတာေပါ့။ ကြၽန္မလဲ ဆင္းၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္ေလးက လိုက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ၿပဳံးျပတယ္။ ကြၽန္မလဲ ျပန္ၿပဳံးျပၿပီး သူ႔ေရွ႕က ေလွ်ာက္လာလိုက္တယ္။ ေနာက္ကေန ကြၽန္မဖင္ေတြကို ၾကည့္ေနမွာသိလို႔ ဖင္ကို ပိုလႈပ္ၿပီး ေလွ်ာက္ပစ္လိုက္တယ္။က်ေနာ္က ထြန္းေနာင္။ ဒီေန႔မနက္ က်ေနာ့္ေစာ္ေလးကို ေတြ႕ဖို႔ သူ႔ရပ္ကြက္ဘက္ လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ေစာ္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလး။

က်ေနာ္ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ လုပ္ငန္းခြင္ ဝင္ေနၿပီ။ ေစာ္ေလး ေက်ာင္းမသြားခင္ သူတို႔လမ္းထိပ္မွာ ေတြဖို႔ ခ်ိန္းထားတာနဲ႔ လာခဲ့တာ။ ေစာ္ေလးက ေက်ာင္းကားနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတာပါ။ သူ႔ေက်ာင္းကားမလာခင္ ခဏေလးပဲ ေတြ႕ၾကရတာ။ အရင္ကေတာ့ ခုလို က်ေနာ္ သူ႔ဆီလာရင္ သူ႔ေက်ာင္းကားမစီးေတာ့ဘဲ လိုင္းကားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူသြားၾကတယ္။ သူ႔ကို ေက်ာင္းပို႔ၿပီးမွ က်ေနာ္ျပန္တယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ အလုပ္ကိစၥတခု မနက္ပိုင္းခ်ိန္းထားတာရွိေတာ့ သူ႔ေက်ာင္းထိ လိုက္မပို႔ေတာ့ဘဲ  ေက်ာင္းကားမလာခင္ အခ်ိန္ေလးပဲ ခဏေတြ႕ စကားေျပာၿပီး ေက်ာင္းကားလာတာနဲ႔ သူမ လိုက္သြားခဲ့တယ္။ က်ေနာ္လဲ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ခဏဆက္ထိုင္ၿပီးမွ ၿမိဳ႕ထဲသြားဖို႔ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ဘက္ ထြက္ခဲ့တယ္။ မွတ္တိုင္မွာ ေစာ္ႀကီးတေဗြ ေတြ႕တယ္။ ေဘာ္ဒီက ေစာက္ရမ္းမိုက္တယ္။ ဖင္ႀကီးေတြက အယ္ေနတာပဲ။ ႏို႔ႀကီးေတြလဲ ႀကီးတယ္။ ဒါေပမဲ့  ဗိုက္ေခါက္အဆီေတြ မရွိဘူး။ ခါးလည္း မတုတ္ဘူး။ ဘြားေတာ္ရဲ႕ ဖင္ေတြ ႏို႔ေတြကို ေဘးတိုက္ ငမ္းေနရင္းကေန ဘြားေတာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာျမင္ရမဲ့ေနရာ သြားရပ္လိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္အသက္က ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာမွာ အထူးျခားဆုံးက သူ႔ႏႈတ္ခမ္း။ ႏႈတ္ခမ္းထူထူမွာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းအလယ္က အရာေလး ထင္ေနတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းက အရမ္းဆြဲေဆာင္မႈ ရွိတယ္ဗ်ာ။ ၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ လီးေတာင္လာတယ္။ “ဒီေဆာ္ႀကီးက အၿမဲ ဒီအခ်ိန္ ဒီမွာ… ကားေစာင့္ေနက် မ်ားလား” ေနာက္ရက္ေတြ အတြက္ပါ တခါထဲ plan ခ်မိတယ္။ ေန႔တိုင္း ဒီအခ်ိန္ လာမယ္ေပါ့။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ကုမၸဏီဝန္ထမ္း ပုံစံမ်ိဳးပဲ။ ေန႔စဥ္ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ေတာ့ ရွိႏိုင္တယ္ေပါ့။ ဒါဆို မနက္တိုင္း ေစာ္ေလးကို လာေတြ႕ၿပီးတာနဲ႔ ဒီဘြားေတာ္ကို လာငမ္းမယ္ေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ က်ေနာ္စီးမဲ့ကားနဲ႔ ဘြားေတာ္စီးမဲ့ ကားက နံပါတ္အတူတူပဲ။ ဒီေတာ့ တစီးထဲ စီးရေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူ႔ေနာက္က ကပ္လိုက္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံပုံးထဲ ပိုက္ဆံထဲ့ေနတုန္း အခြင့္ေရးရတာနဲ႔ သူ႔ဖင္ႀကီးကို က်ေနာ့္လက္ခုံနဲ႔ ထိပလိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေတြ႕ဗ်ာ။ တျခားဖင္ေတြလို မဟုတ္ဘူး။ ဒါနဲ႔ သူ႔ေနာက္က ကပ္လိုက္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့  ေနာက္တည့္တည့္ကေန ကပ္ရပ္လို႔ မရဘူး။ ေက်ာခ်င္းကပ္မွပဲ ရမယ့္ အေနအထား ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ လီးနဲ႔မထိရလဲ  သူ႔ဖင္ႀကီးကို ကိုယ့္အသားတခုခုနဲ႔ ထိၿပီး ဖီလ္ယူလဲ ရတာပဲကြာ ဆိုၿပီး ဘြားေတာ္ေနာက္ ကပ္လွ်က္မွာ ေက်ာခ်င္းကပ္ ရပ္လိုက္တယ္။

ၿပီးေတာ့ သူ႔ဖင္ကို က်ေနာ့ဖင္နဲ႔ ထိၿပီး ပြတ္ေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ဖင္ႀကီး ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေတြ႕။ ကားေပၚက ဆင္းခါနီးေတာ့ သူ႔ေနာက္ကေန ဖင္ကို လီးနဲ႔ေသခ်ာ ကပ္ေထာက္ပလိုက္တယ္။ ဒါကို ဘြားေတာ္က ေနာက္လွည့္ၿပီး က်ေနာ့ကို ၿပဳံးျပတယ္။ ဟာ..ဂြင္ပဲကြာ။ ဘယ္ရမလဲ ရေတာင့္ရခဲ အခြင့္အေရးေလ။ သူ႔ဖင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညစ္ ျပစ္လိုက္တယ္ဗ်ာ။ “ဟို… အန္တီ…  အဲ.. အစ္မႀကီး အစ္မႀကီး…. ဒီၿမိဳ႕ထဲက (…..)ဆိုင္က ဘယ္နားမွာလဲ သိလားခင္ဗ်” ကြၽန္မေနာက္ကေန လိုက္လာၿပီး  ေဘးခ်င္းယွဥ္တဲ့အခါ ကားေပၚတယ္မွာတုန္းက ေကာင္ေလးက ကြၽန္မကိုလာေမးေနတာပါလား။ ကြၽန္မသိတာေပါ့ သူလာၿပီး  ဂြင္ဆင္ေနတယ္ဆိုတာ။ “ေအာ္ ဟိုေရွ႕နားမွာတင္ပဲ ေမာင္ေလး…အစ္မလဲ အဲဘက္သြားမွာ လာ အစ္မနဲ႔လိုက္ခဲ့” “ဟုတ္ ဟုတ္  ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ…ဒါနဲ႔ အမႀကီးက ကုမၸဏီမွာလုပ္တာလား၊ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာလား ႐ုံးက” “အင္းဟုတ္တယ္…ဒီနားမွာပဲ…” ခပ္တည္တည္  တုံးတိတိေျဖလိုက္တယ္။ ကားေပၚက ျဖစ္ခဲ့သမွ်ေတြကို မသိသလိုေနလိုက္တယ္။ ေကာင္းေလးၾကည့္ရတာ ရည္ရည္မြန္မြန္  သန႔္သႏ္ု႔ျပန္ျပန႔္ေလး။ သူ႔ကို သာယာမိတာေတာ့အမွန္။ ဒါေပမဲ့ ေဈးေပါသြားမွာလဲ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ျပန္ၿပီး ခပ္တည္တည္ေနမွပါလို႔  စဥ္းစားမိတယ္ေလ။ ကားေပၚမွာတုန္းကေတာ့ ဖင္အလႉေပးခဲ့ၿပီး ခုေတာ့ ဘြားေတာ္က ႐ုပ္တည္ေနတယ္။ ဘယ္ရမလဲ ထြန္းေနာင္ကို ဒီလိုလုပ္လို႔။ ကားေပၚမွာ လီးနဲ႔ေထာက္ၿပီး ဖင္ကို ေသခ်ာဖ်စ္ညႇစ္ခဲ့တာပဲဟာ။ ဆက္ၿပီး လုံးရေတာ့မွာေပါ့။ “က်ေနာ့နာမည္ ထြန္းေနာင္ပါ အမ… က်ေနာ္က ဒီဇိုင္းဆြဲပါတယ္… ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာပဲ အထိုင္မ်ားေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲကို သိပ္မလာျဖစ္ဘူး… အခု အလုပ္ကိစၥတခုနဲ႔ အဲဆိုင္ကို ခ်ိန္းထားတာ လာေတြ႕တာပါ”။ “အင္း..အင္း… ေရွ႕မွာ မင္းေမးတဲ့ဆိုင္ပဲ…. သြားၿပီေနာ္” “အမ္…ဟုတ္ဟုတ္.. ေက်းဇူး အမ… တခုခုဧည့္ခံပါရေစလား အမ… မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္ေပါ့…” “ေအာ္ရပါတယ္ ငါ့ေမာင္ရယ္… အမ အခ်ိန္မရေတာ့လို႔ပါ… ႐ုံးေနာက္က်ေတာ့မွာမို႔ေလ… ေက်းဇူးပဲေနာ္…” ဘြားေတာ္က က်ေနာ့ကို ကေလးလိုလို ေခြးလိုလို သေဘာထားၿပီး ေခါက္ထားခဲ့တယ္။ အထာေတြေပးၿပီး ဒီလိုႀကီး လုပ္သြားတာ  ဘယ္ေကာင္းမလဲဗ်ာ။ ဒီေကာင္မွာ လီးကတအားေတာင္ခဲ့ရၿပီေလ။ ဒါနဲ႔ ဆိုင္ထဲမဝင္ဘဲ သူေနာက္ မလွမ္းမကမ္းကေန  ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။

ဟုတ္တယ္ဗ်… အဲဒီ့နားက အေဆာက္အဦးတစ္ခုရဲ႕ ႐ုံးတခုထဲဝင္သြားတာ။ ဒါနဲ႔ အဲ႐ုံးနားက ကြမ္းယာဆိုင္မွာ စီးကရက္ ဝင္ဝယ္ၿပီး “ဒီ႐ုံးက ညေန ဘယ္အခ်ိန္ ဆင္းတာလဲဗ်”လို႔ စုံစမ္းလိုက္တယ္။ “ညေန ငါးနာရီဆို ဆင္းၿပီဗ်… ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ… အဲမွာ အလုပ္ေခၚေနတယ္ဆိုလို႔ သြားေလွ်ာက္မလို႔ပါ”။ ညေန ငါးနာရီမထိုးခင္ အဲ႐ုံးနားမွာ လာေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ငါးနာရီထိုးၿပီးေတာ့ ႐ုံးထဲက ဝန္ထမ္းေတြ ထြက္လာၾကတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဘြားေတာ္ ထြက္လာတာ ေတြ႕ရတယ္။ “ဂ်ာႀကီးမမ  တာ့တာေနာ္” “မမခိုင္ တာ့တာ” “အန္တီခိုင္ သြားၿပီေနာ္” သူ႔႐ုံးကလူေတြ သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္တာ ၾကားလိုက္တယ္။ အန္တီခိုင္တဲ့ ဂ်ာႀကီးတဲ့။ အိုေခ ရၿပီ နာမည္ေတာ့ သိရၿပီ။ သူ႔ေနာက္က အသာေလး လိုက္သြားလိုက္တယ္။ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ ေရာက္ေတာ့  ဘြားေတာ္ ကားေစာင့္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ သူ မျမင္ေအာင္ သူ႔ေနာက္ မလွမ္းမကမ္းကေန သူ႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ခဏက်ေတာ့  ဘတ္စ္ကား ဆိုက္လာတယ္။ တိုးေဝွ႔တက္ၾကတယ္။ အန္တီခိုင္လဲ တက္မလို႔ ျပင္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ သူ႔ေနာက္ဘက္ ကပ္သြားလိုက္တယ္။ “ဟာ….အစ္မ ျပန္ဆုံျပန္ၿပီ” အမွတ္တမဲ့ ျပန္ဆုံသလို ဇာတ္လမ္းခင္းလိုက္တယ္။ “ဟယ္… ဟုတ္ပါ့ ငါ့ေမာင္ရယ္… ခ်ိန္းထားရင္ေတာင္ လႊဲဦးမယ္..” မနက္က ကားေပၚမွာ ဆုံခဲ့တဲ့ေကာင္ေလးက ႐ုတ္တရက္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မ အံၾသသြားတာအမွန္၊ ဒါေပမဲ့ ခ်က္ခ်င္း ေတြးမိတာက ဒါတိုက္ဆိုင္တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူတမင္ ဂြင္ဆင္တာဆိုတာ ရိပ္မိလိုက္တယ္။  မနက္ကထက္ ပိုၿပီး အတင့္ရဲေတာ့မွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲလို ေတြးလိုက္တာနဲ႔ မနက္က ထိခဲ့ရတဲ့ သူ႔လီးႀကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို ျပန္သတိရသြားတယ္။ ဆစ္ကနဲ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ယားတက္လာတယ္။ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ကားက ငပိသိပ္ ငခ်င္သိပ္ က်ပ္ေနပါတယ္။ ေကာင္ေလးက ကြၽန္မေနာက္ကေန တခ်ိန္လုံး လီးနဲ႔ေထာက္ၿပီး လိုက္လာတယ္။  ကားေနာက္ပိုင္း အတြင္းထဲေရာက္သြားၿပီး ေရွ႕ဆက္တိုးလို႔မရတဲ့ အခါမွ ရပ္လိုက္တယ္။

သူကလဲ ကြၽန္မေနာက္မွ ကပ္လွ်က္ပဲ ရပ္တယ္။ “အစ္မရလား…လက္ထဲက ျခင္းကို က်ေနာ့္ေပးေလ ကိုင္ေပးထားမယ္” “အယ္ ရပါတယ္…သူလဲ မတ္တပ္ႀကီး ရပ္ေနရတာကိုမ်ား”။ ပါးစပ္က စကားသာ ေျပာေနေပမဲ့ သူ႔လီးက ကြၽန္မ ဖင္ၾကားထဲမွာ။ ကြၽန္မလဲ ဖင္ကို ေနာက္ကို ပိုေကာ့ေပးထားလိုက္တယ္။ “ေပးေပး အစ္မႀကီး… ျခင္းေတာင္း  ေပးထား…” ကြၽန္မေရွ႕ ထိုင္ခုံမွာ ထိုင္ေနတဲ့လူက လက္ထဲက ျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ေပးဖို႔ ေတာင္းတယ္။ “ေက်းဇူးပဲေနာ္” လက္ထဲမွာ ျခင္းေတာင္းမရွိေတာ့လို႔ ထိုင္ခုံကို လင္တစ္ဖက္ကကိုင္ တစ္ဖက္က အေပၚတန္းကို ကိုင္ၿပီး  ဖင္ကို မသိမသာေလး လႈပ္ေပးလိုက္တယ္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက လီးနဲ႔တင္ အားမရေတာ့ဘူး။ လက္တဖက္ကပါ ဖင္ကို  စၿပီး ပြတ္ေတာ့တယ္။ လူတအား က်ပ္ေနလို႔သာ ကြၽန္မနဲ႔သူ ျဖစ္ေနတာကို တျခားလူေတြ မရိပ္မိတာ။ ေကာင္ေလးက ကြၽန္မဖင္ကို ပြတ္လိုက္ ဖင္ၾကားထဲ ႏႈိက္လိုက္နဲ႔။ သူ႔လက္ခလယ္ကို ထမီေပၚကေန စအိုဝအထိ မထိထိေအာင္ အတင္းထိုးၿပီး ကလိလိုက္နဲ႔ ကြၽန္မလဲ ေရွ႕မွာ ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲေနၿပီး ေပါင္ၾကားထဲေတာင္ စီးက်ေနၿပီ။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ဖီးလ္နဲ႔ကိုယ္ ခံစားေနတုန္း ကြၽန္မရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို တခုခု လာထိတာ ခံစားလိုက္ရတယ္။ သတိထား ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ လားလား… ကြၽန္မေရွ႕က ျခင္းေတာင္း ကိုင္ေပးထားတဲ့လူ။ သူက ကြၽန္မျခင္းေတာင္ေပၚကို လက္ႏွစ္ဖက္ ယွက္တင္ထားၿပီး ေခါင္းကိုငုံ႔ပီး ေရွ႕ထိုင္ခုံကို မွီထားတယ္။ ျခင္းေပၚတင္ထားတဲ့ သူ႔လက္တဖက္က သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ ဖုံးကြယ္ေနတယ္။ အဲဒီ ဖုံးေနတဲ့ လက္နဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို ခ်ိန္ထားတာ။ ကားလႈပ္တာနဲ႔ အိပ္ငိုက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၿပီး ဒီလူက လႈပ္ရွားေနတာ။ ကားလႈပ္တာနဲ႔ သူ႔လက္က ကြၽန္မေစာက္ဖုတ္ေနရာကို လာထိေတာ့တာပဲ။ ေနာက္ကလဲ လီးနဲ႔ဖင္ၾကားထဲ ေထာက္ထား လက္နဲ႔ ဖင္ေတြပြတ္လိုက္ ညႇစ္လိုက္လုပ္တာ ခံေနရတဲ့ ကြၽန္မဟာ တခ်က္တခ်က္ ေနာက္က ေကာင္ေလး ေညႇာင့္လိုက္ရင္ ေရွ႕ကို ေကာ့ေကာ့သြားတယ္။ ဒါကို ေရွ႕ကငနဲက အကြက္ဝင္ၿပီး ေကာ့လာတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေနရာကို သူ႔လက္ခုံနဲ႔ ဖိဖိကပ္လာတယ္။ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ ဗလာင္ဆူလာတယ္။ ေနာက္က လီးနဲ႔လက္။ ေရွ႕ေစာက္ဖုတ္တည့္တည့္မွာက တျခားတေယာက္ရဲ႕ လက္ခုံနဲ႔ ပြတ္ေနတယ္။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ၾကားမွ လက္ကျမင္း ခံေနရပါလား ဆိုတဲ့အသိက ကြၽန္မရဲ႕ ႏွာစိတ္ကို မီးေတာက္ေစပါေတာ့တယ္ရွင္။ “အစ္မ ေရွ႕မွတ္တိုင္ ဆင္းၾကရေအာင္” ေနာက္ကေန တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံက က်မနားထဲမွာ  ဟိန္းထြက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။

အိမ္မက္မက္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနသူ တေယာက္လို ကြၽန္မ ေခါင္းၿငိမ့္မိတယ္။ “အကို  ဆင္းေတာ့မယ္ ကြၽန္မရဲ႕ ျခင္းေတာင္းေလး…. ေက်းဇူးပဲေနာ္” ျခင္းေတာင္း ကိုင္ေပးထားတဲ့သူကို ေျပာလိုက္ေတာ့ သူေမာ့ၾကည့္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာကို စိုက္ၾကည့္တာ။ ၿပီးေတာ့ ျခင္းေတာင္းမေပးခင္ သူ႔လက္နဲ႔ ထိေနတဲ့ ကြၽန္မအဖုတ္ကို သူ႔လက္ခုံနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖိပြတ္လိုက္ေသးတယ္။ “အို…” ကြၽန္မပါးစပ္က ေယာင္ယမ္းၿပီး ထြက္သြားတယ္။ “ဘာျဖစ္လို႔လဲ အစ္မ” ေနာက္က ေကာင္ေလးက ေမးတယ္။ “ဘာမွ မျဖစ္ဘူး”လို႔ေျပာၿပီး ျခင္းေတာင္းကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆင္းရမယ့္ အေပါက္ဖက္ တိုးထြက္လိုက္တယ္။ ရင္ထဲမွာလဲ အရမ္းတုန္လႈပ္ၿပီး စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနတယ္။ ေကာင္ေလးေခၚတာက ကြၽန္မကို လိုးဖို႔ေခၚတာေလ။ ကြၽန္မကလဲ အဲသည္ေလာက္ကို ထန္ၿပီး အဲသေလာက္ အညႇာလြယ္သြားတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လဲ အံၾသေနမိတယ္။ တသက္နဲ႔တကိုယ္ ထင္ေတာင္ မထင္ထားဘူး။ မနက္ကမွ ေတြ႕တဲ့ေကာင္ေလးနဲ႔ ညေနမွာ ခုလို လိုးခံဖို႔ သူေခၚရာ လိုက္မိမယ္ဆိုတာ က်မကို က်မလဲ အံၾသေနမိတယ္။ က်ဳပ္နာမည္က ေက်ာ္မင္း။ ေနတဲ့ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဂိမ္းဆိုင္ ဖြင့္ထားတယ္။ ဒီေန႔ အေခြသစ္ ထြက္ဝယ္ၿပီး အျပန္  ႐ုံးဆင္းခ်ိန္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ ထိုင္ခုံေနရာရဖို႔ ဘတ္စ္ကားကို ပတ္စီးလိုက္တယ္။ ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ မွတ္တိုင္မွာ တက္တဲ့သူေတြက တပုံႀကီး။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္လို ပတ္စီးသမားေတြမ်ားလို႔ ထိုင္ခုံေနရာရဖို႔ေတာ့ မလြယ္ဘူး။ ကားရပ္တာနဲ႔ အတင္း တိုးႀကိတ္တက္ေနသူေတြကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္က ကိုေအာင္လင္းဆိုသူရဲ႕ မိန္းမ တက္လာတာ ေတြ႕လိုက္တယ္။ ကိုေအာင္လင္း ဆိုသူနဲ႔ က်ဳပ္မသိပါဘူး။ မေန႔က ရပ္ကြက္ထဲက ဂိမ္းလာေဆာ့တဲ့ ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ အတူ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တုန္း အဲဒီ့မိန္းမက ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတာ။ ဒါကို ခ်ာတိတ္ေတြက လိုက္ငမ္းၾကၿပီး “ေတာက္ကြာ ဦးေအာင္လင္းက အန္တီခိုင္ကို မၿဖိဳႏိုင္ဘူးထင္တယ္… ၾကာေလ ႀကီးလာသလိုပဲကြာ”လို႔ ခ်ာတိတ္တေယာက္က မခ်ိတင္ကဲ ထေျပာတယ္။ “ဟေရာင္ေတြ အဲဒါ ဘယ္ကလဲကြ…မင္းတို႔ သိလို႔လား” က်ဳပ္လဲ လိုက္ၾကည့္မိတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ် ပစၥည္းေတြက အယ္ထေနတာပဲ။ က်ဳပ္မိန္းမလဲ ေတာင့္ေတာ့ ေတာင့္ပါတယ္။ သူ႔ေလာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

စားေနက်ဆိုေတာ့ ႐ိုးသြားတာလဲ ပါမွာေပါ့ေလ။ ထားပါေတာ့ အဲလို က်ေနာ္လဲ ေမးလိုက္ေရာ ဟိုေကာင္ေတြအဖြဲ႕က တေယာက္တေပါက္ ဝိုင္းေျပာၾကပါေလေရာ။ “ဟာဗ်ာ ဦးမင္းကလဲ ဒီေလာက္အကိတ္ႀကီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ နာမည္ႀကီးေနတာ မသိဘူးလား…အဲဒါ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ အန္တီႀကီး… သူ႔ေယာက္်ားက ဦးေအာင္လင္းတဲ့… သမီးတေယာက္ရွိတယ္… သူ႔သမီးလဲ ေစာက္ရမ္းမိုက္တာ… အန္တီခိုင္လဲ မိုက္တာပဲ” “မင္းကလဲကြာ မမိုးခိုင္ႏွင္းကို ေႂကြ႐ုံတင္ မဟုတ္ဘူး… သူ႔အေမ အန္တီ့ခိုင့္ကိုပါ ပစ္မွားေနတယ္” “အံမာ မင္းလဲ တီခိုင့္ဖင္ေတြ လိုက္ၾကည့္တာပဲ မဟုတ္လား” “ငါကေတာ့ကြာ တီခိုင္ေရာ သူ႔သမီးပါ တြယ္ခ်င္တာ“ ခ်ာတိတ္ေတြ ေျပာၾကတာနဲ႔တင္ သူေတာင္ ဒီေလာက္လွေနတာ သူ႔သမီးဆိုရင္ ဘယ္လိုေနမလဲလို႔ က်ဳပ္ေတြးမိခဲ့တယ္။ သူမအေၾကာင္း ခ်ာတိတ္ေတြ ေျပာသေလာက္ပဲ သိတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူမရဲ႕႐ုပ္ကလဲ ႏွာထန္မဲ့႐ုပ္မ်ိဳး။ အခု ဘတ္စ္ကားေပၚ သူမတက္လာတာေတြ႕ေတာ့ က်ဳပ္လဲ ငမ္းတာေပါ့။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ က်ဳပ္ေဘးနား လာရပ္တယ္။ က်ဳပ္တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ သူ႔အဖုတ္ေနရာနဲ႔က တန္းေနတယ္။ ဒါနဲ႔ အႀကံရၿပီး သူ႔လက္ထဲက ျခင္းေတာင္းကို ကိုင္ထားေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျခင္းေပၚ လက္တင္ၿပီး ေရွ႕ခုံေက်ာမီကို ေခါင္းစိုက္ပီး မွီထားလိုက္တယ္။ က်ဳပ္အႀကံက က်ဳပ္လက္နဲ႔ ေကာင္မႀကီးအဖုတ္ ကားလႈပ္ရင္ မေတာ္တဆထိခ်င္လဲ ထိေအာင္ေပါ့။ ေခါင္းစိုက္ထားေတာ့ သူ႔ဖင္က လႈပ္ေနသလိုလို ျဖစ္ေနတာ သတိထားမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ေခါင္းကို နဲနဲေစာင္း၊ မ်က္စိကို ေစြၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေနာက္ကေကာင္က သူ႔ဖင္ကို ကလိုင္းေနတာကိုး။ ေကာင္မႀကီးကလဲ အၿငိမ္မေနဘူးဗ်။ ဖင္ကို ေနာက္ကို ပိုေကာက္လိုက္ ေျခေထာက္ကို ကားေပးလိုက္ လုပ္ေနတာ ေခါင္းေအာက္စိုက္ထားတဲ့ က်ဳပ္က သိေနရတယ္။ ဒီေတာ့ ျခင္းေတာင္းေပၚ တင္ထားတဲ့ လက္ကို လူမျမင္ေအာင္ ဂ်ိဳင္းေအာက္ကေန အသာထားလိုက္တယ္။ ကားနဲနဲလႈပ္တာနဲ႔ သူ႔အဖုတ္ေနရာကို က်ဳပ္လက္ခုံနဲ႔ ထိထိပစ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အေျခအေနက ၿငိမ္ေနေတာ့ တဆင့္တက္ၿပီး ကားမလႈပ္လဲ ဒီအတိုင္း လက္ကို ကပ္ထားလိုက္တယ္။ က်ေနာ္ စိတ္ထင္လို႔လားမသိဘူး ေကာင္မႀကီး အဖုတ္က ထိရတာ ေဖာင္းေနသလိုပဲ။ ဒါနဲ႔ နဲနဲကာလာေတာ့ အဖုတ္ကို လက္ခုံနဲ႔တင္ မဟုတ္ဘဲ လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ပါ ကုတ္ဖို႔ ေတြးလိုက္တယ္။ အဲဒီ့မွာပဲ က်ဳပ္ပုခုံးကို တခ်က္လာထိၿပီး “အကို ဆင္းေတာ့မယ္… က်မရဲ႕ျခင္းေတာင္းေလး… ေက်းဇူးပဲေနာ္..” ဆိုတဲ့ အသံၾကားလိုက္ရတယ္။

က်ဳပ္ရဲ႕ စီမံကိန္း ပ်က္သြားတာေပါ့ဗ်ာ။ ျခင္းေပးရေတာ့မွာမို႔ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ သူ႔အဖုတ္ကို ထိထိမိမိႀကီး ဖိပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးကို ေသခ်ာစိုက္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေကာင္မႀကီး ၾကည့္ရတာ မူမမွန္ဘူးဗ်။ မ်က္ႏွာကလဲ နဲနဲ နီေနသလိုလို။ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ေနသလိုလို။ က်ဳပ္လက္နဲ႔ သူ႔အဖုတ္ထိတာထက္ သူ႔ေနာက္ကေကာင္က သူ႔ကို လီးနဲ႔ပါ ေထာက္ထားမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဟိုေကာင့္လက္ကလဲ အၿငိမ္မေနဘူး က်ဳပ္ကလဲ ေရွ႕က လက္ခုံနဲ႔ ပြတ္ေနတာဆိုေတာ့ ေကာင္မႀကီး သိတ္ထသြားတာ ျဖစ္မယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတက္လာေတာ့ သူ႔ေနာက္ကေကာင္နဲ႔လဲ စကားေျပာတာ ေတြ႕ေသးတယ္။ အခု သူဆင္းတာက က်ဳပ္တို႔ဆင္းရမဲ့ မွတ္တိုင္ မဟုတ္ေသးဘူး။ အမ်ားႀကီး လိုေသးတာ။ ဒါဆို ဒီေကာင္မႀကီး သူ႔ေနာက္က ေကာင္ေလးနဲ႔ ႐ိုးေတာ့မ႐ိုးဘူးလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္က လိုက္ၾကည့္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး က်ဳပ္လဲ မွတ္တိုင္ဆင္းဖို႔ ထရပ္လိုက္တယ္။ က်ဳပ္ထင္သလိုပဲ ဟိုေကာင္ေလးက ေကာင္မႀကီးေနာက္မွာ အတင္းဖိကပ္ၿပီး တိုးသြားတာ။ ဆင္းခါနီး တံခါးဖြင့္ ခရီးသည္ေတြ ဆင္းၾကေတာ့ လူခ်င္း ကြာသြားၾကတယ္။ အဲဒီ့မွာ ဟိုေကာင္ေလးေပါင္ၾကားမွာ သိသိသာသာႀကီး ဖုေဖာင္းထြက္ေနတာ က်ဳပ္ ေသခ်ာျမင္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာၿပီ ဒီႏွစ္ေယာက္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္ေတာ့မယ္။ သူတို႔ ဘယ္သြားမွာလဲ။ ဒီနားမွာ တည္းခိုခန္းက တစ္ခုပဲရွိတယ္။ အဲဒီ့တည္းခိုခန္းမွာက ေစာ္လဲ ေခၚလို႔ရတယ္။ က်ဳပ္က မၾကာခဏ သြားေနေတာ့ တည္းခိုခန္းက လူေတြနဲ႔ေတာင္ ရင္ႏွီးေနၿပီ။ သူတို႔ အဲဒီ့ကိုသြားမွာလား။ က်ဳပ္လဲ သူတို႔ေနာက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ေနာက္ေယာင္ခံ လိုက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ခုညေနေတာ့ ေစာ္ႀကီးအေျခအေနက မနက္တုန္းကထက္ ပိုအိုေခေနတယ္။ ကားေပၚ စေရာက္ကတည္းက က်ေနာ္လဲ သူ႔ဖင္ကို ေထာက္လာတာ။ ရပ္ေတာ့လဲ လီးနဲ႔ေရာ လက္ေတြပါ ပြတ္လိုက္ ေထာက္လိုက္ ႏႈိက္လိုက္ေပါ့။ ေဆာ္ႀကီးကလဲ ေကာ့ေပးလိုက္ ကားေပးလိုက္နဲ႔။ ဒီတခါေတာ့ မရေတာ့ဘူး ဘြားေတာ္ကို အရအုပ္ေတာ့မယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ သြားဖူးတဲ့ တည္းခိုခန္းရွိတဲ့ မွတ္တိုင္ေရာက္ခါနီးမွာ ဘြားေတာ္ကို ေသြးတိုးစမ္းၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။ လိုက္တာမလိုက္တာ ကံေပါ့ဗ်ာ။ “အစ္မ ေရွ႕မွတ္တိုင္ ဆင္းမယ္” ဆိုေတာ့ ဘြားေတာ့က ေခါင္းၿငိမ့္တယ္။ ဟား.. ရင္ထဲမွာ ကုလားဘုရား လွည့္သြားတယ္။ တဒိန္းဒိန္းနဲ႔။

ကားေပၚက ဆင္းေတာ့ ဘြားေတာ္နား ကပ္သြားၿပီး ျခင္းေတာင္းကို ယူလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ကလဲ ျခင္းေတာ့ေပးတယ္ ဘာမွ မေျပာဘူး။ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ေလွ်ာက္ေနတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေမွာင္စျပဳေနၿပီ။ ညီအကို မသိတသိ အခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ။ “မမ ေၾကာက္ေနတာလား” “အင္း….” “ေရွ႕ဆို ေရာက္ပါၿပီ…  ေနာ္မမ” “အင္းဆို….” ဘြားေတာ္က အပ်ိေလးလိုရွက္ေနတယ္။ လင္မရွိဘူးလား တခုလပ္လား မုဆိုးမလား မသိဘူး။ အပ်ိဳႀကီးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အေတာ္ေတာ့ ထန္ေနတာ။ အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ အသားကုန္ ပညာျပရမယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ တည္းခိုခန္းကိုဝင္လိုက္တယ္။ အခန္းယူၿပီး အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဝန္ထမ္းေလး ျပန္ထြက္သြားတာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ၿပီး ကားေပၚမွာတုန္းကလို သူ႔ဖင္ၾကားထဲ လီးထိုးထဲ့ထားလိုက္တယ္။ “ျပန္ၾကရင္ ေကာင္းမယ္ကြာ… အန္တီမွာ အိမ္ေထာင္နဲ႔… မမွားၾကခင္ ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္ အန္တီေတာင္းပန္ပါတယ္…. အန္တီ့စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္သြားမွန္မသိလို႔ပါ… ေနာ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ျပန္ၾကရေအာင္” ဘြားေတာ္က ခုမွ အိမ္မက္က လန႔္ႏိုးသလို ပုံစံနဲ႔ ထေျပာတယ္။ “မမကလဲဗ်ာ မနက္ကတည္းက… တေနကုန္ မမေၾကာင့္ က်ေနာ္ အရမ္းခံစားေနခဲ့ရတာပါ…  လီေတာင္ ကြဲထြက္ေတာ့မယ္ ဒီမွာၾကည္…” “အို… အယ္ကြယ္…” က်ေနာ္ ပုဆိုးေရာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး အစြမ္းကုန္ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လီးႀကီးကို ေကာ့ျပလိုက္တယ္။ “အယ္….. ” အညိဳ႕ခံရသူလို တအယ္ပဲ အယ္ေနႏိုင္ၿပီး ထိပ္က အရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနကာ တင္းမာေတာင္မတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္လီးႀကီးကိုပဲ မ်က္လုံးျပဴးၿပီး ၾကည့္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လဲ သူ႔ကို အတင္းဖက္ၿပီး ဖင္ေတြ ႏို႔ေတြကို ကိုင္တြယ္ ျဖစ္ညႇစ္လိုက္တယ္။ “အတင္းမလုပ္နဲ႔ကြာ အက်ႌေတြ ေၾကကုန္မယ္”။ သူ႔အက်ီေတြကို ကူခြၽတ္ေပးရင္း လက္တဖက္ကေတာ့ သူ႔ဖင္ႀကီးကို အငမ္းမရ လိုက္ပြတ္ေနလိုက္တယ္။ ကိုယ္တုံးလုံး ျဖစ္သြားေတာ့ ထြက္လာတဲ့ ႏို႔ေတြဖင္ေတြက အရမ္းကို လွေနတယ္။ ႏို႔ေတြေရာ ဗိုက္ေတြေရာ ေလွ်ာက္နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ လက္ကေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပြတ္ေနတာေပါ့။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အရည္ေတြ႐ႊဲပီး ေဖာင္းထေနတယ္။

“ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ အငမ္းမရပဲ…. အန္တီ့ကို အထင္ေသးသြားၿပီလားကြာ… အန္တီ တခါမွ မေဖာက္ျပန္ဖူးဘူး… အခု မင္းနဲ႔ေတြ႕မွ… မနက္ကေတြ႕တယ္…. အခု  ဒီထိ လိုက္လာျဖစ္သြားတယ္ကြာ“ “အထင္မေသးပါဘူး မမရယ္… ဒါ ေရစက္ရွိလို႔ ေနမွာပါ… က်ေနာ္လဲ မမကို ျမင္ကတည္းက…” “ျမင္ကတည္းက ဘာျဖစ္လဲ…. လုပ္ခ်င္ေရာလား… ဟုတ္လား” “ဟုတ္တယ္… လာထား…” ေျပာေျပာဆိုဆို ဘြားေတာ္ရဲ႕ ႏိုးႀကီးေတြကို ငုံစို႔ပစ္လိုက္တယ္။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြဗ်ာ။ တင္းရင္းေနတာပဲ။ ႀကီးလဲႀကီးတယ္။ စို႔ေပးေတာ့ ႏိုးသီးေခါင္းေတြ ေထာင္လာတယ္။ “အား….ရွီး….အင္း ဟင္း….အားကြာ….” က်ေနာ္လဲ သူ႔ကို ကုတင္ေပၚ တင္လိုက္ၿပီး ေမွာက္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေမွာက္လိုက္ေတာ့ ဖင္ႀကီးက မို႔တစ္ လုံးထြက္ေနတယ္။ ဖင္က ႀကီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ စအိုကို မျမင္ရဘူး။ မၾကာခင္ ဒီေဆာ္ႀကီးကို အပီ လိုးရေတာ့မယ္။ ေမွာက္ေနေတာ့ ဘြားေတာ္ရဲ႕ အိုးက မို႔ထြက္ေနတာဗ်ာ။ ဖင္က ႀကီးေတာ့ သူ႔အဖုတ္နဲ႔ စအိုကို မျမင္ရဘူး။ ဖင္ၾကားေလးကို ၿဖဲလိုက္ေတာ့ စအိုညိဳတိုတိုေလး ေပၚလာတယ္။ က်ေနာ္လဲ စအိုဝေလးကို လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ထိုးယက္ပစ္လိုက္တယ္။ “အား…ရွီး….” ဘြားေတာ္ ဖင္ႀကီး ကုန္းထတယ္။ ကုန္းထလာေတာ့ ေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ေပၚလာတယ္။ ႐ြဲမေနဘူးဗ်ာ။ ဖားဂုံညင္းႀကီးလို ေဖာင္းတင္းေနတယ္။ အဖတ္လဲ လန္မေနေသးဘူးဗ်။ ေဖာင္းၿပီး အရည္ေတြ စို႔ေနတယ္။ က်ေတာ္လဲ ဘြားေတာ္ကို  ေလးဘက္ကုန္းပုံစံ ဆြဲေထာင္လိုက္ၿပီး ေစာက္စိကေန စအိုဝအထိ လွ်ာနဲ႔ အျပားလိုက္ ယက္ပစ္လိုက္တယ္။ “အား… ရွီး…အမေလးေလး…  ဟင့္…ကြာ…အင္း..” ၿပီးေတာ့ စအိုဝကို ဖိယက္လိုက္၊ ေစာက္ဖုတ္ အဝေလးကို လွ်ာနဲ႔ထိုးလိုက္၊ ေစာက္စိကို ယက္လိုက္ လုပ္ေနေတာ့ ဘြားေတာ္ ညည္းသံမ်ိဳးစုံ ထြက္လာတယ္။ မ်က္စိေတြေတာ့ မွိတ္ထားတယ္။ က်ေတာ္လဲ သူ႔ဖင္ဝကို ယက္ရင္းနဲ႔ လက္တဖက္က  ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးကလိလိုက္တယ္။ လက္ညိဳးကို ေစာက္ေခါင္းထဲ ထဲ့ရင္း၊ လက္မနဲ႔ ေစာက္စိကို ပြတ္တယ္။ လွ်ာက စအိုဝကို ယက္ေပးတယ္။ ဘြားေတာ္ လူးပ်ံလာတယ္။ ေစာက္ေခါင္းကလဲ ေမ်ာ့ပါတယ္ဗ်ာ။ လက္ညိဳးေလးကို ဆြဲဆြဲညႇစ္ေနတာ လီးသာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေတာ့ဗ်ာ။ “အမေလးေလး…. လုက္တတ္လိုက္တာ ေမာင္ရယ္….အား ေသေတာ့မွာပဲ….အေမလး ရွီး…. အင့္ အင္းကြာ….ပြတ္ပြတ္ အစိကိုပြတ္… အား….” ေလးဘက္ႀကီးကုန္း၊ ခါးကိုခြက္ၿပီး ဖင္ႀကီး ေထာင္ေပးထားရင္း ဘြားေတာ္ပါးစပ္က မ်ိဳးစုံ ေရ႐ြတ္ေနတယ္။

က်ေနာ္လဲ ပါးစပ္က ဖင္ဝကိုယက္၊ လက္တဖက္က ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ေစာက္စိကို ကလိရင္း က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ ဘြားေတာ္ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္း ထိပ္ကေလးကို လက္ညိဳး လက္မနဲ႔ ဖိေျခပစ္လိုက္တယ္။ “အမေလးေလး…အမေလး…ဟင္း….  ဘယ္လိုေတြေတာင္ လုပ္ေနတာလဲ ေမာင္ရယ္…ေမာင္ေရ….ေမာင္….အမေလး… ထြက္ခ်င္လာၿပီ….ေမာင္…ေမာင္ေရ… လာၿပီး…  လာၿပီ….ထြက္ေတာ့မယ္… အင့္….ဟူး. အား… အီး… ထြက္…ထြက္..ထြက္ၿပီ….အေမေရ… အား…အေမေလး  ေကာင္းလိုက္တာ….အား….အား..” ဘြားေတာ္က အေတာ္ထန္တာပဲဗ်ာ အသံအက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ရင္း ဖင္ႀကီးေတြကို ယမ္းခါၿပီး ၿပီသြားေတာ့တယ္။ က်ေနာ့ပါးစပ္က ဖင္ဝမွာဆိုေတာ့ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြေတာ့ ပါးစပ္ထဲမဝင္ဘူး။  ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိေနတဲ့ လက္ထဲမွာေတာ့ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲကုန္တာပဲ။ က်ေနာ္လဲ ဒူးေထာက္ရပ္ၿပီး ခဏေစာင့္ေနလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ အထန္မႀကီး။ တျခားသူေတြဆို ဒီေလာက္အၿပီး ၾကမ္းၿပီးရင္ အိပ္ယာေပၚ ဖင္ႀကီး ဘုန္းဆို ျပဳတ္က်သြားတတ္ၾကေပသည္။ ဘြားေတာ္ကေတာ့ ေခါင္းသာ အိပ္ယာေပၚစိုက္က်သြားတယ္။ ဖင္ႀကီးက ေထာင္ၿပီး ယမ္းေနဆဲ၊ ခါးကလဲ ခုံးလိုက္ ခြက္လိုက္နဲ႔ ဖင္ႀကီးက တက္လိုက္ က်လိုက္ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္လဲ အသဲယားလာတာနဲ႔ ဘယ္ဖက္လက္က ဖင္သားႀကီးကို ျဖန္းကနဲ ႐ိုက္ၿပီး တဆက္တည္း ဘြားေတာ္ႀကီးရဲ႕ ျပဴးေဖာင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္တည့္တည့္ကို ညာလက္ဖဝါးနဲ႔ ဖတ္ကနဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္ပစ္လိုက္မိတယ္။ “အား…..ရွီး…..အမေလး ေမာင္ေရ…ေမာင္ရယ္…ေမာင္…. အင္ဟင္းဟင္း…ဟင္း….” က်ေနာ္ ႐ိုက္လိုက္တာနဲ႔ ဘြားေတာ္ဟာ အဖ်ားတက္သလို ညည္းရင္း ဖင္ႀကီ ယမ္းခါေနေတာ့တယ္။

ၿပီးေတာ့ “လိုး…. လိုးေတာ့ကြာ….ေမာင္ မကို လိုးေတာ့ကြာ…မရေတာ့ဘူး… အာကြာ…” အ႐ူးတေယာက္လိုပဲ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ၿပီး ပါးစပ္က “လိုး လိုး ေမာင္ေရ… ေမာင္” ဟု အဆက္မျပတ္ ညည္းေနသည္။ “မမ က်ေနာ့္ကို လီးစုပ္ေပးဦး” “ၿပီးမွ စုပ္ေပးမယ္ကြာ…. ခု အရင္လိုးပါေတာ့…. လိုးေပးပါေတာ့ မမေစာက္ဖုတ္ထဲ ေမာင့္လီးႀကီးနဲ႔  လိုးပါေတာ့ကြာ….” “လီးစုပ္ေပးပါလားဗ်ာ… မမႏႈတ္ခမ္းႀကီး ၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ လီးက ေတာင္ေနတာ.. မမရဲ႕ အဲ့ႏႈတ္ခမ္းထူႀကီးနဲ႔ စုပ္ေပးတာ ခံခ်င္တာ…. ဘာလဲ မမက လီးစုပ္ရတာ မႀကိဳက္လို႔လား” “ဟင့္.. အင္းကြာ…လီးစုပ္ရတာ အရမ္းႀကိဳက္တယ္…. ခုလဲ လွ်ာေတြေတာင္ ယားတယ္… ဒါေပမဲ့ ေစာက္ဖုတ္က ပိုယားေနၿပီ ေမာင္ရယ္…. ေမာင္ မကို လိုးလိုက္ပါေတာ့ကြာ… ေမာင္ရာ ေနာ္….  အင္းဟင္းဟင္းး… ၿပီးရင္ စုပ္ေပးမယ္ေနာ္….” “ဒါဆို က်ေနာ္ ထြက္ခ်င္ရင္ေတာ့ မမ စုပ္ေပးရမယ္ေနာ္…” “အင္းအင္း… စုပ္ေပးမယ္ စုပ္ေပးမယ္… ခုေတာ့ လိုးေတာ့ကြာ…” က်ေတာ္လဲ ဘြားေတာ္ရဲ႕ ဖင္ေနာက္ကေန ဒူးေထာက္လိုက္တယ္။ ပူးကပ္ေနတဲ့ ဖင္ႀကီးႏွစ္ျခမ္းကို လက္တဖက္နဲ႔ ၿဖဲၿပီး လီးကို ေစာက္စိကေန ဖင္ဝအထိ ဖိပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးကို အသာေလး ဖိသြင္းလိုက္တယ္။ “ျဗစ္ ၿဗီ ဘြတ္ ႁဗြတ္ စြပ္ “ “အား….အင္း… ဟင္းဟင္း…ဟြင္း….ကြၽတ္ကြၽတ္ ရွီး… ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ” “အိုးး.. ေမာင္ရယ္… ရွီးးး… ေကာင္းလိုက္တာ… ေမာင္ရယ္… အားးရွီးးး”။ ဖင္သာႀကီးေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကလဲ တအားေကာင္းသလို  ေစာက္ဖုတ္ႀကီးရဲ႕ အထိအေတြကလဲ အရမ္းကို ေကာင္းေနေတာ့တယ္။ က်ေတာ္ေရာ ဘြားေတာ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဖီးတက္ကာ ညည္းေနၾကတယ္။ တေျဖးေျဖး လိုးရင္းကေန ခပ္သြက္သြက္ေလး လိုးပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကပ္ေညႇာင့္ေလး ေညႇာင့္ရင္း  ႏို႔ေတြကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ ႏို႔အုံႀကီးကို လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ဆုတ္ဆြဲလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ ေခါင္းက ေနာက္ျပန္ လွည့္ၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္လဲ ခါးကုန္းၿပီး ဘြားေတာ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးကို စုတ္နမ္းလိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲစုတ္ယူရင္း က်ေနာ့္လွ်ာကို သူ႔လွ်ာနဲ႔ ရစ္ၿပီးဆြဲတယ္။

ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္လွ်ာကိုပဲ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာနဲ႔ မွ်င္းၿပီး စုတ္ေနတယ္။ လီးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေညႇာင့္ေနရတဲ့ အရသာလဲ စီးၾကပ္ကာ ေကာင္းေနသလို ႏို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္ပြတ္ေနရတဲ့ အထိအေတြ႕ကလဲ တင္းတင္းအိအိနဲ႔ ေကာင္းလွတယ္။ အဲ့အျပင္ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးနဲ႔ စုတ္နမ္းခံရတာလည္း အရမ္းေကာင္းေနကာ သုတ္ရည္ေတြ ထြက္ခ်င္လာေတာ့တယ္။ “မ… အေပၚက တက္လိုးေပးပါလား…” “အြင္း…အြင္း…” ကစ္ဆင္ဆြဲေနရင္းက အြင္းအြင္းလို႔ ေျဖၿပီး သူ ကုန္းထတယ္။ က်ေနာ္လဲ ပက္လက္ လွန္ေပးလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္က က်ေနာ့္ကိုခြၿပီး လီးကို ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ေတ့ၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ဆီးခုံခ်င္းကပ္ၿပီး လေမႊးနဲ႔ ေစာက္ေမြးေတြ ထိတဲ့အခါ ခါးခ်ည္းပဲ လႈပ္ၿပီး တေျဖးေျဖခ်င္း လိုးပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လဲ ေအာက္ကေန သူ႔ႏို႔သီးႏွစ္ဘက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုကို လက္ညိဳးလက္မေလးေတြနဲ႔ ေျခေပးလိုက္တယ္။ “အား….အမေလးကြာ….ရွီး… ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေရ….ေကာင္း…အင့္ ရွီး…. အား… ေကာင္းတယ္… အဲလိုေလး… အား… ႏို႔ထိပ္ေတြကို… အား.. အဲလိုေလး…..” ဘြားေတာ္က ႏို႔သီးထိရင္ မရဘူး။ ပိုၿပီး မတရားထန္လာတာ သတိထားမိတယ္။ သူ႔ႏို႔သီးထိပ္ေတြ ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ အေပၚကေန တဖုန္းဖုန္း ေဆာင့္ေတာ့တာပဲ။ ၿပီးရင္ ဖိက်ိတ္လိုက္ ကပ္ေညႇာင့္လိုက္၊ ခြာေဆာင့္လိုက္နဲ႔ ဘြားေတာ္ အေတာ့ကို ေကာင္းေနတာ။ အေပၚက လိုးေဆာင့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုလဲ ျပတ္လုမတတ္ ကိုက္ေနတဲ့ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရတာလဲ က်ေနာ့္စိတ္ကို ပိုထန္ေစတယ္။ အေတြ႕လဲ အကုန္ေကာင္းတယ္။ အျမင္ကလဲ စိတ္ထေစတယ္။ ဒီမိန္းမႀကီး ငါတသက္လုံး လိုးရရင္ ေကာင္းမွာလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။ ခဏေနေတာ့ က်ေနာ္ ပက္လက္ အိပ္ေနရာကေန ခါးကိုမတ္ၿပီး သူ႔နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္း အပ္လိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ႏိူ႔သီးထိပ္ကေလးေတြကို တဖက္စီကို စို႔ေပးလိုက္တယ္။ ဘြားေတာ္လည္း ပါးစပ္က အသံမ်ိဳးစုံညည္းၿပီး အသားကုန္ ေဆာင့္လိုးေနေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လဲ သူၿပီးခါနီးၿပီဆိုတာ သိေတာ့ ႏို႔စို႔ေပးေနရင္း သူ႔ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ စုံကိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လီးနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကေန စီးက်ေနတဲ့ သူ႔ေစာက္ရည္ေတြကို လက္ခလယ္နဲ႔  ကေလာ္လိုက္ၿပီး ဘြားေတာ့ဖင္ဝမွာ သုတ္လိုက္တယ္။ ဖင္ဝေလးကို ပြတ္ၿပီး ကလိလိုက္တယ္။

ဘြားေတာ္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက  ျမန္လာတယ္။ က်ေနာ္ လက္ခလယ္ကို ဖင္ေခါင္ထဲ ဆတ္ကနဲ ထိုးထဲ့လိုက္ေတာ့ “လာျပန္ၿပီ…လာၿပီ… ၿပီးေတာ့မယ္… အား…ကြာ.. ဟင္း ဟာကြာ အမေလးေမာင္ရယ္.. ေမာင္ကြာ…အင္း…ရွီး အား… ေစာက္ဖုတ္ေရာ ႏို႔ေတြေရာ ဖင္ေခါင္ထဲပါ တၿပိဳင္ထဲ လုပ္ေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး ေမာင္ရယ္…အား…ရွီး…. အား… ၿပီးေတာ့မယ္…. ၿပီး… ၿပီးၿပီ… အြင္း..အမေလးေလး….” “မ.. ေကာင္းလား….ခု ေမာင္လုပ္ေပးသလို ေစာက္ဖုတ္ကို ေယာက္်ားတေယာက္ကလိုး ဖင္ကို တျခားတေယာက္က ထိုး၊ ႏိုးေတြကို တျခားေကာင္းေတြက တဖက္စီ ဝိုင္းစို႔ေပးရင္… မ…ဘယ္လိုေနမလဲဟင္…” က်ေနာ့စကားလည္း ဆုံးေရာ ဘြားေတာ္ဟာ ယမ္းပုံေပၚ မီးက်သလို…. သူ႔ကာမစိတ္ေတြဟာ ဝုန္းကနဲ ထေပါက္ကြဲပါေတာ့တယ္။ “အား….အား….အမေလး…. ေကာင္းလိုက္တာ….ေမာင္ေရ… ေကာင္းလိုက္တာ….အား ရွီး…ထိုးထိုး ဖင္ထဲကို ဆက္တိုက္ထိုး အား…  ေကာင္းေနတယ္… ေကာင္းလာၿပီ… ထြက္ ထြက္ေတာ့မယ္…. ထြက္ၿပီ… ထြက္ကုန္ျပန္ၿပီ…. အမေလး စို႔စို႔ ႏို႔ေတြလဲစို႔.. အား….အား…. လိုးကြား ေမာင္…အင္… ရွီး  အား… လိုး လိုး….. မကို…. မကို ဝိုင္း…..ဝိုင္း..လိုး… ၾက…အားးးး….”ဆိုၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ၿပီးသြားပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လဲ  အသာ ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ က်ေနာ့္အေပၚ ေမွာက္က်လာတယ္။ အသက္ရႈသံျပင္းျပင္းနဲ႔ အေမာေျဖေနတယ္။ ခဏၾကာ သူ အေမာေျပေတာ့မွ က်ေနာ့္ပါးကို နမ္းရင္း “အရမ္းေကာင္းတာပဲ ေမာင္ရယ္… အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ…မကို အထင္မေသးပါဘူးေနာ္…..” “ေအာ္ ေျပာၿပီးၿပီပဲ မရယ္ မေသးပါဘူး… ဒါနဲ႔မက အရမ္းဆာေနပုံရတယ္… မမမွာ ဘာမွ မရွိဘူးလားဟင္…” “ဟင္းဟင္း ဘာလဲ ဘာမွမရွိဘူးလားဆိုတာ…. ေမာင္ကလဲေလ ခုေလာက္ျဖစ္ၿပီး ေနတာကိုပဲ ေမးရမွာ အားနာေနေသးတယ္ တကထဲမွ” “အင္း ဟုတ္တယ္…. ေမးရမွာ အားနာလို႔ မမမွာ ေယာက္်ားမရွိဘူးမလားလို႔” “ရွိပါ့….” “ဟင္…. ေအာ္…. ဒါဆို မမေယာက္်ားက အေဝးေရာက္ေနလို႔မလား” “ဟင့္အင္း…. မေရာက္ေပါင္…” “သိၿပီ….မမေယာက္်ားက ေရာဂါသည္….” “အမေလး ေဒါင္ေဒါင္ျမည္လို႔….” “အာ…ဒါဆို မမက အစားအေသာက္လဲ မွန္ေနတယ္လို႔ ေျပာတာလား” “ေတြ႕လား အထင္မေသးဘူးလဲ ဆိုေသး… လူကို ေမးေနတဲ့ပုံစံက” “ေအာ္ မဟုတ္ပါဘူး မမရယ္… ခုနက မမက အရမ္းဖီးလ္ေတြ တက္ေနေတာ့ေလ… ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းေတြကလဲ အပ်ိဳေတြ ထက္ေတာင္ ေကာင္းေသးတာဆိုေတာ့  မထင္ဘူးေလ.. အပ်ိဳႀကီးလား ေယာက္်ားဆုံးသြားတာလား… ကြဲေနတာလား.. အဲလို တခုခု ထင္တာပါ…. အရမ္းလဲ ေကာင္ေနေတာ့  အံဩတာပါ မမရယ္.. အထင္မေသးပါဘူး” က်ေနာ့စကားေၾကာင့္ ဘြားေတာ္ ေက်နပ္သြားကာ က်ေနာ့ပါးကို ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။….ၿပီး