နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်သူလေးရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ

Unicode

တတိယနှစ် နောက်ဆုံးနှစ်ကျောင်းသူလေး ခင်နှင်းဦး အထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေရှိခဲ့သည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ဝင်စားသလိုရှိခဲ့ပေမယ့် ပညာရေးကို ဦးစားပေး၍ အချစ်ကို ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ရောက်တော့ အလှတွေ ပိုမိုကြွယ်ဝ ပြည့်စုံလာသော ခင်နှင်းဦးအား ကြိုက်သူတွေ လိုက်သူတွေ ပိုများလာသည်။ ဒီထဲကမှ သူမစိတ်ကြိုက် တစ်ယောက်ကို စိတ်တိုင်းကျ ရွေးချယ်ခဲ့သည်။ သူ့နာမည်က စိုးသီဟတဲ့။ အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် အားကစားသမားတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးမျိုး။ ခင်နှင်းဦးနှင့် တစ်တန်းတည်း ပထမနှစ် ကျောင်းသားတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး စိုးသီဟနှင့် တွဲခဲ့တာ ပထမနှစ်မှသည် အခု တတိယနှစ်နောက်ဆုံး ရောက်သည်ထိပင် ဖြစ်သည်။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦးအား အတော်ချစ်သည်။ ခင်နှင်းဦး မကြိုက်တာ ဘာမျှမလုပ်။ ခင်နှင်းဦး သဘောမတူလျှင် နောက်ဆုတ်သည်။ သူမတို့နှစ်ယောက် ချစ်သူဘဝမှာ သုံးနှစ်မြောက်သည်ထိ သန့်သန့်စင်စင် ရှိနေခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ဒီနေ့တော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဘဝတစ်သက်တာတွင် ရင်အခုန်ရဆုံးနေ့ရက် တစ်ရက်အဖြစ် ဆုံဆည်း တွေ့ကြုံခဲ့ရလေသည်။ ကျောင်းပိတ်ထားတာ တစ်ပတ်ခန့်ရှိပြီမို့ ခင်နှင်းဦး ချစ်သူကို လွမ်းနေမိသည်။ ဖုန်းနှင့် အဆက်အသွယ် ရသော်လည်း လူချင်းက မတွေ့ရ။ ခင်နှင်းဦး အပြင်ထွက်ဖို့ သိပ်မလွယ်။ ဖုန်းကလည်း အိမ်မှာမရှိ၍ လမ်းထိပ်သို့ ထွက်ထွက် ဆက်ရသည်။ ခဏ ခဏ ထွက်ဖို့ကလည်း မလွယ်ပေ။ ဒီနေ့လူကြီးတွေ အပြင်သွားနေတုန်း ဖုန်းထွက်ပြောရန် ကြံစည်နေခိုက် စိုးသီဟတစ်ယောက် သူမ၏ အိမ်သို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်၍လာသည်။ တစ်ခါဖူးမှ မလာဖူးသည်မို့ အံ့သြမိသည်။ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိခိုက်မို့ ထိတ်လည်း ထိတ်လန့်မိသည်။

တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်နေပြီးမှ “လာလာ… စိုး…ထိုင်…. ဘယ်က လှည့်လာတာလဲ…. မလာစဘူး….” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ အိမ်ရှေ့ရှိ ဆက်တီကုလားထိုင်တွင် ထိုင်ခိုင်း သည်။ ပြီးတော့ သူမကလည်း စိုးသီဟ ဘေးတွင် ဝင်၍ထိုင်သည်။ မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေသူမို့ ချစ်သူရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်ချင်တာ အမှန်ပင်။ “ ကိုစိုး…မနက်ထဲက လမ်းထိပ်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာရောက်နေတာ…စောစောကလူကြီးတွေ ထွက်သွားတာ တွေ့လို့လာတာ….” ပြောလည်းပြော စိုးသီဟက လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီးနမ်းသည်။ နမ်းရုံမျှမက စိုးသီဟ၏လက်က ခင်နှင်းဦး ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ရောက်လာကာ ဆုတ်ညှစ်လိုက်သည်။ “အို….ကိုစိုး….ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ….” ရင်သားပေါ်မှလက်ကို သူမ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ဖြင့် ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖယ်ရှားပစ်သည်။ “ ချစ်လို့ပါ….နှင်းရယ်….” “ အို….ချစ်တာကလဲ ကိုစိုးရယ်… နှင်း ဒါမျိုးမကြိုက်ဘူး….အို….အို….” ပြောကာမှပင် စိုးသီဟက ပို၍တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က ရင်သားပေါ်ရောက်လာပြီး အင်္ကျီလေးပေါ်မှပင် ဆုတ်ချေနေပြန်ပါသည်။ လုံးကျစ်သောရင်သားအစုံ၏ အတွေ့က ဘရာစီယာနှင့် အပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေး ကြားက ခံနေလင့်ကစား အတွေ့ထူး၍ စီးပိုင်တင်းမာ နုညက်လှသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏ လက်တွေကို ဖယ်ရှားပစ်ရုံမျှပင်မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ရုန်းကန်၍ ထွက်ရင်း ကျောပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ မြဲမြံသန်မာလှသော စိုးသီဟ၏ လက်နှစ်ဖက်အကြားမှ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေရရှာသည်။

ဒီနေ့မှဘဲ ခင်နှင်းဦး ဘရာစီယာ အပျော့စားကို ဝတ်ထားမိသည်။ ဒီတော့ သူမ၏ရင်သားတွေကို ဆုတ်နယ်နေသော အတွေ့ကို ရင်သားတွေက ထိထိမိမိ ခံစားနေရသည်။ နို့နှစ်လုံးကို အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ ဂုတ်ပိုးသားလေးများနှင့် လည်တိုင်အရင်းရှိ ဖွေးဖွေးဥဥ အသားလေးတွေကိုပါ သူ၏ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းနှင့် စုပ်လိုက် လျှာဖျားလေးနှင့် တို့ကာ ထိကာဖြင့် ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေပြန်ရာ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်၍လာရသည်။ “လွှတ်ပါ… ကိုစိုးရယ်…. နှင်းကိုချစ်ရင် လွှတ်ပါတော့….” ပြောလည်းပြော ခင်နှင်းဦးက အတင်းရုန်း၍ ထရပ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း သူမကို ဖက်ထားတာကို မလွှတ်ဘဲ သူကပါ ထ၍မတ်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ “ချစ်လို့ပဲနှင်းရယ်… နောက်ပြီး ကျောင်းပြီးရင်ပဲ လက်ထပ်ကြတော့မှာပဲကွာ….” “ အို…လက်ထပ်မှ လက်ထပ်ပေါ့… ခုလိုတော့ မလုပ်နဲ့ကွာ….” ရုန်းရင်းကန်ရင်းဖြင့်ပင် ခင်နှင်းဦးသည် သူမ၏ တင်သားကြီးတွေကို နောက်ဖက်မှ ထိုးထောက်မိထားသော အရာကြီးကို သတိထားလိုက်မိစဉ်မှာပင် သူမ၏ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ တင်းသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တုန်သွားကာ ရုန်းကန်နေသော သူမ၏အင်အားများ ရုတ်ချည်းဆိုသလို ယုတ်လျော့၍ နုံးချိသွားရသည်။ ဒါကို သတိထားမိလိုက်သော စိုးသီဟက ဗြုံးကနဲ ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်ရင်း ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပါ ဆွဲ၍ သူ၏ရင်ခွင်ထဲသို့ လှန်ချလိုက်သည်။ “ကို…ကိုစိုး…. မလုပ်….” စိုးသီဟ၏ ပူနွေးသော နှုတ်ခမ်းကြီးများက သူမ၏ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော နှုတ်ခမ်းလေးများကိုဖိ၍ စုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ ခင်နှင်းဦး မရုန်းကန်တော့ပါ။ ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် ရုန်းကန်နိုင်စွမ်းတွေ ပျောက်ကွယ်သွားရသည့်အပြင် မျက်တောင်ကော့ကြီးတွေကလည်း စင်း၍ကျနေပြီ။

သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးတွေကြားမှာ စုပ်နမ်းထားသည့် ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို စိုးသီဟ၏ လျှာဖျားက မထိတထိ ပွတ်သပ်၍ ယက်ပေးရင်း ပျော့ခွေကျလာပြီ ဖြစ်သော ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လက်တစ်ဖက်ကထိန်း၍ ပွေ့ဖက်ထားရာမှ စိုးသီဟ၏ ကျန်လက်တစ်ဖက်က ထောင်လျှက်သားဖြစ်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ရောက်သွားပြီး ထဘီပေါ်မှပင် စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသော ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးကို ဆွဲ၍ ဖယ်ရှားသေးသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်ကြီးက ဖယ်ရှား၍ မသွားသည့်အပြင် သူမ၏ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကိုပင် ပို၍ဆုတ်ကိုင်လိုက်သဖြင့် သူမသည်ပင် ယောင်ယမ်း၍ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိသည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို ဆုတ်နယ်ပေးရုံမျှမက လက်ဖဝါးဖြင့် လျောတိုက်ပွတ်ပေးသည်။ ဒီမှာတင် ခင်နှင်းဦးတစ်ယောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်၍မထားကြောင်း စိုးသီဟ သိလိုက်သည်။ သူ၏ လက်ဖဝါးအောက်မှ သိသိသာသာပင် ဖောင်းမို့၍တက်လာသော စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုစပ်ကြားသို့ လက်ညှိုးထိပ်ကို ဖိထောက်ကာ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးသည်။ စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းများက ခင်နှင်းဦး၏ နှုတ်ခမ်းများကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ မှေးစင်းနေသော မျက်လုံးများက မနည်းအားယူ၍ ပွင့်လာသည်။ “ကိုစိုးရယ်… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ” ခင်နှင်းဦး အသက်ကိုပင် ဝအောင်မရှုရသေး စိုးသီဟ၏ နှုတ်ခမ်းက သူမ၏လည်တိုင်လေးကို ဖိကပ်ကာ နမ်းစုပ်ပြန်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီးအပေါ်မှ စိုးသီဟ၏ လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ ပွတ်မြဲပွတ်ပေးနေသည်။ သူမ ဝတ်ထားသော ထဘီလေးအောက် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသော အရည်လေးများက ထဘီလေးကို ဖောက်ထွက်လာကာ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် ဖိထောက်၍ ပွတ်ပေးနေသော လက်ညှိုးထိပ်လေးကို စိုစွတ်စွာ ထိတွေ့လာပါတော့သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေ၍ နေချေပြီ။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး စောက်ဖုတ်ပေါ်ရှိ လှုပ်ရှားနေသော သူ၏လက်ကို ရပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို လက်ဖြင့်ဆုပ်၍ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောက်ဖုတ်အိအိကြီးကို အုပ်၍ ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်က ခင်နှင်းဦးအားဆွဲ၍ မတ်တပ်ရပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးကိုဖက်ကာ လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး ခင်နှင်းဦးကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။ ရှက်ရွံ့ထူပူစွာဖြင့် ခင်နှင်းဦးက သူမ၏မျက်နှာလေးအား စိုးသီဟ၏ ရင်ခွင်တွင်အပ်၍ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ လမ်းလျှောက်နေသော သူမ၏ပေါင်လေးတွေက ကွတတလေး ဖြစ်နေသည်။ အိမ်အတွင်းပိုင်းသို့ လှမ်းဝင်လိုက်ပြီး တွေ့မြင်လိုက်ရသည့် သန့်ရှင်းသပ်ရပ်သော အိပ်ယာလေးရှိနေသည့် အခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့ သည်။ ခင်နှင်းဦးသည် ယခုအချိန်တွင် ရုန်းကန်၍ ထွက်ပြေးလိုပါက ထွက်ပြေးနိုင်သော အနေအထားဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် ပြေးနိုင်စွမ်းမရှိ။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိ၍ နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်အိအိကြီးကို အုပ်ကိုင်၍ ဆုပ်ထားသော စိုးသီဟ၏လက်က စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်အား လက်စောင်းဖြင့်တိုက်၍ ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်လိုက်သည်။ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်မိသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ်ကြီး အဆမတန် ဖောင်းကား၍ တင်းမာနေကာ စောက်ပတ်ထဲမှ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ခံစားနေရသော ရမက်များကြားက သူမ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ သူမခေါင်းထဲတွင် သိနေသော အသိကလည်း သူမ၏ရှေ့တွင် တွေ့နေရသော အိပ်ယာထက်၌ မကြာတော့သည့် အချိန်လေးအတွင်းတွင် သူမ တစ်သက်လုံး အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်ဖြင့် သန့်စင်ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုရည်လေးကို ပေးဆပ်ရပေတော့မည်။ အသိဉာဏ်နှင့် ရမက်ဆန္ဒ နှစ်ခုကြားတွင် လွန်ဆွဲလျှက် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်ဝန်းများမှ မျက်ရည်များ တလိမ့်လိမ့် ကျဆင်းလာခဲ့သည်။ မျက်ရည်များဖြင့် ခင်နှင်းဦး၏ မျက်နှာလေးသည် ရုတ်တရက် တင်းမာသွားသည်။ ပြီးတော့ အံတစ်ချက် ကြိတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာလေးရှိရာ ကုတင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းလိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးသို့ ရောက်လျှင် ခင်နှင်းဦးသည် ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို မတင်ကာ အိပ်ယာလေးထက် ပက်လက်လှန်ချကာ မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ထားလိုက်လေသည်။

သူမနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်သို့ တစ်ပါတည်းပါလာသော စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖက်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးအနှံ့ကို တဖွဖွ နမ်းနေသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ သူမ၏ကိုယ်လုံးပေါ် တွင် လှုပ်ရှားပြေးလွှားရင်း ခင်နှင်းဦး၏ အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဘရာစီယာကို ချွတ်ရင်း ဘရာစီယာအတွင်းမှ ပြည့်အစ်၍ ထွက်နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ရင်သားစိုင် နုနုဖွေးဖွေးညက်ညက်လေးများကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် တရစပ်နမ်းသည်။ သူမ၏ ရင်သားမှ ဘရာစီယာကို ခွာလိုက်ပြီးပြန်တော့ နို့သီးသေးသေးလေး တစ်ဖက်ကို ငုံ့၍စို့လိုက်ရာ ဟင့်ကနဲ တစ်ချက် အသံလေးထွက်၍ ခင်နှင်းဦး၏ ကျောလေး ကော့တက်လာသည်။ ပြီးတော့ စိုးသီဟက နို့လေးနှစ်ခုကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့သည်။ စိုးသီဟ၏ လက်တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ဖောင်းကား တင်းပြောင်၍နေသော တစ်လုံးတစ်ခဲ ဖင်သားကြီးများပေါ် ရောက်၍သွားပြီး ဖင်သားကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်သည်။ ပြီးတော့ ပေါင်တံကြီးတွေပေါ် ရောက်သွားပြီး ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ တခဏအတွင်း လိမ်ယှက်ထားသော သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကင်းကွာ၍ သွားသည်။ စိုးသီဟ နို့လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခါးလေးကို မကာ တစ်ဖက်က ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးကို ဆွဲ၍ ချွတ်လိုက်သည်။ အစကတည်းက ပြေလျော့နေသော ခင်နှင်းဦး၏ ထဘီလေးမှာ အလွယ်တကူ ကျွတ်ထွက်သွားချိန်တွင်တော့ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာသော သူမအောက်ပိုင်းကို တပ်မက်စွာကြည့်ရင်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက် သည်။ ခင်နှင်းဦး မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ မျက်နှာလေး လွှဲထားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်သွားကြပြီ။ စိုးသီဟက ခင်နှင်းဦး၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ထောင်လိုက်ပြီး ဒူးထောက်၍ ဝင်လိုက်သည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ဖြူဖွေး၍ အိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးလေးတွေ သန့်စင်ထားပုံရသည်။

စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကြီးနှစ်ခုမှာ ဖောင်းတင်း၍နေပြီး နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုကြားရှိ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတွင် စောက်ရည်ကြည်လေးများမှာ စိုစိမ့်၍ ထွက်နေကြသည်။ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးထိပ်မှ ပြောင်တင်းနေသော ထိပ်ဖူးကြီးကို အရည်ကြည်လေးတွေ စို့ထွက်နေသည့် စောက်ပတ်ဝလေးတွင် ထောက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ လီးတန်ကြီးအရင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်၍ ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို စုန်ဆန်ပွတ်ပေးရာ ခင်နှင်းဦး၏ ခါးလေး ကော့၍ ကော့၍ တက်လာသည်။ လီးထိပ်က ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့လေးကို ခလုတ်တိုက်နေသည်။ ခင်နှင်းဦး မခံစားနိုင်။ ခဏကြာတော့ ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်၍ လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ဝမှ ထွက်လာသော စောက်ရည်တွေကလည်း အတော်များသည်။ စိုးသီဟ၏ လီးတန်ကြီး တဆတ်ဆတ် တုန်ယင်၍လာသည်။ စိုးသီဟ အသက်ကို တဝကြီး ရှုသွင်းလိုက်ပြီးနောက် လီးထိပ်ကို စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့ပြီး တဆက်တည်း လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။ “ဗြစ်…ဖောက် ..အ….ဗြစ်…..ဗြစ်….ဟင်း…..ဟင်း…. ဗြစ်…. အမလေး…..ဗြစ်….. ဖွတ်…..အ….ကျွတ်….ကျွတ်.. အဟင်း….” ခင်နှင်းဦး မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ရင်လေးရော ခါလေးပါ ကော့တက်သွားသည်။ လီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသည်နှင့် စိုးသီဟက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ရင်သားတွေကို လှမ်းဆုပ်သည်။ ဖျစ်ညှစ်ပေးသည်။ နို့သီးလေးတွေကို ချေမွပေးသည်။ ခင်နှင်းဦး၏ ရှုံ့မဲ့နေသော မျက်နှာလေး တဖြေးဖြေး ပြေလျော့လာသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပေးနေရင်း ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဆုံးဝင်နေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကို နှဲ့ပေးပြန်သည်။ “ဟင်း….ဟင်း… အို….ကျွတ်….ကျွတ်….” ခင်နှင်းဦး၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ တက်၍လာသည်။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန်ကြီးကို လက်သုံးလုံးသာသာလောက် ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ “အ…အ….အင်း….” ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်ကာပြန်သွင်းသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….” “ အင့်….ဟင့်….” ခင်နှင်းဦး၏ ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံး ဖြူဖြူလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် တစ်ချက်ဖြစ်ကာ တုန်တက်သွားသည်။

စိုးသီဟသည် လီးကို လက်လေးလုံးခန့်သာ ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လေးလေးနှင့်မှန်မှန် ဆောင့်၍လိုးပေးသည်။ တစ်ခါ တစ်ခါ လီးတန်ကြီးအရင်းကို အောက်သို့ နည်းနည်းနှိမ့်၍ ညင်ညင်သာသာလေး ဆောင့်၍ လိုးလိုက်သည့် အခါတွင်တော့ “အင့်….ဟင့်….ကျွတ်….ကျွတ်….” သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး ရင်ထဲတွင် ကျင်၍ တက်သွားသည်။ ပြီးတော့ ခံစားရခက်စွာဖြင့် အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်ကာ စောက်ခေါင်းထဲမှ လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသားလေးများက ဆွဲ၍ ညှစ်လိုက်သည်။ စိုးသီဟကလည်း ခင်နှင်းဦး၏ တုံ့ပြန်မှုမှာ အရသာထူးလှသည်ဖြစ်၍ လီးတန်ကြီးကို ဒစ်ကြီးနားအထိ ဆွဲ၍ ဆွဲ၍ထုတ်ကာ ဆောင့်ပါလေတော့သည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်….ဖွတ်… ဖွတ်….အင့်….ဟင်း… ကို….ကို….စိုး….အမလေး….ဟင်း….ဟင်း….” ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်ပြည့်သိပ်၍ လာကာ မခံမရပ်နိုင် ဖြစ်လာသောကြောင့် ခင်နှင်းဦးမှာ အသံထွက်၍ ညီးညူမိ လိုက်သည်။ အရသာတွေ အီဆိမ့်တက်လာသော စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ခင်နှင်းဦး၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်၍ချကာ တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်၍ ဖင်ကိုကြွကာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်…ပြွတ်….ပြွတ်….အဟင့်….ဟင်း….ပြတ်….ပြွတ်….” မကြာမီမှာပင် နှစ်ယောက်စလုံး တဟင်းဟင်း ဖြစ်၍လာပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြစ်၍ လာတော့သည်။ တစ်ဦးကို တစ်ဦးလည်း အားမရနိုင်ဖြစ်၍ လာရသည်။ စိုးသီဟ၏ လက်က သူမ၏ ချိုင်းအောက်မှနေ၍ တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ လျှိုသွင်းလိုက်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်၍ဆွဲကာ အားကုန်ဆောင့်၍ လိုးတော့ရာ တစ်ခဏ အတွင်းမှာပင် “အား….အမလေး…အင့်… အ…အမလေး….လေး…” ဟူသော အသံလေးများဖြင့် စိုးသီဟ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်၍ထားသော ခင်နှင်းဦး၏ လက်လေးနှစ်ဖက်က စိုးသီဟ၏ ကျောပြင်ကြီးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ထုရိုက်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်သွားစဉ်မှာပင် စိုးသီဟမှာလည်း “အင်းးး” ကနဲ တစ်ချက်ညီး၍ လီးကို အတင်းထိုးစိုက်ဖိကပ်ကာ သူ၏ ခါးကြီးမှာ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

တတိယႏွစ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး ခင္ႏွင္းဦး အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ႀကိဳက္သူေတြ လိုက္သူေတြရွိခဲ့သည္။ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ဝင္စားသလိုရွိခဲ့ေပမယ့္ ပညာေရးကို ဦးစားေပး၍ အခ်စ္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့သည္။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အလွေတြ ပိုမိုႂကြယ္ဝ ျပည့္စုံလာေသာ ခင္ႏွင္းဦးအား ႀကိဳက္သူေတြ လိုက္သူေတြ ပိုမ်ားလာသည္။ ဒီထဲကမွ သူမစိတ္ႀကိဳက္ တစ္ေယာက္ကို စိတ္တိုင္းက် ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ သူ႔နာမည္က စိုးသီဟတဲ့။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ႏွင့္ အားကစားသမားတစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးမ်ိဳး။ ခင္ႏွင္းဦးႏွင့္ တစ္တန္းတည္း ပထမႏွစ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး စိုးသီဟႏွင့္ တြဲခဲ့တာ ပထမႏွစ္မွသည္ အခု တတိယႏွစ္ေနာက္ဆုံး ေရာက္သည္ထိပင္ ျဖစ္သည္။ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦးအား အေတာ္ခ်စ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မႀကိဳက္တာ ဘာမွ်မလုပ္။ ခင္ႏွင္းဦး သေဘာမတူလွ်င္ ေနာက္ဆုတ္သည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူဘဝမွာ သုံးႏွစ္ေျမာက္သည္ထိ သန႔္သန႔္စင္စင္ ရွိေနခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဘဝတစ္သက္တာတြင္ ရင္အခုန္ရဆုံးေန႔ရက္ တစ္ရက္အျဖစ္ ဆုံဆည္း ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရေလသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ထားတာ တစ္ပတ္ခန႔္ရွိၿပီမို႔ ခင္ႏွင္းဦး ခ်စ္သူကို လြမ္းေနမိသည္။ ဖုန္းႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရေသာ္လည္း လူခ်င္းက မေတြ႕ရ။ ခင္ႏွင္းဦး အျပင္ထြက္ဖို႔ သိပ္မလြယ္။ ဖုန္းကလည္း အိမ္မွာမရွိ၍ လမ္းထိပ္သို႔ ထြက္ထြက္ ဆက္ရသည္။ ခဏ ခဏ ထြက္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ေပ။ ဒီေန႔လူႀကီးေတြ အျပင္သြားေနတုန္း ဖုန္းထြက္ေျပာရန္ ႀကံစည္ေနခိုက္ စိုးသီဟတစ္ေယာက္ သူမ၏ အိမ္သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္၍လာသည္။ တစ္ခါဖူးမွ မလာဖူးသည္မို႔ အံ့ၾသမိသည္။ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိခိုက္မို႔ ထိတ္လည္း ထိတ္လန႔္မိသည္။

ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အံ့အားသင့္ေနၿပီးမွ “လာလာ… စိုး…ထိုင္…. ဘယ္က လွည့္လာတာလဲ…. မလာစဘူး….” ေျပာလည္းေျပာ ခင္ႏွင္းဦးက စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍ အိမ္ေရွ႕ရွိ ဆက္တီကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ခိုင္း သည္။ ၿပီးေတာ့ သူမကလည္း စိုးသီဟ ေဘးတြင္ ဝင္၍ထိုင္သည္။ မေတြ႕တာၾကာလို႔ လြမ္းေနသူမို႔ ခ်စ္သူရင္ခြင္ထဲ ေျပးဝင္ခ်င္တာ အမွန္ပင္။ “ ကိုစိုး…မနက္ထဲက လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာေရာက္ေနတာ…ေစာေစာကလူႀကီးေတြ ထြက္သြားတာ ေတြ႕လို႔လာတာ….” ေျပာလည္းေျပာ စိုးသီဟက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ၿပီးနမ္းသည္။ နမ္း႐ုံမွ်မက စိုးသီဟ၏လက္က ခင္ႏွင္းဦး ၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ေရာက္လာကာ ဆုတ္ညႇစ္လိုက္သည္။ “အို….ကိုစိုး….ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ….” ရင္သားေပၚမွလက္ကို သူမ၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္႐ြံ႕႐ြံ႕ဖယ္ရွားပစ္သည္။ “ ခ်စ္လို႔ပါ….ႏွင္းရယ္….” “ အို….ခ်စ္တာကလဲ ကိုစိုးရယ္… ႏွင္း ဒါမ်ိဳးမႀကိဳက္ဘူး….အို….အို….” ေျပာကာမွပင္ စိုးသီဟက ပို၍တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ရင္သားေပၚေရာက္လာၿပီး အက်ႌေလးေပၚမွပင္ ဆုတ္ေခ်ေနျပန္ပါသည္။ လုံးက်စ္ေသာရင္သားအစုံ၏ အေတြ႕က ဘရာစီယာႏွင့္ အေပၚမွ ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလး ၾကားက ခံေနလင့္ကစား အေတြ႕ထူး၍ စီးပိုင္တင္းမာ ႏုညက္လွသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က စိုးသီဟ၏ လက္ေတြကို ဖယ္ရွားပစ္႐ုံမွ်ပင္မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ႐ုန္းကန္၍ ထြက္ရင္း ေက်ာေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ၿမဲၿမံသန္မာလွေသာ စိုးသီဟ၏ လက္ႏွစ္ဖက္အၾကားမွ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနရရွာသည္။

ဒီေန႔မွဘဲ ခင္ႏွင္းဦး ဘရာစီယာ အေပ်ာ့စားကို ဝတ္ထားမိသည္။ ဒီေတာ့ သူမ၏ရင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္ေနေသာ အေတြ႕ကို ရင္သားေတြက ထိထိမိမိ ခံစားေနရသည္။ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အက်ႌေပၚမွ ဆုတ္နယ္ေပး႐ုံမွ်မကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ ဂုတ္ပိုးသားေလးမ်ားႏွင့္ လည္တိုင္အရင္းရွိ ေဖြးေဖြးဥဥ အသားေလးေတြကိုပါ သူ၏ပူေႏြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ စုပ္လိုက္ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ တို႔ကာ ထိကာျဖင့္ ယက္လိုက္ လုပ္ေပးေနျပန္ရာ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ တုန္တုန္ယင္ယင္ ျဖစ္၍လာရသည္။ “လႊတ္ပါ… ကိုစိုးရယ္…. ႏွင္းကိုခ်စ္ရင္ လႊတ္ပါေတာ့….” ေျပာလည္းေျပာ ခင္ႏွင္းဦးက အတင္း႐ုန္း၍ ထရပ္လိုက္သည္။ စိုးသီဟကလည္း သူမကို ဖက္ထားတာကို မလႊတ္ဘဲ သူကပါ ထ၍မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ “ခ်စ္လို႔ပဲႏွင္းရယ္… ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းၿပီးရင္ပဲ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာပဲကြာ….” “ အို…လက္ထပ္မွ လက္ထပ္ေပါ့… ခုလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြာ….” ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ပင္ ခင္ႏွင္းဦးသည္ သူမ၏ တင္သားႀကီးေတြကို ေနာက္ဖက္မွ ထိုးေထာက္မိထားေသာ အရာႀကီးကို သတိထားလိုက္မိစဥ္မွာပင္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ ဖ်င္းကနဲ တင္းသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး တုန္သြားကာ ႐ုန္းကန္ေနေသာ သူမ၏အင္အားမ်ား ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ယုတ္ေလ်ာ့၍ ႏုံးခ်ိသြားရသည္။ ဒါကို သတိထားမိလိုက္ေသာ စိုးသီဟက ၿဗဳံးကနဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ဆြဲ၍ သူ၏ရင္ခြင္ထဲသို႔ လွန္ခ်လိုက္သည္။ “ကို…ကိုစိုး…. မလုပ္….” စိုးသီဟ၏ ပူေႏြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးမ်ားက သူမ၏ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုဖိ၍ စုပ္နမ္း လိုက္ပါေတာ့သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မ႐ုန္းကန္ေတာ့ပါ။ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ ႐ုန္းကန္ႏိုင္စြမ္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည့္အျပင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြကလည္း စင္း၍က်ေနၿပီ။

သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြၾကားမွာ စုပ္နမ္းထားသည့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စိုးသီဟ၏ လွ်ာဖ်ားက မထိတထိ ပြတ္သပ္၍ ယက္ေပးရင္း ေပ်ာ့ေခြက်လာၿပီ ျဖစ္ေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လက္တစ္ဖက္ကထိန္း၍ ေပြ႕ဖက္ထားရာမွ စိုးသီဟ၏ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေထာင္လွ်က္သားျဖစ္ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကား ေရာက္သြားၿပီး ထဘီေပၚမွပင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အုပ္၍ ကိုင္လိုက္သည္။ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားေသာ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ စိုးသီဟ၏ လက္ႀကီးကို ဆြဲ၍ ဖယ္ရွားေသးသည္။ စိုးသီဟ၏ လက္ႀကီးက ဖယ္ရွား၍ မသြားသည့္အျပင္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကိုပင္ ပို၍ဆုတ္ကိုင္လိုက္သျဖင့္ သူမသည္ပင္ ေယာင္ယမ္း၍ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္မိသည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို ဆုတ္နယ္ေပး႐ုံမွ်မက လက္ဖဝါးျဖင့္ ေလ်ာတိုက္ပြတ္ေပးသည္။ ဒီမွာတင္ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ဝတ္၍မထားေၾကာင္း စိုးသီဟ သိလိုက္သည္။ သူ၏ လက္ဖဝါးေအာက္မွ သိသိသာသာပင္ ေဖာင္းမို႔၍တက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုစပ္ၾကားသို႔ လက္ညႇိဳးထိပ္ကို ဖိေထာက္ကာ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဖိေထာက္၍ ပြတ္ေပးသည္။ စိုးသီဟ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေမွးစင္းေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားက မနည္းအားယူ၍ ပြင့္လာသည္။ “ကိုစိုးရယ္… ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ” ခင္ႏွင္းဦး အသက္ကိုပင္ ဝေအာင္မရႈရေသး စိုးသီဟ၏ ႏႈတ္ခမ္းက သူမ၏လည္တိုင္ေလးကို ဖိကပ္ကာ နမ္းစုပ္ျပန္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအေပၚမွ စိုးသီဟ၏ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန ပြတ္ၿမဲပြတ္ေပးေနသည္။ သူမ ဝတ္ထားေသာ ထဘီေလးေအာက္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္ခုၾကားမွ စိမ့္ထြက္လာေသာ အရည္ေလးမ်ားက ထဘီေလးကို ေဖာက္ထြက္လာကာ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဖိေထာက္၍ ပြတ္ေပးေနေသာ လက္ညႇိဳးထိပ္ေလးကို စိုစြတ္စြာ ထိေတြ႕လာပါေတာ့သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ တစ္ကိုယ္လုံး ေပ်ာ့ေခြ၍ ေနေခ်ၿပီ။ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး ေစာက္ဖုတ္ေပၚရွိ လႈပ္ရွားေနေသာ သူ၏လက္ကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို လက္ျဖင့္ဆုပ္၍ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးကို ဖက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို အုပ္၍ ဆုပ္ကိုင္ထားလွ်က္က ခင္ႏွင္းဦးအားဆြဲ၍ မတ္တပ္ရပ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးကိုဖက္ကာ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦးကို ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။ ရွက္႐ြံ႕ထူပူစြာျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦးက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးအား စိုးသီဟ၏ ရင္ခြင္တြင္အပ္၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ သူမ၏ေပါင္ေလးေတြက ကြတတေလး ျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အတြင္းပိုင္းသို႔ လွမ္းဝင္လိုက္ၿပီး ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည့္ သန႔္ရွင္းသပ္ရပ္ေသာ အိပ္ယာေလးရွိေနသည့္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့ သည္။ ခင္ႏွင္းဦးသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႐ုန္းကန္၍ ထြက္ေျပးလိုပါက ထြက္ေျပးႏိုင္ေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေျပးႏိုင္စြမ္းမရွိ။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိ၍ ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္အိအိႀကီးကို အုပ္ကိုင္၍ ဆုပ္ထားေသာ စိုးသီဟ၏လက္က ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္အား လက္ေစာင္းျဖင့္တိုက္၍ ေျဖးေျဖးခ်င္း ပြတ္လိုက္သည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္မိသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အဆမတန္ ေဖာင္းကား၍ တင္းမာေနကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ တစ္ကိုယ္လုံး ခံစားေနရေသာ ရမက္မ်ားၾကားက သူမ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမေခါင္းထဲတြင္ သိေနေသာ အသိကလည္း သူမ၏ေရွ႕တြင္ ေတြ႕ေနရေသာ အိပ္ယာထက္၌ မၾကာေတာ့သည့္ အခ်ိန္ေလးအတြင္းတြင္ သူမ တစ္သက္လုံး အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ သန႔္စင္ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ေသာ အပ်ိဳရည္ေလးကို ေပးဆပ္ရေပေတာ့မည္။ အသိဉာဏ္ႏွင့္ ရမက္ဆႏၵ ႏွစ္ခုၾကားတြင္ လြန္ဆြဲလွ်က္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ဝန္းမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာခဲ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ႐ုတ္တရက္ တင္းမာသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ အံတစ္ခ်က္ ႀကိတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာေလးရွိရာ ကုတင္ဆီသို႔ ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ ကုတင္ေဘးသို႔ ေရာက္လွ်င္ ခင္ႏွင္းဦးသည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မတင္ကာ အိပ္ယာေလးထက္ ပက္လက္လွန္ခ်ကာ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္ထားလိုက္ေလသည္။

သူမႏွင့္အတူ ကုတင္ေပၚသို႔ တစ္ပါတည္းပါလာေသာ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဖက္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးအႏွံ႔ကို တဖြဖြ နမ္းေနသည္။ စိုးသီဟ၏ လက္ေတြက အၿငိမ္မေနဘဲ သူမ၏ကိုယ္လုံးေပၚ တြင္ လႈပ္ရွားေျပးလႊားရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ အက်ႌေလးကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကို ခြၽတ္ရင္း ဘရာစီယာအတြင္းမွ ျပည့္အစ္၍ ထြက္ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ရင္သားစိုင္ ႏုႏုေဖြးေဖြးညက္ညက္ေလးမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ တရစပ္နမ္းသည္။ သူမ၏ ရင္သားမွ ဘရာစီယာကို ခြာလိုက္ၿပီးျပန္ေတာ့ ႏို႔သီးေသးေသးေလး တစ္ဖက္ကို ငုံ႔၍စို႔လိုက္ရာ ဟင့္ကနဲ တစ္ခ်က္ အသံေလးထြက္၍ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေက်ာေလး ေကာ့တက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ စိုးသီဟက ႏို႔ေလးႏွစ္ခုကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို႔သည္။ စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ေဖာင္းကား တင္းေျပာင္၍ေနေသာ တစ္လုံးတစ္ခဲ ဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚ ေရာက္၍သြားၿပီး ဖင္သားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေပါင္တံႀကီးေတြေပၚ ေရာက္သြားၿပီး ထက္ေအာက္စုံဆန္ ပြတ္ေပးေနျပန္သည္။ တခဏအတြင္း လိမ္ယွက္ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ကင္းကြာ၍ သြားသည္။ စိုးသီဟ ႏို႔ေလးေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးေလးကို မကာ တစ္ဖက္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ထဘီေလးကို ဆြဲ၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ အစကတည္းက ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ထဘီေလးမွာ အလြယ္တကူ ကြၽတ္ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ေတာ့ ေဖြးကနဲ ေပၚလာေသာ သူမေအာက္ပိုင္းကို တပ္မက္စြာၾကည့္ရင္း သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္လိုက္ သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မ်က္လုံးေလးမွိတ္၍ မ်က္ႏွာေလး လႊဲထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဝတ္လစ္စလစ္ ျဖစ္သြားၾကၿပီ။ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ၍ေထာင္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္၍ ဝင္လိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ျဖဴေဖြး၍ အိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အေမႊးေလးေတြ သန႔္စင္ထားပုံရသည္။

ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုမွာ ေဖာင္းတင္း၍ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုၾကားရွိ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတြင္ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလးမ်ားမွာ စိုစိမ့္၍ ထြက္ေနၾကသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးထိပ္မွ ေျပာင္တင္းေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီးကို အရည္ၾကည္ေလးေတြ စို႔ထြက္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္ဝေလးတြင္ ေထာက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ လီးတန္ႀကီးအရင္းကို လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို စုန္ဆန္ပြတ္ေပးရာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ခါးေလး ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာသည္။ လီးထိပ္က ေထာင္တက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို ခလုတ္တိုက္ေနသည္။ ခင္ႏွင္းဦး မခံစားႏိုင္။ ခဏၾကာေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္၍ လာေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ဝမွ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္ေတြကလည္း အေတာ္မ်ားသည္။ စိုးသီဟ၏ လီးတန္ႀကီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္၍လာသည္။ စိုးသီဟ အသက္ကို တဝႀကီး ရႈသြင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ လီးထိပ္ကို ေစာက္ပတ္ဝသို႔ ေတ့ၿပီး တဆက္တည္း လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ “ျဗစ္…ေဖာက္ ..အ….ျဗစ္…..ျဗစ္….ဟင္း…..ဟင္း…. ျဗစ္…. အမေလး…..ျဗစ္….. ဖြတ္…..အ….ကြၽတ္….ကြၽတ္.. အဟင္း….” ခင္ႏွင္းဦး မ်က္ႏွာေလး ရႈံ႕မဲ့သြားၿပီး ရင္ေလးေရာ ခါေလးပါ ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ စိုးသီဟက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ရင္သားေတြကို လွမ္းဆုပ္သည္။ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးသည္။ ႏို႔သီးေလးေတြကို ေခ်မြေပးသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ရႈံ႕မဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာေလး တေျဖးေျဖး ေျပေလ်ာ့လာသည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေပးေနရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ တဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ႏွဲ႔ေပးျပန္သည္။ “ဟင္း….ဟင္း… အို….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္၍လာသည္။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို လက္သုံးလုံးသာသာေလာက္ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ “အ…အ….အင္း….” ၿပီးေတာ့ လီးတန္ႀကီးကို ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေဆာင့္ကာျပန္သြင္းသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….” “ အင့္….ဟင့္….” ခင္ႏွင္းဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံး ျဖဴျဖဴေလးမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ တစ္ခ်က္ျဖစ္ကာ တုန္တက္သြားသည္။

စိုးသီဟသည္ လီးကို လက္ေလးလုံးခန႔္သာ ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး ေလးေလးႏွင့္မွန္မွန္ ေဆာင့္၍လိုးေပးသည္။ တစ္ခါ တစ္ခါ လီးတန္ႀကီးအရင္းကို ေအာက္သို႔ နည္းနည္းႏွိမ့္၍ ညင္ညင္သာသာေလး ေဆာင့္၍ လိုးလိုက္သည့္ အခါတြင္ေတာ့ “အင့္….ဟင့္….ကြၽတ္….ကြၽတ္….” သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး ရင္ထဲတြင္ က်င္၍ တက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ခံစားရခက္စြာျဖင့္ အေယာင္ေယာင္ အမွားမွားျဖစ္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက ဆြဲ၍ ညႇစ္လိုက္သည္။ စိုးသီဟကလည္း ခင္ႏွင္းဦး၏ တုံ႔ျပန္မႈမွာ အရသာထူးလွသည္ျဖစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို ဒစ္ႀကီးနားအထိ ဆြဲ၍ ဆြဲ၍ထုတ္ကာ ေဆာင့္ပါေလေတာ့သည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္….ဖြတ္… ဖြတ္….အင့္….ဟင္း… ကို….ကို….စိုး….အမေလး….ဟင္း….ဟင္း….” ရင္ထဲတြင္ မြန္းၾကပ္ျပည့္သိပ္၍ လာကာ မခံမရပ္ႏိုင္ ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦးမွာ အသံထြက္၍ ညီးညဴမိ လိုက္သည္။ အရသာေတြ အီဆိမ့္တက္လာေသာ စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသို႔ ေမွာက္၍ခ်ကာ တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္၍ ဖင္ကိုႂကြကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။ “ႁပြတ္….ပလြတ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္….အဟင့္….ဟင္း….ျပတ္….ႁပြတ္….” မၾကာမီမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တဟင္းဟင္း ျဖစ္၍လာၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္၍ လာေတာ့သည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦးလည္း အားမရႏိုင္ျဖစ္၍ လာရသည္။ စိုးသီဟ၏ လက္က သူမ၏ ခ်ိဳင္းေအာက္မွေန၍ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ လွ်ိဳသြင္းလိုက္ၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္၍ဆြဲကာ အားကုန္ေဆာင့္၍ လိုးေတာ့ရာ တစ္ခဏ အတြင္းမွာပင္ “အား….အမေလး…အင့္… အ…အမေလး….ေလး…” ဟူေသာ အသံေလးမ်ားျဖင့္ စိုးသီဟ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္၍ထားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ေလးႏွစ္ဖက္က စိုးသီဟ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ထု႐ိုက္ကာ တစ္ကိုယ္လုံး တြန႔္လိမ္သြားစဥ္မွာပင္ စိုးသီဟမွာလည္း “အင္းးး” ကနဲ တစ္ခ်က္ညီး၍ လီးကို အတင္းထိုးစိုက္ဖိကပ္ကာ သူ၏ ခါးႀကီးမွာ တြန႔္ကနဲ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့သည္။…ၿပီး