အပေးကောင်းတဲ့ ညိုညို

Unicode

“အား……အား….နာတယ်…..နာတယ်…အိုး…….အား……အား……. ” ကြားလိုက်ရသော အသံကြောင့် မောင်ကျော် ခြေလှမ်းများ ရပ်သွားသည်။ အင်္ကျီချွတ်နှင့် ကျောပေးထားသော ဦးအေးမောင်ကို နောက်ဖက်က တွေ့လိုက်ရသည်။ အသံကြားလိုက်ရသော အခန်းတံခါးဝသို့ မောင်ကျော် ပြေးကပ်၍ ကြည့်လိုက်သည်။ “အား…….အား…….အရမ်းနာတာဘဲ……ကျွတ်…..ကျွတ်.. ” ဖြူဖွေးနုနယ်သော လက်လေးတစ်ဖက်က ဦးအေးမောင်၏ ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်၍ထားသည်။ “အိုး… အိုး…..အလာလား… အဲ့လို အရမ်းထိတာဘဲ…….အ….အ” အခန်းထဲတွင် ပြတင်းပေါက်တွေ ပိတ်ထားသောကြောင့် အလင်းရောင်က အားနည်းနေသည့်အပြင် အခန်း တံခါးဝတွင်လည်း ကန့်လန့်ကာလေးက ရှိနေသေးသည်။ မောင်ကျော် ကန့်လန့်ကာလေးကို အသာလေးဖယ်၍ အခန်းထဲသို့ကြည့်လိုက်သည်။ “ဗြွတ်…… ပြွတ်……ပလွတ်….စွပ်….စွပ် ” ဦးအေးမောင်က ဖင်ပြောင်ကြီးကို အားနှင့်မြှောက်ကာ ဆောင့်နေသည်။ ကြီးမားမဲနက်သော လီးကြီးက ဖြူဖွေးနီရဲလျှက် ပြဲအာနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ပြည့်ပြည့်ကြီး ဝင်နေသည်။ စောက်ပတ်ဘေးသားလေးများက နီရဲပြည့်တင်းကာ ဖောင်းဖောင်းလေး ဖြစ်နေသည်။ အခန်းတံခါးဖက်သို့ ကျောပေးထားသဖြင့် ထောင်ထားသော ဒူးလေးနှစ်ချောင်း ဖြဲကားလိုက်တိုင်း ဖိဝင်လိုးသွင်းနေသောလီးကြီး အဝင်အထွက်ကို မောင်ကျော် ရှင်းလင်းစွာ မြင်နေရသည်။ “တော်…..တော်ပြီ ဦးလေးရယ်….နာတယ်” “ခဏလေးပါ ညိုညိုရယ်…. ဦးလေးပြီးကာနီးပါပြီ…” “ပြွတ်…..ပြွတ်…..စွပ်……စွပ်…..အ….အ….အီး…..အီး… ” ‘ညိူညိုတဲ့…. ဒါ….ဒါ….လှသန်းညီမလေး…. ဟာ…..ရက်စက်လိုက်တာ… နှမြောဖို့ကောင်းလိုက်တာ ညိုညိုက ဘာလို့ရောက်လာတာလဲ…အရင်ထဲက ဖြစ်နေပုံတော့ မဟုတ်ဘူး’။ မောင်ကျော် ရင်ထဲတွင် ဗလောင်ဆူသွားသည်။ မနေ့ကပင် မောင်ကျော် ညိုညိုကိုကြည့်ပြီး ချစ်စိတ်တွေ ဝင်လာမိခဲ့သေးသည်။

အခုတော့ ကန်ထရိုက်တာ ဦးအေးမောင်၏ ဆေးထိုးထားသော လီးကြီးက ညိုညို၏ နုဖတ်ဖြူဖွေးသော စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ပက်ပက်စက်စက် လိုးဖြဲနေပြီ။ “တော်ပြီ….. တော်ပြီ…. ပိုက်ဆံမချေးချင်လဲ နေ….. ပိုက်ဆံလိုက်ယူဆိုပြီး အခန်းထဲခေါ်လာပြီးတော့ အတင်းလုပ်တယ်…. အင်း….. အီး…. အီ…… ” ညိုညိုစကားကြောင့် မောင်ကျော် ဇာတ်ရည်တဝက်လောက် လည်သွားပြီဖြစ်သည်။ “ဗြွတ်….. ပြွတ်….စွပ်….စွပ်….. ပြွတ်” “အား….အား….အမလေး…..ကျမ… မခံနိုင်တော့ဘူး… လွှတ်ပါတော့….အားး……အားး……. ” ညိုညို ငိုလဲငို အတင်းလဲ ရုန်းနေသည်။ “ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ……ညိုညိုရာ” “ပြွတ်… ဗြစ်… စွပ်… စွပ်… အား…. အမလေး… အား…. အား…. လွှတ်ပါဆို… ဘုန်း…. ဘုန်း…. ” ညိုညို ရုန်းလဲရုန်း ဒေါသတကြီးဖြင့် မွေ့ယာကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထုသည်။ ညိုညို အပြင်းအထန် ရုန်းကန်နေသောကြောင့် ဦးအေးမောင် အရသာ ပျက်သွားသည်။ “ဟာ…..ဒီကောင်မလေး…. နင် စိန်ကျော်နဲ့ခံတုန်းက ဒီလိုဘဲလား” “ဘာ….ဘာ…. သူက သေးသေးလေးရှင့်… ရှင့်လို အကြီးကြီး မဟုတ်ဘူး….. ” ညိုညို ဒေါသစိတ်ဖြင့် လိမ်ညာဖုန်းကွယ်ရမည့် ကိစ္စကို ဖွင့်ဟ မြည်တွန်လိုက်သည်။ ‘ဟာ စိန်ကျော်နဲ့ခံဘူး တယ်တဲ့ သူ့ရည်းစားတဲ့၊ ဟွန်း ငါနဲ့တော့ကွာပါ့၊ ငါ့ရည်းစား မမချိုကို အခုထိလုပ်လို့ မရသေးဘူး ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် ရအောင်ချမယ်’ဟု မောင်ကျော်စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည်။ ဦးအေးမောင်က ညိုညို၏ နို့ကြီးတွေကို စုံကိုင်ပြီး တအားဆောင့်နေသည်။ ညိုညို မခံမရပ်နိုင် ရုန်းကန်လေ ဆောင့်ချလေပင် ဖြစ်သည်။ “အီး…..ဟီး….ဟီး… အမလေး……နာလိုက်တာ……အမလေး…..လေး…” “မငိုပါနဲ့ ညိုညိုရယ်….ကောင်းလာမှာပါ…… ” “ ပြွတ်… ပြွတ်…စွပ်…စွပ်…ပလွတ်….ဗြွတ်….ပြွတ်” “အား…အား…..နာလွန်းလို့ပါရှင်…. တော်ပါတော့…..အ…..အ…” စောစောက ဦးအေးမောင်ကို ဖက်တွယ်ထားသော ညိုညို၏ လက်ကလေးများက ဦးအေးမောင် ရင်ဘတ်ကို စုံကန်တွန်းထားသည်။ ညိုညို၏ စကားအဆုံးမှာပင် ဦးအေးမောင်က ကျွမ်းကျင်စွာဖြင့် ညိုညို၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ဖမ်းယူ၍ ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ညိုညို၏ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ စင်းကာ ငြိမ်ကျသွားပြီး ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ကို ထောက်ကာ ဖင်ကြီးကို ဆတ်ကနဲ ကော့ပြစ်လိုက်သည်။

ဦးအေးမောင်က အဆက်မပြတ် ဆောင့်နေသော်လည်း ညိုညိုက ဖင်ကြီးကိုပြန်မချ။ ကော့တင်မြဲ ကော့တင် ထားတော့ ဦးအေးမောင်က မြိန်ရေယှက်ရေ ဖြစ်နေသည်။ “ပြွတ်…..စွပ်….. ပြွတ်…..ဖွတ်…. ပြွတ်….. ” “ဘုန်း…” “ဟင်း….အသံတွေက အရမ်းထွက်တာဘဲ… အဟင့်.. ” ဖင်ကြီးကို အိပ်ယာပေါ်ပြစ်ချရင်း ညိုညို ပြောသည်။ ကျွတ်ထွက်သွားသော နှုတ်ခမ်းကို ဦးအေးမောင်က လိုက်ဖမ်း၍ ဒုတိယအကြိမ် စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုအခါ ညိုညို၏ခါးလေး ကော့တက်အလာ ဦးအေးမောင်က ကော့တက်လာသော ခါးလေးကို ဆွဲဆွဲပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။ ညိုညို အာခေါင်တွေ ပူခြောက်လာပြီး သူမ၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးများက ဦးအေးမောင်၏ ဆောင့်အားကြောင့် နိမ့်ဆင်းသွားလိုက် ပြန်ကော့တက်လာလိုက် ဖြစ်နေသည်။ “သိပ်ကောင်းတာပဲ ညိုညိုရယ်… ညိုညိုက အပေးသိပ်ကောင်းတာဘဲ” “ဘာ…. ဘာ….ကောင်းတာလဲ ” “ ပြွတ်…. ပြွတ်…..စွပ်…..စွပ်… ပြွတ်…. ပြွတ်… ” “လီးကို ညှစ်ညှစ်ပေးတာတို့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးတာတို့” “အာ…ဦးကလဲ….အင်…ဟင့်…..ဟင့်…” “ဦးပြီးတော့မယ်….တအားဆောင့်မယ်နော်…. ” “အင်း…..အင်း….. ဆောင့်….ဆောင့်…..ဆောင့်သာဆောင့်…. အင်း……အင်း…. ” နာလှချည်ရဲ့ဆို၍ ရုန်းကန်ငြင်းဆန်နေသော ညိုညိုက ဦးအေးမောင်၏ ခါးကိုဆွဲဖက်ကာ အောက်မှ ကော့ပင့်၍ ပြန်ဆောင့်နေလေပြီ။ “ပြွတ်… ပြွတ်… စွပ်… စွပ်…. ပြွတ်… ပြွတ်… အ… အီး…. ဆောင့်…. ဦး… ညိုညို ကောင်းလာပြီ ” တွေ့မြင် ကြားသိနေရသော မောင်ကျော်တစ်ယောက်ကတော့ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်ကာ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည်။

“ပြွတ်… ပြွတ်… စွပ်… စွပ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အင်း… အင်း… အမလေး… ကောင်းလိုက်တာ ဦးရယ်…… အာ့… အာ့… အင်း… ” “ညိုညို့ကို ဦးအမြဲလိုးမယ်နော်” “ရတယ်…..လိုး…..လိုး… ညိုညို လာခံမယ်… အား…..အ….လုပ်…လုပ်….ဆောင့်စမ်းပါဆို” “အင်း… ပြွတ်… ပြွတ်… ဒုတ်… စွပ်… စွပ်… ပလွတ်… ပြွတ်… ပြွတ်… အား… အမလေး… အား…. အား…. ညို… ညို… အီး” လီးကြီးကို အတင်းဆောင့်ထည့်ရင်း ဦးအေးမောင်ခါးကြီး တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသလို ညိုညိုကလည်း တကိုယ်လုံး တောင့်သွားကာ မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့လျှက် ထောင်ထားသော သူမ၏ ဒူးလေးနှစ်ဖက် ခါရမ်းသွားလေတော့သည်။ မောင်ကျော်မှာ ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း လှည့်ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။ မောင်ကျော်တစ်ယောက် ကိစ္စတစ်ခုနှင့် ဆိုက်ထဲမှ စက်ဘီးဖြင့် ထွက်၍အလာ လှသန်းတို့ အိမ်ရှေ့အရောက် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ရေတိုင်ကီတွင် ညိုညို ရေချိုးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ မောင်ကျော် စက်ဘီးပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ မောင်ကျော်မှာ အရင်ထဲက ညိုညိုကိုတွေ့ရင် သဘောကျစွာဖြင့် ငမ်းနေတတ်သည်။ ပြီးတော့ သူသဘောကျနေသော ညိုညိုကို ဦးအေးမောင်က ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ မောင်ကျော်သွေးသားတွေ ညိုညိုနှင့်ပတ်သက်၍ ပေါက်ကွဲခဲ့ရသည်။ အခုတော့ လှသန်းဆိုက်ထဲတွင် ရှိ၍ အိမ်တွင် ညိုညိုတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိကြောင်း မောင်ကျော် အတတ်သိသည်။ မောင်ကျော် စက်ဘီးကို ဒေါက်ထောက်လိုက်သည်။ မဆိုသလောက် အသံမြည်သွားသော အသံကြောင့် ညိုညို လှည့်ကြည့်သည်။

“ဟာ…. အကိုကျော်…. ဘယ်လဲ” “ဒီကိုဘဲ လာတာ” “အိမ်ထဲ ဝင်ထိုင်လေ… ကျမလဲ ပြီးပါပြီ ” ညိုညိုက ရေလဲလုံချည်ကို ရင်လျားရင်းပြောသည်။ မောင်ကျော်က အိမ်ထဲဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ညိုညို၏ တင်းရင်းလှပ အချိုးကျလှသော ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ရင်လျားထားသော ရေလဲထဘီလေးက ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ရေများဖြင့် တသားတည်း ကပ်နေသည်။ မောင်ကျော်ကြည့်နေရင်း အာခေါင်တွေခြောက်လာပြီး အသက်ရှုသံ ပြင်းလာသည်။ ညိုညို နောက်ဖေးဖက်သို့ ဝင်သွားပြီး ရေနွေးခရားနှင့် ပန်းကန်လုံးများ တင်ထားသော လင်ပန်းကို ယူလာပြီး မောင်ကျော်နား လာချသည်။ “အကိုကျော်… ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ” “ထိုင်ပါဦးဟ… ဖြည်းဖြည်း ပြောတာပေါ့” ညိုညိုက သိချင်ဇောဖြင့် မောင်ကျော်၏အနီးတွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။ မောင်ကျော် ဘာမှမပြောဘဲ ရေနွေးတစ်ပန်းကန် ငှဲ့၍သောက်နေပြီး သူ၏မျက်လုံးများက ညိုညို့တကိုယ်လုံးကို စားတော့ဝါးတော့မတတ် ကြည့်၍နေသည်။ ညိုညိုက ခေါင်းလေး ငုံ့နေရှာသည်။ ခဏကြာသည်အထိ မောင်ကျော်ထံမှ ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာတော့ ညိုညို ငုံ့ထားသော မျက်နှာလေးကို မော့၍ မောင်ကျော့်ထံ ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် မောင်ကျော်က သူမ၏ရှေ့သို့ ဗြုံးကနဲ တိုးကပ်လိုက်ပြီး ညိုညို့ကို အတင်းဖက်ကာ နမ်းတော့သည်။ “အို…….အို…မလုပ်နဲ့ အစ်ကိုကျော်… အ….အ….မလုပ်နဲ့ ” နမ်းရုံသာမဟုတ်၊ ရင်လျားထားသော ထဘီကိုပါ ဖြတ်ကနဲ ဖြုတ်ချပြီး မောင်ကျော်၏လက်က ညိုညို၏ နုနယ်လှသော နို့နှစ်လုံးကို အတင်းဆုပ်နယ်လိုက်သည်။ မောင်ကျော်၏ လက်တစ်ဖက်က ညိုညို၏ နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ထားတော့ ညိုညိုမှာ ဘယ်လိုမှ ရုန်း၍မရဘဲ ဖြစ်နေသည်။ “တော်ပါတော့ အကိုကျော်….. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ” ညိုညို၏အသံက ထိန်းပြောပေမဲ့ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေကြောင်း သိသာလှသည်။

မောင်ကျော်၏ မျက်နှာက သူမ၏ မျက်နှာမှသည် အောက်ဖက်သို့ နိမ့်ဆင်းသွားပေပြီ။လက်တစ်ဖက် ညိုညို၏ ကိုယ်ကိုမလွှတ်ဘဲ နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့ပြစ်သည်။ “အ…..အို….ပြွတ်…ပလပ်…..ပြွတ်… ပလပ်…..ပြွတ်……ပြွတ်… အိုး…..အိုး” နို့နှစ်လုံး၏ နို့သီးခေါင်းတွေကိုပါ လျှာဖြင့်ထိုးမွှေ ပွတ်သပ်နေလေတော့ ညိုညိုတစ်ယောက် တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်လုံးတွေ စင်းစင်းကျသွားပြီး မောင်ကျော်၏ မျက်နှာကြီးကလဲ သူမ၏ ရင်ဘတ်ကို ဖိဖိနေလေတော့ ညိုညို၏ လက်တစ်ဖက်က နောက်သို့ ကျားကန်၍ ထောက်ထားရသည်။ ညိုညို မဖွင့်ချင်တော့သော သူမ၏မျက်လုံးကို အားယူ၍ ဖြတ်ကနဲ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ တော်သေးသည်။ သူတို့ရှိနေသည်မှာ အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက်တဲ့တဲ့ မဟုတ်၍ လမ်းမမှ မမြင်နိုင်ချေ။ တဖြေးဖြေး ညိုညို့အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင်မှ မောင်ကျော်က သူမ၏နို့တွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ရုံမက သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုပါ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ညိုညို မျက်လုံးကို အားယူ၍ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ “ဘယ်….. ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ အကိုကျော်ရယ်” အသံက နွမ်းလျမောဟိုက်၍ နေသည်။ “ဟိုနေ့က… နင်နဲ့ ဦးအေးမောင်ကို တွေ့ပြီးကတည်းက နင့်ကို ငါလုပ်ချင်နေတာ… ” “အို..” ညိုညိုမှာ မျက်စိမျက်နှာ ပျက်သွားပြီး ခေါင်းငုံသွားသည်။ ပြီးမှ ညိုညို၏ မျက်နှာလေးက ပြန်၍မော့လာပြီး “ဒါများ အကိုကျော်ကလဲ….. အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ” ပြောလဲပြော ဗြုန်းကနဲ ထ၍ ထဘီကို စွန်တောင်စွဲကာ အိမ်အတွင်းထဲ ပြေးဝင်သွားတော့ မောင်ကျော်ကလဲ ဝုန်းကနဲထကာ နောက်မှ ပြေးလိုက်သွားသည်။ အတွင်းခန်းထဲအရောက် ညိုညိုကို မှီသွားပြီး နောက်ကနေ လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ညိုညို အားလွန်သွားပြီး လက်ထဲမှ ထဘီကို လွှတ်ချကာ သူမရှေ့မှ အိမ်နံရံကို လက်ထောက်၍ အားပြုလိုက်ရသည်။

ညိုညိုမှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ကုန်းပေးလိုက်သည့်ပုံစံ ဖြစ်သွားသည်။ သူမခါးကို နောက်မှဖက် လျှက်သားဖြစ်နေသော မောင်ကျော်က သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး အဆင့်သင့် တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကြီးကို သူမ၏နောက်သို့ စူထွက်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြားသို့ တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်….ပလွတ်…. အား…..အမလေး….သေပါပြီ ” ညိုညို၏ ခါးလေး ကုန်ထ၍လာသည်။ မောင်ကျော်က လီးတဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် ညိုညို၏ ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်၍ တလစပ် လိုးဆောင့်တော့သည်။ “ပြွတ်….ပြွတ်….အား…..အ…နာတယ်….နာတယ်… ပြွတ်……ပြွတ်……စွပ်…..စွပ်….အား…..အား ” ဆက်တိုက်ဆောင့်နေရင်း မောင်ကျော်က သူမ၏ခါးပေါ်မှ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ယူကာ ညိုညို၏ နို့များဆီသို့ လှမ်းလိုက်ပြီး တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဆုပ်နယ်ပေးကာ ဆောင့်သည်။ “ပြွတ်…. ပြွတ်…..စွပ်…..စွပ်… အ….အင့်…..အ……အင့်… ” ခဏအတွင်း ညိုညိုမှာ နာသည်ဟု မအော်တော့ပေ။ စောက်ခေါင်းထဲတွင်လည်း စိုရွှဲစေးထန်း၍ လာသည်။ “ပြွတ်…. ပြွတ်…. စွပ်…..စွပ်…အ….အင်း….အင်း… ညိုညို နာသေးလား….လုပ်….လုပ်… လုပ်မှာလုပ် အစ်ကိုကျော်” ဟူ၍ သူမ၏ လက်ကလေးတစ်ဖက်က နောက်ပြန်လှမ်းကာ မောင်ကျော်၏ တင်ပါးလေးကို လှမ်း၍ ပုတ်ရင်း ပြောလိုက်လေသည်။ ထိုအခါ မောင်ကျော်လည်း ညိုညို၏ ခါးလေးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်၍ အားပါးရကြုံးဆောင့်လေသည်။ “ဖတ် ဖတ် ဖတ်… ဖန်း..ဖန်း… ဘွတ်… ဗြွတ်… ဖတ်.. ဖလွတ်… ဖွတ်….ဖတ်…ဖတ်” အချက်၅၀ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ “အားး… အကိုကျော်… အရမ်းကောင်းနေပြီ… နာနာလေး ဆောင့်… အားး… ပြီးချင်နေပြီ… ဆောင့်ပါ… လိုး.. လိုးး.. အားးး… ပြီး… ပြီးးးး…အိုးးးးး…အားးး” အောင်ဟစ်မြည်းတမ်းကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မောင်ကျော့်တင်ပါးအား လှမ်းကိုင်ကာ ဆွဲကပ်ထားလိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေတော့သည်။

မောင်ကျော်လည်း ညိုညိုပီးသွားသဖြင့် သူမ၏လက်နှစ်ဖက်အား နောက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ၏ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ နောက်ကနေ အားကုန်ကြံးဆောင့်လိုက်သည်။ ညိုညိုတစ်ယောက် ပီးသွားပေမယ့် ဆက်အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ခေါင်းလေး ခါယမ်းကာ အော်ညည်းနေတော့သည်။ “အာားးး.. သေပါပြီ… ပီးခါစ အလိုးခံရတာ.. စောက်ပတ်ထဲ ကျင်တက်သွားတာပဲ အကိုကျော်ရယ်… အားးး… ရှီးးးး” အချက် ၃၀ခန့်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးသောအခါ “အားး…. အားး… အကို… ပြီးးး… အားးး..အားးးး” မောင်ကျော် လီးထိပ်မှ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံး တုန်တက်ကာ ညိုညို့စောက်ပတ်ထဲ လရည်များ တဖြောဖြော ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။….ပြီး