ငါးစိမ်းမြင်လို့ ငါးကင်ပစ်မိတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အဖြစ်

Unicode

မိုးဟိန်းကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေးလာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇန နောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့် လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကို စိတ်ကုန်ပြီး အရင်ကတည်းက ကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့် မူဆယ်ဘက်ကို လိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်က ခြံတစ်ခြံမှာ အတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မ လင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလည်း မိုးဟိန်းအကြောင်းသိနေပြီမို့ အပျိုကိုခိုးလာတာလား၊ အအိုကို ခိုးလာတာလားပင် မေးမနေတော့။ မိုးဟိန်းကလည်း ယုဇနကို မူဆယ်ထိ ခိုးလာပြီးကတည်းက နေ့ရောညပါ လိုးသည်။ သေးပေါက်ချိန်ပင် မပေး။ သူကိုယ်တိုင်လည်း အားဆေးတွေ ကြက်ဥတွေ စပါကလင်တွေ သောက်ရုံသာမက ရိုးရာတိုင်းရင်းဆေးတွေ ကာမအားတိုးဆေးတွေပါသုံးကာ ဆေးအစွမ်းနှင့် လိုးလေသည်။

လိုးရင်လည်း ရိုးရိုးမလိုး၊ ဖင်ရော အဖုတ်ရော ပါးစပ်ပါ စုံအောင်လိုးသည်။ သူမောလို့ ခဏနားသည့်အချိန်မှာလည်း ယုဇနမှာ အနားမရ။ အဖုတ်နှင့်ဖင်ကို လီးတုတွေ vibrator တွေ တပ်ပေးထားလေ့ရှိသည်။ လင်ဖြစ်သူကိုတောင် ပစ်ပြီး လိုက်ပြေးလာခဲ့သည်မို့ ယုဇနခင်မျာလည်း မိုးဟိန်းကို မလွန်ဆန်ရဲ။ မိုးဟိန်းပြုသမျှ နုနေရသည်။ ပိုဆိုးတာက မိုးဟိန်းက သူ့သူငယ်ချင်းတွေကိုပါ ခြံထဲခေါ်လာပြီး အရက်အတူတူ သောက်လေ့ရှိသည်။ သူငယ်ချင်းတွေရှေ့မှာလည်း မိုးဟိန်းက မရှောင်။ ယုဇနကို ဖင်တွေ ရင်တွေ ကိုင်တတ်သည်။ ယုဇနရှက်ပေမဲ့ မိုးဟိန်းကတော့ ရှက်ပုံမရ။ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကို ကြည့်ရတာလည်း ဒါတွေမြင်ရတာ ရိုးနေပုံရသည်။ ဘာမှထူးဆန်းပုံမရ။ မိုးဟိန်းအသောက်လွန်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလျင် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက ယုဇနကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ တက်လိုးလေ့ရှိသည်။ မြို့စွန်ကခြံထဲမို့ ယုဇန အော်ဟစ် အကူအညီတောင်းလို့လည်း မရ။ တစ်ခါတစ်ရံလည်း ယုဇနကို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ကာ ကခိုင်းပြီး သူတို့ကဘေးက သီချင်းတိုင်ပေးလေ့ရှိသည်။ တရားဝင်ယောက်ျားကိုပစ်ပြီး လင်ငယ်နှင့်လိုက်ပြေးခဲ့သူမို့ ယုဇနလည်း မရှက်နိုင်တော့။ ဝက်မလေးသဖွယ် မိုးဟိန်းနှင့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ၏ အဖြေဖျော်ခံဘဝ ရောက်နေတော့သည်။

သူ့သူငယ်ချင်းတွေ အကြောင်းကို မိုးဟိန်းနိုးလာလို့လည်း ယုဇန မတိုင်ရဲ။ ရှက်တာကြောင့်လည်း ပါသလို မိုးဟိန်းကြည့်ရတာလည်း တိုင်လည်း ထူးမည့်ပုံမပေါ်။ မိုးဟိန်းနှင့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက ဒီလိုလုပ်နေကြလားလို့တောင် ယုဇန သံသယဝင်လာသည်။ နောက်နေ့တွေမှာ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက အဆင့်တက်လာသည်။ ဘေးချင်းကပ် ခြံထဲက ခြံစောင့်အဘိုးကြီးကိုပါ ခေါ်ပြီး ယုဇနကို လိုးခိုင်းလေ့ရှိသည်။ အဘိုးကြီးပေမဲ့ လီးကလည်း မသေးသလို အားကလည်း လူငယ်တွေထက် တစ်စက်မှမလျော့။ နာရီဝက်လောက်ကို မနားတမ်း လိုးနိုင်သည်။ ယုဇနမှာသာ ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်ဖြစ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရသည်။ မြို့စွန်ကခြံက မိုးဟိန်းတို့ သူငယ်ချင်းတွေအတွက် သုခဘုံသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ စားလိုက်ကြ သောက်လိုက်ကြ မူးလာလျင် ယုဇနကို တစ်ယောက်တစ်လှည့် တက်လိုးလိုက်၊ အောကားတွေထဲက အတိုင်းအစမ်းထွင်ပြီးလိုးလိုက်၊ နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးလိုက် လုပ်လေ့ရှိကြသည်။ နေ့ဘက်ရောက်ရင်တောင် အိမ်မပြန်ကြတော့။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ မြို့ထဲအရက်သွားဝယ်သည့် တာဝန်ကိုယူပြီး နေ့ရောညပါ သောက်လိုက်၊ စားလိုက်၊ မူးလိုက် ဖြစ်သည်။

ယုဇနခင်မျာလည်း တစ်နေ့လုံး အဝတ်ကိုမကပ်ရ။ ကိုယ်လုံးတီးကျွတ်နှင့် သူတို့လီးယားလာတိုင်း ဖင်ကုန်းပေးရသည်။ လီးစုပ်ပေးရသည်။ ပေါင်ဖြဲပေးရသည်။ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေက တစ်ခါတစ်ရံ ဆော်တွေပါ ခေါ်လာတတ်သည်။ များသောအားဖြင့် ကြိုက်ကုန်းတွေ အခကြေးငွေပေးရသည့် ပြည့်တန်ဆာတွေ ဖြစ်သည်။ ထိုဆော်တွေနှင့် ယုဇနကို အချင်းချင်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ခိုင်းသည်။ အဖုတ်ယက်ခိုင်းသည်။ သူတို့က ဘေးကနေ အရသာခံကြည့်ရင်း စိတ်ထန်လာလျှင် တက်လိုးကြသည်။ ယုဇန ယောက်ျားတစ်စု၏ အဖြေဖျော်ခံ ပြည့်တန်ဆာမလေး တစ်ယောက်သဖွယ် ဖြစ်နေချိန်မှာ ယုဇနအစ်မ ကလျာက နောက်လင်နှင့် လိုက်ပြေးသွားသည့် ညီမဖြစ်သူကို ညီမဖြစ်သူ၏တရားဝင်ယောက်ျား အောင်ခင်နှင့် နှစ်ယောက်သား လိုက်ရှာကြသည်။ နောက်တော့ ကြာကူလီမိုးဟိန်း၏ သတင်းအစအနကိုရပြီး မိုးဟိန်းရှိသည်ဟု ယူဆရသည့် မြို့ကို ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ ကလျာမှာ ယခင်က ကျောင်းဆရာမတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး လင်ဖြစ်သူ သင်္ဘောသားနှင့် ရပြီးကတည်းက ဆရာမအလုပ်က ထွက်လိုက်သည်။ ယောက်ျားဖြစ်သူ ထွန်းဇော် ကမ်းတက်သည့်အချိန်ကလွဲလျှင် အားလပ်နေသည်မို့ မတ်တော်သူ ယုဇနယောက်ျား အောင်ခင်နှင့်ပေါင်းကာ ယုဇနကို လိုက်ရှာနေခြင်း ဖြစ်သည်။

အမှန်တော့ ကလျာကိုယ်တိုင်လည်း အောင်ခင်ကို သဘောမကျ။ အောင်ခင်နှင့် ယုဇနက အသက်ချင်းသိပ်မကွာပေမဲ့ တစ်ချိန်လုံး ပုလင်းထောင်နေတတ်သည့် အောင်ခင်က အရက်တန်ခိုးနှင့် အနည်းငယ် ရုပ်ရင့်သလို ဖြစ်နေသည်။ ယခုလို မယားက လင်ငယ်နှင့်ပါသွားသည့် အချိန်မှာတောင် အသောက်က မပျက်။ ကလျာ့မျက်နှာကြောင့်သာ အရင်ကလောက် မသောက်ပဲ ထိန်းနေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဒါတောင် ဘယ်အချိန် ခွက်ပုန်းချချလာသည် မသိ။ ပါးစပ်မှာ အရက်နံ့လေးက သင်းနေတတ်သည်။ ကလျာလည်း ယောက်ျားဖြစ်သူက မြန်မာပြည် ပြန်မရောက်သေး၊ မိဘဆွေမျိုးတွေကလည်း နယ်မှာမို့လို့ နယ်ကဆွေမျိုးတွေမသိခင် ယုဇနကို ပြန်ရှာမည်ဆိုသည့် အတွေးနှင့်သာ အောင်ခင်နှင့်အတူတူ လိုက်ရှာနေခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်ခင့်အကြည့်တွေက တစ်ချိန်လုံး သူမဖင်တွေ ရင်တွေမှာသာ ရောက်နေတတ်သည်ကို ကလျာ သတိထားမိသည်။ ညီမဖြစ်သူကို ပြန်ရှာတွေ့ဖို့ကသာ ပထမဦးစားပေးမို့ အောင်ခင်နှင့် အတတ်နိုင်ဆုံး အဆင်ပြေအောင် ဆက်ဆံပေးနေရခြင်း ဖြစ်သည်။ ညီမဖြစ်သူရှိကတည်းက အောင်ခင်နှင့်ဆုံလျှင် ကလျာ့ဖင်တွေ ရင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်နေကြ။ တစ်ခါတစ်လေ ယုဇနအိမ်သွားလည်လို့ လူလစ်တာနဲ့ အောင်ခင်က ကလျာ့ဖင်ကို သူ့ပုဆိုးအောက်က လီးနှင့် မတော်တဆလိုလိုနှင့် ပွတ်ဆွဲသွားတတ်သလို၊ လက်နှင့်လည်း မတိတထိ ကိုင်လေ့ရှိသည်။

လင်ဖြစ်သူထွန်းဇော် ကမ်းကပ်လို့ မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်လျှင် ကလျာ့ကို သေးပေါက်ချိန်တောင် မရအောင် လိုးလေ့ရှိပေမဲ့ ကျန်တဲ့အချိန်တွေမှာတော့ ကလျာ့ခင်မျာ ဆာလောင်မွတ်သိပ်လှသည်။ သူမကို ကြာကူလီနှိုက်ဖို့ ကြိုးစားနေသည့် ယောက်ျားပိုင်းလုံးတွေဆီ စိတ်မညွတ်သွားအောင် မနည်းကြိုးစားနေခဲ့ရသည်။ ယခုလည်း ယခင်ကတည်းက သူမအပေါ်သဘောထားမရိုးခဲ့သည့် ညီမဖြစ်သူ၏လင် အောင်ခင်နှင့် နီးနီးကပ်ကပ် ခရီးသွားရင်း ကလျာ့စိတ်တွေ ဖောက်ပြားချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ ဖြစ်ချင်တော့ မိုးဟိန်းနှင့် ယုဇနရှိနေနိုင်သည်လို့ သတင်းရသည့်မြို့ကို ရောက်တော့ မိုးချုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ရန်ကုန်လို ရှုပ်ထွေးသည့်မြို့ မဟုတ်ပေမဲ့ အချိန်ကလင့်နေပြီမို့ မနက်ကြမှ ရှာတော့မည်ဟု စိတ်ကူးကာ တည်းခိုးခန်းမှာ အခန်းငှားကြသည်။ တည်းခိုခန်း တော်တော်များများက လူပြည့်နေပြီး ရသည့်တည်းခိုခန်းမှာလည်း နှစ်ယောက်ခန်းတစ်ခန်းသာ လွတ်တော့လေသည်။ တည်းခိုခန်းဝန်ထမ်းတွေက ကလျာနှင့် အောင်ခင်ကို လင်မယားတွေမှတ်ပြီး ထိုအခန်းကိုယူရန် တိုက်တွန်းကြသည်။ တစ်နေ့လုံး ခရီးပန်းလာသည့်အရှိန်နှင့် ကလျာလည်း နောက်ထပ်တည်းခိုခန်း မရှာချင်တော့တာကြောင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်ပြီး ထိုနှစ်ယောက်ခန်းကိုပဲ ယူလိုက်တော့သည်။ အရက်ခိုးဝေနေသည့် အောင်ခင့်မျက်နှာကတော့ ပြီတီတီနှင့် စိတ်ထဲ ကြိတ်ကြည်နူးနေပုံရသည်။

တည်းခိုခန်းထဲရောက်တော့ ကလျာ ရေချိုးချင်လာတာနှင့် အောင်ခင့်ကို တည်းခိုခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စားသောက်ဆိုင်ကနေ ခေါက်ဆွဲကြော်နှစ်ဘူး သွားဝယ်ခိုင်းပြီး အခန်းထဲက ပထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ တံခါးကို အတွင်းကနေ လော့ချပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ အိမ်မှာရေချိုးနေကြအတိုင်း ကလျာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက်မှာရပ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆပ်ပြာနှင့် သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း ပေါင်ကြားကို ပွတ်တိုက်နေသည်။ လွန်ခဲ့သည့်သုံးလ ထွန်းဇော် သင်္ဘောပြန်တက်သွားပြီးကတည်းက အလိုးမခံရသည့် အဖုတ်မို့ လက်နှင့် နည်းနည်းလောက် ထိလိုက်တာနဲ့ ယားတက်လာသည်။ လီးတုတွေ ခရမ်းသီးတွေနှင့် အာသာဖြေနေကြပေမဲ့ လီးအရသာကို သိနေသည့် အဖုတ်က လီးစစ်စစ်နှင့်ပဲ အလိုးခံချင်နေမိသည်။ ရေချိုးနေရင်းကပင် စိတ်ထန်လာတာနဲ့ ကလျာ ပေါင်ကြားကို လက်ချောင်းတွေနှင့် ပွတ်သပ်ကလိရင်း အာသာဖြေနေမိသည်။ ထူးကဲသည့် အရသာကြောင့် မျက်တောင်လေးတွေ မှေးစင်းပြီး အရသာခံနေရင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကို တင်္ဒဂ မေ့လျော့နေမိသည်။ ရေချိုးခန်းတံခါး ပွင့်လာတာကိုတောင် သတိမထားမိ။ တင်ပါးတွေကို ကိုင်တာခံလိုက်ရမှ ကလျာ အသိပြန်ဝင်လာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ်အောင်ပိုင်း ဗလာဟင်းလင်းနှင့် အောင်ခင်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး အားခနဲ လန့်ပြီး အော်လိုက်မိသည်။

အောင်ခင်က ချက်ချင်း သန်မာလှသည့် လက်တွေနှင့် ကလျာ့ပါးစပ်ကို အတင်းဖိပိတ်လိုက်ပြီး ကလျာ့ကိုယ်နား အတင်းတိုးကပ်ကာ ကလျာ့ဖင်နှစ်လုံးကြားကို သူ့လီးနှင့် ထောက်ထားလိုက်သည်။ တစ်ခါမှ မလိုးဖူးသေးသည့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်၊ အထူးသဖြင့် မိမိမယားဖြစ်သူ၏ အစ်မဖင်ကို လီးနှင့်ထောက်ထားရသည် ဆိုသည့် အသိကြောင့် လီးက တဆတ်ဆတ် တောင်လာသည်။ တစ်ယောက်ထဲ တစ်ကိုယ်ရည် အာသာဖြေနေချိန်မှာ သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်သွားသည့် ကလျာလည်း ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ၊ တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူနေသည်။ ထိုအခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး အောင်ခင်က ကလျာ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေချိုးခန်းနံရံနား အမြန်ဖိကပ်လိုက်ကာ ကလျာ့အဖုတ်ထဲ သူ့လီးကို သေသေချာချာချိန်ပြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ အလိုးမခံရတာကြာပြီ ဖြစ်တာကြောင့် အောင်ခင်၏ စံချိတ်မှီလီးနှင့် မညှာမတာ ဆောင့်ထိုးခံလိုက်ရသည့်အခါ ကလျာတစ်ယောက် အပျိုမလေးတစ်ယောက်လို နာကျင်သွားပြီး အော်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ အောင်ခင်က ကလျာ့လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဆွဲယူကာ သူ့ညာဘက်လက်နှင့် စုချုပ်ထားရင်း ကလျာ့ပါးစပ်ကိုလည်း မအော်နိုင်အောင် သူ့ဘယ်လက်နှင့် အတင်းဖိပိတ်ထားသည်။ ကလျာ့အဖုတ်ထဲ သုံးပုံတစ်ပုံလောက် ဝင်သွားသည့် လီးကိုတော့ အားမလျှော့ပဲ အဆုံးထိဝင်အောင် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပင် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ နာလွန်းသဖြင့် ကလျာ အဖုတ်ကွဲပြဲသွားပြီလားတောင် ထင်မှတ်ရသည်။

အောင်ခင်ကတော့ လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားသည်နှင့် တရစပ် ဖိလိုးတော့သည်။ ရေပန်းက ပန်းထွက်နေသည့် ရေကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ကိုယ်လုံး ရေတွေရွှဲစိုနေသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ချုပ်လိုးရသည့် အရသာက ဘာနှင့်မှမတူအောင် အောင်ခင့်အတွက် အရသာရှိလွန်းလှသည်။ အခုတစ်လော မယားဖြစ်သူလည်း လင်ငယ်နှင့် လိုက်သွားသဖြင့် မလိုးရတာလဲးည်း ကြာပြီဖြစ်ရာ အောင်ခင် နွားသိုးကြိုးပြတ် ဇွတ်လိုးရင်း အချက်ငါးဆယ်ကျော် ဆောင့်လိုးအပြီးမှာတော့ ဆက်မထိန်းထားနိုင်တော့ပဲ ကလျာ့အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ကာ အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတော့သည်။ အောင်ခင့်သုတ်ရည်တွေက များလွန်းသဖြင့် ကလျာ့အဖုတ်ထဲကပင် ပြန်ထွက်လာသည်။ သုတ်ရည်တစ်စက်မှ မကျန်တော့သည်အထိ ကလျာ့အဖုတ်ထဲမှာ လီးကိုစိမ်ထားပြီး အားရတော့မှ အောင်ခင် လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကလျာ့ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ ကလျာကတော့ လူမဆန်စွာ အတင်းအဓမ္မ အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် ဝမ်းလည်းနည်း နာလည်းနာနှင့် ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲရင်း ရှိုက်ကာငိုနေတော့သည်။ ကလျာ့ကိုကြည့်ပြီး ကျေနပ်နေသည့် အောင်ခင်ကတော့ နောက်တစ်ချီစရန် သူ့လီးကို လက်နှင့်ပြန်ဆွပေးရင်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ အောင်ခင့်လက်ထဲမှာ ဖုန်းတစ်လုံး ပါလာသည်။ အောင်ခင် ဖုန်းကင်မရာကို ဖွင့်ကာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်နှင့် ကလျာ့ကို ပုံစံမျိုးစုံ ရှုထောင့်မျိုးစုံကနေ ရိုက်ကူးမှတ်တမ်းတင်တော့သည်။

ဖုန်းကင်မရာက ဖြတ်ခနဲ ဖြတ်ခနဲ မီးအလင်းရောင်ကြောင့် ကလျာ ချက်ချင်းသတိပြန်ဝင်လာပြီး အောင်ခင့်လက်ထဲက ဖုန်းကိုလုရန် ကြိုးစားသည်။ အောင်ခင်က နောက်ကိုခုန်ရှောင်လိုက်ပြီး “ဟဲဟဲ ဒါမျိုးဘယ်ရမလဲ၊ ခင်များပုံတွေ အကုန်ရိုက်ထားပြီးသွားပြီ။ ဒီပုံတွေ ပြန့်မသွားစေချင်ရင် ကျုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း လုပ်ရမယ်။ မလုပ်ရင် အခုချက်ချင်း ခင်ဗျားယောက်ျားရဲ့ facebook acc ထဲရော၊ ခင်ဗျားသူငယ်ချင်းတွေရဲ့ acc တွေထဲရော ပို့ပစ်လိုက်မယ်” ဟု ခြိမ်းခြောက်လိုက်သည်။ အောင်ခင့်စကားကြောင့် ကလျာ တွေးစရာတွေ ပေါ်လာသည်။ ဒီပုံတွေသာ ပြန့်ကုန်လို့ကတော့ ရှေ့ရေးမတွေးရဲစရာ။ ပုံတွေပြန့်ပြီး ဘဝပျက်မှာထက်စာရင် ဒီလို လူမသိသူမသိ တည်းခိုခန်းလေးထဲမှာ အောင်ခင်လုပ်သမျှ ခံလိုက်တာပဲ တော်ဦးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အောင်ခင် ဖုန်းကို သေချာပြန်သွားသိမ်းထားလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ပြန်လာသည်။ အောင်ခင်ပြုသမျှ နုဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့် ကလျာက ရေချိူုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းကာ ဆီးကြိုနေသည်။ ချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားသည့် ကလျာ့ကိုကြည့်ပြီး အောင်ခင် အောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်လို ပြုံးကာ “ဒီလိုဆိုတော့လည်း ခင်ဗျားက အပြောင်းအလဲ မြန်သားပဲဗျ။ အခုကြတော့လည်း ခွေးမလေးလိုပဲ” ပြောရင်းဆိုရင်း ကလျာ အရှက်ကုန်သွားစေရန် ကလျာ့ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို အောင်ခင် ဖြန်းခနဲ ဖြန်းခနဲ ရိုက်လိုက်သည်။ ကလျာ့ဖင်မှာ အောင်ခင့်လက်ဝါးရာကြီးတွေ ထင်ကုန်သည်။ ရှက်လည်းရှက် ဒေါသလည်း ထွက်နေသည့် ကလျာက ” ဟဲ့ စောက်ပိုတွေမပြောနဲ့။ နင် ငါ့ကို လိုးချင်နေတာ မဟုတ်လား။ လိုးစရာရှိတာလိုး။ ပြီးရင် ပုံတွေပြန်ဖျက်ပေး။ မဟုတ်လို့ကတော့ ဒီအခန်းထဲမှာတင် နင့်ကိုသတ်ပြီး ငါထောင်ထဲဝင်ပစ်မယ် ” ဟု ကြိမ်းဝါးလိုက်လေသည်။

“ဒီလောက်တော့ ဘယ်လွယ်မလဲဗျာ။ ခင်ဗျားညီမက ကျုပ်ကိုပစ်သွားတော့ ကျုပ်မှာ လိုးစရာမရှိပဲ တော်တော်ထန်နေပြီဗျ။ အဲ့တော့ ခင်ဗျား ကျုပ်မယားအဖြစ် ဒီတစ်ညနေပေးရမယ်။ အဲ့တာမှ ဖျက်ပေးမယ်။ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ နေပေးရမှာနော်။ မတတ်သာလို့ ဖင်ကုန်းပေးရတဲ့ပုံစံမျိုး လုပ်ရင်တော့ ခင်ဗျားဘာသာ ကျုပ်ကို သတ်ချင်သတ်၊ ကျုပ်ကတော့ ပုံတွေ အကုန်ဖြန့်ပစ်မှာပဲ”ကလျာလည်း မတတ်သာတော့သည့်အဆုံး “ကောင်းပြီ နင် ကတိတည်ပါစေ” ဟုပြောရင်း အောင်ခင့်ရှေ့ ဒူးထောက်ကာ အောင့်ခင်ပေါင်ကြားက လီးကို စစုပ်လေတော့သည်။ လင်ဖြစ်သူ သင်္ဘောသားထွန်းဇော် မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်တိုင်း နိုင်ငံတစ်ကာက ဆော်တွေဆီကရလာတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေနှင့် သေးပေါက်ချိန်မရအောင် သင်ပေးထားလေ့ရှိရာ ကလျာ၏ လီးစုပ်စွမ်းရည်ကလည်း မခေလှ။ လီးထိပ်မှိုပွင့်သဖွယ် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာဖျားလေးနှင့် ဝိုက်လိုက်ရာ အောင်ခင်တစ်ယောက် ရှီးခနဲရေရွတ်ရင်း သုတ်ထွက်ချင်သလိုတောင် ဖြစ်သွားသည်။ အောင်ခင့်နေရာမှာသာ လူပျိုပေါက် ကောင်လေးတစ်ယောက်ဆိုလျှင်တော့ ကလျာ့လီးစုပ်ပညာကို တောင့်ခံနိုင်မည်မဟုတ်။ ကလျာကလည်း အောင်ခင့်လီးကို မရပ်မနား ဘောတွေကို ငုံလိုက်၊ လီးပတ်လည်ကို လျှာနှင့်ယက်လိုက်၊ လီးတစ်ဆုံးဝင်တဲ့အထိ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်နှင့် အောင်ခင့်စိတ်တိုင်းကျ ပြုစုပေးနေလေသည်။ ဒီကြားထဲ အောင်ခင့်ဖင်ကြားကိုပါ မရွံမရှာ လျှာနှင့် ထိုးယက်ပေးလေရာ အောင်ခင့်မှာ အပေါစား မိန်းမပျက်တွေဆီကပင် မရနိုင်သည့် အရသာကို မရီးဖြစ်သူ ကလျာ့ဆီမှ လွယ်ကူစွာ ရရှိနေလေသည်။

ခဏနေတော့ အောင်ခင်လည်း ပြီးချင်လာတာကြောင့် ကလျာ့ခေါင်းကို ဆံပင်ကနေ စုကိုင်ကာ ပေါင်ကြားထဲ အတင်းဖိသွင်းပြီး ညှောင့်လိုးလေသည်။ ကလျာ အသက်ရှူကြပ်သွားပေမဲ့ ဒါမျိုးက လင်ဖြစ်သူနှင့် ကောင်းကောင်းအတွေ့အကြုံရှိထားသည်မို့ အောင်ခင် သူမပါးစပ်ထဲ ပြီးတော့မည်အထင်နှင့် အောင့်နေလိုက်သည်။ တကယ့်လက်တွေ့မှာ အောင်ခင်က ကလျာ့ပါးစပ်ထဲ အပြီးမခံ။ လေးငါးချက်လောက် ကလျာ့ပါးစပ်ကို ညှောင့်လိုးပြီး လီးကို ချက်ချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတာနှင့် ကလျာ့ကို ရေချိုးခန်းထဲကနေ ကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲစေပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားခိုင်းလိုက်သည်။ ကလျာလည်း လီးကြောရှည်လှသည့် အောင်ခင့်စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးရင်း အောင်ခင် စောစောကလို အတင်းချုပ်မလိုးပဲ နှစ်ယောက်လုံး အရသာရှိအောင် ကောင်းကောင်းလိုးပေးရင် ကောင်းမှာပဲဟု စိတ်ထဲတွေးနေမိသည်။ ကလျာ ဆုတောင်းပြည့်သည်ဟု ဆိုရမလား။ အောင်ခင် တန်းမလိုးသေးပဲ ကလျာ့ပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ပြီး ကွမ်းစားနေကြ လျှာကြမ်းကြီးနှင့် ကလျာ့အဖုတ်ကို ထိုးယက်လေတော့သည်။ အဖုတ်ယက်မခံရတာ ကြာနေပြီဖြစ်သည့် ကလျာတစ်ယောက် ကြယ်တွေ လတွေ မြင်သွားသလားတောင် ထင်မှတ်ရအောင် ကောင်းလွန်းလှသည်။ မိမိကို အောင်ခင် အကြပ်ကိုင် လိုးနေတာလို့တောင် မတွေးမိတော့ပဲ ကောင်းလွန်းသဖြင့် အောင်ခင့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို အားမလိုအားမရ ပွတ်သပ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲ အောင်ခင့်ခေါင်းကို ဖိချနေမိသည်။ မိန်းမကြောနပ်သည့် အောင်ခင်ကလည်း ကလျာ လင်ဖြစ်သူ သင်္ဘောတက်နေလို့ ပြတ်လပ်နေမှန်း ဆာနေမှန်း ကောင်းကောင်းရိပ်မိတာကြောင့် စောစောကတော့ စိတ်ထင်တိုင်း ဇွတ်လိုးခဲ့မိပေမဲ့ အခုတော့ ကလျာပါ စိတ်ပါလာအောင် ပြုစုပေးနေသည်။ ခဏနေတော့ ကလျာ မရတော့၊ ပြီးချင်လာသည်။

ကလျာလည်း အောင်ခင့်လို ကာမအတွေ့အကြုံစုံပေမဲ့ အောင်ခင့်လောက်တော့ တောင့်မခံနိုင် ပြီးချင်လာသည်။ အောင်ခင်ကတော့ မရပ်သေးပဲ ကလျာ့အဖုတ်ကို လျှာနှင့် တရစပ် ယက်နေလေသည်။ ကလျာ သည်းမခံနိုင်တော့တာကြောင့် “အား ကောင်းတယ် ယက်ပစ် ယက်ပစ် ” ဟု ရေရွတ်ရင်း အောင်ခင့်ခေါင်းကို သူမပေါင်ကြားထဲ ဖိသွင်းရင်း မကြာခင် အထွတ်အထိပ်ရောက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။ ကလျာ့အဖုတ်က ကာမရည်ကြည်တစ်ချို့ အောင်ခင့်ပါးစပ်ထဲ ဝင်ကုန်ရာ အောင်ခင် မရွံမရှာပင် မျိုချလိုက်လေသည်။ လင်ဖြစ်သူထွန်းဇော်တောင် အဖုတ်ယက်ရုံသာ ယက်ပေးပြီး မျိုမချသည့် သုတ်ရည်တွေကို မျိုချပစ်လိုက်သည့် အောင်ခင့်ကိုကြည့်ရင်း ကလျာ အံ့သြနေသည်။ အဖုတ်ယက်လို့ ဝသွားသည့် အောင်ခင် စလိုးရန် ပြင်လေတော့သည်။ ကလျာ့အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကြီးနှင့် အပေါ်အောက် ပွတ်ဆွဲလိုက်လေသည်။ လီးအရသာ ပြတ်လပ်နေသည့် ကလျာတစ်ယောက် ပါးစပ်ကနေ တဟင်းဟင်း ညည်းသံတွေပင် ထွက်ပေါ်လာသည်။ စောစောက အတင်းချုပ်လိုးတာမို့ ကာမအရသာ မခံစားလိုက်ရပဲ အခုမှ စတင်ခံစားနေရခြင်း ဖြစ်သည်။ အောင်ခင့်လီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့် ကလျာ့အဖုတ်အတွင်းသို့ တိုးဝင်လာတော့သည်။

ကလျာကလည်း အားကျမခံ လီးဝင်လွယ်အောင် ပေါင်ကို အစွမ်းကုန် ဖြဲထားပေးလေရာ မကြာခင် လီးမှာ အဆုံးထိ ဝင်လာလေတော့သည်။ အောင်ခင် တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာပြီး လီးကို ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်နှင့် ဆောင့်လိုးလေသည်။ စောစောကလိုတော့ နွားသိုးကြိုးပြတ် လိုးတာမျိုး မဟုတ်တော့ပဲ ကလျာပါ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် ခံစားနိုင်အောင် ဂရုစိုက် လိုးပေးလေသည်။ လိုးနေရင်း ညီမဖြစ်သူ ယုဇနထက် သိသိသာသာထွားသည့် ကလျာ့နို့တွေကိုလည်း ဖိကိုင်ဆုပ်နယ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုပါ ဖိချေပေးနေရာ ကလျာတစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ် နတ်ပြည်ရောက်နေတော့သည်။ စောစောကတည်းက လီးစုပ်ခံထားရသည့် အရှိန်ကြောင့် ကြာကြာဆက်မလိုးနိုင်တော့သည့် အောင်ခင်လည်း ခပ်သွက်သွက် အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးရင်း နောက်တစ်ကြိမ် အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားပြန်လေသည်။ ကလျာ့အဖုတ်ထဲကိုလည်း သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး ကလျာ့ရင်ဘတ်ပေါ် လှဲချကာ လီးကို အဖုတ်ထဲမှာ စိမ်ထားရင်း အနားယူနေလေသည်။ အောင်ခင်နှင့် တစ်ပြိုင်တည်းလောက် ပြီးသွားသည့် ကလျာလည်း အောင်ခင့်ကိုယ်လုံးကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားရင်း အထွတ်အထိပ်ရောက်သည့် အရသာကို ခံစားနေလေသည်။ ဒုတိယအချီမှာတောင် အောင်ခင့်သုတ်ရည်တွေက များလွန်းလှရာ ကလျာ့အဖုတ်ကနေ စီးကျလာပြီး အိပ်ယာခင်းတွေပါ ပေကုန်လေသည်။ အမောပြေသွားတော့မှ ကလျာ့ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက်ရင်း အမောဖြေရန် အောင်ခင် ကုတင်ခြေရင်းက စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသည့် အရက်ပုလင်းကိုသွားဆွဲကာ တစ်ကျိုက် မော့ချလိုက်လေသည်။

အမှန်တော့ ကလျာ အခန်းတံခါးကို လော့ချပြီး ရေချိုးနေချိန် အောင်ခင်မှာ အရက်နှင့်အမြည်းတွေကို တည်းခိုခန်းနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် စားသောက်ဆိုင်ကနေ ခပ်သွက်သွက် သွားဝယ်လာပြီးအခန်းပြန်ရောက်တော့ တည်းခိုခန်းမန်နေဂျာကို အခန်းထဲ သော့မေ့ကျန်ခဲ့လို့ဟုဆိုကာ master key နှင့် ဖွင့်ခိုင်းပြီး ဝင်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အခန်းတံခါးကိုသာ လော့ချထားပြီး ရေချိုးခန်းတံခါးကို သေချာလော့မချထားမိသည့် ကလျာ အောင်ခင့်လက်ခုပ်ထဲက ရေဘဝကို ရောက်ရှိသွားခဲ့လေပြီ။ အရက်သောက်ရင်း နည်းနည်းအမောပြေလာတော့ ဝယ်လာသည့် ကြွက်သားကင်တစ်တုံးကို နှိုက်မြည်းလိုက်ပြီး ကလျာ့ကိုလိုးရန် ကုတင်ဘက် ပြန်လှည့်လိုက်လေသည်။ ဒီည အောင်ခင့်ကို သေချာပြုစုပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားသည့်ကလျာ ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ဖူးတောင်းထောင်ပေးထားပြီး အဖုတ်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ဖြဲပြထားကာ အောင်ခင့်ကို နောက်တစ်ချီလိုးရန် ဖိတ်ခေါ်နေလေသည်။ သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားသည့် ကလျာ့အပြုအမူတွေကြောင့် အောင်ခင် အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ရင်း ကုတင်ပေါ် နောက်တစ်ကြိမ် တက်သွားပြန်လေသည်။

စောစောကအတိုင်း တန်းမလိုးသေးပဲ ကလျာ့အဖုတ်ကို အရင်ယက်ပြီးမှ ကလျာကိုယ်တိုင် ဖြဲပေးထားသည့် အဖုတ်ထဲကို မြေစိုက်လိုးနည်းနှင့် လိုးခွဲလေတော့သည်။ လိုးနေရင်းက ကလျာ့စအိုဝကိုလည်း လက်ချောင်းနှင့် ကလိပေးနေပြီး အဖုတ်ကို အချက်ငါးဆယ်လောက် လိုးအပြီးမှာတော့ ဖင်ကို လိုးပြန်လေသည်။ လင်ဖြစ်သူကောင်းမှုနှင့် ဖင်ခံသည့် အရသာကို ကောင်းကောင်းသိသည့် ကလျာလည်း မငြင်းပဲ ဖင်ပေးခံလေသည်။ အဖုတ်နှင့်မတူပဲ ညှစ်အားကောင်းလှသည့် စအိုအတွင်းသားတွေကြောင့် အောင်ခင် ကြာကြာတော့ တောင့််မခံနိုင်။ အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီး ကလျာ့ဖင်ထဲကိုပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ကလျာတစ်ယောက် ဖင်ကွဲမတတ် ခံလိုက်ရပေမဲ့ ဖင်မခံရတာလည်း ကြာပြီဖြစ်တာကြောင့် တော်တော်လည်း ကျေနပ်သွားသည်။ ထိုနေ့ည နောက်ထပ်နှစ်ချီလောက် ထပ်လိုးအပြီးမှာတော့ အောင်ခင်ရော ကလျာရော ပင်ပန်းသွားပြီး ဆန္ဒလည်း ပြည့်ဝသွားတာကြောင့် တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးတွေနှင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

မနက် ဝေလီဝေလင်းလောက်မှာ အောင်ခင် နိုးလာပြီး ကလျာ့ကို ပုစွန်တုပ်ကွေး မှိန်းလိုးပြန်သည်။ နောက်တော့ ကလျာ့အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး အားရသွားတော့မှ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေချိုးလေသည်။

အောင်ခင် ရေချိုးနေတုန်း ကလျာ အိပ်ယာထဲက ထလာပြီး အောင်ခင့်ဖုန်းကိုယူကာ အထဲက ဓာတ်ပုံတွေကို ဖျက်ရန် လုပ်လေသည်။ ဖုန်း password ကို ဖွင့်မရဖြစ်နေတုန်း ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ရေတွေရွှဲစိုနေသည့် အောင်ခင် ကိုယ်တုံးလုံးနှင့် ထွက်လာလေသည်။ “ဟဲဟဲ ခင်ဗျားလုပ်မယ်ဆိုတာ ရေချိုးနေရင်း ကျုပ် စဉ်းစားမိလို့ ရေချိုးရင်းတန်းလန်း ထွက်လာတာ။ တော်သေးတယ် ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ကျုပ် မြန်ပေလို့ပေါ့” ဟု အောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်လို ပြောရင်း ကလျာ့လက်ထဲက ဖုန်းကို ဆွဲယူလိုက်လေသည်။ ကလျာလည်း အောင်ခင့်လက်ထဲက ဖုန်းကို ပြန်လုရန် ကြိုးစားရင်း “နင်ပြောတော့ လင်မယားလို တစ်ညနေပေးရင် ပုံတွေဖျက်ပေးမယ်ဆို။ အခု နင့်ကတိတည်တော့လေ” “ဒါကတော့ ညက ခင်ဗျားကိုစမ်းချင်လို့ အဲ့လိုပြောလိုက်တာဗျ။ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားကြည့်ရတာ ညက ကျုပ်နဲ့လိုးရတာ ပျော်ပုံရပါတယ်။ ကျုပ်လီးလည်း ခင်ဗျားယောက်ျားလီးထက်တော့ မညံ့ပါဘူး။ ဟုတ်တယ်မလား။ ကဲပါ ပြောလက်စနဲ့ တစ်ချီလောက် စုပ်ပေးပါဦး” ပြောရင်းဆိုရင်း အောင်ခင် ကလျာပုခုံးတွေကို လက်နှင့်ဖိချပြီး ကလျာမျက်နှာနှင့် သူ့လီး တစ်တန်းထဲဖြစ်အောင်လုပ်ကာ တစ်ဆက်ထဲ ကလျာ့ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကို ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ အောင်ခင့်စကားတွေအောက်မှာ မငြင်းဆန်နိုင်ဖြစ်နေပြီး နတ်ဝင်သည်လို ကတုန်ကယင်နှင့် စိတ်နှင့်ကိုယ် မကပ်သလို ဖြစ်နေသည့် ကလျာ အောင်ခင့်လီးကို အလိုက်သင့်ပင် စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ အောင်ခင်ကတော့ ကလျာ့ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ဖိသွင်းထားရင်း အောင်နိုင်သူကြီးတစ်ယောက်သဖွယ် အရသာခံနေလေသည်။

ခဏနေတော့ အောင်ခင် တစ်ချီပြီးသွားပြီး ကလျာလည်း အောင်ခင့်သုတ်ရည်တွေကို တစ်စက်မကျန် နို့သောက်သလို မျိုချလိုက်လေသည်။ လရည်သောက်နေသည့် ကလျာ့ကိုကြည့်ရင်း အောင်ခင် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး “ကဲလာ ရေအတူချိုးရအောင်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ခင်ဗျားကို ဆက်ပြုစုပေးမယ်။ ခင်ဗျားလင်မရှိတုန်း ကျုပ်ကို ခင်ဗျားလင်လို့ သဘောထား။ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်ပါဘူး” ဟုပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားလေတော့သည်။ ရေချိုခန်းထဲက ရေပန်းအောက်မှာ အောင်ခင် ကလျာ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးလေသည်။ ခဏနေတော့ ပြန်ထန်လာသည့် ကလျာ အောင်ခင့်ကို ရေချိုးခန်းကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲခိုင်းပြီး စိတ်လိုလက်ရ တက်ဆောင့်လေသည်။ ဒီလိုနှင့် ရေချိုးလို့လည်းဝ၊ လိုးလို့လည်းဝမှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ထိုနေ့အဖို့တော့ ကလျာ ညီမဖြစ်သူကို မရှာနိုင်စွမ်းတော့။ ထမင်းစားချိန်လောက်သာ အပြင်ထွက်ပြီး အောင်ခင်နှင့် အခန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ချစ်တိုက်ပွဲ ဆင်နွှဲကြလေတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့မှာတော့ အောင်ခင်နှင့် ကလျာလည်း ချစ်လို့ဝသွားကြပြီမို့ ယုဇနကို လိုက်ရှာကြလေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ မိုးဟိန်း၏ အသိတစ်ယောက်နှင့်တွေ့ပြီး အောင်ခင်က အရက်တိုက်ပြီးမေးရာ မိုးဟိန်းနှင့် ယုဇနတို့ ချစ်စခန်းချရာ မြို့ပြင်ခြံနေရာကို သိကြလေသည်။ တစ်ဆက်ထဲ ထိုခြံထဲမှာ မိုးဟိန်းရောင်းရင်းတွေပါ ရှိနေတတ်သည်ကို သိရသည့်အတွက် အောင်ခင် ရဲတွေပါခေါ်သွားရန် ကလျာ့ကို အကြံပေးလေသည်။

ကလျာကတော့ ညီမဖြစ်သူ လင်နောက်လိုက်ပြေးသည့် ကိစ္စဖြစ်သည့်အတွက် ရဲတွေပါ ပါလာလျှင် လူသိရှင်ကြားဖြစ်မှာစိုးသဖြင့် ထိုအကြံကို ငြင်းဆန်လေသည်။ အောင်ခင်အတွက်ကတော့ နောက်လင်နှင့် လိုက်ပြေးသွားသည့် ယုဇနကို ပြန်ရတာ မရတာက အရေးမကြီးတော့။ မရီးဖြစ်သူ ကလျာ့ကို အပိုင်ချုပ်ထားနိုင်ပြီမို့ ယုဇနပြန်ပါလာလျှင် ကလျာ့ကို စားခွင့်ပင် နည်းသွားဦးမည်လို့ တွေးနေလေသည်။ ဒါပေမဲ့ ကလျာစိတ်ချမ်းသာအောင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာတွေ့သည့် လူမိုက်ရုပ်ပေါက်သည့် အရက်သမားနှစ်ယောက်ကို အရက်တိုက်ပြီး အပိုင်ပေါင်းလေသည်။ ထိုလူမိုက်တွေလည်း အမှန်တော့ မြို့ခံတွေ မဟုတ်။ ရန်ကုန်မှု ပြသနာတက်လို့ လာရှောင်နေသည့် လူတွေဖြစ်လေရာ မကြာခင် အောင်ခင်နှင့် ရင်းနှင်းသွားပြီး အောင်ခင် အကူအညီတောင်းသည့်အတိုင်း ကူညီကြလေသည်။ ဒီလိုနှင့် အောင်ခင်၊ ကလျာနှင့် လူမိုက်နှစ်ယောက်တို့ တက္ကစီတစ်စီးငှားပြီး မိုးဟိန်းစတည်းချနေသည့် မြို့ပြင်ခြံထဲသို့ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ အောင်ခင်လည်း လိုရမယ်ရ သားလှီးဓားတစ်ချောင်းကို ခါးကြားထိုးလာခဲ့သည်။ အောင်ခင်တို့ ခြံနားရောက်သွားသည့်အချိန်က နေ့ခင်းနေ့လည်မို့ မိုးဟိန်းနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်တွေနှင့် အိပ်မောကျနေလေသည်။ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ဝိုင်းလိုးတာခံထားရသည့် ယုဇနလည်း ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်မကပ်နိုင်ပဲ ကိုယ်လုံးတီးချွတ်နှင့် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲက အရက်ဝိုင်းနံဘေးမှာတင် အိပ်ပျော်နေလေသည်။

အောင်ခင် တက္ကစီကို ခြံနှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ ရပ်ထားခဲ့ပြီး ခြံထဲကို သတိနှင့် ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ခြံတံခါးကို သေချာပိတ်မထားပဲ စေ့ရုံသာစေ့ထားပြီး အိမ်တံခါးမကြီးမှာလည်း ဟောင်းလောင်းပွင့်နေလေရာ အောင်ခင်တို့လူစူအတွက် အခုအချိန်ထိ အရာရာ အဆင်ပြေနေလေသည်။ အနီးအနားခြံတွေမှာလည်း ခြံစောင့်တစ်ယောက်သာ ထားသည့် ခြံတွေဖြစ်ကြရာ ခြံစောင့်အများစုမှာလည်း နေ့ခင်းနေ့လည် အိပ်စပ်အနားယူနေသည်မို့ အောင်ခင်တို့လူစုကို ဘယ်သူမှ သတိမထားမိကြ။ ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့ အောင်ခင်ပင် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ မိမိမယား ယုဇနမှာ ယောက်ျားလေးငါးယောက်ကြားထဲ ကိုယ်လုံးတီး ခြေပစ်လက်ပစ် အိပ်ပျော်နေလသည်။ ထိုအချိန် အခန်းထောင့်မှာ အရက်ရှိန်နှင့် မှောက်နေသည့် မိုးဟိန်း တစ်ရေးနိုးလာပြီး အနားက အရက်ပုလင်းကို ကောက်ဆွဲရင်း အောင်ခင်တို့လူစုကို သတိထားမိသွားလေသည်။ အောင်ခင် အဖော်ခေါ်လာသည့် လူမိုက်နှစ်ယောင်အနက် တစ်ယောက်မှာ မိုးဟိန်းကို ချက်ချင်းမှတ်မိသွားပြီး “ခွေးမသား ငါ့မယားကို ခိုးသွားတဲ့ကောင်၊ နောက်ဆုံးတော့တွေ့ပြီ၊ သေပေတော့ ” ဟုပြောရင်းဆိုရင်း ဘယ်အချိန်ထဲက ဝှက်ပြီး ယူဆောင်လာခဲ့မှန်းမသိသည့် မောင်းချဓားနှင့် မိုးဟိန်းကို ပြေးထိုးချလေသည်။ ထိုလူမိုက်နှင့် မိုးဟိန်းမှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ခွန်အားချင်း သိပ်မကွာပေမဲ့ သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေပြီး အရက်ရှိန်မပြေသေးသည့် မိုးဟိန်း အလစ်အငိုက် ခံလိုက်ရလေသည်။ ထိုလူမိုက်ကလည်း တစ်ချက်ထဲနှင့် အားမရ၊ ဓားကို တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက် ဆင့်ထိုးလေသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် မိုးဟိန်းမှာ အော်သံပင် မထွက်နိုင်တော့ပဲ ထိုလူမိုက်၏ အင်္ကျီစကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ခွေလဲကျသွားလေသည်။

မိုးဟိန်း၏အသံကြောင့် ကျန်သည့် မိုးဟိန်းအပေါင်းအဖော်တွေ အိပ်ပျော်နေရာက အိပ်ချင်မူးတူးနှင့် ထလာကြလေသည်။ ထိုအခါ ကျန်နေသေးသည့် ဒုတိယလူမိုက်က အခန်းထောင့်မှာ ထောင်ထားသည့် တုတ်တစ်ချောင်းကို ပြေးဆွဲကာ ခေါင်းထောင်လာသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ၏ ခေါင်းတွေကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရိုက်ချလေသည်။ အများနှင့်တစ်ယောက်ပေမဲ့ အရက်ရှိန်မပြေသေးသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေမှာ ပြန်မှောက်ကုန်လေသည်။ အောင်ခင်လည်း ထင်ထားတာထက် ကြောက်ဖို့ကောင်းနေသည့် အခြေအနေတွေကြောင့် ဒီခြံထဲက မြန်မြန်ထွက်သွားဖို့ကိုသာ ရည်ရွယ်ပြီး အိပ်ပျော်နေသည့် ယုဇနကို အတင်းနိုးလေသည်။ အနားမှာ ချွတ်ပုံထားသည့် ထဘီနှင့်အင်္ကျီကို အမြန်ဝတ်ခိုင်းပြီး အိမ်ထဲကထွက်ရန် ပြင်လေသည်။ အစ်မဖြစ်သူနှင့် ယောက်ျားဖြစ်သူပါ ရောက်ရှိနေတာကြောင့် ယုဇနတစ်ယောက် ခေါင်းပင်မဖော်နိုင်အောင် ကြောက်လည်းကြောက် ရှက်လည်းရှက်နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် အောင်ခင် ခါးကြားထိုးထားသည့် သားလှီးဓါးကို တွေ့သွားပြီး ကြောက်ကြောက်နှင့် လင်ငယ်မိုးဟိန်းကို အကူအညီတောင်းရန် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့မှ သွေးအိုင်ထဲ အသက်ငင်နေသည့် မိုးဟိန်းနှင့် ခေါင်းကို အရိုက်ခံထားရသည့် ဒဏ်ရာကိုယ်စီနှင့် မှောက်နေသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ၏ အဖြစ်ကိုတွေ့ကာ သွေးပျက်ပြီး သတိလစ်သွားလေတော့သည်။

အောင်ခင်လည်း မယားဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပုခုံးပေါ်တင်ထမ်းပြီး အိမ်ထဲက ထွက်ပြေးလေရာ တစ်ချိန်လုံး ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည့် ကလျာလည်း အောင်ခင့်နောက်က ပြေးလိုက်လေသည်။ လူစိတ်ပျောက်နေသည့် လူမိုက်နှစ်ယောက်ကတော့ အောင်ခင်တို့ကိုပင် သတိမထားနိုင်တော့။ တစ်ယောက်က အသက်ပျောက်လုနီးနီးဖြစ်နေသည့် မိုးဟိန်းကိုယ်ပေါ် တက်ခွကာ ဓားနှင့် ဆက်ကာဆက်ကာ ထိုးနေသလို၊ ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေ ပြန်ထမလာနိုင်အောင် လုပ်နေလေသည်။ ခြံပြင်မှာရပ်ထားသည့် တက္ကစီကားသမားကတော့ ခြံတွင်းက အခြေအနေတွေကို မရိပ်မိသေး။ ခြံကြီးကလည်း ကျယ်သလို ခြံတံခါးဝနှင့် အိမ်တံခါးဝကြားမှာလည်း အတော်လေးခြားတာကြောင့် ခြံထဲက တော်ရုံတန်ရုံ အသံလောက်က ခြံပြင်ကို ရောက်မလာခြင်းဖြစ်သည်။ အောင်ခင်လည်း လူမိုက်နှစ်ယောက်ကို စောင့်မနေတော့ပဲ ကားသမားကို အတင်းမောင်းခိုင်းကာ ပြေးလေသည်။ တည်းခိုခန်းကို ပြန်ရောက်တာနှင့် အောင်ခင် ပစ္စည်းတွေ ချက်ချင်းသိမ်းပြီး ရသည့်ကားနှင့် ရန်ကုန်ကိုပြန်ရန် ပြင်လေသည်။ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ဖြစ်နေသည့် ကလျာလည်း အောင်ခင်ခိုင်းသည့်အတိုင်း အဝတ်တွေ မြန်မြန်ထည့်ကာ တည်းခိုခန်းစရိတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက် ရှင်းလေသည်။

တည်းခိုခန်းရောက်ပြီး ခဏနေမှ ယုဇန ပြန်သတိရလာပြီး အောင်ခင့်ကိုတွေ့ကာ ကိုယ်တိုင်က အမှားလုပ်ထားသည်မို့ ကြောက်ကြောက်နှင့် ထွက်ပြေးမည်လုပ်လေသည်။ အောင်ခင် ယုဇနကို အမြန်ချုပ်ထားပြီး လည်ပင်းကို ဓားနှင့်ထောက်ကာ “နင့်လင်ငယ်တော့ သူများသတ်လို့ သေပြီ။ နင်ပါ ငါ့လက်နဲ့ မသေချင်ရင် ငါတို့နဲ့ပြန်လိုက်ခဲ့။ စောက်ပါးစပ်ကိုလည်း ပိတ်ထား။ ကလန်ကဆန်တွေ လုပ်လို့ကတော့ ဒီဓားနဲ့ နင့်ဗိုက်ထဲ သွင်းပြီးသား” လို့ ချိန်းခြောက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ယုဇနလည်း အောင်ခင်နှင့် အစ်မဖြစ်သူကလျာတို့ ခိုင်းသည့်အတိုင်း ကြောက်ကြောက်နှင့် လုပ်ပေးလေတော့သည်။ ထိုနေ့ညနေ ပထမဆုံး ရန်ကုန်ပြန်သည့် အဝေးပြေးကားကို ချက်ချင်းလက်မှတ်ဖြတ်ပြီး အောင်ခင်တို့ ထိုမြို့က ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာပင် ကားမထွက်ခင်အထိ ထိုမြို့ပြင်ခြံထဲက လူသတ်မှုအကြောင်း မြို့ထဲမှာ ပြောသံ လုံးဝမကြားရ။ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးမှ သတင်းစာထဲမှာ ပါလာသည်မှာ ထိုအမှုဖြစ်ပြီး နောက်တစ်နေ့မနက်လောက်မှ ခြံချင်းကပ်လျက်က ခြံစောင့်တစ်ယောက် ခြံထဲအလည်လာရင်း သွေးအိုင်ထဲ ဓားဒဏ်ရာဗလပွနှင့် အသက်ပျောက်နေသည့် မိုးဟိန်းနှင့် ခေါင်းကို တုတ်နှင့်အရိုက်ခံထားရပြီး ပါးစပ်ပါမကျန် တစ်ကိုယ်လုံး ကြိုးတုပ်ခံထားရသည့် မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကို တွေ့လေသည်။

မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကလည်း အိပ်ချင်မူးတူး ဖြစ်နေတုန်းမှာ ခေါင်းကို အရိုက်ခံရပြီး သတိလစ်ကုန်ခြင်း ဖြစ်သည့်အတွက် သူတို့ကိုသမပြီး သူတို့သူငယ်ချင်းကို သတ်သွားသည့် သူတွေအကြောင်း ဘာမှသေချာမမှတ်မိကြ။ ထိုခြံရှေ့ကို ကားနှင့်ပို့ပေးခဲ့သည့် တက္ကစီသမားကလည်း အောင်ခင်တို့လူစု လက်ချက်မှန်း ရိပ်မိပေမဲ့ အမှုပတ်မှာစိုးသည့်အတွက် ရေငုံနှုတ်ပိတ်သာ နေလေသည်။ အနီးနားက ခြံစောင့်တွေထဲမှာလည်း အောင်ခင်တို့လူစူကို ဘယ်သူမှ သတိမထားမိလိုက်ကြသဖြင့် အမှုမှာ ခြေရာပျောက်နေလေတော့သည်။ ထိုအကြောင်းတွေကို သတင်းစာထဲမှာဖတ်ပြီး အောင်ခင် တော်တော်လေး စိတ်ကျေနပ်သွားသည်။ ဒီအတိုင်းဆို ဟိုလူမိုက်နှစ်ယောက်ကိုလည်း မိဖို့မလွယ်။ ထိုလူမိုက်နှစ်ယောက်ကလည်း ခဏသာ တွေ့ဖူးလိုက်သည့် အောင်ခင်တို့ကို မှတ်မိမှာ မဟုတ်သည့်အတွက် တကယ်လို့ သူတို့အဖမ်းခံရလျင်တောင် ပြသနာမရှိနိုင်ဟု ကိုယ့်မှန်းချေနှင့်ကိုယ် ကျေနပ်နေလေသည်။ အောင်ခင့်အစ်မကတော့ သူ့မောင်ဖြစ်သူသေပြီး ယုဇန ခြံထဲက ပျောက်သွားသည့်အတွက် ယုဇနကို သံသယဝင်ပေမဲ့ သူ့မောင်က သူများမယားကို အရင်ခိုးပြေးလာတာ ဖြစ်သည့်အတွက် တစ်ရှက်ကနှစ်ရှက် မဖြစ်အောင် ရေငုံနှုတ်ပိတ်နေကာ မိုးဟိန်းသူငယ်ချင်းတွေကိုလည်း ယုဇနအကြောင်း ရဲတွေကိုမပြောရန် နှုတ်ပိတ်ထားလေသည်။

ရန်ကုန်ပြန်ရောက်သွားသည့် အောင်ခင်ကတော့ ကလျာနှင့်နှပ်လိုက်၊ အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်သည့် တရားဝင်မယား ယုဇနနဲ့ နှပ်လိုက်နှင့် ဇိမ်ကျနေလေသည်။ ကလျာ့ယောက်ျား သင်္ဘောသားကလည်း ကမ်းကပ်ဖို့ တော်တော်လေး လိုသေးသည့်အတွက် အောင်ခင့်အတွက် အတော်လေး လွတ်လပ်နေလေသည်။ အထူးသဖြင့် လင်ငယ်နှင့် ပြေးသွားသည့် ယုဇနကို မရီးဖြစ်သူ ကလျာ့မျက်နှာကြောင့်သာ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားရသည်။ စိတ်ထဲကတော့ မနှစ်မြို့တော့လေရာ မနက်မိုးလင်းတာနှင့် ကလျာ့တိုက်ခန်းဆီသွားပြီး ကလျာနှင့် ပျော်ပါးလေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ကလျာ့တိုက်ခန်းမှာပင် ညအိပ်ချင် အိပ်လေသည်။ ကလျာရော ယုဇနရောကို အပြာကားတွေထဲကလို ညီအစ်မနှစ်ယောက်လုံး three some ဆွဲရင် ကောင်းမလား တွေးမိပေမဲ့ မလုပ်ဖြစ်။ အဓိကကတော့ ယုဇနအပေါ် စိတ်ကုန်နေပြီဖြစ်ရာ တစ်ခါတစ်ရံ စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် တက်လိုးတာကလွဲလျှင် ဖီးလ်မလာတော့တာကြောင့် ဖြစ်သည်။ အစ်မဖြစ်သူနှင့် ယောက်ျားတို့၏ ဇာတ်လမ်းကို မသိရှာသည့် ယုဇနခင်မျာတော့ ကိုယ့်အပြစ်နှင့်ကိုယ်မို့ အောင်ခင့်ကို ဘာမှပြန်မပြောရဲပဲ ငြိမ်သာခံနေရလေသည်။ အထူးသဖြင့် သွေးအိုင်ထဲ လဲနေသည့် မိုးဟိန်း၏အဖြစ်ကို မျက်လုံးထဲ ပြန်ပြန်မြင်ပြီး အတိတ်တစ္ဆေခြောက်နေတော့သည်။…ပြီး

Zawgyi

မိုးဟိန္းကို ယုံစားၿပီး လိုက္ေျပးလာမိတာ မွားၿပီလားဟု ယုဇန ေနာင္တရေနသည္။ အရက္မူးရင္ ရန္ရွာတတ္သည့္ လင္ျဖစ္သူ ေအာင္ခင္ကို စိတ္ကုန္ၿပီး အရင္ကတည္းက ၾကာကူလီဟု နာမည္ႀကီးသည့္ မိုးဟိန္းႏွင့္ မူဆယ္ဘက္ကို လိုက္ေျပးလာၿပီး မိုးဟိန္းအစ္မလင္မယားပိုင္သည့္ ၿမိဳ႕စြန္က ၿခံတစ္ၿခံမွာ အတူေနၾကသည္။ မိုးဟိန္းအစ္မ လင္မယားကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲမွာေနတာမို႔ ၿမိဳ႕စြန္ၿခံထဲမွာ လြတ္လပ္လွသည္။ မိုးဟိန္းအစ္မလင္မယားကလည္း မိုးဟိန္းအေၾကာင္းသိေနၿပီမို႔ အပ်ိဳကိုခိုးလာတာလား၊ အအိုကို ခိုးလာတာလားပင္ ေမးမေနေတာ့။ မိုးဟိန္းကလည္း ယုဇနကို မူဆယ္ထိ ခိုးလာၿပီးကတည္းက ေန႔ေရာညပါ လိုးသည္။ ေသးေပါက္ခ်ိန္ပင္ မေပး။ သူကိုယ္တိုင္လည္း အားေဆးေတြ ၾကက္ဥေတြ စပါကလင္ေတြ ေသာက္႐ုံသာမက ႐ိုးရာတိုင္းရင္းေဆးေတြ ကာမအားတိုးေဆးေတြပါသုံးကာ ေဆးအစြမ္းႏွင့္ လိုးေလသည္။

လိုးရင္လည္း ႐ိုး႐ိုးမလိုး၊ ဖင္ေရာ အဖုတ္ေရာ ပါးစပ္ပါ စုံေအာင္လိုးသည္။ သူေမာလို႔ ခဏနားသည့္အခ်ိန္မွာလည္း ယုဇနမွာ အနားမရ။ အဖုတ္ႏွင့္ဖင္ကို လီးတုေတြ vibrator ေတြ တပ္ေပးထားေလ့ရွိသည္။ လင္ျဖစ္သူကိုေတာင္ ပစ္ၿပီး လိုက္ေျပးလာခဲ့သည္မို႔ ယုဇနခင္မ်ာလည္း မိုးဟိန္းကို မလြန္ဆန္ရဲ။ မိုးဟိန္းျပဳသမွ် ႏုေနရသည္။ ပိုဆိုးတာက မိုးဟိန္းက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုပါ ၿခံထဲေခၚလာၿပီး အရက္အတူတူ ေသာက္ေလ့ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕မွာလည္း မိုးဟိန္းက မေရွာင္။ ယုဇနကို ဖင္ေတြ ရင္ေတြ ကိုင္တတ္သည္။ ယုဇနရွက္ေပမဲ့ မိုးဟိန္းကေတာ့ ရွက္ပုံမရ။ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို ၾကည့္ရတာလည္း ဒါေတြျမင္ရတာ ႐ိုးေနပုံရသည္။ ဘာမွထူးဆန္းပုံမရ။ မိုးဟိန္းအေသာက္လြန္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားလ်င္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ယုဇနကို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ တက္လိုးေလ့ရွိသည္။ ၿမိဳ႕စြန္ကၿခံထဲမို႔ ယုဇန ေအာ္ဟစ္ အကူအညီေတာင္းလို႔လည္း မရ။ တစ္ခါတစ္ရံလည္း ယုဇနကို ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ကာ ကခိုင္းၿပီး သူတို႔ကေဘးက သီခ်င္းတိုင္ေပးေလ့ရွိသည္။ တရားဝင္ေယာက္်ားကိုပစ္ၿပီး လင္ငယ္ႏွင့္လိုက္ေျပးခဲ့သူမို႔ ယုဇနလည္း မရွက္ႏိုင္ေတာ့။ ဝက္မေလးသဖြယ္ မိုးဟိန္းႏွင့္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြ၏ အေျဖေဖ်ာ္ခံဘဝ ေရာက္ေနေတာ့သည္။

သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ အေၾကာင္းကို မိုးဟိန္းႏိုးလာလို႔လည္း ယုဇန မတိုင္ရဲ။ ရွက္တာေၾကာင့္လည္း ပါသလို မိုးဟိန္းၾကည့္ရတာလည္း တိုင္လည္း ထူးမည့္ပုံမေပၚ။ မိုးဟိန္းႏွင့္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုလုပ္ေနၾကလားလို႔ေတာင္ ယုဇန သံသယဝင္လာသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြက အဆင့္တက္လာသည္။ ေဘးခ်င္းကပ္ ၿခံထဲက ၿခံေစာင့္အဘိုးႀကီးကိုပါ ေခၚၿပီး ယုဇနကို လိုးခိုင္းေလ့ရွိသည္။ အဘိုးႀကီးေပမဲ့ လီးကလည္း မေသးသလို အားကလည္း လူငယ္ေတြထက္ တစ္စက္မွမေလ်ာ့။ နာရီဝက္ေလာက္ကို မနားတမ္း လိုးႏိုင္သည္။ ယုဇနမွာသာ ဖုတ္လိုက္ဖုတ္လိုက္ျဖစ္ၿပီး က်န္ခဲ့ရသည္။ ၿမိဳ႕စြန္ကၿခံက မိုးဟိန္းတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ သုခဘုံသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ စားလိုက္ၾက ေသာက္လိုက္ၾက မူးလာလ်င္ ယုဇနကို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ တက္လိုးလိုက္၊ ေအာကားေတြထဲက အတိုင္းအစမ္းထြင္ၿပီးလိုးလိုက္၊ ႏွစ္ေယာက္ညႇပ္လိုးလိုက္ လုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။ ေန႔ဘက္ေရာက္ရင္ေတာင္ အိမ္မျပန္ၾကေတာ့။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ၿမိဳ႕ထဲအရက္သြားဝယ္သည့္ တာဝန္ကိုယူၿပီး ေန႔ေရာညပါ ေသာက္လိုက္၊ စားလိုက္၊ မူးလိုက္ ျဖစ္သည္။

ယုဇနခင္မ်ာလည္း တစ္ေန႔လုံး အဝတ္ကိုမကပ္ရ။ ကိုယ္လုံးတီးကြၽတ္ႏွင့္ သူတို႔လီးယားလာတိုင္း ဖင္ကုန္းေပးရသည္။ လီးစုပ္ေပးရသည္။ ေပါင္ၿဖဲေပးရသည္။ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြက တစ္ခါတစ္ရံ ေဆာ္ေတြပါ ေခၚလာတတ္သည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႀကိဳက္ကုန္းေတြ အခေၾကးေငြေပးရသည့္ ျပည့္တန္ဆာေတြ ျဖစ္သည္။ ထိုေဆာ္ေတြႏွင့္ ယုဇနကို အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ခိုင္းသည္။ အဖုတ္ယက္ခိုင္းသည္။ သူတို႔က ေဘးကေန အရသာခံၾကည့္ရင္း စိတ္ထန္လာလွ်င္ တက္လိုးၾကသည္။ ယုဇန ေယာက္်ားတစ္စု၏ အေျဖေဖ်ာ္ခံ ျပည့္တန္ဆာမေလး တစ္ေယာက္သဖြယ္ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ယုဇနအစ္မ ကလ်ာက ေနာက္လင္ႏွင့္ လိုက္ေျပးသြားသည့္ ညီမျဖစ္သူကို ညီမျဖစ္သူ၏တရားဝင္ေယာက္်ား ေအာင္ခင္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္သား လိုက္ရွာၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ၾကာကူလီမိုးဟိန္း၏ သတင္းအစအနကိုရၿပီး မိုးဟိန္းရွိသည္ဟု ယူဆရသည့္ ၿမိဳ႕ကို ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ကလ်ာမွာ ယခင္က ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး လင္ျဖစ္သူ သေဘၤာသားႏွင့္ ရၿပီးကတည္းက ဆရာမအလုပ္က ထြက္လိုက္သည္။ ေယာက္်ားျဖစ္သူ ထြန္းေဇာ္ ကမ္းတက္သည့္အခ်ိန္ကလြဲလွ်င္ အားလပ္ေနသည္မို႔ မတ္ေတာ္သူ ယုဇနေယာက္်ား ေအာင္ခင္ႏွင့္ေပါင္းကာ ယုဇနကို လိုက္ရွာေနျခင္း ျဖစ္သည္။

အမွန္ေတာ့ ကလ်ာကိုယ္တိုင္လည္း ေအာင္ခင္ကို သေဘာမက်။ ေအာင္ခင္ႏွင့္ ယုဇနက အသက္ခ်င္းသိပ္မကြာေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္လုံး ပုလင္းေထာင္ေနတတ္သည့္ ေအာင္ခင္က အရက္တန္ခိုးႏွင့္ အနည္းငယ္ ႐ုပ္ရင့္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ယခုလို မယားက လင္ငယ္ႏွင့္ပါသြားသည့္ အခ်ိန္မွာေတာင္ အေသာက္က မပ်က္။ ကလ်ာ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္သာ အရင္ကေလာက္ မေသာက္ပဲ ထိန္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါေတာင္ ဘယ္အခ်ိန္ ခြက္ပုန္းခ်ခ်လာသည္ မသိ။ ပါးစပ္မွာ အရက္နံ႔ေလးက သင္းေနတတ္သည္။ ကလ်ာလည္း ေယာက္်ားျဖစ္သူက ျမန္မာျပည္ ျပန္မေရာက္ေသး၊ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြကလည္း နယ္မွာမို႔လို႔ နယ္ကေဆြမ်ိဳးေတြမသိခင္ ယုဇနကို ျပန္ရွာမည္ဆိုသည့္ အေတြးႏွင့္သာ ေအာင္ခင္ႏွင့္အတူတူ လိုက္ရွာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ခင့္အၾကည့္ေတြက တစ္ခ်ိန္လုံး သူမဖင္ေတြ ရင္ေတြမွာသာ ေရာက္ေနတတ္သည္ကို ကလ်ာ သတိထားမိသည္။ ညီမျဖစ္သူကို ျပန္ရွာေတြ႕ဖို႔ကသာ ပထမဦးစားေပးမို႔ ေအာင္ခင္ႏွင့္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံေပးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ညီမျဖစ္သူရွိကတည္းက ေအာင္ခင္ႏွင့္ဆုံလွ်င္ ကလ်ာ့ဖင္ေတြ ရင္ေတြကို ခိုးခိုးၾကည့္ေနၾက။ တစ္ခါတစ္ေလ ယုဇနအိမ္သြားလည္လို႔ လူလစ္တာနဲ႔ ေအာင္ခင္က ကလ်ာ့ဖင္ကို သူ႔ပုဆိုးေအာက္က လီးႏွင့္ မေတာ္တဆလိုလိုႏွင့္ ပြတ္ဆြဲသြားတတ္သလို၊ လက္ႏွင့္လည္း မတိတထိ ကိုင္ေလ့ရွိသည္။

လင္ျဖစ္သူထြန္းေဇာ္ ကမ္းကပ္လို႔ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ကလ်ာ့ကို ေသးေပါက္ခ်ိန္ေတာင္ မရေအာင္ လိုးေလ့ရွိေပမဲ့ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ကလ်ာ့ခင္မ်ာ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္လွသည္။ သူမကို ၾကာကူလီႏႈိက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည့္ ေယာက္်ားပိုင္းလုံးေတြဆီ စိတ္မၫြတ္သြားေအာင္ မနည္းႀကိဳးစားေနခဲ့ရသည္။ ယခုလည္း ယခင္ကတည္းက သူမအေပၚသေဘာထားမ႐ိုးခဲ့သည့္ ညီမျဖစ္သူ၏လင္ ေအာင္ခင္ႏွင့္ နီးနီးကပ္ကပ္ ခရီးသြားရင္း ကလ်ာ့စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပားခ်င္သလို ျဖစ္ေနသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ မိုးဟိန္းႏွင့္ ယုဇနရွိေနႏိုင္သည္လို႔ သတင္းရသည့္ၿမိဳ႕ကို ေရာက္ေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္လို ရႈပ္ေထြးသည့္ၿမိဳ႕ မဟုတ္ေပမဲ့ အခ်ိန္ကလင့္ေနၿပီမို႔ မနက္ၾကမွ ရွာေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးကာ တည္းခိုးခန္းမွာ အခန္းငွားၾကသည္။ တည္းခိုခန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လူျပည့္ေနၿပီး ရသည့္တည္းခိုခန္းမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းသာ လြတ္ေတာ့ေလသည္။ တည္းခိုခန္းဝန္ထမ္းေတြက ကလ်ာႏွင့္ ေအာင္ခင္ကို လင္မယားေတြမွတ္ၿပီး ထိုအခန္းကိုယူရန္ တိုက္တြန္းၾကသည္။ တစ္ေန႔လုံး ခရီးပန္းလာသည့္အရွိန္ႏွင့္ ကလ်ာလည္း ေနာက္ထပ္တည္းခိုခန္း မရွာခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဟု ဆုံးျဖတ္ၿပီး ထိုႏွစ္ေယာက္ခန္းကိုပဲ ယူလိုက္ေတာ့သည္။ အရက္ခိုးေဝေနသည့္ ေအာင္ခင့္မ်က္ႏွာကေတာ့ ၿပီတီတီႏွင့္ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ၾကည္ႏူးေနပုံရသည္။

တည္းခိုခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကလ်ာ ေရခ်ိဳးခ်င္လာတာႏွင့္ ေအာင္ခင့္ကို တည္းခိုခန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ကေန ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ႏွစ္ဘူး သြားဝယ္ခိုင္းၿပီး အခန္းထဲက ပထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ တံခါးကို အတြင္းကေန ေလာ့ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ အိမ္မွာေရခ်ိဳးေနၾကအတိုင္း ကလ်ာ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ၿပီး ေရပန္းေအာက္မွာရပ္ကာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဆပ္ျပာႏွင့္ သန႔္ရွင္းေရးလုပ္ရင္း ေပါင္ၾကားကို ပြတ္တိုက္ေနသည္။ လြန္ခဲ့သည့္သုံးလ ထြန္းေဇာ္ သေဘၤာျပန္တက္သြားၿပီးကတည္းက အလိုးမခံရသည့္ အဖုတ္မို႔ လက္ႏွင့္ နည္းနည္းေလာက္ ထိလိုက္တာနဲ႔ ယားတက္လာသည္။ လီးတုေတြ ခရမ္းသီးေတြႏွင့္ အာသာေျဖေနၾကေပမဲ့ လီးအရသာကို သိေနသည့္ အဖုတ္က လီးစစ္စစ္ႏွင့္ပဲ အလိုးခံခ်င္ေနမိသည္။ ေရခ်ိဳးေနရင္းကပင္ စိတ္ထန္လာတာနဲ႔ ကလ်ာ ေပါင္ၾကားကို လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္ ပြတ္သပ္ကလိရင္း အာသာေျဖေနမိသည္။ ထူးကဲသည့္ အရသာေၾကာင့္ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေမွးစင္းၿပီး အရသာခံေနရင္း ပတ္ဝန္းက်င္ကို တဒၤဂ ေမ့ေလ်ာ့ေနမိသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါး ပြင့္လာတာကိုေတာင္ သတိမထားမိ။ တင္ပါးေတြကို ကိုင္တာခံလိုက္ရမွ ကလ်ာ အသိျပန္ဝင္လာၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ ခႏၶာကိုယ္ေအာင္ပိုင္း ဗလာဟင္းလင္းႏွင့္ ေအာင္ခင္ကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အားခနဲ လန႔္ၿပီး ေအာ္လိုက္မိသည္။

ေအာင္ခင္က ခ်က္ခ်င္း သန္မာလွသည့္ လက္ေတြႏွင့္ ကလ်ာ့ပါးစပ္ကို အတင္းဖိပိတ္လိုက္ၿပီး ကလ်ာ့ကိုယ္နား အတင္းတိုးကပ္ကာ ကလ်ာ့ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားကို သူ႔လီးႏွင့္ ေထာက္ထားလိုက္သည္။ တစ္ခါမွ မလိုးဖူးေသးသည့္ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမတစ္ေယာက္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိမယားျဖစ္သူ၏ အစ္မဖင္ကို လီးႏွင့္ေထာက္ထားရသည္ ဆိုသည့္ အသိေၾကာင့္ လီးက တဆတ္ဆတ္ ေတာင္လာသည္။ တစ္ေယာက္ထဲ တစ္ကိုယ္ရည္ အာသာေျဖေနခ်ိန္မွာ သူခိုးလူမိသလို ျဖစ္သြားသည့္ ကလ်ာလည္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္းမသိ၊ တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူေနသည္။ ထိုအေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေအာင္ခင္က ကလ်ာ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေရခ်ိဳးခန္းနံရံနား အျမန္ဖိကပ္လိုက္ကာ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲ သူ႔လီးကို ေသေသခ်ာခ်ာခ်ိန္ၿပီး ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ အလိုးမခံရတာၾကာၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေအာင္ခင္၏ စံခ်ိတ္မွီလီးႏွင့္ မညႇာမတာ ေဆာင့္ထိုးခံလိုက္ရသည့္အခါ ကလ်ာတစ္ေယာက္ အပ်ိဳမေလးတစ္ေယာက္လို နာက်င္သြားၿပီး ေအာ္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ ေအာင္ခင္က ကလ်ာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္ျပန္ဆြဲယူကာ သူ႔ညာဘက္လက္ႏွင့္ စုခ်ဳပ္ထားရင္း ကလ်ာ့ပါးစပ္ကိုလည္း မေအာ္ႏိုင္ေအာင္ သူ႔ဘယ္လက္ႏွင့္ အတင္းဖိပိတ္ထားသည္။ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲ သုံးပုံတစ္ပုံေလာက္ ဝင္သြားသည့္ လီးကိုေတာ့ အားမေလွ်ာ့ပဲ အဆုံးထိဝင္ေအာင္ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းပင္ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ နာလြန္းသျဖင့္ ကလ်ာ အဖုတ္ကြဲၿပဲသြားၿပီလားေတာင္ ထင္မွတ္ရသည္။

ေအာင္ခင္ကေတာ့ လီးအဆုံးထိ ဝင္သြားသည္ႏွင့္ တရစပ္ ဖိလိုးေတာ့သည္။ ေရပန္းက ပန္းထြက္ေနသည့္ ေရေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္ကိုယ္လုံး ေရေတြ႐ႊဲစိုေနသည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ခ်ဳပ္လိုးရသည့္ အရသာက ဘာႏွင့္မွမတူေအာင္ ေအာင္ခင့္အတြက္ အရသာရွိလြန္းလွသည္။ အခုတစ္ေလာ မယားျဖစ္သူလည္း လင္ငယ္ႏွင့္ လိုက္သြားသျဖင့္ မလိုးရတာလဲးည္း ၾကာၿပီျဖစ္ရာ ေအာင္ခင္ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ ဇြတ္လိုးရင္း အခ်က္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေဆာင့္လိုးအၿပီးမွာေတာ့ ဆက္မထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္ကာ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ေအာင္ခင့္သုတ္ရည္ေတြက မ်ားလြန္းသျဖင့္ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲကပင္ ျပန္ထြက္လာသည္။ သုတ္ရည္တစ္စက္မွ မက်န္ေတာ့သည္အထိ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲမွာ လီးကိုစိမ္ထားၿပီး အားရေတာ့မွ ေအာင္ခင္ လီးကို ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ကလ်ာ့ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ကလ်ာကေတာ့ လူမဆန္စြာ အတင္းအဓမၼ အလိုးခံလိုက္ရသျဖင့္ ဝမ္းလည္းနည္း နာလည္းနာႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲရင္း ရႈိက္ကာငိုေနေတာ့သည္။ ကလ်ာ့ကိုၾကည့္ၿပီး ေက်နပ္ေနသည့္ ေအာင္ခင္ကေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်ီစရန္ သူ႔လီးကို လက္ႏွင့္ျပန္ဆြေပးရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္သြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာေတာ့ ေအာင္ခင့္လက္ထဲမွာ ဖုန္းတစ္လုံး ပါလာသည္။ ေအာင္ခင္ ဖုန္းကင္မရာကို ဖြင့္ကာ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ႏွင့္ ကလ်ာ့ကို ပုံစံမ်ိဳးစုံ ရႈေထာင့္မ်ိဳးစုံကေန ႐ိုက္ကူးမွတ္တမ္းတင္ေတာ့သည္။

ဖုန္းကင္မရာက ျဖတ္ခနဲ ျဖတ္ခနဲ မီးအလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ကလ်ာ ခ်က္ခ်င္းသတိျပန္ဝင္လာၿပီး ေအာင္ခင့္လက္ထဲက ဖုန္းကိုလုရန္ ႀကိဳးစားသည္။ ေအာင္ခင္က ေနာက္ကိုခုန္ေရွာင္လိုက္ၿပီး “ဟဲဟဲ ဒါမ်ိဳးဘယ္ရမလဲ၊ ခင္မ်ားပုံေတြ အကုန္႐ိုက္ထားၿပီးသြားၿပီ။ ဒီပုံေတြ ျပန႔္မသြားေစခ်င္ရင္ က်ဳပ္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း လုပ္ရမယ္။ မလုပ္ရင္ အခုခ်က္ခ်င္း ခင္ဗ်ားေယာက္်ားရဲ႕ facebook acc ထဲေရာ၊ ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ acc ေတြထဲေရာ ပို႔ပစ္လိုက္မယ္” ဟု ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္။ ေအာင္ခင့္စကားေၾကာင့္ ကလ်ာ ေတြးစရာေတြ ေပၚလာသည္။ ဒီပုံေတြသာ ျပန႔္ကုန္လို႔ကေတာ့ ေရွ႕ေရးမေတြးရဲစရာ။ ပုံေတြျပန႔္ၿပီး ဘဝပ်က္မွာထက္စာရင္ ဒီလို လူမသိသူမသိ တည္းခိုခန္းေလးထဲမွာ ေအာင္ခင္လုပ္သမွ် ခံလိုက္တာပဲ ေတာ္ဦးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေအာင္ခင္ ဖုန္းကို ေသခ်ာျပန္သြားသိမ္းထားလိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ျပန္လာသည္။ ေအာင္ခင္ျပဳသမွ် ႏုဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ ကလ်ာက ေရခ်ိဴုးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ ဖင္ကုန္းကာ ဆီးႀကိဳေနသည္။ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားသည့္ ကလ်ာ့ကိုၾကည့္ၿပီး ေအာင္ခင္ ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးတစ္ေယာက္လို ၿပဳံးကာ “ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ခင္ဗ်ားက အေျပာင္းအလဲ ျမန္သားပဲဗ်။ အခုၾကေတာ့လည္း ေခြးမေလးလိုပဲ” ေျပာရင္းဆိုရင္း ကလ်ာ အရွက္ကုန္သြားေစရန္ ကလ်ာ့ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြကို ေအာင္ခင္ ျဖန္းခနဲ ျဖန္းခနဲ ႐ိုက္လိုက္သည္။ ကလ်ာ့ဖင္မွာ ေအာင္ခင့္လက္ဝါးရာႀကီးေတြ ထင္ကုန္သည္။ ရွက္လည္းရွက္ ေဒါသလည္း ထြက္ေနသည့္ ကလ်ာက ” ဟဲ့ ေစာက္ပိုေတြမေျပာနဲ႔။ နင္ ငါ့ကို လိုးခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား။ လိုးစရာရွိတာလိုး။ ၿပီးရင္ ပုံေတြျပန္ဖ်က္ေပး။ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ဒီအခန္းထဲမွာတင္ နင့္ကိုသတ္ၿပီး ငါေထာင္ထဲဝင္ပစ္မယ္ ” ဟု ႀကိမ္းဝါးလိုက္ေလသည္။

“ဒီေလာက္ေတာ့ ဘယ္လြယ္မလဲဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားညီမက က်ဳပ္ကိုပစ္သြားေတာ့ က်ဳပ္မွာ လိုးစရာမရွိပဲ ေတာ္ေတာ္ထန္ေနၿပီဗ်။ အဲ့ေတာ့ ခင္ဗ်ား က်ဳပ္မယားအျဖစ္ ဒီတစ္ညေနေပးရမယ္။ အဲ့တာမွ ဖ်က္ေပးမယ္။ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ေနေပးရမွာေနာ္။ မတတ္သာလို႔ ဖင္ကုန္းေပးရတဲ့ပုံစံမ်ိဳး လုပ္ရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဘာသာ က်ဳပ္ကို သတ္ခ်င္သတ္၊ က်ဳပ္ကေတာ့ ပုံေတြ အကုန္ျဖန႔္ပစ္မွာပဲ”ကလ်ာလည္း မတတ္သာေတာ့သည့္အဆုံး “ေကာင္းၿပီ နင္ ကတိတည္ပါေစ” ဟုေျပာရင္း ေအာင္ခင့္ေရွ႕ ဒူးေထာက္ကာ ေအာင့္ခင္ေပါင္ၾကားက လီးကို စစုပ္ေလေတာ့သည္။ လင္ျဖစ္သူ သေဘၤာသားထြန္းေဇာ္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္တိုင္း ႏိုင္ငံတစ္ကာက ေဆာ္ေတြဆီကရလာတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြႏွင့္ ေသးေပါက္ခ်ိန္မရေအာင္ သင္ေပးထားေလ့ရွိရာ ကလ်ာ၏ လီးစုပ္စြမ္းရည္ကလည္း မေခလွ။ လီးထိပ္မႈိပြင့္သဖြယ္ ဒစ္ဖူးႀကီးကို လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ ဝိုက္လိုက္ရာ ေအာင္ခင္တစ္ေယာက္ ရွီးခနဲေရ႐ြတ္ရင္း သုတ္ထြက္ခ်င္သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားသည္။ ေအာင္ခင့္ေနရာမွာသာ လူပ်ိဳေပါက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ကလ်ာ့လီးစုပ္ပညာကို ေတာင့္ခံႏိုင္မည္မဟုတ္။ ကလ်ာကလည္း ေအာင္ခင့္လီးကို မရပ္မနား ေဘာေတြကို ငုံလိုက္၊ လီးပတ္လည္ကို လွ်ာႏွင့္ယက္လိုက္၊ လီးတစ္ဆုံးဝင္တဲ့အထိ ပါးစပ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္ႏွင့္ ေအာင္ခင့္စိတ္တိုင္းက် ျပဳစုေပးေနေလသည္။ ဒီၾကားထဲ ေအာင္ခင့္ဖင္ၾကားကိုပါ မ႐ြံမရွာ လွ်ာႏွင့္ ထိုးယက္ေပးေလရာ ေအာင္ခင့္မွာ အေပါစား မိန္းမပ်က္ေတြဆီကပင္ မရႏိုင္သည့္ အရသာကို မရီးျဖစ္သူ ကလ်ာ့ဆီမွ လြယ္ကူစြာ ရရွိေနေလသည္။

ခဏေနေတာ့ ေအာင္ခင္လည္း ၿပီးခ်င္လာတာေၾကာင့္ ကလ်ာ့ေခါင္းကို ဆံပင္ကေန စုကိုင္ကာ ေပါင္ၾကားထဲ အတင္းဖိသြင္းၿပီး ေညႇာင့္လိုးေလသည္။ ကလ်ာ အသက္ရႉၾကပ္သြားေပမဲ့ ဒါမ်ိဳးက လင္ျဖစ္သူႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းအေတြ႕အႀကဳံရွိထားသည္မို႔ ေအာင္ခင္ သူမပါးစပ္ထဲ ၿပီးေတာ့မည္အထင္ႏွင့္ ေအာင့္ေနလိုက္သည္။ တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ေအာင္ခင္က ကလ်ာ့ပါးစပ္ထဲ အၿပီးမခံ။ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ကလ်ာ့ပါးစပ္ကို ေညႇာင့္လိုးၿပီး လီးကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးတာႏွင့္ ကလ်ာ့ကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ကုတင္ေပၚေခၚသြားၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲေစၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကားခိုင္းလိုက္သည္။ ကလ်ာလည္း လီးေၾကာရွည္လွသည့္ ေအာင္ခင့္စိတ္တိုင္းက် လုပ္ေပးရင္း ေအာင္ခင္ ေစာေစာကလို အတင္းခ်ဳပ္မလိုးပဲ ႏွစ္ေယာက္လုံး အရသာရွိေအာင္ ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးရင္ ေကာင္းမွာပဲဟု စိတ္ထဲေတြးေနမိသည္။ ကလ်ာ ဆုေတာင္းျပည့္သည္ဟု ဆိုရမလား။ ေအာင္ခင္ တန္းမလိုးေသးပဲ ကလ်ာ့ေပါင္ၾကား မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ကြမ္းစားေနၾက လွ်ာၾကမ္းႀကီးႏွင့္ ကလ်ာ့အဖုတ္ကို ထိုးယက္ေလေတာ့သည္။ အဖုတ္ယက္မခံရတာ ၾကာေနၿပီျဖစ္သည့္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ၾကယ္ေတြ လေတြ ျမင္သြားသလားေတာင္ ထင္မွတ္ရေအာင္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။ မိမိကို ေအာင္ခင္ အၾကပ္ကိုင္ လိုးေနတာလို႔ေတာင္ မေတြးမိေတာ့ပဲ ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ေအာင္ခင့္ေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို အားမလိုအားမရ ပြတ္သပ္ရင္း သူမေပါင္ၾကားထဲ ေအာင္ခင့္ေခါင္းကို ဖိခ်ေနမိသည္။ မိန္းမေၾကာနပ္သည့္ ေအာင္ခင္ကလည္း ကလ်ာ လင္ျဖစ္သူ သေဘၤာတက္ေနလို႔ ျပတ္လပ္ေနမွန္း ဆာေနမွန္း ေကာင္းေကာင္းရိပ္မိတာေၾကာင့္ ေစာေစာကေတာ့ စိတ္ထင္တိုင္း ဇြတ္လိုးခဲ့မိေပမဲ့ အခုေတာ့ ကလ်ာပါ စိတ္ပါလာေအာင္ ျပဳစုေပးေနသည္။ ခဏေနေတာ့ ကလ်ာ မရေတာ့၊ ၿပီးခ်င္လာသည္။

ကလ်ာလည္း ေအာင္ခင့္လို ကာမအေတြ႕အႀကဳံစုံေပမဲ့ ေအာင္ခင့္ေလာက္ေတာ့ ေတာင့္မခံႏိုင္ ၿပီးခ်င္လာသည္။ ေအာင္ခင္ကေတာ့ မရပ္ေသးပဲ ကလ်ာ့အဖုတ္ကို လွ်ာႏွင့္ တရစပ္ ယက္ေနေလသည္။ ကလ်ာ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ “အား ေကာင္းတယ္ ယက္ပစ္ ယက္ပစ္ ” ဟု ေရ႐ြတ္ရင္း ေအာင္ခင့္ေခါင္းကို သူမေပါင္ၾကားထဲ ဖိသြင္းရင္း မၾကာခင္ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ကလ်ာ့အဖုတ္က ကာမရည္ၾကည္တစ္ခ်ိဳ႕ ေအာင္ခင့္ပါးစပ္ထဲ ဝင္ကုန္ရာ ေအာင္ခင္ မ႐ြံမရွာပင္ မ်ိဳခ်လိုက္ေလသည္။ လင္ျဖစ္သူထြန္းေဇာ္ေတာင္ အဖုတ္ယက္႐ုံသာ ယက္ေပးၿပီး မ်ိဳမခ်သည့္ သုတ္ရည္ေတြကို မ်ိဳခ်ပစ္လိုက္သည့္ ေအာင္ခင့္ကိုၾကည့္ရင္း ကလ်ာ အံ့ၾသေနသည္။ အဖုတ္ယက္လို႔ ဝသြားသည့္ ေအာင္ခင္ စလိုးရန္ ျပင္ေလေတာ့သည္။ ကလ်ာ့အဖုတ္ အက္ကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို လီးထိပ္ဒစ္ဖူးႀကီးႏွင့္ အေပၚေအာက္ ပြတ္ဆြဲလိုက္ေလသည္။ လီးအရသာ ျပတ္လပ္ေနသည့္ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ကေန တဟင္းဟင္း ညည္းသံေတြပင္ ထြက္ေပၚလာသည္။ ေစာေစာက အတင္းခ်ဳပ္လိုးတာမို႔ ကာမအရသာ မခံစားလိုက္ရပဲ အခုမွ စတင္ခံစားေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာင္ခင့္လီးက တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ကလ်ာ့အဖုတ္အတြင္းသို႔ တိုးဝင္လာေတာ့သည္။

ကလ်ာကလည္း အားက်မခံ လီးဝင္လြယ္ေအာင္ ေပါင္ကို အစြမ္းကုန္ ၿဖဲထားေပးေလရာ မၾကာခင္ လီးမွာ အဆုံးထိ ဝင္လာေလေတာ့သည္။ ေအာင္ခင္ တျဖည္းျဖည္း အရွိန္ရလာၿပီး လီးကို ထုတ္လိုက္ သြင္းလိုက္ႏွင့္ ေဆာင့္လိုးေလသည္။ ေစာေစာကလိုေတာ့ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လိုးတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကလ်ာပါ ကာမအရသာကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစားႏိုင္ေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ လိုးေပးေလသည္။ လိုးေနရင္း ညီမျဖစ္သူ ယုဇနထက္ သိသိသာသာထြားသည့္ ကလ်ာ့ႏို႔ေတြကိုလည္း ဖိကိုင္ဆုပ္နယ္ရင္း ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကိုပါ ဖိေခ်ေပးေနရာ ကလ်ာတစ္ေယာက္ အရွင္လတ္လတ္ နတ္ျပည္ေရာက္ေနေတာ့သည္။ ေစာေစာကတည္းက လီးစုပ္ခံထားရသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ ၾကာၾကာဆက္မလိုးႏိုင္ေတာ့သည့္ ေအာင္ခင္လည္း ခပ္သြက္သြက္ အခ်က္သုံးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္လိုးရင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားျပန္ေလသည္။ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲကိုလည္း သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ၿပီး ကလ်ာ့ရင္ဘတ္ေပၚ လွဲခ်ကာ လီးကို အဖုတ္ထဲမွာ စိမ္ထားရင္း အနားယူေနေလသည္။ ေအာင္ခင္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္တည္းေလာက္ ၿပီးသြားသည့္ ကလ်ာလည္း ေအာင္ခင့္ကိုယ္လုံးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း အထြတ္အထိပ္ေရာက္သည့္ အရသာကို ခံစားေနေလသည္။ ဒုတိယအခ်ီမွာေတာင္ ေအာင္ခင့္သုတ္ရည္ေတြက မ်ားလြန္းလွရာ ကလ်ာ့အဖုတ္ကေန စီးက်လာၿပီး အိပ္ယာခင္းေတြပါ ေပကုန္ေလသည္။ အေမာေျပသြားေတာ့မွ ကလ်ာ့ရင္ခြင္ထဲက ႐ုန္းထြက္လိုက္ရင္း အေမာေျဖရန္ ေအာင္ခင္ ကုတင္ေျခရင္းက စားပြဲခုံေပၚတင္ထားသည့္ အရက္ပုလင္းကိုသြားဆြဲကာ တစ္က်ိဳက္ ေမာ့ခ်လိုက္ေလသည္။

အမွန္ေတာ့ ကလ်ာ အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်ၿပီး ေရခ်ိဳးေနခ်ိန္ ေအာင္ခင္မွာ အရက္ႏွင့္အျမည္းေတြကို တည္းခိုခန္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ကေန ခပ္သြက္သြက္ သြားဝယ္လာၿပီးအခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ တည္းခိုခန္းမန္ေနဂ်ာကို အခန္းထဲ ေသာ့ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ဟုဆိုကာ master key ႏွင့္ ဖြင့္ခိုင္းၿပီး ဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အခန္းတံခါးကိုသာ ေလာ့ခ်ထားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ေသခ်ာေလာ့မခ်ထားမိသည့္ ကလ်ာ ေအာင္ခင့္လက္ခုပ္ထဲက ေရဘဝကို ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလၿပီ။ အရက္ေသာက္ရင္း နည္းနည္းအေမာေျပလာေတာ့ ဝယ္လာသည့္ ႂကြက္သားကင္တစ္တုံးကို ႏႈိက္ျမည္းလိုက္ၿပီး ကလ်ာ့ကိုလိုးရန္ ကုတင္ဘက္ ျပန္လွည့္လိုက္ေလသည္။ ဒီည ေအာင္ခင့္ကို ေသခ်ာျပဳစုေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ထားသည့္ကလ်ာ ကုတင္ေပၚမွာ ဖင္ဖူးေတာင္းေထာင္ေပးထားၿပီး အဖုတ္ကို လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ၿဖဲျပထားကာ ေအာင္ခင့္ကို ေနာက္တစ္ခ်ီလိုးရန္ ဖိတ္ေခၚေနေလသည္။ သိသိသာသာ ေျပာင္းလဲသြားသည့္ ကလ်ာ့အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ေအာင္ခင္ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ရင္း ကုတင္ေပၚ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တက္သြားျပန္ေလသည္။

ေစာေစာကအတိုင္း တန္းမလိုးေသးပဲ ကလ်ာ့အဖုတ္ကို အရင္ယက္ၿပီးမွ ကလ်ာကိုယ္တိုင္ ၿဖဲေပးထားသည့္ အဖုတ္ထဲကို ေျမစိုက္လိုးနည္းႏွင့္ လိုးခြဲေလေတာ့သည္။ လိုးေနရင္းက ကလ်ာ့စအိုဝကိုလည္း လက္ေခ်ာင္းႏွင့္ ကလိေပးေနၿပီး အဖုတ္ကို အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ လိုးအၿပီးမွာေတာ့ ဖင္ကို လိုးျပန္ေလသည္။ လင္ျဖစ္သူေကာင္းမႈႏွင့္ ဖင္ခံသည့္ အရသာကို ေကာင္းေကာင္းသိသည့္ ကလ်ာလည္း မျငင္းပဲ ဖင္ေပးခံေလသည္။ အဖုတ္ႏွင့္မတူပဲ ညႇစ္အားေကာင္းလွသည့္ စအိုအတြင္းသားေတြေၾကာင့္ ေအာင္ခင္ ၾကာၾကာေတာ့ ေတာင့္္မခံႏိုင္။ အခ်က္သုံးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္လိုးၿပီး ကလ်ာ့ဖင္ထဲကိုပဲ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ကလ်ာတစ္ေယာက္ ဖင္ကြဲမတတ္ ခံလိုက္ရေပမဲ့ ဖင္မခံရတာလည္း ၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္လည္း ေက်နပ္သြားသည္။ ထိုေန႔ည ေနာက္ထပ္ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ထပ္လိုးအၿပီးမွာေတာ့ ေအာင္ခင္ေရာ ကလ်ာေရာ ပင္ပန္းသြားၿပီး ဆႏၵလည္း ျပည့္ဝသြားတာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ကိုယ္တုံးလုံးေတြႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။

မနက္ ေဝလီေဝလင္းေလာက္မွာ ေအာင္ခင္ ႏိုးလာၿပီး ကလ်ာ့ကို ပုစြန္တုပ္ေကြး မွိန္းလိုးျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကလ်ာ့အဖုတ္ထဲ သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ၿပီး အားရသြားေတာ့မွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ကာ ေရခ်ိဳးေလသည္။

ေအာင္ခင္ ေရခ်ိဳးေနတုန္း ကလ်ာ အိပ္ယာထဲက ထလာၿပီး ေအာင္ခင့္ဖုန္းကိုယူကာ အထဲက ဓာတ္ပုံေတြကို ဖ်က္ရန္ လုပ္ေလသည္။ ဖုန္း password ကို ဖြင့္မရျဖစ္ေနတုန္း ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးပြင့္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ေရေတြ႐ႊဲစိုေနသည့္ ေအာင္ခင္ ကိုယ္တုံးလုံးႏွင့္ ထြက္လာေလသည္။ “ဟဲဟဲ ခင္ဗ်ားလုပ္မယ္ဆိုတာ ေရခ်ိဳးေနရင္း က်ဳပ္ စဥ္းစားမိလို႔ ေရခ်ိဳးရင္းတန္းလန္း ထြက္လာတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ က်ဳပ္ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ က်ဳပ္ ျမန္ေပလို႔ေပါ့” ဟု ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးတစ္ေယာက္လို ေျပာရင္း ကလ်ာ့လက္ထဲက ဖုန္းကို ဆြဲယူလိုက္ေလသည္။ ကလ်ာလည္း ေအာင္ခင့္လက္ထဲက ဖုန္းကို ျပန္လုရန္ ႀကိဳးစားရင္း “နင္ေျပာေတာ့ လင္မယားလို တစ္ညေနေပးရင္ ပုံေတြဖ်က္ေပးမယ္ဆို။ အခု နင့္ကတိတည္ေတာ့ေလ” “ဒါကေတာ့ ညက ခင္ဗ်ားကိုစမ္းခ်င္လို႔ အဲ့လိုေျပာလိုက္တာဗ်။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ညက က်ဳပ္နဲ႔လိုးရတာ ေပ်ာ္ပုံရပါတယ္။ က်ဳပ္လီးလည္း ခင္ဗ်ားေယာက္်ားလီးထက္ေတာ့ မညံ့ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္မလား။ ကဲပါ ေျပာလက္စနဲ႔ တစ္ခ်ီေလာက္ စုပ္ေပးပါဦး” ေျပာရင္းဆိုရင္း ေအာင္ခင္ ကလ်ာပုခုံးေတြကို လက္ႏွင့္ဖိခ်ၿပီး ကလ်ာမ်က္ႏွာႏွင့္ သူ႔လီး တစ္တန္းထဲျဖစ္ေအာင္လုပ္ကာ တစ္ဆက္ထဲ ကလ်ာ့ပါးစပ္ထဲ သူ႔လီးကို ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ ေအာင္ခင့္စကားေတြေအာက္မွာ မျငင္းဆန္ႏိုင္ျဖစ္ေနၿပီး နတ္ဝင္သည္လို ကတုန္ကယင္ႏွင့္ စိတ္ႏွင့္ကိုယ္ မကပ္သလို ျဖစ္ေနသည့္ ကလ်ာ ေအာင္ခင့္လီးကို အလိုက္သင့္ပင္ စုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေအာင္ခင္ကေတာ့ ကလ်ာ့ေခါင္းကို ေပါင္ၾကားထဲ ဖိသြင္းထားရင္း ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးတစ္ေယာက္သဖြယ္ အရသာခံေနေလသည္။

ခဏေနေတာ့ ေအာင္ခင္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားၿပီး ကလ်ာလည္း ေအာင္ခင့္သုတ္ရည္ေတြကို တစ္စက္မက်န္ ႏို႔ေသာက္သလို မ်ိဳခ်လိုက္ေလသည္။ လရည္ေသာက္ေနသည့္ ကလ်ာ့ကိုၾကည့္ရင္း ေအာင္ခင္ တစ္ခ်က္ၿပဳံးလိုက္ၿပီး “ကဲလာ ေရအတူခ်ိဳးရေအာင္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ခင္ဗ်ားကို ဆက္ျပဳစုေပးမယ္။ ခင္ဗ်ားလင္မရွိတုန္း က်ဳပ္ကို ခင္ဗ်ားလင္လို႔ သေဘာထား။ ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး” ဟုေျပာရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဆြဲေခၚသြားေလေတာ့သည္။ ေရခ်ိဳခန္းထဲက ေရပန္းေအာက္မွာ ေအာင္ခင္ ကလ်ာ့အဖုတ္ကို ယက္ေပးေလသည္။ ခဏေနေတာ့ ျပန္ထန္လာသည့္ ကလ်ာ ေအာင္ခင့္ကို ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲခိုင္းၿပီး စိတ္လိုလက္ရ တက္ေဆာင့္ေလသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေရခ်ိဳးလို႔လည္းဝ၊ လိုးလို႔လည္းဝမွ ႏွစ္ေယာက္သား ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ ထိုေန႔အဖို႔ေတာ့ ကလ်ာ ညီမျဖစ္သူကို မရွာႏိုင္စြမ္းေတာ့။ ထမင္းစားခ်ိန္ေလာက္သာ အျပင္ထြက္ၿပီး ေအာင္ခင္ႏွင့္ အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ခ်စ္တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲၾကေလေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔မွာေတာ့ ေအာင္ခင္ႏွင့္ ကလ်ာလည္း ခ်စ္လို႔ဝသြားၾကၿပီမို႔ ယုဇနကို လိုက္ရွာၾကေလသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ မိုးဟိန္း၏ အသိတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႕ၿပီး ေအာင္ခင္က အရက္တိုက္ၿပီးေမးရာ မိုးဟိန္းႏွင့္ ယုဇနတို႔ ခ်စ္စခန္းခ်ရာ ၿမိဳ႕ျပင္ၿခံေနရာကို သိၾကေလသည္။ တစ္ဆက္ထဲ ထိုၿခံထဲမွာ မိုးဟိန္းေရာင္းရင္းေတြပါ ရွိေနတတ္သည္ကို သိရသည့္အတြက္ ေအာင္ခင္ ရဲေတြပါေခၚသြားရန္ ကလ်ာ့ကို အႀကံေပးေလသည္။

ကလ်ာကေတာ့ ညီမျဖစ္သူ လင္ေနာက္လိုက္ေျပးသည့္ ကိစၥျဖစ္သည့္အတြက္ ရဲေတြပါ ပါလာလွ်င္ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္မွာစိုးသျဖင့္ ထိုအႀကံကို ျငင္းဆန္ေလသည္။ ေအာင္ခင္အတြက္ကေတာ့ ေနာက္လင္ႏွင့္ လိုက္ေျပးသြားသည့္ ယုဇနကို ျပန္ရတာ မရတာက အေရးမႀကီးေတာ့။ မရီးျဖစ္သူ ကလ်ာ့ကို အပိုင္ခ်ဳပ္ထားႏိုင္ၿပီမို႔ ယုဇနျပန္ပါလာလွ်င္ ကလ်ာ့ကို စားခြင့္ပင္ နည္းသြားဦးမည္လို႔ ေတြးေနေလသည္။ ဒါေပမဲ့ ကလ်ာစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာေတြ႕သည့္ လူမိုက္႐ုပ္ေပါက္သည့္ အရက္သမားႏွစ္ေယာက္ကို အရက္တိုက္ၿပီး အပိုင္ေပါင္းေလသည္။ ထိုလူမိုက္ေတြလည္း အမွန္ေတာ့ ၿမိဳ႕ခံေတြ မဟုတ္။ ရန္ကုန္မႈ ျပသနာတက္လို႔ လာေရွာင္ေနသည့္ လူေတြျဖစ္ေလရာ မၾကာခင္ ေအာင္ခင္ႏွင့္ ရင္းႏွင္းသြားၿပီး ေအာင္ခင္ အကူအညီေတာင္းသည့္အတိုင္း ကူညီၾကေလသည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေအာင္ခင္၊ ကလ်ာႏွင့္ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္တို႔ တကၠစီတစ္စီးငွားၿပီး မိုးဟိန္းစတည္းခ်ေနသည့္ ၿမိဳ႕ျပင္ၿခံထဲသို႔ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ေအာင္ခင္လည္း လိုရမယ္ရ သားလွီးဓားတစ္ေခ်ာင္းကို ခါးၾကားထိုးလာခဲ့သည္။ ေအာင္ခင္တို႔ ၿခံနားေရာက္သြားသည့္အခ်ိန္က ေန႔ခင္းေန႔လည္မို႔ မိုးဟိန္းႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္မွာ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ေတြႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနေလသည္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ဝိုင္းလိုးတာခံထားရသည့္ ယုဇနလည္း ခႏၶာကိုယ္မွာ အဝတ္မကပ္ႏိုင္ပဲ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ႏွင့္ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲက အရက္ဝိုင္းနံေဘးမွာတင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။

ေအာင္ခင္ တကၠစီကို ၿခံႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရပ္ထားခဲ့ၿပီး ၿခံထဲကို သတိႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ၿခံတံခါးကို ေသခ်ာပိတ္မထားပဲ ေစ့႐ုံသာေစ့ထားၿပီး အိမ္တံခါးမႀကီးမွာလည္း ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနေလရာ ေအာင္ခင္တို႔လူစူအတြက္ အခုအခ်ိန္ထိ အရာရာ အဆင္ေျပေနေလသည္။ အနီးအနားၿခံေတြမွာလည္း ၿခံေစာင့္တစ္ေယာက္သာ ထားသည့္ ၿခံေတြျဖစ္ၾကရာ ၿခံေစာင့္အမ်ားစုမွာလည္း ေန႔ခင္းေန႔လည္ အိပ္စပ္အနားယူေနသည္မို႔ ေအာင္ခင္တို႔လူစုကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိၾက။ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေအာင္ခင္ပင္ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ မိမိမယား ယုဇနမွာ ေယာက္်ားေလးငါးေယာက္ၾကားထဲ ကိုယ္လုံးတီး ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ေပ်ာ္ေနလသည္။ ထိုအခ်ိန္ အခန္းေထာင့္မွာ အရက္ရွိန္ႏွင့္ ေမွာက္ေနသည့္ မိုးဟိန္း တစ္ေရးႏိုးလာၿပီး အနားက အရက္ပုလင္းကို ေကာက္ဆြဲရင္း ေအာင္ခင္တို႔လူစုကို သတိထားမိသြားေလသည္။ ေအာင္ခင္ အေဖာ္ေခၚလာသည့္ လူမိုက္ႏွစ္ေယာင္အနက္ တစ္ေယာက္မွာ မိုးဟိန္းကို ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသြားၿပီး “ေခြးမသား ငါ့မယားကို ခိုးသြားတဲ့ေကာင္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ေတြ႕ၿပီ၊ ေသေပေတာ့ ” ဟုေျပာရင္းဆိုရင္း ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ဝွက္ၿပီး ယူေဆာင္လာခဲ့မွန္းမသိသည့္ ေမာင္းခ်ဓားႏွင့္ မိုးဟိန္းကို ေျပးထိုးခ်ေလသည္။ ထိုလူမိုက္ႏွင့္ မိုးဟိန္းမွာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ခ်င္း ခြန္အားခ်င္း သိပ္မကြာေပမဲ့ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ေနၿပီး အရက္ရွိန္မေျပေသးသည့္ မိုးဟိန္း အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရေလသည္။ ထိုလူမိုက္ကလည္း တစ္ခ်က္ထဲႏွင့္ အားမရ၊ ဓားကို တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ဆင့္ထိုးေလသည္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မိုးဟိန္းမွာ ေအာ္သံပင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ထိုလူမိုက္၏ အက်ႌစကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားရင္း ေခြလဲက်သြားေလသည္။

မိုးဟိန္း၏အသံေၾကာင့္ က်န္သည့္ မိုးဟိန္းအေပါင္းအေဖာ္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာက အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္ ထလာၾကေလသည္။ ထိုအခါ က်န္ေနေသးသည့္ ဒုတိယလူမိုက္က အခန္းေထာင့္မွာ ေထာင္ထားသည့္ တုတ္တစ္ေခ်ာင္းကို ေျပးဆြဲကာ ေခါင္းေထာင္လာသည့္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြ၏ ေခါင္းေတြကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ႐ိုက္ခ်ေလသည္။ အမ်ားႏွင့္တစ္ေယာက္ေပမဲ့ အရက္ရွိန္မေျပေသးသည့္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြမွာ ျပန္ေမွာက္ကုန္ေလသည္။ ေအာင္ခင္လည္း ထင္ထားတာထက္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနသည့္ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ ဒီၿခံထဲက ျမန္ျမန္ထြက္သြားဖို႔ကိုသာ ရည္႐ြယ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ယုဇနကို အတင္းႏိုးေလသည္။ အနားမွာ ခြၽတ္ပုံထားသည့္ ထဘီႏွင့္အက်ႌကို အျမန္ဝတ္ခိုင္းၿပီး အိမ္ထဲကထြက္ရန္ ျပင္ေလသည္။ အစ္မျဖစ္သူႏွင့္ ေယာက္်ားျဖစ္သူပါ ေရာက္ရွိေနတာေၾကာင့္ ယုဇနတစ္ေယာက္ ေခါင္းပင္မေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ရွက္လည္းရွက္ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ေအာင္ခင္ ခါးၾကားထိုးထားသည့္ သားလွီးဓါးကို ေတြ႕သြားၿပီး ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ လင္ငယ္မိုးဟိန္းကို အကူအညီေတာင္းရန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေသြးအိုင္ထဲ အသက္ငင္ေနသည့္ မိုးဟိန္းႏွင့္ ေခါင္းကို အ႐ိုက္ခံထားရသည့္ ဒဏ္ရာကိုယ္စီႏွင့္ ေမွာက္ေနသည့္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြ၏ အျဖစ္ကိုေတြ႕ကာ ေသြးပ်က္ၿပီး သတိလစ္သြားေလေတာ့သည္။

ေအာင္ခင္လည္း မယားျဖစ္သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ပုခုံးေပၚတင္ထမ္းၿပီး အိမ္ထဲက ထြက္ေျပးေလရာ တစ္ခ်ိန္လုံး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည့္ ကလ်ာလည္း ေအာင္ခင့္ေနာက္က ေျပးလိုက္ေလသည္။ လူစိတ္ေပ်ာက္ေနသည့္ လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ေအာင္ခင္တို႔ကိုပင္ သတိမထားႏိုင္ေတာ့။ တစ္ေယာက္က အသက္ေပ်ာက္လုနီးနီးျဖစ္ေနသည့္ မိုးဟိန္းကိုယ္ေပၚ တက္ခြကာ ဓားႏွင့္ ဆက္ကာဆက္ကာ ထိုးေနသလို၊ က်န္တစ္ေယာက္ကလည္း မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြ ျပန္ထမလာႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေနေလသည္။ ၿခံျပင္မွာရပ္ထားသည့္ တကၠစီကားသမားကေတာ့ ၿခံတြင္းက အေျခအေနေတြကို မရိပ္မိေသး။ ၿခံႀကီးကလည္း က်ယ္သလို ၿခံတံခါးဝႏွင့္ အိမ္တံခါးဝၾကားမွာလည္း အေတာ္ေလးျခားတာေၾကာင့္ ၿခံထဲက ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ အသံေလာက္က ၿခံျပင္ကို ေရာက္မလာျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ခင္လည္း လူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကို ေစာင့္မေနေတာ့ပဲ ကားသမားကို အတင္းေမာင္းခိုင္းကာ ေျပးေလသည္။ တည္းခိုခန္းကို ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ ေအာင္ခင္ ပစၥည္းေတြ ခ်က္ခ်င္းသိမ္းၿပီး ရသည့္ကားႏွင့္ ရန္ကုန္ကိုျပန္ရန္ ျပင္ေလသည္။ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနသည့္ ကလ်ာလည္း ေအာင္ခင္ခိုင္းသည့္အတိုင္း အဝတ္ေတြ ျမန္ျမန္ထည့္ကာ တည္းခိုခန္းစရိတ္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ ရွင္းေလသည္။

တည္းခိုခန္းေရာက္ၿပီး ခဏေနမွ ယုဇန ျပန္သတိရလာၿပီး ေအာင္ခင့္ကိုေတြ႕ကာ ကိုယ္တိုင္က အမွားလုပ္ထားသည္မို႔ ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ ထြက္ေျပးမည္လုပ္ေလသည္။ ေအာင္ခင္ ယုဇနကို အျမန္ခ်ဳပ္ထားၿပီး လည္ပင္းကို ဓားႏွင့္ေထာက္ကာ “နင့္လင္ငယ္ေတာ့ သူမ်ားသတ္လို႔ ေသၿပီ။ နင္ပါ ငါ့လက္နဲ႔ မေသခ်င္ရင္ ငါတို႔နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့။ ေစာက္ပါးစပ္ကိုလည္း ပိတ္ထား။ ကလန္ကဆန္ေတြ လုပ္လို႔ကေတာ့ ဒီဓားနဲ႔ နင့္ဗိုက္ထဲ သြင္းၿပီးသား” လို႔ ခ်ိန္းေျခာက္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ယုဇနလည္း ေအာင္ခင္ႏွင့္ အစ္မျဖစ္သူကလ်ာတို႔ ခိုင္းသည့္အတိုင္း ေၾကာက္ေၾကာက္ႏွင့္ လုပ္ေပးေလေတာ့သည္။ ထိုေန႔ညေန ပထမဆုံး ရန္ကုန္ျပန္သည့္ အေဝးေျပးကားကို ခ်က္ခ်င္းလက္မွတ္ျဖတ္ၿပီး ေအာင္ခင္တို႔ ထိုၿမိဳ႕က ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပင္ ကားမထြက္ခင္အထိ ထိုၿမိဳ႕ျပင္ၿခံထဲက လူသတ္မႈအေၾကာင္း ၿမိဳ႕ထဲမွာ ေျပာသံ လုံးဝမၾကားရ။ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီးမွ သတင္းစာထဲမွာ ပါလာသည္မွာ ထိုအမႈျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မနက္ေလာက္မွ ၿခံခ်င္းကပ္လ်က္က ၿခံေစာင့္တစ္ေယာက္ ၿခံထဲအလည္လာရင္း ေသြးအိုင္ထဲ ဓားဒဏ္ရာဗလပြႏွင့္ အသက္ေပ်ာက္ေနသည့္ မိုးဟိန္းႏွင့္ ေခါင္းကို တုတ္ႏွင့္အ႐ိုက္ခံထားရၿပီး ပါးစပ္ပါမက်န္ တစ္ကိုယ္လုံး ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသည့္ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေတြ႕ေလသည္။

မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူး ျဖစ္ေနတုန္းမွာ ေခါင္းကို အ႐ိုက္ခံရၿပီး သတိလစ္ကုန္ျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ သူတို႔ကိုသမၿပီး သူတို႔သူငယ္ခ်င္းကို သတ္သြားသည့္ သူေတြအေၾကာင္း ဘာမွေသခ်ာမမွတ္မိၾက။ ထိုၿခံေရွ႕ကို ကားႏွင့္ပို႔ေပးခဲ့သည့္ တကၠစီသမားကလည္း ေအာင္ခင္တို႔လူစု လက္ခ်က္မွန္း ရိပ္မိေပမဲ့ အမႈပတ္မွာစိုးသည့္အတြက္ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္သာ ေနေလသည္။ အနီးနားက ၿခံေစာင့္ေတြထဲမွာလည္း ေအာင္ခင္တို႔လူစူကို ဘယ္သူမွ သတိမထားမိလိုက္ၾကသျဖင့္ အမႈမွာ ေျခရာေပ်ာက္ေနေလေတာ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းေတြကို သတင္းစာထဲမွာဖတ္ၿပီး ေအာင္ခင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ေက်နပ္သြားသည္။ ဒီအတိုင္းဆို ဟိုလူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း မိဖို႔မလြယ္။ ထိုလူမိုက္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ခဏသာ ေတြ႕ဖူးလိုက္သည့္ ေအာင္ခင္တို႔ကို မွတ္မိမွာ မဟုတ္သည့္အတြက္ တကယ္လို႔ သူတို႔အဖမ္းခံရလ်င္ေတာင္ ျပသနာမရွိႏိုင္ဟု ကိုယ့္မွန္းေခ်ႏွင့္ကိုယ္ ေက်နပ္ေနေလသည္။ ေအာင္ခင့္အစ္မကေတာ့ သူ႔ေမာင္ျဖစ္သူေသၿပီး ယုဇန ၿခံထဲက ေပ်ာက္သြားသည့္အတြက္ ယုဇနကို သံသယဝင္ေပမဲ့ သူ႔ေမာင္က သူမ်ားမယားကို အရင္ခိုးေျပးလာတာ ျဖစ္သည့္အတြက္ တစ္ရွက္ကႏွစ္ရွက္ မျဖစ္ေအာင္ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနကာ မိုးဟိန္းသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ယုဇနအေၾကာင္း ရဲေတြကိုမေျပာရန္ ႏႈတ္ပိတ္ထားေလသည္။

ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္သြားသည့္ ေအာင္ခင္ကေတာ့ ကလ်ာႏွင့္ႏွပ္လိုက္၊ အိမ္ေပၚျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္သည့္ တရားဝင္မယား ယုဇနနဲ႔ ႏွပ္လိုက္ႏွင့္ ဇိမ္က်ေနေလသည္။ ကလ်ာ့ေယာက္်ား သေဘၤာသားကလည္း ကမ္းကပ္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး လိုေသးသည့္အတြက္ ေအာင္ခင့္အတြက္ အေတာ္ေလး လြတ္လပ္ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ လင္ငယ္ႏွင့္ ေျပးသြားသည့္ ယုဇနကို မရီးျဖစ္သူ ကလ်ာ့မ်က္ႏွာေၾကာင့္သာ အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားရသည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ မႏွစ္ၿမိဳ႕ေတာ့ေလရာ မနက္မိုးလင္းတာႏွင့္ ကလ်ာ့တိုက္ခန္းဆီသြားၿပီး ကလ်ာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးေလသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ကလ်ာ့တိုက္ခန္းမွာပင္ ညအိပ္ခ်င္ အိပ္ေလသည္။ ကလ်ာေရာ ယုဇနေရာကို အျပာကားေတြထဲကလို ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လုံး three some ဆြဲရင္ ေကာင္းမလား ေတြးမိေပမဲ့ မလုပ္ျဖစ္။ အဓိကကေတာ့ ယုဇနအေပၚ စိတ္ကုန္ေနၿပီျဖစ္ရာ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ တက္လိုးတာကလြဲလွ်င္ ဖီးလ္မလာေတာ့တာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အစ္မျဖစ္သူႏွင့္ ေယာက္်ားတို႔၏ ဇာတ္လမ္းကို မသိရွာသည့္ ယုဇနခင္မ်ာေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ကိုယ္မို႔ ေအာင္ခင့္ကို ဘာမွျပန္မေျပာရဲပဲ ၿငိမ္သာခံေနရေလသည္။ အထူးသျဖင့္ ေသြးအိုင္ထဲ လဲေနသည့္ မိုးဟိန္း၏အျဖစ္ကို မ်က္လုံးထဲ ျပန္ျပန္ျမင္ၿပီး အတိတ္တေစၦေျခာက္ေနေတာ့သည္။…ၿပီး