ရမက်နွံမှ ရုန်းထွက်မရတဲ့ လူပျိုးသိုးလေးနှင့် အန်တီအရွယ် အိမ်ထောင်သည်(အောစာပေ- ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)

Unicode

“ပြောလေ ကိုကိုကလည်း ဈေးကိုင်လိုက်တာ ချစ်လေးက သိချင်လှပြီ”

“ဟိုလေ ပေါက်ကရပါကွာ အိပ်မက်ထဲမှာ ဟို အန်တီမာလေးကို သွားမက်နေလို့”

“ဘာ အန်တီမာလေး ဟုတ်လား၊ ခိခိ။ ချစ်လေး မှုတ်ပေးနေတာကို အန်တီမာလေး မှုတ်ပေးနေတယ်လို့ ကိုကို အိပ်မက်မက်နေတယ်ပေါ့လေ၊ အဟီး၊ ပေါ်ပြီ ပေါ်ပြီ။”

“ဟုတ်ပါဘူးကွာ ချစ်လေးကလည်း ၊ ဘာပေါ်ပြီလဲ၊ ကိုကို တစ်ခါမှ အဲ့လို မမက်ဖူးပါဘူး ဆိုတာကို”

“ကိုကို့ တခါမှ စိတ်ထဲမှာ မပြစ်မှားဖူးဘူးလား ပြော၊ အန်တီမာလေးက ဒီလောက် ဟော့တာကို”

“ဟာ မပြစ်မှားဖူးပါဘူး၊ ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို၊ ချစ်လေးကလည်း အဲ့တာကြောင့် ထူးဆန်းတယ်၊ ပေါက်ကရတွေပါလို့ ပြောတာပေါ့”

“ကိုကို့ အသိစိတ်က မသင့်တော်လို့ ထိန်းထားနေပေမဲ့ မသိစိတ်က ပြစ်မှားမိနေလို့ ပွင့်ထွက်သွားတာနေမှာပေါ့လို့”

တကယ်တော့ အန်တီမာလေးက ကိုကိုကျော့် ဒေါ်လေးအရင်း ဖြစ်သည်။ ကိုကိုကျော့်အဖေဘက်မှာ မွေးချင်းမောင်နှမ ဆယ်ယောက်ရှိလေရာ အန်တီမာလေးမှာ နံပါတ် ၉ ဖြစ်ပြီး ကိုကိုကျော့်အဖေမှာ နံပါတ်၂ ဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ဘွဲ့ရတော့ စီးပွားရေးယူထားသူပီပီ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ကိုပဲ လုပ်ချင်လေရာ သူ့အဖေက သူ့ညီမအငယ်ဆုံးဆီသို့လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ အန်တီမာလေးမှာ ပွဲရုံလုပ်ငန်းများ နှင့် ပြည်ပပို့ကုန်များ လုပ်ကိုင်နေသူဖြစ်ရာ ကိုကိုကျော့်အတွက် အများကြီး အတွေ့အကြုံရလေသည်။

အန်တီမာလေး အမျိုးသားမှာ ဌာနကြီးတစ်ခုမှ အရာရှိ ဖြစ်လေရာ၊ အန်တီမာလေး၏ စီးပွားရေးမှာ ဝင်မပါ၊ အန်တီမာလေးကသာ ဦးဆောင်လုပ်နေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ရောက်လာတော့ ကိုကိုကျော်မှာ အန်တီမာလေး၏ ညာလက်ရုံး ဖြစ်လာခဲ့ရပြီ၊၊ ကိုကိုကျော့်ကို လုပ်ငန်းကိုင်ငန်းသင်ပေးရင်း အန်တီမာလေး၏ တိုင်ပင်ဖေါ် တိုင်ပင်ဖက်လည်း ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ အန်တီမာလေးမှာ လူမှုဆက်ဆံရေးကလည်း အလွန်ကောင်း၊ လူက လည်း ထိုအချိန်က အလွန်ဟော့ ခေတ်ဆန်ဆန်လည်း ပြင်တတ်သဖြင့် တခြားစီးပွားရေးသမား များ အလယ်တွင် အတော်မှ ပေါ်ပြူလာဖြစ်သူ ဖြစ်လေသည်။ သူခရီးသွားသည့် အခါတိုင်းလိုလိုပင် ကိုကိုကျော်မှာ လိုက်ပါခဲ့ရသည်။

တူအရင်း ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် သွားလာသည့်အခါ အန်တီမာလေးအတွက် သင့်တော်ပြီး အပြောခံရမည့် ဘေးမှ ကင်းလွတ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်နှင့်အတူ လုပ်ကိုင်နေပြီး အမြဲလို ခရီးထွက်နေရသဖြင့် သူငယ်ချင်းလို ဖြစ်နေပြီး ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း တချို့ကိစ္စများကို အသိပေးထားသည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် အန်တီမာလေး အိမ်ထောင် အပြင်ဘက်က ဇာတ်လမ်းတချို့ကို ကိုကိုကျော်က သိထားသည်။ တခါတလေ သူတို့ တူအရီး ဟော်တယ်မှာ တစ်ခန်းထဲ အတူအိပ်ကြ၊ (တကယ်တော့ တစ်ယောက် တစ်ကုတင်ပါ) သည့်အခါ၊ အန်တီမာလေး သူ့ ဘာညာကွိကွနဲ့ ထွက်သွား မိုးလင်းခါနီးမှ ပြန်လာ ၊ အရက်နံ့လေး သင်းသင်း နှင့်။ နောက် ကိုကိုကျော် နိုးလို့ သူမနိုးသေး၊ ဂါဝန်ထမိန်တွေ ပေါင်ရင်းထိ လန်ပြန်နေတာတွေလည်း ခနခန မြင်ဖူးကြုံဖူးသည်။ လူပျိုအရွယ် ကိုကိုကျော့် စိတ်မှာ သရိုးသရီ ဖြစ်မိခဲ့သေးသည်။ သို့သော် ကိုယ့် အဒေါ်အရင်း ဆိုသော စိတ်ဖြင့် စိတ်ရိုင်းတွေကို ချိုးနှိမ်ထားခဲ့သည်။

ယခု ထိုအရာတွေ နှစ်အတော်ကြာပြီးမှ အိပ်မက်ထဲ လာဖြစ်သည်ကို သူ့ဘာသာ စဉ်းစား အဖြေထုတ်နေမိသည်။ တကယ်တော့ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့လိုပဲ သူနှင့် အန်တီမာလေးတို့နှစ်ယောက် နှစ်ဦးတည်း ကြုံခဲ့ရသည့် အချိန်တွေ အများကြီး ရှိခဲ့ဘူးသည်။ သူတို့ကတော့ တူအရီးအရင်းမို့ စိတ်ထဲမှာ အသွေးအသား တောင်းတသည်ကိုပင် နှိပ်ကွပ်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုလို ကျော်စိုးသော်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့ အဖြစ်အပျက်ကို မြင်တွေ့ ကြားရတော့ သူ့ မသိစိတ်တွေက ကျော်စိုးသော် နေရာကနေ ဝင်ကြည့်ရင်းက သူငယ်စဉ်က အောင်းထားသည့် အတွင်းစိတ်များ ပြန်ပေါ်လာသည်လားမသိ။ သူကိုယ်တိုင်ပင် မသိတော့။ ထို့ကြောင့်လည်း သူ့မိန်းမ ပြောလိုက်သည့် စကားကိုပင် ပြန်မချေပမိတော့ချေ။

“အင်း ထားပါတော့လေ၊ ချစ်လေး ပြောသလိုပဲ ဖြစ်တယ်ပဲ ထားပါတော့၊ ကိုကိုကတော့ ရှောင်နိုင်ခဲ့တယ်လေ။ လူရယ်လို့ ဖြစ်လာခဲ့ပြီး အမြဲတမ်း သွေးသား၊ စိတ်ဆန္ဒအလို လိုက်နေရင်၊ တခြား သတ္တဝါတွေနဲ့ အတူတူ ဖြစ်သွားတော့မှာပေါ့လို့ တစ်ယောက်ယောက်က ပြောဖူးသလိုပဲ၊ ဘယ်မှာ ဖတ်မိမှန်း မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဟီး။ ကိုယ် မလုပ်ရဲ လို့ ရှောင်နိုင်ခဲ့တာကိုပဲ ကြံဖန် ဂုဏ်ယူရတော့မလို ဖြစ်နေပြီ အဟီးး”

“ကိုကိုကလည်း မှားတယ် မှန်တယ်၊ ကောင်းတယ် မကောင်းဘူး၊ သင့်တော်တယ် မသင့်တော်ဘူး ဆိုတာတွေက နေရာ၊ အချိန်၊ ယဉ်ကျေးမှု အဲဒါတွေနဲ့ ပဲ ဆိုင်တယ်လို့ ချစ်လေးတော့ ထင်တာပဲ၊ တကယ် လူသားတွေ စပေါ်ခဲ့တဲ့ ကျောက်ခေတ်ကာလတုန်းကဆိုရင် လူတွေဟာ တိရစ္ဆာန်တွေလို နေမှာပဲပေါ့။ မီးမမွှေးတတ်ခင်တုန်းက အစိမ်းစားခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့် ဂူထဲ အတူနေတဲ့ မိန်းမဆို ဘာတော်တော် ဟိုဟာ လုပ်မယ် ဆိုတာပဲ ဖြစ်မှာပေါ့။ အဲဒီကနေ နှစ်ပေါင်း များစွာ ကြာတဲ့အထိ ရှင်ဘုရင်တွေ လက်ထက်ကို ကြည့်ပါလား”

“ကိုကို သိတယ်လေ၊ ရှင်ဘုရင်တွေတောင် သွေးရောမယ် ဆိုတဲ့ အကြောင်းပြချက်နဲ့ ကိုယ့်ဖအေတူ အမေကွဲ ညီမတွေ အမျိုးတွေကို ယူကြသေးတာပဲ”

“အဲဒီခေတ် အချိန်ကတော့ အဲဒါတွေက လုပ်သင့် တယ် အမှန်တွေလို့ ထင်ခဲ့ကြတာပဲလေ”

“အခုထိလည်း တချို့ ယဉ်ကျေးမှုတွေမှာ အဲဒါမျိုးတွေ ရှိနေပါသေးတယ်လေ၊ အဲဒါတွေ ထားလိုက်ပါတော့ ၊ အဲလိုမျိုးတွေ လျှောက်တွေးနေတာ ဖီးအောက်ပါတယ်၊ လာခဲ့ ချစ်လေးရဲ့ ခရေပွင့်ကို ချစ်လေးလင်ငယ်ဆီက ကိုကိုက ပြန်ကြာကူလီ ရိုက်ဦးမယ် အဟိ”

“ကိုကိုနော် ဟင့်။ လာ အခန်းထဲ ပြန်သွားမယ် ဟိုမှာ အဖော်ရော ချောဆီရောရှိတယ်”

ကိုကိုကျော်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့ သူတို့ အခန်းသူတို့ ထပြီး ထွက်လာခဲ့ကြလေသည်။ အခန်းထဲသို့ ဝင်တာနှင့် ဖူးဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလေးဖြင့် ကိုကိုကျော့်ကို လှည့်ကြည့်ကာ

“အခု ဒီနေ့အဖို့တော့ ချစ်လေးက ချစ်လေး မဟုတ်တော့ဘူးနော်၊ ချစ်လေးက အန်တီမာလေး၊ ကိုကို က မောင်ကိုကိုကျော်၊ ဒါပဲနော် ခစ်ခစ်”

“အာ.. ချစ်လေးကလည်း”

“နိုးနိုး ချစ်လေးကလည်း မလုပ်နဲ့၊ ဒါဟာ မစားကောင်းတဲ့ အသီးကို တရားဝင်စားတာနဲ့ အတူတူပဲ သိပ်အရသာရှိတာ၊ ကိုကို လုပ်ကြည့် မယုံရင်၊ ဥပဒေလက်တစ်လုံးခြားပေါ့ ခိခိ။ နိုင်ငံခြားက ဟိုစာအုပ် ဘာခေါ်လဲ ဘယ်ယားလီးလီဂယ် ဆိုတာလေ။ ဥပဒေလွတ်ရုံ အသက်ပြည့်ရုံ မိန်းကလေး ကိုယ်လုံးတီးပုံတွေပါတဲ့ မဂ္ဂဇင်းလိုပေါ့။ ကိုကို တကယ်လုပ်ဖို့ကလည်း ယဉ်ကျေးမှုအရ၊ ဘာသာရေးအရ မသင့်တော်၊ ဒါပေမဲ့ အခုလို စိတ်နဲ့ ခံစားလိုက်ရတော့ ပြီးပြည့်စုံသွားတာပေါ့”

“ဟာ ချစ်လေးကလည်း တမျိုးကြီးပဲ အဟီး”

“တမျိုးကြီးလုပ်မနေနဲ့၊ ကိုကို တစါခုပြောစမ်း၊ ကိုကို နဲ့ အန်တီမာလေး အနီးစပ်ဆုံးဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေတစါခုကို၊ ကျန်တာ ချစ်လေး ဆက်ပြောမယ်”

“အင်း ကိုကိုတို့က ခနခန အဲ့လို အခြေအနေရောက်ဖူးတယ်၊ ခရီးမကျွံဖူးတာ၊ နောက်ဆုံးအဆင့်ထိ မရောက်ပဲ အနီးစပ်ဆုံးတစ်ခုကတော့…..

ထိုနေ့က သူတို့ တူအရီးနှစ်ယောက် မန္တလေးဘက်ရောက်စဉ်ကဖြစ်သည်။ ဟော်တယ်မှာ တည်းတော့ ထုံးစံအတိုင်း ကွင်းဘက်နှစ်ခုပါသော အခန်းတစ်ခန်း ယူထားခဲ့သည်။ သူတို့၏ ကာစတန်မာ တစ်ယောက်က အမြတ်အစွန်းအများကြီးရခဲ့သည့်အလုပ်တစ်ခုအတွက် ပါတီတစ်ခု ကျင်းပပေးခဲ့သည်။

ထိုရက်ပိုင်းက အန်တီမာလေးမှာ အီစီကလီတစ်ကောင်နှင့် ပြတ်သွားတာ နှစ်လသုံးလလောက် ရှိနေပြီး ဘွိုင်းဖရင့် လက်မဲ့ဖြစ်နေသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ သူတို့ တူအရီးနှစ်ယောက် ပါတီမှာ ကောင်းကောင်း သောက်ခဲ့ကြပြီး ဟော်တယ်ပြန်လာတော့ ရေချိန်ကိုက်နေကြပြီ ဖြစ်သည်။

အခန်းထဲ ပြန်ရောက်တော့ ကိုကိုကျော်က အင်္ကျီလဲ ပုဆိုးနှင့် စွပ်ကျယ်ဝတ်နေတုန်း အန်တီမာလေးက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဝုန်းဒိုင်း အသံကြားသဖြင့် ပြေးကြည့်တော့ အတွင်းက ရေချိုးခန်းမှန်တံခါးကို မှီကာ မလဲအောင် မနည်းထိန်းထားကာ ရပ်နေသော အန်တီမာလေးကို တွေ့ရသည်။ မျက်လုံးတွေကလည်း မပွင့်တော့၊ ကိုကိုကျော်က ကမန်းကတန်း သွားတွဲလိုက်ရသည်။ အန်တီမာလေးမှာ အန်ချင်သည်ဆိုသဖြင့် အိမ်သာရှေ့မှာ ဒူးထောက်နေတုန်း ကျောကို ဖိနှိပ်ပေးရသည်။ အန်တီမာလေး ဆန်ပြုတ်တော်တော် ရောင်းလိုက်သည်။ နောက်တော့ ရပြီဟု ဆိုကာ မတ်တတ်ရပ်သည်။ ယိုင်ထိုးနေ၍ ကိုကိုကျော်က တွဲထူပေးရသည်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်ဆေးဦးမည် ဆိုကာ ဘေစင်မှာ ရပ်သည်။ ကိုကိုကျော်က အနောက်မှ ဆက်ထိန်းကိုင်ပေးထားရသည်။

ထိုအခါမှ သတိပြုမိတာက အန်တီမာလေးက ညဝတ်အင်္ကျီ ဇာပါးပါးလေး အနီရောင်ရဲရဲကို ဝတ်ထားပြီး အတွင်းက ဘရာဇီယာ အမဲနှင့် အောက်မှ ကြိုးတစ်ချောင်းပင်တီ အမဲကို ဝတ်ထားတာ သတိပြုမိလိုက်သည်။ ပါတီတုန်းက ဆော်မိုက်မိုက်လေးတွေကို တွေ့ထားပြီး စိတ်ကြွနေသော ကိုကိုကျော်လည်း အရက်ရှိန်ဖြင့် သွေးနည်းနည်း ဆူလာသည်။ သူက အနောက်က အန်တီမာလေး လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ပေးထားစဉ် အန်တီမာလေးက တစ်ချက်ပျို့လာကာ အန်ချင်လာလို့ ဘေစင်ပေါ် ခေါင်းငုံ့လိုက်ရာ သူ့ဖင်ကြီးက အနောက်သို့ ကော့ထွက်လာပြီး ကိုကိုကျော့် ပေါင်ခြံကို လာဖိကပ်လိုက်သည်။

သွေးနွေးနေသော ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထွက်လာခဲ့သည်။ အတွင်းခံမရှိ ပုဆိုးတစ်ထပ်ထဲအောက်မှ မာတောင်လာသော ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးက အန်တီမာလေး ဖင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ တိုးဝင်သွားခဲ့သည်။ သူ့ထိပ်ဖူးက အန်တီမာလေး ပင်တီပေါ်ကနေ ပေါင်ခွကြားကို တိုးပွတ်သွားသည်။ ကိုကိုကျော် သွေးတွေက ပိုဆူလာသည်။ အရက်ရှိန်ကလည်း သူ့ဆင်ခြင်တုံတရားကို တွန်းလှန်နေသည်၊ သို့သော်လည်း ကိုယ့်အဒေါ်အရင်းကြီးဆိုသည့် အသိက သူ့စိတ်ရိုင်းတွေကို ထိန်းချူပ်ထားသည်။

အန်တီမာလေးမှာလည်း ငြိမ်ငြိမ်မနေ ယိုင်ထိုးနေတာက ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လို ဖြစ်နေတော့ ကိုကိုကျော့်ကောင်ကြီးမှာ အန်တီမာလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ တိုးဝင်တိုးထွက်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။ နောက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီး မာတောင်နေသည်မှာလည်း အပေါ်ကို ၄၅ ဒီဂရီထက်မက ထောင်တက်နေတာမို့ အန်တီမာလေး ပေါင်ခွကြားကို ထိပ်ဖူးက ထိုးထိုးပွတ်နေသလို ဖြစ်နေရသည်။

အန်တီမာလေးကလည်း တကယ်မူးပြီး ယိုင်နေတာလား၊ တမင်လုပ်လေသလားပင် မသိ၊ ဖင်ကြီးက တရမ်းရမ်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဘေးကိုရမ်းခါနေသဖြင့် ကိုကိုကျော်မှာ အန်တီမာလေး လက်မောင်းများကို ထိန်းကိုင်ထားသည့် လက်များက ယောင်ရမ်းကာ အန်တီမာလေး ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ဖက်ထားမိလေတော့သည်။ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားသည်မသိ၊ ကိုကိုကျော့် ကောင်ကြီးမှာ ယားယံလာပြီး ပုဆိုးထဲမှာ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာပြီး၊ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဒူးများ ညွှတ်ခွေကျချင်သလိုပင် လှိုက်ဖိုပြီး တစ်ချီပြီးသွားရတော့သည်။ ထိုအခါမှ အန်တီမာလေးလည်း ဘေစင်မှ ရေဖြင့် ပါးစပ်ဆေးကြောပြီး အိပ်ယာဆီသို့ ထွက်ခွာသွားတော့သည်။

အန်တီမာလေးတစ်ယောက် သူ့ကုတင်ပေါ်ရောက်သည်နှင့် တုန်းကနဲ လှဲကာ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ အိပ်မပျော်နိုင်က ကိုကိုကျော်။ အန်တီမာလေးကို သူ့ကုတင်ပေါ်သို့ တွဲကာ လှဲချသိပ်ပေးလိုက်တော့ အန်တီမာလေးက အိပ်ပျော်သွားပေမဲ့ အိပ်နေပုံက ကြည့်ဦး။ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်။ အပေါ်ပိုင်းက ညအိပ်ဝတ်အင်္ကျီကလည်း ရင်ဘတ်ကွဲကာ အောက်က ဘရာဇီယာက မနိုင်မနှင်း ထိန်းပေးထားရလောက်အောင် ဖွံ့ဖြိုးထွားမို့လှသည့် နို့ကြီးတွေ အပေါ်ပိုင်းက ဖွေးနေသည်။ အောက်ကလည်း လုံးတုတ်ဖြောင့်စင်းနေသော ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးများခွဆုံက ပင်နီ လက်တဖဝါးစာလေးအောက်က ဖောင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီး။ ကုတင်ဘေးရပ်ကြည့်ရင်းမှ ခုနလေးတင် သုတ်ထွက်သွားသော သူ့လီးကြီး ပြန်လည်မာတောင်လာရသည်။

ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေးမျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တော့ ကောင်းကောင်းအိပ်မောကျနေပုံ တွေ့ရသည်မို့ ကုတင်စောင်းတွင် အသာထိုင်လိုက်ကာ အန်တီမာလေး ပေါင်ခွဆုံကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်မိသည်။ အန်တီမာလေး ပင်တီအနက်လေးမှာ ဖောင်းမို့နေသော နေရာလေးတွင် အစိုကွက်လေးကို တွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော် ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း ဒူးထောက်ကာ အန်တီမာလေး ကားထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဝင်လိုက်သည်။ သူ့လက်တစ်ဖက်က ပုဆိုးလှန်တင်ကာ သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ရင်း ကွင်းတိုက်လျှက် လက်တစ်ဖက်က မွေ့ယာပေါ်ထောက်ရင်း ခေါင်းကိုငုံ့ကာ အန်တီမာလေး အသားနှင့် မထိအောင် သတိထားပြီး အနံ့လိုက်ရှူနေမိသည်။ အန်တီမာလေးမှာ အိပ်နေရာက လှုပ်ရှားသွားသဖြင့် ကမန်ကတမ်း ကိုယ်ကိုမတ်ပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အန်တီမာလေးမှာ နိုးပုံမပေါ် အိပ်ပျော်နေလျှက်နှင့်ပင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး သူ့လက်တွေက ပင်တီလေးထဲကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ကိုကိုကျော် အန်တီမာလေး မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်စေ့တွေကို မှိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။

သို့သော်လည်း အန်တီမာလေး လက်ချောင်းတွေက သူ့ပင်တီလေးထဲ နိုက်ပြီး လှုပ်ရှားနေသည်။ အိပ်ပျော်နေရင်းက ယောင်ပြီး မာစတာဘေးရှင်း လုပ်နေတာလား။ သေခြာတာကတော့ သူ့စောက်စေ့လေးကို ပွတ်ချေနေတာကတော့ သေခြာသည်။ ကိုကိုကျော်လည်း အသက်ရှူတွေ မြန်လာပြီး ထို အန်တီမာလေး လက်လှုပ်ရှားနေတာကို ကြည့်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ကာ ကွင်းထုနေမိလေတော့သည်။

မကြာခင် အန်တီမာလေးပါးစပ်က တအင့်အင့်ငြီးသံနှင့်အတူ သူ့ခါးလေးကော့တက်ကာ ခြေထောက်တွေ ဆန့်ထုတ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကလည်း ဒုတိယအကြိမ်မြောက် သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ကျကုန်လေတော့သည်။ ကိုကိုကျော်မှာ ဖီးအရမ်းတက်သွားသဖြင့် သူ့ပုဆိုးဖြင့် ခံလိုက်ဖို့ပင် အချိန်မမှီလိုက်ပဲ အန်တီမာလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ မွေ့ယာပေါ်သို့ သူ့လရည်များ တဖျစ်ဖျစ် ထွက်ကျသွားလေတော့သည်။

“အဲဒါပါပဲ ချစ်လေးရယ်၊ အဟီး။ ကိုကိုက မနက်ကြတော့ အန်တီမာလေး သူ့အိပ်ယာပေါ်က အစွန်းကွက်တွေနဲ့ အနံ့တွေကို ဘာများပြောလေမလဲလို့ တထိတ်ထိတ်ပေမဲ့ သူလည်း ဘာမှမပြော၊ ကိုယ်လည်း ဘာမှမပြောပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောက်ပိုင်း အဲလောက်ထိ မနီးကပ်ရအောင် ကိုကိုက ရှောင်ခဲ့ပါတယ်၊ နေက်တခါဆိုရင်တော့ ရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ပဲ မှားမိလိမ့်မယ်လို့ ကိုကို ထင်လို့လေ။”

“ဟုတ်ပြီ ကိုကို ခဏလေး သွားရေချိုုးခန်းထဲ ခဏသွားနေလိုက်၊ ချစ်လေးက ထွက်လာတော့ဆိုမှ ထွက်လာခဲ့လိုက်”

ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည်တွန်းလွတ်လိုက်သဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဘုမသိဘမသိ ဝင်လာခဲ့ရသည်။ စောစောက ဇာတ်ကြောင်းပြန်ခဲ့ချိန်မှာ သူ့အတွေးအာရုံထဲ ထိုစဉ်က ဖြစ်ရပ်တွေကိုလည်း ပြန်တွေးမိနေသဖြင့် သူ့လီးကြီးကလည်း မာတောင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှာ သေးပေါက်တော့တောင် အပြင်ပန်းမထွက်သွားအောင် လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း ခါးကိုလည်းကိုင်းကာ သေခြာပေါက်ယူရသည်။ နောက်တော့ ရေအေးအေးဖြင့် ဖြန်းပက်ကာ ဆေးလိုက်သဖြင့် နည်းနည်းတော့ ပျော့ကျသွားသည်။ ထိုစဉ်ခန အခန်းပြင်မှ ဖူးဝတ်ရည်အော်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် အခန်းပြင်ထွက်လိုက်ရာ ကုတင်ပေါ်တွင် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ညဝတ်အင်္ကျီဖရိုဖရဲနှင့် ဒူးထောင်ပေါင်ကား အိပ်လျှက်၊ ဘရာဇီယာအမဲ၊ ပင်တီအမဲကို ဝတ်ထားသည်။ ကိုကိုကျော့်လီးကြီး ဖြောင်းကနဲ မာတောင်တက်လာရသည်။ သူ့ကိုယ်သူ ငယ်ငယ်တုန်းကအချိန် ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ။

ကုတင်နားကပ်သွားတော့ ဖူးဝတ်ရည်က မျက်လုံးမှိတ်ထားတာတွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော်က ပြုံးပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ဝင်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ထံမှ ငြီးသံလေး မပီမသထွက်ပေါ်လာပြီး ဖူးဝတ်ရည်လက်တစ်ဖက်က သူ့ပင်တီထဲကို တိုးဝင်လာပြီး သူ့အရသာဖူးလေးကို ဖိပွတ်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ ကိုကိုကျော် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ကုန်းလိုက်ပြီး ပင်တီလေးကို ခါးတဖက်တချက်မှ သရည်မျှော့ကြိုးကို ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်လိုက်လေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာလည်း အရည်တွေဖြင့် စိုစွတ်ကာ နှုတ်ခမ်း အဖတ်လေးတွေက ရွှမ်းလဲ့နေကြသည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ပေါ် ပါးစပ်ဖြင့် အပ်လိုက်ပြီး သူ့လျှာတွေဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ယက်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် အရသာဖူးလေးကို ထိုးဆွပြန်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က မပီမသအသံလေးဖြင့် ငြီးတွားရင်းက ကိုကိုကျော့် ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခွဆုံဆီ ဆွဲသွင်းပြီး သူ့ဖင်ကြီးကိုလည်း ကြွတက်ကာ လှုပ်ရှားလေသည်။

“အား.. မောင်ကျော်၊..အန်တီမာလေးကို ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲကွာ”

ကိုကိုကျော် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့လေးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင်တောင့်တင်းနေပြီမို့ သိပ်ကြာကြာ အချိန်မဆွဲနိုင်၊ ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် နို့သီးခေါင်းများကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် မနာတနာ ကိုက်ပေးရင်း လက်တွေကလည်း နို့အုံကြီးများကို အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။

“မောင်ကိုကိုကျော်ရယ်၊ မင်း အန်တီမာလေးကို သတ်နေတာလားကွာ၊ လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့”

ကိုကိုကျော်မှာ ပါးစပ်မှ စကားပင် မထွက်နိုင်၊ အသက်ရှူသံ အရမ်းပြင်းပြင်းနှင့် သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့၍ စွတ်ကနဲ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။

“အား… ကောင်းလိုက်တာ မောင်ကိုကိုကျော်ရယ်၊ မင်း အန်တီ့ကို ဘယ်အချိန်ထဲက လိုးချင်နေတာလဲကွယ်”

ကိုကိုကျော် စကားမပြောနိုင်ပါ၊ အသက်ကို တရူးရူး မှုတ်ထုတ်ရင်းက ဗိုက်သားကိုညှစ် ဖင်ကိုကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးကြီးကိုသာ အားသွန်ခွန်စိုက် တဖန်းဖန်းမြည်အောင် ဆောင့်လိုးနေလေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း စကားမပြောနိုင်တော့ပါ၊ ကိုကိုကျော့်ကို ကုတ်တွယ် ဖြစ်ညှစ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ကိုကိုကျော့် အဆောင့်နှင့် တိုင်ပင်လိုက်ကာ လှုပ်ရှားပေးနေလေတော့သည်။

သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ရောက်ရှိသွားကာ သုတ်ရည်များ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ခေါင်းထဲ ပက်ဖျန်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း ပူနွေးသော သုတ်ရည်များ သူ့စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သူ့ အကြောများလည်း တင်းရင်းသွားကာ တချီပြီးသွားလေတော့သည်။

ကိုကိုကျော်တို့လင်မယား တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အိပ်မောကျသွားကြပြီး၊ နေ့လည် ဗိုက်ဆာလာကြမှ တရေးနိုးကြတော့သည်။ ထိုအခါကြမှ ရေမိုးချိုးပြီး အိမ်မှာလည်း ချက်ရမှာ ပျင်းသဖြင့် စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုသို့ ထွက်စားကြလေသည်။ ထိုညကလည်း ကိုကိုကျော် ရန်ကုန်သို့ မပြန်ခင် နောက်ဆုံးည ဖြစ်လေရာ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ ယခုမှ ခွဲဖူးသည့် ညားခါစ လင်မယားလို ဖြစ်နေကြပြီး တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖက်ထားရင်း နမ်းမဝ ဖြစ်နေကြလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီမာလေးနှင့် ပတ်သက်ပြီး စသောအခါတွင် ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မျက်နှာကြီးနီကာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့လီးကြီးကတော့ လိမ်မရအောင် မာတောင်လာရလေသည်။

“ကိုတို့ ခွဲနေခဲ့ရတဲ့ ရက်တွေကို နှမြောမိသလို၊ အခုလည်း ချစ်လေးကို ခွဲပြီး မထားခဲ့ချင်တော့ဘူးကွာ”

“ဖူးလည်း အဲလိုပါပဲ ကိုကိုရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ အဲလိုမျိုး နားလည်မှုရတာ ဖူး အရမ်းဝမ်းသာပြီး ကိုကို့ ကိုလည်း အရမ်းချစ်သွားတယ်၊ ကိုကို လုပ်ချင်တာကိုလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော၊ ဖူး နားလည်ပေးမယ်”

ကိုကိုကျော်က အခုမှတော့ အရင်က ရှုပ်ခဲ့တာတွေ ပြန်ပြောလို့ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ခွင့်လွတ်မယ် မလွတ်မယ် မသေခြာလို့ မပြောတော့ဘူးဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်၊ သို့ပေမဲ့ အခုလို အခွင့်ကောင်းကိုတော့ လက်လွတ်မခံ ချင်ပေ။

“ကိုကို့ကို စိတ်မဆိုးဘူးဆိုရင်တော့ တစ်ခု ပြောချင်တယ်”

“ပြော ကိုကို”

“ဝင်းဝင်းသန်း သိတယ်မဟုတ်လား”

“သိတယ်လေ၊ ကိုကို့ စက္ကတေရီ မဟုတ်လား၊ ဘာလဲ ကိုကို လိုးနေတာလား”

ပထမတော့ ကိုကိုကျော်က ဝှေ့လည်ကြောင်ပတ် လုပ်ပြီး ကိုကို့ကို ဖေပါပေးနေတယ် ကိုကိုလည်း စိတ်ပါတယ် ဘာညာ အာဦးမည်လို့ တွေးထားခဲ့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်၏ ထိုကဲ့သို့ ဗြောင်မေးလိုက်ခြင်းကြောင့် ကိုကိုကျော်လည်း မျက်နှာပူပူနှင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရလေသည်။

“ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

“တစ်ပတ်လောက်ပဲ ရှိပါသေးတယ်”

“အင်းလေ ဖူးတောင်မှ တစ်လလောက်ရှိပြီဟာကို ကိုကို့ကို ခွင့်လွှတ်ရမှာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို၊ ဇာတ်လမ်းတော့ မရှုတ်လာစေနဲ့နော်၊ ဆက်ခ်နဲ့ စီးပွားရေး၊ အိမ်ထောင်ရေးကို မပတ်သက်လာစေနဲ့၊ ကိုကိုက နယ်ကျွံနေပြီမို့ ဖူး မပြောတော့တာ၊ ကိုကို့ အလုပ်ထဲကထက်စာရင် အပြင်က အလုပ်နဲ့ မဆိုင်တဲ့သူနဲ့ လှုပ်ရှားတာ ပိုကောင်းမလားလို့၊ တခြား လောစူးတွေ ဘာတွေနဲ့ ရှုပ်နိုင်လို့လေ”

“အင်းပါ ကိုကို သဘောပေါက်ပါတယ်၊ သူလည်း စေ့စပ်ထားတဲ့သူ ရှိပါတယ်၊ သူတို့ယူရင် ကိုကိုနဲ့လည်း ဇာတ်လမ်းဆုံးပါပြီ”

“အင်းလေ ကိုကိုလည်း အရွယ်ရောက်နေတဲ့သူပဲ ကိုယ့်အန္တရာယ်ကို ကိုယ်သတိထားပေါ့၊ အဲ့တာပဲ ဖူးက သတိပေးချင်တာပါပဲ၊ ကျော်စိုးသော်ကလည်း မကြာခင် နိုင်ငံခြားထွက်တော့မှာပါ၊ ကဲ ဒီညရော အန်တီမာလေးကို ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ”

“ဟာကွာ ဖူး လုပ်တာနဲ့ နောက် အန်တီမာလေးကို တွေ့ရင် မျက်နှာပူနေရတော့မှပဲ”

“ခိခိ မျက်နှာပူတာထက် ဒီလီးကြီးပူတာက ပိုဆိုးတယ်နော်၊ ဟောကြည့် အပြောပဲ ရှိသေးတယ် မာနေပြီ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ကိုကိုကျော့် ပုဆိုးပေါ်မှ လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ လီးကြီးမှာ မာနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိုသို့ပြောလိုက်ချင်းဖြစ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်မှာ သူခိုးလူမိသလို မျက်နှာကြီး ရဲကနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။

“ကဲ ရှက်မနေနဲ့တော့ လာ ဒီတစ်ညပဲ ကျန်တော့တယ်၊ အန်တီမာလေးကို နောက်ပေါက် မဖွင့်ချင်ဘူးလား၊ သွား ဟိုအံဆွဲထဲမှာ အဖေါ်ရယ် ဂျယ်ရယ်ရှိတယ် သွားယူလာခဲ့၊ မောင်ကိုကိုကျော် ခစ်ခစ်”

ကိုကိုကျော်မှာ မျက်နှာပူမိသော်လည်း သူစိတ်တွေက ထကြွလာပြီး လီးကြီးလည်း ထောင်မတ်နေပြီ ဖြစ်ရာ မငြင်းတော့ပဲ အံဆွဲဆီသို့ ထလာခဲ့တော့သည်။ ကိုကိုကျော် ထသွားသည်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း အကြံတစ်ခုရသွားပြီး သူ့အဝတ်အစားတွေကို အကုန်ချွတ်ပစ်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီအပါးလေးကိုသာ အပေါ်က ဝတ်လိုက်လေသည်။ ညဝတ်အင်္ကျီလေးမှာ အမဲရောင် ခပ်ပါးပါးလေးဖြစ်ပြီး အရှည်က ပေါင်လည်လောက်သာ ရောက်လေရာ ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်တန်များကို ထင်းထင်းလင်းလင်းကြီး မြင်ရလေသည်။ အံဆွဲထဲမှ အဖေါ်နှင့် ဂျယ် ယူပြီး ကုတင်ဆီ ပြန်လာသော ကိုကိုကျော်လက်ထဲမှ ပစ္စည်းများကို လှမ်းယူပြီး မွေ့ယာပေါ် ခဏချထားလိုက်ပြီး ကိုကိုကျော့်လက်ကို ဆွဲကာ

“ခဏလေး လာဦးဒီကို”

ဟုဆိုရင်း ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ထွက်လာခဲ့ရာ၊ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဘုမသိဘမသိ လိုက်လာခဲ့ရလေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲတွင် ကိုကိုကျော့်ကို အနောက်မှာထားလျှက် ဖူးဝတ်ရည်က ဘေစင်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘေစင်အပေါ် မှန်ချပ်ထဲမှ သူ့နောက်တွင် ရပ်နေသော ကိုကိုကျော့် မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောင်ချော်ချော်ဖြင့် မျက်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်ရင်းက

“မောင်ကိုကိုကျော်၊ အန်တီမာလေး အန်ချင်လို့ကွယ် ထိန်းပေးထားနော်”

ဟု ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို ကုန်းကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုကိုကျော်လည်း သဘောပေါက်သွားလေသည်။ ပထမတော့ ရှက်သလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း ဖင်အနောက်ကို ကော့ပေးလိုက်သဖြင့် ကားစွင့်တက်လာသော ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ကြီးက အားရပါးရကြီးဖြစ်ပြီး နေ့ခင်းတုန်းက သူပြန်တွေးနေမိသော အန်တီမာလေး တင်ကြီးနှင့် တပုံစံထဲ ဖြစ်နေလေရာ၊ သူ့လီးကြီးမှာ မတရားကို တောင်တက်လာရလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် ခါးကျင်ကျင်လေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း၊ သူ့လီးတန်ကြီးဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်ခွဆုံကြားကို ထိုးသွင်းကာ ပွတ်လေတော့သည်။

“ကိုကိုက အဲ့လို ထောက်ပွတ်ပေးနေတာလား အဲဒီတုန်းက”

ရုတ်တရက် သူ့ကို မှန်ထဲမှာ ကြည့်နေရင်း မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည် အမေးကို ကိုကိုကျော်က ခေါင်းငြိမ့်ကာ ဖြေလိုက်သည်။

“အဲဒါဆိုရင်တော့ အန်တီမာလေး သေချာပေါက်သိမှာပဲ ကိုကိုရေ၊ ဘယ်မိန်းမမှ မသိပဲ မနေဘူး၊ ကိုကို့လီးကြီးက ဒီလောက် အဖုတ်ပေါ်ကို လာထိုးပွတ်နေတဲ့ဟာကို၊ သူလည်း စိတ်လာနေလို့ ငြိမ်ခံနေတာနေမယ်”

ကိုကိုကျော် ဘာမှပြန်မပြောတော့ ဖူးဝတ်ရည် ညဝတ်အင်္ကျီအောက်နားစကို လှန်တင်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးအဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“အား… အို… မောင်ကိုကိုကျော်ရယ် အရမ်းပဲကွယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါကွယ်”

နောက်တော့လည်း ကိုကိုကျော်က ဒူးကို ကွေးရင်းက အောက်ကနေ ပင့်ပင့်ဆောင့်နေသလို၊ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ဘေစင်နှုတ်ခမ်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးနေလေသည်။ ယခုအခါတော့ နေ့ခင်းတုန်းကလည်း လုပ်ထားကြသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးကြချေ။ ကိုကိုကျော်က ဒူးလည်း ညှောင်းလာသဖြင့်

“ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင်ကွယ်”

ဖူးဝတ်ရည်က မလှုပ်မရှားပဲ

“ဟင် ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ် မောင်ကိုကိုကျော်”

ဟု ရစ်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်မှာ တင်းနေပြီဖြစ်ရာ ပါးစပ်မှ

“ကုတင်ပေါ်သွားကြရအောင် အန်တီမာလေးရယ်”

“မင်းက ကုတင်ပေါ်သွားပြီးရင် အန်တီမာလေးကို ဘာလုပ်မှာလဲလို့”

“အန်တီမာလေးကို ဖင်လိုးမလို့လေ”

ဟိုက်၊ ငါ့ပါးစပ်က အဲ့လိုထွက်သွားသလား၊ ကိုကိုကျော်စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ပါးစပ်ကတော့ နည်းနည်း အရသာတွေ့သလို ဖြစ်နေရသည်။ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဒူးထောက်ကာ ခေါင်းအုံးပေါ် မျက်နှာအပ်လျှက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလေသည်။ ကိုကိုကျော်လည်း ကမန်းကတမ်း သူ့လီးကြီးမှာ အဖော်ကို စွပ်၊ အဖော်ပေါ်မှာ ဂျယ်တွေသုတ်၊ ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားမှ ခရေပွင့် ညိုညိုလေးပေါ်လည်းသုတ်၊ လက်မဖြင့် အတွင်းထဲသို့လည်း ဂျယ်တွေကို သွတ်သွင်း၊ ပြီးတာနှင့် သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စသွင်းတော့သည်။

“ဖြည်းဖြည်းချင်းနော် မောင်ကိုကိုကျော်၊ အန်တီမာလေး ယောက်ျားတောင် အဲဒီနေရာကို မလုပ်ဖူးဘူး၊ အန်တီမာလေး ကြောက်တယ်ကွယ်”

“အင်းပါ၊ ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်မှာပါ၊ နာရင်ပြောနော်”

ပြောသာ ပြောနေသည်။ ချောဆီတွေ အရှိန်နှင့် သူ့လီးကြီးက တဝက်လောက်ဝင်သွားပြီ။ ခွေးမသားကျော်စိုးသော် ငါ့မိန်းမဖင်ကို ဘယ်လောက်တောင် ချထားပြီးပြီလဲ မသိဘူး၊ သူများတွေ ပြောသလောက်တောင် မကြပ်တော့ဘူးဟု ကိုကိုကျော် စိတ်ထဲ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ သို့သော်လည်း ကြပ်တာကတော့ ကြပ်ပါသေးသည် ။ နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပြီး လိုးနေသည့်အချိန်မှာတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မျက်စေ့ကို မှိတ်ပြီး အတွေးထဲမှာ အန်တီမာလေးဖင်ကို လိုးနေသည်ဟု တွေးနေမိတော့သည်။

ထို့ကြောင့်ပဲလားမသိ သိပ်မကြာလိုက် လီးကြီးမှာ တအား မာတင်း လာပြီး ပိုလည်း ကြပ်တည်းလာလေသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေး အမြန်ဆောင့်လိုက်မိပြီး သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားကာ တချီပြီးသွားရလေတော့သည်။

ကိုကိုကျော် ရန်ကုန်ပြန်သွားတော့ နောက်နေ့ညမှာ ထုံးစံအတိုင်း ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည် ကုတင်ပေါ် ရောက်လာတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်မှာ ကိုကိုကျော်နှင့် ပွင့်လင်းသွားခဲ့ရပြီး၊ နဂိုထဲကလည်း တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ချစ်ခဲ့ကြသူများမို့ အခုတော့ လွမ်းသလိုလိုတောင် ဖြစ်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော်၏ အလိုးအမှုတ်များကြောင့်လည်း စိတ်တော့ နည်းနည်းဖြေ လို့ ရနေပေသည်။

ကျော်စိုးသော်ကလည်း ဖူးဝတ်ရည် စိတ်ထား နည်းနည်းပြောင်းနေသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း သူက ယာယီချစ်သူ မဟုတ်လား၊ ပျော်လို့ရတုန်း ပျော်ထားလိုက်မည်ဟု အတွေးဖြင့် သိပ်စပ်စပ်စုစု မတွေးမမေးတော့ပဲ ဒီအတိုင်းပင် အလိုက်သင့် နေလိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော် ရောက်နေသည့် ကာလအတွင်း၌ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ရုံးတွင် သူနှင့် အဖွဲ့ကျနေသော၊ ညိုဝင်းအောင် အခန်းမှာ သွားနေလေသည်။

ညိုဝင်းအောင်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အောက်မှ ဝန်ထမ်းတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော်ထက် အသက်အနည်းငယ်သာ ကြီးလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ တစ်နှစ်ခန့်သာ ရှိသေးသည်။ သူ့မိန်းမမှာ မော်လီဇော်ဟု ခေါ်ပြီး နပ်စ်မ တစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။ သူတို့လင်မယားမှာ ခပ်ဟော့ဟော့ ဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးလည်း ထန်ကြသူများ ဖြစ်သည်။

ကျော်စိုးသော်နှင့် သူတို့ အတူတူ အရက်ထိုင်သောက်နေကြရင်းကပင် လင်မယားနှစ်ယောက် ဟိုကိုင်ဒီဆွ လုပ်ရင်း၊ တခါတလေ ကျော်စိုးသော်ကို တစ်ယောက်ထဲ ထားခဲ့ကာ အခန်းထဲ ဝင်လိုးကြသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိသေးသည်။ မော်လီမှာ ငယ်လည်းငယ် ကရင်မပီပီ အသားအရည်မှာ ဝင်းနေပြီး မျက်နှာဝိုင်းစက်စက်၊ ဖင်ပြားပြားကားကား ပေါင်တန်တုတ်တုတ် နို့ကြီးကြီးမို့ ကျော်စိုးသော်က မသိမသာ ခိုးကြည့်ပြီး တင်းခဲ့ရသည့် အချိန်တွေလည်းရှိသည်။ တခါတလေ ညိုဝင်းအောင် အမူးလွန်ပြီး ဒေါင်းသွားချိန်မှာ ကျော်စိုးသော်နှင့် မော်လီတို့ နှစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့သည့် အချိန်မျိုးတွင် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားရလေသည်။

မော်လီက ကရင်မ နပ်စ်မဖြစ်သဖြင့် အနေအထိုင် ရဲတင်းသည်။ အိမ်နေရင်းဆိုလျှင် ဘောင်းဘီတို၊ ဟော့ပင် သို့မဟုတ် ဂါဝန်တို့ကို ဝတ်လေ့ရှိသဖြင့်လည်း ပိုပြီး စိတ်ထဲ ကလိလိ ဖြစ်နေမိသည်။ နောက် သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ ရှိသည့်အချိန်များတွင် မော်လီက စကားပြောလျှင် ဒူးပုတ်ပေါင်ပုတ် ပြောတတ်လေ့ရှိသည်။ ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ မော်လီက ပွင့်လင်းတာလား၊ သူ့ကို မြူဆွယ်တာလား ဆိုတာကို မသဲကွဲသေးချေ။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ မော်လီ့ကို လိုးချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေသဖြင့် မော်လီတို့ အိမ်သို့ ခြေကျလျက်ရှိနေလေသည်။

ထိုသို့ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖွင့်မပြောကြသော်လည်း သူတို့ကြားတွင် အနည်းငယ် သွေးအေးစ ပြုလာကြသည်။ ထိုအချိန်အတွင်းမှာပင်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရာထူးတိုးပြီး၊ ရန်ကုန်မှ တိုင်းရုံးတွင် ထိုင်ရဖို့ ဖြစ်လာတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်မှာလည်း မကြာခင် လပိုင်းတွင်း နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ရာ သေချာသလောက် ဖြစ်နေရာ လက်ရှိ နေပြည်တော်မှာပင် နောက်ဆုံးရက်အထိ လုပ်သွားရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တော့သည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ယခုမှ ကိုယ့်အိမ် ကိုယ့်ယာနှင့် ပြန်နေခွင့်ရပြီး၊ ကိုကိုကျော်နှင့်လည်း နားလည်မှုရခဲ့ ပြီးပြီမို့၊ လင်မယားနှစ်ယောက် ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ဖြစ်နေကြလေသည်။ တစ်နေ့ သူတို့နှစ်ဦး ချစ်ပွဲဝင်ရင်း နားနေကြရင်းက ဖူးဝတ်ရည်က

“ကိုကို အခု ဝင်းဝင်းသန်းနဲ့ရော လုပ်ဖြစ်ကြသေးလား”

“ဟင့်အင်း၊ ချစ်လေး ပြန်ရောက်လာပြီးမှ ကိုကိုတို့ မလုပ်ဖြစ်ကြတာ ကြာပြီ”

“ဒီကို ခေါ်လာပြီး တစ်ခါလောက်လုပ်ပါလား၊ ချစ်လေး ချောင်းချင်လို့”

“ဟာ ချစ်လေးကလည်းကွာ”

“ဘာချစ်လေးတုန်း၊ သူ့တုန်းကတော့ ချစ်လေးကို ချောင်းပြီးတော့”

“ချစ်လေး တကယ်ပြောတာလား၊ “

“တကယ်ပေါ့လို့၊ ဒီအပတ်ဝိအန်း ချစ်လေး နေပြည်တော် ခဏသွားမယ်လို့ သူ့ကိုပြောပြီး ခေါ်လာခဲ့၊ ချစ်လေး ကလော့ဆက်ထဲ ပုန်းပြီးချောင်းမယ်”

“အိုကေလေ”

ကိုကိုကျော်လည်း နည်းနည်းတော့ တက်ကြွသွားသည်၊ မိန်းမ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် တခြား မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို လုပ်ရဦးမည့်အပြင်၊ မိန်းမလည်း ချောင်းကြည့်နေဦးမည်ဆိုတော့ စိတ်တွေ ထလာရသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ဒါကိုသတိပြုမိသည်၊

“ကဲ ကြည့် တွေးလိုက်တာနဲ့တောင် ကိုကို့ကောင်ကြီး ထလာပြီ အဟိ။ သူတော်တော် မလုပ်ချင်ရှာဘူး”

………………………………………………….

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အသက်နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ် ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တော်တော်လှသူ ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ကိုကိုကျော်က တခြားအရည်အချင်းတွေကို ကျော်ဖြတ်ကာ သူ့ကို ခန့်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ခန့်ပြီး တစ်လအတွင်းမှာပင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ စေ့စပ်ထားသူ ရှိလျှက်ဖြင့် ကိုကိုကျော်နှင့် ငြိလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် စေ့စပ်ထားသူမှာ စစ်တပ်မှ ဗိုလ်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ယခုတော့ နိုင်ငံခြားသို့ နိုင်ငံတော်စားရိတ်ဖြင့် ပညာသင် သွားရောက်နေလေသည်။ ဗိုလ်ကြီးမျိုးသန့် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာ အွန်လိုင်းပေါ်မှသာ ဗီဒီယို၊ အော်ဒီယို မက်ဆေ့တို့ဖြင့် sex chat သာ လုပ်နေနိုင်ကြရာ စိတ်တွေထနေသော ဝင်းဝင်းသန်းနှင့် သူ့ကို သွားရည်ကျနေသော ဘောစိ ကိုကိုကျော်တို့ ငြိသွားကြလေသည်။

ဗိုလ်ကြီးမျိုးသန့်ကလည်း နိုင်ငံခြားမှာ အချိန်တော်တော်ရနေသူပီပီ နိုင်ငံတကာမှ ဗမာမများကို ဖေ့စ်ဘုတ်မှ ရှာကာ အပ်ရင်း လိုက်ကျူးနေသူ ဖြစ်ရာ မိန်းမပေါင်းများစွာနှင့် sex chat နေသူ ဖြစ်လေသည်။ သူ မထင်မှတ်သည်ကတော့ သူ့ဆော်ကို သူ့ဆော်ဘော့စ်က လိုးနေခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။

ကိုကိုကျော် သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်းဝင်းသန်း ခေါ်လာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သော့ခတ်ထားသော အဝတ်ဘီဒိုထဲမှာ၊ ခွေးခြေလေးတစ်ခုပင် ယူထားပြီး ထိုင်ကာ ချောင်းနေလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အပေါ်က အသားပါးပါး အဖြူနှင့်အနက် ပျောက်ကျားလိုလို ဘလော့စ်အင်္ကျီဝတ်ထားပြီး အောက်ကတော့ အနက်ရောင် စကတ်ကြပ်ကြပ်လေးကို ဝတ်ထားသည်။ စကတ်က သိပ်အတိုကြီးတော့မဟုတ် ဒူးဖုံးရုံ အရှည်ဖြစ်သည်။ စကတ်ကြပ်ကြပ်လေးမို့ သေးကျင်သော ခါးအောက်မှ ကားစွင့်လာသော တင်သားအလှကို ထင်းကနဲ မြင်နိုင်လေသည်။

အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်းလျှက် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဆွဲခေါ်ကာ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားတွင် ရပ်စေလျက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းလေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့်ပုခုံးပေါ်ကို သူ့လက်ကလေးတင်၍ အနမ်းများကို တုန့်ပြန်နေသော်လည်း ကိုကိုကျော့် လက်တွေကတော့ ဝင်းဝင်းသန်းစကတ်မှ ဇစ်ကို စမ်းကာ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူးဝတ်ရည် ချောင်းနေသော ဘီရိုဘက်ကို ကျောပေးထားသည်မို့ ဝင်းဝင်းသန်း စကတ် ကြမ်းပေါ်ပုံကျသွားတော့ လုံးဝိုင်းစက်နေသော တင်သားကျစ်ကျစ်လေးတွေ ကြား ဖင်ကြားညှပ် အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပိုးသား ပန်းရောင်လေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့ကို ကိုကိုကျော် ဝယ်ပေးထားသည့် ဗစ်တိုးရီးယားစီးကရက် နှင့် တပုံစံထဲဖြစ်ပြီး အရောင်သာ ကွဲကြောင်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။

ဟွန့် ဒါလည်း ကိုကို ဝယ်ပေးထားတာပဲ ဖြစ်မည်ဟုတွေးလိုက်မိသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ဖင်လုံးလေးများ မှာ သူ့ထက်စာလျှင် သေးသေးကျစ်ကျစ်၊ ပေါင်တန်များမှာလည်း ဖြောင့်စင်းပြီး သူ့ပေါင်လုံးများထက် အနည်းငယ် သေးသွယ်ပေရာ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မနာလို ဖြစ်မိရလေသည်။ ငါ့ပေါင်လုံးတွေ နည်းနည်းတုတ်နေတယ်၊ ငါဂျင်ပြန်သွားမှ ရမည်ဟုလည်း စိတ်ထဲ တေးထားလိုက်သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ စကတ်ကျွတ်သွားသော်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို မချွတ်သေး၊ ကိုကိုကျော်က သူ့အပေါ်ဘလော့စ်အင်္ကျီ ချွတ်ပေးနေသည်ကို လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပေးလိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကိုတော့ ကိုယ်တိုင်ချွတ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးများမှာ သူ့ထက်ပိုပြီး အလုံးကြီးသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြန်သဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းစူသွားမိပြန်သည်။

နောက်တော့ တကိုယ်လုံးမှာ ပန်တီလေးကလွဲပြီး အဝတ်အစား ဘာမှမရှိတော့သော ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက် ကြမ်းပေါ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ရင်း ကုတင်စောင်းထိုင်နေသည့် ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ ပုလွေ စကိုင်နေတော့သည်။

သူ့ထက်စာလျင် အစစအရာရာ ပျိုပြစ်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း တစ်ယောက် သူ့ယောက်ျားကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း မနာလိုဖြစ်မိသည့် ဖူးဝတ်ရည်မှာ မိမိနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ လိုးနေတုန်း ကိုကိုကျော် ချောင်းကြည့်နေရသည့် အဖြစ်ကို သွားတွေးမိလိုက်ပြီး ကိုယ်ချင်းစာသွားမိလေသည်။

အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်လေးတစ်ယောက် မိမိ မိန်းမကို လိုးနေသည်ကို ချောင်းကြည့်နေရသည့် ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မည်သို့ ခံစားနေရမလဲ၊ မိမိလိုပဲ မနာလိုစိတ်တွေ ရှိနေမှာ သေချာသည်။ သို့သော်လည်း ချစ်ရသော မယားကို အလိုလိုက်ကာ ပျော်ပါစေတော့ဟု လွှတ်ထားပေးပြီး ခွင့်လွှတ်စိတ်ထားသည့် ကိုကိုကျော့်ကို ပို၍ပင် ချစ်မိသွားတော့သည်။

ကိုကိုကျော်က သူ့လီးကြီးကို နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်ရင်း ခေါင်းကို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးနေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ခေါင်းမှ ဆံပင်အုပ်ထဲကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထိုးဖွဆော့နေရင်း နောက်လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဝင်းဝင်းသန်း၏ နို့ကြီးများကို ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ နောက် သတိရသွားဟန်နှင့် ဖူးဝတ်ရည်ချောင်းကြည့်နေသော ဘီရိုဖက် လှမ်းကြည့်ကာ ပြုံးပြီး မျက်စေ့တစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။

ခဏအကြာမှာ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကို ဆွဲထူ မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူ့ဘောင်းဘီ အတွင်းခံတို့ကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ ကြမ်းတစ်နေရာကို လှမ်းပစ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို သူကိုယ်တိုင်ပင် ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ သူက ကုတင်စောင်းတွင် ပြန်ထိုင်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို တစ်ခုခု ပြောလိုက်သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူဝတ်ရည် ရှိနေရာဘက်ကို လှည့်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် ထိတ်သွားသည်။ ကိုကိုကျော် ဘာများ ပြောလိုက်တာလဲပေါ့။ သို့သော်လည်း ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းခါးလေးကို ဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းတော့မှ သဘောပေါက်သွားသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားကာ အောက်မှ ထောင်မတ်နေသော ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ကာ အသာလေး ထိုင်ချလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်လေးမှာ အမွှေးအမြှင် ပြောင်ရှင်းနေပြီး ချောနေသဖြင့် ဝက်စ် (ဖယောင်း) ဖြင့် အမွှေးအမြှင်များ ဖယ်ရှင်းထားပုံရသည်ဟု ဖူးဝတ်ရည် တွေးလိုက်သည်။ သူကတော့ ဖယောင်းဖြင့် လုပ်ပါက တအားနာသည်ဟု ကြားဖူးသဖြင့် မလုပ်ရဲပဲ တစ်ပတ် နှစ်ခါလောက်သာ ရိတ်လေသည်။ ကိုကိုကျော်သာ ထိုသို့ ပြောင်ရှင်းနေသော အဖုတ်မျိုး ကြိုက်သည်ဆိုပါက အနာခံပြီး ဝက်စ်သွားလုပ်ရင် ကောင်းမလားလည်း တွေးနေမိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း သူ့ပေါင်ပေါ် ကြွလိုက်ထိုင်ချလိုက်ဖြင့် လုပ်ပေးနေသည်ကို အရှိန်ရစေရန် ဝင်းဝင်းသန်းခါးလေးကို သူ့လက်ဖြင့် ကိုင်ပေးထားလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ဆောင့်ချသည့် အရှိန်ကြောင့် သူ့နို့ကြီးများမှာလည်း ခုန်ပေါက်လှုပ်ရမ်းနေလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်လည်း ကိုကိုကျော်တို့နှစ်ယောက် လုပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်စို့လာလေသည်။ ခနနေတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အရှိန်ရလာပြီး ထိုပုံစံကို အားမရတော့သဖြင့် ကုတင်ပေါ်မှ ထလိုက်လေသည်။

တကယ်တော့ ဖူးဝတ်ရည် မျက်စိတည့်တည့်တွင် သူ့လီးကြီး ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို မြင်ရအောင် အခုန ပိုဇေရှင်းကို သုံးခြင်းဖြစ်လေသည်။ စိတ်ထလာတော့ အားမရ။ ထို့ကြောင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို ကုတင်စောင်းမှာပင် ကုန်း၍ ကုတင်ပေါ် တံတောင်ထောက်နေစေပြီး အနောက်ဖက်မှနေ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ကာ ဆောင့်လေတော့သည်။ ထိုပုံစံဖြင့် တစ်ချီပြီးသွားတော့ ဘီရိုထဲမှာ ကိုယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်နေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း တချီပြီးသွားရသည်။

ထိုနေ့က ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် တခါမှ မခံစားခဲ့ဘူးသော ခံစားမှုတစ်မျိုး ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ အဲဒါကတော့ ဝင်းဝင်းသန်း၏ နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ကြည့် စို့ကြည့်ချင်စိတ်ပေါ်လာရခြင်းပင်။

နောက်တချီ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှေကြီးထိုး ပုံစံဖြင့် လုပ်ကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်း၏ ကိုယ်ခန္ဓာ အစိတ်အပိုင်းတွေကိုသာ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် စိတ်ဝင်တစား ကြည့်မိခဲ့သလို သူ့စောက်ဖုတ်မှာလည်း အရည်တွေ ရွှဲခဲ့ရသည်။ သူများ လက်စ်ဘီယံ အငုံ့စိတ်ရှိနေသလား ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပင် တွေးစပြုလာမိလေသည်။ ထိုနောက်ပိုင်း ဖူးဝတ်ရည် ကိုကိုကျော့်ကို တူးအင်ဝမ်း မိန်းမနှစ်ယောက်နှင့် သူတစ်ယောက်ထည်း မလုပ်ချင်ဘူးလာဟု ဆွပေးရာ ကိုကိုကျော်က လုပ်ချင်တာပေါ့ဟု ဝန်ခံလာသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း နှစ်ယောက် ဆိုရင်ရော ဆိုတော့ ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာကို အတည်လား သူ့ကို လာစားနေတာလားဟု အကဲခတ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် အတည်ပြောနေမှန်းသိတော့ အင်းဟု ဝန်ခံသည်။ ဒါပေမဲ့ သူက ဖြစ်နိုင်မည်မထင်ဟု ဆိုလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့တာဝန်ထား၊ သူစီစဉ်မည်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။

နောက်ပိုင်းတွင် ဖူးဝတ်ရည်က ဝိအန်းတို့ ဟောလီးဒေးတို့တွင် ရှော့ပင်းသွားဖို့ အဖော်လိုသည်ဆိုပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ခေါ်ကာ အပြင်ထွက်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း ဘော့စ်အမျိုးသမီးဆိုတော့ လိုက်ပေးရလေသည်။ မိန်းမအချင်းချင်း ရှော့ပင် အတူတူ သွားကြ၊ အပြင်ကို အတူတူ သွားနေကြသည်ဆိုတော့ ခဏအတွင်းမှာပင် ညီမအရင်းအလား ခင်မင်သွားကြတော့သည်။

ခင်မင်သွားပြီးတော့ နောက်ပိုင်းတွင် ဖူးဝတ်ရည် က လိင်ကိစ္စများကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလာရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ပထမတော့ ရှက်နေသေးသည်။ နောက်တော့လည်း သူလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုလာတော့သည်။ သို့သော်လည်း နင်ငါ့ယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်နေတာမလား ငါသိပါတယ် ဟု ပြောပြီး ပေါ်တင်ကြီး ဇာတ်ကြောင်းဖို့က အချိန်အတော်ယူရဦးမည် ဖြစ်ရာ၊ ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ ဖြစ်နေကြ ဇာတ်ကြောင်းမျိုးသာ ချိုးမလားဟု ကိုကိုကျော်နှင့် တိုင်ပင်လိုက်လေသည်။

သို့ဖြင့် သူ့ပလန်ကို ကိုကိုကျော့်အား ပြောပြရာ ကိုကိုကျော်က ပထမ စဉ်းစားနေပြီး နောက်တော့ သဘောကျကာ လက်ခံသွားလေတော့သည်။ သို့ဖြင့် ပထမတစ်ခေါက်တုန်းကလိုပင်၊ ဖူးဝတ်ရည် စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နေပြည်တော် သွားမည်ဟု သတင်းလွှင့်ပြီး၊ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကို အိမ်သို့ ခေါ်လာခဲ့တော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်ဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ် မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့ ကိုကိုကျော့်အိမ်သို့ အစောကြီး ရောက်လာတော့သည်။

ကိုကိုကျော်ကလည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို အပွေ့အဖက် အနမ်းအစုပ်တို့ ဖြင့် အရှိန်ရအောင် ဆွပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်း တက်ကြွလာတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကာ လက်နှင့် ခြေထောက်တို့ကို ကုတင်တိုင်ဖြင့် ကြိုးချည်ကာ ကားယားဆန့်နေစေလေသည်။ ထိုသို့ ပြုလုပ်ခြင်းမှာ ပထမအကြိမ် မဟုတ်တော့သဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းအတွက် မဆန်းတော့ချေ။ တခါတလေ တွင် သူက ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း ထိုသို့တုပ်ထားပြီး သူ့စိတ်ကြိုက် အပေါ်မှ ပုလွေမှုတ် မြင်းစီး လုပ်တတ်လေသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားပက်လက် ကြိုးဖြင့် ချီခံထားရသော ဝင်းဝင်းသန်းကို ကိုကိုကျော်က ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးလေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းခင်မျာ ကော့နေအောင် ခံစားနေရပြီး ပါးစပ်မှလည်း အသံမျိုးစုံထွက်အောင် ငြီးငြူနေရှာလေသည်။ ကိုကိုကျော်က

“အင်း ဒီကောင်မလေး အဲ့လောက်တောင် အသံထွက်ရသလား”

ဟုနောက်သလို မျက်မှောင်ကို တမင်ကြုပ်မေးလေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ညုတုတု အသံလေးဖြင့်

“ကိုကြီးက အဲလောက် ဝင်းဟာလေးကို အားရပါးရ ယက်နေတာ ဝင်း ဘယ်ခံနိုင်မလဲ ကိုကြီးရဲ့”

ဟု ပြန်ပြောလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ၊

“အင်း အဲ့လိုဆိုရင်တော့ ဒီထက်ကောင်းတာတွေ လာဦးမယ် အသံမထွက်နိုင်အောင် ခဏတော့ လုပ်ထားမှ ရတော့မယ်”

ဟုဆိုတာ ကြမ်းပြင်မှာ ကျနေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ပင်တီလေးကို လုံးထွေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်းပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ခေါင်းအုံးစွပ်တစ်ထပ်ကို ချွတ်ကာ ပါးစပ်ပေါ်မှ ပိတ်စည်းလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ အသံမထွက်နိုင်တော့ပဲ မျက်လုံးလေးဖြင့်သာ စကားပြောနိုင်တော့လေသည်။ ထိုနောက် ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးတွေကို တစ်ချက်လောက်စီ စို့လိုက်ပြီး

“အရေးထဲ ဗိုက်ကနာလာတယ်၊ ခနလေးနော် ချစ်”

ဟုပြောကာ အိမ်သာထဲ ဝင်လိုက်လေသည်။ အိမ်သာပြတင်းပေါက်မှ အသာဖွင့်ပြီး လက်ယမ်း အချက်ပြလိုကက်တော့ လမ်းဘေးတစ်နေရာမှာ ကားရပ်ပြီး စောင့်ကြည့်နေသည့် ဖူးဝတ်ရည်က အိမ်သို့ ကားမောင်းကာ အမြန်ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ကိုကိုကျော် အိမ်သာထဲမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသည့် အချိန်လေးတွင်းမှာပင် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အိမ်ထဲသို့ ရောက်လာပြီး သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာ တန်းဝင်လာခဲ့လေသည်။

အိပ်ခန်းထဲဝင်လာသော ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူတို့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကားယားကြီး ကြိုးချည်ခံထားရသော ဝင်းဝင်းသန်းကို တွေ့လိုက်ရတော့၊ အတော်အံအားသင့်သွားပုံ အက်တင်ပေးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း တစ်ယောက်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အခန်းထဲကို ဝင်လာတာ တွေ့လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ပါးစပ်မှာ အသံထွက်မရသဖြင့် တဝူးဝူးသာ ဖြစ်နေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ခနသာ အံ့အားသင့်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြုံးပြလိုက်ရင်း၊ သူ့လက်ညိုးကို ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ထောင်၍ တိတ်တိတ်နေဟု အချက်ပြလိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းတံခါးဘက်ကို မေးဆပ်ပြပြီး ကိုကိုကျော် အထဲမှာလားဟု အမူအယာဖြင့် မေးလိုက်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းက ခေါင်းငြိမ့်ပြရှာသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ်လုံးတီး ကားယားပက်လက်ဖြင့် မလှုပ်ရှားနိုင်ပဲ ဖူးဝတ်ရည်ရှေ့ ရောက်နေရခြင်း ဖြစ်လေရာ အလွန်တရာမှ ရှက်ရှာပြီး မျက်နှာတစ်ခုလုံးလည်း ပန်းနုရောင်ပြေးလျှက် ရှိလေသည်။ ထိုအခါမှ ဖူးဝတ်ရည်က သူယခင်က ပုန်းနေခဲ့ဖူးသော ကလော့ဆက်ထဲသို့ ဝင်ကာ တံခါးကို အတွင်းမှ ဆွဲစိလိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် ကလော့ဆက်ထဲ အရောက် မကြာခင်မှာပင် ကိုကိုကျော်က ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ခေါင်းရမ်းပြီး မျက်လုံးပြူးပြနေသည်ကို ကိုကိုကျော်က မသိချင်ဟန်ဆောင်ကာ

“အင်းပါကွာ ချစ်ကလည်း ကိုကြီးက ချစ်ဝအောင် ကျွေးမှာပေါ့။ အခုတော့ ခဏလေး သည်းငြီးခံလိုက်ဦးနော်”

ဟုပြောရင်း ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်ကြားဝင်ကာ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းမှုတ်လေတော့သည်။ ကိုကိုကျော် ဘာဂျာအစွမ်းပြနေချိန်တွင် ဝင်းဝင်းသန်းမျက်လုံးမှာ ဖူးဝတ်ရည် ပုန်းနေသော ကလော့ဆက်ကိုသာ မျက်လုံးအပြူးသား ကြည့်နေမိသည်။ ကိုကိုကျော်က အတင်းမှုတ်နေသော်လည်း ကိုယ့်ဘော့စ်မိန်းမ ကလော့ဆက်ထဲမှာ ချောင်းနေသည် ဆိုတာကို သိနေရတော့ ဝင်းဝင်းသန်း အီလည်လည်ကြီး ဖြစ်နေရလေသည်။ ရှက်စိတ်၊ ကြောက်လန့်စိတ်တို့ဖြင့် ရောပြွန်းနေပြီး ကာမအရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားလို့ မရနိုင် ဖြစ်နေရလေသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ဖူးဝတ်ရည်က ကလော့ဆက်ထဲမှ ထွက်လာရာ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဘာဖြစ်မှာလဲဟု ဖူးဝတ်ရည်ကိုသာ စောင့်ကြည့်နေမိလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ချလိုက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက် မျက်လုံးတွေ ပြူးထွက်လာရသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုကိုကျော်က သူ့ပေါင်ကြားမှ ကုန်းထကာ သူ့ကို လိုးတော့မလို့ ပြင်လေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးဖြင့် ကိုကိုကျော့်ကို သူ့မေးဖျားလေးဆပ်ကာ ဖူးဝတ်ရည်ရှိရာသို့ ထိုးပြလေသည်။ ထိုအခါမှ ကိုကိုကျော်က လှည့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ဟင်၊ ချစ်လေး ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး”

ကိုကိုကျော်က အက်ရှင်အပြည့်ဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကိုယ်ပေါ်မှ ကုန်းထမည်ပြုသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသာဖိတွန်းလိုက်ပြီး

“ဘာအခုမှ ချစ်လေး လုပ်မနေနဲ့၊ ကိုယ်လုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်”

ဟု ပြောလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ် တက်လာခဲ့လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းပါးစပ်မှ စည်းထားသည်များကို ဖြေပေးလိုက်တော့၊

“မမ ကျမ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကျမကို ခွင့်လွှတ်ပါ”

“အို တောင်းပန်စရာ မလိုပါဘူးကွယ်၊ အဝင်းက ချစ်စရာလေးပဲ၊ ကိုကိုက တော်တော် အကောင်းကြိုက်တတ်တယ်နော်”

ဟု ပြောရာ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ နားမလည်နိုင်သော မျက်လုံးများဖြင့် ငေးကြည့်နေမိတော့သည်။ နောက်တော့ ကိုကိုကျော့် ရင်ဘတ်ကို အသာတွန်းလိုက်ပြီး

“ကဲ အခု ချစ်လေးအလှည့် ကိုကို ခဏဖယ်”

ဟု ဆိုကာ ဝင်းဝင်းသန်းပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒူးထောက်ဝင်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့နူတ်ခမ်းအစုံကို ဝင်းဝင်းသန်း နှုတ်ခမ်းအစုံပေါ်သို့ ဖိကပ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ သူတို့၏ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ ဖြစ်ကြသော်လည်း နူးညံ့လှသည့် အထိအတွေ့ မိန်းကလေး အနံ့အသက် အမွှေးနံ့သာများက ယောက်ျားများနှင့် မတူသဖြင့် ထူးဆန်းသော ခံစားမှုကို တွေ့ကြရလေသည်။ သူတို့ နို့ကြီးများလည်း တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မထိတထိ ဖြစ်နေသဖြင့် နို့သီးခေါင်းချင်း ပွတ်မိသည့်အခါ ကြက်သည်းလေးများပင် ထသည်ထိ ခံစားလိုက်ရလေသည်။

သို့ဖြင့် မကြာခင်အတွင်းမှာပင် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် နို့ကြီးများ ဖိကပ်သွားရအောင် ဖူးဝတ်ရည်က မှောက်ထပ်ချလိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်း မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့မိနေလေတော့သည်။ ကိုကိုကျော်ကတော့ တခါမှ မတွေ့ဖူးသည့် မိန်းမနှစ်ယောက် ထပ်လျက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နမ်းရှုံ့နေကြသည့် မြင်ကွင်းကြောင့် လီးကြီးလည်း ပိုမာလာသဖြင့် ဖင်ကုန်းကုန်းလေး ဖြစ်နေသော ဖူးဝတ်ရည် အနောက်ဖက်မှာ ဝင်ပြီး နေရာယူလိုက်လေတော့သည်။

သူ့နောက်မှာ ကိုကိုကျော် ရောက်နေမှန်းသိသော ဖူးဝတ်ရည်က ဖင်ကလေးကို ကော့ပြလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်ကလည်း လက်မနှေးပါ သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လျက် ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ချလိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်နှုတ်ခမ်းလေးမှ ငြီးသံလေး ထွက်သွားပြီး ဖင်ကြီးကိုလည်း အလိုက်သင့် ကော့ပေးလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို သိနေရသဖြင့် စိတ်တွေ ပိုထလာရတော့လေသည်။

ခနအကြာတွင်တော့ ကိုကိုကျော်က ဆောင့်လိုးလိုက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ နို့ကြီးများမှာ ဖိကပ်လျက် ပွတ်သွားလိုက်ဖြစ်နေပေရာ သုံးဦးစလုံး ကာမဆန္ဒများ အတော့်ကို တက်ကြွလာကြလေတော့သည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးလည်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေရာက ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို ခနရပ်ခိုင်းပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို ကြိုးဖြည်ပေးခိုင်းလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း လက်တွေ ခြေတွေ လွတ်လပ်သွားမှ ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနှင့် ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ ပြုစေကာ သူအရမ်း မှုတ်ချင်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖယောင်းဖြင့် အမွှေးဖယ်ထားသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးပေါ် မျက်နှာအပ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော်ကတော့ မှောက်ရက်သား သူ့မိန်းမ နောက်မှာ ပြန်နေရာယူကာ လီးကြီးကို ပြန်ထည့်လေသည်။

ယခု အချိန်မှာတော့ အောက်မှ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော ဝင်းဝင်းသန်း မျက်နှာပေါ်သို့ သူ့ဂွေးဥနှစ်လုံးက ပွတ်တိုက်ပေးလျက်ရှိလေရာ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့လက်ဖြင့် လှမ်းကိုင်လျှက် ဘောများကို စုပ်ပေးနေတော့သည်။ ကိုကိုကျော်ခင်မျာ အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်စလုံးဖြင့် တစ်ချိန်ထဲ လုပ်နေရသလို ဖြစ်တာမို့ အရမ်းကို ပြီးချင်နေမိရာ အမြန်မပြီးသွားအောင် စိတ်ကိုထိန်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း အချိန်ယူစောင့်နေရလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို နူးညံ့သော နှုတ်ခမ်းလေးအစုံက ဖိကပ်ပြီ လျှာကလေးဖြင့် ကစားနေသည်က ယောက်ျားများ ဘာဂျာမှုတ်သည်နှင့် မတူသဖြင့် အတော်ပင် အရသာတွေ့နေရလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း အခုမှပင် လုပ်ဖူးသော်လည်း နူးညံ့ချောမွတ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးကြောင့် အတွေ့အကြုံ အသစ်ရကာ အားရပါးရပင် ဂျာပေးနေမိလေတော့သည်။ နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က အောက်မှ ဝင်းဝင်းသန်းက အပေါ်မှ ၊ အခုနပုံစံအတိုင်း ပြောင်းပြန်လုပ်ကာ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်းကိုလိုး၊ ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် ဘောကို စုပ် လုပ်လေသည်။ ထိုအခါမှာတော့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မထိန်းနိုင်တော့ပါ။ အရမ်းကို အရှိန်တက်လာပြီး တဖန်းဖန်း ဆောင့်ကာ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးကို ထိုးကပ်ဖိသွင်းရင်း သုတ်ရည်တွေ လွတ်လိုက်ရလေတော့သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ကိုကိုကျော်နှင့်အတူ ပြီးသွားသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်ကတော့ အခုမှ အရှိန်တက်တုန်းမို့၊ ဝင်းဝင်းသန်း၏ ဖွံ့ဖြိုးလှသော နို့ကြီးများကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်နှယ်ရင်းက နို့သီးခေါင်းလေးများကို တပြွတ်ပြွတ် စို့နေမိလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့ဘော့စ်မိန်းမကို ဆံပင်အုပ်ကြား လက်ထိုးထည့်ကာ ဆော့ကစားရင်းက အခုလေးတင် အထွတ်အထိပ် ရောက်သွားသည့် ကာမ အရသာကို တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေလေသည်။

ရေချိုးခန်းထဲ သေးပေါက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ရေဆေးပြီး ထွက်လာသော ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အမျိုးသမီးနှစ်ဦး ဖက်ပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နမ်းရှုံ့နေတာ မြင်ရတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထလာလေသည်။ သို့သော်လည်း သူ့ညီတော်မောင်က တော့ မထနိုင်သေးချေ။ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အမျိုးသမီးနှစ်ဦးဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ လှဲလျောင်းရင်း ကြည့်ကောင်းကောင်းနှင့် ကြည့်နေမိတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် အရှိန်အတော်ရနေပြီး သူ့ဆန္ဒမပြည့်သေးသော ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲကာ လက်ဖြင့် တစ်ချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အနည်းငယ် ပျော့နေသေးသော်လည်း သွေးပူစ ပြုလာပြီ ဖြစ်သော ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ကုန်းကာငုံ့စုပ်ရင်း ပုလွေ စပေးလေသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာလည်း ဖူးဝတ်ရည်ကို ကိုယ်ချင်းစာသောကြောင့် လေးဘက်ထောက်ကာ ကိုကိုကျော့် လီးကို ကုန်းစုပ်နေသည့် ဖူးဝတ်ရည်အနောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို ပက်လက်လှန်ကာ ခေါင်းဝင်တိုးရင်း ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ယက်ပေးလိုက်လေသည်။

ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းမှ ဆံပင်လေးများကို ဖွကာ ဆော့ကစားနေရင်းက ဖူးဝတ်ရည် နို့လုံးများကို လက်ဖြင့် မှီသလောက် ကုန်းကာ ဆုပ်ညှစ်ပေးနေလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်၏ နွေးထွေးနူးညံ့သော အာခံတွင်းမှ တစစ်စစ် စုပ်ပေးနေမှုနှင့် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် လုံးထွေးနေမှုက သူ့လိင်တန်ကြီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း မာလာစေခဲ့လေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း မာတင်းလာသော လိင်တန်ကြီးကြောင့် သူ့ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိ ထည့်မရသဖြင့် ခေါင်းကိုမော့ကာ ကိုကိုကျော့်ကို ကြည့်ရင်းက သူ့ပါးစပ်ထဲမှ ကိုကိုကျော့်လီးကြီးကို တအားစုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ နောက်မှ ထထိုင်လိုက်ပြီး

“ချစ်လေးကို လိုးပေးတော့ ကိုကို၊ ချစ်လေး ပြီးချင်ပြီ”

ဖူးဝတ်ရည်က လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်တော့ ကိုကိုကျော်က အနောက်ဖက်မှာ ကုန်းထလိုက်သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကြီးကို ကိုင်ပေးကာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ဝတင် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဒေါ့ကီစတိုင်ဖြင့် စဆောင့်လိုးသည့် အချိန်မှာတော့ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လဥကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တစ်ဖက်က ခါရမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ရင်သားများကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့သည်။

ကိုကိုကျော်မှာ ခုနကလေးမှ တချီပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင်ချေ။ ဝင်းဝင်းသန်းက ဖူးဝတ်ရည်ဗိုက်အောက်မှ လက်လျှိုကာ ဖူးဝတ်ရည် အရသာဖူးလေးကို လက်ထိပ်လေးဖြင့် ဖိပွတ်‌ချေပေးလိုက်သည့် ခနတွင် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အော်ဟစ်ကာဖြင့် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားလေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အားအင်ကုန်ခမ်းသွားလို့ နှုံးသွားသဖြင့် မွေ့ယာပေါ်သို့ မှောက်လှဲချလိုက်တော့ ကိုကိုကျော့်လီးကြီးမှာ ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်လာခဲ့ပြီး တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့ဘော့စ် ဖြစ်အင်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လာသဖြင့် ခွိကနဲ ရယ်မိလေသည်။

“ဘာရယ်တာလဲ အဝင်း၊ ဒီမှာ သူများ ဒုက္ခရောက်တာကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတယ်ပေါ့လေ။ လာ ငါ့ကို အဆုံးသတ်ပေး”

“ဟွန်း ကိုကြီးဟာက ပေကျံနေတာပဲဟာ၊ သွားဆေးလာခဲ့ ဝင်းမှုတ်ပေးမယ်”

“ဟာ အခုတော့ သွားမဆေးချင်သေးပါဘူး၊ လာခဲ့ လာ ဒီမှာ ဖူးအပေါ်မှာခွပြီးတော့ လေးဘက်ထောက်ပေး”

ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ကိုကိုကျော် ပြောသည့်အတိုင်း ကိုကိုကျော်ရှေ့ မှောက်လျက်လဲကာ အမောဖြေနေသော ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်တဖက်တချက်မှ ဒူးထောက် လေးဖက်ထောက်ရင်း ကိုကိုကျော့်ကို ဖင်ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နို့ကြီးများမှာ ဖူးဝတ်ရည်ကျောပြင်ကို သွားဖိမိနေလေသည်။ ကိုကိုကျော်က သူ့လီးကြီးကို ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်အဝတွင် တေ့ပြီး သွင်းလိုက်လေသည်။

ကိုကိုကျော်က အနောက်က ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဝင်းဝင်းသန်း နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုမှာ ဖူးဝတ်ရည်ကျောပြင်ကို သွားသွားပွတ်နေသဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက်လည်း ဖီးပြန်တက်လာရသလို၊ ကိုကိုကျော်ကလည်း မိန်းမနှစ်ယောက် ထပ်ရက်သား ဆော်နေရသဖြင့် ကျခါနီး အရှိန်ပြန်တက်လာရလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းက သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဖူးဝတ်ရည် ရင်ဘတ်အောက်ထည့်ပြီး နို့ကြီးများကို လက်ဖြင့် ဆုပ်နှယ် ပေးနေလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းဖင်ကြီးမှာ ကိုကိုကျော့် အဆောင့်ကို ပြန်ပြန်ကော့ပေးလာသည့် အရှိန် မြန်လာသည်မို့ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ပြီးတော့မည် ဆိုတာကို ကိုကိုကျော် သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စိတ်ကို လျှော့ အရှိန်ကိုမြင့်ရင်း တအားဆောင့်ပေးလိုက်သည်။

“အ..အ…အီး…….”

ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးမှ သုတ်ရည်များ ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တိုးဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းလည်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းသွားပြီး သူ့အဖုတ်အတွင်းသားလေး များက ပွစိပွစိလုပ်နေခြင်းက ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးထဲမှ သုတ်တွေကုန်သွားအောင် ညှစ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေလေသည်။ ခနနေတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်ပိကျသွားရာ

“အမလေး သေပါပြီတော့၊ လေးလိုက်တာ”

ဟု ဖူးဝတ်ရည်အော်သံကြောင့် ဘေးသို့ လိမ့်ချလိုက်ပြီး တဟီးဟီး ပြိုင်တူရယ်မောမိလိုက်ကြလေသည်။ နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက်စလုံး၏ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်သော သရီးဆမ်းမို့ အတွေ့အကြုံအသစ်လေးပေါ် မိန်းမော ပီတိဖြစ်ကာ မှိန်းနေကြလေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်း အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာတော့ အတော့်ကို ရင်းနှီးသွားကြသည်။ ပုလင်းတူဗူးဆို့လို့ပဲ ပြောမလား၊ ဝါသနာတူ အကြိုက်တူ သမားတွေမို့ နှစ်ကိုယ်ကြား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလို့ ဆိုလို့ရသည့် ဒီလို မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းမျိုးဆိုတာ ဗမာအမျိုးသမီးထဲမှာ ရဖို့က မလွယ်ကူလှချေ။

( နောက်ပိုင်းအင်တာနက် အရမ်းခေတ်စားလာချိန်တွင်တော့၊ ထိုသို့ သော သူငယ်ချင်းမျိုးက ရဖို့ လွယ်လာမည်ဟု စိတ်ထဲ ထင်မိပါသည်၊ ဤကား စာရေးသူ၏ စကားချပ်။)

သူတို့နှစ်ယောက် အတွက် ကိုကိုကျော် မသိစေချင်သည့် လျို့ဝှက်စကားလေးများပင် ပြောဖြစ်ကြလေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဖူးဝတ်ရည်က သူနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ အဖြစ်အပျက်၊ ကိုကိုကျော် သိသွားကာ ချောင်းကြည့်တာတို့ကို ပြောပြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းတစ်ယောက် ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ကိုယ့်အဖုတ်ကို ပွတ်ကာပင် တချီပြီးသွားခဲ့ရသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ထိုအကြောင်း သူပြောပြသည်ကို ကိုကိုကျော်ကို ပြန်မပြောဖို့ တားလိုက်သည်မှ စ၍ သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ အတွင်းကျကျ ပိုရင်းနှီးသော သူငယ်ချင်းနှစ်ဦး အဖြစ်သို့ တစ်ဆင့်တက် သွားကြလေတော့သည်။

ထိုအခါတွင် ဝင်းဝင်းသန်းဆီမှလည်း သူ့လျို့ဝှက်ချက်များ ပွင့်အန်ထွက်ကျလာလေသည်။ တကယ်က ဝင်းဝင်းသန်းမှာ သူ့အမျိုးသား နှင့် မစေ့စပ်မှီက ရော၊ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးမှရော ကိုကိုကျော်နှင့် မဖြစ်ခင်ထိ အဖဲယား ဟုခေါ်သော အချစ်ရေး နယ်ကျွံမှု အတွေ့အကြုံတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ ကိုကိုကျော်နှင့် ဖြစ်နေသည့်တိုင် ထိုသူများနှင့် ပြတ်ပြတ်စဲစဲလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ချေ။ အမြဲတမ်းလို ဖြစ်နေသည် မဟုတ်သော်လည်း တခါတလေ ဆုံရင်တော့ ဖြစ်တတ်သေးသည် ဟုဆိုသည်။

ဝင်းဝင်းသန်း အပြောကြောင့် ကျော်စိုးသော်ကိုတောင် သတိရမိသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ပြောကြည့်ရာ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း စိတ်ဝင်စားသည်၊ သူက ဖူးဝတ်ရည်ထက် ငယ်သည့်အပြင်၊ သူ့ထက်တောင် ငယ်သည့် ကျော်စိုးသော် အကြောင်း ဖူးဝတ်ရည်ဆီမှ ကြားရသမျှမှာ စိတ်ဝင်စားစရာမို့၊ သူလည်း လိုက်သွားပြီး သုံးပွင့်ဆိုင် တစ်ခါလောက် ဆွဲလိုက်ချင်သေးသည်။

ကိုကိုကျော့်ကို အသိပေးပြီး သွားရမလား၊ မသိအောင် လျို့ဝှက်ပြီးသွားရမလား အဲ့ဒါကိုပဲ စဉ်းစားရဦးမည်ဟု တိုင်ပင်ထားကြသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း အတွေ့အကြုံမှာလည်း အလွန် စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပေသည်။ တကယ်က သူအပျိုရည်ပျက်ခဲ့ရသည်မှာ သူ့အစ်မဝမ်းကွဲ တစ်ယောက်၏ ယောက်ျားနှင့် ဖြစ်လေသည်။ သူ့အစ်မဝမ်းကွဲမှာ သူ့ထက် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်လောက်သာ ကြီးသဖြင့် သူငယ်ချင်းလို နေခဲ့ကြသူများ ဖြစ်သည်။ ထို အစ်မ ဗိုလ်ကြီး သူရမောင်နှင့် ယူတော့ သူပင် သတို့သမီးအရံ လုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ နောက်တော့လည်း ထို အစ်မလင်မယား ဘယ်သွားသွား သူက လိုက်ပါလေ့ရှိသည်။ ဘုရားဖူးတို့၊ ပျော်ပွဲစားတို့၊ အစရှိသည် တို့ ဖြစ်သည်။

သူရမောင်က သူ့ကို ဟိုထိဒီကိုင်စမ်းတော့ သူက ရိုးရိုးသားသားပင် ထင်ခဲ့သည်။ သူ့ဘက်ကတော့ အပျိုလေးဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း အစ်မဝမ်းကွဲကို အရမ်းချစ်သည့် ယောက်ျားဆိုတော့ သူက ယုံခဲ့သည်။ သူကသာ စိတ်တွေ မရိုးသားခဲ့သာ သူရမောင်ကတော့ သူ့ကို ညီမလေးတစ်ယောက်လို ခင်ခဲ့သည်ဟု သူတကယ်ထင်ခဲ့မိသည်။ တခါတလေ သူတို့လင်မယား ချစ်စခန်းထကြသည်တို့ကို အသံကြား၊ အရိပ်အမွှေ့ မြင်သည်တို့ကလည်း သူ့ ကာမဆန္ဒတွေကို နိုးကြွားလာခဲ့စေလေသည်။ နောက် အစ်မ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူက အစ်မနားမှာ သွားနေပေးရသည်။ သူငယ်ချင်းလိုမို့ သူ့ကိုလည်း အစ်မက အားကိုးသည်။

သူရမောင်က အစ်မ အလစ်တွင် သူ့ကို သွေးတိုးစမ်းသလိုမျိုးတွေ ကိုယ်တွယ်ထိတွေ့တာတွေ လုပ်လာတော့ စိတ်ထဲမှာ ဪ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတော့ သူ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လုပ်နေတာပဲလေဟု ဖြေတွေးနေမိသည်။ အစ်မကိုတောင် မပြောရဲ တော်ကြာ သူ့ကိုယ်သူ ပဏာယူတယ် သူ့ယောက်ျားကို ယိုးစွတ်တယ်လို့ အပြောခံရမှာစိုးလို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း အဲ့လိုမနေချင်တာမို့ သူတို့အိမ်က နေ ပြန်ခွာဖို့ ပြင်တော့သည်။ ထိုသို့ မထွက်ခွာခင်မှာပင် တစ်နေ့ အစ်မလည်း မရှိတုန်း သူနှင့် သူရမောင် အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေစဉ်၊ ကိုသူရမောင်၏ အတင်းကျင့်ကြံမှုကို ခံလိုက်ရသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ရုန်းရင်းကန်ရင်းနှင့် နောက်ပိုင်း သူ့သွေးသားများကလည်း တောင်းဆိုမှုကြောင့် အလိုက်သင့်ပင် သူရမောင် ခေါ်ဆောင်ရာ ချစ်ရေယဉ်ကြောမှာ မြောလိုက်မိသည်။ ပြီးသွားတော့ သူ့ကိုယ်သူလည်း နောင်တရသဖြင့် အိမ်မှ ဆင်းသွားဖို့ကြံသော်လည်း အပျော့ဆွဲ သူရမောင်က သူ့ကို တောင်းပန်သည်။ သူ့မိန်းမ ကိုယ်ဝန်နှင့် အခြားကျန်းမာရေး အခြေအနေကြောင့် ပြတ်လတ်နေရသဖြင့် သူ ကြံမိကြံရာ လုပ်မိခြင်းဖြစ်ကြောင်း သူ့ကို ခွင့်လွှတ်ရန်နှင့် အိမ်မှာပဲ ဆက်နေဖို့ ၊ သူနောက်ကို လုံးဝ ဆင်ခြင်ပါမည့် အကြောင်းတို့ ဖြစ်သည်။

ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကိုယ့်အပြစ်လည်းပါနေသလိုမို့ နောက်ကို လုံးဝဆင်ခြင်ပါမည်ဆိုသည့် စကားကို ယုံပြီး သဘောတူလိုက်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း အစရှိ တနှောင်နှောင် ဆိုသလို၊ ကစွန်းပင်ကလည်း ငြိချင်နေတာမို့၊ နောက်ပိုင်း အကြိမ်ကြိမ် ထပ်ဖြစ်မိလေတော့သည်။ သူ့ကိုယ်သူ ဖြေသိမ့်နေမိသည်က သူရမောင် တခြားမိန်းမတွေနှင့် သွားဖြစ်နေမည့်အစား သူနှင့် ဖြစ်လိုက်သည်က သူ့အစ်မအတွက် နောက်ကြောင်းအေးရမည်၊ သူက သူရမောင် ကာမ မီးကို ဝင်ငြိမ်းပေးရသည်ဟုပင်။ နောက်တော့ သူရမောင်ဆီ လာလာနေသော သူရမောင် သူငယ်ချင်း ဗိုလ်ကြီးတစ်ဦးက သူ့ကို ချစ်ရေးဆိုလာပြီး သူ့အစ်မကလည်း သဘောတူ ထောက်ခံသောကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက် သမီးရည်းစား ဖြစ်လာကြရသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းအမျိုးသားက နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင်သွားဖို့ ရှိသဖြင့် ပြန်လာမှ လက်ထပ်ကြရန် သဘောတူပြီး စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းမှုသာ ပြုလုပ်ခဲ့ကြလိုက်သည်။ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီး သူနိုင်ငံခြား မထွက်မှီမှာ သူတို့နှစ်ယောက် အကြိမ်ကြိမ် အိပ်ခဲ့ကြသည်ဟု ဆိုလေသည်။

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့အဒေါ်ယောက်ျား ဟု ဆိုသည်။ ထိုလူကြီး၊ ဦးဌေးအောင်မှာ တက္ကသိုလ်တစ်ခုမှ ဒေါက်တာဘွဲရ ပရော်ဖက်ဆာတစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်း ကျောင်းပြီးတော့ အလုပ်မဝင်ခင် မာစတာတက်နေစဉ် ဖြစ်သည်။ သူ့စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပြီးချိန်မှာ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေချိန်ဖြစ်သည်။ အလုပ်နည်းနည်းပါးပါး စမ်းလုပ်ပြီး မာစတာဆက်တက်မှ အလုပ်မှာ နေရာကောင်းကောင်းလး ရနိုင်မည်ဟု တွေးမိလာလို့ ကျောင်းပြန်တက်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။

သူယူနေသည့် မာစတာတန်းများမှ ဘာသာရပ်တစ်ခုကို ပို့ချနေသူ ပါမောက္ခတစ်ဦးဖြစ်သူ ဦးဌေးအောင် အိမ်သို့ ဝင်ထွက်မိပြန်လေသည်။ သူ့ကို တူမလေး သမီးလေး တစ်ယောက်လို ခင်တာပါပဲလေဟု တွေးရင်းက အနီးကပ် အထိအတွေ့တွေကို သတိမထားမိလိုက်ချိန်မှာပင် စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီး လက်သို့ ကျဆင်းသွားရလေသည်။ ဘာလို့ ကြောင်ဖားကြီးလို့ ဝင်းဝင်းသန်းက စွတ်စွဲရသလဲဆိုတော့ ယောက်ျားနှစ်ယောက် အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား ဝင်းဝင်းသန်းတောင် သူ့လက်ထဲ ယကို ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ကျသွားမှန်းမသိပဲ သူ့ကုတင်ပေါ် ရောက်သွားရတာမို့လေ။ အဲ့လူကြီးရဲ့ အချစ် စခန်းဖွင့်တာကလည်း တမျိုးတဖုံဆန်းလို့ ဝင်းဝင်းသန်း တစ်ယောက် အဒေါ်ယောက်ျား ဖြစ်လျှက်နှင့်ပင်၊ ကြုံရင်ကြုံသလို ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့မိကြလေသည်။

နောက်ဆုံးတစ်ယောက်ကတော့ ကိုကိုကျော်၊ ကိုယ့်ရဲ့ဘော့စ်လည်း ဖြစ်၊ သဘောကလည်းကောင်း၊ မိန်းမကလည်း အဝေးတစ်နေရာ ရောက်နေတော့ သနားမိပြီး၊ ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့။

ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပြောပြတဲ့ သူ့ရဲ့ ဇာတ်လမ်း ကိုနားထောင်ပြီး စဉ်းစားမိသည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဝင်းဝင်းသန်းကို သူနဲ့ ကျော်စိုးသော် ဇာတ်လမ်း ပြန်ပြောပြတဲ့ အချိန်မှာ၊ သူက ယောက်ျားနဲ့ ဝေးနေရတယ်၊ တစ်အိမ်ထဲမှာ လူပျိုပေါက် ကောင်လေးနဲ့ နေနေရတယ်။ နောက်ပြီးတော့ အဲဒီကောင်လေးက သူ့ကို ဘယ်လို စလာတယ်။ ဥပမာ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း လာပြီးကိုင်တာပြုတာ၊ အိပ်ပျော်နေတုန်း ဘာဂျာလာမှုတ်တော့ စိတ်ကလည်း လိုနေတုန်း ဖြစ်သွားရတယ်လို့ ပြောပြခဲ့တယ်။ သူကစပြီး မြူဆွယ်တာ၊ သူ့ကွန်ပြူတာကို ပေးကြည့်တာ၊ ခရီးသွားတုန်း သူ့အိပ်ယာပေါ် တမင်ခေါ်သိပ်တာ၊ သူအိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်တာ။ နောက် ကျော်စိုးသော် အခန်းတံခါးခေါက်ပြီးတောင် အိပ်ယာပေါ်သွားအိပ်တာ၊ အဲ့တာတွေကို တော့ တမင်ချန်ထားခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ အဟိ။

ဆိုတော့ သူ့ကိုယ်သူ ကျော်စိုးသော်ရဲ့ ထောင်ချောက်ထဲ ကျခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သားကောင်လေး တစ်ကောင်လို ပုံဖေါ်ခဲ့တာပဲလေ။ဝင်းဝင်းသန်းရဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကိုလည်း ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်းပြောတဲ့ အတိုင်း နားထောင်ပြီး သူ့ဖက်ကနေ ဘာဖြစ်နိုင်တယ် ဆိုတာပဲ ပြန်တွေးကြည့်လိုက်မိတယ်။ အဟိ။ သူလည်း တော်တော်ထတာပဲလို့သာ ကောက်ချက်ဆွဲမိသည်ပေါ့။

သို့သော်ငြားလည်း သို့သော်ငြားပေါ့။ အခုလိုမျိုး လိင်ကိစ္စလေးတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြော နောက် ကိုယ့်ကိုယ်လုံးလေး လှအောင် ဘယ်လို လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ရမယ်ဆိုတာကိုလည်း လေ့လာရ။ ရှော့ပင်းတွေ အတူတူ သွားကြနဲ့ဆိုတော့ တော်တော်လေးကိုခင်တဲ့ သူငယ်ချင်းအရင်းတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြရတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်မှာ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ကျော်စိုးသော်အဒေါ် ဝင်းပပနှင့်လည်း ပြန်လည် တွဲမိနေခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပနှင့်က ငယ်သူငယ်ချင်း အရင်းဖြစ်သော်လည်း ယခုလက်ရှိ အတွင်းကျကျ ရင်းနှီးနေသော ဝင်းဝင်းသန်းလိုတော့ မဟုတ်ချေ။ နောက်တစ်ခုက ကျော်စိုးသော်နှင့် ကိစ္စက ဘယ်လိုမှ ဖွင့်ပြော၍ မရနိုင်တာမို့ ထို အမှောင်ပိုင်းကိုတော့ ပွင့်လင်း၍ မရတော့ပေ။

အစိုးရ ရုံးပိတ်ရက်တစ်ခုတွင် ရက်ရှည်ပိတ်ရာ၊ အားနေသော ဝင်းပပကို သူနှင့် နေပြည်တော် သုံးလေးရက်လောက် လိုက်မလားဟု မေးလိုက်ရာ သူလည်း တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးသဖြင့် လိုက်မည်ဟု ပြောလေသည်။ သို့ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကျော်စိုးသော်အတွက် ဟိုးအရင်ကတည်းက သူချထားသည့် ပလန်တစ်ခုကို အကောင်အထည်ဖေါ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော့်ကိုလည်း သူဝင်းဝင်းသန်းကိုပါ ခေါ်သွားချင်ကြောင်း ပြောလိုက်ရာ ကိုကိုကျော်က သဘောတူသဖြင့် သူ့အစီအစဉ်ကို ခေါင်းထဲမှာ သေချာအကွက်ချကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေလေတော့သည်။

နေပြည်တော်သို့ အမျိုးသမီးသုံးယောက် ထွက်ခွာလာကြတော့ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဝင်းပပနှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် အလုပ်ကိစ္စတစ်ခုဖြင့် လိုက်လာခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဟော်တယ်တစ်ခုမှာ တည်းမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြထားလေသည်။

နေပြည်တော်ရောက်တော့၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ဟိုတယ်တစ်ခုသို့ တက္ကစီဖြင့် ထွက်သွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပတို့က သူတို့အိမ်သို့ လာခဲ့ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရသည်မှာ ကြာပြီမို့၊ တွေ့တာနှင့် လီးကြီးမှာ တောင်နေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူ့အဒေါ်ပါလာသဖြင့် ၊ လှုပ်ရှားမရသေးပဲ အခွင့်ကောင်းကို စောင့်မျှော်နေလေသည်။ ညဘက်အိပ်တော့လည်း သူ့အခန်းကိုများ ဖူးဝတ်ရည် ရောက်လာမလားဟု မျှော်နေသော်လည်း ပေါ်မလာသဖြင့် အိပ်ပျော်အောင် ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရလေသည်။

နောက်နေ့ မနက်ကြတော့ သူတို့ အပြင်ခဏသွားဦးမည် ဖြစ်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို အိမ်မှာ စောင့်နေခဲ့ရန်မှာခဲ့လိုက်သည်။ နောက် ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ဝင်းပပ မမြင်အောင် မျက်နှာရိပ်ပြလိုက်ရာ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဝမ်းသာသွားပြီး အိမ်မှာပင် စောင့်နေခဲ့လေသည်။

“ဟဲလို”

သူ့ဖုန်းက တုန်ခါလာလို့ ကျော်စိုးသော် ဖုန်းကိုင်လိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် ဖြစ်နေသည်။

“မောင်လား၊ ဖူးပါ၊ ဖူးခနနေရင် အိမ်ရောက်တော့မယ်၊ ဖူးပြောတာ သေချာနားထောင်၊ မောင် ဖူးတို့ အခန်းထဲသွား ဖူးအံဆွဲထဲက မျက်စိပိတ်တဲ့ အပြားလေးကို ယူပြီး မျက်လုံးပေါ်စီးထားလိုက်၊ ဒီတစ်ခါ ကစားမဲ့ဂိမ်းကို ဖူးက ဦးဆောင်မယ်နော်၊ ပြီးတော့ ကိုယ်တုန်းလုံးချွတ်၊ ပြီးရင် တကိုယ်လုံးကို စောင်ပါးပါးလေး ခြုံထား၊ ဖူးဝင်လာရင် စကားလုံးဝ မပြောရဘူးနော်၊ မျက်လုံးက အပတ်ကိုလည်း မဖြည်ရဘူး။ အဲဒါတွေ မလုပ်ရင် ဆက်မကစားတော့ဘူး။ “

‘အင်းပါကွာ ဖူးက ဘယ်အချိန်ရောက်မှာလဲ၊”

“ဖူး အခု ခနနေဆိုရောက်တော့မှာ၊ မောင် ရယ်ဒီဖြစ်လောက်တဲ့အချိန် အိမ်ထဲဝင်လာမှာ”

“အိုကေ”

ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည်ပြောသည့်အတိုင်း တကိုယ်လုံး အဝတ်အစားတွေ ချွတ်လိုက်ပြီး အံဆွဲထဲမှ တွေ့သော မျက်လုံးပိတ်သည့် ပိတ်စလေးကို ခေါင်းမှာ စွပ်လိုက်သည်။ ထို မျက်နှာဖုံးလေးမှာ နေ့ခင်းဖက် သို့မဟုတ် အလင်းရောင် စူးသည့်နေရာတွင် အိပ်သောအခါ အသုံးပြုဖို့ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး သားရေမျှော့ကြိုးလေးနှင့်မို့ ခေါင်းပေါ်စွတ်လိုက်သည်နှင့် ချပ်ချပ်ယပ်ယပ် ကပ်နေတော့သည်။ ပြီးတော့ ဖူးဝတ်ရည် အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲလိုက်သည်။ မလိုးရသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်လို့ လွမ်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးကို မျက်စေ့ထဲ မြင်ယောင်လာရင်း မာလာသော သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက် နှစ်ချက် ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဖူးဝတ်ရည်ပြောသလို စောင်ပါးပါးလေးဖြင့် တကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းထိဖုံးကာ ခြုံထားလိုက်တော့သည်။

ခနအကြာတွင် အိမ်တံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီး အိမ်ထဲ ဝင်လာသည့် ခြေသံကို ကြားလိုက်ရရာ၊ ဖူးဝတ်ရည် ပြန်ရောက်လာပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်ရသည်။ မျက်စိအဖုံးကို အသာလှပ်၍ ချောင်းကြည့်ချင်သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာကစားမှာလဲ ဆိုတာကို သိချင်လှသဖြင့် အသာမှိန်းကာ ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက်လေသည်။ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ခြေသံတရှပ်ရှပ်ကို ကြားရပြီး သူ့ကုတင်နားတွင် ရပ်သွားသည်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကောက်ဝတ် တစ်ဖက်ကို ကြိုးပျော့ပျော့လေး တစ်ချောင်းဖြင့် ချည်နေတာကို ခံစားနေရသည်။ အမွှေးနံ့က ဖူးဝတ်ရည် သုံးနေကြ ရေမွှေးမို့ ဖူးဝတ်ရည်မှန်း သူသိနေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ မှာ ညားခါစ လင်မယားလို နေခဲ့ကြတာမို့ တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက်မှာ အနံ့အသက်များ တော်တော်ရင်းနှီး နေကြခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။ နောက်တော့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကြိုးဖြင့် တုပ်ကာ ခေါင်းရင်းမှ ကုတင်တိုင်ဖြင့် ဆွဲချည်ခံထားရလေပြီ။ ထိုအခါမှာ ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခြေသံတရှပ်ရှပ်ဖြင့် အခန်းပြင်သို့ ပြန်ထွက်သွားသံကြားလိုက်ရသည်။

ကျော်စိုးသော်က အင်း ဖူးဝတ်ရည် ဘာများ မေ့ကျန်ခဲ့လို့ ပြန်သွားယူတာလဲဟု တွေးနေလိုက်သည်။ ခနကြာတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသံကြားရသည်။ ပြီးတော့ ကုတင် သိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူကုတင်ပေါ် ရောက်လာပြီပေါ့။ နောက်တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ်ခြုံလွှမ်းထားသော စောင်ကို ခြေရင်းဘက်မှနေ၍ ခါးအထိ လှန်တင်လိုက်သည်ကို သိလိုက်ရသည်။

အတွေးတွေဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင် တောင့်တင်းနေလေပြီ။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား အိထွေးသော အသားလေးတွေက ဖိကပ်လာသဖြင့် သူပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဖူးဝတ်ရည်ဝင်လာသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ လက်ဖဝါးနုနုလေးက သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး နွေးထွေးသော အာခံတွင်းထဲ သူ့ဒစ်ကြီး ဝင်သွားတော့ ကျော်စိုးသော် ဖင်ကိုပင် ကော့ကာ ထိုးလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က တံတောင်လေးဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို ဖိထားသဖြင့် မအောင်မြင်လိုက်ချေ။

ခနအတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် နူးညံ့လှသော လျှာ၊ အာခံတွင်းတို့ အထိအတွေ့ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ နေအောင် တစ်ချက်တစ်ချက် စုပ်ခံရခြင်း စသည်တို့ ဖြင့် ပုလွေ အစွမ်းပြနေသည်ကို ခံစားနေရတော့သည်။ ကျော်စိုးသော် စိတ်ထဲမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူ့ကို ပညာအသစ်အဆန်းတွေ ပြနေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည် သူ့ကို ပုလွေမှုတ်ပေးဖူးသည့် အကြိမ်မှာ မရေတွက် နိုင်လောက်တော့သဖြင့် ယခုအခါ ပုလွေက တမျိုးဆန်းသစ်နေသည်ဆိုတာကို သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က ပညာပြချင်သဖြင့် သူ့ကို လှုပ်ရှားမရအောင် ကြိုးချည်ပြီး မျက်စိပိတ်စေခိုင်းထားသည်ဟု တွေးကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။

ကျော်စိုးသော်မှာ ဖူးဝတ်ရည်ကို တောင်းတနေမိသည်မှာ ကြာတာက တစ်ကြောင်း၊ ဆန်းသစ်သော ပုလွေပညာကြောင့်လည်းကောင်း၊ ဖင်တကြွကြွဖြင့် ဖြစ်ကာ သုတ်ရေများ ခနလေးဖြင့် ထွက်မသွားရအောင် ကြိုးစားထိန်းနေရလေသည်။ သို့သော်လည်း ဖူးဝတ်ရည် လက်တွေက သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို ပွတ်သတ်ဆော့ကစားပေးရင်း နောက်တစ်ဖက်က လက်ချောင်းထိပ်ကလေးမှာ စိုစိုစွတ်စွတ်ဖြင့် ကျော်စိုးသော် ဖင်ပေါက်လေးကို လာကလိလိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ ထိန်းထားလို့ မရတော့ချေ။ သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကာ ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်ကာထိုးထည့်လိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်မှလည်း ထွက်လာသမျှ သုတ်ရေတွေကို မလွတ်တမ်း စုပ်ယူပစ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီး မပျော့်မမာ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်တာ ရပ်သွားသည်အထိ စုပ်ရက် ပေးနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင်

“မောင် ဘယ်လိုနေလဲ လီးစုပ်ခံရတာ တော်တော် အရသာရှိသွားလား”

ဟု မေးလိုက်သော ဖူးဝတ်ရည်အသံကြောင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အသက်ရှူမှားသွားပြီး နှလုံးခုန်ပင် ခနရပ်သွားသည်ဟု ထင်လိုက်ရလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဖူးဝတ်ရည်၏ အသံမှာ သူ့အိပ်နေသည့် ကုတင်ဘေးနား ခေါင်းရင်းဘက်နားလောက်မှ ထွက်လာခြင်းဖြစ်ပြီး နောက်ပါးစပ်တစ်ခုက သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေသေးတာကြောင့်ပင် ဖြစ်တော့သည်။

“ဟင် ဖူး၊ ဒါဆိုရင် မောင့်လီးကြီးကို စုပ်နေတာက ဘယ်သူလဲဟင်”

“ဖြည်းဖြည်းပေါ့ မောင်ရယ်၊ ဘယ်သူဆိုတာက ဘာအရေးကြီးလို့လဲ၊ ကောင်းလား မကောင်းလားပဲ ပြောပါဦး”

ကျော်စိုးသော် စိတ်တွေက ဒုန်းစိုင်းကာ စဉ်းစားနေလေပြီ၊ ဖူးဝတ်ရည်က အန်တီဝင်းနှင့် တူတူလာခဲ့တာ၊ အခု သူ့လီးကို စုပ်နေတဲ့ မိန်းမဆိုတာက အန်တီဝင်းမှ လွဲလို့ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မှာလဲ။

“ဟိုဟို တီဝင်းလား သားကို စုပ်ပေးနေတာ”

“ဟေ့ မောင် ဖူးဘာပြောထားသလဲ၊ အခု မေးနေတာ အရင်ဖြေပါဦး၊ ပြီးရင် ပြောပြမှာပေါ့”

“အင်း အရမ်းကောင်းပါတယ်၊ ဖူးရယ်၊ တီဝင်း တကယ်ပဲ သားဟာကို စုပ်ပေးနေတာလား”

“ကဲ မောင်က ပြောလေ ကဲလေပါလား၊ မမေးပါနဲ့ ဆိုတာကို မရဘူး၊ ဒဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ မျက်လုံးစည်းထားတာ မဖြည်ပေးသေးဘူး၊ ခိခိ။ ကဲ အဝင်း သူ့ ဟာကြီး ဘယ်လိုနေလဲ”

ကျော်စိုးသော် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ အမျိုးသမီးဆီမှ ဘာသံမှ ထွက်မလာချေ။ သို့သော်လည်း သူ့တီဝင်း စုပ်ပေးခဲ့သည် ဆိုသော အတွေးဖြင့် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာသော ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ချက်ချင်းလိုလို ပြန်မာလာသည်ကို ဆုပ်ကိုင် လှုပ်ရမ်းပြနေသည်ကို သိလိုက်ရလေသည်။

“အော် ချက်ချင်းကို ပြန်မာလာပါလား၊ ဘယ်လောက်တောင်မှ လုပ်ချင်နေလဲ မသိဘူး။ ကဲ အဝင်းရေ မြင်းစီး ပေးလိုက်စမ်းပါဦး အဲ့ဒီကောင်ကြီးကို၊ မာန်ဒီလောက်ထနေတာကို ဆုံးမလိုက်စမ်းပါ။ “

ဖူးဝတ်ရည်၏ စကားအဆုံးမှာ သူ့ပေါင်ရင်းမှ အမျိုးသမီးက သူ့ကိုယ်ပေါ်ခွပြီး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်သည်ကို ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရသည်။ မကြာခင်မှာပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ ပူနွေးစိုစွတ်သော ကတ္တီပါသား နုနုလေးများထဲသို့ တိုးဝင်သွားသည်ကို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ကျော်စိုးသော်ခင်မျာ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာတော့သည်။

“အား …. ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ်.. စိမ့်နေတာပဲ.. ကျေးဇူးပါပဲ ဖူးရယ်”

နောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော် မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး သူ၏ စိုစွတ်စွတ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်ဝမှာ ကပ်လိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်က အလိုက်သသိပင် လျှာလေးထုတ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို ထိုးဆွရင်း ယက်ပေးနေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လက်များကို ကြိုးချည်ထားတာ ဖြည်ပေးလိုက်ပြီးမှ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျှက် ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံနေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်၏ လွတ်သွားသော လက်များကလည်း ဖူးဝတ်ရည် တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဆုပ်ညှစ်ဆော့ကစားရင်းက ဖူးဝတ်ရည်ကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်မှာ ဘာဂျာကို ကောင်းကောင်းပေးနေသော်လည်း သူ့ပေါ် မြင်းစီးနေသည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသာ ဖီးက လာနေလေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဖူးဝတ်ရည် အမြန်ပြီးရအောင် သူ့လျှာထိပ်ဖြင့် ဖူးဝတ်ရည် စောက်စေ့ကို အတင်းဖိထိုးလေသည်။ စိတ်တွေထကြွနေသော ဖူးဝတ်ရည်လည်း အလွန်ပင် ဖီးတက်လာကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီးထည့် အလိုးခံချင်လာတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း

“အဝင်း ဒီရှေ့ကိုလာ ကိုယ်တလှည့်စီးဦးမယ်”

ဟုပြောကာ နေရာချင်းလဲကြလေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့စောက်ဖုတ်ဝတွင် ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို တပ်ကာ အသာထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော် ပါးစပ်နှားမှာလည်း စိုစိုစွတ်စွတ် အနှံ့လေး တစ်ခုဖြင့် စောက်ဖုတ်တစ်ဖုတ် ရောက်လာကြောင်း မျက်စိက မမြင်ရသော်လည်း သိလိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ ဖင်ကိုရွှေ့ရင်းဖြင့် သူ့ပါးစပ်ပေါ် လာဖိကပ်လိုက်သည်နှင့် ကျော်စိုးသော်လည်း ပါးစပ်ကိုဖွင့်ကာ လျှာကို ထုတ်လိုက်မိသည်။ သူ့ပုခုံး တဖက်တချက်မှာ ဒူထောက်ထားသော ပေါင်လုံး နှစ်လုံးကို ပွတ်ပေးနေရင်းက ကျော်စိုးသော် ဘာဂျာ ပေးတော့သည်။ သူဘာဂျာပေးနေသော မိန်းမဆီမှ ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာခဲ့သည်။

ကျော်စိုးသော်လက်က အလိုလိုပင် သူ့မျက်လုံးတွေကို ဖုံးထားသော အဝတ်စအမဲပေါ် ရောက်သွားကာ ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ရင်း ထိုအဖုတ်ပိုင်ရှင်မိန်းမကို မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။

“ဟင်၊ အစ်မက ဘယ်သူလဲ”

“ဟောတော့ မျက်စိပွင့်သွားပြီ၊ “

ထိုမိန်းမက အပြုံးလေးဖြင့် ပြောလိုက်သလို၊ သူ့ခါးပေါ်က ဖူးဝတ်ရည်ဆီမှလည်း အသံထွက်လာခဲ့သည်။

“ခစ်ခစ်။ အဝင်း နာမည်က ဝင်းဝင်းသန်းတဲ့၊ ဖူးရဲ့ သူငယ်ချင်းလေ မောင်၊ မောင် စိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့ အန်တီဝင်း မဟုတ်ပေမဲ့ မောင် တူးအင်ဝမ်းတော့ လုပ်ရပြီပေါ့”

“အင်း ဖူး ကျနော့်ကို ပညာပြတာပဲ အဟီး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ အစ်မဝင်းက တော်တော်ချောတာပဲ ခိခိ”

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင်၊ “

ဝင်းဝင်းသန်းက ကျေးဇူးတင်စကားပြောရင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကျော်စိုးသော်ပါးစပ်နား ထိုးကပ်လိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးသော်ခင်မျာ စကားမပြောနိုင်တော့ပဲ ဘာဂျာအလုပ်ကို ဆက်လုပ်ရလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်မှာ သူထင်သလို အန်တီဝင်း မဟုတ်တော့၍ ဖီးအနည်းငယ် အောက်သွားသော်လည်း ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်နေသဖြင့် အာရုံတမျိုးဖြင့် ဝင်းဝင်းသန်းကို ဘာဂျာကောင်းကောင်း ပေးနေလေတော့သည်။ နောက်တော့ သူတို့ သုံးယောက် တစ်လှည့်စီ ချာလပတ်လည် လုပ်ကြရင်း သရီးဆမ်း အတွေ့အကြုံကို ကောင်းကောင်းကြီး ခံစားနေကြပေတော့သည်။ သို့သော်လည်း တအားထန်ပြီး လောလောဆယ် ယောက်ျားနှင့် ဝေးကာ လွတ်လပ်ရေးရနေသော မိန်းမနှစ်ဦး၏ အလိုကို ဖြည့်ဖို့တော့ ကျော်စိုးသော် မတတ်နိုင်ရှာပေ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း သူသိသည်မို့၊ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူက အဆိုတစ်ခု တင်သွင်းလိုက်သည်။

“ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ်၊ သူ့ပစ္စည်းက တော်တော်လေး အောင်တယ်၊ သူ့ကိုပါ ခေါ်လိုက်ရမလား၊ သူ့မိန်းမလည်း ပါရင်ပါပါစေပေါ့၊ ဘယ်လို သဘောရလဲ။”

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံစေ့စေ့ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ကြလေသည်။ ထိုအခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ကို ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်ကာ အကျိုအကြောင်း ပြောပြလိုက်လေသည်။

ညိုဝင်းအောင်မှာ ယခင်တုန်းက သူတို့ ဌာနက ဘော့စ်မကြီး ဖြစ်သော ဖူးဝတ်ရည်ကို အရင်ကတည်းက သွားရည်ကျကာ လိုးချင်နေသူဖြစ်ရာ ချက်ခြင်းကို လာခဲ့လေသည်။ မော်လီကတော့ အလုပ်ဆင်းနေရသည်မို့ မလိုက်လာနိုင်ပေ။ ညိုဝင်းအောင် ရောက်လာတော့ ကျော်စိုးသော်တို့မှာ ခနတဖြုတ်နားပြီး ရေမိုးချိုးပြီးခါစ အဝတ်အစားလဲပြီး နေ့လည်စာ မုန့်ပဲသရေစာများ စားသောက်နေကြချိန် ဖြစ်လေသည်။

ဧည့်ခန်းဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး စားသောက်စကားပြောနေကြသည့် ဝိုင်းသို့ ဝင်ထိုင်ပြီး အလိုက်သင့် စကားပြောနေရသော်လည်း ရေချိုးပြီးစ သနပ်းခါး ပါးပါးလေး လိမ်းပြီး ဆံပင်ဖားလျှားချကာ သန့်ပြန့်နေကြသော အကိတ်ကြီးနှစ်ယောက်ကို ကြည့်ရင်းက ညိုဝင်းအောင်တစ်ယောက် လီးက အတော့်ကို တောင့်တင်းနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း ကိုယ့်အရာရှိဟောင်းတစ်ဦး ဖြစ်ခဲ့သူမို့ အတင်းမဝင်ရဲသေးပဲ အရိပ်အခြေ ကြည့်နေရလေသည်။ ဒါကို အထာပေါက်သော ကျော်စိုးသော်က

“ဖူး မောင့်သူငယ်ချင်း ဒီအိမ်တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးဘူး လိုက်ပြပေးပါဦးလား”

ဟု ပြောလိုက်ရာ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း

“အိုကေလေ၊ လာ မောင်ညိုဝင်းအောင်”

ဟု ပြောကာ အိပ်ခန်းရှိရာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်ကလည်း အနောက်မှ လိုက်သွားရင်း ရှေ့မှ ကားစွင့်နေသည့် တင်သား ကြီးများကို ကြည့်ရင်း တံတွေးများပင် မျိုချမိလေတော့သည်။ ဖူးဝတ်ရည်က အိပ်ခန်းထဲ လှမ်းအဝင်မှာပင် အနောက်က ကပ်ပါလာသော ညိုဝင်းမောင်က လှမ်းဖက်လိုက်ကာ ဖူးဝတ်ရည်နို့ကြီးများကို အုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း နောက်ပြန်လှည့်လိုက်ရာ သူတို့နှစ်ဦးသား ပါးစပ်ချင်း ဂဟေဆက်ကာ စုပ်နမ်းနေကြပြီး တစ်ယောက်အဝတ်အစားကို တစ်ယောက် အမြန်ချွတ်ပစ်နေမိကြလေတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာလည်း ဖူးဝတ်ရည်တို့ တက်သွားပြီး မကြာခင်မှာပင် အနောက်မှ လိုက်လာခဲ့ကြရာ သူတို့ အိပ်ခန်းအဝရောက်တော့ မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းက သူတို့ ကိုပါ စိတ်တွေ တက်ကြွကုန်တော့သည်။

အိပ်ခန်းတွင်းမှာ ညိုဝင်းအောင်က ကိုယ်လုံးတီးမတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ပြီး ညိုဝင်းအောင် လီးကြီးကို အားရပါးရ စုပ်နေသူ ဖူးဝတ်ရည်။ ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်အုပ်ကြီးထဲ လက်ထိုးထည့်ဖွကာ ဆော့ကစားနေသလို ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ညိုဝင်းအောင် လိန်တန်ကြီးကို အရင်းက လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အဖျားပိုင်းကို ပါးစပ်မှာငုံလျှက် ခေါင်းကို နှိမ့်ချီမြင့်ချီဖြင့် ပုလွေပေးနေလေသည်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့လည်း အဝတ်အစားတွေ ကမန်းကတန်း ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က ညိုဝင်းအောင်ဘေးမျာ ယှဉ်ရက် သွားရပ်လိုက်ပြီး ဝင်းဝင်းသန်းကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်လေသည်။

“ကဲ ဒီအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ရဲ့ ပုလွေစွမ်းကို ကြည့်ရအောင်၊ ဘယ်သူကို အရင်ပြီးအောင် မှုတ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပါးစပ်ထဲမှာ ညိုဝင်းအောင်လီးကြီး အပြည့်အသိပ်ကြားထဲမှ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်ကာ မျက်စောင်းလှလှလေး ထိုးလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကလည်း နှစ်ခါမပြောရပါ ကျော်စိုးသော်ရှေ့ အမြန်ဒူးထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော်၏ မမာမပျော့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် နမ်းလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ဦး၏ လီးစုပ်သံ တပြွတ်ပြွတ်ကသာ အခန်းထဲတွင် ထွက်ပေါ်လာနေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့နှစ်ယောက် ပုံစံမျိုးစုံ ပြောင်းကာ လိုးကြဆော်ကြလေသည်။ ညနေစောင်း ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပ ပြန်လာတော့မည်ဖြစ်၍ ညိုဝင်းအောင် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ကို ညိုဝင်းအောင်အိမ်သို့ ပြန်သွားအိပ်ရင်း တစ်ညတာ အနားယူဖို့ ပြောလေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲပြီး ညနေစာစားပြီး အချိန်လောက်တွင်၊ ဝင်းပပကို သူ့မိတ်ဆွေတစ်ယောက်က ပြန်လိုက်ပို့ပေးသဖြင့် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဝင်းပပမှာ နေပြည်တော် အလာကတည်းက ရင်းနှီးလာကြသည်ဖြစ်၍ ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်နေသည်ကို ဝင်းပပက အထူးအဆန်း မဖြစ်တော့ပေ။ ဖူးဝတ်ရည်အား ကျော်စိုးသော် ဘယ်ရောက်နေလဲဟု မေးသော်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဒီညသူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအိပ်မည်ဟု ပြောသွားကြောင်းဖြေလိုက်လေသည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ကျော်စိုးသော်အခန်းမှာ အိပ်စေပြီး ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပတို့က ဖူးဝတ်ရည်အခန်းတွင် အိပ်ဖို့ ပြင်လေသည်။

ဝင်းဝင်းသန်းက အိပ်ချင်လို့ ဒီနေ့ စောစောအိပ်မည်ဟု ပြောကာ သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားတော့မှ ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ဝင်းပပတို့ ရန်ကုန်မှာတုန်းက တန်းလန်း မပြောဖြစ်ခဲ့သည့် စကားစကို ဆက်ရလေတော့သည်။

“ဟဲ့ အဝင်းရဲ့ ပြောစမ်းပါဦး၊ နင့်ပြောလက်စကို နင့်ယောက်ျား ကိစ္စလေ”

“အေးဟာ ပြောရမှာလည်း တမျိုးကြီးပါ၊ နင်နဲ့ ငါက သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးမို့ ပြောတာ။ နောက် နင်တို့ လင်မယား ကြည့်ရတာလည်း အခုချိန်ထိ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ တကယ့်ကို ပျော်စရာကောင်းတဲ့အိမ်ထောင်လေး ဆိုတော့ နင့်ဆီက အကြံညဏ်လည်း တောင်းချင်လို့ပေါ့”

“ဟယ် ကောင်မကလည်း ပြောမဲ့ဟာ စကားခံနေပြန်ပါပြီ၊ ပြောစမ်းပါအေ့ ဒီမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိတုန်းလေး”

“နင်ကတော့ ကောင်မ ကဲလိုက်တာလို့ ထင်မှာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါကလည်း အဲဒီစီးကရက်ကို အောင်းမထားချင်ဘူး၊ အဲ့ဒါကြောင့် ပြောချင်တာ ၊ ပြောရမဲ့သူဆိုလို့ နင်ပဲရှိတယ်”

“အင်းပါဟာ နင်ကလည်း ရစ်လိုက်တာ ပြောမှာ ဖြစ်ပြောတာ မဟုတ်ဘူး”

“အင်း ဒီလိုကွာ၊ ငါ ကိုအောင့်ကွယ်ရာမှာ ဖောက်ပြန်မိခဲ့တယ်”

“ဟေ စိတ်ဝင်စားလာပြီ၊ ဒီတေးပြောကွာ”

“ဟာနင်ကလည်း အရေးထဲ၊ အဲ့လို အိမ်ထောင်သည်မက ဖောက်ပြန်တယ်ဆိုတာ နင့်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူးလား”

“မနေပေါင်ကွာ သူ့အကြောင်းနဲ့သူတော့ ရှိမှာပေါ့၊ နင့်ကိစ္စသာ အရင်ပြောစမ်းပါ”

ဝင်းပပကိစ္စမှာ ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည်ဟုပင် ဖူးဝတ်ရည်က ထင်မိလေသည်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူအဖဲယားဖြစ်ခဲ့သည်မှာ သူငယ်ချင်းတူ ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ဝင်းပပ အဖဲယားဖြစ်ခဲ့သူမှာ ဝင်းပပ ယောက်ျား၏တူလေး ဖြစ်သောကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။ နောက်ပြီး ကောင်လေးမှာ ကျော်စိုးသော်ထက်ပင် ငယ်သေးသည်။

ဝင်းပပတို့ လင်မယားမှာ သားလေး လေးနှစ်လောက်အရွယ်တွင် ဝင်းပပယောက်ျား ကိုအောင်အောင့် ညီငယ်ဖြစ်သူ ဖြိုးမောင်က သူတို့နှင့်အတူ လာနေလေသည်။ ကိုအောင်အောင့်မိဘများမှာ မြစ်ဝကျွန်းပေါ် မြို့လေးတစ်ခုမှဖြစ်ပြီး ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းရောက်တော့ အမှတ်ကောင်းအောင် ကျူရှင်ယူရန် စသဖြင့် ရန်ကုန်ပို့ကာ အစ်ကိုကြီးအိမ်မှာ နေခိုင်းလိုက်ချင်း ဖြစ်လေသည်။ ဖြိုးမောင်လေးမှာ ဆယ်တန်းကျောင်းသားသာ ဆိုသော်လည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် အားကစားလိုက်စားသူမို့ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရှိလှသည်။

ထိုကာလများအတွင်း ကိုအောင်အောင်ကလည်း အလုပ်တွေများလှကာ အိမ်သို့ ပုံမှန်မပြန်နိုင် တခါတရံလည်း မိုးချူပ်ညနက်သန်းကောင်။ တခါတလေ ခရီးထွက်သည်ဆိုတာ သုံးလေးရက်။ ဖြိုးမောင်က လည်း သူတို့သားလေးကို ကျောင်းကြိုကျောင်းပို့ လုပ်ပေး အိမ်စောင့်ပေး နေရင်းက အဖိုနှင့်အမ နီးနီးကပ်ကပ် တစ်အိမ်ထဲ နေနေရတော့ ဖြိုးမောင်တစ်ယောက် အကြည့်တွေက မရိုးသားတော့မှန်း ဝင်းပပက သိသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကရော၊ ကလေးမရခင်တုန်းက အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြသလောက် သူတို့ လင်မယားနှစ်ယောက် ဆက်ဆံဖြစ်သည့်ရက်က လက်ချိုးရေလို့တောင် ရမည့်ကိန်းဆိုတော့ သူလည်း စိတ်တွေက ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ဖြစ်နေရသည်။ သို့သော်လည်း လူကြီးဆိုတော့ စိတ်ကို ထိန်းထားကာ ကိုအောင်အောင့်ကို စိတ်ပြန်ထလာမလားဟု အဝတ်အစားဆက်ဆီတွေ ဝတ်နှင့် ကြိုးစားသော်လည်း ကိုအောင်အောင်က စိတ်မလာပဲ ဖြိုးမောင်က ပိုဖီးတက်လာသည်။ အိမ်မှာ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို ဝင်းပပကို ဟိုထိဒီထိလုပ်လာသည်။

ဝင်းပပက ကိုအောင်အောင့်ကို တိုင်ပြောဖို့ကြတော့လည်း ဖြိုးမောင်ကို သနားမိသည်။ ဘာမဟုတ်တာလေးနှင့် ကောင်လေး ပညာရေး ဒုက္ခရောက်ရဦးမည်။ နောက် သူကိုယ်တိုင်လည်း ဘာဂလိုတိုတိုလေး နေရတာ စိတ်ချမ်းသာသလို ရှိနေသည်။ သို့သော်လည်း တစ်နေ့ ကိုအောင်အောင် သူ့နောက်ကွယ်မှာ ဖောက်ပြားနေသည်ဆိုတာကို သံသယဖြစ်လိုက်ရသည့်တစ်နေ့ သူ့စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးကုန်တော့သည်။

ကိုအောင်နှင့် ဝင်းပပတို့ အကြီးအကျယ် စကားများကြသည်။ ဝင်းပပ စွပ်စွဲသည်များကို ကိုအောင်အောင်ကလည်း ဘူးခံငြင်းသည်။ ထိုနေ့က သောကြာနေ့ညမို့ ကလေးက ဝင်းပပ မိဘတွေ ခေါ်သွားသည်။ ထိုညမှာပင် ကိုအောင်အောင်က အိမ်က ထွက်သွားသည်။ ထိုညက ဖြိုးမောင် အိမ်ပြန်ရောက်လာတော့ ဝင်းပပတစ်ယောက်ထဲ ငိုနေတာကို တွေ့ရသည်။ အကျိုးအကြောင်းမေးကြည့်ပြီး သူ့အစ်ကိုကို ဖုန်းခေါ်တော့ မင်း အိမ်မှာပဲ ကလေးနဲ့ မင်းအစ်မကို စောင့်ပေးလိုက်၊ ငါ တစ်ရက်နှစ်ရက် စိတ်ပြေမှ ပြန်ခဲ့မယ်ဟုမှာသည်။ ဆိုတော့ ဖြိုးမောင်က ဝင်းပပကို စိတ်သက်သာရအောင် ဖျောင်းဖျသည် နှစ်သိမ့်ပေးသည်။ တစ်အိမ်လုံးမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့် ဝင်းပပ နောက်ဆုံးတော့ ဖြိုးမောင်နှင့် ချစ်တလင်းခေါ်ဖြစ်သွားတော့သည်။

ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရက်တောင်ပံကျိုး ခေါ်မလား။ ငတ်မွတ်နေသည့် ဝင်းပပနှင့် မုန်ထနေသော လူပျိုပေါက်တို့ တွေ့သွားကြသည်။ တစ်ညလုံး လိုးလိုက်ကြတာ မိုးလင်းခါနီးမှ မောပန်းပြီး အိပ်မောကျသွားသည်။ နေမြင့်မှ ပြန်နိုးလာသော်လည်း နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့ လမ်းမမြင်တော့၊ ဝင်းပပနှင့် ဖြိုးမောင်တို့ အချစ်လမ်းပွင့်သွားခဲ့လေပြီ။ အိမ်ထဲက ဘယ်မှမထွက်တော့ပဲ တစ်နေ့လုံး ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် လိုးကြသည်။ အာသာပြေသွားတော့ ဝင်းပပ သူ့လင်ကိုလည်း ပြဿနာမရှာတော့။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ စိတ်မလုံဖြစ်လာသည်။

ဖြိုးမောင် ဆယ်တန်းဖြေပြီးတော့ သူ့အိမ်ပြန်သွားသည်။ ဝင်းပပ စဉ်းစားနေပြီ ၊ ဇာတ်လမ်းထပ်မဆက်တော့ရန် ဖြစ်သည်။ ထိုကိစ္စကို ယခု ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။

“နင်ငါ့ကို စပ်စလူးမလို့ တွေးနေပြီမလား”

“အံမယ် နင်က ဒီတစ်ယောက်ထဲနဲ့ ဖြစ်ဖူးတာလေးများ”

“ဟယ် နင်ကရော ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ဖူးလို့လဲ”

ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်အမည်ကို ချန်ထားကာ သူ့လက်အောက်မှ လူပျိုလေးတစ်ယောက်ဟု ပြောပြကာ သူ့ယောက်ျားသိသွားသည့်အကြောင်း၊ နောက် သူ့ယောက်ျားနှင့် ဝင်းဝင်းသန်း အကြောင်း၊ သူနှင့် သူ့ယောက်ျား၊ ဝင်းဝင်းသန်းတို့ သရီးဆမ်းအကြောင်းများ ပြောပြလိုက်ရာ ဝင်းပပမှာ မျက်လုံးပင် ပြူးသွားတော့သည်။

“ဟင် နင်က တော်တော့်ကို ကဲတာပဲ ဟွန့်၊ ငါက ငါ့ကိုယ်ငါ ကဲလှပြီထင်နေတာ”

“ခစ်ခစ် ဒီနေ့ မနက်ကလည်း နင်မရှိတုန်း ငါတို့ ဘဲနှစ်ပွေနဲ့ ဖိုးဆမ်းကြတယ် ဒီအိမ်မှာ”

“ဟင် ဟုတ်လား ဘယ်ကဘဲတွေလဲ၊”

“ငါ့အလုပ်ကဘဲလေးတွေပါ စိတ်ချရပါတယ်။ နင်ပါချင်ရင် မနက်ဖြန် ချိန်းလိုက်မယ်လေ”

“ငါက သူများတွေနဲ့ မလုပ်ရဲပါဘူး ဟယ်၊ ရှက်ပါတယ်”

“ဟဲ့ ရပါတယ်၊ နင်လည်း နင့်ဘာသာ ဘဲတစ်ပွေနဲ့ အခန်းတစ်ခန်းမှာလုပ်၊ ငါကလည်း တခြားဘဲနဲ့ တခြားအခန်းမှာလုပ်၊ ပြီးမှ ဘဲချင်း ချိန်းလိုက်မှာပေါ့ ဟ”

“ဟယ် နင့်ဟာကလဲ ရင်တုန်စရာကြီး”

ထိုသို့ပြောနေသော်လည်း ဝင်းပပတစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားနေပုံပေါ်သည်ကို တွေ့ရသဖြင့်

“အေးလေ မနက်ကြမှ အသေးစိတ် ဆက်ပြောတာပေါ့”

ဆိုကာ အိပ်ယာဝင်လိုက်ကြလေသည်။

………………………………………………….

မနက်ကြတော့ ဝင်းပပက မလုပ်ချင်ဟု အတင်းငြင်းသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဇာတ်လမ်းမျိုးစုံပြောပြ စည်းရုံးသဖြင့် ဝင်းပပမှာ စမ်းကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာခဲ့ရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပကို နင်အခြေအနေကြည့်လိုက် မလုပ်ချင်ဘူးဆို ဟင့်အင်းသာ ပြောလိုက် လုပ်စရာမလိုဘူး ဆိုတော့မှ ဝင်းပပက အိုကေလေ အခြေအနေ အရပေါ့ဟု ပြောကာ လက်ခံလိုက်လေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်က သူစီစဉ်စရာရှိသည်များကို စီစဉ်လိုက်ပြီး မနက်စာ စားသောက်ပြီးသည်နှင့် ဝင်းပပကို အိမ်မှာ ခဏစောင့် သူတို့ အပြင်ခဏသွားစရာရှိသည်ဟု ပြောသည်။ နောက်တော့ ဝင်းဝင်းသန်းနှင့်အတူ ကားဂိတ်မှာ ကိုကိုကျော့်ကို သွားခေါ်လာပြီး အစီအစဉ်ကို အိမ်အပြန်လမ်းမှာ ပြောပြလာရာ ကိုကိုကျော်မှာ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားလာလေသည်။

“ငါ့မိန်းမကတော့ကွာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု မရိုးနိုင်ပါလား ဟဲဟဲ၊ ယောက်ျား အတွက်လည်း သိတတ်တာလေး ရှိနေတော့ ချစ်နေရတာပေါ့ “

ဟုပြောရင်း ကားမောင်းနေသော ဖူးဝတ်ရည် နို့ကို လှမ်းညှစ်လိုက်ပြီး ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။ အိမ်ရောက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော်တို့ကို ခနနေခိုင်းပြီး အိမ်ပေါ်အရင်တက်သွားကာ ဝင်းပပကိုခေါ်လျှက် သူနှင့် ကျော်စိုးသော်ကို ကိုကိုကျော်ချောင်းသော အခန်းကျဉ်းလေးသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ နောက်တော့ အသံမထွက်နဲ့ သူပြန်လာခဲ့မည်ဟုပြောကာ အောက်ပြန်ဆင်းလာခဲ့လေသည်။

နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို အိုကေ အချက်ပြကာ သူက ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းသို့ ဝင်ခဲ့လေသည်။ ဝင်းပပဩမှာ နားမလည်နိုင်သေးသော်လည်း ဖူးဝတ်ရည်က အသံမထွက်ဖို့အချက်ပြကာ အပေါက်များမှ တဖက်သို့ ချောင်းဖို့ အချက်ပြပြီး သူလည်း ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည်တို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာသော ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ကို မြင်လိုက်ရတော့ ဝင်းပပတစ်ယောက် အလွန်အံ့သြသွားပြီး ဖူးဝတ်ရည်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းပပ ကိုပြုံးပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ဝင်းပပက ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးနှင့် လှမ်းထုလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ စိတ်ဝင်တစား ဆက်ချောင်းလေသည်။

အခန်းထဲမှာကား ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့မှာ တယောက်နှင့် တယောက် ရမက်ပျင်းပြသော် အနမ်းတွေ ဖြင့် နမ်းနေကြရင်းက တယောက် အဝတ်အစားများကို တယောက် ချွတ်ပေးနေကြသည်။

ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ မှာ တစ်ယောက်အထာ တစ်ယောက် သိနေကြပြီမို့ အလွန်ကို ကြည့်ကောင်းသော အပြာကားတစ်ကား ကြည့်နေရသလို ဖြစ်နေရာ ဝင်းပပတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ စိုလာပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို မထိမိအောင် သတိထားနေရလေသည်။ ကိုကိုကျော်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ဘာဂျာမှုတ်ပေးနေတော့ ဝင်းပပမျက်နှာမှာ ရမက်သွေး လား ရှက်သွေးလားမသိ ဖြန်းနေပြီး ဘေးနားမှ ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ့လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် လှမ်းထုလိုက်ပြန်လေသည်။

ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း နောက်သလိုဖြင့် ဝင်းပပ နို့များကို လှမ်းညှစ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပက လက်ကို ပြန်ပုတ်ထုတ်ပြီး မျက်မှောင်ကုတ်ပြလိုက်လေသည်။ ခနနေတော့ ဝင်းပပကို သူပြန်လာခဲ့မယ် အပြင်မထွက်နဲ့နော်ဟု မှာကာ ထွက်သွားတော့သည်။

ဖူးဝတ်ရည် အိမ်အောက်ထပ်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့မှာ စောင့်နေသော ညိုဝင်းအောင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းရှုံ့လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း တုန့်ပြန်နမ်းလိုက်ပြီးမှ လူချင်းခဏ ခွာလိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်က ပြုံးရင်း

“မမကို မနေ့ကလို လိုးခွင့်ရလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်တခါမှ မထင်ခဲ့မိဘူး၊ မှန်းတာကတော့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ‌ေးမှန်းခဲ့တာပေါ့ မမရယ်”

“ခိခိ အင်း ဒါပေမဲ့ အခုလောလောဆယ် မောင်ညိုဝင်းအောငကို နောက်ထပ် မမတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ သူနဲ့ အဲဒီအခန်းလေးထဲကနေ တို့ကို ချောင်းပေါ့၊ အဟိ။ တို့ မခေါ်မချင်း ထွက်မလာခဲ့နဲ့နော်”

“ဟုတ်ကဲ့မမ”

ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ညိုဝင်းအောင်တို့နှစ်ယောက် ဝင်းပပ ပုန်းနေသည့် အခန်းလေးသို့ ဝင်သွားကြသည်။ ဝင်းပပတစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည်နှင့်အတူ ယောက်ျား တစ်ယောက် ပါလာသဖြင့် ရုတ်တရက် ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်သွားသည်။ သို့သော်လည်း တဖက်ခန်းမှ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ ပွဲက လည်း ကြမ်းနေပြီမို့ ဝင်းပပလည်း စိတ်တွေထနေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်က လေသံတိုးတိုးဖြင့် ဝင်းပပကို ညိုဝင်းအောင်နှင့် မိတ်ဆက်ပေးပြီး ခနနေကြရန်ပြောကာ အခန်းပြင်ထွက်ပြီး တံခါးပိတ်ထားခဲ့လေသည်။

နောက်တော့ ကိုကိုကျော်နှင့် ဝင်းဝင်းသန်းတို့ လိုးနေကြသည့် အိပ်ခန်းတွင်းသို့ ဝင်သွားတော့သည်။ ဝင်းဝင်းသန်းကို ဒေါ့ကီဆွဲနေသော ကိုကိုကျော့်ကို ဖူးဝတ်ရည်က နှုတ်ခမ်းချင်း တစ်ချက်စုပ်နမ်းလိုက်ပြီးမှ ပြန်ခွာကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီအဝတ်အစားတို့ကို စချွတ်လေတော့သည်။

ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပကိုယ်ကို အသာသိုင်းဖက်လိုက်သည်။ ဝင်းပပမှာ ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး မော့အကြည့် ညိုဝင်းအောင်က ဝင်းပပနှုတ်ခမ်းအစုံကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ ဝင်းပပမှာလည်း တစ်ဖက်ခန်းမှ လိုးပွဲကို အတော်ကြာကြာ ချောင်းထားသဖြင့် ဆန္ဒတွေလည်း ထကြွနေပြီဖြစ်ရာ ညိုဝင်းအောင်အဖို့က ဝင်းပပကို စည်းရုံးဖို့ရာ မခက်လှပါ။

ဝင်းပပက ညိုဝင်းအောင်ကို ပြန်လည်သိုင်းဖက်လာတော့ ညိုဝင်းအောင်လက်တွေက ဝင်းပပ၏ ပြေလျှော့နေသော ထမိန်အောက်မှ အတွင်းခံကို ဖြတ်သန်းကာ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ တချိန်လုံး စိတ်တွေ ထနေရသဖြင့် အရည်တွေ စိုရွှဲပြီး ဖောင်းထနေပြီး အထိမခံ လောက်ပင် စန်းစန်းတင့် နေပေရာ ဝင်းပပတစ်ယောက် အသံလေးထွက်ပြီးပင် ငြီးငြူရှာလေသည်။

ညိုဝင်းအောင်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော လက်များကြောင့် ဝင်းပပတစ်ယောက် အဝတ်အစားတွေ အကုန်ကျွတ်သွားရသလို ညိုဝင်းအောင်ကလည်း သူ့ပုဆိုးကို ကန်ချွတ်ပြီး ရှပ်အင်္ကျီကိုပဲ ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ဝင်းပပနို့ကြီးများကို ကုန်းစို့ရင်းမှ ညိုဝင်းအောင်က သူ့လက်ချောင်းဖြင့် ဝင်းပပ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေရာ ဝင်းပပ မှာ ကော့လန်လှုပ်ရှားနေမိလေသည်။

ဝင်းပပက မအောင့်အီးနိုင်တော့သဖြင့် ညိုဝင်းအောင် လက်တွေကို ဆွဲဖယ်ပြီး ညိုဝင်းအောင်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်လေသည်။ ညိုဝင်းအောင်ကလည်း ဝင်းပပပေါင်နှစ်လုံးကြား နေရာယူလျှက် သူ့လီးကြီးကို ဝင်းပပ၏ အရည်စိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး အဝတွင် တေ့ကာ ထိုးထည့်လိုက်လေတော့သည်။

“…စွတ်..ဖတ်…ဖတ်..”

“..အ…အားး…အု..အု..”

အရည်များဖြင့် ရွဲနေသော်လည်း ညိုဝင်းအောင် ၏ ထွားကျိုင်းလှသော လီးကြီးကြောင့် ဝင်းပပတစ်ယောက် နစ်ကနဲ ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သို့သော်လည်း ရမက်ဆန္ဒတွေက မိုးထိအောင် လောင်နေပြီမို့ ကောင်းလိုက်တာဟု စိတ်ထဲမှာ တွေးလိုက်မိလေသည်။ ဝင်းပပကလည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို ကားနိုင်သလောက် ကားပေးရင်း ဖင်ကြီးကို မြှောက်ကာ မြှောက်ကာဖြင့် ပြန်ညှောင့်ပေးနေလေသည်။

ညိုဝင်းအောင်ကလည်း ဝင်းပပ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဆွဲကိုင်ရင်း ဆောင့်နေပေရာ စိတ်ကြွနေသည်မှာ ကြာပြီဖြစ်သော ဝင်းပပအနေဖြင့် ခနတွင်းမှာပင် ပြီးသွားရလေသည်။ ညိုဝင်းအောင်မှာလည်း နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပြီး ဝင်းပပစောက်ဖုတ်ထဲ သုတ်ရေများ ပန်းထည့်ကာ တချီပြီးသွားရလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ နားနေကြရင်းမှ ခနနေတော့ တစ်ဖက်ခန်းသို့ ထချောင်းကြပြန်သည်။ တဖက်ခန်းထဲမှာလည်း ပွဲက ကြမ်းနေဆဲ။

ကိုကိုကျော်၊ ဝင်းဝင်းသန်း နှင့် ဖူးဝတ်ရည်တို့က တော့ အတွဲညီကြသည်။ သူတို့သုံးယောက် သရီးဆမ်းလည်း မကြာမဏဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် တစ်ဦးနှင့် တစ်ဦး ပြောနေစရာပင်မလို တစ်ဦးဘာလိုသည်ဆိုတာကို တစ်ဦးသိနေကြလေသည်။ ယခု ဝင်းပပတို့ ချောင်းကြည့်လိုက်သည့် အချိန်တွင်၊ ဝင်းဝင်းသန်းမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီလျှက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား ထိုင်နေပြီး ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းတိုးဝင်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လျှက် ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေပြီး သူ့ကို အနောက်ဖက်မှ ကိုကိုကျော်က အားရပါးရ လိုးနေလေသည်။

ကိုကိုကျော်မှာ ခုနကမှ ဝင်းဝင်းသန်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပြီးထားသဖြင့် တော်တော်နှင့် မပြီးနိုင် ဖြစ်နေရသည်။ ခနနေတော့ သူတို့ ပုံစံပြောင်းကြပြန်သည်။ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ကို ယက်၊ ဖူးဝတ်ရည်က ဝင်းဝင်းသန်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်၊ ဝင်းဝင်းသန်းက ကိုကိုကျော့် လီးကို စုပ်၊ သုံးပွင့်ဆိုင် လုပ်ကြပြန်သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကိုကိုကျော်က သူ့သုတ်ရည်တွေကို ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့သည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ညိုဝင်းအောင်နှင့် ဝင်းပပ တို့မှာလည်း စိတ်တွေ ပြန်ထလာပြီး နောက်တချီဆွဲကြဖို့ ပြန်စကြလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှင့် တစ်ယောက် ဖက်နမ်းကာ နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြနေစဉ်မှာပင် သူတို့ အခန်းတံခါးပွင့်ပြီး ဖူးဝတ်ရည် ဝင်လာခဲ့လေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ ဝင်းပပမှာ အသားကျသွားပြီ ဖြစ်သဖြင့် သိပ်မရှက်တော့ပေ။ ဖူးဝတ်ရည်က ညိုဝင်းအောင်လက်ကို ဆွဲကာ

“ကဲကဲ လာပါ အဝင်းက အဲ့လိုတစ်ယောက်ထဲ မောင်ပိုင်စီးထားလို့ ဘယ်ရမလဲကွာ၊ ကိုယ်တို့ မင်းသားက လောလောဆယ် ချာဂျင်သွင်းနေရပြီ၊ အားပြည့်အောင် စောင့်ရဦးမှာ၊ အဝင်းက တို့နဲ့ အတူတူ ရှယ်ပါဦးကွာ၊ လာလာ ဟိုအခန်းကို သွားရအောင်”

ထိုသို့ဖြင့် ဝင်းပပတို့ အခန်းထဲတွင် ယောက်ျားနှစ်ယောက် မိန်းမသုံးယောက် အဝတ်အစား ကင်းမဲ့စွာဖြင့် ပျော်ပါးနေကြလေသည်။ ဝင်းပပမှာ အစပိုင်း အနည်းငယ် ရိုးတို့ရှန်းတန့် ဖြစ်နေသေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းကြတော့ ရင်းနှီးသွားကြပြီးတက်ညီလက်ညီ လိုးကြ မှုတ်ကြ လုပ်နေကြကုန်လေတော့သည်။

ခဏအကြာတွင် ဖူးဝတ်ရည်က နာရီကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ အခန်းထဲမှ ခနထွက်သွားလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်အောက်ထပ်ကို ဆင်းကာ တံခါးမကြီးကို ဖွင့်လိုက်တော့ တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာက ကျော်စိုးသော်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် တံခါးလာဖွင့်ပေးသော ဖူးဝတ်ရည်ကို အံ့သြသော သဘောကျသော အပြုံးဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း

“ဖူး ဘယ်လိုလဲ ပွဲကြမ်းနေကြပြီလား”

ဟု ပြောရင်းမှ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကျော်စိုးသော်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ချက်နမ်းလိုက်ရင်းမှ

“အင်းပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးက မောင့်ကို စောင့်နေတာလေ၊ မောင်လာမှ ပိုပြီးပွဲစည်မှာပေါ့”

“ဒါများ ဖူးကလည်းကွာ အစောကြီးထဲက ပြောရောပေါ့၊ မောင့်ကို ဒီအချိန်မှ လာဆိုလို့ မောင်က အခုမှလာရတာ၊ မောင့်ကောင်ကြီးတောင် ကြည့်ကြည့်ဦး၊ တစ်မနက်လုံး တောင်နေလို့ ညှောင်းတောင်ညှောင်းနေပြီ”

“ဟင့် ဒါဆို ဖူး အကြောလျှော့ပေးမယ်လေ”

ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို ဧည့်ခန်းတွင်းမှာပင် ကျော်စိုးသော်ရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော် ပုဆိုကို ဆွဲချွတ်ချကာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ လှပကျက်သရေရှိလှသော ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေး နှင့် နှုတ်ခမ်းလှလှလေးက သူ၏မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်ကို အားရကျေနပ်စွာ ငုံ့ကြည့်နေရင်းက သူ့ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ချွတ်ကာ ဆိုဖာပေါ် လှမ်းပစ်တင်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးအရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို သူလီးတန်ကြီးမှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် ခေါင်းကို နိမ့်ချည်မြင့်ချည် ပုလွေပေးနေရှာသော ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဇိမ်ယူနေလေသည်။ သူ၏လီးကြီးမှာ ဖူးဝတ်ရည်၏ ကျွမ်းကျင်လှသော ပုလွေကြောင့် အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်လာတော့ ကျော်စိုးသော်က ဖူးဝတ်ရည် လက်မောင်းလေးကို ဆွဲပြီး ထခိုင်းလိုက်လေသည်။

“ဖူး မောင်မရတော့ဘူး ဖူးပါးစပ်ထဲ နောက်မှ ပြီးတော့မယ်၊ အခု ဖူး စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးချင်ပြီကွာ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ပြုံးရင်းက

“လိုးလေမောင်၊ လာ ဖူးတို့ အခန်းထဲ သွားကြမယ်၊ ဟိုမှာ ဝင်းဝင်းသန်းတို့လည်း ရှိတယ်၊ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့”

ထိုသို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီး လီးတန်းလန်းဖြင့် ဖူးဝတ်ရည်ခေါ်ရာနောက် လိုက်လာခဲ့လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်တို့ အခန်းထဲကို ရောက်သွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လုံးထွေးနေကြသော ယောက်ျားနှစ်ယောက် နှင့် မိန်းမနှစ်ယောက်တို့ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။

ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ညိုဝင်းအောင်ကို ပြုံပြလိုက်ပြီး ကိုကိုကျော့်ကိုတော့ အားတုန့်အားနာဖြင့် သွားဖြဲပြလိုက်မိသည်။ သို့သော်လည်း အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်မှ တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်မှာတော့

“ဟင် အန်တီဝင်း”။…ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ရမက္ႏြံမွ ႐ုန္းထြက္မရတဲ့ လူပ်ိဳးသိုးေလးႏွင့္ အန္တီအ႐ြယ္ အိမ္ေထာင္သည္(ေအာစာေပ- ဇာတ္သိမ္းပိုင္း)

“ေျပာေလ ကိုကိုကလည္း ေဈးကိုင္လိုက္တာ ခ်စ္ေလးက သိခ်င္လွၿပီ”

“ဟိုေလ ေပါက္ကရပါကြာ အိပ္မက္ထဲမွာ ဟို အန္တီမာေလးကို သြားမက္ေနလို႔”

“ဘာ အန္တီမာေလး ဟုတ္လား၊ ခိခိ။ ခ်စ္ေလး မႈတ္ေပးေနတာကို အန္တီမာေလး မႈတ္ေပးေနတယ္လို႔ ကိုကို အိပ္မက္မက္ေနတယ္ေပါ့ေလ၊ အဟီး၊ ေပၚၿပီ ေပၚၿပီ။”

“ဟုတ္ပါဘူးကြာ ခ်စ္ေလးကလည္း ၊ ဘာေပၚၿပီလဲ၊ ကိုကို တစ္ခါမွ အဲ့လို မမက္ဖူးပါဘူး ဆိုတာကို”

“ကိုကို႔ တခါမွ စိတ္ထဲမွာ မျပစ္မွားဖူးဘူးလား ေျပာ၊ အန္တီမာေလးက ဒီေလာက္ ေဟာ့တာကို”

“ဟာ မျပစ္မွားဖူးပါဘူး၊ ကိုယ့္အေဒၚအရင္းႀကီးဟာကို၊ ခ်စ္ေလးကလည္း အဲ့တာေၾကာင့္ ထူးဆန္းတယ္၊ ေပါက္ကရေတြပါလို႔ ေျပာတာေပါ့”

“ကိုကို႔ အသိစိတ္က မသင့္ေတာ္လို႔ ထိန္းထားေနေပမဲ့ မသိစိတ္က ျပစ္မွားမိေနလို႔ ပြင့္ထြက္သြားတာေနမွာေပါ့လို႔”

တကယ္ေတာ့ အန္တီမာေလးက ကိုကိုေက်ာ့္ ေဒၚေလးအရင္း ျဖစ္သည္။ ကိုကိုေက်ာ့္အေဖဘက္မွာ ေမြးခ်င္းေမာင္ႏွမ ဆယ္ေယာက္ရွိေလရာ အန္တီမာေလးမွာ နံပါတ္ ၉ ျဖစ္ၿပီး ကိုကိုေက်ာ့္အေဖမွာ နံပါတ္၂ ျဖစ္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ဘြဲ႕ရေတာ့ စီးပြားေရးယူထားသူပီပီ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ခ်င္ေလရာ သူ႔အေဖက သူ႔ညီမအငယ္ဆုံးဆီသို႔လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ အန္တီမာေလးမွာ ပြဲ႐ုံလုပ္ငန္းမ်ား ႏွင့္ ျပည္ပပို႔ကုန္မ်ား လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္ရာ ကိုကိုေက်ာ့္အတြက္ အမ်ားႀကီး အေတြ႕အႀကဳံရေလသည္။

အန္တီမာေလး အမ်ိဳးသားမွာ ဌာနႀကီးတစ္ခုမွ အရာရွိ ျဖစ္ေလရာ၊ အန္တီမာေလး၏ စီးပြားေရးမွာ ဝင္မပါ၊ အန္တီမာေလးကသာ ဦးေဆာင္လုပ္ေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ေရာက္လာေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္မွာ အန္တီမာေလး၏ ညာလက္႐ုံး ျဖစ္လာခဲ့ရၿပီ၊၊ ကိုကိုေက်ာ့္ကို လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းသင္ေပးရင္း အန္တီမာေလး၏ တိုင္ပင္ေဖၚ တိုင္ပင္ဖက္လည္း ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ အန္တီမာေလးမွာ လူမႈဆက္ဆံေရးကလည္း အလြန္ေကာင္း၊ လူက လည္း ထိုအခ်ိန္က အလြန္ေဟာ့ ေခတ္ဆန္ဆန္လည္း ျပင္တတ္သျဖင့္ တျခားစီးပြားေရးသမား မ်ား အလယ္တြင္ အေတာ္မွ ေပၚျပဴလာျဖစ္သူ ျဖစ္ေလသည္။ သူခရီးသြားသည့္ အခါတိုင္းလိုလိုပင္ ကိုကိုေက်ာ္မွာ လိုက္ပါခဲ့ရသည္။

တူအရင္း ျဖစ္သျဖင့္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သြားလာသည့္အခါ အန္တီမာေလးအတြက္ သင့္ေတာ္ၿပီး အေျပာခံရမည့္ ေဘးမွ ကင္းလြတ္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္အတူ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး အၿမဲလို ခရီးထြက္ေနရသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းလို ျဖစ္ေနၿပီး ကိုကိုေက်ာ့္ကိုလည္း တခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ားကို အသိေပးထားသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ အန္တီမာေလး အိမ္ေထာင္ အျပင္ဘက္က ဇာတ္လမ္းတခ်ိဳ႕ကို ကိုကိုေက်ာ္က သိထားသည္။ တခါတေလ သူတို႔ တူအရီး ေဟာ္တယ္မွာ တစ္ခန္းထဲ အတူအိပ္ၾက၊ (တကယ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ တစ္ကုတင္ပါ) သည့္အခါ၊ အန္တီမာေလး သူ႔ ဘာညာကြိကြနဲ႔ ထြက္သြား မိုးလင္းခါနီးမွ ျပန္လာ ၊ အရက္နံ႔ေလး သင္းသင္း ႏွင့္။ ေနာက္ ကိုကိုေက်ာ္ ႏိုးလို႔ သူမႏိုးေသး၊ ဂါဝန္ထမိန္ေတြ ေပါင္ရင္းထိ လန္ျပန္ေနတာေတြလည္း ခနခန ျမင္ဖူးႀကဳံဖူးသည္။ လူပ်ိဳအ႐ြယ္ ကိုကိုေက်ာ့္ စိတ္မွာ သ႐ိုးသရီ ျဖစ္မိခဲ့ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ့္ အေဒၚအရင္း ဆိုေသာ စိတ္ျဖင့္ စိတ္႐ိုင္းေတြကို ခ်ိဳးႏွိမ္ထားခဲ့သည္။

ယခု ထိုအရာေတြ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီးမွ အိပ္မက္ထဲ လာျဖစ္သည္ကို သူ႔ဘာသာ စဥ္းစား အေျဖထုတ္ေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔လိုပဲ သူႏွင့္ အန္တီမာေလးတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏွစ္ဦးတည္း ႀကဳံခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ဘူးသည္။ သူတို႔ကေတာ့ တူအရီးအရင္းမို႔ စိတ္ထဲမွာ အေသြးအသား ေတာင္းတသည္ကိုပင္ ႏွိပ္ကြပ္ကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုလို ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ဖူးဝတ္ရည္တို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ေတြ႕ ၾကားရေတာ့ သူ႔ မသိစိတ္ေတြက ေက်ာ္စိုးေသာ္ ေနရာကေန ဝင္ၾကည့္ရင္းက သူငယ္စဥ္က ေအာင္းထားသည့္ အတြင္းစိတ္မ်ား ျပန္ေပၚလာသည္လားမသိ။ သူကိုယ္တိုင္ပင္ မသိေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ႔မိန္းမ ေျပာလိုက္သည့္ စကားကိုပင္ ျပန္မေခ်ပမိေတာ့ေခ်။

“အင္း ထားပါေတာ့ေလ၊ ခ်စ္ေလး ေျပာသလိုပဲ ျဖစ္တယ္ပဲ ထားပါေတာ့၊ ကိုကိုကေတာ့ ေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တယ္ေလ။ လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး အၿမဲတမ္း ေသြးသား၊ စိတ္ဆႏၵအလို လိုက္ေနရင္၊ တျခား သတၱဝါေတြနဲ႔ အတူတူ ျဖစ္သြားေတာ့မွာေပါ့လို႔ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေျပာဖူးသလိုပဲ၊ ဘယ္မွာ ဖတ္မိမွန္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အဟီး။ ကိုယ္ မလုပ္ရဲ လို႔ ေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တာကိုပဲ ႀကံဖန္ ဂုဏ္ယူရေတာ့မလို ျဖစ္ေနၿပီ အဟီးး”

“ကိုကိုကလည္း မွားတယ္ မွန္တယ္၊ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး၊ သင့္ေတာ္တယ္ မသင့္ေတာ္ဘူး ဆိုတာေတြက ေနရာ၊ အခ်ိန္၊ ယဥ္ေက်းမႈ အဲဒါေတြနဲ႔ ပဲ ဆိုင္တယ္လို႔ ခ်စ္ေလးေတာ့ ထင္တာပဲ၊ တကယ္ လူသားေတြ စေပၚခဲ့တဲ့ ေက်ာက္ေခတ္ကာလတုန္းကဆိုရင္ လူေတြဟာ တိရစာၦန္ေတြလို ေနမွာပဲေပါ့။ မီးမေမႊးတတ္ခင္တုန္းက အစိမ္းစားခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့္ ဂူထဲ အတူေနတဲ့ မိန္းမဆို ဘာေတာ္ေတာ္ ဟိုဟာ လုပ္မယ္ ဆိုတာပဲ ျဖစ္မွာေပါ့။ အဲဒီကေန ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ၾကာတဲ့အထိ ရွင္ဘုရင္ေတြ လက္ထက္ကို ၾကည့္ပါလား”

“ကိုကို သိတယ္ေလ၊ ရွင္ဘုရင္ေတြေတာင္ ေသြးေရာမယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ဖေအတူ အေမကြဲ ညီမေတြ အမ်ိဳးေတြကို ယူၾကေသးတာပဲ”

“အဲဒီေခတ္ အခ်ိန္ကေတာ့ အဲဒါေတြက လုပ္သင့္ တယ္ အမွန္ေတြလို႔ ထင္ခဲ့ၾကတာပဲေလ”

“အခုထိလည္း တခ်ိဳ႕ ယဥ္ေက်းမႈေတြမွာ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ရွိေနပါေသးတယ္ေလ၊ အဲဒါေတြ ထားလိုက္ပါေတာ့ ၊ အဲလိုမ်ိဳးေတြ ေလွ်ာက္ေတြးေနတာ ဖီးေအာက္ပါတယ္၊ လာခဲ့ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ခေရပြင့္ကို ခ်စ္ေလးလင္ငယ္ဆီက ကိုကိုက ျပန္ၾကာကူလီ ႐ိုက္ဦးမယ္ အဟိ”

“ကိုကိုေနာ္ ဟင့္။ လာ အခန္းထဲ ျပန္သြားမယ္ ဟိုမွာ အေဖာ္ေရာ ေခ်ာဆီေရာရွိတယ္”

ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဖူးဝတ္ရည္တို႔ သူတို႔ အခန္းသူတို႔ ထၿပီး ထြက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ အခန္းထဲသို႔ ဝင္တာႏွင့္ ဖူးဝတ္ရည္က ၿပဳံးေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို လွည့္ၾကည့္ကာ

“အခု ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ခ်စ္ေလးက ခ်စ္ေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္၊ ခ်စ္ေလးက အန္တီမာေလး၊ ကိုကို က ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္၊ ဒါပဲေနာ္ ခစ္ခစ္”

“အာ.. ခ်စ္ေလးကလည္း”

“ႏိုးႏိုး ခ်စ္ေလးကလည္း မလုပ္နဲ႔၊ ဒါဟာ မစားေကာင္းတဲ့ အသီးကို တရားဝင္စားတာနဲ႔ အတူတူပဲ သိပ္အရသာရွိတာ၊ ကိုကို လုပ္ၾကည့္ မယုံရင္၊ ဥပေဒလက္တစ္လုံးျခားေပါ့ ခိခိ။ ႏိုင္ငံျခားက ဟိုစာအုပ္ ဘာေခၚလဲ ဘယ္ယားလီးလီဂယ္ ဆိုတာေလ။ ဥပေဒလြတ္႐ုံ အသက္ျပည့္႐ုံ မိန္းကေလး ကိုယ္လုံးတီးပုံေတြပါတဲ့ မဂၢဇင္းလိုေပါ့။ ကိုကို တကယ္လုပ္ဖို႔ကလည္း ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ ဘာသာေရးအရ မသင့္ေတာ္၊ ဒါေပမဲ့ အခုလို စိတ္နဲ႔ ခံစားလိုက္ရေတာ့ ၿပီးျပည့္စုံသြားတာေပါ့”

“ဟာ ခ်စ္ေလးကလည္း တမ်ိဳးႀကီးပဲ အဟီး”

“တမ်ိဳးႀကီးလုပ္မေနနဲ႔၊ ကိုကို တစါခုေျပာစမ္း၊ ကိုကို နဲ႔ အန္တီမာေလး အနီးစပ္ဆုံးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနတစါခုကို၊ က်န္တာ ခ်စ္ေလး ဆက္ေျပာမယ္”

“အင္း ကိုကိုတို႔က ခနခန အဲ့လို အေျခအေနေရာက္ဖူးတယ္၊ ခရီးမကြၽံဖူးတာ၊ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ထိ မေရာက္ပဲ အနီးစပ္ဆုံးတစ္ခုကေတာ့…..

ထိုေန႔က သူတို႔ တူအရီးႏွစ္ေယာက္ မႏၲေလးဘက္ေရာက္စဥ္ကျဖစ္သည္။ ေဟာ္တယ္မွာ တည္းေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း ကြင္းဘက္ႏွစ္ခုပါေသာ အခန္းတစ္ခန္း ယူထားခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ကာစတန္မာ တစ္ေယာက္က အျမတ္အစြန္းအမ်ားႀကီးရခဲ့သည့္အလုပ္တစ္ခုအတြက္ ပါတီတစ္ခု က်င္းပေပးခဲ့သည္။

ထိုရက္ပိုင္းက အန္တီမာေလးမွာ အီစီကလီတစ္ေကာင္ႏွင့္ ျပတ္သြားတာ ႏွစ္လသုံးလေလာက္ ရွိေနၿပီး ဘြိဳင္းဖရင့္ လက္မဲ့ျဖစ္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ တူအရီးႏွစ္ေယာက္ ပါတီမွာ ေကာင္းေကာင္း ေသာက္ခဲ့ၾကၿပီး ေဟာ္တယ္ျပန္လာေတာ့ ေရခ်ိန္ကိုက္ေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။

အခန္းထဲ ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္က အက်ႌလဲ ပုဆိုးႏွင့္ စြပ္က်ယ္ဝတ္ေနတုန္း အန္တီမာေလးက ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ဝုန္းဒိုင္း အသံၾကားသျဖင့္ ေျပးၾကည့္ေတာ့ အတြင္းက ေရခ်ိဳးခန္းမွန္တံခါးကို မွီကာ မလဲေအာင္ မနည္းထိန္းထားကာ ရပ္ေနေသာ အန္တီမာေလးကို ေတြ႕ရသည္။ မ်က္လုံးေတြကလည္း မပြင့္ေတာ့၊ ကိုကိုေက်ာ္က ကမန္းကတန္း သြားတြဲလိုက္ရသည္။ အန္တီမာေလးမွာ အန္ခ်င္သည္ဆိုသျဖင့္ အိမ္သာေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ေနတုန္း ေက်ာကို ဖိႏွိပ္ေပးရသည္။ အန္တီမာေလး ဆန္ျပဳတ္ေတာ္ေတာ္ ေရာင္းလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ရၿပီဟု ဆိုကာ မတ္တတ္ရပ္သည္။ ယိုင္ထိုးေန၍ ကိုကိုေက်ာ္က တြဲထူေပးရသည္။ ၿပီးေတာ့ ပါးစပ္ေဆးဦးမည္ ဆိုကာ ေဘစင္မွာ ရပ္သည္။ ကိုကိုေက်ာ္က အေနာက္မွ ဆက္ထိန္းကိုင္ေပးထားရသည္။

ထိုအခါမွ သတိျပဳမိတာက အန္တီမာေလးက ညဝတ္အက်ႌ ဇာပါးပါးေလး အနီေရာင္ရဲရဲကို ဝတ္ထားၿပီး အတြင္းက ဘရာဇီယာ အမဲႏွင့္ ေအာက္မွ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းပင္တီ အမဲကို ဝတ္ထားတာ သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ပါတီတုန္းက ေဆာ္မိုက္မိုက္ေလးေတြကို ေတြ႕ထားၿပီး စိတ္ႂကြေနေသာ ကိုကိုေက်ာ္လည္း အရက္ရွိန္ျဖင့္ ေသြးနည္းနည္း ဆူလာသည္။ သူက အေနာက္က အန္တီမာေလး လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ထိန္းကိုင္ေပးထားစဥ္ အန္တီမာေလးက တစ္ခ်က္ပ်ိဳ႕လာကာ အန္ခ်င္လာလို႔ ေဘစင္ေပၚ ေခါင္းငုံ႔လိုက္ရာ သူ႔ဖင္ႀကီးက အေနာက္သို႔ ေကာ့ထြက္လာၿပီး ကိုကိုေက်ာ့္ ေပါင္ၿခံကို လာဖိကပ္လိုက္သည္။

ေသြးေႏြးေနေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ေကာင္ႀကီးက ေျဖာင္းကနဲ ေထာင္ထြက္လာခဲ့သည္။ အတြင္းခံမရွိ ပုဆိုးတစ္ထပ္ထဲေအာက္မွ မာေတာင္လာေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ေကာင္ႀကီးက အန္တီမာေလး ဖင္လုံးႀကီး ႏွစ္လုံးၾကားမွာ တိုးဝင္သြားခဲ့သည္။ သူ႔ထိပ္ဖူးက အန္တီမာေလး ပင္တီေပၚကေန ေပါင္ခြၾကားကို တိုးပြတ္သြားသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ေသြးေတြက ပိုဆူလာသည္။ အရက္ရွိန္ကလည္း သူ႔ဆင္ျခင္တုံတရားကို တြန္းလွန္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္အေဒၚအရင္းႀကီးဆိုသည့္ အသိက သူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြကို ထိန္းခ်ဴပ္ထားသည္။

အန္တီမာေလးမွာလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္မေန ယိုင္ထိုးေနတာက ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လို ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုကိုေက်ာ့္ေကာင္ႀကီးမွာ အန္တီမာေလး ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ တိုးဝင္တိုးထြက္ေနသလို ျဖစ္ေနရသည္။ ေနာက္ၿပီး သူ႔ေကာင္ႀကီး မာေတာင္ေနသည္မွာလည္း အေပၚကို ၄၅ ဒီဂရီထက္မက ေထာင္တက္ေနတာမို႔ အန္တီမာေလး ေပါင္ခြၾကားကို ထိပ္ဖူးက ထိုးထိုးပြတ္ေနသလို ျဖစ္ေနရသည္။

အန္တီမာေလးကလည္း တကယ္မူးၿပီး ယိုင္ေနတာလား၊ တမင္လုပ္ေလသလားပင္ မသိ၊ ဖင္ႀကီးက တရမ္းရမ္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ေဘးကိုရမ္းခါေနသျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ္မွာ အန္တီမာေလး လက္ေမာင္းမ်ားကို ထိန္းကိုင္ထားသည့္ လက္မ်ားက ေယာင္ရမ္းကာ အန္တီမာေလး ခါးက်င္က်င္ေလးကို ကိုင္ဖက္ထားမိေလေတာ့သည္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားသည္မသိ၊ ကိုကိုေက်ာ့္ ေကာင္ႀကီးမွာ ယားယံလာၿပီး ပုဆိုးထဲမွာ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္လာၿပီး၊ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဒူးမ်ား ၫႊတ္ေခြက်ခ်င္သလိုပင္ လႈိက္ဖိုၿပီး တစ္ခ်ီၿပီးသြားရေတာ့သည္။ ထိုအခါမွ အန္တီမာေလးလည္း ေဘစင္မွ ေရျဖင့္ ပါးစပ္ေဆးေၾကာၿပီး အိပ္ယာဆီသို႔ ထြက္ခြာသြားေတာ့သည္။

အန္တီမာေလးတစ္ေယာက္ သူ႔ကုတင္ေပၚေရာက္သည္ႏွင့္ တုန္းကနဲ လွဲကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္က ကိုကိုေက်ာ္။ အန္တီမာေလးကို သူ႔ကုတင္ေပၚသို႔ တြဲကာ လွဲခ်သိပ္ေပးလိုက္ေတာ့ အန္တီမာေလးက အိပ္ေပ်ာ္သြားေပမဲ့ အိပ္ေနပုံက ၾကည့္ဦး။ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္။ အေပၚပိုင္းက ညအိပ္ဝတ္အက်ႌကလည္း ရင္ဘတ္ကြဲကာ ေအာက္က ဘရာဇီယာက မႏိုင္မႏွင္း ထိန္းေပးထားရေလာက္ေအာင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးထြားမို႔လွသည့္ ႏို႔ႀကီးေတြ အေပၚပိုင္းက ေဖြးေနသည္။ ေအာက္ကလည္း လုံးတုတ္ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ေပါင္တန္ေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားခြဆုံက ပင္နီ လက္တဖဝါးစာေလးေအာက္က ေဖာင္းမို႔မို႔ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး။ ကုတင္ေဘးရပ္ၾကည့္ရင္းမွ ခုနေလးတင္ သုတ္ထြက္သြားေသာ သူ႔လီးႀကီး ျပန္လည္မာေတာင္လာရသည္။

ကိုကိုေက်ာ္ အန္တီမာေလးမ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ေမာက်ေနပုံ ေတြ႕ရသည္မို႔ ကုတင္ေစာင္းတြင္ အသာထိုင္လိုက္ကာ အန္တီမာေလး ေပါင္ခြဆုံကို အနီးကပ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ အန္တီမာေလး ပင္တီအနက္ေလးမွာ ေဖာင္းမို႔ေနေသာ ေနရာေလးတြင္ အစိုကြက္ေလးကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ကုတင္ေပၚတက္ရင္း ဒူးေထာက္ကာ အန္တီမာေလး ကားထားေသာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ဝင္လိုက္သည္။ သူ႔လက္တစ္ဖက္က ပုဆိုးလွန္တင္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္ရင္း ကြင္းတိုက္လွ်က္ လက္တစ္ဖက္က ေမြ႕ယာေပၚေထာက္ရင္း ေခါင္းကိုငုံ႔ကာ အန္တီမာေလး အသားႏွင့္ မထိေအာင္ သတိထားၿပီး အနံ႔လိုက္ရႉေနမိသည္။ အန္တီမာေလးမွာ အိပ္ေနရာက လႈပ္ရွားသြားသျဖင့္ ကမန္ကတမ္း ကိုယ္ကိုမတ္ၿပီး ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အန္တီမာေလးမွာ ႏိုးပုံမေပၚ အိပ္ေပ်ာ္ေနလွ်က္ႏွင့္ပင္ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားၿပီး သူ႔လက္ေတြက ပင္တီေလးထဲကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ကိုကိုေက်ာ္ အန္တီမာေလး မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း မ်က္ေစ့ေတြကို မွိတ္ထားတာေတြ႕ရသည္။

သို႔ေသာ္လည္း အန္တီမာေလး လက္ေခ်ာင္းေတြက သူ႔ပင္တီေလးထဲ ႏိုက္ၿပီး လႈပ္ရွားေနသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းက ေယာင္ၿပီး မာစတာေဘးရွင္း လုပ္ေနတာလား။ ေသျခာတာကေတာ့ သူ႔ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္ေခ်ေနတာကေတာ့ ေသျခာသည္။ ကိုကိုေက်ာ္လည္း အသက္ရႉေတြ ျမန္လာၿပီး ထို အန္တီမာေလး လက္လႈပ္ရွားေနတာကို ၾကည့္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ကြင္းထုေနမိေလေတာ့သည္။

မၾကာခင္ အန္တီမာေလးပါးစပ္က တအင့္အင့္ၿငီးသံႏွင့္အတူ သူ႔ခါးေလးေကာ့တက္ကာ ေျခေထာက္ေတြ ဆန႔္ထုတ္ရင္း ၿငိမ္က်သြားေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးကလည္း ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္က်ကုန္ေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္မွာ ဖီးအရမ္းတက္သြားသျဖင့္ သူ႔ပုဆိုးျဖင့္ ခံလိုက္ဖို႔ပင္ အခ်ိန္မမွီလိုက္ပဲ အန္တီမာေလး ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ေမြ႕ယာေပၚသို႔ သူ႔လရည္မ်ား တဖ်စ္ဖ်စ္ ထြက္က်သြားေလေတာ့သည္။

“အဲဒါပါပဲ ခ်စ္ေလးရယ္၊ အဟီး။ ကိုကိုက မနက္ၾကေတာ့ အန္တီမာေလး သူ႔အိပ္ယာေပၚက အစြန္းကြက္ေတြနဲ႔ အနံ႔ေတြကို ဘာမ်ားေျပာေလမလဲလို႔ တထိတ္ထိတ္ေပမဲ့ သူလည္း ဘာမွမေျပာ၊ ကိုယ္လည္း ဘာမွမေျပာပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ၾကတာေပါ့၊ ေနာက္ပိုင္း အဲေလာက္ထိ မနီးကပ္ရေအာင္ ကိုကိုက ေရွာင္ခဲ့ပါတယ္၊ ေနက္တခါဆိုရင္ေတာ့ ေရွာင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပဲ မွားမိလိမ့္မယ္လို႔ ကိုကို ထင္လို႔ေလ။”

“ဟုတ္ၿပီ ကိုကို ခဏေလး သြားေရခ်ိဳုးခန္းထဲ ခဏသြားေနလိုက္၊ ခ်စ္ေလးက ထြက္လာေတာ့ဆိုမွ ထြက္လာခဲ့လိုက္”

ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဖူးဝတ္ရည္တြန္းလြတ္လိုက္သျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ ဘုမသိဘမသိ ဝင္လာခဲ့ရသည္။ ေစာေစာက ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူ႔အေတြးအာ႐ုံထဲ ထိုစဥ္က ျဖစ္ရပ္ေတြကိုလည္း ျပန္ေတြးမိေနသျဖင့္ သူ႔လီးႀကီးကလည္း မာေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေသးေပါက္ေတာ့ေတာင္ အျပင္ပန္းမထြက္သြားေအာင္ လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ခါးကိုလည္းကိုင္းကာ ေသျခာေပါက္ယူရသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေရေအးေအးျဖင့္ ျဖန္းပက္ကာ ေဆးလိုက္သျဖင့္ နည္းနည္းေတာ့ ေပ်ာ့က်သြားသည္။ ထိုစဥ္ခန အခန္းျပင္မွ ဖူးဝတ္ရည္ေအာ္ေခၚသံ ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ အခန္းျပင္ထြက္လိုက္ရာ ကုတင္ေပၚတြင္ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ညဝတ္အက်ႌဖ႐ိုဖရဲႏွင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အိပ္လွ်က္၊ ဘရာဇီယာအမဲ၊ ပင္တီအမဲကို ဝတ္ထားသည္။ ကိုကိုေက်ာ့္လီးႀကီး ေျဖာင္းကနဲ မာေတာင္တက္လာရသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ငယ္ငယ္တုန္းကအခ်ိန္ ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ။

ကုတင္နားကပ္သြားေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က မ်က္လုံးမွိတ္ထားတာေတြ႕ရသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ၿပဳံးၿပီး ကုတင္ေပၚတက္ကာ ဖူးဝတ္ရည္ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကို ဝင္လိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဖူးဝတ္ရည္ထံမွ ၿငီးသံေလး မပီမသထြက္ေပၚလာၿပီး ဖူးဝတ္ရည္လက္တစ္ဖက္က သူ႔ပင္တီထဲကို တိုးဝင္လာၿပီး သူ႔အရသာဖူးေလးကို ဖိပြတ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့။ ဖူးဝတ္ရည္ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ကုန္းလိုက္ၿပီး ပင္တီေလးကို ခါးတဖက္တခ်က္မွ သရည္ေမွ်ာ့ႀကိဳးကို ကိုင္ကာ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္၏ ေစာက္ဖုတ္ကေလးမွာလည္း အရည္ေတြျဖင့္ စိုစြတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္း အဖတ္ေလးေတြက ႐ႊမ္းလဲ့ေနၾကသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ ပါးစပ္ျဖင့္ အပ္လိုက္ၿပီး သူ႔လွ်ာေတြျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ယက္လိုက္သည္၊ ၿပီးေတာ့ လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္ အရသာဖူးေလးကို ထိုးဆြျပန္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က မပီမသအသံေလးျဖင့္ ၿငီးတြားရင္းက ကိုကိုေက်ာ့္ ဆံပင္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ကာ သူ႔ေပါင္ခြဆုံဆီ ဆြဲသြင္းၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးကိုလည္း ႂကြတက္ကာ လႈပ္ရွားေလသည္။

“အား.. ေမာင္ေက်ာ္၊..အန္တီမာေလးကို ဘယ္လို လုပ္ေနတာလဲကြာ”

ကိုကိုေက်ာ္ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ေစ့ေလးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္ ဆြဲစုပ္ပစ္လိုက္သည္။ သူ႔လီးႀကီးကလည္း အရမ္းကို မာေတာင္ေတာင့္တင္းေနၿပီမို႔ သိပ္ၾကာၾကာ အခ်ိန္မဆြဲႏိုင္၊ ဖူးဝတ္ရည္ကိုယ္ေပၚကို တြားတြားတက္လိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္ မနာတနာ ကိုက္ေပးရင္း လက္ေတြကလည္း ႏို႔အုံႀကီးမ်ားကို အားရပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ေပးေနေလသည္။

“ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္ရယ္၊ မင္း အန္တီမာေလးကို သတ္ေနတာလားကြာ၊ လိုးမွာျဖင့္ လိုးပါေတာ့”

ကိုကိုေက်ာ္မွာ ပါးစပ္မွ စကားပင္ မထြက္ႏိုင္၊ အသက္ရႉသံ အရမ္းျပင္းျပင္းႏွင့္ သူ႔လီးႀကီးကို လက္တဖက္က ဆုပ္ကိုင္ကာ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္အဝမွာ ေတ့၍ စြတ္ကနဲ ထိုးသြင္းပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

“အား… ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္ရယ္၊ မင္း အန္တီ့ကို ဘယ္အခ်ိန္ထဲက လိုးခ်င္ေနတာလဲကြယ္”

ကိုကိုေက်ာ္ စကားမေျပာႏိုင္ပါ၊ အသက္ကို တ႐ူး႐ူး မႈတ္ထုတ္ရင္းက ဗိုက္သားကိုညႇစ္ ဖင္ကိုေကာ့ကာ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔လီးႀကီးကိုသာ အားသြန္ခြန္စိုက္ တဖန္းဖန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္လိုးေနေလေတာ့သည္။ ဖူးဝတ္ရည္လည္း စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ပါ၊ ကိုကိုေက်ာ့္ကို ကုတ္တြယ္ ျဖစ္ညႇစ္ၿပီး သူ႔ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ကာ ေကာ့ကာျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ့္ အေဆာင့္ႏွင့္ တိုင္ပင္လိုက္ကာ လႈပ္ရွားေပးေနေလေတာ့သည္။

သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ကာမ ဆႏၵ အထြတ္အထိပ္ေရာက္ရွိသြားကာ သုတ္ရည္မ်ား ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ေခါင္းထဲ ပက္ဖ်န္းပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ဖူးဝတ္ရည္လည္း ပူေႏြးေသာ သုတ္ရည္မ်ား သူ႔ေစာက္ေခါင္းထဲ ဝင္လာသည္ႏွင့္ သူ႔ အေၾကာမ်ားလည္း တင္းရင္းသြားကာ တခ်ီၿပီးသြားေလေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္တို႔လင္မယား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ အိပ္ေမာက်သြားၾကၿပီး၊ ေန႔လည္ ဗိုက္ဆာလာၾကမွ တေရးႏိုးၾကေတာ့သည္။ ထိုအခါၾကမွ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အိမ္မွာလည္း ခ်က္ရမွာ ပ်င္းသျဖင့္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ခုသို႔ ထြက္စားၾကေလသည္။ ထိုညကလည္း ကိုကိုေက်ာ္ ရန္ကုန္သို႔ မျပန္ခင္ ေနာက္ဆုံးည ျဖစ္ေလရာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ယခုမွ ခြဲဖူးသည့္ ညားခါစ လင္မယားလို ျဖစ္ေနၾကၿပီး တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဖက္ထားရင္း နမ္းမဝ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။

ဖူးဝတ္ရည္က အန္တီမာေလးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စေသာအခါတြင္ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာႀကီးနီကာ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း ျဖစ္ရေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔လီးႀကီးကေတာ့ လိမ္မရေအာင္ မာေတာင္လာရေလသည္။

“ကိုတို႔ ခြဲေနခဲ့ရတဲ့ ရက္ေတြကို ႏွေျမာမိသလို၊ အခုလည္း ခ်စ္ေလးကို ခြဲၿပီး မထားခဲ့ခ်င္ေတာ့ဘူးကြာ”

“ဖူးလည္း အဲလိုပါပဲ ကိုကိုရယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကိုနဲ႔ အဲလိုမ်ိဳး နားလည္မႈရတာ ဖူး အရမ္းဝမ္းသာၿပီး ကိုကို႔ ကိုလည္း အရမ္းခ်စ္သြားတယ္၊ ကိုကို လုပ္ခ်င္တာကိုလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ၊ ဖူး နားလည္ေပးမယ္”

ကိုကိုေက်ာ္က အခုမွေတာ့ အရင္က ရႈပ္ခဲ့တာေတြ ျပန္ေျပာလို႔ ဖူးဝတ္ရည္ သူ႔ကို ခြင့္လြတ္မယ္ မလြတ္မယ္ မေသျခာလို႔ မေျပာေတာ့ဘူးဟု ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္၊ သို႔ေပမဲ့ အခုလို အခြင့္ေကာင္းကိုေတာ့ လက္လြတ္မခံ ခ်င္ေပ။

“ကိုကို႔ကို စိတ္မဆိုးဘူးဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခု ေျပာခ်င္တယ္”

“ေျပာ ကိုကို”

“ဝင္းဝင္းသန္း သိတယ္မဟုတ္လား”

“သိတယ္ေလ၊ ကိုကို႔ စကၠေတရီ မဟုတ္လား၊ ဘာလဲ ကိုကို လိုးေနတာလား”

ပထမေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္က ေဝွ႔လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ၿပီး ကိုကို႔ကို ေဖပါေပးေနတယ္ ကိုကိုလည္း စိတ္ပါတယ္ ဘာညာ အာဦးမည္လို႔ ေတြးထားခဲ့ေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္၏ ထိုကဲ့သို႔ ေျဗာင္ေမးလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ကိုကိုေက်ာ္လည္း မ်က္ႏွာပူပူႏွင့္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရေလသည္။

“ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ”

“တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ ရွိပါေသးတယ္”

“အင္းေလ ဖူးေတာင္မွ တစ္လေလာက္ရွိၿပီဟာကို ကိုကို႔ကို ခြင့္လႊတ္ရမွာေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကို၊ ဇာတ္လမ္းေတာ့ မရႈတ္လာေစနဲ႔ေနာ္၊ ဆက္ခ္နဲ႔ စီးပြားေရး၊ အိမ္ေထာင္ေရးကို မပတ္သက္လာေစနဲ႔၊ ကိုကိုက နယ္ကြၽံေနၿပီမို႔ ဖူး မေျပာေတာ့တာ၊ ကိုကို႔ အလုပ္ထဲကထက္စာရင္ အျပင္က အလုပ္နဲ႔ မဆိုင္တဲ့သူနဲ႔ လႈပ္ရွားတာ ပိုေကာင္းမလားလို႔၊ တျခား ေလာစူးေတြ ဘာေတြနဲ႔ ရႈပ္ႏိုင္လို႔ေလ”

“အင္းပါ ကိုကို သေဘာေပါက္ပါတယ္၊ သူလည္း ေစ့စပ္ထားတဲ့သူ ရွိပါတယ္၊ သူတို႔ယူရင္ ကိုကိုနဲ႔လည္း ဇာတ္လမ္းဆုံးပါၿပီ”

“အင္းေလ ကိုကိုလည္း အ႐ြယ္ေရာက္ေနတဲ့သူပဲ ကိုယ့္အႏၲရာယ္ကို ကိုယ္သတိထားေပါ့၊ အဲ့တာပဲ ဖူးက သတိေပးခ်င္တာပါပဲ၊ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကလည္း မၾကာခင္ ႏိုင္ငံျခားထြက္ေတာ့မွာပါ၊ ကဲ ဒီညေရာ အန္တီမာေလးကို ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ”

“ဟာကြာ ဖူး လုပ္တာနဲ႔ ေနာက္ အန္တီမာေလးကို ေတြ႕ရင္ မ်က္ႏွာပူေနရေတာ့မွပဲ”

“ခိခိ မ်က္ႏွာပူတာထက္ ဒီလီးႀကီးပူတာက ပိုဆိုးတယ္ေနာ္၊ ေဟာၾကည့္ အေျပာပဲ ရွိေသးတယ္ မာေနၿပီ”

ဖူးဝတ္ရည္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ကိုကိုေက်ာ့္ ပုဆိုးေပၚမွ လီးႀကီးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ရာ လီးႀကီးမွာ မာေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ထိုသို႔ေျပာလိုက္ခ်င္းျဖစ္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္မွာ သူခိုးလူမိသလို မ်က္ႏွာႀကီး ရဲကနဲ ျဖစ္သြားေလသည္။

“ကဲ ရွက္မေနနဲ႔ေတာ့ လာ ဒီတစ္ညပဲ က်န္ေတာ့တယ္၊ အန္တီမာေလးကို ေနာက္ေပါက္ မဖြင့္ခ်င္ဘူးလား၊ သြား ဟိုအံဆြဲထဲမွာ အေဖၚရယ္ ဂ်ယ္ရယ္ရွိတယ္ သြားယူလာခဲ့၊ ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္ ခစ္ခစ္”

ကိုကိုေက်ာ္မွာ မ်က္ႏွာပူမိေသာ္လည္း သူစိတ္ေတြက ထႂကြလာၿပီး လီးႀကီးလည္း ေထာင္မတ္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ မျငင္းေတာ့ပဲ အံဆြဲဆီသို႔ ထလာခဲ့ေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ထသြားသည္ႏွင့္ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း အႀကံတစ္ခုရသြားၿပီး သူ႔အဝတ္အစားေတြကို အကုန္ခြၽတ္ပစ္ကာ ညဝတ္အက်ႌအပါးေလးကိုသာ အေပၚက ဝတ္လိုက္ေလသည္။ ညဝတ္အက်ႌေလးမွာ အမဲေရာင္ ခပ္ပါးပါးေလးျဖစ္ၿပီး အရွည္က ေပါင္လည္ေလာက္သာ ေရာက္ေလရာ ဖူးဝတ္ရည္ ေပါင္တန္မ်ားကို ထင္းထင္းလင္းလင္းႀကီး ျမင္ရေလသည္။ အံဆြဲထဲမွ အေဖၚႏွင့္ ဂ်ယ္ ယူၿပီး ကုတင္ဆီ ျပန္လာေသာ ကိုကိုေက်ာ္လက္ထဲမွ ပစၥည္းမ်ားကို လွမ္းယူၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ ခဏခ်ထားလိုက္ၿပီး ကိုကိုေက်ာ့္လက္ကို ဆြဲကာ

“ခဏေလး လာဦးဒီကို”

ဟုဆိုရင္း ေရခ်ိဳးခန္းဘက္သို႔ ထြက္လာခဲ့ရာ၊ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဘုမသိဘမသိ လိုက္လာခဲ့ရေလသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို အေနာက္မွာထားလွ်က္ ဖူးဝတ္ရည္က ေဘစင္ေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ေဘစင္အေပၚ မွန္ခ်ပ္ထဲမွ သူ႔ေနာက္တြင္ ရပ္ေနေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ျဖင့္ မ်က္ေစ့တစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္ရင္းက

“ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္၊ အန္တီမာေလး အန္ခ်င္လို႔ကြယ္ ထိန္းေပးထားေနာ္”

ဟု ေျပာရင္း ဖင္ႀကီးကို ကုန္းေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါမွ ကိုကိုေက်ာ္လည္း သေဘာေပါက္သြားေလသည္။ ပထမေတာ့ ရွက္သလိုလို ျဖစ္မိေသာ္လည္း ဖင္အေနာက္ကို ေကာ့ေပးလိုက္သျဖင့္ ကားစြင့္တက္လာေသာ ဖူးဝတ္ရည္ ဖင္ႀကီးက အားရပါးရႀကီးျဖစ္ၿပီး ေန႔ခင္းတုန္းက သူျပန္ေတြးေနမိေသာ အန္တီမာေလး တင္ႀကီးႏွင့္ တပုံစံထဲ ျဖစ္ေနေလရာ၊ သူ႔လီးႀကီးမွာ မတရားကို ေတာင္တက္လာရေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ထိန္းကိုင္ရင္း၊ သူ႔လီးတန္ႀကီးျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္ ေပါင္ခြဆုံၾကားကို ထိုးသြင္းကာ ပြတ္ေလေတာ့သည္။

“ကိုကိုက အဲ့လို ေထာက္ပြတ္ေပးေနတာလား အဲဒီတုန္းက”

႐ုတ္တရက္ သူ႔ကို မွန္ထဲမွာ ၾကည့္ေနရင္း ေမးလိုက္ေသာ ဖူးဝတ္ရည္ အေမးကို ကိုကိုေက်ာ္က ေခါင္းၿငိမ့္ကာ ေျဖလိုက္သည္။

“အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ အန္တီမာေလး ေသခ်ာေပါက္သိမွာပဲ ကိုကိုေရ၊ ဘယ္မိန္းမမွ မသိပဲ မေနဘူး၊ ကိုကို႔လီးႀကီးက ဒီေလာက္ အဖုတ္ေပၚကို လာထိုးပြတ္ေနတဲ့ဟာကို၊ သူလည္း စိတ္လာေနလို႔ ၿငိမ္ခံေနတာေနမယ္”

ကိုကိုေက်ာ္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္ ညဝတ္အက်ႌေအာက္နားစကို လွန္တင္လိုက္ကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအဝမွာ သူ႔လီးႀကီးကို ေတ့ကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။

“အား… အို… ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္ရယ္ အရမ္းပဲကြယ္ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါကြယ္”

ေနာက္ေတာ့လည္း ကိုကိုေက်ာ္က ဒူးကို ေကြးရင္းက ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္ေဆာင့္ေနသလို၊ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ေဘစင္ႏႈတ္ခမ္းကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ကာ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ ေကာ့ေကာ့ေပးေနေလသည္။ ယခုအခါေတာ့ ေန႔ခင္းတုန္းကလည္း လုပ္ထားၾကသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးၾကေခ်။ ကိုကိုေက်ာ္က ဒူးလည္း ေညႇာင္းလာသျဖင့္

“ကုတင္ေပၚသြားၾကရေအာင္ကြယ္”

ဖူးဝတ္ရည္က မလႈပ္မရွားပဲ

“ဟင္ ဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္ ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္”

ဟု ရစ္ေနသျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ္မွာ တင္းေနၿပီျဖစ္ရာ ပါးစပ္မွ

“ကုတင္ေပၚသြားၾကရေအာင္ အန္တီမာေလးရယ္”

“မင္းက ကုတင္ေပၚသြားၿပီးရင္ အန္တီမာေလးကို ဘာလုပ္မွာလဲလို႔”

“အန္တီမာေလးကို ဖင္လိုးမလို႔ေလ”

ဟိုက္၊ ငါ့ပါးစပ္က အဲ့လိုထြက္သြားသလား၊ ကိုကိုေက်ာ္စိတ္ထဲ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္သြားရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပါးစပ္ကေတာ့ နည္းနည္း အရသာေတြ႕သလို ျဖစ္ေနရသည္။ ကုတင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က ဒူးေထာက္ကာ ေခါင္းအုံးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္လွ်က္ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္လည္း ကမန္းကတမ္း သူ႔လီးႀကီးမွာ အေဖာ္ကို စြပ္၊ အေဖာ္ေပၚမွာ ဂ်ယ္ေတြသုတ္၊ ဖူးဝတ္ရည္၏ ဖင္လုံးႀကီးႏွစ္ခုၾကားမွ ခေရပြင့္ ညိဳညိဳေလးေပၚလည္းသုတ္၊ လက္မျဖင့္ အတြင္းထဲသို႔လည္း ဂ်ယ္ေတြကို သြတ္သြင္း၊ ၿပီးတာႏွင့္ သူ႔လီးႀကီးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စသြင္းေတာ့သည္။

“ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေနာ္ ေမာင္ကိုကိုေက်ာ္၊ အန္တီမာေလး ေယာက္်ားေတာင္ အဲဒီေနရာကို မလုပ္ဖူးဘူး၊ အန္တီမာေလး ေၾကာက္တယ္ကြယ္”

“အင္းပါ၊ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း လုပ္မွာပါ၊ နာရင္ေျပာေနာ္”

ေျပာသာ ေျပာေနသည္။ ေခ်ာဆီေတြ အရွိန္ႏွင့္ သူ႔လီးႀကီးက တဝက္ေလာက္ဝင္သြားၿပီ။ ေခြးမသားေက်ာ္စိုးေသာ္ ငါ့မိန္းမဖင္ကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခ်ထားၿပီးၿပီလဲ မသိဘူး၊ သူမ်ားေတြ ေျပာသေလာက္ေတာင္ မၾကပ္ေတာ့ဘူးဟု ကိုကိုေက်ာ္ စိတ္ထဲ ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၾကပ္တာကေတာ့ ၾကပ္ပါေသးသည္ ။ ေနာက္ေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အဝင္အထြက္လုပ္ၿပီး လိုးေနသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ မ်က္ေစ့ကို မွိတ္ၿပီး အေတြးထဲမွာ အန္တီမာေလးဖင္ကို လိုးေနသည္ဟု ေတြးေနမိေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပဲလားမသိ သိပ္မၾကာလိုက္ လီးႀကီးမွာ တအား မာတင္း လာၿပီး ပိုလည္း ၾကပ္တည္းလာေလသည္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး အျမန္ေဆာင့္လိုက္မိၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ထြက္သြားကာ တခ်ီၿပီးသြားရေလေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္ ရန္ကုန္ျပန္သြားေတာ့ ေနာက္ေန႔ညမွာ ထုံးစံအတိုင္း ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ဖူးဝတ္ရည္ ကုတင္ေပၚ ေရာက္လာေတာ့သည္။ ဖူးဝတ္ရည္မွာ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ပြင့္လင္းသြားခဲ့ရၿပီး၊ နဂိုထဲကလည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခဲ့ၾကသူမ်ားမို႔ အခုေတာ့ လြမ္းသလိုလိုေတာင္ ျဖစ္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္၏ အလိုးအမႈတ္မ်ားေၾကာင့္လည္း စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းေျဖ လို႔ ရေနေပသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္ကလည္း ဖူးဝတ္ရည္ စိတ္ထား နည္းနည္းေျပာင္းေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူက ယာယီခ်စ္သူ မဟုတ္လား၊ ေပ်ာ္လို႔ရတုန္း ေပ်ာ္ထားလိုက္မည္ဟု အေတြးျဖင့္ သိပ္စပ္စပ္စုစု မေတြးမေမးေတာ့ပဲ ဒီအတိုင္းပင္ အလိုက္သင့္ ေနလိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ေရာက္ေနသည့္ ကာလအတြင္း၌ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ႐ုံးတြင္ သူႏွင့္ အဖြဲ႕က်ေနေသာ၊ ညိဳဝင္းေအာင္ အခန္းမွာ သြားေနေလသည္။

ညိဳဝင္းေအာင္မွာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေအာက္မွ ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ထက္ အသက္အနည္းငယ္သာ ႀကီးေလသည္။ ညိဳဝင္းေအာင္က အိမ္ေထာင္က်သည္မွာ တစ္ႏွစ္ခန႔္သာ ရွိေသးသည္။ သူ႔မိန္းမမွာ ေမာ္လီေဇာ္ဟု ေခၚၿပီး နပ္စ္မ တစ္ဦး ျဖစ္ေလသည္။ သူတို႔လင္မယားမွာ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလုံးလည္း ထန္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ သူတို႔ အတူတူ အရက္ထိုင္ေသာက္ေနၾကရင္းကပင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဟိုကိုင္ဒီဆြ လုပ္ရင္း၊ တခါတေလ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားခဲ့ကာ အခန္းထဲ ဝင္လိုးၾကသည့္အခါမ်ိဳးလည္း ရွိေသးသည္။ ေမာ္လီမွာ ငယ္လည္းငယ္ ကရင္မပီပီ အသားအရည္မွာ ဝင္းေနၿပီး မ်က္ႏွာဝိုင္းစက္စက္၊ ဖင္ျပားျပားကားကား ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ ႏို႔ႀကီးႀကီးမို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္က မသိမသာ ခိုးၾကည့္ၿပီး တင္းခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္ေတြလည္းရွိသည္။ တခါတေလ ညိဳဝင္းေအာင္ အမူးလြန္ၿပီး ေဒါင္းသြားခ်ိန္မွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ေမာ္လီတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ စိတ္လႈပ္ရွားရေလသည္။

ေမာ္လီက ကရင္မ နပ္စ္မျဖစ္သျဖင့္ အေနအထိုင္ ရဲတင္းသည္။ အိမ္ေနရင္းဆိုလွ်င္ ေဘာင္းဘီတို၊ ေဟာ့ပင္ သို႔မဟုတ္ ဂါဝန္တို႔ကို ဝတ္ေလ့ရွိသျဖင့္လည္း ပိုၿပီး စိတ္ထဲ ကလိလိ ျဖစ္ေနမိသည္။ ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေမာ္လီက စကားေျပာလွ်င္ ဒူးပုတ္ေပါင္ပုတ္ ေျပာတတ္ေလ့ရွိသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာ္လီက ပြင့္လင္းတာလား၊ သူ႔ကို ျမဴဆြယ္တာလား ဆိုတာကို မသဲကြဲေသးေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေမာ္လီ့ကို လိုးခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္ေနသျဖင့္ ေမာ္လီတို႔ အိမ္သို႔ ေျခက်လ်က္ရွိေနေလသည္။

ထိုသို႔ျဖင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖြင့္မေျပာၾကေသာ္လည္း သူတို႔ၾကားတြင္ အနည္းငယ္ ေသြးေအးစ ျပဳလာၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္အတြင္းမွာပင္၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ ရာထူးတိုးၿပီး၊ ရန္ကုန္မွ တိုင္း႐ုံးတြင္ ထိုင္ရဖို႔ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာလည္း မၾကာခင္ လပိုင္းတြင္း ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ရာ ေသခ်ာသေလာက္ ျဖစ္ေနရာ လက္ရွိ ေနျပည္ေတာ္မွာပင္ ေနာက္ဆုံးရက္အထိ လုပ္သြားရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ ယခုမွ ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္ယာႏွင့္ ျပန္ေနခြင့္ရၿပီး၊ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္လည္း နားလည္မႈရခဲ့ ၿပီးၿပီမို႔၊ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္႐ႊင္႐ႊင္ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။ တစ္ေန႔ သူတို႔ႏွစ္ဦး ခ်စ္ပြဲဝင္ရင္း နားေနၾကရင္းက ဖူးဝတ္ရည္က

“ကိုကို အခု ဝင္းဝင္းသန္းနဲ႔ေရာ လုပ္ျဖစ္ၾကေသးလား”

“ဟင့္အင္း၊ ခ်စ္ေလး ျပန္ေရာက္လာၿပီးမွ ကိုကိုတို႔ မလုပ္ျဖစ္ၾကတာ ၾကာၿပီ”

“ဒီကို ေခၚလာၿပီး တစ္ခါေလာက္လုပ္ပါလား၊ ခ်စ္ေလး ေခ်ာင္းခ်င္လို႔”

“ဟာ ခ်စ္ေလးကလည္းကြာ”

“ဘာခ်စ္ေလးတုန္း၊ သူ႔တုန္းကေတာ့ ခ်စ္ေလးကို ေခ်ာင္းၿပီးေတာ့”

“ခ်စ္ေလး တကယ္ေျပာတာလား၊ “

“တကယ္ေပါ့လို႔၊ ဒီအပတ္ဝိအန္း ခ်စ္ေလး ေနျပည္ေတာ္ ခဏသြားမယ္လို႔ သူ႔ကိုေျပာၿပီး ေခၚလာခဲ့၊ ခ်စ္ေလး ကေလာ့ဆက္ထဲ ပုန္းၿပီးေခ်ာင္းမယ္”

“အိုေကေလ”

ကိုကိုေက်ာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ တက္ႂကြသြားသည္၊ မိန္းမ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ တျခား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို လုပ္ရဦးမည့္အျပင္၊ မိန္းမလည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေနဦးမည္ဆိုေတာ့ စိတ္ေတြ ထလာရသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ဒါကိုသတိျပဳမိသည္၊

“ကဲ ၾကည့္ ေတြးလိုက္တာနဲ႔ေတာင္ ကိုကို႔ေကာင္ႀကီး ထလာၿပီ အဟိ။ သူေတာ္ေတာ္ မလုပ္ခ်င္ရွာဘူး”

………………………………………………….

ဝင္းဝင္းသန္းမွာ အသက္ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္အ႐ြယ္ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ေတာ္ေတာ္လွသူ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကိုကိုေက်ာ္က တျခားအရည္အခ်င္းေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ သူ႔ကို ခန႔္ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ခန႔္ၿပီး တစ္လအတြင္းမွာပင္၊ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ ေစ့စပ္ထားသူ ရွိလွ်က္ျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ၿငိေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ေစ့စပ္ထားသူမွာ စစ္တပ္မွ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ယခုေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ႏိုင္ငံေတာ္စားရိတ္ျဖင့္ ပညာသင္ သြားေရာက္ေနေလသည္။ ဗိုလ္ႀကီးမ်ိဳးသန႔္ ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔မွာ အြန္လိုင္းေပၚမွသာ ဗီဒီယို၊ ေအာ္ဒီယို မက္ေဆ့တို႔ျဖင့္ sex chat သာ လုပ္ေနႏိုင္ၾကရာ စိတ္ေတြထေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္းႏွင့္ သူ႔ကို သြားရည္က်ေနေသာ ေဘာစိ ကိုကိုေက်ာ္တို႔ ၿငိသြားၾကေလသည္။

ဗိုလ္ႀကီးမ်ိဳးသန႔္ကလည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ရေနသူပီပီ ႏိုင္ငံတကာမွ ဗမာမမ်ားကို ေဖ့စ္ဘုတ္မွ ရွာကာ အပ္ရင္း လိုက္က်ဴးေနသူ ျဖစ္ရာ မိန္းမေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ sex chat ေနသူ ျဖစ္ေလသည္။ သူ မထင္မွတ္သည္ကေတာ့ သူ႔ေဆာ္ကို သူ႔ေဆာ္ေဘာ့စ္က လိုးေနျခင္းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္ သူ႔အိပ္ခန္းထဲကို ဝင္းဝင္းသန္း ေခၚလာေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ေသာ့ခတ္ထားေသာ အဝတ္ဘီဒိုထဲမွာ၊ ေခြးေျခေလးတစ္ခုပင္ ယူထားၿပီး ထိုင္ကာ ေခ်ာင္းေနေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ အေပၚက အသားပါးပါး အျဖဴႏွင့္အနက္ ေပ်ာက္က်ားလိုလို ဘေလာ့စ္အက်ႌဝတ္ထားၿပီး ေအာက္ကေတာ့ အနက္ေရာင္ စကတ္ၾကပ္ၾကပ္ေလးကို ဝတ္ထားသည္။ စကတ္က သိပ္အတိုႀကီးေတာ့မဟုတ္ ဒူးဖုံး႐ုံ အရွည္ျဖစ္သည္။ စကတ္ၾကပ္ၾကပ္ေလးမို႔ ေသးက်င္ေသာ ခါးေအာက္မွ ကားစြင့္လာေသာ တင္သားအလွကို ထင္းကနဲ ျမင္ႏိုင္ေလသည္။

အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုကိုေက်ာ္က ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္းလွ်က္ ဝင္းဝင္းသန္းကို ဆြဲေခၚကာ သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားတြင္ ရပ္ေစလ်က္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းေလေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေက်ာ့္ပုခုံးေပၚကို သူ႔လက္ကေလးတင္၍ အနမ္းမ်ားကို တုန႔္ျပန္ေနေသာ္လည္း ကိုကိုေက်ာ့္ လက္ေတြကေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းစကတ္မွ ဇစ္ကို စမ္းကာ ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက ဖူးဝတ္ရည္ ေခ်ာင္းေနေသာ ဘီ႐ိုဘက္ကို ေက်ာေပးထားသည္မို႔ ဝင္းဝင္းသန္း စကတ္ ၾကမ္းေပၚပုံက်သြားေတာ့ လုံးဝိုင္းစက္ေနေသာ တင္သားက်စ္က်စ္ေလးေတြ ၾကား ဖင္ၾကားညႇပ္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ပိုးသား ပန္းေရာင္ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ သူ႔ကို ကိုကိုေက်ာ္ ဝယ္ေပးထားသည့္ ဗစ္တိုးရီးယားစီးကရက္ ႏွင့္ တပုံစံထဲျဖစ္ၿပီး အေရာင္သာ ကြဲေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။

ဟြန႔္ ဒါလည္း ကိုကို ဝယ္ေပးထားတာပဲ ျဖစ္မည္ဟုေတြးလိုက္မိသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ဖင္လုံးေလးမ်ား မွာ သူ႔ထက္စာလွ်င္ ေသးေသးက်စ္က်စ္၊ ေပါင္တန္မ်ားမွာလည္း ေျဖာင့္စင္းၿပီး သူ႔ေပါင္လုံးမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ေသးသြယ္ေပရာ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ မနာလို ျဖစ္မိရေလသည္။ ငါ့ေပါင္လုံးေတြ နည္းနည္းတုတ္ေနတယ္၊ ငါဂ်င္ျပန္သြားမွ ရမည္ဟုလည္း စိတ္ထဲ ေတးထားလိုက္သည္။

ဝင္းဝင္းသန္းမွာ စကတ္ကြၽတ္သြားေသာ္လည္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို မခြၽတ္ေသး၊ ကိုကိုေက်ာ္က သူ႔အေပၚဘေလာ့စ္အက်ႌ ခြၽတ္ေပးေနသည္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမႇာက္ေပးလိုက္ၿပီး ဘရာဇီယာကိုေတာ့ ကိုယ္တိုင္ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ႏို႔ႀကီးမ်ားမွာ သူ႔ထက္ပိုၿပီး အလုံးႀကီးသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရျပန္သျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းစူသြားမိျပန္သည္။

ေနာက္ေတာ့ တကိုယ္လုံးမွာ ပန္တီေလးကလြဲၿပီး အဝတ္အစား ဘာမွမရွိေတာ့ေသာ ဝင္းဝင္းသန္းတစ္ေယာက္ ၾကမ္းေပၚမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ရင္း ကုတင္ေစာင္းထိုင္ေနသည့္ ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးကို ေဘာင္းဘီဇစ္ျဖဳတ္ကာ ပုေလြ စကိုင္ေနေတာ့သည္။

သူ႔ထက္စာလ်င္ အစစအရာရာ ပ်ိဳျပစ္ေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္း တစ္ေယာက္ သူ႔ေယာက္်ားကို ပုေလြမႈတ္ေပးေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း မနာလိုျဖစ္မိသည့္ ဖူးဝတ္ရည္မွာ မိမိႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ လိုးေနတုန္း ကိုကိုေက်ာ္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည့္ အျဖစ္ကို သြားေတြးမိလိုက္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာသြားမိေလသည္။

အားေကာင္းေမာင္းသန္ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ မိမိ မိန္းမကို လိုးေနသည္ကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရသည့္ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ မည္သို႔ ခံစားေနရမလဲ၊ မိမိလိုပဲ မနာလိုစိတ္ေတြ ရွိေနမွာ ေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခ်စ္ရေသာ မယားကို အလိုလိုက္ကာ ေပ်ာ္ပါေစေတာ့ဟု လႊတ္ထားေပးၿပီး ခြင့္လႊတ္စိတ္ထားသည့္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို ပို၍ပင္ ခ်စ္မိသြားေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္က သူ႔လီးႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ဖိကပ္ကာ စုပ္ရင္း ေခါင္းကို နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖင့္ ပုေလြမႈတ္ေပးေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္း၏ေခါင္းမွ ဆံပင္အုပ္ထဲကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိုးဖြေဆာ့ေနရင္း ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဝင္းဝင္းသန္း၏ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ႏွယ္ေနေလသည္။ ေနာက္ သတိရသြားဟန္ႏွင့္ ဖူးဝတ္ရည္ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ ဘီ႐ိုဖက္ လွမ္းၾကည့္ကာ ၿပဳံးၿပီး မ်က္ေစ့တစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္ေလသည္။

ခဏအၾကာမွာ ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္းကို ဆြဲထူ မတ္တတ္ရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီ အတြင္းခံတို႔ကိုလည္း ဆြဲခြၽတ္ကာ ၾကမ္းတစ္ေနရာကို လွမ္းပစ္လိုက္ၿပီး ဝင္းဝင္းသန္း အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို သူကိုယ္တိုင္ပင္ ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူက ကုတင္ေစာင္းတြင္ ျပန္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို တစ္ခုခု ေျပာလိုက္သည္။

ဝင္းဝင္းသန္းက ဖူဝတ္ရည္ ရွိေနရာဘက္ကို လွည့္လိုက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ႐ုတ္တရက္ ထိတ္သြားသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ဘာမ်ား ေျပာလိုက္တာလဲေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္းခါးေလးကို ဆြဲၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚထိုင္ခိုင္းေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားကာ ေအာက္မွ ေထာင္မတ္ေနေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးကို သူ႔လက္ကေလးျဖင့္ ထိန္းကိုင္ရင္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဝမွာ ေတ့ကာ အသာေလး ထိုင္ခ်လိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ အေမႊးအျမႇင္ ေျပာင္ရွင္းေနၿပီး ေခ်ာေနသျဖင့္ ဝက္စ္ (ဖေယာင္း) ျဖင့္ အေမႊးအျမႇင္မ်ား ဖယ္ရွင္းထားပုံရသည္ဟု ဖူးဝတ္ရည္ ေတြးလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ဖေယာင္းျဖင့္ လုပ္ပါက တအားနာသည္ဟု ၾကားဖူးသျဖင့္ မလုပ္ရဲပဲ တစ္ပတ္ ႏွစ္ခါေလာက္သာ ရိတ္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္သာ ထိုသို႔ ေျပာင္ရွင္းေနေသာ အဖုတ္မ်ိဳး ႀကိဳက္သည္ဆိုပါက အနာခံၿပီး ဝက္စ္သြားလုပ္ရင္ ေကာင္းမလားလည္း ေတြးေနမိသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္း သူ႔ေပါင္ေပၚ ႂကြလိုက္ထိုင္ခ်လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေပးေနသည္ကို အရွိန္ရေစရန္ ဝင္းဝင္းသန္းခါးေလးကို သူ႔လက္ျဖင့္ ကိုင္ေပးထားေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေဆာင့္ခ်သည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ သူ႔ႏို႔ႀကီးမ်ားမွာလည္း ခုန္ေပါက္လႈပ္ရမ္းေနေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္လည္း ကိုကိုေက်ာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လုပ္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္စို႔လာေလသည္။ ခနေနေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ အရွိန္ရလာၿပီး ထိုပုံစံကို အားမရေတာ့သျဖင့္ ကုတင္ေပၚမွ ထလိုက္ေလသည္။

တကယ္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္ မ်က္စိတည့္တည့္တြင္ သူ႔လီးႀကီး ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနသည္ကို ျမင္ရေအာင္ အခုန ပိုေဇရွင္းကို သုံးျခင္းျဖစ္ေလသည္။ စိတ္ထလာေတာ့ အားမရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝင္းဝင္းသန္းကို ကုတင္ေစာင္းမွာပင္ ကုန္း၍ ကုတင္ေပၚ တံေတာင္ေထာက္ေနေစၿပီး အေနာက္ဖက္မွေန သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးထည့္ကာ ေဆာင့္ေလေတာ့သည္။ ထိုပုံစံျဖင့္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေတာ့ ဘီ႐ိုထဲမွာ ကိုယ့္အဖုတ္ကို ပြတ္ေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္လည္း တခ်ီၿပီးသြားရသည္။

ထိုေန႔က ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ လိုးေနၾကသည္ကို ၾကည့္ရင္းျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ တခါမွ မခံစားခဲ့ဘူးေသာ ခံစားမႈတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာရသည္။ အဲဒါကေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ႏို႔ႀကီးေတြကို ကိုင္ၾကည့္ စို႔ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပၚလာရျခင္းပင္။

ေနာက္တခ်ီ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ ကုတင္ေပၚမွာ ေလွႀကီးထိုး ပုံစံျဖင့္ လုပ္ၾကေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုသာ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္မိခဲ့သလို သူ႔ေစာက္ဖုတ္မွာလည္း အရည္ေတြ ႐ႊဲခဲ့ရသည္။ သူမ်ား လက္စ္ဘီယံ အငုံ႔စိတ္ရွိေနသလား ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ ေတြးစျပဳလာမိေလသည္။ ထိုေနာက္ပိုင္း ဖူးဝတ္ရည္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို တူးအင္ဝမ္း မိန္းမႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ သူတစ္ေယာက္ထည္း မလုပ္ခ်င္ဘူးလာဟု ဆြေပးရာ ကိုကိုေက်ာ္က လုပ္ခ်င္တာေပါ့ဟု ဝန္ခံလာသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က သူႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္း ႏွစ္ေယာက္ ဆိုရင္ေရာ ဆိုေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္မ်က္ႏွာကို အတည္လား သူ႔ကို လာစားေနတာလားဟု အကဲခတ္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ အတည္ေျပာေနမွန္းသိေတာ့ အင္းဟု ဝန္ခံသည္။ ဒါေပမဲ့ သူက ျဖစ္ႏိုင္မည္မထင္ဟု ဆိုေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က သူ႔တာဝန္ထား၊ သူစီစဥ္မည္ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။

ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖူးဝတ္ရည္က ဝိအန္းတို႔ ေဟာလီးေဒးတို႔တြင္ ေရွာ့ပင္းသြားဖို႔ အေဖာ္လိုသည္ဆိုၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို ေခၚကာ အျပင္ထြက္ၾကေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကလည္း ေဘာ့စ္အမ်ိဳးသမီးဆိုေတာ့ လိုက္ေပးရေလသည္။ မိန္းမအခ်င္းခ်င္း ေရွာ့ပင္ အတူတူ သြားၾက၊ အျပင္ကို အတူတူ သြားေနၾကသည္ဆိုေတာ့ ခဏအတြင္းမွာပင္ ညီမအရင္းအလား ခင္မင္သြားၾကေတာ့သည္။

ခင္မင္သြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဖူးဝတ္ရည္ က လိင္ကိစၥမ်ားကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလာရာ ဝင္းဝင္းသန္းက ပထမေတာ့ ရွက္ေနေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သူလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုလာေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း နင္ငါ့ေယာက္်ားနဲ႔ ျဖစ္ေနတာမလား ငါသိပါတယ္ ဟု ေျပာၿပီး ေပၚတင္ႀကီး ဇာတ္ေၾကာင္းဖို႔က အခ်ိန္အေတာ္ယူရဦးမည္ ျဖစ္ရာ၊ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ျဖစ္ေနၾက ဇာတ္ေၾကာင္းမ်ိဳးသာ ခ်ိဳးမလားဟု ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ တိုင္ပင္လိုက္ေလသည္။

သို႔ျဖင့္ သူ႔ပလန္ကို ကိုကိုေက်ာ့္အား ေျပာျပရာ ကိုကိုေက်ာ္က ပထမ စဥ္းစားေနၿပီး ေနာက္ေတာ့ သေဘာက်ကာ လက္ခံသြားေလေတာ့သည္။ သို႔ျဖင့္ ပထမတစ္ေခါက္တုန္းကလိုပင္၊ ဖူးဝတ္ရည္ စေန၊ တနဂၤေႏြ ေနျပည္ေတာ္ သြားမည္ဟု သတင္းလႊင့္ၿပီး၊ ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္းကို အိမ္သို႔ ေခၚလာခဲ့ေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းမွာလည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ျပန္ေရာက္ေနသျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ္ျဖင့္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မလုပ္ရသည္မွာ ၾကာၿပီမို႔ ကိုကိုေက်ာ့္အိမ္သို႔ အေစာႀကီး ေရာက္လာေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္ကလည္း ဝင္းဝင္းသန္းကို အေပြ႕အဖက္ အနမ္းအစုပ္တို႔ ျဖင့္ အရွိန္ရေအာင္ ဆြေပးၿပီး ဝင္းဝင္းသန္း တက္ႂကြလာေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းကို ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ကာ လက္ႏွင့္ ေျခေထာက္တို႔ကို ကုတင္တိုင္ျဖင့္ ႀကိဳးခ်ည္ကာ ကားယားဆန႔္ေနေစေလသည္။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းမွာ ပထမအႀကိမ္ မဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ ဝင္းဝင္းသန္းအတြက္ မဆန္းေတာ့ေခ်။ တခါတေလ တြင္ သူက ကိုကိုေက်ာ့္ကိုလည္း ထိုသို႔တုပ္ထားၿပီး သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ အေပၚမွ ပုေလြမႈတ္ ျမင္းစီး လုပ္တတ္ေလသည္။

ကုတင္ေပၚမွာ ကားယားပက္လက္ ႀကိဳးျဖင့္ ခ်ီခံထားရေသာ ဝင္းဝင္းသန္းကို ကိုကိုေက်ာ္က ဘာဂ်ာ ေကာင္းေကာင္းေပးေလေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းခင္မ်ာ ေကာ့ေနေအာင္ ခံစားေနရၿပီး ပါးစပ္မွလည္း အသံမ်ိဳးစုံထြက္ေအာင္ ၿငီးျငဴေနရွာေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က

“အင္း ဒီေကာင္မေလး အဲ့ေလာက္ေတာင္ အသံထြက္ရသလား”

ဟုေနာက္သလို မ်က္ေမွာင္ကို တမင္ၾကဳပ္ေမးေလရာ ဝင္းဝင္းသန္းက ညဳတုတု အသံေလးျဖင့္

“ကိုႀကီးက အဲေလာက္ ဝင္းဟာေလးကို အားရပါးရ ယက္ေနတာ ဝင္း ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ ကိုႀကီးရဲ႕”

ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ၊

“အင္း အဲ့လိုဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ေကာင္းတာေတြ လာဦးမယ္ အသံမထြက္ႏိုင္ေအာင္ ခဏေတာ့ လုပ္ထားမွ ရေတာ့မယ္”

ဟုဆိုတာ ၾကမ္းျပင္မွာ က်ေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ပင္တီေလးကို လုံးေထြးၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းပါးစပ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ေခါင္းအုံးစြပ္တစ္ထပ္ကို ခြၽတ္ကာ ပါးစပ္ေပၚမွ ပိတ္စည္းလိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ အသံမထြက္ႏိုင္ေတာ့ပဲ မ်က္လုံးေလးျဖင့္သာ စကားေျပာႏိုင္ေတာ့ေလသည္။ ထိုေနာက္ ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္း ႏို႔ႀကီးေတြကို တစ္ခ်က္ေလာက္စီ စို႔လိုက္ၿပီး

“အေရးထဲ ဗိုက္ကနာလာတယ္၊ ခနေလးေနာ္ ခ်စ္”

ဟုေျပာကာ အိမ္သာထဲ ဝင္လိုက္ေလသည္။ အိမ္သာျပတင္းေပါက္မွ အသာဖြင့္ၿပီး လက္ယမ္း အခ်က္ျပလိုကက္ေတာ့ လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ကားရပ္ၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ ဖူးဝတ္ရည္က အိမ္သို႔ ကားေမာင္းကာ အျမန္ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ အိမ္သာထဲမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနသည့္ အခ်ိန္ေလးတြင္းမွာပင္ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ အိမ္ထဲသို႔ ေရာက္လာၿပီး သူတို႔ အိပ္ခန္းရွိရာ တန္းဝင္လာခဲ့ေလသည္။

အိပ္ခန္းထဲဝင္လာေသာ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ သူတို႔ ကုတင္ေပၚမွာ ကားယားႀကီး ႀကိဳးခ်ည္ခံထားရေသာ ဝင္းဝင္းသန္းကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့၊ အေတာ္အံအားသင့္သြားပုံ အက္တင္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း တစ္ေယာက္လည္း ဖူးဝတ္ရည္ အခန္းထဲကို ဝင္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ပါးစပ္မွာ အသံထြက္မရသျဖင့္ တဝူးဝူးသာ ျဖစ္ေနရေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ခနသာ အံ့အားသင့္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို ၿပဳံးျပလိုက္ရင္း၊ သူ႔လက္ညိဳးကို ပါးစပ္မွာ ကန႔္လန႔္ေထာင္၍ တိတ္တိတ္ေနဟု အခ်က္ျပလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဘက္ကို ေမးဆပ္ျပၿပီး ကိုကိုေက်ာ္ အထဲမွာလားဟု အမူအယာျဖင့္ ေမးလိုက္ရာ ဝင္းဝင္းသန္းက ေခါင္းၿငိမ့္ျပရွာသည္။

ဝင္းဝင္းသန္းမွာ ကိုယ္လုံးတီး ကားယားပက္လက္ျဖင့္ မလႈပ္ရွားႏိုင္ပဲ ဖူးဝတ္ရည္ေရွ႕ ေရာက္ေနရျခင္း ျဖစ္ေလရာ အလြန္တရာမွ ရွက္ရွာၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးလည္း ပန္းႏုေရာင္ေျပးလွ်က္ ရွိေလသည္။ ထိုအခါမွ ဖူးဝတ္ရည္က သူယခင္က ပုန္းေနခဲ့ဖူးေသာ ကေလာ့ဆက္ထဲသို႔ ဝင္ကာ တံခါးကို အတြင္းမွ ဆြဲစိလိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ ကေလာ့ဆက္ထဲ အေရာက္ မၾကာခင္မွာပင္ ကိုကိုေက်ာ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက ေခါင္းရမ္းၿပီး မ်က္လုံးျပဴးျပေနသည္ကို ကိုကိုေက်ာ္က မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ကာ

“အင္းပါကြာ ခ်စ္ကလည္း ကိုႀကီးက ခ်စ္ဝေအာင္ ေကြၽးမွာေပါ့။ အခုေတာ့ ခဏေလး သည္းၿငီးခံလိုက္ဦးေနာ္”

ဟုေျပာရင္း ဝင္းဝင္းသန္း ေပါင္ၾကားဝင္ကာ ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ကို ကုန္းမႈတ္ေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္ ဘာဂ်ာအစြမ္းျပေနခ်ိန္တြင္ ဝင္းဝင္းသန္းမ်က္လုံးမွာ ဖူးဝတ္ရည္ ပုန္းေနေသာ ကေလာ့ဆက္ကိုသာ မ်က္လုံးအျပဴးသား ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က အတင္းမႈတ္ေနေသာ္လည္း ကိုယ့္ေဘာ့စ္မိန္းမ ကေလာ့ဆက္ထဲမွာ ေခ်ာင္းေနသည္ ဆိုတာကို သိေနရေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္း အီလည္လည္ႀကီး ျဖစ္ေနရေလသည္။ ရွက္စိတ္၊ ေၾကာက္လန႔္စိတ္တို႔ျဖင့္ ေရာႁပြန္းေနၿပီး ကာမအရသာကို ေကာင္းေကာင္းခံစားလို႔ မရႏိုင္ ျဖစ္ေနရေလသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ဖူးဝတ္ရည္က ကေလာ့ဆက္ထဲမွ ထြက္လာရာ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ ဘာျဖစ္မွာလဲဟု ဖူးဝတ္ရည္ကိုသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးထြက္လာရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုကိုေက်ာ္က သူ႔ေပါင္ၾကားမွ ကုန္းထကာ သူ႔ကို လိုးေတာ့မလို႔ ျပင္ေလရာ ဝင္းဝင္းသန္းက မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို သူ႔ေမးဖ်ားေလးဆပ္ကာ ဖူးဝတ္ရည္ရွိရာသို႔ ထိုးျပေလသည္။ ထိုအခါမွ ကိုကိုေက်ာ္က လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။

“ဟင္၊ ခ်စ္ေလး ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး”

ကိုကိုေက်ာ္က အက္ရွင္အျပည့္ျဖင့္ ဝင္းဝင္းသန္းကိုယ္ေပၚမွ ကုန္းထမည္ျပဳေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္က အသာဖိတြန္းလိုက္ၿပီး

“ဘာအခုမွ ခ်စ္ေလး လုပ္မေနနဲ႔၊ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္”

ဟု ေျပာလိုက္ကာ ကုတင္ေပၚ တက္လာခဲ့ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းပါးစပ္မွ စည္းထားသည္မ်ားကို ေျဖေပးလိုက္ေတာ့၊

“မမ က်မ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ က်မကို ခြင့္လႊတ္ပါ”

“အို ေတာင္းပန္စရာ မလိုပါဘူးကြယ္၊ အဝင္းက ခ်စ္စရာေလးပဲ၊ ကိုကိုက ေတာ္ေတာ္ အေကာင္းႀကိဳက္တတ္တယ္ေနာ္”

ဟု ေျပာရာ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ နားမလည္ႏိုင္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ့္ ရင္ဘတ္ကို အသာတြန္းလိုက္ၿပီး

“ကဲ အခု ခ်စ္ေလးအလွည့္ ကိုကို ခဏဖယ္”

ဟု ဆိုကာ ဝင္းဝင္းသန္းေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က သူ႔ႏူတ္ခမ္းအစုံကို ဝင္းဝင္းသန္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံေပၚသို႔ ဖိကပ္လိုက္ေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ သူတို႔၏ ပထမဦးဆုံး အေတြ႕အႀကဳံ ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ႏူးညံ့လွသည့္ အထိအေတြ႕ မိန္းကေလး အနံ႔အသက္ အေမႊးနံ႔သာမ်ားက ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ မတူသျဖင့္ ထူးဆန္းေသာ ခံစားမႈကို ေတြ႕ၾကရေလသည္။ သူတို႔ ႏို႔ႀကီးမ်ားလည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မထိတထိ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ႏို႔သီးေခါင္းခ်င္း ပြတ္မိသည့္အခါ ၾကက္သည္းေလးမ်ားပင္ ထသည္ထိ ခံစားလိုက္ရေလသည္။

သို႔ျဖင့္ မၾကာခင္အတြင္းမွာပင္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ႏို႔ႀကီးမ်ား ဖိကပ္သြားရေအာင္ ဖူးဝတ္ရည္က ေမွာက္ထပ္ခ်လိုက္ၿပီး ဝင္းဝင္းသန္း မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို နမ္းရႈံ႕မိေနေလေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္ကေတာ့ တခါမွ မေတြ႕ဖူးသည့္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ထပ္လ်က္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နမ္းရႈံ႕ေနၾကသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လီးႀကီးလည္း ပိုမာလာသျဖင့္ ဖင္ကုန္းကုန္းေလး ျဖစ္ေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္ အေနာက္ဖက္မွာ ဝင္ၿပီး ေနရာယူလိုက္ေလေတာ့သည္။

သူ႔ေနာက္မွာ ကိုကိုေက်ာ္ ေရာက္ေနမွန္းသိေသာ ဖူးဝတ္ရည္က ဖင္ကေလးကို ေကာ့ျပလိုက္ရာ ကိုကိုေက်ာ္ကလည္း လက္မေႏွးပါ သူ႔လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္လ်က္ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ ထိုးထည့္ခ်လိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ႏႈတ္ခမ္းေလးမွ ၿငီးသံေလး ထြက္သြားၿပီး ဖင္ႀကီးကိုလည္း အလိုက္သင့္ ေကာ့ေပးေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းလည္း သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာျဖစ္ေနသလဲ ဆိုတာကို သိေနရသျဖင့္ စိတ္ေတြ ပိုထလာရေတာ့ေလသည္။

ခနအၾကာတြင္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္က ေဆာင့္လိုးလိုက္ ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ ႏို႔ႀကီးမ်ားမွာ ဖိကပ္လ်က္ ပြတ္သြားလိုက္ျဖစ္ေနေပရာ သုံးဦးစလုံး ကာမဆႏၵမ်ား အေတာ့္ကို တက္ႂကြလာၾကေလေတာ့သည္။ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးလည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းစုပ္ေနရာက ဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ့္ကို ခနရပ္ခိုင္းၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို ႀကိဳးျဖည္ေပးခိုင္းလိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း လက္ေတြ ေျခေတြ လြတ္လပ္သြားမွ ဝင္းဝင္းသန္းကို သူႏွင့္ ဆစ္စတီႏိုင္းပုံစံ ျပဳေစကာ သူအရမ္း မႈတ္ခ်င္ေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ဖေယာင္းျဖင့္ အေမႊးဖယ္ထားေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္လိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ကေတာ့ ေမွာက္ရက္သား သူ႔မိန္းမ ေနာက္မွာ ျပန္ေနရာယူကာ လီးႀကီးကို ျပန္ထည့္ေလသည္။

ယခု အခ်ိန္မွာေတာ့ ေအာက္မွ ပက္လက္ေလး ျဖစ္ေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္း မ်က္ႏွာေပၚသို႔ သူ႔ေဂြးဥႏွစ္လုံးက ပြတ္တိုက္ေပးလ်က္ရွိေလရာ ဝင္းဝင္းသန္းက သူ႔လက္ျဖင့္ လွမ္းကိုင္လွ်က္ ေဘာမ်ားကို စုပ္ေပးေနေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္ခင္မ်ာ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္စလုံးျဖင့္ တစ္ခ်ိန္ထဲ လုပ္ေနရသလို ျဖစ္တာမို႔ အရမ္းကို ၿပီးခ်င္ေနမိရာ အျမန္မၿပီးသြားေအာင္ စိတ္ကိုထိန္းကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိန္ယူေစာင့္ေနရေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကလည္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ႏူးညံ့ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးအစုံက ဖိကပ္ၿပီ လွ်ာကေလးျဖင့္ ကစားေနသည္က ေယာက္်ားမ်ား ဘာဂ်ာမႈတ္သည္ႏွင့္ မတူသျဖင့္ အေတာ္ပင္ အရသာေတြ႕ေနရေလသည္။

ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း အခုမွပင္ လုပ္ဖူးေသာ္လည္း ႏူးညံ့ေခ်ာမြတ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးေၾကာင့္ အေတြ႕အႀကဳံ အသစ္ရကာ အားရပါးရပင္ ဂ်ာေပးေနမိေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က ေအာက္မွ ဝင္းဝင္းသန္းက အေပၚမွ ၊ အခုနပုံစံအတိုင္း ေျပာင္းျပန္လုပ္ကာ ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္းကိုလိုး၊ ဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ့္ ေဘာကို စုပ္ လုပ္ေလသည္။ ထိုအခါမွာေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ အရမ္းကို အရွိန္တက္လာၿပီး တဖန္းဖန္း ေဆာင့္ကာ ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ လီးႀကီးကို ထိုးကပ္ဖိသြင္းရင္း သုတ္ရည္ေတြ လြတ္လိုက္ရေလေတာ့သည္။

ဝင္းဝင္းသန္းမွာလည္း ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္အတူ ၿပီးသြားေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္ကေတာ့ အခုမွ အရွိန္တက္တုန္းမို႔၊ ဝင္းဝင္းသန္း၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးလွေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ားကို သူ႔လက္ကေလးျဖင့္ ဆုပ္ႏွယ္ရင္းက ႏို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စို႔ေနမိေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက သူ႔ေဘာ့စ္မိန္းမကို ဆံပင္အုပ္ၾကား လက္ထိုးထည့္ကာ ေဆာ့ကစားရင္းက အခုေလးတင္ အထြတ္အထိပ္ ေရာက္သြားသည့္ ကာမ အရသာကို တစိမ့္စိမ့္ ခံစားေနေလသည္။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေသးေပါက္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ေရေဆးၿပီး ထြက္လာေသာ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး ဖက္ၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ နမ္းရႈံ႕ေနတာ ျမင္ရေတာ့ စိတ္ေတြ ျပန္ထလာေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔ညီေတာ္ေမာင္က ေတာ့ မထႏိုင္ေသးေခ်။ ကုတင္ေပၚတက္ကာ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးေဘး အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲေလ်ာင္းရင္း ၾကည့္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ အရွိန္အေတာ္ရေနၿပီး သူ႔ဆႏၵမျပည့္ေသးေသာ ဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးကို လွမ္းဆြဲကာ လက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အနည္းငယ္ ေပ်ာ့ေနေသးေသာ္လည္း ေသြးပူစ ျပဳလာၿပီ ျဖစ္ေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးကို ကုန္းကာငုံ႔စုပ္ရင္း ပုေလြ စေပးေလသည္။

ဝင္းဝင္းသန္းမွာလည္း ဖူးဝတ္ရည္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာေသာေၾကာင့္ ေလးဘက္ေထာက္ကာ ကိုကိုေက်ာ့္ လီးကို ကုန္းစုပ္ေနသည့္ ဖူးဝတ္ရည္အေနာက္မွ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကို ပက္လက္လွန္ကာ ေခါင္းဝင္တိုးရင္း ဖူးဝတ္ရည္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ယက္ေပးလိုက္ေလသည္။

ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ ေခါင္းမွ ဆံပင္ေလးမ်ားကို ဖြကာ ေဆာ့ကစားေနရင္းက ဖူးဝတ္ရည္ ႏို႔လုံးမ်ားကို လက္ျဖင့္ မွီသေလာက္ ကုန္းကာ ဆုပ္ညႇစ္ေပးေနေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္၏ ေႏြးေထြးႏူးညံ့ေသာ အာခံတြင္းမွ တစစ္စစ္ စုပ္ေပးေနမႈႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ လုံးေထြးေနမႈက သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း မာလာေစခဲ့ေလသည္။

ဖူးဝတ္ရည္မွာလည္း တျဖည္းျဖည္း မာတင္းလာေသာ လိင္တန္ႀကီးေၾကာင့္ သူ႔ပါးစပ္ထဲ အဆုံးထိ ထည့္မရသျဖင့္ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ ကိုကိုေက်ာ့္ကို ၾကည့္ရင္းက သူ႔ပါးစပ္ထဲမွ ကိုကိုေက်ာ့္လီးႀကီးကို တအားစုပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေနာက္မွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး

“ခ်စ္ေလးကို လိုးေပးေတာ့ ကိုကို၊ ခ်စ္ေလး ၿပီးခ်င္ၿပီ”

ဖူးဝတ္ရည္က ေလးဘက္ေထာက္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္က အေနာက္ဖက္မွာ ကုန္းထလိုက္သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးကို ကိုင္ေပးကာ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ဝတင္ ေတ့ေပးလိုက္သည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ကို ေဒါ့ကီစတိုင္ျဖင့္ စေဆာင့္လိုးသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေက်ာ့္ လဥႀကီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ ေဆာ့ကစားေပးရင္း ေနာက္တစ္ဖက္က ခါရမ္းေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္ ရင္သားမ်ားကို ဆုပ္ႏွယ္ေပးေနေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္မွာ ခုနကေလးမွ တခ်ီၿပီးထားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးႏိုင္ေခ်။ ဝင္းဝင္းသန္းက ဖူးဝတ္ရည္ဗိုက္ေအာက္မွ လက္လွ်ိဳကာ ဖူးဝတ္ရည္ အရသာဖူးေလးကို လက္ထိပ္ေလးျဖင့္ ဖိပြတ္‌ေခ်ေပးလိုက္သည့္ ခနတြင္ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ကာျဖင့္ ကာမအရသာ အထြတ္အထိပ္သို႔ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ အားအင္ကုန္ခမ္းသြားလို႔ ႏႈံးသြားသျဖင့္ ေမြ႕ယာေပၚသို႔ ေမွာက္လွဲခ်လိုက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ့္လီးႀကီးမွာ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ေလွ်ာကနဲ ထြက္လာခဲ့ၿပီး တန္းလန္းႀကီးျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ သူ႔ေဘာ့စ္ ျဖစ္အင္ကို ၾကည့္ၿပီး ရယ္ခ်င္လာသျဖင့္ ခြိကနဲ ရယ္မိေလသည္။

“ဘာရယ္တာလဲ အဝင္း၊ ဒီမွာ သူမ်ား ဒုကၡေရာက္တာကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ေနတယ္ေပါ့ေလ။ လာ ငါ့ကို အဆုံးသတ္ေပး”

“ဟြန္း ကိုႀကီးဟာက ေပက်ံေနတာပဲဟာ၊ သြားေဆးလာခဲ့ ဝင္းမႈတ္ေပးမယ္”

“ဟာ အခုေတာ့ သြားမေဆးခ်င္ေသးပါဘူး၊ လာခဲ့ လာ ဒီမွာ ဖူးအေပၚမွာခြၿပီးေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္ေပး”

ဝင္းဝင္းသန္းလည္း ကိုကိုေက်ာ္ ေျပာသည့္အတိုင္း ကိုကိုေက်ာ္ေရွ႕ ေမွာက္လ်က္လဲကာ အေမာေျဖေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္ေပါင္တဖက္တခ်က္မွ ဒူးေထာက္ ေလးဖက္ေထာက္ရင္း ကိုကိုေက်ာ့္ကို ဖင္ကုန္းေပးလိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ႏို႔ႀကီးမ်ားမွာ ဖူးဝတ္ရည္ေက်ာျပင္ကို သြားဖိမိေနေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က သူ႔လီးႀကီးကို ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ေတ့ၿပီး သြင္းလိုက္ေလသည္။

ကိုကိုေက်ာ္က အေနာက္က ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ဝင္းဝင္းသန္း ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုမွာ ဖူးဝတ္ရည္ေက်ာျပင္ကို သြားသြားပြတ္ေနသျဖင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတစ္ေယာက္လည္း ဖီးျပန္တက္လာရသလို၊ ကိုကိုေက်ာ္ကလည္း မိန္းမႏွစ္ေယာက္ ထပ္ရက္သား ေဆာ္ေနရသျဖင့္ က်ခါနီး အရွိန္ျပန္တက္လာရေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဖူးဝတ္ရည္ ရင္ဘတ္ေအာက္ထည့္ၿပီး ႏို႔ႀကီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ႏွယ္ ေပးေနေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းဖင္ႀကီးမွာ ကိုကိုေက်ာ့္ အေဆာင့္ကို ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးလာသည့္ အရွိန္ ျမန္လာသည္မို႔ ဝင္းဝင္းသန္းလည္း ၿပီးေတာ့မည္ ဆိုတာကို ကိုကိုေက်ာ္ သိလိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း စိတ္ကို ေလွ်ာ့ အရွိန္ကိုျမင့္ရင္း တအားေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။

“အ..အ…အီး…….”

ကိုကိုေက်ာ့္ လိင္တန္ႀကီးမွ သုတ္ရည္မ်ား ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ တိုးဝင္သြားေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းလည္း ကိုယ္လုံးေလး ေတာင့္တင္းသြားၿပီး သူ႔အဖုတ္အတြင္းသားေလး မ်ားက ပြစိပြစိလုပ္ေနျခင္းက ကိုကိုေက်ာ့္ လိင္တန္ႀကီးထဲမွ သုတ္ေတြကုန္သြားေအာင္ ညႇစ္ေပးေနသလို ျဖစ္ေနေလသည္။ ခနေနေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ဖူးဝတ္ရည္ကိုယ္ေပၚပိက်သြားရာ

“အမေလး ေသပါၿပီေတာ့၊ ေလးလိုက္တာ”

ဟု ဖူးဝတ္ရည္ေအာ္သံေၾကာင့္ ေဘးသို႔ လိမ့္ခ်လိုက္ၿပီး တဟီးဟီး ၿပိဳင္တူရယ္ေမာမိလိုက္ၾကေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ သုံးေယာက္စလုံး၏ ပထမဦးဆုံး အေတြ႕အႀကဳံျဖစ္ေသာ သရီးဆမ္းမို႔ အေတြ႕အႀကဳံအသစ္ေလးေပၚ မိန္းေမာ ပီတိျဖစ္ကာ မွိန္းေနၾကေလေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္း အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အေတာ့္ကို ရင္းႏွီးသြားၾကသည္။ ပုလင္းတူဗူးဆို႔လို႔ပဲ ေျပာမလား၊ ဝါသနာတူ အႀကိဳက္တူ သမားေတြမို႔ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလို႔ ဆိုလို႔ရသည့္ ဒီလို မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးဆိုတာ ဗမာအမ်ိဳးသမီးထဲမွာ ရဖို႔က မလြယ္ကူလွေခ်။

( ေနာက္ပိုင္းအင္တာနက္ အရမ္းေခတ္စားလာခ်ိန္တြင္ေတာ့၊ ထိုသို႔ ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳးက ရဖို႔ လြယ္လာမည္ဟု စိတ္ထဲ ထင္မိပါသည္၊ ဤကား စာေရးသူ၏ စကားခ်ပ္။)

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ ကိုကိုေက်ာ္ မသိေစခ်င္သည့္ လ်ိဳ႕ဝွက္စကားေလးမ်ားပင္ ေျပာျဖစ္ၾကေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကို ဖူးဝတ္ရည္က သူႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ အျဖစ္အပ်က္၊ ကိုကိုေက်ာ္ သိသြားကာ ေခ်ာင္းၾကည့္တာတို႔ကို ေျပာျပေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းတစ္ေယာက္ ဖီးအရမ္းတက္ၿပီး ကိုယ့္အဖုတ္ကို ပြတ္ကာပင္ တခ်ီၿပီးသြားခဲ့ရသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ထိုအေၾကာင္း သူေျပာျပသည္ကို ကိုကိုေက်ာ္ကို ျပန္မေျပာဖို႔ တားလိုက္သည္မွ စ၍ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အတြင္းက်က် ပိုရင္းႏွီးေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး အျဖစ္သို႔ တစ္ဆင့္တက္ သြားၾကေလေတာ့သည္။

ထိုအခါတြင္ ဝင္းဝင္းသန္းဆီမွလည္း သူ႔လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား ပြင့္အန္ထြက္က်လာေလသည္။ တကယ္က ဝင္းဝင္းသန္းမွာ သူ႔အမ်ိဳးသား ႏွင့္ မေစ့စပ္မွီက ေရာ၊ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿပီးမွေရာ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ မျဖစ္ခင္ထိ အဖဲယား ဟုေခၚေသာ အခ်စ္ေရး နယ္ကြၽံမႈ အေတြ႕အႀကဳံေတြ ရွိခဲ့ဖူးသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ ထိုသူမ်ားႏွင့္ ျပတ္ျပတ္စဲစဲလားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေခ်။ အၿမဲတမ္းလို ျဖစ္ေနသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း တခါတေလ ဆုံရင္ေတာ့ ျဖစ္တတ္ေသးသည္ ဟုဆိုသည္။

ဝင္းဝင္းသန္း အေျပာေၾကာင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကိုေတာင္ သတိရမိသလို ျဖစ္သြားသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကို ေျပာၾကည့္ရာ ဝင္းဝင္းသန္းကလည္း စိတ္ဝင္စားသည္၊ သူက ဖူးဝတ္ရည္ထက္ ငယ္သည့္အျပင္၊ သူ႔ထက္ေတာင္ ငယ္သည့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ အေၾကာင္း ဖူးဝတ္ရည္ဆီမွ ၾကားရသမွ်မွာ စိတ္ဝင္စားစရာမို႔၊ သူလည္း လိုက္သြားၿပီး သုံးပြင့္ဆိုင္ တစ္ခါေလာက္ ဆြဲလိုက္ခ်င္ေသးသည္။

ကိုကိုေက်ာ့္ကို အသိေပးၿပီး သြားရမလား၊ မသိေအာင္ လ်ိဳ႕ဝွက္ၿပီးသြားရမလား အဲ့ဒါကိုပဲ စဥ္းစားရဦးမည္ဟု တိုင္ပင္ထားၾကသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း အေတြ႕အႀကဳံမွာလည္း အလြန္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွေပသည္။ တကယ္က သူအပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ရသည္မွာ သူ႔အစ္မဝမ္းကြဲ တစ္ေယာက္၏ ေယာက္်ားႏွင့္ ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔အစ္မဝမ္းကြဲမွာ သူ႔ထက္ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ႀကီးသျဖင့္ သူငယ္ခ်င္းလို ေနခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ထို အစ္မ ဗိုလ္ႀကီး သူရေမာင္ႏွင့္ ယူေတာ့ သူပင္ သတို႔သမီးအရံ လုပ္ေပးခဲ့ရသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း ထို အစ္မလင္မယား ဘယ္သြားသြား သူက လိုက္ပါေလ့ရွိသည္။ ဘုရားဖူးတို႔၊ ေပ်ာ္ပြဲစားတို႔၊ အစရွိသည္ တို႔ ျဖစ္သည္။

သူရေမာင္က သူ႔ကို ဟိုထိဒီကိုင္စမ္းေတာ့ သူက ႐ိုး႐ိုးသားသားပင္ ထင္ခဲ့သည္။ သူ႔ဘက္ကေတာ့ အပ်ိဳေလးဆိုေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အစ္မဝမ္းကြဲကို အရမ္းခ်စ္သည့္ ေယာက္်ားဆိုေတာ့ သူက ယုံခဲ့သည္။ သူကသာ စိတ္ေတြ မ႐ိုးသားခဲ့သာ သူရေမာင္ကေတာ့ သူ႔ကို ညီမေလးတစ္ေယာက္လို ခင္ခဲ့သည္ဟု သူတကယ္ထင္ခဲ့မိသည္။ တခါတေလ သူတို႔လင္မယား ခ်စ္စခန္းထၾကသည္တို႔ကို အသံၾကား၊ အရိပ္အေမႊ႕ ျမင္သည္တို႔ကလည္း သူ႔ ကာမဆႏၵေတြကို ႏိုးႂကြားလာခဲ့ေစေလသည္။ ေနာက္ အစ္မ ကိုယ္ဝန္ရွိလာေတာ့ သူက အစ္မနားမွာ သြားေနေပးရသည္။ သူငယ္ခ်င္းလိုမို႔ သူ႔ကိုလည္း အစ္မက အားကိုးသည္။

သူရေမာင္က အစ္မ အလစ္တြင္ သူ႔ကို ေသြးတိုးစမ္းသလိုမ်ိဳးေတြ ကိုယ္တြယ္ထိေတြ႕တာေတြ လုပ္လာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဪ သူ႔မိန္းမ ကိုယ္ဝန္ရွိေနေတာ့ သူ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ လုပ္ေနတာပဲေလဟု ေျဖေတြးေနမိသည္။ အစ္မကိုေတာင္ မေျပာရဲ ေတာ္ၾကာ သူ႔ကိုယ္သူ ပဏာယူတယ္ သူ႔ေယာက္်ားကို ယိုးစြတ္တယ္လို႔ အေျပာခံရမွာစိုးလို႔ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အဲ့လိုမေနခ်င္တာမို႔ သူတို႔အိမ္က ေန ျပန္ခြာဖို႔ ျပင္ေတာ့သည္။ ထိုသို႔ မထြက္ခြာခင္မွာပင္ တစ္ေန႔ အစ္မလည္း မရွိတုန္း သူႏွင့္ သူရေမာင္ အိမ္မွာ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနစဥ္၊ ကိုသူရေမာင္၏ အတင္းက်င့္ႀကံမႈကို ခံလိုက္ရသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းႏွင့္ ေနာက္ပိုင္း သူ႔ေသြးသားမ်ားကလည္း ေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ အလိုက္သင့္ပင္ သူရေမာင္ ေခၚေဆာင္ရာ ခ်စ္ေရယဥ္ေၾကာမွာ ေျမာလိုက္မိသည္။ ၿပီးသြားေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူလည္း ေနာင္တရသျဖင့္ အိမ္မွ ဆင္းသြားဖို႔ႀကံေသာ္လည္း အေပ်ာ့ဆြဲ သူရေမာင္က သူ႔ကို ေတာင္းပန္သည္။ သူ႔မိန္းမ ကိုယ္ဝန္ႏွင့္ အျခားက်န္းမာေရး အေျခအေနေၾကာင့္ ျပတ္လတ္ေနရသျဖင့္ သူ ႀကံမိႀကံရာ လုပ္မိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သူ႔ကို ခြင့္လႊတ္ရန္ႏွင့္ အိမ္မွာပဲ ဆက္ေနဖို႔ ၊ သူေနာက္ကို လုံးဝ ဆင္ျခင္ပါမည့္ အေၾကာင္းတို႔ ျဖစ္သည္။

ဝင္းဝင္းသန္းမွာ ကိုယ့္အျပစ္လည္းပါေနသလိုမို႔ ေနာက္ကို လုံးဝဆင္ျခင္ပါမည္ဆိုသည့္ စကားကို ယုံၿပီး သေဘာတူလိုက္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အစရွိ တေႏွာင္ေႏွာင္ ဆိုသလို၊ ကစြန္းပင္ကလည္း ၿငိခ်င္ေနတာမို႔၊ ေနာက္ပိုင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ထပ္ျဖစ္မိေလေတာ့သည္။ သူ႔ကိုယ္သူ ေျဖသိမ့္ေနမိသည္က သူရေမာင္ တျခားမိန္းမေတြႏွင့္ သြားျဖစ္ေနမည့္အစား သူႏွင့္ ျဖစ္လိုက္သည္က သူ႔အစ္မအတြက္ ေနာက္ေၾကာင္းေအးရမည္၊ သူက သူရေမာင္ ကာမ မီးကို ဝင္ၿငိမ္းေပးရသည္ဟုပင္။ ေနာက္ေတာ့ သူရေမာင္ဆီ လာလာေနေသာ သူရေမာင္ သူငယ္ခ်င္း ဗိုလ္ႀကီးတစ္ဦးက သူ႔ကို ခ်စ္ေရးဆိုလာၿပီး သူ႔အစ္မကလည္း သေဘာတူ ေထာက္ခံေသာေၾကာင့္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ သမီးရည္းစား ျဖစ္လာၾကရသည္။

ဝင္းဝင္းသန္းအမ်ိဳးသားက ႏိုင္ငံျခား ပညာေတာ္သင္သြားဖို႔ ရွိသျဖင့္ ျပန္လာမွ လက္ထပ္ၾကရန္ သေဘာတူၿပီး ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းမႈသာ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကလိုက္သည္။ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿပီး သူႏိုင္ငံျခား မထြက္မွီမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အႀကိမ္ႀကိမ္ အိပ္ခဲ့ၾကသည္ဟု ဆိုေလသည္။

ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔အေဒၚေယာက္်ား ဟု ဆိုသည္။ ထိုလူႀကီး၊ ဦးေဌးေအာင္မွာ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ ေဒါက္တာဘြဲရ ပေရာ္ဖက္ဆာတစ္ဦး ျဖစ္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ အလုပ္မဝင္ခင္ မာစတာတက္ေနစဥ္ ျဖစ္သည္။ သူ႔ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ဘြဲ႕ရၿပီး အလုပ္ဝင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အလုပ္နည္းနည္းပါးပါး စမ္းလုပ္ၿပီး မာစတာဆက္တက္မွ အလုပ္မွာ ေနရာေကာင္းေကာင္းလး ရႏိုင္မည္ဟု ေတြးမိလာလို႔ ေက်ာင္းျပန္တက္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

သူယူေနသည့္ မာစတာတန္းမ်ားမွ ဘာသာရပ္တစ္ခုကို ပို႔ခ်ေနသူ ပါေမာကၡတစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးေဌးေအာင္ အိမ္သို႔ ဝင္ထြက္မိျပန္ေလသည္။ သူ႔ကို တူမေလး သမီးေလး တစ္ေယာက္လို ခင္တာပါပဲေလဟု ေတြးရင္းက အနီးကပ္ အထိအေတြ႕ေတြကို သတိမထားမိလိုက္ခ်ိန္မွာပင္ စားေနၾက ေၾကာင္ဖားႀကီး လက္သို႔ က်ဆင္းသြားရေလသည္။ ဘာလို႔ ေၾကာင္ဖားႀကီးလို႔ ဝင္းဝင္းသန္းက စြတ္စြဲရသလဲဆိုေတာ့ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးသား ဝင္းဝင္းသန္းေတာင္ သူ႔လက္ထဲ ယကို ဘယ္လိုဘယ္ပုံ က်သြားမွန္းမသိပဲ သူ႔ကုတင္ေပၚ ေရာက္သြားရတာမို႔ေလ။ အဲ့လူႀကီးရဲ႕ အခ်စ္ စခန္းဖြင့္တာကလည္း တမ်ိဳးတဖုံဆန္းလို႔ ဝင္းဝင္းသန္း တစ္ေယာက္ အေဒၚေယာက္်ား ျဖစ္လွ်က္ႏွင့္ပင္၊ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို ခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့မိၾကေလသည္။

ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ေဘာ့စ္လည္း ျဖစ္၊ သေဘာကလည္းေကာင္း၊ မိန္းမကလည္း အေဝးတစ္ေနရာ ေရာက္ေနေတာ့ သနားမိၿပီး၊ ျဖစ္သြားၾကေလသတည္းေပါ့။

ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းဝင္းသန္း ေျပာျပတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဇာတ္လမ္း ကိုနားေထာင္ၿပီး စဥ္းစားမိသည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဝင္းဝင္းသန္းကို သူနဲ႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဇာတ္လမ္း ျပန္ေျပာျပတဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ သူက ေယာက္်ားနဲ႔ ေဝးေနရတယ္၊ တစ္အိမ္ထဲမွာ လူပ်ိဳေပါက္ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေနေနရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီေကာင္ေလးက သူ႔ကို ဘယ္လို စလာတယ္။ ဥပမာ သူအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း လာၿပီးကိုင္တာျပဳတာ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ဘာဂ်ာလာမႈတ္ေတာ့ စိတ္ကလည္း လိုေနတုန္း ျဖစ္သြားရတယ္လို႔ ေျပာျပခဲ့တယ္။ သူကစၿပီး ျမဴဆြယ္တာ၊ သူ႔ကြန္ျပဴတာကို ေပးၾကည့္တာ၊ ခရီးသြားတုန္း သူ႔အိပ္ယာေပၚ တမင္ေခၚသိပ္တာ၊ သူအိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ။ ေနာက္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ အခန္းတံခါးေခါက္ၿပီးေတာင္ အိပ္ယာေပၚသြားအိပ္တာ၊ အဲ့တာေတြကို ေတာ့ တမင္ခ်န္ထားခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ အဟိ။

ဆိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ေက်ာ္စိုးေသာ္ရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ က်ခဲ့ရသလို၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သားေကာင္ေလး တစ္ေကာင္လို ပုံေဖၚခဲ့တာပဲေလ။ဝင္းဝင္းသန္းရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေတြကိုလည္း ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းဝင္းသန္းေျပာတဲ့ အတိုင္း နားေထာင္ၿပီး သူ႔ဖက္ကေန ဘာျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာပဲ ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္မိတယ္။ အဟိ။ သူလည္း ေတာ္ေတာ္ထတာပဲလို႔သာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲမိသည္ေပါ့။

သို႔ေသာ္ျငားလည္း သို႔ေသာ္ျငားေပါ့။ အခုလိုမ်ိဳး လိင္ကိစၥေလးေတြ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ ေနာက္ ကိုယ့္ကိုယ္လုံးေလး လွေအာင္ ဘယ္လို ေလ့က်င့္ခန္းေတြ လုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ေလ့လာရ။ ေရွာ့ပင္းေတြ အတူတူ သြားၾကနဲ႔ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြ ျဖစ္လာခဲ့ၾကရေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္မွာ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ၿပီးေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္အေဒၚ ဝင္းပပႏွင့္လည္း ျပန္လည္ တြဲမိေနခဲ့ေလသည္။ ဝင္းပပႏွင့္က ငယ္သူငယ္ခ်င္း အရင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုလက္ရွိ အတြင္းက်က် ရင္းႏွီးေနေသာ ဝင္းဝင္းသန္းလိုေတာ့ မဟုတ္ေခ်။ ေနာက္တစ္ခုက ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ကိစၥက ဘယ္လိုမွ ဖြင့္ေျပာ၍ မရႏိုင္တာမို႔ ထို အေမွာင္ပိုင္းကိုေတာ့ ပြင့္လင္း၍ မရေတာ့ေပ။

အစိုးရ ႐ုံးပိတ္ရက္တစ္ခုတြင္ ရက္ရွည္ပိတ္ရာ၊ အားေနေသာ ဝင္းပပကို သူႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္ သုံးေလးရက္ေလာက္ လိုက္မလားဟု ေမးလိုက္ရာ သူလည္း တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးသျဖင့္ လိုက္မည္ဟု ေျပာေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ေက်ာ္စိုးေသာ္အတြက္ ဟိုးအရင္ကတည္းက သူခ်ထားသည့္ ပလန္တစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ့္ကိုလည္း သူဝင္းဝင္းသန္းကိုပါ ေခၚသြားခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလိုက္ရာ ကိုကိုေက်ာ္က သေဘာတူသျဖင့္ သူ႔အစီအစဥ္ကို ေခါင္းထဲမွာ ေသခ်ာအကြက္ခ်ကာ စိတ္လႈပ္ရွားေနေလေတာ့သည္။

ေနျပည္ေတာ္သို႔ အမ်ိဳးသမီးသုံးေယာက္ ထြက္ခြာလာၾကေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းကို ဝင္းပပႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေက်ာ့္ အလုပ္ကိစၥတစ္ခုျဖင့္ လိုက္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေဟာ္တယ္တစ္ခုမွာ တည္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပထားေလသည္။

ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့၊ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ ဟိုတယ္တစ္ခုသို႔ တကၠစီျဖင့္ ထြက္သြားၿပီး ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းပပတို႔က သူတို႔အိမ္သို႔ လာခဲ့ၾကေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ ဖူးဝတ္ရည္ကို မလုပ္ရသည္မွာ ၾကာၿပီမို႔၊ ေတြ႕တာႏွင့္ လီးႀကီးမွာ ေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အေဒၚပါလာသျဖင့္ ၊ လႈပ္ရွားမရေသးပဲ အခြင့္ေကာင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေလသည္။ ညဘက္အိပ္ေတာ့လည္း သူ႔အခန္းကိုမ်ား ဖူးဝတ္ရည္ ေရာက္လာမလားဟု ေမွ်ာ္ေနေသာ္လည္း ေပၚမလာသျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ဂြင္းထုပစ္လိုက္ရေလသည္။

ေနာက္ေန႔ မနက္ၾကေတာ့ သူတို႔ အျပင္ခဏသြားဦးမည္ ျဖစ္ၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို အိမ္မွာ ေစာင့္ေနခဲ့ရန္မွာခဲ့လိုက္သည္။ ေနာက္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကိုလည္း ဝင္းပပ မျမင္ေအာင္ မ်က္ႏွာရိပ္ျပလိုက္ရာ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ဝမ္းသာသြားၿပီး အိမ္မွာပင္ ေစာင့္ေနခဲ့ေလသည္။

“ဟဲလို”

သူ႔ဖုန္းက တုန္ခါလာလို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္ ျဖစ္ေနသည္။

“ေမာင္လား၊ ဖူးပါ၊ ဖူးခနေနရင္ အိမ္ေရာက္ေတာ့မယ္၊ ဖူးေျပာတာ ေသခ်ာနားေထာင္၊ ေမာင္ ဖူးတို႔ အခန္းထဲသြား ဖူးအံဆြဲထဲက မ်က္စိပိတ္တဲ့ အျပားေလးကို ယူၿပီး မ်က္လုံးေပၚစီးထားလိုက္၊ ဒီတစ္ခါ ကစားမဲ့ဂိမ္းကို ဖူးက ဦးေဆာင္မယ္ေနာ္၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တုန္းလုံးခြၽတ္၊ ၿပီးရင္ တကိုယ္လုံးကို ေစာင္ပါးပါးေလး ၿခဳံထား၊ ဖူးဝင္လာရင္ စကားလုံးဝ မေျပာရဘူးေနာ္၊ မ်က္လုံးက အပတ္ကိုလည္း မျဖည္ရဘူး။ အဲဒါေတြ မလုပ္ရင္ ဆက္မကစားေတာ့ဘူး။ “

‘အင္းပါကြာ ဖူးက ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မွာလဲ၊”

“ဖူး အခု ခနေနဆိုေရာက္ေတာ့မွာ၊ ေမာင္ ရယ္ဒီျဖစ္ေလာက္တဲ့အခ်ိန္ အိမ္ထဲဝင္လာမွာ”

“အိုေက”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဖူးဝတ္ရည္ေျပာသည့္အတိုင္း တကိုယ္လုံး အဝတ္အစားေတြ ခြၽတ္လိုက္ၿပီး အံဆြဲထဲမွ ေတြ႕ေသာ မ်က္လုံးပိတ္သည့္ ပိတ္စေလးကို ေခါင္းမွာ စြပ္လိုက္သည္။ ထို မ်က္ႏွာဖုံးေလးမွာ ေန႔ခင္းဖက္ သို႔မဟုတ္ အလင္းေရာင္ စူးသည့္ေနရာတြင္ အိပ္ေသာအခါ အသုံးျပဳဖို႔ လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္ၿပီး သားေရေမွ်ာ့ႀကိဳးေလးႏွင့္မို႔ ေခါင္းေပၚစြတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ခ်ပ္ခ်ပ္ယပ္ယပ္ ကပ္ေနေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္ အိပ္ယာေပၚ ပက္လက္လွန္လွဲလိုက္သည္။ မလိုးရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္လို႔ လြမ္းေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္ ကိုယ္လုံးကို မ်က္ေစ့ထဲ ျမင္ေယာင္လာရင္း မာလာေသာ သူ႔လီးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ေဆာင့္ေပးလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ဖူးဝတ္ရည္ေျပာသလို ေစာင္ပါးပါးေလးျဖင့္ တကိုယ္လုံးကို လည္ပင္းထိဖုံးကာ ၿခဳံထားလိုက္ေတာ့သည္။

ခနအၾကာတြင္ အိမ္တံခါးဖြင့္သံ ၾကားရၿပီး အိမ္ထဲ ဝင္လာသည့္ ေျခသံကို ၾကားလိုက္ရရာ၊ ဖူးဝတ္ရည္ ျပန္ေရာက္လာၿပီ ဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။ မ်က္စိအဖုံးကို အသာလွပ္၍ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္ ဘာကစားမွာလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္လွသျဖင့္ အသာမွိန္းကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနလိုက္ေလသည္။ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာေသာ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ကို ၾကားရၿပီး သူ႔ကုတင္နားတြင္ ရပ္သြားသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ တစ္ဖက္ကို ႀကိဳးေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး တစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ခ်ည္ေနတာကို ခံစားေနရသည္။ အေမႊးနံ႔က ဖူးဝတ္ရည္ သုံးေနၾက ေရေမႊးမို႔ ဖူးဝတ္ရည္မွန္း သူသိေနသည္။

ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ မွာ ညားခါစ လင္မယားလို ေနခဲ့ၾကတာမို႔ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္မွာ အနံ႔အသက္မ်ား ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီး ေနၾကခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးကို ႀကိဳးျဖင့္ တုပ္ကာ ေခါင္းရင္းမွ ကုတင္တိုင္ျဖင့္ ဆြဲခ်ည္ခံထားရေလၿပီ။ ထိုအခါမွာ ဖူးဝတ္ရည္မွာ ေျခသံတရွပ္ရွပ္ျဖင့္ အခန္းျပင္သို႔ ျပန္ထြက္သြားသံၾကားလိုက္ရသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္က အင္း ဖူးဝတ္ရည္ ဘာမ်ား ေမ့က်န္ခဲ့လို႔ ျပန္သြားယူတာလဲဟု ေတြးေနလိုက္သည္။ ခနၾကာေတာ့ အခန္းထဲ ျပန္ဝင္လာသံၾကားရသည္။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သူကုတင္ေပၚ ေရာက္လာၿပီေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ ကိုယ္ေပၚၿခဳံလႊမ္းထားေသာ ေစာင္ကို ေျခရင္းဘက္မွေန၍ ခါးအထိ လွန္တင္လိုက္သည္ကို သိလိုက္ရသည္။

အေတြးေတြျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးမွာ မာေတာင္ ေတာင့္တင္းေနေလၿပီ။ သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား အိေထြးေသာ အသားေလးေတြက ဖိကပ္လာသျဖင့္ သူေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ဖူးဝတ္ရည္ဝင္လာသည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။ လက္ဖဝါးႏုႏုေလးက သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေႏြးေထြးေသာ အာခံတြင္းထဲ သူ႔ဒစ္ႀကီး ဝင္သြားေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဖင္ကိုပင္ ေကာ့ကာ ထိုးလိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္က တံေတာင္ေလးျဖင့္ သူ႔ေပါင္ေတြကို ဖိထားသျဖင့္ မေအာင္ျမင္လိုက္ေခ်။

ခနအတြင္းမွာပင္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ႏူးညံ့လွေသာ လွ်ာ၊ အာခံတြင္းတို႔ အထိအေတြ႕ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးကို စစ္ကနဲ စစ္ကနဲ ေနေအာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စုပ္ခံရျခင္း စသည္တို႔ ျဖင့္ ပုေလြ အစြမ္းျပေနသည္ကို ခံစားေနရေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို ပညာအသစ္အဆန္းေတြ ျပေနသည္ဟု ခံစားေနရေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ သူ႔ကို ပုေလြမႈတ္ေပးဖူးသည့္ အႀကိမ္မွာ မေရတြက္ ႏိုင္ေလာက္ေတာ့သျဖင့္ ယခုအခါ ပုေလြက တမ်ိဳးဆန္းသစ္ေနသည္ဆိုတာကို သူခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဖူးဝတ္ရည္က ပညာျပခ်င္သျဖင့္ သူ႔ကို လႈပ္ရွားမရေအာင္ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး မ်က္စိပိတ္ေစခိုင္းထားသည္ဟု ေတြးကာ ၿပဳံးလိုက္မိေလသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ ဖူးဝတ္ရည္ကို ေတာင္းတေနမိသည္မွာ ၾကာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ဆန္းသစ္ေသာ ပုေလြပညာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဖင္တႂကြႂကြျဖင့္ ျဖစ္ကာ သုတ္ေရမ်ား ခနေလးျဖင့္ ထြက္မသြားရေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းေနရေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္ လက္ေတြက သူ႔ေဂြးဥႀကီးေတြကို ပြတ္သတ္ေဆာ့ကစားေပးရင္း ေနာက္တစ္ဖက္က လက္ေခ်ာင္းထိပ္ကေလးမွာ စိုစိုစြတ္စြတ္ျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဖင္ေပါက္ေလးကို လာကလိလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ ထိန္းထားလို႔ မရေတာ့ေခ်။ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ေကာ့ကာ ဖူးဝတ္ရည္ပါးစပ္ထဲ ေဆာင့္ကာထိုးထည့္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္ေတြကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္မိေတာ့သည္။ ဖူးဝတ္ရည္ပါးစပ္မွလည္း ထြက္လာသမွ် သုတ္ေရေတြကို မလြတ္တမ္း စုပ္ယူပစ္လိုက္ၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ လိင္တန္ႀကီး မေပ်ာ့္မမာ ျဖစ္သြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထြက္တာ ရပ္သြားသည္အထိ စုပ္ရက္ ေပးေနေလသည္။ ထိုစဥ္မွာပင္

“ေမာင္ ဘယ္လိုေနလဲ လီးစုပ္ခံရတာ ေတာ္ေတာ္ အရသာရွိသြားလား”

ဟု ေမးလိုက္ေသာ ဖူးဝတ္ရည္အသံေၾကာင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ အသက္ရႉမွားသြားၿပီး ႏွလုံးခုန္ပင္ ခနရပ္သြားသည္ဟု ထင္လိုက္ရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဖူးဝတ္ရည္၏ အသံမွာ သူ႔အိပ္ေနသည့္ ကုတင္ေဘးနား ေခါင္းရင္းဘက္နားေလာက္မွ ထြက္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပါးစပ္တစ္ခုက သူ႔လီးႀကီးကို စုပ္ေနေသးတာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

“ဟင္ ဖူး၊ ဒါဆိုရင္ ေမာင့္လီးႀကီးကို စုပ္ေနတာက ဘယ္သူလဲဟင္”

“ျဖည္းျဖည္းေပါ့ ေမာင္ရယ္၊ ဘယ္သူဆိုတာက ဘာအေရးႀကီးလို႔လဲ၊ ေကာင္းလား မေကာင္းလားပဲ ေျပာပါဦး”

ေက်ာ္စိုးေသာ္ စိတ္ေတြက ဒုန္းစိုင္းကာ စဥ္းစားေနေလၿပီ၊ ဖူးဝတ္ရည္က အန္တီဝင္းႏွင့္ တူတူလာခဲ့တာ၊ အခု သူ႔လီးကို စုပ္ေနတဲ့ မိန္းမဆိုတာက အန္တီဝင္းမွ လြဲလို႔ ဘယ္သူျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ။

“ဟိုဟို တီဝင္းလား သားကို စုပ္ေပးေနတာ”

“ေဟ့ ေမာင္ ဖူးဘာေျပာထားသလဲ၊ အခု ေမးေနတာ အရင္ေျဖပါဦး၊ ၿပီးရင္ ေျပာျပမွာေပါ့”

“အင္း အရမ္းေကာင္းပါတယ္၊ ဖူးရယ္၊ တီဝင္း တကယ္ပဲ သားဟာကို စုပ္ေပးေနတာလား”

“ကဲ ေမာင္က ေျပာေလ ကဲေလပါလား၊ မေမးပါနဲ႔ ဆိုတာကို မရဘူး၊ ဒဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ မ်က္လုံးစည္းထားတာ မျဖည္ေပးေသးဘူး၊ ခိခိ။ ကဲ အဝင္း သူ႔ ဟာႀကီး ဘယ္လိုေနလဲ”

ေက်ာ္စိုးေသာ္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ အမ်ိဳးသမီးဆီမွ ဘာသံမွ ထြက္မလာေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔တီဝင္း စုပ္ေပးခဲ့သည္ ဆိုေသာ အေတြးျဖင့္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္လီးႀကီးမွာ ခ်က္ခ်င္းလိုလို ျပန္မာလာသည္ကို ဆုပ္ကိုင္ လႈပ္ရမ္းျပေနသည္ကို သိလိုက္ရေလသည္။

“ေအာ္ ခ်က္ခ်င္းကို ျပန္မာလာပါလား၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ လုပ္ခ်င္ေနလဲ မသိဘူး။ ကဲ အဝင္းေရ ျမင္းစီး ေပးလိုက္စမ္းပါဦး အဲ့ဒီေကာင္ႀကီးကို၊ မာန္ဒီေလာက္ထေနတာကို ဆုံးမလိုက္စမ္းပါ။ “

ဖူးဝတ္ရည္၏ စကားအဆုံးမွာ သူ႔ေပါင္ရင္းမွ အမ်ိဳးသမီးက သူ႔ကိုယ္ေပၚခြၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္ကို ေက်ာ္စိုးေသာ္ သိလိုက္ရသည္။ မၾကာခင္မွာပင္ သူ႔လိင္တန္ႀကီးမွာ ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာ ကတၱီပါသား ႏုႏုေလးမ်ားထဲသို႔ တိုးဝင္သြားသည္ကို ခံစားလိုက္ရေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ခင္မ်ာ အသံေလးပင္ထြက္ကာ ၿငီးမိရွာေတာ့သည္။

“အား …. ေကာင္းလိုက္တာ တီဝင္းရယ္.. စိမ့္ေနတာပဲ.. ေက်းဇူးပါပဲ ဖူးရယ္”

ေနာက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြၿပီး သူ၏ စိုစြတ္စြတ္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေက်ာ္စိုးေသာ္ ပါးစပ္ဝမွာ ကပ္လိုက္သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က အလိုက္သသိပင္ လွ်ာေလးထုတ္ၿပီး ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ကို ထိုးဆြရင္း ယက္ေပးေနသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ေက်ာ္စိုးေသာ္ လက္မ်ားကို ႀကိဳးခ်ည္ထားတာ ျဖည္ေပးလိုက္ၿပီးမွ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လွ်က္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဘာဂ်ာကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အရသာခံေနေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္၏ လြတ္သြားေသာ လက္မ်ားကလည္း ဖူးဝတ္ရည္ တင္ပါးဆုံႀကီးမ်ားကို ဆုပ္ညႇစ္ေဆာ့ကစားရင္းက ဖူးဝတ္ရည္ကို ဘာဂ်ာ ေကာင္းေကာင္းေပးေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ ဘာဂ်ာကို ေကာင္းေကာင္းေပးေနေသာ္လည္း သူ႔ေပၚ ျမင္းစီးေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကိုသာ ဖီးက လာေနေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဖူးဝတ္ရည္ အျမန္ၿပီးရေအာင္ သူ႔လွ်ာထိပ္ျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ေစ့ကို အတင္းဖိထိုးေလသည္။ စိတ္ေတြထႂကြေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္လည္း အလြန္ပင္ ဖီးတက္လာကာ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးႀကီးထည့္ အလိုးခံခ်င္လာေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း

“အဝင္း ဒီေရွ႕ကိုလာ ကိုယ္တလွည့္စီးဦးမယ္”

ဟုေျပာကာ ေနရာခ်င္းလဲၾကေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က သူ႔ေစာက္ဖုတ္ဝတြင္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးကို တပ္ကာ အသာထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ပါးစပ္ႏွားမွာလည္း စိုစိုစြတ္စြတ္ အႏွံ႔ေလး တစ္ခုျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္တစ္ဖုတ္ ေရာက္လာေၾကာင္း မ်က္စိက မျမင္ရေသာ္လည္း သိလိုက္သည္။ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ဖင္ကိုေ႐ႊ႕ရင္းျဖင့္ သူ႔ပါးစပ္ေပၚ လာဖိကပ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္လည္း ပါးစပ္ကိုဖြင့္ကာ လွ်ာကို ထုတ္လိုက္မိသည္။ သူ႔ပုခုံး တဖက္တခ်က္မွာ ဒူေထာက္ထားေသာ ေပါင္လုံး ႏွစ္လုံးကို ပြတ္ေပးေနရင္းက ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဘာဂ်ာ ေပးေတာ့သည္။ သူဘာဂ်ာေပးေနေသာ မိန္းမဆီမွ ၿငီးသံေလး သဲ့သဲ့ ထြက္လာခဲ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္လက္က အလိုလိုပင္ သူ႔မ်က္လုံးေတြကို ဖုံးထားေသာ အဝတ္စအမဲေပၚ ေရာက္သြားကာ ဆြဲဖယ္ပစ္လိုက္ရင္း ထိုအဖုတ္ပိုင္ရွင္မိန္းမကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။

“ဟင္၊ အစ္မက ဘယ္သူလဲ”

“ေဟာေတာ့ မ်က္စိပြင့္သြားၿပီ၊ “

ထိုမိန္းမက အၿပဳံးေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္သလို၊ သူ႔ခါးေပၚက ဖူးဝတ္ရည္ဆီမွလည္း အသံထြက္လာခဲ့သည္။

“ခစ္ခစ္။ အဝင္း နာမည္က ဝင္းဝင္းသန္းတဲ့၊ ဖူးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလ ေမာင္၊ ေမာင္ စိတ္ကူးယဥ္ေနတဲ့ အန္တီဝင္း မဟုတ္ေပမဲ့ ေမာင္ တူးအင္ဝမ္းေတာ့ လုပ္ရၿပီေပါ့”

“အင္း ဖူး က်ေနာ့္ကို ပညာျပတာပဲ အဟီး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ စိတ္မဆိုးပါဘူး၊ အစ္မဝင္းက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ ခိခိ”

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္၊ “

ဝင္းဝင္းသန္းက ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရင္းက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ကို ေက်ာ္စိုးေသာ္ပါးစပ္နား ထိုးကပ္လိုက္သျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ခင္မ်ာ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ ဘာဂ်ာအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရေလေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ သူထင္သလို အန္တီဝင္း မဟုတ္ေတာ့၍ ဖီးအနည္းငယ္ ေအာက္သြားေသာ္လည္း ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အာ႐ုံတမ်ိဳးျဖင့္ ဝင္းဝင္းသန္းကို ဘာဂ်ာေကာင္းေကာင္း ေပးေနေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ သုံးေယာက္ တစ္လွည့္စီ ခ်ာလပတ္လည္ လုပ္ၾကရင္း သရီးဆမ္း အေတြ႕အႀကဳံကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနၾကေပေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း တအားထန္ၿပီး ေလာေလာဆယ္ ေယာက္်ားႏွင့္ ေဝးကာ လြတ္လပ္ေရးရေနေသာ မိန္းမႏွစ္ဦး၏ အလိုကို ျဖည့္ဖို႔ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္ မတတ္ႏိုင္ရွာေပ။ သူ႔ကိုယ္သူလည္း သူသိသည္မို႔၊ ဖူးဝတ္ရည္ကို သူက အဆိုတစ္ခု တင္သြင္းလိုက္သည္။

“ဖူး ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ပစၥည္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ေအာင္တယ္၊ သူ႔ကိုပါ ေခၚလိုက္ရမလား၊ သူ႔မိန္းမလည္း ပါရင္ပါပါေစေပါ့၊ ဘယ္လို သေဘာရလဲ။”

ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ၿပဳံေစ့ေစ့ျဖင့္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၾကေလသည္။ ထိုအခါမွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ညိဳဝင္းေအာင္ကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္ကာ အက်ိဳအေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ေလသည္။

ညိဳဝင္းေအာင္မွာ ယခင္တုန္းက သူတို႔ ဌာနက ေဘာ့စ္မႀကီး ျဖစ္ေသာ ဖူးဝတ္ရည္ကို အရင္ကတည္းက သြားရည္က်ကာ လိုးခ်င္ေနသူျဖစ္ရာ ခ်က္ျခင္းကို လာခဲ့ေလသည္။ ေမာ္လီကေတာ့ အလုပ္ဆင္းေနရသည္မို႔ မလိုက္လာႏိုင္ေပ။ ညိဳဝင္းေအာင္ ေရာက္လာေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔မွာ ခနတျဖဳတ္နားၿပီး ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးခါစ အဝတ္အစားလဲၿပီး ေန႔လည္စာ မုန႔္ပဲသေရစာမ်ား စားေသာက္ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ေလသည္။

ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး စားေသာက္စကားေျပာေနၾကသည့္ ဝိုင္းသို႔ ဝင္ထိုင္ၿပီး အလိုက္သင့္ စကားေျပာေနရေသာ္လည္း ေရခ်ိဳးၿပီးစ သနပ္းခါး ပါးပါးေလး လိမ္းၿပီး ဆံပင္ဖားလွ်ားခ်ကာ သန႔္ျပန႔္ေနၾကေသာ အကိတ္ႀကီးႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ရင္းက ညိဳဝင္းေအာင္တစ္ေယာက္ လီးက အေတာ့္ကို ေတာင့္တင္းေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ့္အရာရွိေဟာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့သူမို႔ အတင္းမဝင္ရဲေသးပဲ အရိပ္အေျခ ၾကည့္ေနရေလသည္။ ဒါကို အထာေပါက္ေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္က

“ဖူး ေမာင့္သူငယ္ခ်င္း ဒီအိမ္တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးဘူး လိုက္ျပေပးပါဦးလား”

ဟု ေျပာလိုက္ရာ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း

“အိုေကေလ၊ လာ ေမာင္ညိဳဝင္းေအာင္”

ဟု ေျပာကာ အိပ္ခန္းရွိရာ အေပၚထပ္သို႔ တက္သြားေလသည္။ ညိဳဝင္းေအာင္ကလည္း အေနာက္မွ လိုက္သြားရင္း ေရွ႕မွ ကားစြင့္ေနသည့္ တင္သား ႀကီးမ်ားကို ၾကည့္ရင္း တံေတြးမ်ားပင္ မ်ိဳခ်မိေလေတာ့သည္။ ဖူးဝတ္ရည္က အိပ္ခန္းထဲ လွမ္းအဝင္မွာပင္ အေနာက္က ကပ္ပါလာေသာ ညိဳဝင္းေမာင္က လွမ္းဖက္လိုက္ကာ ဖူးဝတ္ရည္ႏို႔ႀကီးမ်ားကို အုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ေနာက္ျပန္လွည့္လိုက္ရာ သူတို႔ႏွစ္ဦးသား ပါးစပ္ခ်င္း ဂေဟဆက္ကာ စုပ္နမ္းေနၾကၿပီး တစ္ေယာက္အဝတ္အစားကို တစ္ေယာက္ အျမန္ခြၽတ္ပစ္ေနမိၾကေလေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔မွာလည္း ဖူးဝတ္ရည္တို႔ တက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာပင္ အေနာက္မွ လိုက္လာခဲ့ၾကရာ သူတို႔ အိပ္ခန္းအဝေရာက္ေတာ့ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းက သူတို႔ ကိုပါ စိတ္ေတြ တက္ႂကြကုန္ေတာ့သည္။

အိပ္ခန္းတြင္းမွာ ညိဳဝင္းေအာင္က ကိုယ္လုံးတီးမတ္တတ္ရပ္လွ်က္ သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ညိဳဝင္းေအာင္ လီးႀကီးကို အားရပါးရ စုပ္ေနသူ ဖူးဝတ္ရည္။ ညိဳဝင္းေအာင္က ဖူးဝတ္ရည္ ဆံပင္အုပ္ႀကီးထဲ လက္ထိုးထည့္ဖြကာ ေဆာ့ကစားေနသလို ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ညိဳဝင္းေအာင္ လိန္တန္ႀကီးကို အရင္းက လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ အဖ်ားပိုင္းကို ပါးစပ္မွာငုံလွ်က္ ေခါင္းကို ႏွိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီျဖင့္ ပုေလြေပးေနေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔လည္း အဝတ္အစားေတြ ကမန္းကတန္း ဆြဲခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ညိဳဝင္းေအာင္ေဘးမ်ာ ယွဥ္ရက္ သြားရပ္လိုက္ၿပီး ဝင္းဝင္းသန္းကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္ေလသည္။

“ကဲ ဒီအမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပုေလြစြမ္းကို ၾကည့္ရေအာင္၊ ဘယ္သူကို အရင္ၿပီးေအာင္ မႈတ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာ”

ဖူးဝတ္ရည္က ပါးစပ္ထဲမွာ ညိဳဝင္းေအာင္လီးႀကီး အျပည့္အသိပ္ၾကားထဲမွ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ေမာ့ၾကည့္ကာ မ်က္ေစာင္းလွလွေလး ထိုးလိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကလည္း ႏွစ္ခါမေျပာရပါ ေက်ာ္စိုးေသာ္ေရွ႕ အျမန္ဒူးေထာက္လာၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္၏ မမာမေပ်ာ့လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္ နမ္းလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦး၏ လီးစုပ္သံ တႁပြတ္ႁပြတ္ကသာ အခန္းထဲတြင္ ထြက္ေပၚလာေနေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္ ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ကို ညိဳဝင္းေအာင္ ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ပုံစံမ်ိဳးစုံ ေျပာင္းကာ လိုးၾကေဆာ္ၾကေလသည္။ ညေနေစာင္း ေရာက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းပပ ျပန္လာေတာ့မည္ျဖစ္၍ ညိဳဝင္းေအာင္ ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ကို ညိဳဝင္းေအာင္အိမ္သို႔ ျပန္သြားအိပ္ရင္း တစ္ညတာ အနားယူဖို႔ ေျပာေလသည္။

ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီး ညေနစာစားၿပီး အခ်ိန္ေလာက္တြင္၊ ဝင္းပပကို သူ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ျပန္လိုက္ပို႔ေပးသျဖင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ဝင္းပပမွာ ေနျပည္ေတာ္ အလာကတည္းက ရင္းႏွီးလာၾကသည္ျဖစ္၍ ဖူးဝတ္ရည္ အိမ္ေရာက္ေနသည္ကို ဝင္းပပက အထူးအဆန္း မျဖစ္ေတာ့ေပ။ ဖူးဝတ္ရည္အား ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲဟု ေမးေသာ္၊ ဖူးဝတ္ရည္က ဒီညသူ႔သူငယ္ခ်င္းအိမ္ သြားအိပ္မည္ဟု ေျပာသြားေၾကာင္းေျဖလိုက္ေလသည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကို ေက်ာ္စိုးေသာ္အခန္းမွာ အိပ္ေစၿပီး ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းပပတို႔က ဖူးဝတ္ရည္အခန္းတြင္ အိပ္ဖို႔ ျပင္ေလသည္။

ဝင္းဝင္းသန္းက အိပ္ခ်င္လို႔ ဒီေန႔ ေစာေစာအိပ္မည္ဟု ေျပာကာ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္သြားေတာ့မွ ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ဝင္းပပတို႔ ရန္ကုန္မွာတုန္းက တန္းလန္း မေျပာျဖစ္ခဲ့သည့္ စကားစကို ဆက္ရေလေတာ့သည္။

“ဟဲ့ အဝင္းရဲ႕ ေျပာစမ္းပါဦး၊ နင့္ေျပာလက္စကို နင့္ေယာက္်ား ကိစၥေလ”

“ေအးဟာ ေျပာရမွာလည္း တမ်ိဳးႀကီးပါ၊ နင္နဲ႔ ငါက သူငယ္ခ်င္း အရင္းႀကီးမို႔ ေျပာတာ။ ေနာက္ နင္တို႔ လင္မယား ၾကည့္ရတာလည္း အခုခ်ိန္ထိ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္နဲ႔ တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အိမ္ေထာင္ေလး ဆိုေတာ့ နင့္ဆီက အႀကံညဏ္လည္း ေတာင္းခ်င္လို႔ေပါ့”

“ဟယ္ ေကာင္မကလည္း ေျပာမဲ့ဟာ စကားခံေနျပန္ပါၿပီ၊ ေျပာစမ္းပါေအ့ ဒီမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ရွိတုန္းေလး”

“နင္ကေတာ့ ေကာင္မ ကဲလိုက္တာလို႔ ထင္မွာပဲ၊ ဒါေပမဲ့ ငါကလည္း အဲဒီစီးကရက္ကို ေအာင္းမထားခ်င္ဘူး၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေျပာခ်င္တာ ၊ ေျပာရမဲ့သူဆိုလို႔ နင္ပဲရွိတယ္”

“အင္းပါဟာ နင္ကလည္း ရစ္လိုက္တာ ေျပာမွာ ျဖစ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး”

“အင္း ဒီလိုကြာ၊ ငါ ကိုေအာင့္ကြယ္ရာမွာ ေဖာက္ျပန္မိခဲ့တယ္”

“ေဟ စိတ္ဝင္စားလာၿပီ၊ ဒီေတးေျပာကြာ”

“ဟာနင္ကလည္း အေရးထဲ၊ အဲ့လို အိမ္ေထာင္သည္မက ေဖာက္ျပန္တယ္ဆိုတာ နင့္စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေနဘူးလား”

“မေနေပါင္ကြာ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူေတာ့ ရွိမွာေပါ့၊ နင့္ကိစၥသာ အရင္ေျပာစမ္းပါ”

ဝင္းပပကိစၥမွာ ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသည္ဟုပင္ ဖူးဝတ္ရည္က ထင္မိေလသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူအဖဲယားျဖစ္ခဲ့သည္မွာ သူငယ္ခ်င္းတူ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဝင္းပပ အဖဲယားျဖစ္ခဲ့သူမွာ ဝင္းပပ ေယာက္်ား၏တူေလး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ၿပီး ေကာင္ေလးမွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ထက္ပင္ ငယ္ေသးသည္။

ဝင္းပပတို႔ လင္မယားမွာ သားေလး ေလးႏွစ္ေလာက္အ႐ြယ္တြင္ ဝင္းပပေယာက္်ား ကိုေအာင္ေအာင့္ ညီငယ္ျဖစ္သူ ၿဖိဳးေမာင္က သူတို႔ႏွင့္အတူ လာေနေလသည္။ ကိုေအာင္ေအာင့္မိဘမ်ားမွာ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုမွျဖစ္ၿပီး ၿဖိဳးေမာင္ ဆယ္တန္းေရာက္ေတာ့ အမွတ္ေကာင္းေအာင္ က်ဴရွင္ယူရန္ စသျဖင့္ ရန္ကုန္ပို႔ကာ အစ္ကိုႀကီးအိမ္မွာ ေနခိုင္းလိုက္ခ်င္း ျဖစ္ေလသည္။ ၿဖိဳးေမာင္ေလးမွာ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားသာ ဆိုေသာ္လည္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္ အားကစားလိုက္စားသူမို႔ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း ရွိလွသည္။

ထိုကာလမ်ားအတြင္း ကိုေအာင္ေအာင္ကလည္း အလုပ္ေတြမ်ားလွကာ အိမ္သို႔ ပုံမွန္မျပန္ႏိုင္ တခါတရံလည္း မိုးခ်ဴပ္ညနက္သန္းေကာင္။ တခါတေလ ခရီးထြက္သည္ဆိုတာ သုံးေလးရက္။ ၿဖိဳးေမာင္က လည္း သူတို႔သားေလးကို ေက်ာင္းႀကိဳေက်ာင္းပို႔ လုပ္ေပး အိမ္ေစာင့္ေပး ေနရင္းက အဖိုႏွင့္အမ နီးနီးကပ္ကပ္ တစ္အိမ္ထဲ ေနေနရေတာ့ ၿဖိဳးေမာင္တစ္ေယာက္ အၾကည့္ေတြက မ႐ိုးသားေတာ့မွန္း ဝင္းပပက သိသည္။ သူကိုယ္တိုင္ကေရာ၊ ကေလးမရခင္တုန္းက အခ်စ္ၾကမ္းခဲ့ၾကသေလာက္ သူတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံျဖစ္သည့္ရက္က လက္ခ်ိဳးေရလို႔ေတာင္ ရမည့္ကိန္းဆိုေတာ့ သူလည္း စိတ္ေတြက ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ျဖစ္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူႀကီးဆိုေတာ့ စိတ္ကို ထိန္းထားကာ ကိုေအာင္ေအာင့္ကို စိတ္ျပန္ထလာမလားဟု အဝတ္အစားဆက္ဆီေတြ ဝတ္ႏွင့္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ကိုေအာင္ေအာင္က စိတ္မလာပဲ ၿဖိဳးေမာင္က ပိုဖီးတက္လာသည္။ အိမ္မွာ အခြင့္အေရးရရင္ ရသလို ဝင္းပပကို ဟိုထိဒီထိလုပ္လာသည္။

ဝင္းပပက ကိုေအာင္ေအာင့္ကို တိုင္ေျပာဖို႔ၾကေတာ့လည္း ၿဖိဳးေမာင္ကို သနားမိသည္။ ဘာမဟုတ္တာေလးႏွင့္ ေကာင္ေလး ပညာေရး ဒုကၡေရာက္ရဦးမည္။ ေနာက္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဘာဂလိုတိုတိုေလး ေနရတာ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ရွိေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ေန႔ ကိုေအာင္ေအာင္ သူ႔ေနာက္ကြယ္မွာ ေဖာက္ျပားေနသည္ဆိုတာကို သံသယျဖစ္လိုက္ရသည့္တစ္ေန႔ သူ႔စိတ္ေတြ ရႈပ္ေထြးကုန္ေတာ့သည္။

ကိုေအာင္ႏွင့္ ဝင္းပပတို႔ အႀကီးအက်ယ္ စကားမ်ားၾကသည္။ ဝင္းပပ စြပ္စြဲသည္မ်ားကို ကိုေအာင္ေအာင္ကလည္း ဘူးခံျငင္းသည္။ ထိုေန႔က ေသာၾကာေန႔ညမို႔ ကေလးက ဝင္းပပ မိဘေတြ ေခၚသြားသည္။ ထိုညမွာပင္ ကိုေအာင္ေအာင္က အိမ္က ထြက္သြားသည္။ ထိုညက ၿဖိဳးေမာင္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ထဲ ငိုေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၾကည့္ၿပီး သူ႔အစ္ကိုကို ဖုန္းေခၚေတာ့ မင္း အိမ္မွာပဲ ကေလးနဲ႔ မင္းအစ္မကို ေစာင့္ေပးလိုက္၊ ငါ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ စိတ္ေျပမွ ျပန္ခဲ့မယ္ဟုမွာသည္။ ဆိုေတာ့ ၿဖိဳးေမာင္က ဝင္းပပကို စိတ္သက္သာရေအာင္ ေဖ်ာင္းဖ်သည္ ႏွစ္သိမ့္ေပးသည္။ တစ္အိမ္လုံးမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနသည့္ ဝင္းပပ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၿဖိဳးေမာင္ႏွင့္ ခ်စ္တလင္းေခၚျဖစ္သြားေတာ့သည္။

ေၾကာင္ခံတြင္းပ်က္ႏွင့္ ဇရက္ေတာင္ပံက်ိဳး ေခၚမလား။ ငတ္မြတ္ေနသည့္ ဝင္းပပႏွင့္ မုန္ထေနေသာ လူပ်ိဳေပါက္တို႔ ေတြ႕သြားၾကသည္။ တစ္ညလုံး လိုးလိုက္ၾကတာ မိုးလင္းခါနီးမွ ေမာပန္းၿပီး အိပ္ေမာက်သြားသည္။ ေနျမင့္မွ ျပန္ႏိုးလာေသာ္လည္း ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖို႔ လမ္းမျမင္ေတာ့၊ ဝင္းပပႏွင့္ ၿဖိဳးေမာင္တို႔ အခ်စ္လမ္းပြင့္သြားခဲ့ေလၿပီ။ အိမ္ထဲက ဘယ္မွမထြက္ေတာ့ပဲ တစ္ေန႔လုံး ပုံစံမ်ိဳးစုံျဖင့္ လိုးၾကသည္။ အာသာေျပသြားေတာ့ ဝင္းပပ သူ႔လင္ကိုလည္း ျပႆနာမရွာေတာ့။ သို႔ေသာ္လည္း ၾကာလာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္မလုံျဖစ္လာသည္။

ၿဖိဳးေမာင္ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးေတာ့ သူ႔အိမ္ျပန္သြားသည္။ ဝင္းပပ စဥ္းစားေနၿပီ ၊ ဇာတ္လမ္းထပ္မဆက္ေတာ့ရန္ ျဖစ္သည္။ ထိုကိစၥကို ယခု ဖူးဝတ္ရည္ကို ေျပာျပေနျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

“နင္ငါ့ကို စပ္စလူးမလို႔ ေတြးေနၿပီမလား”

“အံမယ္ နင္က ဒီတစ္ေယာက္ထဲနဲ႔ ျဖစ္ဖူးတာေလးမ်ား”

“ဟယ္ နင္ကေရာ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ျဖစ္ဖူးလို႔လဲ”

ဖူးဝတ္ရည္က ေက်ာ္စိုးေသာ္အမည္ကို ခ်န္ထားကာ သူ႔လက္ေအာက္မွ လူပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ဟု ေျပာျပကာ သူ႔ေယာက္်ားသိသြားသည့္အေၾကာင္း၊ ေနာက္ သူ႔ေယာက္်ားႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္း အေၾကာင္း၊ သူႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား၊ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ သရီးဆမ္းအေၾကာင္းမ်ား ေျပာျပလိုက္ရာ ဝင္းပပမွာ မ်က္လုံးပင္ ျပဴးသြားေတာ့သည္။

“ဟင္ နင္က ေတာ္ေတာ့္ကို ကဲတာပဲ ဟြန႔္၊ ငါက ငါ့ကိုယ္ငါ ကဲလွၿပီထင္ေနတာ”

“ခစ္ခစ္ ဒီေန႔ မနက္ကလည္း နင္မရွိတုန္း ငါတို႔ ဘဲႏွစ္ေပြနဲ႔ ဖိုးဆမ္းၾကတယ္ ဒီအိမ္မွာ”

“ဟင္ ဟုတ္လား ဘယ္ကဘဲေတြလဲ၊”

“ငါ့အလုပ္ကဘဲေလးေတြပါ စိတ္ခ်ရပါတယ္။ နင္ပါခ်င္ရင္ မနက္ျဖန္ ခ်ိန္းလိုက္မယ္ေလ”

“ငါက သူမ်ားေတြနဲ႔ မလုပ္ရဲပါဘူး ဟယ္၊ ရွက္ပါတယ္”

“ဟဲ့ ရပါတယ္၊ နင္လည္း နင့္ဘာသာ ဘဲတစ္ေပြနဲ႔ အခန္းတစ္ခန္းမွာလုပ္၊ ငါကလည္း တျခားဘဲနဲ႔ တျခားအခန္းမွာလုပ္၊ ၿပီးမွ ဘဲခ်င္း ခ်ိန္းလိုက္မွာေပါ့ ဟ”

“ဟယ္ နင့္ဟာကလဲ ရင္တုန္စရာႀကီး”

ထိုသို႔ေျပာေနေသာ္လည္း ဝင္းပပတစ္ေယာက္ စိတ္ဝင္စားေနပုံေပၚသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္

“ေအးေလ မနက္ၾကမွ အေသးစိတ္ ဆက္ေျပာတာေပါ့”

ဆိုကာ အိပ္ယာဝင္လိုက္ၾကေလသည္။

………………………………………………….

မနက္ၾကေတာ့ ဝင္းပပက မလုပ္ခ်င္ဟု အတင္းျငင္းေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးစုံေျပာျပ စည္း႐ုံးသျဖင့္ ဝင္းပပမွာ စမ္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းပပကို နင္အေျခအေနၾကည့္လိုက္ မလုပ္ခ်င္ဘူးဆို ဟင့္အင္းသာ ေျပာလိုက္ လုပ္စရာမလိုဘူး ဆိုေတာ့မွ ဝင္းပပက အိုေကေလ အေျခအေန အရေပါ့ဟု ေျပာကာ လက္ခံလိုက္ေလသည္။

ဖူးဝတ္ရည္က သူစီစဥ္စရာရွိသည္မ်ားကို စီစဥ္လိုက္ၿပီး မနက္စာ စားေသာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဝင္းပပကို အိမ္မွာ ခဏေစာင့္ သူတို႔ အျပင္ခဏသြားစရာရွိသည္ဟု ေျပာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဝင္းဝင္းသန္းႏွင့္အတူ ကားဂိတ္မွာ ကိုကိုေက်ာ့္ကို သြားေခၚလာၿပီး အစီအစဥ္ကို အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ေျပာျပလာရာ ကိုကိုေက်ာ္မွာ အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားလာေလသည္။

“ငါ့မိန္းမကေတာ့ကြာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု မ႐ိုးႏိုင္ပါလား ဟဲဟဲ၊ ေယာက္်ား အတြက္လည္း သိတတ္တာေလး ရွိေနေတာ့ ခ်စ္ေနရတာေပါ့ “

ဟုေျပာရင္း ကားေမာင္းေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္ ႏို႔ကို လွမ္းညႇစ္လိုက္ၿပီး ပါးေလးကို ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ေလသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ္တို႔ကို ခနေနခိုင္းၿပီး အိမ္ေပၚအရင္တက္သြားကာ ဝင္းပပကိုေခၚလွ်က္ သူႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ကိုကိုေက်ာ္ေခ်ာင္းေသာ အခန္းက်ဥ္းေလးသို႔ ေခၚသြားေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ အသံမထြက္နဲ႔ သူျပန္လာခဲ့မည္ဟုေျပာကာ ေအာက္ျပန္ဆင္းလာခဲ့ေလသည္။

ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ကို အိုေက အခ်က္ျပကာ သူက ဝင္းပပ ပုန္းေနသည့္ အခန္းသို႔ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ ဝင္းပပဩမွာ နားမလည္ႏိုင္ေသးေသာ္လည္း ဖူးဝတ္ရည္က အသံမထြက္ဖို႔အခ်က္ျပကာ အေပါက္မ်ားမွ တဖက္သို႔ ေခ်ာင္းဖို႔ အခ်က္ျပၿပီး သူလည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေလေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္တို႔ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္လာေသာ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ အလြန္အံ့ၾသသြားၿပီး ဖူးဝတ္ရည္ကို လွည့္ၾကည့္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းပပ ကိုၿပဳံးၿပီး ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ဝင္းပပက ဖူးဝတ္ရည္ေပါင္ကို သူ႔လက္သီးဆုပ္ေလးႏွင့္ လွမ္းထုလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ စိတ္ဝင္တစား ဆက္ေခ်ာင္းေလသည္။

အခန္းထဲမွာကား ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔မွာ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ရမက္ပ်င္းျပေသာ္ အနမ္းေတြ ျဖင့္ နမ္းေနၾကရင္းက တေယာက္ အဝတ္အစားမ်ားကို တေယာက္ ခြၽတ္ေပးေနၾကသည္။

ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ မွာ တစ္ေယာက္အထာ တစ္ေယာက္ သိေနၾကၿပီမို႔ အလြန္ကို ၾကည့္ေကာင္းေသာ အျပာကားတစ္ကား ၾကည့္ေနရသလို ျဖစ္ေနရာ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အရည္ေတြ စိုလာၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မထိမိေအာင္ သတိထားေနရေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ဝင္းဝင္းသန္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ ေခါင္းထိုးဝင္ၿပီး ဘာဂ်ာမႈတ္ေပးေနေတာ့ ဝင္းပပမ်က္ႏွာမွာ ရမက္ေသြး လား ရွက္ေသြးလားမသိ ျဖန္းေနၿပီး ေဘးနားမွ ဖူးဝတ္ရည္ကို သူ႔လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ လွမ္းထုလိုက္ျပန္ေလသည္။

ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ေနာက္သလိုျဖင့္ ဝင္းပပ ႏို႔မ်ားကို လွမ္းညႇစ္လိုက္ေလသည္။ ဝင္းပပက လက္ကို ျပန္ပုတ္ထုတ္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ကုတ္ျပလိုက္ေလသည္။ ခနေနေတာ့ ဝင္းပပကို သူျပန္လာခဲ့မယ္ အျပင္မထြက္နဲ႔ေနာ္ဟု မွာကာ ထြက္သြားေတာ့သည္။

ဖူးဝတ္ရည္ အိမ္ေအာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ ေစာင့္ေနေသာ ညိဳဝင္းေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ညိဳဝင္းေအာင္က ဖူးဝတ္ရည္ကို ဆြဲဖက္ကာ နမ္းရႈံ႕လိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း တုန႔္ျပန္နမ္းလိုက္ၿပီးမွ လူခ်င္းခဏ ခြာလိုက္ေလသည္။ ညိဳဝင္းေအာင္က ၿပဳံးရင္း

“မမကို မေန႔ကလို လိုးခြင့္ရလိမ့္မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္တခါမွ မထင္ခဲ့မိဘူး၊ မွန္းတာကေတာ့ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ‌ေးမွန္းခဲ့တာေပါ့ မမရယ္”

“ခိခိ အင္း ဒါေပမဲ့ အခုေလာေလာဆယ္ ေမာင္ညိဳဝင္းေအာငကို ေနာက္ထပ္ မမတစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္၊ သူနဲ႔ အဲဒီအခန္းေလးထဲကေန တို႔ကို ေခ်ာင္းေပါ့၊ အဟိ။ တို႔ မေခၚမခ်င္း ထြက္မလာခဲ့နဲ႔ေနာ္”

“ဟုတ္ကဲ့မမ”

ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ညိဳဝင္းေအာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဝင္းပပ ပုန္းေနသည့္ အခန္းေလးသို႔ ဝင္သြားၾကသည္။ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ ဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္အတူ ေယာက္်ား တစ္ေယာက္ ပါလာသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ ရွက္လည္းရွက္ လန႔္လည္းလန႔္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တဖက္ခန္းမွ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ ပြဲက လည္း ၾကမ္းေနၿပီမို႔ ဝင္းပပလည္း စိတ္ေတြထေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္က ေလသံတိုးတိုးျဖင့္ ဝင္းပပကို ညိဳဝင္းေအာင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး ခနေနၾကရန္ေျပာကာ အခန္းျပင္ထြက္ၿပီး တံခါးပိတ္ထားခဲ့ေလသည္။

ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔ လိုးေနၾကသည့္ အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ ဝင္သြားေတာ့သည္။ ဝင္းဝင္းသန္းကို ေဒါ့ကီဆြဲေနေသာ ကိုကိုေက်ာ့္ကို ဖူးဝတ္ရည္က ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း တစ္ခ်က္စုပ္နမ္းလိုက္ၿပီးမွ ျပန္ခြာကာ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အက်ႌအဝတ္အစားတို႔ကို စခြၽတ္ေလေတာ့သည္။

ညိဳဝင္းေအာင္က ဝင္းပပကိုယ္ကို အသာသိုင္းဖက္လိုက္သည္။ ဝင္းပပမွာ ႐ုတ္တရက္ လန႔္သြားၿပီး ေမာ့အၾကည့္ ညိဳဝင္းေအာင္က ဝင္းပပႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ငုံစုပ္လိုက္သည္။ ဝင္းပပမွာလည္း တစ္ဖက္ခန္းမွ လိုးပြဲကို အေတာ္ၾကာၾကာ ေခ်ာင္းထားသျဖင့္ ဆႏၵေတြလည္း ထႂကြေနၿပီျဖစ္ရာ ညိဳဝင္းေအာင္အဖို႔က ဝင္းပပကို စည္း႐ုံးဖို႔ရာ မခက္လွပါ။

ဝင္းပပက ညိဳဝင္းေအာင္ကို ျပန္လည္သိုင္းဖက္လာေတာ့ ညိဳဝင္းေအာင္လက္ေတြက ဝင္းပပ၏ ေျပေလွ်ာ့ေနေသာ ထမိန္ေအာက္မွ အတြင္းခံကို ျဖတ္သန္းကာ ဝင္းပပ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေလသည္။ ဝင္းပပ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ တခ်ိန္လုံး စိတ္ေတြ ထေနရသျဖင့္ အရည္ေတြ စို႐ႊဲၿပီး ေဖာင္းထေနၿပီး အထိမခံ ေလာက္ပင္ စန္းစန္းတင့္ ေနေပရာ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ အသံေလးထြက္ၿပီးပင္ ၿငီးျငဴရွာေလသည္။

ညိဳဝင္းေအာင္၏ ကြၽမ္းက်င္လွေသာ လက္မ်ားေၾကာင့္ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ အဝတ္အစားေတြ အကုန္ကြၽတ္သြားရသလို ညိဳဝင္းေအာင္ကလည္း သူ႔ပုဆိုးကို ကန္ခြၽတ္ၿပီး ရွပ္အက်ႌကိုပဲ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ေလသည္။ ဝင္းပပႏို႔ႀကီးမ်ားကို ကုန္းစို႔ရင္းမွ ညိဳဝင္းေအာင္က သူ႔လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ဝင္းပပ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးထည့္ လႈပ္ရွားေနရာ ဝင္းပပ မွာ ေကာ့လန္လႈပ္ရွားေနမိေလသည္။

ဝင္းပပက မေအာင့္အီးႏိုင္ေတာ့သျဖင့္ ညိဳဝင္းေအာင္ လက္ေတြကို ဆြဲဖယ္ၿပီး ညိဳဝင္းေအာင္ကို သူ႔ကိုယ္ေပၚ ဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။ ညိဳဝင္းေအာင္ကလည္း ဝင္းပပေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေနရာယူလွ်က္ သူ႔လီးႀကီးကို ဝင္းပပ၏ အရည္စို႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီး အဝတြင္ ေတ့ကာ ထိုးထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။

“…စြတ္..ဖတ္…ဖတ္..”

“..အ…အားး…အု..အု..”

အရည္မ်ားျဖင့္ ႐ြဲေနေသာ္လည္း ညိဳဝင္းေအာင္ ၏ ထြားက်ိဳင္းလွေသာ လီးႀကီးေၾကာင့္ ဝင္းပပတစ္ေယာက္ နစ္ကနဲ ခံစားလိုက္ရေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရမက္ဆႏၵေတြက မိုးထိေအာင္ ေလာင္ေနၿပီမို႔ ေကာင္းလိုက္တာဟု စိတ္ထဲမွာ ေတြးလိုက္မိေလသည္။ ဝင္းပပကလည္း သူ႔ေပါင္လုံးႀကီးႏွစ္လုံးကို ကားႏိုင္သေလာက္ ကားေပးရင္း ဖင္ႀကီးကို ေျမႇာက္ကာ ေျမႇာက္ကာျဖင့္ ျပန္ေညႇာင့္ေပးေနေလသည္။

ညိဳဝင္းေအာင္ကလည္း ဝင္းပပ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ ဆြဲကိုင္ရင္း ေဆာင့္ေနေပရာ စိတ္ႂကြေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ဝင္းပပအေနျဖင့္ ခနတြင္းမွာပင္ ၿပီးသြားရေလသည္။ ညိဳဝင္းေအာင္မွာလည္း ေနာက္ထပ္ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေဆာင့္ၿပီး ဝင္းပပေစာက္ဖုတ္ထဲ သုတ္ေရမ်ား ပန္းထည့္ကာ တခ်ီၿပီးသြားရေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ နားေနၾကရင္းမွ ခနေနေတာ့ တစ္ဖက္ခန္းသို႔ ထေခ်ာင္းၾကျပန္သည္။ တဖက္ခန္းထဲမွာလည္း ပြဲက ၾကမ္းေနဆဲ။

ကိုကိုေက်ာ္၊ ဝင္းဝင္းသန္း ႏွင့္ ဖူးဝတ္ရည္တို႔က ေတာ့ အတြဲညီၾကသည္။ သူတို႔သုံးေယာက္ သရီးဆမ္းလည္း မၾကာမဏဆြဲေလ့ရွိသျဖင့္ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေျပာေနစရာပင္မလို တစ္ဦးဘာလိုသည္ဆိုတာကို တစ္ဦးသိေနၾကေလသည္။ ယခု ဝင္းပပတို႔ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္၊ ဝင္းဝင္းသန္းမွာ ကုတင္ေခါင္းရင္း နံရံကို မွီလွ်က္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ထိုင္ေနၿပီး ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းဝင္းသန္း ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား ေခါင္းတိုးဝင္ကာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္လွ်က္ ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနၿပီး သူ႔ကို အေနာက္ဖက္မွ ကိုကိုေက်ာ္က အားရပါးရ လိုးေနေလသည္။

ကိုကိုေက်ာ္မွာ ခုနကမွ ဝင္းဝင္းသန္းေစာက္ဖုတ္ထဲ ၿပီးထားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မၿပီးႏိုင္ ျဖစ္ေနရသည္။ ခနေနေတာ့ သူတို႔ ပုံစံေျပာင္းၾကျပန္သည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္၊ ဖူးဝတ္ရည္က ဝင္းဝင္းသန္း ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္၊ ဝင္းဝင္းသန္းက ကိုကိုေက်ာ့္ လီးကို စုပ္၊ သုံးပြင့္ဆိုင္ လုပ္ၾကျပန္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္က သူ႔သုတ္ရည္ေတြကို ဖူးဝတ္ရည္ပါးစပ္ထဲ ပန္းထည့္ရင္း ၿပီးသြားေတာ့သည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ညိဳဝင္းေအာင္ႏွင့္ ဝင္းပပ တို႔မွာလည္း စိတ္ေတြ ျပန္ထလာၿပီး ေနာက္တခ်ီဆြဲၾကဖို႔ ျပန္စၾကေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဖက္နမ္းကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းေနၾကေနစဥ္မွာပင္ သူတို႔ အခန္းတံခါးပြင့္ၿပီး ဖူးဝတ္ရည္ ဝင္လာခဲ့ေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ ဝင္းပပမွာ အသားက်သြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ သိပ္မရွက္ေတာ့ေပ။ ဖူးဝတ္ရည္က ညိဳဝင္းေအာင္လက္ကို ဆြဲကာ

“ကဲကဲ လာပါ အဝင္းက အဲ့လိုတစ္ေယာက္ထဲ ေမာင္ပိုင္စီးထားလို႔ ဘယ္ရမလဲကြာ၊ ကိုယ္တို႔ မင္းသားက ေလာေလာဆယ္ ခ်ာဂ်င္သြင္းေနရၿပီ၊ အားျပည့္ေအာင္ ေစာင့္ရဦးမွာ၊ အဝင္းက တို႔နဲ႔ အတူတူ ရွယ္ပါဦးကြာ၊ လာလာ ဟိုအခန္းကို သြားရေအာင္”

ထိုသို႔ျဖင့္ ဝင္းပပတို႔ အခန္းထဲတြင္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ မိန္းမသုံးေယာက္ အဝတ္အစား ကင္းမဲ့စြာျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးေနၾကေလသည္။ ဝင္းပပမွာ အစပိုင္း အနည္းငယ္ ႐ိုးတို႔ရွန္းတန႔္ ျဖစ္ေနေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ ရင္းႏွီးသြားၾကၿပီးတက္ညီလက္ညီ လိုးၾက မႈတ္ၾက လုပ္ေနၾကကုန္ေလေတာ့သည္။

ခဏအၾကာတြင္ ဖူးဝတ္ရည္က နာရီကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ အခန္းထဲမွ ခနထြက္သြားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းကာ တံခါးမႀကီးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ တံခါးဝမွာ ရပ္ေနတာက ေက်ာ္စိုးေသာ္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔ကို ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ တံခါးလာဖြင့္ေပးေသာ ဖူးဝတ္ရည္ကို အံ့ၾသေသာ သေဘာက်ေသာ အၿပဳံးျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္း

“ဖူး ဘယ္လိုလဲ ပြဲၾကမ္းေနၾကၿပီလား”

ဟု ေျပာရင္းမွ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲဖက္လိုက္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏႈတ္ခမ္းကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ရင္းမွ

“အင္းေပါ့၊ ဒါေပမဲ့ ဖူးက ေမာင့္ကို ေစာင့္ေနတာေလ၊ ေမာင္လာမွ ပိုၿပီးပြဲစည္မွာေပါ့”

“ဒါမ်ား ဖူးကလည္းကြာ အေစာႀကီးထဲက ေျပာေရာေပါ့၊ ေမာင့္ကို ဒီအခ်ိန္မွ လာဆိုလို႔ ေမာင္က အခုမွလာရတာ၊ ေမာင့္ေကာင္ႀကီးေတာင္ ၾကည့္ၾကည့္ဦး၊ တစ္မနက္လုံး ေတာင္ေနလို႔ ေညႇာင္းေတာင္ေညႇာင္းေနၿပီ”

“ဟင့္ ဒါဆို ဖူး အေၾကာေလွ်ာ့ေပးမယ္ေလ”

ဖူးဝတ္ရည္က ေျပာေျပာဆိုဆို ဧည့္ခန္းတြင္းမွာပင္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ေရွ႕ ဒူးေထာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ ပုဆိုကို ဆြဲခြၽတ္ခ်ကာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုပါ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ လွပက်က္သေရရွိလွေသာ ဖူးဝတ္ရည္မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးက သူ၏မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို ငုံစုပ္လိုက္သည္ကို အားရေက်နပ္စြာ ငုံ႔ၾကည့္ေနရင္းက သူ႔ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို ခြၽတ္ကာ ဆိုဖာေပၚ လွမ္းပစ္တင္လိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူ႔လီးအရင္းကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို သူလီးတန္ႀကီးမွာ တင္းတင္းေစ့လွ်က္ ေခါင္းကို နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္ ပုေလြေပးေနရွာေသာ ဖူးဝတ္ရည္ ေခါင္းေလးကို ထိန္းကိုင္ရင္း ဇိမ္ယူေနေလသည္။ သူ၏လီးႀကီးမွာ ဖူးဝတ္ရည္၏ ကြၽမ္းက်င္လွေသာ ပုေလြေၾကာင့္ အရမ္းကို တင္းမာလာၿပီး ေပါက္ကြဲလုမတတ္ျဖစ္လာေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဖူးဝတ္ရည္ လက္ေမာင္းေလးကို ဆြဲၿပီး ထခိုင္းလိုက္ေလသည္။

“ဖူး ေမာင္မရေတာ့ဘူး ဖူးပါးစပ္ထဲ ေနာက္မွ ၿပီးေတာ့မယ္၊ အခု ဖူး ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လိုးခ်င္ၿပီကြာ”

ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ၿပဳံးရင္းက

“လိုးေလေမာင္၊ လာ ဖူးတို႔ အခန္းထဲ သြားၾကမယ္၊ ဟိုမွာ ဝင္းဝင္းသန္းတို႔လည္း ရွိတယ္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့”

ထိုသို႔ျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးတီး လီးတန္းလန္းျဖင့္ ဖူးဝတ္ရည္ေခၚရာေနာက္ လိုက္လာခဲ့ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္တို႔ အခန္းထဲကို ေရာက္သြားေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ လုံးေထြးေနၾကေသာ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္ မိန္းမႏွစ္ေယာက္တို႔ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ညိဳဝင္းေအာင္ကို ၿပဳံျပလိုက္ၿပီး ကိုကိုေက်ာ့္ကိုေတာ့ အားတုန႔္အားနာျဖင့္ သြားၿဖဲျပလိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္မွ တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့

“ဟင္ အန္တီဝင္း”။…ၿပီးပါၿပီ