ရမက်နွံမှ ရုန်းထွက်မရတဲ့ လူပျိုသိုးလေးနှင့် အန်တီအရွယ် အိမ်ထောင်သည်(အောစာပေ- အပိုင်း၂)

Unicode

ကျော်စိုးသော် ပေးလိုက်တာက အဝတ်ပတ်တီးလိုမျိုး ခပ်ပျော့ပျော့ အလက်စတစ်အသားလေး နှစ်ခု။ ဖူးဝတ်ရည်က ဘာအတွက်မှန်းမသိလို့ ကျော်စိုးသော်ကို မော့ကြည့်လိုက်တော့။

“အဲဒါဒူးစွပ်လေ၊ ဖူးခြေထောက်မှာ စွပ်လိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူ့ဒူးနှစ်ဘက်မှာ စွပ်လိုက်သည်။ မတင်းလွန်း မလျော့လွန်း ခြေအိပ်လေး ဝတ်ထားရသလိုပင် အနေတော်ဖြစ်နေသည်။

“လေးဘက်ထောက်လိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကျော်စိုးသော်ပြောသလိုပင် ဧည့်ခန်းကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ထောက်လိုက်သည်။

“ ငါ ဒီနေ့ကစပြီး ဖူးမလို့ခေါ်မယ်၊ နင်ငါပြောတာ အကုန်နားထောင်ရမယ်၊ နားမထောင်ရင် အပြစ်ပေးမယ် နားလည်လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဂိမ်းစပြီဆိုတာသိလို့ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး အဖြေပေးလိုက်သည်။

“ခေါင်းမငြိမ့်နဲ့ ငါပြောတာကို ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လို့ ပြော”

“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်”

“အင်း အဲလိုမှပေါ့၊ ငါခွင့်မပြုပဲ နင် မတ်တတ်မရပ်ရဘူး၊ အဲလို လေးဘက်ထောက်ပဲ နေရမယ်၊ နားလည်လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ ကျော်စိုးသော်ဆီမှ လက်ဝါးဖြင့် သူ့ဖင်ကြီးကို ဖြန်းကနဲ ရိုက်လိုက်တာ ခံလိုက်ရသည်။

“အား နာတယ်”

“ ငါဘာပြောထားသလဲ ဖူးမ၊ ကိုယ့်သခင်ကို ခေါင်းငြိမ့်ဖြေစရာလား”

“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်၊ မှားသွားပါတယ်”

ဘာကြောင့်မှန်းမသိ၊ အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းကြောင့်ပဲလား၊ သူ့မသိစိတ်ကြောင့်ပဲလား၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရဲ့စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေစို့လာခဲ့သည်။

“နေဦး ငါ ဒါလေးဝတ်ပေးမယ်”

ကျော်စိုးသော်က သူ့အိပ်ထဲ ဖွက်ထားသည့် ခွေးလည်ပင်းတွင် ပတ်လေ့ရှိသော သားရေခါးပတ်ကို ထုတ်ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်လည်ပင်းတွင် တပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုလည်ပတ်မှာ ကြိုးတစ်ချောင်းလည်း ချိတ်လိုက်သည်။

“ကဲလာ နင့်ကို လမ်းလျှောက်ကျင့်ရမယ်”

ကျော်စိုးသော်က ရှေ့မှ ကြိုးကို ဆွဲသွားတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် နောက်မှ လေးဘက်ထောက်ကာ လိုက်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကြမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဒူးစွတ်ဘာလို့ ပေးသည်ကို သဘောပေါက်တော့သည်။ သူ့ဒူးတွေက ကြမ်းပေါ်တွင် အပွန်းခံနိုင်မည် မဟုတ်တာ သူသိသည်။ ထိုအတွက် ကျော်စိုးသော်ကို ကျေးဇူးပင်တင်မိလေသည်။

“ဗိုက်ဆာပြီလား”

“မဆာသေးပါဘူး သခင်”

“အင်း အခု အိုက်စခရင်စားထား ခဏနေမှ ညစာကျွေးမယ်”

ကျော်စိုးသော်က ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်လျှက် အိုက်စခရင်ဗူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ကြွေဇလုံသေးတစ်ခုထဲကို အိုက်စခရင်ကို ဇွန်းဖြင့် ခပ်ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ချပေးလိုက်သည်။

“ဟေ့ လက်နဲ့မကိုင်နဲ့ လျှာနဲ့ပဲ လျက်စား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ခေါင်းငုံ့ပြီး လျှာဖြင့် လျက်စားလေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ အသစ်အဆန်းလို ဖြစ်ပြီး ပျော်သလိုလိုပင် ခံစားနေရလေသည်။ တစ်နေ့လုံး ရုံးမှာ သူများကိုပဲ ဟောက်စားလာခဲ့ရတာ အခု သူ့ကို ပြန်ပြီး အနိုင်ကျင့်တာခံရတော့ အပြောင်းအလဲလို ဖြစ်နေရလေသည်။ ဒီနေ့မှပဲ အိုက်စခရင်က စားကောင်းနေပြီး သူလျှာဖြင့် လျက်စားလိုက်တာ ပြောင်သွားတော့သည်။ သူ အိုက်စခရင်ကို လျက်စားနေသည်ကို ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်၍ စောင့်ကြည့်နေသူ ကျော်စိုးသော်က ကုန်သွားတာတွေ့တော့ လည်ပတ်ကြိုးကို ဆွဲကာ သူ့ဆီလာဖို့ ခေါ်လိုက်လေသည်။

“လာစမ်းဒီကို၊ ငါ့ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း၊ လက်နဲ့ မကိုင်နဲ့နော်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ကျော်စိုးသော် ထိုင်နေရာသို့ လေးဘက်ထောက်လာပြီး ကျော်စိုးသော်၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ခုနလေးတင်မှ ရေခဲမုန့် စားထားသဖြင့် အေးစက်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်လျှာများကြောင့် ပူနွေးနေသော လီးကြီးမှာ အေးကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ မာကြောသွားတော့သည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ခေါင်းကို ငုံ့ကာ ကြွကာဖြင့် ပုလွေမှုတ်ပေးတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ အခုနကတည်းက ဖင်တုံးလုံးဖြင့် လေးဘက်ထောက်သွားနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြည့်ပြီး ကာမစိတ်တွေ တဖွားဖွား တက်နေတာကို အောင့်အီးထားရသည်ဖြစ်ရာ အခုလို သူ့လီးစုပ်ပေးနေတာ ခံရတော့ အတော့်ကို အီးစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသဖြင့် တအီးအီးပင် ငြီးလိုက်မိသည်။

နောက်တော့ ပြီးချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဆံထုံးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီး သုံးလေးချက်ဆောင့်ထိုးလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် သူ့လီးကို အားရပါးရစုပ်လိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေကိုပါ သန့်စင်သွားအောင် လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံးကို လျက်ပေးနေသည်ကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ ဇိမ်ခံနေပြီးမှ ကျော်စိုးသော်က ထလိုက်ပြီး။

“ကဲ ရေသွားချိုးကြရအောင်”

ဆိုပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လည်ပတ်ကြိုးမှ ဆွဲခေါ်ကာ ရေချိုးခန်းဆီသို့ ထွက်လာကြသည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်တော့ လည်ပတ်ကြိုးကို ဖြုတ်လိုက်ပြီး ဒူးစွပ်များကိုလည်း ချွတ်စေသည်။ လူကိုတော့ မရပ်ခိုင်း လေးဘက်ကုန်းသာနေစေသည်။

“ညီးကိုယ်က တကိုယ်လုံး ချွေးစော်နံနေပြီ ရေချိုးပေးရမယ်”

ဟုပြောကာ လေးဘက်ထောက်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ရေခွက်ဖြင့် ရေများလောင်းချကာ ဆပ်ပြာတိုက်ပေးလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ကြီးနှင့် နို့တွေကို သေသေခြာခြာ ပွတ်သတ် ဆေးကြောပေးလေရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခင်မျာ ပေါင်နှစ်လုံးကို လိမ်မိမတတ် စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစိမ့်စိမ့်ယားနေရလေသည်။

“အောင်မယ် ကောင်မ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းပြီးအရည်တွေ စိုနေလိုက်တာ တော်တော်ခံချင်နေပြီလား”

“ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဒီအတိုင်းနေစေ၍ သူဘာသာ ရေချိုးလိုက်သည်။ ပြီးသွားမှ သဘက်တစ်ထည်ယူပြီး သူ့ကိုယ်ကိုသုတ်၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကိုလည်း သုတ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး သူ့နောက်မှ လိုက်လာရန်လည်း လက်ပြလိုက်သည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိပ်ခန်းတွင်းရောက်တော့ အံဆွဲတစ်ခုထဲမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နိုင်ငံခြားမှ ဝယ်လာသော လီးအတု တစ်ခုကို ထုတ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လေးဘက်ထောက်နေသော အနောက်မှ သွားကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လီးအတုဖြင့် ဆွလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ ဖင်လုံးကြီးတွေ လှုပ်ကာရမ်းရင်း တအီးအီး ငြီးငြူနေလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက်လည်း လီးကြီးတောင်လာရပြန်သည်။ ထိုအခါ သူ့လီးကြီးကို ကွန်ဒုံးစွပ်လိုက်ပြီး ဂျယ်များ လူးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဖင်ပေါက်ကိုလည်း ဂျယ်များသုတ်ကာ လက်မဖြင့် အထဲသို့လည်း အနည်းငယ် ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကို လီးအတုဖြင့် လိုးပေးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သူ့လီးကြီး ထိုးသွင်းပစ်လိုက်လေတော့သည်။

“အား.. အီး..”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သူ ဖင်ချဘူးသည်မှာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့ပြီမို့ ဒါကတော့ ခံနိုင်ရည်ရှိပြီ ဖြစ်သော်လည်း လီးအတုကလည်း စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းထားပြီး အပေါက်နှစ်ခုလုံး တပြိုင်နက် လုပ်တာကတော့ ပထမဦးဆုံးမို့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အီစိမ့်နေအောင် ခံစားနေရလေသည်။ ကျော်စိုးသော်က လီးအတုကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးအထိသွင်းထားပြီးမှ ဖင်ကို လိုးနေပေရာ သူ့လီးကြီးက လီးအတု မာမာကြီးကို နံရံတစ်ခုခြားကာ ခံစားသိရှိနေရလေသည်။ ဖီးလည်း အတော်တက်လာသဖြင့် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်လိုးရင်း သုတ်ရည်များ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲ တဖြစ်ဖြစ် ညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးသွားလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်က ဒီတစ်ညနေတွင်းမှာပဲ ၂ချီပြီးသွားပြီဆိုတော့ ကာမစိတ်လည်း နည်းနည်းလျှော့သွားသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သူပြောသမျှ လိုက်နာသည်ကိုလည်း ကြည့်ပြီး သနားသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူကပင် စပြီး ဂိမ်းကို ရပ်လိုက်သည်။

“ ဖူး တော်ပြီကွာ ဒီနေ့အဖို့တော့ ဒီလောက်ပဲ ထတော့ လာ ရေချိုးခန်းထဲမှာ မောင် ဆေးပေးမယ် “

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်လည်း အခုမှ စိတ်ပေါ့သွားဟန်ဖြင့် မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကို ပုခုံးဖက်တွဲခိုရင်း ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်လာတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း ချစ်စနိုးဖြင့် နောက်ဖက်မှ ပုခုံးသားကို ကစ်စ်ပေးလိုက်လေသည်။

ကျော်စိုးသော်က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖင် စောက်ဖုတ် ပေါင်လုံးများကို ဆေးကြောပေးပြီး အမွှေးပွသဘက်ဖြင့် ယုယုယယ လေး သုတ်ပေးလေသည်။ ပြီးမှ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ ပြန်လာကြပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကုတင်ကြီးပေါ်တွင် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ လှဲလျောင်း နားကြလေသည်။

“မောင်က ဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ၂ ခါလောက် လုပ်ပြီးတာနဲ့ ဒီဂိမ်းကို စိတ်မပါတော့ဘူးလား အဟိ”

“မဟုတ်ပါဘူး ဖူးရယ်၊ မောင်က စမ်းသာစမ်းကြည့်တာ၊ ဖူးကို အဲဒါမျိုးလည်း မကြည့်ရက်ဘူးကွာ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်နှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖိကပ်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး

“ဖူးတော့ မောင့်ကို တအားချစ်သွားမိပြီကွာ၊ တကယ်က ဖူးလည်း သိပ်တော့စိတ်မပါပါဘူး၊ မောင့်ကိုလည်း အဲ့လိုမလုပ်ရက်ဖူး၊ ဒါပေမဲ့ မောင် စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လုပ်ပေးရတာကိုက ဖူးစိတ်ထဲမှာ တမျိုးလေးပဲလေ ကြိုက်နေတာ။ အခုတော့ မောင်က ဖူးကို အဲလို မလုပ်ရက်ဖူးဆိုတာ သိသွားရတော့ ဖူး အရမ်းပျော်သွားတာပေါ့။ မောင်က ဖူးကို လိုးဖို့သက်သက် မဟုတ်ပဲ တကယ်ချစ်တာပါလား ဆိုတာ သိလိုက်ရလို့လေ”

“အင်း မောင်က ဖူးကို တကယ်ချစ်တာပါ။ အခု တော့ ဖူးက မောင်စိတ်ချမ်းသာအောင် လိုက်လျောပေးတယ်ဆိုတာ သိရတော့ ပိုချစ်သွားပြီကွာ”

ပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် အချစ်ဓာတ်တွေ နှစ်ဦးသားမှာ ဖုံးလွှမ်းနေကြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့နေကြရင်းဖြင့် ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပေါင်ကြားတွင်း ထိုးထိုးထောင်ထောင်ထ မာလာခဲ့ရလေသည်။ ထိုအခါတွင်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် အရသာခံကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှေကြီးထိုး ပုံစံဖြင့် ဇိမ်ဆွဲလိုးဖြစ်ကြတော့သည်။

“ဟေ့ အိပ်ပုတ်ကြီး ထတော့ အလုပ်သွားရမယ်လေ မေ့နေပြီလား”

မျက်နှာပေါ် ရေစက်တွေ ကျလာသဖြင့် ကျော်စိုးသော် ရုတ်တရက် နိုးလာခဲ့သည်။ အခန်းထဲကို အလင်းရောင် တော်တော်ဝင်နေပြီမို့ သူအိပ်ယာထ နောက်ကျနေတာသိသဖြင့် ကမန်းကတမ်း ထလိုက် သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ရေချိုးပြီးခါစ ထမိန်ရင်လျှားဖြင့် သူ့ခေါင်းလျှော်ထားသည့် ဆံပင် မခြောက်တခြောက်က ရေစက်တွေဖြင့် ကျော်စိုးသော်မျက်နှာကို မထိခလုပ်ထိခလုပ်လုပ် နိုးနေခြင်းဖြစ်လေသည်။

အိပ်ယာထခါစ ယောက်ျားတို့၏ထုံးစံ ကျော်စိုးသော်လီးကြီးမှာ ခြုံထားသည့် စောင်ပါးပါးအောက်မှာ ထောင်ထနေသည်။ သူနိုးလာတာတွေ့လို့ ပြုံးပြလိုက်ပြီးမှ အခန်းထောင့်ရှိ မှန်တင်အလှခုံဆီသို့ လျှောက်သွားနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဆက်ငေးကြည့်နေမိသည်။ ရေချိုးပြီးခါစမို့ ရင်လျှားထားသော ထမိန်က အသားမှာ ကပ်နေပြီး လမ်းလျှောက်သွားတော့ တင်ပါးလုံးကြီးတွေက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခုန်ပေါက်သွားသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့ သူလီးကြီးက ပိုမာသွားသည်။ မနေ့တုန်းက လေးဘက်ထောက်ခိုင်းကာ သူကြိုးဖြင့် ဆွဲ လမ်းလျှောက်ခဲ့တာကိုလည်း သတိရမိသည်။

ကျော်စိုးသော် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နောက် အမြန်လိုက်သွားပြီး မှန်တင်ခုံရှေ့ကုလားထိုင်မှာ မထိုင်ခင်လေး အနောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်သည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြိးမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်လုံးကြီးတွေကို ထောက်လို့၊ သူ့လက်နှစ်ဖက်က နို့နှစ်လုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

ရေချိုးပြီးခါစမို့ အေးစက်ပြီး ခေါင်းလျှော်ရည်နံ့လေး သင်းနေသည့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည်ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က မှန်ထဲမှတဆင့် ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်။ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို နောက်ဖက်သို ကော့ပြီး ကျော်စီုးသော် လီးကြီးကို ဘယ်ညာရမ်းသွားအောင် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။

“ဟွန့် နိုးတာနဲ့ ထတယ်ဆိုတာ မောင်လိုမျိုးပဲ ထင်တယ်”

“ဖူးက အရမ်းလှနေတာကိုးကွာ”

“အဲတော့”

“မောင်က ချစ်ချင်တာပေါ့လို့”

“ချစ်ချင်တာလား လိုးချင်တာလားကွာ”

“အချစ်တွေ အပြည့်နဲ့ လိုးချင်တာပေါ့လို့”

“ခစ်ခစ် ကိုယ်တော်ချော အပိုတွေ ပြောမနေနဲ့ ရုံးနောက်ကျမယ် လုပ်စာရှိတာ မြန်မြန်လုပ်တော့ သွား”

“ အို ဘယ်သွားရမှာလဲ လုပ်စရာက ဒီမှာလေ”

ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရင်လျှားထားသော ထမိန်ကို ဖြည်ချလိုက်ရာ ထမိန်မှာ ကြမ်းပေါ်သို့ ကွင်းလိုက် ပုံရက်သားကျသွားတော့သည်။

“ အို လုပ်စရာဆိုတာ မျက်နှာသစ်ရေချိုးဖို့ကို ပြောတာလေကွာ၊ ရုံးနောက်ကျတော့မယ်”

“ခဏလေးပါ ဖူးရယ်၊ မောင် အကြောတွေတင်းနေလို့ပါနော်၊ ကဲပါကွာ မှန်တင်ခုံပေါ်မှာပဲ လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးလိုက်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မှန်ထဲမှနေ၍ ကျော်စိုးသော်ကို မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုးလိုက်ရင်းမှ သူ့ရှေ့မှန်တင်ခုံပေါ်သို့ တံတောင်နှစ်ဖက်ထောက်ရင်း အနောက်ဖက်ကို ဖင်ကြီးကော့ပေးလိုက်လေသည်။ ဖင်းကြီးကို အနောက်ဖက် ကော့ပေးလိုက်လို့ ကားစွင့်လာသော တင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြားအောက်မှ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးမှာ အရည်ကြည်ဖြင့် ရွမ်းလဲ့နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်က ဒူးကို အသာကွေးကာ သူ့လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ကာ အသာလေး ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“အ….အီးးး…”

“ကောင်းလိုက်တာ ဖူးရယ်”

————————————-

ညနေရုံးဆင်းလို့ အိမ်ပြန်လာကြတော့ အိမ်ထဲမဝင်ခင် အိမ်တံခါးအဝမှာ ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော်ဘက်သို့ လှည့်ကြည့်ပြီး

“မောင် ဘယ်လိုလဲ မနေ့ကဂိမ်း ဆက်ဦးမှာလား”

“မောင်ပြောပြီးပြီလေ၊ မနေ့ကတည်းက၊ မောင် မလုပ်ရက်တော့ပါဘူးဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ဖူးလုပ်ချင်ရင် ဖူးအလှည့်လေ၊ လုပ်မလား”

” ဟင့်အင်း အခုတော့ မလုပ်ချင်သေးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ အကြွေးမှတ်ထားမယ်၊ ခစ်ခစ်”

“အင်း ဟုတ်ပြီ၊ ဖူးကြိုက်တဲ့ အချိန်ပြော ဟုတ်ပြီလား၊ မောင့်အပေါ်မှာ တစ်ရက်တိတိ သခင်မလုပ်ဖို့ အကြွေးရှိနေတယ်ဆိုတာ မှတ်ထားမယ်၊ အဟိ”

သူတို့နှစ်ယောက် အိမ်ထဲဝင်ပြီး အိမ်းတံခါးမကြီးကို ပြန်ပိတ်အပြီးတွင်၊ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ လိုက်ကြလေသည်။

“ကဲ ကိုအဆန်းထွင်ကြီး ဘာအသစ်အဆန်း စမ်းကြည့်ချင်သေးလဲ ပြော”

ကျော်စိုးသော်က သူတစ်နေ့လုံး စဉ်းစားထားမိသည့် အကြောင်းအရာတစ်ခုကို အခွင့်အရေးပေါ်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း တွေးမိသဖြင့် စိတ်အားထက်သန်သွားလေသည်။ သူအရင်တုန်းက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာကို ခိုးဝင်ပြီး chat ကို ကြည့်တုန်းက မလေးရှားက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ဖြင့် ပြောနေတာရော၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စုဆောင်းထားသည့် အင်းစက်၊ အောစာပေ၊ အောဗီဒိယိုတွေကိုပါ တွေးမိပြီး ထိုကိစ္စကိုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သဘောကျမှာပဲဆိုတာ သူသိသည်၊ သို့သော်လည်း တိုက်ရိုက်ပြောလျှင် ရှက်ပြီး ငြင်းနေဦးမည်၊ သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြောလျှင် ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုတာကို သူသိသည်၊ ထို့ကြောင့်သူက

“မောင် တစ်ခုပြောမလို့၊ မောင် ဖတ်ဖူးတဲ့ စာတွေထဲမှာ လင်မယားတွေ ရိုးသွားလို့ရှိရင် လုပ်ကြတဲ့ဟာတစ်ခုရှိတယ်၊ အဲဒါက ရိုးပလေး ကစားတာပဲတဲ့”

“အင်း ပြောပါဦး ဘယ်လိုမျိုးလဲ”

“ဒီလိုကွာ မောင်နဲ့ ဖူးနဲ့ ချစ်ပွဲဝင်တဲ့အခါ တခါတခါမှာ မောင်က မောင် မဟုတ်တော့ဘူး၊ ဖူးက ဖူး မဟုတ်တော့ဘူး၊ တစ်လှည့်စီ၊ တစ်ယောက်ယောက် အယောင်ဆောင်မယ်ကွာ၊ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီပေါ့၊ ဥပမာ မောင့်ကို ဖူးက ဘယ်သူ ဖြစ်စေချင်သလဲ၊ မောင်က အဲ့ဒီလူအနေနဲ့ သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဖူးအလှည့်ကြရင်လည်း ဖူးက မောင်ဖြစ်စေချင်တဲ့သူအဖြစ် သရုပ်ဆောင်ပေးရမယ်”

“ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် အချစ်ပေါ့ ခစ်ခစ်၊ ရေးရေးလေးတော့ သိပြီ၊ ဒါပေမဲ့ မောင်ပဲ အရင်စ၊ ထုံးစံအတိုင်းပဲ ဖူးက မောင့်ကို အတုခိုးရမှာပဲ “

ကျော်စိုးသော် အမြန်စဉ်းစားလိုက်သည်။ သူငယ်ငယ်တုန်းက မှန်းပြီး ထုခဲ့ရသည့် မိန်းမတွေကို တန်းစီ စဉ်းစားလိုက်သည်။ အများကြီးပဲ။ အဟီး ငါတော့ ရက်ပေါင်းများစွာ မှန်းလို့ရပြီ အဟိ။ နေဦး လောလောဆယ် ပထမဆုံး ဘယ်သူ့ကို လုပ်ရမလဲ

“ဖူးဆီမှာ ထမိန်အစိမ်းရှိလား ကျောင်းစိမ်း”

“ဟင့်အင်း မရှိဘူး၊ ဖက်ဖူးရောင်ပဲရှိတယ်၊ မဝတ်တာတောင် ကြာပြီ”

“အင်းလေ မရှိရင်လည်း ရှိတဲ့ဟာပေါ့၊ ဖူး ဒီည မောင် အထက်တန်းကျောင်းသားဘဝတုန်းက သင်္ချာပြတဲ့ ဆရာမကြီးအဖြစ် ဟန်ဆောင်ကွာ၊ မောင်က ဆယ်တန်းကျောင်းသားပဲ ရှိသေးတာပေါ့ အဲဒီတုန်းက၊ အဟိ၊ သဘောပေါက်ပြီလား”

“ပေါက်ပြီ ပေါက်ပြီ၊ အယ်.. ကြည့်စမ်း မောင် ငယ်ငယ်ကတည်းက ကိုယ့်ဆရာမတောင် အလွှတ်မပေးပါလား ၊ မောင်နော် မလွယ်ဘူး၊ ခစ်ခစ်”

“ ကဲပါ သွား ထမိန်သွားလဲ အင်္ကျီအဖြူလက်ရှည်ဝတ်လာခဲ့၊ မောင်က ဧည့်ခန်းက ထိုင်စောင့်နေမယ်၊ သင်္ချာမလိုက်နိုင်လို့ ဆရာမ အိမ်ကိုလာမေးတာပေါ့လေ”

“အင်း ဟုတ်ပြီ၊ ဖူး အဝတ်အစားသွားလဲလိုက်ဦးမယ်၊ အဲဒီဆရာမက အပျိုကြီးလား”

“ဟုတ်ဘူး အဟီး၊ သူ့ယောက်ျား အိုဗာတိုင်ဆင်းနေတယ်ပဲ ထားလိုက်ပါတော့”

“ခစ်ခစ် မောင် တော်တော်နှာဘူးထတာပဲ၊ အဟစ်၊ ခဏနေဦး ဖူး အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်”

သွက်သွက်လက်လက်လေး စိတ်အားတက်ကြွကာ လှစ်ကနဲ အခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြည့်ရင်း ထိုဂိမ်းကို သူလည်း စိတ်ဝင်စားကြောင်း ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရပြီး ပျော်သွားသည်။ နောက် တစ်ဆင့်ချင်း တက်သွားလျင် သူလိုချင်သည့် အဆင့်သို့ ရောက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ကျော်စိုးသော် သိလိုက်ရသဖြင့် တော်တော်ကျေနပ်သွားလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော် ပုဆိုးအောက်မှ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး ကုလားထိုင်တစ်ခုပေါ် တင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ဧည့်ခန်းက ဆိုဖာတစ်ခုတွင် ထိုင်ကာ စောင့်နေလိုက်စဉ် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထွက်လာခဲ့သည်။

“ဟင် မောင်ကျော်စိုးသော်တောင် ရောက်နေပြီလား၊ ဆရာမလည်း အခုပဲ ရောက်တာ၊ အဝတ်စားတောင် မလဲရသေးဘူး”

ဒေါ်လေးဝတ်ရည်က ထွက်လာတာနှင့် ခပ်တည်တည်ပင် သရုပ်ဆောင်တော့သည်။ ကျော်စိုးသော် လုံခြည်အောက်မှ လီးကြီးက ချက်ချင်းမာတက်လာလေသည်။

“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ၊ ကျနော် အိမ်ကို နောက်ကျမယ် ဆရာမဆီ စာသွားမေးမယ် ပြောထားပါတယ်”

“အေးကွယ့် ဒီနေ့လည်း ဆရာမ အမျိုးသားက အိုဗာတိုင်လုပ်မယ်ဆိုတော့ နည်းနည်းနောက်ကျမယ် ပြောတယ်၊ အခုတော့ ဆရာမလည်း အိမ်မှာတစ်ယောက်ထဲ ဆိုတော့ အေးအေးဆေးဆေးပေါ့ကွယ်”

“ဟုတ်လား ဆရာမ တစ်ယောက်ထည်းလား အဲဒါဆိုရင် အတော်ပဲ”

“ဘာတော်တာလဲကွဲ မောင်ကျော်စိုးသော်ရဲ့”

“ဒီလိုလေ ကျနော် ဆရာမကို ပြောစရာရှိလို့ “

“ပြောလေ မောင်ကျော်စိုးသော်”

“ကျနော် ဆရာမကို ချစ်နေမိပြီဗျာ”

“ဘာ မင်းဘာပြောလိုက်တယ်၊ ဆရာမနဲ့ တပည့်၊ မင်း အဲလိုမျိုးပြောစရာလား၊ ပြီးတော့ ငါ့မှာကအိမ်ထောင်နဲ့၊ ငါ အိမ်ထောင်ကျကတည်းက ကလေးယူခဲ့ရင် ငါ့သားသမီးတောင် မင်းလောက်ရှိတော့မယ်”

“အဲဒါတွေနဲ့ မဆိုင်ပါဘူး ဆရာမရယ်၊ ဆရာမ စာသင်ရင် အနောက်ကနေ ကျနော်က ကြည့်ကြည့်ပြီး ချစ်ချင်နေရတာပါ”

“မင်းဟာက ချစ်ချင်နေတာလား ဟိုကိစ္စကို လုပ်ချင်နေတာလား ရှင်းရှင်းပြောစမ်းပါကွာ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမ ရှင်းရှင်းပြောရရင် ဆရာမကို လိုးချင်နေတာပါ ဆရာမ”

“ဟင် မင်း ရိုင်းလှချည်လား”

“ဟုတ်ပါတယ် ဆရာမ၊ ဆရာမ သင်ပုန်းပေါ်က စာတွေကို ဒတ်စတာနဲ့ ဖျက်တိုင်း တုန်တုန်သွားတဲ့ ဆရာမရဲ့ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ကျနော့်လီးကြီးက ဒီလိုဖြစ်နေရတာပါ ဆရာမရယ်”

ကျော်စိုးသော်က သူ့ပုဆိုးကို ဖြည်ချကာ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဖွင့်ပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ခပ်တည်တည်လုပ်နေသော မျက်နှာမှာ ရယ်ချင်ပက်ကျိ ဖြစ်သွားလေသည်။ သို့သော်လည်း ဆက်၍

“ဟင် မင်းမင်း၊ တော်တော်ဆိုးပါလား ပြန်ဖုံးလိုက်စမ်း၊ မင်းရဲ့ ဟိုဟာကြီးကို၊”

“လီးကြီးလို့ ပြောပါ ဆရာမရယ်၊ ဟုတ်ပါတယ် ကျနော့်လီးကြီးက တအားကို မာနေရပါတယ်၊ ဆရာမကို လိုးချင်လွန်းလို့ပါ”

“မင်း အခုထွက်သွားလိုက်စမ်း၊ မင်းမျက်နှာလည်း ငါမကြည့်ချင်တော့ဘူး”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကပြောပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို ခါးမှာထောက်ကာ၊ ကျော်စိုးသော်ကို ကျောပေးလိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်က မတ်တတ်ရပ်လျှက် ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အနောက်မှ သိုင်းဖက်လိုက်လေသည်။ သူ့လီးကြိးက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အတွင်းခံမဝတ်ထားသော ထမိန်ပေါ်မှ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြား ထိုးထောက်နေလေသည်။

“ဆရာမရယ် ကျနော့်ကိုသနားပါ၊ ကျနော့်လီးကြီးပေါက်ကွဲသွားရပါတော့မယ်”

“အို မင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ”

ကျော်စိုးသော် တကယ်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့၊ သူတကယ်မှန်းထုခဲ့ရသော ဆရာမကြီးကို မျက်စိထဲပြန်မြင်ယောင်လာပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို အတင်းဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းဆွဲစုပ်တော့သည်။ လက်တွေကလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တင်ပါးဆုံကြီးများကို ဖျစ်ညှစ်ကာ၊ အားရပါးရ ဆုပ်နှယ်နေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းသလိုလေး လုပ်နေရင်း သူ့စောက်ဖုတ်မှာလည်း စောက်ရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေပြီမို့ မအောင့်နိုင်တော့ပါ။

“အို မောင်ကျော်စိုးသော်ရယ်၊ မင်း ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲကွာ၊ ဆရာမကို အခန်းထဲ တွဲခေါ်ပေးပါတော့၊ ဆရာမ လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး”

သို့နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်တွင် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီးဘဝကို ရောက်ကြပြီးနောက်တော့

“လုပ်တော့ကွာ မောင်ကျော်စိုးသော် ဆရာမ ဖင်လုံးကြီးတွေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေတယ်ဆို၊ မင်းစိတ်တိုင်းကျလိုးတော့၊ ဆရာမ လေးဘက်ထောက်ပေးမယ်နော်”

“………”

“အာ့……အအအအ..အီး..”

“ဖွတ်….ဖတ်…ဖုတ်ဖုတ်…”

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး ချွေးတွေသံတွေ တလုံးလုံးဖြင့် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြလေတော့သည်။

“ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမကြီးရယ်”

“ဆရာမလည်း ကောင်းပါတယ် မောင်ကျော်စိုးသော်ရယ်၊ ခစ်ခစ်ခစ်”

—————————————

နောက်တစ်နေ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျော်စိုးသော်က

“ကဲ ဒီတစ်ခါ ဖူးအလှည့်၊ ပြော မောင့်ကို ဘယ်သူဖြစ်စေချင်လဲ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကိုကြည့်ကာ

“မောင် မရယ်ရဘူးနော် ဖူးရှက်သလိုပဲ”

“ဟာ ဖူးကလည်းကွာ ဒီအခြေအနေရောက်နေမှ မောင်တို့မှာ ဘာရှက်စရာကျန်သေးလို့လဲ”

“မသိဘူးကွာ ကိုယ့်ရဲ့ တကယ့်အမှောင်ထဲက အတွင်းစိတ်ကို ဖော်ထုတ်ပြရသလိုပဲ”

“အဲဒါက တကယ့်အရသာပဲလေ ဖူး၊ လူတိုင်းရဲ့ ဘဝတလျှောက်လုံးမှာ အဲ့လို ကိုယ့်ရဲ့အတွင်းစိတ်ကို လှစ်ပြလို့ ကိုယ့်အပေါ်မှာ အထင်မသေး နားလည်မှုအပြည့်နဲ့ လက်ခံနိုင်မဲ့လူ ဘယ်နှစ်ယောက် ရှာတွေ့မယ်၊ ဆုံရမယ် ထင်သလဲ”

“အင်း အဲဒါလည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ အဟိ”

“ဒါပေမဲ့တွေ ဘာတွေ လုပ်မနေနဲ့ ဘယ်သူလဲပြောတော့”

” ဟိုမင်းမင်းကွာ…. မင်းသီဟ…”

“အော် ဖူးရဲ့ ခဲအိုလေးလား အဟိ”

တကယ်တော့ မင်းသီဟခေါ် မင်းမင်းမှာ ကျော်စိုးသော်နှင့် ရွယ်သူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ယောက်ျား ဦးဦးနီရဲ့ ညီအငယ်ဆုံးလည်းဖြစ်လေသည်။

“ အင်း”

“ဖူးကို သူက ဘယ်လိုခေါ်လဲ၊ ဘယ်လို အခြေမျိုးနဲ့ ဖူးက စိတ်ကူးယဉ်ထားတာလဲ”

“သူက မကြီးဖူးလို့ခေါ်တယ်၊ သူက ဖူးတို့ လင်မယားအခန်းထဲ ပစ္စည်းတစ်ခု လာယူတုန်း၊ ဖူးက ရေချိုးခန်းထဲက ရေချိုးပြီးထွက်လာ၊ မျက်နှာသုတ်ပုဝါပတ်ရက်နဲ့၊ သူလိုချင်တဲ့ သူ့အစ်ကို ပစ္စည်းကို ဝိုင်းကူရှာပေး၊ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပေါ့ကွာ၊”

“ကောင်းသားပဲ၊ မောင်လည်း ဖူးရဲ့ ရေချိုးပြီးစ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်လေးကို ချစ်ချင်တယ်”

“ကဲ ရေသွားချိုးတော့မယ် ရေချိုးခန်းထဲ လိုက်မလာနဲ့ ထွက်လာမှ ဇာတ်လမ်းစမှာ ခစ်”

ခါတိုင်းဆို ကျော်စိုးသော်က ကြုံရင်ကြုံသလို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရေချိုးတိုင်း သူပါ လိုက်ဝင် ရေချိုးပြီး ရေချိုးခန်းထဲ တစ်ချီ ဆွဲလေ့ရှိသဖြင့် သတိပေးသွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ကိုယ်လုံးထွားထွား ပေါင်တန်လှလှနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သားရည်တမြားမြားဖြင့် ငေးကြည့်နေသော ကျော်စိုးသော်က

“ဟာ မကြီးဖူး ရေချိုးနေတာလား ဆောရီး၊ မကြီးဖူးတို့ အခန်းထဲမှာ ကိုကြီး သိမ်းထားတယ်ဆိုတဲ့ဟာလေး တစ်ခု လိုချင်လို့………”

—————————————-

ထိုနောက်ပိုင်းမှာ ထိုကစားနည်းကို နှစ်ယောက်စလုံး သဘောကျသွားပြီးတော့ ဆက်တိုက် ကစားကြသည်မှာ ရက်အတော်ကြာလာတော့ မှန်းစရာလူ ကုန်သလောက် ဖြစ်သွားကြလေသည်။ ထိုအခါတွင် တစ်ခါမှန်းခဲ့ဖူးသူကို ပြန်ထပ်မှန်းကြပြန်သည်။ နည်းနည်းထပ်လာတော့ ကစားနည်းအသစ်ပြောင်းဖို့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အကြံထုတ်ပြန်သည်။ တကယ်တော့ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ နေ့စဉ် အတူနေရသည်တော့ မဟုတ်ပါ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ခရီး ခဏခဏ ထွက်ရတတ်သည်။ တခါတလေ ယောက်ျားရှိရာ ရန်ကုန်သို့ ပြန်သည်။

ထိုသို့ ခရီးထွက်ပြီး ပြန်လာခါစဆိုလျှင် ဂိမ်းကစားစရာမလို တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ငတ်ပြတ်နေသလို လိုးကြဆော်ကြသည်။ နေသာ နည်းနည်းကြာသွားမှသာ ဂိမ်းပုံစံကစားကြသည်ဖြစ်သည်။

နောက်ဂိမ်းတစ်ခုမှာ အရင်ဂိမ်းနှင့် ခတ်ဆင်ဆင်ပင်။ သို့သော်လည်း ဗယ်ရီရေးရှင်း ဖြစ်သည်။ အရင်ဂိမ်းတုန်းက ကိုယ့်ပါတနာကို ကိုယ်ဖြစ်စေချင်သည့်သူ ဖြစ်ခိုင်းသည်။ ယခုတော့ ကိုယ်ဘယ်သူဖြစ်သည်ဟု ကြေငြာပြီး စိတ်ကူးယဉ်ကြဖို့ဖြစ်သည်။

ထိုဂိမ်းမှာ သူတို့အတွက် တမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်စေလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်၊ အရင်ဂိမ်းတုန်းက မိမိ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့သူကို ကိုယ့်ပါတနာအား သရုပ်ဆောင်စေခြင်းဖြင့် စိတ်တက်ကြွမှုကို ရစေလေသည်။ ယခုဂိမ်းမှာမူကား ကိုယ်မမျှော်လင့်ထားခဲ့သူ ဖြစ်သဖြင့် စိတ်ထဲမှာ ခံစားမှုမျိုးစုံ ဖြစ်စေလေသည်။ စိတ်တက်ကြွမှု တစ်ခုထဲ မဟုတ်တော့။ တခါတရံတွင် မိမိ မမျှော်လင့်ထားသူ၊ မိမိ စိတ်မလာသူ ဖြစ်သော်ငြားလည်း ဆက်ဆံရသည်မို့ ဒွိဟ ခံစားမှုမျိုးပေးလေသည်။ ရိုလာကိုစတာ စီးသကဲ့သို့ပင်၊ ဟိုးထိပ်ကို တက်ပြီး ထိုးကျသည့်အချိန် အသည်းအေးပြီး ကျောချမ်းရသော်လည်း ထိုအရသာလေးကို ကြိုက်နှစ်သက်သကဲ့သို့ပင် ဖြစ်တော့သည်။ တခါတလေတော့ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ကျီစယ်လိုသဖြင့် မကြိုက်နှစ်သက်မှန်းသိသားနှင့် ထိုသူအဖြစ် ဟန်ဆောင်ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။

တခါမှာ ကျော်စိုးသော်က ကားဆရာ ဦးလေးထူး အဖြစ် သရုပ်ဆောင်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ သဘောမကျချေ။ သို့သော်လည်း ကျော်စိုးသော် အလှည့် ကျော်စိုးသော် ဖန်တီးသော ဇာတ်လမ်းကြောင့် သူက လိုက်လျောရသော်လည်း ရင်ခုံဖွယ်ဖြစ်ရပြီး စွန့်စားမှုတစ်ခုလုပ်ရသလို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့် ခံစားရလေသည်။ ထိုနေ့ညက ကျော်စိုးသော်က ဦးလေးထူးအသွင် သရုပ်ဆောင်ပြီး ကားမောင်းပို့ရင်း လူပြတ်သော တစ်နေရာတွင် စက်ပျက်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို မုဒိန်းကျင့်ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ထိုဇာတ်လမ်းကို သူတို့ ကားဂိုဒေါင်ထဲတွင် သရုပ်ဖော်ကြလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကားနောက်ခန်းတွင် တက်လိုးရုံမက၊ ကားဘောနက်ပေါ်မှာ လက်ထောက်စေ၍ အနောက်မှနေလိုးသည်။

ကားကို နောက်မှီကာ မတ်တတ်ရပ်နေသည့် ကျော်စိုးသော်ကို ကားလမ်းဘေးတွင် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပုလွေမှုတ်ပေးရသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မသဒီခြင်းနှင့် စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းတို့ ရောပြွမ်းပြီး စောက်ရည်များ ရွဲကာ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလေသည်။

နောက်နေ့ကြတော့ ကျော်စိုးသော်ကို လက်စားချေသောအားဖြင့် သူတို့အလုပ်မှ ကလေးလေးယောက်အမေ သန့်ရှင်းရေးအလုပ်သမား ဒေါ်လှမြင့် အဖြစ်သရုပ်ဆောင်ပြီး ရုံးမှာ အိုဗာတိုင်ဆင်းနေသော ကျော်စိုးသော်နှင့် ဒေါ်လှမြင့်တို့ ရုံးခန်းထဲ ဖြစ်ကြသည့် ဇာတ်လမ်းကို ဖန်တီးလေသည်။ သူတို့အိမ်မှာ အခန်းလွတ်တစ်ခန်းကို ရုံးခန်းလုပ်ထားသည်မို့ ထိုအခန်းတွင် သရုပ်ဆောင်ကြလေသည်။

ကျော်စိုးသော်အဖို့ကတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဘယ်သူလို့ပဲ သူ့ကိုယ်သူပြောပြော၊ သူတကယ်လိုးနေရသည်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ပဲမို့ အပန်းမကြီးပါ။ ထိုဒေါ်လှမြင့်ကို အပြင်မှာ တကယ်တန်းဆို သူလက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ချင်သဖြင့် စဉ်းစားမိတိုင်း အော်ဂလီဆန်လှသော်လည်း တကယ်ထိတွေ့နေရတာက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဆိုတော့ သူ့အတွက်က တော့ အမြဲကောင်းနေတာပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အမြဲတမ်းကတော့ စိတ်ကူးယဉ်ကောင်းမည့်သူများအဖြစ်သာ သရုပ်ဆောင်ကြပေမဲ့ တခါခါ စိတ်ကူးပေါက်ရင် ပေါက်သလို ပေါက်ကရ အထက်က ဖေါ်ပြထားသလို လူတွေအဖြစ်လည်း လုပ်ကြပေသည်။

ကျော်စိုးသော်က သူ့ကို ဒေါ်လှမြင့် နှင့် ပေးလုပ်စေသဖြင့် နောက်နေ့ကြတော့ သူ့ကိုယ်သူ ရုံးမှ လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်သည့် ဦးကာဆင် ဆိုတော့ ကုလားကြီးအဖြစ် သရုပ်ဆောင်လေရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာ အတော် စိတ်ညစ်ရလေသည်။ သူ့အတွက် အံသြစရာတစ်ခုက စိတ်ညစ်ရသည်နှင့်အတူ ဖီလင်ပိုတက်ရသည်ကိုလည်း သတိထားလိုက်မိလေသည်။ ထိုသို့ဖြင့် သူတို့၏ ကာမဂိမ်းမှာ တဖြည်းဖြည်းဖြင့် ပိုပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလာရလေတော့သည်။

တစ်နေ့တော့ ကျော်စိုးသော်က ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစေမည့် ရိုးပလေးတစ်ခုကို အဆိုတင်သွင်းလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားသွားရလေသည်။ ထို အရာကတော့…….

“အင်းဆက် ရိုးပလေး… ဟုတ်လား၊ မောင်က တော်တော်အတတ်ဆန်းတယ်၊ ဖူးတော့ တစ်ခါမှ မတွေးမိပေါင်”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် သူ့သူငယ်ချင်း မလေးရှားသူတို့ chatting တို့၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကွန်ပြူတာထဲမှ အင်းဆက်ဗီဒီယိုတို့ အကြောင်းကို သိထားလေရာ ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် ဒီတစ်ခုတော့ သူ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မပြောမှန်း သူသိနေသည်။ သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်က ခိုးကြည့်ထားတာဆိုတော့ ဖွင့်မပြောရဲ၊ ဒါပေမဲ့ ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် စိတ်ဝင်စားမှန်းသိ၍ စမ်းကြည့်လိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်လေသည်။

“အင်း ဒီလိုလေ၊ ဖူးနဲ့ မောင်က စိတ်ကူးထဲမှာ မောင်နှမ၊ သို့မဟုတ်၊ တူအရီး သို့မဟုတ် သားအမိ သို့မဟုတ်၊ သားအဖ သို့မဟုတ် ယောက္ခမနဲ့ သားမက်၊ သို့မဟုတ် ယောက်ခထီးနဲ့ ချွေးမ၊ အဲလိုတွေထဲက တစ်ခုခု ရွေးပေါ့။ တကယ့်လူတွေကို စဉ်းစားစရာမလိုပါဘူး။ စိတ်ကူးထဲက အမျိုးပေါ့။ ဟုတ်ပြီလား”

“ဖူး သိပ်တော့ သဘောမပေါက်ဘူး၊ ကိုယ်က အမျိုးဆို ကိုယ့်တကယ့်အမျိုးတွေကို သွားစဉ်းစားမိနေမှာ၊ အဲဒါတော့ ဖီးမလာဘူးကွာ..၊ အဟိ..၊ တစ်ခုတော့ရှိတယ်”

“ပြော ဘာလဲ အဲဒီတစ်ခုက”

“ဟို အစ်မနှစ်ဝမ်းကွဲရဲ့ သားလေးတစ်ယောက်ရှိတယ် မောင့်အရွယ်ပဲ၊ သူကတော့ အရမ်းချော တယ်၊ အခု အော်ဇီမှာ အလုပ်လုပ်နေပြီ မောင့်အရွယ်လောက်လေး၊ ဒီလကုန်လောက် ပြန်လာမယ်ဆိုလား၊ ညီမက ဖေ့ဘုပ်မှာ တင်ထားတာတွေ့တယ်။”

“ဟင် ဖူးအစ်မက မောင့်အရွယ်သားရှိတယ်ဟုတ်လား”

“အင်း သူက အိမ်ထောင်ကို ငယ်ငယ်လေးနဲ့ ကျတာလေ”

“အဲကောင်လေး ဆိုရင်တော့ စိတ်ဝင်စားတယ်ပေါ့ဟုတ်လား အဟီး”

“အင်း ဆိုပါတော့ အပြင်မှာ မတွေ့ရတာတောင် တော်တော်ကြာပြီ၊ ဖေ့စ်ဘုပ်မှာပဲ တွေ့နေရတာအရမ်းမိုက်တယ် ဘော်ဒီရော မျက်နှာရော”

“ဟုတ်ပြီ အဲကောင်လေး နာမည်က ဘယ်လိုခေါ်လဲ”

“သူ့ဘိုနာမည်ကတော့ ဂျိုးဇက်တဲ့၊ ဂျိုးပဲ အလွယ်ခေါ်ကြတယ်”

“ဟုတ်ပြီ မောင့်နာမည် ဂျိုးဇက်ပေါ့ အခု ၊ နိုင်ငံခြားကအပြန် သူ့တီတီလေးရှိရာ နေပြည်တော်ကို လာလည်ရင်း တီတီလေးရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ဖြစ်သွားကြလေသတည်းပေါ့ ဟုတ်လား”

“ဟွန့် သူတော်တော်တတ်နိုင်၊ ဒီမှာ ဟိုဟာတောင်ဖြစ်လာပြီ”

“ဘာဖြစ်လာတာလဲ ဖူးရဲ့”

“အရည်လေးတောင် စို့လာပြီလို့ ပြောတာပေါ့”

ထိုနေ့ညတော့ ဂျိုးဇက်ယောင်ဆောင် ကျော်စိုးသော်နှင့် သူ့တီတီလေး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ အချစ်မုန်တိုင်း ထန်ဖြစ်ခဲ့ကြလေတော့သည်။

နောက်တစ်နေ့ မနက်တွင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ယောက်ျား ဦးကိုကိုကျော်က သူအလုပ်မှ ခဏဘရိတ်တိုင်းယူသည့် အနေဖြင့် တစ်ပတ်ခန့် လာနေမည်ဟု ဖုန်းဆက်သဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ အလုပ်များကြရသည်။ ထိုကဲ့သို့ ကြိုတင်ပြောသဖြင့်သာ တော်တော့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက် အဝတ်အစားများ အသုံးအဆောင်များမှာ တကယ့်လင်မယားပမာ ရောယှက်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဘယ်သူမှလည်း မလာသော အိမ်မို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပြီး နေရာတကျ ပြန်ထားရန် အပျင်းထူသွားကြသည်မို့၊ သူ့ပစ္စည်း ကိုယ့်ပစ္စည်း ပြန်နေရာချကြရလေသည်။ ပြီးသွားတော့မှပင် သူတို့မှာ အမောဖြေကြရလေသည်။

“ကဲ ဒီညတော့ တစ်ပတ်လောက် ခွဲနေရမဲ့အတွက် နှုတ်ဆက်အချစ် လုပ်ချင်တယ်၊ မောင့်အခန်းမှာပဲ လုပ်ကြရအောင်”

“မောင့်သဘော”

“ ပစ္စည်းတွေလည်း မေ့မကျန်ခဲ့ရအောင် ဒီည မောင့်အခန်းလာရင် ဖူး ဘာမှဝတ်မလာနဲ့တော့၊ ချွတ်စရာ တစ်စမကျန်အောင် ဖူးတို့အခန်းထဲမှာပဲ ချွတ်ထားခဲ့ပြီးလာနော်”

“အင်းပါ ဘာမှမကျန်အောင် ချွတ်ပြီး လာခဲ့မယ် ခစ်”

ညဘက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အဝတ်မပါ ဗလာကိုယ်ထီး၊ ဆံပင်ကို ဖားလျှားချ မျက်မှန်ပင် တတ်မလာခဲ့တော့ချေ။ ချွတ်ပစ်စရာ ဘာမှမကျန်အောင် ချွတ်ခဲ့တာလေ။ ကျော်စိုးသော်က သူ့အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကြီး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် စောင့်နေ၏။ သူ့လီးကြီးက စိတ်မထသေးလို့ ငုတ်စိလေး ဖြစ်နေရာက ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် သူ့အခန်းထဲ ဝင်လာသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှည်ထွက်လာလေသည်။ သို့သော်လည်း မာတောင့်တင်းသည့် အခြေအနေသို့ မရောက်သေးပေ။

“ဟိုက် ဖူးက မိုက်တယ်၊ မျက်မှန်တောင် တတ်မလာဘူး၊ ချွတ်ထားပြီး မေ့ကျန်နေခဲ့မှာ စိုးလို့လား အဟီး”

“အဲဒါလည်း ပါတယ်လေ။ နောက်တစ်ခုက ရိုးပလေး အတွက်လည်း ပါတယ်လေ”

“ဟုတ်လား ကဲ ဒါဆို မနေ့က မောင့်အလှည့်ပြီးပြီ ဆိုတော့ ဖူးက ဘယ်သူဖြစ်မှာလဲ ဒီည”

“ဖူးက ဒီနေ့ ဖူးသူငယ်ချင်း အဝင်းလေ၊ ဝင်းပပပေါ့”

“ဟာ ဖူးကလည်း အန်တီဝင်းက မောင့်ဒေါ်လေး အရင်းလေ”

“ အို ရိုးပလေးပဲဟာ၊ မနေ့ကတော့ မောင်က ဂျိုး လုပ်ပြီးတော့၊ ဒီနေ့လည်း ဖူးဖြစ်ချင်တဲ့သူ ဖြစ်မှာပေါ့လို့”

“ဖူးဟာက နှစ်ဝမ်းကွဲရဲ့ သားလေ၊ နောက်ပြီး မတွေ့ရတာလည်း ကြာပြီ၊ အခုဟာက မောင့် ဒေါ်လေး ဟာကို”

“ အို အင်းဆက်ဆိုမှတော့ ပိုရင်းလေး ပိုစိတ်လှုပ်ရှားရလေပဲပေါ့ မောင်ကလည်း”

ဒီတစ်ခါတော့ ကျော်စိုးသော် ခံရလေပြီ။ သူ့အတတ်နှင့်သူ ခံပေတော့။ ပြောသာ ပြောနေရတာ စိတ်မလုံလို့၊ အခု ဒေါ်လေးဖူးဝတ်ရည် ပြောလိုက်သည်နှင့် သူ့ အန်တီဝင်းကို သူပြေးမြင်မိနေလေပြီ။ အန်တီဝင်းမှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် အသက်တူတူ တင်မက ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တဆင်ထဲ ဖြစ်လေသည်။ အန်တီဝင်းကတော့ ကလေးတစ်ယောက်အမေမို့ ရင်သားများက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ထက် ပိုမို ဖွံ့ထွားကြီးမားတာကို အခုမှ ပြန်လည်နိုင်းယှဉ် စဉ်းစားမိလေသည်။ သူ့လီးကြီးမှာလည်း စဉ်းစားရင်းနှင့် တဖြည်းဖြည်း မာကျောလာခဲ့လေပြီ။

“ ဟောကြည့် မျက်နှာကသာ ဟန်ဆောင်လို့ရမယ် လီးက ဟန်မဆောင်တတ်ဘူး တွေ့လား ၊ အဝင်း ကို သူပြေးမြင်ပြီး လီးကြီးမာလာပြီ တွေ့လား ခစ်ခစ်”

“ဟာ ဖူးကလည်းကွာ ဖူးကို အဲ့လို နိကပ်မြင်ရမှတော့ မောင့်ညီလေးက မမာပဲ နေမလား ဖူးရ”

“အောင်မယ် သူ့အလှည့်ကြမှ ရှက်နေပြန်ပါပြီ၊ ကဲပါ အချိန်မရှိတော့ဘူး၊ သားကျော် မင်း အန်တီဖူးနဲ့ နေရတာ အဆင်ပြေလား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အတည်ပေါက်နဲ့ အန်တီဝင်းပုံ သရုပ်ဆောင်လာပြီမို့ သူ့အနေနှင့် ရှောင်မရတော့ချေ။ နောက်ဆိုရင် ဖင်မနိုင်ပဲ ပဲကြီးဟင်းမစားနဲ့တော့ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြောမိလေတော့သည်။

“ပြေတယ် တီဝင်း၊ သားကို သူက လိုလေသေးမရှိကို ပြုစုတာ၊ ”

“ဟုတ်လား သားညီလေးကိုရော သူက ဂရုစိုက်ရဲ့လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေးလိုက်သည်။ မျက်နှာကလည်း ပြုံးစစနှင့်။

“ဂရုစိုက်သလား မမေးနဲ့ လက်ကကို မချဘူး၊ လက်မဟုတ်ရင်လည်း တခြား တစ်နေရာရာမှာ ထည့်ထားတတ်တာ၊ အဟီး”

“အင်း တီဝင်းလည်း သူငယ်ချင်း မရှိတော့ သူငယ်ချင်းကိုယ်စား ဂရုစိုက်ပေးရမှာပေါ့လေ၊ ခစ်ခစ်”

ပြောရင်းဆိုရင်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် နမ်းလိုက်ရင်း လျှာလေး တစ်လစ်ထုတ်ကာ ထိပ်အကွဲကြောင်းလေးကို ယက်လိုက်သည်။

“အာ့.. တီဝင်း သားကို စုပ်ပေးပါတော့ ”

ကျော်စိုးသော် စကား မဆုံးသေး၊ သူ့လိင်တန်ကြီးက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်အတွင်းသို့ ဝင်ထွက်နေခဲ့ပြီ။ ကျော်စိုးသော်က ဖီလင်ကောင်းလွန်း၍ မျက်စိကို မှိတ်ကာ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ဆံပင်တွေထဲ ထိုးဖွရင်း စိတ်အတွေးထဲမှာ အန်တီဝင်းလို့ တွေးလိုက်မိသည်။ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာပြီး သူ့ကောင်ကြီးကလည်း သံချောင်းလို မာတင်းလာခဲ့သည်။ သူငယ်စဉ် လူပျိုပေါက်ဘဝက အဖြစ်အပျက်တွေ သူ့အတွေးထဲသို့ လှိမ့်ဝင်လာခဲ့တော့သည်။

ကျော်စိုးသော် လူပျိုဖြစ်ခါစ ထုံးစံအတိုင်း ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို စိတ်ဝင်စားသည်။ မာစတာဘေးရှင်းကလည်း မှန်မှန်လုပ်ဖြစ်သည်။ မာစတာဘေးရှင်းလုပ်ဖို့ရာကလည်း ကုန်ကြမ်းလိုသည်။ သူတို့ အိမ်နောက်ဖေးလမ်းကြား ရေချိုးကြသော မိန်းမဟူသမျှ အပျိုအအို အိမ်ထောင်သည် ဘာမှမရှောင်၊ အခွင့်အရေးရသည်နှင့် ချောင်းသည်။ အိမ်နီးနားချင်းများထဲက ဘယ်သူ ဘယ်အချိန်ရေချိုးတတ်သည်ဆိုတာတောင် သိနေပြီ။

တစ်နေ့ အိမ်မှာလည်း ဘယ်သူမှ မရှိသဖြင့် နောက်ဖေးအစွန်ဆုံးရှိ သူ့မိဘအခန်းထဲမှ နေ၍ ဘေးအိမ်မှ တရုတ်မကြီး ရေချိုးသည်ကို ချောင်းနေလေသည်။ တကယ်တော့ အခုအချိန် ပြန်စဉ်းစားပါက ထိုတရုတ်မကြီးမှာ ဘယ်လိုမှ စိတ်လာမည်မဟုတ်သော်လည်း ထိုအချိန်ကတော့ ဝင်းဝါသော အသားအရည်၊ ထွားကျိုင်းသော နို့ကြီးများ၊ ပေါင်လုံးကြီးများက သူ့အတွက် မာစတာဘေးရှင်းလုပ်ဖို့ ကုန်ကြမ်းများ ဖြစ်လေရာ အသေချောင်းနေပေတော့သည်။

တရုတ်မကြီးမှာ သားသမီးတွေတောင် အရွယ်ရောက်နေပြီမို့ ဘေးဘီကို သိပ်ဂရုစိုက်တာ မရှိ၊ ထမိန်ကို ဖြည်ချကာ ဆပ်ပြာဖြင့် သူ့နို့ကြီးများကို ပွတ်သတ်တတ်သည်မို့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အသားကုန် ချောင်းနေမိခြင်း ဖြစ်လေသည်။ တစ်အိမ်လုံးလည်း သူတစ်ယောက်ထည်းမို့ ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချွတ် လက်တစ်ဖက်က သူ့ပစ္စည်းကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ရင်း အားရပါးရ ချောင်းနေစဉ် အောက်ထပ်မှ အိမ်တံခါးဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရသည်။ အဖေအမေက ဘုန်းကြီးကျောင်းသွားနေကြသဖြင့် ဒီအချိန် အိမ်သို့ ဘယ်သူမှ ပြန်လာစရာအကြောင်း မရှိရာ သူ့တီဝင်းသာ ဖြစ်မည်ဆိုတာကို တွေးလိုက်သည်။ ချောင်းနေတာလည်း အရှိန်ရ သူ့အခန်းလည်း မဟုတ်သဖြင့် သူ့တီတီဝင်း တက်လာပြီး သူ့နာမည်ကို အော်ခေါ်နေတော့ ချောင်တစ်ထောင့်မှာ ပုန်းနေလိုက်လေသည်။ နောက်တော့ သူ့ကို ဘာများ ပြောစရာရှိလို့ ရှာတာလဲ သိချင်သဖြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်မည်အလုပ်တွင် စကားပြောသံများ ကြားသဖြင့် တံခါးဝမှ အသာ နားထောင်နေလိုက်မိသည်။

တီဝင်းကို ကြည့်ရသည်မှာ သူ့ရည်းစားကို အိမ်ခေါ်လာပြီး တစ်အိမ်လုံး ဘယ်သူမှ မရှိမှန်းလည်း သိ။ ကျော်စိုးသော်ကလည်း ခါတိုင်း ဒီလိုနေ့ဆို အိမ်မှာ ရှိတာမဟုတ်တော့ အချစ်စခန်းဖွင့်ဖို့ ကြံခြင်း ဖြစ်လေသည်။ သို့သော်လည်း လိုရမယ်ရ ကျော်စိုးသော် အိမ်ထဲတစ်နေရာမှာ ရှိမလားဟု တကျော်ကျော် ခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ အခုတော့ ဘယ်သူမှ မရှိဆိုတာ သေချာသွားသဖြင့် အတွင်းက ကလန့်ချကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ရည်းစားခေါ်ကာ ဝင်သွားလေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်မှာလည်း တရုတ်မကြီးဆီ ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးလို့ အထဲပြန်ဝင်သွားပြီမို့ ထမိန်ရေလဲတာတောင် မတွေ့လိုက်ရချေ။ သူ့အတွက် ကြုံတောင့်ကြုံခဲ ကုန်ကြမ်းလည်း လွတ်သွားသဖြင့် ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့သော ကျော်စိုးသူက တီဝင်းတို့ သမီးရည်းစား ဘာလုပ်ကြမလဲ ဆိုတာ စပ်စုစိတ်ဖြင့် ချောင်းဖို့ အပေါက်လိုက်ရှာလေသည်။ သူတို့ အိမ်က ပျဉ်ထောင်အိမ်မို့ ချောင်းပေါက်ကတော့ မရှားပါ။

တီဝင်းအခန်းထဲမှာ တီဝင်းနှင့် သူ့ရည်စားတို့ ပွေ့ဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတွေ စုပ်နေကြတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပထမကတော့ စပ်စုချင်တာပဲ ရှိပါသည်။ နောက်ပိုင်း ဘဲကြီးက တီဝင်းရဲ့ အင်္ကျီ ထမိန်တွေချွတ်တော့ ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် အသက်ရှူမြန် မျက်လုံးကြီး ပြူးလာရတော့သည်။

အမျိုအရွယ် အစွမ်းကုန် ပွင့်ဖူးစကာလ မိန်းကလေး တစ်ဦး၏ ကိုယ်လုံးတီးကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတော့ ကိုယ့်အန်တီဆိုတာ ခဏထား သွေးကဆူလာသည်။ သူ့ တီတီ ဝင်းကလည်း တော်တော့်ကို ထန်သည်ဆိုတာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထိုဘဲကြီးကိုပင် မနာလို ဖြစ်မိသည်။ ထိုနေ့က တီဝင်းတို့ကို ချောင်းရင်းက ကျော်စိုးသော် နှစ်ခါလောက် လုံချည်ထဲမှာ ပြီးရလေသည်။

နောက်ပိုင်းများတွင်လည်း သူ့စိတ်ထဲမှာ မကောင်းပါဘူးလေဟု တွေးရင်းကပင် သူမြင်ခဲ့ရသော တီဝင်း ၏ကိုယ်လုံးတီး ပုံလွှာက ပြန်ပြန်ပေါ်လာပြီး မာစတာဘိတ် လုပ်ခဲ့မိလေတော့သည်။ ထိုအခါတွင်မှာတော့ တစ်အိမ်ထဲနေကြသော တူအရီးများ ဖြစ်လေရာ၊ အခွင့်အရေးပေါ်သလောက်တော့ သူခိုးခိုးပြီး ချောင်းမိလေသည်။ သို့သော်လည်း ထိုအဆင့်ကနေ တိုးဖို့တော့ တခါမှကို မစဉ်းစားမိခဲ့ပါချေ။ ယခုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လိုးနေရင်းက ရိုးပလေး လည်း ကစားနေသည်မို့ ထိုအချိန်တုန်းက တီဝင်း ရဲ့ ကိုယ်လုံးတို့ကို ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး စိတ်ထဲ ရှိသလောက် မုန်တိုင်းတွေကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်ပေါ်မှာ တိုက်ခတ်ပစ်လိုက်မိနေလေတော့သည်။

သူတို့၏ ကြမ်းတမ်းမွတ်သိပ်သော ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲ ပြီးသွားတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ယဲ့ယဲ့လေး ပြုံးရင်း

“သားက ဘယ်အချိန်ကတည်းက တီဝင်းကို မှန်းနေလည်း မသိဘူး ကြမ်းလိုက်တာ၊ တီဝင်းတောင် မြှော့သွားတာပဲ”

ဟု နောက်လိုက်သဖြင့် ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ရှက်သွားရလေတော့သည်။ နောက်နေ့ ဦးကိုကိုကျော် ရောက်လာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ပုံမှန်ပင် တစ်ယောက် နှင့် တစ်ယောက် ဆက်ဆံရေးပြောင်းကာ ဆက်ဆံနေကြရလေသည်။ ဦးကိုကိုကျော်မှာလည်း အောင်မြင်သော လုပ်ငန်းရှင်တစ်ဦး ဖြစ်ကာ၊ မိန်းမလိုက်စားမှုမှာလည်း ဝါသနာအိုး ဖြစ်လေသည်။ သူ့မိန်းမ အဝေးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေသည်က သူအဖို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲခွင့်ရသဖြင့် ဘာမှကို မပြောပဲ လွှတ်ပေးထားခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ယခု အလုပ်က လုပ်ငန်းသစ်များ မစခင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်အနားပေးသော သဘောဖြင့် စိတ်ပြေလက်ပျောက် မိန်းမရှိရာသို့ အနားယူထွက်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ မထွက်လာခင် ညကပင် သူ့စက္ကတရီ ကောင်မလေး နှင့် တစ်ညလုံး အချစ်ကြမ်းထားသဖြင့် လူက ပြိုင်းနေပြီဖြစ်ရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ရောက်သည့်ညမှာ ပင် ဘာမှကို မလုပ်နိုင်ပဲ တုန်းကနဲ အိပ်ပျော်သွားရလေသည်။ မနက်ကြတော့ ပြန်စဉ်းစားရင်း စိတ်ထဲ တမျိုးဖြစ်မိလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် မတွေ့ရတာကြာသော ယောက်ျား ရောက်လာသည့်ညမှာပင် တုန်းကနဲ တရူးရူး အိပ်ပျော်သွားသည်ကို ဘာမှ စောဒက မတက်တာလည်း တမျိုးကြီး ဖြစ်မိ၏။ တကယ်တော့ အဲ့လောက် ပြတ်နေတာကို သူနေနိုင်တာကို သံသယဖြစ်မိတာက တစ်ကြောင်း ဖြစ်သော်လည်း သူ့လို လူက မိန်းမနှင့် အဲလောက်ပြတ်နေတာ ရောက်တာနှင့် တခေါခေါ အိပ်သွားတာကို သံသယ မဖြစ်တာကိုပင် သူက ဝမ်းသာနေလေသည်။

ဦးကိုကိုကျော်မှာ စီးပွားရေးသမား ဖြစ်ပြီး အင်မတန် လူကဲခတ်ကောင်းသည်။ မိန်းမလည်းပွေသူမို့ နောက်တစ်နေ့မှာပင် သူ့မိန်းမနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ကြားထဲ တစ်ခုခုရှိနေသည်ကို သူရိပ်မိသည်။ တကယ်တော့ သူ့အနေဖြင့် စိတ်ထဲ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ဖြစ်လိုက်သည်ကိုပင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိန်ဆဲနေမိလေသည်။ ဒီလိုမျိုး အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲ မှာ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ အတူတူနေကြတာ ဆိုတော့၊ အရွယ်၊ ရာထူး မည်သို့ပင် ကွာပေ့စေ အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိဆိုသည့် စကားအတိုင်း ဖြစ်မှာပဲ ဆိုတာကိုတော့ ဦးကိုကိုကျော်က သူ့စိတ်နှင့်နှိုင်းကာ လက်ခံလေသည်။ သူသာ ကျော်စိုးသော်နေရာမှာ ဆိုလျှင်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ကြံမိမှာပဲဟု တွေးမိလေသည်။

သူ့အတွေးထဲမှာ ကျော်စိုးသော်က သူ့မိန်းမကို ဖြုတ်နေလိမ့်မည်ဆိုတာ ဝင်လာတာနှင့် သူ့ လီးကြီးကလည်း မာတင်းလာရလေသည်။ သူ့အနေနှင့်ကတော့ ဂုဏ်သရည် ရာထူးရှိကာ ချောမောလှပသော သူ့မိန်းမကို လက်မလွှတ်ချင်ပါပေ။ သူ့အနေနှင့် ကဲချင်သလို ကဲနေရသလို သူ့မိန်းမကိုလည်း လုပ်တာ တရားသည်ဟု သူက ခံယူလေသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အသိုင်းအဝိုင်းမှာ ရုပ်ပြအနေနှင့် လင်စုံမယားဖက် ပွဲတက်ပွဲထိုင်လုပ်ဖို့ တင့်တယ်လျင် ပြီးတာပဲဟု လက်တွေ့ကျကျပင် တွေးမိလေသည်။

သူ့မိန်းမက သူ့တူအရွယ်လေးနှင့် တစ်အိမ်ထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေမှာပဲဟု အတွေးဝင်လာသည်နှင့် သူ့စိတ်တွေ တအားကြွလာပြီး သူ့မိန်းမကို လုပ်ချင်နေသဖြင့် မနက်စာ စားနေကြသော ဆိုင်မှာပင် ကြာကြာမထိုင်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ပြန်ကြရအောင်ဟု ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လောတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း သူ့ယောက်ျား မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲကို သိသည်။ သူ့ယောက်ျား အရမ်းဆာနေပြီ ဆိုတာကိုလည်း သိသဖြင့် အိမ်ကိုပြန်ဖို့ ပြင်ပြီး ကျော်စိုးသော်ကိုလည်း တစ်ခုခု ဝယ်ပေးဖို့ မှာလိုက်ရင်း အိမ်ပြန်မလိုက်ရအောင် နှင်လိုက်လေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို သားရဲမရဲစီး အဝတ်စားတွေ စုတ်ဖြဲတော့မတတ် ချွတ်ပစ်ပြီး တကိုယ်လုံးကို နမ်းရှုံ့လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှလည်း ကျော်စိုးသော်နှင့်သာ နှစ်ပါးသွားနေရတာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး မေ့တောင်နေပြီ ဖြစ်သည့် သူ့ယောက်ျား၏ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့များကြောင့် စိတ်ထလာပြီး သူကလည်း ပြန်လည် တုန့်ပြန်လာလေတော့သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အငမ်းမရ အချစ်တိုက်ပွဲ ဝင်ကြလေရာ တချီပြီးသွားသည့်အချိန်မှာတော့ သူတို့ လင်မယားသက်တမ်းတလျှောက် မင်္ဂလာဦးညကလို အတွေ့အကြုံများ တဖန်ပြန်ရလိုက်သည်ဟု ထင်မိကြလေတော့သည်။

နှစ်ယောက်စလုံးလည်း မောပန်းနွမ်းနှယ်သွားသဖြင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အမောဖြေရင်း နားနေကြစဉ်မှာ နှစ်ဦးစလုံး အတွေးတွေက ပျံ့လွှင့်နေကြပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ပင် စကားမပြောမိကြပေ။ နောက်တော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်၍ အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်။

ဦးကိုကိုကျော်မှာ သူ့မိန်းမ ဖောက်ပြန်နေသည်ဟုသံသယရှိနေသော်လည်း ဘယ်လို စကားစလို့ ဘယ်လို ပြောရမှန်းမသိ၊ သူ့မှာ သက်သေခံ အထောက်အထားလည်း တစ်ခုမှ မရှိ၊ ယခု အခေါက်တွင်တော့ နေပေ့စေတော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ပြီး သူတို့က ကိုယ်မရိပ်မိဘူး ထင်ပြီး အတင့်ရဲလာမှ ကိုယ်က သူတို့ကို အထောက်အထားနှင့် ပြနိုင်မှာ၊ သို့သော်လည်း သူက သူ့မိန်းမက ဘယ်လိုသဘောရှိလဲ သိချင် နေသည်။

သူ့မိန်းမက ကာမဆန္ဒသက်သက် အတွက်ဆိုလျှင် သူက ခွင့်လွတ်သည်။ မိန်းမကို ပေါ်တင်ဖွင့်ပြောပြီး ကောင်လေး မသိစေပဲနှင့် သူတို့ သဘောတူညီချက် ရယူမည်။ သို့သော်လည်း သူ့မိန်းမက အီမိုးရှင်းနယ်လီး ဖြစ်ပြီး သူတို့အိမ်ထောင်ကို စွန့်ခွာချင်သည်ဆိုလျှင်ဖြင့် သူ့အနေနှင့် ကြိုတင်ပလန် လုပ်ရပေမည်။ ငတုံးငအတစ်ယောက်လို မိန်းမ ပစ်ပြေးသွားမှ ငုံးတိတိ ဘာဖြစ်လိုက်မှန်းမသိ ကျန်ခဲ့ရသည့် ယောက်ျားတွေလိုမျိုးလည်း မဖြစ်ချင်။ နောက်ဆုံးမတော့ ထိပ်တိုက် ရင်ဆိုင်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

သို့ဖြင့် ကျော်စိုးသော်လည်း အိမ်မှာ မရှိသည့် ညဖက် စားသောက်ပြီးကြ၍ အိပ်ယာထဲရောက်ကြချိန်တွင် ဦးကိုကိုကျော်က သူမိန်းမကို စကားနည်းနည်း ပြောစရာရှိသည်ဟု ပြောလာလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို နဂိုထဲကမှ စိတ်မလုံ၊ တကယ်လို့ ကိုယ့်ကို ပြောလာရင်လည်း ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ပြီး ဘာဖြစ်ချင်သလဲဟု ပြောလိုက်တော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသဖြင့် မျက်နှာမကောင်း

“အချစ် ကိုကို့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစရာရှိတာ ပြောပါ၊ ကိုကိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက အရွယ်ရောက်ပြီးတဲ့ သူတွေပဲ၊ သေချာစဉ်းစားပြီး ဆုံးဖြတ်ကြတာပေါ့၊ ခေါင်းအေးအေးထားဖို့ပဲ လိုတာပါ”

“ဟင် ပြောတုန်းက ကိုကိုကပဲ ပြောစရာရှိတယ်ဆို၊ အခုတော့ ဘယ့်နှယ် ဖူးကို ပြောခိုင်းနေရတာလဲ”

“ကိုကိုက ပြောမလို့ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အချစ်ရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ သိတယ်လေ၊ အချစ် ကိုကို့ကို တစ်ခုခု ပြောချင်နေမှန်း၊ နောက်ပြီးတော့ ကိုကိုပြောမှာက မေးခွန်းကနေစရမှာ၊ အချစ်က အဖြေကို တန်းပြောပြီး တစ်ခုခုကို ဆွေးနွေးရမှာလေ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို အဲလိုမျိုး အရမ်း စမတ်ဖြစ်လွန်းသူမို့၊ လန့်နေခဲ့တာပဲ ဖြစ်သည်။ သို့ပေမဲ့ ကိုယ်က အပြစ်ကျူးလွန်ထားသူမို့ ကိုကိုကျော် ဘယ်လိုမျိုး စဉ်းစားမလဲ ဆိုတာလည်း သိချင်နေမိသည်။ သို့ကြောင့် စကားစပြောလိုက်လေသည်။

“ကိုကို စိတ်အေးအေးထားပြီး နားထောင်ပါ။ ဖူးမှာ တခြားတစ်ယောက် ရှိနေပြီ ကိုကို”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြောရင်းဖြင့် စိတ်ထဲမကောင်းဖြစ်လာသဖြင့် မျက်ရည်တွေ အလုံးလိုက် စီးကျလာတော့သည်။ ကိုကိုကျော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးလေးကို အသာထွေးပွေ့လိုက်ပြီး။

“အင်းပါ ကိုကို ရိပ်မိပါတယ်။ ကိုကိုလည်း အဲဒါကို မေးမလို့ပါ၊ မငိုနဲ့နော် ကိုကို စိတ်မဆိုးဘူး”

“ဖူးမှားပါတယ် ကိုကိုရယ်၊ ကိုကို ကြိုက်သလိုသာ အပြစ်ပေးပါတော့၊ ဖူးခံပါ့မယ်”

“အို ဘာမှန်းသေချာမသိသေးရတဲ့ ကိစ္စကို ဘာအပြစ်ပေးရမှာလဲကွယ့်၊ မငိုနဲ့ ကိုကို မေးတာဖြေနော်”

သူ့မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်စများကို တယုတယသုတ်ပေးနေသည့် ကိုကိုကျော့်ကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြလိုက်မိလေသည်။

“အချစ်က အဲဒီလူကို ချစ်သလား”

“ဟင့်အင်း အဲ့လိုလည်း မဟုတ်ဘူး ကိုကို၊ “

“အနေအထိုင်နီးစပ်လို့ ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့၊ အဲလိုမျိုးလား”

ဖူးဝတ်ရည်က ဖြေရမှာ ရှက်သလိုမို့ ခေါင်းကိုသာ ငြိမ့်ပြလိုက်မိသည်။

“ဖူးက ကိုကို့ ကို စွန့်ပစ်သွားချင်တာလား”

“ဖူး မသိတော့ဘူး ကိုကို၊ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ ကိုကို့ကို မစွန့်ချင်ဘူး ၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို့ အဆုံးအဖြတ်ကိုပဲ ဖူးနားထောင်ပါ့မယ်”

“အဲဒါဆိုလည်း လွယ်လွယ်လေးပဲ ဖူးရဲ့၊ ကိုကိုက ဖူးကို ခွင့်လွှတ်တယ်၊ ကိုကိုတို့လည်း လင်မယားချင်း မကွဲကြဘူး၊ ပိုနေမြဲ ကျားနေမြဲ နေကြမယ်”

“ဟင့်အင်း ကိုကို အဲလိုလည်းဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ပြောရင်းမှ ဖူးဝတ်ရည် မျက်ရည်တွေ သွန်ကျလာပြန်ပါသည်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ အချစ်ရဲ့၊ အချစ်က အဲဒီလူကို မပြတ်နိုင်လို့လား”

“ဖူးဝတ်ရည်က မရဲတရဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

“အဲဒီလူနဲ့ရော လက်ထပ်ယူမယ်လို့ စိတ်ကူးရှိလို့လား”

ဖူးဝတ်ရည်က ခေါင်းကိုရမ်းပြသည်။

“အဲလိုလည်း မဟုတ်ဘူး၊ ဖူး မပြောတတ်တော့ဘူး ကိုကို”

“အိုကေ ကိုကိုသိပြီ၊ ဖူးက ကိုကိုနဲ့လည်း မကွဲချင်ဘူး၊ ဖူးရဲ့ လူနဲ့လည်း ဆက်ဖြစ်ချင်တယ်၊ တကယ်လို့ ကိုကိုက အဲဒါကို လက်ခံတယ်ဆိုရင်ရော ဖူး ဘာပြောမှာလဲ”

ဖူးဝတ်ရည် မျက်လုံးအစုံက ဝိုင်းစက်သွားသည်။ စူးစမ်းသည့် အကြည့်က ကိုကိုကျော့်ဆီကို ရောက်လာသည်။

“ကိုကို ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲ”

“ကိုကို ပြောမယ်ကွာ၊ ကိုကို ဖတ်ဖူးတယ်၊ တချို့နိုင်ငံတွေမှာ အိုးပန်းမဲရိတ်လို့ခေါ်တယ့် ပွင့်လင်းသော အိမ်ထောင်ရေး ခေါ်မလား၊ အဲဒီမှာက ကိုယ့်သွေးသားကြောင့် မှားရွင်းမိတာမျိုးတွေကို ခွင့်လွတ်မယ်၊ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်လည်း အသိပေးမယ်၊ ကိုယ့်အိမ်ထောင်ကိုလည်း ဆက်ထိန်းသိမ်းသွားမယ်၊ အဲလိုမျိုး ကျင့်ကြတဲ့ လင်မယားတွေ ရှိတယ်လို့ ဆိုတယ်။ အဲတော့ အချစ်လည်း အဲ့လို သွေးသားနောက် စိတ်အလိုလိုက်မိတာတွေ ရှိပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ အိမ်ထောင်မြဲပြီးတော့ပဲ ပတ်ဝန်းကျင်အမြင်က ပျော်ရွှင်တဲ့ မိသားစုအဖြစ် မြင်နေကြတာကို လိုချင်တယ်ဆိုရင် ကိုကို့ဘက်က လက်ခံဖို့ အဆင်သင့်ပဲလို့၊ ကိုကို့ကိုလည်း အချစ်လေးက အဲ့လိုမျိုးတွေ ခွင့်လွှတ်နိုင်ရမယ်လေ၊ ဘယ်လိုလဲ”

“တကယ်ပဲလား ကိုကို”

“တကယ်ပေါ့ ချစ်လေး လက်ခံနိုင်လား”

“အတိုင်းထက်အလွန်ပေါ့ ကိုကိုရယ်”

“အဲဒါဆိုရင်တော့ ကိုကိုတို့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပွင့်လင်းမှရတော့မယ်နော် အချစ်”

“အင်း.. ရှက်တော့ ရှက်စရာကြီး ကိုကိုရယ်”

“ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ အချစ်ရယ်၊ အဲဒါက နောက်ဆိုရင် ကိုကိုတို့ရဲ့ နှောင်ကြိုးက ပိုခိုင်မြဲလာပြီး ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားစရာတောင် ကောင်းလာဦးမှာပါ အချစ်ရယ်”

“အင်းပါ ကိုကိုရယ်၊ အစဆိုတော့ အချစ် နည်းနည်းတော့ ရှက်တယ်ကွာ”

“ဘာကိုရှက်တာတုန်း အချစ်က”

“ကိုကို မေးလာမဲ့ မေးခွန်းတွေကိုပေါ့လို့”

“ချစ်က ကိုကို ဘာတွေမေးမယ်လို့ ထင်လို့လဲကွ၊ အဲ့လို ရှက်သွေးဖြန်းနေတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးပဲကွာ”

ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးလေးကို ပွတ်သပ်ရင်းမှ လက်တွေက ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပစ်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။ ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း ကိုကိုကျော်၏ အပြောအဆို အပွတ်အသပ်ကြောင့် အသွေးအသားတို့လည်း နွေးထွေးလာပြီ ဖြစ်လေရာ အလိုက်သင့်လေး ကူညီချွတ်ပေးနေမိတော့သည်။

ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ဖူးဝတ်ရည်၏ စောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရယက်ကာ ဘာဂျာပေးနေသည့်အခါမှာတော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အသက်ရှူတွေ ပြင်းလာပြီး ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိမ်လာခဲ့ရလေတော့သည်။ ခဏနေတော့ ကိုကိုကျော်က ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်လုံးပေါ် တွားတွားတက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဖိနမ်းလိုက်တော့ ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကိုယ့်စောက်ဖုတ်နံ့ကို ကိုကိုကျော့် နှုတ်ခမ်းအစုံမှ ပြန်ရလိုက်လေသည်။

ကိုကိုကျော့် လိင်တန်ကြီးမှာလည်း မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီး ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်တွင်းသားများကို ထိုးပွတ်နေရာ ဖူးဝတ်ရည်က သူ့လက်ကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သတ်ပေးနေလေသည်။ ကိုကိုကျော်က နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းနေရာမှ အသာခွာလိုက်ပြီး ရမက်ဇောထနေပြီဖြစ်သည့် ဖူးဝတ်ရည်မျက်နှာလေးကို အနီးကပ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေက ဖူးဝတ်ရည် ရင်သားအစုံကို ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသလို၊ ဖူးဝတ်ရည် လက်ဖဝါးတွေကလည်း သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။

“ကဲ ကိုကို့ မေးခွန်းတွေအတွက် ရယ်ဒီဖြစ်ပြီလား”

“ကိုကိုက ဘာသိချင်တာလဲ”

“ဖူး ဘယ်သူနဲ့ ဖြစ်တာလဲ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲတို့ပေါ့”

“အင်း ကိုကို ရိပ်မိပြီး ဖြစ်မှာပါ၊ ကိုကို အဲ့လောက် မအတာ ဖူးသိပါတယ်”

“ကျော်စိုးသော်လား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းလေးကို ညိမ့်ပြလိုက်မိသည်။ ပထမတော့ ရှက်သလိုလို၊ ဖြစ်နေသေးသည်၊ နောက်တော့ ကိုကိုကျော့်မျက်နှာ အမူအယာက စိတ်ဝင်တစား နှင့် သူ့အပေါ်မှာလည်း အထင်အမြင်သေးသည့်ပုံ တစ်စက်မှ မပေါ်သဖြင့် ဖြစ်သမျှဇာတ်လမ်းကို အကုန်ပြောပြမိတော့သည်။ ကိုကိုကျော်မှာလည်း နားထောင်ရင်း နားထောင်ရင်းက ပင် သူ့လိင်တန်ကြီးမှာ အရမ်းကို တင်းမာလာပြီး အချစ်မုန်တိုင်း ပြန်ထန်ကြရပြန်သည်။ ဇာတ်လမ်းအစုံလည်း ခင်းကျင်းအပြီး၊ ကိုကိုကျော်နှင့်လည်း ချစ်ပွဲဝင်အပြီးမှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် တော်တော်လေးကို စိတ်လက်ပေါ့ပါး သွားရလေသည်။

ကျော်စိုးသော်မှာလည်း ကိုကိုကျော် ရောက်နေသည်မို့ သောကြာညနေကတည်းက အိမ်ပြန်ဦးမည်ဆိုကာ ရန်ကုန်ပြန်သွားသဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက် လွှတ်လွှတ်လပ်လပ်ပင် ချစ်တလင်းခေါ်နိုင်ကြလေသည်။ ကျော်စိုးသော်က တနင်္ဂနွေနေ့ညမှာ ပြန်ရောက်လာပြီး တနင်္လာနေ့ကြတော့ သူတို့ ရုံးပြန်တက်ကြရသည်။ ကိုကိုကျော်သာ အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။ ကိုကိုကျော်က တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့ပြီးတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ရုံးမှာ ဘာတွေ ပြောကြမလဲ ဘယ်လို ဆက်ဆံကြမလဲ ဆိုတာကို တွေးတောရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေမိသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူတို့ လင်မယားကြားက သဘောတူညီချက်ကို၊ ကျော်စိုးသော်အား ဖွင့်ပြောလိုက်မှာလား၊ ဒါမှမဟုတ် သူ့လင်ငယ်လေးနှင့် ရက်အတော်ကြာခွဲနေရတာမို့၊ ရုံးမှာ ဘယ်လို အလွမ်းသယ်နေမလဲ၊ နေ့ခင်းဘက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က အိမ်ပြန်လာပြီး ကိုကိုကျော်နှင့် နေ့လည်စာစားမှာ ဆိုတော့ သူတို့ တစ်နေရာသွားလုပ်ဖို့ အခွင့်အရေးမရနိုင်။ ကျော်စိုးသော်နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ နှစ်ယောက် လိုးနေကြပုံကို သူ့စိတ်ထဲ တွေးရင်းဖြင့် လီးကြီးတောင်လာရသည်။

တကယ်လို့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဖွင့်ပြောပြီး သူချောင်းကြည့်ခွင့်ရရင်ကော၊ ထိုသို့ ထိုသို့သော အတွေးများဖြင့် ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာရတော့သည်။ သူ့ကိုယ်သူပင် ဟိုကုလား ပွန်းစာပေတွေထဲက ကပ်ကိုးဆိုသော လင် အမျိုးအစားများ ဖြစ်နေပြီလားဟု တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ထို ကပ်ကိုးဆိုသော ယောက်ျားများမှာ ကိုယ့်မိန်းမကို ကိုယ့်မျက်စိရှေ့မှာ သူများလိုးတာကြည့်ပြီး စိတ်ခံစားမှု အရမ်းတက်ကြွ တတ်သူများ ဖြစ်လေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာတော့ စိတ်လက်ပေါ့ပါးနေပေသည်။ ယခင်က ကျော်စိုသော်နှင့် ဖြစ်နေသည်မှာ မိမိယောက်ျား မသိကွယ်ရာမှာမို့ စိတ်ထဲ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရသော်လည်း ယခုတော့ မိမိယောက်ျားကို အသိပေးပြီးတော့ မိမိယောက်ျားကလည်း ခွင့်ပြုသည်မို့ အပြစ်ကင်းစင်သွားသလို ခံစားနေရ၍ဖြစ်လေသည်။ ကျော်စိုးသော် တစ်ယောက် ကတော့ ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့် ရှိနေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်နှင့် လင်မယားလို ဖြစ်နေခဲ့ရပြီးမှ အခု ရက်အနည်းငယ် ခွဲနေရတာကို တော်တော်ပင် လွမ်းဆွတ်နေလှပြီ၊ နောက်ပြီးတော့ သူရန်ကုန်ပြန်သွားစဉ်က ဖြစ်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်တို့ကို လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ပြောပြချင်နေမိသည်။ ဦးကိုကိုကျော် ပြန်သွားမှပဲလေဟု စိတ်ကို အတင်းချိုးနှိမ်ထားရလေသည်။ သူနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိစ္စကို ဦးကိုကိုကျော် ဘယ်လိုမှတော့ မသိနိုင်ဟု စိတ်ထဲမှာ သိနေသော်လည်း၊ သိသွားခဲ့လျှင် ဆိုသော နောက်ဆက်တွဲကြီးက သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်ပေးလျှက် ရှိနေလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့ကို စိတ်ပူပန်သည့် မျက်နှာထားဖြင့် ကြည့်ကြည့်နေသော ကျော်စိုးသော်ကို အေးဆေးပင် ပြုံးပြကာ စိတ်ထဲက ဘယ်လောက်ထိ ဖွင့်ပြောရမလဲ ဆိုတာကို စဉ်းစား နေရင်းဖြင့် စကားမပြောဖြစ်သေးပေး။ သူတို့ လင်မယား သဘောတူညီထားမှုကို သူ ဖွင့်ပြောသင့်ပါသလား၊ ပြောလိုက်ပါက ကိုကိုကျော့်ကို နောက်တခါ သစ္စာဖောက်သလို ဖြစ်သွားပေမည်။

ကိုကိုကျော် ဒီမျှ သူ့အပေါ် စိတ်ထားနိုင်သည်ကို သူ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ။ ထပ်ပြီး သစ္စာမဖောက်ချင်တော့၊ သို့သော် ကျော်စိုးသော်နှင့် တကယ်ကြုံရလျှင်၊ သူပါးစပ်လုံနိုင်ပါ့မလား။ အကယ်၍ ကိုကိုကျော်က ဖွင့်ပြောလိုက်ဖို့ သဘောတူမယ်ဆိုရင်ကော။ အဲဒါကို ကိုကိုကျော်နှင့် အရင်တိုင်ပင်ရဦးမည်။

နေ့လည်စာစားဖို့ ဝန်ထမ်းများ ရုံးမှ စထွက်နေကြသည့်အချိန်တွင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရုံးခန်းသို့ ကျော်စိုးသော်ဝင်လာလေသည်။

“ဖူး ဘယ်လိုလဲ၊ အခြေအနေကောင်းလား၊”

“ကောင်းပါတယ် မောင်၊ “

“မောင် ဖူးကို လွှမ်းနေတယ်၊ ပြောစရာတွေလည်းရှိတယ်”

“အင်း ဖူးလည်း လွှမ်းပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ရှိနေတယ်လေ၊ ဖူးက ဖူးအိမ်ထောင်ရေးကိုလည်း မထိခိုက်စေချင်ဘူး၊ မောင့်ကို ပြောထားသားပဲဟာ”

“ဟုတ်ပါတယ် ဖူးရယ် မောင်နားလည်ပါတယ်၊ မောင်က လွှမ်းတယ်ပဲ ပြောတာပါ၊ အခုရော နေ့လည်စာ ပြန်စားဦးမှာလား”

“အင်း ကိုကို အိမ်မှာ စောင့်နေမယ်လေ၊ မောင်ရော လိုက်စားဦးမလား”

“ဟင့်အင်း ဖူးတို့လင်မယား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ နေပါ၊ မောင် သည်းခံစောင့်လိုက်ပါ့မယ်”

“အင်းပါ မောင်ရယ်၊ စိတ်ကို တခြားဘက်ပြောင်း ထားနော် ခနပဲဟာ”

သို့နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အိမ်ပြန်လာပြီး ခင်ပွန်းသည်နှင့်အတူ နေ့လည်စာ စားလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်နှာလေးမှာ တစ်ခုခုကို စဉ်းစားနေသလိုလေး ဖြစ်နေသဖြင့် ကိုကိုကျော်က ထမင်းစားပြီးချိန်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်ရင်း မေးလိုက်လေသည်။

“ဖူး ဘာတွေ တွေးနေတာလဲ၊ မျက်နှာလည်း သိပ်မကြည်ဘူး၊ ကျော်စိုးသော်နဲ့ တစ်ခုခု ဖြစ်လာသလား”

“ဘာမှတော့ မဖြစ်ပါဘူး”

“ဘာမှတော့မဖြစ်ဘူး ဆိုတော့ တစ်ခုခုလား၊ ကိုကို့ ကို ပြောပြချင်လား”

“ကိုကို့ကို အားနာတယ်၊ ကိုကို့စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမထားနဲ့နော်၊ “

“အင်းပါကွာ ဖူးကလည်း အခုထိ ကိုကို့ကို နားမလည်သေးဘူးလား”

“အင်း.. ဒီနေ့ သူက လာပြောတယ်၊ ဖူးကို လွမ်းလို့တဲ့၊ ကိုကိုက ဖူးတို့ကိစ္စ ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးရိမ်နေပုံပဲ”

“ဖူးကရော “

“ဖူးကတော့ ကိုကိုပြန်သွားမှလို့ ပြောလိုက်တယ်”

“ကိုကို သိပြီးသွားပြီ ဆိုတာရော မပြောလိုက်ဘူးလား ဟားဟား”

“ဟင့်အင်း မပြောပါဘူး၊ ဘာလဲ ကိုကိုက ပြောစေချင်လို့လား”

“အဲဒါကတော့ ဖူးသဘောပါ၊ ဖူးဘာသာ စဉ်းစား၊ ရေရှည်မှာ ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မလဲ ဆိုတာ၊ ကောင်လေးက နောက် နိုင်ငံခြားသွားတော့မှာ၊ နောက်ပြီးတော့ သူနဲ့က ယာယီပဲ မဟုတ်လား၊ ဖူးရဲ့ သိက္ခာ၊ ကိုကို့ သိက္ခာလည်း ရှိသေးတယ်မလား”

“ဟုတ်ပါတယ်၊ ဒါကြောင့်လည်း ဖူးက မပြောပဲ နေတာပေါ့၊ ဖူးက ကိုကိုမသိအောင် ဖောက်ပြန်တယ်လို့ပဲ ထင်ပါစေတော့၊ ဖူးဇာတ်ထုပ်ထဲ ကိုကို့ကို ဆွဲမထည့်ချင်ပါဘူး”

“ဖူးကရော မလွမ်းဘူးလား သူ့ကို”

“အို ကိုကို ရှိနေတာပဲဟာ၊ သူက ကိုကိုမရှိမှ အစားသုံးတာကြီးကို”

“အဲ့လိုလေးပြောပေးလို့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ၊ အဟီး။ ဖူး ဒီလိုလုပ်ပါလား”

“ဘယ်လိုလဲ”

“ဒီနေ့ည ကိုကို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ မန္တလေး တစ်ညအိပ်သွားမယ်လို့ ပြောလိုက်၊ ဖူးနဲ့ သူနဲ့ ချစ်ကြတာ ကိုကို ချောင်းကြည့်ချင်လို့”

“ဟင် ကိုကိုကလည်း မဟုတ်တာ၊ ဖူး ရှက်ပါတယ် မလုပ်ရဲပါဘူး”

ပြောသာပြောနေတာ တွေးကြည့်လိုက်တာနဲ့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ရည်တွေ စို့လာပြီ။ သူများနဲ့ လိုးနေတာကို သူ့ယောက်ျားက ခွင့်ပြုရုံတင်မကဘူး ချောင်းကြည့်ချင်တယ် ဆိုလာတာကိုး။

“လုပ်ပါကွာ ကိုကို့ကိုချစ်ရင် လုပ်ပေးကွာ”

နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး တက်ကြွလာပြီး ထမင်းစားရင်း တစ်ဆိုသလို နေခင်းကြောင်တောင်ကြီး ချစ်ပွဲဝင်ဖြစ်သွားကြသည်။ ပြီးတော့ ကိုကိုကျော် တောင်းဆိုလာသည့်ကိစ္စကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် သဘောတူလိုက်မိတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုံးကပြန်လာသော အဝတ်အစားတွေ ကြေကုန်၍ ရုံးပြန်သွားတော့ အဝတ်အစား အသစ်လဲပြီး ဝတ်သွားရလေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုံးပြန်ရောက်တော့ ကျော်စိုးသော် စားပွဲရှေ့မှအဖြတ် ခနရပ်ပြီး။

“မောင်ကျော်စိုးသော်ရေ၊ ဒီညနေ အပြန်မှာ ဟိုဆိုင်ဘက်လှည့်ပြီး ဘဲကင်လေး နည်းနည်းဝယ်ခဲ့ပါဦး”

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဖူး၊ တစ်ကောင် ဝယ်ခဲ့ရမှာလား”

“ဟင့်အင်း တစ်ခြမ်းပဲ ဝယ်လာခဲ့၊ ကိုကိုက အခု နေ့ခင်း သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ဆုံဖို့ မန္တလေး တက်သွားပြီး၊ မနက်ဖြန် နေ့ခင်းလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာ”

ကျော်စိုးသော်မျက်နှာ ဝင်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ဟုတ်ကဲ့ အန်တီဖူး၊ ကျနော် ဘဲကင်တစ်ခြမ်းနဲ့ အသားကင်လေး နည်းနည်းပါ ဝယ်လာခဲ့မယ်”

ကျော်စိုးသော် ရုံးမဆင်းခင်၊ စာရွက်လေးတစ်ရွက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို လာပေးသွားသည်၊ စာရွက်ထဲမှာတော့၊ ဖူး ရုံးတက်တဲ့ အဝတ်အစားကို မလဲနဲ့ဦးနော်ဟု ရေးထားသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အိမ်ပြန်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ ကိုကိုကျော့်ကို ထမင်းဟင်း ပြင်ဆင်ကျွေးပြီး သူတို့ အခန်းနှင့်ကပ်ရက် စတိုခန်းထဲတွင် အိပ်ယာထိုင်ခင်း စောင်အစရှိသည်တို့ ပြင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခန်းမှ သူတို့အခန်း ချောင်းကြည့်ပေါက်ကိုလည်း ကိုကိုကျော်က မနက်ပိုင်းကတည်းက ရှုထောင့်မျိုးစုံက ကြည့်လို့ရအောင် ဖန်တီးထားပြီးပြီ ဖြစ်လေသည်။ ထိုအခန်းမှာ မူလက အိမ်အသုံးအဆောင် အပိုပစ္စည်းများထားဖို့ လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်အိမ်ကြီးမှာ ကျယ်လွန်းလှသဖြင့် ထိုအခန်းထဲမှာ ပစ္စည်းများများစားစား မရှိပဲ လူတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းအိပ်လို့ရအောင်ကို နေရာကျယ်လေသည်။

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ရော ကိုကိုကျော်ပါ နှစ်ဦးစလုံးအတွက် ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံမို့ ရင်တွေခုန်ကာ စိတ်တွေ အတော်လှုပ်ရှားနေကြရသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကို သူနှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ၏ ရိုးပလေးကစားကြခြင်းကို အကြမ်းဖျဉ်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒီတေးတော့ သူပြောပြဖို့ နှုတ်မရဲသေးပါ။ ဂျိုးဇက်တို့ ဝင်းပပတို့အကြောင်း၊ ဘီဒီအက်စ်အမ်တို့ အကြောင်းတော့ မပြောပြသေးပါ။

ယခုလည်း သူ့ကို ရုံးမှပြန်လာသော အဝတ်အစားများ မလဲပဲ ဝတ်ထားဖို့ ပြောထားကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကိုယ်တိုင်လည်း ဘာကြောင့်မှန်း မသိသော်လည်း ကျော်စိုးသော်ခေါင်းထဲတွင် ပလန်တစ်ခုခု ရှိနေပြီ ဆိုတာကိုတော့ သူသိသည်။ ကိုကိုကျော်ရှေ့မှာ ကျော်စိုးသော် ဘယ်လိုများ သူ့ကို ရိုးပလေးကစားခိုင်းပြီး ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဆိုတာကို တွေးကြည့်ရင်းနှင့် ရှက်တာရော၊ စိတ်လှုပ်ရှားတာရော ရောပြွမ်းပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးလေးပင် တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေမိသည်။

ကျော်စိုးသော် အိမ်ရောက်လာတော့ စားစရာ သောက်စရာ အထုပ်တွေ ပါလာသည်။ ဘဲကင်၊ အသားကင်၊ နှင့် ဝိုင်ပုလင်း တစ်လုံးပင် ပါလာသေးသည်။ အထုပ်များကို ထမင်းစားပွဲပေါ် ချပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို ဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းရှုပ်လေတော့သည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကလည်း ရမက်ပြင်းပြင်း အနမ်းများဖြင့် တုန့်ပြန်လေသည်။ သို့သော်လည်း အိပ်ခန်းထဲကို ချောင်းရင်း စောင့်မျှော်နေမည့် ကိုကိုကျော့်ကို သတိရသဖြင့် ကျော်စိုးသော်ကိုယ်ကို အသာလေး တွန်းလိုက်ပြီး

“ဗိုက်ဆာပြီကွယ် စားကြရအောင်”

“အင်း စားကြမယ်လေ ဖူး၊ ဖူးနဲ့ အဲလောက် ရက်ပိုင်းလေး ခွဲသွားရတာတောင် လွမ်းလွန်းလို့ပါကွာ”

“ဟွန့် သူပိုပြီ”

“မပိုပါဘူး ဖူးရယ်၊ ဖူးကသာ ဖူးယောက်ျားကြီးနဲ့ဆိုတော့ မောင့်ကို မေ့နေနိုင်တာပေါ့”

“ဪ ဒါကတော့ မောင်ရယ်၊ သူက ဖူးယောက်ျားလေ”

“မောင်သိပါတယ် ဖူးရယ်၊ ဦးကျော် ကံကောင်းတာကိုသာ တွေးမိတာပါ”

“မောင်ရော ရန်ကုန်မှာ ဘာထူးသေးလဲ”

ကျော်စိုးသော်တစ်ယောက် ပြုံးဖြဲဖြဲလေး ဖြစ်သွားပြီး၊

“အဲ့ဒီအကြောင်းတွေ နောက်မှ အေးဆေး ပြောပြမယ်၊ အခု စားသောက်လိုက်ရအောင်၊ ဖူးကြိုက်တဲ့ ဝိုင်အနီလေးလည်း မောင် ဝယ်လာတယ်”

သူတို့နှစ်ယောက် စားပြီးသောက်ပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တစ်ယောက် ဝိုင်အရက်လေးကြောင့် ရီတီတီ နှင့် သွေးတွေလည်း နွေးလာပြီး ကိုကိုကျော် ချောင်းနေမည့် အိပ်ခန်းသို့သာ သွားချင်သည့် ဆန္ဒပြင်းပြနေသဖြင့် ပန်းကန်ခွက်ယောက်များကို အမြန်ဆေးနေရင်းမှ

“မောင် ဘာလို့ ဖူးကို အဝတ်အစားတွေ မလဲနဲ့ဦးလို့ ပြောထားတာလဲ၊ ဖူးမှာ ငြီးစီစီကြီးနဲ့ ရေချိုးချင်တာတောင် မချိုးရသေးဘူး”

“အဟိ၊ ဒီနေ့ မောင်တို့ ရိုးပလေးတစ်ခု ကစားမယ်လေ၊ ထူးထူးဆန်းဆန်းလေး ပေါ့”

“ဟွန်း ဘာတွေ သူ အတတ်ဆန်းဦးမှာလဲ”

“ဒီလိုကွာ၊ မောင်က ကိုကိုကျော်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်မယ်၊ ဖူးကဖူးပဲ အဟီး”

“ဟာ မောင်ကလည်း ဖူးအတွက်က ဘာထူးမှာလဲ၊ တကယ်လည်း တွေ့နေရတာပဲ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေက”

“ဟုတ်တယ်လေ၊ ဒါပေမဲ့ မောင့်အတွက်ကတော့ ထူးတာပေါ့၊ မောင်က ဒီရက်ပိုင်းတွေမှာ ကိုကိုကျော်က ဖူးကို ဘယ်လိုနည်းတွေနဲ့ လိုးနေမလဲ ဆိုတာကိုပဲ စဉ်းစားရင်း ဂွင်းထုထုပစ်နေရတာလေ”

“အင်း ဒါဆိုလည်း သွားကြမယ်လေ အခန်းထဲကို “

“အင်း ဖူးသွားနှင့် မောင် အိမ်သာ ခနသွားမလို့၊ ဖူးက မောင်ရောက်လာရင် အခန်းထဲမှာ အခုမှ ရုံးက ပြန်ရောက်လာသလို အဝတ်စားလဲမလို့ ပြင်နေနော်၊ မောင်ရောက်လာတာနဲ့ ဇာတ်လမ်းစမယ်”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း ကျော်စိုးသော်၏ အမြဲတမ်း ဆန်းဆန်းပြားပြား စိတ်ကူးယဉ်တတ်မှုအပေါ်ကို စိတ်ဝင်စားပြီး အမြဲ ကစားနေကြမို့ ဒီတစ်ခါလည်း သူဘယ်လို ဇာတ်ခင်းဦးမလဲ အတွေးဖြင့် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့လေတော့သည်။ အခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ကိုကိုကျော် ချောင်းနေမည့် နံရံသို့ အမြန်လျှောက်သွားကာ

“ကိုကို ရှိလား”

“အင်း ရှိတယ် ချစ်လေးပြော”

“ဒီနေ့ သူက သူ့ကိုယ်သူ ကိုကိုအဖြစ် သရုပ်ဆောင် ရိုးပလေးကစားမယ်တဲ့၊ အဲ့တာ လာပြောတာ ဒါပဲနော် မွမွ”

“အင်း မွမွ”

နောက်တော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က သူ့အလှပြင်မှန်တင်ခုံလေးရှေ့မှာ ထိုင်ရင်း သူ့ကိုယ်သူ မှန်ထဲ ပြန်ကြည့်နေမိလေသည်။ အလုပ်သွားရင် ဝတ်နေကျ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလက်ရှည်က သူ့ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး အစုံကို ထင်းထင်းလေး ပေါ်နေစေသည်။ သေးကျင်သော ခါးလေးအောက်မှ စွံကားသွားသော တင်အစုံပေါ်မှာကတော့ အချိတ်စင် ထမိန်လေးက အင်္ကျီအရောင်နှင့် လိုက်ဖက်သော အရောင်လေး၊ ဆံပင်ကိုတော့ ဆံထုံးမြင့်မြင့်လေး ထုံးထားလို့ လည်တိုင်ရှင်းရှင်းလေးက လှပနေသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကျော်စိုးသော် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။

“ဟေး ဖူး ချစ်လေး ရုံးကတောင် ပြန်ရောက်နေပြီလား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပထမတော့ ဟုတ်တယ်မောင်လို့ ပြောမလို့လုပ်ပြီးမှ ရိုးပလေး စနေပြီ ဆိုတာကို သတိရသွားသည်။

“ဟုတ်တယ် ကိုကို၊ ကိုကိုရော အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တော့ ပျင်းနေပြီလား”

ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထိုင်နေသော ခုံလေးဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်နေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အနောက်မှာ ရပ်လျှက် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပုခုံးလေးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်လိုက်ရင်းက မှန်ထဲမှ သူတို့နှစ်ယောက်ပုံကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ထို မှန်တင်ခုံလေးမှာ ကိုကိုကျော်ချောင်းနေသည့် နံရံနှင့် ကပ်ရက်ရှိသည်မို့ ကျော်စိုးသော်တို့ တိုးတိုးလေး ပြောနေတာတောင်မှ ကိုကိုကျော်အဖို့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားနေရသည်။

“မပျင်းပါဘူး ချစ်လေးရယ်၊ ကိုကို ဒီအိမ်ကြီးထဲ တစ်ယောက်ထဲ ကျန်နေခဲ့တော့ အတွေးတွေ စဉ်းစားစရာတွေ အများကြီးဝင်လာခဲ့တယ် “

“ဘာတွေများလဲ ကိုကိုရယ်၊”

“ဒီလိုလေ၊ ဒီလောက်လှပပြီး ဆက်ဆီဖြစ်တဲ့ ကိုကို့ မယားလေးနဲ့ လူပျိုလူလွတ် ကျော်စိုးသော်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲ နေ့ရောညရော အတူတူနေကြပြီးတော့ ဘာမှမဖြစ်ကြဘူး ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလားလို့ပေါ့”

“ဟာ ကိုကိုကလည်း ကျော်စိုးသော်က ဖူးရဲ့ တူအရင်းလိုပါပဲ ကိုကိုရယ်၊ သူ့အဒေါ်အဝင်းနဲ့ ဖူးတို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက သူ့ကို ဖူးတို့ ခါးထစ်ခွင် ထိန်းခဲ့ရတာ ဘာတွေ ဖြစ်ကြရမှာလဲလို့”

ကိုကိုကျော် တစ်ယောက်လည်း ချောင်းနေရင်းမှ သူကိုယ်တိုင်တောင် အဲ့လို စိတ်ကူးဖြစ်ခဲ့တာပဲ၊ ဒီကောင်လေး မဆိုးဘူးဟု တွေးလိုက်မိသည်။ သူ့မိန်းမကို တခြားယောက်ျား တစ်ယောက်က အခုလို နီးနီးကပ်ကပ် ရပ်ကာ ကိုင်တွယ်နေတာ တွေ့ရတော့ စိတ်ထဲမှာ တမျိုးကြီးခံစားရသလို၊ လီးကလည်း မာလာရသည်။

“အင်း ဒါပေမဲ့ ကိုယ်နဲ့နှိုင်းရင် မရိုင်း ဆိုသလိုပဲ၊ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ဆိုလည်း ဒီလို လှလှပပ တောင့်တောင့်တင်းတင်း မမကြီးနဲ့ အတူတူ နေရလို့ ကတော့ စိတ်ဖောက်ပြန်မှာပဲ ဆိုတော့ အဲ့ဒီ ကျော်စိုးသော်ကရော ဘာနဲ့ ထုထားတာမို့လဲ”

“ ကျော်စိုးသော်က လုပ်ချင်တာတောင် ကိုကို့မိန်းမ က အဖြစ်ခံပါ့မလားလို့၊ ကိုကိုနော် စွတ်စွတ်စွဲစွဲ”

“အမလေးကွာ ယောက်ျားက ဖြစ်သွားရင်လည်း အပြစ်မတင်ပါဘူးလို့ ပြောနေတာကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောစမ်းပါ ချစ်လေးကလည်း”

နံရံတဘက်မှာ ချောင်းနေသော ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် ခေါင်းရှုပ်သွားရသည်။ ဖူးများ ကျော်စိုးသော်ကို သူတို့အကြောင်း ပြောပြထားသလား၊ ဖူးမျက်နှာကလည်း ရုတ်တရက် အံ့အားသင့်သွားသလို မြင်ရသဖြင့် ကျော်စိုးသော် စိတ်ကူးယဉ်မှုက သူတို့ စိတ်ကူးနှင့် တိုက်ဆိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ကိုကိုကျော် တွေးမိလေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တကယ် အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ ကျော်စိုးသော် အပြောတွေက ကိုကိုကျော် ပြောခဲ့သလိုမျိုး တွေမို့ တော်တော်ကြာ ကိုကိုကျော် သူ့အပေါ်မှာ သံသယဝင်သွားမှာကို စိုးရိမ်မိလေသည်။ သူ့ဘက်က တမျိုးထွင်မှ ရတော့မည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောင်းမှ ဖြစ်တော့မည်၊ ကိုကိုကျော် အထင်လွဲပြီး သူ့ကို မယုံတော့မှာကိုတော့ သူမလိုလားပေ။

“ ကဲ ကိုကို၊ အခုလို စွတ်စွတ်စွဲစွဲ ပြောနေမှတော့ ချစ်လေးလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောတော့မယ်၊ ဟုတ်တယ် ကျော်စိုးသော်နှင့် ချစ်လေးတို့ ချစ်နေကြပြီ။ သူက ချစ်ရေးချစ်ရာမှာ ကျွမ်းလို့ ချစ်လေး ကြိုက်သွားမိတယ်၊ သူနဲ့ ချစ်လေးတို့ နေ့တိုင်းလိုးနေကြတယ်၊ ကဲ ကိုကို ကျေနပ်ပြီလား”

“ဪ တော်တော့်ကို တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမပါလား၊ ချစ်လေးတို့ ရုံးမှာလည်း လုပ်နေကြတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား”

“ရုံးမှာ လူတွေ ဒီလောက်များတာ ဘယ်လိုလုပ်လို့ရမှာလဲ “

“ချစ်လေး ရုံးခန်းထဲ သူ့ကိုခေါ်သွင်းပြီး တံခါးပိတ်လုပ်တယ် မဟုတ်ဘူးလား၊ ကိုကို့ကို နမူနာ လုပ်ပြစမ်း”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်။ နောက်မှ စဉ်းစားမိသည်။ ဪ ဒါကြောင့် ငါ့ကို ရုံးက အဝတ်အစားတွေ မချွတ်ခိုင်းတာကိုး။ ကျော်စိုးသော်က ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ထိုင်နေသော ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက် သူ့ပုဆိုးကို လှန်တင်လိုက်သည်။

“ကဲ ကိုကို့ကို ကျော်စိုးသော်ကို စုပ်ပေးသလို စုပ်ပေး”

ကျော်စိုးသော် လီးကြီးမှာ မာတောင်တင်းလို့ လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ အပေါ်ကို ထောင်ထနေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကုလားထိုင်ကလေးမှာ ထိုင်နေတာမို့ ကျော်စိုးသော်လီးကြီးက သူ့ ရင်ဘတ်နားလောက်ကနေ သူ့မေးစေ့ကို လှမ်းချိန်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တစ်ယောက် ကိုကိုကျော် အနီးကပ်မြင်နေရမည် ဆိုတာကို သိတော့ စိတ်တွေ အရမ်းလှုပ်ရှားနေမိသည်။

သူ့လက်ကလေးဖြင့် ကျော်စိုးသော် လိင်တန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလှလှ လေးတွေဖြင့် ဒစ်ကို ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကိုကိုကျော် တစ်ယောက် သူ့မိန်းမ တခြားယောက်ျား တစ်ဦး၏ လီးကို ငုံစုပ်နေသည်ကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာ မနာလိုသလိုလို ဖြစ်မိသော်လည်း သူ့လီးကြီးကတော့ မတရားကို တောင့်တင်းလာသည်မို့ သူ့လက်တွေဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ရလေသည်။

ကိုကိုကျော့် အတွေးပန်းချီထဲမှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် တစ်ယောက် သူ့ရုံးခန်းထဲမှ အရာရှိ စားပွဲကြီးအနောက်မှ ဆုံလည်ကုလားထိုင်ပေါ် ထိုင်နေရင်း အနားမှာ မတ်တတ်ရပ်ကာ ပုဆိုးလှန်တင်ပေးထားသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို အားရပါးရ ကုန်းစုပ်ပေးနေပုံ မြင်ယောင်လာမိပြီး သုတ်ရည်များပင် ထွက်ချင်လာလောက်အောင် စိတ်ထဲ တင်းသွားမိသည်။

ကျော်စိုးသော်လီးကြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာခဲ့ချိန်မှာတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တစ်ယောက် အခြားဟာတွေကို ခေတ္တခန မေ့လျှော့သွားပြီး လီးကြီးကိုသာ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေမိတော့သည်။ ကျော်စိုးသော်က သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ခေါင်းမှ ဆံထုံးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ခေါင်းကို အောက်သို့ ဖိဖိချလျှက် သူ့လီးကြီးကိုလည်း ကော့ကော့ပေးကာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပါးစပ်ကို အားရပါးရ လိုးပေးနေတော့သည်။

ကျော်စိုးသော်မှာလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ကို မလုပ်ရတာ ကြာပြီမို့ အရမ်းကောင်းနေပြီး ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ပါးစပ်ထဲမှာပင် ပြီးသွားမှာ စိုးသောကြောင့် ခနနေတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မေးစေ့လေးကို ကိုင်တွန်းထားလိုက်ရင်း၊

“အား ကောင်းလိုက်တာ ချစ်လေးရယ်၊ ခဏလေး တော်ကြာ ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားဦးမယ်၊ ချစ်လေးက ကျော်စိုးသော်ကို ရုံးမှာ အဲ့လိုပဲ နေ့တိုင်း လီးစုပ်ပေးနေတာလား”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်မှာလည်း တအားကို ထန်နေပြီ ဖြစ်ရာ ချောင်းနေသော ကိုကိုကျော်လည်း စိတ်တက်ကြွရအောင် သူ့ခေါင်းလေးကို ငြိမ့်ပြလေသည်။ ကိုကိုကျော်မှာ ပါးစပ်ကပင် အသံထွက်မိတော့မလို ဖြစ်သွားပြီး သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့်ချပစ်လိုက်ရလေသည်။

“နောက်ရော ချစ်လေး ဘာလုပ်သေးလဲ၊ ရုံးခန်းထဲမှာပဲ သူက လိုးသေးလား”

“လိုးတယ် ကိုကို၊ ချစ်လေးကို စားပွဲပေါ် မှောက်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ တအားလိုးတာ၊ အချစ်လေး အသံမထွက်အောင် မနည်းထိန်းထားရတယ်”

“ဟုတ်လား ဘယ်လိုကုန်းလဲ ကုန်းပြကြည့်စမ်း”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကုလားထိုင်မှထကာ သူ့စားပွဲလေးပေါ်တွင် တံတောင်နှစ်ဖက်ထောက်ကာ ဖင်ကို ကော့ပြီး ကုန်းပေးလိုက်လေသည်။

“အဲတော့ သူက ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး လိုးရောလား”

“ဟင့်အင်း ရုံးမှာ ထမိန်ဘယ်ချွတ်ဖို့ အချိန်ရမလဲ ကိုကိုရဲ့၊ ချစ်လေးက လှန်ပေးရတာ ဒီလိုလေ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ပြောပြောဆိုဆို သူ့လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ထမိန်ကို ခါးပေါ်ထိလှန်တင်လိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဒူးဆစ်နားလောက်ထိ ဆွဲချပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖြောင့်စင်း ချောမွတ်နေသော ပေါင်တန်တုတ်တုတ် ကြီးများမှာ အဆီအရစ်မရှိပဲ တင်ပါးဆုံကြီးများမှာ ခါးကော့ပြီး ကုန်းထားသဖြင့် ဝိုင်းစက်နေလေသည်။

ပေါင်တန်ခွနှစ်ခုကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်နေပြီး စောက်ရည်တွေနှင့် ရွှမ်းလက်နေလေသည်။ အနောက်မှ မြင်နေရသော ယောက်ျားသား နှစ်ယောက်စလုံး တံတွေးများပင် မျိုချရသည်အထိ မြင်ကွင်းက ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းလှလေသည်။ ကျော်စိုးသော်မှာ စကားပင် မပြောနိုင်တော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ နှုတ်ခမ်းထူထူ စောက်ဖုတ်ကြီးအဝတွင် တေ့ကာ တအား ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေတော့သည်။

တဖက်နံရံမှ ကိုကိုကျော် တစ်ယောက်လည်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ငယ်ငယ်တုန်းက လူပျိုပေါက် ဘဝကကဲ့သို့ပင် ကွင်းထုနေမိလေပြီ။ သူ့မိန်းမ နှင့် ကျော်စိုးသော်တို့ ပြောဆိုနေကြတာနှင့် လုပ်ကိုင်နေကြသည်ကို ချောင်းရင်းက စိတ်တွေ အရမ်းတက်ကြွ လာရမှုမှာ သူ့ကိုယ်သူပင် မယုံကြည်နိုင်စရာ ကောင်းလှပေသည်။

စိတ်တအားထနေသဖြင့် စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေသော ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် အနောက်မှ တအားဆောင့်နေသော ကျော်စိုးသော် လီးကြီးတို့ဝင်ထွက်နေသည့် ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်ဖတ် အသံများကို နားထောင်ရင်း ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် မျက်စေ့မှိတ်ကာ ကွင်းကို အဆက်မပြတ် ထုနေမိသဖြင့် ခနအတွင်းမှာပင် သုတ်ရည်များ နံရံကို ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားခဲ့ရလေသည်။

“အားအား အချစ်လေး ကိုကို ပြီးတော့မယ်၊ ကျော်စိုးသော်က ချစ်လေးစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးတာလား”

“ဟင့်အင်း ကိုကို၊ ရုံးမှာဆိုရင်တော့ ချစ်လေးပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတာ၊ နို့မို့ဆို အရည်တွေကို လိုက်သုတ်ရမှာနဲ့ ရုံးခန်းထဲမှာ အနံ့တွေ လှောင်နေမှာလေ..၊ အ.. အ.. ချစ်လေးလည်း ပြီးပြီး ကိုကို့လီးကြီး ထုတ်လိုက်တော့ “

ကျော်စိုးသော်က သူ့လီးကြီးကို ဆွဲအထုတ်လိုက်မှာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကမန်းကတမ်း သူ့ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း ကျော်စိုးသော် လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။ ကျော်စိုးသော်ကလည်း ခါးကော့ပြီး ဆောင့်လိုက်ရာ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် လည်ချောင်းထဲသို့ ဒစ်ထိပ်ဖူးကြီး ရောက်သွားပြီး သုတ်ရည်တွေလည်း တဖြောဖြော ပန်းထွက်ကုန်လေတော့သည်။

ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် သူ့ဘာသာ မာစတာဘိတ်ရင်း တစ်ချီလည်း ပြီးသွား၊ ချောင်းရတာလည်း ညှောင်သဖြင့် သူ့အတွက် ခင်းထားသော ယာယီအိပ်ယာလေးမှာ ကျောဆန့် နားနေလိုက်သည်။ တစ်ဖက်ခန်းမှ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်တို့ စကားသံသဲ့သဲ့ နှင့် လှုပ်ရှားမှု အသံများကြောင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ရေသွားချိုးဦးမည်ဆိုတာ သိရသဖြင့် မျက်စေ့ကို မှေးကာ ခနနားနေလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ခနအကြာတွင် တဖက်ခန်းမှ စကားသံများကြောင့် ချက်ခြင်း ပြန်ထကာ ချောင်းမိပြန်လေသည်။

တဖက်ခန်းမှာတော့ ဆံပင်ဖားလျားနှင့် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ပေါင်လည်လောက်အရှည်ရှိ ညဝတ်အင်္ကျီ ပါးပါးလေးကို ဝတ်ထားပြီး၊ ကျော်စိုးသော်ကတော့ အင်္ကျီကျွတ်နှင့် အောက်မှာ ပုဆိုးဝတ်ထားတာ တွေ့ရသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ဘေးမှာ မတ်တတ်ရပ်ရက်က တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြတာကို တွေ့ရတော့ ကိုကိုကျော့် လီးကြီးမှာ ပြန်ထောင်မတ်လာပြန်လေသည်။

ကျော်စိုးသော်လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် အင်္ကျီအောက်မှ လျှို၍ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ ဖွံ့ထွား စွင့်ကားသည့် တင်သားလုံးကြီးများကို ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့ နည်းနည်းတော့ ဒေါပွမိသည်။ စောက်ကောင်လေး သူများ မိန်းမကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့။ သို့သော်လည်း စောစောတုန်းကမှ သူ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကိုလည်း လိုး၊ သူ့မိန်းမ ပါးစပ်ထဲမှာပင် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်တာ တွေ့ခဲ့ရပြီးပြီဆိုတော့ အဲ့လောက်ကတော့ ပျင်းသေးတယ်ဟုတောင် ပြောခံရဦးမည် မဟုတ်ပါလား။

“ကဲ ချစ်လေး ပြောစမ်း၊ ဟိုကောင်လေးနဲ့ ချစ်လေး၊ နောက် ဘာတွေလုပ်ကြသေးလဲ၊ ကိုကိုနဲ့ ချစ်လေး မလုပ်ဘူးတဲ့ ဟာတွေရော လုပ်သလား”

“ဘာတွေလဲ ကိုကိုရဲ့”

“မသိဘူးလေ မသိလို့ ကိုကိုမေးတာပေါ့”

ဟိုက်၊ သူတို့ ရိုးပလေး ကစားတာကလည်း အခုထိ မပြီးကြသေးပါလား၊ ကိုကိုကျော် ဦးနှောက်စားနေမိသည်။

“ဟို.. ဟိုလေ.. သူကလေ.. ဟို ကိုကို ချစ်လေးကို စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”

အမလေး သူ့မိန်းမကတော့ တကယ် အကယ်ဒမီအက်ရှင်ပဲလို့ ကိုကိုကျော် တွေးလိုက်မိသည်။

“ဘာလဲ ချစ်လေးရဲ့ ပြောမှာပြောစမ်းပါ”

“သူက ချစ်လေး ခရေပွင့်လေးကိုလည်း ပါကင်ဖွင့်သွားတယ်၊ ဆောရီးနော် ကိုကို”

“အချစ်ကွာ ရက်စက်တယ်၊ ကိုကို့ကိုကြတော့ လက်ဖျားလေးနဲ့တောင် ပေးမထိဘူး၊ “

“အဲ့တာကြောင့် ဆောရီးလို့ ပြောတာပေါ့ ကိုကိုရယ်၊ အခု ကိုကိုလိုချင်ရင် သဘောပဲ”

“အင်း လုပ်မယ် တက် ကုတင်ပေါ်ကို၊ တစ်ခါထဲ ခရေပွင့်ကို ဒေါ့ကီနဲ့ လိုးပစ်လိုက်မယ် ဟွန့်”

“အင်း ဒီအတိုင်းဆို နာလိမ့်မယ် ကိုကိုရယ်။ ဟို အံဆွဲထဲမှာ အဖေါ်ရယ် ဂျယ်ရယ် ရှိတယ် သွားယူနော်၊ အဖော်က ကိုကို့အတွက်ပါ၊ ပိုးတွေ ဘာတွေ ဝင်မှာစိုးလို့”

ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်လာပြန်ပါပြီ၊ သူ့မိန်းမ အဲ့လောက်ထန်မှန်းကို သူမသိခဲ့ပါလား၊ အစက အဲ့လိုသာ သိခဲ့လို့ကတော့ တစ်ရက်ကလေးမှတောင် သူ မျက်ခြေပြတ်ခံခဲ့မိမည် မဟုတ်ဟုလည်း တွေးလိုက်သေးသည်။

ယခုတော့ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်လို့၊ သူ့မိန်းမရဲ့ ဝင်းဝါစိုပြေလှသော အသားအရည်၊ လုံးထွားဖွင့်ဖြိုးလှသော ရွှေရင်အစုံ၊ တောင့်တင်း ဖြောင့်စင်းလှသော ပေါင်တန်တွေ၊ ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီးများကို အခု မှမြင်ဖူးတဲ့ သူတစ်ယောက်လို သွားရည်တမြှားမြှား နှင့် ချောင်းကြည့်နေရပါလား။ ဒီလိုမျိုး အတွေ့အကြုံနှင့် ကြုံရမည်လို့ ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် အိပ်မက်ပင်မမက်ဘူးခဲ့။ နောက်ပြီး သူတို့ တူအရွယ် ကောင်လေးက လီးတန်ကြီးမှာ အဖေါ်ကို စွပ်လို့ သူကိုယ်တိုင် လက်ဖျားနှင့်တောင် မထိုးခဲ့ဘူးတဲ့ သူ့မိန်းမရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို လိုးတော့မလို့။ ကိုကိုကျော်သွေးတွေ တဖျင်းဖျင်း ပူနွေးနေပြီး သူ့လီးကြီးကိုသာ ဆုပ်ကိုင်လို့ ပွတ်သပ်နေမိပြန်တော့သည်။

ကိုကိုကျော် ချောင်းနေသည့်နေရာမှဆိုရင် ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်ဖင်ပေါက်ထဲ ကျော်စိုးသော်လီးကြီး ဝင်သွားတာကို အတိအကျ မမြင်ရသော်လည်း ပုံစံအနေအထား ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်၏ မျက်နှာအမူအယာတို့ကြောင့် သူသိနေရလေသည်။ သူ့မိန်းမတစ်ယောက် ဖင်အလိုးခံနေပါလား။ ဒီအချက်ကိုတော့ သူသိပ်မကျေနပ်ချင်ပေ။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို အရင်တော့ ပေးစားသင့်သည် မဟုတ်ပါလား။ ဒေါသ၊ မနာလိုစိတ်နှင့် တဏှာရမက်တို့ တပြိုင်နက် တောက်လောင်လာမှုကြောင့် ကိုကိုကျော် သူ့လီးကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်နေမိလိုက်သည်။

“အ..အ..”

ဒီတခါလည်း သူ့တကိုယ်လုံး ဆပ်ကနဲ ဆပ်ကနဲ တွန့်ပြီး လရည်တွေ နံရံကို ပန်းထွက်ကာ ပြီးသွားတော့သည်။ ဟိုဖက်ခန်း ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကျော်စိုးသော်က သူ့မိန်းမကို ကောင်းကောင်းကြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်နေဆဲ၊ ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် မျက်နှာကလည်း မျက်လုံးလေး မှေးလို့ အတော့်ကို အရသာ တွေ့နေပုံရလေသည်။

ကိုကိုကျော်တစ်ယောက်တော့ စိတ်ပင်ပန်း လူပင်ပန်းကာ သူ့အတွက် ခင်းပေးထားသော စောင်လေးပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်သည်။ ဘယ်ကဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်တော့ချေ။ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးသော အရသာလေး ခံစားနေရပြီး တစစ်စစ်ဖြင့် စုပ်နေတာလည်း ခံစားနေရသဖြင့် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို ကုန်းစုပ်နေသော ဆံထုံးကြီးကြီးဖြင့် အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးကလည်း သေးသေးသွယ်သွယ် ဖြစ်နေသည်။

ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ငါ ပိန်သွားပါလိမ့်လို့ တွေးနေရင်းမှ၊ ဒီမြင်ကွင်းမျိုး ငါမြင်ဖူးပါတယ်ဟုလည်း တဆက်ထည်း တွေးနေမိသည်။ ထိုအရာများထက် သူ့လီးကြီးကို စုပ်နေရင်းမှ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သော အမျိုးသမီးကြီးကို တွေ့လိုက်ရတော့ အလွန်တရာပင် အံ့သြသွားသည်။

“ဟင် အန်တီမာလေး”

သူ့ပါးစပ်က အသံထွက်မလာပေ။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ အန်တီမာလေးက သူ့ကို ပြုံးပြပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေပေါ်မှာ လက်ညိုးကို ဒေါင်လိုက် တန်းပြပြီး အသံမထွက်နဲ့ ဆိုသော ပုံကို လုပ်ပြသည်။ ဟုတ် အန်တီမာလေးဟု ပြောချင်သော်လည်း သူ့ပါးစပ်က ဘယ်လိုမှ လှုပ်လို့မရ။ အန်တီမာလေးရဲ့ စုပ်ချက်တွေက ကြမ်းလာသည်။ သူ့လီးကြီးလည်း အရမ်းကို မာတင်းလာပြီး နောက်ဆုံးမှာ သုတ်ရည်တွေ တဖျစ်ဖျစ်နှင့် လွတ်ထုတ်ပစ်လိုက်ရလေတော့သည်။ ထိုအချိန်မှာ သူ့လက်တွေက လှုပ်ရှား၍ ရသွားပြီး အန်တီမာလေး ၏ ဦးခေါင်းကို အုပ်ကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားကို တအားဖိထားလိုက်မိလေတော့သည်။

သူ့လီးကြီးမှ လရည်တွေ ဒုတ်ကနဲ့ ဒုတ်ကနဲ ညှစ်ထုတ်ပေးနေသလို သူကလည်းဖင်ကို ကော့ထိုးမိနေသဖြင့် သူ့ပေါင်တွေကို တံတောင်ဖြင့် ပြန်ဖိထားတာကို ခံလိုက်ရသည်။ နောက်တော့ အနည်းငယ်ပျော့သွားပြီး ဖြစ်သော သူ့လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ပေးရင်းမှ လွှတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ပေါင်ကို လီးကြီးက စိုစွတ်စွတ်နဲ့ လာထိတော့မှ မျက်လုံး တကယ်ပွင့်သွားတော့သည်။ ဟင် ငါ ဒီစတိုခန်းထဲမှာပေါ့။ ဒါဆို အန်တီမာလေးကို အိပ်မက်မက်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့။ တော်သေးတာပေါ့ဟု တွေးရင်း သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ဖိထားသည့် ကိုယ်လုံးကို သတိထားမိကာ ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့၊

“ဟင် ချစ်လေး၊ ပါလား”

“ဟုတ်ပါ့၊ ဟုတ်ပါ့၊ ဘာတွေ အိပ်မက်ကောင်းနေသလဲ မသိဘူး။ တစ်ခါထဲ ခနလေးပဲ ခံတယ်၊ သူများ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထည့်လိုက်တာ၊ အများကြီးပဲ ၊ ယောင်ပြီး သေးများပေါက်ချလိုက်သလားလို့တောင်ထင်တယ် ဟွန့်”

စတိုခန်းတံခါးကြီးလည်း ပွင့်နေပြီး အလင်းရောင်လည်း ကောင်းကောင်းဝင်နေပြီမို့ မိုးလင်းနေတာတောင် တော်တော်ကြာသွားမှန်း သတိထားမိလိုက်သော ကိုကိုကျော်က

“ဟင် ချစ်လေး ဒီနေ့ ရုံးမသွားဘူးလား၊ ဟိုကောင်လေးရော”

“ကောင်လေး ရုံးသွားပြီ၊ ချစ်လေးက နှုံးလည်းနှုံးနေတယ်၊ ကိုကို့ကိုလည်း ကားဂိတ်သွားကြိုရမယ် ပြောပြီး နေခဲ့တာ”

ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည်က ကိုကိုကျော့်ကိုယ်ပေါ် တွားတွားတက်လာပြီး ကိုကိုကျော့်ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ကိုကိုကျော်ကလည်း ဒေါ်ဖူးဝတ်ရည် ကိုယ်လုံလေးကို ဖက်ထားပြီး နှစ်ယောက်သား နေရာကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်လေးမှာ နှပ်နေကြလေသည်။

“ချစ်လေးတို့ ဘယ်အချိန်မှ အိပ်ကြလဲ၊ ကိုကိုတော့ မခံနိုင်တော့တာနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတယ်၊ ကိုကို အိပ်ပျော်သွားတော့ ချစ်လေးတို့ မအိပ်သေးဘူး”

“အင်း ကိုကိုက ဘယ်အချိန် အိပ်ပျော်သွားတာလဲ”

“ချစ်လေးကို ဟိုကောင်လေး နောက်ပေါက်ကို ဆက်ဆံနေတုန်းပဲ ကိုကို ကြည့်ရင်း ပြီးသွားတာနဲ့ အိပ်မောကျသွားတာ၊ ချစ်လေးတို့က ဘယ်အချိန်မှ အိပ်လို့လဲ”

“ခိခိ ကိုကို ဆောရီးနော်၊ ကိုကို ချစ်လေးကို နောက်ပေါက်လုပ်ချင်လည်း လုပ်နော်၊ အဲဒါလေး တစ်ခုတော့ ချစ်လေးကို ခွင့်လွှတ်ပါနော်၊ အရင်တုန်းက ချစ်လေးက ကြောက်လို့လေ၊ ကိုကို့ကို မပေးတာပါ၊ ကောင်လေးကို ဘယ်ကနေဘယ်လို ပေးလိုက်မိမှန်းတောင် ချစ်လေး မမှတ်မိတော့ပါဘူး”

“အင်းပါ ကိုကို နားလည်ပါတယ်၊ ချစ်လေးတို့ ဘယ်အချိန်မှ အိပ်ကြလဲလို့”

“ အင်း မနေ့ညက သူလည်း ပြတ်နေတာကြာလို့ရယ်၊ ကိုကိုအဖြစ် သရုပ်ဆောင်ရတာကို စိတ်အရမ်းလာလို့လား မသိဘူး၊ တော်တော်နဲ့ မဝဘူးရယ်၊ မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ သူလည်းနှုံး ချစ်လေးလည်း ဖလက်ပြပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ။ နိုးစက်ကြောင့် ချစ်လေးနိုးတော့ ချစ်လေးက ညက တအားပင်ပန်းထားတော့ ရုံးမသွားချင်တော့လို့ သူ့ကိုပဲ အတင်းနိုးလွှတ်လိုက်တာ၊ နောက် ကိုကို ဒီအခန်းလေးထဲမှာ ရှိနေတာကိုလည်း သနားလို့လေ”

“အင်းပါ အင်းပါ၊ သနားတာကိုပဲ ကျေးဇူးတင်လှပါပြီ၊ ဒီကောင်လေး တော်တော် ဆော်နိုင်တာပဲ၊ ငါ့မိန်းမကို တန်အောင်ကို ဆော်တယ်”

“ခစ်ခစ် ကိုကိုနော်၊ လျှောက်ပြောနေတာပဲ၊ တခါထဲ။ ကိုကိုကရော ဘာတွေ အိပ်မက်မက်နေတာလဲ၊ ဟွန့် ကိုကို့ဟာကြီးက တအားထောင်နေတာ၊ ချစ်လေးလည်း ကိုင်လိုက်ရော ပါးစပ်က ဘာတွေ ဝူးဝူးဝါးဝါးတွေလည်း ပြောနေတယ်၊ ဘာတွေမှန်းတော့ မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကို ယောင်နေတာဆိုတော့ အိပ်မက်တွေ မက်နေတာနေမှာပဲ”

“အင်း”

ကိုကိုကျော်တစ်ယောက် သူ့အိပ်မက်ကို သူပြန်စဉ်းစားမိပြီး မျက်မှောင်ကြုပ်သွားမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း တမျိုးတော့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ဖိန်းတိန်းရှိန်းတိန်း လိုလို၊ ရှက်သလိုလို။ ကိုကိုကျော့်မျက်နှာ အရိပ်အကဲကို ကြည့်နေသော ဖူးဝတ်ရည်က။

“ပြောစမ်းပါဦး ကိုကို့ အိပ်မက်ကို၊ မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့၊ တစ်ခါထဲ ဘယ်ကောင်မလေးကို စိတ်ကူးယဉ်ပြီး အိပ်မက်မက်နေတာလဲ”

“ဟာ ဘယ်က ကောင်မလေးမှ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ပြောရမှာတောင် တမျိုးကြီးပဲ၊ အဟီး၊ တခါမှလည်း အဲလို အိပ်မက် မမက်ဖူးပါဘူး”

ကိုကိုကျော့် ပြောစကားကြောင့် ဖူးဝတ်ရည် အရမ်းကို သိချင်သွားသည်။…(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း လာမည်)

Zawgyi

ရမက္ႏြံမွ ႐ုန္းထြက္မရတဲ့ လူပ်ိဳသိုးေလးႏွင့္ အန္တီအ႐ြယ္ အိမ္ေထာင္သည္(ေအာစာေပ- အပိုင္း၂)

ေက်ာ္စိုးေသာ္ ေပးလိုက္တာက အဝတ္ပတ္တီးလိုမ်ိဳး ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ အလက္စတစ္အသားေလး ႏွစ္ခု။ ဖူးဝတ္ရည္က ဘာအတြက္မွန္းမသိလို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့။

“အဲဒါဒူးစြပ္ေလ၊ ဖူးေျခေထာက္မွာ စြပ္လိုက္”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ သူ႔ဒူးႏွစ္ဘက္မွာ စြပ္လိုက္သည္။ မတင္းလြန္း မေလ်ာ့လြန္း ေျခအိပ္ေလး ဝတ္ထားရသလိုပင္ အေနေတာ္ျဖစ္ေနသည္။

“ေလးဘက္ေထာက္လိုက္”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ေျပာသလိုပင္ ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္မွာ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္သည္။

“ ငါ ဒီေန႔ကစၿပီး ဖူးမလို႔ေခၚမယ္၊ နင္ငါေျပာတာ အကုန္နားေထာင္ရမယ္၊ နားမေထာင္ရင္ အျပစ္ေပးမယ္ နားလည္လား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ဂိမ္းစၿပီဆိုတာသိလို႔ ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး အေျဖေပးလိုက္သည္။

“ေခါင္းမၿငိမ့္နဲ႔ ငါေျပာတာကို ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္လို႔ ေျပာ”

“ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္”

“အင္း အဲလိုမွေပါ့၊ ငါခြင့္မျပဳပဲ နင္ မတ္တတ္မရပ္ရဘူး၊ အဲလို ေလးဘက္ေထာက္ပဲ ေနရမယ္၊ နားလည္လား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ဆီမွ လက္ဝါးျဖင့္ သူ႔ဖင္ႀကီးကို ျဖန္းကနဲ ႐ိုက္လိုက္တာ ခံလိုက္ရသည္။

“အား နာတယ္”

“ ငါဘာေျပာထားသလဲ ဖူးမ၊ ကိုယ့္သခင္ကို ေခါင္းၿငိမ့္ေျဖစရာလား”

“ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္၊ မွားသြားပါတယ္”

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အေတြ႕အႀကဳံ အသစ္အဆန္းေၾကာင့္ပဲလား၊ သူ႔မသိစိတ္ေၾကာင့္ပဲလား၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္မွာ အရည္ေတြစို႔လာခဲ့သည္။

“ေနဦး ငါ ဒါေလးဝတ္ေပးမယ္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔အိပ္ထဲ ဖြက္ထားသည့္ ေခြးလည္ပင္းတြင္ ပတ္ေလ့ရွိေသာ သားေရခါးပတ္ကို ထုတ္ၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္လည္ပင္းတြင္ တပ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုလည္ပတ္မွာ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလည္း ခ်ိတ္လိုက္သည္။

“ကဲလာ နင့္ကို လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ရမယ္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေရွ႕မွ ႀကိဳးကို ဆြဲသြားေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ေနာက္မွ ေလးဘက္ေထာက္ကာ လိုက္သြားရေလသည္။ ထိုအခါၾကမွ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ဒူးစြတ္ဘာလို႔ ေပးသည္ကို သေဘာေပါက္ေတာ့သည္။ သူ႔ဒူးေတြက ၾကမ္းေပၚတြင္ အပြန္းခံႏိုင္မည္ မဟုတ္တာ သူသိသည္။ ထိုအတြက္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ေက်းဇူးပင္တင္မိေလသည္။

“ဗိုက္ဆာၿပီလား”

“မဆာေသးပါဘူး သခင္”

“အင္း အခု အိုက္စခရင္စားထား ခဏေနမွ ညစာေကြၽးမယ္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေရခဲေသတၱာကို ဖြင့္လွ်က္ အိုက္စခရင္ဗူးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေႂကြဇလုံေသးတစ္ခုထဲကို အိုက္စခရင္ကို ဇြန္းျဖင့္ ခပ္ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေရွ႕ ၾကမ္းျပင္မွာ ခ်ေပးလိုက္သည္။

“ေဟ့ လက္နဲ႔မကိုင္နဲ႔ လွ်ာနဲ႔ပဲ လ်က္စား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး လွ်ာျဖင့္ လ်က္စားေလသည္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ အသစ္အဆန္းလို ျဖစ္ၿပီး ေပ်ာ္သလိုလိုပင္ ခံစားေနရေလသည္။ တစ္ေန႔လုံး ႐ုံးမွာ သူမ်ားကိုပဲ ေဟာက္စားလာခဲ့ရတာ အခု သူ႔ကို ျပန္ၿပီး အႏိုင္က်င့္တာခံရေတာ့ အေျပာင္းအလဲလို ျဖစ္ေနရေလသည္။ ဒီေန႔မွပဲ အိုက္စခရင္က စားေကာင္းေနၿပီး သူလွ်ာျဖင့္ လ်က္စားလိုက္တာ ေျပာင္သြားေတာ့သည္။ သူ အိုက္စခရင္ကို လ်က္စားေနသည္ကို ကုလားထိုင္ေပၚမွာ ထိုင္၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ကုန္သြားတာေတြ႕ေတာ့ လည္ပတ္ႀကိဳးကို ဆြဲကာ သူ႔ဆီလာဖို႔ ေခၚလိုက္ေလသည္။

“လာစမ္းဒီကို၊ ငါ့ရဲ႕ လီးကို စုပ္ေပးစမ္း၊ လက္နဲ႔ မကိုင္နဲ႔ေနာ္”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ထိုင္ေနရာသို႔ ေလးဘက္ေထာက္လာၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္၏ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးကို ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။ ခုနေလးတင္မွ ေရခဲမုန႔္ စားထားသျဖင့္ ေအးစက္ေနေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ပါးစပ္လွ်ာမ်ားေၾကာင့္ ပူေႏြးေနေသာ လီးႀကီးမွာ ေအးကနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲ မာေၾကာသြားေတာ့သည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က သူ႔ေခါင္းကို ငုံ႔ကာ ႂကြကာျဖင့္ ပုေလြမႈတ္ေပးေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ အခုနကတည္းက ဖင္တုံးလုံးျဖင့္ ေလးဘက္ေထာက္သြားေနေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ၾကည့္ၿပီး ကာမစိတ္ေတြ တဖြားဖြား တက္ေနတာကို ေအာင့္အီးထားရသည္ျဖစ္ရာ အခုလို သူ႔လီးစုပ္ေပးေနတာ ခံရေတာ့ အေတာ့္ကို အီးစိမ့္ေနေအာင္ ေကာင္းလွသျဖင့္ တအီးအီးပင္ ၿငီးလိုက္မိသည္။

ေနာက္ေတာ့ ၿပီးခ်င္လာသျဖင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ဆံထုံးႀကီးကို လက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ပါးစပ္ထဲကို သူ႔လီးႀကီး သုံးေလးခ်က္ေဆာင့္ထိုးလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ သူ႔လီးကို အားရပါးရစုပ္လိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြကိုပါ သန႔္စင္သြားေအာင္ လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္ခုလုံးကို လ်က္ေပးေနသည္ကို မ်က္လုံးေလးေမွးကာ ဇိမ္ခံေနၿပီးမွ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ထလိုက္ၿပီး။

“ကဲ ေရသြားခ်ိဳးၾကရေအာင္”

ဆိုၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို လည္ပတ္ႀကိဳးမွ ဆြဲေခၚကာ ေရခ်ိဳးခန္းဆီသို႔ ထြက္လာၾကသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ လည္ပတ္ႀကိဳးကို ျဖဳတ္လိုက္ၿပီး ဒူးစြပ္မ်ားကိုလည္း ခြၽတ္ေစသည္။ လူကိုေတာ့ မရပ္ခိုင္း ေလးဘက္ကုန္းသာေနေစသည္။

“ညီးကိုယ္က တကိုယ္လုံး ေခြၽးေစာ္နံေနၿပီ ေရခ်ိဳးေပးရမယ္”

ဟုေျပာကာ ေလးဘက္ေထာက္ေနေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ေရခြက္ျဖင့္ ေရမ်ားေလာင္းခ်ကာ ဆပ္ျပာတိုက္ေပးေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ဖင္ႀကီးႏွင့္ ႏို႔ေတြကို ေသေသျခာျခာ ပြတ္သတ္ ေဆးေၾကာေပးေလရာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ခင္မ်ာ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို လိမ္မိမတတ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ တစိမ့္စိမ့္ယားေနရေလသည္။

“ေအာင္မယ္ ေကာင္မ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေဖာင္းၿပီးအရည္ေတြ စိုေနလိုက္တာ ေတာ္ေတာ္ခံခ်င္ေနၿပီလား”

“ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ဒီအတိုင္းေနေစ၍ သူဘာသာ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္။ ၿပီးသြားမွ သဘက္တစ္ထည္ယူၿပီး သူ႔ကိုယ္ကိုသုတ္၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကိုလည္း သုတ္ေပးလိုက္သည္။ ေနာက္ေဒၚဖူးဝတ္ရည္အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ့ၿပီး သူ႔ေနာက္မွ လိုက္လာရန္လည္း လက္ျပလိုက္သည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္အိပ္ခန္းတြင္းေရာက္ေတာ့ အံဆြဲတစ္ခုထဲမွ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ႏိုင္ငံျခားမွ ဝယ္လာေသာ လီးအတု တစ္ခုကို ထုတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေလးဘက္ေထာက္ေနေသာ အေနာက္မွ သြားကာ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လီးအတုျဖင့္ ဆြေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ ဖင္လုံးႀကီးေတြ လႈပ္ကာရမ္းရင္း တအီးအီး ၿငီးျငဴေနေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ၾကည့္ရင္း ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္လည္း လီးႀကီးေတာင္လာရျပန္သည္။ ထိုအခါ သူ႔လီးႀကီးကို ကြန္ဒုံးစြပ္လိုက္ၿပီး ဂ်ယ္မ်ား လူးလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ဖင္ေပါက္ကိုလည္း ဂ်ယ္မ်ားသုတ္ကာ လက္မျဖင့္ အထဲသို႔လည္း အနည္းငယ္ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ကို လီးအတုျဖင့္ လိုးေပးရင္း ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီး ထိုးသြင္းပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

“အား.. အီး..”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို သူ ဖင္ခ်ဘူးသည္မွာ အႀကိမ္ေပါင္းမနည္းေတာ့ၿပီမို႔ ဒါကေတာ့ ခံႏိုင္ရည္ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လီးအတုကလည္း ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးသြင္းထားၿပီး အေပါက္ႏွစ္ခုလုံး တၿပိဳင္နက္ လုပ္တာကေတာ့ ပထမဦးဆုံးမို႔ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ အီစိမ့္ေနေအာင္ ခံစားေနရေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က လီးအတုကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးအထိသြင္းထားၿပီးမွ ဖင္ကို လိုးေနေပရာ သူ႔လီးႀကီးက လီးအတု မာမာႀကီးကို နံရံတစ္ခုျခားကာ ခံစားသိရွိေနရေလသည္။ ဖီးလည္း အေတာ္တက္လာသျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္လိုးရင္း သုတ္ရည္မ်ား ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ဖင္ေပါက္ထဲ တျဖစ္ျဖစ္ ညႇစ္ထုတ္ကာ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဒီတစ္ညေနတြင္းမွာပဲ ၂ခ်ီၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ကာမစိတ္လည္း နည္းနည္းေလွ်ာ့သြားသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ သူေျပာသမွ် လိုက္နာသည္ကိုလည္း ၾကည့္ၿပီး သနားသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူကပင္ စၿပီး ဂိမ္းကို ရပ္လိုက္သည္။

“ ဖူး ေတာ္ၿပီကြာ ဒီေန႔အဖို႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ ထေတာ့ လာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ေမာင္ ေဆးေပးမယ္ “

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္လည္း အခုမွ စိတ္ေပါ့သြားဟန္ျဖင့္ မတ္တတ္ထရပ္လိုက္ၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ပုခုံးဖက္တြဲခိုရင္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲ လိုက္လာေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကိုလည္း ခ်စ္စႏိုးျဖင့္ ေနာက္ဖက္မွ ပုခုံးသားကို ကစ္စ္ေပးလိုက္ေလသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ဆပ္ျပာေမႊးျဖင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ဖင္ ေစာက္ဖုတ္ ေပါင္လုံးမ်ားကို ေဆးေၾကာေပးၿပီး အေမႊးပြသဘက္ျဖင့္ ယုယုယယ ေလး သုတ္ေပးေလသည္။ ၿပီးမွ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ ျပန္လာၾကၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကုတင္ႀကီးေပၚတြင္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ လွဲေလ်ာင္း နားၾကေလသည္။

“ေမာင္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ၂ ခါေလာက္ လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ ဒီဂိမ္းကို စိတ္မပါေတာ့ဘူးလား အဟိ”

“မဟုတ္ပါဘူး ဖူးရယ္၊ ေမာင္က စမ္းသာစမ္းၾကည့္တာ၊ ဖူးကို အဲဒါမ်ိဳးလည္း မၾကည့္ရက္ဘူးကြာ”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏႈတ္ခမ္းကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္ ဖိကပ္ကာ နမ္းလိုက္ၿပီး

“ဖူးေတာ့ ေမာင့္ကို တအားခ်စ္သြားမိၿပီကြာ၊ တကယ္က ဖူးလည္း သိပ္ေတာ့စိတ္မပါပါဘူး၊ ေမာင့္ကိုလည္း အဲ့လိုမလုပ္ရက္ဖူး၊ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိုက္လုပ္ေပးရတာကိုက ဖူးစိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးေလးပဲေလ ႀကိဳက္ေနတာ။ အခုေတာ့ ေမာင္က ဖူးကို အဲလို မလုပ္ရက္ဖူးဆိုတာ သိသြားရေတာ့ ဖူး အရမ္းေပ်ာ္သြားတာေပါ့။ ေမာင္က ဖူးကို လိုးဖို႔သက္သက္ မဟုတ္ပဲ တကယ္ခ်စ္တာပါလား ဆိုတာ သိလိုက္ရလို႔ေလ”

“အင္း ေမာင္က ဖူးကို တကယ္ခ်စ္တာပါ။ အခု ေတာ့ ဖူးက ေမာင္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိုက္ေလ်ာေပးတယ္ဆိုတာ သိရေတာ့ ပိုခ်စ္သြားၿပီကြာ”

ေျပာရင္းဆိုရင္းျဖင့္ အခ်စ္ဓာတ္ေတြ ႏွစ္ဦးသားမွာ ဖုံးလႊမ္းေနၾကၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ တင္းၾကပ္စြာ ေပြ႕ဖက္ နမ္းရႈံ႕ေနၾကရင္းျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္လီးႀကီးမွာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေပါင္ၾကားတြင္း ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ထ မာလာခဲ့ရေလသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အရသာခံကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွႀကီးထိုး ပုံစံျဖင့္ ဇိမ္ဆြဲလိုးျဖစ္ၾကေတာ့သည္။

“ေဟ့ အိပ္ပုတ္ႀကီး ထေတာ့ အလုပ္သြားရမယ္ေလ ေမ့ေနၿပီလား”

မ်က္ႏွာေပၚ ေရစက္ေတြ က်လာသျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ႐ုတ္တရက္ ႏိုးလာခဲ့သည္။ အခန္းထဲကို အလင္းေရာင္ ေတာ္ေတာ္ဝင္ေနၿပီမို႔ သူအိပ္ယာထ ေနာက္က်ေနတာသိသျဖင့္ ကမန္းကတမ္း ထလိုက္ သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ ထမိန္ရင္လွ်ားျဖင့္ သူ႔ေခါင္းေလွ်ာ္ထားသည့္ ဆံပင္ မေျခာက္တေျခာက္က ေရစက္ေတြျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္မ်က္ႏွာကို မထိခလုပ္ထိခလုပ္လုပ္ ႏိုးေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။

အိပ္ယာထခါစ ေယာက္်ားတို႔၏ထုံးစံ ေက်ာ္စိုးေသာ္လီးႀကီးမွာ ၿခဳံထားသည့္ ေစာင္ပါးပါးေအာက္မွာ ေထာင္ထေနသည္။ သူႏိုးလာတာေတြ႕လို႔ ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီးမွ အခန္းေထာင့္ရွိ မွန္တင္အလွခုံဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားေနေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ဆက္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစမို႔ ရင္လွ်ားထားေသာ ထမိန္က အသားမွာ ကပ္ေနၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့ တင္ပါးလုံးႀကီးေတြက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခုန္ေပါက္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ သူလီးႀကီးက ပိုမာသြားသည္။ မေန႔တုန္းက ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းကာ သူႀကိဳးျဖင့္ ဆြဲ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာကိုလည္း သတိရမိသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေနာက္ အျမန္လိုက္သြားၿပီး မွန္တင္ခုံေရွ႕ကုလားထိုင္မွာ မထိုင္ခင္ေလး အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္သည္။ သူ၏ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကိးမွာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ဖင္လုံးႀကီးေတြကို ေထာက္လို႔၊ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္ အုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။

ေရခ်ိဳးၿပီးခါစမို႔ ေအးစက္ၿပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္နံ႔ေလး သင္းေနသည့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ လည္တိုင္ေလးကို နမ္းလိုက္သည္ကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က မွန္ထဲမွတဆင့္ ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္သည္။ သူ႔ဖင္လုံးႀကီးေတြကို ေနာက္ဖက္သို ေကာ့ၿပီး ေက်ာ္စီုးေသာ္ လီးႀကီးကို ဘယ္ညာရမ္းသြားေအာင္ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။

“ဟြန႔္ ႏိုးတာနဲ႔ ထတယ္ဆိုတာ ေမာင္လိုမ်ိဳးပဲ ထင္တယ္”

“ဖူးက အရမ္းလွေနတာကိုးကြာ”

“အဲေတာ့”

“ေမာင္က ခ်စ္ခ်င္တာေပါ့လို႔”

“ခ်စ္ခ်င္တာလား လိုးခ်င္တာလားကြာ”

“အခ်စ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ လိုးခ်င္တာေပါ့လို႔”

“ခစ္ခစ္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔ ႐ုံးေနာက္က်မယ္ လုပ္စာရွိတာ ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ သြား”

“ အို ဘယ္သြားရမွာလဲ လုပ္စရာက ဒီမွာေလ”

ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ရင္လွ်ားထားေသာ ထမိန္ကို ျဖည္ခ်လိုက္ရာ ထမိန္မွာ ၾကမ္းေပၚသို႔ ကြင္းလိုက္ ပုံရက္သားက်သြားေတာ့သည္။

“ အို လုပ္စရာဆိုတာ မ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳးဖို႔ကို ေျပာတာေလကြာ၊ ႐ုံးေနာက္က်ေတာ့မယ္”

“ခဏေလးပါ ဖူးရယ္၊ ေမာင္ အေၾကာေတြတင္းေနလို႔ပါေနာ္၊ ကဲပါကြာ မွန္တင္ခုံေပၚမွာပဲ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပးလိုက္”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ မွန္ထဲမွေန၍ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို မ်က္ေစာင္းလွလွေလး တစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ရင္းမွ သူ႔ေရွ႕မွန္တင္ခုံေပၚသို႔ တံေတာင္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ရင္း အေနာက္ဖက္ကို ဖင္ႀကီးေကာ့ေပးလိုက္ေလသည္။ ဖင္းႀကီးကို အေနာက္ဖက္ ေကာ့ေပးလိုက္လို႔ ကားစြင့္လာေသာ တင္လုံးႀကီးႏွစ္ခုၾကားေအာက္မွ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးမွာ အရည္ၾကည္ျဖင့္ ႐ြမ္းလဲ့ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဒူးကို အသာေကြးကာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ဝမွာေတ့ကာ အသာေလး ဖိသြင္းလိုက္ေလေတာ့သည္။

“အ….အီးးး…”

“ေကာင္းလိုက္တာ ဖူးရယ္”

————————————-

ညေန႐ုံးဆင္းလို႔ အိမ္ျပန္လာၾကေတာ့ အိမ္ထဲမဝင္ခင္ အိမ္တံခါးအဝမွာ ေဒၚေလးဝတ္ရည္က ေက်ာ္စိုးေသာ္ဘက္သို႔ လွည့္ၾကည့္ၿပီး

“ေမာင္ ဘယ္လိုလဲ မေန႔ကဂိမ္း ဆက္ဦးမွာလား”

“ေမာင္ေျပာၿပီးၿပီေလ၊ မေန႔ကတည္းက၊ ေမာင္ မလုပ္ရက္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာ၊ ဒါေပမဲ့ ဖူးလုပ္ခ်င္ရင္ ဖူးအလွည့္ေလ၊ လုပ္မလား”

” ဟင့္အင္း အခုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အေႂကြးမွတ္ထားမယ္၊ ခစ္ခစ္”

“အင္း ဟုတ္ၿပီ၊ ဖူးႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ေျပာ ဟုတ္ၿပီလား၊ ေမာင့္အေပၚမွာ တစ္ရက္တိတိ သခင္မလုပ္ဖို႔ အေႂကြးရွိေနတယ္ဆိုတာ မွတ္ထားမယ္၊ အဟိ”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ထဲဝင္ၿပီး အိမ္းတံခါးမႀကီးကို ျပန္ပိတ္အၿပီးတြင္၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ဖက္ရမ္းနမ္းရႈံ႕ လိုက္ၾကေလသည္။

“ကဲ ကိုအဆန္းထြင္ႀကီး ဘာအသစ္အဆန္း စမ္းၾကည့္ခ်င္ေသးလဲ ေျပာ”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူတစ္ေန႔လုံး စဥ္းစားထားမိသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အခြင့္အေရးေပၚၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးမိသျဖင့္ စိတ္အားထက္သန္သြားေလသည္။ သူအရင္တုန္းက ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကြန္ျပဴတာကို ခိုးဝင္ၿပီး chat ကို ၾကည့္တုန္းက မေလးရွားက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖင့္ ေျပာေနတာေရာ၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ စုေဆာင္းထားသည့္ အင္းစက္၊ ေအာစာေပ၊ ေအာဗီဒိယိုေတြကိုပါ ေတြးမိၿပီး ထိုကိစၥကိုေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ သေဘာက်မွာပဲဆိုတာ သူသိသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း တိုက္႐ိုက္ေျပာလွ်င္ ရွက္ၿပီး ျငင္းေနဦးမည္၊ သြယ္ဝိုက္ၿပီး ေျပာလွ်င္ ျဖစ္ႏိုင္မည္ဆိုတာကို သူသိသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္သူက

“ေမာင္ တစ္ခုေျပာမလို႔၊ ေမာင္ ဖတ္ဖူးတဲ့ စာေတြထဲမွာ လင္မယားေတြ ႐ိုးသြားလို႔ရွိရင္ လုပ္ၾကတဲ့ဟာတစ္ခုရွိတယ္၊ အဲဒါက ႐ိုးပေလး ကစားတာပဲတဲ့”

“အင္း ေျပာပါဦး ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ”

“ဒီလိုကြာ ေမာင္နဲ႔ ဖူးနဲ႔ ခ်စ္ပြဲဝင္တဲ့အခါ တခါတခါမွာ ေမာင္က ေမာင္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဖူးက ဖူး မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ တစ္လွည့္စီ၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ အေယာင္ေဆာင္မယ္ကြာ၊ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီေပါ့၊ ဥပမာ ေမာင့္ကို ဖူးက ဘယ္သူ ျဖစ္ေစခ်င္သလဲ၊ ေမာင္က အဲ့ဒီလူအေနနဲ႔ သ႐ုပ္ေဆာင္မယ္၊ ဖူးအလွည့္ၾကရင္လည္း ဖူးက ေမာင္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့သူအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေပးရမယ္”

“ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ အခ်စ္ေပါ့ ခစ္ခစ္၊ ေရးေရးေလးေတာ့ သိၿပီ၊ ဒါေပမဲ့ ေမာင္ပဲ အရင္စ၊ ထုံးစံအတိုင္းပဲ ဖူးက ေမာင့္ကို အတုခိုးရမွာပဲ “

ေက်ာ္စိုးေသာ္ အျမန္စဥ္းစားလိုက္သည္။ သူငယ္ငယ္တုန္းက မွန္းၿပီး ထုခဲ့ရသည့္ မိန္းမေတြကို တန္းစီ စဥ္းစားလိုက္သည္။ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဟီး ငါေတာ့ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ မွန္းလို႔ရၿပီ အဟိ။ ေနဦး ေလာေလာဆယ္ ပထမဆုံး ဘယ္သူ႔ကို လုပ္ရမလဲ

“ဖူးဆီမွာ ထမိန္အစိမ္းရွိလား ေက်ာင္းစိမ္း”

“ဟင့္အင္း မရွိဘူး၊ ဖက္ဖူးေရာင္ပဲရွိတယ္၊ မဝတ္တာေတာင္ ၾကာၿပီ”

“အင္းေလ မရွိရင္လည္း ရွိတဲ့ဟာေပါ့၊ ဖူး ဒီည ေမာင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက သခ်ၤာျပတဲ့ ဆရာမႀကီးအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ကြာ၊ ေမာင္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားပဲ ရွိေသးတာေပါ့ အဲဒီတုန္းက၊ အဟိ၊ သေဘာေပါက္ၿပီလား”

“ေပါက္ၿပီ ေပါက္ၿပီ၊ အယ္.. ၾကည့္စမ္း ေမာင္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ့္ဆရာမေတာင္ အလႊတ္မေပးပါလား ၊ ေမာင္ေနာ္ မလြယ္ဘူး၊ ခစ္ခစ္”

“ ကဲပါ သြား ထမိန္သြားလဲ အက်ႌအျဖဴလက္ရွည္ဝတ္လာခဲ့၊ ေမာင္က ဧည့္ခန္းက ထိုင္ေစာင့္ေနမယ္၊ သခ်ၤာမလိုက္ႏိုင္လို႔ ဆရာမ အိမ္ကိုလာေမးတာေပါ့ေလ”

“အင္း ဟုတ္ၿပီ၊ ဖူး အဝတ္အစားသြားလဲလိုက္ဦးမယ္၊ အဲဒီဆရာမက အပ်ိဳႀကီးလား”

“ဟုတ္ဘူး အဟီး၊ သူ႔ေယာက္်ား အိုဗာတိုင္ဆင္းေနတယ္ပဲ ထားလိုက္ပါေတာ့”

“ခစ္ခစ္ ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ႏွာဘူးထတာပဲ၊ အဟစ္၊ ခဏေနဦး ဖူး အဝတ္သြားလဲလိုက္ဦးမယ္”

သြက္သြက္လက္လက္ေလး စိတ္အားတက္ႂကြကာ လွစ္ကနဲ အခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ၾကည့္ရင္း ထိုဂိမ္းကို သူလည္း စိတ္ဝင္စားေၾကာင္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ သိလိုက္ရၿပီး ေပ်ာ္သြားသည္။ ေနာက္ တစ္ဆင့္ခ်င္း တက္သြားလ်င္ သူလိုခ်င္သည့္ အဆင့္သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ သိလိုက္ရသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ေက်နပ္သြားေလေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္ ပုဆိုးေအာက္မွ သူ႔အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္ၿပီး ကုလားထိုင္တစ္ခုေပၚ တင္လိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာတစ္ခုတြင္ ထိုင္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္စဥ္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ထြက္လာခဲ့သည္။

“ဟင္ ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီလား၊ ဆရာမလည္း အခုပဲ ေရာက္တာ၊ အဝတ္စားေတာင္ မလဲရေသးဘူး”

ေဒၚေလးဝတ္ရည္က ထြက္လာတာႏွင့္ ခပ္တည္တည္ပင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ လုံျခည္ေအာက္မွ လီးႀကီးက ခ်က္ခ်င္းမာတက္လာေလသည္။

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ၊ က်ေနာ္ အိမ္ကို ေနာက္က်မယ္ ဆရာမဆီ စာသြားေမးမယ္ ေျပာထားပါတယ္”

“ေအးကြယ့္ ဒီေန႔လည္း ဆရာမ အမ်ိဳးသားက အိုဗာတိုင္လုပ္မယ္ဆိုေတာ့ နည္းနည္းေနာက္က်မယ္ ေျပာတယ္၊ အခုေတာ့ ဆရာမလည္း အိမ္မွာတစ္ေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့ကြယ္”

“ဟုတ္လား ဆရာမ တစ္ေယာက္ထည္းလား အဲဒါဆိုရင္ အေတာ္ပဲ”

“ဘာေတာ္တာလဲကြဲ ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္ရဲ႕”

“ဒီလိုေလ က်ေနာ္ ဆရာမကို ေျပာစရာရွိလို႔ “

“ေျပာေလ ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္”

“က်ေနာ္ ဆရာမကို ခ်စ္ေနမိၿပီဗ်ာ”

“ဘာ မင္းဘာေျပာလိုက္တယ္၊ ဆရာမနဲ႔ တပည့္၊ မင္း အဲလိုမ်ိဳးေျပာစရာလား၊ ၿပီးေတာ့ ငါ့မွာကအိမ္ေထာင္နဲ႔၊ ငါ အိမ္ေထာင္က်ကတည္းက ကေလးယူခဲ့ရင္ ငါ့သားသမီးေတာင္ မင္းေလာက္ရွိေတာ့မယ္”

“အဲဒါေတြနဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး ဆရာမရယ္၊ ဆရာမ စာသင္ရင္ အေနာက္ကေန က်ေနာ္က ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး ခ်စ္ခ်င္ေနရတာပါ”

“မင္းဟာက ခ်စ္ခ်င္ေနတာလား ဟိုကိစၥကို လုပ္ခ်င္ေနတာလား ရွင္းရွင္းေျပာစမ္းပါကြာ”

“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ဆရာမကို လိုးခ်င္ေနတာပါ ဆရာမ”

“ဟင္ မင္း ႐ိုင္းလွခ်ည္လား”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာမ၊ ဆရာမ သင္ပုန္းေပၚက စာေတြကို ဒတ္စတာနဲ႔ ဖ်က္တိုင္း တုန္တုန္သြားတဲ့ ဆရာမရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြကို ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ့္လီးႀကီးက ဒီလိုျဖစ္ေနရတာပါ ဆရာမရယ္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔ပုဆိုးကို ျဖည္ခ်ကာ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးကို ဖြင့္ျပလိုက္သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ခပ္တည္တည္လုပ္ေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ ရယ္ခ်င္ပက္က်ိ ျဖစ္သြားေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆက္၍

“ဟင္ မင္းမင္း၊ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါလား ျပန္ဖုံးလိုက္စမ္း၊ မင္းရဲ႕ ဟိုဟာႀကီးကို၊”

“လီးႀကီးလို႔ ေျပာပါ ဆရာမရယ္၊ ဟုတ္ပါတယ္ က်ေနာ့္လီးႀကီးက တအားကို မာေနရပါတယ္၊ ဆရာမကို လိုးခ်င္လြန္းလို႔ပါ”

“မင္း အခုထြက္သြားလိုက္စမ္း၊ မင္းမ်က္ႏွာလည္း ငါမၾကည့္ခ်င္ေတာ့ဘူး”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကေျပာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခါးမွာေထာက္ကာ၊ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ေက်ာေပးလိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်ခဲ့ကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္အေနာက္မွ သိုင္းဖက္လိုက္ေလသည္။ သူ႔လီးႀကိးက ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ အတြင္းခံမဝတ္ထားေသာ ထမိန္ေပၚမွ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးၾကား ထိုးေထာက္ေနေလသည္။

“ဆရာမရယ္ က်ေနာ့္ကိုသနားပါ၊ က်ေနာ့္လီးႀကီးေပါက္ကြဲသြားရပါေတာ့မယ္”

“အို မင္း ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ”

ေက်ာ္စိုးေသာ္ တကယ္စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့၊ သူတကယ္မွန္းထုခဲ့ရေသာ ဆရာမႀကီးကို မ်က္စိထဲျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို အတင္းဆြဲဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းဆြဲစုပ္ေတာ့သည္။ လက္ေတြကလည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တင္ပါးဆုံႀကီးမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ကာ၊ အားရပါးရ ဆုပ္ႏွယ္ေနေတာ့သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ႐ုန္းသလိုေလး လုပ္ေနရင္း သူ႔ေစာက္ဖုတ္မွာလည္း ေစာက္ရည္ေတြ စိုစို႐ႊဲေနၿပီမို႔ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။

“အို ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္ရယ္၊ မင္း ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲကြာ၊ ဆရာမကို အခန္းထဲ တြဲေခၚေပးပါေတာ့၊ ဆရာမ လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး”

သို႔ႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ္လုံးတီးဘဝကို ေရာက္ၾကၿပီးေနာက္ေတာ့

“လုပ္ေတာ့ကြာ ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဆရာမ ဖင္လုံးႀကီးေတြကို ၾကည့္ၾကည့္ၿပီး လိုးခ်င္ေနတယ္ဆို၊ မင္းစိတ္တိုင္းက်လိုးေတာ့၊ ဆရာမ ေလးဘက္ေထာက္ေပးမယ္ေနာ္”

“………”

“အာ့……အအအအ..အီး..”

“ဖြတ္….ဖတ္…ဖုတ္ဖုတ္…”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေခြၽးေတြသံေတြ တလုံးလုံးျဖင့္ ကာမအရသာ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္သြားၾကေလေတာ့သည္။

“ေကာင္းလိုက္တာ ဆရာမႀကီးရယ္”

“ဆရာမလည္း ေကာင္းပါတယ္ ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္ရယ္၊ ခစ္ခစ္ခစ္”

—————————————

ေနာက္တစ္ေန႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္က

“ကဲ ဒီတစ္ခါ ဖူးအလွည့္၊ ေျပာ ေမာင့္ကို ဘယ္သူျဖစ္ေစခ်င္လဲ”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ၿပဳံးေစ့ေစ့ျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကိုၾကည့္ကာ

“ေမာင္ မရယ္ရဘူးေနာ္ ဖူးရွက္သလိုပဲ”

“ဟာ ဖူးကလည္းကြာ ဒီအေျခအေနေရာက္ေနမွ ေမာင္တို႔မွာ ဘာရွက္စရာက်န္ေသးလို႔လဲ”

“မသိဘူးကြာ ကိုယ့္ရဲ႕ တကယ့္အေမွာင္ထဲက အတြင္းစိတ္ကို ေဖာ္ထုတ္ျပရသလိုပဲ”

“အဲဒါက တကယ့္အရသာပဲေလ ဖူး၊ လူတိုင္းရဲ႕ ဘဝတေလွ်ာက္လုံးမွာ အဲ့လို ကိုယ့္ရဲ႕အတြင္းစိတ္ကို လွစ္ျပလို႔ ကိုယ့္အေပၚမွာ အထင္မေသး နားလည္မႈအျပည့္နဲ႔ လက္ခံႏိုင္မဲ့လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွာေတြ႕မယ္၊ ဆုံရမယ္ ထင္သလဲ”

“အင္း အဲဒါလည္း ဟုတ္ပါတယ္ေလ၊ ဒါေပမဲ့ အဟိ”

“ဒါေပမဲ့ေတြ ဘာေတြ လုပ္မေနနဲ႔ ဘယ္သူလဲေျပာေတာ့”

” ဟိုမင္းမင္းကြာ…. မင္းသီဟ…”

“ေအာ္ ဖူးရဲ႕ ခဲအိုေလးလား အဟိ”

တကယ္ေတာ့ မင္းသီဟေခၚ မင္းမင္းမွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ႐ြယ္သူ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေယာက္်ား ဦးဦးနီရဲ႕ ညီအငယ္ဆုံးလည္းျဖစ္ေလသည္။

“ အင္း”

“ဖူးကို သူက ဘယ္လိုေခၚလဲ၊ ဘယ္လို အေျခမ်ိဳးနဲ႔ ဖူးက စိတ္ကူးယဥ္ထားတာလဲ”

“သူက မႀကီးဖူးလို႔ေခၚတယ္၊ သူက ဖူးတို႔ လင္မယားအခန္းထဲ ပစၥည္းတစ္ခု လာယူတုန္း၊ ဖူးက ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ေရခ်ိဳးၿပီးထြက္လာ၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါပတ္ရက္နဲ႔၊ သူလိုခ်င္တဲ့ သူ႔အစ္ကို ပစၥည္းကို ဝိုင္းကူရွာေပး၊ အဲဒီမွာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ေပါ့ကြာ၊”

“ေကာင္းသားပဲ၊ ေမာင္လည္း ဖူးရဲ႕ ေရခ်ိဳးၿပီးစ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေလးကို ခ်စ္ခ်င္တယ္”

“ကဲ ေရသြားခ်ိဳးေတာ့မယ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ လိုက္မလာနဲ႔ ထြက္လာမွ ဇာတ္လမ္းစမွာ ခစ္”

ခါတိုင္းဆို ေက်ာ္စိုးေသာ္က ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေရခ်ိဳးတိုင္း သူပါ လိုက္ဝင္ ေရခ်ိဳးၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တစ္ခ်ီ ဆြဲေလ့ရွိသျဖင့္ သတိေပးသြားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ကိုယ္လုံးထြားထြား ေပါင္တန္လွလွႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို သားရည္တျမားျမားျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္က

“ဟာ မႀကီးဖူး ေရခ်ိဳးေနတာလား ေဆာရီး၊ မႀကီးဖူးတို႔ အခန္းထဲမွာ ကိုႀကီး သိမ္းထားတယ္ဆိုတဲ့ဟာေလး တစ္ခု လိုခ်င္လို႔………”

—————————————-

ထိုေနာက္ပိုင္းမွာ ထိုကစားနည္းကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး သေဘာက်သြားၿပီးေတာ့ ဆက္တိုက္ ကစားၾကသည္မွာ ရက္အေတာ္ၾကာလာေတာ့ မွန္းစရာလူ ကုန္သေလာက္ ျဖစ္သြားၾကေလသည္။ ထိုအခါတြင္ တစ္ခါမွန္းခဲ့ဖူးသူကို ျပန္ထပ္မွန္းၾကျပန္သည္။ နည္းနည္းထပ္လာေတာ့ ကစားနည္းအသစ္ေျပာင္းဖို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ အႀကံထုတ္ျပန္သည္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ေန႔စဥ္ အတူေနရသည္ေတာ့ မဟုတ္ပါ၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ခရီး ခဏခဏ ထြက္ရတတ္သည္။ တခါတေလ ေယာက္်ားရွိရာ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္သည္။

ထိုသို႔ ခရီးထြက္ၿပီး ျပန္လာခါစဆိုလွ်င္ ဂိမ္းကစားစရာမလို တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ငတ္ျပတ္ေနသလို လိုးၾကေဆာ္ၾကသည္။ ေနသာ နည္းနည္းၾကာသြားမွသာ ဂိမ္းပုံစံကစားၾကသည္ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဂိမ္းတစ္ခုမွာ အရင္ဂိမ္းႏွင့္ ခတ္ဆင္ဆင္ပင္။ သို႔ေသာ္လည္း ဗယ္ရီေရးရွင္း ျဖစ္သည္။ အရင္ဂိမ္းတုန္းက ကိုယ့္ပါတနာကို ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္သည့္သူ ျဖစ္ခိုင္းသည္။ ယခုေတာ့ ကိုယ္ဘယ္သူျဖစ္သည္ဟု ေၾကျငာၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ၾကဖို႔ျဖစ္သည္။

ထိုဂိမ္းမွာ သူတို႔အတြက္ တမ်ိဳး စိတ္လႈပ္ရွားစရာျဖစ္ေစေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္၊ အရင္ဂိမ္းတုန္းက မိမိ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သူကို ကိုယ့္ပါတနာအား သ႐ုပ္ေဆာင္ေစျခင္းျဖင့္ စိတ္တက္ႂကြမႈကို ရေစေလသည္။ ယခုဂိမ္းမွာမူကား ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သူ ျဖစ္သျဖင့္ စိတ္ထဲမွာ ခံစားမႈမ်ိဳးစုံ ျဖစ္ေစေလသည္။ စိတ္တက္ႂကြမႈ တစ္ခုထဲ မဟုတ္ေတာ့။ တခါတရံတြင္ မိမိ မေမွ်ာ္လင့္ထားသူ၊ မိမိ စိတ္မလာသူ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ဆက္ဆံရသည္မို႔ ဒြိဟ ခံစားမႈမ်ိဳးေပးေလသည္။ ႐ိုလာကိုစတာ စီးသကဲ့သို႔ပင္၊ ဟိုးထိပ္ကို တက္ၿပီး ထိုးက်သည့္အခ်ိန္ အသည္းေအးၿပီး ေက်ာခ်မ္းရေသာ္လည္း ထိုအရသာေလးကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ တခါတေလေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ က်ီစယ္လိုသျဖင့္ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္မွန္းသိသားႏွင့္ ထိုသူအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

တခါမွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ကားဆရာ ဦးေလးထူး အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ သေဘာမက်ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ အလွည့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဖန္တီးေသာ ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ သူက လိုက္ေလ်ာရေသာ္လည္း ရင္ခုံဖြယ္ျဖစ္ရၿပီး စြန႔္စားမႈတစ္ခုလုပ္ရသလို ရင္တလွပ္လွပ္ျဖင့္ ခံစားရေလသည္။ ထိုေန႔ညက ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဦးေလးထူးအသြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ၿပီး ကားေမာင္းပို႔ရင္း လူျပတ္ေသာ တစ္ေနရာတြင္ စက္ပ်က္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို မုဒိန္းက်င့္ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ထိုဇာတ္လမ္းကို သူတို႔ ကားဂိုေဒါင္ထဲတြင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ၾကေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ကားေနာက္ခန္းတြင္ တက္လိုး႐ုံမက၊ ကားေဘာနက္ေပၚမွာ လက္ေထာက္ေစ၍ အေနာက္မွေနလိုးသည္။

ကားကို ေနာက္မွီကာ မတ္တတ္ရပ္ေနသည့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ကားလမ္းေဘးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ပုေလြမႈတ္ေပးရသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ မသဒီျခင္းႏွင့္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းတို႔ ေရာႁပြမ္းၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား ႐ြဲကာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၿပီးရေလသည္။

ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို လက္စားေခ်ေသာအားျဖင့္ သူတို႔အလုပ္မွ ကေလးေလးေယာက္အေမ သန႔္ရွင္းေရးအလုပ္သမား ေဒၚလွျမင့္ အျဖစ္သ႐ုပ္ေဆာင္ၿပီး ႐ုံးမွာ အိုဗာတိုင္ဆင္းေနေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ေဒၚလွျမင့္တို႔ ႐ုံးခန္းထဲ ျဖစ္ၾကသည့္ ဇာတ္လမ္းကို ဖန္တီးေလသည္။ သူတို႔အိမ္မွာ အခန္းလြတ္တစ္ခန္းကို ႐ုံးခန္းလုပ္ထားသည္မို႔ ထိုအခန္းတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကေလသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္အဖို႔ကေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ဘယ္သူလို႔ပဲ သူ႔ကိုယ္သူေျပာေျပာ၊ သူတကယ္လိုးေနရသည္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ပဲမို႔ အပန္းမႀကီးပါ။ ထိုေဒၚလွျမင့္ကို အျပင္မွာ တကယ္တန္းဆို သူလက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မတို႔ခ်င္သျဖင့္ စဥ္းစားမိတိုင္း ေအာ္ဂလီဆန္လွေသာ္လည္း တကယ္ထိေတြ႕ေနရတာက ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ဆိုေတာ့ သူ႔အတြက္က ေတာ့ အၿမဲေကာင္းေနတာပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အၿမဲတမ္းကေတာ့ စိတ္ကူးယဥ္ေကာင္းမည့္သူမ်ားအျဖစ္သာ သ႐ုပ္ေဆာင္ၾကေပမဲ့ တခါခါ စိတ္ကူးေပါက္ရင္ ေပါက္သလို ေပါက္ကရ အထက္က ေဖၚျပထားသလို လူေတြအျဖစ္လည္း လုပ္ၾကေပသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔ကို ေဒၚလွျမင့္ ႏွင့္ ေပးလုပ္ေစသျဖင့္ ေနာက္ေန႔ၾကေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ႐ုံးမွ လုံၿခဳံေရး ဝန္ထမ္းတစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဦးကာဆင္ ဆိုေတာ့ ကုလားႀကီးအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေလရာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာ အေတာ္ စိတ္ညစ္ရေလသည္။ သူ႔အတြက္ အံၾသစရာတစ္ခုက စိတ္ညစ္ရသည္ႏွင့္အတူ ဖီလင္ပိုတက္ရသည္ကိုလည္း သတိထားလိုက္မိေလသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူတို႔၏ ကာမဂိမ္းမွာ တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ ပိုပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလာရေလေတာ့သည္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေစမည့္ ႐ိုးပေလးတစ္ခုကို အဆိုတင္သြင္းလိုက္ေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာလည္း အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားသြားရေလသည္။ ထို အရာကေတာ့…….

“အင္းဆက္ ႐ိုးပေလး… ဟုတ္လား၊ ေမာင္က ေတာ္ေတာ္အတတ္ဆန္းတယ္၊ ဖူးေတာ့ တစ္ခါမွ မေတြးမိေပါင္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ သူ႔သူငယ္ခ်င္း မေလးရွားသူတို႔ chatting တို႔၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကြန္ျပဴတာထဲမွ အင္းဆက္ဗီဒီယိုတို႔ အေၾကာင္းကို သိထားေလရာ ေဒၚေလးဖူးဝတ္ရည္ ဒီတစ္ခုေတာ့ သူ႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာမွန္း သူသိေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္က ခိုးၾကည့္ထားတာဆိုေတာ့ ဖြင့္မေျပာရဲ၊ ဒါေပမဲ့ ေဒၚေလးဖူးဝတ္ရည္ စိတ္ဝင္စားမွန္းသိ၍ စမ္းၾကည့္လိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။

“အင္း ဒီလိုေလ၊ ဖူးနဲ႔ ေမာင္က စိတ္ကူးထဲမွာ ေမာင္ႏွမ၊ သို႔မဟုတ္၊ တူအရီး သို႔မဟုတ္ သားအမိ သို႔မဟုတ္၊ သားအဖ သို႔မဟုတ္ ေယာကၡမနဲ႔ သားမက္၊ သို႔မဟုတ္ ေယာက္ခထီးနဲ႔ ေခြၽးမ၊ အဲလိုေတြထဲက တစ္ခုခု ေ႐ြးေပါ့။ တကယ့္လူေတြကို စဥ္းစားစရာမလိုပါဘူး။ စိတ္ကူးထဲက အမ်ိဳးေပါ့။ ဟုတ္ၿပီလား”

“ဖူး သိပ္ေတာ့ သေဘာမေပါက္ဘူး၊ ကိုယ္က အမ်ိဳးဆို ကိုယ့္တကယ့္အမ်ိဳးေတြကို သြားစဥ္းစားမိေနမွာ၊ အဲဒါေတာ့ ဖီးမလာဘူးကြာ..၊ အဟိ..၊ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္”

“ေျပာ ဘာလဲ အဲဒီတစ္ခုက”

“ဟို အစ္မႏွစ္ဝမ္းကြဲရဲ႕ သားေလးတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ေမာင့္အ႐ြယ္ပဲ၊ သူကေတာ့ အရမ္းေခ်ာ တယ္၊ အခု ေအာ္ဇီမွာ အလုပ္လုပ္ေနၿပီ ေမာင့္အ႐ြယ္ေလာက္ေလး၊ ဒီလကုန္ေလာက္ ျပန္လာမယ္ဆိုလား၊ ညီမက ေဖ့ဘုပ္မွာ တင္ထားတာေတြ႕တယ္။”

“ဟင္ ဖူးအစ္မက ေမာင့္အ႐ြယ္သားရွိတယ္ဟုတ္လား”

“အင္း သူက အိမ္ေထာင္ကို ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ က်တာေလ”

“အဲေကာင္ေလး ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားတယ္ေပါ့ဟုတ္လား အဟီး”

“အင္း ဆိုပါေတာ့ အျပင္မွာ မေတြ႕ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ၊ ေဖ့စ္ဘုပ္မွာပဲ ေတြ႕ေနရတာအရမ္းမိုက္တယ္ ေဘာ္ဒီေရာ မ်က္ႏွာေရာ”

“ဟုတ္ၿပီ အဲေကာင္ေလး နာမည္က ဘယ္လိုေခၚလဲ”

“သူ႔ဘိုနာမည္ကေတာ့ ဂ်ိဳးဇက္တဲ့၊ ဂ်ိဳးပဲ အလြယ္ေခၚၾကတယ္”

“ဟုတ္ၿပီ ေမာင့္နာမည္ ဂ်ိဳးဇက္ေပါ့ အခု ၊ ႏိုင္ငံျခားကအျပန္ သူ႔တီတီေလးရွိရာ ေနျပည္ေတာ္ကို လာလည္ရင္း တီတီေလးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္သြားၾကေလသတည္းေပါ့ ဟုတ္လား”

“ဟြန႔္ သူေတာ္ေတာ္တတ္ႏိုင္၊ ဒီမွာ ဟိုဟာေတာင္ျဖစ္လာၿပီ”

“ဘာျဖစ္လာတာလဲ ဖူးရဲ႕”

“အရည္ေလးေတာင္ စို႔လာၿပီလို႔ ေျပာတာေပါ့”

ထိုေန႔ညေတာ့ ဂ်ိဳးဇက္ေယာင္ေဆာင္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ သူ႔တီတီေလး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တို႔ အခ်စ္မုန္တိုင္း ထန္ျဖစ္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္တြင္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေယာက္်ား ဦးကိုကိုေက်ာ္က သူအလုပ္မွ ခဏဘရိတ္တိုင္းယူသည့္ အေနျဖင့္ တစ္ပတ္ခန႔္ လာေနမည္ဟု ဖုန္းဆက္သျဖင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ အလုပ္မ်ားၾကရသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ႀကိဳတင္ေျပာသျဖင့္သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဝတ္အစားမ်ား အသုံးအေဆာင္မ်ားမွာ တကယ့္လင္မယားပမာ ေရာယွက္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ဘယ္သူမွလည္း မလာေသာ အိမ္မို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၿပီး ေနရာတက် ျပန္ထားရန္ အပ်င္းထူသြားၾကသည္မို႔၊ သူ႔ပစၥည္း ကိုယ့္ပစၥည္း ျပန္ေနရာခ်ၾကရေလသည္။ ၿပီးသြားေတာ့မွပင္ သူတို႔မွာ အေမာေျဖၾကရေလသည္။

“ကဲ ဒီညေတာ့ တစ္ပတ္ေလာက္ ခြဲေနရမဲ့အတြက္ ႏႈတ္ဆက္အခ်စ္ လုပ္ခ်င္တယ္၊ ေမာင့္အခန္းမွာပဲ လုပ္ၾကရေအာင္”

“ေမာင့္သေဘာ”

“ ပစၥည္းေတြလည္း ေမ့မက်န္ခဲ့ရေအာင္ ဒီည ေမာင့္အခန္းလာရင္ ဖူး ဘာမွဝတ္မလာနဲ႔ေတာ့၊ ခြၽတ္စရာ တစ္စမက်န္ေအာင္ ဖူးတို႔အခန္းထဲမွာပဲ ခြၽတ္ထားခဲ့ၿပီးလာေနာ္”

“အင္းပါ ဘာမွမက်န္ေအာင္ ခြၽတ္ၿပီး လာခဲ့မယ္ ခစ္”

ညဘက္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အဝတ္မပါ ဗလာကိုယ္ထီး၊ ဆံပင္ကို ဖားလွ်ားခ် မ်က္မွန္ပင္ တတ္မလာခဲ့ေတာ့ေခ်။ ခြၽတ္ပစ္စရာ ဘာမွမက်န္ေအာင္ ခြၽတ္ခဲ့တာေလ။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ႀကီး ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ ေစာင့္ေန၏။ သူ႔လီးႀကီးက စိတ္မထေသးလို႔ ငုတ္စိေလး ျဖစ္ေနရာက ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ သူ႔အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရွည္ထြက္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မာေတာင့္တင္းသည့္ အေျခအေနသို႔ မေရာက္ေသးေပ။

“ဟိုက္ ဖူးက မိုက္တယ္၊ မ်က္မွန္ေတာင္ တတ္မလာဘူး၊ ခြၽတ္ထားၿပီး ေမ့က်န္ေနခဲ့မွာ စိုးလို႔လား အဟီး”

“အဲဒါလည္း ပါတယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ခုက ႐ိုးပေလး အတြက္လည္း ပါတယ္ေလ”

“ဟုတ္လား ကဲ ဒါဆို မေန႔က ေမာင့္အလွည့္ၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ ဖူးက ဘယ္သူျဖစ္မွာလဲ ဒီည”

“ဖူးက ဒီေန႔ ဖူးသူငယ္ခ်င္း အဝင္းေလ၊ ဝင္းပပေပါ့”

“ဟာ ဖူးကလည္း အန္တီဝင္းက ေမာင့္ေဒၚေလး အရင္းေလ”

“ အို ႐ိုးပေလးပဲဟာ၊ မေန႔ကေတာ့ ေမာင္က ဂ်ိဳး လုပ္ၿပီးေတာ့၊ ဒီေန႔လည္း ဖူးျဖစ္ခ်င္တဲ့သူ ျဖစ္မွာေပါ့လို႔”

“ဖူးဟာက ႏွစ္ဝမ္းကြဲရဲ႕ သားေလ၊ ေနာက္ၿပီး မေတြ႕ရတာလည္း ၾကာၿပီ၊ အခုဟာက ေမာင့္ ေဒၚေလး ဟာကို”

“ အို အင္းဆက္ဆိုမွေတာ့ ပိုရင္းေလး ပိုစိတ္လႈပ္ရွားရေလပဲေပါ့ ေမာင္ကလည္း”

ဒီတစ္ခါေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ခံရေလၿပီ။ သူ႔အတတ္ႏွင့္သူ ခံေပေတာ့။ ေျပာသာ ေျပာေနရတာ စိတ္မလုံလို႔၊ အခု ေဒၚေလးဖူးဝတ္ရည္ ေျပာလိုက္သည္ႏွင့္ သူ႔ အန္တီဝင္းကို သူေျပးျမင္မိေနေလၿပီ။ အန္တီဝင္းမွာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ အသက္တူတူ တင္မက ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ကလည္း တဆင္ထဲ ျဖစ္ေလသည္။ အန္တီဝင္းကေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္အေမမို႔ ရင္သားမ်ားက ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ထက္ ပိုမို ဖြံ႕ထြားႀကီးမားတာကို အခုမွ ျပန္လည္ႏိုင္းယွဥ္ စဥ္းစားမိေလသည္။ သူ႔လီးႀကီးမွာလည္း စဥ္းစားရင္းႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း မာေက်ာလာခဲ့ေလၿပီ။

“ ေဟာၾကည့္ မ်က္ႏွာကသာ ဟန္ေဆာင္လို႔ရမယ္ လီးက ဟန္မေဆာင္တတ္ဘူး ေတြ႕လား ၊ အဝင္း ကို သူေျပးျမင္ၿပီး လီးႀကီးမာလာၿပီ ေတြ႕လား ခစ္ခစ္”

“ဟာ ဖူးကလည္းကြာ ဖူးကို အဲ့လို နိကပ္ျမင္ရမွေတာ့ ေမာင့္ညီေလးက မမာပဲ ေနမလား ဖူးရ”

“ေအာင္မယ္ သူ႔အလွည့္ၾကမွ ရွက္ေနျပန္ပါၿပီ၊ ကဲပါ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ သားေက်ာ္ မင္း အန္တီဖူးနဲ႔ ေနရတာ အဆင္ေျပလား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က အတည္ေပါက္နဲ႔ အန္တီဝင္းပုံ သ႐ုပ္ေဆာင္လာၿပီမို႔ သူ႔အေနႏွင့္ ေရွာင္မရေတာ့ေခ်။ ေနာက္ဆိုရင္ ဖင္မႏိုင္ပဲ ပဲႀကီးဟင္းမစားနဲ႔ေတာ့ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျပာမိေလေတာ့သည္။

“ေျပတယ္ တီဝင္း၊ သားကို သူက လိုေလေသးမရွိကို ျပဳစုတာ၊ ”

“ဟုတ္လား သားညီေလးကိုေရာ သူက ဂ႐ုစိုက္ရဲ႕လား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေက်ာ္စိုးေသာ္ လိင္တန္ႀကီးကို ဖြဖြေလး ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ၿပဳံးစစႏွင့္။

“ဂ႐ုစိုက္သလား မေမးနဲ႔ လက္ကကို မခ်ဘူး၊ လက္မဟုတ္ရင္လည္း တျခား တစ္ေနရာရာမွာ ထည့္ထားတတ္တာ၊ အဟီး”

“အင္း တီဝင္းလည္း သူငယ္ခ်င္း မရွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းကိုယ္စား ဂ႐ုစိုက္ေပးရမွာေပါ့ေလ၊ ခစ္ခစ္”

ေျပာရင္းဆိုရင္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေက်ာ္စိုးေသာ္ လိင္တန္ႀကီးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးျဖင့္ နမ္းလိုက္ရင္း လွ်ာေလး တစ္လစ္ထုတ္ကာ ထိပ္အကြဲေၾကာင္းေလးကို ယက္လိုက္သည္။

“အာ့.. တီဝင္း သားကို စုပ္ေပးပါေတာ့ ”

ေက်ာ္စိုးေသာ္ စကား မဆုံးေသး၊ သူ႔လိင္တန္ႀကီးက ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ဝင္ထြက္ေနခဲ့ၿပီ။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဖီလင္ေကာင္းလြန္း၍ မ်က္စိကို မွိတ္ကာ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ဆံပင္ေတြထဲ ထိုးဖြရင္း စိတ္အေတြးထဲမွာ အန္တီဝင္းလို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာၿပီး သူ႔ေကာင္ႀကီးကလည္း သံေခ်ာင္းလို မာတင္းလာခဲ့သည္။ သူငယ္စဥ္ လူပ်ိဳေပါက္ဘဝက အျဖစ္အပ်က္ေတြ သူ႔အေတြးထဲသို႔ လွိမ့္ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္ လူပ်ိဳျဖစ္ခါစ ထုံးစံအတိုင္း ဆန႔္က်င္ဖက္လိင္ကို စိတ္ဝင္စားသည္။ မာစတာေဘးရွင္းကလည္း မွန္မွန္လုပ္ျဖစ္သည္။ မာစတာေဘးရွင္းလုပ္ဖို႔ရာကလည္း ကုန္ၾကမ္းလိုသည္။ သူတို႔ အိမ္ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား ေရခ်ိဳးၾကေသာ မိန္းမဟူသမွ် အပ်ိဳအအို အိမ္ေထာင္သည္ ဘာမွမေရွာင္၊ အခြင့္အေရးရသည္ႏွင့္ ေခ်ာင္းသည္။ အိမ္နီးနားခ်င္းမ်ားထဲက ဘယ္သူ ဘယ္အခ်ိန္ေရခ်ိဳးတတ္သည္ဆိုတာေတာင္ သိေနၿပီ။

တစ္ေန႔ အိမ္မွာလည္း ဘယ္သူမွ မရွိသျဖင့္ ေနာက္ေဖးအစြန္ဆုံးရွိ သူ႔မိဘအခန္းထဲမွ ေန၍ ေဘးအိမ္မွ တ႐ုတ္မႀကီး ေရခ်ိဳးသည္ကို ေခ်ာင္းေနေလသည္။ တကယ္ေတာ့ အခုအခ်ိန္ ျပန္စဥ္းစားပါက ထိုတ႐ုတ္မႀကီးမွာ ဘယ္လိုမွ စိတ္လာမည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္ကေတာ့ ဝင္းဝါေသာ အသားအရည္၊ ထြားက်ိဳင္းေသာ ႏို႔ႀကီးမ်ား၊ ေပါင္လုံးႀကီးမ်ားက သူ႔အတြက္ မာစတာေဘးရွင္းလုပ္ဖို႔ ကုန္ၾကမ္းမ်ား ျဖစ္ေလရာ အေသေခ်ာင္းေနေပေတာ့သည္။

တ႐ုတ္မႀကီးမွာ သားသမီးေတြေတာင္ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီမို႔ ေဘးဘီကို သိပ္ဂ႐ုစိုက္တာ မရွိ၊ ထမိန္ကို ျဖည္ခ်ကာ ဆပ္ျပာျဖင့္ သူ႔ႏို႔ႀကီးမ်ားကို ပြတ္သတ္တတ္သည္မို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ အသားကုန္ ေခ်ာင္းေနမိျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တစ္အိမ္လုံးလည္း သူတစ္ေယာက္ထည္းမို႔ ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးပုံခြၽတ္ လက္တစ္ဖက္က သူ႔ပစၥည္းကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္း အားရပါးရ ေခ်ာင္းေနစဥ္ ေအာက္ထပ္မွ အိမ္တံခါးဖြင့္သံ ၾကားလိုက္ရသည္။ အေဖအေမက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားေနၾကသျဖင့္ ဒီအခ်ိန္ အိမ္သို႔ ဘယ္သူမွ ျပန္လာစရာအေၾကာင္း မရွိရာ သူ႔တီဝင္းသာ ျဖစ္မည္ဆိုတာကို ေတြးလိုက္သည္။ ေခ်ာင္းေနတာလည္း အရွိန္ရ သူ႔အခန္းလည္း မဟုတ္သျဖင့္ သူ႔တီတီဝင္း တက္လာၿပီး သူ႔နာမည္ကို ေအာ္ေခၚေနေတာ့ ေခ်ာင္တစ္ေထာင့္မွာ ပုန္းေနလိုက္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို ဘာမ်ား ေျပာစရာရွိလို႔ ရွာတာလဲ သိခ်င္သျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းထြက္မည္အလုပ္တြင္ စကားေျပာသံမ်ား ၾကားသျဖင့္ တံခါးဝမွ အသာ နားေထာင္ေနလိုက္မိသည္။

တီဝင္းကို ၾကည့္ရသည္မွာ သူ႔ရည္းစားကို အိမ္ေခၚလာၿပီး တစ္အိမ္လုံး ဘယ္သူမွ မရွိမွန္းလည္း သိ။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကလည္း ခါတိုင္း ဒီလိုေန႔ဆို အိမ္မွာ ရွိတာမဟုတ္ေတာ့ အခ်စ္စခန္းဖြင့္ဖို႔ ႀကံျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လိုရမယ္ရ ေက်ာ္စိုးေသာ္ အိမ္ထဲတစ္ေနရာမွာ ရွိမလားဟု တေက်ာ္ေက်ာ္ ေခၚလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိဆိုတာ ေသခ်ာသြားသျဖင့္ အတြင္းက ကလန႔္ခ်ကာ သူ႔အခန္းထဲသို႔ ရည္းစားေခၚကာ ဝင္သြားေလေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာလည္း တ႐ုတ္မႀကီးဆီ ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးၿပီးလို႔ အထဲျပန္ဝင္သြားၿပီမို႔ ထမိန္ေရလဲတာေတာင္ မေတြ႕လိုက္ရေခ်။ သူ႔အတြက္ ႀကဳံေတာင့္ႀကဳံခဲ ကုန္ၾကမ္းလည္း လြတ္သြားသျဖင့္ ဟတ္ေကာ့ႀကီး ျဖစ္က်န္ခဲ့ေသာ ေက်ာ္စိုးသူက တီဝင္းတို႔ သမီးရည္းစား ဘာလုပ္ၾကမလဲ ဆိုတာ စပ္စုစိတ္ျဖင့္ ေခ်ာင္းဖို႔ အေပါက္လိုက္ရွာေလသည္။ သူတို႔ အိမ္က ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္မို႔ ေခ်ာင္းေပါက္ကေတာ့ မရွားပါ။

တီဝင္းအခန္းထဲမွာ တီဝင္းႏွင့္ သူ႔ရည္စားတို႔ ေပြ႕ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတြ စုပ္ေနၾကတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ပထမကေတာ့ စပ္စုခ်င္တာပဲ ရွိပါသည္။ ေနာက္ပိုင္း ဘဲႀကီးက တီဝင္းရဲ႕ အက်ႌ ထမိန္ေတြခြၽတ္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ အသက္ရႉျမန္ မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးလာရေတာ့သည္။

အမ်ိဳအ႐ြယ္ အစြမ္းကုန္ ပြင့္ဖူးစကာလ မိန္းကေလး တစ္ဦး၏ ကိုယ္လုံးတီးကို အနီးကပ္ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္အန္တီဆိုတာ ခဏထား ေသြးကဆူလာသည္။ သူ႔ တီတီ ဝင္းကလည္း ေတာ္ေတာ့္ကို ထန္သည္ဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ထိုဘဲႀကီးကိုပင္ မနာလို ျဖစ္မိသည္။ ထိုေန႔က တီဝင္းတို႔ကို ေခ်ာင္းရင္းက ေက်ာ္စိုးေသာ္ ႏွစ္ခါေလာက္ လုံခ်ည္ထဲမွာ ၿပီးရေလသည္။

ေနာက္ပိုင္းမ်ားတြင္လည္း သူ႔စိတ္ထဲမွာ မေကာင္းပါဘူးေလဟု ေတြးရင္းကပင္ သူျမင္ခဲ့ရေသာ တီဝင္း ၏ကိုယ္လုံးတီး ပုံလႊာက ျပန္ျပန္ေပၚလာၿပီး မာစတာဘိတ္ လုပ္ခဲ့မိေလေတာ့သည္။ ထိုအခါတြင္မွာေတာ့ တစ္အိမ္ထဲေနၾကေသာ တူအရီးမ်ား ျဖစ္ေလရာ၊ အခြင့္အေရးေပၚသေလာက္ေတာ့ သူခိုးခိုးၿပီး ေခ်ာင္းမိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအဆင့္ကေန တိုးဖို႔ေတာ့ တခါမွကို မစဥ္းစားမိခဲ့ပါေခ်။ ယခုေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို လိုးေနရင္းက ႐ိုးပေလး လည္း ကစားေနသည္မို႔ ထိုအခ်ိန္တုန္းက တီဝင္း ရဲ႕ ကိုယ္လုံးတို႔ကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာၿပီး စိတ္ထဲ ရွိသေလာက္ မုန္တိုင္းေတြကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကိုယ္ေပၚမွာ တိုက္ခတ္ပစ္လိုက္မိေနေလေတာ့သည္။

သူတို႔၏ ၾကမ္းတမ္းမြတ္သိပ္ေသာ ခ်စ္တလင္းေခၚပြဲ ၿပီးသြားေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ယဲ့ယဲ့ေလး ၿပဳံးရင္း

“သားက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက တီဝင္းကို မွန္းေနလည္း မသိဘူး ၾကမ္းလိုက္တာ၊ တီဝင္းေတာင္ ေျမႇာ့သြားတာပဲ”

ဟု ေနာက္လိုက္သျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ရွက္သြားရေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔ ဦးကိုကိုေက်ာ္ ေရာက္လာေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ပုံမွန္ပင္ တစ္ေယာက္ ႏွင့္ တစ္ေယာက္ ဆက္ဆံေရးေျပာင္းကာ ဆက္ဆံေနၾကရေလသည္။ ဦးကိုကိုေက်ာ္မွာလည္း ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျဖစ္ကာ၊ မိန္းမလိုက္စားမႈမွာလည္း ဝါသနာအိုး ျဖစ္ေလသည္။ သူ႔မိန္းမ အေဝးမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနသည္က သူအဖို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကဲခြင့္ရသျဖင့္ ဘာမွကို မေျပာပဲ လႊတ္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ယခု အလုပ္က လုပ္ငန္းသစ္မ်ား မစခင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္အနားေပးေသာ သေဘာျဖင့္ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ မိန္းမရွိရာသို႔ အနားယူထြက္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ မထြက္လာခင္ ညကပင္ သူ႔စကၠတရီ ေကာင္မေလး ႏွင့္ တစ္ညလုံး အခ်စ္ၾကမ္းထားသျဖင့္ လူက ၿပိဳင္းေနၿပီျဖစ္ရာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ အိမ္ေရာက္သည့္ညမွာ ပင္ ဘာမွကို မလုပ္ႏိုင္ပဲ တုန္းကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားရေလသည္။ မနက္ၾကေတာ့ ျပန္စဥ္းစားရင္း စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္မိေလသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ မေတြ႕ရတာၾကာေသာ ေယာက္်ား ေရာက္လာသည့္ညမွာပင္ တုန္းကနဲ တ႐ူး႐ူး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္ကို ဘာမွ ေစာဒက မတက္တာလည္း တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္မိ၏။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ေလာက္ ျပတ္ေနတာကို သူေနႏိုင္တာကို သံသယျဖစ္မိတာက တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔လို လူက မိန္းမႏွင့္ အဲေလာက္ျပတ္ေနတာ ေရာက္တာႏွင့္ တေခါေခါ အိပ္သြားတာကို သံသယ မျဖစ္တာကိုပင္ သူက ဝမ္းသာေနေလသည္။

ဦးကိုကိုေက်ာ္မွာ စီးပြားေရးသမား ျဖစ္ၿပီး အင္မတန္ လူကဲခတ္ေကာင္းသည္။ မိန္းမလည္းေပြသူမို႔ ေနာက္တစ္ေန႔မွာပင္ သူ႔မိန္းမႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ၾကားထဲ တစ္ခုခုရွိေနသည္ကို သူရိပ္မိသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔အေနျဖင့္ စိတ္ထဲ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ျဖစ္လိုက္သည္ကိုပင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ိန္ဆဲေနမိေလသည္။ ဒီလိုမ်ိဳး အိမ္ႀကီးတစ္လုံးထဲ မွာ ေယာက္်ားႏွင့္မိန္းမ အတူတူေနၾကတာ ဆိုေတာ့၊ အ႐ြယ္၊ ရာထူး မည္သို႔ပင္ ကြာေပ့ေစ အိုးခ်င္းထား အိုးခ်င္းထိဆိုသည့္ စကားအတိုင္း ျဖစ္မွာပဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ဦးကိုကိုေက်ာ္က သူ႔စိတ္ႏွင့္ႏႈိင္းကာ လက္ခံေလသည္။ သူသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ေနရာမွာ ဆိုလွ်င္လည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ႀကံမိမွာပဲဟု ေတြးမိေလသည္။

သူ႔အေတြးထဲမွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔မိန္းမကို ျဖဳတ္ေနလိမ့္မည္ဆိုတာ ဝင္လာတာႏွင့္ သူ႔ လီးႀကီးကလည္း မာတင္းလာရေလသည္။ သူ႔အေနႏွင့္ကေတာ့ ဂုဏ္သရည္ ရာထူးရွိကာ ေခ်ာေမာလွပေသာ သူ႔မိန္းမကို လက္မလႊတ္ခ်င္ပါေပ။ သူ႔အေနႏွင့္ ကဲခ်င္သလို ကဲေနရသလို သူ႔မိန္းမကိုလည္း လုပ္တာ တရားသည္ဟု သူက ခံယူေလသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ႐ုပ္ျပအေနႏွင့္ လင္စုံမယားဖက္ ပြဲတက္ပြဲထိုင္လုပ္ဖို႔ တင့္တယ္လ်င္ ၿပီးတာပဲဟု လက္ေတြ႕က်က်ပင္ ေတြးမိေလသည္။

သူ႔မိန္းမက သူ႔တူအ႐ြယ္ေလးႏွင့္ တစ္အိမ္ထဲမွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနမွာပဲဟု အေတြးဝင္လာသည္ႏွင့္ သူ႔စိတ္ေတြ တအားႂကြလာၿပီး သူ႔မိန္းမကို လုပ္ခ်င္ေနသျဖင့္ မနက္စာ စားေနၾကေသာ ဆိုင္မွာပင္ ၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ဟု ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ေလာေတာ့သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကလည္း သူ႔ေယာက္်ား မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲကို သိသည္။ သူ႔ေယာက္်ား အရမ္းဆာေနၿပီ ဆိုတာကိုလည္း သိသျဖင့္ အိမ္ကိုျပန္ဖို႔ ျပင္ၿပီး ေက်ာ္စိုးေသာ္ကိုလည္း တစ္ခုခု ဝယ္ေပးဖို႔ မွာလိုက္ရင္း အိမ္ျပန္မလိုက္ရေအာင္ ႏွင္လိုက္ေလသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံး အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုကိုေက်ာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို သားရဲမရဲစီး အဝတ္စားေတြ စုတ္ၿဖဲေတာ့မတတ္ ခြၽတ္ပစ္ၿပီး တကိုယ္လုံးကို နမ္းရႈံ႕ေလေတာ့သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွလည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္သာ ႏွစ္ပါးသြားေနရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ၿပီး ေမ့ေတာင္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ သူ႔ေယာက္်ား၏ အကိုင္အတြယ္ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ စိတ္ထလာၿပီး သူကလည္း ျပန္လည္ တုန႔္ျပန္လာေလေတာ့သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမွာ အငမ္းမရ အခ်စ္တိုက္ပြဲ ဝင္ၾကေလရာ တခ်ီၿပီးသြားသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ သူတို႔ လင္မယားသက္တမ္းတေလွ်ာက္ မဂၤလာဦးညကလို အေတြ႕အႀကဳံမ်ား တဖန္ျပန္ရလိုက္သည္ဟု ထင္မိၾကေလေတာ့သည္။

ႏွစ္ေယာက္စလုံးလည္း ေမာပန္းႏြမ္းႏွယ္သြားသျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ဖက္ကာ အေမာေျဖရင္း နားေနၾကစဥ္မွာ ႏွစ္ဦးစလုံး အေတြးေတြက ပ်ံ႕လႊင့္ေနၾကၿပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ပင္ စကားမေျပာမိၾကေပ။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဖက္၍ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကေလေတာ့သည္။

ဦးကိုကိုေက်ာ္မွာ သူ႔မိန္းမ ေဖာက္ျပန္ေနသည္ဟုသံသယရွိေနေသာ္လည္း ဘယ္လို စကားစလို႔ ဘယ္လို ေျပာရမွန္းမသိ၊ သူ႔မွာ သက္ေသခံ အေထာက္အထားလည္း တစ္ခုမွ မရွိ၊ ယခု အေခါက္တြင္ေတာ့ ေနေပ့ေစေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္ၿပီး သူတို႔က ကိုယ္မရိပ္မိဘူး ထင္ၿပီး အတင့္ရဲလာမွ ကိုယ္က သူတို႔ကို အေထာက္အထားႏွင့္ ျပႏိုင္မွာ၊ သို႔ေသာ္လည္း သူက သူ႔မိန္းမက ဘယ္လိုသေဘာရွိလဲ သိခ်င္ ေနသည္။

သူ႔မိန္းမက ကာမဆႏၵသက္သက္ အတြက္ဆိုလွ်င္ သူက ခြင့္လြတ္သည္။ မိန္းမကို ေပၚတင္ဖြင့္ေျပာၿပီး ေကာင္ေလး မသိေစပဲႏွင့္ သူတို႔ သေဘာတူညီခ်က္ ရယူမည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔မိန္းမက အီမိုးရွင္းနယ္လီး ျဖစ္ၿပီး သူတို႔အိမ္ေထာင္ကို စြန႔္ခြာခ်င္သည္ဆိုလွ်င္ျဖင့္ သူ႔အေနႏွင့္ ႀကိဳတင္ပလန္ လုပ္ရေပမည္။ ငတုံးငအတစ္ေယာက္လို မိန္းမ ပစ္ေျပးသြားမွ ငုံးတိတိ ဘာျဖစ္လိုက္မွန္းမသိ က်န္ခဲ့ရသည့္ ေယာက္်ားေတြလိုမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ခ်င္။ ေနာက္ဆုံးမေတာ့ ထိပ္တိုက္ ရင္ဆိုင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။

သို႔ျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္လည္း အိမ္မွာ မရွိသည့္ ညဖက္ စားေသာက္ၿပီးၾက၍ အိပ္ယာထဲေရာက္ၾကခ်ိန္တြင္ ဦးကိုကိုေက်ာ္က သူမိန္းမကို စကားနည္းနည္း ေျပာစရာရွိသည္ဟု ေျပာလာေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို နဂိုထဲကမွ စိတ္မလုံ၊ တကယ္လို႔ ကိုယ့္ကို ေျပာလာရင္လည္း ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ၿပီး ဘာျဖစ္ခ်င္သလဲဟု ေျပာလိုက္ေတာ့မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားသျဖင့္ မ်က္ႏွာမေကာင္း

“အခ်စ္ ကိုကို႔ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာစရာရွိတာ ေျပာပါ၊ ကိုကိုတို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးတဲ့ သူေတြပဲ၊ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ဆုံးျဖတ္ၾကတာေပါ့၊ ေခါင္းေအးေအးထားဖို႔ပဲ လိုတာပါ”

“ဟင္ ေျပာတုန္းက ကိုကိုကပဲ ေျပာစရာရွိတယ္ဆို၊ အခုေတာ့ ဘယ့္ႏွယ္ ဖူးကို ေျပာခိုင္းေနရတာလဲ”

“ကိုကိုက ေျပာမလို႔ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ အခ်စ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိတယ္ေလ၊ အခ်စ္ ကိုကို႔ကို တစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနမွန္း၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုကိုေျပာမွာက ေမးခြန္းကေနစရမွာ၊ အခ်စ္က အေျဖကို တန္းေျပာၿပီး တစ္ခုခုကို ေဆြးေႏြးရမွာေလ”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ့္ကို အဲလိုမ်ိဳး အရမ္း စမတ္ျဖစ္လြန္းသူမို႔၊ လန႔္ေနခဲ့တာပဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမဲ့ ကိုယ္က အျပစ္က်ဴးလြန္ထားသူမို႔ ကိုကိုေက်ာ္ ဘယ္လိုမ်ိဳး စဥ္းစားမလဲ ဆိုတာလည္း သိခ်င္ေနမိသည္။ သို႔ေၾကာင့္ စကားစေျပာလိုက္ေလသည္။

“ကိုကို စိတ္ေအးေအးထားၿပီး နားေထာင္ပါ။ ဖူးမွာ တျခားတစ္ေယာက္ ရွိေနၿပီ ကိုကို”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေျပာရင္းျဖင့္ စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္လာသျဖင့္ မ်က္ရည္ေတြ အလုံးလိုက္ စီးက်လာေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကိုယ္လုံးေလးကို အသာေထြးေပြ႕လိုက္ၿပီး။

“အင္းပါ ကိုကို ရိပ္မိပါတယ္။ ကိုကိုလည္း အဲဒါကို ေမးမလို႔ပါ၊ မငိုနဲ႔ေနာ္ ကိုကို စိတ္မဆိုးဘူး”

“ဖူးမွားပါတယ္ ကိုကိုရယ္၊ ကိုကို ႀကိဳက္သလိုသာ အျပစ္ေပးပါေတာ့၊ ဖူးခံပါ့မယ္”

“အို ဘာမွန္းေသခ်ာမသိေသးရတဲ့ ကိစၥကို ဘာအျပစ္ေပးရမွာလဲကြယ့္၊ မငိုနဲ႔ ကိုကို ေမးတာေျဖေနာ္”

သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွ မ်က္ရည္စမ်ားကို တယုတယသုတ္ေပးေနသည့္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေခါင္းေလး ၿငိမ့္ျပလိုက္မိေလသည္။

“အခ်စ္က အဲဒီလူကို ခ်စ္သလား”

“ဟင့္အင္း အဲ့လိုလည္း မဟုတ္ဘူး ကိုကို၊ “

“အေနအထိုင္နီးစပ္လို႔ ျဖစ္သြားတယ္ေပါ့၊ အဲလိုမ်ိဳးလား”

ဖူးဝတ္ရည္က ေျဖရမွာ ရွက္သလိုမို႔ ေခါင္းကိုသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္မိသည္။

“ဖူးက ကိုကို႔ ကို စြန႔္ပစ္သြားခ်င္တာလား”

“ဖူး မသိေတာ့ဘူး ကိုကို၊ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ကိုကို႔ကို မစြန႔္ခ်င္ဘူး ၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကို႔ အဆုံးအျဖတ္ကိုပဲ ဖူးနားေထာင္ပါ့မယ္”

“အဲဒါဆိုလည္း လြယ္လြယ္ေလးပဲ ဖူးရဲ႕၊ ကိုကိုက ဖူးကို ခြင့္လႊတ္တယ္၊ ကိုကိုတို႔လည္း လင္မယားခ်င္း မကြဲၾကဘူး၊ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ ေနၾကမယ္”

“ဟင့္အင္း ကိုကို အဲလိုလည္းျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး”

ေျပာရင္းမွ ဖူးဝတ္ရည္ မ်က္ရည္ေတြ သြန္က်လာျပန္ပါသည္။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ အခ်စ္ရဲ႕၊ အခ်စ္က အဲဒီလူကို မျပတ္ႏိုင္လို႔လား”

“ဖူးဝတ္ရည္က မရဲတရဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။

“အဲဒီလူနဲ႔ေရာ လက္ထပ္ယူမယ္လို႔ စိတ္ကူးရွိလို႔လား”

ဖူးဝတ္ရည္က ေခါင္းကိုရမ္းျပသည္။

“အဲလိုလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ဖူး မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး ကိုကို”

“အိုေက ကိုကိုသိၿပီ၊ ဖူးက ကိုကိုနဲ႔လည္း မကြဲခ်င္ဘူး၊ ဖူးရဲ႕ လူနဲ႔လည္း ဆက္ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ တကယ္လို႔ ကိုကိုက အဲဒါကို လက္ခံတယ္ဆိုရင္ေရာ ဖူး ဘာေျပာမွာလဲ”

ဖူးဝတ္ရည္ မ်က္လုံးအစုံက ဝိုင္းစက္သြားသည္။ စူးစမ္းသည့္ အၾကည့္က ကိုကိုေက်ာ့္ဆီကို ေရာက္လာသည္။

“ကိုကို ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲ”

“ကိုကို ေျပာမယ္ကြာ၊ ကိုကို ဖတ္ဖူးတယ္၊ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြမွာ အိုးပန္းမဲရိတ္လို႔ေခၚတယ့္ ပြင့္လင္းေသာ အိမ္ေထာင္ေရး ေခၚမလား၊ အဲဒီမွာက ကိုယ့္ေသြးသားေၾကာင့္ မွား႐ြင္းမိတာမ်ိဳးေတြကို ခြင့္လြတ္မယ္၊ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္လည္း အသိေပးမယ္၊ ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ကိုလည္း ဆက္ထိန္းသိမ္းသြားမယ္၊ အဲလိုမ်ိဳး က်င့္ၾကတဲ့ လင္မယားေတြ ရွိတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ အဲေတာ့ အခ်စ္လည္း အဲ့လို ေသြးသားေနာက္ စိတ္အလိုလိုက္မိတာေတြ ရွိေပမဲ့ ကိုကိုနဲ႔ အိမ္ေထာင္ၿမဲၿပီးေတာ့ပဲ ပတ္ဝန္းက်င္အျမင္က ေပ်ာ္႐ႊင္တဲ့ မိသားစုအျဖစ္ ျမင္ေနၾကတာကို လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုကို႔ဘက္က လက္ခံဖို႔ အဆင္သင့္ပဲလို႔၊ ကိုကို႔ကိုလည္း အခ်စ္ေလးက အဲ့လိုမ်ိဳးေတြ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရမယ္ေလ၊ ဘယ္လိုလဲ”

“တကယ္ပဲလား ကိုကို”

“တကယ္ေပါ့ ခ်စ္ေလး လက္ခံႏိုင္လား”

“အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ ကိုကိုရယ္”

“အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုကိုတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ပြင့္လင္းမွရေတာ့မယ္ေနာ္ အခ်စ္”

“အင္း.. ရွက္ေတာ့ ရွက္စရာႀကီး ကိုကိုရယ္”

“ဘာရွက္စရာရွိလို႔လဲ အခ်စ္ရယ္၊ အဲဒါက ေနာက္ဆိုရင္ ကိုကိုတို႔ရဲ႕ ေႏွာင္ႀကိဳးက ပိုခိုင္ၿမဲလာၿပီး ပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားစရာေတာင္ ေကာင္းလာဦးမွာပါ အခ်စ္ရယ္”

“အင္းပါ ကိုကိုရယ္၊ အစဆိုေတာ့ အခ်စ္ နည္းနည္းေတာ့ ရွက္တယ္ကြာ”

“ဘာကိုရွက္တာတုန္း အခ်စ္က”

“ကိုကို ေမးလာမဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုေပါ့လို႔”

“ခ်စ္က ကိုကို ဘာေတြေမးမယ္လို႔ ထင္လို႔လဲကြ၊ အဲ့လို ရွက္ေသြးျဖန္းေနတာေလးကိုက ခ်စ္စရာေလးပဲကြာ”

ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ကိုယ္လုံးေလးကို ပြတ္သပ္ရင္းမွ လက္ေတြက ဖူးဝတ္ရည္ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ပစ္ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ဖူးဝတ္ရည္မွာလည္း ကိုကိုေက်ာ္၏ အေျပာအဆို အပြတ္အသပ္ေၾကာင့္ အေသြးအသားတို႔လည္း ေႏြးေထြးလာၿပီ ျဖစ္ေလရာ အလိုက္သင့္ေလး ကူညီခြၽတ္ေပးေနမိေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ဖူးဝတ္ရည္ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ဖူးဝတ္ရည္၏ ေစာက္ဖုတ္ကို အားရပါးရယက္ကာ ဘာဂ်ာေပးေနသည့္အခါမွာေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ အသက္ရႉေတြ ျပင္းလာၿပီး ကိုယ္လုံးေလးမွာ တြန႔္လိမ္လာခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ခဏေနေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးဝတ္ရည္ကိုယ္လုံးေပၚ တြားတြားတက္လာၿပီး ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ဖိနမ္းလိုက္ေတာ့ ဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္နံ႔ကို ကိုကိုေက်ာ့္ ႏႈတ္ခမ္းအစုံမွ ျပန္ရလိုက္ေလသည္။

ကိုကိုေက်ာ့္ လိင္တန္ႀကီးမွာလည္း မာေတာင္ ေတာင့္တင္းေနၿပီး ဖူးဝတ္ရည္ ေပါင္တြင္းသားမ်ားကို ထိုးပြတ္ေနရာ ဖူးဝတ္ရည္က သူ႔လက္ကေလးမ်ားျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သတ္ေပးေနေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနမ္းေနရာမွ အသာခြာလိုက္ၿပီး ရမက္ေဇာထေနၿပီျဖစ္သည့္ ဖူးဝတ္ရည္မ်က္ႏွာေလးကို အနီးကပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔လက္ဖဝါးေတြက ဖူးဝတ္ရည္ ရင္သားအစုံကို ပြတ္သပ္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနသလို၊ ဖူးဝတ္ရည္ လက္ဖဝါးေတြကလည္း သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္သပ္ေပးေနေလသည္။

“ကဲ ကိုကို႔ ေမးခြန္းေတြအတြက္ ရယ္ဒီျဖစ္ၿပီလား”

“ကိုကိုက ဘာသိခ်င္တာလဲ”

“ဖူး ဘယ္သူနဲ႔ ျဖစ္တာလဲ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲတို႔ေပါ့”

“အင္း ကိုကို ရိပ္မိၿပီး ျဖစ္မွာပါ၊ ကိုကို အဲ့ေလာက္ မအတာ ဖူးသိပါတယ္”

“ေက်ာ္စိုးေသာ္လား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေခါင္းေလးကို ညိမ့္ျပလိုက္မိသည္။ ပထမေတာ့ ရွက္သလိုလို၊ ျဖစ္ေနေသးသည္၊ ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာ့္မ်က္ႏွာ အမူအယာက စိတ္ဝင္တစား ႏွင့္ သူ႔အေပၚမွာလည္း အထင္အျမင္ေသးသည့္ပုံ တစ္စက္မွ မေပၚသျဖင့္ ျဖစ္သမွ်ဇာတ္လမ္းကို အကုန္ေျပာျပမိေတာ့သည္။ ကိုကိုေက်ာ္မွာလည္း နားေထာင္ရင္း နားေထာင္ရင္းက ပင္ သူ႔လိင္တန္ႀကီးမွာ အရမ္းကို တင္းမာလာၿပီး အခ်စ္မုန္တိုင္း ျပန္ထန္ၾကရျပန္သည္။ ဇာတ္လမ္းအစုံလည္း ခင္းက်င္းအၿပီး၊ ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္လည္း ခ်စ္ပြဲဝင္အၿပီးမွာေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္လက္ေပါ့ပါး သြားရေလသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာလည္း ကိုကိုေက်ာ္ ေရာက္ေနသည္မို႔ ေသာၾကာညေနကတည္းက အိမ္ျပန္ဦးမည္ဆိုကာ ရန္ကုန္ျပန္သြားသျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ လႊတ္လႊတ္လပ္လပ္ပင္ ခ်စ္တလင္းေခၚႏိုင္ၾကေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က တနဂၤေႏြေန႔ညမွာ ျပန္ေရာက္လာၿပီး တနလၤာေန႔ၾကေတာ့ သူတို႔ ႐ုံးျပန္တက္ၾကရသည္။ ကိုကိုေက်ာ္သာ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္က တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ႐ုံးမွာ ဘာေတြ ေျပာၾကမလဲ ဘယ္လို ဆက္ဆံၾကမလဲ ဆိုတာကို ေတြးေတာရင္း စိတ္လႈပ္ရွားေနမိသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က သူတို႔ လင္မယားၾကားက သေဘာတူညီခ်က္ကို၊ ေက်ာ္စိုးေသာ္အား ဖြင့္ေျပာလိုက္မွာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔လင္ငယ္ေလးႏွင့္ ရက္အေတာ္ၾကာခြဲေနရတာမို႔၊ ႐ုံးမွာ ဘယ္လို အလြမ္းသယ္ေနမလဲ၊ ေန႔ခင္းဘက္ေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က အိမ္ျပန္လာၿပီး ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ ေန႔လည္စာစားမွာ ဆိုေတာ့ သူတို႔ တစ္ေနရာသြားလုပ္ဖို႔ အခြင့္အေရးမရႏိုင္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ လိုးေနၾကပုံကို သူ႔စိတ္ထဲ ေတြးရင္းျဖင့္ လီးႀကီးေတာင္လာရသည္။

တကယ္လို႔ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ဖြင့္ေျပာၿပီး သူေခ်ာင္းၾကည့္ခြင့္ရရင္ေကာ၊ ထိုသို႔ ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ားျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာရေတာ့သည္။ သူ႔ကိုယ္သူပင္ ဟိုကုလား ပြန္းစာေပေတြထဲက ကပ္ကိုးဆိုေသာ လင္ အမ်ိဳးအစားမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလားဟု ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ ထို ကပ္ကိုးဆိုေသာ ေယာက္်ားမ်ားမွာ ကိုယ့္မိန္းမကို ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ သူမ်ားလိုးတာၾကည့္ၿပီး စိတ္ခံစားမႈ အရမ္းတက္ႂကြ တတ္သူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာေတာ့ စိတ္လက္ေပါ့ပါးေနေပသည္။ ယခင္က ေက်ာ္စိုေသာ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္မွာ မိမိေယာက္်ား မသိကြယ္ရာမွာမို႔ စိတ္ထဲ အျပစ္ရွိသလို ခံစားေနရေသာ္လည္း ယခုေတာ့ မိမိေယာက္်ားကို အသိေပးၿပီးေတာ့ မိမိေယာက္်ားကလည္း ခြင့္ျပဳသည္မို႔ အျပစ္ကင္းစင္သြားသလို ခံစားေနရ၍ျဖစ္ေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ တစ္ေယာက္ ကေတာ့ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ရွိေနသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ႏွင့္ လင္မယားလို ျဖစ္ေနခဲ့ရၿပီးမွ အခု ရက္အနည္းငယ္ ခြဲေနရတာကို ေတာ္ေတာ္ပင္ လြမ္းဆြတ္ေနလွၿပီ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူရန္ကုန္ျပန္သြားစဥ္က ျဖစ္ခဲ့သည့္ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို လည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ေျပာျပခ်င္ေနမိသည္။ ဦးကိုကိုေက်ာ္ ျပန္သြားမွပဲေလဟု စိတ္ကို အတင္းခ်ိဳးႏွိမ္ထားရေလသည္။ သူႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကိစၥကို ဦးကိုကိုေက်ာ္ ဘယ္လိုမွေတာ့ မသိႏိုင္ဟု စိတ္ထဲမွာ သိေနေသာ္လည္း၊ သိသြားခဲ့လွ်င္ ဆိုေသာ ေနာက္ဆက္တြဲႀကီးက သူ႔ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္ေပးလွ်က္ ရွိေနေလသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က သူ႔ကို စိတ္ပူပန္သည့္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ၾကည့္ၾကည့္ေနေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ေအးေဆးပင္ ၿပဳံးျပကာ စိတ္ထဲက ဘယ္ေလာက္ထိ ဖြင့္ေျပာရမလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစား ေနရင္းျဖင့္ စကားမေျပာျဖစ္ေသးေပး။ သူတို႔ လင္မယား သေဘာတူညီထားမႈကို သူ ဖြင့္ေျပာသင့္ပါသလား၊ ေျပာလိုက္ပါက ကိုကိုေက်ာ့္ကို ေနာက္တခါ သစၥာေဖာက္သလို ျဖစ္သြားေပမည္။

ကိုကိုေက်ာ္ ဒီမွ် သူ႔အေပၚ စိတ္ထားႏိုင္သည္ကို သူ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ။ ထပ္ၿပီး သစၥာမေဖာက္ခ်င္ေတာ့၊ သို႔ေသာ္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ တကယ္ႀကဳံရလွ်င္၊ သူပါးစပ္လုံႏိုင္ပါ့မလား။ အကယ္၍ ကိုကိုေက်ာ္က ဖြင့္ေျပာလိုက္ဖို႔ သေဘာတူမယ္ဆိုရင္ေကာ။ အဲဒါကို ကိုကိုေက်ာ္ႏွင့္ အရင္တိုင္ပင္ရဦးမည္။

ေန႔လည္စာစားဖို႔ ဝန္ထမ္းမ်ား ႐ုံးမွ စထြက္ေနၾကသည့္အခ်ိန္တြင္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္႐ုံးခန္းသို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္ဝင္လာေလသည္။

“ဖူး ဘယ္လိုလဲ၊ အေျခအေနေကာင္းလား၊”

“ေကာင္းပါတယ္ ေမာင္၊ “

“ေမာင္ ဖူးကို လႊမ္းေနတယ္၊ ေျပာစရာေတြလည္းရွိတယ္”

“အင္း ဖူးလည္း လႊမ္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကို ရွိေနတယ္ေလ၊ ဖူးက ဖူးအိမ္ေထာင္ေရးကိုလည္း မထိခိုက္ေစခ်င္ဘူး၊ ေမာင့္ကို ေျပာထားသားပဲဟာ”

“ဟုတ္ပါတယ္ ဖူးရယ္ ေမာင္နားလည္ပါတယ္၊ ေမာင္က လႊမ္းတယ္ပဲ ေျပာတာပါ၊ အခုေရာ ေန႔လည္စာ ျပန္စားဦးမွာလား”

“အင္း ကိုကို အိမ္မွာ ေစာင့္ေနမယ္ေလ၊ ေမာင္ေရာ လိုက္စားဦးမလား”

“ဟင့္အင္း ဖူးတို႔လင္မယား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲ ေနပါ၊ ေမာင္ သည္းခံေစာင့္လိုက္ပါ့မယ္”

“အင္းပါ ေမာင္ရယ္၊ စိတ္ကို တျခားဘက္ေျပာင္း ထားေနာ္ ခနပဲဟာ”

သို႔ႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္လာၿပီး ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္အတူ ေန႔လည္စာ စားေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ မ်က္ႏွာေလးမွာ တစ္ခုခုကို စဥ္းစားေနသလိုေလး ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကိုကိုေက်ာ္က ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္မွာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကိုယ္ေလးကို သိုင္းဖက္ရင္း ေမးလိုက္ေလသည္။

“ဖူး ဘာေတြ ေတြးေနတာလဲ၊ မ်က္ႏွာလည္း သိပ္မၾကည္ဘူး၊ ေက်ာ္စိုးေသာ္နဲ႔ တစ္ခုခု ျဖစ္လာသလား”

“ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး”

“ဘာမွေတာ့မျဖစ္ဘူး ဆိုေတာ့ တစ္ခုခုလား၊ ကိုကို႔ ကို ေျပာျပခ်င္လား”

“ကိုကို႔ကို အားနာတယ္၊ ကိုကို႔စိတ္ထဲမွာ ဘာမွမထားနဲ႔ေနာ္၊ “

“အင္းပါကြာ ဖူးကလည္း အခုထိ ကိုကို႔ကို နားမလည္ေသးဘူးလား”

“အင္း.. ဒီေန႔ သူက လာေျပာတယ္၊ ဖူးကို လြမ္းလို႔တဲ့၊ ကိုကိုက ဖူးတို႔ကိစၥ ရိပ္မိသြားမွာလည္း စိုးရိမ္ေနပုံပဲ”

“ဖူးကေရာ “

“ဖူးကေတာ့ ကိုကိုျပန္သြားမွလို႔ ေျပာလိုက္တယ္”

“ကိုကို သိၿပီးသြားၿပီ ဆိုတာေရာ မေျပာလိုက္ဘူးလား ဟားဟား”

“ဟင့္အင္း မေျပာပါဘူး၊ ဘာလဲ ကိုကိုက ေျပာေစခ်င္လို႔လား”

“အဲဒါကေတာ့ ဖူးသေဘာပါ၊ ဖူးဘာသာ စဥ္းစား၊ ေရရွည္မွာ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မလဲ ဆိုတာ၊ ေကာင္ေလးက ေနာက္ ႏိုင္ငံျခားသြားေတာ့မွာ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူနဲ႔က ယာယီပဲ မဟုတ္လား၊ ဖူးရဲ႕ သိကၡာ၊ ကိုကို႔ သိကၡာလည္း ရွိေသးတယ္မလား”

“ဟုတ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ဖူးက မေျပာပဲ ေနတာေပါ့၊ ဖူးက ကိုကိုမသိေအာင္ ေဖာက္ျပန္တယ္လို႔ပဲ ထင္ပါေစေတာ့၊ ဖူးဇာတ္ထုပ္ထဲ ကိုကို႔ကို ဆြဲမထည့္ခ်င္ပါဘူး”

“ဖူးကေရာ မလြမ္းဘူးလား သူ႔ကို”

“အို ကိုကို ရွိေနတာပဲဟာ၊ သူက ကိုကိုမရွိမွ အစားသုံးတာႀကီးကို”

“အဲ့လိုေလးေျပာေပးလို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အဟီး။ ဖူး ဒီလိုလုပ္ပါလား”

“ဘယ္လိုလဲ”

“ဒီေန႔ည ကိုကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ မႏၲေလး တစ္ညအိပ္သြားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္၊ ဖူးနဲ႔ သူနဲ႔ ခ်စ္ၾကတာ ကိုကို ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္လို႔”

“ဟင္ ကိုကိုကလည္း မဟုတ္တာ၊ ဖူး ရွက္ပါတယ္ မလုပ္ရဲပါဘူး”

ေျပာသာေျပာေနတာ ေတြးၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ရည္ေတြ စို႔လာၿပီ။ သူမ်ားနဲ႔ လိုးေနတာကို သူ႔ေယာက္်ားက ခြင့္ျပဳ႐ုံတင္မကဘူး ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆိုလာတာကိုး။

“လုပ္ပါကြာ ကိုကို႔ကိုခ်စ္ရင္ လုပ္ေပးကြာ”

ေနာက္ဆုံး ႏွစ္ေယာက္စလုံး တက္ႂကြလာၿပီး ထမင္းစားရင္း တစ္ဆိုသလို ေနခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ခ်စ္ပြဲဝင္ျဖစ္သြားၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုကိုေက်ာ္ ေတာင္းဆိုလာသည့္ကိစၥကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ သေဘာတူလိုက္မိေတာ့သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ႐ုံးကျပန္လာေသာ အဝတ္အစားေတြ ေၾကကုန္၍ ႐ုံးျပန္သြားေတာ့ အဝတ္အစား အသစ္လဲၿပီး ဝတ္သြားရေလသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ႐ုံးျပန္ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္ စားပြဲေရွ႕မွအျဖတ္ ခနရပ္ၿပီး။

“ေမာင္ေက်ာ္စိုးေသာ္ေရ၊ ဒီညေန အျပန္မွာ ဟိုဆိုင္ဘက္လွည့္ၿပီး ဘဲကင္ေလး နည္းနည္းဝယ္ခဲ့ပါဦး”

“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီဖူး၊ တစ္ေကာင္ ဝယ္ခဲ့ရမွာလား”

“ဟင့္အင္း တစ္ျခမ္းပဲ ဝယ္လာခဲ့၊ ကိုကိုက အခု ေန႔ခင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုံဖို႔ မႏၲေလး တက္သြားၿပီး၊ မနက္ျဖန္ ေန႔ခင္းေလာက္မွ ျပန္ေရာက္မွာ”

ေက်ာ္စိုးေသာ္မ်က္ႏွာ ဝင္းကနဲ ျဖစ္သြားသည္။

“ဟုတ္ကဲ့ အန္တီဖူး၊ က်ေနာ္ ဘဲကင္တစ္ျခမ္းနဲ႔ အသားကင္ေလး နည္းနည္းပါ ဝယ္လာခဲ့မယ္”

ေက်ာ္စိုးေသာ္ ႐ုံးမဆင္းခင္၊ စာ႐ြက္ေလးတစ္႐ြက္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို လာေပးသြားသည္၊ စာ႐ြက္ထဲမွာေတာ့၊ ဖူး ႐ုံးတက္တဲ့ အဝတ္အစားကို မလဲနဲ႔ဦးေနာ္ဟု ေရးထားသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ကိုကိုေက်ာ့္ကို ထမင္းဟင္း ျပင္ဆင္ေကြၽးၿပီး သူတို႔ အခန္းႏွင့္ကပ္ရက္ စတိုခန္းထဲတြင္ အိပ္ယာထိုင္ခင္း ေစာင္အစရွိသည္တို႔ ျပင္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခန္းမွ သူတို႔အခန္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္ကိုလည္း ကိုကိုေက်ာ္က မနက္ပိုင္းကတည္းက ရႈေထာင့္မ်ိဳးစုံက ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ဖန္တီးထားၿပီးၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခန္းမွာ မူလက အိမ္အသုံးအေဆာင္ အပိုပစၥည္းမ်ားထားဖို႔ လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္အိမ္ႀကီးမွာ က်ယ္လြန္းလွသျဖင့္ ထိုအခန္းထဲမွာ ပစၥည္းမ်ားမ်ားစားစား မရွိပဲ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္လို႔ရေအာင္ကို ေနရာက်ယ္ေလသည္။

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေရာ ကိုကိုေက်ာ္ပါ ႏွစ္ဦးစလုံးအတြက္ ပထမဆုံးအေတြ႕အႀကဳံမို႔ ရင္ေတြခုန္ကာ စိတ္ေတြ အေတာ္လႈပ္ရွားေနၾကရသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ့္ကို သူႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ၏ ႐ိုးပေလးကစားၾကျခင္းကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေျပာျပလိုက္သည္။ ဒီေတးေတာ့ သူေျပာျပဖို႔ ႏႈတ္မရဲေသးပါ။ ဂ်ိဳးဇက္တို႔ ဝင္းပပတို႔အေၾကာင္း၊ ဘီဒီအက္စ္အမ္တို႔ အေၾကာင္းေတာ့ မေျပာျပေသးပါ။

ယခုလည္း သူ႔ကို ႐ုံးမွျပန္လာေသာ အဝတ္အစားမ်ား မလဲပဲ ဝတ္ထားဖို႔ ေျပာထားေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေသာ္လည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ေခါင္းထဲတြင္ ပလန္တစ္ခုခု ရွိေနၿပီ ဆိုတာကိုေတာ့ သူသိသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ေရွ႕မွာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ ဘယ္လိုမ်ား သူ႔ကို ႐ိုးပေလးကစားခိုင္းၿပီး ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ဆိုတာကို ေတြးၾကည့္ရင္းႏွင့္ ရွက္တာေရာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားတာေရာ ေရာႁပြမ္းၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးေလးပင္ တုန္တုန္ရီရီ ျဖစ္ေနမိသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္ အိမ္ေရာက္လာေတာ့ စားစရာ ေသာက္စရာ အထုပ္ေတြ ပါလာသည္။ ဘဲကင္၊ အသားကင္၊ ႏွင့္ ဝိုင္ပုလင္း တစ္လုံးပင္ ပါလာေသးသည္။ အထုပ္မ်ားကို ထမင္းစားပြဲေပၚ ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို ဖက္ကာ အငမ္းမရ နမ္းရႈပ္ေလေတာ့သည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကလည္း ရမက္ျပင္းျပင္း အနမ္းမ်ားျဖင့္ တုန႔္ျပန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း အိပ္ခန္းထဲကို ေခ်ာင္းရင္း ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမည့္ ကိုကိုေက်ာ့္ကို သတိရသျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကိုယ္ကို အသာေလး တြန္းလိုက္ၿပီး

“ဗိုက္ဆာၿပီကြယ္ စားၾကရေအာင္”

“အင္း စားၾကမယ္ေလ ဖူး၊ ဖူးနဲ႔ အဲေလာက္ ရက္ပိုင္းေလး ခြဲသြားရတာေတာင္ လြမ္းလြန္းလို႔ပါကြာ”

“ဟြန႔္ သူပိုၿပီ”

“မပိုပါဘူး ဖူးရယ္၊ ဖူးကသာ ဖူးေယာက္်ားႀကီးနဲ႔ဆိုေတာ့ ေမာင့္ကို ေမ့ေနႏိုင္တာေပါ့”

“ဪ ဒါကေတာ့ ေမာင္ရယ္၊ သူက ဖူးေယာက္်ားေလ”

“ေမာင္သိပါတယ္ ဖူးရယ္၊ ဦးေက်ာ္ ကံေကာင္းတာကိုသာ ေတြးမိတာပါ”

“ေမာင္ေရာ ရန္ကုန္မွာ ဘာထူးေသးလဲ”

ေက်ာ္စိုးေသာ္တစ္ေယာက္ ၿပဳံးၿဖဲၿဖဲေလး ျဖစ္သြားၿပီး၊

“အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္မွ ေအးေဆး ေျပာျပမယ္၊ အခု စားေသာက္လိုက္ရေအာင္၊ ဖူးႀကိဳက္တဲ့ ဝိုင္အနီေလးလည္း ေမာင္ ဝယ္လာတယ္”

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ စားၿပီးေသာက္ၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ တစ္ေယာက္ ဝိုင္အရက္ေလးေၾကာင့္ ရီတီတီ ႏွင့္ ေသြးေတြလည္း ေႏြးလာၿပီး ကိုကိုေက်ာ္ ေခ်ာင္းေနမည့္ အိပ္ခန္းသို႔သာ သြားခ်င္သည့္ ဆႏၵျပင္းျပေနသျဖင့္ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားကို အျမန္ေဆးေနရင္းမွ

“ေမာင္ ဘာလို႔ ဖူးကို အဝတ္အစားေတြ မလဲနဲ႔ဦးလို႔ ေျပာထားတာလဲ၊ ဖူးမွာ ၿငီးစီစီႀကီးနဲ႔ ေရခ်ိဳးခ်င္တာေတာင္ မခ်ိဳးရေသးဘူး”

“အဟိ၊ ဒီေန႔ ေမာင္တို႔ ႐ိုးပေလးတစ္ခု ကစားမယ္ေလ၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းေလး ေပါ့”

“ဟြန္း ဘာေတြ သူ အတတ္ဆန္းဦးမွာလဲ”

“ဒီလိုကြာ၊ ေမာင္က ကိုကိုေက်ာ္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္မယ္၊ ဖူးကဖူးပဲ အဟီး”

“ဟာ ေမာင္ကလည္း ဖူးအတြက္က ဘာထူးမွာလဲ၊ တကယ္လည္း ေတြ႕ေနရတာပဲ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ေတြက”

“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမဲ့ ေမာင့္အတြက္ကေတာ့ ထူးတာေပါ့၊ ေမာင္က ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ကိုကိုေက်ာ္က ဖူးကို ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ လိုးေနမလဲ ဆိုတာကိုပဲ စဥ္းစားရင္း ဂြင္းထုထုပစ္ေနရတာေလ”

“အင္း ဒါဆိုလည္း သြားၾကမယ္ေလ အခန္းထဲကို “

“အင္း ဖူးသြားႏွင့္ ေမာင္ အိမ္သာ ခနသြားမလို႔၊ ဖူးက ေမာင္ေရာက္လာရင္ အခန္းထဲမွာ အခုမွ ႐ုံးက ျပန္ေရာက္လာသလို အဝတ္စားလဲမလို႔ ျပင္ေနေနာ္၊ ေမာင္ေရာက္လာတာနဲ႔ ဇာတ္လမ္းစမယ္”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာလည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္၏ အၿမဲတမ္း ဆန္းဆန္းျပားျပား စိတ္ကူးယဥ္တတ္မႈအေပၚကို စိတ္ဝင္စားၿပီး အၿမဲ ကစားေနၾကမို႔ ဒီတစ္ခါလည္း သူဘယ္လို ဇာတ္ခင္းဦးမလဲ အေတြးျဖင့္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ အခန္းထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုကိုေက်ာ္ ေခ်ာင္းေနမည့္ နံရံသို႔ အျမန္ေလွ်ာက္သြားကာ

“ကိုကို ရွိလား”

“အင္း ရွိတယ္ ခ်စ္ေလးေျပာ”

“ဒီေန႔ သူက သူ႔ကိုယ္သူ ကိုကိုအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ႐ိုးပေလးကစားမယ္တဲ့၊ အဲ့တာ လာေျပာတာ ဒါပဲေနာ္ မြမြ”

“အင္း မြမြ”

ေနာက္ေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က သူ႔အလွျပင္မွန္တင္ခုံေလးေရွ႕မွာ ထိုင္ရင္း သူ႔ကိုယ္သူ မွန္ထဲ ျပန္ၾကည့္ေနမိေလသည္။ အလုပ္သြားရင္ ဝတ္ေနက် ရင္ဖုံးအက်ႌလက္ရွည္က သူ႔ေ႐ႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး အစုံကို ထင္းထင္းေလး ေပၚေနေစသည္။ ေသးက်င္ေသာ ခါးေလးေအာက္မွ စြံကားသြားေသာ တင္အစုံေပၚမွာကေတာ့ အခ်ိတ္စင္ ထမိန္ေလးက အက်ႌအေရာင္ႏွင့္ လိုက္ဖက္ေသာ အေရာင္ေလး၊ ဆံပင္ကိုေတာ့ ဆံထုံးျမင့္ျမင့္ေလး ထုံးထားလို႔ လည္တိုင္ရွင္းရွင္းေလးက လွပေနသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။

“ေဟး ဖူး ခ်စ္ေလး ႐ုံးကေတာင္ ျပန္ေရာက္ေနၿပီလား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ပထမေတာ့ ဟုတ္တယ္ေမာင္လို႔ ေျပာမလို႔လုပ္ၿပီးမွ ႐ိုးပေလး စေနၿပီ ဆိုတာကို သတိရသြားသည္။

“ဟုတ္တယ္ ကိုကို၊ ကိုကိုေရာ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့ေတာ့ ပ်င္းေနၿပီလား”

ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ထိုင္ေနေသာ ခုံေလးဆီသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မွန္တင္ခုံေရွ႕ ထိုင္ေနေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ အေနာက္မွာ ရပ္လွ်က္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ပုခုံးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္လိုက္ရင္းက မွန္ထဲမွ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပုံကို လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ ထို မွန္တင္ခုံေလးမွာ ကိုကိုေက်ာ္ေခ်ာင္းေနသည့္ နံရံႏွင့္ ကပ္ရက္ရွိသည္မို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာေနတာေတာင္မွ ကိုကိုေက်ာ္အဖို႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ၾကားေနရသည္။

“မပ်င္းပါဘူး ခ်စ္ေလးရယ္၊ ကိုကို ဒီအိမ္ႀကီးထဲ တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ေနခဲ့ေတာ့ အေတြးေတြ စဥ္းစားစရာေတြ အမ်ားႀကီးဝင္လာခဲ့တယ္ “

“ဘာေတြမ်ားလဲ ကိုကိုရယ္၊”

“ဒီလိုေလ၊ ဒီေလာက္လွပၿပီး ဆက္ဆီျဖစ္တဲ့ ကိုကို႔ မယားေလးနဲ႔ လူပ်ိဳလူလြတ္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အိမ္ႀကီးတစ္လုံးထဲ ေန႔ေရာညေရာ အတူတူေနၾကၿပီးေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ၾကဘူး ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ေပါ့”

“ဟာ ကိုကိုကလည္း ေက်ာ္စိုးေသာ္က ဖူးရဲ႕ တူအရင္းလိုပါပဲ ကိုကိုရယ္၊ သူ႔အေဒၚအဝင္းနဲ႔ ဖူးတို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔ကို ဖူးတို႔ ခါးထစ္ခြင္ ထိန္းခဲ့ရတာ ဘာေတြ ျဖစ္ၾကရမွာလဲလို႔”

ကိုကိုေက်ာ္ တစ္ေယာက္လည္း ေခ်ာင္းေနရင္းမွ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ အဲ့လို စိတ္ကူးျဖစ္ခဲ့တာပဲ၊ ဒီေကာင္ေလး မဆိုးဘူးဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ သူ႔မိန္းမကို တျခားေယာက္်ား တစ္ေယာက္က အခုလို နီးနီးကပ္ကပ္ ရပ္ကာ ကိုင္တြယ္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးခံစားရသလို၊ လီးကလည္း မာလာရသည္။

“အင္း ဒါေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔ႏႈိင္းရင္ မ႐ိုင္း ဆိုသလိုပဲ၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆိုလည္း ဒီလို လွလွပပ ေတာင့္ေတာင့္တင္းတင္း မမႀကီးနဲ႔ အတူတူ ေနရလို႔ ကေတာ့ စိတ္ေဖာက္ျပန္မွာပဲ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒီ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကေရာ ဘာနဲ႔ ထုထားတာမို႔လဲ”

“ ေက်ာ္စိုးေသာ္က လုပ္ခ်င္တာေတာင္ ကိုကို႔မိန္းမ က အျဖစ္ခံပါ့မလားလို႔၊ ကိုကိုေနာ္ စြတ္စြတ္စြဲစြဲ”

“အမေလးကြာ ေယာက္်ားက ျဖစ္သြားရင္လည္း အျပစ္မတင္ပါဘူးလို႔ ေျပာေနတာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာစမ္းပါ ခ်စ္ေလးကလည္း”

နံရံတဘက္မွာ ေခ်ာင္းေနေသာ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေခါင္းရႈပ္သြားရသည္။ ဖူးမ်ား ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို သူတို႔အေၾကာင္း ေျပာျပထားသလား၊ ဖူးမ်က္ႏွာကလည္း ႐ုတ္တရက္ အံ့အားသင့္သြားသလို ျမင္ရသျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ စိတ္ကူးယဥ္မႈက သူတို႔ စိတ္ကူးႏွင့္ တိုက္ဆိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ကိုကိုေက်ာ္ ေတြးမိေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာလည္း တကယ္ အံ့အားသင့္သြားမိသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ အေျပာေတြက ကိုကိုေက်ာ္ ေျပာခဲ့သလိုမ်ိဳး ေတြမို႔ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ကိုကိုေက်ာ္ သူ႔အေပၚမွာ သံသယဝင္သြားမွာကို စိုးရိမ္မိေလသည္။ သူ႔ဘက္က တမ်ိဳးထြင္မွ ရေတာ့မည္ဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ ဒီဇာတ္လမ္းကို ေျပာင္းမွ ျဖစ္ေတာ့မည္၊ ကိုကိုေက်ာ္ အထင္လြဲၿပီး သူ႔ကို မယုံေတာ့မွာကိုေတာ့ သူမလိုလားေပ။

“ ကဲ ကိုကို၊ အခုလို စြတ္စြတ္စြဲစြဲ ေျပာေနမွေတာ့ ခ်စ္ေလးလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာေတာ့မယ္၊ ဟုတ္တယ္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ႏွင့္ ခ်စ္ေလးတို႔ ခ်စ္ေနၾကၿပီ။ သူက ခ်စ္ေရးခ်စ္ရာမွာ ကြၽမ္းလို႔ ခ်စ္ေလး ႀကိဳက္သြားမိတယ္၊ သူနဲ႔ ခ်စ္ေလးတို႔ ေန႔တိုင္းလိုးေနၾကတယ္၊ ကဲ ကိုကို ေက်နပ္ၿပီလား”

“ဪ ေတာ္ေတာ့္ကို တဏွာႀကီးတဲ့ မိန္းမပါလား၊ ခ်စ္ေလးတို႔ ႐ုံးမွာလည္း လုပ္ေနၾကတယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား”

“႐ုံးမွာ လူေတြ ဒီေလာက္မ်ားတာ ဘယ္လိုလုပ္လို႔ရမွာလဲ “

“ခ်စ္ေလး ႐ုံးခန္းထဲ သူ႔ကိုေခၚသြင္းၿပီး တံခါးပိတ္လုပ္တယ္ မဟုတ္ဘူးလား၊ ကိုကို႔ကို နမူနာ လုပ္ျပစမ္း”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားသည္။ ေနာက္မွ စဥ္းစားမိသည္။ ဪ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကို ႐ုံးက အဝတ္အစားေတြ မခြၽတ္ခိုင္းတာကိုး။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ထိုင္ေနေသာ ေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္လွ်က္ သူ႔ပုဆိုးကို လွန္တင္လိုက္သည္။

“ကဲ ကိုကို႔ကို ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို စုပ္ေပးသလို စုပ္ေပး”

ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးမွာ မာေတာင္တင္းလို႔ ေလးဆယ့္ငါးဒီဂရီ အေပၚကို ေထာင္ထေနသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ကုလားထိုင္ကေလးမွာ ထိုင္ေနတာမို႔ ေက်ာ္စိုးေသာ္လီးႀကီးက သူ႔ ရင္ဘတ္နားေလာက္ကေန သူ႔ေမးေစ့ကို လွမ္းခ်ိန္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ တစ္ေယာက္ ကိုကိုေက်ာ္ အနီးကပ္ျမင္ေနရမည္ ဆိုတာကို သိေတာ့ စိတ္ေတြ အရမ္းလႈပ္ရွားေနမိသည္။

သူ႔လက္ကေလးျဖင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္ လိင္တန္ႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေခါင္းေလးကို ငုံ႔ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းလွလွ ေလးေတြျဖင့္ ဒစ္ကို ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္ တစ္ေယာက္ သူ႔မိန္းမ တျခားေယာက္်ား တစ္ဦး၏ လီးကို ငုံစုပ္ေနသည္ကို အနီးကပ္ ျမင္လိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ မနာလိုသလိုလို ျဖစ္မိေသာ္လည္း သူ႔လီးႀကီးကေတာ့ မတရားကို ေတာင့္တင္းလာသည္မို႔ သူ႔လက္ေတြျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္ရေလသည္။

ကိုကိုေက်ာ့္ အေတြးပန္းခ်ီထဲမွာလည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ တစ္ေယာက္ သူ႔႐ုံးခန္းထဲမွ အရာရွိ စားပြဲႀကီးအေနာက္မွ ဆုံလည္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ေနရင္း အနားမွာ မတ္တတ္ရပ္ကာ ပုဆိုးလွန္တင္ေပးထားေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးကို အားရပါးရ ကုန္းစုပ္ေပးေနပုံ ျမင္ေယာင္လာမိၿပီး သုတ္ရည္မ်ားပင္ ထြက္ခ်င္လာေလာက္ေအာင္ စိတ္ထဲ တင္းသြားမိသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္လီးႀကီး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာခဲ့ခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တစ္ေယာက္ အျခားဟာေတြကို ေခတၱခန ေမ့ေလွ်ာ့သြားၿပီး လီးႀကီးကိုသာ အားရပါးရ စုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေခါင္းမွ ဆံထုံးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ေခါင္းကို ေအာက္သို႔ ဖိဖိခ်လွ်က္ သူ႔လီးႀကီးကိုလည္း ေကာ့ေကာ့ေပးကာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ပါးစပ္ကို အားရပါးရ လိုးေပးေနေတာ့သည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာလည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ကို မလုပ္ရတာ ၾကာၿပီမို႔ အရမ္းေကာင္းေနၿပီး ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ပါးစပ္ထဲမွာပင္ ၿပီးသြားမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ခနေနေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေမးေစ့ေလးကို ကိုင္တြန္းထားလိုက္ရင္း၊

“အား ေကာင္းလိုက္တာ ခ်စ္ေလးရယ္၊ ခဏေလး ေတာ္ၾကာ ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးသြားဦးမယ္၊ ခ်စ္ေလးက ေက်ာ္စိုးေသာ္ကို ႐ုံးမွာ အဲ့လိုပဲ ေန႔တိုင္း လီးစုပ္ေပးေနတာလား”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္မွာလည္း တအားကို ထန္ေနၿပီ ျဖစ္ရာ ေခ်ာင္းေနေသာ ကိုကိုေက်ာ္လည္း စိတ္တက္ႂကြရေအာင္ သူ႔ေခါင္းေလးကို ၿငိမ့္ျပေလသည္။ ကိုကိုေက်ာ္မွာ ပါးစပ္ကပင္ အသံထြက္မိေတာ့မလို ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကာ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္ခ်ပစ္လိုက္ရေလသည္။

“ေနာက္ေရာ ခ်စ္ေလး ဘာလုပ္ေသးလဲ၊ ႐ုံးခန္းထဲမွာပဲ သူက လိုးေသးလား”

“လိုးတယ္ ကိုကို၊ ခ်စ္ေလးကို စားပြဲေပၚ ေမွာက္ကုန္းခိုင္းၿပီး အေနာက္ကေန တအားလိုးတာ၊ အခ်စ္ေလး အသံမထြက္ေအာင္ မနည္းထိန္းထားရတယ္”

“ဟုတ္လား ဘယ္လိုကုန္းလဲ ကုန္းျပၾကည့္စမ္း”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ကုလားထိုင္မွထကာ သူ႔စားပြဲေလးေပၚတြင္ တံေတာင္ႏွစ္ဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ကို ေကာ့ၿပီး ကုန္းေပးလိုက္ေလသည္။

“အဲေတာ့ သူက ထမိန္ကို ခြၽတ္ၿပီး လိုးေရာလား”

“ဟင့္အင္း ႐ုံးမွာ ထမိန္ဘယ္ခြၽတ္ဖို႔ အခ်ိန္ရမလဲ ကိုကိုရဲ႕၊ ခ်စ္ေလးက လွန္ေပးရတာ ဒီလိုေလ”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထမိန္ကို ခါးေပၚထိလွန္တင္လိုက္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ဒူးဆစ္နားေလာက္ထိ ဆြဲခ်ေပးလိုက္ေလသည္။ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ေျဖာင့္စင္း ေခ်ာမြတ္ေနေသာ ေပါင္တန္တုတ္တုတ္ ႀကီးမ်ားမွာ အဆီအရစ္မရွိပဲ တင္ပါးဆုံႀကီးမ်ားမွာ ခါးေကာ့ၿပီး ကုန္းထားသျဖင့္ ဝိုင္းစက္ေနေလသည္။

ေပါင္တန္ခြႏွစ္ခုၾကားမွ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျပဴးထြက္ေနၿပီး ေစာက္ရည္ေတြႏွင့္ ႐ႊမ္းလက္ေနေလသည္။ အေနာက္မွ ျမင္ေနရေသာ ေယာက္်ားသား ႏွစ္ေယာက္စလုံး တံေတြးမ်ားပင္ မ်ိဳခ်ရသည္အထိ ျမင္ကြင္းက ဆြဲေဆာင္မႈရွိလြန္းလွေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္မွာ စကားပင္ မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲ သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ႏႈတ္ခမ္းထူထူ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးအဝတြင္ ေတ့ကာ တအား ေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္ေလေတာ့သည္။

တဖက္နံရံမွ ကိုကိုေက်ာ္ တစ္ေယာက္လည္း သူ႔လီးႀကီးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ငယ္ငယ္တုန္းက လူပ်ိဳေပါက္ ဘဝကကဲ့သို႔ပင္ ကြင္းထုေနမိေလၿပီ။ သူ႔မိန္းမ ႏွင့္ ေက်ာ္စိုးေသာ္တို႔ ေျပာဆိုေနၾကတာႏွင့္ လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္ကို ေခ်ာင္းရင္းက စိတ္ေတြ အရမ္းတက္ႂကြ လာရမႈမွာ သူ႔ကိုယ္သူပင္ မယုံၾကည္ႏိုင္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။

စိတ္တအားထေနသျဖင့္ ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲေနေသာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးႏွင့္ အေနာက္မွ တအားေဆာင့္ေနေသာ ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးတို႔ဝင္ထြက္ေနသည့္ ဖြတ္ဖြတ္ဖတ္ဖတ္ အသံမ်ားကို နားေထာင္ရင္း ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ မ်က္ေစ့မွိတ္ကာ ကြင္းကို အဆက္မျပတ္ ထုေနမိသျဖင့္ ခနအတြင္းမွာပင္ သုတ္ရည္မ်ား နံရံကို ပန္းထြက္ၿပီး ၿပီးသြားခဲ့ရေလသည္။

“အားအား အခ်စ္ေလး ကိုကို ၿပီးေတာ့မယ္၊ ေက်ာ္စိုးေသာ္က ခ်စ္ေလးေစာက္ဖုတ္ထဲမွာ ၿပီးတာလား”

“ဟင့္အင္း ကိုကို၊ ႐ုံးမွာဆိုရင္ေတာ့ ခ်စ္ေလးပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးတာ၊ ႏို႔မို႔ဆို အရည္ေတြကို လိုက္သုတ္ရမွာနဲ႔ ႐ုံးခန္းထဲမွာ အနံ႔ေတြ ေလွာင္ေနမွာေလ..၊ အ.. အ.. ခ်စ္ေလးလည္း ၿပီးၿပီး ကိုကို႔လီးႀကီး ထုတ္လိုက္ေတာ့ “

ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲအထုတ္လိုက္မွာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ကမန္းကတမ္း သူ႔ေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ေက်ာ္စိုးေသာ္ လီးႀကီးကို သူ႔ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကလည္း ခါးေကာ့ၿပီး ေဆာင့္လိုက္ရာ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီး ေရာက္သြားၿပီး သုတ္ရည္ေတြလည္း တေျဖာေျဖာ ပန္းထြက္ကုန္ေလေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ သူ႔ဘာသာ မာစတာဘိတ္ရင္း တစ္ခ်ီလည္း ၿပီးသြား၊ ေခ်ာင္းရတာလည္း ေညႇာင္သျဖင့္ သူ႔အတြက္ ခင္းထားေသာ ယာယီအိပ္ယာေလးမွာ ေက်ာဆန႔္ နားေနလိုက္သည္။ တစ္ဖက္ခန္းမွ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္တို႔ စကားသံသဲ့သဲ့ ႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈ အသံမ်ားေၾကာင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေရသြားခ်ိဳးဦးမည္ဆိုတာ သိရသျဖင့္ မ်က္ေစ့ကို ေမွးကာ ခနနားေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခနအၾကာတြင္ တဖက္ခန္းမွ စကားသံမ်ားေၾကာင့္ ခ်က္ျခင္း ျပန္ထကာ ေခ်ာင္းမိျပန္ေလသည္။

တဖက္ခန္းမွာေတာ့ ဆံပင္ဖားလ်ားႏွင့္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ေပါင္လည္ေလာက္အရွည္ရွိ ညဝတ္အက်ႌ ပါးပါးေလးကို ဝတ္ထားၿပီး၊ ေက်ာ္စိုးေသာ္ကေတာ့ အက်ႌကြၽတ္ႏွင့္ ေအာက္မွာ ပုဆိုးဝတ္ထားတာ ေတြ႕ရသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကုတင္ေဘးမွာ မတ္တတ္ရပ္ရက္က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္နမ္းေနၾကတာကို ေတြ႕ရေတာ့ ကိုကိုေက်ာ့္ လီးႀကီးမွာ ျပန္ေထာင္မတ္လာျပန္ေလသည္။

ေက်ာ္စိုးေသာ္လက္ဖဝါးေတြက ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ အက်ႌေအာက္မွ လွ်ိဳ၍ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ ဖြံ႕ထြား စြင့္ကားသည့္ တင္သားလုံးႀကီးမ်ားကို ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေဒါပြမိသည္။ ေစာက္ေကာင္ေလး သူမ်ား မိန္းမကို ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔။ သို႔ေသာ္လည္း ေစာေစာတုန္းကမွ သူ႔မိန္းမ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း လိုး၊ သူ႔မိန္းမ ပါးစပ္ထဲမွာပင္ လရည္ေတြ ပန္းထုတ္ေပးလိုက္တာ ေတြ႕ခဲ့ရၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အဲ့ေလာက္ကေတာ့ ပ်င္းေသးတယ္ဟုေတာင္ ေျပာခံရဦးမည္ မဟုတ္ပါလား။

“ကဲ ခ်စ္ေလး ေျပာစမ္း၊ ဟိုေကာင္ေလးနဲ႔ ခ်စ္ေလး၊ ေနာက္ ဘာေတြလုပ္ၾကေသးလဲ၊ ကိုကိုနဲ႔ ခ်စ္ေလး မလုပ္ဘူးတဲ့ ဟာေတြေရာ လုပ္သလား”

“ဘာေတြလဲ ကိုကိုရဲ႕”

“မသိဘူးေလ မသိလို႔ ကိုကိုေမးတာေပါ့”

ဟိုက္၊ သူတို႔ ႐ိုးပေလး ကစားတာကလည္း အခုထိ မၿပီးၾကေသးပါလား၊ ကိုကိုေက်ာ္ ဦးေႏွာက္စားေနမိသည္။

“ဟို.. ဟိုေလ.. သူကေလ.. ဟို ကိုကို ခ်စ္ေလးကို စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္”

အမေလး သူ႔မိန္းမကေတာ့ တကယ္ အကယ္ဒမီအက္ရွင္ပဲလို႔ ကိုကိုေက်ာ္ ေတြးလိုက္မိသည္။

“ဘာလဲ ခ်စ္ေလးရဲ႕ ေျပာမွာေျပာစမ္းပါ”

“သူက ခ်စ္ေလး ခေရပြင့္ေလးကိုလည္း ပါကင္ဖြင့္သြားတယ္၊ ေဆာရီးေနာ္ ကိုကို”

“အခ်စ္ကြာ ရက္စက္တယ္၊ ကိုကို႔ကိုၾကေတာ့ လက္ဖ်ားေလးနဲ႔ေတာင္ ေပးမထိဘူး၊ “

“အဲ့တာေၾကာင့္ ေဆာရီးလို႔ ေျပာတာေပါ့ ကိုကိုရယ္၊ အခု ကိုကိုလိုခ်င္ရင္ သေဘာပဲ”

“အင္း လုပ္မယ္ တက္ ကုတင္ေပၚကို၊ တစ္ခါထဲ ခေရပြင့္ကို ေဒါ့ကီနဲ႔ လိုးပစ္လိုက္မယ္ ဟြန႔္”

“အင္း ဒီအတိုင္းဆို နာလိမ့္မယ္ ကိုကိုရယ္။ ဟို အံဆြဲထဲမွာ အေဖၚရယ္ ဂ်ယ္ရယ္ ရွိတယ္ သြားယူေနာ္၊ အေဖာ္က ကိုကို႔အတြက္ပါ၊ ပိုးေတြ ဘာေတြ ဝင္မွာစိုးလို႔”

ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ အရမ္းကို ဖီးတက္လာျပန္ပါၿပီ၊ သူ႔မိန္းမ အဲ့ေလာက္ထန္မွန္းကို သူမသိခဲ့ပါလား၊ အစက အဲ့လိုသာ သိခဲ့လို႔ကေတာ့ တစ္ရက္ကေလးမွေတာင္ သူ မ်က္ေျချပတ္ခံခဲ့မိမည္ မဟုတ္ဟုလည္း ေတြးလိုက္ေသးသည္။

ယခုေတာ့ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္လို႔၊ သူ႔မိန္းမရဲ႕ ဝင္းဝါစိုေျပလွေသာ အသားအရည္၊ လုံးထြားဖြင့္ၿဖိဳးလွေသာ ေ႐ႊရင္အစုံ၊ ေတာင့္တင္း ေျဖာင့္စင္းလွေသာ ေပါင္တန္ေတြ၊ ကားစြင့္ေနေသာ ဖင္လုံးႀကီးမ်ားကို အခု မွျမင္ဖူးတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို သြားရည္တျမႇားျမႇား ႏွင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရပါလား။ ဒီလိုမ်ိဳး အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ ႀကဳံရမည္လို႔ ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ အိပ္မက္ပင္မမက္ဘူးခဲ့။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ တူအ႐ြယ္ ေကာင္ေလးက လီးတန္ႀကီးမွာ အေဖၚကို စြပ္လို႔ သူကိုယ္တိုင္ လက္ဖ်ားႏွင့္ေတာင္ မထိုးခဲ့ဘူးတဲ့ သူ႔မိန္းမရဲ႕ ဖင္ေပါက္ကို လိုးေတာ့မလို႔။ ကိုကိုေက်ာ္ေသြးေတြ တဖ်င္းဖ်င္း ပူေႏြးေနၿပီး သူ႔လီးႀကီးကိုသာ ဆုပ္ကိုင္လို႔ ပြတ္သပ္ေနမိျပန္ေတာ့သည္။

ကိုကိုေက်ာ္ ေခ်ာင္းေနသည့္ေနရာမွဆိုရင္ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ဖင္ေပါက္ထဲ ေက်ာ္စိုးေသာ္လီးႀကီး ဝင္သြားတာကို အတိအက် မျမင္ရေသာ္လည္း ပုံစံအေနအထား ေဒၚဖူးဝတ္ရည္၏ မ်က္ႏွာအမူအယာတို႔ေၾကာင့္ သူသိေနရေလသည္။ သူ႔မိန္းမတစ္ေယာက္ ဖင္အလိုးခံေနပါလား။ ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ သူသိပ္မေက်နပ္ခ်င္ေပ။ တကယ္ဆိုရင္ သူ႔ကို အရင္ေတာ့ ေပးစားသင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ေဒါသ၊ မနာလိုစိတ္ႏွင့္ တဏွာရမက္တို႔ တၿပိဳင္နက္ ေတာက္ေလာင္လာမႈေၾကာင့္ ကိုကိုေက်ာ္ သူ႔လီးႀကီးကို အားရပါးရ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္ေနမိလိုက္သည္။

“အ..အ..”

ဒီတခါလည္း သူ႔တကိုယ္လုံး ဆပ္ကနဲ ဆပ္ကနဲ တြန႔္ၿပီး လရည္ေတြ နံရံကို ပန္းထြက္ကာ ၿပီးသြားေတာ့သည္။ ဟိုဖက္ခန္း ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာ္စိုးေသာ္က သူ႔မိန္းမကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ေဆာင့္ေနဆဲ၊ ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ မ်က္ႏွာကလည္း မ်က္လုံးေလး ေမွးလို႔ အေတာ့္ကို အရသာ ေတြ႕ေနပုံရေလသည္။

ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ စိတ္ပင္ပန္း လူပင္ပန္းကာ သူ႔အတြက္ ခင္းေပးထားေသာ ေစာင္ေလးေပၚမွာ ပက္လက္လွန္လွဲခ်လိုက္သည္။ ဘယ္ကဘယ္လို အိပ္ေပ်ာ္သြားမွန္းပင္ မသိလိုက္ေတာ့ေခ်။ သူ႔လီးႀကီးကို ေႏြးေထြးေသာ အရသာေလး ခံစားေနရၿပီး တစစ္စစ္ျဖင့္ စုပ္ေနတာလည္း ခံစားေနရသျဖင့္ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔လီးႀကီးကို ကုန္းစုပ္ေနေသာ ဆံထုံးႀကီးႀကီးျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႔ကိုယ္လုံးကလည္း ေသးေသးသြယ္သြယ္ ျဖစ္ေနသည္။

ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ငါ ပိန္သြားပါလိမ့္လို႔ ေတြးေနရင္းမွ၊ ဒီျမင္ကြင္းမ်ိဳး ငါျမင္ဖူးပါတယ္ဟုလည္း တဆက္ထည္း ေတြးေနမိသည္။ ထိုအရာမ်ားထက္ သူ႔လီးႀကီးကို စုပ္ေနရင္းမွ သူ႔ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ အမ်ိဳးသမီးႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အလြန္တရာပင္ အံ့ၾသသြားသည္။

“ဟင္ အန္တီမာေလး”

သူ႔ပါးစပ္က အသံထြက္မလာေပ။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အန္တီမာေလးက သူ႔ကို ၿပဳံးျပၿပီး သူ႔ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးေတြေပၚမွာ လက္ညိဳးကို ေဒါင္လိုက္ တန္းျပၿပီး အသံမထြက္နဲ႔ ဆိုေသာ ပုံကို လုပ္ျပသည္။ ဟုတ္ အန္တီမာေလးဟု ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း သူ႔ပါးစပ္က ဘယ္လိုမွ လႈပ္လို႔မရ။ အန္တီမာေလးရဲ႕ စုပ္ခ်က္ေတြက ၾကမ္းလာသည္။ သူ႔လီးႀကီးလည္း အရမ္းကို မာတင္းလာၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ သုတ္ရည္ေတြ တဖ်စ္ဖ်စ္ႏွင့္ လြတ္ထုတ္ပစ္လိုက္ရေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သူ႔လက္ေတြက လႈပ္ရွား၍ ရသြားၿပီး အန္တီမာေလး ၏ ဦးေခါင္းကို အုပ္ကိုင္ကာ သူ႔ေပါင္ၾကားကို တအားဖိထားလိုက္မိေလေတာ့သည္။

သူ႔လီးႀကီးမွ လရည္ေတြ ဒုတ္ကနဲ႔ ဒုတ္ကနဲ ညႇစ္ထုတ္ေပးေနသလို သူကလည္းဖင္ကို ေကာ့ထိုးမိေနသျဖင့္ သူ႔ေပါင္ေတြကို တံေတာင္ျဖင့္ ျပန္ဖိထားတာကို ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ေတာ့ အနည္းငယ္ေပ်ာ့သြားၿပီး ျဖစ္ေသာ သူ႔လီးႀကီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္ စုပ္ေပးရင္းမွ လႊတ္ေပးလိုက္သျဖင့္ ေပါင္ကို လီးႀကီးက စိုစြတ္စြတ္နဲ႔ လာထိေတာ့မွ မ်က္လုံး တကယ္ပြင့္သြားေတာ့သည္။ ဟင္ ငါ ဒီစတိုခန္းထဲမွာေပါ့။ ဒါဆို အန္တီမာေလးကို အိပ္မက္မက္ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ဟု ေတြးရင္း သူ႔ေပါင္ေပၚမွာ ဖိထားသည့္ ကိုယ္လုံးကို သတိထားမိကာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊

“ဟင္ ခ်စ္ေလး၊ ပါလား”

“ဟုတ္ပါ့၊ ဟုတ္ပါ့၊ ဘာေတြ အိပ္မက္ေကာင္းေနသလဲ မသိဘူး။ တစ္ခါထဲ ခနေလးပဲ ခံတယ္၊ သူမ်ား ပါးစပ္ထဲကို ပန္းထည့္လိုက္တာ၊ အမ်ားႀကီးပဲ ၊ ေယာင္ၿပီး ေသးမ်ားေပါက္ခ်လိုက္သလားလို႔ေတာင္ထင္တယ္ ဟြန႔္”

စတိုခန္းတံခါးႀကီးလည္း ပြင့္ေနၿပီး အလင္းေရာင္လည္း ေကာင္းေကာင္းဝင္ေနၿပီမို႔ မိုးလင္းေနတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားမွန္း သတိထားမိလိုက္ေသာ ကိုကိုေက်ာ္က

“ဟင္ ခ်စ္ေလး ဒီေန႔ ႐ုံးမသြားဘူးလား၊ ဟိုေကာင္ေလးေရာ”

“ေကာင္ေလး ႐ုံးသြားၿပီ၊ ခ်စ္ေလးက ႏႈံးလည္းႏႈံးေနတယ္၊ ကိုကို႔ကိုလည္း ကားဂိတ္သြားႀကိဳရမယ္ ေျပာၿပီး ေနခဲ့တာ”

ေဒၚဖူးဝတ္ရည္က ကိုကိုေက်ာ့္ကိုယ္ေပၚ တြားတြားတက္လာၿပီး ကိုကိုေက်ာ့္ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္သည္။ ကိုကိုေက်ာ္ကလည္း ေဒၚဖူးဝတ္ရည္ ကိုယ္လုံေလးကို ဖက္ထားၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္ေလးမွာ ႏွပ္ေနၾကေလသည္။

“ခ်စ္ေလးတို႔ ဘယ္အခ်ိန္မွ အိပ္ၾကလဲ၊ ကိုကိုေတာ့ မခံႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ ကိုကို အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ခ်စ္ေလးတို႔ မအိပ္ေသးဘူး”

“အင္း ကိုကိုက ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာလဲ”

“ခ်စ္ေလးကို ဟိုေကာင္ေလး ေနာက္ေပါက္ကို ဆက္ဆံေနတုန္းပဲ ကိုကို ၾကည့္ရင္း ၿပီးသြားတာနဲ႔ အိပ္ေမာက်သြားတာ၊ ခ်စ္ေလးတို႔က ဘယ္အခ်ိန္မွ အိပ္လို႔လဲ”

“ခိခိ ကိုကို ေဆာရီးေနာ္၊ ကိုကို ခ်စ္ေလးကို ေနာက္ေပါက္လုပ္ခ်င္လည္း လုပ္ေနာ္၊ အဲဒါေလး တစ္ခုေတာ့ ခ်စ္ေလးကို ခြင့္လႊတ္ပါေနာ္၊ အရင္တုန္းက ခ်စ္ေလးက ေၾကာက္လို႔ေလ၊ ကိုကို႔ကို မေပးတာပါ၊ ေကာင္ေလးကို ဘယ္ကေနဘယ္လို ေပးလိုက္မိမွန္းေတာင္ ခ်စ္ေလး မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး”

“အင္းပါ ကိုကို နားလည္ပါတယ္၊ ခ်စ္ေလးတို႔ ဘယ္အခ်ိန္မွ အိပ္ၾကလဲလို႔”

“ အင္း မေန႔ညက သူလည္း ျပတ္ေနတာၾကာလို႔ရယ္၊ ကိုကိုအျဖစ္ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတာကို စိတ္အရမ္းလာလို႔လား မသိဘူး၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မဝဘူးရယ္၊ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ သူလည္းႏႈံး ခ်စ္ေလးလည္း ဖလက္ျပၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကတာ။ ႏိုးစက္ေၾကာင့္ ခ်စ္ေလးႏိုးေတာ့ ခ်စ္ေလးက ညက တအားပင္ပန္းထားေတာ့ ႐ုံးမသြားခ်င္ေတာ့လို႔ သူ႔ကိုပဲ အတင္းႏိုးလႊတ္လိုက္တာ၊ ေနာက္ ကိုကို ဒီအခန္းေလးထဲမွာ ရွိေနတာကိုလည္း သနားလို႔ေလ”

“အင္းပါ အင္းပါ၊ သနားတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ၊ ဒီေကာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ ေဆာ္ႏိုင္တာပဲ၊ ငါ့မိန္းမကို တန္ေအာင္ကို ေဆာ္တယ္”

“ခစ္ခစ္ ကိုကိုေနာ္၊ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာပဲ၊ တခါထဲ။ ကိုကိုကေရာ ဘာေတြ အိပ္မက္မက္ေနတာလဲ၊ ဟြန႔္ ကိုကို႔ဟာႀကီးက တအားေထာင္ေနတာ၊ ခ်စ္ေလးလည္း ကိုင္လိုက္ေရာ ပါးစပ္က ဘာေတြ ဝူးဝူးဝါးဝါးေတြလည္း ေျပာေနတယ္၊ ဘာေတြမွန္းေတာ့ မသိဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ကိုကို ေယာင္ေနတာဆိုေတာ့ အိပ္မက္ေတြ မက္ေနတာေနမွာပဲ”

“အင္း”

ကိုကိုေက်ာ္တစ္ေယာက္ သူ႔အိပ္မက္ကို သူျပန္စဥ္းစားမိၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္သြားမိသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း တမ်ိဳးေတာ့ ခံစားလိုက္ရသည္။ ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္း လိုလို၊ ရွက္သလိုလို။ ကိုကိုေက်ာ့္မ်က္ႏွာ အရိပ္အကဲကို ၾကည့္ေနေသာ ဖူးဝတ္ရည္က။

“ေျပာစမ္းပါဦး ကိုကို႔ အိပ္မက္ကို၊ မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေစ့ေစ့နဲ႔၊ တစ္ခါထဲ ဘယ္ေကာင္မေလးကို စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး အိပ္မက္မက္ေနတာလဲ”

“ဟာ ဘယ္က ေကာင္မေလးမွ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ ေျပာရမွာေတာင္ တမ်ိဳးႀကီးပဲ၊ အဟီး၊ တခါမွလည္း အဲလို အိပ္မက္ မမက္ဖူးပါဘူး”

ကိုကိုေက်ာ့္ ေျပာစကားေၾကာင့္ ဖူးဝတ္ရည္ အရမ္းကို သိခ်င္သြားသည္။…(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း လာမည္)