ဒီမှာတော့ မလုပ်နဲ့ရှင်….မကောင်းပါဘူး

Unicode

“ဒီနေ့ ဆိုင်ပိတ်တယ်မဟုတ်လား… ဘယ်သွားမလို့လဲ”

အိပ်ခန်းထဲမှ အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာသော ကိုပီတာကို ဘီဘီကမေးလိုက်ရာ

“ပိတ်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်ဆိုင်က စက်တွေမှာ ဘယ် Motherboard သုံးမလဲဆိုတာကို သွင်းတဲ့ဆိုင်တွေနဲ့ ညှိဖို့ရှိလို့”

ဘီဘီ့ဆီသို့လျှောက်လာရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ဘီဘီက ဧည့်ခန်းထဲကဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်နေရင်း ရှေ့က စားပွဲပေါ်ခြေထောက်တင်ပြီး ခြေသည်းနီဆိုးနေသည်။

“နောက်ပြီး အောင်ကြီးနဲ့ လပြည့်က မြန်အောင်သွားတော့ ဆိုင်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ။ မနွယ်က မီးဖွားခွင့်ယူထားတာဆိုတော့… ကိုယ် ဆိုင်ကို တစ်ချက်လောက်တော့ သွားကြည့်ရဦးမယ်။”

ကိုပီတာက အင်္ကျီလက်ကြယ်သီးတပ်ရန် ဘီဘီ့ဆီသို့ လက်ထိုးပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။

“ဒါနဲ့နေပါဦး… ကိုမြတ်သစ် က ဘာလို့အလုပ်ထွက်သွားတာလဲ” ဘီဘီက ကိုပီတာ့ အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တပ်ပေးရင်း မေးလိုက်ရာ

“သူလည်း သူ့အကြောင်းနဲ့သူ ရှိမှာပေါ့…”

ကိုပီတာက ပြောနေရင်းရပ်လိုက်ပြီး

“နှမြောဖို့ကောင်းတယ်ကွာ… ကိုယ့်ဆိုင်မှာ အားအကိုးရဆုံးက သူပဲ” ကိုပီတာက သူ့ဆိုင်မန်နေဂျာ ကိုမြတ်သစ် အလုပ်ထွက်သွားရတဲ့ အကြောင်းကို ဆက်မပြောချင်တာနဲ့ စကားကို ဖြတ်လိုက်သည်။

“ဇစ်တပ်ပေးဦး”

အင်္ကျီအောက်နားတွေကို ဘောင်းဘီထဲ ထိုးသွင်းရင်း ဇစ်တပ်ခိုင်းဖို့ ဘီဘီ့ဘက်သို့ ခါးလှည့်လိုက်သည်။ ဘီဘီက ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်တော့

“နေဦး… တစ်ချက်လောက်နမ်းပေးဦး”

ကိုပီတာက မေးငေါ့ပြတော့ ဘီဘီက မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီး ကိုပီတာ့အတွင်းခံပေါ်က မပြော့မတင်း အရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်က ပြော့ပြော့ကြီးနှစ်လုံးကို သွားနှင့်ခပ်သာသာလေး ဖိကိုက်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ မပြော့မတင်းအရာကြီးက သိသိသာသာကို တင်းလာသည်။ ဘီဘီက ထိုအရာကြီးကို လက်ဝါးနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်ပြီး ကိုပီတာ့ကို

“သွားတော့… ကဲမနေနဲ့”

ဟုပြောလိုက်သည်။ ကိုပီတာက သဘောကျသွားဟန်နဲ့ ရယ်ပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာအိပ်နေတဲ့ အယ်ဇေးရှင်းခွေးကြီးကို “ဘော်ဘီ… မင်းမမကို ကောင်ကောင်းစောင့်ရှောက်နော်” လို့ အော်ပြောပြီး အိမ်အောက်ဆင်းသွားသည်။

ကိုပီတာက လွစ္စလမ်းတွင် Moore’s Theroy ဆိုတဲ့ Computer Sales & Service ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ သူ ၁၀ တန်းပြီးတော့ ပါပါးက အိန္ဒိယရှိ သူ့အမျိုးတွေဆီလွှတ်ပြီး ကျောင်းတတ်ခိုင်းသည်။ ကွန်ပြူတာနဲ့ပတ်သတ်တဲ့ ဒီပလိုမာရတော့ မြန်မာပြည်ပြန်လာခိုင်းပြီး၊ ဒီရောက်တော့ ထိုဆိုင်ကိုဖွင့်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဆိုင်ဖွင့်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူနဲ့ ဘာသာတူ၊ လူမျိုးတူသော ဘီဘီ (ခေါ်) ဘေဘီကျော် ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနှင့် လက်ထပ်ပေးသည်။

ကိုပီတာသည် သူ့ဖခင် ဦးရာဗင်၏ လောင်းရိပ်အောက်မှ မလွတ်သေး။ အဖေစီစဉ်သမျှကို နာခံနေရတုန်းပင်။ သူကလည်း မနာခံစရာ အကြောင်းမရှိပေ။ ပါပါးလုပ်ပေးသမျှသည် သူကောင်းဖို့အတွက်ချည်းပဲဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက စီးပွားရှာတာ တော်သည်။ လောင်းကစားဝါသနာမပါ။ အသောက်အစားကင်းသည်။ ဆေးလိပ်တောင်မှ ပရုတ်နံ့သင်းသော ဆေးလိပ်မျိုးကို အပျင်းပြေ တစ်လိပ်၊ နှစ်လိပ်လောက် သောက်ပြီး ပိုတာတွေ ကို သူ့ဆိုင်က ဝန်ထမ်းတွေ ဖြစ်တဲ့ အောင်ကြီးတို့ လပြည့်တို့ကို ပေးလိုက်လေ့ရှိသည်။

သို့သော် သူကြိုက်တာ တစ်ခုတော့ရှိသည်။ အဲ့ဒါကတော့ မိန်းမလိုက်စားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါကိုတော့ သူအလွန်ဝါသနာပါသည်။ အခွင့်အရေးရလို့ကတော့ အပျို၊ အအို၊ လူမျိုးခြား၊ ဘာသာခြား ဘာမှ မရှောင်။ တွေ့ရာအကုန် အုပ်သည်။ သူသည် အသားမည်းသော လူမျိုးမဟုတ်ဘဲ အသားဖြူအရပ်မြင့်တဲ့ မျိုးနွယ်ဝင်ဖြစ်သည်။ မျက်လုံးက အညိုရောင်ဖြစ်သည်။ အရပ်မှာ ၆ ပေနီးပါးလောက်ရှိပြီး ကျန်းမာရေးလိုက်စားသဖြင့် ကိုယ်ခန္ဓာထွားကျိုင်းသည်။ တစိမ်းတစ်ယောက်က သူ့ကို ရုတ်တရက်တွေ့လိုက်ရရင် နိုင်ငံခြားသား အဖြူတစ်ယောက် လို့ပင် ထင်သွားနိုင်သည်။ ပိုက်ဆံချမ်းသာပြီး၊ ရုပ်ရည်ပြေပြစ်သည့် ကိုပီတာ့ကို အမျိုးသမီးများကလည်း လိုအပ်ချိန်မှာ အပေးအကမ်း ရက်ရောတဲ့သူဌေး တစ်ယောက်အဖြစ် ဆက်ဆံကြသည်။

Moore’s Theroy ဆိုတာ Intel ဥက္ကဌကြီးဖြစ်တဲ့ Gordon Moore ရဲ့ Theory တစ်ခုဖြစ်သည်။ “အီလက်ထရောနစ် Chipset များသည် ၆ လကို ၂ ဆပိုမြန်လာမည်” ဆိုတဲ့သီအိုရီကို ထုတ်ထားပြီး ထိုသီအိုရီကလည်း ယနေ့ အချိန်မှာမှန်ကန်နေသည်။ ကိုပီတာက သူ့ဆိုင်သည်လည်း စီးပွားဆထက်တပိုး တက်စေရန်ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် Moore’s Theory ဆိုပြီးနံမည်ပေးခဲ့သည်။ စီးပွားက ၆ လကို ၂ ဆ တက် မတက်တော့မသိ… သူတွေ့ဆုံပြီး ချစ်ပွဲဝင်ခဲ့တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကတော့ အရင်ကထက် ၂ ဆမက တိုးလာသည်။ ဒါပေမယ့် အဖေကိုတော့ မမှီသေးပေ။ ပါပါးက အိမ်မှာ တရားဝင်မိန်းမ လေးယောက်ယူထားသည်။ စတုတ္ထမိန်းမက ကိုပီတာနဲ့ရွယ်တူဖြစ်သည်။ မိန်းမလေးယောက်အပြင် သူ့ရဲ့အလုပ်ထဲက အမျိုးသမီးများ၊ စပွန်ဆာလိုနေသော မော်လ်ဒယ်ပေါက်စလေးများ ကိုလည်း ခြေတော်တင်လိုက်သေးသည်။ ကိုပီတာသည်လည်း များမကြာခင် သူ့ဖခင်ကို မှီလာနိုင်ပေသည်။

ကိုပီတာ ဆိုင်ရှေ့ရောက်တော့ ကားရပ်လိုက်ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်သည်။ ဆိုင်တံခါးကိုတော့ အကုန်မဖွင့်တော့ဘဲ လူတကိုယ်စာ ဝင်လောက်ရုံသာဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ဒီနေ့… Silicon Valley ကုပ္မဏီမှ မမူယာခင်က သူတို့ဆိုင်မှသွင်းသော Motherboard များကို ကိုပီတာ့ဆိုင်က PC တွေမှာ အသုံးပြုပေးရန် လာဆွေးနွေးမည်ဖြစ်သည်။ ကိုပီတာ့ကို Motherboard လာစပ်သော ကုပ္မဏီမှာ နှစ်ခုသုံးခုလောက်ရှိသည်။ အားလုံးက တရုတ်ကဝင်တာတွေချည်းပဲ ဖြစ်လို့ ကွာလတီသိပ်မကွာ၊ ဈေးလည်းသိပ်မကွာပေ။ မမူယာခင်ရဲ့ Silicon Valley ကုပ္မဏီက တစ်ခုသာတာက ပစ္စည်းအယူများသည့် ဖောက်သည်များကို တန်ဖိုးကြီးလက်ဆောင်များ ပြန်ပေးချင်း၊ နိုင်ငံခြားခရီးစဉ်များ အလည်အပတ်ခေါ်ခြင်း စသည့် ကျေးဇူးတုန့်ပြန်ပွဲ ဆိုပြီး မကြာခဏလုပ်လေ့ရှိသည်။ ဒါကြောင့် မမူယာခင်တို့၏ ပစ္စည်းကို သုံးရန် နည်းနည်းပိုပြီး စိတ်ဝင်စားသည်။ ဒါပေမယ့် ကိုပီတာက ဘယ်က Motherboard ကိုယူမလဲဆိုတာကို မရွေးသေးဘဲ အင်တင်တင်လုပ်ထားသည်။ ယနေ့တော့ မမူယာခင်က သူ့ Motherboard များယူဖို့ကို လာတိုက်တွန်းဦးမည်ဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ဘာမှလည်းထွေထွေထူးထူ လုပ်စရာမရှိသဖြင့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး အင်တာနက်ထဲမှာ ဟိုဟိုဒီဒီလျှောက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

တစ်နာရီလောက်အကြာမှာ ဆိုင်ရှေ့ကို ကားတစ်စီးထိုးရပ်လာသည်။ Silicon Valley ကုပ္မဏီမှ ပစ္စည်းပို့တဲ့ကားဖြစ်သည်။ ကားခေါင်းခန်းထဲတွင် Marketing Supervisor မမူယာခင်ပါလာသည်။ မမူယာခင်က ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ပြီး သူနှင့်ပါလာသော ဝန်ထမ်းကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို

“သမီးတို့ xxxx ဆိုင်ကိုသွားပြီး ပစ္စည်းပြလိုက်။ ၁၀ လုံးနဲ့ အထက်ယူရင် ဈေးထက်လျော့ပေးမယ် ဆိုတာကိုပါ ပြောလိုက်နော်…။ အမက ကိုပီတာ့ကို Board ကိစ္စပြောလိုက်မယ်”

မမူယာက ကားပေါ်မှဆင်းပြီးနောက် သူနှင့်ပါလာသော ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို ချိုချိုသာသာနှင့် ခိုင်းစရာရှိတာတွေ ခိုင်းလိုက်သည်။ ထိုကောင်မလေးနှစ်ယောက် ကားနှင့်ပြန်ထွက်သွားတော့မှ မမူယာဆိုင်ထဲဝင်လိုက်သည်။ မမူယာခင် ဝတ်ထားတာက သူတို့ကုပ္မဏီ ယူနီဖောင်းဖြစ်သော ယောက်ျားလေးရှပ်ပုံစံအင်္ကျီအဖြူရောင် လက်စက၊ ကော်လာက မိန်းမဝတ်ပုံစံ အဝိုင်းကြီးဖြစ်သည်။ အောက်ပိုင်းက ဒူးခေါင်းအထက် ပေါင်လည်လောက် ရှည်သည့် မီနီစကတ်အနက်ရောင်ဖြစ်သည်။ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့အချိန်မှာ ဘာမှမဖြစ်သော်လည်း ဆိုင်ထဲဝင်ဖို့ လှမ်းလိုက်တော့ ထိုစကတ်လေးက ပေါင်အတွင်းသားများကို လုံခြုံအောင်လိုက်မဖုံးနိုင်တော့ဘဲ လှစ်ခနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။

မမူယာသည် အသက်၃၀ နှင့်၃၅ ကြားဖြစ်နိုင်သည်။ သို့သော် ကိုယ်ခန္ဓာကပုပုဝဝလေး ဖြစ်သဖြင့် မူရင်းအသက်ထက် ပိုငယ်နေသယောင်ထင်ရသည်။ မျက်နှာကလည်း ကလေးဆန်သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာအချိုးအစားက အရပ်ရှည်တဲ့သူတစ်ယောက်ဆိုလျှင် အနေတော်လို့ ပြောနိုင်သော်လည်း မမူယာက အရပ်ပုသဖြင့် နည်းနည်းတော့ဝတယ်လို့ မှတ်ချက်ပေးရမယ့် သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ မမူယာခင်က လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်က အိမ်ထောင်ပြုထားသော်လည်း ကလေးမယူသေးပေ။ သူ့ယောက်ျားက IT သမား တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အိမ်မှာ Computer ကလိလိုက် အင်တာနက်ထဲက Virtual အသိုင်းအဝိုင်းကြား ပျော်မွေ့လိုက်နဲ့သာ အချိန်ကုန်နေသည်။ မမူယာခင်ကလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်သေးသည်။

ဒါ့အပြင်မမူယာတွင် ငွေကြေးပြဿနာ နည်းနည်းရှိသည်။ သူမသည် ဟော့ဟော့ရမ်းရမ်း သုံးတတ်သူမဟုတ်သော်လည်း အပေါင်းအသင်းများပြီး အပျော်အပါးကို ဝါသနာပါသဖြင့် ပိုက်ဆံအကုန်အကျများသည်။ ပိုက်ဆံလိုတဲ့အခါ ကုပ္မဏီငွေထဲက ယူသုံးထားမိပြီး ဖောက်သည်များကို ပစ္စည်းအကြွေးပေးထားလို့ ပိုက်ဆံမရသေးတာပါ ဆိုပြီး စာရင်းလိမ်ထားသည်။ ဒါပေမယ့် ကြာလာတော့မရတော့ပေ။ လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်က မန်နေဂျာက မမူယာကို ခေါ်ပြီး ဆိုင်တွေကို ပေးထားတဲ့ အကြွေးများအားလုံးရအောင် ပြန်တောင်းရမည် ဟုတာဝန်ပေးလိုက်သည်။ သူယူထားသည့် ပမာဏမှာ ၁၅ သိန်းလောက်ရှိသည်။ သူမလက်ကောင် ၂ ကွင်းရောင်းလိုက်ရင် ၁၀ သိန်းလောက်ရနိုင်သည်။ ကျန် ၅ သိန်းကို ရှာဖို့နည်းစဉ်းစားထားသည်။

သူတို့ကုပ္မဏီမှာ ထုံးစံတစ်ခုရှိသည်။ နှစ်ကုန် သင်္ကြန်နီးတဲ့အခါမှာ Marketing အကောင်းဆုံး လုပ်ပေးနိုင်သည့် သူကို Bonus ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ မမူယာခင် အရင်က Marketing ဆင်းခဲ့တဲ့ ရာခိုင်နှုန်းတွေက သူ့ရုံးက တခြားသူတွေနဲ့သိပ်မကွာပေ။ သူတို့ထက်သာအောင် အချီကြီး တစ်ခုလောက် ရလိုက်မှ သူဒီ Bonus ကို ရမှာဖြစ်သည်။ ဒါမှလည်း အကြွေးဆပ်နိုင်မည်။ ကိုပီတာသည် ပစ္စည်းဝယ်လိုအားကောင်းသော ဖောက်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူ့ဆိုင်ကသာ မားသားဘုတ်တွေ ယူမည်ဆိုလျှင် ရုံးမှာမမူယာခင်ကို ကျော်နိုင်မည့်သူ မရှိတော့ဘဲ သူမရဲဈေးကွက်ရာခိုင်နှုန်းက တရှိန်ထိုးတက်သွားပြီး Bonus တွေ ရနိုင်သည်။ ဒါကြောင့် ကိုပီတာ ဘုတ်တွေ ယူဖို့ကို လာတိုက်တွန်းရခြင်းဖြစ်သည်။

မမူယာဆိုင်ခန်းထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ကိုပီတာက လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး

“လာ…မမူယာ၊ အရင်အတိုင်းပဲ လှလို့၊ ဝလို့ပါလား” ဟု ရိသဲ့သဲ့စကားနဲ့ နှုတ်ခွန်းဆက်လိုက်သည်။

“လှတယ်ပြောလို့ ကျေးဇူးပါပဲ သူဌေးမင်းရယ်။ ဝတာကတော့ အလုပ်နဲ့ အိမ်၊ အိမ်နဲ့အလုပ် ဖြစ်နေတော့ ပင်းပန်းသမျှ အတိုးချပြီးစားမိနေတာကိုး”

မမူယာကလည်း သူ့ရယ့်ပြည့်ပြည့်ဝ၀ ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ် ကာကွယ်လေ့ရှိတဲ့ လက်သုံးစကားနဲ့ပဲ ပြန်တုန့်ပြန်လိုက်ပြီး ကိုပီတာ့စားပွဲရှေ့က ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

“ကဲ… ကိုပီတာ သင်္ကြန်ပိတ်ရက်လည်း နီးနေပြီနော်။ သင်္ကြန်ပြီးတာနဲ့ စက်တွေ အရောင်းသွက်မှာလဲ သိရဲ့သားနဲ့ ဘုတ်တွေဝယ်ဖို့ မစဉ်းစားသေးဘူးလား” မမူယာခင်က ရောက်တာနဲ့ ခပ်လောလောပင် စဆွယ်တော့သည်။

“ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ… ကျနော့်ကိုလည်း လာစပ်နေတဲ့ ကုပ္မဏီသုံးလေးခု ရှိတော့ ဘာကို ရွေးရမယ်မှန်းမသိသေးပါဘူး”

မမူယာခင် ရင်ထဲမှာ ထိတ်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ ကိုပီတာ တခြားကုပ္မဏီကပစ္စည်းတွေ ယူလိုက်ပြီဆိုရင် သူမ ရောင်းအားမကောင်းတော့ဘဲ Bonus ရဖို့ အခွင့်အရေးမရှိနိုင်တော့။ ဒါဆိုရင် ငွေကွာနေတာတွေကို မဆပ်နိုင်တော့ဘဲ သူမ တရားရုံးရောက်နိုင်သည်၊ ထောင်ကျနိုင်သည်။ ဒါတွေကို တွေးမိတော့ မျက်နှာပင် ပျက်သွားမိသည်။ ကိုပီတာက လူကဲခတ် ကျွမ်းကျင်တဲ့ စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ပီပီ မမူယာခင် မျက်နှာပျက်သွားတာကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သာမာန် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက် ထက်ပိုမိုတဲ့ အရောင်းမြှင့်တင် ချင်စိတ်တွေ သူမ မှာ ရှိနေတာတာတော့ သေချာတယ်။

“တခြားကုပ္မဏီတွေနဲ့ ကွာလတီတူ၊ ဈေးတူရင်တောင်မှ ကျမတို့က လက်ဆောင်ပေးတာ၊ နိုင်ငံခြားခရီး အလည်အပတ်လိုက်ပို့ပေးတာတွေ ရှိပါတယ်။ ဖူးခက်ကမ်းခြေတို့ဘာတို့ အလည်ပို့ပေးဦးမှာ” မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ကို ဆက်လက် စည်းရုံးနေသည်။

“ဟား…ဟား… အဲ့ဒီ့ကမ်းခြေတွေ မမူယာသာ ပါရင် ကျနော် လိုက်ချင်သားဗျ”

ကိုပီတာက စကားကို ရပ်လိုက်ပြီး မမူယာကို ကြည့်လိုက်ပြီးမှ

“သြ.. မမူယာလို့ အပြောကောင်း၊ အဆိုကောင်းနဲ့ ဆိုတော့ ပျော်စရာကောင်းမှာပေါ့လို့” ဟု မထိတထိ ပြောလိုက်သည်။

မမူယာခင်သည် ကိုပီတာအကြောင်းကို ကြားဖူးနေတာကြာပြီ။ မိန်းမကိစ္စ ဇ ရှိမှန်းသိထားလို့ စတင်တွေ့ခါစက ခပ်ရှိန်ရှိန်ဖြစ်မိသော်လည်း နောက်ပိုင်းမှာ ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေး ပြေပြစ်သူ၊ သဘောကောင်းသူတစ်ဦးမှန်း သိသွားသည်။ ကိုပီတာက စားပွဲပေါ်က ဘောပင်ကို လက်ထဲမှာ လည့်ဆော့နေရင်းနဲ့ ခုံအောက်ကျသွားသည်။ ဘောပင်ကိုကောက်ဖို့ ခုံအောက် ငုံလိုက်ရာ

“ဟိုက်”

ခနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ မမူယာခင် ထိုင်နေတာက အောက်စလွတ်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပန်းရောင်လေးကို လှမ်းမြင်နေရသည်။ အလယ်ပိုင်းမှာ မို့ဖောင်းနေတဲ့ အရာလေးကိုပင် ဝိုးတဝါး မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ပေါင်သားများက ဖြူဖြူ တုတ်တုတ်ဖြစ်ပြီး၊ အနက်ရောင်စကတ်ဝတ်ထားလို့ ပိုပြီးကြည့်ကောင်းနေသည်။ စားနေကြကြောင်ဖားကြီး ကိုပီတာသည် အစာတွေ့သလို မရိုးမရွဖြစ်လာသည်။ သို့သော် ခုံအောက်မှာ အကြာကြီး ငုံ့နေလို့မကောင်းတာနဲ့ ပြန်ထလိုက်ရသည်။

“ဒါနဲ့… မမူယာတို့စီက တလောက ယူထားတဲ့ ဘုတ်တစ်ခု ပျက်နေတယ်ဗျ။ ဂရန်တီက ၃လလောက် ကျန်သေးတယ်။ မမူယာလမ်းကြုံယူသွားပေးပါလား။”

ကိုပီတာက မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကို စိတ်ထဲက ဖျောက်ပြီး အလုပ်ကိစ္စကို ပြန်ဦးတည် ပြောလိုက်သည်။

“ရပါတယ်ရှင်။ ကျမ ရုံးကို သယ်သွားပြီး စစ်ကြည့်ခိုင်းလိုက်မယ်လေ”

ကိုပီတာက ထိုင်ရာမှ ထပြီး ပစ္စည်းတင်သည့် စင်အပေါ်ဆုံးက ဘူးတစ်ခု လှမ်းယူလိုက်သည်။ ကိုပီတာ ထုတ်နေတဲ့ ဘူးရဲ့ အပေါ်မှာက အခြားဘူး သုံးလေးခု ဆင့်ထပ်ထားသည်။ ဒါကြောင့် ကိုပီတာက အပေါ်ကဘူးတွေကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး

“မမူယာ ဒီအောက်က ဘူးကို လာထုတ်ပေးပါလား ကျနော် ဒါတွေပင့်ထားပေးမယ်”

လက်နှစ်ဖက်စလုံးက အပေါ်ဘူးတွေကို ပင့်ထားရသဖြင့် မမူယာခင်ကို အကူအညီတောင်းလိုက်သည်။ မမူယာခင်လည်း ကိုပီတာကို ကူညီပေးရန် လျှောက်လာသည်။ စင်ပေါ်ကို လက်လှမ်းလိုက်သော်လည်း သူ့အရပ်က ပုနေသဖြင့် မမှီမကမ်းဖြစ်နေသည်။ လက်နှစ်ဖက် မြှောက်ပင့်ထားတဲ့ ကိုပီတာ့ အောက်ဝင်ရပ်လိုက်သဖြင့် ကိုပီတာ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသလိုဖြစ်သွားသည်။ မမူယာခင်၏ ဆံပင်မှ ရှန်ပူနဲ့သင်းသင်းကို ကိုပီတာ ရှုရှိုက်လိုက်ရသည်။

မမူယာခင်မှာ ထုတ်ရမည့် ဘူးကို ထိထိမိမိ မမှီဘဲ လက်ချောင်းထိပ်လေးများနှင့်ဆွဲယူနေရသည်။ ခြေဖျားထောက်ထားသဖြင့် အောက်ပိုင်းမခိုင်ဘဲ ယိမ်းနွဲ့နေရာ တင်ပါးဖူးဖူးကြီးများက ကိုပီတာ့ ပေါင်ရင်းကို သွားရောက်ပွတ်တိုက်မိလေသည်။ ကိုပီတာကလည်း ရှောင်ဖယ်ဖို့ မစဉ်းစားသည့်အပြင် ပို၍ပင်တိုးကပ်လိုက်လေသည်။ မမူယာခင်လည်း ကိုပီတာ့အပြုအမှုကို သတိထားမိသော်လည်း ကိုယ့်ရဲ့ အကျိုးစီးပွားကို ကူညီပေးနိုင်မယ့်သူဖြစ်နေသဖြင့် ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ အံကိုကြိတ်ကာ ဘူးကို မရမကဆွဲထုတ်လိုက်သည်။

“ရော့… ရပြီ” မမူယာက လက်ထဲက ဘူးကို ကိုပီတာ့ကိုပေးဖို့ နောက်သို့လှည့်လိုက်စဉ် ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ နောက်ကျောကိုသိုင်းဖက်လိုက်သည်။

“အို… ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ” မမူယာက လန့်အော်ပြီး ရုန်းထွက်ဖို့လုပ်လိုက်တော့ ကိုပီတာက

“မမူယာက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလို့ ကျနော်ဖက်ထားချင်လို့ပါ။ မမူယာ ဘာတွေ အဆင်မပြေတာရှိလည်း ကျနော့်ကို ပြောပြလေ၊ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် အခြင်းခြင်းပဲ ကျနော်ကူညီပေးမှာပေါ့”

ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ အားနည်းချက်ကို ရိပ်မိနေသူပီပီ အစာနဲ့မျှားလိုက်သည်။ မမူယာခင်လည်း တစ်ချက်ညိမ်သွားသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း ကိုပီတာယူမည့် မားသားဘုတ်များ၊ အကြွေးမဆပ်နိုင်လျှင် ရင်ဆိုင်ရမည့် တရားတဘောင် စသည်တို့မှာ စိတ်အလျင်တွင် ကစင့်ကလျား ပြေးလွှားတွေးတောနေမိသည်။

ကိုပီတာက မမူယာခင်ကို ဖက်ထားရင်းမှ ပါးခြင်းကပ်လိုက်ရင်း နှာခေါင်းထိပ်နှင့်ခပ်ဖွဖွ နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးကလည်း မမူယာခင်ရဲ့ ကျောတစ်ခုလုံးကို အုပ်မိုးထားပြီး ပေါင်ခွကြား တင်ပါးနှစ်လုံးပေါ်ဖိကပ်ထားသည်။ အခြေအနေက ဘာမှန်းမသိသေးတော့ လက်လှုပ်ရှားဖို့ မလွယ်သေး။ တော်ကြာ… ကယ်ပါဦး ဆိုပြီး ထအော်နေမှ သူ ပြဿနာတက်နိုင်သည်။

မမူယာခင်သည် ကိုပီတာ့ရဲ့အကူအညီ ပေးနိုင်မှု၊ မန်နေဂျာက ပိုက်ဆံများတစ်လအတွင်းပြန်တောင်းရမည် ဆိုတဲ့ အမိန့် နှင့် အိမ်က လင်တော်မောင်ရဲ့ မျက်နှာတို့ကိုသာ စိတ်ထဲမှာ ပြေးမြင်နေမိသည်။ ဘာလုပ်ရမယ်မှန်း မဝေခွဲတတ်တော့ပေ။ ဘာမှ မလှုပ်ရှားဘဲ ညိမ်နေသေးသဖြင့် ကိုပီတာက တစ်ဆင့်တက်ပြီး မမူယာရဲ့ လည်ပင်းကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်ပြီး လျှာထိပ်နှင့်သာသာလေး ပွတ်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်က မမူယာရင်ဘတ်ပေါ်မှတဆင့် ပခုံးတွေကို သိုင်းဖတ်လိုက်ရာ လက်ဖျံနှစ်ဖက်က ရင်သားနှစ်လုံးဆီပေါ်ကို ကျရောက်သွားသည်။ ပုံစံက အနှောက်ဖက်ကနေ စနစ်တကျ သိုင်းချုပ်လိုက်တဲ့ ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။

“ကိုပီတာရယ်… တော်ပါတော့။ ကျမတို့ အလုပ်ကိစ္စပဲ ပြောရအောင်” မမူယာခင် ငြင်းဆန်လိုဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ရုန်းထွက်ဖို့ကလည်း မလွယ်ဘူးလေ။

“အဲ့ဒီ့ကိစ္စကို စိတ်ချပါ။ မမူယာသာ ကျနော့်ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်ဆိုရင် ကျနော်လည်း မမူယာ ကိစ္စတွေကို ကူညီပေးမှာပါ” ကိုပီတာက သူလိုချင်တာနဲ့၊ မမူယာလိုအပ်နေတာကို ဒဲ့တိုးနီးပါးပင် ညှိပြော ပြောလိုက်သည်။

မမူယာခင်သည် သူ ကိုပီတာ့ကို လိုက်လျောလိုက်ရင် ရုံးကငွေကွာတဲ့ကိစ္စအဆင်ပြေသွားနိုင်မည်ကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဒါ့အပြင် ကိုပီတာ့လို ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်း လူကြီးနှင့် ချစ်ပွဲဝင်လိုက်ရလျင် ဘယ်လိုနေမလဲဆိုပြီး ရင်ခုန်သွားမိတာလည်း ပါပါသည်။ ကိုပီတာက ညာဘက်လက်ဖြင့် မမူယာခင်ရဲ့ တင်ပါးတစ်ခြမ်းကို ဖိညစ်ပီး သူ့ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုကို တဆင့်ထက်တိုး လိုက်ပြန်သည်။ ဒီလောက်ဆို သူ့အတွက် မမူယာက အခွင့်အရေးပေးလိုက်ပြီဆိုတာကို စားနေကြ ကြောင်ဖားကြီး ကိုပီတာ နားလည်လိုက်သည်။ စကတ်အတိုလေးဆိုတော့ သူ့လက်အောက်နည်းနည်း ရွေ့လိုက်တာနဲ့ စကတ်အောက် လက်ဝင်သွားသည်။ ဘောင်းဘီအသားနုနုလေးပေါ်ကနေ တင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ရတာ အရသာ ရှိလှပေသည်။ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို လက်ခလည်မသိမသာတင်ပြီး အောက်မှ အထက်သို့ ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မမူယာခင် ခါးမှာ ယိုင်လှဲတော့မည့် ဟန်ဖြစ်သွားသည်။ ကိုပီတာက မိန်းမက ကိုင်တာ ကျွမ်းကျင်လှပေသည်။ သူထိလိုက်တဲ့ ပုံစံတိုင်းက မမူယာ အသည်းဘဝင်ခိုက်စေတာချည်းပင်ဖြစ်သည်။

လောလောဆယ်မှာ သူ့အကြိုက်လုပ်ဖို့ထက် မမူယာ သာယာသွားအောင် အရင်လုပ်ပေးရမည်။ ပြီးတော့မှ သူ့အလှည့်ရောက်ရမယ် လို့တွေးထားလိုက်သည်။ မမူယာခင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးနှစ်ခုစလုံးကို ငုံပြီးစုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှအောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်လိုက်ရာ မမူယာခင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုပီတာ့ကျောကို အလိုလိုသိုင်းဖက်လာသည်။ ပွင့်ဟနေသော နှုတ်ခမ်းကြား လျှာသွင်းပြီး ပါးစောင် တစ်ခြမ်းကို မွှေလိုက်တော့ မမူယာမှာ ကိုပီတာ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ခွေလဲလုနီးနီးကျလာသည်။ ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ပခုံးတစ်ဖက်ကို ထိန်းကိုင်ထားပေးရင်းမှ နှုတ်ခမ်းခြင်းလည်း မခွာဘဲ ပေါင်ခွကြားကို လက်နှင့်အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့ကို ရလိုက်သည်။

ရုတ်တရက် ကိုပီတာက မမူယာကျောကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းပြီး ဒူးခေါက်ခွက်ကို ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပွေ့လိုက်ရာ မမူယာခင်မှာ လေထဲသို့စွေ့ခနဲမြှောက်တက်သွားသည်။ ထွားကျိုင်းပြီး သန်မာသော ကိုပီတာမို့လို့သာ မမူယာခင်ကိုယ်လုံးကို ပေါ့ပေါ့ပါးပါး မချီနိုင်စွမ်းရှိခြင်းဖြစ်သည်။ သာမာန်ယောက်ျားတစ်ယောက်ဆိုရင် ပေါင် ၁၈၀ လောက်ရှိမည့်မမူယာခင်ကို တနင့်တပိုးမရမည်။ ကိုပီတာက မမူယာခင်ကို ချီပြီး သူ၏ အလုပ်စားပွဲရှေ့မှ ထိုင်ခုံရှိရာသို့သွားလိုက်သည်။ ကိုပီတာက ဆုံလည်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး မမူယာက ကိုပီတာ့ပေါင်ပေါ်တွင်ရှိနေသည်။

ပုံစံကတော့ ကိုပီတာ့ရင်ခွင်တွင်း မမူယာရောက်နေပြီး ကိုပီတာပြုသမျှနုရတော့မည့် ပုံစံဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက မမူယာရဲ့ ယောက်ျားလေးပုံစံ ရှပ်အင်္ကျီကြယ်သီးများကို တစ်လုံးခြင်းဖြုတ်လိုက်သည်။ မမူယာကတော့ ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ ကိုပီတာ့ရင်ခွင်ထဲသို့ မျက်နှာဝှက်ထားသည်။ ကြယ်သီးများ အားလုံးပြုတ်သွားတော့ အောက်မှ ရင်သားဖွေးဖွေးများပေါ်လာသည်။ ဘရာစီယာမှာ အနီရဲရဲဖြစ်ပြီး အောက်မှ ဖြူဖွေးသော ရင်သားနှစ်လုံးမှာ ဘရာစီယာရဲ့ ထိမ်းချုပ်မှုကို မနာခံဘဲ အပြင်သို့ လျှံထွက်ချင်နေကြဟန်နှင့်တူသည်။

ကိုပီတာက ဘရာစီယာကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး ရင်သားနှစ်လုံးကို လွတ်လပ်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။ ရင်သားနှစ်လုံးမှာ ရှောက်သီးအလုံးကြီးကြီးခန့် ရှိသဖြင့် စို့ချင်သူအကြိုက် အားမနာတမ်းစို့လို့ရမည့် ပုံစံဖြစ်သည်။ ရင်အုံအပေါ်မှာ ထိပ်သီးလေးများကတော့ အညိုရောင်ဖြစ်ပြီး လက်သန်းတဆစ်စာလောက် ရှိမည်။ ကိုပီတာက ဘယ်လက်ဖြင့်ကျောကိုပွေ့ထားပြီး ညာဘက်လက်မက ညာဘက် နို့သီးကောင်းကိုလည်းကောင်း၊ ညာဘက် လက်သန်းက ဘယ်ဘက် နို့သီးခေါင်းကို လည်းကောင်း သာသာလေး ကုတ်ခြစ်ပေးရာ နို့သီးခေါင်းများ ထောင်ကြွလာသည်။ ဒီတော့ ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ ရင်သားတွေထဲ ခေါင်းထည့်ပြီး ခေါင်းလေးများကို စတင်စုပ်သည်။ စုတ်နေရင်းနှင့်ပင် လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ပင်တီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မုန့်ပေါင်းလို ပြော့အိအိ အသားဆိုင်လေးများကို ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ မမူယာခင်ရဲ့ညီးသံများမှာ မြိုင်လာပေသည်။

မမူယာခင်ရဲ့ညီးသံကြောင့် ကိုပီတာ အကြံတစ်ခုပေါ်လာပြီး နို့စို့နေတာကို မသိမသာရပ်ပြီး အဖုတ်ကို ကလိခြင်းကို ဆက်လုပ်သည်။ မမူယာမှာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အံကြိတ်ထားသော်လည်း ညီးသံမထွက်။ ဒါကြောင့် ကိုပီတာက အဖုတ်ကို ဆက်မနှိုက်တော့ဘဲ ရင်သားတစ်အုံလုံးပါအောင် ပါးစပ်ဖြင့် ငုံခဲလိုက်တာနဲ့ မမူယာရဲ့ “အ… အား… ” ဆိုတဲ့ အသံများကို ကြားလိုက်ရသည်။

မမူယာရဲ့သာယာမှုအစိတ်အပိုင်းမှာ ရင်သားတွင် အဓိက ဖြစ်ကြောင်း ကိုပီတာသဘောပေါက်လိုက်လေသည်။ မိန်းမတွေက ကိုယ်ခန္ဓာသာယာမှုအစိတ်အပိုင်းသည် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတူညီကြောင်း အတွေ့အကြုံအရ သိထားသဖြင့် ကိုပီတာ စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် နို့နှစ်လုံးကိုသားအားရပါးရစို့ပြီး အဖုတ်ကို သိပ်မပြုစုပဲ တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်သာ ပွတ်သတ်ပေးလိုက်သည်။

တော်တော်ကြာအောင် နှုးပြီးတော့ ကိုပီတာက မမူယာကို သူ့ရဲ့စားပွဲခုံပေါ်ချီပြီးတင်လိုက်သည်။ မမူယာက ကိုပီတာ ခရီးဆုံးအထိ သွားတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း သဘောပေါက်သွားတဲ့အတွက်

“ကိုပီတာ… ဒီမှာတော့ မလုပ်နဲ့ရှင်။ မကောင်းပါဘူး။”

ကိုပီတာက လှုပ်ရှားမှုများကို ရပ်လိုက်သည်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါသည်။ သူရဲ့ဆိုင်က လူမရှိလို့ ပိတ်ထားခြင်းဖြစ်ပေမယ့် တခြားဆိုင်တွေက ဖွင့်ကြသည်။ သူနဲ့ မမူယာခင် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတာကို မြင်ရင်လည်း မြင်ထားနိုင်သည်။ ဒါကြောင့် တစ်နေရာရာကို ရွှေ့ဖို့စဉ်းစားလိုက်ပြီးမှ…

“ဒီလိုလုပ်ဗျာ။ မမူယာခင် ရုံးကို ပြန်သွားလိုက်တော့။ ညနေ ငါးနာရီရုံးဆင်းချိန်မှာ ကျနော် မမူယာတို့ရုံးနားက Super Market ရဲ့ ကားပါကင်ထိုးတဲ့နေရာမှာ စောင့်နေမယ်။ မမူယာ အဲ့ဒီ့ကိုလာခဲ့။ ဟုတ်ပြီလား…”

“အင်း” မမူယာခင်က သဘောတူဟန်နဲ့ မပွင့်တပွင့် အသံပြုရင်း လက်ခံလိုက်တယ်။

ခဏကြာတော့ မမူယာခင်ရဲ့ရုံးကား ပြန်ရောက်လာပြီး သူတို့အဖွဲ့ရုံးကို ပြန်သွားကြတယ်။ ကိုပီတာလည်း ဆိုင်ပိတ်ပြီးတော့ ပန်းဆိုးတန်းဘက်သွားပြီး သူသုံးဖို့စဉ်းစားထားတဲ့ ပစ္စည်းတစ်ခု ဝယ်သည်။ မြို့ထဲမှာ သူ့အသိုင်းအဝိုင်းက ခပ်များများဆိုတော့ လိုချင်တာတွေအားလုံးက ပိုက်ဆံရှိရင် ရသည်။ ဒီတော့ သက်လုံကောင်းဖို့အတွက် ချောကလက်နံ့မွှေးတဲ့ ဆေးတစ်ချို့ကိုပါဝယ်ပြီး မမူယာခင်တို့ ရုံးနားက Super Market ကိုသွားတယ်။

ကားရပ်နားတဲ့နေရာက လူသိပ်မရှိ။ ကားတံခါးကို အလုံပိတ်၍ စက်နှိုးပြီး အဲကွန်းဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အသင့်ပြင်ဆင်ထားပြီးဖြစ်တဲ့ အရာကို ရှုရှိုက်လိုက်တယ်။ ကားထဲတွင် မီးခိုးများ ပျံလွှင့်သွားပြီး ချောကလက်အနံ့များ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကိုပီတာက ဒါတွေကို အမြဲတမ်း သုံးစွဲလေ့မရှိ။ ဒါပေမယ့် ပွဲကြမ်းဖို့လိုလာရင်တော့ အသုံးပြုလေ့ရှိသည်။ မမူယာခင်က အိမ်ထောင်သည်၊ ဘော်ဒီက ဝဝပြည့်ပြည့် ဆိုတော့ တော်ရုံတန်ရုံနဲ့ ဖြိုလို့ရမှာမဟုတ်ဘူး။ ဒါကြောင့်လည်း ခွန်အားဖြည့်တင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုပီတာ ဘိရှာဖို့အတွက် သူ့ဖုန်းထဲက နံပါတ်တွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အင်းစိန် စော်ဘွားကြီးကုန်း ဘက်က ဟော်တယ်တစ်ခုကို ရွေးချယ်လိုက်သည်။ ဖုန်းခေါ်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ

“ဟဲလို… ကိုပီတာ။ ပျောက်ချက်သားကောင်းလှချည်လားဗျ။ ဘာ လိုအပ်သလဲ”

သူ့လို လူတစ်ယောက်ရဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ဟာ ဟိုတယ်မန်နေဂျာရဲ့ ဖုန်းထဲမှာ မှတ်သားထားပြီး ရှိနေမယ်ဆိုတာ ကိုပီတာသိထားပြီးသားပါ။ ဒါပေမယ့် သူကတော့ အဲ့ဒီ့လူရဲ့နံမည်ကို မေ့နေပြီ။ ဒါကြောင့်

“ဂျာကြီးရေ… တစ်ခန်းလောက်ရမလားဗျာ။ ဒီညနေလာမယ်…” ဆိုပြီးတော့သာ သုံးနှုန်းလိုက်တယ်။

“… … …”

“ညမအိပ်ဘူး။ ပြန်မှာ”

“… … …”

“အိုခေဗျာ… နာရီဝက်လောက်နေရင်ရောက်မယ်”

ကိုပီတာ အခန်းကိစ္စလည်း စီစဉ်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ သီချင်းဖွင့်ပြီး မမူယာခင်အလာကို အေးအေးဆေးဆေးပင် စောင့်နေလိုက်သည်။

သိပ်မကြာခင်ပဲ မမူယာ ရောက်လာသည်။ ကိုပီတာလည်း အင်းစိန်စော်ဘွားကြီး ကုန်းဘက် မောင်းခဲ့လိုက်သည်။ ဟော်တယ်ထဲ ရောက်တော့ ကားရပ်ပြီး ဆင်းလိုက်တာနဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်က တံခါးလာဖွင့်ပေးသည်။ ကိုပီတာက လူကိုမှတ်မိသော်လည်း နံမည်မေ့နေပြီ ဖြစ်သည့် မန်နေဂျာကို မေးတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်တော့ မန်နေဂျာက အသင့်ပင် သော့တစ်ချောင်းထုတ်ပေးသည်။ ကိုပီတာက Thanks လို့ ဘိုဆန်ဆန် တစ်ခွန်းနှုတ်ဆက်ပြီး မမူယာခင် မမြင်အောင် မန်နေဂျာကို မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလိုက်သည်။ မန်နေဂျာက လှေခါးပေါ်တက်သွားသော မမူယာခင်ရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှကို မျက်စိစားပွဲ ထိုင်ရင်း နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး လို့မှတ်ချက်ပေးမိသည်။

အိပ်ခန်းထဲရောက်တဲ့အခါ ကိုပီတာက ကုတင်ပေါ်သို့ပစ်လဲလိုက်သည်။ မမူယာခင်မှာ မလိုက်လာပဲ ရပ်နေသည်။ သူမသည် အိမ်ထောင်ရှင် မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်မကျခင် အပျိုဘဝမှာ တွဲခဲ့သော ရည်းစားနှင့်ကတည်းက အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ပြီးပြီ။ ယောက်ျားနှစ်ယောက်နှင့်အတွေ့ကြုံရှိသော်လည်း တစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ အတူအိပ်ဖို့ကိုတော့ ဝန်လေးမိသည်။ သူမဘာကြောင့်ဒီကို လိုက်လာမှန်းကို ပြန်စဉ်းစားလို့မတတ်တော့။ ဆိုင်ထဲမှာ နှုးလိုက်တဲ့ ကိုပီတာ့ရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်လား၊ အကြွေးကိစ္စပြေလည်ချင်လို့လား ဝေခွဲမရတော့ပေ။ နှစ်ခုစလုံးကြောင့်လည်းဖြစ်နိုင်မည် ထင်သည်။

ကိုပီတာက မမူယာခင် စိတ်ရှုပ်နေတဲ့ပုံကို သတိထားမိသွားပြီး

“မမူယာ လန်းသွားအောင် ရေအရင်ချိုးလိုက်ပါလား”

ရေချိုးခန်းထဲတွင် တစ်ယောက်ထဲ ခဏလောက်နေလိုက်ရရင် သူမရဲ့ လက်ရှိအခြေအနေကို သုံးသပ်နိုင်သည်။ ဒါကြောင့် စစခြင်း ဆောက်နှင့် မထွင်းဘဲ အချိန် ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မမူယာခင်လည်း ခေါင်းတစ်ချက်ညိတ်ပြီး စလင်းဘတ်အိပ်ကို ကုတင်ပေါ်တင်၍ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်သည်။

အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြီး ရေပန်းအောက်ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ ဒီကိစ္စသာ ယောက်ျားသိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ။ သူ့ကို ပေါင်းပါ့ဦးမလား… ဒီလာတာကိုရော တခြားသူတွေ သိသွားနိုင်သလား… စသည်တို့ကို စိတ်ရှုပ်စွာ စဉ်းစားမိနေသည်။ ရေပန်းခလုပ်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ အေးမြသော ရေများက သူ့ကိုယ်ခန္ဓာပေါ် ကျလာသည်။ စီးကျနေသော မျက်ရည်များသည် ရေနှင့်ရောသွားသည်။ မမူယာခင် ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ အခုလို ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အခန်းထဲ ရောက်နေပြီးတော့မှ နောက်ကြောင်းကို မစဉ်းစားတော့ဘူး။ ရှေ့အကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်ပဲ လုပ်တော့မယ်။ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ စွန့်စားလိုက်တော့မယ် ဟုတွေးမိသည်။ ဝအောင် ငိုပြီးတော့မှ ငွေပြန်မပေးနိုင်လို့ ထောင်ကျရခြင်းထက် ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ ခဏတာ အိပ်လိုက်ရခြင်းက အများသက်သာပါသေးသည် ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးရင်း နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ပေါက်ထွက်မတတ်ကိုက်ပြီး နာနာကြည်းကြည်းပင် ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်လေသည်။

ရေချိုးပြီးတော့ တဘတ်နှင့်စင်ကြယ်အောင် သုတ်လိုက်သည်။ အဝတ်အစားတွေကိုပြန်မဝတ်တော့။ တပတ်ကိုသာ ရင်လျားလိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်လိုက်သည်။ ကိုပီတာက ကုတင်ပေါ်လှဲနေရင်းသူ့ကို ကြည့်နေသည်။ မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ကို ရဲရဲတင်းတင်းပင် ပြန်ကြည့်ပြီး ကိုပီတာ့ဆီ လျှောက်လာသည်။ ကိုပီတာက ကုတင်ပေါ်တွင် ဘေးတစောင်းထိုင်လိုက်ပြီး

“လာလေ”

လို့ခေါ်လိုက်တော့ မမူယာကာ ကိုပီတာ ထိုင်နေတဲ့ရှေ့မှာ ဝင်ရပ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးက ကိုပီတာ့ ဒူးနှစ်ဖက်ကြားရောက်သွားသည်။ ကိုပီတာက မမူယာ လည်ပင်းကို ဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုက မသိမသာ တုန်နေသည်။ ကိုပီတာက သူစိတ်ကြိုက်လုပ်ခွင့် ရှိသော်လည်း အကြမ်းပတမ်းမလုပ်ဘဲ ရည်းစားတစ်ယောက်ကို ပြုစုသလိုဆက်ဆံလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ခဏအကြာမှာ မမူယာက ခေါင်းကို ပြန်မတ်ပြီး ကိုပီတာ့ မျက်လုံးကို တည့်တည့်စိုက်ကြည့်ကာ

“မှုတ်ပေးရမလား” ဟု ပြောလိုက်သည်။

ကိုပီတာ့ မျက်လုံးထဲတွင့် အံ့သြသည့် အရိပ်အယောင် တစ်ချက်တော ဖြတ်ပြေးသွားသည်။ သို့သော် ချက်ခြင်းပဲ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ မမူယာခင်က ကိုပီတာ ထိုင်နေသော ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချပြီး ကိုပီတာ့ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။ ဘောင်းဘီကို အောက်ကို ဆွဲချတော့ ကိုပီတာက အလိုက်သည့်ပင် ကြွပေးလိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်သို့ အမြှောင်းကြီး တစ်ခု ဖုထွက်နေသည်။ မမူယာ နည်းနည်းတော့ တုံ့သွားသည်။ သူတွေ့ဖူးခဲ့တဲ့ ဟာတွေထက် ကြီးမားတာတော့ အသေအချာပင်။ မမူယာခင်မှ ထိုအရာကိုတွေ့တော့ ရေကန်တွေ့လျှင် ခဲလုံးပစ်ပေါက်ချင်သော ကလေးတစ်ယောက် လိုပင် မကိုင်ကြည့်ဘဲ မနေနိုင်၍ အပေါ်မှအောက်သို့ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

အောက်ကိုပွတ်ချလိုက်လို့ ဘောင်းဘီက ဟသွားပြီး ထိပ်ခေါင်းအနီရောင်လေး ပြူထွက်လာသည်။ မမူယာက ဒီအောက်က အရာကြီးသည် သူ့အတွက် မထူးဆန်းပါ မြင်ဖူးနေပြီးသားဟု တွေးပြီး ဘောင်းဘီကို အောက်သို့ဆွဲချ လိုက်ရာ အထဲမှ အတန်အကြီး ငေါ့ခနဲ ထောင်ထွက်လာသည်။ မမူယာလန့်သွားသည်။ သူမအရင်က ကြုံခဲ့ရတာဟာ ဒီလိုမျိုးကြီးမဟုတ်ပေ။ သူ့ဘက်ကို ချိန်မထားပဲ ပစ္စည်းပိုင်ရှင်၏ ဆီးခုံဘက်ကို ခေါင်းတည်နေလို့သာ တော်တော့သည်။ မမူယာက ထိုအတံကြီးကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး အရင်ဆုံး ဥနှစ်လုံးကို လျှာနှင့်သပ်တင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ အတံကြီးရဲ့ အရင်းကို နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုဖြင့် အနမ်းတစ်ပွင့်ပေးလိုက်သည်။ အချောင်းကြီး တစ်လျှောက်ကို နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် အထက်မှ အောက်သို့ နမ်းသွားပြီး ထိပ်ခေါင်းရောက်တော့မှာ ကွမ်းသီးခေါင်းကို ကို ငုံကာ စုပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်” ခနဲ အသံထွက်သွားပြီး အချောင်းကြီးက လက်ထဲမှာ အတင်းကို ရုန်းကန်လာသည်။

မမူယာခင်မှာ အတန်ကြာသည်အထိကို ထိုအချောင်းကြီး၏ ရုန်းကန်တွန်းထိုးမှုများအား ထိန်းကွပ်ရင် နမ်းစုတ်ပေးလိုက်သည်။ ကိုပီတာက တော်လောက်ပြီဟု ထင်တော့ မမူယာကို လက်မောင်းနှစ်ဖက်မှ မချီပြီး ကုတင်ပေါ်လှဲတင်လိုက်သည်။ တဘတ်ကို စွဲချွတ်ပြီးတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဘေးသို့ကားလိုက်သည်။ မမူယာရဲ့ အဖုတ်မှာ အပြားမကြီးပေ။ သို့သော် ကိုယ်ခန္ဓာဝဖြိုးသူတစ်ယောက်မို့လို့ထင်သည်… တော်တော်ကို ဖောင်းသည်။ နှုတ်ခမ်းသားများမှာ အဆီစုနေပြီး ပန်းပွင့်အဖူးကဲ့သူ့ ဖူးဖူးကြီးဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက အချောင်းကြီးဖြင့်ချိန်၍ ထိုးချလိုက်သည်။ အချောင်းကြီးက တစ်ဝက်ပင်မဝင်သေး

“အား… မရဘူး။ တော်တော့ မသွင်းနဲ့တော့” မမူယာမှာ အလန့်တကြားငြင်းဆန်လေသည်။

ကိုပီတာက ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ထိုးသွင်းလက်စကို ထပ်ထိုးထည့်သည်။

“ကိုပီတာ… မရဘူး။ ပြန်ထုတ်လိုက်တော့”

“ရပါတယ် မမူယာကလည်း ဒီမှာ တော်တော် ဝင်နေပါပြီ”

“အာ… ဘာတော်တော် ဝင်ရမှာလည်း ရှင့်ဟာက လူဟာမှ မဟုတ်တာ။ ကျမထဲ ထည့်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး”

“ဟာဗျာ… မမူယာလည်း အပျိုလေးမှမဟုတ်တာ။ သွားဖူးလာဖူးနေတာပဲ ရမှာပါ”

ကိုပီတာလည်း ပြောနေရင်းကပင် နောက်ထပ် အားစိုက်ပြီးထိုးသွင်းလေသည်။ မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ လက်မောင်းများကို အတင်းတွန်းပြီး

“ကျမက အပျိုမဟုတ်ပေမယ့် ရှင့်ဟာကြီးလိုမျိုး ကြုံခဲ့ရတာမဟုတ်ဘူး” ဟုအော်လေသည်။

ကိုပီတာက ဘာမှပြန်မပြောတော့ဘဲ နည်းနည်းခြင်းပြန်ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်နှင့် လေးငါးချက်လောက် ညှောင့်လိုက်သွင်းလိုက် လုပ်နေသည်။ မမူယာခင်ရဲ့ ရှိုက်သံမှာလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် ကြားနေရသည်။ ငါးမိနစ်လောက်အကြာမှာပဲ ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖိသွင်းလိုက်ရာ တစ်ချောင်းလုံးဝင်သွားလေသည်။ အချောင်းတစ်ခုလုံး အထဲရောက်သွားတာနဲ့ မမူယာခင်က ကိုပီတာ့ ကျောကုန်းများကို တင်းကြပ်နေအောင် ဆွဲဖက်လိုက်တော့သည်။ မမူယာရဲ့ အတင်းကို ဖက်ထားလို့ ကိုပီတာမှာ လှုပ်ရှားခွင့်မရတော့ပေ။ ဒါကြောင့် နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်၊ နားရွက်လေးများကို ကိုက်လိုက်ဖြင့် အချိန်ယူနေရသည်။ ခဏတော့ ဖက်ထားတဲ့ လက်အရှိန် လျော့လာတော့မှ သူ့ရဲ့ ဆောင့်ချက်များကို စတင်လှုပ်ရှားရလေသည်။

ပထမအချီပြီးသွားတဲ့အခါမှာ မမူယာခင်ရဲ့ ပုံစံပြောင်းသွားသည်။ သူ့ကို အပေးအယူသဘောဆန်ဆန် မပြုမူတော့ဘဲ၊ လက်တွဲဖော် တစ်ယောက်သဖွယ် လိုက်လိုက်လျောလျော လိုလိုလားလား ဖြစ်လာသည်။ ဒုတိယ တစ်ကြောင်းသွားရန် မမူယာခင်ကို ကုတင်ပေါ်တွင် လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကိုပီတာက ကြမ်းအောက်ဆင်းကာ ရပ်လိုက်သည်။ မမူယာခင်က လက်နှစ်ဖက်ကရှေ့ကို ပစ်ထားပြီး ရင်ဘတ်နဲ့၊ ပါးတစ်ခြမ်းကို မွေ့ယာပေါ် အပ်လိုက်သည်။ ဖင်ကုန်းသည် ဆိုတာထက် ဖင်ထောင်ပေးထားသည် ဟု ပြောရင် ပိုမှန်မည်။ ခါးကိုင်ပြီးဆောင့်ဖို့ကို အကောင်းဆုံးအနေအထားဖြစ်သည်။

သုံးခေါက်ပြီးတဲ့အခါမှာ ညကိုးနာရီထိုးနေပြီဖြစ်သည်။ ရုံးမှာကတည်းက လင်တော်မောင်ကို ဒီနေ့ည ရုံးမှာ အိုတီရှိလို့ နောက်ကျမယ်လို့ ဖုန်းဆက်ထားပြီးသားဖြစ်သည်။ ကိုပီတာက သူမ နေတဲ့ လမ်းထိပ်အထိ လိုက်ပို့ပေးမည်လို့ပြောသည်။ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီးတော့ အခန်းအပြင်ထွက်ခါနီးမှာ

“ကဲ… ကိုပီတာ စံပယ်ပန်းတော့ ပန်ပြီးပြီ။ မားသားဘုတ်ကိစ္စကရော ဘယ်လိုလဲ”

ကိုပီတာက မမူယာခင်ရဲ့ တင်ပါးတစ်ခြမ်းကို အားနဲ့ညစ်လိုက်ပြီး

“သင်္ကြန်ပြီးရင် အလုံး ၅၀ ပို့လိုက်တော့” ဟု ပြောလိုက်ရာ မမူယာခင် မျက်နှာမှာ ဝင်းပသွားသည်။

ကိုပီတာက ဆက်ပြီး

“ကိစ္စပြီးပြီ ဆိုပြီးတော့ ကျနော့်ကို မေ့မသွားနော်။ နောက် အားရင်လည်း တွေ့ရအောင်နော်… မမူယာ”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။ မမူယာတစ်ယောက် တစ်ခါပဲ မှားမလား၊ ကာမဂုဏ်ထဲမှာ အကြိမ်ကြိမ်နစ်မြှပ်မလားဆိုတာတော့ စောင့်ကြည့်ရပေမည်။

……………………………………..

“ဇစ်တပ်ပေးဦး”

အင်္ကျီအောက်နားတွေကို ဘောင်းဘီထဲ ထိုးသွင်းရင်း ဇစ်တပ်ခိုင်းဖို့ ဘီဘီ့ဘက်သို့ ခါးလှည့်လိုက်သည်။ ဘီဘီက ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ဖို့ လက်လှမ်းလိုက်တော့

“နေဦး… တစ်ချက်လောက်နမ်းပေးဦး”

ကိုပီတာက မေးငေါ့ပြတော့ ဘီဘီက မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီး ကိုပီတာ့အတွင်းခံပေါ်က မပြော့မတင်း အရာကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်တစ်ချက်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်က ပြော့ပြော့ကြီးနှစ်လုံးကို သွားနှင့်ခပ်သာသာလေး ဖိကိုက်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ မပြော့မတင်းအရာကြီးက သိသိသာသာကို တင်းလာသည်။ ဘီဘီက ထိုအရာကြီးကို လက်ဝါးနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ် ရိုက်လိုက်ပြီး ကိုပီတာ့ကို

“သွားတော့… ကဲမနေနဲ့”

ဟုပြောလိုက်သည်။ ကိုပီတာက သဘောကျသွားဟန်နဲ့ ရယ်ပြီး အခန်းအပြင်ဘက်ထွက်သွားသည်။ အခန်းဝမှာအိပ်နေတဲ့ အယ်ဇေးရှင်းခွေးကြီးကို

“ဘော်ဘီ… မင်းမမကို ကောင်ကောင်းစောင့်ရှောက်နော်”

လို့ အော်ပြောပြီး အိမ်အောက်ဆင်းသွားသည်။

ကိုပီတာ အပြင်သွားတော့ အိမ်မှာ ဘီဘီတစ်ယောက်ထဲ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ကိုပီတာကို တစ်ခါတလေ စိတ်ပျက်မိသည်။ သူ့ယောက်ျား မိန်းမပွေတာတွေကို ဘီဘီသိသည်။ ဒါပေမယ့်ဘာမှ မပြောသာပေ။ သူတို့ထုံးစံအရ ယောက်ျားတစ်ယောက် မိန်းမအများကြီးယူတာကို စောဒက တက်ပိုင်ခွင့်မရှိ။ ဒါပေမယ့် ကိုပီတာ အဲ့ဒီလို အပြင်မှာ ပွေရှုပ်နေတော့ အိမ်က မိန်းမဖြစ်သူအပေါ်မှာ စိတ်ပါဝင်စားမှုနည်းလာသည်။ ဘယ်အချိန် အလိုရှိရှိ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့မိန်းမ ဆိုတော့ ကိုပီတာက ဘီဘီ့ရဲ့ ကျေနပ်တင်းတိမ်ခြင်းကို တခါတရံမှာ မေ့နေတတ်သည်။

ခြေသည်းနီများ ခြောက်သွားတဲ့အခါ ဘီဘီ အိပ်ခန်းထဲဝင်ရန် ထလိုက်သည်။ ကြမ်းပေါ်တွင် လက်နှစ်ဖက် ပစ်ပြီး အိပ်နေတဲ့ ဘော်ဘီက သူ့ကို အစာကျွေးမယ်လို့ ထင်ပြီး ဘီဘီ့ဆီ ပြေးလာသည်။

“နေဦး… ဘော်ဘီရယ်၊ မမစိတ်ရှုပ်နေတယ်။ သွား… သွား…”

ဘီဘီက သူမ ခြေထောက်ကိုလာနမ်းရင်း အစာတောင်းနေသည့် ဘော်ဘီကြောင့် ခြေသည်းနီများပျက်သွားမှာ စိုးရိမ်ပြီး မောင်းလိုက်သည်။ ဘော်ဘီက အစာမရနိုင်မှန်းသိသွားလို့လား၊ သူ့သခင်မ စိတ်ရှုပ်နေတာကို သိလို့လား မသိပေ။ ဘီဘီနားမှခွာပြီး ကြမ်းပေါ်တွင် သွားပြန်ခွေနေလိုက်သည်။

ဘီဘီက အိပ်ခန်းထဲရှိ ဗီရိုထဲတွင် လုံခြုံစွာ သိမ်းထားသော ဘူးတစ်ဘူးကို ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ကိုပီတာ့ CD အခွေများထားသည့် စင်မှ အခွေတချို့ကို ရှာကြည့်သည်။ ကိုပီတာစုဆောင်းထားသော အပြာဇတ်လမ်းအခွေတွေက များလှသည်။ များသောအားဖြင့် ယောက်ျား၊ မိန်းမအင်္ဂါတွေကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြပြီး၊ ဆက်ဆံပုံတွေကို သေချာ ရိုက်ထားသော အခွေများဖြစ်သည်။ ဘီဘီက ထိုသို့ကားတွေကို သဘောမကျပေ။ အရှေ့တိုင်းမင်းသားမင်းသမီးတွေနဲ့ ရိုက်သည့် Softcore ဆိုသော ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ခြင်း ဦးစားပေးတဲ့ ကားတွေကို သဘောကျသည်။ စိတ်ကြိုက်အခွေရွေးလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ကို ပြန်ထွက်လိုက်သည်။

ဧည့်ခန်းထဲက DVD Player ထဲအခွေထည့်ပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာခုံ၏ ရှေ့တွင် ရေမြှပ်ကော်ဇော အသေးတစ်ချပ်ကို ခင်းပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ နောက်က ထိုင်ခုံကို ကျောမှီပြီး ပေါင်နှစ်ခြောင်းကို ကားလိုက်သည်။ အိပ်ခန်းထဲကယူလာသော ဘူးကို ထုတ်ပြီး အထဲက Dildo ဟုခေါ်သည့် ယောက်ျားတန်ဆာပုံစံ အချောင်းကြီးကို ထုတ်ယူလိုက်သည်။

ဒီပစ္စည်းသည် ဘီဘီ့ သူငယ်ချင်း မီရှဲလ်က လက်ဆောင်ပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ မီရှဲလ်က အင်္ဂလန်မှာပဲ ကျောင်းတတ်ပြီး အဲ့ဒီ့မှာပဲ အလုပ်ဝင်နေသော ဘီဘီ့ ကျောင်းနေဘက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။ ၈ တန်းလောက်က သူမရဲ့ အဒေါ်နှင့်လိုက်သွားပြီး အင်္ဂလန်မှာ ကျောင်းတတ်သည်။ ကျောင်းပြီးသွားသော်လည်း ဒီပြန်မလာတော့ဘဲ အဲ့ဒီ့နိုင်ငံမှာသာ အခြေချသည်။

ဘီဘီ ၁၀ တန်းအောင်သွားတဲ့နောက် ပါပါးက တက္ကသိုလ်မတက်ခိုင်းတော့ဘဲ သူ့အလုပ်ကို ဝင်ကူခိုင်းသည်။ သူတို့လူမျိုးများက သမီးဖြစ်သူကို သိပ်မမျှော်လင့်ကြ။ သားကိုသာ လိုချင်ပြီး၊ သားဖြစ်သူကိုပဲ ဦးစားပေးသည်။ ဒီလိုနဲ့ ကိုပီတာ နိုင်ငံခြားက ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာပဲ လူကြီးခြင်းတွေ့ဆုံပြီး ဘီဘီ့ကို ကိုပီတာနှင့်ပေးစားလိုက်သည်။ လက်ထပ်ပြီးခါစက ကိုပီတာသည် သူမအပေါ်မှာ တော်တော်လေး အချိန်ပေးခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းမှာ စိတ်ဝင်စားမှုနည်းပါးလာသည်။ ဘီဘီ့ရဲ့ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်ခြင်းကို ဦးစားမပေးတော့ပေ။

ဒီအကြောင်းတွေကို ပြည်ပမှ မြန်မာနိုင်ငံသို့ ခေတ္တပြန်ရောက်နေသော သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ မီရှဲလ်ကို ရင်ဖွင့်မိသည်။

မီရှဲလ်သည် ဘီဘီနှင့်လုံးဝခြားနားသည်။ နိုင်ငံခြားတွင် ကျောင်းနေပြီး အလုပ်လုပ်နေသူဖြစ်သဖြင့် ပွင့်လင်းရဲတင်းသည်။ ဘီဘီတို့လို ဘာသာတရားရဲ့ တားမြစ်မှု၊ မိဘတွေရဲ့ တင်းကြပ်မှုတွေနှင့် နေရသူတွေ မသိတာ၊ မလုပ်ရဲတာမျိုးတွေကို မီရှဲလ် က အားလုံးလုပ်ဖူးနေသူဖြစ်သည်။ သူမ ပြောပြသော အချစ်ဇတ်လမ်းများကို နားထောင်မိတဲ့အခါ ဘီဘီ လန့်သွားသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ပွဲဝင်တာကို ထမင်းစားရေသောက်လောက်သာ သဘောထားသည်။ စွဲစွဲမြဲမြဲတွဲသည့်သူလည်း မရှိ။ စိတ်ပါရင် ချစ်ပစ်လိုက်တာပဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ကြားမိတော့ ဘီဘီကြက်သီးပင်ထမိသည်။

ဒီလိုနိုင်ငံမှာဆိုတော်သေးသည်။ စည်းမျဉ်းအလွန်တင်းကြပ်သော သူတို့ဘာသာဝင်အများနေထိုင်ရာ တိုင်းပြည်တွေမှာဆိုလျှင် မိန်းမတစ်ယောက် ဖောက်ပြန်တာမိလျှင် သေဒဏ်ပေးမည်မှာ အသေအချာပင်။

ဘီဘီ့ရဲ့ အိမ်ထောင့်သုခ လျော့ပါးနေတာကို မီရှဲလ်က သိသွားတဲ့အခါ ဘီဘီကိုသနားသွားသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့ ဗိုက်ဘရေတာပါသော Dildo ကို ဘီဘီအတွက် လက်ဆောင်ပေးခဲ့သည်။ ဘီဘီက

“နင်ဒါကြီးကို ဘယ်လိုသယ်လာလဲ”

ဟု စပ်စုကြည့်တော့

“ဒီလိုပဲပေါ့ဟာ။ လေဆိပ်က ကာစတန်ကောင်ကို၊ ကိုကိုလို့ တစ်ခွန်းခေါ်လိုက်ရင် အားလုံးအဆင်ပြေသွားတာပဲ… စိတ်ပါရင် နောက်ရက်မှာ ချိန်းတွေ့လို့တောင်ရတယ်”

“ဟယ်… နင် တကယ် ချိန်းတွေ့တာလား”

“အေးပေါ့ သူတို့က အတောင်းအရမ်းက သူတောင်းစားတောင် အဖေခေါ်ရပေမယ့်၊ ယူနီဖောင်းအဖြူနဲ့ ဆိုရင် စမတ် ဖြစ်တယ်ဟ”

ဘီဘီက ဘာမှ ပြန်မပြောနိုင်ဘဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် ငေးနေမိတော့

“အဟက်… ဟက်.. နင်ကလည်း ပြူးကြည့်မနေပါနဲ့။ ငါ နောက်နေတာပါ… တကယ်မဟုတ်ပါဘူး”

ဘီဘီက သက်ပြင်းတစ်ချက်သာ ချလိုက်သည်။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြောတော့ပေ။ မီရှဲလ်က တကယ်လုပ်ချင်လဲ လုပ်ပစ်မယ့် မိန်းမဟု သူမ သိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူယောက်ျားတန်ဆာ အတုကြီးကို ရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မနက်က ကိုပီတာက ဘောင်းဘီဇစ်တပ်ခိုင်းရင်း နမ်းခိုင်းပြီး ထွက်သွားသဖြင့် သူမ စိတ်ထဲမှာ မချင့်မရဲ ဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။ ထိုအတုကြီးကို နှုတ်ခမ်းနှင့်နမ်းလိုက်ပြီး ခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်ရာ ရာဘာချောင်းကြီးက လည်ပတ်ရမ်းခါ လာသည်။ ဘီဘီက တီဗွီထဲမှာ စုံတွဲကို ကြည့်ရင်း သူမဘောင်းဘီပေါ်မှ အမြှောင်းပေါ်ကို လှုပ်ရမ်းနေသည့် အချောင်းကြီး တင်လိုက်သည်။ ဗိုက်ဘရေတာ၏ တုန်ခါမှုက သူမကို ခံစားမှုအရသာ တစ်မျိုးပေးစွမ်းလေသည်။ ဇတ်ကားထဲမှ မင်းသားက ကောင်မလေးတစ်ယောက်ရဲ့ နို့ကို ငုံ့စို့လိုက်တော့ ဘီဘီက အင်္ကျီအောက်မှ လက်လျိုပြီး သူမနို့နှစ်လုံးကို ညစ်လိုက်သည်။

ဘောင်းဘီကိုဟပြီး ဗိုက်ဘရေတာကို အသားနုပေါ်တင်လိုက်တော့ အချောင်းကြီးက နှုးညံသော ပွင့်ဖတ်လေးများကို ပွတ်တိုက် လည်ပတ်သွားသည်။ အစိလေးသည် တုန်ခါမှုကြောင့် ထောင်ကြွလာသည်။ ဘီဘီမနေနိုင်တော့… ဖင်ကိုကြွပြီးဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ခပ်ဝေးဝေးကို လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်သွားတော့မှ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လှုပ်ရမ်းတုန်ခါနေသည့် အချောင်းကြီးထိပ်နှင့် ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ အရည်များစိမ့်ထွက်လာသည်။

မျက်စိဒေါင့်မှာ လှဲအိပ်နေသော ဘော်ဘီ့ကို မြင်လိုက်လို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမချွတ်ပြီး ပစ်လိုက်သော အတွင်းခံဘောင်းဘီကို နှုတ်သီးနှင့်ထိုးပြီး ရှုရှိုက်နေသည်။

“ဟိတ်… ဘော်ဘီ။ မလုပ်ရဘူး… အဲ့ဒါ ဆော့စရာမဟုတ်ဘူး။ ငြိမ်ငြိမ်နေ” ဘီဘီက တားမြစ်သော်လည်း မရ။

ဘော်ဘီက ဘောင်းဘီပေါ်တွင် စိုနေသော အကွက်များကို လျှာနှင့်ပင် လျက်ပစ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ဘောင်းဘီကို လျှာနေလျက်နေတဲ့ သတ္တဝါကို ကြည့်ပြီး ဘီဘီကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဆက်မတားတော့ပဲ လုပ်ချင်ရာလုပ်ပါစေတော့ ဆိုပြီးလွှတ်ထားလိုက်သည်။ တီဗီမှာပြနေတဲ့ ဇတ်လမ်းကလည်း ကောင်းလာပြီ။ မင်းသားဖြစ်သူက ကိုရီးယားလား၊ ဂျပန်လားမသိ။ ငယ်ငယ်ချောချောဖြစ်သည်။ သူနှင့်တွဲဖက် မင်းသမီးရဲ့ ပေါင်ကြားကို မျက်နှာအပ်လိုက်တဲ့ အခန်းမှာ ဘီဘီကိုတိုင်ပင် ကြက်သီးထသွားမိသည်။

ဗိုက်ဘရေတာကို ခပ်တင်းတင်းပွတ်ဆွဲမိသည်။ စိတ်ထဲမှာလည်း သူမ အလွန်သဘောကျသည့် ဘောလိဝုဒ်မင်းသား ရှရွတ်ခန်း တစ်ယောက် သူမ ပေါင်ကြား ခေါင်းအပ်ပြီး ညီမလေးကို နမ်းရှိုက်နေသည့် ပုံစံကို စိတ်ကူးယဉ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့ ယားယံနေသော နှုတ်ခမ်းသားများကို လျာနဲ့ လျက်ပေးပြီး အစိလေးကို လက်နှင့်ကလိပေးနေသည်။ အတွင်းသားများကို လျှာစောင်းထက်ထက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးပြီး ဝလုံးလေးတွေ ဝိုင်းအောင် ရေးပေးနေသည် ဟုခံစားလိုက်ရသည်။ စိတ်ကူးရေယဉ်ကြောတွင် မျောပါပြီး အိပ်မက်မက် နေသူပမာ အရာအားလုံးဝိုးတဝါးဖြစ်နေသည်။

ပူနွေးသောလျှာက သူမရဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွေကို အားကောင်းကောင်းနဲ့သိမ်းပြီး လျက်နေသဖြင့် ဘီဘီက မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူမရဲ့ အိမ်မွေးခွေးကြီး ဘော်ဘီက လျက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ဘီဘီက ရုတ်တရက်ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ… ခံစားနေရတဲ့အရသာကလည်း ကောင်းလွန်းနေသည်။ တိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင်က သူမအင်္ဂါဇတ်ကို လျက်ပေးခြင်းသည် ခံဖူးဖို့နေနေသာသာ တွေးတောင်မတွေးဖူးပေ။

“အား… ဘော်ဘီ… ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ….”

ဘီဘီကသာ တွေဝေနေသော်လည်း ဘော်ဘီက ဘာကိုမှမစဉ်းစား။ သူရဲ့လျှာအရှည်ကြီးနှင့် အောက်မှ အထက်သို့ပင့်လျက်လိုက်ရာ လျှာထိပ်က ဖင်ဝကို တစ်ချက်ပွတ်ဆွဲသွားမိသည်။

“အ..ဟား”

ဘီဘီရဲ့ ညည်းသံမှ မျှင်းမျှင်းလေးထွက်လာသည်။

“ကဲ… ဘော်ဘီ။ အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး။ ငါ ပုံစံပြောင်းပေးမယ်”

ဘီဘီက ပက်လက်လှန်နေရာမှ အနောက်ကဆိုဖာပေါ် မှောက်ပြီး ဖင်ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဘော်ဘီက ဘီဘီရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေကို တွေပြီးစိုက်ကြည့်နေပြီး လေးဘက်ဖြစ်သွားတာနဲ့ အနောက်ကိုပြူထွက်နေသော နှုတ်ခမ်းသားများကို အလိုက်တသိပင် လျက်ပစ်လိုက်သည်။ ခွေးရဲ့လျာသည် လူ့လျှာထက် ပိုရှည်သဖြင့် တစ်ချက် လျက်လိုက်တာနဲ့ အဖုတ်အမြှောင်းကြား နေရာတော်တော်များများကို ပွတ်သပ်ပြီးသားဖြစ်သည်။ ဒါ့အပြင် ခွေးတွေက သာမာန်အချိန်မှာတောင် လူ့လက်ကို လျက်ပေးခြင်း၊ ခြေကို လျက်ပေးခြင်း၊ သူ့ကိုယ်ခန္ဓာသူ ပြန်လျက်ခြင်း အလေ့အထ ရှိသဖြင့် လျှာမှာ သွက်လက်မြန်ဆန်သည်။ ဘာဂျာထဲတွင် ခွေးဘာဂျာမှုတ်ခြင်းက အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ကြောင်ဘာဂျာဆိုရင်တော့ မလွယ်။ အဲ့ဒီ့ကောင်တွေကတော့ လျှာကြမ်းလွန်းသဖြင့် အဖုတ်အသားနီလန်သွားနိုင်သည်။

ဘော်ဘီက အဖုတ်ကို လျက်နေရင်း နှုတ်သီးထိပ်က စအိုဝကို တေ့ပြီး ညှီစို့စို့ အနံလေးကို ရှုရှိုက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှာ လျှာကို နေရာပြောင်းပြီး ဖင်ဝ တစ်လျှောက်ကို “ပလပ်… ပလပ်” နှင့်လျက်လေတော့သည်။

“အား…ဟား….အား”

ဘီဘီမှာ ဖင်ကုန်းနေရမှာ ကျောကုန်းကြီးကြွတက်လားပြီး ညည်းညူသံများ ပြင်းထန်လာသည်။ တစ်သက်နှင့် တစ်ကိုယ် ဒီလို ခံစားမှုမျိုးမကြုံခဲ့ရဖူးတော့ အသိဉာဏ်မှာ လုပ်သင့်မလုပ်သင့် မတွေးနိုင်တော့ပဲ ဘော်ဘီ့ခေါင်းကို လက်နှင့်နောက်ပြန်ကိုင်ပြီး သူမဖင်နှင့် ဆောင့်နေမိတော့သည်။

ဘော်ဘီက သူ့သခင်မ အမှုအရာများ တက်ကြွလာတာကိုတွေ့တာနဲ့ ရှေ့ကဆိုဖာပေါ် လက်နှစ်ဖက် လှမ်းတင်ပြီး ကုန်းနေတဲ့ ဘီဘီ့အပေါ် မှောက်ချလိုက်သည်။ ပြီးတာနဲ့ တပြိုင်နက် သူ့ရဲ့ နီရဲအာလန်နေသော ဒစ်ကြီးကို ဖင်ကြားထဲ ထိုးထည့်လိုက်သည်။

“ဟဲ့… ဘော်ဘီ မလုပ်နဲ့….။ အမလေး… အဲ့ဒီ့နေရာမဟုတ်ဘူး…ဟဲ့”

ဖင်ဝနှင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို အချောင်းကြီးက လာထိုးသဖြင့် ဘီဘီလန့်အော်မိသည်။

ဘီဘီမှာ ဒီလောက်အထိ မရည်ရွယ်ထားသဖြင့် အတင်းရုန်းကန် ငြင်းဆန်လေသည်။ သို့သော် မရပါ။ ဘော်ဘီက ပေါင် ၂၀၀ နီးနီးလေးလံကြီးမားသော နိုင်ငံခြားခွေးမျိုးဖြစ်သည်။ သူသိတာက အခုသူ့ ရှေ့မှာ လေးဘက်ထောက်နေတာက သူ့သခင်မဟုတ်တော့၊ ခွေးမ တစ်ကောင်လို့သာ မြင်နေမိပြီ။ ဒါကြောင့်မရရအောင်သွင်းလေသည်။ လည်ချောင်းမှလည်း “ဂီး” ခနဲမာန်ဖီသံပေးလိုက်ရာ ဘီဘီလန့်သွားသည်။ ထပ်ရုန်းလျှင် အသိစိတ်ပျောက်နေသော ဘော်ဘီက သူမဂုတ်ကို ခဲပစ်မည့် သဘောရှိသည်။

အခုမှတော့ မထူးတော့ပါဘူးဟု တွေးရင်း အပေါက်ချော်ပြီး ဖင်ထဲ မဝင်အောင်သာ လှည့်ပတ်ရှောင်နေရသည်။ ဘော်ဘီဒစ်ကြီးမှာ လူ့ပစ္စည်းထက် သိမ်သော်လည်း အရှည်က သာသည်။ ဒါ့အပြင် ဒစ်ကြီးက အတံနှင့်မလိုက်အောင် ခေါင်းကြီးသည်။ အဖုတ်ဝကို တေ့မိသည်နှင့် အရည်များရဲ့ ချောမွေ့မှုကြောင့် အထဲကို “ပလွတ်” ဆိုပြီးဝင်သွားသည်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်ထားပြီး ခါးကောင်းကောင်းနှင့် စက်သေနတ်ပစ်သလို တလျက်စက် ဆောင့်သွင်းလေသည်။ သက်လုံက လူထက်ကောင်းသဖြင့် ဆောင့်ချက်များ ကြသွားသည် မရှိ။ အောက်က သူ့ရဲ့ခွေးမကိုလည်း သနားညှာတရကောင်းမှန်းမသိတော့ပေ။ ဘီဘီ ခမျာ ခွေးကတက်ဆောင့်ခြင်းခံရသည့်အပြင် ဆောင့်ချက်များပြင်းထန်လှသဖြင့် စပ်ဖြင်းဖြင်းပင် ဖြစ်လာသည်။ သူမရဲ့ ခွေးက မုဒိမ်းကျင့်ခြင်းကို ခံရသည့်အတွက် ဝမ်းနည်းပြီးမျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ သို့သော် ကိုယ်ပေါ်မှာ ပိနေတဲ့ အလေးချိန်ကို မတွန်းဖယ်နိုင်သဖြင့် သူဆောင့်လို့ဝတဲ့အထိ ညိမ်နေလိုက်ရသည်။ ဘော်ဘီက ပြီးခါနီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်လားပြီး အတွင်းထဲ ထိအောင် သူ့ရဲ့အရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လေသည်။ ဘီဘီ့အဖုတ်အပြင်သို့စိမ့်ထွက်လားပြီး ပေါင်တလျှောက် စီးကျလာတဲ့ ခွေးသုတ်ရည်များမှာ စီးပျစ်လှပေသည်။ အချောင်းကြီး ထုတ်လိုက်တော့ “ဘွက်…” ခနဲ အရည်များ အဖုတ်မှ အန်ထွက်လာသည်။

ဘော်ဘီက သူ့ဆန္ဒပြည့်သွားတော့မှ ဆိုဖာပေါ်မှောက်အိပ်ရင်း တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေသည့် သူ့သခင်မျက်နှာကို ချော့မော့သည့် အနေဖြင့် လျက်ပေးလိုက်သည်။

“သွားစမ်း… ခွေးတိရိစ္ဆာန်”

ဘီဘီက ယခုမှပင် အသံထွက်ရဲပြီး ဟောက်ထုတ်လိုက်သည်။ ဘော်ဘီလည်း တအီအီအသံပေးပြီးဘီဘီနားမှခွာက သူ့ရဲ့ နေရာမှာ သွားခွေနေလေသည်။

ဘီဘီက ခွေးမုဒိမ်းကျင့်တာခံလိုက်ရသဖြင့် ငိုလို့မဆုံး။ ဘယ်တုန်းကမှ မတွေးထားဘူးတဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို ချောက်ခြားသွားတာအမှန်ပင်။ အတန်ကြာတော့မှ သူမအဖြစ်ကိုယ် ပြန်တွေးရင်း ရယ်ချင်သလို ဖြစ်လာသည်။ ဘော်ဘီ့ကိုလည်း စိတ်မဆိုးတော့။ ခွေးတစ်ကောင်နှင့် နှစ်ပါးသွားမိသည့် သူမအဖြစ်ကို တွေးရင်း တခစ်ခစ်နှင့် ရယ်မိလေသည်။ ပါးပြင်ပေါ်မှာ မျက်ရည်နှင့် ဆံပင်များ ရောထွေး ရှုပ်ယှက်ပြီး ဝတ်လစ်စလစ်နှင့် ငိုလိုက်၊ ရီလိုက်ဖြစ်နေသော ဘီဘီ့ကို တစ်စုံတစ်ယောက်ကများတွေ့လျှင် ရူးနေပြီဟု သတ်မှတ်မှာ အသေအချာပင်ဖြစ်သည်။….ပြီးပါပြီ

Zawgyi

ဒီမွာေတာ့ မလုပ္နဲ႔ရွင္….မေကာင္းပါဘူး

“ဒီေန႔ ဆိုင္ပိတ္တယ္မဟုတ္လား… ဘယ္သြားမလို႔လဲ”

အိပ္ခန္းထဲမွ အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာေသာ ကိုပီတာကို ဘီဘီကေမးလိုက္ရာ

“ပိတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ဆိုင္က စက္ေတြမွာ ဘယ္ Motherboard သုံးမလဲဆိုတာကို သြင္းတဲ့ဆိုင္ေတြနဲ႔ ညႇိဖို႔ရွိလို႔”

ဘီဘီ့ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာရင္း ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ဘီဘီက ဧည့္ခန္းထဲကဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနရင္း ေရွ႕က စားပြဲေပၚေျခေထာက္တင္ၿပီး ေျခသည္းနီဆိုးေနသည္။

“ေနာက္ၿပီး ေအာင္ႀကီးနဲ႔ လျပည့္က ျမန္ေအာင္သြားေတာ့ ဆိုင္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူးေလ။ မႏြယ္က မီးဖြားခြင့္ယူထားတာဆိုေတာ့… ကိုယ္ ဆိုင္ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ေတာ့ သြားၾကည့္ရဦးမယ္။”

ကိုပီတာက အက်ႌလက္ၾကယ္သီးတပ္ရန္ ဘီဘီ့ဆီသို႔ လက္ထိုးေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။

“ဒါနဲ႔ေနပါဦး… ကိုျမတ္သစ္ က ဘာလို႔အလုပ္ထြက္သြားတာလဲ” ဘီဘီက ကိုပီတာ့ အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို တပ္ေပးရင္း ေမးလိုက္ရာ

“သူလည္း သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိမွာေပါ့…”

ကိုပီတာက ေျပာေနရင္းရပ္လိုက္ၿပီး

“ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းတယ္ကြာ… ကိုယ့္ဆိုင္မွာ အားအကိုးရဆုံးက သူပဲ” ကိုပီတာက သူ႔ဆိုင္မန္ေနဂ်ာ ကိုျမတ္သစ္ အလုပ္ထြက္သြားရတဲ့ အေၾကာင္းကို ဆက္မေျပာခ်င္တာနဲ႔ စကားကို ျဖတ္လိုက္သည္။

“ဇစ္တပ္ေပးဦး”

အက်ႌေအာက္နားေတြကို ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းရင္း ဇစ္တပ္ခိုင္းဖို႔ ဘီဘီ့ဘက္သို႔ ခါးလွည့္လိုက္သည္။ ဘီဘီက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့

“ေနဦး… တစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းေပးဦး”

ကိုပီတာက ေမးေငါ့ျပေတာ့ ဘီဘီက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့အတြင္းခံေပၚက မေျပာ့မတင္း အရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က ေျပာ့ေျပာ့ႀကီးႏွစ္လုံးကို သြားႏွင့္ခပ္သာသာေလး ဖိကိုက္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ မေျပာ့မတင္းအရာႀကီးက သိသိသာသာကို တင္းလာသည္။ ဘီဘီက ထိုအရာႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့ကို

“သြားေတာ့… ကဲမေနနဲ႔”

ဟုေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာက သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားသည္။ အခန္းဝမွာအိပ္ေနတဲ့ အယ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီးကို “ေဘာ္ဘီ… မင္းမမကို ေကာင္ေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေနာ္” လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားသည္။

ကိုပီတာက လြစၥလမ္းတြင္ Moore’s Theroy ဆိုတဲ့ Computer Sales & Service ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ သူ ၁၀ တန္းၿပီးေတာ့ ပါပါးက အိႏၵိယရွိ သူ႔အမ်ိဳးေတြဆီလႊတ္ၿပီး ေက်ာင္းတတ္ခိုင္းသည္။ ကြန္ျပဴတာနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ဒီပလိုမာရေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္လာခိုင္းၿပီး၊ ဒီေရာက္ေတာ့ ထိုဆိုင္ကိုဖြင့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သူနဲ႔ ဘာသာတူ၊ လူမ်ိဳးတူေသာ ဘီဘီ (ေခၚ) ေဘဘီေက်ာ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးႏွင့္ လက္ထပ္ေပးသည္။

ကိုပီတာသည္ သူ႔ဖခင္ ဦးရာဗင္၏ ေလာင္းရိပ္ေအာက္မွ မလြတ္ေသး။ အေဖစီစဥ္သမွ်ကို နာခံေနရတုန္းပင္။ သူကလည္း မနာခံစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ ပါပါးလုပ္ေပးသမွ်သည္ သူေကာင္းဖို႔အတြက္ခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက စီးပြားရွာတာ ေတာ္သည္။ ေလာင္းကစားဝါသနာမပါ။ အေသာက္အစားကင္းသည္။ ေဆးလိပ္ေတာင္မွ ပ႐ုတ္နံ႔သင္းေသာ ေဆးလိပ္မ်ိဳးကို အပ်င္းေျပ တစ္လိပ္၊ ႏွစ္လိပ္ေလာက္ ေသာက္ၿပီး ပိုတာေတြ ကို သူ႔ဆိုင္က ဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ေအာင္ႀကီးတို႔ လျပည့္တို႔ကို ေပးလိုက္ေလ့ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ သူႀကိဳက္တာ တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ အဲ့ဒါကေတာ့ မိန္းမလိုက္စားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါကိုေတာ့ သူအလြန္ဝါသနာပါသည္။ အခြင့္အေရးရလို႔ကေတာ့ အပ်ိဳ၊ အအို၊ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခား ဘာမွ မေရွာင္။ ေတြ႕ရာအကုန္ အုပ္သည္။ သူသည္ အသားမည္းေသာ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အသားျဖဴအရပ္ျမင့္တဲ့ မ်ိဳးႏြယ္ဝင္ျဖစ္သည္။ မ်က္လုံးက အညိဳေရာင္ျဖစ္သည္။ အရပ္မွာ ၆ ေပနီးပါးေလာက္ရွိၿပီး က်န္းမာေရးလိုက္စားသျဖင့္ ကိုယ္ခႏၶာထြားက်ိဳင္းသည္။ တစိမ္းတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ႐ုတ္တရက္ေတြ႕လိုက္ရရင္ ႏိုင္ငံျခားသား အျဖဴတစ္ေယာက္ လို႔ပင္ ထင္သြားႏိုင္သည္။ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာၿပီး၊ ႐ုပ္ရည္ေျပျပစ္သည့္ ကိုပီတာ့ကို အမ်ိဳးသမီးမ်ားကလည္း လိုအပ္ခ်ိန္မွာ အေပးအကမ္း ရက္ေရာတဲ့သူေဌး တစ္ေယာက္အျဖစ္ ဆက္ဆံၾကသည္။

Moore’s Theroy ဆိုတာ Intel ဥကၠဌႀကီးျဖစ္တဲ့ Gordon Moore ရဲ႕ Theory တစ္ခုျဖစ္သည္။ “အီလက္ထေရာနစ္ Chipset မ်ားသည္ ၆ လကို ၂ ဆပိုျမန္လာမည္” ဆိုတဲ့သီအိုရီကို ထုတ္ထားၿပီး ထိုသီအိုရီကလည္း ယေန႔ အခ်ိန္မွာမွန္ကန္ေနသည္။ ကိုပီတာက သူ႔ဆိုင္သည္လည္း စီးပြားဆထက္တပိုး တက္ေစရန္ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ Moore’s Theory ဆိုၿပီးနံမည္ေပးခဲ့သည္။ စီးပြားက ၆ လကို ၂ ဆ တက္ မတက္ေတာ့မသိ… သူေတြ႕ဆုံၿပီး ခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ အရင္ကထက္ ၂ ဆမက တိုးလာသည္။ ဒါေပမယ့္ အေဖကိုေတာ့ မမွီေသးေပ။ ပါပါးက အိမ္မွာ တရားဝင္မိန္းမ ေလးေယာက္ယူထားသည္။ စတုတၳမိန္းမက ကိုပီတာနဲ႔႐ြယ္တူျဖစ္သည္။ မိန္းမေလးေယာက္အျပင္ သူ႔ရဲ႕အလုပ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးမ်ား၊ စပြန္ဆာလိုေနေသာ ေမာ္လ္ဒယ္ေပါက္စေလးမ်ား ကိုလည္း ေျခေတာ္တင္လိုက္ေသးသည္။ ကိုပီတာသည္လည္း မ်ားမၾကာခင္ သူ႔ဖခင္ကို မွီလာႏိုင္ေပသည္။

ကိုပီတာ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္လိုက္ၿပီး ဆိုင္ထဲဝင္လိုက္သည္။ ဆိုင္တံခါးကိုေတာ့ အကုန္မဖြင့္ေတာ့ဘဲ လူတကိုယ္စာ ဝင္ေလာက္႐ုံသာဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ဒီေန႔… Silicon Valley ကုပၼဏီမွ မမူယာခင္က သူတို႔ဆိုင္မွသြင္းေသာ Motherboard မ်ားကို ကိုပီတာ့ဆိုင္က PC ေတြမွာ အသုံးျပဳေပးရန္ လာေဆြးေႏြးမည္ျဖစ္သည္။ ကိုပီတာ့ကို Motherboard လာစပ္ေသာ ကုပၼဏီမွာ ႏွစ္ခုသုံးခုေလာက္ရွိသည္။ အားလုံးက တ႐ုတ္ကဝင္တာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္လို႔ ကြာလတီသိပ္မကြာ၊ ေဈးလည္းသိပ္မကြာေပ။ မမူယာခင္ရဲ႕ Silicon Valley ကုပၼဏီက တစ္ခုသာတာက ပစၥည္းအယူမ်ားသည့္ ေဖာက္သည္မ်ားကို တန္ဖိုးႀကီးလက္ေဆာင္မ်ား ျပန္ေပးခ်င္း၊ ႏိုင္ငံျခားခရီးစဥ္မ်ား အလည္အပတ္ေခၚျခင္း စသည့္ ေက်းဇူးတုန႔္ျပန္ပြဲ ဆိုၿပီး မၾကာခဏလုပ္ေလ့ရွိသည္။ ဒါေၾကာင့္ မမူယာခင္တို႔၏ ပစၥည္းကို သုံးရန္ နည္းနည္းပိုၿပီး စိတ္ဝင္စားသည္။ ဒါေပမယ့္ ကိုပီတာက ဘယ္က Motherboard ကိုယူမလဲဆိုတာကို မေ႐ြးေသးဘဲ အင္တင္တင္လုပ္ထားသည္။ ယေန႔ေတာ့ မမူယာခင္က သူ႔ Motherboard မ်ားယူဖို႔ကို လာတိုက္တြန္းဦးမည္ျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ဘာမွလည္းေထြေထြထူးထူ လုပ္စရာမရွိသျဖင့္ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ၿပီး အင္တာနက္ထဲမွာ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

တစ္နာရီေလာက္အၾကာမွာ ဆိုင္ေရွ႕ကို ကားတစ္စီးထိုးရပ္လာသည္။ Silicon Valley ကုပၼဏီမွ ပစၥည္းပို႔တဲ့ကားျဖစ္သည္။ ကားေခါင္းခန္းထဲတြင္ Marketing Supervisor မမူယာခင္ပါလာသည္။ မမူယာခင္က ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္ၿပီး သူႏွင့္ပါလာေသာ ဝန္ထမ္းေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို

“သမီးတို႔ xxxx ဆိုင္ကိုသြားၿပီး ပစၥည္းျပလိုက္။ ၁၀ လုံးနဲ႔ အထက္ယူရင္ ေဈးထက္ေလ်ာ့ေပးမယ္ ဆိုတာကိုပါ ေျပာလိုက္ေနာ္…။ အမက ကိုပီတာ့ကို Board ကိစၥေျပာလိုက္မယ္”

မမူယာက ကားေပၚမွဆင္းၿပီးေနာက္ သူႏွင့္ပါလာေသာ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာႏွင့္ ခိုင္းစရာရွိတာေတြ ခိုင္းလိုက္သည္။ ထိုေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ကားႏွင့္ျပန္ထြက္သြားေတာ့မွ မမူယာဆိုင္ထဲဝင္လိုက္သည္။ မမူယာခင္ ဝတ္ထားတာက သူတို႔ကုပၼဏီ ယူနီေဖာင္းျဖစ္ေသာ ေယာက္်ားေလးရွပ္ပုံစံအက်ႌအျဖဴေရာင္ လက္စက၊ ေကာ္လာက မိန္းမဝတ္ပုံစံ အဝိုင္းႀကီးျဖစ္သည္။ ေအာက္ပိုင္းက ဒူးေခါင္းအထက္ ေပါင္လည္ေလာက္ ရွည္သည့္ မီနီစကတ္အနက္ေရာင္ျဖစ္သည္။ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာမွမျဖစ္ေသာ္လည္း ဆိုင္ထဲဝင္ဖို႔ လွမ္းလိုက္ေတာ့ ထိုစကတ္ေလးက ေပါင္အတြင္းသားမ်ားကို လုံၿခဳံေအာင္လိုက္မဖုံးႏိုင္ေတာ့ဘဲ လွစ္ခနဲ ေပၚထြက္လာသည္။

မမူယာသည္ အသက္၃၀ ႏွင့္၃၅ ၾကားျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခႏၶာကပုပုဝဝေလး ျဖစ္သျဖင့္ မူရင္းအသက္ထက္ ပိုငယ္ေနသေယာင္ထင္ရသည္။ မ်က္ႏွာကလည္း ကေလးဆန္သည္။ ကိုယ္ခႏၶာအခ်ိဳးအစားက အရပ္ရွည္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ အေနေတာ္လို႔ ေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း မမူယာက အရပ္ပုသျဖင့္ နည္းနည္းေတာ့ဝတယ္လို႔ မွတ္ခ်က္ေပးရမယ့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ မမူယာခင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က အိမ္ေထာင္ျပဳထားေသာ္လည္း ကေလးမယူေသးေပ။ သူ႔ေယာက္်ားက IT သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အိမ္မွာ Computer ကလိလိုက္ အင္တာနက္ထဲက Virtual အသိုင္းအဝိုင္းၾကား ေပ်ာ္ေမြ႕လိုက္နဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနသည္။ မမူယာခင္ကလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနခ်င္ေသးသည္။

ဒါ့အျပင္မမူယာတြင္ ေငြေၾကးျပႆနာ နည္းနည္းရွိသည္။ သူမသည္ ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း သုံးတတ္သူမဟုတ္ေသာ္လည္း အေပါင္းအသင္းမ်ားၿပီး အေပ်ာ္အပါးကို ဝါသနာပါသျဖင့္ ပိုက္ဆံအကုန္အက်မ်ားသည္။ ပိုက္ဆံလိုတဲ့အခါ ကုပၼဏီေငြထဲက ယူသုံးထားမိၿပီး ေဖာက္သည္မ်ားကို ပစၥည္းအေႂကြးေပးထားလို႔ ပိုက္ဆံမရေသးတာပါ ဆိုၿပီး စာရင္းလိမ္ထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့မရေတာ့ေပ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္က မန္ေနဂ်ာက မမူယာကို ေခၚၿပီး ဆိုင္ေတြကို ေပးထားတဲ့ အေႂကြးမ်ားအားလုံးရေအာင္ ျပန္ေတာင္းရမည္ ဟုတာဝန္ေပးလိုက္သည္။ သူယူထားသည့္ ပမာဏမွာ ၁၅ သိန္းေလာက္ရွိသည္။ သူမလက္ေကာင္ ၂ ကြင္းေရာင္းလိုက္ရင္ ၁၀ သိန္းေလာက္ရႏိုင္သည္။ က်န္ ၅ သိန္းကို ရွာဖို႔နည္းစဥ္းစားထားသည္။

သူတို႔ကုပၼဏီမွာ ထုံးစံတစ္ခုရွိသည္။ ႏွစ္ကုန္ သၾကၤန္နီးတဲ့အခါမွာ Marketing အေကာင္းဆုံး လုပ္ေပးႏိုင္သည့္ သူကို Bonus ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာခင္ အရင္က Marketing ဆင္းခဲ့တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြက သူ႔႐ုံးက တျခားသူေတြနဲ႔သိပ္မကြာေပ။ သူတို႔ထက္သာေအာင္ အခ်ီႀကီး တစ္ခုေလာက္ ရလိုက္မွ သူဒီ Bonus ကို ရမွာျဖစ္သည္။ ဒါမွလည္း အေႂကြးဆပ္ႏိုင္မည္။ ကိုပီတာသည္ ပစၥည္းဝယ္လိုအားေကာင္းေသာ ေဖာက္သည္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူ႔ဆိုင္ကသာ မားသားဘုတ္ေတြ ယူမည္ဆိုလွ်င္ ႐ုံးမွာမမူယာခင္ကို ေက်ာ္ႏိုင္မည့္သူ မရွိေတာ့ဘဲ သူမရဲေဈးကြက္ရာခိုင္ႏႈန္းက တရွိန္ထိုးတက္သြားၿပီး Bonus ေတြ ရႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာ ဘုတ္ေတြ ယူဖို႔ကို လာတိုက္တြန္းရျခင္းျဖစ္သည္။

မမူယာဆိုင္ခန္းထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ကိုပီတာက လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး

“လာ…မမူယာ၊ အရင္အတိုင္းပဲ လွလို႔၊ ဝလို႔ပါလား” ဟု ရိသဲ့သဲ့စကားနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္သည္။

“လွတယ္ေျပာလို႔ ေက်းဇူးပါပဲ သူေဌးမင္းရယ္။ ဝတာကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ အိမ္၊ အိမ္နဲ႔အလုပ္ ျဖစ္ေနေတာ့ ပင္းပန္းသမွ် အတိုးခ်ၿပီးစားမိေနတာကိုး”

မမူယာကလည္း သူ႔ရယ့္ျပည့္ျပည့္ဝ၀ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ ကာကြယ္ေလ့ရွိတဲ့ လက္သုံးစကားနဲ႔ပဲ ျပန္တုန႔္ျပန္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့စားပြဲေရွ႕က ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။

“ကဲ… ကိုပီတာ သၾကၤန္ပိတ္ရက္လည္း နီးေနၿပီေနာ္။ သၾကၤန္ၿပီးတာနဲ႔ စက္ေတြ အေရာင္းသြက္မွာလဲ သိရဲ႕သားနဲ႔ ဘုတ္ေတြဝယ္ဖို႔ မစဥ္းစားေသးဘူးလား” မမူယာခင္က ေရာက္တာနဲ႔ ခပ္ေလာေလာပင္ စဆြယ္ေတာ့သည္။

“ဟုတ္ပါတယ္ဗ်ာ… က်ေနာ့္ကိုလည္း လာစပ္ေနတဲ့ ကုပၼဏီသုံးေလးခု ရွိေတာ့ ဘာကို ေ႐ြးရမယ္မွန္းမသိေသးပါဘူး”

မမူယာခင္ ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ကိုပီတာ တျခားကုပၼဏီကပစၥည္းေတြ ယူလိုက္ၿပီဆိုရင္ သူမ ေရာင္းအားမေကာင္းေတာ့ဘဲ Bonus ရဖို႔ အခြင့္အေရးမရွိႏိုင္ေတာ့။ ဒါဆိုရင္ ေငြကြာေနတာေတြကို မဆပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ တရား႐ုံးေရာက္ႏိုင္သည္၊ ေထာင္က်ႏိုင္သည္။ ဒါေတြကို ေတြးမိေတာ့ မ်က္ႏွာပင္ ပ်က္သြားမိသည္။ ကိုပီတာက လူကဲခတ္ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ စီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္ပီပီ မမူယာခင္ မ်က္ႏွာပ်က္သြားတာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ သာမာန္ ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ ထက္ပိုမိုတဲ့ အေရာင္းျမႇင့္တင္ ခ်င္စိတ္ေတြ သူမ မွာ ရွိေနတာတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

“တျခားကုပၼဏီေတြနဲ႔ ကြာလတီတူ၊ ေဈးတူရင္ေတာင္မွ က်မတို႔က လက္ေဆာင္ေပးတာ၊ ႏိုင္ငံျခားခရီး အလည္အပတ္လိုက္ပို႔ေပးတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဖူးခက္ကမ္းေျခတို႔ဘာတို႔ အလည္ပို႔ေပးဦးမွာ” မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ကို ဆက္လက္ စည္း႐ုံးေနသည္။

“ဟား…ဟား… အဲ့ဒီ့ကမ္းေျခေတြ မမူယာသာ ပါရင္ က်ေနာ္ လိုက္ခ်င္သားဗ်”

ကိုပီတာက စကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး မမူယာကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ

“ၾသ.. မမူယာလို႔ အေျပာေကာင္း၊ အဆိုေကာင္းနဲ႔ ဆိုေတာ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာေပါ့လို႔” ဟု မထိတထိ ေျပာလိုက္သည္။

မမူယာခင္သည္ ကိုပီတာအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးေနတာၾကာၿပီ။ မိန္းမကိစၥ ဇ ရွိမွန္းသိထားလို႔ စတင္ေတြ႕ခါစက ခပ္ရွိန္ရွိန္ျဖစ္မိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္သူ၊ သေဘာေကာင္းသူတစ္ဦးမွန္း သိသြားသည္။ ကိုပီတာက စားပြဲေပၚက ေဘာပင္ကို လက္ထဲမွာ လည့္ေဆာ့ေနရင္းနဲ႔ ခုံေအာက္က်သြားသည္။ ေဘာပင္ကိုေကာက္ဖို႔ ခုံေအာက္ ငုံလိုက္ရာ

“ဟိုက္”

ခနဲပင္ ျဖစ္သြားသည္။ မမူယာခင္ ထိုင္ေနတာက ေအာက္စလြတ္ၿပီး အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ပန္းေရာင္ေလးကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ အလယ္ပိုင္းမွာ မို႔ေဖာင္းေနတဲ့ အရာေလးကိုပင္ ဝိုးတဝါး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေပါင္သားမ်ားက ျဖဴျဖဴ တုတ္တုတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အနက္ေရာင္စကတ္ဝတ္ထားလို႔ ပိုၿပီးၾကည့္ေကာင္းေနသည္။ စားေနၾကေၾကာင္ဖားႀကီး ကိုပီတာသည္ အစာေတြ႕သလို မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ခုံေအာက္မွာ အၾကာႀကီး ငုံ႔ေနလို႔မေကာင္းတာနဲ႔ ျပန္ထလိုက္ရသည္။

“ဒါနဲ႔… မမူယာတို႔စီက တေလာက ယူထားတဲ့ ဘုတ္တစ္ခု ပ်က္ေနတယ္ဗ်။ ဂရန္တီက ၃လေလာက္ က်န္ေသးတယ္။ မမူယာလမ္းႀကဳံယူသြားေပးပါလား။”

ကိုပီတာက ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို စိတ္ထဲက ေဖ်ာက္ၿပီး အလုပ္ကိစၥကို ျပန္ဦးတည္ ေျပာလိုက္သည္။

“ရပါတယ္ရွင္။ က်မ ႐ုံးကို သယ္သြားၿပီး စစ္ၾကည့္ခိုင္းလိုက္မယ္ေလ”

ကိုပီတာက ထိုင္ရာမွ ထၿပီး ပစၥည္းတင္သည့္ စင္အေပၚဆုံးက ဘူးတစ္ခု လွမ္းယူလိုက္သည္။ ကိုပီတာ ထုတ္ေနတဲ့ ဘူးရဲ႕ အေပၚမွာက အျခားဘူး သုံးေလးခု ဆင့္ထပ္ထားသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာက အေပၚကဘူးေတြကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး

“မမူယာ ဒီေအာက္က ဘူးကို လာထုတ္ေပးပါလား က်ေနာ္ ဒါေတြပင့္ထားေပးမယ္”

လက္ႏွစ္ဖက္စလုံးက အေပၚဘူးေတြကို ပင့္ထားရသျဖင့္ မမူယာခင္ကို အကူအညီေတာင္းလိုက္သည္။ မမူယာခင္လည္း ကိုပီတာကို ကူညီေပးရန္ ေလွ်ာက္လာသည္။ စင္ေပၚကို လက္လွမ္းလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔အရပ္က ပုေနသျဖင့္ မမွီမကမ္းျဖစ္ေနသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမႇာက္ပင့္ထားတဲ့ ကိုပီတာ့ ေအာက္ဝင္ရပ္လိုက္သျဖင့္ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနသလိုျဖစ္သြားသည္။ မမူယာခင္၏ ဆံပင္မွ ရွန္ပူနဲ႔သင္းသင္းကို ကိုပီတာ ရႈရႈိက္လိုက္ရသည္။

မမူယာခင္မွာ ထုတ္ရမည့္ ဘူးကို ထိထိမိမိ မမွီဘဲ လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေလးမ်ားႏွင့္ဆြဲယူေနရသည္။ ေျခဖ်ားေထာက္ထားသျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းမခိုင္ဘဲ ယိမ္းႏြဲ႕ေနရာ တင္ပါးဖူးဖူးႀကီးမ်ားက ကိုပီတာ့ ေပါင္ရင္းကို သြားေရာက္ပြတ္တိုက္မိေလသည္။ ကိုပီတာကလည္း ေရွာင္ဖယ္ဖို႔ မစဥ္းစားသည့္အျပင္ ပို၍ပင္တိုးကပ္လိုက္ေလသည္။ မမူယာခင္လည္း ကိုပီတာ့အျပဳအမႈကို သတိထားမိေသာ္လည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ကူညီေပးႏိုင္မယ့္သူျဖစ္ေနသျဖင့္ ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ အံကိုႀကိတ္ကာ ဘူးကို မရမကဆြဲထုတ္လိုက္သည္။

“ေရာ့… ရၿပီ” မမူယာက လက္ထဲက ဘူးကို ကိုပီတာ့ကိုေပးဖို႔ ေနာက္သို႔လွည့္လိုက္စဥ္ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကိုသိုင္းဖက္လိုက္သည္။

“အို… ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ” မမူယာက လန႔္ေအာ္ၿပီး ႐ုန္းထြက္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့ ကိုပီတာက

“မမူယာက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းလို႔ က်ေနာ္ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ။ မမူယာ ဘာေတြ အဆင္မေျပတာရွိလည္း က်ေနာ့္ကို ေျပာျပေလ၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အျခင္းျခင္းပဲ က်ေနာ္ကူညီေပးမွာေပါ့”

ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို ရိပ္မိေနသူပီပီ အစာနဲ႔မွ်ားလိုက္သည္။ မမူယာခင္လည္း တစ္ခ်က္ညိမ္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း ကိုပီတာယူမည့္ မားသားဘုတ္မ်ား၊ အေႂကြးမဆပ္ႏိုင္လွ်င္ ရင္ဆိုင္ရမည့္ တရားတေဘာင္ စသည္တို႔မွာ စိတ္အလ်င္တြင္ ကစင့္ကလ်ား ေျပးလႊားေတြးေတာေနမိသည္။

ကိုပီတာက မမူယာခင္ကို ဖက္ထားရင္းမွ ပါးျခင္းကပ္လိုက္ရင္း ႏွာေခါင္းထိပ္ႏွင့္ခပ္ဖြဖြ နမ္းရႈိက္လိုက္သည္။ သူ႔ရင္ဘတ္က်ယ္ႀကီးကလည္း မမူယာခင္ရဲ႕ ေက်ာတစ္ခုလုံးကို အုပ္မိုးထားၿပီး ေပါင္ခြၾကား တင္ပါးႏွစ္လုံးေပၚဖိကပ္ထားသည္။ အေျခအေနက ဘာမွန္းမသိေသးေတာ့ လက္လႈပ္ရွားဖို႔ မလြယ္ေသး။ ေတာ္ၾကာ… ကယ္ပါဦး ဆိုၿပီး ထေအာ္ေနမွ သူ ျပႆနာတက္ႏိုင္သည္။
မမူယာခင္သည္ ကိုပီတာ့ရဲ႕အကူအညီ ေပးႏိုင္မႈ၊ မန္ေနဂ်ာက ပိုက္ဆံမ်ားတစ္လအတြင္းျပန္ေတာင္းရမည္ ဆိုတဲ့ အမိန႔္ ႏွင့္ အိမ္က လင္ေတာ္ေမာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာတို႔ကိုသာ စိတ္ထဲမွာ ေျပးျမင္ေနမိသည္။ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္း မေဝခြဲတတ္ေတာ့ေပ။ ဘာမွ မလႈပ္ရွားဘဲ ညိမ္ေနေသးသျဖင့္ ကိုပီတာက တစ္ဆင့္တက္ၿပီး မမူယာရဲ႕ လည္ပင္းကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္ၿပီး လွ်ာထိပ္ႏွင့္သာသာေလး ပြတ္လိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္က မမူယာရင္ဘတ္ေပၚမွတဆင့္ ပခုံးေတြကို သိုင္းဖတ္လိုက္ရာ လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္က ရင္သားႏွစ္လုံးဆီေပၚကို က်ေရာက္သြားသည္။ ပုံစံက အေႏွာက္ဖက္ကေန စနစ္တက် သိုင္းခ်ဳပ္လိုက္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။

“ကိုပီတာရယ္… ေတာ္ပါေတာ့။ က်မတို႔ အလုပ္ကိစၥပဲ ေျပာရေအာင္” မမူယာခင္ ျငင္းဆန္လိုဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ကလည္း မလြယ္ဘူးေလ။

“အဲ့ဒီ့ကိစၥကို စိတ္ခ်ပါ။ မမူယာသာ က်ေနာ့္ဆႏၵေတြ ျဖည့္ဆည္းေပးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္လည္း မမူယာ ကိစၥေတြကို ကူညီေပးမွာပါ” ကိုပီတာက သူလိုခ်င္တာနဲ႔၊ မမူယာလိုအပ္ေနတာကို ဒဲ့တိုးနီးပါးပင္ ညႇိေျပာ ေျပာလိုက္သည္။

မမူယာခင္သည္ သူ ကိုပီတာ့ကို လိုက္ေလ်ာလိုက္ရင္ ႐ုံးကေငြကြာတဲ့ကိစၥအဆင္ေျပသြားႏိုင္မည္ကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ဒါ့အျပင္ ကိုပီတာ့လို ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ထြားထြားႀကိဳင္းႀကိဳင္း လူႀကီးႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္လိုက္ရလ်င္ ဘယ္လိုေနမလဲဆိုၿပီး ရင္ခုန္သြားမိတာလည္း ပါပါသည္။ ကိုပီတာက ညာဘက္လက္ျဖင့္ မမူယာခင္ရဲ႕ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို ဖိညစ္ပီး သူ႔ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကို တဆင့္ထက္တိုး လိုက္ျပန္သည္။ ဒီေလာက္ဆို သူ႔အတြက္ မမူယာက အခြင့္အေရးေပးလိုက္ၿပီဆိုတာကို စားေနၾက ေၾကာင္ဖားႀကီး ကိုပီတာ နားလည္လိုက္သည္။ စကတ္အတိုေလးဆိုေတာ့ သူ႔လက္ေအာက္နည္းနည္း ေ႐ြ႕လိုက္တာနဲ႔ စကတ္ေအာက္ လက္ဝင္သြားသည္။ ေဘာင္းဘီအသားႏုႏုေလးေပၚကေန တင္သားေတြကို ပြတ္သပ္ရတာ အရသာ ရွိလွေပသည္။ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားကို လက္ခလည္မသိမသာတင္ၿပီး ေအာက္မွ အထက္သို႔ ပြတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့ မမူယာခင္ ခါးမွာ ယိုင္လွဲေတာ့မည့္ ဟန္ျဖစ္သြားသည္။ ကိုပီတာက မိန္းမက ကိုင္တာ ကြၽမ္းက်င္လွေပသည္။ သူထိလိုက္တဲ့ ပုံစံတိုင္းက မမူယာ အသည္းဘဝင္ခိုက္ေစတာခ်ည္းပင္ျဖစ္သည္။

ေလာေလာဆယ္မွာ သူ႔အႀကိဳက္လုပ္ဖို႔ထက္ မမူယာ သာယာသြားေအာင္ အရင္လုပ္ေပးရမည္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႔အလွည့္ေရာက္ရမယ္ လို႔ေတြးထားလိုက္သည္။ မမူယာခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးႏွစ္ခုစလုံးကို ငုံၿပီးစုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္လိုက္ရာ မမူယာခင္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုပီတာ့ေက်ာကို အလိုလိုသိုင္းဖက္လာသည္။ ပြင့္ဟေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းၾကား လွ်ာသြင္းၿပီး ပါးေစာင္ တစ္ျခမ္းကို ေမႊလိုက္ေတာ့ မမူယာမွာ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ ေခြလဲလုနီးနီးက်လာသည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ႕ပခုံးတစ္ဖက္ကို ထိန္းကိုင္ထားေပးရင္းမွ ႏႈတ္ခမ္းျခင္းလည္း မခြာဘဲ ေပါင္ခြၾကားကို လက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္လိုက္ရာ ပူေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕ကို ရလိုက္သည္။

႐ုတ္တရက္ ကိုပီတာက မမူယာေက်ာကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး ဒူးေခါက္ခြက္ကို က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေပြ႕လိုက္ရာ မမူယာခင္မွာ ေလထဲသို႔ေစြ႕ခနဲေျမႇာက္တက္သြားသည္။ ထြားက်ိဳင္းၿပီး သန္မာေသာ ကိုပီတာမို႔လို႔သာ မမူယာခင္ကိုယ္လုံးကို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မခ်ီႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းျဖစ္သည္။ သာမာန္ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆိုရင္ ေပါင္ ၁၈၀ ေလာက္ရွိမည့္မမူယာခင္ကို တနင့္တပိုးမရမည္။ ကိုပီတာက မမူယာခင္ကို ခ်ီၿပီး သူ၏ အလုပ္စားပြဲေရွ႕မွ ထိုင္ခုံရွိရာသို႔သြားလိုက္သည္။ ကိုပီတာက ဆုံလည္ခုံေပၚတြင္ထိုင္ၿပီး မမူယာက ကိုပီတာ့ေပါင္ေပၚတြင္ရွိေနသည္။

ပုံစံကေတာ့ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္တြင္း မမူယာေရာက္ေနၿပီး ကိုပီတာျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက မမူယာရဲ႕ ေယာက္်ားေလးပုံစံ ရွပ္အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးျခင္းျဖဳတ္လိုက္သည္။ မမူယာကေတာ့ ရွက္လို႔ထင္ပါရဲ႕ ကိုပီတာ့ရင္ခြင္ထဲသို႔ မ်က္ႏွာဝွက္ထားသည္။ ၾကယ္သီးမ်ား အားလုံးျပဳတ္သြားေတာ့ ေအာက္မွ ရင္သားေဖြးေဖြးမ်ားေပၚလာသည္။ ဘရာစီယာမွာ အနီရဲရဲျဖစ္ၿပီး ေအာက္မွ ျဖဴေဖြးေသာ ရင္သားႏွစ္လုံးမွာ ဘရာစီယာရဲ႕ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈကို မနာခံဘဲ အျပင္သို႔ လွ်ံထြက္ခ်င္ေနၾကဟန္ႏွင့္တူသည္။

ကိုပီတာက ဘရာစီယာကို အေပၚပင့္တင္လိုက္ၿပီး ရင္သားႏွစ္လုံးကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္သည္။ ရင္သားႏွစ္လုံးမွာ ေရွာက္သီးအလုံးႀကီးႀကီးခန႔္ ရွိသျဖင့္ စို႔ခ်င္သူအႀကိဳက္ အားမနာတမ္းစို႔လို႔ရမည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ရင္အုံအေပၚမွာ ထိပ္သီးေလးမ်ားကေတာ့ အညိဳေရာင္ျဖစ္ၿပီး လက္သန္းတဆစ္စာေလာက္ ရွိမည္။ ကိုပီတာက ဘယ္လက္ျဖင့္ေက်ာကိုေပြ႕ထားၿပီး ညာဘက္လက္မက ညာဘက္ ႏို႔သီးေကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ညာဘက္ လက္သန္းက ဘယ္ဘက္ ႏို႔သီးေခါင္းကို လည္းေကာင္း သာသာေလး ကုတ္ျခစ္ေပးရာ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ား ေထာင္ႂကြလာသည္။ ဒီေတာ့ ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ႕ ရင္သားေတြထဲ ေခါင္းထည့္ၿပီး ေခါင္းေလးမ်ားကို စတင္စုပ္သည္။ စုတ္ေနရင္းႏွင့္ပင္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ပင္တီကိုဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး မုန႔္ေပါင္းလို ေျပာ့အိအိ အသားဆိုင္ေလးမ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ မမူယာခင္ရဲ႕ညီးသံမ်ားမွာ ၿမိဳင္လာေပသည္။

မမူယာခင္ရဲ႕ညီးသံေၾကာင့္ ကိုပီတာ အႀကံတစ္ခုေပၚလာၿပီး ႏို႔စို႔ေနတာကို မသိမသာရပ္ၿပီး အဖုတ္ကို ကလိျခင္းကို ဆက္လုပ္သည္။ မမူယာမွာ မ်က္လုံးမွိတ္ၿပီး အံႀကိတ္ထားေသာ္လည္း ညီးသံမထြက္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုပီတာက အဖုတ္ကို ဆက္မႏႈိက္ေတာ့ဘဲ ရင္သားတစ္အုံလုံးပါေအာင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ငုံခဲလိုက္တာနဲ႔ မမူယာရဲ႕ “အ… အား… ” ဆိုတဲ့ အသံမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည္။

မမူယာရဲ႕သာယာမႈအစိတ္အပိုင္းမွာ ရင္သားတြင္ အဓိက ျဖစ္ေၾကာင္း ကိုပီတာသေဘာေပါက္လိုက္ေလသည္။ မိန္းမေတြက ကိုယ္ခႏၶာသာယာမႈအစိတ္အပိုင္းသည္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူညီေၾကာင္း အေတြ႕အႀကဳံအရ သိထားသျဖင့္ ကိုပီတာ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုသားအားရပါးရစို႔ၿပီး အဖုတ္ကို သိပ္မျပဳစုပဲ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္သာ ပြတ္သတ္ေပးလိုက္သည္။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ႏႈးၿပီးေတာ့ ကိုပီတာက မမူယာကို သူ႔ရဲ႕စားပြဲခုံေပၚခ်ီၿပီးတင္လိုက္သည္။ မမူယာက ကိုပီတာ ခရီးဆုံးအထိ သြားေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားတဲ့အတြက္

“ကိုပီတာ… ဒီမွာေတာ့ မလုပ္နဲ႔ရွင္။ မေကာင္းပါဘူး။”

ကိုပီတာက လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ရပ္လိုက္သည္။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါသည္။ သူရဲ႕ဆိုင္က လူမရွိလို႔ ပိတ္ထားျခင္းျဖစ္ေပမယ့္ တျခားဆိုင္ေတြက ဖြင့္ၾကသည္။ သူနဲ႔ မမူယာခင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိေနတာကို ျမင္ရင္လည္း ျမင္ထားႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေနရာရာကို ေ႐ႊ႕ဖို႔စဥ္းစားလိုက္ၿပီးမွ…

“ဒီလိုလုပ္ဗ်ာ။ မမူယာခင္ ႐ုံးကို ျပန္သြားလိုက္ေတာ့။ ညေန ငါးနာရီ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ မမူယာတို႔႐ုံးနားက Super Market ရဲ႕ ကားပါကင္ထိုးတဲ့ေနရာမွာ ေစာင့္ေနမယ္။ မမူယာ အဲ့ဒီ့ကိုလာခဲ့။ ဟုတ္ၿပီလား…”

“အင္း” မမူယာခင္က သေဘာတူဟန္နဲ႔ မပြင့္တပြင့္ အသံျပဳရင္း လက္ခံလိုက္တယ္။

ခဏၾကာေတာ့ မမူယာခင္ရဲ႕႐ုံးကား ျပန္ေရာက္လာၿပီး သူတို႔အဖြဲ႕႐ုံးကို ျပန္သြားၾကတယ္။ ကိုပီတာလည္း ဆိုင္ပိတ္ၿပီးေတာ့ ပန္းဆိုးတန္းဘက္သြားၿပီး သူသုံးဖို႔စဥ္းစားထားတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခု ဝယ္သည္။ ၿမိဳ႕ထဲမွာ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းက ခပ္မ်ားမ်ားဆိုေတာ့ လိုခ်င္တာေတြအားလုံးက ပိုက္ဆံရွိရင္ ရသည္။ ဒီေတာ့ သက္လုံေကာင္းဖို႔အတြက္ ေခ်ာကလက္နံ႔ေမႊးတဲ့ ေဆးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပါဝယ္ၿပီး မမူယာခင္တို႔ ႐ုံးနားက Super Market ကိုသြားတယ္။

ကားရပ္နားတဲ့ေနရာက လူသိပ္မရွိ။ ကားတံခါးကို အလုံပိတ္၍ စက္ႏႈိးၿပီး အဲကြန္းဖြင့္ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အသင့္ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္တဲ့ အရာကို ရႈရႈိက္လိုက္တယ္။ ကားထဲတြင္ မီးခိုးမ်ား ပ်ံလႊင့္သြားၿပီး ေခ်ာကလက္အနံ႔မ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။ ကိုပီတာက ဒါေတြကို အၿမဲတမ္း သုံးစြဲေလ့မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ပြဲၾကမ္းဖို႔လိုလာရင္ေတာ့ အသုံးျပဳေလ့ရွိသည္။ မမူယာခင္က အိမ္ေထာင္သည္၊ ေဘာ္ဒီက ဝဝျပည့္ျပည့္ ဆိုေတာ့ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံနဲ႔ ၿဖိဳလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ခြန္အားျဖည့္တင္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကိုပီတာ ဘိရွာဖို႔အတြက္ သူ႔ဖုန္းထဲက နံပါတ္ေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ အင္းစိန္ ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း ဘက္က ေဟာ္တယ္တစ္ခုကို ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္သည္။ ဖုန္းေခၚၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ

“ဟဲလို… ကိုပီတာ။ ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းလွခ်ည္လားဗ်။ ဘာ လိုအပ္သလဲ”

သူ႔လို လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ဟာ ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာရဲ႕ ဖုန္းထဲမွာ မွတ္သားထားၿပီး ရွိေနမယ္ဆိုတာ ကိုပီတာသိထားၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ အဲ့ဒီ့လူရဲ႕နံမည္ကို ေမ့ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္

“ဂ်ာႀကီးေရ… တစ္ခန္းေလာက္ရမလားဗ်ာ။ ဒီညေနလာမယ္…” ဆိုၿပီးေတာ့သာ သုံးႏႈန္းလိုက္တယ္။

“… … …”

“ညမအိပ္ဘူး။ ျပန္မွာ”

“… … …”

“အိုေခဗ်ာ… နာရီဝက္ေလာက္ေနရင္ေရာက္မယ္”

ကိုပီတာ အခန္းကိစၥလည္း စီစဥ္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး မမူယာခင္အလာကို ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။

သိပ္မၾကာခင္ပဲ မမူယာ ေရာက္လာသည္။ ကိုပီတာလည္း အင္းစိန္ေစာ္ဘြားႀကီး ကုန္းဘက္ ေမာင္းခဲ့လိုက္သည္။ ေဟာ္တယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကားရပ္ၿပီး ဆင္းလိုက္တာနဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။ ကိုပီတာက လူကိုမွတ္မိေသာ္လည္း နံမည္ေမ့ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ မန္ေနဂ်ာကို ေမးတစ္ခ်က္ဆတ္ျပလိုက္ေတာ့ မန္ေနဂ်ာက အသင့္ပင္ ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းထုတ္ေပးသည္။ ကိုပီတာက Thanks လို႔ ဘိုဆန္ဆန္ တစ္ခြန္းႏႈတ္ဆက္ၿပီး မမူယာခင္ မျမင္ေအာင္ မန္ေနဂ်ာကို မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္သည္။ မန္ေနဂ်ာက ေလွခါးေပၚတက္သြားေသာ မမူယာခင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအလွကို မ်က္စိစားပြဲ ထိုင္ရင္း နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး လို႔မွတ္ခ်က္ေပးမိသည္။

အိပ္ခန္းထဲေရာက္တဲ့အခါ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚသို႔ပစ္လဲလိုက္သည္။ မမူယာခင္မွာ မလိုက္လာပဲ ရပ္ေနသည္။ သူမသည္ အိမ္ေထာင္ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္မက်ခင္ အပ်ိဳဘဝမွာ တြဲခဲ့ေသာ ရည္းစားႏွင့္ကတည္းက အပ်ိဳရည္ပ်က္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အေတြ႕ႀကဳံရွိေသာ္လည္း တစိမ္းေယာက္်ား တစ္ေယာက္နဲ႔ အတူအိပ္ဖို႔ကိုေတာ့ ဝန္ေလးမိသည္။ သူမဘာေၾကာင့္ဒီကို လိုက္လာမွန္းကို ျပန္စဥ္းစားလို႔မတတ္ေတာ့။ ဆိုင္ထဲမွာ ႏႈးလိုက္တဲ့ ကိုပီတာ့ရဲ႕အထိအေတြ႕ေၾကာင့္လား၊ အေႂကြးကိစၥေျပလည္ခ်င္လို႔လား ေဝခြဲမရေတာ့ေပ။ ႏွစ္ခုစလုံးေၾကာင့္လည္းျဖစ္ႏိုင္မည္ ထင္သည္။

ကိုပီတာက မမူယာခင္ စိတ္ရႈပ္ေနတဲ့ပုံကို သတိထားမိသြားၿပီး

“မမူယာ လန္းသြားေအာင္ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ပါလား”

ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္ထဲ ခဏေလာက္ေနလိုက္ရရင္ သူမရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနကို သုံးသပ္ႏိုင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ စစျခင္း ေဆာက္ႏွင့္ မထြင္းဘဲ အခ်ိန္ ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မမူယာခင္လည္း ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္ၿပီး စလင္းဘတ္အိပ္ကို ကုတင္ေပၚတင္၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ဝင္သြားလိုက္သည္။

အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ဝင္ရပ္လိုက္သည္။ ဒီကိစၥသာ ေယာက္်ားသိသြားရင္ ဘယ္လိုေနမလဲ။ သူ႔ကို ေပါင္းပါ့ဦးမလား… ဒီလာတာကိုေရာ တျခားသူေတြ သိသြားႏိုင္သလား… စသည္တို႔ကို စိတ္ရႈပ္စြာ စဥ္းစားမိေနသည္။ ေရပန္းခလုပ္ကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့ ေအးျမေသာ ေရမ်ားက သူ႔ကိုယ္ခႏၶာေပၚ က်လာသည္။ စီးက်ေနေသာ မ်က္ရည္မ်ားသည္ ေရႏွင့္ေရာသြားသည္။ မမူယာခင္ ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္။ အခုလို ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အခန္းထဲ ေရာက္ေနၿပီးေတာ့မွ ေနာက္ေၾကာင္းကို မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ေရွ႕အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ပဲ လုပ္ေတာ့မယ္။ ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ စြန႔္စားလိုက္ေတာ့မယ္ ဟုေတြးမိသည္။ ဝေအာင္ ငိုၿပီးေတာ့မွ ေငြျပန္မေပးႏိုင္လို႔ ေထာင္က်ရျခင္းထက္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ ခဏတာ အိပ္လိုက္ရျခင္းက အမ်ားသက္သာပါေသးသည္ ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားေပးရင္း ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ေပါက္ထြက္မတတ္ကိုက္ၿပီး နာနာၾကည္းၾကည္းပင္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ေလသည္။

ေရခ်ိဳးၿပီးေတာ့ တဘတ္ႏွင့္စင္ၾကယ္ေအာင္ သုတ္လိုက္သည္။ အဝတ္အစားေတြကိုျပန္မဝတ္ေတာ့။ တပတ္ကိုသာ ရင္လ်ားလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္လိုက္သည္။ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚလွဲေနရင္းသူ႔ကို ၾကည့္ေနသည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ကို ရဲရဲတင္းတင္းပင္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး ကိုပီတာ့ဆီ ေလွ်ာက္လာသည္။ ကိုပီတာက ကုတင္ေပၚတြင္ ေဘးတေစာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး

“လာေလ”

လို႔ေခၚလိုက္ေတာ့ မမူယာကာ ကိုပီတာ ထိုင္ေနတဲ့ေရွ႕မွာ ဝင္ရပ္လိုက္သည္။ သူမရဲ႕ ကိုယ္လုံးက ကိုပီတာ့ ဒူးႏွစ္ဖက္ၾကားေရာက္သြားသည္။ ကိုပီတာက မမူယာ လည္ပင္းကို ဆြဲၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္ခုက မသိမသာ တုန္ေနသည္။ ကိုပီတာက သူစိတ္ႀကိဳက္လုပ္ခြင့္ ရွိေသာ္လည္း အၾကမ္းပတမ္းမလုပ္ဘဲ ရည္းစားတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုသလိုဆက္ဆံလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ခဏအၾကာမွာ မမူယာက ေခါင္းကို ျပန္မတ္ၿပီး ကိုပီတာ့ မ်က္လုံးကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ကာ

“မႈတ္ေပးရမလား” ဟု ေျပာလိုက္သည္။

ကိုပီတာ့ မ်က္လုံးထဲတြင့္ အံ့ၾသသည့္ အရိပ္အေယာင္ တစ္ခ်က္ေတာ ျဖတ္ေျပးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ျခင္းပဲ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ ထိုင္ေနေသာ ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ၿပီး ကိုပီတာ့ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေတာ့ ကိုပီတာက အလိုက္သည့္ပင္ ႂကြေပးလိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚသို႔ အေျမႇာင္းႀကီး တစ္ခု ဖုထြက္ေနသည္။ မမူယာ နည္းနည္းေတာ့ တုံ႔သြားသည္။ သူေတြ႕ဖူးခဲ့တဲ့ ဟာေတြထက္ ႀကီးမားတာေတာ့ အေသအခ်ာပင္။ မမူယာခင္မွ ထိုအရာကိုေတြ႕ေတာ့ ေရကန္ေတြ႕လွ်င္ ခဲလုံးပစ္ေပါက္ခ်င္ေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ လိုပင္ မကိုင္ၾကည့္ဘဲ မေနႏိုင္၍ အေပၚမွေအာက္သို႔ အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။

ေအာက္ကိုပြတ္ခ်လိုက္လို႔ ေဘာင္းဘီက ဟသြားၿပီး ထိပ္ေခါင္းအနီေရာင္ေလး ျပဴထြက္လာသည္။ မမူယာက ဒီေအာက္က အရာႀကီးသည္ သူ႔အတြက္ မထူးဆန္းပါ ျမင္ဖူးေနၿပီးသားဟု ေတြးၿပီး ေဘာင္းဘီကို ေအာက္သို႔ဆြဲခ် လိုက္ရာ အထဲမွ အတန္အႀကီး ေငါ့ခနဲ ေထာင္ထြက္လာသည္။ မမူယာလန႔္သြားသည္။ သူမအရင္က ႀကဳံခဲ့ရတာဟာ ဒီလိုမ်ိဳးႀကီးမဟုတ္ေပ။ သူ႔ဘက္ကို ခ်ိန္မထားပဲ ပစၥည္းပိုင္ရွင္၏ ဆီးခုံဘက္ကို ေခါင္းတည္ေနလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ မမူယာက ထိုအတံႀကီးကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး အရင္ဆုံး ဥႏွစ္လုံးကို လွ်ာႏွင့္သပ္တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အတံႀကီးရဲ႕ အရင္းကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုျဖင့္ အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးလိုက္သည္။ အေခ်ာင္းႀကီး တစ္ေလွ်ာက္ကို ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ အထက္မွ ေအာက္သို႔ နမ္းသြားၿပီး ထိပ္ေခါင္းေရာက္ေတာ့မွာ ကြမ္းသီးေခါင္းကို ကို ငုံကာ စုပ္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္” ခနဲ အသံထြက္သြားၿပီး အေခ်ာင္းႀကီးက လက္ထဲမွာ အတင္းကို ႐ုန္းကန္လာသည္။

မမူယာခင္မွာ အတန္ၾကာသည္အထိကို ထိုအေခ်ာင္းႀကီး၏ ႐ုန္းကန္တြန္းထိုးမႈမ်ားအား ထိန္းကြပ္ရင္ နမ္းစုတ္ေပးလိုက္သည္။ ကိုပီတာက ေတာ္ေလာက္ၿပီဟု ထင္ေတာ့ မမူယာကို လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္မွ မခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚလွဲတင္လိုက္သည္။ တဘတ္ကို စြဲခြၽတ္ၿပီးေတာ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုေဘးသို႔ကားလိုက္သည္။ မမူယာရဲ႕ အဖုတ္မွာ အျပားမႀကီးေပ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ခႏၶာဝၿဖိဳးသူတစ္ေယာက္မို႔လို႔ထင္သည္… ေတာ္ေတာ္ကို ေဖာင္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားမွာ အဆီစုေနၿပီး ပန္းပြင့္အဖူးကဲ့သူ႔ ဖူးဖူးႀကီးျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက အေခ်ာင္းႀကီးျဖင့္ခ်ိန္၍ ထိုးခ်လိုက္သည္။ အေခ်ာင္းႀကီးက တစ္ဝက္ပင္မဝင္ေသး

“အား… မရဘူး။ ေတာ္ေတာ့ မသြင္းနဲ႔ေတာ့” မမူယာမွာ အလန႔္တၾကားျငင္းဆန္ေလသည္။

ကိုပီတာက ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ ထိုးသြင္းလက္စကို ထပ္ထိုးထည့္သည္။

“ကိုပီတာ… မရဘူး။ ျပန္ထုတ္လိုက္ေတာ့”

“ရပါတယ္ မမူယာကလည္း ဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ ဝင္ေနပါၿပီ”

“အာ… ဘာေတာ္ေတာ္ ဝင္ရမွာလည္း ရွင့္ဟာက လူဟာမွ မဟုတ္တာ။ က်မထဲ ထည့္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး”

“ဟာဗ်ာ… မမူယာလည္း အပ်ိဳေလးမွမဟုတ္တာ။ သြားဖူးလာဖူးေနတာပဲ ရမွာပါ”

ကိုပီတာလည္း ေျပာေနရင္းကပင္ ေနာက္ထပ္ အားစိုက္ၿပီးထိုးသြင္းေလသည္။ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ လက္ေမာင္းမ်ားကို အတင္းတြန္းၿပီး

“က်မက အပ်ိဳမဟုတ္ေပမယ့္ ရွင့္ဟာႀကီးလိုမ်ိဳး ႀကဳံခဲ့ရတာမဟုတ္ဘူး” ဟုေအာ္ေလသည္။

ကိုပီတာက ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ နည္းနည္းျခင္းျပန္ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ႏွင့္ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေညႇာင့္လိုက္သြင္းလိုက္ လုပ္ေနသည္။ မမူယာခင္ရဲ႕ ရႈိက္သံမွာလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားေနရသည္။ ငါးမိနစ္ေလာက္အၾကာမွာပဲ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ဖိသြင္းလိုက္ရာ တစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္သြားေလသည္။ အေခ်ာင္းတစ္ခုလုံး အထဲေရာက္သြားတာနဲ႔ မမူယာခင္က ကိုပီတာ့ ေက်ာကုန္းမ်ားကို တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဆြဲဖက္လိုက္ေတာ့သည္။ မမူယာရဲ႕ အတင္းကို ဖက္ထားလို႔ ကိုပီတာမွာ လႈပ္ရွားခြင့္မရေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလိုက္၊ နား႐ြက္ေလးမ်ားကို ကိုက္လိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္ယူေနရသည္။ ခဏေတာ့ ဖက္ထားတဲ့ လက္အရွိန္ ေလ်ာ့လာေတာ့မွ သူ႔ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားကို စတင္လႈပ္ရွားရေလသည္။

ပထမအခ်ီၿပီးသြားတဲ့အခါမွာ မမူယာခင္ရဲ႕ ပုံစံေျပာင္းသြားသည္။ သူ႔ကို အေပးအယူသေဘာဆန္ဆန္ မျပဳမူေတာ့ဘဲ၊ လက္တြဲေဖာ္ တစ္ေယာက္သဖြယ္ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ လိုလိုလားလား ျဖစ္လာသည္။ ဒုတိယ တစ္ေၾကာင္းသြားရန္ မမူယာခင္ကို ကုတင္ေပၚတြင္ ေလးဘက္ေထာက္ခိုင္းၿပီး ကိုပီတာက ၾကမ္းေအာက္ဆင္းကာ ရပ္လိုက္သည္။ မမူယာခင္က လက္ႏွစ္ဖက္ကေရွ႕ကို ပစ္ထားၿပီး ရင္ဘတ္နဲ႔၊ ပါးတစ္ျခမ္းကို ေမြ႕ယာေပၚ အပ္လိုက္သည္။ ဖင္ကုန္းသည္ ဆိုတာထက္ ဖင္ေထာင္ေပးထားသည္ ဟု ေျပာရင္ ပိုမွန္မည္။ ခါးကိုင္ၿပီးေဆာင့္ဖို႔ကို အေကာင္းဆုံးအေနအထားျဖစ္သည္။

သုံးေခါက္ၿပီးတဲ့အခါမွာ ညကိုးနာရီထိုးေနၿပီျဖစ္သည္။ ႐ုံးမွာကတည္းက လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဒီေန႔ည ႐ုံးမွာ အိုတီရွိလို႔ ေနာက္က်မယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ထားၿပီးသားျဖစ္သည္။ ကိုပီတာက သူမ ေနတဲ့ လမ္းထိပ္အထိ လိုက္ပို႔ေပးမည္လို႔ေျပာသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား အဝတ္အစားေတြျပန္ဝတ္ၿပီးေတာ့ အခန္းအျပင္ထြက္ခါနီးမွာ

“ကဲ… ကိုပီတာ စံပယ္ပန္းေတာ့ ပန္ၿပီးၿပီ။ မားသားဘုတ္ကိစၥကေရာ ဘယ္လိုလဲ”

ကိုပီတာက မမူယာခင္ရဲ႕ တင္ပါးတစ္ျခမ္းကို အားနဲ႔ညစ္လိုက္ၿပီး

“သၾကၤန္ၿပီးရင္ အလုံး ၅၀ ပို႔လိုက္ေတာ့” ဟု ေျပာလိုက္ရာ မမူယာခင္ မ်က္ႏွာမွာ ဝင္းပသြားသည္။

ကိုပီတာက ဆက္ၿပီး

“ကိစၥၿပီးၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ေမ့မသြားေနာ္။ ေနာက္ အားရင္လည္း ေတြ႕ရေအာင္ေနာ္… မမူယာ”

ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ မမူယာတစ္ေယာက္ တစ္ခါပဲ မွားမလား၊ ကာမဂုဏ္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္နစ္ျမႇပ္မလားဆိုတာေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရေပမည္။

……………………………………..

“ဇစ္တပ္ေပးဦး”
အက်ႌေအာက္နားေတြကို ေဘာင္းဘီထဲ ထိုးသြင္းရင္း ဇစ္တပ္ခိုင္းဖို႔ ဘီဘီ့ဘက္သို႔ ခါးလွည့္လိုက္သည္။ ဘီဘီက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့
“ေနဦး… တစ္ခ်က္ေလာက္နမ္းေပးဦး”
ကိုပီတာက ေမးေငါ့ျပေတာ့ ဘီဘီက မ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့အတြင္းခံေပၚက မေျပာ့မတင္း အရာႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္က ေျပာ့ေျပာ့ႀကီးႏွစ္လုံးကို သြားႏွင့္ခပ္သာသာေလး ဖိကိုက္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ မေျပာ့မတင္းအရာႀကီးက သိသိသာသာကို တင္းလာသည္။ ဘီဘီက ထိုအရာႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္လိုက္ၿပီး ကိုပီတာ့ကို
“သြားေတာ့… ကဲမေနနဲ႔”
ဟုေျပာလိုက္သည္။ ကိုပီတာက သေဘာက်သြားဟန္နဲ႔ ရယ္ၿပီး အခန္းအျပင္ဘက္ထြက္သြားသည္။ အခန္းဝမွာအိပ္ေနတဲ့ အယ္ေဇးရွင္းေခြးႀကီးကို
“ေဘာ္ဘီ… မင္းမမကို ေကာင္ေကာင္းေစာင့္ေရွာက္ေနာ္”
လို႔ ေအာ္ေျပာၿပီး အိမ္ေအာက္ဆင္းသြားသည္။

ကိုပီတာ အျပင္သြားေတာ့ အိမ္မွာ ဘီဘီတစ္ေယာက္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ကိုပီတာကို တစ္ခါတေလ စိတ္ပ်က္မိသည္။ သူ႔ေယာက္်ား မိန္းမေပြတာေတြကို ဘီဘီသိသည္။ ဒါေပမယ့္ဘာမွ မေျပာသာေပ။ သူတို႔ထုံးစံအရ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ မိန္းမအမ်ားႀကီးယူတာကို ေစာဒက တက္ပိုင္ခြင့္မရွိ။ ဒါေပမယ့္ ကိုပီတာ အဲ့ဒီလို အျပင္မွာ ေပြရႈပ္ေနေတာ့ အိမ္က မိန္းမျဖစ္သူအေပၚမွာ စိတ္ပါဝင္စားမႈနည္းလာသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ အလိုရွိရွိ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့မိန္းမ ဆိုေတာ့ ကိုပီတာက ဘီဘီ့ရဲ႕ ေက်နပ္တင္းတိမ္ျခင္းကို တခါတရံမွာ ေမ့ေနတတ္သည္။

ေျခသည္းနီမ်ား ေျခာက္သြားတဲ့အခါ ဘီဘီ အိပ္ခန္းထဲဝင္ရန္ ထလိုက္သည္။ ၾကမ္းေပၚတြင္ လက္ႏွစ္ဖက္ ပစ္ၿပီး အိပ္ေနတဲ့ ေဘာ္ဘီက သူ႔ကို အစာေကြၽးမယ္လို႔ ထင္ၿပီး ဘီဘီ့ဆီ ေျပးလာသည္။

“ေနဦး… ေဘာ္ဘီရယ္၊ မမစိတ္ရႈပ္ေနတယ္။ သြား… သြား…”

ဘီဘီက သူမ ေျခေထာက္ကိုလာနမ္းရင္း အစာေတာင္းေနသည့္ ေဘာ္ဘီေၾကာင့္ ေျခသည္းနီမ်ားပ်က္သြားမွာ စိုးရိမ္ၿပီး ေမာင္းလိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီက အစာမရႏိုင္မွန္းသိသြားလို႔လား၊ သူ႔သခင္မ စိတ္ရႈပ္ေနတာကို သိလို႔လား မသိေပ။ ဘီဘီနားမွခြာၿပီး ၾကမ္းေပၚတြင္ သြားျပန္ေခြေနလိုက္သည္။

ဘီဘီက အိပ္ခန္းထဲရွိ ဗီ႐ိုထဲတြင္ လုံၿခဳံစြာ သိမ္းထားေသာ ဘူးတစ္ဘူးကို ထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ကိုပီတာ့ CD အေခြမ်ားထားသည့္ စင္မွ အေခြတခ်ိဳ႕ကို ရွာၾကည့္သည္။ ကိုပီတာစုေဆာင္းထားေသာ အျပာဇတ္လမ္းအေခြေတြက မ်ားလွသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမအဂၤါေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းျပၿပီး၊ ဆက္ဆံပုံေတြကို ေသခ်ာ ႐ိုက္ထားေသာ အေခြမ်ားျဖစ္သည္။ ဘီဘီက ထိုသို႔ကားေတြကို သေဘာမက်ေပ။ အေရွ႕တိုင္းမင္းသားမင္းသမီးေတြနဲ႔ ႐ိုက္သည့္ Softcore ဆိုေသာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ျခင္း ဦးစားေပးတဲ့ ကားေတြကို သေဘာက်သည္။ စိတ္ႀကိဳက္အေခြေ႐ြးလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ကို ျပန္ထြက္လိုက္သည္။

ဧည့္ခန္းထဲက DVD Player ထဲအေခြထည့္ၿပီး ဖြင့္လိုက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ဆိုဖာခုံ၏ ေရွ႕တြင္ ေရျမႇပ္ေကာ္ေဇာ အေသးတစ္ခ်ပ္ကို ခင္းၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ ေနာက္က ထိုင္ခုံကို ေက်ာမွီၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေျခာင္းကို ကားလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းထဲကယူလာေသာ ဘူးကို ထုတ္ၿပီး အထဲက Dildo ဟုေခၚသည့္ ေယာက္်ားတန္ဆာပုံစံ အေခ်ာင္းႀကီးကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
ဒီပစၥည္းသည္ ဘီဘီ့ သူငယ္ခ်င္း မီရွဲလ္က လက္ေဆာင္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။ မီရွဲလ္က အဂၤလန္မွာပဲ ေက်ာင္းတတ္ၿပီး အဲ့ဒီ့မွာပဲ အလုပ္ဝင္ေနေသာ ဘီဘီ့ ေက်ာင္းေနဘက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ၈ တန္းေလာက္က သူမရဲ႕ အေဒၚႏွင့္လိုက္သြားၿပီး အဂၤလန္မွာ ေက်ာင္းတတ္သည္။ ေက်ာင္းၿပီးသြားေသာ္လည္း ဒီျပန္မလာေတာ့ဘဲ အဲ့ဒီ့ႏိုင္ငံမွာသာ အေျခခ်သည္။

ဘီဘီ ၁၀ တန္းေအာင္သြားတဲ့ေနာက္ ပါပါးက တကၠသိုလ္မတက္ခိုင္းေတာ့ဘဲ သူ႔အလုပ္ကို ဝင္ကူခိုင္းသည္။ သူတို႔လူမ်ိဳးမ်ားက သမီးျဖစ္သူကို သိပ္မေမွ်ာ္လင့္ၾက။ သားကိုသာ လိုခ်င္ၿပီး၊ သားျဖစ္သူကိုပဲ ဦးစားေပးသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုပီတာ ႏိုင္ငံျခားက ျပန္ေရာက္ၿပီးသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ လူႀကီးျခင္းေတြ႕ဆုံၿပီး ဘီဘီ့ကို ကိုပီတာႏွင့္ေပးစားလိုက္သည္။ လက္ထပ္ၿပီးခါစက ကိုပီတာသည္ သူမအေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အခ်ိန္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ စိတ္ဝင္စားမႈနည္းပါးလာသည္။ ဘီဘီ့ရဲ႕ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ျခင္းကို ဦးစားမေပးေတာ့ေပ။

ဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပည္ပမွ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေခတၱျပန္ေရာက္ေနေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ မီရွဲလ္ကို ရင္ဖြင့္မိသည္။

မီရွဲလ္သည္ ဘီဘီႏွင့္လုံးဝျခားနားသည္။ ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေက်ာင္းေနၿပီး အလုပ္လုပ္ေနသူျဖစ္သျဖင့္ ပြင့္လင္းရဲတင္းသည္။ ဘီဘီတို႔လို ဘာသာတရားရဲ႕ တားျမစ္မႈ၊ မိဘေတြရဲ႕ တင္းၾကပ္မႈေတြႏွင့္ ေနရသူေတြ မသိတာ၊ မလုပ္ရဲတာမ်ိဳးေတြကို မီရွဲလ္ က အားလုံးလုပ္ဖူးေနသူျဖစ္သည္။ သူမ ေျပာျပေသာ အခ်စ္ဇတ္လမ္းမ်ားကို နားေထာင္မိတဲ့အခါ ဘီဘီ လန႔္သြားသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲဝင္တာကို ထမင္းစားေရေသာက္ေလာက္သာ သေဘာထားသည္။ စြဲစြဲၿမဲၿမဲတြဲသည့္သူလည္း မရွိ။ စိတ္ပါရင္ ခ်စ္ပစ္လိုက္တာပဲ ဆိုတဲ့ အယူအဆကို ၾကားမိေတာ့ ဘီဘီၾကက္သီးပင္ထမိသည္။

ဒီလိုႏိုင္ငံမွာဆိုေတာ္ေသးသည္။ စည္းမ်ဥ္းအလြန္တင္းၾကပ္ေသာ သူတို႔ဘာသာဝင္အမ်ားေနထိုင္ရာ တိုင္းျပည္ေတြမွာဆိုလွ်င္ မိန္းမတစ္ေယာက္ ေဖာက္ျပန္တာမိလွ်င္ ေသဒဏ္ေပးမည္မွာ အေသအခ်ာပင္။

ဘီဘီ့ရဲ႕ အိမ္ေထာင့္သုခ ေလ်ာ့ပါးေနတာကို မီရွဲလ္က သိသြားတဲ့အခါ ဘီဘီကိုသနားသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ႕ ဗိုက္ဘေရတာပါေသာ Dildo ကို ဘီဘီအတြက္ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ဘီဘီက

“နင္ဒါႀကီးကို ဘယ္လိုသယ္လာလဲ”

ဟု စပ္စုၾကည့္ေတာ့

“ဒီလိုပဲေပါ့ဟာ။ ေလဆိပ္က ကာစတန္ေကာင္ကို၊ ကိုကိုလို႔ တစ္ခြန္းေခၚလိုက္ရင္ အားလုံးအဆင္ေျပသြားတာပဲ… စိတ္ပါရင္ ေနာက္ရက္မွာ ခ်ိန္းေတြ႕လို႔ေတာင္ရတယ္”

“ဟယ္… နင္ တကယ္ ခ်ိန္းေတြ႕တာလား”

“ေအးေပါ့ သူတို႔က အေတာင္းအရမ္းက သူေတာင္းစားေတာင္ အေဖေခၚရေပမယ့္၊ ယူနီေဖာင္းအျဖဴနဲ႔ ဆိုရင္ စမတ္ ျဖစ္တယ္ဟ”

ဘီဘီက ဘာမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ေငးေနမိေတာ့

“အဟက္… ဟက္.. နင္ကလည္း ျပဴးၾကည့္မေနပါနဲ႔။ ငါ ေနာက္ေနတာပါ… တကယ္မဟုတ္ပါဘူး”

ဘီဘီက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္သာ ခ်လိုက္သည္။ ဘာမွေတာ့ ျပန္မေျပာေတာ့ေပ။ မီရွဲလ္က တကယ္လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ပစ္မယ့္ မိန္းမဟု သူမ သိထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႔ သူေယာက္်ားတန္ဆာ အတုႀကီးကို ရခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

မနက္က ကိုပီတာက ေဘာင္းဘီဇစ္တပ္ခိုင္းရင္း နမ္းခိုင္းၿပီး ထြက္သြားသျဖင့္ သူမ စိတ္ထဲမွာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ ထိုအတုႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္နမ္းလိုက္ၿပီး ခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္ရာ ရာဘာေခ်ာင္းႀကီးက လည္ပတ္ရမ္းခါ လာသည္။ ဘီဘီက တီဗြီထဲမွာ စုံတြဲကို ၾကည့္ရင္း သူမေဘာင္းဘီေပၚမွ အေျမႇာင္းေပၚကို လႈပ္ရမ္းေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီး တင္လိုက္သည္။ ဗိုက္ဘေရတာ၏ တုန္ခါမႈက သူမကို ခံစားမႈအရသာ တစ္မ်ိဳးေပးစြမ္းေလသည္။ ဇတ္ကားထဲမွ မင္းသားက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏို႔ကို ငုံ႔စို႔လိုက္ေတာ့ ဘီဘီက အက်ႌေအာက္မွ လက္လ်ိဳၿပီး သူမႏို႔ႏွစ္လုံးကို ညစ္လိုက္သည္။

ေဘာင္းဘီကိုဟၿပီး ဗိုက္ဘေရတာကို အသားႏုေပၚတင္လိုက္ေတာ့ အေခ်ာင္းႀကီးက ႏႈးညံေသာ ပြင့္ဖတ္ေလးမ်ားကို ပြတ္တိုက္ လည္ပတ္သြားသည္။ အစိေလးသည္ တုန္ခါမႈေၾကာင့္ ေထာင္ႂကြလာသည္။ ဘီဘီမေနႏိုင္ေတာ့… ဖင္ကိုႂကြၿပီးေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး ခပ္ေဝးေဝးကို လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္သြားေတာ့မွ အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ကို လႈပ္ရမ္းတုန္ခါေနသည့္ အေခ်ာင္းႀကီးထိပ္ႏွင့္ ပြတ္ဆြဲေပးလိုက္ရာ အရည္မ်ားစိမ့္ထြက္လာသည္။

မ်က္စိေဒါင့္မွာ လွဲအိပ္ေနေသာ ေဘာ္ဘီ့ကို ျမင္လိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမခြၽတ္ၿပီး ပစ္လိုက္ေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ႏႈတ္သီးႏွင့္ထိုးၿပီး ရႈရႈိက္ေနသည္။
“ဟိတ္… ေဘာ္ဘီ။ မလုပ္ရဘူး… အဲ့ဒါ ေဆာ့စရာမဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန” ဘီဘီက တားျမစ္ေသာ္လည္း မရ။

ေဘာ္ဘီက ေဘာင္းဘီေပၚတြင္ စိုေနေသာ အကြက္မ်ားကို လွ်ာႏွင့္ပင္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ သူမရဲ႕ ေဘာင္းဘီကို လွ်ာေနလ်က္ေနတဲ့ သတၱဝါကို ၾကည့္ၿပီး ဘီဘီေက်နပ္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ဆက္မတားေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပါေစေတာ့ ဆိုၿပီးလႊတ္ထားလိုက္သည္။ တီဗီမွာျပေနတဲ့ ဇတ္လမ္းကလည္း ေကာင္းလာၿပီ။ မင္းသားျဖစ္သူက ကိုရီးယားလား၊ ဂ်ပန္လားမသိ။ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာျဖစ္သည္။ သူႏွင့္တြဲဖက္ မင္းသမီးရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္လိုက္တဲ့ အခန္းမွာ ဘီဘီကိုတိုင္ပင္ ၾကက္သီးထသြားမိသည္။

ဗိုက္ဘေရတာကို ခပ္တင္းတင္းပြတ္ဆြဲမိသည္။ စိတ္ထဲမွာလည္း သူမ အလြန္သေဘာက်သည့္ ေဘာလိဝုဒ္မင္းသား ရွ႐ြတ္ခန္း တစ္ေယာက္ သူမ ေပါင္ၾကား ေခါင္းအပ္ၿပီး ညီမေလးကို နမ္းရႈိက္ေနသည့္ ပုံစံကို စိတ္ကူးယဥ္လိုက္သည္။ သူမရဲ႕ ယားယံေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို လ်ာနဲ႔ လ်က္ေပးၿပီး အစိေလးကို လက္ႏွင့္ကလိေပးေနသည္။ အတြင္းသားမ်ားကို လွ်ာေစာင္းထက္ထက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေပးၿပီး ဝလုံးေလးေတြ ဝိုင္းေအာင္ ေရးေပးေနသည္ ဟုခံစားလိုက္ရသည္။ စိတ္ကူးေရယဥ္ေၾကာတြင္ ေမ်ာပါၿပီး အိပ္မက္မက္ ေနသူပမာ အရာအားလုံးဝိုးတဝါးျဖစ္ေနသည္။

ပူေႏြးေသာလွ်ာက သူမရဲ႕ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေတြကို အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔သိမ္းၿပီး လ်က္ေနသျဖင့္ ဘီဘီက မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ သူမရဲ႕ အိမ္ေမြးေခြးႀကီး ေဘာ္ဘီက လ်က္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဘီဘီက ႐ုတ္တရက္ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ… ခံစားေနရတဲ့အရသာကလည္း ေကာင္းလြန္းေနသည္။ တိရိစာၦန္တစ္ေကာင္က သူမအဂၤါဇတ္ကို လ်က္ေပးျခင္းသည္ ခံဖူးဖို႔ေနေနသာသာ ေတြးေတာင္မေတြးဖူးေပ။

“အား… ေဘာ္ဘီ… ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ….”

ဘီဘီကသာ ေတြေဝေနေသာ္လည္း ေဘာ္ဘီက ဘာကိုမွမစဥ္းစား။ သူရဲ႕လွ်ာအရွည္ႀကီးႏွင့္ ေအာက္မွ အထက္သို႔ပင့္လ်က္လိုက္ရာ လွ်ာထိပ္က ဖင္ဝကို တစ္ခ်က္ပြတ္ဆြဲသြားမိသည္။

“အ..ဟား”

ဘီဘီရဲ႕ ညည္းသံမွ မွ်င္းမွ်င္းေလးထြက္လာသည္။

“ကဲ… ေဘာ္ဘီ။ အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး။ ငါ ပုံစံေျပာင္းေပးမယ္”

ဘီဘီက ပက္လက္လွန္ေနရာမွ အေနာက္ကဆိုဖာေပၚ ေမွာက္ၿပီး ဖင္ေထာင္ေပးလိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီက ဘီဘီရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ေတြၿပီးစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ေလးဘက္ျဖစ္သြားတာနဲ႔ အေနာက္ကိုျပဴထြက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို အလိုက္တသိပင္ လ်က္ပစ္လိုက္သည္။ ေခြးရဲ႕လ်ာသည္ လူ႔လွ်ာထက္ ပိုရွည္သျဖင့္ တစ္ခ်က္ လ်က္လိုက္တာနဲ႔ အဖုတ္အေျမႇာင္းၾကား ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပြတ္သပ္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ဒါ့အျပင္ ေခြးေတြက သာမာန္အခ်ိန္မွာေတာင္ လူ႔လက္ကို လ်က္ေပးျခင္း၊ ေျခကို လ်က္ေပးျခင္း၊ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာသူ ျပန္လ်က္ျခင္း အေလ့အထ ရွိသျဖင့္ လွ်ာမွာ သြက္လက္ျမန္ဆန္သည္။ ဘာဂ်ာထဲတြင္ ေခြးဘာဂ်ာမႈတ္ျခင္းက အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။ ေၾကာင္ဘာဂ်ာဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္။ အဲ့ဒီ့ေကာင္ေတြကေတာ့ လွ်ာၾကမ္းလြန္းသျဖင့္ အဖုတ္အသားနီလန္သြားႏိုင္သည္။

ေဘာ္ဘီက အဖုတ္ကို လ်က္ေနရင္း ႏႈတ္သီးထိပ္က စအိုဝကို ေတ့ၿပီး ညႇီစို႔စို႔ အနံေလးကို ရႈရႈိက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွာ လွ်ာကို ေနရာေျပာင္းၿပီး ဖင္ဝ တစ္ေလွ်ာက္ကို “ပလပ္… ပလပ္” ႏွင့္လ်က္ေလေတာ့သည္။

“အား…ဟား….အား”

ဘီဘီမွာ ဖင္ကုန္းေနရမွာ ေက်ာကုန္းႀကီးႂကြတက္လားၿပီး ညည္းညဴသံမ်ား ျပင္းထန္လာသည္။ တစ္သက္ႏွင့္ တစ္ကိုယ္ ဒီလို ခံစားမႈမ်ိဳးမႀကဳံခဲ့ရဖူးေတာ့ အသိဉာဏ္မွာ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ မေတြးႏိုင္ေတာ့ပဲ ေဘာ္ဘီ့ေခါင္းကို လက္ႏွင့္ေနာက္ျပန္ကိုင္ၿပီး သူမဖင္ႏွင့္ ေဆာင့္ေနမိေတာ့သည္။

ေဘာ္ဘီက သူ႔သခင္မ အမႈအရာမ်ား တက္ႂကြလာတာကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေရွ႕ကဆိုဖာေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္ လွမ္းတင္ၿပီး ကုန္းေနတဲ့ ဘီဘီ့အေပၚ ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ သူ႔ရဲ႕ နီရဲအာလန္ေနေသာ ဒစ္ႀကီးကို ဖင္ၾကားထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။

“ဟဲ့… ေဘာ္ဘီ မလုပ္နဲ႔….။ အမေလး… အဲ့ဒီ့ေနရာမဟုတ္ဘူး…ဟဲ့”

ဖင္ဝႏွင့္ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို အေခ်ာင္းႀကီးက လာထိုးသျဖင့္ ဘီဘီလန႔္ေအာ္မိသည္။

ဘီဘီမွာ ဒီေလာက္အထိ မရည္႐ြယ္ထားသျဖင့္ အတင္း႐ုန္းကန္ ျငင္းဆန္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ မရပါ။ ေဘာ္ဘီက ေပါင္ ၂၀၀ နီးနီးေလးလံႀကီးမားေသာ ႏိုင္ငံျခားေခြးမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူသိတာက အခုသူ႔ ေရွ႕မွာ ေလးဘက္ေထာက္ေနတာက သူ႔သခင္မဟုတ္ေတာ့၊ ေခြးမ တစ္ေကာင္လို႔သာ ျမင္ေနမိၿပီ။ ဒါေၾကာင့္မရရေအာင္သြင္းေလသည္။ လည္ေခ်ာင္းမွလည္း “ဂီး” ခနဲမာန္ဖီသံေပးလိုက္ရာ ဘီဘီလန႔္သြားသည္။ ထပ္႐ုန္းလွ်င္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ေနေသာ ေဘာ္ဘီက သူမဂုတ္ကို ခဲပစ္မည့္ သေဘာရွိသည္။

အခုမွေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူးဟု ေတြးရင္း အေပါက္ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ထဲ မဝင္ေအာင္သာ လွည့္ပတ္ေရွာင္ေနရသည္။ ေဘာ္ဘီဒစ္ႀကီးမွာ လူ႔ပစၥည္းထက္ သိမ္ေသာ္လည္း အရွည္က သာသည္။ ဒါ့အျပင္ ဒစ္ႀကီးက အတံႏွင့္မလိုက္ေအာင္ ေခါင္းႀကီးသည္။ အဖုတ္ဝကို ေတ့မိသည္ႏွင့္ အရည္မ်ားရဲ႕ ေခ်ာေမြ႕မႈေၾကာင့္ အထဲကို “ပလြတ္” ဆိုၿပီးဝင္သြားသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာက္ထားၿပီး ခါးေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စက္ေသနတ္ပစ္သလို တလ်က္စက္ ေဆာင့္သြင္းေလသည္။ သက္လုံက လူထက္ေကာင္းသျဖင့္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ား ၾကသြားသည္ မရွိ။ ေအာက္က သူ႔ရဲ႕ေခြးမကိုလည္း သနားညႇာတရေကာင္းမွန္းမသိေတာ့ေပ။ ဘီဘီ ခမ်ာ ေခြးကတက္ေဆာင့္ျခင္းခံရသည့္အျပင္ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားျပင္းထန္လွသျဖင့္ စပ္ျဖင္းျဖင္းပင္ ျဖစ္လာသည္။ သူမရဲ႕ ေခြးက မုဒိမ္းက်င့္ျခင္းကို ခံရသည့္အတြက္ ဝမ္းနည္းၿပီးမ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေပၚမွာ ပိေနတဲ့ အေလးခ်ိန္ကို မတြန္းဖယ္ႏိုင္သျဖင့္ သူေဆာင့္လို႔ဝတဲ့အထိ ညိမ္ေနလိုက္ရသည္။ ေဘာ္ဘီက ၿပီးခါနီးမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္လားၿပီး အတြင္းထဲ ထိေအာင္ သူ႔ရဲ႕အရည္မ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္ေလသည္။ ဘီဘီ့အဖုတ္အျပင္သို႔စိမ့္ထြက္လားၿပီး ေပါင္တေလွ်ာက္ စီးက်လာတဲ့ ေခြးသုတ္ရည္မ်ားမွာ စီးပ်စ္လွေပသည္။ အေခ်ာင္းႀကီး ထုတ္လိုက္ေတာ့ “ဘြက္…” ခနဲ အရည္မ်ား အဖုတ္မွ အန္ထြက္လာသည္။

ေဘာ္ဘီက သူ႔ဆႏၵျပည့္သြားေတာ့မွ ဆိုဖာေပၚေမွာက္အိပ္ရင္း တသိမ့္သိမ့္ရႈိက္ငိုေနသည့္ သူ႔သခင္မ်က္ႏွာကို ေခ်ာ့ေမာ့သည့္ အေနျဖင့္ လ်က္ေပးလိုက္သည္။

“သြားစမ္း… ေခြးတိရိစာၦန္”

ဘီဘီက ယခုမွပင္ အသံထြက္ရဲၿပီး ေဟာက္ထုတ္လိုက္သည္။ ေဘာ္ဘီလည္း တအီအီအသံေပးၿပီးဘီဘီနားမွခြာက သူ႔ရဲ႕ ေနရာမွာ သြားေခြေနေလသည္။
ဘီဘီက ေခြးမုဒိမ္းက်င့္တာခံလိုက္ရသျဖင့္ ငိုလို႔မဆုံး။ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးထားဘူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကို ေခ်ာက္ျခားသြားတာအမွန္ပင္။ အတန္ၾကာေတာ့မွ သူမအျဖစ္ကိုယ္ ျပန္ေတြးရင္း ရယ္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ ေဘာ္ဘီ့ကိုလည္း စိတ္မဆိုးေတာ့။ ေခြးတစ္ေကာင္ႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားမိသည့္ သူမအျဖစ္ကို ေတြးရင္း တခစ္ခစ္ႏွင့္ ရယ္မိေလသည္။ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ႏွင့္ ဆံပင္မ်ား ေရာေထြး ရႈပ္ယွက္ၿပီး ဝတ္လစ္စလစ္ႏွင့္ ငိုလိုက္၊ ရီလိုက္ျဖစ္ေနေသာ ဘီဘီ့ကို တစ္စုံတစ္ေယာက္ကမ်ားေတြ႕လွ်င္ ႐ူးေနၿပီဟု သတ္မွတ္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။….ၿပီးပါၿပီ