Articles by Rgyi

၁၉၃၆ ခုနှစ်၏ အေးမြသော ဆောင်းညတွင်ဖြစ်ပါသည်။ မီးလင်းဖိုမှ လွန့်လူးသောမီးရောင်သည် ဖြာကျလျက် ရှိနေသည်။ ၁၈ နှစ်သမီးလေး ဝင်းထွေးသည် ခိုက်ခိုက်တုန်လျက်ရှိသည်။ ဆောင်းကြောင့် မဟုတ်၊ ကြောက်ရွံ့စိတ်ကြောင့်တည်း။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်အစားမရှိ၊ မီးရောင်သည် သူမကိုယ်ပေါ်တွင် ပြေးလျက်၊ မွေ့ယာခုံကြီးပေါ်တွင် ကွေးကွေးလေး၊ ခုံပေါ်တွင် ဒူးထောက်လျက်သားမှ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းသည် […]

ကျွန်တော့်မျက်နှာတခုလုံး ရေနွေးပူနဲ့ အပက်ခံလိုက်ရသလို ထူပူသွားပါသည်။ သွားပြီ…သွားပြီ၊ ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိတော့တာနဲ့ ခေါင်းကြီးကိုသာ ငုံ့ထားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ဘေးနားက မြင့်နိုင် ကလွဲပြီး အတန်းထဲကလူတွေ ဘယ်သူမှတော့  သိလိုက်ပုံမပေါ်ဘူး။ အားလုံးက ထမင်းစားချိန်ဆိုတော့ သာသူရှုပ်နေကြတာလေ။ ကျွန်တော်နဲ့ မြင့်နိုင်သာ ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန်  အမှီပြန်ပေးရမှာမို့ ဒီစာအုပ်ကို သဲကြီးမဲကြီး […]

အသက် ( ၁၇ ) နှစ်အရွယ် ချောမောလှပ တောင့်တင်းဖြူဝင်းသော မိန်းကလေးတစ်ယောက် ဗင်ကားအဖြူလေး၏ ကားတံခါးကို ဆွဲဖွင့်၍ ကူရှင်ပေါ်တင်ပါးလွဲ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ခြေထောက်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲ၍ တင်လိုက်သည်။ ပေါင်လည်လောက်နီးနီးသို့ပင် တိုကပ်နေသော စကပ်တိုလေးအနားက ဝဲခနဲလန်တက်သွားသည်။ ကောင်မလေး အတော်လှလာတာပဲ။ ဒရိုင်ဘာခုံတွင် ထိုင်နေသော ကိုသောင်းထိုက်က […]

အိမ်ထောင်မပြုရသေးသော အမျိုးသား အမျိုးသမီးများ အသက်အရွယ် နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်ထဲသို့ ဝင်လာကြပြီဆိုလျှင် လူပျိုကြီး အပျိုကြီးဆိုသော ဘွဲ့ကိုရလာကြသည်။ မိသားစုအသိုင်းအဝိုင်း၊ သူငယ်ချင်းအသိုင်းအဝိုင်း၊ အိမ်နီးချင်းအသိုင်းအဝိုင်းများကြားတွင် ဘာပဲပြောပြော၊ ဘာပဲလုပ်လုပ် အပျိုကြီး လူပျိုကြီးဖြစ်ရတာကို အပြစ်ကြီးတစ်ခုသဖွယ် စောင်းပါးရိပ်ခြေအပြောခံရသည်သာမက နောက်ပြောင်သရော်ခြင်းကိုပါ ခံကြရတော့သည်။ လူပျိုကြီး အပျိုကြီးတွေဆိုတာကလည်း ဘယ်သူမှ လူပျိုကြီး […]

တောင်ဒဂုံမြို့ရဲ့ မြို့သစ်ရပ်ကွက်တစ်ခုမှာ ကျွန်တော်က ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့တစ်ခုမှာ ပညာသင်နေတဲ့ ပညာသင်တစ်ယောက်ပေါ့။ အသက်က ၂၀နှစ်၊ အဖေကတော့မရှိတော့ဘူး။ အမေက နောင်ရေး စိတ်အေးရအောင်လို့ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ်ဝပ်ရှော့မှာ အလုပ်အပ်ပေးထားတာ။ နှစ်နှစ်ဆိုတဲ့ အချိန်ကာလတစ်ခုထဲကို ရောက်ရှိခဲ့ပါပြီ။ ဆင်းရဲခဲ့တဲ့ ဒဏ်ကို ဆက်ပြီး မခံစားချင်တာကြောင့် ပညာကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ စိတ်ပါပါသင်လိုက်တော့ တော်တော်လေးကို […]

ကျော်ဟိန်းက အညာသား၊ အညာသားတောင် မြို့သားမဟုတ်၊ ရွာသားဖြစ်သည်။ အညာသား စာပေဝါသနာ ပါသူဖြစ်လေရာ၊ ရွာဦးကျောင်းဘုန်းကြီး၏ ကူညီစောင်မှုဖြင့် ရန်ကုန်မြို့ရှိ ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ကျောင်းတွင် နေထိုင်ကာ ၊ စာသင်ကြားနိုင်ခဲ့ကာ ဆယ်တန်းအောင်ရုံမက ဘွဲ့တစ်ခုပင် ရလျှက် ရုံးတစ်ရုံးတွင် အလုပ်ဝင်လုပ်နေပေသည်။ လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်ခန့်က ကုသိုလ်ကံ ထောက်မကာ သိန်း(၃၀၀) […]

ကိုယ်ချင်းစာမှုဆိုတာ ကိုယ်တိုင်ကြုံဖူးမှ သိကြတာဗျ။ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုဗျ..” သွားပြီလား … ကိုနိုင် ” ” ဟုတ် … မလင်း ” ” မမေသူရောရှိလား ” ” ရှိတယ် … မလင်း … တံခါး စိထားတာ … […]

ကိုဝေလင်း…ဗျာ….ကိုရဲလင်း…..အော်……ပြောပါနှင်းဝေရဲ့“ဟိုလေ…နှင်းကိုလာနနိုးနော်”“အင်းပါ နှင်းဝေရယ်”“သေသေချာချာလာနိုးနော်….အင်း…ကားကစထွက်မှာ သုံးနာရီဆိုတော့ နှစ်နာရီလောက်လာနိုးသိလား”“အင်းပါ….နှစ်နာရီ….နှစ်နာရီ…..မဖြစ်သေးပါဘူး…ကိုရဲလင်းရယ်….နှစ်နာရီလာနိုးတော့ နှင်း ပြင်မှာဆင်မှာနဲ့ဆိုတော့ သုံးနာရီမမှီဘဲနေအုန်းမယ်….ဒီတော့..”” ““ဒီတော့ ဘာဖြစ်လဲ နှင်းဝေပြောလေ….”” “မထူးပါဘူး ကိုရဲလင်းရယ်….နှင်းဆီ တစ်နာရီလာနိုး…နောက်ပြီး နှင်းက အိမ်အောက်ထပ်မှာတစ်ယောက်ထည်းအိပ်မှာ…….ကိုရဲလင်းလာနိုးရင် အလွယ်တကူဖြစ်အောင်….ဒီတော့ ကိုရဲလင်းတစ်နာရီ နှင်းဆီကိုလာနိုသိလား” “သိပါပြီ မဖုရားလေးရယ်…” “ကိုရဲလင်းနော် ကိုရဲလင်း…..နှင်းကို သိပ်မစနဲ့….ဒါပဲနော် လာမနိုးရင်တော့ ကိုရဲလင်းတာဝန်ပဲ” […]

ဇင်မာလင်းကို တစ်ဆွေလုံးတစ်မျိုးလုံးက ဝိုင်းပယ်ထားသည်။ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်းမလုပ်ကြဟုဆိုလျှင် ဇင်မာလင်း ဘယ်လောက်ဆိုးသလဲဆိုတာ သိသွားနိုင်သည်။ နောက် ဇင်မာလင်း ဘာတွေမှားခဲ့သလဲဟုလည်း စဉ်းစားစရာဖြစ်လာရသည်။ ဇင်မာလင်းက အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုလုံးက ခွင့်မလွှတ်နိုင်သော အမှားကို ကျူးလွန်မိခဲ့သည်။ ဦးခင်‌မောင်နှင့် ဒေါ်မေသူတို့မှာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးထဲတွင် ရတနာဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည့် ရတနာကုန်သည်တွေဖြစ်သည်။ သူတို့တွင် တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး တစ်ယောက်ထဲရှိသည်။ […]

သူမနံမည်က ပိတောက်ခိုင်၊ သူမထက် အသက်၁၅နှစ်ခန့်ကြီးသော ကိုဝင်းအောင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး အရက်ဆိုင်လေး ဖွင့်ထားသည်။ နွေ၏ အငွေ့အသက်တို့ စတင်လာပြီဖြစ်သော မတ်လ၏ နောက်ဆုံးရက်တစ်ရက်။ “ ရော့…..ခိုင်…ဒီစာအုပ်ကို ဖတ်ဖြစ်အောင် ဖတ်ကြည့်စမ်း…၊ လူဆိုတာ ဗဟုသုတ ရှိရတယ်..ကွ…၊ ဗဟုသုတ ရှိမှ အကောင်းနဲ့ အဆိုး ၊ […]