အပျိုစင်လေးရဲ့ လေထဲမှာ မြှောက်တက်သွားသလို ခံစားချက်

ကျွန်မ အဖေနဲ့အမေက စံပြဈေးထဲမှာ အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည့်အတွက် မိုးမလင်းမှီ ထသွားပြီး မိုးချုပ်မှအိမ်ကိုပြန်ရောက် ကြပါသည်။ တစ်နေ့ကြတော့ ညနေမှောင်စပျိုးနေတဲ့အချိန်မှာ အမေနဲ့အဖေတို့ အိမ်ပြန်အလာစောင့်မျှော်ရင်း အိမ်ဝင်ပေါက် ထွက်ပေါက်ဘေးမှာ ထိုင်ပြီး မျှော်နေမိပါသည်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ အပေါ်ထပ်တက်တဲ့ လှေခါးခြေရင်းဘက်ကနေ လူတစ်ယောက်ဟာ ကျွန်မရှေ့ကို ရိပ်ကနဲရောက်လာလို့ ကျွန်မဟာလန့်ပြီးမတ်တပ်ထရပ် လိုက်မိပါသည်။ “ဟင် အစ်ကိုထူးအောင်” သူက ကျွန်မကိုဘာမှပြန်မပြောဘဲ ကျွန်မကိုယ်လုံးကို လှမ်းပြီးဖက်လိုက်ပါသည်။ “အိုလွှတ် လွှတ်” ကိုထူးအောင်က မလွှတ်တဲ့အပြင် ကျွန်မမျက်နှာနဲ့ ဆံပင်တွေကိုနမ်းရင်း ကျွန်မတင်သားတွေနဲ့ ရင်သားတွေကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ စုန်ချီ ဆန်ချီဆုပ်နယ်နေပါသည်။ ကျွန်မအတင်း ရုန်းကန်နေပေမယ့် သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်က ကျွန်မခါးကို အသေဖက်ထားတာကြောင့် ကျွန်မဘယ်လိုမှ မလွတ်နိုင်ပါ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်တောင် ဖြစ်လာ ရပါသည်။ သူ့မျက်နှာနဲ့ လွတ်အောင်ကျွန်မ မျက်နှာကို ရှောင်ရှားပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မလွတ်နိုင်ပဲ တစ်ချီမှာတော့ ကျွန်မရဲ့ နှင်းဆီဖူးနှုတ်ခမ်းလေးတွေဟာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကြားပါသွား ရပါတော့သည်။ ကျွန်မဖြင့် လေထဲကို မြောက်တက်လွင့်မျောသွားရသလိုပါပဲ။ ယောင်ယောင်ပြီး သူ့လက်မောင်းကြီးတစ်ဖက်ကို ကျွန်မလက်လေးတစ်ဖက်နဲ့ လှမ်းကိုင်ဆုပ်မိတဲ့ အထိပါပဲ။ ဒီအချိန်မှာဘဲ အိမ်ရှေ့လမ်းမပေါ်ကို ဖြတ်လျှောက်လာတဲ့ လူသံတွေကြားရလို့ သူကကျွန်မကို လွှတ်ပေးပြီး အပေါ်ထပ်တက်တဲ့လှေခါးကို တဒိုင်းဒိုင်း ပြေးတက်သွားပါသည်။ ဒီလိုပြေးထွက်သွားတာတောင် မမှီမကမ်းနဲ့ ကျွန်မနို့တစ်ဖက်ကို လှမ်းပြီးညှစ်သွားပါသေးသည်။ ကျွန်မ ကတော့ နေရာမှာဘဲ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ရပ်ပြီး ကျန်ခဲ့ရပါသည်။ ဆန့်ကျန်ဘက် သွေးသားနဲ့ ပထမဆုံးထိတွေ့ခြင်း ခံလိုက်ရတာဖြစ်ပါသည်။ အဲ့ဒီနေ့ညမှာ ကျွန်မတစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ဖြစ်ခဲ့ရပါသည်။ နောက်နေ့တွေမှာလည်း ကျွန်မဟာသတိရတိုင်း ကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်း လေးတွေကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ စမ်းစမ်းကြည့်နေမိပါသည်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်မအိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲတော့ ကြာကြာမနေတော့ပါ။ ကျွန်မတို့အိမ်နှင့် ငါးအိမ်ခြားလောက်မှာ ကျွန်မရဲ့သူငယ်ချင်း ဖြူနှင်းဆိုတာရှိပါသည်။ အဲဒီသူငယ်ချင်း အိမ်မှာကျွန်မ တစ်နေကုန်သွားနေတတ်ပါသည်။ ဖြူနှင်းက ကျွန်မထက်စွံပါသည်။ သူကရည်းစားရတာ တစ်နှစ်လောက်တောင်ရှိပါပြီ။ ဖြူနှင်း ရည်းစားက ကိုပိုင်တဲ့ ဖြူနှင်းထက် အသက် (၅)နှစ်လောက်ကြီးပါသည်။ နေ့တစ်နေ့မှာ ကျွန်မဟာ မနက်စာထမင်းစားပြီးတာနဲ့ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်တံခါးပိတ်ပြီး ဖြူနှင်းတို့အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့ပါသည်။ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဖြူနှင်းကို မတွေ့တော့ အခန်းထဲမှာရှိမှာပဲဆိုပြီး အိမ်အတွင်းပိုင်းကို ဝင်အလာ အထဲကကြားလိုက်ရတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးတွေကြောင့် ကျွန်မခြေလှမ်းတွေ တန့်သွားရပါသည်။ အသံက ယောက်ျားသံပါ ကြားလိုက်ရ၍ဖြစ်သည်။ ကျွန်မရပ်ပြီးလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးက ပိတ်မထားပဲ ဟနေတာကြောင့် ကျွန်မသည် ခြေဖွနင်းပြီး တံခါးဝကိုကပ်လိုက်ရာက အထဲကိုကြည့်လိုက်မိပါသည်။ “အို ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး ထူပူသွားရပါသည်။ ဖြူနှင်းက ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး အပေါ်ပိုင်း ဘာအဝတ်အစားမှမရှိ။ ဖြူနှင်းအသားလေးတွေက ဝင်းမွတ်၍နေပြီး နို့အုံလေးတွေက မထိရက် မကိုင်ရက်စရာဖြစ်နေသည်။ ကိုပိုင်က ဖြူနှင်း၏နို့တွေကို အားပါးတရကုန်းပြီးစို့နေကာ ကိုပိုင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာလည်း ဘာအဝတ်အစားမှမရှိပါ။ “ကို အရမ်းကြီးဘဲကွာ ဖြူနှင်း ကြောက်တယ်” ဖြူနှင်းက ကိုပိုင်၏ ကျောကိုပွတ်ပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။

ဖြူနှင်းမူယာတွေများနေကြောင်း ကျွန်မသိလိုက်သည်။ ကြည့်လေ ကြောက်တယ်ပြောတဲ့ ဖြူနှင်းရဲ့မျက်နှာက အပြုံးမပျက် ကိုပိုင်ကို ငံ့လင့်နေတဲ့ပုံစံ၊ ကောင်မ တတ်လဲတတ်နိုင်တယ်။ ဖြူနှင်းရဲ့နို့အုံတွေက အသားဖြူသူမို့ အကြောစိမ်းလေးများ ပေါ်နေကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်သမ်းနေသည်မှာ သိသာလှပါသည်။ ဖြူနှင်းရဲ့ နို့သီးလေးတွေက ထောင်တက်လာသလို ကျွန်မရဲ့စိတ်တွေကလည်း ထ၍လာရပါသည်။ အာခေါင်တွေလည်းခြောက်လာပြီး ရှေ့ကိုနဲနဲတိုးပြီးကြည့် လိုက်မိပါသည်။ အဝတ်တွေပေါ်မှာဘဲ ကိုပိုင်လက်က ဖြူနှင်း၏ ဆီးခုံနေရာကို လက်ဖဝါးနဲ့အုပ်ပြီး ပွတ်လိုက်ရာမှ ဖြူနှင်းခါးမှ စကပ်လေးကို လှန်တင်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ကိုပိုင်၏လက်တွေက ဖြူနှင်း၏ ပေါင်တံဖွေးဖွေးလေးတွေကို ပွတ်လိုက် ဆီးခုံမို့မို့လေးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးပေါ်မှ ပွတ်လိုက်လုပ်ရင်း ဖြူနှင်း၏စကပ်လေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ အသား‌ရောင်လေးက ထင်းထင်းလင်းလင်းဖြစ်သွားသည်။ ပြားချပ်တင်းမာနေသော ဝမ်းဗိုက်သားအောက်မှ စောက်ဖုတ်လေးက ခုံးပြီးမို့မို့လေးဖြစ်နေသည်။ ဇင်ဖြူ၏ ခြေဖျားတွင်ကျရောက်နေသော စကပ်လေးအား ကိုပိုင်ကထပ်ပြီးဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်ဘေးသို့ ပစ်ချလိုက်သည်။ “ကို ဖြူနှင်းကို တကယ်ယူမှာလား ဟင်”  “ကို့ကို ယုံစမ်းပါ ဖြူနှင်းရယ် ကို ဖြူနှင်းကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ ဖြူနှင်းသိသားနဲ့“ “ဒါဆိုရင်လည်းပြီးတာပဲ ကို ဖြူနှင်းကိုပစ်သွားမှာကို ဖြူနှင်းကကြောက်တာ” “ဖြူနှင်းကလည်းကွာ ဟောဒီ အချစ်လေးကို ကိုယ်ဘယ်တော့မှ မပစ်ဘူးသိလား” စကားပြောရင်းမှ ကိုပိုင်၏ လက်တွေက ဖြူနှင်း၏စောက်ဖုတ်လေးကို အတွင်းခံဘောင်းဘီ အသားရောင်လေးထဲ လက်လျှိုပြီးနှိုက်နေသည်။ ဖြူနှင်းက သိသိသာသာပင် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဖြူနှင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားပေးတာတွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်မရင်ထဲမှာ တင်းကနဲ ခံစားလိုက်ရပါသည်။ ပြီးတော့ အံ့လည်း အံ့သြမိပါသည်။ ဒါ…ကိုပိုင်နဲ့ ဖြူနှင်းတို့ ပထမဆုံးအကြိမ် နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ တွေ့ကြတာဆိုတာကိုလည်း ကျွန်မခန့်မှန်းသိရှိလိုက်ရပါသည်။ ဖြူနှင်းက ကိုပိုင်၏ ပုဆိုးကိုဖြေချလိုက်ပြီး သူကလည်း အားကျမခံ ကိုပိုင်၏ အောက်ခံဘောင်းဘီထဲကို လက်လေးထိုးကာနှိုက်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမဇောအဟုန်တွေကြွနေပြီး တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ဖြစ်နေကြပါသည်။ ကိုပိုင်က ညင်သာစွာဖြင့် ဖြူနှင်း၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ကြည့်နေတဲ့ ကျွန်မရဲ့မျက်နှာဖျန်းကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဖြူနှင်း၏ အမွှေးနုရှည်ရှည်လေးတွေက စောစောက ကိုသက်ဘောင်းဘီထဲ နှိုက်၍ ပွတ်ထားတာကြောင့်လားမသိ ရှုပ်ရှက်ခတ်နေသည်။ ဖြူနှင်းရှက်သွားပုံရပြီး ပေါင်ကို ပြန်ပြီး စေ့ထားလိုက်ကာ သူမ၏မျက်လုံးတွေကိုလည်း မှိတ်ချလိုက်သည်။ ကိုပိုင်က ဖြူနှင်း၏စောက်ဖုတ်လေးကို ကြင်ကြင်နာနာငုံ့၍နမ်းသည်။ ဖွဖွလေး နမ်းနေရင်း သူ၏ပါးစပ်ကို စောက်ဖုတ် နားတွင်ကပ်၍ထားသည်။ ဟိုကောင်မ ဖြူနှင်းကလည်း အခုနတင် စေ့ထားတဲ့ပေါင်ကို တဖြေးဖြေး ပြဲဟပေးနေသည်။ ဖြူနှင်း၏ ကိုယ်လုံးဖွေးဖွေးလေးတစ်ခုလုံးမှာ တွန့်လိမ်၍နေသည်။ “အိုး..ကို…ကိုရယ်..အား.ရှီး.ကျွတ် ဒီတစ်ခါတော့ ဖြူနှင်း မာယာလုပ်တာ မဟုတ်မှန်း သိသာလှသည်။ ဖြူနှင်း၏အသံက မချိမဆန့်ဖြစ်ကာ အသံလေးကျယ်သွားသည်။ ဖြူနှင်းအိပ်ယာခင်းကို လက်နဲ့အတင်းကိုင်ဆုပ်ထားပြီး ခေါင်းလေးက ဘယ်ညာခါ၍နေသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကိုလည်း ပေါက်ထွက်မတတ် ကိုက်ထားသည်။ “ကို..ကို.အင့် အား.အား” ဖြူနှင်းက ကိုပိုင်၏ခေါင်းကို သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းနှင့် ညှပ်ညှပ်ဆွဲရင်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ကော့ကော့တက်သွားရာမှ အရုပ်ကြိုးပြတ် ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ ခဏနေတော့မှ သူမ၏ပေါင်များက ကိုပိုင်၏ခေါင်းကို လွှတ်ပေးလိုက်သည်။

ကိုပိုင်က ဖြူနှင်း၏ ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်တော့ ဖြူနှင်းကယုယုယယလေး ကိုပိုင်ကို နမ်းသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ကိုပိုင်က သူ၏အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ ဖြတ်ကနဲပေါ်လာသော လေထဲမှာ ရမ်းခါသွားသည့် လီးကြီးက နီညိုရောင်သမ်းနေပြီး လီးဒစ်ကြီးက နီရဲ၍ပြောင်လက်နေသည်။ ကိုပိုင်၏ လီးကြီးကို ကျွန်မတအံ့တသြ လှမ်းပြီးကြည့်လိုက်မိရင်း ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် ကျွန်မစောက်ပတ်လေးထဲက ယားပြီးတက်လာပါသည်။ ဒါကြောင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နဲ့ ကျွန်မဟာပေါင်နှစ်လုံးကို အတင်းစေ့ကပ်ထားလိုက်မိသည်။ ကုတင်ပေါ်မှာလည်း ဖြူနှင်းက ကိုပိုင်၏လီးကြီးကို တောက်ပြောင်သော မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ ရွှမ်းရွှမ်းစားစားဖြင့် ကြည့်၍နေသည်။ “ဖြူနှင်း ကို့ကိုချစ်တယ်မို့လားဟင်” ကိုသက် ဘာကိုဆိုလိုလိုက်သည်ကို ဖြူနှင်းက သိပြီးသား။ “ဟင့်အင်းကွယ် ဖြူနှင်း ရှက်တယ်” ပါးစပ်ကသာ ရှက်တယ်ပြောတာ ဖြူနှင်းက အိပ်ယာပေါ်က အသာထလိုက်ပြီး ကိုပိုင်၏လီးကြီးကို မရဲတရဲ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးက သူမလက်ထဲတွင် မဆန့်မပြဲဖြစ်နေပြီး တဆတ်ဆတ်ရုန်းကန်၍နေသည်။ ကျွန်မရင်ထဲမှာလည်း နွေးကနဲခံစားလိုက်ရသည်။ ဒီအခိုက်မှာဘဲ ဖြူနှင်းက ကိုပိုင်၏လီးထိပ်ကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံလိုက်သည်။ ဖြူနှင်းက အခန်းဝဖက် ကျွန်မရှိတဲ့ဖက်ကို နောက်ကျောပေးပြီး ဖင်လေးကုန်းထားသဖြင့် သူမ၏စောက်ပတ်လေးဟာ ဟတတလေးဖြစ်ကာ အတွင်းသား နီနီလေးများကိုလှမ်းပြီးမြင်နေရကာ ကျွန်မစိတ်ထဲ မိန်းမချင်းပင်ဖြစ်ပေမယ့် အသဲယားလာရပါသည်။ “ဖြူနှင်းရယ် သိပ် သိပ်ကောင်းတာပဲ အိုး.အား.အူး…ဖြူ ဖြူနှင်း” ကိုပိုင်ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ထားပြီး ရင်ကိုကော့ ခေါင်းကိုမော့ပြီး မချိမဆန့်အော်ငြီး၍နေသည်။ ဖြူနှင်းက ဖင်လေးကိုကော့ပြီး နောက်ကိုပစ်ထားသည့်အတွက် တင်သား အိအိလေးတွေက ကွဲဟပြီး ပန်းနုရောင်နဲ့ အညိုရောင်ရောယှက်ထားတဲ့ စအိုဝလေး ရှုံ့ချီပွချီဖြစ်နေတာကို အတိုင်းသားတွေ့မြင်နေရပြီး ကျွန်မရင်ထဲ ဗလောင်ဆူ၍လာရပါသည်။ ကိုပိုင်က အားမရပုံဖြင့် ဖြူနှင်း၏ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်ပြီး အောက်ကနေပင့်ကာ ဆောင့်ဆောင့်ပေးသည်။ ကိုပိုင်၏လီးက ဖြူနှင်း၏ပါးစပ်လေးထဲ မဆန့်မပြဲဝင်ကာ အာခေါင်ထဲထိ ရောက်သွားတော့သည်။ ဖြူနှင်း မရှုနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်ကာ မျက်လုံးလေးပြူးပြီး ဖင်တရမ်းရမ်းဖြင့် ရုန်းနေသည်။ ဒါပေမယ့် ဖြူနှင်း သိပ်ကြာကြာတော့ ဒုက္ခမခံစားရ။ ကိုပိုင် သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ပြီးတော့ ငြိမ်ကျသွားပြီး သူ့လီးကို ဖြူနှင်းပါးစပ်ထဲက အသာလေး ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဒီတော့မှ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ပါးစပ်ကို တစ်ယောက်စုပ်ပေးနေကြသည်။ စောစောက ကိုပိုင်ကလည်း ဖြူနှင်းဟာလေးကို ယက်ပေးထားတော့ ပေကျံနေသည်မဟုတ်ပါလား။ “ကဲဖြူနှင်း ကိုတို့လုပ်ကြရအောင်“ “ဟင် ကိုကလဲ ဘာလုပ်အုံးမှာမို့လဲ” မသိသလိုနှင့် ဖြူနှင်းက မျက်နှာတည်တည်လေးနှင့် ပြောလိုက်သည်။ ကိုပိုင် သူမကို နားမလည်နိုင်စွာ ကြည့်လိုက်တော့ ဖြူနှင်းမျက်နှာလေးက ရှက်သွေးဖြာသွားပြီး ရယ်ကျဲကျဲလေး ဖြစ်သွားသည်။ ကိုပိုင်က ဖြူနှင်းမျက်နှာလေးကိုဆွဲ၍ တချက်နမ်းလိုက်သည်။ သူတို့ပြောစကားအရ ဘယ်လိုများဆက်လုပ်ကြဦးမလဲလို့ ကျွန်မစိတ်ထဲသိချင်လာသည်။ ကျွန်မပေါင်ခွ ကြားထဲစိုရွှဲနေတာကို ဝတ်ထားတဲ့ ထဘီကိုဘဲထိုးသွင်းပြီး လက်လေးနဲ့သုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်မဆက် ကြည့်နေမိသည်။ ကိုပိုင်က ဖြူနှင်းကို ကုတင်ပေါ်တွင် နေသားတကျဖြစ်အောင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပြင်ပေးသည်။ ပြီးတော့ အနားက စောင်ခေါက်တစ်ခုကို ဖြူနှင်းခါးအောက်သို့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ဖြူနှင်း၏တင်ပါးအစုံက မြင့်တက်လာပြီး ကော့ပေးထားသလို ဖြစ်သွားသည်။

“ကို အရမ်းမကြမ်းနဲ့နော်…ဖြူနှင်းကြောက်တယ်” “ဟော လုပ်တောင် မလုပ်ရသေးဘူး ဖြူနှင်းကလဲကွာ” “ဟင့်အင်း.ကွဲပြဲသွားရင် ဘယ်နဲ့လုပ်မလဲ ဖြူနှင်းကြောက်တယ်ကွဲ့..ဟင့်အင်း.နောက်မှလုပ်ကွာ ကိုရယ်နော်” မူတူတူလေးလုပ်၍သာ ပြောနေသည်။ ဖြူနှင်းက ခံတော့မည့်အနေအထား ပက်လက်လေးကို လှုပ်တောင်မလှုပ် ခေါင်းလေးသာ ခါယမ်း၍ပြောနေသည်။ တော်တော်မူတဲ့ကောင်မလို့ ကျွန်မအမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ စိတ်ထဲမှပြောလိုက်သည်။ စကားပြောရင်းဆိုရင်းဖြင့် ကိုပိုင်က ဖြူနှင်း၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားလိုက်သည်။ ပြီးတော့ရဲကနဲ ဟသွားသော သူမ၏စောက်ဖုတ်ဝသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို တေ့လိုက်သည်။ ဖြူနှင်း၏ မျက်နှာလေးက မဲ့တဲ့တဲ့လေးဖြစ်နေသည်။ ကိုပိုင်ကို ချစ်ပေမယ့် အတော်လည်း ကြောက်နေပုံရသည်။ ဖြူနှင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သူ့လီးကိုမသွင်းသေးဘဲ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကြား အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် သူ့လီးထိပ်ကားကားကြီးဖြင့် ထိုးမွှေပွတ်သပ်၍ ကလိပေးနေသည်။ “အ ဟင့်….ဟင့်….ကိုကလဲ လုပ်ချင်လဲလုပ်တော့ကွာ…ဒီမှာအနေခက်တယ်…သိလား” စောစောတုန်းက ကြောက်လန့်နေတဲ့ ဖြူနှင်းက အခုလီးကို တောင့်တနေပြန်တော့ ကျွန်မသူတို့ကိုကြည့်ရင်း အံ့သြသွားရပြန်ပါသည်။ ကျွန်မရင်ထဲ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဖြူနှင်း ညီးလိုက်တဲ့အသံက ကျွန်မရင်ထဲ စူးကနဲဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ကိုပိုင်က ဆက်ပြီးဆောင့်မလိုးသေးဘဲ ဖြူနှင်း၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲတွင် သူ၏လီးချောင်းကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် ညှောင့်ကာဆွပေးနေသည်။ ဖြူနှင်းကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံး တွန့်လိမ်နေပြီး သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပြဲနိုင်သလောက် ထပ်၍ဖြဲပေးသည်။ ဖြူနှင်း သိပ်ပြီးလိုလားနေတာကိုသိသော ကိုပိုင်က သူ့လီးကြီးကို ဆက်၍သွင်းသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ဖြူနှင်း သက်တောင့်သက်သာဖြင့် ခံနေသည်။ ကိုပိုင်၏လီးကြီးက တအိအိဖြင့် ဖြူနှင်း၏စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တအိအိဝင်၍သွားသည်။ ဖြူနှင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးကြီးတစ်ဆုံးဝင်သွားသောအခါ ဆီးခုံနှစ်ခုပြားနေအောင် ဖိကပ်၍သွားသည်။ ကိုပိုင်က သူ့လီးကြီးကို ဖြူနှင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲ ခဏငြိမ်ထားပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်းပြန်၍ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဖြူနှင်း၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား လေးများက လီးကြီးနဲ့အတူကပ်၍ အပြင်သို့စူထွက်လာသည်။ လီးကြီးကို ဒစ်ဖျားလေးသာလှန်တဲ့အထိ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ ပြန်ပြီးဖြေးဖြေးချင်း သွင်းလိုက်ပြန်သည်။ မာတောင်နေသော လီးကြီးက ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တအိအိဝင်သွားလိုက် ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ထွက်လာလိုက်နှင့် ကျွန်မစိတ်ထဲ အသဲတွေယားလာသည်။ “ကို….ကို….မြန်မြန်လေးဆောင့်ပေး… ဆောင့်….ဆောင့်….ဟင့်…ဟင့်” ဖြူနှင်းက အားမလိုအားမရဖြင့် ပြောသည်။ ကိုပိုင်က ဖြူနှင်း၏ တင်သားအိအိကြီးတွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲမကာဆောင့်သည်။ လီးကြီးက ဖြူနှင်း၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် သွက်သွက်လက်လက်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ဖြူနှင်း၏ နို့အုံလေးများ တုန်ခါလှုပ်ရမ်း၍နေသည်။ “ဖြူနှင်း ဖြတ်ဖြတ်လူး၍ ကော့ကော့ပေးရင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖြူဖြူပြစ်ပြစ်အရည်တွေ ယို၍စီးကျလာသည်။ ဖြူနှင်း ပြီးသွားပေပြီ။ သူတို့ကိုကြည့်နေတဲ့ ကျွန်မလဲ ယားယားတက်လာတာ မပြောပါနဲ့တော့။

ကိုပိုင်ကလည်း သူ့ဆောင့်အားကို လုံးဝမလျှော့ဘဲ အတင်းဖိကပ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေရာမှ ခဏအကြာမှာတော့ “အား.အား.အအား”မျက်နှာရှုံ့မဲ့ကာ ငြီးတွားလိုက်ပြီး သုတ်ရည်တွေကို ဖြူနှင်း၏စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ ပြီးတော့ ဖြူနှင်း၏ကိုယ်လုံးလေးကို ငုံ့၍ဖက်လိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား ငြိမ်ကျသွားကြတော့သည်။ ဒီတော့မှ ကျွန်မလဲအသက်ကို ဝအောင်ရှုလိုက်ပြီး နေရာကလှည့်ပြီး ထွက်ခဲ့ပါသည်။ အလိုလိုနေရင်း ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး နုံးချိနေတာကြောင့် ခြေလှမ်းတွေကို မလှမ်းချင်လှမ်းချင်၊ ခြေထောက်တွေကို အနိုင်နိုင်သယ်ပြီး အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ပါတော့သည်။ ကျွန်မအိမ်ကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ပဲ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် ဖြူနှင်းတို့အတွဲကိုကြည့်ပြီး ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးနုံး ချိနေတာကြောင့်လည်း လန်းသွားအောင်ရေချိုးလိုက်ဦးမည်ဟု စိတ်ကူး၍ အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားလိုက်ပါသည်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ လူတစ်ယောက်က ကျွန်မ ကိုနောက်ကနေကြုံးဖက်ပြီး ကျွန်မရဲ့ရှေ့ကမို့မောက်နေတဲ့ ရင်သားအစုံကိုပါ လက်ဝါးနဲ့တပါတည်း အုပ်ညှစ်ပြီးကိုင်လိုက်သည်။ “အမေ့.အိုကို… ကိုထူးအောင်..ရှင်..ရှင်´´ ကျွန်မအတင်းရုန်းပေမယ့် ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီး ဘယ်လိုမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဖြစ်နေပါသည်။ သူက ကျွန်မရဲ့နို့နှစ်လုံးကို မိမိရရကြီးဆုပ်ကိုင်ထားပြီး သူ့ဆီးခုံက အချောင်းကြီးကလည်း ကျွန်မ ရဲ့ကားကားစွင့်စွင့်တင်သားအပေါ်မှာ အသေဖိကပ်ထားပါသည်။ “အို…ကိုထူးအောင် လွှတ်လွှတ်” သူ့လက်ကြီးတွေကလည်း တအားသန်တာပဲ ကျွန်မဘယ်လိုမှ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘူး။ သူက ကျွန်မကို ဖက်ထားလျှက်ကနေ ဘေးမှာရှိတဲ့ ကုတင်ပေါ်အတင်းလှဲသိပ်နေသည်။ နှစ်ယောက် သားလုံးထွေးနေတဲ့ အနေအထားမှာ ကျွန်မရဲ့ရင်လျားထားတဲ့ ထဘီလေးက ကျွတ်ကျသွားချိန်မှာတော့ ကျွန်မအံ့အားသင့် ကြောက်လန့်လို့တောင့်ခံထားတဲ့ အင်အားလျော့သွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ ကိုထူးအောင်က အတင်းဖိကပ်ပြီး သိပ်လိုက်တာကြောင့် ကျွန်မဟာကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေးလဲကျကာ ဖြစ်သွားရပါသည်။ ကိုထူးအောင်ကတော့ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ ကျွန်မရင်ဘတ်ပေါ်ကနေ ဖိထားပါသည်။ “လွှတ်…လွှတ် ကျွန်မကို…လွှတ်” “မရုန်းပါနဲ့ ပပရာ“ “ရှင် ရှင် ကျွန်မကို ဘာ ဘာ” အော်ဟစ်ရုန်းကန်နေတဲ့ ကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်းသားနှစ်လွှာကို အတင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်ရုံမက သူ့လကတစ်ဖက်ကလဲ လုံးကျစ်မာတင်းနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့နို့လေးတွေကို အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လို့နေပါသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲရောက်ပြီး နို့တွေကိုပါ ဆုပ်နယ်နေတော့ အစိမ်းသက်သက် ကျွန်မဟာ လိပ်ပြာလွင့်စင်မတတ် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်နေမိပါသည်။ ကျွန်မ တုန်တုန်ယင်ယင်နဲ့ ကိုထူးအောင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းတွန်းဖယ်ပစ်နေမိသည်။ ကိုထူးအောင် မလုပ်ပါနဲ့ “အွန့်” ဘယ်လိုပဲ တွန်းဖယ်နေပေမယ့် အသက်ရှုသံ တရှုးရှုးနဲ့ဇောထန်နေသော ကိုထူးအောင်ကို မတွန်းလှန်နိုင်ပါ။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရပါသည်။ သူကကျွန်မနို့သီးလေးတွေကို ကုန်းပြီးစို့လိုက်ပြီလေ။ သူ့ပစ္စည်းကြီးကလည်း မာမာတောင့်တောင့်ကြီးနဲ့ ကျွန်မရဲ့ပေါင်တွေကို ထိုးမိနေပါသည်။ တစ်ခါမျှမ ခံစားရဘူးသော၊ ထူးကဲသောအထိအတွေ့များကြောင့် ကျွန်မ၏အမြင်အာရုံများ ဝေဝါး၍လာရပါသည်။ ဗိုက်ပေါ်ထိရောက်နေသော ကျွန်မထဘီလေးကို သူက အတင်းဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ကျွန်မလက်လေးတစ်ဖက်က ကမန်းကတန်းလိုက်ပြီး ထဘီလေးကိုဆွဲပေမယ့် မမှီတော့ပါ။ ထဘီက ကွင်းလုံးကျွတ်ထွက်သွားလေရာ ပူနွေးမာကျော၍နေသော ကိုထူးအောင်၏လီးကြီးက ကျွန်မ၏ဆီးခုံလေးပေါ် မေးတင်၍သွားသည်။ ကျွန်မ၏ စအိုဝနှင့်စောက်ဖုတ်လေး ရှုံ့၍သွားမိသည်။ သူ့ဟာကြီး ငါ့ဟာလေးထဲဝင်…..ဝင်တော့မယ်။

ကျွန်မအံကြိတ်ပြီး ရုန်းဖယ်လိုက်မိပြန်သည်။ “မရုန်းပါနဲ့.. ပပရာဂ” “ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း.ဖယ်ဖယ်” မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ပြီး ကျွန်မဇွတ်ငြင်းသည်။ ရုန်းကန်နေတဲ့ကြားက သူ့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လျှောတိုက်၍ ပွတ်ဆင်းသွားပြီး ကျွန်မဖင်ကြားလေးထဲကို ဝင်ရောက်သွားပါသည်။ “ဖယ် ဖယ်ဆို..ဖုံး.ဖုံး” ကျွန်မအတင်းရုန်းပြီး သူ့ကျောကုန်းကြီးကို လက်သီးဆုပ်နဲ့ တအားထုထုပစ်လိုက်မိသည်။ သူက ကျွန်မရဲ့နို့တစ်လုံးကို ငုံ့၍စို့လိုက်ပြန်ပြီး လက်ကြီးတစ်ဖက်က ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ဗိုက်နှစ်ခုအကြားထဲ တိုးဝင်သွားကာ ကျွန်မစောက်ဖုတ်အုံလေးကို ဖွဖွလေးဆုပ်နယ်ပြီး ပွတ်ပါတော့သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကျွန်မပေါင်ရင်းကနေ ဖင်ကြားထဲ တိုးဝင်နေသည်။ ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲမှာ ယားတက်လာတာမပြောပါနဲ့တော့ တင်းတင်းစေ့ကပ်နေတဲ့ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းကြားကနေ အရည်များယိုစိမ့်၍ ကျလာသည်။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေပြန်ကာ မောလဲမော၊ နုံးလဲနုံး၊ တစ်ကိုယ်လုံးမလှုပ် နိုင်တော့ပါ။ အားအင်တွေ ပျောက်ကွယ်သွားပါပြီ။ ကိုထူးအောင်က ကျွန်မရဲ့ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ ဖိထောက်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ကျွန်မ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲဖြဲကာ သူ၏လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ ကျွန်မအဖုတ်လေး ထဲထိုးထည့်ရန် ကြိုးစားလိုက်သည်။ အရွယ်နှင့်မမျှအောင် ဖောင်းကြွမို့ကားနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို ပြဲဟကာ လီးကိုဒစ်မြုပ်ရုံမျှ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ “ဗြစ်…အမေ့” ပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျွန်မနို့လေးတွေကိုကိုင်ပြီး လီးကိုထပ်ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ အတင်းကြုံးအော်လိုက်ပေမယ့် အသံကလည်ချောင်းဝမှာ တိုး၍သွားသည်။ သူ့လီးကြီးရဲ့ အတွေ့ကလည်း ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံးကို ချုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဝင်သွားပြီ လီးကြီးကျွန်မအဖုတ်လေးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်သွားသည်။ ကျွန်မခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တစ်စစီပြိုကွဲသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ နာကျင်စွာအော်ဟစ်ရင်း ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ပြဲကားပေးလိုက်မိပြန်သည်။ နာလွန်းလို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ငြီးငြူပစ်လိုက်မိသည်။ မျက်စိထဲမှာ မီးဝင်းဝင်း တောက်သွားသည်။ ကိုထူးအောင်ကလည်း လီးကြီးကို အပေါ်မှနေ၍ အတင်းဖိကပ် ထိုးစိုက်လိုက်ပြန်သည်။ “အား နာတယ်” ကိုထူးအောင်က မကြားသလိုနှင့် နို့နှစ်လုံးကို ခပ်ရွရွလေးဖိပွတ်ပြီး နီရဲနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကို လက်ကြားထဲထည့်ညှစ်၍ ပွတ်ရင်း လီးကြီးကိုထပ်၍ ဖိချလိုက်ပြန်သည်။ စောက်ပတ်အောက်နားစပ်လေးကွဲသွားပြီး သွေးစလေးတွေ ထွက်လာသည်။ ကြီးထွားလှသောလီးကြီး၏ လုံးပတ်က ကျွန်မ၏စောက်ဖုတ်လေးနဲ့မမျှ စောက်စေ့လေးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။ သူ့လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားပြီဖြစ်ပြီး ကျွန်မမှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် လူးလွန့်၍ နေရသည်။ ကိုထူးအောင်ကလည်း သူ့စိတ်တွေ ထိန်းမရဖြစ်လာပုံရကာ ကွဲသွားတာကို သိပေမယ့်လည်း အပေါ်မှနေ၍ အတင်းအဆက်မပြတ် လိုးညောင့်နေသည်။ တအီးအီး တအားအားဖြင့် ငြီးငြူ ရုန်းကန်နေရင်းမှ ကျွန်မဟာအံကြိတ်ပြီး မျက်စိစုံမှိတ်ကာခံနေမိသည်။ အတန်ကြာတော့ ကျွန်မစောက်ခေါင်းတစ်လျှောက်ကျင်ပြီး အီဆိမ့်လာသည်။ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားပြီး ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်မိအောင် ကောင်း၍သွားရသည်။ ကျွန်မ ပထမဆုံး အလိုးခံရတဲ့အရသာဟာ ပြောမပြတတ်အောင် ကောင်းမွန်လှပြီး မှိတ်ထားတဲ့ မျက်စိထဲမှာ ဝင်းလက်သွားသလို တစ်ကိုယ်လုံးလဲ တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ကာ ကောင်းလွန်းလှပါသည်။ လေထဲကို မြောက်တက်သွားသလို ရင်ထဲမှာတလှပ်လှပ်နှင့် နင့်ကနဲ အေးကနဲ ရှိလှပါသည်။ “ကို…ကိုထူအောင်…ပပရင်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဘဲ” ကိုထူးအောင်က ကျွန်မကိုပြုံးပြီး ကြည့်သည်။ သူကတော့ဆက်ပြီး ညှောင့်မြဲ ဆောင့်မြဲပါ။ ပြီးတော့ သူ့လက်တွေကလည်း ကျွန်မရဲ့နို့လေးတွေကို ဆုတ်ချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်မို့ ကျွန်မမှာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကြီးက မတန်တဆ ထိုးဝင်လာတာကြောင့် နာကျင်တာကတစ်မျိုး၊ ပွတ်သပ်ထိုးဆွမှု အရသာများကတစ်ဖုံ အကောင်းနဲ့အဆိုးဒွန်တွဲခံစားနေမိပြီး အရှက်အကြောက်တွေ ပျောက်ကွယ်ကာ ခံ၍ကောင်းလာပါတော့တယ်။ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆောင့်လို့အပြီးမှာ ကိုထူးအောင်လည်း အရမ်းကောင်းလာပြီး ပပစောက်ပက်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

ကြၽန္မ အေဖနဲ႔အေမက စံျပေဈးထဲမွာ အထည္ဆိုင္ဖြင့္ထားသည့္အတြက္ မိုးမလင္းမွီ ထသြားၿပီး မိုးခ်ဳပ္မွအိမ္ကိုျပန္ေရာက္ ၾကပါသည္။ တစ္ေန႔ၾကေတာ့ ညေနေမွာင္စပ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အေမနဲ႔အေဖတို႔ အိမ္ျပန္အလာေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း အိမ္ဝင္ေပါက္ ထြက္ေပါက္ေဘးမွာ ထိုင္ၿပီး ေမွ်ာ္ေနမိပါသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အေပၚထပ္တက္တဲ့ ေလွခါးေျခရင္းဘက္ကေန လူတစ္ေယာက္ဟာ ကြၽန္မေရွ႕ကို ရိပ္ကနဲေရာက္လာလို႔ ကြၽန္မဟာလန႔္ၿပီးမတ္တပ္ထရပ္ လိုက္မိပါသည္။ “ဟင္ အစ္ကိုထူးေအာင္” သူက ကြၽန္မကိုဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ကြၽန္မကိုယ္လုံးကို လွမ္းၿပီးဖက္လိုက္ပါသည္။ “အိုလႊတ္ လႊတ္” ကိုထူးေအာင္က မလႊတ္တဲ့အျပင္ ကြၽန္မမ်က္ႏွာနဲ႔ ဆံပင္ေတြကိုနမ္းရင္း ကြၽန္မတင္သားေတြနဲ႔ ရင္သားေတြကို သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီဆုပ္နယ္ေနပါသည္။ ကြၽန္မအတင္း ႐ုန္းကန္ေနေပမယ့္ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ကြၽန္မခါးကို အေသဖက္ထားတာေၾကာင့္ ကြၽန္မဘယ္လိုမွ မလြတ္ႏိုင္ပါ။ ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ေတာင္ ျဖစ္လာ ရပါသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ လြတ္ေအာင္ကြၽန္မ မ်က္ႏွာကို ေရွာင္ရွားေပမယ့္ ဘယ္လိုမွ မလြတ္ႏိုင္ပဲ တစ္ခ်ီမွာေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွင္းဆီဖူးႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဟာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြၾကားပါသြား ရပါေတာ့သည္။ ကြၽန္မျဖင့္ ေလထဲကို ေျမာက္တက္လြင့္ေမ်ာသြားရသလိုပါပဲ။ ေယာင္ေယာင္ၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းႀကီးတစ္ဖက္ကို ကြၽန္မလက္ေလးတစ္ဖက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္ဆုပ္မိတဲ့ အထိပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အိမ္ေရွ႕လမ္းမေပၚကို ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတဲ့ လူသံေတြၾကားရလို႔ သူကကြၽန္မကို လႊတ္ေပးၿပီး အေပၚထပ္တက္တဲ့ေလွခါးကို တဒိုင္းဒိုင္း ေျပးတက္သြားပါသည္။ ဒီလိုေျပးထြက္သြားတာေတာင္ မမွီမကမ္းနဲ႔ ကြၽန္မႏို႔တစ္ဖက္ကို လွမ္းၿပီးညႇစ္သြားပါေသးသည္။ ကြၽန္မ ကေတာ့ ေနရာမွာဘဲ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ရပ္ၿပီး က်န္ခဲ့ရပါသည္။ ဆန႔္က်န္ဘက္ ေသြးသားနဲ႔ ပထမဆုံးထိေတြ႕ျခင္း ခံလိုက္ရတာျဖစ္ပါသည္။ အဲ့ဒီေန႔ညမွာ ကြၽန္မတစ္ညလုံး အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာလည္း ကြၽန္မဟာသတိရတိုင္း ကြၽန္မရဲ႕ႏႈတ္ခမ္း ေလးေတြကို လက္ေခ်ာင္းေလးေတြနဲ႔ စမ္းစမ္းၾကည့္ေနမိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မအိမ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲေတာ့ ၾကာၾကာမေနေတာ့ပါ။ ကြၽန္မတို႔အိမ္ႏွင့္ ငါးအိမ္ျခားေလာက္မွာ ကြၽန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ျဖဴႏွင္းဆိုတာရွိပါသည္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာကြၽန္မ တစ္ေနကုန္သြားေနတတ္ပါသည္။ ျဖဴႏွင္းက ကြၽန္မထက္စြံပါသည္။ သူကရည္းစားရတာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ရွိပါၿပီ။ ျဖဴႏွင္း ရည္းစားက ကိုပိုင္တဲ့ ျဖဴႏွင္းထက္ အသက္ (၅)ႏွစ္ေလာက္ႀကီးပါသည္။ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္မဟာ မနက္စာထမင္းစားၿပီးတာနဲ႔ ထုံးစံအတိုင္း အိမ္တံခါးပိတ္ၿပီး ျဖဴႏွင္းတို႔အိမ္ကို ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲမွာ ျဖဴႏွင္းကို မေတြ႕ေတာ့ အခန္းထဲမွာရွိမွာပဲဆိုၿပီး အိမ္အတြင္းပိုင္းကို ဝင္အလာ အထဲကၾကားလိုက္ရတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးေတြေၾကာင့္ ကြၽန္မေျခလွမ္းေတြ တန႔္သြားရပါသည္။ အသံက ေယာက္်ားသံပါ ၾကားလိုက္ရ၍ျဖစ္သည္။ ကြၽန္မရပ္ၿပီးလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိပ္ခန္းတံခါးက ပိတ္မထားပဲ ဟေနတာေၾကာင့္ ကြၽန္မသည္ ေျခဖြနင္းၿပီး တံခါးဝကိုကပ္လိုက္ရာက အထဲကိုၾကည့္လိုက္မိပါသည္။ “အို ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး ထူပူသြားရပါသည္။ ျဖဴႏွင္းက ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ကေလး အေပၚပိုင္း ဘာအဝတ္အစားမွမရွိ။ ျဖဴႏွင္းအသားေလးေတြက ဝင္းမြတ္၍ေနၿပီး ႏို႔အုံေလးေတြက မထိရက္ မကိုင္ရက္စရာျဖစ္ေနသည္။ ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္း၏ႏို႔ေတြကို အားပါးတရကုန္းၿပီးစို႔ေနကာ ကိုပိုင္၏ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာလည္း ဘာအဝတ္အစားမွမရွိပါ။ “ကို အရမ္းႀကီးဘဲကြာ ျဖဴႏွင္း ေၾကာက္တယ္” ျဖဴႏွင္းက ကိုပိုင္၏ ေက်ာကိုပြတ္ေပးရင္း ေျပာလိုက္သည္။

ျဖဴႏွင္းမူယာေတြမ်ားေနေၾကာင္း ကြၽန္မသိလိုက္သည္။ ၾကည့္ေလ ေၾကာက္တယ္ေျပာတဲ့ ျဖဴႏွင္းရဲ႕မ်က္ႏွာက အၿပဳံးမပ်က္ ကိုပိုင္ကို ငံ့လင့္ေနတဲ့ပုံစံ၊ ေကာင္မ တတ္လဲတတ္ႏိုင္တယ္။ ျဖဴႏွင္းရဲ႕ႏို႔အုံေတြက အသားျဖဴသူမို႔ အေၾကာစိမ္းေလးမ်ား ေပၚေနကာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ပန္းေရာင္သမ္းေနသည္မွာ သိသာလွပါသည္။ ျဖဴႏွင္းရဲ႕ ႏို႔သီးေလးေတြက ေထာင္တက္လာသလို ကြၽန္မရဲ႕စိတ္ေတြကလည္း ထ၍လာရပါသည္။ အာေခါင္ေတြလည္းေျခာက္လာၿပီး ေရွ႕ကိုနဲနဲတိုးၿပီးၾကည့္ လိုက္မိပါသည္။ အဝတ္ေတြေပၚမွာဘဲ ကိုပိုင္လက္က ျဖဴႏွင္း၏ ဆီးခုံေနရာကို လက္ဖဝါးနဲ႔အုပ္ၿပီး ပြတ္လိုက္ရာမွ ျဖဴႏွင္းခါးမွ စကပ္ေလးကို လွန္တင္လိုက္ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုပိုင္၏လက္ေတြက ျဖဴႏွင္း၏ ေပါင္တံေဖြးေဖြးေလးေတြကို ပြတ္လိုက္ ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးေပၚမွ ပြတ္လိုက္လုပ္ရင္း ျဖဴႏွင္း၏စကပ္ေလးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အသား‌ေရာင္ေလးက ထင္းထင္းလင္းလင္းျဖစ္သြားသည္။ ျပားခ်ပ္တင္းမာေနေသာ ဝမ္းဗိုက္သားေအာက္မွ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ခုံးၿပီးမို႔မို႔ေလးျဖစ္ေနသည္။ ဇင္ျဖဴ၏ ေျခဖ်ားတြင္က်ေရာက္ေနေသာ စကပ္ေလးအား ကိုပိုင္ကထပ္ၿပီးဆြဲခြၽတ္ကာ ကုတင္ေဘးသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။ “ကို ျဖဴႏွင္းကို တကယ္ယူမွာလား ဟင္”  “ကို႔ကို ယုံစမ္းပါ ျဖဴႏွင္းရယ္ ကို ျဖဴႏွင္းကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ျဖဴႏွင္းသိသားနဲ႔“ “ဒါဆိုရင္လည္းၿပီးတာပဲ ကို ျဖဴႏွင္းကိုပစ္သြားမွာကို ျဖဴႏွင္းကေၾကာက္တာ” “ျဖဴႏွင္းကလည္းကြာ ေဟာဒီ အခ်စ္ေလးကို ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ မပစ္ဘူးသိလား” စကားေျပာရင္းမွ ကိုပိုင္၏ လက္ေတြက ျဖဴႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အသားေရာင္ေလးထဲ လက္လွ်ိဳၿပီးႏႈိက္ေနသည္။ ျဖဴႏွင္းက သိသိသာသာပင္ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္သည္။ ျဖဴႏွင္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးတာေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ကြၽန္မရင္ထဲမွာ တင္းကနဲ ခံစားလိုက္ရပါသည္။ ၿပီးေတာ့ အံ့လည္း အံ့ၾသမိပါသည္။ ဒါ…ကိုပိုင္နဲ႔ ျဖဴႏွင္းတို႔ ပထမဆုံးအႀကိမ္ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ၾကတာဆိုတာကိုလည္း ကြၽန္မခန႔္မွန္းသိရွိလိုက္ရပါသည္။ ျဖဴႏွင္းက ကိုပိုင္၏ ပုဆိုးကိုေျဖခ်လိုက္ၿပီး သူကလည္း အားက်မခံ ကိုပိုင္၏ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီထဲကို လက္ေလးထိုးကာႏႈိက္သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ကာမေဇာအဟုန္ေတြႂကြေနၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။ ကိုပိုင္က ညင္သာစြာျဖင့္ ျဖဴႏွင္း၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ၾကည့္ေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕မ်က္ႏွာဖ်န္းကနဲ ျဖစ္သြားရသည္။ ျဖဴႏွင္း၏ အေမႊးႏုရွည္ရွည္ေလးေတြက ေစာေစာက ကိုသက္ေဘာင္းဘီထဲ ႏႈိက္၍ ပြတ္ထားတာေၾကာင့္လားမသိ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနသည္။ ျဖဴႏွင္းရွက္သြားပုံရၿပီး ေပါင္ကို ျပန္ၿပီး ေစ့ထားလိုက္ကာ သူမ၏မ်က္လုံးေတြကိုလည္း မွိတ္ခ်လိုက္သည္။ ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ၾကင္ၾကင္နာနာငုံ႔၍နမ္းသည္။ ဖြဖြေလး နမ္းေနရင္း သူ၏ပါးစပ္ကို ေစာက္ဖုတ္ နားတြင္ကပ္၍ထားသည္။ ဟိုေကာင္မ ျဖဴႏွင္းကလည္း အခုနတင္ ေစ့ထားတဲ့ေပါင္ကို တေျဖးေျဖး ၿပဲဟေပးေနသည္။ ျဖဴႏွင္း၏ ကိုယ္လုံးေဖြးေဖြးေလးတစ္ခုလုံးမွာ တြန႔္လိမ္၍ေနသည္။ “အိုး..ကို…ကိုရယ္..အား.ရွီး.ကြၽတ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျဖဴႏွင္း မာယာလုပ္တာ မဟုတ္မွန္း သိသာလွသည္။ ျဖဴႏွင္း၏အသံက မခ်ိမဆန႔္ျဖစ္ကာ အသံေလးက်ယ္သြားသည္။ ျဖဴႏွင္းအိပ္ယာခင္းကို လက္နဲ႔အတင္းကိုင္ဆုပ္ထားၿပီး ေခါင္းေလးက ဘယ္ညာခါ၍ေနသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုလည္း ေပါက္ထြက္မတတ္ ကိုက္ထားသည္။ “ကို..ကို.အင့္ အား.အား” ျဖဴႏွင္းက ကိုပိုင္၏ေခါင္းကို သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ညႇပ္ညႇပ္ဆြဲရင္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေကာ့ေကာ့တက္သြားရာမွ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ၿငိမ္က်သြားေတာ့သည္။ ခဏေနေတာ့မွ သူမ၏ေပါင္မ်ားက ကိုပိုင္၏ေခါင္းကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။

ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္း၏ ေဘးမွာဝင္လွဲလိုက္ေတာ့ ျဖဴႏွင္းကယုယုယယေလး ကိုပိုင္ကို နမ္းသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုပိုင္က သူ၏အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ျဖတ္ကနဲေပၚလာေသာ ေလထဲမွာ ရမ္းခါသြားသည့္ လီးႀကီးက နီညိဳေရာင္သမ္းေနၿပီး လီးဒစ္ႀကီးက နီရဲ၍ေျပာင္လက္ေနသည္။ ကိုပိုင္၏ လီးႀကီးကို ကြၽန္မတအံ့တၾသ လွမ္းၿပီးၾကည့္လိုက္မိရင္း ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ကြၽန္မေစာက္ပတ္ေလးထဲက ယားၿပီးတက္လာပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္နဲ႔ ကြၽန္မဟာေပါင္ႏွစ္လုံးကို အတင္းေစ့ကပ္ထားလိုက္မိသည္။ ကုတင္ေပၚမွာလည္း ျဖဴႏွင္းက ကိုပိုင္၏လီးႀကီးကို ေတာက္ေျပာင္ေသာ မ်က္လုံးေလးေတြနဲ႔ ႐ႊမ္း႐ႊမ္းစားစားျဖင့္ ၾကည့္၍ေနသည္။ “ျဖဴႏွင္း ကို႔ကိုခ်စ္တယ္မို႔လားဟင္” ကိုသက္ ဘာကိုဆိုလိုလိုက္သည္ကို ျဖဴႏွင္းက သိၿပီးသား။ “ဟင့္အင္းကြယ္ ျဖဴႏွင္း ရွက္တယ္” ပါးစပ္ကသာ ရွက္တယ္ေျပာတာ ျဖဴႏွင္းက အိပ္ယာေပၚက အသာထလိုက္ၿပီး ကိုပိုင္၏လီးႀကီးကို မရဲတရဲ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ လီးႀကီးက သူမလက္ထဲတြင္ မဆန႔္မၿပဲျဖစ္ေနၿပီး တဆတ္ဆတ္႐ုန္းကန္၍ေနသည္။ ကြၽန္မရင္ထဲမွာလည္း ေႏြးကနဲခံစားလိုက္ရသည္။ ဒီအခိုက္မွာဘဲ ျဖဴႏွင္းက ကိုပိုင္၏လီးထိပ္ႀကီးကို ပါးစပ္ျဖင့္ငုံလိုက္သည္။ ျဖဴႏွင္းက အခန္းဝဖက္ ကြၽန္မရွိတဲ့ဖက္ကို ေနာက္ေက်ာေပးၿပီး ဖင္ေလးကုန္းထားသျဖင့္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးဟာ ဟတတေလးျဖစ္ကာ အတြင္းသား နီနီေလးမ်ားကိုလွမ္းၿပီးျမင္ေနရကာ ကြၽန္မစိတ္ထဲ မိန္းမခ်င္းပင္ျဖစ္ေပမယ့္ အသဲယားလာရပါသည္။ “ျဖဴႏွင္းရယ္ သိပ္ သိပ္ေကာင္းတာပဲ အိုး.အား.အူး…ျဖဴ ျဖဴႏွင္း” ကိုပိုင္ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ထားၿပီး ရင္ကိုေကာ့ ေခါင္းကိုေမာ့ၿပီး မခ်ိမဆန႔္ေအာ္ၿငီး၍ေနသည္။ ျဖဴႏွင္းက ဖင္ေလးကိုေကာ့ၿပီး ေနာက္ကိုပစ္ထားသည့္အတြက္ တင္သား အိအိေလးေတြက ကြဲဟၿပီး ပန္းႏုေရာင္နဲ႔ အညိဳေရာင္ေရာယွက္ထားတဲ့ စအိုဝေလး ရႈံ႕ခ်ီပြခ်ီျဖစ္ေနတာကို အတိုင္းသားေတြ႕ျမင္ေနရၿပီး ကြၽန္မရင္ထဲ ဗေလာင္ဆူ၍လာရပါသည္။ ကိုပိုင္က အားမရပုံျဖင့္ ျဖဴႏွင္း၏ေခါင္းကို ကိုင္လိုက္ၿပီး ေအာက္ကေနပင့္ကာ ေဆာင့္ေဆာင့္ေပးသည္။ ကိုပိုင္၏လီးက ျဖဴႏွင္း၏ပါးစပ္ေလးထဲ မဆန႔္မၿပဲဝင္ကာ အာေခါင္ထဲထိ ေရာက္သြားေတာ့သည္။ ျဖဴႏွင္း မရႈႏိုင္မကယ္ႏိုင္ျဖစ္ကာ မ်က္လုံးေလးျပဴးၿပီး ဖင္တရမ္းရမ္းျဖင့္ ႐ုန္းေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ျဖဴႏွင္း သိပ္ၾကာၾကာေတာ့ ဒုကၡမခံစားရ။ ကိုပိုင္ သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္ၿပီးေတာ့ ၿငိမ္က်သြားၿပီး သူ႔လီးကို ျဖဴႏွင္းပါးစပ္ထဲက အသာေလး ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ဒီေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ေယာက္ပါးစပ္ကို တစ္ေယာက္စုပ္ေပးေနၾကသည္။ ေစာေစာက ကိုပိုင္ကလည္း ျဖဴႏွင္းဟာေလးကို ယက္ေပးထားေတာ့ ေပက်ံေနသည္မဟုတ္ပါလား။ “ကဲျဖဴႏွင္း ကိုတို႔လုပ္ၾကရေအာင္“ “ဟင္ ကိုကလဲ ဘာလုပ္အုံးမွာမို႔လဲ” မသိသလိုႏွင့္ ျဖဴႏွင္းက မ်က္ႏွာတည္တည္ေလးႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ကိုပိုင္ သူမကို နားမလည္ႏိုင္စြာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴႏွင္းမ်က္ႏွာေလးက ရွက္ေသြးျဖာသြားၿပီး ရယ္က်ဲက်ဲေလး ျဖစ္သြားသည္။ ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္းမ်က္ႏွာေလးကိုဆြဲ၍ တခ်က္နမ္းလိုက္သည္။ သူတို႔ေျပာစကားအရ ဘယ္လိုမ်ားဆက္လုပ္ၾကဦးမလဲလို႔ ကြၽန္မစိတ္ထဲသိခ်င္လာသည္။ ကြၽန္မေပါင္ခြ ၾကားထဲစို႐ႊဲေနတာကို ဝတ္ထားတဲ့ ထဘီကိုဘဲထိုးသြင္းၿပီး လက္ေလးနဲ႔သုတ္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မဆက္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္းကို ကုတင္ေပၚတြင္ ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ျပင္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အနားက ေစာင္ေခါက္တစ္ခုကို ျဖဴႏွင္းခါးေအာက္သို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ျဖဴႏွင္း၏တင္ပါးအစုံက ျမင့္တက္လာၿပီး ေကာ့ေပးထားသလို ျဖစ္သြားသည္။

“ကို အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔ေနာ္…ျဖဴႏွင္းေၾကာက္တယ္” “ေဟာ လုပ္ေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး ျဖဴႏွင္းကလဲကြာ” “ဟင့္အင္း.ကြဲၿပဲသြားရင္ ဘယ္နဲ႔လုပ္မလဲ ျဖဴႏွင္းေၾကာက္တယ္ကြဲ႕..ဟင့္အင္း.ေနာက္မွလုပ္ကြာ ကိုရယ္ေနာ္” မူတူတူေလးလုပ္၍သာ ေျပာေနသည္။ ျဖဴႏွင္းက ခံေတာ့မည့္အေနအထား ပက္လက္ေလးကို လႈပ္ေတာင္မလႈပ္ ေခါင္းေလးသာ ခါယမ္း၍ေျပာေနသည္။ ေတာ္ေတာ္မူတဲ့ေကာင္မလို႔ ကြၽန္မအျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ စိတ္ထဲမွေျပာလိုက္သည္။ စကားေျပာရင္းဆိုရင္းျဖင့္ ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္း၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အစြမ္းကုန္ၿဖဲကားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ရဲကနဲ ဟသြားေသာ သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ဝသို႔ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ေတ့လိုက္သည္။ ျဖဴႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလးက မဲ့တဲ့တဲ့ေလးျဖစ္ေနသည္။ ကိုပိုင္ကို ခ်စ္ေပမယ့္ အေတာ္လည္း ေၾကာက္ေနပုံရသည္။ ျဖဴႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ သူ႔လီးကိုမသြင္းေသးဘဲ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လႊာၾကား အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ သူ႔လီးထိပ္ကားကားႀကီးျဖင့္ ထိုးေမႊပြတ္သပ္၍ ကလိေပးေနသည္။ “အ ဟင့္….ဟင့္….ကိုကလဲ လုပ္ခ်င္လဲလုပ္ေတာ့ကြာ…ဒီမွာအေနခက္တယ္…သိလား” ေစာေစာတုန္းက ေၾကာက္လန႔္ေနတဲ့ ျဖဴႏွင္းက အခုလီးကို ေတာင့္တေနျပန္ေတာ့ ကြၽန္မသူတို႔ကိုၾကည့္ရင္း အံ့ၾသသြားရျပန္ပါသည္။ ကြၽန္မရင္ထဲ ဖ်င္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ ျဖဴႏွင္း ညီးလိုက္တဲ့အသံက ကြၽန္မရင္ထဲ စူးကနဲျဖစ္သြားရျပန္သည္။ ကိုပိုင္က ဆက္ၿပီးေဆာင့္မလိုးေသးဘဲ ျဖဴႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲတြင္ သူ၏လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ ေညႇာင့္ကာဆြေပးေနသည္။ ျဖဴႏွင္းကိုယ္လုံးေလးတစ္ခုလုံး တြန႔္လိမ္ေနၿပီး သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ၿပဲႏိုင္သေလာက္ ထပ္၍ၿဖဲေပးသည္။ ျဖဴႏွင္း သိပ္ၿပီးလိုလားေနတာကိုသိေသာ ကိုပိုင္က သူ႔လီးႀကီးကို ဆက္၍သြင္းသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ျဖဴႏွင္း သက္ေတာင့္သက္သာျဖင့္ ခံေနသည္။ ကိုပိုင္၏လီးႀကီးက တအိအိျဖင့္ ျဖဴႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တအိအိဝင္၍သြားသည္။ ျဖဴႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးႀကီးတစ္ဆုံးဝင္သြားေသာအခါ ဆီးခုံႏွစ္ခုျပားေနေအာင္ ဖိကပ္၍သြားသည္။ ကိုပိုင္က သူ႔လီးႀကီးကို ျဖဴႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ ခဏၿငိမ္ထားၿပီးမွ ေျဖးေျဖးခ်င္းျပန္၍ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ျဖဴႏွင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ေလးမ်ားက လီးႀကီးနဲ႔အတူကပ္၍ အျပင္သို႔စူထြက္လာသည္။ လီးႀကီးကို ဒစ္ဖ်ားေလးသာလွန္တဲ့အထိ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးမွ ျပန္ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းလိုက္ျပန္သည္။ မာေတာင္ေနေသာ လီးႀကီးက ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ တအိအိဝင္သြားလိုက္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ျပန္ထြက္လာလိုက္ႏွင့္ ကြၽန္မစိတ္ထဲ အသဲေတြယားလာသည္။ “ကို….ကို….ျမန္ျမန္ေလးေဆာင့္ေပး… ေဆာင့္….ေဆာင့္….ဟင့္…ဟင့္” ျဖဴႏွင္းက အားမလိုအားမရျဖင့္ ေျပာသည္။ ကိုပိုင္က ျဖဴႏွင္း၏ တင္သားအိအိႀကီးေတြကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဆြဲဆြဲမကာေဆာင့္သည္။ လီးႀကီးက ျဖဴႏွင္း၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ သြက္သြက္လက္လက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴႏွင္း၏ ႏို႔အုံေလးမ်ား တုန္ခါလႈပ္ရမ္း၍ေနသည္။ “ျဖဴႏွင္း ျဖတ္ျဖတ္လူး၍ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္အရည္ေတြ ယို၍စီးက်လာသည္။ ျဖဴႏွင္း ၿပီးသြားေပၿပီ။ သူတို႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့ ကြၽန္မလဲ ယားယားတက္လာတာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။

ကိုပိုင္ကလည္း သူ႔ေဆာင့္အားကို လုံးဝမေလွ်ာ့ဘဲ အတင္းဖိကပ္ၿပီး ေဆာင့္လိုးေနရာမွ ခဏအၾကာမွာေတာ့ “အား.အား.အအား”မ်က္ႏွာရႈံ႕မဲ့ကာ ၿငီးတြားလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေတြကို ျဖဴႏွင္း၏ေစာက္ေခါင္းထဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ျဖဴႏွင္း၏ကိုယ္လုံးေလးကို ငုံ႔၍ဖက္လိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား ၿငိမ္က်သြားၾကေတာ့သည္။ ဒီေတာ့မွ ကြၽန္မလဲအသက္ကို ဝေအာင္ရႈလိုက္ၿပီး ေနရာကလွည့္ၿပီး ထြက္ခဲ့ပါသည္။ အလိုလိုေနရင္း ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိေနတာေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြကို မလွမ္းခ်င္လွမ္းခ်င္၊ ေျခေထာက္ေတြကို အႏိုင္ႏိုင္သယ္ၿပီး အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္မအိမ္ကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ပဲ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္ ျဖဴႏွင္းတို႔အတြဲကိုၾကည့္ၿပီး ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံးႏုံး ခ်ိေနတာေၾကာင့္လည္း လန္းသြားေအာင္ေရခ်ိဳးလိုက္ဦးမည္ဟု စိတ္ကူး၍ အဝတ္အစားေတြကိုခြၽတ္ၿပီး ထဘီရင္လ်ားလိုက္ပါသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ လူတစ္ေယာက္က ကြၽန္မ ကိုေနာက္ကေနႀကဳံးဖက္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ေရွ႕ကမို႔ေမာက္ေနတဲ့ ရင္သားအစုံကိုပါ လက္ဝါးနဲ႔တပါတည္း အုပ္ညႇစ္ၿပီးကိုင္လိုက္သည္။ “အေမ့.အိုကို… ကိုထူးေအာင္..ရွင္..ရွင္´´ ကြၽန္မအတင္း႐ုန္းေပမယ့္ ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနၿပီး ဘယ္လိုမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ျဖစ္ေနပါသည္။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ႏို႔ႏွစ္လုံးကို မိမိရရႀကီးဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး သူ႔ဆီးခုံက အေခ်ာင္းႀကီးကလည္း ကြၽန္မ ရဲ႕ကားကားစြင့္စြင့္တင္သားအေပၚမွာ အေသဖိကပ္ထားပါသည္။ “အို…ကိုထူးေအာင္ လႊတ္လႊတ္” သူ႔လက္ႀကီးေတြကလည္း တအားသန္တာပဲ ကြၽန္မဘယ္လိုမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ဘူး။ သူက ကြၽန္မကို ဖက္ထားလွ်က္ကေန ေဘးမွာရွိတဲ့ ကုတင္ေပၚအတင္းလွဲသိပ္ေနသည္။ ႏွစ္ေယာက္ သားလုံးေထြးေနတဲ့ အေနအထားမွာ ကြၽန္မရဲ႕ရင္လ်ားထားတဲ့ ထဘီေလးက ကြၽတ္က်သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္မအံ့အားသင့္ ေၾကာက္လန႔္လို႔ေတာင့္ခံထားတဲ့ အင္အားေလ်ာ့သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ကိုထူးေအာင္က အတင္းဖိကပ္ၿပီး သိပ္လိုက္တာေၾကာင့္ ကြၽန္မဟာကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္ေလးလဲက်ကာ ျဖစ္သြားရပါသည္။ ကိုထူးေအာင္ကေတာ့ သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးနဲ႔ ကြၽန္မရင္ဘတ္ေပၚကေန ဖိထားပါသည္။ “လႊတ္…လႊတ္ ကြၽန္မကို…လႊတ္” “မ႐ုန္းပါနဲ႔ ပပရာ“ “ရွင္ ရွင္ ကြၽန္မကို ဘာ ဘာ” ေအာ္ဟစ္႐ုန္းကန္ေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာကို အတင္းဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္႐ုံမက သူ႔လကတစ္ဖက္ကလဲ လုံးက်စ္မာတင္းေနတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ႏို႔ေလးေတြကို အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္လို႔ေနပါသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ၿပီး ႏို႔ေတြကိုပါ ဆုပ္နယ္ေနေတာ့ အစိမ္းသက္သက္ ကြၽန္မဟာ လိပ္ျပာလြင့္စင္မတတ္ ထိတ္လန႔္တုန္လႈပ္ေနမိပါသည္။ ကြၽန္မ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ ကိုထူးေအာင္ရဲ႕ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းတြန္းဖယ္ပစ္ေနမိသည္။ ကိုထူးေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔ “အြန႔္” ဘယ္လိုပဲ တြန္းဖယ္ေနေပမယ့္ အသက္ရႈသံ တရႈးရႈးနဲ႔ေဇာထန္ေနေသာ ကိုထူးေအာင္ကို မတြန္းလွန္ႏိုင္ပါ။ ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားရပါသည္။ သူကကြၽန္မႏို႔သီးေလးေတြကို ကုန္းၿပီးစို႔လိုက္ၿပီေလ။ သူ႔ပစၥည္းႀကီးကလည္း မာမာေတာင့္ေတာင့္ႀကီးနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ေပါင္ေတြကို ထိုးမိေနပါသည္။ တစ္ခါမွ်မ ခံစားရဘူးေသာ၊ ထူးကဲေသာအထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ ကြၽန္မ၏အျမင္အာ႐ုံမ်ား ေဝဝါး၍လာရပါသည္။ ဗိုက္ေပၚထိေရာက္ေနေသာ ကြၽန္မထဘီေလးကို သူက အတင္းဆြဲခြၽတ္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္မလက္ေလးတစ္ဖက္က ကမန္းကတန္းလိုက္ၿပီး ထဘီေလးကိုဆြဲေပမယ့္ မမွီေတာ့ပါ။ ထဘီက ကြင္းလုံးကြၽတ္ထြက္သြားေလရာ ပူေႏြးမာေက်ာ၍ေနေသာ ကိုထူးေအာင္၏လီးႀကီးက ကြၽန္မ၏ဆီးခုံေလးေပၚ ေမးတင္၍သြားသည္။ ကြၽန္မ၏ စအိုဝႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ေလး ရႈံ႕၍သြားမိသည္။ သူ႔ဟာႀကီး ငါ့ဟာေလးထဲဝင္…..ဝင္ေတာ့မယ္။

ကြၽန္မအံႀကိတ္ၿပီး ႐ုန္းဖယ္လိုက္မိျပန္သည္။ “မ႐ုန္းပါနဲ႔.. ပပရာဂ” “ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း.ဖယ္ဖယ္” မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး ကြၽန္မဇြတ္ျငင္းသည္။ ႐ုန္းကန္ေနတဲ့ၾကားက သူ႔လီးႀကီးက ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္း ေလွ်ာတိုက္၍ ပြတ္ဆင္းသြားၿပီး ကြၽန္မဖင္ၾကားေလးထဲကို ဝင္ေရာက္သြားပါသည္။ “ဖယ္ ဖယ္ဆို..ဖုံး.ဖုံး” ကြၽန္မအတင္း႐ုန္းၿပီး သူ႔ေက်ာကုန္းႀကီးကို လက္သီးဆုပ္နဲ႔ တအားထုထုပစ္လိုက္မိသည္။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ႏို႔တစ္လုံးကို ငုံ႔၍စို႔လိုက္ျပန္ၿပီး လက္ႀကီးတစ္ဖက္က ကြၽန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ဗိုက္ႏွစ္ခုအၾကားထဲ တိုးဝင္သြားကာ ကြၽန္မေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို ဖြဖြေလးဆုပ္နယ္ၿပီး ပြတ္ပါေတာ့သည္။ သူ႔လီးႀကီးကလည္း ကြၽန္မေပါင္ရင္းကေန ဖင္ၾကားထဲ တိုးဝင္ေနသည္။ ကြၽန္မေစာက္ပတ္ထဲမွာ ယားတက္လာတာမေျပာပါနဲ႔ေတာ့ တင္းတင္းေစ့ကပ္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ ႏွစ္ျခမ္းၾကားကေန အရည္မ်ားယိုစိမ့္၍ က်လာသည္။ ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံးေခြၽးေတြျပန္ကာ ေမာလဲေမာ၊ ႏုံးလဲႏုံး၊ တစ္ကိုယ္လုံးမလႈပ္ ႏိုင္ေတာ့ပါ။ အားအင္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါၿပီ။ ကိုထူးေအာင္က ကြၽန္မရဲ႕ရင္ဘတ္ကို သူ႔လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဖိေထာက္ထားရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္မ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲၿဖဲကာ သူ၏လီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္၍ ကြၽန္မအဖုတ္ေလး ထဲထိုးထည့္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။ အ႐ြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ ေဖာင္းႂကြမို႔ကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို ၿပဲဟကာ လီးကိုဒစ္ျမဳပ္႐ုံမွ် ေတ့သြင္းလိုက္သည္။ “ျဗစ္…အေမ့” ၿပီးေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကြၽန္မႏို႔ေလးေတြကိုကိုင္ၿပီး လီးကိုထပ္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ျပန္သည္။ အတင္းႀကဳံးေအာ္လိုက္ေပမယ့္ အသံကလည္ေခ်ာင္းဝမွာ တိုး၍သြားသည္။ သူ႔လီးႀကီးရဲ႕ အေတြ႕ကလည္း ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံးကို ခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ဝင္သြားၿပီ လီးႀကီးကြၽန္မအဖုတ္ေလးထဲ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ဝင္သြားသည္။ ကြၽန္မခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး တစ္စစီၿပိဳကြဲသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္ရင္း ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ၿပဲကားေပးလိုက္မိျပန္သည္။ နာလြန္းလို႔ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ၿငီးျငဴပစ္လိုက္မိသည္။ မ်က္စိထဲမွာ မီးဝင္းဝင္း ေတာက္သြားသည္။ ကိုထူးေအာင္ကလည္း လီးႀကီးကို အေပၚမွေန၍ အတင္းဖိကပ္ ထိုးစိုက္လိုက္ျပန္သည္။ “အား နာတယ္” ကိုထူးေအာင္က မၾကားသလိုႏွင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ခပ္႐ြ႐ြေလးဖိပြတ္ၿပီး နီရဲေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးႏွစ္ခုကို လက္ၾကားထဲထည့္ညႇစ္၍ ပြတ္ရင္း လီးႀကီးကိုထပ္၍ ဖိခ်လိုက္ျပန္သည္။ ေစာက္ပတ္ေအာက္နားစပ္ေလးကြဲသြားၿပီး ေသြးစေလးေတြ ထြက္လာသည္။ ႀကီးထြားလွေသာလီးႀကီး၏ လုံးပတ္က ကြၽန္မ၏ေစာက္ဖုတ္ေလးနဲ႔မမွ် ေစာက္ေစ့ေလးမွာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနသည္။ သူ႔လီးႀကီး တဆုံးဝင္သြားၿပီျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မမွာ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ လူးလြန႔္၍ ေနရသည္။ ကိုထူးေအာင္ကလည္း သူ႔စိတ္ေတြ ထိန္းမရျဖစ္လာပုံရကာ ကြဲသြားတာကို သိေပမယ့္လည္း အေပၚမွေန၍ အတင္းအဆက္မျပတ္ လိုးေညာင့္ေနသည္။ တအီးအီး တအားအားျဖင့္ ၿငီးျငဴ ႐ုန္းကန္ေနရင္းမွ ကြၽန္မဟာအံႀကိတ္ၿပီး မ်က္စိစုံမွိတ္ကာခံေနမိသည္။ အတန္ၾကာေတာ့ ကြၽန္မေစာက္ေခါင္းတစ္ေလွ်ာက္က်င္ၿပီး အီဆိမ့္လာသည္။ ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ သုတ္ရည္ေတြပန္းထြက္မိေအာင္ ေကာင္း၍သြားရသည္။ ကြၽန္မ ပထမဆုံး အလိုးခံရတဲ့အရသာဟာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ေကာင္းမြန္လွၿပီး မွိတ္ထားတဲ့ မ်က္စိထဲမွာ ဝင္းလက္သြားသလို တစ္ကိုယ္လုံးလဲ တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ကာ ေကာင္းလြန္းလွပါသည္။ ေလထဲကို ေျမာက္တက္သြားသလို ရင္ထဲမွာတလွပ္လွပ္ႏွင့္ နင့္ကနဲ ေအးကနဲ ရွိလွပါသည္။ “ကို…ကိုထူေအာင္…ပပရင္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးဘဲ” ကိုထူးေအာင္က ကြၽန္မကိုၿပဳံးၿပီး ၾကည့္သည္။ သူကေတာ့ဆက္ၿပီး ေညႇာင့္ၿမဲ ေဆာင့္ၿမဲပါ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္ေတြကလည္း ကြၽန္မရဲ႕ႏို႔ေလးေတြကို ဆုတ္ေခ်ပြတ္သပ္ေနျပန္သည္မို႔ ကြၽန္မမွာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးႀကီးက မတန္တဆ ထိုးဝင္လာတာေၾကာင့္ နာက်င္တာကတစ္မ်ိဳး၊ ပြတ္သပ္ထိုးဆြမႈ အရသာမ်ားကတစ္ဖုံ အေကာင္းနဲ႔အဆိုးဒြန္တြဲခံစားေနမိၿပီး အရွက္အေၾကာက္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကာ ခံ၍ေကာင္းလာပါေတာ့တယ္။ အခ်က္ငါးဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္လို႔အၿပီးမွာ ကိုထူးေအာင္လည္း အရမ္းေကာင္းလာၿပီး ပပေစာက္ပက္ထဲကို သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။….ၿပီး