စိတ်အလိုလိုက်မိတဲ့ နပ်စ်မလေး

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက် သူနာပြုသင်တန်းဆင်းပြီး တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ် ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့ အဖြူနှင့်အနီလေး တွဲဝတ်ထားရင် ကျက်သရေရှိကာ လုံးဝန်းပြီး တောင့်တင်းတဲ့ တင်သားလေးက အိချောပိုထက် သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လား ရင်လဲရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆို မြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ခင်ခင်လေးမှာ ရီးစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ ကြိုက်တဲ့သူတွေ ရှိပေမယ့်လည်း ခင်ခင်လေး စိတ်မဝင်စားရဲဘူး ဘာလို့လဲဆိုတော့ ခင်ခင်လေးမိဘက ဆင်းရဲတယ်။ မိဘက ပညာသင်ပေးနေတဲ့အရွယ်မှာ ရည်းစားသနာများထားခဲ့ရင် မိဘကပြောဆိုပြီး ပညာဆက်သင်ခွင့်ရမှာ မဟုတ်လို့ပဲ။ “ကဲညီမ ညီမလေးကို ဒီရွာကလူတွေနှင့် မိတ်ဆက်ပေးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်ဆရာ” “ဒီနေ့ ခင်များတို့ရွာကို အသစ်ရောက်လာတဲ့ သားဖွားဆရာမလေးပါ၊ သူ့နာမည်က ခင်ခင်လေးတဲ့၊ ဝန်ထမ်းအသစ်တွေ ချပေးတဲ့အတွက် အဆင်မပြေတာလေးတွေရှိရင် ဒီရွာက ရပ်မိရပ်ဖတွေက ကူညီစောင့်ရှောက်ပေးစေချင်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာကြီး ကျနော်တို့ စောင့်ရှောက်ပေးပါမယ်။ အခုတော့ ဆေးပေးခန်းက ဆောက်နေဆဲကာလဆိုတော့ ဆရာမလေးကို ကျနော်တို့ရွာက သင့်တော်တဲ့ အိမ်တစ်အိမ်မှာ နေရာစီစဉ်ပေးပါ့မယ်” “ဒီကိစ္စက ဥက္ကဌကြီးတို့ကို အားကိုးရမှာပဲ” “ရပါတယ်ဆရာကြီး ကျနော်တို့ရွာရဲ့ ကျန်းမာရေးနိမ့်ကျတဲ့ အခြေအနေတွေ တိုးတက်လာအောင် ကျေးရွာဆေးပေးခန်းနှင့် ဝန်ထမ်းချပေးတဲ့အတွက် ဆရာကြီးတို့ကို အထူးကျေးဇူးတင်ပါတယ်”။ “ကဲ ဒီလိုဆို ကျနော် ဥက္ကဌကြီးတို့နဲ့ ကျနော့ဝန်ထမ်းကို စိတ်ချထားခဲ့ပါမယ်” မြို့နယ်ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီးနောက်မှာတော့ “ဆရာမလေး ဘာမှအားမငယ်နဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဆရာမလေးကို ဒေါ်ထားတို့အိမ်မှာ နေရာချပေးပါ့မယ်။ဒေါ်ထားတို့အိမ်က ကျယ်လဲကျယ်တယ် ရေတွင်းနှင့်လည်းနီးတယ်။” “ဟုတ်ကဲ့ဦး သင့်တော်အောင် စီစဉ်ပေးပါ” “ဒေါ်ထားရေ ကျနော်ခင်များကို တာဝန်ပေးလိုက်ပြီ” “အမလေးကိုရင်ရယ် ကျမက ဒီလိုသမီးချောချောလေး အိမ်လာနေတာကိုပဲ အရမ်းဝမ်းသာလှပါပြီ” “လာသမီးလေး အဒေါ်တို့အိမ်ကို လာလိုက်ခဲ့”။ “မင်းမင်းရေ နင် ငါ့သမီးလေးအထုတ်တွေ သယ်ခဲ့တော့” ခင်ခင်လေးက ကိုမင်းမင်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

တောသားဆိုပေမယ့် အသားကမမဲဘူး ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့်လေးနှင့် ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့သူမျိုးလို့ တွေးနေတုန်း “သမီးလေး လိုအပ်တာရှိရင် မင်းမင်းကိုခိုင်း အဲဒါ အဒေါ့်တူပဲ” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” ရွာစပ်လေးမှာ ဒေါ်ထားရဲ့အိမ်ကို လိုက်ခဲ့တယ်။ အိမ်ခြံဝင်းမှာ ရေတွင်းလေးနှင့် အိမ်ရှေ့မှာလမ်းဘေးမှာ လယ်ကွင်းတွေ သန့်ရှင်းတဲ့လေကို ရူလို့ရတာပဲဆိုပြီ ခင်ခင်လေး သဘောကျသွားတယ် “လာသမီးလေး သမီးလေးနေမယ့် အခန်းပြမယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “မင်းမင်းရေ သမီးလေးနေမယ့်အခန်း ရှင်းပေးစမ်းပါအုံးကွယ်” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး”။ မင်းမင်းတစ်ယောက် ဖင်ပေါ့စွာ အခန်းကို ရှင်းလင်းပေးလိုက်တယ်။ အဒေါ့်အိမ်နှင့် မင်းမင်းတို့အိမ်က ခြံဝင်းတဝင်းထဲ။ ဆရာမလေးကလဲ အရမ်းလှတော့ မင်းမင်းရင်ခုန်နေပြီ။ “ဆရာမလေးရေ ပြီးပြီဗျ” “အာ ကိုမင်းမင်းကလည်း ဆရာမလို့ မခေါ်ပါနဲ့ရှင် ခင်လေးလို့ပဲခေါ်ပါ” “ဟုတ်ကဲ့ ခင်လေး” ခင်လေး အခန်းကို နေရာလေးချလိုက်တယ်။ အခန်းနောက်ဘက်မှာ ပြူတင်းပေါက်ကလေးနှင့်မို့ အလင်းရောင်လေးရတယ်။ ပါလာတဲ့ အလှပြင်ပစ္စည်းကို နေရာလေးချ၊ အိပ်ရာလေးခင်းပြီး လှဲချလိုက်ပြီး နားလိုက်တော့ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ “ခင်လေး ခင်လေး” “ဟင် ” “အိပ်ပျော်နေတာလား” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်းမင်း” “ခင်လေးရေချိုးဖို့ ကျနော် ရေဖြည့်ထားတယ်” “အားနာစရာကိုမင်းရယ်” “အားမနာနဲ့ဗျ ရေတွင်းနားမှာ ရေအိုးရှိတယ် အဲဒီမှာ ချိုးရမယ်”။ ခင်လေး ရေတွင်းနားလှမ်းကြည့်တော့ ခြောက်လုံးဝင်စဥ့်အိုးလေးနှင့် သစ်သားပြားကြီးတပြား ခင်းထားတဲ့နေရာလေး၊ ဟင်းလင်းပြင်ကြီးမှာ ခင်လေးရှက်သွားတယ်။ အဆောင်မှာနေတုန်းက ရေချိုးရင် တကိုယ်လုံးချွတ်ပြီး ရေချိုးခဲ့တာ အခုတော့ ဟင်းလင်းပြင်ကြီး “အင်းလေ သူဓလေ့နှင့် သူပဲလေ” “ခင်လေး ရေချိုးရတာ အဆင်မပြေလို့လား” “ဟုတ်တယ် ကိုမင်းမင်း” “အင်းလေ ခင်လေးက အပျိုလေးဆိုတော့ ရှက်နေမှာပဲ” ”အဲဒီလိုမျိုးတော့ မဟုတ်ဘူးကိုမင်းမင်း၊ ချိုးနေကြနေရာ မဟုတ်လို့ပါ၊ ကျမတို့အနေနှင့် ရှက်တာတွေကိုခွာချပြီး အလုပ်လုပ်ရတာမလား” “အင်းဟုတ်တယ်ဗျ မမြင်ဝံ့ဆေးဆရာတဲ့၊ ခင်လေးတို့အနေနဲ့က ကျတော်တို့ မမြင်ဖူးတဲ့အရာတွေလည်း မြင်ဖူးနေမှာပဲ”။ “အင်းအဲတာလည်း ဟုတ်တယ်၊ သိတဲ့အတိုင်းလေ၊ ခင်လေးက သားဖွားဆရာမဆိုတော့လည်း မမြင်ဝံ့တာမရှိဘူးပေါ့” “ဟုတ်ပါပြီ သူများဟာတွေမြင်ဖူးပြီး ကိုယ့်အလှည့်ကျရင် ကြောက်မနေနှင့်တော့” “ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း” “ဟား ဟား စတာပါဗျာ ကျနော် ရှောင်ပေးပါ့မယ်”မင်းမင်းနှင့်တွေ့ပြီး ခင်လေးပျော်လာတယ်။ ရွာမှာတာဝန်ကျရင် ပျင်းနေမှာလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ မပျင်းရတော့ဘူးလေ။ ခင်လေးရေချိုးပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် သဘက်လွမ်းပြီး အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့တယ်။ အခန်းထဲဝင်ပြီး သနပ်ခါးရေကြဲလေး လိမ်းကာ အဝတ်လဲပြီး ထွက်ခဲ့တယ်။ “သမီးရေ စားလို့ရပြီကွဲ့” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “မင်းမင်း နင်လဲတစ်ခါတည်း စားလိုက်လေ” “ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး” မင်းမင်းနှင့်ဒေါ်လေးတို့ စားပွဲဝိုင်းကို ခင်လေးဝင်စားလိုက်တယ်။

“စားကောင်းရဲ့လား သမီး” “ကောင်းတယ် အဒေါ်” “ထမင်းစားပြီးတော့လာသမီးလက်ဖက်လေးစားပြီးစကားလေးပြောကြတာပေါ့ကွယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “ရေနွေးကြမ်းဝိုင်းလေးမှာ ခင်လေးတို့ စကားပြောနေကြတယ်။ ရှစ်နာရီခွဲအချိန်ရောက်တော့ “သမီးလေးစကားပြောချင်သေးရင်ပြော၊အဒေါ်တော့အိပ်ချင်ပြီ” တောဓလေ့က လူတွေအစောကြီးအိပ် အစောကြီးထရတော့ ဒေါ်ထားအိပ်ရာဝင်သွားပြီ။ “ခင်လေး အိပ်ရင်အိပ်တော့လေ” “နေ့လည်က အိပ်ထားတော့ ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးပါဘူး” “အင်း ကိုမင်းလဲ မအိပ်ချင်သေးပါဘူး၊ ခင်လေးမအိပ်ချင်သေးဘူးဆိုရင် ဆက်စကားပြောကြမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုမင်း” သင်တန်းတုန်းက အတွေ့အကြုံတွေကို ဟာသပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဒီလိုနဲ့စကားပြောရင်းရင်နီးသထက်ရင်းနီးလာကြတယ်။တဖြေးဖြေးနှင့်ခလေးမွေးတာကိုပြောပြဖြစ်လာတဲ့အဆင့်ရောက်ခဲ့တယ်။ညနက်လာတော့ “အင်း ခင်လေးနှင့်စကားသာပြောနေရရင်တညလုံးပြောဖြစ်မယ်” “ဟော့တော့ ကိုမင်းအိပ်ရေးပျက်မယ်လေ” “ကျနော်ကရပါတယ်ဗျ၊ခင်လေးအတွက်ပဲ စိတ်ပူတာ” “ရှင်ဘာဖြစ်လို့ ကိုမင်း” “ဒီလိုဗျာ မီးထွန်းပြီး စကားပြောနေရင်း လမ်းသွားလမ်းလာတွေက ခင်လေးအပေါ် တမျိုးမြင်မှာစိုးလို့ပါ” “ဘယ်လိုမြင်ကြမှာလဲ ကိုမင်း” “အခုမှရောက်လာတဲ့ ဆရာမလေးကို မင်းမင်းတို့က ချိုင်နေပြီလို့လေ” “ခစ် ခစ် ခစ်” “တကယ်ပါ ကျနော်တို့ တောရွာတွေက အမြင်မကျယ်သေးတော့ ပြောကြသေးတယ်လေ” “အင်းဒါနှင့် ရွာတွေမှာသမီးရည်းစားတွေကျ စကားဘယ်လိုပြောကြလဲ” “ညဘက်ပြောချင်ရင်အချိန်းအဆက်လုပ်ရတာပေါ့” “ဘယ်သွားပြောကြလဲ” “အဝေးကြီးမသွားဘူးလေ၊ အဆင်ပြေရင် အိမ်နီးအနားမှာပဲ ပြောကြတာ” “အင်း” “အဲဒါထက် အဆင်ပြေရင် ကောင်မလေးဆီမှာပဲ ပြောဖြစ်တာပေါ့” “ခစ် ခစ် အခန်းထဲခေါ်ပြောတာလား” “အင်း ကျနော်တို့လဲ ကင်းစောင့်လုပ်ဖူးတယ်” “ဟော့တော် ကိုမင်းမင်း” “မနက်ဖြန် ဘာလုပ်စရာရှိလဲခင်လေး” “အင်း မနက်ဖြန် ရွာနီးစပ်ကရွာတွေကို သွားချင်တယ်။ သူတို့တွေသိအောင်လည်း ပြောပြချင်တယ်” “ကျနော် လိုက်ပို့ပေးမယ်” “ကျေးဇူးပါ ကိုမင်းမင်း” “ဟင်းးဟင်း အခုတော့မသွားဖူးသေးဘဲနှင့် ကျေးဇူးတင်နေတာ သွားကြည့်မှ ကျနော့်ကို အပြစ်မပြောနဲ့” “ဟင်ဘာလို့ ကိုမင်းမင်း” “ကျနော်တို့ရွာတွေကိုသွားရင် လှည်းလမ်းကြောင်းကနေ ဆိုင်ကယ်မောင်းရတာလေ အရမ်းလမ်းဆိုးတယ်” “အယ် တကယ်လား” “မနက်ဖြန်ကျရင်သိရပြီပေါ့” “ဟုတ်ကိုမင်းမင်း၊ စကားပြောကောင်းနေတာ ညတော်တော်နက်ပြီ၊ ကိုမင်းမင်းလဲအိပ်တော့” “ခင်လေးရောအိပ်တော့မလား” “အင်းအိပ်မယ်လေ မနက်ကျရင်စောစောသွားလို့ရအောင်” “ဟုတ်ပါပြီဗျာ” ခင်လေးစောစောအိပ်လိုက်တယ်။

ကိုမင်းမင်းရှိလို့ ရွာနီးစပ်တွေကို သွားလို့ရတယ်ဆိုပြီး တွေးကာ မင်းမင်းကို ကျေးဇူးတင်မိတယ်။ မနက် အိပ်ရာက နိုးလာတော့ “သမီးလေး နိုးလာပြီလား” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “ဒီမှာကောက်ညင်းပေါင်းရှိတယ်။ရေနွေးလဲရှိတယ်၊ကော်ဖီသောက်ချင်ရင် ကော်ဖီမစ်ရှိတယ်။မင်းမင်းလာပို့သွားတာ” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” ခင်လေးမျက်နှာသစ်ပြီး ကောက်ညင်းပေါင်းနှင့် ကော်ဖီသောက်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ သနပ်ခါးလိမ်းကာ အဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်ရှေ့ကစောင့်နေလိုက်တယ်။ မင်းမင်းက ဆိုင်ကယ်နှင့် ရောက်လာပြီး “ခင်လေးသွားလို့ရပြီလား” “ရပြီလေကိုမင်း” “ဟေ့ မင်းမင်းဖြေးဖြေးမောင်းအုံး” “ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး” “လာခင်လေးသွားကြရအောင်” ခင်လေးက မင်းဆိုင်ကယ်နောက်က ထိုင်လိုက်တယ်။ ရွာပြင်ရောက်လာတော့ “ခင်လေးပြုတ်ကြမယ်နော်” “ဟုတ်ကိုမင်း” “အားမနာနဲ့ကျနော့်ခါးဖက်ထား” “အမယ် ကိုမင်းနှော်” “တကယ်ပြောတာလမ်းကြမ်းတယ်” ခင်လေးမဝံ့မရဲဖြစ်ကာ ကိုမင်းခါးကို ဖက်လိုက်တယ်။ လမ်းကလည်းအရမ်းဆိုးတော့ ကိုမင်းခါးကို တင်းတင်းလေးဖက်လိုက်တော့ နို့တွေက ကိုမင်းကျောကို ထိကပ်နေတယ်။ အခုလိုမျိုး ဆိုင်ကယ်စီးရတော့ခင်လေးစိတ်ထဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေတယ်။ရင်လဲခုန်တယ်။မင်းမင်းမှာမိမိကျောကိုခင်လေးရင်ဘတ်နှင့်ကပ်ပြီးဖက်ထားတော့စိတ်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာလီးကတောင်လာတယ်။သာရာတဲ့အထိအတွေ့ကဖြစ်လာတယ်။စိတ်ထဲမှာလည်းခင်းလေးကိုလိုးရရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲလို့တွေးနေပြီး လိုးလို့ရအောင်ငြံစည်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့တယ်။ “ရရဲ့လား ခင်လေး” “အင်း ရတယ် ကိုမင်း” မေးသူနှင့်ဖြေသူအသံတွေကမူမမှန်တော့ပေ။နှစ်ယောက်သားစိတ်တွေဂယောက်ကယက်နှင့်ဖြစ်နေပြီ။နှစ်ဦးသားလည်းရိပ်မိနေတယ်။ ရွာငါးရွာကိုသွားပြီးနောက် ခင်လေးတို့ပြန်လာကြတယ်။ “ခင်လေး အဆင်ပြေရဲ့လား” “အင်းလူလဲညောင်းကိုက်နေပြီ’ “ခင်လေးတော့မသိဘူး၊ကျနော်တောင်ဖင်ကျိမ်းနေပြီ” “ခစ် ခစ် ခစ်၊ကိုမင်းကလဲ” “ခင်လေးကရော အတူတူပဲလေ” “ဟားးးးဟားးးး” ညနေအိမ်ရောက်တော့ “ကဲခင်လေးရေ နားလိုက်အုံး၊ကျနော်ညနေ မှပြန်လာတော့မယ်” “ဟုတ် ကိုမင်း” ခင်လေးလဲ ပင်ပန်းတာမို့ နားရင်းအိပ်လိုက်တယ်။ ညနေစောင်းမှနိုးကာရေချိုးလိုက်တယ်။လန်းဆန်းသွားသလိုခံစားရပေမယ့်တကိုယ်လုံးကိုင်ရိုက်ထားသလိုနာကျင်နေတယ်။ “သမီးရေ အဒေါ်မှာကိစ္စပေါ်လာလို့ဟိုဘက်ရွာသွားရမယ်၊မင်းမင်းကို ခေါ်သွားလိုက်ဦးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့အဒေါ်” “တကယ်လို့ အရေးကြီးကိစ္စကြောင့်ပြန်မလာနိုင်ရင် မင်းမင်းအမေခေါ်အိပ်လိုက်နှော်” “ရပါတယ်အဒေါ်” “အေးကွယ်မသွားမဖြစ်လို့သာသွားရမှာသမီးလေးကိုအားနာလိုက်တာ” “သွားပါအဒေါ်ရယ် ဘာမှနောက်ဆံတင်းမနေနှင့်” ”အေးကွယ်” ်ကိုမင်းမင်းနှင့်အဒေါ်ဆိုင်ကယ်စီးပြီးထွက်သွားတယ်။

ခင်လေးလဲထမင်းခူးခပ်စားလိုက်ပြီး ညခုနှစ်နာရီလောက်ကြာတော့မင်းမင်းရောက်လာတယ်” “ခင်လေးထမင်းစားပြီးပြီလား” “ဟုတ်ကိုမင်း” “နေရတာအဆင်ပြေရဲ့လား” “နာနေတာပေါ့၊ကျောတွေခါးတွေလဲအောင့်နေတာပဲ” “အင်းလေ စီးနေမကျတော့ဒီလိုပဲဖြစ်မှာ” “အင်းပေါ့ ကိုမင်းကမဖြစ်ဘူးလား “မဖြစ်ပါဘူး” “အင်း အဒေါ်ရှိရင် အဒေါ်ကိုခနနှိပ်ခိုင်းရင်ရမှာ” “အာ ကိုမင်းကလည်းလူကြီးကိုအားနာစရာ” “ကျနော့်အဒေါ်က သဘောကောင်းပါတယ်” “ဒါပေမယ့်” “ဟင်းးးကျနော့်အစားနှိပ်ပေးတယ်လို့သဘောထားခိုင်းလိုက်မယ်” “အမ် ဘယ်လိုဘယ်လို” “ဒီလိုခင်လေး ခါတိုင်းအဒေါ်နေမကောင်းရင်ကျနော်နှိပ်ပေးနေကြလေ” “အခုခင်လေးနေလို့မကောင်းတော့ကျနော့်အတွက်အစားထိုးပေးနှိပ်ခိုင်းပေးတာပြောတာပါ” “ခစ် ခစ်ရပါတယ်ကိုမင်းရယ်” အဒေါ်မရှိတော့စကားပြောရတာပိုလွတ်လပ်တယ်။ပြောရင်းနှင့် ဆက်ကိစ္စနည်းနည်းပါတယ်။ ဒီတော့စိတ်ထဲတမျိုးလေးဖြစ်ပြီးအရသာရှိတယ်။မင်းမင်းသွေးတိုးစမ်းပြီးရသလောက် ထည့်ပြောတယ်။သားဖွားဆရာမလေးဆိုတော့ဒီကိစ္စကပြောပလောက်အောင်မထူးခြားဘူးလေ။ဒါပေမယ့်နှစ်ယောက်တည်းပြောရတော့ခင်လေးစိတ်တွေလည်းတမျိုးဖြစ်နေပြီ။ စကားပြောရင်းစိတ်ပါလာတယ်။ပြောရင်းညနက်လာပြီ။ “ခင်လေး တစ်ယောက်တည်းအိပ်ရဲလား” “နည်းနည်းတော့ကြောက်တာပေါ့” “အကိုလာအိပ်ပေးရမလား” “အာ ကိုမင်းကလည်း” “ဒီလိုလုပ်ပါလား ၊ကျနော်တံခါးပိတ်လိုက်မယ်။ညဘက်ကြီးဆရာမလေးတစ်ယောက်တည်းကျနော်ရှိနေတာလူမြင်ရင်မကောင်းဘူး” “အင်းဟုတ်တယ်ကိုမင်း” “မင်းမင်းတံခါးထပိတ်လိုက်တယ်” ဖယောင်းတိုင်မှိန်ပြပြအောက်မှာနှစ်ယောက်သားရင်တွေခုန်နေပြီ။ ခင်လေးပြောရင်းကျောကအောင့်လာလို့တချက်ဆန့်လိုက်တယ်။ “ကျောတွေအောင့်နေတာလားခင်လေး” “အင်းတကိုယ်လုံးအောင့်နေတာ” “ကျနော်နှိပ်ပေးမယ်” “ဟင့်ရတယ်မနှိပ်နဲ့ကိုမင်း၊ဆေးသောက်ထားတယ်” “အားနာစရာမလိုဘူး” “ခနလေးနှိပ်ရမှာ” မင်းမင်းမရမကပြောလိုက်ပြီးခင်လေးအနားကပ်လိုက်တယ်။ခင်လေးမှာလည်းနှိပ်လိုက်ရင်သက်သာသွားမယ်အထင်နှင့်မို့ “အင်းကိုမင်း” “ခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်” “အင်း” “ခနလေးစောင်လေးနှင့်ခေါင်းအုံးလေးယူလိုက်မယ်” ကိုမင်းအဒေါ့်အခန်းထဲကခေါင်းအုံးနှင့်စောင်ယူကာကြမ်းပေါ်စောင်ခင်းပြီး “ရပြီခင်လေးမှောက်အိပ်လိုက်” ခင်လေးခေါင်းအုံးပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။မင်းမင်းလည်းဒီအခြေအနေဆိုရင်မဆိုးဘူးဆိုပြီးခင်လေးအနားကပ်ပြီးဒူးထောက်ကာကျောပြင်ကိုစမ်းပြီးလက်မနှင့်ခါးကြောကိုဖြေးဖြေးချင်းနှိပ်လိုက်တယ်။

အထိအတွေ့ကအိစက်ညက်ညောလွန်းလို့လီးကဆတ်ကနဲတောင်လာပြီ။ လက်မနှင့်ခါးကြောလေးကိုခွညှပ်ကာဖြေးဖြေးချင်းအပေါ်အောက်ဆွဲပေးလိုက်တယ်။”အာ့ အင်းးးအင်းးး” “နာလို့လားခင်လေး နည်းနည်းလေးကိုမင်း” “အင်းကျနော့်မှာဆေးရှိတယ်” “အပူဆိုရင် မခံနိုင်ဘူးကိုမင်း” “အအေးဆေးရှိတယ် ခင်လေး” “အင်းကိုမင်း” ကိုမင်းဆေးဘူးကိုလှမ်းယူပြီညှစ်ထုတ်ကာ ခင်လေးအကျႌ ကိုမပြီးကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှတဖြေးဖြေးလက်မလေးနှင့်နှိပ်ပေးလိုက်ပြီး “ခင်လေးရတယ်မလား” “အင်း” ကိုမင်းလုံချည်ကိုဖြေလျော့ပြီးတင်သားနားအထိဆေးလိမ်းကာပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးစိတ်တွေဝေခွဲမရဘူး၊တဖြေးဖြေးနယ်ကျွံလာတဲ့ ကိုမင်းလက်တွေက ခင်လေးလုံးချည်ကိုဖြေချနေပြီ။ အိမ်နေရင်းအတွင်းခံကမဝတ်ထားတော့ရင်ထဲတမျိုးဖြစ်လာကာတင်သားနှစ်ဘက်အားတင်းပြီးညစ်ထားလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း တင်သားတွေကိုမထိတထိလုပ်ပြီးခင်လေးစိတ်ပါအောင်ဆွလာတယ်။တင်သားနှစ်ဘက်ကိုပါလက်နှင့်ဖိနှိပ်ပေးပြီးဘေးနှစ်ဖက်ဆွဲချတယ်။အမှန်ကဖင်ကြားအထိမြင်ရအောင်လုပ်ဆောင်နေတာပါ။ ခင်လေးမှာရှေ့တိုးရကောင်းမလားနောက်ဆုတ်ရကောင်းမလားတွေးနေတုန်းမှာပင်ကိုမင်းကခင်လေးအပေါ်ကခွပြီးထိုင်လိုက်တယ်။ “အာ ကိုမင်းအဲလိုမလုပ်နဲ့လေ” “မဟုတ်ဘူးခင်လေးအကြောကိုအားညီအောင်နှိပ်ချင်လို့ပါ” “အင်းပါ” ကိုမင်းတဖြေးဖြေးနှင့်တဆင့်တက်ကာကျော်အေပါ်ဆေးလိမ်းရန်အတွက်ဘရာကိုအပေါ်တွန်းတင်လိုက်တယ်။ပြီးမှကျောတပြင်လုံးဆေးလိမ်းပြီးသက်ညှာစွာနှိပ်ပေးတယ်။ ဒါပေမယ့်အပေါ်တွန်းတင်တဲ့ဘရာကအောက်ကိုပြန်ကျလာတယ်။ကိုမင်းကဘရာဂျိတ်ကိုဖြုတ်လ်ုက်တယ်။ “အာ ကိုမင်း” တဖြေးဖြေး ကိုမင်းက အပေါ်ထိရောက်လာသလို ခင်လေးဖင်ကြားကို ကိုမင်းလီးက ထောက်လာတယ်။ “လီးကြီးက ခင်လေးဖင်ကို ထောက်နေတာ ခင်လေးသိပေမယ့် မပြောရဲဘူး” ခင်လေးစိတ်တွေထလာပြီး ပိပိကအရည်စိုလာပြီလေ။

“ရပြီကိုမင်း” “အင်း အပေါ်ကတော့ရပြီ ပေါင်တွေနာနေမှာပဲလေ” “ရပါပြီ ကိုမင်းကလည်း” ထိုစဉ်မှာပင်ဖယောင်းတိုင်မီးလေးငြိမ်းသွားရတယ်။ “ဟော့တော့မီးငြိမ်းသွားပြီ” “အင်း ခင်လေး ကိုမင်းဒီမှာပဲ အိပ်တော့မယ်” “ကိုမင်းကလည်း မဖြစ်ပါဘူးဆို”။ “ဘာဖြစ်လို့လဲ” “အင်းပြောတတ်ဘူး” “အင်းလေ မပြောနဲ့တော့ခင်လေး” ကိုမင်းခင်လေးကိုဖက်လိုက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ “ကျနော် အရမ်းချစ်နေပြီ ခင်လေး” “အို..ကိုမင်းနော်” ခင်လေးလဲ စိတ်တွေ ဂယောင်ချောက်ခြားဖြစ်သွားပြီး ကိုမင်းကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အထိအတွေ့မှာ ခင်လေးတစ်ယောက် ဆင်ခြင်တုံတရားတွေ ပျောက်ခဲ့ပြီး ခင်လေးလည်း တဏှာရေစီးနောက် လိုက်မိခဲ့ပြီလေ။ ကိုမင်းမှာ ခင်လေးကိုဖက်ရင်း တင်သားတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးနို့ရှိရာကို အောက်သို့လျှောချပြီး ခင်လေးနို့ကို ဖြေးညှင်းစွာစို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးးး” တကိုယ်လုံးကြက်သီးနွေးတွေ တဖျန်းဖျန်းထပြီး ခင်လေး အရမ်းကိုစိတ်တွေထလာတယ်။ နို့စို့ရင်း တင်ပါးကြားလက်သွင်းပြီး အဖုတ်ထဲကို လက်နှင့်နှိုက်ရာ လက်ထဲမှာစောက်ရည်အချို့ ကပ်ပါလာခဲ့တယ်။ ခင်လေးစိတ်တွေ ထန်စပြုနေပြီမှန်း ကိုမင်း တွေးမိပြီး ခင်လေးနို့ကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနှင့် ဖီးလ်တက်အောင် စို့လိုက်ပြီး ခင်လေးကို ပက်လက်လှန်ကာ အပေါ်ကနေလိုက်တယ်။ ပြီးမှ နို့မှတဆင့်အောက်သို့ဆင်းကာ စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို လျှာအပြားလိုက် နမ်းလိုက်တယ် “ရွတ်..ပလပ်” “အာ့ အိုးးးအင်းးးဟင်းးးးး” တကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားကာ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေ စိမ့်ဆင်းသွားပြီး တခါမှမခံစားဖူးသော အရသာထူးကို ခံစားမိကာ ခင်လေးမှာ အဖုတ်ထဲလျှာဝင်လာအောင် ပေါင်ကိုကားပြီး မြှောက်ပေးမိပြန်တယ်။ “အင်းဟင်းးဟင်းးးး အားးရှီးးရှီးးး” မင်းမင်းလဲတတ်စွမ်းသမျှကိုခင်လေးတစ်ယောက်ဖီးတက်လာစေဖို့ကြိုးစားပြီးလုပ်ပေးလိုက်ရာ ခင်လေးခမျှာမကြုံဖူးသေးတဲ့ကာမရေစီးမှာမျောပါသွားတော့တယ်။ ခင်လေးတစ်ယောက် စိတ်ပါလာလို့ အော်ညည်းမိသလို ကာမစိတ်က အထွဋ်အထိပ်ရောက်လို့ တကြိမ်ပြီးသွားခဲ့တယ်။ မင်းမင်းလည်း လီးက အရမ်းတောင်နေပြီး လီးထိပ်မှာလည်း အရည်ကြည်တွေစိုနေပြီ။ လီးကိုတချက်နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်လိုက်ပြီး ခင်လေးအဖုတ်ကိုတေ့လိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာ ကာမစိတ်တွေဖြစ်ပြီး အလိုးခံချင်နေပြီမို့ မတားမြစ်နိုင်ဖြစ်နေပြီ။ လီးတေ့ပြီး ဖိချလာတာကြောင့် အဖုတ်ထဲလီးက တင်းကြပ်ပြီး “ဗျစ် ဖြစ် ဗျိ ဗျိ” “အာ့ ကိုမင်း ဖြေးဖြေး” လီးတရစ်ချင်း တိုးဝင်လာတယ်။ အဖုတ်ထဲ ပူကနဲဖြစ်သွားတဲ့အတွက် ခင်လေး ကိုမင်းကို ပြောလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနို့ကို ကုန်းစို့ပြီး ခနလေးလီးထည့်ထားရင်း ငြိမ်ပေးလိုက်တယ်။ ခင်လေးစောက်ဖုတ်က ညှစ်သလိုခံစားရပြီး ခင်လေးလည်း ညည်းလာတော့မှ ထပ်ပြီးသွင်းလိုက်တယ်။

“ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖွတ်” “အာ့အင်းးဟင်းးးအာ့ရှီးးး” အဖုတ်ယက်ခံရတဲ့ ခံစားမှုမျိုးမဟုတ်ဘဲ လီးဝင်လာတဲ့ခံစားချက်က တမူထူးခြားတယ်။ အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့လီးက အဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲသွားတော့ ခင်လေးမှာ အရမ်းကိုကာမစိတ်တက်လာပြီး ဖီးတက်နေတော့ မျက်လုံးမှိတ်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုက်ပြီး ညည်းတွားမိလိုက်တော့တယ်။ ခင်လေးညည်းတွားသံက ကိုမင်းကို တဏှာစိတ်ပိုကြွလာစေပြီး လိုးချက်တွေမြန်လာတယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် .ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းးး” “အာ့ရှီးးရှီးးးကိုမင်းးအာ့ရှီးးးရှီးး” “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးးး” ခင်လေးမှာ ငါးမိနစ်ခန့်သာ အလိုးခံရပြီးနောက် ပြီးချင်လာပြန်တယ်။ “အာ့ရှီးးရှီးးး အားးးး” “ခင်လေးပြီးတော့မလားးး” “အင်းးးကိုမင်းးအာ့ရှီးးးရှီးး” ကိုမင်းလည်း ခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတော့ အရှိန်နည်းနည်းတင်လိုက်ကာ ထပ်လိုးလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်က စေးပိုင်တင်းကြပ်ကာ ညှစ်ထားမှုကြောင့် ကိုမင်းလဲပြီးချင်နေပြီ။ တဖတ်ဖတ်တဘွတ်ဘွတ်နှင့် လိုးချက်ပြင်းပြင်းကို အကြိမ်သုံးရာနီးပါး ဆက်လိုးလိုက်ရာ “ဘွတ် ဖွတ်ဖန်းးဖန်းးးးဖန်းး” “အာ့ပြီးပြီ အားးးရှီးးရှီးးး” ကိုမင်းလည်း သုတ်တွေပန်းထွက်ကာ ပြိုင်တူပြီးသွားရတော့တယ်။ မောပန်းသွားတဲ့ ကိုမင်း ခင်လေးအနား ကပ်အိပ်ကာ ဖက်ပြီး အနမ်းတွေ ခြွေလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း ကိုမင်းကိုဖက်ပြီး အမောဖြေနေရာက နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြပြီး မနက်လေးနာရီလောက်မှ ခင်လေးနိုးလာခဲ့တယ်။ “ကိုမင်း” “ဟင်” “ထတော့လေ သွားတော့လူတွေမြင်ကုန်မယ်” “အင်း သွားမယ်ခင်လေး” ကိုမင်းလဲ လူးလဲထကာ ခင်လေးပါးကိုနမ်းပြီး သူ့မိဘအိမ်ဘက်ကို သွားတော့တယ်။ ခင်လေးလဲ ညကအဖြစ်အပျက်တွေးကာ တခုခုမှားသလို ခံစားမိလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖြစ်သွားပြီးပြီဆိုတော့ ပြင်မှမရတော့တာဟု တွေးကာ အိပ်ရာကထပြီး အိမ်သာကို သွားလိုက်ပါသေးတယ်။ ရှူးပေါက်ပြီး စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်းဖြစ်တော့ စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေးပြီး ဆေးပုံးထဲမှ သန္ဓေတားဆေး ယူကာသောက်လိုက်ရင်း အိပ်ရာပေါ်ပြန်အိပ်လိုက်တော့တယ်။ နောက်တရက် နေ့လည်ရောက်တော့ အဒေါ်ပြန်ရောက်လာတယ်။ ခင်လေးလည်း ဆေးခန်းရှိရာကိုသွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်နေလိုက်တယ်။

ကိုမင်းလည်း မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာကာ “ခင်လေး အလုပ်တွေများနေလား” “အင်းကိုမင်း” “ကိုမင်းရော အလုပ်မရှိဘူးလား” “အလုပ်က အဝေးကြီးမှာမှ မဟုတ်တာ၊ အခုက ပဲခင်းတွေစိုက်ထားပြီး နားနေတဲ့အချိန်လေ” “ဟုတ် ကိုမင်း” “ခင်လေး ညကျရင် ခင်လေးဆီ လာအိပ်မလို့” “မဖြစ်ဘူး ဒေါ်လေးရှိတယ်” “ခင်လေးကလဲ အဒေါ်က အိပ်ရင်သိုးနေတာ” “သိသွားမှာ စိုးလို့ပါ ကိုမင်းရယ်” “ကိုယ့်အဒေါ်အကြောင်းကို ကိုမင်းအသိဆုံးပါ ခင်လေး” “မဖြစ်ဘူး သိသွားရင် ခင်လေးပဲ အရှက်ကွဲရမှာ”အင်း ဒီနေ့ သူပြန်ရောက်လာပြီလေ၊ သူပင်ပန်ပမ်းလို့ ညကျ နှိပ်ပေးဖို့ ခေါ်ထားတယ်” “ဟုတ်လားခင်လေးရှိတာကို” “ခင်လေးကို အားနာလို့ဖြစ်မယ်” “အင်း အဲဒါဖြစ်နိုင်တယ်” “ဒီလိုလုပ်လေ ခင်လေး ဒေါ်လေးကိုညကျရင် ကိုမင်း လာနှိပ်ပေးမယ်၊ ခင်လေးကလဲ ဒေါ်လေးကို ဆေးတိုက်လိုက် အိပ်ဆေးပါ ထည့်တိုက်လိုက်” “ဟွန်းဒါမျိုးဆို တော်တော်ဉာဏ်ကောင်းနေတယ်” “ဟီး ခင်လေးကလဲ မနေ့က ခင်လေးခရီးပန်းနေလို့ ကိုမင်းအလျှော့ပေးခဲ့တာ” “ဟွန်း..တော်ပါ ကိုမင်းရာ အလျှော့မပေးရင် ခင်လေးသေသွားမလား မသိဘူး” “မသေစေရဘူးခင်လေး” “ဒီနေ့တော့ မလာနှင့်အုံးလေ နောက်ရက်တွေမှပေါ့နော် ကိုမင်း” “ဟုတ်ပါပြီ ခင်လေးရာ” ခင်လေးမှာ ကိုမင်းနှင့်ဖြစ်ပြီးတော့ နောက်ဆုတ်လို့ရတော့မယ့် အခြေအနေမရှိတော့ပေ။ ခင်လေးလည်း မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး ကိုမင်းလိုချင်တာပေးမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် အဒေါ်အိမ်မှာတော့ လုပ်လို့ဖြစ်မယ် မထင်ဘူးလေ။ လုပ်လို့သိသွားရင် အရှက်ကကွဲအုံးမှာ ခင်လေးက ဘယ်မှာ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့လို့ရမလဲသာ စဉ်းစားလိုက်တယ်။ ဆေးခန်းက ဆောက်လို့ပြီးတော့မယ်။ လိုအပ်တဲ့ကျန်းမာရေးနှင့် ပတ်သက်တဲ့ စာရွတ်စာတန်းတွေ ပိုစတာတွေ၊ကြော်ငြာတွေနှင့် ဆေးတွေလိုအပ်သေးတယ်။ ဒီတော့မြို့နယ်က ကျန်းမာရေးဦးစီးဌာနခွဲကို ဖုန်းဆက်တော့ လာထုတ်ပါတဲ့။ မြို့ကိုတက်ပြီး ပစ္စည်းထုတ်ဖို့ရာ ကိုမင်းကို အကူအညီ တောင်းရတော့တယ်။ “ကိုမင်း ခင်လေးမြို့တက်ပြီး ပစ္စည်းထုတ်ရမယ်” “သွားလေခင်လေး ဘယ်အချိန်သွားမလဲ” “မနက်ဖြန်မနက် စောစောသွားမယ်” “အင်းသွားကြတာပေါ့’” နောက်မနေ့မနက် ငါးနာရီလောက်ထိုးတော့ ကိုမင်းကလာခေါ်တယ် “ခင်လေးနိူးပြီလား” “နိုးပြီလေ၊အဆင်သင့်ပဲ” ခင်လေး အပြင်ကိုထွက်ပြီး ကိုမင်းဆိုင်ကယ်နောက် လိုက်ခဲ့တယ်။ ကိုမင်းလဲမြို့ဘက် မောင်းခဲ့ပြီး ကျန်းမာရေးရုံးဖက် လိုက်ပို့လိုက်တယ်။

ကိုးနာရီခွဲလောက် ရောက်တာမို့ အဆင်ပြေတယ်။ ရုံးကထုတ်ပေးတာတွေကို ခင်လေးယူလာပြီး ”ကိုမင်း တစ်ခုခုစားရအောင်” “အင်းစားမယ်လေ၊ ဒါပေမယ့် ဆိုင်မှာမစားချင်ဘူး” “အင်းအဲဒါဆိုလဲ ပါဆယ်ဝယ်လိုက်” ကိုမင်း ခေါက်ဆွဲကြော်နှင့် ထမင်းကြော်နှစ်ပွဲဝယ်ကာ မြို့ကအဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်းကို မောင်းခဲ့လိုက်တယ်။ “အယ် ကိုမင်း ဘယ်ကိုမောင်းလာတာလဲ” “ခင်လေးကလဲ၊ ဟိုမှာကျတော့လည်း မတွေ့ရဘူးလေ၊ အာ့ကြောင့် ဒီမှာအေးအေးဆေးဆေး နေမလို့” “ဟွန်း ကိုမင်းနော်” ကိုမင်း တည်းခိုခန်းဘက် မောင်းလာတော့ ခင်လေးသိလိုက်ပြီ။ လုပ်ဖူးထားတော့ ခင်လေးစိတ်က မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့စိတ်က လွမ်းမိုးနေတယ်။ ရွာမှာလူသိမှာစိုးရိမ်ရပေမယ့် မြို့မှာဆိုတော့ လူတွေမသိဘူးဆိုတဲ့ အတွေးကဝင်လာတယ်။ ကိုမင်းနှင့်အတူ တည်းခိုခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်။ “ခင်လေး အဝတ်အစားအပိုပါလား” “မပါဘူး ကိုမင်း” ကိုမင်း ခင်လေးကိုဖက်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်း “ကိုမင်းအဝတ်တွေ ကြေကုန်ပါ့မယ်” “ကိုမင်း ချွတ်ပေးမှာပေါ့” “ဟင်း..ဒါပဲ အမြဲလာချောင်းနေတာ” ကိုမင်း ခင်လေးအဝတ်တွေ ချွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အခုလိုမျိုး ထင်ထင်ရှားရှား မြင်ရမှ အရမ်းကိုလှတဲ့ဘော်ဒီ။ နို့တွေလည်း ဝိုင်းစက်လှပလွန်းတယ် ပန်းရောင်ပြေးနေတဲ့ နို့လေးတွေကလဲ မြင်သူငေးလောက်တယ်။ ခါးသေးရင်ချီတဲ့ အလှအပမျိုးလေးပေါ့။ ခါးသေးပြီးတင်ကြီးတဲ့ မိန်းမသားအလှဆိုတာ ရှားပါးတယ်လေ။ “ခင်လေးရေချိုးခန်းဝင်လိုက်အုံးမယ်ကိုမင်း” ခင်လေးတမနက်လုံးလွုပ်ရှားနေတော့ညစ်ပတ်နေလောက်ပြီ။ကိုမင်းကတနေ့ကလိုမျိုးအဖုတ်ကိုနမ်းပေးရင်အနံ့ထွက်မှာစိုးရိမ်မိတယ်လေ။ဒီတော့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးအဖုတ်လေးမွေးအောင်ဆပ်ပြာမွေးခဲလေးနှင့်ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ကိုမင်းမှာခင်လေးရဲ့ဝတ်လစ်စလစ်အလှတွေ့ပြီးရင်ခုန်ပြီးလီးကအရမ်းတောင်လာတယ်။အမှတ်တရဖြစ်အောင်ခင်လေးမသိစေဘဲဗီဒီယိုရိုက်ဖို့လုပ်ပြီးဖုန်းကင်မရာကိုကုတင်ဖက်ချိတ်ပြီးဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ခင်လေးမှာအဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ခဲ့တယ်။ “လာ ခင်လေး ကိုမင်းအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ” “ဟင့် ကိုမင်းကလဲ” ခင်လေးနို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး ခင်လေးနွုတ်ခမ်းတွေနမ်းလိုက်တယ်။ ခင်လေးလဲ တုန့်ပြန်ကာနမ်းတယ်။နှစ်ယောက်လုံးအနမ်းတွေက အရမ်းကိုထန်လွန်းနေတယ်။ ကိုမင်းကနမ်းရင်းနှင့် ခင်လေးဖင်ကြီးတွေကိုညှစ်သလိုခင်လေးကလည်းကိုမင်းကျောပြင်ကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားတယ်။ကိုမင်းရဲ့လီးကခင်လေးပေါင်ကြားအဖုတ်နေရာကိုလာပြီးထောက်နေတယ်။ကိုမင်းလီးကအရည်တွေကစိမ့်ဆင်းနေတာကြောင့်ပေါင်ကြားမှာချောပြီးအဖုတ်အောက်ကိုထိုးမိနေပြီလေ။

ကိုမင်း ခင်လေးကိုဖက်ထားရင်းအိပ်ရာပေါ်လှချလိုက်ကာခင်လေးနို့တွေကိုရမက်ထန်ထန်နှင့်တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်”. “အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးးး” တခါအလိုးခံထားတဲ့ ခင်လေး အရသာကိုသိနေပြီ တိုးတိတ်တိတ်ညည်းရင်း ကိုမင်းခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဖွဖွလေးဆွဲနေမိတယ်။ ကိုမင်းလည်း အဖုတ်ရှိရာကို လျှောချရင် းခင်လေးပေါင်ကိုကားကာ အဖုတ်ကိုယက်လိုက်တော့တယ် “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အာ့ရှီးးရှီးးအိုးးးကိုမင်းးးဟားးးးးအားး” ခင်လေး အသံမထွက်စေဖို့ ထိန်းချုပ်ပေမယ့် ကိုမင်းရဲ့လျှာအစွမ်းကြောင့် အလျှော့ပေးကာ အသံထွက်ညည်းလိုက်တယ် “ပလပ် ပလပ် ပြွတ် ပြွတ်” အဖုတ်ယက်ပြီးအစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်တယ်။စိတ်ထန်မွု့ကြောင့်မာနေတဲ့ခင်လေးအစေ့ကနီတျာရဲလေးဖြစ်နေပြီလေ။ “အာ့ကျွတ် ကျွတ် အိုးးအားးရှီးးရှီးးး” ခင်လေးခါးမြှောက်ပြီးအော်ညည်းလိုက်သလိုကိုမင်း ခေါင်းကိုလည်းဖိချမိတယ်။အထာပေါက်တဲ့ကိုမင်း အဖုတ်ထဲလျှာဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်ထိုးမွေပေးလိုကိတဲ့အခါ ခင်လေးမှာစိတ်ထန်ပြီး အဖုတ်ထဲကအရည်ထွက်ပြီးပြီးသွားရတော့တယ်။ “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အားးရှီးးရှီးးးအားးးးးးအိုးးးအားးး” ညည်းသံဆုံးသွားတဲ့နောက်မှာတော့ခင်လေးခါးကအောက်ကိုပြုတ်ကျသွားပြီးအသက်ရွူသံလေးပြင်းပြကာမောဟိုက်သွားတော့တယ်။ “ခင်လေးမောသွားပြီလား” “အင်း မော သွားပြီ” “ကိုမင်း ဟာလေး နမ်းပေးဦးလေ” “အင်း နမ်းပေးမယ်လေ” ခင်လေးကအိပ်ရာကလူးလဲထလိုက်သလို ကိုမင်းကအိပ်ရာပေါ်ပက်လက်အိပ်လိုက်တယ်။မိုးပေါ်ထောင်နေတဲ့ကိုမင်းလီးကိုခင်လေးကငုံကာစုပ်ပေးလိုက်တော့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ အိုးး” ခင်လေးရဲ့လီးစုပ်ပေးမွု့ကြောင့် ကိုမင်းမှာခြေဖဝါးကြောတွေထောင်ထသလိုဖြစ်သွားရပြီး လီးကအဆမတန်တောင်လာတော့တယ်။ ခင်လေးလဲ ကြားဖူးနားဝရှိသလို လီးဒစ်တွေကိုလျှာနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲလိုက်တော့ “အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ ခင်လေးရာ” “တော်ပီ မလိုးရဘဲပြီးသွားလိမ့်မယ်” ကိုမင်း ပြောတာကြောင့် ခင်လေးလီးစုပ်တာရပ်လိုက်တော့တယ်။ “ခင်လေးကုန်းပေးပါလား” “အင်းကုန်းပေးမယ်လေ” ခင်လေးကကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ကိုမင်းလည်း ခင်လေးနောက်ကနေပြီးအဖုတ်ကြားလီးတေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။လီးကတအိအိနှင့်ဝင်သွားပြီးအဆုံးထိရောက်သွားတော့တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိဗျစ်” “အာ့ကိုမင်းဖြေးဖြေးအောင့်တယ်” “အင်းဖြေးဖြေးလေးလုပ်ကြည့်မယ်” ကိုမင်းလီးကိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်လိုက်တယ်။

ခနကြာတော့ခင်လေးဆီကထွက်တဲ့အရည်ကြောင့်ခင်လေးမှာအောင့်တာသက်သာလာသလိုဖြေးဖြေးချင်းအသွင်းအထုတ်လုပ်တာလဲ အားမလိုအားမရဖြစ်လာတယ်။ ဒါပေမယ့်ခင်လေးမြန်မြန်လုပ်ပေးဖို့ပြောမထွက်ပေ။ကိုမင်းလည်းအားမရဖြစ်လာကာ “ခင်လေး မြန်လို့ရပြီလား” “အင်းမြန်တော့ကိုမင်း ခင်လေးခံနိုင်ပြီ” ကိုမင်းအရှိန်လေးတင်ကာလိုးလိုက်တော့လီးကအဖုတ်ထဲတဇိဇိတဗျိဗျိ ဝင်ကာဖီးတက်လာတော့တယ်။ “အိုး …အင့်… ဟင့်…. အင့်… အင့် အာ့ရှီးရှီးး” လိုးရတာစေးပိုင်နေသလိုအရမ်းလည်းကောင်းနေတယ်။ ကိုမင်းလိုးရင်း ခင်လေးဆံပင်တွေကိုစုစည်းကာနောက်ကိုလှန်ဆွဲလိုက်ပြီးတချက်ချင်းဆောင့်လိုက်တယ်။ကင်မရာမှာခင်လေးရဲ့ဖီးလ်တက်နေတဲ့မျက်နှာလေးပေါ်လွင်စေသလိုခါးလေးကော့ပြီးဖင်လေးထောင်နေနာကြောင့်ကိုမင်းလည်းအရသာရှိရှိလိုးရတော့ အရမ်းကောင်းလွန်းသလိုခင်လေးလည်းကာမစည်းစိမ်ကိုပြည့်ပြည့်ဝဝရရှိနေလို့လိုးသံတွေနှင့်ခင်လေးညည်းသံတွေကအခန်းတွင်းဆူညံလို့နေတယ်။ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်လိုးပြီးချိန်မှာတော့နှစ်ယောက်လုံးအထွဋ်အထိပ်ရောက်ကာပြီးချင်လာခဲ့တယ် “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးးးး” “အာ့ရှီးးရှီးးးအားးးးအင်းးး” “ခင်လေးပြီးတော့မလား” “အင်းးပြီး…ပြီးတော့မယ် အားးရှီးးးရှီးး” ကိုမင်းလည်းခင်လေးပြီးသွားတာသိလိုက်ပြီး သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ “ကိုမင်းပြီးပြီလားး” “အင်းးပြီးပြီခင်လေး” “ဒါဆိုပြန်ကြမယ်၊နောက်ကျလို့မကောင်းဘူး” “အင်းပါနောက်အခေါက်ကျရင်ကြာကြာလေး လုပ်ချင်တယ်” “အင်းပါကိုမင်း၊ခင်လေးရေဆေးလိုက်အုံးမယ်” “ဆေးလေခင်လေး” ခင်လေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကိုမင်းလည်းဖုန်းကိုယူကာပိတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှခင်လေးနောက်ကိုလိုက်ပြီးရေဆေးလိုက်တော့တယ်။ဒီလိုနဲ့မြို့တက်တဲ့အချိန်တိုင်းကိုမင်းနှင့်ခင်လေးအမြဲတန်းလိုလို လိုးဖြစ်တော့တယ်။ ခြောက်လလောက်တာဝန်ထမ်းဆောင်းရင်းခင်လေးမှာကိုမင်းရဲ့စရိုက်ကိုသိလာတယ်။ကိုမင်းက တကယ်ဆိုရင်စွန့်စားပြီးအလုပ်လုပ်ကိုင်ရမှာအခုတော့ဆယ်တန်းထိပဲကျောင်းတက်ဖူးပြီး အလုပ်မယ်မယ်ရရမရှိ။မိဘအလုပ်ကိုသာလုပ်ရင်းရွာမှာအေးဆေးစွာနေထိုင်တယ်။အားရင်ခင်လေးဆီလာတယ်။ အိပ်စားကာမအဆင့်သာရှိတယ်လို့ ဘဝနဲ့တွေးပြီ းခင်လေးက မြင်လာတယ်။ခင်လေးတို့ရဲ့ဆေးခန်းလည်းပြီးစီးလို့ခင်လေးအိမ်ပြောင်းလိုက်တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ခင်လေးလည်းကိုမင်းကိုတဖြေးဖြေးနှင့်ဝေးလာတော့တယ်။ဆေးခန်းမှာလည်းနောက်ထပ်တစ်ယောက်ရောက်လာတဲ့အခါခင်လေးမှာအဖော်ရှိလာတော့ကိုမင်းကိုလည်း ရှောင်နေမိတယ်။ဒီလိုနှင့်တနေ့ကြတော့ရွာမှာအလွူတစ်ခုကခင်လေးကိုဖိတ်တယ်။ခင်လေးနှင့်အဖော်အလွူကိုသွားကြတယ်။ အလွူကလဲရွာကမျက်နှာဖုံးဆိုတော့လူလည်းစည်တယ် “ဟေ့..မောင်လေး ဆရာမလေးတွေလာတယ်” “ဟုတ်မမကြီး” “ဆရာမလေးတွေလာဗျ။ထိုင်ကြပါ” “မောင်လေးရေ ဆရာမလေးတွေကိုဧည့်ခံလိုက်ဦး၊မမလာခဲ့မယ်”ခင်လေးကလာပြီ းဧည့်ခံတဲ့လူကိုကြည့်လိုက်တော့ ခင်လေးထက် သုံးနှစ်လောက်ကြီးမယ့်လူပါ အသားညိုညိုနှင့် ကိုယ်ခန္ဓာတောင့်တင်းတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ပေါ့” “ဆရာမလေးတို့စားကြပါ” “မမလည်းလာနေပြီ” “ဆရာမလေး စားနှော်အားမနာနှင့်၊ဒါကျမ မောင်လေးအငယ်ဆုံး” “ဟုတ်မမ ၊အရင်ကမတွေ့မိဘူးနှော်ရွာမှာ” “အခုမှနိုင်ငံခြားကပြန်လာတာကွယ်၊မသွားနဲ့အိမ်ကအလုပ်တွေလုပ်ပါဆိုတာမရဘူး၊သုံးနှစ်လောက်စင်ကာပူမှာလုပ်ပြီးပြန်လာတာ” “ကဲမောင်လေး၊သူကမခင်ခင်လေးတဲ့” “ဟုတ်ကဲ့ ကျနော်ကကျော်ကျော်ထွန်းပါ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်” “ကျနော်လည်းဝမ်းသာပါတယ်” ကျော်ကျော်ထွန်းဆရာမလေးခင်ခင်လေးကို သဘောကျသွားတယ်။

အရမ်းလှလို့စိတ်ဝင်စားမိတယ်။ခနခန ဆရာမလေးကိုချောင်းကြည့်မိတယ်။ ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှင့်အကြည့်ဆုံပြီးရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားတယ်။ “ခင်လေး ကျနော်တို့အိမ်ကိုလာလည်နိုင်ပါတယ်ဗျ” “ဟုတ် ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ဆေးခန်းဖက်လဲလာလည်နိုင်ပါတယ်” “လိုတာရှိရင်ပြောပါ။ကျနော်စွမ်းသလောက် ကူညီပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ခင်လေးမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့ပွင့်လင်းတဲ့အပြောနှင့်အပြုံးကိုသဘောကျသွားတယ် အကြည့်စူးစူးတွေကြောင့်ရင်ခုန်သလိုဖြစ်လာတယ်။ကိုမင်းနဲ့တွေ့တဲ့ခံစားမွု့မျိုးမဟုတ်ဘဲထူးဆန်းတဲ့ခံစားမွု့မျိုးကိုကြုံရတယ် “အင်း ငါဘာလို့ဒီလိုတွေဖြစ်မိတာလဲမသိဘူး” စားသောက်ပြီး တော့ “ကိုကျော်ကျော်ထွန်း ကျမတို့ပြန်တော့မယ် ဆေးခန်းမှာလူမရှိလို့” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ” “မမ ညီမလေးတို့ပြန်တော့မယ်” “အေးကွယ် ဆရာမလေး” “မောင်လေးရေ အသီးအနှံတွေထည့်ပေးလိုက်ပါကွယ်” “မမရေ မယူတော့ဘူးလေ၊အလွူကြီးမှာ” “အေးကွယ် ညနေကျမှမောင်လေးကိုလိုက်ပို့ခိုင်းတော့မယ်’” “ရပါတယ်မမရဲ့” “အမလေးကွယ် အားနာစရာကျနေတာပဲ၊ကဲ ပြန်ပြန် နောက်ကျနေမယ်” ခင်လေးအလွူအိမ်ကပြန်လာလိုက်တယ်။ အပြန်လမ်းတစ်လျောက်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရဲ့မျက်နှာပဲမြင်ယောင်မိပြီးပြုံးမိတယ်။ “အမယ်ခင်လေးဘာတွေပြုံးနေတာ” “ဟုတ်ပါဘူး အမရယ်” “ဟင်းဟင်းးးငါသိပါတယ်အေ ၊ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြောင့်မလား” “အို အမကလဲ” “အင်း ခင်လေးခင်လေး ငရံ့နှစ်ကောင်ကြောင့်ဘယ်အကောင်ဖမ်းရမလဲစဉ်းစားရခက်နေပြီထင်တယ်” “အာအမရယ် အဲဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး” ခင်လေးဘယ်လိုပင်ငြင်းပါစေ ခင်လေးဘာသာအသိဆုံးပါပဲ။ ခင်လေး ကိုကျော်ကျော်ထွန်းတို့ရဲ့မိသားစု အမူအကျင့်ကိုသိတယ်။အကယ်၍ အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ်ရွေးချယ်ရင်ငြင်းရက်စရာ လူမျိုးမဟုတ်ဘူးလေ။ဒါပေမယ့်အခုတော့ခင်လေးမှာ ကိုမင်းကရှိနေပြီ။ကိုမင်းလိုလူမျိုးနှင့်တော့အိမ်ကသဘောမတူဘူးလို့အရိပ်အမွတ်ပြောထားပြီးပြီ။

ခင်လေးတွေးရင်ပြုံးလိုက်တယ် “မုန့်ဆီကြော်ကဘယ်နေမှန်းမသိဘူး၊နွုတ်ခမ်းနာနှင့်တည့်ပါ့မလားဆိုပြီးတော့လေ” ညနေရောက်တော့ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရောက်လာတယ်။ “ခင်လေး ၊ ဟိုမှာကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “အယ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအားနာစရာရှင်” “အားနာစရာမလိုပါဘူးဗျာ၊ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလာချင်နေတာ” “ဟော့တော့” “မအံ့ဩနဲ့လေ ကျနော် ကခင်လေးမြင်ပြီးကတည်းကလာချင်နေတာ” “အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” “ရော့ အမပေးလိုက်တဲ့အသီးအနံတွေ လတ် ဆတ်တယ်ဗျ” “ကျေးဇူးပါရှင်” “လုပ်ပြန်ပြီ၊ကျနော်တို့ရွာကိုကျန်းမာရေးစောင့်ရှောက်မွု့တွေလုပ်ပေးတဲ့ခင်လေးကိုကျနော်တို့ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ” “အမယ်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းအပြောကောင်းတယ်” “မကောင်းပါဘူးဗျာ” “ကျမဘာကျွေးရမလဲ၊အပြောကောင်းလွန်းလို့” “မလိုပါဘူးဗျာ၊ဒါပေမယ့်ဒီကိုခဏခဏတော့လာခွင့်ပေးပါ” “ရှင် ဘာလုပ်မို့လဲရှင့်” “ကျနော့်ရင်ထဲခံစားချက်တွေဖွင့်ပြမလို့” “အမ် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းနှော်” “ဘာလဲခင်လေးက မယုံလို့လား၊လူကြီးစုံရာနှင့်လာတောင်းပြမယ်လေ” “ဟော့တော် ဒုက္ခပါပဲ” ဘာမှဒုက္ခမရောက်စေရဘူး၊တောသားဆိုပေမယ့်အရည်အချင်းရှိပါတယ်။ ခင်လေးကို ဝမ်းဝရုံမက စိတ်ချမ်းသာအောင် ထားနိုင်တယ်” “ဟော့တော် ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကြီးနှော်” “ဟုတ်တယ်ခင်လေးမြင်မြင်ချင်းချစ်တယ်ဆိုတာ ရူးတဲ့လူတွေလို့ထင်ခဲ့တာအခုကျနော်အရူးဖြစ်နေပြီ” “ခစ် ခစ် ခစ်” “ရယ်ပါဗျာ၊ရယ်ပါ။ ခင်လေးတစ်သက်လုံး စိတ်ချမ်းချမ်းသာသာနှင့်ရယ်နိုင်အောင်ခင်လေးကိုလက်ထပ်ချင်ပါတယ်” “ခင်လေးစဉ်းစားပါရစေ ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” ခင်လေးမှာတကယ်တမ်းအချစ်ဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့အချိန်ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့အမှားတစ် ခုကြောင့်ခင်လေးစိတ်ညစ်မိတယ်။တချိန်ကမတွေးမိဘဲကိုမင်းနှင့်သာယာခဲ့တာအမှားတစ်ခုလိုထင်နေရပြီလေ။ဆေးခန်းကထွက်သွားတဲ့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းကျောပြင်လေးကိုကြည့်ပြီးခင်လေးသက်ပြင်းချလိုက်တယ် “ဟူးး…ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်၊အစကသာတွေ့ခဲ့ရင် ခင်လေးရင်မောရမှာမဟုတ်ဘူး” ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဆေးခန်းကထွက်သွားပြီး နောက်ကိုမင်းရောက်လာကာ “ကျော်ကျော်ထွန်းဘာလာလုပ်တာလဲခင်လေး” “အသီးအနှံတွေလာပို့တာ” “အော .”တချက်သာအသံထွက်လိုက်ပြီးကိုမင်း စဉ်းစားလိုက်တယ်။ပြီးမှ “ဘာတွေပြောသွားတာလဲ” းူ”ဘာမှမပြောဘူး” ဒီကိစ္စမျိုးဆိုတာမြွေမြွေချင်းခြေမြင်တယ်။ ဒီကောင်လိုလူမျိုးကစိတ်ထဲကမပါဘဲဒီလိုဆေးခန်းလာစရာမရှိဘူး၊။ငယ်ကတည်းကသိပြီးသားလေ။ကျော်ကျော်ထွန်းလိုလူမျိုးက ဘယ်မိန်းကလေးမှစိတ်ဝင်စားခဲ့တာမဟုတ်ဘူး။စီးပွားရေးပြေလည်ပေမယ့်ကိုယ့်ခြေထောက်ပေါ်ရပ်တည်မယ်ဆိုပြီး စင်ကာပူကိုထွက်သွားတာ။ အခုဆေးခန်းကိုလာတယ်ဆိုတော့ခင်လေးကိုဒီကောင်ကြိုက်လို့ဖြစ်မယ် “ခင်လေးညနေဘာစားမလဲ” “အားလုံးစီစဉ်ပြီးပြီ” “ဒီညလာတွေ့လို့ရမလား” “မရဘူးဆို” “ခင်လေးရယ် ကိုမင်းအရမ်းတွေ့ချင်နေတာ” “ကိုမင်းရယ်ခင်လေးဘက်လဲကြည့်အုံးလေ” “ဟင်းးး ခင်လေးရယ်၊ကိုမင်းစိတ်မချဘူးကွာ” “အမ် ကိုမင်းနှော် ပြန်တော့ခင်လေးလုပ်စရာရှိသေးတယ်” ကိုမင်းအနှင်ခံရတော့စိတ်ခုသွားတယ်။ အမှန်ကခါတိုင်းလဲဒီလိုပါဘဲ။ဒါပေမယ့်ကျော်ကျော်ထွန်းလာပြီးကတည်းက ကိုမင်းစိတ်တွေတိုနေမိတယ်။ဆက်ပြောရင်စိတ်တိုရမှာမို့ကိုမင်းအိမ်ပြန်လိုက်တယ်။

ခင်လေးလဲ ကိုမင်း ပြန်သွားတော့ သက်ပြင်းလေးချလိုက်မိတယ်။ ဖုန်းမည်သံကြားလို့ ခင်လေးထကိုင်လိုက်တော့ကျန်းမာရေးရုံးက “ဆရာမ ခင်လေး” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” “ဆရာမလေးမြို့ကိုပြောင်းရမယ်” “ရှင်” “ဟုတ်တယ်ဗျ၊အော်ဒါထွက်နေပြီ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” ခင်လေးထွက်ပေါက်တစ်ခုရသလိုခံစားရပြီး ပျော်သွားတယ်။မနက်မိုးလင်းတော့ရွာကလူတွေကိုနွုတ်ဆက်တယ်။ အားလုံးက မြို့ပေါ်ပြောင်းရတော့ စိတ်မကောင်းကြပေမယ့် တွေ့လို့ရနေတာမို့ အဆင်ပြေသေးတယ်ဆိုပြီးလိုက်ပို့ကြတယ်။ ကိုမင်းကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပါတယ်။ မြို့ရောက်တော့ ကိုကျော်ကျော်ထွန်းဖုန်းဆက်တယ် “ခင်လေး” “ရှင် ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “ကျနော်မှာခင်လေးနဲ့တွေ့လို့ ပျော်ရုံပဲရှိသေးတယ် ခင်လေးကပြောင်းရပြီဆိုတော့ ကျနော့် ရွာမှာမပျော်ဘူးဗျာ”။ “အော်ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” “ကျနော်ခင်လေးကိုချစ်တယ်ဗျာ” “ခင်လေးသိပါတယ်” “ခင်လေး ကျနော်ကိုလက်ထပ်ပါလားဗျာ” “ဟင်း ကိုကျော်ကျော်ထွန်းရယ်” ” ကျမ..မိဘတွေကိုပြောရအုံးမယ်၊ သူတို့သဘောတူမှဖြစ်မှာပါ” “ဟာဒီလိုဆို ခင်လေးကျနော့်မမကိုအဲဒီလွတ်ပြီးအကျိုးအကြောင်းပြောပြခိုင်းလိုက်မယ်ဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ကိုကျော်ကျော်ထွန်း” “ကျနော်အရမ်းပျော်သွားပြီဗျာ၊မနက်ဖြန်ခင်လေးဆီလာခဲ့မယ်” “ဟုတ် ကဲ့” ကျော်ကျော်ထွန်းကသူ့အမကြီးကိုပြောတော့ “ငါ့မောင် မမကြီးကမိန်းကလေးချင်း ကိုယ်ချင်းစာလို့သိပ်မပြောချင်ဘူး” “ဘာဖြစ်လို့လဲမမ” “ဘာဖြစ်ရမလဲ မင်းမင်းနဲ့သူသမီးရည်းစား ဖြစ်နေတယ်လို့သတင်းကြားတယ်’ “မမကလည်းဗျာ၊ခုခေတ်မှာသမီးရည်းစားတွေဘာတွေကအရေးမကြီးဘူးလေ” “ငါ့မောင်…အိမ်ထောင်ပြု၊ဘုရားတည်၊ဆေးမှင်ရည်စုတ်ထိုး၊ချက်မပိုင်ပြင်ရခက်သည့်အမျိုးတဲ့။မောင်လေးသတိထားရမှာနှော် နောင်ပေါ်လာမယ့်ပြသနာအတွက်မောင်လေးစဉ်းစားအုံး” “မမရယ် လူတိုင်းကခြောက်ပစ်ကင်းသဲလဲစင်ဆိုတာမရှိဘူး၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျနော်ချစ်လို့လက်ထပ်မှာပါ” “အေးပါ မမသတင်းမေးမြန်းကြည့်ပါမယ်” မောင်ကိုချစ်သည့်အမမို့မောင်ပြောသလိုပဲ ခင်လေးတို့ရွာကိုခရီးထွက်သွားတယ်။ ကိုမင်းတို့ရွာဆိုတာတစ်ဦးကတစ်ခုခုလုပ်ရင် တဦးကသိနေတော့ ကိုမင်းစိတ်ထဲမနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်ရပြီ။

ရည်းစားလူလုအူနုကျွဲခတ်ဆိုသလိုပါပဲ ကျော်ကျော်ထွန်းဆီ သွားလိုက်ပြီး “ကျော်ကျော်” “ဘာလဲမင်းမင်း” “အေး ငါနှင့်ခင်လေးက သမီးရည်းစားဖြစ်ခဲ့တယ်” “အေးဖြစ်လဲ ဘာဖြစ်လဲကွာ၊ ငါလက်ထက် မဖြစ်ရင်ပြီးတာပဲ” “မင်းစဉ်းစားလေ ငါထက်သာတဲ့မင်းနှင့်တွေ့တော့ငါ့ကိုပစ်ပြီးမင်းနောက်လိုက်တာ။ဘယ်မှာလဲသစ္စာ” “အင်း..လေ သူလဲသူ့အကြောင်းတရားနှင့်သူမို့လို့လေ” “အေးမင်းကို ငါမပြောမရှိနှင့်။တစ်ရွာတည်းသားမို့ပြောပြတာ” “အေးငါသိပြီးပြီ” “ငါနှင့်ဘယ်အဆင့်ထိရောက်ခဲ့လဲမင်းသိလား” “ဒါတွေငါသိစရာမလိုဘူး၊ငါနှင့်လက်ထပ်ပြီး ငါကြည်ဖြူရင်ပြီးတာပဲ” “အေးပါကွာ၊မင်းသိအောင်ငါလာပြောတာပါ” “အေးပါကျေးဇူးပဲ” ကိုမင်း ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအံ့ဩသင့်သွားတယ်။ဒီလောက်ထိရူးလိမ့်မယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ဘူး။သူ့ထိုက်နှင့်သူ့ကံလို့ပဲတွေးလိုက်တော့တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်း ခင်လေးပိတ်ရက်မို့ဆီသွားလိုက်တယ်။ “လာလေ ကိုကျော်ကျော်” “အင်း ခင်လေးနှင့်အေးအေးဆေးဆေးစကားပြောချင်တယ်” “ပြောလေ ကိုကျော်” “ကိုကျော့်သူငယ်ချင်းအိမ်ကိုသွားမယ်” “အင်း လိုက်ခဲ့မယ်ကိုကျော်” ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးနှင့်စကားကိုလွတ်လပ်စွာပြောဖို့ရာသူငယ်ချင်းအိမ်ခေါ်ခဲ့တယ် “ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးအခုမှလာတယ်” “အေးကွာ ဒါ ငါယူမယ့်မိန်းကလေးခင်လေးတဲ့” “အော မခင်လေးဘာမှအားမနာနှင့်ဒီကောင်နဲ့ကငယ်သူငယ်ချင်းတွေ၊အခုကဒီအိမ်မှာကျနော်တစ်ယောက်တည်းအေးဆေးနေ” “ဟေ့ကောင်ကျော်ကြီးငါအပြင်လစ်မယ်။ မင်းပြန်ခါနီးမှ ဖုန်းဆက်တော့” “အိုကေ သူငယ်ချင်း” ကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းအပြင်ရှောင်ထွက်သွားမှ “ခင်လေး ကိုမေးစရာရှိတယ်” “မေးလေ ကိုကျော်” “ခင်လေးကိုယ့်ကိုချစ်လား” “ဘာလို့ဒီစကားမေးတာလဲကိုကျော်” “အကြောင်းရှိလို့” “အင်းဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုရင်၊ခင်လေးကို ကျော်နှင့်လက်ထပ်ဖို့အထိတွေးထားတာ၊ကိုကျော့်ကိုချစ်မိလို့ပဲ” “ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်တယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “ခင်လေးချစ်တယ်လို့ဖြေပေးလေ” “ဟုတ်ပါပြီရှင် ကျမလဲရှင့်ကိုချစ်ပါတယ်” “ခင်လေးကို ပြောစရာရှိတာကခင်လေးဘာတွေပဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ကျနော်ကြည်ဖြူတယ်” “အင်း ကိုကျော် ခင်လေးကိုမေးချင်တာတွေ ရှိတယ်မလား” “အင်း ” “ခင်လေးသိပါတယ်” “အင်းပြောပြလို့ရမလား” “ခင်လေး ကိုမင်းမင်းနှင့်ညိစွန်းခဲ့တယ်” “အင်း ရပြီခင်လေးရပြီ” “ကိုကျော့်အချစ်ကို ယုံတယ်မလား” “အင်းယုံတယ်လေ” “အင်းကိုယ်လေးခင်လေးကိုလည်းယုံပါတယ်” “ဟုတ်ကိုကျော်” “ခင်လေးအရမ်းချစ်တယ်ကွာ” ကိုကျော် ခင်လေးကိုဖက်ပြီးနမ်းလိုက်တော့။ ခင်လေးလဲပြန်နမ်းလိုက်တယ်။

ခင်လေး မှာကျော်ကျော်ထွန်းအနမ်းတွေတုန့်ပြန်ရင်း ကျေနပ်မိတယ်။တဘဝစာအားကိုးရမယ့်လူ မိမိချစ်ရတဲ့သူ၊မိမိအပေါ်နားလည်ခွင့်လွတ်ပြီးချစ်ရမယ့်သူဆိုတာမို့ခင်လေးအရမ်းပဲကျေနပ်မိတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးကိုအရမ်းချစ်တယ်။တူနှစ်ကိုယ်သစ္စာပြိုင်ဆိုလိုက်ချင်သေးတယ်။ မင်းမင်းကခင်လေးအနားကပ်မရတော့အောင် ခင်လေးကိုအနိုင်ယူခဲ့ချင်တာကြောင့်ချစ်လေးကို လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ် ခင်လေးအကျႌကိုအသာအယာလေးချွတ်လိုက်ပြီးခင်လေးဘရာကိုပါချွတ်ယူချလိုက်ပြီးဝိုင်းစက်ပြီးအလွန်လှတဲ့ခင်လေးရဲ့နို့တွေကိုတပြွတ်ပြွတ်စို့ လိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ရှီး ကိုကို အင်း..ဟင်းးဟင်းးး” ခင်လေးစိတ်တွေထကြွနေပြီ။ဒီတစ်ခါ ကိုကိုလိုးရမယ့်အရေးကစိတ်ချလုံခြုံသလိုခံစားနေရတယ်။ စိတ်လဲရဲမိတယ်။နို့ချိုချိုတွေကိုစို့နေတဲ့ကိုကိုကြောင့် စိတ်ထိန်းမထားပဲညည်းတွားမိလိုက်တယ်။ကိုကျော်လည်း ခင်လေးရဲနို့ထွားထွားတွေကို စို့ရင်းလက်ကစောက်ဖုတ်မွေးတွေကိုဖွဖွလေး ဆွဲလိုက်တယ်။ “အာ့ ကို ကို အင်းးးဟင်းးး”နာကျင်မွူ့လေးနှင့်အတူကာမစိတ်တွေတအားတိုးပြီးကိုကို့လည်းပင်းကိုခင်လေးဆွဲဖက်လိုက်သလိုပိပိထဲအရည်တွေစီးဆင်းသွားရပြန်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းထဲအရည်ကိုလက်နှင့်ကလော်ကာအစေ့ကလေးကိုပွတ်ပေးလိုက်တယ် “အာ့ရျီးးးရှီး အိုး ကိုကိုရယ် ” တစတစတိုးပွားနေတဲ့ကာမစိတ်ကြောင့်ခင်လေးညည်းသံပိုထွက်လာတယ်။အစေ့ကိုပွတ်ခံရတဲ့ခင်လေးနေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေပြီးပြီးထျင်စိတ်တွေဖြစ်နေပြီ။အလိုးခဲချင်နေပြီ။ ကျော်ကျော်ထွန်းခင်လေးစောက်ဖုတ်ကိုအားရပါးရနမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျောက်လျှာကိုအပြားလိုက်လုပ်ကာယက်လိုက်တယ်။ “ပလပ် ပလပ် ပလပ်” “အားးရှီးးးအိုး ကိုကို မလုပ်နဲ့ အားး”ကြိုက်ပေမယ့်ဟန်ဆောင်ပြီးတားလိုက်တယ်။ ကျော်ကျော်ထွန်းကတော့ခင်လေးအပေါ်မှာမင်းမင်းထက်ငါပိုစွမ်းဆောင်နိုင်တယ်ဆိုတာသက်သေပြရအောင် ကြိုးစားပြီးတတ်ကျွမ်းသမျှကာမပညာကိုအသုံးချကာလျှာကိုစုချွန်ပြီးထိုးမွေလိုက်တယ်။ပြီးမှအစေ့ကလေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ရှီးးရှီးးးရှီးးအိုးး ကိုကိုအိုးးးးးအားးရှီးး” အစေ့ကလေးစုပ်ရင်းစောက်ဖြတ်ကိုလက်ခလယ်နှင့်အဝင်အထွက်ကြမ်းကြမ်းလုပ်လိုက်တယ်။ ခင်လေးလည်းကာမစိတ်တွေအရမ်းကြွလာကာခါးလေးကိုလေပေါ်မြှောက်ပြီးအရသာယူလိုက်တယ်။ကိုကိုရဲ့စုပ်ပေးယက်ပေးမွု့ကြောင့်ခင်လေးကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ပဲခင်လေးမှာ ပြီးသွားရတော့တယ်။ “ခင်လေးကိုကိုလိုးချင်နေပြီ” “ကိုကို့သဘောပါ ကိုကို” “ကိုကို့သဘောဆိုရင်ကိုကိုလီးစုပ်ခိုင်းလို့ရမလားဟင်ခင်လေး ကိုကိုလဲလီးစုပ်ခံချင်တယ်” “ကိုကိုလုပ်ပေးပါဆိုရင်ခင်လေးအသင့်ပါပဲကိုကို” “အင်းဒါဆို ကိုကိုလီးစုပ်ပေး” ကျော်ကျော်ထွန်းမတ်တပ်ရပ်ကလေးနှင့်နေပေးတော့ခင်လေးကိုကိုနားဒူးထောက်လိုက်ကာကိုကိုလီးကိုစုပ်လိုက်တယ် “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားးးးးရှီးးးအိုးးကောင်းလိုက်တာခင်လေးရာ” အတွေ့အကြုံရှိးပြီးသားမို့ခင်လေးအတွက်မခက်ခဲလှဘူး။

လီးကိုအဆုံးထိဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင်သဒ္ဓါပိုစွာလုပ်ပေးလိုက်တယ်။ခင်လေးလီးစုပ်ချက်ကြောင့်စိတ်ပါနေတဲ့ကျော်ကျော်ထွန်းပြီးမသွားရအောင်စိတ်အာရုံကိုတနေရာပို့လိုက်ရတယ်။လီးထိပ်ဝလေးတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးဆွပေးတော့ ကျော်ကျော်ထွန်း ရင်တွေတသိန့်သိမ့်တုန်စေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကို လျှာဖျားနှင့်ရစ်ပတ်ဆွဲရုံမက လီးအရင်းကိုပါ လျှာနှင့်ယက်လိုက်သေးတယ်။ ဂွေးဥလေးကိုပါ မနာမကျင်စေပဲလပ်နှင့်ညှစ်ပေးပြီ းစုပ်ဆွဲလိုက်ရာ “အားးရှီးးးရှီးးးအိုးးခင်လေးကိုကို မရတော့ဘူးပြီးသွားမယ်” “ဟုတ်ကိုကို” “ခင်လေးကိုလိုးချင်နေပြီ” ”ကိုကိုသေဘာပါကိုကို” “လာခင်လေးကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ကိုကိုအောက်ကနေမတ်တပ်လိုးမယ်” ခင်လေးကိုကိုပြောသလိုကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာကကုတင်အောက်ခြေဆင်းလိုက်ပြီးပက်လက်လှန်ချလိုက်တယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလဲကုတင်အောက်ကနေပြီးခင်လေးပေါင်ကိုတွန်းတင်ကာစောက်ဖုတ်ထဲလီးတေ့ပြီးလိုးလိုက်ကာ ခင်လေးပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တဖတ်ဖတ်လိုးလိုက်ရာလီးကလည်းအတားအဆီးမရှိပေမယ့်ကြပ်တည်းပြီးတဇွိဇွိ တဖွတ်ဖွတ်ဝင်သွားတော့တယ် “ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖတ်” ‘”အာ့ရှီးးအိုးးအင်းးဟင်းးးဟင်းး” “ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်းးးဖန်းးး” “အာ့ အိုးးအားးးရှီးးရှီးးးးအိုးး” ကိုမင်းနှင့်လိုးရတာနှင့်မတူသော အရာတမျိုးကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ဂွေးဥကတဖတ်ဖတ်နှင့်ခင်လေးဖင်ကိုရိုက်မိနေတယ်။ ခံစားရတဲ့အထိအတွေ့ကြောင့်ခင်လေးလည်းအရမ်းအရသာရှိနေတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းလည်းခင်လေးစောက်ဖုတ်လိုးရသဖြင့်စိတ်တွေအရမ်းကြွကာနည်းနည်းကြမ်းပြီးလိုးလိုက်တယ်။ ထိန်းထားတဲ့စိတ်တွေကို လွတ်လိုက်မိသဖြင့် ဆယ်မိနစ်လောက် လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာ “အားးရှီးးရှိးးးအိုးးးအားးး” ခင်လေးစောက်ဖုတ်ရဲ့ ညှစ်အားကိုခံစားလာရပြီ းခင်လေးပြီးတော့မယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတဲ့အတွက် ကျော်ကျော်ထွန်းလဲ သုတ်မထိန်းပဲ လိုးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူ ပြီးသွားတော့တယ်။ ခင်လေးစောက်ဖုတ်ထဲလီးရည်နွေးနွေးတွေဝင်ရောက်သွားတော့ကိုကိုပြီးသွားမှန်း ခင်လေးသိလိုက်တယ်။ “ကိုကို ပြီးသွားပြီလား” “အင်း ခင်လေး” “ခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရွူးလေးပေးပါကိုကို” ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအိပ်ထဲကတစ်ရွူး စက္ကူလေးယူပေးလိုက်တယ်။

ခင်လေးက တစ်ရှူးစယူပြီးစောက်ဖုတ်ကို သုတ်တယ် ပြီးမှ “ကိုကိုလာလေ ညစ်ပတ်နေပြီခင်လေးသုတ် ပေးမယ်”ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးအနားကပ်ပေးလိုက်တော့ခင်လေးကလီးကိုယုယစွာသန့်ရှင်းပေးလိုက်တယ်။ “ပြီးပြီ ကိုကို” ခင်လေးကမော့ပြီးပြောတော့ကျော်ကျော်ထွန်းလဲခင်လေးနဖူးလေးအားနမ်းလိုက်ပြီးဖက်ထားလိုက်တယ် “ကိုကို တော်ပြီကွာ၊ကိုကိုသူငယ်ချင်းအားနာစရာ” “အင်းပါခင်လေးရာ၊အိမ်သာသွားမလား” “အင်းကိုကို” ခင်လေးကိုအိမ်သာဖက်ခေါ်ပြီးသွားခိုင်းလိုက်တယ်။ခင်လေးလဲစောက်ဖုတ်နှင့်ဖင်ကိုရေဆေးပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာထွက်ခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားတွေပြန်ဝတ်ပြီး ကျော်ကျော်ထွန်းသူငယ်ချင်းကို ဖုန်းဆက်တေ ာ့သူငယ်ချင်းက ဆိုင်မှာဝင်ပေးပါဆိုလို့သော့ဝင်ပေးပြီးခင်လေးကိုလိုက်ပို့လိုက်တယ်။ ခင်လေးတို့ဘဝရှေ့ဆက်လျောက်ဖို့ရာအဆင်ပြေနေပြီ။ခင်လေးမိဘကိုသွားပြောတဲ့မမကြီးက ခင်လေးကိုတင်တောင်းဖို့ရာလယ်ဧကသုံးဆယ်၊ထွန်စက်နှစ်စီး၊ခင်လေးအတွက်ရွေတဆင်စာအပြင်သိန်းတစ်ရာလက်ဖွဲ့ဖို့ပြောကြားတော့ခင်လေးမိဘကချက်ချင်းသဘောတူလိုက်ပြီးရက်ကောင်းရွေးခဲ့တယ်။ခင်လေးနှင့်ကျော်ကျော်ထွန်းမှာအရမ်းဝမ်းသာပြီးမင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက်ကြိုတင်ပြင်ဆင်ရတော့တယ်။ မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေရိုက်ပြီး၊ဝေငှတော့မှ မင်းမင်း ဒေါသထွက်တော့တယ်။ “တောက် ကွာ ငါဒီလောက်ပြောထားရက်နဲ့” ကျော်ကျော်ထွန်းအပေါ်မှာလည်းဒေါသထွက်သလို ခင်လေးအပေါ်လည်းနာကျည်းမိတယ်။ ခင်လေးရှိရာမြို့ပေါ်သွားတော့ ခင်လေးခွင့်ယူပြီးမြို့ပြန်သွားတယ်။ဓလေ့ထုံးစံအရခင်လေးအိမ်မှာမင်္ဂလာဆောင်ပြီး သတို့သားကရွာကနေသတို့သမီးအိမ်ကိုသွားရောက်ရမှာဖြစ်တဲ့အတွက်ခင်လေးကကြိုပြီး ခွင့်ယူသွားခဲ့တာ။ခင်လေးကိုဖုန်းဆက်တော့လည်းခင်လေးကမကိုင်တော့ပါ။မင်္ဂလာရက်နီးလေကျော်ကျော်ထွန်းတို့အိမ်ကလူစည်လေ မင်းမင်းစိတ်ထဲမခံချိမခံသာဖြစ်လေနှင့်မို့ မင်းမင်းကနှစ်ယောက်လုံးအရှက်ရစေဖို့ကြံစည်လိုက်တော့တယ်။

မင်္ဂလာအခါပေးအသံချဲ့စက်တွေကားပေါ်တင်ပြီးခင်လေးတို့မြို့ဘက်ကို ကားတွေတသီတသန်းကြီးထွက်တော့မှ မင်းမင်းပြုံးလိုက်ကာ “သောက်ရှက်မရှိတဲ့ကောင်နှင့်ငွေမက်တဲ့မိန်းမ နင်တို့သောက်ရှက်ကွဲပြီ”ဆိုပြီး Fbပေါ်မှာခင်လေးနှင့်မင်းမင်းလိုးခဲ့ကြတဲ့မူဗီဖိုင်ကိုတင်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာပွဲက ရွာရဲ့မျက်နှာဖုံးဆိုတော့ လူစည်တယ်။ Fbပေါ်မှာ ပုံတင်ရန်အတွက် ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြ live လွင့်ကြရင်းဖြင့် မင်းမင်းရဲ့ Postနှင့်မူဗီကတက်လာတယ်။တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ပြောရင်းကကျော်ကျော်ထွန်းအမကြီးသိသွားတဲ့အခါ “မောင်လေး ကျော်ကျော်” “ဗျာ မမ ဘယ်လိုလုပ်မလဲမောင်လေး” “ကျနော် ဘာပြောရမလဲမမရယ်” “မောင်လေး မမကသိပြီးသားပါ၊ဒါပေမယ့် သိသာသိစေ လူမမြင်စေနှင့်တဲ့၊အခုတော့မမ လေ မောင်လေးနှင့်ခင်လေးကိုသဘောမတူ တော့ဘူး” “ဟုတ်ကဲ့မမ ကျနော်သိပါတယ်။ကျနော်တို့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာအရ၊ခင်လေးကိုကျနော်ချစ်ပေမယ့်စွန့်လွတ်လိုက်မယ်မမ”။ “အင်းဟုတ်ပြီ၊ဒီတော့မောင်လေးပြန်တော့ ကျန်တာမမစီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” “အားလုံးပြန်လှည့်တော့” “ဟုတ်ကဲ့” အားလုံးကစိတ်မကောင်းသလို မင်းမင်းအပေါ်လည်းဒေါသထွက်ကြတယ်။ ခင်လေးကိုလဲ မုန်းကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းကိုအားပေးရင်းရွာကိုပြန်လှည့်ကာသွားကြတယ်။ကျော်ကျော်ထွန်းအမက ခင်လေးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တယ် “ဟလို ” “ဟုတ်ကဲ့မမ ခင်လေးပါ” “ခင်လေး မမပြောမယ်၊ခင်လေးခဏနားထောင်” “ဟုတ်ကဲ့မမ” “အခုမင်္ဂလာပွဲပျက်ပြီခင်လေး” “ရှင်! မမ၊ဘာ ဘာ ဖြစ်လို့လဲမမ” “ခင်လေး မင်းမင်းက ခင်လေးနှင့်ဖြစ်ခဲ့တာတွေကိုအင်တာနက်ပေါ်တင်လိုက်ပြီခင်လေး၊ မမက သိပေမယ့်မောင်လေးကိုစိတ်ချမ်းသာစေချင်လို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီးခင်လေးနှင့်လက်ထပ်ပေးချင်ခဲ့တာ၊အခုလိုတနိုင်ငံလုံးသိပြီးတော့ ကိုယ့်မောင်လေးနွားကျခံနေရမယ့်အဖြစ်ကိုမမမခံနိုင်ဘူး၊ဒီတော့ခင်လေးမမကိုနားလည်ပေးပါ၊ခင်လေးနှင့်မမတို့ရေစက်ကဟီလောက်ပဲပါတယ် မှတ်လိုက်တော့” “ခင်လေးသဘောပေါက်လိုက်ပြီ အစစအရာရာကိုသတိမထားပဲကာမအလိုလိုက်ကာ မင်းမင်းကိုခွင့်ပြုခဲ့လို့ ခင်လေးဘဝအမည်းစက်တွေနှင့်မိဘတွေလည်းသူများတံတွေးခွက်ပက်လက်မျောရတော့မယ်။ခင်လေးအရမ်းရှက်တယ်။မင်္ဂလာဝတ်စုံပေါ်ခင်လေးမျက်ရည်စက်တွေတစက်စက်ကျလာတယ်။ ခင်လေးဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုချလိုက်တယ်။ အဲဒါကတော့လူ့လောကကိုစွန့်လွတ်ဖို့ပါပဲ။ …..ပြီး