အပျိုပေါက်လေးရဲ့ မထင်မှတ်တဲ့ ဖြစ်ရပ်

“လုပ်ပြီ…ကြည့်ပါလားလို့..”  မိန်းမတစ်ယောက်။ နှာသံအပြည့်နှင့် ချွှဲနွဲ့စွာပြောလိုက်သည့် စကားသံ။ ထိုအသံကိုကြားလိုက်ရသော မေသင်းလွင်တစ်ယောက် ရင်သိမ့်တုန်သွားသည်။ လှမ်းလက်စ ခြေလှမ်းတို့လည်း ရပ်သွားသည်။ အသံတွေကတော့ ဆက် ကြားနေရဆဲ။ “ဟာကွာ..ကဲလာပြီ..မကြိုက်ဘူးသိလား….. ဟင့်.. တကယ်ပါပဲ.. လက်ကလည်းမြန်လိုက်တာ  အဟင့်ဟင့်..ဟင့်..”  အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံများကို ကြားရသည်။ လုံချည် ဒါမှမဟုတ် ထမီဖြန့် ဝတ်လိုက်သည့် အသံလိုလိုလည်း ပေါ်ထွက်လာသည်။ “တွေ့ပြီဆို ဒါပဲစိတ်ကူးနေတာပဲ အို.အမေ့..လက်ကြီးကလဲ..ဟာ..မကိုင်နဲ. ဆို ..ဒါကြောင့်သူနဲ့လာမတွေ့ချင်တာ..သိလား။” ထို့နောက် လှုပ်ရှားသံများ ကြားရပြန်သည်။

မောသံနှင့် အသက်ရှုနေကြသံကိုလည်း ကြားရသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ ခပ်အုပ်အုပ်ပြောလိုက်သံ ပေါ်လာသည်။ သဲသဲကွဲကွဲတော့ မေသင်းလွင်မကြားရပါ။ “ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မချွတ်ဘူး..အို..အမေ့..ဟင့်..” အမျိုးသမီး၏ ငြင်းပယ်သံသည် တကယ်တော့ နှာတွန်သံဖြစ်နေသည်။ ခပ်အစ်အစ်လည်းရှိရာ အသက်ရှုအောင့်ထားရာမှ ပြောလိုက်ပုံမျိုးဖြစ်သည်။ မေသင်းလွင်သည် အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသော အပျိုပေါက်ကလေး ဖြစ်သည်။ ကရင်နှင့်ပန်ချာပီကပြားမလေးမို အရပ်မြင့်ကာ ကိုယ်လုံးကလည်း ဖွံ့ထွားနေပြီ။

အရွယ်နှင့်စာလျှင် အတော်လေးဆူဖြိုးတောင့်တင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ ကလေးတစ်ယောက်၏ ကိုယ်နေဟန် သွင်ပြင်ကတော့ လုံးလုံးမပျောက်သေး။ စွဲမက်စရာ အပျိုပေါက်မလေးဟု ပြောရပေမည်။ ယခုညနေပိုင်း ရုပ်ပြစာအုပ် ဖတ်ချင်သောကြောင့် သူမနေထိုင်ရာ အိမ်ခြံဝင်းကြီးနှင့်ကပ်လျှက် လမ်းသွယ်လေးတစ်ခုထဲရှိ ကိုရဲနောင်၏ စာအုပ်အငှားဆိုင်သို့ အပျိုပေါက်မလေး ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ စာအုပ်ဆိုင် ပုံမှန်ဖွင့်ချိန်က ညနေ(၅)နာရီမှ ည(၉)နာရီအထိ။ ယခု(၄)နာရီကျော်ကျော်သာရှိသေးရာ စောတော့စောသေးသည်။ သို့သော်မေသင်းလွင်က ကိုရဲနောင်ထံတွင် စာအုပ်ငှားနေကျ ဖေါက်သည်ဖြစ်ကာ လူချင်းလည်း အတန်အသင့်ခင်မင်နေသည်မို့ ဆိုင်ဖွင့်ချိန်မဟုတ်သေးသည့်တိုင် စာအုပ်ဝင်ငှား၍ရပေသည်။ ပိတ်ထားသော စာအုပ်ဆိုင်၏တံခါးနှင့် မလှမ်းမကမ်းသို အရောက်တွင် ဆိုင်ခန်းထဲမှ အသံပလံများကို အပျိုပေါက်လေး မေသင်းလွင် ကြားရခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုအသံတို့သည် မေသင်းလွင်းကို အကြီးအကျယ် ရင်ဖိုလှုပ်ရှားစေသည်။ လှမ်းနေသောခြေလှမ်း တွေတုံ့ရပ်ကာ လူကကျောက်ရုပ်ထုတစ်ခုလို ငြိမ်နေသော်လည်း အပျိုပေါက်လေး၏ ရင်ထဲတွင်တော့ လေထန်သောရေပြင်တွင် လှိုင်းလုံးလေးများထသလို လှုပ်ရှားနေသည်။ “အိုး..ကြည့်ပါလား လက်ကလည်းသိပ်ရဲတာပဲ..ဖယ်ကွာ..ဟိတ်။ ဟာ..ထမီ ကျွတ်တော့မယ်..ကဲလိုက်တာ..ဟင့်  ဟင့်..” အသံသာကြားရသော်လည်း ထိုအမျိုးသမီး ထမီကျွတ်တော့မည်ကို နားလည် သိရှိလိုက်သည့်အတွက် မေသင်းလွင်းမှာ ကြားထဲက မျက်နှာပူသလိုဖြစ်လျှက် ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။ သည်မိန်းမ၏အသံကိုလည်း ကြားဖူးသလိုလိုရှိသည်။ အညုအခရာတွေရော နေသောအသံဖြစ်ရာ ခန့်မှန်းရခက်နေသည်။

မြကလဲ ထမီကျွတ်သားတော့ ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ လုပ်ကြတော့မှာပဲဟာ ယောက်ျားသံကို ပီပီသသကြားရသည်။ ကိုရဲ နောင်၏အသံဖြစ်ကြောင်း မေသင်းလွင် ချက်ချင်းမှတ်မိသည်။ မြ ဟုခေါ်လိုက်မှုကြောင့် အမျိုးသမီးမှာ မြမာလာ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုလည်း အထာပေါက်သွားသည်။ ကိုရဲနောင်သည် အသက်တော့ သိပ်မငယ်လှပါ။ (၄၀)ကျော် (၅၀)နီးပါးလောက်ရှိသည်။ အသက်အရွယ်နှင့် မမျှအောင်တော့ သန်စွမ်းသည်။ အရပ်(၅)ပေ(၆) လက်မခန့်မြင့်သည်။ ရုပ်ကသာမာန်မျှသာ၊ သို့သော်မျက်နှာထားချိုပေရာ ခင်မင်နှစ်လိုဖွယ်ရာကောင်းသည်။ အသားက ခပ်လတ်လတ် ခြေမလက်မတွေ အတော်ထူထဲကြီးမားသည်။

မေသင်းလွင်းတို့ကျောင်းက ကျောင်းသားကြီးတွေက လက်မကြီး ခြေမကြီးရင် လီးကြီးတယ်ဟု ပြောကြသည်ကို နားစွန်နားဖျားဆိုသလို ကြားဖူးထားလေရာ ကိုရဲနောင်၏ ကြီးမားထူထဲသော ခြေမလက်မများကို ကြည့်မိတိုင်း “ဒီလူကြီးရဲ့ဥစ္စာကြီးက အရမ်းကြီးမှာလား” ဟု အပျိုပေါက်မလေးတွေးမိကာ ကျောချမ်းသလိုလိုဖြစ်ခဲ့ရသည့် အကြိမ်တွေကလည်း မနည်းလှတော့ပါ။ အပျိုပေါက်လေးတို့ ထုံးစံ သွေးသားက ဆူဖြိုးစမို့ မေသင်းလွင်သည် ကာမမှုကိစ္စများနှင့် ပတ်သက်သည်ကို ကိုယ်တိုင်စိတ်ဝင်စား စပ်စုမှုကလည်း အတော်ရှိနေသည်။ မြမာလာကတော့ မေသင်းလွင်တို့ခြံဝင်းနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် နေထိုင်သော သင်္ဘောသား မယားမုဆိုးမဖြစ်သည်။ သူမ၏လင်တော်မောင်မှာ သင်္ဘောမီးလာင်၍ သေဆုံးသွားသည်မှာ (၅)လမျှသာရှိသေးသည်။ မြမာလာသည် အသက်(၃၀)ခန့်ရှိသည်။ ဖါရစီသွေး အတော်များများပါသော ကုလားကပြားမဖြစ်သည်။ အသား မမဲပါ တရုတ်ကပြားမတွေလောက် ဖြူခြင်းမရှိသော်လည်း အသားအတော်ကြီးကို လတ်သည်။ အရပ်က မိန်းမတစ်ယောက်အနေဖြင့် အတော်မြင့်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်း လုံးကြီးပေါက်လှကြီးဖြစ်သည်။ ခါးကျင်ကျင်၊ တင်ကားကား၊ နို့ထွားထွား၊ ပေါင်လုံး ပေါင်တန်တွေကတော့ အထူးရှယ်ဟု ဆိုရလောက်အောင် ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းလှသည်။ မျက်နှာကတော့ကုလားဆင်၊ ချောသည်ဆိုသည်ထက် ညို့အားပြင်းသော ရုပ်ရည်ဟုဆိုရပေလိမ့်မည်။ မေသင်းလွင်မှာလည်း ခေသည့်ကောင်မလေးမဟုတ်ပါ။ ဇ လေးရှိသည်။ သူမတို့ မိသားစုနေထိုင်သည်က ခြံဝင်းကြီးထဲတွင်ဆိုသော်လည်း အစေခံတန်းလျားဟုပြောရမည့် အိမ်တန်းလျားတွင် နေရခြင်းဖြစ်သည်။ အများစုကတော့ ထိုခြံဝင်းထဲရှိအိမ်ကြီးတွင် အိမ်ဖေါ် မာလီ ဒရိုင်ဘာ အလုပ်ကြမ်းသမားစသော အလုပ်များ လုပ်ကိုင်ကြရသူတွေဖြစ်သည်။ အိမ်ထောင်စု(၁၀)စုမျှရှိကာ တန်းလျားနှစ်လုံးတွင် ကြပ်သိပ်စွာနေကြရ သည်။

လင်မယားစုံတွဲတွေလည်းရှိရာ ကာမယှက်မှုများကို ကြည့်တတ်ချောင်းတတ်လျင် မြင်တွေ့နိုင်သည်။ မေသင်းလွင်လည်း သူတို့နှင့်ကပ်လျက်အခန်းမှ လင်မယားအိပ်ယာဝင် စပ်ယှက်ကြသည်ကို တစ်ကြိမ်လောက် ချောင်းကြည့်ဖူးခဲ့သည်။ ယောက်ကျားနှင့် မိန်းမကာမစပ်ယှက်ကြတာ ဘယ်လို ဆိုတာလောက်ကိုတော့ သိနေသည်။ သည်တော့ ကိုရဲနောင်နှင့်မြမာလာတို့ လိုးကြတော့မည်ကို မေသင်းလွင်အထာပေါက်သည်။ အခြေအနေကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည် ယခုမှ စကြသည်မဟုတ်လောက်ပေ။ သည်လိုပြုမူနေကျ ဖြစ်ပုံရသည်။

မမျှော်လင့်ပဲ အသံများစကြားရသည့်အတွက် ပထမတွင် ထိပ်လန့်သလိုဖြစ်ကာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပဲ တောင့်တောင့်ကြီးရပ်သွားသော မေသင်းလွင်သည် အခြေအနေကို သဘောပေါက်လာသောအခါတွင်တော့ ဘယ် လိုလုပ်သင့်သည်ကို နားလည်သွားသည်။ ကိုရဲနောင်နှင့်မြမာလာတို့ကို သွားချောင်းရမည်။ သူတို့အခန်းဘေးက လင်မယားလုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်စဉ်က လူမိမည်လည်းစိုးကာ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နှင့် ချောင်းရလေရာ အားရပါးရကြည့်ချင်တိုင်း မကြည့်ခဲ့ရ။ ယခုကိုရဲနောင်၏ စာအုပ်ဆိုင်နေရာမှာ ဆိုင်ဖွင့်ချိန်တွင်သာ လူစည်လျှက် ကျန်အချိန်များတွင်တော့ လူသွားလူလာမရှိပဲ ချောက်ကပ်နေပေရာ သူမအနေဖြင့် စိတ်ချလက်ချ ချောင်းနိုင်ပေသည်။ သည်ဘက်ကို လူမလာသည့်အချိန်မို့လည်း ဆိုင်ခန်းထဲရှိစုံတွဲမှာ အပြတ်ကဲနေကြသည်မဟုတ်ပါလား။ သူတို့တောင်ကဲနေတာ မိမိကလည်း အပီကို ချောင်းကြည့်ပစ်လိုက်မည်ဟု မေသင်းလွင်တွေးသည်။ ထိုအခါ တုံ့ ရပ်နေသောခြေလှမ်း သည်အလိုလိုပင် ရွေ့လျားသည်။ စာအုပ်ဆိုင်ဆီသို့ ခြေလှမ်းသည်။

“ဟော..ကြည့်၊ အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်ပြန်ပြီ ကဲတော့မလို့ပဲ မဟုတ်လား” မြမာလာ၏ ရမက်လွှမ်းသောအသံက မေသင်းလွင်ကို ပိုခြေလှမ်းသွက်စေသည်။ ကောင်မလေးပိတ်နေသော ဆိုင်တံခါးနားရောက်သွားပြီ။ “မြကိုချစ်လို့ပါ.. တော်ပါ..ဒါ ချစ်တာမှ မဟုတ်တာ..”  “ချစ်တာမဟုတ်ရင်ဘာလဲ သွား..သိဘူး…သိအောင်..အခုပြလိုက်မယ်..” မေသင်းလွင် ချောင်းကြည့်ရန် အပေါက်လိုက်ရှာနေဆဲ၊ စာအုပ်ဆိုင်ခန်းထဲက အသံတွေက အသည်းယားစရာ ဖြစ်နေစေသည်။

“အား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..နာတယ် ဦးရဲရ။ အရမ်းကြီးထိုးမထည့်နဲ့..အာအိ.. သေပြီ..ဖြေးဖြေးသွင်းပါလို့ ပြောနေတာမရဘူး” မြမာလာ၏ ညီးညူသံကြောင့် ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပြီမှန်း မေသင်းလွင် သိသည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ ပေါင်ကြားမှစောက်ပတ်ပင် ဆတ်ခနဲတစ်ချက်တုန်သည်။ ဖုထစ်ဖေါင်းတက်နေသည်။ နံရံတွင် အပေါက်တစ်ခုမြင်ရာ မေသင်းလွင်လည်း ထိုအပေါက်တွင် ညာမျက်လုံးကပ်လျှက် ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။ ဆိုင်ခန်းထဲတွင် မီးတော့ ထွန်းမထားပါ။ သို့သော် ညနေဘက် (၄)နာရီ သာသာလောက်အချိန် အနောက်ဘက်သို့ ကျဆင်းနေသော နေရောင်ချည်တန်းများက မျက်နှာကျက်နားရှိမှန်လည်ပေါက်မှ ကျကျနနတိုးဝင်နေရာ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း ရှိနေသည်။ ချောင်းကြည့်သော အပျိူပေါက်လေးအဖို့ မြင်ကွင်းတွေရှင်းလင်း ပီပြင်လှသည်။

အသံတွေကိုလည်းပို၍ ပီပီသသ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားရသည်။ “ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်..အားကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..” “မြ..ဘာဖြစ်လို့ လဲဟင်..သိပ်နာသွားသလား.. ဟင့်အင်း.. မနာပါဘူး ဦးရဲရ။ ဦးရဲဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တာ ကောင်း လွန်းလို့ပါရှင်” “ကောင်းရင် အပီခံစမ်းပါမြရာ။ လက်တွေက ဘာဖြစ်လို့ တို့ရင်ဘတ်ကို ဆီးတွန်းထားရတာလဲ။ ပေါင်ကြီးတွေကိုလည်း ကားပြီး ဖင်ကော့ကော့ပေးလေ။ ကောင်းကောင်း ဆောင့်လိုးပေးမယ်..တအားကြီးမဆောင့်နဲ့အုံးနော်။ အခုမှအရှိန်ရခါစ ရှိသေးတာ။ ဦးရဲရဲ့ လီးကအကြီးကြီး။ မြအဖုတ်ထဲမှာ ပြည့်သိပ်နေတာ..” “လီးကြီးတော့ အလိုးခံရတာ မိုက်တယ်မဟုတ်လား….ဟွန့်..သွားစမ်းပါ” ကြားရသော အသံတွေက ရမက်ပြင်းစရာဖြစ်သလို ချောင်းကြည့်၍ တွေ့မြင်လိုက်ရသည့် မြင်ကွင်းကလည်း မေသင်းလွင်ကို ရင်ဖိုမောကာ ကာမအဆိပ်တက်စေသည်။

ကိုရဲနောင်က မြမာလာကို စာအုပ်များခင်းကျင်းပြသည့်စားပွဲ (ယခု ဆိုင်မဖွင့်သေး၍ ထိုစားပွဲပေါ်တွင် စာအုပ်တွေ တင်မထားသေးပါ) ပေါ်တွင် တင်ကာလိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ မြမာလာသည် စားပွဲအစွန်းတွင် ကားအိသော တင်ပါးဆုံကြီး တင်ကာ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက စားပွဲပေါ်ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချပေးထားသည်။ စတင် ချောင်းကြည့်ချိန်က မြမာလာ၏ခြေထောက် နှစ်ချောင်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ချထား သည်။ သို့သော် ကိုရဲနောင်၏ ဖင်ကော့ပေးရန် ပြောလိုက်သံနှင့်အတူ အောက်ချထားသော သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပါ ကိုရဲနောင်က ဆွဲမပင့်ထောင်တင်လိုက်ရာ မြမာလာကလည်း မိမိ၏ပေါင်များကို အလိုက်သင့်ဆိုသလို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိမ်းကာကိုင်၍ ခပ်ကားကားလုပ်ပေးသည်။ တင်ပါးဆုံသည် စားပွဲစွန်းတွင်တင်ကာ အားပြုထားလျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကတော့ လေထဲတွင် ကြွတက်ထောင်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။

ကိုရဲနောင်ကတော့ စားပွဲအောက်ကြမ်းပြင်တွင် ခြေချကာ မတ်တပ်ရပ်လျှက် လိုးနေသည်။ မေသင်းလွင် ချောင်းကြည့်နေသောနံရံ အပေါက်မှာ လိုးနေကြသူနှစ်ယောက်၏ ဘေးဘက်တွင်ရှိသည်။ ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ချောင်းကြည့်ရသည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ အကုန်မြင်နေရသည်။ မြမာလာ၏ အောက်ပိုင်းတွင် ထမီမရှိ။ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလေးကလည်း ညာဘက်ခြေ ကျင်းဝတ်တွင် လိပ်စွပ်နေလျက်။ အပေါ်ပိုင်းရှိ ဘလောက်စ်နှင့် အတွင်းခံကိုတော့ ချွတ်မထားပါ။ သို့သော်ဘလောက်စ်ကို လည်ပင်းနားရောက်အောင် လိပ်မတင်ထားပြီး အတွင်းခံဘရာစီယာ၏ ရင်အုံတွေကိုလည်း လှန်တင်ထားလေရာ နို့ပေါ်ဗိုက်ပေါ် ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာ ဖုံးဖုံးဖိဖိမရှိပေ။

မြမာလာ၏ နို့အုံတွေကလည်း ကြီးမားဆူဖြိုးကာ လုံးဝန်းမို့မောက် ကော့တက်နေသည်။ အသားအတော်လတ်သူမို့ ရင်သားတို့က ဖွေးသလိုပင်ရှိသည်။ ကာမဆိပ်တက်နေချိန်မှာမို့ နိူ့သီးခေါင်းများသည် တင်းမာစူကော့ကာ ချွန်၍ထောင်တက်နေကြသည်။ ကိုရဲနောင်ကလည်း အောက်ပိုင်းတွင် ပုဆိုးမရှိ။ ဗလာကျင်းနေသလို အပေါ်အင်္ကျီကိုလည်း ခါးပေါ်လိပ်၍ တင်ထားသည်။ အောက်ပိုင်းတွင် အဝတ်အစားမရှိသည်မို့ ဖင်မည်း မည်းပြောင်ပြောင်ကြီး၊ လီးတန်တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီးနှင့် တောင့်တင်းသန်မာသော ပေါင်လုံးပေါင်တန်များ အရှင်းသားပေါ်နေကြသည်။ ကိုရဲနောင်သည် အညာသားမဟုတ်သော်လည်း အသားကတော့ အတော်မည်းသည်။ အသားအတော်ကြီးကိုလတ်သော ကုလား ကပြားမ မမြမာလာသည် အသားမည်းသော ကိုရဲနောင်နှင့် အလိုးခံနေသောအခါ သူမ၏အသားက ပိုဖြူလာသလိုဖြစ်နေသည်။

လူကအသားမည်းသလို လီးချောင်းကြီးကလည်း မီးသွေးခဲတမျှ ပိုမည်းနေနက်နေသည်။ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်၍ဆောင့်၍ လိုးနေရာ မြမာလာ၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးချောင်းကြီး ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လှုပ်ရှားနေသည်ကို မေသင်းလွင် သေသေချာချာမြင်နေရသည်။ မြမာလာသည် စောက်မွှေးများ ရိတ်ကာထားလေရာ စောက်ပတ်သည် ပြောင်ရှင်းလျှက် လီးနှင့်စောက်ပတ်၏ အနေအထားအခြေအနေကို ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့ရသည်။ မေသင်းလွင်အတွက် မြင်ကွင်းကရှင်းနေသည်။ မေသင်းလွင်းသည် မြမာလာ စောက်မွှေးရိတ်ကာထားသည်ကို မသိ။ အသက်(၃၀)ခန့် ရောက်နေလျှက် စောက်မွှေး မပေါက်သေးပဲရှိနေသည်ဟုသာ ထင်ကာ အံ့သြသလိုဖြစ်နေသည်။ ကိုရဲနောင်၏လီးကြီးကလည်း  ကြီးလှသည်။ သူမစိတ်ထင် အရှည် (၇) လက်မနီးပါးရှိကာ လုံးပတ်ကတော့ စပါကလင်အချိုရည်ပုလင်း ဖင်ပိုင်းလောက်ကို တုတ်သည်။

ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းလှသော လီးချောင်းကြီးသည် မြမာလာ၏စောက်ပတ်နှင့် ဆန့်မှဆန့်ပါ့မလား၊ ကွဲပြဲကုန်လေမည်လား စသဖြင့် အပျိုပေါက်မလေး တွေးတောရင်ဖိုနေသည်။ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ အချောင်းကြီးကို အားနဲ့ဆောင့်ဆောင့်ပီ ထိုးသွင်းနေရာ မြမာလာတော့ အရမ်းနာမှာပဲဟုလည်း မေသင်းလွင် တွေးမိသည်။ သို့သော် မြမာလာကို ကြည့်ရတာကတော့ နာပုံမရ။ အရသာတွေ့နေကြောင်း သိသာထင်ရှားသည်။ “ဘွပ်ဘွပ်..အားအိအိ..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ဆောင့်..” “ကို ဆောင့်လိုးတာ..ကြိုက်လား..”  “အင်း..ကြိုက်တယ်..ကြိုက်လို့ဆောင့်ခိုင်းတာပေါ့လို့..”  “ဖင်ဆုံကြီး ကော့ကော့ပေးလေ..ပေါင်လည်းဖြဲထားပေး..”   “ကော့ပေးဖြဲပေးနေတာပဲ..ဦးရဲကလည်း..”   “ဘွပ်.. ဘု.. အမလေး..လေး..ထိလိုက်တာကွာ။

စောက်ပတ်ထဲပူဆင်ပြီး သားအိမ်တောင်လှုပ်ခါသွားတယ်..” “မြစောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်တွေက စိုရွှဲနေတာဆိုတော့ ဆောင့်ထိုးချလိုက်ရင် လီးကလျှောခနဲ အဆုံးဝင်တာပေါ့” “ဟွန့်.ပြောရောမယ်။ အရည်ရွဲပြီး အဝင်ချောတာ ကြိုက်ရဲ့လား။ အရည်တွေ သိပ်များနေတယ်ဆိုရင် သုတ်ပေးမယ်လေ..” “အင်း..ကောင်းတယ်..နည်းနည်းသုတ်ပစ်လိုက်။ ”ပြောရင်း ကိုရဲနောင်က မြမာလာ၏စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်း လိုးနေသော လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးထွက်သွားသံ “ပတ်၊ဗျစ်၊ပလွတ်”ဆိုသည်ကိုပင် မေသင်းလွင် အတိုင်းသားကြားရသည်။ လိုးလက်စတန်းလန်း စောက်ပတ်ကြီးသည် လီးကျွတ်သွားသောအခါ ပြဲ အာလန်နေသည်ကိုလည်း ထင်းထင်းကြီးမြင်ရသည်။ ကာမဆိပ်တက်နေချိန်မို့ အဖုတ်ကြီးက လေထိုးသွင်းထားသလို ဖုထစ်ကာ ဖောင်းကားနေသည်။

အရည်များလည်း စိုရွှဲလက်ပြောင်နေသည်။ မြသီတာ၏ အရည်ရွမ်းရွမ်းစိုနေသော အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ရွရွကြီးကိုမြင်ရတော့မှ မိမိ၏ပေါင်ကြားမှ စောက်ပတ်သည်လည်း ဖုဖေါင်းကာအရည်တွေစိုနေသည်ကို မေသင်းလွင်သတိပြုမိသည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်သော ကိုရဲနောင်၏လီးကြီးသည် ကလန့်ခံရ သလိုမျိုးဖြစ်ကာ ဆီးစပ်ကို ဖတ်ခနဲသွားရိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်တွင် မေသင်းလွင်း တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း နွေးကနဲနေအောင်ပင် အရည်ကြည်တို့ စိမ့်ထွက်နေသည်။ မြမာလာလို လီးထိုးသွင်းကာ လိုးတာမခံရပါပဲနဲ့ မိမိစောက်ပတ်ထဲက ဘာကြောင့် အရည်တွေစိုထွက်ရလေသနည်းဟု အပျိုပေါက်လေး တွေးနေသည်။ သည်ကိစ္စများကို ကောင်းစွာတတ်သိခြင်းမရှိသော်လည်း ကာမစိတ်ဆန္ဒနိုးထမှုကြောင့် ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုတော့ သဘာဝအသိဖြင့် နားလည်သလိုလိုရှိသည်။

ကိုရဲနောင်က ထိုင်ခုံပေါ်တင်ထားသော သူ့ပုဆိုးကိုယူကာ မြမာလာကို လှမ်းပေးသည်။ မြမာလာက ကိုရဲနောင်၏ပုဆိုးဖြင့် သူမစောက်ပတ်မှ စောက်ရည်များကို အသာတို့ကာသုတ်သည်။ အကုန်စင်အောင် သုတ်ခြင်းမဟုတ်။ စောက်ရည် အရမ်းရွှဲမနေရုံသာ ချိန်ဆ၍ သုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ “ကိုင်း..လာလိုးတော့..ရပြီ..” ပုဆိုးကို စားပွဲစွန်းနားတွင်ပစ်ချကာ မြမာလာက ပက်လက်လှန်အိပ်ချ လျက်ပြောသည်။ စောစောကအလိုးခံခဲ့သည့် အနေအထားအတိုင်း အိထွားသောဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို စားပွဲစောင်းတွင် တင်လျှက် ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်း ထောင်မြှောက်ပေးသည်။ မြှောက်ထားသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်များဖြင့် ထိမ်းကိုင်ကာ ကားထားပေးလိုက်သေးသည်။ “တစ်မျိုးပြောင်းပြီးလိုးရအောင်..ကုန်းပေးပါလား..” မြမာလာက အလိုးခံရန် ရယ်ဒီမိတ်ဆိုသလို အသင့်ပြင်ပေးထားသည်ကို တက်မလိုးသေးပဲ ကိုရဲနောင်ကပြောသည်။

အပြောခံရသူ မြမာလာ ဘယ်လိုမျိုးနေမလဲတော့ မပြောတတ်၊ ကြားလိုက်ရသူ မေသင်းလွင်ပင် ရင်သိမ့်တုန်သွားရ သည်။ မြမာလာဆိုလျှင် ရင်သိမ့်တုန်ရုံမက အဖုတ်ပင် လှုပ်ခါသွားလေမည်ဟု အပျိုပေါက်လေး တွေးနေမိသည်။ ထိုအတွေးဝင်မိချိန်တွင် သူမ၏စောက်ပတ်လေးသည် ဆတ်ကနဲ တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ အရည်ကြည်တစ်သုတ်လည်း ပျစ်ကနဲထွက်လာသည်။ မေသင်းလွင်၏ ပါးစပ်မှ “အို”ဟု မတိုးမကျယ် ရေရွတ်သံလေး ပေါ်ထွက်လာသည်။ ကိုရဲနောင်သည် ထိုအသံကို ကြားလိုက်မိသလိုပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့စိတ်အာရုံက မြမာလာကို ကုန်းခိုင်းပြီး လိုးချင်စိတ်ကများနေသဖြင့် ကြားမိသလိုလိုရှိသော အသံ သဲ့သဲ့လေးအကြောင်း သေသေချာချာ စီစစ်ခွဲခြားခြင်းမပြုပဲ လျစ်လျူရှုပစ်လိုက်သည်။

“အိုး..ဒီလိုမျိုးလုပ်လည်း ရတဲ့ဟာကို..” အလိုးခံရန်အသင့်ရှိနေလေသော မြမာလာက မျက်စလေးချီကာ ညုတု တုကြည့်လျှက် ခရာတာတာပြောသည်။ ကိုစိုးနောင်လိုးချင်သည့် အနေအထားအတိုင်း ကုန်းပေးတော့မှာကိုတော့ ချောင်းကြည့်နေသူ အပျိုပေါက်လေးပင် သိသည်။ “မြလိုနို့ကြီးကြီး တင်ဆုံကားကားဆိုက်ကြီးကို ကုန်းပြီးနောက်က ခွလိုးတာ ပိုအရသာတွေ့တာပေါ့။ နို့ကြီးကိုအပီဆွဲပြီး ကောင်းကောင်းလိုးပေးမှာ စိတ်ချ။ ကဲ.. ကုန်းပေးစမ်းပါကွာ..”   “ဟွန့်တော်တော်ကဲနော်.. အဆန်းကိုထွင်ချင်တယ်။ ရိုးရိုးအပေါ် က လုပ်တာမဟုတ်ဘူး..။ ကုန်းခိုင်းရတာနဲ့ဘာနဲ့..” “ဟဲဟဲဟဲ..မြလဲအရသာ ပိုတွေ့မယ့်ဥစ္စာ..”  “ဘာ အရသာတွေ့တာလဲ..ဟွန့်..” မြမာလာက ချစ်မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးကာ  ဖင်တင်ပေါင်ကားပေးထားရာ စားပွဲပေါ်မှ အောက်သို့ဆင်းသည်။ စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးသည်။

“အဲလိုမျိုးကုန်းပေးလိုက်လဲ ပြီးတာပဲ။ မြလည်း စောက်ပတ်ထဲ အီဆိမ့်သွားအောင် ဖီလင်ရမှာကို သိရဲ့သားနဲ့..” “သွား..မြက ဦးရဲလုပ်ချင်တယ်ဆိုလို့သာ ကုန်းပေးတာသိလား..အီဆိမ့်သလေး..ဘာလေးမပြောနဲ့ ကုန်းပေးပြီးခံရတာ အထဲမှာ အောင့်အောင့်သွားတာ.. နာလည်းနာတယ်..” ”နာတာကိုက ကောင်းနေတာမဟုတ်လား..မြရဲ့” “တော်စမ်းပါ.. ကဲ..ဒီမှာကုန်းပေးထားပြီလေ။ စကားများမနေနဲ့.. လာချတော့”  “ချမှာပေါ့ မြရဲ့။ မြကအရမ်းကို အလိုးခံချင်နေပြီလား..” “ဟင့်.သူများ မပြီးသေးပဲ မစို့မပို့ဖြစ်နေတာကိုး။ ခံချင်နေတာပေါ့။ ဦးရဲကရော မလုပ်ချင်ဘူးလား..” “လိုးချင်တာပေါ့ မြရာ.. မြကို တစ်နေ့လုံး ခေါ်ထားပြီးတောင် စိမ်ပြေနပြေ လိုးပစ်ချင်နေတာ..”  “အမယ်လေး.. တစ်နေ့လုံးတော့မခံနိုင်ပေါင်.. လူကိုသူ့မယားများ မှတ်နေ သလားမသိဘူး..”   “လိုးနေကြတာပဲဟာ..မယားမမှတ်လို့ ဘာမှတ်ရမှာလဲ..”  “ကဲ..ကဲ.. စကားများမှာလား.. လိုးမှာလား..ပြော။ မလိုးရင် ပြန်တော့မယ်..” “လိုးမှာပါ..လိုးမှာ။ ပေါင်လေးနည်းနည်း ကွလိုက်။ စောက်ပတ်က ပေါင်ကြားညပ်နေလို့”  “ကျွတ်..ဦးရဲကတော့ကွာ..တစ်ကယ်ရစ်တယ်..”  “ရစ်တာမဟုတ်ပါဘူး မြရယ်.. ပေါင်ကွပေးမှ စောက်ပတ်အာပြီး လီးထိုးသွင်းလို့ရမှာပေါ့။

စောက်ပတ် ပေါင်ကြားမှာညှပ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်သွင်းနိုင်မှာလဲ။ အပေါက်ချော်ပြီး ဖင်ထဲဝင်သွားရင် မြပဲ အော်တာ..”   “ဟေ့..ဟေ့ဉာဏ်များပြီး ဖင်ထဲချော်သလိုလိုနဲ့ ထိုးမသွင်းနဲ့နော်..” “ဒါကြောင့်ပေါင်ကွခိုင်းတာပေါ့..”  “ဟောဒီမှာ ဖြဲလဲပေးထားတယ်..အပေါက်မလွဲစေနဲ့” သူတို့နှစ်ယောက် အချီအချပြောနေကြသည့် စကားများအရ မြမာလာ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ကိုရဲနောင်က လီးချောင်းကြီးကို ချော်လိုးသွင်းဖူးခဲ့ကြောင်း မေသင်းလွင်က နားလည်လိုက်သည်။ မေသင်းလွင်မှာ အသက်(၁၂)နှစ် ကျော်ကျော်သာရှိ သေးသော်လည်း ကာမစပ်ယှက်လျင် မိန်းမအင်္ဂါထဲ ယောက်ျားတန်ဆာ ထိုးသွင်းရသည် ဆိုခြင်းလောက်ကိုတော့ သိသည်။ ယခုမူ စအိုပေါက်ထဲကိုပါ ထည့်လို့ရသည်ဟု အသိတိုးရပြန်သည်။ အပျိုပေါက်လေး၏ ဖင်ဝယားသလိုလို၊ လှုပ်သလိုလိုပင် ဖြစ်လာသည်။

မြမာလာသည် လက်နှစ်ဘက်နောက်ပစ်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ကို ကျကျနနပင် ဆွဲဖြဲပေးသည်။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ဘက် ပြဲအာလျက် အတွင်းသားနီရဲရဲများက လတ်ဆတ်သော ငါးပါးဟပ်လိုပေါ်လာသည်။ စောက်စေ့ကြီးလည်း ပြူး၍ကော့ထောင်တက်နေသည်။ မေသင်းလွင်အဖို့မှာ မိန်းမအင်္ဂါစောက်ပတ်ကြီးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ထင်ထင်ရှားရှားကြီးကို မြင်လိုက်ရကာ ရင်ထဲကျလိကျလိပင် ဖြစ်၍လာသည်။ ဒီအဖုတ်ကြီးကို လိုးနေဆော်နေသော ကိုရဲနောင်ဆိုလျှင်တော့ ပြောမနေနဲ့တော့။ ကိုရဲနောင်သည် ရက်ရက်ရောရော ဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ်ပြဲပြဲအာအာကြီးကို တစ်ချက်ကုန်းကြည့်ပြီး လီးချောင်းကြီးကို အလယ်လောက်မှကိုင်ကာ တေ့ထောက်၍ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “အား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..ဖြည်းဖြည်းဦးရဲ..နာတယ်နာ တယ်..” စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးချောင်းကြီးတစ်၍တစ်၍ ဝင်သွားသည်ကို မေသင်းလွင်တစ်ယောက် အသည်းတုန်အူတုန်ခမန်း မြင်လိုက်ရသည်။ အပျိုဖြစ်ကာစ အဖုတ်လေးထဲမှ ရွစိရွစိလှုပ်လာသည်။

အပျိုပေါက်မလေးသည်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စေ့ကာ လိန်ထားလိုက်မိသည်။ ပေါင်လိန်ထား၍ ပေါင်နှစ်ခုကြား ညှပ်သွားသောစောက်ပတ်ထဲမှ ထူးခြားသောအာရုံတစ်ခု တရိပ်ရိပ်ဖြစ်ပေါ်သည်။ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းခနဲဖျန်းခနဲဆိုသလို ထပြီးရင်းထ၍နေလေသည်။ လီးအသွင်းခံနေရသူ မြမာလာခါး ကော့၍ ဖင်ကြီးယမ်းခါသွားသည်ကိုလည်း မေသင်းလွင်မြင်နေရသည်။ “စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်ရဲ့လား” ကုန်းပေးထားသော မြမာလာ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ နောက်မှခွကာ လီးထိုးသွင်းရင်း ကိုရဲနောင်ကမေး၏။ သူသွင်းနေသည့် လီးဝင်နေသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့နေရသည့်ကြားကပင် သူလိုးတာခံနေလေသော သင်္ဘောသားမယား မုဆိုးမအသစ်စက်စက် ကုလားကပြားမကို ရမက်ပြင်းလာအောင် မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ “အင်း..ဝင်တယ်ကွာ..ဝင်တယ်။ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ.. ဆုံးအောင်သွင်းလိုက်ပြီလား..” “ဘယ်ဆုံးအုန်းမှာလဲမြရ။ လီးတစ်ဝက်လောက်ပဲ ဝင်အုန်းမှာ။ အကုန်ဝင်အောင် ထိုးထည့်လိုက်တော့မယ်။”

“အရမ်းမသွင်း..ဘွပ်ဗျစ်..အမလေးလေး နာလိုက်တာ.. သိပ်မကြမ်းပါနဲ့ဆိုမှ.. အားအား” မြမာလာက အရမ်းမသွင်းရန် တောင်းပန်စကားမဆုံးမီမှာပင် ကိုရဲနောင်က ကျန်နေသေးသည့် လီးချောင်းတစ်ဝက်မရှိတရှိကို အားထည့်ကာ ဖိဆောင့်ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပတ်ထဲ အကုန်ဝင်သွားလေပြီ။ လီးသွင်းကြမ်းကာ အဝင်လည်းနက်သောကြောင့် မြမာလာ၏ စောက်ပတ်ထဲမှာ ပူ၍အောင့်တက်သွားရသည်။ အလိုးခံဖူးသောလီးမို့ အဝင်ချောသော်လည်း ပွတ်တိုက်မှုက တင်းကြပ်စီးပိုင်သောကြောင့် မြမာလာနာသွားကာ အော်ဟစ်ညီးညူလိုက်မိရှာသည်။

ဖင်ဆုံကြီးဆတ်ကနဲ တုန်ကာ လူမှာလည်း ရှေ့သို့ကိုင်းကျသည်။ ကုန်း၍အလိုးခံနေရသည်မို့ ဆီးစပ်ကရှေ့မှ စားပွဲအစွန်းကို သွားရိုက်မိသည်။ စားပွဲသာခံမနေပါက မြမာလာမှာ လီးဆောင့်သွင်းချလိုက်သည့် ဒဏ်ဖြင့် မှောက်ခုန်လဲပြိုကျသွားလောက်သည်။ ကိုရဲနောင်ကတော့ မြမာလာ ဘာကြိုက်တတ်သည်ကို (လိုးနေကျမို့) သိနေလေရာ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင် ထိုးထည့်ပြီးသည်နှင့် ကျွမ်းကျင်လိမ္မာစွာ လိုးဆောင့်ပေးလေတော့သည်။ ပညာပါကာ ထိမိသောအလိုးအဆောင့်တို့တွင် မြမာလာ အပြတ်ငြိမ့်နေသလို ချောင်းကြည့်နေသော အပျိုမလေးမှာလည်း ဖီလင်တွေတက်ပြီးရင်း တက်၍နေလေသည်။ အဖုတ်ထဲတွင် အပြတ်ကိုစိုနေသည်။ မို့မောက်စ ရင်သားနုနုလေးများ တင်းမာစူကျစ်နေကြသည်။ နို့သီးလေးဆိုလျှင်လည်း မချွန်တချွန်ဖြစ်နေသည်။ လူမှာလည်း အငြိမ်မနေနိုင်ပဲ ဖင်တလှုပ်လှုပ် ပေါင်တလိမ်လိမ်ဖြစ်နေသည်။

ပေါင်ချင်းဖိကြိတ် လိမ်လေတိုင်း အဖုတ်ကို ပေါင်ချန်နှစ်ဖက်က ဖိညှပ်သလိုဖြစ်ကာ ဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ ခွဆုံသားနေရာနှင့် စောက်စေ့တို့ ထိမိပွတ်မိကြသည်။ အပျိုမလေးမှာ လေထဲတွင် ပန်းရထားကြီးစီးရသလိုလို အမြင့်မှကျလာလိုက် ပြန်တက်သွားလိုက် ဖြစ်သလိုလို ရင်တဖိုဖို အသည်းတအေးအေး ဖြစ်နေသည်။ မြမာလာ အလိုးခံနေတာကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်တိုင် အလိုးခံရသလို ခံစားရလျှက် တစ်သက်မှာတစ်ခါမှ မကြုံဘူးသော စိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့် သိမ့်သိမ့်တုန်၍နေလေသည်။ လိုးနေကြသူ နှစ်ယောက်ကလည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဆိုသလို အပေးအယူမျှ၍ ခံနေလိုးနေကြလေရာ မေသင်းလွင်မှာ ကြေးကြီးပေးပြီးမှ ကြည့်ရသော လိုက်ဖ်ရှိုးခေါ်  လူကိုယ်တိုင်လိုးပြဆော်ပြသည့် အပြာပြပွဲကို စိတ်ကြိုက် ကြည့်ရှုရသလိုမျိုးပင် ဖြစ်နေလေတော့သည်။

ရဲနောင်က အလိုးကျွမ်းကျင်ပြီး ဆောင့်အားသန်သလို မြမာလာကလည်း အခံတော်ကာ အပေးကောင်းသည်။ ကိုရဲနောင်က ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်၊ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးလိုက် ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ အားပြင်းပြင်းနှင့် သွင်းလိုက်နှင့် ကောင်းကောင်းလိုးသည်။ ဆောင့်လိုးရင်း သူ၏ဖင်ပြောင်ကြီးကို ဝိုက်ကာလှုပ်လိုက်၊ ဒူးကွဒူးကွေးလိုက်လည်း လုပ်ပေးရာ လီးချောင်းကြီးသည် စောက်ပတ်ကို ဟိုထိုးသည်မွှေ လမ်းကြောင်းအမျိုးမျိုးမှ ဝင်လျှက်ရှိသည်။ လိုးရင်းစကားလည်း ပြောနေရာ မေသင်းလွင်အဖို့ ရင်ဖိုမောဖွယ်ရာ လိုးဆောင့်မှုများကိုလည်း မြင်ရ၊ အသည်းယားစရာ တစ်တစ်ခွခွပြောကြဆိုကြသည့် စကားတွေကိုလည်း ကြားနေရ၊ သည်ကြားထဲ လီးဝင်သံထွက်သံ၊ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံ၊ အရသာတွေ့၍ မြည်တမ်းသံတွေကလည်း ထပ်ဖြည့်ပြန်ရာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးတွေ ဆူပွက်ကာ အရမ်းကိုထကြွ၍ နေလေတော့သည်။

ယခုအချိန်တွင် ဘဲတပွေလောက်ရောက်လာလျှင် မေသင်းလွင်က အတင်းပင်ဆွဲခေါ်ကာ အလိုးခိုင်းမည်မှာ သေချာနေသည်။ အပျိုမလေးအတွက် ကံကောင်းသည်လား ကံဆိုးသည်လားတော့ မပြောနိုင်။ ထိုနေရာဆီသို့ လူယောက်ျားမပြောနှင့် ခွေးထီးပင်ရောက်မလာပေရာ မေသင်းလွင်မှာ ဆွဲလိုးခိုင်းစရာ လီးမရှိဘဲ တစ်ယောက်တည်းသာ ဖီလင်တွေတက်လျက် အပြတ်ဟော့နေရလေသည်။ “ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်..အားအိအိ ဦးရဲရယ်..ဆောင့်ဆောင့် တအားဆောင့်ပေးနော်..”  “မြ..ပြီးတော့မလား..ဟင်..”   “အင်း..အင်း.. ပြီးတော့မယ်.. ဆောင့်လေ.. ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေတာ.. တအားဆောင့်စမ်းပါ..” “ဘွပ်ဘုဘွပ်ဘုအိအာ့.. ဘွပ်..အမလေး..ဘွပ်.. ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်   ဆောင့်..လာတော့ မယ်..ထွက်တော့မယ်..လိုးလေ..ဆောင့်..အား နို့ဆွဲအုန်း..” ကိုရဲနောင်က ဖင်ဆုံကားကား တုတ်တုတ်ခဲကြီးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်စုံကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးနေရာ မမြမာလာက နို့အဆွဲခံချင်လာသောကြောင့် အငမ်းမရပြောသည်။ ကိုရဲနောင်လည်း ဖင်ကိုင်ထားသည့် လက်နှစ်ဘက်အနက်မှ ညာလက်ကိုဖယ်ကာ မြမာလာ၏ဂျိူင်းအောက်မှ ထိုးလျှက် ညာဘက်နို့ကြီးကို လှမ်းဆွဲသည်။

“နို့နှစ်ခုလုံးကို စုံကိုင်ဆွဲစမ်းပါဦးရဲရဲ့။ နို့ကိုတအားဆွဲပြီး အပီဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ။ မြစောက်ပတ် အရမ်းယားနေပြီ..ဆွဲလေ..နို့ဆွဲပြီး ဆောင့်ပါရှင့်” ပြီးတော့မည်မို့ မြမာလာသည် အရမ်းကိုကဲနေသည်။ ကာမစိတ်မွန်ကာ အငမ်းမရ ဖြစ်လာသည်။ ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ကော့ကော့တွန်းပေးနေရာ ကိုရဲနောင် ၏ဆောင့်လိုးချက်နှင့် အံကိုက်ဖြစ်ကာ လီးအဝင်ပိုပြင်းသည်။ ကိုရဲနောင်မှာလည်း မြမာလာပြီးတော့မည်ကို သိကာစိတ်ပိုထလာသည်။ ဆောင့်အားပိုသန်လာသလို မြမာလာ၏ စောက်ပတ်သည်လည်း အရမ်းကိုလှုပ်ရှားသည်။ လိုးဆောင့်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ညှစ်၍စုပ်သည်။ အရည်တွေဆိုတာ ပျစ်ကနဲပျစ် ကနဲနေအောင်ပင် ထွက်သည်။ ကုလားကပြားမဖြစ်သော်လည်း အသားမမဲသောကြောင့် စောက်ရည်ကသိပ် မပျစ်။ အသားဖြူသော တရုတ်ကပြားမတွေလိုလည်း စောက်ရည်ကမကြဲ၊ မရွှမ်း၊ မပျစ်မကျဲ အနေတော်ရုံဖြစ်ကာ လိုးဆောင့်ရသည်မှာ စီးပိုင်မှုလည်းမရှိ။ ချောကနဲချောကနဲ လည်းမဖြစ်။ အလယ်အလတ် အခြေအနေတွင် ရှိနေသည်။ ကိုရဲနောင်လည်း ဖီလင်အပြတ် တက်နေလေရာ အားကုန်သုံး၍ ပက်ပက်စက်စက်ပင် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

လိုးနေကြသူနှစ်ယောက်ထံမှ ဓာတ်ကူးသလိုမျိုးဖြစ်ကာ ချောင်းကြည့်နေသူ အပျိုပေါက်မလေး မေသင်းလွင်မှာလည်း အဖုတ်ထဲတွင် ယားကျိကျိဖြစ်ကာ ရင်လှိုက်ဖိုမောနေရှာသည်။ “ဦးရဲ.. ဦးရဲ.. ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပါ။ ပြီးတော့မယ်..လာတော့မယ်..”  “ဘွပ်ဘွပ်ဘုဗျစ် ဒီလိုမျိုးလား..” “အိုးအမေ့..ဟင့်..ဟုတ်ပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်..တအားဆောင့်..အင်းအား..” “ဦးဆောင့်တာ ကောင်းရဲ့လား..” “ကောင်းတယ်။ ဒီလို ကောင်းကောင်းဆောင့်မလိုးတတ်ရင် ဦးရဲရဲ့လီးကြီးဒဏ်ကို မြခံနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..” “ဘွပ်ဘုဘုဘဘွပ်..အဆောင့်ကောင်းလို့ လီးဒဏ်ခံနိူင်တယ်ပေါ့..” “ဘွပ်..အားပါးပါး.. ဟုတ်တယ်.. ဘွပ်.. အောင်မလေးလေး..ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်” အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်နည်းနှင့် အားပြင်းပြင်းတွယ်လိုက်ရာ မြမာလာ ဖင်တုတ်ခဲကြီးပင် မြောက်ကာတက်သွားသည်။ မေသင်းလွင်လည်း ဒူးကွေးကိုယ်ကြုံ့ကာ စောက်ပတ်နုနုလေး၏ အတွင်းဘက်တွင် သိမ့်ခနဲငြိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“နာသွားလို့လား..မြ..”  “ဟင့်အင်း..အရမ်းကောင်းလို့..ဦးရဲရ..”  “အဲဒီလိုအမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်နည်းနဲ့ ဆောင့်တာကြိုက်လား” “အင်း..ကြိုက်တယ်.” “ခံနိုင်တယ်နော်.” “ရတယ်..ဒီထက်ပြင်းပြင်းနဲ့ ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ရင်တောင် ခံနိူင်တယ်.” “အို ကေ..ကောင်းပြီ” ကိုရဲနောင်က အမြောက်ကြီးပစ်ဆောင့်နည်းများဖြင့် အားရပါးရဆောင့်လိုးနေသည်။ ထိုဆောင့်နည်းမှာ လီးအဝင်နက်ကာ စူးသည့်အတွက် တော်ရုံနှာထရုံနှင့် မခံနနိုင်။ တစ်ချက်ကောင်းလောက်မျှသာ ခံနိူင်ကာ ရှုံ့မဲ့တောင်းပန်ရသည့် ဆောင့်နည်းဖြစ်သည်။ မြမာလာသည် တဏှာထန်သည့်အပြင် လူကောင်ကလည်းကြီးပြီး ဆူဖြိူးထွားကြိူင်းကာ ယခုအခါတွင် ရမက်ဇောက ဂိတ်ကုန်အောင်ပင် ရောက်နေသည့်အတွက် သားအိမ်ကို စူးနစ်ထိုးဆောင့်မိသည်ကိုလည်း နာရမှန်းမသိတော့ဘဲ  ကြမ်းတမ်းပြင်းထန် ထိမိလွန်းလှသည့် အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်လိုးချက်များကို အပီအပြင်ခံသည်။ ကိုရဲနောင် ကလည်း ဒါမျိုးကို အကြိုက်မို့ အားမနာတမ်းကိုဆောင့်သည်။ မေသင်းလွင်မှာလည်း ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလွန်းလှသည့် ဆောင့်နည်းဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြသည်ကို အပီအပြင်တွေ့မြင်ရကာ အသည်းတုန်အူတုန်ဖြစ်နေသည်။

ယခုမှကာမစပ်ယှက်မှုကို သေချ တွေ့ မြင်ဖူးသော အပျိုပေါက်လေးအဖို့ တကယ်အားပါသော ဆောင့်နည်းဖြင့် လိုးနေကြပုံမှာ ကမ်းကုန်အောင်ပင် ဖြစ်နေတော့သည်။ “ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်.. ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်. ဆောင့်..ဆောင့်..အာ့အာ့ အာ့..  အမလေး..ထွက်တော့မယ်. .ဘွပ်..အား.. လာ ပြီ..ထွက်ပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီ.. ဦးရဲ့..အား.” မြမာလာ ထန်ထန်ပြင်းပြင်း ကြမ်းကြမ်းရှရှပင် ပြီးသွားသည်။ အလိုးခံနေသော မိန်းမက ရမက်ပြင်းထန်စွာ ပြီးသွားမှုသည် လိုးသူယောက်ျားအပေါ်တွင်လည်း လွှမ်းမိုးသက်ရောက်မှု ပြင်းထန်လှပေရာ ကိုရဲ နောင်မှာ သုတ်မထိမ်းနိုင်တော့ပဲ မြမာလာနှင့် ပြိုင်တူလိုလိုပင် ပြီးသွားသည်။ ပူနွေးပျစ်ချွဲသောသုတ်ရည် တို့သည်မြမာလာ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ဝင်ရောက်သွားသည်။

ကိုရဲနောင်နှင့် မြမာလာတို့လည်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တပ်လျက်သားနှင့် ခဏမျှငြိမ်၍နေကြသည်။ သုတ်ရည်ထွက်သွားသောကြောင့် လီးကအပြည့်အ၀ မတောင်တော့သော်လည်း ကိုရဲနောင်မှာ ကာမအား ပြည့်ဝသန်စွမ်းသူ ဖြစ်သည့်အတိုင်း အခြားယောက်ျားတွေလို လီးခွေပျော့မသွား။ မတောင့်တတောင် မပျော့တပျော့ အနေအထားတွင်ရှိနေသည်။ သူ၏ဆီးစပ်ကို မြမာလာ၏ ဖင်ကြီးနှင့် ထိကပ်ထားလေရာ တောင်မတ်မှု အပြည့်အဝမရှိတော့သော လီးကြီးသည် အဖုတ်မှပြုတ်မထွက် တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေသည်။ ခဏကြာမှ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှုပြန်မှန်လာသည်။ ကိုရဲနောင်က မြမာလာ၏နို့ကြီးများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဖင်ကြီး နောက်မှခွါသည်။

ထိုအခါမှလီးသည် စောက်ပတ်မှပြုတ်ထွက်လာသည်။ မေသင်းလွင်မှာလည်း လိုးပြီးစစောက်ပတ်နှင့် လီးတို့၏အခြေအနေကို ကျကျနနမြင်တွေ့ရလေတော့သည်။ အဖုတ်တွင်ရော လီးတွင်ပါ အရည်တွေစိုအိနေသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှု တစ်ခန်းရပ်ပြီဟု ရိပ်မိသော မေသင်းလွင်သည် ချောင်းကြည့် နေရာမှ အသာထွက်ခွါသည်။ ဆက်တော့ ကြည့်ချင်နေသေးသည်။ သို့သော် သူတို့ကိစ္စ ပြီးသွားကြပြီမို့ မိမိချောင်းကြည့်နေသည်ကို ကိုရဲနောင်တို့ ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးသောကြောင့် အသာထွက်လာခဲ့လေသည်။ မေသင်းလွင်သည် အိမ်သို့လည်း မပြန်ဖြစ်။ ကိုရဲနောင်၏ စာအုပ်ဆိုင်သို့ သွားရာလမ်းသွယ်လေး ထိပ်နားတွင် မယောင်မလယ်လုပ်နေမိသည်။ ထိုအခိုက် မြမာလာ လမ်းသွယ်လေးအတိုင်း လျှောက်လှမ်းထွက် လာသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြမာလာသည် ကျော့ကျော့မော့မော့ပင် လျှောက်လာသည်။

လမ်းလျှောက်သောအခါ မသိမသာ ကွတတတော့ဖြစ်နေသလို မေသင်းလွင်တွေ့နေရသည်။ အဝတ်အစားများ သေသေသပ်သပ်ဝတ်ထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း မေသင်းလွင်ကတော့ ကိုရဲနောင်လိုးတာ ခံနေစဉ်က မြမာလာ ဖင်အပြောင်သား နို့အုံကြီးတွေ အထင်းသားဖြစ်နေပုံကို ပြန်မြင်ယောင်လာသည်။ မြမာလာ၏ စိတ်အသွင်ကတော့ အတော်ကို ကျေနပ်နှစ်သိမ့်နေသည့်အသွင်။ ဒီမိန်းမ ကောင်းကောင်း အလိုးခံခဲ့ရပြီးလို့ ပီတိဖြစ်ပြီး မြူးကြွနေတာပဲဟု မေသင်းလွင်၏စိတ်ထဲတွင် တွေးလိုက်မိသည်။ မေသင်းလွင်လည်း ကိုရဲနောင်၏ စာအုပ်ဆိုင်ရှိရာသို့ ပြန်လျှောက်လှမ်းသွားလေတော့သည်။ လမ်းသွယ်လေးထဲတွင် မြမာလာနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရသေးသည်။ မေသင်းလွင်က မြမာလာဘက်ကို မျက်စေ့မသမ်းပဲ မမြင်ချင်ယောင်ပြုခဲ့သလို မြမာလာကလည်း မေသင်းလွင်ကိုမကြည့်ပေ။

မြမာလာသည် ပွင့်နေသော တံခါးမှ ဆိုင်အတွင်းသို့ လှမ်းဝင်လာခဲ့သည်။ ကိုရဲနောင်သည် စာအုပ်အထပ်များကို အိမ်ခန်းထဲမှသယ်ထုတ်ကာ စားပွဲပေါ်တွင်ခင်းနေသည်။ စာအုပ်ဆိုင်ထဲရှိ ခုံရှည် နှင့်စင်များတွင် စာအုပ်အဟောင်းများကို တင်ထားသော်လည်း စာအုပ်အသစ်တွေကိုတော့ စာအုပ်ဆိုင်ပိတ်ချိန်တွင် သိမ်းကာ ဆိုင်ပြန်ဖွင့်မှ စားပွဲရှည်ပေါ်တွင်တင်ကာ ခင်းကျင်းလေ့ရှိသည်။ ဒီစားပွဲပေါ်တွင် မြမာလာကို တင်ဆော်ခဲ့သည်ကို တွေးမိကာ မေသင်းလွင် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ အချိန်ကလည်း (၅)နာရီထိုးရန် (၁၅)မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်လိုသေးသည်။ ကိုရဲနောင်သည် မြမာလာကို လိုးပြီးနောက် သူမပြန်အသွားတွင် စာအုပ်ဆိုင်ကို တစ်ခါတည်း ခင်းကျင်းဖွင့်ခြင်းဖြစ်ပုံရသည်။ ဖွင့်ချိန်က ခါတိုင်းထက်စောနေသည်။ မေသင်းလွင်သည် စာအုပ်ဆိုင်ခန်းလေးထဲသို့ ဝင်သွားသည်။

ကိုရဲနောင်က စာအုပ်ဆိုင်နှင့် သူ့အိပ်ခန်းအဝင်အထွက် တံခါးပေါက်နားတွင် ရပ်နေရာမှ မေသင်းလွင်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ကိုရဲနောင်၏ စူးရဲသောအကြည့်သည် မေသင်းလွင်ကို ရင်ဒိန်းကနဲ ခုန်သွားစေသည်။ အဆိုးဆုံးကတော့ စောက်ပတ်လေးထဲတွင် ယားသလိုဖြစ်လျှက် မျက်နှာလည်းနီရဲလာသည်။ မျက်လုံးတစ်ချက်ဖြင့် ကိုရဲနောင်ကို ဝင့်ကြည့်သည်။ ထို မျက်လုံးအရိပ်အရောင်တွင် ကာမစိတ်အခိုးအငွေ့များက သိသိသာသာပင် ယှက်သန်းနေသည်။ ကိုရဲနောင်ကလည်း ဖျံဟုပင် ဆိုနိုင်သည်။ မိန်းမတွေ၏အထာကို အတော်လေးကျွမ်းသည်။ ကောင်မလေး၏ မျက်လုံးအကြည့်တွင် ဘာတွေပါနေသည်ကိုလည်း ဒက်ကနဲဆိုသလို အကဲခတ်မိသည်။ သူ့မျက်လုံးများသည် အပျိုဘော်ဝင်စ ကောင်မလေး၏ ငုံဖူးစရင်အုံလေးများ၊ လုံးကျစ်သော တင်ပါးဆုံ၊ ခပ်ပြေပြေမို့မို့ဆီးစပ်တို့ကို အစုန် အဆန်သေသေချာချာ  ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

မေသင်းလွင်မှာ အဝတ်အစားများဝတ် ထားပါလျှက် ကိုယ်လုံးတီးအနေအထား ကြည့်ခံရသလိုမျိုး စိတ်ထဲ၌ထင်မိသည်။ ကိုရဲနောင်၏ မျက်လုံးအကြည့်သည် မိမိဝတ်ထားသည့် အဝတ်အစားတို့ကို ထိုးဖေါက်ကာ ဗလာကျင်းနေသော အသားဆိုင်တို့ကို ရှုမြင်သည့်အသွင်မျိုးဖြစ်နေသည်။ အကြည့်ရိုင်းပြီး ရဲတင်းသော်လည်း အပျိုပေါက်မလေးမှာ စိတ်မဆိုးမိ။ သည်လို အကြည့်ခံရသည်ကိုပင် ကျေနပ်သလိုလို စိတ်လှုပ်ရှားခံစားရသည်။ ရင်ခုန်သံလည်း ပိုမြန်လာသည်။ မေသင်းလွင်က ကိုရဲနောင်ဆီသို့ မျက်လုံးတစ်ချက် ဝင့်လိုက်ပြန်သည်။ စောစောကအကြည့်ထက်လည်း သည်အကြည့်က ရမက်အရိပ်အရောင်ပိုသည်။ ရမက်ဇောဖြင့် မျက်ဝန်းတို့ လက်လက်တောက်နေသည်ကို ထင်းထင်းကြီးမြင်နိူင်သည်။ ကိုရဲနောင်လို မိန်းမတွေ အထာကျွမ်းနေသူမဆိုထားနှင့်၊ တော်ရုံတန်ရုံအကဲခတ်ကောင်းသူပင် နားလည်သိမြင်နိုင်သည်။

ကိုရဲနောင်က စာအုပ်ဆိုင်ကောင်တာဟုဆိုနိူင်သည့် စားပွဲရှည်ကြီး၏နောက်မှ ထိုင်ခုံတွင်ဝင်ထိုင်သည်။ မေသင်းလွင်သည် ထိုစားပွဲရှေ့တွင် ရပ်နေသည်။ မျက်လွှာလေး မသိမသာချထားသည်။ ပါးပြင်မို့မို့လေးနှစ်ဘက်နီရဲလျှက် အသက်ရှုသံလည်း အတော်ပြင်းကာ ငုံဖူးစရွှေရင်နုနုလေးများ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် ဖြစ်နေသည်ကို ကိုရဲနောင်တွေ့ရသည်။ ကိုရဲနောင်က စားပွဲပေါ်တွင် တင်ထားသော မေသင်းလွင်၏ညာလက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အပျိုပေါက်မလေးက သူ့ကို ဖြတ်ကနဲ မျက်လွှာတစ်ချက် ပင့်ကာကြည့်သည်။ ချက်ချင်းမျက်လွှာ ပြန်ချသွားသည်။ အသက်ရှုပိုမြန်လာသည်။ ကိုရဲနောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ညာလက်ကိုတော့ ဆွဲဖယ်ရုန်းခြင်းမပြု။ ဒီအပျိုပေါက်လေးကို စလျှင်ရမည်ဆိုတာ အတွေ့အကြုံတွေအရ ကိုရဲနောင်သိသည်။ မေသင်းလွင်၏ စိတ်တွေထနေကြောင်းလည်း အထာပေါက်သည်။  ဘယ်လို အကြောင်းကြောင့်သည် အပျိုပေါက်လေး  ထနေ ရွနေသည်ကိုတော့ မစဉ်းစားတတ်။ စဉ်းစားနေဖို့ကလည်း မလိုပါ။ ထနေသော အပျိုပေါက်လေးကို အပိုင်ကိုင်ပစ်လိုက်ရုံသာ ရှိတော့သည်။ မေသင်းလွင်၏ ညာလက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။

ကောင်မလေးဆတ်ကနဲ တုန်သလိုဖြစ်သွားသည်ကို သတိပြုမိသည်။ အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်အရွယ် အပျိုဖြစ်ကာစ ငယ်ငယ်နုနုကောင်မလေး၏ လက်ကို ပိုင်နိုင်နိုင်ကိုင်ရ သည့် အထိအတွေ့ကြောင့် (ထိုမိန်းကလေးသည်ထရွ၍လည်းနေသည်) ကိုရဲနောင်မှာ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲပင်ဖြစ်သည်။ သူ့ငပဲကြီးဆိုလျှင်လည်း မတ်ကနဲကို တန်း၍ထောင်လာလေတော့သည်။ ကိုရဲနောင်မှာ ကာမအားသန်သည်။ တစ်ချီလောက်သုတ် ထွက်သွားရုံနှင့် ဒေါင်းမသွား။ ခဏတဖြုတ်နားနေလိုက်လျှင် လီးပြန်တောင်ကာထပ်လိုးနိုင်သည်။ သူစံချိန်ယူ ထားသည်မှာ သုံးခါ သုတ်လွှတ်သည်အထိ ခဏနားလိုက်ဆက်လိုးလိုက် လုပ်နိူင်သည်။ စောစောတုန်းလေးကတင် မြမာလာကို အပီလိုးပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ထည့်ပေးပြီးကာစ ဖြစ်သည့်တိုင် သူ့လီးကြီးသည်အပြတ်ကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့် မတ်တောင်၍လာသည်။ ကိုရဲနောင်သည် အောက်ခံဘောင်းဘီဝတ်လေ့မရှိ။ ပုဆိုးတစ်ထပ်တည်းသာ စည်းထားရာ လီးက လွတ်လွတ်လပ်လပ် တောင်နိူင်သည်။

ကောင်မလေးပို စိတ်ထလာအောင် ဂွင်ချဖန်တီးသည့်အနေဖြင့် ကိုရဲနောင်က တောင်နေသော သူ့လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှနေ၍ လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ မျက်လွှာချထားသော်လည်း(မိန်းကလေးတွေ၏ထုံးစံအရ) ကိုရဲနောင်လီးကို လက်နှင့်ကိုင်လိုက်တာ မေသင်းလွင်မြင်မိသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတန်ကြီးမတ်ထောင်နေသည်ကိုလည်း နားလည်သည်။ မကြာသေးမီကပင် အပြတ်မာတောင်နေသော ကိုရဲနောင်၏ လီးချောင်းကြီးကို ပကတိအတိုင်းကျကျနန မြင်ဖူးခဲ့ပြီးသည်မို့ ပုဆိုးအောက်ရှိ လိင် တန်၏အသွင်အပြင် ဘယ်လိုမျိုးရှိမည် ဆိုသည်ကိုလည်း မေသင်းလွင်၏ စိတ်အာရုံတွင် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်ယောင်မိသည်။ မေသင်းလွင်သည် မျက်လွှာချကာ(ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်)သဘောမျိုးဖြင့်  မသိမ သာလေးကြည့်နေမြင်နေရသည်ကို အားမရနိူင်ဖြစ်လျက် တစ်ချက်မျက်လုံးဝင့်ကာ ကိုရဲနောင်၏ပေါင်ကြားကို ဖြတ်ကနဲကြည့်လိုက်သည်။

ကိုရဲနောင်ကလည်း လီးကိုင်ထားသော လက်ကို လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းတိုက်ပြသည်။ မေသင်းလွင်မှာလည်း ဂွင်းထုပြတာကို အပီမြင်လိုက်ရသောအခါ ရင်သိမ့်ကနဲတုန်သည်။ အလိုလိုပင် ကိုရဲနောင်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့ကို ပြုံးစစနှင့်ကြည့်နေသော ကိုရဲနောင်၏ မျက်လုံးအကြည့်နှင့်ဆုံသည်။ မေသင်းလွင် ရင်ဒိန်းခနဲ ခုန်ရပြန်သည်။ စောစောကထက် ရင်ခုန်ချက်ပိုပြင်းသည်။ ခေါင်းကိုလည်း ကမန်း ကတန်း ငုံ့ပစ်လိုက်သည်။ အပျိုပေါက်လေး အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှား ရင်ဖိုသွားပြီဖြစ်ကြောင်း ကိုရဲနောင်က ကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။ နည်းနည်းလောက်အကဲစမ်းကြည့်ရန် စိတ်ကူးရသည်။ တင်ပါးကို လှမ်းကိုင်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးမိသော်လည်း ပေါ်ထင်ကြီး မြင်မြင်ထင်ထင်လို ဖြစ်ကာ အပျိုပေါက်လေးလန့်သွားမှာ စိုးသည်မို့ အခြားနည်းလမ်းကိုစဉ်းစားသည်။

သိသာသိစေမမြင်စေနှင့် ဆိုသော ထိကိုင်မှုမျိုးဖြစ်ရမည်။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးဆို ဉာဏ်ထွက်တတ်သော ကိုရဲနောင်၏ခေါင်းထဲတွင် နည်းလမ်းကောင်းတစ်ခုကို စဉ်းစားမိသည်။ ထိုနည်းက ထိရောက်သည်။ တကယ့်ပစ်ကွင်းနေရာကို ထိနိူင်စေသည်။ ပြီးတော့ ကောင်မလေးအနေနှင့်လည်း မမြင်နိူင်။ မေသင်းလွင်သည် ကျောင်းစိမ်းစကပ် တစ်ပတ်နွမ်းလေးနှင့် တက်ထရွန်ရင်စေ့ အဖြူရင်စေ့ ဘလောက်စ်လေးဝတ်ထားသည်။ နို့စူချိန်အပျိုပေါက်လေးများ ဝတ်လေ့ရှိသော ရှင်မြီးဆန်ဆန်အောက်ခံအင်္ကျီလေးဝတ် ထားသည်။ ကျောင်းစိမ်းစကပ်သည် တစ်ပတ်ရစ်အဟောင်းလေးဖြစ်ကာ ကောင်မလေး၏ဒူးဆစ်အထက် လက်နှစ်လုံးသာသာ လောက်အထိသာရှိသည်။ တိုသလိုဖြစ်နေသည်။ ကျောင်းစိမ်းစကပ်ကရိုးရိုးသာဖြစ် သည်။ တိုကြပ် စတိုင်ဆန်းမဟုတ်။ ခပ်ကားကားလေး။ ကိုရဲနောင်၏ စိတ်ကူးအကြံ အတွက်တော့ ကောင်းကောင်း အဆင်ပြေနေသည်။

ကိုရဲနောင်သည် စားပွဲအောက်မှနေ၍  ညာခြေကိုဆန့်လိုက်သည်။ ကြားတွင် စားပွဲခုံမျက်နှာပြင် ခံနေသောကြောင့် အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လျှင်ပင် မေသင်းလွင်အနေဖြင့် ကိုရဲနောင်ခြေဆန့်ထုတ်လိုက်သည်ကို မမြင်နိူင်။ စားပွဲ၏အနံက တစ်တောင်ထွာ သာသာလောက်သာရှိသည်။ မေသင်းလွင်သည် တစ်ဖက်စားပွဲစွန်းနားတွင် ကပ်လျက်ဆိုသလို ရပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သည်တော့စားပွဲအောက်မှ ဆန့်ထုတ်လိုက်သော ကိုရဲနောင်၏ ခြေထောက်ထိပ်ဖက်ပိုင်းသည် မေသင်းလွင်၏ ခြေတောက်နှစ်ခုကြားသို့ တန်းရောက်သည်။ ဒူးဆစ်အထက်တွင် ရှိနေသော စကပ်၏အနားစက ကိုစိုးနောင်၏ ခြေကျင်းဝတ် အထက်နားလောက်ကို ထိမိသည်။ ကိုရဲနောင် ဂွင်းတိုက်ပြတာကို မြင် လိုက်ရသောကြောင့် အပျိုပေါက်ကလေးမှာ ရင်ထဲမီးရထားဆယ်စင်း စက်ကုန်ဖွင့်ခုတ်မောင်းနေသလို တဒိန်းဒိန်းတဒိုင်းဒိုင်း ခုန်သွားရသည်။

ကိုရဲနောင်သည် မြမာလာကိုလိုးစဉ်ကဝတ်ခဲ့သည့် ပုဆိုးကို မလဲသေးပဲ ဆက်ဝတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ထိုပုဆိုး ဖြင့်မြမာလာ၏ စောက်ပတ်မှ စောက်ရည်ကြည်များကို တို့သုတ်ပေးခဲ့တာ အပီအပြင်မြင်ခဲ့ရသော မေသင်းလွင်မှာ ယခု ပုဆိုးပေါ်မှ လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပြတာတွေ့ရသည်တွင် ယမ်းပုံမီးကျဆိုသလို ရမက်စိတ်တွေ ဟုန်းဟုန်းထလို့သွားလေတော့သည်။ အစိမ်းသက်သက် အပျိုပေါက်လေးဖြစ်၍သာ တော်တော့သည်။ အတွေ့အကြုံ အနည်းအကျဉ်းလောက်ရှိကာ အတန်လည်းရဲမည်ဆိုလျှင် တစ်ခါတည်းပွဲသိမ်းသွားနိူင် သည်။ စကပ်အောက်နားစကို ထိမိသောလှုပ်ရှားမှုလေးသည် မေသင်းလွင်ကို ကြက်သီးဖြန်းကနဲ ထသွားစေသည်။ စားပွဲခုံမျက်နှာပြင်ကြား ခံနေသောကြောင့် ကိုရဲနောင် ခြေဆန့်ထုတ်လိုက်သည်ကို မမြင်ရသော်လည်း မိမိခြေတောက်နှစ်ခုကြားသို့ ကိုရဲနောင်ခြေတောက် ရောက်လာကြောင်းတော့ အလိုလိုနားလည်သိရှိသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ကိုရဲနောင်က ဆန့်ထုတ်ထားသောခြေတောက်ကို အပေါ်သို့ ပင့်တင်လိုက်သည်။ သူ့ခြေတောက်သည် မေသင်းလွင်၏စကပ်လေးအောက်သို့ တိုးဝင်သွားသည်။ စကပ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မိမိပေါင်ကြားထဲ ခြေတောက်အဖျား တိုးဝင်လာသည်ကို အပျိုပေါက်လေး မေသင်းလွင် သိနေရသည်။ ပေါင်ကြားကို တိုးဝင်လာသော ခြေတောက်အဖျား ဘယ်ဆီသို့ ဦးတည်နေသည်ကိုလည်း အထွေအထူး စဉ်းစားစရာမလိုပေ။ ပေါင်ခွကြားဆိုတာ စောက်ပတ်ရှိသည့်နေရာ မဟုတ်ပါလား။ ပေါင်ကြားသို့ဝင်လာသော ခြေ တောက် အဖျားက စောက်ပတ်ကို ဦးတည်နေပေသည်။ မေသင်းလွင်သည်  ရိုလာကိုစတာအမြင့်မှအနိမ့်သို့ လျှောဆင်းကျသောအခါ ခံစားရသည့် ကျောချမ်းအသည်းအေးမှုမျိုးခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ဆီသို့ ခြေတောက်ဦးတည်ဝင်လာမှန်းသိ သော်လည်း ရှောင်တိမ်းနောက်ဆုတ်ဖို့ စိတ်မကူးမိ။ မလှုပ်မရှားဘဲ ငြိမ်၍သာရပ်နေမိသည်။ ကိုရဲနောင်၏ ခြေဖျားပေါင်ခွကြားသို့ ရောက်သွားသည်။

အပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ပတ်နုနုလေးကို ခြေမနှင့်ထိုးထိပွတ်သည်။ မေသင်းလွင် တစ်ကိုယ်လုံး လျှပ်စစ် ဓါတ်အလိုက်ခံရသည့်နှယ် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သည်။ အပျိုပေါက်လေး မေသင်းလွင်အဖို့ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် စောက်ပတ်ကို ကျကျနနထိမိ ပွတ်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည် အပေါ့သွားသော အခါများတွင်ဖြစ်စေ၊ ရေချိုးသောအခါများတွင် ဖြစ်စေ မိန်းမကိုယ်ကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောမှု တော့လုပ်တတ်ပါသည်။ သို့သော် သမန်ကာရှန်ကာ ထိရုံသဘောမျှ လောက်သာဖြစ်သည်။ ကျကျနနသေသေချာချာ ထိုးပွတ်ခြင်းမဟုတ်ပါ။ ကိုရဲနောင်က စောက်ပတ်ပေါ်တွင် ခြေမကိုဖိကပ်ကာ လှုပ်ရှား၍ ပွတ်ခြင်းထိုး ကလိခြင်းဖြစ်သည်။ ခြေမလုံးလုံးကြီးသည် စောက်ပတ်အလယ်အကွဲကြောင်းတည့် တည့်ပေါ်တွင် ပိနေအောင်ထိကပ်လျှက် ခြေမနှင့်ကတော့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကို လှည့်ပတ်ထိုးပွတ်၍နေသည်။ မေသင်းလွင် အောက်ခံဘောင်းဘီလေး ဝတ်ထားပါသည်။

ကိုရဲနောင်၏ ခြေမက အောက်ခံဘောင်းဘီအပေါ်မှနေ၍ ဖိပွတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကြားတွင် အောက်ခံ ဘောင်းဘီခွသိုင်းနေရာ အစခံနေသော်လည်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကတော့ ပီပြင်သည်။ အပျိုပေါက်လေး ရင်ခုန်ပြီးရင်းခုန်သည်။ ခေါင်းလေးငုံ့ထားသည်။ အောက်နူတ်ခမ်းကို သွားဖြင့် ခပ်တင်းတင်းလေးကိုက်ထားသည်။ လှုပ်ရှားဖိပွတ်နေသော ခြေမကစောက်စေ့ကို ထိမိသွားသောအခါတွင်တော့ မေသင်းလွင်မှာ ဆတ်ကနဲပင် တုန်၍သွားရရှာသည်။ ကိုရဲနောင်က မေသင်းလွင်၏ညာလက်ကလေးကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆွဲယူသည်။ အပျိုပေါက်လေးက လက်ကိုင်တာလဲငြိမ်ခံသည်။ မဖယ်၊မရုန်း ဆွဲယူရာသို့လည်း အလိုက်သင့် ပါလာသည်။ ကိုရဲနောင်က အပျိုမလေး၏ နူးညံ့သွယ်ပြောင်းလေသော လက်ကလေးကို ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်သည်။ လက်ဖဝါး အလယ်ခေါင်လောက်ကို လက်မနှင့်အသာအယာ တို့ထိပွတ်သည်။ မေသင်းလွင်ခမျာမှာတော့ အရမ်းကို ဖီလင်တက်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲ တွဲခေါ်သွင်းလျှင်ပင် လိုက်ပါလာပေတော့မည်။

တက်လိုးလျှင်လည်းခံပေတော့မည်။ ကိုရဲနောင်ကသာ ရဲရဲတင်းတင်း ကိုင်ပစ်လိုက်လျှင် တစ်ခါတည်းအလုပ်ဖြစ် သွားပေမည်။ သို့သော် ကိုရဲနောင်အနေနှင့်လည်း အရမ်းကဲချင်တိုင်းကဲလို့မရ။ ကောင်မလေးအရမ်းစိတ်ထကာ လိုးလျှင်ပင်ရပြီဆိုတာ သိသော်လည်း အခြေအနေအချိန်အခါကို  ငဲ့ရသေးသည်။ အချိန်က စာအုပ်ဆိုင်ဖွင့်ချိန်ရောက်နေပြီ။ စာအုပ်ငှားသူတွေ အချိန်မရွေးရောက်လာနိူင်သည်။ လိုးလက်စတန်းလန်းကြီး လူမိသွားစရာအကြောင်းတွေ အများကြီးရှိသည်။ စောက်ပတ်ကို ခြေမနှင့် ကျကျနနထိုးကလိနေနိူင်ပြီဖြစ်ရာ လက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ဖို့လည်း သိပ်မခက်တော့။ စောက်ပတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းကာ လိုးဖို့ကလည်း သေချာပေါက် လောက်ကိုဖြစ်နေသည်။ အချိန်အခါကောင်းကိုသာ ရွေးဖို့လိုပေတော့သည်။

ယခုလောလောဆယ်တော့ ခြေမနှင့်ထိုးကလိပွတ်တာကို အပီလုပ်ကာ ကောင်မလေးနှင့် အထာကျယဉ်ပါးအောင် လမ်းစပျိုးထားတာ အကောင်းဆုံးဟု ဆုံးဖြတ်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်ကို ဖိပွတ်ကလိနေသောခြေမကို ဘောင်းဘီ၏ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ထိုးသွင်းဖို့ကြိုးစာသည်။ ထိုးသွင်းပြီးအကာအကွယ်မရှိတော့သော  ပကတိစောက်ပတ်အသားကို ထိထိမိမိ ထိုးပွတ်ပေးရန် စိတ်ကူးသေးသည်။  မေသင်းလွင်သည် ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆန့်ကာ တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေရာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ၏ အနားရစ်သည် ပေါင်ချန်တွင် တင်းကြပ်စွာကပ်၍ရှိနေသည်။ ထိုကြားထဲသို့ ခြေမ ထိုးတည့်ရတာ အဆင်မပြေ၊ ထိုး၍မရဘဲရှိနေသည်။

“ပေါင်နည်းနည်းကွလိုက်ပါလား” ကိုရဲနောင်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်ရာ အပျိုပေါက်လေးသည် ပေါင်ကိုဆန့် ရပ်နေရာမှ ချက်ခြင်းခပ်ကွကွ လုပ်ပေးသည်။ ပေါင်ချန်တွင် တင်းကြပ်စွာ ကပ်နေလေသော အောက်ခံဘောင်းဘီ ခြေအိုးအနားရစ်သည် အနည်းငယ်ပြေပြေလျှောလျှော ဖြစ်လာသည်။ ကိုရဲနောင်က ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ခြေမကိုထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် စာအုပ်ငှားမည့်သူတစ်သိုက် ဆိုင်ထဲဝင်လာကြသည်။ စားပွဲ စွန်းနားတွင် ကပ်ကာရပ်နေသော မေသင်းလွင် နောက်သို့ဆတ်ကနဲ ဆုတ်သည်။ ကိုရဲနောင်လည်း ဆန့်ထားသော ခြေတောက်ကိုအမြန်ပင် ပြန်ရုတ်လိုက်ရသည်။ စာအုပ်ငှားမည့်သူများနှင့် စကားရောဖေါရောလုပ်ရသည်။ မေသင်းလွင် ဘယ်အချိန်ဆိုင်က ထွက်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်ပါ။ ကောင်မလေးရှက်ပြီး ထွက်ပြေးသွားသည် ဟုတော့ နားလည်သည်။ နောက်ထပ်လာမှ လာပါတော့ မလားဟုလည်း တွေးပူမိသည်။

အစရှိထားသည်မို့ ထပ်၍လာဖို့ကလည်းများသည်ဟု တစ်ဘက်မှစဉ်းစားသည်။ စာအုပ်ဆိုင်ဆက်ဖွင့်ကာ အလုပ်လုပ်နေရင်း မေသင်းလွင်ကို မျှော်နေမိသည်။ မျှော်သာမျှော်နေရသည်။ လာချင်းလာလျှင် မနက်ဖြန်လောက်မှသာ လာနိူင်မည်ကိုတော့ စဉ်းစားမိပါသည်။ သည်နေ့ညတွင်တော့ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်လာဖို့ အပျိုပေါက်လေး မေသင်းလွင် သတ္တိရှိနိူင်မည်မဟုတ်ပေ။ မျက်နှာပူတာတွေ၊ ရှက်ကြောက်တာတွေ  ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နေနိူင်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ကာနီး (၉)နာရီသာသာလောက်တွင်တော့ မေသင်းလွင် တစ်ခေါက် ရောက်လာပြန်သည်။ တစ်ယောက်တည်းတော့ မဟုတ်ပါ။ အသက်လေးငါးနှစ်အရွယ် ချာတိတ်မလေး တစ်ယောက်အဖေါ်ပါလာသည်။ အဖေါ်ပါလာသည်မို့ ကိုရဲနောင်က အသာအကဲခတ်သလို ကြည့်နေသည်။ မေသင်းလွင်သည် ကိုရဲနောင်ကို မျက်လုံးရွဲကြီး များနှင့်တစ်ချက်တော့ ကြည့်လိုက်သေးသည်။

စားပွဲတစ်ဖက်စွန်းနားတွင်လည်း လာ၍ရပ်သည်။ ကိုရဲနောင်က အကဲစမ်းသည့်သဘောဖြင့် ညာခြေထောက်ကို အသာဆန့်ထုတ်သည်။ ကောင်မလေး၏ ဒူးခေါင်းတစ်ဖက်ကို ခြေတောက်နှင့်အသာ ထိကြည့်သည်။ မေသင်းလွင်သည် ပထမအခေါက်က ဝတ်ထားသည့် ဝတ်စုံကိုပင်ဝတ်ထားသည်။ ဒူးခေါင်းကို တို့ထိကြည့်၍ အပျိုပေါက်လေးငြိမ်နေသောအခါ ခြေတောက်ကို ကျောင်းစိမ်းစကပ်လေး၏ အောက်ထဲသို့ တစ်ခါတည်းထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ကောင်မလေးပေါင်ရင်းမှ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ခြေတောက်အဖျား ပိုင်းတန်း၍ ရောက်သွားသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီလေးရှိနေသည်။ ကိုရဲနောင်သည် အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍ စောက် ပတ်ကိုခြေမနှင့် သုံးလေးချက်လောက် ဖိပွတ်ပေးသည်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီ၏ ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ခြေမထိုးထည့်နိူင်ဖို့ ကြိုးစားသည်။ မေသင်းလွင်သည် ပေါင်တစ်ချောင်းကို ခပ်စောင်းစောင်းလုပ်လျှက် ခြေမထိုးထည့်မှု အဆင်ပြေစေရန် ကူညီပေးသည်။ ပထမအခေါက်တုန်းကလို ပေါင်ကို တန်းတန်းတည့်တည့် လုပ်မထားတော့။ အတန်ငယ်အားထုပ်ကြိုးစားလိုက်ရာ ကိုရဲနောင်၏ ခြေမသည် မေသင်းလွင် ဝတ်ထားသည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ ခွဆုံနေရာသို့ တိုးဝင်သွားလေတော့သည်။

အကာအကွယ်မရှိသော ပကတိစောက်ပတ်နှင့်ခြေမတို့ထိတွေ့မိကြသည်။ ကိုရဲနောင် ရော မေသင်းလွင်ပါ ကြက်သီးတွေဖျန်းဖျန်း ထသည်။ ဖိုဓါတ်မဓါတ်ထိတွေ့မှုဖြင့် မီးပွင့် သွားကြသည်။ ကိုရဲနောင်က ခြေမကိုလှုပ်ကာ စောက်ပတ်ကိုထိပွတ်သည်။ စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းနှင့် နူတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်မိသည့်အပြင် စောက်စေ့ကိုလည်း ကျကျနနထိမိသည်။ မေသင်းလွင်က သူ့ပေါင် ကြားရောက်နေသော ကိုရဲနောင်၏ ခြေတောက်ကို ပေါင်လုံးနှစ်ခုဖြင့် ဖိကပ်ကာညှပ်သည်။ ပေါင်နှင့်ညှပ်လိုက်ခွါလိုက်လုပ်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါ ခပ်သာသာညှပ်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်တွင်တော့ ခပ်တင်းတင်းကိုဖိညှပ်သည်။ သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်စောက်စေ့တို့ ကိုခြေမဖြင့် ထိကပ်ပေးမှုတို့ကြောင့် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်တက်သောကြောင့် အပျိုပေါက်လေးကလည်း တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားခြင်း ဖြစ်သည်။ စာအုပ်ငှားသူ တစ်ယောက်ဝင်လာရာ မေသင်းလွင် နောက်ဆုတ်သွားသည်။

ကိုရဲနောင်လည်း ခြေတောက်အမြန်ရုတ်ရသည်။ မေသင်းလွင်သည် ပြန်မသွားပါ။ စာအုပ်တစ်အုပ် ကောက်ယူကာ ဟိုလှန်သည်လှန်လုပ်နေသည်။ စာအုပ်ငှားသူ ထွက်သွားတော့  စားပွဲစွန်းနားပြန်လာသည်။ ကိုရဲနောင်က ခြေတောက်ကိုဆန့်ကာပင်တီအောက် ခြေမထိုးထည့်၍ စောက်ပတ်ကို ကလိသည်။ ကိုရဲနောင်သည် အပျိုပေါက်လေး၏  တင်ပါးလေးကိုလည်း ကိုင်စမ်းလိုက်သေးသည်။ ငယ်သေးသော်လည်း ဖင်က ကားစပြု ကာ  တင်းရင်းနေသည်။ ဖင်သားခြမ်းတစ်ခုပေါ် ညာလက်တင်ကာ ကိုင်ညှစ်လိုက်သည်။ ကိုင်လို့ပွတ်လို့ကောင်းတုန်း ကိုရဲနောင်၏ သားချင်းတစ်ယောက်ရောက်လာရာ မေသင်းလွင်လည်း စာအုပ်တစ်အုပ်အမြန်ငှား၍ ပြန်သွားလေတော့သည်။ နောက်နေ့တွင် မေသင်းလွင်ကို ကိုစိုးနောင်မျှော်သည်။ ကောင်မလေးလာလျှင် ပြရန် အမျိုးသား ကိုယ်လုံးတီးပုံတစ်ပုံလည်း  အသင့်ဆောင်ထားသည်။ အပျိုပေါက်မ  လေးမျက်လုံးမရဲမှာစိုးသောကြောင့် အပြာပုံပြလိုသော်လည်း အသာချိုထားသည်။ သို့သော် မေသင်းလွင် ပေါ်မလာပါ။

နောက်တစ်နေ့လည်း အပျိုပေါက်မလေးရောက်မလာ။ သူမငှားသွားသော စာအုပ်ကိုပင် ကိုယ်တိုင်လာမအပ်သောကြောင့် ကိုရဲနောင် စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်တော့ဖြစ်မိသည်။ သုံးရက်ကြာပြီးမှ မေသင်းလွင် ရောက်လာပါသည်။ တစ်ယောက်တည်းလာသည်။ ပြီးတော့ဆိုင်ဖွင့်ကာစ အစောကြီး ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုရဲနောင် ဝမ်းသာသွားသည်။ အပျိုပေါက်လေး စားပွဲရှေ့တွင်လာရပ်မိသည်နှင့် ကိုရဲနောင်က ညာခြေတောက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ မေသင်းလွင်သည် စားပွဲရှေ့ ခပ်ခွါခွါတွင် ရှိနေသည်မို့ ခြေတောက်ကမမှီ မထိ အလှမ်းကွာနေသည်။ ထိုအခါကောင်မလေးသည် စားပွဲနှင့်ကပ်လျက်ဖြစ်အောင် ရှေ့သို့တိုးလာ သည်။ သည်တော့မှ ခြေတောက်ကပ်သွား၏။ မေသင်းလွင်သည် အဖြူရောင်ဂျင်းစကပ်နှင့် အဝါရောင်လိမ္မော်ရောင် အစင်းလေးများပါ သော စပို့ရှပ်ကိုဝတ်ထားသည်။ စကပ်က ဒူးဖုံးအောင်ရှည်သည်။ အဖျားပိုင်းတွင်ခပ်ကားကားနှင့် ခပ်ပွပွဖြစ်သည်။ စပို့ရှပ်၏ ထိပ်ဆုံးကြယ်သီးဖြူတ်လာရာ ရင်ညွန့်သားဝင်းဝင်းလေးများနှင့် လည်ပင်းပေါ်ရှိ စိမ်းမြမြ အကြောများကိုမြင်နိူင်သည်။ ကိုရဲနောင်ကလည်း သူ့ညာခြေတောက်ကို  ဂျင်းစကပ်ဖြူအောက်သို့ ထိုးသွင်း လိုက်ကာ အပေါ်သို့အသာပင့်တင်လိုက်ရာ ခြေတောက်အဖျားပိုင်းသည် မေသင်းလွင်၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံသို့ တစ်ခါတည်းတန်း၍ ရောက်သွားလေတော့သည်။ မေသင်းလွင်သည် အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားပေ။

ဂျင်းစကပ်ကထူသောကြောင့် ကောင်မလေးအောက်ခံဘောင်းဘီမပါသည်ကို ကိုရဲနောင်မရိပ်မိ။ ပေါင်ကြား ခြေတောက်ထိုး ထည့်မိတော့မှပင် အတွင်းခံမပါ၊ စကပ်တစ်ထပ်တည်းသာ ဝတ်ထား သည်ကိုသိရလေတော့သည်။  ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ပတ်ကို သေသေချာချာခြေမနှင့် ထိပွတ်ထိုးကလိနိူင် လေ တော့သည်။ အပျိုပေါက်မလေးသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်မလာသည်သာမက ရဲတင်း သောအပြုအမူများကိုပင် ခပ်ကဲကဲ လုပ်လေတော့သည်။ သူမပေါင်ကြားထဲ ထိုးကလိနေသော ကိုရဲနောင်၏ညာခြေတောက်ကို သူမ၏လက်ဖြင့် မိမိရရကိုင်ကာ ခြေမကို စောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့်သို့ ရောက်အောင်ဆွဲရွေ့ယူသည်။ ငေါက်တောက်တောက် ထောင်တက်နေသော စောက်စေ့ပေါ် သို့ ခြေမတည့်တည့်မတ်မတ်ထိမိသောအခါ နေရာရွေ့မသွားရအောင် ကိုရဲနောင်၏ ညာခြေချောင်းကို လက်ဖြင့် သေသေချာချာကိုင်ထိမ်းပေးထားသည်။

ရဲတင်းလွန်းလှသော ခပ်ကဲကဲသည်အပြုအမူကြောင့် ကိုရဲနောင်အံ့သြမိသည်။ တကယ်တော့ ကိုရဲ နောင်၏ အကိုင်အပွတ်ခံရသည့်နေ့  ညဘက်တွင်ပင် မေသင်းလွင် ရာသီလာခဲ့သည်။ အဖုတ်တွင် ပေကျံနေသောကြောင့် ကိုရဲ နောင်ထံသို့ မလာဖြစ်။ ရာသီလာနေသည့်အချိန်တွင် မိန်းကလေးတို့ စိတ်နိူးထမှုသဘာဝအတိုင်း မိမိစောက် ဖုတ် အထိုးအပွတ်ခံခဲ့ရပုံများကို တွေးတောစမြုံပြန်ကာ ရင်ခုံနေခဲ့ရသည်။ ရာသီလာပြီး၍ စောက်ပတ်သန့်စင်သွားသည်နှင့် ကိုရဲနောင်ထံသို့ ကောင်မလေးလာခဲ့သည်။ ရာသီလာပြီးကာစ မိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ သွေးသားလှုပ်ရှား နိူးထမှုရှိနေရာ စောက်စိကိုခြေမနှင့် မိမိရရထိုးကလိပွတ်တိုက်မှုကလည်း ကြမ်းရှပြင်းထန်သော ဖီလင်ခံစားရသည်မို့ ခပ်ရဲရဲခပ်ကဲကဲ လုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေတော့သည်။

ကိုရဲနောင်သည် မိန်းမတို့အထာကို အတော်လေးကျွမ်းသော်လည်း သည်နေ့ညနေတွင် မေသင်းလွင်ထံတွင် ရှိနေသည့်စိတ်သဘာဝ အခြေအနေကိုတော့ မှန်ကန်အောင်အကဲမဖြတ်နိူင်ခဲ့ပေ။ သို့သော် သည်လို ကောင်မလေးဘက်က ရဲတင်းလာတော့ သူ့အဖို့လည်း ဘာမှအားနာနေ နောက်တွန့်နေစရာ မလိုတော့ပေ။ ထို့ပြင် စောက်စေ့ကို ထိုးပွတ်ရတာကလည်း သူ့အတွက်ကောင်းလှသောကြောင့် အပီကို ပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။ စောက်စေ့အား ထိပွတ်မိလိုက်တိုင်း မေသင်းလွင်အဖို့ ရင်သိမ့်တုန်အောင်ပင် အရသာတွေ့ရသည်။ အတွေ့ထူးတွင် မိန်းမူးမိသည့် အပျိုပေါက်လေးသည် စွင့်ကားစတင်ပါးကို ရှေ့ထိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားနေသည်။ ဒူးကွ၍ ပေါင်ကိုကွေးထားသည်။ ထိုအခါခြေမနှင့် စောက်စေ့တို့ ထိပွတ်မှု ပိုပီပြင်လာသည်။ ပိုကောင်းလာသည်။ မေသင်းလွင် ဖင်တလှုပ်လှုပ်နှင့် ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်းဖြစ်၍နေသည်။ ဆိုင်ဖွင့်စအချိန် စာအုပ်ငှားသူလည်း ရောက်မလာသေးရာ သူတို့နှစ်ယောက် ကဲချင်တိုင်းကဲနေနိူင်ပေတော့သည်။ ကိုရဲနောင်သည် ယခုအခြေအနေကို သိပ်အားမရချင်တော့။ ခြေတောက်နှင့်ထိုးတာက ဘယ်လောက်ကောင်းကောင်း လက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ရတာလောက်တော့ အားရပါးရမရှိပေ။

ကောင်မလေးကို ကြည့်ရသည်ကလည်း ခြေတောက်နေရာတွင် လက်ကိုအစားသွင်းလျှင် အကြိုက်ပိုတွေ့နိူင်သည့် အနေအထားရှိသောကြောင့် ကိုရဲနောင်က ဆိုင်အပြင်ဘက်သို့ တစ်ချက် မျက်စေ့ကစားလိုက်သည်။ သူ့ဆိုင်သို့လာရာ လမ်းသွယ်လေးတွင် လူရှင်းနေသည်။ နိူက်နေရင်း တန်းလန်းရုတ်တရက် လူရောက်လာစရာအကြောင်းမရှိ။ သုံးလေးငါးမိနစ်လောက်တော့ အချိန်ကောင်းကောင်းရသည်။ ကိုရဲနောင်က ခြေတောက်ကိုဖယ်ကာ မေသင်းလွင်၏ ပေါင်ကြားသို့ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ လက်ကိုတော့ စားပွဲအောက်မှလျှိုကာ လှမ်းလို့မရ။ စားပွဲပေါ်မှသာ လှမ်းရသည်။ ဝတ်ထားသော ဂျင်းစကပ်လေးပေါ်မှသာ စောက်ပတ်ကို ကိုင်ပွတ်မည်ဟု စိတ်ကူးနေရင်း ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဆိုင်ပိတ်ကာ အခန်းထဲခေါ်ပြီး ပါကင်ဖောက်တော့မည်ဟု စိတ်ကူးလိုက်မိပါတော့သည်။ ပြီး..

Zawgyi

“လုပ္ၿပီ…ၾကည့္ပါလားလို႔..”  မိန္းမတစ္ေယာက္။ ႏွာသံအျပည့္ႏွင့္ ခႊၽဲႏြဲ႕စြာေျပာလိုက္သည့္ စကားသံ။ ထိုအသံကိုၾကားလိုက္ရေသာ ေမသင္းလြင္တစ္ေယာက္ ရင္သိမ့္တုန္သြားသည္။ လွမ္းလက္စ ေျခလွမ္းတို႔လည္း ရပ္သြားသည္။ အသံေတြကေတာ့ ဆက္ ၾကားေနရဆဲ။ “ဟာကြာ..ကဲလာၿပီ..မႀကိဳက္ဘူးသိလား….. ဟင့္.. တကယ္ပါပဲ.. လက္ကလည္းျမန္လိုက္တာ  အဟင့္ဟင့္..ဟင့္..”  အသက္ျပင္းျပင္းရႉသံမ်ားကို ၾကားရသည္။ လုံခ်ည္ ဒါမွမဟုတ္ ထမီျဖန႔္ ဝတ္လိုက္သည့္ အသံလိုလိုလည္း ေပၚထြက္လာသည္။ “ေတြ႕ၿပီဆို ဒါပဲစိတ္ကူးေနတာပဲ အို.အေမ့..လက္ႀကီးကလဲ..ဟာ..မကိုင္နဲ. ဆို ..ဒါေၾကာင့္သူနဲ႔လာမေတြ႕ခ်င္တာ..သိလား။” ထို႔ေနာက္ လႈပ္ရွားသံမ်ား ၾကားရျပန္သည္။

ေမာသံႏွင့္ အသက္ရႈေနၾကသံကိုလည္း ၾကားရသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာလိုက္သံ ေပၚလာသည္။ သဲသဲကြဲကြဲေတာ့ ေမသင္းလြင္မၾကားရပါ။ “ဟင့္အင္း..ဟင့္အင္း..မခြၽတ္ဘူး..အို..အေမ့..ဟင့္..” အမ်ိဳးသမီး၏ ျငင္းပယ္သံသည္ တကယ္ေတာ့ ႏွာတြန္သံျဖစ္ေနသည္။ ခပ္အစ္အစ္လည္းရွိရာ အသက္ရႈေအာင့္ထားရာမွ ေျပာလိုက္ပုံမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေမသင္းလြင္သည္ အသက္(၁၂)ႏွစ္ေက်ာ္သာ ရွိေသးေသာ အပ်ိဳေပါက္ကေလး ျဖစ္သည္။ ကရင္ႏွင့္ပန္ခ်ာပီကျပားမေလးမို အရပ္ျမင့္ကာ ကိုယ္လုံးကလည္း ဖြံ႕ထြားေနၿပီ။

အ႐ြယ္ႏွင့္စာလွ်င္ အေတာ္ေလးဆူၿဖိဳးေတာင့္တင္းသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္ေနဟန္ သြင္ျပင္ကေတာ့ လုံးလုံးမေပ်ာက္ေသး။ စြဲမက္စရာ အပ်ိဳေပါက္မေလးဟု ေျပာရေပမည္။ ယခုညေနပိုင္း ႐ုပ္ျပစာအုပ္ ဖတ္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူမေနထိုင္ရာ အိမ္ၿခံဝင္းႀကီးႏွင့္ကပ္လွ်က္ လမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုထဲရွိ ကိုရဲေနာင္၏ စာအုပ္အငွားဆိုင္သို႔ အပ်ိဳေပါက္မေလး ထြက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စာအုပ္ဆိုင္ ပုံမွန္ဖြင့္ခ်ိန္က ညေန(၅)နာရီမွ ည(၉)နာရီအထိ။ ယခု(၄)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိေသးရာ ေစာေတာ့ေစာေသးသည္။ သို႔ေသာ္ေမသင္းလြင္က ကိုရဲေနာင္ထံတြင္ စာအုပ္ငွားေနက် ေဖါက္သည္ျဖစ္ကာ လူခ်င္းလည္း အတန္အသင့္ခင္မင္ေနသည္မို႔ ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္မဟုတ္ေသးသည့္တိုင္ စာအုပ္ဝင္ငွား၍ရေပသည္။ ပိတ္ထားေသာ စာအုပ္ဆိုင္၏တံခါးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းသို အေရာက္တြင္ ဆိုင္ခန္းထဲမွ အသံပလံမ်ားကို အပ်ိဳေပါက္ေလး ေမသင္းလြင္ ၾကားရျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအသံတို႔သည္ ေမသင္းလြင္းကို အႀကီးအက်ယ္ ရင္ဖိုလႈပ္ရွားေစသည္။ လွမ္းေနေသာေျခလွမ္း ေတြတုံ႔ရပ္ကာ လူကေက်ာက္႐ုပ္ထုတစ္ခုလို ၿငိမ္ေနေသာ္လည္း အပ်ိဳေပါက္ေလး၏ ရင္ထဲတြင္ေတာ့ ေလထန္ေသာေရျပင္တြင္ လႈိင္းလုံးေလးမ်ားထသလို လႈပ္ရွားေနသည္။ “အိုး..ၾကည့္ပါလား လက္ကလည္းသိပ္ရဲတာပဲ..ဖယ္ကြာ..ဟိတ္။ ဟာ..ထမီ ကြၽတ္ေတာ့မယ္..ကဲလိုက္တာ..ဟင့္  ဟင့္..” အသံသာၾကားရေသာ္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီး ထမီကြၽတ္ေတာ့မည္ကို နားလည္ သိရွိလိုက္သည့္အတြက္ ေမသင္းလြင္းမွာ ၾကားထဲက မ်က္ႏွာပူသလိုျဖစ္လွ်က္ ဖိန္းရွိန္းသြားသည္။ သည္မိန္းမ၏အသံကိုလည္း ၾကားဖူးသလိုလိုရွိသည္။ အညဳအခရာေတြေရာ ေနေသာအသံျဖစ္ရာ ခန႔္မွန္းရခက္ေနသည္။

ျမကလဲ ထမီကြၽတ္သားေတာ့ ဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ လုပ္ၾကေတာ့မွာပဲဟာ ေယာက္်ားသံကို ပီပီသသၾကားရသည္။ ကိုရဲ ေနာင္၏အသံျဖစ္ေၾကာင္း ေမသင္းလြင္ ခ်က္ခ်င္းမွတ္မိသည္။ ျမ ဟုေခၚလိုက္မႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမွာ ျမမာလာ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုလည္း အထာေပါက္သြားသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ အသက္ေတာ့ သိပ္မငယ္လွပါ။ (၄၀)ေက်ာ္ (၅၀)နီးပါးေလာက္ရွိသည္။ အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္ မမွ်ေအာင္ေတာ့ သန္စြမ္းသည္။ အရပ္(၅)ေပ(၆) လက္မခန႔္ျမင့္သည္။ ႐ုပ္ကသာမာန္မွ်သာ၊ သို႔ေသာ္မ်က္ႏွာထားခ်ိဳေပရာ ခင္မင္ႏွစ္လိုဖြယ္ရာေကာင္းသည္။ အသားက ခပ္လတ္လတ္ ေျခမလက္မေတြ အေတာ္ထူထဲႀကီးမားသည္။

ေမသင္းလြင္းတို႔ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက လက္မႀကီး ေျခမႀကီးရင္ လီးႀကီးတယ္ဟု ေျပာၾကသည္ကို နားစြန္နားဖ်ားဆိုသလို ၾကားဖူးထားေလရာ ကိုရဲေနာင္၏ ႀကီးမားထူထဲေသာ ေျခမလက္မမ်ားကို ၾကည့္မိတိုင္း “ဒီလူႀကီးရဲ႕ဥစၥာႀကီးက အရမ္းႀကီးမွာလား” ဟု အပ်ိဳေပါက္မေလးေတြးမိကာ ေက်ာခ်မ္းသလိုလိုျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အႀကိမ္ေတြကလည္း မနည္းလွေတာ့ပါ။ အပ်ိဳေပါက္ေလးတို႔ ထုံးစံ ေသြးသားက ဆူၿဖိဳးစမို႔ ေမသင္းလြင္သည္ ကာမမႈကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည္ကို ကိုယ္တိုင္စိတ္ဝင္စား စပ္စုမႈကလည္း အေတာ္ရွိေနသည္။ ျမမာလာကေတာ့ ေမသင္းလြင္တို႔ၿခံဝင္းႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ေနထိုင္ေသာ သေဘၤာသား မယားမုဆိုးမျဖစ္သည္။ သူမ၏လင္ေတာ္ေမာင္မွာ သေဘၤာမီးလာင္၍ ေသဆုံးသြားသည္မွာ (၅)လမွ်သာရွိေသးသည္။ ျမမာလာသည္ အသက္(၃၀)ခန႔္ရွိသည္။ ဖါရစီေသြး အေတာ္မ်ားမ်ားပါေသာ ကုလားကျပားမျဖစ္သည္။ အသား မမဲပါ တ႐ုတ္ကျပားမေတြေလာက္ ျဖဴျခင္းမရွိေသာ္လည္း အသားအေတာ္ႀကီးကို လတ္သည္။ အရပ္က မိန္းမတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အေတာ္ျမင့္သည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္လည္း လုံးႀကီးေပါက္လွႀကီးျဖစ္သည္။ ခါးက်င္က်င္၊ တင္ကားကား၊ ႏို႔ထြားထြား၊ ေပါင္လုံး ေပါင္တန္ေတြကေတာ့ အထူးရွယ္ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ျပည့္ၿဖိဳးေတာင့္တင္းလွသည္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ကုလားဆင္၊ ေခ်ာသည္ဆိုသည္ထက္ ညိဳ႕အားျပင္းေသာ ႐ုပ္ရည္ဟုဆိုရေပလိမ့္မည္။ ေမသင္းလြင္မွာလည္း ေခသည့္ေကာင္မေလးမဟုတ္ပါ။ ဇ ေလးရွိသည္။ သူမတို႔ မိသားစုေနထိုင္သည္က ၿခံဝင္းႀကီးထဲတြင္ဆိုေသာ္လည္း အေစခံတန္းလ်ားဟုေျပာရမည့္ အိမ္တန္းလ်ားတြင္ ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ားစုကေတာ့ ထိုၿခံဝင္းထဲရွိအိမ္ႀကီးတြင္ အိမ္ေဖၚ မာလီ ဒ႐ိုင္ဘာ အလုပ္ၾကမ္းသမားစေသာ အလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ၾကရသူေတြျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္စု(၁၀)စုမွ်ရွိကာ တန္းလ်ားႏွစ္လုံးတြင္ ၾကပ္သိပ္စြာေနၾကရ သည္။

လင္မယားစုံတြဲေတြလည္းရွိရာ ကာမယွက္မႈမ်ားကို ၾကည့္တတ္ေခ်ာင္းတတ္လ်င္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ေမသင္းလြင္လည္း သူတို႔ႏွင့္ကပ္လ်က္အခန္းမွ လင္မယားအိပ္ယာဝင္ စပ္ယွက္ၾကသည္ကို တစ္ႀကိမ္ေလာက္ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖူးခဲ့သည္။ ေယာက္က်ားႏွင့္ မိန္းမကာမစပ္ယွက္ၾကတာ ဘယ္လို ဆိုတာေလာက္ကိုေတာ့ သိေနသည္။ သည္ေတာ့ ကိုရဲေနာင္ႏွင့္ျမမာလာတို႔ လိုးၾကေတာ့မည္ကို ေမသင္းလြင္အထာေပါက္သည္။ အေျခအေနကေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ယခုမွ စၾကသည္မဟုတ္ေလာက္ေပ။ သည္လိုျပဳမူေနက် ျဖစ္ပုံရသည္။

မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အသံမ်ားစၾကားရသည့္အတြက္ ပထမတြင္ ထိပ္လန႔္သလိုျဖစ္ကာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပဲ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္သြားေသာ ေမသင္းလြင္သည္ အေျခအေနကို သေဘာေပါက္လာေသာအခါတြင္ေတာ့ ဘယ္ လိုလုပ္သင့္သည္ကို နားလည္သြားသည္။ ကိုရဲေနာင္ႏွင့္ျမမာလာတို႔ကို သြားေခ်ာင္းရမည္။ သူတို႔အခန္းေဘးက လင္မယားလုပ္ၾကတာကို ေခ်ာင္းၾကည့္စဥ္က လူမိမည္လည္းစိုးကာ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ႏွင့္ ေခ်ာင္းရေလရာ အားရပါးရၾကည့္ခ်င္တိုင္း မၾကည့္ခဲ့ရ။ ယခုကိုရဲေနာင္၏ စာအုပ္ဆိုင္ေနရာမွာ ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္တြင္သာ လူစည္လွ်က္ က်န္အခ်ိန္မ်ားတြင္ေတာ့ လူသြားလူလာမရွိပဲ ေခ်ာက္ကပ္ေနေပရာ သူမအေနျဖင့္ စိတ္ခ်လက္ခ် ေခ်ာင္းႏိုင္ေပသည္။ သည္ဘက္ကို လူမလာသည့္အခ်ိန္မို႔လည္း ဆိုင္ခန္းထဲရွိစုံတြဲမွာ အျပတ္ကဲေနၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ သူတို႔ေတာင္ကဲေနတာ မိမိကလည္း အပီကို ေခ်ာင္းၾကည့္ပစ္လိုက္မည္ဟု ေမသင္းလြင္ေတြးသည္။ ထိုအခါ တုံ႔ ရပ္ေနေသာေျခလွမ္း သည္အလိုလိုပင္ ေ႐ြ႕လ်ားသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ဆီသို႔ ေျခလွမ္းသည္။

“ေဟာ..ၾကည့္၊ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီခြၽတ္ျပန္ၿပီ ကဲေတာ့မလို႔ပဲ မဟုတ္လား” ျမမာလာ၏ ရမက္လႊမ္းေသာအသံက ေမသင္းလြင္ကို ပိုေျခလွမ္းသြက္ေစသည္။ ေကာင္မေလးပိတ္ေနေသာ ဆိုင္တံခါးနားေရာက္သြားၿပီ။ “ျမကိုခ်စ္လို႔ပါ.. ေတာ္ပါ..ဒါ ခ်စ္တာမွ မဟုတ္တာ..”  “ခ်စ္တာမဟုတ္ရင္ဘာလဲ သြား..သိဘူး…သိေအာင္..အခုျပလိုက္မယ္..” ေမသင္းလြင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရန္ အေပါက္လိုက္ရွာေနဆဲ၊ စာအုပ္ဆိုင္ခန္းထဲက အသံေတြက အသည္းယားစရာ ျဖစ္ေနေစသည္။

“အား..ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္..နာတယ္ ဦးရဲရ။ အရမ္းႀကီးထိုးမထည့္နဲ႔..အာအိ.. ေသၿပီ..ေျဖးေျဖးသြင္းပါလို႔ ေျပာေနတာမရဘူး” ျမမာလာ၏ ညီးညဴသံေၾကာင့္ ထိုးသြင္းထည့္လိုက္ၿပီမွန္း ေမသင္းလြင္ သိသည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလး၏ ေပါင္ၾကားမွေစာက္ပတ္ပင္ ဆတ္ခနဲတစ္ခ်က္တုန္သည္။ ဖုထစ္ေဖါင္းတက္ေနသည္။ နံရံတြင္ အေပါက္တစ္ခုျမင္ရာ ေမသင္းလြင္လည္း ထိုအေပါက္တြင္ ညာမ်က္လုံးကပ္လွ်က္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေလေတာ့သည္။ ဆိုင္ခန္းထဲတြင္ မီးေတာ့ ထြန္းမထားပါ။ သို႔ေသာ္ ညေနဘက္ (၄)နာရီ သာသာေလာက္အခ်ိန္ အေနာက္ဘက္သို႔ က်ဆင္းေနေသာ ေနေရာင္ခ်ည္တန္းမ်ားက မ်က္ႏွာက်က္နားရွိမွန္လည္ေပါက္မွ က်က်နနတိုးဝင္ေနရာ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္း ရွိေနသည္။ ေခ်ာင္းၾကည့္ေသာ အပ်ိဴေပါက္ေလးအဖို႔ ျမင္ကြင္းေတြရွင္းလင္း ပီျပင္လွသည္။

အသံေတြကိုလည္းပို၍ ပီပီသသ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ၾကားရသည္။ “ဘြပ္ဘုဘုဘြပ္..အားကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္..” “ျမ..ဘာျဖစ္လို႔ လဲဟင္..သိပ္နာသြားသလား.. ဟင့္အင္း.. မနာပါဘူး ဦးရဲရ။ ဦးရဲေဆာင့္လိုးထည့္လိုက္တာ ေကာင္း လြန္းလို႔ပါရွင္” “ေကာင္းရင္ အပီခံစမ္းပါျမရာ။ လက္ေတြက ဘာျဖစ္လို႔ တို႔ရင္ဘတ္ကို ဆီးတြန္းထားရတာလဲ။ ေပါင္ႀကီးေတြကိုလည္း ကားၿပီး ဖင္ေကာ့ေကာ့ေပးေလ။ ေကာင္းေကာင္း ေဆာင့္လိုးေပးမယ္..တအားႀကီးမေဆာင့္နဲ႔အုံးေနာ္။ အခုမွအရွိန္ရခါစ ရွိေသးတာ။ ဦးရဲရဲ႕ လီးကအႀကီးႀကီး။ ျမအဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္သိပ္ေနတာ..” “လီးႀကီးေတာ့ အလိုးခံရတာ မိုက္တယ္မဟုတ္လား….ဟြန႔္..သြားစမ္းပါ” ၾကားရေသာ အသံေတြက ရမက္ျပင္းစရာျဖစ္သလို ေခ်ာင္းၾကည့္၍ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းကလည္း ေမသင္းလြင္ကို ရင္ဖိုေမာကာ ကာမအဆိပ္တက္ေစသည္။

ကိုရဲေနာင္က ျမမာလာကို စာအုပ္မ်ားခင္းက်င္းျပသည့္စားပြဲ (ယခု ဆိုင္မဖြင့္ေသး၍ ထိုစားပြဲေပၚတြင္ စာအုပ္ေတြ တင္မထားေသးပါ) ေပၚတြင္ တင္ကာလိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ျမမာလာသည္ စားပြဲအစြန္းတြင္ ကားအိေသာ တင္ပါးဆုံႀကီး တင္ကာ ကိုယ္အေပၚပိုင္းက စားပြဲေပၚပက္လက္လွန္ကာ လွဲခ်ေပးထားသည္။ စတင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်ိန္က ျမမာလာ၏ေျခေထာက္ ႏွစ္ေခ်ာင္းက ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခ်ထား သည္။ သို႔ေသာ္ ကိုရဲေနာင္၏ ဖင္ေကာ့ေပးရန္ ေျပာလိုက္သံႏွင့္အတူ ေအာက္ခ်ထားေသာ သူမ၏ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ကိုရဲေနာင္က ဆြဲမပင့္ေထာင္တင္လိုက္ရာ ျမမာလာကလည္း မိမိ၏ေပါင္မ်ားကို အလိုက္သင့္ဆိုသလို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ထိမ္းကာကိုင္၍ ခပ္ကားကားလုပ္ေပးသည္။ တင္ပါးဆုံသည္ စားပြဲစြန္းတြင္တင္ကာ အားျပဳထားလ်က္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ ေလထဲတြင္ ႂကြတက္ေထာင္ထားသလို ျဖစ္ေနသည္။

ကိုရဲေနာင္ကေတာ့ စားပြဲေအာက္ၾကမ္းျပင္တြင္ ေျခခ်ကာ မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ လိုးေနသည္။ ေမသင္းလြင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာနံရံ အေပါက္မွာ လိုးေနၾကသူႏွစ္ေယာက္၏ ေဘးဘက္တြင္ရွိသည္။ ေဘးတိုက္အေနအထားျဖင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ရသည္မို႔ အဆင္ေျပသည္။ အကုန္ျမင္ေနရသည္။ ျမမာလာ၏ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ထမီမရွိ။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကေလးကလည္း ညာဘက္ေျခ က်င္းဝတ္တြင္ လိပ္စြပ္ေနလ်က္။ အေပၚပိုင္းရွိ ဘေလာက္စ္ႏွင့္ အတြင္းခံကိုေတာ့ ခြၽတ္မထားပါ။ သို႔ေသာ္ဘေလာက္စ္ကို လည္ပင္းနားေရာက္ေအာင္ လိပ္မတင္ထားၿပီး အတြင္းခံဘရာစီယာ၏ ရင္အုံေတြကိုလည္း လွန္တင္ထားေလရာ ႏို႔ေပၚဗိုက္ေပၚ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ဖုံးဖုံးဖိဖိမရွိေပ။

ျမမာလာ၏ ႏို႔အုံေတြကလည္း ႀကီးမားဆူၿဖိဳးကာ လုံးဝန္းမို႔ေမာက္ ေကာ့တက္ေနသည္။ အသားအေတာ္လတ္သူမို႔ ရင္သားတို႔က ေဖြးသလိုပင္ရွိသည္။ ကာမဆိပ္တက္ေနခ်ိန္မွာမို႔ ႏိူ႔သီးေခါင္းမ်ားသည္ တင္းမာစူေကာ့ကာ ခြၽန္၍ေထာင္တက္ေနၾကသည္။ ကိုရဲေနာင္ကလည္း ေအာက္ပိုင္းတြင္ ပုဆိုးမရွိ။ ဗလာက်င္းေနသလို အေပၚအက်ႌကိုလည္း ခါးေပၚလိပ္၍ တင္ထားသည္။ ေအာက္ပိုင္းတြင္ အဝတ္အစားမရွိသည္မို႔ ဖင္မည္း မည္းေျပာင္ေျပာင္ႀကီး၊ လီးတန္တုတ္တုတ္ထြားထြားႀကီးႏွင့္ ေတာင့္တင္းသန္မာေသာ ေပါင္လုံးေပါင္တန္မ်ား အရွင္းသားေပၚေနၾကသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ အညာသားမဟုတ္ေသာ္လည္း အသားကေတာ့ အေတာ္မည္းသည္။ အသားအေတာ္ႀကီးကိုလတ္ေသာ ကုလား ကျပားမ မျမမာလာသည္ အသားမည္းေသာ ကိုရဲေနာင္ႏွင့္ အလိုးခံေနေသာအခါ သူမ၏အသားက ပိုျဖဴလာသလိုျဖစ္ေနသည္။

လူကအသားမည္းသလို လီးေခ်ာင္းႀကီးကလည္း မီးေသြးခဲတမွ် ပိုမည္းေနနက္ေနသည္။ ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္၍ေဆာင့္၍ လိုးေနရာ ျမမာလာ၏ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးေခ်ာင္းႀကီး ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ လႈပ္ရွားေနသည္ကို ေမသင္းလြင္ ေသေသခ်ာခ်ာျမင္ေနရသည္။ ျမမာလာသည္ ေစာက္ေမႊးမ်ား ရိတ္ကာထားေလရာ ေစာက္ပတ္သည္ ေျပာင္ရွင္းလွ်က္ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္၏ အေနအထားအေျခအေနကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ေတြ႕ရသည္။ ေမသင္းလြင္အတြက္ ျမင္ကြင္းကရွင္းေနသည္။ ေမသင္းလြင္းသည္ ျမမာလာ ေစာက္ေမႊးရိတ္ကာထားသည္ကို မသိ။ အသက္(၃၀)ခန႔္ ေရာက္ေနလွ်က္ ေစာက္ေမႊး မေပါက္ေသးပဲရွိေနသည္ဟုသာ ထင္ကာ အံ့ၾသသလိုျဖစ္ေနသည္။ ကိုရဲေနာင္၏လီးႀကီးကလည္း  ႀကီးလွသည္။ သူမစိတ္ထင္ အရွည္ (၇) လက္မနီးပါးရွိကာ လုံးပတ္ကေတာ့ စပါကလင္အခ်ိဳရည္ပုလင္း ဖင္ပိုင္းေလာက္ကို တုတ္သည္။

ႀကီးမားတုတ္ခိုင္လြန္းလွေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ျမမာလာ၏ေစာက္ပတ္ႏွင့္ ဆန႔္မွဆန႔္ပါ့မလား၊ ကြဲၿပဲကုန္ေလမည္လား စသျဖင့္ အပ်ိဳေပါက္မေလး ေတြးေတာရင္ဖိုေနသည္။ ဒီေလာက္ႀကီးတဲ့ အေခ်ာင္းႀကီးကို အားနဲ႔ေဆာင့္ေဆာင့္ပီ ထိုးသြင္းေနရာ ျမမာလာေတာ့ အရမ္းနာမွာပဲဟုလည္း ေမသင္းလြင္ ေတြးမိသည္။ သို႔ေသာ္ ျမမာလာကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ နာပုံမရ။ အရသာေတြ႕ေနေၾကာင္း သိသာထင္ရွားသည္။ “ဘြပ္ဘြပ္..အားအိအိ..ေကာင္းလိုက္တာ..ေဆာင့္ေဆာင့္..” “ကို ေဆာင့္လိုးတာ..ႀကိဳက္လား..”  “အင္း..ႀကိဳက္တယ္..ႀကိဳက္လို႔ေဆာင့္ခိုင္းတာေပါ့လို႔..”  “ဖင္ဆုံႀကီး ေကာ့ေကာ့ေပးေလ..ေပါင္လည္းၿဖဲထားေပး..”   “ေကာ့ေပးၿဖဲေပးေနတာပဲ..ဦးရဲကလည္း..”   “ဘြပ္.. ဘု.. အမေလး..ေလး..ထိလိုက္တာကြာ။

ေစာက္ပတ္ထဲပူဆင္ၿပီး သားအိမ္ေတာင္လႈပ္ခါသြားတယ္..” “ျမေစာက္ပတ္ထဲမွာ ေစာက္ရည္ေတြက စို႐ႊဲေနတာဆိုေတာ့ ေဆာင့္ထိုးခ်လိုက္ရင္ လီးကေလွ်ာခနဲ အဆုံးဝင္တာေပါ့” “ဟြန႔္.ေျပာေရာမယ္။ အရည္႐ြဲၿပီး အဝင္ေခ်ာတာ ႀကိဳက္ရဲ႕လား။ အရည္ေတြ သိပ္မ်ားေနတယ္ဆိုရင္ သုတ္ေပးမယ္ေလ..” “အင္း..ေကာင္းတယ္..နည္းနည္းသုတ္ပစ္လိုက္။ ”ေျပာရင္း ကိုရဲေနာင္က ျမမာလာ၏ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးသြင္း လိုးေနေသာ လီးႀကီးကို ဆတ္ကနဲဆြဲထုတ္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ လီးထြက္သြားသံ “ပတ္၊ဗ်စ္၊ပလြတ္”ဆိုသည္ကိုပင္ ေမသင္းလြင္ အတိုင္းသားၾကားရသည္။ လိုးလက္စတန္းလန္း ေစာက္ပတ္ႀကီးသည္ လီးကြၽတ္သြားေသာအခါ ၿပဲ အာလန္ေနသည္ကိုလည္း ထင္းထင္းႀကီးျမင္ရသည္။ ကာမဆိပ္တက္ေနခ်ိန္မို႔ အဖုတ္ႀကီးက ေလထိုးသြင္းထားသလို ဖုထစ္ကာ ေဖာင္းကားေနသည္။

အရည္မ်ားလည္း စို႐ႊဲလက္ေျပာင္ေနသည္။ ျမသီတာ၏ အရည္႐ြမ္း႐ြမ္းစိုေနေသာ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္း ႐ြ႐ြႀကီးကိုျမင္ရေတာ့မွ မိမိ၏ေပါင္ၾကားမွ ေစာက္ပတ္သည္လည္း ဖုေဖါင္းကာအရည္ေတြစိုေနသည္ကို ေမသင္းလြင္သတိျပဳမိသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ ကိုရဲေနာင္၏လီးႀကီးသည္ ကလန႔္ခံရ သလိုမ်ိဳးျဖစ္ကာ ဆီးစပ္ကို ဖတ္ခနဲသြား႐ိုက္သည္ကို ေတြ႕ရသည္တြင္ ေမသင္းလြင္း တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွလည္း ေႏြးကနဲေနေအာင္ပင္ အရည္ၾကည္တို႔ စိမ့္ထြက္ေနသည္။ ျမမာလာလို လီးထိုးသြင္းကာ လိုးတာမခံရပါပဲနဲ႔ မိမိေစာက္ပတ္ထဲက ဘာေၾကာင့္ အရည္ေတြစိုထြက္ရေလသနည္းဟု အပ်ိဳေပါက္ေလး ေတြးေနသည္။ သည္ကိစၥမ်ားကို ေကာင္းစြာတတ္သိျခင္းမရွိေသာ္လည္း ကာမစိတ္ဆႏၵႏိုးထမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟုေတာ့ သဘာဝအသိျဖင့္ နားလည္သလိုလိုရွိသည္။

ကိုရဲေနာင္က ထိုင္ခုံေပၚတင္ထားေသာ သူ႔ပုဆိုးကိုယူကာ ျမမာလာကို လွမ္းေပးသည္။ ျမမာလာက ကိုရဲေနာင္၏ပုဆိုးျဖင့္ သူမေစာက္ပတ္မွ ေစာက္ရည္မ်ားကို အသာတို႔ကာသုတ္သည္။ အကုန္စင္ေအာင္ သုတ္ျခင္းမဟုတ္။ ေစာက္ရည္ အရမ္း႐ႊဲမေန႐ုံသာ ခ်ိန္ဆ၍ သုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ “ကိုင္း..လာလိုးေတာ့..ရၿပီ..” ပုဆိုးကို စားပြဲစြန္းနားတြင္ပစ္ခ်ကာ ျမမာလာက ပက္လက္လွန္အိပ္ခ် လ်က္ေျပာသည္။ ေစာေစာကအလိုးခံခဲ့သည့္ အေနအထားအတိုင္း အိထြားေသာဖင္ဆုံထြားထြားႀကီးကို စားပြဲေစာင္းတြင္ တင္လွ်က္ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ေျမႇာက္ေပးသည္။ ေျမႇာက္ထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္မ်ားျဖင့္ ထိမ္းကိုင္ကာ ကားထားေပးလိုက္ေသးသည္။ “တစ္မ်ိဳးေျပာင္းၿပီးလိုးရေအာင္..ကုန္းေပးပါလား..” ျမမာလာက အလိုးခံရန္ ရယ္ဒီမိတ္ဆိုသလို အသင့္ျပင္ေပးထားသည္ကို တက္မလိုးေသးပဲ ကိုရဲေနာင္ကေျပာသည္။

အေျပာခံရသူ ျမမာလာ ဘယ္လိုမ်ိဳးေနမလဲေတာ့ မေျပာတတ္၊ ၾကားလိုက္ရသူ ေမသင္းလြင္ပင္ ရင္သိမ့္တုန္သြားရ သည္။ ျမမာလာဆိုလွ်င္ ရင္သိမ့္တုန္႐ုံမက အဖုတ္ပင္ လႈပ္ခါသြားေလမည္ဟု အပ်ိဳေပါက္ေလး ေတြးေနမိသည္။ ထိုအေတြးဝင္မိခ်ိန္တြင္ သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးသည္ ဆတ္ကနဲ တစ္ခ်က္တြန႔္သြားသည္။ အရည္ၾကည္တစ္သုတ္လည္း ပ်စ္ကနဲထြက္လာသည္။ ေမသင္းလြင္၏ ပါးစပ္မွ “အို”ဟု မတိုးမက်ယ္ ေရ႐ြတ္သံေလး ေပၚထြက္လာသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ ထိုအသံကို ၾကားလိုက္မိသလိုပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔စိတ္အာ႐ုံက ျမမာလာကို ကုန္းခိုင္းၿပီး လိုးခ်င္စိတ္ကမ်ားေနသျဖင့္ ၾကားမိသလိုလိုရွိေသာ အသံ သဲ့သဲ့ေလးအေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ စီစစ္ခြဲျခားျခင္းမျပဳပဲ လ်စ္လ်ဴရႈပစ္လိုက္သည္။

“အိုး..ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္လည္း ရတဲ့ဟာကို..” အလိုးခံရန္အသင့္ရွိေနေလေသာ ျမမာလာက မ်က္စေလးခ်ီကာ ညဳတု တုၾကည့္လွ်က္ ခရာတာတာေျပာသည္။ ကိုစိုးေနာင္လိုးခ်င္သည့္ အေနအထားအတိုင္း ကုန္းေပးေတာ့မွာကိုေတာ့ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူ အပ်ိဳေပါက္ေလးပင္ သိသည္။ “ျမလိုႏို႔ႀကီးႀကီး တင္ဆုံကားကားဆိုက္ႀကီးကို ကုန္းၿပီးေနာက္က ခြလိုးတာ ပိုအရသာေတြ႕တာေပါ့။ ႏို႔ႀကီးကိုအပီဆြဲၿပီး ေကာင္းေကာင္းလိုးေပးမွာ စိတ္ခ်။ ကဲ.. ကုန္းေပးစမ္းပါကြာ..”   “ဟြန႔္ေတာ္ေတာ္ကဲေနာ္.. အဆန္းကိုထြင္ခ်င္တယ္။ ႐ိုး႐ိုးအေပၚ က လုပ္တာမဟုတ္ဘူး..။ ကုန္းခိုင္းရတာနဲ႔ဘာနဲ႔..” “ဟဲဟဲဟဲ..ျမလဲအရသာ ပိုေတြ႕မယ့္ဥစၥာ..”  “ဘာ အရသာေတြ႕တာလဲ..ဟြန႔္..” ျမမာလာက ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလး တစ္ခ်က္ထိုးကာ  ဖင္တင္ေပါင္ကားေပးထားရာ စားပြဲေပၚမွ ေအာက္သို႔ဆင္းသည္။ စားပြဲေပၚလက္ေထာက္ကာ ကုန္းေပးသည္။

“အဲလိုမ်ိဳးကုန္းေပးလိုက္လဲ ၿပီးတာပဲ။ ျမလည္း ေစာက္ပတ္ထဲ အီဆိမ့္သြားေအာင္ ဖီလင္ရမွာကို သိရဲ႕သားနဲ႔..” “သြား..ျမက ဦးရဲလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔သာ ကုန္းေပးတာသိလား..အီဆိမ့္သေလး..ဘာေလးမေျပာနဲ႔ ကုန္းေပးၿပီးခံရတာ အထဲမွာ ေအာင့္ေအာင့္သြားတာ.. နာလည္းနာတယ္..” ”နာတာကိုက ေကာင္းေနတာမဟုတ္လား..ျမရဲ႕” “ေတာ္စမ္းပါ.. ကဲ..ဒီမွာကုန္းေပးထားၿပီေလ။ စကားမ်ားမေနနဲ႔.. လာခ်ေတာ့”  “ခ်မွာေပါ့ ျမရဲ႕။ ျမကအရမ္းကို အလိုးခံခ်င္ေနၿပီလား..” “ဟင့္.သူမ်ား မၿပီးေသးပဲ မစို႔မပို႔ျဖစ္ေနတာကိုး။ ခံခ်င္ေနတာေပါ့။ ဦးရဲကေရာ မလုပ္ခ်င္ဘူးလား..” “လိုးခ်င္တာေပါ့ ျမရာ.. ျမကို တစ္ေန႔လုံး ေခၚထားၿပီးေတာင္ စိမ္ေျပနေျပ လိုးပစ္ခ်င္ေနတာ..”  “အမယ္ေလး.. တစ္ေန႔လုံးေတာ့မခံႏိုင္ေပါင္.. လူကိုသူ႔မယားမ်ား မွတ္ေန သလားမသိဘူး..”   “လိုးေနၾကတာပဲဟာ..မယားမမွတ္လို႔ ဘာမွတ္ရမွာလဲ..”  “ကဲ..ကဲ.. စကားမ်ားမွာလား.. လိုးမွာလား..ေျပာ။ မလိုးရင္ ျပန္ေတာ့မယ္..” “လိုးမွာပါ..လိုးမွာ။ ေပါင္ေလးနည္းနည္း ကြလိုက္။ ေစာက္ပတ္က ေပါင္ၾကားညပ္ေနလို႔”  “ကြၽတ္..ဦးရဲကေတာ့ကြာ..တစ္ကယ္ရစ္တယ္..”  “ရစ္တာမဟုတ္ပါဘူး ျမရယ္.. ေပါင္ကြေပးမွ ေစာက္ပတ္အာၿပီး လီးထိုးသြင္းလို႔ရမွာေပါ့။

ေစာက္ပတ္ ေပါင္ၾကားမွာညႇပ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္သြင္းႏိုင္မွာလဲ။ အေပါက္ေခ်ာ္ၿပီး ဖင္ထဲဝင္သြားရင္ ျမပဲ ေအာ္တာ..”   “ေဟ့..ေဟ့ဉာဏ္မ်ားၿပီး ဖင္ထဲေခ်ာ္သလိုလိုနဲ႔ ထိုးမသြင္းနဲ႔ေနာ္..” “ဒါေၾကာင့္ေပါင္ကြခိုင္းတာေပါ့..”  “ေဟာဒီမွာ ၿဖဲလဲေပးထားတယ္..အေပါက္မလြဲေစနဲ႔” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခ်ီအခ်ေျပာေနၾကသည့္ စကားမ်ားအရ ျမမာလာ၏ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ ကိုရဲေနာင္က လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ေခ်ာ္လိုးသြင္းဖူးခဲ့ေၾကာင္း ေမသင္းလြင္က နားလည္လိုက္သည္။ ေမသင္းလြင္မွာ အသက္(၁၂)ႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိ ေသးေသာ္လည္း ကာမစပ္ယွက္လ်င္ မိန္းမအဂၤါထဲ ေယာက္်ားတန္ဆာ ထိုးသြင္းရသည္ ဆိုျခင္းေလာက္ကိုေတာ့ သိသည္။ ယခုမူ စအိုေပါက္ထဲကိုပါ ထည့္လို႔ရသည္ဟု အသိတိုးရျပန္သည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလး၏ ဖင္ဝယားသလိုလို၊ လႈပ္သလိုလိုပင္ ျဖစ္လာသည္။

ျမမာလာသည္ လက္ႏွစ္ဘက္ေနာက္ပစ္ကာ သူမ၏ေစာက္ပတ္ကို က်က်နနပင္ ဆြဲၿဖဲေပးသည္။ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားႏွစ္ဘက္ ၿပဲအာလ်က္ အတြင္းသားနီရဲရဲမ်ားက လတ္ဆတ္ေသာ ငါးပါးဟပ္လိုေပၚလာသည္။ ေစာက္ေစ့ႀကီးလည္း ျပဴး၍ေကာ့ေထာင္တက္ေနသည္။ ေမသင္းလြင္အဖို႔မွာ မိန္းမအဂၤါေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ထင္ထင္ရွားရွားႀကီးကို ျမင္လိုက္ရကာ ရင္ထဲက်လိက်လိပင္ ျဖစ္၍လာသည္။ ဒီအဖုတ္ႀကီးကို လိုးေနေဆာ္ေနေသာ ကိုရဲေနာင္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့။ ကိုရဲေနာင္သည္ ရက္ရက္ေရာေရာ ၿဖဲေပးထားေသာ ေစာက္ပတ္ၿပဲၿပဲအာအာႀကီးကို တစ္ခ်က္ကုန္းၾကည့္ၿပီး လီးေခ်ာင္းႀကီးကို အလယ္ေလာက္မွကိုင္ကာ ေတ့ေထာက္၍ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “အား..ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္..ျဖည္းျဖည္းဦးရဲ..နာတယ္နာ တယ္..” ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ လီးေခ်ာင္းႀကီးတစ္၍တစ္၍ ဝင္သြားသည္ကို ေမသင္းလြင္တစ္ေယာက္ အသည္းတုန္အူတုန္ခမန္း ျမင္လိုက္ရသည္။ အပ်ိဳျဖစ္ကာစ အဖုတ္ေလးထဲမွ ႐ြစိ႐ြစိလႈပ္လာသည္။

အပ်ိဳေပါက္မေလးသည္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေစ့ကာ လိန္ထားလိုက္မိသည္။ ေပါင္လိန္ထား၍ ေပါင္ႏွစ္ခုၾကား ညႇပ္သြားေသာေစာက္ပတ္ထဲမွ ထူးျခားေသာအာ႐ုံတစ္ခု တရိပ္ရိပ္ျဖစ္ေပၚသည္။ ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းခနဲဖ်န္းခနဲဆိုသလို ထၿပီးရင္းထ၍ေနေလသည္။ လီးအသြင္းခံေနရသူ ျမမာလာခါး ေကာ့၍ ဖင္ႀကီးယမ္းခါသြားသည္ကိုလည္း ေမသင္းလြင္ျမင္ေနရသည္။ “ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္ရဲ႕လား” ကုန္းေပးထားေသာ ျမမာလာ၏ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ေနာက္မွခြကာ လီးထိုးသြင္းရင္း ကိုရဲေနာင္ကေမး၏။ သူသြင္းေနသည့္ လီးဝင္ေနသည္ကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ေနရသည့္ၾကားကပင္ သူလိုးတာခံေနေလေသာ သေဘၤာသားမယား မုဆိုးမအသစ္စက္စက္ ကုလားကျပားမကို ရမက္ျပင္းလာေအာင္ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ “အင္း..ဝင္တယ္ကြာ..ဝင္တယ္။ ျပည့္ၾကပ္ေနတာပဲ.. ဆုံးေအာင္သြင္းလိုက္ၿပီလား..” “ဘယ္ဆုံးအုန္းမွာလဲျမရ။ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ပဲ ဝင္အုန္းမွာ။ အကုန္ဝင္ေအာင္ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့မယ္။”

“အရမ္းမသြင္း..ဘြပ္ဗ်စ္..အမေလးေလး နာလိုက္တာ.. သိပ္မၾကမ္းပါနဲ႔ဆိုမွ.. အားအား” ျမမာလာက အရမ္းမသြင္းရန္ ေတာင္းပန္စကားမဆုံးမီမွာပင္ ကိုရဲေနာင္က က်န္ေနေသးသည့္ လီးေခ်ာင္းတစ္ဝက္မရွိတရွိကို အားထည့္ကာ ဖိေဆာင့္ထိုးသြင္းခ်လိုက္သည္။ လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေစာက္ပတ္ထဲ အကုန္ဝင္သြားေလၿပီ။ လီးသြင္းၾကမ္းကာ အဝင္လည္းနက္ေသာေၾကာင့္ ျမမာလာ၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွာ ပူ၍ေအာင့္တက္သြားရသည္။ အလိုးခံဖူးေသာလီးမို႔ အဝင္ေခ်ာေသာ္လည္း ပြတ္တိုက္မႈက တင္းၾကပ္စီးပိုင္ေသာေၾကာင့္ ျမမာလာနာသြားကာ ေအာ္ဟစ္ညီးညဴလိုက္မိရွာသည္။

ဖင္ဆုံႀကီးဆတ္ကနဲ တုန္ကာ လူမွာလည္း ေရွ႕သို႔ကိုင္းက်သည္။ ကုန္း၍အလိုးခံေနရသည္မို႔ ဆီးစပ္ကေရွ႕မွ စားပြဲအစြန္းကို သြား႐ိုက္မိသည္။ စားပြဲသာခံမေနပါက ျမမာလာမွာ လီးေဆာင့္သြင္းခ်လိုက္သည့္ ဒဏ္ျဖင့္ ေမွာက္ခုန္လဲၿပိဳက်သြားေလာက္သည္။ ကိုရဲေနာင္ကေတာ့ ျမမာလာ ဘာႀကိဳက္တတ္သည္ကို (လိုးေနက်မို႔) သိေနေလရာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးဝင္ေအာင္ ထိုးထည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာစြာ လိုးေဆာင့္ေပးေလေတာ့သည္။ ပညာပါကာ ထိမိေသာအလိုးအေဆာင့္တို႔တြင္ ျမမာလာ အျပတ္ၿငိမ့္ေနသလို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနေသာ အပ်ိဳမေလးမွာလည္း ဖီလင္ေတြတက္ၿပီးရင္း တက္၍ေနေလသည္။ အဖုတ္ထဲတြင္ အျပတ္ကိုစိုေနသည္။ မို႔ေမာက္စ ရင္သားႏုႏုေလးမ်ား တင္းမာစူက်စ္ေနၾကသည္။ ႏို႔သီးေလးဆိုလွ်င္လည္း မခြၽန္တခြၽန္ျဖစ္ေနသည္။ လူမွာလည္း အၿငိမ္မေနႏိုင္ပဲ ဖင္တလႈပ္လႈပ္ ေပါင္တလိမ္လိမ္ျဖစ္ေနသည္။

ေပါင္ခ်င္းဖိႀကိတ္ လိမ္ေလတိုင္း အဖုတ္ကို ေပါင္ခ်န္ႏွစ္ဖက္က ဖိညႇပ္သလိုျဖစ္ကာ ဝတ္ထားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး၏ ခြဆုံသားေနရာႏွင့္ ေစာက္ေစ့တို႔ ထိမိပြတ္မိၾကသည္။ အပ်ိဳမေလးမွာ ေလထဲတြင္ ပန္းရထားႀကီးစီးရသလိုလို အျမင့္မွက်လာလိုက္ ျပန္တက္သြားလိုက္ ျဖစ္သလိုလို ရင္တဖိုဖို အသည္းတေအးေအး ျဖစ္ေနသည္။ ျမမာလာ အလိုးခံေနတာၾကည့္ရင္း မိမိကိုယ္တိုင္ အလိုးခံရသလို ခံစားရလွ်က္ တစ္သက္မွာတစ္ခါမွ မႀကဳံဘူးေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈျဖင့္ သိမ့္သိမ့္တုန္၍ေနေလသည္။ လိုးေနၾကသူ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ဆိုသလို အေပးအယူမွ်၍ ခံေနလိုးေနၾကေလရာ ေမသင္းလြင္မွာ ေၾကးႀကီးေပးၿပီးမွ ၾကည့္ရေသာ လိုက္ဖ္ရႈိးေခၚ  လူကိုယ္တိုင္လိုးျပေဆာ္ျပသည့္ အျပာျပပြဲကို စိတ္ႀကိဳက္ ၾကည့္ရႈရသလိုမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။

ရဲေနာင္က အလိုးကြၽမ္းက်င္ၿပီး ေဆာင့္အားသန္သလို ျမမာလာကလည္း အခံေတာ္ကာ အေပးေကာင္းသည္။ ကိုရဲေနာင္က ခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္လိုက္၊ ျဖည္းျဖည္းမွန္မွန္လိုးလိုက္ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲ အားျပင္းျပင္းႏွင့္ သြင္းလိုက္ႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းလိုးသည္။ ေဆာင့္လိုးရင္း သူ၏ဖင္ေျပာင္ႀကီးကို ဝိုက္ကာလႈပ္လိုက္၊ ဒူးကြဒူးေကြးလိုက္လည္း လုပ္ေပးရာ လီးေခ်ာင္းႀကီးသည္ ေစာက္ပတ္ကို ဟိုထိုးသည္ေမႊ လမ္းေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ဝင္လွ်က္ရွိသည္။ လိုးရင္းစကားလည္း ေျပာေနရာ ေမသင္းလြင္အဖို႔ ရင္ဖိုေမာဖြယ္ရာ လိုးေဆာင့္မႈမ်ားကိုလည္း ျမင္ရ၊ အသည္းယားစရာ တစ္တစ္ခြခြေျပာၾကဆိုၾကသည့္ စကားေတြကိုလည္း ၾကားေနရ၊ သည္ၾကားထဲ လီးဝင္သံထြက္သံ၊ အသက္ျပင္းျပင္းရႈသံ၊ အရသာေတြ႕၍ ျမည္တမ္းသံေတြကလည္း ထပ္ျဖည့္ျပန္ရာ ရင္တဒိန္းဒိန္းခုန္ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးေတြ ဆူပြက္ကာ အရမ္းကိုထႂကြ၍ ေနေလေတာ့သည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ ဘဲတေပြေလာက္ေရာက္လာလွ်င္ ေမသင္းလြင္က အတင္းပင္ဆြဲေခၚကာ အလိုးခိုင္းမည္မွာ ေသခ်ာေနသည္။ အပ်ိဳမေလးအတြက္ ကံေကာင္းသည္လား ကံဆိုးသည္လားေတာ့ မေျပာႏိုင္။ ထိုေနရာဆီသို႔ လူေယာက္်ားမေျပာႏွင့္ ေခြးထီးပင္ေရာက္မလာေပရာ ေမသင္းလြင္မွာ ဆြဲလိုးခိုင္းစရာ လီးမရွိဘဲ တစ္ေယာက္တည္းသာ ဖီလင္ေတြတက္လ်က္ အျပတ္ေဟာ့ေနရေလသည္။ “ဘြပ္ဘုဘုဘြပ္..အားအိအိ ဦးရဲရယ္..ေဆာင့္ေဆာင့္ တအားေဆာင့္ေပးေနာ္..”  “ျမ..ၿပီးေတာ့မလား..ဟင္..”   “အင္း..အင္း.. ၿပီးေတာ့မယ္.. ေဆာင့္ေလ.. ဒီမွာအရမ္းေကာင္းေနတာ.. တအားေဆာင့္စမ္းပါ..” “ဘြပ္ဘုဘြပ္ဘုအိအာ့.. ဘြပ္..အမေလး..ဘြပ္.. ေကာင္းလိုက္တာ..ေဆာင့္   ေဆာင့္..လာေတာ့ မယ္..ထြက္ေတာ့မယ္..လိုးေလ..ေဆာင့္..အား ႏို႔ဆြဲအုန္း..” ကိုရဲေနာင္က ဖင္ဆုံကားကား တုတ္တုတ္ခဲႀကီးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္စုံကိုင္ကာ ေဆာင့္လိုးေနရာ မျမမာလာက ႏို႔အဆြဲခံခ်င္လာေသာေၾကာင့္ အငမ္းမရေျပာသည္။ ကိုရဲေနာင္လည္း ဖင္ကိုင္ထားသည့္ လက္ႏွစ္ဘက္အနက္မွ ညာလက္ကိုဖယ္ကာ ျမမာလာ၏ဂ်ိဴင္းေအာက္မွ ထိုးလွ်က္ ညာဘက္ႏို႔ႀကီးကို လွမ္းဆြဲသည္။

“ႏို႔ႏွစ္ခုလုံးကို စုံကိုင္ဆြဲစမ္းပါဦးရဲရဲ႕။ ႏို႔ကိုတအားဆြဲၿပီး အပီေဆာင့္လိုးေပးစမ္းပါ။ ျမေစာက္ပတ္ အရမ္းယားေနၿပီ..ဆြဲေလ..ႏို႔ဆြဲၿပီး ေဆာင့္ပါရွင့္” ၿပီးေတာ့မည္မို႔ ျမမာလာသည္ အရမ္းကိုကဲေနသည္။ ကာမစိတ္မြန္ကာ အငမ္းမရ ျဖစ္လာသည္။ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ေကာ့ေကာ့တြန္းေပးေနရာ ကိုရဲေနာင္ ၏ေဆာင့္လိုးခ်က္ႏွင့္ အံကိုက္ျဖစ္ကာ လီးအဝင္ပိုျပင္းသည္။ ကိုရဲေနာင္မွာလည္း ျမမာလာၿပီးေတာ့မည္ကို သိကာစိတ္ပိုထလာသည္။ ေဆာင့္အားပိုသန္လာသလို ျမမာလာ၏ ေစာက္ပတ္သည္လည္း အရမ္းကိုလႈပ္ရွားသည္။ လိုးေဆာင့္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ညႇစ္၍စုပ္သည္။ အရည္ေတြဆိုတာ ပ်စ္ကနဲပ်စ္ ကနဲေနေအာင္ပင္ ထြက္သည္။ ကုလားကျပားမျဖစ္ေသာ္လည္း အသားမမဲေသာေၾကာင့္ ေစာက္ရည္ကသိပ္ မပ်စ္။ အသားျဖဴေသာ တ႐ုတ္ကျပားမေတြလိုလည္း ေစာက္ရည္ကမႀကဲ၊ မ႐ႊမ္း၊ မပ်စ္မက်ဲ အေနေတာ္႐ုံျဖစ္ကာ လိုးေဆာင့္ရသည္မွာ စီးပိုင္မႈလည္းမရွိ။ ေခ်ာကနဲေခ်ာကနဲ လည္းမျဖစ္။ အလယ္အလတ္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည္။ ကိုရဲေနာင္လည္း ဖီလင္အျပတ္ တက္ေနေလရာ အားကုန္သုံး၍ ပက္ပက္စက္စက္ပင္ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။

လိုးေနၾကသူႏွစ္ေယာက္ထံမွ ဓာတ္ကူးသလိုမ်ိဳးျဖစ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသူ အပ်ိဳေပါက္မေလး ေမသင္းလြင္မွာလည္း အဖုတ္ထဲတြင္ ယားက်ိက်ိျဖစ္ကာ ရင္လႈိက္ဖိုေမာေနရွာသည္။ “ဦးရဲ.. ဦးရဲ.. ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ပါ။ ၿပီးေတာ့မယ္..လာေတာ့မယ္..”  “ဘြပ္ဘြပ္ဘုဗ်စ္ ဒီလိုမ်ိဳးလား..” “အိုးအေမ့..ဟင့္..ဟုတ္ၿပီ..ေဆာင့္..ေဆာင့္..တအားေဆာင့္..အင္းအား..” “ဦးေဆာင့္တာ ေကာင္းရဲ႕လား..” “ေကာင္းတယ္။ ဒီလို ေကာင္းေကာင္းေဆာင့္မလိုးတတ္ရင္ ဦးရဲရဲ႕လီးႀကီးဒဏ္ကို ျမခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..” “ဘြပ္ဘုဘုဘဘြပ္..အေဆာင့္ေကာင္းလို႔ လီးဒဏ္ခံႏိူင္တယ္ေပါ့..” “ဘြပ္..အားပါးပါး.. ဟုတ္တယ္.. ဘြပ္.. ေအာင္မေလးေလး..ကြၽတ္ကြၽတ္ ကြၽတ္” အေျမာက္ႀကီး ပစ္ေဆာင့္နည္းႏွင့္ အားျပင္းျပင္းတြယ္လိုက္ရာ ျမမာလာ ဖင္တုတ္ခဲႀကီးပင္ ေျမာက္ကာတက္သြားသည္။ ေမသင္းလြင္လည္း ဒူးေကြးကိုယ္ႀကဳံ႕ကာ ေစာက္ပတ္ႏုႏုေလး၏ အတြင္းဘက္တြင္ သိမ့္ခနဲၿငိမ့္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။

“နာသြားလို႔လား..ျမ..”  “ဟင့္အင္း..အရမ္းေကာင္းလို႔..ဦးရဲရ..”  “အဲဒီလိုအေျမာက္ႀကီး ပစ္ေဆာင့္နည္းနဲ႔ ေဆာင့္တာႀကိဳက္လား” “အင္း..ႀကိဳက္တယ္.” “ခံႏိုင္တယ္ေနာ္.” “ရတယ္..ဒီထက္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္ရင္ေတာင္ ခံႏိူင္တယ္.” “အို ေက..ေကာင္းၿပီ” ကိုရဲေနာင္က အေျမာက္ႀကီးပစ္ေဆာင့္နည္းမ်ားျဖင့္ အားရပါးရေဆာင့္လိုးေနသည္။ ထိုေဆာင့္နည္းမွာ လီးအဝင္နက္ကာ စူးသည့္အတြက္ ေတာ္႐ုံႏွာထ႐ုံႏွင့္ မခံနႏိုင္။ တစ္ခ်က္ေကာင္းေလာက္မွ်သာ ခံႏိူင္ကာ ရႈံ႕မဲ့ေတာင္းပန္ရသည့္ ေဆာင့္နည္းျဖစ္သည္။ ျမမာလာသည္ တဏွာထန္သည့္အျပင္ လူေကာင္ကလည္းႀကီးၿပီး ဆူၿဖိဴးထြားႀကိဴင္းကာ ယခုအခါတြင္ ရမက္ေဇာက ဂိတ္ကုန္ေအာင္ပင္ ေရာက္ေနသည့္အတြက္ သားအိမ္ကို စူးနစ္ထိုးေဆာင့္မိသည္ကိုလည္း နာရမွန္းမသိေတာ့ဘဲ  ၾကမ္းတမ္းျပင္းထန္ ထိမိလြန္းလွသည့္ အေျမာက္ႀကီး ပစ္ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားကို အပီအျပင္ခံသည္။ ကိုရဲေနာင္ ကလည္း ဒါမ်ိဳးကို အႀကိဳက္မို႔ အားမနာတမ္းကိုေဆာင့္သည္။ ေမသင္းလြင္မွာလည္း ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွသည့္ ေဆာင့္နည္းျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ လိုးၾကသည္ကို အပီအျပင္ေတြ႕ျမင္ရကာ အသည္းတုန္အူတုန္ျဖစ္ေနသည္။

ယခုမွကာမစပ္ယွက္မႈကို ေသခ် ေတြ႕ ျမင္ဖူးေသာ အပ်ိဳေပါက္ေလးအဖို႔ တကယ္အားပါေသာ ေဆာင့္နည္းျဖင့္ လိုးေနၾကပုံမွာ ကမ္းကုန္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “ေကာင္းတယ္.. ေကာင္းတယ္.. ဘြပ္ဘုဘုဘြပ္. ေဆာင့္..ေဆာင့္..အာ့အာ့ အာ့..  အမေလး..ထြက္ေတာ့မယ္. .ဘြပ္..အား.. လာ ၿပီ..ထြက္ၿပီ.. ထြက္ကုန္ၿပီ.. ဦးရဲ႕..အား.” ျမမာလာ ထန္ထန္ျပင္းျပင္း ၾကမ္းၾကမ္းရွရွပင္ ၿပီးသြားသည္။ အလိုးခံေနေသာ မိန္းမက ရမက္ျပင္းထန္စြာ ၿပီးသြားမႈသည္ လိုးသူေယာက္်ားအေပၚတြင္လည္း လႊမ္းမိုးသက္ေရာက္မႈ ျပင္းထန္လွေပရာ ကိုရဲ ေနာင္မွာ သုတ္မထိမ္းႏိုင္ေတာ့ပဲ ျမမာလာႏွင့္ ၿပိဳင္တူလိုလိုပင္ ၿပီးသြားသည္။ ပူေႏြးပ်စ္ခြၽဲေသာသုတ္ရည္ တို႔သည္ျမမာလာ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ဝင္ေရာက္သြားသည္။

ကိုရဲေနာင္ႏွင့္ ျမမာလာတို႔လည္း လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ တပ္လ်က္သားႏွင့္ ခဏမွ်ၿငိမ္၍ေနၾကသည္။ သုတ္ရည္ထြက္သြားေသာေၾကာင့္ လီးကအျပည့္အ၀ မေတာင္ေတာ့ေသာ္လည္း ကိုရဲေနာင္မွာ ကာမအား ျပည့္ဝသန္စြမ္းသူ ျဖစ္သည့္အတိုင္း အျခားေယာက္်ားေတြလို လီးေခြေပ်ာ့မသြား။ မေတာင့္တေတာင္ မေပ်ာ့တေပ်ာ့ အေနအထားတြင္ရွိေနသည္။ သူ၏ဆီးစပ္ကို ျမမာလာ၏ ဖင္ႀကီးႏွင့္ ထိကပ္ထားေလရာ ေတာင္မတ္မႈ အျပည့္အဝမရွိေတာ့ေသာ လီးႀကီးသည္ အဖုတ္မွျပဳတ္မထြက္ တစ္လစ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ခဏၾကာမွ ႏွစ္ေယာက္သား အသက္ရႈျပန္မွန္လာသည္။ ကိုရဲေနာင္က ျမမာလာ၏ႏို႔ႀကီးမ်ားကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဖင္ႀကီး ေနာက္မွခြါသည္။

ထိုအခါမွလီးသည္ ေစာက္ပတ္မွျပဳတ္ထြက္လာသည္။ ေမသင္းလြင္မွာလည္း လိုးၿပီးစေစာက္ပတ္ႏွင့္ လီးတို႔၏အေျခအေနကို က်က်နနျမင္ေတြ႕ရေလေတာ့သည္။ အဖုတ္တြင္ေရာ လီးတြင္ပါ အရည္ေတြစိုအိေနသည္။ ကာမစပ္ယွက္မႈ တစ္ခန္းရပ္ၿပီဟု ရိပ္မိေသာ ေမသင္းလြင္သည္ ေခ်ာင္းၾကည့္ ေနရာမွ အသာထြက္ခြါသည္။ ဆက္ေတာ့ ၾကည့္ခ်င္ေနေသးသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ကိစၥ ၿပီးသြားၾကၿပီမို႔ မိမိေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ကို ကိုရဲေနာင္တို႔ ရိပ္မိသြားမွာလည္း စိုးေသာေၾကာင့္ အသာထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ အိမ္သို႔လည္း မျပန္ျဖစ္။ ကိုရဲေနာင္၏ စာအုပ္ဆိုင္သို႔ သြားရာလမ္းသြယ္ေလး ထိပ္နားတြင္ မေယာင္မလယ္လုပ္ေနမိသည္။ ထိုအခိုက္ ျမမာလာ လမ္းသြယ္ေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လွမ္းထြက္ လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမမာလာသည္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ပင္ ေလွ်ာက္လာသည္။

လမ္းေလွ်ာက္ေသာအခါ မသိမသာ ကြတတေတာ့ျဖစ္ေနသလို ေမသင္းလြင္ေတြ႕ေနရသည္။ အဝတ္အစားမ်ား ေသေသသပ္သပ္ဝတ္ထားၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ေမသင္းလြင္ကေတာ့ ကိုရဲေနာင္လိုးတာ ခံေနစဥ္က ျမမာလာ ဖင္အေျပာင္သား ႏို႔အုံႀကီးေတြ အထင္းသားျဖစ္ေနပုံကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ ျမမာလာ၏ စိတ္အသြင္ကေတာ့ အေတာ္ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနသည့္အသြင္။ ဒီမိန္းမ ေကာင္းေကာင္း အလိုးခံခဲ့ရၿပီးလို႔ ပီတိျဖစ္ၿပီး ျမဴးႂကြေနတာပဲဟု ေမသင္းလြင္၏စိတ္ထဲတြင္ ေတြးလိုက္မိသည္။ ေမသင္းလြင္လည္း ကိုရဲေနာင္၏ စာအုပ္ဆိုင္ရွိရာသို႔ ျပန္ေလွ်ာက္လွမ္းသြားေလေတာ့သည္။ လမ္းသြယ္ေလးထဲတြင္ ျမမာလာႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကာ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရေသးသည္။ ေမသင္းလြင္က ျမမာလာဘက္ကို မ်က္ေစ့မသမ္းပဲ မျမင္ခ်င္ေယာင္ျပဳခဲ့သလို ျမမာလာကလည္း ေမသင္းလြင္ကိုမၾကည့္ေပ။

ျမမာလာသည္ ပြင့္ေနေသာ တံခါးမွ ဆိုင္အတြင္းသို႔ လွမ္းဝင္လာခဲ့သည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ စာအုပ္အထပ္မ်ားကို အိမ္ခန္းထဲမွသယ္ထုတ္ကာ စားပြဲေပၚတြင္ခင္းေနသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ထဲရွိ ခုံရွည္ ႏွင့္စင္မ်ားတြင္ စာအုပ္အေဟာင္းမ်ားကို တင္ထားေသာ္လည္း စာအုပ္အသစ္ေတြကိုေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္တြင္ သိမ္းကာ ဆိုင္ျပန္ဖြင့္မွ စားပြဲရွည္ေပၚတြင္တင္ကာ ခင္းက်င္းေလ့ရွိသည္။ ဒီစားပြဲေပၚတြင္ ျမမာလာကို တင္ေဆာ္ခဲ့သည္ကို ေတြးမိကာ ေမသင္းလြင္ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားလာသည္။ အခ်ိန္ကလည္း (၅)နာရီထိုးရန္ (၁၅)မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္လိုေသးသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ ျမမာလာကို လိုးၿပီးေနာက္ သူမျပန္အသြားတြင္ စာအုပ္ဆိုင္ကို တစ္ခါတည္း ခင္းက်င္းဖြင့္ျခင္းျဖစ္ပုံရသည္။ ဖြင့္ခ်ိန္က ခါတိုင္းထက္ေစာေနသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ စာအုပ္ဆိုင္ခန္းေလးထဲသို႔ ဝင္သြားသည္။

ကိုရဲေနာင္က စာအုပ္ဆိုင္ႏွင့္ သူ႔အိပ္ခန္းအဝင္အထြက္ တံခါးေပါက္နားတြင္ ရပ္ေနရာမွ ေမသင္းလြင္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ကိုရဲေနာင္၏ စူးရဲေသာအၾကည့္သည္ ေမသင္းလြင္ကို ရင္ဒိန္းကနဲ ခုန္သြားေစသည္။ အဆိုးဆုံးကေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲတြင္ ယားသလိုျဖစ္လွ်က္ မ်က္ႏွာလည္းနီရဲလာသည္။ မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ျဖင့္ ကိုရဲေနာင္ကို ဝင့္ၾကည့္သည္။ ထို မ်က္လုံးအရိပ္အေရာင္တြင္ ကာမစိတ္အခိုးအေငြ႕မ်ားက သိသိသာသာပင္ ယွက္သန္းေနသည္။ ကိုရဲေနာင္ကလည္း ဖ်ံဟုပင္ ဆိုႏိုင္သည္။ မိန္းမေတြ၏အထာကို အေတာ္ေလးကြၽမ္းသည္။ ေကာင္မေလး၏ မ်က္လုံးအၾကည့္တြင္ ဘာေတြပါေနသည္ကိုလည္း ဒက္ကနဲဆိုသလို အကဲခတ္မိသည္။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားသည္ အပ်ိဳေဘာ္ဝင္စ ေကာင္မေလး၏ ငုံဖူးစရင္အုံေလးမ်ား၊ လုံးက်စ္ေသာ တင္ပါးဆုံ၊ ခပ္ေျပေျပမို႔မို႔ဆီးစပ္တို႔ကို အစုန္ အဆန္ေသေသခ်ာခ်ာ  ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။

ေမသင္းလြင္မွာ အဝတ္အစားမ်ားဝတ္ ထားပါလွ်က္ ကိုယ္လုံးတီးအေနအထား ၾကည့္ခံရသလိုမ်ိဳး စိတ္ထဲ၌ထင္မိသည္။ ကိုရဲေနာင္၏ မ်က္လုံးအၾကည့္သည္ မိမိဝတ္ထားသည့္ အဝတ္အစားတို႔ကို ထိုးေဖါက္ကာ ဗလာက်င္းေနေသာ အသားဆိုင္တို႔ကို ရႈျမင္သည့္အသြင္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ အၾကည့္႐ိုင္းၿပီး ရဲတင္းေသာ္လည္း အပ်ိဳေပါက္မေလးမွာ စိတ္မဆိုးမိ။ သည္လို အၾကည့္ခံရသည္ကိုပင္ ေက်နပ္သလိုလို စိတ္လႈပ္ရွားခံစားရသည္။ ရင္ခုန္သံလည္း ပိုျမန္လာသည္။ ေမသင္းလြင္က ကိုရဲေနာင္ဆီသို႔ မ်က္လုံးတစ္ခ်က္ ဝင့္လိုက္ျပန္သည္။ ေစာေစာကအၾကည့္ထက္လည္း သည္အၾကည့္က ရမက္အရိပ္အေရာင္ပိုသည္။ ရမက္ေဇာျဖင့္ မ်က္ဝန္းတို႔ လက္လက္ေတာက္ေနသည္ကို ထင္းထင္းႀကီးျမင္ႏိူင္သည္။ ကိုရဲေနာင္လို မိန္းမေတြ အထာကြၽမ္းေနသူမဆိုထားႏွင့္၊ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံအကဲခတ္ေကာင္းသူပင္ နားလည္သိျမင္ႏိုင္သည္။

ကိုရဲေနာင္က စာအုပ္ဆိုင္ေကာင္တာဟုဆိုႏိူင္သည့္ စားပြဲရွည္ႀကီး၏ေနာက္မွ ထိုင္ခုံတြင္ဝင္ထိုင္သည္။ ေမသင္းလြင္သည္ ထိုစားပြဲေရွ႕တြင္ ရပ္ေနသည္။ မ်က္လႊာေလး မသိမသာခ်ထားသည္။ ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးႏွစ္ဘက္နီရဲလွ်က္ အသက္ရႈသံလည္း အေတာ္ျပင္းကာ ငုံဖူးစေ႐ႊရင္ႏုႏုေလးမ်ား နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္ကို ကိုရဲေနာင္ေတြ႕ရသည္။ ကိုရဲေနာင္က စားပြဲေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ေမသင္းလြင္၏ညာလက္ကို အသာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အပ်ိဳေပါက္မေလးက သူ႔ကို ျဖတ္ကနဲ မ်က္လႊာတစ္ခ်က္ ပင့္ကာၾကည့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းမ်က္လႊာ ျပန္ခ်သြားသည္။ အသက္ရႈပိုျမန္လာသည္။ ကိုရဲေနာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ညာလက္ကိုေတာ့ ဆြဲဖယ္႐ုန္းျခင္းမျပဳ။ ဒီအပ်ိဳေပါက္ေလးကို စလွ်င္ရမည္ဆိုတာ အေတြ႕အႀကဳံေတြအရ ကိုရဲေနာင္သိသည္။ ေမသင္းလြင္၏ စိတ္ေတြထေနေၾကာင္းလည္း အထာေပါက္သည္။  ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္သည္ အပ်ိဳေပါက္ေလး  ထေန ႐ြေနသည္ကိုေတာ့ မစဥ္းစားတတ္။ စဥ္းစားေနဖို႔ကလည္း မလိုပါ။ ထေနေသာ အပ်ိဳေပါက္ေလးကို အပိုင္ကိုင္ပစ္လိုက္႐ုံသာ ရွိေတာ့သည္။ ေမသင္းလြင္၏ ညာလက္ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။

ေကာင္မေလးဆတ္ကနဲ တုန္သလိုျဖစ္သြားသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ အသက္(၁၂)ႏွစ္ေက်ာ္အ႐ြယ္ အပ်ိဳျဖစ္ကာစ ငယ္ငယ္ႏုႏုေကာင္မေလး၏ လက္ကို ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ကိုင္ရ သည့္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ (ထိုမိန္းကေလးသည္ထ႐ြ၍လည္းေနသည္) ကိုရဲေနာင္မွာ ဖိန္းကနဲ ရွိန္းကနဲပင္ျဖစ္သည္။ သူ႔ငပဲႀကီးဆိုလွ်င္လည္း မတ္ကနဲကို တန္း၍ေထာင္လာေလေတာ့သည္။ ကိုရဲေနာင္မွာ ကာမအားသန္သည္။ တစ္ခ်ီေလာက္သုတ္ ထြက္သြား႐ုံႏွင့္ ေဒါင္းမသြား။ ခဏတျဖဳတ္နားေနလိုက္လွ်င္ လီးျပန္ေတာင္ကာထပ္လိုးႏိုင္သည္။ သူစံခ်ိန္ယူ ထားသည္မွာ သုံးခါ သုတ္လႊတ္သည္အထိ ခဏနားလိုက္ဆက္လိုးလိုက္ လုပ္ႏိူင္သည္။ ေစာေစာတုန္းေလးကတင္ ျမမာလာကို အပီလိုးၿပီး သုတ္ရည္ေတြ ပန္းထုတ္ထည့္ေပးၿပီးကာစ ျဖစ္သည့္တိုင္ သူ႔လီးႀကီးသည္အျပတ္ကို ဒင္ျပည့္က်ပ္ျပည့္ မတ္ေတာင္၍လာသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီဝတ္ေလ့မရွိ။ ပုဆိုးတစ္ထပ္တည္းသာ စည္းထားရာ လီးက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတာင္ႏိူင္သည္။

ေကာင္မေလးပို စိတ္ထလာေအာင္ ဂြင္ခ်ဖန္တီးသည့္အေနျဖင့္ ကိုရဲေနာင္က ေတာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ပုဆိုးေပၚမွေန၍ လက္ႏွင့္ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ မ်က္လႊာခ်ထားေသာ္လည္း(မိန္းကေလးေတြ၏ထုံးစံအရ) ကိုရဲေနာင္လီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္လိုက္တာ ေမသင္းလြင္ျမင္မိသည္။ ပုဆိုးေအာက္မွ အတန္ႀကီးမတ္ေထာင္ေနသည္ကိုလည္း နားလည္သည္။ မၾကာေသးမီကပင္ အျပတ္မာေတာင္ေနေသာ ကိုရဲေနာင္၏ လီးေခ်ာင္းႀကီးကို ပကတိအတိုင္းက်က်နန ျမင္ဖူးခဲ့ၿပီးသည္မို႔ ပုဆိုးေအာက္ရွိ လိင္ တန္၏အသြင္အျပင္ ဘယ္လိုမ်ိဳးရွိမည္ ဆိုသည္ကိုလည္း ေမသင္းလြင္၏ စိတ္အာ႐ုံတြင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျမင္ေယာင္မိသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ မ်က္လႊာခ်ကာ(ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္)သေဘာမ်ိဳးျဖင့္  မသိမ သာေလးၾကည့္ေနျမင္ေနရသည္ကို အားမရႏိူင္ျဖစ္လ်က္ တစ္ခ်က္မ်က္လုံးဝင့္ကာ ကိုရဲေနာင္၏ေပါင္ၾကားကို ျဖတ္ကနဲၾကည့္လိုက္သည္။

ကိုရဲေနာင္ကလည္း လီးကိုင္ထားေသာ လက္ကို လႈပ္ရွားကာ ဂြင္းတိုက္ျပသည္။ ေမသင္းလြင္မွာလည္း ဂြင္းထုျပတာကို အပီျမင္လိုက္ရေသာအခါ ရင္သိမ့္ကနဲတုန္သည္။ အလိုလိုပင္ ကိုရဲေနာင္ကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ သူ႔ကို ၿပဳံးစစႏွင့္ၾကည့္ေနေသာ ကိုရဲေနာင္၏ မ်က္လုံးအၾကည့္ႏွင့္ဆုံသည္။ ေမသင္းလြင္ ရင္ဒိန္းခနဲ ခုန္ရျပန္သည္။ ေစာေစာကထက္ ရင္ခုန္ခ်က္ပိုျပင္းသည္။ ေခါင္းကိုလည္း ကမန္း ကတန္း ငုံ႔ပစ္လိုက္သည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလး အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွား ရင္ဖိုသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုရဲေနာင္က ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္သည္။ နည္းနည္းေလာက္အကဲစမ္းၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးရသည္။ တင္ပါးကို လွမ္းကိုင္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးမိေသာ္လည္း ေပၚထင္ႀကီး ျမင္ျမင္ထင္ထင္လို ျဖစ္ကာ အပ်ိဳေပါက္ေလးလန႔္သြားမွာ စိုးသည္မို႔ အျခားနည္းလမ္းကိုစဥ္းစားသည္။

သိသာသိေစမျမင္ေစႏွင့္ ဆိုေသာ ထိကိုင္မႈမ်ိဳးျဖစ္ရမည္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးဆို ဉာဏ္ထြက္တတ္ေသာ ကိုရဲေနာင္၏ေခါင္းထဲတြင္ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခုကို စဥ္းစားမိသည္။ ထိုနည္းက ထိေရာက္သည္။ တကယ့္ပစ္ကြင္းေနရာကို ထိႏိူင္ေစသည္။ ၿပီးေတာ့ ေကာင္မေလးအေနႏွင့္လည္း မျမင္ႏိူင္။ ေမသင္းလြင္သည္ ေက်ာင္းစိမ္းစကပ္ တစ္ပတ္ႏြမ္းေလးႏွင့္ တက္ထ႐ြန္ရင္ေစ့ အျဖဴရင္ေစ့ ဘေလာက္စ္ေလးဝတ္ထားသည္။ ႏို႔စူခ်ိန္အပ်ိဳေပါက္ေလးမ်ား ဝတ္ေလ့ရွိေသာ ရွင္ၿမီးဆန္ဆန္ေအာက္ခံအက်ႌေလးဝတ္ ထားသည္။ ေက်ာင္းစိမ္းစကပ္သည္ တစ္ပတ္ရစ္အေဟာင္းေလးျဖစ္ကာ ေကာင္မေလး၏ဒူးဆစ္အထက္ လက္ႏွစ္လုံးသာသာ ေလာက္အထိသာရွိသည္။ တိုသလိုျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာင္းစိမ္းစကပ္က႐ိုး႐ိုးသာျဖစ္ သည္။ တိုၾကပ္ စတိုင္ဆန္းမဟုတ္။ ခပ္ကားကားေလး။ ကိုရဲေနာင္၏ စိတ္ကူးအႀကံ အတြက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း အဆင္ေျပေနသည္။

ကိုရဲေနာင္သည္ စားပြဲေအာက္မွေန၍  ညာေျခကိုဆန႔္လိုက္သည္။ ၾကားတြင္ စားပြဲခုံမ်က္ႏွာျပင္ ခံေနေသာေၾကာင့္ ေအာက္သို႔ငုံ႔ၾကည့္လွ်င္ပင္ ေမသင္းလြင္အေနျဖင့္ ကိုရဲေနာင္ေျခဆန႔္ထုတ္လိုက္သည္ကို မျမင္ႏိူင္။ စားပြဲ၏အနံက တစ္ေတာင္ထြာ သာသာေလာက္သာရွိသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ တစ္ဖက္စားပြဲစြန္းနားတြင္ ကပ္လ်က္ဆိုသလို ရပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သည္ေတာ့စားပြဲေအာက္မွ ဆန႔္ထုတ္လိုက္ေသာ ကိုရဲေနာင္၏ ေျခေထာက္ထိပ္ဖက္ပိုင္းသည္ ေမသင္းလြင္၏ ေျခေတာက္ႏွစ္ခုၾကားသို႔ တန္းေရာက္သည္။ ဒူးဆစ္အထက္တြင္ ရွိေနေသာ စကပ္၏အနားစက ကိုစိုးေနာင္၏ ေျခက်င္းဝတ္ အထက္နားေလာက္ကို ထိမိသည္။ ကိုရဲေနာင္ ဂြင္းတိုက္ျပတာကို ျမင္ လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အပ်ိဳေပါက္ကေလးမွာ ရင္ထဲမီးရထားဆယ္စင္း စက္ကုန္ဖြင့္ခုတ္ေမာင္းေနသလို တဒိန္းဒိန္းတဒိုင္းဒိုင္း ခုန္သြားရသည္။

ကိုရဲေနာင္သည္ ျမမာလာကိုလိုးစဥ္ကဝတ္ခဲ့သည့္ ပုဆိုးကို မလဲေသးပဲ ဆက္ဝတ္ထားဆဲျဖစ္သည္။ ထိုပုဆိုး ျဖင့္ျမမာလာ၏ ေစာက္ပတ္မွ ေစာက္ရည္ၾကည္မ်ားကို တို႔သုတ္ေပးခဲ့တာ အပီအျပင္ျမင္ခဲ့ရေသာ ေမသင္းလြင္မွာ ယခု ပုဆိုးေပၚမွ လီးကိုဆုပ္ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ျပတာေတြ႕ရသည္တြင္ ယမ္းပုံမီးက်ဆိုသလို ရမက္စိတ္ေတြ ဟုန္းဟုန္းထလို႔သြားေလေတာ့သည္။ အစိမ္းသက္သက္ အပ်ိဳေပါက္ေလးျဖစ္၍သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ အေတြ႕အႀကဳံ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ရွိကာ အတန္လည္းရဲမည္ဆိုလွ်င္ တစ္ခါတည္းပြဲသိမ္းသြားႏိူင္ သည္။ စကပ္ေအာက္နားစကို ထိမိေသာလႈပ္ရွားမႈေလးသည္ ေမသင္းလြင္ကို ၾကက္သီးျဖန္းကနဲ ထသြားေစသည္။ စားပြဲခုံမ်က္ႏွာျပင္ၾကား ခံေနေသာေၾကာင့္ ကိုရဲေနာင္ ေျခဆန႔္ထုတ္လိုက္သည္ကို မျမင္ရေသာ္လည္း မိမိေျခေတာက္ႏွစ္ခုၾကားသို႔ ကိုရဲေနာင္ေျခေတာက္ ေရာက္လာေၾကာင္းေတာ့ အလိုလိုနားလည္သိရွိသည္။

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုရဲေနာင္က ဆန႔္ထုတ္ထားေသာေျခေတာက္ကို အေပၚသို႔ ပင့္တင္လိုက္သည္။ သူ႔ေျခေတာက္သည္ ေမသင္းလြင္၏စကပ္ေလးေအာက္သို႔ တိုးဝင္သြားသည္။ စကပ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ မိမိေပါင္ၾကားထဲ ေျခေတာက္အဖ်ား တိုးဝင္လာသည္ကို အပ်ိဳေပါက္ေလး ေမသင္းလြင္ သိေနရသည္။ ေပါင္ၾကားကို တိုးဝင္လာေသာ ေျခေတာက္အဖ်ား ဘယ္ဆီသို႔ ဦးတည္ေနသည္ကိုလည္း အေထြအထူး စဥ္းစားစရာမလိုေပ။ ေပါင္ခြၾကားဆိုတာ ေစာက္ပတ္ရွိသည့္ေနရာ မဟုတ္ပါလား။ ေပါင္ၾကားသို႔ဝင္လာေသာ ေျခ ေတာက္ အဖ်ားက ေစာက္ပတ္ကို ဦးတည္ေနေပသည္။ ေမသင္းလြင္သည္  ႐ိုလာကိုစတာအျမင့္မွအနိမ့္သို႔ ေလွ်ာဆင္းက်ေသာအခါ ခံစားရသည့္ ေက်ာခ်မ္းအသည္းေအးမႈမ်ိဳးခံစားရသည္။ ေစာက္ပတ္ဆီသို႔ ေျခေတာက္ဦးတည္ဝင္လာမွန္းသိ ေသာ္လည္း ေရွာင္တိမ္းေနာက္ဆုတ္ဖို႔ စိတ္မကူးမိ။ မလႈပ္မရွားဘဲ ၿငိမ္၍သာရပ္ေနမိသည္။ ကိုရဲေနာင္၏ ေျခဖ်ားေပါင္ခြၾကားသို႔ ေရာက္သြားသည္။

အပ်ိဳေပါက္ေလး၏ ေစာက္ပတ္ႏုႏုေလးကို ေျခမႏွင့္ထိုးထိပြတ္သည္။ ေမသင္းလြင္ တစ္ကိုယ္လုံး လွ်ပ္စစ္ ဓါတ္အလိုက္ခံရသည့္ႏွယ္ တြန႔္ကနဲျဖစ္သြားသည္။ က်င္ကနဲ ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလး ေမသင္းလြင္အဖို႔ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ေစာက္ပတ္ကို က်က်နနထိမိ ပြတ္မိျခင္းျဖစ္သည္။ သူမသည္ အေပါ့သြားေသာ အခါမ်ားတြင္ျဖစ္ေစ၊ ေရခ်ိဳးေသာအခါမ်ားတြင္ ျဖစ္ေစ မိန္းမကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေဆးေၾကာမႈ ေတာ့လုပ္တတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သမန္ကာရွန္ကာ ထိ႐ုံသေဘာမွ် ေလာက္သာျဖစ္သည္။ က်က်နနေသေသခ်ာခ်ာ ထိုးပြတ္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ကိုရဲေနာင္က ေစာက္ပတ္ေပၚတြင္ ေျခမကိုဖိကပ္ကာ လႈပ္ရွား၍ ပြတ္ျခင္းထိုး ကလိျခင္းျဖစ္သည္။ ေျခမလုံးလုံးႀကီးသည္ ေစာက္ပတ္အလယ္အကြဲေၾကာင္းတည့္ တည့္ေပၚတြင္ ပိေနေအာင္ထိကပ္လွ်က္ ေျခမႏွင့္ကေတာ့ အဖုတ္ႏူတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုကို လွည့္ပတ္ထိုးပြတ္၍ေနသည္။ ေမသင္းလြင္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလး ဝတ္ထားပါသည္။

ကိုရဲေနာင္၏ ေျခမက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီအေပၚမွေန၍ ဖိပြတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကားတြင္ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီခြသိုင္းေနရာ အစခံေနေသာ္လည္း ထိေတြ႕ပြတ္တိုက္မႈကေတာ့ ပီျပင္သည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလး ရင္ခုန္ၿပီးရင္းခုန္သည္။ ေခါင္းေလးငုံ႔ထားသည္။ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းကို သြားျဖင့္ ခပ္တင္းတင္းေလးကိုက္ထားသည္။ လႈပ္ရွားဖိပြတ္ေနေသာ ေျခမကေစာက္ေစ့ကို ထိမိသြားေသာအခါတြင္ေတာ့ ေမသင္းလြင္မွာ ဆတ္ကနဲပင္ တုန္၍သြားရရွာသည္။ ကိုရဲေနာင္က ေမသင္းလြင္၏ညာလက္ကေလးကို ဘယ္လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ဆြဲယူသည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလးက လက္ကိုင္တာလဲၿငိမ္ခံသည္။ မဖယ္၊မ႐ုန္း ဆြဲယူရာသို႔လည္း အလိုက္သင့္ ပါလာသည္။ ကိုရဲေနာင္က အပ်ိဳမေလး၏ ႏူးညံ့သြယ္ေျပာင္းေလေသာ လက္ကေလးကို ခပ္တင္းတင္းဖ်စ္ညႇစ္သည္။ လက္ဖဝါး အလယ္ေခါင္ေလာက္ကို လက္မႏွင့္အသာအယာ တို႔ထိပြတ္သည္။ ေမသင္းလြင္ခမ်ာမွာေတာ့ အရမ္းကို ဖီလင္တက္ေနသည္။ အိပ္ခန္းထဲ တြဲေခၚသြင္းလွ်င္ပင္ လိုက္ပါလာေပေတာ့မည္။

တက္လိုးလွ်င္လည္းခံေပေတာ့မည္။ ကိုရဲေနာင္ကသာ ရဲရဲတင္းတင္း ကိုင္ပစ္လိုက္လွ်င္ တစ္ခါတည္းအလုပ္ျဖစ္ သြားေပမည္။ သို႔ေသာ္ ကိုရဲေနာင္အေနႏွင့္လည္း အရမ္းကဲခ်င္တိုင္းကဲလို႔မရ။ ေကာင္မေလးအရမ္းစိတ္ထကာ လိုးလွ်င္ပင္ရၿပီဆိုတာ သိေသာ္လည္း အေျခအေနအခ်ိန္အခါကို  ငဲ့ရေသးသည္။ အခ်ိန္က စာအုပ္ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ စာအုပ္ငွားသူေတြ အခ်ိန္မေ႐ြးေရာက္လာႏိူင္သည္။ လိုးလက္စတန္းလန္းႀကီး လူမိသြားစရာအေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိသည္။ ေစာက္ပတ္ကို ေျခမႏွင့္ က်က်နနထိုးကလိေနႏိူင္ၿပီျဖစ္ရာ လက္ႏွင့္ကိုင္ပြတ္ဖို႔လည္း သိပ္မခက္ေတာ့။ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးထိုးသြင္းကာ လိုးဖို႔ကလည္း ေသခ်ာေပါက္ ေလာက္ကိုျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိန္အခါေကာင္းကိုသာ ေ႐ြးဖို႔လိုေပေတာ့သည္။

ယခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေျခမႏွင့္ထိုးကလိပြတ္တာကို အပီလုပ္ကာ ေကာင္မေလးႏွင့္ အထာက်ယဥ္ပါးေအာင္ လမ္းစပ်ိဳးထားတာ အေကာင္းဆုံးဟု ဆုံးျဖတ္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွေန၍ ေစာက္ပတ္ကို ဖိပြတ္ကလိေနေသာေျခမကို ေဘာင္းဘီ၏ခြဆုံေနရာေအာက္သို႔ ထိုးသြင္းဖို႔ႀကိဳးစာသည္။ ထိုးသြင္းၿပီးအကာအကြယ္မရွိေတာ့ေသာ  ပကတိေစာက္ပတ္အသားကို ထိထိမိမိ ထိုးပြတ္ေပးရန္ စိတ္ကူးေသးသည္။  ေမသင္းလြင္သည္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆန႔္ကာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီးရပ္ေနရာ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီ၏ အနားရစ္သည္ ေပါင္ခ်န္တြင္ တင္းၾကပ္စြာကပ္၍ရွိေနသည္။ ထိုၾကားထဲသို႔ ေျခမ ထိုးတည့္ရတာ အဆင္မေျပ၊ ထိုး၍မရဘဲရွိေနသည္။

“ေပါင္နည္းနည္းကြလိုက္ပါလား” ကိုရဲေနာင္က ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္ရာ အပ်ိဳေပါက္ေလးသည္ ေပါင္ကိုဆန႔္ ရပ္ေနရာမွ ခ်က္ျခင္းခပ္ကြကြ လုပ္ေပးသည္။ ေပါင္ခ်န္တြင္ တင္းၾကပ္စြာ ကပ္ေနေလေသာ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ေျခအိုးအနားရစ္သည္ အနည္းငယ္ေျပေျပေလွ်ာေလွ်ာ ျဖစ္လာသည္။ ကိုရဲေနာင္က ခြဆုံေနရာေအာက္သို႔ ေျခမကိုထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ စာအုပ္ငွားမည့္သူတစ္သိုက္ ဆိုင္ထဲဝင္လာၾကသည္။ စားပြဲ စြန္းနားတြင္ ကပ္ကာရပ္ေနေသာ ေမသင္းလြင္ ေနာက္သို႔ဆတ္ကနဲ ဆုတ္သည္။ ကိုရဲေနာင္လည္း ဆန႔္ထားေသာ ေျခေတာက္ကိုအျမန္ပင္ ျပန္႐ုတ္လိုက္ရသည္။ စာအုပ္ငွားမည့္သူမ်ားႏွင့္ စကားေရာေဖါေရာလုပ္ရသည္။ ေမသင္းလြင္ ဘယ္အခ်ိန္ဆိုင္က ထြက္သြားမွန္းပင္ မသိလိုက္ပါ။ ေကာင္မေလးရွက္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားသည္ ဟုေတာ့ နားလည္သည္။ ေနာက္ထပ္လာမွ လာပါေတာ့ မလားဟုလည္း ေတြးပူမိသည္။

အစရွိထားသည္မို႔ ထပ္၍လာဖို႔ကလည္းမ်ားသည္ဟု တစ္ဘက္မွစဥ္းစားသည္။ စာအုပ္ဆိုင္ဆက္ဖြင့္ကာ အလုပ္လုပ္ေနရင္း ေမသင္းလြင္ကို ေမွ်ာ္ေနမိသည္။ ေမွ်ာ္သာေမွ်ာ္ေနရသည္။ လာခ်င္းလာလွ်င္ မနက္ျဖန္ေလာက္မွသာ လာႏိူင္မည္ကိုေတာ့ စဥ္းစားမိပါသည္။ သည္ေန႔ညတြင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္လာဖို႔ အပ်ိဳေပါက္ေလး ေမသင္းလြင္ သတၱိရွိႏိူင္မည္မဟုတ္ေပ။ မ်က္ႏွာပူတာေတြ၊ ရွက္ေၾကာက္တာေတြ  ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏိူင္သည္။ ဆိုင္ပိတ္ကာနီး (၉)နာရီသာသာေလာက္တြင္ေတာ့ ေမသင္းလြင္ တစ္ေခါက္ ေရာက္လာျပန္သည္။ တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အသက္ေလးငါးႏွစ္အ႐ြယ္ ခ်ာတိတ္မေလး တစ္ေယာက္အေဖၚပါလာသည္။ အေဖၚပါလာသည္မို႔ ကိုရဲေနာင္က အသာအကဲခတ္သလို ၾကည့္ေနသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ ကိုရဲေနာင္ကို မ်က္လုံး႐ြဲႀကီး မ်ားႏွင့္တစ္ခ်က္ေတာ့ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္။

စားပြဲတစ္ဖက္စြန္းနားတြင္လည္း လာ၍ရပ္သည္။ ကိုရဲေနာင္က အကဲစမ္းသည့္သေဘာျဖင့္ ညာေျခေထာက္ကို အသာဆန႔္ထုတ္သည္။ ေကာင္မေလး၏ ဒူးေခါင္းတစ္ဖက္ကို ေျခေတာက္ႏွင့္အသာ ထိၾကည့္သည္။ ေမသင္းလြင္သည္ ပထမအေခါက္က ဝတ္ထားသည့္ ဝတ္စုံကိုပင္ဝတ္ထားသည္။ ဒူးေခါင္းကို တို႔ထိၾကည့္၍ အပ်ိဳေပါက္ေလးၿငိမ္ေနေသာအခါ ေျခေတာက္ကို ေက်ာင္းစိမ္းစကပ္ေလး၏ ေအာက္ထဲသို႔ တစ္ခါတည္းထိုးသြင္းလိုက္သည္။ ေကာင္မေလးေပါင္ရင္းမွ ေစာက္ပတ္ေပၚသို႔ေျခေတာက္အဖ်ား ပိုင္းတန္း၍ ေရာက္သြားသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးရွိေနသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေပၚမွေန၍ ေစာက္ ပတ္ကိုေျခမႏွင့္ သုံးေလးခ်က္ေလာက္ ဖိပြတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီ၏ ခြဆုံေနရာေအာက္သို႔ ေျခမထိုးထည့္ႏိူင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္ေစာင္းေစာင္းလုပ္လွ်က္ ေျခမထိုးထည့္မႈ အဆင္ေျပေစရန္ ကူညီေပးသည္။ ပထမအေခါက္တုန္းကလို ေပါင္ကို တန္းတန္းတည့္တည့္ လုပ္မထားေတာ့။ အတန္ငယ္အားထုပ္ႀကိဳးစားလိုက္ရာ ကိုရဲေနာင္၏ ေျခမသည္ ေမသင္းလြင္ ဝတ္ထားသည့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလး၏ ခြဆုံေနရာသို႔ တိုးဝင္သြားေလေတာ့သည္။

အကာအကြယ္မရွိေသာ ပကတိေစာက္ပတ္ႏွင့္ေျခမတို႔ထိေတြ႕မိၾကသည္။ ကိုရဲေနာင္ ေရာ ေမသင္းလြင္ပါ ၾကက္သီးေတြဖ်န္းဖ်န္း ထသည္။ ဖိုဓါတ္မဓါတ္ထိေတြ႕မႈျဖင့္ မီးပြင့္ သြားၾကသည္။ ကိုရဲေနာင္က ေျခမကိုလႈပ္ကာ ေစာက္ပတ္ကိုထိပြတ္သည္။ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းႏွင့္ ႏူတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပြတ္မိသည့္အျပင္ ေစာက္ေစ့ကိုလည္း က်က်နနထိမိသည္။ ေမသင္းလြင္က သူ႔ေပါင္ ၾကားေရာက္ေနေသာ ကိုရဲေနာင္၏ ေျခေတာက္ကို ေပါင္လုံးႏွစ္ခုျဖင့္ ဖိကပ္ကာညႇပ္သည္။ ေပါင္ႏွင့္ညႇပ္လိုက္ခြါလိုက္လုပ္သည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ခပ္သာသာညႇပ္ၿပီး တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္တြင္ေတာ့ ခပ္တင္းတင္းကိုဖိညႇပ္သည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႏွင့္ေစာက္ေစ့တို႔ ကိုေျခမျဖင့္ ထိကပ္ေပးမႈတို႔ေၾကာင့္ အရသာေတြ႕ကာ ဖီလင္တက္ေသာေၾကာင့္ အပ်ိဳေပါက္ေလးကလည္း တုန႔္ျပန္လႈပ္ရွားျခင္း ျဖစ္သည္။ စာအုပ္ငွားသူ တစ္ေယာက္ဝင္လာရာ ေမသင္းလြင္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။

ကိုရဲေနာင္လည္း ေျခေတာက္အျမန္႐ုတ္ရသည္။ ေမသင္းလြင္သည္ ျပန္မသြားပါ။ စာအုပ္တစ္အုပ္ ေကာက္ယူကာ ဟိုလွန္သည္လွန္လုပ္ေနသည္။ စာအုပ္ငွားသူ ထြက္သြားေတာ့  စားပြဲစြန္းနားျပန္လာသည္။ ကိုရဲေနာင္က ေျခေတာက္ကိုဆန႔္ကာပင္တီေအာက္ ေျခမထိုးထည့္၍ ေစာက္ပတ္ကို ကလိသည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ အပ်ိဳေပါက္ေလး၏  တင္ပါးေလးကိုလည္း ကိုင္စမ္းလိုက္ေသးသည္။ ငယ္ေသးေသာ္လည္း ဖင္က ကားစျပဳ ကာ  တင္းရင္းေနသည္။ ဖင္သားျခမ္းတစ္ခုေပၚ ညာလက္တင္ကာ ကိုင္ညႇစ္လိုက္သည္။ ကိုင္လို႔ပြတ္လို႔ေကာင္းတုန္း ကိုရဲေနာင္၏ သားခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္လာရာ ေမသင္းလြင္လည္း စာအုပ္တစ္အုပ္အျမန္ငွား၍ ျပန္သြားေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ ေမသင္းလြင္ကို ကိုစိုးေနာင္ေမွ်ာ္သည္။ ေကာင္မေလးလာလွ်င္ ျပရန္ အမ်ိဳးသား ကိုယ္လုံးတီးပုံတစ္ပုံလည္း  အသင့္ေဆာင္ထားသည္။ အပ်ိဳေပါက္မ  ေလးမ်က္လုံးမရဲမွာစိုးေသာေၾကာင့္ အျပာပုံျပလိုေသာ္လည္း အသာခ်ိဳထားသည္။ သို႔ေသာ္ ေမသင္းလြင္ ေပၚမလာပါ။

ေနာက္တစ္ေန႔လည္း အပ်ိဳေပါက္မေလးေရာက္မလာ။ သူမငွားသြားေသာ စာအုပ္ကိုပင္ ကိုယ္တိုင္လာမအပ္ေသာေၾကာင့္ ကိုရဲေနာင္ စိတ္ထဲစႏိုးစေနာင့္ေတာ့ျဖစ္မိသည္။ သုံးရက္ၾကာၿပီးမွ ေမသင္းလြင္ ေရာက္လာပါသည္။ တစ္ေယာက္တည္းလာသည္။ ၿပီးေတာ့ဆိုင္ဖြင့္ကာစ အေစာႀကီး ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုရဲေနာင္ ဝမ္းသာသြားသည္။ အပ်ိဳေပါက္ေလး စားပြဲေရွ႕တြင္လာရပ္မိသည္ႏွင့္ ကိုရဲေနာင္က ညာေျခေတာက္ကို ဆန႔္ထုတ္လိုက္သည္။ ေမသင္းလြင္သည္ စားပြဲေရွ႕ ခပ္ခြါခြါတြင္ ရွိေနသည္မို႔ ေျခေတာက္ကမမွီ မထိ အလွမ္းကြာေနသည္။ ထိုအခါေကာင္မေလးသည္ စားပြဲႏွင့္ကပ္လ်က္ျဖစ္ေအာင္ ေရွ႕သို႔တိုးလာ သည္။ သည္ေတာ့မွ ေျခေတာက္ကပ္သြား၏။ ေမသင္းလြင္သည္ အျဖဴေရာင္ဂ်င္းစကပ္ႏွင့္ အဝါေရာင္လိေမၼာ္ေရာင္ အစင္းေလးမ်ားပါ ေသာ စပို႔ရွပ္ကိုဝတ္ထားသည္။ စကပ္က ဒူးဖုံးေအာင္ရွည္သည္။ အဖ်ားပိုင္းတြင္ခပ္ကားကားႏွင့္ ခပ္ပြပြျဖစ္သည္။ စပို႔ရွပ္၏ ထိပ္ဆုံးၾကယ္သီးျဖဴတ္လာရာ ရင္ၫြန႔္သားဝင္းဝင္းေလးမ်ားႏွင့္ လည္ပင္းေပၚရွိ စိမ္းျမျမ အေၾကာမ်ားကိုျမင္ႏိူင္သည္။ ကိုရဲေနာင္ကလည္း သူ႔ညာေျခေတာက္ကို  ဂ်င္းစကပ္ျဖဴေအာက္သို႔ ထိုးသြင္း လိုက္ကာ အေပၚသို႔အသာပင့္တင္လိုက္ရာ ေျခေတာက္အဖ်ားပိုင္းသည္ ေမသင္းလြင္၏ ေပါင္ရင္းခြဆုံသို႔ တစ္ခါတည္းတန္း၍ ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။ ေမသင္းလြင္သည္ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္မထားေပ။

ဂ်င္းစကပ္ကထူေသာေၾကာင့္ ေကာင္မေလးေအာက္ခံေဘာင္းဘီမပါသည္ကို ကိုရဲေနာင္မရိပ္မိ။ ေပါင္ၾကား ေျခေတာက္ထိုး ထည့္မိေတာ့မွပင္ အတြင္းခံမပါ၊ စကပ္တစ္ထပ္တည္းသာ ဝတ္ထား သည္ကိုသိရေလေတာ့သည္။  ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာေျခမႏွင့္ ထိပြတ္ထိုးကလိႏိူင္ ေလ ေတာ့သည္။ အပ်ိဳေပါက္မေလးသည္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္မလာသည္သာမက ရဲတင္း ေသာအျပဳအမူမ်ားကိုပင္ ခပ္ကဲကဲ လုပ္ေလေတာ့သည္။ သူမေပါင္ၾကားထဲ ထိုးကလိေနေသာ ကိုရဲေနာင္၏ညာေျခေတာက္ကို သူမ၏လက္ျဖင့္ မိမိရရကိုင္ကာ ေျခမကို ေစာက္ေစ့ေပၚတည့္တည့္သို႔ ေရာက္ေအာင္ဆြဲေ႐ြ႕ယူသည္။ ေငါက္ေတာက္ေတာက္ ေထာင္တက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေပၚ သို႔ ေျခမတည့္တည့္မတ္မတ္ထိမိေသာအခါ ေနရာေ႐ြ႕မသြားရေအာင္ ကိုရဲေနာင္၏ ညာေျခေခ်ာင္းကို လက္ျဖင့္ ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ထိမ္းေပးထားသည္။

ရဲတင္းလြန္းလွေသာ ခပ္ကဲကဲသည္အျပဳအမူေၾကာင့္ ကိုရဲေနာင္အံ့ၾသမိသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုရဲ ေနာင္၏ အကိုင္အပြတ္ခံရသည့္ေန႔  ညဘက္တြင္ပင္ ေမသင္းလြင္ ရာသီလာခဲ့သည္။ အဖုတ္တြင္ ေပက်ံေနေသာေၾကာင့္ ကိုရဲ ေနာင္ထံသို႔ မလာျဖစ္။ ရာသီလာေနသည့္အခ်ိန္တြင္ မိန္းကေလးတို႔ စိတ္ႏိူးထမႈသဘာဝအတိုင္း မိမိေစာက္ ဖုတ္ အထိုးအပြတ္ခံခဲ့ရပုံမ်ားကို ေတြးေတာစၿမဳံျပန္ကာ ရင္ခုံေနခဲ့ရသည္။ ရာသီလာၿပီး၍ ေစာက္ပတ္သန႔္စင္သြားသည္ႏွင့္ ကိုရဲေနာင္ထံသို႔ ေကာင္မေလးလာခဲ့သည္။ ရာသီလာၿပီးကာစ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ေသြးသားလႈပ္ရွား ႏိူးထမႈရွိေနရာ ေစာက္စိကိုေျခမႏွင့္ မိမိရရထိုးကလိပြတ္တိုက္မႈကလည္း ၾကမ္းရွျပင္းထန္ေသာ ဖီလင္ခံစားရသည္မို႔ ခပ္ရဲရဲခပ္ကဲကဲ လုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေလေတာ့သည္။

ကိုရဲေနာင္သည္ မိန္းမတို႔အထာကို အေတာ္ေလးကြၽမ္းေသာ္လည္း သည္ေန႔ညေနတြင္ ေမသင္းလြင္ထံတြင္ ရွိေနသည့္စိတ္သဘာဝ အေျခအေနကိုေတာ့ မွန္ကန္ေအာင္အကဲမျဖတ္ႏိူင္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ သည္လို ေကာင္မေလးဘက္က ရဲတင္းလာေတာ့ သူ႔အဖို႔လည္း ဘာမွအားနာေန ေနာက္တြန႔္ေနစရာ မလိုေတာ့ေပ။ ထို႔ျပင္ ေစာက္ေစ့ကို ထိုးပြတ္ရတာကလည္း သူ႔အတြက္ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ အပီကို ပြတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ ေစာက္ေစ့အား ထိပြတ္မိလိုက္တိုင္း ေမသင္းလြင္အဖို႔ ရင္သိမ့္တုန္ေအာင္ပင္ အရသာေတြ႕ရသည္။ အေတြ႕ထူးတြင္ မိန္းမူးမိသည့္ အပ်ိဳေပါက္ေလးသည္ စြင့္ကားစတင္ပါးကို ေရွ႕ထိုးေနာက္ငင္လႈပ္ရွားေနသည္။ ဒူးကြ၍ ေပါင္ကိုေကြးထားသည္။ ထိုအခါေျခမႏွင့္ ေစာက္ေစ့တို႔ ထိပြတ္မႈ ပိုပီျပင္လာသည္။ ပိုေကာင္းလာသည္။ ေမသင္းလြင္ ဖင္တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ပါးစပ္မွလည္း တဟင္းဟင္းျဖစ္၍ေနသည္။ ဆိုင္ဖြင့္စအခ်ိန္ စာအုပ္ငွားသူလည္း ေရာက္မလာေသးရာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကဲခ်င္တိုင္းကဲေနႏိူင္ေပေတာ့သည္။ ကိုရဲေနာင္သည္ ယခုအေျခအေနကို သိပ္အားမရခ်င္ေတာ့။ ေျခေတာက္ႏွင့္ထိုးတာက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း လက္ႏွင့္ကိုင္ပြတ္ရတာေလာက္ေတာ့ အားရပါးရမရွိေပ။

ေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရသည္ကလည္း ေျခေတာက္ေနရာတြင္ လက္ကိုအစားသြင္းလွ်င္ အႀကိဳက္ပိုေတြ႕ႏိူင္သည့္ အေနအထားရွိေသာေၾကာင့္ ကိုရဲေနာင္က ဆိုင္အျပင္ဘက္သို႔ တစ္ခ်က္ မ်က္ေစ့ကစားလိုက္သည္။ သူ႔ဆိုင္သို႔လာရာ လမ္းသြယ္ေလးတြင္ လူရွင္းေနသည္။ ႏိူက္ေနရင္း တန္းလန္း႐ုတ္တရက္ လူေရာက္လာစရာအေၾကာင္းမရွိ။ သုံးေလးငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေကာင္းေကာင္းရသည္။ ကိုရဲေနာင္က ေျခေတာက္ကိုဖယ္ကာ ေမသင္းလြင္၏ ေပါင္ၾကားသို႔ လက္လွမ္းလိုက္သည္။ လက္ကိုေတာ့ စားပြဲေအာက္မွလွ်ိဳကာ လွမ္းလို႔မရ။ စားပြဲေပၚမွသာ လွမ္းရသည္။ ဝတ္ထားေသာ ဂ်င္းစကပ္ေလးေပၚမွသာ ေစာက္ပတ္ကို ကိုင္ပြတ္မည္ဟု စိတ္ကူးေနရင္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္ ဆိုင္ပိတ္ကာ အခန္းထဲေခၚၿပီး ပါကင္ေဖာက္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ကူးလိုက္မိပါေတာ့သည္။ ၿပီ