အပျိုစင်ခယ်မလေးရဲ့ အပြုအစု

နေဇော် တစ်ယောက် အလုပ်တာဝန် ပြီးပြီမို့ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့တယ်။ လေးရက်လုံးလုံး မိမိ အထက်လူကြီးနဲ့ ခရီးစဉ်တလျှောက် ပါသွားခဲ့တာ အခု မနက်ပိုင်း ပြန်ရောက်ခဲ့တာမို့ နေ့လည်ပိုင်း ရုံးပြန်မတက်ချင်တော့သလို မိမိ အထက်လူကြီးမှလည်း ပြန်နားပါတော့ ဆိုတာနဲ့ အိမ်ကို တန်းပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ထားတာနဲ့ တံခါးခေါက်လိုက်ပီး စောင့်နေလိုက်တာ ခနနေတော့ နေဇော်ရဲ့ခယ်မ ဝါဆို တစ်ယောက် တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ အိမ်မှာက နေဇော်ရယ် မိန်းမ ခင်မာလှိုင်ရယ် ခယ်မလေး ဝါဆိုဦးရယ် သုံးယောက်နေကြတယ်။ နေဇော်မိန်းမ ခင်မာလှိုင်က ဆရာမ။ ဝါဆိုဦးကတော့ အခုမှ တက္ကသိုလ် တက်နေတုန်း ဒုတိယနှစ်။ ကျောင်းတက်ရင်းနဲ့ နေဇော်တို့ အိမ်မှာပဲ နေနေတယ်။ အိမ်က ကျယ်ကျယ်လွင့်လွင့်ရှိပီး အခန်းသုံးခန်း ပါတော့ ဒီမှာပဲ ခယ်မလေး ဝါဆိုဦးက လိုက်နေတယ်။ တခါတခါတော့ သူတို့အမေ နေဇော် ယောက္ခမ ဒေါ်ခင်ခင်ဦး လာတယ်။ တစ်လ တခါလောက်တော့ လာတယ်။ နေဇော် ယောက္ခမ ဒေါ်ခင်ခင်ဦးက အခုမှ အသက်လေးဆယ်ကျော်ကျော်သာ ရှိသေးတယ်။

အိမ်ထောင်ပြုတာ စောပီး သမီးနှစ်ယောက် ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် မွေးခဲ့တယ်။ ယောက္ခထီးကတော့ သူတို့ ငယ်ငယ်မှာပဲ ဆုံးပါးသွားခဲ့တော့ သမီးနှစ်ယောက် အရွယ်ရောက်တဲ့အထိ ဒေါ်ခင်ခင်ဦးပဲ ရှာဖွေကျွေးမွေးခဲ့ရတာ။ နေဇော်နဲ့ ခင်မာလှိုင် အိမ်ထောင်ပြုတာလည်း မကြာလေး တစ်နှစ်ကျော်ကျော် သာရှိသေးတယ်။ ဝါဆိုက တံခါးဖွင့်ပေးအပီး အိမ်ထဲလှမ်းဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။ ခင်မာလှိုင် ရှိပုံမရ ကျောင်းဖွင့်ရက်မို့ ကျောင်းသွားသည်ထင်တယ်။ “ဝါဆို နင် အတန်းမရှိဘူးလား ကျောင်းမသွားဘူးလား” “အတန်းက မနက်က တချိန်ရှိတယ် တက်ပီးပီ အခုက နေ့လည်ပိုင်းနောက်ဆုံးချိန်တစ်ချိန်ပဲ အတန်းရှိတာမို့လို့ မတက်ချင်တာနဲ့ ပြန်လာလိုက်တာကိုကြီး” “အော် အေးအေး နေဇော် လက်ပတ်နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည် ဆယ့်တစ်ခွဲ ကျော်ကျော် ပဲရှိသေးတယ်။ “ကိုကြီး ထမင်းစားတော့မလား ညီမ ပြင်လိုက်မယ်လေ” “အေး နေပါဦး ရေမိုးချိုးလိုက်ပါဦးမယ်ဟာ” “ဟုတ်ကဲ့ ကိုကြီး .. ဒါဆို ပြင်ထားလိုက်မယ် ရေချိူးပီး စားလိုက်ပေါ့ ညီမလေးလဲ မစားရသေးဘူး အတူတူစားရအောင်နော်” “အင်း…အင်း” လှည့်ထွက်သွားတော့ ဝါဆိုကို တချက်ကြည့်လိုက်မိတယ်။

အင်းး နောက်ပိုင်း အလှကတော့ သူ့အမ အတိုင်းပဲ တင်းရင်းနေတာများ ထမိန်အပျော့သား ဝတ်ထားတာမို့ အောက်ခံပင်တီ ကြိုးရာလေးက တင်ပါး အစပ်နားမှာ ပေါ်နေတယ်။ လုံးဝန်းသော တင်ပါးတစ်စုံ နိမ့်တုံမြင့်တုံဖြင့် လျှောက်လှမ်းသွားတယ်။ အိမ်နောက်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာ ကြည့်ပီးတော့မှ နေဇော်လည်း အိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ ရေချိုးရန် အဝတ်တွေချွတ်ပီး အောက်ပိုင်းကို တဘက် အဖြူဖြင့် ပတ်ထားလိုက်တယ်။ ခုနက ခယ်မလေးရဲ့ နောက်ပိုင်း အလှကို မြင်ပီး အောက်က ညီတော်မောင်က ဖောင်းကြွနေတော့ တဘက် အဖြူပတ်ထားတဲ့ ပေါင်ဂွကြားနေရာက ဖောင်းဖောင်းကြီး ထနေတယ်။ လေးငါးရက်ကျော် ငတ်ပြတ်နေတဲ့ ညီတော်မောင်ကို ညကျမှ ခင်မာလှိုင်နဲ့ အစာကျွေးရဦးမယ်။ ရေချိုးခန်း ဝင်မယ် အလုပ် “ဒေါက် ဒေါက်” အခန်းတံခါး ခေါက်သံကြားလိုက်ပီး ဝါဆိုရဲ့ အသံလေး ထွက်လာတယ်။ “ကိုကြီး ..ညီမလေးပါ ဝင်ခဲ့မယ်နော် အော် ..အေးအေးးး တံခါးဖွင့်ပီး လှမ်းဝင်လာတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ လက်ထဲမှာ သောက်ရေဖန်ခွက်လေး တစ်ခွက် ကျနော် အပေါ်ပိုင်းဗလာနဲ့ အောက်က တဘက်ပတ်ထားတာကြီး မြင်တော့ အခန်း၀မှာ တွေတွေလေး ရပ်သွားတယ်။

“ကိုကြီး ရေသောက်ဖို့ပါ အပြင်က တအားပူလို့ အပူရှပ်မှာစိုးလို့ သောက်ရေ လာတိုက်တာ” ကျနော့်ကို သေချာမကြည့်ပဲ ခေါင်းငုံကာ ပြောလာတယ်။ တော်တော် အလိုက်သိတဲ့ ခယ်မလေး။ “ကျေးဇူးနော် ဝါဆို ကျနော် သောက်ရေခွက်ကို လှမ်းယူလိုက်တော့ ခေါင်းကို ငုံ့ပီး ဖန်ခွက်ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကလေးတွေက တဆတ်ဆတ်တုံနေတာ သတိထားလိုက်မိတယ်။ ရေဖန်ခွက်ကို မော့သောက်ရင်း ဝါဆိုကို သေချာ စိုက်ကြည့်လိုက်တယ် ခေါင်းကို ငုံထားဆဲ။ အပေါ်ပိုင်း စပို့ရှပ်လေး ဝတ်ထားတဲ့ ဝါဆိုရဲ့  နို့သီးလေးတွေက စပို့ရှပ် အကြပ်လေးပေါ်မှာ ငေါထွက်နေတယ်။ လက်တဖက်က အခြားလက်တဖက်ကို ကိုင်ထားပီး လက်ချောင်းလေးတွေ မသိမသာ တဆက်ဆက် တုံနေတုန်းပဲ။ ရေကို ခပ်ဖြေးဖြေး သောက်ရင်း ဝါဆိုရဲ့ အလှတွေကို သေချာ ကြည့်မိနေတယ်။ ဝမ်းဗိုက်သားက သူ့အမ ခင်မာလှိုင်လို သိပ်မထွက် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိသေးတယ်။ထမိန် အပျော့သားလေးကို တင်းတင်းရင်းရင်း ဝတ်ထားပီး အောက်ဆုံးမှာတော့ ဖွေးဥတဲ့ ခြေထောက် နုနုလေး ခြေသည်းနီ အနီရောင်လေး ဆိုးထားပီး ပန်းပွင့်ပုံလေးတွေ ပုံဖော်ထားတဲ့ ခြေချောင်းလေးတွေကလည်း ချစ်စရာ။ ရေသောက်ပီး ဖန်ခွက်ပြန်ပေးလိုက်တော့ လှမ်းလာတဲ့ လက်ကလေး တွေမှာလည်း လက်သည်းနီ အနီရောင်လေးတွေ ဆိုးထားတယ်။ ဖန်ခွက်ကို လှမ်းလိုက်တဲ့ လက်ကလေးကို နေဇော် အသာ ဖမ်းဆုပ်လိုက်တော့ ဝါဆိုတစ်ယောက် ခေါင်းမော့လာတယ်။ ဝါဆို အရမ်းလှလာတယ်နော် လက်ကလေးတွေ ခြေချောင်းလေးတွေကလည်း ချစ်စရာလေး လက်သည်းနီရောင်လေးနဲ့လည်း လိုက်တယ်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအရာလေးဖြင့် “အာာာ ကိုကြီး ကလည်း လျှောက်ပြောနေတယ်” “တကယ်ပြောတာပါ ဝါဆို အရမ်းလှလာတယ် ကျောင်းမှာ ရီးစားတွေ ရနေပီလား” “အာာ ကိုကြီးကလဲ ပြောဘူး ရှက်တယ်” “မပြောလဲ သိပါတယ် ဒီလောက် ချောလှတဲ့ ငါ့ခယ်မ အနားမှာ ကောင်လေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေမှာပဲ ဟုတ်တယ်မလားး” “အာ သိဘူး သိဘူး ဖန်ခွက်ကို ယူပီး လှည့်ထွက်မယ် အလုပ် နေဇော် ဝါဆိုရဲ့ လက်ဖျံကို လှမ်းဆွဲ လိုက်တာကြောင့် ဖန်ခွက်က အောက်ကို ပြုတ်ကျသွားတယ်။ ဖန်ခွက်က ကွဲမသွား ခြေသုတ်ခုံပေါ် ကို ကျရောက်သွားတယ်။

ဝါဆိုကို နေဇော် ဆွဲယူလိုက်တယ်။ နေဇော်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ဝါဆို ကျရောက်တော့မလောက်ထိ နီးကပ်သွားတယ်။ “ဟင်…ကိုကြီးးး ဘာလုပ်မလို့လဲ” နေဇော် ဝါဆိုကို နဲနဲ ထပ်ဆွဲလိုက်တော့ အပေါ်ပိုင်း ဗလာ ဖြစ်နေတဲ့ နေဇော် ရင်ခွင်ထဲကို ဝါဆို ခေါင်းလေး ရောက်ရှိသွားပီး နေဇော်က ဝါဆိုကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်တယ်။ “အို ..ကိုကြီး မလုပ် မလုပ်ပါနဲ့ မကောင်းပါဘူး” “ဝါဆို .. အရမ်းလှနေတယ်ကွာ ကိုကြီး စိတ်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး” လက်တဘက်က ပုံခုံးကို အတင်းဆွဲ ဖက်ထားပီး လက်တဘက်က ခါးကို ဆွဲထားတာကြောင့် ဝါဆို တစ်ယောက် ရုန်းမရ။ “ကိုကြီးးးး မလုပ်ပါနဲ့ မမ သိသွားလို့ ဒုက္ခ ရောက်ပါ့မယ် နော်” “ခင်လေး မသိစေရပါဘူးကွာ နော် ကိုကြီး စိတ်တွေ ထိန်းမရ ဖြစ်နေပီ ဝါဆိုလည်း တက္ကသိုလ် ကျောင်းသူတစ်ယောက် ဖြစ်နေပီ ဒီကိစ္စ နားလည်မှာပါနော်” “ဟင်အင်းးးး မသိဘူး ဝါဆိုကြောက်တယ် ဝါဆိုတစ်ယောက် နေဇော် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေပေမယ့် သူမ ရဲ့ ရင်သားတွေရှေ့မှာ လက်နှစ်ဘက်ကို ကာဆီးကာ နေဇော်ရင်ဘတ်နဲ့ မထိအောင် ကြိုးစားထားတယ်။ နေဇော် ရင်ဘတ်နဲ့ သူမ ပါးက ထိနေပီးတော့ နေဇော်ထံမှ ချွေးနံလိုလို ယောက်ျား တစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်နံ့က ဝါဆို နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ ဝါဆို ရင်ဘတ်ထဲက နှလုံး ခုန်သံတွေကလည်း မီတာ ၁၀၀ ပြေးထားသလို အရမ်းခုန်နေပီ။ ဝါဆိုမှာ ရီးစား ရှိပါတယ် ဒါပေမယ့် အခုလိုမျိုးကြီးတော့ တခါမှ မနေဖူး ပန်းခြံမှာ ချိန်းတွေ့ လက်ကလေးကိုင် ပါးလေး နမ်းရုံ အဆင့်သာရှိသေးတယ်။ နေဇော် ကလည်း သူမကို အတင်းအကြပ် ပွေ့ ဖက်ထားပီးတော့ သူမရဲ့ တင်ပါးတွေ အနားထိ လက်တွေက ပွတ်သပ်နေတယ်။ ပီးတော့ သူမကို ဖက်ထားရင်း ဦးခေါင်းမှ ဆံနွယ်တွေကိုလည်း နမ်းရှိုက်နေသေးတယ်။

ခါးကို ကိုင်ပီး တချက် ခပ်တင်းတင်း အဖက်မှာ သူမရဲ့ ဝမ်းဗိုက်ဆီကို ခပ်မာမာ တစ်ခုက လာထောက်တယ်။ အဲ့ဒါ ဘာလဲဆိုတာ ဝါဆို သိပါတယ်။ ခါးမှာ ဖက်ထားတဲ့ လက်တွေက ဝါဆိုရဲ့ တင်ပါးတွေ အပေါ် ထိ ပွတ်ဆွဲ လိုက်ချိန်မှာတော့ ဝါဆို တစ်ယောက် အရှင်လတ်လတ် ဓါတ်လိုက်ခံလိုက်ရသလိုမျိုး စိတ်တွေ ဂယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်သွားတယ်။ ရုန်းကြည့်တယ် မရ။ ရုန်းလိုက်တိုင်း ပိုမို တင်းကြပ်လာတဲ့ လက်ကြီးတွေ။ တင်ပါးပေါ်က လက်တွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း ဖင်နှစ်ခြမ်း အကွဲကြောင်းထဲ ရောက်လာကာ ပွတ်သပ်လာတော့ ဝါဆိုရဲ့ အတွင်းပိပိ နေရာက ရွစိစိလို ဖြစ်လာပီး အရည်စိုလေးတွေ ထွက်လာသလိုလို စိတ်ထဲ ထင်မိတယ်။ ဝါဆို ဒူးတွေ ညွှတ်ချင်လာသလိုလို အသက်ရှူ မဝတော့သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ ရုန်းကန်ဖို့ အင်အားတွေ မရှိတော့။ ရင်ဘတ် နှစ်ခုကြား ရောက်နေတဲ့ ဝါဆို လက်တစ်စုံက တဖြည်းဖြည်း လျော့ကျလာပီး နေဇော်ရဲ့ ခါးကို မသိမသာလိုလို ဖက်မိသွားတယ်။ ဝါဆို ကျောကို ဖက်ထားတဲ့ နေဇော်ရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း တဖြေးဖြေး ပြေလျော့လာပီး လက်နှစ်ဖက်လုံး ဝါဆိုရဲ့ တင်ပါးတွေဆီ ကျရောက်လာရင်း ပွတ်သပ်လာတယ်။ ဝါဆို မရုန်းတော့။ နေဇော်ရဲ့ ရင်ဘတ်ထဲမှ တဒုန်းဒုန်းဖြင့် ရင်ခုန်သံတွေ မြန်နေတာကိုလည်း ဝါဆို ကြားနေမိသလို သူမရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကလည်း နေဇော်နဲ့ အတူတူ အပြိုင်ခုန်နေတယ်။ “ကိုကြီးးး ဝါဆို ကြောက်လာပီကွာ မမ သိသွားမှာ စိုးတယ်” “မစိုးရိမ်ပါနဲ့ ဝါဆိုရယ် .. ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူးနော် စိတ်ချပါနော် ကိုကြီး ဝါဆို့ကို ချစ်တယ်ကွာ”။ ဝါဆို တစ်ယောက် နေဇော်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်နှာလေး ခွာလိုက်ပီး နေဇော်ကို ကြည့်လိုက်မိတယ်။ နေဇော်နဲ့ ဝါဆို မျက်လုံးချင် ဆုံပီး တခဏတာ အခိုက်အတန့်မှာ နေဇော်ရဲ့ နုတ်ခမ်းတွေက ဝါဆိုရဲ့ နုတ်ခမ်းပါးပါးလေး တွေအပေါ် ကျရောက်လာတယ်။ ဝါဆို့ နုတ်ခမ်းတွေကို နေဇော် အငမ်းမရ စုတ်နေရင်း နုတ်ခမ်းလွှာ ကြားထဲကို နေဇော်ရဲ့ လျှာက တိုးဝင်လာပီး လျှာဖျားလေး အချင်းချင်း မွှေနှောက် ရစ်သိုင်းလာတယ်။ နိုင်ငံခြား ကားတွေထဲက နမ်းတာမျိုး ဝါဆို တစ်ယောက် သိပီးသားမို့ သူမလည်း နေဇော်ရဲ့ နုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ပြန်စုပ်ပေးလိုက်ရင်း လျှာဖျားလေးတွေ အချင်းချင်း ထိုးမွှေပေးလိုက်တယ်။ နေဇော်ရဲ့လက်တွေက ထမိန်ပေါ် မှာ ပြေးလွှား ပွတ်သပ်နေရာမှ ဝါဆိုရဲ့ ထမိန် အထက်ဆင်စ ချည်နှောင်ထားတဲ့ နေရာလေးကို ကိုင်ကာ ဖြေချလိုက်တယ်။ ထမိန်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ကို ကွင်းလုံး ပုံကျသွားပီးတဲ့နောက် ဝါဆို တင်ပါးပေါ်မှာ ဇာပင်တီ အဖြူရောင်လေးသာ ကျန်တော့တယ်။ ဝါဆိုရဲ့ လက်တွေကလည်း နေဇော်ရဲ့ ကျောကုန်းတလျောက် ပွတ်သပ်ရင်း အနမ်းတွေ ပြန်လည် ပေးနေမိတယ်။

နေဇော်ရဲ့ လက်တွေက ပင်တီ ပါးပါးလေးသာ ရှိတော့တဲ့ ဝါဆိုရဲ့ တင်ပါးတွေပေါ် ပြေးလွှားနေရင်း လက်တဖက်က ပင်တီ မျော့ကြိုးလေးထဲ တိုးဝင်ကာ ဖင်အကွဲကြောင်းကြားလေးမှ တဆင့် ဝါဆိုရဲ့ အဖုတ်နေရာလေးကို မမှီမကမ်း လှမ်းနှိုက်လာတယ်။ လက်ခလယ် ချောင်းလေးက ဝါဆိုရဲ့ စိုစိစိလေးကို စမ်းမိသွားတော့ ဝါဆို ရှက်သွားရင်း နုတ်ခမ်းတွေ နုမ်းနေတာကို ရပ်ကာ နေဇော်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းဝှက်ထားမိတယ်။ ဒူးတွေ ကွေးညွှတ်ချင်သလိုလို ဖြစ်သွားတာမို့ လက်နှစ်ဖက်ကို နေဇော်ရဲ့ ချိုင်းအောက်မှ လျှိုသွင်းကာ နေဇော် ပုခုံးကို လှမ်းချိတ်ကာ ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ “အားးး ကိုကြီးးးး ဖြေးဖြေး လုပ်ပါ အားးး” “ဝါဆို့ နေရာလေးက တအား စိုနေပီနော်” “အာာ မပြောနဲ့ကိုကြီးရာ ရှက်တယ်” “မရှက်ပါနဲ့ ဝါဆိုရယ် ကိုကြီး ဟာကြီးလည်း တအားတောင်မတ်နေပီ ကိုင်ကြည့်” ဟုဆိုကာ နေဇော်က ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ တဘက်ကို ဖြေချပစ်လိုက်တယ်။ နေဇော်ရဲ့ လီးကြီးက ချက်ချင်း ရုန်းကြွလာပီး ဝါဆိုရဲ့ ဆီးခုံအထက် ဝမ်းဗိုက်နေရာလေးကို လာထိတယ်။

လီးထိပ်မှ အရည်ကြည်လေးတွေက ဝါဆိုရဲ့ ချက်နားလေးကို လာစိုသွားတယ်။ နေဇော်က ဝါဆိုရဲ့ လက်တဖက်ကို ယူကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဝါဆို လက်ကလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်ရင်း နေဇော် လီးကြီးကို ကိုင်ထားမိတယ်။ လက်ဖဝါးထဲတွင် အပြည့် ဖြစ်သွားတယ်။ နေဇော်လီးကြီးက ခန္ဒာကိုယ်ရဲ့ အပူချိန်ထက် ပိုပူ ပိုနွေးနေသလို ခံစားမိတယ်။ “ဝါဆို ကုတင်ပေါ် သွားရအောင်နော်” ဝါဆို ဘာမှ ပြန်မဖြေမိ။ နေဇော် ခေါ်ဆောင်ရာကို လိုက်သွားမိပီ။ ကုတင်ပေါ် ရောက်တော့ ပက်လက်လေး လှန်ထားတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ ပင်တီလေးကို နေဇော် လှမ်းချွတ်လိုက်တယ်။ အပျို စဖြစ်ကတည်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ အမြင်မခံဖူးသေးတဲ့ ဝါဆိုရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို နေဇော် မြင်သွားပီ။ ဝါဆို ရှက်တာကြောင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လိမ်ကာ အဖုတ်လေးကို ဖုန်းကွယ်ထားသေးတယ်။ အဖုတ်ကို သေချာ မမြင်ရပေမယ့် အဖုတ်ပေါ်မှာ အမွှေးတွေကိုတော့ သေချာ မြင်သွားပီ ရှက်လိုက်တာ။ နေဇော်က ဝါဆိုရဲ့ တီရှပ် အင်္ကျီလေးကိုပါ ခေါင်းမှနေ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဝါဆို ပိုလို့ ရှက်သွားတယ်။

အိမ်နေရင်းမို့ ဘော်လီအဟောင်းလေးသာ ဝတ်ထားမိတဲ့ အဖြစ်။ ဟုတ်တယ်လေ တခြားယောက်ျားလေး မြင်သွားတယ်ထားဦး ဘော်လီ အသစ်ကလေးနဲ့ ဆိုတော်သေးတယ်။ အခုက ချည်သား ခပ်နွမ်းနွမ်း ဘော်လီလေးသာ ဝတ်ထားတာမို့ ပိုပီး ရှက်သွား အားနာသွားသလိုပဲ။ နေဇော် လက်တွေက ဘော်လီ အနွမ်းလေးပေါ် မှ နို့တွေကို ပွတ်သပ်လာတယ်။ နေဇော်အတွက် ကိစ္စမရှိ ဘော်လီ နွမ်းနွမ်း ဟောင်းဟောင်း အသစ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူမြင်ချင်တာက ဘော်လီအောက်မှ နို့တွေ သာဖြစ်တယ်။ ဘော်လီ ချိတ်တွေကို လှမ်းဖြူတ်မယ်လုပ်တော့ ဝါဆို ကျောလေးကို မသိမသာ ကြွပေးလိုက်မိတယ်။ နေဇော် ဘော်လီ ချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပီး ဘော်လီကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ ကုတင်ဘေးသို့ လှမ်းပစ်လိုက်တယ်။ “အားးးး ဝါဆို့ နို့လေးတွေက လှလိုက်တာကွာ ပြောလည်းပြော နို့သီး တဖက်ကို ကိုင်ပွတ်ရင်း နောက်တဖက်ကို ကုန်းစို့တော့တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို လျှာလေးနဲ့ ရစ်ပတ်ကာ စို့လိုက်ချိန်မှာတော့ ဝါဆို လက်မောင်းသားလေးတွေမှာ ကြက်သီးလေးတွေပါ ထသွားတယ်။ စို့ရင်းစို့ရင်းနဲ့ လက်တဖက်က ဝါဆိုရဲ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေကို လှမ်းအပွတ် “အာာာ ကိုကြီး ယားတယ်ကွာ ခိခိ ဟိ အားးး ယားတယ်လို့ အဲ့နေရာကို မပွတ်နဲ့” အဲ့လို ပြောလိုက်မှ နေဇော်လက်တွေက ဝါဆိုရဲ့ ဆီးစပ်နားက အမွှေးတွေပေါ် ကို ပြောင်းပွတ်လိုက်တာကြောင့် ပိုဆိုးသွားတယ်။ “အားးး ကိုကြီးးးး ယားတယ် ဟိ..ဟိ..ဟီးးးး” ဝါဆို တစ်ယောက် တွန့်တွန့်လူးသွားရင်း နေဇော်ကို လှမ်းဖက်ထားမိသည်။ ဖီးလ် တက်နေတာ အရှိန်နဲနဲ လျော့သွားပေမယ့် ဝါဆို့ရင်ထဲမှာတော့ ကြောက်စိတ်တွေ နဲနဲ ပျယ်သွားသလို ရှိကာ နေဇော်နဲ့ ပိုမိုရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ နေဇော်ကလည်း ဝါဆိုရဲ့ ခါးလေးတွေ ပေါင်တွင်းကြောလေးတွေ အဖုတ်အမွှေးနေရာလေးတွေ လျောက်ပွတ်ရင်း ကျီစားလိုက်တယ်။ “ဟိဟိ ကိုကြီး ယားတယ်လို့ အဲ့လို မစ နဲ့ကွာ..ခစ် ခစ် ခစ်” ဝါဆို တစ်ယောက် မောလာတယ်။ နေဇော်ကလည်း ဝါဆို တစ်ယောက် တွန့်လူးနေတာကို ကြည့်ပီး ပိုသဘော ကျသွားတယ်။ “ကိုကြီးးး ဝါဆို အခုလို တခါမှ မနေဖူးဘူး အခုလို နေမိတာ ဝါဆိုကို အထင်သေးမှာလားနော်”။

“အော်..ဝါဆိုရယ် ကိုယ့်ခယ်မလေးကို အထင်သေးပါ့မလားလို့” နေဇော် စကားတွေ ပြောနေရင်း လက်တဖက်က ဝါဆိုရဲ့ နို့သီး ခေါင်လေးတွေကို ဆော့ကစား ပေးလိုက်တယ်။ အပျို နို့သီးခေါင်းလေးမို့ မာမာဆူဆူလေး ဖြစ်နေတယ်။ နို့အုံလေးတွေကအစ မာမာ တင်းတင်း ရှိလှတယ်။ ထို့နောက် အဖုတ်ဘေးမှာ သူ့မိန်းမလိုများ အဖတ်ကလေးတွေ တွဲနေသလားလို့ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖြဲကြည့်မိတယ် မရှိ။ အတွင်းသို့ လက်ခလယ်လေး တစ်ဆစ်လောက် နှိုက်လိုက်တော့ အရည်စိုစိုတွေ ပိုများနေတယ်။ စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲသို့ လက်ချောင်းလေးအား ဝင်ထွက် ဖြေးဖြေး ချင်းလုပ်ပေးရာမှ တဖြည်းဖြည်း ပိုချောမွေ့လာတယ်။ “အားးး အင်းးး ကိုကြီး ဖြေးဖြေး အားးး” ဝါဆိုတို့ ကျောင်းသူတွေ အချင်းချင်း လိင်ကိစ္စတွေ ပြောဖူးကြားဖူးနေတာမို့ ဝါဆို တစ်ယောက် အလိုး ခံပေးရတော့မယ် ဆိုတာလဲ စိတ်ထဲ သိနေတယ်။ သူမရဲ့ အပျိုစင်ဘ၀ကိုလည်း အဆုံးသတ်ရတော့မယ်။ အခု အပျိုစင်ဘ၀ အဆုံးသတ်ရန်အတွက်လည်း ဝါဆို အသင့်ဖြစ်နေပီလေ။ နို့တွေ စုပ်ရင်း အဖုတ်ပွတ်ပေးနေတဲ့ နေဇော်ရဲ့ လီးကြီးကို ခပ်ကျစ်ကျစ် ဆုပ်ကိုင်ထားမိပီ။ “အားးး ကိုကြီးးး အားးး အင်းးးး အားးးကိုကြီးရယ် အားးးး ဝါဆို့ စောက်ပတ်မှာ အရည်တွေ အများကြီး ထွက်နေပါပီ။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့ကော့ ပေးနေမိရင်း လက်တွေက နေဇော်ရဲ့ ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေ ကိုပါ ဆွဲစုပ်ကိုင်ကာ နို့သီးတွေပေါ် ကို ဖိဖိ ထားမိတယ်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ နေဇော်ရဲ့ လက်ချောင်းက တစ်ချောင်းလုံး အဖုတ်ထဲမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ကလိနေပီ။ စောက်ရည်တွေကလည်း ပိုပို ရွှဲလာတယ်။

နေဇော်လည်း ဘေးတိုက် အနေအထားမှ အဖုတ် နှိုက်နေတာကို ရပ်လိုက်ပီး ဝါဆို့ ကိုယ်ပေါ် ကို အုပ်မိုးကာ ပေါင်ကြားထဲ ခွဝင်လိုက်တယ်။ နို့သီးလေးကို စုပ်ကာစုပ်ကာဖြင့် ဖြေးဖြေး ချင်းအောက်ကို လျှောဆင်းလာခဲ့ပီ။ တဖြည်းဖြည်း နေဇော် ခေါင်းက ဝါဆိုရဲ့ အဖုတ်နားလေးကို ရောက်လာကာ နေဇော် လျှာကို အပြားလိုက် ထုတ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်မွှေးလေးတွေအပေါ် ကို ယက်ပေးလိုက်တယ် “အားးးး ကိုကြီး မလုပ်ပါနဲ့ ငရဲကြီးလိမ့်မယ် အားးး” ဝါဆို ရုန်းသလိုလုပ်လိုက်ကာမှ ဝါဆို ပေါင်တွေက နေဇော် ခေါင်းကို ညှပ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားကာ အဖုတ်ကလည်း ကော့ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ နေဇော် နှာခေါင်းထဲ ခပ်ရွှန်းရွှန်း အနံတစ်ခု ရလိုက်တယ်။ ဒါ အပျိုတစ်ယောက်ရဲ့ အဖုတ်အနံ့ပဲလေ။ နေဇော် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဝါဆို့ပေါင်တွေကို ဆွဲကား ပစ်လိုက်တယ်။ ဟစိစိ အဖုတ်လေးအား သေချာ တွေ့မြင်လိုက်ရပီ။ ဝါဆို စောက်ပတ်မှာ ပြဲလန်မနေ ဖောင်းဖောင်းကားကားလေး ကြားထဲမှာ အကွဲခြမ်းလေး နှစ်ခုက ဟစိစိလေး။ ဟစိစိ အဖုတ်အကွဲလေး ကြားထဲမှာ အစိလေးက မသိမသာစွာ ပဲရှိနေတယ်။ အဖုတ်အရည်ကြည်လေးတွေ ထွက်နေတာကြောင့် အတွင်းသားလေးထဲမှာ ပြောင်ချောချောလေး ဖြစ်နေတယ်။ နေဇော် လျှာကို အပြာလိုက် ထုတ်လိုက်ပီး အဖုတ်သားလေးတွေကို ယက်ပေးလိုက်တယ် “အားးး ကိုကြီးးးးအားးးအားးကိုကြီး ရယ် ဘယ်လို ကြီးမှန်းမသိဘူးကွာ အားးးး” ဝါဆို့ ပေါင်တွေက အလိုလို ကားထားမိနေပီး အဖုတ်ကြီးကိုလည်း ကော့ကော့ ပေးနေမိတယ်။ အခုလို အဖုတ်ယက်ခံရမယ်လို စောစောကထိတောင် မတွေးထားမိဘူးလေ။ နေဇော်လီးကြီးသာ ထိုးသွင်းမယ်လို့ ထင်ထားခဲ့တာ။

ဝါဆို့အဖုတ်ကို နေဇော် ယက်စုပ်လိုက်တိုင်း ဗိုက်ထဲက ကလီစာတွေ အူတွေပါ ပြတ်ထွတ်သွားသလား ခံစားမိတယ်။ အဖုတ်အယက်ခံရတဲ့ အရသာကို ဝါဆို ကြိုက်သွားပီ။ တချက်တချက် နေဇော် လျှာ ထိပ်ဖျားက အဖုတ်အတွင်းသားထဲ အထိပါ ရောက်ရောက်လာတယ်။ ဝါဆို အဖုတ်ကို ကော့ကော့ ပေးရင်း အယက်ခံနေမိတယ်။ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားကာ နုတ်ဖျားမှလည်း ညီးညူနေမိတယ်။ “အားးး ကိုကြီးးးးအားးး အင်းးးး…ပလက် ပလက် ပလက်.. အားး ကိုကြီးရေ အားးးး အားးးးရှီးးးးအားးး” ဝါဆို မရှက်နိုင်တော့ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းညူရင်း အဖုတ်ကို အယက်ခံနေမိတယ်။ “အားးး ကိုကြီးးးး ကောင်းတယ်ကွာ အားးး ဟုတ်တယ် အထဲကို ယက်ပေး အားးး ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” နေဇော်လက်ကလည်း အဖုတ်ကို ယက်ပေးနေရင်း လက်တွေက အဖုတ်မွှေးတွေကို ပွတ်ပေး ကစားပေးနေလိုက်တယ်။ “အားးး ကိုကြီးရေ…အားးး အားးး” ခပ်စိစိ အနေအထားမှ သေသေချာချာလေး ပွင့်အာလာသော စောက်ပတ်အား နေဇော် အားရပါးရ ယက်ပစ်လိုက်တယ်။ စောက်ပတ် တပြင်လုံး အရည်တွေ ရွှဲနေပီး နေဇော် နုတ်ခမ်းတွင်လည်း အရည်တွေနဲ့ လည်ချောင်း ထိပါ စီးကျနေပီ။

ဒီလောက် ရွဲစို ပြောင်ချောနေပီ ဖြစ်တဲ့အတွက် နေဇော် ဝါဆိုကို ပါကင် ဖောက်ရန် အချိန်တန်ပြီ ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ နေဇော် စပ်ပတ်ကို ကုန်းယက်နေရာမှ ထကာ ဝါဆို့ ဒူးနှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့ထောင်ကားလိုက်ရင်း ပေါင်ဂွကြားထဲ နေရာယူလိုက်သည်။ နေဇော် လီးကြီးကလည်း အစွမ်းကုန် မတ်ထောင်နေရင်း ခေါင်းတညိမ့်ညိမ့်ဖြင့် သူရဲ့လားရာကို သွားရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေပီ။ ဝါဆို အဖုတ်၀ကို လက်ညိုးလက်ခလယ်လေးဖြင့် အသာဖြဲလိုက်ကာ နေဇော် လီးဒစ်ကို အသာ မြုပ်လိုက်တယ် ”အားးး ကိုကြီး ဖြေးဖြေးနော်” ဒစ်ခေါင်းအား အဖုတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျောက် စုန်ချီဆန်ချီဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက် ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။ “အားးး ကိုကြီး အ အ အားး” လီးဒစ်ခေါင်းဖြင့် ဖိဆွဲလိုက်သည့် အခါတိုင်း ဝါဆို့ အစိလေးက ကျဉ်ခနဲ ကျဉ်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဘယ်လို့ အရသာမှန်း မသိ။ တခါတလေ ရေသောက်လိုက်တဲ့အချိန် သွားကြားထဲ ကျဉ်တဲ့ အရသာလေးမျိုး။ ခံစားလို့လည်း ကောင်းသည်။ နာကျဉ်သလို ရှိနေသော်လည်း ဆက်ပီး ခံစားချင်နေမိတဲ့ အရသာမျိုး။

ဘယ်အချိန် အတွင်းထဲကို တိုးဝင်လာမလဲဆိုတာကို မျက်စိမှိတ်ထားရင်း ဝါဆို တစ်ယောက် မျှော်လင့်နေတုန်းမှာပဲ နေဇော်ရဲ့ လီးဒစ်ထိပ်ဖျားက ဗျစ်ကနဲ ထိုးခွဲ ဝင်ရောက်လာသည် “အ…အားးးး” နေဇော် လက်မောင်းတွေကို လှမ်းဆွဲရင်း ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။ ခန္ဒာကိုယ်ကလည်း တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။ နေဇော်ကလည်း ချက်ချင်းကြီး အထဲထိ ထိုးမသွင်းပါ လီးဒစ်ကိုသာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေရင်း အထဲကို ဖြေးဖြေးချင်း ထိုးသွင်းနေသည်။ တချက်တည်းဖြင့် အဆုံးထိ မဖြစ်နိုင်မှန်း သိတယ်။ အထဲကို ကြပ်ကြပ်ညှပ်ညှပ် တိုးဝင်နေရတာကြောင့် လီးဒစ်ဖျားနှင့် အရေပြား ကြားမှာလည်း နာကျဉ်မှု ဖြစ်နေတယ်။ အရည်တွေ တအား ထွက်နေတာမို့ ချော မွှေ့နေသော်လည်း အဆုံးထိ မသွင်းနိုင်။ ခါးကို အားစိုက်ကာ နှဲ့နှဲ့ သွင်းနေရာက တဖြေးဖြေးနှင့် လီးတစ်ဝက်ကျော် ဝင်လာလေပီ။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ် အ ..အာ..အားးးအားးး ကိုကြီး နဲနဲ နာတယ်” “အင်းးး ဝါဆို ကိုကြီး ဖြေးဖြေး သွင်းနေတယ် နော် အားးး ကြပ်လိုက်တာ ဝါဆိုရယ် ကိုကြီး အဆုံးထိ ထိုးထည့်တော့မယ်နော်”။

“အင်း….အား….နာတယ် အမလေး..အား…ကိုကြီး” နောက်ဆုံး တစ်ချက် နေဇော် အားစိုက်ပီး ခပ်ပြင်းပြင်း ထိုးခွဲပစ်လိုက်သည်။ လီးဒစ်နေရာမှာပါ နာကျဉ်သွားလိုပဲ “အာာား နာတယ် နာတယ် အားးးးး” နေဇော်နဲ့ ဝါဆို ဆီးခုံချင်း ကပ်ဖိထားလိုက်သည်။ လီးက အဆုံးအထိ ဝင်သွားပီ။ သူများတွေပြောသလိုမျိုး အပျိုစင် အမှေးပါးကို ထိုးခွင်းလိုက်ပီ ထင်သည်။ လီးတံ အဆုံးထိ မရောက်ခင်မှာပင် အထဲက ဒုတ်ခနဲ အသံမျိုး ခံစားမိလိုက်တယ်။ လီးချောင်းကို အထုတ်အသွင်း မလုပ်သေးပဲ အဆုံးထိသွင်းကာ အမောဖြေနေလိုက်သည်။ ဝါဆိုကလည်း နေဇော် ရင်ဘတ်ကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်ထားသည်။ ငါးမိနစ်လောက် အမောဖြေပီးသည့်နောက် “ဝါဆို..ကိုကြီး ဆက်လုပ်မယ်နော် ရရဲ့လား” “အင်းးး ဖြေးဖြေး နော် ကိုကြီး နဲနဲ နာနေတယ်” “အင်းးး ခနနေလောက်ဆို အနာ သက်သာ သွားမှာပါ ဝါဆိုက အပျိုမို့လို့ နာတာပါ” နေဇော် ဝါဆိုရဲ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ လီးတံကို ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဘွတ် ဘွ..ဘွတ် အတွင်းမှ လေအံသံများပါ ထွက်လာသည်။ ဝါဆို့အဖုတ်မှ လေအံသံများ ထွက်သွားသဖြင့် နဲနဲတော့ ရှက်သွားသည်။

နေဇော် လီးတံကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက် ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပေးနေရာ ဝါဆိုလည်း အတွင်းမှာ ခုနက စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း နာကျဉ်မှုကို မေ့လျော့လာသည် ခံစားမှုလည်း ကောင်းလာသည်။ ခေါင်းလေးကို အသာထောင်ကြည့်မိတော့ ဝါဆို့ အဖုတ်ထဲကို လီး ထိုးထို ဝင်နေတာကို တဝက်တပြက် လှမ်းမြင်နေရသည်။ “အ အ အာာအားးး ကောင်းရဲ့လား ဝါဆို” “အင်း သိပ် မနာ တော့ဘူး ကောင်းလာပီ ကိုကြီး” “မြန်မြန် လုပ်ကြည့်မယ်နော် ဝါဆို့ အဖုတ်ကို လှမ်းဖြဲပေးထားနော်” “အာာ ကိုကြီးကလဲ” “ဝါဆို နာမှာ စိုးလို့ပါ” နေဇော်က ဝါဆိုရဲ့ လက်ကို လှမ်းယူကာ အဖုတ်ပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။ ဝါဆိုလည်း အဖုတ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ဖက်ကို သေချာလေး ဖြဲပေးလိုက်တယ်။ “ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ် အားးးအားးး ကိုကြီးးး အားးး” နာကျဉ်မှု ဝေဒနာမှသည် တဖြေးဖြေး ကောင်းလာပီ။ ဝါဆိုလည်း အဖုတ်ကို ပြန်ကော့ပေးနေမိပီ။ “အားး ကိုကြီး ကောင်းတယ် အားးး တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမို မြန်ဆန်လာသလို ဆီးခုံနဲ့ ပေါင်နဲ့ ရိုက်သံ တဖတ်ဖတ် အသံတွေလည်း ဆူညံလာသည်။ ဤ အသံကပင် လိင်စိတ်ကို ပိုမို နှိုးဆွလာသလိုလို ထင်မိတယ်။

“အားး ကိုကြီး ဆောင့်ပေးတော့ ဝါဆို ခံနိုင်နေပီ အားးးကောင်းတယ်” နေဇော် လိုးနေရင်းကပင် နို့တွေကိုပါ လှမ်းလှမ်းဆွဲသည်။ နေဇော် လက်က ပေါင်တံတွေကို ကိုင်ပီး လိုးသည့်အချိန်ဆို ဝါဆို ကလည်း သူမ နို့တွေကို သူမလက်ဖြင့် ပွတ်ချေနေပီ “အားးး အားးအ” ပက်လက်လှန် လိုးခံနေသော ဝါဆို စောက်ပတ်ထဲမှ လီးတံကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ “အာ ကိုကြီး လုပ်လေကွာ ဘာလိုချွတ်ပစ်တာလဲ” “ဝါဆို ဖင်ကိုကြည့်ပီး လိုးချင်လို့ ဖင်ကုန်းပေးပါလားနော် လေးဘက်ထောက်လိုက်လေ” “အာာ အဲ့လိုကြီး မလုပ်ပေးချင်ဘူးကွာ” “လုပ်ပါ ဝါဆိုရယ် သိပ်လှတဲ့ ဝါဆို့ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပီး လိုးချင်လို့ပါ နော် ဝါဆို” နေဇော် ဝါဆို့ကို ခါးမှကိုင်ကာ မှောက်ပေးလိုက်ပီး တင်ပါးကြီးကို အပေါ် ကို ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ဝါဆို တစ်ယောက် ငြင်းနေသော်လည်း ဖင်ကုန်းလျှက်သား ဖြစ်သွားပီ။ ရှင်းရှင်း ပြောရလျှင် ဝါဆို အလိုးခံနေရပေမယ့် ဖင်ကြီး ကုန်းမထားချင်။ ရှက်လည်း ရှက်နေသေးသည်။ တသက်လုံး ဘယ်သူမှ မမြင်အောင် ဖုံးကွယ်ထားတဲ့ ဖင်ကြီး တပါးသူရှေ့မှာ လေးဘက်ကုန်းကြီး ဖြစ်နေသည်။ အပျိုတစ်ယောက်မို့ အရှက်တော့ မကုန်သေးပါ။

သို့ပေမယ့် အခုတော့ ဖင်ကုန်းလျှက်သား ဖြစ်နေပီ နေဇော်ကလည်း ဝါဆို့ဖင် နောက်မှ ကျကျ နန နေရာယူပီး လီးဒစ်တံကြီးကို အဖုတ်ဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ လုံးဝန်းသော ဖင်လုံးကြီးကို ကိုင်ထားရသည်မှာလည်း အနှစ်အရသာ ရှိလှသည်။ အရင်နေ့တွေက ဝါဆို့ဖင်ကို ထမိန်ပေါ်မှာ ခိုးခိုးပီး ကြည့်နေရသည် အခုတော့ ဖင်အဖွေးသား မြင်နေရပီး အခုလိုးနေရသည်မှာ မိမိရဲ့ ခယ်မချောချောလေး ဖြစ်နေတာကြောင့် နေဇော် စိတ်တွေ ပိုထန်နေမိသည်။ တင်ပါး နှစ်ခြမ်းပေါ်ကို လက်ဖြင့် အသာ ပွတ်ပေးနေရင်း လီးတံကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အဖုတ်မှာ ရွဲစိုနေတာမို့ ချောချောချူချူပင် ဝင်သွားသည်။ “အ အ အားး ကိုကြီး ဖြေးဖြေး အားးးး” “ဝါဆို့ ဖင်ကြီးတွေက မိုက်တယ်ကွာ တုံးခဲနေတာပဲ” “ဖတ် ဖတ် ဖတ် “အားးး ကိုကြီး နာတယ် အရမ်းမဆောင့်နဲ့ အဲ့လောက် မခံနိုင်ဘူး အားးး ကိုကြီး ကောင်းတယ် အားးး နာတယ် အင်းး” “ကိုကြီး ဆောင့်လိုးပီနော် အားးး” “အင်းး ကိုကြီး လိုး အားးးလိုးးးးကွာ” “ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်” ခယ်မလေးရဲ့ ဖင်တုံးကြီးကို ကိုင်ပီးလိုးနေရသဖြင့် နေဇော် မထိန်းနိုင်တော့ သုတ်ရည်တွေ ထုတ်ချင်လာပီ။

အထုတ်အသွင်း တအား မြန်လာသည် ရှေ့မှ ဝါဆိုကလည်း တအား အော်နေသည်။ “အားးး ဝါဆို ကိုကြီး ပီးတော့မယ် အားးးးအားးး ထွက် …ထွက်ကုန်ပီ အားးးး” နောက်ဆုံးတစ်ချက် အားကုန် ဆောင့်လိုက်ကာ လီးထိပ်မှ အရည်တွေကို စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ်။ “အားးး ကိုကြီး အားးးးး” နေဇော်ရဲ့ ရှိသမျှ အားတွေအကုန် ဝါဆို့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရသလို အားအင်များ ကုန်ခမ်းသွားကာ လေးဘက် ကုန်းထားသော ဝါဆို့အပေါ် ကို မှောက်လျှက် ကျ သွားတယ်။ လီးတံကြီးကတော့ အဖုတ်ထဲမှာ ရှိနေဆဲ လီးတံကို ဝါဆို့ အဖုတ်အတွင်းမှ ဆွဲ ညှစ်နေသလိုမျိုး ဝါဆို့ အဖုတ်အတွင်း နံရံများမှ လှုပ်စိ လှုပ်စိ ဖြစ်နေတယ်။ ဝါဆိုကတော့ တတောင်ဆစ် ထောက်ကာ နေဇော် ကိုယ်လုံးကြီးကို ထိန်းထားရင်း ပီးဆုံးသွားတဲ့ အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစားနေတယ်။ အဖုတ်အတွင်းထဲမှာလည်း ပူနွေးနွေး အထိအတွေ့က ဘယ်အရာနှင့်မျှ မတူသော အထိအတွေ့မျိုး။ ငါးမိနစ်လောက် ငြိမ်နေအပီးမှာတော့ ဝါဆိုက ကိုကြီး ဆင်းတော့ကွာ ဝါဆို လေးလာပီ နေဇော် ဘေးသို့ ခန္ဒာကိုယ်ကို လှဲချလိုက်သည်။

အဖုတ်ထဲမှ လီးတံကြီးက ပလွတ်ကနဲမြည်သံနဲ့ ကျွတ်ထွက်သွားတယ်။ ဘေးမှာ ပက်လက်လန်လျှက် အနေအထား ဖြစ်သွားတော့မှ ဝါဆို စောင်းငဲ့ကြည့်မိသည်။ လီးတံထိပ်မှာလဲ အရည်တွေ ရွှဲစို ပြောင်လက်နေသည်။ ဝါဆို အဖုတ်ကို လိုးပစ်လိုက်တဲ့ လီးကြီး ဝါဆို အခုမှ သေသေချာချာ ကြည့်မိသည်။ မနဲမနော ကြီးလှသည်။ ဒီလီး ကြီး အဖုတ်ထဲမှာ အဝင်အထွက်ချောမွတ်နေတာကို ဝါဆို အံ့သြမိတယ်။ ဝါဆို ကုတင်ပေါ်မှာ ဆင်းကာ ရေချိုးခန်းမှာ သန့်ရှင်းရေသွားလုပ်ဖို့ ပြင်လိုက်သည်။ အခန်းထဲမှာရှိတဲ့ ရေချိုးခန်းမှာပဲ သန့်စင်လိုက်တယ်။ အဖုတ်အား ရေထိလိုက်တော့ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ခံစားရသည်။ သူမ အပျို မဟုတ်တော့။ မှန်ထဲမှ ဝါဆို မျက်နှာကို ကြည့်မိရင်း ဝမ်းနည်းသလိုလိုလည်း ဖြစ်မိသလို အထိအတွေ့မှာလည်း သာယာမိသည်။ ရေချိုးခန်းမှ တဘက်အဖြူကြီးကို ကိုယ်မှာ ပတ်ကာ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လိုက်တော့ နေဇော်က မှေးနေတုန်း “ကိုကြီး ထတော့လေ ရေချိုးတော့ ထမင်းပြင်ထားလိုက်မယ်နော် အတူတူ စားမယ် နေ့လည်း တစ်နာရီတောင် ထိုးတော့မယ်”။

ဝါဆိုက နေဇော်ကို လှုပ်နှိုးလိုက်တယ် “အင်းးးး “ နေဇော် မျက်စိကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပီး “ဝါဆို အရမ်းလှတာပဲ ချစ်တယ် လက်မောင်းလေး ကို အသာဆွဲယူကာ ပါးလေးအနမ်းတစ်ချက် လှမ်းပေးလိုက်တယ်”။ ဝါဆို အခန်းထဲမှ အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူကာ ထွက်သွားတယ်။ နေဇော်လည်း အိပ်နေရာမှ ထကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ရင်း ရေပန်းအောက်မှာ ဆယ်မိနစ်လောက် ရေချိုးလိုက်တယ်။ ထမင်းစားခန်းထဲကို ထွက်လာလိုက်တော့ ဝါဆိုက ထမင်းစားပွဲမှာ အသင့်စောင့်နေတယ်။ “မိန်းမ ဘာဟင်းတွေ ချက်ထားတုန်း ချစ်လေး” “ကိုကြီး နော် ဘာမိန်းမလဲ မမကြီး သိသွားမှ ဟုတ်ပေ့နော် အနေအထိုင် ဆင်ခြင်” “ကိုကြီးနဲ့ ဝါဆို တူတူ နေပီးသွားပီဆိုတော့ ဝါဆိုလည်း ကိုကြီး မိန်းမ ဖြစ်သွားပီလေ” “သွားပါ လာ ဝါဆိုလည်း ဗိုက်ဆာနေပီ စားတော့” ထမင်းစားရင်း တစ်ယောက်တလဲ ခွင့်ကျွေးလိုက်ကြသေးသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဝါဆိုလည်း ပျော်ပါတယ်။ စိုးရိမ်စိတ်တော့ ရှိတာပေါ့ အခုလို အပျိုစင်ဘ၀ကို ပေးလိုက်ရတာက တအိမ်တည်းနေတဲ့ မိမိရဲ့ ခဲအိုလေ။ ထမင်းစားပီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီ ထိုင်ကြည့်ကြတယ်။

ခင်မာလှိုင်က လေးနာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မှာဆိုတော့ အေးအေးလူလူပဲ နေဖြစ်တယ်။ ဆက်တီပေါ်မှာ ထိုင်တဲ့အချိန် နေဇော် ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ။ နေဇော်က နို့သီးလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးရင်း စကားတွေပြော၊ ဝါဆိုကလည်း နေဇော် ရင်ခွင်ထဲမှာ အသာမှီထားတယ်။ “ဝါဆို နာနေသေးလား’ နေဇော်က ဝါဆို့ အဖုတ်နေရာလေးကို ကိုင်ကာမေးသည်။ “အင်း သိပ်တော့ မနာတော့ပါဘူး ခုန ကတော့ တအားနာတယ်” “အင်းး နောက်ဆို လုပ်ရင်းလုပ်ရင်း မနာတော့ဘူးလေ” “ဟင် ..ကိုကြီးက ခနခန လုပ်မှာလား မမ သိသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ” “မသိအောင် လုပ်မှာပေါ့” “မမ ကျောင်းသွားတဲ့ အချိန် ဝါဆို အတန်းအားတဲ့ အချိန်တွေမှာ လုပ်မယ်နော် ကိုကြီး ဝါလေကြောက်နေတယ် မမသိသွားရင် ပြသနာပဲနော်” “အင်း ပါ မသိစေရပါဘူး ဝါဆို တခါမှ အလိုးမခံဘူးသေးဘူး ထင်တယ်နော် ကြပ်နေတာပဲ ဝါဆို အဖုတ်လေးက” ဝါဝါ မျက်စောင်းလှလှ တချက်ထိုးရင်း နေဇော်ပေါင်ကို လက်သည်းနှင့် ဆိတ်လိုက်ကာ “ခုနက အတူတူနေပေးတာ မသိဘူးလား လုပ်ဖူးလားမလုပ်ဖူးလား ဆိုတာ အခု ကိုကြီးက ပထမဆုံးပဲ”။

“အင်း သိပါတယ် ဝါဆိုရဲ့ အပျိုရည်ကို ယူလိုက်ရလို့ ကိုကြီး အရမ်းဝမ်းသာတယ် အရင်ကတည်းက ဝါဆို့ ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ပီး လုပ်ချင်နေခဲ့တာကြာပီ ခိုးခိုးကြည့်နေရတာ” “သွား ကိုကြီး မကောင်းဘူး တော်တော် ဆိုးတယ်” လက်သည်းဖြင့် နေဇော်ရဲ့ လီးတံလေးကို သာသာလေး ပုဆိုးပေါ် မှ ဆွဲ ဆိတ်လိုက်တယ် “အားးးး နာလိုက်တာ” “သူကျတော့ နာတတ်တယ် သူများကျတော့ တအားလုပ်တယ် ထပ်ဆိတ်ဦးမယ် ရော့ ရော့ရော့” “အားးးး မလုပ်နဲ့ အားးးနာတယ် နာတယ်” ဝါဆို့ လက်ကို ဖမ်းဆွဲရင်း ပုဆိုးကို ဖြေလိုက်ကာ လီးတံကို ကြည့်လိုက်တယ်။ လက်သည်းနဲ့ ဆိတ်လိုက်ကာမှ လီးတံက ထောင်လာတယ်။ “ဝါဆို လုပ်လိုက်လို့ ချက်ချင်း ထလာပီနော် ပီးမှ အဆိုးမဆိုနဲ့” “ကိုကြီး နာသွားလား” နေဇော် လီးတံကို လာကိုင်ရင်း ဝါဆို မေးလိုက်တယ်။ “မနာပါဘူး စတာပါ” “ကိုကြီး လီးကြီးက အကြီးကြီးပဲနော်” ရင်ခွင်ထဲမှနေ၍ ဝါဆို နေဇော် လီးကို သေချာ ကြည့်မိလိုက်တယ်။ ဒစ်ကြီးကလည်း ကားထွက်နေတာပဲ လီးတံကြီးက သူမ လက်ထဲမှာ အပြည့်။ ခုနတုန်းက ဒီလီးကြီး သူမ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဝင်သွားခဲ့တာ အံသြမိတယ်။

ထိုင်နေတာတောင် လီးတံကြီးက အပေါ် ကို ထိုးထောင် ထွက်နေတယ်။ လီးတံပေါ်မှာ အရေပြားလေးတွေက ပျော့ပျော့လေးမို့ ဝါဆို ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲကြည့်ရင်း ဆော့ကစားကြည့်လိုက်တယ်။ “အဲ့လို မဆွဲရဘူး ဝါဆိုရဲ့ လီးတံကို သေချာကိုင်ဆုတ်ထားပီး အပေါ်အောက် ဆွဲရတယ် အပေါ် ကို ဆွဲလိုက်ရင် လီးဒစ်ကို အရေပြားက ဖုံးသွားအောင်ဆွဲ ပီးရင် အောက်ကို ပြန်ဆွဲချ လီးဒစ်ပေါ် လာတဲ့အထိ ဆွဲချ အဲ့လို လုပ်ပေးရတယ် အဲ့ဒါကို ဂွင်းတိုက်တယ်လို့ ခေါ်တယ်။ “အော် အော် … ယောက်ျားတွေ ဂွင်းတိုက်တယ် ဆိုတာတော့ ကြားဖူးတယ် ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ မသိတာ အခုမှ သဘော ပေါက်တယ် အဲ့လို လုပ်တော့ ကောင်းလို့လားဟင် ကိုကြီး” “ကောင်းတာပေါ့ ဝါဆိုကလဲ ကိုကြီးတို့ စိတ်ထဲရှိတဲ့ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို မှန်းပီး အဲ့လို ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် ဂွင်းတိုက်ရင်း အဲ့ဒီမိန်းမကို လိုးရတယ်လို့ မှန်းပီး လုပ်တာ ကြာကြာလုပ်လိုက်ရင် ခုနက ဝါဆိုနဲ့ လိုးသလိုပဲ လီးရေတွေ ပန်းထွက်သွားတာပေါ့” “အော် အဲ့လိုလားးးး “ “အင်း အခု ဝါဆို ကိုကြီးကို အဲ့လို လုပ်ပေးကြည့်လေ” “အင်းးးလုပ်ပေးကြည့်မယ်နော်”။

ဝါဆိုက နေဇော် လီးကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် သူမလက်ကလေး နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးတော့တယ်။ “အားးး ကောင်းတယ် ဝါဆိုရယ် အားးးး ဖြေးဖြေး အောက်ထိ တအားကြီး မဆွဲနဲ့” “အင်းးး ဒီလိုလားး” “အင်း ဟုတ်တယ် ဖြေးဖြေး မှန်မှန်လေး အားးးဟုတ်တယ်” ကြာကြာ မသင်ပေးလိုက်ရ ဝါဆို ဂွင်းသေချာ တိုက်ပေးတတ်လာတယ်။ “ဝါဆို ဒီအတိုင်းကြီး ဆိုတော့ ပူတယ် နာတယ် တံတွေးလေး နဲနဲ လက်မှာ စွတ်ပီးလုပ်” “အာာာ ကိုကြီးကလဲ ရွံစရာကြီး” “ရွံစရာ မဟုတ်ပါဘူး ဝါဆိုရဲ့ သူများတွေဆို လီးတောင် စုပ်ပေးကြသေးတာပဲ ဝါဆို့ မမဆိုလည်း ကိုကြီး လီးကို စုပ်ပေးတာပဲ.. ဝါဆို့ အဖုတ်ကိုလည်း ကိုကြီး ယက်ပေးတာပဲလေ” “ဟင် တကယ် ကိုကြီး လီးကြီးကို မမက စုပ်ပေးတယ်ပေါ့” “အင်းပေါ့ မယုံလို့လား မယုံရင် ညကျရင် ကိုကြီး အခန်းတံခါးလေး ဟထားမယ် လာကြည့်” “အာာ ကြည့်ရဲဘူး မမ သိသွားမှာ စိုးတယ်” “မသိအောင် တိတ်တိတ်လေး လာပေါ့ ကိုကြီး အခန်းမီး ဖွင့်ပီး လုပ်မယ် လာကြည့်နော်” “အင်းး” နေဇော် လီးကို ကိုင်ကာ ဂွင်း ဆက်ထုပေးလိုက်သည်။ “ကိုကြီး ဟာကြီးက တဖြည်းဖြည်း ပိုပို ကြီးလာသလိုပဲနော် မာတောင့်တောင့်ကြီး”။

“အင်းး စုပ်ကြည့်ပါလား ဝါဆို” “ဟာ….. ကိုကြီးကလဲ ဝါဆိုမှ မစုပ်တတ်တာ” “လာ ကိုကြီးသင်ပေးမယ် ပေး ဝါဆိုလက်လေး နေဇော်က ဝါဆိုရဲ့ လက်ချောင်းလေးကို ဆွဲယူလိုက်ပီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်။ ပီးတော့ လျှာလေးနဲ့ ပွတ်လိုက် စုပ်ပြလိုက် လုပ်ပြလိုက်တယ်။ လီးတံကို စုပ်နေတဲ့ ပုံစံမျိုး ဝါဆို့လက်လေးကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ “အဲ့လိုလေးစုပ်..ရလား လုပ်တတ်လား” “အင်း စမ်းကြည့်မယ်လေ” “အင်း .. လာ ထ ဝါဆိုက အောက်ကနေထိုင် ကိုကြီးက ဆက်တီပေါ် မှာ ထိုင်ပေးမယ်” ဝါဆိုလည်း နေဇော် ရင်ခွင်ထဲမှ ဆင်းကာ အောက်မှာ ထိုင်လိုက်သည်။ နေဇော် လီးတံနဲ့ ဝါဆို နုတ်ခမ်းနဲ့ တစ်တန်းတည်း ဖြစ်သွားတယ်။ နေဇော် လီးကို စုပ်ပေးဖို့ မဝံ့မရဲ ဖြစ်နေသည်။ “ငုံ့လိုက်လေ ဝါဆို” “အင်းးးး “… ခေါင်းလေး ငြိမ့်ပြလိုက်ရင်း နေဇော် လဒစ်ခေါင်းကြီးအား ဝါဆို နုတ်ခမ်းလေး အသာဖွင့်လိုက်ကာ ငုံကြည့်လိုက်သည်။ “အားးး နွေးသွားတာပဲ ဝါဆိုရယ် ခုနက ကိုကြီး လုပ်ပြသလိုလေး စုပ်ကြည့်လိုက်” ဝါဆိုက ခေါင်းလေး တစ်ချက် ငြိမ့်ပြလိုက်ကာ လဒစ်ကို တပြွတ် ပြွတ်ဖြင့် စုပ်ကြည့်လိုက်သည်။ လီးဒစ် တစ်ဝိုက်ကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ရစ်သပ်ပေးလိုက်သည်။

“အား…. ကောင်းတယ်ဝါဆို.. ဝါဆိုက တတ်လွယ်သားပဲ ကောင်းတယ် စုပ် လက်တစ်ဖက်က ကိုကြီး ဥတွေကို ကိုင်ထား လီးတံ အရင်းထိ ဆွဲ စုပ်ပေး အားးး ကောင်းတယ်” သူမ စုပ်ပေးနေတာကို ကျေနပ်ကာ ကောင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်တော့ ဝါဆို ပျော်သလိုလို ခံစားမိတယ်။ ဒီထက်ကောင်းအောင် စုပ်ပေးလိုက်ပစ်တယ် “အင်းးး အင်းးး ကောင်းတယ်ဝါဆို အားးးးရှီးးးးး အောက်ကို ဝဲကျနေတဲ့ ဝါဆို့ ဆံပင်တွေကို စုပီး ကိုင်ပေးလိုက်ကာ ဝါဆို လီးစုပ်နေတာကို သေချာ ကြည့်လိုက်မိတယ်။ လရေဝင်ရင် အသေခင်တယ်။ မိန်းမ စပ်ပတ် တစ်ကြိမ် လီးဝင် နောက်ထပ် တစ်သက်စားမကုန်။ ခယ်မ ဆိုတာ လိုက်ပွဲ။ ဆိုတာလေးတွေ တွေးကြည့်လိုက်တော့လည်း ဟုတ်သလိုလိုပဲလို့ နေဇော် တွေးမိလိုက်တယ်။ အကြိမ်ကြိမ် လိုးချင်စိတ်တွေကို ထိန်းခဲ့ရတာ ဒီနေ့တော့ ခယ်မလေး ဝါဆို အလိုးခံရုံတင်မဟုတ် သူ့လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပေးနေပီ။ ဝါဆို စုပ်ပေးနေမှ လီးတံကြီးကလည်း ပိုပို တောင်လာသလိုလို ရှိလာသည်။ “ကောင်းတယ် ဝါဆို…အားးး အောက်က ဥလေးတွေကိုပါ ယက်ကြည့်” ပါးစပ်ထဲမှ လီးတံကိုချွတ်လိုက်ပီး အောက်က ဥလေးတွေကို ယက်ကြည့်လိုက်သည်။

ပျော့စိစိလေးနဲ့ အသည်းယားစရာ။ လျှာဖျားလေးနဲ့ အလျားလိုက် ယက်ကြည့်သည်။ ဥလေးတွေကို ငုံစုပ်ကြည့်သည်။ “ပလက် ပလက် ပလက် ပြွတ်” “အားးးး” “ကောင်းလား ကိုကြီး” ဝါဆိုက ခေါင်းလေး အသာမော့ပီး မေးလိုက်သည်။ “အရမ်းကောင်းတယ် ဝါဆို … ဝါဆို့ အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်ကွာ ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ ကိုကြီး လီးစုပ်နေတာလေး ကြည့်ချင်တယ်” ကိုယ်ပေါ်က စွပ်ကျယ်လေးကို ချွတ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်သည်။ “ကိုကြီး ချွတ်ပေး …. အင်းး… ထ” ဝါဆိုကို ဆွဲထူလိုက်ပီး အင်္ကျီရော ထမိန်ရော ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ ဝါဆိုက နို့တွေကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ ကာထားပီး နောက်လက်တဖက်က အဖုတ်လေးကို အုပ်ထားသည်။ “လက်ကြီး မကာထားပါနဲ့ ဝါဆိုရယ်” “ရှက်တယ်” “မရှက်ပါနဲ့ ဝါဆိုရယ် ခုနကပဲ တခါ လိုးပီးသားကို ဝါဆို့ကို အခုလို ကိုယ်လုံးတီးလေးနဲ့ စိတ်ထဲမှာ ခနခန မြင်ယောင်ကြည့်နေခဲ့တာ အခုလို မြင်ရတော့ စိတ်ထဲ တွေးထားတာ ထက်တောင် လှနေသေးတယ်”။ “တကယ်လားးး အာ့ဆို ဝါဆို ကျေနပ်တယ်” … လက်လေးတွေကို ဖယ်ပေးလိုက်ပီး နေဇော် နုတ်ခမ်းလေးကို ဝါဆို လှမ်း နမ်းပေးလိုက်တယ်။

နှစ်ယောက်သား မတ်တပ်ရပ်ရင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဖက်ကာ အနမ်းတွေ ဖလှယ်လိုက်ကြသည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” ထို့နောက် နေဇော်က ဝါဆို ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်တော့ နေဇော်မျက်နှာနဲ့ ဝါဆို အဖုတ်က တစ်တန်းတည်း ဖြစ်သွားသည်။ တင်ပါး နှစ်ဘက်ကို လှမ်းကိုင်ကာ အဖုတ်ကို လျှာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်သည်။ “အားးး ကိုကြီးရယ်” ပေါင်လေး အနည်းငယ် ကားလိုက်ကာ နေဇော် ခေါင်းကို ကိုင်လိုက်ရင်း အဖုတ်လေးကို ကော့ပေးလိုက်မိသည်။ “အား…..ကိုကြီးးးး အားးး အမလေးးးး အားးးးအ အ အ အ ကောင်းတယ်ကိုကြီး အ အားးးးအားးး ကိုကြီး အားး ချစ်တယ်ကွာ အားးးး” နေဇော်က အဖုတ်ကို ယက်နေရင်းမှ ဝါဆိုကို ကိုယ်တစ်ပါတ် လှည့်စေလိုက်ကာ ဝါဆို့ တင်ပါးနှစ်ခြမ်းကို နေရာအနှံ့ နမ်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကို ဖြဲလိုက်ကာ တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကြား လျှာအပြားလိုက် ထည့်ရင်း အထက်အောက် ယက်ပစ်လိုက်သည်။ “အားးး ကိုကြီး အာ့ ဖင် …ဖင်ကြီး အားး ဝါဆို ဒူးတွေ မခိုင်ချင်သလို ဖြစ်လာကာ ရှေ့မှ ဆက်တီစားပွဲပေါ် လက်လှမ်းထောက်လိုက်သည်မို့ မတ်တပ်ရပ်ကာ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည့် အနေအထားဖြစ်သွားသည်။

ပေါင်ကလည်း ပိုကားလာပီး နောက်မှ နေဇော်က တင်ပါး နှစ်ခြမ်းကြား အသားကုန် ယက်ပေးတော့သည်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပလက် ပလက် ပြွတ် အားးး ကိုကြီးရယ် ချစ်တယ်ကွာ အားးးး” ညိုတိုတို စအိုပေါက်လေးမှာလည်း ပွစိပွစိဖြင့် နေဇော်ရဲ့ လျှာအောက် ရောက်နေရသည်။ “အားးး ကိုကြီး တက်လိုးပါတော့ အားးး ဝါဆို မနေတတ်တော့ဘူး အားးး အမလေးးးး အင်းးး ဝါဆို အဲ့ဒီအတိုင်းနေ ခါးလေး နဲနဲခွက်ထား ဆက်တီစားပွဲကို သေချာကိုင်ထားနော် ကိုကြီး နောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ပီး လိုးမယ် အင်းးး ကိုကြီးးး နေဇော်လည်း ဝါဆိုနောက်မှ နေရာ ယူလိုက်ပီး လီးတံကို အဖုတ်၀မှာ တေ့လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာတင် နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပီး ခယ်မလေးရဲ့ ဖင်ကို ကျကျနနကိုင်ကာ အဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းလိုက်သည်။ အရည်တွေ ထွက်နေတယ်ဆိုပေမယ့် အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်မှာ စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလှသည်။ မန္တလေးထိုးမုန့်ကို ရေခဲသေတ္တာထဲ ထည့်ထားပြီးမှ ကိုက်ဝါးလိုက်သည့်ပမာ အိစိစိဖြင့် သွားဖုံးမြုပ်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

“အားးး ဝါဆို အဖုတ်လေးက ကြပ်ကြပ်လေး” “အီးးးး အားးးးး အားးး ကောင်းတယ် ကိုကြီး ခုနက လိုးတာထက်ကောင်းတယ် ဝါဆို ခံနိုင်တယ် ဆောင့်ပေး” “အင့် အင့် အင့် ရော့ ရော့ အားးးး” မိန်းမ မရှိစဉ် အိမ်မှာ ခယ်မနဲ့ ခဲအိုရဲ့ လိုးသံတွေ အော်သံတွေက ဆူညံထွက်နေသည်။ တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်လိုက် နို့တွေကို လှမ်းဆွဲလိုက်ဖြင့် စည်းချက်ညီညီ ဆောင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။ “အအ အ အ အ အားးး ရှီးးး ခယ်မလေးကို ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပီး လိုးနေရတဲ့ အရသာကြောင့် နေဇော်လီးက အပြတ်အသတ် မာထန်နေသေည်။ အချက် နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် ထပ်ဆောင့်လိုက်ပီး လီးတံကို ချွတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝါဆိုကို ဆွဲထူလိုက်ကာ နေဇော်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ခိုင်းလိုက်ပြန်သည်။ “ချစ်လေးး လီးစုပ်ပေးကွာ” “အာာာ ကိုကြီး လီးမှာ အရည်တွေနဲ့” “ဝါဆို့စောက်ဖုတ်က အရည်တွေပဲ ဘာလဲ ရွံလို့လား ကိုကြီး ဝါဆို့အဖုတ်ကို ယက်တော့တောင် အရည်တွေ ပေသေးတာပဲ ယက်ပေးနော်” နေဇော် ပြောလိုက်တော့လည်း ဟုတ်သလိုလို။ ဟုတ်တယ် ကိုယ့်အဖုတ်က ထွက်တဲ့အရည် ဘာရွံရမှာလဲလို့ စိတ်ထဲ တွေးလိုက်ပီး နေဇော်လီးကို ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်သည်။

“အားးး ကောင်းတယ် ချစ်လေးရယ် အားးးး ကြိုက်လား ချစ်လေး” “အု အု” ခေါင်းလေးငြိမ့်ပီး ပြန်ဖြေသည်။ ပါးစပ်ထဲ လီးရောက်နေသည်မို့ “အု ..အု “ ဖြင့်သာ အသံထွက်လာသည်။ နေဇော်လည်း ဝါဆို့ ခေါင်းလေးကို ကိုင်လိုက်ပီး ပါးစပ်ထဲကို အဖုတ်လိုးသလို ဖြေးဖြေးလေး အသွင်း အထုတ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ “အားးးရှီးးးး အားးး ကောင်းလိုက်တာ ဝါဆိုရယ်” ပါးစပ်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပီး ဝါဆိုက မော့ကြည့်ကာ “အသက်ရှူကြပ်လာပီ ကိုကြီး” … မေ့စေ့မှာ လရေတွေရော သွားရေတွေရော ပေကျံနေသည်။ ဝါဆိုကို ဆွဲထူလိုက်ပီး နုတ်ခမ်းလေးကို အသာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဝါဆို့ပေါင်တစ်ချောင်းကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မလိုက်သည်။ ခြေထောက်တစ်ချောင်းက ခပ်ကွေးကွေးလေး အပေါ်သို့ ပါလာသလို နောက်တစ်ဖက်က ခြေဖျားလေး ထောက်လာသည်။ လက်တွေက နေဇော် လည်ဂုတ်ကို သိုင်းဖက်ထားလျှက်သား။ နေဇော်လည်း လီးတံကို အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ကာ လက်ကို တင်ပါးတွေပေါ် တင်ထားလိုက်ပီး ထိန်းပေးကာ မတ်တပ်လိုးသည့် အနေအထား ဖြစ်အောင်လုပ်ကာ ဖြေးဖြေးချင်း ညှောင့်ပေးလိုက်သည်။

“အားးး ကိုကြီးးး “တင်ပါးတွေကို ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးပေးလိုက်သည်။ “အင့် အင့်အင့်အင့် အားးး ကောင်းတယ် ကိုကြီးရယ်” မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ နေဇော် နုတ်ခမ်းတွေကို မမှီတမှီ လှမ်းဆွဲစုပ်သည်။ မတ်တပ်ရပ်လိုးတာ ကြာကြာတော့ မလိုးနိုင် ဆယ်မိနစ်လောက်နေတော့ ဒူးတွေ ညွှတ်ချင်လာသည်မို့ ဝါဆိုက ကြမ်းပြင်မှာ လေးဘက်ကုန်းလိုက်ပီး နေဇော်က နောက်မှ ဒူးထောက် အနေအထားဖြင့် ဆက်လိုးသည်။ အပျိုဖြန်းလေး ဝါဆိုမှာ နေဇော်ရဲ့ လီးအရသာကို တွေ့ရှိသွားပီး ဖင်ကြီးကို ထောင်နေအောင် ကုန်းပေးရင် အလိုးခံနေသည်။ နေဇော်ကလည်း ဝါဆို့ အဖုတ်ကို လိုးနေရင်းမှ ဖင်ပေါက်လေးကိုလည်း လက်မလေးဖြင့် ပွတ်ပေးနေသဖြင့် ဝါဆိုတစ်ယောက် လူးလှိမ့် ခံစားနေရသည်။ “အ အ အ အ အားးးအင့် အင့် အင့် အားးးးး ကိုကြီး ဝါဆို ပီးတော့မယ် အရမ်းကောင်းနေပီ ဆောင့်လိုးပေး အ အ အားးးး အားးးးး” အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပီး ဝါဆို့ဖင်ကြီးတွေကို နေဇော် လီးတံအဆုံး ဖိသွင်းကပ်ထားလိုက်ကာ လရေတွေ ဖြောကနဲဖြောကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ ဝါဆို့ အပေါ်မှာ နေဇော်က ထပ်လျှက် ကြမ်းပြင်ပေါ် လဲကျသွားလေသည်။ နေဇော်လီးတံကြီးက ဝါဆို့ဖင်ကြားထဲမှာ ကပ်လျှက် နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ အသက်ရှူသံတွေက မြန်ဆန်နေကြပီး အတိုင်းသား ကြားနေရသည်။ အပျိုမလေး ဝါဆိုက ခဲအိုဖြစ်သူအား ပန်းဦးချွေခွင့် ပြုလိုက်သလို ခယ်မလေးအား မယားငယ်အဖြစ်သို့ ဆွဲဆောင်နိုင်ခဲ့သဖြင့် နေဇော်ကလည်း အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေမိလေတော့သည်။…ပြီး