အမွှေးနုနုလေးနဲ့ အပျိုရိုင်းလေးနုနုထွေး

တစ်နေ့တော့ ညနေစာ စားပြီး ပျင်းတာနဲ့ ကျုပ် ရွာထဲ လျှောက်လာခဲ့တယ်။ အချိန်က မှောင်ရီပျိုးနေတဲ့အချိန် တစ်နေရာ အရောက်မှာ “ထွန်းလွင်….နင် ဘယ်သွားမလို့တုန်း” ကျုပ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျုပ်သူငယ်ချင်း အေးသူဆိုတဲ့ ကောင်မပေါ့။ သူက ခြံဝမှာ ရပ်နေတယ်။ ကျုပ်တို့ရွာက ရွာကြီးဖြစ်သလို အိမ်တိုင်းနီးပါး ခြံနဲ့ဝန်းနဲ့ နေကြတာ။ “ငါလဲ ပျင်းတာနဲ့ ထွက်လာတာဟ” “ဒါဆို…အိမ်ထဲဝင်အုန်းဟာ…..ငါပြောစရာရှိလို့” “အေးပါ” ကျုပ်လဲ ခြံထဲကို မိအေး နောက်ကနေ ဝင်လိုက်သွားတယ်။ ကျုပ်က လူပျိုဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ရှေ့ကသွားတဲ့ အေးသူကို နောက်ကနေ ကြည့်မိတယ်။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေက အိပဲ့ အိပဲ့နဲ့ အသည်းယားစရာကြီး။ သူ့တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်နေတာ ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်ထဲမှာ တစ်မျိုးကြီးဗျာ။ “လာထိုင်…..ထွန်းလွင်” ကျုပ်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ “နင့်အိမ်ကလူတွေ ဘယ်သွားကြလဲ” “အစ်မတို့ လင်မယားက ခြံထဲ သွားကြတာ၊ ဟိုမှာ သရက်သီးတွေ ခူးပြီး အုပ်နေတာ” သူတို့ခြံက ရွာအစွန်မှာပါ။ အတော်လေး ဝေးတယ်။ “အဖွားလေးရော…အေးသူ” အမေက သူ့ညီမနဲ့ တွံတေးကို လိုက်သွားတာ နှစ်ရက်ရှိပြီ” စကားသာပြောနေတယ် အေးသူ မျက်လုံးတွေက အရင်လိုမဟုတ်ပဲ စူးရှပြောင်လက်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကျုပ်ကို ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ သူ့မျက်နှာက တစ်မျိုးပဲ။ “နင်ငါ့ကို ဘာပြောမလို့တုံး” “ပြော…..ပြောပါ့မယ်” ချက်ချင်းပဲ အေးသူအသံက ငိုသံပါလာတယ်။ ပြီးတော့ သူက ကျုပ်နဲ့ လူချင်းထိအောင် တိုးကပ်ပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ “နင့်…..နင့်သူငယ်ချင်း ကျော်ဟိန်းလေ….ငါ့…ငါ့ကို ရက်စက်သွားတယ်….ဟင့်..ဟင့် ဟင့်” ပြောလဲပြော ငိုလဲငိုနဲ့ အေးသူဟာ ကျုပ်ကို ဖက်ပြီး ငိုတော့တာပဲ။ ကျော်ဟိန်းနဲ့ သူမနဲ့ ကြိုက်နေတာ ကျုပ်သိတယ်။ အခု ကျော်ဟိန်းက အနောက်ပိုင်းက ဒေါ်ဗူးမ သမီးကို ခိုးပြေးသွားပြီလေ။ “အေးသူကလဲဟာ မငိုပါနဲ့…..သူကမှ ကိုယ့်ကို မချစ်တာ…ဂျင်းစိမ်းနဲ့ မိတ်သလင် ပဲပေါ့” “နင်ကလဲ…. ဟင့်…ဟင့်..ငါအရမ်း ဝမ်းနည်းတယ်” အေးသူက ကျုပ်ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းတိုးဖက်ပြီး ကျုပ်ရင်ဘတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး ငိုနေတယ်။ အဲ…သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်ပေါင်ပေါ် တင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကို လာကိုင်တယ်။ ကိုင်တာက ကျုပ်လက်ဖမိုးကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ကိုင်တာ။ ဖြစ်ချင်တော့ ပေါင်ပေါ် တင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ဖျားက ကျုပ်ပေါင်ရင်းခွကြားပေါ်မှာ ရောက်နေတာ။

သူက ကျုပ်လက်ဖမိုးကို အုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ဆုပ်လိုက်တော့ သူ့လက်ချောင်းလေးတွေက ကျုပ်လက်ရဲ့ အောက်ဖက်ကို ကွေးဝင်သွားပြီး ပုဆိုးထဲက ကျုပ်ရွှေပန်းကြီး ထိပ်ကို သွားထိတယ်။ “ဟင့်ဟင့်….ထွန်းလွင်ရယ်….ငါ…ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ…..အဟင့်….ဟင့်” သူ့ကိုယ်လုံးလေးက တသိမ့်သိမ့် ဖြစ်နေရာက သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေကလည်း ကျုပ်ရွှေပန်းကို ထိလိုက် ထိုးလိုက်နဲ့ တို့တို့နေသလို ဖြစ်လာတယ်။ တစ်ကိုယ်လုံး သနပ်ခါးနံ့ မွှေးနေတဲ့ အေးသူက ကျုပ်ကို သူ့ကိုယ်လုံးအိအိကြီးနဲ့ တစ်သားတည်း ဖြစ်အောင် အတင်းဖက်ထားပြီး ကျုပ်ရွှေပန်းထိပ်ကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ လာလာပြီး ထိထိနေတော့ ကျုပ်ရွှေပန်းကြီးက ထောင်းခနဲ ထလာတော့တာပေါ့ဗျာ။ “အမလေး… ဘာကြီးလဲ” အေးသူက ရုတ်တရက် ကျုပ်ကိုဖက်ထားရာကနေ ခွာလိုက်ပြီး တစ်ပြိုင်နက်ထဲမှာ ပေါင်ကြားထဲက ကျုပ်လက်ကို ဆွဲမကာ တဆက်တည်း ထောင်ထလာတဲ့ ကျုပ်ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ပစ်လိုက်ပြန်ရော။ စောစောက ဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ အေးသူဟာ ချက်ချင်းပဲ သွက်လက်ဖြတ်လတ်သွားပါတယ်။ “ဘာ…..ဘာကြီးလဲ”ပြောလဲပြော ကျုပ်ဟာကြီးကို ဆုတ် ဆုတ်ပေးတော့ ပိုပြီးထလာ ကြီးလာတာပေါ့။ “ငါ့…..ငါ့..ရွှေပန်းကြီးလေဟာ” “ဟယ်….အကြီးကြီးပဲ…..ပြစမ်း” “မလုပ်နဲ့” သူက ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်မယ် အလုပ် ကျုပ်ကလဲ ပုဆိုးကပုံစကို အတင်း ဖိထားမိတယ်။ “နင်ကလဲဟာ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေပဲ…မရှက်ပါနဲ့… ငါမမြင်ဖူးလို့ပါ” အေးသူက ကျု့ပ်မျက်နှာကိုကြည့်ပြီး တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြောရင်း သူ့လက်က ကျုပ်ရဲ့ ငေါထွက်နေတဲ့ ဟာကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ပုဆိုးပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စောစောကလို ဖွဖွလေး ဆုပ်ဆုပ်ပေးနေပြန်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ ရွှေပန်းကြီးသာ ထောင်ထလာတာမဟုတ်ပဲ ကျုပ်ရဲ့ စိတ်တွေလည်း အတော်ထလာပြီ။ ပြီးတော့ ကျုပ်က မိန်းမသာ မလုပ်ဖူးသေးတာ ကာလသားကြီးတွေပြောတဲ့ မိန်းမအကြောင်းတွေ နားနဲ့ မဆန့်အောင် ကြားဖူးခဲ့ပြီး ကာလသားကြီးတွေ အိမ်တက်တော့ အဖော်လိုက်ပြီး ခဏခဏ ချောင်းဖူးတယ်။ နောက် ညားကာစလင်မယားတွေနဲ့ တခြားလင်မယားတွေကိုလည်း သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူတူလိုက်ပြီး ချောင်းဖူးတယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်ခေပါ့မလဲ။ “လုပ်ပါ ထွန်းလွင်ရာ…ငါကြည့်ချင်လို့ပါ….ခဏလေးပါ…ဘယ်သူမှလဲ ရှိတာမှ မဟုတ်တာ” ကျုပ်ရင်ထဲမှာလဲ မောမောကြီးနဲ့ဗျာ။ ကျုပ်ခြောက်နေတဲ့ လည်ချောင်းကို တံတွေးမျိုချပြီး စိုသွားအောင်လုပ်လိုက်ရတယ်။

ပြီးမှ မော့ပြီးပြောနေတဲ့ အေးသူရဲ့ မျက်နှာကို ငုံ့ပြီး စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ “ကဲ ကဲ…ဒါလောက်ဖြစ်နေရင် …ငါ့ဟာလဲပြမယ်….နင်ကလည်း နင့်ဟာကိုပြ…ဘယ့်နှယ်လဲ” “အာ…နင်ကလဲ” ကျုပ်တို့က ၁၂နှစ် ၁၃နှစ် ကလေးတွေ မဟုတ်တော့ပါဘူး။ သိသိကြီးနဲ့ ဖြစ်နေကြတာပါ။ “နင့်ဖက်ကျတော့ နင်ကသိပ်သိတာပဲ….ဒါဆို ငါလဲ မပြတော့ဘူး” “ကဲ…..လာဟာ…အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ….မကောင်းဘူး…အထဲသွားမယ်” အေးသူက လိုက်ကာနဲ့ ကာထားတဲ့ အခန်းထဲကို ထပြီးဝင်သွားတော့ ကျုပ်လဲ နောက်က လိုက်ခဲ့ပါတယ်။ သူဝင်သွားတဲ့ အခန်းက သူ့အစ်မလင်မယား အိပ်တဲ့ အခန်းပါ။ အထဲမှာ မွေ့ယာထူထူကြီးနဲ့ အိပ်ယာကြီးက အခန့်သား။ အိမ်အပြင်မှာက မှောင်နေပေမယ့် အထဲမှာက မှန်အိမ်လေးထွန်းထားတော့ လင်းလင်းချင်းချင်း ရှိနေပါတယ်။ အခန်းထဲလည်း ရောက်ရော အေးသူက ကျုပ်ဘက်လှည့်ပြီး ရပ်လိုက်တယ်။ သူနဲ့ကျုပ်က နှစ်တောင်လောက် လက်တစ်ကမ်းလောက်ပဲ ကွာတာ။ သူက ကျုပ်ကို ကြည့်နေရာက သူမျက်လုံးက ကျုပ်အောက်ဖက်ပိုင်းကို ရောက်သွားတယ်။ ကျုပ်လည်း မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တော့တယ်။ “ဟယ်…..နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး” ပြောလည်းပြော သူက ကျုပ်ရှေ့တိုးလိုက်ပြီး လက်က ကျုပ်ရဲ့ တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်တော့တာပါပဲ။ ပြီးတော့ ဖွဖွလေး ကိုင်ထားရာကနေ လက်ညှိုးလက်မကို ကွင်းလေးလိုလုပ်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးတယ်။ ကျုပ်လီးကြီးက ပိုကြီးပြီး ပိုမာလာတာပေါ့။ တစ်ခါ အေးသူက ထိပ်ဖျားထိရှိနေတဲ့ ကျုပ်လီးရဲ့ အရည်ခွံကို ဆွဲချလိုက်တာ ကျုပ်ဒစ်ကြီး ပေါ်လာတော့တာပဲ။ “နင်……နင်နဲ့ ရတဲ့မိန်းမက….ကံကောင်းတာပဲ” တိုးတိုးလေး ညည်းသလိုပြောလိုက်တဲ့ အေးသူရဲ့ အသံလေးဟာ တုန်နေပါတယ်။ အသံသာ မဟုတ်ပဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးဟာလည်း တုန်ရင်နေပါတယ်။ “ကဲ…..နင် ဟိုဖက်လှည့်နေ….ငါက လှည့်ကြည့်ဆိုမှ လှည့်နော်” ကျုပ်လည်း သူပြောတဲ့အတိုင်း နောက်ကို လှည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ခဏနေတဲ့အခါမှာတော့ “ရပြီ…..ဒီဖက်လှည့်တော့” ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ကျုပ်လည်း နောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ဟာဗျာ အေးသူတစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့လေ ခေါင်းလေးငုံ့လို့ ပေါင်ကြားမှာ အမွှေးမဲမဲလေးတွေကြောင့် သူ့ဟာကိုတော့ ရှင်းလင်းအောင် သေချာမတွေ့ရပေမယ့် သူ့အပေါ်ပိုင်းက နို့နှစ်လုံးကတော့ ကျုပ်လက်သီးဆုပ်လောက်တောင် ရှိပြီး မာတင်းပြီး ကလေးအမေတွေလို ပျော့တွဲမနေပဲ နို့သီးတွေက ကော့ထောင်တက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်။

သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုလည်း တွေ့လိုက်ရော ကျုပ်ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှန်း မသိလိုက်ဘူး။ လက်တစ်ကမ်းက သူ့ကိုဆွဲပြီး တအားကြုံးဖက်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ သူကလည်း ကျုပ်ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်လေ။ “ထွန်းလွင်….နင်….ကိုင်ကြည့်အုံးလေ” ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဖက်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ထိုးနှိုက်ပြီး ကိုင်လိုက်ပါတယ်။ သူက ပေါင်ကားပေးတယ်။ ဘာတွေလည်း မသိဘူး ပေါင်ကြားမှာ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီး သူ့အဖုတ်က ကျုပ်လက်နဲ့တောင် မဆန့်ဘူး။ အိပြီး ဘယ်လို ပြောရမလဲတောင် မသိဘူး ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ကျုပ်ကလည်း သူ့အဖုတ်ကို ကိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကိုင်ပြီး ဆုပ်လိုက်ပွတ်လိုက် လုပ်တာပေါ့။ ဒီအချိန်မှာပဲ သူက ကျုပ်ကိုဖက်ထားလျှက်ကနေ ဘေးကမွေ့ယာကြီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လဲ သူနဲ့အတူ ထိုင်လျှက်သား ကျသွားတာပေါ့။ ကျုပ်လက်ကတော့ သူ့အဖုတ်ကို မလွှတ်ဘူး။ ဘာမှန်းမသိတဲ့ အရည်တွေက ပိုပိုပြီး များများလာတယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဖုတ်ကြီးကလည်း ကျုပ်လက်ထဲမှာတင် ဖောင်းကြွတက်လာပြီး ပိုကြီးလာတယ်။ ခဏလေး ထိုင်လျှက်နေပြီးတော့မှ သူက ကျုပ်ကို ဖက်လျှက်ကနေ မွေ့ယာကြီးပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ချလိုက်တော့ ကျုပ်လဲ သူ့အပေါ် မှောက်ရက်ပါသွားရပါတယ်။ အေးသူက ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားရော သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကို မှိတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်လဲ အသိစိတ်ပျောက်သွားပြီး သူ့နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီး တစ်လုံး စို့ပစ်လိုက်တယ်။ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်လုံး အသက်ရှူသံတွေ တရှူးရှူးနဲ့ ပေါ့ဗျာ။ အေးသူက နို့စို့ခံရင်းကနေ ကျုပ်ကို အောက်ကနေ ခွထားသလိုဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲထောင်လိုက်ပြီး ကားပေးလိုက်တယ်။ ကျုပ်လည်း မြင်ဖူးကြားဖူးထားတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေက နည်းတာမှ မဟုတ်တာ မှောက်ရက်ကနေ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးနဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို ထိုးတော့တာပေါ့။ ကျုပ်မျက်နှာကတော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ နို့စို့မပျက်ပေါ့။ လက်တွေ့မလုပ်ဖူးတဲ့ ကျုပ်ရဲ့ လီးက တွင်းဝင်မဖြောင့်ပဲ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ အေးသူရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ ပေါင်ခြံတွေနဲ့ အကွဲကြောင်းထိပ်က ပုလဲပုတီးစေ့လောက်ရှိတဲ့ အစိကိုပါ ထိုးမိနေတာပေါ့။ အေးသူ တရှူးရှူး တရှဲရှဲနဲ့ လူးလူးလွန့်လွန့် ဖြစ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ “နဲနဲ….ကြွလိုက်အုံး” မောသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တော့ ကျုပ်က ကိုယ်လုံးကို ကြွလိုက်တော့ လီးက သူ့အဖုတ်နဲ့ ကွာသွားတယ်။ အဲဒီမှာတင် သူ့လက်နှစ်ဖက်ဟာ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ရောက်လာပြီး တစ်ဖက်က ကျုပ်လီးကို ကိုင်တယ် တစ်ဖက်က သူ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးတယ်။ ကျုပ် ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲက အသားလေးတွေက ရဲနေတာများဗျာ။

အဲသလို ဖြဲပြီးတာနဲ့ တခြားလက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို သူ့စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ “သွင်း….သွင်းတော့….. ဗြစ်….အား…..အမလေး……အား” သွင်းတော့ဆိုတာနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့ ကျုပ်ဟာ တအားဆောင့်ထိုးချလိုက်တာ လီးက တဆုံးဝင်သွားတယ်။ အေးသူမှာတော့ အလန့်တကြားနဲ့ အော်ရင်း တစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်ခါနေတယ်။ ကျုပ်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ လီးတဆုံးသွင်းထားပြီး ငြိမ်နေမိတယ်။ အေးသူက သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျုပ်လက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ် ဆွဲချတယ်။ ကျုပ်လဲ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ရောက်သွားပြီး အေးသူရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်မိတာနဲ့ နို့နှစ်လုံးကို ပြန်စို့ပစ်လိုက်တယ်။ ထိုခဏအတွင်းမှာပဲ အေးသူရဲ့ ဆတ်ဆတ်ခါနေတဲ့ ကိုယ်လုံးဟာ ငြိမ်ကျသွားပြီး သူ့လည်ချောင်းထဲက တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးသံ ထွက်နေတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ထဲကို တဆုံးဝင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို သူ့အဖုတ်အတွင်းသားတွေက လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ဖိဖိနေတယ်။ ကျုပ်လည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘူး လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြန်သွင်းကာ လိုးတော့တာပါပဲ။ “ဗြစ်……ပလွတ်……အား” အေးသူဟာ မျက်လုံးမပွင့်တော့ပါဘူး။ တအင်းအင်းနဲ့ ငြီးပြီး ကျုပ်ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် သူ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ တလှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေတော့တာပေါ့။ ကျုပ်လဲ မှောက်ရက်ကနေ ဆောင့်ရတာ အားမရတော့ဘူး။ ဒါနဲ့ ကျုပ်ကိုယ်ကို အေးသူအပေါ်ကနေ ခွာပြီး ထလိုက်ရာက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အေးသူ နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲဆွဲပြီး စိတ်ရှိတိုင်း ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါတယ်။ လိုးရင်းကနေ အေးသူ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကို ငုံ့ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ သူ့အထဲက အရည်တွေဟာ ရွှဲခနဲ ရွှဲခနဲ ထွက်ထွက်ကျလာလိုက်တာ မနည်းပါဘူးဗျာ။ အောက်ကမွေ့ယာ အိပ်ယာခင်းတောင် ရွှဲနေပြီ။ နောက်ပြီး အေးသူကလည်း လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်သွားအောင် တအီးအီးနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး သူ့ခေါင်းလေး ခါရမ်းသွားတာလည်း မကြာခဏပါဘဲ။ နောက် အတွေ့အကြုံရလာမှ စဉ်းစားမိတာ အေးသူ ခဏခဏ ပြီးနေတာကိုး။

ကျုပ်တအားဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူ့စောက်ပတ်တော့ မသိဘူး ကျုပ်ကိုင်နေတဲ့ အေးသူနို့နှစ်လုံးကတော့ ရဲရဲနီလာတော့တာပဲဗျ။ စပြီးလီးဝင်တဲ့ အချိန်ကနေ တွက်ရင် ကွမ်းတစ်ယာညက်လောက် ကြာတဲ့အချိန်မှာတော့ ကျုပ်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မပြောတတ်ဘူး။ ဆောင့်အားတွေ တဖြေးဖြေး လျော့လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ကတုန်ကရင် ဖြစ်လာရာက ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲ ကျုပ်ခါးက ကော့ကော့သွားပြီး လီးထိပ်က အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်ပါလေရော။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ကျုပ်ဖြင့် အေးသူကို ကုန်းဖက်ပြီး အားရပါးရ နမ်းပစ်လိုက်တော့တယ်။ ကျုပ်နဲ့ အေးသူဟာ အစရှိ အနောင်နောင်ဆိုသလို နှစ်ရက်ခြား သုံးရက်ခြား လူလစ်ရင် လစ်သလို လိုးခဲ့ကြတာပါပဲ။ နောက် ၃လလောက်ကြာတဲ့ အခါမှာတော့ ကျုပ် သတင်းဆိုးတစ်ခု ကြားရပါတယ်။ အဲဒါကတော့ အေးသူတစ်ယောက် သူ့ခဲအို နဲ့ လိုက်ပြေးသွားပြီတဲ့။ တစ်ရွာလုံးကလည်း အံ့သြနေကြတယ်။ အေးသူအစ်မနဲ့ ခဲအိုက ရတာမှ တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး။ အဲဒီမှာ စိတ်မကောင်းစရာဖြစ်ရတာက အေးသူအစ်မ ဗိုက်တစ်လုံးနဲ့ ကျန်နေခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီတုန်းကတော့ ကျုပ်က အေးသူကို တော်တော်နှာကြီးတဲ့ ကောင်မလို့ ဆိုခဲ့တယ်။ နောက် အတွေ့အကြုံများလာတော့ သေသေချာချာ စဥ်းစားကြည့်တော့ ဘယ်နှယ်ဗျာ တစ်အိမ်ထဲမှာနေတဲ့ အစ်မနဲ့ ခဲအိုက ရကာစ ဘယ်လောက်တောင် လိုးနေလဲမှ မသိတာ ဒါကို အနီးကပ် တွေ့မြင်ကြားသိနေရတော့ အေးသူလည်း ခံစားကြည့်ချင်မှာပေါ့။ ညီအစ်မဆိုတာ ညီအစ်ကိုတွေလို မဟုတ်ဘူးဗျ။ မိန်းမသားတွေက စိတ်နုတယ်လေ။ အစ်မ ခံစားနေရတော့ သူလည်း ခံစားချင်လာမှာပေါ့။ ဒါကြောင့် ရီးစားထားတော့လဲ ကျော်ဟိန်းက သူထန်တာကိုကြည့်ပြီး ကြောက်ပြေးတော့ ကျုပ်ကို အေးသူက သူလိုတာ ဖြည့်ဆည်းခိုင်းတယ်။ ကြည့်ပါလား သူ့အစ်မခံတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာကို အေးသူက တက်ခံပစ်တာ။ ကျုပ်ဆိုတာက အပြင်လူဗျ။ လူလစ်မှ တွေ့ရတာ။ လူလစ်အုံးတော့ ကျုပ်လဲအား သူလဲ အားအုံးမှ အလုပ်ဖြစ်မှာ။ ဒီတော့ တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ နီးစပ်တဲ့ သူ့ခဲအိုနဲ့ ဖြစ်တော့တာပေါ့။

“ထွန်းလွင်ရေ…. ထွန်းလွင်…. ထွန်းလွင် ရှိလား…. ရှိတယ်….လာပြီ” ခြံဝက ခေါ်သံကြောင့် ကျုပ်ဟာ ထမင်းစားနေရာက လက်ဆေးပြီး ကမန်းကတန်း လက်သုတ်ကာ အိမ်ပေါ်မှ ပြေးဆင်းခဲ့ပါတယ်။ “အော်…..ဘယ်သူများတုံးလို့…ဒွေးလေးပုပါလား” “ဟုတ်တယ်….ထွန်းလွင်ရေ…..နုနုထွေး ကွင်းထဲသွားလို့ ထမင်းပို့မဲ့လူ မရှိလို့…အစကတော့ ငါသွားပို့မလို့ပဲ…အခု မတင်အေး ဗိုက်နာနေလို့ ငါ မသွားနိုင်တော့ဘူး၊ မယ်အေးတို့အိမ် သွားရအုံးမှာ….နင်သွားပို့ပေးပါလား” “ဟုတ်ကဲ့…ဒွေးလေးပု…ပေး ထမင်းချိုင့်….ဒါနဲ့ နုနုထွေးက ကွင်းထဲကို တစ်ယောက်တည်း ဘာသွားလုပ်တာလဲ” “အိမ်မှာ သူ့အစ်ကို မရှိဘူး…မြို့တက်သွားတယ်..လယ်ထဲမှာ သူရင်းငှါးတွေ နောက်ချေးချတာကို အမေတို့ သားအမိ သွားကြည့်ပေးပါဆိုလို့…ဟေ့” ဒွေးလေးပု မကျေမချမ်း ပြောသည်။ “ကဲ….ကျုပ် သွားတော့မယ်…နေတောင် အတော်မြင့်နေပြီ…နုနုထွေး ဆာနေရော့မယ်” “အေး…..သွား သွား…နင်အလုပ်အားရင် ညနေ နုနုထွေး ပြန်မှ ပြန်လာခဲ့….. ဟုတ်ကဲ့ ဒွေးလေးပု”။ ဒီလိုနဲ့ ကျုပ် လယ်ကွင်းထဲကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ တဲရောက်တော့ တဲပေါ်ကနေ ခြေတွဲလောင်းချပြီး ထိုင်နေတဲ့ နုနုထွေးက ပြေးထွက်လာတယ်။ ပြီးတော့ ကျုပ်လက်ထဲက ထမင်းချိုင့်ကို ဆွဲယူတယ်။ နုနုထွေးက ပါးကွက်နဲ့ ဆံရစ်ဝိုင်းလေးနဲ့ လှနေတယ်။ “အမေက ဘာလို့ မလာတာလဲ” “မယ်အေး ဗိုက်နာလို့တဲ့..ဟေ့” ဟိဟိ..ကိုထွန်းလွင် ကြားထဲက အလုပ်ရှုပ်သွားတာပေါ့…ဟိ” “ကဲပါ….စားမှာ စားစမ်းပါ….ဟာ” ကျုပ်လဲ တဲဝကသောက်ရေအိုးမှာ ရေတစ်ခွက်ခပ်သောက်ပြီး တဲပေါ်တက်ပြီး တုံးလုံးလှဲနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရဲ့ ခြေထောက်နား ဘေးဖက်မှာ နုနုထွေးကတော့ ထမင်းချိုင့်တွေ ဖြုတ်ပြီး စားနေလေရဲ့။ ထမင်းစားနေတဲ့ နုနုထွေးကို ကြည့်ပြီး ကျုပ်စိတ်တွေ ဖောက်ပြန်လာတယ်။

ထိုင်ချထားတဲ့ နုထွေးရဲ့ တင်းပါးအိအိကြီးတွေက ကားကားကြီး။ ဘေးစောင်းမြင်နေရတဲ့ သူ့ရင်သားတွေကလည်း ခပ်ထွားထွား။ ကျုပ်က မိန်းမလုပ်ဖူးပြီး ပြတ်နေတာ တစ်လလောက် ရှိသွားပြီ။ အေးသူ သူ့ခဲအိုနဲ့ လိုက်ပြေးသွားကတည်းက ပြတ်နေတာ။ ဒီတော့ ကျုပ်သွေးသားတွေက လှလှ တောင့်တောင့်‌လေးကို တွေ့လိုက်ရတော့ သွေးဆာလာတာပေါ့။ နုနုထွေးက ကျုပ်ထက် နည်းနည်း ငယ်တယ်။ တောသူဆိုတော့ အလုပ်ကြမ်းလုပ်တဲ့အခါ လုပ်ရပြီး အစားအသောက်ကလည်း လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အလျှံအပယ်ဆိုတော့ ခန္ဓာကိုယ်က ထွားကြိုင်းတာပေါ့။ နုနုထွေးကို ကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးကြီးက ပုဆိုးထဲမှာ တောင်ချင်တိုင်း တောင်နေတယ်။ ကျုပ်ကြည့်နေတာကို တွေ့နေရတဲ့ နုနုထွေးက ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်ပြီး ပြုံးပြုံး ပြနေတယ်ဗျ။ ဆိတ်ကွယ်ရာ ရောက်နေကြတာကိုး။ အဲ…ပြောဖို့ တစ်ခုကျန်သေးတယ်။ ကျုပ်တဲထဲ အဝင်မှာ လယ်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူရင်းငှါးတွေက တစ်ခေါ်လောက်မှာရှိတဲ့ လယ်ကွက်တွေထဲမှာ နောက်ချေးတွေ ချနေကြတယ်။ ကျုပ်တို့နဲ့ တော်တော်လှမ်းပါတယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်တို့နှစ်ယောက်စလုံးအတွက် ဆိတ်ကွယ်ရာ ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဒီဆိတ်ကွယ်ရာ အခြေအနေကြောင့်လည်း ကျုပ်ရဲ့ သတ္တိတွေဟာ ပိုပြီး ရှိလာတာပေါ့။ နုနုထွေးက ထမင်းစားပြီးလို့ ချိုင့်တွေ ပြန်ဆင့်ပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လှဲနေတဲ့ အနားလာပြီး ထိုင်တယ်။ “အစ်ကိုထွန်းလွင် ပြန်လို့ရပြီ…အားနာလိုက်တာ..အမေတို့များ အားလားမအားလား မသိဘူး” “ငါက အားနေတာပါဟ…ဒွေးလေးပုက ညနေနင်ပြန်မှ အတူပြန်လာဖို့ ငါ့ကို မှာလိုက်တယ်” “ဟာ…အမေတို့ကတော့ လုပ်လိုက်ပြန်ပြီ… တစ်ဖက်သား အားနာစရာ..ဒီမှာ ဘာကြောက်စရာ ရှိလို့လဲ”။ “အံမယ်…ကြောက်စရာ တကယ် မရှိဘူးလား” ပြောလဲပြော ကျုပ်ကလှဲနေရာ ထထိုင်လိုက်တော့ နုနုထွေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားတယ်။ “မရှိပါဘူး..အကုန်လုံး တစ်ရွာထဲသားတွေဘဲ…အကြောင်းသိတွေချည်းပဲဟာ” “ဒါဆို ….ငါ့ကိုရော မကြောက်ဘူးလား” “အဟတ်….အစ်ကို့ဆို နုထွေးက ပိုတောင် မကြောက်သေး…..မကြောက်သေး….အဟက်….ဟက်” “မကြောက်ရင်…..ကဲ…ကဲ” “အိုး…..လွှတ်…လွှတ်“ ကျုပ်က နုနုထွေးကို အတင်းဖက်ပြီး နမ်းတယ်။

သူက လွှတ်လွှတ်ဆိုပြီး ရုန်းတယ်။ ဘယ်ရမလဲ ယောကျ်ားအားနဲ့ ဆိုတော့ သူဘယ်ရုန်းနိုင်မလဲ။ “လွှတ်…..လွှတ်ပါဆို” နုနုထွေးကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အားကုန်ဖက်ထားပြီး တစ်ဖက်က သူ့နို့ကြီးတွေကို ကျုပ်လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်တယ်။ နုနုထွေးက ဖျင်အင်္ကျီဝတ်ထားတဲ့အပြင် အထဲကပါ ဘော်လီအင်္ကျီရှိတော့ ပိုပြီး အားထည့်ညှစ်ရတယ်။ သူ့တင်သားကြီးတွေကို အားရပါးရ ညှစ်ပစ်လိုက်တယ်။ “လွှတ်…လွှတ်ပါအစ်ကိုရယ်…နုထွေး တောင်းပန်ပါတယ်” သူတောင်ပန်လည်း မရတော့ပါဘူး ကျုပ်လီးက အထဲမှာ အတော်မာတောင်နေပြီ။ ကျုပ်က နမ်းချင်တိုင်း နမ်းပြီး ကိုင်ချင်တိုင်း ကိုင်နေတော့တာ။ “ကျွတ်…ခက်တာပဲ” ခဏကြာတော့ ကျုပ်က သူ့ကိုလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ နုနုထွေးမျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲနေပြီး ပါးနှစ်ဖက်က ပါးကွက်လေးတွေလည်း မရှိတော့ဘူး သူခမျာ မောနေတယ်။ “ဟွန်း…..တော်တော်ဆိုး…..ဒီမှာ ရင်ထဲကို ဖိုးသိုးဖတ်သပ်ကြီးနဲ့ ..နေရခက်လိုက်တာ” ကျုပ်လဲ အကြံရသွားတာနဲ့ “ငါလည်း…နင့်လိုပါပဲဟ….ဒီမှာ ကြည့်ပါအုံး” ပြောလည်းပြော ကျုပ်က ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး ချွတ်ချလိုက်တယ်။ “အို…” တောင်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကြီးကိုလဲ မြင်ရော နုနုထွေး မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့ ကြည့်ပြီး ကြက်သေ သေသွားတယ်။ ကျုပ်လီးက အေးသူကို သုံးလလောက် လိုးခဲ့လို့ အပေါ်အရည်ခွံက ထိပ်မှာ မရှိတော့ပဲ နှီးတစ်ပြားလောက် လန်နေပြီ။ နုနုထွေး ကြက်သေ သေသွားတဲ့ အခိုက်မှာပဲ ကျုပ်က သူ့ကို ပြန်ဖက်ပြီး ကျုပ်ကိုယ်နဲ့ ဖိပြီး လှဲချတယ်။ “အိုအို….မလုပ်နဲ့…..အဟင့်…ဟင့်..ဟင့်” နုနုထွေး ငိုပါပြီ။ ရုန်းတော့ မရုန်းတော့ဘူးဗျ။ နုနုထွေး ပက်လက်လန်သွားတာနဲ့ ကျုပ်က သူ့ပေါ်တက်ခွတော့တာဘဲ။ ကျုပ်လီးကြီးကတော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေးကို ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ ဖြစ်နေတယ်။ ခွမိတာနဲ့ ဗိုက်ကြွပြီး စောစောက ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ လျော့ရဲရဲ ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ထမီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ နုနုထွေး မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်တယ်။ ထမီကို အကုန်ချွတ်မနေတော့ပဲ ဒူးဆစ်လောက်အထိပဲ ချွတ်လိုက်တယ်။

ကျုပ်ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အမွှေးနုနုလေးတွေနဲ့ စောက်ပတ်ကြီးက ဝင်းအိနေတာပဲ။ အေးသူစောက်ပတ်ထက် ပိုပြီးလှတယ်။ ကျုပ်က လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တယ်။ “အဟင့်….အဟင့်…” နုနုထွေး တစ်တွန့်တွန့် ဖြစ်သွားရာက စေ့ထားတဲ့ ပေါင်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးက ဟသွားတယ်။ ဒီမှာတင် ကျုပ်က တောင်နေတဲ့ လီးကို စောက်ပတ်ဝကိုမှန်းပြီး တေ့ထောက်လိုက်တယ်။ နုနုထွေး ဆတ်ခနဲ တုန်သွားတယ်။ တေ့ပြီးတာနဲ့ အေးသူကို စလိုးတုန်းကလို အတင်းဆောင့်မထည့်ပဲ လီးကို ဆတ်ခနဲ ခပ်ဖြေးဖြေး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ်။ “အမေ့” နုနုထွေး ခါးကောတက်သွားတယ်။ သူ့ဟာထဲမှာလဲ အရည်တွေ ရွှဲနေပါလား။ လီးဒစ်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဝင်သွားတယ်။ ကျုပ်က ဆက်ပြီး ဖြေးဖြေးပဲ ဖိဖိသွင်းတယ်။ “ဗြစ်….အမေ့…“ နုနုထွေးကတော့ ခါးလေးကော့လိုက် ရင်လေးကော့လိုက်နဲ့ပေါ့။ အသားလေးတွေလည်း တဆတ်ဆတ် တုန်နေတယ်။ လီးတစ်ဝက်နီးပါးလောက် ဝင်သွားပြီးတော့ အထဲမှာ ဘာခံနေတယ် မသိဘူး၊ လီးက ဆက်မဝင်ဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ဒါနဲ့ ကျုပ်က လီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်ပြီး အားနဲနဲထည့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်တယ်။ “ဗြစ်…ဖွတ်……ဖေါက်…..အမေရေ……အားအား…..အ” အားထည့်တာ နဲနဲများသွားပြီး လီးက တဆုံးဝင်သွားတယ်။ အပျိုလေးမို့ အတော်နာသွားပုံရတဲ့ နုနုထွေးကတော့ မျက်နှာလေးမဲ့ပြီး မျက်ရည်တွေ သွင်သွင်စီးကျပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်နေတယ်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်သွားပြီဆိုတော့ ကျုပ်လဲ ဘယ်နေနိုင်တော့မှာလဲ လီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး လိုးတော့တာပေါ့။

အစမို့ ခပ်ဖြေးဖြေးပဲ လိုးတာပေါ့။ “ဗြစ်….ဒုတ်…….အ……ဟင့်” တခဏအတွင်းမှာပဲ သူ့အထဲမှာ အရည်တွေ ရွှဲနစ်လာပြီး နုနုထွေးလဲ ငိုတာရပ်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကျုပ်လက်မောင်း တစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး တအားညှစ်ကိုင်ထားတယ်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပိုပြီး ကားပေးလာတယ်။ နုနုထွေးက သူ့ကိုယ်လုံးလေး တသိမ့်သိမ့် တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေတဲ့ကြားက စင်းကျနေတဲ့ သူ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကို ဖြတ်ခနဲ ဖြတ်ခနဲ ဖွင့်ဖွင့်ပြီး ကျုပ်ကို ကြည့်တယ်။ နုနုထွေး ခံနိုင်ပြီဆိုတာနဲ့ ကျုပ်လဲ စိတ်ကို လွှတ်ပေးပြီး ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ “ဗြစ်….ဒုတ်…..ဖွတ်…ဟင့်……အင့်” ငယ်သာငယ်တယ် တော်တော်သန်တဲ့ ကောင်မလေးဗျ။ လိုးနေတဲ့ ကျုပ်လီးကိုများ သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲညှစ်လိုက်တာများ လီးကို တင်းကနဲ တင်းကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာပဲ။ ဒီလိုညှစ်တာက ကျုပ်ကို ကောင်းစေချင်လို့ ညှစ်ပေးတာလည်း ပါတယ်။ ကာမအရသာကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်တုံ့ပြန်မှုလည်း ပါတယ်ပေါ့။ “ပလွတ်…ဗြစ်…ဇွတ်……ဖွတ်…..ဒုတ်……အင့်…ဟင့်…ဟင့်” “ကောင်းလား..နုထွေး” “အင်း…..ဟင့်အင်း…သိဘူး…” အသံလေးက ခရာတာတာလေး။ ကျုပ်လဲ အတော်ကောင်းလာတာကြောင့် ခပ်သွက်သွက်ကြီးကို ဆက်တိုက်ဆောင့်ပြီးလိုးရာက သုတ်လွှတ်လိုက်တော့တယ်။ သူလည်း ပြိုင်တူ ပြီးတယ်နဲ့ တူတယ်။ ကျုပ်လည်း သုတ်လွှတ်လိုက်ရော “အမလေး….အစ်ကို…အ………အိ..အမေ့…အားး” ဆိုပြီး ကော့ကော့တက်သွားရာက တွန့်တွန့်သွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ခါဆင်းသွားတော့တာပါဘဲဗျာ။……ပြီး

Zawgyi

တစ္ေန႔ေတာ့ ညေနစာ စားၿပီး ပ်င္းတာနဲ႔ က်ဳပ္ ႐ြာထဲ ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ အခ်ိန္က ေမွာင္ရီပ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ တစ္ေနရာ အေရာက္မွာ “ထြန္းလြင္….နင္ ဘယ္သြားမလို႔တုန္း” က်ဳပ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ဳပ္သူငယ္ခ်င္း ေအးသူဆိုတဲ့ ေကာင္မေပါ့။ သူက ၿခံဝမွာ ရပ္ေနတယ္။ က်ဳပ္တို႔႐ြာက ႐ြာႀကီးျဖစ္သလို အိမ္တိုင္းနီးပါး ၿခံနဲ႔ဝန္းနဲ႔ ေနၾကတာ။ “ငါလဲ ပ်င္းတာနဲ႔ ထြက္လာတာဟ” “ဒါဆို…အိမ္ထဲဝင္အုန္းဟာ…..ငါေျပာစရာရွိလို႔” “ေအးပါ” က်ဳပ္လဲ ၿခံထဲကို မိေအး ေနာက္ကေန ဝင္လိုက္သြားတယ္။ က်ဳပ္က လူပ်ိဳျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ ေရွ႕ကသြားတဲ့ ေအးသူကို ေနာက္ကေန ၾကည့္မိတယ္။ သူ႔တင္ပါးႀကီးေတြက အိပဲ့ အိပဲ့နဲ႔ အသည္းယားစရာႀကီး။ သူ႔တင္ပါးႀကီးေတြ လႈပ္ေနတာ ၾကည့္ၿပီး က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးႀကီးဗ်ာ။ “လာထိုင္…..ထြန္းလြင္” က်ဳပ္က ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ “နင့္အိမ္ကလူေတြ ဘယ္သြားၾကလဲ” “အစ္မတို႔ လင္မယားက ၿခံထဲ သြားၾကတာ၊ ဟိုမွာ သရက္သီးေတြ ခူးၿပီး အုပ္ေနတာ” သူတို႔ၿခံက ႐ြာအစြန္မွာပါ။ အေတာ္ေလး ေဝးတယ္။ “အဖြားေလးေရာ…ေအးသူ” အေမက သူ႔ညီမနဲ႔ တြံေတးကို လိုက္သြားတာ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ” စကားသာေျပာေနတယ္ ေအးသူ မ်က္လုံးေတြက အရင္လိုမဟုတ္ပဲ စူးရွေျပာင္လက္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ က်ဳပ္ကို ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက တစ္မ်ိဳးပဲ။ “နင္ငါ့ကို ဘာေျပာမလို႔တုံး” “ေျပာ…..ေျပာပါ့မယ္” ခ်က္ခ်င္းပဲ ေအးသူအသံက ငိုသံပါလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက က်ဳပ္နဲ႔ လူခ်င္းထိေအာင္ တိုးကပ္ၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္။ “နင့္…..နင့္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ဟိန္းေလ….ငါ့…ငါ့ကို ရက္စက္သြားတယ္….ဟင့္..ဟင့္ ဟင့္” ေျပာလဲေျပာ ငိုလဲငိုနဲ႔ ေအးသူဟာ က်ဳပ္ကို ဖက္ၿပီး ငိုေတာ့တာပဲ။ ေက်ာ္ဟိန္းနဲ႔ သူမနဲ႔ ႀကိဳက္ေနတာ က်ဳပ္သိတယ္။ အခု ေက်ာ္ဟိန္းက အေနာက္ပိုင္းက ေဒၚဗူးမ သမီးကို ခိုးေျပးသြားၿပီေလ။ “ေအးသူကလဲဟာ မငိုပါနဲ႔…..သူကမွ ကိုယ့္ကို မခ်စ္တာ…ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိတ္သလင္ ပဲေပါ့” “နင္ကလဲ…. ဟင့္…ဟင့္..ငါအရမ္း ဝမ္းနည္းတယ္” ေအးသူက က်ဳပ္ကိုယ္လုံးႀကီးကို အတင္းတိုးဖက္ၿပီး က်ဳပ္ရင္ဘတ္မွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ငိုေနတယ္။ အဲ…သူ႔လက္တစ္ဖက္က က်ဳပ္ေပါင္ေပၚ တင္ထားတဲ့ က်ဳပ္လက္ကို လာကိုင္တယ္။ ကိုင္တာက က်ဳပ္လက္ဖမိုးကို သူ႔လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ၿပီး ကိုင္တာ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေပါင္ေပၚ တင္ထားတဲ့ က်ဳပ္လက္ဖ်ားက က်ဳပ္ေပါင္ရင္းခြၾကားေပၚမွာ ေရာက္ေနတာ။

သူက က်ဳပ္လက္ဖမိုးကို အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ဆုပ္လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက က်ဳပ္လက္ရဲ႕ ေအာက္ဖက္ကို ေကြးဝင္သြားၿပီး ပုဆိုးထဲက က်ဳပ္ေ႐ႊပန္းႀကီး ထိပ္ကို သြားထိတယ္။ “ဟင့္ဟင့္….ထြန္းလြင္ရယ္….ငါ…ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ…..အဟင့္….ဟင့္” သူ႔ကိုယ္လုံးေလးက တသိမ့္သိမ့္ ျဖစ္ေနရာက သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေတြကလည္း က်ဳပ္ေ႐ႊပန္းကို ထိလိုက္ ထိုးလိုက္နဲ႔ တို႔တို႔ေနသလို ျဖစ္လာတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံး သနပ္ခါးနံ႔ ေမႊးေနတဲ့ ေအးသူက က်ဳပ္ကို သူ႔ကိုယ္လုံးအိအိႀကီးနဲ႔ တစ္သားတည္း ျဖစ္ေအာင္ အတင္းဖက္ထားၿပီး က်ဳပ္ေ႐ႊပန္းထိပ္ကိုလည္း သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိပ္ေတြနဲ႔ လာလာၿပီး ထိထိေနေတာ့ က်ဳပ္ေ႐ႊပန္းႀကီးက ေထာင္းခနဲ ထလာေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။ “အမေလး… ဘာႀကီးလဲ” ေအးသူက ႐ုတ္တရက္ က်ဳပ္ကိုဖက္ထားရာကေန ခြာလိုက္ၿပီး တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲမွာ ေပါင္ၾကားထဲက က်ဳပ္လက္ကို ဆြဲမကာ တဆက္တည္း ေထာင္ထလာတဲ့ က်ဳပ္ဟာႀကီးကို သူ႔လက္နဲ႔ ဖမ္းဆုပ္ပစ္လိုက္ျပန္ေရာ။ ေစာေစာက ဝမ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ေနတဲ့ ေအးသူဟာ ခ်က္ခ်င္းပဲ သြက္လက္ျဖတ္လတ္သြားပါတယ္။ “ဘာ…..ဘာႀကီးလဲ”ေျပာလဲေျပာ က်ဳပ္ဟာႀကီးကို ဆုတ္ ဆုတ္ေပးေတာ့ ပိုၿပီးထလာ ႀကီးလာတာေပါ့။ “ငါ့…..ငါ့..ေ႐ႊပန္းႀကီးေလဟာ” “ဟယ္….အႀကီးႀကီးပဲ…..ျပစမ္း” “မလုပ္နဲ႔” သူက ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္မယ္ အလုပ္ က်ဳပ္ကလဲ ပုဆိုးကပုံစကို အတင္း ဖိထားမိတယ္။ “နင္ကလဲဟာ ငါတို႔က သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ…မရွက္ပါနဲ႔… ငါမျမင္ဖူးလို႔ပါ” ေအးသူက က်ဳ႕ပ္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ၿပီး ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ေျပာရင္း သူ႔လက္က က်ဳပ္ရဲ႕ ေငါထြက္ေနတဲ့ ဟာႀကီးကို သူ႔လက္နဲ႔ ပုဆိုးေပၚကေန အုပ္ကိုင္ၿပီး ဆုပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာေစာကလို ဖြဖြေလး ဆုပ္ဆုပ္ေပးေနျပန္တယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ ေ႐ႊပန္းႀကီးသာ ေထာင္ထလာတာမဟုတ္ပဲ က်ဳပ္ရဲ႕ စိတ္ေတြလည္း အေတာ္ထလာၿပီ။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္က မိန္းမသာ မလုပ္ဖူးေသးတာ ကာလသားႀကီးေတြေျပာတဲ့ မိန္းမအေၾကာင္းေတြ နားနဲ႔ မဆန႔္ေအာင္ ၾကားဖူးခဲ့ၿပီး ကာလသားႀကီးေတြ အိမ္တက္ေတာ့ အေဖာ္လိုက္ၿပီး ခဏခဏ ေခ်ာင္းဖူးတယ္။ ေနာက္ ညားကာစလင္မယားေတြနဲ႔ တျခားလင္မယားေတြကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အတူတူလိုက္ၿပီး ေခ်ာင္းဖူးတယ္။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဘယ္ေခပါ့မလဲ။ “လုပ္ပါ ထြန္းလြင္ရာ…ငါၾကည့္ခ်င္လို႔ပါ….ခဏေလးပါ…ဘယ္သူမွလဲ ရွိတာမွ မဟုတ္တာ” က်ဳပ္ရင္ထဲမွာလဲ ေမာေမာႀကီးနဲ႔ဗ်ာ။ က်ဳပ္ေျခာက္ေနတဲ့ လည္ေခ်ာင္းကို တံေတြးမ်ိဳခ်ၿပီး စိုသြားေအာင္လုပ္လိုက္ရတယ္။

ၿပီးမွ ေမာ့ၿပီးေျပာေနတဲ့ ေအးသူရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ငုံ႔ၿပီး စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ “ကဲ ကဲ…ဒါေလာက္ျဖစ္ေနရင္ …ငါ့ဟာလဲျပမယ္….နင္ကလည္း နင့္ဟာကိုျပ…ဘယ့္ႏွယ္လဲ” “အာ…နင္ကလဲ” က်ဳပ္တို႔က ၁၂ႏွစ္ ၁၃ႏွစ္ ကေလးေတြ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ သိသိႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ “နင့္ဖက္က်ေတာ့ နင္ကသိပ္သိတာပဲ….ဒါဆို ငါလဲ မျပေတာ့ဘူး” “ကဲ…..လာဟာ…အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ ….မေကာင္းဘူး…အထဲသြားမယ္” ေအးသူက လိုက္ကာနဲ႔ ကာထားတဲ့ အခန္းထဲကို ထၿပီးဝင္သြားေတာ့ က်ဳပ္လဲ ေနာက္က လိုက္ခဲ့ပါတယ္။ သူဝင္သြားတဲ့ အခန္းက သူ႔အစ္မလင္မယား အိပ္တဲ့ အခန္းပါ။ အထဲမွာ ေမြ႕ယာထူထူႀကီးနဲ႔ အိပ္ယာႀကီးက အခန႔္သား။ အိမ္အျပင္မွာက ေမွာင္ေနေပမယ့္ အထဲမွာက မွန္အိမ္ေလးထြန္းထားေတာ့ လင္းလင္းခ်င္းခ်င္း ရွိေနပါတယ္။ အခန္းထဲလည္း ေရာက္ေရာ ေအးသူက က်ဳပ္ဘက္လွည့္ၿပီး ရပ္လိုက္တယ္။ သူနဲ႔က်ဳပ္က ႏွစ္ေတာင္ေလာက္ လက္တစ္ကမ္းေလာက္ပဲ ကြာတာ။ သူက က်ဳပ္ကို ၾကည့္ေနရာက သူမ်က္လုံးက က်ဳပ္ေအာက္ဖက္ပိုင္းကို ေရာက္သြားတယ္။ က်ဳပ္လည္း မထူးေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ “ဟယ္…..နည္းတာႀကီး မဟုတ္ဘူး” ေျပာလည္းေျပာ သူက က်ဳပ္ေရွ႕တိုးလိုက္ၿပီး လက္က က်ဳပ္ရဲ႕ ေတာင္မတ္ေနတဲ့ လီးႀကီးကို လွမ္းကိုင္လိုက္ေတာ့တာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဖြဖြေလး ကိုင္ထားရာကေန လက္ညႇိဳးလက္မကို ကြင္းေလးလိုလုပ္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္ေပးတယ္။ က်ဳပ္လီးႀကီးက ပိုႀကီးၿပီး ပိုမာလာတာေပါ့။ တစ္ခါ ေအးသူက ထိပ္ဖ်ားထိရွိေနတဲ့ က်ဳပ္လီးရဲ႕ အရည္ခြံကို ဆြဲခ်လိုက္တာ က်ဳပ္ဒစ္ႀကီး ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ “နင္……နင္နဲ႔ ရတဲ့မိန္းမက….ကံေကာင္းတာပဲ” တိုးတိုးေလး ညည္းသလိုေျပာလိုက္တဲ့ ေအးသူရဲ႕ အသံေလးဟာ တုန္ေနပါတယ္။ အသံသာ မဟုတ္ပဲ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးဟာလည္း တုန္ရင္ေနပါတယ္။ “ကဲ…..နင္ ဟိုဖက္လွည့္ေန….ငါက လွည့္ၾကည့္ဆိုမွ လွည့္ေနာ္” က်ဳပ္လည္း သူေျပာတဲ့အတိုင္း ေနာက္ကို လွည့္ေနလိုက္ပါတယ္။ ခဏေနတဲ့အခါမွာေတာ့ “ရၿပီ…..ဒီဖက္လွည့္ေတာ့” ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ က်ဳပ္လည္း ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟာဗ်ာ ေအးသူတစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ေလ ေခါင္းေလးငုံ႔လို႔ ေပါင္ၾကားမွာ အေမႊးမဲမဲေလးေတြေၾကာင့္ သူ႔ဟာကိုေတာ့ ရွင္းလင္းေအာင္ ေသခ်ာမေတြ႕ရေပမယ့္ သူ႔အေပၚပိုင္းက ႏို႔ႏွစ္လုံးကေတာ့ က်ဳပ္လက္သီးဆုပ္ေလာက္ေတာင္ ရွိၿပီး မာတင္းၿပီး ကေလးအေမေတြလို ေပ်ာ့တြဲမေနပဲ ႏို႔သီးေတြက ေကာ့ေထာင္တက္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ေရာ က်ဳပ္ဘယ္လို ျဖစ္သြားမွန္း မသိလိုက္ဘူး။ လက္တစ္ကမ္းက သူ႔ကိုဆြဲၿပီး တအားႀကဳံးဖက္ပစ္လိုက္တာေပါ့။ သူကလည္း က်ဳပ္ကို ျပန္ဖက္ထားတယ္ေလ။ “ထြန္းလြင္….နင္….ကိုင္ၾကည့္အုံးေလ” က်ဳပ္လဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ ဖက္ထားတဲ့ က်ဳပ္လက္တစ္ဖက္ကို ျဖဳတ္ၿပီး သူ႔ေပါင္ၾကားကို ထိုးႏႈိက္ၿပီး ကိုင္လိုက္ပါတယ္။ သူက ေပါင္ကားေပးတယ္။ ဘာေတြလည္း မသိဘူး ေပါင္ၾကားမွာ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနၿပီး သူ႔အဖုတ္က က်ဳပ္လက္နဲ႔ေတာင္ မဆန႔္ဘူး။ အိၿပီး ဘယ္လို ေျပာရမလဲေတာင္ မသိဘူး ကိုင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ က်ဳပ္ကလည္း သူ႔အဖုတ္ကို ကိုင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ကိုင္ၿပီး ဆုပ္လိုက္ပြတ္လိုက္ လုပ္တာေပါ့။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူက က်ဳပ္ကိုဖက္ထားလွ်က္ကေန ေဘးကေမြ႕ယာႀကီးေပၚ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ဳပ္လဲ သူနဲ႔အတူ ထိုင္လွ်က္သား က်သြားတာေပါ့။ က်ဳပ္လက္ကေတာ့ သူ႔အဖုတ္ကို မလႊတ္ဘူး။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အရည္ေတြက ပိုပိုၿပီး မ်ားမ်ားလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔အဖုတ္ႀကီးကလည္း က်ဳပ္လက္ထဲမွာတင္ ေဖာင္းႂကြတက္လာၿပီး ပိုႀကီးလာတယ္။ ခဏေလး ထိုင္လွ်က္ေနၿပီးေတာ့မွ သူက က်ဳပ္ကို ဖက္လွ်က္ကေန ေမြ႕ယာႀကီးေပၚကို ပက္လက္လွန္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ဳပ္လဲ သူ႔အေပၚ ေမွာက္ရက္ပါသြားရပါတယ္။ ေအးသူက ပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားေရာ သူ႔မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို မွိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ က်ဳပ္လဲ အသိစိတ္ေပ်ာက္သြားၿပီး သူ႔ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံး စို႔ပစ္လိုက္တယ္။ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္ရႉသံေတြ တရႉးရႉးနဲ႔ ေပါ့ဗ်ာ။ ေအးသူက ႏို႔စို႔ခံရင္းကေန က်ဳပ္ကို ေအာက္ကေန ခြထားသလိုျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဆြဲေထာင္လိုက္ၿပီး ကားေပးလိုက္တယ္။ က်ဳပ္လည္း ျမင္ဖူးၾကားဖူးထားတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြက နည္းတာမွ မဟုတ္တာ ေမွာက္ရက္ကေန ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး ေတာင္မတ္ေနတဲ့ က်ဳပ္လီးႀကီးနဲ႔ သူ႔ေပါင္ၾကားကို ထိုးေတာ့တာေပါ့။ က်ဳပ္မ်က္ႏွာကေတာ့ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚမွာ ႏို႔စို႔မပ်က္ေပါ့။ လက္ေတြ႕မလုပ္ဖူးတဲ့ က်ဳပ္ရဲ႕ လီးက တြင္းဝင္မေျဖာင့္ပဲ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ႔ ေအးသူရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြ ေပါင္ၿခံေတြနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က ပုလဲပုတီးေစ့ေလာက္ရွိတဲ့ အစိကိုပါ ထိုးမိေနတာေပါ့။ ေအးသူ တရႉးရႉး တရွဲရွဲနဲ႔ လူးလူးလြန႔္လြန႔္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ “နဲနဲ….ႂကြလိုက္အုံး” ေမာသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ဳပ္က ကိုယ္လုံးကို ႂကြလိုက္ေတာ့ လီးက သူ႔အဖုတ္နဲ႔ ကြာသြားတယ္။ အဲဒီမွာတင္ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ဟာ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ေရာက္လာၿပီး တစ္ဖက္က က်ဳပ္လီးကို ကိုင္တယ္ တစ္ဖက္က သူ႔ေစာက္ပတ္ကို ၿဖဲေပးတယ္။ က်ဳပ္ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္ထဲက အသားေလးေတြက ရဲေနတာမ်ားဗ်ာ။

အဲသလို ၿဖဲၿပီးတာနဲ႔ တျခားလက္တစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ထားတဲ့ က်ဳပ္လီးႀကီးကို သူ႔ေစာက္ပတ္ဝမွာ ေတ့ေပးလိုက္တယ္။ “သြင္း….သြင္းေတာ့….. ျဗစ္….အား…..အမေလး……အား” သြင္းေတာ့ဆိုတာနဲ႔ စိတ္မထိန္းႏိုင္တဲ့ က်ဳပ္ဟာ တအားေဆာင့္ထိုးခ်လိုက္တာ လီးက တဆုံးဝင္သြားတယ္။ ေအးသူမွာေတာ့ အလန႔္တၾကားနဲ႔ ေအာ္ရင္း တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ဆတ္ခါေနတယ္။ က်ဳပ္လဲ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ လီးတဆုံးသြင္းထားၿပီး ၿငိမ္ေနမိတယ္။ ေအးသူက သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ က်ဳပ္လက္ကို လွမ္းဆြဲၿပီး သူ႔ကိုယ္ေပၚ ဆြဲခ်တယ္။ က်ဳပ္လဲ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ေရာက္သြားၿပီး ေအးသူရင္ဘတ္ကို မ်က္ႏွာအပ္မိတာနဲ႔ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ျပန္စို႔ပစ္လိုက္တယ္။ ထိုခဏအတြင္းမွာပဲ ေအးသူရဲ႕ ဆတ္ဆတ္ခါေနတဲ့ ကိုယ္လုံးဟာ ၿငိမ္က်သြားၿပီး သူ႔လည္ေခ်ာင္းထဲက တအင္းအင္းနဲ႔ ၿငီးသံ ထြက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ပတ္ထဲကို တဆုံးဝင္ေနတဲ့ က်ဳပ္လီးႀကီးကို သူ႔အဖုတ္အတြင္းသားေတြက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔ ဖိဖိေနတယ္။ က်ဳပ္လည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး လီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ျပန္သြင္းကာ လိုးေတာ့တာပါပဲ။ “ျဗစ္……ပလြတ္……အား” ေအးသူဟာ မ်က္လုံးမပြင့္ေတာ့ပါဘူး။ တအင္းအင္းနဲ႔ ၿငီးၿပီး က်ဳပ္ေဆာင့္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္လုံးေလးဟာ တလႈပ္လႈပ္ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ က်ဳပ္လဲ ေမွာက္ရက္ကေန ေဆာင့္ရတာ အားမရေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္ကိုယ္ကို ေအးသူအေပၚကေန ခြာၿပီး ထလိုက္ရာက လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ေအးသူ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆြဲဆြဲၿပီး စိတ္ရွိတိုင္း ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ပါတယ္။ လိုးရင္းကေန ေအးသူ ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်ဳပ္လီးႀကီးကို ငုံ႔ငုံ႔ၾကည့္မိတယ္။ သူ႔အထဲက အရည္ေတြဟာ ႐ႊဲခနဲ ႐ႊဲခနဲ ထြက္ထြက္က်လာလိုက္တာ မနည္းပါဘူးဗ်ာ။ ေအာက္ကေမြ႕ယာ အိပ္ယာခင္းေတာင္ ႐ႊဲေနၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ေအးသူကလည္း လည္ပင္းေၾကာေတြ ေထာင္သြားေအာင္ တအီးအီးနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ေခါင္းေလး ခါရမ္းသြားတာလည္း မၾကာခဏပါဘဲ။ ေနာက္ အေတြ႕အႀကဳံရလာမွ စဥ္းစားမိတာ ေအးသူ ခဏခဏ ၿပီးေနတာကိုး။

က်ဳပ္တအားေဆာင့္လိုးေနတဲ့ သူ႔ေစာက္ပတ္ေတာ့ မသိဘူး က်ဳပ္ကိုင္ေနတဲ့ ေအးသူႏို႔ႏွစ္လုံးကေတာ့ ရဲရဲနီလာေတာ့တာပဲဗ်။ စၿပီးလီးဝင္တဲ့ အခ်ိန္ကေန တြက္ရင္ ကြမ္းတစ္ယာညက္ေလာက္ ၾကာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ မေျပာတတ္ဘူး။ ေဆာင့္အားေတြ တေျဖးေျဖး ေလ်ာ့လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ကတုန္ကရင္ ျဖစ္လာရာက ဆတ္ခနဲ ဆတ္ခနဲ က်ဳပ္ခါးက ေကာ့ေကာ့သြားၿပီး လီးထိပ္က အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ပါေလေရာ။ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ က်ဳပ္ျဖင့္ ေအးသူကို ကုန္းဖက္ၿပီး အားရပါးရ နမ္းပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။ က်ဳပ္နဲ႔ ေအးသူဟာ အစရွိ အေနာင္ေနာင္ဆိုသလို ႏွစ္ရက္ျခား သုံးရက္ျခား လူလစ္ရင္ လစ္သလို လိုးခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ေနာက္ ၃လေလာက္ၾကာတဲ့ အခါမွာေတာ့ က်ဳပ္ သတင္းဆိုးတစ္ခု ၾကားရပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေအးသူတစ္ေယာက္ သူ႔ခဲအို နဲ႔ လိုက္ေျပးသြားၿပီတဲ့။ တစ္႐ြာလုံးကလည္း အံ့ၾသေနၾကတယ္။ ေအးသူအစ္မနဲ႔ ခဲအိုက ရတာမွ တစ္ႏွစ္ေတာင္ မျပည့္ေသးဘူး။ အဲဒီမွာ စိတ္မေကာင္းစရာျဖစ္ရတာက ေအးသူအစ္မ ဗိုက္တစ္လုံးနဲ႔ က်န္ေနခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ က်ဳပ္က ေအးသူကို ေတာ္ေတာ္ႏွာႀကီးတဲ့ ေကာင္မလို႔ ဆိုခဲ့တယ္။ ေနာက္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားလာေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ဘယ္ႏွယ္ဗ်ာ တစ္အိမ္ထဲမွာေနတဲ့ အစ္မနဲ႔ ခဲအိုက ရကာစ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ လိုးေနလဲမွ မသိတာ ဒါကို အနီးကပ္ ေတြ႕ျမင္ၾကားသိေနရေတာ့ ေအးသူလည္း ခံစားၾကည့္ခ်င္မွာေပါ့။ ညီအစ္မဆိုတာ ညီအစ္ကိုေတြလို မဟုတ္ဘူးဗ်။ မိန္းမသားေတြက စိတ္ႏုတယ္ေလ။ အစ္မ ခံစားေနရေတာ့ သူလည္း ခံစားခ်င္လာမွာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ရီးစားထားေတာ့လဲ ေက်ာ္ဟိန္းက သူထန္တာကိုၾကည့္ၿပီး ေၾကာက္ေျပးေတာ့ က်ဳပ္ကို ေအးသူက သူလိုတာ ျဖည့္ဆည္းခိုင္းတယ္။ ၾကည့္ပါလား သူ႔အစ္မခံတဲ့ အိပ္ယာေပၚမွာကို ေအးသူက တက္ခံပစ္တာ။ က်ဳပ္ဆိုတာက အျပင္လူဗ်။ လူလစ္မွ ေတြ႕ရတာ။ လူလစ္အုံးေတာ့ က်ဳပ္လဲအား သူလဲ အားအုံးမွ အလုပ္ျဖစ္မွာ။ ဒီေတာ့ တစ္အိမ္ထဲ အတူေန နီးစပ္တဲ့ သူ႔ခဲအိုနဲ႔ ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။

“ထြန္းလြင္ေရ…. ထြန္းလြင္…. ထြန္းလြင္ ရွိလား…. ရွိတယ္….လာၿပီ” ၿခံဝက ေခၚသံေၾကာင့္ က်ဳပ္ဟာ ထမင္းစားေနရာက လက္ေဆးၿပီး ကမန္းကတန္း လက္သုတ္ကာ အိမ္ေပၚမွ ေျပးဆင္းခဲ့ပါတယ္။ “ေအာ္…..ဘယ္သူမ်ားတုံးလို႔…ေဒြးေလးပုပါလား” “ဟုတ္တယ္….ထြန္းလြင္ေရ…..ႏုႏုေထြး ကြင္းထဲသြားလို႔ ထမင္းပို႔မဲ့လူ မရွိလို႔…အစကေတာ့ ငါသြားပို႔မလို႔ပဲ…အခု မတင္ေအး ဗိုက္နာေနလို႔ ငါ မသြားႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ မယ္ေအးတို႔အိမ္ သြားရအုံးမွာ….နင္သြားပို႔ေပးပါလား” “ဟုတ္ကဲ့…ေဒြးေလးပု…ေပး ထမင္းခ်ိဳင့္….ဒါနဲ႔ ႏုႏုေထြးက ကြင္းထဲကို တစ္ေယာက္တည္း ဘာသြားလုပ္တာလဲ” “အိမ္မွာ သူ႔အစ္ကို မရွိဘူး…ၿမိဳ႕တက္သြားတယ္..လယ္ထဲမွာ သူရင္းငွါးေတြ ေနာက္ေခ်းခ်တာကို အေမတို႔ သားအမိ သြားၾကည့္ေပးပါဆိုလို႔…ေဟ့” ေဒြးေလးပု မေက်မခ်မ္း ေျပာသည္။ “ကဲ….က်ဳပ္ သြားေတာ့မယ္…ေနေတာင္ အေတာ္ျမင့္ေနၿပီ…ႏုႏုေထြး ဆာေနေရာ့မယ္” “ေအး…..သြား သြား…နင္အလုပ္အားရင္ ညေန ႏုႏုေထြး ျပန္မွ ျပန္လာခဲ့….. ဟုတ္ကဲ့ ေဒြးေလးပု”။ ဒီလိုနဲ႔ က်ဳပ္ လယ္ကြင္းထဲကို ထြက္လာခဲ့တယ္။ တဲေရာက္ေတာ့ တဲေပၚကေန ေျခတြဲေလာင္းခ်ၿပီး ထိုင္ေနတဲ့ ႏုႏုေထြးက ေျပးထြက္လာတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္လက္ထဲက ထမင္းခ်ိဳင့္ကို ဆြဲယူတယ္။ ႏုႏုေထြးက ပါးကြက္နဲ႔ ဆံရစ္ဝိုင္းေလးနဲ႔ လွေနတယ္။ “အေမက ဘာလို႔ မလာတာလဲ” “မယ္ေအး ဗိုက္နာလို႔တဲ့..ေဟ့” ဟိဟိ..ကိုထြန္းလြင္ ၾကားထဲက အလုပ္ရႈပ္သြားတာေပါ့…ဟိ” “ကဲပါ….စားမွာ စားစမ္းပါ….ဟာ” က်ဳပ္လဲ တဲဝကေသာက္ေရအိုးမွာ ေရတစ္ခြက္ခပ္ေသာက္ၿပီး တဲေပၚတက္ၿပီး တုံးလုံးလွဲေနလိုက္တယ္။ က်ဳပ္ရဲ႕ ေျခေထာက္နား ေဘးဖက္မွာ ႏုႏုေထြးကေတာ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြ ျဖဳတ္ၿပီး စားေနေလရဲ႕။ ထမင္းစားေနတဲ့ ႏုႏုေထြးကို ၾကည့္ၿပီး က်ဳပ္စိတ္ေတြ ေဖာက္ျပန္လာတယ္။

ထိုင္ခ်ထားတဲ့ ႏုေထြးရဲ႕ တင္းပါးအိအိႀကီးေတြက ကားကားႀကီး။ ေဘးေစာင္းျမင္ေနရတဲ့ သူ႔ရင္သားေတြကလည္း ခပ္ထြားထြား။ က်ဳပ္က မိန္းမလုပ္ဖူးၿပီး ျပတ္ေနတာ တစ္လေလာက္ ရွိသြားၿပီ။ ေအးသူ သူ႔ခဲအိုနဲ႔ လိုက္ေျပးသြားကတည္းက ျပတ္ေနတာ။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္ေသြးသားေတြက လွလွ ေတာင့္ေတာင့္‌ေလးကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေသြးဆာလာတာေပါ့။ ႏုႏုေထြးက က်ဳပ္ထက္ နည္းနည္း ငယ္တယ္။ ေတာသူဆိုေတာ့ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္တဲ့အခါ လုပ္ရၿပီး အစားအေသာက္ကလည္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ အလွ်ံအပယ္ဆိုေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က ထြားႀကိဳင္းတာေပါ့။ ႏုႏုေထြးကို ၾကည့္ရင္း က်ဳပ္လီးႀကီးက ပုဆိုးထဲမွာ ေတာင္ခ်င္တိုင္း ေတာင္ေနတယ္။ က်ဳပ္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ေနရတဲ့ ႏုႏုေထြးက ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ၿပီး ၿပဳံးၿပဳံး ျပေနတယ္ဗ်။ ဆိတ္ကြယ္ရာ ေရာက္ေနၾကတာကိုး။ အဲ…ေျပာဖို႔ တစ္ခုက်န္ေသးတယ္။ က်ဳပ္တဲထဲ အဝင္မွာ လယ္ထဲကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူရင္းငွါးေတြက တစ္ေခၚေလာက္မွာရွိတဲ့ လယ္ကြက္ေတြထဲမွာ ေနာက္ေခ်းေတြ ခ်ေနၾကတယ္။ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ေတာ္ေတာ္လွမ္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ ဆိတ္ကြယ္ရာ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ ဒီဆိတ္ကြယ္ရာ အေျခအေနေၾကာင့္လည္း က်ဳပ္ရဲ႕ သတၱိေတြဟာ ပိုၿပီး ရွိလာတာေပါ့။ ႏုႏုေထြးက ထမင္းစားၿပီးလို႔ ခ်ိဳင့္ေတြ ျပန္ဆင့္ၿပီးတာနဲ႔ က်ဳပ္လွဲေနတဲ့ အနားလာၿပီး ထိုင္တယ္။ “အစ္ကိုထြန္းလြင္ ျပန္လို႔ရၿပီ…အားနာလိုက္တာ..အေမတို႔မ်ား အားလားမအားလား မသိဘူး” “ငါက အားေနတာပါဟ…ေဒြးေလးပုက ညေနနင္ျပန္မွ အတူျပန္လာဖို႔ ငါ့ကို မွာလိုက္တယ္” “ဟာ…အေမတို႔ကေတာ့ လုပ္လိုက္ျပန္ၿပီ… တစ္ဖက္သား အားနာစရာ..ဒီမွာ ဘာေၾကာက္စရာ ရွိလို႔လဲ”။ “အံမယ္…ေၾကာက္စရာ တကယ္ မရွိဘူးလား” ေျပာလဲေျပာ က်ဳပ္ကလွဲေနရာ ထထိုင္လိုက္ေတာ့ ႏုႏုေထြးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားတယ္။ “မရွိပါဘူး..အကုန္လုံး တစ္႐ြာထဲသားေတြဘဲ…အေၾကာင္းသိေတြခ်ည္းပဲဟာ” “ဒါဆို ….ငါ့ကိုေရာ မေၾကာက္ဘူးလား” “အဟတ္….အစ္ကို႔ဆို ႏုေထြးက ပိုေတာင္ မေၾကာက္ေသး…..မေၾကာက္ေသး….အဟက္….ဟက္” “မေၾကာက္ရင္…..ကဲ…ကဲ” “အိုး…..လႊတ္…လႊတ္“ က်ဳပ္က ႏုႏုေထြးကို အတင္းဖက္ၿပီး နမ္းတယ္။

သူက လႊတ္လႊတ္ဆိုၿပီး ႐ုန္းတယ္။ ဘယ္ရမလဲ ေယာက်္ားအားနဲ႔ ဆိုေတာ့ သူဘယ္႐ုန္းႏိုင္မလဲ။ “လႊတ္…..လႊတ္ပါဆို” ႏုႏုေထြးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အားကုန္ဖက္ထားၿပီး တစ္ဖက္က သူ႔ႏို႔ႀကီးေတြကို က်ဳပ္လက္ဖဝါးနဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ညႇစ္တယ္။ ႏုႏုေထြးက ဖ်င္အက်ႌဝတ္ထားတဲ့အျပင္ အထဲကပါ ေဘာ္လီအက်ႌရွိေတာ့ ပိုၿပီး အားထည့္ညႇစ္ရတယ္။ သူ႔တင္သားႀကီးေတြကို အားရပါးရ ညႇစ္ပစ္လိုက္တယ္။ “လႊတ္…လႊတ္ပါအစ္ကိုရယ္…ႏုေထြး ေတာင္းပန္ပါတယ္” သူေတာင္ပန္လည္း မရေတာ့ပါဘူး က်ဳပ္လီးက အထဲမွာ အေတာ္မာေတာင္ေနၿပီ။ က်ဳပ္က နမ္းခ်င္တိုင္း နမ္းၿပီး ကိုင္ခ်င္တိုင္း ကိုင္ေနေတာ့တာ။ “ကြၽတ္…ခက္တာပဲ” ခဏၾကာေတာ့ က်ဳပ္က သူ႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ႏုႏုေထြးမ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး နီရဲေနၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္က ပါးကြက္ေလးေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူး သူခမ်ာ ေမာေနတယ္။ “ဟြန္း…..ေတာ္ေတာ္ဆိုး…..ဒီမွာ ရင္ထဲကို ဖိုးသိုးဖတ္သပ္ႀကီးနဲ႔ ..ေနရခက္လိုက္တာ” က်ဳပ္လဲ အႀကံရသြားတာနဲ႔ “ငါလည္း…နင့္လိုပါပဲဟ….ဒီမွာ ၾကည့္ပါအုံး” ေျပာလည္းေျပာ က်ဳပ္က ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး ခြၽတ္ခ်လိုက္တယ္။ “အို…” ေတာင္ေနတဲ့ က်ဳပ္လီးႀကီးကိုလဲ ျမင္ေရာ ႏုႏုေထြး မ်က္လုံးအဝိုင္းသားနဲ႔ ၾကည့္ၿပီး ၾကက္ေသ ေသသြားတယ္။ က်ဳပ္လီးက ေအးသူကို သုံးလေလာက္ လိုးခဲ့လို႔ အေပၚအရည္ခြံက ထိပ္မွာ မရွိေတာ့ပဲ ႏွီးတစ္ျပားေလာက္ လန္ေနၿပီ။ ႏုႏုေထြး ၾကက္ေသ ေသသြားတဲ့ အခိုက္မွာပဲ က်ဳပ္က သူ႔ကို ျပန္ဖက္ၿပီး က်ဳပ္ကိုယ္နဲ႔ ဖိၿပီး လွဲခ်တယ္။ “အိုအို….မလုပ္နဲ႔…..အဟင့္…ဟင့္..ဟင့္” ႏုႏုေထြး ငိုပါၿပီ။ ႐ုန္းေတာ့ မ႐ုန္းေတာ့ဘူးဗ်။ ႏုႏုေထြး ပက္လက္လန္သြားတာနဲ႔ က်ဳပ္က သူ႔ေပၚတက္ခြေတာ့တာဘဲ။ က်ဳပ္လီးႀကီးကေတာ့ သူ႔ကိုယ္လုံးေလးကို ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။ ခြမိတာနဲ႔ ဗိုက္ႂကြၿပီး ေစာေစာက ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ ေလ်ာ့ရဲရဲ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ထမီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ ႏုႏုေထြး မ်က္လုံးမွိတ္ခ်လိုက္တယ္။ ထမီကို အကုန္ခြၽတ္မေနေတာ့ပဲ ဒူးဆစ္ေလာက္အထိပဲ ခြၽတ္လိုက္တယ္။

က်ဳပ္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမႊးႏုႏုေလးေတြနဲ႔ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ဝင္းအိေနတာပဲ။ ေအးသူေစာက္ပတ္ထက္ ပိုၿပီးလွတယ္။ က်ဳပ္က လက္ဝါးနဲ႔ အုပ္ၿပီး ႐ြ႐ြေလး ပြတ္ေပးလိုက္တယ္။ “အဟင့္….အဟင့္…” ႏုႏုေထြး တစ္တြန႔္တြန႔္ ျဖစ္သြားရာက ေစ့ထားတဲ့ ေပါင္ေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးက ဟသြားတယ္။ ဒီမွာတင္ က်ဳပ္က ေတာင္ေနတဲ့ လီးကို ေစာက္ပတ္ဝကိုမွန္းၿပီး ေတ့ေထာက္လိုက္တယ္။ ႏုႏုေထြး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားတယ္။ ေတ့ၿပီးတာနဲ႔ ေအးသူကို စလိုးတုန္းကလို အတင္းေဆာင့္မထည့္ပဲ လီးကို ဆတ္ခနဲ ခပ္ေျဖးေျဖး ေဆာင့္သြင္းလိုက္တယ္။ “အေမ့” ႏုႏုေထြး ခါးေကာတက္သြားတယ္။ သူ႔ဟာထဲမွာလဲ အရည္ေတြ ႐ႊဲေနပါလား။ လီးဒစ္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ဝင္သြားတယ္။ က်ဳပ္က ဆက္ၿပီး ေျဖးေျဖးပဲ ဖိဖိသြင္းတယ္။ “ျဗစ္….အေမ့…“ ႏုႏုေထြးကေတာ့ ခါးေလးေကာ့လိုက္ ရင္ေလးေကာ့လိုက္နဲ႔ေပါ့။ အသားေလးေတြလည္း တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတယ္။ လီးတစ္ဝက္နီးပါးေလာက္ ဝင္သြားၿပီးေတာ့ အထဲမွာ ဘာခံေနတယ္ မသိဘူး၊ လီးက ဆက္မဝင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ဳပ္က လီးကို ခပ္ေျဖးေျဖးဆြဲထုတ္ၿပီး အားနဲနဲထည့္ၿပီး ေဆာင့္ခ်လိုက္တယ္။ “ျဗစ္…ဖြတ္……ေဖါက္…..အေမေရ……အားအား…..အ” အားထည့္တာ နဲနဲမ်ားသြားၿပီး လီးက တဆုံးဝင္သြားတယ္။ အပ်ိဳေလးမို႔ အေတာ္နာသြားပုံရတဲ့ ႏုႏုေထြးကေတာ့ မ်က္ႏွာေလးမဲ့ၿပီး မ်က္ရည္ေတြ သြင္သြင္စီးက်ၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ေနတယ္။ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးတဆုံး ဝင္သြားၿပီဆိုေတာ့ က်ဳပ္လဲ ဘယ္ေနႏိုင္ေတာ့မွာလဲ လီးကို ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး လိုးေတာ့တာေပါ့။

အစမို႔ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲ လိုးတာေပါ့။ “ျဗစ္….ဒုတ္…….အ……ဟင့္” တခဏအတြင္းမွာပဲ သူ႔အထဲမွာ အရည္ေတြ ႐ႊဲနစ္လာၿပီး ႏုႏုေထြးလဲ ငိုတာရပ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔လက္တစ္ဖက္က က်ဳပ္လက္ေမာင္း တစ္ဖက္ကို လွမ္းဆြဲၿပီး တအားညႇစ္ကိုင္ထားတယ္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုလည္း ပိုၿပီး ကားေပးလာတယ္။ ႏုႏုေထြးက သူ႔ကိုယ္လုံးေလး တသိမ့္သိမ့္ တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက စင္းက်ေနတဲ့ သူ႔မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကို ျဖတ္ခနဲ ျဖတ္ခနဲ ဖြင့္ဖြင့္ၿပီး က်ဳပ္ကို ၾကည့္တယ္။ ႏုႏုေထြး ခံႏိုင္ၿပီဆိုတာနဲ႔ က်ဳပ္လဲ စိတ္ကို လႊတ္ေပးၿပီး ေဆာင့္လိုးေတာ့တယ္။ “ျဗစ္….ဒုတ္…..ဖြတ္…ဟင့္……အင့္” ငယ္သာငယ္တယ္ ေတာ္ေတာ္သန္တဲ့ ေကာင္မေလးဗ်။ လိုးေနတဲ့ က်ဳပ္လီးကိုမ်ား သူ႔ေစာက္ပတ္နဲ႔ ဆြဲဆြဲညႇစ္လိုက္တာမ်ား လီးကို တင္းကနဲ တင္းကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာပဲ။ ဒီလိုညႇစ္တာက က်ဳပ္ကို ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ညႇစ္ေပးတာလည္း ပါတယ္။ ကာမအရသာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္တုံ႔ျပန္မႈလည္း ပါတယ္ေပါ့။ “ပလြတ္…ျဗစ္…ဇြတ္……ဖြတ္…..ဒုတ္……အင့္…ဟင့္…ဟင့္” “ေကာင္းလား..ႏုေထြး” “အင္း…..ဟင့္အင္း…သိဘူး…” အသံေလးက ခရာတာတာေလး။ က်ဳပ္လဲ အေတာ္ေကာင္းလာတာေၾကာင့္ ခပ္သြက္သြက္ႀကီးကို ဆက္တိုက္ေဆာင့္ၿပီးလိုးရာက သုတ္လႊတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ သူလည္း ၿပိဳင္တူ ၿပီးတယ္နဲ႔ တူတယ္။ က်ဳပ္လည္း သုတ္လႊတ္လိုက္ေရာ “အမေလး….အစ္ကို…အ………အိ..အေမ့…အားး” ဆိုၿပီး ေကာ့ေကာ့တက္သြားရာက တြန႔္တြန႔္သြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ခါဆင္းသြားေတာ့တာပါဘဲဗ်ာ။……ၿပီး