အမေ့အတွက် ဆေးဖိုးလိုတဲ့သူလေးနဲ့ ပါကင်ဖောက်တဲ့ ဦးထိုက်ကောင်း

မိန်းမငယ်လေး တစ်ယောက် ထမိန်ရင်လျှားဖြင့် အဝတ်လျှော်နေသည်။ သူမသည် အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ အပျိုလေးတစ်ယာက် ဖြစ်ပေမယ့် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဖွံ့ထွားလှသည်။ သူမ အသက် ၉နှစ်‌လောက်ကပင် မိဘနှစ်ပါးစလုံး ဆုံးပါးသွားသဖြင့် အဒေါ်တစ်ဝမ်းကွဲ ဖြစ်သူမှ ခေါ်ယူ မွေးစားထားသည်။ အဒေါ် ဖြစ်သူ၏ လင်မယားမှာလည်း လက်လုပ်လက်စားများ ဖြစ်သဖြင့် ကျောင်း မနေခဲ့ရပေ။ ငယ်စဉ်ကပင် အခြားသူများ၏ လက်တိုလက်တောင်း ခိုင်းသည်များ လုပ်ကိုင်ရင်း အဒေါ်ဖြစ်သူအား တစ်ဖက်တစ်လှမ်းမှ ကျေးဇူးဆပ်ပေးခဲ့သည်။ ပန်းရံ၊ လမ်းလုပ်၊ စသဖြင့် ကြုံရာ ကျပန်း လုပ်ကိုင်ခဲ့သောကြောင့် နေလောင်ထားသဖြင့် ညိုသော အသားအရည်နှင့် လိုက်ဖက်စွာ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ဖွံ့ထွား ကျစ်လစ်လှသည်။ သူမ နာမည်က မီမီခိုင်။ အဝတ်အစားများ ရိုက်လျှော်လိုက်တိုင်း လှုပ်ရမ်းသွားသည့် ရေစိုနေသော ထမိန်ပါးပါးအောက်မှ တင်ကားကား ကြီးများကို အငမ်းမရကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချနေသူ တစ်ယောက်ရှိသည်။ မီမီ့အဒေါ် မခင်မြ၏ယောက်ျား စိန်ထွန်း ဖြစ်သည်။ ယခင်က ဒီကောင်မလေး ဒီလောက် လှသည်ကို သတိမပြုမိ။ အသက် ဆယ့်ရှစ်နှစ် ပြည့်ပြီး နောက်ပိုင်း ဖွံ့ထွားလာသော ခန္ဓာကိုယ် အရှိုက်အဟိုက်များက စိန်ထွန်းအား ညှို့ယူနေလေပြီ။ လွန်ခဲ့သော ၉နှစ်ခန့်က ဒီကောင်မလေးအား မခင်မြ အိမ်သို့ ခေါ်လာချိန်တွင် မနှစ်မြို့ခဲ့သော်လည်း ယခုအခါတွင် ကျားချောင်း ချောင်းနေသည်။ စိန်ထွန်း ရေချိုးကန်အနီး ကပ်သွားကာ “မီမီ ဦး ဘာကူလုပ်ပေးရမလည်း… အဟဲ” ဦးစိန်ထွန်း၏အသံ ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရ၍ မီမီခိုင် လန့်ကာ နောက်လှည့်ကြည့်မိသည်။ သူမ နာမည်က မီမီခိုင် ဆိုပေမယ့် အားလုံးက မီမီလို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ဝါးစားမတတ် အနီးကပ်ကြည့်နေသော ဦးစိန်ထွန်း၏ တဏှာမျက်လုံးများနှင့် ဆုံမိသည်။ ဦးစိန်ထွန်း၏ အကြည့်တွေက ရင်လျှားထားသည့် ထမိန်အောက်မှ ရုံးကြွနေသော ရင်သားနှစ်မွှာက မခွါပေ။ မီမီ ရင်ဘတ်အား လက်ဖြင့် ယှက်ကာလျှက် “အို… ဦးထွန်း ရတယ်… မလိုပါဘူး” “အော် အေးအေး… မီမီ လိုအပ်ရင် ပြောနော်… ဦးထွန်းက မီမီ ပင်ပန်းနေတာ…. မကြည့်ရက်လို့… အဟဲ” “ရတယ် ရတယ်… မလိုဘူး ဦးထွန်း” “ဒါဆိုလည်း ပြီးတာပါပဲလေ ဟဲဟဲဟဲ”။ သူမအား ဝါးစားမတတ် ကြည့်ကာ တဟဲဟဲဖြင့် လှည့်ထွက်သွားသည်။

ထိုတော့မှ မီမီ သက်ပြင်း ချနိုင်သည်။ ရေချိုးအပြီး အဒေါ်လည်း ပြန်မလာသေး၍ မီမီ သူမ၏ သူငယ်ချင်း မေသူထံသို့ ထွက်ခဲ့သည်။ မေသူ ဆိုသည်မှာလည်း နွမ်းပါးသည့် မိသားစုအား သူမနှင့်အတူ ကျပန်းလုပ်ရင်း ရှာဖွေပေးနေသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ်တွေက ပါးသဖြင့် အဒေါ်ကိုလည်း ပိုက်ဆံ မအပ်နိုင်သည်က တမျိုး၊ ဦးစိန်ထွန်း၏ ရိတိတိ အပြုအမူများကို ရှောင်နေရသည်က တမျိုးကြောင့် မီမီ စိတ်ညစ်နေသည်။ မေသူတို့အိမ် ရောက်သော် အိမ်ရှေ့တွင် ကားတစ်စီး ရပ်ထားသည်ကို တွေ့သည်။ အိမ်ထဲမှ ခေတ်ဆန်ဆန် အမျိုးသမီးတစ်ဦး ထွက်လာကာ မေသူအား နှုတ်ဆတ်ပြီး ကာပေါ် တက်ကာ ကားမောင်း၍ ထွက်သွားသည်။ “မေသူ” “ဟယ်… မီမီ လာ… အိမ်ပေါ်တက်” “အန်တီရော သက်သာလား” “ဒီလိုပါပဲဟာ… တရှောင်ရှောင်နဲ့” “ဒါနဲ့ နေပါဦး… စောနက ဘယ်သူလည်း”အဲ့ဒါ အရင်က ဟိုဖက် ရပ်ကွက်မှာ နေတဲ့ မစုလေ၊ အမေ့ တူမ တစ်ဝမ်းကွဲပေါ့၊ နင် သိပါတယ်ဟာ” “ဟယ်… မစု ဟုတ်လား… သူက ဘယ်လိုက ဘယ်လို… ကားတွေ ဘာတွေနဲ့… ဖြစ်သွားရတာလည်း”။ “အင်း… သူ စားသောက်ဆိုင် တစ်ခုမှာ အဆိုတော် လုပ်နေတာလေ… အခုတော့ အဲ့ဆိုင်ပိုင်ရှင်ရဲ့ မယားငယ် ဖြစ်ပြီး ထောနေတာ” “ဒါနဲ့… ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလည်း” “ငါ့ အမေ နေမကောင်းဘူး ဆိုလို့ ဆေးဖိုးလေး လာပေးရင်းနဲ့ လာတာ… ငါ့ကိုလည်း အဲ့ဆိုင်မှာ လုပ်မလားတဲ့… အဲ့ဒီမှာလုပ်ရင် ဝင်ငွေ ကောင်းတယ် တဲ့” “အဲ့ဒီတော့… နင်က” “အေးလေ… အခုရက်ပိုင်း အလုပ်မှ မရှိတာ… ငါလည်း လုပ်မယ် ပြောလိုက်တာပေါ့” “ဟယ်… နင်ကလည်း ငါ့ကျ ပြောမပေးဘူး” “အေးပါ မီမီရယ်… ငါ အရင် လုပ်ကြည့်လို့ အဆင်ပြေရင်… နင့်ကို ပြောပေးမယ် စိတ်ချ” “ကောင်မ.. နင် အဆင်ပြေရင်… ငါ့ကို မမေ့နဲ့နော်” “စိတ်ချ မီမီရေ စိတ်ချ… နင်သာ သီချင်းအဆို ကျင့်ထား”။ မေသူ အလုပ်ဝင်သည်မှာ နှစ်ပတ်ခန့် ရှိပြီ။ နှစ်ပတ်အတွင်းလည်း သိသိသာသာ ပြောင်းလည်းလာသည်။ အလုပ် စဝင်ကာစ အလုပ်မှ ကြိုထုတ်ငွေဖြင့် အလှကုန် ပစ္စည်းများ အဝတ်အစားများ ဝယ်ကာ အလှပြင်ထား၍ တော်တော် ကြည့်ကောင်းနေသည်။

ညပိုင်း ဆယ်နှစ်နာရီကျော်မှ အိမ်ပြန်ရသည်ကလွဲ၍ ငွေရေး ကြေးရေးလည်း အရင်ကထက် အနည်းငယ် ချောင်လည်လာသည်။ “မီမီရေ… ငါတို့ဆိုင်က လူသစ်တွေ ထပ်ခေါ်မှာ… နင် လုပ်မှာလား” “အေး လုပ်ခြင်တယ်ဟာ… ဒါနဲ့ ဘာတွေ လုပ်ရတာလည်း”။ “အော်… နင်ကလည်း… စဉ်ပေါ်တက်ပြီး သီချင်းဆိုရုံလေးရယ်…. နင် ဆိုတာ သဘောကျပီး ပန်းကုန်းစွပ်တဲ့ ဧည့်သည်နား… သွားထိုင်ပေးရုံလေးရယ် ဒါဘဲ” “အဲ့ဒါဆို… ငါ လုပ်မယ်ဟာ”။ “အေးပါ… ဒါဆို မနက်ဖန် နင် ငါနဲ့ လိုက်ခဲ့” “အေးအေး ကျေးဇူးပါ မေသူရယ်”။ မီမီ့ရင်ထဲ အပျော်တွေ ပြည့်နေ၏။ သူမ အလုပ်လုပ်ရင်း အဒေါ်မိသားစုအား ထောက်ပံ့မည်။ ပြီးလျှင် သူမဘဝ တိုးတက်ရာ တိုးတက်ကြောင်း လုပ်မည်။ ဒါဆိုလျှင် သူမအား ကျားချောင်း ချောင်းနေသော ဦးစိန်ထွန်း၏ လက်မှ လွတ်ကင်းမည်။ မီမီ စင်တင်တေးဂီတ၌ အလုပ်ဝင်ကာစ အခက်အခဲ အနည်းငယ် ရှိခဲ့သည်။ မီးရောင် အောက်၌ လူအများရှေ့ သီချင်းတက်ဆိုရာတွင် အစပိုင်း ထစ်ထစ် ငေါ့ငေါ့ ရှိသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် အဆင်ပြေသွားသည်။ ဧည့်သည်များနှင့် ထိုင်၍ စကားပြောရာတွင်လည်း အစပိုင်းတွင် ခက်ခဲခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ပြောဆိုဖန် များလာတော့ အဆင်ပြေလာ၏။ မီမီ အလုပ်ဝင်ပြီး တစ် လခန့် အကြာတွင် မထင်မှတ်တဲ့ အဖြစ်အပျက်လေး ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ မေသူ ဆိုင်သို့ ရောက်ရောက်ခြင်း မန်နေဂျာ ခေါ်သဖြင့် မေသူ မန်နေဂျာ့အခန်းသို့ သွားခဲ့သည်။ မီမီတို့ကတော့ အလှပြင်ကာ သီချင်းဆိုရန် ပြင်ဆင်နေကြသည်။ တစ်နာရီခန့် ကြာသော် မေသူ မန်နေဂျာ့အခန်းမှ ခေါင်းငိုက်စိုက်၍ ထွက်လာသည်။ ”မေသူ.. မျက်နှာလည်း မကောင်းဘူး… ဘာဖြစ်လို့လည်း” “ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး မီမီရယ်… ငါ ဒီနေ့ည… အိမ်ပြန်ဖြစ်ခြင်မှ ပြန်ဖြစ်လိမ့်မယ်…. မနက်ကျရင် အမေ့ကို.. ဒီပိုက်ဆံနဲ့ ဆေးခန်း ပို့ပေးဟာ” “ဟင်… မေသူ အန်တီ ဘာဖြစ်လို့လည်း… ပြီးတော့ နင်က ဘာလုပ်မလို့ အိမ်မပြန်ဖြစ်မှာလည်း” မေသူ မျက်ဝန်းထဲမှ မျက်ရည်အချို့ ကျလာသည်။ မေသူ ချက်ခြင်း ပြုံးကာ “ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး မီမီ… ငါ ပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပေးပါနော်… သူငယ်ချင်း” မေသူ မီမီ့လက်ထဲ ပိုက်ဆံတအုပ် ထဲ့ပေးကာ ဆိုင်အနောက်ဖက်သို့ ပြေးဝင်သွားသည်။

မီမီ ပြေးလိုက်မည် အလုပ် “ယခုတဖန် ဖျော်ဖြေမည့် တေးသံရှင်ကတော့…. မီမီ ဖြစ်ပါတယ်ခင်ဗျာ” “ရွှီးးးး ဖြောင်းဖြောင်းးးဖြောင်းးဖြောင်းး” မီမီ စတိတ်စင်ပေါ်သို့ တက်ခဲ့ရသည်။ မေသူတစ်ယောက် အမေ့မျက်နှာအား မြင်ယောင်ရင်း တက်ဆီကား ခေါ်ဆောင်ရာသို့ လိုက်ခဲ့သည်။ “နင့်အမေကို ဆေးကုဖို့ ပိုက်ဆံ လိုတယ်လေ… နင့်အမေကို မသနားဘူးလား… နင့်ရဲ့ အပျိုစင်ဘဝလေး… ဒီတစ်ည ပေးဆပ်ရုံနဲ့… နင့်အမေကို ဆေးကုဖို့ ပိုက်ဆံ လုံလောက်ပြီ” မစု၏ စကားများ ကြားယောင်ရင်း မျက်စိကို မှိတ်လိုက်ရာ မျက်ရည်ပေါက်များ ကျလာသည်။”ကျွီ” ကားရပ်လိုက်သည့် အသံကြားမှ မေသူ သတိဝင်ကာ ဘေးဘီကို ကြည့်မိသည်။ မီးထိန်ထိန် လင်းနေသည့် တိုက်တစ်လုံးရှေ့တွင် ကားရပ်ထားသည်။ ကားတံခါးအား တစ်ယောက် ဖွင့်ပေးသဖြင့် မေသူ ကားပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ တံခါးဖွင့်ပေးသူ နောက်သို့ မေသူ အသက်မဲ့စွာ လိုက်ပါခဲ့သည်။ “ပါလာပြီလား ကွ” “ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာကြီး” “ဟားး… အချောလေးပဲကွ… အိုကေ မင်းတို့ တာဝန်ကျေတယ်” “ကျေးဇူးပါ ဆရာကြီး… ကဲ ကောင်မလေး.. ငါတို့ ဆရာကြီး စိတ်တိုင်းကျ… ပြုစုပေးလိုက်နော်” အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲတွင် မေသူနှင့် ထိုလူကြီး နှစ်ဦးသာကျန်ခဲ့သည်။ “လာလေ ကောင်မလေး… ဒီမှာထိုင်” ဆိုင်ထဲတွင် အခြား အမျိုးသားများနှင့် ထိုင်နေကြ ဖြစ်သော်လည်း။ ယခုကဲ့သို့ နှစ်ဦးတည်း ထိုင်ရမည့်အရေး မေသူ တွန့်နေသည်။ သို့သော် သူမ ဒီအထိ လိုက်လာသည့် အကြောင်းမှာ ဘာကြောင့်ဟု ပြန်တွေးမိချိန် ထိုလူကြီး နံဘေးတွင် ထိုင်မိလျှက်သား ဖြစ်နေသည်။ “ရော့… ဒါလေး သောက်လိုက်” မေသူ လက်ထဲရောက်လာသော ဖန်ခွက်အား တစ်ချက်ကြည့်ကာ မော့ချလိုက်သည်။ “ဟား” ရင်ထဲ ပူ ဆင်းသွားသည်။ လူကြီးက သူမ ပုခုံးအား သိုင်းဖက်ရင်း နောက် တစ်ခွက် ထပ်တိုက်သည်။ မေသူ မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ သူမ ခေါင်းထဲ ရီဝေဝေ ဖြစ်ကာ မျက်လုံး အမြင်များ ဝေဝါးလာသည်။ ထိုလူကြီးက သူမအား ဖက်ထားရင်း ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသော မျက်နှာမှာ နှစ်ထပ် ဖြစ်နေသည်။ မေသူ မူးသွားပြီ။

သူမ ခန္ဓာကိုယ် လေထဲ မြှောက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ပြီးနောက် ကျောပြင်က အိစက်ညက်ညောသော အထိအတွေ့ကို ခံစားမိသည်။ သူမ မွေ့ယာပေါ် ရောက်သွားပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ပုရွက်ဆိတ်များ တက်နေသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ ပြီးနောက် လက်တွေ၊ ခြေထောက်တွေ အပေါ်ကို မြောက်လိုက် ကျလိုက် ဖြစ်သွားသည်။ တကိုယ်လုံး အေးစက်သွားအောင် အဲကွန်း၏ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရသည်။ မေသူ ကိုယ်ပေါ်၌ အဝတ်အစားများ မရှိတော့ပေ။ လူကြီးက မေသူ၏ နို့အုံအား လက်ဖြင့် ဖိချေ ပွတ်သပ်နေ၏။ “ဟား… နို့လေးတွေက တင်းနေတာဘဲ” မေသူ ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ ထိုလူကြီး ချေကောင်းကောင်းဖြင့် ဖိချေနေရာ မေသူ နာကျင်သွားသဖြင့် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွားသည်။ လူကြီး၏ လက်များက နို့အုံအား ချေလိုက်၊ ခန္ဓာကိုယ်အား ပွတ်လိုက်ဖြင့် မေသူမှာ နာကျင်ခံခက် ရှိလှသည်။ လက်က တဖြေးဖြေးဖြင့် ပေါင်သားနဲ့ တင်ပါးများအား ပွတ်သပ်ရင်း စောက်ပတ်လေးဆီသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်းအား စို့ရင်း လက်ညိုးဖြင့် စောက်ပတ် အကွဲလေးအား ပွတ်သပ်နေသည်။ အပျိုစောက်ပတ်လေးမှာ မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေးဖြင့် ကိုင်လို့ ကောင်းလှသည်။ လက်ညိုးအား စောက်ပတ်ထဲ မထိုးသေးဘဲ စောက်စိလေးကို ပွတ်သပ် ပေးနေသည်။ အပျိုဖြစ်ကတည်းက ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကို မခံစားဖူးသေးသော မေသူ တစ်ယောက် ထိုလူကြီး၏ အကိုင်အတွယ်တွင် မိန်းမောလာသည်။ ပါးစပ်လေးဟ၊ ခေါင်းလေးမော့၍ တဟင်းဟင်း ညည်းညူ နေမိ၏။ စောက်စိအား ကလိပေးနေချိန် ဆယ်မိနစ်ခန့် ကြာသော် စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်ကြည်များ ပစ်ချွဲချွဲနှင့် စိမ့်ထွက်လာသည်။ ခါးကို မသိမသာ ကော့ကော့လာသည်။ လူကြီး သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။ အပျိုစင် တစ်ယောက်အား စိတ်တိုင်းကျ နှိုးဆွပြီး သူ ကြမ်းခြင်သလို ကြမ်းတော့မည်ကို ကောင်မလေး မသိရှာပေ။ “အအအ ဟင်းးး… ကျွတ်စ်” လိုခြင်သည့် အနေအထားသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ အဝတ်အစားများ ချွတ်ကာ ကောင်မလေး ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ထိုလူကြီး၏ လီးအား မေသူ မြင်ရလျှင် လန့်ဖြန့်ကာ အမူးပင် ပြေသွားနိုင်သည်။ သို့သော် အရက်မူးနေသော မေသူ တစ်ယောက် လူကြီး၏ အကိုင်အတွယ်များကြောင့် မျက်လုံး မှေးစင်းကာ လူကြီး၏လီးကို မမြင်နိုင်တော့။

လီးကြီး၏ လုံးပတ်မှာ မေသူ လက်ဖျံခန့် တုတ်၍ ခြောက်လက်မခန့် ရှည်လျှားသည်။ လီး ဒစ်သည်လည်း ဂေါက်သီးလုံးခန့် ရှိသည်။ ထိုလူကြီး၏ နာမည်ကား ဦးထိုက်ကောင်း။ အသက်က ငါးဆယ် ဝန်းကျင်ခန့် ရှိသော်လည်း အနုအရွ ဖူးသစ်စလေးများကိုသာ ငွေပုံပေးပြီး စားနေသဖြင့် နုပျို သန်စွမ်းနေသည်။ သူ၏ လီးဒစ်ဖြင့် မေသူ့စောက်ပတ် အကွဲကြောင်းလေးအား အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ရင်း တစ်ချက်တစ်ချက် စောက်စိလေးအား ခလုပ်တိုက်မိသည်။ သူမ အလိုးခံရတော့မည်၊ အပျိုရည် ပျက်တော့မည် ဟူသော အသိစိတ်၊ သူမ စောက်ပတ်လေးအား ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ လီးဖြင့် ထိတွေ့နေသည်ဟူသော အသိစိတ်၊ မကြာမီ ထိုလီးက သူမ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်တော့မည်ဆိုသော စိတ်များဖြင့် မေဦးတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားကာ စောက်ပတ်ထဲ ယားကျိ ယားကျိဖြင့် အရည်ကြည်များ စိမ့်စိမ့် ထွက်လာသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း လီးဒစ်အား စောက်ပတ် အကွဲလေးတွင် တေ့လိုက်သည်။ “အ… ” မေသူ ခေါင်းမော့၊ လက်သီး ဆုပ်ကာ အံကြိတ်လိုက်ပြီး လီးကြီး တိုးဝင်လာမည့် အချိန်ကို စောင့်နေမိသည်။ သူမ၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက် လေပေါ် မြောက်သွားကာ ဦးထိုက်ကောင်း ပုခုံးထက် ရောက်သွားသည်။ စောက်ပတ် အကွဲလေး ဟလာသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း စောက်စိလေးအား လက်မဖြင့် ပွတ်ကာပေးလိုက်ရာ “အအအ… အဟင့်” မေသူ ဖင်လေး ကြွလာသည်။ လီးဒစ်အား တံတွေးဆွတ်ပြီး စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့၍ ခါးကို ဆက်ကနဲ ဖိချလိုက်သည်။ “အင့်…. အားးး… အမေရေ့“စောက်ပတ်ထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာသော ပြောင်ချောချော မာတောင်တောင် အရာကြောင့် မေသူ လန့်၍ အော်သည်။ လီးဒစ် မြုပ်ရုံသာ ဝင်သေးသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း ထပ်၍ ဖိထိုးလိုက်သည်။ “အားးး….လားး.. လားး” လီးနှင့် တစ်ကြိမ်မျှ မတွေ့ဖူးသေးသော စောက်ပတ်လေးမှာ လီးဒစ်အား ချက်ခြင်း အဝင်မခံပဲ တားဆီးထားသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း ပြုံးလိုက်သည်။ မကြာခင် သူ ကြားခြင်သော မိန်းမငယ်လေး တစ်ဦး၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံကို ကြားရတော့မည်။ လီးဒစ်ကလည်း စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့မိနေပြီ။ မေသူ၏ ခြေထောက်များအား မေသူ့မျက်နှာနှင့် ထိခါနီးအထိ ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။

ပြီးနောက် ခါးအားကို သုံးကာ ဖိချလိုက်သည်။ “အင့် …အားးးးး အမလေးးး လေ နာတယ် နာတယ် မရဘူးးး အီး ဟီးဟီးဟီးးးးးး” မေသူ ထိုလူကြီး၏ ရင်ဘတ်များအား တွန်းကာ အော်နေသည်။ လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ သုံးပုံ တစ်ပုံခန့်သာ ဝင်သေးသည်။ လီး အဝင်လမ်းကြောင်း တည့်သွားသဖြင့် ဦးထိုက်ကောင်း နောက်တစ်ချက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေး လိုးထည့်လိုက်သည်။ “အင့်… သေပါပြီ အမေရဲ့… အီးဟီးဟီးဟီး… နာတယ် နာတယ်” မေသူ ခေါင်းလေး ခါရမ်းကာ မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျရင်း ငိုညည်းနေသည်။ လီးကြီးမှာ အပျိုမှေးအား ရက်စက်စွာ ထိုးခွဲရင်း သားအိမ်ခေါင်းထိ ရောက်သွားသည်။ ကျဉ်းမြောင်းသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးလည်း အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ အားရပါးရ ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျွတ် ဗျိ အူးးးးးး အမေရဲ့ …နာတယ် နာတယ်… အီးဟီးဟီးဟီး” မေသူ ဖင်ကြီးအား ကော့ရမ်းကာ အော်ဟစ် ရုံးကန်နေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာသော လီးကြီးမှာ ညှာတာမှု မရှိပေ။ သောက်ထားသော အရက်အရှိန် ပျောက်ကာ ချွေးစီးများ ကျလာသည်။ “အမလေးလေး… အမေရဲ့” မေသူ့အော်သံ ကြားရလေ လိုးရတာ အရသာ ရှိလေဖြင့် ဦးထိုက်ကောင်း မညှာမတာ လိုးနေရာ လီးတစ်ချောင်းလုံး မေဦး စောက်ပတ်မှ ထွက်သော သွေးများဖြင့် နီမြန်းနေသည်။ လီးကြီး ဆောင့်ဝင်လာတိုင်း မေသူမှာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် ကမ္ဘာ ပျက်မတက် အော်ဟစ်နေရသည်။ ဦးထိုက်ကောင်းကတော့ အရသာတွေ့ကာ “ဟားး… ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ”ဟု ရေရွတ်ရင်း အဆောင့်မပျက်ပေ။ ထိုတစ်ညလုံး မေသူ နာကျင်စွာ အော်ဟစ် ညည်းညူရင်း ဦးထိုက်ကောင်း၏ စိတ်တိုင်းကျ လိုးခြင်းကို လှိမ့်ခံနေရသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း တစ်ညလုံး လိုးထား၍ မေသူ နေ့လည် ဆယ့်တစ်နာရီခန့်မှ ထနိုင်သည်။ စောက်ပတ် တခုလုံး ထူပူ ကျိန်းစပ်ကာ သားအိမ်လည်း အောင့်နေသည်။ မေသူ တစ်ယောက် ဦးထိုက်ကောင်း စီစဉ်ပေးသော တက်ဆီဖြင့် လက်ထဲတွင် ဦးထိုက်ကောင်း နောက်ထပ် ပေးလိုက်သော ပိုက်စံအား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်လျှက် အိမ်သို့ပြန်ခဲ့သည်။

အိမ်ရှေ့တွင် လူအများ စုဝေးနေကြသည်။ “ဟင်.. ဘာ ဘာလုပ်နေကြတာလည်း” “မေသူ… နင် ဘယ်တွေ သွားနေတာလည်း… နင့်အမေ မရှိတော့ဘူး” “ရှင်… အမေ အမေ… ဘာဖြစ်တယ်” မေသူ အိမ်ရှေ့မှ လူများ၏စကားကို နားမထောင်နိုင်တော့ပဲ အိမ်ပေါ် ပြေးတက်ခဲ့သည်။ ဘုရားစင်ရှေ့တွင် စောင်ခြုံထားသော မိခင်၏အလောင်း၊ ပြီးလျှင် တရှုံ့ရှုံ့ ငိုကြွေးနေသော သူငယ်ချင်းမ မီမီ။ “မီမီ… ငါ့အမေ… ဘာဖြစ် ဘာဖြစ်” မီမီ မေသူအား ထဖက်ကာ “အီးဟီးဟီး… မေသူရေ… မနေ့က…. ငါ ဆိုင်က အစောကြီး ပြန်လာပီး… နင့်အမေကို ဆေးခန်း ပို့ဖို့ လုပ်တာ… ငါ ရောက်တော့ နင့်အမေ ဆုံးနေပီ မေသူရဲ့… အီးဟီးဟီးဟီး” “ဘာ… မီမီ … အမေ…. အမေ” မိခင်၏ ရက်လည်ပြီးမှ မေသူ အလုပ် ပြန်ဆင်းဖြစ်သည်။ မီမီလည်း နာရေးကိစ္စ တလျှောက်လုံး မေသူအား ကူညီလုပ်ကိုင် ပေးခဲ့သည်။ မေသူ့မိခင်ကြီး တိမ်းပါးသွားသည့် နောက်ပိုင်းတွင် မောင်ငယ်နှင့် ညီမငယ်၏ တာဝန်က မေသူ့ပုခုံးပေါ် ရောက်လာခဲ့ပြီ။ သူတို့လေးတွေ ပညာတတ်ဖြစ်ဖို့ မေသူ့တာဝန် ဖြစ်သွားသည်။ သို့ပါ၍ မေသူတစ်ယောက် ကလေးတွေ ပညာရေးအတွက် ပိုက်ဆံ ရှာရမည်။ “မေသူ… ဒီနေ့ ည လိုက်မလား” “ဘယ်လောက် ရမှာလည်း… ဂျာကြီး” ” ဖောရိမ်း တွေဟ… ဦးထိုက်ကောင်းရဲ့ ပါတနာတွေ… ပါကင်မဟုတ်ရင် ပါကင်အကျ… သန့်သန့်လေး ရှာပေး ဆိုလို့…. နင့်ကို မေးကြည့်တာ” ” ဖောရိမ်နာတွေ ဆိုတော့… ဘယ်နှစ်ယောက်တောင်လည်း” “နှစ်ယောက် သုံးယောက် ပေါ့ဟာ” မေသူ တစ်ချက် စဉ်းစားသည်။ ဖောရိမ်နာတွေ ဆို၍ လန့်မိသည်။ သို့သော် မိမိအား ပါကင်ဖွင့်ထားသည့် ဦးထိုက်ကောင်း၏ လီးထက်တော့ ကြီးစရာ မရှိလောက်ဟု ထင်မိသည်။ “ဘယ်လောက် ရမှာလည်း” “ပါကင်ဆို ငါးပုံး… ပါကင် မဟုတ်ရင် သုံးပုံးတဲ့… သူတို့ ကျေနပ်ရင် ထပ်ပေးလိမ့်မယ်” “လိုက်မယ် ဂျာကြီးရာ” “အိုကေလေ… အဲ့ဒါဆို မနက်ဖန် မနက်ပိုင်း… ဆိုင်ကို လာခဲ့… ငါ့အတွက်တော့ တဲန်းပါစန့်ပေါ့” “ပေးရမှာပေါ့ ဂျာကြီးရယ်” မေသူ ရေချိုးပြီး ကိုးနာရီခန့် ဆိုင်သို့ထွက်ခဲ့သည်။ မီမီ ကိုလည်း သွားစရာ ရှိ၍ဟု မှာကြားခဲ့သည်။ ဆိုင်သို့ ရောက်ပြီး နာရီဝက်ခန့် အကြာတွင် ဦးထိုက်ကောင်းနှင့် ဖောရိမ်းနှစ်ဦး ရောက်လာသည်။

ဦးထိုက်ကောင်းက မေသူကို တွေ့သောအခါ သူ အားရပါးရ ပါကင်ဖွင့်ခဲ့သော မိန်းကလေး ဖြစ်နေ၍ သဘောကျသွားသည်။ ကေတီဗွီ တစ်ခန်းယူကာ နှစ်နာရီခန့် သီချင်းဆို ဘီယာသောက်ကျသည်။ ဆယ့်နှစ် ထိုးသော် ကေတီဗွီဖိုး ကျသင့်ငွေနှင့် မေသူ့ အတွက်ပါ မန်နေဂျာထံ ရှင်းခဲ့ပြီး မေသူအား ဖိုက်စတား အဆင့်ရှိ ဟော်တယ်ကြီး တစ်ခုသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ မေသူ ဦးထိုက်ကောင်း၏ လီးအား အနည်းငယ် လန့်နေသည်။ ပြီးခဲ့သည့် နှစ်ပတ်ခန့်က ပါကင်ဖွင့်စဉ် မညှာမတာ အလိုးခံထားရသည်လေ။ ဦးထိုက်ကောင်းတို့ သုံးဦး ဘီယာသောက်ရင်း တဟီးဟီး တဟားဟားဖြင့် စကားပြောဆို နေကြသည်။ အင်္ဂလိပ်လို ပြောနေကြသဖြင့် မေသူ နားမလည်ပေ။ သို့သော် သူမအား ကြည့်ပြီး ပြောနေသဖြင့် သူမ အကြောင်း ပြောမှန်းတော့ နားလည်သည်။ ဦးထိုက်ကောင်း မေသူအား ဘီယာခွက် ကမ်းပေးသဖြင့် လှမ်းယူကာ မော့လိုက်သည်။ မေသူ ဘီယာနှစ်ခွက်ခန့် သောက်ပြီးသော် “ချာတိတ်ရေ… မင်းကို သူတို့က သဘောကျနေကြတယ်… စကြစို့ တဲ့” ဦးထိုက်ကောင်း ဖောရိမ်းနှစ်ဦးအား တစ်စုံတစ်ခု ပြောလိုက်ရာ နှစ်ဦးသား လက်မများ ထောင်ကာ မေသူ၏ ဘေးတစ်ဖက် တစ်ချက်စီတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် တစ်ယောက်က မေသူ့ပုခုံးအား ဖက်၍ မျက်နှာကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ နောက်တစ်ယောက်က မေသူ့ပေါင်များကို ပွတ်သပ်လိုက်၊ နို့အုံကို အင်္ကျီအပေါ်မှ ကိုင်တွယ်လိုက် လုပ်နေသည်။ တစ်ယောက်က မေသူ နှုတ်ခမ်းများအား စုပ်နမ်းနေစဉ် နောက်တစ်ယောက်က မေသူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ ထမိန်နှင့် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေသူလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်နေသော တစ်ယောက်က ဦးထိုက်ကောင်းဖက် လှည့်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် မေသူ စောက်ပတ်လေးအား လက်ဖြင့်ဖြဲကာ လျှာဖြင့် ယက်လိုက်သည်။ ထို့ကြောင့် ပါးစပ်ထဲ ဝင်မွှေနေသော လျှာအား ပြန်ကလိပေးနေသည့် မေသူ့ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ ပြန်ကလိပေးသော မေသူ၏ လျှာအား စုပ်ယူ ခံလိုက်ရသည်။

တချိန်ထဲမှာပင် စောက်ပတ်ထဲ လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်၊ စောက်စိလေးအား စုပ်လိုက်ဖြင့် လုပ်နေရာ “ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အွန်းးးးး အူးးးးးး” မေသူ့ ခါးတွေ၊ ရင်တွေ ကော့လန်နေသည်။ ဦးထိုက်ကောင်း ထိုင်ရာမှ ထလာကာ မေသူ၏ အင်္ကျီအား ရင်ညွှန့်အထိ ပင့်တင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ဘော်လီဂျိတ်များကို ဖြုတ်လိုက်ရာ ဟင်းချိုပန်းကန် အသေးခန့် လုံးဝန်းမာကျစ်သော နို့ များ ပေါ်လာသည်။ နို့တစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ပွတ်ချေကာ ကျန်တစ်ဖက်အား ပါးစပ်ဖြင့် စို့လိုက်သည်။ တစ်ယောက်က စောက်ပတ် ယက်နေရင်း လက်ညှိုးက စောက်ပတ်ထဲ ထိုးမွှေနေရာ “ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အူးးး အားးး ရှီးးး ဟားးးးးးးး” အမျိုးသား သုံးယောက်၏ ပါးစပ်စုပ်၊ နို့ ကလိ၊ စောက်ပတ် ကလိခြင်းကို တပြိုင်နက်တည်း ခံရသဖြင့် မေသူ ကြာရှည်စွာ မအောင့်နိုင်တော့ပဲ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားရသည်။ “ကဲ ချာတိတ်ရေ… မင်းအလှည့်” ဦးထိုက်ကောင်း ပြောရင်း အဝတ်အစားများကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူတို့ လီးများကို စုပ်ပေးရမည်မှန်း မေသူ သိလိုက်သည်။ ဖောရိမ်း နှစ်ယောက်ပါ အဝတ်များကို ချွတ်လိုက်ရာ “အို… အမလေးလေ… ဖုရား ဖုရား” မေသူ လန့်သွားသည်။ ဖောရိမ်းနှစ်ယောက်၏ လီးများမှာ ဦးထိုက်ကောင်းနှင့် အရွယ်တူများ ဖြစ်ကြသည်။ မေသူ လိုက်လာမိတာ မှားပြီဟု တွေးမိသည်။ ဦးထိုက်ကောင်းး လီးတစ်ချောင်းထဲကိုပင် ငယ်သံပါအောင် အော်ခဲ့ရသည်။ လီးသုံးချောင်းဆိုလျှင် သူမ ခံနိုင်ပါ့မလား မသိပေ။ သို့သော် ပိုက်ဆံလည်း ယူပြီးမှ မထူးတော့ပြီ။ မတ်တပ် ရပ်နေသော သုံးဦးအကြား ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ရှေးဦးစွာ သူမ စောက်ပတ်အား ယက်ပေးသောသူ၏ လီးကို လက်ဖြင့် မရဲတရဲ ကိုင်လိုက်သည်။ မာတောင်၍ နေသော လီးကြီးမှာ လက်ဖြင့် မဆုပ်မိပေ။ လီးအရည်ပြားအား လက်ဖြင့် ဆွဲလိုက်ရာ နီရဲ၍ အရည်ကြည်များ ထွက်နေသော ဒစ်ပြဲပြဲကြီး ပေါ်လာသည်။ လီးဒစ်အား နှုတ်ခမ်းဖြင့် စုပ်လိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက် အရသာ တွေ့သွားသည်။ အမျိုးသား သုံးဦး၏ လီးများကို ဆယ်မိနစ်ခန့်စီ စုပ်ပေးပြီးသော် “ကဲ ချာတိတ်… ကုတင်ပေါ် သွားစို့” မေသူ မွှေ့ယာပေါ်တွင် ပတ်လက်လှန် ပေါင်ကား ပေးထားလိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက်က မေသူ့ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်အား စောက်ပတ်တွင် တေ့ကာ ခါးကို ဖိချလိုက်သည်။ “အားးးး အမေရဲ့… ကျွတ်.. ကျွတ်ကျွတ်” အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး မဆန့်မပြဲ တိုးဝင်သွားသည်။ မေသူ လက်နှစ်ဖက်က မွေ့ယာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်။

နောက်တစ်ချက် “အင့်… ဗျိဗျိဗျစ် ဒုတ်… အီးးဟီးဟီးးး… နာတယ် နာတယ်… အမလေးလေ… အ” မေသူ အံကြိတ်ခံ၍ မရတော့။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပတ် အတွင်းသားများအား အရှိန်ပြင်းစွာ ပွတ်တိုက်ရင်း သားအိမ်ခေါင်းသို့ သွားဆောင့်သည်။ မျက်ရည်များပင် ဝဲသွားရ၏။ လီးကို အဆုံးထိ ပြန်ထုတ်ကာ အရှိန်ပြင်းစွာ ဆောင်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ “ဖြေးဖြေး လုပ်ပါရှင်… အီးဟီးဟီးဟီး” မေသူ တောင်းပန်သည်ကို ဖောရိမ်း နားမလည်ပေ။ နားလည်လျှင်ပင် ညှာမည့်ပုံ မပေါ်။ “အင့်… ဗျိဗျိ… ဗျိဗျိ.. အားးဟားးးဟားးးး” တစ်ချက်ခြင်း အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေရင်း ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာသော် လီး အထုတ်အသွင်း သွက်လာသည်။ မေသူလည်း မွေ့ယာပေါ်တွင် လူးလိမ့် ခံနေရသည်။ “အားးလားးလားး… အမလေးလေ… ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်” ဖောရိမ်း၏လီးမှ သုတ်ရည်များ မေသူ့ဗိုက်ပေါ် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက် ဆင်းသွားသည်နှင့် နောက်တစ်ယောက် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာကာ လီးကို စောက်ပတ်ထဲ တန်းထည့်၍ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ “အားးး အမလေးလေ… သေပါပြီ…. အီးဟီးဟီးဟီး” မေသူ ဆံပင်များ ခါယမ်းနေသည်။ ဦးထိုက်ကောင်းနှင့် တစ်ယောက်က ကုတင်ပေါ်မှ လိုးပွဲကို ဘီယာသောက်ရင်း ကြည့်နေသည်။ လိုးချက်တွေက ပြင်းထန်လှသည်။ လီးကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း စောက်ပတ် အတွင်းသား ရဲရဲများ လီးတွင် ကပ်ပါလာသလို လီးကို ပြန်ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း အတွင်းသို့ အမြုံလိုက် ကျုံ့ဝင်သွားသည်။ မေသူ၏ နာကျင်စွာ အော်ညည်းသံလေးကလည်း ရမက်စိတ်ကို ပိုမို နိုးကြွစေသည်။ ဖောရိမ်းနှစ်ယောက် လိုးပြီးသော် မေသူတစ်ယောက် ကုတင်ထက်တွင် ဗိုက်ကိုနှိပ်၍ လူးလှိမ့်နေသည်။ “ကဲ ချာတိတ်… လေးဘက် ကုန်းလိုက်” မေသူ လေးဘက် ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဦးထိုက်ကောင်း မေသူ့ခါးအား ဖိလိုက်ရာ ဦးခေါင်းမှာ မွှေ့ယာပေါ် ကပ်သွားပြီး ဖင်ကြီး ကော့သွားသည်။ မေသူ့ဖင်အား ကားယား ခွကာ ပြဲအာလာသော စောက်ပတ်တွင် လီးဒစ် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေသူ့ ခါးအား လက်ဖြင့် စုံကိုင်၍ အရှိန်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ “အူးဟူးးဟူးဟူးး” မေသူ ခေါင်းထောင်သွားကာ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့သွာသည်။ လိုးချက်တိုင်းက သားအိမ်အား ထိမိလွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ “အားးလားးလားးလားး…. ရှီးး..” ဦးထိုက်ကောင်း လိုးပြီးသော် မေသူ မွှေ့ယာပေါ် မှောက်လျှက် ကျသွားသည်။ နားထဲမှ လေများထွက်ကာ သတိလစ်ချင်သလို ဖြစ်နေပြီ။ မေသူအား ခေတ္တ အနားပေးလိုက်သည်။ ဦးထိုက်ကောင်းတို့လည်း ဘီယာသောက်ရင်း နားလိုက်သည်။ နာရီဝက်ခန့် ကြာသော် ဖောရိမ်း တစ်ယောက် မွှေ့ယာပေါ် တက်လာသည်။ မှောက်လျှက် ဖြစ်နေသော မေသူအား ခွလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လီးကို တံတွေး ဆွတ်လိုက်ပြီး မေသူ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်သည်။ ပေါ်ထွက်လာသော စအိုပေါက်အား တံတွေး ထွေးချလိုက်ပြီး လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။

ဖင်လိုးခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် မေသူ လူးလည်း ထသည် မရတော့ပေ။ “အားးးး … နာတယ် နာတယ်… ဖင်ကို မလုပ်ပါနဲ… အမလေး..အားးး” တံတွေး ဆွတ်ထားသဖြင့် လီးဒစ်က စအိုပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။ ထပ်ဖိချလိုက်သည်။ “အားးးး မရဘူးး… မရဘူးးး အားးး” မေသူ ငယ်သံပါအောင် အော်တော့သည်။ မေသူ ရုန်းလေ လီးမှာ ဖင်ပေါက်ထဲ နှဲ့ဝင်လေ ဖြစ်ရာ နောက်ဆုံးတွင် “အားးး… သေပါပြီ… အမေရဲ့…. အမလေးလေ… ဖင်ကွဲပါပြီ…. အီးဟီးဟီးဟီး” လီးတဆုံး ဖင်ခေါင်းထဲ ဝင်သွားပေပြီ။ မေသူလည်း နာကျင်လွန်း၍ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မွေ့ယာကို တဘုန်းဘုန်း ထုရင်း မည်ကဲ့သို့ အော်ညည်းရမည်ကိုပင် မသိတော့ပေ။ “အမလေးး အမေရဲ့… အအအအ… အီးဟီးဟီးဟီးဟီး” တစ်ယောက် လိုးပြီး၍ ဖင်ထဲမှ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်သွားချိန် နောက်လီးတစ်ချောင်းက တန်းဝင်လာသည်။ ”ဗျွတ်ဗျွတ် ဗလွတ်ဗွတ် အားးးး သေပါပြီ…. နားပြီး လုပ်ကြပါဦး… အီးဟီးဟီးဟီး” မွှေ့ယာခင်းတွင် မေသူ့ မျက်ရည်များ စိုရွှဲနေပြီ။ ချက်ခြင်း အသက်ထွက်ချင်စိတ်ပင် ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ နည်းနည်းကြာတော့ တဖြည်းဖြည်း ဖင်ခံရတာ ကောင်းလာသလို။ “အားးး ရှီးးး” ဦးထိုက်ကောင်း လီးဒစ်ကို တံတွေးဆွတ်ကာ မေသူ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ “ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ် အမေ့…အအ.. ကောင်းတယ်… ဆောင့် ဦး… ဆောင့်ဆောင့်… စောက်ခေါင်းထဲကပါ ယားလာပြီ…ဆောင့် ဆောင့်..အိုးး…အအ” ဦးထိုက်ကောင်း၏ လီးကြီး မေသူ ဖင်ခေါင်းထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားချိန် လီးတပ်လျှက်ပင် မေသူအား ဆွဲမကာ သူ့ကိုယ်ပေါ်၌ ပက်လက် တင်လိုက်သည်။ ဖောရိမ်း တစ်ယောက်က မေသူ့ စောက်ပတ်အား လီးတေ့ကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “အားးးဟားးးးဟားးးး… အမလေး.. ဗျိဗျိ ဗျွတ်ဗျွတ်…. အား…. လိုးပါ… ကျမဖင်ကို ဆောင့်လိုးပေးပါ… ကောင်းလိုက်တာ… အမလေးလေး… ကျင်ဆိမ့်နေတာပဲ…အားဟဟ” ဦးထိုက်ကောင်းတို့ သုံးယောက် မေသူအား ပါးစပ်‌ရော ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ မကျန် သုံးပေါက်စလုံး ညှပ်၍ လိုးကြတော့သည်။ တနေကုန် တညလုံး မညှာတမ်း အားရပါးရ အလိုးခံနေရသဖြင့် မေသူခမျာ ပြီးသွားတဲ့ အကြိမ်ပေါင်းလည်း မရေနိုင်သလို မိုးလင်းခါနီးတွင် အသံပင် မထွက်နိုင်တော့။ လူလည်း မျော့မျော့ကျန်ကာ သတိပင် လစ်သလိုလို ဖြစ်နေပြီ။ ထိုနေ့က ဦးထိုက်ကောင်းတို့ မေသူအား နောက်ထပ် နှစ်သိန်း ထပ်ပေးသည်။ မေသူလည်း ဖင်ရော စောက်ပတ်ပါ ကွဲသွားသဖြင့် တစ်ပတ်ခန့် အလုပ် နားလိုက်ရလေတော့သည်။….ပြီး

Zawgyi

မိန္းမငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ထမိန္ရင္လွ်ားျဖင့္ အဝတ္ေလွ်ာ္ေနသည္။ သူမသည္ အသက္ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္ၿပီးကာစ အပ်ိဳေလးတစ္ယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္သည္ ဖြံ႕ထြားလွသည္။ သူမ အသက္ ၉ႏွစ္‌ေလာက္ကပင္ မိဘႏွစ္ပါးစလုံး ဆုံးပါးသြားသျဖင့္ အေဒၚတစ္ဝမ္းကြဲ ျဖစ္သူမွ ေခၚယူ ေမြးစားထားသည္။ အေဒၚ ျဖစ္သူ၏ လင္မယားမွာလည္း လက္လုပ္လက္စားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ေက်ာင္း မေနခဲ့ရေပ။ ငယ္စဥ္ကပင္ အျခားသူမ်ား၏ လက္တိုလက္ေတာင္း ခိုင္းသည္မ်ား လုပ္ကိုင္ရင္း အေဒၚျဖစ္သူအား တစ္ဖက္တစ္လွမ္းမွ ေက်းဇူးဆပ္ေပးခဲ့သည္။ ပန္းရံ၊ လမ္းလုပ္၊ စသျဖင့္ ႀကဳံရာ က်ပန္း လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနေလာင္ထားသျဖင့္ ညိဳေသာ အသားအရည္ႏွင့္ လိုက္ဖက္စြာ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဖြံ႕ထြား က်စ္လစ္လွသည္။ သူမ နာမည္က မီမီခိုင္။ အဝတ္အစားမ်ား ႐ိုက္ေလွ်ာ္လိုက္တိုင္း လႈပ္ရမ္းသြားသည့္ ေရစိုေနေသာ ထမိန္ပါးပါးေအာက္မွ တင္ကားကား ႀကီးမ်ားကို အငမ္းမရၾကည့္ရင္း တံေတြးမ်ိဳခ်ေနသူ တစ္ေယာက္ရွိသည္။ မီမီ့အေဒၚ မခင္ျမ၏ေယာက္်ား စိန္ထြန္း ျဖစ္သည္။ ယခင္က ဒီေကာင္မေလး ဒီေလာက္ လွသည္ကို သတိမျပဳမိ။ အသက္ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ ျပည့္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဖြံ႕ထြားလာေသာ ခႏၶာကိုယ္ အရႈိက္အဟိုက္မ်ားက စိန္ထြန္းအား ညႇိဳ႕ယူေနေလၿပီ။ လြန္ခဲ့ေသာ ၉ႏွစ္ခန႔္က ဒီေကာင္မေလးအား မခင္ျမ အိမ္သို႔ ေခၚလာခ်ိန္တြင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္ က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေနသည္။ စိန္ထြန္း ေရခ်ိဳးကန္အနီး ကပ္သြားကာ “မီမီ ဦး ဘာကူလုပ္ေပးရမလည္း… အဟဲ” ဦးစိန္ထြန္း၏အသံ ႐ုတ္တရက္ ၾကားလိုက္ရ၍ မီမီခိုင္ လန႔္ကာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိသည္။ သူမ နာမည္က မီမီခိုင္ ဆိုေပမယ့္ အားလုံးက မီမီလို႔ပဲ ေခၚၾကသည္။ သူမ ခႏၶာကိုယ္အား ဝါးစားမတတ္ အနီးကပ္ၾကည့္ေနေသာ ဦးစိန္ထြန္း၏ တဏွာမ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ဆုံမိသည္။ ဦးစိန္ထြန္း၏ အၾကည့္ေတြက ရင္လွ်ားထားသည့္ ထမိန္ေအာက္မွ ႐ုံးႂကြေနေသာ ရင္သားႏွစ္မႊာက မခြါေပ။ မီမီ ရင္ဘတ္အား လက္ျဖင့္ ယွက္ကာလွ်က္ “အို… ဦးထြန္း ရတယ္… မလိုပါဘူး” “ေအာ္ ေအးေအး… မီမီ လိုအပ္ရင္ ေျပာေနာ္… ဦးထြန္းက မီမီ ပင္ပန္းေနတာ…. မၾကည့္ရက္လို႔… အဟဲ” “ရတယ္ ရတယ္… မလိုဘူး ဦးထြန္း” “ဒါဆိုလည္း ၿပီးတာပါပဲေလ ဟဲဟဲဟဲ”။ သူမအား ဝါးစားမတတ္ ၾကည့္ကာ တဟဲဟဲျဖင့္ လွည့္ထြက္သြားသည္။

ထိုေတာ့မွ မီမီ သက္ျပင္း ခ်ႏိုင္သည္။ ေရခ်ိဳးအၿပီး အေဒၚလည္း ျပန္မလာေသး၍ မီမီ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္း ေမသူထံသို႔ ထြက္ခဲ့သည္။ ေမသူ ဆိုသည္မွာလည္း ႏြမ္းပါးသည့္ မိသားစုအား သူမႏွင့္အတူ က်ပန္းလုပ္ရင္း ရွာေဖြေပးေနသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဒီရက္ပိုင္း အလုပ္ေတြက ပါးသျဖင့္ အေဒၚကိုလည္း ပိုက္ဆံ မအပ္ႏိုင္သည္က တမ်ိဳး၊ ဦးစိန္ထြန္း၏ ရိတိတိ အျပဳအမူမ်ားကို ေရွာင္ေနရသည္က တမ်ိဳးေၾကာင့္ မီမီ စိတ္ညစ္ေနသည္။ ေမသူတို႔အိမ္ ေရာက္ေသာ္ အိမ္ေရွ႕တြင္ ကားတစ္စီး ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႕သည္။ အိမ္ထဲမွ ေခတ္ဆန္ဆန္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ထြက္လာကာ ေမသူအား ႏႈတ္ဆတ္ၿပီး ကာေပၚ တက္ကာ ကားေမာင္း၍ ထြက္သြားသည္။ “ေမသူ” “ဟယ္… မီမီ လာ… အိမ္ေပၚတက္” “အန္တီေရာ သက္သာလား” “ဒီလိုပါပဲဟာ… တေရွာင္ေရွာင္နဲ႔” “ဒါနဲ႔ ေနပါဦး… ေစာနက ဘယ္သူလည္း”အဲ့ဒါ အရင္က ဟိုဖက္ ရပ္ကြက္မွာ ေနတဲ့ မစုေလ၊ အေမ့ တူမ တစ္ဝမ္းကြဲေပါ့၊ နင္ သိပါတယ္ဟာ” “ဟယ္… မစု ဟုတ္လား… သူက ဘယ္လိုက ဘယ္လို… ကားေတြ ဘာေတြနဲ႔… ျဖစ္သြားရတာလည္း”။ “အင္း… သူ စားေသာက္ဆိုင္ တစ္ခုမွာ အဆိုေတာ္ လုပ္ေနတာေလ… အခုေတာ့ အဲ့ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရဲ႕ မယားငယ္ ျဖစ္ၿပီး ေထာေနတာ” “ဒါနဲ႔… ဒီကို ဘာလာလုပ္တာလည္း” “ငါ့ အေမ ေနမေကာင္းဘူး ဆိုလို႔ ေဆးဖိုးေလး လာေပးရင္းနဲ႔ လာတာ… ငါ့ကိုလည္း အဲ့ဆိုင္မွာ လုပ္မလားတဲ့… အဲ့ဒီမွာလုပ္ရင္ ဝင္ေငြ ေကာင္းတယ္ တဲ့” “အဲ့ဒီေတာ့… နင္က” “ေအးေလ… အခုရက္ပိုင္း အလုပ္မွ မရွိတာ… ငါလည္း လုပ္မယ္ ေျပာလိုက္တာေပါ့” “ဟယ္… နင္ကလည္း ငါ့က် ေျပာမေပးဘူး” “ေအးပါ မီမီရယ္… ငါ အရင္ လုပ္ၾကည့္လို႔ အဆင္ေျပရင္… နင့္ကို ေျပာေပးမယ္ စိတ္ခ်” “ေကာင္မ.. နင္ အဆင္ေျပရင္… ငါ့ကို မေမ့နဲ႔ေနာ္” “စိတ္ခ် မီမီေရ စိတ္ခ်… နင္သာ သီခ်င္းအဆို က်င့္ထား”။ ေမသူ အလုပ္ဝင္သည္မွာ ႏွစ္ပတ္ခန႔္ ရွိၿပီ။ ႏွစ္ပတ္အတြင္းလည္း သိသိသာသာ ေျပာင္းလည္းလာသည္။ အလုပ္ စဝင္ကာစ အလုပ္မွ ႀကိဳထုတ္ေငြျဖင့္ အလွကုန္ ပစၥည္းမ်ား အဝတ္အစားမ်ား ဝယ္ကာ အလွျပင္ထား၍ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္။

ညပိုင္း ဆယ္ႏွစ္နာရီေက်ာ္မွ အိမ္ျပန္ရသည္ကလြဲ၍ ေငြေရး ေၾကးေရးလည္း အရင္ကထက္ အနည္းငယ္ ေခ်ာင္လည္လာသည္။ “မီမီေရ… ငါတို႔ဆိုင္က လူသစ္ေတြ ထပ္ေခၚမွာ… နင္ လုပ္မွာလား” “ေအး လုပ္ျခင္တယ္ဟာ… ဒါနဲ႔ ဘာေတြ လုပ္ရတာလည္း”။ “ေအာ္… နင္ကလည္း… စဥ္ေပၚတက္ၿပီး သီခ်င္းဆို႐ုံေလးရယ္…. နင္ ဆိုတာ သေဘာက်ပီး ပန္းကုန္းစြပ္တဲ့ ဧည့္သည္နား… သြားထိုင္ေပး႐ုံေလးရယ္ ဒါဘဲ” “အဲ့ဒါဆို… ငါ လုပ္မယ္ဟာ”။ “ေအးပါ… ဒါဆို မနက္ဖန္ နင္ ငါနဲ႔ လိုက္ခဲ့” “ေအးေအး ေက်းဇူးပါ ေမသူရယ္”။ မီမီ့ရင္ထဲ အေပ်ာ္ေတြ ျပည့္ေန၏။ သူမ အလုပ္လုပ္ရင္း အေဒၚမိသားစုအား ေထာက္ပံ့မည္။ ၿပီးလွ်င္ သူမဘဝ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္း လုပ္မည္။ ဒါဆိုလွ်င္ သူမအား က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေနေသာ ဦးစိန္ထြန္း၏ လက္မွ လြတ္ကင္းမည္။ မီမီ စင္တင္ေတးဂီတ၌ အလုပ္ဝင္ကာစ အခက္အခဲ အနည္းငယ္ ရွိခဲ့သည္။ မီးေရာင္ ေအာက္၌ လူအမ်ားေရွ႕ သီခ်င္းတက္ဆိုရာတြင္ အစပိုင္း ထစ္ထစ္ ေငါ့ေငါ့ ရွိေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဆင္ေျပသြားသည္။ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ ထိုင္၍ စကားေျပာရာတြင္လည္း အစပိုင္းတြင္ ခက္ခဲခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္း ေျပာဆိုဖန္ မ်ားလာေတာ့ အဆင္ေျပလာ၏။ မီမီ အလုပ္ဝင္ၿပီး တစ္ လခန႔္ အၾကာတြင္ မထင္မွတ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ေမသူ ဆိုင္သို႔ ေရာက္ေရာက္ျခင္း မန္ေနဂ်ာ ေခၚသျဖင့္ ေမသူ မန္ေနဂ်ာ့အခန္းသို႔ သြားခဲ့သည္။ မီမီတို႔ကေတာ့ အလွျပင္ကာ သီခ်င္းဆိုရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။ တစ္နာရီခန႔္ ၾကာေသာ္ ေမသူ မန္ေနဂ်ာ့အခန္းမွ ေခါင္းငိုက္စိုက္၍ ထြက္လာသည္။ ”ေမသူ.. မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းဘူး… ဘာျဖစ္လို႔လည္း” “ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး မီမီရယ္… ငါ ဒီေန႔ည… အိမ္ျပန္ျဖစ္ျခင္မွ ျပန္ျဖစ္လိမ့္မယ္…. မနက္က်ရင္ အေမ့ကို.. ဒီပိုက္ဆံနဲ႔ ေဆးခန္း ပို႔ေပးဟာ” “ဟင္… ေမသူ အန္တီ ဘာျဖစ္လို႔လည္း… ၿပီးေတာ့ နင္က ဘာလုပ္မလို႔ အိမ္မျပန္ျဖစ္မွာလည္း” ေမသူ မ်က္ဝန္းထဲမွ မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕ က်လာသည္။ ေမသူ ခ်က္ျခင္း ၿပဳံးကာ “ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး မီမီ… ငါ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ေပးပါေနာ္… သူငယ္ခ်င္း” ေမသူ မီမီ့လက္ထဲ ပိုက္ဆံတအုပ္ ထဲ့ေပးကာ ဆိုင္အေနာက္ဖက္သို႔ ေျပးဝင္သြားသည္။

မီမီ ေျပးလိုက္မည္ အလုပ္ “ယခုတဖန္ ေဖ်ာ္ေျဖမည့္ ေတးသံရွင္ကေတာ့…. မီမီ ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ” “႐ႊီးးးး ေျဖာင္းေျဖာင္းးးေျဖာင္းးေျဖာင္းး” မီမီ စတိတ္စင္ေပၚသို႔ တက္ခဲ့ရသည္။ ေမသူတစ္ေယာက္ အေမ့မ်က္ႏွာအား ျမင္ေယာင္ရင္း တက္ဆီကား ေခၚေဆာင္ရာသို႔ လိုက္ခဲ့သည္။ “နင့္အေမကို ေဆးကုဖို႔ ပိုက္ဆံ လိုတယ္ေလ… နင့္အေမကို မသနားဘူးလား… နင့္ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ဘဝေလး… ဒီတစ္ည ေပးဆပ္႐ုံနဲ႔… နင့္အေမကို ေဆးကုဖို႔ ပိုက္ဆံ လုံေလာက္ၿပီ” မစု၏ စကားမ်ား ၾကားေယာင္ရင္း မ်က္စိကို မွိတ္လိုက္ရာ မ်က္ရည္ေပါက္မ်ား က်လာသည္။”ကြၽီ” ကားရပ္လိုက္သည့္ အသံၾကားမွ ေမသူ သတိဝင္ကာ ေဘးဘီကို ၾကည့္မိသည္။ မီးထိန္ထိန္ လင္းေနသည့္ တိုက္တစ္လုံးေရွ႕တြင္ ကားရပ္ထားသည္။ ကားတံခါးအား တစ္ေယာက္ ဖြင့္ေပးသျဖင့္ ေမသူ ကားေပၚမွ ဆင္းလိုက္သည္။ တံခါးဖြင့္ေပးသူ ေနာက္သို႔ ေမသူ အသက္မဲ့စြာ လိုက္ပါခဲ့သည္။ “ပါလာၿပီလား ကြ” “ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာႀကီး” “ဟားး… အေခ်ာေလးပဲကြ… အိုေက မင္းတို႔ တာဝန္ေက်တယ္” “ေက်းဇူးပါ ဆရာႀကီး… ကဲ ေကာင္မေလး.. ငါတို႔ ဆရာႀကီး စိတ္တိုင္းက်… ျပဳစုေပးလိုက္ေနာ္” အခန္းက်ယ္ႀကီး တစ္ခုထဲတြင္ ေမသူႏွင့္ ထိုလူႀကီး ႏွစ္ဦးသာက်န္ခဲ့သည္။ “လာေလ ေကာင္မေလး… ဒီမွာထိုင္” ဆိုင္ထဲတြင္ အျခား အမ်ိဳးသားမ်ားႏွင့္ ထိုင္ေနၾက ျဖစ္ေသာ္လည္း။ ယခုကဲ့သို႔ ႏွစ္ဦးတည္း ထိုင္ရမည့္အေရး ေမသူ တြန႔္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ ဒီအထိ လိုက္လာသည့္ အေၾကာင္းမွာ ဘာေၾကာင့္ဟု ျပန္ေတြးမိခ်ိန္ ထိုလူႀကီး နံေဘးတြင္ ထိုင္မိလွ်က္သား ျဖစ္ေနသည္။ “ေရာ့… ဒါေလး ေသာက္လိုက္” ေမသူ လက္ထဲေရာက္လာေသာ ဖန္ခြက္အား တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ ေမာ့ခ်လိုက္သည္။ “ဟား” ရင္ထဲ ပူ ဆင္းသြားသည္။ လူႀကီးက သူမ ပုခုံးအား သိုင္းဖက္ရင္း ေနာက္ တစ္ခြက္ ထပ္တိုက္သည္။ ေမသူ ေမာ့ခ်လိုက္ျပန္သည္။ သူမ ေခါင္းထဲ ရီေဝေဝ ျဖစ္ကာ မ်က္လုံး အျမင္မ်ား ေဝဝါးလာသည္။ ထိုလူႀကီးက သူမအား ဖက္ထားရင္း ၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ၾကည့္ေနေသာ မ်က္ႏွာမွာ ႏွစ္ထပ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေမသူ မူးသြားၿပီ။

သူမ ခႏၶာကိုယ္ ေလထဲ ေျမႇာက္သြားသကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။ ၿပီးေနာက္ ေက်ာျပင္က အိစက္ညက္ေညာေသာ အထိအေတြ႕ကို ခံစားမိသည္။ သူမ ေမြ႕ယာေပၚ ေရာက္သြားၿပီ။ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ ပု႐ြက္ဆိတ္မ်ား တက္ေနသကဲ့သို႔ ခံစားရသည္။ ၿပီးေနာက္ လက္ေတြ၊ ေျခေထာက္ေတြ အေပၚကို ေျမာက္လိုက္ က်လိုက္ ျဖစ္သြားသည္။ တကိုယ္လုံး ေအးစက္သြားေအာင္ အဲကြန္း၏ အထိအေတြ႕ကို ခံစားလိုက္ရသည္။ ေမသူ ကိုယ္ေပၚ၌ အဝတ္အစားမ်ား မရွိေတာ့ေပ။ လူႀကီးက ေမသူ၏ ႏို႔အုံအား လက္ျဖင့္ ဖိေခ် ပြတ္သပ္ေန၏။ “ဟား… ႏို႔ေလးေတြက တင္းေနတာဘဲ” ေမသူ ကိုယ္ေလး တြန႔္သြားသည္။ ထိုလူႀကီး ေခ်ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဖိေခ်ေနရာ ေမသူ နာက်င္သြားသျဖင့္ မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့သြားသည္။ လူႀကီး၏ လက္မ်ားက ႏို႔အုံအား ေခ်လိုက္၊ ခႏၶာကိုယ္အား ပြတ္လိုက္ျဖင့္ ေမသူမွာ နာက်င္ခံခက္ ရွိလွသည္။ လက္က တေျဖးေျဖးျဖင့္ ေပါင္သားနဲ႔ တင္ပါးမ်ားအား ပြတ္သပ္ရင္း ေစာက္ပတ္ေလးဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ ပါးစပ္က ႏို႔သီးေခါင္းအား စို႔ရင္း လက္ညိဳးျဖင့္ ေစာက္ပတ္ အကြဲေလးအား ပြတ္သပ္ေနသည္။ အပ်ိဳေစာက္ပတ္ေလးမွာ မို႔မို႔ ေဖါင္းေဖါင္းေလးျဖင့္ ကိုင္လို႔ ေကာင္းလွသည္။ လက္ညိဳးအား ေစာက္ပတ္ထဲ မထိုးေသးဘဲ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္သပ္ ေပးေနသည္။ အပ်ိဳျဖစ္ကတည္းက ဆန႔္က်င္ဘက္လိင္၏ အထိအေတြ႕ကို မခံစားဖူးေသးေသာ ေမသူ တစ္ေယာက္ ထိုလူႀကီး၏ အကိုင္အတြယ္တြင္ မိန္းေမာလာသည္။ ပါးစပ္ေလးဟ၊ ေခါင္းေလးေမာ့၍ တဟင္းဟင္း ညည္းညဴ ေနမိ၏။ ေစာက္စိအား ကလိေပးေနခ်ိန္ ဆယ္မိနစ္ခန႔္ ၾကာေသာ္ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္ၾကည္မ်ား ပစ္ခြၽဲခြၽဲႏွင့္ စိမ့္ထြက္လာသည္။ ခါးကို မသိမသာ ေကာ့ေကာ့လာသည္။ လူႀကီး သေဘာက်စြာ ၿပဳံးမိသည္။ အပ်ိဳစင္ တစ္ေယာက္အား စိတ္တိုင္းက် ႏႈိးဆြၿပီး သူ ၾကမ္းျခင္သလို ၾကမ္းေတာ့မည္ကို ေကာင္မေလး မသိရွာေပ။ “အအအ ဟင္းးး… ကြၽတ္စ္” လိုျခင္သည့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္ရွိလာသည္။ အဝတ္အစားမ်ား ခြၽတ္ကာ ေကာင္မေလး ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ ထိုလူႀကီး၏ လီးအား ေမသူ ျမင္ရလွ်င္ လန႔္ျဖန႔္ကာ အမူးပင္ ေျပသြားႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အရက္မူးေနေသာ ေမသူ တစ္ေယာက္ လူႀကီး၏ အကိုင္အတြယ္မ်ားေၾကာင့္ မ်က္လုံး ေမွးစင္းကာ လူႀကီး၏လီးကို မျမင္ႏိုင္ေတာ့။

လီးႀကီး၏ လုံးပတ္မွာ ေမသူ လက္ဖ်ံခန႔္ တုတ္၍ ေျခာက္လက္မခန႔္ ရွည္လွ်ားသည္။ လီး ဒစ္သည္လည္း ေဂါက္သီးလုံးခန႔္ ရွိသည္။ ထိုလူႀကီး၏ နာမည္ကား ဦးထိုက္ေကာင္း။ အသက္က ငါးဆယ္ ဝန္းက်င္ခန႔္ ရွိေသာ္လည္း အႏုအ႐ြ ဖူးသစ္စေလးမ်ားကိုသာ ေငြပုံေပးၿပီး စားေနသျဖင့္ ႏုပ်ိဳ သန္စြမ္းေနသည္။ သူ၏ လီးဒစ္ျဖင့္ ေမသူ႔ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးအား အထက္ေအာက္ ပြတ္တိုက္ရင္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေစာက္စိေလးအား ခလုပ္တိုက္မိသည္။ သူမ အလိုးခံရေတာ့မည္၊ အပ်ိဳရည္ ပ်က္ေတာ့မည္ ဟူေသာ အသိစိတ္၊ သူမ ေစာက္ပတ္ေလးအား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ လီးျဖင့္ ထိေတြ႕ေနသည္ဟူေသာ အသိစိတ္၊ မၾကာမီ ထိုလီးက သူမ ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ေတာ့မည္ဆိုေသာ စိတ္မ်ားျဖင့္ ေမဦးတစ္ေယာက္ စိတ္လႈပ္ရွားကာ ေစာက္ပတ္ထဲ ယားက်ိ ယားက်ိျဖင့္ အရည္ၾကည္မ်ား စိမ့္စိမ့္ ထြက္လာသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း လီးဒစ္အား ေစာက္ပတ္ အကြဲေလးတြင္ ေတ့လိုက္သည္။ “အ… ” ေမသူ ေခါင္းေမာ့၊ လက္သီး ဆုပ္ကာ အံႀကိတ္လိုက္ၿပီး လီးႀကီး တိုးဝင္လာမည့္ အခ်ိန္ကို ေစာင့္ေနမိသည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ ေလေပၚ ေျမာက္သြားကာ ဦးထိုက္ေကာင္း ပုခုံးထက္ ေရာက္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္ အကြဲေလး ဟလာသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း ေစာက္စိေလးအား လက္မျဖင့္ ပြတ္ကာေပးလိုက္ရာ “အအအ… အဟင့္” ေမသူ ဖင္ေလး ႂကြလာသည္။ လီးဒစ္အား တံေတြးဆြတ္ၿပီး ေစာက္ပတ္ အေပါက္တြင္ ေတ့၍ ခါးကို ဆက္ကနဲ ဖိခ်လိုက္သည္။ “အင့္…. အားးး… အေမေရ႕“ေစာက္ပတ္ထဲ ႐ုတ္တရက္ ဝင္လာေသာ ေျပာင္ေခ်ာေခ်ာ မာေတာင္ေတာင္ အရာေၾကာင့္ ေမသူ လန႔္၍ ေအာ္သည္။ လီးဒစ္ ျမဳပ္႐ုံသာ ဝင္ေသးသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း ထပ္၍ ဖိထိုးလိုက္သည္။ “အားးး….လားး.. လားး” လီးႏွင့္ တစ္ႀကိမ္မွ် မေတြ႕ဖူးေသးေသာ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ လီးဒစ္အား ခ်က္ျခင္း အဝင္မခံပဲ တားဆီးထားသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း ၿပဳံးလိုက္သည္။ မၾကာခင္ သူ ၾကားျခင္ေသာ မိန္းမငယ္ေလး တစ္ဦး၏ နာက်င္စြာ ေအာ္ညည္းသံကို ၾကားရေတာ့မည္။ လီးဒစ္ကလည္း ေစာက္ပတ္ အေပါက္တြင္ ေတ့မိေနၿပီ။ ေမသူ၏ ေျခေထာက္မ်ားအား ေမသူ႔မ်က္ႏွာႏွင့္ ထိခါနီးအထိ ကိုယ္ကို ကိုင္းလိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ ခါးအားကို သုံးကာ ဖိခ်လိုက္သည္။ “အင့္ …အားးးးး အမေလးးး ေလ နာတယ္ နာတယ္ မရဘူးးး အီး ဟီးဟီးဟီးးးးးး” ေမသူ ထိုလူႀကီး၏ ရင္ဘတ္မ်ားအား တြန္းကာ ေအာ္ေနသည္။ လီးႀကီးက ေစာက္ပတ္ထဲ သုံးပုံ တစ္ပုံခန႔္သာ ဝင္ေသးသည္။ လီး အဝင္လမ္းေၾကာင္း တည့္သြားသျဖင့္ ဦးထိုက္ေကာင္း ေနာက္တစ္ခ်က္ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး လိုးထည့္လိုက္သည္။ “အင့္… ေသပါၿပီ အေမရဲ႕… အီးဟီးဟီးဟီး… နာတယ္ နာတယ္” ေမသူ ေခါင္းေလး ခါရမ္းကာ မ်က္ရည္မ်ား ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က်ရင္း ငိုညည္းေနသည္။ လီးႀကီးမွာ အပ်ိဳေမွးအား ရက္စက္စြာ ထိုးခြဲရင္း သားအိမ္ေခါင္းထိ ေရာက္သြားသည္။ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးလည္း အနည္းငယ္ ကြဲသြားသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း လီးကို အဆုံးထိ ထုတ္ကာ အားရပါးရ ျပန္ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ “ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဗြၽတ္ ဗ်ိ အူးးးးးး အေမရဲ႕ …နာတယ္ နာတယ္… အီးဟီးဟီးဟီး” ေမသူ ဖင္ႀကီးအား ေကာ့ရမ္းကာ ေအာ္ဟစ္ ႐ုံးကန္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္လာေသာ လီးႀကီးမွာ ညႇာတာမႈ မရွိေပ။ ေသာက္ထားေသာ အရက္အရွိန္ ေပ်ာက္ကာ ေခြၽးစီးမ်ား က်လာသည္။ “အမေလးေလး… အေမရဲ႕” ေမသူ႔ေအာ္သံ ၾကားရေလ လိုးရတာ အရသာ ရွိေလျဖင့္ ဦးထိုက္ေကာင္း မညႇာမတာ လိုးေနရာ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ေမဦး ေစာက္ပတ္မွ ထြက္ေသာ ေသြးမ်ားျဖင့္ နီျမန္းေနသည္။ လီးႀကီး ေဆာင့္ဝင္လာတိုင္း ေမသူမွာ နာက်င္လြန္းသျဖင့္ ကမာၻ ပ်က္မတက္ ေအာ္ဟစ္ေနရသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္းကေတာ့ အရသာေတြ႕ကာ “ဟားး… ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကြာ”ဟု ေရ႐ြတ္ရင္း အေဆာင့္မပ်က္ေပ။ ထိုတစ္ညလုံး ေမသူ နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္ ညည္းညဴရင္း ဦးထိုက္ေကာင္း၏ စိတ္တိုင္းက် လိုးျခင္းကို လွိမ့္ခံေနရသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း တစ္ညလုံး လိုးထား၍ ေမသူ ေန႔လည္ ဆယ့္တစ္နာရီခန႔္မွ ထႏိုင္သည္။ ေစာက္ပတ္ တခုလုံး ထူပူ က်ိန္းစပ္ကာ သားအိမ္လည္း ေအာင့္ေနသည္။ ေမသူ တစ္ေယာက္ ဦးထိုက္ေကာင္း စီစဥ္ေပးေသာ တက္ဆီျဖင့္ လက္ထဲတြင္ ဦးထိုက္ေကာင္း ေနာက္ထပ္ ေပးလိုက္ေသာ ပိုက္စံအား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္လွ်က္ အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့သည္။

အိမ္ေရွ႕တြင္ လူအမ်ား စုေဝးေနၾကသည္။ “ဟင္.. ဘာ ဘာလုပ္ေနၾကတာလည္း” “ေမသူ… နင္ ဘယ္ေတြ သြားေနတာလည္း… နင့္အေမ မရွိေတာ့ဘူး” “ရွင္… အေမ အေမ… ဘာျဖစ္တယ္” ေမသူ အိမ္ေရွ႕မွ လူမ်ား၏စကားကို နားမေထာင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ အိမ္ေပၚ ေျပးတက္ခဲ့သည္။ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ေစာင္ၿခဳံထားေသာ မိခင္၏အေလာင္း၊ ၿပီးလွ်င္ တရႈံ႕ရႈံ႕ ငိုေႂကြးေနေသာ သူငယ္ခ်င္းမ မီမီ။ “မီမီ… ငါ့အေမ… ဘာျဖစ္ ဘာျဖစ္” မီမီ ေမသူအား ထဖက္ကာ “အီးဟီးဟီး… ေမသူေရ… မေန႔က…. ငါ ဆိုင္က အေစာႀကီး ျပန္လာပီး… နင့္အေမကို ေဆးခန္း ပို႔ဖို႔ လုပ္တာ… ငါ ေရာက္ေတာ့ နင့္အေမ ဆုံးေနပီ ေမသူရဲ႕… အီးဟီးဟီးဟီး” “ဘာ… မီမီ … အေမ…. အေမ” မိခင္၏ ရက္လည္ၿပီးမွ ေမသူ အလုပ္ ျပန္ဆင္းျဖစ္သည္။ မီမီလည္း နာေရးကိစၥ တေလွ်ာက္လုံး ေမသူအား ကူညီလုပ္ကိုင္ ေပးခဲ့သည္။ ေမသူ႔မိခင္ႀကီး တိမ္းပါးသြားသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ေမာင္ငယ္ႏွင့္ ညီမငယ္၏ တာဝန္က ေမသူ႔ပုခုံးေပၚ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ သူတို႔ေလးေတြ ပညာတတ္ျဖစ္ဖို႔ ေမသူ႔တာဝန္ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ပါ၍ ေမသူတစ္ေယာက္ ကေလးေတြ ပညာေရးအတြက္ ပိုက္ဆံ ရွာရမည္။ “ေမသူ… ဒီေန႔ ည လိုက္မလား” “ဘယ္ေလာက္ ရမွာလည္း… ဂ်ာႀကီး” ” ေဖာရိမ္း ေတြဟ… ဦးထိုက္ေကာင္းရဲ႕ ပါတနာေတြ… ပါကင္မဟုတ္ရင္ ပါကင္အက်… သန႔္သန႔္ေလး ရွာေပး ဆိုလို႔…. နင့္ကို ေမးၾကည့္တာ” ” ေဖာရိမ္နာေတြ ဆိုေတာ့… ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္လည္း” “ႏွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္ ေပါ့ဟာ” ေမသူ တစ္ခ်က္ စဥ္းစားသည္။ ေဖာရိမ္နာေတြ ဆို၍ လန႔္မိသည္။ သို႔ေသာ္ မိမိအား ပါကင္ဖြင့္ထားသည့္ ဦးထိုက္ေကာင္း၏ လီးထက္ေတာ့ ႀကီးစရာ မရွိေလာက္ဟု ထင္မိသည္။ “ဘယ္ေလာက္ ရမွာလည္း” “ပါကင္ဆို ငါးပုံး… ပါကင္ မဟုတ္ရင္ သုံးပုံးတဲ့… သူတို႔ ေက်နပ္ရင္ ထပ္ေပးလိမ့္မယ္” “လိုက္မယ္ ဂ်ာႀကီးရာ” “အိုေကေလ… အဲ့ဒါဆို မနက္ဖန္ မနက္ပိုင္း… ဆိုင္ကို လာခဲ့… ငါ့အတြက္ေတာ့ တဲန္းပါစန႔္ေပါ့” “ေပးရမွာေပါ့ ဂ်ာႀကီးရယ္” ေမသူ ေရခ်ိဳးၿပီး ကိုးနာရီခန႔္ ဆိုင္သို႔ထြက္ခဲ့သည္။ မီမီ ကိုလည္း သြားစရာ ရွိ၍ဟု မွာၾကားခဲ့သည္။ ဆိုင္သို႔ ေရာက္ၿပီး နာရီဝက္ခန႔္ အၾကာတြင္ ဦးထိုက္ေကာင္းႏွင့္ ေဖာရိမ္းႏွစ္ဦး ေရာက္လာသည္။

ဦးထိုက္ေကာင္းက ေမသူကို ေတြ႕ေသာအခါ သူ အားရပါးရ ပါကင္ဖြင့္ခဲ့ေသာ မိန္းကေလး ျဖစ္ေန၍ သေဘာက်သြားသည္။ ေကတီဗြီ တစ္ခန္းယူကာ ႏွစ္နာရီခန႔္ သီခ်င္းဆို ဘီယာေသာက္က်သည္။ ဆယ့္ႏွစ္ ထိုးေသာ္ ေကတီဗြီဖိုး က်သင့္ေငြႏွင့္ ေမသူ႔ အတြက္ပါ မန္ေနဂ်ာထံ ရွင္းခဲ့ၿပီး ေမသူအား ဖိုက္စတား အဆင့္ရွိ ေဟာ္တယ္ႀကီး တစ္ခုသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ ေမသူ ဦးထိုက္ေကာင္း၏ လီးအား အနည္းငယ္ လန႔္ေနသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏွစ္ပတ္ခန႔္က ပါကင္ဖြင့္စဥ္ မညႇာမတာ အလိုးခံထားရသည္ေလ။ ဦးထိုက္ေကာင္းတို႔ သုံးဦး ဘီယာေသာက္ရင္း တဟီးဟီး တဟားဟားျဖင့္ စကားေျပာဆို ေနၾကသည္။ အဂၤလိပ္လို ေျပာေနၾကသျဖင့္ ေမသူ နားမလည္ေပ။ သို႔ေသာ္ သူမအား ၾကည့္ၿပီး ေျပာေနသျဖင့္ သူမ အေၾကာင္း ေျပာမွန္းေတာ့ နားလည္သည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း ေမသူအား ဘီယာခြက္ ကမ္းေပးသျဖင့္ လွမ္းယူကာ ေမာ့လိုက္သည္။ ေမသူ ဘီယာႏွစ္ခြက္ခန႔္ ေသာက္ၿပီးေသာ္ “ခ်ာတိတ္ေရ… မင္းကို သူတို႔က သေဘာက်ေနၾကတယ္… စၾကစို႔ တဲ့” ဦးထိုက္ေကာင္း ေဖာရိမ္းႏွစ္ဦးအား တစ္စုံတစ္ခု ေျပာလိုက္ရာ ႏွစ္ဦးသား လက္မမ်ား ေထာင္ကာ ေမသူ၏ ေဘးတစ္ဖက္ တစ္ခ်က္စီတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္က ေမသူ႔ပုခုံးအား ဖက္၍ မ်က္ႏွာကို သူ႔ဖက္ ဆြဲလွည့္လိုက္သည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမသူ႔ေပါင္မ်ားကို ပြတ္သပ္လိုက္၊ ႏို႔အုံကို အက်ႌအေပၚမွ ကိုင္တြယ္လိုက္ လုပ္ေနသည္။ တစ္ေယာက္က ေမသူ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားအား စုပ္နမ္းေနစဥ္ ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမသူ ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ကာ ထမိန္ႏွင့္ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီအား ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။ ေမသူလည္း အလိုက္သင့္ ေပါင္ကားေပးလိုက္သည္။ ေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ေနေသာ တစ္ေယာက္က ဦးထိုက္ေကာင္းဖက္ လွည့္ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေမသူ ေစာက္ပတ္ေလးအား လက္ျဖင့္ၿဖဲကာ လွ်ာျဖင့္ ယက္လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးစပ္ထဲ ဝင္ေမႊေနေသာ လွ်ာအား ျပန္ကလိေပးေနသည့္ ေမသူ႔ကိုယ္ေလး တြန႔္သြားသည္။ ျပန္ကလိေပးေသာ ေမသူ၏ လွ်ာအား စုပ္ယူ ခံလိုက္ရသည္။

တခ်ိန္ထဲမွာပင္ ေစာက္ပတ္ထဲ လွ်ာျဖင့္ ထိုးေမႊလိုက္၊ ေစာက္စိေလးအား စုပ္လိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနရာ “ႁပြတ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ အြန္းးးးး အူးးးးးး” ေမသူ႔ ခါးေတြ၊ ရင္ေတြ ေကာ့လန္ေနသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း ထိုင္ရာမွ ထလာကာ ေမသူ၏ အက်ႌအား ရင္ၫႊန႔္အထိ ပင့္တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေဘာ္လီဂ်ိတ္မ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္ရာ ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္ အေသးခန႔္ လုံးဝန္းမာက်စ္ေသာ ႏို႔ မ်ား ေပၚလာသည္။ ႏို႔တစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ပြတ္ေခ်ကာ က်န္တစ္ဖက္အား ပါးစပ္ျဖင့္ စို႔လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္က ေစာက္ပတ္ ယက္ေနရင္း လက္ညႇိဳးက ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးေမႊေနရာ “ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ႁပြတ္ အူးးး အားးး ရွီးးး ဟားးးးးးးး” အမ်ိဳးသား သုံးေယာက္၏ ပါးစပ္စုပ္၊ ႏို႔ ကလိ၊ ေစာက္ပတ္ ကလိျခင္းကို တၿပိဳင္နက္တည္း ခံရသျဖင့္ ေမသူ ၾကာရွည္စြာ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ ေစာက္ပတ္ထဲမွ အရည္မ်ား ထြက္ကာ တစ္ခ်ီ ၿပီးသြားရသည္။ “ကဲ ခ်ာတိတ္ေရ… မင္းအလွည့္” ဦးထိုက္ေကာင္း ေျပာရင္း အဝတ္အစားမ်ားကို ခြၽတ္လိုက္သည္။ သူတို႔ လီးမ်ားကို စုပ္ေပးရမည္မွန္း ေမသူ သိလိုက္သည္။ ေဖာရိမ္း ႏွစ္ေယာက္ပါ အဝတ္မ်ားကို ခြၽတ္လိုက္ရာ “အို… အမေလးေလ… ဖုရား ဖုရား” ေမသူ လန႔္သြားသည္။ ေဖာရိမ္းႏွစ္ေယာက္၏ လီးမ်ားမွာ ဦးထိုက္ေကာင္းႏွင့္ အ႐ြယ္တူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေမသူ လိုက္လာမိတာ မွားၿပီဟု ေတြးမိသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္းး လီးတစ္ေခ်ာင္းထဲကိုပင္ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ခဲ့ရသည္။ လီးသုံးေခ်ာင္းဆိုလွ်င္ သူမ ခံႏိုင္ပါ့မလား မသိေပ။ သို႔ေသာ္ ပိုက္ဆံလည္း ယူၿပီးမွ မထူးေတာ့ၿပီ။ မတ္တပ္ ရပ္ေနေသာ သုံးဦးအၾကား ဒူးေထာက္ ထိုင္လိုက္သည္။ ေရွးဦးစြာ သူမ ေစာက္ပတ္အား ယက္ေပးေသာသူ၏ လီးကို လက္ျဖင့္ မရဲတရဲ ကိုင္လိုက္သည္။ မာေတာင္၍ ေနေသာ လီးႀကီးမွာ လက္ျဖင့္ မဆုပ္မိေပ။ လီးအရည္ျပားအား လက္ျဖင့္ ဆြဲလိုက္ရာ နီရဲ၍ အရည္ၾကည္မ်ား ထြက္ေနေသာ ဒစ္ၿပဲၿပဲႀကီး ေပၚလာသည္။ လီးဒစ္အား ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္လိုက္သည္။ ေဖာရိမ္း တစ္ေယာက္ အရသာ ေတြ႕သြားသည္။ အမ်ိဳးသား သုံးဦး၏ လီးမ်ားကို ဆယ္မိနစ္ခန႔္စီ စုပ္ေပးၿပီးေသာ္ “ကဲ ခ်ာတိတ္… ကုတင္ေပၚ သြားစို႔” ေမသူ ေမႊ႕ယာေပၚတြင္ ပတ္လက္လွန္ ေပါင္ကား ေပးထားလိုက္သည္။ ေဖာရိမ္း တစ္ေယာက္က ေမသူ႔ေပါင္ၾကား ဒူးေထာက္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ လီးဒစ္အား ေစာက္ပတ္တြင္ ေတ့ကာ ခါးကို ဖိခ်လိုက္သည္။ “အားးးး အေမရဲ႕… ကြၽတ္.. ကြၽတ္ကြၽတ္” အရည္မ်ား ႐ႊဲေနေသာ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးႀကီး မဆန႔္မၿပဲ တိုးဝင္သြားသည္။ ေမသူ လက္ႏွစ္ဖက္က ေမြ႕ယာခင္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ “အင့္… ဗ်ိဗ်ိဗ်စ္ ဒုတ္… အီးးဟီးဟီးးး… နာတယ္ နာတယ္… အမေလးေလ… အ” ေမသူ အံႀကိတ္ခံ၍ မရေတာ့။ လီးဒစ္ႀကီးက ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ားအား အရွိန္ျပင္းစြာ ပြတ္တိုက္ရင္း သားအိမ္ေခါင္းသို႔ သြားေဆာင့္သည္။ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲသြားရ၏။ လီးကို အဆုံးထိ ျပန္ထုတ္ကာ အရွိန္ျပင္းစြာ ေဆာင္ထည့္လိုက္ျပန္သည္။ “ေျဖးေျဖး လုပ္ပါရွင္… အီးဟီးဟီးဟီး” ေမသူ ေတာင္းပန္သည္ကို ေဖာရိမ္း နားမလည္ေပ။ နားလည္လွ်င္ပင္ ညႇာမည့္ပုံ မေပၚ။ “အင့္… ဗ်ိဗ်ိ… ဗ်ိဗ်ိ.. အားးဟားးးဟားးးး” တစ္ခ်က္ျခင္း အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေနရင္း ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန႔္ ၾကာေသာ္ လီး အထုတ္အသြင္း သြက္လာသည္။ ေမသူလည္း ေမြ႕ယာေပၚတြင္ လူးလိမ့္ ခံေနရသည္။ “အားးလားးလားး… အမေလးေလ… ကြၽတ္ကြၽတ္ကြၽတ္” ေဖာရိမ္း၏လီးမွ သုတ္ရည္မ်ား ေမသူ႔ဗိုက္ေပၚ ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္ ဆင္းသြားသည္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေမႊ႕ယာေပၚ တက္လာကာ လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ တန္းထည့္၍ အားရပါးရ ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။ “အားးး အမေလးေလ… ေသပါၿပီ…. အီးဟီးဟီးဟီး” ေမသူ ဆံပင္မ်ား ခါယမ္းေနသည္။ ဦးထိုက္ေကာင္းႏွင့္ တစ္ေယာက္က ကုတင္ေပၚမွ လိုးပြဲကို ဘီယာေသာက္ရင္း ၾကည့္ေနသည္။ လိုးခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လွသည္။ လီးႀကီး ဆြဲထုတ္လိုက္တိုင္း ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ရဲရဲမ်ား လီးတြင္ ကပ္ပါလာသလို လီးကို ျပန္ေဆာင့္ထည့္လိုက္တိုင္း အတြင္းသို႔ အၿမဳံလိုက္ က်ဳံ႕ဝင္သြားသည္။ ေမသူ၏ နာက်င္စြာ ေအာ္ညည္းသံေလးကလည္း ရမက္စိတ္ကို ပိုမို ႏိုးႂကြေစသည္။ ေဖာရိမ္းႏွစ္ေယာက္ လိုးၿပီးေသာ္ ေမသူတစ္ေယာက္ ကုတင္ထက္တြင္ ဗိုက္ကိုႏွိပ္၍ လူးလွိမ့္ေနသည္။ “ကဲ ခ်ာတိတ္… ေလးဘက္ ကုန္းလိုက္” ေမသူ ေလးဘက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ဦးထိုက္ေကာင္း ေမသူ႔ခါးအား ဖိလိုက္ရာ ဦးေခါင္းမွာ ေမႊ႕ယာေပၚ ကပ္သြားၿပီး ဖင္ႀကီး ေကာ့သြားသည္။ ေမသူ႔ဖင္အား ကားယား ခြကာ ၿပဲအာလာေသာ ေစာက္ပတ္တြင္ လီးဒစ္ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ေမသူ႔ ခါးအား လက္ျဖင့္ စုံကိုင္၍ အရွိန္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ထည့္လိုက္သည္။ “အူးဟူးးဟူးဟူးး” ေမသူ ေခါင္းေထာင္သြားကာ မ်က္ႏွာ ရႈံ႕မဲ့သြာသည္။ လိုးခ်က္တိုင္းက သားအိမ္အား ထိမိလြန္းသျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားပင္ က်လာသည္။ “အားးလားးလားးလားး…. ရွီးး..” ဦးထိုက္ေကာင္း လိုးၿပီးေသာ္ ေမသူ ေမႊ႕ယာေပၚ ေမွာက္လွ်က္ က်သြားသည္။ နားထဲမွ ေလမ်ားထြက္ကာ သတိလစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ေမသူအား ေခတၱ အနားေပးလိုက္သည္။ ဦးထိုက္ေကာင္းတို႔လည္း ဘီယာေသာက္ရင္း နားလိုက္သည္။ နာရီဝက္ခန႔္ ၾကာေသာ္ ေဖာရိမ္း တစ္ေယာက္ ေမႊ႕ယာေပၚ တက္လာသည္။ ေမွာက္လွ်က္ ျဖစ္ေနေသာ ေမသူအား ခြလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးကို တံေတြး ဆြတ္လိုက္ၿပီး ေမသူ႔ ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္ျဖင့္ ၿဖဲလိုက္သည္။ ေပၚထြက္လာေသာ စအိုေပါက္အား တံေတြး ေထြးခ်လိုက္ၿပီး လီးဒစ္ကို ေတ့လိုက္သည္။

ဖင္လိုးခံရေတာ့မည္ကို သိသျဖင့္ ေမသူ လူးလည္း ထသည္ မရေတာ့ေပ။ “အားးးး … နာတယ္ နာတယ္… ဖင္ကို မလုပ္ပါနဲ… အမေလး..အားးး” တံေတြး ဆြတ္ထားသျဖင့္ လီးဒစ္က စအိုေပါက္ထဲ ဝင္သြားသည္။ ထပ္ဖိခ်လိုက္သည္။ “အားးးး မရဘူးး… မရဘူးးး အားးး” ေမသူ ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ေတာ့သည္။ ေမသူ ႐ုန္းေလ လီးမွာ ဖင္ေပါက္ထဲ ႏွဲ႔ဝင္ေလ ျဖစ္ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ “အားးး… ေသပါၿပီ… အေမရဲ႕…. အမေလးေလ… ဖင္ကြဲပါၿပီ…. အီးဟီးဟီးဟီး” လီးတဆုံး ဖင္ေခါင္းထဲ ဝင္သြားေပၿပီ။ ေမသူလည္း နာက်င္လြန္း၍ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေမြ႕ယာကို တဘုန္းဘုန္း ထုရင္း မည္ကဲ့သို႔ ေအာ္ညည္းရမည္ကိုပင္ မသိေတာ့ေပ။ “အမေလးး အေမရဲ႕… အအအအ… အီးဟီးဟီးဟီးဟီး” တစ္ေယာက္ လိုးၿပီး၍ ဖင္ထဲမွ လီးႀကီး ကြၽတ္ထြက္သြားခ်ိန္ ေနာက္လီးတစ္ေခ်ာင္းက တန္းဝင္လာသည္။ ”ဗြၽတ္ဗြၽတ္ ဗလြတ္ဗြတ္ အားးးး ေသပါၿပီ…. နားၿပီး လုပ္ၾကပါဦး… အီးဟီးဟီးဟီး” ေမႊ႕ယာခင္းတြင္ ေမသူ႔ မ်က္ရည္မ်ား စို႐ႊဲေနၿပီ။ ခ်က္ျခင္း အသက္ထြက္ခ်င္စိတ္ပင္ ျဖစ္ေပၚလာ၏။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ တျဖည္းျဖည္း ဖင္ခံရတာ ေကာင္းလာသလို။ “အားးး ရွီးးး” ဦးထိုက္ေကာင္း လီးဒစ္ကို တံေတြးဆြတ္ကာ ေမသူ႔ ဖင္ေပါက္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ “ဗ်ိဗ်ိ ဗြၽတ္ဗြၽတ္ အေမ့…အအ.. ေကာင္းတယ္… ေဆာင့္ ဦး… ေဆာင့္ေဆာင့္… ေစာက္ေခါင္းထဲကပါ ယားလာၿပီ…ေဆာင့္ ေဆာင့္..အိုးး…အအ” ဦးထိုက္ေကာင္း၏ လီးႀကီး ေမသူ ဖင္ေခါင္းထဲ အဆုံးထိ ဝင္သြားခ်ိန္ လီးတပ္လွ်က္ပင္ ေမသူအား ဆြဲမကာ သူ႔ကိုယ္ေပၚ၌ ပက္လက္ တင္လိုက္သည္။ ေဖာရိမ္း တစ္ေယာက္က ေမသူ႔ ေစာက္ပတ္အား လီးေတ့ကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ “အားးးဟားးးးဟားးးး… အမေလး.. ဗ်ိဗ်ိ ဗြၽတ္ဗြၽတ္…. အား…. လိုးပါ… က်မဖင္ကို ေဆာင့္လိုးေပးပါ… ေကာင္းလိုက္တာ… အမေလးေလး… က်င္ဆိမ့္ေနတာပဲ…အားဟဟ” ဦးထိုက္ေကာင္းတို႔ သုံးေယာက္ ေမသူအား ပါးစပ္‌ေရာ ဖင္ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ မက်န္ သုံးေပါက္စလုံး ညႇပ္၍ လိုးၾကေတာ့သည္။ တေနကုန္ တညလုံး မညႇာတမ္း အားရပါးရ အလိုးခံေနရသျဖင့္ ေမသူခမ်ာ ၿပီးသြားတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းလည္း မေရႏိုင္သလို မိုးလင္းခါနီးတြင္ အသံပင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့။ လူလည္း ေမ်ာ့ေမ်ာ့က်န္ကာ သတိပင္ လစ္သလိုလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ထိုေန႔က ဦးထိုက္ေကာင္းတို႔ ေမသူအား ေနာက္ထပ္ ႏွစ္သိန္း ထပ္ေပးသည္။ ေမသူလည္း ဖင္ေရာ ေစာက္ပတ္ပါ ကြဲသြားသျဖင့္ တစ္ပတ္ခန႔္ အလုပ္ နားလိုက္ရေလေတာ့သည္။….ၿပီး