နွယ့်ကို သနားပါအုံး

နွယ်နွယ် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဧည့်သည်များ စည်စည်ကားကား ဖြစ်နေသည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဖိနပ်ချွတ်တွင် ဖိနပ်လေး ချွတ်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ လှမ်းတက်လိုက်ရင်း နွယ်နီက အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲရှိ ဆက်တီ ရှိရာသို့ လှမ်းပြီး ကြည့်လိုက်မိသည်။ “လာ ညီမလေး….ဒီမှာ မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်” အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်က သူမကို လှမ်းပြီး ပြောလိုက်စဉ်မှာပင် ဆက်တီမှာ ထိုင်နေကြသူ အားလုံးရဲ့ အကြည့်တွေက သူမဆီသို့ ရောက်လာခဲ့ပြီ။ ထိုသူအားလုံးရဲ့ အကြည့်များသည် သူမထံတွင် စုစည်းကာ ရှိနေစဉ်မှာပင် နွယ်နွယ်က သူမရဲ့ ခြေထောက်ကလေးများကို ညင်သာစွာဖြင့် တလှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းကာ ဆက်တီရှိရာကို တိုးကပ်သွားခဲ့တော့သည်။ “ထိုင်…ညီမလေး နွယ်နွယ်က အမဖြစ်သူရဲ့ အနီးက ကုလားထိုင်တွင် ဝင်ပြီး ထိုင်လိုက်သည်။ “ဟော..ဒါက မမရဲ့ သူငယ်ချင်း ရီရီခိုင်…. ဒါက သူ့အမျိုးသား ကိုနောင်ထွန်း…. ဒါကတော့ ကျမရဲ့ ညီမ နွယ်နွယ်ပါ….” “သွယ်သွယ်ရဲ့ ညီမလေးက အတော့်ကို ချောတာဘဲ” ရီရီခိုင်ရဲ့ မှတ်ချက်ချသံလေး မဆုံးခင်မှာပင် နွယ်နွယ်က သူမရဲ့ မျက်နှာလေးကို ပြုံးကာ ရီရီခိုင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ “မမ က ပိုပြီး လှပါတယ်နော်….. ဟင်း..ဟင်း” နွယ်နွယ်ရဲ့ စကား အဆုံးမှာတော့ အားလုံးက တိုးညှင်းစွာဖြင့် ရယ်သွမ်းသွေးလိုက်ကြသည်။ “နွယ်နွယ်က ဒီနှစ် ဒုတိယနှစ်လေ” ကိုနောင်ထွန်းရဲ့ ဘေးကပ်ရက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေသော နွယ်နွယ်ရဲ့ ခဲအို သွယ်သွယ်ရဲ့ခင်ပွန်း ကိုရဲမင်းက ဝင်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ ဧည့်သည်များ ရှေ့တွင်မို့ နွယ်နွယ်က အသာလေးပင် သူမရဲ့ မျက်နှာကို ပြုံးထားလိုက်ပါသည်။ စိတ်ထဲကတော့ သိပ်ပြီး မကျေနပ်ပါ။ ဘာကြောင့်ရယ်တော့ မပြောတတ်။ “ဒီလို ညီမလေးရ… အမနဲ့ ရီရီခိုင်ခိုနဲ့က ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း ဖြစ်သလို ကိုနောင်ထွန်းနဲ့ ကိုရဲမင်းကလည်း သူငယ်ချင်းတွေဘဲ…. အဲဒါ ရီရီခိုင်တို့က အခု ဒီကို ဗြုန်းစားကြီး ပြန်ပြောင်းလာရတော့…. သူတို့ တိုက်ခန်းကလည်း ကိုနောင်ထွန်းရဲ့ ဦးလေး မိသားစုကို တစ်နှစ်စာချုပ်နဲ့ ငှားထားရတာ ဆိုတော့ စာချုပ် ပြည့်ဖို့က ငါးလလောက် လိုသေးတယ်…. တစိမ်းတွေ ဆိုရင်လည်း ငွေအမ်းလိုက်ရင် ရပေမယ့် အခုဟာက အမျိုးရင်းတွေဆိုတော့ ရီရီခိုင်တို့က ဒီမှာ ခဏလာနေပြီး တိုက်ခန်း အားသွားမှ တိုက်ခန်းကို ပြောင်းဖို့ စီစဉ်မှာလေ”။ “ဟာ..ဒါဆို ကောင်းတာပေါ့…. အိမ်မှာက အိမ်အကျယ်ကြီးနဲ့ လူက နည်းနည်းလေး ဖြစ်နေရတာ….. အမတို့ ပြောင်းလာရင် ဒီမှာ ပိုပြီး သိုက်သိုက်ဝန်းဝန်း ဖြစ်သွားတာပေါ့… အမတို့က ဘယ်တော့ ပြောင်းလာမှာလဲ” “ဟင်းဟင်း..အခုဘဲ ပြောင်းလာတာလေ….. ဟောတော့… ဟင်းဟင်း…ဟင်းဟင်း” “အဲဒါ ရီရီခိုင်တို့ကို ညီမလေးရဲ့ အခန်းဘေးက အခန်းလွတ်မှာ ထားလိုက်တယ်လေ” “ဟာ…ကောင်းတာပေါ့…. အဲဒီအခန်းက ကျယ်တယ်” “ညီမက အသက် ဘယ်လောက် ရှိပြီလဲ” ရီရီခိုင်ရဲ့ ခင်ပွန်း ကိုနောင်ထွန်းက မဆီမဆိုင်သော အကြောင်းအရာကို မေးလိုက်သည်။

“အခု ၁၉နှစ်ထဲ ရောက်နေပြီလေ” ဖြေလိုက်သူက နွယ်နွယ်ရဲ့ခဲအို ကိုရဲမင်း ဖြစ်သည်။ ဒီ တခါတွင်တော့ ထိုင်နေကြသူ အားလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေကို နွယ်နွယ်က သူမရဲ့ မျက်လုံးလေးအား တစ်ချက်ဝေ့ကာ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ တခြားသူများ မမြင်အောင် ကိုရဲမင်းကို နှုတ်ခမ်းလေး စူကာပြလိုက်သည်။ ကိုရဲမင်းရဲ့ မျက်နှာက စပ်ဖြဲဖြဲလေး လုပ်ရင်း သူ့စကားကို ဆက်လိုက်သေးသည်။ “နွယ်နွယ်က ပြီးခဲ့တဲ့ မတ်လက တိုင်းအဆင့် ကာယ အလှမယ်မှာ ဒုတိယ ရခဲ့သေးတယ်လေ….. ပရိတ်သတ် အားလုံးက နွယ်နွယ်ကို ပထမ တစ်ပေးထားတာ… ပရိတ်သတ်တွေ ထင်တာကတော့ ပထမရတဲ့ ကလေးမကို ဒိုင်တွေ မျက်စိမှားသွားလို့တဲ့….. ဟင်းဟင်း” “ဟုတ်တယ်…. သွယ်သွယ့် ညီမလေးကို ကြည့်ရတာ ကိုယ့်ရင်ထဲကို အေးနေတာဘဲ သွယ်ရယ်” ရီရီခိုင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ နွယ်နွယ်က ထိုင်ရာမှ အသာလေး ထိုက်သည်။ “အားလုံးဘဲ ညီမကို ခွင့်ပြုပါဦး…. ခြောက်နာရီကို ကျူရှင် ပြန်တက်ရမှာမို့ပါ” “အော်… ဟုတ်လား…အခု ငါးနာရီတောင် ရှိနေပြီဘဲ….. ကဲ..ကဲ…လုပ်စရာရှိတာ သွားလုပ်တော့” ရီရီခိုင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ နွယ်နွယ်က ပြုံးပြကာ သူတို့ အနီးမှ ထွက်ခွာလာခဲ့တော့သည်။ နွယ်နွယ်က သူမရဲ့အမ သွယ်သွယ်ရဲ့ ခင်ပွန်း သူမရဲ့ ခဲအို ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေမိတာ ကြာပြီ။ သူကသာ ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေပေမယ့် ကိုရဲမင်းကတော့ သူမကို တော်တော်ပင် ကြည့်လို့ ရနေသည်။ နွယ်နွယ်နဲ့ ကိုရဲမင်းတို့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တွေ့မိကြရင် အနားတွင် အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ် ရှိမနေပါက ကိုရဲမင်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက နွယ်နွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးတခုလုံးကို အရည်ပျော်ကျမတတ် ကြည့်နေတတ်သည်။ ဒါကိုဘဲ နွယ်နွယ်က ကိုရဲမင်းကို မကျေနပ်ဖြစ်ကာ ကြည့်လို့မရ ဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခု အိမ်တွင် အမရီရီခိုင်နဲ့ သူမရဲ့ ခင်ပွန်း ကိုနောင်ထွန်းတို့ လာရောက်နေထိုင်ကြသည် ဖြစ်လို့ အိမ်မှာ လူအင်အား တောင့်ကာ လူများလာခဲ့သည်ကို သဘောကျ မိခဲ့သည်။ နွယ်နွယ်နဲ့ သွယ်သွယ်တို့ရဲ့ မိဘများသည် နယ်တွင် နေထိုင်လျှက် ရှိကြပြီး နွယ်နွယ် ဆယ်တန်းအောင်သည့်နှစ်တွင် ကောလိပ်သို့ ဆက်တက်ရန် အတွက် အမဖြစ်သူရဲ့ အိမ်သို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုသို့ နွယ်နွယ်က အမဖြစ်သူရဲ့အိမ်သို့ ရောက်ပြီး မကြာမီ အတောအတွင်းမှာပင် သူမက ကိုရဲမင်းရဲ့ မျက်လုံးများကို သတိထားမိခဲ့ပြီး ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့မရ ဖြစ်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကိုရဲမင်းကို ကြည့်လို့ မရသည့်အထဲတွင် သူ့ရဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲ မျက်နှာလည်း ပါသေးသည်။ တခါတခါ စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့် နွယ်နွယ်က ဘာကြောင့်များ ဒီလူကြီးကို မမသွယ်က ယူရတာလဲလို့ တွေးလိုက်မိသေးသည်။ နွယ်နွယ်ရဲ့ အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်သည် အသက် ၂၄နှစ်ရှိပြီ ဖြစ်ပြီး သူ့ခင်ပွန်း ကိုရဲမင်းက အသက် ၂၈နှစ်လောက် ရှိပြီ ဖြစ်၏။ ကိုရဲမင်းက နွယ်နွယ်ကို မျက်လုံး ကျွတ်ထွက်မတတ် ကြည့်တတ်ခြင်းနဲ့ သူ့မျက်နှာ စပ်ဖြဲဖြဲ လုပ်တတ် နေတတ်ခြင်းတို့သာ ဆိုး၏။ ကျန်သော အရာများကတော့ ကိုရဲမင်းသည် တော်၏။ အသောက်အစားနှင့် လောင်းကစားလုပ်တာ မရှိ။ အစ်မဖြစ်သူကိုလည်း ကြင်ကြင်နာနာ ရှိ၏။ ဒါ့အပြင် နွယ်နွယ်၏ စားရေးသောက်ရေး ကျောင်းစားရိတ် မုန့်ဖိုးတို့အပြင် အဝတ်အစားများကိုလည်း အလျှံပယ် ဝယ်ပေးသေး၏။ ဒါတွေ အပြင် ကိုရဲမင်းသည် နယ်က သူမ၏ မိဘများကို လိုလေသေး မရှိအောင် ထောက်ပံ့ထားလိုက်သေး၏။ ကိုရဲမင်းက စေတနာလည်း ကောင်း၏။ သဘောလည်း ကောင်း၏။ သို့သော် နွယ်နွယ်က သူ့ကို ကြည့်လို့ မရပေ။ သူမတို့ အိမ်သို့ ပြောင်းရွှေ့လာသည့် အမ ရီရီခိုင်နှင့် အကို နောင်ထွန်းတို့ လင်မယားသည်လည်း သူမ၏ အမ သွယ်သွယ်တို့ လင်မယား အသက်လောက်ပင် ရှိ၏။ ကိုနောင်ထွန်းကတော့ ကိုရဲမင်းလို မဟုတ်။ အနေတည်၏။ လူကြီးဆန်သည်လို့ ပြောရမည် ဖြစ်၏။ ကိုနောင်ထွန်းသည် စကားပြောတာကအစ တည်တည်တံ့တံ့ ရှိ၏။ ပြီးတော့ ကိုနောင်ထွန်းက အသားဖြူဖြူ ဗလကောင်းကောင်း အရပ်မြင့်မြင့်နဲ့ မိန်းကလေး တော်တော်များများ သဘောကျသော ပုံစံမျိုး ဖြစ်၏။ ကိုနောင်ထွန်းရဲ့ ရုပ်ရည်က နှာတံပေါ်ပေါ် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးရွဲရွဲနှင့်မို့ ခန့်ချော ချောသည်ဟု ဆိုနိုင်ပေသည်။ ကိုနောင်ထွန်း၏ ဇနီး ရီရီခိုင်ကလည်း အသားဖြူဖြူ ဒေါင်ကောင်းကောင်းနှင့် ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် ဖြစ်လို့ သူတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်သည် ရှေ့သွား နောက်လိုက် ညီသည်ဟု ဆိုနိုင်လေသည်။

အိမ်သို့ အမ ရီရီခိုင်တို့ လင်မယား ရောက်လာကြပြီး နောက်တွင် နွယ်နွယ်တယောက် အိမ်အလုပ်တွေကို ဘာမှလုပ်စရာ မလိုတော့ပေ။ အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်နှင့် ရီရီခိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကသာ ဒိုင်ခံ ဆောင်ရွက်တော့၏။ နွယ်နွယ်ကတော့ သူမရဲ့ ကျောင်းစာ တခုတည်းကိုသာ တစိုက်မတ်မတ် လုပ်လာနိုင်တော့၏။ မနက်မိုးလင်းရင် သွယ်သွယ်နှင့် ရီရီခိုင်တို့က တယောက်တလဲ ဈေးသွားကာ တယောက်တလဲ ထမင်းချက်၏။ မနက်ကိုးနာရီထိုးလျှင် ထမင်းဟင်းက အားလုံး အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီ။ ထမင်းချိုင့် အသီးသီး ထည့်ကြကာ အလုပ်သွားကြတော့၏။ နွယ်နွယ်ကတော့ မနက် ၁၀နာရီလောက်မှ ကျောင်းသို့ သွားရသည်။ တချို့နေ့များတွင် မနက် ၇နာရီလောက် သွားရသည်များလည်း ရှိ၏။ ဒါပေမယ့် အခု ကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်လို့ နွယ်နွယ် အိမ်တွင် မြဲနေသည်မှာ ၃ ရက်ခန့် ရှိနေပြီဖြစ်၏။ ကျောင်းပိတ်ထားသော်လည်း နွယ်နွယ်က ကျူရှင်ကိုတော့ နေ့စဉ် ညနေတိုင်း သွားနေရ၏။ နွယ်နွယ်၏ ကျူရှင်က ညနေ ၆နာရီမှ ၉ နာရီအထိ ဖြစ်ပြီး အိမ်နှင့်လည်း သိပ်ပြီး မဝေးလှသည့်အပြင် အိမ်နီးချင်း အတန်းဖေါ်လည်း ရှိနေလို့ နွယ်နွယ်မှာ ညဖက် ကျူရှင်တက်ရသော်လည်း သွားရေးလာရေး အဆင်ပြေနေ၏။ နွယ်နွယ်က ကျူရှင်မှ ပြန်လာလျှင် မြဝတီ ရုပ်သံမှ ၉ နာရီခွဲ ဇာတ်လမ်းကို ကြည့်လိုက်သေး၏။ ရုပ်သံသိမ်းမှ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်ကာ စာဖတ်လေ့ရှိ၏။ မနက်ပိုင်း ချက်ရေးပြုတ်ရေး တာဝန်မရှိတော့ ညဥ့်နက်အောင် စာဖတ်ပြီး နွယ်နွယ်သည် နေမြင့်အောင် အိပ်လေ့ရှိ၏။ ဒီနေ့ညလည်း နွယ်နွယ် စာဖတ်ပြီးလို့ အိပ်ရာဝင်ရန် ဆုံးဖြတ်ပြီး စာကြည့်စားပွဲပေါ်မှ စားပွဲတင် နာရီလေးကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၂နာရီ ထိုးရန် ၁၅မိနစ်လောက်သာ လိုတော့၏။ စားပွဲတင် နာရီလေးကို ကြည့်ပြီးသည်နှင့် နွယ်နွယ်သည် စာကြည့်စားပွဲရှေ့ ကုလားထိုင်မှ အသာ ထလိုက်၏။ ပြီးတော့ အပေါ့အပါး သွားချင်သည့်အတွက် မီးဖိုဆောင်ထဲသို့ ဝင်ကာ အိမ်သာရှိရာသို့ သွားလိုက်သည်။ အပေါ့အပါး သွားပြီးတော့မှ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှိရာကို ပြန်လာခဲ့သည်။

ထိုသို့ သူမရဲ့ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန်အလာမှာ သူမရဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ရှိသော အမဖြစ်သူတို့ရဲ့ အိပ်ခန်းဆီမှ ထူးဆန်းသော အသံလေးများ ထွက်ပေါ်လာ နေသည်ကို သတိပြုမိလိုက်သည်။ ဒီလို သတိပြုမိလိုက်သည့် ခဏမှာပင် နွယ်နွယ်သည် ဂရုစိုက်ပြီး နားထောင်လိုက်သော အခါတွင်တော့ တစုံတခုကို သိရှိလို့ သွားရသည့်အခါ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည် ဝိုင်းလို့ သွားကြပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည်လည်း ကြက်သီးလေးများ ဖျန်းကနဲ ထသွားရသည်။ အသံလေးတွေကို နားစွင့်မိသော နွယ်နွယ်သည် ချက်ချင်းလိုပင် သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို ဖျတ်ကနဲ လှမ်းကာ ခပ်သွက်သွက်လေး သူမ၏ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ကာ ကုတင်လေးပေါ်က သူမ၏ အိပ်ရာထက်သို့ လှဲချလိုက်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ မျက်လုံးလေးများ မှိတ်လို့ ထားလိုက်ရ၏။ “ဟင်းဟင်း…စွပ် ဖတ်…..အာ့ ..အာ့….” နွယ်နွယ်တယောက် မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်သည်နှင့် သူမ၏ နားထဲတွင် စောစောက သူမ ကြားခဲ့ရသော အသံလေးများကို ပြန်လည် ကြားယောင်လာရ၏။ ထိုအသံလေးများကလည်း သူမ၏ နားထဲက မထွက်တော့ပေ။ ထူးဆန်းသော အသံလေးများကို ကြားလိုက်ရသည့် တခဏမှာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး ကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသွားခဲ့ရသော နွယ်နွယ်သည် ယခုတဖန် ထိုအသံလေးများကို ပြန်လည် ကြားယောင်လာရပြန်သော အခါတွင်တော့ သူမ၏ တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းရှိန်းဖိန်းဖိန်း ဖြစ်လာရတော့သည်။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် အိပ်ရာပေါ်တွင် လူးလူးလှိမ့်လှိမ့်နှင့် ဖြစ်ကာနေပြီး ထိုအသံလေးများကလည်း သူမရဲ့ နားထဲက မထွက်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ခဏအကြာတွင်တော့ နွယ်နွယ်သည်သူမ၏ အိပ်ရာလေးပေါ်မှ လူးလဲထလိုက်၏။ ပြီးတော့ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ချလိုက်ပြီးသည့်အလား သူမ၏ ခြေလှမ်းလေးများကို ဖွနင်းကာ သူမ၏ အိပ်ခန်းရှေ့ရှိ အစ်မ သွယ်သွယ်တို့ လင်မယားရဲ့ အိပ်ခန်းဆီသို့ တိုးကပ်သွားခဲ့သည်။ ပြီးတော့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးကို သူမ၏ လက်လေးဖြင့် တွန်းလိုက်သောအခါ အိပ်ခန်း တံခါးလေးသည် ကံကောင်း ထောက်မစွာနဲ့ ဟလို့ သွားလေတော့ တင်ဌေး နွယ်သည် ထို ဟသွားသော တံခါးပေါက်လေးမှ အတွင်းသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့သည်။

“အို”လို့ အသံလေး ကျယ်လောင်စွာ ထွက်သွားမတတ် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများသည် ဟလို့သွားရကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများသည်လည်း ဝိုင်းစက်လို့ သွားရလေသည်။ အခန်းတွင်းရှိ ကုတင်ကြီး ထက်တွင်တော့ သူမ၏ အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်နဲ့ ခဲအိုဖြစ်သူ ကိုရဲမင်းတို့သည် နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်အစားများ မရှိကြဘဲ သွယ်သွယ်က ကုတင်ပေါ်တွင် ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲနေပြီး သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ကုတင်စောင်းတွင် တင်ထားကာ သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကတော့ ကုတင်စောင်းတွင် ကားကားလေး ချထား၏။ ကိုရဲမင်းကတော့ သွယ်သွယ်ရဲ့ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကြားတွင် ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် မတ်တပ် ရပ်လျှက်ရှိ၏။ ထို့အပြင် ကိုနိုင်မင်းရဲ့ လီးတန်ကြီးက သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သွင်းထားကာ ကိုရဲမင်းက သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်လျှက် သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ သူ၏ လီးတံကြီးကို ထုတ်ချီ သွင်းချီ ပြုလုပ်ပေးနေတော့၏။ နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ရှေ့ ၅ ပေမျှသာ ကွာဝေးသော နေရာမှ မြင်ကွင်းကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်လို့ နေမိသည်။ “ဖွတ်..ဖွတ်..ဘွတ်…ဖတ်ဖတ်” ကိုရဲမင်းက အားပါးတရ ဆောင့်ကာလိုးနေသလို သွယ်သွယ်ကလည်း သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ကြွကာ ကြွကာဖြင့် အားပါးတရ ကော့လို့ပေးနေ၏။ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ သွင်းကာ ထုတ်ကာဖြင့် လိုးပေးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးမှာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲကာ ပြောင်လက်လို့နေပြီး သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ဆောင့်လို့ ဆောင့်လို့ ဝင်သွားနေသည်မှာ အားရဖွယ် ကောင်းလှသဖြင့် တွေ့မြင်နေရသော နွယ်နွယ်၏ အာခေါင်လေးသည် တစတစ ခြောက်သွေ့လာခဲ့ပြီး သူမ၏ ကိုယ်ထဲမှ အသွေးအသားများမှာ ဆူပွက် ထကြွလာကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် အင်အား ချိနဲ့လို့လာရတော့၏။ “အာ့…ကျွတ် ကျွတ်… ကိုမင်းရယ်…..အမလေး….အင်း..ဟင်း… စောက်ပတ်ကြီးကို အားပါးတရ ကော့ကာ အလိုးခံနေသော အမဖြစ်သူ သွယ်သွယ်၏ ရမက်ထန်စွာ ညည်းလိုက်သံလေးတွေကို ကြားလိုက်ရသော နွယ်နွယ်၏ ရင်ထဲတွင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားရကာ သူမ၏ ထမီအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည်လည်း တင်းကနဲ ဖြစ်လို့ သွားရတော့၏။ ပြီးတော့ နွယ်နွယ်၏ ခြေဖျား လက်ဖျားလေးများသည် တဖြည်းဖြည်း အေးစက်လို့လာကာ တဆတ်ဆတ်လည်း တုန်ရင်လာခဲ့ရပြီး သူမ၏ စိတ်ထဲတွင်တော့ သူမ ကိုယ်တိုင် အလိုးခံနေရသကဲ့သို့ တွေးထင် ခံစားလာရတော့၏။

ကုတင်စောင်း လိုးနည်းသည် လိုးနေသော လီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံး ကုန်စင်အောင် ဝင်သည့်အလျောက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးသည် သွယ်သွယ်၏ သားအိမ်ဝသို့တိုင် တိုးလို့ တိုးလို့ ဝင်နေသဖြင့် အလိုးခံနေရသော သွယ်သွယ်သည် ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးမှာ သူမ၏ ရင်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်နေရသလို ခံစားရကာ အရသာတွေ့နေရတော့၏။ ကိုရဲမင်း၏ လီးကြီးသည်လည်း ကလေး မမွေးဖူးသေးသော သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်း ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲဝယ် စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများဖြင့် စီးစီး ပိုင်ပိုင် ထိတွေ့ကာ အရသာ တွေ့နေရတော့၏။ သွယ်သွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို လိုးပေးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးကြီးမှာ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တည့်တည့်တမျိုး… ဘေးစောင်းသို့ တသွယ်….. အပေါ်ထောင်ကာ တဖုံ….. အောက်စိုက်ကာ တမျိုး… မရိုးနိုင်လောက်အောင်ပင် သူ၏ လီးကြီးကို ရွှေ့ပြောင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်ပြီး လိုးနေလေတော့ ကိုရဲမင်းရဲ့ လီးထိပ်ဖူးကြီးက သွယ်သွယ်၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်း နေရာအနှံ့ကို ထိုးတိုက်ကာ ဖိဆောင့်နေလေသည်။ သွယ်သွယ် ခမျာ အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့သွားကာ အရသာ တွေ့နေရတော့၏။ “ဟင့်…အင့်…ကို….အာ့…….ကိုမင်းရယ်…. အမလေး… ဟင်းဟင်း….ကောင်းလိုက်တာ…ဟင်း..ဟင်း” “သွယ်….အားရရဲ့လားဟင်” “အင်း…ကိုရော ကောင်းရဲ့လားဟင်” “ကောင်းလိုက်တာ …သွယ်ရယ်” “ဟင်း…အိုးး…ဆောင့်…ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ ကိုရယ်…. အမလေးလေး…အအအ…အင်းးး”။ ကြည့်နေရင်း နှုတ်ခမ်းဖျားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေရသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကိုကိုက်ကာ မာန်တင်းထားပြီး ကိုရဲမင်းနဲ့ သွယ်သွယ်တို့ နှစ်ယောက်ကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်နေရင်းက နွယ်နွယ်၏ ထမီလေးအောက်မှ စောက်ပတ်လေးသည် တင်းမာဖေါင်းကားလို့ လာခဲ့ရပြီး စောက်ရည်များသည်လည်း ရွှဲနစ်လာရတော့၏။ “အာ့…အင်း…ကိုရယ်… ဟင်းဟင်း….သွယ့်နို့တွေကို ဆွဲ…ဆွဲပြီး ဆောင့်လိုက်စမ်းပါ…ကိုရယ်… ဟင်းဟင်း…. ပလွတ်…ပြွတ်… ပြွတ်…ဖွတ်…. ဖွတ်…ပလွတ်” ကိုရဲမင်းက သူ၏ လက်ဖြင့် သွယ်သွယ်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးရင်း ဆောင့်လိုးပေးလိုက်၏။

ခဏ အကြာတွင် အရသာများ အီဆိမ့်လာရသော သွယ်သွယ်သည် သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ အားပါးတရ လိုးပေးနေသော ကိုရဲမင်း၏ လီးတံကြီးကို သူမ၏စောက်ပတ် အတွင်းသားများက ဖျစ်ညှစ်ပေးလာတော့ရာ အရသာ အီဆိမ့်လာရသော ကိုရဲမင်းသည် သူမ၏ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို အားပါးတရ ဆွဲပြီး ဆုပ်နယ်ကာ အားကုန်ထုတ်လို့ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တော့၏။ “အာ့..အင်း…အမလေး ကိုရယ်…… ကျမ ပြီးချင်….အ…အာ့ အား…..အား…အမလေး . .လေး…..ကျွတ်ကျွတ်…..ကျွတ်…” သွယ်သွယ်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံလေးမှာ ကော့ပျံကာ တုန်ခါသွားရသည့် ခဏမှာပင် ကိုရဲမင်း၏ ကိုယ်လုံးကြီးသည်လည်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ရက်သား ကျသွားရတော့၏။ တံခါးဝမှ နွယ်နွယ်ကတော့ အိပ်ခန်း တံခါးလေးကို အသာ ဆွဲပိတ်လိုက်ကာ နောက်ဖက်သို့ သူမ၏ ခြေထောက်လေးကို ဆုတ်လိုက်ရင်း သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို လှည့်ကာ လေးလံသော ခြေလှမ်းများဖြင့် သူမ၏ အိပ်ခန်းဆီသို့ ပြန်လာခဲ့တော့၏။ အိပ်ခန်းထဲသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေးကို ချွတ်လိုက်လေသည်။ ပြီးတော့ သူမ ဝတ်ထားသော ဘရာစီယာလေးကိုပါ ချွတ်ပြီး ထမီလေးကို ရင်လျားကာ ဝတ်ပြီး သူမ၏ ကုတင်လေး အနီးသို့ တိုးကပ်လာခဲ့၏။ ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်သို့ တက်ရန် ပြင်လိုက်စဉ်မှာပင် သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တဦးတယောက်က အနောက်မှနေပြီး တင်းကြပ်စွာ ဖက်ကာ ကုတင်လေးပေါ်ရှိ အိပ်ယာထက်သို့ ဆွဲလှဲလိုက်ခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့၏။ အလန့်တကြား ဖြစ်သွားရတဲ့ နွယ်နွယ်သည် သူမ ကျောပြင်လေးမှာ အိပ်ယာပေါ်သို့ ကျရောက်သွားသည်နှင့် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများက အမောတကောလေး ကြည့်လိုက်မိ၏။ “ဟင်… ကိုနောင်ထွန်း” နွယ်နွယ်၏ စကားလေး အဆုံးတွင်တော့ ကိုနောင်ထွန်း၏ ထူထဲသော နှုတ်ခမ်းအစုံက သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်တော့ရာ ခေါင်းအုံးပေါ်သို့ ရောက်ကာစပင် ရှိသေးသော သူမ၏ ဦးခေါင်းလေးမှာ မြောက်ကနဲ ကြွလို့သွားရပြီး သူမ မျက်နှာလေးမှာ မော့တက်သွားရတော့၏။

သူမ၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏လျှာဖြင့် နွယ်နွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို ယက်လို့ ပေးနေပြန်တော့ နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ လူးလူးလိမ့်လိမ့်လေး လှုပ်ရှားသွားရကာ သူမ၏ ရင်ညွှန့်ထက်မှ ထမီစလေးသည် ပြေကျသွားရပြီး တဆက်တည်းမှာပင် နွယ်နွယ်၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်သည် ကိုနောင်ထွန်း၏ အင်္ကျီမပါသော ကိုယ်လုံးကြီးကို ဖက်တွယ်လာရတော့၏။ ထိုအခိုက်မှာပင် နွယ်နွယ်၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်တစ်ဖက်က ပြေကျနေသော သူမ၏ ထမီလေးကို ဆွဲချလိုက်ပြီး နွယ်နွယ်၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် ဆုပ်နယ် ပေးနေတော့၏။ ဝင်းမွတ် တင်းရင်းပြီး ဆူဆူဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်နေသော နွယ်နွယ်၏ နို့လေးများက ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်ကို နူးညံ့အိထွေးကာဖြင့် ထိတွေ့လျှက်ရှိသည်။ ခနကြာတော့ ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏ နှုတ်ခမ်းများကို နွယ်နွယ်၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာကာ သူမ၏ နို့လေးများဆီသို့ သူ၏မျက်နှာကို အပ်ကာ နို့လေးများကို တလှည့်စီ အားပါးတရ စို့ပေးလိုက်တော့ရာ ကိုနောင်ထွန်း၏ နှုတ်ခမ်းများသည် သူမ၏ နှုတ်ခမ်းများဆီမှ ခွာသွားရသော တခဏတွင် သူမ၏ လျှာလေးကို ထုတ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို သိမ်းလို့နေသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ရင်ဘတ်လေးကို ကော့ကာပေးလိုက်ရတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်တဖက်ကလည်း သူမ၏ ထမီလေးကို တဖြည်းဖြည်းဆွဲကာ ချနေရင်း ထမီအပေါ်နားလေးသည် သူမ၏ ပေါင်ရင်းဆီသို့ ရောက်လို့ အသွားတွင်တော့ သူမက ဖင်ကြွပေးလိုက်ရာ ထမီလေးမှာ ကျွတ်လို့ သွားတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်က နွယ်နွယ်၏ ဝမ်းဗိုက်သားလေးများကို လျှောတိုက်ပြီး ပွတ်ပေးနေရာ နို့စို့ပေးတာပါ ခံနေရသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ခြေထောက်လေး နှစ်ဖက်ကို ပူးကာ လိန်ထားပြီး နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိန်ကော့စောင်းပြီး မချိတင်ကဲလေး ခံစားနေရတော့၏။ နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ တွန့်လိန်ကာ ခပ်စောင်းစောင်းလေး ဖြစ်သွားရသော အချိန်တွင် ကိုဟန်ထွန်း၏ လက်တဖက်က သူမ၏ ဖြူဖွေးကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်ရာ သူမ၏ ခါးကလေးမှာ ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ပူးကပ်ကာ လိန်ထားသော ခြေထောက်လေး နှစ်ချောင်းမှာ ကွာဟလို့ သွားရတော့၏။

နို့စို့ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လျှာလေးကလည်း သူမ၏ နို့သီးခေါင်း နီနီရဲရဲ သေးသေးလေးများကို ဖိဖိပြီး ယက်ပေးနေသဖြင့် ကိုယ်လုံးလေး တခုလုံး လူးပျံကာ ဖြစ်လို့နေသလို နှုတ်ခမ်းဖျားလေးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေတော့၏။ “အင်း…အင်း..အကိုထွန်း…. အင်း…ဟင်း…အိုး” မကြာမီမှာပင် သူမ၏ လုံးကစ်ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို အားပါးတရ ဆုပ်နယ် ဖျစ်ညှစ်ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်က သူမ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးရသည်ကို အားရလို့ သွားဟန်ဖြင့် ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်သည် အမွှေးနက်နက်လေးများ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ပေါက်ကာ ဖြူဝင်း အိဖေါင်းလျှက်ရှိသော နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးဆီသို့ ရောက်လို့ သွားကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကာ ကိုင်လိုက်တော့သည်။ နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးသည် တွန့်ကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ သူမ၏ ပေါင်လေး နှစ်ဖက်မှာ ကားလို့ သွားရတော့၏။ ပြီးတော့ သူမ၏ ဖေါင်းကားလို့နေသော စောက်ပတ်ကြီးပေါ်တွင် ရွှဲနစ်လို့နေတဲ့ စောက်ရည်များသည် ကိုနောင်ထွန်း၏ လက်ကို တွေ့ထိ ကပ်ညှိလို့ သွားတော့၏။ ကို‌နောင်ထွန်းက နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ဆုပ်လိုက် နယ်လိုက် ဖျစ်ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်ရာ နို့စို့တာပါ ခံနေရသော နွယ်နွယ်၏ ပေါင်တံဖြူဖြူကြီးများသည် စုလိုက်ကားလိုက်ဖြင့် ဖြစ်ကာ အိပ်ရာပေါ်တွင် ထိလို့ထားသော သူမ၏ ဖင်သားကြီးများမှာလည်း ရှုံ့လို့ ရှုံ့လို့ သွားရသလို သူမ၏ ခုံးမောက်လွန်းသော စောက်ပတ်ကြီးမှာလည်း ကော့ကနဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်လို့ နေတော့၏။ “အင်း…ဟင့်….အင်း…ဟင့်” ခံစားရ ခက်လို့နေသော နွယ်နွယ်ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးသည် တလူးလူးတလွန့်လွန့် ဖြစ်နေတော့သည်။ ခဏ အကြာတွင်တော့ ကိုနောင်ထွန်းသည် နို့စို့ခြင်းကို ရပ်ကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး နွယ်နွယ်၏ ခြေထောက် ဖြူဖြူလေး နှစ်ချောင်းကို သူ၏လက်ဖြင့် ဆွဲကာမလိုက်သည်။ သူမ၏ ခြေထောက်လေးများကို ဒူးမှကွေးကာ ထောင်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပေါင်လေးတွေကို ကားပစ်လိုက်၏။ နွယ်နွယ် ခမျာမှာတော့ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို မှိတ်လို့ ထားလိုက်၏။ ကိုနောင်ထွန်းကတော့ သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို ရွှေ့ပြောင်းရင်း သူ၏ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ သူမ၏ ပေါင်နှစ်လုံး ကြားထဲသို့ အရောက်မှာ ကိုနောင်ထွန်းသည် ဒူးထောက်ပြီး ထိုင်လိုက်၏။

ပြီးလျှင် ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏ လီးတံကြီး၏ ထိပ်ဖူးကြီးနှင့် နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်သော အခါတွင်တော့ နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝရှိ နှုတ်ခမ်းသားလေးများမှာ ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်လို့သွားကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာ ဆတ်ကနဲ တုန်ကာ သွားရတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏ ဒစ်ကားကြီးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝလေးနှင့် ထိတွေ့ပေးလိုက်ပြီးနောက် သူ၏ လီးတံကြီးကို သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွင်းသို့ အဖျားလေးကို ဖိသွင်းပေးလိုက်သည်။ တဖန် လီးတံကြီး၏ ထိပ်ကို သူမ၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတလျှောက် ထက်အောက် စုန်ကာ ဆန်ကာ ပွတ်ပေးနေတော့ နွယ်နွယ်၏ ဖင်သားကြီးမှာ လူးကာ လိမ့်ကာဖြင့် ဖြစ်လျှက်နေရှာတော့၏။ “အာ့…….အင့်….အကိုထွန်း . . . အင့်…..ဟင်း….အင့် . . . . အင့်….အာ့…..ဟင်း….” နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား တလျှောက် ထက်အောက် စုန်ဆန်ကာ ပွတ်ပေးနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးထိပ်ဖူးကြီးက သူမ၏ စောက်စေ့လေးကို ဖိကာဖိကာ ပွတ်လိုက်သော အခါတွင်တော့ နွယ်နွယ်သည် ခံစားရခက်စွာဖြင့် သူမ၏ ခါးလေးကို ကော့ကော့ ပေးလိုက်တော့သည်။ “အမလေး….အာ့ . . .အင်း…ဟင်း . .ကျွတ်ကျွတ် . . .အကိုထွန်းရယ်…နွယ့်ကို သနားပါဦး…. ဟင့်ဟင့်” ထိုအခါတွင်တော့ ညည်းသံလေး ကြားပြီး ရင်ထဲတွင် ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားရသော ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏ လီးထိပ်ဖူးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ ညင်သာစွာဖြင့် လိုးသွင်းလိုက်တော့၏။ “ဗျစ် . . ဗျစ်…ဗျစ် . .. . အမေ့….အား….အင့်” နွယ်နွယ်၏ ခါးလေးမှာ ကော့တက်သွားသည်။ ကိုနောင်ထွန်း ဖြည်းဖြည်းလေး သွင်းလိုက်သော လီးကြီးကတော့ သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဝက်ခန့် ဝင်သွားတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏လီးကြီးကို ဆက်ပြီး မသွင်းဘဲ သူမ၏ စောက်ပတ်အုံလေးကို သူ၏ လက်မလေးဖြင့် ဖိကာ ထက်အောက် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်လို့နေသော သူမ၏ စောက်မွှေးလေးများမှာ ရေဆွတ်ကာ ဖီးထားသော ဆံပင် မွှေးလေးများကဲ့သို့ တပင်နဲ့တပင် ကပ်ညှိပြီး အချောင်းလိုက်လေးများ ဖြစ်ကာ သွားရတော့၏။ “ခဏနေတော့မှ ကိုနောင်ထွန်းက သူ၏ လီးကြီးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲကို ဆက်ပြီး ညင်သာစွာပင် ဖိသွင်းလိုက်တော့၏။ “ဗျစ် …ဗျစ် …ဖွတ်…. အင့်….အား………အင့်…ဟင်း” ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ ဖွတ်ကနဲ တဆုံး ဝင်သွားချိန်မှာပင် နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ထဲမှ စောက်ရည်လေးများမှာ ပွက်ကနဲ အန်ကျလာရတော့၏။

မာကျော ပူနွေးကာနေသော ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးကြီးရဲ့ အတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများ ဟုန်းကနဲ ကြွတက်သွားရသော နွယ်နွယ်မှာ သူမ၏ ခါးကြီးကို ကော့ပြီး စောက်ပတ်ဝလေးကို ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးတံကြီး အရင်းသို့ အတင်းပင် ပင့်ကာကပ်ထားရင်း အဖျားတက်နေသူပမာ တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပါရတော့၏။ ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးကြီးမှာလည်း သူမ၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးဝင်ကာ သွားခဲ့ရပြီး ခဏမှာပင် နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုလေးများက လီးကြီးကို လှုပ်လှုပ်ရွရွဖြင့် ရစ်ပတ်ထိတွေ့လာကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏လီးကြီးကို နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲမှ ညင်သာစွာဖြင့် လျှောကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ စလိုးပေးတော့၏။ “အင့်…ဟင့်…အို့…အအ..အင်းဟင်း…အအ” ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ဖြင့် လိုးပေးနေသော လီးကြီးက သူမ၏ စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို ပွတ်တိုက်နေသဖြင့် နွယ်နွယ်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးလေးမှာ တုန်ခါနေရတော့၏။ အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့နေသော နွယ်နွယ်သည် စောစောက သူမ၏ အမဖြစ်သူ အလိုးခံနေသည်ကို အာရုံထဲမှာ ဖျတ်ကနဲ ပြန်ပေါ်လာပြီး သူမ၏ အမကဲ့သို့ပင် နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ ဖြူဖွေး လုံးတစ်ကာ ကားအယ်နေသော ဖင်သားကြီးများကို မြောက်ကြွကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ပေးရင်း အလိုးခံနေတော့၏။ အစက ညင်ညင်သာသာလေးဖြင့်သာ လိုးပေးနေခဲ့သော ကိုနောင်ထွန်းသည်လည်း နွယ်နွယ်၏ အပျိုစောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေး၏ ကျဉ်းမြောင်းလှသော စောက်ခေါင်းလေး၏ နူးညံ့စီးပိုင်လှသော အထိအတွေ့ကြောင့်၊ တခြာသူများနဲ့မတူ တမူထူးခြားလှသော နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများ၏ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြင့် ဆွဲငင်ရစ်ပတ်ပေးနေမှုကြောင့်၊ အချိုးအစား ကျနလွန်းစွာဖြင့် လှပသော ကိုယ်လုံးလေးနှင့် ချောမောလှပသော စွဲမက်စရာကောင်းသည့် မျက်နှာလေးကို တွေ့မြင်ထိတွေ့ကာ နေရသောကြောင့် ကိုနောင်ထွန်း၏ ကာမစိတ်များမှာ တစတစ ကြွသထက် ကြွလာပြီး နွယ်နွယ်၏ စောက်ပတ်ကို သူ၏ လီးတံံကြီးဖြင့် ဖိဖိပြီး ဆောင့်ကာ အားရပါးရ လိုးလိုက်တော့၏။ နှစ်ဦးစလုံးမှာ လိုးရင်း ခံရင်းဖြင့် အရသာများ တွေ့လာကြပြီး ပတ်ဝန်းကျင် တခုလုံးကို မေ့လျော့လျှက် တလောကလုံးတွင် သူတို့ နှစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေသကဲ့သို့ သဲကြီးမဲကြီး ချစ်ပွဲကြီး ခင်းနေကြတော့၏။

ကိုနောင်ထွန်းက ကျွမ်းကျင်သူပီပီ လိုးနေရင်းက သူ၏ လီတံကြီးကို တချက်တချက် ပင့်မြှောက်ကာ ဆောင့်လို့ ပေးလိုက်သည်။ မာကြောလှသော လီးတံကြီးက နွယ်နွယ်၏ စောက်စေ့နုနုလေးကို အားရပါးရ ဖိဆောင့်ကာသွားသဖြင့် နွယ်နွယ်မှာ အသဲခိုက်အောင် ကောင်းနေရတော့၏။ “အမလေး… ကောင်း….ကောင်းတယ်… အကိုထွန်းရယ် ….. ကျင်စိမ့်နေတာပဲ…. အင်း..ဟင်း…”ဆောင့်ပြီး လိုးနေသော လိုးအားနှင့် ကော့ပြီး အလိုးခံနေသော ကော့အားတို့မှာ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာရပြီး အလိုးခံနေသော နွယ်နွယ်၏ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ဝတ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးလေးမှာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် တုန်ခါလို့နေသည်။ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မျက်လုံးလေးများ မဖွင့်တော့ပဲ ရမက်ထန်စွာ အလိုးခံနေသော နွယ်နွယ်၏ နဖူးဆံစလေးများတွင် ချွေးဥလေးများ စို့ထွက်နေကြ၏။ တကိုယ်လုံး အရသာများ အီဆိမ့်နေသည့်ကြားက  စောစောက အမသွယ်သွယ်သည်လည်း ဒီလို အရသာမျိုးတွေ ခံစားကာ အီဆိမ့်နေမှာပဲဟု တွေးလိုက်မိသေး၏။ “အင့်….အာ့…အကိုထွန်းရယ်…. အမလေးနော်…ဟင်းဟင်း” အကောင်းကြီး ကောင်းကာ ရမက်များထန်နေသော နွယ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်မှ နို့လေးများသည် ရှေ့တိုးနောက်ငင်ဖြင့် တုန်ခါနေသည်ကို မြင်နေရသည်။ ကိုနောင်ထွန်းသည် သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ချကာ ဖက်လိုက်ပြီး နွယ်နွယ်၏ နို့လေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တလှည့်စီ စို့ပေးကာ အားပါးတရ ဆောင့်ပြီး လိုးနေတော့၏။ “အာ့…ဟင်း….အမလေး . . .လေး…”အလိုးခံရင်း နို့ပါ အစို့ခံလိုက်ရသဖြင့် တင်ဌေးနွယ်၏ အသားလေးများမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးမှာလည်း လူးပျံကာ ဖြစ်လာရသည်။ ထို့နောက် ကိုနောင်ထွန်းသည်လည်း သူ၏ လီးတံကြီးကို အဖျားနားထိ ဆွဲထုတ်ကာ ကြုံးကြုံးပြီး လိုးပစ်လိုက်တော့၏။ “အာ့…အမလေး….ကို…အာ့….အား…… အား…ဟင်း…ဟင်း….ပြီး…ပြီး,….ပြီးပြီ….အားးးး” တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါသွားသော နွယ်နွယ်သည် သူမ၏ မျက်နှာလှလှလေးကို မော့ပြီး ဝမ်းခေါင်းသံလေးဖြင့် အားကနဲ အားကနဲ ဖြစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးကို ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးအရင်းဆီသို့ အားကုန် ကော့ဆောင့်ပေးလိုက်စဉ်မှာပင် ကိုနောင်ထွန်း၏ လီးတံကြီးထိပ်မှ ပူနွေးပျစ်ခဲသော သုတ်ရည်များသည် ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ နွယ်နွယ်၏ အပျိုသားအိမ်လေးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏လီးကြီးကို ဆီခုံခြင်း ကပ်သွားသည်အထိ ဖိကပ်ချလိုက်ရာ အစွမ်းကုန် မြှောက်ကြွကာ ထားသော နွယ်နွယ်၏ လုံးတစ်ကားအယ်လှသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများမှာ ဖုန်းကနဲ အိပ်ယာပေါ်သို့ ပြစ်ကျသွားလေတော့သည်။…..ပြီး

Zawgyi

ႏြယ္ႏြယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဧည့္သည္မ်ား စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ဖိနပ္ခြၽတ္တြင္ ဖိနပ္ေလး ခြၽတ္ကာ အိမ္ေပၚသို႔ လွမ္းတက္လိုက္ရင္း ႏြယ္နီက အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းထဲရွိ ဆက္တီ ရွိရာသို႔ လွမ္းၿပီး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ “လာ ညီမေလး….ဒီမွာ မိတ္ဆက္ေပးရဦးမယ္” အမျဖစ္သူ သြယ္သြယ္က သူမကို လွမ္းၿပီး ေျပာလိုက္စဥ္မွာပင္ ဆက္တီမွာ ထိုင္ေနၾကသူ အားလုံးရဲ႕ အၾကည့္ေတြက သူမဆီသို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ထိုသူအားလုံးရဲ႕ အၾကည့္မ်ားသည္ သူမထံတြင္ စုစည္းကာ ရွိေနစဥ္မွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္က သူမရဲ႕ ေျခေထာက္ကေလးမ်ားကို ညင္သာစြာျဖင့္ တလွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ဆက္တီရွိရာကို တိုးကပ္သြားခဲ့ေတာ့သည္။ “ထိုင္…ညီမေလး ႏြယ္ႏြယ္က အမျဖစ္သူရဲ႕ အနီးက ကုလားထိုင္တြင္ ဝင္ၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။ “ေဟာ..ဒါက မမရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ရီရီခိုင္…. ဒါက သူ႔အမ်ိဳးသား ကိုေနာင္ထြန္း…. ဒါကေတာ့ က်မရဲ႕ ညီမ ႏြယ္ႏြယ္ပါ….” “သြယ္သြယ္ရဲ႕ ညီမေလးက အေတာ့္ကို ေခ်ာတာဘဲ” ရီရီခိုင္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ခ်သံေလး မဆုံးခင္မွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္က သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကို ၿပဳံးကာ ရီရီခိုင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ “မမ က ပိုၿပီး လွပါတယ္ေနာ္….. ဟင္း..ဟင္း” ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ စကား အဆုံးမွာေတာ့ အားလုံးက တိုးညႇင္းစြာျဖင့္ ရယ္သြမ္းေသြးလိုက္ၾကသည္။ “ႏြယ္ႏြယ္က ဒီႏွစ္ ဒုတိယႏွစ္ေလ” ကိုေနာင္ထြန္းရဲ႕ ေဘးကပ္ရက္ ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ ခဲအို သြယ္သြယ္ရဲ႕ခင္ပြန္း ကိုရဲမင္းက ဝင္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ဧည့္သည္မ်ား ေရွ႕တြင္မို႔ ႏြယ္ႏြယ္က အသာေလးပင္ သူမရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ၿပဳံးထားလိုက္ပါသည္။ စိတ္ထဲကေတာ့ သိပ္ၿပီး မေက်နပ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ရယ္ေတာ့ မေျပာတတ္။ “ဒီလို ညီမေလးရ… အမနဲ႔ ရီရီခိုင္ခိုနဲ႔က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သလို ကိုေနာင္ထြန္းနဲ႔ ကိုရဲမင္းကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြဘဲ…. အဲဒါ ရီရီခိုင္တို႔က အခု ဒီကို ျဗဳန္းစားႀကီး ျပန္ေျပာင္းလာရေတာ့…. သူတို႔ တိုက္ခန္းကလည္း ကိုေနာင္ထြန္းရဲ႕ ဦးေလး မိသားစုကို တစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ ငွားထားရတာ ဆိုေတာ့ စာခ်ဳပ္ ျပည့္ဖို႔က ငါးလေလာက္ လိုေသးတယ္…. တစိမ္းေတြ ဆိုရင္လည္း ေငြအမ္းလိုက္ရင္ ရေပမယ့္ အခုဟာက အမ်ိဳးရင္းေတြဆိုေတာ့ ရီရီခိုင္တို႔က ဒီမွာ ခဏလာေနၿပီး တိုက္ခန္း အားသြားမွ တိုက္ခန္းကို ေျပာင္းဖို႔ စီစဥ္မွာေလ”။ “ဟာ..ဒါဆို ေကာင္းတာေပါ့…. အိမ္မွာက အိမ္အက်ယ္ႀကီးနဲ႔ လူက နည္းနည္းေလး ျဖစ္ေနရတာ….. အမတို႔ ေျပာင္းလာရင္ ဒီမွာ ပိုၿပီး သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း ျဖစ္သြားတာေပါ့… အမတို႔က ဘယ္ေတာ့ ေျပာင္းလာမွာလဲ” “ဟင္းဟင္း..အခုဘဲ ေျပာင္းလာတာေလ….. ေဟာေတာ့… ဟင္းဟင္း…ဟင္းဟင္း” “အဲဒါ ရီရီခိုင္တို႔ကို ညီမေလးရဲ႕ အခန္းေဘးက အခန္းလြတ္မွာ ထားလိုက္တယ္ေလ” “ဟာ…ေကာင္းတာေပါ့…. အဲဒီအခန္းက က်ယ္တယ္” “ညီမက အသက္ ဘယ္ေလာက္ ရွိၿပီလဲ” ရီရီခိုင္ရဲ႕ ခင္ပြန္း ကိုေနာင္ထြန္းက မဆီမဆိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ေမးလိုက္သည္။

“အခု ၁၉ႏွစ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီေလ” ေျဖလိုက္သူက ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ခဲအို ကိုရဲမင္း ျဖစ္သည္။ ဒီ တခါတြင္ေတာ့ ထိုင္ေနၾကသူ အားလုံးရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို ႏြယ္ႏြယ္က သူမရဲ႕ မ်က္လုံးေလးအား တစ္ခ်က္ေဝ့ကာ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ တျခားသူမ်ား မျမင္ေအာင္ ကိုရဲမင္းကို ႏႈတ္ခမ္းေလး စူကာျပလိုက္သည္။ ကိုရဲမင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာက စပ္ၿဖဲၿဖဲေလး လုပ္ရင္း သူ႔စကားကို ဆက္လိုက္ေသးသည္။ “ႏြယ္ႏြယ္က ၿပီးခဲ့တဲ့ မတ္လက တိုင္းအဆင့္ ကာယ အလွမယ္မွာ ဒုတိယ ရခဲ့ေသးတယ္ေလ….. ပရိတ္သတ္ အားလုံးက ႏြယ္ႏြယ္ကို ပထမ တစ္ေပးထားတာ… ပရိတ္သတ္ေတြ ထင္တာကေတာ့ ပထမရတဲ့ ကေလးမကို ဒိုင္ေတြ မ်က္စိမွားသြားလို႔တဲ့….. ဟင္းဟင္း” “ဟုတ္တယ္…. သြယ္သြယ့္ ညီမေလးကို ၾကည့္ရတာ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ေအးေနတာဘဲ သြယ္ရယ္” ရီရီခိုင္ရဲ႕ စကားအဆုံးမွာေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္က ထိုင္ရာမွ အသာေလး ထိုက္သည္။ “အားလုံးဘဲ ညီမကို ခြင့္ျပဳပါဦး…. ေျခာက္နာရီကို က်ဴရွင္ ျပန္တက္ရမွာမို႔ပါ” “ေအာ္… ဟုတ္လား…အခု ငါးနာရီေတာင္ ရွိေနၿပီဘဲ….. ကဲ..ကဲ…လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ေတာ့” ရီရီခိုင္ရဲ႕ စကားအဆုံးမွာေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္က ၿပဳံးျပကာ သူတို႔ အနီးမွ ထြက္ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္။ ႏြယ္ႏြယ္က သူမရဲ႕အမ သြယ္သြယ္ရဲ႕ ခင္ပြန္း သူမရဲ႕ ခဲအို ကိုရဲမင္းကို ၾကည့္လို႔မရ ျဖစ္ေနမိတာ ၾကာၿပီ။ သူကသာ ကိုရဲမင္းကို ၾကည့္လို႔မရ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကိုရဲမင္းကေတာ့ သူမကို ေတာ္ေတာ္ပင္ ၾကည့္လို႔ ရေနသည္။ ႏြယ္ႏြယ္နဲ႔ ကိုရဲမင္းတို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕မိၾကရင္ အနားတြင္ အမျဖစ္သူ သြယ္သြယ္ ရွိမေနပါက ကိုရဲမင္းရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးတခုလုံးကို အရည္ေပ်ာ္က်မတတ္ ၾကည့္ေနတတ္သည္။ ဒါကိုဘဲ ႏြယ္ႏြယ္က ကိုရဲမင္းကို မေက်နပ္ျဖစ္ကာ ၾကည့္လို႔မရ ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ယခု အိမ္တြင္ အမရီရီခိုင္နဲ႔ သူမရဲ႕ ခင္ပြန္း ကိုေနာင္ထြန္းတို႔ လာေရာက္ေနထိုင္ၾကသည္ ျဖစ္လို႔ အိမ္မွာ လူအင္အား ေတာင့္ကာ လူမ်ားလာခဲ့သည္ကို သေဘာက် မိခဲ့သည္။ ႏြယ္ႏြယ္နဲ႔ သြယ္သြယ္တို႔ရဲ႕ မိဘမ်ားသည္ နယ္တြင္ ေနထိုင္လွ်က္ ရွိၾကၿပီး ႏြယ္ႏြယ္ ဆယ္တန္းေအာင္သည့္ႏွစ္တြင္ ေကာလိပ္သို႔ ဆက္တက္ရန္ အတြက္ အမျဖစ္သူရဲ႕ အိမ္သို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ႏြယ္ႏြယ္က အမျဖစ္သူရဲ႕အိမ္သို႔ ေရာက္ၿပီး မၾကာမီ အေတာအတြင္းမွာပင္ သူမက ကိုရဲမင္းရဲ႕ မ်က္လုံးမ်ားကို သတိထားမိခဲ့ၿပီး ကိုရဲမင္းကို ၾကည့္လို႔မရ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ကိုရဲမင္းကို ၾကည့္လို႔ မရသည့္အထဲတြင္ သူ႔ရဲ႕ စပ္ၿဖဲၿဖဲ မ်က္ႏွာလည္း ပါေသးသည္။ တခါတခါ စိတ္ဆိုးဆိုးျဖင့္ ႏြယ္ႏြယ္က ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီလူႀကီးကို မမသြယ္က ယူရတာလဲလို႔ ေတြးလိုက္မိေသးသည္။ ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ အမျဖစ္သူ သြယ္သြယ္သည္ အသက္ ၂၄ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး သူ႔ခင္ပြန္း ကိုရဲမင္းက အသက္ ၂၈ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ ျဖစ္၏။ ကိုရဲမင္းက ႏြယ္ႏြယ္ကို မ်က္လုံး ကြၽတ္ထြက္မတတ္ ၾကည့္တတ္ျခင္းနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာ စပ္ၿဖဲၿဖဲ လုပ္တတ္ ေနတတ္ျခင္းတို႔သာ ဆိုး၏။ က်န္ေသာ အရာမ်ားကေတာ့ ကိုရဲမင္းသည္ ေတာ္၏။ အေသာက္အစားႏွင့္ ေလာင္းကစားလုပ္တာ မရွိ။ အစ္မျဖစ္သူကိုလည္း ၾကင္ၾကင္နာနာ ရွိ၏။ ဒါ့အျပင္ ႏြယ္ႏြယ္၏ စားေရးေသာက္ေရး ေက်ာင္းစားရိတ္ မုန႔္ဖိုးတို႔အျပင္ အဝတ္အစားမ်ားကိုလည္း အလွ်ံပယ္ ဝယ္ေပးေသး၏။ ဒါေတြ အျပင္ ကိုရဲမင္းသည္ နယ္က သူမ၏ မိဘမ်ားကို လိုေလေသး မရွိေအာင္ ေထာက္ပံ့ထားလိုက္ေသး၏။ ကိုရဲမင္းက ေစတနာလည္း ေကာင္း၏။ သေဘာလည္း ေကာင္း၏။ သို႔ေသာ္ ႏြယ္ႏြယ္က သူ႔ကို ၾကည့္လို႔ မရေပ။ သူမတို႔ အိမ္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လာသည့္ အမ ရီရီခိုင္ႏွင့္ အကို ေနာင္ထြန္းတို႔ လင္မယားသည္လည္း သူမ၏ အမ သြယ္သြယ္တို႔ လင္မယား အသက္ေလာက္ပင္ ရွိ၏။ ကိုေနာင္ထြန္းကေတာ့ ကိုရဲမင္းလို မဟုတ္။ အေနတည္၏။ လူႀကီးဆန္သည္လို႔ ေျပာရမည္ ျဖစ္၏။ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ စကားေျပာတာကအစ တည္တည္တံ့တံ့ ရွိ၏။ ၿပီးေတာ့ ကိုေနာင္ထြန္းက အသားျဖဴျဖဴ ဗလေကာင္းေကာင္း အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ မိန္းကေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာက်ေသာ ပုံစံမ်ိဳး ျဖစ္၏။ ကိုေနာင္ထြန္းရဲ႕ ႐ုပ္ရည္က ႏွာတံေပၚေပၚ မ်က္ခုံးထူထူ မ်က္လုံး႐ြဲ႐ြဲႏွင့္မို႔ ခန႔္ေခ်ာ ေခ်ာသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေပသည္။ ကိုေနာင္ထြန္း၏ ဇနီး ရီရီခိုင္ကလည္း အသားျဖဴျဖဴ ေဒါင္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္လို႔ သူတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္သည္ ေရွ႕သြား ေနာက္လိုက္ ညီသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေလသည္။

အိမ္သို႔ အမ ရီရီခိုင္တို႔ လင္မယား ေရာက္လာၾကၿပီး ေနာက္တြင္ ႏြယ္ႏြယ္တေယာက္ အိမ္အလုပ္ေတြကို ဘာမွလုပ္စရာ မလိုေတာ့ေပ။ အမျဖစ္သူ သြယ္သြယ္ႏွင့္ ရီရီခိုင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကသာ ဒိုင္ခံ ေဆာင္႐ြက္ေတာ့၏။ ႏြယ္ႏြယ္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ေက်ာင္းစာ တခုတည္းကိုသာ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္လာႏိုင္ေတာ့၏။ မနက္မိုးလင္းရင္ သြယ္သြယ္ႏွင့္ ရီရီခိုင္တို႔က တေယာက္တလဲ ေဈးသြားကာ တေယာက္တလဲ ထမင္းခ်က္၏။ မနက္ကိုးနာရီထိုးလွ်င္ ထမင္းဟင္းက အားလုံး အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီ။ ထမင္းခ်ိဳင့္ အသီးသီး ထည့္ၾကကာ အလုပ္သြားၾကေတာ့၏။ ႏြယ္ႏြယ္ကေတာ့ မနက္ ၁၀နာရီေလာက္မွ ေက်ာင္းသို႔ သြားရသည္။ တခ်ိဳ႕ေန႔မ်ားတြင္ မနက္ ၇နာရီေလာက္ သြားရသည္မ်ားလည္း ရွိ၏။ ဒါေပမယ့္ အခု ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ျဖစ္လို႔ ႏြယ္ႏြယ္ အိမ္တြင္ ၿမဲေနသည္မွာ ၃ ရက္ခန႔္ ရွိေနၿပီျဖစ္၏။ ေက်ာင္းပိတ္ထားေသာ္လည္း ႏြယ္ႏြယ္က က်ဴရွင္ကိုေတာ့ ေန႔စဥ္ ညေနတိုင္း သြားေနရ၏။ ႏြယ္ႏြယ္၏ က်ဴရွင္က ညေန ၆နာရီမွ ၉ နာရီအထိ ျဖစ္ၿပီး အိမ္ႏွင့္လည္း သိပ္ၿပီး မေဝးလွသည့္အျပင္ အိမ္နီးခ်င္း အတန္းေဖၚလည္း ရွိေနလို႔ ႏြယ္ႏြယ္မွာ ညဖက္ က်ဴရွင္တက္ရေသာ္လည္း သြားေရးလာေရး အဆင္ေျပေန၏။ ႏြယ္ႏြယ္က က်ဴရွင္မွ ျပန္လာလွ်င္ ျမဝတီ ႐ုပ္သံမွ ၉ နာရီခြဲ ဇာတ္လမ္းကို ၾကည့္လိုက္ေသး၏။ ႐ုပ္သံသိမ္းမွ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္ကာ စာဖတ္ေလ့ရွိ၏။ မနက္ပိုင္း ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရး တာဝန္မရွိေတာ့ ညဥ့္နက္ေအာင္ စာဖတ္ၿပီး ႏြယ္ႏြယ္သည္ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္ေလ့ရွိ၏။ ဒီေန႔ညလည္း ႏြယ္ႏြယ္ စာဖတ္ၿပီးလို႔ အိပ္ရာဝင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ၿပီး စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွ စားပြဲတင္ နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ည ၁၂နာရီ ထိုးရန္ ၁၅မိနစ္ေလာက္သာ လိုေတာ့၏။ စားပြဲတင္ နာရီေလးကို ၾကည့္ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္သည္ စာၾကည့္စားပြဲေရွ႕ ကုလားထိုင္မွ အသာ ထလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ အေပါ့အပါး သြားခ်င္သည့္အတြက္ မီးဖိုေဆာင္ထဲသို႔ ဝင္ကာ အိမ္သာရွိရာသို႔ သြားလိုက္သည္။ အေပါ့အပါး သြားၿပီးေတာ့မွ သူမ၏ အိပ္ခန္းရွိရာကို ျပန္လာခဲ့သည္။

ထိုသို႔ သူမရဲ႕ အိပ္ခန္းဆီကို ျပန္အလာမွာ သူမရဲ႕ အိပ္ခန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ရွိေသာ အမျဖစ္သူတို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းဆီမွ ထူးဆန္းေသာ အသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚလာ ေနသည္ကို သတိျပဳမိလိုက္သည္။ ဒီလို သတိျပဳမိလိုက္သည့္ ခဏမွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္သည္ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး နားေထာင္လိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ တစုံတခုကို သိရွိလို႔ သြားရသည့္အခါ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္ ဝိုင္းလို႔ သြားၾကၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္လည္း ၾကက္သီးေလးမ်ား ဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္။ အသံေလးေတြကို နားစြင့္မိေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလးမ်ားကို ဖ်တ္ကနဲ လွမ္းကာ ခပ္သြက္သြက္ေလး သူမ၏ အိပ္ခန္းအတြင္းသို႔ ဝင္ကာ ကုတင္ေလးေပၚက သူမ၏ အိပ္ရာထက္သို႔ လွဲခ်လိုက္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ပက္လက္လွန္ကာ မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္လို႔ ထားလိုက္ရ၏။ “ဟင္းဟင္း…စြပ္ ဖတ္…..အာ့ ..အာ့….” ႏြယ္ႏြယ္တေယာက္ မ်က္လုံးေလးမ်ား မွိတ္ထားလိုက္သည္ႏွင့္ သူမ၏ နားထဲတြင္ ေစာေစာက သူမ ၾကားခဲ့ရေသာ အသံေလးမ်ားကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္လာရ၏။ ထိုအသံေလးမ်ားကလည္း သူမ၏ နားထဲက မထြက္ေတာ့ေပ။ ထူးဆန္းေသာ အသံေလးမ်ားကို ၾကားလိုက္ရသည့္ တခဏမွာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလး တခုလုံး ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထသြားခဲ့ရေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ ယခုတဖန္ ထိုအသံေလးမ်ားကို ျပန္လည္ ၾကားေယာင္လာရျပန္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ တကိုယ္လုံးသည္ ရွိန္းရွိန္းဖိန္းဖိန္း ျဖစ္လာရေတာ့သည္။ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ အိပ္ရာေပၚတြင္ လူးလူးလွိမ့္လွိမ့္ႏွင့္ ျဖစ္ကာေနၿပီး ထိုအသံေလးမ်ားကလည္း သူမရဲ႕ နားထဲက မထြက္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္သည္သူမ၏ အိပ္ရာေလးေပၚမွ လူးလဲထလိုက္၏။ ၿပီးေတာ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ ခ်လိုက္ၿပီးသည့္အလား သူမ၏ ေျခလွမ္းေလးမ်ားကို ဖြနင္းကာ သူမ၏ အိပ္ခန္းေရွ႕ရွိ အစ္မ သြယ္သြယ္တို႔ လင္မယားရဲ႕ အိပ္ခန္းဆီသို႔ တိုးကပ္သြားခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ခန္း တံခါးေလးကို သူမ၏ လက္ေလးျဖင့္ တြန္းလိုက္ေသာအခါ အိပ္ခန္း တံခါးေလးသည္ ကံေကာင္း ေထာက္မစြာနဲ႔ ဟလို႔ သြားေလေတာ့ တင္ေဌး ႏြယ္သည္ ထို ဟသြားေသာ တံခါးေပါက္ေလးမွ အတြင္းသို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေတာ့သည္။

“အို”လို႔ အသံေလး က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္သြားမတတ္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားသည္ ဟလို႔သြားရကာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားသည္လည္း ဝိုင္းစက္လို႔ သြားရေလသည္။ အခန္းတြင္းရွိ ကုတင္ႀကီး ထက္တြင္ေတာ့ သူမ၏ အမျဖစ္သူ သြယ္သြယ္နဲ႔ ခဲအိုျဖစ္သူ ကိုရဲမင္းတို႔သည္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အဝတ္အစားမ်ား မရွိၾကဘဲ သြယ္သြယ္က ကုတင္ေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ လွဲေနၿပီး သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ကုတင္ေစာင္းတြင္ တင္ထားကာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ကားကားေလး ခ်ထား၏။ ကိုရဲမင္းကေတာ့ သြယ္သြယ္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ဖက္ၾကားတြင္ ကုတင္ေဘး ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မတ္တပ္ ရပ္လွ်က္ရွိ၏။ ထို႔အျပင္ ကိုႏိုင္မင္းရဲ႕ လီးတန္ႀကီးက သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ သြင္းထားကာ ကိုရဲမင္းက သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ လုပ္လွ်က္ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ သူ၏ လီးတံႀကီးကို ထုတ္ခ်ီ သြင္းခ်ီ ျပဳလုပ္ေပးေနေတာ့၏။ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ ေရွ႕ ၅ ေပမွ်သာ ကြာေဝးေသာ ေနရာမွ ျမင္ကြင္းကို မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္လို႔ ေနမိသည္။ “ဖြတ္..ဖြတ္..ဘြတ္…ဖတ္ဖတ္” ကိုရဲမင္းက အားပါးတရ ေဆာင့္ကာလိုးေနသလို သြယ္သြယ္ကလည္း သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ႂကြကာ ႂကြကာျဖင့္ အားပါးတရ ေကာ့လို႔ေပးေန၏။ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ သြင္းကာ ထုတ္ကာျဖင့္ လိုးေပးေနေသာ ကိုရဲမင္း၏ လီးတံႀကီးမွာ အရည္မ်ားျဖင့္ စို႐ႊဲကာ ေျပာင္လက္လို႔ေနၿပီး သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲသို႔ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ေဆာင့္လို႔ ေဆာင့္လို႔ ဝင္သြားေနသည္မွာ အားရဖြယ္ ေကာင္းလွသျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ေနရေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ အာေခါင္ေလးသည္ တစတစ ေျခာက္ေသြ႕လာခဲ့ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္ထဲမွ အေသြးအသားမ်ားမွာ ဆူပြက္ ထႂကြလာကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ အင္အား ခ်ိနဲ႔လို႔လာရေတာ့၏။ “အာ့…ကြၽတ္ ကြၽတ္… ကိုမင္းရယ္…..အမေလး….အင္း..ဟင္း… ေစာက္ပတ္ႀကီးကို အားပါးတရ ေကာ့ကာ အလိုးခံေနေသာ အမျဖစ္သူ သြယ္သြယ္၏ ရမက္ထန္စြာ ညည္းလိုက္သံေလးေတြကို ၾကားလိုက္ရေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ရင္ထဲတြင္ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္သြားရကာ သူမ၏ ထမီေအာက္မွ ေစာက္ပတ္ေလးသည္လည္း တင္းကနဲ ျဖစ္လို႔ သြားရေတာ့၏။ ၿပီးေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေလးမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္း ေအးစက္လို႔လာကာ တဆတ္ဆတ္လည္း တုန္ရင္လာခဲ့ရၿပီး သူမ၏ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ သူမ ကိုယ္တိုင္ အလိုးခံေနရသကဲ့သို႔ ေတြးထင္ ခံစားလာရေတာ့၏။

ကုတင္ေစာင္း လိုးနည္းသည္ လိုးေနေသာ လီးတံႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ကုန္စင္ေအာင္ ဝင္သည့္အေလ်ာက္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနေသာ ကိုရဲမင္း၏ လီးတံႀကီးသည္ သြယ္သြယ္၏ သားအိမ္ဝသို႔တိုင္ တိုးလို႔ တိုးလို႔ ဝင္ေနသျဖင့္ အလိုးခံေနရေသာ သြယ္သြယ္သည္ ကိုရဲမင္း၏ လီးတံႀကီးမွာ သူမ၏ ရင္ေခါင္းထဲသို႔ တိုးဝင္ေနရသလို ခံစားရကာ အရသာေတြ႕ေနရေတာ့၏။ ကိုရဲမင္း၏ လီးႀကီးသည္လည္း ကေလး မေမြးဖူးေသးေသာ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ေခါင္း က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲဝယ္ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ားျဖင့္ စီးစီး ပိုင္ပိုင္ ထိေတြ႕ကာ အရသာ ေတြ႕ေနရေတာ့၏။ သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို လိုးေပးေနေသာ ကိုရဲမင္း၏ လီးႀကီးမွာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တည့္တည့္တမ်ိဳး… ေဘးေစာင္းသို႔ တသြယ္….. အေပၚေထာင္ကာ တဖုံ….. ေအာက္စိုက္ကာ တမ်ိဳး… မ႐ိုးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ သူ၏ လီးႀကီးကို ေ႐ႊ႕ေျပာင္းကာ အားရပါးရ ေဆာင့္ၿပီး လိုးေနေလေတာ့ ကိုရဲမင္းရဲ႕ လီးထိပ္ဖူးႀကီးက သြယ္သြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္း ေနရာအႏွံ႔ကို ထိုးတိုက္ကာ ဖိေဆာင့္ေနေလသည္။ သြယ္သြယ္ ခမ်ာ အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လို႔သြားကာ အရသာ ေတြ႕ေနရေတာ့၏။ “ဟင့္…အင့္…ကို….အာ့…….ကိုမင္းရယ္…. အမေလး… ဟင္းဟင္း….ေကာင္းလိုက္တာ…ဟင္း..ဟင္း” “သြယ္….အားရရဲ႕လားဟင္” “အင္း…ကိုေရာ ေကာင္းရဲ႕လားဟင္” “ေကာင္းလိုက္တာ …သြယ္ရယ္” “ဟင္း…အိုးး…ေဆာင့္…ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ ကိုရယ္…. အမေလးေလး…အအအ…အင္းးး”။ ၾကည့္ေနရင္း ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္ တုန္လို႔ေနရေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုက္ကာ မာန္တင္းထားၿပီး ကိုရဲမင္းနဲ႔ သြယ္သြယ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္ေနရင္းက ႏြယ္ႏြယ္၏ ထမီေလးေအာက္မွ ေစာက္ပတ္ေလးသည္ တင္းမာေဖါင္းကားလို႔ လာခဲ့ရၿပီး ေစာက္ရည္မ်ားသည္လည္း ႐ႊဲနစ္လာရေတာ့၏။ “အာ့…အင္း…ကိုရယ္… ဟင္းဟင္း….သြယ့္ႏို႔ေတြကို ဆြဲ…ဆြဲၿပီး ေဆာင့္လိုက္စမ္းပါ…ကိုရယ္… ဟင္းဟင္း…. ပလြတ္…ႁပြတ္… ႁပြတ္…ဖြတ္…. ဖြတ္…ပလြတ္” ကိုရဲမင္းက သူ၏ လက္ျဖင့္ သြယ္သြယ္၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကာ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးရင္း ေဆာင့္လိုးေပးလိုက္၏။

ခဏ အၾကာတြင္ အရသာမ်ား အီဆိမ့္လာရေသာ သြယ္သြယ္သည္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ အားပါးတရ လိုးေပးေနေသာ ကိုရဲမင္း၏ လီးတံႀကီးကို သူမ၏ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားမ်ားက ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလာေတာ့ရာ အရသာ အီဆိမ့္လာရေသာ ကိုရဲမင္းသည္ သူမ၏ ႏို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးကို အားပါးတရ ဆြဲၿပီး ဆုပ္နယ္ကာ အားကုန္ထုတ္လို႔ ေဆာင့္ကာ လိုးေပးလိုက္ေတာ့၏။ “အာ့..အင္း…အမေလး ကိုရယ္…… က်မ ၿပီးခ်င္….အ…အာ့ အား…..အား…အမေလး . .ေလး…..ကြၽတ္ကြၽတ္…..ကြၽတ္…” သြယ္သြယ္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံေလးမွာ ေကာ့ပ်ံကာ တုန္ခါသြားရသည့္ ခဏမွာပင္ ကိုရဲမင္း၏ ကိုယ္လုံးႀကီးသည္လည္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေပၚသို႔ ေမွာက္ရက္သား က်သြားရေတာ့၏။ တံခါးဝမွ ႏြယ္ႏြယ္ကေတာ့ အိပ္ခန္း တံခါးေလးကို အသာ ဆြဲပိတ္လိုက္ကာ ေနာက္ဖက္သို႔ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလးကို ဆုတ္လိုက္ရင္း သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လွည့္ကာ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ သူမ၏ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့ေတာ့၏။ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွ ဝတ္ထားေသာ အက်ႌေလးကို ခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ဝတ္ထားေသာ ဘရာစီယာေလးကိုပါ ခြၽတ္ၿပီး ထမီေလးကို ရင္လ်ားကာ ဝတ္ၿပီး သူမ၏ ကုတင္ေလး အနီးသို႔ တိုးကပ္လာခဲ့၏။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚသို႔ တက္ရန္ ျပင္လိုက္စဥ္မွာပင္ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကို တဦးတေယာက္က အေနာက္မွေနၿပီး တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ကာ ကုတင္ေလးေပၚရွိ အိပ္ယာထက္သို႔ ဆြဲလွဲလိုက္ျခင္းကို ခံလိုက္ရေတာ့၏။ အလန႔္တၾကား ျဖစ္သြားရတဲ့ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ ေက်ာျပင္ေလးမွာ အိပ္ယာေပၚသို႔ က်ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားက အေမာတေကာေလး ၾကည့္လိုက္မိ၏။ “ဟင္… ကိုေနာင္ထြန္း” ႏြယ္ႏြယ္၏ စကားေလး အဆုံးတြင္ေတာ့ ကိုေနာင္ထြန္း၏ ထူထဲေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားေပၚသို႔ ဖိကပ္ကာ စုပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ရာ ေခါင္းအုံးေပၚသို႔ ေရာက္ကာစပင္ ရွိေသးေသာ သူမ၏ ဦးေခါင္းေလးမွာ ေျမာက္ကနဲ ႂကြလို႔သြားရၿပီး သူမ မ်က္ႏွာေလးမွာ ေမာ့တက္သြားရေတာ့၏။

သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို စုပ္ေပးေနေသာ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ သူ၏လွ်ာျဖင့္ ႏြယ္ႏြယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို ယက္လို႔ ေပးေနျပန္ေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ လူးလူးလိမ့္လိမ့္ေလး လႈပ္ရွားသြားရကာ သူမ၏ ရင္ၫႊန႔္ထက္မွ ထမီစေလးသည္ ေျပက်သြားရၿပီး တဆက္တည္းမွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္သည္ ကိုေနာင္ထြန္း၏ အက်ႌမပါေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို ဖက္တြယ္လာရေတာ့၏။ ထိုအခိုက္မွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို စုပ္နမ္းေနေသာ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္တစ္ဖက္က ေျပက်ေနေသာ သူမ၏ ထမီေလးကို ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ႏြယ္ႏြယ္၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္ ဆုပ္နယ္ ေပးေနေတာ့၏။ ဝင္းမြတ္ တင္းရင္းၿပီး ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳးေလး ျဖစ္ေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ႏို႔ေလးမ်ားက ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္ကို ႏူးညံ့အိေထြးကာျဖင့္ ထိေတြ႕လွ်က္ရွိသည္။ ခနၾကာေတာ့ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို ႏြယ္ႏြယ္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ ခြာကာ သူမ၏ ႏို႔ေလးမ်ားဆီသို႔ သူ၏မ်က္ႏွာကို အပ္ကာ ႏို႔ေလးမ်ားကို တလွည့္စီ အားပါးတရ စို႔ေပးလိုက္ေတာ့ရာ ကိုေနာင္ထြန္း၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားသည္ သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားဆီမွ ခြာသြားရေသာ တခဏတြင္ သူမ၏ လွ်ာေလးကို ထုတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို သိမ္းလို႔ေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ ရင္ဘတ္ေလးကို ေကာ့ကာေပးလိုက္ရေတာ့၏။ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္တဖက္ကလည္း သူမ၏ ထမီေလးကို တျဖည္းျဖည္းဆြဲကာ ခ်ေနရင္း ထမီအေပၚနားေလးသည္ သူမ၏ ေပါင္ရင္းဆီသို႔ ေရာက္လို႔ အသြားတြင္ေတာ့ သူမက ဖင္ႂကြေပးလိုက္ရာ ထမီေလးမွာ ကြၽတ္လို႔ သြားေတာ့၏။ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္က ႏြယ္ႏြယ္၏ ဝမ္းဗိုက္သားေလးမ်ားကို ေလွ်ာတိုက္ၿပီး ပြတ္ေပးေနရာ ႏို႔စို႔ေပးတာပါ ခံေနရေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ပူးကာ လိန္ထားၿပီး ႏြယ္ႏြယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တြန႔္လိန္ေကာ့ေစာင္းၿပီး မခ်ိတင္ကဲေလး ခံစားေနရေတာ့၏။ ႏြယ္ႏြယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တြန႔္လိန္ကာ ခပ္ေစာင္းေစာင္းေလး ျဖစ္သြားရေသာ အခ်ိန္တြင္ ကိုဟန္ထြန္း၏ လက္တဖက္က သူမ၏ ျဖဴေဖြးကားအယ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးလိုက္ရာ သူမ၏ ခါးကေလးမွာ ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ပူးကပ္ကာ လိန္ထားေသာ ေျခေထာက္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ ကြာဟလို႔ သြားရေတာ့၏။

ႏို႔စို႔ေပးေနေသာ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လွ်ာေလးကလည္း သူမ၏ ႏို႔သီးေခါင္း နီနီရဲရဲ ေသးေသးေလးမ်ားကို ဖိဖိၿပီး ယက္ေပးေနသျဖင့္ ကိုယ္လုံးေလး တခုလုံး လူးပ်ံကာ ျဖစ္လို႔ေနသလို ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားေလးမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေတာ့၏။ “အင္း…အင္း..အကိုထြန္း…. အင္း…ဟင္း…အိုး” မၾကာမီမွာပင္ သူမ၏ လုံးကစ္ကားအယ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို အားပါးတရ ဆုပ္နယ္ ဖ်စ္ညႇစ္ေပးေနေသာ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္က သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ဆုပ္နယ္ေပးရသည္ကို အားရလို႔ သြားဟန္ျဖင့္ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္သည္ အေမႊးနက္နက္ေလးမ်ား ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ ေပါက္ကာ ျဖဴဝင္း အိေဖါင္းလွ်က္ရွိေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးဆီသို႔ ေရာက္လို႔ သြားကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို လက္ဖဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ ကိုင္လိုက္ေတာ့သည္။ ႏြယ္ႏြယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးသည္ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္လို႔သြားကာ သူမ၏ ေပါင္ေလး ႏွစ္ဖက္မွာ ကားလို႔ သြားရေတာ့၏။ ၿပီးေတာ့ သူမ၏ ေဖါင္းကားလို႔ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးေပၚတြင္ ႐ႊဲနစ္လို႔ေနတဲ့ ေစာက္ရည္မ်ားသည္ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လက္ကို ေတြ႕ထိ ကပ္ညႇိလို႔ သြားေတာ့၏။ ကို‌ေနာင္ထြန္းက ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ဆုပ္လိုက္ နယ္လိုက္ ဖ်စ္ညႇစ္လိုက္ လုပ္ေပးလိုက္ရာ ႏို႔စို႔တာပါ ခံေနရေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေပါင္တံျဖဴျဖဴႀကီးမ်ားသည္ စုလိုက္ကားလိုက္ျဖင့္ ျဖစ္ကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ ထိလို႔ထားေသာ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးမ်ားမွာလည္း ရႈံ႕လို႔ ရႈံ႕လို႔ သြားရသလို သူမ၏ ခုံးေမာက္လြန္းေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာလည္း ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ ျဖစ္လို႔ ေနေတာ့၏။ “အင္း…ဟင့္….အင္း…ဟင့္” ခံစားရ ခက္လို႔ေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္ရဲ႕ ကိုယ္လုံးေလးသည္ တလူးလူးတလြန႔္လြန႔္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ခဏ အၾကာတြင္ေတာ့ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ ႏို႔စို႔ျခင္းကို ရပ္ကာ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ႏြယ္ႏြယ္၏ ေျခေထာက္ ျဖဴျဖဴေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ၏လက္ျဖင့္ ဆြဲကာမလိုက္သည္။ သူမ၏ ေျခေထာက္ေလးမ်ားကို ဒူးမွေကြးကာ ေထာင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ ေပါင္ေလးေတြကို ကားပစ္လိုက္၏။ ႏြယ္ႏြယ္ ခမ်ာမွာေတာ့ ရင္ထဲ တလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ သူမ၏ မ်က္လုံးေလးမ်ားကို မွိတ္လို႔ ထားလိုက္၏။ ကိုေနာင္ထြန္းကေတာ့ သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားကို ေ႐ႊ႕ေျပာင္းရင္း သူ၏ပုဆိုးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ကာ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံး ၾကားထဲသို႔ အေရာက္မွာ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ ဒူးေထာက္ၿပီး ထိုင္လိုက္၏။

ၿပီးလွ်င္ ကိုေနာင္ထြန္းက သူ၏ လီးတံႀကီး၏ ထိပ္ဖူးႀကီးႏွင့္ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ဝကို ေတ့ေပးလိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ဝရွိ ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားမွာ ရႈံ႕ကနဲ ျဖစ္လို႔သြားကာ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာ ဆတ္ကနဲ တုန္ကာ သြားရေတာ့၏။ ကိုေနာင္ထြန္းက သူ၏ ဒစ္ကားႀကီးကို ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ဝေလးႏွင့္ ထိေတြ႕ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ သူ၏ လီးတံႀကီးကို သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားတြင္းသို႔ အဖ်ားေလးကို ဖိသြင္းေပးလိုက္သည္။ တဖန္ လီးတံႀကီး၏ ထိပ္ကို သူမ၏ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားတေလွ်ာက္ ထက္ေအာက္ စုန္ကာ ဆန္ကာ ပြတ္ေပးေနေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္၏ ဖင္သားႀကီးမွာ လူးကာ လိမ့္ကာျဖင့္ ျဖစ္လွ်က္ေနရွာေတာ့၏။ “အာ့…….အင့္….အကိုထြန္း . . . အင့္…..ဟင္း….အင့္ . . . . အင့္….အာ့…..ဟင္း….” ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ ႏႈတ္ခမ္းသား တေလွ်ာက္ ထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ကာ ပြတ္ေပးေနေသာ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးထိပ္ဖူးႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ေစ့ေလးကို ဖိကာဖိကာ ပြတ္လိုက္ေသာ အခါတြင္ေတာ့ ႏြယ္ႏြယ္သည္ ခံစားရခက္စြာျဖင့္ သူမ၏ ခါးေလးကို ေကာ့ေကာ့ ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ “အမေလး….အာ့ . . .အင္း…ဟင္း . .ကြၽတ္ကြၽတ္ . . .အကိုထြန္းရယ္…ႏြယ့္ကို သနားပါဦး…. ဟင့္ဟင့္” ထိုအခါတြင္ေတာ့ ညည္းသံေလး ၾကားၿပီး ရင္ထဲတြင္ ဖ်င္းကနဲ ျဖစ္သြားရေသာ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ သူ၏ လီးထိပ္ဖူးကို ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ေတ့ကာ ညင္သာစြာျဖင့္ လိုးသြင္းလိုက္ေတာ့၏။ “ဗ်စ္ . . ဗ်စ္…ဗ်စ္ . .. . အေမ့….အား….အင့္” ႏြယ္ႏြယ္၏ ခါးေလးမွာ ေကာ့တက္သြားသည္။ ကိုေနာင္ထြန္း ျဖည္းျဖည္းေလး သြင္းလိုက္ေသာ လီးႀကီးကေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဝက္ခန႔္ ဝင္သြားေတာ့၏။ ကိုေနာင္ထြန္းက သူ၏လီးႀကီးကို ဆက္ၿပီး မသြင္းဘဲ သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးကို သူ၏ လက္မေလးျဖင့္ ဖိကာ ထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးလိုက္သည္။ ေစာက္ရည္မ်ား ႐ႊဲနစ္လို႔ေနေသာ သူမ၏ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ားမွာ ေရဆြတ္ကာ ဖီးထားေသာ ဆံပင္ ေမႊးေလးမ်ားကဲ့သို႔ တပင္နဲ႔တပင္ ကပ္ညႇိၿပီး အေခ်ာင္းလိုက္ေလးမ်ား ျဖစ္ကာ သြားရေတာ့၏။ “ခဏေနေတာ့မွ ကိုေနာင္ထြန္းက သူ၏ လီးႀကီးကို ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ထဲကို ဆက္ၿပီး ညင္သာစြာပင္ ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့၏။ “ဗ်စ္ …ဗ်စ္ …ဖြတ္…. အင့္….အား………အင့္…ဟင္း” ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ ဖြတ္ကနဲ တဆုံး ဝင္သြားခ်ိန္မွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ရည္ေလးမ်ားမွာ ပြက္ကနဲ အန္က်လာရေတာ့၏။

မာေက်ာ ပူေႏြးကာေနေသာ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးႀကီးရဲ႕ အေတြ႕ေၾကာင့္ တကိုယ္လုံးရွိ ေသြးသားမ်ား ဟုန္းကနဲ ႂကြတက္သြားရေသာ ႏြယ္ႏြယ္မွာ သူမ၏ ခါးႀကီးကို ေကာ့ၿပီး ေစာက္ပတ္ဝေလးကို ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးတံႀကီး အရင္းသို႔ အတင္းပင္ ပင့္ကာကပ္ထားရင္း အဖ်ားတက္ေနသူပမာ တဟင္းဟင္းနဲ႔ ျဖစ္လာပါရေတာ့၏။ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးႀကီးမွာလည္း သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တဆုံးဝင္ကာ သြားခဲ့ရၿပီး ခဏမွာပင္ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားက လီးႀကီးကို လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖင့္ ရစ္ပတ္ထိေတြ႕လာၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ သူ၏လီးႀကီးကို ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ ညင္သာစြာျဖင့္ ေလွ်ာကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ကာ စလိုးေပးေတာ့၏။ “အင့္…ဟင့္…အို႔…အအ..အင္းဟင္း…အအ” ထုတ္လိုက္သြင္းလိုက္ျဖင့္ လိုးေပးေနေသာ လီးႀကီးက သူမ၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းသား ႏုႏုေလးမ်ားကို ပြတ္တိုက္ေနသျဖင့္ ႏြယ္ႏြယ္၏ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္လုံးေလးမွာ တုန္ခါေနရေတာ့၏။ အလိုးခံရင္း အရသာ ေတြ႕ေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ ေစာေစာက သူမ၏ အမျဖစ္သူ အလိုးခံေနသည္ကို အာ႐ုံထဲမွာ ဖ်တ္ကနဲ ျပန္ေပၚလာၿပီး သူမ၏ အမကဲ့သို႔ပင္ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ ျဖဴေဖြး လုံးတစ္ကာ ကားအယ္ေနေသာ ဖင္သားႀကီးမ်ားကို ေျမာက္ႂကြကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ေပးရင္း အလိုးခံေနေတာ့၏။ အစက ညင္ညင္သာသာေလးျဖင့္သာ လိုးေပးေနခဲ့ေသာ ကိုေနာင္ထြန္းသည္လည္း ႏြယ္ႏြယ္၏ အပ်ိဳေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလး၏ က်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ေစာက္ေခါင္းေလး၏ ႏူးညံ့စီးပိုင္လွေသာ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္၊ တျခာသူမ်ားနဲ႔မတူ တမူထူးျခားလွေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေလးမ်ား၏ လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖင့္ ဆြဲငင္ရစ္ပတ္ေပးေနမႈေၾကာင့္၊ အခ်ိဳးအစား က်နလြန္းစြာျဖင့္ လွပေသာ ကိုယ္လုံးေလးႏွင့္ ေခ်ာေမာလွပေသာ စြဲမက္စရာေကာင္းသည့္ မ်က္ႏွာေလးကို ေတြ႕ျမင္ထိေတြ႕ကာ ေနရေသာေၾကာင့္ ကိုေနာင္ထြန္း၏ ကာမစိတ္မ်ားမွာ တစတစ ႂကြသထက္ ႂကြလာၿပီး ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ပတ္ကို သူ၏ လီးတံံႀကီးျဖင့္ ဖိဖိၿပီး ေဆာင့္ကာ အားရပါးရ လိုးလိုက္ေတာ့၏။ ႏွစ္ဦးစလုံးမွာ လိုးရင္း ခံရင္းျဖင့္ အရသာမ်ား ေတြ႕လာၾကၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလုံးကို ေမ့ေလ်ာ့လွ်က္ တေလာကလုံးတြင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိေနသကဲ့သို႔ သဲႀကီးမဲႀကီး ခ်စ္ပြဲႀကီး ခင္းေနၾကေတာ့၏။

ကိုေနာင္ထြန္းက ကြၽမ္းက်င္သူပီပီ လိုးေနရင္းက သူ၏ လီတံႀကီးကို တခ်က္တခ်က္ ပင့္ေျမႇာက္ကာ ေဆာင့္လို႔ ေပးလိုက္သည္။ မာေၾကာလွေသာ လီးတံႀကီးက ႏြယ္ႏြယ္၏ ေစာက္ေစ့ႏုႏုေလးကို အားရပါးရ ဖိေဆာင့္ကာသြားသျဖင့္ ႏြယ္ႏြယ္မွာ အသဲခိုက္ေအာင္ ေကာင္းေနရေတာ့၏။ “အမေလး… ေကာင္း….ေကာင္းတယ္… အကိုထြန္းရယ္ ….. က်င္စိမ့္ေနတာပဲ…. အင္း..ဟင္း…”ေဆာင့္ၿပီး လိုးေနေသာ လိုးအားႏွင့္ ေကာ့ၿပီး အလိုးခံေနေသာ ေကာ့အားတို႔မွာ တျဖည္းျဖည္း ျပင္းထန္လာရၿပီး အလိုးခံေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးေလးမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ တုန္ခါလို႔ေနသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္ကာ မ်က္လုံးေလးမ်ား မဖြင့္ေတာ့ပဲ ရမက္ထန္စြာ အလိုးခံေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ နဖူးဆံစေလးမ်ားတြင္ ေခြၽးဥေလးမ်ား စို႔ထြက္ေနၾက၏။ တကိုယ္လုံး အရသာမ်ား အီဆိမ့္ေနသည့္ၾကားက  ေစာေစာက အမသြယ္သြယ္သည္လည္း ဒီလို အရသာမ်ိဳးေတြ ခံစားကာ အီဆိမ့္ေနမွာပဲဟု ေတြးလိုက္မိေသး၏။ “အင့္….အာ့…အကိုထြန္းရယ္…. အမေလးေနာ္…ဟင္းဟင္း” အေကာင္းႀကီး ေကာင္းကာ ရမက္မ်ားထန္ေနေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚမွ ႏို႔ေလးမ်ားသည္ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျဖင့္ တုန္ခါေနသည္ကို ျမင္ေနရသည္။ ကိုေနာင္ထြန္းသည္ သူ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို သူမ၏ ကိုယ္လုံးေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်ကာ ဖက္လိုက္ၿပီး ႏြယ္ႏြယ္၏ ႏို႔ေလးမ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တလွည့္စီ စို႔ေပးကာ အားပါးတရ ေဆာင့္ၿပီး လိုးေနေတာ့၏။ “အာ့…ဟင္း….အမေလး . . .ေလး…”အလိုးခံရင္း ႏို႔ပါ အစို႔ခံလိုက္ရသျဖင့္ တင္ေဌးႏြယ္၏ အသားေလးမ်ားမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ၿပီး သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးမွာလည္း လူးပ်ံကာ ျဖစ္လာရသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုေနာင္ထြန္းသည္လည္း သူ၏ လီးတံႀကီးကို အဖ်ားနားထိ ဆြဲထုတ္ကာ ႀကဳံးႀကဳံးၿပီး လိုးပစ္လိုက္ေတာ့၏။ “အာ့…အမေလး….ကို…အာ့….အား…… အား…ဟင္း…ဟင္း….ၿပီး…ၿပီး,….ၿပီးၿပီ….အားးးး” တကိုယ္လုံး သြက္သြက္ခါသြားေသာ ႏြယ္ႏြယ္သည္ သူမ၏ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို ေမာ့ၿပီး ဝမ္းေခါင္းသံေလးျဖင့္ အားကနဲ အားကနဲ ျဖစ္ကာ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးအရင္းဆီသို႔ အားကုန္ ေကာ့ေဆာင့္ေပးလိုက္စဥ္မွာပင္ ကိုေနာင္ထြန္း၏ လီးတံႀကီးထိပ္မွ ပူေႏြးပ်စ္ခဲေသာ သုတ္ရည္မ်ားသည္ ႁပြတ္ကနဲ ႁပြတ္ကနဲ ႏြယ္ႏြယ္၏ အပ်ိဳသားအိမ္ေလးထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏လီးႀကီးကို ဆီခုံျခင္း ကပ္သြားသည္အထိ ဖိကပ္ခ်လိုက္ရာ အစြမ္းကုန္ ေျမႇာက္ႂကြကာ ထားေသာ ႏြယ္ႏြယ္၏ လုံးတစ္ကားအယ္လွေသာ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားမွာ ဖုန္းကနဲ အိပ္ယာေပၚသို႔ ျပစ္က်သြားေလေတာ့သည္။…..ၿပီး