Articles by Rgyi

အော်.. ဘာလိုလိုနဲ့ မနက်ဖြန်ဆိုရင် မောင်တောင် ခွင့်ရက်စေ့လို့ တောင်ကြီး ပြန်ရတော့မှာပဲ။ မောင်က ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သလို ကျွန်မလည်း ဝန်းထမ်းဆိုတော့ တာဝန်ကျတဲ့နေရာက မတူတော့ ခွဲနေရတာပေါ့။ မောင်က တောင်ကြီးမှာ တာဝန်ကျတယ် ကျွန်မက နေပြည်တော်မှာ။ “မိန်းမရေ မိုးလည်းချုပ်ပြီ အိပ်ယာထဲဝင်ကြစို့ကွာ နှုတ်ဆက်ပွဲလေး ကျင်းပရအောင်” “ဟွန့် […]

“တော်တော့ဟာ.. ဆက်မပြောနဲ့တော့.. ငါဒီကောင့်အကြောင်း မကြားချင်တော့ဘူး.. အစ်မကလဲဗျာ.. ချစ်တုန်းကတော့ ချစ်လိုက်တာတုန်လို့… အခုမှဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ”.. “နင်မသိဘူး..လင်းဖုန်း..နင်မသိတာတွေအများကြီး..ငါသူ့ကို ဆက်သည်းမခံနိုင်တာတွေအများကြီးရယ်” “ဟုတ်လား.. ဒါဆိုလဲဗျာ.. သူဖုန်းဆက်ပါလိမ့်မယ်.. လက်ခံစကားပြောပြီးတော့..အပြတ်ပြောသင့်ရင်လဲ ပြောလိုက်တော့… ကျွန်တော်အောင်သွယ် ပေးထားတာဆိုတော့ ကျွန်တော့်ကိုလာပြီး နားပူနေတယ်.. အစ်မ ကောင်က”….. “ဘာငါ့ကောင်လဲ.. ငါနဲ့မဆိုင်တော့ဘူး.. မပတ်သတ်ချင်တော့ဘူးဟာ.. ဖုန်းဆက်လာရင် […]

ကို‌အောင်ကြီးသည် လက်မှနာရီကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် လမ်းကို ဆက်လျှောက်နေသည်။ အချိန်က ညနေငါးနာရီကျော်ကျော်သာ ရှိသေးသော်လည်း မိုးသာများ အုံဆိုင်နေသောကြောင့် အမှောင်ဘက်သို့ သန်းနေတော့သည်။ သူသည် ပန်းဆိုးတန်းရှိ ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင် ရုံးဝန်းထမ်းတစ်ဦးအဖြစ် အလုပ်လုပ်သူဖြစ်သည်။ ကိုအောင်ကြီးသည် တစ်ကောင်းကြွက် လူပျိုသိုးကြီးဖြစ်သည်။ အသက်က ၃၅ အသားဖြူဖြူ အရပ်မြင့်မြင့်နှင့် […]

ပပက ခုမှကျောင်းပြီးကာစ အလုပ်သင်ဆရာဝန်မလေး..နာမည်အရင်းက ပပသွင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် အများက ပပဟုပဲ ခေါ်ကြသည်။ အမေဖြစ်သူ မုဆိုးမ ဒေါ်အေးကြိုင်နှင့်အတူ ညီမငယ်နှစ်ယောက်ဖြစ်သူ ဝင်းဝင်းနဲ့ လင်းလင်းတို့ မိန်းမသား လေးယောက်သာရှိသည်။ ဒေါ်အေးကြိင်က မုဆိုးမဆိုပေမယ့် လင်ယောက်ျားမဆုံးခင်ကချန်ခဲ့သော စည်းစိမ်များကို အရင်းနှီးပြုပြီး စိန်ရွှေရတနာဆိုင်ဖွင့်ထားသဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်မပြုဘဲ သမီးသုံးယောက်စလုံးကို တင့်တောင့်တင့်တယ်ထားနိုင်သည်။ ဒေါ်အေးကြိုင်က […]

“အိသူ”  “ရှင်”   တစိမ့်စိမ့်တိုက်ခတ်နေသော လေနုစိမ်းလေးက ဗြုန်းကနဲအတင်းတိုးဝှေ့ကာ တိုက်ခတ်လိုက်သဖြင့် တ လှုပ်လှုပ် ဖြစ်နေသော သစ်ရွက်သစ်ခက်လေးများက ရုတ်ရက် ယိမ်းနွဲ့ယမ်းခါကာ တရှဲရှဲမြည်သံနှင့်အတူ လှုပ်ရှားသွားကြပြီး သူ တို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုတို့သည်လည်း ရင်ထဲအထိ အေးစိမ့်စွာ ခံစားလိုက်ရသည်။ “ပြောလေ မောင်”   “အိသူ ဘာလို့မောင့်ကို ချစ်တာလဲဟင်”  […]

မလွှဲသာလို့သာ လင်းစံမှာ စက်ဘီးကို ဆွဲပြီး ထွက်လာရသည်။ ဒီမူမူအေးဆိုသော မိန်းမဆီကို သွားချင်တာ မဟုတ်ပေ။ ဒီမိန်းမက ရပ်သိရွာသိ နှာဘူးမဖြစ်သည်။ အသက်က သုံးဆယ်လောက်။ လူကတော့ လှသည်။ မိန်းမချင်း မနာလိုလောက်အောင် လှသည်။ သူက ဈေးရုံထဲတွင် ကလေးဝတ် အဝတ်အစားလေးတွေ ရောင်းသည်။ ဒါပေမယ့် […]

ခင်ခင်လေးတစ်ယောက် သူနာပြုသင်တန်းဆင်းပြီး တောရွာလေးတစ်ရွာမှာ တာဝန်ကျတယ်။ အသက်ကငယ်ငယ် ရုပ်ရည်လေးကရှိတော့ အဖြူနှင့်အနီလေး တွဲဝတ်ထားရင် ကျက်သရေရှိကာ လုံးဝန်းပြီး တောင့်တင်းတဲ့ တင်သားလေးက အိချောပိုထက် သာတယ်။ အွန်း တင်ပဲရှိတယ် ထင်လား ရင်လဲရှိတယ်။ မြန်မာဝတ်စုံလေးနှင့်ဆို မြင်သူတိုင်းချစ်ကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ခင်ခင်လေးမှာ ရီးစားသနာမရှိခဲ့ဘူး။ ကြိုက်တဲ့သူတွေ ရှိပေမယ့်လည်း […]

ဆရာသောင်းဆိုလျှင် မသိသူမရှိသလောက်ပင်။ ဆရာသောင်းသည် ပျောက်စေဆရာကြီးဖြစ်သည်။ ဆရာကြီးဟုသာ ခေါ်နေရသောလည်း အသက်မှာ(၃၄)နှစ်ခန့် သာရှိသေးသည်။ အရပ်ရှည်ရှည်၊ ဗလကောင်းကောင်း၊ အသားညိုညိုဖြစ်ကာ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ မဟာနဖူးဖြင့် ခန့်ထည်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ သူသည် တစ်ချိန်က ဘိုးတော်ကြီးတစ်ဦး၏နောက်တွင် ဝေယျာဝစ္စလုပ်ရင်း နှစ်နှင့်ချီလိုက်ပါခဲ့ရာမှ ပျောက်စေအတတ်ကို တတ်မြောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏ အမည်ရင်းမှာ အောင်သောင်းဖြစ်ပြီး ရန်ကုန်သားဖြစ်လေသည်။ […]

ဇင်မာလင်းကို တစ်ဆွေလုံးတစ်မျိုးလုံးက ဝိုင်းပယ်ထားသည်။ ပြောဆိုဆက်ဆံခြင်း မလုပ်ကြဟုဆိုလျှင် ဇင်မာလင်း ဘယ်လောက်ဆိုးသလဲဆိုတာ သိသွားနိုင်သည်။ နောက် ဇင်မာလင်း ဘာတွေမှားခဲ့သလဲဟုလည်း စဉ်းစားစရာဖြစ်လာရသည်။ ဇင်မာလင်းက အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခုလုံးက ခွင့်မလွှတ်နိုင်သော အမှားကို ကျူးလွန်မိခဲ့သည်။ ဦးခင်‌မောင်နှင့် ဒေါ်မေသူတို့မှာ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးထဲတွင် ရတနာဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားသည့် ရတနာကုန်သည်တွေဖြစ်သည်။ သူတို့တွင် တစ်ဦးတည်းသော သမီးလေး […]

တဏှာကြီးတဲ့ မယားပါသမီး ဇာခြည်သည် အသက် ၁၈နှစ်အရွယ် ခပ်တောင့်တောင့် ဆယ်ကျော်သက်ကလေး ဖြစ်လေသည်။ အရပ်မှာ ၅ပေခန့်သာရှိသော်လည်း သူ့အလုံးအထည်နှင့်သူ အနေတော်ကလေးဖြစ်သဖြင့် ယောက်ျားတို့၏ စိတ်ဝင်စားခြင်းကို ခံရသူကလေးဖြစ်လေသည်။ မျက်နှာကလေးမှာ ထူး ထူးကဲကဲလှပသည်ဟု မဆိုနိုင်သော်လည်း ထူထဲမည်းနက်သော မျက်ခုံးများနှင့် ပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်သော မျက်လုံးများကြောင့် ထူးခြားသောရုပ်ရည် ရှိသူကလေးဖြစ်လေသည်။ […]