ကျွန်းလေးပေါ်က ချစ်ဖူးစာ

သူမနာမည်က လင်းလဲ့ခိုင်၊ လှတယ် မာနကြီးတယ်။ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံးက သူမကို အလှဆုံးလို့ ပြောကြတယ်။ သူမက မျက်နှာလေးက လှသလို ကိုယ်လုံးကလည်း အရမ်းမိုက်သည်။ အရပ်က ၅ ပေ ၆ခန့်ရှိပြီး အသာအရည်လေးက ညိုပြီး စိုနေတယ်။ သူမရဲ့ ထူးခြားချက်ကတော့ အခုခတ် မိန်းကလေးတွေလို အတိုအပြတ် ဘောင်းဘီ လုံးဝမဝတ်ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။ အမြဲတမ်း မြန်မာဆန်ဆန် ထမီလေးနဲ့ နေလေ့ရှိသည်။ နောက်ပြီး ရည်းစားလည်းမရှိသေး။ ယောက်ျားလေးများနှင့်လည်း ကင်းကင်းနေလေ့ရှိသောကြောင့် မာနမင်းသမီးလေးလို့လည်း နာမည်ကြီးသေးသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်က ယောကျ်ားတွေကို အထင်မကြီးသည်မှာ အကြောင်းရှိသည်။ သူမငယ်စဉ် အပျိုဖြစ်ခါစ ၁၃နှစ်လောက်တွင် ကျောင်းမှာအစည်းအဝေးရှိသောကြောင့် အိမ်သို့ပြန်လာရာ “အား.. အား… ကိုကိုရေ တော်ပါတော့ ဒီမှာနာလှပြီ.. အဟင့်ဟင့်” ဟူသော တောင်းပန်သံများ သူမအစ်မ၏ အခန်းမှ ရုတ်တရက်ထွက်လာသောအသံကို ကြားမိလိုက်ရာ လင်းလဲ့ခိုင်သည် တံခါးလေးကို အသာဟကာ အထဲကိုချောင်းကြည့်လိုက်ရာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရလေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ လင်းလဲ့ခိုင်၏ အစ်မသည် ကိုယ်တုံးလုံနှင့် လှဲနေပြီး သူမတို့၏ ကားဒရိုင်ဘာ သောင်းထိုက်က သူမအစ်မအပါ်ကို တက်ခွပြီး ရှည်လျှားမည်းနက်နေသော လီးချောင်းကြီးနှင့် ထိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ခိုင်၏ အစ်မမှာ လင်းလဲ့ခိုင်လို အသားမညိုပဲ အသားက ဖြူဖွေးနေရာ အသားမည်းလှသော ကိုသောင်းထိုက်ကြီးက မတန်မရာ တက်လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်နေရသော လင်းလဲ့ခိုင်မှာ အော်ဖို့ပင် သတိမရတော့ပဲ ရင်တဖိုဖိုနှင့်သာ စောင့်ကြည့်နေမိသည်။ သောင်းထိုက်ကလည်း သူမအစ်မကို အပါ်ကတက်လိုးလို့ အားမရပဲ ”ဟဲ့ နုနုခိုင် ဖင်ကုန်းစမ်း နင့်ကို အနောက်ကနေ ခွေးလိုးလိုးမယ်” အလွန်တရာရိုင်းစိုင်းစွာပြောပြီး လိုးလေသည်။ နုနုခိုင်ကလည်း ပါးစပ်က “တော်ပါတော့ရှင် တော်ပါတော့ရှင်” ဟု တစ်တွတ်တွတ် တောင်းပန်နေသော်လည်း ဖင်ကတော့ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သောင်းထိုက်ကတော့ သူ့ရဲ့လီးမည်းမည်းကြီးနဲ့ အသားကုန်ဆောင့်လိုးလေသည်။ လီးနဲ့အဖုတ်ထိသံက တဖတ်ဖတ် မြည်နေသလို နုနုခိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ကလည်း တအီးအီး တအင်းအင်းနှင့် ညည်းနေလေသည်။

လင်းလဲ့ခိုင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို ပြီးအောင်မကြည့်နိုင်တော့ပဲ သူမရဲ့အခန်းထဲသို့ အမြန်ပြေးဝင်ပြီး စောင်နှင့်ခေါင်းမြီးခြုံပြီး နေလိုက်ပါတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ကျတော့ နုနုခိုင်သည် သောင်းထိုက်နောက်သို့ လိုက်ပြေးသွားတော့သည်။ သူမအစ်မရဲ့ လုပ်ရပ်ကို လင်းလဲ့ခိုင် လုံးဝနားမလည်ပေ။ ထိုနေ့က သူမမြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းသည် သူမအား ယောက်ျားများကို မုန်းတီးစက်ဆုပ်သွားစေခဲ့သည်။ ယောက်ျားများကို မုန်းတီးရွံရှာသူ လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ဘဝမှာ သူမသဘောကျမိသော ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်တော့ ရှိဖူးသည်။ ထိုသူမှာ သူမရဲ့ တိုက်ဘေးမှာနေသော ထက်အောင်ဖြစ်သည်။ ထက်အောင်သည် သူမတွေ့ဖူးသော ယောကျာ်းလေးတွေနဲ့မတူ ဖြူစင်ရိုးသားသော မျက်နှာထားရှိပြီး အေးချမ်းသည်။ အသားအရည်က ယောက်ျားတန်မဲ့ အတော်ဖြူသည်။ သူမသည် ထက်အောင်ကိုတော့ တခြားယောက်ျားလေးများနှင့်မတူ ရင်းရင်းနှီးနှီးပေါင်းသည်။ တစ်ရက် သူမ ညတစ်ရေးနိုးလာရာ ပြန်အိပ်မရသောကြောင့် လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်ကမှ ဝယ်လာတဲ့ မှန်ဘီလူးလေးနဲ့ လျှောက်ကြည့်ရာ အမှတ်မထင် ထက်အောင်အခန်းပြတင်းပေါက်ကို ကြည့်မိသောအခါ မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက သူမအား ကြက်သေ သေသွားစေသည်။ မီးမှိန်မှိန်လေး လင်းနေသော ပြတင်းပေါက်နားမှာ ထက်အောင်သည် အဝတ်မရှိပဲ မိန်းမအတွင်းခံဘောင်းဘီကို ရှူရင်း သူ့ရဲ့လီးကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်ပြုလုပ်ပြီး ဂွင်းထုနေခြင်းဖြစ်သည်။ အသားဖြူပေမယ့် လီးကြီးက အညိုရောင်ဖြစ်နေသည်။ ဒစ်ကြီးက နီရဲနေပြီး အမွှေများကလည်း သန်စွမ်းလှသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်သည် ထက်အောင်၏လီးကို ကြည့်ရင်းနဲ့ ရွံရှာလာပြီး ထက်အောင် မျက်နှာအပ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကြည့်မိရာ သူမ၏ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဖြစ်နေသည်ကို ထူးဆန်းစွာတွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ မှန်ဘီလူးနဲ့ ကြည့်ခြင်းကြောင့် သူမ၏ပျောက်သွားသော အတွင်းခံအား ကောင်းကောင်းမှတ်မိလေသည်။ “ငါက ရိုးသားလှချည်ရဲ့လို့ ထင်ထားတဲ့အကောင်က ငါ့အတွင်းခံကိုခိုးပြီး ရှူနေတာကိုး” ဟုတွေးပြီး ထက်အောင်ကို အလွန်တရာ စက်ဆုပ်မိလေသည်။ သို့သော်လည်း လင်းလဲ့ခိုင်သည် ထိုမြင်ကွင်းကို မျက်နှာလွဲဖယ်ခြင်းတော့ မပြုမိချေ။ ခဏကြာသော် ထက်အောင်၏ ကြီးမားလှသောလီးကြီးမှ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အရည်များ ထွက်လာသည်ကို လင်းလဲ့ခိုင်သည် မှန်ဘီလူးမှ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်လိုက်ရလေတော့သည်။

ထိုမြင်ကွင်းကို မြင်ရသောအခါ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ ပျို့ချင်ချင်ဖြစ်လာပြီး မျက်နှာကို အမြန်လွှဲကာ မျက်စိကို ဇွတ်အတင်းမှိတ်ပြီး အိပ်လိုက်ရတော့သည်။ မျက်စိကို မှိတ်ထားသော်လည်း ဒစ်နီကြီးနဲ့ ကြီးမားတုတ်ခိုင်သော လီးကြီးကို မြင်ယောင်နေမိခြင်းကြောင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မုန်းမိတော့သည်။ ထက်အောင်သည် လင်းလဲ့ခိုင်ဆိုသော မာနခဲလေးကို မြင်မြင်ချင်း အရမ်းချစ်မိသူဖြစ်သည်။ မာနမင်းသမီးလေးက တခြားယောက်ျားလေးများထက် မိမိကို ပိုပြီး လိုက်လိုက်လျောလျော ဆက်ဆံသောကြောင့် ပိုပြီးစွဲလန်းနေမိသည်။ သူမ၏ ချိတ်ထမိန်အောက်မှ ကြီးမားတင်းကားနေသော ဖင်ကြီးကိုလည်း အရမ်းကိုချစ် အရမ်းကို လိုးချင်နေခဲ့မိသည်။ ထို့ကြောင့် သူမရဲ့ အတွင်းခံလေးကို မရရအောင်ခိုးပြီး ရတနာတစ်ပါးလို တန်ဖိုးထားကာ ဂွင်းထုခဲ့ရသောညများမှာ တော်တော်များခဲ့ပြီ။ သူ အဲ့ဒီလို သူမရဲ့ဘောင်းဘီကို ရှူရင်း ဂွင်းထုနေသည်ကို သူမ မြင်သွားခဲ့တာကိုတော့ သူ မသိခဲ့ပေ။ အစောပိုင်းရက်များတွင် လင်းလဲ့ခိုင်က သူ့ကို ချိုချိုသာသာ ဆက်ဆံသလောက် အခုနောက်ပိုင်းမှာ အနားပင် အကပ်မခံတော့ပေ။ သူ့ကို မြင်တိုင်းလည်း သူမရဲ့မျက်နှာက တင်းမာခက်ထန်သွားလေ့ရှိသည်။ သူ အရမ်းစိတ်ညစ်သွားသည်။ မာနမင်းသမီးလေး သူ့ကို ဘာများအလိုမကျ စိတ်အခန့်မသင့် ဖြစ်နေပါလိမ့်။ စိတ်ညစ်ညစ်ဖြင့် အမျိုးများရှိရာ ပင်လယ်ရွာတစ်ရွာသို့ ထက်အောင်ခရီးထွက်ခဲ့သည်။ ကံကြမ္မာက တိုက်ဆိုင်ချင်တော့ သင်္ဘောပေါ်မှာ လင်းလဲ့ခိုင်နဲ့ တွေ့လေသည်။ ထက်အောင် အရမ်းပျော်သွားပြီး ဝမ်းသာအားရနဲ့ “လင်းလဲ့ခိုင်ရေ ဘယ်သွားမလို့လဲ… သင်္ဘောပေါ်မှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် လာဆုံတယ်နော်” “ဘယ်သွားသွား နင့်အပူလား… ငါ့ကိုစကားလာမပြောနဲ့” လူကြားထဲ အအော်ခံလိုက်ရသဖြင့် ထက်အောင် အတော်ရှက်သွားသည်။ နင်င့ါကို ဘာလို့ဒီလောက်တောင် တင်းမာနေရတာလဲကွာ လင်းလဲ့ခိုင်ရာ။ ဒါပေမယ့် လင်းလဲ့ခိုင်က ဘာမှပြန်မဖြေပဲ ချာကနဲ လှည့်ထွက်သွားသည်။ အဲဒီညမှာ မိုးကလည်းနည်းနည်းရွာနေသည်။ အရက်ကလေးခပ်ထွေထွေနဲ့ ထက်အောင် သင်္ဘောကုန်းပတ်ပေါ်ကို တက်လာခဲ့သည်။

ဖြစ်ချင်တော့ ကုန်းပတ်ပေါ်မှာ လင်းလဲ့ခိုင်ကလည်း တစ်ယောက်တည်း ထပ်တွေ့ကြပြန်သည်။ “နင်ငါ့နောက် ဘာဖြစ်လို့ လိုက်နေတာလဲ.. နင့်မျက်နှာကို မမြင်ချင်ပါဘူးဆိုမှ နှာဘူးကောင်။” ရုတ်တရက် ရင့်ရင့်သီးသီး အပြောခံလိုက်ရတော့ ထက်အော င်အရမ်းဒေါသထွက်သွားသည်။ အရက်ကလည်းဝင်ထားပြီး သွေးကဆူနေတာဆိုတော့ မာနမင်းသမီးလေးရဲ့လက်ကို မပြောမဆိုနဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီးတော့ ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းလိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်ကတော့ လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ ဖင်ကြီးကို အားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပစ်လိုက်သည်။ “ထက်အောင် နင်ဘာလုပ်တာလဲ… အခုချက်ချင်းငါ့ကိုလွှတ်နော်။” လင်းလဲ့ခိုင်ကလည်း အတင်းရုန်း ထက်အောင်ကလည်း ဇွတ်အတင်းဖက်ပြီးတော့ ဖင်ကိုကိုင်နဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး နှစ်ယောက်စလုံး ရုန်းရင်းဆန်ခတ် ဖြစ်ကာ အရှိန်မထိန်းနိုင်ပဲ ရေထဲကိုပြုတ်ကျသွားတော့သည်။ ထက်အောင်သည် ကျိန်းစပ်နေသော မျက်လုံးအစုံကို အားယူပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက် သူဘယ်ကိုရောက်နေလဲ သူမမှတ်မိတော့ပေ။ လေးဖက်လေးတန်ကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း ပင်လယ်ကြီးနှင့် ကျောက်ဆောင်များကိုသာ တွေ့ရသည်။ သေသေချာချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ သူနှင့် မာနမင်းသမီးလေးတို့ ဆွဲလားရမ်းလားဖြစ်ပြီး ရေထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားကြောင်း သတိရလိုက်သည်။ ထက်အောင်သည် အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြန်လည်သတိရသည်နှင့် လင်းလဲ့ခိုင်အတွက် စိတ်ပူသွားသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးရေထဲကို ပြုတ်ကျသွားသည် မဟုတ်ပါလား။ ထို့ကြောင့် ထက်အောင်သည် အနီးအနားတဝိုက်သို့ လင်းလဲ့ခိုင်ကို လိုက်ရှာတော့သည်။ ကမ်းစပ်တစ်လျှောက် အချိန်အတော်ကြာရှာပြီးသော် ကျောက်ဆောင်လေးတစ်ခုပေါ်တွင် တင်နေသောသူမကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမကိုတွေ့လိုက်သည်နှင့် ထက်အောင်ကား အသက်ရှူရပ်မတံ့ ဖြစ်သွားရလေသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် မာနမင်းသမီးလေးမှာ အောက်ပိုင်းတွင် ထမိန်မပါတော့ပဲ အတွင်းခံဘောင်းဘီအဖြူလေးနှင့် မှောက်နေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ မြန်မာဆန်လှသော မာနကြီးလှသော မိမိကိုယ်ကို အသားနည်းနည်းမှ မပေါ်အောင်ဝတ်တတ်သော မာနမင်းသမီးလေး လင်းလဲ့ခိုင်မှာ ထက်အောင်၏ရှေ့တွင် အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးတထည်နှင့် အောက်ပိုင်းဗလာဖြစ်ကာ သူမ၏ ဖင်ညိုညိုကြီးကြီးကိုထောင်ပြီး မေ့နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ထက်အောင်မှာ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် လီးတောင်လာလေသည်။

သို့သော် သူ၏စိတ်ကို မနည်းချုပ်ထိန်းပြီး လင်းလဲ့ခိုင်ကို လှုပ်နှိုးလိုက်သည်။ ” လင်းလဲ့..လင်းလဲ့” ထက်အောင်က သူမ၏နာမည်ကို ခေါ်ရင်း သူမအား ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ ညိုစိမ့်ပြီး သွယ်လျှသော ပေါင်တံလေးက ကားသွားသည်။ သူမသည် အသက်တော့ မှန်မှန်ရှူနေသေးသည်။ ထက်အောင်က သူမရဲ့မျက်နှာနှာလှလှလေးကို ငေးကြည့်နေတုန်း သူမမျက်လုံးတွေ ရုတ်တရက်ပွင့်လာလေသည်။ မျက်လုံးပွင့်ပွင့်ချင်း သူမသည် ထက်အောင်ကို တွေ့လိုက်သောအခါ လန့်သွားလေသည်။ ”နင်နင် ဘာလုပ်တာလဲ” သူမသည် ပြောပြောဆိုဆို မိမိရဲ့အောက်ပိုင်းကို သတိထားမိသွားသောအခါ “အို” သူမရဲ့အောက်ပိုင်းသည် အတွင်းခံလေးကလွဲပြီး ဘာမှမရှိတော့ပါလား။ အတွင်းခံလေးကလည်း သူမရဲ့ ကြီးထွားပြီးကားနေတဲ့ဖင်ကို လုံအောင်မဖုံးဖိနိုင်ချေ။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ တစိမ်းယောကျာ်းလေးရှေ့မှာ ဒီလိုနေရတော့ ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်းကြောက်နေမိတော့သည်။ ထိုအခါ ထက်အောင်က သူမအနားကို ပိုပြီးတိုးကပ်လာလေသည်။ “နင်နင် ငါ့ကိုဘာလုပ်မလို့လဲ.. ငါ့ကိုမတရားမလုပ်နဲ့နော် အဟင့်ဟင့်။” လင်းလဲ့ခိုင်မှာ ကြောက်ပြီးငိုလေသည်။ ထက်အောင်က ” ငါနင့်ကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူး… နင့်ကိုကူညီမလို့ပါ။ အခုဒီကျွန်းပေါ်မှာ နင်နဲ့ ငါနှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတာ”။ “အဲဒါနင့်ကြောင့်ပေါ့ နင်ငါ့ကို မဟားဒယားလုပ်တာကိုး။” ”အဲဒီအတွက် နင့်ကိုငါ တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ.. ငါနည်းနည်းမူးနေလို့ပါ.. ပြီးတော့ နင်က…နင်ကအရမ်းလှတာကို။” ကျော်ကျော်သည် ပြောရင်းနဲ့ တံထွေးမြိုလိုက်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ အလွန်လှပသော ကောင်မလေးနဲ့ ကျွန်းတစ်ခုမှာ နှစ်ယောက်တည်း ပြီးတော့ အပေါ်ပိုင်းက ဗမာရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးနဲ့ အောက်ပိုင်းကျတော့ အတွင်းခံလေးနဲ့ မိန်းကလေးကို ဘယ်ယောက်ျားက မလိုးချင်ပဲ နေမလဲ။ ထက်အောင်က စိတ်ကို အတင်းထိန်းလိုက်ကာ ”ငါနင့်အတွက် တစ်ခုခုသွားရှာပေးဦးမယ်… ဒီမှာခဏစောင့်နေနော်” ”သိပ်အဝေးကြီးမသွားနဲ့ဦး ငါကြောက်တယ် ထက်အောင်” သူမစကားကြောင့် ထက်အောင်က လင်းလဲ့ခိုင်ကို သနားသွားမိသည်။ အော် သူ့ခမျာ လူမရှိတဲ့ကျွန်းမှာ ကြောက်နေရှာလိမ့်မည်။ ”အေးပါ စိတ်မပူပါနဲ့ဟာ…အစက ငါ့ဘောင်းဘီချွတ်ပေးမလို့ပဲ ဒါပေမယ့် နင့်ဟို..ဟိုဟာက အရမ်းကြီးတော့ မတော်လောက်ဘူး ပြီးတော့ ငါက အတွင်းခံလည်းမပါလို့” ”လာပြန်ပြီလား နင်ငါ့ကို ထပ်စော်ကားမယ်တော့ မကြံနဲ့နော်…. အသက်ချင်း လဲပစ်လိုက်မယ်”။ မာနမင်းသမီးလေးက ချိန်းခြောက်လေသည်။

”စိတ်ချပါဟာ ငါအဲဒီလောက်လဲ အောက်တန်းမကျပါဘူး”။ သူမ အကြောက်ပြေအောင်သာ ပြောရတယ် ဘောင်းဘီက ကွဲထွက်မတတ် တင်းနေသည်။ ထက်အောင်က ကမ်းစပ်တစ်လျှောက် အနည်းငယ် ရှာဖွေကြည့်လိုက်ရာ ကံကောင်းထောက်မစွာနဲ့ ကမ်းစပ်မှာ အိတ်တစ်အိတ်ကို တွေ့လေသည်။ အိတ်ကိုဖွင့်ကြည့်ရာ ဓားအသေးတစ်လက်နှင့် ရေဝင်ပြီး ပျက်စီးနေသော တိုလီမုတ်စများသာ တွေ့ရသည်။ အဝတ်အစားတော့ မပါပေ။ ဆက်လက်ပြီး ရှာသော်လည်း အသုံးတည့်သည့်အရာ တစ်စုံတစ်ရာကိုမှ မတွေ့ရသောကြောင့် လင်းလဲ့ခိုင်ဆီသို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ကမ်းစပ်မှာ သူမသည် ဒူးနှစ်လုံးကိုကွေးပြီး ထိုဒူးပေါ်တွင် လက်ပိုက်ပြီး ထိုင်နေရာ စွင့်ကားသောဖင်ကြီးမှာ ပိုမိုပေါ်လွင်နေတော့သည်။ ”အင်းငါတော့ ခက်တော့တာပဲ…. ဘယ်အချိန်အထိများ ငါတောင့်ခံနိုင်ပါ့မလဲ” စိတ်ထဲမှာတွေးရင်း မျက်စိကိုလည်း သူမရဲ့အောက်ပိုင်းကို မကြည့်မိအောင်နေပြီး ”လင်းလဲ့ရေ ဘာမှတော့မတွေ့ဘူး…. အဲဒါကြောင့် ဒီလိုလုပ်…. ငါ့တီရှပ်ကို ဖြဲလိုက်ပြီး နင့်အောက်ပိုင်းမှာ ပတ်ထားလိုက် ပြီးတော့ ငါ့ခါးပတ်နဲ့ စည်းထားလိုက်” မာနရှင်မင်းသမီးလေးလည်း ဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ ထက်အောင်ပြောသလို လိုက်လုပ်ရတော့သည်။ သူမပုံသည် အခုမှ ဟာဝိုင်ရီကျွန်းသူလိုလို ပိုလာဗာလီကျွန်းသူလိုလို ပုံစံဖြစ်နေသည်။ ထိုသို့နေရင်းနဲ့ ညမှောင်လာရာ ထက်အောင်က ခြောက်သွေ့နေသော အုန်းလက်များကို ရှာဖွေကာ သူ့အိတ်ကပ်ထဲမှ ပါလာသောမီးခြစ်အကောင်းစားဖြင့် မီးမွှေးပြီး “လင်းလဲ့ နင်အိပ်ချင်အိပ်တော့လေ.. ငါဒီမှာစောင့်ပေးမယ်”။ သူမသည် ထက်အောင်ရဲ့ စကားကြောင့် အိပ်ငိုက်နေရာမှ လန့်သွားလေသည်။ သူမအရမ်းအိပ်ချင်နေပြီ သို့သော်မအိပ်ရဲ။ ယောကျ်ားတွေအကြောင်း သိလို့ဖြစ်သည်။ ယောကျာ်းတွေအားလုံးက နှာဘူးတွေ။ နောက် ထက်အောင် သူမရဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ခိုးရှူပြီး ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လုပ်သည့်အကောင် ပြီးတော့ ဖြူပြစ်ပြစ်အရည်များ ထိပ်နီနီ အချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး. အို.. ငါဘာတွေမြင်ယောင်လာပါလိမ့် ဒီလောက်ရွံစရာကောင်းတဲ့ဟာကိုများ။ “ဟင့်အင်း..ငါမအိပ်ချင်သေးဘူး”။ ထက်အောင်က သူမ သူ့ကို စိတ်မချမှန်းသိသည်။ ထို့ကြောင့် ”နင်ငါ့ကို စိတ်မချဘူးမလား…. ရော့ အဲဒါကြောင့် နင်စိတ်ချရအောင် ဒီဓားကိုယူထား” ထက်အောင်က သူမကို ခုနက ကောက်ရထားသော ဓားတိုလေးကို ပေးလိုက်လေသည်။ ”ကဲဒီလောက်ဆို ကျေနပ်ပြီမလား နင်မအိပ်သေးလည်း ငါတော့အိပ်တော့မယ်” ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ထက်အောင်က သူမကိုကျောပေးပြီး အိပ်လေတော့သည်။

လင်းလဲ့ခိုင်သည် မီးပုံနဘေးတွေထိုင်ပြီး ငိုက်လာလေသည်။ ဘယ်လိုပဲ အိပ်မပျော်အောင် ကြိုးစားကြိုးစား ပင်ပန်းမှုဒါဏ်ကြောင့် ငိုက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားလေသည်။ မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော် သွားသည်မသိ သူမရဲ့ကိုယ်လုံးပေါ်ကို တစ်စုံတစ်ရာက ဖိထားသလို ခံစားရသောကြောင့် လန့်နှိုးလာလေသည်။ သူမမြင်လိုက်ရသည်မှာ ထက်အောင်က သူမကိုတက်ခွထားပြီး လက်နှစ်ဖက်က သူမရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ကိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ လရောင် မလင်းတစ်လင်းတွင် ထက်အောင်ရဲ့ မျက်နှာမှာ ရမက်ခိုးတွေဝေနေပြီး အလွန်စက်ဆုပ်စရာ ကောင်းလေသည်။ သူမသည် အားရှိသလောက် ရုန်းသည်။ သို့သော် ရုန်းကန်နိုင်အားများ ပျောက်ဆုံးနေသည်။ ထက်အောင်သည် သူမရဲ့ နို့အစုံကို အားရပါးရကိုင်သည်။ ပြီးနောက် သူမရဲ့စိကပ်နေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲပြီး သူမရဲ့အဆီတစ်ထပ် အသားတစ်ထပ်ဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို သူ့ရဲ့ပါးစပ်နှင့် ပယ်ပယ်နှယ်နှယ်ယက်လေတော့သည်။ နူးညံ့လှသော လင်းလဲ့ရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ ထက်အောင်ရဲ့ လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ အယက်ခံရသောကြောင့် ယားသလိုလို ကျဉ်သလိုလိုနဲ့ နေလို့မရအောင် ခံရခက်လှသည်။ ”အမေရေ အဖေရေ ဒီမှာ သမီးကို မဒိန်းကျင့်နေတယ်ရှင့် ခွေးကျင့်ခွေးကြံကြံနေပါတယ်။” လင်းလဲ့က အားကုန်အော်လိုက်ရာ ထက်အောင် စိတ်တိုလာပြီး “အံမယ် ကောင်မ ဒီလောက်လူသူမနီးတဲ့ ကျွန်းပေါ်မှာတောင် ဒီလောက်အာလာပြဲနေသေးတယ်။ နင့်ပါးစပ်ကို ငါ့းလီးနဲ့လိုးပြီး ပိတ်ရမယ်” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ထက်အောင်က သူ့ရဲ့ ၇လက်မလောက်နီးနီး ရှည်သောလီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး လင်းလဲ့ခိုင်ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။ “အု အု အွပ် အွပ်” လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲသို့ လီးကြီးဝင်လာသောအခါ အော်နေသောအသံများပင် ရပ်သွားတော့သည်။ ဒစ်ကြီးမှာ ကြီးလွန်းသဖြင့် သူမရဲ့ ပါးစပ်နှင့်မဆံ့မပြဲ ဖြစ်နေလေသည်။ ပါးစပ်နှင့် ဒစ်မဆံ့ပါဘူးဆိုမှ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပါးစပ်ထဲဝင်လာသောအခါ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ အသက်ကိုပင် မရှူနိုင်လောက်အောင်ဖြစ်လာသည်။ ထက်အောင်ကလည်း သူမကိုလုံးဝမညှာပဲ ပါးစပ်ကို အတင်းလိုးလေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ သူမရွံရှာလှပါသည်ဆိုသော လီးညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးဖြင့် ပါးစပ်ကို မညှာမတာလိုးခံနေရလေသည်။ လိုးနေရင်းနဲ့ ထက်အောင်သည် တစ်ဇတ်ဇတ် တုန်သွားပြီး သုတ်ရေဖြူဖြူပြစ်ပြစ်များ လင်းလဲ့ခိုင် ပါးစပ်အတွင်းသို့ ဒလဟောဝင်လာသည်။

လင်းလဲ့ခိုင်သည် သူမ၏ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လာသော သုတ်ရေများကို အလွန်ပင်ရွံပြီး ထွေးထုတ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ပါးစပ်အပြည့် လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံနေရသောကြောင့် လရည်များကို မျိုချလိုက်ရပါတော့သည်။ ”လင်းလဲ့… ဟေ့ လင်းလဲ့ ” ထက်အောင်ရဲ့ အသံကို သူမသည် ကြားတစ်ချက်မကြားတစ်ချက်နှင့် ရုတ်တရက် သူမကိုယ်လုံးကို ဆွဲခါခြင်းခံလိုက်ရသဖြင့် ထက်အောင်ကို အားကုန်တွန်းလိုက်ရာ သောင်ပြင်ပေါ်ကို လဲနေကျနေသော ထက်အောင်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ထိုအခါမှ သူမအိပ်မက် မက်နေကြောင်း ကိုယ့်ဟာကို သိလိုက်ရသည်။ ထက်အောင်က “နင်အိပ်မက်မက်နေတာလား…. တစ်အားအော်လို့ ငါစိတ်ပူပြီး နှိုးလိုက်တာ…. ဒီလောက်တောင် အော်နေတာ ဘာအိပ်မက်ဆိုးများ မက်လို့လဲ” လင်းလဲ့ခိုင်၏ မျက်နှာသည် ဖြန်းကနဲ နီသွားပြီး ” ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ဟိုလျှောက်မက် ဒီလျှောက်မက်ပါ”။ ပြောရင်းနဲ့ အိပ်မက်ကို ပြန်မြင်ယောင်မိကာ ထက်အောင်ကို မသတီသလို ဖြစ်သွားသည်။ ဟင်း ရွံဖို့ကောင်းတဲ့အကောင် အပြင်မှာငါ့ကို ဒီလိုလာလုပ်ကြည့်ပါလား ဓားနဲ့ကို ထိုးသတ်ပလိုက်ဦးမယ်ဟု စိတ်ထဲမှာ တွေးထားမိလေသည်။ ထက်အောင်သည် သူမယောင်နေသံကို တစ်စွန်းတစ်စတော့ ကြားလိုက်သည်။ ဘာတဲ့ ထက်အောင် လွတ်နော်ဆိုလား ဘာလားပဲ။ ဒီကောင်မလေး ဘာတွေများ အိပ်မက် မက်ပါလိမ့်။ ထက်အောင်နဲ့ လင်းလဲ့ခိုင်တို့သည် ကျွန်းတစ်ဝိုက် လေ့လာကြည့်ရာ ကျွန်းတစ်နေရာတွင် ရေကန်လေးတစ်ကန်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ရေကန်က ရေများက အလွန်ကြည်လင်လှသည်။ ရေကန်အောက်ခြေကိုပင် မြင်နေရသည်။ ကျောက်ခဲဖြူဖြူများနှင့် ငါးသေးသေးလေးများကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ထိုရေကန်ကလေး၏ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် လင်းလဲ့ခိုင်သည် ရေချိုးချင်စိတ်ကို တားမရတော့ပေ။ လူကလည်း ညစ်ပတ်နေပြီ မဟုတ်ပါလား။ “ထက်အောင် ငါရေချိုးမလို့.. နင်ဟိုးခြုံနောက်နားမှာ သွားစောင့်နေ.. လုံးဝလာမကြည့်နဲ့နော်… နင်ယောက်ျားကောင်းဆိုတာ ငါယုံတယ်… တအား ဝေးဝေးလည်း မသွားနဲ့ဦး”။ ”အေးပါဟာ စိတ်ချပါ”။ ယောက်ျားကောင်းဆိုသောစကားနဲ့ ထက်အောင်ကို ချုပ်ထားလိုက်လေသည်။ ထက်အောင်လည်း လင်းလဲ့ခိုင်ကို ကျောခိုင်းကာ ခြုံပုတ်နားတွင် ထိုင်နေလေသည်။ လူကသာထိုင်နေသည် စိတ်ကတော့ လင်းလဲ့မည်သို့ ရေချိုးနေသည်ကို တွေ့ချင်နေသည်။ နောက်ဆုံးတော့ “အို နည်းနည်းချောင်းကြည့်တာပဲ အသားပဲ့ပါသွားတာမှ မဟုတ်တာ”ဟုတွေးပြီး ထက်အောင် ခြုံပုတ်ကြားထဲမှ လင်းလဲ့ခိုင်ကို လှမ်းချောင်းလိုက်ရာ တစ်သက်တွင် တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးသည့် မြင်ကွင်းကို မြင်လိုက်ရသည်။ နံနက်ခင်း နေရောင်ခြည်လေးက အဝတ်အစားမဲ့နေသော ကောင်မလေးအပေါ်သို့ ထိုးကျနေသည်။

ရေစက်ရေပေါက်များက ကြည်လင်ချောမွတ်နေသော အသားညိုညိုလေးပေါ်တွင် စီးကျသွားရာ နေရောင်လေးနှင့်ဆိုတော့ တလက်လက် လက်နေသယောင် မြင်နေရသည်။ လက်တဆုပ်စာ နို့နှစ်လုံးကလည်း ထက်အောင်ကို အသက်ရှူ မှားသွားစေသည်။ အမြဲတစေ မာနနဲ့တောက်ပနေသော မျက်လုံးလေးနှင့် နို့နှစ်လုံးမှာ အလွန်တရာ လိုက်ဖက်လှသည်။ ရေတိမ်တိမ်လေးတွင် ထိုင်ပြီးချိုးနေရာမှ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သောအခါ မြင့်မားသောအရပ်လေးနှင့်အတူ အရင်းပိုင်းတွင် တုတ်ပြီးအောက်ပိုင်းသို့သွယ်ဆင်းသွားသော ပေါင်တံရှည်ရှည်လေးမှာလည်း သူမရဲ့ အလှဆုံးနေရာပင်။ အဆီပိုမရှိသော ဗိုက်သားပြင်ချပ်ချပ်လေး ထို့နောက်တွင် မိန်းမတို့ရဲ့ ရတနာအဆီဗူူးလေးမှာ အမွှေးမည်းမည်းလေးများနှင့် ခြံရံထားပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာမှာ စိကပ်နေလေသည်။ အစေ့လေးကိုပင် မမြင်ရချေ။ တကယ့်အဖိုးတန် အပျိုစင်မလေးပင်။ ထက်အောင်သည် မာနမင်းသမီးလေးရဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးပုံလေးကြောင့် သူ၏လီးမှာလည်း ဘောင်းဘီအတွင်းမှ အလွန်အမင်းရုန်းကန်နေလေတော့သည်။ ထိုအချိန်တွင် လင်းလဲ့ခိုင်က ရုတ်တရက် အလန့်တကြား ထအော်လိုက်လေသည်။ “အမလေး” လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ အော်သံကြောင့် ထက်အောင်လည်း ချောင်းကြည့်နေရာမှ ထွက်ကာ လင်းလဲ့ခိုင်အနားသို့ ပြေးသွားလိုက်လေသည်။ ” ဘာဖြစ်လို့လဲ လင်းလဲ့” ” ငါ့ခြေထောက်ကို ဘာကောင်ကိုက်သွားလည်း မသိဘူး နာလိုက်တာ.. မြွေလားမသိဘူး” ထက်အောင်က လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ ခြေထောက်ကို ကြည့်လိုက်ရာ အကောင်ကိုက်သွားခြင်းမဟုတ်ဘဲ ရေကန်ထဲမှ ကျောက်ခဲအချွန်နှင့် သူမခြေထောက် ရှသွားခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ ခြေထောက်ရုတ်တရက်နာသွားပြီး ခြေထောက်မှသွေးများကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် အလွန်ထိတ်လန့်သွားပြီး သူမကိုယ်လုံးတီးနှင့် ထက်အောင်အနားတွင် ထိုင်နေသည်ကို သတိမထားမိချေ။ လင်းလဲ့ခိုင်က သတိမထားမိပေမယ့် ထက်အောင်ကတော့ သတိထားမိလေသည်။ အော် အခုကျတော့လည်း မာနမင်းသမီးလေးက သူ့ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့် ထိုင်နေပါပေါ့လား။ သူမရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ ရင်သားညိုစိမ့်စိမ့်လေးကို မကြည့်မိအောင် သတိထားရင်း ခြေထောက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သော်လည်း ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးအောက်မှ အမွှေးမည်းမည်းလေးများဖြင့် ခြံရံထားသော စောက်ဖုတ်လှလှလေးကိုဘဲ မြင်မိတော့သည်။ ထက်အောင်ရဲ့ အကြည့်ရိုင်းကိုမြင်မှ လင်းလဲ့ခိုင်သည် မိမိကိုယ်မိမိ သတိထားမိသည်။ ” အို ” ရှက်စိတ်က ငယ်ထိပ်အထိ တက်လာကာ ”ထက်အောင် နင်ဘာကိုကြည့်နေတာလဲ အခုချက်ချင်း ငါ့ရှေ့ကထွက်သွားစမ်း”။ ”နင့်ခြေထောက်မှာ ဒါဏ်ရာကြီးနဲ့လေ ငါကြည့်ပေးမယ်”။ ”မလိုဘူး နင်အခုချက်ချင်း ထွက်သွားစမ်းလို့ ပြောနေတယ်နော်” လင်းလဲ့ခိုင်က ရှက်စိတ်မွန်ပြီး တအားကြုံးအော်သည်။

သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကတော့ သူမရဲ့ ဖွံ့ထားမို့မောက်နေတဲ့ ရင်အစုံကို ကြက်ခြေခတ်ပုံစံဖြင့် ကာကွယ်ထားလေသည်။ သို့သော် အပေါ်ကဖုံး အောက်ကပေါ်ဆိုသလို သူမရဲ့ ကြီးထွားတဲ့ ဖင်နှစ်လုံးကိုတော့ မည်သို့မှ ဖုံးကွယ်လို့မရပေ။ ထက်အောင်သည် မိမိရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို ထိန်းချုပ်ပြီး ကျောပေးရပ်ကာ ”ကဲ ငါဟိုဘက်ကို ကျောပေးနေတယ် နင်ဝတ်စရာရှိတာမြန်မြန်ဝတ်လိုက် ဝတ်ပြီးရင် နင့်ရဲ့ခြေထောက်ကို ငါကြည့်ပေးမယ်။” ထက်အောင် ဟိုဘက်ကို လှည့်နေစဉ် သူမက အဝတ်အစားကို မြန်မြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ” ရပြီ ” ထက်အောင်က လင်းလဲ့ခိုင် ရပြီဆိုမှ ဒီဘက်ကိုလှည့်လိုက်ရာ နီရဲနေသော အရှက်မျက်နှာနှင့် လင်းလဲ့ခိုင်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အော် ခါတိုင်း မာနနှင့် အမြဲတမ်းတင်းမာနေသော မျက်နှာလေးမှာ အရှက်မျက်နှာအဖြစ် ပြောင်းနေသည်မှာ အလွန်ရင်ခုံဖွယ်ကောင်းလှပေသည်။ ထက်အောင်မှာလည်း သူမအား ကိုယ်ချင်းစာမိသည်။ မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက် တစိမ်းယောကျာ်းလေးရှေ့မှာ အဝတ်တစ်စုံတစ်ရာမပါပဲ နေရခြင်းကို မည်မျှရှက်ရှာပေမည်နည်း။ ”ကဲနင့်ခြေထောက်ကိုပြ” ထင်အောင်က ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် သူမ၏ခြေထောက်ကို ယူကြည့်လိုက်ရာ ခြေမကွဲသွားခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါဏ်ရာမှာ သိပ်မကြီးသော်လည်း သွေးများက ယိုစီးနေသည်။ ထက်အောင်က ဘာမပြောညာမပြောနှင့် လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ ခြေမကို ပါးစပ်နှင့် ငုံလိုက်လေသည်။ ”အို နင်ဘာလုပ်တာလဲ” သူမ၏ ခြေမကို ငုံစုပ်ခြင်းခံရသောကြောင့် လင်းလဲ့ခိုင် လန့်သွားသည်။ ”နင့်ဒါဏ်ရာက သွေးတွေထွက်နေတယ်။ ငါ့အာငွေ့နဲ့ သွေးခြောက်သွားအောင် လုပ်ပေးမယ်။ နို့မို့ဆိုရင် ဒါဏ်ရာက ရောဂါပိုးဝင်ရင် ပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်။ ခဏလောက်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေ။” ထက်အောင်ပြောလိုက်မှ လင်းလဲ့ခိုင်လည်း ငြိမ်သွားသည်။ သူမသည် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့ ခြေမစုပ်ပေးခြင်းကို ခံနေရသဖြင့် စိတ်ထဲတွင် ရင်တဖိုဖိုပင်ဖြစ်လာသည်။ သို့သော် ထက်အောင်ရဲ့ ဂွင်းထုနေပုံများ အိပ်မက်ထဲတွင် သူမ၏ပါးစပ်ကို အတင်းလိုးနေသည်များကို ပြန်မြင်ယောင်လာသောအခါ ထက်အောင်အား စိတ်မချသောစိတ်များ ပြန်ဝင်လာပြန်သည်။ ”မပြီးသေးဘူးလား နင့်ဟာက သွေးသိပ်ပါပြီ တော်တော့” ထက်အောင်လည်း လင်းလဲ့ခိုင်အား အတော်ပင်ချဉ်သွားသည်။ သူ့မှာတော့ ယောကျာ်းတန်မဲ့ သူမရဲ့ခြေမကိုတောင် မရွံမရှာ စုပ်ပေးရသည်။ သူမက သူ့ကိုမယုံသည့်ဟန်ဖြင့် ပြောရက်သည်။

သို့သော် ကျွန်းတစ်ခုတွင် နှစ်ယောက်ထဲဆိုသည့် စိတ်ကြောင့် သူမအားခွင့်လွတ်လိုက်ပြီး သွေးတိတ်သွားသော သူမ၏ခြေမကို သူ့ရဲ့ဘောင်းဘီအနားစကို ဖြဲပြီးစည်းပေးလိုက်သည်။ ”ကဲရပြီ ငါ့လက်ကို အားယူပြီးထလိုက်” ”ရတယ် မလိုဘူး ငါ့ဟာငါထမယ်။ ” အရေးထဲ သူမက မာနကြီးပြနေသေးသည်။ ကျော်ကျော်လည်း အမြင်ကပ်ကပ်နှင့် ဘာမှမပြောတော့ပဲ ရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူမသည် ခက်ခက်ခဲခဲထပြီး တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်းလျှောက်ကြည့်သေးသည်။ သို့သော် ခြေထောက်က အလွန်နာလာလေသည်။ ထိုအချိန်တွင် သူမသည် ရုတ်တရက်လေပေါ်သို့ မြှောက်ပါသွားသည်။ “အမလေး” ထက်အောင်က ဘာမပြော ညာမပြောနှင့် လင်းလဲ့ခိုင်ကို ပွေ့ချီလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ခိုင်သည် ထက်အောင်ရဲ့ ရင်ခွင်ကို တဗုံးဗုံးထုကာ ရုန်းလေသည်။ ”အေးနင် ထပ်ထုပြီးရုန်းရင် ငါနင့်ကို ပစ်ချပလိုက်မှာနော် နင့်ကိုထားခဲ့တော့မှာ” ထက်အောင်က ခြိမ်းခြောက်လိုက်မှ သူမငြိမ်သွားကာ အသာတကြည်လိုက်ခဲ့လေသည်။ စိတ်ထဲမှာတော့ မကျေနပ်ပေ။ သူမတစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် တစ်စိမ်းယောကျာ်းတစ်ယောက်ရဲ့ ပွေ့ချီခြင်းကို ပထမဆုံးအကြိမ်ခံလိုက်ရသဖြင့် သူမရွှေရင်အစုံမှာ တစ်ဒိန်းဒိန်းနှင့် ခုန်နေလေသည်။ ထက်အောင်သည် လင်းလဲ့ခိုင်အား သူမတို့အိပ်စက်ရာနေရာသို့ ပွေ့ခေါ်လာပြီး သူမအားသောင်ပြင်ပေါ်တွင် ငြင်ငြင်သာသာလေးချကာ “ငါ စားစရာ သွားရှာလိုက်ဦးမယ် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေနော် ငါခဏနေပြန်လာမယ်။” ထက်အောင်က သူမကိုထားသွားပြီး အချိန်အတော်ကြာမှ ငါးအနည်းငယ်နှင့် ပြန်လာသည်။ ယင်းသို့ဖြင့် ညသို့ရောက်လာလေသည်။ ညရောက်လာသော် လင်းလဲ့ခိုင်နှင့် ထက်အောင်တို့သည် သောင်ပြင်ပေါ်တွင် မနီးမဝေးအိပ်ကြလေသည်။ ခန္ဓာကိုယ်တွေကသာ လှဲနေကြသော်လည်း စိတ်တွေကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လှုပ်ရှားနေလေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်၏ စိတ်တွင် ရှက်စိတ်နှင့် ထက်အောင်အား မယုံသောစိတ်တို့ပေါင်းကာ ရင်ခုန်နေပြီး ထက်အောင်မှာကား လင်းလဲ့ခိုင်ကို လိုးချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရသည်။ မနက်က သူမရဲ့ လှပသောကိုယ်လုံးလေးကို အထပ်အထပ်အခါခါ ပြန်မြင်ယောင်မိလေသည်။ ထက်အောင်က လင်းလဲ့ခိုင်ဖက်ကို လှည့်မကြည့်မိစေရန် ကြိုးစားပြီး တစ်ခြားအတွေးများကို ဇွတ်တွေးရာ သူငယ်ငယ်က ဖြစ်ရပ်များကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိတော့သည်။ ထက်အောင်ငယ်စဉ်က သူအားထိန်းလာခဲ့သောမမကို ပြန်သတိရလာတော့သည်။

ထက်အောင်ငယ်စဉ် နှစ်နှစ်သားအရွယ်လောက်က မမလှိုင်ကို ထက်အောင်မိဘများက မွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ မမလှိုင်သည် ထက်အောင်ထက် ၇နှစ်ခန့်သာကြီးသည်။ သို့သော် ထက်အောင်အား ငယ်စဉ်ကတည်းက အမလိုတစ်ဖုံ ဆရာမလိုတစ်နည်း သင်ကြားဆုံးမပေးသူဖြစ်လေသည်။ မမလှိုင်က ထက်အောင်အားချစ်သလို ထက်အောင်ကလည်း မမလှိုင်ကို အလွန်ချစ်သည်။ ငယ်စဉ်က မမလှိုင်ကိုယ်တိုင် ထက်အောင်ကို ထမင်းခွံ့ကျွေး ရေချိုးပေးလေ့ရှိသည်။ ထက်အောင် လူပျိုဖြစ်တော့မှ ရေမချိုးပေးတော့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထမင်းကတော့ ရံဖန်ရံခါ ခွံ့ကျွေးတုန်းဖြစ်သည်။ မှတ်မှတ်ရရ ထက်အောင် ကိုးတန်းစာမေးပွဲမှာ အဆင့်တစ်ရတော့ အပျော်လွန်ပြီး ပြန်လာရာ မမလှိုင်နှင့်တွေ့သောအခါ ”မမလှိုင်ရေ ကျွန်တော် ကိုးတန်းငါးခန်းပေါင်းကို အဆင့်တစ်ရတယ်ဗျ။” ”ဟယ် ဟုတ်လား ငါ့မောင်လေးက တော်လိုက်တာ” ထက်အောင်လည်း ဝမ်းသာအားရနှင့် မမလှိုင်ကိုဖက်ပြီး အားရပါးရနမ်းလိုက်သည်။ အစကတော့ ထက်အောင်သည် ရိုးရိုးသားသား အပျော်လွန်ပြီး ဖက်နမ်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ဖက်ရင်းဖက်ရင်း မမလှိုင်၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ မွေးပျံ့သောရနံ့တို့ကြောင့် လူပျိုပေါက်လေး ထက်အောင်၏ လီးမှာပုဆိုးထဲမှ သိသိသာသာကြီး ထောင်ထွက်လာကာ မမလှိုင်ကို သွားထောက်မိလေတော့သည်။ မမလှိုင်လည်း သတိလက်လွတ်ကာ ငြိမ်ခံနေပြီးမှ သူမအား ခပ်နွေးနွေးအချောင်းကြီး လာထောက်နေကြာင်း သတိထားမိကာ။ ထက်အောင်ရဲ့ ဖက်ထားသောလက်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး “တော်ပြီလေမောင်လေးရဲ့ မမ အသက်ရှူကြပ်လာပြီ.. သွားအခန်းထဲသွားနားတာ့” ဟုပြောပြီး ရုန်းလေသည်။ ထက်အောင်လည်း မမလှိုင်ကို လွတ်ပေးပြီး အခန်းထဲသို့ ရင်တလှပ်လှပ်နှင့် ဝင်သွားတော့သည်။ သူ မမလှိုင်အပါ် မရိုးမသားစိတ်ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ မမရဲ့ ပြေပြစ်တဲ့ ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် မခံနိုင်တော့ဘဲ ထက်အောင်သည် အိပ်ယာပေါ်ကိုလှဲကာ ဂွင်းထုနေမိတော့သည်။ ထက်အောင်မှာ စိတ်အရမ်းလှုပ်ရှားနေသဖြင့် သူရဲ့အခန်းတံခါးက သေသေချာချာမပိတ်မိဘဲ တံခါးဟနေသည်ကို သတိမပြုမိပေ။ ထက်အောင် ဂွင်းထုနေစဉ် မမလှိုင်က ထက်အောင်အခန်းရှေ့ကို ရောက်လာကာ ဟနေသော အခန်းတံခါးမှ ထက်အောင်အား တွေ့သွားလေသည်။ ”အို” လှိုင် တွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် မျက်လုံးများပြူးသွားလေသည်။

သူမက တစ်ချိန်လုံး ကလေးဟုသာမြင်နေသော ထက်အောင်မှာ သူ့ရဲ့ ကြီးမားပြီး တုတ်ခိုင်ကာ အကျောပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကြီးကို လက်ဖြင့်အထက်အောက် ဂွင်းထုနေသည် မဟုတ်လား။ ထက်အောင်ရဲ့ ပါးစပ်ကလည်း ”မမလှိုင်.. မမလှိုင်ရယ်” ဟုညည်းနေသည်။ လှိုင်မှာ “ဟယ် ဒီကလေးငါ့ကို ငါ့ကို”စိတ်ထဲမှာ တုန်လှုပ်သွားပြီး အပြင်မှနေပြီး ချောင်းဟန့်လိုက်သည်။ “အဟမ်း ထက်အောင်ရေ အိပ်နေတာလား မမလှိုင်ဝင်ခဲ့မယ်နော်” ထက်အောင်လည်း မမလှိုင်အသံ ရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရသောကြောင့် လီးကို ပုဆိုးထဲ အမြန်ထည့်လိုက်ပြီး ”မအိပ်သေးပါဘူး မမလှိုင် ဝင်လာလို့ရပါတယ်”ဟု အသံပြုလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်လည်း သူဂွင်းထုနေသည်ကို မမလှိုင်မှ မြင်သွားလား မသိဘူးဟု စိတ်တွင်ပူနေမိသည်။ မမလှိုင်မှာ အခန်းထဲသို့ ဝင်လာပြီး ထက်အောင်ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်ကာ “မောင်လေးရေ မောင်လေးက လူသာထွားတာ အသက်က ငယ်သေးတယ်နော် ..ဟိုစိတ်ဒီစိတ်တွေ မမွေးရဘူးသိလား။” ”ဟာ မမလှိုင်ကလည်း ကျနော်ဘာစိတ်မှမမွေးပါဘူး ကျနော်က ငယ်သေးတာကို။” ထက်အောင် ဗြောင်ညာလိုက်သည်။ ”အင်းအဲဒါဆိုပြီးတာပဲ မင်းက အခုမှ ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ လူကောင်ထွားတိုင်း လူကြီးဖြစ်သေးတာ မဟုတ်ဘူး။” မမလှိုင်ရဲ့ ပြောစကားကိုကြားတော့ ထက်အောင်မှာ သူဂွင်းထုနေသည်ကို မမမြင်သွားကြောင်း ရိပ်မိလိုက်လေသည်။ ထိုသို့ရိပ်မိလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ထက်‌အောင်ရဲ့ ကျစပြုနေသော လီးမှာ အစွမ်းကုန် ထောင်လာတော့သည်။ ထိုအခါ ပုဆိုးအုပ်ရုံတင် အုပ်ထားသော လီးချောင်းကြီးမှာ အပြင်သို့ ထိုးထွက်လာတော့သည်။ “အမလေး ထက်အောင် နင့်ဟာကြီးက” မမလှိုင်က ထက်‌အောင်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးကိုကြည့်ကာ အလန့်တကြားထအော်လေသည်။ ထက်အောင်ကလည်း မထူးတော့ပြီမို့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်လိုက်ကာ ”မမလှိုင် ကျွန်တော် ကလေးမဟုတ်တော့ဘူးဗျ” ဟုပြောပြီး မမလှိုင်ကို အတင်းဖက်လိုက်သည်။ မမလှိုင်မှာ ရုတ်တရက် အဖက်ခံလိုက်ရသောကြောင့် လန့်သွားပြီး ထက်အောင်ကို သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ခုတင်ပေါ်သို့ ထပ်ပြီးကျသွားလေသည်။ ဒီတစ်ခါတော့ ထက်အောင်က မမလှိုင်ကို မလွတ်ပေးပဲ မမလှိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ငုံစုပ်လိုက်ရာ မမလှိုင်မှာ တကိုယ်လုံး တုန်တက်သွားလေသည်။ ” အု အု ” ထက်အောင်က မမလှိုင်နှုတ်ခမ်းကို အတင်းဖိပြီး စုပ်နမ်းထားသောကြောင့် မမလှိုင်မှာ အသံပင် ကောင်းကောင်းမထွက်တော့ပေ။ လူပျိုပေါက်လေး ထက်အောင်မှာ မမလှိုင်၏ အလွန်နူးညံ့လှသော ကိုယ်လုံးအထိအတွေ့၊ မွေးပျံ့ပြီး ချိုအီလှသော နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတို့ကြောင့် စိတ်အလွန်ထန်လာကာ လွတ်ပေးဖို့စိတ်ကူး လုံးဝမရှိတော့ပေ။

မမလှိုင်ရဲ့ ခါးကို ဖက်ထားရာမှ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ဖင်လုံးကျစ်ကျစ်လေးကို ဆုပ်နယ်လိုက်ရာ အပျိုစင်မမလှိုင်မှာ ရင်တစ်ဒိုင်းဒိုင်းခုန်လာတော့သည်။ ”ထက်အောင် မောင်လေးရေ လွတ်ပါကွယ် မလုပ်ပါနဲ့ မမလှိုင်တောင်းပန်ပါတယ်။” ပါးစပ်ကသာ တောင်းပန်နေရသော်လည်း သူမရဲ့ အဖုတ်ကတော့ အရည်တွေ ရွှဲလာလေသည်။ ထက်အောင်ကတော့ မမလှိုင်ရဲ့တောင်းပန်သံကို ဂရုမစိုက်ပဲ မမလှိုင်ရဲ့ မျက်နှာအနှံ့ကို နေရာလွတ်မကျန်အောင် နမ်းလိုက်သည်။ မျက်နှာပြီးတော့ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို အငမ်းမရနမ်းသည်။ မမလှိုင်မှာလည်း ထက်အောင်၏ ငတ်မွတ်တဲ့ အနမ်းတွေကြောင့် သူမရဲ့လက်များက ထက်အောင်ကို မရည်ရွယ်ပဲ ပြန်ဖက်ထားမိသည်။ ထက်အောင်ရဲ့ လက်များက မမလှိုင်ရဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ ရင်အစုံသို့ ကျူးကျော်လာသည်။ မသေးလွန်း မကြီးလွန်းသော မမလှိုင်၏နို့လေးနှစ်လုံးကို အင်္ကျီအပေါ်မှ ပွတ်သပ်ရာမှ သူမရဲ့အင်္ကျီလေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်ပြီး ဘော်လီအတွင်းသို့ လှမ်းနှိုက်လိုက်လေရာ အလွန်တရာမှ နူးညံ့လှသော အထိအတွေ့ကို ရရှိလေသည်။ အခုတော့ မမလှိုင်တစ်ယောက် သူမမောင်တစ်ယောက်လို သဘောထားခဲ့သော ထက်အောင်ရဲ့ ပြုမူသမျှကို အပေါ်ပိုင်းဗလာနှင့် လိုက်လျောနေရလေပြီ။ ထက်အောင်က လည်ပင်းကိုနမ်းနေရာမှ မမလှိုင်ရဲ့ ဖြူဥနေသော အပျိုနို့လေးကို ဖွဖွလေး နမ်းလိုက်သည်။ အသားဖြူလွန်းသော မမလှိုင်ရဲ့ နို့လေးမှာ အကြောစိမ်းလေးပင် မြင်နေရသည်။ ထို့နောက် မမရဲ့ နို့သီး နီနီလေးကို စုပ်လိုက်ရာ မမလှိုင်မှာ ကော့တက်လာလေတော့သည်။ ထက်အောင်က နို့နှစ်လုံးကို တစ်လှည့်စီ စုပ်နေရင်း လက်ကလည်း မမလှိုင်ရဲ့ ပေါင်ကို အထက်အောက် ပွတ်ပေးနေသည်။ ထက်အောင်သည် တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့် အောက်ကို ဆင်းပြီး နမ်းရာ မမလှိုင်၏ ဗိုက်သားချပ်ချပ်လေးနား ရောက်လာသည်။ ထက်အောင်၏ အနမ်းများမှာ ထိုနေရာတွင် မဆုံးသေးပဲ ထမိန်စကို ပါးစပ်နှင့်ကိုက်ပြီး အောက်သို့ ဆွဲချွတ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှ ဖြည်းဖြည်းချင်း နမ်းလိုက်ရာ မမလှိုင်လည်း သူမရဲ့အဖုတ်လေးကို ထက်အောင်နမ်းတော့မည်ကိုသိ၍ မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်လာကာ ” အို မောင်လေးရယ် အဲဒီနားလေးတော့ မလုပ်ပါနဲ့နော် မတော်လို့ပါကွယ်” ထက်အောင်က မမလှိူင်ရဲ့ တောင်းပန်စကားကို မကြားဟန်ပြုကာ အတွင်းခံလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီး မမလှိုင်၏ အမွှေးရေးရေးနှင့် အဖုတ်လေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။ ” အင်း အင်း ” အဖုတ်နုနုလေးကို အနမ်းခံလိုက်ရသဖြင့် မမလှိုင် ညည်းသံများ အလိုလိုထွက်လာလေသည်။ အဆီများစုနေသော အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ နမ်းကာ လျှာဖြင့် အကွဲကြောင်းလေးများကို ယက်လိုက်ရာ အဖုတ်မှ အရည်များ တစိမ့်စိမ့်ယိုကျလာတော့သည်။

ထို့နောက် ထက်အောင်က အစေ့လေးကိုပါ လျှာဖြင့်ယက်လိုက်သောအခါ “အား မောင်လေး ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲကွယ် မမအရမ်းနေရခက်နေပြီ။” မမလှိုင်မှာ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသောအရသာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် ပါးစပ်မှ ပြောမိပြောရာပြောလိုက်မိတော့သည်။ ထက်အောင်ကလည်း အစေ့ကို ခပ်ပျင်းပျင်း လျှာဖြင့်ယက်လိုက်ရာ မမလှိုင်သည် ခြေလက်တွေကောက်ကွေးပြီး ထက်အောင်ခေါင်းကို သူမရဲ့အဖုတ်နဲ့ အတင်းဆွဲကပ်ပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ မမလှိုင် တစ်ချီပြီးသွားလေပြီ။ ထက်အောင်သည် သူ့ရဲ့ခေါင်းကို မမလှိုင်၏ပေါင်ကြားမှ ခွာလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ စံချိန်တင်လီးကြီးနဲ့ မမလှိုင်ရဲ့ အဖုတ်ကြပ်ကြပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ ”အား..နာတယ် နာတယ် မောင်လေး” မမလှိုင်က ကြီးမားသော ထက်အောင်ရဲ့ဒစ်ဒါဏ်ကို မခံနိုင်ပဲ ထအော်လေသည်။ ”မမလှိုင် ခဏပဲနာတာပါ ကြိတ်ခံလိုက်နော် ခဏနေကျရင် ကောင်းလာလိမ့်မယ်။” ထက်အောင်က ပြောရင်းနဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆက်သွင်းသည်။ လီးကလည်းကြီး အဖုတ်ကလည်း ကြပ်ဆိုတော့ ထက်အောင်မှာ လိုးခြင်းရဲ့ အရသာကို အပြည့်အဝခံစားနေရသည်။ အဖုတ်သားကလည်း နူးညံ့လွန်းလှသည်။ ထက်အောင်က လီးသုံးပုံတစ်ပုံလောက်သွင်းပြီး ဆက်မသွင်းတော့ဘဲ မမလှိုရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုနမ်းပြီး လက်ကလည်း နို့နှစ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းခြင်းနှယ်နေရာ မမလှိုင်မှာ နာခြင်းထက် အရသာရှိခြင်းတို့ကို ပိုမိုခံစားလာရသည်။ ထို့ကြောင့် ”မောင်လေးရယ် မမအရမ်းကောင်းလာပြီ ဆက်ထည့်တော့နော်”ဟု မရှက်မကြောက် ပြောထွက်လာသည်။ ထိုအခါ ထက်အောင်လည်း သူ့ရဲ့လီးကြီးကို အဆုံးထိစောင့်ထိုးလိုက်ရာ ”ဖွတ်စွတ်.. ဗြွတ်ဗြွတ်” ”အားနာလိုက်တာ မောင်လေးရယ် နည်းနည်းညှာပါဦး” ဟူသော အသံမျာ းထွက်လာလေသည်။ သို့သော် ထက်အောင်မှာ သူ၏လီးအား မမလှိုင်၏ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများက အရမ်းညှစ်ထားသောကြောင့် အလွန်အရသာရှိသဖြင့် မမလှိုင်အား မညှာတော့ဘဲ အားရပါးရ ထပ်စောင့်လေတော့သည်။ “မောင်လေးရေ မမသေတော့မယ် ဒီလောက်မကြမ်းပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ် မောင်လေးရယ်” မမလှိုင်က သနားစဖွယ် တောင်းပန်သော်လည်း ထက်အောင်ကား မရပ်မနားဆောင့်လေသည်။ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် အဆောင့်ခံပြီးသော် မမလှိုင်လည်း ကောင်းလာလေသည်။

ထို့ကြောင့် “မမလှိုင်ကို မညှာနဲ့တော့ မောင်လေး ဆောင့်သာဆောင့် …အီးအား.. ရှီး… ကောင်းလိုက်တာ။” ထက်အောင်ကလည်း အပေါ်က အားကုန်ဆောင့် မမလှိုင်ကလည်း အောက်ကနေ ညှစ်ပေးနှင့် နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်တည်း ပြီးသွားလေတော့သည်။ ထက်အောင်ရဲ့ လရည်ပျစ်ပျစ်များကလည်း မမလှိုင်ရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တစ်ဟုတ်ထိုး ပန်းထုတ်လိုက်လေတော့သည်။ “အင်း အင်း” ထက်အောင်က အတိတ်ကို ပြန်မြင်ယောင်နေစဉ် လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ ငြီးသံကြောင့် အတွေးကမ္ဘာမှ လန့်နိုးသွားသည်။ “ဟာ ဒီကောင်မလေးတော့ ဒါဏ်ရာကြောင့် ဖျားပြီထင်တယ်”။ လင်းလဲ့ခိုင်အတွက် စိတ်ပူသွားပြီး ထက်အောင်သည် လင်းလဲ့ခိုင်အိပ်နေသော နေရာဆီသို့ အမြန်သွားလိုက်သည်။ ထက်အောင် လင်းလဲ့ခိုင်၏ နဖူးကိုစမ်းကြည့်ရာ ကိုယ်အပူရှိန်မှာ သာမန်မျှသာဖြစ်သောကြောင့် စိတ်အေးသွားပြီး ပြန်အိပ်ရန် စိတ်ကူးစဉ် လင်းလဲ့ခိုင်သည် ပက်လက်ကလေး အိပ်နေရာမှ တစ်ဖက်သို့ စောင်းအိပ်လိုက်ရာ သူမ၏အောက်ပိုင်းတွင် ပတ်ထားသော တီရှပ်မှာ ဟသွားပြီး ပေါင်တန်ရှည်ရှည်လေးများသည် ပေါင်အရင်းထိ ပေါ်သွားလေသည်။ သူမ၏ ပေါင်ကြားမှ အတွင်းခံလေးကို မပီဝိုးတဝါးဖြင့် လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။ လရောင်လေး မလင်းတလင်းနှင့် အလွန်လှနေသောသူမကို တွေ့လိုက်ရသောကြောင့် ထက်အောင်သည် စိတ်ရိုင်းများ ဝင်လာလေသည်။ လူသူမနီးသော ကျွန်းလေးတစ်ကျွန်းပေါ်တွင် နှစ်ယောက်တည်းရှိနေသည်ကတစ်ကြောင်း သူမရဲ့ လှပလွန်းသော ကိုယ်လုံးကြီးကို အနီးကပ်မြင်နေရသည်ကတစ်ကြောင်း အကြောင်းကြောင်းတို့ကြောင့် ထက်အောင်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူမရဲ့ ကြီးမားပြီး ကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ နူးညံ့ပြီး ဖောင်းကားနေသော လင်းလဲ့ခိုင်၏ ဖင်အထိအတွေ့သည် ထက်အောင်ကို အပြင်းအထန် ဆွဲဆောင်နေသည်။ ထက်အောင်က သူမရဲ့ဖင်ကြီးကို အသာအယာပွတ်နေရင်း အသိတရား ဝင်လာလေသည်။ ”အို မဖြစ်သင့်ပါဘူးလေ ငါယောကျာ်းပဲ စိတ်ကိုထိန်းနိုင်ရမှာပေါ့” အတွေးနှင့်အတူ ထက်အောင်က သူ့ရဲ့လက်အစုံကို သူမဖင်ပေါ်မှ ဖယ်လိုက်စဉ် ရုတ်တရက် ထက်အောင်ရဲ့ လက်မောင်းတွင် ပူကနည်းဖြစ်သွားပြီး နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ အကြောင်းမှာ လင်းလဲ့ခိုင်က ထက်အောင်အား သူပေးထားသည့် ဓားငယ်လေးဖြင့် လှမ်းထိုးလိုက်ရာ လက်မောင်းတွင် ရှပ်ထိသွားခြင်းဖြစ်သည်။

“လင်းလဲ့ နင် ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ” ”ဓားနဲ့ထိုးလိုက်တာလေ နင်ငါ့ကို စော်ကားမလို့ မလား… နင်က ခွေးလိုအကောင် တဏှာရူးပဲ…. ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို အခွင့်အရေးယူချင်တဲ့အကောင်…. နင် ဘယ်မိဘက မွေးလာတာလဲ…. မိုက်ရိုင်းအောက်တန်းကျတဲ့ အကောင်” လင်းလဲ့ခိုင်သည် ထက်အောင်အား ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ် ပြောလိုက်ရာ ထက်အောင်သည် အလွန်တရာ ဒေါသပေါက်ကွဲသွားသည်။ သူ့မှာတော့ စိတ်ရိုင်းတွေကို မနည်းထိန်းချုပ်ပြီး သူမကို စောင့်ရှောက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးခါမှ မိဘနှင့်ချီပြီး အပြာခံလိုက်ရသဖြင့် စိတ်ရိုင်းများ တဖန်ပြန်လည်ဝင်လာပြီး ”လင်းလဲ့ နင့်ကိုချစ်လွန်းလို့ သည်းခံပြီး နေနေတာ…. အခုနင်က ငါ့ကိုစော်ကားတယ်ပေါ့…. အေး နင်ပြောတဲ့အတိုင်း ငါက တဏှာရူးပဲ…. နင့်ကို ငါစော်ကားပြီး မာနကိုချိုးပြမယ်။” ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ထက်အောင်သည် သူမထံမှ ဓားကိုလုပြီး သူမကိုသောင်ပြင်သို့ တွန်းလှဲကာ မျက်နှာအနှံ့ကို တရကြမ်းနမ်းလေသည်။ ပက်လက်ဖြစ်နေသော လင်းလဲ့ခိုင်ကို တက်ခွကာ သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ထက်အောင်က သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖမ်းချုပ်ထားပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အငမ်းမရနမ်းသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်က ရုန်းသော်လည်း အရမ်းဒေါသထွက်နေသော ထက်အောင်၏အင်အားကို မလွန်ဆန်နိုင်ပဲ သူမ၏နွုတ်ခမ်းလေးအား ထက်အောင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖြင့် အားရတရနမ်းခြင်းကို ခံလိုက်ရပါတော့သည်။ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးအား နမ်းယုံဖြင့် အားမရသေးဘဲ ထက်အောင်ရဲ့ လျှာပြားကြီးက သူမရဲ့ပါးစပ်အတွင်း မဖိတ်ခေါ်ပဲဝင်ရောက်လာသည်။ လျှာနှစ်ခုက လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းအတွင်း တိုက်ပွဲဝင်နေရာ ထက်အောင်သည် ဖော်မပြနိုင်သော အတွေ့ထူးကြီးကို အားရပါးရ ခံစားနေရသည်။ ထက်အောင်က သူ၏လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုပူးပြီး ချုပ်ထားရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမ၏ ရင်ဖုံးအင်္ကျီကို တစ်ချက်ထဲ ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ အင်္ကျီကို ဆွဲလှန်ခြင်းခံလိုက်ရသောကြောင့် လင်းလဲ့ခိုင်၏ရင်ဘတ်မှ မို့မောက်နေသော နို့ညိုစိမ့်စိမ့်နှစ်လုံးသည် ဘော်လီအဖြူလေးအောက်တွင် ရုန်းထနေတော့သည်။ ဘော်လီအဖြူလေးမှာ နို့ညိုညိုလေးနှစ်လုံး၏ နို့သီးခေါင်းများကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်သော်လည်း နို့လုံးတစ်လုံးလုံးကိုမူ လုံအောင်မဖုံးထားနိုင်ပေ။ ထက်အောင်က သူမ၏ နို့နှစ်လုံးကို အားနှင့်ညှစ်လိုက်ရာ “အား နာတယ် နင်ငါ့ကို မတရားမလုပ်နဲ့နော် ထက်အောင် ငါနင့်ကို အုအုအု” မာနမင်းသမီးလေးမှာ စကားကိုပင် ဆုံးအောင်မပြောနိုင်ရှာပေ။

ထက်အောင်က သူမ၏ပါးစပ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် နမ်းပြီးပိတ်လိုက်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ ငယ်စဉ်ကတည်းက ယောကျာ်းများ ရွံ့ရှာမိသူဖြစ်သောကြောင့် တစ်စိမ်းယောကျာ်းလေးများနှင့် ကင်းကင်းနေခဲ့သောသူဖြစ်ရာ ယောကျာ်းတို့၏ အထိအတွေ့ကို လုံးဝမခံဘူးသော အပျိုရိုင်းလေးဖြစ်သော်လည်း ယခုအချိန်တွင် သူမရဲ့ နို့အစုံကို ထက်အောင်၏ လက်ကြမ်းဖြင့် မညှာမတာ ကိုင်တွယ်ခြင်းခံနေလေပြီ။ ထိုအသိကြောင့် သူမသည် ကြေကွဲဝမ်းနည်းလှသော်လည်း သူမ၏အောက်ပိုင်းမှာ ယားလာသလိုလို တစ်ခုခုနှင့် အထိခံချင်သိလို ဖြစ်လာသည်။ ထက်အောင်ကတော့ သူမရဲ့ ဘော်လီကို ချိတ်မဖြုတ်ပဲ အထက်သို့ လှန်တင်လိုက်ပြီး သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ကုန်းပြီးစုပ်လိုက်သည်။ တစ်ဖက်ပြီးတစ်ဖက် လျှာဖြင့်ယက်သည်။ နို့သီးခေါင်းညိုညိုလေးများကိုလည်း အပြန်အလှန် စို့သည်။ နို့ဆာနေသော ကလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ တပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင်ကိုစို့သည်။ အပျိုရိုင်းမလေး၏ နို့ကိုစုပ်ရသောအရသာ လက်ကလည်း နို့လုံးကြီးကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေရသော အရသာတို့ကြောင့် လင်းလဲ့ခိုင်အားချုပ်ထားသော အားများလျော့လာလေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်သည် ထက်အောင် သူမအား ချုပ်ထားသော အားလျော့လာသည်ကို အခွင့်အရေးယူပြီး လက်ကို အားကုန်ရုန်းကာ သူမအားတက်ခွထားသော ထက်အောင်ကို အားကုန်တွန်းလိုက်သည်။ ထက်အောင်သည် မမျှော်လင့်ပဲ အတွန်းခံလိုက်ရသောကြောင့် အငိုက်မိသွားပြီး သောင်ပြင်ပေါ်သို့ လဲကျသွားသည်။ ထက်အောင်လဲကျသွားသည်နှင့် လင်းလဲ့ခိုင်သည် လဲနေရာမှ ကုန်းထကာ ထွက်ပြေးရာ တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်းပဲ ပြေးရသေးသည် ခြေထောက်မှဒါဏ်ရာကြောင့် ဟန်ချက်ပျက်ပြီး လေးဖက်ထောက်လဲကျသွားသည်။ ထက်အောင်လည်း လဲနေရာမှ အမြန်ထပြီး လင်းလဲ့ခိုင်၏ ဘောင်ဘီကို ဆွဲထားလေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်ကလည်း လေးဘက်ထောက်ပုံစံဖြင့် ဆက်ပြီးသွားရာ ထက်အောင်က သူမ၏ဘောင်းဘီကို ဆွဲထားသဖြင့် ဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်သလိုဖြစ်ကာ လင်းလဲ့ခိုင်၏ ဖင်ညိုညိုကြီးမှာ ဘွားကနည်းပေါ်လာလေသည်။ ထက်အောင်မှာ သူအနှစ်နှစ်အလလ လိုးချင်လှသော ဖင်ကြီးကို လေးဖက်ထောက်ပုံစံဖြင့် မြင်လိုက်ရသော် စိတ်ရိုင်းများပိုမိုဝင်လာပြီး သူ၏ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူမကို ပက်လက်ဆွဲလှန်ကာ သူ့ရဲ့လီးကြီးဖြင့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။

သို့သော် လင်းလဲ့ခိုင်က အောက်ကနေရုန်းနေပြီး ပေါင်ကိုစိထားသောကြောင့် လီးကြီးမှာ လိုရာကိုမရောက်ပဲ သူမ၏ပေါင်ကိုသာ သွားထိုးမိလေသည်။ လိုရာကိုမရောက်သဖြင့် ထက်အောင် စိတ်တိုသွားပြီး လင်းလဲ့ခိုင်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို သူ၏လက်ဖြင့် ညှစ်ခြေလိုက်ရာ သူမသည်နာကျင်မှုကြောင့် သတိလွတ်ပြီး ပေါင်ကားသွားလေသည်။ ထိုအခါမှ ထက်အောင်က အခွင့်အရေးကို လက်လွတ်မခံပဲ သူ့ရဲ့ စံချိန်တင်လီးကြီးကို သူမရဲ့အပျိုစင် စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရာ သူ၏နီရဲပြီး ပြဲလှန်နေသော ဒစ်တစ်ခုလုံး ဝင်သွားလေသည်။ “အား အမလေး နာလိုက်တာ.. အမေရေကယ်ပါဦး သမီးတော့ အလုပ်ခံနေရပီ အီး။” လင်းလဲ့ခိုင်မှာ သူမ၏ကြပ်ထုပ်နေသော စောက်ဖုတ်အဝထဲသို့ ဒစ်ဝင်လာသော ဒါဏ်ကြောင့် အော်မိအော်ရာ အော်လိုက်မိလေတော့သည်။ သူမရဲ့အော်သံက ထက်အောင်ကို ပိုမိုပြီးစိတ်ကြွစေရာ ဒစ်တစ်ခုသာဝင်နေသော သူ၏လီးကို အားစိုက်ပြီး ထပ်ထိုးထည့်လိုက်သည်။ နူးညံ့သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများက ထက်အောင်၏လီးကို ညှစ်ထားရာ ထက်အောင်သည် ကာမအရသာကို အကောင်းဆုံး ခံစားနေရသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်၏ အဖုတ်ကလေးမှာ ကြပ်လွန်းလှသလို ထက်အောင်ရဲ့လီးမှာလည်း သာမန်ထက်ကြီးသောကြောင့် အဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိထိုးလို့မရ ဖြစ်နေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း အလွန်နာကျင်စွာ ခံစားနေရလေသည်။ လီးမှာလည်း သုံးပုံတစ်ပုံသာ ဝင်သေးသည်။ ထက်အောင်မှာ ဆက်ပြီးလိုးသော်လည်း လီးမှာ အကာအရံတစ်ခုကြောင့် ထပ်မဝင်တော့ပေ။ ထက်အောင်သည် သူမရဲ့ အပျိုမှေးကို သူ့လီးကြီး သွားထောက်နေပြီ ဖြစ်ကြောင်းကို သဘောပေါက်လိုက်သည်။ အော် အခုခေတ်ကြီးထဲမှာ ရှားရှားပါးပါး အပျိုစင်လေးပါလားဟု တွေးမိရာ သူမအား အတင်းဆက်မထည့်တော့ပဲ ဝင်သလောက်လေးကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် ညင်ညင်သာသာ ဆက်လုပ်လိုက်လေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း အလွန်နာကျင်နေရာမှ တဖြည်းဖြည် းသက်သာလာပြီး အဖုတ်ဆီမှ ခံစားချက်တစ်မျိုးလေးက သူမတကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့လာလေသည်။ သူမသည် ရုန်းကန်ခြင်း မရှိတော့ကြောင်းကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိမပြုအောင် ထိုခံစားချက်လေးတွင် မှိန်းမောနေမိတော့သည်။

ထက်အောင်သည် သူ့ရဲ့လီးကြီးတွင် စွတ်စိုလာပြီး စောက်ဖုတ်လေးမှာ အရင်လောက် မကြပ်တော့ကြောင်း သတိထားမိလာသည်။ ထို့ကြောင့် ထက်အောင်သည် အားထည့်ပြီး တစ်ဆုံးလိုးထည့်လိုက်ရာ ဖောက်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး လီးမှာတစ်ဆုံးဝင်သွားလေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း အသည်းခိုက်မတတ် နာသွားပြီး မျက်ရည်များလည်း ဒလဟောစီးကျလာသည်။ ဆီးစပ်နှစ်ခုမှာလည်း ကြားလေသွေးလို့ မရအောင်ပင် ထိကပ်သွားလေသည်။ အပျိုမှေးလေး ပေါက်သွားသည်ကို ထက်အောင် သိလိုက်သည်။ ထိုအသိနှင့်အတူ အပျိုစစ်စစ်လေးကို ပါကင်ဖောက်နေရပါလားဟူသော အသိကြောင့် စိတ်တွေပိုကြွလာပြီး ထက်အောင်က အားကုန်ဆောင့်လေသည်။ အောက်မှ ထက်အောင်၏ အားရပါးရလိုးခြင်း ခံနေရသော လင်းလဲ့ခိုင်သည် သူမ၏ ကျဉ်းကျပ်လှသော အဖုတ်လေးထဲသို့ ဝင်ထွက်နေသော ဒစ်ဒါဏ်ကြောင့် အသက်ကိုပင် မနည်းရှူနေရရှာသည်။ အဖုတ်မှာ အပျိုစစ်စစ်အဖုတ်ဖြစ်သောကြောင့် နူးညံ့ပြီး ထက်အောင်၏လီးကို သားရည်ကွင်းစည်းထားသကဲ့သို့ ကြပ်ထုတ်စွာ ဆွဲစုပ်ထားရာ လီတံတစ်ချောင်းလုံး ပူထူကာ အရသာရှိလှသည်။ ဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်ခန့် အားရပါးရဆောင့်ခံရပြီးသော် လင်းလဲ့ခိုင်၏ အဖုတ်နုနုမှာ အရည်များ ဒလဟောထွက်လာပြီး အဖုတ်မှာ အနည်းငယ်ချောင်လာသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း သူမလုံးဝသဘောမတူ မကြည်ဖြူဘဲ အလိုးခံနေရသော်လည်း ခံစားချက်တစ်မျိုးက သူမရဲ့ ရုန်းကန်နေမှုများကို အနိုင်ယူလာသည်။ သူမသည် အလွန်ကြီးသော လီးကြီးဖြင့် အပျိုမှေးကို အဖြဲခံရစဉ်ကပင် နာကျင်မှုကို အံကြိတ်ပြီး မအော်ဖြစ်အောင် မာနဖြင့်တင်းခံနိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခုခံစားချက်ကိုတော့ မလွန်ဆန်နိုင်အောင်ဖြစ်လာသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောများက တဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး သူမကိုယ်တိုင် မသိလိုက်ခင် ပါးစပ်မှညည်းသံများ ထွက်လာလေသည်။ သူမက မကြည်ဖြူသော်လည်း သဘာဝအရ သူမခန္ဓာကိုယ်က ကာမအရသာကို ကြေကြေနပ်နပ်ခံယူနေပြီဖြစ်သည်။ “စွပ်စွပ် ပြွတ်ပြွတ် ဖွတ်ဖွတ် ပလွတ်ပလွတ်” ” အင်းအင်း အားအားအား” စောက်ရည်များက ဆက်တိုက်ထွက်လာသောကြောင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သည့်အသံများက ပိုပြီးကျယ်လာသည်။ လိုးသံများရော လင်းလဲ့ခိုင်၏ ညည်းသံများရောကြောင့် ထက်အောင် အရမ်းကောင်းလာပြီး သူမရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ၏ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆက်တိုက်ဆောင့်ရာ လရည်များက တောင်ကျချောင်းပမာ အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် လင်းလဲ့ခိုင်၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ တိုးဝင်သွားလေသည်။

ထက်အောင်လည်း အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်ပြီး ပါးစပ်မှပင် “ကောင်းလိုက်တာ လင်းလဲ့ရယ် နင့်ကိုလိုးလို့ ကောင်းလိုက်တာ” ဟု ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် ပြောထွက်သွားလေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နွေးကနည်း နွေးကနည်း ဝင်လာသောလရည်များကြောင့်လည်းကောင်း ထက်အောင်ရဲ့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်အပြောကြောင့်လည်းကောင်း လက်များခြေများ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး တောင့်တန်းသွားကာ ပြီးသွားလေသည်။ ထက်အောင်လည်း ပင်ပန်းသွားပြီး ပုခုံးပေါ်သို့ ထမ်းထားသော လင်းလဲ့ခိုင်၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အောက်သို့ချလိုက်ပြီး “လင်းလဲ့ရေ ငါစိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့လို့ တောင်းပန်ပါတယ်ဟာ ငါ့ကိုခွင့်လွတ်နော်” မာနမင်းသမီးလေးမှာ ထက်အောင်၏တောင်းပန်စကားကြောင့် ပိုပြီးစိတ်တိုလာသည်။ သူမတစ်သက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုအဖုတ်လေးကို သူ့ရဲ့ လီးညိုညို ဒစ်နီနီကြီးနဲ့ မညှာမတာ လိုးတုန်းကလိုးပြီး လရည်တွေကို အားရပါးရ ထည့်ပြီးမှ စကားတစ်ခွန်းဖြင့် တောင်းပန်သော ထက်အောင်ကို အရမ်းမုန်းပြီး “နင် ခွေးလိုကောင် ငါ့ကိုမုဒိန်းကျင့်တဲ့ နင့်လိုကောင်ကို ဘယ်တော့မှခွင့်မလွတ်ဘူး။ နင်ဟာ တိရစ္ဆာန်က မွေးလာတဲ့ကောင်။ နင့်ကိုငါဘယ်တော့မှ မကြေဘူး ထက်အောင်။” လင်းလဲ့ခိုင်က ထက်အောင်ကို ပက်ပက်စက်စက်ပြောပြီး ထလိုက်ရာ လေးဖက်ထောက်ပြီး လဲကျသွားသည်။ ထက်အောင်သည် သူ့အား တိရိစ္ဆာန်က မွေးတဲ့ကောင်ဟု အမေကိုထိပြီး အပြောခံလိုက်ရသဖြင့် ဒေါသပြန်ထွက်လာသည်။ ထို့အပြင် လေးဖက်ထောက်ပုံဖြင့် သူအမြဲတမ်းလိုချင်နေသော လင်းလဲ့ခိုင်၏ဖင်ညိုညိုဝိုင်းဝိုင်းကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ လီးကြီးမှာ တဖန်ထောင်မတ်လာပြီး “ဒီလောက်မာနကြီးတဲ့ နင့်ကိုငါ အဖုတ်ကိုမကဘူး နင့်ဖင်ကိုလိုးပြီး နင့်မာနကို ငါချိုးပြမယ် လင်းလဲ့” ပါးစပ်ကပြောရင်း ထက်အောင်သည် သူမကို လေးဖက်ထောက်ပုံစံဖြင့် အနောက်မှဖိချပြီး သူ့ရဲ့လီးဖြင့် သူမ၏ တင်းကား နူးညံ့သော ဖင်ကြားကို ထောက်လိုက်သည်။ သူမ၏ဖင်ကို လီးဖြင့်အထောက်ခံလိုက်ရသဖြင့် လင်းလဲ့ခိုင် လန့်သွားသည်။ ထက်အောင်က သူမဖင်ကို တကယ်လိုးတော့မည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် လင်းလဲ့ခိုင် အတင်းရုန်းသည်။

သို့သော် မှောက်ရက်လဲနေသော သူမအပေါ်ကို ထက်အောင်က သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ ဖိထားပြီး သူမ၏လက်တစ်ဖက်ကို လက်ပြန်ခေါက်ပြီး ချုပ်ထားရာ ရုန်းလေ သူမဖင်ကြီးက တရမ်းရမ်းနှင့် ပိုပြီးကုန်းပေးသလို ဖြစ်လာလေသည်။ ထက်အောင်က လင်းလဲ့ခိုင်၏ ခရေပွင့်ညိုညိုလေးထဲ သူ့လီးကြီးကို ထိုးထည့်ရန်ကြိုးစားသည်။ သို့သော် ဖင်ကြီးက ယမ်းနေရာ မည်သို့မှထိုးလို့ အဆင်မပြေချေ။ ထက်အောင်သည် ဒေါသပိုထွက်လာပြီး သူမ၏လက်ကို အတင်းခေါက်လိုက်ကာ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူမဆံပင်ကို ဆွဲလိုက်သည်။ ” အား အား” လက်ကို အတင်းအလိမ်ခံလိုက်ရသည့်အပြင် ဆံပင်ပါ အဆွဲခံလိုက်ရသဖြင့် လင်းလဲ့ခိုင်မှာ အရမ်းနာသွားပြီး အလန့်တကြား အော်လိုက်လေသည်။ “နင်ထပ်ပြီး ရုန်းရင် နင့်လက်ကျိုးသွားလိမ့်မယ် ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း” လင်းလဲ့ခိုင်သည် လက်ကျိုးသွားမည်ကို စိုးသဖြင့် မည်သို့မှ မတတ်နိုင်တော့ပဲ သူမ၏ အဖိုးတန် အပျိုစင်ဖင်ကြီးကို ငြိမ်ပေးလိုက်ရပါတော့သည်။ လင်းလဲ့ခိုင်လည်း ဆံပင်ဆွဲထားသည့် လက်ကိုလွတ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို ကိုင်ကာ သူမ၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ သေသေချာချာချိန်ပြီး လီးကိုတစ်ဆုံး ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ထက်အောင်၏လီးကြီးမှာ ကြပ်တည်းလှသော ဖင်ပေါက်ထဲသို့ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်းဖြင့် အဆုံးအထိဝင်သွားသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်သည် ဖင်ကို မည်သည့်ချောဆီမှမပါဘဲ အစိမ်းလိုးခြင်းခံလိုက်ရသောကြောင့် အသည်းခိုက်မတတ်နာသွားပြီး အားကုန်အော်လိုက်လေသည်။ သူမ၏ဖင်ထဲသို့ ဝင်သွားသောလီးရှည်ကြီးမှာ မဆုံးနိုင်ဘူးဟုပင် ထင်ရသည်။ အပါ်ကလိုးနေသော ထက်အောင်မှာလည်း ဖင်ပေါက်မှာ အလွန်ကြပ်သဖြင့် သူ၏လီးတံတစ်လျှောက်ပင် တော်တော်နာသွားလေသည်။ သို့သော် အပျိုမဖင်ကို လိုးနေရသော အသိကလည်း အရမ်းကို စိတ်အားထက်သန်စေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း ဖင်အလိုးခံနေရသောသူမဘဝကို တွေးမိပြီး မျက်ရည်များတဖန်ပြန်ကျလာသည်။ အလိုးခံနေရင်းပင် သူမ၏ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ပြောဖူးသောစကားများကို ပြန်ကြားယောင်လာမိသည်။ ”အနောက်ပေါက်ကိုဆို တော်ယုံတန်ယုံမိန်းမက ပေးလုပ်တာမဟုတ်ဘူးဟ။ တစ်ချို့ကြေးစားမတွေတောင် မပေးလုပ်ဘူး။” ထိုစကားကို ပြန်ကြားယောင်လာသော် လင်းလဲ့ခိုင်သည် သူမ၏ဘဝမှာ ကြက်မလောက်တောင် အဆင့်မရှိတော့ဘူးဟု အတွေးဝင်လာကာ ဝမ်းနည်းလာလေသည်။

သို့သော် အလွန်အံ့သြဖွယ်ကောင်းလာသည်မှာ သူမသည် ဖင်အစိမ်းအလိုးခံရသဖြင့် အလွန်နာသော်လည်း သူမ၏အဖုတ်က တစ်ဖြည်းဖြည်း ယားလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တစ်ဖြည်းဖြည်းနှင့်ပူလာကာ ဖင်ခံနေရခြင်းကို နှစ်သက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည် ကလေးဘဝကတည်းက မာနအရမ်းကြီးခဲ့သည်။ ထိုမာနကြောင့် မိမိကိုယ်မိမိလည်း ယုံကြည်မှု ရှိလာခဲ့သည်။ မာနသည် သူမ၏လက်နက်ဖြစ်သည် သူမ၏ အားကိုးရာဖြစ်သည်။ သို့သော် ယခုမှာတော့ သူမ၏မာနများကော အရှက်တရားများကော တစ်သက်လုံး ထိန်းသိမ်းလာခဲ့သော အပျိုဂုဏ်များမှာ ရိုက်ချိုးခံလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။ ယခုအချိန်တွင် လင်းလဲ့ခိုင်၏ မာနများနေရာတွင် အစားဝင်သည်များကတော့ အရှုံးပေးလိုခြင်းနှင့် ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံရသည့်ဘဝကို တောင့်တလာခြင်းတို့ဖြစ်သည်။ သူမ၏အစ်မ နုနုခိုင် ဘာကြောင့် သောင်းထိုက်နောက်ကို လိုက်ပြေးသွားလဲဟူသော အဖြေကိုလဲ သိလာသလိုလို ဖြစ်လာသည်။ ထက်အောင်ကတော့ လိုးကောင်း ဆောင့်ကောင်းတုန်းဖြစ်သည်။ လီးကြီးမှာ ဖင်ပေါက်ညိုညိုထဲမှာ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် ဂွေးဥနှစ်လုံးမှာလည်း အဖုတ်ကို တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ရိုက်ခတ်နေလေသည်။ ထက်အောင်မှာ အားရပါးရဆောင့်ရင်း မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ သူမ၏ဖင်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များကို အရှိန်ပြင်းစွာဖြင့် ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလည်း သူမ၏ဖင်ခေါင်းအတွင်းမှ လီးကြီးတဇတ်ဇတ် တုန်သွားသည်ကို သိလိုက်ပြီး သုတ်ရည်နွေးနွေးများ ဖင်ထဲသို့ဝင်လာသည်နှင့်တပြိုင်နက် သူမပါ တုန်တက်သွားပြီး ပြီးဆုံးသွားလေသည်။ ထက်အောင်၏လီးကြီးလည်း သူမ၏ဖင်ထဲမှ ပြွတ်ကနဲ ထွက်လာကာ ထက်အောင်လည်း အားအင်များကုန်သွားပြီး လင်းလဲ့ခိုင်ဘေးတွင် လှဲချလိုက်လေသည်။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာ သောင်ပြင်ပေါ်တွင် ဒူးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ပိုက်ကာ ငိုနေလေသည်။ ထက်အောင်မှာ လိုအင်ဆန္ဒများလည်း ပြည့်သွားပြီဖြစ်သောကြောင့် စိတ်ရိုင်းများ မရှိတော့ဘဲ တစ်ရှုံ့ရှုံ့ငိုနေသော လင်းလဲ့ခိုင်ကိုကြည့်ပြီး အကြီးအကျယ် နောင်တရလာတော့သည်။ “ငါငါ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာပါလိမ့်။ ငါမိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို စော်ကားမိသွားပြီ။ ငါဟာ အလကားကောင်ပဲ။ ဆန္ဒကိုတောင် မထိန်းနိုင်တဲ့ကောင်ပဲ”။

ထက်အောင်သည် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှအတွက် မိမိကိုယ်ကို ခွင့်မလွတ်နိုင်တော့ပဲ လင်းလဲ့ခိုင်အား “ငါမှားသွားပြီ လင်းလဲ့ရယ်…. နင့်ကို ငါ တောင်းပန်လဲ မထူးတော့မှန်း ငါသိပါတယ်ဟာ…. နင် ငါ့ကို သတ်လိုက်ပါဟာ…. နော်… နင် ငါ့ကို သတ်လိုက်ပါ…. ငါ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး အသေခံပါ့မယ်”။ ထက်အောင်သည် လင်းလဲ့ခိုင်၏ လက်ထဲသို့ ခုနက သူမ သူ့ကို ထိုးခဲ့သောဓားကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမ သူ့အားဓားဖြင့် ထိုးမည်ကို အသင့်စောင့်နေလိုက်သည်။ သို့သော် လင်းလဲ့ခိုင်က ဓားကို လွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ထက်အောင်က သူမ လွင့်ပစ်လိုက်သော ဓားကို ကောက်ယူလိုက်ပြီး ”ဟုတ်ပါတယ်…. နင် ငါ့ကို ဘယ်ထိုးရဲမှာတုန်း…. လူသတ်မှု ဖြစ်သွားမှာပေါ့…. ဒီတော့ နင်လည်း လူသတ်ရာ မရောက်အောင်…. ငါလည်း ငါ့အပြစ်ကို ကိုယ့်ဟာကို ဒါဏ်ပေးတဲ့အနေနဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုပဲ ထိုးလိုက်တော့မယ်”။ ထက်အောင်က ပြောပြီးသည်နှင့် ဓားဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ အားကုန် ထိုးလိုက်လေသည်။ ”မောင် မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့” လင်းလဲ့ခိုင်က တအားအော်လိုက်ပြီး ထက်အောင်ရဲ့လက်ကို အတင်းဆွဲထားလိုက်သည်။ ထက်အောင်မှာ လင်းလဲ့ခိုင်၏ လုပ်ရပ်ကြောင့် အံ့အားသင့်သွားပြီး နားမလည်နိုင် ဖြစ်သွားသည်။ ”လင်းလဲ့ နင်ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ နောက်ပြီးတော့ နင် ငါ့ကို ဘယ်လို ခေါ်လိုက်တာလဲ”။ လင်းလဲ့ခိုင်မှာလဲ သူမကိုယ်သူမ ဘာလုပ်လိုက်မှန်းပင် မသိလိုက်ပေ။ သို့သော် သူမ၏ မာနများနေရာတွင် အချစ်များ အစားထိုးသွားပြီး ထက်အောင်ကို အရှုံးပေးပြီး ချစ်မိသွားကြောင်းကိုတော့ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ သူမကိုယ်တိုင် မသိလိုက်ဘဲနှင့် ထက်အောင်အား မောင်ဟုပင် ခေါ်မိသွားပြီ မဟုတ်လား။ လင်းလဲ့ခိုင်က မျက်ရည်များနှင့် ထက်အောင်အား သနားစဖွယ်မော့ကြည့်ပြီး “မောင်ရယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဒုက္ခမပေးပါနဲ့တော့နော် လင်းလဲ့ မောင့်ကို ခွင့်လွတ်ပါတယ်…. လင်းလဲ့ကို မောင်လုပ်ခဲ့သမျှတွေကိုလည်း…. လင်းလဲ့ ကြည်ဖြူသွားပါပြီကွယ်… မောင့်ကို လင်းလဲ့ အရှုံးပေးလိုက်ပါပြီကွယ်”။ လင်းလဲ့ရဲ့ ပြောစကားများကြောင့် ထက်အောင်ပါ ယောကျာ်းတန်မဲ့ မျက်ရည်များကျလာလေသည်။ “အို… မာနမင်းသမီးလေးရယ်… မောင် မင်းကို ချစ်လိုက်တာ”။ ထက်အောင်သည် လင်းလဲ့ခိုင်ကို ရင်ခွင်ထဲဖက်ထားပြီး သူမ၏မျက်နှာပေါ်မှ မျက်ရည်များကို အနမ်းလေးဖြင့် ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး “လင်းလဲ့ရယ် မင်းလေးကို…. နောင်သေတဲ့အထိ ချစ်သွားမယ်လို့ မောင်ကတိပြုပါတယ်…. မင်းကိုလည်း နောက်ဘယ်တော့မှ နာကျင်အောင် မလုပ်တော့ဘူးလို့လဲ သစ္စာဆိုပါတယ်”။ သဲသောင်ပြင်အထက်မှာ ချစ်သူစုံတွဲ အသစ်စက်စက်တစ်တွဲ ပေါ်ထွက်လာသည်ကို လမင်းကြီးကတော့ ကြည်နူးစွာငုံ့ကြည့်နေလေတော့သည်။ ထက်အောင်နှင့် လင်းလဲ့တို့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး နားလည်မှုရပြီး နောက်တစ်ရက်တွင် သင်္ဘောတစ်စီး သူတို့ကျွန်းနားတွင် ဖြတ်သွားပြီး ထက်အောင်တို့ကို တွေ့မြင်သွားသဖြင့် သူတို့အတွဲကို ကယ်တင်ခဲ့လေသည်။ ထို့နောက် အိမ်ပြန်ရောက်ချိန်တွင် ချစ်သူနှစ်ဦးရဲ့ စေ့စပ်ပွဲလေးကို စည်ကားသိုက်မြိုက်စွာ ကျင်ပကြပါတော့သတည်း။…ပြီး

Zawgyi

သူမနာမည္က လင္းလဲ့ခိုင္၊ လွတယ္ မာနႀကီးတယ္။ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းလုံးက သူမကို အလွဆုံးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ သူမက မ်က္ႏွာေလးက လွသလို ကိုယ္လုံးကလည္း အရမ္းမိုက္သည္။ အရပ္က ၅ ေပ ၆ခန႔္ရွိၿပီး အသာအရည္ေလးက ညိဳၿပီး စိုေနတယ္။ သူမရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အခုခတ္ မိန္းကေလးေတြလို အတိုအျပတ္ ေဘာင္းဘီ လုံးဝမဝတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ အၿမဲတမ္း ျမန္မာဆန္ဆန္ ထမီေလးနဲ႔ ေနေလ့ရွိသည္။ ေနာက္ၿပီး ရည္းစားလည္းမရွိေသး။ ေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္လည္း ကင္းကင္းေနေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ မာနမင္းသမီးေလးလို႔လည္း နာမည္ႀကီးေသးသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္က ေယာက်္ားေတြကို အထင္မႀကီးသည္မွာ အေၾကာင္းရွိသည္။ သူမငယ္စဥ္ အပ်ိဳျဖစ္ခါစ ၁၃ႏွစ္ေလာက္တြင္ ေက်ာင္းမွာအစည္းအေဝးရွိေသာေၾကာင့္ အိမ္သို႔ျပန္လာရာ “အား.. အား… ကိုကိုေရ ေတာ္ပါေတာ့ ဒီမွာနာလွၿပီ.. အဟင့္ဟင့္” ဟူေသာ ေတာင္းပန္သံမ်ား သူမအစ္မ၏ အခန္းမွ ႐ုတ္တရက္ထြက္လာေသာအသံကို ၾကားမိလိုက္ရာ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ တံခါးေလးကို အသာဟကာ အထဲကိုေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ တစ္ခါမွမျမင္ဖူးေသာ ျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရေလသည္။ ကုတင္ေပၚမွ လင္းလဲ့ခိုင္၏ အစ္မသည္ ကိုယ္တုံးလုံႏွင့္ လွဲေနၿပီး သူမတို႔၏ ကားဒ႐ိုင္ဘာ ေသာင္းထိုက္က သူမအစ္မအပၚကို တက္ခြၿပီး ရွည္လွ်ားမည္းနက္ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးႏွင့္ ထိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ခိုင္၏ အစ္မမွာ လင္းလဲ့ခိုင္လို အသားမညိဳပဲ အသားက ျဖဴေဖြးေနရာ အသားမည္းလွေသာ ကိုေသာင္းထိုက္ႀကီးက မတန္မရာ တက္လိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရေသာ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ေအာ္ဖို႔ပင္ သတိမရေတာ့ပဲ ရင္တဖိုဖိုႏွင့္သာ ေစာင့္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေသာင္းထိုက္ကလည္း သူမအစ္မကို အပၚကတက္လိုးလို႔ အားမရပဲ ”ဟဲ့ ႏုႏုခိုင္ ဖင္ကုန္းစမ္း နင့္ကို အေနာက္ကေန ေခြးလိုးလိုးမယ္” အလြန္တရာ႐ိုင္းစိုင္းစြာေျပာၿပီး လိုးေလသည္။ ႏုႏုခိုင္ကလည္း ပါးစပ္က “ေတာ္ပါေတာ့ရွင္ ေတာ္ပါေတာ့ရွင္” ဟု တစ္တြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနေသာ္လည္း ဖင္ကေတာ့ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ေသာင္းထိုက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕လီးမည္းမည္းႀကီးနဲ႔ အသားကုန္ေဆာင့္လိုးေလသည္။ လီးနဲ႔အဖုတ္ထိသံက တဖတ္ဖတ္ ျမည္ေနသလို ႏုႏုခိုင္ရဲ႕ ပါးစပ္ကလည္း တအီးအီး တအင္းအင္းႏွင့္ ညည္းေနေလသည္။

လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို ၿပီးေအာင္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမရဲ႕အခန္းထဲသို႔ အျမန္ေျပးဝင္ၿပီး ေစာင္ႏွင့္ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီး ေနလိုက္ပါေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က်ေတာ့ ႏုႏုခိုင္သည္ ေသာင္းထိုက္ေနာက္သို႔ လိုက္ေျပးသြားေတာ့သည္။ သူမအစ္မရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို လင္းလဲ့ခိုင္ လုံးဝနားမလည္ေပ။ ထိုေန႔က သူမျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းသည္ သူမအား ေယာက္်ားမ်ားကို မုန္းတီးစက္ဆုပ္သြားေစခဲ့သည္။ ေယာက္်ားမ်ားကို မုန္းတီး႐ြံရွာသူ လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ဘဝမွာ သူမသေဘာက်မိေသာ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိဖူးသည္။ ထိုသူမွာ သူမရဲ႕ တိုက္ေဘးမွာေနေသာ ထက္ေအာင္ျဖစ္သည္။ ထက္ေအာင္သည္ သူမေတြ႕ဖူးေသာ ေယာက်ာ္းေလးေတြနဲ႔မတူ ျဖဴစင္႐ိုးသားေသာ မ်က္ႏွာထားရွိၿပီး ေအးခ်မ္းသည္။ အသားအရည္က ေယာက္်ားတန္မဲ့ အေတာ္ျဖဴသည္။ သူမသည္ ထက္ေအာင္ကိုေတာ့ တျခားေယာက္်ားေလးမ်ားႏွင့္မတူ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပါင္းသည္။ တစ္ရက္ သူမ ညတစ္ေရးႏိုးလာရာ ျပန္အိပ္မရေသာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ရက္ေလာက္ကမွ ဝယ္လာတဲ့ မွန္ဘီလူးေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရာ အမွတ္မထင္ ထက္ေအာင္အခန္းျပတင္းေပါက္ကို ၾကည့္မိေသာအခါ ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းက သူမအား ၾကက္ေသ ေသသြားေစသည္။ မီးမွိန္မွိန္ေလး လင္းေနေသာ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ထက္ေအာင္သည္ အဝတ္မရွိပဲ မိန္းမအတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ရႉရင္း သူ႔ရဲ႕လီးႀကီးကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ျပဳလုပ္ၿပီး ဂြင္းထုေနျခင္းျဖစ္သည္။ အသားျဖဴေပမယ့္ လီးႀကီးက အညိဳေရာင္ျဖစ္ေနသည္။ ဒစ္ႀကီးက နီရဲေနၿပီး အေမႊမ်ားကလည္း သန္စြမ္းလွသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ထက္ေအာင္၏လီးကို ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ႐ြံရွာလာၿပီး ထက္ေအာင္ မ်က္ႏွာအပ္ထားေသာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ၾကည့္မိရာ သူမ၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ ျဖစ္ေနသည္ကို ထူးဆန္းစြာေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ မွန္ဘီလူးနဲ႔ ၾကည့္ျခင္းေၾကာင့္ သူမ၏ေပ်ာက္သြားေသာ အတြင္းခံအား ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေလသည္။ “ငါက ႐ိုးသားလွခ်ည္ရဲ႕လို႔ ထင္ထားတဲ့အေကာင္က ငါ့အတြင္းခံကိုခိုးၿပီး ရႉေနတာကိုး” ဟုေတြးၿပီး ထက္ေအာင္ကို အလြန္တရာ စက္ဆုပ္မိေလသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ထိုျမင္ကြင္းကို မ်က္ႏွာလြဲဖယ္ျခင္းေတာ့ မျပဳမိေခ်။ ခဏၾကာေသာ္ ထက္ေအာင္၏ ႀကီးမားလွေသာလီးႀကီးမွ ျဖဴျဖဴပ်စ္ပ်စ္အရည္မ်ား ထြက္လာသည္ကို လင္းလဲ့ခိုင္သည္ မွန္ဘီလူးမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လိုက္ရေလေတာ့သည္။

ထိုျမင္ကြင္းကို ျမင္ရေသာအခါ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ပ်ိဳ႕ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာၿပီး မ်က္ႏွာကို အျမန္လႊဲကာ မ်က္စိကို ဇြတ္အတင္းမွိတ္ၿပီး အိပ္လိုက္ရေတာ့သည္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထားေသာ္လည္း ဒစ္နီႀကီးနဲ႔ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ေသာ လီးႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနမိျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မုန္းမိေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္သည္ လင္းလဲ့ခိုင္ဆိုေသာ မာနခဲေလးကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အရမ္းခ်စ္မိသူျဖစ္သည္။ မာနမင္းသမီးေလးက တျခားေယာက္်ားေလးမ်ားထက္ မိမိကို ပိုၿပီး လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ ဆက္ဆံေသာေၾကာင့္ ပိုၿပီးစြဲလန္းေနမိသည္။ သူမ၏ ခ်ိတ္ထမိန္ေအာက္မွ ႀကီးမားတင္းကားေနေသာ ဖင္ႀကီးကိုလည္း အရမ္းကိုခ်စ္ အရမ္းကို လိုးခ်င္ေနခဲ့မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမရဲ႕ အတြင္းခံေလးကို မရရေအာင္ခိုးၿပီး ရတနာတစ္ပါးလို တန္ဖိုးထားကာ ဂြင္းထုခဲ့ရေသာညမ်ားမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားခဲ့ၿပီ။ သူ အဲ့ဒီလို သူမရဲ႕ေဘာင္းဘီကို ရႉရင္း ဂြင္းထုေနသည္ကို သူမ ျမင္သြားခဲ့တာကိုေတာ့ သူ မသိခဲ့ေပ။ အေစာပိုင္းရက္မ်ားတြင္ လင္းလဲ့ခိုင္က သူ႔ကို ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ဆက္ဆံသေလာက္ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ အနားပင္ အကပ္မခံေတာ့ေပ။ သူ႔ကို ျမင္တိုင္းလည္း သူမရဲ႕မ်က္ႏွာက တင္းမာခက္ထန္သြားေလ့ရွိသည္။ သူ အရမ္းစိတ္ညစ္သြားသည္။ မာနမင္းသမီးေလး သူ႔ကို ဘာမ်ားအလိုမက် စိတ္အခန႔္မသင့္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္။ စိတ္ညစ္ညစ္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ားရွိရာ ပင္လယ္႐ြာတစ္႐ြာသို႔ ထက္ေအာင္ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ကံၾကမၼာက တိုက္ဆိုင္ခ်င္ေတာ့ သေဘၤာေပၚမွာ လင္းလဲ့ခိုင္နဲ႔ ေတြ႕ေလသည္။ ထက္ေအာင္ အရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး ဝမ္းသာအားရနဲ႔ “လင္းလဲ့ခိုင္ေရ ဘယ္သြားမလို႔လဲ… သေဘၤာေပၚမွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ လာဆုံတယ္ေနာ္” “ဘယ္သြားသြား နင့္အပူလား… ငါ့ကိုစကားလာမေျပာနဲ႔” လူၾကားထဲ အေအာ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ ထက္ေအာင္ အေတာ္ရွက္သြားသည္။ နင္င့ါကို ဘာလို႔ဒီေလာက္ေတာင္ တင္းမာေနရတာလဲကြာ လင္းလဲ့ခိုင္ရာ။ ဒါေပမယ့္ လင္းလဲ့ခိုင္က ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္သြားသည္။ အဲဒီညမွာ မိုးကလည္းနည္းနည္း႐ြာေနသည္။ အရက္ကေလးခပ္ေထြေထြနဲ႔ ထက္ေအာင္ သေဘၤာကုန္းပတ္ေပၚကို တက္လာခဲ့သည္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကုန္းပတ္ေပၚမွာ လင္းလဲ့ခိုင္ကလည္း တစ္ေယာက္တည္း ထပ္ေတြ႕ၾကျပန္သည္။ “နင္ငါ့ေနာက္ ဘာျဖစ္လို႔ လိုက္ေနတာလဲ.. နင့္မ်က္ႏွာကို မျမင္ခ်င္ပါဘူးဆိုမွ ႏွာဘူးေကာင္။” ႐ုတ္တရက္ ရင့္ရင့္သီးသီး အေျပာခံလိုက္ရေတာ့ ထက္ေအာ င္အရမ္းေဒါသထြက္သြားသည္။ အရက္ကလည္းဝင္ထားၿပီး ေသြးကဆူေနတာဆိုေတာ့ မာနမင္းသမီးေလးရဲ႕လက္ကို မေျပာမဆိုနဲ႔ ဆြဲကိုင္ၿပီးေတာ့ ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ လက္တစ္ဖက္ကေတာ့ လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ဖင္ႀကီးကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ပစ္လိုက္သည္။ “ထက္ေအာင္ နင္ဘာလုပ္တာလဲ… အခုခ်က္ခ်င္းငါ့ကိုလႊတ္ေနာ္။” လင္းလဲ့ခိုင္ကလည္း အတင္း႐ုန္း ထက္ေအာင္ကလည္း ဇြတ္အတင္းဖက္ၿပီးေတာ့ ဖင္ကိုကိုင္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႏွစ္ေယာက္စလုံး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ကာ အရွိန္မထိန္းႏိုင္ပဲ ေရထဲကိုျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္သည္ က်ိန္းစပ္ေနေသာ မ်က္လုံးအစုံကို အားယူၿပီး ဖြင့္လိုက္သည္။ ႐ုတ္တရက္ သူဘယ္ကိုေရာက္ေနလဲ သူမမွတ္မိေတာ့ေပ။ ေလးဖက္ေလးတန္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း ပင္လယ္ႀကီးႏွင့္ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ သူႏွင့္ မာနမင္းသမီးေလးတို႔ ဆြဲလားရမ္းလားျဖစ္ၿပီး ေရထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားေၾကာင္း သတိရလိုက္သည္။ ထက္ေအာင္သည္ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ျပန္လည္သတိရသည္ႏွင့္ လင္းလဲ့ခိုင္အတြက္ စိတ္ပူသြားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးေရထဲကို ျပဳတ္က်သြားသည္ မဟုတ္ပါလား။ ထို႔ေၾကာင့္ ထက္ေအာင္သည္ အနီးအနားတဝိုက္သို႔ လင္းလဲ့ခိုင္ကို လိုက္ရွာေတာ့သည္။ ကမ္းစပ္တစ္ေလွ်ာက္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာရွာၿပီးေသာ္ ေက်ာက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုေပၚတြင္ တင္ေနေသာသူမကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူမကိုေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ထက္ေအာင္ကား အသက္ရႉရပ္မတံ့ ျဖစ္သြားရေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မာနမင္းသမီးေလးမွာ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ထမိန္မပါေတာ့ပဲ အတြင္းခံေဘာင္းဘီအျဖဴေလးႏွင့္ ေမွာက္ေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာဆန္လွေသာ မာနႀကီးလွေသာ မိမိကိုယ္ကို အသားနည္းနည္းမွ မေပၚေအာင္ဝတ္တတ္ေသာ မာနမင္းသမီးေလး လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ထက္ေအာင္၏ေရွ႕တြင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးတထည္ႏွင့္ ေအာက္ပိုင္းဗလာျဖစ္ကာ သူမ၏ ဖင္ညိဳညိဳႀကီးႀကီးကိုေထာင္ၿပီး ေမ့ေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ထက္ေအာင္မွာ ထိုျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လီးေတာင္လာေလသည္။

သို႔ေသာ္ သူ၏စိတ္ကို မနည္းခ်ဳပ္ထိန္းၿပီး လင္းလဲ့ခိုင္ကို လႈပ္ႏႈိးလိုက္သည္။ ” လင္းလဲ့..လင္းလဲ့” ထက္ေအာင္က သူမ၏နာမည္ကို ေခၚရင္း သူမအား ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ ညိဳစိမ့္ၿပီး သြယ္လွ်ေသာ ေပါင္တံေလးက ကားသြားသည္။ သူမသည္ အသက္ေတာ့ မွန္မွန္ရႉေနေသးသည္။ ထက္ေအာင္က သူမရဲ႕မ်က္ႏွာႏွာလွလွေလးကို ေငးၾကည့္ေနတုန္း သူမမ်က္လုံးေတြ ႐ုတ္တရက္ပြင့္လာေလသည္။ မ်က္လုံးပြင့္ပြင့္ခ်င္း သူမသည္ ထက္ေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ေသာအခါ လန႔္သြားေလသည္။ ”နင္နင္ ဘာလုပ္တာလဲ” သူမသည္ ေျပာေျပာဆိုဆို မိမိရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကို သတိထားမိသြားေသာအခါ “အို” သူမရဲ႕ေအာက္ပိုင္းသည္ အတြင္းခံေလးကလြဲၿပီး ဘာမွမရွိေတာ့ပါလား။ အတြင္းခံေလးကလည္း သူမရဲ႕ ႀကီးထြားၿပီးကားေနတဲ့ဖင္ကို လုံေအာင္မဖုံးဖိႏိုင္ေခ်။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ တစိမ္းေယာက်ာ္းေလးေရွ႕မွာ ဒီလိုေနရေတာ့ ရွက္လည္းရွက္ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ေနမိေတာ့သည္။ ထိုအခါ ထက္ေအာင္က သူမအနားကို ပိုၿပီးတိုးကပ္လာေလသည္။ “နင္နင္ ငါ့ကိုဘာလုပ္မလို႔လဲ.. ငါ့ကိုမတရားမလုပ္နဲ႔ေနာ္ အဟင့္ဟင့္။” လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ေၾကာက္ၿပီးငိုေလသည္။ ထက္ေအာင္က ” ငါနင့္ကိုဘာမွမလုပ္ပါဘူး… နင့္ကိုကူညီမလို႔ပါ။ အခုဒီကြၽန္းေပၚမွာ နင္နဲ႔ ငါႏွစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတာ”။ “အဲဒါနင့္ေၾကာင့္ေပါ့ နင္ငါ့ကို မဟားဒယားလုပ္တာကိုး။” ”အဲဒီအတြက္ နင့္ကိုငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ.. ငါနည္းနည္းမူးေနလို႔ပါ.. ၿပီးေတာ့ နင္က…နင္ကအရမ္းလွတာကို။” ေက်ာ္ေက်ာ္သည္ ေျပာရင္းနဲ႔ တံေထြးၿမိဳလိုက္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ အလြန္လွပေသာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ကြၽန္းတစ္ခုမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း ၿပီးေတာ့ အေပၚပိုင္းက ဗမာရင္ဖုံးအက်ႌေလးနဲ႔ ေအာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အတြင္းခံေလးနဲ႔ မိန္းကေလးကို ဘယ္ေယာက္်ားက မလိုးခ်င္ပဲ ေနမလဲ။ ထက္ေအာင္က စိတ္ကို အတင္းထိန္းလိုက္ကာ ”ငါနင့္အတြက္ တစ္ခုခုသြားရွာေပးဦးမယ္… ဒီမွာခဏေစာင့္ေနေနာ္” ”သိပ္အေဝးႀကီးမသြားနဲ႔ဦး ငါေၾကာက္တယ္ ထက္ေအာင္” သူမစကားေၾကာင့္ ထက္ေအာင္က လင္းလဲ့ခိုင္ကို သနားသြားမိသည္။ ေအာ္ သူ႔ခမ်ာ လူမရွိတဲ့ကြၽန္းမွာ ေၾကာက္ေနရွာလိမ့္မည္။ ”ေအးပါ စိတ္မပူပါနဲ႔ဟာ…အစက ငါ့ေဘာင္းဘီခြၽတ္ေပးမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ နင့္ဟို..ဟိုဟာက အရမ္းႀကီးေတာ့ မေတာ္ေလာက္ဘူး ၿပီးေတာ့ ငါက အတြင္းခံလည္းမပါလို႔” ”လာျပန္ၿပီလား နင္ငါ့ကို ထပ္ေစာ္ကားမယ္ေတာ့ မႀကံနဲ႔ေနာ္…. အသက္ခ်င္း လဲပစ္လိုက္မယ္”။ မာနမင္းသမီးေလးက ခ်ိန္းေျခာက္ေလသည္။

”စိတ္ခ်ပါဟာ ငါအဲဒီေလာက္လဲ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး”။ သူမ အေၾကာက္ေျပေအာင္သာ ေျပာရတယ္ ေဘာင္းဘီက ကြဲထြက္မတတ္ တင္းေနသည္။ ထက္ေအာင္က ကမ္းစပ္တစ္ေလွ်ာက္ အနည္းငယ္ ရွာေဖြၾကည့္လိုက္ရာ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ႔ ကမ္းစပ္မွာ အိတ္တစ္အိတ္ကို ေတြ႕ေလသည္။ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္ရာ ဓားအေသးတစ္လက္ႏွင့္ ေရဝင္ၿပီး ပ်က္စီးေနေသာ တိုလီမုတ္စမ်ားသာ ေတြ႕ရသည္။ အဝတ္အစားေတာ့ မပါေပ။ ဆက္လက္ၿပီး ရွာေသာ္လည္း အသုံးတည့္သည့္အရာ တစ္စုံတစ္ရာကိုမွ မေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ဆီသို႔ ျပန္လာခဲ့သည္။ ကမ္းစပ္မွာ သူမသည္ ဒူးႏွစ္လုံးကိုေကြးၿပီး ထိုဒူးေပၚတြင္ လက္ပိုက္ၿပီး ထိုင္ေနရာ စြင့္ကားေသာဖင္ႀကီးမွာ ပိုမိုေပၚလြင္ေနေတာ့သည္။ ”အင္းငါေတာ့ ခက္ေတာ့တာပဲ…. ဘယ္အခ်ိန္အထိမ်ား ငါေတာင့္ခံႏိုင္ပါ့မလဲ” စိတ္ထဲမွာေတြးရင္း မ်က္စိကိုလည္း သူမရဲ႕ေအာက္ပိုင္းကို မၾကည့္မိေအာင္ေနၿပီး ”လင္းလဲ့ေရ ဘာမွေတာ့မေတြ႕ဘူး…. အဲဒါေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္…. ငါ့တီရွပ္ကို ၿဖဲလိုက္ၿပီး နင့္ေအာက္ပိုင္းမွာ ပတ္ထားလိုက္ ၿပီးေတာ့ ငါ့ခါးပတ္နဲ႔ စည္းထားလိုက္” မာနရွင္မင္းသမီးေလးလည္း ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘဲ ထက္ေအာင္ေျပာသလို လိုက္လုပ္ရေတာ့သည္။ သူမပုံသည္ အခုမွ ဟာဝိုင္ရီကြၽန္းသူလိုလို ပိုလာဗာလီကြၽန္းသူလိုလို ပုံစံျဖစ္ေနသည္။ ထိုသို႔ေနရင္းနဲ႔ ညေမွာင္လာရာ ထက္ေအာင္က ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ အုန္းလက္မ်ားကို ရွာေဖြကာ သူ႔အိတ္ကပ္ထဲမွ ပါလာေသာမီးျခစ္အေကာင္းစားျဖင့္ မီးေမႊးၿပီး “လင္းလဲ့ နင္အိပ္ခ်င္အိပ္ေတာ့ေလ.. ငါဒီမွာေစာင့္ေပးမယ္”။ သူမသည္ ထက္ေအာင္ရဲ႕ စကားေၾကာင့္ အိပ္ငိုက္ေနရာမွ လန႔္သြားေလသည္။ သူမအရမ္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီ သို႔ေသာ္မအိပ္ရဲ။ ေယာက်္ားေတြအေၾကာင္း သိလို႔ျဖစ္သည္။ ေယာက်ာ္းေတြအားလုံးက ႏွာဘူးေတြ။ ေနာက္ ထက္ေအာင္ သူမရဲ႕ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကို ခိုးရႉၿပီး ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္လုပ္သည့္အေကာင္ ၿပီးေတာ့ ျဖဴျပစ္ျပစ္အရည္မ်ား ထိပ္နီနီ အေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီး. အို.. ငါဘာေတြျမင္ေယာင္လာပါလိမ့္ ဒီေလာက္႐ြံစရာေကာင္းတဲ့ဟာကိုမ်ား။ “ဟင့္အင္း..ငါမအိပ္ခ်င္ေသးဘူး”။ ထက္ေအာင္က သူမ သူ႔ကို စိတ္မခ်မွန္းသိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ”နင္ငါ့ကို စိတ္မခ်ဘူးမလား…. ေရာ့ အဲဒါေၾကာင့္ နင္စိတ္ခ်ရေအာင္ ဒီဓားကိုယူထား” ထက္ေအာင္က သူမကို ခုနက ေကာက္ရထားေသာ ဓားတိုေလးကို ေပးလိုက္ေလသည္။ ”ကဲဒီေလာက္ဆို ေက်နပ္ၿပီမလား နင္မအိပ္ေသးလည္း ငါေတာ့အိပ္ေတာ့မယ္” ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ထက္ေအာင္က သူမကိုေက်ာေပးၿပီး အိပ္ေလေတာ့သည္။

လင္းလဲ့ခိုင္သည္ မီးပုံနေဘးေတြထိုင္ၿပီး ငိုက္လာေလသည္။ ဘယ္လိုပဲ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား ပင္ပန္းမႈဒါဏ္ေၾကာင့္ ငိုက္လာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။ မည္မွ်ၾကာေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္ သြားသည္မသိ သူမရဲ႕ကိုယ္လုံးေပၚကို တစ္စုံတစ္ရာက ဖိထားသလို ခံစားရေသာေၾကာင့္ လန႔္ႏႈိးလာေလသည္။ သူမျမင္လိုက္ရသည္မွာ ထက္ေအာင္က သူမကိုတက္ခြထားၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္က သူမရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားရပါးရ ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လေရာင္ မလင္းတစ္လင္းတြင္ ထက္ေအာင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ရမက္ခိုးေတြေဝေနၿပီး အလြန္စက္ဆုပ္စရာ ေကာင္းေလသည္။ သူမသည္ အားရွိသေလာက္ ႐ုန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ႐ုန္းကန္ႏိုင္အားမ်ား ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္။ ထက္ေအာင္သည္ သူမရဲ႕ ႏို႔အစုံကို အားရပါးရကိုင္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူမရဲ႕စိကပ္ေနတဲ့ ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုၿဖဲၿပီး သူမရဲ႕အဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ျဖစ္ေနတဲ့ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းထူထူႀကီးကို သူ႔ရဲ႕ပါးစပ္ႏွင့္ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ယက္ေလေတာ့သည္။ ႏူးညံ့လွေသာ လင္းလဲ့ရဲ႕ အဖုတ္ေလးမွာ ထက္ေအာင္ရဲ႕ လွ်ာၾကမ္းႀကီးနဲ႔ အယက္ခံရေသာေၾကာင့္ ယားသလိုလို က်ဥ္သလိုလိုနဲ႔ ေနလို႔မရေအာင္ ခံရခက္လွသည္။ ”အေမေရ အေဖေရ ဒီမွာ သမီးကို မဒိန္းက်င့္ေနတယ္ရွင့္ ေခြးက်င့္ေခြးႀကံႀကံေနပါတယ္။” လင္းလဲ့က အားကုန္ေအာ္လိုက္ရာ ထက္ေအာင္ စိတ္တိုလာၿပီး “အံမယ္ ေကာင္မ ဒီေလာက္လူသူမနီးတဲ့ ကြၽန္းေပၚမွာေတာင္ ဒီေလာက္အာလာၿပဲေနေသးတယ္။ နင့္ပါးစပ္ကို ငါ့းလီးနဲ႔လိုးၿပီး ပိတ္ရမယ္” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ထက္ေအာင္က သူ႔ရဲ႕ ၇လက္မေလာက္နီးနီး ရွည္ေသာလီးႀကီးကို ဆြဲထုတ္ၿပီး လင္းလဲ့ခိုင္ပါးစပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။ “အု အု အြပ္ အြပ္” လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲသို႔ လီးႀကီးဝင္လာေသာအခါ ေအာ္ေနေသာအသံမ်ားပင္ ရပ္သြားေတာ့သည္။ ဒစ္ႀကီးမွာ ႀကီးလြန္းသျဖင့္ သူမရဲ႕ ပါးစပ္ႏွင့္မဆံ့မၿပဲ ျဖစ္ေနေလသည္။ ပါးစပ္ႏွင့္ ဒစ္မဆံ့ပါဘူးဆိုမွ လီးတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပါးစပ္ထဲဝင္လာေသာအခါ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ အသက္ကိုပင္ မရႉႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ ထက္ေအာင္ကလည္း သူမကိုလုံးဝမညႇာပဲ ပါးစပ္ကို အတင္းလိုးေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ သူမ႐ြံရွာလွပါသည္ဆိုေသာ လီးညိဳညိဳတုတ္တုတ္ႀကီးျဖင့္ ပါးစပ္ကို မညႇာမတာလိုးခံေနရေလသည္။ လိုးေနရင္းနဲ႔ ထက္ေအာင္သည္ တစ္ဇတ္ဇတ္ တုန္သြားၿပီး သုတ္ေရျဖဴျဖဴျပစ္ျပစ္မ်ား လင္းလဲ့ခိုင္ ပါးစပ္အတြင္းသို႔ ဒလေဟာဝင္လာသည္။

လင္းလဲ့ခိုင္သည္ သူမ၏ပါးစပ္ထဲသို႔ ဝင္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားကို အလြန္ပင္႐ြံၿပီး ေထြးထုတ္ရန္ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ပါးစပ္အျပည့္ လီးႀကီးနဲ႔ အလိုးခံေနရေသာေၾကာင့္ လရည္မ်ားကို မ်ိဳခ်လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ”လင္းလဲ့… ေဟ့ လင္းလဲ့ ” ထက္ေအာင္ရဲ႕ အသံကို သူမသည္ ၾကားတစ္ခ်က္မၾကားတစ္ခ်က္ႏွင့္ ႐ုတ္တရက္ သူမကိုယ္လုံးကို ဆြဲခါျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ ထက္ေအာင္ကို အားကုန္တြန္းလိုက္ရာ ေသာင္ျပင္ေပၚကို လဲေနက်ေနေသာ ထက္ေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္။ ထိုအခါမွ သူမအိပ္မက္ မက္ေနေၾကာင္း ကိုယ့္ဟာကို သိလိုက္ရသည္။ ထက္ေအာင္က “နင္အိပ္မက္မက္ေနတာလား…. တစ္အားေအာ္လို႔ ငါစိတ္ပူၿပီး ႏႈိးလိုက္တာ…. ဒီေလာက္ေတာင္ ေအာ္ေနတာ ဘာအိပ္မက္ဆိုးမ်ား မက္လို႔လဲ” လင္းလဲ့ခိုင္၏ မ်က္ႏွာသည္ ျဖန္းကနဲ နီသြားၿပီး ” ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဟိုေလွ်ာက္မက္ ဒီေလွ်ာက္မက္ပါ”။ ေျပာရင္းနဲ႔ အိပ္မက္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိကာ ထက္ေအာင္ကို မသတီသလို ျဖစ္သြားသည္။ ဟင္း ႐ြံဖို႔ေကာင္းတဲ့အေကာင္ အျပင္မွာငါ့ကို ဒီလိုလာလုပ္ၾကည့္ပါလား ဓားနဲ႔ကို ထိုးသတ္ပလိုက္ဦးမယ္ဟု စိတ္ထဲမွာ ေတြးထားမိေလသည္။ ထက္ေအာင္သည္ သူမေယာင္ေနသံကို တစ္စြန္းတစ္စေတာ့ ၾကားလိုက္သည္။ ဘာတဲ့ ထက္ေအာင္ လြတ္ေနာ္ဆိုလား ဘာလားပဲ။ ဒီေကာင္မေလး ဘာေတြမ်ား အိပ္မက္ မက္ပါလိမ့္။ ထက္ေအာင္နဲ႔ လင္းလဲ့ခိုင္တို႔သည္ ကြၽန္းတစ္ဝိုက္ ေလ့လာၾကည့္ရာ ကြၽန္းတစ္ေနရာတြင္ ေရကန္ေလးတစ္ကန္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေရကန္က ေရမ်ားက အလြန္ၾကည္လင္လွသည္။ ေရကန္ေအာက္ေျခကိုပင္ ျမင္ေနရသည္။ ေက်ာက္ခဲျဖဴျဖဴမ်ားႏွင့္ ငါးေသးေသးေလးမ်ားကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ထိုေရကန္ကေလး၏ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ေရခ်ိဳးခ်င္စိတ္ကို တားမရေတာ့ေပ။ လူကလည္း ညစ္ပတ္ေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ “ထက္ေအာင္ ငါေရခ်ိဳးမလို႔.. နင္ဟိုးၿခဳံေနာက္နားမွာ သြားေစာင့္ေန.. လုံးဝလာမၾကည့္နဲ႔ေနာ္… နင္ေယာက္်ားေကာင္းဆိုတာ ငါယုံတယ္… တအား ေဝးေဝးလည္း မသြားနဲ႔ဦး”။ ”ေအးပါဟာ စိတ္ခ်ပါ”။ ေယာက္်ားေကာင္းဆိုေသာစကားနဲ႔ ထက္ေအာင္ကို ခ်ဳပ္ထားလိုက္ေလသည္။ ထက္ေအာင္လည္း လင္းလဲ့ခိုင္ကို ေက်ာခိုင္းကာ ၿခဳံပုတ္နားတြင္ ထိုင္ေနေလသည္။ လူကသာထိုင္ေနသည္ စိတ္ကေတာ့ လင္းလဲ့မည္သို႔ ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေတြ႕ခ်င္ေနသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ “အို နည္းနည္းေခ်ာင္းၾကည့္တာပဲ အသားပဲ့ပါသြားတာမွ မဟုတ္တာ”ဟုေတြးၿပီး ထက္ေအာင္ ၿခဳံပုတ္ၾကားထဲမွ လင္းလဲ့ခိုင္ကို လွမ္းေခ်ာင္းလိုက္ရာ တစ္သက္တြင္ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးသည့္ ျမင္ကြင္းကို ျမင္လိုက္ရသည္။ နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေလးက အဝတ္အစားမဲ့ေနေသာ ေကာင္မေလးအေပၚသို႔ ထိုးက်ေနသည္။

ေရစက္ေရေပါက္မ်ားက ၾကည္လင္ေခ်ာမြတ္ေနေသာ အသားညိဳညိဳေလးေပၚတြင္ စီးက်သြားရာ ေနေရာင္ေလးႏွင့္ဆိုေတာ့ တလက္လက္ လက္ေနသေယာင္ ျမင္ေနရသည္။ လက္တဆုပ္စာ ႏို႔ႏွစ္လုံးကလည္း ထက္ေအာင္ကို အသက္ရႉ မွားသြားေစသည္။ အၿမဲတေစ မာနနဲ႔ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လုံးေလးႏွင့္ ႏို႔ႏွစ္လုံးမွာ အလြန္တရာ လိုက္ဖက္လွသည္။ ေရတိမ္တိမ္ေလးတြင္ ထိုင္ၿပီးခ်ိဳးေနရာမွ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေသာအခါ ျမင့္မားေသာအရပ္ေလးႏွင့္အတူ အရင္းပိုင္းတြင္ တုတ္ၿပီးေအာက္ပိုင္းသို႔သြယ္ဆင္းသြားေသာ ေပါင္တံရွည္ရွည္ေလးမွာလည္း သူမရဲ႕ အလွဆုံးေနရာပင္။ အဆီပိုမရွိေသာ ဗိုက္သားျပင္ခ်ပ္ခ်ပ္ေလး ထို႔ေနာက္တြင္ မိန္းမတို႔ရဲ႕ ရတနာအဆီဗူူးေလးမွာ အေမႊးမည္းမည္းေလးမ်ားႏွင့္ ၿခံရံထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာမွာ စိကပ္ေနေလသည္။ အေစ့ေလးကိုပင္ မျမင္ရေခ်။ တကယ့္အဖိုးတန္ အပ်ိဳစင္မေလးပင္။ ထက္ေအာင္သည္ မာနမင္းသမီးေလးရဲ႕ ကိုယ္တုံးလုံးပုံေလးေၾကာင့္ သူ၏လီးမွာလည္း ေဘာင္းဘီအတြင္းမွ အလြန္အမင္း႐ုန္းကန္ေနေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လင္းလဲ့ခိုင္က ႐ုတ္တရက္ အလန႔္တၾကား ထေအာ္လိုက္ေလသည္။ “အမေလး” လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ထက္ေအာင္လည္း ေခ်ာင္းၾကည့္ေနရာမွ ထြက္ကာ လင္းလဲ့ခိုင္အနားသို႔ ေျပးသြားလိုက္ေလသည္။ ” ဘာျဖစ္လို႔လဲ လင္းလဲ့” ” ငါ့ေျခေထာက္ကို ဘာေကာင္ကိုက္သြားလည္း မသိဘူး နာလိုက္တာ.. ေႁမြလားမသိဘူး” ထက္ေအာင္က လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ကို ၾကည့္လိုက္ရာ အေကာင္ကိုက္သြားျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေရကန္ထဲမွ ေက်ာက္ခဲအခြၽန္ႏွင့္ သူမေျခေထာက္ ရွသြားျခင္းျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ေျခေထာက္႐ုတ္တရက္နာသြားၿပီး ေျခေထာက္မွေသြးမ်ားကို ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ အလြန္ထိတ္လန႔္သြားၿပီး သူမကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ ထက္ေအာင္အနားတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို သတိမထားမိေခ်။ လင္းလဲ့ခိုင္က သတိမထားမိေပမယ့္ ထက္ေအာင္ကေတာ့ သတိထားမိေလသည္။ ေအာ္ အခုက်ေတာ့လည္း မာနမင္းသမီးေလးက သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုယ္လုံးတီးႏွင့္ ထိုင္ေနပါေပါ့လား။ သူမရဲ႕ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ ရင္သားညိဳစိမ့္စိမ့္ေလးကို မၾကည့္မိေအာင္ သတိထားရင္း ေျခေထာက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာ္လည္း ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးေအာက္မွ အေမႊးမည္းမည္းေလးမ်ားျဖင့္ ၿခံရံထားေသာ ေစာက္ဖုတ္လွလွေလးကိုဘဲ ျမင္မိေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ရဲ႕ အၾကည့္႐ိုင္းကိုျမင္မွ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ သတိထားမိသည္။ ” အို ” ရွက္စိတ္က ငယ္ထိပ္အထိ တက္လာကာ ”ထက္ေအာင္ နင္ဘာကိုၾကည့္ေနတာလဲ အခုခ်က္ခ်င္း ငါ့ေရွ႕ကထြက္သြားစမ္း”။ ”နင့္ေျခေထာက္မွာ ဒါဏ္ရာႀကီးနဲ႔ေလ ငါၾကည့္ေပးမယ္”။ ”မလိုဘူး နင္အခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြားစမ္းလို႔ ေျပာေနတယ္ေနာ္” လင္းလဲ့ခိုင္က ရွက္စိတ္မြန္ၿပီး တအားႀကဳံးေအာ္သည္။

သူမရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ဖြံ႕ထားမို႔ေမာက္ေနတဲ့ ရင္အစုံကို ၾကက္ေျခခတ္ပုံစံျဖင့္ ကာကြယ္ထားေလသည္။ သို႔ေသာ္ အေပၚကဖုံး ေအာက္ကေပၚဆိုသလို သူမရဲ႕ ႀကီးထြားတဲ့ ဖင္ႏွစ္လုံးကိုေတာ့ မည္သို႔မွ ဖုံးကြယ္လို႔မရေပ။ ထက္ေအာင္သည္ မိမိရဲ႕ စိတ္႐ိုင္းေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ေက်ာေပးရပ္ကာ ”ကဲ ငါဟိုဘက္ကို ေက်ာေပးေနတယ္ နင္ဝတ္စရာရွိတာျမန္ျမန္ဝတ္လိုက္ ဝတ္ၿပီးရင္ နင့္ရဲ႕ေျခေထာက္ကို ငါၾကည့္ေပးမယ္။” ထက္ေအာင္ ဟိုဘက္ကို လွည့္ေနစဥ္ သူမက အဝတ္အစားကို ျမန္ျမန္ဝတ္လိုက္သည္။ ” ရၿပီ ” ထက္ေအာင္က လင္းလဲ့ခိုင္ ရၿပီဆိုမွ ဒီဘက္ကိုလွည့္လိုက္ရာ နီရဲေနေသာ အရွက္မ်က္ႏွာႏွင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ေအာ္ ခါတိုင္း မာနႏွင့္ အၿမဲတမ္းတင္းမာေနေသာ မ်က္ႏွာေလးမွာ အရွက္မ်က္ႏွာအျဖစ္ ေျပာင္းေနသည္မွာ အလြန္ရင္ခုံဖြယ္ေကာင္းလွေပသည္။ ထက္ေအာင္မွာလည္း သူမအား ကိုယ္ခ်င္းစာမိသည္။ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ တစိမ္းေယာက်ာ္းေလးေရွ႕မွာ အဝတ္တစ္စုံတစ္ရာမပါပဲ ေနရျခင္းကို မည္မွ်ရွက္ရွာေပမည္နည္း။ ”ကဲနင့္ေျခေထာက္ကိုျပ” ထင္ေအာင္က ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ သူမ၏ေျခေထာက္ကို ယူၾကည့္လိုက္ရာ ေျခမကြဲသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါဏ္ရာမွာ သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း ေသြးမ်ားက ယိုစီးေနသည္။ ထက္ေအာင္က ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ေျခမကို ပါးစပ္ႏွင့္ ငုံလိုက္ေလသည္။ ”အို နင္ဘာလုပ္တာလဲ” သူမ၏ ေျခမကို ငုံစုပ္ျခင္းခံရေသာေၾကာင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ လန႔္သြားသည္။ ”နင့္ဒါဏ္ရာက ေသြးေတြထြက္ေနတယ္။ ငါ့အာေငြ႕နဲ႔ ေသြးေျခာက္သြားေအာင္ လုပ္ေပးမယ္။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ဒါဏ္ရာက ေရာဂါပိုးဝင္ရင္ ပိုဆိုးသြားလိမ့္မယ္။ ခဏေလာက္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန။” ထက္ေအာင္ေျပာလိုက္မွ လင္းလဲ့ခိုင္လည္း ၿငိမ္သြားသည္။ သူမသည္ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျခမစုပ္ေပးျခင္းကို ခံေနရသျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ ရင္တဖိုဖိုပင္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ ထက္ေအာင္ရဲ႕ ဂြင္းထုေနပုံမ်ား အိပ္မက္ထဲတြင္ သူမ၏ပါးစပ္ကို အတင္းလိုးေနသည္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာေသာအခါ ထက္ေအာင္အား စိတ္မခ်ေသာစိတ္မ်ား ျပန္ဝင္လာျပန္သည္။ ”မၿပီးေသးဘူးလား နင့္ဟာက ေသြးသိပ္ပါၿပီ ေတာ္ေတာ့” ထက္ေအာင္လည္း လင္းလဲ့ခိုင္အား အေတာ္ပင္ခ်ဥ္သြားသည္။ သူ႔မွာေတာ့ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ သူမရဲ႕ေျခမကိုေတာင္ မ႐ြံမရွာ စုပ္ေပးရသည္။ သူမက သူ႔ကိုမယုံသည့္ဟန္ျဖင့္ ေျပာရက္သည္။

သို႔ေသာ္ ကြၽန္းတစ္ခုတြင္ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုသည့္ စိတ္ေၾကာင့္ သူမအားခြင့္လြတ္လိုက္ၿပီး ေသြးတိတ္သြားေသာ သူမ၏ေျခမကို သူ႔ရဲ႕ေဘာင္းဘီအနားစကို ၿဖဲၿပီးစည္းေပးလိုက္သည္။ ”ကဲရၿပီ ငါ့လက္ကို အားယူၿပီးထလိုက္” ”ရတယ္ မလိုဘူး ငါ့ဟာငါထမယ္။ ” အေရးထဲ သူမက မာနႀကီးျပေနေသးသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း အျမင္ကပ္ကပ္ႏွင့္ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူမသည္ ခက္ခက္ခဲခဲထၿပီး တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္ေသးသည္။ သို႔ေသာ္ ေျခေထာက္က အလြန္နာလာေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူမသည္ ႐ုတ္တရက္ေလေပၚသို႔ ေျမႇာက္ပါသြားသည္။ “အမေလး” ထက္ေအာင္က ဘာမေျပာ ညာမေျပာႏွင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ထက္ေအာင္ရဲ႕ ရင္ခြင္ကို တဗုံးဗုံးထုကာ ႐ုန္းေလသည္။ ”ေအးနင္ ထပ္ထုၿပီး႐ုန္းရင္ ငါနင့္ကို ပစ္ခ်ပလိုက္မွာေနာ္ နင့္ကိုထားခဲ့ေတာ့မွာ” ထက္ေအာင္က ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္မွ သူမၿငိမ္သြားကာ အသာတၾကည္လိုက္ခဲ့ေလသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေက်နပ္ေပ။ သူမတစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပြ႕ခ်ီျခင္းကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ခံလိုက္ရသျဖင့္ သူမေ႐ႊရင္အစုံမွာ တစ္ဒိန္းဒိန္းႏွင့္ ခုန္ေနေလသည္။ ထက္ေအာင္သည္ လင္းလဲ့ခိုင္အား သူမတို႔အိပ္စက္ရာေနရာသို႔ ေပြ႕ေခၚလာၿပီး သူမအားေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ ျငင္ျငင္သာသာေလးခ်ကာ “ငါ စားစရာ သြားရွာလိုက္ဦးမယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေနာ္ ငါခဏေနျပန္လာမယ္။” ထက္ေအာင္က သူမကိုထားသြားၿပီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ ငါးအနည္းငယ္ႏွင့္ ျပန္လာသည္။ ယင္းသို႔ျဖင့္ ညသို႔ေရာက္လာေလသည္။ ညေရာက္လာေသာ္ လင္းလဲ့ခိုင္ႏွင့္ ထက္ေအာင္တို႔သည္ ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ မနီးမေဝးအိပ္ၾကေလသည္။ ခႏၶာကိုယ္ေတြကသာ လွဲေနၾကေသာ္လည္း စိတ္ေတြကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလုံး လႈပ္ရွားေနေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္၏ စိတ္တြင္ ရွက္စိတ္ႏွင့္ ထက္ေအာင္အား မယုံေသာစိတ္တို႔ေပါင္းကာ ရင္ခုန္ေနၿပီး ထက္ေအာင္မွာကား လင္းလဲ့ခိုင္ကို လိုးခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းေနရသည္။ မနက္က သူမရဲ႕ လွပေသာကိုယ္လုံးေလးကို အထပ္အထပ္အခါခါ ျပန္ျမင္ေယာင္မိေလသည္။ ထက္ေအာင္က လင္းလဲ့ခိုင္ဖက္ကို လွည့္မၾကည့္မိေစရန္ ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ျခားအေတြးမ်ားကို ဇြတ္ေတြးရာ သူငယ္ငယ္က ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာမိေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ငယ္စဥ္က သူအားထိန္းလာခဲ့ေသာမမကို ျပန္သတိရလာေတာ့သည္။

ထက္ေအာင္ငယ္စဥ္ ႏွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္ေလာက္က မမလႈိင္ကို ထက္ေအာင္မိဘမ်ားက ေမြးစားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မမလႈိင္သည္ ထက္ေအာင္ထက္ ၇ႏွစ္ခန႔္သာႀကီးသည္။ သို႔ေသာ္ ထက္ေအာင္အား ငယ္စဥ္ကတည္းက အမလိုတစ္ဖုံ ဆရာမလိုတစ္နည္း သင္ၾကားဆုံးမေပးသူျဖစ္ေလသည္။ မမလႈိင္က ထက္ေအာင္အားခ်စ္သလို ထက္ေအာင္ကလည္း မမလႈိင္ကို အလြန္ခ်စ္သည္။ ငယ္စဥ္က မမလႈိင္ကိုယ္တိုင္ ထက္ေအာင္ကို ထမင္းခြံ႕ေကြၽး ေရခ်ိဳးေပးေလ့ရွိသည္။ ထက္ေအာင္ လူပ်ိဳျဖစ္ေတာ့မွ ေရမခ်ိဳးေပးေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထမင္းကေတာ့ ရံဖန္ရံခါ ခြံ႕ေကြၽးတုန္းျဖစ္သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ထက္ေအာင္ ကိုးတန္းစာေမးပြဲမွာ အဆင့္တစ္ရေတာ့ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ျပန္လာရာ မမလႈိင္ႏွင့္ေတြ႕ေသာအခါ ”မမလႈိင္ေရ ကြၽန္ေတာ္ ကိုးတန္းငါးခန္းေပါင္းကို အဆင့္တစ္ရတယ္ဗ်။” ”ဟယ္ ဟုတ္လား ငါ့ေမာင္ေလးက ေတာ္လိုက္တာ” ထက္ေအာင္လည္း ဝမ္းသာအားရႏွင့္ မမလႈိင္ကိုဖက္ၿပီး အားရပါးရနမ္းလိုက္သည္။ အစကေတာ့ ထက္ေအာင္သည္ ႐ိုး႐ိုးသားသား အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ဖက္နမ္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဖက္ရင္းဖက္ရင္း မမလႈိင္၏ ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕ ေမြးပ်ံ႕ေသာရနံ႔တို႔ေၾကာင့္ လူပ်ိဳေပါက္ေလး ထက္ေအာင္၏ လီးမွာပုဆိုးထဲမွ သိသိသာသာႀကီး ေထာင္ထြက္လာကာ မမလႈိင္ကို သြားေထာက္မိေလေတာ့သည္။ မမလႈိင္လည္း သတိလက္လြတ္ကာ ၿငိမ္ခံေနၿပီးမွ သူမအား ခပ္ေႏြးေႏြးအေခ်ာင္းႀကီး လာေထာက္ေနၾကာင္း သတိထားမိကာ။ ထက္ေအာင္ရဲ႕ ဖက္ထားေသာလက္ကို ဆြဲဖယ္ၿပီး “ေတာ္ၿပီေလေမာင္ေလးရဲ႕ မမ အသက္ရႉၾကပ္လာၿပီ.. သြားအခန္းထဲသြားနားတာ့” ဟုေျပာၿပီး ႐ုန္းေလသည္။ ထက္ေအာင္လည္း မမလႈိင္ကို လြတ္ေပးၿပီး အခန္းထဲသို႔ ရင္တလွပ္လွပ္ႏွင့္ ဝင္သြားေတာ့သည္။ သူ မမလႈိင္အပၚ မ႐ိုးမသားစိတ္ဝင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ မမရဲ႕ ေျပျပစ္တဲ့ ငါးရံ႕ကိုယ္လုံးေလးရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ မခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ထက္ေအာင္သည္ အိပ္ယာေပၚကိုလွဲကာ ဂြင္းထုေနမိေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္မွာ စိတ္အရမ္းလႈပ္ရွားေနသျဖင့္ သူရဲ႕အခန္းတံခါးက ေသေသခ်ာခ်ာမပိတ္မိဘဲ တံခါးဟေနသည္ကို သတိမျပဳမိေပ။ ထက္ေအာင္ ဂြင္းထုေနစဥ္ မမလႈိင္က ထက္ေအာင္အခန္းေရွ႕ကို ေရာက္လာကာ ဟေနေသာ အခန္းတံခါးမွ ထက္ေအာင္အား ေတြ႕သြားေလသည္။ ”အို” လႈိင္ ေတြ႕လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မ်က္လုံးမ်ားျပဴးသြားေလသည္။

သူမက တစ္ခ်ိန္လုံး ကေလးဟုသာျမင္ေနေသာ ထက္ေအာင္မွာ သူ႔ရဲ႕ ႀကီးမားၿပီး တုတ္ခိုင္ကာ အေက်ာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာလီးႀကီးကို လက္ျဖင့္အထက္ေအာက္ ဂြင္းထုေနသည္ မဟုတ္လား။ ထက္ေအာင္ရဲ႕ ပါးစပ္ကလည္း ”မမလႈိင္.. မမလႈိင္ရယ္” ဟုညည္းေနသည္။ လႈိင္မွာ “ဟယ္ ဒီကေလးငါ့ကို ငါ့ကို”စိတ္ထဲမွာ တုန္လႈပ္သြားၿပီး အျပင္မွေနၿပီး ေခ်ာင္းဟန႔္လိုက္သည္။ “အဟမ္း ထက္ေအာင္ေရ အိပ္ေနတာလား မမလႈိင္ဝင္ခဲ့မယ္ေနာ္” ထက္ေအာင္လည္း မမလႈိင္အသံ ႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လီးကို ပုဆိုးထဲ အျမန္ထည့္လိုက္ၿပီး ”မအိပ္ေသးပါဘူး မမလႈိင္ ဝင္လာလို႔ရပါတယ္”ဟု အသံျပဳလိုက္သည္။ စိတ္ထဲတြင္လည္း သူဂြင္းထုေနသည္ကို မမလႈိင္မွ ျမင္သြားလား မသိဘူးဟု စိတ္တြင္ပူေနမိသည္။ မမလႈိင္မွာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လာၿပီး ထက္ေအာင္ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္ကာ “ေမာင္ေလးေရ ေမာင္ေလးက လူသာထြားတာ အသက္က ငယ္ေသးတယ္ေနာ္ ..ဟိုစိတ္ဒီစိတ္ေတြ မေမြးရဘူးသိလား။” ”ဟာ မမလႈိင္ကလည္း က်ေနာ္ဘာစိတ္မွမေမြးပါဘူး က်ေနာ္က ငယ္ေသးတာကို။” ထက္ေအာင္ ေျဗာင္ညာလိုက္သည္။ ”အင္းအဲဒါဆိုၿပီးတာပဲ မင္းက အခုမွ ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာ လူေကာင္ထြားတိုင္း လူႀကီးျဖစ္ေသးတာ မဟုတ္ဘူး။” မမလႈိင္ရဲ႕ ေျပာစကားကိုၾကားေတာ့ ထက္ေအာင္မွာ သူဂြင္းထုေနသည္ကို မမျမင္သြားေၾကာင္း ရိပ္မိလိုက္ေလသည္။ ထိုသို႔ရိပ္မိလိုက္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ထက္‌ေအာင္ရဲ႕ က်စျပဳေနေသာ လီးမွာ အစြမ္းကုန္ ေထာင္လာေတာ့သည္။ ထိုအခါ ပုဆိုးအုပ္႐ုံတင္ အုပ္ထားေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးမွာ အျပင္သို႔ ထိုးထြက္လာေတာ့သည္။ “အမေလး ထက္ေအာင္ နင့္ဟာႀကီးက” မမလႈိင္က ထက္‌ေအာင္ရဲ႕ ဒုတ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ အလန႔္တၾကားထေအာ္ေလသည္။ ထက္ေအာင္ကလည္း မထူးေတာ့ၿပီမို႔ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္လိုက္ကာ ”မမလႈိင္ ကြၽန္ေတာ္ ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်” ဟုေျပာၿပီး မမလႈိင္ကို အတင္းဖက္လိုက္သည္။ မမလႈိင္မွာ ႐ုတ္တရက္ အဖက္ခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လန႔္သြားၿပီး ထက္ေအာင္ကို သူမလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တြန္းလိုက္ရာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခုတင္ေပၚသို႔ ထပ္ၿပီးက်သြားေလသည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ထက္ေအာင္က မမလႈိင္ကို မလြတ္ေပးပဲ မမလႈိင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို ငုံစုပ္လိုက္ရာ မမလႈိင္မွာ တကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားေလသည္။ ” အု အု ” ထက္ေအာင္က မမလႈိင္ႏႈတ္ခမ္းကို အတင္းဖိၿပီး စုပ္နမ္းထားေသာေၾကာင့္ မမလႈိင္မွာ အသံပင္ ေကာင္းေကာင္းမထြက္ေတာ့ေပ။ လူပ်ိဳေပါက္ေလး ထက္ေအာင္မွာ မမလႈိင္၏ အလြန္ႏူးညံ့လွေသာ ကိုယ္လုံးအထိအေတြ႕၊ ေမြးပ်ံ႕ၿပီး ခ်ိဳအီလွေသာ ႏႈတ္ခမ္းလွလွေလးတို႔ေၾကာင့္ စိတ္အလြန္ထန္လာကာ လြတ္ေပးဖို႔စိတ္ကူး လုံးဝမရွိေတာ့ေပ။

မမလႈိင္ရဲ႕ ခါးကို ဖက္ထားရာမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ဖင္လုံးက်စ္က်စ္ေလးကို ဆုပ္နယ္လိုက္ရာ အပ်ိဳစင္မမလႈိင္မွာ ရင္တစ္ဒိုင္းဒိုင္းခုန္လာေတာ့သည္။ ”ထက္ေအာင္ ေမာင္ေလးေရ လြတ္ပါကြယ္ မလုပ္ပါနဲ႔ မမလႈိင္ေတာင္းပန္ပါတယ္။” ပါးစပ္ကသာ ေတာင္းပန္ေနရေသာ္လည္း သူမရဲ႕ အဖုတ္ကေတာ့ အရည္ေတြ ႐ႊဲလာေလသည္။ ထက္ေအာင္ကေတာ့ မမလႈိင္ရဲ႕ေတာင္းပန္သံကို ဂ႐ုမစိုက္ပဲ မမလႈိင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို ေနရာလြတ္မက်န္ေအာင္ နမ္းလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာၿပီးေတာ့ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို အငမ္းမရနမ္းသည္။ မမလႈိင္မွာလည္း ထက္ေအာင္၏ ငတ္မြတ္တဲ့ အနမ္းေတြေၾကာင့္ သူမရဲ႕လက္မ်ားက ထက္ေအာင္ကို မရည္႐ြယ္ပဲ ျပန္ဖက္ထားမိသည္။ ထက္ေအာင္ရဲ႕ လက္မ်ားက မမလႈိင္ရဲ႕ မို႔ေမာက္ေနတဲ့ ရင္အစုံသို႔ က်ဴးေက်ာ္လာသည္။ မေသးလြန္း မႀကီးလြန္းေသာ မမလႈိင္၏ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို အက်ႌအေပၚမွ ပြတ္သပ္ရာမွ သူမရဲ႕အက်ႌေလးကို အေပၚသို႔လွန္တင္ၿပီး ေဘာ္လီအတြင္းသို႔ လွမ္းႏႈိက္လိုက္ေလရာ အလြန္တရာမွ ႏူးညံ့လွေသာ အထိအေတြ႕ကို ရရွိေလသည္။ အခုေတာ့ မမလႈိင္တစ္ေယာက္ သူမေမာင္တစ္ေယာက္လို သေဘာထားခဲ့ေသာ ထက္ေအာင္ရဲ႕ ျပဳမူသမွ်ကို အေပၚပိုင္းဗလာႏွင့္ လိုက္ေလ်ာေနရေလၿပီ။ ထက္ေအာင္က လည္ပင္းကိုနမ္းေနရာမွ မမလႈိင္ရဲ႕ ျဖဴဥေနေသာ အပ်ိဳႏို႔ေလးကို ဖြဖြေလး နမ္းလိုက္သည္။ အသားျဖဴလြန္းေသာ မမလႈိင္ရဲ႕ ႏို႔ေလးမွာ အေၾကာစိမ္းေလးပင္ ျမင္ေနရသည္။ ထို႔ေနာက္ မမရဲ႕ ႏို႔သီး နီနီေလးကို စုပ္လိုက္ရာ မမလႈိင္မွာ ေကာ့တက္လာေလေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ စုပ္ေနရင္း လက္ကလည္း မမလႈိင္ရဲ႕ ေပါင္ကို အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးေနသည္။ ထက္ေအာင္သည္ တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေအာက္ကို ဆင္းၿပီး နမ္းရာ မမလႈိင္၏ ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးနား ေရာက္လာသည္။ ထက္ေအာင္၏ အနမ္းမ်ားမွာ ထိုေနရာတြင္ မဆုံးေသးပဲ ထမိန္စကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ၿပီး ေအာက္သို႔ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နမ္းလိုက္ရာ မမလႈိင္လည္း သူမရဲ႕အဖုတ္ေလးကို ထက္ေအာင္နမ္းေတာ့မည္ကိုသိ၍ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္လာကာ ” အို ေမာင္ေလးရယ္ အဲဒီနားေလးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ေနာ္ မေတာ္လို႔ပါကြယ္” ထက္ေအာင္က မမလွိူင္ရဲ႕ ေတာင္းပန္စကားကို မၾကားဟန္ျပဳကာ အတြင္းခံေလးကို ခြၽတ္လိုက္ၿပီး မမလႈိင္၏ အေမႊးေရးေရးႏွင့္ အဖုတ္ေလးကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးျဖင့္ နမ္းလိုက္သည္။ ” အင္း အင္း ” အဖုတ္ႏုႏုေလးကို အနမ္းခံလိုက္ရသျဖင့္ မမလႈိင္ ညည္းသံမ်ား အလိုလိုထြက္လာေလသည္။ အဆီမ်ားစုေနေသာ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ နမ္းကာ လွ်ာျဖင့္ အကြဲေၾကာင္းေလးမ်ားကို ယက္လိုက္ရာ အဖုတ္မွ အရည္မ်ား တစိမ့္စိမ့္ယိုက်လာေတာ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ထက္ေအာင္က အေစ့ေလးကိုပါ လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ေသာအခါ “အား ေမာင္ေလး ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲကြယ္ မမအရမ္းေနရခက္ေနၿပီ။” မမလႈိင္မွာ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ မခံစားဖူးေသာအရသာကို ခံစားလိုက္ရသျဖင့္ ပါးစပ္မွ ေျပာမိေျပာရာေျပာလိုက္မိေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ကလည္း အေစ့ကို ခပ္ပ်င္းပ်င္း လွ်ာျဖင့္ယက္လိုက္ရာ မမလႈိင္သည္ ေျခလက္ေတြေကာက္ေကြးၿပီး ထက္ေအာင္ေခါင္းကို သူမရဲ႕အဖုတ္နဲ႔ အတင္းဆြဲကပ္ၿပီး ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ မမလႈိင္ တစ္ခ်ီၿပီးသြားေလၿပီ။ ထက္ေအာင္သည္ သူ႔ရဲ႕ေခါင္းကို မမလႈိင္၏ေပါင္ၾကားမွ ခြာလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ စံခ်ိန္တင္လီးႀကီးနဲ႔ မမလႈိင္ရဲ႕ အဖုတ္ၾကပ္ၾကပ္ထဲသို႔ ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ”အား..နာတယ္ နာတယ္ ေမာင္ေလး” မမလႈိင္က ႀကီးမားေသာ ထက္ေအာင္ရဲ႕ဒစ္ဒါဏ္ကို မခံႏိုင္ပဲ ထေအာ္ေလသည္။ ”မမလႈိင္ ခဏပဲနာတာပါ ႀကိတ္ခံလိုက္ေနာ္ ခဏေနက်ရင္ ေကာင္းလာလိမ့္မယ္။” ထက္ေအာင္က ေျပာရင္းနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆက္သြင္းသည္။ လီးကလည္းႀကီး အဖုတ္ကလည္း ၾကပ္ဆိုေတာ့ ထက္ေအာင္မွာ လိုးျခင္းရဲ႕ အရသာကို အျပည့္အဝခံစားေနရသည္။ အဖုတ္သားကလည္း ႏူးညံ့လြန္းလွသည္။ ထက္ေအာင္က လီးသုံးပုံတစ္ပုံေလာက္သြင္းၿပီး ဆက္မသြင္းေတာ့ဘဲ မမလႈိရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုနမ္းၿပီး လက္ကလည္း ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းႏွယ္ေနရာ မမလႈိင္မွာ နာျခင္းထက္ အရသာရွိျခင္းတို႔ကို ပိုမိုခံစားလာရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ”ေမာင္ေလးရယ္ မမအရမ္းေကာင္းလာၿပီ ဆက္ထည့္ေတာ့ေနာ္”ဟု မရွက္မေၾကာက္ ေျပာထြက္လာသည္။ ထိုအခါ ထက္ေအာင္လည္း သူ႔ရဲ႕လီးႀကီးကို အဆုံးထိေစာင့္ထိုးလိုက္ရာ ”ဖြတ္စြတ္.. ႁဗြတ္ႁဗြတ္” ”အားနာလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္ နည္းနည္းညႇာပါဦး” ဟူေသာ အသံမ်ာ းထြက္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထက္ေအာင္မွာ သူ၏လီးအား မမလႈိင္၏ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက အရမ္းညႇစ္ထားေသာေၾကာင့္ အလြန္အရသာရွိသျဖင့္ မမလႈိင္အား မညႇာေတာ့ဘဲ အားရပါးရ ထပ္ေစာင့္ေလေတာ့သည္။ “ေမာင္ေလးေရ မမေသေတာ့မယ္ ဒီေလာက္မၾကမ္းပါနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေမာင္ေလးရယ္” မမလႈိင္က သနားစဖြယ္ ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း ထက္ေအာင္ကား မရပ္မနားေဆာင့္ေလသည္။ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ အေဆာင့္ခံၿပီးေသာ္ မမလႈိင္လည္း ေကာင္းလာေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “မမလႈိင္ကို မညႇာနဲ႔ေတာ့ ေမာင္ေလး ေဆာင့္သာေဆာင့္ …အီးအား.. ရွီး… ေကာင္းလိုက္တာ။” ထက္ေအာင္ကလည္း အေပၚက အားကုန္ေဆာင့္ မမလႈိင္ကလည္း ေအာက္ကေန ညႇစ္ေပးႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တၿပိဳင္တည္း ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ရဲ႕ လရည္ပ်စ္ပ်စ္မ်ားကလည္း မမလႈိင္ရဲ႕ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တစ္ဟုတ္ထိုး ပန္းထုတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ “အင္း အင္း” ထက္ေအာင္က အတိတ္ကို ျပန္ျမင္ေယာင္ေနစဥ္ လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ၿငီးသံေၾကာင့္ အေတြးကမာၻမွ လန႔္ႏိုးသြားသည္။ “ဟာ ဒီေကာင္မေလးေတာ့ ဒါဏ္ရာေၾကာင့္ ဖ်ားၿပီထင္တယ္”။ လင္းလဲ့ခိုင္အတြက္ စိတ္ပူသြားၿပီး ထက္ေအာင္သည္ လင္းလဲ့ခိုင္အိပ္ေနေသာ ေနရာဆီသို႔ အျမန္သြားလိုက္သည္။ ထက္ေအာင္ လင္းလဲ့ခိုင္၏ နဖူးကိုစမ္းၾကည့္ရာ ကိုယ္အပူရွိန္မွာ သာမန္မွ်သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ေအးသြားၿပီး ျပန္အိပ္ရန္ စိတ္ကူးစဥ္ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေနရာမွ တစ္ဖက္သို႔ ေစာင္းအိပ္လိုက္ရာ သူမ၏ေအာက္ပိုင္းတြင္ ပတ္ထားေသာ တီရွပ္မွာ ဟသြားၿပီး ေပါင္တန္ရွည္ရွည္ေလးမ်ားသည္ ေပါင္အရင္းထိ ေပၚသြားေလသည္။ သူမ၏ ေပါင္ၾကားမွ အတြင္းခံေလးကို မပီဝိုးတဝါးျဖင့္ လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ လေရာင္ေလး မလင္းတလင္းႏွင့္ အလြန္လွေနေသာသူမကို ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ထက္ေအာင္သည္ စိတ္႐ိုင္းမ်ား ဝင္လာေလသည္။ လူသူမနီးေသာ ကြၽန္းေလးတစ္ကြၽန္းေပၚတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရွိေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း သူမရဲ႕ လွပလြန္းေသာ ကိုယ္လုံးႀကီးကို အနီးကပ္ျမင္ေနရသည္ကတစ္ေၾကာင္း အေၾကာင္းေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ထက္ေအာင္သည္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမရဲ႕ ႀကီးမားၿပီး ကားထြက္ေနေသာ ဖင္ႀကီးကို လက္ျဖင့္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ၿပီး ေဖာင္းကားေနေသာ လင္းလဲ့ခိုင္၏ ဖင္အထိအေတြ႕သည္ ထက္ေအာင္ကို အျပင္းအထန္ ဆြဲေဆာင္ေနသည္။ ထက္ေအာင္က သူမရဲ႕ဖင္ႀကီးကို အသာအယာပြတ္ေနရင္း အသိတရား ဝင္လာေလသည္။ ”အို မျဖစ္သင့္ပါဘူးေလ ငါေယာက်ာ္းပဲ စိတ္ကိုထိန္းႏိုင္ရမွာေပါ့” အေတြးႏွင့္အတူ ထက္ေအာင္က သူ႔ရဲ႕လက္အစုံကို သူမဖင္ေပၚမွ ဖယ္လိုက္စဥ္ ႐ုတ္တရက္ ထက္ေအာင္ရဲ႕ လက္ေမာင္းတြင္ ပူကနည္းျဖစ္သြားၿပီး နာက်င္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ လင္းလဲ့ခိုင္က ထက္ေအာင္အား သူေပးထားသည့္ ဓားငယ္ေလးျဖင့္ လွမ္းထိုးလိုက္ရာ လက္ေမာင္းတြင္ ရွပ္ထိသြားျခင္းျဖစ္သည္။

“လင္းလဲ့ နင္ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ” ”ဓားနဲ႔ထိုးလိုက္တာေလ နင္ငါ့ကို ေစာ္ကားမလို႔ မလား… နင္က ေခြးလိုအေကာင္ တဏွာ႐ူးပဲ…. ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို အခြင့္အေရးယူခ်င္တဲ့အေကာင္…. နင္ ဘယ္မိဘက ေမြးလာတာလဲ…. မိုက္႐ိုင္းေအာက္တန္းက်တဲ့ အေကာင္” လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ထက္ေအာင္အား ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ေျပာလိုက္ရာ ထက္ေအာင္သည္ အလြန္တရာ ေဒါသေပါက္ကြဲသြားသည္။ သူ႔မွာေတာ့ စိတ္႐ိုင္းေတြကို မနည္းထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး သူမကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးခါမွ မိဘႏွင့္ခ်ီၿပီး အျပာခံလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္႐ိုင္းမ်ား တဖန္ျပန္လည္ဝင္လာၿပီး ”လင္းလဲ့ နင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ သည္းခံၿပီး ေနေနတာ…. အခုနင္က ငါ့ကိုေစာ္ကားတယ္ေပါ့…. ေအး နင္ေျပာတဲ့အတိုင္း ငါက တဏွာ႐ူးပဲ…. နင့္ကို ငါေစာ္ကားၿပီး မာနကိုခ်ိဳးျပမယ္။” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ထက္ေအာင္သည္ သူမထံမွ ဓားကိုလုၿပီး သူမကိုေသာင္ျပင္သို႔ တြန္းလွဲကာ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ကို တရၾကမ္းနမ္းေလသည္။ ပက္လက္ျဖစ္ေနေသာ လင္းလဲ့ခိုင္ကို တက္ခြကာ သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ထက္ေအာင္က သူ၏လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဖမ္းခ်ဳပ္ထားၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို အငမ္းမရနမ္းသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္က ႐ုန္းေသာ္လည္း အရမ္းေဒါသထြက္ေနေသာ ထက္ေအာင္၏အင္အားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္ပဲ သူမ၏ႏြဳတ္ခမ္းေလးအား ထက္ေအာင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ အားရတရနမ္းျခင္းကို ခံလိုက္ရပါေတာ့သည္။ သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးအား နမ္းယုံျဖင့္ အားမရေသးဘဲ ထက္ေအာင္ရဲ႕ လွ်ာျပားႀကီးက သူမရဲ႕ပါးစပ္အတြင္း မဖိတ္ေခၚပဲဝင္ေရာက္လာသည္။ လွ်ာႏွစ္ခုက လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းအတြင္း တိုက္ပြဲဝင္ေနရာ ထက္ေအာင္သည္ ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ အေတြ႕ထူးႀကီးကို အားရပါးရ ခံစားေနရသည္။ ထက္ေအာင္က သူ၏လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကိုပူးၿပီး ခ်ဳပ္ထားရင္း က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ ရင္ဖုံးအက်ႌကို တစ္ခ်က္ထဲ ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ အက်ႌကို ဆြဲလွန္ျခင္းခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ လင္းလဲ့ခိုင္၏ရင္ဘတ္မွ မို႔ေမာက္ေနေသာ ႏို႔ညိဳစိမ့္စိမ့္ႏွစ္လုံးသည္ ေဘာ္လီအျဖဴေလးေအာက္တြင္ ႐ုန္းထေနေတာ့သည္။ ေဘာ္လီအျဖဴေလးမွာ ႏို႔ညိဳညိဳေလးႏွစ္လုံး၏ ႏို႔သီးေခါင္းမ်ားကို ဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ေသာ္လည္း ႏို႔လုံးတစ္လုံးလုံးကိုမူ လုံေအာင္မဖုံးထားႏိုင္ေပ။ ထက္ေအာင္က သူမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို အားႏွင့္ညႇစ္လိုက္ရာ “အား နာတယ္ နင္ငါ့ကို မတရားမလုပ္နဲ႔ေနာ္ ထက္ေအာင္ ငါနင့္ကို အုအုအု” မာနမင္းသမီးေလးမွာ စကားကိုပင္ ဆုံးေအာင္မေျပာႏိုင္ရွာေပ။

ထက္ေအာင္က သူမ၏ပါးစပ္ကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ နမ္းၿပီးပိတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ငယ္စဥ္ကတည္းက ေယာက်ာ္းမ်ား ႐ြံ႕ရွာမိသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္စိမ္းေယာက်ာ္းေလးမ်ားႏွင့္ ကင္းကင္းေနခဲ့ေသာသူျဖစ္ရာ ေယာက်ာ္းတို႔၏ အထိအေတြ႕ကို လုံးဝမခံဘူးေသာ အပ်ိဳ႐ိုင္းေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ သူမရဲ႕ ႏို႔အစုံကို ထက္ေအာင္၏ လက္ၾကမ္းျဖင့္ မညႇာမတာ ကိုင္တြယ္ျခင္းခံေနေလၿပီ။ ထိုအသိေၾကာင့္ သူမသည္ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းလွေသာ္လည္း သူမ၏ေအာက္ပိုင္းမွာ ယားလာသလိုလို တစ္ခုခုႏွင့္ အထိခံခ်င္သိလို ျဖစ္လာသည္။ ထက္ေအာင္ကေတာ့ သူမရဲ႕ ေဘာ္လီကို ခ်ိတ္မျဖဳတ္ပဲ အထက္သို႔ လွန္တင္လိုက္ၿပီး သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ကုန္းၿပီးစုပ္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္ၿပီးတစ္ဖက္ လွ်ာျဖင့္ယက္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးမ်ားကိုလည္း အျပန္အလွန္ စို႔သည္။ ႏို႔ဆာေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ တႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္ေအာင္ကိုစို႔သည္။ အပ်ိဳ႐ိုင္းမေလး၏ ႏို႔ကိုစုပ္ရေသာအရသာ လက္ကလည္း ႏို႔လုံးႀကီးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ေနရေသာ အရသာတို႔ေၾကာင့္ လင္းလဲ့ခိုင္အားခ်ဳပ္ထားေသာ အားမ်ားေလ်ာ့လာေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ထက္ေအာင္ သူမအား ခ်ဳပ္ထားေသာ အားေလ်ာ့လာသည္ကို အခြင့္အေရးယူၿပီး လက္ကို အားကုန္႐ုန္းကာ သူမအားတက္ခြထားေသာ ထက္ေအာင္ကို အားကုန္တြန္းလိုက္သည္။ ထက္ေအာင္သည္ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ အတြန္းခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အငိုက္မိသြားၿပီး ေသာင္ျပင္ေပၚသို႔ လဲက်သြားသည္။ ထက္ေအာင္လဲက်သြားသည္ႏွင့္ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ လဲေနရာမွ ကုန္းထကာ ထြက္ေျပးရာ တစ္လွမ္းႏွစ္လွမ္းပဲ ေျပးရေသးသည္ ေျခေထာက္မွဒါဏ္ရာေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္ပ်က္ၿပီး ေလးဖက္ေထာက္လဲက်သြားသည္။ ထက္ေအာင္လည္း လဲေနရာမွ အျမန္ထၿပီး လင္းလဲ့ခိုင္၏ ေဘာင္ဘီကို ဆြဲထားေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္ကလည္း ေလးဘက္ေထာက္ပုံစံျဖင့္ ဆက္ၿပီးသြားရာ ထက္ေအာင္က သူမ၏ေဘာင္းဘီကို ဆြဲထားသျဖင့္ ေဘာင္းဘီကို ခြၽတ္လိုက္သလိုျဖစ္ကာ လင္းလဲ့ခိုင္၏ ဖင္ညိဳညိဳႀကီးမွာ ဘြားကနည္းေပၚလာေလသည္။ ထက္ေအာင္မွာ သူအႏွစ္ႏွစ္အလလ လိုးခ်င္လွေသာ ဖင္ႀကီးကို ေလးဖက္ေထာက္ပုံစံျဖင့္ ျမင္လိုက္ရေသာ္ စိတ္႐ိုင္းမ်ားပိုမိုဝင္လာၿပီး သူ၏ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး သူမကို ပက္လက္ဆြဲလွန္ကာ သူ႔ရဲ႕လီးႀကီးျဖင့္ ထိုးထည့္လိုက္သည္။

သို႔ေသာ္ လင္းလဲ့ခိုင္က ေအာက္ကေန႐ုန္းေနၿပီး ေပါင္ကိုစိထားေသာေၾကာင့္ လီးႀကီးမွာ လိုရာကိုမေရာက္ပဲ သူမ၏ေပါင္ကိုသာ သြားထိုးမိေလသည္။ လိုရာကိုမေရာက္သျဖင့္ ထက္ေအာင္ စိတ္တိုသြားၿပီး လင္းလဲ့ခိုင္ရဲ႕ ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုကို သူ၏လက္ျဖင့္ ညႇစ္ေျခလိုက္ရာ သူမသည္နာက်င္မႈေၾကာင့္ သတိလြတ္ၿပီး ေပါင္ကားသြားေလသည္။ ထိုအခါမွ ထက္ေအာင္က အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံပဲ သူ႔ရဲ႕ စံခ်ိန္တင္လီးႀကီးကို သူမရဲ႕အပ်ိဳစင္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္ရာ သူ၏နီရဲၿပီး ၿပဲလွန္ေနေသာ ဒစ္တစ္ခုလုံး ဝင္သြားေလသည္။ “အား အမေလး နာလိုက္တာ.. အေမေရကယ္ပါဦး သမီးေတာ့ အလုပ္ခံေနရပီ အီး။” လင္းလဲ့ခိုင္မွာ သူမ၏ၾကပ္ထုပ္ေနေသာ ေစာက္ဖုတ္အဝထဲသို႔ ဒစ္ဝင္လာေသာ ဒါဏ္ေၾကာင့္ ေအာ္မိေအာ္ရာ ေအာ္လိုက္မိေလေတာ့သည္။ သူမရဲ႕ေအာ္သံက ထက္ေအာင္ကို ပိုမိုၿပီးစိတ္ႂကြေစရာ ဒစ္တစ္ခုသာဝင္ေနေသာ သူ၏လီးကို အားစိုက္ၿပီး ထပ္ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ႏူးညံ့ေသာ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားမ်ားက ထက္ေအာင္၏လီးကို ညႇစ္ထားရာ ထက္ေအာင္သည္ ကာမအရသာကို အေကာင္းဆုံး ခံစားေနရသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္၏ အဖုတ္ကေလးမွာ ၾကပ္လြန္းလွသလို ထက္ေအာင္ရဲ႕လီးမွာလည္း သာမန္ထက္ႀကီးေသာေၾကာင့္ အဖုတ္ထဲသို႔ အဆုံးထိထိုးလို႔မရ ျဖစ္ေနသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း အလြန္နာက်င္စြာ ခံစားေနရေလသည္။ လီးမွာလည္း သုံးပုံတစ္ပုံသာ ဝင္ေသးသည္။ ထက္ေအာင္မွာ ဆက္ၿပီးလိုးေသာ္လည္း လီးမွာ အကာအရံတစ္ခုေၾကာင့္ ထပ္မဝင္ေတာ့ေပ။ ထက္ေအာင္သည္ သူမရဲ႕ အပ်ိဳေမွးကို သူ႔လီးႀကီး သြားေထာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ ေအာ္ အခုေခတ္ႀကီးထဲမွာ ရွားရွားပါးပါး အပ်ိဳစင္ေလးပါလားဟု ေတြးမိရာ သူမအား အတင္းဆက္မထည့္ေတာ့ပဲ ဝင္သေလာက္ေလးကို သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ႏွင့္ ညင္ညင္သာသာ ဆက္လုပ္လိုက္ေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း အလြန္နာက်င္ေနရာမွ တျဖည္းျဖည္ းသက္သာလာၿပီး အဖုတ္ဆီမွ ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးေလးက သူမတကိုယ္လုံးကို ပ်ံ႕ႏွံ႔လာေလသည္။ သူမသည္ ႐ုန္းကန္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္းကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိမျပဳေအာင္ ထိုခံစားခ်က္ေလးတြင္ မွိန္းေမာေနမိေတာ့သည္။

ထက္ေအာင္သည္ သူ႔ရဲ႕လီးႀကီးတြင္ စြတ္စိုလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ အရင္ေလာက္ မၾကပ္ေတာ့ေၾကာင္း သတိထားမိလာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထက္ေအာင္သည္ အားထည့္ၿပီး တစ္ဆုံးလိုးထည့္လိုက္ရာ ေဖာက္ကနဲ ခံစားလိုက္ရၿပီး လီးမွာတစ္ဆုံးဝင္သြားေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း အသည္းခိုက္မတတ္ နာသြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားလည္း ဒလေဟာစီးက်လာသည္။ ဆီးစပ္ႏွစ္ခုမွာလည္း ၾကားေလေသြးလို႔ မရေအာင္ပင္ ထိကပ္သြားေလသည္။ အပ်ိဳေမွးေလး ေပါက္သြားသည္ကို ထက္ေအာင္ သိလိုက္သည္။ ထိုအသိႏွင့္အတူ အပ်ိဳစစ္စစ္ေလးကို ပါကင္ေဖာက္ေနရပါလားဟူေသာ အသိေၾကာင့္ စိတ္ေတြပိုႂကြလာၿပီး ထက္ေအာင္က အားကုန္ေဆာင့္ေလသည္။ ေအာက္မွ ထက္ေအာင္၏ အားရပါးရလိုးျခင္း ခံေနရေသာ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ သူမ၏ က်ဥ္းက်ပ္လွေသာ အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ဝင္ထြက္ေနေသာ ဒစ္ဒါဏ္ေၾကာင့္ အသက္ကိုပင္ မနည္းရႉေနရရွာသည္။ အဖုတ္မွာ အပ်ိဳစစ္စစ္အဖုတ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏူးညံ့ၿပီး ထက္ေအာင္၏လီးကို သားရည္ကြင္းစည္းထားသကဲ့သို႔ ၾကပ္ထုတ္စြာ ဆြဲစုပ္ထားရာ လီတံတစ္ေခ်ာင္းလုံး ပူထူကာ အရသာရွိလွသည္။ ဆယ္ခ်က္ဆယ့္ငါးခ်က္ခန႔္ အားရပါးရေဆာင့္ခံရၿပီးေသာ္ လင္းလဲ့ခိုင္၏ အဖုတ္ႏုႏုမွာ အရည္မ်ား ဒလေဟာထြက္လာၿပီး အဖုတ္မွာ အနည္းငယ္ေခ်ာင္လာသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း သူမလုံးဝသေဘာမတူ မၾကည္ျဖဴဘဲ အလိုးခံေနရေသာ္လည္း ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးက သူမရဲ႕ ႐ုန္းကန္ေနမႈမ်ားကို အႏိုင္ယူလာသည္။ သူမသည္ အလြန္ႀကီးေသာ လီးႀကီးျဖင့္ အပ်ိဳေမွးကို အၿဖဲခံရစဥ္ကပင္ နာက်င္မႈကို အံႀကိတ္ၿပီး မေအာ္ျဖစ္ေအာင္ မာနျဖင့္တင္းခံႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယခုခံစားခ်က္ကိုေတာ့ မလြန္ဆန္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္လာသည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမ်ားက တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ခင္ ပါးစပ္မွညည္းသံမ်ား ထြက္လာေလသည္။ သူမက မၾကည္ျဖဴေသာ္လည္း သဘာဝအရ သူမခႏၶာကိုယ္က ကာမအရသာကို ေၾကေၾကနပ္နပ္ခံယူေနၿပီျဖစ္သည္။ “စြပ္စြပ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ဖြတ္ဖြတ္ ပလြတ္ပလြတ္” ” အင္းအင္း အားအားအား” ေစာက္ရည္မ်ားက ဆက္တိုက္ထြက္လာေသာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ထဲ လီးဝင္သည့္အသံမ်ားက ပိုၿပီးက်ယ္လာသည္။ လိုးသံမ်ားေရာ လင္းလဲ့ခိုင္၏ ညည္းသံမ်ားေရာေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ အရမ္းေကာင္းလာၿပီး သူမရဲ႕ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို သူ၏ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး ဆက္တိုက္ေဆာင့္ရာ လရည္မ်ားက ေတာင္က်ေခ်ာင္းပမာ အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္ လင္းလဲ့ခိုင္၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ တိုးဝင္သြားေလသည္။

ထက္ေအာင္လည္း အေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္စိမ့္ၿပီး ပါးစပ္မွပင္ “ေကာင္းလိုက္တာ လင္းလဲ့ရယ္ နင့္ကိုလိုးလို႔ ေကာင္းလိုက္တာ” ဟု ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ ေျပာထြက္သြားေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း သူမ၏ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ေႏြးကနည္း ေႏြးကနည္း ဝင္လာေသာလရည္မ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း ထက္ေအာင္ရဲ႕ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္အေျပာေၾကာင့္လည္းေကာင္း လက္မ်ားေျခမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ၿပီး ေတာင့္တန္းသြားကာ ၿပီးသြားေလသည္။ ထက္ေအာင္လည္း ပင္ပန္းသြားၿပီး ပုခုံးေပၚသို႔ ထမ္းထားေသာ လင္းလဲ့ခိုင္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေအာက္သို႔ခ်လိုက္ၿပီး “လင္းလဲ့ေရ ငါစိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ငါ့ကိုခြင့္လြတ္ေနာ္” မာနမင္းသမီးေလးမွာ ထက္ေအာင္၏ေတာင္းပန္စကားေၾကာင့္ ပိုၿပီးစိတ္တိုလာသည္။ သူမတစ္သက္လုံး ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ေသာ အပ်ိဳအဖုတ္ေလးကို သူ႔ရဲ႕ လီးညိဳညိဳ ဒစ္နီနီႀကီးနဲ႔ မညႇာမတာ လိုးတုန္းကလိုးၿပီး လရည္ေတြကို အားရပါးရ ထည့္ၿပီးမွ စကားတစ္ခြန္းျဖင့္ ေတာင္းပန္ေသာ ထက္ေအာင္ကို အရမ္းမုန္းၿပီး “နင္ ေခြးလိုေကာင္ ငါ့ကိုမုဒိန္းက်င့္တဲ့ နင့္လိုေကာင္ကို ဘယ္ေတာ့မွခြင့္မလြတ္ဘူး။ နင္ဟာ တိရစာၦန္က ေမြးလာတဲ့ေကာင္။ နင့္ကိုငါဘယ္ေတာ့မွ မေၾကဘူး ထက္ေအာင္။” လင္းလဲ့ခိုင္က ထက္ေအာင္ကို ပက္ပက္စက္စက္ေျပာၿပီး ထလိုက္ရာ ေလးဖက္ေထာက္ၿပီး လဲက်သြားသည္။ ထက္ေအာင္သည္ သူ႔အား တိရိစာၦန္က ေမြးတဲ့ေကာင္ဟု အေမကိုထိၿပီး အေျပာခံလိုက္ရသျဖင့္ ေဒါသျပန္ထြက္လာသည္။ ထို႔အျပင္ ေလးဖက္ေထာက္ပုံျဖင့္ သူအၿမဲတမ္းလိုခ်င္ေနေသာ လင္းလဲ့ခိုင္၏ဖင္ညိဳညိဳဝိုင္းဝိုင္းႀကီးကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ လီးႀကီးမွာ တဖန္ေထာင္မတ္လာၿပီး “ဒီေလာက္မာနႀကီးတဲ့ နင့္ကိုငါ အဖုတ္ကိုမကဘူး နင့္ဖင္ကိုလိုးၿပီး နင့္မာနကို ငါခ်ိဳးျပမယ္ လင္းလဲ့” ပါးစပ္ကေျပာရင္း ထက္ေအာင္သည္ သူမကို ေလးဖက္ေထာက္ပုံစံျဖင့္ အေနာက္မွဖိခ်ၿပီး သူ႔ရဲ႕လီးျဖင့္ သူမ၏ တင္းကား ႏူးညံ့ေသာ ဖင္ၾကားကို ေထာက္လိုက္သည္။ သူမ၏ဖင္ကို လီးျဖင့္အေထာက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ လန႔္သြားသည္။ ထက္ေအာင္က သူမဖင္ကို တကယ္လိုးေတာ့မည္ကို သိလိုက္ရသျဖင့္ လင္းလဲ့ခိုင္ အတင္း႐ုန္းသည္။

သို႔ေသာ္ ေမွာက္ရက္လဲေနေသာ သူမအေပၚကို ထက္ေအာင္က သူ႔ကိုယ္လုံးနဲ႔ ဖိထားၿပီး သူမ၏လက္တစ္ဖက္ကို လက္ျပန္ေခါက္ၿပီး ခ်ဳပ္ထားရာ ႐ုန္းေလ သူမဖင္ႀကီးက တရမ္းရမ္းႏွင့္ ပိုၿပီးကုန္းေပးသလို ျဖစ္လာေလသည္။ ထက္ေအာင္က လင္းလဲ့ခိုင္၏ ခေရပြင့္ညိဳညိဳေလးထဲ သူ႔လီးႀကီးကို ထိုးထည့္ရန္ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ ဖင္ႀကီးက ယမ္းေနရာ မည္သို႔မွထိုးလို႔ အဆင္မေျပေခ်။ ထက္ေအာင္သည္ ေဒါသပိုထြက္လာၿပီး သူမ၏လက္ကို အတင္းေခါက္လိုက္ကာ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမဆံပင္ကို ဆြဲလိုက္သည္။ ” အား အား” လက္ကို အတင္းအလိမ္ခံလိုက္ရသည့္အျပင္ ဆံပင္ပါ အဆြဲခံလိုက္ရသျဖင့္ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ အရမ္းနာသြားၿပီး အလန႔္တၾကား ေအာ္လိုက္ေလသည္။ “နင္ထပ္ၿပီး ႐ုန္းရင္ နင့္လက္က်ိဳးသြားလိမ့္မယ္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း” လင္းလဲ့ခိုင္သည္ လက္က်ိဳးသြားမည္ကို စိုးသျဖင့္ မည္သို႔မွ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ သူမ၏ အဖိုးတန္ အပ်ိဳစင္ဖင္ႀကီးကို ၿငိမ္ေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္။ လင္းလဲ့ခိုင္လည္း ဆံပင္ဆြဲထားသည့္ လက္ကိုလြတ္ၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ သူမ၏ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ ေသေသခ်ာခ်ာခ်ိန္ၿပီး လီးကိုတစ္ဆုံး ထိုးထည့္လိုက္သည္။ ထက္ေအာင္၏လီးႀကီးမွာ ၾကပ္တည္းလွေသာ ဖင္ေပါက္ထဲသို႔ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖင့္ အဆုံးအထိဝင္သြားသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ ဖင္ကို မည္သည့္ေခ်ာဆီမွမပါဘဲ အစိမ္းလိုးျခင္းခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ အသည္းခိုက္မတတ္နာသြားၿပီး အားကုန္ေအာ္လိုက္ေလသည္။ သူမ၏ဖင္ထဲသို႔ ဝင္သြားေသာလီးရွည္ႀကီးမွာ မဆုံးႏိုင္ဘူးဟုပင္ ထင္ရသည္။ အပၚကလိုးေနေသာ ထက္ေအာင္မွာလည္း ဖင္ေပါက္မွာ အလြန္ၾကပ္သျဖင့္ သူ၏လီးတံတစ္ေလွ်ာက္ပင္ ေတာ္ေတာ္နာသြားေလသည္။ သို႔ေသာ္ အပ်ိဳမဖင္ကို လိုးေနရေသာ အသိကလည္း အရမ္းကို စိတ္အားထက္သန္ေစသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း ဖင္အလိုးခံေနရေသာသူမဘဝကို ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္မ်ားတဖန္ျပန္က်လာသည္။ အလိုးခံေနရင္းပင္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေျပာဖူးေသာစကားမ်ားကို ျပန္ၾကားေယာင္လာမိသည္။ ”အေနာက္ေပါက္ကိုဆို ေတာ္ယုံတန္ယုံမိန္းမက ေပးလုပ္တာမဟုတ္ဘူးဟ။ တစ္ခ်ိဳ႕ေၾကးစားမေတြေတာင္ မေပးလုပ္ဘူး။” ထိုစကားကို ျပန္ၾကားေယာင္လာေသာ္ လင္းလဲ့ခိုင္သည္ သူမ၏ဘဝမွာ ၾကက္မေလာက္ေတာင္ အဆင့္မရွိေတာ့ဘူးဟု အေတြးဝင္လာကာ ဝမ္းနည္းလာေလသည္။

သို႔ေသာ္ အလြန္အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလာသည္မွာ သူမသည္ ဖင္အစိမ္းအလိုးခံရသျဖင့္ အလြန္နာေသာ္လည္း သူမ၏အဖုတ္က တစ္ျဖည္းျဖည္း ယားလာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ပူလာကာ ဖင္ခံေနရျခင္းကို ႏွစ္သက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူမသည္ ကေလးဘဝကတည္းက မာနအရမ္းႀကီးခဲ့သည္။ ထိုမာနေၾကာင့္ မိမိကိုယ္မိမိလည္း ယုံၾကည္မႈ ရွိလာခဲ့သည္။ မာနသည္ သူမ၏လက္နက္ျဖစ္သည္ သူမ၏ အားကိုးရာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုမွာေတာ့ သူမ၏မာနမ်ားေကာ အရွက္တရားမ်ားေကာ တစ္သက္လုံး ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ေသာ အပ်ိဳဂုဏ္မ်ားမွာ ႐ိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ လင္းလဲ့ခိုင္၏ မာနမ်ားေနရာတြင္ အစားဝင္သည္မ်ားကေတာ့ အရႈံးေပးလိုျခင္းႏွင့္ ပက္ပက္စက္စက္ အလိုးခံရသည့္ဘဝကို ေတာင့္တလာျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ သူမ၏အစ္မ ႏုႏုခိုင္ ဘာေၾကာင့္ ေသာင္းထိုက္ေနာက္ကို လိုက္ေျပးသြားလဲဟူေသာ အေျဖကိုလဲ သိလာသလိုလို ျဖစ္လာသည္။ ထက္ေအာင္ကေတာ့ လိုးေကာင္း ေဆာင့္ေကာင္းတုန္းျဖစ္သည္။ လီးႀကီးမွာ ဖင္ေပါက္ညိဳညိဳထဲမွာ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ႏွင့္ ေဂြးဥႏွစ္လုံးမွာလည္း အဖုတ္ကို တဖတ္ဖတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ခတ္ေနေလသည္။ ထက္ေအာင္မွာ အားရပါးရေဆာင့္ရင္း မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ဖင္ေခါင္းထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ားကို အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလည္း သူမ၏ဖင္ေခါင္းအတြင္းမွ လီးႀကီးတဇတ္ဇတ္ တုန္သြားသည္ကို သိလိုက္ၿပီး သုတ္ရည္ေႏြးေႏြးမ်ား ဖင္ထဲသို႔ဝင္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ သူမပါ တုန္တက္သြားၿပီး ၿပီးဆုံးသြားေလသည္။ ထက္ေအာင္၏လီးႀကီးလည္း သူမ၏ဖင္ထဲမွ ႁပြတ္ကနဲ ထြက္လာကာ ထက္ေအာင္လည္း အားအင္မ်ားကုန္သြားၿပီး လင္းလဲ့ခိုင္ေဘးတြင္ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာ ေသာင္ျပင္ေပၚတြင္ ဒူးႏွစ္လုံးကို လက္ျဖင့္ပိုက္ကာ ငိုေနေလသည္။ ထက္ေအာင္မွာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားလည္း ျပည့္သြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စိတ္႐ိုင္းမ်ား မရွိေတာ့ဘဲ တစ္ရႈံ႕ရႈံ႕ငိုေနေသာ လင္းလဲ့ခိုင္ကိုၾကည့္ၿပီး အႀကီးအက်ယ္ ေနာင္တရလာေတာ့သည္။ “ငါငါ ဘယ္လိုျဖစ္သြားတာပါလိမ့္။ ငါမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားမိသြားၿပီ။ ငါဟာ အလကားေကာင္ပဲ။ ဆႏၵကိုေတာင္ မထိန္းႏိုင္တဲ့ေကာင္ပဲ”။

ထက္ေအာင္သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်အတြက္ မိမိကိုယ္ကို ခြင့္မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ပဲ လင္းလဲ့ခိုင္အား “ငါမွားသြားၿပီ လင္းလဲ့ရယ္…. နင့္ကို ငါ ေတာင္းပန္လဲ မထူးေတာ့မွန္း ငါသိပါတယ္ဟာ…. နင္ ငါ့ကို သတ္လိုက္ပါဟာ…. ေနာ္… နင္ ငါ့ကို သတ္လိုက္ပါ…. ငါ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး အေသခံပါ့မယ္”။ ထက္ေအာင္သည္ လင္းလဲ့ခိုင္၏ လက္ထဲသို႔ ခုနက သူမ သူ႔ကို ထိုးခဲ့ေသာဓားကို ထည့္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမ သူ႔အားဓားျဖင့္ ထိုးမည္ကို အသင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ လင္းလဲ့ခိုင္က ဓားကို လြင့္ပစ္လိုက္သည္။ ထက္ေအာင္က သူမ လြင့္ပစ္လိုက္ေသာ ဓားကို ေကာက္ယူလိုက္ၿပီး ”ဟုတ္ပါတယ္…. နင္ ငါ့ကို ဘယ္ထိုးရဲမွာတုန္း…. လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားမွာေပါ့…. ဒီေတာ့ နင္လည္း လူသတ္ရာ မေရာက္ေအာင္…. ငါလည္း ငါ့အျပစ္ကို ကိုယ့္ဟာကို ဒါဏ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ကိုယ့္ဟာကိုပဲ ထိုးလိုက္ေတာ့မယ္”။ ထက္ေအာင္က ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဓားျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ အားကုန္ ထိုးလိုက္ေလသည္။ ”ေမာင္ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္ပါနဲ႔” လင္းလဲ့ခိုင္က တအားေအာ္လိုက္ၿပီး ထက္ေအာင္ရဲ႕လက္ကို အတင္းဆြဲထားလိုက္သည္။ ထက္ေအာင္မွာ လင္းလဲ့ခိုင္၏ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားၿပီး နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္သြားသည္။ ”လင္းလဲ့ နင္ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ ေနာက္ၿပီးေတာ့ နင္ ငါ့ကို ဘယ္လို ေခၚလိုက္တာလဲ”။ လင္းလဲ့ခိုင္မွာလဲ သူမကိုယ္သူမ ဘာလုပ္လိုက္မွန္းပင္ မသိလိုက္ေပ။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ မာနမ်ားေနရာတြင္ အခ်စ္မ်ား အစားထိုးသြားၿပီး ထက္ေအာင္ကို အရႈံးေပးၿပီး ခ်စ္မိသြားေၾကာင္းကိုေတာ့ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။ သူမကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ဘဲႏွင့္ ထက္ေအာင္အား ေမာင္ဟုပင္ ေခၚမိသြားၿပီ မဟုတ္လား။ လင္းလဲ့ခိုင္က မ်က္ရည္မ်ားႏွင့္ ထက္ေအာင္အား သနားစဖြယ္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး “ေမာင္ရယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒုကၡမေပးပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္ လင္းလဲ့ ေမာင့္ကို ခြင့္လြတ္ပါတယ္…. လင္းလဲ့ကို ေမာင္လုပ္ခဲ့သမွ်ေတြကိုလည္း…. လင္းလဲ့ ၾကည္ျဖဴသြားပါၿပီကြယ္… ေမာင့္ကို လင္းလဲ့ အရႈံးေပးလိုက္ပါၿပီကြယ္”။ လင္းလဲ့ရဲ႕ ေျပာစကားမ်ားေၾကာင့္ ထက္ေအာင္ပါ ေယာက်ာ္းတန္မဲ့ မ်က္ရည္မ်ားက်လာေလသည္။ “အို… မာနမင္းသမီးေလးရယ္… ေမာင္ မင္းကို ခ်စ္လိုက္တာ”။ ထက္ေအာင္သည္ လင္းလဲ့ခိုင္ကို ရင္ခြင္ထဲဖက္ထားၿပီး သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ားကို အနမ္းေလးျဖင့္ ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး “လင္းလဲ့ရယ္ မင္းေလးကို…. ေနာင္ေသတဲ့အထိ ခ်စ္သြားမယ္လို႔ ေမာင္ကတိျပဳပါတယ္…. မင္းကိုလည္း ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွ နာက်င္ေအာင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔လဲ သစၥာဆိုပါတယ္”။ သဲေသာင္ျပင္အထက္မွာ ခ်စ္သူစုံတြဲ အသစ္စက္စက္တစ္တြဲ ေပၚထြက္လာသည္ကို လမင္းႀကီးကေတာ့ ၾကည္ႏူးစြာငုံ႔ၾကည့္ေနေလေတာ့သည္။ ထက္ေအာင္ႏွင့္ လင္းလဲ့တို႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး နားလည္မႈရၿပီး ေနာက္တစ္ရက္တြင္ သေဘၤာတစ္စီး သူတို႔ကြၽန္းနားတြင္ ျဖတ္သြားၿပီး ထက္ေအာင္တို႔ကို ေတြ႕ျမင္သြားသျဖင့္ သူတို႔အတြဲကို ကယ္တင္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ေစ့စပ္ပြဲေလးကို စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္ပၾကပါေတာ့သတည္း။…ၿပီး