သဲရင်ထဲ တမျိုးကြီးပါဆို

အသက်အစိတ်မှာ ပုခက်မချိတ်ရရင် တစ်သက်မနိတ်ဘူးဆိုတဲ့ စကားရှိပေမယ့် ထင်အောင်အဖို့ကတော့ အသက်(၂၇)နှစ်ရောက်မှ ရှားရှားပါးပါး ရည်းစားလေးတစ်ယောက် ရခဲ့သည်။ ရမဲ့ရတော့လည်း ထင်အောင်ရည်းစား အေးနှင်းက ထင်အောင်ထက် အသက်(၈)နှစ်လောက် ငယ်သည်။ အေးနှင်းအသက်က ခုမှ (၁၉)နှစ်သာရှိသေးသည်။ အသက်ကြီးမှ ရည်းစားလေး (၁)ယောက်ရတော့ ထင်အောင်မှာ မထိရက်မကိုင်ရက် ထိလိုက်လျှင် နွမ်းကြေတော့မလား ထင်နေသည်။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်ကို ထိုင်၍ အလှကြည့်နေသလို ထားသည်။ ဒါပေမယ့် အေးနှင်းက ခေတ်ကာလသမီးပျိုဖြစ်လို့ ထင်အောင်ထက် ရဲတင်းသွက်လက်သည်။ ရည်းစားဘဝပီပြင်အောင် ထင်အောင်အား လမ်းပြခေါင်းဆောင်ပေးသည်။ ဘာလိုလိုနဲ့ ထင်အောင်နှင့် အေးနှင်းကြိုက်ကြတာ ၇လကျော်လာခဲ့ပြီ။ တစ်နေ့မှာတော့ ထင်အောင်တစ်ယောက် အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းရှိသည့်အချိန် ပျင်းပျင်းနှင့်အိပ်ပျော်နေတုန်း အေးနှင်းတစ်ယောက် ဘယ်ကဘယ်လို ရောက်လာသည်မသိ ထင်အောင်၏ အိပ်ခန်းထဲထိ ရောက်၍လာသည်။ ပက်လက်အိပ်နေသော ထင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ အေးနှင်းက ပါးလေးအပ်ပြီး မှောက်အိပ်လိုက်သည်။ နုညက်သော အထိအတွေ့နှင့် မွှေးပျံ့သော ရနံ့တွေကြောင့် ထင်အောင် နိုးလာပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိသည်။ “ဟင်… သဲ” ထင်အောင် အံ့သြသွားသည်။ “ကိုနိုးလာပြီလား” “အင်း….လာ အိမ်ရှေ့ သွားရအောင်..သဲ” ထင်အောင်က ထထိုင်ရန် ပြင်လိုက်သည်။ အေးနှင်းက ထင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချထားသော သူမ၏ကိုယ်လုံးကို မထသည့်အပြင် ပို၍ဖိချလိုက်သည်။ ဒီလိုအနေအထားမှာ ဘယ်လိုယောက်ျားသားတွေက ခံနိုင်ရည်ရှိနိုင်ပါ့မလဲ။ ပြောမရသည့်အဆုံး ထင်အောင်က နားမလည်နိုင်စွာနှင့် အေးနှင်း၏ မျက်နှာလေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်တွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ ထင်အောင် သူ့ခေါင်းကိုကြွ၍ အေးနှင်း၏ ပါးလေးတစ်ဖက်ကို နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။ အေးနှင်း မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားပြီး မျက်နှာလေးက ပြုံးသွားသည်။ အရှိန်ပြင်းစွာ လှုပ်ရှားနေသော ထင်အောင်၏ ရင်ခုန်သံတွေကို အေးနှင်းကြားနေရသည်။ မိန်းမသားဆိုတာက အိန္ဒြေကောင်းလွန်း၍သာ သူတို့ကို အကဲမခတ်နိုင်ရှိရမည်။

သူတို့က ယောက်ျားတွေထက် ပိုပြီးခံစားချက်ပြင်းပြ၍ စိတ်လှုပ်ရှားမှု ပြင်းထန်သည်။ အေးနှင်း၏ လက်လေးတစ်ဖက်က ထင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ယုယုယယလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ထင်အောင်၏ဝမ်းဗိုက်ပေါ် ရောက်သွားရာမှ ဆီးခုံပေါ်ကို ထိပွတ်နေမိသည်။ “သဲ… ထတော့ကွယ်…..တော်ကြာ မှားကုန်ကြလိမ့်မယ်” “တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်ကြတာ မှားတာလားဟင်…ကို” အသံလေးများက တုန်ယင်အက်ရှနေသည်။ ထင်အောင် ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ပေ။ အေးနှင်း မကြားအောင် သက်ပြင်းတစ်ချက် ခိုး၍ချရင်း ထင်အောင်၏ လက်အစုံက နွေးထွေးအိစက်နေသော အေးနှင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ရစ်ပတ်ပွေ့ပိုက်လိုက်သည်။ အေးနှင်း၏ ရင်ထဲတွင် ဝေဟင်ထဲ လွင့်မျောသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ထင်အောင်၏ လက်တစ်ဖက်က အေးနှင်း၏ တင်သားလုံးလုံးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဆုပ်နယ်နေသည်။ “ချစ်တယ်…. သဲရယ်” ထင်အောင်၏အသံက အစ်တစ်တစ် ဆို့ဆို့နင့်နင့်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ “သဲလည်း…. ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲ သိလား” ကာမအမှောင်ထုသည် တစ်ဖြေးဖြေး မှုံရီနက်ရှိုင်း၍လာသည်။ ထင်အောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ အေးနှင်း လှိမ့်တက်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာကို တစ်ယောက် စေ့စေ့မကြည့်ရဲကြပေ။ ထင်အောင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဘေးသို့ကားလိုက်သည်။ မာကျောကျော အချောင်းတစ်ခုက အေးနှင်း၏ စောက်ပတ်လေးကို ထောက်မိသွားသည်။ အေးနှင်း၏အသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ “အစ်ကို” “ဘာလဲ…. သဲ” “သဲရင်ထဲ တမျိုးကြီးကွယ်” အေးနှင်းက ထင်အောင်နားဝသို့ တိုးတိတ် ညင်သာစွာလေးဆိုသည်။ ထင်အောင်လက်များက တရွရွလှုပ်ရှား၍ လာသည်။ အေးနှင်း၏ ထဘီအောက်စလေး လန်တက်သွားသည်။ “ကို…. သဲ ရင်ထဲ တမျိုးကြီးပါဆို” ထင်အောင်ထံမှ တုန့်ပြန်စကားသံ ထွက်ပေါ်၍မလာပေ။ သူ၏အပေါ်မှာ မှောက်လျက်သားလေးဖြစ်ကာ ထဘီအောက်စလေး လှန်တင်နေ၍ ဖင်ပြောင်ပြောင်လေး ဖြစ်နေသောအေးနှင်းကို အသာပွေ့ဖက်၍ ဘေးသို့လှဲချလိုက်ပြီး ထင်အောင်က အပေါ်စီးမှ ဖက်လျှက်သား နေရာယူလိုက်သည်။ အေးနှင်း၏ ဒူးလေးက ခပ်ကားကားလေး ထောင်ထားမိရာ ပေါင်လေးနှစ်ဖက်က အလိုအလျှောက် ကားထားသည့်နှယ် အသင့်အနေအထားသို့ ရောက်၍နေသည်။

ထင်အောင်၏ အသက်ရှုသံတွေက စည်းချက်မကျတော့ပဲ ဗရမ်းပတာဖြစ်ကာ ပြင်းထန်၍လာသည်။ အလားတူ အေးနှင်း၏ အသက်ရှူသံများကလည်း မူမမှန်တော့ပေ။ ထင်အောင်က သူနှင့်အေးနှင်းတို့ ကြားသို့ လက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး အေးနှင်း၏ စောက်ဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်သည်။ “ဟင့်အင်း…..မကိုင်နဲ့ကွာ…..အို” ထင်အောင်၏လီးက အစွမ်းကုန် မတ်တောင်၍နေသည်။ လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး အေးနှင်း၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ် အတွေ့က စိုစွတ်နွေးထွေး၍ နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားများဆူပွက်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး ဆောက်တည်ရာ မရကြချေ။ “ပြွတ်….အား….ဟင့်…အဟင့်…..မဝင်ဘူး” လီးက ဘေးသို့ ချော်ထိုးမိသည်။ အေးနှင်းက လွှတ်ခနဲ ပါးစပ်ကထွက်သွားသည်။ “မဝင်သေးဘူးလား..ဟင်…. သဲ” “ဟင့်အင်း” အေးနှင်း ထင်အောင့်မျက်နှာကို မကြည့်ပဲ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ “ကိုင်သွင်းပေးပါလား… ဟင်” “ဟာ… ကျွတ်….ဒုက္ခပဲ….မကိုင်ရဲပါဘူး….အဟင့်” ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုက ပူးကပ်တွန့်လိမ်နေသဖြင့် လိုရာမရောက်ပဲ နှောင့်နှေး၍နေသည်။ ထင်အောင်က အေးနှင်း၏ပါးပြင် နုနုဖွေးဖွေးလေးကို ညင်သာစွာနမ်းပြီး သူမ၏ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို ယုယစွာ ပွတ်သပ်နမ်းရှုံ့ပြီး သူ့ကိုယ်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသော အေးနှင်း၏လက်ထဲမှ ရုန်း၍ ကိုယ်ခြင်းခွာကာ သူ့ကိုယ်ကိုကြွပြီး သူ့လီးကြီးကို အသာအယာလေး ဖိသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။ “ပြွတ်….အမလေး… ကိုရယ်” သည်တစ်ခါတော့ လီးက အေးနှင်း၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်သွားသည်။ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုလုံး တုန်ခါလှုပ်ရမ်းသွားသည်။ “ပြွတ်…ပြွတ်….စွတ်…..စွတ်……ပြွတ်” ထင်အောင်၏ အလိုးအညှောင့်နှင့် အေးနှင်း၏ အလူးအလူးအလိမ့်လိမ့် အကော့အပင့်လေးတွေ ဗြောင်းဆန်သွားသည်။ လှပနုနယ်သော အေးနှင်၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ ဘယ်လူးညာလိမ့်ဖြင့် ဖြစ်နေသည်။

ထင်အောင်၏ လီးကြီးကလည်း မှန်မှန်ကြီး ဆောင့်သွင်းနေသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….စွပ်…စွပ်…..ပြွတ်…ပြွတ်” အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးလွှမ်းနေသော အေးနှင်း၏ စောက်ပတ်ကို ထင်အောင် ငုံ့၍ကြည့်သည်။ မဲမှောင်နေသော သူ၏လီးမွှေးကြီးများက ဖြူလွှနူးညံ့နေသော အေးနှင်း၏စောက်ဖုတ်အုံလေးကို ပွတ်သပ်မိလေတိုင်း အေးနှင်းမှာ ကော့ပျံလူးလိမ့်သွားရသည်။ လီးကြီးဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း ရဲကနဲ ရဲကနဲ အပြင်သို့ ပြူးထွက်လာသော အေးနှင်း၏ စောက်ခေါင်းအတွင်းသားလေးများမှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာ နူးအိ၍နေသည်။ သူ့တစ်သက် မိန်းမတစ်ယောက်၏ စောက်ပတ်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ တွေ့မြင်လိုက်ရချိန်မှာပင် တစ်ပါတည်းလိုးဖူးလိုက်ရသည်။ မှန်မှန်ဆောင့်လိုးနေသည့် အရသာကိုခံရင်း လူးလိမ့်၍ တစ်လောကလုံးကို မေ့နေသော အေးနှင်း၏ကိုယ်ပေါ်မှ ရင်စေ့အင်္ကျီလေး၏ ကြယ်သီးများကို အဆောင့်မပျက် ထင်အောင် ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အောက်မှ ဘော်လီပန်းရောင်လေးကို အပေါ်သို့လှန်၍ တင်လိုက်သည်။ အဲ့ဒီနောက်တော့ ထင်အောင်၏ လက်တစ်ဖက်က အေးနှင်း၏နို့နှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင် ညှစ်နယ်ပေးလိုက်ရာ အေးနှင်းခမျာ အလူးလူးအလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ရင်ဘတ်လေး ကော့ကော့တက်သွားရသည်။ “ပြွတ်…..ပြွတ်…..စွပ်…..ပလွပ်….စွပ်…ပြွတ်….ပြွတ်” “အစ်ကို….အ…အင့်…..အင့်….အင့်…အ…အား” အင်္ဂါစပ်နှစ်ခုကြားမှ ယိုစိမ့်ကျလာသော ချွဲပြစ်ပြစ်အရည်လေးများက လျှံကျလာပြီး အသံလေးတွေက ပို၍ကျယ်လာသည်။ “ရှီး…အား….အဟင်း….တစ်မျိုးကြီးပဲ….ဟင်း…ဟင်း” “နာရင်ပြောနော်… သဲ” “အင်… သဲ..မပြောတတ်ဖူး….အင်း…ဟင်းးး” “သဲ…သဲလေး …..အား….ဟ” နောက်ဆုံး ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ ထင်အောင်က အေးနှင်း၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ မှောက်ချ၍ အေးနှင်း၏ ကိုယ်လေးကို သိမ်းကြုံး၍ ဖက်လိုက်စဉ် အေးနှင်းကလည်း ကမန်းကတမ်း ပြန်ဖက်ရင်း ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမှာ တသိမ့်သိမ့် တုန်ခါသွားရလေတော့သည်။ နောက်နေ့တွင် အေးနှင်းတစ်ယောက် ကျွဲကောသီး အမွှာနှစ်ခုလို တင်းပြောင်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက သာမာန်အနေအထားထက်ပိုပြီး ဖောင်းမို့နေတာ သိသာလှသည်။ ခံစားရတာလဲ အသားတွေက တင်းနေပြီးနာနေသည်။ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်ခြင်းမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် နေရထိုင်ရတာ ခက်လှသည်။ အေးနှင်း ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် ဒီတစ်ခါပဲ ဒီနေရာမှာ ဒီလိုဖြစ်ဖူးသည်။ ကိုတစ်ယောက်လေ… လူပျိုသိုးကြီး မနေ့ နေ့လည်းခင်းက အေးနှင်းကို နဲနဲလေးတောင် အနားမပေးပဲ သုံးချီဖြုတ်လိုက်သည်။ လီးဆိုတာ ဘာမှန်းမသိသေးသော အပျိုစင်စောက်ပတ်လေးက သူ့အားသူ့အင်နှင့် မမျှလောက်အောင် တာဝန်တွေ ထမ်းဆောင်လိုက်ရသည်။

ဒီတော့ ခုလိုယောင်ယမ်းနေတာ ဘာမှမဆန်းလှပေ။ ဒါကလဲ အေးနှင်းကြောင့်ပဲ မဟုတ်လား။ သူ့ဖာသာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကို့ကို အေးနှင်းပဲ မိန်းကလေးတန်မဲ့ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် သွားပြီးနူးဆွခဲ့တာ မဟုတ်လား။ ညကတော့ သိပ်ပြီးမသိသာလှ အရှိန်က မသေသေးပဲကို။ စောက်ပတ်လေး နာနေတာကို အစ်ကိုလိုးခဲ့တဲ့ စောက်ပတ်လေးဆိုပြီး ဒီနေရာလေးကို အစ်ကိုမက်မက်မောမော လိုးခဲ့တာပဲဆိုပြီး ဖီးလ်လေးနဲ့ယှဉ်ပြီး နာနေတာလေးကို ခံစားကာ ကြည်နူးနေတော့ ဝေဒနာတစ်ရပ်ရယ်လို့ မခံစားမိသေးပေ။ အခုမိုးလင်းတော့မှ သူ့ဟာလေးသူကြည့်ပြီး အေးနှင်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါမှ မကြုံဖူးတော့လဲ ဘာတွေထပ်ပြီး ဖြစ်လာအုံးမလဲဟု တွေးပြီး ထိတ်လန့်မိပြန်၏။ ဆေးခန်းသွားပြဖို့တော့ ဘယ်နည်းနဲ့မှ မဖြစ်နိုင်ပါ။ အတော်အတန် စဉ်းစားလိုက်တော့မှ နည်းလမ်းလေးတစ်ခုကို ဝေဝေဝါးဝါးလေး သိလိုက်ရသည်။ အိမ်တွင် ထွန်းရွှေဝါ ဒဏ်ကြေလိမ်းဆေး ရှိသည်။ ခြေထောက်တွေ လက်တွေ တခြားကိုယ်အင်္ဂါအစိတ်အပိုင်းတွေ ထိခိုက်မိ၍ နာကျင်ယောင်ယမ်းလျှင်တော့ ထွန်းရွှေလိမ်းလျှင် ပျောက်သွားသည်။ အေးနှင်း ဘာမှ သိပ်ပြီးမစဉ်းစားတော့ပဲ  အစ်မဖြစ်သူ အေးသင်း၏ အိပ်ယာဘေးမှာ တုံးလုံးပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ထွန်းရွှေဝါဆေးပုလင်းကိုယူ၍ နံရံကိုမှီကာ ခပ်လျှောလျှောလေးထိုင်၍ ပေါင်နှစ်ချောင်းထောင်ကာ ကားရင်းဆေးလူးနေမိသည်။ သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို အေးသင်း၊ အေးနှင်းဟူ၍ အမည်ပေးထားသည်။ “ဟယ်….အေးနှင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ” “ဟာ မမ ….ဘာ….ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး” အေးနှင်း ပေါင်နှစ်လုံးကိုစေ့၍ ထဘီကို ကမန်းကတန်း ဆွဲချလိုက်ပြီး ခါးကိုပတ်ပြီး ထိုင်ပစ်လိုက်မိသည်။ မမ၏မျက်နှာက နင်ပြောတာ ငါမယုံပါဘူးအေ ဆိုသည့် မျက်နှာပေးမျိုးဖြင့် အေးနှင်းကို ကြည့်သည်။ “အေးနှင်းကလဲ….ညီအစ်မချင်းပဲဟာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပေါ့ ဒါမှလည်း ဝိုင်းပြီးလုပ်ပေးနိုင်မှာ” “အာ….မမကလဲ ခုံစောင်းနဲ့ဆောင့်မိလို့ ဒီမှာ နာရတဲ့ကြားထဲမှာ ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူး လာပြောနေတယ်” ထွန်းရွှေဝါဆေးပုလင်းကို အေးသင်း၏ အိပ်ယာပေါ်တင်လိုက်ပြီး ခြေကိုဆောင့်နင်း၍ ထွက်လာခဲ့မိသည်။ အငယ်ဆုံးတွေရဲ့ စရိုက်ကဒီလိုပဲ ဆိုးတတ်သည်။ အေးနှင်း မမအေးသင်းကို သိပ်ပြီး အစာမကြေချင်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင် သူဒီလိုဖြစ်တာ မမအေးသင်းကြောင့် မမကြောင့် ဖြစ်သည်။ တနေ့ညက မမအေးသင်းလေ သူ့ရည်းစား ခင်မောင်အေးနဲ့ ချိန်းတွေ့တယ်။ ချိန်းတွေ့တဲ့နေရာက သိပ်ပြီး ဝေးဝေးလံလံမဟုတ်ဘူး။

သူမတို့အိမ်တွင်ပင် ဖြစ်သည်။ တနည်းအားဖြင့် ပြောရရင် ခင်မောင်အေးက အိမ်ကို မကြာခဏ လာတတ်သည်ဟုလည်း ပြောရင်ရသည်။ ကွာပါ့ အစ်ကိုထင်အောင်တို့နှင့်တော့ အိမ်ရှေ့လမ်းက ဖြတ်သွားလို့ “အိမ်ထဲဝင်အုန်းလေ”ဟု အေးနှင်းက ခေါ်ရင်တောင်မှ အစ်ကိုထင်အောင်က “မဝင်တော့ဘူး သွားတော့မယ်” ဆိုပြီး ဆက်လျှောက်သွားတတ်သည်။ မမအေးသင်းရဲ့ ရည်းစား ကိုခင်မောင်အေးကတော့ လူခြေတိတ်ချိန်ကျမှ ခြံထဲကို ရောက်လာတတ်သည်။ မမအေးသင်းနှင့်ခင်မောင်အေးတို့က ကြိုတင်ချိန်းထားပုံမရ။ ခင်မောင်အေးရောက်လာလျှင် သစ်ကိုင်းခြောက် သေးသေးလေးတွေကို သွပ်မိုးပေါ်ပစ်တင်၍ အသံပေးတတ်သည်။ ခဲလုံးလို လိမ့်ဆင်းသွားတာမျိုး မဟုတ်တော့ “ဖျောက်….ဖျောက်” ဆိုသော အသံလေးသာ ကြားလိုက်ရသည်။ ဒီအသံကြားပြီးပြီဆိုလျှင် မမအေးသင်းက အေးနှင်း အိပ်နေရာဖက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အသာလေး အိပ်ယာပေါ်မှထကာ ခြံထဲဆင်းသွားတတ်သည်။ ဒီအခါမျိုးတွင် အေးနှင်း အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေပြီး အိပ်ယာထဲမှာ ငြိမ်ပြီးနေလိုက်သည်။ နောက်တော့ အေးနှင်း တကယ်အိပ်ပျော်သွားသည်။ သူတို့ခြံထဲတွင် ဘာတွေဖြစ်နေမှန်း မသိတော့ပေ။ တနေ့ကတော့ မိုးချုပ်မှ အေးနှင်း လက်ဖက်တွေ စားထားမိလို့ ညဖက်အိပ်မပျော်ပဲ ဖြစ်နေတုံး သွပ်မိုးပေါ်မှ တဖျောက်ဖျောက်အသံလေးတွေ ကြားလိုက်ရသည်။ အေးနှင်း အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသည်။ မမအေးသင်း ထွက်သွားပြီး ခဏလောက်ကြာမှ အေးနှင်း အိပ်ယာမှထပြီး မမအေးသင်း စေ့ထားပစ်ခဲ့သော နောက်ဖေးတံခါးမှ ခြံထဲသို့ဆင်း၍ စပ်စုမိသည်။ ခြံထဲရောက်တော့ အေးနှင်း သူမကိုယ်သူမ မှားများသွားပြီလားလို့ အထိတ်တလန့် တွေးလိုက်မိသည်။ တွေ့လိုက်ရသော မြင်ကွင်းက မသက်သာလှ။ မမအေးသင်းက မြေပြင်မှ နှစ်ပေကျော်ကျော် အမြင့်ပေါ်တွင် ပေါက်နေသော သရက်ပင်ခွကြားပေါ်သို့ သူ့ဗိုက်လေးကိုတင်ပြီး မှောက်ထား၍ လက်နှစ်ဖက်က ဘယ်ညာခွဲထွက်သွားသော သရက်ပင် ပင်စည်နှစ်ခုကို ကိုင်၍ အားပြုထားသည်။ ခါးအောင်ပိုင်းက ထဘီကို ခါးဆီသို့ဆွဲ၍ လှန်တင်ထားပြီး မမအေးသင်း၏ ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ပြောင်၍နေ၏။ ခင်မောင်အေး ဆိုတဲ့လူက နောက်ကနေ မမရဲ့ခါးသေးသေးလေးကို ကိုင်ပြီး နောက်ကိုပြူးထွက်နေတဲ့ မမပစ္စည်းထဲကို သူ့ဟာကြီးက ဝင်နေပြီး အားရပါးရကြီးကို လိုးဆောင့်နေသည်။

ဒီလောက်ကြီး ခင်မောင်အေးက အားရပါးရကြီး လိုးဆောင့်နေတာတောင်မှ မမအေးသင်းက အားရပုံမရ။ “ပြွတ်……ဖွတ်….ဗြစ်……ပြွတ်…..ဖွတ်…..ဖွတ်…ကျွတ်…ဆောင့်….ဆောင့်…ကိုမောင်….အားရအောင်လုပ်….ပြွတ်…..ပြွတ်……ဖွတ်….ဖွတ်…စွပ်…စွပ်….ပလွတ်..ဖွတ် အား….အင်း…အင်း….ဆောင့်စမ်းပါအုန်း….နာနာလုပ်” သူမ နောက်မှ ခင်မောင်အေးကို လည်ပင်းကြောလေးတွေထောင်အောင် သမင်လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ရင်း အငမ်းမရပြောနေသည်။ မြင်လိုက်ရသည့် တခဏအတွင်းမှာပင် အပျိုရိုင်းမလေး အေးနှင်း၏ သွေးသားတွေက ဟုန်းကနဲထ၍ သောင်းကျန်းလာသည်။ သဲသဲမဲမဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသော ခင်မောင်အေး၏ လီးကြီးကို ငေးကြည့်မိရင်း အေးနှင်း၏ဒူးဆစ်လေးတွေက မခိုင်ချင်တော့ တဆတ်ဆတ်ဖြစ်လာသည်။ ပြီးတော့ အေးနှင်း စောက်ခေါင်းထဲက ယားတက်လာပြီး အရည်လေးတွေ လှိမ့်ဆင်းလာသည်။ စိတ်တွေ အဆမတန် ထနေပုံရတဲ့ စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးထဲကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ စိုက်စိုက်ဝင်နေတဲ့ ကိုခင်မောင်အေး၏ လီးကြီးက အရည်တွေစိုရွှဲပြီး ပြောင်တင်း၍နေသည်။ အေးနှင်း မျက်တောင်ပင် ခတ်မိသလား၊ မခတ်မိလား မသိတော့။ ကြည့်ရင်း ပွဲက ကြမ်းသထက် ကြမ်းလာသည်။ အေးနှင်း ဒူးတွေတုန်ပြီး အာခေါင်တွေခြောက်ကာ ရင်ထဲတွင်လှိုက်၍ မောလာသည်။ အေးနှင်း ဆက်ပြီး ရပ်ကြည့်နိုင်စွမ်း မရှိတော့ပေ။ ဒါကြောင့် အိမ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်ခဲ့ပြီး အိပ်ယာထက်သို့ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်မိသည်။ အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက်လေး နေရင်းနဲ့ အေးနှင်းမျက်လုံးထဲမှာ မမအေးသင်းနှင့် ကိုခင်မောင်အေးတို့ ဆော်နေကြသည့် မြင်ကွင်းက တစ်ဖန်ပြန်လည်လို့ မြင်ယောင်လာမိပြန်သည်။ မမအေးသင်းကလည်း သူကိုယ်တိုင်ကကို ရွထကာ ကိုခင်မောင်အေး၏ ဆောင့်လိုးချက်များကို အံကြိတ်ခံရင်း ညည်းညူနေပြန်တော့ အေးနှင်းမှာလည်း သူတို့အတွဲလို ဖြစ်ချင်စိတ်တွေ နိုးထလာရသည်။ မမအေးသင်း တစ်ယောက်တည်း ရည်းစားရှိသည်မဟုတ်။ အေးနှင်းမှာလည်း ရည်းစားရှိသည်။ ဒီခံစားချက်ကြောင့်ပင် အေးနှင်းတစ်ယောက် မိန်းကလေးတန်မဲ့ အရှက်ကိုမငဲ့ကွက်ပဲ မနေ့က အစ်ကိုထင်အောင်ဆီ ရောက်ခဲ့ရတာ ဖြစ်လေတော့သည်။ အေးနှင်းတစ်ယောက် အစ်ကိုထင်အောင်ကို မျက်နှာပူမိတာ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ အပျိုလေး၏ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဆိုတော့လဲ အေးနှင်းရှက်မိသည်။ နောက်ပြီးတော့ အေးနှင်းက အိန္ဒြေမဲ့ပြီး ကို့ကို နှုးဆွခဲ့တာ မဟုတ်လား။

တစ်နေ့တည်းနှင့် အေးနှင်း၏ပစ္စည်းလေးက မူလနဂိုအတိုင်း ပြန်၍ဖြစ်သွားသည်ဆိုပေမယ့် အေးနှင်း ကို့ကို ရှောင်နေခဲ့သည်။ တစ်ရက်မှ နှစ်ရက် နှစ်ရက်မှ သုံးရက် ကိုတို့အိမ်ဖက်ကို မသွား။ ကိုကလည်း အေးနှင်းကို ရှိန်နေပြီး မျက်နှာမပြဘူး။ ဒီမှာ အေးနှင်းတစ်ယောက် နောက်ပိုင်းတော့ အနေရအထိုင်ရ ခက်လာသည်။ အေးနှင်း အခုခံစားနေရတဲ့ဝေဒနာက နာကျင်သော၊ ယောင်ယမ်းခြင်း ဝေဒနာထက် ပိုဆိုးသည် ပိုပြီး ခံရခက်သည်။ အရည်လေးတွေ တစိုစိုဖြစ်နေသည်။ ကို့ကို မတွေ့ရတာ ၃ရက်မှ ၄ရက်ထိ ရောက်လာတော့ အေးနှင်းစိတ်ထဲ ဒေါသစိတ်လေးတွေ ပွားလာသည်။ သူကြင်မှ ကိုယ်ကြင်ပဲ သူကဘာမို့လို့လဲ။ သူမလာသမျှ ငါ့ကိုဘယ်တော့မှ မတွေ့ရဘူး။ ငါတော့ သူ့ဆီ ဘယ်တော့မှ မသွားဘူးဟု ဒေါသအတွေးလေးတွေ ဝင်လာပြီး ဝေဒနာကို ကြိတ်မှိတ်ပြီး ခံစားနေမိသည်။ ဒီကြားထဲ မမအေးသင်းကလဲ တမှောင့် အကိုထင်အောင်တို့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှ တင်တင်တို့အိမ်တွင် အလှူရှိ၍ ဝိုင်းလုပ်ရန် အေးနှင်းကိုပါ ခေါ်နေသည်။ “မလိုက်ချင်ဘူး မမရာ မမဖာသာ သွားပေါ့” “အေးနှင်း အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း ဖြစ်နေမှာပေါ့” “မမကလဲ ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့….အိမ်ကတံခါး ပိတ်ထားရင် လုံနေတာပဲဟာ….ခါတိုင်းလဲ….မမသွားရင် အေးနှင်းတစ်ယောက်တည်း နေတာပဲဟာကို” “အေးနှင်းကလဲကွာ မမက မိုးလင်းမှပြန်လာမှာ” “ဟင့်အင်းကွာ….ဟင့်အင်း…မလိုက်ချင်ဘူး” “ကဲ….မယ်မင်းကြီးမ မလိုက်ချင်လဲနေတော့….မမဖာသာဘဲ သွားလိုက်တော့မယ်” “အဲ့ဒါ ပြီးတာပဲဟာကို” “အေးပါ….အေးပါ ဟုတ်ပါတယ်” “တံခါးတွေတော့ သေချာပိတ်အိပ်” “သွားမယ့်ဟာ သွားစမ်းပါမမရာ” အေးနှင်း မျက်စောင်းထိုး၍ နှုတ်ခမ်းစူရင်း စိတ်မရှည်သလိုလုပ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ အေးနှင်း၊ အေးသင်းတို့၏ မိဘနှစ်ပါးမှာ များသောအားဖြင့် အိမ်တွင်မရှိတတ်။ အေးနှင်းတို့အဖေက ပြည်တွင်းရေကြောင်း သင်္ဘောမှာ စက်ဆရာဆိုတော့ အမေကပါ အဖေ့သင်္ဘောနှင့် လိုက်နေတတ်သည်။ တစ်လမှ တစ်ခါလောက်သာ သင်္ဘောနားရက်မှ အိမ်သို့ ပြန်လာတတ်လေသည်။ အိမ်တွင်က အေးသင်းနှင့် အေးနှင်တို့ညီအစ်မ နှစ်ယောက်တည်းသာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ ညနေစာစားပြီး နဲနဲမှောင်မှ မမအေးသင်းတစ်ယောက် အလှူအိမ်သို့ ထွက်သွားခဲ့သည်။ မမအေးသင်းထွက်သွားပြီးတော့ အေးနှင်းက အိပ်ယာထဲတွင်လှဲကာ ဝတ္ထုဖတ်နေသည်။ အချစ်ဝတ္ထုတွေကို ကြိုက်‌သော အေးနှင်းတစ်ယောက် ဖတ်နေသောဝတ္ထုစာအုပ် တစ်ဝက်မကျိုးခင်မှာပင် ရည်းစားဖြစ်သူ ထင်အောင်ကို သတိရလာသည်။

ဒီရက်တွေထဲ သူမခံစားနေရသော ကာမဆန္ဒဝေဒနာကလည်း အေးနှင်း အချစ်ဝတ္ထုကို ဖတ်နေခြင်း၊ အိမ်ကြီးတစ်လုံးထဲတွင် တစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ဖြစ်နေခြင်း၊ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခြင်းတို့ကို အားပြု၍ အေးနှင်း၏ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်အောင် လှုပ်ရှားလာစေသည်။ အေးနှင်း ထင်အောင်ကို ဒေါသဖြစ်လိုက်မိသည်။ လက်ထဲမှ ဝတ္ထုစာအုပ်ကို ဘုန်းကနဲ ဘေးသို့ပစ်ချလိုက်ပြီး စားပွဲတင်နာရီလေးကို လှမ်း၍ကြည့်လိုက်မိသည်။ ည(၁၀)နာရီတောင် ထိုးတော့မှာပဲ သူမဝတ္ထုဖတ်တာ အချိန်မနည်းတော့။ အေးနှင်း အိပ်ယာမှထ၍ မီးပိတ်ပြီး ခြင်ထောင်ချကာ ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ခံစားနေရသော ဝေဒနာခံစားချက်ကို ကြိတ်မှိတ်ခံစား၍ အေးနှင်း အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားသည်။ အချိန်တော်တော်လေး ကြာသွားသည်အထိ အေးနှင်း အိပ်၍ပင် မပျော်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ “ဖျောက်….ဖျောက်….ဖျောက်ဖျောက်”ဆိုတဲ့အသံ ကြားလိုက်ရသည်နှင့် အေးနှင်းတစ်ယောက် ခေါင်းနပမ်းကြီးကာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်သွားသည်။ သစ်ကိုင်းခြောက် သေးသေးလေးများ သွပ်မိုးပေါ်သို့ ကျလာသည့်အသံ မဟုတ်ပါလား။ ခြံထဲသို့ မမ အေးသင်းရည်းစား ခင်မောင်အေး ရောက်လာပြီး အချက်ပေးလိုက်သည့်အသံ ဖြစ်သည်။ အေးနှင်း ရင်တွေခုန်ပြီး စိတ်တွေဗြောင်းဆန်အောင် လှုပ်ရှားလာသည်။ ခင်မောင်အေး ရောက်လာပြီ အိမ်မှာက မမအေးသင်းက မရှိပေ။ သူမ အလှူအိမ်သွားမှာကို မပြောထားလို့လား။ အဲ… ဘယ်လိုပြောဖြစ်ပါ့မလဲ ခင်မောင်အေးက စက်ရုံအလုပ်လုပ်နေပြီး နှစ်ရက်ဆင်း တစ်ရက်နားရသော အလုပ်ဆိုတော့ ခုညမှ အိမ်ကိုပြန်လာပြီး ရည်းစားထံ ပြေးလာဟန်တူသည်။ “ဖျောက်….ဖျောက်….ဖျောက်….ဖျောက်” မမအေးသင်း မနိုးသေးဘူးထင်၍ ထပ်ပြီး အချက်ပေးတာဖြစ်သည်။ ဟိုတနေ့က သူမတွေ့ခဲ့ရသည့် ခင်မောင်အေးနှင့် မမအေးသင်းတို့၏ မြင်ကွင်းကို အေးနှင်း ပြန်၍မြင်ယောင်လာပြီး မူလခံစားနေရသော ဝေဒနာပေါ်တွင် ထပ်ဆင့်ကာ သွေးသားဆူပွက်မှုတို့က အဆမတန်ခံစား၍ လာရသည်။ အရည်လေးတွေက ဆက်တိုက်ဆိုသလို စိမ့်ထွက်ကျလာသည်။ အေးနှင်း ကောက်ကာငင်ကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး ခြင်ထောင်ကိုဖွင့်၍ ထွက်လိုက်သည်။ခြင်ထောင်အပြင်ရောက်တော့ ထရပ်ရန် ကြမ်းပြင်သို့ လက်တစ်ဖက် ထောက်လိုက်ပြီးမှ အေးနှင်း နဲနဲတွေ၍ ရပ်နေပြီးမှ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်လိုက်ပြီး ဆတ်ကနဲထရပ်လိုက်ကာ အခန်းအပြင်သို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။

အိမ်နောက်ဖေးတံခါးကို ဖွင့်ကာ ခြံထဲသို့ ဆင်းလိုက်လေသည်။ အပြင်ဖက်မှာက လမိုက်ညမို့ မှောင်မဲနေသည်။ အမြဲသွားလာ လှုပ်ရှားနေသည့် မိမိအိမ်ရှိရာ ခြံဝန်းကိုတော့ အေးနှင်း အခက်အခဲမရှိ သွားလိုရာသို့ လျှောက်လာနိုင်သည်။ အမှောင်ထဲတွင် မျက်စေ့ကလဲ နဲနဲကျင့်သားရလာသဖြင့် ခြံထဲကို မသဲမကွဲလေး မြင်လာရသည်။ အိမ်ဘေးရှိခြံထဲတွင် သရက်ပင်ဘေး၌ ငုတ်တုတ်ထိုင်၍ စောင့်နေသော ခင်မောင်အေးကို အေးနှင်း ရေးရေးလေး မြင်လာရသည်။ အေးနှင်း၏တကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်း၍ တက်လာပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ပိုခုန်လာသည်။ ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင် နောက်ဆုတ်တတ်သူတွေထဲမှာ အေးနှင်းမပါ။ ခင်မောင်အေးကို တွေ့လိုက်ရသည်နှင့် ရပ်တော့မလို ဖြစ်သွားသော သူမ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို အားယူ၍ ထပ်လှမ်းလိုက်ပြီး ခင်မောင်အေး၏ ရှေ့မှ ဖြတ်ကနဲလျှောက်ကာ သရက်ပင်ခွကြားကို မျက်နှာမူ၍ အေးနှင်း ရပ်လိုက်သည်။ အေးသင်း ဆင်းလာမည်ဆိုသော အသိဖြင့် စောင့်နေသော ခင်မောင်အေးမှာ အေးနှင်း သူ့နားသို့ရောက်သည်နှင့် အေးနှင်းမှန်းသိပြီး အနားမှပန်းခြုံထဲ လှည့်ဝင်မည်အလုပ် သူအနီးကပ်မြင်လိုက်ရသော အေးနှင်း၏မျက်နှာ၌ တဏှာခိုးတွေဝေပြီး အမ်းတန်းတန်းဖြစ်နေကာ နီမြန်းနေသည်ကို သိလိုက်ပြီး ပန်းခြုံထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီးကာမှ ခင်မောင်အေးမှ အေးနှင်းဖက်သို့လှည့်၍ ကြည့်သည်။ သူကြည့်လိုက်မိသော ခဏမှာပင် အေးနှင်းက သရက်ပင်ခွကြားသို့ သူမ၏ဗိုက်ကလေးကို မှောက်၍ ကုန်းလိုက်သည်ကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်မောင်အေး နောက်သို့ပြန်လှည့်၍ မတ်တပ်ရပ်လိုက်စဉ်မှာပင် အေးနှင်းက ကုန်းရက်သားလေး သူမ၏ထဘီလေးကို ခါးဆီသို့လှန်၍ တင်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ခင်မောင်အေးတစ်ယောက် အေးနှင်း၏နောက်နားသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်၍သွားသည်။ ကိုယ့်ချစ်သူလည်းမဟုတ်ပဲ တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်ရှေ့၌ ဖင်ကုန်းပေးပြီး ထဘီကိုပါ လှန်ပေးလိုက်ကာ လိုးတော့မည့်အရေးကို စောင့်မျှော်နေရသော အေးနှင်း၏ရင်တွေမှာ တလှပ်လှပ်ဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံးက သွေးသားတွေ ဗြောင်းဆန်နေပြီး အသားလေးတွေပင် တဆတ်ဆတ်တုန်၍ နေပေသည်။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်တို့ကလည်း ပေါင်တွင်းသား နှစ်ဖက်ပေါ်သို့ပင် လိမ့်ဆင်းကျလာကြသည်။ ခင်မောင်အေး စားရကံကြုံတော့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲပြီး အေးသင်းကို လိုးဖို့စောင့်နေရင်း ထချင်တိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီးကို ဝတ်ထားသော ပုဆိုးကိုလှန်တင်၍ ခါးတွင်ပြန်ညှပ်ကာ ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ကားကားတစ်တစ်ဖြစ်နေသော အေးနှင်း၏ဖင်နှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ညှပ်၍ ကိုင်လိုက်သည်။ အေးနှင်းဆီမှ သက်ပြင်းသေးသေးလေးတစ်ချက် ချသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

အေးနှင်း၏ တင်သားအစုံက မာပြီးကျစ်နေသည်။ အေးသင်း၏ တင်သားတွေလို အိစက်၍မနေ။ သူမကြာခဏ လိုးလိုးနေသဖြင့် အေးသင်း၏တင်သားတွေက အတန်ငယ်ပျော့နေပြီ။ ခင်မောင်အေး လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ပက်လက်လှန်၍ အေးနှင်း၏ ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်ကြီးကို အောက်မှနေ၍ ပင့်ကိုင်လိုက်သည်။ အေးနှင်းကိုယ်လေး တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ဖင်လေးရမ်းသွားသည်။ အရည်တွေက မတရား ရွှဲနေပြီ။ အေးနှင်းဆီမှ သက်ပြင်းချသံလေး တစ်ချက် ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ အေးနှင်း၏ စောက်ပတ်ကို စိုစွတ်နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့မိလိုက်ကာမှ ခင်မောင်အေး၏ စိတ်တွေက ပိုပြီး ဗလောင်ဆူလာသည်။ ခင်မောင်အေး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ တေ့လိုက်ပြီးမှ မွှန်လာသော ကာမစိတ်တွေကြောင့် လီးကိုဆောင့်၍ သွင်းလိုက်သည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်…အား….အား” လီးက တစ်ခါတည်း အဆုံးဝင်မသွားပဲ အပြင်တွင် လက်နှစ်လုံးလောက် ကျန်နေသေးသည်။ ဒါကို ဆက်မသွင်းသေးပဲ ခဏရပ်လိုက်သည်။ “အေးနှင်း…သိပ်နာသွားလား” “ဟင့်အင်း….ကြပ်တာပဲ ရှိတယ်” အေးနှင်းစိတ်တွေ ဘယ်လိုမှ မအောင့်အီးနိုင်တော့ပဲ ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ တွန်းပို့ရင်းပြောသည်။ ခင်မောင်အေးက အေးနှင်း၏ခါးလေးကို ဆွဲ၍ တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်” “ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…အင်း….အင်း” လိုးနေရင်း အေးနှင်းဆီက မသဲမကွဲငြီးသံလေးတွေ ကြားနေရတာ ခင်မောင်အေးအဖို့ ပို၍အရသာတွေ့လှသည်။ အေးသင်းကတော့ ဒါမျိုးမဟုတ် အံကြိတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု တင်းတင်းစေ့ကပ်ကာ ခံသည်။ လူကြားမှာ စိုးတာလဲပါသည်။ ပြီးတော့ လီးတစ်ဆုံး ဝင်သွားကတည်းက အေးနှင်း၏ စောက်ပတ်အတွင်းထဲမှ ဆွဲငင်ရစ်ပတ်အားက ပြင်းထန်လှသည်။ ဒီလို တမူထူးတဲ့ အရသာတွေ ထူးခြားလာတော့ ခင်မောင်အေး၏ ဆောင့်ချက်တွေက ပို၍စိပ်လာသည်။ သရက်ပင်ခွကြားမှာ မှောက်ထားသော အေးနှင်း၏ကျောပြင်လေး ကော့ကော့ပြီး ထောင်ထောင်သွားရသည်ထိ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လာသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်” “ကျွတ်….ကျွတ်….ကျွတ်…အင်း….အင်း” “အား….အား…..အင်း…အင်း…..လုပ်… အမလေး….လုပ်…လုပ်ပါ” အေးနှင်း ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာပြီ ဆိုတာကို ခင်မောင်အေး သိလိုက်ပြီး ခပ်စိတ်စိတ်လေး ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ထင်အောင်လိုးတာကို ခံရတုန်းကထက် အများကြီး ပိုပြီးအရသာရှိလှသည်။ ဒီတုန်းက အစိမ်းသက်သက် ဖြစ်နေတာကလည်းတစ်ကြောင်း၊ ထင်အောင်ကလည်း မိန်းမလုပ်ဖူးပုံမရသေး၊ လိုးချက်တွေက ထိထိမိမိမရှိလှ။ အခုတော့ အတွေ့အကြုံများလှသော ခင်မောင်အေး၏ လိုးဆောင့်ချက်တွေအောက်ဝယ် အေးနှင်း ဘယ်လိုမှ မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ အားနဲ့ဖင်ကြီးတွေကို နောက်သို့ ခပ်ပြင်းပြင်း ပြန်ဆောင့်ပြီး အဆုံးသတ်လိုက်သည်။

အေးနှင်း ပြီးသွားမှန်းသိတော့ ခင်မောင်အေးက ခပ်ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ပေးသည်။ အေးနှင်း အရသာရှိလှသည်မှာ မပြောပါနဲ့တော့။ အရသာရှိလှပေမယ့် သရက်ပင်ခွကြားမှ မှောက်ပြီးခံရတော့ သိပ်ပြီး ဇိမ်မတွေ့လှပေ။ သရက်ပင်ခွကြားတွင် မှောက်၍ကုန်းထားသော အေးနှင်းခါးကို ဆန့်၍ ဗြုန်းကနဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ ခင်မောင်အေး၏လီးက အလိုအလျှောက် ကျွတ်သွားသလို ခါးသို့လှန်တင်ထားသော သူမ၏ထဘီလေးကလည်း အလိုအလျှောက် အောက်သို့ပြန်ကျ၍ အေးနှင်း၏အောက်ပိုင်းကို ဖုံးအုပ်သွားသည်။ အေးနှင်းကို ခင်မောင်အေး နားမလည်နိုင်စွာ ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ပုဆိုးကို ပြန်ပြီး မဖုံးမိသေး။ မပြီးသေးသော ခင်မောင်အေး၏လီးကြီးက အရည်တို့ဖြင့် ပေပွကာ မတ်တောင်နေသည်မှာ အသဲယားစရာ ကောင်းလှသည်။ မျက်လုံးစွေ၍ အေးနှင်းက ခင်မောင်အေး၏အောက်ပိုင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ “လာ….အစ်ကိုမောင် အိမ်ပေါ်သွားရအောင်” အေးနှင်းက သူမဖာသာ တစ်ယောက်တည်း ပြောသလို ခင်မောင်အေးကို မကြည့်ပဲပြောပြီး လှမ်းထွက်သွားသည်။ ရပ်နေသော ခင်မောင်အေး၏ ခြေထောက်တွေက ဗြုံးကနဲ မလှုပ်မရှား တွေဝေနေပုံရသည်။ “အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး အစ်ကိုမောင်” ဒီတော့မှ ခင်မောင်အေး၏ ခြေထောက်တွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ ရှေ့မှသွားနေသော အေးနှင်း၏နောက်သို့ ခင်မောင်အေး လိုက်လာသည်။ အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ အေးနှင်း အိပ်ခန်းထဲထိ သွားမနေတော့ပဲ မီးဖိုဆောင်ကြမ်းပြင်မှာပင် ထိုင်၍လှဲချလိုက်သည်။ ခင်မောင်အေး သူမဘေးသို့ ရောက်လာပြီး ထိုင်ချလိုက်ရာမှ အေးနှင်း၏ ထဘီလေးကို လှန်တင်လိုက်သည်။ အေးနှင်း မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေသည်။ ပြီးတော့ ခင်မောင်အေး သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို တရွရွ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အေးနှင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ဟာလာဟင်းလင်း ဖြစ်နေပေမယ့် စောက်ပတ်ကအဝလေး ဟနေမယ်ဆိုတာ အေးနှင်း သိသည်။ “လိုးတော့မယ်နော်…. အေးနှင်း” အေးနှင်း နားထဲပူသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းရှိန်းသွားသည်။ စောစောက အေးနှင်း၏ဟာလေးကို သူတရွရွကိုင်ကြည့်နေကတည်းက အေးနှင်း စိတ်တွေပါလာနေပြီ ဖြစ်သည်။ ပေါင်နှစ်လုံးကို ထပ်ပြီးကားကာ ဖင်လေးကိုပွတ်ပေးရင်း စောက်ဖုတ်လေးကို ပိုခုံးမောက်အောင် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ခင်မောင်အေးလီးထိပ်ကြီးက စောက်ပတ်လေးကို ပွတ်တိုက်ဆော့ကစားပြီးမှ စောက်ခေါင်းဝလေးကို တေ့လိုက်သည်။ အေးနှင်း အသက်အောင့်ထားမိသည်။

ခင်မောင်အေး ဖင်ကြီးကိုကော့၍ လီးကိုဖိသွင်းသည်။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပြည့်ကြပ်စွာ တင်းတင်းကြီးပင် ဝင်လာသော လီးကြီး၏အရသာကို ခံစားရင်း အေးနှင်း၏ မျက်ဝန်းတွေထဲတွင် ထင်အောင်ကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ ချစ်သူထင်အောင်ကို သတိရနေမိသည်။ အေးနှင်း မှားများ မှားသွားပြီလား မသိဘူး၊ အချစ်ကို မျက်ကွယ်ပြု၍ အေးနှင်း သွေးသားဆန္ဒကို ရှေ့တန်းတင်ခဲ့လေသည်။ တင်းကနဲဝင်လာသော လီးကြီး၏အရသာ အတွေ့က အေးနှင်း၏ တကိုယ်လုံးကို ဖျင်းကနဲ လွှမ်းခြုံရစ်သိုင်း၍ သွားသည်။ အေးနှင်း လက်ကလေးများက ခင်မောင်အေး၏ ကျောပြင်ကို အလိုလျှောက် ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်။ အေးနှင်း ဖင်လေးကို ကော့ထားရင်း တင်းတင်းလေးနေသဖြင့် စောက်ဖုတ်လေးက ခုံးမို့ဖောင်းကားနေသည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်….ပလွတ်….စွပ်….ဖွတ်….အင်း…အင်း…အမလေး..လေး…အား….အင်း” အေးနှင်း ခင်မောင်အေးကို မချစ်မိသည်ကတော့ သေချာသည်။ ခင်မောင်အေး လိုးတာကိုခံရင်း ချစ်သူထင်အောင်ကိုပဲ မြင်ယောင်နေသည်။ ဒါပေမယ့် အေးနှင်း ခင်မောင်အေးကို တအားပြန်၍ ဖက်ထားပြီး ခင်မောင်အေး၏ပါးကိုပင် ခေါင်းထောင်၍ တစ်ချက်နမ်းလိုက်မိသေးသည်။ ဆောင့်အားနှင့် လိုးအားကောင်းလှသောကြောင့် မကြာမီမှာပင် အေးနှင်း မခံနိုင်အောင် ကျင်တက်အီဆိမ့်လာသည်။ ဖင်ကိုလူးလိမ့်၍ စကောဝိုင်းသလိုလုပ်ကာ ကော့ကော့ပေးလိုက်မိသည်။ ““ပြွတ်….ဖွတ်….ပြွတ်…ဗြစ်….အာ” အေးနှင်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ အရည်များ ပွက်ကနဲ ပန်းထုတ်လိုက်သည်။ “ပြွတ်…ဒုတ်….ဖွတ်….ဖွတ်…ဗြွီ…အင်း” တခဏအတွင်းမှာပင် ခင်မောင်အေး၏ လီးထိပ်မှ ထွက်လာသောအရည်တွေက အေးနှင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးအတွင်းဝယ် နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြင့် အေးနှင်းကို ဆိမ့်ကျင်တက်သွားစေပါသည်။ ခင်မောင်အေးနှင့် အေးနှင်း လိုက်ပြေးသွားသည်ဟူသော သတင်းက ထင်အောင်၏အသဲကို ကျွဲခတ်သွားရုံမျှသာ မဟုတ် အေးသင်း၏ ရင်ဝကိုလည်း လှံချွန်စိုက်သကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရသည်။ ထင်အောင်က အေးနှင်း၏ရည်းစား၊ အေးသင်းဆိုတာက ခင်မောင်အေး၏ ရည်းစား၊ ပြီးတော့ အေးသင်းက အေးနှင်း၏အစ်မ အရင်းခေါက်ခေါက် ခင်မောင်အေးနှင့် အေးနှင်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြသည်ကို အေးသင်းနှင့် ထင်အောင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး မစဉ်းစားတတ်အောင် ဖြစ်ကြရသည်။ အေးသင်းဆီ နှစ်ရက်ခြားတစ်ခါ လာနေကြ ခင်မောင်အေး မလာတာ နှစ်လကျော်အကြာမှာ အေးနှင်းကို ခိုးပြေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဒီကြားထဲမှာ ခင်မောင်အေးက အေးသင်းကို တစ်ခါချိန်းခဲ့ဖူးသည်။ လာနေကြသူက ဘာကြောင့်ရောက်မလာသလဲဆိုတာ သိချင်သော အေးသင်းက ခင်မောင်အေး၏အိမ်ကို အရဲစွန့်၍ သွားတွေ့ခဲ့သည်။ ဟိုရောက်တော့ ကိုမောင် ဘာကြောင့်မလာသလဲဆိုသော မေးခွန်းကိုမမေးမိ၊ မတွေ့ရတာ ကြာပြီဖြစ်သောချစ်သူနှင့် အတိုးချပြီး ချစ်ခဲ့ကြသည်။

ဒါပေမယ့် ပြန်ခါနီးမှာတော့ နုံးချိနေသော အေးသင်း၏ ကိုယ်လုံးလေးကို ဖေးမဖက်ငင်ကာ အိမ်ပေါက်ဝသို့ လိုက်ပို့ရင်း “ကို အေးသင်းဆီ လာဖို့မလွယ်တော့ဘူး။ အိမ်ကလူကြီးတွေက ညဘက်ဆို ကိုယ့်ကို အပျောက်မခံတော့ဘူး။ အခုလို အိမ်မှလူရှင်းတဲ့အခါ အေးသင်းကို လှမ်းပြီးချိန်းလိုက်ပါ့မယ်”ဟူသောစကားက အိမ်ပေါက်ဝရောက်ကာမှ ကို့လည်ပင်းကြီးကို အေးသင်း လှမ်းဖက်ပြီး နမ်းလိုက်မိသည်အထိ အေးသင်းကို အင်အားတွေဖြစ်စေခဲ့တာပါ။ အခုတော့ ဒီစကားက အေးသင်းကို ပျားရည်နဲ့ဝမ်းချခဲ့တာမှန်း အေးသင်း နောက်ကျစွာဖြင့် သိခဲ့ရပါပြီ။ “အခုတော့ ကိုရယ် အေးသင်း ဘယ်လိုနေရမ လဲ ဟင်”။ ထင်အောင်အိမ်သို့ အေးနှင်းရောက်လာပြီး ထင်အောင်အိပ်နေစဉ် ရောက်လာကာ အေးနှင်းက ဦးဆောင်၍ အချစ်ပွဲကို နွှဲခဲ့ကြသည်။ နောက်နေ့မှစ၍ အေးနှင်းအား ထင်အောင် မတွေ့မိတော့ပေ။ အေးနှင်း ရှက်နေတာပဲဖြစ်မည်။ ဒါဆို အေးနှင်းတို့အိမ်ဖက်ကို လျှောက်ပြီး အေးနှင်းကို သွားတွေ့ဖို့ ကောင်းပါ့မလား။ လူပျိုသိုးကြီး ထင်အောင် မဆုံးဖြတ်နိုင်။ ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေသည်။ သူသွား၍ ရှက်နေသေးသော အေးနှင်း စိတ်တိုသွားလျှင် ခက်မည်။ ဒီအသက်အရွယ်ရောက်မှ ရည်းစားဦးရသော ထင်အောင်တစ်ယောက် ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ တစ်ကယ်လို့များ သူနှင့်အေးနှင်း ဟိုတနေ့က တွေ့ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို တစ်နည်းနည်းနဲ့ လူကြီးတွေ သိသွားပြီး အေးနှင်း ဘာပြဿနာတွေ ဖြစ်မှန်းမသိ။ အကယ်၍ ဒီလိုဖြစ်နေတာမှန်ခဲ့ရင် သူရောက်သွားရင် အေးနှင်းအတွက်ပါ ပြဿနာက မသေးလှ။ ထင်အောင်၏ အတွေးတွေက သူ အေးနှင်းဆီ မသွားဖို့က များနေသည်။ ဒါကြောင့်လဲ ထင်အောင်ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက သွေးကြောင်တဲ့ထင်အောင်လို့ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောကြသည်။ ပြီးတော့ ငယ်ငယ်တုန်းကဆိုရင် သူငယ်ချင်းတွေက သူ့ကို စကြောက်ကြီးတဲ့။ နောက်ဆုံး ထင်အောင် တွေးမိတာကတော့ အရင်တစ်ခါကလည်း အေးနှင်း သူ့ဆီရောက်လာတာပဲ အခုလည်း အခြေအနေပေးရင် သူ့ဆီရောက်လာမှာပဲဟု တွေးကာ ဆုံးဖြတ်ပြီး အေးနှင်းအလာကိုသာ ထင်အောင် မျှော်နေမိတော့သည်။ အခုတော့ အေးနှင်းတစ်ယောက် ထင်အောင်ဆီ ဘယ်တော့မှ လာတော့မည် မဟုတ်တော့ပေ။ ထင်အောင်ထံ အေးနှင်းရောက်ခဲ့ပြီး ထင်အောင် လာလေနိုးနဲ့ မျှော်ခဲ့ပေမယ့်လည်း အေးနှင်းထံသို့ ထင်အောင် ရောက်မလာခဲ့ပေ။ ထန်းနို့က လှီးလိုက်မိပြီ အစရှိတနောင်နောင် သွေးသားတို့က ပကတိသွေးသားတွေ မဟုတ်တော့။

လူသွေးကို လျှာပေါ် တင်ယက်စုပ်လိုက်မိသော ကျားရိုင်းမလေးသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ အေးနှင်းက ငယ်ရွယ်နုပျိုသူမို့ မထိမ်းနိုင်၊ အစ်မဖြစ်သူ အေးသင်း၏ရည်းစား ခင်မောင်အေးတစ်ယောက် လာနေကြအတိုင်း ညဖက် ခြံထဲရောက်လာတော့ အိမ်မှာ မမအေးသင်းက မရှိ။ အလှူအိမ်သို့ သွားနေသည်။ မမအေးသင်းနှင့် ခင်မောင်အေးတို့၏ ပျော်ရွှင်မြူးတူး ချစ်ရည်လူးခဲ့ကြတာကိုလည်း အေးနှင်း မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ရဖူးသည်။ အခု လတ်တလောမှာလည်း ကျားရိုင်းမလေး အေးနှင်း၏သွေးက ဆာနေသည်။ အစ်မအေးသင်း၏ ရည်းစား ခင်မောင်အေး စောင့်နေမည့်ခြံထဲသို့ အေးနှင်း ညသန်းခေါင်တွင် တစ်ယောက်ထဲ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ အေးနှင်းတစ်ယောက် အသိဉာဏ်တွေ အရှက်တွေကို လွှင့်ပစ်လိုက်ပြီး မမအေးသင်း ကာမအရသာကို ခံစားနေကြ သရက်ပင်ခွကြား၌ မှောက်၍ကုန်းပေးလိုက်သည်။ အစ်မဖြစ်သူ အေးသင်းထက် တောင့်သော ချောသော ပို၍စွဲမက်ဖွယ်ရာကောင်းလှသော အေးနှင်းတစ်ယောက် သူ့ရှေ့သို့ စက်ရုပ်တစ်ရုပ်နှယ် လှမ်းလျှောက်ရောက်လာပြီး ဖင်လေးကုန်းကာ ထဘီလေးလှန်တင်လိုက်တာ မြင်လိုက်ရတော့ ခင်မောင်အေးမှာ ကျန်းမာသန်စွမ်းသော လူပျိုလူငယ်တစ်ယောက် မဟုတ်ပါလား။ ပြီးတော့ လာနေကျအတိုင်း ချစ်သူအေးသင်းထံ ရောက်လာပြီး ပြင်းပြသောဆန္ဒနှင့် အေးသင်းကို စောင့်နေခိုက်။ ဒီတော့ အေးနှင်းကို ဘယ်အလွတ်ပေးပါ့မလဲ။ သူဖြစ်ချင်သောဆန္ဒ၊ အေးနှင်း တောင့်တနေသော ဆန္ဒတွေကို တဝကြီး ဖြည့်ဆည်းလိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံများက ထင်အောင်ထက် အစစအရာရာသာသော အတွေ့တို့တွင် နစ်မွန်းကာ အေးနှင်းတစ်ယောက် ခင်မောင်အေးကို အိမ်ပေါ်အထိ ခေါ်ခဲ့လေသည်။ တစ်ကြိမ်မှသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ တစ်ရက်မှသည် ရက်ပေါင်းများစွာ နှစ်လတာ ကြာခဲ့သော ကာလဝယ် ကာမအတွေ့၌ နစ်ဝင်နေခဲ့သော အေးနှင်းတစ်ယောက် ခြောက်ခြားစရာကောင်းလှသော အိပ်မက်ကြောင့် အိပ်ပျော်နေရာမှ ဗြုံးကနဲ လန့်နိုးရသူလို အေးနှင်း တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည်။ မိန်းမတို့ ဓမ္မတာ် မတွေ့ရတာ နှစ်လရှိသွားခဲ့ပြီ။ တတ်ကျွမ်းနားလည်သူကို တိုးတိုးတိတ်တိတ်ပြကြည့်တော့ ထင်သည့်အတိုင်း အဖြေကမှန်နေသည်။

အေးနှင်း ဘာလုပ်ရမလဲမသိ ပထမဆုံး ထင်အောင်နှင့် တစ်နေ့ခင်းလုံး အပျော်ကြူးခဲ့ကြသည်။ နောက် ခင်မောင်အေးနှင့် အကြိမ်ကြိမ်အဖန်ဖန်ဆိုတော့ ဘယ်သူ့လက်ချက်မှန်း အေးနှင်း ဝေခွဲဆုံးဖြတ်၍မရ။ ဒါပေမယ့် လက်ရှိက ခင်မောင်အေး ဒီတော့ မိန်းမသားပီပီ အေးနှင်းတစ်ယောက် ခင်မောင်အေးထံ မျက်ရည်ခံထိုး၍ ကိုမာင်ရင်သွေးလေး ငယ်လေးဆီမှာ ရှိနေပြီဆိုတဲ့ စကားလေးကို မရဲတရဲလေး တုန်ခိုက်စွာ မပွင့်တပွင့်လေး ဆိုလိုက်တော့ ခင်မောင်အေးတစ်ယောက် အေးနှင်းကို ခိုးပြေးလေတော့သည်။ အိမ်မှာက မိဘနှစ်ပါးရှိသည်မဟုတ် အစ်မကြီး အမိအရာဆိုသလို အေးသင်းတစ်ယောက် မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် မိဘတွေထံကိုလည်း အကြောင်းကြားရသည်။ ရပ်ရွာလူကြီးများမှ တဆင့် ခင်မောင်အေး၏ မိဘများထံလည်း ဆက်သွယ်ရသည်။ ညီမလည်းဆုံး၊ ချစ်သူလည်းဆုံး ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကိစ္စကိုလည်း အေးသင်း မျက်ရည်စက်လက်ဖြင့် လိုက်လုပ်နေရသည်။ ထွေးနွယ်လောက်နာကျင်ခံစားနေရ တာ ဘယ်မှာရှိနိုင်ပါတော့မည်နည်း။ ညိုမောင်ကတော့ ယောကျၤားလေးအမာစား၊ အပျော့စားမဟုတ်။ ဒါပေမယ့် အေးနှင်းက ထင်အောင်အတွက် ရည်းစားဦး၊ ဒီတော့ ထင်အောင် ခံနိုင်ရည်မရှိ၊ မကြုံဖူးသောဝေဒနာကို လူးလှိမ့်နေအောင် ခံစားနေရသည်။ ဒီလိုကိစ္စမျိုးနှင့် ပတ်သက်၍ ယောက်ျားတွေမှာ ထွက်ပေါက်ကရှိပြီးသား အဲ့ဒါကတော့ ယမကာ ထွက်ပေါက်ပင်ဖြစ်သည်။ တသက်လုံး သောက်တတ်စားတတ်သူ မဟုတ်တော့ ထင်အောင်စိတ်က မရဲ ဒီတော့အိမ်သို့ ဝယ်လာပြီး ပုန်းလျှိုးကွယ်လျှိုး သောက်ရသည်။ အိမ်မှာကလည်း လူက များများစားစားရှိတာ မဟုတ်။ ထင်အောင့်အစ်ကိုဝမ်းကွဲ မြင့်မောင်နှင့် မရီးခင်သက်တို့ လင်မယားနှစ်ဦးသာ ရှိသည်။ မြင့်မောင်က လိုင်းကားမောင်းတော့ ညဥ့်နက်မှ ပြန်လာတတ်ပြီး မိုးမလင်းမှီ ထသွားတတ်သည်။ ဒီတော့ ထင်အောင်တစ်ယောက် လွတ်လပ်ချင်တိုင်း လွတ်လပ်၍နေသည်။ အမှန်တော့ ထင်အောင်တို့မိသားစုက နယ်တွင်နေတာဖြစ်သည်။ ထင်အောင်သာ အလုပ်လာရှာရင်း စက်ရုံတွင် အလုပ်ရကာ အစ်ကိုဝမ်းကွဲမြင့်မောင်၏ အိမ်မှာ နေတာဖြစ်သည်။ မြင့်မောင်မိန်းမ ခင်သက်ကလည်း သူတို့မြို့သူပင်ဖြစ်တော့ ထင်အောင်နှင့် ရင်းနှီးခင်မင်ပြီးသား ဖြစ်လေသည်။

မခင်သက်က သဘောကောင်းသည်။ အိမ်တွင် ထင်အောင်ကို အစစအရာရာ ဦးစားပေးသည်။ ထင်အောင်၏ အဝတ်အစားကအစ ခင်သက်လျှော်ပေးသည်။ စားစရာ ချက်ရင်လည်း အသဲအမြစ်လေးများပင် ထင်အောင်အတွက် ခူးခပ်၍ဖယ်ပေးထားသည်။ မခင်သက်က ထင်အောင်ထက် အသက်တစ်နှစ်သာ ကြီးသည်မို့ သူငယ်ချင်းတွေလို ပြောဆိုဆက်ဆံသည်။ ဒါပေမယ့် ထင်အောင်က အိမ်တွင်ရှိသော ခင်သက်ကိုလည်း ဂရုမစိုက် စက်ရုံမှ ခွင့်ရက်ရှည် ယူထားပြီး ပုလင်းတစ်လုံးနှင့်သာ အဖော်ပြုနေလေသည်။ ထင်အောင့်ရည်းစား အေးနှင်း ခင်မောင်အေးနှင့်လိုက်ပြေးသဖြင့် ထင်အောင် ခံစားနေရတာကို ခင်သက်သိသည်။ အရင်က ထင်အောင် ရည်းစားမထားခဲ့ဖူးတာကိုလည်း ခင်သက် တစ်စွန်းတစ်စသိသည်။ ဒီတော့ ထင်အောင့်အဖြစ်ကို စာနာ၍ ထင်အောင့်ကို ဘာမှမပြောဘဲ ခင်သက်အသာဘဲ ကြည့်၍နေသည်။ ဒါပေမယ့် ထင်အောင်က တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ ပို၍ဆိုးလာသည်။ သောက်ကာစက သူ့ကိုယ်သူ ထိမ်းနိုင်သိမ်းနိုင်သေးသည်။ သူ့ကိုယ်သူ သတိထား၍ သောက်သည်။ နောက်တွင်တော့ ဆင်ဆင်ခြင်ခြင် မရှိရုံမျှမက လူမှန်းသူမှန်းမသိအောင်အထိ သောက်လာပြီး ခင်သက်ခူးခပ်၍ လာချပေးသော ထမင်းဟင်းကိုပင် စားတယ်ဆိုရုံ တစ်ဇွန်းနှစ်ဇွန်းစား၍ နေရာတွင်ပင် လှဲချအိပ်ပျော်သွားသည်အထိ အခြေအနေဖြစ်လာတော့ ခင်သက် ဆက်ပြီး ဒီအတိုင်းကြည့်မနေနိုင်တော့ ထင့်အောင့်အား ပြောဆိုဖျောင်းဖျရန် စဉ်းစားရလေတော့သည်။ ထင်အောင်တစ်ယောက် ရှေ့တွင် အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်၊ ရေခွက်နှင့် ငါးခြောက်ကြော်ပန်းကန်လေးကိုချ၍ ကြမ်းပြင်တွင်ထိုင်ကာ ထုံးစံအတိုင်း သူလုပ်နေကြအတိုင်း အိမ်ရှေ့လမ်းမကို အကြာကြီး မျှော်ကြည့်နေလိုက် အရက်ဖန်ခွက်ကို ကောက်မော့လိုက်နှင့် လုပ်နေသည်။ ခင်သက် ရေချိုးပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက်လာကာ မျက်နှာသုတ်အပြီး ထင်အောင်အား ထမင်းခူးပေးရန် သတိရကာ ထမင်းနှင့်ဟင်းတို့ကို ပန်းကန်နှင့် ခူးခပ်ထည့်ယူလာပြီး ထင်အောင်၏ရှေ့တွင် ချပေးလိုက်သည်။ ခင်သက်ကြည့်လိုက်တော့ အရက်ပုလင်းထဲတွင် လက်နှစ်လုံးလောက်သာရှိ တော့သည်။ “ထင်အောင်…..ထမင်းစားတော့..” “အင်း” ပြောပြီး ထမင်းပန်းကန်ကို ချပေးကာ ခင်သက် လှည့်ထွက်မည်အလုပ် အပြင်တွင် မှောင်စပျိုးနေသည်ကို သတိထားမိပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးကို ခင်သက် သွား၍ပိတ်လိုက်သည်။

သူမ ပြန်လှည့်လာသည်အထိ ထင်အောင်က ထမင်းပန်းကန်ကို မတို့သေး။ “ထင်အောင် ထမင်းလည်းစားအုန်း……ပြီးတာတွေလည်းပြီးသွားပြီဘဲဟာ….တစ်ယောက်မကောင်း တစ်ယောက်ပေါ့….ကိုယ့်ကျန်းမာရေးလည်းဂရုစိုက်ဦး” ခင်သက် ထင်အောင်နားအရောက် ရပ်၍ ဖျောင်းဖျ ပြောဆိုလိုက်သည်။ ခင်သက် ဖျောင်းဖျလိုက်သည်ကပင် ထင်အောင်ကို ဆွပေးသလို ဖြစ်သွားသည်လား မပြောတတ်တော့။ ”မပြီးဘူး….ဘယ်တော့မှမပြီးဘူး….ငါ့ရင်ထဲမှာ ဘယ်တော့မှ မပြီးဘူးခင်သက်…”” ခင်သက်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး ထင်အောင်က မူးသံကြီးဖြင့်ပြောသည်။ ရှေ့မှပုလင်းကို ခင်သက်ကြည့်လိုက်တော့ စောစောက ကျန်နေသည့် အရက်လက်နှစ်လုံးက မရှိတော့။ ပုလင်းပင် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် တုံးလုံးလဲနေပြီ။ ““ဒါတော့…..ဒါပေါ့ဟာ….ကျန်းမာရေးကို ဂရုစိုက်ဖို့ပြောတာပါ…”” ““ထွီ….ယောက်ျားချင်း ဘာများကွာလို့လဲ ခင်သက်ရာ ငါလည်း ယောက်ျားအစစ်ပါပဲဟာ…”” အို…“ဟာ…..ဝုန်း…..အာ”” ““ဟဲ့…ညို…..မောင်….ထင်အောင် ….အို….အို….”” ထင်အောင်က အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ကြုံး၍အထ ဘေးသို့ယိုင်ဆင်းသွားတော့ ခင်သက်က လှမ်းဆွဲ၍ထိန်းလိုက်သည်။ ထင်အောင် သူမဖက် ပါလာပေမယ့် ခါးကပုဆိုးက ကျွတ်ကျသွားသည်။ ခင်သက်က ဗြုံးကနဲ လှမ်းဆွဲ၍ ထင်အောင်က ခင်သက်ဘက်ကို မတ်၍ပြန်ပါလာသော်လည်း သူ့ကိုယ်သူမဟန်နိုင်၍ ပြန်၍ယိုင်အသွား ထင်အောင်က ခင်သက်ကိုလှမ်း၍ ဖက်လိုက်သော်လည်း ထင်အောင်၏ ခန္ဓာကိုယ်အလေးချိန်ကို ခင်သက်မထိန်းနိုင်ဖြစ်ကာ နှစ်ယောက်စလုံး ဖက်လျှက်သား ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ လဲပြို၍ ကျသွားတော့သည်။ ရင်လျားထားသော ခင်သက်၏ထဘီက ပြေကျသွားပြီး ဖွေးနစ်သော နို့နှစ်လုံးက ဝင်းကနဲ ထွက်ပေါ်၍လာသည်။ စူးရှသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် ထင်အောင်က ခင်သက်၏နို့နှစ်လုံးကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်နေသည်။ ““ထင်အောင်…..ဖယ်…ဖယ်တော့….ငါထတော့မယ်….”” ခင်သက် ဘယ်လိုမှ ဒီအနေအထားနှင့် မနေတတ်တော့ နို့နှစ်လုံးကလည်း ဟင်းလင်းကြီး ပေါ်၍နေသည်။ ဒါကိုလည်း ထင်အောင်က စိုက်ကြည့်နေသည်။ ဒါတင်လား မဟုတ်သေး။ သူမ၏ကိုယ်တစ်ခြမ်းပေါ်သို့ မှောက်ကျနေသော ထင်အောင်၏ ပေါင်ကြားမှ ဖွားဖက်တော်ကြီးက ဘယ်အချိန်က ထနေတာလဲမသိ သံချောင်းကြီးအလား ခင်သက်၏ ပေါင်ထိပ်ဘေးကို ထောက်ထားမိသည်။ စောစောက ကျွတ်ကျသွားပြီဖြစ်၍ ထင်အောင့်ခါးတွင် ပုဆိုးကရှိတော့တာ မဟုတ်။

ကိုယ်လုံးခြင်း ပိနေသဖြင့် မာကျောလှသော လီးတန်ကြီးက တဒိတ်ဒိတ်ခုန်နေတာကို ခင်သက် သိနေရသည်။ ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူလာသည်။ ခင်သက်ပြောလိုက်တာကို ထင်အောင်က ဘာမှပြန်မပြောပဲ ခင်သက်၏မျက်နှာကို ဖြတ်ကနဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး “ရွှတ်” ကနဲ လှမ်းနမ်းလိုက်သည်။ ““ဟင်….အို”” တစ်ကိုယ်လုံး ထူပူနေရသည့်အထဲတွင် ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖျန်းကနဲ ထသွားသည်။ ““ဖယ်….ဖယ်ဟာ…အို….အို….အင်း…..အင်း…အ…အင်း..”” ခင်သက်၏ နို့ကို ထင်အောင် အငမ်းမရ စို့လိုက်သည်။ စို့တာမှ ကမူးရှုးထိုးကို ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း စို့ပစ်လိုက်သည်။ ခင်သက် ထင်အောင်၏ကျောပြင်ကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ထုသည်။ နှစ်ချက်သုံးချက်သာ ထုလိုက်နိုင်ပြီး ခင်သက်ငြိမ်ကျသွားပြီး တအင်းအင်းငြီးကာ ရင်ဘတ်လေးကြွ၍ ကြွ၍တက်လာသည်။ ဟုတ်သည် ဒီလိုအငမ်းမရ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်းစို့တာကို သူမ မခံရတာကြာပြီ။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ထင်အောင် စို့သည်။ ဖွေးနစ်သော နို့အုံလေးများပင် ပန်းနုရောင် သန်းလာသည်။ ခင်သက် မျက်လုံးလေးတွေ စင်းကျလာပြီး တအင်းအင်းငြီးကာ ခန္ဓာကိုယ်မှ အားအင်များက တစ်စတစ်စရုတ်လျော့၍ လာသည်။ ခင်သက်၏အာရုံက နို့စို့ခံနေရသော အတွေ့မှသည် ပေါင်ထိပ်တွင် ထောက်၍နေသော လီးချောင်းကြီးဆီသို့ တစ်ချက်ချက် ရောက်၍သွားသည်။ သန်လိုက်တဲ့ဟာကြီးဟု တွေးမိလိုက်တိုင်း နို့အုံတစ်ခုလုံး ပါစပ်ထဲပြုတ်ဝင်သွားလုမတတ် ရင်ဘတ်လေး ကြွပေးရသည်အထိ ခံစားနေရသော အတွေ့ဆီကို အာရုံက ရောက်သွားပြန်သည်။ ခင်သက် ဘာသားနဲ့ထုထားတာမို့လို့လဲ ခင်သက်ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှ သွေးသားတွေ ဘလောင်ဆူလာသည်။ ထင်အောင် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြွပြီးထလိုက်ကာ သူလွှတ်ပေးလိုက်သော နို့လေးတွေကို အာသာမပြေပုံဖြင့် ကြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြွပြီး ထင်အောင် ထလိုက်တော့ သူ၏လီးတန်ကြီးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ ခင်သက် အမိအရကြည့်လိုက်ရင်း မျက်တောင်လေးတွေ တဖျတ်ဖျတ်ခတ်လိုက်ကာ သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေက ချက်ချင်းရီဝေသွားသည်။ လီးကြီးက ဒစ်ပြဲကြီး စောင်းကြီးက အသဲယားစရာ ကောင်းလောက်အောင် ဖောင်းထနေပြီး တငေါက်ငေါက်ဖြစ်ကာ လီးထိပ်တွင် အရည်လေးတွေ စို့နေတာကို ထင်ထင်ရှားရှား မြင်လိုက်ရသည်။ ခင်သက်ရင်ထဲတွင် မွန်းကြပ်၍လာသည်။ ပက်လက်လေး ဖြစ်နေသော ခင်သက်၏ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထင်အောင် ခြေဆုံးခေါင်းဖျားကြည့်သည်။ နှစ်ဆယ်ကျော်အသက်နှင့် တစ်သားမှမကျသေးသော ခင်သက်၏ကိုယ်လုံးလေးက ဖွံ့ထွားကျစ်လစ်ကာ စွဲမက်စရာ ကောင်းလှသည်။

မူလရင်လျားထားသော ထဘီက ခါးနားအထိပြေကျနေပြီး ထဘီအောက်နားစလေးကလည်း ဒူးဆစ်တစ်ဖက်ပေါ် တစ်ဖက်ဖုံးဖြင့် အသားလေးတွေကဝင်း၍ နေသည်။ ခင်သက်တစ်ကိုယ်လုံးကို ထင်အောင်က တစ်ချက်မျှ ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ထဘီအောက်နားစလေးကို အပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်သည်။ ““အို….ဟဲ့…ထင်အောင်….မလုပ်နဲ့လေ….မတော်ပါဘူး”” အတွင်းအင်္ဂါကို လေစိမ်းတိုး၍ အေးကနဲဖြစ်အသွား သတိဝင်လာသော ခင်သက်က တစ်ဆို့ဆို့အသံလေးဖြင့် တားရှာသည်။ လူကတော့ နေရာမှမရွေ့။ ထင်အောင် ခင်သက်ကို ဂရုမစိုက် လှစ်ဟပေါ်ပေါက်လာသော ခင်သက်၏ အတွင်းအင်္ဂါကို ကြည့်သည်။ ခင်သက် အမွှေးသန်သည်။ ဒါကြောင့် တစ်လတစ်ခါ ရိတ်ပေးရသည်။ အခုရိတ်ပြီးတာ နှစ်ရက်ဘဲရှိသေးတော့ အမွှေးငုတ်တိုလေးတွေက စိမ်းမြမြလေး ထွက်၍နေသည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုက ဘာလို့ဖောင်းစို၍ ထကြွနေသည်မသိ ဖောင်းတင်း၍ ထနေသည်။ ထင်အောင် သူမအပေါ်သို့ခွ၍ အတက် ခင်သက် မျက်လုံးမှိတ်ချလိုက်သည်။ မောင်မင်းကြီးသား ထင်အောင်က လူပေါ်ကိုခွတက်ပြီးကာမှ စောက်ပတ်ကို လက်ဖဝါးလှန်၍ ကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။ ခင်သက် တစ်ချက်တွန့်သွားသည်။  စမ်းကြည့်ကိုင်တွယ်ရုံမျှသာ တစ်ချက်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့လီးကိုအရင်းမှကိုင်ကာ တေ့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ တစ်ဆက်တည်း ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ ““ပြွတ်…ဖွတ်…ဟင်း…”” အထဲမှာက အရည်တွေ ပြည့်လျှံနေသည်။ တစ်ချက်တည်းနှင့် လီးက တစ်ဆုံးဝင်သွားသည်။ ခင်သက် ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချကာ ကြမ်းပြင်နှင့်တစ်ထွာလောက် ကွာအောင်သာ ကြွထားသော သူမ၏ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ပစ်လိုက်သည်။ ထင်အောင် ခင်သက်၏မျက်နှာလေးကို လှမ်း၍နမ်းရင်း သူမပေါ်သို့ မှောက်၍ချကာ ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပြီးဆောင့်သည်။ ““ပြွတ်…ဖွတ်….ဖွတ်…ဟင့်…ဟင့်…ဟင်း…”” လူပျိုလို့မပြောရ ထင်အောင်၏ဆောင့်ချက်တွေက အရိုင်းဆန်လှသည်။ ခင်သက်က အရိုင်းသက်သက် မဟုတ်ပါ။ ဆောင့်ချင်သလို ဆောင့်၍နေသော ထင်အောင်၏လီးတန်ကြီးကို သူမ လိုသလို ဖင်ကိုညာလိမ့်လိုက် ဘယ်လိမ့်လိုက် ကြွ၍ ကော့ပေးလိုက်ဖြင့် သူမလိုသလို လှည့်ပြောင်းကာ အလိုးခံသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် သတိရလျှင်လည်း ထင်အောင် အရသာတွေ့စေရန် သဲကြီးမဲကြီး ဆောင့်ဝင်နေသော ထင်အောင်၏လီးတန်ကြီးကို စောက်ပတ်နှင့်ညှစ်၍ ပေးသည်။

ဆွဲ၍ပေးသည်။ ““ပြွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်…ဟင့်…ဟင့်…ဟင်း…”” ထင်အောင်က တရှုးရှုး အသက်ရှုသံကြီးနှင့် အားရပါးရဆောင့်နေသလို ခင်သက်ခမျာမှာလည်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ထားရင်းက ပါးစပ်လေး ဟဟပြီး ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အသက်ရှူ၍ ရှုူ၍သွား သည်။ ““ပြွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်….ဖွတ်…..ဖွတ်…အင်း…ဟင်း…အ….အ…..အင်း..ထင်…ထင်အောင်….ဟင်း…..ဟင်း”” ခင်သက် ဘယ်လိုမှ စိတ်တင်းထား၍မရ၊ ထင်အောင့်ကိုယ်ကြီးကို ပြန်၍ဖက်ထားလိုက်မိသည်။ ကာမအရသာက နှစ်ယောက်စလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုစလုံးမှာ ဆူဝေ၍ တက်လာသည်။ ထင်အောင် ကုန်းထ၍ ခင်သက်၏နို့ကို ဆွဲစို့ရင်း ဆက်ဆောင့်သည်။ ဒီတော့ ခင်သက်က ထင်အောင်၏လည်ပင်းကို သိုင်း၍ဖက်သည်။ ထင်အောင်၏စိတ်ထဲ အာရုံထဲတွင် အေးနှင်းဆိုတာ မရှိတော့သလို ခင်သက်၏အာရုံထဲတွင်လည်း မြင့်မောင်ဆိုတာ မရှိတော့ပေ။ နှစ်ယောက်စလုံး အရာအားလုံးကိုမေ့၍ ကာမအရသာတွင် နစ်မွန်းနေကြသည်။ ““ဖွတ်…..ပြတ်…ပြတ်…ပလွတ်….အဟင်း….အင်း….ဟင်းဟင်း….”” ထင်အောင်က ဒလစပ်ဆောင့်လာသလို အောက်မှ ခင်သက်ကလည်း ဟင်းကနဲ ဟင်းကနဲ အားယူကာ ထင်အောင်၏ ဆောင့်ချက်အတိုင်း ဖင်ကြီးကိုကော့၍ကော့၍ ပြန်ဆောင့်သည်။ ““ပလွတ်…..ဖွတ်….ဗြစ်….ထင်အောင်….အား….ထွက်….ထွက်….ပြီ…အား….အား…”” ခင်သက်တစ်ယောက် အတင်းကော့၍ လီးကြီးကို ဆွဲညှစ်ကာ ပြီးသွားခိုက် ထင်အောင်မှာလည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါလေတော့သည်။ ခင်မောင်အေးနှင့် အေးနှင်းတို့၏ မင်္ဂလာဆောင်က ပြီးသွားပြီ။ အေးနှင်းနှင့် အေးသင်းတို့၏ဖခင်မှာလည်း တာဝန်ကျရာ ရေယာဉ်သို့ ပြန်ရသဖြင့် မိခင်ဖြစ်သူပါ ပြန်၍လိုက်ပါသွားသည်။ အိမ်မှာက အေးသင်း တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့သည်။ အေးနှင်းမှာ ယောင်နောက်ဆံထုံးပါဆိုသော စကားအတိုင်း ခင်မောင်အေးတို့အိမ်တွင်ပင် နေသည်။ ဒီတော့ အိမ်မှာ အေးသင်းတစ်ယောက်ထဲသာ ကျန်ခဲ့သည်။ အေးသင်းအတွက် ညမှုညတာ အဖော်ရစေရန် ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်ကို ခေါ်ထားသည်။ ထိုအဒေါ်ကြီးက ညမိုးချုပ်သည်နှင့် အိပ်တော့သည်။ စောစော မအိပ်တတ်သူ အေးသင်းတစ်ယောက်မှာတော့ ချောင်လည်ချောင်ပတ်နှင့် ကျန်ခဲ့သည်။

အေးသင်း အရင်ညတွေတုံးကတော့ တီဗွီထိုင်ကြည့်ပြီး တီဗွီသိမ်းမှ အိပ်သည်။ ဒီညတော့ အေးသင်းမှာတီဗွီကြည့်ချင်စိတ် မရှိသဖြင့် တီဗွီကိုပိတ်ကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ခဲ့သည်။ နွေရာသီညမို့ အိုက်စပ်စပ်ရှိသည်နှင့် အေးသင်းကိုယ်ပေါ်မှ ဘော်လီအင်္ကျီကို ခွာပစ်လိုက်ပြီး ထမီကို ရင်လျားလိုက်သည်။ ပြီးမှ အေးသင်းမှာ ရင်လျားထားသော ထမီကို ပြန်၍ဖြည်လိုက်ပြီး ထမီကို ခါးသို့ပတ်၍ ဝတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ ဆူဖြိုးသော အေးသင်းက သူမ၏နို့နှစ်လုံးကို ငုံ့၍ကြည့်ပြီး ရည်းစားဖြစ်သူ ခင်မောင်အေးကို သတိရလိုက်သည်။ တစ်ချိန်က ခင်မောင်အေး မှတ်မှတ်ရရကိုင်၍ အငမ်းမရစို့ခဲ့သော နို့လေးနှစ်လုံး အခုတော့ သခင်မဲ့နေပြီ။ ကိုင်မည့် စို့မည့်သူ မရှိ။ အဖော်မဲ့လျှက် အထီးကျန်ခဲ့ရပြီ။ အေးသင်း သူမ၏နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုအား သူမဘာသာ ဖျစ်ညှစ်ကြည့်လိုက်ပြီးမှ ပေါင်လေးကိုကွ၍ အဖုတ်လေးကို သူမလက်လေးဖြင့် ထမီပေါ်မှပင်အုပ်၍ ကိုင်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ တစ်ချိန်က သူမ၏ရည်းစား ခင်မောင်အေး အားရပါးရလိုးခဲ့သော အဖုတ်လေး ခုတော့ လုပ်မည့်သူမရှိ အဖော်မဲ့ သခင်မဲ့လျှက်ရှိသည်။ အေးသင်း သူမ၏အဖုတ်လေးကို ထဘီပေါ်မှပင် လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး နှစ်ချက်သုံးချက် ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရည်းစားဖြစ်သူ ခင်မောင်အေးကို သတိရခြင်းနှင့်အတူ ခန္ဓာကိုယ်ရှိ ကာမခလုတ်များကို ကိုင်မိပွတ်မိလုပ်မိလိုက်တော့ အေးသင်း၏သွေးသားတွေက လှုပ်ရှား၍လာသည်။ “ဟင်” ကနဲ အေးသင်း သက်ပြင်းချကာ ခါးတွင်ပတ်ထားသော ထဘီလေးကိုဖြည်ကာ ဆွဲတင်လိုက်ပြီး ပြန်၍ ရင်လျားလိုက်သည်။ ““ဖျောက်…..ချွတ်….ချွတ်…”” ““ဟင်”” အေးသင်း ရင်ထဲထိတ်ကာ မျက်လုံးလေးများ ဝိုင်းသွားသည်။ အေးသင်း၏ အိပ်ခန်းအပြင်ဖက် ခြံထဲမှသစ်ကိုင်းခြောက်ကို လူနင်းသည့်အသံမှန်း အေးသင်း ကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။ အသာလေး ခြေဖော့နင်းကာ အေးသင်း အိမ်နံရံဘေးသို့ ကပ်လိုက်ပြီး ပျဉ်ပြားအကွဲကြောင်းမှ အပြင်သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ ““ဟင်….ကျော်ကျော်ပါလား…”” အေးသင်းတို့အိမ်၏ နောက်ဖေးအိမ်မှ အသက် (၁၉)သာရှိသေးသော ကျော်ကျော်ဆိုတဲ့ကောင်လေး အိမ်ဘေးတွင် ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေသည်။ ညနေက အေးသင်း အိမ်ဘေးတွင် ရေချိုးနေစဉ်က ကျော်ကျော်က သူမကို ခြုံအကွယ်မှထိုင်၍ ချောင်းနေတာကို အေးသင်း သတိထားလိုက်မိသည်။

အခုလည်း ကျော်ကျော်က သူမကိုလာပြီး ချောင်းတာဖြစ်မည်။ အေးသင်း စိတ်ကူးတစ်မျိုး ရသွားသည်။ ““ဟာ….အိုက်လိုက်တာ…”” ““ဂျလောက်…..ဂျလောက်…”” အေးသင်း ပြူတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြူတင်းပေါက်မှာပင် ရပ်၍ ရင်လျားထားသော ထဘီကိုဖြည်လိုက်ပြီး စောစောကလိုပင် သူမ၏နို့အုံနှစ်လုံးကို ထုတ်၍ ငုံ့ကြည့်သည်။ စောစောကထက် နဲနဲပိုကြာသည်။ ထို့နောက်တွင် အေးသင်း ပြူတင်းပေါက်ကို ပြန်၍မပိတ်ဘဲ ကုတင်ပေါ်တက်၍လှဲကာ ပြူတင်းပေါက်ဘက်ကို ကျောပေး၍ တစ်စောင်းလေးလှဲ၍ မျက်လုံးလေး အသာမှိတ်ကာ အသက်ကို မှန်မှန်ရှုရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ်၊ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် အကြာမှာတော့ အိမ်ကတစ်ချက် ငြိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ သိသာရုံလေး ဖြစ်သွားသည်။ အေးသင်းက မျက်လုံးမှိတ်၍ ငြိမ်ကာ သတိထားနေသဖြင့် သိလိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ အေးသင်းတို့အိမ်၏ ပြူတင်းပေါက်အောက်ဖက်ဘောင်က မြေပြင်မှ လေးပေခန့်သာမြင့်သည်။ သံဇကာတွေ သစ်သားတန်းတွေ ကာထားခြင်းမရှိသဖြင့် ပြူတင်းပေါက်ဘောင်ကို ခို၍ဆွဲတက်ပါက အသာလေး တက်လို့ရပေပြီ။ ကျော်ကျော်ဆိုသော ကောင်လေး အခန်းထဲသို့ရောက်ပြီဆိုသည်ကို အေးသင်း သိလိုက်ပြီ။ မကြာလိုက် ပြူတင်းပေါက်ဖက်ကို ကျောပေး၍ စောင်းအိပ်နေသော အေးသင်း၏ တင်သားကြီးနောက်ဖက်သို့ အေးစက်သောအရာလေးတစ်ခုက လာ၍ထိသည်။ ကောင်လေး ကြောက်နေတာ ထင်သည်။ လက်ဖျားလေးတွေ အေးနေသည်ဟု အေးသင်း အသက်မှန်မှန်ရှုကာ မျက်လုံးမှိတ်၍ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရင်း တွေးမိလိုက်သည်။ အေးသင်း ငြိမ်ချက်သားကောင်းနေတော့ ကျော်ကျော်ဆိုသောကောင်လေး ပို၍ရဲလာပုံရသည်။ အေးသင်း၏ တင်သားကြီးတွေကို သူ့လက်လေးဖြင့် မထိတထိလေး ပွတ်ကြည့်သည်။ လက်ဖဝါးလေးဖြင့် အိအိဖောင်းဖောင်း တင်သားကြီးတွေကို အသာလေး ဖိဖိကြည့်သည်။ စိတ်ထဲမှာ မရိုးမရွဖြစ်လာပေမယ့် အေးသင်းမလှုပ်ရဲ အသာလေး ဆက်ပြီးငြိမ်နေသည်။ ဒီတော့ ကျော်ကျော်ပို၍ ရဲလာသည်။ အေးသင်း၏ တင်သားကြီးတွေကို သိသိသာသာကြီး ကိုင်တွယ်ကာ ဆုပ်နယ်လာသည်။ အေးသင်း ဆက်ပြီး ငြိမ်နေလို့မဖြစ်တော့။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သိသွားရင် ကောင်လေး ထွက်ပြေးသွားလိမ့်မည်။

အေးသင်း မျက်လုံးကို ဖြတ်ကနဲဖွင့်ကာ လက်တစ်ဖက်က ကျော်ကျော်၏လက်ကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ရင်လျားထားသော ထမီကို ရင်ဘတ်မှ ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ တစ်ပါတည်း ပက်လက်လှန်လိုက်သည်။ “မမသင်း….ကျွန်နော်…..ဟို…..ဟို” ကျော်ကျော်က ကြောက်အားလန့်အား ပြောနေပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေက အေးသင်း၏နို့တွေကို စူးစူးဝါးဝါးကြည့်နေသည်။ ကောင်လေးလက်ကို ကိုင်ထားသော အေးသင်း၏လက်က မလွှတ်ပဲ ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် ကျော်ကျော်၏ပါးစပ်ကို လှမ်းပိတ်လိုက်သည်။ ကျော်ကျော် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ စကားသံရပ်သွားပြီး အေးသင်း၏မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်သည်။ ရီဝေသောမျက်လုံးအစုံဖြင့် သူ့မျက်နှာကို ကြည့်နေသော အေးသင်း၏ မျက်နှာလေးက သူ့ကိုပြုံးပြလိုက်တာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပင် အေးသင်းက ကျော်ကျော်၏ လက်တစ်ဖက်ကိုပါ လှမ်းကိုင်ကာ သူမဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်တော့ ရေငတ်တုန်းရေတွင်းထဲ ဆင်းချင်နေသည့် ကျော်ကျော်မှာ သူမအပေါ်သို့ မှောက်လျှက်သား ကျလာပြီး ချက်ခြင်းပင် ကုတင်ဘေးတွင် ရှိနေသေးသည့် သူ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပါ ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်လိုက်ပြီး အေးသင်းကို အငမ်းမရဖက်ကာ သူမ၏ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို တရစပ်နမ်းလိုက်ရာမှ သူမ၏ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ကျော်ကျော်၏မျက်နှာက မှောက်ကျသွားသည်။ ကလေးတစ်ယောက် နို့စို့သလို အေးသင်း၏ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကျော်ကျော်က တပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ အေးသင်း သူ့ကျောပြင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး ရင်ဘတ်လေးကို ကြွကာကြွကာဖြင့် နို့အစုံကို ကျော်ကျော်၏မျက်နှာသို့ ကပ်ကပ်ပေးသည်။ ဘေးကနေ သူမပေါ်မှောက်ထားသည့် ကျော်ကျော်၏ကိုယ်နှင့်ပိနေသော အေးသင်း၏လက်တစ်ဖက်က တရွရွလှုပ်ရှား၍ လာသည်။ ကျော်ကျော်၏ ပေါင်ကြားကို စမ်း၍ပင့်ကိုင်သည်။ ““ဟယ်…အယ်..နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး…လူကသာ ငယ်တာ….ပစ္စည်းကြီးက ခင်မောင်အေးလောက်ကို ရှိသည်…”” ကျော်ကျော်ကတော့ နို့စို့တာ မဝနိုင်သေး။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့နေသည်။ အေးသင်း၏လက်က သူ့ပုဆိုးခါးပုံစကို အသာစမ်းပြီး ဖြုတ်လိုက်ရာက ပုဆိုးကြားသို့ တိုး၍ဝင်သွားကာ လီးတန်ကြီးကို မိမိရရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ပူနွေးမာကျောလှသော လီးချောင်းကြီးအတွေ့က အေးသင်းစအိုလေးကို ရှုံ့သွင်းမိသည်အထိပင် ဖြစ်သွားရသည်။ အေးသင်း ကျော်ကျော်၏လီးတန်ကြီးကို အသာလေးပွတ်ပေးကာ ဖွဖွလေးကိုင်၍ ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။

ပြီးတော့ ဥကြီးတွေကိုလည်း စမ်းပြီး ဖွဖွလေး ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ ကောင်လေးကလည်း အလာကြီး အေးသင်း၏နို့တွေကို မပြတ်တမ်းစို့နေရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်က အေးသင်း၏ပေါင်ကြားကို စမ်းလိုက်သည်။ အေးသင်း ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲပေးလိုက်သည်။ အေးသင်း၏ စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက် အသာလေးဆွဲလိုက်ဖြင့် လုပ်နေသည်။ အေးသင်း အသဲယားလာပြီး သူမလက်ထဲမှ ကျော်ကျော်၏လီးကြီးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်ကျော်၏လက်က အေးသင်း၏စောက်ဖုတ်ကို ရွရွလေးပွတ်ပြန်သည်။ ““အို…..အဟင့်…ဟင့်…”” အေးသင်း တစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားသည်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ကျော်ကျော်တစ်ယောက် စောက်ဖုတ်ကို မပွတ်တတ် ပွတ်တတ်နှင့် လက်ဖဝါးနဲ့ဖိပြီး ပွတ်လိုက်တော့ သူ့လက်ဖဝါးက ပြူးထွက်နေသော စောက်စေ့လေးကို ပွတ်လှည့်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ အေးသင်း ငြီးသံလေးထွက်ကာ အသားလေးတွေ တုန်သွားတာကိုမြင်လိုက်ရပြီး သူပွတ်တာဟုတ်ပြီလို့ သတ်မှတ်ကာ ထိုအတိုင်းထပ်၍ ပွတ်ပြန်သည်။ ““အို….အို….ဟင့်…အို…ကျော်….ကျော်…ဘယ်နဲ့လုပ်နေတာလဲ….မမ မနေတတ်တော့ဘူ…ထတော့….”” ကျော်ကျော်လည်း မနေနိုင်တော့ပါ။ အေးသင်းလက်ထဲက သူ၏လီးကြီးက အဆမတန်တောင်ကာ တငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေပြီ။ ကျော်ကျော် ထထိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပုဆိုးကို ခေါင်းမှနေကျော်၍ ချွတ်လိုက်ကာ သူ့ကိုယ်ကို အေးသင်း၏ခြေရင်းဖက်သို့အရွှေ့ အေးသင်းကပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲ၍ ထောင်ကာကားလိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကို သူမဝမ်းဗိုက်ပေါ်သို့ ရောက်အောင် ကွေးတင်ပစ်လိုက်သည်။

ကျော်ကျော်ကြည့်နေတုန်း စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား အထူကြီးနှစ်ခုက ကော့တက်လာပြီးနောက် စောက်စေ့အောက်ဖက် အကွဲကြောင်းနေရာလေးဘေးနှစ်ဖက်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သလို ပြဲသွားသည်။ တွင်းပေါက်လေးတော့ ပေါ်မလာပါ။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီနေရာလေးကို သူ့လီးထိပ်ကြီး တေ့လိုက်ပြီး ကျော်ကျော်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ““ဗြစ်….ပြွတ်…ပြွတ်…အိုး….အို….အား….အား…”” ဖိသွင်းလိုက်သောလီးကို ကျော်ကျော်က အရှိန်မထိမ်းနိုင်ပဲ လီးကတစ်ခါတည်း အဆုံးဝင်သွားသည်။ အေးသင်း၏ကျောလေး ကော့တက်သွားပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့ကာ မဲ့သွား၏။ လန့်ပြီး ဗြုံးကနဲ တစ်ဆုံးဝင်သွားသော လီးကိုညှစ်လိုက်မိတော့ ကျော်ကျော် တန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး အတင်း နင်းဆောင့်တော့သည်။ “ပြွတ်….ဖွတ်….ဖွတ်…ပလွတ်….ဗြစ်….ပြွတ်….” “အင်း….ဟင်း…. အိုး…အိုး….အဟင်း” မထူးတော့ပြီ သူဆောင့်ချင်သလိုသာ ဆောင့်စေတော့ အေးသင်းက အောက်ကကော့ကော့ပေးပြီး သူမစိတ်တွေကို လွှတ်ထားပေးလိုက်သည်။ သူမ၏ကိုယ်ဘေးတွင် ထောက်ထားသော ကျော်ကျော်၏လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူပြီး နို့ပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ သဘောပေါက်သွားသော ကျော်ကျော်က နို့နှစ်လုံးကိုစုံကိုင်၍ ဆက်ဆောင့်သည်။ “ပြွတ်…. ပလွတ်…ဖွတ်… ဖွတ်…အိုး….အိုး….အ….အ… ကျော်….အီး…ဟင်း….” အေးသင်း ခေါင်းလေးကြွတက်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်သွားခိုက် ကျော်ကျော်၏လီးထိပ်မှလည်း သုတ်ရည်များပန်းထွက်ကာ နှစ်ယောက်သား ပြိုင်တူပြီးသွားကြလေသည်။….ပြီး

Zawgyi

အသက္အစိတ္မွာ ပုခက္မခ်ိတ္ရရင္ တစ္သက္မနိတ္ဘူးဆိုတဲ့ စကားရွိေပမယ့္ ထင္ေအာင္အဖို႔ကေတာ့ အသက္(၂၇)ႏွစ္ေရာက္မွ ရွားရွားပါးပါး ရည္းစားေလးတစ္ေယာက္ ရခဲ့သည္။ ရမဲ့ရေတာ့လည္း ထင္ေအာင္ရည္းစား ေအးႏွင္းက ထင္ေအာင္ထက္ အသက္(၈)ႏွစ္ေလာက္ ငယ္သည္။ ေအးႏွင္းအသက္က ခုမွ (၁၉)ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ အသက္ႀကီးမွ ရည္းစားေလး (၁)ေယာက္ရေတာ့ ထင္ေအာင္မွာ မထိရက္မကိုင္ရက္ ထိလိုက္လွ်င္ ႏြမ္းေၾကေတာ့မလား ထင္ေနသည္။ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ကို ထိုင္၍ အလွၾကည့္ေနသလို ထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေအးႏွင္းက ေခတ္ကာလသမီးပ်ိဳျဖစ္လို႔ ထင္ေအာင္ထက္ ရဲတင္းသြက္လက္သည္။ ရည္းစားဘဝပီျပင္ေအာင္ ထင္ေအာင္အား လမ္းျပေခါင္းေဆာင္ေပးသည္။ ဘာလိုလိုနဲ႔ ထင္ေအာင္ႏွင့္ ေအးႏွင္းႀကိဳက္ၾကတာ ၇လေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ ထင္ေအာင္တစ္ေယာက္ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းရွိသည့္အခ်ိန္ ပ်င္းပ်င္းႏွင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ဘယ္ကဘယ္လို ေရာက္လာသည္မသိ ထင္ေအာင္၏ အိပ္ခန္းထဲထိ ေရာက္၍လာသည္။ ပက္လက္အိပ္ေနေသာ ထင္ေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေအးႏွင္းက ပါးေလးအပ္ၿပီး ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ ႏုညက္ေသာ အထိအေတြ႕ႏွင့္ ေမႊးပ်ံ႕ေသာ ရနံ႔ေတြေၾကာင့္ ထင္ေအာင္ ႏိုးလာၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္မိသည္။ “ဟင္… သဲ” ထင္ေအာင္ အံ့ၾသသြားသည္။ “ကိုႏိုးလာၿပီလား” “အင္း….လာ အိမ္ေရွ႕ သြားရေအာင္..သဲ” ထင္ေအာင္က ထထိုင္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ ေအးႏွင္းက ထင္ေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ေမွာက္ခ်ထားေသာ သူမ၏ကိုယ္လုံးကို မထသည့္အျပင္ ပို၍ဖိခ်လိုက္သည္။ ဒီလိုအေနအထားမွာ ဘယ္လိုေယာက္်ားသားေတြက ခံႏိုင္ရည္ရွိႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေျပာမရသည့္အဆုံး ထင္ေအာင္က နားမလည္ႏိုင္စြာႏွင့္ ေအးႏွင္း၏ မ်က္ႏွာေလးကို စိုက္ၾကည့္ရင္း သူ႔စိတ္ေတြက လႈပ္ရွား၍လာသည္။ ထင္ေအာင္ သူ႔ေခါင္းကိုႂကြ၍ ေအးႏွင္း၏ ပါးေလးတစ္ဖက္ကို နမ္းရႈံ႕လိုက္သည္။ ေအးႏွင္း မ်က္လုံးေလး စင္းက်သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးက ၿပဳံးသြားသည္။ အရွိန္ျပင္းစြာ လႈပ္ရွားေနေသာ ထင္ေအာင္၏ ရင္ခုန္သံေတြကို ေအးႏွင္းၾကားေနရသည္။ မိန္းမသားဆိုတာက အိေျႏၵေကာင္းလြန္း၍သာ သူတို႔ကို အကဲမခတ္ႏိုင္ရွိရမည္။

သူတို႔က ေယာက္်ားေတြထက္ ပိုၿပီးခံစားခ်က္ျပင္းျပ၍ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ ျပင္းထန္သည္။ ေအးႏွင္း၏ လက္ေလးတစ္ဖက္က ထင္ေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚကို ယုယုယယေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္း ထင္ေအာင္၏ဝမ္းဗိုက္ေပၚ ေရာက္သြားရာမွ ဆီးခုံေပၚကို ထိပြတ္ေနမိသည္။ “သဲ… ထေတာ့ကြယ္…..ေတာ္ၾကာ မွားကုန္ၾကလိမ့္မယ္” “တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကတာ မွားတာလားဟင္…ကို” အသံေလးမ်ားက တုန္ယင္အက္ရွေနသည္။ ထင္ေအာင္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ေပ။ ေအးႏွင္း မၾကားေအာင္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ ခိုး၍ခ်ရင္း ထင္ေအာင္၏ လက္အစုံက ေႏြးေထြးအိစက္ေနေသာ ေအးႏွင္း၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ရစ္ပတ္ေပြ႕ပိုက္လိုက္သည္။ ေအးႏွင္း၏ ရင္ထဲတြင္ ေဝဟင္ထဲ လြင့္ေမ်ာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ထင္ေအာင္၏ လက္တစ္ဖက္က ေအးႏွင္း၏ တင္သားလုံးလုံးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ေပးရင္း ဆုပ္နယ္ေနသည္။ “ခ်စ္တယ္…. သဲရယ္” ထင္ေအာင္၏အသံက အစ္တစ္တစ္ ဆို႔ဆို႔နင့္နင့္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ “သဲလည္း…. ကို႔ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ သိလား” ကာမအေမွာင္ထုသည္ တစ္ေျဖးေျဖး မႈံရီနက္ရႈိင္း၍လာသည္။ ထင္ေအာင္၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေအးႏွင္း လွိမ့္တက္လိုက္သည္။ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ ေစ့ေစ့မၾကည့္ရဲၾကေပ။ ထင္ေအာင္ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို႔ကားလိုက္သည္။ မာေက်ာေက်ာ အေခ်ာင္းတစ္ခုက ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ပတ္ေလးကို ေထာက္မိသြားသည္။ ေအးႏွင္း၏အသားေလးေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္။ “အစ္ကို” “ဘာလဲ…. သဲ” “သဲရင္ထဲ တမ်ိဳးႀကီးကြယ္” ေအးႏွင္းက ထင္ေအာင္နားဝသို႔ တိုးတိတ္ ညင္သာစြာေလးဆိုသည္။ ထင္ေအာင္လက္မ်ားက တ႐ြ႐ြလႈပ္ရွား၍ လာသည္။ ေအးႏွင္း၏ ထဘီေအာက္စေလး လန္တက္သြားသည္။ “ကို…. သဲ ရင္ထဲ တမ်ိဳးႀကီးပါဆို” ထင္ေအာင္ထံမွ တုန႔္ျပန္စကားသံ ထြက္ေပၚ၍မလာေပ။ သူ၏အေပၚမွာ ေမွာက္လ်က္သားေလးျဖစ္ကာ ထဘီေအာက္စေလး လွန္တင္ေန၍ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ေလး ျဖစ္ေနေသာေအးႏွင္းကို အသာေပြ႕ဖက္၍ ေဘးသို႔လွဲခ်လိုက္ၿပီး ထင္ေအာင္က အေပၚစီးမွ ဖက္လွ်က္သား ေနရာယူလိုက္သည္။ ေအးႏွင္း၏ ဒူးေလးက ခပ္ကားကားေလး ေထာင္ထားမိရာ ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္က အလိုအေလွ်ာက္ ကားထားသည့္ႏွယ္ အသင့္အေနအထားသို႔ ေရာက္၍ေနသည္။

ထင္ေအာင္၏ အသက္ရႈသံေတြက စည္းခ်က္မက်ေတာ့ပဲ ဗရမ္းပတာျဖစ္ကာ ျပင္းထန္၍လာသည္။ အလားတူ ေအးႏွင္း၏ အသက္ရႉသံမ်ားကလည္း မူမမွန္ေတာ့ေပ။ ထင္ေအာင္က သူႏွင့္ေအးႏွင္းတို႔ ၾကားသို႔ လက္ကိုလွ်ိဳသြင္းၿပီး ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို စမ္းလိုက္သည္။ “ဟင့္အင္း…..မကိုင္နဲ႔ကြာ…..အို” ထင္ေအာင္၏လီးက အစြမ္းကုန္ မတ္ေတာင္၍ေနသည္။ လီးကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကိုင္ၿပီး ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ေတ့သြင္းလိုက္သည္။ လီးႏွင့္ေစာက္ပတ္ အေတြ႕က စိုစြတ္ေႏြးေထြး၍ ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးသားမ်ားဆူပြက္ကာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေဆာက္တည္ရာ မရၾကေခ်။ “ႁပြတ္….အား….ဟင့္…အဟင့္…..မဝင္ဘူး” လီးက ေဘးသို႔ ေခ်ာ္ထိုးမိသည္။ ေအးႏွင္းက လႊတ္ခနဲ ပါးစပ္ကထြက္သြားသည္။ “မဝင္ေသးဘူးလား..ဟင္…. သဲ” “ဟင့္အင္း” ေအးႏွင္း ထင္ေအာင့္မ်က္ႏွာကို မၾကည့္ပဲ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ “ကိုင္သြင္းေပးပါလား… ဟင္” “ဟာ… ကြၽတ္….ဒုကၡပဲ….မကိုင္ရဲပါဘူး….အဟင့္” ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုက ပူးကပ္တြန႔္လိမ္ေနသျဖင့္ လိုရာမေရာက္ပဲ ေႏွာင့္ေႏွး၍ေနသည္။ ထင္ေအာင္က ေအးႏွင္း၏ပါးျပင္ ႏုႏုေဖြးေဖြးေလးကို ညင္သာစြာနမ္းၿပီး သူမ၏ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို ယုယစြာ ပြတ္သပ္နမ္းရႈံ႕ၿပီး သူ႔ကိုယ္ႀကီးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားေသာ ေအးႏွင္း၏လက္ထဲမွ ႐ုန္း၍ ကိုယ္ျခင္းခြာကာ သူ႔ကိုယ္ကိုႂကြၿပီး သူ႔လီးႀကီးကို အသာအယာေလး ဖိသြင္းခ်လိုက္ျပန္သည္။ “ႁပြတ္….အမေလး… ကိုရယ္” သည္တစ္ခါေတာ့ လီးက ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ႀကီး ဝင္သြားသည္။ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုလုံး တုန္ခါလႈပ္ရမ္းသြားသည္။ “ႁပြတ္…ႁပြတ္….စြတ္…..စြတ္……ႁပြတ္” ထင္ေအာင္၏ အလိုးအေညႇာင့္ႏွင့္ ေအးႏွင္း၏ အလူးအလူးအလိမ့္လိမ့္ အေကာ့အပင့္ေလးေတြ ေျဗာင္းဆန္သြားသည္။ လွပႏုနယ္ေသာ ေအးႏွင္၏ ခႏၶာကိုယ္ေလးမွာ ဘယ္လူးညာလိမ့္ျဖင့္ ျဖစ္ေနသည္။

ထင္ေအာင္၏ လီးႀကီးကလည္း မွန္မွန္ႀကီး ေဆာင့္သြင္းေနသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….စြပ္…စြပ္…..ႁပြတ္…ႁပြတ္” အေမႊးပါးပါးေလး ဖုံးလႊမ္းေနေသာ ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ပတ္ကို ထင္ေအာင္ ငုံ႔၍ၾကည့္သည္။ မဲေမွာင္ေနေသာ သူ၏လီးေမႊးႀကီးမ်ားက ျဖဴလႊႏူးညံ့ေနေသာ ေအးႏွင္း၏ေစာက္ဖုတ္အုံေလးကို ပြတ္သပ္မိေလတိုင္း ေအးႏွင္းမွာ ေကာ့ပ်ံလူးလိမ့္သြားရသည္။ လီးႀကီးဆြဲႏႈတ္လိုက္တိုင္း ရဲကနဲ ရဲကနဲ အျပင္သို႔ ျပဴးထြက္လာေသာ ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသားေလးမ်ားမွာ အရည္မ်ားျဖင့္ ႐ႊဲနစ္ကာ ႏူးအိ၍ေနသည္။ သူ႔တစ္သက္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ေစာက္ပတ္ကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာပင္ တစ္ပါတည္းလိုးဖူးလိုက္ရသည္။ မွန္မွန္ေဆာင့္လိုးေနသည့္ အရသာကိုခံရင္း လူးလိမ့္၍ တစ္ေလာကလုံးကို ေမ့ေနေသာ ေအးႏွင္း၏ကိုယ္ေပၚမွ ရင္ေစ့အက်ႌေလး၏ ၾကယ္သီးမ်ားကို အေဆာင့္မပ်က္ ထင္ေအာင္ ျဖဳတ္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအာက္မွ ေဘာ္လီပန္းေရာင္ေလးကို အေပၚသို႔လွန္၍ တင္လိုက္သည္။ အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ ထင္ေအာင္၏ လက္တစ္ဖက္က ေအးႏွင္း၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ ညႇစ္နယ္ေပးလိုက္ရာ ေအးႏွင္းခမ်ာ အလူးလူးအလိမ့္လိမ့္ျဖင့္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့ေကာ့တက္သြားရသည္။ “ႁပြတ္…..ႁပြတ္…..စြပ္…..ပလြပ္….စြပ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္” “အစ္ကို….အ…အင့္…..အင့္….အင့္…အ…အား” အဂၤါစပ္ႏွစ္ခုၾကားမွ ယိုစိမ့္က်လာေသာ ခြၽဲျပစ္ျပစ္အရည္ေလးမ်ားက လွ်ံက်လာၿပီး အသံေလးေတြက ပို၍က်ယ္လာသည္။ “ရွီး…အား….အဟင္း….တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ….ဟင္း…ဟင္း” “နာရင္ေျပာေနာ္… သဲ” “အင္… သဲ..မေျပာတတ္ဖူး….အင္း…ဟင္းးး” “သဲ…သဲေလး …..အား….ဟ” ေနာက္ဆုံး ေဆာင့္ခ်က္ႏွင့္အတူ ထင္ေအာင္က ေအးႏွင္း၏ ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေမွာက္ခ်၍ ေအးႏွင္း၏ ကိုယ္ေလးကို သိမ္းႀကဳံး၍ ဖက္လိုက္စဥ္ ေအးႏွင္းကလည္း ကမန္းကတမ္း ျပန္ဖက္ရင္း ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုမွာ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ခါသြားရေလေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔တြင္ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ကြၽဲေကာသီး အမႊာႏွစ္ခုလို တင္းေျပာင္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုက သာမာန္အေနအထားထက္ပိုၿပီး ေဖာင္းမို႔ေနတာ သိသာလွသည္။ ခံစားရတာလဲ အသားေတြက တင္းေနၿပီးနာေနသည္။ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ နာက်င္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္ ေနရထိုင္ရတာ ခက္လွသည္။ ေအးႏွင္း ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိ တစ္သက္ႏွင့္တစ္ကိုယ္ ဒီတစ္ခါပဲ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုျဖစ္ဖူးသည္။ ကိုတစ္ေယာက္ေလ… လူပ်ိဳသိုးႀကီး မေန႔ ေန႔လည္းခင္းက ေအးႏွင္းကို နဲနဲေလးေတာင္ အနားမေပးပဲ သုံးခ်ီျဖဳတ္လိုက္သည္။ လီးဆိုတာ ဘာမွန္းမသိေသးေသာ အပ်ိဳစင္ေစာက္ပတ္ေလးက သူ႔အားသူ႔အင္ႏွင့္ မမွ်ေလာက္ေအာင္ တာဝန္ေတြ ထမ္းေဆာင္လိုက္ရသည္။

ဒီေတာ့ ခုလိုေယာင္ယမ္းေနတာ ဘာမွမဆန္းလွေပ။ ဒါကလဲ ေအးႏွင္းေၾကာင့္ပဲ မဟုတ္လား။ သူ႔ဖာသာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကို႔ကို ေအးႏွင္းပဲ မိန္းကေလးတန္မဲ့ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သြားၿပီးႏူးဆြခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ညကေတာ့ သိပ္ၿပီးမသိသာလွ အရွိန္က မေသေသးပဲကို။ ေစာက္ပတ္ေလး နာေနတာကို အစ္ကိုလိုးခဲ့တဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးဆိုၿပီး ဒီေနရာေလးကို အစ္ကိုမက္မက္ေမာေမာ လိုးခဲ့တာပဲဆိုၿပီး ဖီးလ္ေလးနဲ႔ယွဥ္ၿပီး နာေနတာေလးကို ခံစားကာ ၾကည္ႏူးေနေတာ့ ေဝဒနာတစ္ရပ္ရယ္လို႔ မခံစားမိေသးေပ။ အခုမိုးလင္းေတာ့မွ သူ႔ဟာေလးသူၾကည့္ၿပီး ေအးႏွင္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ခါမွ မႀကဳံဖူးေတာ့လဲ ဘာေတြထပ္ၿပီး ျဖစ္လာအုံးမလဲဟု ေတြးၿပီး ထိတ္လန႔္မိျပန္၏။ ေဆးခန္းသြားျပဖို႔ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အေတာ္အတန္ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့မွ နည္းလမ္းေလးတစ္ခုကို ေဝေဝဝါးဝါးေလး သိလိုက္ရသည္။ အိမ္တြင္ ထြန္းေ႐ႊဝါ ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆး ရွိသည္။ ေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြ တျခားကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြ ထိခိုက္မိ၍ နာက်င္ေယာင္ယမ္းလွ်င္ေတာ့ ထြန္းေ႐ႊလိမ္းလွ်င္ ေပ်ာက္သြားသည္။ ေအးႏွင္း ဘာမွ သိပ္ၿပီးမစဥ္းစားေတာ့ပဲ  အစ္မျဖစ္သူ ေအးသင္း၏ အိပ္ယာေဘးမွာ တုံးလုံးပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ ထြန္းေ႐ႊဝါေဆးပုလင္းကိုယူ၍ နံရံကိုမွီကာ ခပ္ေလွ်ာေလွ်ာေလးထိုင္၍ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ကာ ကားရင္းေဆးလူးေနမိသည္။ သူတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကို ေအးသင္း၊ ေအးႏွင္းဟူ၍ အမည္ေပးထားသည္။ “ဟယ္….ေအးႏွင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ဟာ မမ ….ဘာ….ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး” ေအးႏွင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးကိုေစ့၍ ထဘီကို ကမန္းကတန္း ဆြဲခ်လိုက္ၿပီး ခါးကိုပတ္ၿပီး ထိုင္ပစ္လိုက္မိသည္။ မမ၏မ်က္ႏွာက နင္ေျပာတာ ငါမယုံပါဘူးေအ ဆိုသည့္ မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးျဖင့္ ေအးႏွင္းကို ၾကည့္သည္။ “ေအးႏွင္းကလဲ….ညီအစ္မခ်င္းပဲဟာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာေပါ့ ဒါမွလည္း ဝိုင္းၿပီးလုပ္ေပးႏိုင္မွာ” “အာ….မမကလဲ ခုံေစာင္းနဲ႔ေဆာင့္မိလို႔ ဒီမွာ နာရတဲ့ၾကားထဲမွာ ဘာေတြမွန္းလဲမသိဘူး လာေျပာေနတယ္” ထြန္းေ႐ႊဝါေဆးပုလင္းကို ေအးသင္း၏ အိပ္ယာေပၚတင္လိုက္ၿပီး ေျခကိုေဆာင့္နင္း၍ ထြက္လာခဲ့မိသည္။ အငယ္ဆုံးေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ကဒီလိုပဲ ဆိုးတတ္သည္။ ေအးႏွင္း မမေအးသင္းကို သိပ္ၿပီး အစာမေၾကခ်င္။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ သူဒီလိုျဖစ္တာ မမေအးသင္းေၾကာင့္ မမေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ တေန႔ညက မမေအးသင္းေလ သူ႔ရည္းစား ခင္ေမာင္ေအးနဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တယ္။ ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့ေနရာက သိပ္ၿပီး ေဝးေဝးလံလံမဟုတ္ဘူး။

သူမတို႔အိမ္တြင္ပင္ ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ခင္ေမာင္ေအးက အိမ္ကို မၾကာခဏ လာတတ္သည္ဟုလည္း ေျပာရင္ရသည္။ ကြာပါ့ အစ္ကိုထင္ေအာင္တို႔ႏွင့္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕လမ္းက ျဖတ္သြားလို႔ “အိမ္ထဲဝင္အုန္းေလ”ဟု ေအးႏွင္းက ေခၚရင္ေတာင္မွ အစ္ကိုထင္ေအာင္က “မဝင္ေတာ့ဘူး သြားေတာ့မယ္” ဆိုၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္သြားတတ္သည္။ မမေအးသင္းရဲ႕ ရည္းစား ကိုခင္ေမာင္ေအးကေတာ့ လူေျခတိတ္ခ်ိန္က်မွ ၿခံထဲကို ေရာက္လာတတ္သည္။ မမေအးသင္းႏွင့္ခင္ေမာင္ေအးတို႔က ႀကိဳတင္ခ်ိန္းထားပုံမရ။ ခင္ေမာင္ေအးေရာက္လာလွ်င္ သစ္ကိုင္းေျခာက္ ေသးေသးေလးေတြကို သြပ္မိုးေပၚပစ္တင္၍ အသံေပးတတ္သည္။ ခဲလုံးလို လိမ့္ဆင္းသြားတာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ “ေဖ်ာက္….ေဖ်ာက္” ဆိုေသာ အသံေလးသာ ၾကားလိုက္ရသည္။ ဒီအသံၾကားၿပီးၿပီဆိုလွ်င္ မမေအးသင္းက ေအးႏွင္း အိပ္ေနရာဖက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး အသာေလး အိပ္ယာေပၚမွထကာ ၿခံထဲဆင္းသြားတတ္သည္။ ဒီအခါမ်ိဳးတြင္ ေအးႏွင္း အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၿပီး အိပ္ယာထဲမွာ ၿငိမ္ၿပီးေနလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေအးႏွင္း တကယ္အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူတို႔ၿခံထဲတြင္ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္း မသိေတာ့ေပ။ တေန႔ကေတာ့ မိုးခ်ဳပ္မွ ေအးႏွင္း လက္ဖက္ေတြ စားထားမိလို႔ ညဖက္အိပ္မေပ်ာ္ပဲ ျဖစ္ေနတုံး သြပ္မိုးေပၚမွ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္အသံေလးေတြ ၾကားလိုက္ရသည္။ ေအးႏွင္း အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနသည္။ မမေအးသင္း ထြက္သြားၿပီး ခဏေလာက္ၾကာမွ ေအးႏွင္း အိပ္ယာမွထၿပီး မမေအးသင္း ေစ့ထားပစ္ခဲ့ေသာ ေနာက္ေဖးတံခါးမွ ၿခံထဲသို႔ဆင္း၍ စပ္စုမိသည္။ ၿခံထဲေရာက္ေတာ့ ေအးႏွင္း သူမကိုယ္သူမ မွားမ်ားသြားၿပီလားလို႔ အထိတ္တလန႔္ ေတြးလိုက္မိသည္။ ေတြ႕လိုက္ရေသာ ျမင္ကြင္းက မသက္သာလွ။ မမေအးသင္းက ေျမျပင္မွ ႏွစ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္ အျမင့္ေပၚတြင္ ေပါက္ေနေသာ သရက္ပင္ခြၾကားေပၚသို႔ သူ႔ဗိုက္ေလးကိုတင္ၿပီး ေမွာက္ထား၍ လက္ႏွစ္ဖက္က ဘယ္ညာခြဲထြက္သြားေသာ သရက္ပင္ ပင္စည္ႏွစ္ခုကို ကိုင္၍ အားျပဳထားသည္။ ခါးေအာင္ပိုင္းက ထဘီကို ခါးဆီသို႔ဆြဲ၍ လွန္တင္ထားၿပီး မမေအးသင္း၏ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးေတြက ေျပာင္၍ေန၏။ ခင္ေမာင္ေအး ဆိုတဲ့လူက ေနာက္ကေန မမရဲ႕ခါးေသးေသးေလးကို ကိုင္ၿပီး ေနာက္ကိုျပဴးထြက္ေနတဲ့ မမပစၥည္းထဲကို သူ႔ဟာႀကီးက ဝင္ေနၿပီး အားရပါးရႀကီးကို လိုးေဆာင့္ေနသည္။

ဒီေလာက္ႀကီး ခင္ေမာင္ေအးက အားရပါးရႀကီး လိုးေဆာင့္ေနတာေတာင္မွ မမေအးသင္းက အားရပုံမရ။ “ႁပြတ္……ဖြတ္….ျဗစ္……ႁပြတ္…..ဖြတ္…..ဖြတ္…ကြၽတ္…ေဆာင့္….ေဆာင့္…ကိုေမာင္….အားရေအာင္လုပ္….ႁပြတ္…..ႁပြတ္……ဖြတ္….ဖြတ္…စြပ္…စြပ္….ပလြတ္..ဖြတ္ အား….အင္း…အင္း….ေဆာင့္စမ္းပါအုန္း….နာနာလုပ္” သူမ ေနာက္မွ ခင္ေမာင္ေအးကို လည္ပင္းေၾကာေလးေတြေထာင္ေအာင္ သမင္လည္ျပန္ လွည့္ၾကည့္ရင္း အငမ္းမရေျပာေနသည္။ ျမင္လိုက္ရသည့္ တခဏအတြင္းမွာပင္ အပ်ိဳ႐ိုင္းမေလး ေအးႏွင္း၏ ေသြးသားေတြက ဟုန္းကနဲထ၍ ေသာင္းက်န္းလာသည္။ သဲသဲမဲမဲ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနေသာ ခင္ေမာင္ေအး၏ လီးႀကီးကို ေငးၾကည့္မိရင္း ေအးႏွင္း၏ဒူးဆစ္ေလးေတြက မခိုင္ခ်င္ေတာ့ တဆတ္ဆတ္ျဖစ္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ေအးႏွင္း ေစာက္ေခါင္းထဲက ယားတက္လာၿပီး အရည္ေလးေတြ လွိမ့္ဆင္းလာသည္။ စိတ္ေတြ အဆမတန္ ထေနပုံရတဲ့ ေစာက္ပတ္ေဖာင္းေဖာင္းမို႔မို႔ႀကီးထဲကို ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲ စိုက္စိုက္ဝင္ေနတဲ့ ကိုခင္ေမာင္ေအး၏ လီးႀကီးက အရည္ေတြစို႐ႊဲၿပီး ေျပာင္တင္း၍ေနသည္။ ေအးႏွင္း မ်က္ေတာင္ပင္ ခတ္မိသလား၊ မခတ္မိလား မသိေတာ့။ ၾကည့္ရင္း ပြဲက ၾကမ္းသထက္ ၾကမ္းလာသည္။ ေအးႏွင္း ဒူးေတြတုန္ၿပီး အာေခါင္ေတြေျခာက္ကာ ရင္ထဲတြင္လႈိက္၍ ေမာလာသည္။ ေအးႏွင္း ဆက္ၿပီး ရပ္ၾကည့္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ေပ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ေပၚသို႔ ျပန္တက္ခဲ့ၿပီး အိပ္ယာထက္သို႔ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္မိသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ ပက္လက္ေလး ေနရင္းနဲ႔ ေအးႏွင္းမ်က္လုံးထဲမွာ မမေအးသင္းႏွင့္ ကိုခင္ေမာင္ေအးတို႔ ေဆာ္ေနၾကသည့္ ျမင္ကြင္းက တစ္ဖန္ျပန္လည္လို႔ ျမင္ေယာင္လာမိျပန္သည္။ မမေအးသင္းကလည္း သူကိုယ္တိုင္ကကို ႐ြထကာ ကိုခင္ေမာင္ေအး၏ ေဆာင့္လိုးခ်က္မ်ားကို အံႀကိတ္ခံရင္း ညည္းညဴေနျပန္ေတာ့ ေအးႏွင္းမွာလည္း သူတို႔အတြဲလို ျဖစ္ခ်င္စိတ္ေတြ ႏိုးထလာရသည္။ မမေအးသင္း တစ္ေယာက္တည္း ရည္းစားရွိသည္မဟုတ္။ ေအးႏွင္းမွာလည္း ရည္းစားရွိသည္။ ဒီခံစားခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ မိန္းကေလးတန္မဲ့ အရွက္ကိုမငဲ့ကြက္ပဲ မေန႔က အစ္ကိုထင္ေအာင္ဆီ ေရာက္ခဲ့ရတာ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ အစ္ကိုထင္ေအာင္ကို မ်က္ႏွာပူမိတာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳေလး၏ ပထမဆုံး အေတြ႕အႀကဳံဆိုေတာ့လဲ ေအးႏွင္းရွက္မိသည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေအးႏွင္းက အိေျႏၵမဲ့ၿပီး ကို႔ကို ႏႈးဆြခဲ့တာ မဟုတ္လား။

တစ္ေန႔တည္းႏွင့္ ေအးႏွင္း၏ပစၥည္းေလးက မူလနဂိုအတိုင္း ျပန္၍ျဖစ္သြားသည္ဆိုေပမယ့္ ေအးႏွင္း ကို႔ကို ေရွာင္ေနခဲ့သည္။ တစ္ရက္မွ ႏွစ္ရက္ ႏွစ္ရက္မွ သုံးရက္ ကိုတို႔အိမ္ဖက္ကို မသြား။ ကိုကလည္း ေအးႏွင္းကို ရွိန္ေနၿပီး မ်က္ႏွာမျပဘူး။ ဒီမွာ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အေနရအထိုင္ရ ခက္လာသည္။ ေအးႏွင္း အခုခံစားေနရတဲ့ေဝဒနာက နာက်င္ေသာ၊ ေယာင္ယမ္းျခင္း ေဝဒနာထက္ ပိုဆိုးသည္ ပိုၿပီး ခံရခက္သည္။ အရည္ေလးေတြ တစိုစိုျဖစ္ေနသည္။ ကို႔ကို မေတြ႕ရတာ ၃ရက္မွ ၄ရက္ထိ ေရာက္လာေတာ့ ေအးႏွင္းစိတ္ထဲ ေဒါသစိတ္ေလးေတြ ပြားလာသည္။ သူၾကင္မွ ကိုယ္ၾကင္ပဲ သူကဘာမို႔လို႔လဲ။ သူမလာသမွ် ငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွ မေတြ႕ရဘူး။ ငါေတာ့ သူ႔ဆီ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားဘူးဟု ေဒါသအေတြးေလးေတြ ဝင္လာၿပီး ေဝဒနာကို ႀကိတ္မွိတ္ၿပီး ခံစားေနမိသည္။ ဒီၾကားထဲ မမေအးသင္းကလဲ တေမွာင့္ အကိုထင္ေအာင္တို႔ အိမ္ေခါင္းရင္းမွ တင္တင္တို႔အိမ္တြင္ အလႉရွိ၍ ဝိုင္းလုပ္ရန္ ေအးႏွင္းကိုပါ ေခၚေနသည္။ “မလိုက္ခ်င္ဘူး မမရာ မမဖာသာ သြားေပါ့” “ေအးႏွင္း အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနမွာေပါ့” “မမကလဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့….အိမ္ကတံခါး ပိတ္ထားရင္ လုံေနတာပဲဟာ….ခါတိုင္းလဲ….မမသြားရင္ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္တည္း ေနတာပဲဟာကို” “ေအးႏွင္းကလဲကြာ မမက မိုးလင္းမွျပန္လာမွာ” “ဟင့္အင္းကြာ….ဟင့္အင္း…မလိုက္ခ်င္ဘူး” “ကဲ….မယ္မင္းႀကီးမ မလိုက္ခ်င္လဲေနေတာ့….မမဖာသာဘဲ သြားလိုက္ေတာ့မယ္” “အဲ့ဒါ ၿပီးတာပဲဟာကို” “ေအးပါ….ေအးပါ ဟုတ္ပါတယ္” “တံခါးေတြေတာ့ ေသခ်ာပိတ္အိပ္” “သြားမယ့္ဟာ သြားစမ္းပါမမရာ” ေအးႏွင္း မ်က္ေစာင္းထိုး၍ ႏႈတ္ခမ္းစူရင္း စိတ္မရွည္သလိုလုပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။ ေအးႏွင္း၊ ေအးသင္းတို႔၏ မိဘႏွစ္ပါးမွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္တြင္မရွိတတ္။ ေအးႏွင္းတို႔အေဖက ျပည္တြင္းေရေၾကာင္း သေဘၤာမွာ စက္ဆရာဆိုေတာ့ အေမကပါ အေဖ့သေဘၤာႏွင့္ လိုက္ေနတတ္သည္။ တစ္လမွ တစ္ခါေလာက္သာ သေဘၤာနားရက္မွ အိမ္သို႔ ျပန္လာတတ္ေလသည္။ အိမ္တြင္က ေအးသင္းႏွင့္ ေအးႏွင္တို႔ညီအစ္မ ႏွစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္ရစ္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။ ညေနစာစားၿပီး နဲနဲေမွာင္မွ မမေအးသင္းတစ္ေယာက္ အလႉအိမ္သို႔ ထြက္သြားခဲ့သည္။ မမေအးသင္းထြက္သြားၿပီးေတာ့ ေအးႏွင္းက အိပ္ယာထဲတြင္လွဲကာ ဝတၳဳဖတ္ေနသည္။ အခ်စ္ဝတၳဳေတြကို ႀကိဳက္‌ေသာ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ဖတ္ေနေသာဝတၳဳစာအုပ္ တစ္ဝက္မက်ိဳးခင္မွာပင္ ရည္းစားျဖစ္သူ ထင္ေအာင္ကို သတိရလာသည္။

ဒီရက္ေတြထဲ သူမခံစားေနရေသာ ကာမဆႏၵေဝဒနာကလည္း ေအးႏွင္း အခ်စ္ဝတၳဳကို ဖတ္ေနျခင္း၊ အိမ္ႀကီးတစ္လုံးထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ျဖစ္ေနျခင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနျခင္းတို႔ကို အားျပဳ၍ ေအးႏွင္း၏ တစ္ကိုယ္လုံးရွိ ေသြးသားေတြကို ဆူပြက္ေအာင္ လႈပ္ရွားလာေစသည္။ ေအးႏွင္း ထင္ေအာင္ကို ေဒါသျဖစ္လိုက္မိသည္။ လက္ထဲမွ ဝတၳဳစာအုပ္ကို ဘုန္းကနဲ ေဘးသို႔ပစ္ခ်လိုက္ၿပီး စားပြဲတင္နာရီေလးကို လွမ္း၍ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ည(၁၀)နာရီေတာင္ ထိုးေတာ့မွာပဲ သူမဝတၳဳဖတ္တာ အခ်ိန္မနည္းေတာ့။ ေအးႏွင္း အိပ္ယာမွထ၍ မီးပိတ္ၿပီး ျခင္ေထာင္ခ်ကာ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္လိုက္သည္။ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာခံစားခ်က္ကို ႀကိတ္မွိတ္ခံစား၍ ေအးႏွင္း အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာသြားသည္အထိ ေအးႏွင္း အိပ္၍ပင္ မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ “ေဖ်ာက္….ေဖ်ာက္….ေဖ်ာက္ေဖ်ာက္”ဆိုတဲ့အသံ ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ေခါင္းနပမ္းႀကီးကာ ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားသည္။ သစ္ကိုင္းေျခာက္ ေသးေသးေလးမ်ား သြပ္မိုးေပၚသို႔ က်လာသည့္အသံ မဟုတ္ပါလား။ ၿခံထဲသို႔ မမ ေအးသင္းရည္းစား ခင္ေမာင္ေအး ေရာက္လာၿပီး အခ်က္ေပးလိုက္သည့္အသံ ျဖစ္သည္။ ေအးႏွင္း ရင္ေတြခုန္ၿပီး စိတ္ေတြေျဗာင္းဆန္ေအာင္ လႈပ္ရွားလာသည္။ ခင္ေမာင္ေအး ေရာက္လာၿပီ အိမ္မွာက မမေအးသင္းက မရွိေပ။ သူမ အလႉအိမ္သြားမွာကို မေျပာထားလို႔လား။ အဲ… ဘယ္လိုေျပာျဖစ္ပါ့မလဲ ခင္ေမာင္ေအးက စက္႐ုံအလုပ္လုပ္ေနၿပီး ႏွစ္ရက္ဆင္း တစ္ရက္နားရေသာ အလုပ္ဆိုေတာ့ ခုညမွ အိမ္ကိုျပန္လာၿပီး ရည္းစားထံ ေျပးလာဟန္တူသည္။ “ေဖ်ာက္….ေဖ်ာက္….ေဖ်ာက္….ေဖ်ာက္” မမေအးသင္း မႏိုးေသးဘူးထင္၍ ထပ္ၿပီး အခ်က္ေပးတာျဖစ္သည္။ ဟိုတေန႔က သူမေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ခင္ေမာင္ေအးႏွင့္ မမေအးသင္းတို႔၏ ျမင္ကြင္းကို ေအးႏွင္း ျပန္၍ျမင္ေယာင္လာၿပီး မူလခံစားေနရေသာ ေဝဒနာေပၚတြင္ ထပ္ဆင့္ကာ ေသြးသားဆူပြက္မႈတို႔က အဆမတန္ခံစား၍ လာရသည္။ အရည္ေလးေတြက ဆက္တိုက္ဆိုသလို စိမ့္ထြက္က်လာသည္။ ေအးႏွင္း ေကာက္ကာငင္ကာ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ျခင္ေထာင္ကိုဖြင့္၍ ထြက္လိုက္သည္။ျခင္ေထာင္အျပင္ေရာက္ေတာ့ ထရပ္ရန္ ၾကမ္းျပင္သို႔ လက္တစ္ဖက္ ေထာက္လိုက္ၿပီးမွ ေအးႏွင္း နဲနဲေတြ၍ ရပ္ေနၿပီးမွ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုက္လိုက္ၿပီး ဆတ္ကနဲထရပ္လိုက္ကာ အခန္းအျပင္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကို ဖြင့္ကာ ၿခံထဲသို႔ ဆင္းလိုက္ေလသည္။ အျပင္ဖက္မွာက လမိုက္ညမို႔ ေမွာင္မဲေနသည္။ အၿမဲသြားလာ လႈပ္ရွားေနသည့္ မိမိအိမ္ရွိရာ ၿခံဝန္းကိုေတာ့ ေအးႏွင္း အခက္အခဲမရွိ သြားလိုရာသို႔ ေလွ်ာက္လာႏိုင္သည္။ အေမွာင္ထဲတြင္ မ်က္ေစ့ကလဲ နဲနဲက်င့္သားရလာသျဖင့္ ၿခံထဲကို မသဲမကြဲေလး ျမင္လာရသည္။ အိမ္ေဘးရွိၿခံထဲတြင္ သရက္ပင္ေဘး၌ ငုတ္တုတ္ထိုင္၍ ေစာင့္ေနေသာ ခင္ေမာင္ေအးကို ေအးႏွင္း ေရးေရးေလး ျမင္လာရသည္။ ေအးႏွင္း၏တကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္း၍ တက္လာၿပီး ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္း ပိုခုန္လာသည္။ ဆုံးျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဆုတ္တတ္သူေတြထဲမွာ ေအးႏွင္းမပါ။ ခင္ေမာင္ေအးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ႏွင့္ ရပ္ေတာ့မလို ျဖစ္သြားေသာ သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို အားယူ၍ ထပ္လွမ္းလိုက္ၿပီး ခင္ေမာင္ေအး၏ ေရွ႕မွ ျဖတ္ကနဲေလွ်ာက္ကာ သရက္ပင္ခြၾကားကို မ်က္ႏွာမူ၍ ေအးႏွင္း ရပ္လိုက္သည္။ ေအးသင္း ဆင္းလာမည္ဆိုေသာ အသိျဖင့္ ေစာင့္ေနေသာ ခင္ေမာင္ေအးမွာ ေအးႏွင္း သူ႔နားသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ ေအးႏွင္းမွန္းသိၿပီး အနားမွပန္းၿခဳံထဲ လွည့္ဝင္မည္အလုပ္ သူအနီးကပ္ျမင္လိုက္ရေသာ ေအးႏွင္း၏မ်က္ႏွာ၌ တဏွာခိုးေတြေဝၿပီး အမ္းတန္းတန္းျဖစ္ေနကာ နီျမန္းေနသည္ကို သိလိုက္ၿပီး ပန္းၿခဳံထဲ ေခါင္းတိုးဝင္ၿပီးကာမွ ခင္ေမာင္ေအးမွ ေအးႏွင္းဖက္သို႔လွည့္၍ ၾကည့္သည္။ သူၾကည့္လိုက္မိေသာ ခဏမွာပင္ ေအးႏွင္းက သရက္ပင္ခြၾကားသို႔ သူမ၏ဗိုက္ကေလးကို ေမွာက္၍ ကုန္းလိုက္သည္ကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ခင္ေမာင္ေအး ေနာက္သို႔ျပန္လွည့္၍ မတ္တပ္ရပ္လိုက္စဥ္မွာပင္ ေအးႏွင္းက ကုန္းရက္သားေလး သူမ၏ထဘီေလးကို ခါးဆီသို႔လွန္၍ တင္လိုက္သည္ကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး ခင္ေမာင္ေအးတစ္ေယာက္ ေအးႏွင္း၏ေနာက္နားသို႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္၍သြားသည္။ ကိုယ့္ခ်စ္သူလည္းမဟုတ္ပဲ တစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္ေရွ႕၌ ဖင္ကုန္းေပးၿပီး ထဘီကိုပါ လွန္ေပးလိုက္ကာ လိုးေတာ့မည့္အေရးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရေသာ ေအးႏွင္း၏ရင္ေတြမွာ တလွပ္လွပ္ျဖစ္ကာ တကိုယ္လုံးက ေသြးသားေတြ ေျဗာင္းဆန္ေနၿပီး အသားေလးေတြပင္ တဆတ္ဆတ္တုန္၍ ေနေပသည္။ ကာမေရွ႕ေျပး အရည္တို႔ကလည္း ေပါင္တြင္းသား ႏွစ္ဖက္ေပၚသို႔ပင္ လိမ့္ဆင္းက်လာၾကသည္။ ခင္ေမာင္ေအး စားရကံႀကဳံေတာ့ မုတ္ဆိတ္ပ်ားစြဲၿပီး ေအးသင္းကို လိုးဖို႔ေစာင့္ေနရင္း ထခ်င္တိုင္းထေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို ဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကိုလွန္တင္၍ ခါးတြင္ျပန္ညႇပ္ကာ ထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ ကားကားတစ္တစ္ျဖစ္ေနေသာ ေအးႏွင္း၏ဖင္ႏွစ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ညႇပ္၍ ကိုင္လိုက္သည္။ ေအးႏွင္းဆီမွ သက္ျပင္းေသးေသးေလးတစ္ခ်က္ ခ်သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

ေအးႏွင္း၏ တင္သားအစုံက မာၿပီးက်စ္ေနသည္။ ေအးသင္း၏ တင္သားေတြလို အိစက္၍မေန။ သူမၾကာခဏ လိုးလိုးေနသျဖင့္ ေအးသင္း၏တင္သားေတြက အတန္ငယ္ေပ်ာ့ေနၿပီ။ ခင္ေမာင္ေအး လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကို ပက္လက္လွန္၍ ေအးႏွင္း၏ ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေအာက္မွေန၍ ပင့္ကိုင္လိုက္သည္။ ေအးႏွင္းကိုယ္ေလး တြန႔္ကနဲျဖစ္ကာ ဖင္ေလးရမ္းသြားသည္။ အရည္ေတြက မတရား ႐ႊဲေနၿပီ။ ေအးႏွင္းဆီမွ သက္ျပင္းခ်သံေလး တစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္။ ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ပတ္ကို စိုစြတ္ေႏြးေထြးစြာ ထိေတြ႕မိလိုက္ကာမွ ခင္ေမာင္ေအး၏ စိတ္ေတြက ပိုၿပီး ဗေလာင္ဆူလာသည္။ ခင္ေမာင္ေအး သူ႔လီးကိုကိုင္ကာ ေတ့လိုက္ၿပီးမွ မႊန္လာေသာ ကာမစိတ္ေတြေၾကာင့္ လီးကိုေဆာင့္၍ သြင္းလိုက္သည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္…အား….အား” လီးက တစ္ခါတည္း အဆုံးဝင္မသြားပဲ အျပင္တြင္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ က်န္ေနေသးသည္။ ဒါကို ဆက္မသြင္းေသးပဲ ခဏရပ္လိုက္သည္။ “ေအးႏွင္း…သိပ္နာသြားလား” “ဟင့္အင္း….ၾကပ္တာပဲ ရွိတယ္” ေအးႏွင္းစိတ္ေတြ ဘယ္လိုမွ မေအာင့္အီးႏိုင္ေတာ့ပဲ ဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို႔ တြန္းပို႔ရင္းေျပာသည္။ ခင္ေမာင္ေအးက ေအးႏွင္း၏ခါးေလးကို ဆြဲ၍ တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္လိုးသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္” “ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္…အင္း….အင္း” လိုးေနရင္း ေအးႏွင္းဆီက မသဲမကြဲၿငီးသံေလးေတြ ၾကားေနရတာ ခင္ေမာင္ေအးအဖို႔ ပို၍အရသာေတြ႕လွသည္။ ေအးသင္းကေတာ့ ဒါမ်ိဳးမဟုတ္ အံႀကိတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခု တင္းတင္းေစ့ကပ္ကာ ခံသည္။ လူၾကားမွာ စိုးတာလဲပါသည္။ ၿပီးေတာ့ လီးတစ္ဆုံး ဝင္သြားကတည္းက ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ပတ္အတြင္းထဲမွ ဆြဲငင္ရစ္ပတ္အားက ျပင္းထန္လွသည္။ ဒီလို တမူထူးတဲ့ အရသာေတြ ထူးျခားလာေတာ့ ခင္ေမာင္ေအး၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပို၍စိပ္လာသည္။ သရက္ပင္ခြၾကားမွာ ေမွာက္ထားေသာ ေအးႏွင္း၏ေက်ာျပင္ေလး ေကာ့ေကာ့ၿပီး ေထာင္ေထာင္သြားရသည္ထိ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လာသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္” “ကြၽတ္….ကြၽတ္….ကြၽတ္…အင္း….အင္း” “အား….အား…..အင္း…အင္း…..လုပ္… အမေလး….လုပ္…လုပ္ပါ” ေအးႏွင္း ၿပီးလုၿပီးခင္ျဖစ္လာၿပီ ဆိုတာကို ခင္ေမာင္ေအး သိလိုက္ၿပီး ခပ္စိတ္စိတ္ေလး ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။ ထင္ေအာင္လိုးတာကို ခံရတုန္းကထက္ အမ်ားႀကီး ပိုၿပီးအရသာရွိလွသည္။ ဒီတုန္းက အစိမ္းသက္သက္ ျဖစ္ေနတာကလည္းတစ္ေၾကာင္း၊ ထင္ေအာင္ကလည္း မိန္းမလုပ္ဖူးပုံမရေသး၊ လိုးခ်က္ေတြက ထိထိမိမိမရွိလွ။ အခုေတာ့ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားလွေသာ ခင္ေမာင္ေအး၏ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြေအာက္ဝယ္ ေအးႏွင္း ဘယ္လိုမွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အားနဲ႔ဖင္ႀကီးေတြကို ေနာက္သို႔ ခပ္ျပင္းျပင္း ျပန္ေဆာင့္ၿပီး အဆုံးသတ္လိုက္သည္။

ေအးႏွင္း ၿပီးသြားမွန္းသိေတာ့ ခင္ေမာင္ေအးက ခပ္ေျဖးေျဖး တစ္ခ်က္ျခင္း ေဆာင့္ေပးသည္။ ေအးႏွင္း အရသာရွိလွသည္မွာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ အရသာရွိလွေပမယ့္ သရက္ပင္ခြၾကားမွ ေမွာက္ၿပီးခံရေတာ့ သိပ္ၿပီး ဇိမ္မေတြ႕လွေပ။ သရက္ပင္ခြၾကားတြင္ ေမွာက္၍ကုန္းထားေသာ ေအးႏွင္းခါးကို ဆန႔္၍ ျဗဳန္းကနဲ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ခင္ေမာင္ေအး၏လီးက အလိုအေလွ်ာက္ ကြၽတ္သြားသလို ခါးသို႔လွန္တင္ထားေသာ သူမ၏ထဘီေလးကလည္း အလိုအေလွ်ာက္ ေအာက္သို႔ျပန္က်၍ ေအးႏွင္း၏ေအာက္ပိုင္းကို ဖုံးအုပ္သြားသည္။ ေအးႏွင္းကို ခင္ေမာင္ေအး နားမလည္ႏိုင္စြာ ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔ပုဆိုးကို ျပန္ၿပီး မဖုံးမိေသး။ မၿပီးေသးေသာ ခင္ေမာင္ေအး၏လီးႀကီးက အရည္တို႔ျဖင့္ ေပပြကာ မတ္ေတာင္ေနသည္မွာ အသဲယားစရာ ေကာင္းလွသည္။ မ်က္လုံးေစြ၍ ေအးႏွင္းက ခင္ေမာင္ေအး၏ေအာက္ပိုင္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ “လာ….အစ္ကိုေမာင္ အိမ္ေပၚသြားရေအာင္” ေအးႏွင္းက သူမဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း ေျပာသလို ခင္ေမာင္ေအးကို မၾကည့္ပဲေျပာၿပီး လွမ္းထြက္သြားသည္။ ရပ္ေနေသာ ခင္ေမာင္ေအး၏ ေျခေထာက္ေတြက ၿဗဳံးကနဲ မလႈပ္မရွား ေတြေဝေနပုံရသည္။ “အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး အစ္ကိုေမာင္” ဒီေတာ့မွ ခင္ေမာင္ေအး၏ ေျခေထာက္ေတြက လႈပ္ရွား၍လာသည္။ ေရွ႕မွသြားေနေသာ ေအးႏွင္း၏ေနာက္သို႔ ခင္ေမာင္ေအး လိုက္လာသည္။ အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ေအးႏွင္း အိပ္ခန္းထဲထိ သြားမေနေတာ့ပဲ မီးဖိုေဆာင္ၾကမ္းျပင္မွာပင္ ထိုင္၍လွဲခ်လိုက္သည္။ ခင္ေမာင္ေအး သူမေဘးသို႔ ေရာက္လာၿပီး ထိုင္ခ်လိုက္ရာမွ ေအးႏွင္း၏ ထဘီေလးကို လွန္တင္လိုက္သည္။ ေအးႏွင္း မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး ၿငိမ္ခံေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ခင္ေမာင္ေအး သူမ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို တ႐ြ႐ြ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္လိုက္သည္။ ေအးႏွင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ဆြဲေထာင္လိုက္သည္။ ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ ေစာက္ပတ္ကအဝေလး ဟေနမယ္ဆိုတာ ေအးႏွင္း သိသည္။ “လိုးေတာ့မယ္ေနာ္…. ေအးႏွင္း” ေအးႏွင္း နားထဲပူသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ဖိန္းရွိန္းသြားသည္။ ေစာေစာက ေအးႏွင္း၏ဟာေလးကို သူတ႐ြ႐ြကိုင္ၾကည့္ေနကတည္းက ေအးႏွင္း စိတ္ေတြပါလာေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ထပ္ၿပီးကားကာ ဖင္ေလးကိုပြတ္ေပးရင္း ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ပိုခုံးေမာက္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သည္။ ခင္ေမာင္ေအးလီးထိပ္ႀကီးက ေစာက္ပတ္ေလးကို ပြတ္တိုက္ေဆာ့ကစားၿပီးမွ ေစာက္ေခါင္းဝေလးကို ေတ့လိုက္သည္။ ေအးႏွင္း အသက္ေအာင့္ထားမိသည္။

ခင္ေမာင္ေအး ဖင္ႀကီးကိုေကာ့၍ လီးကိုဖိသြင္းသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ျပည့္ၾကပ္စြာ တင္းတင္းႀကီးပင္ ဝင္လာေသာ လီးႀကီး၏အရသာကို ခံစားရင္း ေအးႏွင္း၏ မ်က္ဝန္းေတြထဲတြင္ ထင္ေအာင္ကို ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ခ်စ္သူထင္ေအာင္ကို သတိရေနမိသည္။ ေအးႏွင္း မွားမ်ား မွားသြားၿပီလား မသိဘူး၊ အခ်စ္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ ေအးႏွင္း ေသြးသားဆႏၵကို ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့ေလသည္။ တင္းကနဲဝင္လာေသာ လီးႀကီး၏အရသာ အေတြ႕က ေအးႏွင္း၏ တကိုယ္လုံးကို ဖ်င္းကနဲ လႊမ္းၿခဳံရစ္သိုင္း၍ သြားသည္။ ေအးႏွင္း လက္ကေလးမ်ားက ခင္ေမာင္ေအး၏ ေက်ာျပင္ကို အလိုေလွ်ာက္ ဖက္တြယ္လိုက္မိသည္။ ေအးႏွင္း ဖင္ေလးကို ေကာ့ထားရင္း တင္းတင္းေလးေနသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ခုံးမို႔ေဖာင္းကားေနသည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္….ဖြတ္….ပလြတ္….စြပ္….ဖြတ္….အင္း…အင္း…အမေလး..ေလး…အား….အင္း” ေအးႏွင္း ခင္ေမာင္ေအးကို မခ်စ္မိသည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။ ခင္ေမာင္ေအး လိုးတာကိုခံရင္း ခ်စ္သူထင္ေအာင္ကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေအးႏွင္း ခင္ေမာင္ေအးကို တအားျပန္၍ ဖက္ထားၿပီး ခင္ေမာင္ေအး၏ပါးကိုပင္ ေခါင္းေထာင္၍ တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္မိေသးသည္။ ေဆာင့္အားႏွင့္ လိုးအားေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ မၾကာမီမွာပင္ ေအးႏွင္း မခံႏိုင္ေအာင္ က်င္တက္အီဆိမ့္လာသည္။ ဖင္ကိုလူးလိမ့္၍ စေကာဝိုင္းသလိုလုပ္ကာ ေကာ့ေကာ့ေပးလိုက္မိသည္။ ““ႁပြတ္….ဖြတ္….ႁပြတ္…ျဗစ္….အာ” ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ အရည္မ်ား ပြက္ကနဲ ပန္းထုတ္လိုက္သည္။ “ႁပြတ္…ဒုတ္….ဖြတ္….ဖြတ္…ႃဗြီ…အင္း” တခဏအတြင္းမွာပင္ ခင္ေမာင္ေအး၏ လီးထိပ္မွ ထြက္လာေသာအရည္ေတြက ေအးႏွင္း၏ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းဝယ္ ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲျဖင့္ ေအးႏွင္းကို ဆိမ့္က်င္တက္သြားေစပါသည္။ ခင္ေမာင္ေအးႏွင့္ ေအးႏွင္း လိုက္ေျပးသြားသည္ဟူေသာ သတင္းက ထင္ေအာင္၏အသဲကို ကြၽဲခတ္သြား႐ုံမွ်သာ မဟုတ္ ေအးသင္း၏ ရင္ဝကိုလည္း လွံခြၽန္စိုက္သကဲ့သို႔ ခံစားလိုက္ရသည္။ ထင္ေအာင္က ေအးႏွင္း၏ရည္းစား၊ ေအးသင္းဆိုတာက ခင္ေမာင္ေအး၏ ရည္းစား၊ ၿပီးေတာ့ ေအးသင္းက ေအးႏွင္း၏အစ္မ အရင္းေခါက္ေခါက္ ခင္ေမာင္ေအးႏွင့္ ေအးႏွင္း ဘယ္လိုျဖစ္သြားၾကသည္ကို ေအးသင္းႏွင့္ ထင္ေအာင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မစဥ္းစားတတ္ေအာင္ ျဖစ္ၾကရသည္။ ေအးသင္းဆီ ႏွစ္ရက္ျခားတစ္ခါ လာေနၾက ခင္ေမာင္ေအး မလာတာ ႏွစ္လေက်ာ္အၾကာမွာ ေအးႏွင္းကို ခိုးေျပးျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီၾကားထဲမွာ ခင္ေမာင္ေအးက ေအးသင္းကို တစ္ခါခ်ိန္းခဲ့ဖူးသည္။ လာေနၾကသူက ဘာေၾကာင့္ေရာက္မလာသလဲဆိုတာ သိခ်င္ေသာ ေအးသင္းက ခင္ေမာင္ေအး၏အိမ္ကို အရဲစြန႔္၍ သြားေတြ႕ခဲ့သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကိုေမာင္ ဘာေၾကာင့္မလာသလဲဆိုေသာ ေမးခြန္းကိုမေမးမိ၊ မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာခ်စ္သူႏွင့္ အတိုးခ်ၿပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကသည္။

ဒါေပမယ့္ ျပန္ခါနီးမွာေတာ့ ႏုံးခ်ိေနေသာ ေအးသင္း၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေဖးမဖက္ငင္ကာ အိမ္ေပါက္ဝသို႔ လိုက္ပို႔ရင္း “ကို ေအးသင္းဆီ လာဖို႔မလြယ္ေတာ့ဘူး။ အိမ္ကလူႀကီးေတြက ညဘက္ဆို ကိုယ့္ကို အေပ်ာက္မခံေတာ့ဘူး။ အခုလို အိမ္မွလူရွင္းတဲ့အခါ ေအးသင္းကို လွမ္းၿပီးခ်ိန္းလိုက္ပါ့မယ္”ဟူေသာစကားက အိမ္ေပါက္ဝေရာက္ကာမွ ကို႔လည္ပင္းႀကီးကို ေအးသင္း လွမ္းဖက္ၿပီး နမ္းလိုက္မိသည္အထိ ေအးသင္းကို အင္အားေတြျဖစ္ေစခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ ဒီစကားက ေအးသင္းကို ပ်ားရည္နဲ႔ဝမ္းခ်ခဲ့တာမွန္း ေအးသင္း ေနာက္က်စြာျဖင့္ သိခဲ့ရပါၿပီ။ “အခုေတာ့ ကိုရယ္ ေအးသင္း ဘယ္လိုေနရမ လဲ ဟင္”။ ထင္ေအာင္အိမ္သို႔ ေအးႏွင္းေရာက္လာၿပီး ထင္ေအာင္အိပ္ေနစဥ္ ေရာက္လာကာ ေအးႏွင္းက ဦးေဆာင္၍ အခ်စ္ပြဲကို ႏႊဲခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ေန႔မွစ၍ ေအးႏွင္းအား ထင္ေအာင္ မေတြ႕မိေတာ့ေပ။ ေအးႏွင္း ရွက္ေနတာပဲျဖစ္မည္။ ဒါဆို ေအးႏွင္းတို႔အိမ္ဖက္ကို ေလွ်ာက္ၿပီး ေအးႏွင္းကို သြားေတြ႕ဖို႔ ေကာင္းပါ့မလား။ လူပ်ိဳသိုးႀကီး ထင္ေအာင္ မဆုံးျဖတ္ႏိုင္။ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္။ သူသြား၍ ရွက္ေနေသးေသာ ေအးႏွင္း စိတ္တိုသြားလွ်င္ ခက္မည္။ ဒီအသက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ ရည္းစားဦးရေသာ ထင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ကယ္လို႔မ်ား သူႏွင့္ေအးႏွင္း ဟိုတေန႔က ေတြ႕ခဲ့ျဖစ္ခဲ့ၾကတာေတြကို တစ္နည္းနည္းနဲ႔ လူႀကီးေတြ သိသြားၿပီး ေအးႏွင္း ဘာျပႆနာေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ။ အကယ္၍ ဒီလိုျဖစ္ေနတာမွန္ခဲ့ရင္ သူေရာက္သြားရင္ ေအးႏွင္းအတြက္ပါ ျပႆနာက မေသးလွ။ ထင္ေအာင္၏ အေတြးေတြက သူ ေအးႏွင္းဆီ မသြားဖို႔က မ်ားေနသည္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ထင္ေအာင္ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေသြးေၾကာင္တဲ့ထင္ေအာင္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူ႔ကို စေၾကာက္ႀကီးတဲ့။ ေနာက္ဆုံး ထင္ေအာင္ ေတြးမိတာကေတာ့ အရင္တစ္ခါကလည္း ေအးႏွင္း သူ႔ဆီေရာက္လာတာပဲ အခုလည္း အေျခအေနေပးရင္ သူ႔ဆီေရာက္လာမွာပဲဟု ေတြးကာ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ေအးႏွင္းအလာကိုသာ ထင္ေအာင္ ေမွ်ာ္ေနမိေတာ့သည္။ အခုေတာ့ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ထင္ေအာင္ဆီ ဘယ္ေတာ့မွ လာေတာ့မည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ထင္ေအာင္ထံ ေအးႏွင္းေရာက္ခဲ့ၿပီး ထင္ေအာင္ လာေလႏိုးနဲ႔ ေမွ်ာ္ခဲ့ေပမယ့္လည္း ေအးႏွင္းထံသို႔ ထင္ေအာင္ ေရာက္မလာခဲ့ေပ။ ထန္းႏို႔က လွီးလိုက္မိၿပီ အစရွိတေနာင္ေနာင္ ေသြးသားတို႔က ပကတိေသြးသားေတြ မဟုတ္ေတာ့။

လူေသြးကို လွ်ာေပၚ တင္ယက္စုပ္လိုက္မိေသာ က်ား႐ိုင္းမေလးသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ ေအးႏွင္းက ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳသူမို႔ မထိမ္းႏိုင္၊ အစ္မျဖစ္သူ ေအးသင္း၏ရည္းစား ခင္ေမာင္ေအးတစ္ေယာက္ လာေနၾကအတိုင္း ညဖက္ ၿခံထဲေရာက္လာေတာ့ အိမ္မွာ မမေအးသင္းက မရွိ။ အလႉအိမ္သို႔ သြားေနသည္။ မမေအးသင္းႏွင့္ ခင္ေမာင္ေအးတို႔၏ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူး ခ်စ္ရည္လူးခဲ့ၾကတာကိုလည္း ေအးႏွင္း မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕ရဖူးသည္။ အခု လတ္တေလာမွာလည္း က်ား႐ိုင္းမေလး ေအးႏွင္း၏ေသြးက ဆာေနသည္။ အစ္မေအးသင္း၏ ရည္းစား ခင္ေမာင္ေအး ေစာင့္ေနမည့္ၿခံထဲသို႔ ေအးႏွင္း ညသန္းေခါင္တြင္ တစ္ေယာက္ထဲ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ အသိဉာဏ္ေတြ အရွက္ေတြကို လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီး မမေအးသင္း ကာမအရသာကို ခံစားေနၾက သရက္ပင္ခြၾကား၌ ေမွာက္၍ကုန္းေပးလိုက္သည္။ အစ္မျဖစ္သူ ေအးသင္းထက္ ေတာင့္ေသာ ေခ်ာေသာ ပို၍စြဲမက္ဖြယ္ရာေကာင္းလွေသာ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ သူ႔ေရွ႕သို႔ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္ႏွယ္ လွမ္းေလွ်ာက္ေရာက္လာၿပီး ဖင္ေလးကုန္းကာ ထဘီေလးလွန္တင္လိုက္တာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ခင္ေမာင္ေအးမွာ က်န္းမာသန္စြမ္းေသာ လူပ်ိဳလူငယ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါလား။ ၿပီးေတာ့ လာေနက်အတိုင္း ခ်စ္သူေအးသင္းထံ ေရာက္လာၿပီး ျပင္းျပေသာဆႏၵႏွင့္ ေအးသင္းကို ေစာင့္ေနခိုက္။ ဒီေတာ့ ေအးႏွင္းကို ဘယ္အလြတ္ေပးပါ့မလဲ။ သူျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵ၊ ေအးႏွင္း ေတာင့္တေနေသာ ဆႏၵေတြကို တဝႀကီး ျဖည့္ဆည္းလိုက္သည္။ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားက ထင္ေအာင္ထက္ အစစအရာရာသာေသာ အေတြ႕တို႔တြင္ နစ္မြန္းကာ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ခင္ေမာင္ေအးကို အိမ္ေပၚအထိ ေခၚခဲ့ေလသည္။ တစ္ႀကိမ္မွသည္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ရက္မွသည္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွစ္လတာ ၾကာခဲ့ေသာ ကာလဝယ္ ကာမအေတြ႕၌ နစ္ဝင္ေနခဲ့ေသာ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းလွေသာ အိပ္မက္ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ ၿဗဳံးကနဲ လန႔္ႏိုးရသူလို ေအးႏွင္း တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားရသည္။ မိန္းမတို႔ ဓမၼတာ္ မေတြ႕ရတာ ႏွစ္လရွိသြားခဲ့ၿပီ။ တတ္ကြၽမ္းနားလည္သူကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ျပၾကည့္ေတာ့ ထင္သည့္အတိုင္း အေျဖကမွန္ေနသည္။

ေအးႏွင္း ဘာလုပ္ရမလဲမသိ ပထမဆုံး ထင္ေအာင္ႏွင့္ တစ္ေန႔ခင္းလုံး အေပ်ာ္ၾကဴးခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ ခင္ေမာင္ေအးႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္မွန္း ေအးႏွင္း ေဝခြဲဆုံးျဖတ္၍မရ။ ဒါေပမယ့္ လက္ရွိက ခင္ေမာင္ေအး ဒီေတာ့ မိန္းမသားပီပီ ေအးႏွင္းတစ္ေယာက္ ခင္ေမာင္ေအးထံ မ်က္ရည္ခံထိုး၍ ကိုမာင္ရင္ေသြးေလး ငယ္ေလးဆီမွာ ရွိေနၿပီဆိုတဲ့ စကားေလးကို မရဲတရဲေလး တုန္ခိုက္စြာ မပြင့္တပြင့္ေလး ဆိုလိုက္ေတာ့ ခင္ေမာင္ေအးတစ္ေယာက္ ေအးႏွင္းကို ခိုးေျပးေလေတာ့သည္။ အိမ္မွာက မိဘႏွစ္ပါးရွိသည္မဟုတ္ အစ္မႀကီး အမိအရာဆိုသလို ေအးသင္းတစ္ေယာက္ မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ မိဘေတြထံကိုလည္း အေၾကာင္းၾကားရသည္။ ရပ္႐ြာလူႀကီးမ်ားမွ တဆင့္ ခင္ေမာင္ေအး၏ မိဘမ်ားထံလည္း ဆက္သြယ္ရသည္။ ညီမလည္းဆုံး၊ ခ်စ္သူလည္းဆုံး ၿပီးေတာ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိစၥကိုလည္း ေအးသင္း မ်က္ရည္စက္လက္ျဖင့္ လိုက္လုပ္ေနရသည္။ ေထြးႏြယ္ေလာက္နာက်င္ခံစားေနရ တာ ဘယ္မွာရွိႏိုင္ပါေတာ့မည္နည္း။ ညိဳေမာင္ကေတာ့ ေယာက်ၤားေလးအမာစား၊ အေပ်ာ့စားမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ေအးႏွင္းက ထင္ေအာင္အတြက္ ရည္းစားဦး၊ ဒီေတာ့ ထင္ေအာင္ ခံႏိုင္ရည္မရွိ၊ မႀကဳံဖူးေသာေဝဒနာကို လူးလွိမ့္ေနေအာင္ ခံစားေနရသည္။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေယာက္်ားေတြမွာ ထြက္ေပါက္ကရွိၿပီးသား အဲ့ဒါကေတာ့ ယမကာ ထြက္ေပါက္ပင္ျဖစ္သည္။ တသက္လုံး ေသာက္တတ္စားတတ္သူ မဟုတ္ေတာ့ ထင္ေအာင္စိတ္က မရဲ ဒီေတာ့အိမ္သို႔ ဝယ္လာၿပီး ပုန္းလွ်ိဳးကြယ္လွ်ိဳး ေသာက္ရသည္။ အိမ္မွာကလည္း လူက မ်ားမ်ားစားစားရွိတာ မဟုတ္။ ထင္ေအာင့္အစ္ကိုဝမ္းကြဲ ျမင့္ေမာင္ႏွင့္ မရီးခင္သက္တို႔ လင္မယားႏွစ္ဦးသာ ရွိသည္။ ျမင့္ေမာင္က လိုင္းကားေမာင္းေတာ့ ညဥ့္နက္မွ ျပန္လာတတ္ၿပီး မိုးမလင္းမွီ ထသြားတတ္သည္။ ဒီေတာ့ ထင္ေအာင္တစ္ေယာက္ လြတ္လပ္ခ်င္တိုင္း လြတ္လပ္၍ေနသည္။ အမွန္ေတာ့ ထင္ေအာင္တို႔မိသားစုက နယ္တြင္ေနတာျဖစ္သည္။ ထင္ေအာင္သာ အလုပ္လာရွာရင္း စက္႐ုံတြင္ အလုပ္ရကာ အစ္ကိုဝမ္းကြဲျမင့္ေမာင္၏ အိမ္မွာ ေနတာျဖစ္သည္။ ျမင့္ေမာင္မိန္းမ ခင္သက္ကလည္း သူတို႔ၿမိဳ႕သူပင္ျဖစ္ေတာ့ ထင္ေအာင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္ၿပီးသား ျဖစ္ေလသည္။

မခင္သက္က သေဘာေကာင္းသည္။ အိမ္တြင္ ထင္ေအာင္ကို အစစအရာရာ ဦးစားေပးသည္။ ထင္ေအာင္၏ အဝတ္အစားကအစ ခင္သက္ေလွ်ာ္ေပးသည္။ စားစရာ ခ်က္ရင္လည္း အသဲအျမစ္ေလးမ်ားပင္ ထင္ေအာင္အတြက္ ခူးခပ္၍ဖယ္ေပးထားသည္။ မခင္သက္က ထင္ေအာင္ထက္ အသက္တစ္ႏွစ္သာ ႀကီးသည္မို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြလို ေျပာဆိုဆက္ဆံသည္။ ဒါေပမယ့္ ထင္ေအာင္က အိမ္တြင္ရွိေသာ ခင္သက္ကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္ စက္႐ုံမွ ခြင့္ရက္ရွည္ ယူထားၿပီး ပုလင္းတစ္လုံးႏွင့္သာ အေဖာ္ျပဳေနေလသည္။ ထင္ေအာင့္ရည္းစား ေအးႏွင္း ခင္ေမာင္ေအးႏွင့္လိုက္ေျပးသျဖင့္ ထင္ေအာင္ ခံစားေနရတာကို ခင္သက္သိသည္။ အရင္က ထင္ေအာင္ ရည္းစားမထားခဲ့ဖူးတာကိုလည္း ခင္သက္ တစ္စြန္းတစ္စသိသည္။ ဒီေတာ့ ထင္ေအာင့္အျဖစ္ကို စာနာ၍ ထင္ေအာင့္ကို ဘာမွမေျပာဘဲ ခင္သက္အသာဘဲ ၾကည့္၍ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ထင္ေအာင္က တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပို၍ဆိုးလာသည္။ ေသာက္ကာစက သူ႔ကိုယ္သူ ထိမ္းႏိုင္သိမ္းႏိုင္ေသးသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ သတိထား၍ ေသာက္သည္။ ေနာက္တြင္ေတာ့ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ မရွိ႐ုံမွ်မက လူမွန္းသူမွန္းမသိေအာင္အထိ ေသာက္လာၿပီး ခင္သက္ခူးခပ္၍ လာခ်ေပးေသာ ထမင္းဟင္းကိုပင္ စားတယ္ဆို႐ုံ တစ္ဇြန္းႏွစ္ဇြန္းစား၍ ေနရာတြင္ပင္ လွဲခ်အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္အထိ အေျခအေနျဖစ္လာေတာ့ ခင္သက္ ဆက္ၿပီး ဒီအတိုင္းၾကည့္မေနႏိုင္ေတာ့ ထင့္ေအာင့္အား ေျပာဆိုေဖ်ာင္းဖ်ရန္ စဥ္းစားရေလေတာ့သည္။ ထင္ေအာင္တစ္ေယာက္ ေရွ႕တြင္ အရက္ပုလင္း၊ ဖန္ခြက္၊ ေရခြက္ႏွင့္ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ပန္းကန္ေလးကိုခ်၍ ၾကမ္းျပင္တြင္ထိုင္ကာ ထုံးစံအတိုင္း သူလုပ္ေနၾကအတိုင္း အိမ္ေရွ႕လမ္းမကို အၾကာႀကီး ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနလိုက္ အရက္ဖန္ခြက္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္ႏွင့္ လုပ္ေနသည္။ ခင္သက္ ေရခ်ိဳးၿပီး အိမ္ေပၚသို႔တက္လာကာ မ်က္ႏွာသုတ္အၿပီး ထင္ေအာင္အား ထမင္းခူးေပးရန္ သတိရကာ ထမင္းႏွင့္ဟင္းတို႔ကို ပန္းကန္ႏွင့္ ခူးခပ္ထည့္ယူလာၿပီး ထင္ေအာင္၏ေရွ႕တြင္ ခ်ေပးလိုက္သည္။ ခင္သက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရက္ပုလင္းထဲတြင္ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္သာရွိ ေတာ့သည္။ “ထင္ေအာင္…..ထမင္းစားေတာ့..” “အင္း” ေျပာၿပီး ထမင္းပန္းကန္ကို ခ်ေပးကာ ခင္သက္ လွည့္ထြက္မည္အလုပ္ အျပင္တြင္ ေမွာင္စပ်ိဳးေနသည္ကို သတိထားမိၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးကို ခင္သက္ သြား၍ပိတ္လိုက္သည္။

သူမ ျပန္လွည့္လာသည္အထိ ထင္ေအာင္က ထမင္းပန္းကန္ကို မတို႔ေသး။ “ထင္ေအာင္ ထမင္းလည္းစားအုန္း……ၿပီးတာေတြလည္းၿပီးသြားၿပီဘဲဟာ….တစ္ေယာက္မေကာင္း တစ္ေယာက္ေပါ့….ကိုယ့္က်န္းမာေရးလည္းဂ႐ုစိုက္ဦး” ခင္သက္ ထင္ေအာင္နားအေရာက္ ရပ္၍ ေဖ်ာင္းဖ် ေျပာဆိုလိုက္သည္။ ခင္သက္ ေဖ်ာင္းဖ်လိုက္သည္ကပင္ ထင္ေအာင္ကို ဆြေပးသလို ျဖစ္သြားသည္လား မေျပာတတ္ေတာ့။ ”မၿပီးဘူး….ဘယ္ေတာ့မွမၿပီးဘူး….ငါ့ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးဘူးခင္သက္…”” ခင္သက္ကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး ထင္ေအာင္က မူးသံႀကီးျဖင့္ေျပာသည္။ ေရွ႕မွပုလင္းကို ခင္သက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက က်န္ေနသည့္ အရက္လက္ႏွစ္လုံးက မရွိေတာ့။ ပုလင္းပင္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ တုံးလုံးလဲေနၿပီ။ ““ဒါေတာ့…..ဒါေပါ့ဟာ….က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေျပာတာပါ…”” ““ထြီ….ေယာက္်ားခ်င္း ဘာမ်ားကြာလို႔လဲ ခင္သက္ရာ ငါလည္း ေယာက္်ားအစစ္ပါပဲဟာ…”” အို…“ဟာ…..ဝုန္း…..အာ”” ““ဟဲ့…ညိဳ…..ေမာင္….ထင္ေအာင္ ….အို….အို….”” ထင္ေအာင္က အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ႀကဳံး၍အထ ေဘးသို႔ယိုင္ဆင္းသြားေတာ့ ခင္သက္က လွမ္းဆြဲ၍ထိန္းလိုက္သည္။ ထင္ေအာင္ သူမဖက္ ပါလာေပမယ့္ ခါးကပုဆိုးက ကြၽတ္က်သြားသည္။ ခင္သက္က ၿဗဳံးကနဲ လွမ္းဆြဲ၍ ထင္ေအာင္က ခင္သက္ဘက္ကို မတ္၍ျပန္ပါလာေသာ္လည္း သူ႔ကိုယ္သူမဟန္ႏိုင္၍ ျပန္၍ယိုင္အသြား ထင္ေအာင္က ခင္သက္ကိုလွမ္း၍ ဖက္လိုက္ေသာ္လည္း ထင္ေအာင္၏ ခႏၶာကိုယ္အေလးခ်ိန္ကို ခင္သက္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဖက္လွ်က္သား ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ လဲၿပိဳ၍ က်သြားေတာ့သည္။ ရင္လ်ားထားေသာ ခင္သက္၏ထဘီက ေျပက်သြားၿပီး ေဖြးနစ္ေသာ ႏို႔ႏွစ္လုံးက ဝင္းကနဲ ထြက္ေပၚ၍လာသည္။ စူးရွေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ ထင္ေအာင္က ခင္သက္၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို စူးစူးရဲရဲ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ““ထင္ေအာင္…..ဖယ္…ဖယ္ေတာ့….ငါထေတာ့မယ္….”” ခင္သက္ ဘယ္လိုမွ ဒီအေနအထားႏွင့္ မေနတတ္ေတာ့ ႏို႔ႏွစ္လုံးကလည္း ဟင္းလင္းႀကီး ေပၚ၍ေနသည္။ ဒါကိုလည္း ထင္ေအာင္က စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ဒါတင္လား မဟုတ္ေသး။ သူမ၏ကိုယ္တစ္ျခမ္းေပၚသို႔ ေမွာက္က်ေနေသာ ထင္ေအာင္၏ ေပါင္ၾကားမွ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက ဘယ္အခ်ိန္က ထေနတာလဲမသိ သံေခ်ာင္းႀကီးအလား ခင္သက္၏ ေပါင္ထိပ္ေဘးကို ေထာက္ထားမိသည္။ ေစာေစာက ကြၽတ္က်သြားၿပီျဖစ္၍ ထင္ေအာင့္ခါးတြင္ ပုဆိုးကရွိေတာ့တာ မဟုတ္။

ကိုယ္လုံးျခင္း ပိေနသျဖင့္ မာေက်ာလွေသာ လီးတန္ႀကီးက တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတာကို ခင္သက္ သိေနရသည္။ ခင္သက္တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူလာသည္။ ခင္သက္ေျပာလိုက္တာကို ထင္ေအာင္က ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ခင္သက္၏မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး “႐ႊတ္” ကနဲ လွမ္းနမ္းလိုက္သည္။ ““ဟင္….အို”” တစ္ကိုယ္လုံး ထူပူေနရသည့္အထဲတြင္ ခင္သက္တစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးဖ်န္းကနဲ ထသြားသည္။ ““ဖယ္….ဖယ္ဟာ…အို….အို….အင္း…..အင္း…အ…အင္း..”” ခင္သက္၏ ႏို႔ကို ထင္ေအာင္ အငမ္းမရ စို႔လိုက္သည္။ စို႔တာမွ ကမူးရႈးထိုးကို ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း စို႔ပစ္လိုက္သည္။ ခင္သက္ ထင္ေအာင္၏ေက်ာျပင္ကို လက္သီးဆုပ္ေလးျဖင့္ ထုသည္။ ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္သာ ထုလိုက္ႏိုင္ၿပီး ခင္သက္ၿငိမ္က်သြားၿပီး တအင္းအင္းၿငီးကာ ရင္ဘတ္ေလးႂကြ၍ ႂကြ၍တက္လာသည္။ ဟုတ္သည္ ဒီလိုအငမ္းမရ ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္းစို႔တာကို သူမ မခံရတာၾကာၿပီ။ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ထင္ေအာင္ စို႔သည္။ ေဖြးနစ္ေသာ ႏို႔အုံေလးမ်ားပင္ ပန္းႏုေရာင္ သန္းလာသည္။ ခင္သက္ မ်က္လုံးေလးေတြ စင္းက်လာၿပီး တအင္းအင္းၿငီးကာ ခႏၶာကိုယ္မွ အားအင္မ်ားက တစ္စတစ္စ႐ုတ္ေလ်ာ့၍ လာသည္။ ခင္သက္၏အာ႐ုံက ႏို႔စို႔ခံေနရေသာ အေတြ႕မွသည္ ေပါင္ထိပ္တြင္ ေထာက္၍ေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးဆီသို႔ တစ္ခ်က္ခ်က္ ေရာက္၍သြားသည္။ သန္လိုက္တဲ့ဟာႀကီးဟု ေတြးမိလိုက္တိုင္း ႏို႔အုံတစ္ခုလုံး ပါစပ္ထဲျပဳတ္ဝင္သြားလုမတတ္ ရင္ဘတ္ေလး ႂကြေပးရသည္အထိ ခံစားေနရေသာ အေတြ႕ဆီကို အာ႐ုံက ေရာက္သြားျပန္သည္။ ခင္သက္ ဘာသားနဲ႔ထုထားတာမို႔လို႔လဲ ခင္သက္ခႏၶာကိုယ္အတြင္းမွ ေသြးသားေတြ ဘေလာင္ဆူလာသည္။ ထင္ေအာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ႂကြၿပီးထလိုက္ကာ သူလႊတ္ေပးလိုက္ေသာ ႏို႔ေလးေတြကို အာသာမေျပပုံျဖင့္ ၾကည့္သည္။ ခႏၶာကိုယ္ကိုႂကြၿပီး ထင္ေအာင္ ထလိုက္ေတာ့ သူ၏လီးတန္ႀကီးက ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ ခင္သက္ အမိအရၾကည့္လိုက္ရင္း မ်က္ေတာင္ေလးေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္လိုက္ကာ သူမ၏မ်က္လုံးေလးေတြက ခ်က္ခ်င္းရီေဝသြားသည္။ လီးႀကီးက ဒစ္ၿပဲႀကီး ေစာင္းႀကီးက အသဲယားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေဖာင္းထေနၿပီး တေငါက္ေငါက္ျဖစ္ကာ လီးထိပ္တြင္ အရည္ေလးေတြ စို႔ေနတာကို ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္လိုက္ရသည္။ ခင္သက္ရင္ထဲတြင္ မြန္းၾကပ္၍လာသည္။ ပက္လက္ေလး ျဖစ္ေနေသာ ခင္သက္၏ တစ္ကိုယ္လုံးကို ထင္ေအာင္ ေျခဆုံးေခါင္းဖ်ားၾကည့္သည္။ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အသက္ႏွင့္ တစ္သားမွမက်ေသးေသာ ခင္သက္၏ကိုယ္လုံးေလးက ဖြံ႕ထြားက်စ္လစ္ကာ စြဲမက္စရာ ေကာင္းလွသည္။

မူလရင္လ်ားထားေသာ ထဘီက ခါးနားအထိေျပက်ေနၿပီး ထဘီေအာက္နားစေလးကလည္း ဒူးဆစ္တစ္ဖက္ေပၚ တစ္ဖက္ဖုံးျဖင့္ အသားေလးေတြကဝင္း၍ ေနသည္။ ခင္သက္တစ္ကိုယ္လုံးကို ထင္ေအာင္က တစ္ခ်က္မွ် ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ထဘီေအာက္နားစေလးကို အေပၚသို႔လွန္တင္လိုက္သည္။ ““အို….ဟဲ့…ထင္ေအာင္….မလုပ္နဲ႔ေလ….မေတာ္ပါဘူး”” အတြင္းအဂၤါကို ေလစိမ္းတိုး၍ ေအးကနဲျဖစ္အသြား သတိဝင္လာေသာ ခင္သက္က တစ္ဆို႔ဆို႔အသံေလးျဖင့္ တားရွာသည္။ လူကေတာ့ ေနရာမွမေ႐ြ႕။ ထင္ေအာင္ ခင္သက္ကို ဂ႐ုမစိုက္ လွစ္ဟေပၚေပါက္လာေသာ ခင္သက္၏ အတြင္းအဂၤါကို ၾကည့္သည္။ ခင္သက္ အေမႊးသန္သည္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္လတစ္ခါ ရိတ္ေပးရသည္။ အခုရိတ္ၿပီးတာ ႏွစ္ရက္ဘဲရွိေသးေတာ့ အေမႊးငုတ္တိုေလးေတြက စိမ္းျမျမေလး ထြက္၍ေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုက ဘာလို႔ေဖာင္းစို၍ ထႂကြေနသည္မသိ ေဖာင္းတင္း၍ ထေနသည္။ ထင္ေအာင္ သူမအေပၚသို႔ခြ၍ အတက္ ခင္သက္ မ်က္လုံးမွိတ္ခ်လိုက္သည္။ ေမာင္မင္းႀကီးသား ထင္ေအာင္က လူေပၚကိုခြတက္ၿပီးကာမွ ေစာက္ပတ္ကို လက္ဖဝါးလွန္၍ ကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခင္သက္ တစ္ခ်က္တြန႔္သြားသည္။  စမ္းၾကည့္ကိုင္တြယ္႐ုံမွ်သာ တစ္ခ်က္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကိုအရင္းမွကိုင္ကာ ေတ့လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ဆက္တည္း ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။ ““ႁပြတ္…ဖြတ္…ဟင္း…”” အထဲမွာက အရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံေနသည္။ တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ လီးက တစ္ဆုံးဝင္သြားသည္။ ခင္သက္ ဟင္းကနဲသက္ျပင္းခ်ကာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္တစ္ထြာေလာက္ ကြာေအာင္သာ ႂကြထားေသာ သူမ၏ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲေထာင္ပစ္လိုက္သည္။ ထင္ေအာင္ ခင္သက္၏မ်က္ႏွာေလးကို လွမ္း၍နမ္းရင္း သူမေပၚသို႔ ေမွာက္၍ခ်ကာ ဖင္ႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီးေဆာင့္သည္။ ““ႁပြတ္…ဖြတ္….ဖြတ္…ဟင့္…ဟင့္…ဟင္း…”” လူပ်ိဳလို႔မေျပာရ ထင္ေအာင္၏ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အ႐ိုင္းဆန္လွသည္။ ခင္သက္က အ႐ိုင္းသက္သက္ မဟုတ္ပါ။ ေဆာင့္ခ်င္သလို ေဆာင့္၍ေနေသာ ထင္ေအာင္၏လီးတန္ႀကီးကို သူမ လိုသလို ဖင္ကိုညာလိမ့္လိုက္ ဘယ္လိမ့္လိုက္ ႂကြ၍ ေကာ့ေပးလိုက္ျဖင့္ သူမလိုသလို လွည့္ေျပာင္းကာ အလိုးခံသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သတိရလွ်င္လည္း ထင္ေအာင္ အရသာေတြ႕ေစရန္ သဲႀကီးမဲႀကီး ေဆာင့္ဝင္ေနေသာ ထင္ေအာင္၏လီးတန္ႀကီးကို ေစာက္ပတ္ႏွင့္ညႇစ္၍ ေပးသည္။

ဆြဲ၍ေပးသည္။ ““ႁပြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္….ဖြတ္…..ဖြတ္…ဟင့္…ဟင့္…ဟင္း…”” ထင္ေအာင္က တရႈးရႈး အသက္ရႈသံႀကီးႏွင့္ အားရပါးရေဆာင့္ေနသလို ခင္သက္ခမ်ာမွာလည္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္ထားရင္းက ပါးစပ္ေလး ဟဟၿပီး ဟင္းကနဲ ဟင္းကနဲ အသက္ရႉ၍ ရႈူ၍သြား သည္။ ““ႁပြတ္…ဖြတ္…ပလြတ္….ဖြတ္…..ဖြတ္…အင္း…ဟင္း…အ….အ…..အင္း..ထင္…ထင္ေအာင္….ဟင္း…..ဟင္း”” ခင္သက္ ဘယ္လိုမွ စိတ္တင္းထား၍မရ၊ ထင္ေအာင့္ကိုယ္ႀကီးကို ျပန္၍ဖက္ထားလိုက္မိသည္။ ကာမအရသာက ႏွစ္ေယာက္စလုံး၏ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုစလုံးမွာ ဆူေဝ၍ တက္လာသည္။ ထင္ေအာင္ ကုန္းထ၍ ခင္သက္၏ႏို႔ကို ဆြဲစို႔ရင္း ဆက္ေဆာင့္သည္။ ဒီေတာ့ ခင္သက္က ထင္ေအာင္၏လည္ပင္းကို သိုင္း၍ဖက္သည္။ ထင္ေအာင္၏စိတ္ထဲ အာ႐ုံထဲတြင္ ေအးႏွင္းဆိုတာ မရွိေတာ့သလို ခင္သက္၏အာ႐ုံထဲတြင္လည္း ျမင့္ေမာင္ဆိုတာ မရွိေတာ့ေပ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး အရာအားလုံးကိုေမ့၍ ကာမအရသာတြင္ နစ္မြန္းေနၾကသည္။ ““ဖြတ္…..ျပတ္…ျပတ္…ပလြတ္….အဟင္း….အင္း….ဟင္းဟင္း….”” ထင္ေအာင္က ဒလစပ္ေဆာင့္လာသလို ေအာက္မွ ခင္သက္ကလည္း ဟင္းကနဲ ဟင္းကနဲ အားယူကာ ထင္ေအာင္၏ ေဆာင့္ခ်က္အတိုင္း ဖင္ႀကီးကိုေကာ့၍ေကာ့၍ ျပန္ေဆာင့္သည္။ ““ပလြတ္…..ဖြတ္….ျဗစ္….ထင္ေအာင္….အား….ထြက္….ထြက္….ၿပီ…အား….အား…”” ခင္သက္တစ္ေယာက္ အတင္းေကာ့၍ လီးႀကီးကို ဆြဲညႇစ္ကာ ၿပီးသြားခိုက္ ထင္ေအာင္မွာလည္း မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ပန္းထုတ္လိုက္ပါေလေတာ့သည္။ ခင္ေမာင္ေအးႏွင့္ ေအးႏွင္းတို႔၏ မဂၤလာေဆာင္က ၿပီးသြားၿပီ။ ေအးႏွင္းႏွင့္ ေအးသင္းတို႔၏ဖခင္မွာလည္း တာဝန္က်ရာ ေရယာဥ္သို႔ ျပန္ရသျဖင့္ မိခင္ျဖစ္သူပါ ျပန္၍လိုက္ပါသြားသည္။ အိမ္မွာက ေအးသင္း တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့သည္။ ေအးႏွင္းမွာ ေယာင္ေနာက္ဆံထုံးပါဆိုေသာ စကားအတိုင္း ခင္ေမာင္ေအးတို႔အိမ္တြင္ပင္ ေနသည္။ ဒီေတာ့ အိမ္မွာ ေအးသင္းတစ္ေယာက္ထဲသာ က်န္ခဲ့သည္။ ေအးသင္းအတြက္ ညမႈညတာ အေဖာ္ရေစရန္ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္သူ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ကို ေခၚထားသည္။ ထိုအေဒၚႀကီးက ညမိုးခ်ဳပ္သည္ႏွင့္ အိပ္ေတာ့သည္။ ေစာေစာ မအိပ္တတ္သူ ေအးသင္းတစ္ေယာက္မွာေတာ့ ေခ်ာင္လည္ေခ်ာင္ပတ္ႏွင့္ က်န္ခဲ့သည္။

ေအးသင္း အရင္ညေတြတုံးကေတာ့ တီဗြီထိုင္ၾကည့္ၿပီး တီဗြီသိမ္းမွ အိပ္သည္။ ဒီညေတာ့ ေအးသင္းမွာတီဗြီၾကည့္ခ်င္စိတ္ မရွိသျဖင့္ တီဗြီကိုပိတ္ကာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ ဝင္ခဲ့သည္။ ေႏြရာသီညမို႔ အိုက္စပ္စပ္ရွိသည္ႏွင့္ ေအးသင္းကိုယ္ေပၚမွ ေဘာ္လီအက်ႌကို ခြာပစ္လိုက္ၿပီး ထမီကို ရင္လ်ားလိုက္သည္။ ၿပီးမွ ေအးသင္းမွာ ရင္လ်ားထားေသာ ထမီကို ျပန္၍ျဖည္လိုက္ၿပီး ထမီကို ခါးသို႔ပတ္၍ ဝတ္လိုက္သည္။ ထိုအခါ ဆူၿဖိဳးေသာ ေအးသင္းက သူမ၏ႏို႔ႏွစ္လုံးကို ငုံ႔၍ၾကည့္ၿပီး ရည္းစားျဖစ္သူ ခင္ေမာင္ေအးကို သတိရလိုက္သည္။ တစ္ခ်ိန္က ခင္ေမာင္ေအး မွတ္မွတ္ရရကိုင္၍ အငမ္းမရစို႔ခဲ့ေသာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံး အခုေတာ့ သခင္မဲ့ေနၿပီ။ ကိုင္မည့္ စို႔မည့္သူ မရွိ။ အေဖာ္မဲ့လွ်က္ အထီးက်န္ခဲ့ရၿပီ။ ေအးသင္း သူမ၏ႏို႔သီးေခါင္းႏွစ္ခုအား သူမဘာသာ ဖ်စ္ညႇစ္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ေပါင္ေလးကိုကြ၍ အဖုတ္ေလးကို သူမလက္ေလးျဖင့္ ထမီေပၚမွပင္အုပ္၍ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ တစ္ခ်ိန္က သူမ၏ရည္းစား ခင္ေမာင္ေအး အားရပါးရလိုးခဲ့ေသာ အဖုတ္ေလး ခုေတာ့ လုပ္မည့္သူမရွိ အေဖာ္မဲ့ သခင္မဲ့လွ်က္ရွိသည္။ ေအးသင္း သူမ၏အဖုတ္ေလးကို ထဘီေပၚမွပင္ လက္ဖဝါးျဖင့္အုပ္၍ကိုင္ကာ ဖ်စ္ညႇစ္ဆုပ္နယ္လိုက္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ ပြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ရည္းစားျဖစ္သူ ခင္ေမာင္ေအးကို သတိရျခင္းႏွင့္အတူ ခႏၶာကိုယ္ရွိ ကာမခလုတ္မ်ားကို ကိုင္မိပြတ္မိလုပ္မိလိုက္ေတာ့ ေအးသင္း၏ေသြးသားေတြက လႈပ္ရွား၍လာသည္။ “ဟင္” ကနဲ ေအးသင္း သက္ျပင္းခ်ကာ ခါးတြင္ပတ္ထားေသာ ထဘီေလးကိုျဖည္ကာ ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ျပန္၍ ရင္လ်ားလိုက္သည္။ ““ေဖ်ာက္…..ခြၽတ္….ခြၽတ္…”” ““ဟင္”” ေအးသင္း ရင္ထဲထိတ္ကာ မ်က္လုံးေလးမ်ား ဝိုင္းသြားသည္။ ေအးသင္း၏ အိပ္ခန္းအျပင္ဖက္ ၿခံထဲမွသစ္ကိုင္းေျခာက္ကို လူနင္းသည့္အသံမွန္း ေအးသင္း ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္သည္။ အသာေလး ေျခေဖာ့နင္းကာ ေအးသင္း အိမ္နံရံေဘးသို႔ ကပ္လိုက္ၿပီး ပ်ဥ္ျပားအကြဲေၾကာင္းမွ အျပင္သို႔ ၾကည့္လိုက္သည္။ ““ဟင္….ေက်ာ္ေက်ာ္ပါလား…”” ေအးသင္းတို႔အိမ္၏ ေနာက္ေဖးအိမ္မွ အသက္ (၁၉)သာရွိေသးေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ေလး အိမ္ေဘးတြင္ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ေနသည္။ ညေနက ေအးသင္း အိမ္ေဘးတြင္ ေရခ်ိဳးေနစဥ္က ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကို ၿခဳံအကြယ္မွထိုင္၍ ေခ်ာင္းေနတာကို ေအးသင္း သတိထားလိုက္မိသည္။

အခုလည္း ေက်ာ္ေက်ာ္က သူမကိုလာၿပီး ေခ်ာင္းတာျဖစ္မည္။ ေအးသင္း စိတ္ကူးတစ္မ်ိဳး ရသြားသည္။ ““ဟာ….အိုက္လိုက္တာ…”” ““ဂ်ေလာက္…..ဂ်ေလာက္…”” ေအးသင္း ျပဴတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ျပဴတင္းေပါက္မွာပင္ ရပ္၍ ရင္လ်ားထားေသာ ထဘီကိုျဖည္လိုက္ၿပီး ေစာေစာကလိုပင္ သူမ၏ႏို႔အုံႏွစ္လုံးကို ထုတ္၍ ငုံ႔ၾကည့္သည္။ ေစာေစာကထက္ နဲနဲပိုၾကာသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ေအးသင္း ျပဴတင္းေပါက္ကို ျပန္၍မပိတ္ဘဲ ကုတင္ေပၚတက္၍လွဲကာ ျပဴတင္းေပါက္ဘက္ကို ေက်ာေပး၍ တစ္ေစာင္းေလးလွဲ၍ မ်က္လုံးေလး အသာမွိတ္ကာ အသက္ကို မွန္မွန္ရႈရင္း ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ အၾကာမွာေတာ့ အိမ္ကတစ္ခ်က္ ၿငိမ့္ကနဲ သိမ့္ကနဲ သိသာ႐ုံေလး ျဖစ္သြားသည္။ ေအးသင္းက မ်က္လုံးမွိတ္၍ ၿငိမ္ကာ သတိထားေနသျဖင့္ သိလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေအးသင္းတို႔အိမ္၏ ျပဴတင္းေပါက္ေအာက္ဖက္ေဘာင္က ေျမျပင္မွ ေလးေပခန႔္သာျမင့္သည္။ သံဇကာေတြ သစ္သားတန္းေတြ ကာထားျခင္းမရွိသျဖင့္ ျပဴတင္းေပါက္ေဘာင္ကို ခို၍ဆြဲတက္ပါက အသာေလး တက္လို႔ရေပၿပီ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုေသာ ေကာင္ေလး အခန္းထဲသို႔ေရာက္ၿပီဆိုသည္ကို ေအးသင္း သိလိုက္ၿပီ။ မၾကာလိုက္ ျပဴတင္းေပါက္ဖက္ကို ေက်ာေပး၍ ေစာင္းအိပ္ေနေသာ ေအးသင္း၏ တင္သားႀကီးေနာက္ဖက္သို႔ ေအးစက္ေသာအရာေလးတစ္ခုက လာ၍ထိသည္။ ေကာင္ေလး ေၾကာက္ေနတာ ထင္သည္။ လက္ဖ်ားေလးေတြ ေအးေနသည္ဟု ေအးသင္း အသက္မွန္မွန္ရႈကာ မ်က္လုံးမွိတ္၍ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္း ေတြးမိလိုက္သည္။ ေအးသင္း ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုေသာေကာင္ေလး ပို၍ရဲလာပုံရသည္။ ေအးသင္း၏ တင္သားႀကီးေတြကို သူ႔လက္ေလးျဖင့္ မထိတထိေလး ပြတ္ၾကည့္သည္။ လက္ဖဝါးေလးျဖင့္ အိအိေဖာင္းေဖာင္း တင္သားႀကီးေတြကို အသာေလး ဖိဖိၾကည့္သည္။ စိတ္ထဲမွာ မ႐ိုးမ႐ြျဖစ္လာေပမယ့္ ေအးသင္းမလႈပ္ရဲ အသာေလး ဆက္ၿပီးၿငိမ္ေနသည္။ ဒီေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ပို၍ ရဲလာသည္။ ေအးသင္း၏ တင္သားႀကီးေတြကို သိသိသာသာႀကီး ကိုင္တြယ္ကာ ဆုပ္နယ္လာသည္။ ေအးသင္း ဆက္ၿပီး ၿငိမ္ေနလို႔မျဖစ္ေတာ့။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနမွန္း သိသြားရင္ ေကာင္ေလး ထြက္ေျပးသြားလိမ့္မည္။

ေအးသင္း မ်က္လုံးကို ျဖတ္ကနဲဖြင့္ကာ လက္တစ္ဖက္က ေက်ာ္ေက်ာ္၏လက္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ရင္လ်ားထားေသာ ထမီကို ရင္ဘတ္မွ ဆြဲခြၽတ္လိုက္ကာ တစ္ပါတည္း ပက္လက္လွန္လိုက္သည္။ “မမသင္း….ကြၽန္ေနာ္…..ဟို…..ဟို” ေက်ာ္ေက်ာ္က ေၾကာက္အားလန႔္အား ေျပာေနေပမယ့္ သူ႔မ်က္လုံးေတြက ေအးသင္း၏ႏို႔ေတြကို စူးစူးဝါးဝါးၾကည့္ေနသည္။ ေကာင္ေလးလက္ကို ကိုင္ထားေသာ ေအးသင္း၏လက္က မလႊတ္ပဲ က်န္လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္လိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ စကားသံရပ္သြားၿပီး ေအးသင္း၏မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ရီေဝေသာမ်က္လုံးအစုံျဖင့္ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနေသာ ေအးသင္း၏ မ်က္ႏွာေလးက သူ႔ကိုၿပဳံးျပလိုက္တာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ ေအးသင္းက ေက်ာ္ေက်ာ္၏ လက္တစ္ဖက္ကိုပါ လွမ္းကိုင္ကာ သူမဖက္ကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ ေရငတ္တုန္းေရတြင္းထဲ ဆင္းခ်င္ေနသည့္ ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ သူမအေပၚသို႔ ေမွာက္လွ်က္သား က်လာၿပီး ခ်က္ျခင္းပင္ ကုတင္ေဘးတြင္ ရွိေနေသးသည့္ သူ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပါ ကုတင္ေပၚ ဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ေအးသင္းကို အငမ္းမရဖက္ကာ သူမ၏ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္ကို တရစပ္နမ္းလိုက္ရာမွ သူမ၏ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ေက်ာ္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာက ေမွာက္က်သြားသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ ႏို႔စို႔သလို ေအးသင္း၏ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ေက်ာ္ေက်ာ္က တႁပြတ္ႁပြတ္စို႔သည္။ ေအးသင္း သူ႔ေက်ာျပင္ကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ရင္ဘတ္ေလးကို ႂကြကာႂကြကာျဖင့္ ႏို႔အစုံကို ေက်ာ္ေက်ာ္၏မ်က္ႏွာသို႔ ကပ္ကပ္ေပးသည္။ ေဘးကေန သူမေပၚေမွာက္ထားသည့္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ကိုယ္ႏွင့္ပိေနေသာ ေအးသင္း၏လက္တစ္ဖက္က တ႐ြ႐ြလႈပ္ရွား၍ လာသည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္၏ ေပါင္ၾကားကို စမ္း၍ပင့္ကိုင္သည္။ ““ဟယ္…အယ္..နည္းတာႀကီးမဟုတ္ဘူး…လူကသာ ငယ္တာ….ပစၥည္းႀကီးက ခင္ေမာင္ေအးေလာက္ကို ရွိသည္…”” ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့ ႏို႔စို႔တာ မဝႏိုင္ေသး။ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို တစ္လုံးၿပီးတစ္လုံး ဘယ္ျပန္ညာျပန္ စို႔ေနသည္။ ေအးသင္း၏လက္က သူ႔ပုဆိုးခါးပုံစကို အသာစမ္းၿပီး ျဖဳတ္လိုက္ရာက ပုဆိုးၾကားသို႔ တိုး၍ဝင္သြားကာ လီးတန္ႀကီးကို မိမိရရ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ပူေႏြးမာေက်ာလွေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးအေတြ႕က ေအးသင္းစအိုေလးကို ရႈံ႕သြင္းမိသည္အထိပင္ ျဖစ္သြားရသည္။ ေအးသင္း ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးတန္ႀကီးကို အသာေလးပြတ္ေပးကာ ဖြဖြေလးကိုင္၍ ဂြင္းတိုက္ေပးသည္။

ၿပီးေတာ့ ဥႀကီးေတြကိုလည္း စမ္းၿပီး ဖြဖြေလး ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ ေကာင္ေလးကလည္း အလာႀကီး ေအးသင္း၏ႏို႔ေတြကို မျပတ္တမ္းစို႔ေနရင္း သူ႔လက္တစ္ဖက္က ေအးသင္း၏ေပါင္ၾကားကို စမ္းလိုက္သည္။ ေအးသင္း ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ၿဖဲေပးလိုက္သည္။ ေအးသင္း၏ ေစာက္ေမႊးေလးေတြကို ဖြဖြေလးပြတ္လိုက္ အသာေလးဆြဲလိုက္ျဖင့္ လုပ္ေနသည္။ ေအးသင္း အသဲယားလာၿပီး သူမလက္ထဲမွ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးႀကီးကို ခပ္သြက္သြက္ေလး ဂြင္းတိုက္ေပးလိုက္သည္။ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လက္က ေအးသင္း၏ေစာက္ဖုတ္ကို ႐ြ႐ြေလးပြတ္ျပန္သည္။ ““အို…..အဟင့္…ဟင့္…”” ေအးသင္း တစ္ကိုယ္လုံးတုန္သြားသည္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေက်ာ္ေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေစာက္ဖုတ္ကို မပြတ္တတ္ ပြတ္တတ္ႏွင့္ လက္ဖဝါးနဲ႔ဖိၿပီး ပြတ္လိုက္ေတာ့ သူ႔လက္ဖဝါးက ျပဴးထြက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို ပြတ္လွည့္လိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ေအးသင္း ၿငီးသံေလးထြက္ကာ အသားေလးေတြ တုန္သြားတာကိုျမင္လိုက္ရၿပီး သူပြတ္တာဟုတ္ၿပီလို႔ သတ္မွတ္ကာ ထိုအတိုင္းထပ္၍ ပြတ္ျပန္သည္။ ““အို….အို….ဟင့္…အို…ေက်ာ္….ေက်ာ္…ဘယ္နဲ႔လုပ္ေနတာလဲ….မမ မေနတတ္ေတာ့ဘူ…ထေတာ့….”” ေက်ာ္ေက်ာ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေအးသင္းလက္ထဲက သူ၏လီးႀကီးက အဆမတန္ေတာင္ကာ တေငါက္ေငါက္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေက်ာ္ေက်ာ္ ထထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ပုဆိုးကို ေခါင္းမွေနေက်ာ္၍ ခြၽတ္လိုက္ကာ သူ႔ကိုယ္ကို ေအးသင္း၏ေျခရင္းဖက္သို႔အေ႐ႊ႕ ေအးသင္းကေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲ၍ ေထာင္ကာကားလိုက္ၿပီး ဒူးႏွစ္ဖက္ကို သူမဝမ္းဗိုက္ေပၚသို႔ ေရာက္ေအာင္ ေကြးတင္ပစ္လိုက္သည္။

ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကည့္ေနတုန္း ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသား အထူႀကီးႏွစ္ခုက ေကာ့တက္လာၿပီးေနာက္ ေစာက္ေစ့ေအာက္ဖက္ အကြဲေၾကာင္းေနရာေလးေဘးႏွစ္ဖက္သို႔ ဆြဲတင္လိုက္သလို ၿပဲသြားသည္။ တြင္းေပါက္ေလးေတာ့ ေပၚမလာပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေနရာေလးကို သူ႔လီးထိပ္ႀကီး ေတ့လိုက္ၿပီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဖိသြင္းလိုက္သည္။ ““ျဗစ္….ႁပြတ္…ႁပြတ္…အိုး….အို….အား….အား…”” ဖိသြင္းလိုက္ေသာလီးကို ေက်ာ္ေက်ာ္က အရွိန္မထိမ္းႏိုင္ပဲ လီးကတစ္ခါတည္း အဆုံးဝင္သြားသည္။ ေအးသင္း၏ေက်ာေလး ေကာ့တက္သြားၿပီး မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕ကာ မဲ့သြား၏။ လန႔္ၿပီး ၿဗဳံးကနဲ တစ္ဆုံးဝင္သြားေသာ လီးကိုညႇစ္လိုက္မိေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ္ တန႔္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး အတင္း နင္းေဆာင့္ေတာ့သည္။ “ႁပြတ္….ဖြတ္….ဖြတ္…ပလြတ္….ျဗစ္….ႁပြတ္….” “အင္း….ဟင္း…. အိုး…အိုး….အဟင္း” မထူးေတာ့ၿပီ သူေဆာင့္ခ်င္သလိုသာ ေဆာင့္ေစေတာ့ ေအးသင္းက ေအာက္ကေကာ့ေကာ့ေပးၿပီး သူမစိတ္ေတြကို လႊတ္ထားေပးလိုက္သည္။ သူမ၏ကိုယ္ေဘးတြင္ ေထာက္ထားေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲယူၿပီး ႏို႔ေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။ သေဘာေပါက္သြားေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္က ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုစုံကိုင္၍ ဆက္ေဆာင့္သည္။ “ႁပြတ္…. ပလြတ္…ဖြတ္… ဖြတ္…အိုး….အိုး….အ….အ… ေက်ာ္….အီး…ဟင္း….” ေအးသင္း ေခါင္းေလးႂကြတက္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး ေတာင့္သြားခိုက္ ေက်ာ္ေက်ာ္၏လီးထိပ္မွလည္း သုတ္ရည္မ်ားပန္းထြက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္တူၿပီးသြားၾကေလသည္။….ၿပီး