မင့်ဟာကြီး ငါ့အခေါင်းထဲမှာ ပြည့်နေတာပဲ

Unicode

(ကိုကြီး ဘာလုပ်နေတာလည်း.. ခမ်းအိမ် ယားလှပြီ)၏ အပိုင်းဆက်

နန်းမိုခမ်း ရေချိုးပြီ ။

တောထဲတောင်ထဲပေမယ့် နန်းမိုခမ်း ရေပူပူနဲ့ ရေချိ ုးသည် ။ နန်းမိုခမ်းအတွက် လုပ်ကိုင်ပေးဖို့ အစေအပါးသုံးယောက်တောင် ရှိနေတော့ သူတို့က ရေချိုးမယ် ဆိုတာနဲ့ ကြွေရေချိ ုးကန်ကြီးထဲ  ရေပူပူစပ်ပေးကြရသည် ။ နန်းမိုခမ်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ရေချိ ုးကန်ထဲ ဆင်းလိုက်သည်။

ဒီကို အလာ လမ်းမှာ ကျူးကျော်နဲ့ တတွဲတွဲ မြင်းစီး သေနတ်ပစ် လုပ်ခဲ့တော့ ကျူးကျော်နဲ့ နီးစပ်ထိကပ် ထိတွေ့မိတာလေးတွေက နန်းမိုခမ်းကို ရင်တအား ခုံစေတာ အမှန်ဘဲ ။ ဖိုနဲ့မ နီးနီးကပ်ကပ်

ရှိကြတော့ စိတ်ကစားမိ စိတ်လှုပ်ရှားမိရသည် ။

လိုချင်တာကို ဘာမဆို အကုန်ရတဲ့ ဘုရင့်သမီးတော်လေးမို့ နန်းမိုခမ်းသည် ကျူးကျော်ရဲ့ ကျစ်လစ်ကြံ့ခိုင်တဲ့အဆီပိုမရှိတဲ့ ကိုယ်လုံးကို မသိမသာ ခိုးခိုး ကြည့်ခဲ့တာကြောင့် ကျူးကျော်သည် တကယ့်ကို ကြည့်ကောင်းတဲ့ ကိုယ်နဲ့ ယောကျားတယောက် ဆိုတာ သိသည် ။

ဟင်း..ဒီကောင့်ကို မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံး တွေ့ချင်မိသွားခဲ့သည် ။ ရေစိမ်ရင်း ဒါကို နန်းမိုခမ်း ပြန်တွေးမိသည် ။

ကျူးကျော်ကို နစ်ကက် ကိုယ်လုံးတီး တွေ့ရရင် ကောင်းမည် ။

ဟင်း….ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ…စဉ်းစား…စဉ်းစား…။

နန်းမိုခမ်း ညစ်ညမ်းတဲ့ အတွေးလေးတွေ ဝင်နေသည် ။ ကျူးကျော်ကို မှန်းဆပြီး ကျူးကျော်က သူ့ကိုယ်ခန္ဓာတွေကို ကိုင်တွယ်ဆော့ကစားသည်လို့ တွေးတောရင်း သူမဖါသာ ရင်သားထိပ်ဖူးလေးတွေကို ဖွဖွလေး စမ်းလိုက်ပေါင်ကြားက မို့ဖေါင်းဖေါင်း အင်္ဂါစပ်ကို စမ်းလိုက် လုပ်နေမိသည် ။

ယားတယ်ကွာ….ခံချင်တယ် …..     ။ နန်းမိုခမ်း ကြည့်ဖူးတဲ့ အပြာကားတွေထဲကလိုဘဲ ယောကျ်ားတယောက်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းနဲ့ ထိုးသွင်း စပ်ယှက်တာတွေကို ခံချင်နေသည် ။ ခံလိုက်ချင်သည် ။

 ယားလွန်းတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြောင့်မနေတတ်တော့ဘဲ လက်ချောင်းတွေ ထိုးနှိုက်ပြီး ကလိမိရသည် ။

ရေချိုးခန်းထဲက ညည်းသံတွေကြောင့် အပြင်က စောင့်ရတဲ့ အချွေအရံမိန်းမတွေ မျက်လုံးပြူးနေသည် ။

                                      …………………………………………

မြေကတုတ်တွင်းထဲမှာ လောဘွယ် အရက်သောက်နေသည် ။

ရှည်လျားတဲ့ ဆံပင်နီကြောင်ကြောင်ကို လှန်ဖီးပြီး အနောက်မှာ သားရေကွင်းနဲ့ စုချည်ထားသည် ။ သူ့ကို တပည့်တွေက အမေရိကန် ဟောလိဝတ်က ”မင်းသား စတီဗင်ဆီးဂဲလ်” နဲ့ တူသည်လို့

ပင့်ရင် လောဘွယ် အရမ်း ပီတိဖြာသည် ။

လူတယောက် မြေကတုတ်ထဲ ဆင်းလာသည် ။

သူ့လူထဲက မဟုတ်ပေမယ့် သူသိတဲ့လူ ..။

“ ဗိုလ်မှူး…..သတင်းထူးရလို့ လာပြောတာ…”

“ ဟေး….ခွန်သိန်းရွှေ….ဘာထူးလဲ…လာ…လာ….”

“ ကျောက်ကျားသမီး သူ့အဖေ စခန်းမှာ ရောက်နေတယ်….ဗိုလ်မှူးက နောက်တခါ ကောင်မလေး လာရင် ပြောဖို့မှာထားလို့ ကျုပ် လာပြောပြတာ….”

“ အေး….ကျေးဇူးဘဲ..ငါလိုချင်တဲ့ သတင်းဘဲ …ဒီကောင်မလေးကို ငါ ချောင်းနေတာ ကြာပြီ …သူ့ကိုဘယ်သူပို့ကြိုပေးလဲ..ဟိုခွေးသူတောင်းစားလေး ကျူးကျော်ဘဲလားကွ….”

“ ဟုတ်တယ်…ဗိုလ်မှူး….ကျူးကျော်ဘဲ စခန်းကို ခေါ်လာပေးတာ….”

“ ကောင်မလေး ဘယ်တော့ ပြန်မလဲ စုံစမ်းစမ်း….ပြန်မယ့်ရက် ငါ သိချင်တယ် ..ကျူးကျော်ရဲ့ လူအင်အားနဲ့လက်နက်လည်း သိချင်တယ် …သေချာပစေ….”

“ ဟုတ်ပြီ..ဗိုလ်မှူး….”

လောဘွယ် လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းတညှိမ့်ညှိမ့်နဲ့ အကြံထုတ်နေသည် ။

ကျောက်ကျားနဲ့ ကျူးကျော် …ကို လက်စားကောင်းကောင်းချေဖို့အတွက် သူ့ ခေါင်ထဲမှာ အလုပ်များနေသည် ။

ကျောက်ကျား သူ့အပေါ်မှာ လုပ်ခဲ့တာတွေကို လောဘွယ် ပြန် စဉ်းစားတိုင်း ရင်နာသည် ။ မျက်ရည်လည်သည် ။

လောဘွယ်သည် တချိန်တုံးက ကျောက်ကျား အဖေ ပိုင်ဆိုင်တဲ့ ယာတွေ စိုက်ခင်းတွေ မွေးမြူရေးခြံတွေမှာ ခိုင်းတာလုပ်ရတဲ့အလုပ်သမားလေး ဖြစ်ခဲ့သည် ။ နောက်ပိုင်း ဘိန်းတွေ အစားထိုး စိုက်လာတော့လည်း လောဘွယ်သည် ဘိန်းခင်းစောင့်တယောက် ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ဘိန်းခင်းစောင့်တော့ လက်နက်ကိုင်ရသည် ။

လောဘွယ် လက်နက် ကျွမ်းကျင်လာသည် ။ ပစ်ခတ်တတ်လာသည် ။ ကျောက်ကျားရဲ့ အဖေ စစ်လုံမင်းရဲ့ လုံခြုံရေးတပ်မှာ တပ်သားတယောက် ဖြစ်လာသည် ။ စစ်လုံမင်းသည် ဒီနယ်ပယ်မှာ ဘုရင်တဆူလို ဖြစ်တာကြောင့်တွေ့ရာ မိန်းမတွေကို သူ့မယားအဖြစ် ခြေတော်တင်တော့တာဘဲ ။ လောဘွယ် အမေကိုပါသူ့အာသာဖြေရေးအတွက် ခေါ်ယူ ပျော်ပါးခဲ့သည် ။

လောဘွယ်လည်း သူ့ဆန်စားနေရလို့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့ပေမယ့် စစ်လုံမင်းရဲ့သား ကျောက်ကျားက အဖေ့ခြေရာနင်းပြီး မိန်းမတွေ အများကြီးနဲ့ ပျော်ပါးပြန်တော့ သူ့အမတွေ ညီမတွေပါ ကျောက်ကျား အတင်းကျင့်တာ ခံလိုက်ရသည် ။ လောဘွယ် မခံနိုင်ဘဲ စစ်လုံမင်းကို သွားတိုင်တန်းသည် ။ စစ်လုံမင်းက သူ့သားကို မဆုံးမဘဲ လောဘွယ်ကိုဘဲ အကျဉ်းချထားလိုက်သည် ။

ကျောက်ကျားက လောဘွယ်ဆီကို ရောက်လာပြီး အကျဉ်းစခန်းမှာ လောဘွယ်ကို အပီအပြင် နှိပ်စက်တော့တာဘဲ ။  လောဘွယ် ရေရေလည်လည် ခံလိုက်ရသည် ။ တနေ့မှာ လောဘွယ် အကျဉ်းစခန်းကနေ ဖေါက်ထွက် လွတ်မြောက်သွားသည် ။ တဖက်နိုင်ငံကို တိမ်းရှောင် ထွက်ပြေးသွားသည် ။ ထိုင်း မူးယစ်ဆေးဝါး ရောင်းသူ သူဌေး တယောက်ရဲ့ တပည့် ဖြစ်လာသည် ။ ငွေကြေး လက်နက်နဲ့ လူအင်အား စုဆောင်းပြီး နယ်စပ်မှာ ကျောက်ကျားတို့ရဲ့ ဘိန်းတွေကို ဖြတ်ဖြတ်လုယက်သည် ။ အနှောင့်အယှက်ပေးသည်။ ကျောက်ကျားနဲ့ ကမ္ဘာရန်တွေ ဖြစ်ခဲ့သည် ။ ကျောက်ကျား က လူရော လက်နက်ရော တောင့်တင်းလွန်းတာကြောင့် လောဘွယ် ထိပ်တိုက် မရင်ဆိုင်နိုင်ဘူး။ ပြောက်ကြားစနစ်နဲ့ ခြုံခိုတိုက်တာလောက်ဘဲ လုပ်နေရသည် ။ ကျောက်ကျားကို အမိအရ ကြီးကြီးမားမား ဆော်ပစ်ချင်သည် ။ သူနာခဲ့သလို ဒီကောင်ကြီးကို ပြန်နာစေချင်သည် ။

ကျူးကျော်ကိုတော့ လောဘွယ် မကြာသေးခင်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတခုအတွက် ချေပချင်တာ ။ မကြာသေးခင်က တရားဟောဆရာယောသပ်တို့ ရွာလေးမှာ နှစ်သစ်ကူးပွဲ လုပ်နေတဲ့အချိန် လောဘွယ်နဲ့ အပေါင်းအပါတွေ ရွာထဲကို ရောက်သွားသည် ။

ယောသပ်က အသက်အရွယ်တူ သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတော့ လောဘွယ်ကခင်ခဲ့ဘူးသည်။

 ယောသပ်လုပ်တဲ့ပွဲမို့ လောဘွယ် ရောက်သွားတာ ။ တောထဲမှာဘဲ ပုန်းအောင်း ရှောင်တိမ်း နေခဲ့ရတာဆိုတော့ လူသူတွေကြား တခါတလေ သွားချင်မိသည် ။ ယောသပ်တို့ လင်မယားက

မဆိုးပါဘူး ။ သူနဲ့ အဖွဲ့ကို ကျွေးမွေးဧည့်ခံသည် ။

သူတို့ ဘုရားကျောင်းအဖွဲ့ထဲ့ ကောင်မချောချောလေး တယောက်ကို လောဘွယ် မျက်စိကျသည် ။ ဖမ်းခေါ်ခဲ့ဖို့တောင် လုပ်သည် ။ ယောသပ်နဲ့ မေရီက အတင်း တားမြစ်ပြီး အခြေအနေ

တင်းတင်းမာမာတောင် ဖြစ်ခဲ့ရသည် ။ သူတို့ တောထဲ ပြန်ရောက်ပြီးချိန်မှာ ကျူးကျော်နဲ့ သူ့လူတွေ ရောက်လာပြီး ဒီ ကောင်မချောလေးဟာသူ့ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်လို့ဆိုပြီး ဒေါသူပုန်ထပြီး လောဘွယ်ကို သတ်မယ် ဘာညာ အော်ဟစ် သောင်းကျန်းသည် ။

ဒါတင်မက လောဘွယ်ရဲ့ သမီးတယောက်ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် ရိုက်နှက်တာတွေ အဝတ်ချွတ်တာတွေ လုပ်သွားသည် ။ သမီးရဲ့ ကိုယ်လုံးလုံးချွတ်ဓါတ်ပုံကို လောဘွယ်ဆီကို ပို့သည် ။ လောဘွယ်ရဲ့ ဒေါသအရှိန်အဟုန်သည် အမြင့်ဆုံး အခြေအနေကို ရောက်ရှိသွားသည် ။

ကျူးကျော်ကို လောဘွယ် တေးထားသည် ။ ထောင်လွန်းတဲ့ ဒီကောင်ကို ကိန်ကိန်ကိန်နဲ့ အော်ပြီး အမြီးကုတ်သွားအောင် ပညာပေးရမည် ။

ကျောက်ကျားရဲ့ သမီးကိုသာ ရလိုက်ရင် ကျောက်ကျား အော်ငိုသွားရအောင် သူ ဒီကောင်မလေးကို လူမဆန်တဲ့နည်းလမ်းတွေနဲ့ နှိပ်စက်မည် ။ အညှာကို အမိအရ ကိုင်ရမည် ။

မြို့လည်ခေါင်က စားသောက်ဆိုင်လေး မှာ သိုးထိန်း ရောက်နေသည် ။

အေးချမ်းသာယာတဲ့ မြို့ကလေး ကို သူရောက်နေတာ မနေ့ထဲက ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ခိုင်းလိုက်တဲ့ အလုပ်ကို လုပ်ဖို့ သူ သည်မြို့လေးကို ရောက်နေတာ ။ သူ့လာရတဲ့လိပ်စာက မြို့လည်က အိမ်တလုံးရဲ့ အပေါ်ထပ် အခန်း ဖြစ်ပြီး သူ ဒီအခန်းကို ချက်ချင်း မဝင်လိုက်မသွားလိုက်သေးဘဲ အခြေအနေကို အရင် အကဲခတ်နေတာ ။

သူ့ဂျာကင်အိတ်ရဲ့ ဘယ်ညာအိတ်ကပ်ထဲမှာ Hammerless မောင်းရိုက်တန် မပါတဲ့ ငါးလုံးပြူး သေနတ် နှစ်လက် ပါသည် ။ မောင်းရိုက်တန်ကို ဖျောက်ထားတာကြောင့် ဒီသေနတ်တွေက ဂျာကင်အိတ်ထဲကနေ

 ပစ်လို့ကောင်းသည် ။ ဒါကြောင့် တမင်တကာ သူ ဆောင်လာတာ ။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ခိုင်းတဲ့ အလုပ်တွေက သေမင်းနဲ့ နပန်းလုံးရတာတွေ များသည် ။ များခဲ့သည် ။

သိုးထိန်းက မမှုဘူး ။

စွန့်စားရတာကို သူရော ကျူးကျော်ရော ငယ်ငယ်ထဲက ကြိုက်ခဲ့ကြသည် ။

သူတို့ ငါးထိုင်မျှားရတာမျိုး မကြိုက်ကြ ။ ဒူးလေးနဲ့ တောလိုက်ထွက်ရတာကို ပိုကြိုက်သည် ။

စားသောက်ဆိုင်လေးက ညနေစောင်းမှာ စပြီး စည်ကားလာသည် ။ ညဦးပိုင်းမှာတော့ ထိုင်စရာတောင် နေရာမရှိတော့လောက်အောင် စည်ကား နေသည် ။ သိုးထိန်း ဝက်သားဝက်သဲဖတ်တွေ ငုံးဥ ငါးလုံးတွေ ပါတဲ့

 ထမင်းပေါင်းတပွဲမှာလိုက်သည် ။ ကိုကာကိုလာတဘူးနဲ့ ။ အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ အနံ့သင်းပျံ့နေတဲ့

 ထမင်းပေါင်း ရောက်လာသည် ။ သူစိတ်ဝင်စားနေတာက ထမင်းပေါင်း မဟုတ်ဘူး ။ စားသောက်ဆိုင်လေးရဲ့မျက်စောင်းထိုးက အိမ်ခန်း ။

သူလာတွေ့ဆုံရတဲ့လူနံမည်က စိုင်းဝဏ္ဏဟိန်း ။

ခုထိ လူရိပ်လူယောင် မမြင်ရဘူး ။

ထမင်းပေါင်းကို စားရင်း သူ့မျက်လုံးတွေက ဒီအခန်းကို မသိမသာ လေ့လာနေသည် ။

သိုးထိန်း ဆွေးကို အရမ်းသတိရနေသည် ။

နောက်ဆုံးတခေါက် ဆွေးကို သွားတွေ့တော့ ဆွေးကို ချစ်တဲ့အကြောင်း မပြောဖြစ်လိုက်ဘူး ။

သွားတုံးက ပြောမယ် ပြင်ထားပေမယ့် ပါးစပ်က ပြောမထွက်ဘူး ။

ဆွေးက သူ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ တပ်မှာ လုပ်နေတာကို သဘောမကျဘူး ။ သူ့အမ ဝေး ရှိတဲ့ ဘန်ကောက်မြို့ကို သွားပြီး ဝေးရဲ့ ယောကျ်ားရဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းမှာ ဝင်လုပ်စေချင်တယ် ။ ဝေးကလည်း ဆွေးပြောပေးလို့ သူ့ယောကျ်ားကို ပြောပြပြီး သိုးထိန်း အတွက် အလုပ်တောင်းပြီးပြီ ။ သူ့ယောကျ်ားကလည်း အိုကေတယ် ။

သိုးထိန်းလည်း ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက သူ့ကို သဘောကျလို့ ချီးမြှင့်တဲ့ ငွေတွေကို စုဆောင်းထားတာ တော်တော်များများ ရနေပြီမို့ တနေ့ကျ ဆွေးနဲ့ လက်ထပ်ဖို့ ဆိုပြီး ငွေတွေကို တဖက်ကမ်းက ဘဏ်မှာ အပ်ထားသည် ။

ဂျာကင်အိတ်ထဲကို လက်နှိုက်ထားတဲ့ သိုးထိန်း လည်း သေနတ်ရဲ့ အေးစက်တဲ့ သံမဏိကိုယ်ထည်ရဲ့

 အထိအတွေ့ကို သိရှိနေသည် ။ သ့အတွေ့အကြုံတွေအရ ရန်သူဆိုတာ အချိန်မရွေး ဝုန်းဒိုင်း ဆိုပြီး ရောက်လာနိုင်သည် ။ တိုက်ခိုက်လာနိုင်သည် မဟုတ်လား ။ သတိဆိုတာ ပိုတယ် မရှိဘူး ။

ဒီက အလုပ်တွေ ပြီးစီးရင် ဆွေးဆီကို သွားမည် ။ ဆွေးကို ချစ်ကြောင်း ဖွင့်ဟမည် ။ ဆွေးဆီက ချစ်စကား

 အဖြေကို တောင်းမည် ။

ကျူးကျော်ကိုတော့ ဆွေးကို ချစ်နေတဲ့အကြောင်း သူ မပြောဖြစ်ဘူး ။ ကျူးကျော်က စိတ်ချရတာ မဟုတ်ဘူး ။ မိန်းမ တအား လိုက်စားတဲ့ကောင် ။ သူ ဆွေးကို လက်ဦးသွားမှာကိုလည်း သိုးထိန်း ကြောက်သည် ။ ကျူးကျော် နဲ့ ညိသွားတဲ့ ကောင်မလေးတွေ အများကြီးဘဲ ။

၈နာရီတိတိမှာ သိုးထိန်း ကျသင့်ငွေကို ရှင်းပေးလိုက်ပြီး ဆိုင်က ထသည် ။ သွားရမယ့်အခန်းကို သူ တက်ခဲ့

သည် ။ တံခါးကို မခေါက်တော့ ။ တံခါးသည် နဲနဲလေး ပွင့်ဟနေလို့ ။ အသာတွန်းကြည့်သည် ။ ပွင့်သွားတဲ့

တံခါးကနေ အိမ်ထဲလှမ်းဝင်သည် ။ မှောင်နေသည် ။ သူ့ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ပါလာတဲ့ လက်နှိပ်မီး ပေါက်စလေးနဲ့ ထိုးကြည့်ရင်း ဝင်လိုက်သည် ။

“ ဦးစိုင်းဝဏ္ဏဟိန်း……ဦးစိုင်းဝဏ္ဏဟိန်း……..”

ဘယ်သူမှ မရှိနေဘူး ။ အိမ်နောက်ထဲကို ဝင်လိုက်တော့ သူ မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။

လူတယောက် ပက်လက်ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရက်ကြီး   ။ တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ဘူး ။ သေနေပြီ ။ လည်ပင်းမှာ

ဓါးနဲ့ လှီးထားတဲ့ ဒါဏ်ရာကြီးနဲ့ ။

ဒါ ဦးစိုင်းဝဏ္ဏဟိန်း ဆိုတာဘဲ ဖြစ်မည် ။ ဖုန်းကို ထုတ်ပြီး ဓါတ်ပုံ အမြန်ရိုက်လိုက်ပြီး အိမ်ခန်းပေါ်က အမြန်ဆုံး ဆင်းလိုက်သည် ။

သည်ကိစ္စကို ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားကို သတင်းပို့ရမည် ။ အရင်ဆုံး ဒုတိယအဆက်အသွယ်ကို သွားတွေ့မည် ။

ဒုတိယဆက်သွယ်ရမယ့်လူက အမျိုးသမီးတယောက် ။

နံမည်က “နန်းစံဟွမ်း ”…။

 အဲဒီနေရာကနေ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်ရင်း သူ့မော်တော်ဆိုင်ကယ်လေး ထားခဲ့တဲ့ နေရာကို အရောက်သွား

ဖို့ လုပ်ပေမယ့် မှောင်ရိပ်ထဲက လူနှစ်ယောက်က သူ့ကို လှမ်းခေါ်ရင်း အနောက်က လိုက်လာသည် ။

“ ဟိတ်..ချာတိတ်..နေအုံး……ခဏ……”

သူမရပ် ။ လှည့်မကြည့် ။ ဆိုင်ကယ်ရှိတဲ့နေရာကို ပြေးသည် ။ အနောက်က လူနှစ်ယောက် ပြေးလိုက်လာပြီ ။

“ ချာတိတ်..ရပ်လိုက်…မင်း ရပ်ဆို ရပ်လိုက်ကွာ..မင်းကို ငါတို့ မသတ်ချင်ဘူး …”

အနောက်က အော်ပြောသံကို ကြားလိုက်ရသည် ။

သူ့ဂျာကင်အိတ်တွေထဲ လက်နှစ်ဖက် စုံနှိုက်ထားရင်း သူ ဒီလူနှစ်ယောက်ကို လှည့်ပြီး ရင်ဆိုင်လိုက်သည် ။

“ ဒီလိုမှပေါ့..ချာတိတ်ရယ်…ငါတို့က မေးစရာ ရှိလို့ပါ ….    “

သူ့အနားကို တိုးကပ်လာတဲ့ လူနှစ်ယောက်ကြောင့် သူ နောက်ဆုတ်နောက်ဆုတ်နဲ့ ကြောက်တဲ့ပုံစံလေးလုပ်

ရင်း..“ ကျနော် ဘာလုပ်မိလို့လဲဟင်..အကိုတို့ ဘာမေးချင်လို့လဲ…” လို့ မေးသည် ။

လူနှစ်ယောက်အနက်က အသက်ကြီးကြီး ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်လူကြီးက သူသေနတ်ပါကြောင်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျာကင်ကို နဲနဲ လှစ်ပြထားရင်း..“ မင်းကို ဘယ်သူ စိုင်းဝဏ္ဏဟိန်းဆီကို လွှတ်လိုက်တာလဲ..မင်း ဘယ်ကလဲ..ဘယ်သူ့အဖွဲ့က ဘယ်သူ့တပည့်လဲကွ….” လို့ မေးလိုက်သည် ။ သူ့ဘေးက သူ့အဖေါ်ကတော့ ဘာမှ မပြောဘူး ။ သူ့လက်

တဖက်ကို ဝတ်ထားတဲ့ စစ်ဂျာကင်အစိမ်းပုတ်ထဲကို နှိုက်ထားသည် ။

“ ကျနော် ဘယ်သူ့အဖွဲ့ကမှ မဟုတ်ပါဘူး…ကျနော့်ကို ဦးစိုင်းဝဏ္ဏဟိန်းက လာခဲ့ဖို့ ခေါ်ထားလို့ပါ….” လို့သိုးထိန်းက တုန်တုန်ရီရီ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

လူကြီးနှစ်ယောက် မကျေနပ်ကြဘူး ။

“ မညာနဲ့ကွာ…ငါတို့ မင်းကို မနှိပ်စက်ချင်ဘူး …မင်း ညာနေတယ်…မင်း…ဘာလာလုပ်တာလဲ….အမှန်အတိုင်း

ပြောစမ်း…”

“ ကြာတယ်…မောင်မီး….ငါ ဒီကောင့် ပေါင်တဖက်ကို ပစ်ချိုးပစ်လိုက်မယ်..ဒါမှ ဒီကောင် ငါတို့မေးတာ ဖြေမယ်..”

ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်လူကြီးက သူ့ခါးကြားမှာ ထိုးထားတဲ့ သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ ပစ္စတိုသေနတ်မဲမဲကြီး ။

“ ဒိုင်း..ဒိုင်း…….ဒိုင်းဒိုင်း……”

သိုးထိန်း ဂျာကင်အိတ်ကပ်ထဲကနေ ဆုပ်ကိုင်ချိန်ထားတဲ့ ငါးလုံးပြူးသေနတ်တွေကို ခလုပ်မောင်း ကွေးညှစ် ပစ်

ချလိုက်သည် ။

အား……..အီး…………..။

လူကြီးနှစ်ယောက် အနီးကပ် ပစ်ခတ်တာကို ခံလိုက်ရလို့ နောက်ပြန်လန် သွားသည် ။ ဝုန်းကနဲ ဝုန်းကနဲ မြေပေါ်ကို လဲကျသွားကြသည် ။

သိုးထိန်း ပြေးပြီ ။ နောက်လှည့်မကြည့် ။ ဆိုင်ကယ်ဆီ အရောက်ပြေးပြီး စက်နှိုး မောင်းထွက်လိုက်သည် ။

ညအချိန်မို့ လမ်းမကြီးပေါ်မှာ မှောင်မဲနေသည် ။ သူတယောက်ထဲ ဆိုင်ကယ်ကို အပြင်းမောင်းနေသည် ။

ဆယ်မိုင်လောက် ဝေးတဲ့ နောက် မြို့ငယ်လေးဆီကို သူ ဦးတည် မောင်းနေသည် ။ သူ သွားနေတာက “ နန်းစံဟွန်း ” ဆိုတဲ့  ဒုတိယ အဆက်အသွယ်   ဆီကိုပါ …။

သိုးထိန်း သည် ဒုတိယ အဆက်အသွယ် ကို တွေ့ရပြီ ။

နန်းစံဟွန်း သည် အသက် ၃ဝကျော် အရွယ် ဖြူဖွေး တောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမတယောက် ဖြစ်နေသည် ။ ရုပ်သိပ်

မလှပေမယ့် ကိုယ်လုံးက အမိုက်စား အလန်းစား ။ အထူးသဖြင့် ရင်သားတွေက သိသိသာသာလေး ဖြစ်နေသည် ။ သန့်ပြန့်သည် ။ ဝတ်တတ်စားတတ်သည် ။ နန်းစံဟွန်းရဲ့ အကြည့်တွေက ရဲတင်းစူးရှသည် ။ တွန့်ပြီး ပြုံးလိုက်တဲ့ သူမ နှုတ်ခမ်းတွေက ရမက်ကို နှိုးဆွထကြွစေသည် လို့ သိုးထိန်း ထင်မိလိုက်သည် ။

“ နံမည်က သိုးထိန်း…..တဲ့လား…..စိတ်ဝင်စား စရာ နံမည်ဘဲကွာ…..ဟင်းဟင်း…..ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ဆီက မက်ဆေ့ရတယ်….ဗိုလ်သိုး ဆိုတာ လာမယ် တဲ့..ဒီက အဖိုးကြီးတယောက် ထင်နေတာ…ဟင်းဟင်း…..”

သိုးထိန်းကို သူ့အိမ်ကို ခေါ်သွားသည် ။

နန်းစံဟွန်းရဲ့ အိမ်က မြို့ပြင်မှာ ခြံဝင်းကျယ်ကျယ်နဲ့ သီးသန့်လေး ဖြစ်နေသည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ မြေပေါ် အဆက်အသွယ် တခု ပေါ့ ။ နန်းစံဟွန်းက အိမ်ကိုလည်း ရောက်ရော စိုင်းဝဏ္ဏဟိန်း ကို သတ်သွားတာ သူသိပြီးပြီ….သတ်တဲ့ အဖွဲ့က ဘယ်သူတွေ ဆိုတာလည်း သိပြီးပြီ….လို့ပြောပြသည် ။

နန်းစံဟွန်းသည် အဖေါ်မိန်းကလေး တယောက်နဲ့ နေသည် ။ သိုးထိန်းနဲ့ အလုပ်ကိစ္စတွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြောနိုင်အောင် ဆိုပြီး အဖေါ်ကောင်မလေးကို တခြားကို နှင်လိုက်တာကို တွေ့ရသည် ။

သိုးထိန်းကို ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား သိချင်နေတဲ့ သတင်းစကားတွေ နန်းစံဟွန်းက အကုန် ပြောပြသည် ။ သူ

မှာချင်တာတွေကိုလည်း အကုန်ပြောပြသည် ။

 နန်းစံဟွန်းသည် ညဉ့်နက်နေပြီမို့ သူ့အိမ်မှာဘဲ အိပ်လိုက်ဖို့ ပြောသည် ။ သိုးထိန်းလည်း သူမသိတဲ့ မြို့မှာ

နန်းစံဟွန်းရဲ့ အိမ်မှာဘဲ အိပ်လိုက်တာက ပိုကောင်းမယ် လို့ ထင်လို့ သဘောတူလိုက်သည် ။

ညစာကို နန်းစံဟွန်းက ကျကျနန ပြင်ဆင် ကျွေးမွေးသည် ။ အိမ်ဖေါ်ကောင်မလေး ချက်ပေးသွားတာ လို့ ပြောသည် ။ ဟင်းတွေက အစုံဘဲ ။ စားကောင်းအောင် ဆိုပြီး ဝစ်စကီ အကောင်းစား ပုလင်းကြီး ဖေါက်တိုက်သည် ။

သိုးထိန်းကိုလည်းတိုက် သူလည်း သောက်သည် ။

နှစ်ယောက်စလုံး အရက်မူးလာကြတော့ နန်းစံဟွန်းက သူ့ကို ပြောတာဆိုတာတွေ ရဲလာတာကို သိုးထိန်းသတိထားမိသည် ။ တို့လားဆိတ်လား…ပုတ်လားခတ်လားတွေ လုပ်လာသည် ။

ဘရာစီယာ မပါဘဲ တထပ်ထဲဝတ်ထားတဲ့ အကျ ႌပျော့ပျော့ပါးပါးကြောင့် နန်းစံဟွန်းရဲ့ ရင်သားကြီးတစုံကို သိသိသာသာကြီး  မြင်နေရသည် ။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ထင်းနေသည် ။

စူထောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလုံးလေးတွေက သိုးထိန်းရဲ့ စိတ်တွေကို ဆူဝေထကြွစေနေသည် ။

နန်းစံဟွန်းက တောထဲက စခန်းမှာ မိန်းမတွေလည်း အလုပ်လုပ်နေကြတဲ့အကြောင်း ကြားဖူးလို့ ဒီမိန်းမတွေနဲ့ သိုးထိန်းတို့နဲ့ မညိကြဘူးလား လို့ ပြီတီတီ မျက်နှာပေးနဲ့ မေးလာသည် ။

သိုးထိန်းလည်း နန်းစံဟွန်းက ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ လူယုံ လူရင်း ဆိုတာ သိတာကြောင့် စကားပြောမှားမှာ စိုးလို့ “ ကျနော် မသိဘူး …” လို့ဘဲ ဖြေသည် ။ နန်းစံဟွန်းက “ ဗိုလ်သိုးမှာကော စော်

 မရှိဘူးလား….” လို့ ရယ်ပြီးမေးပြန်သည် ။ လက်တဖက်ကလည်း သိုးထိန်းရဲ့ ဝတ်ထားတဲ့တီရှပ်ကို အသားကောင်းလို့ ဆိုပြီး လာကိုင်ပွတ်ကြည့်နေသည် ။ သိုးထိန်းက မဖြေလို့ “ ဟိတ် မေးနေတယ်လေ…စော် ရှိလားလို့…” လို့ နန်းစံဟွန်းက ထပ်ပြီး မေးသည် ။ သိုးထိန်းက “ စော် မရှိပါဘူး….မနန်းစံ ” လို့ ဖြေလိုက်တော့….“ အခု မရှိတာလား..အစထဲက ရည်းစား မထားဘူးတာလား…” လို့ ထပ်မေးပြန်သည် ။ “ တခါမှ ရည်းစား

မထားဘူးသေးပါဘူး ဗျာ…..” လို့ သူဖြေလိုက်တဲ့အခါ နန်းစံဟွန်းက ရယ်လိုက်တာ တဟားဟားနဲ့ …။

“ ဒါ….ဒါဆို….မင်းလေးက …လူပျိုစစ်စစ် ဗားဂျင်းလေး ပေါ့….ဟုတ်လား…..”

သူမ မျက်နှာက မချိုမချဉ်..ပြုံးစိစိနဲ့ …။

“ ဟွန်း…..နန်းစံဟွန်းတို့တော့ စိတ်လှုပ်ရှားစရာနဲ့ တွေ့နေရပြီ ….     မမက မောင်လေးကို ပညာတွေ သင်ပေးရတော့မှာပေါ့လေ….ဟင်းဟင်း…..သိုးထိန်းကြီး…..မမကိုလည်း ယူ ထိန်းမှာလားဟင်…မမ က အထိန်း ခံချင်နေတာ”

ဟိုပွတ်ဒီပွတ်နဲ့ လုပ်နေတော့ သိုးထိန်း ပေါင်ကြားက လက်နက်က ခေါင်းထောင်လာနေသည် ။ ရည်းစား မထားဘူးတာနဲ့ သိုးထိန်းသည် လူပျိုစစ်စစ် ဗားဂျင်းလို့ ပြောလို့ ဘယ်ရမလဲ ။ နယ်စပ်မှာ နေနေတဲ့ လူဘဲ ။

တဖက်ကမ်းမှာလည်း အလုပ်သွားလုပ်ရလို့ ထိုင်းမလေးတွေနဲ့ သိုးထိန်း လူပျိုရည် ပျက်ခဲ့ဘူးတာ ကြာနေပြီ။

“ လာ..ဗိုလ်သိုး….မမ မင်းကို မာဆတ် လုပ်ပေးမယ် …အိပ်ခန်းထဲ သွားကြစို့…”

နန်းစံဟွန်း နောက်ကို သူ ကောက်ကောက်ပါ လိုက်သွားမိပြီ ။ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက် တုန်ခါနေတဲ့ တင်ပါးလှလှ

ကြီးတွေက ခါးသေးသေးလေးရဲ့ အောက်မှာ လှလွန်းနေသည် ။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ မီးမှိန်မှိန်လေး ထွန်းထားတာကို တွေ့ရသည် ။

“ ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်လိုက်…အဲ…မောင်လေးရဲ့ အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပြီးမှ တက်မှောက်…ခိခိ…မရှက်ပါနဲ့ကွာ….ဒို့နှစ်ယောက်ထဲဘဲဟာ…..”

နန်းစံဟွန်းက သိုးထိန်းကို ပြောနေတဲ့အချိန် သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေသည် ။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်နေရင်း သိုးထိန်း နန်းစံဟွန်းကို စူးစိုက် ငေးကြည့်နေသည် ။

ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်သွားတဲ့ နန်းစံဟွန်းက သူ့ကို မျက်လုံးတဖက် မှိတ်ပြလိုက်ရင်း ညဝတ်အကျ ႌပါးပါးလေးတထည်ကို ကောက်စွပ်ဝတ်လိုက်သည် ။

“ ကဲ…မောင်လေး…မှောက်အိပ်လိုက်တော့…အို…မောင်လေးက လက်နက်ကြီး နဲ့ပါလား……ခိခိခိ……ကြိုက်သွားပြီ..” သိုးထိန်းရဲ့ ပြောင်းတုတ်တုတ်နဲ့ လက်နက်ကြီးက ငေါငေါကြီး ထောင်နေသည် ။

နန်းစံဟွန်းက “ မထင်ရဘူး..မထင်ရဘူး……..အင်း….မင်းလေးလို ယောကျ်ားတယောက်ကို အဝတ် ဝတ်ထားရက်နဲ့ ဒီလို ပစ္စည်းကြီး ပိုင်ရှင်လို့ မသိနိုင်ဘူးကွာ….” လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကုတင်ပေါ် တက်မှောက်လိုက်တော့ နန်းစံဟွန်းလည်း သူ့ဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်ရင်း လည်ဂုတ်ကျောပြင် ခါးနေရာတွေကို သူမလက်ကလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးပါတော့သည် ။ သူမသည် မာဆတ်လုပ်နေတာနဲ့ မတူဘဲ သိုးထိန်းရဲ့ ကာမစိတ်တွေ ကြွသထက် ကြွလာအောင် ဆွပေးနေသလိုဘဲ ။ လက်သဲချွန်လေးတွေနဲ့ ကျောပြင်အလည် တလျှောက်ကို ကုတ်ခြစ်ပေးတာကလည်း တကယ့်ကို ကြက်သီးဖျန်းဖျန်း ထရပြီး လိင်တန်လည်း တစစ်စစ်နဲ့ ပိုပို ကြီးထွား ရှည်ထွက်လာနေတယ် လို့ ထင်မိသည် ။ နန်းစံဟွန်းလည်း သိုးထိန်းရဲ့ ဖင်အောက်ကနေ လိင်တန်ကို သူ့လက်ကလေးတဖက်နဲ့ စမ်းကိုင်လိုက်သည် ။

“ အွန့်..အကြီးကြီးဘဲ….”

ပြောင်းတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို ကျကျနန ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေသည် ။ သိုးထိန်းလည်း ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်လာရသည် ။ သိုးထိန်း ခေါင်းထဲမှာ ဖတ်ကနဲ စဉ်းစားမိလိုက်တာက ဒီလို ခပ်မိုက်မိုက် မိန်းမတယောက်ကို သူ့ဘောစိ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက အလွတ်ပေးလိမ့်မယ် မထင်ဘူး ။ ဖြုတ်မှာ သေချာသည် ။

“ ပက်လက် လှန်လိုက်တော့ မောင်လေး …”

မှောက်အိပ်ရက် ဖင်အောက် လက်လျှိုပြီး ကိုင်ရတာ အားရပုံမရဘူး ။

သိုးထိန်း ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ သူ့ဖွားဖက်တော် ငတုတ်က မတ်မတ်ကြီးကို ထောင်နေတော့တာဘဲ ။

နန်းစံဟွန်းက “ ကြိုက်တယ်ကွာ..တကယ့် စံချိန်မှီ…ဒုတ်ကြီး……” လို့ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ပုံစံနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း ဒုတ်ကို ကောင်းကောင်း ဆုပ်နယ်နေသည် ။ မျှော်လင့်မထားဘဲ မိန်းမချောတယောက်ရဲ့ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးနေတာတွေကို ခံနေရလို့ သိုးထိန်းလည်း အရမ်း အံ့သြကျေနပ်နေသည် ။ နန်းစံဟွန်းရဲ့ ပါးလွှာတဲ့ ညဝတ် အကျ ႌထဲက ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို စိုက်ငေးကြည့်ရင်း သူမ လက်ချောင်းလေးတွေရဲ့ အပွတ်အသပ်တွေကို အသဲတယားယားနဲ့ ခံယူနေမိသည် ။

“ ဟိတ်..မောင်လေး…မင်းဟာထဲက ချော်ရည်ချော်မြှုပ်တွေ စီးကျနေတယ်..မီးတောင်ကြီးတော့

 မပေါက်ကွဲလိုက်ပါနဲ့အုံး….မမတို့ ကောင်းကောင်း ဖီလင်ယူကြရအုံးမယ်….” လို့ ပြောလိုက်တဲ့ နန်းစံဟွန်းရဲ့ မျက်နှာလေးသည် ကာမစိတ်တွေကြောင့်လားမသိဘူး ။ နီရဲတွတ်နေသည် ။

“ မောင်လေး…မင်း ဘဝမှာ ပုလွေမှုတ်တာ ခံဘူးပြီလား…..”

“ ဟင့်အင်း….မခံဘူးသေးဘူး…..”

“ ဟင့်အင်း…မမ…..မခံဖူးဘူး…..”

သိုးထိန်းက လိမ်လိုက်သည် ။ အမှန်က ထိုင်းကြေးစားမလေးတွေနဲ့ သိုးထိန်း ကောင်းကောင်းကြီး ခံဘူးခဲ့သည် ။

“ ကဲ…ဒါဆို မမက မင်းအတွက် တွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်း တခု ပေးမယ်….”

နန်းစံဟွန်း သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးနဲ့ ငုံဟတ်လိုက်ပါသည် ။ သိုးထိန်းလည်း နန်းစံဟွန်းရဲ့ ကျွမ်းကျင်လှတဲ့ အစုတ် အမှုတ်တွေကြောင့် တဟင်ဟင်တဟာဟာနဲ့ ကာမအရသာထူးတွေကို ခံစားနေရတော့သည် ။ နန်းစံဟွန်းရဲ့ လျာလေးက သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ သူ့လိင်တန်ကို စစ်ဆင်နေသည် ။ အိုအား ဆိုပြီး သူ့တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရပြီး နန်းစံဟွန်းရဲ့ ခေါင်းလေးကို သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားမိရသည် ။ လျာလေးက အရမ်းသွက်သည် ။ ဟိုထိုးဒီထိုး နဲ့ ။ တချက်တချက် ဂွေးစိတွေကို ယက်သွားသလို ဂွေးစိနှစ်လုံး အောက်ထဲယက်နေပြန်ရော…။ အိုး ပြီးတော့ သူ့ခရေပွင့်ကို ထိုးကလိပေးနေပြန်သည် ။ အိုး…အား…..အား….မမ…..မမ……. ကောင်းလိုက်တာ…အို……ကောင်းလိုက်တာ……” လို့ သူ ညည်းနေရသည် ။

နန်းစံဟွန်းက လိင်ချောင်းကို အဆုံးအထိ ငုံထားရင်း သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးကို လက်နဲ့ နယ်ဖတ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။

ဒီအတိုင်း ကြာကြာဆက်လုပ်ရင် သိုးထိန်း ပြီးသွားမှာ သေချာနေတာကြောင့် နန်းစံဟွန်းသည် ပုလွေမှုတ်တာကို ကြာကြာ မလုပ်တော့ဘဲ သိုးထိန်းနဲ့ စပ်ယှက်ဖို့ ပြင်ဆင်လေတော့သည် ။ သူမရဲ့ ညဝတ်အကျ ႌလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ဖြူဝင်းတောင့်တင်းတဲ့ နန်းစံဟွန်းရဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေက တအား လှနေသည် ။ ကြည့်ကောင်းနေသည် ။ ထွားလွန်းတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို သိုးထိန်း အားရပါးရ ကိုင်ဆော့ခွင့် ရနေသည် ။ သူကိုင်ညှစ်နေတာတွေကို နန်းစံဟွန်း ကြိုက်ပုံရသည် ။ “ စို့..စို့…မမနို့တွေကို စို့ပေးပါ ကလေးရယ်….”လို့ တောင်းခံနေသည် ။

တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ တဖက်ပြီးတဖက် သိုးထိန်း စို့တော့တာဘဲ ။ နို့သီးလေးတွေက မာတင်းပြီး ထောင်ထနေကြသည်။

တဖက်က နို့သီးလေးတွေကို လက်နဲ့ ချေပေးသလို နောက်တဖက်က နို့သီးလေး လျာနဲ့ ယက်ပြီး ကလိပေးရင်း ပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်တဲ့ နန်းစံဟွန်းပေါင်တန်တွေကို သူ တွန်းခွဲ ဖြဲကား ပစ်လိုက်သည် ။ အခုမှ သေသေချာချာ တွေ့ပြီ ။ အမွှေးရိပ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ နန်းစံဟွန်းရဲ့ စောက်ပတ်ကြီး။

အသားက ဖြူဆွပ်လွန်းနေတော့ ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကလည်း ဖြူဆွတ်နေသည် ။ အကွဲကြောင်းတခုလုံးက နီညိုညို ။

နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေက နီရဲတွတ်နေသည် ။

ပေါင်တန်တွေကို တွန်းခွဲပစ်လိုက်တာကြောင့် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖြဲပစ်လိုက်သလို ဖြစ်သွားသည် ။

အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးတွေကို တစွန်းတစ မြင်နေရသည် ။

သိုးထိန်း စိတ်မထိန်းနိုင်လို့ နန်းစံဟွန်းရဲ့ အဖုတ်ကြီးကို ကုန်း ယက်လိုက်မိသည် ။ ပြတ်ပြတ် ပြတ်ပြတ် အသံတွေ ညံနေပြီ ။ နန်းစံဟွန်း တအား ကျေနပ် သဘောကျနေပုံဘဲ ..။ မျက်လုံးစုံမှိတ် ပါးစပ်လေး မဟတဟနဲ့ တအင်းအင်း  တဟင်းဟင်း ညည်းနေသည် ။

စောက်စိကို ယက်ရုံမက လျာထိပ်နဲ့ပါ ထိုးသည် ။ ကလော်သည် ။ ဆွသည် ။ နန်းစံဟွန်း တထွန့်ထွန့်လူးနေ

ရပြီ ။ ပါးစပ်ကလည်း အိုးအားအီး ဆိုတဲ့ အသံတွေ အော်ဟစ်လာသည် ။ ဖင်တုန်းကြီးတွေ ဘယ်ညာ ယိမ်း

နေသည် ။ တုန်ခါနေသည် ။ သိုးထိန်ုးရဲ့ ခေါင်းကို နောက်စိကနေ ကိုင်ဆွဲပြီး သူမ စောက်ပတ်ဆီကို

 ဆွဲယူကပ်သည် ။

“ မင်း…မင်း..အတွေ့အကြုံ မရှိတာ ဟုတ်ရဲ့လားကွာ….သိုးထိန်း..မင်း ဘာဂျာ ကျွမ်းလှချည်လား……အို…အို…..အို့ သိုးထိန်းရယ်….ငါ…ငါ …မင်း မှုတ်တာကို အရမ်းကြိုက်တာဘဲ….အင်း….အင်း..ဟင်းဟင်း……….အမလေး..  ဟင့်….အား……..အား…တော်ပြီ..တော်ပြီ….လိုးကြစို့ကွာ…..ငါ…ငါ….ဆက် အယက်မခံနိုင်တော့ဘူး ….   .” သိုးထိန်းလည်း နန်းစံဟွန်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်တာ ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး သူမကိုယ်ပေါ် တက်မှောက်ခါ စပ်ယှက်ဖို့ လုပ်သည် ။ စောက်ရည်တွေ သွားရည်တွေ ပေစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန် ထိုးသွင်းထည့်လိုက်သည် ။ နန်းစံဟွန်း အဖုတ်က စိုအိနူးညံ့လွန်းနေသည်လို့ သိုးထိန်း ထင်မိရသည် ။ စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ စောက်ဖုတ်

လှိုင်ခေါင်းထဲကို သူ့လိင်ချောင်း တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားသည် ။

“ အမလေး..ငါ့စောက်ခေါင်းထဲ အပြည့်ဘဲ..မင်း လီးအရမ်းကြီးတယ်ကွာ..သိုးထိန်းရယ်…”

တဆုံးထိုးသွင်းပြီးမှ ပြန်ဆုတ်သည် ။ အကုန်မဆုတ်ဘဲ တဝက်လောက်ဘဲ ဆုတ်ပြီး ပြန်ဖိသွင်းသည် ။

ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် ထိုးသွင်းလိုက် ပြန်ဆုတ်လိုက် ။ အသွင်းအထုတ်တွေ ညက်ညောလာတာနဲ့အမျှ သူ

 ထိုးသွင်းတာတွေလည်း မြန်လာသည် ။  အားပါလာသည် ။ နန်းစံဟွန်းက အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ ကော့ကော့ပေးရင်း..“ကောင်းလိုက်တာ…မောင်လေး..အိုး..ကောင်းတယ်….ကောင်းတယ်….လိုး…..လိုး…..တအား…တအား..လိုး…” လို့ တတွတ်တွတ်နဲ့ ပြောသည် ။ သိုးထိန်းလည်း တဏှာကြီးတဲ့ ဒီစော်ကို အပီ ကိုင်တော့မည် လို့ ဆုံးဖြတ် လိုက်ရင်း ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ လုပ်ပေးလေတော့ နန်းစံဟွန်းလည်း ကြိုက်လွန်းလို့ ဖင်ကြီးတွေ ဝှေ့ရမ်းရင်း ကော့ပေးနေပေသည် ။ တဖတ်ဖတ် အသံတွေနဲ့ ကုတင်ကြီး တကျိကျိနဲ့မြည်တဲ့ အသံတွေ ဆူညံနေသည် ။

“ လိုး…လိုး….ဆောင့်..ဆောင့်ပါ..သိုးထိန်းရယ်…တအားလိုးစမ်းပါ…အို..ကောင်းလွန်းလို့…အိုး…ကောင်းနေပြီ

….လိုး…လိုး…အား…အမလေး…..ပြီးတော့မယ်….” သိုးထိန်း အသားကုန် ဆွဲပြီ ။ နန်းစံဟွန်းရဲ့ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမကာ ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်ရင်း ဒလစပ် ဖိဆောင့်ပစ်လိုက်သည် ။ နန်းစံဟွန်း ကောင်းလာသလို သူလည်း ကောင်းလာသည် ။ ကောင်းလေ ဖိဆောင့်လေ။ နန်းစံဟွန်း…..တအားကော့ပေးလာသလို သူမစောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက လိင်တန်ကို ညှစ်နေလို့ သိုးထိန်း လည်း ပြီးခါနီး ဖြစ်လာသည် ။

နန်းစံဟွန်းလည်း “ ပြီး..ပြီးတော့မယ်…လိုး…လိုး…ဆောင့်..တအား….ဆောင့်….” လို့ အော်ဟစ်လာလို့

 သိုးထိန်းလည်း တအားကုန် ဆောင့်ပစ်လိုက်ချိန် နန်းစံဟွန်း ခေါင်းအုံးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ရင်း ခေါင်းတခါခါနဲ့ “ အိုး…ပြီး…ပြီးပြီ…အိုး……အား………” လို့ ရေရွတ်ရင်း အရုပ်ကြိုးပြတ် ဖြစ်သွားချိန် သိုးထိန်းလည်း ထူးခြားတဲ့ကာမအရသာတွေကို စိမ့်နေအောင် ရရှိခံစားလိုက်ရပြီး ပြီးခြင်းကို ရောက်ရှိ တက်လှမ်းသွားရပါတော့သည် ။

ဈေးနေ့ ။

အနီးအနားရွာတွေက လာရောင်းကြတဲ့ ဈေးနေ့ ။

ငါးရက်တခါ လာရောင်းကြတဲ့ ဈေးကလေး မှာ ဆွေးရောက်နေသည် ။

ဈေးလျောက်ဝယ်နေတုံး ဈေးတန်းလေးရဲ့ အဆုံးထိပ်က တဲလေးရှေ့မှာ ရပ်နေတဲ့ ကျူးကျော်ကို တွေ့လိုက်သည် ။ ဆွေး ဝမ်းသာအားရ ကျူးကျော်ရှိနေတဲ့နေရာကို ခပ်သွက်သွက် လှမ်းသွားလိုက်မိသည် ။

စစ်အစိမ်းပုတ်ရောင် ယူနီဖေါင်းကို ဝတ်ထားတဲ့ ကျူးကျော်သည် ဆံပင်ရှည်ရှည် ညှင်းသိုးသိုး မုတ်ဆိတ်ပါးသိုင်းမွေးနဲ့ စုတ်ပြတ် နွမ်းညစ်နေသည် ။

“ ကျူးကျော်…”

“ မိဆွေး..”

“ နင် ဘယ်တုံးက ရောက်နေတာလဲ…ငါ ဝမ်းသာလိုက်တာဟာ…တခုခု စားပါလား….နင် တိုဟူးနွေး စားမလား…”

“ မစားတော့ပါဘူးဟာ..”

“ နင် တိုဟူးနွေး ကြိုက်တာဘဲဟာ…လာပါ..သွားစားကြရအောင်ပါ…”

“ ငါက နင် လုပ်ကျွေးတာကိုဘဲ ကြိုက်တာ…..”

“ ဟယ်..တကယ်လား…နင်စားချင်ရင် ငါ လုပ်ကျွေးမှာပေါ့..ဘယ်တော့ လာစားမလဲ…”

ကျူးကျော်က တဟားဟား ရယ်မောလိုက်ရင်း…“ မအားပါဘူးဟာ….လူကြီးသမီး ရောက်နေတယ်..ငါ သူ့လိုက်ပို့ရအုံးမှာ..အခု ခဏ လစ်လာတာ…”

“ နင် ဘာလာလုပ်တာလဲ..နင်တို့ ဘိန်းခင်းတွေ စိုက်တုံးဘဲ မဟုတ်လား….”

“ ငါ မစိုက်ပါဘူးဟာ..ငါက လုံခြုံရေး သက်သက်ပါ..ဒါတွေ စိတ်မဝင်စားဘူး …”

ဆွေးသိပါသည် ။ ကျူးကျော်နဲ့ သိုးထိန်းက သေနတ်တွေ ကိုင်ရပြီး သူတို့ကိုယ် သူတို့ ဇာတ်လိုက်လို့ ထင်နေကြ ကျေနပ်နေကြတယ် ဆိုတာကို ဆွေးသိသည် ။ သူတို့ရဲ့ အဓိပတိ ဘိန်းဘုရင်ကြီးကလည်း လစာငွေ ကောင်းကောင်းပေးတော့ သုံးနိုင်စားနိုင်နေကြတာကိုး ..။

“ ဒါဆို နင်ဘာလာလုပ်တာလဲ ..ဈေးလာဝယ်တာလား….”

“ ငါ နင့်ကို လာကြည့်တာ..နင့်ကို လွမ်းနေလို့…အလွမ်းအဆွေးတွေ များနေလို့…လာခဲ့တာ”

အလွမ်းအဆွေး ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေက ချစ်သူတွေ အချင်းချင်းဘဲ သုံးကြတယ် လို့ ဆွေး သဘောပေါက် သိထားလို့ကျူးကျော် မျက်နှာကို ဖျတ်ကနဲ ကြည့်လိုက်သည် ။

“ အာ..ကျူးကျော်…နင့်စကားကလည်း..”

“ ဟုတ်တယ်..ဆွေး..ငါတို့ မငယ်တော့ဘူး…ငယ်ငယ်ထဲက နင့်ကို သူငယ်ချင်း အရင်းအခြာ အနေနဲ့ သံယောဇဉ် ကြီးခဲ့တာ..ငါလေ…နင့်ကိုဘဲ သတိရနေတယ်…မြင်ယောင်နေတယ်…ငါ…ငါ..သိပ်တွေ့ချင်နေတာနဲ့ လာခဲ့တာ..နင့်ကို ငါ ချစ်နေတယ်..မိဆွေး….”

“ အို..ကျူးကျော်ရယ်…နင် ဘာတွေ လာပြောနေတာလဲဟာ…ငါ ရှက်ပါတယ်…”

“ မိဆွေး..ငါ နောက်နေတာ မဟုတ်ဘူး…အတည် ပြောနေတာ…နင့်ကို ငါ ချစ်တယ်….အရမ်းချစ်တယ်ဟာ…နင် ငါ့ကို ပြန်ချစ်ပါ …”

“ ကျူးကျော်…နင်..နင်……ဟာ….ငါရှက်တယ်….ဘာတွေ လာပြောနေမှန်းလည်း မသိဘူး….”

“ ချစ်တာ ရှက်စရာ မဟုတ်ပါဘူးဟာ….နင့်ကို ငါ ချစ်တယ်….လက်ထပ်ချင်တယ်….နင် ငါ့ကို ပြန်ချစ်လိုက်…ဒို့တသက်လုံး

အတူတူ နေကြမယ်….ဟားဟား…..သိပ်ပျော်မှာဘဲ…..”

“ ကျူးကျော်ရယ်..ငါက ရန်ကုန်သွားပြီး သီချင်းခွေ ထုတ်မလို့ဟဲ့..ငါ ဒီအတွက် မစဉ်းစားချင်သေးဘူး ..ငါ အောင်မြင်အောင် လုပ်လိုက်ချင်သေးတယ်……”

“ ဟာ…နင်..ဘယ်သူနဲ့ သွားမှာလဲ….နင့်မှာ အဆက်အသွယ် ရှိလို့လား..တော်ကြာ ညာချခံနေရမှ ခက်နေမယ်…ဟုတ်ရဲ့လား ဆွေးရယ်….”

“ ဟုတ်ပါတယ်ဟာ…ငါ အဖေနဲ့ သွားမှာပါ ….     ”

“ နင့်အဖေပါရင်တော့ ကိစ္စမရှိဘူး …..    ဒါပေမယ့်ဟာ….နင့်ကို ငါ စိတ်မချဘူး …”

“ ကျူးကျော် နင် အိမ်လိုက်ခဲ့မလား…တခုခု စားပြီးမှ ပြန်လေ …”

“ မလိုက်တော့ဘူးဟာ..ငါ အလုပ် ရှိသေးတယ်…နင့်ကို ချစ်တဲ့စကား ပြောချင်လို့ ငါ လာခဲ့တာ….ဟီး….ငါက

သိုးထိန်း မပြောခင် အရင် လာပြောလိုက်တာ..ငါသိတယ်…သိန်းထိန်းလည်း နင့်ကို ကြိုက်နေတယ် ဆိုတာ…..အင်းငါ အရင် ပြောလိုက်ရလို့ ငါ ကျေနပ်တယ်..နင့်ကို ငါ အရင် ပြောတဲ့အတွက် နင် ငါ့ကို ဦးစားပေး အရင် စဉ်းစားပေးရမယ်နော်…ကဲပြော မိဆွေး..နင် ငါ့ကို ချစ်လား…..ဖြေ…ဖြေ…..”

“  ဟာ..ကျူးကျော်ရယ်…နင်ကလည်းဟာ….နောက်မှ..နောက်မှဟာ…..”

ကျူးကျော်က တဟားဟား အော်ရယ်လိုက်ပြီး..“ ဆွေး..ငါ လစ်မယ်..ငါ့ကို မကြာခင်တော့ အဖြေပေးဟာ….” လို့ ပြောပြီး ဆွေးကို ကျောခိုင်းထွက်ခွာသွားပါသည် ။

ဆွေး ရင်တွေ တုန်လိုက်တာ အရမ်းပါဘဲ ။

ကျူးကျော် တနေ့ ဒီလို ချစ်စကား လာပြောလိမ့်မယ်လို့ ဆွေး မထင်မိခဲ့ဘူး ။ ကျူးကျော် ပြောသွားတဲ့အထဲ

မှာ သိုးထိန်းကလည်း ဆွေးကို ချစ်နေတယ် တဲ့ ။ ဆွေး သိုးထိန်း ဆွေးကို ချစ်နေတာကိုတော့ ရိပ်မိခဲ့သည် ။

ဘယ်လိုသိလဲ ဆိုတော့ သိုးထိန်းရဲ့ မျက်လုံးတွေက တဆင့်သိတာ ။ သိုးထိန်း ဆွေးကို တခါတခါ ကြည့်တဲ့

အကြည့်တွေထဲမှာ အချစ် ကို ဆွေး တွေ့မိခဲ့သည် ။ တနေ့နေ့တော့ သိုးထိန်းက ဆွေးကို ဖွင့်ပြောလာလိမ့်မယ်လို့ ထင်မိခဲ့သည် ။

ကျူးကျော်က အခုလို ဆွေးကို ချစ်စကားပြော ချစ်ခွင့်ပန်လိမ့်မယ်လို့ ဆွေး မထင်ခဲ့မိဘူး ။

သိုးထိန်းကို နန်းစံဟွန်းက မပြန်စေချင်သေးဘူး ။

သိုးထိန်းနဲ့ အကြိမ်ကြိမ် ပွဲကြမ်းခဲ့ပြီးပေမယ့် နန်းစံဟွန်း မကျေနပ်နိုင်သေးဘူး ။ သောက်လေသောက်လေ

ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရည် ဆိုသလိုဘဲ ဒီကိစ္စက ကျေနပ်သွားတယ်လို့ မရှိဘူး ။ စားပြီးလည်း စားချင်တာ ။

နန်းစံဟွန်းက သိုးထိန်းကို ဆွဲထားသည် ။ နန်းစံဟွန်းကို သိုးထိန်း အပီအပြင် ထောင်းပေး ဖြုတ်ပေးသည် ။ နေ့ရောညရော အိပ်ခန်းထဲ အိမ်ထဲမှာဘဲ သိုးထိန်း နဲ့ နန်းစံဟွန်း ရှိနေကြသည် ။ သို့ပေမယ့် ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက သိုးထိန်းကို အမြန်ပြန်ခဲ့ဖို့ ခေါ်သည် ။ ဘာကြောင့် ဆိုတာ မပြော ။

ချက်ချင်း ပြန်လာဖို့ ခေါ်သည် ။ နန်းစံဟွန်းက ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ခိုင်းတာတွေကို လုပ်ပြီးတာနဲ့ သူ့ဆီကို ပြန်လာခဲ့ဖို့ အထပ်ထပ် မှာသည် ။

သိုးထိန်း အမြန်ပြန်ပြေးသည် ။ လမ်းမှာ စဉ်းစားနေသည် ။ ဘာများ အရေးပေါ် ဖြစ်သလဲ….။

              *********************************************************************************

 ကျူးကျော် ဆွေးဆီက အပြန် စခန်းကို ပြန်ရောက်တော့ ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက ခေါ်ခိုင်းတယ် ဆိုလို့ ဗိုလ်မှူးကြီးလုံ ဆီကို သွားလိုက်တော့ ဗိုလ်မှူးကြီးလုံဝုန်းကနဲ ထိုင်ရာက ထလိုက်ပြီး မျက်နှာထား တင်းတင်းနဲ့ “ ကျူးကျော်..မင်းဘယ်ပျောက်သွားတာလဲကွ…ဒီမှာ ပူညံပူညံတွေ ဖြစ်နေတယ် …” လို့ မကျေနပ်တဲ့အသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ ဘာဖြစ်လို့လဲဗျ…ကျနော် ဗိုလ်ချုပ်ကို ပြောပြီးမှ ရွာဖက်ကို ခဏ သွားလိုက်တာ…”

“ ဗိုလ်ချုပ်သမီးက မင်းမှ မင်း ဖြစ်နေတယ်…သူ ရေတံခွန်ဖက် သွားချင်တာ မင်းလိုက်ပို့မှလို့ လုပ်နေတယ်..ငါလည်း တခြား လူတွေ အက်စကော့လိုက်ခိုင်းပြီး ပို့ပေးဖို့ စီစဉ်တာဘဲကွ..မရဘူး..ကောင်မလေးက မင်းမှမင်း…ဆူပူနေတယ်…သွားတွေ့လိုက်အုံး….”

ကျူးကျော်လည်း နန်းမွန်ခမ်း နေတဲ့ တဲဖက်ကို အမြန်သွားလိုက်သည် ။ သူနေတဲ့ တဲနေရာက ကန့်သတ်နယ်

မြေ ..။ တာဝန်ရှိသူက လွဲလို့ ဘယ်သူမှ အနား မကပ်ရဘူးလို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အမိန့်ထုတ်ထားတဲ့နေရာ။

ကျူးလွန်ဖေါက်ဖျက်ရင် သေဒါဏ် …။

နန်းမွန်းခမ်းတို့ တဲဖက်ကို သံဆူးကြိုးနဲ့ ခြံခတ်ထားပြီး တံခါးပေါက်လေးမှာ ကင်းသမား တယောက်ကို

 ချထားသည် ။ ကျူးကျော် ရောက်သွားတော့ ကင်းသမားက တံခါးကို ဖွင့်ပေးသည် ။ သူ့ကို မှာထားပုံရသည် ။

တဲက ခြေတန်ရှည်တဲ ..။

လှေခါးက တက်သွားတဲ့အချိန် နန်းမွန်ခမ်းရဲ့ အထိန်းတော်ကြီး ဒေါ်စူး ထွက်လာတာနဲ့ တိုးသည် ။ ဒေါ်စူးက “

နန်းလေး…ရှိတယ်….လာပါ..လာပါ…” လို့ ပြောပြီး သူ့ကို ခေါ်သွားသည် ။

နန်းမိုခမ်း မျက်နှာမသာမယာနဲ့..“ ဟိတ်..ဘယ်သွားနေတာလဲ…ရေတံခွန်သွားချင်လို့ ခေါ်ခိုင်းတာ သူ ရှိလည်း မရှိဘူး ….ဒို့ရောက်နေတဲ့အချိန် သူ ဘယ်တွေ လျှောက်သွားနေတာလဲ..မကြိုက်ပါဘူး…..” လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ပြောသည် ။

“ ဆောရီးဘဲ နန်းမိုခမ်း..ရွာကို ခဏ သွားလိုက်တာ….ရေတံခွန် ကို ဘယ်တော့ သွားချင်လဲ….စီစဉ်လိုက်မယ်လေ ”

နန်းမိုခမ်းက စိတ်ကောက်သလို မျက်စောင်းလေး ထိုးပစ်လိုက်ရင်း “ အခု..အခုသွားမယ်…ချက်ချင်း လိုက်ပို့ပေး ”

လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကျူးကျော်လည်း ပြာပြာသလဲနဲ့ “ ရတယ်…ခု သွား ပြင်ဆင်လိုက်မယ်…မြင်းနဲ့ သွားမှာ မဟုတ်လား….” လို့ ပြောတော့ နန်းမိုခမ်း ကျေနပ်သွားတဲ့ပုံနဲ့ “ ဒါပေါ့ မြင်းနဲ့ မသွားလို့ လမ်းလျှောက်သွားရမှာလား….လျေျာက်နိုင်ပါဘူး…..စားစရာသောက်စရာ အစုံ ထည့်ခဲ့နော်…” လို့ ပြောသည် ။

ကျူးကျော်လည်း တကယ်တော့ ဒီအချိန်မှာ လမ်းခရီး သိပ် စိတ်မချရတာမို့ ရေတံခွန်ကြီး ရှိတဲ့ တောနက်ထဲကို မသွားစေချင်ဘူး ။ သို့ပေမယ့် အာဏာရှင်သမီးကို ဘယ်လို တားဆီးလို့ ရမလဲ ။ သူ့ဖက်က လုပ်နိုင်တာ

က အင်အားကောင်းကောင်းနဲ့ သွားဖို့ဘဲ ။

သူ့တဲလေးကို ပြန်ရောက်တာနဲ့ ချစ်ဖကို သူ့လူတွေကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

သူအားကိုးတဲ့ တပ်ခွဲမှူး စိုင်းစေနော်တို့ အပြေးအလွှား ရောက်လာကြသည် ။

“ စေနော်….စွန်ကြီး……မင်းတို့ အုပ်စု ရေတံခွန်ဖက် သွားတဲ့ လမ်းကြောင်းကို အခု ချက်ချင်း သွား ရှင်းကြကွာ.. ငါနဲ့ ဗိုလ်ချုပ်ရဲ့ သမီးက နာရီဝက် တနာရီလောက် ကြာရင် လိုက်လာမယ်…သေချာရှင်းနော်…..တခုခု ဖြစ်ရင် ဒို့ကို ဗိုလ်ချုပ်က ညှာမှာ မဟုတ်ဘူး …..အမှားအယွင်း မရှိစေနဲ့….”

“ ဟုတ်….ဗိုလ်ကြီး….”

စေနော်တို့ တဲပေါ်က ဆင်းသွားတာနဲ့ သူ ချစ်ဖကို သူ့ပစ္စည်းတွေ ပြင်ဆင်ခိုင်းတော့သည် ။ သူလည်း လူတော်တော်များများ ခေါ်သွားမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ထားတဲ့အတိုင်း သူ့လူတွေနဲ့ ယူစရာပစ္စည်းတွေကို မြင်းတွေ လားတွေပေါ် တင်သည် ။

ခဏအကြာတွင် တောတွင်းအာဏာရှင်ရဲ့ သမီးလေး ပြောက်ကြား ယူနီဖေါင်း ဝတ်စုံလေးနဲ့ တဲပေါ်က ဆင်းလာသည် ။ သူမစီးနေကျ “ ဂျူလိယက် ” မြင်းက အဆင်သင့် လှေခါးရင်းမှာ ရှိနေသည် ။

ကျူးကျော်လည်း သူစီးနေကျ ရမ်ဘိုကြီးနဲ့ အဆင်သင့်ဘဲ ။

“ ကျူးကျော်….လိုတာ အကုန်ပါတယ်နော်…..”

“ ပါပါတယ်….အကုန်အစုံ….”

သူတို့ မြင်းတွေနဲ့ စခန်းထဲက ထွက်သွားတာကို ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက သူ့တဲ ဝရံတာကနေ ထွက်ကြည့်နေသည် ။

သဘာဝ တောတောင်ရှုခင်းတွေက သာယာလှလွန်းနေသည် ။

နန်းမိုခမ်းကို ဒီရေတံခွန်ကြီး လှလွန်းလို့ သူ့အဖေ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက တခါတုံးက လိုက်ပို့ခဲ့ဘူးသည် ။

တောနက်ထဲ တောင်ပေါ်က လူမသိသူမသိ ရေတံခွန်ကြီး အနီးအနားမှာလည်း ကျောက်ဂူကြီးတဂူ ရှိနေသည်။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက ဒီဂူကြီးကို စိတ်ဝင်စားတာကြောင့် သူ့လူတွေကို ဝင်ကြည့်ခိုင်းသည် ။ မြွေ ကင်းတိရစ္ဆာန်တွေ ဘာတွေ အန္တရာယ် တစုံတရာ မရှိတာ သေချာသွားမှ သူ့သမီးလေး နန်းမိုခမ်းကို ဂူကြီးထဲ ဝင်ကြည့်ခိုင်းသည် ။

အခု ကျူးကျော်နဲ့ နန်းမိုခမ်း ဒီတခေါက် ပြန်ရောက်တဲ့အခါ နန်းမိုခမ်းရဲ့ စိတ်တွေထဲ ကာမသွေးဆိုးတွေ ဆူကြွဖေါက်ပြန်နေတော့ ကျူးကျော်နဲ့အတူ ဒီကျောက်ဂူကြီးထဲကို ဝင်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာတော့သည် ။

ရေတံခွန်ကြီးနားမှာ ကျူးကျော်နဲ့ အတူတူ ကင်းဘတ်စ ခင်းပြီး ထိုင်ရင်း ကျူးကျော်ရဲ့ တပည့်တွေ ယူလာပေးတဲ့ ကော်ဖီပူပူ တခွက်ကို တစိမ့်စိမ့် အရသာခံ သောက်နေတဲ့အချိန် နန်းမိုခမ်း ရဲ့ စိတ်တွေ ညစ်ညမ်းတဲ့ အတွေးတွေ ဝင်လာသည် ။ ကျူးကျော်ကို ဝတ်လစ်စလစ် အနေအထားနဲ့ မြင်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်ခဲ့တာကို သတိရမိပြီး ကျူးကျော်ရဲ့ ယောကျ်ားတန်ဆာ ကို မြင်ချင်တွေ့ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်လာနေသည် ။

ရေတံခွန်ကြီးက ရေတွေ တဖွားဖွား ကျနေတာကို ငေးကြည့်နေတဲ့ ကျူးကျော်သည် ရုတ်တရက် နန်းမိုခမ်းက “ ဟိတ် ” လို့ အသံထွက်လိုက်တာကြောင့် လန့်ဖျန့်သွားသည် ။

နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော်ရဲ့ ပုံပန်းကို သဘောကျပြီး ဟားတိုက် ရယ်မောလိုက်သည် ။

“ ကျူးကျော် …..    ”

“ ဟင်…ဘာ…ဘာလိုချင်လဲ….နန်းမိုခမ်း…”

“လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်တယ်ဟာ…..ကျူးကျော်ရဲ့လူတွေကို အနီးကပ် မနေခိုင်းနဲ့..ခပ်ဝေးဝေးကို သွားခိုင်း… ဘယ်လိုကြီးမှန်း မသိဘူး…သူများ ရေချိုးတဲ့အချိန် လူတွေ ဝိုင်းကြည့်နေကြတာ မလိုချင်ဘူးကွာ…..”

“ အိုကေ..နန်းမိုခမ်း…..မဖြစ်စေရပါဘူး …”

ကျူးကျော်က အနားမှာ လာငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ချစ်ဖကို ခေါ်လိုက်သည် ။

“ ချစ်ဖ….လာစမ်း….”

“ ဘာလိုလဲ..”

“ လိုတာက မင်းတို့ ခပ်ဝေးဝေးကို သွားနေကြစမ်း….ငါတို့ဖက်ကိုလည်း မကြည့်ဘဲ ကျောခိုင်းထားကြ..သွား.. ကျန်တဲ့ကောင်တွေကိုလည်းသွားပြော…..အနား မနေကြနဲ့….”

“ ဟုတ်….” လို့ ပြောရင်း ချစ်ဖ ထွက်သွားသည် ။

သူတို့နှစ်ယောက် အနားမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ ။ သည်အခိုက်မှာ..“ ဒရူးဝူး ဖလူး….ဒုတ်ဒုတ်…..” ဆိုတဲ့ အသံနဲ့ သတ္တဝါတကောင် သူတို့နဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားသည် ။ နန်းမိုခမ်း ကြောက်လန့်တကြား ကျူးကျော်ကို ဖက်လိုက်သည် ။ ကျူးကျော်ကလည်း သေနတ်ကို ကောက်ဆွဲပြီး ကြည့်လိုက်သည် ။

“ ဘာလဲဟင်….”

“ ဆတ်ပေါက်လေး တကောင်ပါ …”

နန်းမိုခမ်းက ကြောက်လန့်စွာနဲ့ ကျူးကျော်ကို ဖက်တွယ်ထားဆဲ ။ နန်းမိုခမ်းရဲ့ ရင်မို့မို့အိအိတွေက ကျူးကျော် ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်မိနေကြသည် ။“ အရမ်း လန့်သွားတာဘဲ ကျူးကျော်ရယ်…”

နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော်ကို ဖက်ထားတာကို မခွာချင် ခွာချင်နဲ့ ခွာလိုက်သည် ။

တင်းအိအိ ရင်သားကြီးတွေနဲ့ ပူးထိနေရတဲ့ အထိအတွေ့ကို သာယာနေခိုက် ခွာလိုက်လို့ သာယာမှုလေးတွေရပ်ဆိုင်းသွားရသည် ။ ကျူးကျော်လည်း

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ တောတောင် ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် နန်းမိုခမ်း နဲ့ အခုလို နှစ်ယောက်ထဲ နေရတာကို သာယာသလို ခံစားလိုက်ရပေမယ့် ငယ်သားတွေကို ရက်ရက်စက်စက် စစ်ဖိနပ်နဲ့ ပိတ်ပိတ်ကန်တတ်တဲ့ အာဏာရှင် ဘိန်းဘုရင် ဗိုလ်ချုပ်ကို ပြေးမြင်ယောင်မိလိုက်တော့ ဇောချွေးတွေ ပြန်သွားပြီး တောင်ချင်တဲ့ ဒုတ် အမြီးကုတ်သွားရသည် ။

သူ့သမီးလေးကို ထိရင် အပြတ်အသေဆော်မယ့် ဗိုလ်ကျောက်ကျားကြီးကို လန့်သည် ။

“ ကျူးကျော်  …ရေထဲ ဆင်းကြမလား….”

“ မအေးဘူးလား နန်းမိုခမ်း….”

“ ဟင့်အင်း….ပျော်ချင်တယ်….ကျူးကျော်ကော ဆင်းမယ် မဟုတ်လားဟင်….“

“ နန်းမိုခမ်း ဆင်းစေချင်ရင် ဆင်းမယ်…”

“ အိုကေ..ကဲ..ဟိုဂူကြီးထဲ အဝတ်ဝင်လဲကြရအောင်…..”

“ ဂူကြီးထဲ..မရှင်းရသေးဘူး …ကောင်လေးတွေကို အရင် ရှင်းခိုင်းလိုက်မယ်လေ…”

“ အို..ဂူထဲ ဘာမှ မရှိနိုင်ပါဘူး…ကျူးကျော်ရယ်….”

“ အဟဲ….မြွေတို့ ဖါးတို့ ကြွက်တို့….ရှိနိုင်တယ်လေ ..”

“ မလိုပါဘူး …ကဲ..သွားစို့….လက်နှိပ်မီး….ပါခဲ့လား….”

“ ပါပါတယ်…”

သူတို့ ထရပ်လိုက်ကြပြီး မလှမ်းမကမ်းက ဂူကြီးထဲကို ဝင်ဖို့ လျှောက်သွားကြသည် ။ ကျူးကျော်က သတိရှိသူပီပီ သူ့သေနတ်ကို အဆင်သင့် ချိန်ရွယ်ထားရင်း

 နန်းမွန်ခမ်း ဘေးကနေ လိုက်ပါသည် ။

ကျောက်ဂူကြီးသည် မဲမှောင် အေးစိမ့်နေသည် ။ တချို့နေရာတွေမှာ မျက်နှာကျက်က ရေစက်လေးတွေ

 တစက်တစက် ကျနေသည် ။ အတွင်းထဲကို တရွေ့ရွေ့ဝင်ခဲ့ကြသည် ။ မှောင်မဲနေလို့ ကျူးကျော်က လက်နှိပ်မီးကို ဖွင့်လိုက်သည် ။

“ ဟိုး….တော်ပြီ…ရပ်….ရပ်တော့ ကျူးကျော်….အဝတ်လဲရအောင် ….     ”

နန်းမိုခမ်းက ကျောမှာ ပိုးလာတဲ့ သူမရဲ့ ကျောပိုးအိတ်လေးကို ဂူကြမ်းပြင်မှာ ချလိုက်ပြီး “ ကျူးကျော်..မီး ခဏ ပိတ်လိုက်..အဝတ်ချွတ်မလို့….” လို့ ကျူးကျော်ကို ပြောလိုက်သည် ။ ကျူးကျော်က လက်နှိပ်မီး ခလုတ်ကို ပိတ်လိုက်သည် ။ ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်သွားသည် ။

“ ကျူးကျော်လည်း အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်လေ ….     “

“ အိုကေ…..”

နန်းမိုခမ်းကို တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ များပြီး ကျူးကျော် စိတ်တွေ လှုပ်ရှား နေသည် ။ သူ့အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေတဲ့ လက်တွေ တုန်နေသလိုဘဲ ..။

ဘောက်ဆာ ဘောင်းဘီတိုလေးဘဲ ချန်ထားပြီး အဝတ်အားလုံးကို ချွတ်ဖယ်ပြီးတဲ့အချိန် နန်းမိုခမ်းရဲ့ “ မီးပြန်ထွန်းလိုက်တော့ ကျူးကျော်…” ဆိုတဲ့

အသံကြောင့် လက်နှိပ်မီးကို ပြန်ခလုတ်ဖွင့်လိုက်သည် ။

 အိုး ….နန်းမိုခမ်းသည် ဘီကီနီ ရေကူးဝတ်စုံလေးနဲ့ တအား လှပနေတာကို မီးရောင် နဲ့ တွေ့မြင်လိုက်ရလို့ ကျူးကျော် အသက်ရှူမှား သွားရသည် ။ နန်းမိုခမ်းက လက်နှိပ်မီးကို သူ့ဆီက လှမ်းယူလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးဖက်ကို ထိုးကြည့်လိုက်သည် ။

“ အိုး….ကျူးကျော်က ကြွက်သားအဖုအထစ်တွေ နဲ့ပါလား……”

နန်းမိုခမ်းက လက်မောင်းလက်ဖျန်နဲ့ ရင်ဘတ်က ကြွက်သား အထစ်တွေကို သူမလက်ကလေးနဲ့ အသာ လာစမ်းကြည့်လိုက်လို့ ကျူးကျော် ရင်ဖို တုန်လှုပ်သွားရသည် ။ နေရာက တောတွင်းက ဂူကြီးထဲ မဲမဲမှောင်မှောင်နဲ့..သူနဲ့ နန်းမိုခမ်း နှစ်ယောက်ထဲ …။ ဘိုက်သားကို လာပွတ်လိုက်တဲ့အချိန် သူ့ငယ်ပါကြီး မာတောင့်ရာက ဒုန်းကနဲ မတ်ထောင်လာသည် ။

“ ကျူးကျော်….အဲဒီ ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်လိုက်ပါလား….”

နန်းမိုခမ်း အသံလေးက တုန်ခါနေသလိုဘဲ ..။

ကျူးကျော် ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ။

“ ချွတ်လိုက်ကွာ….ဘာငေါင်နေတာလဲ……….”

သည်အချိန်မှာ ရိပ်ကနဲ လူအရိပ်တခု သူ့အနောက်မှာ လှုပ်သွားတာမျိုး ခံစားလိုက်ရလို့ ကျူးကျော် ဂူကြမ်းပြင်

မှာ ချထားတဲ့ သူ့အေကေ၄ရမောင်းပြန် ရိုင်ဖယ်ကို ကုန်းကောက်လိုက်သည် ။ ကျူးကျော် နောက်ကျသွားပြီ ။

ဂျိုင်းထုန်း ဆိုတဲ့ အသံကြီးနဲ့ ခေါင်းအနောက်ဖက်မှာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နာကျင်ခံစားလိုက်ရပြီး ရှေ့စိုက် အနေအထားနဲ့ လဲကျသွားသည် ။

သူ့အနောက်ကနေ တစုံတယောက်က မာကျောလေးလံတဲ့ အရာတခုနဲ့ သူ့နောက်စိကို ရိုက်ချလိုက်တာ ခံလိုက်

ရတာပါ ။ ကျူးကျော် လောကကြီးနဲ့ အဆက်ပြတ် သတိလစ်သွားသည် ။

 ဘာမှ မသိတော့ဘူး ။

သိုးထိန်း စခန်းကို ရောက်သွားတော့ ညဉ့်နက်နေပြီ ။

စခန်းကြီးထဲမှာ မီးတွေ ထိန်ထိန်လင်းနေသည် ။ ခါတိုင်းဆိုရင် မလိုဘဲနဲ့ ညပိုင်း မီးမထွန်းတဲ့ စခန်းကြီး ထူးခြားနေသည် ။ သူ စခန်းကြီးကို မရောက်ခင် စတွေ့တဲ့ ကင်းအဖွဲ့က “ ရောက်ရောက်ချင်း ဗိုလ်ချုပ် ကို သတင်းပို့ပါ” လို့ ပြောသည် ။ သူ့ကို ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက ဆီးကြိုနေသည် ။

“ သိုးထိန်း..မင်းကို ဗိုလ်ချုပ် စောင့်နေတယ်…လာ…လာ….” လို့ ခေါ်ပြီး သူက ဦးဆောင်ပြီး ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ အိမ်ထဲကို ဝင်သည် ။

“ ရောက်ပလားကွ..သိုးထိန်း ..ငါလချီးမှဘဲ..မင်းကို စောင့်လိုက်ရတာ ဆင်လီးကို ခွေးမျှော်နေသလို ဖြစ်နေတယ်…”

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား မျက်နှာကြီး နီမြန်းနေသလို ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ ခေါက်တုန့်လျှောက်နေသည် ။

“ သိုးထိန်း..ငါ့သမီး…ကျူးကျော်နဲ့ ရေတံခွန်ကို သွားတာ အခု ပျောက်သွားတယ်….ကျူးကျော်က လူ၅ဝလောက် လုံခြုံရေး သုံးတာတောင် သမီးကော ကျူးကျော်ရော ပျောက်သွားတယ်..ငါတို့လူ ၄ယောက်ကို သတ်သွားတယ်.. သေနတ်သံ မထါက်ဘူး..ကျန်တဲ့ကောင်တွေ မသိလိုက်ကြဘူးကွ…ဆိုင်လင်ဆာ သုံးသွားတာ သေချာတယ်…… မင်း ဦးဆောင်ပြီး ငါ့သမီးကို အသက်ရှင်ရက် ပြန်ရအောင် လိုက်စမ်းကွာ..ငါ ထင်တာတော့ လောဘွယ် ဆိုတဲ့ခွေးကောင်ဘဲ ဖြစ်မယ်……”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗိုလ်ချုပ်..ကျနော် ခုချက်ချင်း လိုက်မယ်….သူတို့နဲ့ ဘယ်သူတွေ လုံခြုံရေး ပါသွားသလဲ….”

“ စိုင်းစေနော်….” ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက ဝင်ဖြေတာ ..။

ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားက “ စေနော်..ခေါ်စမ်း…” လို့ အော်လိုက်သည် ။ သူ့ဘော်ဒီဂတ် တယောက် က စက်နဲ့

လှမ်းပြောသည် ။ စိုင်းစေနော် ဝင်လာသည် ။ မျက်နှာဖူးယောင်နေသည် ။ ကြည့်ရတာ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား

စောစောက ဆော်ထည့်ထားဟန် တူသည် ။

သိုးထိန်းက စိုင်းစေနော်ကို သိချင်တာတွေ မေးသည် ။ သေဆုံးကျန်ခဲ့တဲ့ သူတို့ လူ၄ယောက်ရဲ့ အလောင်းတွေကို တောင်းကြည့်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားဆီကို လူတယောက် ရောက်လာသည် ။ စာတစောင် လာပေးသည် ။

သူထင်ထားတဲ့အတိုင်း လောဘွယ်နဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့ လက်ချက် ဖြစ်နေသည် ။

“ တောက်…ငါထင်ထားတဲ့အတိုင်းဘဲ…လောဘွယ်…လောဘွယ် ..ငါမွေးတဲ့မျောက်က ငါ့ပြန်ခြောက်နေပြီ….”

လောဘွယ်က သမီးကို လိုချင်ရင် ကျောက်ကျား ကိုယ်တိုင် သူ့ခြေထောက်ကို နမ်းပြီး တောင်းပန်ရမည် လို့မက်ဆေ့ပို့သည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ဒေါသတွေ တအားကြီးနေသည် ။ စာလာပေးသူကို ပစ်သတ်မယ် တကဲကဲ လုပ်နေလို့ဗိုလ်မှူးကြီးလုံက ဆွဲနေရသည် ။

“ သိုးထိန်း….”

“ ဟုတ်…ဗိုလ်ချုပ်…”

“ ငါ့သမီးကို အသက်ရှင်ရက် တွေ့နိုင်ပါတော့မလားကွာ…..အပြစ်မရှိတဲ့ သမီးလေး ငါ့ကြောင့် ခံရတော့မယ်…”

“ ကျနော် အစွမ်းကုန် လုပ်ပါမယ်..ကျနော် အခုဘဲ သူတို့ အနောက်ကို လိုက်တော့မယ်…စိတ်ချပါ…”

ကျူးကျော် မျက်စိပိတ်ထားပေမယ့် ဖျတ်ကနဲ သတိရလာသည် ။ နောက်ဆုံး သူဘာဖြစ်ခဲ့သလည်း အမှတ်ရလိုက်သည် ။ သူ နဲ့ နန်းမိုခမ်း

ဂူကြီးထဲမှာ ရေထဲ ဆင်းဖို့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ ချွတ်ခိုက် အနောက်ကနေ တခုခုနဲ့ ရိုက်တာ ခံလိုက်ရပြီး သူ သတိမေ့သွားခဲ့သည် ။

သူ့ခေါင်း အနောက်ဖက်သည် တအား နာကျင်ကိုက်ခဲနေသည် ။ အေးစက်မာကျောတဲ့ အထိအတွေ့ကို အဝတ်မဲ့နေတဲ့ သူ့ကျောပြင်မှာ

ထိတွေ့ခံစားမိနေသည် ။ သူ့လက်တွေ ..။ သူ့လက်တွေကို ကြိုးတုပ်ထားသည် ။ လက်ပြန်ကြိုး တုပ်ထားသည် ။

မျက်လုံးတွေကို ကြိုးစားပြီး ဖွင့်လိုက်သည် ။

ဟင်….နန်းမိုခမ်း ….     သူ့ဘေးမှာ ရှိနေသည် ။

သူ မျက်စိတွေ ပွင့်လာတာ တွေ့လိုက်တဲ့ နန်းမိုခမ်း သည် အံ့သြတကြီး“

 ကျူးကျော်…ကျူးကျော်..သတိရလာပြီလား….ဟယ်….တော်သေးတာပေါ့ … .” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

နန်းမိုခမ်းသည် စောင်ကြီးတထည်ကို ခြုံထားနေသည် ။ နန်းမိုခမ်းကိုတော့ ကြိုးတုပ်မထားကြဘူး ။

“ ကျူးကျော်…နင် သတိမေ့နေတဲ့အချိန် ငါတို့ကို ဖမ်းခေါ်လာတဲ့အဖွဲ့က ခေါင်းဆောင် ဆိုတဲ့ ကောင်တွေက ငါ့ အဝတ်တွေကို အတင်း

ဆွဲချွတ်ကြတယ်…ငါ့ကိုလည်း ကိုယ်လုံးတီး ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်ယူကြတယ်…ငါရှက်လိုက်တာဟာ…”

“ သူတို့က ဘယ်သူတွေလို့ ပြောလဲ…”

“ တယောက်က ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်..နောက်တယောက်က လောဘွယ်….တဲ့…”

ကျူးကျော် တောက်ခေါက်လိုက်ရင်း….“ ငါသိတယ်…သိနေတယ်…ဒီကောင်တွေ လာလုပ်နိုင်တယ် ဆိုတာ…” လို့ညည်းလိုက်သည် ။

နန်းမိုခမ်းက “ ဟာ..ကျူးကျော်..ဒီလို ကြိုသိရက်နဲ့ ဘာလို့ ငါ့ကို လိုက်ပို့သလဲဟာ..နင်ညံ့လှချည်လား…” လို့ ရန်ထောင်သည် ။

ကျူးကျော်လည်း “ နင်က ခုမှ ပြောနေ……….ငါ လိုက်မပို့ဘူးဆိုရင် နင်က တအားစိတ်ဆိုးမှာ…နင့်အဖေနဲ့

တိုင်မှာ…ငါလည်း ကြောက်တော့ပို့ပေးရတာပေါ့ နန်းမိုခမ်း…”လို့ ပြောလိုက်သည် ။ သူ့ခေါင်းက ဒါဏ်ရာက တော်တော် နာနေသေးသည် ။

“ ကျူးကျော်…ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ…”

“ နန်းမိုခမ်း..အရင်ဆုံး ငါ့ကို တုပ်ထားတဲ့ ကြိုးတွေ ဖြည်ပေးပါလား…”

“ အေး..အေး….”

နန်းမိုခမ်း ကြိုးလာဖြည်ပေးတဲ့အချိန် ကျူးကျော်က “ နင့်ကို စော်ကားကြသေးလား…” လို့ မေးလိုက်သည် ။

နန်းမိုခမ်းက “ နင် ဘာကို သိချင်တာလဲ …ငါ ဝတ်ထားတဲ့ ရေကူးဝတ်စုံကို ဆွဲချွတ်ကြတယ်…ပြီးတော့ ဓါတ်ပုံတွေ ရိုက်တယ်…”

“ အေး…နင့်ကို မုဒိန်းကျင့်ကြသလား ငါသိချင်တာ…”

“ မုဒိန်းတော့ မကျင့်ဘူး….ဓါတ်ပုံရိုက်ဖို့ ပုံစံ အမျိုးမျိုးတွေ လုပ်ခိုင်းတယ်…ငါက မလုပ်တော့ ပါးပိတ်ရိုက်တယ်…”

“ နင် အခု ကိုယ်တုံးလုံးကြီးပေါ့..ဟုတ်လား …”

“ အင်း….”

သူကိုယ်တိုင်ကိုက အပေါ်ပိုင်း အဝတ်ဗလာနဲ့ ဖြစ်နေတာ ။ သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောက်ဆာဘောင်းဘီတို အောက်မှာ လည်း ဘာမှ ခံဝတ်မထားဘူး …။ နန်းမိုခမ်း ဝတ်ဖို့ အဝတ် ဘယ်လို ရနိုင်မလဲ သူ စဉ်းစားသည် ။ သူတို့ကို ထားတဲ့ အခန်းလေးထဲမှာလည်း နန်းမိုခမ်း ခြုံထားတဲ့ စောင်ကလွဲလို့ ဘာ အဝတ်အထည်မှ မရှိနေဘူး ။ သည် အချိန်မှာ အခန်းတံခါး ပွင့်လာသည် ။

လူနှစ်ယောက် ဝင်လာသည် ။

လောဘွယ်နဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ် ။

“ အာ….ဗိုလ်ကျူးကျော် တယောက် သတိရလာမှကိုး…..ဟားဟားဟား…….ဘယ်လိုလဲ…လူစွမ်းကောင်းကြီး….အကြောင်း သိသွားပြီလား ….     မင်းကိုယ်မင်း တအား တော်တယ် ထင်နေတာ..အခုတော့ ငါတို့က ကြက်ကလေး ငှက်ကလေး ဖမ်းသလို ဖမ်းပြလိုက်ပြီ ….      မင်း ငါ့သမီးတယောက်ကို အဝတ်တွေ ဆွဲချွတ်..မင်းလီးကို ကော့ပြနဲ့ လုပ်ခဲ့တာတွေ မင်း မှတ်မိသေးလား …ကျောက်ကျားကိုတော့ သူ့သမီး ကိုယ်လုံးတီး ဓါတ်ပုံတွေ ပို့လိုက်ပြီ .. ပိုင်လိုက်တာကွာ..ကျောက်ကျားတော့ ကြောက်ဖျားသွားပြီ ထင်တာဘဲ…ဟားဟားဟား…….”

လောဘွယ်က ရယ်မောနေရာက ပြေးလာပြီး ကျူးကျော်ကို ပိတ်ကန်လိုက်သည် ။ တောစီး လည်ရှည် စစ်ဖိနပ်နဲ့ ကြုံးကန်တာကို ကျူးကျော် မရှုမလှ ခံလိုက်ရသည် ။

ရင်ဘတ်ကို လက်နဲ့ဖိပြီး ခွေကျသွားသည် ။

“ ခွေးမသား…ကျူးကျော်…မင်းကို ငါ စိမ်ပြေနပြေ နှိပ်စက်တော့မယ်….ငါ့သမီးကို စော်ကားသွားတဲ့ကောင်..အခု မင်းအလှည့် ရောက်ပြီကွ…..”

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကတော့ သူ့မုတ်ဆိတ်ကို သူ ဆွဲပွတ်နေပြီး လောဘွယ် လုပ်တာတွေကို ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ကြည့်နေသည် ။ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်

ဆိုတဲ့ကောင်ကို ကျူးကျော် ကောင်းကောင်းကြီး သိသည် ။ ဘိန်းဘုရင် အဟောင်းကြီးတယောက်ရဲ့ ကျွန်သာသာ အကောင် ။

ဘိန်းဘုရင်ကြီး မြင်းစီးဖို့ မြင်းပေါ်ကို တက်တဲ့အခါ လေးဘက်ထောက်ပေးရတဲ့ကောင် ။ အခုတော့ နံမည်ရှေ့က ဗိုလ်တပ်ပြီး ခေါင်းဆောင် တက်လုပ်နေတဲ့ ကောင် ။

လောဘွယ်က ကျူးကျော်ရဲ့ ကျောပြင် တင်ပါး ခြေထောက်တွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ ကန်ပြန်သည် ။

“ ဘာလို့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ကန်နေသလဲ ကိုလောဘွယ်…သူ့ကို တပည့်တွေ ကို ကန်ခိုင်းရိုက်ခိုင်းပေါ့ဗျာ…..”

“ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်….ကျုပ်ကိုယ်တိုင် လက်စားချေချင်တာဗျ….ဒီထောင့်မကျိုးတဲ့ ကောင်လေးကို နောင်ကျဉ်သွားအောင် လုပ်ရမယ် …“

“ ပစ်သတ်ပစ်လိုက်ပါ ကိုလောဘွယ်ရာ..ရှုပ်ပါတယ်….ရှင်းသာပစ်လိုက်…”

“ ဟာ..ပစ်သတ်တာက လွယ်ပါတယ်..ကျုပ်က နှိပ်စက်ချင်တာ…ဒီကောင့်ကို ကျုပ် ဘယ်လောက် မုန်းနေသလဲဆိုတာ ခင်ဗျား မသိပါဘူးလေ….”

“ သိပ် မလုပ်နဲ့..တော်ကြာ ဒီခွေးသားလေး..သရုပ်မဆောင်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေမယ်….ကျုပ်တို့ စောစောက တိုင်ပင်ထားကြတဲ့အတိုင်း သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လိုးခိုင်းပြီး ဗီဒီယို ရိုက်ဖို့ လုပ်ကြစို့ ကိုလောဘွယ်…”

လောဘွယ်ကြီး တဟားဟား အော်ရယ်သည် ။

“ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်..ခင်ဗျားရဲ့ စိတ်ကူးစိတ်သန်းတွေက ကျုပ်ထက် ပိုကောင်းနေတယ်ဗျာ….လေးစား ချီးကျူးပါတယ်”

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ရုတ်တရက် နန်းမိုခမ်း အနားကို တိုးကပ်သွားပြီး ခြုံထားတဲ့ စောင်ကလေးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲယူ

ပစ်လိုက်သည် ။

“ အို….”

ကျူးကျော်လည်း ကန်ချက်တွေကို အလူးအလဲ ခံလိုက်ရလို့ ဒူးထောက်ရက် မှောက်နေရာက နန်းမိုခမ်း ဖက်ကိုကြည့်လိုက်မိသည် ။

နန်းမိုခမ်း ကိုယ်လုံးတီးမယ်လေး ဖြစ်နေပြီ ။ ဗလာကျင်းသွားတဲ့ နန်းမိုခမ်းရဲ့ ကောက်ကြောင်း အလှအပတွေကို ဘွင်းဘွင်းကြီး မြင်နေရသည် ။ နန်းမိုခမ်းသည် သူမရဲ့ ရင်သားထွားထွားတွေကိုလက်တွေနဲ့ ကာယှက်ထားနေသည် ။ ထိုင်ရက်အနေအထားမှာ ပေါင်တန်တွေကိုလည်း စိပူးထားသည် ။

“ ရှက်မနေပါနဲ့ဟာ..စောစောက မင်း ဓါတ်ပုံတွေကို ငါတို့ တဝကြီး ကြည့်ပြီးကြပါပြီ..အခု အဲဒီပုံတွေကို မင်း

အဖေကြီးဆီ ပို့ထားပြီးပြီ ….ဟားဟားဟား…..နင် ဖင်ကုန်းနေတဲ့ ပုံက အပီပြင်ဆုံးဘဲ ..နင့် စောက်ဖုတ်လေး ပြူးထွက်နေတာ နင့်အဖေကြီးကို တွေ့စေချင်လို့….ဟားဟားဟား…..ငါကအမေရော ငါညီမတွေရော ငါယူမယ့် ငါ့ရည်းစားကိုရော နင့်အဖေကြီးက မုဒိန်းကျင့်ခဲ့တာ ငါ အခုတော့ လက်စားချေခွင့် ရပြီဟ…..ဟားဟားဟား…”

လောဘွယ်သည် အရူးတယောက်လို အော်ဟစ် ရယ်မောနေသည် ။

စောစောက ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က လောဘွယ်ကြီးကို ပြောလိုက်တဲ့ “ သူတို့နှစ်ယောက်ကို လိုးခိုင်းမယ် ..” ဆိုတဲ့

စကားတွေကို ကျူးကျော်ရော နန်းမိုခမ်းရော ကြားလိုက်ကြတာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား နေကြသည် ။ နန်းမိုခမ်းသည် ကျူးကျော်ကို စိတ်ဝင်စား စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ပြီး ကျူးကျော်ကို သူမ ကစားစရာ အရုပ်တရုပ်လို သဘောထားပြီး ကျူးကျော်ရဲ့ လိင်တန်ဆာကိုတောင် မြင်ဘူးချင်ခဲ့ပေမယ့် အခုလိုကြီး လောဘွယ်တို့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့ မျက်စိရှေ့မှာ ကျူးကျော်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာကို ခံရဖို့တော့ ဘယ်လိုမှ လက်မခံနိုင် ။

ကျူးကျော်မှာလည်း ယောကျ်ား သဘာဝ နန်းမိုခမ်းကို လူအလစ်မှာ ခိုးခိုးကြည့်ပြီး ပြစ်မှားတတ်ပေမယ့် အခုလို ကြီး ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့ ရှေ့မှောက်မှာ တက်လုပ်ဖို့ကိုတော့ လုံးဝ     စိတ်မရှိဘူး ။ ဗီဒီယိုကလည်း ရိုက်ထား ကြအုံးမည် ဆိုတော့ နန်းမိုခမ်းရဲ့ အဖေ သက်ဦးဆံပိုင် အာဏာရှင်ကြီးသာ ဒီ ဗီဒီယိုကို ကြည့်မိမယ် ဆိုပါက သူ့ခေါင်းသည် သူ့ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ ခွဲခွာသွားရမယ် ဆိုတာကို သူ သဘောပေါက်သည် ။

ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က သူ့ခါးက အိတ်ထဲက ပစ္စတိုသေနတ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး ကျူးကျော်ကို ချိန်သည် ။

“ ဟေ့ကောင်လေး…ထစမ်း….ထရပ်…..”

ကျူးကျော်က ဒူးထောက်ရက်နဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ကို မော့ကြည့်လိုက်သည် ။

“ ဟေ့ကောင်..ဘာကြည့်တာလဲ..ထရပ်ဆို ရပ်စမ်း….မင်း နာချင်လား..ခွေး သူတောင်းစား…..”

ကျူးကျော်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသည် ။ ကျားရဲတကောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေလို စူးရှလှသည် ။

“ မင်း ငါ့ကို သတ်ပစ်လိုက်..ငါ မသေလို့ကတော့..ဒီရှမ်းပြည်တခွင် မကဘူး…မြန်မာတပြည်လုံး မင်းနဲ့ မင်းရဲ့

မိသားစု အားလုံး တယောက်မကျန်ကို ရက်ရက်စက်စက် လိုက်သတ်ပစ်မယ်ကွ …”

ကျူးကျော်ရဲ့ ကြုံးဝါးသံကို ကြားရအပြီး ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်ရော လောဘွယ်ရော တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ့ ရယ်မော

 သရော်ပစ်လိုက်ကြသည် ။

“ ချာတိတ်…မင်း ငယ်ပါသေးတယ်ကွာ..မင်းရွာက မင်း အကာအကွယ်ပေးနေတဲ့ မင်း ငယ်သူငယ်ချင်းလေးက မင်းတို့ကို ကျော်ပြီး စိုင်းသာဌေးဆိုတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်ပိုင်ရှင်သား နဲ့ ရန်ကုန်ကို သွားကြတော့မယ်ဆိုတာ မင်းသိလား..မင်း မသိဘူး မဟုတ်လား…..ဟးဟား…..မင်း မသိပေမယ့် ငါသိတယ် …..မင်းတို့က လောဘွယ်ကို လျော့တွက်ထားကြတာကိုး…အခု မကြာခင် မင်း ငယ်သူငယ်ချင်းလေး ငါ့စခန်းကို ရောက်လာလိမ့်မယ် …မင်းမျက်စိရှေ့မှာတင်ဘဲ ဒီစော်အမိုက်စားလေးကို ငါ လိုးပြမယ်…ဟဲဟဲ….မုဒိန်းကျင့်ပြမယ် …..    ခွေးသားလေး…မင်း ခံစားသွားစေရမယ်…..”

ကျူးကျော်လည်း ဆွေးအတွက် အရမ်း စိတ်ပူသွားသည် ။ ဘုရား..ဘုရား….ဆွေးတယောက် သည်လူယုတ်မာတွေ လက်ထဲက လွတ်မြောက်ပါစေ…..သူတို့ ဆွေးကို ဖမ်းလို့ မမိကြပါစေနဲ့ …..    ။ ခလုပ်ထိမှ အမိတ ဆိုသလို  ဘုရားတရား မဲ့ပြီး သေနတ်တကားကား နဲ့ တောထဲ ပျော်မွေ့နေခဲ့တဲ့ လူကြမ်းကလေး ကျူးကျော်ရဲ့ ရင်ထဲက ဆုတောင်းသံပါ ။

ဒီအချိန်မှာ. သိုးထိန်းနဲ့ လက်ရွေးစင် လူ၃၀ သည် ..လက်နက်ခဲယမ်း အစုံအလင်နဲ့ လောဘွယ်

နဲ့ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့ စခန်းကို အပြင်း ချီတက် ရှာဖွေနေကြပြီ ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား သည် ဆက်သားတယောက် လာပို့တဲ့ “ စတစ် ”ကလေးက လောဘွယ်နဲ့ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်တို့ ပို့လိုက်တဲ့ ဗီဒီယိုကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားသည် ။

သူ့သမီးလေး နန်းမိုခမ်းကို မိမွေးတိုင်း ကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ တွေ့လိုက်ရလို့ ။ ဗီဒီယိုထဲမှာ နန်းမိုခမ်းသည် တအားရှက်

ပြီး သူမရဲ့ ရင်သားနှစ်မွှာကို လက်တွေနဲ့ ကာထားသလို ပေါင်တန်တွေကို စေ့ထားနေသည် ။ ဒါကို

 လောဘွယ်က သူမတင်ပါးကြီးတွေကို လက်ဝါးကြီးနဲ့ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နှက်ရင်း လေးဖက်ထောက် ကုန်းခိုင်းသည်။ နန်းမိုခမ်းသည် ကုန်းဖို့ ငြင်းဆန်ပေမယ့် တဖျန်းဖျန်း ရိုက်နှက်နေတဲ့ လောဘွယ်က တင်ပါးတွေကိုသာ မကဘဲ ကျောပြင်နဲ့ ခေါင်းတွေကိုပါ ရိုက်ထည့်နေတာကြောင့် နောက်ဆုံးတော့ လောဘွယ် ခိုင်းစေတဲ့အတိုင်း ဖင်ပူးတောင်း ထောင် ကုန်းပေးလိုက်ရသည် ။ ဖင်တုန်းဖြူဖြူဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးရဲ့ ကြားက နန်းမိုခမ်းရဲ့ စောက်ဖုတ်ပြူးပြူးကြီးကို တွေ့မြင်လိုက်ရသည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျား ဆက်မကြည့်နိုင်တော့ ။

စားပွဲပေါ် ချထားတဲ့ သူ့ပွိုင့်ဖိုးဖိုက်ပစ္စတိုကြီးကို ကောက်ဆွဲကာ တဒိန်းဒိန်းနဲ့ မိုးပေါ်ထောင် ပစ်လိုက်သည် ။

“ မောင်လုံ…မောင်လုံ……”

ဗိုလ်မှူးကြီးလုံ ပြေးဝင်လာသည် ။ လက်ထဲမှာ အမ်၁၆ရိုင်ဖယ်ကိုင်ပြီး ။

“ ဗိုလ်ချုပ်..ဘာဖြစ်လဲ…ဘာလိုလဲ…..”

“ လောဘွယ် ကမ်းကုန်အောင် မိုက်နေပြီ..မောင်လုံ…ငါ့သမီး နိကက်ပုံတွေ ငါ့ဆီကို ပို့တယ်…..”

“ ဟာ…..ခွေးမသားတွေ..တော်တော် ယုတ်မာပါလား….”

“ အေး..သိုးထိန်းကိုတော့ ငါ ယုံတယ်…ဒီကောင် တကယ့်ဖိုက်တာ…အင်းလေ..ဒင်းတို့ မိပါစေအုံး…မိလို့ကတော့ ဒီကောင်တွေကို ရင်ခွဲပြီး သူတို့ အသဲကို ငါ အစိမ်းစားမယ်…..”

ဒေါသထွက်လွန်းလို့ ဗိုလ်ချုပ်ကျောက်ကျားရဲ့ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသည် ။

ဒီအချိန်မှာ လောဘွယ်ကြီးရဲ့ လှို့ဝှက်စခန်းမှာ ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်နဲ့ လောဘွယ်ကြီးက ကျူးကျော်နဲ့နန်းမိုခမ်းတို့ကို ရိုက်နှက်ကန်ကျောက်ပြီး လိင်ဆက်ဆံကြဖို့အတင်းအကြပ် ခိုင်းနေကြသည် ။ “ ဟေ့ကောင်..ကျူးကျော်..မင်း မလိုးဘူး ဆိုရင် ငါလိုးရမလား…” လို့ လောဘွယ်က ပြောလိုက်သည် ။

“ ကျုပ်လဲ မလုပ်ဘူး..ခင်ဗျားလဲ မလုပ်ရဘူး..ကျုပ်တို့ကို ပြန်လွှတ်ပေး….” လို့ ကျူးကျော်က ပြန်ပြောရင်း ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နဲ့ ကြောက်တုန်နေတဲ့ နန်းမိုခမ်း အရှေ့ကနေ ကာဆီး ရပ်လိုက်သည် ။

လောဘွယ်ကြီးက သူ့အစိမ်းပုတ်ရောင် စစ်ဘောင်းဘီကြီးကို ခါးပတ်ဖြုတ် ဇစ်ဆွဲချပြီး ချွတ်လိုက်သည် ။ အတွင်းမှာ ဘာမှ ခံမဝတ်ထားတာကြောင့် အမွှေးမဲမဲရှည်ရှည်တွေကြားက လိင်တန်မဲမဲရှည်ရှည်ကြီး ဘွားကနဲ ထွက်ပေါ်လာတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

နန်းမိုခမ်းလည်း ဒီလောက် အကျည်းတန်တဲ့ လိင်တန်မဲမဲကြီးကို တခါဘူးမှ မမြင်ဘူးတာမို့ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်မိသည် ။

 “ ဟားဟား…ကောင်မလေး…..ငါ့လီးကို သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေတယ်….လာ…လီးလာစုတ်စမ်း…”

လောဘွယ်က သူ့လိင်ချောင်းကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်နယ်နေသည် ။

နန်းမိုခမ်းက ကျူးကျော်ရဲ့ ကိုယ်အနောက်ဖက်မှာ ပုန်းကွယ်လိုက်တာကြောင့် ဗိုလ်မုတ်ဆိတ်က ကျူးကျော်ရဲ့မျက်နှာကို ပစ္စတိုနဲ့ ချိန်ပြီး “ ဟေ့ကောင် ဖယ်လိုက်စမ်း…..” လို့ အော်ငေါက်လိုက်သည် ။

“ မဖယ်ဘူး…ကျုပ် လုံးဝ လက်မခံဘူး…ပစ်ချင် ပစ်လိုက်….”ှ

ဒီလို အခြေအနေ တင်းမာနေတဲ့ အချိန်မှာ လောဘွယ်ကြီးရဲ့ တပည့်တယောက် အခန်းပေါက်ဝမှာ ပေါ်လာသည် ။ “ ဗိုလ် မှူး…….စိုင်းခမ်းတို့ လူစု ပြန်ရောက်ပြီ…ဗိုလ်မှူး ဖမ်းခိုင်းလိုက်တဲ့ မိန်းမလည်း ပါလာတယ်…”

“ ဟေ…..”

လောဘွယ်ကြီး ဘောင်းဘီ အမြန်ပြန်ဝတ်လိုက်သည် ။

ကျူးကျော်ရဲ့ ဆုတောင်း မပြည့်ဘူး…။

အိုး…ဆွေးကို ဖမ်းခေါ်လာကြပြီ …။…(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း မျှော်)

Zawgyi

မင့္ဟာႀကီး ငါ့အေခါင္းထဲမွာ ျပည့္ေနတာပဲ

(ကိုႀကီး ဘာလုပ္ေနတာလည္း.. ခမ္းအိမ္ ယားလွၿပီ)၏ အပိုင္းဆက္

နန္းမိုခမ္း ေရခ်ိဳးၿပီ ။

ေတာထဲေတာင္ထဲေပမယ့္ နန္းမိုခမ္း ေရပူပူနဲ႔ ေရခ်ိ ုးသည္ ။ နန္းမိုခမ္းအတြက္ လုပ္ကိုင္ေပးဖို႔ အေစအပါးသုံးေယာက္ေတာင္ ရွိေနေတာ့ သူတို႔က ေရခ်ိဳးမယ္ ဆိုတာနဲ႔ ေႂကြေရခ်ိ ုးကန္ႀကီးထဲ ေရပူပူစပ္ေပးၾကရသည္ ။ နန္းမိုခမ္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အကုန္လုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရခ်ိ ုးကန္ထဲ ဆင္းလိုက္သည္။

ဒီကို အလာ လမ္းမွာ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ တတြဲတြဲ ျမင္းစီး ေသနတ္ပစ္ လုပ္ခဲ့ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ နီးစပ္ထိကပ္ ထိေတြ႕မိတာေလးေတြက နန္းမိုခမ္းကို ရင္တအား ခုံေစတာ အမွန္ဘဲ ။ ဖိုနဲ႔မ နီးနီးကပ္ကပ္
ရွိၾကေတာ့ စိတ္ကစားမိ စိတ္လႈပ္ရွားမိရသည္ ။

လိုခ်င္တာကို ဘာမဆို အကုန္ရတဲ့ ဘုရင့္သမီးေတာ္ေလးမို႔ နန္းမိုခမ္းသည္ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ က်စ္လစ္ႀကံ့ခိုင္တဲ့အဆီပိုမရွိတဲ့ ကိုယ္လုံးကို မသိမသာ ခိုးခိုး ၾကည့္ခဲ့တာေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္သည္ တကယ့္ကို ၾကည့္ေကာင္းတဲ့ ကိုယ္နဲ႔ ေယာက်ားတေယာက္ ဆိုတာ သိသည္ ။

ဟင္း..ဒီေကာင့္ကို မိေမြးတိုင္း ကိုယ္တုံးလုံး ေတြ႕ခ်င္မိသြားခဲ့သည္ ။ ေရစိမ္ရင္း ဒါကို နန္းမိုခမ္း ျပန္ေတြးမိသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ကို နစ္ကက္ ကိုယ္လုံးတီး ေတြ႕ရရင္ ေကာင္းမည္ ။

ဟင္း….ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ…စဥ္းစား…စဥ္းစား…။

နန္းမိုခမ္း ညစ္ညမ္းတဲ့ အေတြးေလးေတြ ဝင္ေနသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကို မွန္းဆၿပီး က်ဴးေက်ာ္က သူ႔ကိုယ္ခႏၶာေတြကို ကိုင္တြယ္ေဆာ့ကစားသည္လို႔ ေတြးေတာရင္း သူမဖါသာ ရင္သားထိပ္ဖူးေလးေတြကို ဖြဖြေလး စမ္းလိုက္ေပါင္ၾကားက မို႔ေဖါင္းေဖါင္း အဂၤါစပ္ကို စမ္းလိုက္ လုပ္ေနမိသည္ ။

ယားတယ္ကြာ….ခံခ်င္တယ္ ….. ။ နန္းမိုခမ္း ၾကည့္ဖူးတဲ့ အျပာကားေတြထဲကလိုဘဲ ေယာက်္ားတေယာက္ရဲ႕ လိင္တန္ေခ်ာင္းနဲ႔ ထိုးသြင္း စပ္ယွက္တာေတြကို ခံခ်င္ေနသည္ ။ ခံလိုက္ခ်င္သည္ ။

ယားလြန္းတဲ့ အဂၤါစပ္ေၾကာင့္မေနတတ္ေတာ့ဘဲ လက္ေခ်ာင္းေတြ ထိုးႏႈိက္ၿပီး ကလိမိရသည္ ။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ညည္းသံေတြေၾကာင့္ အျပင္က ေစာင့္ရတဲ့ အေခြၽအရံမိန္းမေတြ မ်က္လုံးျပဴးေနသည္ ။

                                  ................................................

ေျမကတုတ္တြင္းထဲမွာ ေလာဘြယ္ အရက္ေသာက္ေနသည္ ။

ရွည္လ်ားတဲ့ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ကို လွန္ဖီးၿပီး အေနာက္မွာ သားေရကြင္းနဲ႔ စုခ်ည္ထားသည္ ။ သူ႔ကို တပည့္ေတြက အေမရိကန္ ေဟာလိဝတ္က ”မင္းသား စတီဗင္ဆီးဂဲလ္” နဲ႔ တူသည္လို႔

ပင့္ရင္ ေလာဘြယ္ အရမ္း ပီတိျဖာသည္ ။

လူတေယာက္ ေျမကတုတ္ထဲ ဆင္းလာသည္ ။

သူ႔လူထဲက မဟုတ္ေပမယ့္ သူသိတဲ့လူ ..။

“ ဗိုလ္မႉး…..သတင္းထူးရလို႔ လာေျပာတာ…”

“ ေဟး….ခြန္သိန္းေ႐ႊ….ဘာထူးလဲ…လာ…လာ….”

“ ေက်ာက္က်ားသမီး သူ႔အေဖ စခန္းမွာ ေရာက္ေနတယ္….ဗိုလ္မႉးက ေနာက္တခါ ေကာင္မေလး လာရင္ ေျပာဖို႔မွာထားလို႔ က်ဳပ္ လာေျပာျပတာ….”

“ ေအး….ေက်းဇူးဘဲ..ငါလိုခ်င္တဲ့ သတင္းဘဲ …ဒီေကာင္မေလးကို ငါ ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီ …သူ႔ကိုဘယ္သူပို႔ႀကိဳေပးလဲ..ဟိုေခြးသူေတာင္းစားေလး က်ဴးေက်ာ္ဘဲလားကြ….”

“ ဟုတ္တယ္…ဗိုလ္မႉး….က်ဴးေက်ာ္ဘဲ စခန္းကို ေခၚလာေပးတာ….”

“ ေကာင္မေလး ဘယ္ေတာ့ ျပန္မလဲ စုံစမ္းစမ္း….ျပန္မယ့္ရက္ ငါ သိခ်င္တယ္ ..က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လူအင္အားနဲ႔လက္နက္လည္း သိခ်င္တယ္ …ေသခ်ာပေစ….”

“ ဟုတ္ၿပီ..ဗိုလ္မႉး….”

ေလာဘြယ္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းတညႇိမ့္ညႇိမ့္နဲ႔ အႀကံထုတ္ေနသည္ ။

ေက်ာက္က်ားနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ …ကို လက္စားေကာင္းေကာင္းေခ်ဖို႔အတြက္ သူ႔ ေခါင္ထဲမွာ အလုပ္မ်ားေနသည္ ။

ေက်ာက္က်ား သူ႔အေပၚမွာ လုပ္ခဲ့တာေတြကို ေလာဘြယ္ ျပန္ စဥ္းစားတိုင္း ရင္နာသည္ ။ မ်က္ရည္လည္သည္ ။

ေလာဘြယ္သည္ တခ်ိန္တုံးက ေက်ာက္က်ား အေဖ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ယာေတြ စိုက္ခင္းေတြ ေမြးျမဴေရးၿခံေတြမွာ ခိုင္းတာလုပ္ရတဲ့အလုပ္သမားေလး ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပိုင္း ဘိန္းေတြ အစားထိုး စိုက္လာေတာ့လည္း ေလာဘြယ္သည္ ဘိန္းခင္းေစာင့္တေယာက္ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ဘိန္းခင္းေစာင့္ေတာ့ လက္နက္ကိုင္ရသည္ ။

ေလာဘြယ္ လက္နက္ ကြၽမ္းက်င္လာသည္ ။ ပစ္ခတ္တတ္လာသည္ ။ ေက်ာက္က်ားရဲ႕ အေဖ စစ္လုံမင္းရဲ႕ လုံၿခဳံေရးတပ္မွာ တပ္သားတေယာက္ ျဖစ္လာသည္ ။ စစ္လုံမင္းသည္ ဒီနယ္ပယ္မွာ ဘုရင္တဆူလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ေတြ႕ရာ မိန္းမေတြကို သူ႔မယားအျဖစ္ ေျခေတာ္တင္ေတာ့တာဘဲ ။ ေလာဘြယ္ အေမကိုပါသူ႔အာသာေျဖေရးအတြက္ ေခၚယူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့သည္ ။

ေလာဘြယ္လည္း သူ႔ဆန္စားေနရလို႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနခဲ့ေပမယ့္ စစ္လုံမင္းရဲ႕သား ေက်ာက္က်ားက အေဖ့ေျခရာနင္းၿပီး မိန္းမေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးျပန္ေတာ့ သူ႔အမေတြ ညီမေတြပါ ေက်ာက္က်ား အတင္းက်င့္တာ ခံလိုက္ရသည္ ။ ေလာဘြယ္ မခံႏိုင္ဘဲ စစ္လုံမင္းကို သြားတိုင္တန္းသည္ ။ စစ္လုံမင္းက သူ႔သားကို မဆုံးမဘဲ ေလာဘြယ္ကိုဘဲ အက်ဥ္းခ်ထားလိုက္သည္ ။

ေက်ာက္က်ားက ေလာဘြယ္ဆီကို ေရာက္လာၿပီး အက်ဥ္းစခန္းမွာ ေလာဘြယ္ကို အပီအျပင္ ႏွိပ္စက္ေတာ့တာဘဲ ။ ေလာဘြယ္ ေရေရလည္လည္ ခံလိုက္ရသည္ ။ တေန႔မွာ ေလာဘြယ္ အက်ဥ္းစခန္းကေန ေဖါက္ထြက္ လြတ္ေျမာက္သြားသည္ ။ တဖက္ႏိုင္ငံကို တိမ္းေရွာင္ ထြက္ေျပးသြားသည္ ။ ထိုင္း မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းသူ သူေဌး တေယာက္ရဲ႕ တပည့္ ျဖစ္လာသည္ ။ ေငြေၾကး လက္နက္နဲ႔ လူအင္အား စုေဆာင္းၿပီး နယ္စပ္မွာ ေက်ာက္က်ားတို႔ရဲ႕ ဘိန္းေတြကို ျဖတ္ျဖတ္လုယက္သည္ ။ အေႏွာင့္အယွက္ေပးသည္။ ေက်ာက္က်ားနဲ႔ ကမာၻရန္ေတြ ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ေက်ာက္က်ား က လူေရာ လက္နက္ေရာ ေတာင့္တင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ေလာဘြယ္ ထိပ္တိုက္ မရင္ဆိုင္ႏိုင္ဘူး။ ေျပာက္ၾကားစနစ္နဲ႔ ၿခဳံခိုတိုက္တာေလာက္ဘဲ လုပ္ေနရသည္ ။ ေက်ာက္က်ားကို အမိအရ ႀကီးႀကီးမားမား ေဆာ္ပစ္ခ်င္သည္ ။ သူနာခဲ့သလို ဒီေကာင္ႀကီးကို ျပန္နာေစခ်င္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ကိုေတာ့ ေလာဘြယ္ မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာတခုအတြက္ ေခ်ပခ်င္တာ ။ မၾကာေသးခင္က တရားေဟာဆရာေယာသပ္တို႔ ႐ြာေလးမွာ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေလာဘြယ္နဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ႐ြာထဲကို ေရာက္သြားသည္ ။

ေယာသပ္က အသက္အ႐ြယ္တူ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုေတာ့ ေလာဘြယ္ကခင္ခဲ့ဘူးသည္။

ေယာသပ္လုပ္တဲ့ပြဲမို႔ ေလာဘြယ္ ေရာက္သြားတာ ။ ေတာထဲမွာဘဲ ပုန္းေအာင္း ေရွာင္တိမ္း ေနခဲ့ရတာဆိုေတာ့ လူသူေတြၾကား တခါတေလ သြားခ်င္မိသည္ ။ ေယာသပ္တို႔ လင္မယားက

မဆိုးပါဘူး ။ သူနဲ႔ အဖြဲ႕ကို ေကြၽးေမြးဧည့္ခံသည္ ။

သူတို႔ ဘုရားေက်ာင္းအဖြဲ႕ထဲ့ ေကာင္မေခ်ာေခ်ာေလး တေယာက္ကို ေလာဘြယ္ မ်က္စိက်သည္ ။ ဖမ္းေခၚခဲ့ဖို႔ေတာင္ လုပ္သည္ ။ ေယာသပ္နဲ႔ ေမရီက အတင္း တားျမစ္ၿပီး အေျခအေန

တင္းတင္းမာမာေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။ သူတို႔ ေတာထဲ ျပန္ေရာက္ၿပီးခ်ိန္မွာ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ သူ႔လူေတြ ေရာက္လာၿပီး ဒီ ေကာင္မေခ်ာေလးဟာသူ႔ငယ္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္လို႔ဆိုၿပီး ေဒါသူပုန္ထၿပီး ေလာဘြယ္ကို သတ္မယ္ ဘာညာ ေအာ္ဟစ္ ေသာင္းက်န္းသည္ ။

ဒါတင္မက ေလာဘြယ္ရဲ႕ သမီးတေယာက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ိုက္ႏွက္တာေတြ အဝတ္ခြၽတ္တာေတြ လုပ္သြားသည္ ။ သမီးရဲ႕ ကိုယ္လုံးလုံးခြၽတ္ဓါတ္ပုံကို ေလာဘြယ္ဆီကို ပို႔သည္ ။ ေလာဘြယ္ရဲ႕ ေဒါသအရွိန္အဟုန္သည္ အျမင့္ဆုံး အေျခအေနကို ေရာက္ရွိသြားသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ကို ေလာဘြယ္ ေတးထားသည္ ။ ေထာင္လြန္းတဲ့ ဒီေကာင္ကို ကိန္ကိန္ကိန္နဲ႔ ေအာ္ၿပီး အၿမီးကုတ္သြားေအာင္ ပညာေပးရမည္ ။

ေက်ာက္က်ားရဲ႕ သမီးကိုသာ ရလိုက္ရင္ ေက်ာက္က်ား ေအာ္ငိုသြားရေအာင္ သူ ဒီေကာင္မေလးကို လူမဆန္တဲ့နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္မည္ ။ အညႇာကို အမိအရ ကိုင္ရမည္ ။

ၿမိဳ႕လည္ေခါင္က စားေသာက္ဆိုင္ေလး မွာ သိုးထိန္း ေရာက္ေနသည္ ။

ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလး ကို သူေရာက္ေနတာ မေန႔ထဲက ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ခိုင္းလိုက္တဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ဖို႔ သူ သည္ၿမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ေနတာ ။ သူ႔လာရတဲ့လိပ္စာက ၿမိဳ႕လည္က အိမ္တလုံးရဲ႕ အေပၚထပ္ အခန္း ျဖစ္ၿပီး သူ ဒီအခန္းကို ခ်က္ခ်င္း မဝင္လိုက္မသြားလိုက္ေသးဘဲ အေျခအေနကို အရင္ အကဲခတ္ေနတာ ။

သူ႔ဂ်ာကင္အိတ္ရဲ႕ ဘယ္ညာအိတ္ကပ္ထဲမွာ Hammerless ေမာင္း႐ိုက္တန္ မပါတဲ့ ငါးလုံးျပဴး ေသနတ္ ႏွစ္လက္ ပါသည္ ။ ေမာင္း႐ိုက္တန္ကို ေဖ်ာက္ထားတာေၾကာင့္ ဒီေသနတ္ေတြက ဂ်ာကင္အိတ္ထဲကေန

ပစ္လို႔ေကာင္းသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ တမင္တကာ သူ ေဆာင္လာတာ ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ခိုင္းတဲ့ အလုပ္ေတြက ေသမင္းနဲ႔ နပန္းလုံးရတာေတြ မ်ားသည္ ။ မ်ားခဲ့သည္ ။

သိုးထိန္းက မမႈဘူး ။

စြန႔္စားရတာကို သူေရာ က်ဴးေက်ာ္ေရာ ငယ္ငယ္ထဲက ႀကိဳက္ခဲ့ၾကသည္ ။

သူတို႔ ငါးထိုင္မွ်ားရတာမ်ိဳး မႀကိဳက္ၾက ။ ဒူးေလးနဲ႔ ေတာလိုက္ထြက္ရတာကို ပိုႀကိဳက္သည္ ။

စားေသာက္ဆိုင္ေလးက ညေနေစာင္းမွာ စၿပီး စည္ကားလာသည္ ။ ညဦးပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္စရာေတာင္ ေနရာမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ စည္ကား ေနသည္ ။ သိုးထိန္း ဝက္သားဝက္သဲဖတ္ေတြ ငုံးဥ ငါးလုံးေတြ ပါတဲ့
ထမင္းေပါင္းတပြဲမွာလိုက္သည္ ။ ကိုကာကိုလာတဘူးနဲ႔ ။ အေငြ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႔ အနံ႔သင္းပ်ံ႕ေနတဲ့
ထမင္းေပါင္း ေရာက္လာသည္ ။ သူစိတ္ဝင္စားေနတာက ထမင္းေပါင္း မဟုတ္ဘူး ။ စားေသာက္ဆိုင္ေလးရဲ႕မ်က္ေစာင္းထိုးက အိမ္ခန္း ။

သူလာေတြ႕ဆုံရတဲ့လူနံမည္က စိုင္းဝဏၰဟိန္း ။

ခုထိ လူရိပ္လူေယာင္ မျမင္ရဘူး ။

ထမင္းေပါင္းကို စားရင္း သူ႔မ်က္လုံးေတြက ဒီအခန္းကို မသိမသာ ေလ့လာေနသည္ ။

သိုးထိန္း ေဆြးကို အရမ္းသတိရေနသည္ ။

ေနာက္ဆုံးတေခါက္ ေဆြးကို သြားေတြ႕ေတာ့ ေဆြးကို ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္း မေျပာျဖစ္လိုက္ဘူး ။

သြားတုံးက ေျပာမယ္ ျပင္ထားေပမယ့္ ပါးစပ္က ေျပာမထြက္ဘူး ။

ေဆြးက သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ တပ္မွာ လုပ္ေနတာကို သေဘာမက်ဘူး ။ သူ႔အမ ေဝး ရွိတဲ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ကို သြားၿပီး ေဝးရဲ႕ ေယာက်္ားရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ ဝင္လုပ္ေစခ်င္တယ္ ။ ေဝးကလည္း ေဆြးေျပာေပးလို႔ သူ႔ေယာက်္ားကို ေျပာျပၿပီး သိုးထိန္း အတြက္ အလုပ္ေတာင္းၿပီးၿပီ ။ သူ႔ေယာက်္ားကလည္း အိုေကတယ္ ။

သိုးထိန္းလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သူ႔ကို သေဘာက်လို႔ ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ ေငြေတြကို စုေဆာင္းထားတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရေနၿပီမို႔ တေန႔က် ေဆြးနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ ဆိုၿပီး ေငြေတြကို တဖက္ကမ္းက ဘဏ္မွာ အပ္ထားသည္ ။

ဂ်ာကင္အိတ္ထဲကို လက္ႏႈိက္ထားတဲ့ သိုးထိန္း လည္း ေသနတ္ရဲ႕ ေအးစက္တဲ့ သံမဏိကိုယ္ထည္ရဲ႕

အထိအေတြ႕ကို သိရွိေနသည္ ။ သ့အေတြ႕အႀကဳံေတြအရ ရန္သူဆိုတာ အခ်ိန္မေ႐ြး ဝုန္းဒိုင္း ဆိုၿပီး ေရာက္လာႏိုင္သည္ ။ တိုက္ခိုက္လာႏိုင္သည္ မဟုတ္လား ။ သတိဆိုတာ ပိုတယ္ မရွိဘူး ။

ဒီက အလုပ္ေတြ ၿပီးစီးရင္ ေဆြးဆီကို သြားမည္ ။ ေဆြးကို ခ်စ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟမည္ ။ ေဆြးဆီက ခ်စ္စကား

အေျဖကို ေတာင္းမည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ကိုေတာ့ ေဆြးကို ခ်စ္ေနတဲ့အေၾကာင္း သူ မေျပာျဖစ္ဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္က စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဘူး ။ မိန္းမ တအား လိုက္စားတဲ့ေကာင္ ။ သူ ေဆြးကို လက္ဦးသြားမွာကိုလည္း သိုးထိန္း ေၾကာက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ နဲ႔ ညိသြားတဲ့ ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားႀကီးဘဲ ။

၈နာရီတိတိမွာ သိုးထိန္း က်သင့္ေငြကို ရွင္းေပးလိုက္ၿပီး ဆိုင္က ထသည္ ။ သြားရမယ့္အခန္းကို သူ တက္ခဲ့

သည္ ။ တံခါးကို မေခါက္ေတာ့ ။ တံခါးသည္ နဲနဲေလး ပြင့္ဟေနလို႔ ။ အသာတြန္းၾကည့္သည္ ။ ပြင့္သြားတဲ့

တံခါးကေန အိမ္ထဲလွမ္းဝင္သည္ ။ ေမွာင္ေနသည္ ။ သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ပါလာတဲ့ လက္ႏွိပ္မီး ေပါက္စေလးနဲ႔ ထိုးၾကည့္ရင္း ဝင္လိုက္သည္ ။

“ ဦးစိုင္းဝဏၰဟိန္း……ဦးစိုင္းဝဏၰဟိန္း……..”

ဘယ္သူမွ မရွိေနဘူး ။ အိမ္ေနာက္ထဲကို ဝင္လိုက္ေတာ့ သူ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္ ။

လူတေယာက္ ပက္လက္ကုလားထိုင္မွာ ထိုင္ရက္ႀကီး ။ တုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ဘူး ။ ေသေနၿပီ ။ လည္ပင္းမွာ

ဓါးနဲ႔ လွီးထားတဲ့ ဒါဏ္ရာႀကီးနဲ႔ ။

ဒါ ဦးစိုင္းဝဏၰဟိန္း ဆိုတာဘဲ ျဖစ္မည္ ။ ဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး ဓါတ္ပုံ အျမန္႐ိုက္လိုက္ၿပီး အိမ္ခန္းေပၚက အျမန္ဆုံး ဆင္းလိုက္သည္ ။

သည္ကိစၥကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားကို သတင္းပို႔ရမည္ ။ အရင္ဆုံး ဒုတိယအဆက္အသြယ္ကို သြားေတြ႕မည္ ။

ဒုတိယဆက္သြယ္ရမယ့္လူက အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ။

နံမည္က “နန္းစံဟြမ္း ”…။

အဲဒီေနရာကေန ခပ္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္ရင္း သူ႔ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေလး ထားခဲ့တဲ့ ေနရာကို အေရာက္သြား

ဖို႔ လုပ္ေပမယ့္ ေမွာင္ရိပ္ထဲက လူႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကို လွမ္းေခၚရင္း အေနာက္က လိုက္လာသည္ ။

“ ဟိတ္..ခ်ာတိတ္..ေနအုံး……ခဏ……”

သူမရပ္ ။ လွည့္မၾကည့္ ။ ဆိုင္ကယ္ရွိတဲ့ေနရာကို ေျပးသည္ ။ အေနာက္က လူႏွစ္ေယာက္ ေျပးလိုက္လာၿပီ ။

“ ခ်ာတိတ္..ရပ္လိုက္…မင္း ရပ္ဆို ရပ္လိုက္ကြာ..မင္းကို ငါတို႔ မသတ္ခ်င္ဘူး …”

အေနာက္က ေအာ္ေျပာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္ ။

သူ႔ဂ်ာကင္အိတ္ေတြထဲ လက္ႏွစ္ဖက္ စုံႏႈိက္ထားရင္း သူ ဒီလူႏွစ္ေယာက္ကို လွည့္ၿပီး ရင္ဆိုင္လိုက္သည္ ။

“ ဒီလိုမွေပါ့..ခ်ာတိတ္ရယ္…ငါတို႔က ေမးစရာ ရွိလို႔ပါ …. “

သူ႔အနားကို တိုးကပ္လာတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူ ေနာက္ဆုတ္ေနာက္ဆုတ္နဲ႔ ေၾကာက္တဲ့ပုံစံေလးလုပ္

ရင္း..“ က်ေနာ္ ဘာလုပ္မိလို႔လဲဟင္..အကိုတို႔ ဘာေမးခ်င္လို႔လဲ…” လို႔ ေမးသည္ ။

လူႏွစ္ေယာက္အနက္က အသက္ႀကီးႀကီး ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္လူႀကီးက သူေသနတ္ပါေၾကာင္း ဝတ္ထားတဲ့ ဂ်ာကင္ကို နဲနဲ လွစ္ျပထားရင္း..“ မင္းကို ဘယ္သူ စိုင္းဝဏၰဟိန္းဆီကို လႊတ္လိုက္တာလဲ..မင္း ဘယ္ကလဲ..ဘယ္သူ႔အဖြဲ႕က ဘယ္သူ႔တပည့္လဲကြ….” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ သူ႔ေဘးက သူ႔အေဖၚကေတာ့ ဘာမွ မေျပာဘူး ။ သူ႔လက္
တဖက္ကို ဝတ္ထားတဲ့ စစ္ဂ်ာကင္အစိမ္းပုတ္ထဲကို ႏႈိက္ထားသည္ ။

“ က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔အဖြဲ႕ကမွ မဟုတ္ပါဘူး…က်ေနာ့္ကို ဦးစိုင္းဝဏၰဟိန္းက လာခဲ့ဖို႔ ေခၚထားလို႔ပါ….” လို႔သိုးထိန္းက တုန္တုန္ရီရီ အသံေလးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ မေက်နပ္ၾကဘူး ။

“ မညာနဲ႔ကြာ…ငါတို႔ မင္းကို မႏွိပ္စက္ခ်င္ဘူး …မင္း ညာေနတယ္…မင္း…ဘာလာလုပ္တာလဲ….အမွန္အတိုင္း

ေျပာစမ္း…”

“ ၾကာတယ္…ေမာင္မီး….ငါ ဒီေကာင့္ ေပါင္တဖက္ကို ပစ္ခ်ိဳးပစ္လိုက္မယ္..ဒါမွ ဒီေကာင္ ငါတို႔ေမးတာ ေျဖမယ္..”

ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္လူႀကီးက သူ႔ခါးၾကားမွာ ထိုးထားတဲ့ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။ ပစၥတိုေသနတ္မဲမဲႀကီး ။

“ ဒိုင္း..ဒိုင္း…….ဒိုင္းဒိုင္း……”

သိုးထိန္း ဂ်ာကင္အိတ္ကပ္ထဲကေန ဆုပ္ကိုင္ခ်ိန္ထားတဲ့ ငါးလုံးျပဴးေသနတ္ေတြကို ခလုပ္ေမာင္း ေကြးညႇစ္ ပစ္

ခ်လိုက္သည္ ။

အား……..အီး…………..။

လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ အနီးကပ္ ပစ္ခတ္တာကို ခံလိုက္ရလို႔ ေနာက္ျပန္လန္ သြားသည္ ။ ဝုန္းကနဲ ဝုန္းကနဲ ေျမေပၚကို လဲက်သြားၾကသည္ ။

သိုးထိန္း ေျပးၿပီ ။ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ ။ ဆိုင္ကယ္ဆီ အေရာက္ေျပးၿပီး စက္ႏႈိး ေမာင္းထြက္လိုက္သည္ ။

ညအခ်ိန္မို႔ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ေမွာင္မဲေနသည္ ။ သူတေယာက္ထဲ ဆိုင္ကယ္ကို အျပင္းေမာင္းေနသည္ ။

ဆယ္မိုင္ေလာက္ ေဝးတဲ့ ေနာက္ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးဆီကို သူ ဦးတည္ ေမာင္းေနသည္ ။ သူ သြားေနတာက “ နန္းစံဟြန္း ” ဆိုတဲ့ ဒုတိယ အဆက္အသြယ္ ဆီကိုပါ …။

သိုးထိန္း သည္ ဒုတိယ အဆက္အသြယ္ ကို ေတြ႕ရၿပီ ။

နန္းစံဟြန္း သည္ အသက္ ၃ဝေက်ာ္ အ႐ြယ္ ျဖဴေဖြး ေတာင့္တင္းတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ႐ုပ္သိပ္
မလွေပမယ့္ ကိုယ္လုံးက အမိုက္စား အလန္းစား ။ အထူးသျဖင့္ ရင္သားေတြက သိသိသာသာေလး ျဖစ္ေနသည္ ။ သန႔္ျပန႔္သည္ ။ ဝတ္တတ္စားတတ္သည္ ။ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ အၾကည့္ေတြက ရဲတင္းစူးရွသည္ ။ တြန႔္ၿပီး ၿပဳံးလိုက္တဲ့ သူမ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ရမက္ကို ႏႈိးဆြထႂကြေစသည္ လို႔ သိုးထိန္း ထင္မိလိုက္သည္ ။

“ နံမည္က သိုးထိန္း…..တဲ့လား…..စိတ္ဝင္စား စရာ နံမည္ဘဲကြာ…..ဟင္းဟင္း…..ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ဆီက မက္ေဆ့ရတယ္….ဗိုလ္သိုး ဆိုတာ လာမယ္ တဲ့..ဒီက အဖိုးႀကီးတေယာက္ ထင္ေနတာ…ဟင္းဟင္း…..”

သိုးထိန္းကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားသည္ ။

နန္းစံဟြန္းရဲ႕ အိမ္က ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ၿခံဝင္းက်ယ္က်ယ္နဲ႔ သီးသန႔္ေလး ျဖစ္ေနသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ ေျမေပၚ အဆက္အသြယ္ တခု ေပါ့ ။ နန္းစံဟြန္းက အိမ္ကိုလည္း ေရာက္ေရာ စိုင္းဝဏၰဟိန္း ကို သတ္သြားတာ သူသိၿပီးၿပီ….သတ္တဲ့ အဖြဲ႕က ဘယ္သူေတြ ဆိုတာလည္း သိၿပီးၿပီ….လို႔ေျပာျပသည္ ။

နန္းစံဟြန္းသည္ အေဖၚမိန္းကေလး တေယာက္နဲ႔ ေနသည္ ။ သိုးထိန္းနဲ႔ အလုပ္ကိစၥေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာႏိုင္ေအာင္ ဆိုၿပီး အေဖၚေကာင္မေလးကို တျခားကို ႏွင္လိုက္တာကို ေတြ႕ရသည္ ။

သိုးထိန္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား သိခ်င္ေနတဲ့ သတင္းစကားေတြ နန္းစံဟြန္းက အကုန္ ေျပာျပသည္ ။ သူ
မွာခ်င္တာေတြကိုလည္း အကုန္ေျပာျပသည္ ။

နန္းစံဟြန္းသည္ ညဥ့္နက္ေနၿပီမို႔ သူ႔အိမ္မွာဘဲ အိပ္လိုက္ဖို႔ ေျပာသည္ ။ သိုးထိန္းလည္း သူမသိတဲ့ ၿမိဳ႕မွာ
နန္းစံဟြန္းရဲ႕ အိမ္မွာဘဲ အိပ္လိုက္တာက ပိုေကာင္းမယ္ လို႔ ထင္လို႔ သေဘာတူလိုက္သည္ ။

ညစာကို နန္းစံဟြန္းက က်က်နန ျပင္ဆင္ ေကြၽးေမြးသည္ ။ အိမ္ေဖၚေကာင္မေလး ခ်က္ေပးသြားတာ လို႔ ေျပာသည္ ။ ဟင္းေတြက အစုံဘဲ ။ စားေကာင္းေအာင္ ဆိုၿပီး ဝစ္စကီ အေကာင္းစား ပုလင္းႀကီး ေဖါက္တိုက္သည္ ။

သိုးထိန္းကိုလည္းတိုက္ သူလည္း ေသာက္သည္ ။

ႏွစ္ေယာက္စလုံး အရက္မူးလာၾကေတာ့ နန္းစံဟြန္းက သူ႔ကို ေျပာတာဆိုတာေတြ ရဲလာတာကို သိုးထိန္းသတိထားမိသည္ ။ တို႔လားဆိတ္လား…ပုတ္လားခတ္လားေတြ လုပ္လာသည္ ။

ဘရာစီယာ မပါဘဲ တထပ္ထဲဝတ္ထားတဲ့ အက် ႌေပ်ာ့ေပ်ာ့ပါးပါးေၾကာင့္ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ ရင္သားႀကီးတစုံကို သိသိသာသာႀကီး ျမင္ေနရသည္ ။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက ထင္းေနသည္ ။

စူေထာင္ေနတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းလုံးေလးေတြက သိုးထိန္းရဲ႕ စိတ္ေတြကို ဆူေဝထႂကြေစေနသည္ ။

နန္းစံဟြန္းက ေတာထဲက စခန္းမွာ မိန္းမေတြလည္း အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့အေၾကာင္း ၾကားဖူးလို႔ ဒီမိန္းမေတြနဲ႔ သိုးထိန္းတို႔နဲ႔ မညိၾကဘူးလား လို႔ ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေမးလာသည္ ။

သိုးထိန္းလည္း နန္းစံဟြန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ လူယုံ လူရင္း ဆိုတာ သိတာေၾကာင့္ စကားေျပာမွားမွာ စိုးလို႔ “ က်ေနာ္ မသိဘူး …” လို႔ဘဲ ေျဖသည္ ။ နန္းစံဟြန္းက “ ဗိုလ္သိုးမွာေကာ ေစာ္

မရွိဘူးလား….” လို႔ ရယ္ၿပီးေမးျပန္သည္ ။ လက္တဖက္ကလည္း သိုးထိန္းရဲ႕ ဝတ္ထားတဲ့တီရွပ္ကို အသားေကာင္းလို႔ ဆိုၿပီး လာကိုင္ပြတ္ၾကည့္ေနသည္ ။ သိုးထိန္းက မေျဖလို႔ “ ဟိတ္ ေမးေနတယ္ေလ…ေစာ္ ရွိလားလို႔…” လို႔ နန္းစံဟြန္းက ထပ္ၿပီး ေမးသည္ ။ သိုးထိန္းက “ ေစာ္ မရွိပါဘူး….မနန္းစံ ” လို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့….“ အခု မရွိတာလား..အစထဲက ရည္းစား မထားဘူးတာလား…” လို႔ ထပ္ေမးျပန္သည္ ။ “ တခါမွ ရည္းစား
မထားဘူးေသးပါဘူး ဗ်ာ…..” လို႔ သူေျဖလိုက္တဲ့အခါ နန္းစံဟြန္းက ရယ္လိုက္တာ တဟားဟားနဲ႔ …။

“ ဒါ….ဒါဆို….မင္းေလးက …လူပ်ိဳစစ္စစ္ ဗားဂ်င္းေလး ေပါ့….ဟုတ္လား…..”

သူမ မ်က္ႏွာက မခ်ိဳမခ်ဥ္..ၿပဳံးစိစိနဲ႔ …။

“ ဟြန္း…..နန္းစံဟြန္းတို႔ေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားစရာနဲ႔ ေတြ႕ေနရၿပီ …. မမက ေမာင္ေလးကို ပညာေတြ သင္ေပးရေတာ့မွာေပါ့ေလ….ဟင္းဟင္း…..သိုးထိန္းႀကီး…..မမကိုလည္း ယူ ထိန္းမွာလားဟင္…မမ က အထိန္း ခံခ်င္ေနတာ”

ဟိုပြတ္ဒီပြတ္နဲ႔ လုပ္ေနေတာ့ သိုးထိန္း ေပါင္ၾကားက လက္နက္က ေခါင္းေထာင္လာေနသည္ ။ ရည္းစား မထားဘူးတာနဲ႔ သိုးထိန္းသည္ လူပ်ိဳစစ္စစ္ ဗားဂ်င္းလို႔ ေျပာလို႔ ဘယ္ရမလဲ ။ နယ္စပ္မွာ ေနေနတဲ့ လူဘဲ ။

တဖက္ကမ္းမွာလည္း အလုပ္သြားလုပ္ရလို႔ ထိုင္းမေလးေတြနဲ႔ သိုးထိန္း လူပ်ိဳရည္ ပ်က္ခဲ့ဘူးတာ ၾကာေနၿပီ။

“ လာ..ဗိုလ္သိုး….မမ မင္းကို မာဆတ္ လုပ္ေပးမယ္ …အိပ္ခန္းထဲ သြားၾကစို႔…”

နန္းစံဟြန္း ေနာက္ကို သူ ေကာက္ေကာက္ပါ လိုက္သြားမိၿပီ ။ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ တုန္ခါေနတဲ့ တင္ပါးလွလွ

ႀကီးေတြက ခါးေသးေသးေလးရဲ႕ ေအာက္မွာ လွလြန္းေနသည္ ။ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ မီးမွိန္မွိန္ေလး ထြန္းထားတာကို ေတြ႕ရသည္ ။

“ ကုတင္ေပၚမွာ ေမွာက္လိုက္…အဲ…ေမာင္ေလးရဲ႕ အဝတ္ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္ၿပီးမွ တက္ေမွာက္…ခိခိ…မရွက္ပါနဲ႔ကြာ….ဒို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲဟာ…..”

နန္းစံဟြန္းက သိုးထိန္းကို ေျပာေနတဲ့အခ်ိန္ သူမကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို တခုၿပီး တခု ခြၽတ္ပစ္ေနသည္ ။ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ေနရင္း သိုးထိန္း နန္းစံဟြန္းကို စူးစိုက္ ေငးၾကည့္ေနသည္ ။

ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္သြားတဲ့ နန္းစံဟြန္းက သူ႔ကို မ်က္လုံးတဖက္ မွိတ္ျပလိုက္ရင္း ညဝတ္အက် ႌပါးပါးေလးတထည္ကို ေကာက္စြပ္ဝတ္လိုက္သည္ ။

“ ကဲ…ေမာင္ေလး…ေမွာက္အိပ္လိုက္ေတာ့…အို…ေမာင္ေလးက လက္နက္ႀကီး နဲ႔ပါလား……ခိခိခိ……ႀကိဳက္သြားၿပီ..” သိုးထိန္းရဲ႕ ေျပာင္းတုတ္တုတ္နဲ႔ လက္နက္ႀကီးက ေငါေငါႀကီး ေထာင္ေနသည္ ။

နန္းစံဟြန္းက “ မထင္ရဘူး..မထင္ရဘူး……..အင္း….မင္းေလးလို ေယာက်္ားတေယာက္ကို အဝတ္ ဝတ္ထားရက္နဲ႔ ဒီလို ပစၥည္းႀကီး ပိုင္ရွင္လို႔ မသိႏိုင္ဘူးကြာ….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကုတင္ေပၚ တက္ေမွာက္လိုက္ေတာ့ နန္းစံဟြန္းလည္း သူ႔ေဘးမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း လည္ဂုတ္ေက်ာျပင္ ခါးေနရာေတြကို သူမလက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးပါေတာ့သည္ ။ သူမသည္ မာဆတ္လုပ္ေနတာနဲ႔ မတူဘဲ သိုးထိန္းရဲ႕ ကာမစိတ္ေတြ ႂကြသထက္ ႂကြလာေအာင္ ဆြေပးေနသလိုဘဲ ။ လက္သဲခြၽန္ေလးေတြနဲ႔ ေက်ာျပင္အလည္ တေလွ်ာက္ကို ကုတ္ျခစ္ေပးတာကလည္း တကယ့္ကို ၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္း ထရၿပီး လိင္တန္လည္း တစစ္စစ္နဲ႔ ပိုပို ႀကီးထြား ရွည္ထြက္လာေနတယ္ လို႔ ထင္မိသည္ ။ နန္းစံဟြန္းလည္း သိုးထိန္းရဲ႕ ဖင္ေအာက္ကေန လိင္တန္ကို သူ႔လက္ကေလးတဖက္နဲ႔ စမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။

“ အြန႔္..အႀကီးႀကီးဘဲ….”

ေျပာင္းတန္တုတ္တုတ္ႀကီးကို က်က်နန ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေနသည္ ။ သိုးထိန္းလည္း ဖင္တႂကြႂကြ ျဖစ္လာရသည္ ။ သိုးထိန္း ေခါင္းထဲမွာ ဖတ္ကနဲ စဥ္းစားမိလိုက္တာက ဒီလို ခပ္မိုက္မိုက္ မိန္းမတေယာက္ကို သူ႔ေဘာစိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက အလြတ္ေပးလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး ။ ျဖဳတ္မွာ ေသခ်ာသည္ ။

“ ပက္လက္ လွန္လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေလး …”

ေမွာက္အိပ္ရက္ ဖင္ေအာက္ လက္လွ်ိဳၿပီး ကိုင္ရတာ အားရပုံမရဘူး ။

သိုးထိန္း ပက္လက္လွန္ေပးလိုက္ေတာ့ သူ႔ဖြားဖက္ေတာ္ ငတုတ္က မတ္မတ္ႀကီးကို ေထာင္ေနေတာ့တာဘဲ ။

နန္းစံဟြန္းက “ ႀကိဳက္တယ္ကြာ..တကယ့္ စံခ်ိန္မွီ…ဒုတ္ႀကီး……” လို႔ ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရ ပုံစံနဲ႔ ေျပာလိုက္ရင္း ဒုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ မိန္းမေခ်ာတေယာက္ရဲ႕ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္ေပးေနတာေတြကို ခံေနရလို႔ သိုးထိန္းလည္း အရမ္း အံ့ၾသေက်နပ္ေနသည္ ။ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ ပါးလႊာတဲ့ ညဝတ္ အက် ႌထဲက ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြကို စိုက္ေငးၾကည့္ရင္း သူမ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြရဲ႕ အပြတ္အသပ္ေတြကို အသဲတယားယားနဲ႔ ခံယူေနမိသည္ ။

“ ဟိတ္..ေမာင္ေလး…မင္းဟာထဲက ေခ်ာ္ရည္ေခ်ာ္ျမႇဳပ္ေတြ စီးက်ေနတယ္..မီးေတာင္ႀကီးေတာ့

မေပါက္ကြဲလိုက္ပါနဲ႔အုံး….မမတို႔ ေကာင္းေကာင္း ဖီလင္ယူၾကရအုံးမယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးသည္ ကာမစိတ္ေတြေၾကာင့္လားမသိဘူး ။ နီရဲတြတ္ေနသည္ ။

“ ေမာင္ေလး…မင္း ဘဝမွာ ပုေလြမႈတ္တာ ခံဘူးၿပီလား…..”

“ ဟင့္အင္း….မခံဘူးေသးဘူး…..”

“ ဟင့္အင္း…မမ…..မခံဖူးဘူး…..”

သိုးထိန္းက လိမ္လိုက္သည္ ။ အမွန္က ထိုင္းေၾကးစားမေလးေတြနဲ႔ သိုးထိန္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံဘူးခဲ့သည္ ။

“ ကဲ…ဒါဆို မမက မင္းအတြက္ ေတြ႕အႀကဳံ အသစ္အဆန္း တခု ေပးမယ္….”

နန္းစံဟြန္း သူ႔လိင္တန္ထိပ္ဖူးႀကီးကို ႏႈတ္ခမ္းပါးပါးေလးနဲ႔ ငုံဟတ္လိုက္ပါသည္ ။ သိုးထိန္းလည္း နန္းစံဟြန္းရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္လွတဲ့ အစုတ္ အမႈတ္ေတြေၾကာင့္ တဟင္ဟင္တဟာဟာနဲ႔ ကာမအရသာထူးေတြကို ခံစားေနရေတာ့သည္ ။ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ လ်ာေလးက သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ သူ႔လိင္တန္ကို စစ္ဆင္ေနသည္ ။ အိုအား ဆိုၿပီး သူ႔တကိုယ္လုံး တုန္ခါသြားရၿပီး နန္းစံဟြန္းရဲ႕ ေခါင္းေလးကို သူ႔လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားမိရသည္ ။ လ်ာေလးက အရမ္းသြက္သည္ ။ ဟိုထိုးဒီထိုး နဲ႔ ။ တခ်က္တခ်က္ ေဂြးစိေတြကို ယက္သြားသလို ေဂြးစိႏွစ္လုံး ေအာက္ထဲယက္ေနျပန္ေရာ…။ အိုး ၿပီးေတာ့ သူ႔ခေရပြင့္ကို ထိုးကလိေပးေနျပန္သည္ ။ အိုး…အား…..အား….မမ…..မမ……. ေကာင္းလိုက္တာ…အို……ေကာင္းလိုက္တာ……” လို႔ သူ ညည္းေနရသည္ ။

နန္းစံဟြန္းက လိင္ေခ်ာင္းကို အဆုံးအထိ ငုံထားရင္း သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးကို လက္နဲ႔ နယ္ဖတ္ပြတ္သပ္ေပးေနသည္ ။

ဒီအတိုင္း ၾကာၾကာဆက္လုပ္ရင္ သိုးထိန္း ၿပီးသြားမွာ ေသခ်ာေနတာေၾကာင့္ နန္းစံဟြန္းသည္ ပုေလြမႈတ္တာကို ၾကာၾကာ မလုပ္ေတာ့ဘဲ သိုးထိန္းနဲ႔ စပ္ယွက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေလေတာ့သည္ ။ သူမရဲ႕ ညဝတ္အက် ႌေလးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ ျဖဴဝင္းေတာင့္တင္းတဲ့ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေတြက တအား လွေနသည္ ။ ၾကည့္ေကာင္းေနသည္ ။ ထြားလြန္းတဲ့ ရင္စိုင္ေတြကို သိုးထိန္း အားရပါးရ ကိုင္ေဆာ့ခြင့္ ရေနသည္ ။ သူကိုင္ညႇစ္ေနတာေတြကို နန္းစံဟြန္း ႀကိဳက္ပုံရသည္ ။ “ စို႔..စို႔…မမႏို႔ေတြကို စို႔ေပးပါ ကေလးရယ္….”လို႔ ေတာင္းခံေနသည္ ။

တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ တဖက္ၿပီးတဖက္ သိုးထိန္း စို႔ေတာ့တာဘဲ ။ ႏို႔သီးေလးေတြက မာတင္းၿပီး ေထာင္ထေနၾကသည္။

တဖက္က ႏို႔သီးေလးေတြကို လက္နဲ႔ ေခ်ေပးသလို ေနာက္တဖက္က ႏို႔သီးေလး လ်ာနဲ႔ ယက္ၿပီး ကလိေပးရင္း ပက္လက္အိပ္ေပးလိုက္တဲ့ နန္းစံဟြန္းေပါင္တန္ေတြကို သူ တြန္းခြဲ ၿဖဲကား ပစ္လိုက္သည္ ။ အခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕ၿပီ ။ အေမႊးရိပ္ထားလို႔ ေျပာင္ရွင္းေနတဲ့ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ ေစာက္ပတ္ႀကီး။

အသားက ျဖဴဆြပ္လြန္းေနေတာ့ ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးကလည္း ျဖဴဆြတ္ေနသည္ ။ အကြဲေၾကာင္းတခုလုံးက နီညိဳညိဳ ။

ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူေတြက နီရဲတြတ္ေနသည္ ။

ေပါင္တန္ေတြကို တြန္းခြဲပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ၿဖဲပစ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားသည္ ။

အတြင္းသား နီနီရဲရဲေလးေတြကို တစြန္းတစ ျမင္ေနရသည္ ။

သိုးထိန္း စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးကို ကုန္း ယက္လိုက္မိသည္ ။ ျပတ္ျပတ္ ျပတ္ျပတ္ အသံေတြ ညံေနၿပီ ။ နန္းစံဟြန္း တအား ေက်နပ္ သေဘာက်ေနပုံဘဲ ..။ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ ပါးစပ္ေလး မဟတဟနဲ႔ တအင္းအင္း တဟင္းဟင္း ညည္းေနသည္ ။

ေစာက္စိကို ယက္႐ုံမက လ်ာထိပ္နဲ႔ပါ ထိုးသည္ ။ ကေလာ္သည္ ။ ဆြသည္ ။ နန္းစံဟြန္း တထြန႔္ထြန႔္လူးေန
ရၿပီ ။ ပါးစပ္ကလည္း အိုးအားအီး ဆိုတဲ့ အသံေတြ ေအာ္ဟစ္လာသည္ ။ ဖင္တုန္းႀကီးေတြ ဘယ္ညာ ယိမ္း
ေနသည္ ။ တုန္ခါေနသည္ ။ သိုးထိႏ္ုးရဲ႕ ေခါင္းကို ေနာက္စိကေန ကိုင္ဆြဲၿပီး သူမ ေစာက္ပတ္ဆီကို
ဆြဲယူကပ္သည္ ။

“ မင္း…မင္း..အေတြ႕အႀကဳံ မရွိတာ ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ….သိုးထိန္း..မင္း ဘာဂ်ာ ကြၽမ္းလွခ်ည္လား……အို…အို…..အို႔ သိုးထိန္းရယ္….ငါ…ငါ …မင္း မႈတ္တာကို အရမ္းႀကိဳက္တာဘဲ….အင္း….အင္း..ဟင္းဟင္း……….အမေလး.. ဟင့္….အား……..အား…ေတာ္ၿပီ..ေတာ္ၿပီ….လိုးၾကစို႔ကြာ…..ငါ…ငါ….ဆက္ အယက္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး …. .” သိုးထိန္းလည္း နန္းစံဟြန္း ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္တာ ရပ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူမကိုယ္ေပၚ တက္ေမွာက္ခါ စပ္ယွက္ဖို႔ လုပ္သည္ ။ ေစာက္ရည္ေတြ သြားရည္ေတြ ေပစို႐ႊဲေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲကို သူ႔လိင္တန္ ထိုးသြင္းထည့္လိုက္သည္ ။ နန္းစံဟြန္း အဖုတ္က စိုအိႏူးညံ့လြန္းေနသည္လို႔ သိုးထိန္း ထင္မိရသည္ ။ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္

လႈိင္ေခါင္းထဲကို သူ႔လိင္ေခ်ာင္း တအိအိနဲ႔ တိုးဝင္သြားသည္ ။

“ အမေလး..ငါ့ေစာက္ေခါင္းထဲ အျပည့္ဘဲ..မင္း လီးအရမ္းႀကီးတယ္ကြာ..သိုးထိန္းရယ္…”

တဆုံးထိုးသြင္းၿပီးမွ ျပန္ဆုတ္သည္ ။ အကုန္မဆုတ္ဘဲ တဝက္ေလာက္ဘဲ ဆုတ္ၿပီး ျပန္ဖိသြင္းသည္ ။

ေျဖးေျဖးနဲ႔ မွန္မွန္ ထိုးသြင္းလိုက္ ျပန္ဆုတ္လိုက္ ။ အသြင္းအထုတ္ေတြ ညက္ေညာလာတာနဲ႔အမွ် သူ

ထိုးသြင္းတာေတြလည္း ျမန္လာသည္ ။ အားပါလာသည္ ။ နန္းစံဟြန္းက ေအာက္ကေန ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ ေကာ့ေကာ့ေပးရင္း..“ေကာင္းလိုက္တာ…ေမာင္ေလး..အိုး..ေကာင္းတယ္….ေကာင္းတယ္….လိုး…..လိုး…..တအား…တအား..လိုး…” လို႔ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာသည္ ။ သိုးထိန္းလည္း တဏွာႀကီးတဲ့ ဒီေစာ္ကို အပီ ကိုင္ေတာ့မည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ လိုက္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ျပင္းျပင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ လုပ္ေပးေလေတာ့ နန္းစံဟြန္းလည္း ႀကိဳက္လြန္းလို႔ ဖင္ႀကီးေတြ ေဝွ႔ရမ္းရင္း ေကာ့ေပးေနေပသည္ ။ တဖတ္ဖတ္ အသံေတြနဲ႔ ကုတင္ႀကီး တက်ိက်ိနဲ႔ျမည္တဲ့ အသံေတြ ဆူညံေနသည္ ။

“ လိုး…လိုး….ေဆာင့္..ေဆာင့္ပါ..သိုးထိန္းရယ္…တအားလိုးစမ္းပါ…အို..ေကာင္းလြန္းလို႔…အိုး…ေကာင္းေနၿပီ
….လိုး…လိုး…အား…အမေလး…..ၿပီးေတာ့မယ္….” သိုးထိန္း အသားကုန္ ဆြဲၿပီ ။ နန္းစံဟြန္းရဲ႕ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲမကာ ပုခုံးေပၚ တင္လိုက္ရင္း ဒလစပ္ ဖိေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္ ။ နန္းစံဟြန္း ေကာင္းလာသလို သူလည္း ေကာင္းလာသည္ ။ ေကာင္းေလ ဖိေဆာင့္ေလ။ နန္းစံဟြန္း…..တအားေကာ့ေပးလာသလို သူမေစာက္ေခါင္း အတြင္းသားေတြက လိင္တန္ကို ညႇစ္ေနလို႔ သိုးထိန္း လည္း ၿပီးခါနီး ျဖစ္လာသည္ ။

နန္းစံဟြန္းလည္း “ ၿပီး..ၿပီးေတာ့မယ္…လိုး…လိုး…ေဆာင့္..တအား….ေဆာင့္….” လို႔ ေအာ္ဟစ္လာလို႔

သိုးထိန္းလည္း တအားကုန္ ေဆာင့္ပစ္လိုက္ခ်ိန္ နန္းစံဟြန္း ေခါင္းအုံးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ညႇစ္ရင္း ေခါင္းတခါခါနဲ႔ “ အိုး…ၿပီး…ၿပီးၿပီ…အိုး……အား………” လို႔ ေရ႐ြတ္ရင္း အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္သြားခ်ိန္ သိုးထိန္းလည္း ထူးျခားတဲ့ကာမအရသာေတြကို စိမ့္ေနေအာင္ ရရွိခံစားလိုက္ရၿပီး ၿပီးျခင္းကို ေရာက္ရွိ တက္လွမ္းသြားရပါေတာ့သည္ ။

ေဈးေန႔ ။

အနီးအနား႐ြာေတြက လာေရာင္းၾကတဲ့ ေဈးေန႔ ။

ငါးရက္တခါ လာေရာင္းၾကတဲ့ ေဈးကေလး မွာ ေဆြးေရာက္ေနသည္ ။

ေဈးေလ်ာက္ဝယ္ေနတုံး ေဈးတန္းေလးရဲ႕ အဆုံးထိပ္က တဲေလးေရွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္ကို ေတြ႕လိုက္သည္ ။ ေဆြး ဝမ္းသာအားရ က်ဴးေက်ာ္ရွိေနတဲ့ေနရာကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္းသြားလိုက္မိသည္ ။

စစ္အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ယူနီေဖါင္းကို ဝတ္ထားတဲ့ က်ဴးေက်ာ္သည္ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ညႇင္းသိုးသိုး မုတ္ဆိတ္ပါးသိုင္းေမြးနဲ႔ စုတ္ျပတ္ ႏြမ္းညစ္ေနသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္…”

“ မိေဆြး..”

“ နင္ ဘယ္တုံးက ေရာက္ေနတာလဲ…ငါ ဝမ္းသာလိုက္တာဟာ…တခုခု စားပါလား….နင္ တိုဟူးေႏြး စားမလား…”

“ မစားေတာ့ပါဘူးဟာ..”

“ နင္ တိုဟူးေႏြး ႀကိဳက္တာဘဲဟာ…လာပါ..သြားစားၾကရေအာင္ပါ…”

“ ငါက နင္ လုပ္ေကြၽးတာကိုဘဲ ႀကိဳက္တာ…..”

“ ဟယ္..တကယ္လား…နင္စားခ်င္ရင္ ငါ လုပ္ေကြၽးမွာေပါ့..ဘယ္ေတာ့ လာစားမလဲ…”

က်ဴးေက်ာ္က တဟားဟား ရယ္ေမာလိုက္ရင္း…“ မအားပါဘူးဟာ….လူႀကီးသမီး ေရာက္ေနတယ္..ငါ သူ႔လိုက္ပို႔ရအုံးမွာ..အခု ခဏ လစ္လာတာ…”

“ နင္ ဘာလာလုပ္တာလဲ..နင္တို႔ ဘိန္းခင္းေတြ စိုက္တုံးဘဲ မဟုတ္လား….”

“ ငါ မစိုက္ပါဘူးဟာ..ငါက လုံၿခဳံေရး သက္သက္ပါ..ဒါေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး …”

ေဆြးသိပါသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ သိုးထိန္းက ေသနတ္ေတြ ကိုင္ရၿပီး သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ ဇာတ္လိုက္လို႔ ထင္ေနၾက ေက်နပ္ေနၾကတယ္ ဆိုတာကို ေဆြးသိသည္ ။ သူတို႔ရဲ႕ အဓိပတိ ဘိန္းဘုရင္ႀကီးကလည္း လစာေငြ ေကာင္းေကာင္းေပးေတာ့ သုံးႏိုင္စားႏိုင္ေနၾကတာကိုး ..။

“ ဒါဆို နင္ဘာလာလုပ္တာလဲ ..ေဈးလာဝယ္တာလား….”

“ ငါ နင့္ကို လာၾကည့္တာ..နင့္ကို လြမ္းေနလို႔…အလြမ္းအေဆြးေတြ မ်ားေနလို႔…လာခဲ့တာ”

အလြမ္းအေဆြး ဆိုတဲ့ စကားလုံးေတြက ခ်စ္သူေတြ အခ်င္းခ်င္းဘဲ သုံးၾကတယ္ လို႔ ေဆြး သေဘာေပါက္ သိထားလို႔က်ဴးေက်ာ္ မ်က္ႏွာကို ဖ်တ္ကနဲ ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ အာ..က်ဴးေက်ာ္…နင့္စကားကလည္း..”

“ ဟုတ္တယ္..ေဆြး..ငါတို႔ မငယ္ေတာ့ဘူး…ငယ္ငယ္ထဲက နင့္ကို သူငယ္ခ်င္း အရင္းအျခာ အေနနဲ႔ သံေယာဇဥ္ ႀကီးခဲ့တာ..ငါေလ…နင့္ကိုဘဲ သတိရေနတယ္…ျမင္ေယာင္ေနတယ္…ငါ…ငါ..သိပ္ေတြ႕ခ်င္ေနတာနဲ႔ လာခဲ့တာ..နင့္ကို ငါ ခ်စ္ေနတယ္..မိေဆြး….”

“ အို..က်ဴးေက်ာ္ရယ္…နင္ ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲဟာ…ငါ ရွက္ပါတယ္…”

“ မိေဆြး..ငါ ေနာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူး…အတည္ ေျပာေနတာ…နင့္ကို ငါ ခ်စ္တယ္….အရမ္းခ်စ္တယ္ဟာ…နင္ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္ပါ …”

“ က်ဴးေက်ာ္…နင္..နင္……ဟာ….ငါရွက္တယ္….ဘာေတြ လာေျပာေနမွန္းလည္း မသိဘူး….”

“ ခ်စ္တာ ရွက္စရာ မဟုတ္ပါဘူးဟာ….နင့္ကို ငါ ခ်စ္တယ္….လက္ထပ္ခ်င္တယ္….နင္ ငါ့ကို ျပန္ခ်စ္လိုက္…ဒို႔တသက္လုံး

အတူတူ ေနၾကမယ္….ဟားဟား…..သိပ္ေပ်ာ္မွာဘဲ…..”

“ က်ဴးေက်ာ္ရယ္..ငါက ရန္ကုန္သြားၿပီး သီခ်င္းေခြ ထုတ္မလို႔ဟဲ့..ငါ ဒီအတြက္ မစဥ္းစားခ်င္ေသးဘူး ..ငါ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္လိုက္ခ်င္ေသးတယ္……”

“ ဟာ…နင္..ဘယ္သူနဲ႔ သြားမွာလဲ….နင့္မွာ အဆက္အသြယ္ ရွိလို႔လား..ေတာ္ၾကာ ညာခ်ခံေနရမွ ခက္ေနမယ္…ဟုတ္ရဲ႕လား ေဆြးရယ္….”

“ ဟုတ္ပါတယ္ဟာ…ငါ အေဖနဲ႔ သြားမွာပါ …. ”

“ နင့္အေဖပါရင္ေတာ့ ကိစၥမရွိဘူး ….. ဒါေပမယ့္ဟာ….နင့္ကို ငါ စိတ္မခ်ဘူး …”

“ က်ဴးေက်ာ္ နင္ အိမ္လိုက္ခဲ့မလား…တခုခု စားၿပီးမွ ျပန္ေလ …”

“ မလိုက္ေတာ့ဘူးဟာ..ငါ အလုပ္ ရွိေသးတယ္…နင့္ကို ခ်စ္တဲ့စကား ေျပာခ်င္လို႔ ငါ လာခဲ့တာ….ဟီး….ငါက
သိုးထိန္း မေျပာခင္ အရင္ လာေျပာလိုက္တာ..ငါသိတယ္…သိန္းထိန္းလည္း နင့္ကို ႀကိဳက္ေနတယ္ ဆိုတာ…..အင္းငါ အရင္ ေျပာလိုက္ရလို႔ ငါ ေက်နပ္တယ္..နင့္ကို ငါ အရင္ ေျပာတဲ့အတြက္ နင္ ငါ့ကို ဦးစားေပး အရင္ စဥ္းစားေပးရမယ္ေနာ္…ကဲေျပာ မိေဆြး..နင္ ငါ့ကို ခ်စ္လား…..ေျဖ…ေျဖ…..”

“ ဟာ..က်ဴးေက်ာ္ရယ္…နင္ကလည္းဟာ….ေနာက္မွ..ေနာက္မွဟာ…..”

က်ဴးေက်ာ္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၿပီး..“ ေဆြး..ငါ လစ္မယ္..ငါ့ကို မၾကာခင္ေတာ့ အေျဖေပးဟာ….” လို႔ ေျပာၿပီး ေဆြးကို ေက်ာခိုင္းထြက္ခြာသြားပါသည္ ။

ေဆြး ရင္ေတြ တုန္လိုက္တာ အရမ္းပါဘဲ ။

က်ဴးေက်ာ္ တေန႔ ဒီလို ခ်စ္စကား လာေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ေဆြး မထင္မိခဲ့ဘူး ။ က်ဴးေက်ာ္ ေျပာသြားတဲ့အထဲ

မွာ သိုးထိန္းကလည္း ေဆြးကို ခ်စ္ေနတယ္ တဲ့ ။ ေဆြး သိုးထိန္း ေဆြးကို ခ်စ္ေနတာကိုေတာ့ ရိပ္မိခဲ့သည္ ။

ဘယ္လိုသိလဲ ဆိုေတာ့ သိုးထိန္းရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက တဆင့္သိတာ ။ သိုးထိန္း ေဆြးကို တခါတခါ ၾကည့္တဲ့

အၾကည့္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ ကို ေဆြး ေတြ႕မိခဲ့သည္ ။ တေန႔ေန႔ေတာ့ သိုးထိန္းက ေဆြးကို ဖြင့္ေျပာလာလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မိခဲ့သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္က အခုလို ေဆြးကို ခ်စ္စကားေျပာ ခ်စ္ခြင့္ပန္လိမ့္မယ္လို႔ ေဆြး မထင္ခဲ့မိဘူး ။

သိုးထိန္းကို နန္းစံဟြန္းက မျပန္ေစခ်င္ေသးဘူး ။

သိုးထိန္းနဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပြဲၾကမ္းခဲ့ၿပီးေပမယ့္ နန္းစံဟြန္း မေက်နပ္ႏိုင္ေသးဘူး ။ ေသာက္ေလေသာက္ေလ
ငတ္မေျပတဲ့ ဆားငံရည္ ဆိုသလိုဘဲ ဒီကိစၥက ေက်နပ္သြားတယ္လို႔ မရွိဘူး ။ စားၿပီးလည္း စားခ်င္တာ ။

နန္းစံဟြန္းက သိုးထိန္းကို ဆြဲထားသည္ ။ နန္းစံဟြန္းကို သိုးထိန္း အပီအျပင္ ေထာင္းေပး ျဖဳတ္ေပးသည္ ။ ေန႔ေရာညေရာ အိပ္ခန္းထဲ အိမ္ထဲမွာဘဲ သိုးထိန္း နဲ႔ နန္းစံဟြန္း ရွိေနၾကသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက သိုးထိန္းကို အျမန္ျပန္ခဲ့ဖို႔ ေခၚသည္ ။ ဘာေၾကာင့္ ဆိုတာ မေျပာ ။

ခ်က္ခ်င္း ျပန္လာဖို႔ ေခၚသည္ ။ နန္းစံဟြန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ခိုင္းတာေတြကို လုပ္ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ဆီကို ျပန္လာခဲ့ဖို႔ အထပ္ထပ္ မွာသည္ ။

သိုးထိန္း အျမန္ျပန္ေျပးသည္ ။ လမ္းမွာ စဥ္းစားေနသည္ ။ ဘာမ်ား အေရးေပၚ ျဖစ္သလဲ….။

          *********************************************************************************

က်ဴးေက်ာ္ ေဆြးဆီက အျပန္ စခန္းကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက ေခၚခိုင္းတယ္ ဆိုလို႔ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ ဆီကို သြားလိုက္ေတာ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံဝုန္းကနဲ ထိုင္ရာက ထလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႔ “ က်ဴးေက်ာ္..မင္းဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲကြ…ဒီမွာ ပူညံပူညံေတြ ျဖစ္ေနတယ္ …” လို႔ မေက်နပ္တဲ့အသံႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်…က်ေနာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေျပာၿပီးမွ ႐ြာဖက္ကို ခဏ သြားလိုက္တာ…”

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီးက မင္းမွ မင္း ျဖစ္ေနတယ္…သူ ေရတံခြန္ဖက္ သြားခ်င္တာ မင္းလိုက္ပို႔မွလို႔ လုပ္ေနတယ္..ငါလည္း တျခား လူေတြ အက္စေကာ့လိုက္ခိုင္းၿပီး ပို႔ေပးဖို႔ စီစဥ္တာဘဲကြ..မရဘူး..ေကာင္မေလးက မင္းမွမင္း…ဆူပူေနတယ္…သြားေတြ႕လိုက္အုံး….”

က်ဴးေက်ာ္လည္း နန္းမြန္ခမ္း ေနတဲ့ တဲဖက္ကို အျမန္သြားလိုက္သည္ ။ သူေနတဲ့ တဲေနရာက ကန႔္သတ္နယ္
ေျမ ..။ တာဝန္ရွိသူက လြဲလို႔ ဘယ္သူမွ အနား မကပ္ရဘူးလို႔ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အမိန႔္ထုတ္ထားတဲ့ေနရာ။

က်ဴးလြန္ေဖါက္ဖ်က္ရင္ ေသဒါဏ္ …။

နန္းမြန္းခမ္းတို႔ တဲဖက္ကို သံဆူးႀကိဳးနဲ႔ ၿခံခတ္ထားၿပီး တံခါးေပါက္ေလးမွာ ကင္းသမား တေယာက္ကို

ခ်ထားသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ ေရာက္သြားေတာ့ ကင္းသမားက တံခါးကို ဖြင့္ေပးသည္ ။ သူ႔ကို မွာထားပုံရသည္ ။

တဲက ေျခတန္ရွည္တဲ ..။

ေလွခါးက တက္သြားတဲ့အခ်ိန္ နန္းမြန္ခမ္းရဲ႕ အထိန္းေတာ္ႀကီး ေဒၚစူး ထြက္လာတာနဲ႔ တိုးသည္ ။ ေဒၚစူးက “
နန္းေလး…ရွိတယ္….လာပါ..လာပါ…” လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ကို ေခၚသြားသည္ ။

နန္းမိုခမ္း မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႔..“ ဟိတ္..ဘယ္သြားေနတာလဲ…ေရတံခြန္သြားခ်င္လို႔ ေခၚခိုင္းတာ သူ ရွိလည္း မရွိဘူး ….ဒို႔ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ သူ ဘယ္ေတြ ေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ..မႀကိဳက္ပါဘူး…..” လို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလး စူၿပီး ေျပာသည္ ။

“ ေဆာရီးဘဲ နန္းမိုခမ္း..႐ြာကို ခဏ သြားလိုက္တာ….ေရတံခြန္ ကို ဘယ္ေတာ့ သြားခ်င္လဲ….စီစဥ္လိုက္မယ္ေလ ”

နန္းမိုခမ္းက စိတ္ေကာက္သလို မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးပစ္လိုက္ရင္း “ အခု..အခုသြားမယ္…ခ်က္ခ်င္း လိုက္ပို႔ေပး ”

လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း ျပာျပာသလဲနဲ႔ “ ရတယ္…ခု သြား ျပင္ဆင္လိုက္မယ္…ျမင္းနဲ႔ သြားမွာ မဟုတ္လား….” လို႔ ေျပာေတာ့ နန္းမိုခမ္း ေက်နပ္သြားတဲ့ပုံနဲ႔ “ ဒါေပါ့ ျမင္းနဲ႔ မသြားလို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားရမွာလား….ေလ််ာက္ႏိုင္ပါဘူး…..စားစရာေသာက္စရာ အစုံ ထည့္ခဲ့ေနာ္…” လို႔ ေျပာသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း တကယ္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းခရီး သိပ္ စိတ္မခ်ရတာမို႔ ေရတံခြန္ႀကီး ရွိတဲ့ ေတာနက္ထဲကို မသြားေစခ်င္ဘူး ။ သို႔ေပမယ့္ အာဏာရွင္သမီးကို ဘယ္လို တားဆီးလို႔ ရမလဲ ။ သူ႔ဖက္က လုပ္ႏိုင္တာ
က အင္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ သြားဖို႔ဘဲ ။

သူ႔တဲေလးကို ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ခ်စ္ဖကို သူ႔လူေတြကို ေခၚခိုင္းလိုက္သည္ ။

သူအားကိုးတဲ့ တပ္ခြဲမႉး စိုင္းေစေနာ္တို႔ အေျပးအလႊား ေရာက္လာၾကသည္ ။

“ ေစေနာ္….စြန္ႀကီး……မင္းတို႔ အုပ္စု ေရတံခြန္ဖက္ သြားတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို အခု ခ်က္ခ်င္း သြား ရွင္းၾကကြာ.. ငါနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ သမီးက နာရီဝက္ တနာရီေလာက္ ၾကာရင္ လိုက္လာမယ္…ေသခ်ာရွင္းေနာ္…..တခုခု ျဖစ္ရင္ ဒို႔ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ညႇာမွာ မဟုတ္ဘူး …..အမွားအယြင္း မရွိေစနဲ႔….”

“ ဟုတ္….ဗိုလ္ႀကီး….”
ေစေနာ္တို႔ တဲေပၚက ဆင္းသြားတာနဲ႔ သူ ခ်စ္ဖကို သူ႔ပစၥည္းေတြ ျပင္ဆင္ခိုင္းေတာ့သည္ ။ သူလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေခၚသြားမည္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း သူ႔လူေတြနဲ႔ ယူစရာပစၥည္းေတြကို ျမင္းေတြ လားေတြေပၚ တင္သည္ ။

ခဏအၾကာတြင္ ေတာတြင္းအာဏာရွင္ရဲ႕ သမီးေလး ေျပာက္ၾကား ယူနီေဖါင္း ဝတ္စုံေလးနဲ႔ တဲေပၚက ဆင္းလာသည္ ။ သူမစီးေနက် “ ဂ်ဴလိယက္ ” ျမင္းက အဆင္သင့္ ေလွခါးရင္းမွာ ရွိေနသည္ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း သူစီးေနက် ရမ္ဘိုႀကီးနဲ႔ အဆင္သင့္ဘဲ ။

“ က်ဴးေက်ာ္….လိုတာ အကုန္ပါတယ္ေနာ္…..”

“ ပါပါတယ္….အကုန္အစုံ….”

သူတို႔ ျမင္းေတြနဲ႔ စခန္းထဲက ထြက္သြားတာကို ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက သူ႔တဲ ဝရံတာကေန ထြက္ၾကည့္ေနသည္ ။
သဘာဝ ေတာေတာင္ရႈခင္းေတြက သာယာလွလြန္းေနသည္ ။

နန္းမိုခမ္းကို ဒီေရတံခြန္ႀကီး လွလြန္းလို႔ သူ႔အေဖ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက တခါတုံးက လိုက္ပို႔ခဲ့ဘူးသည္ ။

ေတာနက္ထဲ ေတာင္ေပၚက လူမသိသူမသိ ေရတံခြန္ႀကီး အနီးအနားမွာလည္း ေက်ာက္ဂူႀကီးတဂူ ရွိေနသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက ဒီဂူႀကီးကို စိတ္ဝင္စားတာေၾကာင့္ သူ႔လူေတြကို ဝင္ၾကည့္ခိုင္းသည္ ။ ေႁမြ ကင္းတိရစာၦန္ေတြ ဘာေတြ အႏၲရာယ္ တစုံတရာ မရွိတာ ေသခ်ာသြားမွ သူ႔သမီးေလး နန္းမိုခမ္းကို ဂူႀကီးထဲ ဝင္ၾကည့္ခိုင္းသည္ ။

အခု က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ နန္းမိုခမ္း ဒီတေခါက္ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ စိတ္ေတြထဲ ကာမေသြးဆိုးေတြ ဆူႂကြေဖါက္ျပန္ေနေတာ့ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔အတူ ဒီေက်ာက္ဂူႀကီးထဲကို ဝင္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚလာေတာ့သည္ ။

ေရတံခြန္ႀကီးနားမွာ က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ အတူတူ ကင္းဘတ္စ ခင္းၿပီး ထိုင္ရင္း က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ တပည့္ေတြ ယူလာေပးတဲ့ ေကာ္ဖီပူပူ တခြက္ကို တစိမ့္စိမ့္ အရသာခံ ေသာက္ေနတဲ့အခ်ိန္ နန္းမိုခမ္း ရဲ႕ စိတ္ေတြ ညစ္ညမ္းတဲ့ အေတြးေတြ ဝင္လာသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကို ဝတ္လစ္စလစ္ အေနအထားနဲ႔ ျမင္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚခဲ့တာကို သတိရမိၿပီး က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ေယာက်္ားတန္ဆာ ကို ျမင္ခ်င္ေတြ႕ခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာေနသည္ ။

ေရတံခြန္ႀကီးက ေရေတြ တဖြားဖြား က်ေနတာကို ေငးၾကည့္ေနတဲ့ က်ဴးေက်ာ္သည္ ႐ုတ္တရက္ နန္းမိုခမ္းက “ ဟိတ္ ” လို႔ အသံထြက္လိုက္တာေၾကာင့္ လန႔္ဖ်န႔္သြားသည္ ။

နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ပုံပန္းကို သေဘာက်ၿပီး ဟားတိုက္ ရယ္ေမာလိုက္သည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္ ….. ”

“ ဟင္…ဘာ…ဘာလိုခ်င္လဲ….နန္းမိုခမ္း…”

“လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေနခ်င္တယ္ဟာ…..က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕လူေတြကို အနီးကပ္ မေနခိုင္းနဲ႔..ခပ္ေဝးေဝးကို သြားခိုင္း… ဘယ္လိုႀကီးမွန္း မသိဘူး…သူမ်ား ေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္ လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ မလိုခ်င္ဘူးကြာ…..”

“ အိုေက..နန္းမိုခမ္း…..မျဖစ္ေစရပါဘူး …”

က်ဴးေက်ာ္က အနားမွာ လာေငးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ခ်စ္ဖကို ေခၚလိုက္သည္ ။

“ ခ်စ္ဖ….လာစမ္း….”

“ ဘာလိုလဲ..”

“ လိုတာက မင္းတို႔ ခပ္ေဝးေဝးကို သြားေနၾကစမ္း….ငါတို႔ဖက္ကိုလည္း မၾကည့္ဘဲ ေက်ာခိုင္းထားၾက..သြား.. က်န္တဲ့ေကာင္ေတြကိုလည္းသြားေျပာ…..အနား မေနၾကနဲ႔….”

“ ဟုတ္….” လို႔ ေျပာရင္း ခ်စ္ဖ ထြက္သြားသည္ ။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ ။ သည္အခိုက္မွာ..“ ဒ႐ူးဝူး ဖလူး….ဒုတ္ဒုတ္…..” ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ သတၱဝါတေကာင္ သူတို႔နဲ႔ နီးနီးကပ္ကပ္ေလး ျဖတ္ေျပးသြားသည္ ။ နန္းမိုခမ္း ေၾကာက္လန႔္တၾကား က်ဴးေက်ာ္ကို ဖက္လိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ကလည္း ေသနတ္ကို ေကာက္ဆြဲၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ဘာလဲဟင္….”

“ ဆတ္ေပါက္ေလး တေကာင္ပါ …”

နန္းမိုခမ္းက ေၾကာက္လန႔္စြာနဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ကို ဖက္တြယ္ထားဆဲ ။ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ရင္မို႔မို႔အိအိေတြက က်ဴးေက်ာ္ ရင္ဘတ္ကို ဖိကပ္မိေနၾကသည္ ။“ အရမ္း လန႔္သြားတာဘဲ က်ဴးေက်ာ္ရယ္…”

နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ကို ဖက္ထားတာကို မခြာခ်င္ ခြာခ်င္နဲ႔ ခြာလိုက္သည္ ။

တင္းအိအိ ရင္သားႀကီးေတြနဲ႔ ပူးထိေနရတဲ့ အထိအေတြ႕ကို သာယာေနခိုက္ ခြာလိုက္လို႔ သာယာမႈေလးေတြရပ္ဆိုင္းသြားရသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္လည္း

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ေတာေတာင္ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္ နန္းမိုခမ္း နဲ႔ အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနရတာကို သာယာသလို ခံစားလိုက္ရေပမယ့္ ငယ္သားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ပိတ္ပိတ္ကန္တတ္တဲ့ အာဏာရွင္ ဘိန္းဘုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေျပးျမင္ေယာင္မိလိုက္ေတာ့ ေဇာေခြၽးေတြ ျပန္သြားၿပီး ေတာင္ခ်င္တဲ့ ဒုတ္ အၿမီးကုတ္သြားရသည္ ။

သူ႔သမီးေလးကို ထိရင္ အျပတ္အေသေဆာ္မယ့္ ဗိုလ္ေက်ာက္က်ားႀကီးကို လန႔္သည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္ …ေရထဲ ဆင္းၾကမလား….”

“ မေအးဘူးလား နန္းမိုခမ္း….”

“ ဟင့္အင္း….ေပ်ာ္ခ်င္တယ္….က်ဴးေက်ာ္ေကာ ဆင္းမယ္ မဟုတ္လားဟင္….“

“ နန္းမိုခမ္း ဆင္းေစခ်င္ရင္ ဆင္းမယ္…”

“ အိုေက..ကဲ..ဟိုဂူႀကီးထဲ အဝတ္ဝင္လဲၾကရေအာင္…..”

“ ဂူႀကီးထဲ..မရွင္းရေသးဘူး …ေကာင္ေလးေတြကို အရင္ ရွင္းခိုင္းလိုက္မယ္ေလ…”

“ အို..ဂူထဲ ဘာမွ မရွိႏိုင္ပါဘူး…က်ဴးေက်ာ္ရယ္….”

“ အဟဲ….ေႁမြတို႔ ဖါးတို႔ ႂကြက္တို႔….ရွိႏိုင္တယ္ေလ ..”

“ မလိုပါဘူး …ကဲ..သြားစို႔….လက္ႏွိပ္မီး….ပါခဲ့လား….”

“ ပါပါတယ္…”

သူတို႔ ထရပ္လိုက္ၾကၿပီး မလွမ္းမကမ္းက ဂူႀကီးထဲကို ဝင္ဖို႔ ေလွ်ာက္သြားၾကသည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က သတိရွိသူပီပီ သူ႔ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ ခ်ိန္႐ြယ္ထားရင္း

နန္းမြန္ခမ္း ေဘးကေန လိုက္ပါသည္ ။

ေက်ာက္ဂူႀကီးသည္ မဲေမွာင္ ေအးစိမ့္ေနသည္ ။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မ်က္ႏွာက်က္က ေရစက္ေလးေတြ

တစက္တစက္ က်ေနသည္ ။ အတြင္းထဲကို တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ဝင္ခဲ့ၾကသည္ ။ ေမွာင္မဲေနလို႔ က်ဴးေက်ာ္က လက္ႏွိပ္မီးကို ဖြင့္လိုက္သည္ ။

“ ဟိုး….ေတာ္ၿပီ…ရပ္….ရပ္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္….အဝတ္လဲရေအာင္ …. ”

နန္းမိုခမ္းက ေက်ာမွာ ပိုးလာတဲ့ သူမရဲ႕ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကို ဂူၾကမ္းျပင္မွာ ခ်လိုက္ၿပီး “ က်ဴးေက်ာ္..မီး ခဏ ပိတ္လိုက္..အဝတ္ခြၽတ္မလို႔….” လို႔ က်ဴးေက်ာ္ကို ေျပာလိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္က လက္ႏွိပ္မီး ခလုတ္ကို ပိတ္လိုက္သည္ ။ ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္သြားသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္လည္း အဝတ္ေတြ ခြၽတ္လိုက္ေလ …. “

“ အိုေက…..”

နန္းမိုခမ္းကို ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္စိတ္ေတြ မ်ားၿပီး က်ဴးေက်ာ္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား ေနသည္ ။ သူ႔အက်ႌ ၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေနတဲ့ လက္ေတြ တုန္ေနသလိုဘဲ ..။

ေဘာက္ဆာ ေဘာင္းဘီတိုေလးဘဲ ခ်န္ထားၿပီး အဝတ္အားလုံးကို ခြၽတ္ဖယ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ “ မီးျပန္ထြန္းလိုက္ေတာ့ က်ဴးေက်ာ္…” ဆိုတဲ့

အသံေၾကာင့္ လက္ႏွိပ္မီးကို ျပန္ခလုတ္ဖြင့္လိုက္သည္ ။

အိုး ….နန္းမိုခမ္းသည္ ဘီကီနီ ေရကူးဝတ္စုံေလးနဲ႔ တအား လွပေနတာကို မီးေရာင္ နဲ႔ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရလို႔ က်ဴးေက်ာ္ အသက္ရႉမွား သြားရသည္ ။ နန္းမိုခမ္းက လက္ႏွိပ္မီးကို သူ႔ဆီက လွမ္းယူလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္လုံးဖက္ကို ထိုးၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ အိုး….က်ဴးေက်ာ္က ႂကြက္သားအဖုအထစ္ေတြ နဲ႔ပါလား……”

နန္းမိုခမ္းက လက္ေမာင္းလက္ဖ်န္နဲ႔ ရင္ဘတ္က ႂကြက္သား အထစ္ေတြကို သူမလက္ကေလးနဲ႔ အသာ လာစမ္းၾကည့္လိုက္လို႔ က်ဴးေက်ာ္ ရင္ဖို တုန္လႈပ္သြားရသည္ ။ ေနရာက ေတာတြင္းက ဂူႀကီးထဲ မဲမဲေမွာင္ေမွာင္နဲ႔..သူနဲ႔ နန္းမိုခမ္း ႏွစ္ေယာက္ထဲ …။ ဘိုက္သားကို လာပြတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ငယ္ပါႀကီး မာေတာင့္ရာက ဒုန္းကနဲ မတ္ေထာင္လာသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္….အဲဒီ ေဘာင္းဘီကိုပါ ခြၽတ္လိုက္ပါလား….”

နန္းမိုခမ္း အသံေလးက တုန္ခါေနသလိုဘဲ ..။

က်ဴးေက်ာ္ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူး ။

“ ခြၽတ္လိုက္ကြာ….ဘာေငါင္ေနတာလဲ……….”

သည္အခ်ိန္မွာ ရိပ္ကနဲ လူအရိပ္တခု သူ႔အေနာက္မွာ လႈပ္သြားတာမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရလို႔ က်ဴးေက်ာ္ ဂူၾကမ္းျပင္

မွာ ခ်ထားတဲ့ သူ႔ေအေက၄ရေမာင္းျပန္ ႐ိုင္ဖယ္ကို ကုန္းေကာက္လိုက္သည္ ။ က်ဴးေက်ာ္ ေနာက္က်သြားၿပီ ။

ဂ်ိဳင္းထုန္း ဆိုတဲ့ အသံႀကီးနဲ႔ ေခါင္းအေနာက္ဖက္မွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နာက်င္ခံစားလိုက္ရၿပီး ေရွ႕စိုက္ အေနအထားနဲ႔ လဲက်သြားသည္ ။

သူ႔အေနာက္ကေန တစုံတေယာက္က မာေက်ာေလးလံတဲ့ အရာတခုနဲ႔ သူ႔ေနာက္စိကို ႐ိုက္ခ်လိုက္တာ ခံလိုက္

ရတာပါ ။ က်ဴးေက်ာ္ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ သတိလစ္သြားသည္ ။

ဘာမွ မသိေတာ့ဘူး ။

သိုးထိန္း စခန္းကို ေရာက္သြားေတာ့ ညဥ့္နက္ေနၿပီ ။

စခန္းႀကီးထဲမွာ မီးေတြ ထိန္ထိန္လင္းေနသည္ ။ ခါတိုင္းဆိုရင္ မလိုဘဲနဲ႔ ညပိုင္း မီးမထြန္းတဲ့ စခန္းႀကီး ထူးျခားေနသည္ ။ သူ စခန္းႀကီးကို မေရာက္ခင္ စေတြ႕တဲ့ ကင္းအဖြဲ႕က “ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကို သတင္းပို႔ပါ” လို႔ ေျပာသည္ ။ သူ႔ကို ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက ဆီးႀကိဳေနသည္ ။

“ သိုးထိန္း..မင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေစာင့္ေနတယ္…လာ…လာ….” လို႔ ေခၚၿပီး သူက ဦးေဆာင္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ အိမ္ထဲကို ဝင္သည္ ။

“ ေရာက္ပလားကြ..သိုးထိန္း ..ငါလခ်ီးမွဘဲ..မင္းကို ေစာင့္လိုက္ရတာ ဆင္လီးကို ေခြးေမွ်ာ္ေနသလို ျဖစ္ေနတယ္…”

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား မ်က္ႏွာႀကီး နီျမန္းေနသလို ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲနဲ႔ ေခါက္တုန႔္ေလွ်ာက္ေနသည္ ။

“ သိုးထိန္း..ငါ့သမီး…က်ဴးေက်ာ္နဲ႔ ေရတံခြန္ကို သြားတာ အခု ေပ်ာက္သြားတယ္….က်ဴးေက်ာ္က လူ၅ဝေလာက္ လုံၿခဳံေရး သုံးတာေတာင္ သမီးေကာ က်ဴးေက်ာ္ေရာ ေပ်ာက္သြားတယ္..ငါတို႔လူ ၄ေယာက္ကို သတ္သြားတယ္.. ေသနတ္သံ မထါက္ဘူး..က်န္တဲ့ေကာင္ေတြ မသိလိုက္ၾကဘူးကြ…ဆိုင္လင္ဆာ သုံးသြားတာ ေသခ်ာတယ္…… မင္း ဦးေဆာင္ၿပီး ငါ့သမီးကို အသက္ရွင္ရက္ ျပန္ရေအာင္ လိုက္စမ္းကြာ..ငါ ထင္တာေတာ့ ေလာဘြယ္ ဆိုတဲ့ေခြးေကာင္ဘဲ ျဖစ္မယ္……”

“ ဟုတ္ကဲ့ပါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..က်ေနာ္ ခုခ်က္ခ်င္း လိုက္မယ္….သူတို႔နဲ႔ ဘယ္သူေတြ လုံၿခဳံေရး ပါသြားသလဲ….”

“ စိုင္းေစေနာ္….” ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက ဝင္ေျဖတာ ..။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားက “ ေစေနာ္..ေခၚစမ္း…” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။ သူ႔ေဘာ္ဒီဂတ္ တေယာက္ က စက္နဲ႔

လွမ္းေျပာသည္ ။ စိုင္းေစေနာ္ ဝင္လာသည္ ။ မ်က္ႏွာဖူးေယာင္ေနသည္ ။ ၾကည့္ရတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား

ေစာေစာက ေဆာ္ထည့္ထားဟန္ တူသည္ ။

သိုးထိန္းက စိုင္းေစေနာ္ကို သိခ်င္တာေတြ ေမးသည္ ။ ေသဆုံးက်န္ခဲ့တဲ့ သူတို႔ လူ၄ေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းေတြကို ေတာင္းၾကည့္သည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားဆီကို လူတေယာက္ ေရာက္လာသည္ ။ စာတေစာင္ လာေပးသည္ ။

သူထင္ထားတဲ့အတိုင္း ေလာဘြယ္နဲ႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔ လက္ခ်က္ ျဖစ္ေနသည္ ။

“ ေတာက္…ငါထင္ထားတဲ့အတိုင္းဘဲ…ေလာဘြယ္…ေလာဘြယ္ ..ငါေမြးတဲ့ေမ်ာက္က ငါ့ျပန္ေျခာက္ေနၿပီ….”

ေလာဘြယ္က သမီးကို လိုခ်င္ရင္ ေက်ာက္က်ား ကိုယ္တိုင္ သူ႔ေျခေထာက္ကို နမ္းၿပီး ေတာင္းပန္ရမည္ လို႔မက္ေဆ့ပို႔သည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ေဒါသေတြ တအားႀကီးေနသည္ ။ စာလာေပးသူကို ပစ္သတ္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ေနလို႔ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံက ဆြဲေနရသည္ ။

“ သိုးထိန္း….”

“ ဟုတ္…ဗိုလ္ခ်ဳပ္…”

“ ငါ့သမီးကို အသက္ရွင္ရက္ ေတြ႕ႏိုင္ပါေတာ့မလားကြာ…..အျပစ္မရွိတဲ့ သမီးေလး ငါ့ေၾကာင့္ ခံရေတာ့မယ္…”

“ က်ေနာ္ အစြမ္းကုန္ လုပ္ပါမယ္..က်ေနာ္ အခုဘဲ သူတို႔ အေနာက္ကို လိုက္ေတာ့မယ္…စိတ္ခ်ပါ…”
က်ဴးေက်ာ္ မ်က္စိပိတ္ထားေပမယ့္ ဖ်တ္ကနဲ သတိရလာသည္ ။ ေနာက္ဆုံး သူဘာျဖစ္ခဲ့သလည္း အမွတ္ရလိုက္သည္ ။ သူ နဲ႔ နန္းမိုခမ္း

ဂူႀကီးထဲမွာ ေရထဲ ဆင္းဖို႔ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ခိုက္ အေနာက္ကေန တခုခုနဲ႔ ႐ိုက္တာ ခံလိုက္ရၿပီး သူ သတိေမ့သြားခဲ့သည္ ။

သူ႔ေခါင္း အေနာက္ဖက္သည္ တအား နာက်င္ကိုက္ခဲေနသည္ ။ ေအးစက္မာေက်ာတဲ့ အထိအေတြ႕ကို အဝတ္မဲ့ေနတဲ့ သူ႔ေက်ာျပင္မွာ

ထိေတြ႕ခံစားမိေနသည္ ။ သူ႔လက္ေတြ ..။ သူ႔လက္ေတြကို ႀကိဳးတုပ္ထားသည္ ။ လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ထားသည္ ။

မ်က္လုံးေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး ဖြင့္လိုက္သည္ ။

ဟင္….နန္းမိုခမ္း …. သူ႔ေဘးမွာ ရွိေနသည္ ။

သူ မ်က္စိေတြ ပြင့္လာတာ ေတြ႕လိုက္တဲ့ နန္းမိုခမ္း သည္ အံ့ၾသတႀကီး“

က်ဴးေက်ာ္…က်ဴးေက်ာ္..သတိရလာၿပီလား….ဟယ္….ေတာ္ေသးတာေပါ့ … .” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းသည္ ေစာင္ႀကီးတထည္ကို ၿခဳံထားေနသည္ ။ နန္းမိုခမ္းကိုေတာ့ ႀကိဳးတုပ္မထားၾကဘူး ။

“ က်ဴးေက်ာ္…နင္ သတိေမ့ေနတဲ့အခ်ိန္ ငါတို႔ကို ဖမ္းေခၚလာတဲ့အဖြဲ႕က ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ေတြက ငါ့ အဝတ္ေတြကို အတင္း

ဆြဲခြၽတ္ၾကတယ္…ငါ့ကိုလည္း ကိုယ္လုံးတီး ဓါတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ယူၾကတယ္…ငါရွက္လိုက္တာဟာ…”

“ သူတို႔က ဘယ္သူေတြလို႔ ေျပာလဲ…”

“ တေယာက္က ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္..ေနာက္တေယာက္က ေလာဘြယ္….တဲ့…”

က်ဴးေက်ာ္ ေတာက္ေခါက္လိုက္ရင္း….“ ငါသိတယ္…သိေနတယ္…ဒီေကာင္ေတြ လာလုပ္ႏိုင္တယ္ ဆိုတာ…” လို႔ညည္းလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက “ ဟာ..က်ဴးေက်ာ္..ဒီလို ႀကိဳသိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ငါ့ကို လိုက္ပို႔သလဲဟာ..နင္ညံ့လွခ်ည္လား…” လို႔ ရန္ေထာင္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္လည္း “ နင္က ခုမွ ေျပာေန……….ငါ လိုက္မပို႔ဘူးဆိုရင္ နင္က တအားစိတ္ဆိုးမွာ…နင့္အေဖနဲ႔
တိုင္မွာ…ငါလည္း ေၾကာက္ေတာ့ပို႔ေပးရတာေပါ့ နန္းမိုခမ္း…”လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ သူ႔ေခါင္းက ဒါဏ္ရာက ေတာ္ေတာ္ နာေနေသးသည္ ။

“ က်ဴးေက်ာ္…ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ…”

“ နန္းမိုခမ္း..အရင္ဆုံး ငါ့ကို တုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြ ျဖည္ေပးပါလား…”

“ ေအး..ေအး….”

နန္းမိုခမ္း ႀကိဳးလာျဖည္ေပးတဲ့အခ်ိန္ က်ဴးေက်ာ္က “ နင့္ကို ေစာ္ကားၾကေသးလား…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

နန္းမိုခမ္းက “ နင္ ဘာကို သိခ်င္တာလဲ …ငါ ဝတ္ထားတဲ့ ေရကူးဝတ္စုံကို ဆြဲခြၽတ္ၾကတယ္…ၿပီးေတာ့ ဓါတ္ပုံေတြ ႐ိုက္တယ္…”

“ ေအး…နင့္ကို မုဒိန္းက်င့္ၾကသလား ငါသိခ်င္တာ…”

“ မုဒိန္းေတာ့ မက်င့္ဘူး….ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ဖို႔ ပုံစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ လုပ္ခိုင္းတယ္…ငါက မလုပ္ေတာ့ ပါးပိတ္႐ိုက္တယ္…”

“ နင္ အခု ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးေပါ့..ဟုတ္လား …”

“ အင္း….”

သူကိုယ္တိုင္ကိုက အေပၚပိုင္း အဝတ္ဗလာနဲ႔ ျဖစ္ေနတာ ။ သူဝတ္ထားတဲ့ ေဘာက္ဆာေဘာင္းဘီတို ေအာက္မွာ လည္း ဘာမွ ခံဝတ္မထားဘူး …။ နန္းမိုခမ္း ဝတ္ဖို႔ အဝတ္ ဘယ္လို ရႏိုင္မလဲ သူ စဥ္းစားသည္ ။ သူတို႔ကို ထားတဲ့ အခန္းေလးထဲမွာလည္း နန္းမိုခမ္း ၿခဳံထားတဲ့ ေစာင္ကလြဲလို႔ ဘာ အဝတ္အထည္မွ မရွိေနဘူး ။ သည္ အခ်ိန္မွာ အခန္းတံခါး ပြင့္လာသည္ ။

လူႏွစ္ေယာက္ ဝင္လာသည္ ။

ေလာဘြယ္နဲ႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ ။

“ အာ….ဗိုလ္က်ဴးေက်ာ္ တေယာက္ သတိရလာမွကိုး…..ဟားဟားဟား…….ဘယ္လိုလဲ…လူစြမ္းေကာင္းႀကီး….အေၾကာင္း သိသြားၿပီလား …. မင္းကိုယ္မင္း တအား ေတာ္တယ္ ထင္ေနတာ..အခုေတာ့ ငါတို႔က ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလး ဖမ္းသလို ဖမ္းျပလိုက္ၿပီ …. မင္း ငါ့သမီးတေယာက္ကို အဝတ္ေတြ ဆြဲခြၽတ္..မင္းလီးကို ေကာ့ျပနဲ႔ လုပ္ခဲ့တာေတြ မင္း မွတ္မိေသးလား …ေက်ာက္က်ားကိုေတာ့ သူ႔သမီး ကိုယ္လုံးတီး ဓါတ္ပုံေတြ ပို႔လိုက္ၿပီ .. ပိုင္လိုက္တာကြာ..ေက်ာက္က်ားေတာ့ ေၾကာက္ဖ်ားသြားၿပီ ထင္တာဘဲ…ဟားဟားဟား…….”

ေလာဘြယ္က ရယ္ေမာေနရာက ေျပးလာၿပီး က်ဴးေက်ာ္ကို ပိတ္ကန္လိုက္သည္ ။ ေတာစီး လည္ရွည္ စစ္ဖိနပ္နဲ႔ ႀကဳံးကန္တာကို က်ဴးေက်ာ္ မရႈမလွ ခံလိုက္ရသည္ ။

ရင္ဘတ္ကို လက္နဲ႔ဖိၿပီး ေခြက်သြားသည္ ။

“ ေခြးမသား…က်ဴးေက်ာ္…မင္းကို ငါ စိမ္ေျပနေျပ ႏွိပ္စက္ေတာ့မယ္….ငါ့သမီးကို ေစာ္ကားသြားတဲ့ေကာင္..အခု မင္းအလွည့္ ေရာက္ၿပီကြ…..”

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကေတာ့ သူ႔မုတ္ဆိတ္ကို သူ ဆြဲပြတ္ေနၿပီး ေလာဘြယ္ လုပ္တာေတြကို ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္ ။ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္

ဆိုတဲ့ေကာင္ကို က်ဴးေက်ာ္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိသည္ ။ ဘိန္းဘုရင္ အေဟာင္းႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ကြၽန္သာသာ အေကာင္ ။

ဘိန္းဘုရင္ႀကီး ျမင္းစီးဖို႔ ျမင္းေပၚကို တက္တဲ့အခါ ေလးဘက္ေထာက္ေပးရတဲ့ေကာင္ ။ အခုေတာ့ နံမည္ေရွ႕က ဗိုလ္တပ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္ တက္လုပ္ေနတဲ့ ေကာင္ ။

ေလာဘြယ္က က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ တင္ပါး ေျခေထာက္ေတြကို ထပ္ခါထပ္ခါ ကန္ျပန္သည္ ။

“ ဘာလို႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ကန္ေနသလဲ ကိုေလာဘြယ္…သူ႔ကို တပည့္ေတြ ကို ကန္ခိုင္း႐ိုက္ခိုင္းေပါ့ဗ်ာ…..”

“ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္….က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ လက္စားေခ်ခ်င္တာဗ်….ဒီေထာင့္မက်ိဳးတဲ့ ေကာင္ေလးကို ေနာင္က်ဥ္သြားေအာင္ လုပ္ရမယ္ …“

“ ပစ္သတ္ပစ္လိုက္ပါ ကိုေလာဘြယ္ရာ..ရႈပ္ပါတယ္….ရွင္းသာပစ္လိုက္…”

“ ဟာ..ပစ္သတ္တာက လြယ္ပါတယ္..က်ဳပ္က ႏွိပ္စက္ခ်င္တာ…ဒီေကာင့္ကို က်ဳပ္ ဘယ္ေလာက္ မုန္းေနသလဲဆိုတာ ခင္ဗ်ား မသိပါဘူးေလ….”

“ သိပ္ မလုပ္နဲ႔..ေတာ္ၾကာ ဒီေခြးသားေလး..သ႐ုပ္မေဆာင္ႏိုင္ဘဲ ျဖစ္ေနမယ္….က်ဳပ္တို႔ ေစာေစာက တိုင္ပင္ထားၾကတဲ့အတိုင္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို လိုးခိုင္းၿပီး ဗီဒီယို ႐ိုက္ဖို႔ လုပ္ၾကစို႔ ကိုေလာဘြယ္…”
ေလာဘြယ္ႀကီး တဟားဟား ေအာ္ရယ္သည္ ။

“ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္..ခင္ဗ်ားရဲ႕ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြက က်ဳပ္ထက္ ပိုေကာင္းေနတယ္ဗ်ာ….ေလးစား ခ်ီးက်ဴးပါတယ္”

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က ႐ုတ္တရက္ နန္းမိုခမ္း အနားကို တိုးကပ္သြားၿပီး ၿခဳံထားတဲ့ ေစာင္ကေလးကို ဖ်တ္ကနဲ ဆြဲယူ

ပစ္လိုက္သည္ ။

“ အို….”

က်ဴးေက်ာ္လည္း ကန္ခ်က္ေတြကို အလူးအလဲ ခံလိုက္ရလို႔ ဒူးေထာက္ရက္ ေမွာက္ေနရာက နန္းမိုခမ္း ဖက္ကိုၾကည့္လိုက္မိသည္ ။

နန္းမိုခမ္း ကိုယ္လုံးတီးမယ္ေလး ျဖစ္ေနၿပီ ။ ဗလာက်င္းသြားတဲ့ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေကာက္ေၾကာင္း အလွအပေတြကို ဘြင္းဘြင္းႀကီး ျမင္ေနရသည္ ။ နန္းမိုခမ္းသည္ သူမရဲ႕ ရင္သားထြားထြားေတြကိုလက္ေတြနဲ႔ ကာယွက္ထားေနသည္ ။ ထိုင္ရက္အေနအထားမွာ ေပါင္တန္ေတြကိုလည္း စိပူးထားသည္ ။

“ ရွက္မေနပါနဲ႔ဟာ..ေစာေစာက မင္း ဓါတ္ပုံေတြကို ငါတို႔ တဝႀကီး ၾကည့္ၿပီးၾကပါၿပီ..အခု အဲဒီပုံေတြကို မင္း

အေဖႀကီးဆီ ပို႔ထားၿပီးၿပီ ….ဟားဟားဟား…..နင္ ဖင္ကုန္းေနတဲ့ ပုံက အပီျပင္ဆုံးဘဲ ..နင့္ ေစာက္ဖုတ္ေလး ျပဴးထြက္ေနတာ နင့္အေဖႀကီးကို ေတြ႕ေစခ်င္လို႔….ဟားဟားဟား…..ငါကအေမေရာ ငါညီမေတြေရာ ငါယူမယ့္ ငါ့ရည္းစားကိုေရာ နင့္အေဖႀကီးက မုဒိန္းက်င့္ခဲ့တာ ငါ အခုေတာ့ လက္စားေခ်ခြင့္ ရၿပီဟ…..ဟားဟားဟား…”

ေလာဘြယ္သည္ အ႐ူးတေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ ရယ္ေမာေနသည္ ။

ေစာေစာက ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က ေလာဘြယ္ႀကီးကို ေျပာလိုက္တဲ့ “ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လိုးခိုင္းမယ္ ..” ဆိုတဲ့

စကားေတြကို က်ဴးေက်ာ္ေရာ နန္းမိုခမ္းေရာ ၾကားလိုက္ၾကတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား ေနၾကသည္ ။ နန္းမိုခမ္းသည္ က်ဴးေက်ာ္ကို စိတ္ဝင္စား စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ကို သူမ ကစားစရာ အ႐ုပ္တ႐ုပ္လို သေဘာထားၿပီး က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လိင္တန္ဆာကိုေတာင္ ျမင္ဘူးခ်င္ခဲ့ေပမယ့္ အခုလိုႀကီး ေလာဘြယ္တို႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔ မ်က္စိေရွ႕မွာ က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ လိင္ဆက္ဆံတာကို ခံရဖို႔ေတာ့ ဘယ္လိုမွ လက္မခံႏိုင္ ။

က်ဴးေက်ာ္မွာလည္း ေယာက်္ား သဘာဝ နန္းမိုခမ္းကို လူအလစ္မွာ ခိုးခိုးၾကည့္ၿပီး ျပစ္မွားတတ္ေပမယ့္ အခုလို ႀကီး ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔ ေရွ႕ေမွာက္မွာ တက္လုပ္ဖို႔ကိုေတာ့ လုံးဝ စိတ္မရွိဘူး ။ ဗီဒီယိုကလည္း ႐ိုက္ထား ၾကအုံးမည္ ဆိုေတာ့ နန္းမိုခမ္းရဲ႕ အေဖ သက္ဦးဆံပိုင္ အာဏာရွင္ႀကီးသာ ဒီ ဗီဒီယိုကို ၾကည့္မိမယ္ ဆိုပါက သူ႔ေခါင္းသည္ သူ႔ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ ခြဲခြာသြားရမယ္ ဆိုတာကို သူ သေဘာေပါက္သည္ ။

ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က သူ႔ခါးက အိတ္ထဲက ပစၥတိုေသနတ္ကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး က်ဴးေက်ာ္ကို ခ်ိန္သည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္ေလး…ထစမ္း….ထရပ္…..”

က်ဴးေက်ာ္က ဒူးေထာက္ရက္နဲ႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္..ဘာၾကည့္တာလဲ..ထရပ္ဆို ရပ္စမ္း….မင္း နာခ်င္လား..ေခြး သူေတာင္းစား…..”

က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနသည္ ။ က်ားရဲတေကာင္ရဲ႕ မ်က္လုံးေတြလို စူးရွလွသည္ ။

“ မင္း ငါ့ကို သတ္ပစ္လိုက္..ငါ မေသလို႔ကေတာ့..ဒီရွမ္းျပည္တခြင္ မကဘူး…ျမန္မာတျပည္လုံး မင္းနဲ႔ မင္းရဲ႕

မိသားစု အားလုံး တေယာက္မက်န္ကို ရက္ရက္စက္စက္ လိုက္သတ္ပစ္မယ္ကြ …”

က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ႀကဳံးဝါးသံကို ၾကားရအၿပီး ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္ေရာ ေလာဘြယ္ေရာ တဝါးဝါး တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေမာ

သေရာ္ပစ္လိုက္ၾကသည္ ။

“ ခ်ာတိတ္…မင္း ငယ္ပါေသးတယ္ကြာ..မင္း႐ြာက မင္း အကာအကြယ္ေပးေနတဲ့ မင္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းေလးက မင္းတို႔ကို ေက်ာ္ၿပီး စိုင္းသာေဌးဆိုတဲ့ ကုန္စုံဆိုင္ပိုင္ရွင္သား နဲ႔ ရန္ကုန္ကို သြားၾကေတာ့မယ္ဆိုတာ မင္းသိလား..မင္း မသိဘူး မဟုတ္လား…..ဟးဟား…..မင္း မသိေပမယ့္ ငါသိတယ္ …..မင္းတို႔က ေလာဘြယ္ကို ေလ်ာ့တြက္ထားၾကတာကိုး…အခု မၾကာခင္ မင္း ငယ္သူငယ္ခ်င္းေလး ငါ့စခန္းကို ေရာက္လာလိမ့္မယ္ …မင္းမ်က္စိေရွ႕မွာတင္ဘဲ ဒီေစာ္အမိုက္စားေလးကို ငါ လိုးျပမယ္…ဟဲဟဲ….မုဒိန္းက်င့္ျပမယ္ ….. ေခြးသားေလး…မင္း ခံစားသြားေစရမယ္…..”

က်ဴးေက်ာ္လည္း ေဆြးအတြက္ အရမ္း စိတ္ပူသြားသည္ ။ ဘုရား..ဘုရား….ေဆြးတေယာက္ သည္လူယုတ္မာေတြ လက္ထဲက လြတ္ေျမာက္ပါေစ…..သူတို႔ ေဆြးကို ဖမ္းလို႔ မမိၾကပါေစနဲ႔ ….. ။ ခလုပ္ထိမွ အမိတ ဆိုသလို ဘုရားတရား မဲ့ၿပီး ေသနတ္တကားကား နဲ႔ ေတာထဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနခဲ့တဲ့ လူၾကမ္းကေလး က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ရင္ထဲက ဆုေတာင္းသံပါ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ. သိုးထိန္းနဲ႔ လက္ေ႐ြးစင္ လူ၃၀ သည္ ..လက္နက္ခဲယမ္း အစုံအလင္နဲ႔ ေလာဘြယ္
နဲ႔ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔ စခန္းကို အျပင္း ခ်ီတက္ ရွာေဖြေနၾကၿပီ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား သည္ ဆက္သားတေယာက္ လာပို႔တဲ့ “ စတစ္ ”ကေလးက ေလာဘြယ္နဲ႔ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္တို႔ ပို႔လိုက္တဲ့ ဗီဒီယိုကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားသည္ ။

သူ႔သမီးေလး နန္းမိုခမ္းကို မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ခႏၶာနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။ ဗီဒီယိုထဲမွာ နန္းမိုခမ္းသည္ တအားရွက္

ၿပီး သူမရဲ႕ ရင္သားႏွစ္မႊာကို လက္ေတြနဲ႔ ကာထားသလို ေပါင္တန္ေတြကို ေစ့ထားေနသည္ ။ ဒါကို

ေလာဘြယ္က သူမတင္ပါးႀကီးေတြကို လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ တဖ်န္းဖ်န္း ႐ိုက္ႏွက္ရင္း ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ နန္းမိုခမ္းသည္ ကုန္းဖို႔ ျငင္းဆန္ေပမယ့္ တဖ်န္းဖ်န္း ႐ိုက္ႏွက္ေနတဲ့ ေလာဘြယ္က တင္ပါးေတြကိုသာ မကဘဲ ေက်ာျပင္နဲ႔ ေခါင္းေတြကိုပါ ႐ိုက္ထည့္ေနတာေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေလာဘြယ္ ခိုင္းေစတဲ့အတိုင္း ဖင္ပူးေတာင္း ေထာင္ ကုန္းေပးလိုက္ရသည္ ။ ဖင္တုန္းျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးႀကီး ႏွစ္လုံးရဲ႕ ၾကားက နန္းမိုခမ္းရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ား ဆက္မၾကည့္ႏိုင္ေတာ့ ။
စားပြဲေပၚ ခ်ထားတဲ့ သူ႔ပြိဳင့္ဖိုးဖိုက္ပစၥတိုႀကီးကို ေကာက္ဆြဲကာ တဒိန္းဒိန္းနဲ႔ မိုးေပၚေထာင္ ပစ္လိုက္သည္ ။

“ ေမာင္လုံ…ေမာင္လုံ……”

ဗိုလ္မႉးႀကီးလုံ ေျပးဝင္လာသည္ ။ လက္ထဲမွာ အမ္၁၆႐ိုင္ဖယ္ကိုင္ၿပီး ။

“ ဗိုလ္ခ်ဳပ္..ဘာျဖစ္လဲ…ဘာလိုလဲ…..”

“ ေလာဘြယ္ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္ေနၿပီ..ေမာင္လုံ…ငါ့သမီး နိကက္ပုံေတြ ငါ့ဆီကို ပို႔တယ္…..”

“ ဟာ…..ေခြးမသားေတြ..ေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာပါလား….”

“ ေအး..သိုးထိန္းကိုေတာ့ ငါ ယုံတယ္…ဒီေကာင္ တကယ့္ဖိုက္တာ…အင္းေလ..ဒင္းတို႔ မိပါေစအုံး…မိလို႔ကေတာ့ ဒီေကာင္ေတြကို ရင္ခြဲၿပီး သူတို႔ အသဲကို ငါ အစိမ္းစားမယ္…..”

ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာက္က်ားရဲ႕ အသားေတြ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနသည္ ။

ဒီအခ်ိန္မွာ ေလာဘြယ္ႀကီးရဲ႕ လႈိ႕ဝွက္စခန္းမွာ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္နဲ႔ ေလာဘြယ္ႀကီးက က်ဴးေက်ာ္နဲ႔နန္းမိုခမ္းတို႔ကို ႐ိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္ၿပီး လိင္ဆက္ဆံၾကဖို႔အတင္းအၾကပ္ ခိုင္းေနၾကသည္ ။ “ ေဟ့ေကာင္..က်ဴးေက်ာ္..မင္း မလိုးဘူး ဆိုရင္ ငါလိုးရမလား…” လို႔ ေလာဘြယ္က ေျပာလိုက္သည္ ။

“ က်ဳပ္လဲ မလုပ္ဘူး..ခင္ဗ်ားလဲ မလုပ္ရဘူး..က်ဳပ္တို႔ကို ျပန္လႊတ္ေပး….” လို႔ က်ဴးေက်ာ္က ျပန္ေျပာရင္း ကိုယ္တုံးလုံးကြၽတ္နဲ႔ ေၾကာက္တုန္ေနတဲ့ နန္းမိုခမ္း အေရွ႕ကေန ကာဆီး ရပ္လိုက္သည္ ။

ေလာဘြယ္ႀကီးက သူ႔အစိမ္းပုတ္ေရာင္ စစ္ေဘာင္းဘီႀကီးကို ခါးပတ္ျဖဳတ္ ဇစ္ဆြဲခ်ၿပီး ခြၽတ္လိုက္သည္ ။ အတြင္းမွာ ဘာမွ ခံမဝတ္ထားတာေၾကာင့္ အေမႊးမဲမဲရွည္ရွည္ေတြၾကားက လိင္တန္မဲမဲရွည္ရွည္ႀကီး ဘြားကနဲ ထြက္ေပၚလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

နန္းမိုခမ္းလည္း ဒီေလာက္ အက်ည္းတန္တဲ့ လိင္တန္မဲမဲႀကီးကို တခါဘူးမွ မျမင္ဘူးတာမို႔ စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္မိသည္ ။

“ ဟားဟား…ေကာင္မေလး…..ငါ့လီးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္….လာ…လီးလာစုတ္စမ္း…”

ေလာဘြယ္က သူ႔လိင္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ ပြတ္နယ္ေနသည္ ။

နန္းမိုခမ္းက က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ကိုယ္အေနာက္ဖက္မွာ ပုန္းကြယ္လိုက္တာေၾကာင့္ ဗိုလ္မုတ္ဆိတ္က က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ပစၥတိုနဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး “ ေဟ့ေကာင္ ဖယ္လိုက္စမ္း…..” လို႔ ေအာ္ေငါက္လိုက္သည္ ။

“ မဖယ္ဘူး…က်ဳပ္ လုံးဝ လက္မခံဘူး…ပစ္ခ်င္ ပစ္လိုက္….”ွ

ဒီလို အေျခအေန တင္းမာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေလာဘြယ္ႀကီးရဲ႕ တပည့္တေယာက္ အခန္းေပါက္ဝမွာ ေပၚလာသည္ ။ “ ဗိုလ္ မႉး…….စိုင္းခမ္းတို႔ လူစု ျပန္ေရာက္ၿပီ…ဗိုလ္မႉး ဖမ္းခိုင္းလိုက္တဲ့ မိန္းမလည္း ပါလာတယ္…”

“ ေဟ…..”

ေလာဘြယ္ႀကီး ေဘာင္းဘီ အျမန္ျပန္ဝတ္လိုက္သည္ ။

က်ဴးေက်ာ္ရဲ႕ ဆုေတာင္း မျပည့္ဘူး…။

အိုး…ေဆြးကို ဖမ္းေခၚလာၾကၿပီ …။…(ဇာတ္သိမ္းပိုင္း ေမွ်ာ္)